MOTOPRO’S 3 tips van de professional

De vakman/-vrouw geeft advies. Drie MotoProfessionals geven je in deze uitgave van MotoDrive Magazine specialistische tips die de veiligheid in de winter verhogen.

‘ Verbeter de verlichting op je motorfiets.’

In de winter is het vroeg donker. Je zult dus vaker in of na de schemering rijden. Een goed gerichte, heldere lichtbundel is dan erg belangrijk. Standaard, af fabriek gemonteerde lampen geven vaak geen optimale lichtopbrengst. Lampfabrikanten hebben doorgaans sterkere lampen in het assortiment. Deze lampen - zoals de Philips X-Treme Vision Moto - bieden door een speciale gasvulling tot 100% meer licht, bij een gelijke levensduur. Slecht licht kan ook worden veroorzaakt door dat kunststof koplampglazen op den duur wazig worden, vergelen of barstjes vertonen. Ook hiervoor heeft MotoPort een oplossing in de vorm van de “Philips headlamp restauration kit”. Deze kit bevat een speciale cleaner, drie gradaties schuurpapier om de lamp netjes schoon en glad te maken, een polijstmiddel om hem weer strak en helder te krijgen en vervolgens een UV-coating, waarmee het lampglas weer in zijn oude glorie wordt hersteld en het licht weer even helder schijnt als tevoren! Een klusje dat je zelf kunt doen, maar dat je MotoPort werkplaats natuurlijk ook graag voor je uitvoert.

‘ Draag thermo-onder kleding bij koud weer.’

Winter-thermo-onderkleding heeft twee functies: Allereerst het afvoeren van transpiratievocht, iets dat je katoenen t-shirt niet kan. Katoen neemt vocht op en wordt klam en koud als dit vocht verdampt, bovendien isoleert katoen niet meer als het nat is. Je wordt dus op den duur koud en rillerig. Winterthermokleding neemt geen vocht op, maar transporteert het naar andere lagen. Het houdt ook je lichaamswarmte vast en schermt zo je lichaam af van de koude buitenwereld. Zomer-thermokleding doet dat in mindere mate omdat het dan warm genoeg is. Het is dus belangrijk dat je in elk seizoen de juiste thermokleding draagt. MotoPort biedt voor de winter “Craft Warm” onderkleding. Die is gemaakt van holle vezels en maakt gebruik van geavanceerde body-mapping-technologie met diverse klimaatzones, die het lichaam gericht warm houden waar nodig. Ook biedt MotoPort Craft “Active” vier-seizoenen onderkleding, die je ook warm en droog houdt als je je inspant. MotoPort heeft nu de set Craft Active in de aanbieding: zie de voordeelbon voorin dit magazine!

ERIK

MotoPort Express Hoogezand

SAM

MotoPort Rotterdam

‘ Zorg goed voor je banden.’

In de winter zijn de straten vaker nat, terwijl het rubber van de banden bij lage temperaturen ook minder grip biedt. Het wordt dus nog belangrijker om te zorgen dat de banden het asfalt goed “raken”. De profielgroeven van de band zorgen daarvoor, doordat ze het water afvoeren. Hoe dieper ze zijn, hoe beter dat werkt. De wettelijke minimum diepte is 1,0 mm, maar zover kun je het zeker ‘s winters beter niet laten komen. Als het rubber zover is gesleten dat de slijtagebruggetjes in het profiel (Thread Wear Indicators) bijna dezelfde hoogte hebben, dan is het tijd om ze te vervangen. Verder raden we iedereen aan om Ride-On antilekmiddel in de banden te doen. Dat dicht een lek na een inrijding direct automatisch af en vermindert ook de poreusiteit. Want niemand wil in het donker in de kou en nattigheid met een bandreparatiesetje in de weer gaan. Zorg verder dat je banden niet te oud worden, want rubber hardt uit. Oude banden hebben minder grip. Bij twijfel; kom gerust langs, want bij MotoPort kunnen we de leeftijd van je banden voor je aflezen en geven we je graag advies.

ROEL

MotoPort Echt

In 21 dagen reed Alexander Vassiliev maar liefst 1O.OOO km. Hij doorkruiste diverse delen van “het Oostblok”, landen die wij van het journaal kennen als stug, ongastvrij en oorlogszuchtig. Maar de werkelijkheid is héél anders. Rusland is mooi, de mensen zijn er gastvrij en het land is indrukwekkend…

“And the lord said unto the servant, Go out into the highways and hedges, and compel them to come in, that my house may be filled...” - Lucas 14:23

“Spanningen zijn er op politiek niveau, maar niet tussen de mensen”, vertelt Alexander Vassiliev na terugkomst van zijn monsterreis naar Rusland. Zelf is hij geboren in Rusland en opgegroeid in Tadzjikistan, maar na de val van de Sovjet Unie kwam hij naar Nederland.

Alexander woont nu 15 jaar in Nederland. Hij is sindsdien al een paar keer naar Rusland geweest, maar nooit eerder met de motor: “Ik heb mijn rijbewijs in 2008 gehaald. Zodra ik mijn Nederlands paspoort had, ben ik lessen gaan volgen. Daarna heb ik altijd motor gereden, ik ben begonnen met een 600cc toermotor, daarna heb ik lang Supersports gereden. Vorig jaar ben ik overgestapt naar Harley-Davidson Fat Bob en heb ik er een BMW R1100RT bijgekocht voor het woonwerkverkeer”, aldus Alexander, die als Senior Financial Accountant in Oosterhout werkt. Dagelijks gaat hij daar op de motor naartoe: “Als ik een paar dagen vrij heb, dan mis ik het motorrijden al. Ik rij ook in de winter gewoon door”.

7O jaar na WOII

Dat Rusland hem trekt, is logisch, maar om er op de motor naar toe te gaan, is toch van een heel andere orde: “Via Facebook kwam ik in contact met de Russische motorclub “de Nachtwolven”, vertelt Alexander. Die waren bezig met het project “Victory Roads”, ter herdenking van het einde van WOII, 70 jaar geleden. Het project bestond uit twee grote motorritten. De eerste was eind april, vanuit Moskou door diverse “heldensteden” naar Berlijn, door Wit Rusland, Polen, Slowakije, Oostenrijk, Tsjechië en Duitsland. Ik heb het stuk door Duitsland meegedaan. Met overwinningsdag kwamen we met 3.000 motoren aan in Berlijn. Daar was de politie niet blij mee, een aantal leden van de Nachtwolven kwamen de grens bij Polen ook niet over. Maar verder verliep het allemaal goed en ik heb daar kennis gemaakt met de Nachtwolven. Het waren leuke gasten en ik werd tevens uitgenodigd voor een volgende reis door de voormalige Sovjet-Unie.”

Brest

Die volgende tocht werd een ware monsterrit. Alexander vertrok vanuit Nederland naar Berlijn, vanwaar hij met twee Duitsers naar Brest reed, in Wit-Rusland. Daar werd hij opgevangen door de organisatoren van de rit en door de Nachtwolven. De grensovergang naar Wit-Rusland gaf nog een klein probleempje: “Van een van de Duitse reizigers ging het visum een dag te laat in. We moesten dus terug en hebben in een restaurant gewacht tot het middernacht was. Toen mochten we door naar Brest. Voor mij heeft dat al een beetje een thuisgevoel. Ik spreek natuurlijk Russisch, dus ik kan mij in mijn eigen taal redden”, vertelt Alexander in de koffiehoek van MotoPort Breda. In Brest bezochten zij het Russische consulaat en ontmoetten de ambassadeur, die hen rondleidde door het fort van Brest. “Brest was in 1941 de grens tussen Polen en Rusland. Er is daar hard gevochten. De Duitsers hebben waterbronnen afgebroken. Mensen

in het fort hadden geen water. Degenen die probeerden naar de gracht rondom het fort te kruipen werden doodgeschoten. Daar is een groot monument aan gewijd, van een kruipende soldaat die water probeert te halen. Je krijgt er wel een zwaar gevoel van. De herdenking hiervan is ook één van de doelen van deze rit. Zoals een van de Duitsers zei, we zijn hier, zodat de geschiedenis zich niet hoeft te herhalen en duidelijk is dat vriendschap tussen Rusland en Duitsland mogelijk is. Dat moeten we verder ontwikkelen.”

Heldensteden

Na Brest ging Alexander met de motorclub mee naar Rostov aan de Don. “Er zijn ontzettend goede wegen en pas toen we na de grens tussen Wit-Rusland en Rusland moesten uitwijken, hadden we een slechter stuk van 40 km. Voor de rest waren de wegen prima.” Bij Rostov sloten zich meer rijders uit andere richtingen aan en ging de tocht verder richting de Kaukasus, via Tsjetsjenië, langs Sochy en van daaruit door langs de kust naar de Krim,

waar de 20e editie van een grote motorshow van de Nachtwolven plaatsvond. Onderweg werden diverse steden aangedaan: “Omdat deze rit in het teken stond van het einde van de Tweede Wereldoorlog, wilde elke heldenstad ons hebben. Zelfs drie steden die niet op de planning stonden. Ze hadden programma’s voorbereid, er waren mensen en kinderen op de pleinen, er waren journalisten. We konden die steden niet in de steek laten en zijn er naartoe gegaan. We hadden twee dagen buffer, die daaraan zijn besteed. Het was fantastisch. Als je aankomt met zo’n grote groep en er staat op een plein jeugd waarvan je bloemen krijgt, dan krijg je toch een enorm goed gevoel. Iedereen wil foto’s met je maken, op je motor zitten. Zeker met mijn motor, want ik heb de hele weg gereden met een Nederlandse en een Russische vlag. Daar wilde iedereen mee op de foto.

Met de groeiende groep motorrijders dwars door Rostov.

‘ Ik reed de hele weg met een Nederlandse en een Russische vlag. Daar wilde iedereen mee op de foto.’

EE

4

1. Brest (Wit-Rusland) ; 2. Alexander bij zijn BMW R1100RT, mét vlaggen!; 3. Enorm uitgestrekte champagne kelders (meer dan 8 miljoen flessen (!) in Abrau Dyurso; 4. De vrienden van de Nachtwolven bij Abrau Dyurso; 5. Indrukwekkende resten ter nagedachtenis aan het gijzeldrama in de school in Beslan; 6. Op weg naar Elbroes door Karatsjaj, Tsjerkessia.

3 5 6

We hebben ook in elke stad in hotels geslapen. We hadden wel een tent bij ons, maar een driesterrenhotel kostte zeven euro per nacht. Het duurste hotel was in de Krim, € 14,- inclusief lunch. Voor een vijfsterrenhotel. Benzine kost er trouwens € 0,45 per liter… “

Gastvrijheid

Opvallend is, dat er van politieke spanningen weinig te merken was, ook niet in de Krim: “Die spanningen zijn er voornamelijk op politiek niveau. De mensen kunnen gewoon goed met elkaar opschieten. Dat was trouwens ook een van de redenen dat ik deze rit wilde maken. Ik wilde niet alleen naar de bike show, maar ook naar Tsjetsjenië. Ik wilde zien hoe het eruit ziet. Nadat de oorlog daar was afgelopen, werd het land verder ontwikkeld. Er is nu ook een afdeling van de Nachtwolven.

Daarna zijn we door de Kaukasus gereden. Daar waren hete bronnen in de bergen, met hete zoutstromen. Het heetste bad is 75°C, het koudste 40°C. Daar kun je een kwartiertje in liggen. Heerlijk. Ook leuk was Abrau Dyurso, daar maken ze hele goede champagne. We hebben de kelders bezocht, die zich in een berg bevinden. Daar liggen 8 miljoen flessen… Verder is het landschap prachtig en de mensen zijn ontzettend aardig. Ze zijn er zo open, ze willen je ontmoeten, je kunt overal aan tafel. Ik heb nooit in een restaurant hoeven

eten. In sommige steden hadden ze gewoon voor 80 man de tafel gedekt. De gastvrijheid is enorm. Verder is het landschap buiten de steden indrukwekkend. Ik was gewoon verbaasd hoe groot het land is. De graanvelden zijn er zo uitgestrekt, er komt geen einde aan. In Nederland heb je na elk veld van 100 m een rij bomen. In Rusland niet, je ziet geen einde. De steden zelf worden ook steeds mooier, vooral de centra. Er wordt veel gedaan aan het onderhoud. Je ziet ook overal mensen werken. Er wordt gebouwd volgens Europese normen. Dat geldt ook voor de wegen. De snelwegen zijn niet slechter dan in het Westen.”

‘ ...de kinderen zijn dood gevonden bij de waterbron. De moeders hebben toegekeken toen het gebeurde...’

Beslan

Na Grozny, in Tsjetsjenië, trok het gezelschap naar de stad Beslan in de deelrepubliek Noord-Ossetië. Beslan is bekend geworden door een groot gijzelingsdrama, in het jaar 2000. Op 1 september, de dag van het onderwijs, werden 1128 schoolkinderen en volwassenen door terroristen gegijzeld. Het drama eindigde in een bloedbad, waarbij 344 mensen de dood vonden, waaronder 186 kinderen. “We hebben die school bezocht. Die is in de staat gelaten zoals hij er na de aanslag uitzag. Je ziet de kogelgaten en de inslagen van de granaatscherven. We zijn er rondgeleid door moeders die kinderen hebben verloren. Er stonden meisjes van 16,17 jaar

Своя история, своя легенда, свой путь...

Onze eigen geschiedenis, onze eigen legende, ons eigen pad... - de Nachtwolven -

oud bij de ingang. Die gingen toen net voor het eerst naar school. In de school kregen we de verhalen te horen van de mensen die erbij zijn geweest. Ze kregen geen water en het eerste wat de kinderen deden toen ze konden ontsnappen of vrijkwamen is naar de waterbron midden op het schoolplein rennen om te drinken. De terroristen hebben ze daar in de rug geschoten. Kinderen zijn bij de waterbron dood gevonden. De moeders hebben toegekeken toen het gebeurde. Ik moest terugdenken aan het fort in Brest. Maar in Brest waren het soldaten, het was oorlog. Hier niet, terwijl wij blauwe lucht hebben, zijn er zomaar zoveel mensen dood. In de sporthal, waar de meeste doden zijn gevallen, staat nu een kruis in het midden. Er zijn bloemen neergelegd, er ligt speelgoed en veel knuffels. Aan de muur hangen foto’s van de mensen die zijn doodgeschoten. Ik heb de excursie niet afgemaakt. Ik kon het niet aan. Het had een enorme impact op iedereen. We zijn ook nog naar de begraafplaats gegaan, daar zie je 344 graven met dezelfde stenen. Je ziet de gezichten van de kinderen. Wie schiet er nu een kind in de rug…”

Krim Bike Show

Na Beslan volgde gelukkig weer een vrolijkere noot: het gezelschap sloot aan bij de motorshow in de Krim: “ik heb nog nooit zoveel motoren bij elkaar gezien. Er waren 250.000 mensen. Overal zie je een mensenmassa en overal zie je motoren. Je ziet motortrucs, er waren optredens met muziek, freestyle sprongen, burnouts... Het was een indrukwekkende show, die van 6 uur ‘s avonds tot 4 uur ‘s ochtends doorging. Poetin is er die dag ook nog geweest. De ochtend na de show stonden alle motoren op een rij voor een rit naar het centrum van Sevastopol. Er stond een rij motoren van 7 km lengte, opgesteld in baksteenformatie. De voorste motor was al in de stad, toen de achterste nog niet vertrokken was”, aldus Alexander, die daarna nog drie dagen in de Krim bleef: “We hebben lekker gezwommen in zee en nog drie dagen rondgetoerd. We hebben ook de stad Sebastopol bezocht. Daar is een onderzeebasis, waar je vroeger natuurlijk niet mocht komen, maar die nu te bezichtigen is. Verder is de Krim een prachtig gebied met een mooi landschap, het doet denken aan Spanje en de Costa Brava. De zee is apart, die is zout, maar niet zo zout als de Middellandse Zee. Je kunt er je ogen open houden tijdens het zwemmen.

Megatocht...

Vanuit de Krim moest Alexander in vier dagen terugrijden, dat betekent dat hij gemiddeld 1.200 km per dag reed. Het laatste stuk vanuit Warschau, 1.300 km, reed hij in 12 uur. En als je denkt dat hij er dan voorlopig even genoeg van heeft, dan kom je bedrogen uit: “Ik ben nu bezig met het plannen van een rit via Noorwegen, Zweden en Finland naar St. Petersburg en dan weer terug naar huis. Ik ben in gesprek met de organisatoren van de Ruslandtrip en de Federatie Motortoerisme in Rusland. Ik heb ze ook uitgenodigd om naar de motorbeurs in Utrecht te komen. Er is veel interesse voor reizen naar Rusland, maar niemand weet hoe. Misschien gaan ze wel georganiseerde ritten naar Rusland organiseren of vliegen naar Tsjetsjenië en dan door het noordelijke Kaukasus-gebergte rijden. Ik hoop het, want ik wil zeker nog wel eens terug…”

Flagdon, Noord-Ossetië.

Authentieke klederdracht in Vladikavkaz, Alexander in het hooggebergte van Karatsjaj en de Krim kustlijn & Bike Show.