samenLVN Stad Leuven ondersteunt het vrijetijdsaanbod voor mensen met een beperking
‘Dit is mijn tweede familie geworden’ Voor mensen met een beperking is het niet altijd vanzelfsprekend om een zinvolle vrijetijdsbesteding te vinden. Gelukkig zijn er in Leuven verschillende organisaties waar ze terechtkunnen. Servaas en Lenn basketballen bij Leuven Bears on Wheels. Lizzy en Karolien zitten bij de scouts van Akabe Heverlee.
‘We gaan keihard voor de overwinning, zoals elke sporter’ Servaas Kamerling (55): ‘Als kind voetbalde ik, maar op mijn 14e ben ik uit een boom gevallen en heb ik mijn rug gebroken. Daarna ben ik gaan rolstoelbasketten. Na mijn verhuizing van Nederland naar België ben ik bij Leuven Bears terechtgekomen: een club met meer dan 700 leden, van wie 32 rolstoelspelers die samen Leuven Bears on Wheels vormen. Intussen ben ik er al zes jaar coach. We zijn begonnen met één team voor sporters met een beperking, nu hebben we een jeugdteam, een A-, B- en zelfs C-team.’ ‘De meeste leden hebben ooit een ongeval of ziekte gehad, maar er zitten ook valide sporters tussen: mensen die wel kunnen stappen, maar bijvoorbeeld kapotte knieën hebben. Iedereen is hier welkom.’ ‘Ik ben gek van teamsporten. Ik vind het geweldig om als groep een doel te bereiken. Onze spelregels zijn bijna dezelfde als bij basket voor validen. Het nadeel is wel dat je handen tekortkomt: je moet je rolstoel voortduwen en
Lenn en Servaas
08
tegelijkertijd dribbelen en werpen. ’t Is ook best een harde sport. Die wielen knallen vaak tegen elkaar. We gaan keihard voor de overwinning, zoals elke sporter.’ Lenn Van Campenhout (18): ‘Ik speel al sinds mijn zesde bij Leuven Bears on Wheels en train drie keer per week: op dinsdag bij de A-ploeg, op donderdag bij de B-ploeg en op zaterdag bij de jeugd. Elke training is anders: die van de jeugd is rustiger, die van de A- en B-ploeg maakt Servaas een stuk pittiger (lacht). In het weekend zijn er geregeld wedstrijden.’ ‘Als mensen zien dat je in een rolstoel zit, dan beschouwen ze je soms als een slachtoffer. Mensen zijn behulpzaam, en da’s heel vriendelijk. Maar ze onderschatten weleens hoeveel we kunnen. Basket is een enorme uitlaatklep voor mij. Of je nu zes of zestig bent, we leren van elkaar en we zijn een hechte vriendengroep. Ik zeg altijd: we zijn één team op het veld, maar ook daarbuiten.’
‘Scouts is het mooiste wat er bestaat’ Lizzy Decoster (20): ‘Ik zit bij Akabe Heverlee – scouts voor kinderen en jongeren met een mentale beperking. Ik geef er leiding aan de Jins: de oudste tak binnen onze werking. We zijn met 4 leiders, voor 10 Jins. De jongste is 19, de oudste 25. Da’s meteen ook de maximumleeftijd bij Akabe.’ ‘Ik heb tijdens mijn jeugd veel in het buitenland gewoond: eerst in Rusland, daarna in Oekraïne. Ik heb nooit echt de kans gehad om in een jeugdbeweging te zitten. Ik vond dat altijd wel jammer. Dus toen ze mij vroegen of ik geen zin had om leiding te worden bij de Akabe, heb ik niet
Karolien en Lizzy
