Tijdschrift voor de medewerkers van de Alliantie
Hartslag
16
PWV Wonen en de Alliantie [pag 05]
Alliantie goes international [pag 07] Atrium on tour [pag 11]
december 2005
Hartslag
december 2005
16
Foto cover: Elke werkmaatschappij heeft, in binnen- of buitenland, een eigen bestemming gevonden voor de Alliantie spullen in de ‘oude’ huisstijl. De Alliantie blijft maatschappelijk ondernemen en vernieuwen.
inhoud
05 PWV Wonen Kennismaking met onze nieuwe fusiepartner 05
08 Interview met Jim Schuyt Gezamenlijk verder onder één naam 12 Vertrouwenspersonen Wat doen de vertrouwenspersonen ongewenste omgangsvormen? Verder in dit nummer
08
12
02 03 04 06 07 10 10 11 14 15 16
Alliantie goes international De Dageraad toen en nu Kijk op de Alliantie De week van... De ontmoeting De estafette Versteende schoonheid Atrium on tour, de organisatieverandering Agenda en berichten CORner en Colofon Bouw in beeld
Alliantie goes international… Een nieuwe naam, een nieuw logo en een nieuwe huisstijl. Op 9 Januari is het zo ver. Leuk.. alles nieuw, maar het betekent ook dat we afscheid gaan nemen van de oude naam, het oude logo en de vertrouwde huisstijl. En van alle pennen, mappen, koffiekopjes, T-shirts, noem maar op, die na die datum bij wijze van spreken de prullenbak in kunnen! Bij wijze van spreken ja, want het is zonde om het allemaal zomaar weg te gooien. Vandaar dat er goede, veelal verre bestemmingen zijn gekozen voor de oude spullen. Atrium stuurt de spullen naar Roemenië, er wordt nog besloten naar een ziekenhuis of een school. De spullen van
SCW gaan naar de stichting ‘Holland helpt wereldwijd’ die zich inzet voor kinderen in Kameroen. GSA kiest er voor een gedeelte (voornamelijk kleding) naar Pakistan te sturen en de rest aan maatschappelijke instellingen in Almere te geven. Bij de Dageraad gaan de pennen en het papier naar verschillende lokale initiatieven voor kinderen; de bekers sturen ze naar een project in Hongarije. Veel ‘oude’ Alliantiespullen vinden dus een tweede leven in het buitenland. Gaan GSA, Atrium en SCW dus toch nog internationaal! Wie had dat gedacht!
En daarnaast is ook deze Hartslag de laatste in het oude, vertrouwde jasje. De redactie is druk met de restyling en het nieuwe blad belooft een fantastisch blad te worden voor alle medewerkers van de Alliantie Amsterdam, de Alliantie Eemvallei, de Alliantie Flevoland, de Alliantie Gooi en Vechtstreek en de Alliantie Ontwikkeling B.V. Iedereen in binnen- en buitenland een heel goed, gezond, gelukkig en veilig 2006! Leonie, Dianne, Janine, Julia, Marjolein en Martijntje
december 2005
Hartslag
03 Organisatie
de Dageraad toen en nu De Dageraad spant zich in voor Amster dammers die moeilijk aan geschikte en betaalbare woonruimte komen. Grote gezinnen, senioren en gehandicapten hebben een streepje voor. Doen hier de socialistische ‘roots’ van zich spreken? Hoe ‘rood’ waren die eigenlijk?
De balie woningen in West en Oost. De goedgeorganiseerde arbeiders richten een eigen woningbouwvereniging op. Ze worden aangemoedigd en geadviseerd door de vrijzinnig democraat Jan Willem Cornelis Tellegen (1859-1921), toen directeur van de Dienst Bouw- en Woningtoezicht en vanaf 1915 burgemeester van Amsterdam. Op 11 januari 1911 is de oprichting van Woningbouwvereniging Amsterdam Zuid een feit. Vernieuwend In de jaren dertig hebben zowel De Dageraad als Amsterdam Zuid zich ontwikkeld tot vakkundige organisaties. Amsterdam Zuid is een redelijke speler: 1.203 vooroorlogse woningen. De Dageraad is met haar 553 woningen een kleintje... maar wel een vernieuwend kleintje. Ze bouwt in 1930 aan de Stadionweg de eerste woningwetwoningen met centrale verwarming en warm water. Andere corporaties volgen pas jaren later met deze comfortverhogers.
De entree van de dageraad Slechte timing? De Dageraad was een op socialistische leest geschoeide verbruikscoöperatie, opgericht in 1901. In 1915 verrast de voorzitter de bestuursleden met het voorstel de volkshuisvesting in te gaan. De Eerste Wereldoorlog is in volle gang. Bouwmaterialen zijn schaars, bouwkosten torenhoog. De private sector heeft zich uit de volkswoningbouw teruggetrokken. Maar er waait een nieuwe wind door Nederland; een socialistische wind. Floor Wibaut (1859-1936), SDAP-wethouder in Amsterdam, bedelt bij de rijksoverheid om
Woningwet-miljoenen. De overheid omhelst de volkshuisvesting en draait de kraan flink open. Als het geld vanaf 1919 gaat stromen, staat De Dageraad vooraan. Drie jaar na de oprichting (21 augustus 1916) kan het eerste complex worden gebouwd. Amsterdam Zuid Vanwege de stadsuitbreidingen heeft Amsterdam in 1910 naast de Ooster- en de Westergasfabriek een derde gasfabriek nodig. De Zuidergasfabriek verrijst in de Duivendrechtsepolder. Dat is voor de ‘gaswerkers’ te ver reizen vanuit hun
Volksvijand nummer 1 Meer dan 21.000 woningzoekenden telt Amsterdam in 1945. Eind jaren veertig, begin jaren vijftig, komt de productie flink op gang. De gemeente geeft aan wat en waar gebouwd wordt, draagt de woningen na oplevering ter exploitatie over aan de woningbouwverenigingen, maar bepaalt zelf grotendeels de toewijzing. Bouwden de corporaties voorheen louter voor de eigen leden en dus de eigen bloedgroep, nu konden ze via de Gemeentelijke Dienst Herhuisvesting elke kleur ziel ‘in de maag gesplitst krijgen’. De eerste fusie Eind jaren zestig heeft De Dageraad
Hartslag
04 1.545 woningen in haar bezit en 3.751 leden. Het aantal medewerkers is met acht verrassend laag. Begin jaren zeventig, de stadsvernieuwing is op gang gekomen, fuseert De Dageraad met de Woningbouwvereniging voor Amsterdams Spoorwegpersoneel, een van de laatste ‘doelgroep’-corporaties die Amsterdam nog kent. Het woningbezit van de Dageraad neemt toe tot 3.698 woningen in 1975, het aantal leden naar bijna zevenduizend. Stadsvernieuwing Gedragen door de democratiseringsgolf van de jaren zestig pakt Amsterdam op haar geheel eigen wijze de stadsvernieuwing op. In de jaren tachtig groeit het bezit van De Dageraad en Amsterdam Zuid door het aankoopbeleid opnieuw explosief. In zes jaar tijd gaan meer dan 20.000 particuliere woningen over in corporatiehanden. Amsterdam Zuid beheert dan 7.000 woningen. De Dageraad is
langszij gekomen: 7.500 woningen. De afstand tot de ontzuilde huurder is toegenomen. De huurder is goed geïnformeerd, mobiel, eigenzinnig, calculerend. Bewonerscommissies zijn niet langer een verlengstuk van het bestuur, maar criticasters, een luis in de pels. In de stadsvernieuwingsfase heet de communicatie inspraak. En er is inspraak van de leden. Dat zijn er nu zo veel, dat Amsterdam Zuid de Algemene Ledenvergadering verruilt voor een ledenraad.
samen verder. De nieuwe naam wordt ‘de Dageraad’, met een kleine letter ‘d’ wel te verstaan. Een goede keuze, want staat ‘de Dageraad’ niet voor het ontwaken van het arbeiderszelfbewustzijn? De vraag is of er in Nederland nog wel zoiets bestaat als ‘de arbeider’. Het maakt niet uit, zeker is dat beide corporaties in ontwakend arbeidersbewustzijn hun oorsprong vinden. Vincent Westzaan Foto’s: Chris de Bode en Christien de Kanter
Los van de overheid De bruteringsoperatie van Heerema is de opmaat voor de fusiegolf in corporatieland. De overheid trekt zich terug uit de volkshuisvesting. Als afscheidscadeau krijgen de corporaties hun woningbezit; de rijksvoorschotten worden kwijtgescholden. En binnen enkele jaren bouwt het Rijk de subsidies voor de volkshuisvesting af. Amsterdam Zuid en De Dageraad gaan
Kijk op de Alliantie Jim for president In d e z e r u b r i e k g e e f t ie m a n d v a n b u i t e n z i j n visie op de Alliantie.
Woningbouwcorporaties hebben een serieus PRprobleem. Huurders mopperen over huurverhoging, de media berichten over de hoge salarissen aan de top en de politiek heeft corporatie-bashing als favoriet tijdverdrijf ontdekt. Waarom is er niemand positief over wat bijvoorbeeld de Alliantie dagelijks voor elkaar bokst? Waar zijn de wethouders met bloemen omdat een corporatie de lokale welzijnsinstelling aan huisvesting in de wijk helpt? Ook het politieke bedrijf weet over PR-problemen mee te
praten. De kloof met hun klanten, de burgers, neemt toe. De meeste politieke partijen, van PvdA tot VVD, bestrijden dit PR-probleem deels met dezelfde remedie; men laat die ontevreden klanten hun eigen leiders kiezen. De verkiezing van volksvertegenwoordigers bestond al, maar nu laten de sociaal-democraten ook hun partijleider kiezen. En de liberalen, althans een deel daarvan, staan open voor een stembusgang om de premier of burgemeester aan te wijzen. Ook de Alliantie zou dit pad moeten volgen; laat de bijna 60.000 huurders de voorzitter kiezen! Uiteraard selecteert de Raad van Toezicht eerst enkele kandidaten die aan de kwaliteitscriteria voldoen. Daarna hebben onze klanten de vrije hand om man of vrouw aan de top te verkiezen. Op
veel plekken in Europa en de VS werkt de aanstelling van gezagsdragers zo, dus ook Nederlanders kunnen politiechefs, burgemeesters en corporatiedirecteuren democratischer aanstellen dan op de huidige regenteske wijze. ‘Laat Jim zijn klus afmaken’ kan een campagneleus zijn voor de verkiezing van onze voorzitter. De stembusgang zal in niets
moeten lijken op de ouderwetse ledenvergaderingen waarmee sommige corporaties nu nog worden geteisterd. In folders en een enkel campagnedebat discussiëren de kandidaten over de koers van de Alliantie, bespreken ze de moeilijkheden van nieuwbouw, praten ze over voors en tegens van het runnen van sociale projecten. Al leest zo maar één tiende van de huurders over de plannen van de Alliantie; dat is nog altijd minstens tien keer meer dan nu. En als de verkiezing van corporatiedirecteur en/of directievoorzitter in de lokale pers gaat spelen zullen ook journalisten, en daarmee de mediageile politici, een beter beeld van de Alliantie krijgen. De oplossing van ons PRprobleem lijkt nabij. Omar Ramadan lid Forum Wonen
december 2005
Hartslag
05 Mensen
Visie en cultuur passen uitstekend bij elkaar De Alliantie fuseert met de Amsterdamse woningcorporatie PWV WONEN. In de praktijk betekent dit dat PWV WONEN samen met de Dageraad een nieuwe werkmaatschappij gaat vormen: de Alliantie Amsterdam. In dit artikel een eerste kennismaking met onze fusiepartner. ‘We denken dat we als onderdeel van een grotere organisatie onze taken in de toekomst beter kunnen uitvoeren.’ Fred de Goeij, interim-bestuurder van PWV WONEN legt uit waarom PWV WONEN voor een fusie heeft gekozen: ‘door fusies wordt de professionaliteit en kwaliteit van corporaties steeds beter. Wij kunnen in de toekomstige volkshuisvestelijke opgaven onze grote broers beter bijbenen als wij, als onderdeel van de Alliantie, de capaciteit hebben voor gespecialiseerde kennis en kunde. Als kleine partij hebben wij minder macht in de onderhandelingen over vernieuwingsprojecten en het daarbij behartigen van de belangen van onze huurders en woningzoekenden.’ Voordeel mee doen ‘De Alliantie is om verschillende redenen geïnteresseerd in PWV WONEN’, vertelt Gert Weenink, algemeen directeur van de Dageraad, die de fusie namens de Alliantie heeft voorbereid. ‘Allereerst worden we door de fusie een grotere organisatie met een grotere financiële buffer. We hebben zo meer mogelijkheden om te investeren in vernieuwing van woningen en wijken. Dat geldt bijvoorbeeld in Amsterdam Noord en in de Westelijke Tuinsteden. Bovendien heeft PWV WONEN een uitste-
Gefuseerde PWV en de Dageraad kende naam als het gaat om dienstverlening en het beheer van haar woningen. Daar kunnen de werkmaatschappijen binnen de Alliantie hun voordeel mee doen.’ Samenwerking Fred de Goeij vult aan: ‘de Dageraad en PWV WONEN hebben in de afgelopen tien jaar op een aantal terreinen intensief samengewerkt. We hebben toen gemerkt dat de twee organisaties wat visie en cultuur betreft, uitstekend bij elkaar passen.’ De Goeij rondt zijn taken af aan het eind van 2005 en Anne Wilbers wordt dan directeur van de vestiging Laan van Vlaanderen van de Alliantie Amsterdam. Laan van Vlaanderen Een belangrijke afspraak die de Dageraad en PWV WONEN hebben gemaakt, is dat
Anne Wilbers, directeur vestiging Laan van Vlaanderen de fusiepartners maximaal drie jaar de tijd nemen om de organisaties voor wat het werk en de werkwijze betreft, samen te voegen. Het kantoor van het huidige PWV WONEN aan de Laan van Vlaanderen blijft dus volop in bedrijf. Anne Wilbers verruilt haar huidige functie van rayonmanager bij de Dageraad voor die van vestigingsdirecteur en is in die hoedanigheid verantwoordelijk voor de integratie. Alles over PWV WONEN PWV WONEN beheert ruim vierduizend wooneenheden in acht stadsdelen in Amsterdam. Meer dan de helft van het bezit van de corporatie ligt in Noord (36 procent) en Oud-Zuid (21 procent). PWV WONEN bouwde het grootste deel van haar woningen na de Tweede Wereldoorlog. Het bezit is overwegend in een goede technische staat. PWV heeft dertig personeelsleden die samen een formatie van 29,8 Fte vormen. PWV heeft zestien bewonerscommissies die door het ‘Huurderplatform’ worden vertegenwoordigd in het overleg met de directie van PWV. De Protestantse Woningbouw-Vereniging werd in 1918 opgericht en was vooral actief voor de protestants-christelijke zuil in Amsterdam. In 1998 werd de vereniging omgezet in stichting PWV WONEN. Beeldmateriaal: Michel Kievits en Carla Schoo
Hartslag
06 Week
De Week van…
Jantine le Noble Officemanager de Allantie
In deze rubriek houdt een medewerker van de Alliantie een week lang een dagboek bij.
Vraag een willekeurige secretaresse of officemanager wat zij op een dag doet en je krijgt als antwoord: heb je even? De dag bestaat uit duizend en één dingen die elk niet zoveel tijd in beslag nemen, maar gezamenlijk voor een stevige dagtaak zorgen. Mijn hoofdtaken binnen de concernstaf zijn facilitaire zaken, een aantal P&O zaken en het assisteren van Arnold Pureveen. Daarnaast doe ik allerlei projecten zoals organiseren van opleidingen. Mijn week.... Maandag Rond 8.00 uur op kantoor. Het is nog lekker rustig wat tijd geeft om mijn mail van vrijdag af te handelen en even over het weekend na te kletsen. Vandaag samen met Hanny Visser twee sollicitatiegesprekken voor tijdelijke ondersteuning van onze crediteurenadministratie. Verder druk telefonisch contact met de leveranciers van vlaggen en relatiegeschenken over logo’s, kleuren en bedrukkingen. Net als je denkt: nu is het allemaal geregeld, blijkt dat iemand het toch weer net even anders begrepen heeft.
Dinsdag De ochtend gaat op aan...? Vanmiddag is de eerste meeting van de, in deze vergadering door Jim Schuyt aan te stellen, vertrouwenspersonen. Ongeveer een maand geleden hebben we met elkaar een intensieve cursus gevolgd. Tijdens ons introductierondje aan Jim, spreekt iedereen de wens uit niet nodig te zijn. Daarna met z’n allen op de foto. Of we er betrouwbaar uitzien weet ik niet, maar gebaseerd op mijn ervaringen tijdens de cursus zou ik zelf niet aarzelen in geval van nood bij een van mijn mede vertrouwenspersonen aan te kloppen. Woensdag 21 april 2006, het lijkt nog ver weg, vindt de 20e Volkshuisvestersloop plaats. Een hardloopwedstrijd over een parcours van 5 of 10 kilometer. De Alliantie heeft zich dit jaar aangeboden als organisator. De loop vindt in Huizen plaats over een mooi bostraject. Tijdens onze bespreking worden parcours, benodigde hulpmiddelen en hulptroepen, begroting, en communicatie doorgesproken. Nu nog zoveel mogelijk Alliantie collega’s enthousiast
krijgen om 21 april massaal onze sportieve kant te laten zien. Aansluitend een vergadering met de implementatiewerkgroep huisstijl, die ervoor moet zorgen dat we 9 januari daadwerkelijk beschikken over nieuw drukwerk, een nieuwe naam op de gevel en nieuwe vlaggen in de mast. Donderdag De maandelijkse COR-ochtend. Als ambtelijk secretaris van de COR (al ruim vier jaar) notuleer ik de vergaderingen en bereid zaken voor. De middag is voor de huisvesting. We groeien langzaam maar zeker uit het pand op de Bestevaer en recentelijk is de berging achter het pand gesloopt en naar Roemenië vervoerd waardoor aanbouw mogelijk is. Vandaag een afspraak met projectontwikkeling en de architect om naar de eerste ontwerpen te kijken. Geen klein project, want zo’n 35 extra werkplekken heeft natuurlijk consequenties voor vergaderkamers, catering, et cetera. Vrijdag Ah... mijn vrije dag. Vandaag een dagje sauna met mijn beste vriendin!
07 De Ontmoeting
Andor Buijs van GSA
Johan van Domselaar van SCW In deze rubriek wisselen twee medewerkers met dezelfde functie ervaringen uit.
Hoelang ben je werkzaam in corporatieland? Andor: ‘Ik ben in juli 2003 afgestudeerd in de richting HTS Bouwkunde en sinds juni van dit jaar ben ik als projectleider onderhoud/nieuwbouw bij GSA werkzaam en dus nieuw in deze wereld. Wel ben ik eerder, als opzichter bij verschillende werkzaamheden, betrokken geweest bij projecten van diverse corporaties.’ Johan: ‘Vanaf 1992 werk ik bij SCW; eerst als opzichter service- en mutatieonderhoud, vervolgens als rayonopzichter en sinds vier jaar als projectleider planmatig onderhoud.’ Wat zijn je werkzaamheden als projectleider? Andor: ‘Planmatig onderhoud en een klein beetje nieuwbouw, dus alles wat bouwkundig projectmatig is. De werkzaamheden beginnen bij de meerjarenplanning en eindigen via voorbereiding, aanbesteding en uitvoering bij de nazorg. Daarbij komt dan nog de nieuwbouw, die niet onder de Alliantie valt en begeleid moet worden door de projectleiders van de afdeling.’ Johan: ‘Binnen SCW zijn drie projectleiders verantwoordelijk voor het planmatig onderhoud en ik ben er daar één van. Mijn werkzaamheden bestaan
Er zijn projectleiders... en er zijn projectleiders. Op veel gebieden, ook binnen corporatieland. Is een projectleider planmatig onderhoud iets anders dan projectleider onderhoud /nieuwbouw? Of valt dat wel mee en zijn er dus ook overeenkomsten? En tja, wat is dat nu eigenlijk; projectleider bij een corporatie. Andor Buijs van GSA(l) en Johan van Domselaar(r) van SCW vertellen er maar wat graag over in deze – in ieder geval van 2005 - laatste ontmoeting.
voornamelijk uit het opzetten en actualiseren van de meerjarenonderhoudsraming; het opstellen van een jaarplan. En ten slotte zorgdragen voor de realisatie van dat jaarplan.’ Zijn er grote verschillen in jullie functies? Andor: ‘Voor ons gevoel komen de functies voor een
heel groot deel overeen. Bij de beide werkmaatschappijen heeft de projectleider de totale verantwoording van begin tot eind en bewaakt hij het financiële plaatje van het planmatig onderhoud.’ Johan: ‘Het enige verschil is dat er bij GSA af en toe nog speciale nieuwbouw bij komt.’
Wat vind je leuk aan je beroep als projectleider bij een corporatie? Andor: ‘Ten eerste trekt het werken bij een woningcorporatie mij erg aan omdat daar voor mijn gevoel een combinatie ontstaat tussen bouw en het sociale aspect. Binnen de bouw kom je weinig beroepen tegen waar omgang is met zo’n gevarieerde doelgroep. Naast de bouwkundige werkzaamheden is het begeleiden van de huurders net zo belangrijk als het neerzetten van een goed project. Verder vind ik het erg prettig dat er een combinatie is van werken binnen - op een kantoor – en het werk buiten.’ Johan: ‘Het gevoel van een eigen toko. Het contact met alle betrokkenen, collega’s, huurders en medewerkers van de aannemers. Ik zie het als een complexe maar uitdagende teamsport. Er moet veel geschakeld worden. Geen dag is hetzelfde.’...
december 2005
Hartslag
Hartslag
08 De Alliantie
What’s in the name? Jim Schuyt vertelt... De voordelen van een groot bedrijf combineren met die van corporaties op kleinere schaal. Dat was de inzet van de fusie tussen Atrium, de Dageraad, GSA en SCW. Nu, vier jaar later, zijn de eerste successen een feit. Door de fusie komt het geld terecht waar het het hardst nodig is waardoor bijvoorbeeld de herstructureringsplannen in Amsterdam sneller kunnen worden opgepakt. Maar het kan nóg beter, meent directievoorzitter Jim Schuyt, door gezamenlijk met één naam verder te gaan. ‘Door onduidelijkheid doen we onszelf tekort.’ Terwijl hij in zijn kantoor in Huizen ontspannen achterover leunt in zijn stoel, vertelt Jim waarom alsnog is besloten onder één naam verder te gaan. ‘Er is verwarring rondom onze corporatie. Met name voor belanghouders als gemeenten is het vaak niet duidelijk dat de werkmaatschappijen deel uitmaken van een groter geheel. Zelfs kamerleden weten het niet. Ik denk dat in tachtig procent van de gevallen SCW bijvoorbeeld door de buitenwacht als ‘woningcorporatie SCW’ wordt neergezet, alsof er geen fusie heeft plaatsgevonden.’ Uit het meest recente reputatieonderzoek dat jaarlijks in opdracht van het blad Building Business wordt uitgevoerd, blijkt dat wij van de vijftien onderzochte corpo-
raties op de één na laatste plaats staan als het gaat om naamsbekendheid. ‘Eigenlijk is het wel logisch,’ vindt Jim, ‘we versnipperen nu de aandacht voor ons bedrijf over vijf merken.’ Beter beeld En dat is jammer. Want juist als het duidelijk is dat de Alliantie één organisatie is, kan deze daar de vruchten van plukken. ‘Het zorgt voor een betere beeldvorming van wat wij voorstaan: ondernemend, agendastellend en solidair,’ verklaart de directievoorzitter. ‘We verbeteren onze positie als de gemeente of andere lokale partijen weten dat ze met een groot, kapitaalkrachtig, betrouwbaar bedrijf te maken
hebben. Onze mogelijkheden, bijvoorbeeld in de acquisitie van nieuwbouwprojecten, worden veel groter.’ Maar komt de lokale verankering, een term die blijft opduiken in het fusieverhaal, dan niet in het geding? De bestaande namen van de werkmaatschappijen hebben immers het vertrouwen in de eigen regio? ‘Daarom was het ook in eerste instantie de bedoeling ieder zijn eigen gezicht te laten behouden. Nu lossen we dat op door de werkgebieden als extensie achter de naam te zetten.’ Naam laden Op 9 januari 2006, anderhalf jaar na de eerste suggestie om met één naam verder te gaan, wordt de naamswijziging een feit. Het bedenken van die naam had heel wat voeten in de aarde. Een extern bureau werd ingeschakeld om associatietechnieken uit te voeren. Er is zelfs een prijsvraag uitgeschreven voor dé perfecte naam. ‘Dat was niet echt een succes,’ herinnert Jim zich, ‘na de eerste ronde hadden we drie ordners vol met opties die allemaal niet gebruikt konden worden; ze bestonden al of bijna, of waren al gedeponeerd.’ Uiteindelijk is besloten het bedrijf ‘de Alliantie’ te noemen. De rechten van de naam waren ooit al door SCW gevestigd. Bovendien maakt de betekenis ‘bondgenootschap’ goed duidelijk dat de fusiepartners niet verdampen in het grote bedrijf. ‘Dat het niet meteen duidelijk is dat het om een woningcorporatie gaat is niet erg’ legt Jim uit. Hij heeft zich duidelijk verdiept in een flinke portie naampsychologie. ‘Een naam is leeg en die moet je laden. Namen zoals Heineken en Philips betekenden eerst ook niets.’ Om zijn standpunt te verduidelijken, zoekt Jim het dicht bij huis: zijn dochter Masja (26) en zoon Jesse (21): ‘ik moet er niet aan denken dat ik mijn kinderen een andere naam had gegeven. Die namen passen nu bij hen. Het is de bedoeling dat de Alliantie ook zo’n zelfstandige associatie wordt.’
december 2005
Hartslag
09 De Alliantie
niet dat alle namen die we nu gebruiken eerst ook anders waren.’ Waard Die emoties zijn echter niet de enige zaken die zijn collega’s bezig houden, er is ook nuchterder commentaar. ‘Wat gaat dat allemaal wel niet kosten?’ vraagt een bezorgde Atriummedewerker zich in het laatste aprilnummer van Hartslag af. ‘Het uitstralen van een verwarrend beeld kost meer,’ reageert Jim, ‘maar je moet er inderdaad wel praktisch in zijn. Zo loopt de autolease van een van de werkmaatschappijen over een half jaar af. Daar gaan we heus niet voor die
‘Een naam is leeg en die moet je laden. Namen zoals Heineken en Philips betekenden eerst ook niets.’ laatste paar maanden nog andere logo’s op plakken.” Natuurlijk worden de meeste logo’s wel meteen vervangen. Hij wijst door zijn raam en de grauwe regen naar het pand aan de overkant waar de Atriumvlag fier in top hangt. ‘We kunnen die vlag moeilijk laten hangen alleen omdat hij nog goed is. Maar de investing in de naamswijziging levert uiteindelijk meer op. Ik denk dat als we twee keer een acquisitie winnen op basis van een sterkere naam, we er al uit zijn. Door ons te richten op één merk, krijgen we meer waarde dan die van de vijf verschillende namen samen!’ Gevoelig Zijn manchetknopen – dubbeltjes uit het guldentijdperk – verraden een zeker sentiment. Ligt het bij hem, zelf afkomstig van SCW, gevoelig dat die oude namen verdwijnen? ‘Persoonlijk vind ik die naam niet heel geweldig, dus nee,’ lacht hij. ‘Maar,’ voegt hij toe, ‘ik begrijp heel goed dat er emoties bij komen kijken als je wel iets met een naam hebt en hij wordt
veranderd. Ik kan me heel goed voorstellen dat ze het bijvoorbeeld bij de Dageraad zonde vinden dat zo’n naam verdwijnt. Die emotie klopt, is terecht en oprecht.’ Jim is ervan overtuigd dat diezelfde emotie zich zal verplaatsen. Bijna troostend oppert hij: ‘we moeten ons realiseren dat na verloop van tijd die emoties niet meer meespelen. Daarom moeten we ons laten leiden door rede en niet door gevoelswaarde. Vergeet
Marloes Keizer
Het gedachtegoed waar de naam ‘de Dageraad’ voor staat, blijft actueel. Daarom is de Dageraad bezig met een initiatief waarin de naam en het oude logo een waardige plaats kunnen krijgen. Daarover 9 januari meer...!
Hartslag Hartslag
10 Versteende Schoonheid Hallgrimskirkja In het voorjaar zijn mijn partner en ik een week naar IJsland geweest. Met een gehuurde jeep hebben we ruim 1500 kilometer van het westelijk deel van IJsland bekeken en verkend. De reis begon en eindigde in de hoofdstad Reykjavik. Het opvallendste gebouw is de `Hallgrimskirkja’. Inderdaad... een kerk. Nog niet gewend aan het IJslandse idee over vormgeving bekeek ik fronsend de kerk. Ik vond `m kaal, ruw, te ongecompliceerd met vooral een kille uitstraling. De dagen volgden elkaar op terwijl we over het eiland van `hot naar her’ togen. Meer dan eens stonden we langs water (de zee...) uit ons hemd te waaien of in het `hraun’ (lavavelden..gestold uiteraard) het
dramatische uitzocht te bewonderen . Het landschap werd alsmaar ruwer, harder en kouder, zeker voor wie het niet gewend was (wij dus..). Een midweek later sta ik opnieuw voor de bewuste `kirkja’, maar ik bekijk ‘m nu, na een week van ontberingen, met het gevoel en de ogen van een IJslander.... En ik vind hem plots mooi, geheel passen in de IJslandse traditie. En ik heb respect voor het gebouw waar ze ruim veertig jaar aan gewerkt hebben. Marco Overeem
De Estafette Zoveel mensen… zoveel wensen… Sinds juni van dit jaar werk ik bij de Alliantie Ontwikkeling als marketingcoördinator. Een belangrijk aspect van mijn functie is het in kaart brengen van de wensen van toekomstige bewoners. Want het ontwikkelen van nieuwbouw doe je voor hen. Maar dat is lastig, want wat zijn dan hun wensen? En die wensen lopen vaak uiteen. Het is niet te vangen in één bepaalde doelgroep; de wens van de één kan de gruwel van de ander zijn. Een mooi voorbeeld hiervan is een open planproces waarbij potentiële en ‘omliggende’
bewoners al in een vroeg stadium betrokken worden bij de ontwikkeling van een nieuwbouwlocatie. ‘Hoe moeten de woningen er nu eigenlijk uitzien?’ Rinus - één van de omliggende bewoners - wil niet dat de nieuwe bewoners in zijn tuin kunnen kijken, maar de
nieuwe bewoners willen juist voldoende ramen voor licht in de woning...tja, daar ga je al. Eén potentiële bewoner wil gewoon een huisje met een tuintje, ze houdt van tuinieren. Een ander wil alleen maar een balkonnetje, geen tijd voor een tuin! Oplossing: de één het appartementje op de begane grond, en de ander daarboven... voila! Maar dan meldt een potentiële bewoner bedremmeld dat een starterswoning toch een woning is, zonder mensen boven haar, want anders is het toch een flat? En ze wil wel minimaal 100m2, met de slaapkamer boven... Tja, dan wordt je even stil ...want met een label ‘starterswoning’ en een verkoopprijs van € 150.000 wordt dit best lastig in het centrum van een
gemeente in ’t Gooi. Een appartementje van 55 à 60m2 past meer in dit plaatje. Zo zie je maar dat we, naast alle algemene marktstudies, doelgroepenonderzoeken en haalbaarheidsstudies die we uitvoeren, aan de menselijke emotie voorbij kunnen gaan! Want ménsen gaan er wonen, met al hun wensen! Tamara van de Graaf marketing coördinator In de nieuwe opzet vervalt deze rubriek dus Tamara mag de pen mee naar huis nemen.
december 2005
Hartslag
11 Personeel
Atrium on tour Atrium wil efficiënter en resultaatgerichter werken en vooral veel klantgerichter worden. Voor directeur Alfred van den Bosch staat het als een paal boven water: ‘we moeten meer van ‘buiten naar binnen’ denken en handelen. Weten wat er speelt in buurten, bij klanten, bij verschillende partijen. De kunst is om daar dan slagvaardig op in te spelen en daar hoort een andere organisatie bij.’ Weten wat er speelt begint heel gewoon met het aangaan van een dialoog met je klanten, je stakeholders en niet te vergeten je medewerkers. En dat is precies wat er op 16 september gebeurde. Onder het motto ‘Atrium on tour’ nodigde Atrium tien stakeholders uit met als doel meer zicht te krijgen op wat zij rekenen tot de taken van de corporatie. Om een goed beeld te krijgen waren naast natuurlijke bondgenoten zoals de wethouder wonen, welzijn en zorg en een directeur van een zorginstelling, ook behartigers van andere belangen aanwezig zoals de Hilversumse Ondernemers Vereniging Stro. Verder maakten vertegenwoordigers van een bank en een makelaarskantoor deel uit van het gezelschap.Terwijl de stakeholders waarschijnlijk hadden verwacht met koffie en cake achter de bekende vragenlijst te worden gezet, gingen ze met de bus door Hilversum en Huizen. ‘Vernieuwend bezig zijn houdt voor mij in dat je zaken
echt anders aanpakt. Door er gezamenlijk op uit te gaan laten we onze partners hun mening ook fysiek beleven’, licht Ite Smit, vestigingsmanager in Hilversum, enthousiast toe. On tour De tour ging langs een stedelijk kantorencomplex, een probleemwijk en een woon-zorgcentrum. Smit: ‘we zijn bewust langs deze locaties gereden omdat we erg benieuwd waren hoe al deze partijen onze rol hierin zagen. Het bleek dat daar waar we als corporatie twijfelden over de juiste aanpak, door het gezelschap werd bevestigd dat we het goed zagen.’ Ook zijn er opvallende uitkomsten. Zo doet Atrium volgens sommigen eerder te veel dan te weinig. Van den Bosch: ’terwijl in het
brede maatschappelijk veld al snel wordt geroepen dat corporaties alles moeten oplossen, was de Hilversumse wethouder Hammer (wonen, welzijn, zorg) het daar niet helemaal mee eens: het is prima als wij signaleren, maar bij het zoeken naar oplossingen moeten we vooral de samenwerking nastreven.’ Over de tour zelf is de directeur erg tevreden: ‘een goede manier om ons beleid te toetsen. En iedereen is razend enthousiast. We horen zelfs dat we dit veel vaker moeten doen!’ Olifant op joggingles Naast de stakeholders zijn ook de medewerkers in werkgroepen aan het denken gezet hoe de doelstelling bereikt kan worden. Er wordt ook naar de hoofdrolspelers in het verhaal geluisterd: de klanten. Veertig bewoners zijn door Atrium uitgenodigd hun mening te geven én daarbij van hun hart geen moordkuil te maken, waar dankbaar gebruik van werd gemaakt. Het antwoord ‘olifant’ op de vraag op welk dier Atrium het meest lijkt, kan Van den Bosch zich goed voorstellen: ‘We zijn groot, degelijk, beetje grijs, aardig, maar komen nog niet altijd even makkelijk in beweging.’ Hans Verzijl, adjunct directeur, speelt op deze beeldspraak in: ‘De corporatie is dan in ieder geval wel een olifant op joggingles.’ Nog vóór de kerst hoopt het managementteam de nieuwe organisatie-inrichting op hoofdlijnen klaar te hebben. Zeker is dat Atrium zaken anders gaat aanpakken. Van den Bosch: ‘Ik voel een behoefte om terug te gaan naar de basis. Overleg moet niet alleen op het hoogste niveau worden gevoerd. Oplossingen liggen in de wijken voor het oprapen maar dan moet je het er wel samen over hebben en ermee aan de slag gaan.’ Marloes Keizer
Hartslag
12 Personeel
Vertrouwenspersonen ongewenste omgangsvormen De samenwerking tussen mensen bij de Alliantie gaat meestal goed. We gaan op een respectvolle manier met elkaar om en streven een goede samenwerking met elkaar na. Toch kunnen er situaties ontstaan waar je geen raad mee weet. Er kunnen onder andere ongewenste omgangs vormen ontstaan. De Alliantie heeft daarom een beleid opgesteld om ongewenste omgangsvormen te voorkomen en te bestrijden. Jim Schuyt heeft in november acht enthousiaste collega’s benoemd tot vertrouwenspersoon ongewenste omgangsvormen. In een gesprek met de vertrouwenspersonen benadrukt hij dat de directie van de Alliantie een goede en respectvolle samenwerking tussen de collega’s heel belangrijk vindt en dat ongewenste omgangsvormen op de werkvloer niet worden getolereerd. Hij hoopt dat dit binnen de Alliantie gemeengoed is en wenst de vertrouwenspersonen dan ook veel succes toe bij zo min mogelijk werk. Bij de definitie van ongewenste omgangsvormen geldt dat het uitgangspunt is: wat het slachtoffer als ongewenst ervaart. We kunnen hierbij onderscheiden: Agressie en Geweld Voorvallen waarbij een werknemer psychisch of fysiek wordt lastiggevallen, bedreigd of aangevallen, zoals schoppen, slaan, chantage, bedreigingen en pesten, onder omstandigheden die rechtstreeks verband houden met het verrichten van arbeid.
Systematisch pesten Het ongerechtvaardigde en herhaalde gedrag over een lange periode van tijd dat zich onder andere uit in gedragingen, woorden, intimidaties, daden, gebaren en eenzijdige geschriften en tot doel of gevolg heeft inbreuk te plegen op de persoonlijkheid, de waardigheid of de lichamelijke dan wel geestelijke gesteldheid van een werknemer bij de uitvoering van zijn werk. Discriminatie Verbaal of non-verbaal gedrag, evenals opmerkingen of grappen met een beschimpende, discriminerende of racistische ondertoon, zoals uitlatingen die beledigend zijn over ras, huidskleur, afkomst, nationale of etnische afstamming, geslacht of hetero of homoseksuele gerichtheid. Seksuele intimidatie Ongewenste seksuele toenadering, verzoeken om seksuele gunsten of ander verbaal, non-verbaal of fysiek gedrag van seksuele aard, zoals dubbelzinnige opmerkingen, ongewilde aanrakingen, waarbij sprake is van één van de volgende punten:
• onderwerping aan dergelijk gedrag wordt, expliciet of impliciet, gehanteerd als voorwaarde voor de tewerkstelling van iemand; • onderwerping aan of afwijzing van dergelijk gedrag wordt mede gebruikt als basis voor beslissingen die het werk van de persoon raken; • het gedrag heeft tot doel of gevolg de werkprestaties van iemand onredelijk aan te tasten en/of een intimiderende vijandige of onaangename werkomgeving te creëren. De vertrouwenspersoon zet zich, op vrijwillige basis, in om samen met de medewerker die ongewenste omgangsvormen ervaart, de situatie zo goed mogelijk op te lossen. De vertrouwenspersoon staat aan de zijde van het slachtoffer en zal het slachtoffer emotioneel steunen. Met elkaar wordt nagegaan welke interventies mogelijk zijn en de vertrouwenspersoon begeleidt het slachtoffer tijdens de interventie(s). Het slachtoffer besluit zelf welke actie wordt ondernomen om aan de ongewenste omgangsvormen een einde te maken. De vertrouwenspersoon behandelt de zaak geheel vertrouwelijk, dat betekent dat alleen na goedkeuring van het slachtoffer er met andere personen over de zaak kan worden gesproken. Om hun taak zo goed mogelijk uit te kunnen oefenen hebben de vertrouwenspersonen de cursus ‘vertrouwenspersoon’ gevolgd. Meer informatie over ongewenste omgangsvormen en hoe je de vertrouwenspersonen kunt bereiken kun je nalezen op Intranet. Daar stellen de vertrouwenspersonen zich ook graag aan je voor.
december 2005
Hartslag
13 Personeel
De gezichten van de vertrouwenspersonen van de Alliantie
Jantine le Noble (de Alliantie)
Rob Hemelrijk (GSA)
Janet van Doorn (Atrium)
Claudia Heijns (GSA)
Patrick Zuurbier (de Dageraad)
Petra de Vries (de Dageraad)
Jasmien Dinmohamed (SCW)
Eddy Veen (Atrium)
Hartslag
14 Berichten
Eerste prijs voor Ondernemingsraad SCW
Jim en Marieke in de Zomeropdracht
Dit jaar volgde de OR van SCW een cursus in de vorm van een OR-game. Hieraan deden ook OR’n van twee andere organisaties mee. De teams kregen verschillende opdrachten en werden beoordeeld op samenwerking, rolverdeling, plannen onder tijdsdruk en overtuigen. Zoals de titel van dit bericht al verraadt, won de OR van SCW de eerste prijs!
Jim heeft alsnog de Zomeropdracht van Forum Wonen uitgevoerd. Een veer, een pluim én opgestoken duim. In deze Hartslag is echter geen ruimte voor Jim’s bijdrage dus die kun je vinden op Intranet onder de kop: Jim en Marieke in de Zomeropdracht. Daar kun je ook bekijken of zijn creatieve uiting lijkt op het origineel.
Marieke van Sambeek
De Alliantie organisator Volkshuisvestersloop De Volkshuisvestersloop wordt jaarlijks gehouden voor de medewerkers van alle corporaties in Nederland en staat garant voor een sportieve en gezellige dag. Op 21 april 2006 vindt de loop voor de twintigste keer plaats, nu georganiseerd door de Alliantie. De voorbereidingen zijn al in volle gang, dus reserveer de datum in je agenda. Laat de training beginnen!
Agenda De Alliantie Academie organiseert het eerste kwartaal 2006: Corporatie zonder grenzen In het koersplan van de Alliantie staat dat we ernaar streven onze klanten voordeel te geven bij de toewijzing in een ander werkgebied. Hoe gaan we daar handen en voeten aan geven? Welke (gemeente)grenzen moeten daarvoor worden geslecht? Hoe pakken we het aan? Een bijeenkomst voor
medewerkers die beleidsmatig bij de woonruimteverdeling betrokken moeten zijn. Wervend adverteren De standaard woningadvertentie in de sociale sector staat vol handige afkortingen. Ook staat er altijd heel eerlijk wat de woning allemaal niet te bieden heeft. Dat kan anders. Dat kan beter. Niet door het gebruik van
gladde verkooptaal, maar door de informatiebehoefte van de klant als vertrekpunt te nemen: - Leuke woning met uitzicht op vijver - Sfeervolle en kleurrijke buurt - Bushalte voor de deur - Woning zonder trappen met winkels om de hoek. In een training van een dag wordt geoefend met de mogelijkheden.
Voor meer informatie: kijk onder Alliantie Academie op het Alliantie intranet.
december 2005
Hartslag
15 Berichten Colofon
Eerste prijs!
Hoofdredactie Leonie de Jong
LATEI heeft de eerste Vathorst FSC Promotie Trofee (FSC PT) gekregen. Omdat bij 85% van de LATEI woningen in Vathorst in de gevel FSC-hout is verwerkt en LATEI meedenkt in nieuwe concepten inzake gebruik van FSC-hout in woningbouw. De jury van de Vathorst FSC PT bestond uit een vertegenwoordiger van de gemeente Amersfoort, FSC Nederland, Ontwikkelingsbedrijf Vathorst en het Wereld Natuur Fonds. De trofee is een van FSC-hout gemaakte sculptuur, gemaakt door beeldhouwer Joop van Bergen.
Eindredactie Dianne Goes Redactie Dianne Goes, Julia Groenewold, Leonie de Jong, Janine Rijksen, Martijntje Verbrugge en Marjolein de Vries
Ard de Jong en Frank Swager met de Vathorst FSC Promotie Trofee
CORner In november plaatste de COR een poll op intranet over openheid bij belonen. De COR stelde openheid over de motivatie voor beloning als voorwaarde bij het nieuwe beloningssysteem (Hartslag 15). Want openheid doet recht aan degene die de beloning ontvangt en kan andere medewerkers motiveren en stimuleren. En niet minder belangrijk: openheid voorkomt dat het toekennen van beloningen het imago van achterkamertjes- en/of vriendjespolitiek heeft. In de poll werd de vraag gesteld: ‘Als een collega een bonus krijgt wil ik graag weten hoe hij deze heeft verdien’. Het was de poll met de hoogste respons tot nu toe. In nog geen twee weken tijd gaven 276 collega’s hun mening! De uitkomst is duidelijk: 70% van de medewerkers steunt de COR in haar visie dat openheid bij het toekennen van beloningen een goede zaak is. Wij van de COR vinden het super dat zoveel mensen hun mening hebben gegeven. Allemaal bedankt!
Aan dit nummer werkten verder mee: Andor Buijs, Chris de Bode, Johan van Domselaar, Tamara van de Graaf, Christien de Kanter, Marloes Keizer, Michel Kievits, Jantine le Noble, Marco Overeem, Omar Ramadan, Carla Schoo, Jim Schuyt, Vincent Westzaan, Anne Wilbers
Door Marieke Heilbron
Fotografie Marco Overeem Fotoproducties e.a.
De concerndirectie ziet nu hoe belangrijk medewerkers dit vinden. Door jullie reacties staat de COR nu sterker in de gestelde voorwaarde voor openheid. In november 2005 is tijdens de vergadering met de bestuurder dan ook vastgesteld dat deze openheid er komt. Op dit moment wordt nagedacht over hoe die openheid dan moet worden vormgeven. Iedereen kent vast de foto van de medewerker van de week bij McDonalds. Dat is één manier om weer te geven dat een medewerker gewaardeerd wordt. Waar die medewerker dat aan heeft verdiend is in dat geval natuurlijk niet duidelijk. Maar of jij nou zit te wachten op een ingelijste foto van jezelf in de hal...?
Vormgeving Studio Van Pelt, Amsterdam
Als je ideeën of suggesties hebt over de manier waarop openbaarheid kan worden vormgegeven, laat het ons dan weten.
Drukwerk De Raat & De Vries, Amsterdam Oplage 800 2e Jaargang, nummer 16 December 2005 Hartslag is een uitgave voor de medewerkers van de Alliantie en verschijnt zes keer per jaar.
Hartslag
16 Bouw in Beeld
Hollandse Meesters, Amsterdam de Pijp
In deze rubriek laten we projecten in ontwikkeling en aanbouw zien van de Alliantie en LATEI projectontwikkeling
Boreas, Almere Buiten (deelproject van Vierwinden)
Hollandse Meesters, Amsterdam de Pijp Wie: Wat:
Architect: VON-prijzen: Start bouw: Geplande oplevering: Bijzonderheden:
Hollandse Meesters, Amsterdam
Boreas, Almere Buiten
de Alliantie Ontwikkeling in opdracht van de Dageraad In totaal 43 koopwoningen, verdeeld over vijf kleinschalige nieuwbouwprojecten in de Pijp: de Weerbare Man, de Jonge Moeder, de Bouwmeester, de Cuisinière en het Watermeisje Geusebroek Stefanova uit Amsterdam € 164.000 - € 279.500 september 2005 van eind 2006 tot begin 2007 Wie vast een indruk wil krijgen van het toekomstige gevelbeeld kan kijken bij de locatie van de Cuisinière aan de Gerard Doustraat. Het oude pand is gesloopt en tussen de belendende percelen hangt het indrukwekkend doek waarover in Hartslag 13 is bericht. Hoewel het constructiebureau de situatie vooraf zo goed mogelijk in kaart brengt en er archiefonderzoek wordt verricht, is het niet te voorkomen dat zich tijdens de sloop verrassingen voordoen. Soms blijken panden geen eigen bouwmuren te hebben of zijn de vloeren verankerd in de muur van de belendende panden. Dat betekent uiterste precisie bij de sloop en bouwkundige maatregelen treffen om verzakking of beschadiging van ‘buurpanden’ te voorkomen. Zowel bij de Cuisinière als bij de Weerbare Man bleek na de sloop de locatie kleiner te zijn dan vooraf was gepland en moesten de plattegronden worden aangepast; bij ‘het Watermeisje‘ was het precies andersom. Hier is tevens de achterliggende winkel (aan de Albert Cuyp) voorzien van een tijdelijke achterwand, uiteraard hoefde de winkel daarvoor niet zijn deuren te sluiten. Voor de andere projecten zal noodzaak van aanpassingen bij de sloop moeten blijken. Dit betekent dat de appartementen binnen het project niet eerder verkocht kunnen worden dan wanneer de sloop een feit is en de plattegronden definitief zijn.
Boreas, Almere Buiten (deelproject van Vierwinden) Wie: Wat: Architect: VON-prijzen: Start bouw: Geplande oplevering: Bijzonderheden:
Boreas, Almere Buiten
de Alliantie Ontwikkeling in opdracht van GSA 45 eengezinswoningen, 4 koopappartementen en 2 bedrijfsruimten Schippers Architecten BNA, Den Haag € 152.500,- (eindwoning) tot € 215.000,- (2/1 kap) derde kwartaal 2005 eind 2006 Het project wordt gebouwd in carrévorm. Op de binnenplaats, met in het hart wat zitbankjes en een kinderspeelplaats, krijgt iedere woning een eigen parkeerplaats. De binnenplaats is bereikbaar via vier opvallende toegangspoorten. Bijzonder zijn de acht poortwoningen, die gedeeltelijk boven deze poorten zijn gesitueerd.