DICHTBIJ
MOEDIGE MOEDERS TWENTERAND / RONALD KOOPS
Wat een moeder meemaakte met haar verslaafde zoon:
Reis door de nacht Na een zwaar huwelijk met manipulatie en mishandeling is Ineke na 26 jaar gescheiden. Nu woont ze op zichzelf, heeft ze goed contact met haar zoon van 29 jaar en is ze betrokken bij Moedige Ouders van Waypoint Twenterand. In De Oogst vertelt ze haar verhaal van eenzaamheid en de last van een kind dat verslaafd is.
‘De eerste zeven jaar van mijn huwelijk werd ik mishandeld door mijn man wanneer hij onder invloed was van alcohol. Hij had een agressieve dronk en bedreigde me regelmatig met de dood. Verder mishandelde hij me zowel lichamelijk als geestelijk, vaak in het bijzijn van mijn zoon. Een aantal keer ben ik samen met mijn zoon van huis weggelopen. Toch keerde ik elke keer weer terug uit angst dat hij me zou volgen en mij opnieuw met de dood zou bedreigen.
‘Mijn man had een agressieve dronk en bedreigde me regelmatig met de dood’ Tijdens mijn huwelijk heb ik me vaak alleen gevoeld. Met mijn moeder durfde ik niet over de situatie te praten, zij gaf namelijk alleen maar het advies om niet te scheiden: ik had immers “ja” tegen hem en ook tegen God gezegd. Ik ging de confrontatie met mijn angst voor mijn ex-man aan door bij hem te blijven. Ondertussen raakte onze zoon Jan verslaafd. Een dieptepunt was de avond dat ik door de eigenaar van een discotheek gebeld werd. Hij zei: “Er ligt hier ene Jan van zestien jaar en hij is out gegaan. Toen ik aankwam lag Jan lag op de grond. Hij had de zware GHBdrugs gebruikt. Ze hadden geen 112 gebeld. “Niet voor een junk”, werd er gezegd. Terug bij af Ik heb met Jan heel wat hulpverleningsinstanties bezocht. Uiteindelijk belandde hij bij een zorginstantie. Maar helaas, na drie dagen was Jan weer terug. Mijn ex-man
12
DE OOGST
lachte alle problemen weg en haalde Jan op van station. Ik wilde dat niet, ik wilde streng zijn en nu een keer doorzetten. Mijn ex-man vond dat hij Jan wel kon helpen om af te kicken. Toen was ik dus terug bij af. Ik heb toen m’n koffers gepakt en ben bij mijn moeder gaan wonen, ook nadat mijn ex-man diverse malen overspel had gepleegd. Vanuit het huis van mijn moeder heb ik een scheiding aangevraagd, hoe moeilijk ik dat ook vond. Maar dit kon niet langer. Maar mijn ex-man wilde niet tekenen en bedreigde me opnieuw met de dood als ik de scheiding zou doorzetten. Ik was panisch! Zeker toen hij mij een keer klem reed met zijn auto en mij continu stalkte. Jan was inmiddels compleet doorgedraaid en gebruikte vier dopjes GHB per uur, ook heeft hij gevochten met zijn vader en was in staat hem te vermoorden. Toen Jan op zichzelf ging wonen, was het hek helemaal van de dam: hij was continu onder invloed. Toen ik een keer in zijn appartement kwam, barste bij mij de bom: ik zag allemaal zwervers die laveloos op de grond en op de bank lagen. Toen ben ik met Jan in gesprek gegaan. Ik zei: “Ik veeg hier alles leeg, of jij doet dat.” Hij koos eieren voor z’n geld en een aantal dagen daarna was alles leeg en schoon. Sterker: hij had zich laten opnemen, maar er was een wachtlijst van drie maanden. Een week voor zijn opname ging het helemaal mis. Jan zat in een psychose, dacht dat “iedereen hem wilde doodmaken” én hij had een revolver in zijn broek. Terwijl mijn exman alles goedpraatte, heb ik met een kliniek gebeld om hem eerder te laten opnemen. Tevergeefs, want Jan ging op de vlucht. Ik raakte hem kwijt. En de afwijzingen stapelden zich op: bij de EHBO-post konden ze niks met
Moedige Ouders is een initiatief van Waypoint Twenterand. Waypoint is er voor jongeren die door drugs en/of alcohol in de problemen raken én hun naaste omgeving.
de verslavingsproblematiek van Jan, een ziekenhuis in Almelo wees hem ook af en bij een andere zorginstelling kregen we opnieuw te horen dat ze hem niet konden opnemen. Bij meerdere instellingen wilden ze hem niet hebben wegens het GHB-gebruik. Uiteindelijk ben ik bij een instelling uit pure wanhoop weggereden. Ze konden Jan niet terug laten gaan, hij was niet in staat om auto te rijden en had ook geen rijbewijs. Na drie maanden belde hij: “Ma ik ben er weer”. Uiteindelijk is Jan anderhalf jaar bij deze instelling gebleven. Nu gaat het goed met hem. Ik heb goed contact met hem. Hij heeft ADD en gebruikt Ritalin om te kalmeren.
‘Jezus heeft mij er echt doorheen geholpen’ Als ik achteraf terugkijk op deze heftige periode, kan ik maar één ding concluderen: Jezus heeft mij er echt doorheen geholpen. Een tekst die regelmatig terugkwam, was een tekst uit Jesaja 41:10. Daar staat: “Wees niet bang, want Ik ben bij je, vrees niet, want Ik ben je God. Ik zal je sterken, Ik zal je helpen, je steunen met mijn onoverwinnelijke rechterhand.” Daar heb ik op vertrouwd en daar zal ik op blijven vertrouwen. Ż
Moedige Ouders Moedige Ouders is een zelfhulpgroep voor naasten van verslaafden. Iedere tweede donderdag van de maand komt de groep bij elkaar om ervaringen uit te wisselen en vragen te bespreken. De avonden worden geleid door ervaringsdeskundigen: ‘We praten met elkaar over de problemen waar we tegen aanlopen. We leren van elkaars ervaringen.’ Door ruimte te geven voor vragen en problemen willen we de ouders en andere naasten van de verslaafden ondersteunen en begeleiden. ‘We leren om los te laten en toch van iemand te blijven houden.’ De leden van de groep kunnen 24/7, contact met elkaar opnemen. Waypoint Twenterand Moedige Ouders is een initiatief van Waypoint Twenterand. Waypoint is er voor jongeren die door drugs en/of alcohol in de problemen raken «n hun naaste omgeving. We geloven in de kracht van een preventieve aanpak door middel van voorlichting op scholen en in kerken en door middel van straatwerk. Daarnaast is het onze overtuiging dat de lokale gemeenschap nodig is om de verslavingsproblemen onder jongeren het hoofd te bieden. Help mee! Waypoint Twenterand heeft grote dromen. Bid met ons mee dat er nog meer deuren open zullen gaan. Ook financiële steun is zeer waardevol. Maak uw gift over op IBAN: NL76 RABO 0191 8279 24. Alvast hartelijk dank!
De namen in dit artikel zijn gefingeerd en bij de redactie bekend. DE OOGST
13