Ik woon hier al een tijdje - Dordt over de vloer

Tekst & foto’s: Ans van der Westen

Dordt over de vloer

Wekelijks ligt bij ons thuis het eiland van Dordt op de vloer. Het is een voormalig eiland, zo luidt de definitie van de schrijvers van het dit jaar uitgekomen boek: ‘Omringd door water’. Want Dordrecht is door bruggen en tunnels verbonden met het vasteland. En dan ben je geen eiland meer. Toch lijkt de cultuur van de eilandbewoner te blijven bestaan. De Dordtenaar komt altijd weer graag terug op zijn eiland en ons kent ons. Dordt is een dorp, wordt er dan gezegd.

Op het kleed zie ik links heel duidelijk de brug naar Zwijndrecht, er komt juist een schip aanvaren. Rechts van de brug ligt het spoorwegstation.

In de stad

Onze kleinzoon speelt op het kleed, hij rijdt met de duplo-auto over de weg. Of hij laat een kartonnen doosje uit de papierbak, met aan boord de gebreide kikker, lustig varen over de Merwede. Terwijl ik nog eens de bekende locaties bekijk zoals het Energiehuis, de molen, Villa Augustus en de schietmuur in het Wantijpark heeft hij zijn interesse van het water naar het land verlegd.

Enthousiast wijst hij en roept blij:”mama vies!”.

Op het kleed zijn meerdere fietsers op pad. Hij heeft er een uitgekozen die zijn moeder verbeeldt, iedere keer wanneer hij die ontdekt deelt hij het opgewekt mee: “mama vies”. Dat vraagt om bevestiging van mijn kant: ”ja dat is mama op de fiets, wat gaat ze doen? “Werk”, vertelt hij me.

Als hij groter is zal ik hem vertellen dat mams op de fiets naar het station gaat, wijs maar aan. Dan stapt ze in de trein en die gaat over de Zwijndrechtse brug. “Zie je de brug? Zo gaat ze naar haar werk toe”.

Aan het water

En ik zal hem ook vertellen dat ik op een schip gewoond heb. Dat wij vaak langs Dordrecht kwamen varen. De zo beeldbepalende brug naar Zwijndrecht was er nog niet in de jaren zestig. Wat wel direct opviel als je Dordrecht vanaf die kant naderde was een wit vierkant gebouw op de punt van de kade. Het staat er nog net zo bij. Met grote, zwarte hoofdletters staat erop: TEERLINK MOTOREN REPARATIE. Voor mensen van de vaart is het al decennia een herkenningspunt bij uitstek.

Ik ging er dit najaar weer eens kijken. Het zo bekende witte gebouw staat er verloren bij, verpauperd. Als een niet gewaardeerd kind; voor jou geen kapper of nieuwe kleren. Aan dit monument schijnt geen renovatie of onderhoud plaats te vinden. Op mijn gemak loop ik om het pand heen, ga in de zon op een van de bankjes zitten en kijk uit over het water. De brug gaat omhoog, er komt een coaster voorbij. Wat een groot schip, wat een imposante hoogte. Er zijn zoveel Dordtenaren die genieten van dit uitkijkpunt, het is een unieke plek.

Aanpakken

Thuis op het vloerkleedeiland van Dordt besluit de peuter dat onze stad een dierentuin nodig heeft. Hij installeert die meteen, zet de nijlpaarden in het water en laat de zeehond van de glijbaan gaan. De olifant en de giraf staan al klaar om er ook te komen wonen. Het kan allemaal best in Dordrecht.