STRP Festival Guide 2011 by STRP Biënnale

MUSIC, ART & TECHNOLOGY FESTIVAL

November 18–27

KLOKGEBOUW, EINDHOVEN

INDEX EXPO 13 17 27 45

1958–1980 1980–2000 2000–NOW FLASHBACK CUBE

MUSIC 49 VRIJDAG / FRIDAY 18-11 50 ZATERDAG / SATURDAY 19-11 55 ZATERDAG / SATURDAY 26-11 61 66 71 72 74 76 80

PERFORMANCE CUBICLE PERFORMANCES CINEMA TALKS SYMPOSIUM STRP RADR STRP Talent Pit

MORE 82 Workshops 82 STRP School 83 E-SPHERE 88 Openingstijden / Opening hours

INFO

KLOKGEBOUW €

COINS BAR TOILETS LOCKERS FOOD CIGARETTES

35 34

FIRST AID

LIGHT CAFE

STRP 1

E-SPHERE POINT

38 37 39

4 5 32 31

6 33

STRP 2

EXPO

2 10

19 23

20 22 21

MAP

< 19 – 24 are located on the 2nd floor

EXPO INDEX 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 23 24 25 26 27 28 29 30 31 32 33 34 35 36 37 38 39 40

Bart Hess – Echo (projection) / Arno Coenen – Deus X Machina & Time To Bone Remixxx Daan Roosegaarde – Dune Marnix de Nijs & Edwin van der Heide – Spatial Sounds Bert Schutter – Mill X Molen Floris Kaayk – JuxtaPosis, The Origin of Creatures, Metalosis Malgina & The Order Electrus (projection) Mark Bain – Disco for N/one Lucas Maassen – Nano Chair 2.0 Varèse, Xenakis, Le Corbusier – Le Poème Électronique (projection) Marnix de Nijs – Exploded Views 2.0 Geert Mul – Transfer Points Jeffrey van Oers – Ambisonic Flightcase Flashback Cube Geert Mul – God’s Browser Nick van den Elzen & Pim Duijf – Control STRP Talent Pit projections Bill Spinhoven – I/Eye Cubicle Judith Nab – Nightshot Edwin van der Heide – DSLE -2- Macular – Phase=Order Evelina Domnitch & Dmitry Gelfand – Hydrogeny Telcosystems – 12_series Jeffrey Shaw – The Legible City Sander Veenhof – TIBB - World’s first AR Rabbit Theo Jansen – Strandbeesten (projection) JODI – Max Payne Cheats Only (projection) V2_Institute for the Unstable Media – Palm Top Theater Macular – Revolve Daan Roosegaarde – Intimacy 2.0 Erik Hobijn – The Delusion of Self Immolation (projection) Bram Snijders & Carolien Teunisse – RE: Arthur Elsenaar – Face Shift (projection) Dick Raaijmakers – Grafische Methode Fiets (projection) Edwin van der Heide – Evolving Spark Network The Light Café features the following art games: Lieven van Velthoven – Room Racers, Fourcelabs – Dance Engine and Paul Vranken & Klaas van der Molen – Shadow Disco Students Industrial Design TU/e – Feels like Play, Looks like Play Light Café Cinema Jonas Vorwerk & Yoren Schriever – Pixels LumaFluid Kijkbuiskinderen – TELEVISION EXPO INDEX

38 / 39 27 20 17 39 20 32 13 29 24 40 45 31 36 80 19 66 63 31 35 32 35 18 34 21 28 34 36 33 / 61 24 38 25 14 28 42 44 71 42 44

Welkom op STRP Festival 2011 Dit is een bijzonder jaar voor STRP, het festival viert zijn vijfde editie! Reden genoeg om eens goed uit te pakken met een nog nooit vertoonde overzichtstentoonstelling van 50 jaar Nederlandse mediaen technologische kunst. Dit geeft ons meteen de mogelijkheid om een aantal van onze favoriete kunstwerken nóg een keer te laten zien. STRP zou STRP niet zijn als we daarnaast niet vele internationale topartiesten die cross-overs maken tussen kunst en muziek, op het programma hebben staan. Denk aan de wereldwijd bejubelde Amon Tobin, die in zijn visuele live show ISAM gebruik maakt van spectaculaire videomapping- en samplingtechnieken waarmee in de mediakunstwereld al jarenlang geëxperimenteerd

werd, maar die nu ook doorgedrongen zijn tot de populaire cultuur en muziekwereld. Na vijf edities is STRP inmiddels uitgegroeid tot het grootste Music, Art & Technology festival van Europa. Dit hebben we mede te danken aan onze vele partners die al jarenlang vertrouwen in ons hebben. Ook de samenwerkingsprojecten die we doen met onze high tech partners zoals bijvoorbeeld Philips, NXP en de TU/e maken STRP wat het is en helpen ons om in de toekomst voorop te blijven lopen als vernieuwend kunstenfestival. Iedereen bedankt voor de support. En vooral: have fun!

Welcome to STRP Festival 2011 This is a very special year for STRP: the festival is celebrating its fifth edition! The anniversary is just the occasion to go all out with the first-ever exhibition dedicated to 50 years of Dutch media and technological art. In addition to gladly seizing the opportunity to share several of our favourite masterpieces again, STRP would not be STRP without a fantastic line-up of dozens of acclaimed international artists who mix art and music. Such as global sensation Amon Tobin, whose live show ISAM incorporates spectacular video mapping and sampling techniques with which the media art world has been experimenting for years, and have now infiltrated pop culture and the music scene.

By now, STRP has grown to become the largest music, art & technology festival in Europe. We could not have done it without the many partners who have put their trust in us year after year. The collaborative projects with our high tech partners including Philips, NXP and TU/e, too, make STRP what it is, and ensure our future as an innovative arts festival on the cutting edge. Many thanks to everyone for the support. Most of all, have fun!

Frens Frijns STRP Festival Director WELCOME

Fifth edition of STRP 50 years of electronic art INE POPPE

A naked cyclist takes 30 minutes to travel 10 metres. A suicide machine roasts a person like a steak: rare, medium or well done. Driven by the wind, creatures made of PVC piping roam a beach. A million Flickr photos light up, and a little further down computer code dances across the wall. An electric ceiling discharges above your head, crackling so loudly that it gives you goose bumps. And then there is the smallest piece of furniture in the world: invisible, a nano chair.

Highlights The annual art, music and technology festival STRP is entering its fifth edition. With its Design Academy, Technical University, the Philips group and dozens of IT companies, Eindhoven is the perfect city to experience what happens when art and technology enter into a pact. To celebrate the fifth anniversary, the highlights of technological art from the past 50 years will be on display. Roaming through an imposing factory building, a visitor encounters an extremely diverse array of art: some of the works date back more than 20 years, while others are more recent. The artists are connected by the desire to experiment: to see what is possible with technology – and the joy is positively palpable. Pioneers The renowned video presentation Poème Électronique has been referred to as the first “multimedia work of art.” For the 1958 World’s Fair, Philips approached the architect Le Corbusier. His assignment was to show what technological advancement had to offer humankind. The result was a gesamtkunstwerk, a sound poem in which architecture, sound and sight merge. Imagine a specially designed room filled PREFACE

with electronic music by Varèse (very modern at the time) issuing from 400 speakers, accompanied by giant slide projections of everything from birth, death, destruction and the miracles of technology. It was said that the music seemed to “drip down the walls.” Varèse spent over six months crafting the composition with engineers from Philips’ NatLab, where artist Dick Raaijmakers worked between 1954 and 1960. Using the pseudonym Kid Baltan, an a nagram for “Dik Natlab,” he was involved in electronic music, too. But Raaijmakers cannot be pigeonholed. He experimented to his heart’s content with installations, performances, “instructive pieces” for string ensembles and “graphic methods” for tractor and bicycle. In Raaijmakers’ Method Bicycle we see a documentation of a “re-enactment”: a nude bicyclist covers a distance of 10 metres very slowly, and dismounts. The endeavour takes a total of 30 minutes to complete. As the bicycle is pulled by a motorised winch and steel cable, the cyclist is lifted up off the saddle in slow motion, his leg moves back and he dismounts the bicycle at extremely low speed. The silence created by the concentration of the nude performer causes the viewer to acutely hear his heartbeat and breathing. You see his muscles quivering. The simple act of “dismounting a bicycle” becomes breathtakingly thrilling. Another pioneer presented by STRP is Gerrit van Bakel. He, too, experimented with slowness: he built machines that advance by mere centimetres over the course of millions of years. Agonisingly slow. Punk and social criticism The machine art of the Eighties was an extension of the squatters’ movement and punk, the “DIY” culture. Fire artist Erik Hobijn is one of its exponents. He built a massive installation that he named Delusions of Self-Immolation, a suicide machine. Covered with flame retardant gel, the subject stands on a revolving platform between a flamethrower and a water hose. The flame comes from behind. The user is exposed to the flamethrower for approximately ½ second and automatically rotated towards the ex-

tinguisher, which immediately puts out the flames. The actual time during which subjects are actually on fire is extremely brief—approximately 0.4 to 0.8 seconds —to prevent them from actually burning. Hobijn and his work are illustrative of the way in which technology was used with a post-apocalyptic aesthetic during the punk and squatter era. The work contained an unmistakable element of social criticism without being pedantic. It was rebellious, energetic. The same could also be said about Jodi.org: Joan Heemskerk and Dirk Paesmans, Internet and game pioneers. In the Nineties, they made art that manipulated the computer’s operating system and the user’s fear of computer viruses. JODI uses computer iconography the way that a painter uses paint: you click and error messages, pop-up windows and arrows tumble across the screen. The effect is a confusing graphic spectacle. At the time, it sowed panic among many people, who mistakenly believed that this “weird The artists sort of art” had “broken” are connected their computer.

by the desire to experiment: to see what is possible with technology ...

Technological art acquires added value when you look at it in terms of time and context. The interactive installation The Legible City by Jeffrey Shaw was shown for the first time in 1989. Astride a stationery bike, you cycle your way through huge coloured letters that form words, streets and sentences: a city. The landscape of letters is based on the map of New York. You cycle through excerpts from stories and condensed urban histories projected on the wall in front of you. The installation Spatial Sounds by Marnix de Nijs and Edwin van der Heide takes your breath away in an entirely different manner. The work has a savage beauty to it. The violent installation dates back to 2000, a little over a decade after Shaw’s more subdued work. The audience is startled by a speaker, which spins through the air with brute force like a washing machine gone haywire. As soon as someone approaches, the box emits loud, pulsating sounds.

PREFACE

From net.art to Augmented Reality Today’s generation of technical artists is represented, too, of course. There has been a perceptible shift from machine and installation art (via net.art) to robotics, mobile telephones, augmented reality, “intelligent” fashion, and nano and game technology. Augmented Reality was made popular by the smartphone. A screen (or pair of glasses) is used to add another layer over reality. Originally unsolicited, artist Sander Veenhof’s telephone application for the Museum of Modern Art (MoMA) in New York allows you to see art that is not officially part of the collection hanging on the museum’s walls: these are three-dimensional virtual objects. For STRP, he came up with something new: a real live rabbit named Tibb, who lives in a cage with a webcam aimed at it. The cage has blue screen walls, which are similar to those in a television news studio. Using their smartphone screen or iPad, festival visitors can take the live rabbit with them and let the virtual version hop around freely at home in real time. Tibb AR -Rabbitt reads the same backward as forward, which is reminiscent of the Kid Baltan Dik Natlab anagram.

ers. When you approach the model in her high tech outfit, the material covering her body slowly becomes transparent: Intimacy 2.0. Mature art form The exhibition presents an overview of the developments in the Netherlands. Technology has made significant advances during the past 50 years but the artists’ inspiration has remained more or less the same. Some use technology to express social criticism; others play around with the possibilities. The combined result is a journey filled with associations: a fascinating timeline of 50 years’ worth of art and technology. Bringing so many works together allows you to see parallels, and the historic context adds relevance to the installations. STRP makes it clear that the combination of technology and art is reaching the stage of maturity: there is a canon of experimental artists worthy of respect. Where technology was only sparsely available in the past, now there is an arsenal of opportunities and an international community that is stronger than ever thanks to network technology.

Some AR artists call themselves “cyber acti vists” who “squat” official spaces (art museum or otherwise). After all, using GPS coordinates you can leave virtual objects everywhere, whether it is a sculpture inside the Palace on Dam Square in Amsterdam, or flowers on a grave. Another new generation artist and designer, Daan Roosegaarde, made a name for himself with playful interactive installations such as Dune. As visitors walk down a long corridor of artificial beach grass, the sounds made by visitors (for example by coughing, singing, or shouting) cause the tips of the blades to light up. They react to sounds and produce a wave of light. It is as if you are walking through sand reeds, traversing a dune landscape that shifts with your movements. During the past few years, Roosegaarde has been focusing on fashion, too. The exhibition includes a woman wearing a dress that Roosegaarde created in cooperation with a pair of fashion design10

PREFACE

Q&A Louis Zacharilla

STRP Festival’s slogan is: art loves technology. What comes to mind if you read a sentence like this?

In what sense are festivals like the STRP Festival an important asset within the context of an Intelligent Community?

That it is incomplete. There is one word missing in order to consummate the “love” between art & technology. That word is “community.” I believe community is the offspring of this love affair and the beneficiary in many ways.

They are absolutely important. STRP demonstrates a communal, or tribal capacity for innovation and forward-thinking. It builds upon the greatness of Dutch art and genius, which has fed the economy like fresh spring water. From the perspective of marketing, it sends up a signal, like a flare in the evening sky, that this is a place to be illuminated. It is a good thing.

This year, Eindhoven is Intelligent Community of the Year. What is an Intelligent Community and what exactly made Eindhoven win this year?

Your newest book deals with the marriage between art and technology. How do you see the future of a symbiosis between art and technology, and what can it lead to?

It is many things, really. At its simplest it is a geographical place preparing itself for life in the 21st century by understanding that the relationships between distance, everyday community living and economic and social potential need to be looked at quite differently. It uses that most impressive software every designed: human thought and capacity, to ensure that an Intelligent Community evolves. We evaluate communities based on six criteria or indicators, beginning with an examination of their access technologies (broadband, WiFi, etc) and concluding with aspects that include marketing and the use of ICT to enable better healthcare delivery. But these are technical aspects. What truly established Eindhoven as this year’s Intelligent Community of the Year was its collaboration, and the way it brings innovations to the table for the entire community to feast from. This includes art, which is essential in order to “feel” innovation.

My new book concentrates on art as a cultural component which is unique to a community. Once it is linked to technology, great things can happen. Again, to simplify the idea, the symbiosis of art & technology can lead to a range of new economic expressions. This is important because innovation is going to be increasingly important to the new economy. It will also lead to enhanced production of “social capital,” which is essential in finding solutions to the most perplexing challenges of governance and our interactions as the ones being governed. We need creativity here as well, or we risk losing control of our technology and our communities.

Q&A

EXPO

Gratis Rondleidingen Op beide zaterdagen en zondagen is er om 14.00 en 16.00 uur een gratis rondleiding. Inschrijven kan bij de infobalie. Free Guided Tours STRP offers free guided tours on both Saturdays and Sundays at 2pm and 4pm. Please register at the information desk. 12

1958–1980 De poëzie van techniek Kunstwerken uit deze experimenteerfase laten veelal de schoonheid en de poëzie van de techniek zien en de beloftes die zij in zich draagt. Het mooiste voorbeeld hiervan is misschien wel het Poème Électronique, gemaakt voor de wereldtentoonstelling in 1958. In dit multimediakunstwerk ‘avant la lettre’ wordt met beeld, geluid en licht een utopische toekomst geschetst door de komst en beschikbaarheid van nieuwe technologieën. Pioniers zoals Dick Raaijmakers en Gerrit van Bakel maken de droom en verbeelding achter de technische functionaliteit zichtbaar in performances, experimenten en machines. 1958-1980 The poetry of technology Works of art from this experimental phase primarily show the beauty and poetry of technology and the promises it holds. Arguably the loveliest example is Poème Électronique, which was created for the 1958 World’s Fair. This paragon of multimedia art uses sound, light and image to sketch a utopian future through the advent and accessibility of new technologies. Pioneers including Dick Raaijmakers and Gerrit van Bakel make the dream and imagination behind the technical functionality visible in performances, experiments and machines.

Varèse, Xenakis, Le Corbusier Le Poème Électronique – 1958 (PROJECTION)

In 1956 gaf Philips de opdracht aan de beroemde architect Le Corbusier om een paviljoen te bouwen voor de wereldtentoonstelling in Brussel. Le Corbusier besloot om niet de zoveelste bedrijfstentoonstelling te ontwerpen, maar vertelde Philips dat hij een ‘elektronisch gedicht’ zou maken over de technologische ontwikkeling van de mensheid. Samen met de componist Edgar Varèse, de architect Iannis Xenakis en de cinematograaf Philippe Agostini, ontwierp hij een opzienbarend kunstwerk waarin licht, geluid, film en architectuur gecombineerd werden tot een ongekend multimediaspektakel. In de binnenruimte van het futuristische paviljoen op

In 1956 Philips commissioned the renowned architect Le Corbusier to build a pavilion for the World’s Fair in Brussels. Le Corbusier wished to avoid designing yet another industrial exhibit and told Philips that he would create an “electronic poem” about the technological development of mankind. Together with composer Edgar Varèse, architect Iannis Xenakis and cinematographer Philippe Agostini, Le Corbusier developed a spectacular work of art in which light, sound, film and architecture merge to form a revolutionary multimedia spectacle. Five hundred visitors gather inside the futuristic pavilion at the World’s Fair. The excitement is palpable. While an introductory text is

EXPO

de Wereldtentoonstelling staan vijfhonderd bezoekers met spanning te wachten op wat komen gaat. Terwijl een inleidende tekst geprojecteerd wordt op een wand, klinken links en rechts zoemende en oscillerende klanken uit weggewerkte speakers. Een pop van een naakte vrouw in de nok van het paviljoen licht op wanneer ultraviolette lichten over de schuine zijwanden flitsen. Mensen schrikken van de vreemde elektronische tonen die op hen af komen rollen vanuit de verte van het paviljoen. Le Poème Électronique vertelt het verhaal van de mensheid en haar streven naar harmonie in een steeds technologischer wordende samenleving. Midden jaren ’50 is technologie een bron van hoop, inspiratie en optimisme. Thuis zit de familie gekluisterd aan radio of zwart-wit televisie, in de straten rijden de eerste betaalbare auto’s, en de Russen lanceren de eerste satelliet Sputnik. Het is in deze tijd dat de componist Varèse op Strijp-S samenwerkte met Natlab-technici om Le Poème Électronique, als een van de eerste multimedia kunstwerken, mogelijk te maken.

projected on the wall, oscillating sounds issue from the left and right from hidden speakers. A nude female mannequin at the top of the ceiling lights up as ultraviolet lights flashed across the diagonal side walls. The audience is startled by the weird electronic sounds cascading over them from somewhere far off in the distance in the pavilion. Le Poème Électronique tells the story of mankind and the quest for harmony in an ever-increasingly technological society. In the mid-1950s, technology is a source of hope, inspiration and optimism. At home, families gather around the radio or the black and white TV set. In the streets, the first affordable cars cruise around. In space, the Russians launch Sputnik, the first satellite. It’s in this context that the composer Varèse spent several months working with the Natlab technicians on Le Poème Électronique, one of the first multimedia artworks in Dutch history.

Dick Raaijmakers Grafische Methode Fiets – 1979 (PROJECTION)

Een naakte man zit op een fiets en wordt extreem langzaam naar voren getrokken door een gemotoriseerde windas en stalen kabel. Met een snelheid van nog geen 0,5 cm per seconde wordt de fietser van zijn zadel en pedalen gelift, waardoor hij gedwongen wordt om een afstappende beweging te maken. Op deze extreem langzame snelheid tilt de fietser zijn been over het zadel, zonder deze aan te raken of er op te leunen. Deze op zich simpele manoeuvre wordt uitgestrekt over een half uur waardoor het ongelooflijk veel concentratie en kracht vereist van de blote fietser. De inspanning wordt hoorbaar middels sensoren die zijn hartslag, bloedsomloop en ademhaling meten. Tegelijkertijd zie je zijn spieren trillen. Nog nooit was van je fiets afstappen zo adembenemend spannend. De ‘Grafische Methode Fiets’ van pionier Dick Raaijmakers is geïnspireerd op het werk van de 14

A nude man is seated on a bicycle that is being pulled extremely slowly by a motorised winch and steel cable. Travelling at less than 0.5 cm per second, the cyclist is propelled upwards and out of the saddle and pedals, forcing him to dismount. At this excruciatingly low speed the cyclist sweeps his leg over the saddle without touching or leaning against it. This simple manoeuvre is stretched out over a period of 30 minutes, which demands an incredible amount of concentration and strength on the part of the cyclist. His exertion is audible via sensors measuring his pulse, blood circulation and breathing. You have never seen anyone dismount a bicycle so slowly! The Graphic Method Bicycle by pioneer Dick Raaijmakers was inspired by the work of French physiologist and film innovator Etienne-Jules Marey (1830-1903). In 1878 Marey developed a technique called “chronophotography,” which he discussed in

EXPO

Franse fysioloog en filmpionier Etienne-Jules Marey (1830-1903). In 1878 ontwikkelde Marey de techniek “chronofotografie” die hij beschreef in zijn werk La méthode graphique. Deze techniek gebruikte hij om fysieke bewegingen vast te leggen in series van fotografische afbeeldingen. In het klassieke werk ‘Grafische Methode Fiets’ heeft Dick Raaijmakers deze techniek omgedraaid en uitgestrekt; de fotoachtige bewegingen worden hier juist tot leven gebracht. Dick Raaijmakers won dit jaar de prestigieuze Witteveen+Bos Award.

his work La méthode graphique. He used the technique to record physical movements in a series of photographic images. In the classic work Graphic Method Bicycle, Dick Raaijmakers reverses this technique and stretches it out, thus bringing a photo-like movement to life. This year, Dick Raaijmakers won the prestigious Witteveen+Bos Award. Credits: The 2008 performance is executed by artists Bart Visser and Edwin van der Heide, who studied under Dick Raaijmakers, and is produced in cooperation with Paul Beuk, Steim and V2_.

Gerrit van Bakel Tarim Machine (FLASHBACK CUBE / PROJECTION)

De ‘Tarim Machine’ (1982) van Gerrit van Bakel is een klassieker in de Nederlandse geschiedenis van technologische kunst. Vier gesloten buizen met een lengte van zes meter en een doorsnee van vijftien centimeter vormen het chassis van de Tarim-machine. De dertien spaakpoten van de vier spaakwielen hebben elk een eigen, beweeglijk voetje. Ieder wiel heeft een eigen, zelfstandig functio-

The Tarim Machine (1982) invented by Gerrit van Bakel is a classic in the history of Dutch technological art. The machine’s chassis consists of four closed tubes measuring six metres in length and 50cm in diameter. Each of the 13 spokes in the four wire wheels has a moveable foot. Each wheel has its own separately functioning kinetic mechanism: the lever and cogwheel are visible. The Tarim Machine

EXPO

nerend bewegingsmechanisme waarvan hefboom en tandwielen zichtbaar zijn. De ‘Tarim-machine’ is een zelfstandig, extreem langzaam-lopende machine, een traag dierlijk wezen. Het Tarim-bekken is een gebied ten noorden van Tibet, bijna zo groot als Europa. Het is meer dan 1100 kilometer lang, een snelheidsraket gaat daar in één uur dwars doorheen. De machine van Gerrit van Bakel doet er echter meer dan 30 miljoen jaren over.

is an autonomous machine that advances at a glacial pace; a slow-moving creature. The Tarim basin is a region nearly the size of Europe to the north of Tibet. It stretches over 1100 kilometres. A cruise missile would cover it within an hour. The same journey will take Van Bakel’s machine 30 million years. Credits: Tarim Machine: Gerrit van Bakel (1982); film clip: Erik van Zuylen (1994). The Tarim Machine is permanently on display in the main building of the Eindhoven University of Technology.

Gerrit van Bakel – Tarim Machine 16

1980–2000 Uitnodiging tot interactie In deze periode worden kunstenaars kritischer van toon en hun werk stelt vragen over de invloed van nieuwe media en technologie op de wereld en de mens. De machinekunst uit de jaren ‘80 ligt in het verlengde van de kraakbeweging en de punk. In de post-apocalyptische esthetiek en rebelse aard schuilt een zekere maatschappijkritiek zonder belerend te zijn. En dan, 1993: het world wide web wordt opengesteld voor iedereen. Internet en game-pioniers spelen met besturingssystemen van computers en de angst van de gebruiker voor computervirussen. In deze periode ontstaan ook de eerste interactieve (video)installaties die de ‘kijker’ heel direct uitnodigen een relatie aan te gaan met het werk. Het kunstwerk praat terug naar de bezoeker. 1980 – 2000 Invitation to interact Artists adopt a progressively critical tone and their work poses questions about the influence of new media and technology on the world and humankind. The machine art from the 1980s is an extension of the squatter movement and punk scene. Behind the post-apocalyptic and rebellious nature is a certain social criticism without being preachy. And then in 1993: the worldwide web becomes accessible to everyone. Internet and game pioneers play around with computer control systems, preying on users’ fears of viruses. This is also the era that marks the arrival of the first interactive installations (including video) that boldly invite viewers to engage with the work up close and personally. The art talks back.

Bert Schutter Mill X Molen – 1982

Bert Schutter’s Mill X Molen is een klassieker in de Nederlandse mediakunst. Twaalf grote monitoren zijn opgesteld in de vorm van vier wieken van een molen in ruststand. Op ieder scherm zie je een derde gedeelte van een molenwiek, zodat elke rij van drie monitoren één wiek weergeeft. Het spannende van deze videosculptuur zit ‘m in het contrast tussen de statische monitorconstructie (met molenw ieken in ruststand) en het dynamische harde, zoevende geluid van de draaiende wieken en de bewegende beelden op de monitoren. De beweging lijkt zo ‘uit’ de monitoren te breken. Bert Schutter maakt als kunstenaar graag gebruik van video. Mede door het verschijnen van

Bert Schutter’s Mill X Molen is a classic in Dutch media art. The twelve huge monitors are arranged in the shape of the four sails on a windmill at rest. The sails form a Maltese cross, with three monitors to each sail. Each screen shows a third of a windmill sail to create a single sail in each row of three monitors. The contrast between the static monitor set-up (the idle windmill sails) and the dynamic loud, whooshing sound of the churning sails and the moving images on the monitors creates the tension in this video sculpture. The movement seems to jump out of the monitor screens. As an artist, Bert Schutter enjoys using video. In the Sixties, technological art consisted largely of

EXPO

de eerste draagbare videocamera (de PortaPak) bestond de technologische kunst in de jaren ’60 vooral uit videokunst. Werd videokunst in het begin vooral ingezet om performances vast te leggen, algauw werd video gezien als kunstvorm op zich. In samenwerking met de videogalerie Montevideo (de voorloper van het huidige Nederlands Instituut voor Mediakunst) produceerde hij in de jaren ’80 enkele werken, waaronder Mill X Molen.

video art thanks in part to the invention of the first portable video camera: the PortaPak. Originally primarily a means to capture performances, video quickly evolved into an art form of its own. In the late Together with the Montevideo video gallery, which was the predecessor of today’s Netherlands Media Art Institute, Schutter produced several works in the Eighties, including Mill X Molen. Credits: distribution: Netherlands Media Art Institute

Jeffrey Shaw The Legible City – 1988/1991

‘The Legible City’ (De leesbare stad) is een 3D-digitale voorstelling van de stad Amsterdam. Met behulp van een speciale fiets kun je zelf door deze stad reizen. De visuele architectuur van de stad waar je doorheen fietst bestaat uit materiaal uit de Amsterdamse stadsarchieven en letters en teksten, geschreven door Dirk Groeneveld. De echte architectuur is dus vervangen door een conceptueel systeem dat je moet lezen. Fiets, kijk en lees, en laat je opgaan in deze surrealistische vormenwereld! Jeffrey Shaw is een grensverleggende grootheid binnen de mediakunst. Sinds eind jaren ’60, experimenteert Shaw met nieuwe vormen van interactiviteit en virtualiteit. ‘The Legible City’ is een klassiek en iconisch werk geworden, waarmee Shaw wordt gezien als pionier van de interactieve mediakunst in de jaren ’90. Professor Shaw was oprichter en directeur van het bekende ZKM Instituut voor Visuele Media in Karlsruhe. Sinds 2003 is hij directeur van 18

The Legible City is a 3-D digital rendering of three cities, including Amsterdam. Take a seat on the special bicycle and start exploring. The architectural landscape is formed by letters and texts by Dirk Groeneveld and material from the Amsterdam city archives. The real topography is replaced by a conceptual system that requires you to read. Riding, looking and reading compel you to dive into the picture. Lose yourself in the total immersion! Jeffrey Shaw is an innovative master of media art. Shaw began experimenting with new forms of interactivity and virtuality in the late Sixties, an era of performance and expanded cinema. Regarded as an iconic work today, The Legible City cemented Shaw’s reputation as a pioneer of interactive media art in the Nineties. Professor Shaw was the founder and director of the renowned ZKM Institute for Visual Media in Karlsruhe, Germany. In 2003, he was appointed director of the iCinema Centre at the University

EXPO

het iCinema Centre aan de Universiteit van South Wales (Sydney) waar hij werkt aan nieuwe vormen van cinema. In de jaren ’80 werkte Shaw regelmatig in Nederland, onder meer samen met de kunstenaars Dirk Groeneveld en Theo Botschuijver.

of South Wales in Sydney, Australia, where he is involved in new forms of cinema. Shaw spent quite a bit of time in the Netherlands in the Eighties, working with artists including Dirk Groeneveld and Theo Botschuijver.

Credits: concept and realization: Jeffrey Shaw, Dirk Groenewald (text); execution: Gideon May and Lothar Schmitt (software), Huib Nelissen (hardware); cooperation: Dutch Ministry of Education, Culture and Science. This work is on loan from ZKM – Center for Art and Media Karlsruhe

Bill Spinhoven I/Eye – 1993/2010

Zonder dat we het merken wordt ons dagelijkse doen en laten in de gaten gehouden door verborgen camera’s en andere surveillance-apparatuur. Big Brother is wachting you. Meestal word je onmerkbaar bespied, de interactieve installatie ‘I/Eye’ begluurt je daarentegen open en bloot. ‘I/Eye’ is een reusachtig oog dat het scherm van een videomonitor geheel vult. Oog in oog met ‘I/Eye’ ervaar je aan den lijve wat het is om, bijna als een ding, bekeken en gevolgd te worden. Wie is hier nu de kijker? Bill Spinhoven is een pionier in de Nederlandse mediakunst. Hij behoort tot de groep kunstenaars die in de jaren ’90 experimenteerden met nieuwe vormen van interactie, wat leidde tot de overgang van analoge videokunst naar digitale mediakunst.

Every day, we go about our business, unaware of the various hidden cameras and other surveillance equipment that tracks and records our movements. Big Brother is watching you. Usually you do not realise that you are being spied on. Not so with ‘I/Eye’. Comprising a giant eye that takes up the entire video monitor screen, the interactive installation brazenly ogles you. Face to face with ‘I/Eye’, you discover exactly what it is like to be watched and followed, almost as if you were an object. Who is really the viewer here? Bill Spinhoven is a pioneer in Dutch media art. He belongs to the group of artists who experimented with new forms of interaction in the Nineties, the result of which was the transition from analogue video art to digital media art.

Mark Bain Disco for N/one - 2001

Een goede nachtclub heeft ruimtes voor verschillende VIPs. Hoe belangrijker je bent, hoe kleiner de private lounge. ‘Disco for N/one’ van Mark Bain (NL/USA) kun je dan ook zien als de u ltieme individuele nachtclub. De pionier Mark Bain is bekend van zijn audio/video-installaties en interactieve werken in de jaren ’80, een tijd waarin technologische kunst en haar toeschouwers emancipeerden. In het inmiddels iconische werk ’Disco for N/one’ biedt Mark Bain de kijker een ervaring die eigenlijk niet te voelen is. Open de geactiveerde wenskamer en ontdek het zelf!

Marnix de Nijs & Edwin van der Heide Spatial Sounds - 2000/2001

‘Spatial Sounds’ is een interactieve installatie van Marnix de Nijs en Edwin van der Heide. Een speaker is gemonteerd op een roterende arm van enkele meters lang. Als een waakhond scant de machine de omgeving af, op zoek naar argeloze bezoekers. De krachtige motor zwelt aan en gaat steeds sneller, je voelt de lucht tegen je wang als de machine voorbij raast. Ervaar hoe het is om geïntimideerd te worden als de machine je aanwezigheid opmerkt met 100dB en met een snelheid van 100km/h op je afkomt. Durf je mee te gaan in dit spel van aantrekken en afstoten, tussen mens en machine? Let op: hou de schermen in het gebouw in de gaten om te kijken wanneer de installatie draait.

A proper club has special VIP rooms. Typically, these range in size and the more important you are, the smaller the private lounge. With that in mind, Disco for N/one by Mark Bain (NL/USA) is the ultimate individual nightclub. Pioneer Mark Bain is renowned for his audio/video installations and interactive works in the Eighties, an era that was marked by the emancipation of technological art and its audience. In his now iconic Disco for N/one, Mark Bain offers viewers an experience that is actually impossible to feel. Open the activated desiring room and see for yourself!

Spatial Sounds is an interactive installation by today’s heroes Marnix de Nijs and Edwin van der Heide. A speaker is mounted on a rotating arm that extends several metres. Like a guard dog, the machine scans the area, searching for unsuspecting visitors. The powerful engine revs and starts going faster and faster. You can feel the rush of air against your face as the machine roars past. Find out just how intimidating it feels when the machine detects your presence and comes after you at 100dB and a speed of 100 km/h. Are you brave enough to engage in this game of push and pull between human and machine? Please note: check timings of the performance on the screens in the building.

Theo Jansen Strandbeesten – 1990 (PROJECTION)

Theo Jansen is kunstenaar-uitvinder. In 1980 bouwde hij een vliegende schotel (vijf meter door snede, flitsende lichten en een piepend geluid) die over Delft vloog en de stad in beroering bracht. Maar het bekendst is Theo Jansen door zijn Strandbeesten. Al twintig jaar werkt Theo Jansen (1948) aan deze k inetische sculpturen in de vorm van Strandbeesten, de Orde der Animari. Geïnteresseerd in het mechanisme van de evolutie probeert Theo Jansen met de computer zijn ontwerpen te selecteren, zoals dieren in de evolutie worden geselecteerd. Uiteindelijk is het gelukt om met behulp van luchtdruk in PETflessen (“opgeslagen wind”) en een speciale loopmechaniek, een zelfstandig lopend strandbeest van pvc-buizen te maken. Het eerste dier dat hij zo construeerde is de animaris vulgaris, het gewone (vulgaris) dier (animal) van de zee (maris). Doordat het skelet loopt op de wind, heeft het geen eten nodig. Deze Strandbeesten leven van de wind, bewegen van de wind en sterven uiteindelijk aan de wind. Uiteindelijk wil Theo Jansen het dier in kuddes over het strand laten lopen, waar zij hun eigen leven kunnen leiden. In de expo vind je grote projecties van de prachtige en iconische Strandbeesten.

Theo Jansen (1948) is an artist and inventor. In 1980, he built a flying saucer. Complete with flashing lights and a high-pitched drone, the five metrewide spacecraft flew over Delft, sending the city into an uproar. But Jansen is most famous for his kinetic sculptures. So far, he has spent two decades working on these Strandbeesten or Beach Animals (order: Animari). Driven by an interest in how evolution works, Jansen tries to select designs with the computer in the same way animals are selected in the evolutionary process. The first creature that he created using this approach was the Animaris Vulgaris, the common (vulgaris) creature (animal) of the sea (maris). Because the skeleton is powered by wind, the creature does not require any food. These Beach Animals live off the wind, move by the wind, and eventually die from the wind. Ultimately, Jansen’s goal is to have them roam the beach in herds, where they can lead their own lives. You will see large-scale projections of these beautiful and iconic Beach Animals during the Expo. Photo: Loek van der Klis

EXPO

21 EXPO

Q&A Erik Hobijn

A higher form of alertness by constant detonation What does “Art loves Technology” mean to you?

tion becomes accessible only when you blow up the structure in which it is stored. Destruction is really rearrangement because the dust always settles – literally and figuratively – and new rules and systems emerge in which we subsequently operate. People are at their most alert during changing, unfamiliar and/or dangerous situations. “The higher form of alertness” is also a reference to overactive perception, or an overactive state of being; this is a something often seen amongst camp inmates or other violent situations in which the brain must shift into

See www.fuckingmachines.com. The question begets the answer ;-). Destruction is a recurring theme in your work. Can you explain why? “A higher form of alertness by constant detonation” was an apt description of my attitude for the longest time. What it means is that informa22

Q&A

a mode suited to the ‘uncommon’ environment in question, but would be very difficult in a normal situation. That, too, is a somewhat autobiographical reference.

years working on an installation. They said it was too real, it was not an “interpretation” of any reality, it was a working reality. Furthermore, at the time people did not consider the use of technology in that way “art.” At least that perspective has changed.

Thinking about the projects you have set up such as the Drijf-in Cinema in Nieuw Sloten or the Buitenland cultural ranch, you seem to have a sense of social responsibility. If so, where does it come from? If not, what is your biggest motivating factor when deciding to go ahead with something?

Looking at 50 years’ worth of Dutch media art, is there a work that has particularly inspired you? Gerrit van Bakel is a Dutch person who inspired me very directly, especially his lectures and ideas about speed. But my true inspiration came from Germany’s Minus Delta T and San Francisco’s SRL. I worked closely with both groups. For me, inspiration means collaboration, and Gerrit had just passed away when I began “dreaming experimentally” or “thinking objectively” and so far I have not managed to communicate with the dead. Dick Raaimakers was considerably older, but he did invite me, machinery and all. He uttered three sentences, which I would remember and continue to use throughout my life. The younger generation is light years ahead, of course, but they do not inspire me. Nothing that they say surprises me, or forces me to think, trips you up or keeps you awake at night. Form is everything in the Netherlands, but who knows, I may have overlooked someone. I hope so.

I am probably a socialist in the literal sense of the word. SKG, DSI, the Drijf-in, Buitenland, the Barre Tocht and Absolute Threshold 1993 are structures or organisations that allow me to experiment with my notions about people and their behaviour and themes that make a deep impression on me. I was tired of the organisational structures in the art world – and I still am – because I can predict how those processes go. I thought: I will just make the organizations myself. But I am an initiator, not an organisers, and I have a difficult time maintaining those structures for any prolonged period of time. Plus, I am much too big of an errorist – mistakes are the very foundation of developmental progress. I am very active outside the realm of cultural institutions such as galleries, museums and institutes. That explains why I spent some time in the culinary field, where you can “mix and stir” directly. Our human presence is something that surprises me, something that moves me. “Creating something” as a contribution to our culture is like writing music that automatically fades out – it evaporates and is very enticing. That ephemeral aspect suits me quite well. How did you respond to the criticism levelled at you after the introduction of your “suicide machine” (and would you still take on your detractors?) A pyromaniac always longs for fire; I long for the ephemeral. The DSI is unthinkable; times have changed. Organisers are too scared. Even Dante Orgel is probably over. I can no longer use part of my art vocabulary. There are too many control systems, and there is no room left. This is the age of “good taste” and taste is conservative by definition. The criticism I received did not bother me, but the sabotage from the art world did. I had spent four Q&A

Erik Hobijn The Delusion of Self Immolation -1990 (PROJECTION)

De zelfmoordmachine van pionier in de machinekunst Erik Hobijn is even spannend als controversieel. De ‘DSI’ was een machine – het is nu een machine-in-ruste – waarmee Hobijn mensen in verschillende gradaties kon laten branden. De gebruiker, ingesmeerd met brandwerende zalf, stond op een draaibaar platform tussen een vlammenwerper en een waterspuit. Ongeveer een halve seconde nadat de gebruiker in brand werd gezet, werd hij/ zij automatisch naar de blusser gedraaid. De gebruiker verbrandde niet echt, maar kreeg wel een unieke emotionele ervaring: door de zekerheid van het leven even te verliezen, raakt je alertheid en je gewaarwording in een verhoogde staat van zijn. Volgens Hobijn – populair en controversieel in de industriële jaren ’80, met haar DIY, punk en machine-kunstenaars als Dogtroep – is techniek de universele taal van onze cultuur.

Geert Mul Transfer Points -2002

Geert Mul is een installatiekunstenaar. Begin jaren ’90 reisde Geert Mul over de wereld en woonde hij een tijd in Tokyo (Japan). De audio en videoopnames die hij maakte in deze tijd zijn later verwerkt in verschillende installaties. Ook het werk ‘Transfer Points’ bevat video-opnames uit Tokyo, Berlijn, Rotterdam, New York, Parijs en Chicago. De video ‘Transfer Points’ is een single-screen werk dat speciaal voor STRP op een inmiddels ouderwetse videowall wordt vertoond. De soundtrack is gemaakt door Jochem Paap, bekend als technodj Speedy J. Geert Mul won in 2010 de prestigieuze Witteveen+Bos Prijs voor Kunst & Techniek.

Machine art pioneer Erik Hobijn’s suicide machine is equally exciting and controversial. Now retired, the DSI was a machine that enabled Hobijn to burn people to various degrees. The subject, coated with fire-resistant gel, stood on a rotating platform between a flame-thrower and a hose. The subject was automatically rotated to the extinguisher within approximately a half-second of being set on fire. Although subjects did not sustain real burns, they underwent a unique emotional experience. In addition to the momentary loss of the certainty about life, there was also the heightening of alertness and sensory perception. With DSI Hobijn created the technology to experience life intensely by defying it. According to Hobijn – popular and controversial in the industrial Eighties and its DIY, punk and machine artist collectives like Dogtroep – technology is the universal language of our culture.

Today’s hero Geert Mul is an installation artist. Mul spent the early Nineties travelling the world. He also lived in Tokyo for a while. He later took the audio and video recordings from this period and incorporated them into various installations. The work Transfer Points contains video footage shot in Tokyo, Berlin, Rotterdam, New York, Paris and Chicago. The video Transfer Points is a single-screen work created exclusively for STRP and shown on a video wall – let’s hear it for retro! Jochem Paap, aka legendary techno DJ Speedy J, provided the soundtrack. Geert Mul won the prestigious Witteveen+Bos Award for Art & Technology in 2010.

Arthur Elsenaar Face Shift -2005 (PROJECTION)

Arthur Elsenaar maakt zich al jaren sterk voor de strijd voor de vrijheid van gezichtsuitdrukking. Al onze gezichtsuitdrukkingen worden bepaalt door het brein. Maar waarom mag alleen ons brein bepalen hoe we ons expressief uitdrukken? Met zijn artifacial werk wil Elsenaar ons gezicht bevrijden van dat tirannieke neurale brein. Elsenaar is onlangs gepromoveerd in ‘facial hacking’ aan de Nottingham Trent University in het Verenigd Koninkrijk en is bedenker van de algoritmische gelaatschoreografie. In het videowerk ‘Face Shift’ worden de grenzen van ons brein overschreden door het gebruik van elektrodes. ‘Face Shift’ is een algoritmische gelaatschoreografie voor het extern aangestuurde menselijk gelaat. Er ontstaat een visuele dans van verschuivende patronen, van symmetrie naar asymmetrie en weer omgekeerd. Met ‘Face Shift’ laat Arthur Elsenaar zien dat je je op meer manieren kan uitdrukken dan je denkt!

Arthur Elsenaar has been fighting for the freedom of facial expression for years. All of our facial expressions are determined by the brain. But why should our brain be the only one that gets to decide how express ourselves? Elsenaar wants to use his artifacial work to free our faces from that tyrannical neural brain. Elsenaar recently obtained his doctorate with a thesis on “ facial hacking” from Nottingham Trent University in the UK and is the inventor of algorithmic facial choreography. In the video work Face Shift, the boundaries of our brains are overridden with the use of electrodes. Face Shift is an algorithmic facial choreography for the externally controlled human face. The result is a visual dance of changing patterns, from symmetry to asymmetry and back again. With Face Shift Arthur Elsenaar shows that you can express yourself in more ways than you think!

EXPO

Daan Roosegaarde â&#x20AC;&#x201C; Dune 26

2000–NU De snelheid van de verbinding Technologie is overal. En tegelijkertijd wordt het onzichtbaar. De ontwikkelingen gaan razendsnel en heel belangrijk: door de digitalisering en sociale netwerken is de praktijk van de kunstenaar grenzeloos geworden. De grenzen tussen disciplines vervagen en kruisbestuivingen worden snel gemaakt. Er wordt samengewerkt in multidisciplinaire teams met filmmakers, programmeurs, architecten en gamedesigners van over de hele wereld. Mobiele telefonie, web 2.0, augmented reality, ‘intelligente’ mode en nanotechnologie zijn voor de nieuwe generatie media –en technolgische kunstenaars een stuwende kracht en onuitputtelijke bron van mogelijkheden. Ook voor de toeschouwer: deze wordt uitgedaagd tot participatie en co-creatie en levert steeds vaker de content van het kunstwerk. 2000 – Present The speed of connection Technology is omnipresent. At the same time, it is becoming invisible. Developments are occurring at rapid speed. A crucial detail: as a result of digitalisation and social networking, the artist’s practice has become limitless. The boundaries between disciplines blur, and cross-pollination is practically instantaneous. Creative alliances are formed in multidisciplinary teams of filmmakers, programmers, architects and game designers from all over the world. Mobile telephones, web 2.0, augmented reality, “intelligent” fashion and nanotechnology are a driving force and inexhaustible source of possibilities for the new generation. The same goes for the beholder, too, who is challenged to participate and co-create, and increasingly contributes the content of the art.

Daan Roosegaarde Dune - 2006

Kunstenaar, architect, technoloog, onderzoeker en ‘frequent flyer’ Daan Roosegaarde maakt interactieve landschappen, die intuïtief reageren op geluid en beweging. ‘Dune’ is een interactief duinlandschap dat bestaat uit honderden LED-lampjes. Roosegaarde speelt een toonaangevende rol in de innovatieve kunststroming New Dutch Digital Design, kunstenaars die de grens tussen mens en computer onderzoeken. Aangezien ‘Dune’ zoveel op reis is geweest – o.a. naar Tate Modern London, Hong Kong en Beijing – staat het kunstwerk in de speciale setting van een zeecontainer. In transit, net als Daan Roosegaarde zelf.

Future Great Daan Roosegaarde is an artist, architect, technologist, researcher and frequent flyer. He creates interactive landscapes that respond intuitively to sound and motion. ‘Dune’, an interactive dunescape is comprised of hundreds of LED lights. Roosegaarde is a leader in the innovative art movement known as New Dutch Digital Design, a group of artists who explore the boundary between humans and computers. Given the fact that Dune has travelled to so many different places, including the Tate Modern in London, Hong Kong and Beijing, the installation will be shown inside a shipping container. In transit, just like Daan Roosegaarde.

EXPO

JODI Max Payne Cheats Only - 2005 (PROJECTION)

JODI (Joan Heemskerk & Dirk Paesmans) is dé Nederlandse (en internationale) pionier van de internetkunst. In 1998 bracht JODI de cdrom OSS/**** uit. Geen mooie plaatjes, Ctrl+Alt+Del hielp niet meer; dit was de eerste aanval van je eigen operating system! De laatste jaren legt JODI zich toe op het modificeren van oude games als Wolfenstein 3D, Quake en Max Payne 2. Als ware codemasters deconstrueert JODI deze games om ze vervolgens opnieuw samen te stellen. Het resultaat is een getweakte game, vol absurde perspectieven en moves van de characters, waarbij de conventies van het spel zichtbaar worden gemaakt. Door gebruik te maken van de ingebouwde cheats, heeft JODI het gewelddadige spel Max Payne zo gemodificeerd dat de gespierde hoofdpersoon idioot beweegt en zijn lichaam half transparant wordt.

JODI (Joan Heemskerk & Dirk Paesmans) is the ultimate Dutch (and international) pioneer of Web art. In 1998, JODI released the CD-ROM OSS/****. Goodbye, pretty graphics; forget about Ctrl+Alt+Del: this was the first attack on your operating system! In more recent years JODI has been busy modifying old games such as Wolfenstein 3D, Quake and Max Payne 2. The intrepid code masters deconstruct these games and then go about reassembling them. The result is a tweaked game, filled with absurd perspectives and moves by the characters, effectively revealing the conventions of the game. According to JODI, conventions are lies, which cause us to see a game as an alternative, believable reality in which we can experience impossible adventures. By appropriating the built-in cheats, JODI has transformed the ultra-violent Max Payne, making the muscled star repeat idiotic movements and rendering his body semi-transparent.

Edwin van der Heide Evolving Spark Network - 2010/2011

De innovatieve interactieve installaties van Edwin van der Heide staan overal ter wereld, van Tokyo tot San Francisco, van Ars Electronica tot het National Art Museum of China en het Stedelijk Museum Amsterdam Van der Heide werkt op het snijvlak tussen kunst en wetenschap. In de installatie. ‘Evolving Spark Network’ loop je in een ruimte met een grid vol elektrische vonken. Je kunt het netwerk zien als een metafoor voor ons zenuwstelsel. Wordt net niet getroffen door de bliksem en beleef je meest elektronische en knetterende sterrenhemel ooit!

His innovative interactive installations are found in cities all over the world, from Tokyo to San Francisco, and exhibited everywhere from Ars Electronica to the National Art Museum of China and Amsterdam’s Stedelijk Museum. Van der Heide operates on the cutting edge of art and science. The installation Evolving Spark Network consists of a grid of electric spark bridges that traverse the entire exhibition space. Think of the network as a metaphor for our nervous system. Avoid getting struck by lightning and experience the most electrifying and crackling starry sky you have ever seen!

Credits: Produced in collaboration with V2_Lab. The technology was developed in 2010 by Simon de Bakker and Stan Wannet of V2_Lab in cooperation with Edwin van der Heide. Work distributed by V2_Agency

Edwin van der Heide – Evolving Spark Network >

EXPO

Marnix de Nijs Exploded Views 2.0 - 2011

STRP Festival presenteert de première van ‘Exploded Views 2.0’ van Marnix de Nijs. In de installatie kun je fysiek navigeren door een 3D-landschap van een stad. De visuele projecties bestaan uit afbeeldingen uit de database van Flickr. Hoe meer foto’s er zijn van een bepaalde plek, hoe gedetailleerder het 3D-model. Door het gebruik van deze afbeeldingen vormt het 3D-model van de stad een collectieve representatie van de herinneringen van hen die de foto’s maakten. Een microcosmische ervaring van the global village! Marnix de Nijs (1970) experimenteert sinds de jaren ‘90 met media, technologie en kunst. Waar Jeffrey Shaw’s interactieve fietsstad ‘The Legible City’ volledig kunstmatig is, laat de installatie van Marnix de Nijs de ontwikkeling van interactie binnen de mediakunst zien. ‘Exploded Views 2.0’ is een prachtig voorbeeld van mediakunst anno 2011: kunst als netwerk.

STRP Festival proudly presents the premier of Exploded Views 2.0 by Marnix de Nijs. The installation invites you to physically navigate a 3-D cityscape. The visual projections comprise images from the Flickr database. The amount of detail in the 3-D model corresponds to the amount of photos of a given location. By using the images, the 3-D model of the city forms a collective representation of the individual photographers’ memories. Experience the global village – microcosmically! Marnix de Nijs (1970) has been experimenting with media, technology and art since the Nineties, While Jeffrey Shaw’s interactive bicycle world ‘The Legible City’ is entirely fabricated, Marnix de Nijs’ installation illustrates the evolution of interaction in media art. ‘Exploded Views 2.0’ is a breathtaking example of media art in the year 2011: art as network. Credits: producer/ artist: Marnix de Nijs; co-producer: V2_Organisation Rotterdam; software development: V2_LAB Rotterdam; scene reconstruction: Michael Goesele, TU Darmstadt

Q&A Edwin van der Heide

...you could say I play the audience as it were. What does “Art loves Technology” mean to you?

Spatial Sounds (100dB at 100km / h), made in collaboration with Marnix de Nijs, is one of STRP’s favorites. What is it like when you work together with other artists?

I think it’s a funny statement because technology, thinking of the Internet or mobile phones, totally distorted our society. It is more than logical to me that art makes use of technology, and that it reacts or reflects upon it.

Marnix was using a video monitor on a rotating arm, in earlier work. We started talking about the idea and it was obvious that we both had an equal fascination for physical experience although we had a different background: Marnix a background in art and I have a background in electronic music. We then decided to develop this system together. Marnix did the design of the system itself and I have created the sound and the software. During the development, many new ideas for the behavior of the system were created which truly made it an interactive installation.

On the one hand your work is quite theoretical and scientific, but it is also of great impact and provides a sensory experience. How do these processes come together when you start working? I often start at the very beginning and study the behavior and qualities of a certain principle or a specific medium. I also do this when a principle has been used before, and I feel that something else could be attained than what has already been done. By examining the qualities I mean, the sensory perception and bodily experience or the spatial behavior of what I research. Then I structure these qualities and this leads to a composition, interactive or a generative work. Because my work often makes use of spatial sensory experiences you could say I play the audience as it were. 30

Is there a difference in the response to your work in The Netherlands compared to Asia? The Dutch public is sometimes aloof and reserved. In Asia the audience is generally more spontaneous, but sometimes completely ignore a work.

Q&A

Edwin van der Heide DSLE -2- - 2011

DSLE -2- is een audiovisuele omgeving die je naar de grenzen van je perceptie voert. DSLE -2gebruikt acht octophonische luidsprekers en een surround installatie van LED-panelen. Deze LEDs verlichten een scherm dat het publiek omringt. Startpunt voor deze installatie van Edwin van der Heide is het gedrag van onze zintuigen: het laten corresponderen en contrasteren van licht en geluid leidt tot verwarring in onze perceptie van ruimte. Van der Heide maakte dit nieuwe werk in samenwerking met Philips Large Luminous Surfaces, en de wereldpremière vindt plaats op STRP Festival!

DSLE -2- is an audiovisual environment that challenges the limits of your perception using octophonic loudspeakers and a surround installation made of LED panels that light up a screen surrounding the audience. Using the way our senses work as his starting point, Edwin van der Heide shows how corresponding and contrasting light and sound throws off our spatial perception. A joint effort between Van der Heide and Philips Large Luminous Surfaces. STRP Festival is proud to host the world premiere of this new work! Credits: Thanks to Philips Large Luminous Surfaces for providing the LED panels to develop and present this work.

Geert Mul God’s Browser - 2010

Nog niet eerder in de geschiedenis van de mens zijn er zoveel afbeeldingen vrij toegankelijk als in onze modern maatschappij. Internet nodigt mensen uit om afbeeldingen te maken omdat het zo makkelijk is om ze te publiceren en te delen. In ‘God’s Browser’ reflecteert Geert Mul op het internet als database en dumparchief. Met de generatieve en interactieve installatie ‘God’s Browser’ wordt deze chaos van fragmenten weer teruggebracht tot een zekere orde. Speciaal ontwikkelde beeldherkenningssoftware sorteert afbeeldingen van het Web en plaatst ze in een bepaalde volgorde, waardoor er een generatieve film ontstaat van duizenden online afbeeldingen. Geert Mul is een installatiekunstenaar. Als een van de eerste internationale VJ pioniers maakt Geert Mul in de jaren ’90 furore met zijn live video screenings. Tegelijkertijd ontwikkelde hij generatieve en interactieve audiovisuele installaties voor musea, theaters en concerthallen. Geert Mul won in 2010 de prestigieuze Witteveen+Bos Prijs voor Kunst & Techniek.

Never before in the history of humankind have so many images been freely available as they are in today’s society. The Internet encourages people to produce images because it is so easy to publish and share them. Geert Mul’s God’s Browser is a meditation on the Internet as both database and dumping ground. The generative and interactive installation God’s Browser helps create order from the chaos of fragments online with the use of specially designed image recognition software. The software sorts images from the Web and arranges them in a specific sequence. The result: a generative film of thousands of online images. Today’s hero Geert Mul is an installation artist. As one of the first international VJ pioneers, Mul created a furore in the Nineties with his live video screenings. At the same time, he developed generative and interactive audio-visual installations for museums, theatres and concert halls. Geert Mul won the prestigious Witteveen+Bos Award for Art & Technology in 2010. Credits: V_01 Developed at Baltan Laboratories, distributed by V2_ Agency, programmer: Carlo Prelz

EXPO

Evelina Domnitch & Dmitry Gelfand Hydrogeny - 2011

Dmitry Gelfand en Evelina Domnitch, maken omgevingen waarbij natuurkundige fenomenen zoals golven, worden gebruikt om perceptie en tijdloosheid te onderzoeken. In het recente werk ‘Hydrogeny’ staat de simpelste atoom uit de natuur en moeder van alle materie centraal: waterstof. Een kleine elektrische verstoring kan water laten splitsten in doorzichtige bubbels van waterstof en zuurstofgas die langzaam naar het wateroppervlak stijgen. De slierten bubbels waterstof worden beschenen met een witte laser in ‘Hydrogeny’ waardoor hun opwaartse banen zichtbaar worden. Elk bolletje waterstof breekt het witte licht in een spectrum aan kleuren. Laat je onderdompelen in een poëtisch en fascinerend bewegend lichtspel.

Lucas Maassen Nano Chair 2.0 – 2009

Lucas Maassen maakt graag stoelen. Van zijn afstudeerwerk ‘Sitting Chairs’, tot de ‘Nano Chair’ en de ‘Singing Chair’: al Maassen’s werken hebben een surrealistische schaal of materie. Maassen manipuleert op speelse wijze de parameters van objecten zodat deze zich anders aan ons voordoen. Zo baarde Lucas Maassen al opzien met zijn ‘Nano Chair’, de tweede versie is zowaar de helft kleiner! Met zijn 3 micron is dit de kleinste stoel ter wereld. Door gebruik te maken van de Focussed Electron Beam-techniek wist Maassen samen met onderzoekers van FEI Company vloeibare laagjes platinum op te stapelen tot een massieve organische vorm. Maar het fotograferen of bekijken van de laagjes met deze F.E.B.-technologie is al voldoende om de vorm van de ‘Nano Chair’ te veranderen. De uiteindelijk vorm van de stoel is dan ook onvoorspelbaar. In de expo staat het echte kunstwerk opgesteld (kijk voorzichtig). 32

Dmitry Gelfand and Evelina Domnitch, create environments in which the pair use contemporary scientific results, in particular related to physical phenomena such as waves, to explore perception and timelessness. The recent work Hydrogeny revolves around the most basic atom in nature and the mother of all material: hydrogen. A slight electrical disturbance can split water into transparent bubbles of hydrogen and oxygen gas that slowly rise to the surface of the water. The strands of hydrogen bubbles are illuminated with a white laser to reveal their ascending trails in ‘Hydrogeny’. Each tiny hydrogen bubble splits into a rainbow of colours in the white light. The result is a poetic and enthralling play of light in motion.

Lucas Maassen likes making chairs. From his nal project Sitting Chairs to the Nano Chair and the fi Singing Chair, all of Maassen’s works are surreal in scale or material. Future Great Maassen playfully manipulates the parameters of objects to make them appear differently to us. After causing a stir with his original Nano Chair, the second version is less than half the size! The 3 micron chair is the smallest in the world. Together with the researchers from FEI Company, Maassen used Focused Electron Beam (F.E.B.) technology to layer liquid platinum to produce a massive organic formation. But all it takes is to photograph or view the layers with this F.E.B. technology to alter the shape of the Nano Chair, making the final shape of the chair unpredictable. The actual work is on display at the expo. View with care…! Credits: made possible in part by: FEI Company, Dr Dominique Hubert, Dr Chengge Jiao

EXPO

Daan Roosegaarde Intimacy 2.0 - 2011

De kunstwerken van Studio Roosegaarde zijn een dynamische fusie van architectuur, mensen en e-cultuur. Met studio’s in Nederland en Shanghai is Studio Roosegaarde de afgelopen jaren flink gegroeid, zoals te lezen is in het onlangs verschenen overzichtswerk ‘Interactive Landscapes’ (NAi Publishers) dat gepresenteerd wordt tijdens STRP Festival. In de expo kun je genieten van zowel het begin als het huidige einde van Roosegaarde’s oeuvre, met ‘Dune’, een interactief duinlandschap bestaand uit honderden LED-lampjes, en de première van ‘Intimacy 2.0’: jurken die transparant worden hoe dichter je ze benaderd. Voor het eerst wordt deze mix van technologie en mode getoond met een echt model.

The works of art produced by Studio Roosegaarde are a dynamic fusion of architecture, people and e-culture. Studio Roosegaarde has expanded considerably in recent years, with studios in the Netherlands and Shanghai. The recently published Interactive Landscapes (NAi Publishers), which will be presented during STRP Festival, includes a complete survey of Roosegaarde’s projects to date. In the expo, you can enjoy some of Roosegaarde’s earliest works as well as his latest, Dune, an interactive dunescape comprising hundreds of LED lights, and the premier of Intimacy 2.0: dresses that become transparent in response to your personal interactions. This mix of technology and fashion will be shown for the first time using a live model. Credits: Studio Roosegaarde & Anouk Wipprecht

Sander Veenhof TIBB, world’s first AR rabbit - 2011

Allergisch voor konijnen? Ontdek dan nu de voordelen van de virtuele realiteit, en ontferm je over ‘s werelds allereerste ‘AR’ konijn! ‘Tibb the AR rabbit’ wordt door augmented reality digitaal gedistribueerd vanuit een ‘bluescreen’ -konijnenhok. Via een live webfeed functioneert Tibb als een ‘life animation’ generator die op je smartphone is te zien. Sander Veenhof (SNDRV) zoekt naar nieuwe vormen van interactiviteit en communicatie en maakt vaak gebruik van mobiele telefoons en augmented reality. Hij baarde opzien door met de iPhone-app Layar het befaamde MoMA Museum in New York te ‘hacken’ door er stiekem virtuele kunstwerken op te hangen.

V2_Institute for the Unstable Media Palm Top Theater - 2010

3D-theater op je iPhone? Zonder plakkerige bril? Het kan! ‘Palm Top Theater’ is een speelse, analoge extensie voor de iPhone, iPod Touch en iPad (maar is in principe geschikt voor elk beeldscherm). Het zet het 2D-beeld om in een gelaagde 3D-ervaring, als een privé theatertje in de palm van je hand. ‘Palm Top Theater’ maakt gebruik van een oude theatertechniek bekend als Pepper’s Ghost waarbij half-transparante spiegels in een exacte hoek van 45 graden op een projectie worden geplaatst. De animaties en video’s zijn speciaal voor ‘Palm Top Theater’ geproduceerd door mediakunstenaars uit Nederland en Japan.

Allergic to rabbits? Discover the benefits of virtual reality and meet the world’s very first AR rabbit! Using augmented reality, Tibb the AR rabbit is digitally distributed from a blue screen rabbit hutch. Moving around in real time in front of the webcam, Tibb acts like a live animation generator and is shown on your smartphone. Sander Veenhof (SNDRV) pursues new forms of interactivity and communication, and enjoys incorporating mobile telephones and augmented reality. He created a stir by using the iPhone app Layar to launch an augmented reality show at NYC’s famous Museum of Modern Art (MoMA)…without the museum’s prior knowledge!

3-D films on your iPhone? No awkward 3-D glasses required? Seeing is believing! Palm Top Theater is a fun, analogue extension for the iPhone, iPod Touch and iPad (and theoretically any other type of screen, too). It converts the 2D-view into a layered 3-D experience; a veritable private theatre in the palm of your hand. Palm Top Theater uses an old illusionary technique called Pepper’s ghost in which semi-transparent mirrors are set at45 degree angles from a projection. The Palm Top Theater animations and videos were produced exclusively by media artists in the Netherlands and Japan. Credits: concept: JitsuroMase; production: V2_ and Tom Nagae / DIRECTIONS Inc. iPads: 1. Arno Coenen (NL), Oh-La-La Satan 2. Geert Mul (NL), TrailScape 3. DIRECTIONS Inc. (JP), Omnibus (Compilation Japanese Artists) 4. Amelia Kaczyńska (PL/NL) abusio, klararavat (SP/NL) Amsterdam, !play 5. André Cavalheiro (PT/NL) Lines46+Lines45, Conversion, Yolanda Uriz (SP/NL) Lepokoa, 32-inch screen: Joost Rekveld (NL), #43.2

EXPO

Telcosystems 12_series - 2010

Soms lijkt het wel alsof computers een eigen leven leiden. In de installatie 12_series van Telcosystems is dat bijna echt het geval. Lucas van der Velden, Gideon Kiers en David Kiers vormen samen Telcosystems. In een pikzwarte ruimte staan 12 identieke monitoren en speakers opgesteld, aangedreven door evenveel gelijkvormige beelden geluidsmachines. Deze machines reageren op elkaar, imiteren elkaar en veranderen daardoor continu. In hun audiovisuele werken onderzoekt Telco systems de relatie tussen het gedrag van programmeren (numerieke logica) en de menselijke perceptie van dat gedrag.

Sometimes it seems like computers lead their own life. This is practically the case in the installation 12_series by Telcosystems aka Lucas van der Velden, Gideon Kiers and David Kiers. Twelve identical engines and speakers powered by an equal number of audio-visual machines are set up in a pitch black room. The machines respond to one other. As they imitate each another and keep changing, collectively they create a variety of audio-visual landscapes. Telcosystems uses their audiovisual works to explore the relationship between programming (numerical logic) and human perception of the behaviour in question.

Credits: 12_Series is produced by Spatial Media Laboratories, in collaboration with Baltan Laboratories, and Wood Street Galleries. 12_Series is made possible with the generous support of Fonds BKVB, Mondriaan Foundation, The Netherlands Film Fund and DKC Rotterdam

Macular Phase=Order - 2010

Zwermen vogels, een school vissen of winderige graanvelden reageren allemaal op een bepaalde, coherente manier. Hun bewegingen lijken soms wel een eigen leven te leiden, als een apart organisme. De schoonheid van deze fenomenen vormt het uitgangspunt van ‘Phase=Order’ van Macular, een collectief van kunstenaars die de interactie tussen licht, geluid en beweging onderzoeken. 96 Schermen bewegen, reflecteren en creëren een abstract veld van schaduw en licht. Een poëtische lichtinstallatie waarin er een eindeloze choreografie van schermen ontstaat, alsof de wind ermee speelt.

Flocks of birds, schools of fish and windswept fields of grain: all respond in a specific, coherent way. Sometimes, the movement seems to take on a life of its own, like a unique organism. The beauty of this phenomenon is the foundation of Phase=Order by Macular, a collective of artists who investigate the interaction between light, sound and motion. Ninety-six screens move, reflect and create an abstract field of light and shadow. The effect of this poetic light installation is an endless choreography of screens, as if the wind is playing with it. Credits: Concept: Joris Strijbos (2010 STRP Talent Pit jury award winner); Realisation: Joris Strijbos & Daan Johan

Macular Revolve - 2011

‘Revolve’ van Macular is een indrukwekkende kinetische machine die abstracte lichtpatronen in de omringende ruimte strooit. Honderdeden LEDs, gemonteerd op een draaiende cilinder, zorgen voor een generatieve compositie van stroboscopische pulsen en lichtlijnen. Macular is een collectief van kunstenaars die de interactie tussen licht, geluid en beweging onderzoeken.

Credits: Concept &Realisation: Joris Strijbos & Daan Johan

Nick van den Elzen & Pim Duijf Control - 2011

Tijdens hun Watertoren-project aan AKV| St. Joost raakten Nick van den Elzen & Pim Duijf in de ban van water. Ook in hun geluidsinstallatie ‘Control’ staat het aardse element centraal. Met de glazen waterbak en de vuurrode lasers die erin schijnen kun je zelf geluiden en beelden maken. Door met je hand de lichtstralen in het water te onderbreken, ontstaat er steeds een nieuwe geluidscompositie. De vuurrode waterschitteringen in het blauwe water worden in de donkere ruimte geprojecteerd tot een spannend lichtspel. Een bijzonder en poëtisch werk van twee jonge filmmakers.

‘Revolve’ by Macular is an impressive kinetic machine that throws abstract light patterns into the surrounding area. Hundreds of LEDs create a generative composition of stroboscopic pulses and light lines. Macular is a collective of artists who investigate the interaction between light, sound and motion.

Back when they were fledgling filmmakers at work on their Watertower project at the AKV|St. Joost art academy, Nick van den Elzen & Pim Duijf developed a fascination for water. The element also takes centre stage in their audio installation Control, inviting viewers to make their own sounds and images using the bright red lasers shining in the glass tank. Putting your hand in the water to disrupt the beams creates an ever-changing audio composition. Projected in the dark exhibition space, the bright red brilliance in the blue water becomes a captivating play of light. A unique and lyric work by two young Future Greats.

Q&A

Dmitry Gelfand & Evelina Domnitch What does “Art loves Technology” mean to you?

entific collaborators from Russia, Japan, Germany, the US and recently, the Netherlands. It would have been difficult if not impossible to establish such a network if it weren’t for the emerging Noosphere known as the internet – which is also the ultimate resource for the constantly updated ocean of scientific discoveries.

For centuries, artists have been using technologies that have been handed down to them by scientists, however, a new era has finally arrived: expressive technologies are being invented by artists and scientists working in tandem, and among them is an ever growing diaspora of hybrids (scientists turned artists and vice versa). To engender this crucial interface, not only are new scientific instruments required, but also novel perception-tailoring architectures and performative languages.

What are the similarities between artists and scientists? And what are recurring differences you encounter in your cooperations? Although for most people, the marriage between art and science is not so obvious, their similarities are endless and their differences are quite few. The quest for pure science, according to our experience, is one of the most creative, elucidating, and playful processes of human consciousness, however, akin to the plague of commercialism in contemporary art, many scientists are currently obliged to abandon the realm of unbridled research in favor of commercially driven applied science.

How do you translate physic phenomena into a performance on stage? We seek to penetrate the hidden dimensions of both physical and mental space by orchestrating collisions between various energy systems. These collisions often hint to pivotal leaps in cosmic evolution: from inanimate to living matter, from gravitational inertia to levitation, from a waking state to lucid dreaming. The art of science fiction used to predict the path of scientific progress, but currently, the scientific imagination far out-fantasizes even the most eccentric writers and artists. Sometimes it is possible, under highly calibrated conditions, to directly impregnate an uninitiated observer with the boundless imagination of the scientific mind. These awe-inspiring conditions have no less an impact on scientific initiates (sometimes far greater) because they are also led to uncharted perceptual territory – a place where art and science share the same “avante-garde”.

If you look at the 50 years of technological art in the Netherlands, is there a particular work or artist that inspired you? We have been quite inspired by the works of Theo Jansen, Driessens and Verstappen, Bas van Koolwijk, Joost Rekveld and Edwin van der Heide.

How do your cooperations with professors and scientists all over the world emerge? How do you get in contact with them? Over the course of the past 12 years, Evelina and I have developed a tightly knit network of sciQ&A

Bram Snijders & Carolien Teunisse RE: - 2010

De meeste kunstinstallaties gebruiken een projector als een hulpmiddel; het mag vooral niet te zichtbaar zijn. In de installatie RE: is de projector juist het onderwerp. RE: is een 360-graden projectie-mapping installatie. Door het gebruik van spiegels kan de projector op zichzelf projecteren. Zo komt de projector als zender en ontvanger van licht centraal te staan en reflecteert RE: op mapping als trend in de digitale kunst. Bram Snijders a.k.a. Sitd en Carolien Teunisse combineren beiden verschillende typen nieuwe media met de fysieke werkelijkheid. Waar Bram Snijders graag virtuele dimensies mixt met de fysieke wereld, gebruikt Carolien Teunisse verschillende media om nieuwe dialogen tussen deze mediavormen te zoeken.

Most art installations involve a projector, and it is important to keep it as concealed as possible. RE: takes an entirely different approach: in this installation, the projector is the subject. RE: is a 360 degree projection mapping installation. With the help of mirrors, the projector can project onto itself, bringing the projector’s role as transmitter and light receiver to the fore. RE: is also a reflection on mapping as a trend in digital art. Bram Snijders aka Sitd and Carolien Teunisse are Future Greats. Both combine various types of new media with physical reality. While Bram Snijders enjoys mixing virtual dimensions with the physical world, Carolien Teunisse uses an array of media to pursue new dialogues between the different types of media.

Bart Hess Echo - 2011 (PROJECTION)

‘Echo’ is een animatie die Bart Hess maakte voor het Nationaal Glasmuseum. Het is een simpele maar complexe minimalistische weergave van het menselijk lichaam, digitaal vertraagd en herhaald. Het transparante menselijke silhouet lijkt te stromen en transformeert naar de bewegingen van het lichaam. Een prachtig werk dat je bij de ingang welkom heet bij het STRP Festival. Bart Hess maakte ook samen met HEYHEYHEY de STRP mutanten leaderfilm.

Echo is an animation that Bart Hess created for the National Glass Museum. It is a simple yet complex minimalist representation of the human body, digitally slowed down and repeated. The transparent human silhouette appears to flow and transform into physical movements. This stunning work greets you at the entrance to the STRP Festival. Hess also made the 2011 STRP mutant leaderfilm in cooperation with HEYHEYHEY.

EXPO

Arno Coenen Deus X Machina- 1996 / Time to Bone Remixxx- 2002 (PROJECTION)

Arno Coenen is een bekende multimediakunstenaar. Hij maakte videokunst, billboards, keramieken, opblaasbare sculpturen, glas-in-loodramen en plein- en wandmozaïeken van monumentaal formaat. In zijn werk combineert Coenen zijn toenemende technische vaardigheden als kunstenaar met de grafische onvolkomenheden van bijvoorbeeld computergraphics uit de jaren tachtig of van het digitale 2.0-amateurisme van nu. Door precisie te combineren met primitief ogend Photoshop-k nipen-plakwerk vertegenwoordigt Coenens kunst tegelijk de hedendaagse vernieuwingsvaart en de relatieve traagheid waarmee de wereld die vernieuwingen verwerkt. In de animaties Deus X Machina (1996) en Time to Bone Remixxx (2002) is Coenens eigenzinnige stijl duidelijk te zien.

Arno Coenen is a renowned multimedia artist. He makes video art, billboards, ceramics, inflatable sculptures, stained glass windows, and enormous mosaics that cover city squares and walls. Coenen’s work combines growing technical prowess with graphic imperfections, for example computer graphics from the 1980s or the digital 2.0 amateurism of today. As a result of this precision meets primitivelooking Photoshop cutting and pasting, Coenen’s art represents both the speed of modern-day innovation and the relatively slow pace at which the world adapts to these changes. The animations Deus X Machina (1996) and Time to Bone Remixxx (2002) illustrate Coenen’s signature style. Credits: Deus Ex Machina (1996): Arno Coenen & René Bosma, 1996 Credits: Time to Bone Remixxx (2002): Arno Coenen, 2002

Floris Kaayk JuxtaPosis - 2011 / The Origin of Creatures - 2010 / Metalosis Maligna - 2006 / The Order Electrus - 2005 (PROJECTION)

Floris Kaayk is bekend geworden door zijn fictieve documentaires The Order Electrus (2005) en Metalosis Maligna (2006). Deze twee prachtige korte films geven een verontrustend beeld van een toekomst waarin technologie een nieuwe evolutie heeft doorgemaakt. De verlaten industriële jungle van het Ruhrgebied vormt in The Order Electrus (2005) de habitat van allerlei vreemde insecten, zoals relais-beestjes en wire condensors. In Metalosis Maligna (2006) zien we hoe een nieuwe ziekte leidt tot een wildgroei aan metalen implantaten. De technologische evolutie van Floris Kaayk zit vol humor. Zijn recente werk The Origin of Creatures (2010) is haast nog absurder. Na een gigantische catastrophe wordt de aarde bevolkt door

Floris Kaayk made a name for himself with the mockumentaries The Order Electrus (2005) and Metalosis Maligna (2006). These two fantastic short films present an unsettling vision of a future where technology has undergone an evolution. In The Order Electrus (2005), Germany’s Ruhrgebiet has become a desolate industrial jungle populated by all sorts of bizarre insects such as relay bugs and wire condensers. In Metalosis Maligna (2006) we see how a new disease leads to a proliferation of metal implants. Floris Kaayk’s take on technological evolution is filled with humour. Absurdity reaches new heights in his recent work The Origin of Creatures (2010), in which a catastrophe of epic proportions has left the world populated by human remains. In this post-hu-

EXPO

menselijke resten. In deze posthumanistische wereld functioneren losse vingers, armen en benen als een mierenkolonie: via ‘swarm intelligence’ proberen ze samen te overleven. Verlaten plaatsen, vreemde insecten, technologische evolutie en absurde toekomstbeelden; welkom in de wondere wereld van Floris Kaayk!

man world, disembodied fingers, arms and legs act as an ant colony, using swarm intelligence in an attempt to preserve their collective survival. Deserted places, strange insects, technological advancement and absurd visions of the future: welcome to the world of Floris Kaayk!

Floris Kaayk - film stills

Jeffrey van Oers Ambisonic Flightcase - 2011

Jeffrey van Oers is nog niet afgestudeerd van AKV | St. Joost, maar zijn Ambisonic Flightcase staat nu al op STRP. Via audio en video probeert Jeffrey in zijn installaties ruimtelijke ervaringen te creëren. In de verduisterende eenpersoons-cabine van de ‘Ambisonic Flightcase’ word je gebombardeerd met ambisonisch geluid waardoor je zintuigen geforceerd worden zich alleen te focussen op horen en voelen. Ga naar binnen en verlies je gevoel voor ruimte en tijd tijdens deze ambisonische massage!

Jeffrey van Oers is still in school at the AKV | St. Joost art academy, but his Ambisonic Flightcase is already on display at STRP. Using audio and video, Jeffrey strives to create spatial experiences in his installations. Step into the darkened one-person Ambisonic Flightcase cabin and you are bombarded with 3-D surround sound, forcing you to focus on hearing and feeling and nothing else. Step inside and lose your sense of time and space during this ambisonic massage! Credits: technical consultant: Davy van Oers; facilities: AKV | Sint Joost; supervising instructors: Leon van Rooij, Sarah Lugthart and Michel Gutlich

EXPO

Q&A Sander Veenhof

Digital art can opt out of the need to fulfil a practical use... What does “Art loves Technology” mean to you?

what is the difference to you between developing smart applications and software, and creating a work of art?

Art ❤ society: society ❤ technology, so art ❤ technology.

Whereas something that offers creative and smart applications is often exactly what you really want to see or have, digital art might offer something that you thought you wanted, only to discover upon closer inspection that you do not want it. Digital art can opt out of the need to fulfil a practical use and by doing so relieve the user of tedious, practical, direct assessment criteria. The attention can be directed towards the underlying context instead. The essence of technology. The potential application possibilities. The associated consequences. In other words, the message of the work.

When you observe the rapid developments in the digital field, when does something qualify as a technological advancement to you? Many technical developments progress in a pretty linear way, which makes them predictable. Technology today is twice as fast as it was last year, and next year everything will be twice as fast, better and nicer as it is today. The technical aspect is not where significant progress is being made; it’s in the development of new applications that could not be achieved earlier. Actually, that’s not true, either. In theory, much of today’s high tech could have been realised on a Commodore 64. True advances are made when new insights are gained; when current tools, technology and application possibilities are arranged in an unexpected configuration. Utterly illogical, if necessary; that’s what usually produces the most surprising results.

Looking at 50 years’ worth of Dutch media art, is there a work that has particularly inspired you? An iconic work in the sphere of hybrid realities is the fan next to the monitor with the desktop icons flying off the screen-a work by Luna Maurer & Roel Wouters. [KlimaKontrolle] is a completely redundant optimisation of the attempt of a computer to approximate the material world with realistic icons.

When do you regard something as digital art and when is it simply creative software? In other words, Q&A

Jonas Vorwerk & Yoren Schriever Pixels - 2011

Pixels! We willen zoveel mogelijk pixels. Megapixels en HD, op je telefoon, je beeldscherm of je fototoestel. Hoe meer pixels, hoe beter. Maar een pixel op zichzelf heeft eigenlijk weinig waarde. Pas in samenspel met zijn buren krijgt een pixel betekenis. In de interactieve lichtkunstinstallatie van Jonas Vorwerk en Yoren Schriever, twee jonge kunstenaars, kun je het pixelesque samenspel onderzoeken.

Paul Vranken & Klaas van der Molen Shadow Disco - 2011

Dansen is een vorm van expressie. Het is flirten, kijken en bekeken worden. Uiterlijk en lichaamstaal zijn onlosmakelijk verbonden. Maar wat nou als je het uiterlijk weglaat en alleen lichaamstaal overblijft? In de ‘Shadow Disco’ dans je niet met mensen, maar met hun schaduw. Deze schaduwen zijn in 3D geprojecteerd en staan vlak voor je: levensgroot en bijna tastbaar. Je stapt in een virtuele realiteit. Met je schaduw als avatar communiceer je met anderen. Het is kijken en bekeken worden, maar dan net even anders!

Pixels! We want as many pixels as possible. Megapixels. HD. On your telephone, your screen, your camera. The more pixels the better! And yet a single pixel on its own has little significance. Only when it interacts with other pixels does it mean something. Explore the pixilated interplay in this interactive light art installation by Jonas Vorwerk and Yoren Schriever, two young Future Greats.

Dancing is a form of expression. To dance is to flirt, see and be seen. Appearance and body language are inextricably bound. But what if you remove the appearance, leaving only the body language? Welcome to the Shadow Disco, where instead of dancing with other people you dance with their shadows! These shadows are projected in 3-D right in front of you: life-size and almost tangible. You enter into a virtual reality where your shadow is your avatar to communicate with others. The idea is still see and be seen – but with a twist!

Lieven van Velthoven Room Racers - 2010

Lieven van Velthoven maakt interactieve realtime software. Zo bouwde hij een pong-game die alléén gespeeld kan worden door rokers, live 3D VJ visuals software, en een installatie die licht precies over gebouwen en zelfs mensen kan laten ‘groeien’. Ondanks dat hij binnenkort a fstudeert bij Media Technology in Leiden, stonden zijn werken al bij Mediamatic Arcade Exhibition, Discovery Festival, E-Pulse, Concertgebouw Amsterdam en het ZKM | Medienmuseum in Karlsruhe. Het werk Room Racers, genomineerd voor CineKid, Platform Beta Techniek en IndiePub prijzen, is een installatie waar je met fysieke voorwerpen racebanen kan bouwen voor virtuele autootjes. Bouw je eigen race-banen van echte spullen op de grond; de fysieke voorwerpen vormen obstakels voor de geprojecteerde autootjes. Vuur je koplampen af en probeer zoveel mogelijk tegenstanders te raken!

Lieven van Velthoven creates interactive realtime software. So far, he has built a pong- game that can be played exclusively by smokers, live 3D VJ visuals software and an installation that allows light to “grow” over buildings and even people with exact precision. Lieven is almost graduated at Media Technology in Leiden, but his works have already been featured at the Mediamatic Arcade Exhibition, Discovery Festival, E-Pulse, Concertgebouw Amsterdam and the ZKM | Medienmuseum in Karlsruhe (Germany). Nominated for CineKid, Platform Beta Techniek and IndiePub awards, Van Velthoven’s Room Racers is an installation that allows you to use physical objects to design racetracks for virtual cars. You can race up to four virtual cars around anything you can find at home! Build your very own racetrack on the floor using actual objects: the physical elements create obstacles for the projected vehicles. Fire away with your headlights, and try to hit as many opponents as possible!

Fourcelabs Dance Engine - 2011

Dance Engine is een interactieve dance game. Door te blijven dansen onderzoek je hoe je het beste kunt winnen. Foute pasjes maken kan niet, dus vergeet So You Think You Can Dance, en dans je een weg door de wonderlijke game van Fourcelabs! Credits: Geproduceerd door: Cinedans; ontwikkelaars: FourceLabs, ICKAmsterdam; steun: Gamefonds, Amsterdamse Fonds voor de Kunsten, Prins Bernhard Cultuurfonds.

Dance Engine is an interactive dance game. In contrast to most popular movement-based videogames, body movement in Dance Engine isn’t instrumental but rather a goal in itself. Explore what’s the best form to win by dancing. There are no right or wrong moves, so forget about So You Think You Can Dance!

EXPO

Students Industrial Design, TU/e Feels like Play, Looks like Play

Philips Lumalive is een nieuw medium op basis van textiel-LED-schermen, welke emoties en berichten overbrengen. Het creëert een positieve geest en verhoogt je energieniveau. Voor het STRP festival ontwikkelden studenten van de faculteit Industrial Design (TU Eindhoven) een interactieve ervaring op basis van deze nieuwe

Philips Lumalive is a new medium based on textile-LED screens, to convey emotions and messages. It creates a positive spirit and boosts your energy level. For the STRP festival, students of the Department of Industrial Design (Eindhoven University of Technology) created an interactive experience based on this new technology of Philips. User participa-

technologie van Philips. Gebruikersparticipatie, verbondenheid, spelen en co-creatie zijn sleutelwoorden voor deze interactiviteit, en dit is tevens het onderwerp van nieuw onderzoek in het team ‘Playful Interaction’ van de afdeling.

tion, connectedness, play and co-creation are the keywords for this interactivity, which is the subject of new research in the team Playful Interaction of the department.

Kijkbuiskinderen (KBK Visuals) TELEVISION

Er wordt beweerd dat als je dood gaat je je leven in een film voorbij ziet flitsen. Mocht je in zo’n situatie komen, bid dan voor een film, lichtshow, of beter, een installatie van de Kijkbuiskinderen. Dit Nederlandse VJ collectief mixt grafische vormgeving, LED screens, animatie, fotografie en nog veel meer op een buitengewone manier. Tijdens STRP Festival zijn de Kijkbuiskinderen naast hun eigenzinnige VJ-shows ook te bewonderen met hun nieuwste installatie ‘TELEVISION’, een installatie bestaande uit 12 verschillende beeldbuizen. Op STRP zal een speciaal ontwikkelde versie getoond worden met 50 jaar Nederlandse mediaen technologische kunst. 44

Students: Max Verhoef, Tijmen van Gurp. Anika van der Sanden, Tom van ’t Westeinde, Vivian Welten, Marieke de Rooy, Alex Schepers

It has been said that right before you die you see your whole life flash before you. If you find yourself in that situation, you might want to hope for a film, light show or better yet, an installation by the Kijkbuiskinderen! This Dutch VJ collective combines graphic design, LED screens, animation, photography and much more in a unique way. At STRP, the Kijkbuiskinderen will be presenting their one-of-a-kind VJ shows along with their latest installation ‘TELEVISION’, an installation comprising 12 different screens. A special version featuring 50 years of Dutch media and technological art will be shown at STRP.

EXPO

FLASHBACK CUBE Het projectiedoolhof In deze veelzijdige projectiekubus toont STRP bijzondere werken uit de geschiedenis van de Nederlandse technologische kunst. Het materiaal bestaat uit archiefbeelden en originele opnames van Nederlandse pioniers, maar ook korte films en hedendaagse documentaires. Speciale aandacht wordt gegeven aan Eindhoven dat een belangrijke rol heeft gespeeld bij het ontwikkelen van nieuwe technologieën en technologische kunst. Kom binnen en vergaap je aan het verleden! Hieronder een overzicht van de projecties die te zien zijn.

The projection maze STRP has chosen this multifaceted projection cube to present notable works from the history of Dutch technological art. The material consists of archival footage and original recordings by Dutch pioneers as well as short films and contemporary documentaries. Special attention is paid to Eindhoven, which played a pivotal role in the development of new technologies and technological art. Step inside and marvel at the past! The following is a brief rundown of the featured works.

Babeth M. Vanloo INTONA - 1994

In de film ‘INTONA: 12 manieren om een microfoon het zwijgen op te leggen’ zien we hoe componist Dick Raaijmakers in de opvoering van zijn muziektheaterstuk (uit 1991) op uitzonderlijke wijze twaalf microfoons ‘bespeelt’. Raaijmakers werkte in de jaren ’50 in het Eindhovense NatLab, waar hij als Kid Baltan (anagram voor ‘Dik Natlab’) de eerste elektronische muziek maakte.

In the film INTONA: 12 manieren om een microfoon het zwijgen op te leggen (“INTONA: 12 Ways to Silence a Microphone”) we see the unique way in which composer Dick Raaijmakers “plays” 12 microphones during the performance of his musical theatre piece (from 1991). Raaijmakers worked in Eindhoven’s NatLab in the 1950s, where he produced the first electronic music under the pseudonym Kid Baltan (“Dik Natlab” backwards). Credits: A film by Babeth M. VanLoo; musical theatre performance by Dick Raaijmakers and Paul Koek; edited by Geert Braam; produced by Film Art Amsterdam; with thanks to Kasper van der Horst, Anne Wellmer, V2 & Joke Brouwer, Beeld & Geluid.

EXPO

Paul Panhuysen Het Apollohuis

Paul Panhuysen (1934) is een Nederlandse componist en een visueel- en geluidskunstenaar. In de jaren ’80 richtte Paul Panhuysen samen met Remko Scha het Apollohuis op, een ruimte voor experimentele muziek en visuele kunst. In het bekende Eindhovense Apollohuis maakten enkele kunstenaars geluidskunstinstallaties en geluidssculpturen. Er waren ook concerten met vrije improvisatie, experimentele en elektronische muziek. Een gedeelte van het archief van het Apollohuis is na haar sluiting in 2011 overgenomen door het Van Abbemuseum.

Room 306 Loftmatic (Henk Lamers & Jeanne de Bont) - 2009

Nederlandse Elektronische Muziek uit het Philips Natuurkundig laboratorium in Eindhoven, 1956-1960. Van 1956 tot 1960 vond er op het Philips NatLab een bijzondere ontwikkeling plaats. Aangemoedigd door Walter Maas, oprichter van de stichting Gaudeamus, richtte Roelof Vermeulen, groepsleider van de Acoustic afdeling bij Philips, een studio op voor elektronische muziek. Centraal in Kamer 306 staan Dick Raaijmakers en Kees Tazelaar. Raaijmakers - die was opgeleid aan het conservatorium en bij Philips werkte als laborant - componeerde in oktober 1957 het nummer Song To The Second Moon, het allereerste elektronische popnummer ooit. Tazelaar is zelf componist en was betrokken bij het eerbetoon aan Dick Raaijmakers tijdens de eerste editie van het STRP festival, in 2006. Deze 70 minuten durende documentaire gaat in op de motieven en de achtergrond van de componisten, technici en collega’s die hierbij waren betrokken.

Paul Panhuysen (1934) is a Dutch composer and visual and sound artist. Together with Remko Scha, Panhuysen founded Eindhoven’s famous ‘Apollohuis’ or Apollo House, an experimental music and visual art space in the 1980s. It was here that a group of artists created sound art installations and sound sculptures. The space also served as a venue for improvisational, experimental and electronic music concerts. Eindhoven’s Van Abbemuseum acquired part of the Apollohuis archive after the space closed in 2011.

Dutch Electronic Music from the Philips Research laboratory Eindhoven, 1956-1960. From 1956 to 1960 the NatLab enjoyed exceptional development. At the instigation of Walter Maas, head of the Gaudeamus Foundatioin at the time, Roelof Vermeulen, head of the Acoustic group at Philips, agreed to set up an electronic music studio in the Philips NatLab. Main persons in Room 306 are Dick Raaijmakers and Kees Tazelaar. Raaijmakers - who was trained at the Conservatory and worked as a laboratory technician at Philips - composed in October 1957 the song Second Song To The Moon, the first electronic pop song ever. Tazelaar is a composer himself and was involved in the tribute to Dick Raaijmakers during the first edition of the STRP Festival in 2006. This 70-minute documentary examines the background and the motives of the composers, technicians and colleagues involved in this development.

EXPO

Paul Driessen 3 Misses - 1998

Paul Driessen is een van de meest prominente animatiefilmmakers die Nederland kent. Zijn animaties hebben vele prijzen gekregen en de film ‘3 Misses’ kreeg zelfs een Oscar. Paul Driessen creëert in zijn werk een eigen universum met een eigen logica en absurditeiten. De cartoons van Paul Driessen hebben vaak meerdere narratieve lagen, waardoor je steeds opnieuw verrast wordt.

Maarten Tromp & Michiel Hogenboom Art: Who Cares? - 2011

Ooit afgevraagd hoe je de ingewikkelde en vergankelijke kunstinstallaties eigenlijk bewaart voor de toekomst? De documentaire ‘Installation Art: Who Cares?’ laat je de dagelijkse praktijk zien van het beheer en behoud van enkele historische installatiekunstwerken.

Paul Driessen is one of the most prominent a nimation filmmakers in the Netherlands. His animations have won many awards and the film 3 Misses earned an Oscar. In his work, Driessen creates his own universe with its own logic and absurdities. Driessen’s cartoons often have multiple narrative layers.

Ever wondered how to save complicated and p erishable art installations for the future? The documentary Installation Art: Who Cares? takes you behind the scenes to learn about the maintenance and conservation of several historical art installations. Credits: Director: Maarten Tromp; interviews: Tracy Metz; photography: Mick van Dantzig, Roel van ‘t Hoff; sound: Leo Franssen, Charles Kersten, Willem de Wijs; editor: Bart van den Broek; music: The Defilers (www.thedefilersmusic.com); producer: Michiel Hogenboom.

Gerrit van Bakel Tarim Machine - 1982

Informatie over dit werk is terug te vinden onder ‘De poëzie van de techniek’. Pagina 15/16

Information about this artwork is listed under ‘The poetry of technology’. Page 15/16

EXPO

MUSIC

Matthew Herbert 48

18 | 11

STRP LOVES MUSIC Electrifying music to the eye Al geruime tijd vervagen de grenzen tussen mediakunst en elektronische muziek. Kunstenaar Geert Mul is zelfs begonnen als VJ en werkte onder meer samen met Speedy J van Collabs. Het is niet voor niets dat STRP zicht richt op de elektronische muziek: dit genre loopt vaak voorop in het gebruik van nieuwe audio –en visuele technieken. Het publiek wordt overspoeld met bewegend beeld en geluid, waardoor het niet langer vanzelfsprekend is dat alleen de artiest in het middelpunt van de belangstelling staat. Electrifying music to the eye The boundaries between media art and electronic music have been blurring for quite some time now. Artist Geert Mul actually started out as a VJ, working with Speedy J from Collabs and others. STRP deliberately focuses on electronic music; after all, the genre is often on the cutting edge when it comes to using new audio and visual technologies. Audiences are being inundated with moving images and sound. Today, it is no longer a given that the artist will be the sole focus of the performance.

Matthew Herbert One Pig (live) STRP 1 – Vrijdag 18 november ‘One Pig’ is het verhaal van een varken dat gevolgd wordt vanaf de geboorte tot de dood en verder. Het resultaat is een werk dat vragen oproept en inzicht geeft in de aanwezigheid van een dier dat in onze samenleving vaak onderschat of ondergewaardeerd wordt. Met behulp van een uniek muzikaal instrument, de ‘Varkensstal Harp’, worden geluidsopnames van het dier gemanipuleerd. Samen met andere instrumenten, gemaakt van het varken, zullen Matthew en zijn band het verhaal van het dier navertellen in een live show met audiovisuele composities en zelfs een chef-kok op het podium. Een sukadelapje zal nooit meer hetzelfde zijn.

‘One Pig’ is the story of a farm animal followed from birth to death and beyond. The result is a beautiful and compelling account which prompts questions and insight into the presence of an animal commonly underestimated, under-appreciated and unacknowledged in our society. Using a unique musical instrument – the ‘Pig Sty Harp’ – to manipulate the samples of the animal, along with instruments made from the animal, Matthew and his band will retell the animal’s story in a live show complete with audio-visual composition and on-stage cookery. Bacon and eggs will never be the same.

Broke clubnight Lightcafe – Vrijdag 18 november MUSIC

19 | 11

Collabs STRP 1 – Zaterdag 19 november Collabs staat voor het samenwerkingsverband tussen de roemruchte Speedy J (Jochem Paap) en koning van de schranz Chris Liebing. Zet ze samen en je krijgt een duo dat de grenzen van de techno opzoekt, veel live performance elementen inbrengt met een batterij aan gadgets en samplers en underground invloeden weet te combineren met dansvloer stampers. In 2005 kwamen Chris Liebing en Speedy J op het goede idee om samen te gaan produceren wat resulteerde in het knallende album ‘Metalism’. Inmiddels zijn er plannen voor een nieuwe plaat. Hoe episch kan het worden?

Collabs stands for the collaboration between the notorious Speedy J (Jochem Paap) and the king of schranz Chris Liebing. Put them together and you get a pair that tries to find the boundaries of techno, uses many live elements and a truckload of gadgets, and knows how to combine underground influences with dance floor house. The year 2005 was the rise of a strong and productive friendship between Chris Liebing en Speedy J, which resulted in the banging album ‘Metalism’. Thankfully there are now plans for the next album. How epic can it be?

James Holden STRP 2 – Zaterdag 19 november

James Holden werd bekend in 1999, op een leeftijd van 19 jaar, toen hij doorbrak met de hit ‘Horizons’. Vanaf dat moment maakte hij een indrukwekkende reeks van invloedrijke remixes voor Madonna, Britney Spears, Depeche Mode en Radiohead. Met het opzetten van zijn eigen label Border Community in 2003 en het uitbrengen van ‘A Break in the Clouds’ behoort James Holden definitief tot de top van producers en DJ’s in de wereld. Deze man laat krautrock en techno op de dansvloer samengaan tot een denkbeeldige muzikale ruimtereis.

James Holden became wellknown in 1999, at the age of 19, with his breakthrough-hit ‘Horizons’. From that moment on he made an impressive number of influential remixes for Madonna, Britney Spears, Depeche Mode and Radiohead. With the launch of his own label Border Community in 2003 and the release of ‘A Break in the Clouds’, James Holden has become one of the top producers/ DJ’s in the world. This man melts krautrock and techno on the dance floor into an imaginary musical journey through space.

19 | 11

Mathew Jonson STRP 1 – Zaterdag 19 november Mathew Jonson wordt beschouwd als een drijvende kracht achter de internationale techno scene en als een zeer innovatieve muziekkunstenaar omdat hij keer op keer breekt met alle wetten. Na het oprichten van het label Wagon Repair in 2005, waartoe onder meer Osborn, James T. Cotton en The Mole behoren, ontstond één onafgebroken reeks van tours en opnames, zowel solo als met band. Jonson blijft trouw aan analoge apparatuur en real-time frivoliteit en maakt dankbaar gebruik van het langspeler formaat om zijn donkere stemming en langzamere tempo’s nog verder uit te strekken.

Besides a driving force behind the international techno scene Mathew Jonson is also seen as a very innovative music artist consistently breaking all laws. After co-founding the label Wagon Repair in 2005, signing artist like Osborn, James T. Cotton and The Mole, he toured and recorded non-stop, both solo and with his band. Both on stage and in the studio Jonson relies on analogue equipment and real-time play to stretch his dark mood and slow tempo.

Fairmont STRP 2 – Zaterdag 19 november

Fairmont (Jake Fairley) liet met het album ‘Coloured in Memory’, gevuld met mysterieuze tracks, voor de eerste keer het achterste van zijn tong zien. Nu is hij terug met de dansvloer-vriendelijke EP ‘Velora’ waarmee hij ongetwijfeld weer hoge ogen gaat gooien. Het contrast tussen ‘Coloured in Memory’ en ‘Velora’ is het bewijs dat Fairmont een zeer veelzijdige producer is. Als DJ is hij evenmin vast te pinnen op één muziekstijl. Fairmont wisselt even makkelijk donkere techno af met dansbare melodieën als house met minimal.

Fairmont (Jake Fairley) first revealed his true colours with his first album ‘Coloured in Memory’, featuring mysterious tracks. Now he’s back with the dance floor friendly EP ‘Velora’, which will undoubtedly gain him even more respect. The contrast between ‘Coloured in Memory’ and ‘Velora’ is the evidence that Fairmont is a very versatile producer. As a DJ he refuses to be confined to one specific style of music. Fairmont easily switches between dark techno and danceable melodies and between house and minimal.

MUSIC

19 | 11

DVS1 STRP 1 – Zaterdag 19 november DVS1 (Devious One) draait al heel wat jaren mee en zijn staat van dienst, passie en kennis van muziek levert hem veel respect op. Door zijn sets niet vooraf uit te stippelen, zorgt hij ervoor dat het publiek iedere avond een unieke en persoonlijke set krijgt voorgeschoteld. De wisselwerking met het publiek is voor DVS1 van cruciaal belang en het bepaalt voor een groot deel hoe zijn set van die avond verloopt. Een ding is zeker, DVS1 legt in iedere set zijn ziel en zaligheid en die passie voel je als je in het publiek staat.

DVS1 (Devious One) has been around for quite some time now. His track record, passion en music knowledge gains him a lot of respect. By not preparing performances beforehand, his audience is always treated to a unique and personal set. The chemistry with the audience is a very important factor for DVS1 and it determines for a large part how a specific set turns out. One thing is certain, DVS1 puts his heart and soul in every performance and it’s that passion that you will feel when you’re in the crowd.

Nathan Fake STRP 2 – Zaterdag 19 november

Na jaren in de beroemdste clubs gespeeld te hebben weet Nathan Fake wat wel en wat niet werkt op de dansvloer en dit past hij toe op zijn platen en zijn optredens. Een Nathan Fake live show is een zeer intense en visuele ervaring waarin hij acteert met een ongelooflijke focus en het maximale uit zijn apparatuur haalt. Zijn laatste plaat ‘Hard Island’ is het bewijs dat Fake erg zelfverzekerd is en bewust de hardere en ruwere kant van elektronische muziek opzoekt.

Having played in the most famous clubs Nathan Fake knows what the do’s and don’t’s are on the dance floor. He integrates this knowledge in his records and his performances. A Nathan Fake live show is a very intense and visual experience wherein he acts with unbelievable focus and tries to get the maximum out of his equipment. His latest record ‘Hard Island’ is the evidence that he is very self-confident and deliberately tries to explore the harder and more raw side of electronic music.

MUSIC

19 | 11

ROD STRP 1 – Zaterdag 19 november De meeste mensen kennen Benny Rodrigues van zijn latin en clubby house sound. Wat veel mensen niet weten is dat hij van huis uit een groot techno liefh ebber is. Om verwarring te voorkomen draait hij zijn rauwe techno en acid sets onder de naam ROD. Zijn sets zijn het best te omschrijven als pure en onvervalste deep techno geïnspireerd door onder andere Jeff Mills, Robert Hood en Luke Slater. De release-debuut ‘Malmok’ op het label Klockworks is het bewijs dat ROD garant staat voor een onvergetelijke avond knallen.

Most people know Benny Rodrigues from his Latin and clubby house sound. What most people don’t know is that deep down he’s also a big techno fanatic. To prevent confusion Benny uses the alias ROD when he performs his raw techno and acid sets. These sets are best described as pure and genuine deep techno inspired by the likes of Jeff Mills, Robert Hood and Luke Slater. The debut-release ‘Malmok’ on the label Klockworks is the proof that ROD guarantees an unforgettable night.

Len Faki STRP 1 – Zaterdag 19 november

Len Faki kan terugkijken op jaren van producties en het management van drie zeer gewaardeerde techno labels: Monoid, Figure en Feis. Daar heeft hij artiesten als Samuel L. Session, John Selway, Umek en The Hacker ondergebracht. Alle labels staan voor cutting-edge techno muziek. Len Faki is een fenomeen en een echte gentleman achter de draaitafel, een artiest wiens sets zijn gebaseerd op passie en schoonheid. Zijn vingertoppen zijn als sensoren op de schaal van Richter: ze anticiperen en leiden tot uitbarstingen op de dansvloer.

Len Faki can look back on years of production and management of three highly acclaimed techno labels: Monoid, Figure and Feis. Here he signed artists like Samuel L. Session, John Selway, Umek and The Hacker. All of these labels stand for cutting-edge techno music. Len Faki is a phenomenon and a true gentleman behind the turntable, an artist whose sets are based on passion and beauty. His fingertips are like sensors on the Richter scale – they anticipate as well as trigger eruptions on the dance floor.

MUSIC

19 | 11

Michael Mayer STRP 2 â&#x20AC;&#x201C; Zaterdag 19 november Als mede-eigenaar van muzieklabel Kompakt weet Michael Mayer wat goede muziek is. Hij deed remixes voor de Pet Shop Boys, Depeche Mode en Rufus Wainwright en weet met het grootste gemak de stemming en intentie van het originele werk compleet om te zetten. Michael Mayer draait op gevoel, laat de platen hun werk doen en versterkt dit alles door te spelen met opbouw, sfeer en climax.

As co-owner of music label Michael Mayer knows what good music is. He has done remixes for Pet Shop Boys, Depeche Mode, and Rufus Wainwright and he knows how to easily convert the mood and meaning of the original to the exact opposite. Michael Mayer runs on feeling, lets the record do its job and Âstrengthens it all by playing with structure, atmosphere and climax.

ALSO PLAYING

Thomas Martojo 360 Makcim & EL-P E.D.G.E. 54

MUSIC

26 | 11

Aphex Twin STRP 1 – Zaterdag 26 november Deze elektronicaheld is bekend van zijn releases ‘Come To Daddy’, ‘Analogue Bubblebath’ en natuurlijk ‘Windowlicker’, maar Aphex Twin is ook bekend vanwege zijn indrukwekkende visuele shows. Wie in 2009 bij zijn optreden op STRP Festival aan wezig was, heeft waarschijnlijk de v isuele effecten nog op zijn netvlies staan. Verwacht een fusie van acid, techno, industrial en drum ‘n’ bass dat leidt tot fantasierijke elektronische muziek. Aphex Twin heeft ook op visueel gebied een reputatie hoog te houden. Vandaar dat hij dit jaar een baanbrekende nieuwe video show presenteert waar het publiek onderdeel van uitmaakt. Opnieuw zal dit een avond worden die je lang bij zal blijven.

This electronic hero is best known for his releases ‘Come To Daddy’, ‘Analogue Bubblebath’ and of course ‘Windowlicker’ but Aphex Twin is also known for his stunning visual performances. Those who attended his performance at STRP Festival 2009 will certainly remember the visuals vividly. Expect a fusion of acid, techno, industrial and drum ‘n’ bass creating imaginative electronic music. Standing up to his reputation as a visual artist Aphex Twin will this year present a ground-breaking video show in which the audience will participate. Again, this will be a night to remember.

MUSIC

26 | 11

Amon Tobin ISAM Live STRP 2 – Zaterdag 26 november Amon Tobin is één van de meest visionaire elektronische kunstenaars van de afgelopen tien jaar. Hij produceerde werk voor George Palfi’s project ‘Taxidermia’ en de videogame ‘Splinter Cell’. Sinds zijn album ‘Foley Room’ (2007) werkt Tobin met originele, zelf opgenomen samples. Op STRP presenteert Amon Tobin ‘ISAM Live’, waarbij de samples nagespeeld worden op echte instrumenten. Voor de eerste keer maakt hij ook gebruik van zijn eigen zang, vervormd tot een bijna onherkenbaar geluid. In ‘ISAM Live’ vervagen de lijnen tussen psychedelica en sciencefiction, tussen muziek en kunst, en door de overweldigende visuele effecten krijg je een gevoel van vervreemding, opwinding en zelfs angst.

Amon Tobin is one of the most visionary electronic artists of the past ten years. He produced work for George Palfi’s project ‘Taxidermia’ and the video game blockbuster ‘Splinter Cell’. Since his album ‘Foley Room’ (2007), Tobin uses original, self-recorded samples. At STRP Festival Amon Tobin will present ‘ISAM Live’, in which these samples are played on actual instruments. For the first time he also uses his own vocals, unrecognisably distorted. Blurring the lines between psychedelia and sci-fi and using overwhelming visual effects, ‘ISAM Live’ will make you feel strange, excited and even fearful.

MUSIC

26 | 11

LFO Live STRP 1 – Zaterdag 26 november LFO (Low Frequency Oscillator), niet te verwarren met één of andere boyband uit de V.S., bestaat van origine uit de Britten Mark Bell en Gez Varley. Toen LFO het album ‘Frequencies’ uitbracht in 1991 was dit niet alleen een cruciaal moment voor het label Warp, maar werd dit een ijkpunt voor de Britse rave scene. Bell, inmiddels een veel gevraagd house producer, werkte onder meer samen met Björk en deed verscheidene remixes voor Depeche Mode. Tijdens STRP presenteert Mark Bell de inmiddels iconische diepe en lage bassen van LFO samen met een fenomenale video show.

LFO (Low Frequency Oscillator), not to be confused with some boyband from the U.S., originally consists of Brits Mark Bell and Gez Varley. When LFO released ‘Frequencies’ in 1991, the album not only played a crucial part in music label Warp’s history - but also represents a pivotal moment for the British rave movement. Bell has since been an important house producer, working together with Björk and doing remixes for the likes of Depeche Mode. At STRP Mark Bell will represent LFO’s deep and low basses, which are almost iconic to their sound, together with a phenomenal video show.

Beardyman STRP 1 – Zaterdag 26 november

Is Beardyman een DJ, performer of comedian? Het ene moment wint hij de Britse Beatbox competitie en het andere moment is hij de beste MC bij Breakpoll of is zijn comedy show uitverkocht. Beardyman (Darren Foreman) weigert zichzelf in een hokje te plaatsen en daardoor is hij over de hele wereld te zien. Het beschrijven van Beardyman’s muziekstijl is zowaar nog moeilijker. Zonder moeite schakelt hij tussen Balkan wub-step, Afrikaanse township funk, Bollywood-dancehall, drum ‘n’ bass, electro-wonk en epische vocale dub-psychedelica.

Is Beardyman a DJ, performer or comedian? One minute he’s winning the UK Beatbox competition, next he’s best MC at Breakspoll or he’s selling out his comedy show. Beardyman (Darren Foreman) refuses to be put in a box and that brings him to events all over the world. When it comes to describing his style of music it is ever harder to pin him down. Beardyman easily switches between Balkan wubstep, African township funk, Bollywood-dancehall, drum ‘n’ bass, electro-wonk and epic vocal dubpsychedelia.

MUSIC

26 | 11

Trolley Snatcha STRP 1 – Zaterdag 26 november Trolley Snatcha (Zack Kemp) ademt dubstep. Sinds zijn debuutalbum ‘The Future’ bij Dub Police in 2009 is hij heel snel één van de grootste en meest besproken dubstepartiesten van dit moment geworden. Door remixes voor Dreadzone, Caspa en Chase & Status en dankzij zijn EP ‘One Trick Pony’ is hij wereldwijd een begrip geworden. Maar eigenlijk staat Trolley Snatcha vooral bekend om zijn snoeiharde livesets. Momenteel is hij bezig met een five-track EP die eind dit jaar uitkomt. Dus misschien krijgt STRP wel de première?

Trolley Snatcha (Zack Kemp) lives and breathes dubstep. Ever since his debut album ‘The Future’ at Dub Police in 2009, he quickly became one of the biggest dubstep artists of his time. Because of his remixes for Dreadzone, Caspa and Chase & Status and because of his EP ‘One Trick Pony’ Trolley Snatcha has become a worldwide phenomenon. But above all he is famous for his hard-biting live sets. Currently Trolley Snatcha is producing a five-track EP which will be released at the end of 2011. Maybe STRP will have the premiere?

Rustie Live STRP 2 – aterdag 26 november

De uit Glasgow afkomstige Rustie wordt na sets op Sonar, Brainfeeder en Warp20 gezien als aanstormend talent. Zijn samenwerking met Joker en zijn remixes voor Modeselektor, Zomby en The Big Pink leverde hem een stortvloed aan complimenten op. Nu is de tijd aangebroken om te gaan oogsten met de aanstaande release van zijn veelbelovende a lbum ‘Glass Swords’. Rustie grijpt in zijn producties onder andere terug naar ongepolijste synthesizers en gierende gitaareffecten uit jaren 80 popmuziek en mixt dit met zweterige R&B en high-energy rave beats. Obscure Japanse prog-rock, 16-bit game geluiden en rauwe techno maken Rustie’s sound overweldigend en uniek.

Glasgow-based Rustie is considered a huge talent after his sets at Sonar, Brainfeeder and Warp20. His collaboration with Joker and his remixes for Modeselektor, Zomby and The Big Pink received loads of respect as well. Now it is time for his definitive breakthrough with the upcoming release of his promising album ‘Glass Swords’. Rustie reverts to unpolished synthesizers and screaming guitars from the eightees and mixes these elements with sweaty R&B and high-energy rave beats. The addition of obscure Japanese prog-rock, 16-bit sound effects and raw techno makes Rustie’s sound overwhelming and unique.

26 | 11

The Field STRP 1 – Zaterdag 26 november Axel Willner mag met recht één van de meest authentieke techno producers van de afgelopen jaren genoemd worden. Door samples van dance classics op te knippen, in een loop te zetten en een breed scala aan muziekstijlen te integreren ontstaat er een fusie van ambient en techno die ongeëvenaard is. The Field is al sinds 2005 onderdeel van het Duitse techno label Kompakt en is inmiddels uitgegroeid tot een driekoppige act. De samenwerking tussen het trio heeft The Field op alle gebieden verrijkt, met name de live performances.

Axel Willner is one of the most authentic techno producers of the past decade. By cutting up samples of dance classics, throwing them in a loop, and integrating a wide variety of music styles an unrivalled fusion of ambient and techno grows into existence. The Field has been part of the German techno label Kompakt since 2005 and has now grown into a three piece band. The collaboration between the three has enriched The Field on all levels, especially their live performances.

ALSO PLAYING Cinnaman

Walls

Jackmaster

I-F

Kutmah

Loud-E

Orgue Electronique MUSIC

PERFORMANCE

Bart Hess – Liquified 60

PERFORMANCES AT STRP Liquifying your imagination Fysiologische processen zijn niet langer saai en biologisch, maar verheven tot prachtige kunst bij STRP. Adem langzaam in en uit, laat je omgeving los en neem de ruimte voor een lach en een traan bij het zien van deze performances. Liquifying your imagination At STRP, physiological processes are no longer dull and biological; instead, they are elevated to fantastic works of art. Slowly inhale and exhale, let your surroundings fade away and allow yourself to experience the full range of emotions provoked by these performances.

Bart Hess Liquified > 26 November: 23.15 > Location: LIGHT CAFE

Bart Hess (1984) heeft vooral naam gemaakt met zijn lichaamsvervormende en vervreemdende werk. Het materiaal lijkt soms letterlijk op de huid te groeien. Hij werd wereldberoemd met de ‘slijmjurk’ die hij maakte voor Lady Gaga. Samen met HEYHEYHEY maakte Bart Hess de STRP mutant en de STRP teaser. Op het festival zelf presenteert Bart een hele nieuwe performance, geïnspireerd op de Photoshop-filter waarmee je beelden kunt ‘liquifien’. ‘Liquified’ is een post-digitaal stilleven, waarin alles vloeibaar is en transformeert.

Bart Hess (1984) is known for his physically manipulating and alienating work. The material sometimes seems to literally grow on the skin. He became world-famous with the ‘slime dress’ which he made for Lady Gaga. Together with HEYHEYHEY Hess created the STRP mutant and STRP teaser. During the festival, Hess is presenting a brand new performance inspired by the Photoshop filter that allows you to “liquify” images. ‘Liquified’ is a postdigital still life in which everything is liquid and transforming.

Daan Roosegaarde Intimacy 2.0 Live > 18 November: 20.00 / 19 November: 20.00 / 25 November: 17.00 / 26 November: 20.00 > Location: STRP EXPO

Tijdens het STRP Festival is het werk ‘Intimacy 2.0’ in de EXPO te zien. Voor het eerst wordt deze mix van technologie en mode getoond met het echte model Lara Aimée.

During STRP Festival Daan Roosegaarde will present ‘Intimacy 2.0’. Model Lara Aimée will present this mix of technology and fashion for the first time.

PERFORMANCE

Electric Circus Dirk de Dakloze Robot- 2005 / Mono the Monkey- 2010 > 18, 19, 20 November - Check screens for times > Location: STRP EXPO

Dirk is de eerste vrij rondlopende robot die steevast wordt aangezien voor een mens. De levensgrote clochard schuimt de straten af achter zijn ratelende winkelwagentje en speelt nu en dan een deuntje op zijn 100 jaar oude orgeltje. Dirk is zelfs een keer gearresteerd in een Duits winkelcentrum. ‘Mono de Monkey’ is een klein eigenwijs circusaapje en haalt allerlei apenstreken uit, fietst flitsend snel tussen het publiek door, bedelt om eten en kusjes maar bijt van zich af als het hem te veel wordt. Zijn gekrijs gaat door merg en been maar zijn blik raakt ieders hart.

‘Dirk de Dakloze Robot’ is the first walking robot that is routinely mistaken for a human. The life-sized homeless robot roams the streets pushing a rattletrap shopping trolley. Every now and then he stops to play a tune on an antique organ. Dirk has even been arrested in a German shopping arcade! ‘Mono de Monkey’ is a cheeky little circus monkey which loves to monkey around, pulling pranks as he darts in between the crowd on his bicycle. He begs for food and kisses, but is prone to throwing a wobbly when it all gets too much. His screeches are like nails on a chalkboard, but his sweet gaze is enough to melt anyone’s heart.

Evelina Domnitch, Dmitry Gelfand & CoH Mucilaginous Omniverse - 2009 > 26 November: 22.00 - 22.30 > Location: LIGHT CAFE

Dmitry Gelfand en Evelina Domnitch, samen met Tez oprichters van het Amsterdamse ArtScience Lab ‘Optofonica’, maken omgevingen waarin natuurkunde, chemie en computerwetenschappen gecombineerd worden met filosofie. De performance ‘Mucilaginous Omniverse’ is gebaseerd op een uitgebreide studie naar ‘Fluid Dynamics and Sonoluminence’, en wordt tijdens STRP Festival uitgevoerd samen met de Russische geluidskunstenaar CoH (alias van Иван Павлов), wat ‘slaap’ of ‘droom’ betekent in het Russisch. Resultaat is een prachtig poëtische projectie van dansende siliconenolie-druppels, bewegend op geluidsgolven met een frequentie van 35 tot 130 Hz, belicht met stroboscopisch licht. 62

Dmitry Gelfand and Evelina Domnitch, who together with Tez founded Amsterdam’s ArtScience Lab ‘Optofonica’, create environments in which physics, chemistry and computer science are combined with philosophy. The performance ‘Mucilaginous Omniverse’ is based on a comprehensive study on fluid dynamics and sonoluminescence, and will be performed at STRP Festival in collaboration with the Russian sound artist CoH, an alias of ИванПавлов, which means “sleep” or “dream” in Russian. The result is a beautiful poetic projection of silicone oil droplets dancing to sound waves ranging in frequency from 35 to 130 Hz, illuminated by stroboscopic light.

PERFORMANCE

Quayola The Strata Series - 2011 > 19 November: 20.20 - 21.00 > Location: STRP 2

Quayola is een visuele kunstenaar die gefascineerd is door de spanningen en botsingen tussen het échte en het artificiële, tussen figuratief en abstract, tussen oud en nieuw. In zijn werk gebruikt hij fotografie, geometrie, digitale sculpturen en immersieve audiovisuele installaties. Deze live-cinema performance is een première van de ‘Strata’ serie live, duikt in de kunstgeschiedenis en speelt met de constructie en deconstructie van onze perceptie van klassieke kunst, architectuur en iconografie. In dit schouwspel worden de onderliggende, vooral geometrische lagen van werken uit de Renaissance, Barok en Gothische architectuur zichtbaar. Ontdek hoe een meesterwerk er écht uitziet!

Quayola is a visual artist who is fascinated by the tensions and clashes between the real and artificial, the figurative and abstract, and the old and new. His work incorporates photography, geometry, digital sculptures and immersive audiovisual installations. This live cinema performance marks the live premier of The Strata Series, which delves into art history and plays around with the construction and deconstruction of our perception of classic art, architecture and iconography. The underlying, predominantly geometric, layers of works from the Renaissance, Baroque and Gothic architecture are revealed in this spectacle. Discover what a masterpiece truly looks like! Credits: Scored live by Matthias Kispert

Judith Nab Camera Nightshot - 2007 / 2010 > 18 – 27 November / Ongoing > Location: STRP EXPO

Overal hangen camera’s, maar de ‘Nightshotcamera’ van Judith Nab is toch net even anders. Waar gewone camera’s de buitenwereld registeren, kun je bij ‘Nightshot’ de camera in en jezelf observeren. ‘Nightshot’ is een spannende installatie voor één bezoeker per keer en met haar zes minuten een bijzondere eenpersoons-theaterervaring. Durf je alleen te zijn in het donker? Judith Nab werkt aan installaties en beeldend theater zonder acteurs. Ze gebruikt hiervoor nieuwe en oude media: optische illusies, bewegende objecten, (animatie) film, found footage samples of interviews.

Cameras are everywhere. However, Judith Nab’s ‘Nightshot’ camera is unique. Unlike the conventional cameras that record the outside world, the camera in ‘Nightshot’ allows you to observe yourself. Admitting one visitor at a time, ‘Nightshot’ is a thrilling installation that offers an unusual, sixminute private theatre experience. Do you dare enter the darkness alone? Judith Nab creates installations and visual theatre without actors using new and old media, including everything from optical illusions to moving objects, animation, film, and found footage samples. Credits: concept: NAB-Judith Nab; technical design: WG theatertechniek, Han de Jonge; films: Judith Nab, Pierre Duforeau, Jane Snijders; music: David Debuyser; construction: Fiction Factory

TeZ PV868 > 26 November: 21.00 - 21.30 > Location: LIGHT CAFE

PV868,28 is het nummer van het patent van de Dream Machine, een uitvinding uit 1961. Het is een machine die je via stroboscopische lichten nieuwe visuele stimuli liet ervaren. De bij Optofonica werkzame kunstenaar TeZ heeft de oude Dream Machine gebruikt als inspiratie voor zijn performance PV868. PV868 is een experimentele performance waarbij met flikkerende lichten, abstract kleurpatronen en speciale ‘binaurale’ beats je hersenen direct beïnvloedt worden. Je hersengolven synchroniseren zich automatisch met dit bombardement van impulsen. Laat je brein in de toekomst zweven door aan deze performance deel te nemen!

PV868,28 is the number of the patent for the Dream Machine, an invention from 1961. Using stroboscopic lights, the machine allows you to experience new visual stimuli. Optofonica allied artist TeZ used the original Dream Machine as the inspiration for his performance PV868. PV868 is an experimental performance that uses flashing lights, abstract colour patterns and special “binaural” beats to directly affect your brain. Your brainwaves respond to the onslaught of impulses by synchronizing automatically. Take part in this performance and let your brain ride the waves of the future! Credits: Special thanks to: Robert Fischer (rIPE engine), Kurt Hentschalger, Fondazione Bevilacqua La Masa, Sonic Acts.

STEIM DJ Sniff & Mark Sanders, “Collapse of PAL” by Rosa Menkman & Áron Birtalan, Doravideo, Tarek Atoui > 19 November: 20.30 - 00.00 > Location: LIGHT CAFE

Al 42 jaar helpt STEIM kunstenaars met het ontwikkelen van muziekinstrumenten door creatief gebruik van technologie te stimuleren. Op STRP presenteert STEIM een speciaal programma in de Cubicle, met innovatieve live performances, historische lezingen over de historie van live elektronische kunst. Het concertprogramma bestaat uit de Japanse hersentwistende en visuele ‘Doravideo’, Lebanon’s veelbelovende act Tarek Atoui, het drumdraaitafel duo Mark Sanders en DJ Sniff en de show ‘Collapse of PAL’ van visualist Rosa Menkman en mediakunstenaar Áron Birtalan.

For 42 years, STEIM helps artists realize dream instruments that allow them to make music that involves creative use of technology. At STRP STEIM presents a special programin the Cubicle, featuring innovative live performances, historical lectures about the history of live electronic arts. The concert program features Japanese high-energy -mind-twisting audio visual performer Doravideo and Lebanon’s most promising electronic artist Tarek Atoui. Additionally, free for all drum-turntable duo by Mark Sanders and dj Sniff and “Collapse of PAL” by Rosa Menkman and Áron Birtalan join the bill.

Rosa Menkman

PERFORMANCE

SATI The Odyssey of Rick the Cube - 2009 > 27 November: 15.00 - 16.00 > Location: LIGHT CAFE

‘The Odyssey of Rick the Cube’ is een mythische roadmovie waarin het publiek (5 jaar en ouder) wordt uitgenodigd om hoofdpersoon Rick te helpen in zijn zoektocht naar identiteit in een droomachtige wereld. De stopmotion animatie wordt ondersteund door akoestische en elektronische instrumenten. Door de composities en geluiden van Erwan en Jesse wordt het publiek aangemoedigd om Rick te helpen zich van scène naar scène te verplaatsen. Image: Merlin

‘The Odyssey of Rick the Cube’ is a mythical road movie that invites the audience (ages 5 and up) to help main character Rick as he searches for his identity in a dreamlike universe. The stop motion animation is backed by acoustic and electronic instruments. The sounds and compositions by Erwan and Jesse encourage viewers to accompany Rick from one scene to another. Credits: Production: L’Armada Productions, Theatre Lillico, Festival Electroni(k), L’Antipode. Distribution: L’Armada Productions. Jesse Lucas: Visual and musical creation – machines – guitar – keyboards. Erwan Raguenes: Musical creation and sound effects – piano – chimes – keyboards – melodica. Jacques-Yves La Fontaine: Sound engineer. Merlin: Design and graphics. Didier Martin: Direction and lighting. Florence Audebert: Scenery.

Boom Chicago Social Media Circus - 2011 > 25 November: 19.30 - 21.30 > Location: LIGHT CAFE

Boom Chicago’s ‘Social Media Circus’ is een hilarische multimedia comedyshow over hoe Facebook, Hyves, LinkedIn en Twitter ons leven hebben veranderd. 600 miljoen mensen zijn actief op Facebook en op andere sociale netwerken. Maar hoeveel van je Facebookvrienden zijn echt? ‘Social Media Circus’ haalt met sketches, improvisatie, stand-up, video en muziek de lucht uit de opgeblazen hype, ontmaskert de gekken en zet de helden op het podium. De comedyshows zijn een spektakel en worden gebaseerd op de actualiteit en suggesties van het publiek.

Boom Chicago’s ‘Social Media Circus’is a hilarious multimedia comedy show that examines how Facebook, Hyves, LinkedIn and Twitter have changed our lives. Currently, there are 600 million people active on Facebook and other social networks. But how many of your Facebook friends are real? Using sketches, improvisation, stand-up, video and music, ‘Social Media Circus’ deflates the overblown hype, unmasks the nutcases and puts the heroes in the spotlight. The comedy shows are a spectacle and are based on current events and audience input. Production and direction: Andrew Moskos and Pep Rosenfeld; show: Lolu Ajayi, Rob Andrist Plourde, Matt Chapman, Michael Diederich, Jessica Lowe, Haley Mancini, Michael Orton-Toliver, Amber Ruffin and Jim Woods.

PERFORMANCE

CUBICLE PERFORMANCES 17

Dick Rijken, Edwin van der Heide, Jin Wang, Luuk Schipperheyn & Bastiaan Ekeler STEIM > 19 November: See the programme schedule at the Cubicle

STEIM artistiek directeur Takuro Mizuta Lippit programmeert een dag in de Cubicle, een intieme ruimte in de EXPO waar je wordt verrast door muziek, performances en lezingen. Op 19 November geven STEIM directeur Dick Rijken en nieuwe media kunstenaar Edwin van der Heide door middel van demonstraties van vintage instrumenten en video’s lezingen over de geschiedenis van live elektronische kunst. Maar ook de recente projecten van studenten Luuk Schipperheyn, Bastiaan Ekeler en Jin Wang, over instrumentontwerp, interactiviteit en performance, worden gepresenteerd.

STEIM artistic director Takuro Mizuta Lippit is curating a day in the Cubicle, an intimate space in the EXPO where you will be pleasantly surprised by a variety of music, performances and lectures. On November 19, STEIM director Dick Rijken and new media artist Edwin van der Heide will give lectures on the history of live electronic art using demonstrations of vintage instruments and archival videos. Recent projects by students Luuk Schipperheyn, Bastiaan Ekeler and Jin Wang,about instrument design, interactivity and performance will be presented, too. In the Light Café, STEIM is presenting a programme featuring DJ Sniff & Mark Sanders, Collapse of PAL by Rosa Menkman & Áron Birtalan, Doravideo and Tarek Atoui.

Albert van Abbe and Wim-Jan Smits PAL > 26 November: DIY Glitching throughout the day / shows: 15.00 / 17.00

De jongens van PAL (Phase Alternating Line) zijn experts op het gebied van ‘glitching’. Dit is een stroming binnen de elektronische en noise muziek waarin wordt gespeeld met storingen in het geluid. Waar deze normaal gesproken in de muziek als ongewenst worden gezien, gebruiken ‘glitch’ artiesten ze juist om nieuwe muziek en zelfs beeld te creëren. Op zondag 27 november treden Albert van Abbe en Wim-Jan Smits twee keer op met PAL in de Cubicle, en mogen bezoekers van STRP (jong en oud) zelf aan de knoppen draaien. Glitching for dummies! 66

The guys from PAL (Phase Alternating Line) are experts in the field of “glitching,” a movement in the electronic and noise music scene that experiments with disturbances or glitches in the sound. Traditionally unwanted, glitch artists embrace the flaws and use them to create new music and even images. Albert van Abbe and Wim-Jan Smits will deliver two performances with PAL in the Cubicle on Sunday, 27 November. STRP visitors of all ages will have the opportunity to take the controls. Experience glitching for dummies!

PERFORMANCE

Martijne van Dijk, Jacob Plooij & Marieke Franssen Ensemble 306 > 20 November: 14.00 / 15.30 / 17.00 uur

Ensemble 306 heeft zijn roots in het Natlab. Kamer 306 waar de eerste Nederlandse elektronische muziek gemaakt werd is de aanleiding van haar bestaan. Ensemble306 laat in de Cubicle horen hoe de muziek uit het Natlab invloed heeft gehad op de ontwikkeling van elektro- akoestische muziek uit de hele wereld. Marieke Franssen op Fluit, Martijne van Dijk op saxofoons en Jacob Plooij op viool vertellen met korte muziekstukken en geluidsfragmenten het verhaal van een jaar zoeken naar muziek uit het Natlab. Ze spelen muziek van onder andere Dick Raaijmakers, Henk Badings, Edgar Varèse en Yannis Xenakis.

Ensemble 306 has its roots in the NatLab. The genesis of the Ensemble can be traced back to Room 306, where the first Dutch electronic music was made. Ensemble306 demonstrates in the Cubicle how the music made in the NatLab influenced the development of electro-acoustic music around the globe. With Marieke Franssen on flute, Martijne van Dijk on saxophones and Jacob Plooij on violin, the Ensemble uses short pieces of music and sound fragments to tell the story of a year spent searching for music from the NatLab. They will be performing music by composers including Dick Raaijmakers, Henk Badings, Edgar Varèse and Yannis Xenakis. 20 November 2011 at 2pm, 3:30pm and 5pm.

Dmitry Gelfand, Evelina Domnitch, Joost Rekveld & Yolanda Uriz Optofonica > 26 November: See the programme schedule at the Cubicle

Deze dag zal Joost Rekveld ingaan op het werk van kunstenaarslabs zoals Optofonica, het werk dat gebeurt aan de Interfaculteit ArtScience in Den Haag en zijn eigen praktijk. Yolanda Uriz laat je de onzichtbare sonische trillingen van het licht ervaren in haar installatie/performance ‘Cymating’. Door middel van akoestisch verzadigd water worden de trillingen tot leven gebracht en gevisualiseerd. In ‘Mesoscopic Manifold’ nodigen Evelina Domnitch en Dmitry Gelfand je uit voor een nieuwe vorm van kunst waarbij de grenzen van de gewone waarneming overstijgen. Ze dwingen je de aandacht voor het fysieke te verschuiven naar de daad van het waarnemen zelf...

On this day Joost Rekveld will discuss the work of artists inspired by science, based on the work of artists´ labs like Optofonica, the activities of the ArtScience Interfaculty in The Hague and his own practice. Yolanda Urize will present ‘Cymating’. Activating the perception of ordinarily invisible sonic vibrations, ‘Cymating’ is an installation/performance in which projections through acoustically saturated water envelope the viewer in sonic ripples of light. In ‘Mesoscopic Manifold’ Evelina Domnitch and Dmitry Gelfand invite you to a new form of art, in which the limits of habitual perception will be transcended. It seeks to shift the observer’s attention from the physical objects that stimulate perception to the act of perception itself.

PERFORMANCE

Mariska de Groot & Erfan Abdi Dezfouli BMP/BPM ~ Light Synth & Notesaaz > 25 November: See the programme schedule at the Cubicle

Mariska de Groot en Erfan Abdi Dezfouli, beide genomineerd voor de STRP Talent Pit Award, presenteren in de intieme Cubicle hun meest recente werken. Erfan’s werk ‘Notesaaz’ is het resultaat van een onderzoek over de uitbreiding van het virtuele instrument naar een scherm en vervolgens in de handen van de uitvoerder. Notesaaz maakt gebruik van geometrie voor het genereren van numerieke verhoudingen en vertaalt deze in geluid. Mariska’s werk ‘BMP/BPM ~ Light Synth is een optisch geluidsproject gebaseerd op de ontdekking dat vorm en licht geluid genereren. Een uitvinding van de vroege jaren ‘20, gebruikt voor film en de eerste synthesizers, maar daardoor nooit zichtbaar voor de gebruiker. Mariska maakt instrumenten, installaties en performances waarbij dit visuele deel van het genereren van geluid zichtbaar wordt.

Mariska de Groot and Erfan Abdi Dezfouli, both nominated for the STRP Talent Pit Award, are presenting their latest works in the intimate setting of the Cubicle. Erfan’s work Notesaaz is the result of his research on expanding a virtual instrument onto a screen and then into the user’s hands. Notesaaz uses geometry to generate numerical ratios and translates them into sound. Mariska’s work BMP/BPM ~ Light Synth is an optical sound project based on the discovery that form and light produce sound. The invention dates back to the early 1920s when it was used to film the first synthesizers, but it was never visible to the user. Mariska creates instruments, installations and performances in which this visual aspect of sound generation becomes visible.

Thomas Rutgers Woensdagman > 18 November: 20.30 / 22.00

Thomas Rutgers verkent als Woensdagman de grenzen van zelfgeschreven software en nieuwe live-sampling technieken. Live bespeelde instrumenten worden opgenomen en in nieuwe structuren afgespeeld, waardoor zijn muziek uit een steeds voller geheugen van opnames bestaat. Op een installatie van beprojecteerde luidsprekers wordt dit “herinneringsproces” voor de toeschouwer zichtbaar gemaakt. Het resultaat is een spel tussen nu en net, tussen elektronische muziek en sferische pop. ‘Woensdagman’ vindt plaats in de Cubicle, een kleine ruimte in de EXPO waarin je verrast wordt door muziek, performances en lezingen. Door de intieme setting krijg je de kans om dicht op de huid van de makers te komen, gesprekken aan te gaan en soms zelfs hun instrumenten zelf te bespelen.

As Woensdagman Thomas Rutgers uses the software he writes to explore new live sampling techniques. By recording the instruments played and playing them back in new structures, his music consists of an ever-growing memory of recordings. This “memory process” is revealed to the viewer using an installation of projected speakers. The result is an interaction between now and a few seconds ago, electronic music and atmospheric pop. Woensdagman will be held in the Cubicle, an intimate space in the EXPO where you will be pleasantly surprised by a variety of music, performances and lectures.

PERFORMANCE

Ensemble 306

Albert van Abbe and Wim-Jan Smits PAL

Optofonica

Thomas Rutgers - Woensdagman

STEIM

Talent Pit (photo: Stephan C. Kaffa)

PERFORMANCE

Sonia Cillari As an artist, I need to rest > 26 November: 17.00 - 18.30 > Location: LIGHT CAFE

De Italiaanse mediakunstenaar Sonia Cillari ligt op de grond en ademt door een lange buis die is verbonden met een groot scherm. Bij elke ademhaling verschijnt een digitale vorm op het scherm. Gedurende de performance van anderhalf uur, ademt Sonia Cillari zo’n 14.000 digitale elementen bij elkaar tot een digitaal wezen, genaamd Feather. Door bewust dieper of sneller adem te halen, kan Cillari haar digitale creatie beïnvloeden; een vermoeiend proces, wat je kunt horen aan de indringende geluiden van haar ademhaling. Ademhaling wordt zo een metafoor voor de onderlinge afhankelijkheid van de kunstenaar en zijn of haar eigen creatie.

Italian media artist Sonia Cillari lies on the floor, breathing through a long tube connected to a large screen. A digital shape appears on the screen with every breath. During the 90 minute performance, Cillari breathes some 14,000 digital elements into a single digital creature she calls feather. By purposely altering her respiration to make it either deeper or shorter, Cillari is able to influence her digital creation. An exhausting process: you can tell by the sound of her insistent breathing. Breathing becomes a metaphor for the mutual dependence of the artist and his or her creation. Credits: Supported by [ars]numerica (Montbeliard, France), Optofonica Laboratory for Immersive Art-Science and Mondriaan Foundation (Amsterdam, the Netherlands).

Respiration patterns (orange, ~ 30 min.) and feather resistance patterns (level 2 purple, ~15 min.; level 3 blue, ~ 15 min.)

Staalplaat Soundsystem Yokomono - 2000/2011 > 20 November: 15.00 - 16.00 > Location: LIGHT CAFE Cinema

De geluidsinstallatie en performance ‘Yokomono’ lijkt op het eerste gezicht een DJ-set van 10 draaitafels. Met kleine speelgoedautootjes die op de vinylplaten rondrijden. Niets bijzonders toch? Behalve dan dat deze kleine wagentjes ware vinyl killers zijn. Elke vinyl killer heeft een naald en een draadloze FM-zender die mono-signalen naar de wand vol radio’s stuurt. Zo ontstaat er een onvoorspelbaar concert van geluidssignalen, want als de batterijen van de vinyl killers op raken verandert zowel de snelheid als de FM-frequentie. ‘Yokomono’ is geïnspireerd door het rondrijden met de auto langs de Funkturm (Radio en TV-toren) in Berlijn, waarbij je verschillende radiosignalen tegelijkertijd hoort. 70

At first glance, the ‘Yokomono’ sound installation and performance looks like a 10-turntable DJ set, with toy cars driving around the records. Nothing special, right? Look again! The miniature automobiles are vinyl killers. Each is outfitted with a needle and a wireless FM transmitter that sends mono signals to the wall covered with radios. The result? An unpredictable concert of audio signals. As the vinyl killer batteries run down, both the speed and the FM f requency change. The inspiration for ‘Yokomono’ came while driving past the Funkturm radio and TV tower in Berlin, where motorists pick up multiple radio signals.

CINEMA Dutch animation

Voor de vroege vogels zijn in de Cinema in het Lightcafé historische documentaires en bijzondere interviews te zien van onder meer Dick Raaijmakers en Gerrit en Michiel van Bakel. Het STRP Festival filmprogramma 2011 biedt verder een unieke reis door de tijd van het Nederlandse animatielandschap. Oude bekenden en nieuw talent kun je (her)ontdekken in onze Cinema. Het witte doek zal bevolkt worden door de absurde wezentjes van Paul Driessen, vervagende on/offline grenzen van Evelien Lohbeck en de première van een compilatie met alle werken van Roel Wouters, programmaspecial van STRP 2011. Ook zijn er twee unieke compilatieprogramma’s te zien met Nederlandse pareltjes uit het verleden en de talenten van nieuwe generaties; werk van Fons Schiedon, Sil van der Woerd, Danny de Vent, Michael Dudok de Wit en Job, Joris en Marieke.

Early birds will have a chance to see historical documentaries and rare interviews with Dick Raaijmakers, Gerrit and Michiel van Bakel and others at the Cinema in the Light Cafe. The 2011 STRP Festival film programme also offers a unique tour of the Dutch animation landscape. Discover or get re-acquainted with old favourites and new talents in our Cinema. See Paul Driessen’s bizarre creatures on the big screen and watch how Evelien Lohbeck blurs the boundaries between on and offline. STRP is also proud to host the special premier of a compilation of the collected works of Roel Wouters. In addition, two unique compilations of Dutch gems from the past and the talents of new generations will be shown, including work by Fons Schiedon, Sil van der Woerd, Danny de Vent, Michael Dudok de Wit and Job, Joris and Marieke.

De filmnachten op zaterdag 19 en 26 november worden bevolkt door creatures of the night met behekste robots en horror sci-fi in de onedotzero screenings ‘Robotica’ en ‘Nightfall’.

The Saturday film nights on 19 and 26 November will be taken over by creatures of the night. Expect bewitched robots, horror, sci-fi and more during the onedotzero screenings of ‘Robotica’ and ‘Nightfall’. Image: Robotica 71

TALKS The future of art Technologie is overal. En tegelijkertijd wordt het onzichtbaar. De ontwikkelingen gaan razendsnel en heel belangrijk: door de digitalisering en sociale netwerken is de praktijk van de kunstenaar grenzeloos. Why are so many media artists Dutch? When does writing creative software qualify as art? The audience is invited to discuss these and other topics during the various “Talks.”

Arjen Mulder Media Art in the Netherlands, from machines to interaction > 26 November: 17.30 - 18.30 > Location: LIGHT CAFE Cinema

Arjen Mulder, bioloog en mediatheoreticus, publiceerde verschillende boeken en essays over de relatie tussen technologische media, fysieke ervaringen en kunst. Bekende publicaties van zijn hand zijn Book for the Electronic Arts (2000), Interact or Die! (2007) en de Dick Raaijmakers Monography (2008). In zijn lezing illustreert Arjen Mulder aan de hand van de vele kunstwerken die in de STRP EXPO zijn opgenomen wat precies machinekunst, elektronische kunst en interactieve kunst zo spannend maakt. Waarom zijn juist kunstenaars uit Nederland zo goed vertegenwoordigd in het veld van mediakunst? Beleef de historische sensatie in deze lezing van ‘s Nederlands meest bekende mediakunst-historicus!

Arjen Mulder is a biologist and media theorist. He has published numerous books and essays about the relationship between technological media, physical experiences and art. His well-known publications include ‘Book for the Electronic Arts (2000)’, ‘Interact or Die! (2007)’ and the ‘Dick Raaijmakers Monography (2008)’. In his lecture, Mulder will use the various works of art featured in the STRP EXPO to discuss what makes machine art, electronic art and interactive art so exciting. Why are so many media artists from the Netherlands? Experience the historical sensation in this lecture by the most famous media art historian in the Netherlands!

Edwin van der Heide DSLE -2> 19 November: 18.00 - 18.30 > Location: STRP EXPO

Edwin van der Heide vertelt over zijn nieuwste audiovisuele werk DSLE -2- (p. 31) en zijn samenwerking met Philips. 72

Edwin van der Heide talks about his latest a udiovisual work DSLE -2- (p. 31) and his collaboration with Philips.

TALKS

Lucas van der Velden & Geert Mul From videos and the club scene to data art and live cinema > 19 November: 16.30 - 17.30 > Location: LIGHT CAFE

Lucas van der Velden en Geert Mul zijn beide bekend geworden door het creëren van visuals voor onder meer live shows van Speedy J. Aan de hand van eigen werk van de afgelopen tien jaar zal van der Velden laten zien hoe het werken binnen verschillende contexten (clubscene, filmwereld, mediafestivals, kunstwereld), en gebruik van nieuwe technologieën zijn werkwijze heeft beïnvloed en ontwikkeld. Geert Mul zal in zijn presentatie de boven omschreven ontwikkelingen toelichten in tekst en beeld.

Lucas van der Velden and Geert Mul are well known for producing live minimalist visuals, for example to accompany Speedy J’s performances. Using his own creations from the past decade, Van der Velden will show how works within various contexts such as the club scene, film world, media festivals and art sector along with the use of new technologies have influenced his approach and contributed to his evolution as an artist. Geert Mul will illustrate the evolution of his artistic career in words and images during his presentation. During the same evening, Speedy J will perform with Chris Liebing as Collabs at STRP.

Vodafone Firestarters Andrew Makkinga > 20 November: 14.00 / 16.00 > Location: LIGHT CAFE

Vodafone Firestarters is een rondreizende talkshow die plaatsvindt tijdens evenementen rondom mode, muziek, technologie en kunst. Anno 2011 bevindt Vodafone zich te midden van een uitgebreid en innovatief netwerk. Om de kennis van dit netwerk te delen met een groter publiek, slaat Vodafone Firestarters ditmaal de handen ineen met STRP Festival. Tijdens elke Firestarters sessie wordt gesproken over onderwerpen rondom de thema’s innovatie en mobiel internet, in dit geval op het gebied van kunst. De presentatie ligt deze keer in handen van Andrew Makkinga. In twee shows wordt er gesproken over technologie, innovatie en mobiel internet vs de kunstwereld, met elke show 4 zorgvuldig geselecteerde gasten.

Vodafone Firestarters is a travelling talk show that takes place at events around fashion, music, technology and art. At this moment, Vodafone is in the midst of an extensive and innovative network. To share the knowledge of this network with a wider audience, this time, Vodafone Firestarters teamed up with STRP Festival. During each session, issues around the themes of innovation and mobile internet are discussed in the context of art and technology. The presentation lies in the hands of Andrew Makkinga, known for his work at NPS Cultura and 3voor12XL. The two shows will have their own topic concerning technology, innovation and mobile internet vs. the art world, with each show four carefully selected guests. > VODAFONEFIRESTARTERS.NL

TALKS

25 | 11

SYMPOSIUM Playful Post Digital Culture The digital revolution is over, the big ‘bit rush’ has passed, now we live in a post-digital era. Whether something is analogue or digital does not matter anymore. Digital and interactive are everywhere. Playing is a serious thing and meanwhile the digital migrates from the virtual reality to the objects around us. Along with MU, TU/e and Fontys, STRP Festival will discuss the many forms of post digital culture. On November 25 several international speakers and films shine their light on the post digital.

Programme

10.30 - 11.00

Arrival

11.00 - 11.10

Opening by Chair Toby Barnes Managing Director of Mudlark, Birmingham, founding member of Virgin Media’s Interactive Division.

11.10 - 12.00

Bruce Sterling Bruce Sterling is an American science fiction author, best known for his novels and his work on the Mirrorshades anthology, which helped define the cyberpunk genre. Since 2003 he’s Professor of Internet studies at the European Graduate School in Saas-Fee, Switzerland.

12.00 - 12.05

Short Movie: Next Nature. Selection by Koert van Mensvoort

12.05 - 12.30

Dries Verbruggen - Studio Unfold Dries Verbruggen studied at the the Design Academy Eindhoven. He is a multidisciplinary creator in fields ranging from interior, design and arts to architecture and video. Verbruggen is one of the co-curators of the MU exhibition After the Bit Rush – Design in a Post Digital Age.

12.30 - 13.30

Lunch break

13.30 - 14.00

Film: The Future of Art – Emergence Collective Berlin (GER) The Future of Art is an unconvential documentary about the future of art against the background of the latest technological and social developments. The creators, Emergence Collective from Berlin, used various social media to gather the content of this ‘auto documentary’. SYMPOSIUM

14.00 - 14.25

Russell Davies Russell Davies is partner at R/GA London (Agency for the Digital Age) and with the Really Interesting Group (RIG). He also founded The Newspaper Club. He writes columns for Campaign en Wired.

14.25 - 14.30

Short Movie: Next Nature. Selection by Koert van Mensvoort

14.30 - 15.00

Mary Flanagan Mary Flanagan is artist, author, educator and designer. As professor in Digital Humanities she’s associated with the Dartmouth College in New Hampshire (US). She’s author of Critical Play: Radical Game Design.

15.00 - 15.20

STRP Talent Pit Awards ceremony

15.20 - 16.00

Break

16.00 - 17.00

Dr. Ben Schouten Inaugural lecture by prof.dr. ben Schouten, dept. of Industrial Design, Eindhoven University of Technology.

17.00 - 18.00

Drinks Please note: all talks will be in English. The symposium is jointly organized by STRP Festival, MU and TU/e.

How do you do (what you do)? Digital creatives swap tricks of the trade Location: STRP 1 Start 11.00 Register online at www.howdoyoudo2011.nl

At How Do You Do (what you do)? digital creatives swap their tricks of the trade. 50 Top creatives will talk about their work processes andwill give ‘a making of’ insight into how they do what they do. Don’t forget to bring your own portfolios, projects and plans as we provide an opportunity for everyone to show and evaluate their work with leading digital professionals and other creatives just like you. To register please go to www.howdoyoudo2011.nl or the STRP website. You will also find the programme and participants here. Get your ticket at www.strp.nl. A ticket includes access to the STRP EXPO and the symposium Playful Post Digital Culture. How Do You Do (what you do)? was initiated by Virtueel Platform in cooperation with STRP Festival and a range of artists, companies and institutions in the digital creative sector. SYMPOSIUM

STRP RADR Related activities in Eindhoven STRP RADR tipt interessante activiteiten die in Eindhoven plaatsvinden tijdens STRP Festival en die 足raken aan het STRP programma. Various activities in Eindhoven STRP RADR points out interesting STRP-related activities taking place in Eindhoven at the same time as STRP festival.

Parktheater Elzentlaan 50

Krabbedans Clausplein 10

5MinutenMuseum Torenallee 22-06 / Strijp-S

MU Emmasingel 20

TU/e Den Dolech 2

Yksi Expo Torenallee 22-04 / Srijp-S

Van Abbemuseum Bilderdijklaan 10

WEI Vestdijk 27

Axesjazzpower Natlab / Srijp-S

STRP RADR

Hiroaki Umeda Parktheater 21 November: 20.00. / Endinet-zaal / Tickets €25,00 > www.parktheater.nl

Umeda’s doel is het combineren van de virtuele en reële wereld waarin hij leeft. Zijn werk is zowel minimaal als radicaal, zowel subtiel als gewelddadig. De dans, geïnspireerd door butoh- en streetdance, plaatst hij in een elektronische omgeving van licht, beats en digitale sounds. Het resultaat: een unieke danservaring met een sterk sensuele ondertoon.

Umeda’s goal is to combine the virtual and real world in which his generation lives. Umeda’s work is both minimalistic as radical, both subtle and violent. He places dance, inspired by butoh- and street dance, in an electronic environment of light, beats and digital sounds. The result: a unique dance experience with a strong sensual overtone.

After the Bit Rush MU For more info visit the website > www.mu.nl

Hoe integreer je het digitale, het scherm, de computer en het internet met de fysieke wereld? Welke rol kunnen ontwerpers hierbij spelen? Met ‘After the Bit Rush – Design in a Post Digital Age’ neemt MU in samenwerking met Lucas Maassen en Unfold de uitdaging aan.

How do you integrate the igital, the screen, the computer d and the internet with the physical world? What role can designers play in this field? With ‘After the Bit Rush – Design in a Post Digital Age’ MU in collaboration with Lucas Maassen and Unfold takes on the challenge.

Dick Verdult Van Abbemuseum For more info visit the website > www.vanabbemuseum.nl

‘En op zondag vieren we Vrijdag’ is de eerste s olopresentatie van één van Eindhovens meest eigenzinnige kunstenaars: Dick Verdult. Als beeldmaker en muzikant binnen de experimentele cumbiamuziek heeft hij inmiddels een cultstatus verworven in onder meer Zuid-Amerika, Rusland en Japan. Het Van Abbemuseum biedt je een (hernieuwde) kennismaking met zijn rijke en multidisciplinaire oeuvre!

‘En op zondag vieren we Vrijdag’ (‘And on Sunday we celebrate Friday’) is the first solo presentation of one of Eindhoven’s most stubborn artists: Dick Verdult. As artist with experimental ‘cumbiamusic’ he has become a cult status among other in South Amerika, Russia and Japan. The Van Abbemuseum offers a (re) acquainted with his broad and multidisciplinary work!

STRP RADR

Modebelofte 2011 Krabbedans For more info visit the website > www.krabbedans.nl

De Krabbedans presenteert met Modebelofte 2011 de modebeloftes van morgen. Items van de meest veelbelovende eindexa menstudenten zullen getoond worden. Resultaat is een overzicht van innovatieve, experimentele en ongekende ontwerpen. Modebelofte 2011 vormt een must voor vakpubliek en modeliefhebbers.

The Krabbedans expo ‘Modebelofte 2011’ (‘Fashion Promise 2011’) presents the fashion promises of tomorrow. Items of the most promising graduating students will be presented. The result is an overview of innovative, experimental and unknown designs. ‘Modebelofte 2011’ is a must for fashion lovers and professionals.

Gerrit & Michiel van Bakel TU/e Lecture: 23 November / 13.45 / Location: Zwarte Doos > www.tue.nl

De monumentale beelden van Gerrit van Bakel, de video’s van zijn zoon Michiel en beelden en schetsen uit het privéarchief van de familie Van Bakel komen voor het eerst samen in één tentoonstelling ‘Stilstaande beweging, bewegende stilstand’. Op 23 november is er in de Zwarte Doos een lezing over het werk van Gerrit van Bakel.

For the first time together in one exhibition: the monumental statues of Gerrit van Bakel and the videos of his son Michael in ‘Standstill in motion, motion in standstill’, supplemented with images and sketches from the private collection of the van Bakel family. On the day of the Art, November 23, there will be a lecture on the work of Gerrit van Bakel.

Tim Hoefnagels WEI For more info visit the website > www.wei.nu

In WEI kun je het resultaat van de korte werkperiode van de zojuist afgestudeerde kunstenaar Tim Hoefnagels bewonderen. Tim gebruikt ruimte, licht, geluid en het fysieke om één groot geheel van dreigende, maar tegelijk ook speelse bouwwerken te maken. Het gaat om sfeer, plekken waar je kunt zijn maar waar je eigenlijk niet thuis hoort.

In WEI you can visit the result of the short working period of the recently graduated artist Tim Hoefnagels. Tim uses space, light, sound and the physical to create a whole of threatening, but at the same time playful buildings. It’s about atmosphere, places where you can be but where you do not really belong.

STRP RADR

Nicky Assmann 5MinutenMuseum For more info visit the website > www.5-mm.nl

In ‘Solace’ van Nicky Assman wordt een enorme zeepfilm opgetrokken. De zeepvloeistof wordt zo belicht dat er een turbulente choreografie van licht en vloeiende bewegingen ontstaat. Terwijl de zwaartekracht langzaam grip krijgt op het zeepvlies, krijgt het oog maar geen genoeg van het fascinerende fenomeen dat zich afspeelt, tot het onherroepelijke moment dat het fragiele vlies barst.

In ‘Solace’ from Nicky Assman, a big film of soap is produced. Through precise lighting the inner movement of the soap film is revealed, showing a turbulent choreography of iridescent color and fluid motion. As gravity slowly gets a hold of the membrane the viewer is fascinated with the phenomenon, until inevitably the fragile film bursts. Distributed by the V2_Agency, V2_Institute for the Unstable Media, www.v2.nl

De Doos Yksi Expo For more info visit the website > www.yksi.nl

Stel je voor: je zit plots met twee vreemden in een doos. Vlak naast elkaar, oog in oog. Ben je nieuwsgierig naar wie ze zijn, wil je zo snel mogelijk weg, of vertel je hen wat je nog nooit tegen iemand a nders gezegd hebt? Tijdens de STRP weekenden is ‘De Doos’ te zien bij Yksi Expo, een theatervoorstelling waarin het publiek één op één met de acteurs ‘Samen een verhaal vertelt, of niet. Wat je wil’.

During the weekends ‘De Doos’ (The Box) is performed at Yksi. A play in which a single person is in direct dialogue with the actors. ‘Together you will tell a story, or not. It’s your choice’.

Festival 4RITUALS Axesjazzpower 26, 27 November / For more info visit the website > www.axesjazzpower.nl

Muziek wordt vaak gekenmerkt door een sterk ritueel karakter. Zo is muziek waarschijnlijk ooit begonnen, concerten kunnen als zodanig worden beleefd én de inhoud van muziek is ook vaak ritueel. Axesjazzpower organiseert op 26 en 27 november in samenwerking met Ensemble 306 festival ‘4RITUALS’ in het NatLab op Strijp-S dat hier volop aandacht aan besteedt.

Music is often characterized by a strong ritual character. Probably this is the way music started and concerts are often experienced as such. On November 26 and 27, Axesjazzpower organizes in collaboration with Ensemble 306 festival ‘4RITUALS’ in NatLab at Strijp-S.

STRP RADR

STRP Talent Pit

Ook dit jaar ging een team van scouts voor de STRP Talent Pit op zoek naar de beste innovatieve, technologische en kunstzinnige (studenten)pro jecten van het afgelopen jaar. Projecten die op een verrassende manier gebruik maken van technologie, een nieuwe kijk geven op wat technologie met ons doet of vragen oproept over het eigen gedrag en gebruik van technologie in de media. Zowel eindprojecten van bachelor- als master studenten evenals projecten van beginnende kunstenaars of designers komen in aanmerking voor de STRP Talent Pit. Met het oog op kwaliteit, een hoog afwerkingspercentage en in combinatie met de X-factor koos STRP samen met de scouts elf studentenprojecten die zijn voorgelegd aan de vakjury. De award kent twee categorieën: de Juryprijs en de Publieksprijs. Elke winnaar krijgt de mogelijkheid tot een gratis consult van ‘the agency V2/ NIMk’. Daarnaast mag de winnaar van de Juryprijs tijdens de volgende editie zijn of haar werk op het STRP Festival presenteren en ontvangen ze een bedrag van 1.000 euro. De jury van 2011 bestaat uit: Ine Poppe – kunstenares, schrijfster, journalist, docent en filmmaker met een voorliefde voor digitale cultuur. Sander Veenhof – interactieve media kunstenaar met een voorliefde voor Augmented Reality. Vivian van Gaal – curator STRP Festival. 80

Margriet Schavemaker – curator Stedelijk Museum Amsterdam. De genomineerden voor de STRP Talent Pit Award 2011 zijn in willekeurige volgorde: Xandra van der Eijk Momentum (ArtScience, KABK Den Haag) Mariska de Groot BMP/BPM ~Light Synth (KABK Den Haag) Adri Schokker Reconstruction of a Catastrophe (Interactive Media & Environments, Frank Mohr Institute Groningen) Erfan Abdi Dezfouli Saaz (ArtScience, KABK Den Haag) Sandra Stoycheva Hourglass (Rietveld Academie) Matthijs Munnik Singing Worms: Microscopic Opera (ArtScience, KABK Den Haag) Maria Zendrera Valsecchi Project Hitchhiking (BFA Rietveld Academie) Dieter Vandoren Integration.03 (Master ArtScience KABK/KonCon Den Haag) Bram Snijders Sensible (HKU) Thomas Rutgers Woensdagman (Muziektechnologie, Hogeschool voor de Kunsten Utrecht) Korte presentaties van de werken zijn terug te vinden op de twee LCD schermen (nummer 15 in de index) in de EXPO ruimte.

STRP TALENT PIT

Adri Schokker – Reconstruction of a Catastrophe

This year, a team of STRP Talent Pit scouts went back on the road in search of the best innovative, technological and artistic projects created by students and fledgling artists during the past year. Projects that apply technology in unexpected ways, offer a new perspective on what technology does to us, or raise questions about one’s behaviour and the use of technology in the media. Final projects by Bachelor’s and Master’s students as well as projects by fledgling artists and designers are eligible for the STRP Talent Pit. Together with the scouts, STRP selected 11 student projects to present to the professional jury. All 11 were chosen on a combined basis of quality, a high degree of workmanship and the elusive X-factor. The award has two categories: the Jury Award and the People’s Choice Award. Each winner will be offered a free consultation with the V2/NIMk agency. In addition, the Jury Award winner will have the opportunity to exhibit his or her work at the next STRP Festival, and receive €1,000. The 2011 jury: Ine Poppe – artist, writer, journalist, instructor and filmmaker with an affinity for digital culture. Sander Veenhof – interactive media artist, with a love for Augmented Reality. Vivian van Gaal – STRP Festival curator. Margriet Schavemaker – curator Stedelijk Museum Amsterdam.

The nominees for the STRP Talent Pit Award 2011 (in random order): Xandra van der Eijk Momentum (ArtScience, KABK, The Hague) Mariska de Groot BMP/BPMoptical sound (KABK, The Hague) Adri Schokker Reconstruction of a Catastrophe (Interactive Media & Environments, Frank Mohr Institute Groningen) Erfan Abdi Dezfouli Saaz (ArtScience, KABK, The Hague) Sandra Stoycheva Hourglass (Rietveld Academie) Matthijs Munnik Singing Worms: Microscopic Opera (ArtScience, Royal Academy of Art, The Hague) Maria Zendrera Valsecchi Project Hitchhiking (BFA, Rietveld Academy) Dieter Vandoren Integration.03 (MA ArtScience, Royal Academy of Art, The Hague) Bram Snijders Sensible (Utrecht School of the Arts) Thomas Rutgers Woensdagman (Music Technology, Utrecht School of the Arts)

Short videos of the artworks are presented on the screens (number 15 in the index) in the EXPO.

STRP TALENT PIT

Do It Yourself workshops Discover your inner inventor Voor STRP presenteert Digitale Werkplaats ‘s-Hertogenbosch spannende korte workshops voor jong en oud, waarin je met DIY elektronica aan de slag kunt gaan. De allerkleinsten kunnen zelf een heuse elektromotor in elkaar zetten in de workshop ‘mini–elektro-motor’ of zelf een synthesizer of tandenborstelrobot bouwen met de bouwpakketjes van ‘Kraakdozen’ en ‘Bristlebots’. Ook kun je zelf een ‘throwie’ maken: een klein LED-lampje dat je tegen stalen muren, balken en palen aan kan gooien en blijft hangen. Met LED’jes kun je een ‘TicTac® LED Schud Lamp’ in elkaar zetten: een LED zaklamp die je moet schudden om licht te krijgen, behuisd in een TicTac® snoepjesdoosje. Verder kun je knutselen aan de potloodsynthesizer ‘Drawdio’ of je eigen ‘suikerspin-machine’ maken. Ontdek de uitvinder in jezelf en knutsel mee!

At STRP 2011, Digitale Werkplaats ’s-Hertogenbosch will present exciting short workshops for young and old. Everyone is invited to experiment with DIY electronics. The youngest festival visitors have a chance to assemble an honest to goodness electronic engine in the ‘Mini–Elektromotor’ workshop, or build a synthesizer or toothbrush robot using the ‘Kraakdozen’ and ‘Bristlebots’ kits. Or make your own ‘Throwie’, which is a small LED light that sticks when you throw it against steel walls, beams and posts. You can use LEDs to make a ‘TicTac® LED Schud Lamp’: a LED flashlight in a TicTac® mint box that shines when you shake it. Or how about making your very own ‘Drawdio’ pencil synthesizer, or a ‘cotton candy machine’? Discover your inner inventor and get crafty!

STRP SCHOOL STRP Festival biedt elke editie een educatief programma speciaal voor het voortgezet onderwijs aan. Dit jaar heeft STRP samen met Kunstbalie een uitgebreid en gebruiksvriendelijk online lespakket ontwikkeld. Bovendien biedt STRP SCHOOL vier verschillende workshops aan in samenwerking met NIMk, CKE en de Ontdekfabriek.

Every edition STRP Festival offers an educational program specifically for secondary schools. This year STRP developed in collaboration with Kunstbalie a comprehensive and user-friendly online curriculum. Furthermore, STRP SCHOOL offers four different workshops in cooperation with NIMk, CKE and Ontdekfabriek.

E-SPHERE The social side Betalen kun je met je chipknip. Reizen doe je met de OV-chipkaart. Deze NFC-chips veroveren de wereld. Wat nu als je één van deze chips kon gebruiken om ‘in te loggen’ tijdens een festival? Zodat je on the spot aanbevelingen op maat kunt krijgen? En kan zien wat andere bezoekers vinden? Dat is dit jaar mogelijk op STRP Festival! Dit noemen we de ‘eSphere’, een plek waar de virtuele en de f ysieke werkelijkheid bij elkaar komen. In onze eSphere kun je persoonlijke aanbevelingen k rijgen en je mening delen met andere bezoekers, zowel vooraf als tijdens het festival. Koppel je profiel aan je polsbandje of je stadspas bij de infobalie op het festival. Vervolgens kun je deze chips, of de speciale eSphere-app op je telefoon die je krijgt door een QR code te scannen, gebruiken om in te loggen op de eSphere. En als je een foto of filmpje maakt bij een van de eSphere-fotopunten, wordt deze direct doorgestuurd naar jouw social media. Laat je Facebook-matties zien wat je aan het doen bent op het STRP Festival!

If you live in the Netherlands, you know that you can pay with your ‘chipknip’ virtual wallet. Travel with your OV chipcard pass. These Near Field Communication (NFC) chips are taking over the world What if you could use one of these chips to ‘log in’ at a festival? And by doing so instantly receive recommendations based on your preferences? And find out what other visitors have to say? You can at this year’s STRP Festival! We call it the eSphere, a place where virtual meets physical reality. In our eSphere you can get personalised recommendations and share your opinion with other visitors before and during the festival. Visit the information desk at the festival to link your profile to your wristband or Eindhoven city pass. Now you are ready to use these chips (or the special eSphere app for your phone, which is available by scanning a QR code) to log onto the eSphere. Also, anytime you take a picture or shoot a video at one of the eSphere photo points, it will be sent directly to your social media. Let your Facebook friends see what you are up to at the STRP Festival!

E-SPHERE

SPONSORS / FUNDING

MEDIAPARTNERS

PREFERRED PARTNERS

CREATIVE PARTNERS

PROGRAMME COMMITTEE EXHIBITION: Alex Adriaansens (V2), Joke Ballintijn (NIMK), Arne Boon, Marnix de Nijs, Angela Plohman (Baltan 足L aboratories), Angelique Spaninks (MU), Ben Schouten (TU/e)

PERFORMING ARTS: Hans Beekmans, Martijne van Dijk (Ensemble 306), Dmitry 足Gelfand (Optofonica), Takuru Mizuta 足L ippit (STEIM)

THANK YOU

Tante Netty is ee n offline bloggale rie in de Eindhovense w ijk Woensel-Wes t. In de huiskamer van Tante Netty krijgt het massa le en anonieme internet een warm en pe rsoonlijk karakt er. Als een echte oma universalis sele ct eert Tante Netty de pareltjes uit de online kunstwereld en reflecteert daar mee op de betekeni s van kunst in een digitale wer eld.

Mede mogelijk gemaakt door:

@TanteNettyEhv | www.tantenetty.nl

SHAUN GLADWELL Perpetual 360° Sessions 03 09 –27 11 2011

BONGERD 18, 6411 JM HEERLEN WWW.SCHUNCK.NL

r e d wfounller l i fe A

twitter.com/fatboy_original facebook.com/fatboy

fatboy.com

OPENINGSTIJDEN EXPO / OPENING HOURS EXPO Za/Sat Zon/Sun Ma/Mon Di/Tue Woe/Wed Don/Thu Vrij/Fri Za/Sat Zon/Sun

19/11 20/11 21/11 22/11 23/11 24/11 25/11 26/11 27/11

13.00-19.00 13.00-18:30 Closed 12.00-17.00 12.00-17.00 12.00-17.00 12.00-21.30 13.00-19.00 13.00-18.30

Symposium: Vrij/Fri 25/11 10.00 Concerts: Vrij/Fri 18/11 20.00-04.00 Za/Sat 19/11 20.00-07.00 Za/Sat 26/11 20.00-07.00

Met een concertticket kun je de EXPO op dezelfde avond bezoeken tot 23.00 uur. Let op: tussen 19.00 en 20.00 is er geen entree en is de EXPO gesloten! Het LIGHT CAFE blijft open voor aanwezige bezoekers. With a concert ticket you can visit the EXPO on the same evening untill 23.00 hrs. Entrance and EXPO closed from 7AM till 8AM! The light café will remain open for present visitors.

A B C D

5MM Yksi Expo Ontdekfabriek Natlab

A B C

FESTIVAL ORGANIZATION Managing Director: Frens Fijns Financial Director: John Jaspers Curator Art Programme: Vivian van Gaal Curator Audiovisual Programme: Dorien van den Hurk Assistant Curator: Karlijn Koenen Marketing & Communication Manager: Cindy Iseli Assistant Communication: Myrthe Velter Process Manager: Marnix Baert Site Production: Loes Hermans/ Jasper von Meijenfelt Technical Production (art): Jan-Bart Tuuk Artist Production (art): Tineke de Mug Technical Production (music): Koos van Os Catering Manager: John Nabben Education Coördinator: Petra Jurasek Video Production: Merijn Meijers Volunteer Coordination: Willem van der Ploeg Business Manager: Arnold Raaijmakers Office Manager: Sas Schilten INTERNS Eric Alberts - marketing & communication Erik Maes - volunteers & process Wayne Jongerius - volunteers & process

CONCEPT & DESIGN Art Direction & Graphic Design: HEYHEYHEY Campaign Photography & Video: HEYHEYHEY & Bart Hess Website Design: HEYHEYHEY Website Construction: The Cre8ion.Lab STRP FESTIVAL GUIDE Texts: Ties van de Werff, Ine Poppe (essay p. 8-10), Myrthe Velter, Cindy Iseli, Eric Alberts Translation: Leslie Hadlock Editor: Cindy Iseli Project Mangement: Myrthe Velter Graphic Design & Layout: HEYHEYHEY Print: Q-Promotions

© 2011 STRP FESTIVAL Nothing from this publication may be reproduced, stored in automated retrieval system or made public in print, photocopy, microfilm or in any other way without prior written permission from the publisher. For inclusion of any part(s) of this publication in compiled works, one should obtain permission first.