ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ
Κοντά σε όσους θέλουν να ξαναχτίσουν τον παράδεισό τους…
Επιγραμματικά Η ζωή είναι αλλού
σελ. 3
Το «στρογγυλό city-view» εκφράζει τη συμπαράστασή του στους σεισμόπληκτους της Βρίσας και ενώνει τις δυνάμεις του με όσους θέλουν να συνδράμουν στην κάλυψη των αναγκών των συνανθρώπων μας και στην επιθυμία τους να ξαναχτιστεί το χωριό τους. Όσοι επιθυμούν μπορούν να καταθέσουν χρήματα στον λογαριασμό με τα στοιχεία:
Ο δικός μου παράδεισος έχει όνομα: Πολιχνίτος, Μυτιλήνη
σελ. 4
ΕΘΝΙΚΗ ΤΡΑΠΕΖΑ ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΒΡΙΣΑΓΩΤΩΝ ΑΘΗΝΑΣ
σελ. 2
Η δύναμη ενός Χαμόγελου Αναζητώντας τον παράδεισο Ψυχοσκέψεις
σελ. 5
Επίκουρος
σελ. 7
σελ.6 σελ. 6
ΑΡΙΘΜΟΣ ΛΟΓΑΡΙΑΣΜΟΥ:
Και τι ζητάω;
σελ. 8-9
167/ 296155-55 ΙΒΑΝ: GR86 0110 1670 0000 1672 9615 555
Η ματιά του δημότη
σελ. 10
Μικρά Ανακοίνωση
σελ. 11 σελ. 11
ΚΩΔΙΚΟΣ SWIFT ΤΡΑΠΕΖΑΣ- BIC: ETHNGRAA ΕΝΔΕΙΞΗ: ΒΡΙΣΑ
Αθλητικά σελ. 12-15
Γιατί ο παράδεισος συχνά απαιτεί άνευ όρων πώληση ψυχής και όρων απαράβατων. Αρκεί να υποκύψεις ... Για λίγα ...φοινικόδεντρα. σκίτσο του Θάνου Ραφτόπουλου
Σημεία που μπορείτε να βρείτε το στρογγυλό city view: Στρ. Παπάγου 74 (φρουταγορά) Αγ. Δημητρίου 36 (πρακτορείο ΟΠΑΠ Γ. Σκορδάκης) Θεομήτορος 62 (Beerger) Ανδρέα Παπανδρέου 11, πεζόδρομος (Αλεγρία) 1ο ΚΕΠ Αγίου Δημητρίου (Γ. Ψυχογιού 8)
Τεύχος 25
3
Είναι μακριά ο Παράδεισος; του Ρήγα Σ. Τζαμτζή
tza_rig@hotmail.com
Το ερώτημα αυτό μου απηύθυνε πριν από χρόνια ασκεπής οδοιπόρος κάνοντάς μου auto-stop ένα Αυγουστιάτικο πρωινό στην Ικαρία, στη διαδρομή Φραντάτο-Μαγκανίτη (ήτοι στο μέσον του πουθενά ) και μετά ως διά μαγείας εξαφανίσθηκε. Έκτοτε το ερώτημα μού τριβελίζει το μυαλό και νοιώθω ότι χρωστώ στον άγνωστο οδοιπόρο μια κάποια απάντηση. Με τον καιρό άρχισα να μετρώ την διάσταση των “μικρών“ και να εκτιμώ το “μέγεθος“ του απέριττου διαπιστώνοντας ότι αθροιζόμενα συνέθεταν μια σειρά από απλές προσεγγίσεις του δικού μου Παραδείσου. Ας σταχυολογήσουμε λοιπόν μερικά από αυτά τα “μικρά”.
Τα κερασμένα παγωτά στην ομήγυρη, μετά από ένα απολαυστικό απογευματινό μπάνιο στους Λειψούς. Οι θριαμβευτικές ιαχές του Νικόλα, που πάντοτε με κερδίζει στο τάβλι. Η δροσιστική ανακούφιση των πελμάτων σου στη θάλασσα, μετά την οδυνηρή διέλευση από τη καυτή άμμο. Οι φιλίες που κράτησαν μετά την κοινή θητεία σε καράβι του Π.Ν. Η συγκινητική μάχη του ανθρώπου με τη φύση στη Φολέγανδρο όπου στην προσπάθειά του να δαμάσει τους αγέρηδες, υψώνει υπέργειο στρογγυλό τοίχωμα, ίσα-ίσα για να φυτέψει μέσα ένα καρποφόρο δένδρο και δυό ρίζες ντομάτα, αποκαλώντας το τρυφερά “λεμονόσπιτο “. Το τοπίο της άγριας Μάνης, εκεί που ο ήλιος είναι αδυσώπητος σβήνοντας κάθε χρώμα. Η μυρωδιά από τα τσουρέκια του
Τερκενλή στην πλατεία Αριστοτέλους. Το καμάρι για το τεράστιο ψάρι που έπιασε ο γιός σου σε ηλικία μόλις επτά ετών. Το καρβέλι ψωμί που αγόρασες από εκείνο τον παραδοσιακό φούρνο της επαρχίας στις δύο τα ξημερώματα. Η λέξη που σε έκανε να την κυνηγάς από πίσω οδηγώντας σε, σε κόσμους με χιλιάδες όμοιές της. Η φωνή της Φλέρυ Νταντωνάκη στον “Ερωτικό“ και της Έλλης Λαμπέτη στη “Φιλουμένα“. Ο ήχος του χαρτιού σαν φυλλομετράς με αδημονία ένα ενδιαφέρον βιβλίο. Τα κλασσικά πακέτα με τα άφιλτρα τσιγάρα” Hellas Special”, και “Sante”
Οι σιδηροδρομικοί σταθμοί που αναδύουν μια νοσταλγία Το να ξεσκονίζεις τα παλαιά τεύχη του “Αντί “ των “4 τροχών “ και του “Γεώ” Να ξύνεις τα μολύβια σου Faber Νο 5 με την μεταλλική ξύστρα. Να βάζεις σε χρονική τάξη τη ζωή σου με βάση τις εκατοντάδες φωτογραφίες που ανακάλυψες στο πατάρι. Να σπεύδεις να ισιώσεις τον πίνακα στον απέναντι τοίχο. Να αντιπαθείς τον φανατισμό, την υποκρισία, την κολακεία, τον ωχαδερφισμό και το θράσος και να το εννοείς με στάση ζωής. Να θυμάσαι τους δασκάλους σου γιατί σίγουρα τους χρωστάς. Να παρατηρείς τα σύννεφα και να μονολογείς “Να αυτό μοιάζει με κυπαρίσσι“, “Αυτό μοιάζει με περιστέρι“.
Να προετοιμάζεις το αρνί του Πάσχα με την επαγγελματική ιεροτελεστία που σου είχε μάθει ο πατέρας σου. Να σταθμεύεις παρακινδυνευμένα στην άκρη του στενού ορεινού δρόμου για να θαυμάσεις το πέταγμα ενός γερακιού. Να παρακολουθείς το “Cinema Paradiso” και να ταυτίζεις τα παιδικά σου χρόνια με εκείνα του μικρού Totto. Να χαζεύεις τα ευωδιαστά άσπρα σεντόνια να φουσκώνουν στο κέλευσμα του αέρα, κρεμασμένα με ξύλινα μανταλάκια σε κάποια ταράτσα στη Σίφνο. Να σου εύχονται οι φίλοι σου στη “άγνωστη” ημερομηνία της γιορτής σου. Να κατεβαίνεις να φας σε υπόγεια ταβέρνα, μόνο και μόνο επειδή έχει ξύλινα τραπέζια και καρό τραπεζομάντηλα. Να απολαμβάνεις τη “κατσιφάρα “ στα ορεινά της Νάξου. Να διώχνεις από τα μάτια σου την σκιά που σε βάραινε. Να ρίχνεις πλατιές πέτρες στην θάλασσα και να μετράς τις αναπηδήσεις. Να φεύγεις μεσάνυχτα από την Σέριφο και να αφήνεις πίσω σου φωτισμένο το λυγερό κορμί της Χώρας. Να ζητωκραυγάζεις μόνος σου όταν ο Paolo Rossi προσπερνά στο Moto-Gp Να κλέβεις ένα τριαντάφυλλο και να τιμωρείσαι όταν σε τρυπούν τα αγκάθια του. Να αποφεύγεις να τσακίζεις τις σελίδες του βιβλίου που διαβάζεις για να μη το πληγώσεις. Να προσπαθείς να φτιάξεις χαρταετό με καλάμια, όπως σου είχε δείξει ο παππούς και να τα κάνεις μαντάρα. Αυτές είναι μόνο μερικές κλεφτές ματιές, σ΄αυτή την ίδια τη ζωή. Υπάρχουν ακόμη - είμαι βέβαιος- πάμπολλες απαρατήρητες δικές σας μικρές στιγμές, από αυτές που αφήνουμε να πέσουν κάτω ή τις προσπερνούμε χωρίς περίσκεψη. Λοιπόν τι λέτε; Ο Παράδεισος είναι πια μακριά;
(+/-) Κρίση στο Κατάρ Στις 5 Ιουνίου, ημέρα Δευτέρα, το Μπαχρέιν, η Λιβύη, οι Μαλδίβες, η Σαουδική Αραβία, τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα και η διεθνώς αναγνωρισμένη κυβέρνηση της Υεμένης διέκοψαν τις διπλωματικές τους σχέσεις με το Κατάρ, καθώς και όλες τις χερσαίες, αεροπορικές και θαλάσσιες διασυνδέσεις με τη χώρα, ζητώντας από τους πολίτες τους να εγκαταλείψουν τα εδάφη της λόγω υποτιθέμενης στήριξης της Ντόχα στην τρομοκρατία και τον εξτρεμισμό. Ένταση. Πολλή ένταση.
ΗΠΑ Μετά από σχετική δέσμευση του προέδρου Τράμπ κατά την προεκλογική του εκστρατεία, την 1η Ιουνίου οι ΗΠΑ ανακοίνωσαν την πρόθεσή τους να εγκαταλείψουν την Συμφωνία του Παρισιού, σχετικά με την κλιματική αλλαγή. Κακά νέα για το κλίμα και μάλιστα από μία από τις μεγαλύτερες βιομηχανίες στην υφήλιο.
Λονδίνο Άλλο ένα πολύνεκρο τρομοκρατικό χτύπημα στο κέντρο του Λονδίνου, αυτή τη φορά με βαν να παρασύρει πεζούς στην Γέφυρα του Λονδίνου. Αφού το όχημα ακινητοποιήθηκε από την αστυνομία οι επιβάτες και ο οδηγός του διέφυγαν και επιτέθηκαν με μαχαίρι στο πλήθος στην περιοχή του Borrough Market πριν πέσουν νεκροί από τα πυρά των αστυνομικών.
Βρίσα Σεισμική δόνηση μεγέθους 6,1 Ρίχτερ σημειώθηκε στη Λέσβο στις 12/06/17. Ζημιές καταγράφηκαν στο Πλωμάρι και άλλα χωριά περιφερειακά, με το χωριό Βρίσα να έχει καταστραφεί σχεδόν ολοκληρωτικά. Εκτός από συντρίμμια, η δόνηση άφησε πίσω της μία νεκρή γυναίκα και αρκετούς τραυματίες.
Πορτογαλία Τυλίχτηκε στις φλόγες η Κεντρική Πορτογαλία, με τον αριθμό των νεκρών να αγγίζει τους 62, ξυπνώντας μνήμες από τις πυρκαγιές του 2007 στην Πελοπόννησο.
Facebook Η αγαπημένη πολλών πλατφόρμα κοινωνικής δικτύωσης, έφτασε αισίως τα 2 δισεκατομμύρια μέλη και κάπως έτσι γίνεται η πολυπληθέστερη στον κόσμο. Αυτό που έχει ενδιαφέρον είναι πως εάν ήταν χώρα θα βρισκόταν στην πρώτη θέση της παγκόσμιας κατάταξης πληθυσμού παρακαλώ, με την Κίνα και την Ινδία να ακολουθούν καταϊδρωμένες. Σοκ.
Γερμανία Στις χώρες που αναγνωρίζουν τον γάμο μεταξύ ομόφυλων ζευγαριών προστέθηκε στις 30 Ιουνίου η Γερμανία. Με 393 ψήφους υπέρ και 226 κατά (μεταξύ των οποίων και αυτή της καγκελαρίου) έγινε η 14η χώρα στην Ευρώπη όπου τα ομόφυλα ζευγάρια μπορούν εκτός από το Σύμφωνο Συμβίωσης να τελέσουν πολιτικό γάμο.
Ο δικός μου παράδεισος έχει όνομα:
Πολιχνίτος, Μυτιλήνη γράφει η Ταξούλα Ζάχου
Π
αράδεισος, λέξη που το άκουσμα της σε ταξιδεύει μια που είναι συνυφασμένη με τη χαρά, την ασφάλεια, την ανεμελιά, τη γαλήνη του μυαλού. Μπορεί στην Αγία Γραφή να ορίζεται ως η πρώτη ειδυλλιακή κατοικία των ανθρώπων όμως παράδεισος, είτε κοινός είτε όχι, νοείται για τον καθένα ότι τον αποφορτίζει από τις σκοτούρες και τα άγχη της καθημερινότητας, όπου το μυαλό ηρεμεί και ταξιδεύει. Για κάποιους είναι τόπος, για άλλους μια βραδιά με φίλους, μια ταινία, ή μια συναυλία. Για μένα παράδεισος είναι ότι σε «ξεγυμνώνει» και σε κάνει να αυτοκαθορίζεσαι εξ αρχής. Το λιμάνι της ψυχής και το σημείο αναφοράς, η ταυτότητά μου. Για μένα είναι ο τόπος μου. Είναι το νησί μου, η Μυτιλήνη. Ένα μέρος σπάνιας ομορφιάς που ύμνησαν πολλοί, αλλά που στους στίχους του Οδυσσέα Ελύτη συνοψίζεται η μαγεία της… «Πουθενά σε κανένα άλλο μέρος του κόσμου, ο ήλιος και η Σελήνη δε συμβασιλεύουν τόσο αρμονικά, δε μοιράζονται τόσο ακριβοδίκαια την ισχύ τους, όσο επάνω σε αυτό το κομμάτι της γης που κάποτε, ποιος ξέρει, σε τι καιρούς απίθανους, ποιος θεός, για να κάνει το κέφι του, έκοψε και φύσηξε μακριά ίδιο πλατανόφυλλο καταμεσής του πελάγους». Η Μυτιλήνη, είναι ένας τόπος ανεκτίμητης ιστορικής, θρησκευτικής και πνευματικής αξίας. Γενέτειρα πολλών εξεχουσών προσωπικοτήτων όπως οι Βενέζης, Μυριβήλης, Σαπφώ, Θεόφιλος κ.α. Με τα παραδοσιακά αρχοντικά, τα θερμά λουτρά, τους διατηρητέους οικισμούς, τα σπάνια μνημεία και τις μεσαιωνικές καστροπολιτείες να συνδυάζονται άψογα με το φυσικό κάλλος του νησιού. Στη Μυτιλήνη η φύση ποικίλλει, με το μισό νησί να είναι καταπράσινο με δάση, σημαντικούς υγροβιότοπους, ελαιώνες, ποτάμια καταρράκτες και κρυστάλλινα νερά και το άλλο μισό με άγονα, ξερά βουνά να θυμίζει κάτι από Κυκλάδες. Ένας επίγειος παράδεισος που φυσικά καλύπτει κάθε γαστρονομική και πολιτιστική ανησυχία.
Εκεί,στο νοτιοανατολικό άκρο του Κόλπου της Καλλονής βρίσκεται ο δικός μου παράδεισος, ο Πολιχνίτος. Μια γραφική κωμόπολη που απλώνεται σε μια βαθιά πεδι-
Τόσο, που με κάθε μου επιστροφή στο χωριό είναι σα να ρίχνω λίπασμα στις ρίζες μου. Αρχής γενομένης με το που μπει το καράβι στο λιμάνι, τότε στη μύτη γίνεται πό-
άδα περιστοιχισμένη από αχανείς ελαιώνες. Ένα μέρος που κρύβει τα δικά του μυστικά, ένας παραδοσιακός οικισμός που κηρύχτηκε διατηρητέος ,έχοντας κτήρια μεγάλης αρχιτεκτονικής αξίας. Με ιαματικές θερμοπηγές και κυρίως τη θερμότερη πηγή της Ευρώπης, με το παλιό παραδοσιακό ελαιοτριβείο και το επιβλητικό του φουγάρο, με τον υγρότοπο της Αλυκής στη Σκάλα Πολιχνίτου, το Λαογραφικό μουσείο που σε συνδέει με το Χθες καθώς και άλλα πολλά αξιοθέατα. Για μένα το χωριό μου είναι ο παράδεισός μου, γιατί στη σκέψη του και μόνο ηρεμώ. Είναι σαν ένα ψηφιδωτό από εικόνες, ήχους, μυρωδιές, γεύσεις, στιγμές λύπης αλλά και πάμπολλες χαρούμενες αναμνήσεις που αποφορτίζουν κάθε στιγμή έντασης. Μπορώ να καυχιέμαι πως είμαι τυχερή, γιατί στον παράδεισό μου έζησα ευτυχισμένα παιδικά χρόνια που έκαναν τις ρίζες μου να γραπωθούν γερά στον ευλογημένο αυτό τόπο.
λεμος μυρουδιών που φθάνει σε κάθε εγκεφαλικό κύτταρο και συμπληρώνεται με την πανδαισία των πρώτων εικόνων στα μάτια μου, της προκυμαίας της Μυτιλήνης και του τρούλου του Αγίου Θεράποντα. Και συνεχίζεται…στο δρόμο προς το χωριό, λίγο πριν μπω στο Δήμο Πολιχνίτου, σαν ένα προσωπικό τελετουργικό εξαγνισμού ακούω πάντα «Τα ξύλα», ανατριχιάζοντας με τους ήχους που βγάζει το σαντούρι. Και λίγο πριν τη μεγάλη ευθεία που οδηγεί στην είσοδο του χωριού, όσο οξύμωρο και αν ακούγεται, ανεβαίνουν οι παλμοί και σφίγγεται το στομάχι από τη συγκίνηση που βρίσκομαι και πάλι εκεί. Είναι η χαρά μου που δεν μπορεί να κρυφτεί. Τελικά ο παράδεισός μου είναι μια παλέτα αναμνήσεων που δυναμώνει και ενισχύεται με κάθε μου παρουσία εκεί. Με γαληνεύει αφάνταστα να περπατάω στα καλντερίμια του, με τα πετρόκτιστα σπίτια και τα πολύχρωμα πορτοπαράθυρα, μυρίζοντας τα νυχτολού-
λουδα και ακούγοντας τις γιαγιάδες με την ιδιαίτερη ντοπιολαλιά, να κάνουν «γειτονιό». Χαμογελάω από ευτυχία σε κάθε «μωρέλιμ» που μου λένε. Είναι παράδεισος για μένα να περνάω από τα «Κυβέλια»(καφενείο του χωριού) και να μου έρχεται στο νου η εικόνα ενός βρακοφόρου γέροντα, 102 ετών, με την παραδοσιακή μυτιληνιά μαντήλα να κάθεται με την εγγονή του και να πίνουν πολιχνιάτικη πορτοκαλάδα «Κρυστάλ»… ανάμνηση από τον παππού μου τον Στρατή... Είναι παράδεισος να έχω κόμπο στο λαιμό γιατί μόλις έφαγα γιαούρτι από το «Ζούρο» ,θυμήθηκα τη γιαγιά μου την Ταξία που με έστελνε μικρή να πάω να πάρω, σε εκείνη και σε όλη τη γειτονιά… κάθε βράδυ. Είναι παράδεισος να βλέπω στο σχόλασμα τα παιδιά να βγαίνουν από το δημοτικό σχολείο που κάποτε πήγαινα κι εγώ. Να περνάω από τον «Βουνάτσο» και να θυμάμαι πως πάντα πριν από την παιδική χαρά έπαιρνε παγωτό μηχανής όλη η παρέα ή που γυρνώντας από το καλοκαιρινό μπάνιο στη Νυφίδα έτρεχα απαραιτήτως στον «Κρικλάνη» να αγοράσω «Μίκυ Μάους». Παράδεισος για μένα είναι οι άνθρωποι, κάθε πιθαμή γης, κάθε
μυρωδιά και κάθε στιγμή αυτού του τόπου. Ο Πολιχνίτος είναι η δική μου Ιθάκη. Οι φωτογραφίες που συνοδεύουν το άρθρο παραχωρήθηκαν από τον Μυτιληνιό φωτογράφο Κωνσταντίνο Σταματέλλη.
5
Η δύναμη ενός Χαμόγελου
Π
αράδεισος. Ποιός είναι ο παράδεισος του καθενός; Δεν υπάρχουν κανόνες, σύμφωνα με τους οποίους επιλέγουμε τον παράδεισό μας. Υπάρχουν όμως «κριτήρια», σύμφωνα με τα οποία καλούμε κάτι ως παράδεισο. Πολλοί συνδέουν τον παράδεισο, επηρεασμένοι από την θρησκευτική ερμηνεία, με ένα μέρος ειδυλλιακό, στο οποίο πηγαίνουν οι δίκαιοι και οι καλοί άνθρωποι. Ένα μέρος, το οποίο τίθεται ως δώρο στον άνθρωπο που έδειξε την «αρμόζουσα» συμπεριφορά κατά τη διάρκεια της ζωής του. Επηρεασμένοι λοιπόν, επιλέγουν το φυσικό κάλλος ως κριτήριο επιλογής του δικού τους παραδείσου. Ο δικός μου παράδεισος όμως έχει οριστεί με βάση κάποια άλλα κριτήρια, τα κριτήρια της ευτυχίας, του χαμόγελου, της αγάπης και της υγείας. Έχοντας ως γνώμονα αυτές τις λέξεις, θα απαντούσα ότι ο παράδεισός μου είναι οι στιγμές και οι εικόνες που δημιουργείς με έναν άνθρωπο, στις οποίες όταν ο νους σου ανατρέχει, δεν μπορεί να προκληθεί κανένα αρνητικό συναίσθημα. Είναι επίσης οι λέξεις, οι οποίες η γλώσσα σου δεν μπορεί να ξαναχρησιμοποιήσει, διότι έχουν ταυτιστεί με αυτόν τον άνθρωπο και έχουν χαθεί όπως και εκείνος στο παραδεισένιο παρελθόν σου. Ο παράδεισος λοιπόν, μπορεί να είναι ένας άνθρωπος, ο οποίος δεν υπάρχει στη ζωή σου με τα χαρακτηριστικά που είχε, αλλά η ανάμνησή του είναι τόσο δυνατή που μπορεί να τον επαναφέρει συνεχώς
στην καθημερινότητά σου και να σου χαρίζει ένα χαμόγελο. Μόνο αυτό μπορεί να σου χαρίσει, διότι όπως είπα δεν υπάρχει πια. Με τον άνθρωπο αυτό σας συνέδεαν πολλά, όπως μία φωτογραφία, ένα τραγούδι, ένα ταξίδι, ή καλύτερα πολλές φωτογραφίες, πολλά τραγούδια, πολλά ταξίδια. Είναι φυσιολογικό, όταν μοιράζεσαι την ίδια καθημερινότητα με έναν άνθρωπο, να την «γεμίζεις» με χαρούμενες στιγμές, μία βόλτα, μία ταινία, ένα δρομολόγιο. Τα χρόνια που γνωρίζεις και ζεις αυτόν τον άνθρωπο δεν παίζουν πολύ σημαντικό ρόλο, διότι αρκεί μία στιγμή, ώστε να μείνει ανεξίτηλος στη μνήμη σου. Μπορεί ο αριθμός 2,5 να είναι μικρότερος και πιο ασήμαντος από τον αριθμό 10 και τον 20, αλλά τα συναισθήματα που ίσως δημιουργηθούν σε 2,5 χρόνια να είναι εξίσου πολλά και ικανά να επη-
πετάξεις σαν να πετάς κάτι στα σκουπίδια. Καλώς ή κακώς τα συναισθήματα που δημιουργούνται σε αυτή την ηλικία κατοχυρώνουν τη θέση τους και δεν
από τους παράδεισούς μου είναι ένα κορίτσι, με το οποίο μοιράστηκα τη ζωή μου, δημιούργησα στιγμές και βίωσα κοινά συναισθήματα. Ένα κορίτσι, το οποίο
μπορεί τίποτα να τα αντικαταστήσει, έχουν μία μοναδικότητα, στην οποία έχεις πολλές φορές την ανάγκη να «ακουμπάς».
επαναφέρω ή επαναφέρεται στη μνήμη μου, όταν το έχω πραγματικά ανάγκη.
Συνοψίζοντας, ο παράδεισος μου είναι ένας άνθρωπος, η ανάμνησή του οποίου μου προκαλεί το περιεχόμενο των λέξεων ευτυχία, χαμόγελο, αγάπη και υγεία. Είναι ο άνθρωπος που θα σκεφτώ όταν ακούσω τον στίχο «Αφού δεν βγήκες από μέσα μου ποτέ» 1. ρεάζουν την διάθεσή σου, όταν τους δοθεί η ευκαιρία. Βέβαια οι συνθήκες, εντός των οποίων βιώνεις οποιαδήποτε στιγμή, επηρεάζουν το αποτέλεσμα ενός συναισθήματος. Όταν είσαι νέος για παράδειγμα και δεν έχεις ξανανιώσει ένα συναίσθημα, είναι δύσκολο έως ακατόρθωτο να το ξεχάσεις, να το
Και καλά έκανε και δεν βγήκε, διότι ποιός δεν θα ήθελε να ξέρει ότι το άκουσμα ενός ονόματος μπορεί να του «φτιάξει» τη διάθεση; Αισθάνομαι τυχερός, διότι ένας 1 Ο στίχος προέρχεται από το τραγούδι «Για να σε εκδικηθώ». Στίχοι: Κυριάκος Ντούμος, μουσική: Λάκης Παπαδόπουλος, πρώτη ερμηνεία: Δημήτρης Μητροπάνος
Η μη επισήμανση του ονόματος αυτού του κοριτσιού είναι σαφώς σκόπιμη, διότι αυτός ο παράδεισος μπορεί να ταυτιστεί, πιο γενικά, με τον «πρώτο έρωτα» ενός ανθρώπου. Κλείνοντας, έχοντας την τάση να μοιράζομαι τις σκέψεις μου, θα προέτρεπα να σκεφτείτε αυτόν «τον πρώτο έρωτα» και να θυμηθείτε τα συναισθήματα που είχαν «γεννηθεί», και κάπου εκεί «χαμένοι στη σκέψη σας» να πείτε ένα ευχαριστώ στο άτομο, με το οποίο μοιραστήκατε αυτή την τόσο ξεχωριστή στιγμή. Υ. Γ Ευχαριστώ αυτό το κορίτσι…
Αλέξανδρος Πρατάρης alexandros_pr.13@hotmail.com
Αναζητώντας τον παράδεισο Παράδεισος. Μία έννοια που σύμφωνα με το λεξικό, σημαίνει τόπος ευδαιμονίας Τι ορίζεται όμως ως παράδεισος; Αποτελεί ουσιαστικά προσωπική υπόθεση. Αν ήταν δυνατόν να δώσουμε έναν ορισμό, ανεξάρτητα από τη θεολογική αντίληψη, είναι ο τόπος που αναζητάμε, που ονειρευόμαστε και νιώθουμε όμορφα εκεί. Είναι
ρέα φίλους και παγωμένες μπύρες. Αυτή η ψυχική γαλήνη και η συντροφιά ανθρώπων που γνωρίζουν τα ελαττώματα αλλά και τα προτερήματά σου και σε αποδέχονται έτσι είναι εξαιρετικά σπουδαίο να το βρεις στη ζωή. Αυτή ονομάζεται αληθινή φιλία. Πιο συγκεκριμένα, ο αλη-
δοσκοπία, η ζήλια, αλλά τα ακριβώς αντίθετα. Δεν χρειάζεσαι λοιπόν, πολλά όταν έχεις δίπλα σου ανθρώπους που έχεις κοινούς κώδικες επικοινωνίας και εννοείται πως ισχύει το κλισέ «με καλή παρέα, περνάς καλά παντού». Τουλάχιστον σε προσωπικό επίπεδο. Διότι η αληθινή φιλία είναι
αυτό με το οποίο θα είμαστε ολοκληρωμένοι και γεμάτοι (από συναισθηματικής απόψεως). Ό,τι κι αν είναι αυτό για τον καθένα. Σίγουρα όλοι δίνουμε διαφορετική σημασία σε αυτή την έννοια. Για κάποιους μπορεί να είναι λόγου χάρη μία παραλία ή ένα χωριό , για κάποιους άλλους η οικογένειά τους και για κάποιους άλλους αυτό που λέει η θρησκεία. Προσωπικά όμως, παράδεισος είναι μία παραλία ήρεμη, μακριά από το άγχος και την κούραση της καθημερινότητας, έχοντας πα-
θινός φίλος είναι αυτός που δεν φοβάσαι να είσαι ο εαυτός σου και να προσποιείσαι, που σου λέει πότε κάνεις λάθος, που σε στηρίζει στις δυσκολίες. Επίσης, είναι αυτός που συγχωρεί. Κι όπως είχε πει κι ο Jim Morrison: ‘’Φίλος είναι κάποιος που σου δίνει πλήρη ελευθερία να είσαι ο εαυτός σου’’. Η φιλία έχει αξιόλογο ρόλο στη ζωή ενός ανθρώπου. Είναι στην ουσία η οικογένεια που εμείς οι ίδιοι διαλέγουμε. Στην αληθινή φιλία δεν χωρούν η ιδιοτέλεια, η συμφεροντολογία, η κερ-
κάτι αρκετά δύσκολο. Κι οφείλουμε όλοι να την αναζητήσουμε… Καλό καλοκαίρι!! Τασσόπουλος Πέτρος
ΥΧΟ...σκέψεις
Τα κλειδιά του
παραδείσου
τι είναι τάχα η ζωή; Μια περιπέτεια, Κπουαιμεόμως δύσκολα και εύκολα μονοπάτια, έχεις τη δυνατότητα να τη διαμορφώνεις όπως επιθυμείς κάνοντας τις κατάλληλες επιλογές... Συνήθως... Διψούν οι άνθρωποι για όμορφες στιγμές, για απόλαυση. Πασχίζουν να δημιουργούν συνθήκες ευχαρίστησης. Η ικανοποίηση θρέφει. Θρέφει την ψυχή, το μυαλό ακόμα και το σώμα. Κάθε άνθρωπος οφείλει να προσφέρει στον εαυτό του παραδείσους. Οάσεις που μόνο πνοή μπορούν να δώσουν, όταν όλα δείχνουν μουντά, σκοτεινά, μίζερα. Ο παράδεισος του καθενός είναι τόσο προσωπικός που δε μπορεί από κανέναν να προσδιοριστεί παρά μόνο από το ίδιο το άτομο. «Τι θα φέρει γαλήνη στην καρδιά μου, ηρεμία στο μυαλό μου;» Η απάντηση συχνά δύσκολα έρχεται ακόμα και σε αυτόν που υποβάλλει το ερώτημα.. Όταν το σκοτάδι έχει ρουφήξει το φως της ζωής, τότε η απόλαυση φαντάζει άπιαστη, ξένη. Αν όμως βρεθεί η δύναμη, η ψυχραιμία και οραματιστεί κανείς τον παράδεισο του τότε θα κινηθεί και προς αυτόν. Και μην αναζητάτε πολύπλοκες κατασκευές, νοητικές ή υλικές, για να προσεγγίσετε παραδεισένιες πύλες... Η ουσία είναι και στην απλότητα, η ηδονή προκαλείται και από τα λίγα.. Είναι στιγμές... Και αυτές αξίζουν όσο τίποτε άλλο!! Φτιάξτε παραδείσους μέσα στη μέρα σας, τη βδομάδα, το μήνα σας.. Τα κλειδιά τα έχετε μόνο εσείς! Χαρίστε το απλόχερα στον εαυτό σας. Απλά, του το οφείλετε. Σοφία Μπαγουράκη Ψυχολόγος
7
Ο Επίκουρος γράφει: Ο συνωστισμός στην τεράστια αίθουσα με το ρευστό ταβάνι που χανόταν στον έναστρο ουρανό ήταν μεγάλος. Ισχνές, αέρινες φιγούρες, απροσδιόριστου φύλου και ηλικίας έψαχναν με έκδηλη αγωνία τα σήματα, που εξέπεμπαν κάτι περίεργες πύλες, για να διαλέξουν αυτή που έπρεπε, συνεχίζοντας το μακρύ ταξίδι της μετάβασης. Ασυνήθιστα σήματα! Ένας συνδυασμός φωτός, ήχου και οσμής. Το φως, ποικιλόχρωμο και ζωηρό. Ο ήχος, ένας υπόηχος χαμηλής συχνότητας, αρκετά πιο κάτω από αυτή που μπορεί να συλλάβει το γήινο αυτί. Και μια μυρωδιά -μα τι μυρωδιά ήταν αυτή!- μια σύνθεση από χίλια διαφορετικά λουλούδια. Όλα αυτά μαζί έφτιαχναν ένα σύνθετο ηχοχρωμοοσμηρό φάσμα, διαφορετικής έντασης και υφής για κάθε πύλη, που καλούσε με τον τρόπο του τους ταξιδιώτες να τη διαβούν. Και κάθε μία είχε το δικό της προσδιορισμό. Αλμπούρζ, Χαρούμενοι τόποι κυνηγιού, Τλαλοκάν, Πεδία Λαλού, Ηλύσια Πεδία, Τζάννα, Μπράχμα, Νιρβάνα, Παράδεισος, Άλλο Σύμπαν είναι μερικοί από αυτούς. Αλλά υπήρχαν και αρκετοί ακόμα... Οι ταξιδιώτες, έχοντας κλείσει το σύντομο κύκλο τους ως γήινα όντα, άλλος με επιτυχία και πληρότητα, άλλος μίζερα και θλιβερά, άλλος αδιάφορα και ρηχά, ήταν τώρα στην τελική φάση διαλογής. Επιτέλους, προ των πυλών του τόπου που έχτιζαν στο υλικό μυαλό τους, όταν είχαν σάρκα και οστά. Λίγο πριν τον τελικό στόχο, που το κάθε ον διαμορφώνει ανάλογα με την
Στο βάθος κήπος… ηθικοθρησκευτική και κοινωνική διαπαιδαγώγηση που λαμβάνει κατά τη σύντομη παραμονή του στον επίγειο χώρο και έχει για λίγο την ευκαιρία να αποτελέσει ον – προϊόν της ανώτατης μορφής οργάνωσης της ύλης. Μια διάχυτη αίσθηση ικανοποίησης δονούσε την ατμόσφαιρα. Μια ευεξία ανάμικτη με χαρά και ξεγνοιασιά. Είχαν κάνει τεράστια προσπάθεια για να τα καταφέρουν. Κάποιοι απαρνήθηκαν απολαύσεις και ηδονές, κατά τη διάρκεια της υλικής τους υπόστασης. Κάποιοι άλλοι κατέγραψαν χιλιάδες ώρες προσευχής, τήρησαν “θείες εντολές” καλής διαγωγής, έκαναν “θυσίες”, ακολούθησαν οδηγίες. Ορισμένοι δεν δίστασαν να κάψουν πολιτείες, να αιματοκυλίσουν χωριά, να σφάξουν αντίδοξους και άπιστους… Ο σκοπός ένας και κοινός για όλες και όλους: Η αιωνιότητα! Λίγα αστρικά μήκη απόστασης είχαν μείνει πια και η κάθε οντότητα όδευε για τον τελικό της προορισμό. Και ξαφνικά, βρέθηκαν εκεί! Ο χώρος και ο χρόνος, αυτές οι δύο παγκόσμιες σταθερές -ασταθείς κατ’ ουσία- δεν είχαν πια όρια. Οι οντότητες, φτάνοντας εκεί και πριν προλάβουν να χαλαρώσουν, συνειδητοποίησαν ότι βρίσκονταν στο επίκεντρο μιας επικοινωνιακής καταιγίδας. Δεν χρειάζονταν γλώσσα, αυτιά ή μάτια. Ήταν παράλληλοι δέκτες και πομποί χιλιάδων σκέψεων και συλλογισμών, αντιληπτών μέχρι την παραμικρή τους λεπτομέρεια. Δεν είχαν μάζα, αλλά ήταν σε φάση μιας διάφανης, αλλά αντιληπτής αί-
σθησης. Σε μια άλλη διάσταση, πέρα από τις 4 γνωστές της προηγούμενης υπόστασής τους. Και ήταν εκεί όλες και όλοι! Μα όλες
Με ένα βίαιο τράνταγμα, που έγινε αισθητό σε κάθε ζων κύτταρό τους βρέθηκαν ξαφνικά στην ωμή πραγματικότητα από την οποία έκαναν απόπειρα απόδρασης.
και όλοι, χωρίς διακρίσεις. Άσπροι, μαύροι, κίτρινοι, κόκκινοι, κουτσοί, στραβοί κι ανάποδοι, ψηλοί, κοντοί, όμορφοι κι άσχημοι, φτωχοί και πλούσιοι, έξυπνοι και χαζοί, και ο Ιρλανδός και ο Ιουδαίος, που έλεγε κι ένα παλιό ελληνικό άσμα… Όλοι μαζί σε ένα μέρος απόλυτης ισότητας! Την πρώτη απορία για τις πύλες, που ως καθαρτήριο, ως θάλαμος εξαγνισμού, οδηγούσαν όλες στο ίδιο σημείο, ακολούθησαν βασανιστικά ερωτήματα: Τότε, προς τι όλα αυτά; Προς τι αυτή η ματαιότητα, της υλικής φάσης; Προς τι το μίσος και ο αλληλοσπαραγμός; Προς τι το πάθος και η αγωνία; Ερωτήματα που θα τους τριβελίζουν το μυαλό στην αιωνιότητα, για την οποία τόσο μόχθησαν.
Οι «αποδράσεις» αυτές πετυχαίνουν μερικές φορές, αλλά πάντα είναι προσωρινές, γιατί για όσους και όσες τις επιλέγουν προφανώς «δεν έχει έρθει η ώρα τους». Έτσι, όσο και αν αναζητούν νοερούς παραδείσους σε παράλληλα σύμπαντα, όσο και αν το πετυχαίνουν στιγμιαία, όσο και αν αυτό συντηρεί την ισορροπία της ψυχής τους, η επαναφορά είναι βέβαιη, αδιαπραγμάτευτη, αλλά και οδυνηρή για όποιον δεν μπορεί να τη διαχειριστεί.
Υπήρχε όμως και μια πύλη, που δεν οδηγούσε στον κοινό, για όλες τις άλλες, τόπο. Αυτή που είχε το χαρακτηρισμό “Παράλληλο Σύμπαν”. Όσοι και όσες τη διάβηκαν, με κάποιο ασαφή τρόπο έλαβαν το μήνυμα του λάθους. Το πέρασμά τους από τη συγκεκριμένη πύλη δεν οδηγούσε στον υπέρτατο τόπο που πήγαν όλοι οι άλλοι.
Τέλος! Πάρτε το απόφαση! Ο Παράδεισος είναι εδώ! Και πάει πακέτο με την Κόλαση, γιατί το ένα δεν έχει νόημα χωρίς το άλλο. Όπως λέει και ο ποιητής, «είσαι η κόλαση και ο παράδεισος μαζί, είσαι ο θάνατος, είσαι κι η ζωή». Και είναι από τα πράγματα για τα οποία ο καθ’ ένας και η κάθε μια έχει δύο επιλογές: Ή είναι εύκολο να είσαι μαζί τους, αλλά εξ ίσου εύκολο να είσαι και χωρίς αυτά, ή είναι δύσκολο να είσαι μαζί τους, αλλά αδύνατο να ζήσεις χωρίς αυτά. Διαλέγετε και παίρνετε!
Σ
τα οκτώ μου δεν σκεφτόμουν καθόλου την ευτυχία. Λογικά, κανένα παιδί δεν το κάνει. Σ’ αυτή την ηλικία δεν χωράνε υπαρξιακές αναζητήσεις του τύπου αυτού. Εί-
για τον παράδεισο. Και τελικά, σε έναν βαθμό, είμαστε συνυπεύθυνοι και για τα δύο. Αντίθετα με ότι πιστεύουν πολλοί, δεν μας χρωστάει κανείς τίποτα. Αν θέλουμε τον παράδεισο πρέπει
χέρι και τη φραπεδιά σου στο άλλο; Δικαιούσαι, έτσι απλά, να μεταθέτεις και την ευθύνη σου; Μήπως τελικά πρέπει να πράξεις; Γιατί τελικά, αν δεν το προ-
λείψεις μας. Φωνάζουμε πολύ αλλά δεν λέμε πολλά στην ουσία. Και σε ποια αλλαγή μπορεί κανείς να ελπίζει, αν δεν αντέχει να αντικρίσει ποιος είναι;
Και τι ζητάω; γράφει ο Δημήτρης Kλήμης
ναι λες και μέσα σου υπάρχει ένα αόρατο εντοιχισμένο μηχανάκι που παράγει ικανοποίηση. Στα τριάντα πάλι, ίσως και λίγο αργότερα, η έμφυτη τάση μας να είμαστε ικανοποιημένοι με τα όσα μας διατίθενται έχει μάλλον ατονήσει. Αντ’ αυτού, παίρνουμε δώρο μια αίσθηση ανικανοποίητου και την τάση να ψάχνουμε εκείνη την ευτυχία που δεν στερεύει ποτέ, λες και είμαστε ικανοί να την αντέξουμε. Λες και δικαιωματικά μας ανήκει. Στην πράξη, αυτό είναι μάλλον ανέφικτο. Αλλά και να μην ήταν, μάλλον δεν θα επέλεγε να το βιώσει κανείς. Τι σημασία θα είχε να κερδίσεις το Τζόκερ, αν είχες ήδη λεφτά ή πόσο εντυπωσιακά θα ήταν τα πυροτεχνήματα αν τα ‘βλεπες κάθε μέρα; Στην ουσία, αντιλαμβανόμαστε το φως γιατί διαδέχεται το σκοτάδι. Χωρίς την παρουσία του τελευταίου, το πρώτο δεν θα γινόταν καν αντιληπτό. Άρα, αυτό που ορίζουμε ως ευτυχία, δεν μπορεί παρά να περιέχει αρκετό από το αντίθετό της. Και οφείλουμε να το αποδεχτούμε αυτό. Ωστόσο, σπαταλάμε περισσότερο χρόνο γκρινιάζοντας για την κόλαση παρά προσπαθώντας
να φέρουμε τον εαυτό μας στην θέση να μπορεί να τον διεκδικήσει (ή να πηδήξουμε απ’ τον έκτο, μπας και τον έχει φτιάξει ο Τζίζας πρώτα και καταφέρουμε
σπαθήσεις, πως θες να το απολαύσεις κιόλας; Το μόνο που χρειάζεται είναι συλλογική συνείδηση και χρόνο. Ψέματα. Κυρίως χρειάζεται αυτοκριτι-
Θες ένα παράδειγμα; Λοιπόν, σίγουρα γκρινιάζεις για το πόσο βρώμικη είναι η πόλη. Επίσης σίγουρα γκρινιάζεις για το γεγονός ότι η δημοτική αρχή δεν κά-
να καβαντζωθούμε). Πέφτουμε στην παγίδα να ορίζουμε την ευτυχία ως μία ιδεατή κατάσταση, η οποία συνήθως εξαρτάται από εξωγενείς παράγοντες, άρα είναι τελικά ανέφικτη. Και με αυτό τον τρόπο την αποφεύγουμε.
κή και αυτογνωσία. Και σ’ αυτή τη χώρα δεν έχουμε αναπτύξει τίποτα από αυτά. Είμαστε υπέροχοι στο να ασκούμε κριτική στους άλλους. Δεν ξέρουμε πώς να ακούμε όμως πια. Ξεχάσαμε πώς να το κάνουμε τις τελευταίες δύο δεκαετίες. Και ενώ θεωρούμε τον εαυτό μας ιδιαίτερα εξωστρεφή, τελικά είμαστε μάλλον το αντίθετο. Δεν μιλάμε ανοιχτά για τα λάθη και τις ελ-
νει απολύτως τίποτα. Ας υποθέσουμε λοιπόν, πως είσαι από εκείνους που δεν πετάνε τα σκουπίδια τους κάτω, και που ανακυκλώνεις. Να σου τονίσω κάπου εδώ, πως ξέρουμε και οι δύο ότι τίποτα απ’ τα δύο δεν ισχύει μάλλον. Περπατάς στην Αγίου Δημητρίου, καταμεσήμερο Ιούλη, και μπροστά σου περπατά νεαρός ο οποίος έχοντας πιει το καφεδάκι του εκσφεν-
Σε πιο λιανά βερσιόν λοιπόν, πόσο ώριμο είναι να βρίζεις την τύχη σου, μένοντας άπραγος με την τσιγαρούμπα σου στο ένα
9
δονίζει το ποτήρι του στο δρόμο, γιατί θα του πέσει ο γλουτιαίος να κάνει 2 βήματα μέχρι τον κάδο. Κατά πάσα πιθανότητα, προσπερνάς, έχοντας κάνει τη σκέψη τύπου ‘μα πόσο βόιδι’ αλλά δεν μιλάς, γιατί δεν είναι κουλ και γιατί στην τελική δεν το ‘ριξε και μπροστά στο σπίτι σου ο μπαγάσας. Μην γελάς, σε βλέπω. Τι πραγματικά περιμένεις μετά απ’ αυτό; Γιατί θεωρείς πως δικαιούσαι κάτι καλύτερο από αυτό που τελικά κάνεις ή επιτρέπεις να συμβαίνει; Γιατί θες ένα καλύτερο μέλλον, όταν ψηφίζεις τον ρουσφετολόγο σου και πόσο ανόητος μπορείς να είσαι θεωρώντας πως μπορείς να είσαι μόνο θύτης και ποτέ το θύμα; Εν ολίγοις, είσαι-είμαι-είμαστε ΣΥΝΥΠΕΥΘΥΝΟΙ. Και αυτό έχει εφαρμογή παντού. Στην κοινωνία, τις σχέσεις, τα ανθρώπινα δικαιώματα και πάει λέγοντας. Στους παραδείσους που βλέπεις και ονειρεύεσαι, οι άνθρωποι ενεργούν. Επιβραβεύουν το καλό και αποδοκιμάζουν το κακό. Συμβάλλουν με προσωπικό κόστος και μάχονται για το ατομικό και συλλογικό όφελος. Και τότε συμβαίνει. Χωρίς πολλά λόγια. Με αλήθεια και πράξεις. Και εδώ πέφτει ερώτηση-κόλαφος; Πως θα περιέγραφες τελικά τον παράδεισο; Στοιχηματίζω πως η απάντηση θα ήταν σε πρώτο ενικό. Θέλω και έχω. Ίσως και σε απρόσωπη σύνταξη και με μπόλικη παθητική φωνή. Αδυνατούμε να
καταλάβουμε πως δεν υπάρχει παράδεισος ατομικός, μόνο για εμάς και την οικογένεια ή τους φίλους μας. Πράγματι, ακούγεται πολύ ωραίο να μπορείς να είσαι αυτός που θα βγει σώος από ένα σπίτι που καίγεται, αλλά μεταξύ μας στάχτη και μπούρμπερη θα γίνεις κακο-
σ’ αυτές όμως, θα στοιβαχτούν άλλες. Κι άλλες. Κι άλλες. Δεν είναι όλα τα πράγματα, άντρα θέλω, τώρα τονε θέλω παιδιά. Και η υπομονή είναι αρετή. Αγάλι αγάλι γιατί ακόμα και τα μεγαλύτερα ταξίδια από ένα βήμα ξεκίνησαν.
μοίρη. Ο παράδεισος φτιάχνεται από όλους για όλους. Και μέσα σ’ αυτούς και εσύ. Διαφορετικά, ξεκίνα να εξοικειώνεσαι με την ιδέα, πως αν δεν είσαι μέρος της λύσης, είσαι σίγουρα μέρος του προβλήματος. Με λίγα λόγια, αν ο γείτονάς σου δεν έχει να φάει, ετοιμάσου να πεινάσεις. Μήπως παραείμαστε ατομιστές; Μήπως, μακριά απ’ τον κώλο μας και όπου θέλει ας είναι;
Εν τέλει, δεν υπάρχει μία απάντηση σχετικά με το πώς να μεταμορφώσει καθένας τη ζωή του. Σίγουρα, το μαγικό ραβδί δεν το διαθέτει κάποιος . Παρ’ όλα αυτά εφόσον μπορούμε να το φανταστούμε, μπορούμε και να το πράξουμε. Ο παράδεισος δεν είναι πουθενά αλλού παρά μέσα μας. Ίσως ακόμα, να μην είναι καν μια κατάσταση, αλλά η προσπάθεια για την υλοποίηση μιας πραγματικότητας και ο αγώνας για να φτάσουμε σε αυτήν. Όπως και να έχει, σίγουρα φτιάχνεται από τα χέρια σου και τα δικά μου. Και σίγουρα τέσσερα χέρια είναι καλύτερα από δύο.
Και κάτι ακόμα. Οι πύργοι δεν χτίζονται αυθημερόν. Και παρότι τεράστιοι, αποτελούνται από πέτρες μικρές, καθεμιά απ’ τις οποίες κρατά το βάρος που της αναλογεί. Και είναι όλες εξίσου σημαντικές. Το να δημιουργήσεις τον παράδεισό σου απαιτεί χρόνο και υπομονή. Και επίσης πολλές μικρές πράξεις. Τόσο μικρές, που προς στιγμήν θα τις νομίζεις ανούσιες. Πάνω
*Έξτραδάκι. Και τροφή για σκέψη παράλληλα. (από μια πρόσφατη επίσκεψή μου στις τουαλέτες του Φυσικού & Επόμενου)
"Δεν πιστεύω σε έναν επίγειο παράδεισο, γιατί σε κάθε στάδιο της ανθρώπινης εξέλιξης, όλα γίνονται στόχοι που πρέπει να κατακτηθούν. Το άτομο δεν επιβεβαιώνεται παρά μέσα στον αγώνα, με τον αγώνα. Πρέπει να περάσει από χα-
μηλά για να φτάσει σε ένα ορισμένο ύψος. Πρέπει να έχει διακινδυνεύσει τη ζωή του, να έχει διαγκωνισθεί με τον θάνατο, για να προσεγγίσει τη συνείδηση. Να τα έχει παίξει όλα για όλα σ’ αυτόν τον αγώνα για την ύπαρξη, που είναι η επιβεβαίωση του εαυτού του. Και ποτέ σταμάτημα, ποτέ οριστική ειρήνη, αλλιώς όλα ναρκώνονται γύρω του και η ζωή καταρρέει, γίνεται πράγμα αξιοθρήνητο, αυτοκαταστρέφεται και εκμηδενίζεται"
Τριστάν Τζαρά
Ωριμότης μηδέν Πολλές οι κωλοτούμπες της Κυβέρνησης, που πρώτα φρόντισε να εφοδιάσει τους Δήμους με υπεράριθμους εργάτες καθαριότητας- υπηρεσία ανταποδοτικού χαρακτήρα-, έπειτα χάριζε απλόχερα παρατάσεις, όταν δε τα βρήκε σκούρα έριξε το μπαλάκι στους Δήμους και μετά έκρινε τις συμβάσεις ως αντισυνταγματικές. Αποτέλεσμα όλων αυτών 78 συμβασιούχοι της καθαριότητας να ζήσουν για λίγο με το φόβο της απόλυσης- ενώ άγνωστο είναι και το πότε θα πληρωθούν-… και λέω λίγο γιατί τελικά αποφάσισε να λήξουν οι συμβάσεις αυτές. Η παραμονή τους θα παραταθεί υπογράφοντας νέες συμβάσεις με διαφορετικό νομικό πλαίσιο από τις προηγούμενες και με αδιευκρίνιστο χρονικό ορίζοντα, αφού θα ισχύσουν μέχρι την έκδοση των προσωρινών αποτελεσμάτων του ΑΣΕΠ και όχι πέρα από τις 31/3/2018. Η Διοίκηση δεσμεύτηκε πως μπορεί να καλύψει οικονομικά και τους 78 εργαζομένους μέχρι και το πρώτο τρίμηνο του 2018. Τζόκερ, ο αριθμός 42!!! Άλλη μια υποχρέωση που είχε το δημοτικό συμβούλιο ήταν να αποφασίσει για το μαγικό αριθμό των κενών οργανικών θέσεων μόνιμου προσωπικού ανταποδοτικού χαρακτήρα για τις ανάγκες της Υπηρεσίας καθαριότητας. Η Δήμαρχος ενημέρωσε το Σώμα πως οι ανάγκες του Δήμου αφορούν σε 42 άτομα ( 10 οδηγούς, 1 χειριστή σαρώθρου και 31 εργάτες καθαριότητας), ενώ τόνισε πως παρά τις προσλήψεις δε θα επιβαρυνθούν οι δημότες, αφού δε θα προκύψει ουδεμία αύξηση των δημοτικών τελών. Μετά τα ευχαριστώ, η πικρία Η Δήμαρχος ευχαρίστησε τους εργαζομένους στην καθαριότητα,
οι οποίοι με τη λήξη της απεργίας υπερέβαλλαν εαυτό, εν μέσω καύσωνα, ώστε να καθαριστεί η πόλη. Δεν παρέλειψε όμως να εκφράσει και την πικρία της προς
παράβασης καθήκοντος και για όποιον πρόεδρο δεν ενημερώσει για τα προαναφερόμενα τον Ελεγκτή Νομιμότητας!!! Μπήκε πλάτη στον προϋπολογισμό
γράφει η Ταξούλα Ζάχου τους δημότες εκείνους, που δεν ανταποκρίθηκαν στο κάλεσμά της, να μην κατεβάζουν δηλαδή τα απορρίμματά τους, με αποτέλεσμα να συσσωρεύονται στους κάδους δυσχεραίνοντας το ήδη υπάρχον πρόβλημα. Σηκώνει αυλαία από Γενάρη το “Μελίνα Μερκούρη” Εγκρίθηκε κατά πλειοψηφία ο ανακεφαλαιωτικός πίνακας για τη διαμόρφωση της θεατρικής αίθουσας “Μελίνα Μερκούρη” . Σε ερωτήσεις του κ.Κουτσοβασίλη για τυχόν αλλαγή του αρχικού ποσού καθώς και του χρονοδιαγράμματος, η Δήμαρχος επεσήμανε ότι το έργο είναι εντός χρονικών ορίων, χωρίς να έχει πάρει καμία παράταση καθώς και ότι αναμένεται να παραδοθεί εξοπλισμένο- η διαγωνιστική διαδικασία του εξοπλισμού θα έρθει σε επόμενη αναμόρφωση- αρχές Γενάρη. Στις ανησυχίες της κα Αχουλιά που, ιδίοις όμμασι, διαπίστωσε ότι το έργο βρίσκεται σε αρχικό στάδιο η κα Ανδρούτσου εξήγησε πως έχουν γίνει πολλές μη ορατές εργασίες (π.χ καλωδιώσεις), ενώ ενημέρωσε πως τίποτα δεν πάει χαμένο δίνοντας σαν παράδειγμα τα παλιά καθίσματα του θεάτρου που ανακαινίσθηκαν και τοποθετήθηκαν στο ΕΠΑΛ. Δεν αφήνουν τίποτα στην τύχη τους Ενημέρωση για την πορεία έργων σχετικά με τον Ασύρματο, την ανάπλαση σταθμού πέριξ Αγίου Δημητρίου καθώς και της οδού Πριάμου ζήτησε ο κ. Κουτσοβασίλης. Η Δήμαρχος παίρνοντας το λόγο, πληροφόρησε το Σώμα πως σχετικά με την ανάπλαση της περιοχής του metro μετα από μια ανατιμολόγηση που χρειάστηκε και με την αναμενόμενη καθυστέρηση που είχε η πράξη αυτή, το θέμα αναμένεται να εισαχθεί στο Περιφερειακό Συμβούλιο, πιθα-
νόν στα τέλη Ιουλίου. Αναφορικά με το πότε θα ξεκινήσει η διαδικασία για τις προαπαιτούμενες εργασίες στον Ασύρματο, η κα Ανδρούτσου γνωστοποίησε πως το έργο είναι σε εξέλιξη –ήδη η παλιά παιδική χαρά έγινε πάρκο σκύλων, έχει οριστεί ανάδοχος για την ανακατασκευή της παιδικής χαράς και ο φάκελος του Ασυρμάτου έχει σταλεί στην Πολεοδομία, περιμένοντας πλέον την άδεια κατεδάφισης του ακινήτου. Το έργο της οδού Πριάμου “προχωράει’’, αφού ανακοινώθηκαν ήδη οι κυκλοφοριακές ρυθμίσεις και άμεσα θα αρχίσει η χάραξη του δρόμου ενώ θα δρομολογηθούν και οι επόμενες απαιτούμενες άδειες. Silver alert Με προσωπικό ασφαλείας φαίνεται πως λειτουργεί η παράταξη συνεργασίας “Δυνατή πορεία-Ώρα για Δράσυ”, με παρών να δηλώνει μόνο ο κ.Βρεττός, όταν η τύχη των άλλων δύο -του αρχηγού κ.Παπαδακάκη και της κα.Δούρου- αγνοείται για μεγάλα χρονικά διαστήματα. Προς μεγάλη έκπληξη όλων, στην τελευταία συνεδρίαση έκανε την εμφάνισή του -για καμιά ώρα περίπου- ο κ.Παπαδακάκης. Δεν αστειεύεται η Πρόεδρος Για άλλη μια φορά η κα Χατζηδημητρίου προειδοποίησε πως θα εφαρμοστεί- επιτέλους- αυστηρά ο κανονισμός των απουσιών, σύμφωνα με τον οποίο τίθεται σε αργία όποιος δημ.σύμβουλος απουσιάζει αδικαιολόγητα από τρεις συνεχείς συνεδριάσεις του Δημοτικού Συμβουλίου ή δεν εκτελεί τις υποχρεώσεις του για διάστημα που υπερβαίνει τους τρεις (3) συνεχείς μήνες μέσα στο έτος και χωρίς την άδεια του Συμβουλίου. Περιπτώσεις που συναντάμε συχνά στο δημ. συμβούλιο του Αγ. Δημητρίου. Και πως να μην τρίξει τα δόντια σε ορισμένους η Πρόεδρος, όταν τίθεται θέμα
Ενισχυμένη παρουσιάστηκε η 3η αναμόρφωση προϋπολογισμού για το 2017. Αναφορικά με τα έσοδα ενισχύθηκε η διαπλάτυνση της Αγίου Δημητρίου, (χρηματοδοτείται από την Περιφέρεια) κατά 150.000€, το περιβαλλοντολογικό έργο της περιοχής του “Μεσονησίου” κατά 100.000€, όπως και κωδικοί που αφορούν την τοποθέτηση φωτοβολταικών στα σχολεία. Ενισχυμένη παρουσιάστηκε και στα έξοδα με τη Σχολική Επιτροπή να λαμβάνει ως έκτακτη επιχορήγηση €40.000. Κάτι αντίστοιχο συνέβη και με τα Τεχνικά έργα αλλά και με τη συμπληρωματική σύμβαση του υπόγειου χώρου στάθμευσης στο δημοτικό στάδιο, ενώ ο Δήμος θα προχωρήσει και στην προμήθεια ψηφιακού λογισμικού πακέτου που αφορά τη ψηφιακή καταχώρηση και παρακολούθηση των προμηθειών. Ανάσα Πρασίνου Στην αγορά του οικοπέδου με εμβαδόν 2.866,90 τ.μ που βρίσκεται μεταξύ των οδών Μακρυγιάννη και Αργοστολίου θα προχωρήσει ο Δήμος Αγίου Δημητρίου προκειμένου να δημιουργήσει ένα νέο χώρο αναψυχής. Η απόκτηση του οικοπέδου θα γίνει στο πλαίσιο της γενικότερης πολιτικής της Διοίκησης για την απόκτηση όσο το δυνατόν περισσότερων κοινόχρηστων χώρων πρασίνου για το Δήμο. Η αξία του θα είναι 30% κάτω από την αρχική τιμή, ενώ προτάθηκε ως βέλτιστη λύση,οικονομικά ορθή επιλογή αλλά και πιο άμεση χρονικά η απευθείας αγορά. Αντιδράσεις υπήρχαν για την παραπλήσια οδό Βαμβακάρη, που η Διοίκηση προτίθεται να τη χρησιμοποιήσει ως πεζόδρομο, ενώ ο κ. Οικονομάκος εμμένει να οριστεί ως δρόμος όδευσης. Προκαλούν οι Κρήτες Την έντονη δυσαρέσκεια της προς το σύλλογο των Κρητών εξέφρασε η κα. Ασημακοπούλου, αφού με αφορμή μιας εκδήλωσης κρέμασαν τα προσκλητήρια πανό πάνω σε δέντρα και σε πινακίδες σήμανσης(!).
Συνεχίζεται…
11 11
ΜΙΚΡΑ ΟΠΚΑΠ Ο Οργανισμός Παιδείας, Κοινωνικής Αλληλεγγύης & Προστασίας Αγ. Δημητρίου, σε συνεργασία με τον αναπτυξιακό εργοθεραπευτή κ. Στέλιο Μαντούδη, πραγματοποίησαν Ανιχνευτικό Αναπτυξιακό Check-up στα προνήπια- με έγγραφη συγκατάθεση των γονέων- που φιλοξενούνται στους Δημοτικούς Παιδικούς Σταθμούς. Το πρόγραμμα υλοποιήθηκε από τους ειδικούς Παιδαγωγούς του ΟΠΚΑΠ, κ. Κυριάκο Μαρούση και κ. Κατερίνα Σούλη.
Cine Πλατεία Και φέτος το Cine Πλατεία θα ψυχαγωγήσει όλους τους σινεφίλ με 29 επιλεγμένες ταινίες από το ελληνικό και παγκόσμιο στερέωμα, στην πλατεία Παναγούλη. από τις 3 Ιουλίου έως τις 10 Αυγούστου 2017, Ώρα έναρξης 21:00 και η είσοδος ελεύθερη.
9ο Δημοτικό Σχολείο Το μικρό θεατράκι που προεκτείνει το προαύλιο του 9ου Δημοτικού Σχολείου έγινε πιο φωτεινό και καθαρό, έτοιμο να φιλοξενήσει
παιδικές παραστάσεις – και γιατί όχι- και υπαίθρια μαθήματα.
Καθαριότητα Μετά την λήξη της απεργιακής κινητοποίησης της ΠΟΕ-ΟΤΑ, άρχισε η αποκομιδή των απορριμμάτων, ενώ συγχρόνως η Υπηρεσία Καθαριότητας του Δήμου προχωράει σε πρόγραμμα απολύμανσης όλων των κάδων του Δήμου (σε 2.500 περίπου σημεία) και των χώρων όπου υπήρξε συσσώρευση απορριμμάτων. Επίσης, πραγματοποιείται ασβέστωμα στις εσοχές που είναι τοποθετημένοι οι κάδοι, ώστε να δούμε και πάλι την πόλη μας καθαρή και για να διαφυλαχθεί η δημόσια υγεία.
Πρόγραμμα ψεκασμών εναντίον κουνουπιών και λοιπών εντόμων Η Υπηρεσία Περιβάλλοντος του Δήμου πραγματοποίησε εργασίες απεντόμωσης και μυοκτονίας, που περιλαμβάνουν σχετικούς ψεκασμούς σε καίρια σημεία του Δήμου. Μέχρι τον Οκτώβριο θα συνεχιστούν οι ψεκασμοί προνυμφοκτονίας κουνουπιών στο ρέμα, κάθε Τετάρτη, ενώ στην κατασκήνωση μετά από αυτόν που έγινε πριν την έναρξη της λειτουργίας της θα πραγματοποιείται ένας, στο τέλος κάθε κατασκηνωτικής περιόδου.
ανακοινωση
Μ
Τοποθέτηση
ε αφορμή τον σχολιασμό της επιμελήτριας σελίδας σας που ασχολείται με τα τεκταινόμενα στο Δημοτικό Συμβούλιο του Αγίου Δημητρίου και συγκεκριμένα στην παράγραφο με τίτλο ‘’ΛΕΦΤΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΚΡΟΝΟ ΓΙΟΚ;" ‘έχω να επισημάνω τα εξής: Η επιμελήτρια της σελίδας λοιπόν, εγκαλεί (!) τον αντιπολιτευόμενο συνάδελφο κ.Βρεττό γιατί στην απαίτησή του να μην επιδοτηθεί το Σωματείο "ΚΡΟΝΟΣ" (καταθέτοντας συγκεκριμένο σκεπτικό) δεν συμπεριέλαβε και τον ΘΗΣΕΑ εξαιτίας του γεγονότος ότι τυγχάνει να είμαι και πρόεδρος του συγκεκριμένου Σωματείου. Εδώ θα μπορούσε να θέσει κανείς ως τίτλο ‘’ΠΡΟΣΧΗΜΑΤΑ ΓΙΟΚ’’.. Καμία έκπληξη. Απορίες όμως πολλές. Άξιο απορίας είναι το γεγονός ότι η συντάκτρια της συγκεκριμένης παραγράφου εμφανίζεται να υπερθεματίζει απροκαλύπτως την αντιπολιτευτική ρητορία του κ. Βρεττού, αλλά είναι προφανές ότι η μικρή επιχορήγηση (η μικρότερη μάλιστα από όλα τα άλλα σωματεία) οφείλεται σε κριτήρια αντικειμενικά, αγωνιστικά και στη μοναδικότητα του αθλήματος που καλλιεργείται στην πόλη. Αντιλαμβάνομαι ότι η ιδιότητα μου ως προέδρου ενός επιτυχημένου με 20ετή πορεία Σωματείου, ενοχλεί συγκεκριμένους αλλά αυτό δεν θα με πτοήσει ,ούτε θα απολογηθώ γιατί εκτός από την συγκεκριμένη ιδιότητα είμαι ταυτόχρονα δημοτική σύμβουλος, πρόεδρος του Οργανισμού Παιδείας, Κοινωνικής Αλληλεγγύης και Προστασίας, Γυμνάστρια και σκληρά εργαζόμενη γυναίκα. Παρεμπιπτόντως, θα ήθελα να σας επισημάνω ότι ΔΕΝ είμαι πρόεδρος του Οργανισμού Πολιτισμού, Αθλητισμού και Περιβάλλοντος (όπως αναφέρετε), θέση την οποία κατέχει επάξια ο συνάδελφος κ.Κώστας Χριστοδουλής. Με εκτίμηση, Βάσω Αλεξίου
Τ
Απάντηση
α ευκόλως εννοούμενα όχι μόνο δεν παραλείπονται αλλά δεν είναι και αυτονόητα. Η κα Αλεξίου – όπως μου εξήγησε και κατ' ιδίαν- θεώρησε ως επίθεση προς το πρόσωπό της, ότι κατά την καταγραφή της θέσης του κ. Βρεττού εξέφρασα την απορία μου για τη μεμονωμένη μομφή του προς το πρόσωπό της Δημάρχου αναφέροντάς την, την κα. Αλεξίου, ως παράδειγμα λόγω της θέσης που κατέχει. Δεδομένου ότι δε διανύουμε προεκλογική περίοδο, ευελπιστώ την επόμενη φορά η «αυτοδιαφήμιση» να αφορά το έργο της ως Προέδρου του ΟΠΚΑΠ, που εκ παραδρομής γράφτηκε ΟΠΑΠ. Με εκτίμηση Ταξούλα Ζάχου
Καλό καλοκαίρι
ή... όπως το βλέπει κανείς Μέρος 2 ο Η ...Ιερά Εξέταση για τους αθλητικούς συλλόγους του Αγίου Δημητρίου συνεχίζεται και μέσα στο κατακαλόκαιρο. Ποιοί θα είναι οι... τζίτζικες και ποιοί οι μέρμηγκες της επόμενης σεζόν;
Δάφνη Αγίου Δημητρίου (Α1 Γυναικών, Β’ΕΣΚΑΝΑ Ανδρών) Το παραμύθι είχε καλό τέλος. Ο σύλλογος εκπλήρωσε όλους τους στόχους που είχε θέσει, με πρώτο αυτόν της παραμονής. Από κει και πέρα, έκανε τη μια υπέρβαση μετά την
υπέκυψαν ομάδες όπως ο Παναθηναϊκός και ο Αθηναϊκός. Με «σημαιοφόρες» τις ξένες παίκτριες, η Δάφνη κατέκτησε τη 4η θέση στη κανονική διάρκεια με 36 πόντους (14 νίκες και 8 ήττες) και πήρε το εισιτήριο για τα πλει οφ. Μικρή σημασία έχει η εμφάνιση στα πλει οφ μπροστά στον
Δάφνη Γυναικών Μπάσκετ
άλλη έχοντας κυρίως στήριγμα την έδρα του, στην οποία
άθλο που πραγματοποίησαν οι παίκτριες του συλλόγου και
όλοι σίγουρα αναρωτιούνται αν μπορεί η Δάφνη να διατηρηθεί σε τόσο υψηλά επίπεδα και του χρόνου. Αξιομνημόνευτη χρονιά και για τους άνδρες, οι οποίοι απέδειξαν πως είναι φτιαγμένοι από σκληρό μέταλλο. Οι νεοφώτιστοι παρουσίασαν ένα αξιοπρόσεχτο σύνολο που κατάφερε να διατηρηθεί από την αρχή μέχρι το τέλος στην πρώτη πεντάδα του πρωταθλήματος της Β’ΕΣΚΑΝΑ. Ο κορμός που διατηρεί η ομάδα καθώς και η εξαιρετική πορεία που πραγματοποίησε φέτος επισκίασε και με το παραπάνω τη χαμηλή κινητικότητα στις μεταγραφές το καλοκαίρι. Η Δάφνη κατέκτησε τη 4η θέση μαζεύοντας 43 βαθμούς (17 νίκες, 9 ήττες). Στα παιχνίδια με την Γλυφάδα (πλέι οφ ανόδου) ξέμεινε από τύχη, αλλά αναμφίβολα σκόρπισε αισιοδοξία για την επόμενη σεζόν.
Θησέας Αγίου Δημητρίου Ο πιο σημαντικός σύλλογος τένις στον Άγιο Δημήτριο έχει ένα λόγο ακόμα να καμαρώνει φέτος καθώς μερικούς μήνες πριν είχε κατορθώσει να ανέβει στη Β’ Εθνική κατηγορία. Παράλληλα είχε και πρόσφατες επιτυχίες καθώς η Νερατζία Κουμερτά κατέκτησε το τουρνουά 2ου Ε3 της ΙΑ Ενωσης στην Αργυρούπολη. Αν μη τι άλλο ο Θησέας πραγματοποιεί εξαιρετική δουλειά και αυτό φαίνεται μέσα από την αναπτυσσόμενη αγωνιστική πορεία των αθλητών του.
Αίαντας Αγίου Δημητρίου, Αίαντας Ασυρμάτου, Γκότζου Και Καράτε, Αδελφότητα Αν έπρεπε να απαριθμήσουμε και να αναλύσουμε όλα τα κατορθώματα και τις φετινές –μόνο- διακρίσεις όλων των συλλόγων πολεμικών τεχνών
13 13
ελληνικά σύνορα και... παίζει μπάλα σε διεθνές επίπεδο.
ΟΦΚΑ Οδυσσέας ΓΙΩΡΓΟΣ ΨΑΧΟΣ
του δήμου θα χρειαζόμασταν όχι τέσσερις σελίδες, αλλά... ολόκληρο τεύχος! Τι να πει κανείς για τους συλλόγους καράτε και ταε κβο ντο που κοσμούν τον Άγιο Δημήτριο; Τουλάχιστον κάτι που δεν έχει ειπωθεί ήδη. Διότι με κάθε διοργάνωση και κάθε μετάλλιο τα παιδιά και οι αθλητές των παραπάνω
Ο ΟΦΚΑ αποτελεί για μια ακόμα χρονιά ένας από τους πιο ποιοτικούς συλλόγους στίβου, παραμένοντας ψηλά στην ετήσια κατάταξη, με πολλά ταλέντα να πηγάζουν και να ξεπηδούν από τις εγκαταστάσεις του. Το... κρυφό διαμάντι, ο Γιάννης Κυριαζής, αναμφισβήτητα εξελίσσεται σε hot όνομα στο ακόντιο, ενώ οι αθλητές του Οδυσσέα παραδοσιακά πλαισιώνονται σε αξιόλογες θέσεις σε διεθνή και εγχώρια τουρνουά.
Αίαντας Ασυρμάτου
συλλόγων αποδεικνύουν περίτρανα πως οι ομάδες και οι άνθρωποι που τις απαρτίζουν αγαπούν αυτό που κάνουν και αξιοποιούν το έμφυτο ταλέντο των μελών τους, με μεθοδικότητα, μεταδοτικότητα και πειθαρχία. Δεν είναι τυχαίο πως η αναγνωριστιμότητα των συλλόγων έχει περάσει προ πολλού τα στενά 23x5,5_KARAFAKI.pdf 1 12/4/2017 11:18:06 πμ
Απόλλων Αγίου Δημητρίου (Τοπική Κατηγορία Γυναικών) Αδιάφορη ήταν η παρουσία του Απόλλωνα στη Τοπική κατηγορία. Αφενός διατηρήθηκε σε υψηλά επίπεδα, αφετέρου απέτυχε να κερδίσει την είσοδο στα πλει οφ της ανόδου. Βαθμολογικά απείχε δε αρκετά από τον 4ο Απόλλων Αθηνών
Γιαννης Κυριαζής (ΟΦΚΑ)
και έμεινε με την «έτσι και έτσι» 5η θέση, συγκεντρώνοντας 40 βαθμούς με 15 νίκες και 7 ήττες (είχε κάνει περισσότερες «καθαρές» ήττες από τον Απόλλωνα Αθηνών). Οι Μπραχαμιώτισσες μάλιστα δεν κατάφεραν να αποσπάσουν κανένα θετικό αποτέλεσμα με Κορωπί, Απόλλων Αθηνών και Νίκη Αμαρουσίου, γεγονός που δείχνει την ποιοτική διαφορά του Απόλλωνα με τους αντιπάλους του.
Αθηναϊκή Αγίου Δημητρίου (Β’Εθνική Γυναικών) Η Αθηναϊκή στη δεύτερη σεζόν της στη Β’ Εθνική απέδειξε πως δεν είναι πυρο-
τέχνημα. Αν και η 2η χρονιά ποιοτικά ήταν χειρότερη από τη παρθενική, οι βυσσινί εξασφάλισαν με σχετική άνεση την παραμονή τους στη κατηγορία. Οι αντίπαλοι ήταν σαφώς πιο ισχυροί φέτος, αλλά οι παίκτριες του Γκοβέρινου άφησαν θετικές εντυπώσεις έχοντας 3 νίκες, 1 ισοπαλία, 4 ήττες και 10 πόντους σε οκτώ αγώνες. Σαφέστατα η λέξηκλειδί είναι η υπομονή για το σύλλογο του Αγίου Δημητρίου, αφού διαθέτει έναν ανταγωνιστικό κορμό παικτριών, αλλά και μια σωστή διοικητική οργάνωση που εν τέλει θα μετατρέψει την ομάδα από τακτικό «θαμώνα» της Β’ Εθνικής σε φαβορί για την άνοδο.
Στον Ηρακλή Αγίου Δημητρίου
Ε
ίναι ένας σύλλογος που διαπιστώνεις εύκολα την οργάνωση και «υγεία» που τον χαρακτηρίζει. Δεν λειτουργεί ανδρικά ή γυναικεία τμήματα -γλιτώνει έτσι τη... φαρμακερή μηνιαία κριτική μας- αλλά τα τμήματα υποδομής του πραγματοποιούν του δικούς τους μικρούς άθλους σε ποδόσφαιρο και βόλλευ. Οι προπονητές δεν είναι μόνο προπονητές, αλλά (πολύ περισσότερο) παιδαγωγοί. Ο Ηρακλής Αγίου Δημητρίου μαθαίνει στα παιδιά τα μυστικά της μπάλας και του βόλλευ,χωρίς να ξεχνά πως η σωστή διαπαιδαγώγηση φέρνει και τα γκόλ και τους πόντους. Ο Ηρακλής δεν «ροπαλιάζει» τις αντίπαλες άμυνες για πολύ καιρό τώρα, καθώς ο σύλλογος ιδρύθηκε μόλις πριν από τέσσερα χρόνια και συγκεκριμένα τον Μάρτιο του 2013. Από τη στιγμή της ίδρυσης βέβαια προσέλκυσε το ενδιαφέρον των δημοτών, οι οποίοι απέκτησαν μια εναλλακτική επιλογή για την εκγύμναση των παιδιών τους. Αν και σε νηπιακό στάδιο, ο Ηρακλής ήδη μετρά πάνω από διακόσια μέλη σε ποδόσφαιρο και πετοσφαίριση.
ετών. Εκτός από τα... μπουμπούκια του σωματείου, τα Αστεράκια, ο Ηρακλής διαθέτει ομάδες στις κατηγορίες pro-junior,junior,παμπαιδικό αλλά και παιδικό.
Η ομάδα του Παμπαιδικού στο ποδόσφαιρο (αριστερά ο Σπύρος Φερεντίνος)
Τα τμήματα pro-junior, junior και παμπαιδικό έχουν την ευκαιρία να επιδεικνύουν κάθε χρόνο το ταλέντο τους και... τα δόντια τους στο τουρνουά Δημόπουλος, ενώ το παιδικό στο πρωτάθλημα Μπουρλής. Το παμπαιδικό, δε, διαφοροποιείται λίγο από το κατεστημένο, αφού συμμετέχει και στο Πανελλήνιο Πρωτάθλημα Σάλας, που είναι αναγνωρισμένο από την ΕΠΟ.
Τα Αστεράκια του Ηρακλή (με τον προπονητή Σπύρο Φερεντίνο)
Τα μεγέθη στα δύο αθλήματα είναι δυσανάλογα βέβαια, καθώς στο ποδόσφαιρο, το σωματείο είναι πιο... δραστήριο. Ειδικότερα, σχεδόν 120 παιδιά είναι εγγεγραμμένοι αθλητές στα ποδοσφαιρικά τμήματα που λειτουργούν στο σύλλογο. Λογικό, αφού τα τμήματα που λειτουργούν εξυπηρετούν όλες τις ηλικίες από 5 έως και 16
και αθλήτριες σε βόλλευ και ποδόσφαιρο έχουν παρουσιάσει μια εξαιρετική εικόνα σε αγωνιστικά και εκτός συναγωνισμού πρωταθλήματα, παρά το νεαρό της ηλικί-
Σε πιο... κλειστούς χώρους λειτουργούν τα τμήματα βόλευ του σωματείου με 80 μέλη σε κατηγορίες κορασίδων και παγκορασίδων. Τα τμήματα αυτά συμμετέχουν στο αντίστοιχο πρωτάθλημα της ΕΣΠΑΑΑ, ενώ παράλληλα ο Ηρακλής «τρέχει» 1 προαγωνιστικό και 2 τμήματα ακαδημιών. Αξιοσημείωτο είναι όμως πως οι νεαροί αθλητές
ας του Μπραχαμιώτικου συλλόγου. Την περασμένη χρονιά τόσο το παμπαιδικό όσο και το τμήμα junior τερμάτισαν στην πρώτη θέση του τουρνουά Δημόπουλος, που αποτελεί και τη μεγαλύτερη επιτυχία του συλλόγου στο κομμάτι των υποδομών Αναμφίβολα οι παραπάνω επιτυχίες μαρτυρούν και τη καλή δουλειά που γίνεται στο διοικητικό αλλά πρωτίστως στο προπονητικό κομμάτι. Ο προπονητής του Ηρακλή στο ποδόσφαιρό, Σπύρος Φερεντίνος μας εξήγησε τη δουλειά σε βάθος που γίνεται και την αγωνιστική φιλοσοφία που φέρνει τέτοια εντυπωσιακά αποτελέσματα: «Ο Ηρακλής δημιουργήθηκε με σκοπό την καλλιέργια αλλά και την ανάπτυξη του αθλητισμού στο δήμο, καθώς και τη καλλιέργεια κοινωνικής, αγωνιστικής και αθλητικής συνείδησης στα παιδιά. Επίσης στοχεύει στην ανάπτυξη πολιτιστίκων μορφωτικών και κοινωνικών δραστηριοτήτων για τη σύσφιξη των σχέσεων των μελών του». Ο πολύπειρος προπονητής, με πολλά χρόνια εμπειρίας στα γήπεδα αλλά και στα σχολεία ως γυμναστής τονίζει το πόσο σημαντικό είναι τα παιδιά να απορροφήσουν τις γνώσεις των αθλημάτων και τη σωστή παιδεία από τους κατάλληλους ανθρώπους: «Για αυτό το λόγο η διοίκηση επιλέγει προπονητές ΤΕΦΑΑ με την ανάλογη ειδικότητα. Ο σκοπός είναι όχι μόνο να μυήσουν τα
παιδιά στο άθλημα αλλά και να τα διαπαιδαγωγήσουν». Δεν τίθεται θέμα πως ο Ηρακλής αποτελεί ένα σύλλογο με οργανωτκό προσανατολισμό αλλά και ευαισθησία στη σωστή διαπαιδαγώγηση των αθλητών του, με αυτή τη νοοτροπία να προεκτείνεται στην εκπαίδευση και το σχολείο. Ο Σπύρος Φερεντίνος, όπως και οι υπόλοιποι προπονητές με εμπειρία διαχείρισης των νεαρών ηλικιών φροντίζουν να μεταλαμπαδεύουν εκείνες τις αξίες που θα βοηθήσουν το παιδί να εξισσορροπήσει τις αθλητικές του αναζητήσεις με τις θεμελιώδεις αρετές μιας σωστής σχολικής εκπαίδευσης: «Ο αθλητισμός, ισχυροποιεί την αυτοπεποίθηση του παιδιού, το βοηθά να ξεπεράσει τις αναστολές του και ενδυναμώνει τα συναισθήματά του. Το ποδόσφαιρο, ως κατ’ εξοχήν ομαδικό άθλημα, καλλιεργεί την υπευθυνότητα και την ψυχραιμία, ενθαρρύνει τη συνεργασία και αποθαρρύνει την εγωκεντρική συμπεριφορά {...}.
Οι επιτυχίες δεν άργησαν να έρθουν για τον Ηρακλή
Μαθητές που αθλούνται συστηματικά και οργανωμένα, μαθητές που είναι μέλη μιας ποδοσφαιρικής ακαδημίας ή παιδικής και νεανικής ομάδας ενός συλλόγου, είναι ξεχωριστοί μαθητές. Είναι εξωστρεφείς, συνεργάσιμοι, δραστήριοι και αποτελεσματικοί. Είναι πεισματάρηδες, φιλόπονοι και μεθοδικοί. Είναι προσωπικότητες ανεξάρτητες, είναι συγκεντρωμένοι στα καθήκοντά τους και σταθεροί». Αν λοιπόν τα παιδιά σας είναι έτοιμα για τους δικούς τους αθλητικούς άθλους, ο Ηρακλής έχει τα μέσα αλλά και τη γνώση να τα κατευθύνει σωστά. Και όχι, δεν θα παίξουν με Στυμφαλίδες Όρνιθες ή Λιοντάρια της Νεμέας...
15 15
Οι καρατέκα του ανατέλλοντος Μπραχαμίου. Οι ποιοί;
Δ
ε θα σταθώ στο γεγονός πως οι πολεμικές τέχνες, δεν «πουλάνε» σαν άθλημα, όπως πουλάνε το ποδόσφαιρο, το μπάσκετ, ακόμα και το πόλο(όσο παίρνουμε ακόμα μετάλλια...). Δε χρειάζεστε εμένα, ούτε το Χρήστο Σωτηρακόπουλο να σας πει το αυτονόητο. Ο Έλληνας φίλαθλος ήταν φαν των martial arts όταν ο Ζαμπίδης σφαλιάριζε τίποτα Τούρκους ή ο Ηλιάδης έκανε την Ελλάδα υπερήφανη με ένα μετάλλιο, σε ένα άθλημα (το τζούντο) που η μόνη λέξη που ξέρουμε είναι το ippon (που δε ξέρουμε και τι σημαίνει). Αν έβγαινε κανείς και έλεγε πως υπάρχουν τέχνες όπως το καράτε που εξάγουν Έλληνες πρωταθλητές, φλέρταρε με το τίτλο του ...κουλτουριάρη των σπόρ. Όχι φίλε αναγνώστη, δεν ξέχασα το ταε κβο ντο και δεν ξέχασα το Μιχάλη Μουρούτσο. Απλώς έχω κουραστεί να το αναφέρω. Έχω κουραστεί να αφιερώνω την ίδια συγγραφική φόρμουλα για τα κατορθώματα του Αίαντα στην εφημερίδα μας, ενώ μέχρι πρότινος προσπαθούσα στις αθλητικές μου σελίδες να «στριμώξω» ίσα ίσα τις επιτυχίες των σωματείων του καράτε του Αγίου Δημητρίου. Διότι γνωρίζω, και δεν στηλιτεύω τς επιτυχίες του Αίαντα και το πόσο υπερήφανους μας κάνει και φυσικά δεν εξαπολύω κάποια παράλογη και ανευ λόγου επίθεση προς το σύλλογο, αλλά από ένα σημείο και μετά ένιωθα πως... κάποιον ή κάποιους αδικώ. Ο Αίαντας άλλω-
στε έχει ξεφύγει από τον υπόλοιπο ανταγωνισμό, ακριβώς επειδή το ταε κβο ντο, λόγω ενός μπαράζ συγκυριών έχει κάποια αναγνωρισιμότητα και προσέλευση. Εδώ το καράτε δίνει αγώνα απλώς για να συμπεριληφθεί στους επόμε-
τυχίες που κάνανε από κάποια διαδικτυακή ανάρτηση, χαμένη στη ροή ειδήσεων. Διότι είναι ξεκάθαρο πως οι απανταχού τζούνιορ και νέοι καρατέκα των σωματείων του Μπραχαμίου δεν θα παρουσιαστούν ποτέ ως οι επόμενες ελ-
του Γκότζου Και θα συνεχίσουν να κερδίζουν το θαυμασμό των γονιών τους, των προπονητών τους και των φίλων τους. Τι θα κερδίσουν όμως πραγματικά από τους υπόλοιπους; μια αναμνηστική φωτογραφία με τη τοπική αυ-
νους Ολυμπιακούς Αγώνες. Καλά, δε περίμενε εμένα η Brotherhood MFT η το Γκότζου –Και Καρά τε για να αναδειχθούν οι αθλητές του. Αυτό το κάνανε έμπρακτα στα τουρνουά που έχουν συμετάσχει μέχρι τώρα. Απλώς με ενόχλησε προσωπικά που έπρεπε να μάθω για τα μετάλλια που μαζέψανε και τις επι-
πίδες του Ελληνικού αθλητισμού, επειδή ακριβώς δεν μπορούν να στείλουν την μπάλα με ακρίβεια στο παραθυράκι της εστίας ή να πετυχαίνουν double-double σε κάθε αγώνα. Αθλητές όπως ο Νίκος Γρίβας και η μικρή Κωνσταντίνα Χρυσοπούλου της Αδερφότητας ή η Πένυ Κουλουρίδου και Βασίλης Τσέβης
τοδιοίκηση(αν είναι τυχεροί), ένα μπράβο και πέντε γραμμές σε τυχάρπαστα σάιτ; Τα μετάλλια που κερδίζουνε αυτά τα παιδιά δεν είναι... φτιαγμένα από σοκολάτα και είναι ενδεικτικά του τι μπορούνε να κάνουν. Έχουν αποδείξει πως το κατέχουν το άθλημα. Δε θα έπρεπε να δίνουν μάχη για να αποδείξουν κάτι και σε μας.