De Oogst april 2015

Maandblad van Tot Heil des Volks Evangelisatie, hulpverlening en profetisch geluid | april 2015 | jaargang 78 | 912

Geen zee te hoog Besmet met zendingsvirus En de zee was niet meer

De Oogst februari 2015 Inhoud

inhoud

4 THEMA ‘Als wij het Evangelie niet vertellen, wie doet het dan?’

4

4 Havenarbeider voor Christus Interview met Theo van Zuilekom

8 Dat meisje liet mij niet los Interview met Ineke Punt

11 Het verhaal achter de Hoscar Jacob Kops

12 Werken, jenever drinken en moeder slaan

8 ‘Soms wordt een gebed zo duidelijk verhoord dat je ervan schrikt.’

8

Matthijs Hoogenboom

14 Strijd de goede strijd!

Interview met Bert Noteboom

15 In memoriam: Henk van Rhee 16 THEMA De zee staat in de Bijbel symbool voor dood en angst

16

16 En de zee was niet meer Oscar Lohuis

18 Wat zou ik hebben gedaan?

Jaap Spaans

20 Vasten maakt sterk Johan de Vries

23 Goddelijke Logica Matthijs Guijt

24 Neem goed en bloed ons af

20 Vasten is nodig om het gebed te versterken

20

Herman Meijer 26 THEMA ‘Het zendingsvirus heb ik buitenshuis opgelopen.’

26

26 Aangestoken met zendingsvirus Interview met Matthijs Hoogendoorn

28 In het voetspoor van Jezus Kees Jan Rodenburg

30 Thailand zit vol relatiepijn Marten Visser

32 Mijn vader had gelijk Interview met Hans Peters

33 Meten, weten en jezelf ­vergeten Matthijs Hoogenboom

30 De ellende op relatiegebied wordt steeds weer doorgegeven

30

Hoofdredactioneel Gertjan de Jong De Oogst april 2015

Geen zee te hoog Christus volgen, waar Hij je ook maar heen stuurt.

Dat levensideaal probeerden Keltische christenen in de eerste eeuwen na Christus heel letterlijk na te volgen. Geregeld stapten ze aan boord van een gammel bootje en voeren ze de zee op. Waarom?

Omdat ze het gebod van Jezus wilden gehoorza­ men: ‘Kom, volg mij!’ (Mattheüs 4:19). Hun bestem­ ming? Daar hadden ze geen idee van. ‘We volgen God. Als Hij ons naar Spanje brengt, prima. Naar Gallië, prima. Laten we het kompas weggooien, want we hoeven niet te weten waar we zijn. We volgen Christus en Hij is ons oracle. We zoeken Zijn wil, al het andere is slechts geografie.’ (Bron: ‘God aanbidden als de Kelten’, blz. 74, Calvin Miller) Zo’n tocht in een kwetsbaar bootje is natuurlijk niet zonder gevaar. Om de moed erin te houden, spraken deze Keltische christenen onderweg hardop en met luide stem gebeden uit. Een aantal van deze gebe­ den zijn door Keltische monniken vastgelegd, zoals deze: ‘Ik roep de bescherming van Christus over u, ik zend de bescherming van God met u mee om je meester te zijn, om je te beschermen voor verdrinking, gevaar en verlies, voor verdrinking, gevaar en verlies.

Het Evangelie van de God van de genade zij met je van je kruin tot je diepste wezen; het Evangelie van Christus, Koning van redding, zij als een mantel om je lichaam, zij als een mantel om je lichaam.’

Prachtig toch? Het kan ook helpen als je in geeste­ lijk opzicht stormen ervaart in je leven: hardop dit

De oogst

Uitgave Oogst Publicaties Onderdeel van Stichting ‘Tot Heil des Volks’, sinds 1855 actief in evangelisatie-arbeid en hulpverlening.

Redactie Matthijs Hoogenboom (redacteur) Gertjan de Jong (hoofdredacteur) Krijn de Jong (redacteur) Vormgeving, opmaak en druk Buijten & Schipperheijn, Amsterdam i.s.m. Aperta, Hilversum Omslag en stockfoto’s Dreamstime

soort gebeden of psalmen uitspreken.

Een beetje naïef klinkt het wel: zomaar met een bootje de zee opgaan, zonder te weten wat je bestemming is, alleen maar omdat je Christus ­gehoorzaam wil zijn. Niet echt van deze tijd. Of toch wel? Matthijs Hoogendoorn, die eerder bij Tot Heil des Volks als personeelsmedewerker werkte, ver­ telt in deze Oogst over zijn zendingsplannen. D.V. september 2015 gaat hij met zijn vrouw en kinderen aan boord van de Logos Hope, een schip van zen­ dingsorganisatie Operatie Mobilisatie. Hun motiva­ tie is dezelfde als die van de Keltische christenen destijds, namelijk gehoor geven aan Jezus’ roep­ stem. En vanuit dezelfde motivatie bezoekt evange­ list Theo van Zuilekom al sinds 1974 zeelieden. Voor deze Oogst ging ik een middag met hem mee. Zijn gedrevenheid maakte indruk op mij. ‘Als wij het Evangelie niet vertellen, wie doet het dan?’

Jezus Christus is gisteren en vandaag dezelfde. En nog steeds stuurt Hij mensen op pad met een bood­ schap. Beschermd door Zijn zegen. Een eeuwenoud Keltisch gebed zegt het zo: ‘Mag Gods weg ons leiden, mag Gods schild ons beschermen, mag Gods leger ons bewaren voor de strikken van de duivel en de verleiding van de wereld.’

gertjan de jonG Hoofdredacteur De Oogst gertjandejong@totheildesvolks.nl

Jaargang 78 | nummer 912 | april 2015

Medewerkers: Arie Ambachtsheer Matthijs Guijt Oscar Lohuis Jacob Kops Lilian Madern Herman Meijer Kees Jan Rodenburg Jaap Spaans Filip Uijl Marten Visser Johan de Vries Marijke Willems

Redactie en administratie Oogst Publicaties, O.Z. Voorburgwal 241, 1012 EZ Amsterdam. www.totheildesvolks.nl 020 344 6310 info@deoogst.nl 020 420 2394 De Oogst is voor visueel gehandicapten ook verkrijgbaar in gesproken vorm. Nadere informatie bij de CBB, Christelijke Bibliotheek voor Blinden en Slechtzienden te Ermelo.

0341 565 499.

Abonnement De Oogst kost € 22,50 per jaar inclusief verzendkosten.

Nieuwe abonnees kunnen zich aanmelden via de coupon elders in dit blad of via www.totheildesvolks.nl

3

4

De Oogst april 2015 Reportage Gertjan de Jong

Havenarbeider voor Christus De Amsterdamse haven is voor Theo van Zuilekom vertrouwd gebied. Hij komt er al sinds 1974 en met een duidelijk doel: zeelieden vertellen over het Evangelie. Dat gaat niet in eigen kracht, benadrukt Theo: ‘Ik ben een man met gebreken, maar ik hoop dat mensen Jezus gaan zien.’

Voor De Oogst trok ik een middag met hem op.

‘Ik rij in een witte Kia en mijn haar is net zo wit als de kleur van mijn auto’, zo had Theo van Zuilekom mij van te voren gemaild. Hem herkennen moest dus niet zo moeilijk zijn.

De omschrijving blijkt precies te kloppen. Theo rijdt in een witte auto en heeft een niet minder witte haardos. Deze ‘zeeliedenevangelist’ is bijzonder vriendelijk en bevlogen, zo blijkt al snel. Onderweg naar de Amsterdamse haven praat hij mij bij over zijn havenarbeid. ‘Begin jaren zeventig zat ik op een Bijbelschool in Wales. Daar heb ik mijn vrouw leren kennen. Een medestudent bracht het Evangelie on­ der zeelieden in Swansea, een havenstad in Wales.

Toen hij klaar was met de opleiding, vroeg hij mij of ik het werk wilde overnemen. Dat zag ik als roeping van God. Zelf ging hij hetzelfde werk voortzetten in Vancouver, Canada.’

Na de Bijbelschool gingen Theo en zijn vrouw Yvonne in Amsterdam wonen. Overdag werkten ze voor Christian Literature Crusade, een stichting met wereldwijd tal van christelijke boekwinkels.

‘In de avonduren oriënteerde ik mij op evangelisatie­ werk in de haven. Daaruit is later stichting Het Havenlicht voortgekomen.’

Sinds de aanslagen van 11 september is het allemaal veranderd Het is tegenwoordig niet makkelijk om de haven binnen te komen, aldus Theo: ‘Vroeger kon je gewoon de haven binnenrijden en aan boord gaan van een schip. Nu moet je je eerst aanmelden bij de rederij en vervolgens moet de kapitein toestemming geven om aan boord te gaan. Soms duurt het een paar dagen voor je toestemming hebt. Sinds de aan­ slagen van 11 september is het allemaal veranderd.’

Honger naar geestelijke dingen ‘Of het moeilijk werk is? Nou, makkelijk is het niet.

Maar met God kun je alles doen. En op het ene schip zijn zeelieden veel opener dan op het andere. Er zijn schepen waar je met open armen wordt ontvangen en ze je gelijk uitnodigen om mee te eten. En als je

bord leeg is, scheppen ze het direct weer vol! Vooral bij Filippijnse zeelieden merk ik dat ze openstaan voor contact, ze willen weten wie je bent. Ik proef bij hen honger naar geestelijke dingen. Ik vertel hen dat God dichtbij is, nog dichterbij dan je eigen adem.’

Ik vertel dat God dichtbij is, nog dichterbij dan je eigen adem ‘Voor veel zeelieden is eenzaamheid een probleem.

Sommigen staan letterlijk te juichen als ik kom. Ze vragen: “Waarom is er nooit iemand eerder ons hier komen opzoeken?” Dat heb ik vaak gehoord. Ze vinden het heerlijk dat ze eindelijk gezien worden, dat er iemand belangstelling voor hen heeft. En dan vertel ik dat God ook belangstelling voor hen heeft.

Ook hier geldt: de oogst is groot, maar arbeiders zijn er weinig. We bidden ervoor dat ook jonge christe­ nen ons team komen versterken, want wij worden al een dagje ouder.’

‘De dag dat ik naar de haven ga probeer ik me volle­ dig op God te concentreren. Hij is mijn “Werkgever” en ik probeer mijn gedachten te richten op de grote opdracht die Hij mij gegeven heeft. Onderweg naar de haven laat ik de radio doorgaans uit en bid ik of Hij me naar de juiste personen wil leiden. Tot nu toe heeft God mij steeds naar de juiste mensen gezon­ den, die Hij al van te voren had voorbereid.’

Stichting Gospel Recordings Theo van Zuilekom is getrouwd met Yvonne, samen hebben ze vier kinderen en vier kleinkinderen (en de vijfde is op komst). Hij is coördinator van stichting Het Havenlicht en ook voorzitter van stichting Gospel Recordings (GNR). GRN stelt zich ten doel om het Evangelie te verkondigen met behulp van audiomaterialen in alle bekende talen en dialecten in de wereld. Theo: ‘Momenteel hebben we ruim 6000 talen opgenomen!’ Prioriteit hebben de onbereikte bevolkingsgroepen en schriftloze culturen, voor meer info zie www.gospelrecordings.nl.

Reportage Gertjan de Jong De Oogst april 2015

Theo van Zuilekom: ‘God heeft mij steeds naar de juiste mensen gezonden.’

‘Jaren geleden gebeurde het eens dat ik, tegen mijn gewoonte, toch voelde dat ik de radio moest aanzet­ ten. En wat hoorde ik? Een stem zei: “Vergeet de binnenvaart niet.” Diezelfde avond ben ik door­ gereden naar een binnenvaartschip. Het was al bijna 22.00 uur, en aan boord trof ik de schipper en zijn vrouw aan. Ze bleken op zoek te zijn naar God en ze waren heel dankbaar dat ik op dat wel zeer ongebruikelijke late uur op hun deur klopte! Bij ons afscheid hebben we samen gebeden.’

Vlak voor we de haven inrijden, parkeert Theo de auto even langs de weg en plakt aan de buitendeur een sticker met het opschrift ‘Sea mission’ (‘Met die sticker kan ik niet op de snelweg gaan rijden, dan waait hij eraf’).

Vervolgens melden we ons bij een medewerker van de veiligheidsdienst. De veiligheidsmedewerker is nog een jonge jongen. ‘Van welke firma zijn jullie?’ wil hij weten.

‘Van Seafarers’ Mission’, zegt Theo. ‘We staan in het systeem. Ik kom hier al jaren.’

De veiligheidsmedewerker zoekt wat in zijn compu­ ter, maar kan niets vinden.

Theo: ‘Misschien onder de naam Het Havenlicht?’

Ook geen resultaat.

Theo glimlacht en zegt dan: ‘Apart hoor. Ik kom hier al sinds 1974.’

‘1974? Ha, toen was ik nog niet eens geboren!’

Foto’s de Oogst

Na een paar minuten zoeken is er de veiligheids­ medewerker eruit. ‘Ik zie het al. Jullie staan genoteerd onder de naam ‘Havenligt’, met een g.

Mijn collega die de naam heeft ingevoerd is dys­ lectisch, vandaar.’

Cadeau voor de kapitein We rijden naar een schip dat ‘GSP Falcon’ heet. Een schip met Roemeense opvarenden, weet Theo. Uit de kofferbak haalt hij materiaal: Bijbels, een cd-rom met getuigenissen en een cadeau voor de kapitein. ‘Ik ben al eens eerder op dit schip geweest’, vertelt hij als we naar de loopbrug lopen. ‘De mensen zijn er niet zo open, maar God kan altijd een opening geven!’

Een Roemeense medewerker, gekleed in een blauw­ gestreept Adidas-jasje, ontvangt ons.

‘We hebben een cadeau voor de kapitein’, vertelt Theo. ‘Kunnen we hem even ontmoeten?’

‘De kapitein is aan het eten.’

‘Mag ik u dan wat aanbieden? We zijn van een christelijke organisatie. Heeft u al een Bijbel?’

‘Ik heb een Bijbel op mijn i-Pad’, antwoordt de Roemeense jongen. Een collega die er bij is komen staan, reageert: ‘We kunnen hem hier in de biblio­ theek neerleggen.’

Dan haalt Theo uit zijn tas een fles met bootje te­ voorschijn, met daaronder een bordje met de tekst: ‘May the Lord keep and bless you in all your ways.’

5

6

De Oogst april 2015 Reportage Gertjan de Jong

Theo in gesprek met twee Roemeense bemanningsleden

De twee Roemenen kijken verrast. ‘We zoeken er een mooi plekje voor’, verzekeren ze ons.

Buiten de koffiekamer spreekt een van de twee bemanningsleden ons nog even aan. ‘Sorry dat we je niet aan de kapitein konden voorstellen. Hij is een strenge man en erg gesteld op regels.’

Op naar de volgende boot, de ‘Seajacks Hydra’. ‘Ik denk dat hier vooral Engelsen aan boort zitten’, zegt Theo.

Een man in een bewakingshuisje naast de loopbrug, bevestigt dit. ‘They are all British and Scottish here.’

‘No Philippines?‘ ‘Nope.‘ De Engelsman belt naar de bridge of we aan boord mogen komen. ‘Hello, there are two gentlemen here from the mission and they like to have a chat on board…’

We krijgen toestemming en beklimmen de trap. In de koffiekamer treffen we vier bemanningsleden. Ze kijken niet erg enthousiast. Theo biedt ze een dvd aan over het leven van Jezus: ‘Voor ons is dit niet zomaar een film, voor ons is het realiteit! Heb je een Bijbel?’

‘1974? Ha, toen was ik nog niet eens geboren!’

‘Ja thuis heb ik een Bijbel’, vertelt een man met een bekertje koffie in zijn hand. ‘Ik ben niet gelovig, vroeger wel. Ik ben christelijk opgevoed.’

‘Je mag een Bijbel hebben, als je dat wilt. Je kunt erin lezen als je je afvraagt of God bestaat. Of als je je alleen voelt, dan kan ik je aanraden om de Psalmen te lezen.’

Internationale wortels Contact leggen met mensen uit andere culturen gaat Theo makkelijk af, en dat heeft een reden. ‘Mijn va­ der was Nederlands, en mijn moeder is Indonesisch.

Zij leeft nog en is nu 99! Mijn oma, de moeder van mijn vader, was Joods en de oma van mijn oma was Chinees en haar vader had Pruisische wortels. Dat internationale zit dus in mijn bloed. Misschien dat ik daardoor makkelijk contact leg met mensen uit

bijvoorbeeld Indonesië en de Filippijnen. Laatst ver­ telde ik mijn bekeringsverhaal aan een Indonesisch bemanningslid. Ineens begon hij te huilen. “Dit is precies waar ik mee bezig ben!” zei hij. Het is God die mensen aanraakt. Ik ben een man met gebreken, ik hoop dat mensen Jezus gaan zien!’

‘Mijn moeder is een diepgelovige vrouw. Van haar heb ik voor het eerst gehoord over het Evangelie.

Mijn vader had een goed hart. Hij was erg spiritueel en geloofde dat alle religies naar God leidden. Maar voor hij stierf zei hij tegen mij: “Theo, ik heb Jezus nodig.” Mijn vader en mijn moeder hebben allebei het Jappenkamp overleefd. Die trauma’s droegen ze hun leven lang met zich mee.’

‘Op mijn achttiende kwam ik in aanraking met het onderwijs van bijbelleraar Sydney Wilson. Hij is zogezegd mijn geestelijk vader. Hij organiseerde Bijbelstudieweekends. Tijdens zo’n weekend ben ik tot geloof gekomen. Moest ik mij laten dopen?

Die vraag hield mij erg bezig. Ik vroeg de Heer om raad. Die zomer ging ik naar een zendingspost in Oostenrijk, waar ik als vakantiehulp werkte. Een van mijn taken was afval branden. Toen ik daar weer eens mee bezig was, werd mijn blik plotseling getrokken naar een papiertje dat geen vlam vatte.

Dat is vreemd, dacht ik. En weet je wat er op dat briefje stond? “Es ist notwendig dass mann getauft wird.” Een antwoord van God! De volgende dag ben ik gedoopt, in een rivier. Toen ik uit het water omhoog kwam, leek het of ik engelenkoren hoorde zingen.’

Droom van God Theo zou me graag willen meenemen naar een ander deel van de haven, maar dat gaat helaas niet.

‘Daar komen we er niet in. Dan had ik van tevoren je paspoortnummer moeten doorgeven.’ Hoe kijkt hij terug op vandaag? ‘Het was niet makkelijk. Bij Roemeense en Britse zeelieden is het lastig om hun hart te bereiken. Voor veel Britten geldt dat ze de Bijbel al kennen; van de kerk hebben ze vaak een negatief beeld. Ik ga er niet zo vaak aan boord, maar ik wil ze niet helemaal uit de weg gaan. Want God kan deuren openen! Soms kan één woordje genoeg zijn, en soms dringt het pas later echt door, als ze al­

Vrijwilliger worden?

Het Havenlicht is in 1974 ontstaan in Amsterdam. Gedreven door het verlangen om met de ‘vreemdelingen binnen onze poorten’ het Evangelie te delen begonnen Theo en Yvonne van Zuilekom in de haven van Amsterdam schepen te bezoeken. In de loop van de jaren kwamen er meer vrijwilligers, en kon het werk zich uitbreiden naar andere havens. In 1991 is het Havenlicht een hecht samenwerkingsverband aangegaan met de veel grotere Engelse zusterorganisatie Seamen’s Christian Friend Society (SCFS). Wil je meer weten over het Havenlicht of zelf ‘havenarbeider’ worden?

Zie www.havenlicht.weebly.com voor meer informatie.

Reportage Gertjan de Jong De Oogst april 2015

Heeft u een Bijbel?

leen op hun kamer zijn. En als wij het Evangelie niet vertellen, wie doet het dan? Dat ze Jezus zien in jou, daar gaat het om. Hij moet het door jou en mij heen doen! In eigen kracht faal je tot en met.’

In de droom zag ik een schip en een vinger die naar dat schip wees ‘Een keer, jaren geleden al, was ik erg moe van het evangelisatiewerk. Ik zei tegen mijn vrouw: “Ik stop ermee.” Maar die nacht kreeg ik een droom. In die droom zag ik een schip en een vinger die naar dat schip wees. Dat is de vinger Gods, wist ik. En in die droom hoorde ik mijzelf zeggen: “Oké Heer, daar ga ik morgen heen.” De volgende dag na mijn werk ben ik gelijk naar de haven gegaan. En daar lag een schip dat er exact hetzelfde uitzag als het schip van mijn droom. “Ga aan boord”, sprak een stem in mijn hart. Dat deed ik. Aan boord ontmoette ik het hoofd van de technische staf, hij kwam uit Ivoorkust.

Hij was christen en was al vaker in Amsterdam geweest. Hij zei: “Ik kom al jaren in Amsterdam, maar nog nooit heb ik hier een broeder in Christus ontmoet. Daarom heb ik gebeden of ik een broeder mocht ontmoeten.” We vertelden elkaar ons levens­ verhaal en bemoedigden elkaar met wat de Heer doet in mensenlevens. We raakten bevriend. Elke keer als hij in Nederland was voor zijn werk, kwam hij bij ons eten. Na zes jaar ging de rederij waar­ voor hij werkte failliet. Sindsdien is hij niet meer in Nederland geweest en is het contact met hem helaas verwaterd.’

‘Of ik wel eens spreek over Gods oordeel met zeelieden? Er is een oordeel, daar is de Bijbel duidelijk over. Maar ik kom in de eerste plaats om over Jezus te vertellen.

“Het is de Geest die overtuigt van oordeel en zonde”, zegt de Bijbel.

De Geest heeft daar veel beter zicht op dan ik. Een keer ontmoette ik op een schip een man uit Ghana.

“Heeft u een Bijbel voor mij?”, vroeg hij spontaan. Ik gaf hem een Bijbel en we hebben samen gebe­ den. Later sprak ik hem nog eens.

Hij vertelde mij: “Weet je: die dag dat je die Bijbel gaf en we samen hebben gebeden, die dag ben ik gestopt met roken en drinken.” En ik wist niet eens dat hij rookte en dronk!’

Theo merkt vaker dat mensen spontaan vragen om een Bijbel. ‘Ik moet denken aan een zeeman uit India die plotseling met grote stap­ pen op mij af kwam lopen. Ik was juist in gesprek met enkele van zijn collega’s. “Heeft u een bijbel voor mij?”, vroeg hij verwachtingsvol. “In welke taal?”, vroeg ik. “Tamil, heeft u een Bijbel voor mij in Tamil, dat is mijn taal!” Al een paar jaar had ik een Tamil-Bijbel in mijn lectuurbak in de auto en juist die ochtend had ik overwogen om hem maar niet mee te nemen – want er had nog nooit iemand naar gevraagd. Ik haalde de Bijbel uit mijn lectuurbak om plaats te maken voor een Bijbel in een andere taal, maar God zei tegen mij: “Doe die Bijbel weer terug in de lectuurbak! Er is iemand die hem graag wil ontvangen.” Wat was deze zeeman blij met de Tamil-Bijbel. Zijn ogen straalden en hij drukte de Bijbel stevig tegen zich aan.’

God zei tegen mij: Doe die Bijbel weer terug in de lectuurbak!

‘Enkele dagen geleden dacht ik: laat ik vandaag maar wat extra Chinese Bijbels meenemen, en stopte vervolgens een doos vol in de achter­ bak van de auto. Enkele uren later hebben tien Chinezen uit Peking een Bijbel in ontvangst kun­ nen nemen aan boord van hun kolossale schip. Je had die gezichten eens moeten zien! Meestal is het niet zo gemakkelijk om een gesprek te voeren met Chinezen, maar als ik hen dan vertel dat de grootmoeder van mijn grootmoeder ook Chinees was, verschijnt er een lach op hun gezicht. Zo vaak hoor ik: “U komt als geroepen.” Dikwijls mag ik zeelieden bemoedigen met woorden van Jezus!

Dat is wat wij willen: dat zij de Here Jezus in en door ons heen zien.’

7

8

De Oogst april 2015 Dichtbij Marijke Willems

scharlaken koord

Dat meisje liet mij niet los Het meisje was hoogzwanger, maar voelde zich verplicht om te blijven werken als prostituee.

Toen Ineke Punt haar ontmoette, voelde ze zich geraakt door zoveel leed en onrecht. Ze besloot om te solliciteren bij Scharlaken Koord, nu ruim twaalf jaar geleden. ‘Ik kan heel slecht tegen onrecht. Om onrecht huil ik. Onrecht went nooit.’

‘Ik werkte bij de VBOK, nu Siriz, als maatschappe­ lijk werkster. Het zwangere meisje was slachtoffer van een loverboy en ik begeleidde haar samen met Scharlaken Koord. Haar verhaal was verschrikkelijk en zo complex dat Scharlaken Koord de VBOK had gebeld om te vragen of we de hulp voor dit meisje samen konden oppakken.’

Haar verhaal was verschrikkelijk en complex

maar toen – dat was in 2002 – was het merendeel Nederlands. Wat ik hoorde was steeds hetzelfde.

Veel vrouwen wilden wel stoppen, maar wisten niet hoe ze dat moesten aanpakken. Of ze waren weer teruggekeerd in de prostitutie omdat ze de uitke­ ring niet rond kregen, niet wisten hoe ze aan een nieuwe baan moesten komen en schulden hadden.

En veel van hen hadden last van schaamtegevoe­ lens en een laag zelfbeeld.’

Waar maak jij je druk om?

‘Het verhaal van het meisje liet me niet los. Ik dacht telkens: zij is vast niet de enige en wat zou ik graag bij Scharlaken Koord werken om er deze vrouwen te begeleiden. Mijn man adviseerde me om er te solliciteren, maar ik was zwanger en bij Scharlaken Koord was toen nog geen afdeling maatschappelijk werk. We hebben het toen in gebed gebracht en geloofden dat, als het zo moest zijn, God mij een mogelijkheid zou geven om bij Scharlaken Koord te gaan werken.’

Laat het aan Mij over ‘Soms wordt een gebed zo duidelijk verhoord dat je er bijna van schrikt. Een aantal maanden later werd ik gebeld door de toenmalige manager die mij vroeg om de afdeling maatschappelijk werk op te zetten bij Scharlaken Koord. Er was in die tijd alleen nog preventie- en straatwerk. Ik besloot om te gaan, maar toen ik me realiseerde wat het werk inhield vond ik het erg spannend. Ik kende de wereld niet waarin ik terecht zou komen. En hoe moest ik dit gaan doen? In die periode had ik een intense droom waarmee ik het idee kreeg dat God tegen mij zei: “Doe waar je goed in bent, Ineke. Wees een goede maatschappelijk werkster. De rest kun je aan Mij overlaten.” En zo begon ik aan mijn nieuwe baan.’

‘Mijn eerste opdracht was helder: onderzoek waar de vrouwen behoefte aan hebben als ze willen stop­ pen met de prostitutie. Dus ben ik naar de vrou­ wen toegegaan. Ik heb talloze uren op de Wallen straatwerk gedaan, naar de vrouwen geluisterd en gevraagd wat ze nodig hadden. Nu zijn er voor­ namelijk Oost-Europese vrouwen op de Wallen,

Scharlaken Koord zocht contact met de Sociale Dienst. ‘Ook vertelden we de verhalen van de vrou­ wen bij de Amsterdamse gemeenteraad en probeer­ de ik zoveel mogelijk in gesprek te gaan met instan­ ties die de vrouwen en ons zouden kunnen helpen.

Veel mensen begrepen onze vragen in eerste in­ stantie niet, want “prostitutie is toch gelegaliseerd” en “ze kiezen er toch zelf voor”? Maar elke keer als ik met de vragen van de vrouwen zelf kwam, gingen er uiteindelijk deuren open. Voor ons was het dus een kwestie van een lange adem.’

Veel vrouwen hadden veel last van schaamtegevoelens ‘We konden de vrouwen steeds meer bieden. We ontwikkelden een weerbaarheidstraining en gingen samenwerken met Randstad HRSolutions. Maar je moet ook af en toe je hulpaanbod bijstellen. Zo bleek bijvoorbeeld dat de stap naar gewoon werk voor veel vrouwen te groot was. Daarom ben ik zo blij met Second Step, ons kledingatelier en tweedehands kledingwinkel in Amsterdam. Dit project biedt vrou­ wen werkervaring en dagbesteding. Hier kunnen ze op een hele laagdrempelige manier werken aan hun weerbaarheid, hun zelfvertrouwen en eigenwaarde.

Bovendien kunnen vrouwen er wennen aan een werkritme.’

Niet in eigen kracht Het werk dat Ineke doet, is intensief. ‘Ik hoor na­ tuurlijk ontzettend veel moeilijke verhalen. Gelukkig

Dichtbij Marijke Willems De Oogst april 2015

FOTO: BENJAMIN VAN ESSEN fotografie

beginnen we hier op kantoor elke ochtend met gebed, dat biedt veel ondersteuning. Ook bidden we altijd voor en na het straatwerk. Dit werk hoeven en kunnen wij niet in eigen kracht te doen. God doet het door ons heen. Ik kreeg een tijd geleden een telefoontje van een vrouw die hier op de Wallen in de prostitutie heeft gewerkt.

Het bleek dat de stap naar gewoon werk voor veel vrouwen te groot was Ze zei: “Ik wil je bemoedigen om door te gaan met jullie werk ook al is het soms moeilijk, want achter de schermen gaat God verder.” Ze vertelde dat ze ooit een boekje van ons had gekregen en toen niet aardig tegen ons was geweest. Toch had ze later

wat u kunt doen:

• Bid voor de vrouwen in de prostitutie en voor de medewerkers/ vrijwilligers van Scharlaken Koord.

• Bid voor mogelijkheden om Hongaarse vrouwen te helpen terug te keren naar Hongarije.

• Geef een gift op rekening NL97INGB0004748267 ten name van Scharlaken Koord Nederland.

• Sponsor onze kerst- of paasactie met uw bedrijf of vereniging.

Neem contact met ons op via info@scharlakenkoord.nl • Word vrijwilliger. Zie www.scharlakenkoord.nl voor de huidige vacatures.

die avond - na het lezen van het verhaal van een ex-prostituee - voor het eerst sinds jaren weer ge­ beden. Een paar weken later besloot ze te stoppen met de prostitutie, liet zich ophalen door familie en heeft ze een ander leven opgebouwd.’

‘Het werk is overigens niet altijd zwaar. Laatst nog heb ik met één van mijn cliënten ontzettend veel plezier gehad. Ik weet niet eens meer waarom precies, maar we zaten samen achter de computer en hadden de grootste lol. Ik heb ook ontzettend veel respect voor de vrouwen. Het is ongelofelijk met wat voor moeilijkheden zij te dealen hebben.

En toch proberen ze positief te blijven en hun leven weer op te bouwen. Ik zeg vaak na een gesprek: “Bedankt dat je dit met me hebt gedeeld, dat jij me dit hebt willen vertellen.” Psalm 139 betekent in dit alles veel voor mij. In deze psalm komt zo duidelijk naar voren dat God ons heeft gemaakt en ons heeft gewild. Veel vrouwen die we begeleiden denken heel negatief over zichzelf. Ik vind het belangrijk om hen te laten weten dat ze heel kostbaar zijn, al voelen ze zich misschien zelf niet zo.’

Veel mensen begrepen onze vragen in eerste instantie niet ‘Ik zie dat als opdracht voor ons als christenen: oog hebben voor de mensen waar de samenleving vaak met een boog omheen loopt. Laten we naast hen staan zoals Jezus dat Zelf ook deed. Hoogtepunten elk jaar voor mij zijn de kerst- en paasactie. We gaan dan met een cadeautje en een kaart met

9

10

De Oogst april 2015 Dichtbij Marijke Willems

FOTO arie Ambachtsheer

Bijbeltekst naar de vrouwen om hen te vertellen hoe waardevol ze zijn in Gods ogen. Dit levert prachtige gesprekken op! In Mattheüs 5 zegt Jezus tegen ons dat we het “licht van de wereld” zijn. Ik denk dat God vraagt dat we dat licht in ons hele leven laten zien: thuis, op het werk en op elke plek waar God ons heeft geplaatst.’

Nieuwe wegen Met haar collega’s werkt Ineke momenteel aan het ‘Hongarije-project’: ‘Voor vrouwen uit Bulgarije en Roemenië hebben we mogelijkheden om door te ver­ wijzen, maar voor vrouwen uit Hongarije nog niet.

Een tijd geleden bood een Nederlands echtpaar ons een huis aan in Hongarije. Op dit moment zijn we in gesprek met een Hongaarse organisatie die van dit huis een opvanghuis van kan maken. Een ontzettend mooie mogelijkheid die voor Hongaarse vrouwen hier absoluut in een behoefte voorziet.

Een Hongaarse cliënte van mij wil hier bijvoorbeeld heel graag weg, maar ziet geen mogelijkheden meer in haar thuisland. Naar zo’n opvanghuis gaan, zou voor haar een mooie eerste stap zijn.’

Dit werk hoeven en kunnen wij niet in eigen kracht te doen ‘Scharlaken Koord is een enorm dynamische organi­ satie! Het werk is voortdurend in ontwikkeling. Dat moet ook wel, want de groep vrouwen verandert en er zijn elke keer nieuwe wegen nodig om met hen in contact te komen en te blijven. Hulde overigens aan al onze vrijwilligers. Ik krijg voor mijn werk betaald, maar zij komen vaak na een lange dag werken nog

hier naartoe om de straat op te gaan en de vrouwen op te zoeken. Daar heb ik echt respect voor. Zij be­ seffen dat deze vrouwen het waard zijn. Ze zijn het waard om onze tijd aan te geven.’

terugkeerproject hongarije Sinds 1987 bezoekt Scharlaken Koord de vrouwen op de Wallen en biedt hen professionele én betrokken hulp. De laatste jaren zien en spreken de medewerkers veel vrouwen uit Oost-Europa.

Scharlaken Koord heeft diverse contacten in Roemenië en Bulgarije waarnaar zij de vrouwen door kan verwijzen als zij terug willen keren naar hun eigen land. Voor Hongarije ligt dit anders, omdat hier een goede zorgketen ontbreekt.

Scharlaken Koord wil zich graag inzetten voor de totstandkoming van een zorgketen en heeft al diverse werkbezoeken ontvangen van en gebracht aan Hongaarse organisaties. Inmiddels zijn er goede contacten met een lokale hulpverleningsinstantie. Deze instantie kan de vrouwen in Hongarije verder helpen. In maart kwamen medewerkers van deze organisatie naar Nederland voor een werkbezoek. Eén van de medewerkers: ‘Achter elk Hongaars meisje of vrouw zit een persoonlijk verhaal. Wij kennen de situatie waar zij uitkomen en spreken hun taal. Wat zou het mooi zijn als we hen in hun eigen land weer een stap verder kunnen helpen’.

Ook is er door een Nederlands echtpaar een huis in Hongarije aangeboden waar eventueel een opvang gestart kan worden.

Wilt u op de hoogte blijven van dit project, kijkt u dan regelmatig op onze websites: www.scharlakenkoord.nl, www.hulpuitprostitutie.nl of geef u op voor de e-mailnieuwsbrief via info@scharlakenkoord.nl.

Shelter Jacob Kops De Oogst april 2015

De Shelter

Het verhaal achter de Hoscar Vorige maand ontvingen wij als Shelter een mooie prijs van de website Hostelword.com.

De Shelter is uitgeroepen als populairste hostel van Amsterdam en ontving een Hoscar Award.

Een bijzondere eer, waar wat aan vooraf ging.

Vorig jaar ontvingen we al een aanmoedigingsprijs van Hostelworld, een ‘speciaal aanbe­ volen’. Verder kregen we al aan­ bevelingen van reisgids ‘Let’s go’ en Tripadvisor.com, een site waar gasten hun ervaringen delen.

Gasten blijken de Shelter enorm te waarderen. Op dit moment geven gasten de Shelter een 8,5, terwijl we ooit zijn begonnen met een 6,3.

Er is dus nogal wat veranderd in de beleving van gasten. En toch, als oud stafleden langskomen ervaren zij dat het nog steeds dezelfde Shelter is als vroeger. Ik moet denken een uitspraak van iemand jaren geleden tijdens een brainstormmiddag: ‘Als je wilt behouden wat je hebt, dan moet je veranderen wat er is.’ Dat was voor mij een eye-opener.

We wilden graag behouden wat we hadden: een plek waar men­ sen graag komen en het Evangelie van Jezus Christus horen. We wilden graag met cleaners en vrij­ willigers blijven werken, al brengt

dat ook beperkingen met zich mee. We wilden graag investeren in de levens van onze vrijwilli­ gers en hen helpen om hun gaven en talenten te ontwikkelen. We wilden dat er elke dag christelijke programma’s worden aangebo­ den, en dat doen we nog steeds!

Christus is niet veranderd, het Evangelie is niet veranderd, maar wat wel veranderd is, zijn de gasten. De hippies van de jaren zeventig, toen de Shelter startte, bestaan niet meer. Amerikanen zijn als gasten en vrijwilligers niet meer in de meerderheid. De moderne jonge reizigers hebben andere wensen. Het moet nog steeds goedkoop zijn, maar daar­ naast verwacht de hedendaagse gast kleine kamers in plaats van de ouderwetse slaapzalen. Onze 4-persoonskamers met bad en toilet zijn eigenlijk het meest po­ pulair. Gasten laten je links liggen als er geen gratis wifi is. Kwamen tot in de jaren negentig gasten nog veelal met een eigen slaap­ zak, nu verwachten ze bijna dat het hostel ook een handdoek en een zeepje ter beschikking stelt.

De Shelter heeft geluisterd naar de gasten en volgens mij zijn wij erin geslaagd om ‘te veranderen wat er is, om te houden wat we hadden’.

Christelijke boodschap

Shelter-gasten in de jaren zeventig

De Shelter anno 2015 bewijst dat het nog steeds kan: werken met een team dat voor een groot deel uit vrijwilligers bestaat. Dat het nog steeds kan om een christelij­ ke boodschap te brengen, zonder de waardering van gasten te verliezen, zoals bijvoorbeeld blijkt uit deze reactie op onze website: ‘I loved this hostal. They were so

sweet, organized and prepared to help you with literally anything you needed. The rooms and bathrooms were clean and breakfast was delicious! I am not religous at all and actually just chose this place because there was no room at my friends hostel but by the end of my trip, all my friends wished they stayed with me!’

Onze missie is nog steeds: gasten leren kennen en het Evangelie van Jezus Christus met hen delen. Het hele jaar door wordt met indivi­ duele gasten de Alpha-cursus gedaan. God gebruikt de Shelter om Zijn Koninkrijk te bouwen!

Pasen leert ons dat er nieuw leven is door Jezus Christus. Dat leven wens ik u en alle gasten van de Shelter toe.

Jacob Kops Manager van de Shelter Youth Hostel Ministry. Wil je vrijwilliger worden in de Shelter? Kijk voor informatie op

www.youthhostelministry.org.

11

12

De Oogst april 2015 Dichtbij Matthijs Hoogenboom

Werken, jenever drinken en moeder slaan Recht tegenover ons gebouw in de Willemsstraat was er op vijf maart jongstleden een ouderwets Jordaanfeestje, compleet met draaiorgel en smartlappenkoor. Dit ter gelegenheid van de oplevering van de vernieuwde straat en de onthulling van het ‘Gangenproject’, een project over de geschiedenis van de Jordaan. ‘Kinderen speelden hier vroeger op handen en voeten in de modder.’

De Willemsstraat is een straat met een heftige geschiedenis. Voordat Amsterdam in de gouden eeuw werd vergroot, was de huidige Jordaan buitengebied waar kleine ondernemers woonden langs veenslootjes. Vanwege de grote toestroom van immigranten in de zeventiende eeuw werd een stads­ uitbreiding gepland met een strik­ te scheiding tussen rijk (de grach­ tengordel) en arm (de Jordaan). Zo kwam het buitengebied binnen de stadswal te liggen en werden

slootjes langzamerhand ontwik­ keld tot grachten met gemetselde muren. De Goudsbloemgracht viel dit geluk niet ten deel. De noordelijke punt van de Jordaan is altijd achtergebleven bij de rest. Amsterdam en met name de Jordaan verpauperden, de grach­ ten werden open riolen.

Dit was de reden dat de Goudsbloemgracht in 1857 als eerste in Amsterdam werd ge­ dempt en werd omgedoopt tot Willemsstraat.

Twee jaar daarvoor, in 1855, was door dominee Jan de Liefde aan de toen nog ongedempte Goudsbloemgracht Tot Heil des Volks opgericht. Op de plek waar hij in september 1849 was begonnen met het houden van Bijbellezingen, startte hij een school voor kinderen uit de wijk. Zij stonden bekend als ‘Franchsepatters’. Ze speelden op handen en voeten in de modder.

De Goudsbloemgracht was een open riool ‘Wat wil je later worden?’ werd eens aan een van de leerlingen gevraagd. ‘Later zal ik werken, jenever drinken en moeder slaan, dat doet vader ook’, was het ant­ woord. In deze omstandigheden is het voor de leerkrachten hard werken om de vijfhonderd kin­ deren op de bewaarschool in het gareel te houden. Dat kan alleen met heel veel liefde, geduld en ge­ loof. Er zijn prachtige getuigenis­ sen bekend van kinderen die in de Willemsstraat naar school gingen.

Een meisje van vier jaar spreekt op haar ziekbed niet over haar ziekte, maar over haar verlangen naar de hemel, naar Jezus.

Onverklaarbaar bewoond De Wijdegang eind negentiende/begin twintigste eeuw.

Verbazingwekkend is het dat de notulen van het Heil vermelden dat er al een jaar na de oprichting van

Dichtbij Matthijs Hoogenboom De Oogst april 2015

Mieke Krijger vertelt over het Gangenproject.

de school veranderingen optreden in de gezinnen. Het vloeken ver­ dwijnt, het stelen vermindert en de orde neemt toe. En dat terwijl de omstandigheden niet direct ver­ anderen. De huizen zijn nog steeds overbevolkt en de kamers veel te klein. Mieke Krijger, oprichter van het Jordaanmuseum en initiatief­ nemer van het Gangenproject: ‘Tachtig procent van de mensen leefde achter de gevelwand. Aan de Goudsbloemgracht waren zevenenvijftig gangen, die samen met de binnenterreinen en aan­ grenzende gebouwen “forten” werden genoemd. Op de plek van het oude GGD-pand tegenover jullie gebouw waren alleen al zes gangen waaraan 43 panden stonden.’

De straat werd vanuit de ramen geregeerd.

De voormalige gangen zijn nu zichtbaar gemaakt in de bestra­ ting. Voor iedere gang ligt een stenen ‘deurmat’ met informatie.

Eén van de armoedigste plekken in de stad was de Wijdegang,

Foto: Peter Schrijnders

recht tegenover de voormalige bewaarschool van Tot Heil des Volks. Achter de kale cijfers op de ‘deurmat’ gaat een wereld van verdriet en ellende schuil: vijftien panden, 54 woningen, circa 28 wc’s, circa 277 bewoners. Op 25 september 1912 werd deze plek onbewoonbaar verklaard. Maar tot april 1926 werd hier gewoond.

De panden waren ‘onverklaarbaar bewoond’, zoals een gezegde in de Jordaan luidt.

Mieke Krijger: ‘Het beeld van Jordanese vrouwen die uit de ramen hangen is eenvoudig te verklaren. De stank in huis was niet te harden, dat allereerst.

En in de tweede plaats hielden zij zo de kinderen in de gaten.

De straat werd vanuit de ramen geregeerd. Het leven vond plaats op straat. Een huiskamer was er niet. Tot Heil des Volks bood de verarmde bevolking eten en een huiskamer. Het was een warme plek, een huiskamer voor de buurt. Ik heb veel nazaten van Jordanezen geïnterviewd.

Zij spreken allemaal met warme gevoelens over het Heil. Het was hun tweede thuis.’

Meer weten over de geschiedenis van De Jordaan?

Zie

www.jordaanmuseum.nl

wandelen in de jordaan Wilt u de Jordaan beter leren kennen? De Wandelende Tak organiseert wandelingen door Amsterdam, onder andere door de Jordaan. De deelnemers maken kennis met de rijke historie van de stad én met het werk van Tot Heil des Volks. We hebben een ruim aanbod aan wandelingen en fietstochten waar u zich direct voor in kunt schrijven. Voor groepen vanaf acht personen kunt u een wandeling aanvragen die speciaal voor u op maat is gemaakt. Voor opgave of meer informatie: 020 344 6310, www.ontmoetamsterdamanders.nl.

Leestip Koninkrijk vol sloppen – achterbuurten en vuil in de negentiende eeuw, door Auke van der Woud, 440 blz., prijs € 19,95.

13

14

De Oogst april 2015 Dichtbij Gertjan de Jong

De Sikkenberg

Strijd de goede strijd!

Evangelist Bert Noteboom heeft al heel wat Bijbelstudies verzorgd op De Sikkenberg, en hij komt er nog steeds graag. ‘Ik vind het knap hoe de beheerders een sfeer creëren waar heel verschillende mensen zich bij thuis voelen.’ Voor de jongeren sprak hij afgelopen zomer over een heftig thema: strijd in je denken.

Om duidelijk te maken hoe belangrijk dit thema is, vertelde Bert over een heftige gebeurtenis uit zijn eigen leven. In zijn jeugd had Bert verkering met Aline. Zij kreeg op een dag te horen dat ze leukemie (bloedkanker) had. Er volgde een behandeling in het ziekenhuis. Eerst een serie chemokuren en bestralingen en daarna een beenmergtransplantatie.

Als je alles aan Mij overgeeft kan Ik haar redden Helaas sloeg die niet voldoende aan. Vanwege benauwdheid moest Aline toen in coma worden gebracht. Bert: ‘Nadat ik uren in het ziekenhuis had gezeten, werd ik op een gegeven moment door mijn moeder opgehaald.

Thuisgekomen sloeg ik de Bijbel open en las Psalm 34: “Deze ellendige riep en de HEERE hoorde; Hij verloste haar uit al haar benauwdheden.” Op dat moment wist ik: Aline gaat sterven, maar ze zal behouden zijn. Het was alsof God zei: Als jij helemaal niks kunt doen omdat zij in coma ligt, als jij haar loslaat en alles aan Mij overgeeft, dan kan Ik haar redden; Ik doe het… Wat zo bijzonder is, is dat ze uit de coma ontwaakte. Vanaf die dag wist ze dat ze veilig was bij God. Die zekerheid had ze daarvoor niet. In de tijd daarna zongen we veel over God. Ik heb toen echt geleerd dat het uiteindelijk God is die het doet. Hij heeft alles in Zijn hand! Enkele maanden later is Aline overleden.’

Radicale ingrepen Tijdens de tiener­d ienst op De Sikkenberg maakte Bert de vergelijking tussen bestrijding van leukemie en strijd in je denken.

‘Als je de goede strijd niet strijdt, kan dat verschrikkelijke gevolgen hebben. Die gevolgen worden vaak onderschat. Een verkeerde gedachte kan voortwoekeren als kanker en zich tot iets verschrikkelijks ontwikkelen. Daarom zijn er radicale ingrepen nodig.

Chemotherapie is bedoeld om je lichaam schoon te maken van kanker. In het geestelijk leven kunnen we niet zonder de HGtherapie: de krachtige werking en reiniging van de Heilige Geest, het beste schoonmaakmiddel dat er is! Daarbij hebben we bestraling nodig, namelijk de bestraling van Gods Geest!

En heel belangrijk is deze vraag: Leef ik voor of na de beenmergtransplantatie van Christus? Leef ik door het bloed van Christus of leef ik nog in eigen kracht?’

Bert merkte dat de boodschap de tieners raakte. ‘Na de dienst zaten we bij elkaar rond het kampvuur.

Veel jongeren kwamen op mij af met vragen en verhalen. Tijdens zo’n vakantie merk je hoe goed en belangrijk het is om samen te zingen, te bidden en studie te doen naar Gods Woord. Je steekt elkaar aan!’

info Bert Noteboom verzorgt van zondag 4 juli t/m vrijdag 9 juli Bijbelstudies op De Sikkenberg:

www.sikkenberg.nl,

telefoon: 0599- 661144.

In memoriam Marijke Willems De Oogst april 2015

in memoriam

In memoriam: Henk van Ree Op 20 februari 2015 overleed Henk van Rhee (62). Van 2007 tot 2014 was hij algemeen ­directeur van Tot Heil des Volks. Hiervoor was hij journalist en programmamaker bij de Evangelische Omroep, voorlichter bij het Ministerie van Justitie en directeur van het partijbureau en campagne­ leider bij de ChristenUnie. In 2014 is Henk gestart met zijn werk als wethouder in de gemeente Stichtse Vecht.

In zijn functie bij Tot Heil des Volks was Henk een vernieuwer.

Hij dacht graag out of the box en zocht voortdurend naar nieuwe wegen en kansen om de visie van het Heil uit te dragen. Daarbij had hij een groot verlangen om dienstbaar te zijn aan God en vroeg hij zich voortdurend af hoe hij gehoorzaam kon zijn aan God. Zijn hart lag met name bij het ‘laten horen van een profetisch geluid’, één van de kernwaar­ den in de missie van het Heil. In 2008 lanceerde hij de opinieweb­ site Habakuk.nu en schreef hier zelf pittige commentaren voor over wat er in de wereld en de politieke arena gebeurde. Zijn eerste ‘habakukje’ verscheen op 16 april dat jaar en had de titel ‘De huwelijkswet discrimineert’.

Godsdienstvrijheid, zowel ver weg als dichtbij huis, was een

thema dat hem erg bezighield: ‘Het leven als orthodox christen zal ons ook hier in het Westen steeds meer pijn gaan doen’, schreef hij 19 augustus 2013 in een commentaar getiteld ‘Leren leven als minderheid’.

Diepe overtuigingen Henk had een duidelijke opvat­ ting over wat goed en wat kwaad was. In een in memoriam van de Nederlands Gereformeerde Kerken – waarbij Henk was aangesloten – staat te lezen: ‘Als wielrenner gewend aan tegenwind, ging hij bij weerstand tegen zijn over­ tuigingen en plannen niet snel aan de kant. Regelmatig kwam hij in botsing met de gevestigde politieke, kerkelijke of omroep­ orde, met de meerderheidsopinie in Nederland of met mensen die principieel dicht bij hem stonden.

Dat creëerde soms spanning, maar bracht hem allerminst van zijn stuk, omdat zijn overtuigingen diep gingen, maar ook omdat hij het gesprek bleef zoeken met wie het niet met hem eens was.

Desnoods stond hij alleen, niet omdat hij dat fijn vond, maar omdat hij niet anders kon wan­ neer Gods Woord en wil voor hem duidelijk waren.’

Henk had oog voor kwetsbare mensen. Zo kwam hij wel eens wat later op het werk, omdat hij ‘nog even een kopje koffie had gedronken met een dakloze vriend’. Ook genoot hij van zijn kinderen en kleinkinderen en was hij onnoemelijk trots op zijn vrouw Dina, met wie hij hertrouwde na het overlijden van zijn eerste vrouw Lanny. De hechte fami­ lieband werd benadrukt tijdens de druk bezochte herdenkings­ dienst, waarbij zijn kinderen met veel liefde spraken over hun vader. Tijdens het uitdragen van de kist in de kerk klonk het lied ‘Overwhelmed’ dat Henk uit volle borst op de hometrainer zong voordat hij een hartstilstand kreeg. In de woorden van zijn vrouw: ‘Henk is met een loflied de hemel in gefietst.’

I see the work of Your hands Galaxies spin in a Heavenly dance, oh God All that You are is so overwhelming God, I run into Your arms Unashamed because of mercy I’m overwhelmed by You.

15

16

De Oogst april 2015 Thema Oscar Lohuis

En de zee was niet meer Toen de discipelen alles achterlieten en Jezus gingen volgen, hadden ze er geen benul van dat ze maar drie jaar met Jezus zouden optrekken. Er gebeurden de meest wonderlijke dingen en mensen werden in grote getale gezegend. Zij gingen ervan uit dat die eerste jaren nog maar het begin waren en dat er nog vele jaren zouden volgen.

Jezus probeerde hen voor te be­ reiden op Zijn naderende einde, maar daar was geen plaats voor in hun denken. En toen gebeurde er heel verschrikkelijke dingen.

Vrede zij u! Moge vrede jullie hart weer vervullen U kent het verhaal, vol van on­ begrip, jaloezie, bedrog, verraad, onrecht, haat en geweld. Toen Jezus uiteindelijk stierf aan het

kruis, stierf ook de hoop en de zekerheid in het hart van de disci­ pelen. Blijkbaar was Hij toch niet de Messias. Dit was nog eens wat Engelstaligen noemen een dreamadjustment, het moeten bijstellen van je droom en je verwachting.

Het liep zo anders dan zij hadden verwacht. Grote veranderingen in één keer, gepaard met het verlies van iemand van wie je veel houdt - volgens moderne psychologen is dat het recept voor heel veel stress. Ik kan mij voorstellen dat de

discipelen innerlijk helemaal uit het lood waren geslagen door het ster­ ven van Christus. Angst en zorgen moeten hun hart hebben vervuld.

Toen Jezus voor het eerst aan de groep discipelen verscheen, na Zijn opstanding uit de dood, zei Hij dan ook gelijk: ‘Vrede zij u! Moge vrede met jullie zijn, jullie hart weer ver­ vullen. Wees niet bang, wees niet bezorgd. Ik was dood maar ben levend tot in eeuwigheid.’ Hij wist wat er in hen omging en Hij sprak direct tot hun nood.

Thema Oscar Lohuis De Oogst april 2015

Spanning en angst Ook voor ons zijn grote verande­ ringen en het lijden van verlies oorzaken van spanning en angst.

Ook wij moeten soms onze ver­ wachtingen in dit leven bijstel­ len, omdat het niet gaat zoals we hadden gehoopt. Het (dreigende) verlies van een baan, de gevolgen van de economische crisis, de vraag of je de komende maanden je hypotheek nog wel kan beta­ len, de strijd in je huwelijk of het verliezen van je echtgenoot of echtgenote aan het leven of aan de dood: het kan ons allemaal zo onrustig maken van binnen. Dan nog de strijd met jezelf, de worste­ ling met je zonden, de momenten dat je jezelf teleurstelt. Je kan er soms wanhopig van worden.

Je zult niet meer moeten dragen dan je kan dragen Wij zijn als gezin driekwart jaar geleden verhuisd. Na dertien jaar in Emmeloord te hebben gewoond, waar onze vier kinde­ ren grotendeels zijn opgegroeid, zijn wij zestig kilometer verderop neergestreken in Ermelo. Deze grote verandering heeft veel spanning bij mij teweeggebracht, waar ik nog van moet bijkomen.

Van de week sprak ik een oudere broeder die vier jaar geleden zijn vrouw is verloren. Wat heeft Hij het moeilijk gehad. En toch deelde hij iets heel moois met mij. Hij zei dat hij op een van de moeilijkste momenten heel duidelijk de stem van de Heere mocht verstaan, Die tegen hem zei: ‘Je zult niet meer moeten dragen dan je kan dragen.’ Dit getuigenis heeft hem zo veel rust gegeven sindsdien en gaf ook mij nieuwe moed.

Paasboodschap Het verschil tussen een hart vol vrees of een hart vol blijdschap wordt mede bepaald door waar wij in onze gedachten mee bezig zijn. Je zou ook kunnen zeggen: waar wij met de ogen van ons verstand, de ogen van ons hart (term van Paulus) naar kijken.

Ook wij mogen opnieuw bepaald worden bij de vreugdevolle paas­

boodschap. Terwijl de discipelen dachten dat alles stuk ging, gin­ gen de Schriften in vervulling en was het meest liefdevolle gebeurd dat ooit in heel de schepping had plaatsgevonden. Dwars door alle menselijke zonden en verdorven­ heden heen heeft God reiniging en verlossing tot stand gebracht.

Jezus was door deze gang van zaken meer dan ooit Messias; de Gezalfde die was gekomen om Zijn volk te bevrijden. Ze moch­ ten hun dierbare Heer weer zien en zich verheugen in Zijn over­ winning over de zonden en de dood. Zijn plan met hun leven was ook niet voorbij. Hij riep hen nog steeds om Hem te volgen en vissers van mensen te zijn.

De enorme teleurstellende gang van zaken bleek een ongekende deur van hoop te worden. De discipelen werden apostelen en ook hun werk is uiteindelijk voor ontelbaar veel mensen tot zegen geworden. Jezus is Overwinnaar en wij mogen delen in Zijn over­ winning over het kwaad, over satan en over de dood. Soms heb je het gevoel dat dingen je bij de handen afbreken, bijvoorbeeld als je bedrijf failliet gaat, er in je huis wordt ingebroken of je moet inleveren van je gezondheid.

De teleurstelling bleek een deur van hoop te worden Maar voor wie in Jezus gelooft geldt ten diepste dat je leven nooit meer stuk kan! ‘Niets is ten kwade, wat wij ook lijden, Gij houdt ons bij de hand gevat.’

Triomf over de zee In Emmeloord woonden wij ongeveer zes meter onder zee­ niveau. Tot 1942 was daar het IJsselmeer, en eerder nog de Zuiderzee. Eén van de grotere kerken in Emmeloord heet de Nieuw-Jeruzalemkerk. Op de gevel staat: ‘En de zee was niet meer’ (Openbaring 21:1). Prachtig heb ik dat altijd gevonden. In let­ terlijke zin is dat zo op die plek.

De zee is daar nu weg, maar de zee staat in de Bijbel ook sym­ bool voor de dood en voor de

angst die de dood aanjaagt. In Openbaring 21 mogen wij lezen over de nieuwe hemel en de nieu­ we aarde die gaan komen, over hoe God uiteindelijk het hemelse Jeruzalem zal doen neerdalen op aarde. De huidige vervloekte, zuchtende, lijdende aarde zal overgaan in de nieuwe aarde, en dan zal de zee niet meer zijn.

Jezus zal uiteindelijk hemel en aarde met elkaar verenigen als nooit tevoren. Dan zal God bij ons wonen. ‘En God zal alle tranen van hun ogen afwissen, en de dood zal er niet meer zijn; ook geen rouw, jammerklacht of moeite zal er meer zijn. Want de eerste dingen zijn voorbijgegaan.

En Hij die op de troon zit, zei: Zie, Ik maak alle dingen nieuw’ (Openbaring 21:4).

Jezus zal uiteindelijk hemel en aarde met elkaar verenigen In het Evangelie lezen we hoe Jezus wandelde over het water.

Zou het kunnen dat Hij ons daar­ mee ook een geestelijke les wilde leren? Het water staat voor sym­ bool voor de dood – leerde Jezus ons dat Hij kwam om de dood te triomferen? De vraag stellen is hem beantwoorden. Een dope­ ling die door het water gaat en daaruit weer opstaat mag weten: Christus overwon de dood voor mij! Ook al ga ik in dit leven nog door de meest woelige wateren, ik heb een vast en zeker anker voor mijn ziel. Ik zal nooit meer verlo­ ren gaan, niet meer echt sterven, want Christus stierf de echte dood in mijn plaats!

Daarom kan ik mijn zorgen aan Hem geven, mijn angst vaarwel zeggen en leven vanuit de weten­ schap dat ik om Christus’ wil altijd veilig en geborgen ben in de handen van mijn liefdevolle God en Vader. Dit te horen, te denken en te beseffen geeft mij innerlijke rust en blijdschap. Halleluja!

Oscar Lohuis Prediker en evangelist, zie ook www.goednieuwsbediening.nl.

17

18

De Oogst april 2015 Samenleving Jaap Spaans

Wat zou ik hebben gedaan?

Leven en werken in een moderne welvaartsmaatschappij wordt steeds complexer. De eisen die worden gesteld aan werknemers veranderen snel en velen hebben moeite het tempo bij te benen, of komen in conflict met ethische opvattingen. Volgende maand herdenken we de slachtoffers van de Tweede Wereldoorlog en vieren de bevrijding. Een goed moment om stil te staan bij het onderwerp ‘arbeidsethiek’ en eerlijk in de spiegel te kijken.

Een tv-uitzending van de actua­ liteitenrubriek Brandpunt op 27 januari 2015, raakte mij diep. Het transport van meer dan 100.000 Joden naar Kamp Westerbork en de Duitse grens, was een lucra­ tieve bezigheid geweest voor de Nederlandse Spoorwegen (NS).

Ronduit schokkend waren de getoonde facturen die naar de Duitse bezetter werden gezonden.

Jodentransport was een lucratieve bezigheid voor de NS De uitbetaling voor geleverde diensten gebeurde met geld afkomstig uit Joods bezit. Deze schokkende feiten komen aan het licht in een periode dat de bevrijding van het vernietigings­ kamp Auschwitz, zeventig jaar geleden, wordt herdacht. Tragisch dieptepunt in de uitzending was de ervaring van een jong meisje, dat in dienst was van de NS. Zij werd ontslagen omdat zij Joods was en vervolgens door diezelfde werkgever afgevoerd richting de vernietigingskampen.

We besteedden in De Oogst al eerder aandacht aan deze on­ derwerpen. De geschiedenis leert dat het niet alleen geharde elitetroepen als de SS waren die gruwelijkheden begingen tegen Joodse medeburgers, maar ook gewone soldaten en burgers. Ook in ons land werd door velen loyaal samengewerkt met de bezetter. In het Gelderse Schalkhaar was zelfs een op nationaal-socialistische

leest geschoeide opleiding voor politieagenten. Deportaties waren deels het werk van Jodenjagers (*).

Na de uitzending gingen mijn gedachten terug naar een bezoek, dat ik vele jaren geleden bracht aan het Herinneringscentrum Westerbork. Daar hing in een speciale expositieruimte een grijs kastje met drie deurtjes, die in een bepaalde volgorde moesten worden geopend. Achter het rechterdeurtje was een foto van een marechaussee, die Kamp Westerbork in de oorlog had be­ waakt. Achter het linker deurtje zag ik een foto van een machinist, die had gereden op een van de treinen waarmee Joden werden vervoerd van Westerbork naar Nieuweschans. Daar werd aan de grens het transport overgenomen door de Duitse spoorwegen. Na opening van het middelste deurtje keek ik in een spiegel, met daar­ onder een persoonlijke vraag: wel­ ke keuzes zou jij hebben gemaakt onder zware omstandigheden?

De expositie maakte een verplet­ terende indruk op mij. Door mijn achtergrond als ambtenaar, is ar­ beidsethiek een van mijn interes­ segebieden. Het is een onderwerp van alle tijden en daarom kan het geen kwaad jezelf af en toe een spiegel voor te houden.

Integriteit Arbeidsethiek omvat de normen en waarden die mensen erop nahouden, in relatie tot hun werk of houding ten opzichte van werk.

Als ik aan deze publicatie werk,

is er commotie in de samenleving over een politicus. Hij was lid van de Tweede Kamer, raakte in opspraak en is inmiddels afgetre­ den. Volgens de integriteitscom­ missie van de politieke partij die hij vertegenwoordigde had hij niet gehandeld volgens de richtlijnen, onder andere bij zijn declaratiege­ drag. Het voorval is niet uniek. De afgelopen jaren zijn diverse lokale en nationale volksvertegenwoor­ digers in opspraak geraakt door strafbaar of niet integer gedrag.

Het gaat dan bijvoorbeeld om het lekken van vertrouwelijke infor­ matie rond een burgemeesters­ benoeming, veroordeling wegens strafbare feiten en beschuldigin­ gen wegens corruptie. Ernstige misdragingen: de rechtsstaat onwaardig.

De expositie maakte een verpletterende indruk op mij Volksvertegenwoordigers dienen onze democratische belangen te behartigen en hebben een voor­ beeldfunctie. Des te pijnlijker is het dan als hen binnen een netwerk de hand boven het hoofd wordt gehouden. Dat mag niet voorkomen in een maatschap­ pelijk klimaat waarin uitkerings­ gerechtigden die (bewust of onbewust) een fout maken, hard worden aangepakt. Excessen vinden overigens niet alleen plaats bij de overheid, maar ook in het bedrijfsleven en bij andere organisaties.

Samenleving Jaap Spaans De Oogst april 2015

Weigerambtenaren De afgelopen jaren is er veel te doen geweest rond de weiger­ ambtenaar. Het begrip wordt in taalkundige betekenis omschre­ ven als ‘een ambtenaar van de burgerlijke stand, die op grond van gewetensbezwaren weigert stellen van hetzelfde geslacht te trouwen’. Ik vind de definitie eenzijdig, omdat die geen recht doet aan de bredere problema­ tiek van ambtenaren die in hun werk stuiten op ethische of levensbeschouwelijke dilemma’s.

In februari 2015 werd bekend, dat politiemedewerkers weiger­ den DNA af te staan voor een databank van het Nederlands Forensisch Instituut. Die DNAgegevens waren van hogerhand gevraagd om de volgende reden: forensische rechercheurs moeten regelmatig werken op een plaats delict; uit praktische overwe­ gingen is het belangrijk dat zij bij het sporenonderzoek kunnen worden uitgesloten als verdachte.

Ongeveer een kwart van de 1200

agenten weigerde op principiële gronden. Een argument kan zijn dat DNA niet alleen inzicht ver­ schaft in iemands identiteit, maar ook andere gevoelige informatie kan opleveren, bijvoorbeeld over ras, afkomst of gezondheid.

Een woordvoerder van de politie­ bond ACP vond de weigeringen legitiem. ‘Ook zij hebben recht op bescherming. Het afstaan van DNA is een behoorlijke inbreuk op je persoonlijke vrijheid.’

Koning David schroomde niet om zijn fouten te uiten Arbeidsethiek heeft soms te maken met ‘kleine’ dingen.

Bijvoorbeeld een ambtenaar die een rapport of proces-verbaal op­ maakt en het niet zo nauw neemt met het opnemen van een ontlas­ tende verklaring. De werknemer die pensioengeld moet beleggen en weet dat het bedrijf waarin wordt geïnvesteerd twijfelachtige producten levert, zoals onderde­

Welke keuzes zouden wij maken onder zware omstandigheden?

len voor clusterbommen. Ook in de kerk kunnen we met dilemma’s worden geconfronteerd. Hoe gaan we bijvoorbeeld om met vertrou­ welijke pastorale informatie en is er voldoende ruimte voor een spreker of voorganger om zich kwetsbaar op te stellen naar medechristenen?

In moeilijke situaties kunnen we de Bijbel raadplegen. Koning David schroomde niet om zijn fouten en zwakheden te uiten (Psalmen 38 en 51). Daniël was niet alleen een profeet, maar ook topambtenaar in een machtig rijk.

Loyaal en met wijsheid voerde hij zijn taak uit. Als het er echter op aankwam, stelde hij de juiste prioriteiten en was gehoorzaam aan zijn God (Daniël 1:8 en 6:11,12) De Bijbel, een bron van wijsheid waaruit we ook in deze tijd volop kunnen putten.

Jaap spaans Schrijver en publicist, zie ook

www.jaapspaans.nl.

FOTO ARIE AMBACHTSHEER

19

20

De Oogst april 2015 Achtergrond Johan de Vries

Vasten maakt sterk Vasten levert ons veel winst op. Het is een oefening om niet aan aardse verlangens toe te geven, maar om daarvan af te zien en je op God te richten. Het verlangen naar God neemt erdoor toe.

Augustinus zegt in zijn uitleg over de Bergrede: ‘Vasten is bedoeld als reiniging van het hart.’

Toch komt het tegenwoordig nauwelijks in kerken voor.

Wat heeft Jezus eigenlijk over het vasten gezegd?

Het onderwijs van Jezus hierover staat in drie centrale teksten uit Mattheüs (6:16, 9:15 en 17:21).

Hierin geeft Hij antwoord op de vragen hoe, wan­ neer en waarom wij zouden vasten. Bescheidenheid en geduld zijn nodig om te ontdekken wat God door Zijn Woord zegt. Het is niet moeilijk om de Bijbel te laten buikspreken. Wie de moeite neemt zich in het onderwerp vasten te verdiepen, kan daar echter veel voordeel mee doen.

Bescheidenheid en geduld zijn nodig om God wil te ontdekken In Mattheus zes vers zestien wordt duidelijk dat vasten op een bescheiden manier moet gebeuren.

Deze tekst geeft vooral antwoord op de vraag hoe wij zouden vasten. Het lijkt in onze tijd logischer om eerst in te gaan op opmerkingen als: ‘Vasten is iets voor de Joden en moslims’ of: ‘Vasten komt voort uit wetticisme’. Toch spreekt het Nieuwe Testament eerst over de manier waarop gevast kan worden (in Mattheüs 6:16): ‘En wanneer u vast, toon dan geen droevig gezicht, zoals de hui­ chelaars. Zij vervormen namelijk hun gezicht, zodat zij door de mensen gezien worden als zij vasten.

Voorwaar, Ik zeg u dat zij hun loon al hebben.’

Mattheus zes vers zestien hoort bij de Bergrede.

Jezus geeft daarin uitleg over het geven van aalmoezen, gebed en vasten. Bij alle drie gaat het erom dat we God op het oog hebben en niet de mensen om ons heen. De linkerhand hoeft niet te weten wat de rechterhand geeft. Bidden gebeurt in de eigen kamer en niet op straat; wie vast, moet het niet aan anderen laten merken. Degene die aan anderen laat merken dat hij godsdienstig bezig is, heeft zijn beloning al gekregen. Hij staat bekend als een vroom mens, daar twijfelt niemand aan.

En zo raakt hij er zelf ook van overtuigd. Maar het is een overtuiging die van buitenaf komt en niet van binnenuit, uit het hart. Wie God in de stilte zoekt, wordt door de Heilige Geest van binnenuit overtuigd.

Droefheid naar God Door de Geest komt iemand tot de pijnlijke ontdek­ king dat hij zichzelf keer op keer probeert te verhef­ fen en God minacht. Alleen een radicale remedie kan uitkomst bieden. Soms moeten er huizen of andere gebouwen afgebroken worden voor er iets nieuws gebouwd kan worden. De Geest moet krachtig werken. Het heeft geen zin om het behang van de muur te halen als het hele huis plat moet.

Niemand is erbij gebaat een ander behangetje aan de levensmuur te plakken. Al zeg je tien keer per dag het ‘Onze Vader’ op, het levert niets op als het slechts een gewoonte is.

De mens die overtuigd is van zijn schuld wil God in de stilte zoeken. Hij wil alleen zijn met God om weer met Hem in het reine te komen. Daar past vas­ ten bij. Paulus kwam tot de schokkende ontdekking dat hij jarenlang Jezus Christus vervolgde, en niet een Godslasterlijke sekte. Na die openbaring wil hij alleen maar bidden en vasten. Zijn tranen zijn op dat moment zijn voedsel (Psalm 42:4). Augustinus zegt: ‘Wees blij vanwege de droefheid naar God!’ Ambrosius noemt de tranen ‘bijzondere delicates­ sen van vertroosting’. Schuldbelijdenis heeft een genezende werking als het gericht is op God. De ziel wil dan maar één ding: vergeving door het bloed van Christus.

Reiniging van je hart In de Bergrede zegt Jezus: ‘Als u vast, dan…’ Jezus haakt in op een gebruik van die tijd. De orthodoxe joden vastten twee dagen in de week. Voor Jezus was vasten dus een bekend gebruik. Er staat in de evangelies geen duidelijke of uitgebreide uitleg van Jezus over wat vasten inhoudt, want dat was toen voor iedereen bekend.

Vasten is bedoeld als reiniging van het hart De Westerse consumptiecultuur maakt het niet makkelijk om te vasten. In onze samenleving is het heel normaal dat je kunt kiezen uit 24 soorten vla en yoghurt. Helaas komt een bepaalde vorm van

Achtergrond Johan de Vries De Oogst april 2015

De mens die overtuigd is van zijn schuld, wil God in de stilte zoeken.

diabetes, die veroorzaakt wordt door overgewicht, veel voor in Nederland. Volgens het Nationaal Kompas Volksgezondheid heeft bijna de helft van de Nederlanders van 19 jaar en ouder overgewicht.

Wees blij vanwege de droefheid naar God Vermoedelijk zijn deze cijfers binnen de kerk niet veel anders dan erbuiten. Iemand zal eerst moeten leren om matig te leven voor er een gezonde prak­ tijk van het vasten kan zijn. Anders kan het vasten een activiteit worden waar hij fysieke veranderin­ gen van verwacht, zoals afvallen en een betere lichamelijke gezondheid. Dat is echter niet het doel van Bijbels vasten. Het onderwijs uit de Bergrede bepaalt ons bij de kern van het vasten: de reiniging van het hart! Als iemand dat niet de moeite waard vindt, kan hij beter niet aan vasten beginnen.

Goede Herder In Mattheüs 9:14 komen de farizeeën naar Jezus toe met de vraag: ‘Waarom vasten wij en de discipelen van Johannes wel en uw discipelen niet?’ De fari­ zeeën proberen Jezus hier een voet dwars te zetten.

Ze suggereren dat Jezus’ onderwijs weinig vroom­ heid bij zijn leerlingen teweeg brengt. Wat klopt er dan niet aan Zijn onderwijs?

Uit het antwoord blijkt dat Jezus een echte Goede

Herder is. Jezus kent Zijn schapen. Dat in tegenstel­ ling tot de farizeeën. Zij leggen de mensen lasten op, maar raken deze zelf met geen vinger aan. Het antwoord van Jezus komt als een boemerang weer op hen af. Jezus legt uit dat zijn discipelen er nog niet aan toe zijn, want ze zijn nog niet volwassen in het geloof. J.C. Ryle zegt in zijn uitleg over deze tekst: ‘Het vasten hoort niet bij de kern van het geloof: dat is namelijk overtuigd te zijn van eigen schuld bij God en verzoening door Jezus’ bloed.’ De discipelen moeten eerst een goede basis hebben voor zij aan vasten toe zijn.

Helaas zijn er door de eeuwen heen mensen die be­ ginnen met de bijzaken en daardoor de kern verlie­ zen. Jezus noemt in de Bergrede de mensen die bij het laatste oordeel zeggen: ‘Wij hebben in uw Naam geprofeteerd en demonen uitgeworpen.’ Waarop Jezus’ dan antwoordt: ‘Ga weg van mij, want ik heb u niet gekend.’ Het gaat er niet in de eerste plaats om wat iemand voor Jezus heeft gedaan, maar of hij in Zijn Naam heeft geloofd. Jezus moet voor hem al­ les zijn. Voordat iemand kan vasten, moet Jezus zijn brood en drinken zijn.

Structureel vasten?

Vasten hoort dus niet bij de kern van ons geloof, maar hoort wel bij het dagelijks leven met God. Als Jezus weg gaat naar Zijn Vader, zullen de discipelen ook gaan vasten. In Handelingen dertien vast de ge­

21

22

De Oogst april 2015 Achtergrond Johan de Vries

meente bij de uitzending van Paulus en Barnabas.

Dit gaat om incidenteel vasten. Zulk vasten helpt om sterker op God en Zijn wil gericht te zijn en is een bekrachtiging van het gebed. Ook structureel vasten is mogelijk, zoals staat in een geschrift net na de tijd van de apostelen: de ‘Didachè’. Daar staat dat de christenen op woensdag en vrijdag moeten vasten. De vraag is: is een oproep van de gemeente om te vasten wel mogelijk en wenselijk?

Het antwoord is: ja, en deze oproep is gericht aan de volwassenen in het geloof en niet automatisch aan iedereen. Ieder kan bij zijn eigen geweten nagaan hoe en in welke mate hij kan vasten. Vasten kan bijvoorbeeld door geen vast voedsel te nemen maar wel sap te drinken.

Voor iemand kan vasten, moet Jezus zijn brood en drinken zijn.

Overigens betekent vasten vanuit het Grieks (nesteuo): niet eten. Een avond de computer uit laten hoort niet bij wat de Bijbel met vasten be­ doelt. Een oproep aan de gemeente om te vasten is bedoeld om het vasten praktisch te maken.

Betrokkenheid op elkaar is van belang om effectie­ ver te kunnen vasten. Het geeft de gemeente meer eenheid en kracht in de geestelijke strijd.

Waarom zou iemand vasten? Mattheüs zeventien geeft hierover veel inzicht. In dit hoofdstuk gaat het over de discipelen die een maanzieke jongen niet konden genezen. Jezus is teleurgesteld als Hij dit hoort. Hij bestraft de demon die in de jongen zit en de jongen wordt genezen. Wanneer Jezus en de discipelen alleen zijn, legt Jezus uit waarom zij de ­demon niet konden uitdrijven: ‘Vanwege uw on­ geloof. Ik zeg u: Als u een geloof had als een mos­ terdzaad, u zou tegen deze berg zeggen: Verplaats u van hier naar daar! En hij zou gaan, en niets zou voor u onmogelijk zijn. Maar dit soort gaat niet uit dan door bidden en vasten.’ Vasten geeft je kracht in de geestelijke wereld. Er is gebed en vasten ­nodig om de duivel te overwinnen.

Geen ritueel Calvijn heeft het over een ‘alledaags’ geloof, wat niet genoeg is. De discipelen moeten leren dat de­ monen niet zomaar naar iemand luisteren. Er is een grote kracht nodig voordat zij gehoorzamen. Zelfs voor Jezus is het nodig om hen te bestraffen. Heel opmerkelijk is dat Jezus niet tegen zijn discipelen zegt dat hun geloof niet krachtig genoeg is, want al hadden ze het geloof van een mosterdzaad, dan was het gelukt (vers 20). Het geeft aan hoe snel de discipelen het zicht op God zijn kwijtgeraakt, want ze wisten wat het was om wonderen te doen! De kern van Jezus’ antwoord is dat vasten nodig is om het gebed en ons zicht op God te versterken.

Vasten is geen ritueel of sacrament; het gaat erom dat er strijd nodig is om de boze te overwinnen en vasten kan de weg zijn waarlangs dit gebeurt.

Berouw brengt mensen bij het kruis.

FOTO ARIE AMBACHtSHEER

Uiteraard komt de kracht van Boven en is het gebed ‘in Jezus’ Naam’, maar bij de mens is een vurig verlangen noodzakelijk. In deze tijd zijn er meer dan genoeg gebieden door de duivel ingenomen. Als de kerk een sterke eenheid vormt door vurig gebed en vasten kan zij machten overwinnen.

Vasten is nodig om het gebed te versterken Wat is het belangrijkste dat met vasten bereikt kan worden? Ieder kan hierdoor laten zien dat hij berouw heeft over de zonden. Alleen echt berouw brengt de mens bij het kruis waar hij door het bloed van Christus vergeving ontvangt. Verder kan vasten de gemeente inzicht geven in de wil van God, zoals de vraag wie een geschikte oudste of ouderling is.

Ook kan vasten meer vrucht geven op evangelisatie of een kerkdienst. Het zou mooi zijn als gemeente­ leden elkaar kunnen bemoedigen met overwinnin­ gen die behaald zijn door bidden en vasten!

Johan de Vries Theoloog, studeerde aan de Evangelische Theologische ­Faculteit van Leuven.

Leestips voor persoonlijke studie

• Mattheüs 6:16-19 (Onderwijs in de Bergrede over vasten) • Mattheüs 9:14-17 (Waarom vasten Jezus’ discipelen niet?)

• Mattheüs 17-20 (Vasten geeft kracht in de geestelijke wereld)

Overdenking Matthijs Guijt De Oogst april 2015

Goddelijke logica ‘Alexamenos aanbidt zijn God’, staat er. Alexamenos sebete theon. Naast de tekst op een muur op de Palatijn in Rome is een tekening gekrast. Een man staat in een aanbiddende pose voor een kruis, de handen omhoog gericht. Aan het kruis hangt een mensfiguur met een ezelskop.

Aangenomen wordt dat de aan­ biddende man ene Alexamenos is en dat het figuur dat hij aan­ bidt de christelijke God voor­ stelt. God als gekruisigde ezel.

De simpele tekening vertelt het verhaal van een antieke wereld die zich geen raad weet met een Kurios die zich laat mishandelen en vernederen door Romeinse soldaten. Want welke godheid laat zich nou door de vertegen­ woordigers van Zijn eigen volk aan een kruis spijkeren? Het zou in de goddelijk verheven hoofden van Jupiter, Neptunus of Mars nooit zijn opgekomen om zich aan de mensheid te presenteren als geknechte en verworpen Mensenzoon. Symbolen met keizerlijke adelaren en konink­ lijke leeuwen doen het in de wereldgeschiedenis altijd beter dan die van het weerloze Lam, dat de zonden van de wereld wegdraagt. En daarom kan die vreemde God van Alexamenos

rekenen op spot, desinteresse en meewarigheid. En niet zelden de­ len Zijn aanbidders in datzelfde lot.

En toch: juist deze schijnbaar tegenstrijdige logica typeert Gods handelen. Het hemelse heilsplan staat haaks op menselijke bereke­ ning en maatstaven.

Het hemelse heilsplan staat haaks op menselijke berekening De apostel Paulus schrijft aan de Korinthiërs: ‘Want het woord van het kruis is voor hen die verloren gaan wel dwaasheid, maar voor ons die behouden worden, is het een kracht van God. (…) Immers, de Joden vragen om een teken en de Grieken zoeken wijsheid; wij echter prediken Christus, de Gekruisigde, voor de Joden een struikelblok en voor de Grieken een dwaasheid. Maar voor hen die geroepen zijn, zowel Joden als Grieken, prediken wij Christus, de kracht van God en de wijsheid van God. Want het dwaze van God is wijzer dan de mensen en het zwakke van God is sterker van de mensen.’ (1 Korinthe 1:18 en 22-25)

Oeroude belijdenis

‘Alexamenos aanbidt zijn God.’

Een weergaloos getuigenis van deze goddelijke paradox werd on­ langs zichtbaar toen 21 Koptische christenen aan de Libische kust werden onthoofd door de beu­ len van IS. Sommigen van hen stierven met de oeroude kern­ belijdenis Jezus Kurios ‘(Jezus is Heer’) op de lippen. Op de site van het Katholiek Nieuwsblad las ik dat een broer van twee van

de martelaren IS bedankte voor het tonen van deze beelden: ‘IS heeft ons geholpen ons geloof te versterken.’

Schijn bedriegt, en dat geldt zeker in Gods Koninkrijk. Van schrijf­ ster Ann Voskamp las ik pas dit gebed: ‘Wat het wereldnieuws ook zeggen mag over de 21 dap­ pere, gemartelde christenen die door IS zijn onthoofd, Heere, we weten dat Uw Woord de waar­ heid spreekt: “De wereld was hen niet waard” (Hebr. 11:38). Ook al denkt het kwaad dat het winnend en overwinnend is, Uw Woord verklaart dat zij overwinnaar zijn die “overwonnen door het bloed van het Lam en door het woord van hun getuigenis, en die hun leven niet liefgehad hebben tot de dood” (Openbaring 12:11).

Waar Uw kinderen zich op dit moment ook bevinden, we zullen hun namen gedenken, omdat zij U niet vergaten, noch verzaak­ ten Uw Naam aan te roepen. We bidden voor hun familie, omdat zij onze familie is. We bidden dat ons geloof in U het waard is om ons leven voor U af te leggen. We bidden dat we geen leven van goedkope genade leven maar van kostbaar christendom. We bidden dat hun geofferde leven ons aan­ wakkert om een opofferend leven te leiden. We bidden wenend voor de vervolgde kerk, omdat wij aan haar door Uw hart verbonden zijn.

En in Uw hart is zij vrij, onover­ winnelijk, onverschrokken en onvergetelijk.’

Matthijs guijt Docent geschiedenis en culturele en kunstzinnige vorming (ckv).

23

24

De Oogst april 2015 Actueel Herman Meijer

Neem goed en bloed ons af De beelden gaan de hele wereld over. 21 christenen in oranje overalls op het strand van Libië.

Zwarte IS-strijders staan achter de, zoals IS hen in de video noemt, ‘mannen van het kruis’. De terroristen gaan een bericht sturen aan de christelijke wereld. Rustig snijden de IS-strijders de kelen van de Egyptische christenen door. Het bloed stroomt de Middellandse Zee in, het water kleurt rood. Maar waarom? Waarom haat IS christenen?

Waar komt IS ineens vandaan?

Hoe kan het dat een terroristische organisatie, waarvan eerder nog nooit iemand gehoord leek te heb­ ben, binnen enkele maanden een gebied verovert dat net zo groot is als het Verenigd Koninkrijk?

Veel mensen hebben deze vraag, zo merkte ik toen ik pas een lezing hield over de opkomst van de Islamitische Staat in het Midden-Oosten.

Een simpel antwoord is niet te ge­ ven. Feit is dat IS niet uit het niets komt. Al voor de Amerikaanse inval in Irak is er een tak van Al-Qaeda gevestigd in dit ver­ scheurde land. De invasie van het Westen zorgt ervoor dat deze groep groeit als kool. Vooral in de jaren 2006 en 2007 vechten de Amerikaanse troepen ware veld­ slagen uit met deze voorloper van IS. Met succes: de organisatie gaat ondergronds en komt pas weer boven water als de Amerikaanse troepen zijn verdwenen.

IS of ISIS? Is het nu IS of ISIS? Media in Nederland gebruiken beide afkortingen door elkaar.

De officiële naam van de terroristen is de Islamitische Staat (IS). Deze naam gebruikt de organisatie zelf(!) nog maar sinds kort.

Enkele maanden geleden heette IS nog Islamitische Staat in Irak en Syrië (ISIS).

Omdat ISIS al enorm was ‘ingeburgerd’, gebruiken journalisten de oude en nieuwe naam door elkaar.

Machtsvacuüm Dan heeft Al-Qaeda in Irak, zoals de groep dan nog heet, geluk. De opstand in Syrië heeft voor een groot machtsvacuüm gezorgd.

Men steekt dan ook snel de grens over van Irak naar Syrië en ver­ overt een paar dorpjes. Omdat men nu niet alleen meer in Irak werkzaam is, verandert de organi­ satie haar naam in de Islamitische Staat in Irak en Syrië (ISIS, zie kader). Het succes trekt avontu­ riers van over de hele wereld. De barbaarse acties van IS worden echter niet door iedereen gewaar­ deerd. Binnen no-time heeft de organisatie met iedereen ruzie.

Zelfs met moederorganisatie AlQaeda; een breuk is het gevolg.

Dat is geen probleem voor IS.

De huizen van christenen worden gemarkeerd met een merkteken De zaken gaan voor de wind. Met wapens, die in Syrië zijn veroverd, trekt men de grens richting Irak weer over. Het Iraakse leger vlucht in paniek, IS verovert nog meer wapens en de rest van het verhaal kent u. Wederom grijpen de Amerikanen in en weten met bombardementen de opmars van de radicale moslims te stoppen.

Christenen in Irak en Syrië hou­ den hun adem in. Wat zal IS doen met de honderdduizenden chris­ tenen? Op antwoord hoeven zij niet lang te wachten. In Mosul, een grote stad in het Westen van Irak en op dit moment in handen

van de Islamitische Staat, wor­ den de huizen van christenen gemarkeerd met een merkteken.

Christenen krijgen drie keuzemo­ gelijkheden: vluchten, een speci­ ale belasting (jizyah) betalen of de dood. Velen kiezen voor optie één.

Van de miljoen Irakese christenen zijn er nog driehonderdduizend over Hun goederen worden afgenomen.

Berooid en verstrooid leven zij momenteel in landen als Jordanië, Libanon, de Koerdische gebieden in Irak en het Westen.

Het Vaticaan gaat eraan In Irak leefden begin 2003, voor de inval van de Amerikanen, ruim één miljoen christenen. Van hen zijn, volgens het laatste onder­ zoek dat ik voorbij zag komen, nog maar driehonderdduizend christe­ nen over. De rest vluchtte. Dat zijn schokkende cijfers. De toekomst ziet er voor de overgebleven broe­ ders en zusters somber uit. Niet alleen IS gebruikt geweld, ook an­ dere, radicale stromingen zaaien bloed en verderf.

De afgelopen maanden is het geweld van de strijders van de Islamitische Staat tegen chris­ tenen alleen maar verder toege­ nomen. De onthoofding van 21 Kopten was een triest dieptepunt.

De video van deze slachtpar­ tij zat vol symboliek. Niet voor niets stroomde het bloed van de slachtoffers de Middellandse Zee

Actueel Herman Meijer De Oogst april 2015

De opstand in Syrië heeft voor een groot machtsvacuüm gezorgd.

in. Richting het Westen. Richting Rome. Richting de hoofdstad van het christendom. De Islamitische Staat steekt haar bedoeling niet onder stoelen of banken. De chris­ telijke wereld, met het Vaticaan als hoofdstad, gaat eraan.

De steun aan Assad zet kwaad bloed bij IS

zich op het boek van de islam.

In de Koran staan teksten die geweld tegen christenen (lijken te) rechtvaardigen. Vooral in radi­ cale, streng islamitische kringen voegt men de daad bij het woord.

Niet voor niets scoren landen als Saoedi-Arabië, Iran, Somalië en Eritrea hoog op de ranglijst chris­ tenvervolging van Open Doors.

Verdrukking Waarom haten IS-strijders christe­ nen? Het heeft allereerst te maken met de steun van veel Syrische christenen aan het regime van Assad. Niet omdat deze christe­ nen volledig achter het beleid van deze dictator staan. Wel omdat de alternatieven veel erger zijn. De daden van terroristische groepe­ ringen in Syrië en Irak bewijzen helaas dat zij gelijk hadden.

De steun aan Assad zet kwaad bloed bij IS, maar dit is niet de enige oorzaak. We zien de afgelo­ pen decennia in veel meer islami­ tische landen het geweld tegen christenen oplaaien. Radicale moslims in deze landen beroepen

Maar ten diepste is er meer aan de hand. Ik moet denken aan een gesprek dat ik laatst had met een rabbijn. Volgens hem heeft antisemitisme alles te maken met een oorlog tegen religie. ‘Ten diepste is het een strijd tegen de Eeuwige’, zei hij. Ik denk dat hetzelfde geldt voor christenver­ volging. De duivel gaat rond als een briesende leeuw. De geschie­ denis laat zien dat geweld tegen christenen steeds weer oplaait.

De steniging van Stefanus, de kruisigingen door Nero, de straf­ kampen van Noord-Korea en de onthoofdingen van IS zijn allemaal al voorspeld in de Bijbel. In de

wereld zult u verdrukking hebben (Johannes 16:33).

Ten diepste gaat het om een strijd tegen de Eeuwige Daar stopt de apostel echter niet, hij gaat verder: ‘maar hebt goede moed, Ik heb de wereld overwon­ nen.’ Wij hoeven niet bang te zijn voor de Islamitische Staat.

Wij hoeven niet bang te zijn voor vervolging uit welke hoek dan ook. Het bekende ‘Een vast burcht is onze God’ omschrijft het heel radicaal, maar ook hoopvol: Delf vrouw en kind’ren ‘t graf Neem goed en bloed ons af Het brengt u geen gewin Wij gaan ten hemel in En erven koninkrijken.

Herman Meijer Gids en spreker voor o.a. Tot Heil des Volks. Ook een lezing over IS in uw ­gemeente of bij uw organisatie? Neem contact op via info@meijerherman.nl

25

26

De Oogst april 2015 Interview Gertjan de Jong

Aangestoken met het zendingsvirus Tijdens hun eerste date was het al een gespreksonderwerp: ‘Stel dat God ons roept voor de zending, wat doen we dan?’ Eenmaal getrouwd kwam die vraag heel dichtbij. Matthijs en Marjet Hoogendoorn ervoeren namelijk dat God hen riep. D.V. september 2015 gaan ze aan boord van de Logos Hope, het schip van zendingsorganisatie Operatie Mobilisatie (OM).

Hun diepste motivatie? ‘We zul­ len niet ontkennen dat we avon­ tuurlijk zijn ingesteld en graag wat van de wereld zien’, vertelt Matthijs. ‘En ja, andere culturen en mensen boeien ons ook. Maar ten diepste gaan wij dit avon­ tuur aan omdat we de liefde van Christus willen tonen en verkon­ digen. Zoals Paulus schrijft in 2 Korinthe 5:14: “De liefde van Christus drijft ons.”

Die ‘zucht naar avontuur’ heeft Matthijs overigens niet van jongs af meegekregen. ‘Ik heb een calvi­ nistische opvoeding genoten, ge­ richt op huisje, boompje, beestje en het inbouwen van zekerheden.

Zo’n grote stap in het onbekende zetten, zit niet in mijn genen. Het zendingsvirus heb ik buitenshuis opgelopen. Marjet en ik hebben meegedaan aan verschillende short-term zendingsprojecten, in Zuid-Afrika, Israël, Turkije, Oekraïne, China en de Filipijnen.

Daar zagen we wat een impact zending kan hebben. Dat heeft ons niet meer losgelaten.’

Het zendingsvirus heb ik buitenshuis opgelopen Van 2007 tot 2010 werkte Matthijs als personeelsconsulent bij Tot Heil des Volks. Hij deed het werk met veel plezier, maar het buiten­ land bleef trekken. Als hij verha­ len hoorde van zendelingen werd het zendingsvuur steeds weer aangewakkerd. ‘Marjet en ik spra­ ken er vaak over. Een keer begon Marjet over de Logos Hope, was dat niet wat voor ons? Ik kende de Logos Hope niet echt goed, maar wilde er wel voor openstaan. Op een zaterdagochtend – we woon­ den toen bovenin de boerderij van mijn schoonouders – baden we er heel gericht voor: “Heer, is het Uw wil dat wij op de Logos Hope gaan werken?” Na dat gebed ging ik naar beneden om te kijken of er nog post in de brievenbus zat. En wat vond ik? Een folder van OM, met op de voorkant de kop: De Logos Hope komt naar Nederland.

Een heel concrete verhoring van ons gebed!’

Kennis, hulp en hoop

Matthijs, Levi, Rafaël en Marjet.

In 2009 bezochten Matthijs en Marjet voor het eerst de Logos Hope. ‘Het sprak ons erg aan’, vertelt Matthijs. ‘Het liefst wil­ den we zo snel mogelijk aan boord gaan. Maar we beseften ook dat zendingswerk op lange termijn een goede voorbereiding vraagt.’ Dus besloten ze eerst een

zendingsopleiding te volgen. Ze meldden zich aan bij Cornerstone, een Bijbelschool van zendingsor­ ganisatie WEC in Beugen, vlakbij Nijmegen. Inmiddels hadden ze een zoon, Levi, en enkele maan­ den na afronding van de opleiding in Beugen werd hun tweede zoon, Rafaël, geboren. Tijdens de oplei­ ding vroegen Matthijs en Marjet bij OM of er plek voor hen was op de Logos Hope. Maar er was op dat moment geen ruimte en geschikte vacature aan boord.

Het liefst wilden we zo snel mogelijk aan boord gaan Dus ging Matthijs eerst op zoek naar werk in Nederland. Hij ging aan de slag als P&O-adviseur op het kantoor van de Protestantse Kerk in Nederland (PKN). Maar van het zendingsvirus was hij nog steeds niet ‘genezen’. In 2013 wer­ den Matthijs en Marjet benaderd door OM met de vraag of ze nog steeds interesse hadden in werk op de Logos Hope. En dat had­ den ze. ‘Een aantal maanden later lag de Logos Hope in Abu Dhabi, de hoofdstad van de Verenigde Arabisch Emiraten’, vertelt Matthijs. ‘We zijn er tien dagen geweest en hebben uitgebreid gesproken met de bemannings­ leden. Opnieuw raakten we onder de indruk. We zagen er mannen in lange gewaden en vrouwen in boerka met een Bijbel van boord gaan. “Kennis, hulp en hoop”, dat zijn de speerpunten van de missie van de Logos Hope. Ze richten zich zowel op hulpverlening als op

Interview Gertjan de Jong De Oogst april 2015

evangelisatie. Wat dat betreft lijkt het op het werk van Tot Heil des Volks: praktische hulpverlening en evangelisatie gaan hand in hand.’

Kookpot ‘Eind augustus hebben we een voorbereidingsconferentie van OM. Begin september hopen we naar de plek te vliegen waar de Logos Hope dan ligt, waarschijn­ lijk Maleisië. Ik ga aan de slag als personeelsmanager. Marjet zal allereerst de zorg voor het gezin op zich nemen. Daarnaast gaat ze jonge meiden begeleiden op het gebied van discipelschap.

Spannend? Ja, maar we zien er ook heel erg naar uit. Voor onze ouders is het natuurlijk wel lastig. Zij zul­ len hun kleinkinderen minder zien.’

Praktische hulp en evangelisatie gaan hand in hand.

In april verwachten Matthijs en Marjet hun derde kindje. Hoe gaat dat straks aan boord, met drie kinderen? ‘Dat is wel een uitdaging. Zo’n schip is een soort kookpot, je zit er met mensen uit allerlei culturen dicht op elkaar en je hebt een druk programma.

Ik vind veel dingen leuk en moet ervoor waken dat ik niet teveel ga doen. Anders schiet mijn tijd voor gebed en mijn gezin erbij in.

We wonen nu in een ruime, eigen woning van 135 vierkante meter in Kockengen (een dorp vlakbij Breukelen, red.). Op de Logos

Marjet schminkt een meisje op een school voor verstandelijk gehandicapten in Abu Dhabi.

Hope leef je in een community en krijgen we een hut van zo’n veer­ tig tot vijftig vierkante meter. En met varen hebben we allebei nog weinig ervaring, dus ik ben heel benieuwd of we zeeziek worden...’

‘We zetten een stap in het onbe­ kende. Iemand zei pas tegen mij: “Het is alsof je op het water gaat lopen.

Zending doe jet met elkaar, als gemeenschap Net als Petrus stap je, in vertrou­ wen op Jezus, uit de boot. Je moet je blik op Hem gericht houden en niet naar de golven kijken.” Soms kan het me wel eens aanvliegen, want er moeten nog allerlei prak­

tische dingen geregeld geworden.

Maar we geloven dat God ons roept en we vertrouwen erop dat Hij zal voorzien in wat we nodig hebben om te gehoorzamen. En het helpt mij om te beseffen dat het geen soloproject is van ons gezin. Zending is iets dat je met elkaar doet, als gemeenschap.

Zonder het gebed en de steun van mensen thuis gaat het niet. Samen gaan we voor hetzelfde doel: Jezus Christus bekend maken.’ info Wil je meer weten over het zendings­ werk van de familie Hoogendoorn? Zie www.operatiemobilisatie.nl/familie­ hoogendoorn of www.familiehoogendoorn.com

Logos hope De Logos Hope bezoekt havensteden over de hele wereld en wil kennis, hulp en hoop brengen. Het schip heeft 400 bemanningsleden aan boord uit veertig verschillende landen; zij werken samen met plaatselijke kerken en proberen in iedere haven contacten te leggen om van betekenis te kunnen zijn. Sinds 1971 zijn met de Logos Hope en diens voorgangers (Logos, Doulos en Logos II) al 500 havens bezocht in 151 landen, en aan boord zijn meer dan 43 miljoen mensen ontvangen. Voor meer informatie zie www.operatiemobilisatie.nl.

27

28

De Oogst april 2015 Israël Kees Jan Rodenburg

In het voetspoor van Jezus Wie in Israël is geweest en aan de zaligsprekingen denkt, denkt aan de glooiende heuvels ten noorden van het meer van Galilea. Vanaf het hoger gelegen gedeelte biedt de berg van de zaligsprekingen een verbluffend uitzicht over het meer en de omringende bergen. Menig bezoeker heeft de korte afdaling naar het kerkje van Tabga wandelend afgelegd.

Vooral in het voorjaar als de velden veranderd zijn in een bloemenzee is dat een feest.

Deze streek vormde het decor van Jezus’ optreden. Hier klonk Zijn roepstem, dit was de heuvel ‘waar Jezus in het zachte gras de mensen liefhad en genas’, zoals het bekende lied zegt. Hier onder­ wees Hij zijn leerlingen aangaan­ de het Koninkrijk.

In zijn originele commentaar op de Bergrede, ‘Balk en splinter’, heeft theoloog en kunstenaar Marcus van Loopik de tekst vergeleken met Joodse bron­ nen. Uitvoerig staat hij stil bij de afzonderlijke uitspraken van de zaligsprekingen. Ik werd bijzonder getroffen door de behandeling van de zin ‘gelukkig de zachtmoe­

digen, want zij zullen de aarde beërven’. Van Loopik laat zien hoe in het Oude Testament de termen ‘zachtmoedige’ of ‘nede­ rige’ vaak samengaat met die van ‘arme’. Anders dan wij misschien denken, bedoelt de Bijbel daar­ mee geen dienstbare, aardige en vrome mensen, maar juist hen die terneergedrukt of gebogen zijn en geen helper hebben. In de loop van de tijd is de term mensen gaan aanduiden die ervoor kiezen om in afhankelijkheid van de Heer te leven. In de nieuwe ‘Bijbel in Gewone Taal’ wordt dat mooi gezegd: ‘Het echte geluk is voor mensen die weten dat ze God nodig hebben.’

In de joodse traditie zijn talloze teksten te vinden over de zacht­ moedigheid als levenshouding.

Waarom is er in de Thora eigen­ lijk geen gebod te vinden is dat ons opdraagt om nederig te zijn?

Dat komt omdat iemand die de nederigheid zou willen beoefenen ter vervulling van een gebod, nooit tot de ware nederigheid zou komen. Het zou hem tot het tegenovergestelde brengen, na­ melijk tot hoogmoed! Iemand die denkt dat hij rechtvaardig is en godvruchtig zal zichzelf verheffen boven anderen. Met nederig zijn heeft dat niets te maken; het is eerder zoiets als nederig doen.

Bloedbroeders Bij de Berg van de Zaligsprekingen gaan mijn gedachten altijd uit naar een bijzondere man die in deze streek opgroeide, Elias Chacour. Al in 1984 verscheen het boekje ‘Bloedbroeders’ met

zijn levensverhaal. In die tijd was Chacour priester van de Griekskatholieke kerk. Later klom hij op tot het ambt van aartsbisschop van deze kerk voor Galilea. Zijn levensweg begon echter met veel vragen, ook bij de tekst van de zaligsprekingen.

Hoe kan het dat de armen gelukkig worden genoemd?

Als kind maakte Chacour mee dat Joodse vluchtelingen uit Europa het toenmalige Palestina bereikten. Zijn vader leerde hem de belangrijke les dat deze Joden bloedbroeders waren die met liefde moesten worden ontvan­ gen. Dat hij het meende, maakte hij duidelijk door het lam dat be­ stemd was voor Pasen voortijdig te slachten zodat hij de joodse gasten een feestmaal voor kon zetten.

Helaas maakte Chacour ook pijn­ lijke ervaringen mee. Tijdens de Onafhankelijkheidsoorlog werd zijn geboortedorp Bar’am door Joodse strijdkrachten bezet. Van de belofte dat de dorpsbewoners na enkele dagen zouden kunnen terugkeren naar hun woningen is niets terecht gekomen. Ondanks beslissingen van de hoogste rech­ terlijke instanties in Israël wordt hen tot op de dag van vandaag de terugkeer ontzegd. Veel toeristen bezoeken de beroemde overblijfse­ len van de synagoge van Bar’am, maar beseffen niet dat daar op steenworp afstand de verwoeste restanten van het dorp nog zicht­ baar zijn.

Israël Kees Jan Rodenburg De Oogst april 2015

verdere leven staat in het teken van de steun aan mensen en het zoeken naar verzoening.

Trappen

‘Op de traptreden staan de Zaligsprekingen geschreven.’

Een derde weg Als tiener, zo schijft Chacour, heeft hij lang geworsteld met de betekenis van de zaligsprekingen.

Zijn moeder koesterde de woor­ den, maar zelf begreep hij er niet veel van. Wat betekent het dat de nederigen worden zalig gesproken, hoe kan het dat de armen gelukkig worden genoemd? De realiteit om hem heen was vol onrecht. Joden en Arabieren streden om het land.

Terwijl zijn ouders de situatie pas­ sief aanvaardden, neigde de jonge Elias eerder naar verzet.

Later, na zijn wijding, be­ zoekt Chacour de Berg van de Zaligsprekingen. Hij wandelt door een van de velden en stelt zich voor hoe Jezus daar lang geleden te midden van een schare mensen zat en onderrichtte. Daartussen zaten waarschijnlijk zeloten die zich met geweld tegen de Romeinen verzetten. Ook waren er farizeeën die nauwlettend in de gaten hielden of Jezus wel recht­ zinnig was. En er waren boeren en arbeiders die een woord van

foto’s kees jan rodenburg

vertroosting zochten. Chacour be­ schrijft hoe hem toen de ogen wer­ den geopend voor het profetische karakter van Jezus’ woorden. Als gezegd wordt dat de nederigen de aarde zullen beërven, dan is dat geen zwaktebod, maar een uiting van vertrouwen op Gods macht.

De zaligsprekingen wijzen zo naar Gods Koninkrijk op aarde

Met dit verhaal in gedachten neem ik u mee naar een van de meest bijzondere plekken in Israël, het Arabische dorpje Ibillin in de om­ geving van de stad Sfar’am. Tegen de flank van een steile heuvel ligt een christelijk schoolcomplex met een kerk. Het geheel is gebouwd op initiatief van Elias Chacour en – u raadt het al – de kerk is opge­ dragen aan de zaligsprekingen.

Deze Kerk van de Zaligsprekingen heeft een bijzonder kenmerk. Om het godshuis te bereiken moeten bezoekers een trap beklimmen.

Op de treden van de trap staan de zaligsprekingen geschreven. Niet alleen in het Arabisch of Engels, maar ook in het Hebreeuws, Frans en nog wat andere talen. Op weg naar de kerk kom je stap voor stap langs de beloften waarmee Jezus zijn leerlingen een hart onder de riem stak. Zalig de armen van geest, zalig zij die treuren, zalig de zachtmoedigen, zalig zij die hongeren en dorsten naar gerech­ tigheid, enzovoort.

Ik vind het een indrukwekkende gedachte dat deze beloften de weg banen naar de ontmoeting met God. En voor wie de kerk weer verlaat om de wereld in te gaan, geven deze woorden van Jezus aan wat navolging betekent.

Kees Jan rodenburg Directeur van de Near East Ministry (NEM). De NEM wil vanuit de verzoe­

De zaligsprekingen wijzen zo naar Gods Koninkrijk op aarde. Dat Koninkrijk is gebouwd op gerech­ tigheid en Jezus spreekt ook hen die hongeren en dorsten naar gerechtigheid aan met een belofte.

Opeens beseft Chacour dat Jezus daarmee een weg wijst, die het midden houdt tussen gewelddadig verzet en passief afwachten. Het is de weg van aandacht voor de nood en de waardigheid van mensen.

Als zij zich kunnen oprichten, zo wordt de overtuiging van Chacour, kan er ook verzoening ontstaan tussen Joden en Arabieren. Zijn

ning in Jezus Christus de ontmoeting met Israël en de Arabische volken ­stimuleren in een houding van dienen, leren en bidden, zie ook www.nemnieuws.nl.

meer lezen?

• Balk en splinter, Joodse achtergronden van de Bergrede, door dr. Marcus van Loopik, 360 blz., prijs € 25,00 • Zonen van Abraham, door Elias Chacour, 215 blz., prijs € 14,95.

29

30

De Oogst april 2015 Zending Marten Visser

Thailand zit vol relatiepijn Een samenleving waar het gezin niet hoog wordt gehouden, is een samenleving waar mensen beschadigd raken. In Thailand zien we het om ons heen gebeuren.

Kinderen zwerven in groepen door het dorp. Hun vaders en moeders zijn er niet, die werken in Bangkok. Ze wonen bij hun groot­ ouders, die niet meer de energie hebben om op te letten waar hun kleinkinderen allemaal mee bezig zijn. De kinderen hebben wat geld op zak om de hele dag door wat te kunnen snoepen en eten.

Gezamenlijke maaltijden thuis zijn zeldzaam.

Als je gaat ben je je rijstveld kwijt en als je terugkomt je vrouw Mannen vertrekken voor jaren naar het buitenland in de hoop rijk terug te komen, ondanks dat deze uitdrukking vaak waar is gebleken: ‘Als je gaat ben je je rijstveld kwijt, als je terugkomt ben je je vrouw kwijt’.

Maar ook voor wie in Thailand blijven, is de huwelijkssituatie instabiel. Mannen bezoeken prostituees en hebben, als ze genoeg geld hebben, vaak een bijvrouw. Dat is algemeen geac­ cepteerd, maar wordt door echt­ genotes toch niet echt gewaar­ deerd. Dat ook vrouwen op grote schaal overspel plegen is een minder gemakkelijk gesprekson­ derwerp, maar ook een waarheid als een koe. Relaties zijn dus niet stabiel. De meeste Thailanders zijn wel voor de samenleving, maar niet voor de wet getrouwd.

Scheiden is dus zo gemakkelijk als je koffer pakken en de deur uitlopen. Er is vast wel weer een andere deur waar je weer naar binnen kunt.

Barmeisje En ja, de kinderen zijn de dupe.

Ze krijgen niet voldoende aan­ dacht. Ze krijgen niet voldoende onderwijs. Ze bouwen geen gezond zelfbeeld op. De ellende op het gebied van relaties wordt doorgegeven aan de volgende generaties. We zien het ook bij de kinderen die vaak bij ons thuis kwamen. Eén werd zwanger op haar veertiende. Een ander werd op haar vijftiende wat in Thailand eufemistisch ‘barmeisje’ genoemd wordt. Een derde werd zonder veel succes gedwongen thuis gehouden, en trouwde onlangs op haar vijftiende. Veel jongens gedragen zich als transseksuelen, hoewel dat bij de meesten na een aantal jaren gelukkig ook wel weer overgaat.

Het door God gegeven patroon is biologische ouders die, trouw aan elkaar, hun kinderen samen opvoeden. Dat zorgt voor stabiele gezinnen waar kinderen zich op een gezonde manier ontwikkelen.

Elke afwijking van die norm zorgt ervoor dat het slechter gaat met kinderen. Dat geldt als een van de ouders overlijdt, maar het geldt nog sterker als ouders scheiden, vooral als ze daarna een nieuwe relatie aangaan; als kinderen wonen bij een vader of moeder die een homo­seksuele relatie hebben of als kinderen geadopteerd zijn.

Toen onderzoeker Mark Regnerus van de University of Texas deze gegevens publiceerde, stak een storm van verontwaardiging op, en werden hem vele ongegronde wetenschappelijke verwijten gemaakt. Dat was niet zo gek. We kunnen op seksueel en relationeel

vlak volledige vrijheid eisen. We kunnen doen wat voor kinderen het beste is. Maar we kunnen het niet allebei tegelijk. Het is niet leuk om op die beperking gewe­ zen te worden.

Liefdevol voorbeeld Een van de belangrijkste dingen die we willen doen als zendelin­ gen in Thailand, is laten zien hoe een liefdevol, stabiel gezin eruit ziet. Vaak komen mensen naar ons en vragen: ‘Hoe voeden jullie je kinderen toch op?’ Nu zijn ze daar vast meer van onder de in­ druk dan onze eigen kinderen dat zijn. Maar de gedachte erachter is altijd: ik wilde dat mijn kinde­ ren zo waren. Daarom heb ik die vraag altijd als een groot compli­ ment gezien.

De ellende op relatiegebied wordt doorgegeven aan volgende generaties Over succesvol opvoeden is veel te zeggen, en iedere ouder heeft genoeg fouten om op terug te kij­ ken. Maar het begint met: blijf bij elkaar en blijf bij je kinderen.

Het is mogelijk om een goed gezin te vormen zonder gestempeld te zijn door christelijke waarden, maar het is niet gemakkelijk. Het is niet toevallig dat de Germanen hun vrouwen verdobbelden, maar trouw begonnen te beloven ‘tot de dood ons scheidt’ nadat ze christen werden. Het is ook niet toevallig dat samen met de kerken ook de trouwbeloften steeds leger worden en steeds meer kinderen zonder de dagelijkse aanwezig­

Zending Marten Visser De Oogst april 2015

Veel relaties zijn niet stabiel in Thailand – kinderen zijn de dupe.

heid van hun vader op moeten groeien. In India waren het zen­ delingen die het idee verspreid­ den dat weduwenverbranding niet zo’n goed idee was. In China waren het zendelingen die de eerste meisjesschool oprichtten.

In Afrika nam het aantal poly­ game huwelijken af met dat het aantal kerken toenam. In LatijnsAmerika wordt de cultuur van machismo gebroken in evangeli­ sche kerken waar mannen leren er te zijn voor hun gezin. Het goede gezin en het christelijke gezin lig­ gen overal ter wereld heel dichtbij elkaar.

Het is niet toevallig dat de Germanen hun vrouwen verdobbelden Of we nu in Thailand of Neder­ land zijn, mensen houden er niet van als er tegen ze gepreekt wordt. Je kunt vertellen wat Gods

goede normen zijn voor relaties en gezin, en dat moeten we ook blijven doen. In het huidige klimaat levert dat echter vooral verachtelijk gesnuif op. Je kunt onderzoek doen naar relaties en gezinnen, en hoe dat de levens­ loop en het levensgeluk van men­ sen beïnvloedt. Dat is een belang­ rijk onderzoeksveld, en ik hoop dat christelijke onderzoekers daar bijzondere aandacht voor hebben.

Maar zelfs als je slechts feiten rapporteert, kun je, zoals Mark Regnerus merkte, meer woede oproepen dan dat je mensen aan het denken zet.

Gelukkig is er nog een andere manier om de kracht van het gezin te tonen. Dat is door het voor te leven. Een huwelijk waar kinderen met blijdschap welkom zijn, en niet: vooruit maar, we zijn 38 en de tijd dringt. Een gezin waar de vader verantwoordelijk­ heid neemt en waar de moeder zorgt (en ja hoor, op zijn tijd ook

andersom). Een gezin waar vader en moeder elkaar in voor- en tegen­spoed trouw blijven.

Voorleven is de beste manier om de kracht van het gezin te laten zien Een gezin waar duidelijke re­ gels zijn, waarvan iedereen van dichtbij ziet dat ze niet beknellend maar beschermend en bevrijdend zijn. Een gezin waar mensen van buiten vriendschap en warmte vinden. Daar protesteert niemand tegen. Dat trekt aan. Het over­ tuigt puur door te bestaan. Zo’n gezin is een zegen voor de samen­ leving.

marten visser Kerkplanter in Thailand, zie ook www.vissers.me.

31

32

De Oogst april 2015 Christenvervolging Filip Uijl

Mijn vader had gelijk Het is een mooie februaridag als ik op bezoek ga bij Hans Peters in Duitsland. De laatste sneeuw smelt weg als ik naar de ingang van een witte flat loop. Vanuit zijn flatwoning vertelt broeder Peters mij over de verschrikkelijke vervolging die heeft meegemaakt. En over Gods zorg die hij door het lijden heen ervoer.

Ik ben in de jaren dertig in Oekraïne geboren, een tijd van extreme armoede. We hadden nauwelijks te eten. Temeer omdat wij christenen waren.

Vertrouw maar op God, Hij zal je nooit beschamen Als de dag van gisteren herin­ ner ik me dat er op een nacht op de deur geklopt werd. Het waren officieren van de KGB. Ze kwamen mijn vader halen, want hij was een ‘vijand van de staat’. Toen ze mijn vader meenamen, draaide hij zich naar ons om en zei: ‘Vertrouw maar op God, Hij zal je nooit be­ schamen.’ Ik heb hem nooit meer terug gezien. We bleven alleen achter, in nog grotere armoede,

Strafkamp in de voormalige Sovjet-Unie

maar altijd zorgde God voor ons.

Hij was onze Vader.

Enkele jaren later brak de Tweede Wereldoorlog uit. De Russen wantrouwden ons vanwege onze Duitse nationaliteit. Ze dwongen ons om Oekraïne te verlaten.

De nacht dat we zouden vluchten, heb ik veel gezien. Vrouwen wer­ den verkracht, de trein die klaar­ stond om ons mee te nemen naar het oosten werd door bommen­ werpers bestookt. De mensen die al in de goederenwagons zaten, kwamen allemaal om. Wij verloren alleen maar onze weinige spul­ len. Ik hoor nog het geschreeuw.

Radeloos rende ik weg, terug naar ons dorp: dat was totaal verlaten.

Na enkele dagen kwamen er Duitse soldaten. Ook kwamen er meer mensen in het dorp terug,

onder wie al mijn broers en zus­ sen. Niet lang daarna moesten we echter met de Duitse soldaten mee. Die vluchtten voor de Russen en ook zij wantrouwden ons.

Radeloos rende ik weg, terug naar ons dorp We moesten zeshonderd kilometer lopen tot in Polen. Wij kwamen tussen beide fronten te zitten en werden door de Russen opnieuw gevangen genomen.

Verbanningsoord In die tijd ben ik heel bang geweest. Ik was toen nog niet wedergeboren. De Russen stop­ ten mij met nog veertig anderen in een veewagon. Na een trein­

Boek Matthijs Hoogenboom De Oogst april 2015

reis van zeven weken kwamen we in Dushanbe (Tadzjikistan) aan. Daar werd ik in een kamp gebracht. Het was mijn verban­ ningsoord voor 21 jaar. In dat kamp heb ik persoonlijk de Heere leren kennen. Vanaf dat moment wilde ik Hem dienen. God gaf me daar ook een vrouw.

Toen in 1966 de verbanning werd opgeheven, ben ik met mijn vrouw naar de Kaukasus verhuist.

Daar werd ik voorganger van een baptistengemeente. Het duurde niet lang of de KGB kwam op bezoek. Ze verboden mij om te preken en kinderen toe te laten tot de kerkdiensten. Omdat ik daarmee doorging, werd ik ver­ oordeeld tot twee jaar strafkamp: een zware tijd. ’s Nachts stond ik op en dan sloop ik uit de barak.

Dan ging ik lopen en bad ik tot God.

Nadat ik vrijkwam, werd ik opnieuw bedreigd door de KGB. Ze wilden niet dat ik weer ging preken, maar ik kon niet zwijgen over het Evangelie. Uiteindelijk werd ik opnieuw opgepakt en ver­ oordeeld tot drie jaar strafkamp.

Omdat ik in het kamp sprak over mijn Heiland moest ik naar een kamp voor zware misdadigers.

Daar kwam ik tussen de echte bandieten te zitten. Ik was bang en bad of God me tenminste een plek om te slapen wilde geven. De leider van de barak zei tegen mij: ‘Voor jou hebben we een plek, ga jij hier maar liggen.’ Het duurde niet lang of een groep mannen stond om me heen, zij wilden meer weten over God. Eén van hen zei: ‘Ik ben een dief, maar ik heb berouw over mijn leven en zoek naar God. Je bent hier, omdat God je hierheen gestuurd

heeft.’ Ik dankte God en dacht: ik ben hier niet voor niets.

In 1987 kwam ik vrij. Er kwam in Rusland meer openheid. Mijn kin­ deren verhuisden naar Duitsland, drie jaar later ben ik hen achterna gegaan. Nu ben ik aan het eind van mijn leven. Er is veel ge­ beurd, maar God heeft mij liefde­ vol geleid. Ik denk nog vaak aan wat mijn vader zei toen ze hem meenamen. Ik heb zelf ervaren dat hij gelijk had en nu zeg ik het vaak tegen mijn eigen kinderen: ‘Vertrouw maar op God, Hij zal je nooit beschamen.’

Filip Uijl Voorlichter bij stichting Friedens­ stimme, een stichting die evangelisten ondersteunt in de voormalige SovjetUnie, zie ook www.friedensstimme.nl.

Meten, weten en jezelf vergeten Het unieke van het christelijk geloof is dat je zeker kunt zijn van je heil. Het heeft bij mij wel even geduurd voor ik dit inzag. Ik heb veel geworsteld met vragen rond de zekerheid van het geloof.

Zowel mensen die met deze vra­ gen worstelen als mensen op wie ze juist bevreemdend overkomen, raad ik het lezen van ‘Meten, weten en jezelf vergeten’ aan.

Wie zich verbaast over broeders en zusters die hun leven lang ‘on­ bekeerd’ in de kerk zitten, doet er goed aan zich te verdiepen in de denkwereld van deze mensen.

Die denkwereld is gevormd door de reformatie. Het is opmerke­ lijk dat geloof en zekerheid voor Luther en Calvijn een onlosmake­ lijke eenheid vormden, terwijl dat voor hun ‘volgelingen’ helemaal niet zo vanzelfsprekend is. Dit, zo legt Van den Belt helder uit, heeft te maken met het verschil in wereldbeeld tussen de zes­ tiende eeuw, waarin openbaring gezaghebbend (objectief) was, en

onze tijd waarin ieder zijn eigen waarheid bepaalt (subjectief).

De vragen die christenen van nu hebben over geloofszekerheid zijn in zekere zin ‘moderne’ vragen.

Als postmoderne mensen van na de verlichting lezen wij de ge­ schriften van de reformatie door een andere bril en dat veroorzaakt verwarring.

Ik vond dit de grootste eyeope­ ner van dit prachtige pastorale boekje. Van den Belt zet veel recht in dit boekje dat is samengesteld uit lezingen. Dat laatste is merk­ baar doordat het soms een beetje zoeken is naar de samenhang en er soms overlap is tussen de hoofdstukken. Dat neemt niet weg dat er belangrijke onderwer­ pen aan de orde komen. Zoals het belang van zelfonderzoek. Naar aanleiding van dit thema merkt de auteur terecht op: ‘Dat een bepaald aspect van het geloofs­ leven in een bepaalde christelijke traditie extra aandacht heeft ge­ kregen, betekent nog niet dat het

dr. H. van den Belt Titel

Meten weten en jezelf vergeten Omvang 160 pagina’s Prijs € 14,95 Uitgever Royal Jongbloed ISBN 908 897 104 8

voor de rest van het christendom onbelangrijk is.’

Matthijs Hoogenboom

33

34

De Oogst april 2015 Boek Gertjan de Jong

Het geheim van christelijke levensvreugde Tjonge, wat kon die Martyn Lloyd-Jones de Bijbel helder uitleggen! Na het lezen van ‘Geestelijke oorzaken en genezing van geestelijke depressiviteit’ ben er opnieuw van onder de indruk.

Het boek, eigenlijk een preken­ bundel, stamt uit 1965 en groeide uit tot ‘evangelische klassieker’.

Nu is er een herziene Nederlandse vertaling. Dr. Martyn Lloyd-Jones (1899-1981) begon zijn loopbaan als arts, maar wist zich later ge­ roepen tot predikant. Het boek is zeker niet alleen relevant voor christenen die kampen met de­ pressie; de auteur werkt geeste­ lijke principes uit die voor iedere christen belangrijk zijn. Zijn moti­ vatie: ‘Als we in onze tijd ergens behoefte aan hebben, is het naar mijn mening aan een verleven­

digde Kerk, die met blijdschap haar weg gaat. Daarom acht ik het onderwerp dat in deze pre­ ken aan de orde komt, zo uiterst belangrijk.’

Een principe dat herhaaldelijk terugkomt in het boek is dat van ‘tegen jezelf praten’: ‘De grote kunst in het geestelijk leven is de wetenschap hoe je met jezelf om moet gaan. Je moet jezelf onder­ handen nemen, het woord tot jezelf richten, tegen jezelf preken, jezelf vragen stellen. Je moet aan je ziel vragen: Waarom bent u neergebogen? Is er reden voor die onrust? Je moet jezelf onderhan­ den nemen, (…) jezelf vermanen en tegen jezelf zeggen: Hoop op God!’ Het boek bevat geen opper­ vlakkige peptalks, maar diep­ gaande studies naar het geheim

Ja, ik wil een abonnement op De Oogst!

Ik neem een jaarabonnement (€ 22,50 per jaar) en kies voor welkomstgeschenk nummer: Ik geef een jaarabonnement cadeau (eenmalig € 22,50) en ontvang graag het welkomstgeschenk: Ik neem een gratis proefabonnement van drie maanden.

Ik geef iemand een gratis exemplaar van De Oogst cadeau.

Mijn gegevens: M/V

van christelijke levensvreugde, met veel praktische toepassingen.

‘Als u op zoek gaat naar het geluk, zult u het nooit krijgen. Maar als u zoekt naar de gerechtigheid, zult u ontdekken dat u gelukkig wordt, ongemerkt zal het u in de schoot worden geworpen…’ Een boek vol geestelijke rijkdom! gertjan de jong

Dr. Martyn Lloyd-Jones Titel

Oorzaken en genezing van geestelijke depressiviteit Omvang 368 pagina’s Prijs € 19,95 Uitgever De Banier, 2014 ISBN 978 90 33609985

Welkomstcadeaus bij een jaarabonnement 1. Gratis wandeling met De Wandelende Tak, www.ontmoetamsteranders.nl 2. Dat jij nog leeft! Het levensverhaal van Rooie Bram, internaatsjongen, drugsdealer en hulpverlener.

3. Eva. Het verhaal een ex-prostituee en haar nieuwe leven samen met God. 4. Tijdloze bureaukalender in de lijn van FEM! (Ark Media). Met mooie uitspraken van vrouwen, inspirerende oneliners, zegenbeden en quotes.

Naam

1

Straat Postcode

Plaats

Telefoon

2

Geb.datum

3 4

E-mail

IBAN-rekeningnummer Datum

Handtekening

Ik ontvang graag de e-mailnieuwsbrief van: Tot Heil des Volks De Wandelende Tak Scharlaken Koord De Sikkenberg Shelter Youth Hostel Ministry

Opgeven kan ook via www.deoogst.nl Deze bon kunt u gratis (zonder postzegel) opsturen naar: Waypoint Urk

Ik geef een cadeau-abonnement of een gratis exemplaar aan: M/V

Naam

Telefoon

Abonneren april 2015.indd 1

Tot Heil des Volks Antwoordnummer 9389 1000 XH AMSTERDAM Aan het einde van het abonnementsjaar wordt uw abonnement automatisch verlengd, tenzij u een maand van tevoren het abonnement opzegt. Cadeauen proefabonnementen worden niet automatisch verlengd.

Door ondertekening van dit formulier geeft u toestemming aan Stichting Tot Heil des Volks (incassant-ID NL97ZZZ405302330000) om een eenmalige of doorlopende incasso-opdracht van het abonnementsgeld naar uw bank te sturen en aan uw bank om deze afschrijving comform de opdracht van Tot Heil des Volks uit te voeren.

Straat Postcode

Waypoint Kampen

Plaats E-mail

Tot Heil des Volks incasseert in de laatste week van elke maand. Als u het niet eens bent met deze afschrijving, kunt u deze binnen 8 weken eenvoudig laten terugboeken door contact op te nemen met uw bank.

25-03-15 13:03

Tot Heil des Volks De Oogst april 2015

dank voor uw steun

tot heil des volks

Hoofdkantoor

Evangelisatie, hulpverlening en profetisch geluid O.Z. Voorburgwal 241, 1012 EZ Amsterdam 020 344 6310 020 420 2394 info@totheildesvolks.nl www.totheildesvolks.nl facebook.com/totheildesvolks twitter.com/thdvamsterdam Bereikbaar: ma.-do. 9.00-16.30 uur (behalve de lunch); vr. 9.00-12.30 uur.

De Shelter

Youth Hostel Ministry 020 422 6670 info@youthhostelministry.org www.youthhostelministry.org facebook.com/shelteryouth.hostelministry Shelters twitter.com/shelterams The Shelter City Barndesteeg 21, 1012 BV Amsterdam 020 625 3230 020 623 2282 city@shelter.nl www.shelter.nl The Shelter Jordan Bloemstraat 179, 1016 LA Amsterdam 020 624 4717 020 627 6137 jordan@shelter.nl www.shelter.nl

Scharlaken Koord

Straatwerk, preventie en hulp­verlening rond prostitutie Barndesteeg 25, 1012 BV Amsterdam 020 622 6897 020 330 2224 info@scharlakenkoord.nl www.scharlakenkoord.nl twitter.com/bewareloverboys Preventiewerk 020 626 0845 info@bewareofloverboys.nl www.preventiescharlakenkoord.nl Second Step Tweedehandskleding en accessoires Willemsstraat 39, 1015 HW Amsterdam 020 622 6897 secondstep@thdv.nl www.secondstepshop.nl

CHAP

0527 690 073 info@waypoint-urk.nl www.waypoint-urk.nl twitter.com/waypointurk Kringloop Waypoint Vliestroom 21, 8321 EG Urk 0527 239 924 kringloop@waypoint-urk.nl www.kringloopwaypoint.nl facebook.com/kringloopwaypoint

Waypoint Kampen

Verslavingszorg en preventie Boven Nieuwstraat 105-1, 8261 HC Kampen 038 331 6660 info@waypoint-kampen.nl www.waypoint-kampen.nl facebook.com/waypointkampen twitter.com/waypoint_kampen twitter.com/thecapekampen Winkel Waypoint Kampen Tweedehandskleding en accessoires Oudestraat 136, Kampen info@waypoint-kampen.nl www.waypoint-kampen.nl

De Sikkenberg

Christelijk recreatiepark Sikkenbergweg 7, 9591 TD Onstwedde 0599 661 144 info@sikkenberg.nl www.sikkenberg.nl facebook.com/sikkenberg twitter.com/sikkenberg

AHA

Dagopvang voor dak- en thuislozen O.Z. Voorburgwal 125, 1012 EP Amsterdam 020 627 4422 info@aha-dagopvang.nl www.aha-dagopvang.nl

De Bewaarschool

Buurtgericht kinderwerk O.Z. Voorburgwal 241, 1012 EZ Amsterdam 020 344 6310 info@debewaarschool.nl www.debewaarschool.nl

De Wandelende Tak

Christelijke hulpverlening bij seksverslaving Goudsbloemstraat 38, 1015 JR Amsterdam 020 420 9203 info@chap-nederland.nl www.chap-nederland.nl www.ben-ik-seksverslaafd.nl

Stadswandelingen en fietstochten in (de regio) Amsterdam O.Z. Voorburgwal 241, 1012 EZ Amsterdam 020 344 6310 info@ontmoetamsterdamanders.nl www.ontmoetamsterdamanders.nl facebook.com/ontmoetamsterdamanders twitter.com/gidsmatthijs

Different

Habakuk.nu

Christelijke hulpverlening rond ­seksuele identiteit en relaties Goudsbloemstraat 38, 1015 JR Amsterdam 020 625 6797 info@different.nl www.different.nl

Een helder christelijk geluid 020 344 6310 info@habakuk.nu www.habakuk.nu twitter.com/habakuknu

Waypoint Urk

Verslavingzorg en preventie De Noord 8, 8321 BA Urk

U vindt ons op sociale media

Onder dank ontvingen wij in februari 2015 de volgende giften: Algemeen 16.605,13 AHA 15.472,15 Different 614,04 Habakuk 5,00 CHAP 762,50 De Bewaarschool 210,00 De Oogst 192,50 De Sikkenberg 10,00 Scharlaken Koord Amsterdam 5.572,60 Scharlaken Koord Nederland 1.130,00 The Shelter City 80,00 The Shelter Jordan 25,00 Wandelende Tak 83,00 Waypoint Kampen 318,76 Waypoint Twenterand 15,00 Waypoint Urk 1.222,00 Youth Hostel Ministry 690,00

---------Totaal € 43.007,68

----------

testament en giften Testament Wilt u onze stichting testamentair gedenken?

De tenaamstelling dient te luiden: Stichting Tot Heil des Volks te Amsterdam.

De stichting bezit rechtsgeldigheid en is ingeschreven in het stichtingenregister bij de Kamer van Koophandel, dossiernummer 40530233.

Giften Stichting Tot Heil des Volks Bankrekening 104944 IBAN code: NL34INGB0000104944 De stichting beschikt over een ANBI-verklaring.

Giften en abonnementsbetalingen b ­ uiten Europa ABN-Amro te Amsterdam: 4667.85.992 t.n.v.: Stichting Tot Heil des Volks, Amsterdam IBAN code: NL38ABNA0466785992 BIC code: ABNANL2A (Beide codes vermelden)

Mochten er in deze publicatie afbeeldingen staan waaraan rechten kunnen ­worden ontleend, dan verzoeken we u contact op te nemen met de uitgever.

35

De Oogst april 2015 Boek uitgelicht

De Sikkenberg | project van Tot Heil des Volks

Kom naar de Elisabeth-middag!

U bent op van harte uitgenodigd op de Elisabeth-contactmiddag op donderdag 25 juni!

Een (hernieuwde) kennismaking met het magazine Elisabeth, een inspirerende natuurfotoworkshop met Teun Veldman en de humoristische columns van Douwe Janssen. U krijgt koffie/thee en we sluiten af met een heerlijke High Wine.

Plaats: Camping De Sikkenberg in Onstwedde Tijd: 13:30 tot 16:30 uur Kosten : â‚Ź 5,00 p.p Opgave graag voor 22 juni bij Elisabeth/Royal Jongbloed: (088) 326 3340 | www.elisabethmagazine.nl

De Sikkenberg christelijk recreatiepark Sikkenbergweg 7, Onstwedde www.sikkenberg.nl

Tot Heil des Volks | www.totheildesvolks.nl

Wegens het vertrek van twee leden zijn wij op zoek naar: Leden voor de Raad van Toezicht De Raad van Toezicht heeft als taak toezicht te houden op de Raad van Bestuur en op de algemene gang van zaken binnen de Stichting en de aanverwante stichtingen. Daarnaast heeft de Raad van Toezicht een adviserende rol. De Raad van Toezicht bestaat uit ten minste vijf en ten hoogste negen leden.

Kijk voor de functie-eisen en de volledige vacature op www.totheildesvolks.nl/vacatures

Tot Heil des Volks hulpverlening | evangelisatie profetisch geluid www.totheildesvolks.nl