3 minute read
Column: Overstroming
Na de verwoestende aardbeving in Marokko met kort daarop de vreselijke overstromingen in Libië, kwamen vele reacties los. Ik moest gelijk denken aan een heel mooi vers in de koran waarin Allah het volgende zegt: “Oh mensen, Wij hebben jullie uit één enkele ziel geschapen en Wij hebben jullie tot volkeren en stammen gemaakt opdat jullie elkaar leren kennen. Waarlijk, de meest geëerde onder jullie bij Allah, is degene die (Allah) het meest vreest.”
Dat ik hieraan moest denken, kwam door de vele hartverwarmende reacties die ik overal in de hele wereld zag. Financiële hulp van de Marokkaanse diaspora is logisch, maar ik zag dat iedereen ermee bezig was. Alle landen van over de gehele wereld boden hulp aan, grote bedragen werden gedoneerd, vele mensen betuigden hun medeleven en condoleances en voor even was er geen verschil tussen de mensen. Het is jammer dat het bovenstaand vers uit de Koran pas in de praktijk wordt gebracht nadat er een ramp is geweest. Het is helaas niet anders. De wens is natuurlijk dat het altijd zo moet zijn. Dat we altijd begaan zijn en blijven met elkaars lot, met elkaars moeilijkheden en dat daarvoor geen rampen nodig zouden moeten zijn.
Maar in de koran staat ook: “Waarlijk, met moeilijkheid komt gemak.”
Deze twee zaken komen samen, dus niet na moeilijkheid komt gemak, maar als het ware dat moeilijkheid en gemak hand in hand gaan. Dat is voor ons beperkte verstand niet te bevatten, maar zie wat de uitkomst is.
Het getroffen gebied heeft eindelijk de zo nodige aandacht. Nu pas ziet de wereld hoe achtergesteld de mensen in dat gebied leven. Nu pas zien de overige Marokkanen hoe hun eigen landgenoten leven. De hulp is echt massaal die kant opgegaan en er wordt nu al nagedacht om grote (bouw)projecten te beginnen en wegen aan te leggen. Dat was zonder de aardbeving nooit bij iemand opgekomen. Natuurlijk jammer, heel erg jammer zelfs, maar dit is wat het is. Ook in Nederland kwamen er mensen naar mij toe en vroegen mij bezorgd of ik misschien familie had in het gebied. Van wat ik nu heb gezien gebeuren in Nederland, dat stemt mij hoopvol voor de toekomst. De mensen beginnen eindelijk te beseffen dat we samen moeten leven, dat het niet uitmaakt wie je bent of waar je vandaan komt. Wij zijn samen en dat blijven we ook. Helaas is er voor zulk besef ellende nodig. Daar word je dan wel weer een beetje verdrietig van…
