4 minute read
Boy Bastiaans en Brigitte Buitenhuis
‘’Ik tekende al op de lagere school en het vak handarbeid was mijn favoriet. Logisch dat ik naar de LTS ging waar je lekker kon timmeren en dingen maken met je handen. Dan naar de MTS: bouwkunde. Ik wilde naar de kunstacademie, maar militaire dienst kwam ertussen. Later, afgekeurd voor de dienst, werd ik toegelaten tot de Rotterdamse Academie: binnenhuis architectuur en beeldhouwen.”
Aan het woord is Boy Bastiaans, interieurarchitect, vormgever, bouwmeester, scenograaf, probleemoplosser, allesmaker. “Ik was op zoek naar werkruimte. Het was het jaar van ‘geen woning geen kroning in Amsterdam’, toen we het Wittehuis in Zwijndrecht kraakten. Vervolgens het lege Katholiek Ziekenhuis, waaronder dit huis aan de Schuitenmakersstraat, wat ik uiteindelijk kon kopen. En aan de slag.”
Daarvoor heeft hij een volledig machinepark in dat wonderlijke veelvormige huis aan de Schuitenmakersstraat. Zijn naambord in eigenwijze letters en de roestvrijstalen deur als van een hedendaagse kathedraal maken duidelijk dat hier een vakman woont die niet voor één gat te vangen is. En de lijst van de door hem uitgevoerde opdrachten bevestigt dat.
Allesmaker
Bij IJsExpress: stalen glaspuien, taats- en schuifdeuren, smeerputbalustrade, balie, roldeurenrenovatie, terras en banken. Bij Dordrechts Museum: vormgeven en opbouw van diverse tentoonstellingen, onder andere Studio Cuyp. Bij Muziektheater Hollands Diep: decor en rekwisieten opera MARIA. Bij Diergaarde Blijdorp: Educatieve boomstammenbarricade. Bij Belcanto Opera Festival: scenograaf, podium, licht en kostuumontwerper. En ga zo maar door. In Keulen: parkbank, opblaastent en hangplek in het Bergheimpark. Werkte voor de Dogtroep, het CBK Dordrecht, museum Schiedam, De Witt. Percussionist bij het Boerensyndicaat. Enzovoort, enzovoort.
Samenvattend: Vormgever, arbeider, uitvinder bij Zelfsturend Vormgever Zonder Personeel Boy Bastiaans. Zijn meubels (denk aan de bekende Woefwaf), zijn speelpoef, zijn bankjes op het talud, zijn ijzersterke tafels en hemelkijkers op de toren van de Grote Kerk: aangekocht door Dordrechts Museum. Dat zijn productenal dan niet in opdracht - die ambachtelijk én modern zijn. Wat zijn ogen kunnen zien, kunnen zijn handen maken en anders wel zijn apparatuur. Die staat deels opgeslagen sinds hij zijn studio in VAKWERK aan de Cornelis de Wittstraat moest ontruimen. Dit om plaats te maken voor een restaurant bij het hotel aan het Vrieseplein, dat er nu toch echt schijnt te komen.
Dat is de droefenis van kunstenaars: van de ene tijdelijke werkplek naar de andere. Van Biesboschhal naar Vakwerk en nu weer ‘op straat’. Daarmee zijn we meteen beland in een van Boy’s dromen: Een Dordtse Projectwerkplaats, een creatieve leer en werkplek voor (kunsten) makers, leerling en leermeester. Onderdak om projecten te ontwikkelen en uit te voeren, laagdrempelig en voorzien van de nodige apparatuur en specifieke werkstations. Daar is behoefte aan en het zou een zegen voor Dordrecht en haar creatieve industrie zijn. Mogelijk geïntegreerd in vernieuwde Biesboschhalplannen of in de aankomende uitbreiding van het Stadsdepot van Dordrecht? Tot op heden eigenlijk alle toehoorders steunen dit idee. Laat de cultuurminnende politieke partijen zich ook buigen over de atelierbehoefte in de stad en dan specifiek zo’n werk atelier En als er dan nog enthousiaste ondersteuning van de beleidsmakers op het Stadskantoor komt. Wie weet?
Het edele handwerk van Brigitte Buitenhuis
Het cultureel bolwerk aan de Schuitenmakersstraat herbergt nog een atelier, dat van Brigitte Buitenhuis, Boy’s partner, edelsmid. Afgestudeerd aan de vakschool in Schoonhoven 1989. Startte met een galerie in Gouda. Had vervolgens een galerie aan de Groenmarkt. Altijd zelfstandig werkzaam, gaf presentaties op exposities (zoals de Westergasfbriek) en in galeries. Werkt in opdracht van zowel musea als particuliere bedrijven. Werk van haar is te zien in de museumwinkel van Dordrechts Museum, maar ook bij galerie Cécile van Eeden in Eindhoven, en galerie Pluimage in Groningen. Dichter bij huis bij Hallo Dordrecht, Voorstraat 276.
Zij houdt van eenvoud en een strakke vormgeving. Haar kracht ligt in het persoonlijk contact bij een opdracht. Doordat ze het hele proces van ontwerpen en uitvoeren, vanaf het smelten van het zilver tot het solderen of smeden toe in handen houdt, kan ze de wensen van de opdrachtgever in de uiteindelijke verschijningsvorm gestalte geven. Haar droom is ongestoord rustig doorwerken aan het vervaardigen van fijne kunstwerken met duurzaam hergebruik van materialen. Zoals de reidans van eeuwig rondgaande madeliefjes in het collier op bovenstaande afbeelding.
Ton Delemarre
