Rebound no6

Rebound NUMMER 6 / JANUARI 2013

EEN BASKETBALLMAGAZINE VOOR PC EN TABLET

BEREND WEIJS

ORANJE EN HOE NU VERDER

DE TOERNOOIEN

Y L N OTHE

BEST

LEONIE KOOIJ

IN SAMENWERKING MET DE NEDERLANDSE BASKETBALL BOND

Rebound

24

56

34 30 46 60

2

INHOUD

COLOFON

6 Tip Off Een rubriek over van alles en nog wat 11 Column Maarten van Gent Mail uit Benin 12 Onze fotokeuze Opvallende beelden uit de basketballwereld 24 Berend Weijs Van Maryland naar Amsterdam 29 Column Dejan Vidicki BRIC Landen 30 Groninger Basketball Week Nieuw toernooi, nieuwe coach 32 Op weg naar een nieuwe toekomst Prominenten over Oranje 2.0 34 NBB-voorzitter Francisca Ravestein 35 FEB-bestuurder Jeroen van Veen 36 Marketeer Bob van Oosterhout 38 Clubman Jos Frederiks 39 Oud-international Rolf Franke 41 Column Charis Sideris Kwalitatief allegaartje 42 Historie: De Godfather Een duik in de archieven 46 Basketball Days Josh Magette ‘in a zone’ 52 Family Ties Vier keer Hammink 56 Leonie Kooij Dromen van EK in 2015 60 Rinus de Jong Invitational Finaleplek voor ‘Dark Horse’

Kernredactie Charis Sideris Frits van Rijn Jan van der Nat Peter van der Velde Ronald van Dam (NBB) Eindredactie Jan van der Nat Vormgeving / fotografie Peter van der Velde Columns Maarten van Gent Charis Sideris Dejan Vidicki Aan dit nummer werkten verder mee: Tekst

Jacob Bergsma Luc Reuvers Kasper Dijk Jeroen Mansier Rob van Gameren Jarry Popelier Fotografie Christian Aarts Maurice Aarts Ad van Geffen

Arjan de Graaf Brigitte van Heeswijk

© 2013 Uitgever Stichting American Sports info@basketballmagazine.nl

Op de cover van boven naar beneden en van links naar rechts: Berend Weijs (foto Ad van Geffen) Leonie Kooi (foto Peter van der Velde) Kasper Averink (foto Arjan de Graaf )

Alle rechten voorbehouden.

Niets uit deze uitgave mag worden verveelvoudigd, opgeslagen in een geautomatiseerd gegevensbestand en/of openbaar gemaakt in enige vorm of op enige wijze, hetzij elektronisch, mechanisch, door fotokopieën, opnamen of op enige andere manier zonder voorafgaande schriftelijke toestemming van de uitgever.

3

Rebound GRATIS MAAR NIET VOOR NIETS Redactie en medewerkers hebben afgesproken om REBOUND het eerste jaar gratis ter beschikking te stellen. Toch hebben we ook onze overhead- en onkosten. Voor de realisatie van dit magazine hebben wij adverteerders en sponsors nodig.

SPONSORS We zoeken basketball-liefhebbers /bedrijven die dit initiatief willen ondersteunen.

Mail naar: info@basketballmagazine.nl.

We nemen graag contact met u op.

ADVERTEREN Met een advertentie in REBOUND magazine bereikt u zo’n 40.000 leden van de Nederlandse Basketball Bond. Dit digitale magazine wordt per email beschikbaar gesteld aan alle leden van de NBB. Een digitaal magazine biedt veel nieuwe mogelijkheden om uw product onder de aandacht te brengen. Video, geluid, of interactieve pagina’s zijn daar maar enkele voorbeelden van. Bovendien is een potentiële koper altijd maar een muisklik van uw eigen website verwijderd. Het effect van uw advertentie vindt u dus direct terug in de statistieken van uw website...

REGISTREREN REBOUND Magazine wordt mede mogelijk gemaakt door onze adverteerders.

Hoe aantrekkelijk dit nieuwe platform voor bedrijven wordt, hangt af van het aantal lezers van het magazine dat zij ermee kunnen bereiken.

We informeren u graag over alle commerciële mogelijkheden van REBOUND magazine.

Mail naar: info@basketballmagazine.nl

Door je gratis aan te melden help je dus mee om REBOUND te versterken.

En daarmee verzeker je je van een onafhankelijk en innovatief basketballmagazine.

Tevens willen we weten wie onze lezers zijn.

Wie zijn ze, hoe oud zijn ze, wat zijn hun interesses?

Je krijgt van ons een bericht zodra er een nieuwe editie online staat.

REBOUND Magazine wordt geproduceerd door de

in samenwerking met de

4

REDACTIONEEL

Rebound

Afgelopen zaterdag schreef columnist Paul Onkenhout in de Volkskrant over de winterstop in het betaald voetbal.

Zelden, zo concludeerde hij, gebeurde er zó veel in een periode, waarin de bal niet in competitieverband rolde.

Het leek wel een déjà vu, want in het basketball hebben we eigenlijk net zoiets meegemaakt. De winterstop duurde niet lang, maar in de tussentijd stond ons wereldje bepaald niet stil. In Groningen kreeg coach Hakim Salem tussen de kerstkaarten zijn ontslagbrief in de bus en werd Ivica Skelin de nieuwe roerganger van GasTerra Flames.

Hij viel met de neus in de boter, want zijn nieuwe ploeg meldde zich na de kerst voor de eerste Groninger Basketball Week. Hé, basketball tussen Kerstmis en de jaarwisseling.

Dat klonk bekend in de oren. Na een paar jaar volkomen stilte was het nu weer raak. Niet alleen in Groningen, maar ook in Zwolle, waar de tweede editie van Basketball Days plaatsvond, en Den Bosch, waar de Rinus de Jong Invitational een heerlijk topjeugdtoernooi werd.

Ja, we werden verwend, in de laatste week van het jaar. Helaas werd dat niet door iedereen opgepikt. De organisaties spraken over een behoorlijke bezetting. In Zwolle zit het natuurlijk redelijk snel vol, maar in Groningen, in dat enorme Martiniplaza… Vijfduizend toeschouwers over het hele toernooi werd opgegeven. Maar dat was door een speciale (organisatie) bril bekeken. Er kwamen over het hele toernooi nauwelijks meer mensen, dan bij één wedstrijd tussen GasTerra Flames en EiffelTowers of ZZ Leiden.

Natuurlijk, ‘Haarlem’ is destijds ook klein begonnen, maar de tijden zijn veranderd, het publiek is veranderd, het kostenplaatje is veranderd en dus mag je alleen maar hopen dat we de komende jaren niet wéér bij de schoonfamilie op bezoek moeten…

In Zwolle mogen ze aan het einde van dit jaar rekenen op het Nederlandse A-team. In het Landstede Sportcenter bleek overigens ‘Jong Oranje’ een prima plaatsvervanger, maar het echte Oranje zou toch nog meer publiek moeten kunnen trekken.

Oranje is gered van de ondergang. U heeft dat ongetwijfeld meegekregen. FEB, clubs en sponsor Sport1 namen de scepter over van de NBB. Het door de nationale bond tot zinken gebrachte vlaggenschip verliet daarmee ook direct de zo treurige thuishaven Almere en zal de komende jaren voor zijn wedstrijden aanmeren in échte basketballsteden als Groningen, Den Bosch, Leiden en Den Helder.

Voor ons was dat de reden om te gaan praten met mensen uit het wereldje om te weten te komen hoe het nu allemaal verder moet. Ruim aandacht dus voor Oranje 2.0 binnen de 60 pagina’s van deze Rebound nummer 6.

Veel leesplezier!

5

Rebound TIP-OFF

De Federatie Eredivisie Basketballclubs (FEB) heeft het All*Star Gala 2013 van de Dutch Basketball League toegewezen aan Den Helder Kings. Het evenement vindt plaats op zondag 24 februari 2013 in het Sportcentrum Kingsdome te Den Helder.

Het All*Star Gala is de traditionele onderbreking van de competitie van de Dutch Basketball League. Gedurende de dag spelen de beste basketballers van de DBL de All*Star wedstrijd.De starters worden gekozen door de bezoekers van de FEBwebsite en de reserves door de coaches van de tien DBL clubs.

De wedstrijd zal voorafgegaan worden door een driepuntscontest en de U23 All*Star wedstrijd. De dag zal afgesloten worden met een spectaculaire dunkcontest. Om de wedstrijden heen zal er veel te doen en te zien zijn voor de (kleine) basketballfans.

Den Helder Kings neemt de organisatie over van Landstede Basketbal dat het All*Star Gala de afgelopen twee jaar met succes heeft georganiseerd.

ZO GEZEGD Quote van Mart Smeets tijdens zijn lezing aan de businessclubleden van ZZ Leiden: Wilson Washington was een meneer uit de NBA. Bij hem was alles groot. Vrouwen stonden na afloop van de wedstrijden in de Bankrashal rijen dik om te controleren of echt alles bij Wilson Washington zo groot was.

6

ZO GEZEGD

All*Star Gala in Den Helder

Toon van Helfteren in Leidsch Dagblad: “Ik hoorde dat de NBB een vinger in de pap wilde houden bij het Nederlands team. Dat verbaast me zeer. Marcel Verburg, onze voorzitter, was daar zelf gepikeerd over. En terecht. Ze hebben Oranje in de prullenbak gegooid en de FEB en Sport1 hebben het er weer uitgehaald.”

Cabaretier Thomas van Luyn in Volkskrant Magazine: “Sport plus geld is rampspoed.

Neem basketball, in 1891 bedacht als behendigheidsspel door Dr. Naismith, die meende dat als je niet met de bal mocht rennen of elkaar mocht duwen, dat je dan een beschaafd spel kreeg dat ruw gedrag niet beloonde. Daarbij werd het netje zo hoog gehangen, dat de spelers niet in de verleiding zouden komen om te springen. Zo zouden irrelevante menselijke kwaliteiten als snelheid, kracht of lichaamsbouw geen rol van belang kunnen spelen, ten faveure van concentratie en samenspel – vaardigheden die wél nastreefbaar zijn. Vanaf het moment echter dat er serieus geld te verdienen viel, werd basketball een sport die Naismith in zijn graf menige driedubbele axel met achterwaartse schroef zal hebben doen draaien.”

Worthy de Jong (ZZ Leiden) tijdens de Basketball Days: “Je talent laten zien; mensen ervan overtuigen dat je voor het grote Oranje in aanmerking komt.”

Maarten van Gent tijdens de Basketball Days: “In plaats van deze Chinezen (Jiangsu Lions, red.) hadden ze er ook een paar uit een Chinees restaurant kunnen halen. Had je ook nog gratis eten gehad, want die deal maak je dan natuurlijk…”

Tip-Off

ZO GEZEGD Jim Parks was met de Santa Barbara Breakers in Groningen en volgt Donar, dat hij in 1977-78 coachte, nog altijd: “Ja, ik kijk op het internet naar de uitslagen en de statistieken. Soms kijk ik ook naar de filmpjes, hoewel ik niet versta wat ze zeggen.”

Mart Smeets over de reünie 40 jaar basketball in Den Bosch in Nu Sport: “Wie zegt dat het Nederlandse topbasketball dood is, had afgelopen zaterdagmiddag in de Maaspoort in Den

Bosch moeten zijn.”

“Danny Cramer was er speciaal voor uit Denver, Colorado overgekomen. Hij vertelde over zijn dagen bij Kinzo in Amstelveen, over zijn passes aan Kees Akerboom en over het feit dat kleinkind nummer zestien eraan komt in de Verenigde Staten. Cramer was toen al mormoon en belijdt dat geloof nog immer.

Veel kinderen op de wereld zetten is een van de taken van een goede mormoon.”

“Rob van Essen, Henk Pieterse, Jan Walrecht, Toine van Stiphout, journalist Jules Spijkers, regelaar-schrijver Jacob Bergsma hadden allen hun verhaal, hun herinneringen en hun vraagtekens als het om het ‘nu’ ging. Ja, dat was waar, je kon je beter laven aan het lauwe badwater van toen dan te proberen iets van de kille wereld van nu te begrijpen. Nu zijn het Amerikanen en nog eens Amerikanen, vroeger werd er anders gedacht. De kracht van je ploeg was afhankelijk van de kracht van je Hollandse spelers.”

Ivica Skelin, bij zijn presentatie als nieuwe coach van GasTerra Flames: “Het doel is om de finale van de play-offs te halen en om de titel te spelen. Het maakt niet

uit wie de coach is hier, het doel is altijd hetzelfde.”

Hakim Salem in het Nieuwsblad van het Noorden op 20 december, de dag dat hij zijn evaluatiegesprek Ivica Skelin zou hebben: "Ik weet dat veel mensen mijn hoofd eraf willen hebben, maar ik werk keihard en de groep staat achter me. Het zijn jonge gasten die nog veel moeten leren. Dat is een keuze, maar daardoor staan we waar we staan. Maar met onze nieuwe aanwinst Nate Rohnert er straks bij, die de druk wegneemt bij de huidige guards, en de verdere ontwikkeling van deze groep, zullen we zien waar we aan het eind van het seizoen staan."

Fieke Ligthart op de site van Dozy BV Den Helder over haar vertrek, midden in het seizoen, naar de Duitse ploeg SV Halle Lions.

“Grote kansen en uitdagingen wil ik pakken en daarom heb ik besloten om te tekenen in Duitsland. Mijn eerste reactie was: ‘Nee, ik blijf bij Den Helder spelen en studeren in Amsterdam.’ Na een paar weken zoeken ging het de afgelopen tijd steeds beter met het team, met als hoogtepunt de winst op Landsmeer. Ik had dan ook echt zin om de tweede seizoenshelft samen te starten. Maar ik heb er nog eens goed over nagedacht. Dit is nu echt een grote kans voor mij, die ik met beide handen wil aangrijpen. Op 2 januari stap ik op de trein richting Duitsland.”

7

Rebound TIP-OFF

8

Een must voor iedere liefhebber De geschiedenis van het Nederlandse basketball is vastgelegd op een volle boekenplank: de vermaarde magazines uit de jaren zeventig tot negentig (Basketball, PlayOff, FCP, American Sports), de jaarboeken van Mart Smeets en nog veel meer. Maar het zijn miljoenen lettertjes en duizenden foto’s. Wat ontbrak is een selectie van de mooie beelden, die in de loop van de decennia zijn vastgelegd door voor de NOS. Dat gat is nu opgevuld op zeer fraaie wijze.

Frits van Rijn, regisseur bij Studio Sport en ook redactielid van Rebound, heeft het allermooiste verzameld op liefst drie dvd’s. De Schatkamer van het Nederlandse Basketball is een uniek product, dat niet mag ontbreken in de verzameling van de echte liefhebber.

Sinds de oprichting van de Nederlandse Basketball Bond in 1947 heeft het Nederlandse basketball prachtige sportmomenten opgeleverd. Veel van die hoogtepunten zijn nu verzameld op een 3 dvd-box met uniek beeldmateriaal. Geniet 5 uur lang van de allermooiste wedstrijden, bijzondere klassiekers, spannende play-off-thrillers, prachtige buzzerbeaters, spectaculaire dunks en opmerkelijke verschijningen.

Een greep uit het unieke materiaal: de keer dat Rik Smits en Francisco Elson samen in het

Nederlands team speelden; supersterren als Drazen Petrovic, Magic Johnson en Deron Williams op bezoek in Nederland; de enige keer dat de Nederlandse mannen meededen aan het WK; de beslissende wedstrijd in drie verlengingen tussen Zorg en Zekerheid Leiden en GasTerra Flames; een fraaie reportage over Carla de Liefde; prachtige beelden van Nationale Nederlanden Donar en Kinzo in de seventies; het Nederlands team in Amerika tegen Kentucky; buzzerbeaters van Kees Akerboom senior en junior. Kortom, te veel om op te noemen.

DVD 1:

Allermooiste wedstrijden, bijzondere gasten, oude doos (97 minuten)

DVD 2:

Klassiekers, mooiste dunks (99 minuten)

DVD 3:

ZZ Leiden-GasTerra play-off finale 2011, Buzzerbeaters, speciale onderwerpen(95 minuten) Samenstelling: Frits van Rijn Montage: Jeroen van Leeuwen & Jeroen Verbaan Totale speelduur: 291 minuten Prijs: € 19,95 De Schatkamer van het Nederlandse Basketball is te koop op www.clickdvd.nl.

Vince Fritz ook 60 punten In de vierde editie van ‘Rebound’ werd in de historische rubriek melding gemaakt van de 60 punten die Bill More in 40 minuten reguliere speeltijd als recordscore ‘binnen’ mikte.

Rinie Mees, dé verzamelaar van het Bossche basketball, liet echter weten dat Bill More dit record minimaal moet delen met Vince Fritz. De Amerikaan in Bossche dienst maakte namelijk op 24 februari 1973 in Groningen ook 60 punten in de confrontatie met Donar. De Bosschenaren wonnen de wedstrijd met 100-116.

Mees meldt overigens in de begeleidende mail dat hij 13 ordners vol EBBC-informatie heeft verzameld en daar ooit een encyclopedie van hoopt te publiceren. Het is zeer te hopen dat Rinie Mees in die opzet slaagt!

9

Rebound TIP-OFF De deurpost gaf niet mee

Je hebt blessures en je hebt blessures. Maar je kunt zeggen dat de blessure die de Braziliaan Fab Melo (de 22e pick in de eerste ronde van de draft van Boston afgelopen zomer) begin van dit jaar opliep wel tot de meest onbenullige van de afgelopen jaren behoort.

Melo was door de Celtics voor enige tijd naar de Maine Red Claws in de NBA Development League gestuurd om wat spelritme op te doen, omdat hij op het hoogste niveau nog nauwelijks aan spelen toekomt. Terwijl Melo met de Red Claws in een hotel in South Dakota verbleef liep hij op een wel heel bijzondere manier een hersenschudding op. In Boston al de ‘world’s worst concussion genoemd’.

Melo lette niet op toen hij zijn kamer verliet en

Livestream DBL

Op wat details in de contracten en wat juridische zaken na is de DBL klaar om te starten met de live streaming van de wedstrijden. Het weekeinde van 12 januari kwam een tikkeltje te vroeg, maar FEBbestuurslid Jeroen van Veen weet ‘vrijwel zeker’ dat het nog deze maand gaat lukken.

“De uitlevering van het speciale kastje, een zogenoemde Broadcaster, is vrijwel klaar. Bijna alle clubs hebben nu zo’n ding en kunnen

Scheiding van de baan

Relaties en huwelijken (of het einde daarvan) van bekende figuren is koren op de molen van de roddelpers en niet zelden ook van het serieuze journaille. De ‘Van der Vaart Saga’ was daarvan weer eens een voorbeeld.

botste met zijn hoofd tegen de deurpost op.

Met name de scharnier van de deur gaf weinig mee. Het gevolg: Melo was duizelig en niet veel later werd bij hem een hersenschudding geconstateerd. Melo is vervolgens van South Dakota naar Boston overgevlogen waar hij verder in een ziekenhuis behandeld kon worden. Wanneer Melo weer kan spelen is nog niet bekend. dus aan de slag. Die Broadcaster zorgt voor de verbinding met de site, waarop de wedstrijden worden uitgezonden. Een aantal club is al uitgebreid aan het testen.”

Zodra alles op haren en snaren staat zal via de site van de FEB (www.basketballleague.nl) gemeld worden hoe de wedstrijden te zien zullen zijn. Uiteindelijk is het de bedoeling dat dit gaat lopen via een aantal buitenlandse weddenschapssites.

In de Verenigde Staten zijn het ondermeer ook de topsporters, die de aandacht krijgen.

Kobe Bryant bijvoorbeeld. Al in december 2010 vroeg zijn vrouw Vanessa scheiding aan, maar tot op heden leefden beiden bepaald niet als een gescheiden koppel. Het huwelijk werd nooit officieel ontbonden.

En dat zal (voorlopig) ook niet meer het geval zijn, want de scheiding is plotseling van de baan. Kobe en Vanessa meldden dat de wereld op een wijze, die past bij deze tijd: via de social media. Zij deed het via Instagram en hij – een uur voor de wedstrijd tegen Oklahoma City Thunder via Facebook.

10

COLUMN

Maarten van Gent was vele jaren coach in Nederland en BelgiĂŤ. Hij heeft ons land inmiddels verruild voor Estland. In Tallinn vloeien verleden en heden samen bij dit basketballdier pur sang.

Tip-Off

MAARTEN

Mail uit Benin

Vrijwel iedereen ontvangt regelmatig van die duistere e-mails, waarin je gouden bergen worden beloofd. Niet zelden zijn die mails afkomstig uit Afrikaanse landen, veelal uit Nigeria. Niet openen en weggooien is het beste advies.

Het mailtje dat ik onlangs ontving uit Benin trok echter toch mijn aandacht. Dit Afrikaanse land zocht de club ASPAC een coach en die wilde men via mij aantrekken. Tegen een leuk salaris. Het ging om een kortlopend contract met de mogelijkheid tot een langere overeenkomst.

Het salaris bedroeg 7000 euro per maand, plus een tekenbonus van 10.000 euro en nog eens zo’n bedrag voor de huidige club van de coach als afkoopsom. Daar kwam een huis, een auto, medische zorg, drie maaltijden per dag en wedstrijdbonussen bij. Thuis winnen leverde 500 euro op en uit het dubbele.

Als ik zoiets zie, voel ik direct aan dat het ergens niet klopt.

Het is gewoon te mooi om waar te zijn. Toch was ik benieuwd waar de addeer onder het gras zat. Ik stuur mijn cv op en kreeg direct antwoord.

Daar stond iets in over de lengte van het eerste contract en met wat voor spelers er professioneel basketball gespeeld werd. Maar ook dat de kandidaat de strijd moest aanbinden met andere coaches en over een week in Benin moest zijn.

Via een extra mail werd duidelijk gemaakt, dat alle onkosten voor reis en verblijf zouden worden betaald. Of ik maar even wilde bevestigen dat ik een coach ter beschikking had.

Je zag gewoon dat het allemaal nep was, ondanks de ondertekening door ene Vincent Baskem, President of ASPAC Basketball Club of Cotonou Republic of Benin, inclusief zijn telefoonnummer. Wat ze niet wisten was, dat ik de eerste mail naar de nationale bond van Benin had gestuurd en van hen de mededeling had gekregen dat het fake was en dat ik niets moest betalen.

Volgende mail. Of ik maar even visa wilde regelen op de ambassade van Benin in Estland. Als die er niet mocht zijn, dan zouden zijn de visa regelen en kreeg ik wel een stempel in mijn paspoort bij aankomst.

Ik durfde toch het avontuur wel aan en vroeg ze de tickets op te sturen. Als ik die had, zou ik de getekende contracten zenden.

Daarop volgde de laatste mail: U got it DECODED Nooit meer iets gehoord.

11 11

12

o t o F ze keu

Mascotte heeft de aandacht

Dunker, de mascotte van het Nederlandse Team was ook present tijdens Basketball Days Foto Š Peter van der Velde

13

Fotoze keu

14

o t o F ze keu

Warriors tijdens Basketball Days

Waarom deze speler van de NY Warriors op BasketballDays te Zwolle met een witte band om zijn hoofd speelde is ons niet duidelijk geworden.

Hij viel wel op door zijn acties.

Foto Š Peter van der Velde

15

16

o t o F ze keu

Dunken tijdens Basketball Days

Een voordeel als je met twee fotografen aanwezig bent.

Dezelfde actie uit twee verschillende hoeken gefotografeerd Grote Foto © Arjan de Graaf Inzet foto’s © Peter van der Velde

17

18

o t o F ze keu

De jeugd heeft de toekomst

Beeld van het Rinus de Jong Toernooi Foto Š Maurice Aarts

19

20

o t o F ze keu

Zera Butter

Foto Š Peter van der Velde

21

Da

22

o t o F ze keu

Berend Weijs

at Berend Weijs goed schoten kan blokken weten we inmiddels, maar hij kan ook dunken.

Foto Š Ad van Geffen

23

Rebound

24

Van Maryland naar Amsterdam

BEREND WEIJS Door Jeroen Mansier Fotografie Ad van Geffen

Na vier jaar collegebasketbal gespeeld te hebben in de Verenigde Staten is de 23-jarige, 2 meter en 7 centimeter lange Berend Weijs dit seizoen te bewonderen in de Dutch Basketball League. Bij nieuwkomer BC Apollo Amsterdam werd hij in augustus van dit jaar met open armen ontvangen en vond hij het plezier in het basketball weer terug. “Bij Maryland speelde ik voor 18.000 man, hier in Nederland soms voor 400. Dat is een groot verschil, maar als de sfeer goed is, geniet ik daar ook van,” aldus de Zaandammer.

Weijs koos voor het U20-team van MyGuide en speelde af en toe mee in de promotiedivisie, niet wetende dat hij een jaar later naar Amerika zou verhuizen om collegebasketbal te gaan spelen. “Ik was negentien, net geslaagd voor mijn middelbare school en mijn vader vond dat ik moest gaan studeren. Daar had ik geen zin in, ik wilde lekker basketballen en daarnaast wat werken.

Mijn vader stelde voor om naar Amerika te gaan, om te studeren en te basketballen.

Toen ging het ineens hard. Via wat contacten van mijn vader kwam ik bij Harcum College in Pennsylvania terecht. Ik mocht voor hun collegeteam komen spelen. Binnen drie weken had ik mijn visum geregeld, mijn spullen gepakt en was ik onderweg naar Amerika.”

‘Met 400 toeschouwers geniet ik ook’

Dankzij zijn vader Ernst Weijs – in de jaren tachtig speler bij eredivisieclub Delta Lloyd Amsterdam – groeide Berend Weijs op met basketbal. “Als kind speelde ik vaak op pleintjes in Amsterdam, maar werd pas lid van een club op mijn dertiende. Ik ging in Haarlem bij Onze Gezellen spelen en belandde op mijn zeventiende in het eerste team. Een jaar later werd ik gevraagd door Leiden en MyGuide Amsterdam.”

De op dat moment 19-jarige Weijs beleefde bij Harcum een moeilijk eerste seizoen en overwoog een terugkeer naar Nederland. “Ik

25

Rebound was gefrustreerd. Ik kreeg voor mijn gevoel te weinig speeltijd. Tot de coach me in de zomerstop belde en vroeg of ik terug wilde komen. Ik vroeg hem of ik veel ging spelen en hij zei ‘ja’.” Weijs keerde terug en presteerde het met Harcum om 26 wedstrijden op rij te winnen, maakte veel speelminuten en was een belangrijke speler geworden. Weijs: “We speelden het tweede seizoen een andere speelstijl: de hele wedstrijd full-court press en in de aanval run-and-gun. Met mijn gestel, ik ben niet de breedste, kon ik goed meerennen met die gasten. Het systeem lag me en ik kwam goed uit de verf.”

In de volgende zomer speelde Weijs zich tijdens enkele pick-upgames in de kijker bij het grote Maryland. “Ik ging daar heen om lekker te spelen, om in conditie te blijven, om beter te worden, maar niet met de intentie om geselecteerd te worden.” Maryland zocht op dat moment een grote man en zag in de lange Nederlander de ideale kandidaat. Hij kreeg een beurs aangeboden en maakte een prachtige stap in zijn carrière.

“Bij Maryland was alles groter en beter. Een gigantisch stadion, perfecte faciliteiten en veel aandacht. Je wordt helemaal in de watten gelegd.”

Onder de legendarische collegecoach Garry Williams kreeg Weijs in zijn eerste seizoen niet veel speeltijd. “We kregen na dat seizoen een nieuwe coach, dus je kon jezelf opnieuw bewijzen. Ik maakte toen veel minuten, tot halverwege het seizoen mijn concurrent, de Oekraïner Alex Len, terugkwam van een schorsing. Aanvankelijk liet de coach ons samenspelen, maar omdat ik een senior was – je mag maar vier jaar collegebasketball spelen – gaf hij steeds vaker de voorkeur aan jongere spelers. Ik raakte het plezier in het basketball kwijt en trainde om het trainen.”

Aan het einde van zijn vierde jaar collegebasketball studeerde Weijs af in

26

‘Not in my house’

In de eerste helft van het seizoen viel Berend Weijs vooral op door zijn shotblocks. Op vorstelijke wijze voert hij de lijst aan met een gemiddelde van liefst 3.1, ruim het dubbele van zijn naaste concurrent, de voor Den Helder Kings spelende Jeroen van der List (1.5).

Alleen in de openingswedstrijd tegen Matrixx Magixx in Wijchen kwam er achter de naam van Weijs een nul te staan in de kolom ‘blocks’.

Daarna, in de overige zestien duels van 2012, had hij altijd minimaal één ‘rejection’. Eind november nam hij in de Apollohal revanche tegen Matrixx door liefst acht keer (!) een Wijchens schot te blokken.

In zijn specifieke kwaliteit lijkt niemand Berend Weijs ook maar te kunnen benaderen. Mede door zijn extreem lange armen, die hem een spanwijdte geven van 2.16 meter, bij tien centimeter boven zijn lichaamslengte. Zijn blocks maken hem ongetwijfeld ook een belangrijke kandidaat voor de Rookie Award, straks aan het einde van het seizoen.

Agriculture and Economics. “Dat was nog behoorlijk pittig. Je reist voor de wedstrijden door het hele land, dus je mist veel lessen.

We kregen wel bijles, maar het was kiele kiele dat ik het gehaald heb.” Met het afronden van zijn studie kwam ook het einde van zijn basketballperiode op collegeniveau nabij.

“Afgelopen zomer heb ik met NBA-coaches gewerkt om te kijken waartoe ik nog kon komen. NBA-spelers als Damarcus Cousins en John Wall kwamen tijdens de NBA lockout naar Maryland om te trainen. Daar heb ik nog veel van geleerd, maar ik heb te laat de connecties gelegd om in de NBA summerleague te komen. Het is ook wie je kent, als je de juiste mensen kent, kan je de stap nog wel maken.”

In augustus, bij aanvang van het nieuwe studiejaar en basketballseizoen, kwam Weijs zonder team te zitten en keerde hij terug

27

Rebound naar Nederland. Hij koos ervoor om te gaan spelen bij BC Apollo in Amsterdam, zodat hij daarnaast in het deuren en kozijnenbedrijf van zijn vader kan werken. “Ik had voor goede bedragen ergens in Europa kunnen gaan spelen, maar dan zou je op je vijfendertigste alsnog een baan moeten vinden. Nu ben ik nog jong en kan ik me ook goed binnen het bedrijf van mijn vader ontwikkelen, terwijl ik tegelijkertijd het plezier in het basketball weer terugkrijg bij Apollo. De vrijheid die ik nu heb vind ik lekker, maar stel dat er aan het einde van het seizoen een agent langskomt met een mooi contract voor het buitenland, dan sta ik daar natuurlijk voor open. Binnen Europa, Azië of Zuid-Amerika, het maakt me niet uit waar.

Maar is het dat waard? Dat zal ik dan moeten bekijken.”

28

DEJAN

COLUMN

Dejan Vidicki was basketballjournalist, speler, coach, TV commentator en NBA scout, voordat hij spelersmakelaar werd en is medeoprichter van Court Side.

Namens Court Side praat hij mee op hoog niveau (FIBA en EU) over specifieke vraagstukken. Een echte insider dus op het gebied van het internationale basketball.

BRIC landen Brazilië, Rusland, India en China zijn de zogenoemde BRIC landen. Grote landen met een spectaculaire economische groei en een snelle ontwikkeling. Daarachter komt nog een hele rij vergelijkbare landen, aangevoerd door Mexico, Indonesië, Nigeria en Zuid-Afrika.

Op economisch, militair, politiek, en cultureel gebied eisen deze landen nu hun plek op onder de zon. Ook in de sport.

Van Rusland wisten we al dat er veel geld in het basketball zat. Grote sterren spelen er , de competitie is van hoog niveau en CSKA Moskou is vaak dominant in de Euroleague.

Maar wat te denken van Angola, Iran, Libanon, Argentinië en Zuid-Korea? Daar betalen ze moeiteloos dezelfde bedragen voor spelers als clubs uit Zuid-Europa!

Europa heeft echter een grotere basketballmarkt dan de rest van de wereld bij elkaar en daarom worden de marktprijzen voor spelers nog altijd hier gedicteerd.

Basketball in Europa is topsport, het niveau is hoog, de organisatie goed en het winnen staat voorop. De Latijns Amerikaanse sportcultuur lijkt daar nog het meeste op, terwijl de Aziatische er het verst van af staat.

Daar is sport geen metafoor voor een stammenstrijd. Winnen is leuk, maar niet ten koste van alles. Basketball is daar circus.

Een mix van business en entertainment.

Dat blijkt ook uit de selectiecriteria van de ploegen. Die zijn: de speler MOET donker zijn, het liefst Amerikaan, en vooral ‘een grote naam’ hebben. Sex-appeal en een flamboyante persoonlijkheid zijn belangrijker dan statistieken, fundamentals en spelinzicht. Deze spelers trekken volle zalen. Ze zijn de trofeeën van de miljardairs, die met elkaar wedijveren om wie het verst kan gaan in het overbetalen van een speler. Zeer belangrijk voor het ego van de ‘nouveau riche’.

Europeanen hebben geen enkel respect voor Aziatisch basketbal. Ze noemen het neerbuigend een ‘freakshow’.

Daarom boycotten ze spelers die daar gespeeld hebben. Die komen niet meer aan de bak in Europa. Iedereen weet dat.

Daarom moet een Aziatische ploeg veel meer betalen dan een Europese ploeg voor dezelfde speler.

Prijzen van spelers worden, naast vraag en aanbod, bepaald door het respect dat een competitie geniet plus de kredietwaardigheid van de club, de competitie en het land.

Daarom betalen b.v. de Duitsers het minst van allemaal. Het lijkt wel de echte wereld.

29

Rebound

GBW mist massale steun van Groningse fans

EEN NIEUW TOERNOOI,

EEN NIEUWE COACH Door Kasper Dijk Fotografie Peter van der Velde De GasTerra Flames zullen het niet expres gedaan hebben, maar de aanstelling van Ivica Skelin op de plek van de ontslagen Hakim Salem gaf de eerste Groninger Basketball Week een extra tintje. Skelin zag een vechtend team ten onder gaan tegen sterke tegenstanders, maar zal veel geleerd hebben over zijn mannen.

Het was een kolderiek gezicht, Skelins eerste (officieuze) optreden als coach in Martiniplaza. De Kroaat stond bij gebrek aan een werkvergunning niet op het officiële wedstrijdformulier, waardoor hij achter de rij stoelen van de reserves en de coachingstaf de wedstrijd over zich heen moest laten komen. Hij liet zich echter niet onbetuigd.

In de timeouts verzamelden de spelers zich om Skelin heen, waarna hij (veelal zittend) de groep te woord stond. Intussen veinsde jeugdcoach Anjo Mekel de rol van

30

hoofdcoach.

Vlak voor de Groninger Basketball Week kreeg Hakim Salem de bons van het bestuur van de GasTerra Flames. Wisselvallige prestaties en onervarenheid klonken als belangrijkste redenen. In no-time stond er een vervanger klaar: de Kroaat Ivica Skelin. Skelin coachte in zijn eigen land bij KK Split en recentelijk als assistent van het sterke nationale team, en in België bij Leuven, Charleroi (als assistent) en Verviers-Pepinster.

Skelin maakte zijn debuut voor een matig gevulde zaal, klaarblijkelijk door prijzige toegangskaartjes (en een concurrerend toernooi 100 kilometer verderop?) Ondanks een interessant randprogramma met onder meer clinics van Henk Pieterse en cheerleaders van de Chicago Bulls, trok het fanatieke thuispubliek niet richting de hal. Het officiële

communiqué na afloop sprak van 5000 toeschouwers over vijf dagen, maar voor wie Martiniplaza bezocht, lijkt dit getal toch wel aan de hoge kant. Voor de organisatie is het te hopen dat de eerste GBW niet meteen de laatste was.

Zonder de gebruikelijke massale steun moesten de Flames genoegen nemen met een vierde plaats. Litouwens nummer 3 BC Siauliai (toernooiwinnaar), het nationale team van Egypte (in de groepsfase nog door de Flames verslagen) en Al-Riyadi (in zeven van de laatste acht seizoenen kampioen van Libanon) bleven de Groningers voor. Deze gerenommeerde teams hadden echte smaakmakers in de gelederen, zoals de pijlsnelle point guard Lewis Jackson (BC Siauliai), ex-NBA-center Loren Woods en Ismaïl Ahmad Abdelmonaim (beide Al-Riyadi). De laatste had overigens contractueel laten vastleggen niet tegen

zijn vaderland Egypte te hoeven spelen in de halve finale. Een dure beslissing, zo bleek: niet de Libanezen, maar Egypte behaalde de eindstrijd na een puntje puntje-wedstrijd.

Vooral onder de borden liepen de Flames zware klappen op. Thomas Koenis en Sergio de Randamie kwamen hard in aanraking met de realiteit op hoog niveau. Directe tegenstanders als Tarek El Ghannam (Egypte), Saulius Kuzminskas (BC Siauliai) en de eerdergenoemde Woods waren flink groter en vele kilo’s zwaarder, waardoor de punten vooral van afstand en door snelle drives op de borden moesten komen. Dit gebeurde ook wel, maar gemakkelijke scores van de grote mannen aan de andere kant deden het voordeel altijd naar de gasten overhellen. Wat betreft vechtlust en inzet was er weinig op aan te merken en dat zal Skelin deugd hebben gedaan.

31

Rebound

Worthy de Jong

Op weg naar een De stof die het besluit van de Algemene Vergadering van de NBB om het nationale mannenteam te liquideren deed opwaaien, is inmiddels neergedaald. De reddingsactie van de FEB-clubs en sponsor Sport1 heeft gelukkig voorkomen dat het Nederlandse basketball zich internationaal onsterfelijk belachelijk zou maken.

We mogen ervan uit gaan dat ons voorstellen van het bestuur, zoals die werden neergelegd, vanaf nu bespaard zullen blijven. Niet dat men

32

er trots op mag zijn, maar de hele commotie heeft toch nog iets goeds teweeggebracht.

Kijk niet vreemd op als het Nederlands basketball in een stroomversnelling terecht komt.

REBOUND wilde weten hoe de zaken er nu werkelijk voorstaan. Is het slechts een tijdelijke zaak of komt hieruit een structuur naar voren, waarmee we de komende decennia vooruit kunnen? Gaan oud-internationals en andere coryfeeĂŤn uit onze sport nu daadwerkelijk

g Foto Arjan de Graaf

nieuwe toekomst hun expertise en ervaring doorgeven aan de nieuwe generaties en gaan we het meemaken dat de ‘Sleeping Giant’ echt wakker wordt?

We spraken met een aantal mensen, die betrokken zijn bij de pogingen om het Nederlandse basketball nieuw elan te geven.

NBB-voorzitter Francisco Ravenstein over de rol van de bond en de nieuwe commissie, die gaat over de nationale top.

Opvallend is vooralsnog dat niemand van het bestuur ‘Topsport’ in de portefeuille

heeft… Jeroen van Veen is bestuurslid van de FEB en verantwoordelijk voor pr en commercie. Op dat laatste gebied is Bob van Oosterhout professioneel bezig met zijn sportmarketingbedrijf Triple Double. We spraken met Jos Frederiks, algemeen manager van EiffelTowers, als vertegenwoordiger van de clubs en met Rolf Franke, aanvoerder van een werkgroep met tal van oud-topspelers, die – grotendeels als herintreder – ‘iets’ willen doen voor het Nederlandse basketball.

33

Rebound

Francisca Ravestein: ‘Er was geen keus’ Door Charis Sideris Foto Peter van der Velde Het zijn roerige tijden voor de Nederlandse Basketball Bond. Hoofdzakelijk door enkele aangegane financiële verplichtingen die niet het rendement opleverden dat er van was verwacht, moest op de laatste Algemene Leden Vergadering een tekort van € 350.000 worden verantwoord. Om dit gefaseerd in te lopen, werden het nationale mannenteam en de onder-de-20 selectie aanvankelijk niet ingeschreven voor hun EK, waardoor ze drie jaar stil zouden komen te liggen. Gelukkig sprong de sportzender Sport1 in het gat.

Doordat het een sponsorcontract van € 75.000 per jaar afsloot met de NBB, zich bovendien verplichtte om alle interlands rechtstreeks uit te zenden, en de FEB zich tenslotte garant stelde voor eventuele tekorten, kunnen de Oranjeteams zich alsnog inschrijven voor de kwalificatiewedstrijden van het EK van 2015. Een ramp is op het laatste nippertje voorkomen.

De kritiek op het bondsbestuur, dat langs de rand van de afgrond scheerde, was niet mals.

Voorzitter Francisca Ravestein is het daar niet mee eens, en verdedigt het omstreden beleid met volle overtuiging. “Er was geen keus. Ik wil niet op bepaalde details ingaan, maar daaruit hebben we wèl de nodige consequenties getrokken. Afgelopen zomer werd er alarm geslagen. We hebben toen direct een plan van aanpak opgesteld waarmee we de Bond weer financieel gezond hoopten te maken. Er werd bezuinigd op het personeel door de aflopende contracten niet te vernieuwen, we gingen nòg harder achter onze debiteuren aan, en we

34

stelden aan de Algemene Leden Vergadering van november een contributieverhoging voor van vijf euro per lid van de NBB. Het was vijf voor twaalf. We beseften dat de ALV nooit akkoord zou gaan met de verhoging als we niet op het topsportprogramma zouden bezuinigen. Het NOC*NSF heeft in zijn nieuwe beleid geen geld meer over voor Nederlandse sporten die internationaal niet meetellen, dus wordt de jaarlijkse bijdrage in snel tempo afgebouwd naar nul. De nationale teams van de rolstoelers, en in iets mindere mate van de vrouwen, worden veel kansrijker geacht, dus worden hun programma’s wél grotendeels gefinancierd door het NOC*NSF. Maar voor de mannen zou er door deze ontwikkelingen geen fatsoenlijk programma meer kunnen worden opgezet.

Daarom besloten we om het A-team en het onder-de-20 team terug te trekken gedurende de komende twee jaar, zodat we de tekorten zouden kunnen wegwerken.

Daarna was het de bedoeling om de vijf euro contributieverhoging structureel te

besteden aan de programma’s van de twee mannenteams. Deze zouden daardoor eindelijk de benodigde financiële armslag krijgen om zich optimaal voor te kunnen bereiden op hun kwalificatiewedstrijden.

We rekenden er niet op, maar ergens hoopten we ook dat in het aldus ontstane vacuüm een geldschieter zou opstaan. En tot onze grote vreugde is dat ook gebeurd. De sfeer is volledig omgeslagen in positieve zin. Sport1 bood zich aan als sponsor en de FEB toonde zich plotseling zeer betrokken bij Oranje.

De uitgaven van de nationale ploeg zijn nu volledig afgedekt en vallen buiten onze begroting. En doordat de FEB zich garant heeft gesteld voor eventuele tekorten, hoeven we de komende twee jaar niet te vrezen voor mogelijke budgetoverschrijdingen. Dat biedt ons de gelegenheid om het financiële gat snel te dichten, waarna we op volle kracht vooruit kunnen.”

FEB en clubs nemen Oranje onder hun vleugels

Reddingsplan uitwerken Door Jan van der Nat Foto Jan Joosten

Eredivisie Basketballclubs (FEB), was snel gepleegd en de rest is historie. Voor Van Veen was het een kwestie van het aantrekken van de contacten, die er sinds een klein jaar waren.

Dat wil zeggen contacten over een mogelijke rol van Sport1 bij het nationale basketball.

Persoonlijk waren die er al een ‘eeuwigheid’, want Jeroen van Veen en Wil Moerer delen een Leids verleden.

Van Veen: “Vorig seizoen hebben we een pilot gedraaid voor een mogelijk regulier basketballprogramma op televisie. Daarbij hebben we onder andere contact gehad met Sport1. Daar is toen niets uitgekomen, maar er is wel een relatie ontstaan. Toen Moerer contact zocht, heb ik dat vervolgens gedaan met de NBB. De bond heeft tenslotte ook een rol in het geheel. Ik ben toen samen met NBB-directeur Stals (inmiddels ontslagen, jvdn) met Sport1 gaan praten.”

Waar ‘Nieuwegein’ er maar niet in slaagde om een beetje geld uit de markt te halen voor zaken als de nationale teams, werd nu in no-time een plan in elkaar getimmerd dat de nabije toekomst een stuk rooskleuriger maakt.

Van Veen: “Met de inbreng van Sport1 is de zaak nog niet volledig gefinancierd. Ook van de clubs binnen de FEB wordt een inspanning verwacht bij de organisatie en exploitatie van de thuiswedstrijden en het oefenprogramma.

En er moet ook een commitment komen van de spelers over de beschikbaarheid.”

Het was tekenend voor de situatie in het Nederlandse basketball dat de eerste stap van het reddingsplan van Oranje gezet werd door iemand van buitenaf. Geen onlogische stap overigens. Er stroomt bij Wil Moerer, directeur van Chellomedia, dat onder andere Maar de financiële dekking is natuurlijk het betaalzender Sport1 exploiteert, zó veel basketballbloed door de aderen, dat hij het niet voornaamste. Daar is tenslotte de hele zaak kon verkroppen, dat het Nederlands team zou begonnen. verdwijnen.

Van Veen: “De clubs van de FEB staan garant voor het financiële risico. Naast Sport1 zijn er Het telefoontje met Jeroen van Veen, bestuurslid commerciële zaken van de Federatie nog andere sponsors nodig. Afhankelijk van

35

Rebound het aantal wedstrijden heb je jaarlijks 100 tot 125.000 euro nodig.”

Het eindejaarstoernooi Basketball Days in Zwolle, waarmee afspraken waren gemaakt over het laten deelnemen van het nationale A-team, kwam te vroeg om het hele reddingsplan al te kunnen uitdragen. Er moet tenslotte nog heel wat worden geregeld nu de FEB de kar gaat trekken.

Van Veen: “Dat was te kort dag, vandaar dat het team voor Zwolle nog helemaal onder verantwoordelijkheid lag van de NBB. Het gaat straks over een samenwerkingsverband, waarbij er een rol blijft voor het bondsbureau, zoals bij de inschrijving van de teams en de eindverantwoordelijkheid.”

Wie goed luistert naar Jeroen van Veen en ook zijn oor te luister legt bij anderen, die te maken hebben met het topbasketball in Nederland, hoort dat de rol van de NBB met betrekking tot het nationale mannenteam en in het kielzog daarvan U20 en/of Jong Oranje, is uitgespeeld.

De FEB (of een soortgelijke groepering) gaat over het technisch en het commercieel beleid.

Het vermarkten van Oranje is een zaak van de clubs, die uiteraard toekomst zien in de hernieuwde samenwerking met Sport1. Of dat zal leiden tot (weer) wedstrijden op televisie, zoals voor de mislukte coupe van Roel Pieper & co, is nog te vraag.

Van Veen: “Daar zijn natuurlijk wel gedachten over, maar die moeten nader worden uitgewerkt. Zal voor een belangrijk deel afhangen van de exposure en de kijkdichtheid bij de wedstrijden van het Nederlands team.”

36

Basketball en geld: een ongelukkige combinatie Door Frits van Rijn Eigen foto Enkele weken geleden werd het voortbestaan van het Nederlands mannenteam gered door een ferme financiële bijdrage van de abonneezender Sport 1. De grote baas van Sport 1, Will Moerer, kreeg door zijn financiële injectie behoorlijke publiciteit en hij mag de komende interlands rechtstreeks op zijn zender uitzenden.

Sportmarketeer van Triple Double én basketballdier Bob van Oosterhout is blij dat Moerer met die gulle gift het nationale team voor korte tijd uit het moeras heeft gehaald maar tegelijkertijd vindt hij dat het Nederlandse basketball een dergelijke sponsor niet verdient. ‘Door een gebrek aan niveau en visie bij de NBB, door amateurisme van alle betrokkenen bij de bond en de rayons is de basketbalsport de afgelopen jaren stilgevallen.

Misschien wel hard achteruit gehold. Het is dan ook niet zo gek dat deze sport moeite heeft om geldschieters te vinden.’

Van Oosterhout heeft een snoeiharde mening over het Nederlandse basketbal en vooral over de slechte financiële situatie bij de NBB maar hij heeft wel recht van spreken.

Hij kent het basketball en de wereld van de sportsponsoring namelijk door en door. Zo was hij van 1993 tot 1997 General Manager bij Den Bosch. De jaren erna benutte hij om zijn eigen Sportmarketing bedrijf, Triple Double, op te richten en groot te maken.

‘Triple Double ja. Ik zocht een sportterm. Ik heb toen termen als Slamdunk, Touchdown en Homerun onderzocht maar die namen lagen allemaal op een of andere manier vast. Toen ben ik uitgekomen bij Triple Double. Die naam komt natuurlijk uit de sport die me zo aan het hart ligt, het basketball, en het geeft ook aan dat we op vele vlakken actief zijn.’

Triple Double groeide in de afgelopen tien jaar uit tot een van de meest toonaangevend sportmarketing bedrijven in Nederland en mag onder meer bedrijven en instellingen als Philips,Randstad, ABN*AMRO, Albert Heijn, Liga, Herbalife, Bavaria en vele anderen tot de vaste klanten rekenen.

‘We doen aardig mee’, zegt Van Oosterhout met een lach. ‘We begeleiden zestig merken in Nederland en investeren tientallen miljoenen en projecten rond de sport.’

Het is voor Van Oosterhout dan ook onbegrijpelijk dat de NBB zich nog nooit bij hem heeft gemeld. Niet dat hij er op zit te wachten maar al is het maar om advies te vragen. ‘Het is mij een raadsel waarom er geen link is tussen de NBB en Triple Double. Ik zit er echt niet om te springen want ik heb het heel erg druk. Maar als je er al jaren niet in geslaagd ben een sponsor of wat voor geld dan ook binnen te halen waarom klop je dan niet aan bij mensen die er verstand van hebben? En bovendien kom ik uit het basketball en heb ik hart voor de sport! Ik begrijp daar niets van. En wil je dan niet bij mij aan tafel zitten waarom klop je dan niet aan bij twee andere grote sportmarketeers. Het bedrijf House of Sports, van Patrick Wouters van den Oudenweijer of Referee Sportsmarketing van Barbera Peeters. Patrick en Barbera komen ook uit het basketbal. Patrick speelt volgens mij nog steeds en Barbera heeft nog in Amerika gespeeld (North Alabama, FvR). Nogmaals, ik hoef echt niet zo nodig advies te geven, maar informeer dan bij de mensen die de kennis wel hebben.’

Weer is er die herkenbare lach als Van

Oosterhout vol passie begint te spreken over het basketball.Misschien wel zijn basketball.

Het is te merken dat de sport hem raakt. En dat de sport hem wat doet.’ Weet je, basketball is zo’n mooie sport. Zo bijzonder. Het heeft alles wat een sport maar kan hebben, zowel voor een bond als voor een bedrijf als Triple Double. De sport heeft uitstraling, het is cool, het spreekt de jeugd aan. Welke sport heeft uithangborden als Michael Jordan, Kobe Bryant , LeBron James. Noem mij één sport, naast het voetbal, dat zulke helden heeft.

Volleybal? Handbal? Hockey? Echt niet! Dus daar liggen kansen. Volop.’

Toch is Van Oosterhout de eerste om te waarschuwen dat hij niet meteen de man zal zijn die het schip met goud voor de NBB binnen zal halen. Daarvoor moet er voor hem eerst nog heel veel veranderen. ‘De NBB is vastgeroest, met heel veel mensen op de verkeerde plaats. Er moet plaats gemaakt worden voor jonge, ondernemende mensen met een netwerk in het bedrijfsleven, met een visie op basketball. Er is al die jaren niets gebeurd. Niets ontwikkeld. Zo lang er geen plan ligt hoe de toekomst van het Nederlandse basketball er uit ziet zal ik bedrijven ook echt niet adviseren om hun geld in deze sport te steken.Je moet een plan kunnen voorleggen hoe je jouw sport wilt verbinden met het product van de klant. Hoe je verbindingen kunt leggen met de maatschappij. Dat zie ik niet zo snel gebeuren bij deze beleidsmakers.

De combinatie van visie, enthousiasme en professioneelinzicht ontbreekt op alle vlakken.’

Van Oosterhout zucht. Hij wil het eigenlijk niet vertellen maar doet het toch. ‘Jos Frederiks, is mijn beste vriend en ik hoor veel van hem hoe het gaat op vergaderingen. Zoals je weet is hij algemeen manager bij EiffelTowers, international en een hele goede basketballer.

Iets wat hij me vertelde is zo treffend en schokkend. Hij was op het bondsbureau en daar vroeg iemand aan hem of hij ook heeft gebasketbald. Zo lang die cultuur niet verandert heeft de sport geen toekomst in Nederland.’

37

Rebound Maar toch. Bob van Oosterhout sluit af met een knipoog. ‘’ Weet je, de sport staat er niet best voor op dit moment. De gang van zaken rond het Nederlands team was echt een dieptepunt voor de sport. Maar met een goed plan, over tien jaar, dan zouden we zo ver kunnen zijn.’

we kijken hoe we het de komende twee jaar moeten doen. Vergeet trouwens U20 niet, dat hoort er ook bij.”

Frederiks noemt het Nederlands team nog steeds het vlaggenschip, maar wie de afgelopen jaren de lege tribunes in Almere zag, weet dat er eerder sprake was van een modderschuit. “Daar leeft het gewoon niet.

Er zijn clubs die de interlands in hun stad willen. Vaak zijn er vier thuiswedstrijden in de kwalificatie, maar ik geloof dat er komend jaar maar twee wedstrijden zijn. Misschien wordt er nu wel om gevochten. In ieder geval moet Oranje spelen in een stad waar ook eredivisie wordt gespeeld.”

Dan het volgende belangrijke thema: wie wordt de nieuwe bondscoach? Frederiks: “Ooit is besloten dat een bondscoach tegelijkertijd geen clubcoach kan zijn. Bij de FEB hebben we ons laatst afgevraagd of dat nog een belemmering is. Het antwoord was nee.”

‘Wij willen een vinger in de pap’ Door Jan van der Nat Eigen foto “Dit kan echt niet”, was de eerste reactie van Jos Frederiks toen hij vernam dat de NBB de stekker uit Oranje wilde trekken. De algemeen en technisch manager van EiffelTowers Den Bosch maakte samen met de andere clubs een vuist. “De sport heeft het al moeilijk, dit was de doodsteek geweest.”

De clubs staan samen met Sport1 garant en de deadline voor inschrijving van de EKkwalificatie werd op het nippertje gehaald.

Maar hoe nu verder? De FEB zal toch niet toestaan dat de NBB er opnieuw een rotzooi van maakt? “Wij staan garant, in ruil daarvoor willen we natuurlijk zeggenschap. Maar wat is zeggenschap? We hebben heel snel moeten handelen door die deadline, vanaf nu gaan

38

Frederiks opteert voor een Nederlandse coach.

Is het een optie dat een club zijn coach gratis beschikbaar stelt om Oranje erbij te doen?

“Dat zou fijn zijn.” Hij weet dat Leiden-coach Toon van Helfteren zijn ambities daarover niet verbergt. “Dat zou een goede optie zijn”, knikt Frederiks. “Binnenkort hebben we weer een meeting, dan gaan we aan de slag. Het is duidelijk dat de clubs een vinger in de pap willen hebben.”

Ondanks alle negatieve publiciteit van de afgelopen maanden, denkt de oudinternational dat het Nederlandse basketball er niet slecht voorstaat. “De mensen vergeten het, maar we lopen voorop in Europa, wat betreft het spelen met steeds minder buitenlanders. Een paar jaar geleden was het niveau van de competitie hoger, maar we zijn nog nooit zo met talentontwikkeling bezig geweest als nu. Nu is het zaak dat we structuur en leiding aanbrengen. Een duur beleidsplan is onzin, ik denk eerder aan een denktank van een aantal mensen die af en toe met elkaar een bak koffie drinken.” Frederiks

noemt de namen van vrijwel alle coaches uit de eredivisie. “En voor de kritische noten Ton Boot wat mij betreft. Dat zijn toch de mensen die het voor je moeten doen. Israël onder-12 kwam op het Rinus de Jong-toernooi met Gadi Kedar als coach. Dat soort dingen maakt het verschil. Het klinkt misschien gek, maar het kan weleens goed zijn wat er allemaal is gebeurd. Mits we het nu goed aanpakken.”

Rolf Franke (45) is de ‘aanvoerder’ van een groep oud-internationals en andere mannen, die jaren aan de top in Nederland hebben gespeeld en die nu – eigenlijk vele jaren te laat – hun expertise in dienst gaan stellen van het nationale basketball. “Dat kan”, stelt Franke, “op vele manieren. Sommigen kunnen technisch het nodige betekenen, anderen zijn weer goed in organisatie, sponsors vinden of de sport een stukje uitstraling geven.”

De ‘leiding’ van de werkgroep, waarin onder anderen ook Kees Akerboom sr. zit, heeft daartoe een beleidsplan opgesteld, dat de komende tijd nader zal worden uitgewerkt.

“Ik kan daar nog niet veel over zeggen”, verontschuldigt Franke zich, “Het zou niet goed zijn om plannen naar buiten te brengen, die eerst nog besproken moeten worden en waarvan bekeken moet worden of ze haalbaar zijn.”

Oud-international Rolf Franke over talentontwikkeling:

‘Durven en gewoon doen’ Door Jan van der Nat Foto Peter van der Velde Eigenlijk hadden alle eredivisiecoaches tussen kerst en het einde van 2012 op de tribune moeten zitten bij de Basketball Days in Zwolle. In elk geval bij de wedstrijden, die daar werden gespeeld door het nationale gelegenheidsteam. Geen van hen zou in dat geval dan nu nog kunnen zeggen dat er te weinig talent in Nederland is om het aantal Amerikanen verder terug te schroeven.

Oud-international Rolf Franke was er wél in het Landstede Sportcenter. Natuurlijk vooral omdat zijn talentvolle zoon Yannick in twee wedstrijden mee mocht doen met Jong Oranje, maar ook om met eigen ogen te zien, dat er wel degelijk talenten zijn, die in het komende decennium internationaal gezien de kar voor Nederland kunnen trekken.

“Wat ik wél kan en wil zeggen is, dat het plan gewoon goed in elkaar zit en dat het vooral gaat over het ontwikkelen van talenten in algemene zin. En dat zeg ik niet als vader van een zoon, die toevallig aardig kan basketballen. We hebben in Zwolle kunnen zien, dat er talenten zijn. Worthy de Jong gaf bijvoorbeeld een enorme positieve spirit.

Daarmee moeten we doorpakken en de vraag is, hoe je dat het beste kunt doen. Het is duidelijk dat die talenten moeten spélen in de eredivisie. Talenten moeten fouten kunnen maken, omdat ze daarvan kunnen leren. Als je ze die kans niet geeft, dan ontwikkelen ze zich niet.”

De grote vraag is natuurlijk hoe je coaches, die spelen met een kern van vier Amerikanen, al dan niet in het bezit van een Nederlands paspoort, kunt overtuigen om jonge jongens vaker voor de leeuwen te gooien. Het lijkt slechts een kwestie van durf. Je kunt als coach snel genoeg ingrijpen als zo’n talent het niet goed doet.

Franke: “Ik zeg niet dat een coach niet af en toe moet kunnen terugvallen op Amerikanen,

39

Rebound maar wél dat je jonge, Nederlandse spelers ook op belangrijke momenten moet durven te laten spelen. Er zijn diverse voorbeelden van jongens, die niet of onvoldoende de kans krijgen te laten zien wat ze kunnen. Mike Schilder van EiffelTowers en Bas Veenstra van Landstede zijn van die voorbeelden. “ Waarom gebeurt het niet? Is dat alleen angst of het feit dat een coach nu eenmaal wordt afgerekend op resultaten en prijzen? Franke: “Dat is moeilijk te achterhalen. Als je als coach de zekerheid hebt, dat het om een talent gaat, moet je ook speeltijd geven. Of zijn het misschien geen talenten en zitten ze er alleen maar bij om de bank te vullen en het aantal spelers bij een training op peil te houden? Ik heb het gevoel dat de meeste coaches niet onwelwillend zijn.”

Moet je een en ander vastleggen in regels, zoals in sommige landen? Franke: “Ik ben daar geen voorstander van, maar als het niet op een natuurlijke wijze lukt, zou ik niet willen uitsluiten om met een minimaal aantal Nederlanders te moeten gaan spelen.

Het moet uit inspiratie komen. Neem een voorbeeld aan andere sporten. Ajax durft talent te brengen. Daar gaat het om: durven en gewoon doen. Je realiseren dat je als team beter wordt door talenten te ontwikkelen.

Maar het begint bij organisatie. Benoem je talenten en train die langs een bepaalde weg.

Dan komt vanzelf het moment dat je iemand kunt brengen. En dan moet je er als coach ook lol in hebben en zeggen: we staan tien punten voor, pak je minuten.”

Kasper Averink Foto Arjan de Graaf

40

CHARIS

COLUMN

Charis Sideris speelde in de eredivisie en het nationale team, was coach in Nederland en België en is een hartstochtelijk schrijver over zijn sport in De Telegraaf en uiteraard ook in dit magazine.

Kwalitatief allegaartje Even dreigde er een financiële en organisatorische ramp toen bleek dat het Nederlands team geen acte de présence kon geven op het internationale toernooi Basketball Days in Zwolle. Om erger te voorkomen, werd overwogen om het officiële Jong Oranje team ter vervanging aan te trekken.

Maar aangezien op die korte termijn ook het beloftenteam geen representatieve afvaardiging kon sturen, bleek dit ijdele hoop. Uiteindelijk werd er een compromis gevonden in de vorm van een allegaartje overwegend anonieme jongeren die tezamen de NBB zouden vertegenwoordigen. Gevreesd werd voor gezichtsverlies door kansloze, forse nederlagen van de ploeg, die bovendien totaal onvoorbereid aan zou aantreden tegen de met Amerikanen volgestouwde opponenten.

Deze vrees bleek echter ongegrond. Het surrogaat Jong Oranje verraste vriend en vijand met fris en slim basketball.

Het werd niet eenmaal werkelijk weggespeeld. Sterker nog, het won twee van zijn vier wedstrijden, tegen respectievelijk het Amerikaanse WNTA Falcons en de Jiangsu Lions uit China.

In de andere twee duels bleef het tot ver in de tweede helft gelijkwaardig aan hun veel sterker geachte tegenstanders.

De Estlandse bekerwinnaar Tartu Rock stond halverwege de tweede helft achter met 53-52. En de uiteindelijke winnaar, thuisclub Landstede Zwolle, kon pas in de laatste minuut de nipte 65-63 voorsprong thuisbrengen.

Het is en blijft mijn stokpaardje: wanneer gaan de Nederlandse eredivisieclubs nou eens investeren in Nederlands talent, en ophouden met het aantrekken van al die Amerikanen. Voor de zoveelste keer werd bewezen dat een matige Amerikaan niet beter is dan een goede, jonge Nederlander. Natuurlijk, het grote talent Worthy de Jong, die een voortrekkersrol vervulde in Zwolle, is een potentiële A-international. Maar wie had gedacht dat spelers als Kasper Averink (26 punten tegen Jiangsu, waarvan 6 op 8 driepunters), Quincy Treffers (22 punten tegen WNTA Falcons), en de nog maar 16-jarige Yannick Franke (13 punten tegen Jiangsu en 9 tegen Falcons) tot dit soort prestaties in staat zouden zijn?

Zij krijgen simpelweg de kans niet in de van Amerikaanse passanten vergeven eredivisie. Daardoor zal hun ontwikkeling veel trager verlopen dan die van hun buitenlandse leeftijdsgenoten die van jongs af aan gewend raken aan een veel hoger niveau. En dat zal op termijn ten koste gaan van de prestaties van onze nationale ploeg. Als de NBB en de FEB dit werkelijk ter harte gaat, zoals ze naar buiten toe beweren, dan kunnen ze niet heen om een ‘gentleman agreement’ met de clubs om het aantal Amerikanen voortaan drastisch te beperken.

41 41

Rebound

historie

door Jacob Bergsma fotografie Christian Aarts

DE GODFATHER Actuele gebeurtenissen geven soms aanleiding in het verleden te duiken. In het jaar dat EBBC Den Bosch zijn zestigste verjaardag vierde, boekte de eredivisietak de duizendste zege in de competitie. Een mijlpaal waaraan voorlopig geen enkele andere eredivisieclub ook maar kan tippen. De visionair achter het Bossche succes is Rinus de Jong, die tijdens de derde editie van de Rinus de Jong Invitational twee middagen door

42

zijn basketballvrienden in het zonnetje werd gezet.

En ze waren met zijn heel velen op die gedenkwaardige 29ste december in de Maaspoort afgekomen. Schrijver dezes mocht een korte introductie uitspreken, Jan Dekker had een tas vol relikwieĂŤn uit CaliforniĂŤ meegebracht en de organisatoren Roel van de Graaf, Jules Spijkers en Rob van der Heijden

glommen vooral. Met het recht van trots.

En Rinus zelf? Rinus had het vaak te kwaad.

“Ik word er zo verdomde emotioneel van,” sprak hij toen een lijst dierbare gemisten werd voorgelezen. Afwezigen voor wie geen vervoermiddag bestaat om ze op een gedenkwaardige decembermiddag in Den Bosch terug te halen in het midden van legendarische spelers en coaches. Een lijst waar zeker ook Wim Brok nog bij hoorde: Jan Janbroers, Maurice Govers, Roy Leysner, James Lister, Maarten Konings, Ton Kwaks, Neil Reed, Wim Hakman, Frans Brok, Harry Verdonk, Harrie van Mackelenberg, Paul Vrind, Huub van den Boogaard... En Nel, de vrouw van Rinus.

- Emotioneel, meneer De Jong, dat is toch helemaal geen schande en al helemaal geen slechte eigenschap?!

Rinus de Jong: “Wel als het je zo verdomde belemmert in wat je graag zou willen doen…”

Maar Rinus de Jong hoeft niets te zeggen.

Iedereen weet toch wel dat hij het basketballhart op de goede plaats draagt.

Ook de tweede dag, toen de organisatie Rinus een lunch aanbood, die hij met zijn 24 beste basketballvrienden mocht nuttigen, nam Rinus niet het woord. Natuurlijk, hij sprak met iedereen en hij was enorm verguld al zijn basketballjaren opnieuw aan zich voorbij te zien trekken. Maar de vloer… Nee, de vloer was aan Rinus wederom niet besteed.

Toch, als er iemand is die in deze Pikdonkere Dagen van het Nederlandse basketball recht heeft op de spotlights, dan is het Rinus de Jong.

Al in 1961 (!!!) schreef Het Vrije Volk over hem als ‘good old Rinus de Jong’. Dat was

nog in de dagen dat hij met zijn 1 meter 94 center speelde voor het Rotterdamse Arrows.

Daarna stapte hij over naar EBBC Den Bosch, dat na het mislukte seizoen 1964-1965 (1 overwinning en 21 nederlagen) in het seizoen 1972-1973 onder coach en voorzitter Rinus de Jong opnieuw debuteerde in de Eredivisie.

Vanaf dat moment was het Bossche basketball een vaste waarde op het hoogste niveau. 41 seizoenen op rij bivakkeren de Brabanders inmiddels dankzij ‘Meneer De Jong’ in de hoogste afdeling. De Jong coachte aanvankelijk zelf en liet de trainingen over aan Ton Boot. Het eerste bewijs voor zijn feilloos gevoel voor klasse.

Want De Jong haalde Kees Akerboom uit Haarlem. Want De Jong bombardeerde Ton Boot tot coach en zag zijn ‘rookie’ met zijn team meteen doordringen tot de finale van het Europa Cup II-toernooi, waarin op 22 maart 1979 in het Joegoslavische Porec met 83-73 werd verloren van de Italiaanse grootmacht Gabetti Cantú. Want De Jong haalde Grote Amerikanen naar Oeteldonk, zoals James Lister – de vermaarde center die vier jaar geleden totaal berooid in een dak- en thuislozenopvang zijn laatste adem uitblies – Buffie Kirkland en later Paul Thompson.

En De Jong vond sponsor Nashua en construeerde samen met directeur Huub van den Boogaard (ook al overleden) een ware Europese grootmacht.

Overigens, Paul Thompson was er niet bij in Den Bosch. Hij was na het eerste telefoontje aan het sparen geslagen en was tot 200 dollar gekomen. Te weinig voor de overtocht. Maar, zo verzekerde hij Roel van de Graaf: hij zou

43

Rebound

historie

blijven sparen en dan had hij genoeg om volgend jaar wel van de partij te zijn…

Op 29 december 2012 werd de balans opgemaakt van 40 jaar Rinus de Jongsuccessen. 1370 eredivisiewedstrijden met 1004 zeges. 16 keer nummer één in de competitie. 15 keer landskampioen. 34 (van de 35) keer in de play-offs en 24 keer doorgedrongen tot de finale. 275 play-offwedstrijden met 172 zeges. 25 seizoenen Europa Cup-basketball, met 225 wedstrijden en 103 overwinningen. Vijf keer winnaar van de NBB Beker.

EBBC leverde ook nog: acht keer de Meest Waardevolle Speler van de competitie, acht keer de Coach van het jaar, drie keer de Rookie van het jaar en 39 keer een speler voor het All

44

Star Team.

Dáárvoor waren ze allemaal naar Den Bosch gekomen. Want het was precies zoals Wierd Goedee het uitdrukte: “Het gaat er vooral om wie er wèl zijn.”

Daar zat Rinus. Het zilveren haar keurig gedekt in model. Rood colbert. Met weliswaar een rollator naast zich, maar vooral een glunderend pilsje voor zich. En ze kwamen één voor één bij de Godfather van het Nederlands basketball op audiëntie. Uit bewondering en uit respect: Dan Cramer, Kees Akerboom, Jos Kuipers, Bernard van der Molen, Tomas Pavlik, Frits Lind, Bernard de Man, Chris van Dinten, Ronald Schilp, Henk Pieterse, Jelle Esveldt, Ruud Harrewijn, Adjan Heeren, Rob van Essen, Jos Frederiks en Toine van Stiphout. Maar ook

tussen de feestgangers alsof hij net van de huishoudbeurs kwam, een tas stijf onder de arm geklemd. Daarin bleek zijn eigen witte Nashua-shirt met het blauwe nummer 5 te zitten, twee Nashua-stropdassen (beide nog in de dubbel Windsor) en… het kampioensnetje uit 1983.

Uit de mond van Dekker vloeide een waterval aan lof voor voorzitter en steun en toeverlaat Rinus de Jong. Dekker: “Weinigen weten wat Rinus voor zijn coaches heeft betekend.

Hoe je altijd met hem kon sparren. Hoe hij je altijd met zijn adviezen kon helpen. Met wat voor kennis en visie Rinus na uren en uren vergaderen het team samenstelde…”

de teammanagers Jacques Didde en Jacques Reijnders. En fysiotherapeut (tegenwoordig fotograaf ) Jan Verhoeven. En wasvrouw ‘mama’ Jo Biezemans. En Mart Smeets. En… Net als Dan Cramer had ook Jan Dekker speciaal voor Rinus de Grote Oversteek uit Amerika gemaakt. Bij Utrecht Centraal liep hij met een grote koffer door de regen te zeulen, toen er een toevallige auto naast hem stopte.

“Ik kreeg medelijden met die man met die koffer,” zei Ruud Harrewijn, die zijn dochter Iris net had afgezet. “Ik draai het raampje naar beneden om hem een lift aan te bieden. Hij kijkt me aan… Wat denk je? Is het nota bene Jan Dekker!”

Diezelfde Dekker bewoog zich aanvankelijk

Rinus de Jong zelf deed er het zwijgen toe.

Die vloer, nee, dat was niets voor hem. Zoals hij in de hoogtijdagen van EBBC ook vaak de autoradio opzocht wanneer hij de spanning niet langer kon verdragen. Om dan van Langs de Lijn en Jack van Gelder te horen hoe het toch nog goed afliep.

Slechts één keer verhief hij zijn stem. Ergens halverwege de vriendenlunch. Dat De Jong om Den Bosch toch maar zoveel mogelijk competitie te bezorgen vaak andere clubs privégeld toestopte, daarover deed hij vaak ontwijkend en vooral heel luchtig. Maar toen Charis Sideris hem toesprak en zei: “Slechts weinigen weten dat Rinus soms met eigen geld de halve eredivisie op de been hield…” toen bulderde De Jong: “Dat zou jij zéker kunnen weten!”

Op Oudejaarsdag stuurde Jan Dekker een e-mail. Over de reünie die georganiseerd moet worden wanneer Rinus tachtig wordt…

45

Rebound

46

Basketball Days in Zwolle opnieuw gewonnen door Landstede

Josh Magette ‘in a zone’ Door Charis Sideris Fotografie Peter van der Velde Het dilemma van elke toernooiorganisator is universeel. Je wilt een internationaal toernooi op de kaart zetten. Maar voor zowel de couleur locale als de zekerheid van de eerste 500 à 1000 toeschouwers heb je ook de thuisclub uit die stad of regio nodig. Je nodigt die thuisclub dus uit, maar hoopt stiekem dat deze in ieder geval niet het toernooi wint.

Dit om voor de jaren erna de beeldvorming in stand te houden dat je toernooi echt van internationale allure is. Organisatoren Gijs Langevoort en Tonok Bwefar van het internationale kersttoernooi Basketball Days kenden allebei een lang en intens beleefd verleden bij Landstede Zwolle. Zij zullen dus – letterlijk – met gemengde gevoelens hebben geconstateerd dat hun voormalige cluppie ook de tweede editie van hun Basketball Days evenement won.

Na in de poule als tweede te zijn geëindigd door pas na verlenging van een bloedstollende wedstrijd te verliezen van Tartu Rock uit Estland, schakelde Landstede Zwolle in de halve finale het Amerikaanse touringteam New York Warriors uit. In de finale nam het vervolgens revanche op de Esten met 85-66, dankzij een topprestatie van

de weergaloze spelverdeler Josh Magette, die vooral op basis van die zeldzame bevlieging terecht tot MVP van het toernooi werd gekozen.

Het verschijnsel is de ultieme droom van iedere basketballer. Je speelt wedstrijd na wedstrijd, soms win je, soms verlies je. Jouw aandeel daarin, afhankelijk van je rol in het team, is de ene keer wat groter dan de andere.

En altijd ben je blij als de collectieve prestatie volstaat voor de winst. Elke speler zal in de obligate interviews na afloop benadrukken dat ‘we als team hebben gewonnen’, dat ‘iedereen daartoe heeft bijgedragen’, en nog meer van dit soort platitudes.

Natuurlijk klopt deze beeldvorming redelijk.

Maar toch zijn er momenten waarop zo’n uitdrukking de realiteit geen recht doet.

Dan is die droom uitgekomen en stijg je boven jezelf uit. De basket lijkt zo groot als de oceaan, met de werking van een zwart gat dat alle projectielen – inclusief dat oranje, ronde ding – als een reuzenmagneet opzuigt. Het is jouw dag, missen is iets voor anderen. Elke beslissing pakt perfect uit, het lijkt alsof je in een directe verbinding met de

47

Rebound

basketballhemel staat. Je verkeert in een roes, oftewel in het wat bloemrijker Amerikaanse sportjargon: ‘you’re in a zone’, niet te verwarren met de gelijknamige verdedigingsvorm.

Zo’n toestand van opperste genade is een jongensdroom die uiterst motiverend kan werken, maar zelden of nooit uitkomt. Toch geraakte de frêle spelverdeler Josh Magette van Landstede Zwolle tijdens de finale in een soortgelijke gemoedstoestand. Magette is ongetwijfeld een goede speler, maar wat hij in enkele minuten presteerde aan het begin van het vierde kwart van het slotduel tegen Tartu Rock grenst aan het ongelofelijke. Twaalf punten op rij zonder te missen, uit vier op vier driepuntpogingen van onwaarschijnlijke afstanden en uit bizarre acties. De eerste bom vuurde hij af, iets achterover leunend, nog net geen fade away jumper, vanuit stilstand, op minstens twee grote stappen verwijderd van de driepuntlijn. Ik weet nog dat ik dacht: ‘wat een belachelijke schotselectie’. Maar de bal

48

schroeide het netje.

Zijn tweede kwam in de volgende aanval van de Zwollenaren. Al dribbelend vroeg en kreeg hij een pick and roll, dribbelde daar omheen naar de kop van de bucket, werd door de fel verdedigende Esten nog een stap achteruit gedwongen, om vervolgens een belachelijk schot te nemen van een meter of acht met de hand van zijn verdediger in zijn gezicht. Een belachelijk schot dus, maar opnieuw brandde het een gat in het geteisterde net.

Volgende aanval, opnieuw Magette aan de bal. Volgt een exacte kopie van de eerste bovenbeschreven actie. Het fade away schot van de zijkant dus. Voor het evenwicht moest er dus in het daarop volgende balbezit een herhaling van de tweede bovenbeschreven actie volgen, het verre schot uit de dribbel na een pick and roll. Magette leek in deze korte tijdsspanne geheel in trance en het missen verleerd. In zijn eentje produceerde hij aldus

12 van zijn 31 punten op rij voor zijn ploeg, waarmee hij de basis legde voor de 85-66 zege van Zwolle, dat daarmee voor de tweede maal op rij het toernooi won.

Voor mij zijn dat momenten van groot geluk, momenten waarop ik als een simpele fan intens geniet en me realiseer hoe bevoorrecht ik ben dat ik deze prachtige sport wekelijks voor mijn werk mag meemaken.

In het interview na afloop, waarin hem werd gevraagd naar zijn bijzondere prestatie,

negeerde de Amerikaan natuurlijk de te verwachten vraag over die bijzondere twee minuten. Hij sprak beleefd over een collectieve teamprestatie waar iedereen een bijdrage aan had geleverd, over de goede teamverdediging, de rebounding, en over het harde werk van de lange mannen. Kortom, in feite weigerde hij om de vraag te beantwoorden. Zoals een ideale schoonzoon betaamt. Maar wat zal hij goed hebben geslapen in zijn beschutte hotelkamer waarin hij, onzichtbaar voor de buitenwereld, weer voor even dat kleine jongetje met die droom mocht zijn.

49

Rebound

Fotografie Peter van der Velde

50

51

Rebound

IN DE VOETSPOREN V

Ver van huis mikken Shane, Ryan en Nick

Family Ties Een bepaalde tak van sport zit vaak in de genen. Hoe vaak hoor je niet ‘Ik heb zijn vader nog zien spelen’? Family Ties is een serie, waarin we vaders en zonen, moeders en dochters, broers en zussen voor het voetlicht halen.

Door Rob van Gameren Fotografie Brigitte van Heeswijk

52

VAN EEN NBA-SPELER

k Hammink op een professionele carrière

53

Rebound gewoon in Nederland en werd om vier uur ’s nachts gebeld: ‘Dag Geert, je bent in de eerste ronde gedraft door de Magic’.

Toch een verrassing, want er was toen nog geen internet, dus ik kon de draft nergens volgen”, herinnert hij zich.

Hij is één van de zes Nederlanders die ooit in de NBA speelde. Als back-up center van Shaquille O’Neal bij zowel Louisiana State University (LSU) als Orlando Magic maakte Geert Hammink (43) naam in de USA. Nu is hij spelersagent voor Court Side en vader van drie basketballende zoons. Verspreid over de wereld proberen Shane (18) en tweeling Nick en Ryan (17) in de voetsporen van hun vader te treden.

De 2.11 meter lange Hammink speelde weliswaar maar acht NBA-wedstrijden in 1994, 1995 en 1996; volop genoten heeft hij wel.

“Echt waar, het is één groot gekkenhuis. Je rijdt met je auto naar de startbaan, parkeert hem bij wijze van spreken onder de neus, stapt in – je koffers worden gedragen - en je vliegt weg. Natuurlijk is het speelschema slopend, maar de luxe van het reizen verlicht dat. En ik speelde natuurlijk niet zo veel”, lacht Geert, die ook nog in Italië, Griekenland en Duitsland speelde voordat hij in 2004 stopte.

In 1988 verhuisde Geert Hammink naar de States om te gaan spelen voor LSU, waar hij de back-up center was van ‘Shaq’. Toen O’Neal zich in 1992 vervroegd beschikbaar stelde voor de NBA werd Hammink in zijn laatste jaar als collegespeler starter. Hij maakte dermate indruk (gemiddeld 15 punten en 10 rebounds) dat hij in de zomer van 1993 in de eerste ronde als 26e werd gedraft door de Orlando Magic.

Inderdaad, weer in een team met Shaq. “Ik was

54

Nu praat Hammink graag over zijn zoons, die zijn lengte en positie niet gemeen hebben.

Shane (shooting guard) speelt sinds dit seizoen voor LSU. De twee-eiige tweeling Nick (point guard) en Ryan (small forward) komen voor het U18-team van Canarias Basketball Academy (CBA) uit. Nick: “Het is zowel mentaal als fysiek keihard.” Ryan haakt in: “Na de eerste dag vertrokken de eerste jongens al. Nick weer: “Drie keer in de week staan we om vijf uur op en trainen we van zes tot acht uur. Daarna van kwart voor negen school tot vier uur. Vervolgens anderhalf uur fitness en daarna weer basketballtraining.

De andere twee dagen hebben we geen ochtendtraining, maar is het schema verder hetzelfde. En in het weekend natuurlijk één of twee wedstrijden.”

Bij CBA spelen Europese talenten die zelf betalen voor de opleiding, maar wel goed genoeg moeten worden bevonden door directeur Rob Orellana. Hammink meldde zijn zoons in de zomer van 2011 aan voor de opleiding op de Canarische Eilanden – en ze werden toegelaten. Afgelopen zomer vertrok Shane na een jaar CBA, terwijl de tweeling nu aan hun tweede seizoen is begonnen. Voorheen speelden de jongens bij de EiffelTowers Basketballschool, maar die opleiding werd opgedoekt. Elkaar missen gedurende het seizoen doen de Hamminks niet echt. Geert: “Mijn vrouw wel in het begin.

Ze zei twee maanden lang geen woord, toen de jongens vorig jaar vertrokken.”

Shane had na een jaar CBA de universiteiten voor het uitkiezen in Amerika. Uiteindelijk

koos hij voor dezelfde school als waar zijn vader speelde. Hij overwoog zelfs niet eens om universiteiten te bezoeken, maar vertelde het zijn ouders vanuit het niets. Shane: “Toen ik op mijn tiende begon met basketball droomde ik al van LSU. Mijn vader had hier de tijd van zijn leven en ik droomde ervan om hier te spelen.

Ik ben geboren in Baton Rouge en voel me hier thuis nu.”

Nick en Ryan zouden niets liever willen dan ook met een beurs voor een universiteit in Amerika spelen. Nick: “Shane heeft de tijd van zijn leven bij LSU. Ik zou dat ook graag meemaken.” Ryan ziet dat ook wel zitten.

“Natuurlijk is de NBA een droom van ons, maar als we later professional worden in Europa is dat ook goed”, zegt Ryan. Geert denkt dat de universiteit een goede stap is. “Mochten ze er echter niet klaar voor zijn komende zomer, dan moeten ze zelf beslissen of ze nog een jaar CBA gaan doen of terugkomen naar Nederland.

Hammink senior zou graag nog eens een team coachen, maar vanwege zijn FIBAlicentie als spelersagent gaat dat lastig. Toen de jongens nog in Nederland speelden, was hij verschillende jaren hun trainer. Hij houdt van discipline, niet van onderhandelen en discussies – en schreeuwen hoort daarbij.

“Constructief schreeuwen noem ik het”, lacht Geert. “De trainer is degene die het moet weet, niet jonge eigenwijze spelers of de ouders langs de zijlijn.”

PROFIELEN Geert Hammink (12-07-1969) Acht wedstrijden NBA voor Orlando Magic en Golden State Warriors.

Drie keer kampioen van Duitsland met Alba Berlin in 1998, 19’99 en 2000 Aantal interlands: 35

Shane Hammink (22-07-1994) Speelt bij Louisiana State University. Voorheen EiffelTowers U18 en Magixx Nijmegen U20.

Speelde U16 EK (2009, 2010), U18 EK Divisie-B (2011, 2012). All-Star Team op U16 EK 2010.

Ryan Hammink (19-09-1995) Voormalig EiffelTowers U16 en Magixx Nijmegen U20. Nu Canarias Basketball Academy. Drie keer kampioen in jeugdcategorieën.

Nick Hammink (19-09-1995) Voormalig EiffelTowers U16 en Magixx Nijmegen U20. Nu Canarias Basketball Academy. Drie keer kampioen in jeugdcategorieën.

55

Rebound

56

Zware blessures stonden groot succes in de weg

LEONIE KOOIJ DROOMT VAN EK 2015 Door Luc Reuvers Fotografie Peter van der Velde Deze zomer streek topbasketbalster Leonie Kooij na buitenlandse avonturen weer neer in Rotterdam. Met Challenge Sport Binnenland opent Kooij de jacht op succes. Het eerste podium in Amsterdam liep tijdens de Final Four uit op een bittere pil. De focus is tijdens eerste kerstdag alweer volop gericht op dé essentie van het seizoen, de play-offs.

De basketballambitie van Kooij is ook na de 92-56 nederlaag in de halve finale tegen de verrassende Final Four winnaar CTO onverminderd groot. “We waren er een beetje bang voor”, had Challenge vooraf een onderbuikgevoel in Sporthallen Zuid. “Maar ze hebben verdiend gewonnen, ze speelden erg goed. Ze zaten in een flow.” In tegenstelling tot Challenge miste CTO amper schoten. “Normaal maken we zeventig tot tachtig punten, nu in de vijftig. Zij maakten er negentig, niet te geloven”, kon Kooij de uitslag amper bevatten.

“Dit was de eerste prijs die je kon winnen.”

57

Rebound

58

“Zij spelen veel vrijer tegen de favoriet”, zag Kooij een gevolg van de competitiestand.

Challenge gaat op kop, maar boekte vooral zeges zonder in de slotfase getest te worden.

“Iedere wedstrijd stonden we na een run twintig punten voor in het derde kwart. We hadden zoiets van ‘we doen het wel even’ met z’n allen. We moeten hiervan leren, het is een goede les. Gelukkig gebeurt het nu en hopelijk niet in maart of april. Bij Binnenland hebben we het team met de beste balans.”

Met Kooij beschikt Challenge bovendien over de speelster met de meeste ervaring en voortrekkersrol. “Ik probeer het team te sturen, ook op de training. Ik heb een leidersrol, zeker bij Binnenland.”

Een nieuwe landstitel staat bovenaan het verlanglijstje van Kooij, die in Spanje een leven als basketballprofessional achter zich liet om in Nederland aan haar maatschappelijke carrière te gaan werken. “Ik heb niet meer de ambitie in het buitenland te gaan spelen, die kan ik afstrepen.”

Leonie Kooij werkte snoeihard om buitenlands succes af te dwingen. Een avontuur bij Sibinik in Kroatië en daarmee EuroLeague kreeg in 2008 snel een abrupt einde toen Kooij tegen een ernstige hoofdblessure opliep.

Kooij vocht een lange en harde strijd. Liggen in een donkere kamer maakte deel uit van het herstel. “Ik word er nu niet meer door gehinderd.” Een ortho-manueel therapeut zorgt ervoor dat de nekwervels van Kooij soepel functioneren.

Nadat ze bij Den Helder het seizoen afmaakte, sloeg bij Celta de Vigo het noodlot opnieuw toe, dit keer dwarsboomde een zware enkelblessure buitenlands succes. “Dan heb je de hele voorbereiding gedaan en is het afgelopen.” Na twee operaties kon Kooij het seizoen bij Challenge afmaken. “Ik wilde altijd proberen het beste uit mezelf te halen. Ik heb steeds door een blessure nooit kunnen bereiken wat ik wilde bereiken.”

Opnieuw kwam de pas 26-jarige topspeelster er mentaal weer bovenop. Vol vuur en verve ging ze haar derde buitenlandse uitdaging aan bij het Spaanse Celta Baloncesto. “Ik heb in 2011-2012 fysiek een heel goed seizoen gehad en lekker kunnen spelen.” Celta haalde de onmogelijk lijkende doelstelling. “We zijn niet gedegradeerd.”

Leonie Kooij is nu verlost van de buitenlandse druk. “In Spanje móét je en in Nederland mág je spelen en dat is leuk. Ik heb het naar de zin.

We hebben een leuk team en leuke meiden.”

Een schema met twee trainingen per dag is ingeruild voor avondtrainingen. “Ik probeer toch extra te trainen en te fitnessen”, brandt er bij Kooij nog volop ambitie, ook bij het Nederlands team. “Het is een droom om het EK te halen van 2015.” Wanneer Oranje komende zomer vlamt tegen Griekenland, Luxemburg en Estland, kan Leonie Kooij haar talent op een groot podium etaleren. “Het moet een keer gebeuren.”

59

Rebound

Denen verrassen op Rinus de Jong Invitational

FINALEPLEK VOOR ‘DARK HORSE’ Door Jarry Popelier Fotografie Christian Aarts De Denen van BMS Basketball werden op de derde editie van het Rinus de Jong Invitational door de toernooiorganisatie geïntroduceerd als de ‘dark horse’ van het toernooi. Vrij vertaald: kansloos om een rol van betekenis te spelen in het deelnemersveld van de zes Under-20 teams. Maar al op de openingsdag van het driedaagse evenement in de Bossche Maaspoorthal verraste BMS door een verzameling Servische talenten uit Belgrado weg te spelen: 101-86.

BMS bleek geen eendagsvlieg en versloeg ook CBA, de talentenfabriek van Gran Canaria en in de halve finale werd de vloer aangeveegd met de basketballacademie uit de Letse hoofdstad Riga. Pas in de finale werd de ‘dark horse’ door Zalgiras Kaunas (Litouwen) de wacht aangezegd. Desalniettemin was BMS zonder twijfel de verrassing van het toernooi. “Voor mij is dit niet echt een verrassing. Ik wist dat we mee konden komen op dit niveau”, zegt Jon Gunnar Magnusson, coach van BMS. “Dat we de finale konden halen wist ik niet, maar

60

we zijn het toernooi goed begonnen en we zijn goed blijven spelen.”

Wat vanuit Nederlands perspectief interessant is: de nationale jeugdteams hebben het afgelopen decennium amper meegedaan aan de EK’s. Het U16 speelt überhaupt pas sinds 2008 EK’s en de U18 teams hebben van 2001 tot 2006 ook niet meegedaan.

Maar het Deense basketball zit in de lift. De vorige zomer speelde er voor het eerst een jeugdteam in de A-divisie. U18 degradeerde weliswaar weer gelijk naar de B-divisie, maar toch.

“De spelers die tussen en 1990 en ’95 zijn geboren, zijn heel sterk”, vertelt Magnusson, terwijl hij de passerende toernooiorganisatoren nogmaals bedankt voor de uitnodiging. “Basketball is on the rise.

Het wordt steeds professioneler en het begint echt ergens op te lijken.”

Dat is precies de reden dat de IJslander een paar maanden geleden verkaste naar Denemarken. Zeker vergeleken bij het U-20

team van EiffelTowers zien de Denen er al uit als echte mannen, daarom zijn we benieuwd naar de trainingsmethoden van de Deense basketballacademie. Het antwoord van Magnusson is verbazingwekkend. “We trainen drie tot vier keer per week anderhalf uur. En dan spelen we natuurlijk nog een wedstrijd in het weekend.” De coach weet dat de andere deelnemende ploegen heel wat meer uurtjes op het parket staan. “Maar het gaat er niet om hoe lang je traint, het gaat erom wat je met je tijd

doet”, is zijn droogkomische antwoord.

“En mijn voorganger heeft uitstekend werk geleverd met deze spelers.”

Het Deense basketball komt er dus aan, maar Magnusson benadrukt dat er nog veel werk wacht. “Het ziet er goed uit, maar ik hoop wel dat basketball meer gaat leven in Denemarken. Het is nog steeds maar de vijfde of zesde sport van het land. Ik geloof dat zelfs badminton populairder is.”

Magnusson hoopt zijn steentje aan de groei bij te dragen. Hij is pas 31 jaar, basketballde zelf in de hoogste divisie van IJsland, maar stopte daar een jaar of vijf geleden mee. “Omdat ik coachen leuker vind. Ik ben nog steeds heel blij met die keuze. Nu sta ik hier met een finaleplaats op de Rinus de Jong Invitational.

Niet slecht voor een 31-jarige, toch?”

61

Rebound

Fotografie Christian Aarts

62

63

Rebound word

Dit magazine is een initiatief van In samenwerking met de Ned Contact : info@baske

HETVOLGENDE MAGAZINEVAN RE

dt gesponsord door:

n de Stichting American Sports derlandse Basketball Bond etballmagazine.nl

EBOUNDVERSCHIJNT IN FEBRUARI