MGZN #4 by Sybylle Kroon

FEBRUARI 2021 #4

M GZ N MAGAZINE VOOR REIZIGERS EN DROMERS

URBAN DREAMS LUGANO

BERLIJN

PRAAG

K A A PSTA D

LILLE

ROME

INHOUD HOUD 5

INTRO

Ich bin Berliner

LUGANO

Geen keuzestress

BERLIJN

Unter den Bäumen

PRAAG

Stad met 100 torens

LEESVOER

Boeken om van te dromen

KAAPSTAD

Stad van tegenpolen

NOTHING FOOTPRINTS

NOTHING PHOTOS

NOTHING TIME

LILLE

Je bent er zo

TEL AVIV

Proef Yotam

COLUMN

Lievelingsstad Rome

COLOFON

INTRO Ich bin ein Berliner. Het zijn fameuze woorden van John F. Kennedy. Hij sprak die woorden juni 1963 uit in West-Berlijn ten tijde van de Koude Oorlog, maar ze resoneren nog steeds. Ook in mijn hoofd, elke keer als ik uit de ICE stap en vanuit de Hauptbahnhof de U-Bahn richting ‘mijn buitenhuis’ in Berlijn reis. Een buurman vertelde me dat ein Berliner eigenlijk een Berlinerbol is en geen inwoner van Berlijn. Grammaticaal had Kennedy Ich bin Berliner moeten zeggen, maar ja, wist hij veel. En zijn boodschap was (en is) er niet minder om. De woorden van Kennedy staan voor vrijheid. Ook voor mij, niet in politieke zin, wel in mentaal opzicht. Berlijn brainwasht me op een positieve manier, zorgt voor ruimte in mijn hoofd en intrigeert en inspireert me elke keer weer mateloos. Zo heeft iedereen een plek op aarde waar hij of zij zich thuis voelt. Of blij van wordt. Of door gefascineerd is. Of met weemoed aan terugdenkt. In deze editie van MGZN reizen collega-reisjournalisten terug naar de stad waar ze nog af toe van dromen. Zo haalt Amélie een ‘Franse neus’ in Lille, drinkt Arjan een ‘springbokkie’ in Kaapstad en geniet Xandra van een Zwitsers-Italiaanse mix. En ik? Ik fiets en wandel in mijn urban dreams door groen Berlijn. Ich bin Berliner. Een beetje dan. Blijf vooral vooruitdromen! Sybylle Kroon Hoofdredacteur MGZN

pagina 28-29

EEN FRANSE NEUS 4 - MGZN

PS: Heb jij een mooie reiservaring die je wilt delen? Geef me een seintje en wie weet sta jij in een van de volgende edities van MGZN!

MGZN - 5

Waar gaan we als eerste naar toe als we weer mogen reizen? De bergen in of het water op, naar een heerlijke stad of een pittoresk dorpje, sjiek shoppen of kunst kijken. Reisjournalist Xandra van Baarle weet het al: het wordt (weer) Lugano, stad in Zwitserland (of is het toch Italië?) waar gemoedelijke Italiaanse sferen en Zwitserse precisie samenkomen. 6 - MGZN

MGZN - 7

K E U Z E ST R E SS ? L U G A N O ! HOOG INZETTEN Omdat deze Zwitserse stad zo vol verrassingen zit dat je er het heen en weer van kunt krijgen, is het handig om het geheel eerst eens vanuit de lucht te bekijken. Nou ja, wél met beide voeten op de grond. Poepiesjieke grond. Vanaf het terras van Villa Principe Leopoldo, een hotel/restaurant op de Collina d’Oro – de Gouden Heuvel - krijg je bij de koffie een heerlijk uitzicht gereserveerd op de twee bergen en het meer waar Lugano tussenin ligt. Houd dat beeld vast en beneden is verdwalen nauwelijks mogelijk. Vanaf die huisbergen, de Monte Brè en de Monte San Salvatore, is dat uitzicht ook niet verkeerd. De toppen zijn bereikbaar met kabeltreintjes die allebei in Lugano starten. CIABATTA MET EMMENTALER

Tekst en fotografie: Xandra van Baarle

Toch begin je je beneden onmiddellijk af te vragen waar je eigenlijk bent. De plattegrond is nu wel duidelijk maar is dit Italië of Zwitserland? Dat maakt het hier zo bijzonder. Niet alleen in elk ristorante is de voertaal Italiaans maar overal. Betalen doe je met Zwitserse franken. De sfeer is gemoedelijk Italiaans met Zwitserse precisie. Best een lekkere combi. De smaken komen samen in de restaurants en bistro’s zoals die op de Piazza della Riforma, dé ontmoetingsplek. Kaasfondue en raclette maar ook pizza en pasta. Of haal Zwitserse en Italiaanse specialiteiten bij één van de vele delicatessenzaken. Een topper op dat gebied is Gabbani Gastronomia in de Via Pessina waar de salamiworsten als dikke franje aan de gevel hangen. Een plaatje dat miljoenen bezoekers op hun geheugenkaart hebben staan.

6 -- MGZN MGZN 8

DEUS EX MACHINA Was het de Merlot, die in één van de grotrestaurants uit een kom werd geserveerd? Zo groot was die toch ook niet. Want je denkt toch echt dat je niet helemaal jofel bent als een onopvallend gedeelte van het pleintje achter de Banca Nazionale langzaam omhoog komt. Dan verschijnt er als een deus ex machina een rode Ferrari die bij het wegrijden een verrukkelijk geluid achterlaat. Vervolgens zakt het stuk straat weer netjes naar beneden. Tja, Lugano. Hier hoeven de cliënten van banken niet te parkeren tussen middenklassers. Voor bezoekers is dit een leuke, gratis voorstelling. Mooi meegenomen want zelfs de hamburgers kosten een vermogen (Zwitserland staat bovenaan de Big Mac-index) en voor de etalages van de winkels durf je amper stil te

staan. Jassen en tassen met heel veel cijfers op het prijskaartje. Hoe die kleding en accessoires door de inwoners gedragen worden, is prima te zien op de prachtige promenade langs het meer. Ga op een bankje zitten en geniet zonder entreebewijs van een eindeloze modeshow. AAN DE ANDERE KANT Al dat fraais kun je ook vanaf de andere kant bekijken. En nog veel meer. Aan de steigers liggen allerlei boten uitnodigend te wachten voor een heerlijk tochtje. Van lunchtocht tot dagtocht. Vaar bijvoorbeeld naar Gandria, een dorpje dat aan de voet van de Monte Brè tegen de steile helling is geplakt. Het woord pittoresk is hier uitgevonden. De oude smokkelplaats bestaat uit kleurige huisjes, slingerende steegjes en steile trappen. Verkeer hoeft niet verboden te worden want het is gewoon onmogelijk om je hier op wielen voort te bewegen. Een paar restaurants aan het meer hebben een balkon voor een maaltijd met uitzicht. Daarna kun je via het Sentiero dell ‘Olivio (Olijvenpad) terugwandelen naar Lugano. Onderweg zijn er genoeg informatieborden om even op adem te komen. LAATSTE AVONDMAAL Nee hoor, het gaat niet wéér over de horeca. De stad biedt ook Kunst. Van het tamelijk nieuwe Lac Lugano Arte e Cultura, een architectonisch meesterwerk aan de promenade waar moderne kunst, theater en muziek samenkomen, tot de eeuwenoude Santa Maria degli Angioli. Aan de buitenkant een bescheiden Romaanse kerk uit 1499. Binnen één grote verrassing. In 1529 maakte Renaissanceschilder Bernardino Luini – een leerling van Da Vinci – fresco’s over het leven van Christus waar je uren naar kunt blijven kijken. Zo groot, zo mooi, zo gedetailleerd. De apostel naast Jezus op het fresco van het Laatste Avondmaal lijkt hier écht op een vrouw. TOP TENTOONSTELLING Tot eind dit jaar is er óp de San Salvatore een expositie te zien van toeristische posters over de tunnels die noord en zuid Europa met elkaar verbinden. Van de oude Gotthardtunnel die in 1882 geopend werd tot de nieuwe Ceneritunnel die vorig jaar in gebruik is genomen. De locatie van de tentoonstelling is een attractie op zich: langs het pad van het aankomststation van de kabeltrein naar de bergtop. Nostalgische poster plus eigentijds panorama van Lugano op de achtergrond….. dat is toch dé plek voor een selfie? Ik kan niet wachten! MGZN - 9

UNTER

DEN

BAUMEN

Mini-oases in Berlijn 10 - MGZN

MGZN - 11

Tekst en fotografie: Sybylle Kroon 12 - MGZN

B E R L I N

In 2019 en 2020 woonde reisjournalist Sybylle Kroon een paar maanden in Berlijn. De stad veroverde haar hart. Ze wandelde veel en fietste op haar Batavus van zuid naar noord en van oost naar west. Ze ontdekte hoe groen de Duitse hoofdstad eigenlijk is. “Unter den Linden is bekend, maar Berlijn kent veel meer eindeloze lanen, stokoude kastanjes, talloze parken, groene binnentuinen und viele, viele Bäumen.” . VLAKBIJ KU’DAMM

De Berlijnse wijk Wilmersdorf is bij de gemiddelde toerist volslagen onbekend. Ik woonde er een paar maanden, in het appartement van vrienden. Heerlijk vond ik het, ondergedompeld te zijn tussen de Berliners. De wijk is geen toeristische trekpleister – hoewel het op loopafstand van de Kurfürstendamm en Tiergarten ligt - maar vanuit hier was een groot deel van Berlijn te befietsen. Zo ontdekte ik bijzondere locaties, de groenheid van de stad en ontmoette bijzondere mensen én dieren. OOG IN OOG MET REINTJE Elke avond maakte ik een wandeling door de wijk. De eerste avond zag ik een kat met een enorme staart lopen. Dacht ik. Maar toen het dier zijn koppie omdraaide, zag ik de slimme blik van een vos. Hij keek me aan en dook toen de struiken in. Later hoorde ik dat bijna elke wijk in Berlijn zijn ‘eigen’ vos heeft. Die dieren hebben hier een prima leven door het vele groen, de binnentuinen en de bossages langs de straten. Hoewel ik midden in de stad woonde, hoorde ik meer vogels dan in een gemiddeld Nederlands bos. Elke ochtend werd ik wakker van hun gefluit in de binnentuin. Vogels hebben een prima leven in Berlijn, waar bomen nog de kans krijgen om groot en oud te worden. Mijn werktafel stond pal achter het raam in de woonkamer, met uitzicht op bomen. Animal Planet was er niks bij. Elke dag zag ik eekhoorns met elkaar dollen, merels nesten maken en bonte kraaien met elkaar liefkozen. BLOEMETJESTAPIJT Die dieren kunnen er zijn omdat er zoveel bomen zijn in Berlijn. En dan niet van die knullige sprieten die we in Nederlandse steden kennen. Nee, hier mogen bomen nog echt boom worden. In Wilmersdorf zijn haast geen straten te vinden waar geen bomen zijn. Hier geen geklaag over wortels, blaadjes en stuifmeel, in Berlijn wordt het groen passievol

omarmd. En mócht er eens een boom moeten worden geveld, dan staat de hele buurt klaar om er tegen te protesteren. In de lente zag ik vanuit mijn raam hoe de kleine groene blaadjes uitgroeiden tot joekels van bladeren. De bloeiende kastanjebomen en Japanse kers zorgden voor een zacht bloemetjestapijt in de lente. In de zomer boden de woudreuzen schaduw en heerlijke koelte in het warme Berlijn. En in de herfst dwarrelden die triljoenen rood-oranje-geelgekleurde blaadjes weer door de lucht. Duitse Gründlichkeit deed de rest. Een team van bladblazers kwam wekelijks langs om de straten in no-time weer schoon te maken. MINI-OASES Berlijn telt naast boomrijke straten talloze parken. Schijnt de zon, of is het gewoon lekker weer, dan zitten deze groene mini-oases vol locals. Ze zitten op bankjes, op een picknickkleed, op het gras. Veel parken hebben een fontein die voor verkoeling zorgt. En dat is maar goed ook, want het kan in de zomermaanden bloedheet zijn in Berlijn. Proviand mee, bier mee, barbecue in de aanslag, kinderen die spetteren bij de fontein. Het is een gezellige en sociale boel in de parken. Familie en vrienden komen hier samen. Dat komt natuurlijk ook omdat vele Berlijners geen tuin hebben, dus dan ben je wel aangewezen op de parken. En die zijn er genoeg. Elke wijk heeft zo’n beetje zijn eigen park, met of zonder fontein. DUIZEND ROUTES Moeder der parken is Tiergarten. Ik fietste er bijna elke dag doorheen. En niet één keer dezelfde route. Niet bewust, maar door de wirwar aan paadjes kun je er wel 1000 verschillende routes fietsen of wandelen. Het is elke keer een beleving: via de drukke Ku’damm en Bahnhof Zoo fietste ik zo de rust van dit grote park in om een half uurtje later aan de andere kant weer in het bruisende deel van de stad te komen waar óók bomen de dienst uitmaken: Unter den Linden. MGZN - 13

Fotografie: Sybylle Kroon

FAHRRAD FAHREN BERLIN STYLE

14 - MGZN

TEMPELHOF. Dit oude vliegveld ligt middenin Berlijn maar is al jarenlang niet meer in gebruik. De starten landingsbanen liggen er nog wel. Tegenwoordig is het een populaire plek waar locals chillen en waar je dus ook kunt fietsen. Ook leuk: fietsen langs de SPREE. De rivier kronkelt door Berlijn. Er is niet overal een fietspad, maar dat maakt het fietsen des te avontuurlijker. Een tocht langs interessante architectuur, bijzondere kunstwerken, brokkelige bruggen en verborgen wijkjes. Over het algemeen zijn Duitse verkeersdeelnemers aardig voor fietsers. Houd je wel aan de verkeersregels, steek je hand uit en stop voor rood. En blijf uitkijken natuurlijk. Op ZONDAG is het lekker rustig, want alle winkels zijn dicht, dus dé kans om over de Ku’Damm of Unter den Linden te zwieren. MGZN - 15

16 - MGZN

MGZN - 17

Tekst: Jannelies Blommaert - Fotografie Miranda Huibers

STAD MET 100 TORENS Praag, stad aan de Moldau. Bekend om de aangename sfeer, de historische binnenstad en schilderachtige straatjes. Vroeger, zeg maar voor de coronacrisis, kon je nog eindeloos verliefd en verloren door deze stad banjeren. De romantiek spat ervan af, merkte ook reisjournalist Jannelies Blommaert. Niet voor niks heeft Praag bijnamen zoals De Gouden Stad en de Stad met Honderd Torens. OUD EN HIP Praag (Praha op z’n Tsjechisch) is een heel romantische stad, met zijn middeleeuwse karakter, authentieke en ’s avonds verlichte gebouwen en overweldigende architectuur. Must-sees zijn de bekende veertiende-eeuwse Karelsbrug, de Praagse burcht en het oude Stadsplein met het astronomisch uurwerk. De stad heeft meer te bieden, zeker als je van het Berlijnse sfeertje van zo’n tien jaar geleden houdt. Vegan restaurantjes, pop-up stores, urban farming en heimelijke feesten in oude fabriekspanden en oude kerken: je vindt al dit hips met name in district Praag 7. Na de coronacrisis boek je online een alternative tour: de gids loodst je met boeiende verhalen langs kunstwerken, streetart en graffiti en verklapt je de geheime plekjes. LINKEROEVER VAN DE MOLDAU Mooi en romantisch wandelen doe je langs de linkeroever van de Moldau. Hoor je het water kabbelen, stromen, spetteren? Dat is de inspiratiebron van de Tsjechische componist Smetana. Hij componeerde de über-romantische Moldau-symfonie. Aan je rechterhand heb je het stadscentrum, uitgeroepen tot Unesco Werelderfgoed. Steek door naar het Pétrinpark met aan de top een miniatuur-Eiffeltoren. Heerlijk om hier je rust te pakken in het groen en uit te kijken over de stad. MUSEA Houd je van musea, dan is het Kafkamuseum een aanrader. Of duik in de geschiedenis met een bezoek aan het Museum voor Communisme. Het is een oldschool museum met veel leeswerk. Toch kruipt het onder je huid, naarmate je meer leest over het beklemmende leven van de Tsjechen tot de val van het IJzeren Gordijn in 1991. Tot op de dag van vandaag heeft de bevolking dit aangrijpende verleden nog niet achter zich kunnen laten. In de Joodse wijk, waar je fijn kunt dwalen, vind je ook een museum, waar je stil van wordt... Gelukkig weten ze het leven hier goed te vieren, getuige de vele biergartens en -proeverijen, het lekkere eten en de gezellige terrasjes. In Praag voel je je altijd welkom. 18 - MGZN

19 - MGZN

OOK DIT IS PRAAG

Tekst: Sybylle Kroon - foto Pixabay

Als je toch (ooit) in Praag bent, dan zijn deze vier onbekende locaties buiten het centrum waar Pragers m/v graag vertoeven een aanrader.

20 - MGZN

1 - WEELDERIG GROEN: TROJA

3 - TRENDY EN FUTURISTISCH: KARLÍN

De wijk Troja ligt aan de rechteroever van de Moldau. Je komt er vanuit het centrum per bus of – hoe romantisch is dat - per stoomboot. Een fraaie wandelen picknickplek zijn de botanische tuinen van Praag waar tweehonderdduizend planten en bomen te zien zijn. Ook is er een Japanse tuin en in een tropische kas is een weelderig oerwoud nagebootst. Verderop in de wijk ligt de St. Clara wijngaard, één van de oudste wijngaarden van Praag. Op het terras van het wijnhuis heb je een panoramisch uitzicht over de stad. Aan de oever van de rivier ligt het kasteel van Troja, dat omringd wordt door tuinen en wijngaarden.

Tussen de Moldau en de Vítkov-heuvel ligt Karlín. In 2002 leek de wijk reddeloos verloren na catastrofale overstromingen. Maar de wijk werd weer opgebouwd. En hoe! Het futuristische River City-project heeft opmerkelijke kantoorgebouwen, ontworpen door Amerikaanse, Franse en Deense architecten. Karlín is tegenwoordig een modieuze wijk van Praag met brede boulevards, gerenoveerde art-nouveau huizen, trendy restaurants en cafés, groene parken en gerenoveerde industrieterreinen.

2 - CULTURELE HOTSPOT: HOLEŠOVICE

4 - EEN SNUFJE PARIJS: VINOHRADY

Voorheen was de wijk Holešovice – gelegen in de grote bocht van de Moldau - geen aantrekkelijk gebied met zijn drukke rivierhaven, fabrieken, stoommolens en slachthuis. Nu is het een hotspot waar wonen, kunst en cultuur samenkomen. Fabrieken zijn verbouwd tot woningen, studio’s en ateliers. Het voormalige handelsgebouw ‘Veletržní palác’ uit 1928 herbergt een verzameling moderne en hedendaagse kunst van de Nationale Galerij. Het DOX-centrum voor hedendaagse kunst werd gecreëerd in een oude fabriek. Verder vind je in Holešovice veel koffiezaakjes, restaurants en hippe lunchspots, zoals Vnitroblock.

De wijk Vinohrady dankt zijn naam aan de wijngaarden die keizer Karel IV hier in de veertiende eeuw liet planten. Versierde gevels, boomrijke straten, pittoreske parken met uitzicht op de stad en een sfeer die doet denken aan Parijs. Niet voor niks is dit een favoriete plek om te wonen. Tegenwoordig is deze kosmopolitische wijk niet alleen bekend vanwege de hoge huurprijzen, maar ook door de beste restaurants, wijnbars en cafés. In het park Riegrovy Sady vind je zomers een populaire biertuin. Aan de westelijke rand van het park, heb je uitzicht op de oude binnenstad en de Praagse Burcht.

21 - MGZN

HET SPOOR VAN DE TSAAR Denise van Dalen deed datgene wat al honderd jaar op m’n wensenlijst staat: met de Trans-Siberië én de Trans-Mongolië Express naar het verre Oosten. Ze schreef een boek over de geschiedenis van deze historische spoorlijnen. In Het spoor van de tsaar combineert Van Dalen (schrijver en journalist) persoonlijke observaties met anekdotes over het verleden en over de mensen die ze ontmoet: van Russische journalisten, bijgelovige docenten en Siberische boswachters tot Mongoolse nomaden en stadsbewoners. Denise van Dalen Het spoor van de tsaar Uitgeverij Kleine Uil Prijs €18,50

VERLATEN STRATEN De coronacrisis en bijbehorende lockdown(s) zorgden voor iets waar we in de tijd van massatoerisme alleen maar van konden dromen: een beeld zónder hinderlijk in het beeld lopende mensen. In het boek Verlaten straten leggen lokale beroepsfotografen de leegheid van het coronabestaan anno 2020 vast. Een intrigerend bladerboek met foto’s van onder meer een leeg Times Square in New York, een uitgestorven Champs-Élysées in Parijs en een eenzame duif bij de Taj Mahal in India. Han van Bree Verlaten straten Uitgeverij Het Spectrum Prijs €22,50

ONGEKEND PARIJS Het boek Ongekend Parijs wakkert het verlangen naar struinen door Parijs behoorlijk aan. In zijn eerste boek ‘Ongewoon Parijs’ nam blogger Ferry van der Vliet de lezer al mee naar plekken waar je als toerist nauwelijks komt. ‘Ongekend Parijs’ is het logische vervolg. Het boek brengt je naar de verborgen werelden in en om Parijs. Hij schrijft onder meer over creatieve broedplekken, bijzondere voedselmarkten, mooie wijnbars en brasserieën. Boek mee dus, als we weer naar het zuiden mogen afzakken. Ferry van der Vliet Ongekend Parijs Uitgeverij PassePartout Prijs: €22,50

LIEFDE IN DE WILDERNIS Miriam Lancewood werd bekend door het reisprogramma Floortje naar het einde van de wereld. Ze woonde toen geheel zelfvoorzienend in de bossen in Nieuw-Zeeland. Inmiddels heeft de stoere Achterhoekse twee boeken geschreven: Mijn leven in de wildernis en het onlangs verschenen Liefde in de wildernis. Hierin vertelt Miriam hoe zij en haar echtgenoot Peter twee jaar als nomaden in de bossen van Europa leefden. Een boek over liefde, leven en overleven. Miriam Lancewood Liefde in de wildernis Kosmos Uitgevers Prijs: €22,50 Samenstelling: Sybylle Kroon

22 - MGZN

DROOMBOEKEN

MGZN - 23

De stad die reisjournalist Arjan Mulder het meest intrigeert, is de stad met de meeste tegenpolen. Kaapstad, een van de hoofdsteden van Zuid-Afrika, is een stad waar arm en rijk, blank en zwart samengaan én concurreren. Een smeltkroes. Die nog maar half gesmolten is.

Tekst en fotografie: Arjan Mulder

24 - MGZN

MGZN - 25

Tekst en fotografie: Arjan Mulder

STAD VAN TEGENPOLEN

TEGENPOLEN In Kaapstad was ik nu al vijf keer. Ik heb er zelfs een paar maanden gewoond. Ik heb er in een gedeukte VW City rondgereden. Met de deuren altijd op slot. Voor de veiligheid. Ik heb de zon zien zakken in de Atlantische oceaan. Romantisch, vanaf de Tafelberg. Ik heb in luxe spa’s gezeten en bier gedronken uit een verfblik met tandeloze mannen. In de townships. Maar na zes bezoeken krijg ik de tegenpolen nog niet bij elkaar. Alles verbindt hier – en stoot tegelijk af. Dat is Kaapstad. KLEURRIJK CONTRAST Kaapstad is een intrigerende stad. Ik hou van de geuren en de kleuren, van de natuur en de cultuur, en van het oogverblindende landschap. Wijngaarden, de Tafelberg, geweldige surfstranden en mooie parken vechten om voorrang. Kleurrijke mensen, levendige muziek, een seafood platter met een witte wijn aan het Waterfront – relaxter (en meer westers!) kan het eigenlijk niet. Maar langs de snelweg in de zes townships spelen kinderen: op z’n Afrikaans, in het zand, met blikken autootjes en een autoband als hoepel. In de townships zijn ook geuren en kleuren, maar wel in armoede. Ook daar zie ik cultuur en muziek, maar ook 1500 moorden per jaar. Hier en daar zijn oude slavenhuisjes uit de VOC-tijd opgeknapt, zoals in Bo-Kaap, dat nu hordes toeristen trekt. 26 - MGZN

En in sommige townships kun je leren pottenbakken – als armoedebestrijdingsproject. GESCHIEDENIS ALS BINDMIDDEL Kaapstad werd door Nederlanders gesticht, door Franse hugenoten bevolkt, door Engelsen overgenomen en door blanke boeren uitgebouwd. De oorspronkelijke Afrikaanse bevolking bleef – als werkkracht op de plantages en in de wijnbouw. Na de onafhankelijkheid lukt het om de rust te bewaren en zo de gezamenlijke geschiedenis een verbinding te laten vormen. Een breekbare verbinding, maar wel een zeer kleurrijke. ZuidAfrika heet niet voor niets de regenboognatie. PEPERDUUR Kaapstad ligt op het zuidelijkste puntje van Afrika. In gedachten zie ik rond Kaap de Goede Hoop houten scheepjes varen, op weg naar Azië voor wat specerijen. Een tocht van maanden. Ik vlieg hier zelf in elf uur naar toe, maar voor de VOC was het letterlijk een peperduur project. De Kaapse huizen in de wijngaarden laten die tijd herleven. Hier versmelten invloeden uit de hele wereld. OP DE RAND Waar de verschillen tussen rijk en arm zó groot zijn als in Kaapstad, ben je als toerist (of als inwoner van de betere

buurten) heel aantrekkelijk. Want arm zijn, betekent: niets te verliezen hebben. ‘Rijk’ woont dus achter prikkeldraad met daarop 230 volt. ‘Arm’ woont onder golfplaat. “Weg met die camera. Nu!”, beveelt mijn gids. In haar dure Mercedes rijden we al een uur over de meest armoedige dirt roads in Khayelitsha – de grootste van de zes townships, met 1,5 miljoen inwoners. “Elk straatje is hier anders, qua veiligheid. Ik ben hier opgegroeid en ik zie precies de rand. Waar veilig onveilig wordt, en waar die camera weg moet. En dat is elke dag anders.” Het is bizar: je voelt dat overal grenzen lopen, maar je ziet ze niet. Soms kan ik rustig fotograferen, dan weer niet.

en talloze inheemse invloeden zie ik langskomen. ZuidAfrika heeft niet voor niets elf officiële talen. Van een braai (barbecue) tot verse mango bij het ontbijt, van biltong (gedroogde worst) tot bobotie (gehaktschotel), en van umqombothi (maisbier) tot mageu (drankje van gegiste maispap): een heerlijk mengelmoesje.

DE BESTE WIJNEN Met mijn gedeukte autootje verlaat ik regelmatig Kaapstad om ook Stellenbosch, Paarl en Franschhoek te bezoeken, waar al sinds 1659 wijn wordt geproduceerd. Rust, de beste wijnen en statige huizen: wat een luxe! Dat gaat hand in hand in deze stad: armoede en grote weelde. Veel TANDELOZE DRONKAARD bezoekers kunnen het allemaal niet rijmen. Maar ik vind het Ineens word ik een steegje ingetrokken door een tandeloze vooral fascinerend! dronkaard. We zijn uit de Mercedes gestapt, midden tussen een berg geroosterde schapenkoppen, maar mijn TIPS VAN ARJAN gids is relaxt, dus het zal wel veilig zijn. Mijn camera en ik Geniet gaan met de dronkaard mee. In een golfplaten kroegje van een zonsondergang gaat een verfblik rond met slap bier en bloemkoolschuim. op de top van de Tafelberg Ik moet meedrinken, maar doe dat niet van harte. Kiezen Drink tussen ruzie en kans op een enge ziekte... Ik heb het als aperitief een ‘springbokkie’ overleefd! (crème de menthe met amarula) KEUKEN ALS SMELTKROES De Kaapse keuken is misschien wel het beste voorbeeld van de smeltkroes die Zuid-Afrika is. Afrika, Europa, Azië

Bezoek de beroemde wijnboerderij Groot Constantia MGZN - 27

EVEN EEN

Tekst en foto: Amélie Dufour

ANSE NEUS FRAN HALEN

Je bent er zo: in de Noord-Franse stad Lille. Met de auto, bus of trein zoef je er in een paar uurtjes naar toe. Reisjournalist Amélie Dufour vertelt waarom ze zo graag even ‘een Franse neus’ komt halen in deze stad. Je vindt er kunst in een voormalig postsorteercentrum én in een oud treinstation, eeuwenoude gevels én fantastische restaurantjes in le Vieux Lille en jaarlijks terugkerende verzamelwoede in september tijdens de grootste braderie van Europa. Lille is misschien wel de meest diverse stad van Frankrijk. Eeuwig zonde dus om er snel voorbij te rijden op weg naar het zonnige zuiden. Alvast een voorproefje. Vrijwillig verdwalen in le Vieux Lille Tegenwoordig is dit het mooiste stukje van de stad, maar dat is niet altijd zo geweest. Tot ver in de jaren ’70 was het oude centrum van Lille smerig, vervallen en zo goed als verlaten. Een grootscheepse renovatie van het architectonische erfgoed keerde het tij. Nu liggen de herenhuizen met hun rijk versierde gevels er weer glorieus bij en poppen er bijna elke week wel nieuwe, hippe restaurants en winkels op. Jezelf laten verdwalen is hier het devies, terwijl je kijkt naar de kleurrijke gevels en je laat verrassen door de wirwar van met kinderkopjes geplaveide straatjes, die op geen enkele kaart van Lille helemaal goed worden weergegeven. Een klein beetje houvast: heerlijke ijsjes bij la Pause Givrée (23 rue Bartholomé Masurel), prachtige gebakjes bij Aux Merveuilleux de Fred (67 rue de la Monnaie) en – voor wat klassiekers – bij het wereldberoemde Méert (27 rue Esquermoise), misschien wel het beste restaurant van de stad Bloempot (22 rue de Bouchers) en bier per centiliter (zelf tappen) bij Beerstro (10 rue du Pont Neuf).

Meer lezen? Amélie schreef een boek over Lille (en omgeving), vol verhalen en tips van locals en met eigen foto’s. Sacré Lille! Amélie Dufour Uitgeverij Edicola €22,50

28 - MGZN

Moderne kunst in een oud treinstation La Gare de Lille-Saint-Sauveur werd in 1865 gebouwd als goederentreinstation op de lijn Paris-Nord naar Lille. Treinen stoppen er al een tijdje niet meer, maar je kunt er tegenwoordig wel genieten van moderne kunst, (buiten)

spelletjes voor kleine en grote kinderen en een breed scala aan evenementen. Plus de Bistrot de St So in de in 1920 gereconstrueerde halle B – zeker de moeite waard voor een simpele, maar lekkere lunch. Er is hier altijd wel iets te beleven. Gered van de sloophamer In de jaren ’50 gebouwd als pek om de post voor de Metropole Lilloise te sorteren, maar met het tanende aantal brieven dat mensen elkaar sturen leek het begin deze eeuw rijp voor de sloop. In het kader van Lille Culturele Hoofdstad in 2004 kreeg het karakteristieke bakstenen gebouw tussen Gare Lille-Europe en Gare Lille-Flandres een nieuwe functie als tentoonstellingsruimte. Samen met Gare Saint Sauveur dé culturele hotspot van Lille. Jaarlijkse verzamelwoede Lille lijdt aan jaarlijks terugkerende verzamelwoede. Het eerste weekend van september vindt La Braderie de Lille plaats. Met 100 kilmeter aan kraampjes, 10.000 verkopers en zo’n 2,5 miljoen bezoekers van alle nationaliteiten de grootste vlooienmarkt van Europa. De oorsprong ligt al in de 12de eeuw, toen bedienden één keer per jaar oude kleding en voorwerpen van hun meesters mochten verkopen. Van een ingelijste Koran, antieke koperen pannetjes tot het nieuwste model dweil – aangeprezen door een overenthousiaste verkoper: je vindt het hier allemaal. Een kinderwagen volgepakt met antieke meubels – ik hoop van harte zonder baby eronder. Slenterende hardlopers met de startnummers van de halve marathon van vanochtend nog op hun kleding. Grote bekers bier en aluminium bakken vol mosselen (er schijnt in 33 uur 500 ton aan mosselen doorheen te gaan) op de terrassen. Serveersters die je une bonne braderie wensen. Dit moet je een keer meegemaakt hebben.

E MGZN - 29

P R O E F T E L AV IV LINZEN À LA OTTOLENGHI Over fijne steden gesproken: Tel Aviv. Niet alleen kan je er heerlijk fietsen, zonnen, uitgaan, flaneren en cultureel doen, het eten is ook nog eens grandioos. Ook voor vegetariërs en vegans. In Tel Aviv at ik de lekkerste vegetarische linzensoep ooit. Zo lekker, dat we nog drie keer terug zijn gegaan die week. De Israëlisch-Britse kok Yotam Ottolenghi kan er ook wat van. Met dit linzensoeprecept uit een van zijn kookboeken gaan we in gedachten nog even terug naar die fijne stad aan de Middellandse Zee.

Voor 4 personen INGREDIËNTEN 2 el kokosolie of zonnebloemolie 160 g ui, fijngesneden 1 el kerriepoeder 1/4 tl chilivlokken 2 tenen knoflook, fijngesneden 35 g gember, geschild en fijngehakt 150 g rode linzen, afgespoeld en uitgelekt 1 blik tomatenblokjes 25 g koriandersteeltjes, fijngehakt 5 g korianderblaadjes voor garnering 1 blik kokosmelk (400 g.) 600 ml water zout en zwarte peper BEREIDING * Doe de kokosolie in een soeppan en verhit op halfhoog vuur * Snipper de uien fijn en bak ze in een paar minuten in de olie goudgeel * Voeg kerriepoeder, chilivlokken, knoflook en gember toe, paar minuten mee laten bakken * Voeg de linzen toe en roer 1 minuut door * Voeg de tomaten, koriandertakjes, 600 ml water, zout en versgemalen peper toe * Roer de kokosmelk in een aparte kom glad en romig, bewaar 4 eetlepels apart en voeg de rest toe aan de soep * Laat de soep 25 minuten zachtjes koken tot de linzen gaar zijn. Soep te dik? Voeg dan wat water toe. Serveer de soep in een mooie kom. Garneer met een kloddertje kokosmelk en een blaadje koriander. Lekker met een stukje (warm) kruidig brood.

Eet smakelijk!

30 - MGZN

MGZN - 31

COLUMN

COLOFON

Lastig kiezen? Wat is jouw lievelings…? Moeilijke vraag. Ik vind kiezen sowieso een opgave. Als je voor het één kiest, kies je niet voor het andere. En wat nou als dat andere toch leuker, mooier, fijner, spannender was? We gaan nu op dít terras zitten maar hoe is dát terras? Als we naar deze film gaan, kunnen we niet tegelijkertijd naar die film, toch? Ik hoef hier denk ik niet meer bij te vermelden dat mijn sterrenbeeld weegschaal is. Met sommige dingen heb ik dat probleem niet. Zo is er echt maar één stad ter wereld met het allermooiste gouden licht en de mooiste roze luchten tijdens de allermooiste tramonto. Één stad waar Anita Ekberg door de Trevi fontein waadde - Marcello! Marcello! roepend (hij was melk halen voor de poes) en waar Audrey Hepburn als prinses op een Vespa het verkeer ontregelt. Er is ook maar één stad die zó gelaagd en doordrongen is van de geschiedenis dat je soms denkt: ja, nou is het wel heel even genoeg (heel even maar hoor). Er is maar één stad waar je bijna je best moet doen om niet tegen werken van Bernini, Caravaggio, Michelangelo of Rafael aan te lopen. Er is maar één stad die het Pantheon heeft, én de Sixtijnse kapel, én de Spaanse trappen (in het voorjaar vol met bloemen), én Piazza Navona, én het Colosseum. Er is ook maar één stad waar je op iedere hoek een nasone (of ander fonteintje) vindt waar je heel eco-vriendelijk je meegebrachte flesje vult met heerlijk fris water (vind ik leuk). Er is - denk ik - sowieso geen stad die beter is in fonteinen. Of in pleinen. Of in kerken? Wat mijn lievelings is? Makkelijke vraag. Ik kies Rome.

JESSICA SCHOTS

MGZN online reismagazine Editie #4 - februari 2021

Hoofdredactie Sybylle Kroon Redactie en fotografie Xandra van Baarle Jannelies Blommaert Amélie Dufour Sybylle Kroon Arjan Mulder Jessica Schots Pixabay Canva Vormgeving Sybylle Kroon Met dank aan Henk Haan Thomas Steenvoorden Contact 0031 (0) 6 27 381 206 sybyllekroon@gmail.com Website www.mgzn.online Volgende editie MGZN mei 2021

Jessica Schots (37, kunsthistoricus, docent, schrijver) woont en werkt sinds 2019 in Rome. Ze schrijft onder meer voor reiswebsite Time tot Momo. 32 - MGZN

MGZN - 33

NZGM