3 4 a 13
Recuncho de Infantil
4
O noso edificio. Martín 5 anos
5
O noso traballo. Águeda 5 anos
6
O mundo visto dende os ollos dos nenos. Basilio 5 anos
7
Fin da viaxe. Alumnado de Infantil
8
Os nosos convidados. Rabab, Alba e Rosa 5 anos
10
As nosas saídas. Sara 5 anos
11
As nosas festas e conmemoracións. Miguel 5 anos
12
Adeus Infantil. Manuel, Basilio, Saleta, Alexando e Álex 5 anos
14 a 40
ÍNDICE
Editorial
Recuncho de Primaria
14
O pequeno duende. Alumnado de 1º EP
16
Os primitivos. Alumnado de 2º EP
17
Os exipcios. Iria 2º EP
18
Xulio César e Cleopatra. Alumnado de 2º EP
19
Profundizando na vida mariña. Alumnado de 3º e 4º EP
20
Unha de contos. Carlota 4º EP
22
As aventuras de Flopi. Mauro 4º EP
23
Lectura recomendada polo alumnado de 3º-4º EP. Aitiana 4ºEP
24
Xogade 2014-2015
25 a 27
Pasatempos. Alumnado de 2º EP
28
As liñas de Nazca. Alumnado de 5ºEP
28
O conto da Granada. Alumnado de 6ºEP
30
El topo Campeón. César Aviñoá 6ºEP
31
Os misterios do Mosteiro. Alumnado de 6ºEP
33
Actividades complentarias da aula de 6º. Alumnado de 6ºEP
34
Who iswho? Alumnado de 6ºEP
37 a 39
Applícate o conto.
40
My Superheroes. Alumnado de 5º EP
42
O patio de Secundaria. Alumnado de 1ºESO
43
Que é o MIAR?Alumnado de 4ºESO
44
Entrevista a Beatriz e Iván. Sandra 4º ESO
46
Cadáveres exquisitos. Alumnado de 4º ESO
47
Poemas. Aarón 3º ESO
48 a 52
Mitos gregos. Inés, Beatríz, Guillermo,Victoria, Natalia e Sandra
53
Andorra 2015. Alumnado de ESO
55
Je suis Charlie. Sandra 4º ESO
56 a 58
Las olimpiadas más animales. Alumnado ESO
59
Gastroliteratura. Irene 4ºESO
60
Orientación Profesional en Cea. Dpto. de Orientación
61
Padre Damián. Carlota 4º ESO
62
O Clube de Lectura. Sandra, Yoana, Irene e Inés 4º ESO
63
Entrevista a Rochi Novoa. Inés, Beatríz e Sandra 4º ESO
65
Galicia en catro tempos. Alumnado de 4º ESO
66
Coñecendo o mundo microbiano. Alumnado de 4º ESO
67
Verán de libros. Alumnado do Club de Lectura
70
A despedida dos veteranos de 4º ESO
72
Contraportada
2
EDITORIAL Un ano mais temos aquí o noso Picurí, recén saído do forno, fresquiño e recendente!! Dentro destas páxinas atoparedes unha pequena parte das mooooitas actividades que fixemos ao longo destes últimos dous anos. Neste tempo aconteceron tantas cousas... Alumnado que ven, alumnado que nos deixa (aínda que sempre ficará nos nosos corazóns). Cambios lexislativos; novos proxectos, como a aplicación “APPLÍCATE O CONTO” ou a actividade de fomento da lectura e a expresión oral no “CONTO CONTIGO”; a colaboración co PROXECTO MIAR; contemplamos as estrelas, a conxunción de Xúpiter e Venus, á espera da aparición do triángulo do verán. Competimos e… gañamos!! Dentro do proxecto de Deporte Escolar, XOGADE. Coñecemos poetas, artesáns, avós e avoas. Iniciámonos no mundo dos monicreques de xeito totalmente artesanal e exclusivo (dende o momento en que fomos nós mesmos os que construímos os monicreques, o teatriño e elaboramos o guión…) e este ano exportamos a idea a outros centros educativos e comezamos a nosa primeira xira mundial, con parada en Amoeiro. Tamén fixemos festivais, festas e mesmo o primeiro SERÁN DO COLE DE CEA!! Todas estas actividades e moitas outras podédelas seguir na web do centro e nas redes sociais que temos : Facebook e Twitter. Coa axuda de todos vós, membros da Comunidade Educativa do noso Centro, continuaremos nesta apaixonante singradura, sen perder de vista a estrela que nos guía: “APRENDENDO PARA UN MUNDO MELLOR” Até dentro doutros dous anos.
3
4
O Picurí 10
5
6
O Picurí 10 FIN DA VIAXE: O PROXECTO REMATA Fomos visitar en Arteixo a Voz de Galicia onde vimos os ordenadores onde traballaban os xornalistas que estaban todos en silencio. No taller vimos a rotativa que era a máquina que facía os xornais e levaba moito papel. Usan catro tintas: amarela, vermella azul e negra. Despois ían cunhas pinzas polo aire. Tamén vimos unhas bobinas xigantes de papel reciclado. Despois fomos visitar a redacción onde escribían as noticias traballando ata as doce da noite. Vimos tamén un plató de televisión onde había moitas cámaras e luces. Vimos o museo onde había as fotos, xornais e máquinas antigas. Fixemos unhas fotos diante do letreiro do avó que fundou o periódico. Cando saímos fomos comer e alí había moitos columpios. Comemos bocadillos de chourizo, salchichón e queixo e de sobremesa galletas e peras. Estaba un día moi soleado así que puxemos as gorras na cabeza.
Ao rematar o xantar visitamos o aeroporto de Alvedro. Había dous avións: unha avioneta e un helicóptero. Un estaba queimado e chamounos moito a atención. O avión antes de despegar foi dar a volta e comezou correr moito. Logo saiu voando. Saudamos ao piloto. No porto había un barquiño de paseo. Veu un policía e avisounos que tiñamos que subir rápido ao autobús, porque se non multábanos. Vimos un transatlántico botando fume pola cheminea. Cando saiu do porto nós tamén saiamos do autobús. Tamén vimos a torrer de control do porto e un barco veleiro que o estaban a arranxar. Tiña a coroa do rei Felipe e ían botalo á auga. Tamén vimos moitos veleiros. Todos os barcos levaban a bandeira coa coroa. Cando marchamos do porto fomos merendar ao carón da torre de Hércules. Á volta algúns viñemos durmindo no autobús. Tamén recordamos as paradas que fixemos polo camiño para poder facer pis. Tamén usamos os baños do autobús. Pasámolo xenial !!!! Unha nova redactada polo alumnado de Infantil
7
8
O Picurí 10
OS NOSOS CONVIDADOS
9
10
O Picurí 10
11
12
O Picurí 10
Rosa, Águeda, Saleta, Miguel, Martín, Manuel, Basilio, Alba, Rabab, Alexandro, Sara e Álex.
13
14
O Picurí 10
15
Alumnado de 1º Primaria
Era unha vez un home que era o rei dunha tribo primitiva. Un día, á súa muller deulle un ataque ao corazón e ao rei deulle tamén un ataque de tristura. nada.
Pero logo se recuperou e a raíña non lle pasara E resulta que... Vós pensades que vai ter un fillo, polo debuxo. Pero vai ter xemelgos!!! Alumnado de 2º Primaria
16
O Picurí 10
17
Un día César visitou Exipto. Alí coñeceu a Cleopatra e tiveron un fillo.
Despois, Xulio César morreu e Cleopatra colleu unha serpente e deixou que a envelenara e morreu.
18
O Picurí 10
O alumando de 3º e 4º de Primaria realizamos una excursión a O Grove.
Visitamos o Acuario e o Museo de Salazón de O Grove. No Acuario observamos distintas especies de animais que viven en auga salgada e auga doce. Ah!! Ata tocamos una estrela de mar.
Finalmente, fomos de viaxe en catamarán pola Ría de Arousa. Atracamos a carón dunha batea onde nos ensinaron como cultivan ostras, vieras e mexilóns.
O guía do Museo de Salazón amosounos as distintas artes para a pesca e conservación da sardiña en salgadura.
Ah!! E agasalláronnos con mexilóns cociñados ao vapor. Que saborosos!!
19
20
O Picurí 10
Carlota 4º Primaria 21
Era unha tarde soleada de primavera do mes de maio, Flopi e os seus amigos estaban a xogar no parque. A Eladiño lle gustaba moito xogar ao fútbol, ata xogaba nun equipo! O seu equipo chamábase “Os Pengüís”, el era o mellor. O seu amigo era Pingüi. Era moi amable e graciosa., ademais, era a súa mellor amiga. Flopi nunca estaba quedo, era un fedello. A casa de Flopi era moi grande. Era a envexa de todos os pingüíns! Estaba feita cos mellores bloques de xeo do Polo Norte. Os seus país eran moi anciáns. El estaba moi contento porque sacaba moi boas notas en “Heladicolexio”. Os seus país sempre lle agasallaban polas súas boas notas con “frigochuches” e xoguetes. Eladiño non sacaba boas notas porque pasaba todo o día xogando ao fútbol, en cambio, Pingüi sacaba tan boas notas como Flopi, pero a ela , non lle agasallaban con “frigochuches” nin xoguetes,
lle
daban
libros.
Encantáballe
ler,
ao
rematar
o
“Heladicolexio” sempre ía ao parque a columpiarse nos columpios, pero a Flopi lle gustaba mais o tobogán e a Eladiño tirar o balón ao caldeiro.
Mauro 4º Primaria 22
O Picurí 10
23
Aitiana 4º Primaria
NESTE CURSO PARTICIPAMOS EN VARIAS SAÍDAS NO PROGRAMA DE XOGADE, OBTENDO BOS RESULTADOS EN XOGANDO CO ATLETISMO. Noraboa a todos os alumnos e alumnas que participaron en todas as categorías.
Xogando co atletismo. Carballiño
Balonmán. Carballiño
24
O Picurí 10
ENCRUCILLADO
25
26
O Picurí 10
Alumnado de 2º Primaria
SOLUCIÓNS DO ENCRUCILLADO
27
Algunha vez escoitastes falar das liñas de Nazca? As Liñas de Nazca son antiguos xeoglifos que se atopan nas Pampas de Jumana, no deserto de Nazca, entre as poblacións de Nazca e Palpa (Perú). Foron trazadas pola cultura Nazca entre os años 550 e 650 d. C. Están compostas por varios centos de figuras que abarcan dende deseños sinxelos como liñas, ata complexas figuras zoomorfas, fitomorfas e xeométricas que aparecen trazadas sobre a superficie terrestre ( arañas, baleas, aves, monos...). Foron descubertas polo arqueólogo peruano Toribio Mejia Xesspes no ano 1939. O investigador americano Paul Kosok chegou a conclusión de que eran precisos coñecementos matemáticos para interpretalas. En 1943 contactou coa matemática alemana Maria Reiche para continuar a súa investigación. Permaneceu toda a súa vida dedicada a elo. Substituiu o seu labor Phyllips Pitluga, astrónoma americana. Algúns investigadores decían que só se trataba de camiños..., para outros os debuxos decían que eran un xigantesco calendario. A ciencia nunca chegou a dar un significado cierto sobre las Liñas de Nazca. Alumnado de 5º Primaria
28
O Picurí 10
Xoán, un neno que ía camiñando pola rúa, atopou unha granada tirada no chan. Ao chegar á casa abriuna e dun dos seus grans saíu un xenio, que lle dixo que lle concedería un único desexo. O neno, emocionado, pediu ser rei. (Non sabía gobernar... non era bo coa xente... mandaba pagar moitos impostos... en inverno nas súas casas non había calefacción nin auga quente, e en todos os campos de cultivo mandou construír campos de golf!). A xente, cansa, reuniuse, e pensaron en realizar unha votación na que se elixiría un novo gobernante. Este tiña que ser distinto ao anterior e ter máis experiencia. Pensaron nun ancián do pobo pero este non quixo. O rei, que soubo da reunión, mando chamar ao xenio da granada. Cando este estivo na súa presenza o rei suplicoulle que lle concedese un último desexo: ser un bo gobernante. E así foi. Pasados uns anos o xenio ao ver que toda a xente estaba contenta co modo de gobernar do rei, regaloulle unha cidade con: xardíns, fontes, ríos... O rei en agradecemento chamoulle á cidade Granada, e na praza principal mando plantar un granado que dá unhas granadas vermellas e suculentas. Alumnado de 6º Primaria
29
-¡Hola! Me llaman "el topo deportista", porque me encanta hacer deporte. El que más me gusta es saltar a la comba; aunque también practico pesas, para estar fuerte y... ¿Sabéis por qué quiero estar fuerte? Pues muy sencillo: porque yo me alimento de la comida de los humanos. Tengo mis túneles subterráneos, pero... tengo que hacerle frente a los humanos. ¡Así es la vida! En el mundo de los topos se celebra todo tipo de cosas que hacen los humanos. Pero a Topo Deportista solo le importaba una cosa: ir a los Juegos Olímpicos y quedar en el pódium. Se presentó sólo a la prueba de saltar a la comba. La prueba consistía en dar diez saltos en el menor tiempo posible. Lo hizo y le salió bastante bien. Llegó la hora de los resultados... ¡¡Quedó primero!! ¡Que alegría se llevó! Y con su trofeo y su medalla de oro, se fue para casa muy contento. César Aviñoá 6º Primaria
30
O Picurí 10
Contan os máis vellos do lugar que no mosteiro de Oseira
séguese
oíndo
o
arrastrar de cadeas e a música dun órgano nas noites de lúa chea. Un bo día, un home vestido con mala roupa, cun sombreiro de palla e cun caxato con cabaza, petou nas portas do mosteiro de Oseira e abriulle un frade: -Boas noites. Que o trae a vostede por aquí a estas horas? -preguntou o frade. -Son Xoán, un peregrino a camiño de Santiago e busco un lugar onde acubillarme esta noite de lúa chea. O frade acolleuno con agarimo. Ofrecéronlle a cea e mostráronlle o seu cuarto. Á mañá seguinte, un gran barullo no pobo espertou aos frades do mosteiro, que preguntaron preocupados o que pasaba. A xente do pobo escoitara berros pola noite. Dicían ter visto un espírito en forma de diabro. Cando todos estaban tranquilos, déronse conta de que faltaba un home da vila. De súpeto apareceu Xoán, acabado de erguer:
31
-Que vos pasa? Non tendes ganas de durmir? Eu durmín toda a noite como un leirón. Buscaron e buscaron, pero non o atoparon. Ao día seguinte, un cazador da vila atopou o desaparecido. Era Manolo, o enterrador e estaba morto! Durante oito noites sucesivas repetiuse o mesmo acontecemento. O abade, xa farto, decidiu vixiar as portas do mosteiro. Unha boa noite algo saíu polas portas. O abade seguiuno. Non parecía un ser deste mundo. Era un diabro que berraba e botaba lume polos ollos. Con moito valor, o abade enfrontouse a el cunha cruz e unha biblia. O ser transformouse en Xoán, o peregrino. O abade xa avisara as autoridades, que apareceron no monte. Arrestárono, xulgárono e condenárono a vivir encadeado nunha cela do mosteiro. Dende entón, ás noites de lúa chea, o espírito de Xoán arrastra as súas cadeas e toca unha música terrorífica co órgano da igrexa.. Alumnado de 6º Primaria
32
O Picurí 10
Na "Hora de ler", no 1º trimestre, limos "Don Quijote" (debuxo de Gabriel). En outubro, aproveitando os froitos do outono, buscamos información da granada e fixemos un conto sobre ela. No curso 2013-14 (5º curso), todos os luns había que traer unha redacción feita sobre un debuxo. Ao longo de todo este curso, os mércores, expoñemos un traballo sobre un tema escollido por nós. Os temas son e foron moi diversos. Así: César Aviñoá falounos da ponte romana de Ourense; César de Bautista, de Asturias; Clara, da catedral de Ourense; Gabriel, de Abu Simbel; Sara, do Taj Mahal; Alicia, das minas do Río Tinto; José Manuel, da muralla de Lugo; Rocío, da torre de Belém; Belén, dos celtas en Galicia e Xiana, das Sete Marabillas do Mundo Antigo.
Alumnado de 6º Primaria
33
Read these texts and try to find out who is who.
Hi! How are you? I´m a 6th grade pupil. My birthday is on 25th september. I´ve got brown eyes and brown and long straight hair. I´m 1 metre and 47 centimetres high. I live in Chao Real. I like watching TV and playing the piano. My favourite TV programme is comedy series. My favourite book is “La Lección de August”. Do you know who I am? 1
Hello everybody! How are you? I'm a 6th grade pupil. My birthday is on 14th may. I'm 11 years old. I've got brown eyes and straight and black hair. I'm short. I'm 1 metre and 51 centimetres high. I live in Toubes. I like animals, playing basketball and computers. My favourite subject is Maths. In my free time I watch TV and play computer games. My favourite TV programmes are comedy series. Do you know who I am?
4
Hi people! I´m a 6th grade pupil. I live in Torguedo. I like music. I´m tall. In my free time I play the tambourine and the drums. My birthday is on 6th December . I go to the school of music in O Carballiño. I like rollerskating. I love cinema, my favourite film is “El mundo según Barney”.
2 Hello guys, here is my text.Try to discover me! I´m a 6th grade pupil. My birthday is on 17th February. I´ve got brown eyes, black hair and I am thin. In my free time I practice football in C.D. Cea with other boys and girls. My favourite book is “Sinsajo”. I like blue and green colours, but my favourite colour is red. I like films, but I don´t watch many, my favourite film is “Shooter”. Bye, see you soon!
3
Hi everybody, how are you ? I´m a 6th grade pupil. My birthday is on 6th december. I´ve got brown hair and brown eyes. I live in Casasnovas. I´m 1 metre and 51 centimetres high. My favourite book is “Diario de Niki”. In my free time I watch TV and listen to music. My parents work in a bakery. Try to g u e s s who I am.
5
6th PRIMARY 34
6th PRIMARY
O Picurí 10
35
Read these texts and try to find out who is who. Hi everybody,welcome to my text. I´m a 6th grade pupil. I´m tall, I´m 1 metre and 62 centimetres high. I´ve got red hair. My birthday is on 22nd february. I like playing computer games and watching videos. I love drawing. I´m my free time I like riding a bike and playing football. My favourite film is “Fast and Furious 7”.I live in Carballiño. My favourite colour is fluorescent green. I´m 12 years old. My favourite book is “Sherlock Holmes y los irregulars de Baker Street”.Do you know who I am?
6
Hi,people! What´s up? I´m a 6th grade pupil. My birthday is on 11 january. I´ve got brown hair and brown eyes. I´m thin. I´m 1 metre and 54 centimetres high. I live in Cea. I love playing football. My favourite book is “Diario de Greg”, and my favourite film is “Los Pingüinos del Señor Popper”. In my free time I play football in C.D.Cea. Now, do you know who I am?
Hello guys! How are you? I'm a 6th grade pupil. My birthday is on 11 may. I live in Ricobelo. I've got brown eyes and blond, short hair . I like playing football. I'm 1 metre 51cent. high. My favourite book is ``El Diario de Greg ``. In my free time I like watching TV. Try to guess who I am.
8
7 Hi everyone! I´m a 6th grade pupil.My birthday is on 26 september. I live in Cea. I´ve got brown hair and brown eyes. I like playing basketball. I´m 1 metre and 63 centimetres high. My favourite book is "El Corredor del Laberinto" and my favourite film is "Amanecer Rojo." In my free time I play the accordion and the tambourine. Now, do you who I am?
Hi,guys! I'm a 6th grade pupil. My birthday is on 29th october. I've got brown eyes and brown hair. I'm 1 metre and 52 centimetres high.I live in Silvaboa. My favourite book is ''Diario de una Friki'' and my favourite film is ''Viaje al Centro de la Tierra''. In my free time I go to ''Music and Movement'“. Do you know who I am?
10
9 6th PRIMARY
Find the rigtht answers on the following pages 36
O PicurĂ 10
Do you remember the "ApplĂcate o Conto" characters? Colour them following the numbers.
37
Do you remember the "ApplĂcate o Conto" characters? Colour them following the numbers.
38
O PicurĂ 10
Do you remember the "ApplĂcate o Conto" characters? Colour them following the numbers.
39
40 WHO IS WHO? SOLUTIONS 1-Belén. 2-Alicia. 3-César A. 4-César B. 5-Clara. 6-Gabriel. 7-Sara. 8-Jose Manuel. 9-Xiana. 10-Rocío
Alumnado de 5º Primaria
O Picurí 10
Alumnado de 5º Primaria
41
O PATIO DE SECUNDARIA Durante estes dous últimos cursos o patio de secundaria sufriu unha lenta transformación. Todo empezou cando o xefe de estudos “suxeriu” a certos alumnos que pintaran as columnas do patio, e mentras facían unha boa acción reflexionaban sobre outras “non tan boas” que fixeran.
E vendo o ben que quedaron, o tema foise animando. ¿E se pintamos os muros? Poden facelo os alumnos de plástica de 1º, dixo Maite. A así foi, a partir dun deseño de Celia Otero, os rapaces deixaron o patio irrecoñecible.
Que tal se pomos unhas plantiñas?- dixo a profe Conchi- vin un deseño para un xardín vertical… E os alumnos de 3º Miguel Ángel e Fernando redeseñárono e construírono con material reciclado. E para rematar a faena os de 1º pintaron as macetas e plantaron as plantiñas.
E xa que estamos..., a eses bancos non lles viña mal unha man de pintura....A partir das ideas de Xosé e Alba e co intenso traballo dos rapaces de 1º.... Dito e feito!
Así, co traballo de todos, temos un espazo moito máis agradable, luminoso, alegre. E a saber que máis se nos ocorre... Todo é poñerse.
ALUMNADO DE 1º ESO 42
O Picurí 10 QUE É O MIAR? É un proxecto levado co obxectivo de construír un radiotelescopio o cal capta sinais que proveñen do espazo. Foi levado a cabo o ano pasado por todos os alumnos da ESO que quixeran participar e iste curso polos alumnos de 4ºESO de tecnoloxía.
O MIAR conta cunha serie de grupos nos cales os alumnos se dividen para poder traballar: -Grupo de documentación -Grupo de diseño -Grupo de construcción
43
ENTREVISTA A BEATRIZ E IVÁN (ALUMNOS QUE PERTENCEN UN AO GRUPO DE DISEÑO E OUTRO AO DE CONSTRUCCIÓN) SANDRA: CAL FOI O TEU PRINCIPAL TRABALLO NO PROXECTO DENTRO DO GRUPO DE DISEÑO? BEATRIZ: O meu principal traballo xunto coas miñas compañeiras foi o de plasmar nunha maqueta todo o que era o radiotelescopio, tendo como referencia a estrutura do colexio e as súas zonas. O primeiro que fixemos foi reparar as estructuras do colexio e as súas paredes de cartón con masilla para logo poder pintalas. Preparamos o teito do colexio con cartón e suxetámolo con clavos. Tamén fixemos un xardín imitando a súa correspondente valla poñendo un reflector plano(o cal recibe a señal e a concentra nun curvo e se envía a un receptor). Decir tamén que dentro do grupo de documentación hai unha persoa que se encarga de subir fotos a “wiki”, describe en que consisten os nosos traballos etc. SANDRA: E CAL FOI O TEU DENTRO DO GRUPO DE CONSTRUCCIÓN? IVÁN: Os nosos traballos foron varios ao longo deste proxecto. Nun principio marcamos nunha parábola os puntos nos cales irían colocados os listóns que forman a estructura do reflector curvo. Logo preparamos os listóns os cales cortamos e metémoslles as súas correspondentes escuadras para logo furalos, poñerlle os tornillos para así poder colocar un flexe( último elemento da estructura). Tamén trasladamos a parábola en papel ao formigón para perforar no lugar idóneo e deste xeito anclar os listóns, xa preparados ao solo. Unha experiencia única. SANDRA: CREES QUE TIVECHES UNHA GRAN APORTACIÓN NO PROXECTO? BEATRIZ: Sí, sobre todo na maqueta porque entre as miñas compañeiras e eu, démoslle unha cara nova a maqueta (a cal fora utilizada noutra ocasión e houbo que facer varios arranxos). SANDRA: QUÉ CHE PARECE O PROXECTO EN XERAL? IVÁN: Foi unha experiencia moi interesante, atractiva para o meu gusto e de gran aprendizaxe. SANDRA: PENSACHES ALGUNHA VEZ QUE CHEGARÍAS A FACER ALGO SEMELLANTE NA CLASE DE TECNOLOXÍA? BEATRIZ: Non, nunca e agora pareceume que iste proxecto foi unha experiencia moi interesante nunca vista ata este ano e que me serviu para aprender a traballar tamén de outra maneira. SANDRA: QUE FOI O QUE MÁIS CHE GUSTOU? IVÁN: Quizáis poder elaborar algo máis complexo do que normalmente acostumamos a facer sempre na clase de tecnoloxía. SANDRA: REPETIRÍAS O PROXECTO? BEATRIZ: Por suposto que sí, sin ningún lugar a dudas, xa que aprendín moito con el. SANDRA: MELLORARÍAS ALGO DO PROXECTO? IVÁN : Ao mellor traballar máis continuadamente, tódalas semanas para así poderlle adicar todo o tempo que en verdade necesita.
44
O Picurí 10 ENTREVISTA A JAVIER ( COORDINADOR DO PROXECTO, XUNTO COA PROFESORA DE TECNOLOXÍA)
SANDRA: Cres que os rapaces se implicaron ben no proxecto? JAVIER: Si, é un proxecto moi complexo, que só se está desenrolando en Cea, dentro de toda España. SANDRA: De quen foi a idea do proxecto MIAR? JAVIER: Do equipo Cacharreo.es aficionados. E xa tiñamos amizade con Maite. SANDRA: Cres que se poderá rematar o proxecto? Se así é cando? JAVIER: Sí, depende do traballo que leven a cabo os alumnos para rematalo. SANDRA: Repetirias esta experiencia noutros centros?
45
Cadáveres exquisitos Este curso os alumnos e alumnas de 4º da ESO realizaron un Cadáver Exquisito imitando aos grandes poetas vangardistas. Un Cadáver Exquisito é una composición basada na consecución de versos, redactados por cada participante deste xogo. Esta actividade foi levada a cabo na clase de Lingua Castelá como sempre supervisada por Luca. Ama ata que che doia Nun mar de tellas surcado por antenas Corazón ignífugo A túa pel, coa miña pel, o meu todo A muller é a figura intachable, da forza ao largo da vida Unha noite de xeada sen o teu calor O seu despertador é a miña posta de sol Ocorreu nunha longa noite de verán Mais as tuas xemas de azabache embelesanme Mais ti non quixeches vir Sodes e sempre seredes os meus amigos Unha vaca pastando E agora arden os montes Sentimientos de nostalxia no corazón A miña máis bonita casualidade Con vós trece anos estiven Esa estrela que brilla na noite escura Soamente os dous Se non soñas nunca chegarás a ser máis do que eres Tan quente como una bala entrando na miña alma Quero compartir todo contigo Se de verdade me queres, deixa que as miñas ás cheguen ó alto do ceo Ti desgarras o meu interior Serendipia de unión inmarcesible Una baldosa que resbala Prefiro que me odien polo que son, a que me amen polo que nunca serei
46
O Picurí 10 Un pouquiño de poesía que nos ofrece Aarón Sánchez, alumno de 3º da E.S.O I Encontrarse con los bolsillos vacíos como un rey sin corona o sin alas un pájaro, un anochecer sin estrellas, despertar totalmente perplejo y sin bríos. Difucultoso sería el camino pedregoso si no tengo llama, combustible o reposo humor echo en falta cuando es acuoso agrio manjar recojo sin ser sabroso. Delante de mí hay un enorme umbral asemeja un agujero oscuro y abismal ¿hay alguien ahí que me pueda ayudar? Una soga o una mano amiga que agarrar oigo agónicas bromas del odioso destino II
sollozo mientras me consumo y me arruino. Gotas pasadas, soles caídos, ríos prohibidos cúmulo de tonos grisáceos creo que perdidos bosques quemados, y mucho humo en las venas sentimientos pesados y algunas luces ajenas. Cruzo puentes que rebasan ríos de ceniza dibujo el ave Fénix en el cielo con mi tiza no salvo los obstáculos, yo me los invento hago llamas de papel que conduce el viento. Límites, fronteras, vallas y muros destruidos hasta los sietes mares a mis pies extinguidos hasta los truenos que controlo no hacen ruidos. Incluso de hogaño me río del agua salada esa que jamás hubiese creído pasada y hasta la nariz estaba enamorada.
III
Me hallo en una situación nada sencilla a lo lejos percibo unas barcas amarillas mayormente podridas y llenas de colillas tengo que optar por una o pierdo mi casilla. El tiempo me dirá si es buena decisión en este momento aún controlo el timón me precipito al agua en más de una ocasión pero en ese caso me alzo con más razón. Empiezo a cogerle aprecio a esta barca en mi cuerpo ya ha dejado una enorme marca este gran amor no lo destruirá ni la parca. A pesar de que los días transcurren veloces y surco los mares oyendo miles de voces enamorado estoy sin importar nuestros roces.
47
MITOS GREGOS ORFEO E EURÍDICE Orfeo era o fillo de Apolo e de Calíope e neto de Zeus e tiña o don da música e da poesía. Orfeo amaba profundamente a Eurídice , quen acostumaba a pasear coas náiades. Unha vez, cando Eurídice daba un paseo, Arsisteo namorouse dela e comezou a perseguila . Ela escapou a gran velocidade pois amaba ao seu marido, pero desgraciadamente mordeuna unha serpe e morreu. Orfeo non atopou consolo para a súa desesperación e decidiu ir en busca de Eurídice ao Hades, coñecida como a terra dos mortos. Grazas ao seu doce canto conmove a Caronte, que o deixa atravesar o límite entre os vivos e os mortos. Alí Orfeo conseguiu convencer a Perséfone e a Hades para que lle permitisen levar consigo a súa namorada. Todos aceptan que a leve pero cunha condición: Orfeo deberá prometer que non intentará ver a súa muller ata que cheguen á luz do sol, no mundo dos vivos. Segundo o acordado, a xove seguía a Orfeo no camiño cara á luz e no intre en que ían abandoar a escuridade, Orfeo tivo dúbidas de que os pasos que escoitaba detrás del fosen os da súa amada. Entón deu a volta e viuna, pero ela foi arrastrada outra vez ao mundo dos mortos. Desconsolado e cunha enorme sensación de culpabilidade, Orfeo, regresou onda os deuses quen non lle permitiron traela de novo ao mundo dos vivos. O namorado volveu á Terra só e desamparado pero
“Orfeo e Eurídice saíndo do infer-
no” (Auguste Rodin)
O mito no mundo da arte Este cadro de Rubens, “Escena no inferno” (1638) atópase no Museo do Prado.
48
O Picurí 10
Na poesía latina, este mito aparece no cuarto libro de “As Xeórxicas” de Virxilio e en “As Metamorfosis” de Ovidio.
NA MÚSICA… Christoph Willibald Ritter von Gluck fixo unha composición de ópera estreada no 1762 e basada no mito de Orfeo e Euridíce. Claudio Monteverdi creou a ópera L´ORFEO, estreada en 1607. Esta é a máis antiga e unha das poucas que aínda se seguen representando.
NO CINE: “ORFEO NEGRO” é unha película francesa sobre o mito de Orfeo e Euridíce. Estreouse no ano 1959.
CPI Virxe49da Saleta “Aprendendo para un mundo mellor”
O MITO DE ÍCARO Ícaro era fillo do arquitecto Dédalo (construíra o labirinto do minotauro) e os dous vivían atrapados en Creta baixo o mando do rei Minos. Dédalo fabricou unhas ás, para que el e máis o seu fillo puidesen saír da illa. As ás estaban formadas por plumas unidas mediante cera. Unha vez rematadas advertiu a Ícaro que non ascendese moito, xa que o sol derretería a cera; e que tampouco descendese, porque a auga do mar mollaríaas e impediríalle voar. El e mais seu pai emprenderon a viaxe, pero Ícaro ascendeu demasiados e, ao derreterse a cera, perdeu as ás e caeu ao mar. Seu pai chamou a terra máis próxima a onde seu fillo caera Icaria, no seu honor e ao chegar a Sicilia construiu o templo de Apolo e ofrendoulle as ás de Ícaro. (…)Volar, volar, del suelo despegarse, ser hermano del águila en la altura,
Si el brío juvenil es invencible, ¿ por qué cayendo estoy ? ¿Cómo es posible que en mi descenso me ha tragado el mar? (…)
Francisco Álvarez Hidalgo
O mito de Pandora Pandora (omnipotente) é a primeira muller, como Eva na relixión xudeocristiana. Por orde de Zeus, Hefesto (deus do lume) modelouna a imaxe e semellanza das inmortais e obtivo a axuda de Atenea (deuda da sabiduría). Zeus ordeou a súa creación para castigar a raza humana. Cada deus otorgoulle a Pandora unha cualidade como a beleza, a gracia, a intelixencia, a habilidade manual, entre outras; pero Hermes (mensaxeiro dos deuses e intérprete da vontade divina) puxo no seu corazón a mentira.
50
O Picurí 10 Conduciu Zeus a Pandora ata a Terra e todos quedaron pasmados ante a figurada fermosa de Pandora. Ela dirixiuse a Epimeteo o inxenuo irmán de Prometeo e deulle unha caixa, agasallo de Zeus. En van este advertira ao seu irmán que nunca aceptase un obsequio que viñese do mesmo Zeus para non ocasionar con iso ningún dano aos homes. Aquela caixa contiña todos os males e Pandora, morta da curiosidade por saber o que contiña esta, abriuna e deixou que os males inundaran a terra. Para cando logrou cerrar a caixa, o único que quedaba dentro era a esperanza, polo que os humanos non a recibiron. Deste mito provén a expresión “A esperanza é o último que se perde”. De acordo con outra tradición, a caixa contiña todos os bens e Zeus entrégalla a Pandora para que lla regale a Epimeteo o día da súa voda, pero ela abriuna imprudentemente e todos os bens escaparon e volveron ao Olimpo (lugar onde viven os deuses), deixando aos homes aflixidos por todos os males, co único consolo da esperanza. O mito de Pandora recóllese en diversas fontes literarias antigas, sendo as de Hesíodo unas das máis importantes dentro das súas grandes obras: “Teogonía” e “ Os traballos e días” .
O mito de Prometeo Prometeo é coñecido como o titán protector da humanidade. Ao principio engañou os deuses do Olimpo para que levasen as partes inservíbeis dos animais sacrificados, os ósos e a graxa, as cales se queimaban na cerimonia do sacrificio, mentres que os humanos quedaban coa pel, a carne e as vísceras. Para vingar esta ofensa, Zeus decidiu quitarlle o lume á humanidade. Sen embargo, Prometeo subiu ó Olimpo para roubárllelo aos deuses e devolvérllelo aos humanos. Isto enfadou moito aos deuses e Zeus, farto de que Prometeo sempre lla xogase, mandouno encadear a unha montaña onde, para que sufrise cada día, unha aguia picáballe o fígado pero este sempre lle volvía medrar, xa que era inmortal.
51
Este mito tamén deixou una importante pegada na arte e a literatura posteriores, inspirando numerosas poesías, como as de Lord Byron e Goethe, e pinturas, entre elas a de Heinrich Friedrich Füger- na imaxe -, ademáis de óperas (Prometeo, de Carl Orff), novelas (Frankenstein ou o moderno Prometeo, de Mary Shelley), obras de teatro e cancións. “ Titán! Ante cuxos ollos inmortais os sufrimentos da humanidade, vistos na súa triste realidade, non eran como as cousas que os deuses desprezan. (…). “Prometeo”de Lord Byron
ARACNÉ Aracné era unha fermosa moza coñecida pola súa arte de tecer la. Era tan bo o seu traballo que todo o mundo pensaba que o que facía era grazas á deusa Atenea,negou. Ela negábao porque era mentira. Ao escoitar isto Atenea aparecéuselle disfrazada de vella ameazándoa e dicíndolle que nunca podería ser superior a unha deusa. Aracné moi enfadada desafiouna a demostrarlles a todos cal das dúas tecía mellor. E así foi: Atenea quitou o disfraz e tanto unha coma outra comezaron a tecer durante horas sen descansar. Ao rematar, a deusa viu o bordado da moza e decatouse de que era moito mellor que o seu. Chea de rabia rompeullo e Aracné humillada intentou afogarse. Arrepentida do seu acto, a deusa salvouna da morte pero convertiuna en araña para que seguise tecendo ata a fin dos seus días. “ Aracné” ( Tintoretto) “ Aracné ou a dialéctica”. Paolo Veronesse
Este traballo foi realizado por Inés, Beatriz, Guillermo, Victoria, Natalia e Sandra, alumnas e alumnos de Cultura Clásica (4º ESO)
52
O Picurí 10
ANDORRA 2015 Durante a última semana de xaneiro realizouse unha excursión a Andorra dos alumnos da ESO, “SEMANA BLANCA”, compartindo vivencias con outro centro da provincia. Durante 5 intensos días os alumnos aprenderon moitas habilidades novas de deslizamento sobre neve, na estación de “Grandvalira”, a máis grande da península con máis de 200 kms esquiables y pistas para todos os niveis. Os alumnos, entre outros obxetivos conseguiron: • Coñecer o deporte do esquí dende a práctica • Deslizarse nunha pista de baixa dificultade mantendo o equilibrio • Coñecer o material preciso para a práctica e o seu uso • Coñecer o funcionamento dunha estación de esquí Aloxados nun hotel céntrico de Andorra o noso día a día era emocionante, dende as 9:00 ata as 17:00 que volvíamos ao hotel para descansar e completar a tarde con algunha actividade extra como patinaxe sobre xeo ou visita e baño nas Termas de Caldea e pasear e coñecer Andorra e realizar algunas compras. Para moitos alumnos era a primeira excursión con pernocta fora do seu fogar e as habilidades (organización, puntualidade, comportamento…) e nivel de responsabilidade foi excelente. Finalmente todos os alumnos aprenderon a esquiar aceptablemente, para a partir de ese punto progresar e nun futuro disfrutar do seu tempo libre valendose do esquí como forma de ocio e mellora da condición física. Esperando que chegue o próximo ano para repetir a experiencia, as seguintes imaxes e testemuñas mostran moito mellor o vivido polos nosos alumnos… “Esta excursión gustounos moito e foi moi divertida, xa que puidemos aprender a esquiar e coñecer novos lugares. Tamen compartimos experiencias con outros compañeiros de Castro Caldelas, temos tamen grandes anécdotas sobre diversas caídas e sobre todo o vivido no autobús”. Pablo, Xosé, Alba, Alicia, Vanesa e Andrea, 1º ESO. “Durante a nosa vivencia en Andorra, os dous representantes de 4º de ESO, os grandísimos Alex e Floro, pasaron unha das súas mellores semanas da súa vida. Para nos esa experiencia foi algo especial, xa que dende pequeniños ansiabamos ir a Andorra e pudemolo facer posible o último ano da nosa etapa de ensinanza obligatoria. En resumen esa semana foi esquí de mañá, comer, máis esquí logo, unha tarde soltos pola cidade e unhas noites dignas de recordó”. Floro e Alex, 4º ESO “O sábado 24 de xaneiro alumnos da ESO emcamiñámonos a Andorra. Eramos uns 20 compañeiros, e todos tiñamos algo en común: gañas de pasalo ben. A viaxe en autobús a Andorra, chea de nervios, foi larga (unas 14 horas!), pero mereceu a pena, pois pasamos una das mellores semanas das nosas vidas. Naquelas montañas divertímonos, coñecemos aos rapaces de Castrocaldelas, demos paseos pola cidade, fomos ao balneario… e sobre todo, esquiamos. Baixamos un montón de pendentes rodeados de neve, montamos no telesilla, recorremos a estación.. E tamén caemos algunas veces, pero sempre nos levantamos! Esta inesquecible viaxe non sería posible sen os nosos profesores, en especial Maite e Requejo. Gracias por facer que poidamos vivir experiencias únicas como esta.” Carlota, Andrea, Laura, Yanela, 3º ESO
53
ANDORRA 2015
54
O Picurí 10
O 7 de Xaneiro, volveu acontecer o que tantos e tantas tíñamos xa case olvidado nas nosas mentes. Pero sí, aconteceu. O sorprendente é que aínda haxa xente que xustifique este acto tan violento e de tanta maldade para aqueles que só estaban facendo o seu traballo (humor). A súa vida acabou nas valentes oficinas da revista satírica “CHARLIE HEBDO”. Non sei por onde comenzar, porque a verdade é que é bastante difícil. Eu, Sandra son unha rapaza corrente, galega que soño con ser xornalista algún día e se son sincera, este caso dáme forzas para seguir adiante. En que cabeza cabe a idea de que haxa que matar a alguén por debuxar e realizar caricaturas?, Está o mundo tan triste e pechado para iso?, Onde está a liberdade de expresión?. A solución non é a violencia, pero a mellor maneira de responder ante esta barbarie terrorista é como responderon os integrantes do “CHARLIE HEBDO”. Hai que seguir traballando, publicando e nunca renderse nin terlle medo á xente fanática, extremista e radical como esta. Loitemos pola liberdade de expresión. Ninguén ten dereito a matar a outra persoa e por caricaturizar menos. Non debemos encollernos e calar, porque o fanatismo é o peor que pode haber. Días de tristura para os franceses e para todo o mundo, pero con moito apoio dende todos os lugares . Eu, como pequena integrante do mundo , optei por facerme escoitar e mandar o meu apoio a todos os franceses e integrantes da revista, logo desta tremenda inxustiza. Para iso , fixen un traballo na clase de Francés apoiando a revista e a un dos nosos grandes valores: a liberdade de expresión. En sinal de loito, decidín estar todo este curso cunha pegatina no meu estoxo “JE SUIS CHARLIE HEBDO”, para non olvidar o ocurrido, porque moitas veces logo da desgraza esquecémonos moi rápido do acontecido, e eso non debe ser así. Forza e apoio para a prensa, para Francia e para a liberdade de expresión, que iso non nolo quitará ninguén ao longo das nosas vidas. Únete ao berro do mundo pola liberdade e a paz. Que non che dea vergoña mostrar o que sintes e penses, aínda que moitas veces vaias a contracorrente ou penses que estas facendo algo que a maioría non fai. O mundo é da xente valente, que non cala nin se encolle ante as consecuencias que poidan ter, moitas veces sen darse conta que as súas vidas están nas cordas frouxas da ignorancia. Que o teu berro, a túa rabia e a túa espranza se espallen polo mundo enteiro e berra cando queiras e a ti che apeteza sin ter temor ningún. “ JE SUIS CHARLIE HEBDO”, porque detrás de ti haberá un millar de persoas decíndoche que están contigo e xunto a elas a liberdade de expresión e o desexo de crear un mundo mellor.
Sandra Pérez Vilas 4º ESO
55
O pasado curso, os alumnos de secundaria desenvolveron o proxecto “Nas nosas mans: Monicreques na aula”, cun exitoso resultado. O obxectivo era arriscado: ser capaces de crear, partindo da nada , unha obra de monicreques que representar a final de curso. E cando se di partindo da nada, é literal. Non había nin obra, nin monicreques, nin escenario, nada de nada.
O primeiro paso foi repartir as tarefas. Os alumnos de 4º encargáronse de construir o teatrillo, un traballo que xa comezaran o anterior curso en Tecnoloxía. Foi un traballo de dous cursos, no que deseñaron, planificaron, construíron e fixeron as modificacións necesarias para resolver os ploblemas que foron xurdindo. O resultado.....moito máis que satisfactorio... as imaxes falan por sí mesmas.
56
O Picurí 10
Os encargados de crear a obra foron os alumnos de 2º. Coa a axuda da profesora de Lengua y Literatura elaboraron o guión, a partir do relato do alumno Miguel Ángel Lozano. Despois de varias revisións, modificacións e adaptacións acadaron o documento definitivo.
Dos monicreques encargáronse os alumnos de 3º. Cada un deles elixiu un personaxe. Fixeron os bosquexos en plastilina e a continuación entregáronse duramente á fabricación: moldeo en pasta de papel, lixado, pintado, elaboración de traxes e accesorios varios. E que obtiveron finalmente? Uns monicreques espectaculares, dignos dun obradoiro profesional!
Os alumnos de 1º pintaron o fondo do escenario, a partir de bosquexos feitos por eles mesmos. Un traballo contra reloxo, no que se empregaron a fondo.
57
Xa no mes de maio, comezaron os ensaios. O profe Martiño botou unha man (máis ben as dúas) coa música e o profe David, coa escenificación, e pouco a pouco a obra foi tomando forma, pasando dun caos inicial (para a desesperación das profes Maite e Ana), a unha representación final realmente memorable. Cinco representacións o último dia de curso, coas ovacións correpondentes por parte de todo alumnado do colexio, puxeron o broche final a un longo traballo, no que os alumnos da ESO demostraron que teñen moitas habilidades, e que realmente poden facer o que se propoñan.
E a historia non remata aquí.... deste traballo xurdiu a compañía “Ceacreques”, que este curso comezou a súa andadura, cunha representación no CEIP Otero Pedrayo de Amoeiro, que esperemos sexa a primeira de moitas.... NORABOA A TODOS!!!
58
O Picurí 10
GASTROLITERATURA Estaredes pensando.. Que é isto? Pois foi unha das clases máis entretidas de lingua castelá que tivemos este curso. Ainda que xa non as esperábamos, un día, Luca chegou cunha caixa branca sospeitosa á aula. Dixéranos que iamos ler uns poemas pero non esperabamos que os iamos comer tamén. Luca abriu a caixa sospeitosa, e vimos unas galletas con uns poemas en oblea e con unha imaxe de fondo. Todo era comestible, ou eso dixo…
Antes de pasar a degustalas, tivemos que preparar e ler os poemas en clase, e saiunos moi ben a todos. Secadra tamén foi por influencia dos cámaras...
Despois disto, ainda que daba pena comelas, comímolas igual. E que ben sabían!!
Irene 4º ESO
59
ORIENTACIÓN PROFESIONAL EN CEA O CPI Virxe da Saleta organizou as VI Xornadas de Orientación Académica e Profesional, en colaboración cos Concellos de San Cristovo de Cea e Piñor, destinadas ó alumnado da E.S.O. e ás súas familias. As xornadas versaron sobre a formación, o emprendemento e a inserción laboral, coa participación dos seguintes relatores: O día 20 de abril de 2015, transmitiron a súa experiencia: Noemí González, licenciada en Dereito, xuiza de instrucción e exalumna do CPI Virxe da Saleta. Marta Adán. Licenciada en medicina e xinecóloga do Hospital Cristal- Piñor. Sonia Moral. Esteticista e técnico en depilación hindú, xefa do centro de estética Sonia Moral, estética creativa e Exalumna do CPI Virxe da Saleta. Óscar Rodríguez. Bombeiro no Parque Comarcal de Chantada. Nuria Álvarez. Diplomada en Turismo e traballadora da empresa de organizacións de eventos ServiturCea. O día 22 de abril de 2015, participaron: José Enrique Rodríguez. Fundador da empresa Rodríguez López Auto. Omar Rodríguez. Policía do Corpo Nacional de Policía e exalumno do CPI Virxe da Saleta. Uxía Alonso. Enxeñeira técnica forestal, enxeñeira de montes e xerente da empresa “Frutos da Mellora”. Unha dás características fundamentais destas xornadas e que todos os poñentes están vinculados directamente co Colexio de Cea ou cos Concellos, a maioría deles foron alumnado deste centro e sempre que solicitamos a súa colaboración no centro para desenvolver calquera tarefa escolar o fan de forma altruistra.. As xornadas foron presentadas polo propio alumnado do centro co fin de que desenvolvan as súas competencias lingüísticas e sociais que lles permitirán nun futuro próximo inserirse no mundo laboral coas máximas garantías de éxito.
60
O Picurí 10
PADRE DAMIÁN O pasado 27 de maio abandonounos aos seus 98 anos de idade o pai Damián Yáñez Neira, bibliotecario do mosteiro de Oseira. O pai Damián, que naceu en Zaragoza e ingresou no mosteiro no 1929, destacou pola seus numerosos traballos de investigación monacal. Interesouse especialmente pola orde cisterciense en España e Portugal. Ademais, o pai Damián, tamén investigou sobre os mosteiros de monxas en España, escribiu moitos traballos en libros e revistas, impulsou un montón de proxectos e cinco congresos internacionais, axudou a investigadores que lle pedían axuda... Sen dúbida, foi un gran investigador e amante da cultura. Hai que destacar tamén o esforzo que fixo como bibliotecario no mosteiro: recuperou, recopilou e catalogou unha chea de libros, o que deu lugar á magnífica biblioteca que hoxe hai en Oseira, e que este ano os alumnos de secundaria tivemos o privilexio de visitar. A parte da biblioteca, tamén se lle debe a restauración de varias imaxes de santos, pois o seu empeño pola arquitectura do Mosteiro de Oseira foi enorme. A pesar da súa idade, manexábase perfectamente cos ordenadores, e ata os seus últimos días soñaba cun congreso en Bos Aires e un proxecto sobre a o Císter en Portugal. Pero non todo foi investigación e relixión na súa vida: tamén lle gustaba moito traballar na horta, e incluso chegou a ser o cociñeiro. Despedimos con moita tristeza ao pai Damián, un gran traballador e soñador, que aportou moito á ciencia e ao que lle debemos moito. Descanse en paz. Carlota Álvarez Feijoo (3º ESO)
61
O clube de lectura Xa no noso último ano, párome a pensar e teño moreas de anécdotas e momentos nos cales nos divertimos grazas a este clube...Pero non só son os bos momentos senón as numerosas excursións coas cales non podemos decir que vimos media Galicia, porque tamén nos desprazamos ata Portugal! Beatriz (4ª ESO) Este ano moitos dos integrantes deste grupo de adictos a lectura temos que deixalo, xa que a nosa traxectoria neste colexio xa remata. Pero este club vainos deixar grandes recordos, como as reunións que faciamos todos xuntos ao rematar un libro, a satisfacción de expresar a túa opinión e poñer as ideas en común; todas as grandes excursións que fixeron posible coñecer máis cousas e lugares da nosa contorna. Inés (4º ESO)
O clube de lectura pareceume una das mellores experiencias de toda a ESO. Todos esos libros lidos, que non sabería dicir cal me gustou máis, todas as excursións (Santa Trega, praias…), sen palabras… Moitas grazas por todo Paquita, que siga habendo xente para o clube, que seguro que o pasarán igual de ben ca nós. Sandra (4º ESO)
Solo queda dicir que foi un pracer formar parte deste clube durante os catro anos que puidemos facelo. Coñecimos moitos lugares, a parte de enriquecernos culturalmente tanto coas lecturas como coas visitas. Por último, animar a todos os alumnos que pertenzan ó mundo da Secundaria a integrarse neste mundo. Yoana e Irene (4ª ESO)
62
O Picurí 10
ENTREVISTA A ROCHI NOVOA O día 13 de xaneiro os alumnos e alumnas de ESO asistimos a unha sesión poético- musical protagonizada por a poeta Rochi Nóvoa. A actuación estivo organizada polo Equipo de Dinamización Lingüística coa colaboración do Departamento de Lingua Galega. Inés: cando te sentiches atraída pola poesía? Rochi: desde moi pequena interesoume a poesía e aos doce anos comecei a escribir os primeiros poemas en galego. Bea: ti es mestra e poeta, cal destas facetas che dá máis satisfaccións? Rochi: a de mestra, sen dúbida. É xenial estar cos alumnos e alumnas, aprendo con eles e pásoo moi ben. Sandra: coidas que a xuventude actual se interesa por a poesía? Rochi: si. O ambiente no que vivimos dá máis forza para iso. Os xoves e a xente en xeral moitas veces non saben que están traballando con poesía ou facendo poesía. Por exemplo o rap xa é poesía aínda que non o consideren tal. Bea: parécenos que os teus poemas achegan unha visión pesimista e escura da vida. Tes algúns que sexan máis optimistas ou máis esperanzados? Rochi: non é culpa miña, é de quen dirixe este mundo. Se o fan pesimamente, eu non podo contar mentira. Por iso a miña poesía social é tan dura. Cando expreso o desamor é porque me sinto así e cada un víveo á súa maneira. Por outra banda, cando estou feliz e ben no amor nótaseme na cara e non teño a necesidade de escribir. Non estou totalmente de acordo con que a miña poesía sexa pesimista, o que ocorre é que eu escribo o que sinto e fágoo para desafogarme.
63
Sandra: ti escribes en galego, como ves a situación actual da nosa lingua? Rochi: son tempos críticos, pero o meu compromiso é total con ela. Temos que defender o noso. Sandra: que futuro lle agarda ao galego? Rochi: creo que o galego seguirá cara adiante, teño esperanzas e son positiva a ese respecto. Sandra : cres que hoxe se xulga a xente por falar en galego? Rochi: creo que segue habendo prexuízos en moitos ámbitos. Inés: cando escribes, que te inspira? Rochi: xeralmente escribo por impulsos, de xeito espontáneo. Se algo me inspira é a defensa da nosa terra e a crítica da súa situación . Bea: traballas moito a elaboración dos poemas ou xorden con facilidade? Rochi: xorden espontáneamente; agora ben, si é certo que os repasas, cambias palabras, … pero a idea sempre está aí. Inés: que libros de poemas nos recomendas para iniciarnos no gusto pola poesía? Rochi: os libros chámante a ti, non se recomendan. Dependendo de cómo te sintas, tes o libro que queiras. Moitas grazas
64
O Picurí 10
GALICIA EN CATRO TEMPOS Este curso os alumnos de 4º de ESO decidiron ir a Londres como excursión de fin de curso para despedir así a etapa no colexio. Para recaudar diñeiro decidiron vender doces, camisetas, rifas e tiveron a gran idea de representar catro pezas teatrais propias da literatura galega. Cabe destacar a gran axuda aportada por Paquita e David. tamén puxo o seu gan de area. As catro obras fixéronse a partir de grandes textos da nosa literatura: A tía lambida (Eduardo Blanco Amor), Así foi doutor (Suso de Toro), O paracaídas (Sechu Sende) e Estudo sociolingüístico. A pesar das dificultades todos os alumnos conseguiron levar a cabo una gran representación que tivo un gran éxito entre a expectación que acudiu os dous días da actividade. Esta foi unha boa maneira de recaudar diñeiro para a súa excursión a Londres. Ademáis foi unha actividade divertida para os alumnos así como para todos aqueles que foron ver as obras. Os actores queren darlle as grazas a todos os asistentes así como a todos aqueles que contribuíron dalgún xeito á iniciativa destes rapaces.
65
Alumnado 4º ESO
Coñecendo o mundo microbiano...
Os alumnos de 4º da ESO tivemos a gran sorte de poder realizar unha práctica de laboratorio con Julia Carballo, unha profesora da Facultade de Ciencias de Ourense, e doutora en Microbioloxía. O día 14 de xaneiro visitou o noso centro para contarnos moitas cousas sobre o mundo bacteriano. Sementamos bacterias de diferentes zonas da nosa anatomía en placas de cultivos para demostrar que estamos rodeados destas, e mesmo convivimos con elas.
Dous días máis tarde fomos a visitala á Facultade de Ciencias, que está no campus de Ourense, para ver se medraran as nosas bacterias. Foi alucinante ver como aparentemente
da
nada
xurdían
colonias
de
bacterias
macroscópicas!!.
A experiencia foi incrible e esperamos poder repetir algunha parecida. Moi interesante!!
Alumnado 4º ESO
66
O Picurí 10
UN VERÁN DE LIBROS O Club de Lectura anímavos a gozar do verán mergullándovos nun mar de libros. Velaí van algunhas suxestións. Para os máis cativos
O can Gastón anda tristeiro / Augusta e os seus medos / Unha serea en terra / Unha vaca marela en Compostela / Un bico de amor e vida/ As noites de Xián/ Unha mensaxe para Sara
De seis anos en adiante
67
Desde os dez anos
Avó Ismail / Novas aventuras de Astérix na nosalingua: Astérix e os godos, Astérix gladiador /
Os arriscados /A voz do lago De doce anos en adiante
Ámote Leo A. ( triloxía) / Dragal, a estirpe do dragón ( I ,II,III,IV ) / As palabras poden matar/ A neve interminable
68
O Picur铆 10 Desde quince anos e para adultos
El libro de mi destino / Debuxos no muro / As escaleiras do gran hotel / A nosa cinza / El balc贸n en invierno / Cabalos e lobos / A viaxe de Gagarin.
69
A DESPEDIDA DOS VETERANOS DE 4º DE ESO!! Chegou o día tan “esperado” e que tanto medo pon ao sentilo tan preto. Foron moitos os momentos que vivimos neste centro, moitas as amizades que fixemos, pero ao estar tanto tempo aquí puidemos ver cales eran as de verdade e cales simples conveniencias.
Só podemos agradecer a todos os profes o tempo que nos adicaron, tanto dentro das clases coma fóra, por ter tanta paciencia connosco todos os días, por axudarnos sempre no que nos fixo falta, e sobre todo por os coñecementos que nos brindaron. Non é o mesmo estar nunha clase que che ofrece unha rutina continua, que estar con Conchi e vela rir con nós. Ou cando a algunha compañeira lle da un mal en clase e ela trata de relaxala. Conchi é como unha nai; dános consellos, rífanos cando non facemos o correcto e está con nós nos bos e nos malos momentos. Mil grazas! Non é o mesmo estar dando gramática en inglés que facer tests no laboratorio meténdonos con Arturo. Ou cando nos botaba da clase e dicía, “ale, a contar os coches amarillos aí fóra” e cando nos di..”Como odio que me coñezades tanto” cando sabemos o que vai facer ou o que nos vai dicir. Ou ese sorriso que nos pon cada vez que nos pregunta algo do que xa sabe a resposta.. Por ser titor este ano e aturar todas as discusións en clase e axudarnos e organizar a viaxe, e por os outros tres anos, moitas grazas Arturo, es incríble, aínda que nunca cho digamos.(A estes dous aínda non os deixamos, que nos van facer compaña en terras londinenses). Creo que nunca poderemos olvidar as clases de programación con Maite, por todas as frustracións que os ordenadores nos deron. Non poderemos olvidar con ela o traballo do proxecto MIAR, nin tampouco todos os coches, estructuras e demáis traballos. Cambiando de clases, que non foron poucas as materias que nos deu, diremos que a edición de vídeos quedará grabada na nosa retina, e tamén os textos en Word que moito tempo nos levou escribir e que despois so pedían unha palabra en negrita. Ahora é o turno do noso preparador físico-personal.. Requejo!! O cal nos ofreceu moitos coñecementos, risas en clase, e sobre todo, moita disciplina. Despois de catro anos aquí, creo que nos demos conta do mérito que ten correr unha maratón, porque...o que nos cansamos correndo tan só 12 minutos ao sol.. Levamos deste centro unha experiencia que ninguén debeu levar ata agora. Fai dous anos, en titoría coa nosa adorada Trini, ademáis de falar de plantacións de patacas, a menstruación, os factores comúns, as empanadas e un longo etcétera, aprendemos a coser. Ao principio, había verdadeiros desastres, pero despois fómoslle collendo xeito. Moitas grazas por as risas e momentos vividos, gran Trini.
70
O Picurí 10 Seguiremos sendo valentinianos, verdade Valentín? Ainda que nos vaiamos do centro e se elimine o grupo de Whatsapp, nunca olvidaremos as dichosas simetrías, as derivadas, os puntos de corte cos eixes e, do resto, sentímolo, pero xa non nos acordamos. Tampouco das frustracións e dos choros que vostede ben viu. Xa que sempre recibimos testamentos nas nosas bonitas, elaboradas e decoradas libretas, ahora tocoulle a vostede, sentímolo de veras. En realidade non, pero xa sabe que somos moi bromistas. Iso non fixo gracia ningunha, pero si que fai gracia a súa errónea colocación dos pronomes átonos. Estas últimas palabras, lévannos á gran Paquita. Tantas excursións co Club de Lectura, tantas clases de sintaxe, tantas clases de literatura, tantas clases de vocabulario con palabras en galego tan normativo que parecen chino. Tantas risas, tantos ensaios que nos valeron a vida para pagar a viaxe a Londres, tantos momentos con esta sabia muller, son inigualables. Só podemos engadir un enorme grazas. Neste último ano tivemos un pequeno cambio, inesperado totalmente. Chegamos ao colexio e recibimos a noticia de que a profesora de castelán, Ana, non nos iba dar este ano. Foi grande o disgusto de todos, porque foi unha interrogación na nosa cabeza. Aínda así, e con todo o cariño que lle seguimos tendo, a chegada de Luca con un “Hola, soy Ana” e as risas de todos, cambiou a nosa perspectiva. Gracias aos dous por todo. Acabaremos dicindo que dende 1º da ESO, non volvemos a ter clase con Francisco, e o botamos moito de menos. Tamén unha breve despedida á mestra de Francés, Elba, que tantos coñecementos nos aportou, e á substituta Teresa, coa que aprendimos moitísimo na semana que estivo aquí. E, por último, pero non por iso menos importante, o profesor máis atípico de relixión, Jorge, que nos entende coma se fose un adolescente máis. Grazas, en nome de todos os nosos compañeiros, por estes anos que compartistes con nós. Botarémosvos de menos, pero non pensedes que como nos imos, vos ides librar de nós tan facilmente. Iso queda aí.
Creo que todos recordamos perfectamente a primeira clase con David, a golpe de Islam. Seguido de uns cantos… Estáis vivos?, estáis ahí?, hay una peli muy buena que…, aquel avión…, yo en realidad sólo estudié historia. Despois de meternos un pouco con el, e probablemente facelo rir, queremos darlle as grazas pola paciencia que lle cumpriu con nós e as horas invertidas fóra de clase para preparar as obras dos festivais.
Grazas, en nome de todos os nosos compañeiros, por estes anos que compartistes con nós. Botarémosvos de menos, pero non pensedes que como nos imos, vos ides librar de nós tan facilmente. Iso queda aí.
71
72
ALUMNADO
DE
1º ESO
Rúa da Costa, s/n 32130 Cea - San Cristovo de Cea (Ourense) Tfno.: 988 28 21 69 fax: 988 28 24 00 cpi.saleta.sancristovo@edu.xunta.es http://edu.xunta.es/centros/cpivirxedasaleta https://twitter.com/virxedasaleta https://www.facebook.com/pages/CPI-Virxe-da-Saleta/146240408755331
Aprendendo para72 un mundo mellor