Rebound no1

Rebound NUMMER 1 / APRIL 2012

EEN BASKETBALLMAGAZINE VOOR PC EN TABLET

Y L N OTHE

BEST

IN SAMENWERKING MET DE NEDERLANDSE BASKETBALL BOND

Rebound

30

34

58

46 2

66

INHOUD

COLOFON

6 Tip Off Citaten, tweeds, korte berichten en alles wat ons verder opviel 12 Onze fotokeuze Opvallende beelden uit de basketballwereld 22 `Een Amerikaans stuk vuurwerk` De historie van de play-offs in honderd en enige cijfers.

26Hakim Salem GasTerra-coach ontsnapte aan de sloppenwijken van Giseh 30 Binnenland Op jacht naar eerste landstitel 34 Frank Turner Over pannenkoekenmix en drie koninginnen 39 Column Charis Sideris Het begint allemaal met gekte 40 NBB’s Francisca Ravestein Basketballbond maakt einde aan eilandenrijk in organisatie 46 Meindert van Veen en zijn nieuwe basketball leven 50 Markel Humphry Kan op bijna alle posities uit de voeten 54 Streetball Drie tegen drie heeft de toekomst 57 Column Maarten van Gent Diplomaat 58 Gerald Robinson Kind van twee werelden 62 Worthy de Jong Rennen en gokken 66 Erik Braal Nieuwe energie door sabbatical 70Wereldtop in Zwolle Voorbereiding op Olympische Spelen 72 Bekerfinales Foto’s van een weekend in Almere

Kernredactie Charis Sideris Frits van Rijn Jan van der Nat Peter van der Velde Ronald van Dam (NBB)

Op de cover van links naar rechts en van boven naar beneden: Frank Turner (foto Christian Aarts) Challenge Binnenland (foto Kees Koomans) Worthy de Jong (foto Richard Koolen) Hakim Salem (foto Dennis Beek)

Eindredactie Jan van der Nat Vormgeving / fotografie Peter van der Velde Columns Maarten van Gent Charis Sideris Aan dit nummer werkten verder mee: Tekst Jacob Bergsma Ton Kallenberg Hans Kortekaas Fotografie Christian Aarts Dennis Beek Arjan de Graaf Brigitte v.Heeswijk Wim Helder

Jarry Popelier Menno Schraven

Adrie Hoogesteger Richard Koolen Kees Koopmans Gijs van Nielen Marleen van der Sluijs

© 2012 Uitgever Stichting American Sports info@basketballmagazine.nl Alle rechten voorbehouden.

Niets uit deze uitgave mag worden verveelvoudigd, opgeslagen in een geautomatiseerd gegevensbestand en/of openbaar gemaakt in enige vorm of op enige wijze, hetzij elektronisch, mechanisch, door fotokopieën, opnamen of op enige andere manier zonder voorafgaande schriftelijke toestemming van de uitgever.

3

Rebound GRATIS MAAR NIET VOOR NIETS Redactie en medewerkers hebben afgesproken om REBOUND het eerste jaar gratis ter beschikking te stellen. Toch hebben we ook onze overhead- en onkosten. Voor de realisatie van dit magazine hebben wij adverteerders en sponsors nodig.

ADVERTEREN Met een advertentie in REBOUND magazine bereikt u zo’n 40.000 leden van de Nederlandse Basketball Bond. Dit digitale magazine wordt per email beschikbaar gesteld aan alle leden van de NBB. Een digitaal magazine biedt veel nieuwe mogelijkheden om uw product onder de aandacht te brengen. Video, geluid, of interactieve pagina’s zijn daar maar enkele voorbeelden van. Bovendien is een potentiële koper altijd maar een muisklik van uw eigen website verwijderd. Het effect van uw advertentie vindt u dus direct terug in de statistieken van uw website...

We informeren u graag over alle commerciële mogelijkheden van REBOUND magazine.

Mail naar: info@basketballmagazine.nl SPONSORS We zoeken basketball-liefhebbers /-bedrijven die dit initiatief willen ondersteunen.

Mail naar: info@basketballmagazine.nl.

We nemen graag contact met u op.

REGISTREREN REBOUND Magazine wordt mede mogelijk gemaakt door onze adverteerders.

Hoe aantrekkelijk dit nieuwe platform voor bedrijven wordt, hangt af van het aantal lezers van het magazine dat zij ermee kunnen bereiken.

Door je gratis aan te melden help je dus mee om REBOUND te versterken.

En daarmee verzeker je je van een onafhankelijk en innovatief basketballmagazine.

Tevens willen we weten wie onze lezers zijn. Wie zijn ze, hoe oud zijn ze, wat zijn hun interesses?

Vanaf nummer vier (start nieuwe seizoen) kunnen alleen geregistreerde lezers het magazine lezen. Registreer je daarom nu al!!!

Je krijgt van ons een bericht zodra er een nieuwe editie online staat.

Dit magazine wordt geproduceerd door de Stichting American Sports in samenwerking met de

4

A

ls ik van achter mijn computer op mijn werkkamer de blik naar boven richt, staan ze pontificaal in het zicht: de relikwieën van de Nederlandse basketballgeschiedenis.

Magazines en jaarboeken uit inmiddels lang vervlogen tijden, toen basketball een ‘grote’ sport was.

REDACTIONEEL

In 1997 legde Full Court Press als laatste het loodje. Krap anderhalf jaar eerder hadden wij de stekker uit American Sports getrokken. Plotseling had de Nederlandse basketballwereld niets meer.

Ik weet niet meer hoe vaak we daarna hebben geprobeerd om weer een magazine op te zetten. Het lukte gewoon niet een goede partner te vinden voor een blad. We gingen ons richten op het internet. Met veel plezier maken we al tien jaar lang sites, waarmee we u informeren over basketball.

Nederland heeft, vijftien jaar na het ‘overlijden’ van FCP, weer een basketballmagazine, dat maandelijks bij u in de bus zal vallen. De elektronische bus, wel te verstaan.

Papier is niet meer van deze tijd. We lezen op pc’s, mac’s of tablets en voor die apparaten maken wij Rebound. Papier is gewoon ‘old school’. En heel duur, zodat je een prijs moet vragen, waarvan je het schaamrood op de kaken krijgt.

Omdat al degenen die voor Rebound schrijven en fotograferen dat voor een ‘vriendelijk dank je wel’ doen, bieden wij u dit magazine het eerste jaar gratis aan.

Wij zijn ervan overtuigd dat Rebound een succes kan worden en een waardig opvolger is van hetgeen wij en de ploeg rond Mart Smeets achter moesten laten.

Om het perfecte blad te kunnen gaan maken, hebben we besloten om dit seizoen nog drie keer te verschijnen.

Nummer 2 kunt u in juni verwachten, na de finales van de play-offs. In nummer 3 praten wij u helemaal bij over de zomer en vooral over alle Oranjeteams.

Voor ons zijn het ook drie uitgaven, waarin wij de zaak kunnen perfectioneren, zodat we bij het begin van het nieuwe seizoen een vliegende start kunnen maken met een gratis – we kunnen dat niet genoeg benadrukken – basketballmagazine, dat oude tijden zal doen herleven, maar toch helemaal ‘van nu’ is. Een magazine omdat het móét...

5

INLEIDING

Een magazine omdat het móét

Rebound

Rebound TIP-OFF

ZO GEZEGD Hakim Salem in TopofHolland. blogspot.com:

’Ik kan niet uitdrukken hoe erg ik het vind dat wij niet in de bekerfinale staan. En ik baal er enorm van dat we er niet stonden…de finale, ik wil het niet zien’.

Manon Everlo, voorzitter Technische Commissie over het terugtrekken van Eurosped uit de eredivisie in Twente Sport:

’Het was al jaren moeilijk…Een groot aantal speelsters van dames 1 is te jong, waardoor ze ook weer eerder stoppen. We hebben te weinig kaderleden en het is moeilijk om sponsors te vinden. Bovendien is het feit dat Tubbergen een beetje in een uithoek ligt en bijvoorbeeld geen treinstation heeft, ook soms een probleem.’

Coach Bart Sengers van Eurosped in Twente Sport:

‘Je bent nog niet zo snel terug in de eredivisie.

De club beschikt over talentvolle meiden, die in de eredivisie horen te spelen. We doen ze tekort als ze terug moeten naar de promotiedivisie of nog lager als de bond het verzoek afkeurt. Het verschil is enorm. Maar het bestuur is van mening dat dat het beste besluit is. Ik denk het niet.’

Laki Lakner, coach van ProBuild na de thuisnederlaag tegen Den Helder in het Noord-Hollands Dagblad:

’We hebben op papier misschien wel betere speelsters, maar ons niveau ligt niet hoger dan dat van andere teams. Het is een mentaal zwak team.’

Erik Braal, coach van Lasaulec-Aris in het Friesch Dagblad na verlies tegen Den Bosch:

‘Wij konden vechten of uit elkaar vallen. Wij deden het laatste. In deze fase van de competitie mag dat niet.’

Larry Bird in Sports Illustrated op de vraag met wie hij liever had gespeeld: LeBron James of Kobe Bryant. ‘Het zou ongetwijfeld leuker zijn geweest om met LeBron te spelen, maar als je wilt winnen en winnen en winnen, dan kies ik voor Kobe.’

Leon Kersten, NOS Langs de Lijn na de bekerfinale: ‘Je ruikt weer naar champagne..’

Toon van Helfteren, coach van het winnende Zorg en Zekerheid Leiden: ‘Ik vind het stinken. Het is mijn spul niet. Eén slokje en dan over tot de orde van dag, een lekker koud biertje...’

6

Julian Wright, Toronto Raptors:

This lack of Wi-Fi got me losin. Hotta ketchup on my music.

Joakim Noah, Chicago Bulls:

You like it? You think Cleveland’s cool? I mean I never heard anybody say I’m going to Cleveland on vacation…What’s so good about Cleveland?

Voetballiefhebber Steve Nash, Phoenix Suns:

Christiano 2 gols, Messi 2 gols but a futbol wiseman said ‘I don’t care if Ronaldo does 600 sit ups, he’ll be never as good as Messi’ true?

Daniel Gibson, Cleveland Cavaliers:

My wife is an AMAZING woman. Moms tells me you can tell a blessed man by the type of woman God gives him

Metta World Peace, Los Angeles Lakers:

Watch out for my podcast!!!!. So funny!!!!!!

‘Yes, die is voor mij...! foto Richard Koolen

DeJuan Blair, San Antonio Spurs:

If you make the same mistake twice, than it wasn’t a mistake, it was a choice

Irene Sloof, assistant-bondscoach van het damesrolstoelbasketbal team: Over het mooie weer in maart: wat doe je als topsporter op lentedag? Juist trainen! fysieke training in de zaal.

Jevohn Shepherd, ZZ Leiden:

Shoot for the moon, if you miss you’r still amongst the stars.

Nogmaals ‘filosoof’ Jevohn Shepherd, Hate when somebody fart around you and you na de bekerfinale: Julian Wright, Toronto Raptors:

move from the area. Then somebody look at like you did it. Why would I do it then run lol

Never mistake the people who are always AROUND you with the people always THERE for you...

7

Rebound TIP-OFF

GEKNIPT VOOR U Op 24 maart verscheen dit bericht op de ProBuild Lions site: Vanmorgen verscheen er een bericht in het Noordhollands Dagblad waarin te lezen was

Interview Charlon Kloof met Surinamsports op 21 maart, de guard bereikte met zijn ploeg St.Bonaventure verrassend het NCAA toernooi.

Kloof verloor met zijn team van Florida State 66-63, maar had goede cijfers, 32 minuten speeltijd, 6 punten, 7 assists, 1 rebound, 2 steals:

dat het firma ProBuild failliet zou zijn. Dat is echter volkomen onjuist, liet een gepikeerde algemeen directeur Piet Reijne onmiddellijk weten. ‘Waar het in werkelijkheid om gaat is het afstoten van een onrendabele tak, ProBuild Systeembouw geheten.’ Pro Build NoordHolland – de hoofdsponsor van Pro Build Lions – is springlevend, ook al zijn de tijden in de bouwwereld momenteel zwaar.

Menno Fluks, voorzitter van BC Apollo dat komend seizoen in de eredivisie wil gaan spelen, in Het Parool van 12 maart:

‘Wij willen dat op het hoogste niveau plek is voor onze talenten. Bij andere clubs zie je vaak een ontkoppeling van de jeugdopleiding en de eredivisie, dat is dodelijk. Zo’n eredivisieteam heeft niets meer te maken met een club of stad. Elke eredivisieclub zou naar een structuur toe moeten dat je veel leden hebt en van daaruit eredivisie gaat spelen.’ .... Over het grote aantal Amerikanen in de Nederlandse eredivisie: ‘Nederland staat in de kelder van de wereldranglijst van de FIBA dus je moet als Amerikaan wel heel erg slecht zijn of een hele slechte dunk van jezelf hebben, wil je hier komen spelen.’

8

‘Het is voor mij een fantastische ervaring. Als Surinamer ben ik trots dat ik op dat podium heb mogen staan. Ik heb een geweldige ontwikkeling in het seizoen doorgemaakt. Ik heb mij binnen de ploeg weten te ontpoppen als de ‘floor general’. Wij zijn als team in de competitie uitgegroeid tot één van de betere ploegen. We hebben gedaan wat niemand had verwacht aan het begin van het seizoen.

Florida State University is één van de best verdedigende ploegen. Ik heb goed mijn mannetje kunnen staan, ik was niet bevreesd door hun 7-footers. Ik voelde mij comfortabel op het speelveld.’

Tip-Off

SLAM DUNKS Ierse roots van ZZ

Magixx-coach Michael Schuurs in De Gelderlander van 26 maart 2012 Magixx verloor in Leeuwarden na verlenging met 90-99. De verlenging werd volgens coach Michael Schuurs op bizarre wijze afgedwongen. Met een driepunter af in de slotseconde.

Voor een time-out van Leeuwarden waren er nog 9 seconden te spelen, na de time-out waren dat er ineens 10.

Schuurs: ‘Het had iets te maken met het afronden van seconden. Staat de klok op 9.1, dan schiet-ie automatisch terug naar 10. Heel gek.

We snapten het niet helemaal, maar we moesten door. Dat schot viel precies in de zoemer binnen. Dan zie je dat onze spelers wel een beetje verslagen zijn, de kop laten hangen.’

Ajax-speler Jan Vertonghen , 24 maart in De Volkskrant: ‘Ik zie mezelf niet meer als talent, dat is voorbij.

Het was iets van gemakzucht in mijn spel, een kwestie van iets teveel zelfvertrouwen.

Nog niet zo goed zijn in wat je doet als LeBron James. Niet helemaal beseffen wat het belang is op bepaalde momenten.’

De helft van de spelers van ZZ Leiden heeft een Ierse (voor)naam. Seamus Boxley (voor alle speakers in Nederland: het is SJEE-mus en niet SIE-mus, red. Rebound) heeft een Ierse moeder en zijn naam is een Ierse verbastering van James, die ‘bezetter’ betekent. De voornaam van Gabe Kennedy is een afkorting van Gabriël, boodschapper van God. Kennedy is afgeleid van Cennétig, een oud-Iers woord voor ‘lelijk hoofd’. Religieus getint is ook de voornaam Sean (spreek uit: Sjohn) van Cunningham. ‘God is genadig’, betekent het. Terry Sas is een toepasselijke naam als bankspeler.

‘Iemand die helpt of assisteert’. De meest Ierse naam is natuurlijk die van Patrick Hilliman.

Patrick Pearse is een Ierse volksheld, die in 1916 de Paasopstand tegen de katholieke Britse overheersing leidde. Zijn optreden leidde tot een martelaarsdood, die met Saint Patricks Day, een nationale feestdag in Ierland en de Ierse gemeenschap in de VS wordt herdacht.’

Bron: Leidsch Dagblad (Joris Zandbergen), 31 maart

Wade sr. uit United Center gezet

Dwayne Wade senior, jawel de vader van de sterspeler van Miami is bij een wedstrijd van zijn zoon tegen Chicago uit het stadion verwijderd. Bij een thuiswedstrijd van de Chicago Bulls was Wade sr. constant aan het schelden tegen de scheidsrechters en de spelers van de Bulls. Na veel klachten van toeschouwers werd vader Wade door het beveiligingspersoneel van het United Center uit opgepakt en buiten het stadion gezet. Op zich had Wade sr. weinig te klagen over zijn zoon, junior maakte liefst 36 punten. Miami verloor wel, 106-102, maar dat heeft senior nooit meer gezien.

9

10

Druk programma rolstoelsters

Obama gokt weer mis

Voor het NCAA-toernooi begon heeft president Barack Obama traditiegetrouw ook zijn bracket ingevuld. Sinds hij in 2009 aantrad als president heeft hij dat nu vier keer gedaan.

Het invullen van zijn schema deed Obama dit jaar live op televisie. “I see Carolina winning it all’, waren zijn woorden. Ook in zijn eerste jaar als president voorspelde hij dat Carolina de titel zou winnen. Toen kreeg hij gelijk. Dit jaar niet, Carolina werd in de Final 8 uitgeschakeld door Kansas. Opmerkelijk genoeg is Kansas het team dat volgens Obama in 2010 en 2011 de NCAA-titel zou pakken. Die voorspelling kwam ook niet uit.

Oranje heeft tot de Paralympische Spelen van Londen een druk programma voor de boeg.

Naast de dagelijkse trainingen op Papendal zal de nationale ploeg ook een groot aantal trainingsstages en oefenwedstrijden afwerken.

Van 17 tot en met 20 mei spelen de vrouwen van de nieuwe bondscoach Gert Jan van der Linden een vierlandentoernooi in Frankfurt.

Half juni wordt er getraind in Amerika, met van 21 tot en met 24 juni een toernooi in Lakeshore. De laatste fase in de voorbereiding is het Papendal Tournament van 15 tot en met 19 augustus. Daar speelt Oranje tegen Australië, Mexico en Duitsland.

Assistent-bondscoach Irene Sloof houdt op weg naar de Paralympics deze zomer in Londen een blog bij. Daar zal ze haar ervaringen met de ploeg gaan beschrijven. Ook tijdens de Spelen, waar het team zich al voor heeft geplaatst, zal Sloof haar blog bijhouden.

De blog is te vinden op www.rolstoelbasketbal.nl

Tweede WK in NBB-historie

Voor de tweede keer in het 65-jarig bestaan mag de NBB een mondiaal toernooi organiseren. Na de WK rolstoelbasketball in 2006 komen dit jaar van 17 t/m 27 augustus de beste basketbalsters in de leeftijdscategorie U17 naar de Amsterdamse SporthallenZuid. Nederland onder leiding van Meindert van Veen opent het toernooi tegen Turkije en zit verder in een poule met Europees kampioen Spanje, Brazilië, Turkije, Australië en Japan.

Van Veen: ‘Het is een feit dat het Nederlandse meidenbasketbal de laatste jaren in de lift zit.

Dit is een goed moment om alles dat er is in gestopt er nu uit te laten komen.’

Nederlandse arbiter op WK VU17

Tijdens het WK VU17 in Nederland komt ook een Nederlandse scheidsrechter in actie.

Antio Sinterniklaas is door de FIBA gevraagd om daar duels te gaan leiden. Sinterniklaas is internationaal FIBA-arbiter en fluit in de Dutch Basketball League.

11

Rebound

12

o t o F ze keu

Wallaart wordt ‘NFI’

Het NBB-bestuur heeft Edwin Wallaart op advies van de Bonds Scheidsrechters Commissie (BSC) benoemd tot National FIBA Instructor (NFI). Deze benoeming gaat in op 1 juni 2012.

Deze instructeur is mede verantwoordelijk voor de kwaliteit van alle arbiters in het betreffende land. De functie van NFI was vacant na het vertrek van Karel Kraaijeveld en wordt nu tijdelijk waargenomen door de Belg Johnny Jacobs.

Bij sommige spelers mogen ze af en toe weleens wat peper in de r.... stoppen. Bij een noeste werker als Seamus Boxley is dat nooit nodig. Dat is dan ook niet wat Cees Damen, de verzorger van Zorg en Zekerheid Leiden, hier doet.

Het is niets meer en niets minder dan wat extra pre-game kneedwerk van de onderrug...

Foto © Richard Koolen

Nijman bij 'De 14 van Johan'

International Sebastiao Nijman is geselecteerd als ambassadeur van de Johan Cruyff Foundation. De 18-jarige rolstoelbasketballer uit Ermelo maakt met 13 andere ambassadeurs deel uit van 'De 14 van Johan', een campagne die op 14 maart is gestart en een jaar duurt.

'De 14 van Johan' zijn 14 jonge sporters met een missie: nóg meer gehandicapte en niet gehandicapte jongeren in beweging brengen. Een jaar lang zetten zij zich als bijzonder ambassadeur in om het gedachtegoed van de Cruyff Foundation en het Cruyff Institute uit te dragen. Nijman: ‘Rolstoelbasketball betekent voor mij alles er uit halen wat er in zit ondanks mijn handicap. Alleen als team kun je een goede prestatie neerzetten en dat vind ik mooi.’

13

14

(Bijna) unieke wedstrijd

In Amerikaanse sporten zijn cijfers heilig.

Een honkbalwerper, die een no-hitter of een perfect game (niemand op de honken van de tegenpartij) scoort, staat voor eeuwig in de boeken. Een basketballploeg, die geen enkele keer balverlies lijdt, is ook uniek. Het lukte EiffelTowers Den Bosch bijna op 17 maart tegen Magixx. Alleen Djoenie Steenvoorde leverde een keer de bal in bij de tegenstander.

Twijfels over een juiste notatie werden weggenomen, toen bleek dat ook de stat-crew van Magixx deze bijna perfecte score had genoteerd.

Tip-Off

o t o F ze keu

There’s no business, like...

Soms kan een basketbal vreemde capriolen maken en grijp je zo maar helemaal mis, waardoor Damon Huffman van Landstede de bal richting ring lijkt te willen koppen. Overigens mag dat, wanneer het – naar het oordeel van de scheidsrechter – per ongeluk gebeurt.

Voor de zekerheid fungeert Thomas Jackson van ZZ Leiden als achtervanger.

Foto © Arjan de Graaf

De basis van het succes in topsport is het formeren van een goede businessclub. Daar moet het geld vandaan komen en de zekerheid voor het geval er een (grote) sponsor wegvalt. Al die bedrijven moeten met elkaar kunnen netwerken. Dat kan natuurlijk bij de wedstrijden, maar ook tijdens een gezamenlijke reis. De businessclub van Zorg en Zekerheid Leiden ging daarom half maart naar Madrid. Dat was al de vijfde businessreis na Barcelona, Milaan/Turijn, Rome en New York. In de Spaanse hoofdstad werd een basketball- en een voetbalwedstrijd bekeken en...flink ‘genetwerkt’ tijdens diners en borreluurtjes. Gelijktijdig zat de businessclub van EiffelTowers ook in Spanje. Stuk verderop in Barcelona, waar natuurlijk een basketballwedstrijd werd bekeken. Voor de Bossche businessclub was het de tweede keer. Eerder werden de ski’s ondergebonden.

15

16

o t o F ze keu

Als scheidsrechters dit soort beelden konden zien, zouden er vermoedelijk weinig dubieuze fouten worden gefloten. Worthy de Jong (ZZ Leiden) is te laat om Eiffels Peter van Paassen te kunnen afstoppen en weet vermoedelijk al dat er achter zijn nummer een volgend lampje zal gaan branden.

Foto Š Christian Aarts

17

18

o t o F ze keu

Je mag Molly McDowell gerust de ‘Grande Dame’ noemen van het Nederlandse vrouwenbasketball. In de bekerfinale tegen Lekdetec maakte ze 28 punten. Maar dat was niet voldoende om de ploeg van Yordi Kathmann (6) te verslaan. De nationale beker ging mee in de bus naar Bemmel.

Foto © Gijs van Nielen

19

20

o t o F ze keu

Fotografen lopen soms al heel vroeg tegen een deadline aan. Dit vrolijke plaatje kon alleen in het begin van de bekerfinale bij de mannen worden gemaakt. De twee rechts staken hun wensen niet onder stoelen of banken.

We weten niet of het gelukt is... Die van de dame met de staartjes kwam redelijk uit, maar dat was niet voldoende voor Magixx. De vierde fan schijnt een paar dagen later weer met een normale huidskleur te zijn gesignaleerd...

Foto Š Gijs van Nielen

21

Rebound

‘EEN AMERIKAANS STUK VUURWERK’ D

e vijfendertigste editie van de play-offs is aanstaande. Met de introductie van de Topsport Liga onder voorzitterschap van Jan Berteling in 1976 kreeg de competitie tot besluit een nieuw ‘Amerikaans stuk vuurwerk’, zoals het Leidsch Dagblad schreef. Alleen Bram Brakel, voorzitter van Delta Lloyd Amsterdam, was destijds mordicus tegen. Een seizoen later ging het hek van de dam en bleken de play-offs een doorslaand succes. Met Parker Leiden als allereerste winnaar in 1978. Al moest manager Frans van Egmond meteen de trukendoos opentrekken... De historie van de play-offs in honderd en enige cijfers.

door JACOB BERGSMA fotografie PETER VAN DER VELDE

2

4

3

4

play-offwedstrijden werden ooit op neutraal terrein gespeeld. Donar week ooit uit naar neutraal terrein (zie: 26), maar de bekendste neutrale wedstrijd is de beslissingswedstrijd uit de allereerste editie van de play-offs. Daarvoor moest Leiden (manager Frans van Egmond) het op een akkoordje gooien met de onverwachte tegenstander Tripper Jeans Punch uit Delft, die ten koste van Falcon Jeans EBBC Den Bosch tot de finale was doorgedrongen. Op 15 mei 1978 werd Parker Leiden de eerste winnaar van de play-offs door Tripper Jeans met 118-98 te verslaan. In een volgepakt AHOY’ in Rotterdam… verlengingen speelden Zorg en Zekerheid Leiden en GasTerra Flames Groningen afgelopen seizoen in de beslissende wedstrijd om het kampioenschap. De tussenstanden: 26-18, 40-33, 54-50, 69-69, 80-80, 86-86 en 96-95.

22

diskwalificerende fouten in één duel. Dat kregen de toeschouwers op 29 maart 1986 in een kolkende Vijf Meihal voorgeschoteld.

In de tweede wedstrijd tussen BS Leiden en Nashua Den Bosch in de halve finale van de play-offs ging eerst Bosschenaar Richie Johnson op de vuist met Leidenaar Toon van Helfteren. En nadat Henk Pieterse opzettelijk op het been van de op de grond liggende Daan van Egmond was gaan staan en Bert Kragtwijk voor ‘eigen rechter’ kwam spelen, stuurden Grad Peters en Jan van Renen ook Pieterse en Kragtwijk vroegtijdig naar de kleedkamers. van de 29 teams die ooit in de play-offs speelden, kunnen sinds 1978 pronken met een winning record: Amsterdam (64,93), Den Bosch (62,45), Den Helder (58,91) en Nijmegen (50,70). Punch uit Delft bleef in 6 duels precies op een winstpercentage van 50,00 hangen.

EIFFEL TOWERS KAMPIOEN IN SEIZOEN 2006-2007

11

28

14

29

26

33

keer werd de opzet van de play-offs inmiddels gewijzigd. Vaak? Welnee!

In dezelfde periode werd de opzet van de reguliere competitie 13 keer gewijzigd. En 21 keer wisselde het aantal teams in de eredivisie.

verschillende teams deden ooit mee aan de finale van de play-offs.

steden in Nederland smaakten ooit het genoegen een play-off duel te mogen huisvesten. Slechts één keer staat vreemde eend in de bijt Haren op de lijst. Voor de derde wedstrijd in de kwartfinale tegen Werkendam moest Donar op 1 april 2000 uitwijken naar neutraal terrein. Zonder het thuisvoordeel werden de Groningers met 76-85 uit de playoffs geknikkerd.

verlengingen werden er tot nog toe gespeeld in 23 play-offwedstrijden, die niet in de gebruikelijke speeltijd beslist konden worden. Eén keer werd drie keer verlengd (zie: 3), drie keer moest twee keer worden verlengd en 19 keer was vijf minuten voldoende om een winnaar aan te kunnen wijzen. verschillende clubs speelden sinds de invoering in het seizoen 1977-1978 in de play-offs. keer deed Den Bosch mee aan de playoffs. Alleen in het seizoen 1994-1995 ontbraken de Bossche basketballers in het sluitstuk van de competitie. Op respectabele afstand wordt Den Bosch als recorddeelnemer gevolgd door Groningen (26 keer) en Weert (22 keer). Den Bosch speelde in die 33 seizoenen 261 duels, waarin 163 keer werd gewonnen.

23

Rebound

75 Keer stond Ton Boot met zijn teams in een finalewedstrijd van de play-offs. Zijn winstbalans aan het ultieme einde van het seizoen: 48 keer winst, 27 keer verlies.

161 wedstrijden coachte Ton Boot in de play-offs.

Hij won 113 keer en verloor 48 keer.

34

Punten is het hoogste puntentotaal dat een speler ooit in de Nederlandse play-offs liet bijschrijven. De eer komt toe aan de Amerikaan Carl Lott van Den Bosch. Lott maakte nota bene meer dan de helft van de punten van zijn team. De 43 punten van Lott en de 83 punten van Den Bosch waren niet genoeg om op 12 mei 1991 in de finale van de play-offs Den Helder er onder te houden.

43

punten is ook de laagste teamscore.

Zwolle (thuis) en Weert (uit) delen de twijfelachtige eer.

65,65 %

is het winstpercentage dat het helaas ter ziele gegane Amsterdam in 14 play offdeelnames opbouwde. Dat is het hoogste winstpercentage van alle deelnemers ooit aan de play-offs.

76,19 %

is het hoogste winstpercentage van een coach in de play-offs. Niet Ton Boot, maar Jan Dekker (Den Bosch) heeft met 16 zeges in 21 duels dat record op zijn naam staan.

51

105

54

117

punten is het grootste verschil tussen twee teams ooit. Het diepterecord wordt gedeeld door Urk en Leiden. finalewedstrijden speelden de basketballers van Den Bosch tot nog toe. Den Bosch is niet alleen recordfinalist, maar met 40 zeges ook het meest succesvol in finaleduels.

24

is het minste aantal punten dat twee teams ooit samen maakten in de play-offs. Amsterdam en Den Helder sloten in de finale van 1999 af met 56-49‌ wedstrijden speelde Mario Bennes in de play-offs. Hij is daarmee de speler met de meeste play-off-ervaring.

Op de voet gevolgd door Marcel Huijbens met 109 duels. Bennes en Huijbens zijn de enige spelers in de historie van de play-offs die op een ervaring van minimaal honderd wedstrijden kunnen bogen.

144

is het hoogste aantal punten ooit in een play-offduel gemaakt. Met dat aantal versloeg Nashua Den Bosch op 5 mei 1988 Sportlife Canadians Amsterdam (99144).

167

finalewedstrijden werden er tot nog toe in de play-offs gespeeld.

Het thuisvoordeel in finaleduels is groter dan in alle play-offwedstrijden (zie: 394). De thuisspelende teams hebben in de finale van de play-offs een winstpercentage van 71,26 procent.

243 (zie: 144).

punten is het hoogste totaal van twee ploegen ooit in de play-offs

394

keer won de thuisspelende ploeg een wedstrijd in de play-offs. Met 66,33 procent winstpercentage is duidelijk dat het thuisvoordeel doorgaans doorslaggevend is.

594

en één bijna hele wedstrijd is het totaal aantal wedstrijden dat tot nog toe in de play-offs is gespeeld. Op 22 april 1993 liep het vijfde en beslissende duel in de halve finale tussen Canoe Jeans Den Bosch en Mustang Jeans/Commodore Den Helder vlak voor tijd volledig uit de klauw. Met nog negen seconden op de wedstrijdklok werd het duel bij 65-64 in Bosch voordeel gestaakt.

Scheidsrechter Kleersnijder had voor een fout met voorbedachten rade van Frank Ardon gefloten, maar Den Helder speelde door en Okke te Velde maakte 65-66. Het feestje dat de Helderse spelers vervolgens weinig vermoedend vierden, werd hardhandig op het veld uit elkaar gemept door Bossche toeschouwers. Den Helder, gevlucht naar

1633 punten maakte Marcel Huijbens in zijn 109 wedstrijden lange loopbaan in de play-offs. Geen speler komt bij hem in de buurt. Er zijn er nog wel twee die net als Huijbens in hun carrière op dubbele dubbele eindcijfers eindigden: Jos Kuipers met 1109 en Joe Spinks met 1105.

de kleedkamer, weigerde vervolgens na een afkoelingsperiode van een uur terug te keren op het veld om de negen resterende seconden alsnog uit te spelen. Twee dagen later werd het duel tot grote woede van de Helderse coach Ton Boot in zijn geheel in Den Bosch (!) overgespeeld. Dit keer werd het 75-69 voor Canoe Jeans. Het officiële aantal playoffwedstrijden staat daarmee op 594.

21771

punten is het totaal aantal punten dat de Den Bosch in 33 seizoenen play-offbasketball bij elkaar heeft gesprokkeld.

93617

is het totale aantal punten dat de gezamenlijke teams in de play-offs hebben gemaakt.

25

Rebound

GASTERRA-COACH ONTSNAPTE AAN DE SLOPPENWIJKEN VAN GIZEH Iedereen heeft wel eens gehoord van de Sfinx en de

Piramiden van Gizeh. Maar weinigen zullen weten dat Gizeh de naam is van een voorstad van Ca誰ro. Nu dient dat begrip voorstad in dit geval ruim te worden ge誰nterpreteerd. Want met bijna drie miljoen inwoners mag het zich toch tot de grotere wereldsteden rekenen. En zoals elke stad van enige omvang heeft deze Egyptische stad zijn eigen slumbs in zijn eigen getto. Alleen is het getto van Gizeh groter en zwaarder vervuild dan elders.

In dat getto bracht Hakim Salem, de coach van Gas Terra Flames, de eerste 14 jaar van zijn leven door. In dat getto werd zijn karakter gevormd.

door CHARIS SIDERiS fotografie DENNIS BEEK

DE MOEILIJKE REIS V 26

VAN HAKIM SALEM 27

Rebound ‘Het was een ruige tijd,’ blikt Salem terug. ‘Het leven was keihard en de verleidingen om te ontsporen groot. We waren arm, konden het net rooien, maar om ons heen woonden de meesten in krotten. Toen Oscar Kales (oudspeler en daarna medewerker van Amsterdam Basketball, red.) enkele jaren geleden met mij meeging om daar eens rond te kijken, kon hij bijna niet geloven dat ik daar gewoond had.

Mijn ouders, mijn twee broers en ik overleefden door ons zo veel mogelijk af te sluiten van de buitenwereld. We hadden alleen maar elkaar, de onderlinge band was heel sterk.

School was heel belangrijk, en de dichtstbijzijnde was in Caïro, zo’n twee uur met het openbaar vervoer. Elke dag was ik dus als jong broekie vier uur onderweg, alleen al om naar school te kunnen.’

‘Om aan deze ellende te ontsnappen, probeerde mijn vader met een vriend een bedrijfje op te zetten in Nederland. Samen met mijn moeder vertrok hij toen ik 10 was. Mijn broers en ik bleven achter tot onze ouders hun zaakjes op orde zouden hebben. Aanvankelijk woonden we bij mijn grootouders, maar al na één jaar overleed mijn opa. Tussen mijn elfde en veertiende werden wij dus opgevoed door mijn oma, met behulp van enkele ooms, en zorgden we ook voor elkaar. Na vier jaar hadden mijn vader en moeder eindelijk vaste grond onder hun voeten. Mijn moeder kwam ons halen en we emigreerden naar Nederland.’

‘Ik was intussen gehard, gesloten, in mezelf gekeerd. Na zo lang gescheiden te hebben geleefd, moesten we elkaar in Nederland opnieuw uitvinden. Mijn ouders moesten allebei keihard werken, en hadden daarom weinig tijd voor ons. Desondanks kwam hun bedrijfje niet van de grond. Mijn broers en ik moesten die jaren dus opnieuw voor elkaar zorgen, de taal leren, en ons aanpassen aan een heel nieuwe cultuur. De periode tussen mijn veertiende en zeventiende mag gerust de zwaarste tijd van mijn leven worden genoemd.

Bij de evaluatie na drie jaar HEAO bleek dat ik de taal nog maar matig beheerste. Daarom ging ik daarna dag en nacht Nederlandse

28

boeken lezen, totdat ik mijn achterstand helemaal had ingehaald. Achteraf is het een heel waardevolle periode geweest, een moeilijke maar mooie reis die ik goed heb afgesloten.

Daar ben ik heel trots op. Ik heb dan ook nooit het gevoel gehad dat ik iets niet zou kunnen.’

‘Het coachen heeft me al heel vroeg geboeid.

Na mijn knieblessure besloot ik daarom definitief te stoppen met spelen en me volledig aan het coachen te wijden. Arik Shivek (voormalig coach in Amsterdam, red.) is mijn grote leermeester en inspirator geweest. Ik kreeg een enorme boost toen hij tijdens een voorwedstrijd van mijn ploeg, voorafgaand aan de bekerfinale tussen Amsterdam en Den Bosch, langs liep en zei: ‘Met jou komt het wel goed, je laat je team spelen zoals je wilt, je wordt een goede coach’. Daarna ging het snel: door financiële problemen viel Amsterdam uit elkaar, en mocht ik ineens met een piepjong team uit onze eigen jeugdopleiding in de eredivisie debuteren. We hadden een prachtig seizoen, wonnen minstens eenmaal van vrijwel elke club, waarna GasTerra Flames mij een contract aanbood.’

‘Het begin was moeilijk. Voor de buitenwereld – publiek, pers, bestuur – had ik geen status.

Ik kwam bij een topteam dat twee seizoenen daarvoor nog landskampioen was geworden, en in het vorige seizoen pas in de verlenging van de zevende en beslissende wedstrijd van de play-off finale tegen Leiden de titel verspeelde. Maar in hun ogen moest ik alles nog bewijzen. Bovendien waren ook bij Flames de financiën plotseling behoorlijk teruggelopen, waardoor we veel minder geld beschikbaar hadden om een nieuwe ploeg te formeren.

Ik moest van twaalf nieuwe spelers in een nieuwe omgeving een team smeden, terwijl de verwachtingen even hoog gespannen bleven als daarvoor. Er was geen ruimte, we moesten direct presteren. Vanaf het begin heb ik gezegd: ‘Dit is hoe we gaan werken en spelen, als dit je niet bevalt, ga je maar weg’. Om autoriteit te verwerven, moest ik ze overtuigen met mijn basketballvisie en -kennis. Ik meen te kunnen stellen dat dit is gelukt. Ik had daarbij

de hulp van enkele spelers die me binnen de groep steunden als er problemen dreigden te ontstaan. Zij lieten dan hun stem horen en hielden iedereen bij de les. Een sleutelmoment was de botsing die ik tijdens een wedstrijd in Litouwen had met een speler in verband met zijn verdedigende inzet. Hij werd emotioneel en ik haalde hem eruit. Daarna zag ik hoe die spelers opnieuw hun bek opentrokken, waardoor de groep naar elkaar toetrok en de rijen sloot. Alsof ze wilden zeggen dat hij, als hij erbij wilde horen, zich aan hen moest aanpassen.’

‘Het werd voor ons van het grootste belang dat we een zo goed mogelijke uitgangspositie kregen. Voor de eerste ronde maakt dit niets uit, dat is in feite een gewone competitie met een uit- en thuiswedstrijd tegen elk team.

Maar als we dat overleven, ontloop ik liever EiffelTowers en Zorg en Zekerheid Leiden in de halve finale. De verschillen zijn kleiner geworden, daarom is thuisvoordeel nóg belangrijker geworden dan het al was, het zal voor 95% beslissend worden. Leiden is voor mij de favoriet. Het is een uitgebalanceerde ploeg die al twee jaar samenspeelt. Ze verdedigen

hard en fysiek, elke verkeerde beslissing wordt genadeloos afgestraft. Seamus Boxley, Jevohn Shepherd en Arvin Slagter zijn in mijn ogen de belangrijkste spelers. Boxley is de leider, Shepherd de atletische scorer en Slagter is heel slim. Onze teamverdediging zal dan ook op dit drietal zijn afgestemd.’

‘De kracht van Den Bosch is dat het optimaal profiteert van zijn balbezit. Het lijdt relatief weinig balverlies, en heeft in Ty Wesley een speler die tegen zeer hoge percentages afwerkt en dus één tegen één moeilijk is af te stoppen. Als de perimeterverdedigers op hem terug gaan vallen, ontstaat ruimte voor hun schutters. We zullen Wesley daarom ver van de ring moeten houden. EiffelTowers heeft de ervaring die nodig is om kampioen te worden, zeker als Peter van Paassen op tijd hersteld en in vorm is voor de play-offs. Ik verwacht tegen hen een meer open wedstrijd met een hogere score. Dat kan in ons voordeel uitpakken, als wij tenminste het tempo kunnen controleren.

We zijn sinds januari veel slimmer gaan spelen, daarom acht ik ons daar zeker toe in staat.’

29

Rebound

Coach Pieter Kodde

Challenge Sports Binnenland gaat voor eers

AMBITIE EN NUCHTER door TON KALLENBERG fotografie KEES KOOPMANS

30

ste landstitel

RHEID

C

oach Pieter Kodde heeft er zin in: ‘Wij gaan met veel plezier de play-offs in om kampioen te worden. Dat is geen moeten, maar wel heel graag willen. Dat voelen we allemaal zo, de meiden, de staf en het bestuur.’

Challenge Sports Binnenland maakt al jaren deel uit van de eredivisie, maar is bij de senioren tot nu toe nog nooit kampioen van Nederland geworden. Dit seizoen draait ploeg uit Barendrecht een constant jaar. In de competitie eindigt het team van Pieter Kodde duidelijk op de eerste plaats van de competitie en gaat dus als favoriet de finale van de playoffs in.

Ook Leo van den Adel, al jarenlang de grote man op de achtergrond, ziet het zo: ‘Wij hebben de sterkste ploeg als je naar de competitie kijkt. Dus, ik denk wel dat wij als titelkandidaat worden gezien. En natuurlijk willen we graag, maar ja, het wordt natuurlijk niet eenvoudig.

Dat zag je vorig jaar aan Probuild Lions. Dat was toen ook torenhoog favoriet, maar ging er wel tegen ons af.’

De kern van het team bestaat uit vier speelsters die in 2009 bij de U20 kampioen van Nederland werden: Jantine Kraak, Natalie en Lisa van den Adel en Anneloes Kodde. Na het kampioenschap vertrokken drie speelsters voor tenminste één basketbaljaar naar Amerika. Jantine Kraak en Anneloes Kodde speelden bij Western Illinois University en Natalie van den Adel bij Colorado State University. Nu zij weer terug op 'honk' zijn, oogt de ploeg sterk en uitgebalanceerd.

In de halve finales was STOL Grasshoppers de tegenstander. De ploeg uit Katwijk is de enige ploeg uit de competitie die Challenge Sports tot drie keer toe wist te verslaan. De eerste drie wedstrijden waren voor de Katwijksen, maar in de laatste competitiewedstrijd zette Challenge Sports het vizier op scherp en won het afgetekend. ‘Dat was eigenlijk een easy game.

Op grond van wat wij de laatste tijd van Grasshoppers hebben gezien, hadden we heel veel vertrouwen om Grasshoppers te verslaan en

31

Rebound

Leo van den Adel

de finale te bereiken’, aldus coach Kodde.

Met Challenge Sports in de finale moest de tegenstander komen uit de tweestrijd tussen Probuild Lions en Lekdetec.nl. Probuild Lions lijkt dit jaar niet zo sterk als de afgelopen jaren, terwijl Lekdetec met de komst van Janelle Bekkering een uitstekende teamspeelster in huis heeft en een goede balans heeft in de ploeg. ‘Lekdetec is een stugge ploeg met veel potentie’, aldus Leo van den Adel. Desondanks zal de ambitie van Probuild-coach Laki Lakner om zich te revancheren groot zijn. Vorig jaar leek namelijk Probuild Lions de grote titelfavoriet, maar ging het in de halve finale keihard onderuit tegen de ploeg van Pieter Kodde.

Voor Challenge Sports maakte het niet uit wie de tegenstander zou worden.

heeft ook alle redenen om dit vertrouwen uit te stralen, met name omdat het team ook in de breedte een goede balans heeft en coach Pieter Kodde diverse tactische componenten en stijlen kan gebruiken om wedstrijden naar de hand te zetten.

Center en All-star Jantine Kraak is wat minder voorzichtig: ‘Wij worden kampioen!’, zegt zij met een grote glimlach. ‘We draaien een goed jaar. Het team heeft een goede balans en iedereen weet wat haar rol is. Er is rust in het team en er is vertrouwen. Dat is goed.’ Ze

Wanneer Challenge Sport al dit jaar de kroon op het werken zet, is de ambitie nog niet klaar.

Leo van den Adel kijkt ook verder. ‘Op langere termijn leeft ook het idee om Europa Cup te spelen. ‘We gaan de komende weken maar eens kijken of daar mogelijkheden voor zijn.

32

Challenge Sports Binnenland bouwt intussen rustig verder. Leo van den Adel: ‘Je doet het met elkaar, het bestuur, de staf, enzovoorts.

Jaren geleden hebben we met elkaar afgesproken dat het belangrijk is om vanuit de jeugd de doorstroming te optimaliseren. Dat heeft natuurlijk met geld te maken, maar is zeker ook een principiële kwestie. Op dit moment zie je dat de meeste speelsters uit onze eigen jeugd komen en dat is goed.’

Nathalie van den Adel

We willen kijken en ervaren wat het is om in Europees verband te spelen. Daarnaast willen we natuurlijk ook basketball op de kaart zetten.’

Ambities dus genoeg in Barendrecht, maar ook 'Rotterdamse' nuchterheid. ‘Ongeacht het

resultaat in de finale gaan we volgend jaar in dezelfde samenstelling door’, vertelt coach Kodde. ‘Als het dit jaar niet lukt, doen we het gewoon over en lukt het volgend jaar!’

33

Rebound

34

EIFFELTOWERS SPELVERDELER FRANK TURNER

OVER PANNENKOEKENMIX

EN DRIE KONINGINNEN door JARRY POPELIER fotografie CHRISTIAN AARTS

N

a zijn eerste wedstrijd in de Maaspoorthal krijgt Frank Turner (23) een ingeving. Hij besluit om langs de tribunes te rennen om zo de supporters achter de reclameborden een high five te geven. ‘Vind ik leuk om te doen.

Ik wil de mensen een lach bezorgen, ook als we verliezen. Op mijn college in Amerika groetten we de fans ook altijd.’

Inmiddels is het rondje langs de borden vaste prik en doet heel het team mee. Met Turner voorop. Het past bij zijn uitstraling, bij zijn aanstekelijke enthousiasme. Er zijn de laatste jaren heus betere Amerikanen geweest, maar het spektakel dat de kleine tovenaar brengt is ook wat waard. Bovendien staat het teambelang voorop, dat is ook weleens anders geweest. ‘Den Bosch heeft een grote historie, met fans die gewend zijn aan successen. Ze zijn trouw en fanatiek. Geweldig om mijn Europese carrière hier te starten. Echt, alles is perfect geregeld.’

Toch is er een ‘maar’. De Hollandse pannenkoekenmix is niet zo goed als die in Amerika.

Dat is een van de dingen naast ander eten en snoep die hij laat overschepen. ‘In Nederland vind ik de pannenkoeken ook wel lekker, maar in Amerika zijn ze dikker. Vind ik fijner om klaar

te maken.’ Niet dat Turner wil klagen. Er is ook een compliment. ‘Bij La Place hebben ze de beste burger van de wereld. Daar ga ik voor een wedstrijd altijd naar toe.’

Hij functioneert in zijn eerste seizoen buiten Amerika naar behoren en tekende voor nog een jaar bij EiffelTowers. Turner kreeg er wat centjes bij en hoeft geen woning meer te delen. ‘Vorig jaar woonde ik met Jeroen van der List en ook Rogier Jansen bleef soms slapen. Dat was gezellig, maar ik ben blij dat ik nu een plek heb voor mezelf. Hoef ik alleen mijn eigen dingen schoon te maken en als ik wil dat het stil is, is het ook stil. Snap je?’

Dat staat in contrast met zijn twitteraccount.

Die zwijgt nooit. Het zijn vaak onbegrijpelijke teksten die @King_Joffy_Jo de wereld in slingert. Tegenwoordig ook in het Nederlands. Dat gaat zo: Mijn vriend heeft mij op skype met

35

Rebound een houding vandaag en ik had geen geduld voor! Ik meteen eindigde convo en fixeren op haar! #doei. ‘Stefan Wessels en Djoenie Steenvoorde zeiden dat het grappig was en dat ik ermee moest doorgaan. Ik doe het met een vertaler op de computer.’

Je moet er goed naar zoeken, maar soms twittert hij iets serieus. Toen heel de wereld feestvierde na de dood van Osama Bin Laden, vroeg Turner zich af sinds wanneer de dood iets is om te vieren. ‘Iedereen was blij, maar zijn familie niet, hoor. Waar ik vandaan kom werd soms ook gemoord, misschien komt daar mijn afkeuring vandaan om mensen te doden.

Wie het ook is, er is altijd iemand ongelukkig mee. Ik kan me wel voorstellen dat familie van de slachtoffers blij is met zijn dood. Maar ik heb zelf niemand verloren bij zijn aanslagen, dan was mijn gevoel misschien anders geweest. Natuurlijk vond ik het wel goed dat Amerika hem heeft gevangen. Dat is een soort revanche. Maar voor mij hoefden ze hem niet te vermoorden.’

Het is niet zo dat de Amerikaan zich elke dag druk maakt om politieke en maatschappelijke vraagstukken. ‘De echt grote dingen volg ik wel. Nu we met Obama voor het eerst een donkere president hebben hou ik wel bij hoe dat gaat. Het kost wel veel tijd om een gefundeerde mening te hebben over politiek, en zo goed volg ik het nou ook weer niet.’

Daar heeft hij waarschijnlijk ook de tijd niet voor. Hoewel hij duizenden kilometers is gescheiden van zijn familie, komen zij via de moderne communicatietechnieken elke dag Turners huiskamer binnen. En dan vooral zijn oma, moeder en zus. Oftewel my three queens, zoals dat in zijn rechterbovenarm staat gekerfd. In een uitgebreide boodschap staat vermeld hoeveel zijn drie koninginnen voor de spelverdeler betekenen. ‘Zij zijn alles voor mij. Als er iets met mij gebeurt, zullen zij altijd voor mij klaar staan.’

36

Het is zijn favoriete tatoeage, maar zeker niet de enige.

Op zijn rechterpols: Believe. ‘Als iets tegen zit, kijk ik daarnaar. Het geeft me altijd de motivatie om door te vechten.’

Op zijn borst: AC Finest. Een ode aan zijn geboortestad: Atlantic City.

Op zijn linkerbovenarm: een panter met een basketball.

Op zijn rug: Living Legend. ‘Ik kom uit een klein stadje en de hele stad volgt mijn verrichtingen. Hoewel ik er liever bescheiden over ben, ben ik daar wel een soort legend. En ik leef nog steeds, haha!’

De laatste hand is nog niet gelegd aan het basketballende schilderij. ‘Ik wil er nog eentje bij. Mijn oma staat niet je juichen, ze wil niet dat mijn hele lichaam onderzit. Hoewel ze blij was dat ze ook in een tattoo voorkwam, vindt ze het nu mooi geweest.’

Turner is een moederskindje (‘daar kom ik gewoon voor uit’). Het contact met zijn vader is momenteel ook beter dan een paar jaar geleden. ‘We hebben onze ups en downs gehad. Hij ging weg bij mijn moeder en trouwde een andere vrouw. Er zijn momenten geweest dat ik hem minder sprak, maar natuurlijk ben ik altijd van hem blijven houden.

Met zijn vrouw was trouwens niets mis, een goed persoon. Inmiddels zijn ze gescheiden en nu proberen mijn vader en moeder het weer met elkaar.’

Dan vindt Turner het welletjes geweest. Hij heeft genoeg gezegd. ‘Ik hou niet zo van aandacht en over mezelf praten.’

PROFIEL

VACATURES Wij zoeken voor de realisatie van dit magazine nog: SCHRIJVERS Gezocht worden basketball-liefhebbers met een vlekkeloze beheersing van het Nederlands die periodiek bijdragen willen leveren aan dit magazine.

FOTOGRAFEN Gezocht worden basketball-liefhebbers die meer dan uitstekende foto’s kunnen leveren. Vooral fotografen die het vrouwenbasketball regelmatig coveren zoeken wij.

MEDEWERKER SOCIALE MEDIA Gezocht wordt een basketballenthousiast met verstand van sociale media die het contact verzorgt tussen de redactie van dit magazine en haar lezers.

Dit is één van de ruim twintig verhalen in De Ommekeer, het derde boek van Jarry Popelier over EiffelTowers Den Bosch. De Ommekeer is te bestellen door 15 euro over te maken op rekening nummer 1284.32.543 ter name van Popelier Media en daarbij uw adres gegevens te vermelden, of te mailen naar info@popeliermedia.nl.

Over één ding kunnen we duidelijk zijn.

Meewerken aan Rebound doe je uit liefde voor de basketballsport. In het eerste jaar kunnen er geen vergoedingen worden uitgekeerd.

ADVERTENTIE ACQUISITEUR Tevens zoeken wij een basketballliefhebber die namens dit magazine advertenties wilt gaan verkopen.

Verdiensten volgens de gebruikelijke in de branche geldende afspraken.

REAGEREN Heb jij belangstelling ?

Reageer dan via dit emailadres: info@basketballmagazine.nl

37

CHARIS

COLUMN

Charis Sideris speelde in de eredivisie en het nationale team, was coach in Nederland en België en is een hartstochtelijk schrijver over zijn sport in De Telegraaf en uiteraard ook in dit magazine.

Gekte

H

et begint allemaal met gekte. Aan de wieg van elk succes staat onberedeneerde, tegendraadse gekte. De gekte van het streven naar het schijnbaar onhaalbare. Het jochie dat niet kan schieten, en dat volgens zijn omgeving ook nooit zal leren, dat alleen op een buitenveldje of in een kouwe, zwak verlichte gymzaal, elke dag 500, 600, 1000 schoten neemt. Uit stand, na een dribbel, driepunters, voluit. En maar tellen om de progressie te meten, elke dag weer. Terwijl zijn ploeggenoten thuis zitten of op straat rond-hangen vóór of na hun dagelijkse teamtraining, jaagt hij zijn droom na, wil de top, zijn top, halen.

Later zal dat jochie, of een ander met dezelfde bezetenheid, deel uitmaken van een club op het hoogste niveau, terwijl zijn voormalige ploeggenoten recreatiebasketball bedrijven in de promotiedivisie of lager. Samen met zijn nieuwe medespelers zal hij zich niet neerleggen bij de door de buitenwereld opgedrongen grenzen en beperkingen. Dankzij een onverwoestbare intrinsieke motivatie zullen zij het maximale uit hun mogelijkheden halen. Elke seconde, elke minuut, elke actie, elke training, zullen ze de volle 100 procent geven. Of in termen van Ton Boot, die geen teamboek gebruikte met allemaal regeltjes en afspraken, maar slechts één afspraak hanteerde: we zullen altijd ons uiterste best doen. Niet meestal, niet bijna altijd, maar gewoon altijd. Ze creëren aldus hun eigen chemie, die mysterieuze roes waarin het geheel de som der delen overstijgt, waardoor ze de verwachtingen altijd zullen overtreffen.

Dat geldt ook voor die paar basketball afficionados in Zwolle die meenden eerst een internationaal kersttoernooi op de kaart te zetten, om vervolgens in de zomer ook nog eens de wereldtop naar Nederland te halen. Iedereen versleet ze aanvankelijk voor gek. Tegen de verdrukking in lijken de pessimistische verwachtingen te worden getrotseerd. Eén voor één moesten de hindernissen worden herkend, geanalyseerd, en tenslotte hopelijk bedwongen.

Diezelfde gekte dreef die half gestoorde basketballjournalisten toen ze dit digitale blad dat u nu leest besloten uit te gaan brengen. Ieder van hen had de afgelopen jaren, decennia, ervaring opgebouwd in diverse media. Maar ze wilden meer. Ze wilden een podium scheppen waarop ze hun expertise kwijt kunnen, een podium waarop verdieping mogelijk is. Daarom zijn ze bereid om desnoods zonder enige vergoeding mooie artikelen en een mooi blad te maken. Uit gekte, waar alles mee begint. En eindigt.

39 39

Rebound

BASKETBALLBOND MAAKT EINDE AAN EILANDENRIJK IN ORGANISATIE

HET NIEUWE ELAN VAN DE NBB

door CHARIS SIDERiS fotografie PETER VAN DER VELDE

N

iets zo onomstreden als kritiek op de Nederlandse Basketball Bond. Het NBB ‘bashen’ was decennialang een bindende factor tussen menig fan, journalist, clubbestuurder of anders-

zins betrokkene bij onze mooie sport. Sinds de banvloek die iconen als Ton Boot en Mart Smeets lang geleden terecht over de Bond uitspraken, gaf iedereen je immers onmiddellijk gelijk, en deed er om in de smaak te vallen vaak nog een schepje bovenop. Als de NBB al beleid voerde,

40

Rebound was het voornamelijk wanbeleid. Kennis van zaken, passie, visie, laat staan ambitie, ontbraken ten enenmale. De Bond bestond uit bureaucraten, en was er voornamelijk voor de administratie en de recreanten. Dit alles schrijf ik bewust in de verleden tijd. Met het aantreden van het nieuwe bestuur, twee jaar geleden, lijken nieuw elan, en daardoor nieuwe tijden aangebroken.

We spraken voorzitter Francisca Ravestein over de opvallende koers die de NBB is ingeslagen.

41

Rebound ‘Na het wegsturen van het vorige bestuur’, gaat de huidige burgemeester van Opsterland terug in de tijd, ‘werd Jan Loorbach voorzitter van een commissie, die voor de NBB nieuwe bestuursleden moest zoeken. Dit bestuur kreeg de opdracht mee om te voldoen aan de eisen van Goed Sportbestuur van NOC*NSF. Waarom hij bij mij terecht kwam, zal je hem zelf moeten vragen. Ik heb een lange carrière achter de rug als politiek bestuurder. Dat was me thuis al met de paplepel ingegoten.

Er werd dagelijks over gesproken, we waren sociaal erg betrokken. Bijna iedereen uit onze familie maakte op de één of andere manier deel uit van een politieke partij. Mijn vader zat in de gemeenteraad van Leiden voor de Anti Revolutionaire Partij, die later opging in het CDA.’ ‘Ikzelf heb na het afmaken van de HBS een tijdje als au pair in Noorwegen gewerkt en daarna zo’n 20 jaar als fysiotherapeut in Rotterdam. Dat vond ik een heerlijke stad, het is een stad van aanpakken. Rotterdam was, is en blijft mijn thuisstad. Mijn politieke carrière begon in 1980, toen ik het D66 van Jan Terlouw in de deelraad mocht vertegenwoordigen als raadslid en als wethouder, om tenslotte ten tijde van het Paars 2 kabinet van PvdA, VVD en D66 in de Tweede Kamer te worden gekozen, met onder meer sport in mijn portefeuille.

Na de verkiezingen van 2002 die volgden op de moord op Pim Fortuyn, werd onze fractie echter gehalveerd, waardoor ook ik het veld moest ruimen. Ik heb toen mede de Architectuur Biënnale in Rotterdam mogen organiseren en ben aansluitend ingegaan op het verzoek om wethouder van Renkum te worden. Tegen die tijd begon ik me te realiseren dat het burgemeesterschap wel wat voor mij zou kunnen zijn. Dat lukte: na enkele jaren waarnemend burgemeester van Beverwijk te zijn geweest, volgde de gemeente Opsterland in Friesland, waar ik tegenwoordig in het gemeentehuis van Beetsterzwaag zetel.’

‘Basketball heeft me altijd geboeid. Ik was onder meer lid van Bona Stars, AMVJ Rotterdam, en O & O in Overschie. Fanatiek in de

42

wedstrijd, maar vooral ook voor de leuk en de derde helft. Ik heb het altijd een heerlijke sport gevonden om te doen en naar te kijken.

De opdracht die ons bestuur meekreeg van het NOC*NSF was het omvormen van de NBB tot één bestuursorgaan, een entiteit met één gezicht. Dat lijkt een vanzelfsprekendheid.

Maar toen we begonnen, troffen we een overbelast bondsbureau aan, dat de dagelijkse gang van zaken nauwelijks aan kon. Dat werd deels veroorzaakt doordat de vijf rayons onafhankelijk van elkaar en van de NBB opereerden. Het waren vijf koninkrijkjes met een aparte rechtspositie, met hun eigen visie en beleid, en met verschillende regeltjes, waaronder bijvoorbeeld afwijkende wedstrijdreglementen en scheidsrechtersvergoedingen.

En dan was daar ook nog eens de nagenoeg zelfstandige FEB, die inmiddels ver van ons was weggedreven.’

‘We hebben met het nieuwe bestuur een analyse gemaakt van de situatie. De conclusies waren dat er een eind moest komen aan al die eilandjes. Er moest één beleid komen waaraan de rayons en de FEB zich moesten conformeren, zodat de krachten niet versnipperd werden, maar juist gebundeld. Het viel te verwachten dat er aanvankelijk veel weerstand was tegen al die hervormingen, de conservatieve krachten zijn in dit soort situaties nou eenmaal groter dan de progressieve. Er waren strijdige belangen en vaak ontstonden discussies over posities en verantwoordelijkheden. We hebben veel moeten praten om het wantrouwen weg te nemen, maar ik meen te mogen stellen dat dit grotendeels is gelukt.

De sfeer is veel positiever geworden, men erkent nu het nut en de noodzaak voor deze omslag. Sterker nog: er wordt heel constructief meegewerkt aan de veranderingen. Voor wat het waard is: we horen regelmatig de verzuchting ‘hè, hè, eindelijk een bestuur dat zijn nek uitsteekt.’

Het risico van het uitsteken van je nek is dat deze er daardoor ook kan worden afgehakt.

Het belangrijkste besluit dat dit bestuur heeft genomen, is het opzeggen van het mandaat

43

Rebound dat de NBB lang geleden had afgegeven aan de FEB om zelfstandig de eredivisie te runnen.

Dat was een enorme blunder, omdat de Bond hierdoor geen enkele sturing meer kon geven aan de organisatie van eredivisieclubs, die voornamelijk aan hun eigen zakelijk belang dachten en geen enkele lange termijn visie hanteerden.

Ravestein: ‘Om ruimte te scheppen voor nieuwe afspraken, hadden we daarom geen andere keus dan het beëindigen van het contract. Het bestuurlijk overleg met de FEB liep van geen kant, en al onze suggesties om het beleid te veranderen, werden van tafel geveegd.

Natuurlijk stuitte dit op grote weerstand binnen het FEB-bestuur dat volgens bepaalde bronnen zelfs overwoog om zich helemaal los te maken van de NBB. Maar inmiddels lijkt de lucht enigszins geklaard. We voeren momenteel bijzonder constructieve gesprekken met de clubs, en hopen binnenkort een nieuw samenwerkingsverband te kunnen presenteren.’

Hoe de invulling van dat samenwerkingsverband wordt uitgevoerd, valt te lezen in het onlangs vastgestelde Strategisch Plan van de Basketballbond. Een gebrek aan ambities kan dit bestuur niet worden verweten. Hoewel torenhoog, zijn deze ambities echter wel op feiten gebaseerd. Er zal worden gestreefd naar de verlaging van de drempel voor de eredivisie bij de mannen, zodat de doorstroming vanuit de promotiedivisie kan worden bevorderd, de reguliere competitie moet langer duren dan de zes en een halve maand die het nu beslaat, en de play-offs moeten anders, en met minder clubs, worden opgezet. Voorts zal er op termijn ook bij de mannen een CTOteam in de eredivisie worden ingeschreven, en wordt er aan een draftsysteem gedacht.

Bovendien wil de NBB de clubs verplichten om permanent minstens twee Nederlanders in het veld te hebben staan. Dat laatste is echter minder spectaculair dan het lijkt, aangezien dit nu vaak al het geval is. Als we ervan uitgaan dat een coach gemiddeld acht spelers gebruikt in de wedstrijden waar het om gaat, dan zal hij in totaal vier Nederlanders bij die eerste

44

acht moeten hebben, voor de rotatie en eventuele blessures. Dat laat dus ruimte over om voor die andere drie posities vier Amerikanen aan te trekken. Voor de talentontwikkeling, doorstroming, en het leren spelen onder druk op hoog niveau is dit onvoldoende. En dus is de doelstelling om structureel mee te mogen doen aan de EK-eindronden voor de mannen minder haalbaar dan deze op het eerste gezicht lijkt.

Voor de vrouwen zijn de vooruitzichten veel optimistischer, maar desondanks ook realistischer. ‘Als we de resultaten van alle nationale selecties bij elkaar vegen en middelen’, verklaart Ravestein, ‘staat onze vrouwenafdeling als zesde van Europa gerangschikt. Het onder-18 team eindigde op de EK als vijfde, het onder-16-team als negende, de onder-20 werden tiende en onze piepjonge nationale A-ploeg liep weliswaar kwalificatie voor de EK-eindronde net mis, maar wordt volgens vele kenners een grote toekomst toegedicht.

Met het oog hierop, en om de continuïteit te waarborgen, hebben we in 2011 Meindert

van Veen aangesteld als full time bondscoach.

Middels een goede jeugdopleiding – ons CTOopleidingsteam speelt goed mee in de vrouweneredivisie – moet het mogelijk zijn om ons te plaatsen voor de EK-eindronde van 2013, en zelfs voor de Olympische Spelen van 2016 in Rio de Janeiro. Een belangrijk onderdeel van deze doelstelling is de toewijzing door de FIBA van de WK voor meisjes onder-de-17 jaar, dat deze zomer van 17 tot en met 26 augustus in Amsterdam zal worden gehouden. Wij willen daarmee een voorschot nemen op onze eventuele kandidatuur voor toekomstige grote, mondiale evenementen in Nederland. Dat kan een grote stimulans zijn voor onze talentontwikkeling, maar ook voor meer belangstelling voor het Nederlandse basketball. De lasten voor zo’n organisatie vallen overigens mee voor ons: er zijn meerdere substantiële subsidiegevers, waaronder NOC*NSF, VWS en de Gemeente Amsterdam.’

‘De rolstoelers bivakkeren allang in de wereldtop,’ vervolgt Ravestein haar lofzang. ‘De vrouwen wonnen in 2011 een zilveren medaille op de EK in Israël en plaatsten zich aldus voor de Paralympics van 2012 in Londen. De mannen keerden terug op het hoogste niveau. Hun achtste plaats op de EK was net niet genoeg voor kwalificatie voor de Paralympics, maar geeft aan dat Nederland ook bij de mannen weer meetelt.’

‘We hebben bewust gekozen voor het besturen op afstand. Wij stippelen als bestuur het beleid uit, uiteraard in nauwe samenwerking met onze professionals, en deze professionals krijgen alle ruimte om dit beleid uit te voeren.

We hopen dan ook dat we met ons nieuwe beleid en organisatiestructuur een aanzet kunnen geven om de NBB zichtbaarder te maken.’

45

Rebound

HET NIEUWE BASKETBALL LEVEN VAN

MEINDERT VAN VEEN

door FRITS VAN RIJN fotografie GIJS VAN NIELEN

W

aar vrouwen basketballen, kan hij niet ver weg zijn. De kleine, inmiddels grijzende man met de snor. Op een paar korte uitstapjes na is Meindert van Veel al meer dan dertig jaar onlosmakelijk verbonden aan het vrouwenbasketball in Nederland. Sinds vorig jaar als fulltime bondscoach.

46

waardoor een combinatie met het coachen van de ploeg van Den Helder nu tot de onmogelijkheden behoorde.

‘Gezien m’n leeftijd had dit tien jaar eerder moeten komen, dan had ik er langer van kunnen genieten’, bekent de bondscoach zelf.

Om daar gelijk geheel tegenstrijdig, maar vol zelfkennis aan toe te voegen: ‘Maar vroeger had ik dit niet gekund. Maximaal vijftien wedstrijden per seizoen coachen, vooral in de zomer. Tijdens het seizoen niet één wedstrijd?

Dan had ik een jaar lang met mijn ziel onder de arm gelopen. Nu heb ik die bagage en dat geduld wél. Noem het ervaring, maar het zal ook met m’n leeftijd te maken hebben’, weet zestiger Van Veen.

‘Bovendien zie ik de voordelen die ik al die jaren niet heb gehad. Ik kan de meiden in de buitenlandse competities zien spelen, ik heb regelmatig contact met ze, ik zie veel Nederlandse wedstrijden, ik schrijf programma’s voor iedereen. Dat heb ik hiervoor nooit kunnen doen.’

Natuurlijk was het voor Meindert van Veen niets nieuws toen hij zich aan het begin van dit seizoen op het trainen, coachen en opleiden van basketballmeiden mocht richten. Hij had de afgelopen decennia immers niets anders gedaan. Compleet anders was het wel dat dit niet meer gebeurde in de schaduw van de vuurtoren van Den Helder, de plaats waar hij zich al meer dan dertig jaar vol overgave op het vrouwenbasketball had gestort.

Door een subsidie van NOC*NSF was het voor de NBB namelijk mogelijk geworden om Van Veen in 2011 fulltime aan te stellen als bondscoach van de Nederlandse vrouwen,

De overstap had in ieder geval niet later moeten komen. Dat klinkt in eerste instantie misschien raar. Van Veen is immers onlosmakelijk verbonden met het vrouwenbasketball in zijn woonplaats. Hij behaalde veertien landstitels met verschillende vrouwenteams, hij ís basketball in Den Helder, het speelveld van de hal aan de Sportlaan is omgedoopt tot ‘Coach M Court’, zijn roots liggen daar. Maar desondanks was het tijd voor iets anders.

‘Nee, zo'n seizoen als nu bij Den Helder had ik waarschijnlijk niet overleefd. Hoe de ploeg nu presteert, gaat me natuurlijk aan m’n hart. Er is zó veel verloren. Ze bungelen onderaan in de competitie. Ik kan er daarom maar beter niet naar gaan kijken. Dat is voor mij niet goed en niet goed voor de mensen daar. Laat ik zeggen dat ik het Helderse basketball op dit moment niet mis. Zo veel verliezen was niet goed voor mij geweest.’

47

Rebound Van Veen verschuift de stoel in zijn kantoor in de Sporthallen Zuid in Amsterdam waar hij net van half 8 tot 9 uur ’s morgens de meiden van het CTO-team heeft getraind en slaat zijn armen achter het hoofd als hem het doel van het gesprek verteld wordt: de stand van zaken van het Nederlandse vrouwenbasketball.

Hij schraapt z’n keel en stelt onomwonden: ‘Als je naar de Nederlandse competitie kijkt is de situatie zorgwekkend te noemen, slecht zelfs. Internationaal ben ik veel positiever. Daar sluiten we langzaam weer aan bij de Europese top. Zeker bij de jeugd.’

Het doet Van Veen duidelijk geen plezier als hij stelt dat de situatie van het Nederlandse vrouwen-competitiebasketball hem zorgen baart.

‘Het is in Nederland moeilijk volwaardige competities te houden voor meisjes en voor senioren. Wij zijn niet eens in staat een eredivisie te organiseren voor tien vrouwenteams.

Dit jaar waren er maar zeven ploegen. En voor volgend jaar zijn die zeven niet eens zeker, omdat Eurosped er mee zal stoppen.

Gelukkig is er weer een initiatief in Utrecht van UBALL, maar het blijft behelpen. Er zijn nog maar weinig uitdagingen voor speelsters in de eredivisie.’

Gevraagd naar de aard van de problemen is Van Veen duidelijk. Hij heft zijn armen regelmatig ten hemel als hij de zorgwekkende situatie probeert uit te leggen.

‘Allereerst is er een enorme afname van speelsters, die veel tijd in hun sport willen stoppen in Nederland. En het - hoe gek dat ook klinkt - heeft te maken met de goede internationale prestaties van de Nederlandse ploeg. Veel speelsters van de nationale ploeg spelen nu in het buitenland.

Of dat nu Italië, Spanje, België, Duitsland of Amerika is. Speelsters vallen op bij toernooien of in interlands en aan hen wordt dan gevraagd om elders te gaan spelen.’

48

‘Goed voor deze speelsters, goed voor de nationale ploeg want ze doen een schat aan ervaring op, maar een aderlating voor de nationale competitie. Het gevolg is wel dat het niveau van de Nederlandse competitie aanzienlijk is afgenomen in vergelijking met een jaar of vijf geleden. Er zijn niet eens genoeg goede speelsters om zelfs maar zeven volwaardige ploegen te vullen. Laat ik zeggen dat het de prijs is voor het succes van het Nederlands team.’

Van Veen coacht al sinds de jaren zeventig.

Veelal vrouwenteams, maar hij had ook succes met mannen. In 1980 promoveerde hij met Albert van Zoonen Cracks naar de eredivisie mannen en in 1995 werd hij met Den Helder kampioen van Nederland. Toch is zijn palmares voor het grootste deel opgebouwd in het vrouwenbasketball. Daarom aarzelt hij niet om op basis van zijn ervaring het niveau van bepaalde speelsters in twijfel te trekken.

‘Er zijn natuurlijk altijd uitzonderlijke talenten, maar eigenlijk hoort iemand van 16 niet in de eredivisie te spelen. Natuurlijk, speelsters als Lia van Reemst, Carla de Liefde en Laura Kooij waren uitzonderingen, maar nu kunnen middelmatige speelsters zó maar minuten maken in de eredivisie. Daar wordt niemand beter van. Het zegt genoeg dat er momenteel veel clubs zijn waar dat mogelijk is. Dat geeft aan dat het niveau is gedaald. De drempel ligt lager.’

Oplossingen zijn er wel maar zullen pas op termijn een deel van de problemen oplossen volgens de bondscoach.

‘De bond moet er met de clubs voor zorgen dat er meer kinderen gaan basketballen en vooral dat ze meer uren trainen. Dat klinkt simpel, maar het is wel zo. Je kunt nu makkelijk in de eredivisie meekomen met drie trainingen in de week. Daar word je echt niet beter van. Dat noem ik geen topsport maar wedstrijdsport.

Alleen maar voorbereiden op de volgende wedstrijd zonder het doel ook individueel beter te worden.

Daarom ben ik ook zo blij met het CTO (Centrum voor Topsport en Onderwijs, red.) Daar kunnen speelsters de uren maken die ze bij hun club niet kunnen maken. Bij het CTO wordt twintig uur per week gericht aan basketball besteed. Van voeding tot een uitgebalanceerd programma per speelster. Dat biedt geen enkele andere club.’

Van Veen weet maar al te goed dat er diverse clubs zijn die het CTO-team zeer kritisch volgen. Het team zou de dood zijn voor het Nederlandse vrouwenbasketball, het CTO zou speelsters van de clubs ronselen en zo de competitie verschralen.

‘De speelsters die nu bij het CTO zitten kwamen niet uit eredivisieteams, maar uit jeugdploegen. Ze hadden wel de potentie om de eredivisie te gaan spelen, natuurlijk! Maar ze zijn allemaal gekomen, omdat ze beter willen worden als basketballster en wij bieden ze iets dat hun eigen club niet kan geven. Veel van die clubs hadden zelf niet eens een eredivisieploeg. Het zegt wat over de speelsters die voor het CTO kiezen. Ze willen er uit halen wat er in zit. Ze hebben ambities en willen die verwezenlijken.’

‘Als het CTO er niet geweest was hadden die speelsters voor een ander traject gekozen.

Dan waren ze overgestapt naar clubs in Spanje of Duitsland. Of ze waren ingegaan op aanbiedingen van een high school of college

in Amerika. Ze waren echt niet bij hun club gebleven. Dat Groningen en UBALL niet meer in de eredivisie spelen heeft echt niets met het CTO te maken.’

Hoewel Van Veen de meeste kritiek op het CTO denkt te kunnen pareren beseft hij wel degelijk dat alle ambities nog niet zijn waar gemaakt.

En dat de hele staf zich dat mag aantrekken.

‘Het CTO-team bestaat uit een groep meiden met ontzettend veel kwaliteit. Dat blijkt ook wel uit het feit dat er twee speelsters zijn, Jill Bettonville en Marlou de Kleijn, die tijdens het seizoen naar een Spaanse ploeg zijn overgestapt. Maar hoewel we ook aan het opleiden zijn is er bij iedereen de teleurstelling dat de play-offs niet gehaald zijn. Dat zou een enorme ervaring geweest zijn. Het is dan ook een gemiste kans. Er is gigantisch veel talent en dan mag je gewoon niet van Den Helder verliezen. Dus er is zeker ook teleurstelling over de prestaties. Toch denk ik dat dit de enige weg is om beter te worden. Om weer op grote toernooien te kunnen uitkomen.’

‘Ik heb de ambitie om met een Nederlandse vrouwenploeg weer op een EK te spelen, op de Olympische Spelen uit te komen. Het zal een lastige weg worden, maar Rio 2016 is echt mogelijk. We hebben geweldig veel talent in Nederland, de jeugdploegen spelen mee in de A-groepen. Het gaat hier zo slecht nog niet.’

49

Rebound MARKEL HUMPHREY KAN OP BIJNA ALLE POSITIES UIT DE VOETEN

ZO ‘GROOT’ ALS NODIG IS

door CHARIS SIDERIS fotografie BRIGITTE VAN HEESWIJK

M

arkel Humphrey straalt in alles innerlijke beschaving uit. Niet het aangeleerde soort van het spreken met twee woorden, maar werkelijk van binnenuit. De getalenteerde forward van Magixx Playing for KidsRights vindt het vanzelfsprekend dat hij altijd voor de volle honderd procent zijn best doet, verdedigt altijd de planken uit de vloer, schuwt nooit het vuile werk, en stelt het ploegbelang altijd boven zijn individuele belang. Dat bleek ten overvloede in de bekerfinale tegen Zorg en Zekerheid Leiden, waarin enkele van zijn ploeggenoten zich plotseling in de spotlights bovenmatig wensten te profileren. Humphrey bleef echter opereren binnen de afgesproken kaders, waardoor hij stelselmatig werd overgeslagen in de aanval, waarin hij in de eerste helft tot slechts drie schoten kwam. Na de pauze werd duidelijk dat coach Michael Schuurs opdracht had gegeven hem nadrukkelijk te zoeken, met als gevolg dat hij zonder te forceren negentien punten toevoegde aan zijn vijf van de eerste helft.

Wat de 1.98 meter lange forward voor Nederlandse begrippen verder bijzonder maakt, is de zeldzame combinatie van atletisch vermogen, explosiviteit, ballhandling en schotzuiverheid. Verdedigend kan hij daarom op elke positie uit de voeten, van de vijandelijke spelverdeler tot en met de center. Aanvallend

50

heeft hij altijd oog voor de open man, maar is ook in staat met spectaculaire drives de verdediging te klieven. Hij heeft goede post moves, maar schiet ook moeiteloos zijn driepunters binnen met die onorthodoxe, een kwartslag gedraaide polsbeweging. Kortom, hij kan naar believen kleiner of groter spelen dan hij is.

Ook buiten het veld is zijn klasse zichtbaar.

Schuchter, een beetje verlegen zelfs, maar eenmaal op zijn gemak intelligent en welbespraakt, stond Humphrey ons te woord.

‘Ik ben 25 jaar geleden geboren in Atlanta, Georgia. Tot mijn tiende leefden we in één van de meest verpauperde gettowijken van de stad. Mijn oudere broer en ik bleken gelukkig aanleg voor basketball te hebben, waardoor we daarna naar een prettiger buurt konden verhuizen. Na mijn High School periode belandde ik bij Marshall University, waar ik tot 2010 voor uitkwam. Mijn broer speelde inmiddels in Turkije en hij vertelde me veel goede dingen over het spelen in Europa. Ik was dan ook blij dat ik van Magixx een contract aangeboden kreeg. Nederland betekende een ware cultuurschok voor mij. De windmolens, het feit dat iedereen Engels sprak, het eten, alles was nieuw en anders dan ik had verwacht. Inmiddels ben ik volledig geacclimatiseerd, zelfs het eten vind ik lekker.’

51

Rebound

52

Ook van het Nederlandse basketball wist Humphrey niets. ‘Het verschilt behoorlijk van het Collegebasketball’, verklaart hij, ‘dat veel sneller is, met meer penetraties naar de basket. Hier wordt veel bedachtzamer gespeeld, met langere aanvallen, terwijl er ook heel veel goede schutters rondlopen. Het duurde even voordat ik daaraan was gewend. In die periode heb ik veel steun gehad van onze coach Michael Schuurs, en ook van onze toenmalige spelverdeler Tory Thomas. Mijn rol is dezelfde gebleven. Ik ben een 3-man die ook op 4 kan spelen. Zowel op college als bij Magixx speelde ik op de power forward positie met mijn gezicht naar de basket. Dat rare schot heb ik altijd gehad. Ik oefen er veel op, maar kan die stijl niet meer veranderen.

Daarom laat ik het maar zo, de percentages zijn goed.’

Halverwege dit seizoen geraakten de Nijmegenaren even in een dip. Humphrey: “We verwaarloosden toen onze inside game, er werd te weinig opgepost. En we deelden de bal niet voldoende, er werd te solistisch gespeeld. Maar we hebben erover gesproken, en daarna ging het steeds beter. Als we de eerste ronde van de play-offs overleven, heb ik een voorkeur voor EiffelTowers Den Bosch.

Groningen heeft dat thuispubliek en Leiden ligt ons niet zo. Het verdedigt heel goed, heeft goede atleten en loopt een prima fast-break.

Ik verheug me op de komende weken. Ik ben dankbaar dat ik dit mee mag maken en ben er vooral trots op dat ik mij aan mijn gettomilieu heb kunnen ontworstelen.’

53

Rebound

Streetball:

3-tegen-3 heeft de toeko 3

tegen-3 basketball in de buitenlucht wordt steeds populairder. Jongeren ontdekken massaal streetball, een basketballvorm die perfect past bij de hedendaagse ‘straatcultuur’. De Nederlandse Basketball Bond gaat met de tijd mee en speelt in op de behoefte van de jongeren met streetballprojecten en -activiteiten, zoals Streetball Masters, City Streetball en het nieuwe College Streetball.

Dat is koren op de molen van de FIBA, want de wereldbond is bezig om van het 3-tegen-3 basketball een officiële discipline te maken binnen de basketballsport. ‘3x3’, zoals de FIBA streetball noemt, moet een volwaardige basketballvorm worden naast het gewone 5-tegen-5 in de zaal, met – in de toekomst – zelfs een plek op de Olympische Spelen. Dit jaar al wordt de allereerste FIBA 3x3 World Tour gehouden in vijf wereldsteden (Sao Paulo, Vladivostok, New York, Istanbul en Madrid), met de finale op 22 en 23 september in Miami. Teams kunnen deelname aan de Masters-toernooien afdwingen in een wereldwijd ‘netwerk’ van kwalificatietoernooien, waaronder Streetball Masters, de pleintjesbasketballtour van de NBB. Bovendien bevat de internationale kalender van 2012 ook twee WK’s 3x3, één voor senioren en één in de leeftijdscategorie U18. De eerste editie van de FIBA 3x3 World Cup voor senioren (mannen en vrouwen) wordt gehouden in het Griekse Athene, van 23 t/m 26 augustus. Het Spaanse Sevilla is van 27 t/m 30 september het decor voor de tweede editie van het FIBA 3x3 U18 wereldkampioenschap. Jongens en meisjes geboren na 1 januari 1994 mogen daar uitkomen voor hun nationale teams.

Patrick Baumann, secretaris-generaal van de FIBA en IOC-lid, is opgetogen. “De allereerste editie van de FIBA 3x3 World Tour en de eerste FIBA 3x3 World Cup zijn twee belangrijke ijkpunten in de ontwikkeling van deze sport, die we zien als een toekomstige olympische discipline. 2012 zal voor altijd worden herinnerd als het jaar dat 3x3 basketball werd gelanceerd.”

Streetball Masters De NBB heeft de potentie van ‘pleintjesbasketball’ al jaren geleden onderkend. Streetball Masters wordt dit jaar voor de derde keer gehouden. De eerste echte Streetball Masters Tour in 2010 telde zes voorronden (en een finale), vorig jaar waren dat er al twee meer. Aan Streetball Masters 2011 deden aan de voorronden in Tilburg, Amsterdam, Zwolle, Utrecht, Heerenveen, Woudrichem, Almelo en Den Haag en aan de finale (ook in Den Haag) in totaal zo’n 1250

54

omst deelnemers mee, verdeeld over bijna 300 teams. Bovendien werd voor de tweede keer een open NK voor rolstoelbasketballers gehouden, onder de naam NK Streetball on Wheels.

ST4R Ballers, de Nederlands kampioen bij de mannen 23+, mocht Nederland in 2011 vertegenwoordigen bij het (toen nog) officieuze WK Streetball in Moskou. Het lukte de ploeg In 2012 groeit Streetball Masters verder. Het is de NBB gelukt om het aantal voorronden op de beoogde tien te brengen, maar dat hadden er ook meer kunnen zijn, want er was vanuit heel Nederland veel belangstelling om een voorronde te mogen organiseren. Nieuw op de kalender zijn Assen, Eindhoven en Achterhoek (Doetinchem). Elke voorronde wordt afgewerkt op een aansprekende locatie in een urban sfeer, omlijst met muziek, DJ’s en side events die passen bij het evenement. FIBA Europe heeft al interesse getoond om van het finaleweekend in Den Haag een FIBA Europe Event te maken. De winnaars van Streetball Masters kunnen zich plaatsen voor de WK’s.

Basketball Unites, de afdeling basketballontwikkeling van de NBB, is er bovendien in geslaagd om de populaire 3FM-DJ Sander Lantinga als ‘ambassadeur’ van Streetball Masters binnen te halen. Lantinga, zelf een basketballfanaat, zal in elk geval zijn opwachting maken bij de finale op 5 augustus in Den Haag. Lantinga: “Ik heb er zin in. Er kan mij niet genoeg worden gebasketbald, binnen én buiten.”

55

55

Rebound De Streetball Masters Tour 2012 zier er zo uit: Streetball Masters Assen

Zaterdag 26 mei

Koopmansplein

Streetball Masters Eindhoven

Maandag 28 mei

18 septemberplein

Streetball Masters Amsterdam

Zondag 3 juni

Olympisch Stadion

Streetball Masters Achterhoek

Zaterdag 9 juni

Gemeenteplein (Doetinchem)

Streetball Masters Utrecht

Zondag 17 juni

Vredenburg

Streetball Masters Tilburg

Zaterdag 23 juni

Pieter Vreedeplein

Streetball Masters Heerenveen

Zaterdag 30 juni

Gemeenteplein

Streetball Masters Woudrichem

Zaterdag 7 juli

‘t Rond

Streetball Masters Almelo

Zaterdag 21 juli

Koornmarkt

Streetball Masters Den Haag

Zaterdag 4 augustus

Spuiplein

Finale Streetball Masters

Zondag 5 augustus

Spuiplein Den Haag

Kijk voor meer informatie op : www.streetballmasters.nl en www.fiba.com/3x3

56

MAARTEN

COLUMN

Maarten van Gent was vele jaren coach in Nederland en België. Hij heeft ons land inmiddels verruild voor Estland. In Tallinn vloeien verleden en heden samen bij dit basketballdier pur sang.

Diplomaat

I

k coachte het team van Hellas Gent in België. Gent is een zusterstad van Tallinn in Estland. In die tijd was Estland een onderdeel van de Sovjet Unie. We spreken hier over 1987.

Tallinn stuurde een uitnodiging naar Gent, met het verzoek een basketballteam te sturen om een toernooi te spelen in de maand mei.

Carlos Sierens, de voorzitter van de club, en ondergetekende zagen dit wel zitten. En zo gezegd zo gedaan! We maakten een pick up team met spelers uit Nederland en België onder de naam van Hellas Gent. De competitie was namelijk al afgelopen in beide landen. Een heleboel zaken werden geregeld. Visa, tickets enz. De vluchten waren met Aeroflot vanuit Brussel naar Moskou en van Moskou naar Tallinn.

Het team arriveerde op tijd op Zaventem in Brussel en we vlogen met een oude Toepolev naar Moskou. Daar aangekomen werden we welkom geheten door de douane. Je moest je paspoort daar namelijk laten zien. Die douanebeambten zijn geen vrolijke jongens! Ze kijken je aan, alsof je de grootste misdadiger bent en nu het communistische paradijs Rusland wil binnentreden. Dit gedrag is tot op de dag van vandaag nog steeds hetzelfde. Je moet daar namelijk boos kijken als ambtenaar en de Russen zijn dat dan ook gewend.

Dit gezegd hebbende, gaan we naar het incident.

De vlucht van Moskou naar Tallinn was vol en er was geen plaats voor ons. Zoek het zelf maar uit werd gezegd, in voor ons onverstaanbaar Russisch. Dat was een lastige zaak! Een telefoontje naar Estland was niet mogelijk en van mobieltjes had men nog nooit gehoord.

Maar voorzitter Carlos Sierens had een plan. Volgens mij een typisch Belgisch plan, te gek voor woorden. Carlos rookte sigaren van het merk Diplomaat. Van die kleine sigaartjes in een plat, wit, metalen doosje.

Carlos ging naar de incheckbalie en begon luid het woord diplomaat te roepen. Hij hield het blikken doosje van de sigaren voor de neus van de verbaasde beambte aldaar. Ik kon mijn ogen niet geloven! De beambte trok wit weg en begon direct naar het nog niet vertrokken vliegtuig te bellen. Er werden stante pede zestien personen uit het vliegtuig gehaald en wij konden er in op weg naar Tallinn...

De moraal van dit verhaal: onderschat nooit een Belg!

57

57

Rebound

KIND VAN TWEE

WERELDEN H

ij had nog nooit in de Nederlandse competitie gespeeld, daar moest maar eens verandering in komen. Gerald Robinson wil met Landstede Basketball uit Zwolle gaan verrassen, net zoals in het begin van het seizoen. ‘Ook hier kan ik 21 punten maken, maar dat is niet nodig.’

door JARRY POPELIER fotografie MARLEEN VAN DER SLUIJS

LANDSTEDE’S GERALD ROBINSON WOOND 58

DE LANGER IN DE VS DAN IN NEDERLAND 59

Rebound

Sinds afgelopen zomer staat hij in het gelid voor het Wilhelmus, toch kun je aan bepaalde woordjes horen dat hij enigszins is veramerikaanst. ‘Ik heb langer in Amerika gewoond dan in Nederland’, verklaart de forward van Zwolle.

Zijn vader was een Amerikaanse basketballer, die de laatste jaren van zijn carrière in Nederland doorbracht. Hij werd verliefd op Geralds moeder, vandaar dat Robinson een kind is van twee werelden. ‘Ik voel me in allebei de landen thuis. In Amerika voel ik me Amerikaan, hier Nederlander.’

De 27-jarige Robinson speelde al in Spanje, Engeland, Duitsland en IJsland. Maar vóór dit eizoen nog nooit in zijn geboorteland. ‘Ik wilde

60

graag een seizoen in Nederland spelen. Na mijn jaren op college in Tennessee, heb ik steeds ergens anders gespeeld. Steeds weer een nieuwe omgeving waarin je nieuwe vrienden moet maken. Daarom was dit het moment om dichtbij vrienden en familie te spelen.’

De Dutch Basketball League is Robinson niet tegengevallen. Al werd er op voorhand iets meer van Zwolle verwacht. Zeker na de vliegende start. ‘We wonnen al snel van Groningen en Den Bosch en hadden echt het idee: wij kunnen iedereen verslaan. Daarna hebben we veel last gehad van blessures, ik ben er zelf ook twee maanden uitgeweest.

PROFIEL

Nu is iedereen weer terug en moet het beter gaan. Vooraf dachten we dat we beter konden en we zijn daarom ook niet zo blij met dit seizoen tot nu toe. In die poule voor de playoffs begint iedereen weer op 0-0, we geloven nog steeds dat we van iedereen kunnen winnen en met die gedachte gaan we ook de poule in.’

Met zijn persoonlijke prestaties is de getatoeëerde international wel tevreden.

Hoewel zijn cijfers in vergelijking met het jaar in IJsland zijn gekelderd. Van 21 punten en 13 rebounds, naar 12 en 7. ‘Wij hebben niet één of twee dominante scorers. Wij doen het meer als team. In IJsland was de aanval meer gericht op mij, hier krijg ik niet veel één-tegen-éénsituaties. Dit systeem vind ik beter, zo kunnen meerdere jongens goed spelen. Ook in Nederland kan ik 21 punten maken, maar dat is in ons team niet nodig. Ik ben blij met mijn rol in het team.’

Hij heeft geen idee waar hij volgend seizoen zijn driepunters schiet. Misschien wel opnieuw in het Landstede Sportcentrum. ‘Ik heb het naar mijn zin, maar ik weet het echt nog niet, heb ook nog niet met de club en mijn agent gesproken. Eerst maar eens de play-offs, daarna zien we wel verder.’

Wat Robinson wel weet, is dat zijn zomer oranje kleurt. De eerste kennismaking met het team van Gadi Kedar smaakt naar meer. ‘Ik heb niet zo veel gespeeld als gehoopt. Moest wennen aan het team en zij aan mij. Maar het was leuk. Van trainen met Francisco Elson en Dan Gadzuric word je ook beter. Francisco is ook altijd dingetjes aan het uitleggen, daar leer je van. Mijn vader en die van Rogier Jansen kennen elkaar van vroeger, we staan samen op babyfoto’s. Zó lang kennen we elkaar dus al, dus het is mooi om nu samen te spelen. Net als met Jessey Voorn, die ken ik nog van de Apollohal. Sowieso is het mooi om voor je land uit te komen. We gaan straks proberen om ons voor het EK in 2013 te plaatsen.’

OOK DIT SEIZOEN GAAN WE WEER EEN JAARBOEK UITGEVEN. VERSCHIJNT OMSTREEKS 15 SEPT. CIRCA 200 PAGINA’S DE BESTE FOTOGRAFIE ACHTERGRONDVERHALEN INTERVIEWS STATISTIEKEN INCLUSIEF DE DAMES EREDIVISIE IN TWEE VERSIES: PRINT VERSIE VOOR EUR 16,95

alleen bestelde exemplaren worden gedrukt

EN EEN DIGITALE VERSIE VOOR EUR 4,95 SCHRIJF JE NU IN RESERVEER EEN EXEMPLAAR

61

Rebound

62

Worthy de Jong: The Dutch high-flyer

RENNEN EN GOKKEN T

he Dutch high-flyer! Mocht Worthy de Jong óóit in de NBA komen te spelen, dan kreeg hij onmiddellijk die bijnaam. Met zijn spectaculaire luchtacrobatiek: gewaagde blockshots en snoeiharde dunks, ook al staat een tegenstander hinderlijk in de weg, is de speler van Zorg en Zekerheid Leiden een attractie op zich binnen het Nederlandse basketball.

door JMENNO SCHRAVEN fotografie RICHARD KOOLEN

Het is even voor half acht als Worthy de Jong keurig volgens afspraak arriveert bij wellnesscenter Vlietlijn in Leiden. Het is bekend terrein.

Alle selectieteams van de club werken hier een paar keer per week aan kracht en conditie. Met zijn 24 jaar is hij een van de weinige Nederlandse talenten die van basketbal zijn beroep heeft weten te maken. ‘Ik mag niet klagen, ik doe waar ik van houd. Natuurlijk is het soms zwaar en zit je in een vaste routine van veel trainen. Maar het team is fantastisch en je sleept elkaar er doorheen.’

En dat te bedenken dat de 1.94 meter lange shooting-guard, bij zijn geboorte vernoemd naar voormalig LA Lakers-ster James Worthy, pas bezig is aan zijn derde jaar in de Dutch Basketball League. In bijna twee seizoenen bij Leiden had De Jong meteen een wezenlijk aandeel in de drie prijzen die de club in die periode binnenhaalde. Na de kampioenstitel vorig jaar, hield hij als vaste basisspeler ook de Supercup en begin april de beker omhoog.

Ook in dat opzicht is De Jong een ‘high-flyer’: iemand die in heel korte tijd opmerkelijke successen boekt.

Dat de tegenstellingen in het basketbal soms groot zijn, ervoer De Jong ook. Ooit wilde hij helemaal stoppen met het spelen op een zo’n hoog mogelijk niveau, na een teleurstellend college-avontuur.

Gelukkig vond hij bij Orca’s op Urk, ‘onder druk’ van familie en vrienden, het plezier in het spelletje terug. Na zijn prima debuutjaar in de eredivisie bij Rotterdam lijfde Toon van Helfteren hem zonder twijfel in bij Leiden.

Onder de vleugels van de ervaren coach met vaderlijke trekken, ontwikkelde De Jong zich rap verder. Om enkele maanden terug alvast voor nog eens twee seizoenen bij te tekenen.

Buiten het veld is De Jong de kalmte zelve.

Eenmaal op een basketbalveld komt er een ongebreidelde energie in hem los. ‘Dat heb ik van nature, ik ren nu eenmaal graag. En in de

63

Rebound verdediging gok ik veel’, bekent hij. Dat levert maar al te vaak een steal en een heerlijke dunk op. ‘Het is toch leuk te horen dat mensen speciaal voor mij naar een wedstrijd komen.’

Door het vertrek van McGhee, die als absolute leider van de ploeg gold, was Van Helfteren even bang voor een leegte. De Jong toont zich niet bang om die rol in te vullen.

Hij neemt tegenwoordig het woord in de huddle met alle spelers op het veld, praat op een vriendelijke maar slimme manier met scheidsrechters en zweept het publiek op als hij voelt dat extra steun nodig is. ‘Bovendien geld ik als de grappenmaker binnen het team.’

Niet voor niets noemde zijn coach De Jong om die redenen al eens Monta McGhee II. Toch rekent De Jong zich nog niet tot een dominante speler. ‘Ik denk veel in teamverband. We hebben bij Leiden de nodige spelers die kunnen scoren, maar ik heb ook

64

een vrije rol die ik op mijn eigen manier kan gebruiken. Als ik te veel doe, hoor ik dat echt wel van de coach. Door de ervaring van vorig jaar maak ik niet snel meer dezelfde soort fout. Al kan ik mij qua denken in het spel nog verbeteren.’

Als beginnende speler bij Club 2000 in Amsterdam Zuid-Oost kwam De Jong nooit uit voor een nationaal jeugdteam. Nu bezig aan een andermaal goed seizoen in de Dutch Basketball League én met goede prestaties in Europees verband, lijkt het slechts een kwestie van tijd voordat hij ook een oranje shirt aantrekt. ‘Ik heb voor deze zomer nog maar even geen vakantie geboekt. Daar komt bij dat ik wil gaan samenwonen met mijn vriendin. Maar als er een uitnodiging komt, dan zal ik die zeker aannemen.’ Voorlopig zijn het echter alleen de prestaties van Zorg en Zekerheid Leiden die tellen voor de gedreven en zelfbewuste guard.

65

Rebound

De nieuwe energie van Erik Braal

VERRIJKING DOOR SABBATICAL door JHANS KORTEKAAS fotografie ADRIE HOOGESTEGER

66

oor aanvang van het seizoen leken in Leeuwarden alle ingrediënten aanwezig voor een topseizoen. Een nieuwe hoofdsponsor, een nieuwe ambitieuze coach, veel starters die tot ieders verrassing terugkeerden naar het Kalverdijkje. Kortom alles leek op zijn plek te vallen voor de Friese basketbaltrots.

Dat spelers als Marc Sanchez, Manny Adako en Calvin Chitwood zouden terugkeren naar de Friese hoofdstad had manager Gert Schurer een aantal maanden eerder niet kunnen voorzien. Dat Erik Braal hem zou bellen om te praten over een match tussen de ambities van de club en coach, had hij zelfs nooit durven dromen. Toch waren de heren er snel uit. Het klikte meteen. Zowel de club als de coach hadden de ambitie op bij de top vier te eindigen.

Braal was na een sabbatical toe aan een nieuwe club. Na vier jaren in Rotterdam en drie jaar in Bergen op Zoom had hij een jaar eerder een droombaan bij EiffelTowers Den Bosch laten schieten voor een sabbatical year. Onder andere op aanraden van van Ton Boot, die in zijn coachcarrière ook regelmatig onderbrak, ging hij er jaar tussenuit. ‘Een verrijking. Als basketballcoach ben je dag en nacht met basketbal bezig. Het is goed om dan even afstand te nemen.’ Naast een studie filosofie stond ook het sabbatibal year echter voor een groot deel in het teken van het basketball. In Amerika bezocht hij high school- en collegewedstrijden. ‘Nee, niet om spelers te scouten.

Ik wilde graag zien hoe die hele opleiding in elkaar zit om meer begrip te krijgen voor de jongens die hier komen spelen’, zo liet hij in zijn inauguratiespeech in Leeuwarden weten.

Daarnaast mocht hij in de keuken kijken bij het topteam van Armani Jeans Milano. Een bijzondere ervaring. Toch zien we nu bij Lasaulec Aris geen dingen terug die één op één zijn overgenomen uit Italië. ‘Daarvoor is het verschil veel te groot. Zowel het budget, de trainingsfaciliteiten als mogelijkheden zijn daar vele malen groter.’ Het verschil tussen de Braal van voor en na de sabbatical zit veel meer in het gevoel. ‘Ik denk dat ik nu meer

relaxt ben in de benadering van mijn spelers.’

Na dat sabbatical year wilde Erik Braal weer gaan coachen en nam zelf contact op met Lasaulec Aris. De Friese formatie wilde aansluiting vinden bij de top van het Nederlands basketball en had daarom afscheid genomen van coach Pete Miller. Niet omdat Miller het slecht gedaan had, wel om het extra stapje naar de top te zetten. En in dit plaatje paste precies het telefoontje van Eric Braal.

Na een voorbereiding waarin redelijk werd gespeeld, maar toch veel werd verloren, begon het seizoen veelbelovend voor Lasaulec Aris. De 87-81 overwinning in de openingswedstrijd tegen landskampioen Zorg en Zekerheid Leiden mochten we van de nieuwe coach Erik Braal geen stunt noemen.

‘We hebben gewoon een goede ploeg en dan is ook een overwinning op de landskampioen geen stunt.’ De nieuwe pointguard Lance Jeter maakte met dertig punten in die wedstrijd al grote indruk. Dat zelfde gold ook voor Tjoe de Paula. Het van oorsprong Dominicaanse talent, in 2002 werd hij uitgeroepen tot rookie of the year, speelde jarenlang voor Den Helder maar kwam het vorige seizoen uit voor Hoppers, de Hoornse formatie uit promotiedivisie. Net als zijn coach beleefde De Paula dus een soort sabbatical. Al na het eerste gesprek tussen coach en speler was duidelijk dat het basketballvuur bij De Paula nog volop brandde en hij een belangrijke rol zou kunnen vervullen in het nieuwe Aris. Naast Jeter tekende De Paula in zijn eerste officiële wedstrijd voor de Friese formatie voor twintig punten. Een nieuw koningskoppel leek daarmee geboren.

Een week later lijkt de formatie van Braal de nieuwe, hoge ambities tegen aartsrivaal GasTerra Flames waar te maken. In de slotminuten wordt een 72-78 voorsprong toch nog verspeeld. ‘Het verschil tussen een goede ploeg en een ploeg die goed wil worden’, zo verklaart Braal die nederlaag. In de weken en maanden daarna moeten de ambities steeds verder naar beneden worden bijgesteld.

Zeker als rond de jaarwisseling Gerad Punch

67

Rebound

Het basketballvuur bij Tjoe De Paula brandde nog volop .

door privéproblemen wegvalt en Calvin Chitwood lange tijd door blessures ontbreekt, lijdt de formatie van Braal nederlaag na nederlaag. Een negatieve reeks van 11 verliespartijen, wordt slechts onderbroken door een overwinning bij hekkensluiter Rotterdam.

Voor de ambitieuze coach Braal echter geen reden om te spreken van een verloren seizoen.

‘Nee, zeker niet. Dit is ook absoluut niet het moment om al terug te blikken. We hebben ons geplaatst voor de playoffs en doen dus nog gewoon mee’, zo liet hij begin april weten.

In de weken daarna lijkt Braal het gelijk aan zijn zijde te krijgen. Tegen GasTerra Flames en Magixx Playing for KidsRights bijt zijn formatie alweer steviger van zich af. Niet voldoende voor de winst, maar wel met perspectief.

Brandon Rozzell, de vervanger van Gerad Punch, lijkt zich aan te passen aan het mannelijker basketbal dat in Nederland wordt gespeeld en laat af te toe toch zien waarom hij naar Leeuwarden is gehaald. Ook Calvin

68

Chitwood lijkt net op tijd hersteld van zijn enkelblessure om toch nog een rol van betekenis te kunnen spelen in de playoffs voor de Friezen. ‘Als team zijn we te klein en kunnen Chitwood dus heel goed gebruiken. Zonder hem kunnen we reboundend geen vuist maken. We zijn dan erg afhankelijk van ons schotpercentage. En als dat dan tegenvalt hebben we een groot probleem.’

Nadat een plek bij de top vier al vroeg in het seizoen uit het zicht was verdwenen, bleef Braal lange tijd hopen op de vijfde plek op de ranglijst, maar ook die hoop bleek ijdel. Meer dan de zesde en dus laatste playoffplek zat er dit seizoen niet in. Tegen Zorg en Zekerheid Leiden en EiffelTowers Den Bosch mag Lasaulec Aris nu proberen een plek in de Final Four te veroveren. Kansloos zijn de Friezen niet, maar als ze het voor elkaar boksen, gaan we zeker spreken van een stunt. Coach Braal is dus gewaarschuwd.

69

Rebound

‘Grote’landen in voorbereiding op Olympische Spelen

WERELDTOP IN ZWOLLE

door CHARIS SIDERiS fotografie PETER VAN DER VELDE

H

et staat een ieder vrij om te dromen. Maar in Nederland word je vaak afgeschoten als je dit hardop doet, laat staan als je tracht deze dromen werkelijkheid te laten worden. Toch is er maar één manier om zeker te weten of deze gedroomde werkelijkheid haalbaar is, namelijk het najagen van die droom. Vrijwel iedereen legt zich bij voorbaat neer bij de onmogelijkheid hiervan, om zich in te dekken tegen de te verwachten teleurstelling. Maar het zijn juist die paar dromers die geschiedenis schrijven, zoals die stuk of vijftien dwaze volleyballers die in 1996 met coach Joop Albeda vanuit het niets olympisch goud wonnen op de Spelen van Atlanta.

Nu wil ik Gijs Langevoort niet onmiddellijk gelijkschakelen met die roemruchte volleybalgeneratie. Oké, het dit jaar voor het eerst door Basketball Days georganiseerde, gelijknamige kersttoernooi als natuurlijke opvolger van de Haarlem Basketball Week, was zowel publicitair als qua publieke opkomst een succes. Maar wie gedacht had dat een basketballtoernooi in Nederland met wereldtoppers als de landenploegen van Brazilië, Argentinië, Spanje en China – en dat nog wel in hun allersterkste samenstelling, inclusief hun NBA-sterren – een reële mogelijkheid zou zijn, zou onherroepelijk voor een dromer, en dus voor gek zijn versleten. Toch lijkt dit wonder aanstaande. Als alles meezit, kunnen we deze landen, optimaal geprepareerd, en het Nederlands team in juli aanschouwen in Zwolle.

Naast Langevoort maken ook voormalig Zwolle-speler Tonok Bwefar, diens basketballgekke broer, en het Landstede Sportcentrum deel uit van Basketball Days. over het hoe en waarom.

‘Het begon allemaal tijdens onze voorbereidingen voor het kersttoernooi,’ vertelt hun woordvoerder Langevoort. ‘De hal bleek in juli, vlak voor de start van de Olympische Spelen van Londen, leeg te staan. In diezelfde periode hadden we goed contact met de manager van de Braziliaanse nationale ploeg, die ons in contact bracht met diverse clubteams uit Brazilië.

70

Dat leverde helaas niets op, maar de interesse was gewekt. Die manager raadde ons vervolgens aan om in de zomermaanden een voorbereidingstoernooi te organiseren voor landen die naar de Olympische Spelen zouden gaan. Brazilië en Argentinië, waar hij ook bijzonder goed contact mee heeft, zouden daarin zeer geïnteresseerd zijn, evenals Spanje en China.’

‘Dat klonk bijna te mooi om waar te zijn. Desondanks leken we rond te komen voor 11 tot en met 15 juli. Maar de VS gooiden roet in het eten door zowel Brazilië als Argentinië uit te nodigen om rond die dagen te komen oefenen tegen zijn Olympische ploeg. Tegen het Amerikaanse bod van een half miljoen US Dollar plus reis- en verblijfskosten konden wij natuurlijk niet op. Na herbezinning bleek echter dat een datum vlak voor de Spelen, nóg beter uitkwam. We hebben daarom gekozen voor 19 tot en met 23 juli. We kunnen da, behalve uit de genoemde landen, kiezen uit de zes landen die zich op het Pre Olympisch Kwalificatietoernooi in Venezuela zouden plaatsen. Dat zouden bijvoorbeeld Litouwen, Nigeria, Venezuela of Porto Rico kunnen zijn.’

‘Kortom, er is belangstelling genoeg. Maar we hebben de financiën nog niet rond, en we willen en kunnen absoluut geen risico nemen met het oog op het kersttoernooi, onze eigenlijke core business. Eind april moet de beslissing vallen van go or no go. De inkomsten zullen we vooral moeten halen uit tv-uitzendingen in Nederland, maar ook in de deelnemende landen en uiteraard uit aanvullende sponsoring. De bedoeling is om een deelnemersveld van zes landen samen te stellen, waaronder Oranje, die allemaal eenmaal tegen elkaar spelen. De Braziliaanse en Argentijnse tv hebben al serieuze interesse getoond, en daarmee plaveien ze ook de weg voor grote sponsors uit die landen. Doordat Basketball Days op dat moment het enige basketball evenement zou zijn, is de te verwachten exposure voor de basketballploegen wellicht nog groter dan tijdens de Spelen.’

7171

Rebound

BEKERWINNAAR VROUWEN LEKDETEC

72

BEKERWINNAAR MANNEN ZZ LEIDEN

DE BEKERFINALES IN BEELD FOTOGRAFIE GIJS VAN NIELEN

BEKERWINNAAR ROLSTOEL BC VERKERK

73

73

Rebound wordt

Dit magazine is een initiatief van In samenwerking met de Ned Contact : info@baske

HETVOLGENDE MAGAZINEVAN REBOU

gesponsord door:

n de Stichting American Sports derlandse Basketball Bond etballmagazine.nl

UNDVERSCHIJNT OMSTREEKS 15 JUNI