Muli

Richel Ann Abarico

Sa piitan na hindi ikaw, ang mga mata ay nariyan—nakatingin, nagmamasid. Sa hinahabahang ugoy ng lungkot, muli’t muli ay nagmumuni. Bumabagabag na mga salitang nagmamalabis—latigo. Ningas-kugon na pagbabago. Sa pagkadapa ay nagawang tumayong sugatan. Sinubukang intindihin. Muli’t muli ay natauhan—nagising. Muli’t muli ay tumingin—napatanong: Nasaan na ako? Sa hinahabahabang himbing, bumagsak at nasaktan. Isang hindi inaasahang ganda: Nabuhay at muli ay lumaban. Masarap pang mabuhay. . . Muli.