Highbbreeds - Johnston Foster & Dionisios Fragias by THE BLENDER GALLERY

Χορηγοί Επικοινωνίας Communication Sponsorship

Θερμές Ευχαριστίες / Special Thanks

Οι Τζόνστον Φόστερ & Διονύσιος Φραγκιάς επαναθεωρούν τη συγχρονικότητα μέσω των κλασικών μύθων Επιμέλεια Έκθεσης · Μεγακλής Ρογκάκος Συνεργασία μεταξύ της RARE Gallery, Νέα Υόρκη, και της Mπλέντερ Γκάλερι, Αθήνα Η έκδοση με τον τίτλο «Ο Τζόνστον Φόστερ & ο Διονύσιος Φραγκιάς επαναθεωρούν τη συγχρονικότητα μέσω των κλασικών μύθων» δημιουργήθηκε με αφορμή την ομώνυμη έκθεση που πραγματοποιήθηκε από 18 Σεπτεμβρίου έως 30 Οκτωβίου 2014 στη Μπλέντερ Γκάλερι της Γλυφάδας. Συντελεστές: Συγγραφή Κειμένων: Μεγακλής Ρογκάκος Συντονισμός Έργου: Λεώνη Γαβρία Επιμέλεια Κειμένων: Έφη Πάλλη Καλλιτεχνικός Σχεδιασμός: Alta Grafico - Γιάννα Παναγοπούλου Βιβλιοδεσία και Εκτύπωση: Alta Grafico Αντίτυπο αυτού του καταλόγου φυλάσσεται στην Εθνική Βιβλιοθήκη της Ελλάδος, www.nlg.gr. ISBN: 978-618-81151-2-5 Η με οιονδήποτε τρόπο ή/και μέσο χρήση μέρους ή όλου του περιεχομένου του παρόντος έργου επιτρέπεται βάσει των εκάστοτε σε ισχύ διατάξεων της κείμενης ελληνικής και ευρωπαϊκής νομοθεσίας περί πνευματικής ιδιοκτησίας. Απαραίτητη προϋπόθεση είναι, εφόσον ληφθεί η έγγραφη άδεια από τους δικαιούχους, η σε εμαφνής σημείο αναφορά της πηγής ως εξής: «Highbreeds | Ο Τζόνστον Φόστερ & ο Διονύσιος Φραγκιάς επαναθεωρούν τη συγχρονικότητα μέσω των κλασικών μύθων», Μπλέντερ Γκάλερι, Αθήνα, 2014. Στοιχεία Έργων: Οι διαστάσεις των έργων δίδονται πρώτα σε ίντσες και μετά σε εκατοστόμετρα – ύψος προ πλάτους προ βάθους. Εξώφυλλο: Λεπτομέρειες από Τυχερό Σκυλί του Τζόνστον Φόστερ & Μινώταυρος Μπουκέτο του Διονυσίου Φραγκιά.

Highbreeds | Johnston Foster & Dionisios Fragias re-think contemporaneity by way of classical myths Exhibition Curator · Megakles Rogakos Exhibition collaboration between RARE Gallery, New York, and The Blender Gallery, Athens The publication entitled “Highbreeds | Dionisios Fragias & Johnston Foster re-think contemporaneity by way of classical myths” materialized on the occasion of the namesake exhibition that took place from 18 September through 30 October 2014 at The Blender Gallery, Glyfada. Contributors: Author: Megakles Rogakos Project Coordination: Leonie Gavrias Copy Editing: Efi Palli Artistic Design: Alta Grafico - Yanna Panagopoulou Printing & Binding: Alta Grafico A copy of this catalogue is kept in the National Library of Greece, www.nlg.gr. ISBN: 978-618-81151-2-5 The use in any manner and/or medium of a part or the whole content of the present project is allowed under the time being in force provisions of the relevant Greek and European copyright laws. A prerequisite is, upon receiving a written authorization from the beneficiary, the prominent mention of the source as follows: “Highbreeds | Johnston Foster & Dionisios Fragias re-think contemporaneity by way of classical myths”, The Blender Gallery, Glyfada 2014.

Works’ Details: The works’ dimensions are given first in inches and then in centimeters – height before width before depth. Cover: Details from Lucky Dog by Johnston Foster & Minotaur Bouquet by Dionisios Fragias.

Λίγα λόγια για τη Μπλέντερ Γκάλερι Η Μπλέντερ Γκάλερι είναι η νέα γκαλερί σύγχρονης τέχνης που εδρεύει στην Αθήνα και έχει ως στόχο την ανάδειξη και την προώθηση της εγχώριας καλλιτεχνικής δημιουργίας τόσο στην Ελλάδα, όσο και στο εξωτερικό. Φιλοξενώντας καλλιτέχνες που εκφράζονται χρησιμοποιώντας όλων των ειδών τα μέσα και έχουν ταυτοχρόνως διαφορετικές φιλοσοφικές προσεγγίσεις αναφορικά με τα έργα τους, η Μπλέντερ Γκάλερι προσδοκά να δημιουργήσει ένα πρωτότυπο και μοναδικό μωσαϊκό τέχνης. Ο χώρος, ειδικά διαμορφωμένος στις προδιαγραφές μιας πρωτοπόρου γκαλερί, μας επιτρέπει να παρουσιάζουμε με τον πιο δυναμικό και διαδραστικό τρόπο πλήθος έργων στις ομαδικές και στις ατομικές εκθέσεις. Ως εκ τούτου, μέσα από τις εκθέσεις της η Μπλέντερ Γκάλερι προάγει τον συνεχή διάλογο τόσο μεταξύ των καλλιτεχνών και των μέσων που χρησιμοποιούν, όσο και ανάμεσα στα ίδια τα έργα και το κοινό. Ως εκ τούτου, εκπροσωπούνται διάφορες οπτικές γωνίες και αναδύονται νέες ερμηνείες του έργου του κάθε καλλιτέχνη. Όραμά μας είναι η προώθηση των νέων ταλαντούχων καλλιτεχνών όπως επίσης και η ανάδειξη των ήδη καταξιωμένων στους οποίους παρέχεται η δυνατότητα να επικοινωνήσουν τα έργα τους με πολλούς και διαφορετικούς τρόπους. Παράλληλα με τις εκθέσεις, η Μπλέντερ Γκάλερι διοργανώνει εκδηλώσεις και πάρτι, πολλά από τα οποία έχουν φιλανθρωπικό χαρακτήρα. Στη Μπλέντερ Γκάλερι καταργούμε τα όρια στην τέχνη και υποδεχόμαστε καινοτομίες. Η φιλοσοφία μας βασίζεται στην παραδοχή ότι η τέχνη βρίσκεται κρυμμένη σε όλο το φάσμα της ανθρώπινης δημιουργίας και στόχος μας είναι να την ανακαλύψουμε μαζί με το κοινό.

Few words about The Blender Gallery The Blender Gallery is a contemporary art gallery based in Athens, which aims to highlight and promote Greek artistic creation both in Greece and abroad. By hosting dynamic and promising artists who work across all types of media and who have adopted quite different artistic stances, Blender aspires to create an innovative and unique mosaic of arts. The space is designed to meet the standards of a pioneer gallery, allowing us to present numerous pieces of art in a dynamic and interactive way, in both group and solo exhibitions. Therefore, through its exhibitions Blender Gallery promotes the continuous dialogue as much between the artists and their media, as between the artwork and the public. As a result various perspectives are represented and new interpretations of each artistâ&#x20AC;&#x2122;s work are emerging. Our vision is to promote talented emerging artists, as well as acclaimed artists by enabling them to communicate their artwork in varying ways. Along with the exhibitions, Blender Gallery is hosting parties and events, many of which have a charitable character. At Blender Gallery we abolish the boundaries in art and welcome innovations. Our philosophy is based on the premise that art underlies the whole range of human creation and our aim is to discover it along with the audience.

Αναστασία Κολλάκη - Θεοφανίδη & Ιάσων Θεοφανίδης Διεύθυνση της Μπλέντερ Γκάλερι, Αθήνα Όταν, πριν από έναν ακριβώς χρόνο, κρατήσαμε το τιμόνι της Μπλέντερ Γκάλερι και ανοίξαμε πανιά για ένα μεγαλόπνοο ταξίδι στην τέχνη, ούτε που το είχαμε φανταστεί πως η αναγνώριση θα ερχόταν τόσο γρήγορα. Σε μια συγκυριακά δύσκολη από πολλές απόψεις εποχή, εμείς πραγματοποιήσαμε το όνειρό μας. Η επισφράγιση της επιτυχίας της προσπάθειας αυτής, ήρθε μέσα από συνεργασία με περισσότερους από 25 καλλιτέχνες ή, με άλλα λόγια, μέσα από την παρουσίαση επτά ομαδικών και δύο ατομικών εκθέσεων από τον Οκτώβριο του 2013 μέχρι τον Ιούλιο του 2014. Τολμήσαμε να κάνουμε τη διαφορά και καταφέραμε να συνδυάσουμε όλες τις μορφές καλλιτεχνικής έκφρασης μέσω των πολιτιστικών και κοινωνικών εκδηλώσεων που φιλοξενήσαμε κάτω από τη στέγη της Μπλέντερ Γκάλερι. Με τη στήριξη των φίλων και συνεργατών και με την επιβράβευση του φιλότεχνου και γενικού κοινού, η μικρή αλλά θαυματουργή ομάδα μας εργάστηκε σκληρά πάνω στον επόμενο στόχο: τη συνέργειεα με γκαλερί από το εξωτερικό. Η γνωριμία μας με τη RARE Gallery της Νέας Υόρκης έγινε εκείνη την κατάλληλη χρονική στιγμή και δε χρειάστηκε δεύτερη σκέψη. Μόλις είδαμε τα εκπληκτικά έργα των Φόστερ και Φραγκιά, είπαμε «Ναι, Αυτό είναι!» Έτσι, φέραμε στην Ελλάδα έργα μοναδικά αλλά και τους ίδιους τους καλλιτέχνες, και σας παρουσιάζουμε με ενθουσιασμό την έκθεση «Οι Τζόνστον Φόστερ & Διονύσιος Φραγκιάς επαναθεωρούν τη συγχρονικότητα μέσω των κλασικών μύθων» ανοίγοντας τον δρόμο για πλήθος μελλοντικών συνεργασιών με γκαλερί από όλον τον κόσμο!

Anastasia Kollakis - Theophanidis & Iason Theophanidis Direction of The Blender Gallery, Athens When, before exactly one year, we kept the helm of the Blender Gallery and set sail for an ambitious journey in art, we had not imagined that the recognition would come so quickly. In a circumstantially difficult time from many viewpoints, we materialized our vision. The hallmark of the success of this effort came through partnership with more than 25 artists or, in other words, through the presentation of seven group and two personal exhibitions from October 2013 until July 2014. We dared to make a difference and we were able to combine all forms of artistic expression through cultural and social events hosted under the roof of the Blender Gallery. With the support of friends and associates and the reward of art lovers and the general public, our small yet miraculous team worked hard over the next objective: the synergy with galleries from abroad. Our acquaintance with the RARE Gallery of New York came at the right time and need not a second thought. As soon as we saw the amazing works of Johnston Foster and Dionisios Fragias, we said “Yes, That’s it!” Thus, we brought to Greece unique works but also the artists themselves, and we present you with enthusiasm the exhibition “Highbreeds | Johnston Foster & Dionisios Fragias re-think contemporaneity by way of classical myths” paving the way for many future collaborations with galleries from across the world!

Πίτερ Σέρας Ιδρυτής & Πρόεδρος της RARE Gallery, Νέα Υόρκη Ένας κοινός φίλος με σύστησε στον Τζόνστον Φόστερ περισσότερο από μία δεκαετία πριν, ενώ ολοκλήρωνε τις μεταπτυχιακές σπουδές του στο Κολλέγιο Χάντερ. Μου έδειξε μία μικρή ομάδα από μερικώς και πλήρως τελειωμένα γλυπτά που αρχικά θεώρησα ότι ήταν στοιχεία απομειναριών που κινούσε γύρω και έξω από το χώρο του ώστε να μπορέσει να μου δείξει το έργο του. Τελικά συνειδητοποίησα ότι αυτά τα κομμάτια ήταν το έργο του, φτιαγμένα από αυτό που του άρεσε να ορίζει «ό, τι έχει καταστραφεί» - τα σκουπίδια των άλλων, απορριμένα, ριγμένα κατά μέρος, πεταγμένα έξω. Είχα εκπλαγεί – κανένας καλλιτέχνης που είχα γνώρισει δεν είχε δημιουργήσει τέτοια υποβλητικά και ειλικρινή αντικείμενα, ωστόσο από σκουπίδια. Εκείνη την εποχή δεν είχα κατανοήσει πλήρως πόσο έξοχα ο Τζόνστον δημιουργούσε το έργο του και πόσο έξυπνα το διεπότιζε με λεπτά, αλλά αιχμηρά σχόλια σχετικά με την ανθρώπινη συμπεριφορά, αλλά ήμουν γοητευμένος παρ’ όλα αυτά. Είχα έρθει σε κάτι νέο και ουσιαστικό, και ήξερα ότι με τον καιρό θα έφτανα σε μία καλύτερη κατανόηση του τί ήταν αυτό που έκανε αυτός ο ήπιος, γλυκομίλητος καλλιτέχνης από το Γουίλιαμσπουργκ της Βιρτζίνια. Αυτό που σφράγισε την εικόνα του για μένα ήταν ένα βίντεο που ο Τζόνστον δεν εξέτασε καν ως μέρος του έργου του – μία μικρή ταινία που είχε τραβήξει ένας φίλος του όταν έκανε σκέιτμπορντ. Προς το τέλος του βίντεο, ο Τζόνστον πέφτει από το σκέιτμπορντ, στραμπουλίζει τον αστράγαλό του και τον αγκαλιάζει δείχνοντας να πονά πολύ, ενώ ο φίλος του συνεχίζει να γυρίζει για τουλάχιστον 20 δευτερόλεπτα. Ο Τζόνστον γυρίζει τελικά στην κάμερα και φωνάζει στον φίλο του, «Κλείσε αυτήν την #$*&!% κάμερα και βοήθησέ με!» Ενδιαφέρον σκέφτηκα – ο τύπος έχει κότσια, και όπως σύντομα συνειδητοποίησα έτσι κάνει τη δουλειά του, με την καρδιά του. Του πρόσφερα μία έκθεση επί τόπου. Γνωρίζω τον Διονύσιο Φραγκιά σχεδόν ανάλογο χρονικό διάστημα, αλλά η αρχή της εργασιακής μας σχέσης συνέβη σχεδόν τυχαία. Όταν η RARE βρισκόταν στην περιοχή κρεαταγοράς του Μανχάταν την περίοδο 1998-2003, ο Διονύσιος είχε προσληφθεί από ένα γνωστό καλλιτέχνη σε ένα χώρο δίπλα στη γκαλερί μας. Τον έβλεπα σε ορισμένες περιπτώσεις, να κάνει ένα διάλειμμα με κάποιους από τους συναδέλφους του στο πεζοδρόμιο ακριβώς έξω από την πόρτα μας. Περιστασιακά σταματούσε να χαιρετήσει ή να επισκεφθεί κάποια από τις εκθέσεις μας. Πέρασαν μήνες προτού ο Διονύσιος να αναφέρει ακόμα ότι ο ίδιος ήταν καλλιτέχνης, και ακόμη περισσότεροι μήνες προτού με καλέσει να γνωρίσω τα έργα του. Ένα από τα πιο διακρτικά άτομα που είχα συναντήσει ποτέ. Έτσι, όταν είδα το έργο του για πρώτη φορά, η εμπειρία ήταν σχεδόν σοκαριστική. Δεν χαρακτηριζόταν από κάτι γλυκανάλατο, και σίγουρα δεν ήμουν προετοιμασμένος για έργα που φαίνονταν να σπάζουν την πορεία τους μέσα από τοίχους και πολύχρωμα γλυπτά που έμοιαζαν με μετεωρίτες που περιβάλλονται από τους δακτυλίους του Κρόνου. Το έργο του Διονυσίου έμοιαζε να δείχνει τον δρόμο προς το μέλλον, παρότι το σχόλιό του επικεντρώνεται στην τρέχουσα κατάσταση των ανθρώπινων υποθέσεων – και νομίζω ότι αυτό ήταν που είχε πάντα νόημα. Μας προειδοποιεί να συμμορφωθούμε τώρα ως προς τον τρόπο που τα έθνη και οι λαοί σχετίζονται μεταξύ τους, έτσι ώστε να μη πρέπει να υποστούμε τρομερές συνέπειες αργότερα. Αυτό στην πραγματικότητα είναι το μήνυμα τόσο του Τζόνστον όσο και του Διονυσίου - το ίδιο μήνυμα, αλλά προσεγγισμένο μέσα από τα διακριτά και διακριτικά ύφη τους, που δε μοιάζει το ένα με το άλλο. Ένας καλλιτέχνης χρησιμοποιώντας σκουπίδια και μία ωμή τεχνική, και ο άλλος χρησιμοποιώντας τα καλύτερα υλικά και μέσα. Δύο καλλιτέχνες που μας προσφέρουν καθοδήγηση μέσω πολύ διαφορετικών πρακτικών και μεθόδων, αλλά και οι δύο φθάνουν στο ίδιο τελικό σημείο.

Peter Surace Founder & President of RARE Gallery, New York A mutual friend introduced me to Johnston Foster over a decade ago while he was completing his MFA at Hunter College. He showed me a small group of partially and fully finished sculptures that I initially thought were items of debris he was moving around and out of the way so he could show me his work. I finally realized that these pieces were his work, made out of what he liked to term “what has been smashed” – the trash of others, rejected, tossed aside, thrown out. I was blown away – no artist I ever met had made such evocative and honest objects, out of junk no less. At the time I did not fully comprehend how brilliantly Johnston crafted his work and how cunningly he imbued it with subtle, yet slashing commentary on human behavior, but I was mesmerized nevertheless. I had come upon something new and meaningful, and I knew that in time I would come to a better understanding of what this mild-mannered, soft-spoken artist from Williamsburg, Virginia, was getting at. What sealed the deal for me was a video that Johnston did not even consider part of his oeuvre – a short piece a friend had shot of him skateboarding. Toward the end of the video, Johnston falls off the skateboard, twisting his ankle and grabbing it in great pain while his friend continues filming for a good 20 seconds. Johnston finally turns to the camera and shouts to his friend, “Turn off that #$*&!% camera and help me!” Interesting I thought – the guy has guts, and as I soon came to realize so does his work, in spades. I offered him a show on the spot. I have known Dionisios Fragias almost as long, but the beginning of our working relationship occurred almost by happenstance. When RARE was located in the meatpacking district of Manhattan from 1998-2003, Dionisios was employed by a well-known artist in a space next door to our gallery. I would see him on occasion, taking a break with some of his colleagues on the sidewalk just outside of our door. He would occasionally stop by to say hello or check out one of our shows. It was months before Dionisios even mentioned he was an artist, and even more months passed before he invited me to check out his work. A more self-effacing person I had never met. So, when I saw his work for the first time the experience was a bit of a shock. There was nothing mellow about it, and I certainly was not prepared for paintings that appeared to be breaking through walls and multi-hued sculptures that looked like meteorites surrounded by the rings of Saturn. Dionisios’ work seemed to point the way to the future, even though its commentary is focused on the current state of human affairs – and I think that has always been the point. He is warning us to get our act together now in terms of how nations and people relate to each other so that we do not have to suffer dire consequences later on. This in fact is the message of both Johnston and Dionisios – the same message, but approached through their distinct and distinctive styles, neither resembling the other. One artist using trash and a rough-hewn craft, the other utilizing the finest of materials and means. Two artists offering us guidance via vastly different practices and methods, but both arriving at the same endpoint.

Highbreeds | Οι Τζόνστον Φόστερ & Διονύσιος Φραγκιάς επαναθεωρούν τη συγχρονικότητα μέσω των κλασικών μύθων Του Μεγακλή Ρογκάκου, M.A., M.A. – Ιστορικού Τέχνης & Επιμελητή Εκθέσεων

Highbreeds | Johnston Foster & Dionisios Fragias re-think contemporaneity by way of classical myths By Megakles Rogakos, MA, MA – Art Historian & Exhibition Curator

Οι αρχαίοι Έλληνες που συνέθεταν μύθους σε μία προσπάθεια να εξηγήσουν τη σκοτεινή προέλευση του κόσμου και να καταρτίσουν έναν κώδικα δεοντολογικής αναφοράς για έναν αμοιβαίως κοινό πολιτισμό. Οι μύθοι εμφανίστηκαν αρχικά στην προφορική παράδοση και ακολούθως στη λογοτεχνία και τις εικαστικές τέχνες του καιρού – ζωγραφική και γλυπτική. Οι παλαιότερες γνωστές λογοτεχνικές πηγές, τα επικά ποιήματα του Ομήρου Ιλιάδα και την Οδύσσεια, επικεντρώνονται στον Τρωικό πόλεμο και τα επακόλουθά του. Δύο ποιήματα του Ησιόδου, η Θεογονία και το Έργα και Ημέραι, περιέχουν πολλές περιγραφές για τη γένεση του κόσμου, τη διαδοχή των θείων κυβερνητών, τη διαδοχή των ανθρωπίνων εποχών, την προέλευση του ανθρωπίνου δράματος και την προέλευση των θυσιαστικών πρακτικών. Oι μύθοι επιπλέον διατηρήθηκαν στους ομηρικούς ύμνους, σε αποσπάσματα του Επικού Κύκλου, στα λυρικά ποιήματα, στα έργα των τραγικών του 5ου π.Χ. αιώνα, στα γραπτά των μελετητών και των ποιητών της Ελληνιστικής Εποχής, καθώς και σε κείμενα από την εποχή της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας από συγγραφείς όπως ο Οβίδιος, ο Πλούταρχος και ο Παυσανίας.

The ancient Greeks composed myths in an attempt to explain the obscure origin of the world and devise an ethical reference code for a mutually shared culture. The myths emerged originally in the oral tradition and subsequently in literature and the visual arts of the time – painting and sculpture. The oldest known literary sources, Homer’s epic poems Iliad and Odyssey, focus on the Trojan War and its aftermath. Two poems by Hesiod, the Theogony and the Works and Days, contain accounts of the genesis of the world, the succession of divine rulers, the succession of human ages, the origin of human woes, and the origin of sacrificial practices. Myths are further preserved in the Homeric Hymns, in fragments of the Epic Cycle, in lyric poems, in the works of the tragedians of the 5th century BC, in writings of scholars and poets of the Hellenistic Age, and in texts from the time of the Roman Empire by writers such as Ovid, Plutarch and Pausanias.

Ένα από τα πιο καινοτόμα επιτεύγματα της κλασικής μυθολογίας είναι η εφεύρεση των υβριδίων – φανταστικών πλασμάτων που εύγλωττα συνδυάζουν τμήματα διαφορετικών ειδών σε ένα ενιαίο σώμα, πράγμα αδιανόητο με πραγματικούς όρους, αλλά πειστικό ως αποκύημα της φαντασίας. Έτσι έκαναν την εμφανισή τους τέτοια υβρίδια όπως οι Άρπυιες, η Γοργόνα, ο Γρύπας, ο Δράκος, ο Ερμαφρόδιτος, η Έχιδνα, ο Κένταυρος, ο Κέρβερος, η Λερναία Ύδρα, η Μέδουσα, ο Μινώταυρος, ο Πήγασος, η Σειρήνα, η Σφίγγα, ο Τυφώνας και η Χίμαιρα. Η κορύφωση των υβριδίων μπορεί να θεωρηθεί ο Δράκος που ο Αλφρέντ Ζακμάρ αριστοτεχνικά δημιούργησε γύρω στο 1860 για να προφυλλάξει δια της γη, του νερού και του αέρα, κάθε πλευρά του Συντριβανιού του Σεν Μισέλ στο Παρίσι (Εικ. 1).

One of the most innovative achievements of classical mythology is the invention of hybrids – fantastic creatures that eloquently combine parts of different species into a single body, something impossible in real terms, yet convincing as a figment of imagination. Thus came into being such hybrids as the Centaur, Cerberus, the Chimera, the Dragon, Echidna, the Griffin, the Harpies, Hermaphroditus, the Lernaean Hydra, the Medusa, the Mermaid, the Minotaur, Pegasus, the Siren, the Sphinx, and Typhon. The climax of hybrids may be considered to be Alfred Jacquemart’s Dragons masterfully created around 1860 to guard by earth, water and air either side of the Fontaine Saint-Michel in Paris (Fig. 1).

Όλα τα παραπάνω πλάσματα δεν είναι παρά εφευρέσεις της ανθρώπινης φαντασίας εκτείνοντας τα

All the aforementioned creations are but inventions of human fantasy stretching its

όρια και το φάσμα της. Παρόλο που υπάρχουν μόνο limits and spectrum. Although existing only στη σφαίρα της φαντασίας, συζητούνται και αναλύοin the realm of fantasy, they are spoken of νται ως πραγματικές προκλήσεις για τους κλασικούς and discussed as actual challenges to clasκανόνες και τις ορθολογικές συμβάσεις, το οποίο sical norms and rational conventions, which πιθανώς εξηγεί καλύτερα την ετυμολογία του όρου. probably best explain the term’s etymolΗ λέξη υβρίδιο προέρχεται από τον αρχαίο ελληνικό ogy. The word hybrid is derived from the όρο ὕβρις (βρισιά), που σημαίνει προσβολή ή οργή, ancient Greek term hubris (ὕβρις), meanμε ειδική αναφορά στη ing an insult or outrage, λαγνεία και ως εκ τούτου, with special reference to μία προσβολή στη φύση, lust, hence, an outrage ένα μικτογέννημα (Εγκυon nature, a mongrel κλοπαίδεια Μπριτάνικα). (Encyclopaedia BritanΟι άνθρωποι εφηύραν τα nica). Humans invented υβρίδια ως ένα μέσο για the hybrids as a means να προκαλέσουν με αυτά to provoke in them hithμέχρι σήμερα αθέατα άκρα erto unseen extremes of φόβου και δέους, με τελικό fear and awe, with a final στόχο να αποκαταστήσουν aim to restore order and την τάξη και να επιβεβαιώconfirm authority over σουν την αρχή σχετικά με the balance of power. την ισορροπία δυνάμεων. Regardless of their awkΑνεξαρτήτως της αδέξιας ward appearance, howεμφάνισης τους, είναι συever, they are often inχνά εμπνευσμένα από την spired by everyday life Εικ. 1 - Αλφρέντ Ζακμάρ (Γαλλία, 1824-1896). καθημερινή ζωή – τις αν– the human relations, Δράκος, Πλατεία Σεν Μισέλ, Παρίσι VI, 1860. θρώπινες σχέσεις, το ζωικό the animal kingdom, the βασίλειο, τα φυσικά φαινόnatural phenomena and Fig. 1 - Alfred Jacquemart (France, 1824-1896). μενα και τις τεχνικές προόthe technical advances Dragon, Place Saint-Michel, Paris VI, 1860. δους ή τα οράματα. Παρά or visions. Despite their τη μεταφυσική ποιότητά metaphysical quality, the τους, τα υβρίδια είναι ευάλωτα και τελικώς υποκύhybrids are vulnerable and ultimately sucπτουν στην ανθρώπινη ευφυΐα. Χρειάστηκαν αρσενιcumb to human wit. It took male demigods κοί ημίθεοι ή προικισμένοι ανθρώπινοι ήρωες, όπως or gifted human heroes like Bellerophon, ο Βελλεροφόντης, ο Ηρακλής, ο Θησέας, ο Ιάσων, ο Hercules, Jason, Odysseus, Perseus and Οδυσσέας, και ο Περσέας, για να τα δαμάσουν ή να Theseus to tame or vanquish them. τα εξοντώσουν. Με την πτώση της αρχαιότητας και την άνοδο του χριστιανικού κόσμου, ο λατινικός όρος υβρίδα (hybrida) επινοήθηκε για να εφαρμοσθεί ιδιαίτερα στη βιολογία, ως ο απόγονος δύο ζώων ή φυτών διαφορετικών φυλών, ποικιλιών, ειδών, ή γενών, ιδίως παραγόμενα δια μέσω της ανθρώπινης χειραγώγησης για ειδικά γενετικά χαρακτηριστικά (Αγγλικό Λεξικό της Οξφόρδης). Ωστόσο, η κλασική ρίζα των υβριδίων, ως σημαντικό σύνθετο της φαντασίας, αναβίωσε μάλλον ανατρεπτικά στο μοντερνισμό. Σε έναν κόσμο που προσπαθεί να απαλλαγεί από την κλασική παράδοση και να δημιουργήσει τη δική του μυθολογία, το υβρίδιο έφτασε να σημαίνει ο,τιδήποτε προέρχεται από ετερογενείς πηγές, ή να αποτελείται από στοι-

With the fall of antiquity and the rise of the Christian world, the Latin term hybrida was formed to be applied particularly in biology, as the offspring of two animals or plants of different breeds, varieties, species, or genera, especially as produced through human manipulation for specific genetic characteristics (Oxford English Dictionary). However, the hybrids’ classical root, as meaningful composite of imagination, was rather subversively revived in modernism. In a world striving to break free from the classical tradition and forge its own mythology, the hybrid turned to signify anything derived from hete13

χεία διαφόρων ή αταίριαστων ειδών. Η νέα τάση rogeneous sources, or composed of eleτης πρωτοπορίας να αντικειμενοποιήσει τα υβρίδια ments of different or incongruous kinds. The προέκυψε αξιοσημείωτα με τη συχνά εισηγμένη παavant-garde’s new tendency to reify hybrids ρομοίωση στο Άσμα 6 του 1868 του Κόμη ντε Λωmarkedly emerged with the often-quoted τρεαμόν που περιγράφει ένα νεαρό αγόρι, «όμορφο simile in Comte de Lautréamont’s 1868 Song […], όπως η τυχαία συνάντηση επάνω σε ανατομικό VI describing a young boy, “beautiful […] as τραπέζι μίας ραπτομηχανής και μίας ομπρέλας» (Λωthe chance meeting on a dissecting-table of τρεαμόν 1938:256). Αυτός ο ερωτικός στοίχος, που a sewing-machine and an umbrella” (Lauο Μαν Ρέι απεικονίζει το 1933 (Εικ. 2), χρησιμοποιήtréamont 1938:256). This erotic verse, which θηκε συχνά από τον Αντρέ Μπρετόν ως παράδειγμα Man Ray illustrated in 1933 (see fig. 2) was της σουρεαλιστικής εξάρθρωσης και είχε σημαντική often used by André Breton as a paradigm επίδραση στη μοντέρνα τέχνη, ειδικά όπως τα ‘ενιof Surrealist dislocation and had a major inσχυμένα ready-mades’ του fluence on modern art, Μαρσέλ Ντυσάν διευκρινίespecially as Marcel Duζουν. Αυτός ο μοντερνιστιchamp’s ‘ready-mades κός πειραματισμός προίκισε aided’ exemplify. This τα υβρίδια με συναρπαστική modernist experimentaνέα ζωή και εννοιολογική tion endowed hybrids διάσταση, η οποία εξακοwith exciting new life λουθεί να τροφοδοτεί την and conceptual dimenπρωτοπορία. Ο μεταμοντέρsion, which still feeds νος πολιτισμός διακηρύσσει the avant-garde. Postτον υβριδισμό μεταξύ των modern culture promulΕικ. 2 - Μαν Ρέυ (ΗΠΑ, 1890-1976). πραγματειών του αντιραgates hybridity amongst Αφιέρωμα στον Λωτρεαμόν, 1933. τσισμού, της μεταποικιακής, the discourses of antiτης ταυτότητας, της πολυracism, postcolonialism, Fig. 2 - Man Ray (USA, 1890-1976). πολιτισμικότητας και της identity, multiculturalism, Homage to Lautréamont, 1933. παγκοσμιοποίησης. Σήμερα, and globalization. Today, κάθε πτυχή της τέχνης έχει every aspect of art has υποβληθεί σε υβριδισμό, από τη μορφή και το μέσο been hybridized, from its form and medium της στο χώρο και το πεδίο της έκφρασής της (Κέλλυ to its site and mode of address (Kelly Baum Μπάουμ 2009:94). Το περιεχόμενο της τέχνης έχει 2009:94). The content of art too is likewise επίσης πάρα πολύ ριζοσπαστικοποιθεί ώστε να γίνει radicalized to become subject of inter-disαντικείμενο μεταξύ ρηματικότητας και διεπιστημονιcursivity and inter-disciplinarity (Ibid.). Arκότητας (αυτόθι). Οι ίδιοι οι καλλιτέχνες εμφανίζουν tists themselves demonstrate marked signs έντονα σημάδια της υβριδοποίησης, αναπαράγοντας of hybridization, doubling as something τον εαυτό τους ως κάτι επιπλέον της δημιουργικής extra to their creative identities (Ibid.). τους ταυτότητας (αυτόθι). Την ίδια στιγμή, τα αρχετυπικά υβρίδια έχουν χάσει το αρχικό τους νόημα. Εξακολουθούν να επιβιώνουν ως απομεινάρια ενός ισχυρού πολιτισμού που κάποτε αποτελούσε τη βάση του δυτικού πολιτισμού. Πιο χαρακτηριστικά, πρωταγωνίστησαν από την αρχή στον κινηματογράφο, ο οποίος αναπτύχθηκε στη μαζική βιομηχανία της ψυχαγωγίας του 20ου και 21ου αιώνα, και εξακολουθούν να κάνουν έκκληση σε σκηνοθέτες, ως ένας εύκολος τρόπος για να συλλάβουν τη φαντασία του ευρύτερου κοινού και να γίνουν τεράστιες εισπρακτικές επιτυχίες όπως η Σύγκρουση των Τιτάνων του 1981 του Ντέσμοντ 14

At the same time, while the archetypal hybrids have lost their original meaning. They still survive as remnants of a powerful culture that once formed the basis of Western civilization. Most characteristically, they featured from the start in the cinema, which developed into the 20th and 21st centuries’ mass entertainment industry, and they still appeal to filmmakers, as an easy way to capture the broader public’s imagination and become blockbuster hits like Desmond Davis’ Clash of the Titans of 1981 (see fig. 3), remade in

Ντέιβις (Εικ. 3), που αναπαραστάθηκε το 2010 και ακολουθήθηκε από την Οργή των Τιτάνων το 2012. Η παρουσία τους στις ταινίες μαρτυρεί την επιμονή της κινηματογραφικής βιομηχανίας, ιδίως, να επιστρέφει στους μύθους˙ και αυτό δείχνει, αφενός, τη διαρκή επίδραση της κλασικής μυθολογίας και, αφετέρου, την κρίση του σύγχρονου πολιτισμού. Χάριν των υπερφυσικών ιδιοτήτων τους, τα υβρίδια γίνονται θύματα εξαντλητικής εκμετάλλευσης σήμερα αντί να χρησιμοποιούνται εποικοδομητικά. Αυτός είναι ο λόγος που το θέμα των υβριδίων επιλέχθηκε ως αντικείμενο της παρούσας έκθεσης - για να ανακτήσουν το κύρος τους, έτσι ώστε να οικειοποιηθούν με μια πιο κατάλληλη πρόθεση.

2010 and sequeled by the Wrath of the Titans of 2012. Their presence in films testifies to the insistence of the film industry, in particular, to revisit the ancient legends; and this reveals, on the one hand, the lasting influence of classical mythology and, on the other hand, the crisis in contemporary culture. Owing to their supernatural qualities, the hybrids become victims of exhaustive exploitation today rather than be fruitfully used. This is why the theme of hybrids was chosen as subject for the present exhibition – to recuperate their status, so that they may be appropriated with a more suitable intent.

Ο κύριος τίτλος της έκθεσης The exhibition’s main title «Highbreeds» είναι ένα λογο“Highbreeds” is a pun that παίγνιο που απηχεί ομόφωνα homophonously echoes the την έννοια του προγονικού του meaning of its progenitor αγγλικού όρου (hybrids). Αυterm. This newly coined term τός ο πρόσφατα επινοημένος connects to the Duchampiόρος συνδέεται με το Ντυσανιan ethos in the work of both κό ήθος στο έργο και των δύο participating artists – Johnσυμμετεχόντων καλλιτεχνών – ston Foster (b. 1978) and Εικ. 3 - Ντέσμοντ Ντέιβις (Αγγλία, γ. 1926). του Τζόνστον Φόστερ (γ. 1978) Dionisios Fragias (b. 1971) – Σύγκρουση των Τιτάνων, 1981. Αφίσα. και του Διονυσίου Φραγκιά (γ. both tinkerers and manipula1971) – και οι δύο μάστορες tors of differing methods and Fig. 3 - Desmond Davis (England, b. 1926). και χειριστές διαφορετικών materials. Moreover, the title Clash of the Titans, 1981. Poster. μεθόδων και υλικών. Επιπλέον, hints at the refreshing new ο τίτλος παραπέμπει στον αναway in which they incorpoζωογονητικό νέο τρόπο με τον οποίο ενσωματώνουν rate mythology into their works. It may also τη μυθολογία στα έργα τους. Επίσης μπορεί εννοιconceptually suggest another meaning with ολογικά να προτείνει και ένα άλλο νόημα σε σχέση reference to their work, that their own creaμε την εργασία τους, ότι οι δικές τους δημιουργίες tions are bred from superior stock. τροφοδοτούνται από ανώτερο απόθεμα. Ο Τζόνστον Φόστερ φέρνει μία απωλεσμένη αίσθηση χειροτεχνίας στα γλυπτά του, τα οποία δημιουργούνται από απορριμμένα, αποβεβλημένα υλικά που βρίσκει σκορπισμένα σε νησίδες αυτοκινητοδρόμων, πεταγμένα σε χωματερές, και εγκαταλελειμμένα σε σοκάκια. Αποτελούν αλληγορίες για την επιβίωση, αποδεικνύοντας ειρωνικά πώς τα απαραίτητα υλικά της φύσης μπορεί να μετασχηματισθούν για να υποστηρίξουν την ανθρώπινη ύπαρξη, αλλά στη συνέχεια συχνά απερίσκεπτα οδηγούνται στον κάδο απορριμμάτων. Στην ανάσταση αυτών των υλικών και τη μετατροπή τους σε υπερβολικά και

Johnston Foster brings a long-lost sense of handcraft to his sculptures, which are created out of discarded, cast-off materials he finds strewn across highway medians, tossed into dumpsters, and abandoned in alleys. They are allegories for survival, ironically demonstrating how the essential materials of nature can be transformed to support human existence, but then are often recklessly consigned to the waste bin. In resurrecting these materials and transforming them into exaggerated and dis15

παραμορφωμένα πλάσματα, ο Φόστερ μας προειδοποιεί ότι η έλλειψη σεβασμού για το περιβάλλον μας μπορεί να οδηγήσει σε μερικές πολύ ασυνήθιστες και απρόβλεπτες συνέπειες.

torted creatures, Foster cautions us that disrespect for our environment can lead to some very unusual and unexpected consequences.

Τα πολυμεσικά έργα του Διονυσίου Φραγκιά, που είναι ελαιογραφίες επάνω σε διανοιγμένες επιφάνειες ή συναρμολογήσεις, συνδυάζουν την πολιτιστική, κοινωνική και πολιτική εικονογραφία από διάφορες φάσεις της ανθρώπινης ιστορίας ώστε να σχολιάσουν τις κυκλικές και ανταγωνιστικές τάσεις της ανθρώπινης φύσης προς τη δημιουργία και την καταστροφή, με έμφαση στον τρόπο που η σημερινή ώθηση προς τη τεχνολογική πρόοδο, ενώ είναι γεμάτη υπόσχεση και ελπίδα, μπορεί να είναι επικίνδυνη. Τα έργα του, συχνά αντιπαραβάλλουν στοιχεία από πολύ διαχωρισμένες χρονικές περιόδους για να δείξουν τον τρόπο που σε όλη την ιστορία διάφορα σύμβολα, με τα οποία οι κοινωνίες μετρούν και αντιπροσωπεύουν τα αντίστοιχα ιδανικά τους, αποκαλύπτουν τη συγκρουσιακή δυαδικότητα της φύσης της ανθρωπότητας.

Dionisios Fragias’ multimedia works, which are oil paintings on top of cut-out surfaces or assemblages, combine cultural, social, and political iconography from various phases of human history to comment upon human nature’s cyclical and competing tendencies toward creation and destruction, focusing on how today’s push toward technological advancement, while full of promise and hope, can be fraught with peril. His works often juxtapose elements from vastly separated time periods to indicate how throughout history various symbols, by which societies measure and represent their respective ideals, reveal the conflicting duality of mankind’s nature.

Τα συμμετέχουντα έργα της έκθεσης Highbreeds – ένας ανάλογος αριθμός τόσο από τον Φόστερ όσο και από τον Φραγκιά – προβλέπονται να παρουσιάσουν αφενός μία σύγχρονη εκδοχή των αρχετυπικών υβριδίων και αφετέρου πρόσφατα επινοημένα υβρίδια εμπνευσμένα από την εποχή μας. Αυτά τα έργα συνιστούν παραδείγματα των προσφάτων διεθνεών τάσεων στην παραγωγή καλών τεχνών – οικειοποίηση απορριμμένων βιομηχανικών υλικών για τον Φόστερ και υψηλής τεχνολογίας κοπή με εκτόξευση νερού σε συνδυασμό με παραδοσιακά ζωγραφισμένο ρεπορτάζ για τον Φραγκιά. Οι δύο καλλιτέχνες επαναθεωρούν τη συγχρονικότητα μέσω κλασικών μύθων που παράγουν νέα στοιχεία κωμωδίας, σάτιρας, παρωδίας και φάρσας. Έτσι, τα αρχετυπικά υβρίδια μπορούν να ξαναγεννηθούν με έναν τρόπο που μας αφορά ουσιαστικά και να επανακτήσουν επίκαιρη σημασία στην πραγματική ζωή σήμερα.

The participating works in the Highbreeds exhibition – an equal number by both Foster and Fragias – are envisaged to present on the one hand a contemporary take on archetypal hybrids and on the other hand newly devised hybrids inspired by our time. These works exemplify the latest international trends in fine art production – appropriation of discarded industrial material for Foster and state-of-the-art water-jet cutting technology combined with traditionally painted reportage for Fragias. They re-think contemporaneity by way of classical myths that yield new elements of comedy, satire, parody and farce. Thus, the archetypal hybrids may be reborn in a way that may truly concern us and regain currency in real life today.

Βιβλιογραφία: Λωτρεαμόν, Κόμης ντε. «Τα Τραγούδια του Μαλντορόρ», στα Άπαντα του Λωτρεαμόν. Παρίσι: Γκι Λεβί Μανό, 1938. Μπάουμ, Κέλλυ. «Ερωτηματολόγιο για το ‘Σύγχρονο’» στα Περιοδικά του Τυπογραφείου του MIT, Οκτώβριος 130, Φθινόπωρο 2009, σελ. 91-96.

Bibliography: Lautréamont, Comte de. “The Songs of Maldoror,” in Complete Works of Lautréamont. Paris: Guy Lévis Mano, 1938. Baum, Kelly. “Questionnaire on ‘The Contemporary’” in MIT Press Journals October 130, Fall 2009, pp. 91–96.

© 2013 Τζόνστον Φόστερ. Μικρό Πλάσμα. Γύψος, γνάθος αγελάδας, σύρμα καλωδιακής τηλεόρασης, καλώδιο επέκτασης, ορείχαλκος, βίδες, 15 x 19 x 9” (38 x 48 x 23 cm). © 2013 Johnston Foster. Little Critter. Plaster, cow jaw, television cable wire, extension cord, brass, screws, 15 x 19 x 9” (38 x 48 x 23 cm).

Το Μικρό Πλάσμα (2013) αναφέρεται στο χαρακτήρα ανθρωπόμορφου ζώου που δημιούργησε η Αμερικανίδα συγγραφέας του βιβλίου παιδιών και εικονογράφος Μέρσερ Μάγιερ. Είναι ένα παράδειγμα μίας χαλαρής και αυθόρμητης γλυπτικής, όπου η γούνα, φτιαγμένη από σύρματα και καλώδια, μεσολαβεί ώστε να συνδυάσει το σώμα της γάτας και τη προτομή που προκαλείται από μία δυσανάλογα μεγαλύτερη γνάθο.

Little Critter (2013) refers to the anthropomorphic animal character that American children’s book writer and illustrator Mercer Mayer created. It is an example of a loose and spontaneous sculpture, where fur made by cables and cords mediate to combine the body of a cat and the bust evoked by a disproportionately larger jawbone.

© 2013 Τζόνστον Φόστερ. Ενέδρα I. Καπάκια μπύρας, κασσίτερος μπισκότων, πλαστικό, πιρούνι, σύρμα καλωδίου, βίδες, 7 x 10 x 10” (18 x 25 x 25 εκ). © 2013 Johnston Foster. Ambush I. Beer caps, cookie tin, plastic, fork, cable wire, screws, 7 x 10 x 10” (18 x 25 x 25 cm).

© 2013 Τζόνστον Φόστερ. Ενέδρα II. Καπάκια μπύρας, κασσίτερος μπισκότων, πλαστικό, πιρούνι, σύρμα καλωδίου, βίδες, 8 x 9 x 11” (20 x 23 x 28 εκ). © 2013 Johnston Foster. Ambush II. Beer caps, cookie tin, plastic, fork, cable wire, screws, 8 x 9 x 11” (20 x 23 x 28 cm).

Ενέδρα I και II (2013) είναι μία σειρά από μικρά και συμπυκνωμένα γλυπτά, καθένα από τα οποία είναι ένα διαφορετικό πείραμα του Φόστερ σχετικά με το θέμα της πάλης ενός φιδιού με ένα πουλί. Ο Φόστερ γενικά ενδιαφέρεται για την απεικόνιση της σύγκρουσης μεταφορικά και κυριολεκτικά στο έργο του. Τα εν λόγω έργα απεικονίζουν τον αγώνα μέσα από τις βίαιες ενέργειες που παρουσιάζουν, αλλά τα υλικά τους εισάγουν άλλα επίπεδα πάλης, ανοχής και περισσείας, τα οποία είναι θεμελιώδη θέματα σε όλο το έργο του.

Ambush I and II (2013) are a series of small and intimate sculptures, each of which is Foster’s different experiment on the theme of a snake wrestling with a bird. Foster is generally interested in depicting conflict figuratively and literally in his work. These works depict struggle through the violent acts shown, but their materials bring in other levels of struggle, indulgence and excess, which are overarching themes in all his work.

© 2013 Τζόνστον Φόστερ. Κρανίο της Μέδουσας. Πλαστικές σωλήνες, πλαστικό, μεταλλικές υδρορροές, καουτσούκ, ξύλο, βίδες, μεταλλικός κρεμαστός βραχίονας, 30 x 36 x 21” (76 x 91 x 53 εκ). © 2013 Johnston Foster. Skull of Medusa. Plastic hoses, plastic, metal rain gutters, rubber, wood, screws, metal hanging bracket, 30 x 36 x 21” (76 x 91 x 53 cm).

Το Κρανίο της Μέδουσας (2013) αναφέρεται στη Γοργόνα, που γενικά περιγράφεται ως έχοντας το πρόσωπο μίας ειδεχθούς ανθρώπινης γυναίκας με ζωντανά δηλητηριώδη φίδια στη θέση των μαλλιών, της οποίας το φρικτό βλέμμα κατευθείαν στα μάτια της μετατρέπει τους θεατές σε πέτρα. Ο Φόστερ το δημιούργησε ως απάντηση στη διαχείριση και χειραγώγηση των διαθεσίμων υλικών.

Skull of Medusa (2013) refers to the Gorgon, which is generally described as having the face of a hideous human female with living venomous snakes in place of hair, whose horrible gaze directly into one’s eyes would turn onlookers to stone. Foster created it in response to the management and manipulation of the materials at hand.

© 2014 Τζόνστον Φόστερ. Τυχερό Σκυλί. Υπολείμματα ξύλου, κρόσσια χαλιού, καλώδιο προέκτασης, χαλί, καθαριστής πιάτου, πλαίσιο βινύλιου, γυάλινοι βόλοι, σωλήνες ελαστικών ποδηλάτου, μουσαμάδες βροχής, κλωστοϋφαντουργικά προϊόντα, ταινίες φορτίου, μάνικα πυροσβεστικής, μεταλλική αλυσίδα, μεταλλική λαβή σφουγγαρίστρας, δερμάτινη βαλίτσα, κεφαλές σφουγγαρίστρας, διάφορα εργαλεία, βίδες, σύρματα, πλαστικά, PVC, σχοινί, 33 x 48 x 48” (84 x 122 x 122 εκ).

© 2014 Johnston Foster. Lucky Dog. Scrap wood, rug fringe, extension cord, carpet, dish scrubber, vinyl siding, glass marbles, bike tire tubes, rain tarps, textiles, cargo strapping, fire hose, metal chain, metal mop handle, leather suitcase, mop heads, assorted hardware, screws, wire, plastics, PVC, rope, 33 x 48 x 48” (84 x 122 x 122 cm).

Το Τυχερό Σκυλί (2014) αναφέρεται στον Κέρβερο, πιστό φύλακα του Άδη που φύλαγε την είσοδο του κάτω κόσμου. Αποτελείται από μία αγέλη από επτά τριπλο-κέφαλα σκυλιά. αριθμοί που επενδύονται με μαγεία. Αυτά τα σκυλιά όλα μοιάζουν με καθαρόαιμα σκυλιά για αγκάλιασμα και φαίνονται σκοπίμως πιο εξημερωμένα. Αυτοί είναι οι φύλακες της κόλασης, αλλά αυτή η κόλαση, σε αντίθεση με τη συμβατικά αναμενόμενη, μπορεί να είναι πιο κοντά από ό,τι θεωρείται!

Lucky Dog (2014) refers to Cerberus, Hades’ loyal watchdog guarding the entrance of the underworld. It is composed of a pack of seven triple-headed dogs; numbers invested with magic. These dogs all resemble pure bread lap dogs and seem intentionally more domesticated. They are the guardians of hell, but that hell, unlike the one conventionally expected, may be closer than assumed!

Πάντα Χαμένος, Ποτέ Μόνος (2014) είναι η εκδοχή του Φόστερ για τον Μινώταυρο/Κένταυρο. Είναι φτιαγμένο με την τεχνική των σπασμένων και απορριμμένων επίπλων. Αυτό το υλικό προσφέρεται πολύ για παραστατικό έργο και η διαδικασία είναι της οικοδόμησης από μέσα προς τα έξω, σαν ένα παζλ. Καθότι η κατασκευή είναι λαβυρινθώδης, οδηγεί έτσι σε μία ακούσια αναφορά στο μύθο του Μινωταύρου στο Λαβύρινθο. Ο Φόστερ παραδέχτηκε ότι όταν δημιουργούσε αυτό το έργο είχε στο μυαλό του την Κατσίκα του 1950 του Πικάσο. Το έργο αναφέρεται επίσης στις σχέσεις, τον συμβιβασμό, και την ενδυνάμωση της αναπηρίας.

Always Lost, Never Alone (2014) is Foster’s take on the Minotaur/Centaur. It is made using the technique of broken and discarded furniture. Such material is very fitting for figurative work and the process is that of building from the inside out, like a puzzle. As the construction is reminiscent of mazes, it thus leads to an unintended reference to the myth of the Minotaur in the Labyrinth. Foster admitted that when making this work he had in mind Picasso’s Goat of 1950. The work is also about relationships, compromise, and disability empowerment.

© 2014 Τζόνστον Φόστερ. Έξω στο Βοσκοτόπι. Υπολείμματα ξύλου, γυάλινο πόμολο, δάπεδο βινυλίου, πλαστικές ταινίες, λιωμένες πλαστικές σακούλες για ψώνια, πλαστικά τραπεζομάντηλα, λάστιχο, σύρμα, καλώδιο τηλεόρασης, βίδες, λιωμένο πλαστικό αυτοκίνητο παιχνίδι, PVC, 25 x 86 x 40” (64 x 218 x 102 εκ). © 2014 Johnston Foster. Out to Pasture. Scrap wood, glass doorknob, vinyl flooring, plastic strapping, melted plastic shopping bags, plastic table cloths, garden hose, wire, television cable, screws, melted plastic toy car, PVC, 25 x 86 x 40” (64 x 218 x 102 cm).

Το Έξω στο Βοσκοτόπι (2014) προέκυψε από την επιθυμία του Φόστερ να συνδυάσει μυθικά πλάσματα από διαφορετικές αφετηρίες. Κατέληξε σε αυτό το γλυπτό από σχέδιο στο βιβλίο ιχνογραφίας του. Ο εξιδανικευμένος Μονόκερος που αναμιγνύεται με το φόβο και τη βία που συνδέεται με τη Μέδουσα του κέντρισε το ενδιαφέρον. Η ειρήνη και η αγάπη εξισορροπεί με τη βία και την καταστροφή.

Out to Pasture (2014) resulted from Foster’s wish to combine mythical creatures from different origins. He arrived at this sculpture from drawing in his sketchbook. The idealized Unicorn being mixed with the fear and violence associated with the Medusa intrigued him. Peace and love balances with violence and destruction.

© 2014 Τζόνστον Φόστερ. Κεφαλή Κριαριού για το Χρυσόμαλλο Δέρας. Βίδες, παπούτσια, καουτσούκ, λάστιχο, μεταλλικό σύρμα, γυάλινα πόμολα, σωλήνες ελαστικών ποδηλάτων, και πλαστικός σωλήνα, 15 x 24 x 15” (38 x 61 x 38 εκ). © 2014 Johnston Foster. Ram’s Head for the Golden Fleece. Screws, shoes, rubber, garden hose, metal wire, glass door knobs, bicycle tire tubes, and plastic tubing, 15 x 24 x 15” (38 x 61 x 38 cm).

Το Χρυσόμαλλο Δέρας (2014) αναφέρεται στον μύθο του Ιάσωνα και των Αργοναυτών, οι οποίοι εξορμούν σε μία αναζήτηση με εντολή του βασιλιά Πελία, προκειμένου ο πρώτος να ανέβει δικαιωματικά στο θρόνο της Ιωλκού στη Θεσσαλία. Η προβιά από χρυσό μαλλί του φτερωτού κριού, που κρέμεται από μία βελανιδιά που φυλάσσει ένα δράκος στην Κολχίδα, αποτελεί σύμβολο βασιλικής εξουσίας. Ο Φόστερ βλέπει το Χρυσόμαλλο Δέρας ως μία μεταφορά για ένα μακρύ εσωτερικό ταξίδι, ένας στοχασμός για τη δημιουργική προσπάθεια να ολοκληρώσει το όραμά του και να αποκαλύψει το νόημα ή τη γνώση. Η δυσωδία αυτού του δέρατος, ωστόσο, φαίνεται να είναι φύλακας κατά των φυλάκων του. Η κεφαλή κριού είναι το πρώτο μέρος ενός έργου σε εξέλιξη που θα περιλαμβάνει το δέρας, έντομα, πουλιά, φίδια και φυσικά το δένδρο.

Golden Fleece (2014) refers to the myth of Jason and the Argonauts, who set out on a quest by order of King Pelias, in order for the former to rightfully ascend on the throne of Iolcus in Thessaly. The fleece of a gold-hair winged ram, hanging from an oak tree guarded by a dragon in Colchis, is a symbol of regal authority. Foster sees the Golden Fleece as a metaphor for a long inward journey, a meditation on the creative quest to complete his vision and uncover the meaning or knowledge. The stench of this fleece, however, seems to be guardian against its guardians. The ram’s head is the first part of a work-in-progress that will include the fleece, insects, birds, snakes and of course the tree.

© 2014 Διονύσιος Φραγκιάς. Ο Θάνατος του Χείρωνα - Χάμβι. Αλουμίνιο, στρώμα περλέ πούδρας, 24 x 43 x 21” (60 x 105 x 53 εκ). Σε 3 εκδόσεις. © 2014 Dionisios Fragias. The Death of Chiron - Humvee. Aluminum, pearlescent powder coating, 24 x 43 x 21” (60 x 105 x 53 cm). Edition of 3.

Ο Θάνατος του Χείρωνα - Χάμβι (2013), φέρνει μαζί δύο πολεμικές εικόνες από διαφορετικές εποχές. Ο θνήσκων Χείρων, ευγενής κένταυρος-πολεμιστής και δάσκαλος, συγχωνεύεται με ένα στυλιζαρισμένο Χάμβι, στρατιωτικό αυτοκίνητο με κίνηση στους τέσσερις τροχούς, που έχει εκραγή και ανατραπεί. Η υπαινισσόμενη έκρηξη καθιστά τη συγχώνευση σε μία μπαρόκ μορφή. Είναι περιστριμμένο και διαστρεβλωμένο και μπορεί να φανεί εκεί η εικόνα του ετοιμοθάνατου Χείρωνα σε αρνητική μορφή. Το έργο παραπέμπει σε ένα μέλλον από ορμόνοδίαιτους και ενισχυμένους με μηχανές προηγμένους ανθρώπους.

The Death of Chiron - Humvee (2013), brings together two military icons from different eras. The dying Chiron, noble centaur-warrior and teacher, is fused with an exploded and overturned stylized Humvee, a four-wheel drive military automobile. The implied explosion renders the amalgamation into a Baroque-like form. It is twisted and distorted and the Image of the dying Chiron can be seen there in negative form. The work hints at a future of hormone-intensified and machine-enhanced advanced humans.

Η Σημαία (2013), συνδέει την ιστορική σημαία που σχεδίασε το 1775 ο αμερικανικός πολιτικός Κρίστοφερ Γκάντσντεν με ένα κίτρινο πεδίο που απεικονίζει ένα κροταλία κουλουριασμένο και έτοιμο να επιτεθεί και την ιστορική φράση «Μην μπλέκεις με εμένα», με μία πιο παλαιά πολεμική εικόνα ενός ετοιμοθάνατου Κενταύρου. Αυτή η αντιπαράθεση διερευνά τα διάφορα σύμβολα που χρησιμοποιούν οι κοινωνίες για να αντιπροσωπεύουν τα αντίστοιχα ιδανικά τους. Το έργο αντανακλά επίσης τις αναπόφευκτες θυσίες που απαιτούνται για να διατηρηθούν αυτά τα ιδανικά. Εμφυτεύει μία άψυχη οντότητα σε μία ζωντανή για να προκαλέσει τη μέγιστη δυνατή εξιδανίκευση και φιλοφρόνηση. Αυτό θα αναγκάσει τον θεατή να πάρει κάθε στοιχείο στα σοβαρά και να δει ένα υβρίδιο που είναι ταυτόχρονα έτοιμο την ίδια στιγμή να επιτεθεί και να πεθαίνει. Ο χρόνος και η ιστορία έχουν συμπιεστεί.

Flag (2013), ties together the historical flag designed in 1775 by American statesman Christopher Gadsden with a yellow field depicting a rattlesnake coiled and ready to strike, and historic words “Don’t tread on me,” with an even older militant icon of a dying Centaur. This juxtaposition explores the different symbols that societies use to represent their respective ideals. The work also reflects on the inevitable sacrifices required to uphold those ideals. It implants an inanimate entity into a living one to create maximum idealization and compliment. This will force the viewer to engage each element in earnest and see a hybrid that is at once poised to strike and dying. Time and history have been compressed.

Ο Αμνός (2013), φέρνει μαζί μία εικόνα αρχαίας προέλευσης, ένα θυσιαστικό αμνό που ψήνεται σε σούβλα, εντός των ορίων ενός υψηλής τεχνολογίας στρατιωτικού αεροσκάφους ντρόουν. μία επίκαιρη εικόνα της σημερινής περίπλοκης, συχνά αντιφατικής κοινωνίας. Οι τεχνικές που χρησιμοποιούνται για τη δημιουργία αυτού του έργου έρχονται οι ίδιες σε αντίθεση. Νέες ανθρωπολογικές θεωρίες υποδεικνύουν ότι η αξιοποίηση φωτιάς ως εργαλείο και ιδίως το μαγείρεμα του κρέατος είναι αυτό που έδωσε στους ανθρώπους τη δυνατότητα να αναπτύξουν μεγαλύτερο εγκέφαλο που τελικά τους επιτρέπει να κατασκευάσουν εξελιγμένα όπλα, όπως το πολεμικό ντρόουν. Επιπλέον, το έργο στο σύνολό του γραφικά υποδηλώνει την αιώνια αγριότητα που παρέχεται στις σύγχρονες συγκρούσεις μας. Ανεξαρτήτως από το πόσο προηγμένη γίνεται η κοινωνία μας, τα ζωώδη ένστικτα μας υποχρεώνουν να αγκαλιάσουμε τη σύγκρουση και τη βία.

Lamb (2013), brings together an image of ancient origins, a sacrificial lamb roasting on a spit, within the bounds of a high-tech military drone aircraft; a timely image of today’s intricate, often contradictory society. The techniques used to make this work are at odds themselves. New anthropological theories suggest that harnessing fire as a tool and cooking-meat in particular is what gave humans the ability to develop larger brains that would eventually allow us to build sophisticated weaponry like the military drone. Moreover, the work in its entirety is graphically suggestive of the everlasting savagery rendered in our modern conflicts. No matter how advanced our society becomes, our animal instincts compel us to embrace conflict and violence.

Ο C.E.O.ρβερος (2014), εξερευνά την ανθρώπινη φύση, τη δύναμη και την αποκλειστικότητα. Η ζωγραφική παρουσιάζει ένα στενά συνδεδεμένο, εξοργισμένο πλήθος ανθρώπων, αλλά επίσης μοιάζει με το στόμα ενός σπηλαίου. Οι φιγούρες συμβολικά φθάνουν προς τον ουρανό και την ίδια στιγμή τα αρνητικά κενά, μεταξύ των άκρων τους μοιάζουν με σταλακτίτες και σταλαγμίτες. Ένα αμάλγαμα από Κέρβερο και Διευθύνοντα Εκτελεστικό Σύμβουλο (C.E.O.) μίας υποθετικής, παντοδύναμης εταιρείας βρίσκεται επικεφαλής. Ο ίδιος, μόνος, καθορίζει ποιος περνάει μέσα ή έξω, ή, στην αμφίδρομα ρευστή σύγχρονη κοινωνία μας, προς τα πάνω ή προς τα κάτω. Ο ανθρώπινος κορμός του στέκεται όρθιος ενώ το ζωώδες κατώτερο άκρο του στέκεται σε στάση προσοχής. Το κεφάλι του περιστρέφεται αναμεταξύ δύο μουσούδων, μίας μοχθηρής και μίας αθώας, σε μία προσπάθεια να κατανοήσει την δική του αντιφατική φύση.

C.E.O.rberus (2014), explores human nature, power and exclusivity. The painting shows a tightly bound, exasperated crowd of people, but also resembles the mouth of a cave. The figures are symbolically reaching toward the sky and at the same time the negative forms between their limbs resemble stalactites and stalagmites. An amalgam of Cerberus and a Chief Executive Officer of a hypothetical, omnipotent corporation stands in charge. He, alone, determines who passes in or out, or, in our bidirectionally mobile contemporary society, up or down. His human torso stands casually as his animal lower end stands at attention. His head swivels between two snouts, a vicious and naïve one, in an attempt to understand his own contradictory nature.

Η Κούφια Ύδρα, (2014) είναι ένα αναπροσαρμόσιμο γλυπτό από σχήματα που παρουσιάζουν στυλιζαρισμένη την θρυλική Ύδρα, ένα πολυ-κέφαλο φίδι. Η κεφαλή και το σώμα της είναι κούφια αναπαριστώντας εικόνες σχεδιασμένες αρνητικά. Η φήμη ότι η Ύδρα μπορούσε να βγάλει τόσο πολλά κεφάλια που θα ήταν αδύνατο για έναν ζωγράφο να τα ζωγραφίσει σε ένα βάζο εδώ ανατρέπεται με το κούφιο περίγραμμα ενός βάζου με λουλούδια που καταλαμβάνει τη θέση της κεφαλής. Οι κεφαλές της Ύδρας με αναπαραστατικές τους αμέτρητους τρόπους με τους οποίους οι κοινωνίες μπορούν να βλάψουν τον εαυτό τους αλλά και να βοηθήσουν η μία την άλλη. Από τη μία πλευρά, η επιφάνεια του γλυπτού είναι ζωγραφισμένη με υποβλητικές εικόνες τοπίου και αφηρημένα χρωματικά σχήματα. Η ζωγραφική αλληλεπιδρά με τα σχεδιασμένα σχήματα˙ ένα τοπίο σχηματίζει μία τριήρη σε αρνητικό. Το πλοίο σε αρνητικό μοιάζει με φάντασμα. Ο δεύτερος σύνδεσμος του σώματος της Ύδρας περιέχει ένα πλήθος ανθρώπων σε αρνητικό. Είναι σαν ο κόσμος να βρίσκεται στην κοιλιά του κτήνους. Η άλλη πλευρά παραμένει κενή λευκή πλάκα σαν να προτείνει το άγνωστο μέλλον.

Hollow Hydra, (2014) is a shifting sculpture of shapes that present stylized the legendary Hydra, a multi-headed serpent. Its head and body have been hollowed out with representational images drawn out in negative. The rumor that the Hydra could grow so many heads that it would be impossible for a painter to paint them all on a vase, is hereby twisted with a vase full of flowers that hollows out her head. The Hydra’s heads represent the countless ways societies can harm themselves but also help each other. On one side, the surface of the sculpture is painted with suggestive images of landscape and abstracted color shapes. The painting interacts with the drawn out shapes; a landscape shapes a trireme in negative. The negative ship is like a ghost. The second link of the Hydra’s body holds a crowd of people in negative. It is as if the crowd is in the belly of the beast. The other side remains a blank white slate as if to suggest the unknown future.

© 2014 Διονύσιος Φραγκιάς. Μινώταυρος Μπουκέτο. Λάδι σε κομμένο αλουμίνιο, 49 x 33 x 2” (124 x 84 x 5 εκ). © 2014 Dionisios Fragias. Minotaur Bouquet. Oil on cut aluminum, 49 x 33 x 2” (124 x 84 x 5 cm). 46

Ο Μινώταυρος Μπουκέτο (2014), είναι ένα διπλό υβρίδιο - μία ροή της συνείδησης που εναλάσσεται μεταξύ φυτικού και ζωικού βασιλείου. Συνδυάζει μία απερίγραπτη διασταύρωση – τον τρομακτικό Μινώταυρο με ένα ευχάριστο μπουκέτο από άνθη. Το πρώτο είναι ενδεικτικό παράδειγμα ενέργειας και κίνησης, ενώ το άλλο αφορά σε στατική ομορφιά. Στο ζωγραφικό στοιχείο του έργου παρουσιάζεται μία φαντασματική εικόνα του κορμού ενός ανθρώπου μαζί με ένα σύγχρονο μεταλλικό οπλισμό που δένει τη σύνθεση. Το φυτό και το ζώο, η ανθρώπινη και η μεταλλική δομή συνθέτουν ένα πλάσμα που είναι εν μέρη οργανικό και μηχανικό. Προσομοιάζοντας τα κλασικά υβρίδια που συχνά γεννιούνται από ανίερη ένωση, αυτό το αμάλγαμα υπενίσσεται την απεγνωσμένη αναζήτηση του ανθρώπου για γνώση και τα ανήθικα μέτρα που λαμβάνονται μερικές φορές στο όνομα της επιστήμης.

Minotaur Bouquet (2014), is a double hybrid; a stream-of-consciousness alternating between plant and animal kingdom. It combines an unspeakable crossbreed – the terrifying Minotaur with a delightful bouquet of flowers. One typifies energy and motion while the other concerns static beauty. In the painting element of the work a ghostly image of a man’s torso can be seen along with a contemporary metal armature that binds the composition. Plant and animal, human and metal structure make all the body-parts of a creature that is part organic and part machine. Like the classical hybrids that were often born out of unholy unions, this amalgam hints of man’s desperate quest for knowledge and the unsavory steps that are sometimes taken in the name of science.

Ο Γρίφος (2014), φέρνει μαζί τη σιλουέτα μίας Σφίγγας με τη ζωγραφιά των ανθρωποειδών-ζωοειδών δημιουργών γκράφιτι. Μία σχέση αγάπης-μίσους αναπτύσσεται μεταξύ αυτών των δύο στοιχείων του έργου. Η μυθική Σφίγγα, με σώμα λιονταριού και ανθρώπινο κεφάλι, αντιπροσωπεύει την αρχή και είναι ο θεματοφύλακας των θεσμών της σύγχρονης κοινωνίας μας. Οι δημιουργοί αντιπροσωπεύουν τη σοφία του δρόμου και το θάρρος και τα δεινά των περιθωριοποιημένων να ξεπεράσουν τους ταξικούς φραγμούς ή απλά να επαναστατήσουν. Οι δημιουργικές/καταστροφικές ανθρώπινες τάσεις πρωταγωνιστούν σε αυτό το έργο, καθώς αυτά τα υβρίδια προσπαθούν να λύσουν τον γρίφο για το νόημα της ζωής. Μία βιολογική ανατροπή θέλει τους δημιουργούς να έλκονται από την ανθρώπινη/ζωώδη Σφίγγα, η οποία λειτουργεί ως σεξουαλικό κίνητρο για να δημιουργούν.

The Riddle (2014), nests together a cut-out drawing of a Sphinx with a painting of humanoid-animal graffiti writers. A love-hate relationship ensues between these two elements of the work. The mythical Sphinx, with the body of a lion and a human head, represents authority and is the guardian of the institutions of our modern society. The writers represent street-wisdom and courage and the plight of the marginalized to transcend class barriers or to just rebel. The creative/destructive human tendencies play out in this work, as these hybrids try to crack the riddle to the meaning of life. A biological spin makes the writers attracted to the human/animal Sphinx, which functions as sexual motivation for them to create.

© 2014 Διονύσιος Φραγκιάς. Μετρό - Τρένο Ναός Υπέρβαση. Λάδι σε κομμένο αλουμίνιο, 38 x 60 x 28” (97 x 152 x 71 εκ). © 2014 Dionisios Fragias. Subway - Train Temple Transcendence. Oil on cut aluminum, 38 x 60 x 28” (97 x 152 x 71 cm).

Το Μετρό - Τρένο Ναός Υπέρβαση (2014) είναι ένα σπονδυλωτό γλυπτό που ενώνει δύο κύρια στοιχεία – έναν ελληνικό ναό που είναι όχημα για την πνευματική μεταφορά, με ένα μετρό της Νέας Υόρκης που είναι όχημα για τη φυσική μεταφορά σε πιθανούς τόπους κατάπληξης. Οι περλέ γραμμές που εκρήγνυνται από τον πυρήνα του γλυπτού αναφέρονται στη βομβιστική επίθεση του Φραντσέσκο Μοροζίνι που προκάλεσε τη μερική καταστροφή του Παρθενώνα το 1687. Ωστόσο, είναι δυνατόν να ερμηνευθεί η στιγμή της έκρηξης ταυτόχρονα ως ένα εορταστικό πυροτέχνημα που εκφράζει τη γόνιμη διάδοση της σοφίας από την αρχαιότητα προς τις επόμενες γενιές.

Subway - Train Temple Transcendence (2014) is a modular sculpture fusing two main elements – a Greek temple that is a vehicle for spiritual transport, with a New York City subway train that is a vehicle for physical transport to potential places of wonder. The pearlescent lines exploding from the sculpture’s core makes reference to Francesco Morosini’s bombing that caused the partial destruction of the Parthenon in 1687. Howewer, it is possible to interpret the moment of explosion at the same time as a festive firework evocative of the fruitful dissemination of wisdom from antiquity towards posterity.

© 2014 Διονύσιος Φραγκιάς. Τριήρης Αστεροσκοπείο. Λάδι σε κομμένο αλουμίνιο, 35 x 48 x 2” (88 x 48 x 5 εκ). © 2014 Dionisios Fragias. Trireme Observatory. Oil on cut aluminum, 35 x 48 x 2” (88 x 48 x 5 cm).

Τριήρης Αστεροσκοπείο (2014), συνδέει ένα επιτοίχιο ανάγλυφο ενός αρχαίου ελληνικού πλοίο με τη ζωγραφική ενός προηγμένου αστεροσκοπείου. Όπως τα κλασικά υβρίδια συνδυάζουν οργανισμούς σε ξηρά, θάλασσα και αέρα, αυτό το αμάλγαμα προσωποποιεί μία οντότητα που πλανιέται στη θάλασσα με μία που βρίσκεται σκαρφαλωμένη στην κορυφή ενός βουνού. Τα ενοποιημένα στοιχεία του έργου υποδεικνύουν το ταξίδι και την ανακάλυψη, και δημιουργούν ένα υβρίδιο του χρόνου επιπλέον της φόρμας. Η τριήρης παίρνει το όνομά της από τρεις σειρές κουπιών που την ωθούν μέσα στην τεράστια ανεξερεύνητη θάλασσα, όταν οι άνεμοι δεν συνεργάζονται. Ομοίως, το τηλεσκόπιο εξερευνά τον ουρανό, καθώς διορθώνει τους καθρέφτες με τρεις λαμπρές ακτίνες που διαπερνούν την ατμόσφαιρα και ταξιδεύουν στους ουρανούς. Τα κουπιά και οι ακτίνες μπορεί να θεωρηθούν, όπως τα χέρια, τα πόδια ή άλλοι παράξενοι συνδυασμοί προσαρτημάτων που χαρακτηρίζουν ένα ζωντανό υβρίδιο.

Trireme Observatory (2014), pairs a wallrelief of an ancient Greek ship with a painting of a cutting-edge observatory. Like classical hybrids combine organisms of land, sea, and air, this amalgam personifies an entity that roams the sea with one that sits perched on a mountaintop. The consolidated elements of the work suggest journey and discovery, creating a hybrid of time in addition to form. A trireme gets its name from its three banks of oars that propel it through the vast uncharted seas when the winds would not cooperate. Similarly, the telescope probes the skies as it calibrates its mirrors with three brilliant beams that pierce the atmosphere and travel into the heavens. The oars and beams can be thought of as the arms, legs or other strange combination of appendages characterizing a living hybrid.

Βιογραφικό Τζόνστον Φόστερ Γεννήθηκε: 1978, Νότια Βοστώνη, Βιρτζίνια Εκπαίδευση: 2005 MFA Κολλέγιο Χάντερ, Νέα Υόρκη, NY 2003 Σχολή Ζωγραφικής & Γλυπτικής Σκάουχεγκαν 2001 BFA Πανεπιστήμιο Κοινοπολιτείας της Βιρτζίνια Προσωπικές Εκθέσεις: 2015 RARE Gallery, Νέα Υόρκη, NY 2014 Highbreeds, Μπλέντερ Γκάλερι, Αθήνα, Ελλάδα (με τον Διονύσιο Φραγκιά) (Σεπτέμβριος-Οκτώβριος) 2012 Galeria Christopher Paschall, Μπογκοτά, Κολομβία Το Φυσικό, RARE, Νέα Υόρκη, NY 2011 Επικεφαλής Stash, POVevolving Gallery, Λος Άντζελες, Καλιφόρνια Επιλεγμένα Δείγματα, Flippo Gallery, Κολλέγιο Ράντολφ-Μακόν, Άσλαντ, Βιρτζίνια Monolith Drift, Disjecta, Πόρτλαντ, Όρεγκον Ομιχλώδεις Έννοιες, Rocky Mountain College of Art + Σχεδίαση, Lakewood, Κολοράντο 2010 Centre d’Art Bastille (fka Lieu d’Images et d’Art), Γκρενόμπλ, Γαλλία Catch & Release, RARE, Νέα Υόρκη, ΝΥ 2009 Sticky Καταστάσεις, Κάρδαμο Gallery of Art του Πανεπιστημίου του Τενεσί / Chattanooga galerieXprssns, Αμβούργο, Γερμανία 2008 Johnston Foster: Altered Beast, Κέντρο Σύγχρονης Τέχνης της Βιρτζίνια, Βιρτζίνια Μπιτς, Βιρτζίνια Summertime Blues, RARE, Νέα Υόρκη, NY 2007 Lieu d’Images et d’Art (LIA), Γκρενόμπλ, Γαλλία Εποχές στην Άβυσσο, Πανεπιστημιακή Γκαλερί της Πολιτείας του Ιλινόις, Νόρμαλ, Ιλινόις 2006 Εποχές στην Άβυσσο, Emergency Arts, Νέα Υόρκη, NY Ψευδαισθήσεις του Μεγαλείου, RARE, Νέα Υόρκη, NY 2005 Απογοητευμένο Δάσος, Πανεπιστήμιο Μπρίγκαμ Γιάνγκ, Μουσείο Τέχνης, Πρόβο, Γιούτα Εορτάστε το Νέα Μεσαίωνα, Futura Gallery, Πράγα, Δημοκρατία της Τσεχίας 2004 Οι Μόνιμες Διακοπές, Project Room, PS 1 Κέντρο Σύγχρονης Τέχνης, Λονγκ Άιλαντ Σίτι, Νέα Υόρκη The Last Resort, RARE, Νέα Υόρκη, NY 2001 Πυκνωτικό Οικόπεδο, Ipanema Gallery, Ρίτσμοντ, Βιρτζίνια 2000 Πρόβλημα Καθημερινά, Αίθουσα Τέχνης Κοινοπολιτείας της Βιρτζίνια, Ρίτσμοντ, Βιρτζίνια Ομαδικές Εκθέσεις: 2015 Gallery 5 Arts, Ρίτσμοντ, VA (με τον Τζίμυ Τζόου Ρος) 2013 Μουσείο Καλών Τεχνών Μοντγκόμερυ Γη του Αύριο, Λούισβιλ, Κεντάκι 2012 Η Διπλή Βρώμικη Δωδεκάδα (& Φίλοι), Freight + Volume, Νέα Υόρκη, NY Μουσείο Καλών Τεχνών Περλ Φίντσερ, Σπρίνγκ, TX SHARK, Μουσείο Τέχνης, Fort Lauderdale, FL 2011 Κάτω από τη Θάλασσα, Kidspace στο MASS MoCA, Βόρειο Άνταμς, Μασαχουσέτη 2010 Rise of Rad, Μουσείο Τέχνης Τόρανς, Τόρανς, CA (Ιούλιος) 2009 8x12, RARE, Νέα Υόρκη, NY Cou Huo: Τα Πάντα είναι Έκτακτα. Μια Διαφορετική Θέση Κάθε Φορά, 798 Art District & SOLANA Lifestyle Shopping Center, Πεκίνο, Κίνα . (διοργάνωση από Red Box Studio Επιμέλεια Σεν Ξινπένγκ) 54

CV of Johnston Foster Born:

1978, South Boston, VA

Education: 2005 MFA Hunter College, New York, NY 2003 Skowhegan School of Painting & Sculpture 2001 BFA Virginia Commonwealth University Personal Exhibitions: 2015 RARE Gallery, New York, NY 2014 Highbreeds, The Blender Gallery, Athens, Greece (w/Dionisios Fragias) (September – October) 2012 Galeria Christopher Paschall, Bogota, Colombia The Natural, RARE, New York, New York 2011 Head Stash, POVevolving Gallery, Los Angeles, CA Selected Specimens, Flippo Gallery, Randolph-Macon College, Ashland, VA Monolith Drift, Disjecta, Portland, OR Foggy Notions, Rocky Mountain College of Art + Design, Lakewood, CO 2010 Centre d’Art Bastille (fka Lieu d’Images et d’Art), Grenoble, France Catch & Release, RARE, New York, New York 2009 Sticky Situations, Cress Gallery of Art, University of Tennessee/Chattanooga galerieXprssns, Hamburg, Germany 2008 Johnston Foster: Altered Beast, Contemporary Art Center of Virginia, Virginia Beach, VA Summertime Blues, RARE, New York, NY 2007 Lieu d’Images et d’Art (LIA), Grenoble, France Seasons in the Abyss, Illinois State University Galleries, Normal, IL 2006 Seasons in the Abyss, Emergency Arts, New York, NY Delusions of Grandeur, RARE, New York, NY 2005 Disenchanted Forest, Brigham Young University, Museum of Art, Provo, Utah Celebrate the New Dark Age, Futura Gallery, Prague, Czech Republic 2004 The Permanent Vacation, Project Room, PS 1 Contemporary Art Center, Long Island City, NY The Last Resort, RARE, New York, NY 2001 Plot Thickener, Ipanema Gallery, Richmond, VA 2000 Trouble Everyday, Virginia Commonwealth Gallery, Richmond, VA Group Exhibitions: 2015 Gallery 5 Arts, Richmond, VA (w/Jimmy Joe Roche) 2013 Montgomery Museum of Fine Arts Land of Tomorrow, Louisville, KY 2012 The Double Dirty Dozen (& Friends), Freight + Volume, New York, NY Pearl Fincher Museum of Fine Arts, Spring, TX SHARK, Museum of Art, Fort Lauderdale, FL 2011 Under the Sea, Kidspace at MASS MoCA, North Adams, MA 2010 Rise of Rad, Torrance Art Museum, Torrance, CA (July) 2009 8x12, RARE, New York, New York Cou Huo: Everything is Temporary. A Different Location Every Time, 798 Art District & SOLANA Lifestyle Shopping Center, Beijing, China (organized by Red Box Studio; curated by Chen Xinpeng) 55

2008 2007 2006 2005 2004 2003

Chariker, Foster, Holz, Mastrangelo, Wright, RHYS Gallery, Βοστώνη, MA Κέντρο Σύγχρονης Τέχνης Ρέναν (CRAC), Αλσατία, Altkirch, Γαλλία Για Ειδικό Χώρο ‘07, Μουσείο Τέχνης Άισλιπ, Ανατολικό Άισλιπ, Νέα Υόρκη Στην Αγριότητα, 101 California Street Lobby, Σαν Φρανσίσκο, CA (επιμέλεια Artsource Consulting) Πιο Άγνωστο από την Φαντασία, RARE, Νέα Υόρκη, NY (με τον Andy Cross & Ζαν-Πιερ Ρόυ) Θηριοτροφείο Σκουπιδιών, The Drake Hotel, Τορόντο, CAN Σπίτι Ζώων, Islip Μουσείο Τέχνης, East Islip, NY Μεγάλη Προσφορά, Yerba Buena Center for the Arts, San Francisco, CA Παιχνίδι Ορόφου, Brooklyn War Memorial, Μπρούκλιν, NY Οικιακές Πυρκαγιές Καίνε, Wendy Cooper Gallery, Σικάγο, IL College Art Association, Έκθεση MFA, Νέα Υόρκη, NY

Το 2015, ο Τζόνστον Φόστερ θα παρουσιάσει στη Γκαλερί 5 Arts, Ρίτσμοντ, Βιρτζίνια, και θα εορτάσει περισσότερο από μια δεκαετία με την RARE με την έκτη ατομική του έκθεση στην γκαλερί.

2008 2007 2006 2005 2004 2003

Chariker, Foster, Holz, Mastrangelo, Wright, RHYS Gallery, Boston, MA Centre Rhenan d’Art Contemporain (CRAC), Alsace, Altkirch, France Site Specifics ’07, Islip Art Museum, East Islip, NY Into the Wild, 101 California Street Lobby, San Francisco, CA (curated by Artsource Consulting) Stranger Than Fiction, RARE, New York, NY (with Andy Cross & Jean-Pierre Roy) Trash Menagerie, The Drake Hotel, Toronto, CAN Animal House, Islip Art Museum, East Islip, NY Big Deal, Yerba Buena Center for the Arts, San Francisco, CA Floor Play, Brooklyn War Memorial, Brooklyn, NY Home Fires Burning, Wendy Cooper Gallery, Chicago, IL College Art Association, MFA Show, New York, NY

In 2015, Johnston Foster will exhibit at Gallery 5 Arts, Richmond, VA, and celebrate more than a decade with RARE with his sixth solo show at the gallery.

Βιογραφικό του Διονυσίου Φραγκιά Γεννήθηκε: 1971, Κεφαλονιά, Ελλάδα Ζει κι εργάζεται στη Νέα Υόρκη Εκπαίδευση: 1999 BFA, Fashion Institute of Technology, Νέα Υόρκη, NY (σπούδασε ζωγραφική και γλυπτική) 1998 Pratt Institute, Νέα Υόρκη, NY (σπούδασε σχέδιο) 1994 Queens College του City University of New York, NY (σπούδασε ζωγραφική και γλυπτική) Προσωπικές Εκθέσεις: 2015 RARE Gallery, Νέα Υόρκη, NY 2014 Highbreeds, Μπλέντερ Γκάλερι, Αθήνα, Ελλάδα (με τον Τζόνστον Φόστερ) (Σεπτέμβριο - Οκτώβριο) 2013 Gamechanger, ή η ιστορία γίνεται τη νύχτα, RARE, Νέα Υόρκη, NY 2011 Ανείπωτες Κυκλικές Ιστορίες της Μητέρας, RARE, Νέα Υόρκη, NY 2007 Colorspace/Embedded, RARE, Νέα Υόρκη, NY 2001 Πραγματικότητα και Υπέρ-Πραγματικότητα: Ζωγραφική και Σχέδια, Space Lafayette Καλλιτεχνών, Νέα Υόρκη, NY Επιλεγμένες Ομαδικές Εκθέσεις: 2013 LOT, Λούισβιλ, Κεντάκι 2012 11η Διεθνής Μπιενάλε Τέχνης Μινιατούρας, Gornji Milanovac Μουσείο, Gornji Milanovac, Σερβία 2011 Curate New York, σε απευθείας σύνδεση έκθεση, σε επιμέλεια του Τσαντ Stayrook, Bronx Κέντρο Τεχνών River, New York, NY 2011-2012 Pergament (περιοδεύουσα έκθεση): Γενεύη, Βρυξέλλες, Σεράγεβο 2010 Ομαδική Εργασία, γκαλερί Allan Nederpelt, Νέα Υόρκη, NY 2006 Η Έκθεση Επίσκεψης Εργαστηρίου, Exit Art, Νέα Υόρκη, NY 2005 Μείζονα Νέα Υόρκη 2005, το ΜΟΜΑ PS1, Κέντρο Σύγχρονης Τέχνης, Νέα Υόρκη, NY 2000 Νέα Έργα: FIT Museum Ομαδική Έκθεση, Μουσείο στο Fashion Institute of Technology, Νέα Υόρκη, NY Έργα του Διονυσίου Φραγκιά ανήκουν σε πολλές μεγάλες συλλογές, συμπεριλαμβανομένων των παγκοσμίου φήμης συλλογών του Δάκη Ιωάννου στην Αθήνα, και Έφι Γκίλντορ στο Ντένβερ. Η τετάρτη ατομική του έκθεση στη RARE θα λάβει χώρα την άνοιξη του 2015.

CV of Dionisios Fragias Born:

1971, Kefalonia, Greece Lives and works in NYC

Education: 1999 BFA, Fashion Institute of Technology, New York, NY (studied painting and sculpture) 1998 Pratt Institute, New York, NY (studied drawing) 1994 Queens College, City University of New York, NY (studied painting and sculpture) Personal Exhibitions: 2015 RARE Gallery, New York, NY 2014 Highbreeds, The Blender Gallery, Athens, Greece (w/Johnston Foster) (September - October) 2013 Gamechanger, or History Is Made at Night, RARE, New York, NY 2011 Cyclical Tales of Mother’s Unmentionables, RARE, New York, NY 2007 Colorspace/Embedded, RARE, New York, NY 2001 Reality and Hyper-Reality: Paintings and Drawings, Lafayette Artists’ Space, New York, NY Selected Group Exhibitions: 2013 LOT, Louisville, Kentucky 2012 11th International Biennial of Miniature Art, Gornji Milanovac Museum, Gornji Milanovac, Serbia 2011 Curate New York, online exhibition, curated by Chad Stayrook, Bronx River Art Centre, New York, NY 2011-2012 Pergament (travelling exhibition): Geneva, Brussels, Sarajevo 2010 Team Work, Allan Nederpelt gallery, New York, NY 2006 The Studio Visit Exhibition, Exit Art, New York, NY 2005 Greater New York 2005, MOMA P.S.1, Contemporary Art Centre, New York, NY 2000 New Works: FIT Museum Group Show, The Museum at the Fashion Institute of Technology, New York, NY Dionisios Fragias’ work is in several major collections, including the world-renowned collections of Dakis Joannou (Athens) and Ephi Gildor (Denver). His fourth solo show at RARE will take place in the spring of 2015.

Στοιχεία της Μπλέντερ Γκάλερι Ιάσων Θεοφανίδης · Διεύθυνση iason@theblendergallery.com Αναστασία Κολλάκη - Θεοφανίδη · Διεύθυνση  anastasia@theblendergallery.com Λεώνη Γαβρία · Επιμέλεια Εκθέσεων leonie@theblendergallery.com Ηλίας Παπαδημητρίου · Διαχείριση ilias@theblendergallery.com Έφη Πάλλη · Υπεύθυνη Τύπου & Επικοινωνίας  efi@theblendergallery.com Μπλέντερ Γκάλερι Οδός Ζησιμοπούλου 4, Γλυφάδα, 16674 Αθήνα 213 0280597, info@theblendergallery.com

The Blender Gallery’s Details Iason Theophanidis · Director  iason@theblendergallery.com Anastasia Kollakis - Theophanidis · Director  anastasia@theblendergallery.com Leonie Gavrias · Curator  leonie@theblendergallery.com Ilias Papadimitriou · Manager ilias@theblendergallery.com Efi Palli · Media & Communications  efi@theblendergallery.com The Blender Gallery 4 Zisimopoulou Street, Glyfada, Athens, GR 16674, Greece +30 213 0280597, info@theblendergallery.com

www.rare-gallery.com H έκθεση Highbreeds στη Μπλέντερ Γκάλερι, 18 Σεπτέμβρη - 30 Οκτώβρη, 2014 πραγματοποιήθηκε σε συνεργασία με τη RARE Gallery, Nέα Υόρκη. The exhibition Highbreeds at The Blender Gallery, 18 September - 30 October, 2014 has been undertaken with the cooperation of RARE Gallery, New York.