De Reelander - Editie 1 - 2024

De Reelander De Reelander

December vorig jaar vroeg Paulien Busch aan buurtgenoten, op de site van bewonersplatform Plan Tij, wie er misschien een scheepsstuurwiel voor haar te leen had. Die zou zij graag willen gebruiken voor de voorstellingen van ‘Revuegroep De Parkieten’ in het verzorgingshuis Parkhuis in Dubbeldam.

Dat vroeg om nadere uitleg. Veel mensen in Dordrecht, maar zeker die in woonwijk Plan Tij kennen Paulien misschien. Zij was daar jarenlang voorzitter van de feestcommissie. Tot voor kort werkte zij met veel plezier als bewegingscoach bij Het Parkhuis in Dubbeldam; een zorgcentrum voor mensen met dementie, Korsakov of een psychiatrische aandoening op oudere leeftijd. Door eigen ziekte ging dat werken niet meer lukken en moest ze er na 42 jaar noodgedwongen mee stoppen. “Ik noem het maar prepensioen, dan klinkt het minder erg”, lacht ze. Maar Paulien kan moeilijk stil zitten. Vanaf oktober vorig jaar is zij, samen met zeventien anderen, bezig met de organisatie en repetities voor de voorstellingen van Revuegroep de Parkieten (afgeleid van de naam Parkhuis).

De Parkieten kiezen het ruime sop

De deelnemers van de Revue zijn mensen die beroepsmatig of vrijwillig aan het Parkhuis verbonden zijn of waren. “We doen het nu voor de vijfde keer en wij, maar zeker ook de bewoners, vinden het geweldig. Financieel wor-

Huiskamerfestival ‘Muziek Rond de Reeweg’ op 4 februari jongstleden was weer een groot succes. Een paar honderd bezoekers, niet alleen van de Reeweg en omstreken maar overal uit Dordrecht vandaan, vonden hun weg naar vijftien huiskamers waar evenzoveel bands drie optredens van een half uur gaven. Er was van alles te horen en te zien: intieme sfeervolle luisterliedjes, klassiek pianospel, jazz, pop, folk, rock en blues.

Peter Batenburg bewoner aan de Reeweg Oost, stond om kwart over vier aan zijn voordeur al mensen teleur te stellen. “Nee sorry, we zitten helemaal vol, u kunt er niet meer in.” Voor de verslaggever werd nog een uitzondering gemaakt. Hij mocht nog even in de gang aansluiten bij de minstens vijftig bezoekers aan het optreden van Pop-Folkband L’Appel du Vide. Veel verder kwam hij niet.

Deelnemende woonkamers

Peter: “Mijn moeder stelde haar woonkamer in andere jaren ook al voor het festival beschikbaar. Toen ik het huis twee jaar geleden van haar overnam, was het voor mij eigenlijk vanzelfsprekend dat ik daarmee door zou gaan. Ook Gerda aan het Sumatraplein maakte in haar woning plaats voor een

Paulien en haar Parkieten

Revue de Parkieten met ‘Bij de marine’ van Dorus

den we gesponsord door vereniging Vrienden van het Parkhuis. Elk jaar be -

denken we een thema. Dit jaar is dat ‘Maritiem’. De voorstelling heet dan

Jaargang 34

Nummer 1

Februari

ook: ‘De Parkieten kiezen het ruime sop’. We zingen 21 liedjes die iets met dat thema te maken hebben en ik praat ze als Luitenant ter Zee een beetje aan elkaar. We proberen natuurlijk bij de belevingswereld van de bewoners aan te sluiten. Nummers die voorbij komen zijn: ‘Ketelbinkie’, ‘Bij de Marine’, ‘Op het goud gele strand van Ameland’, maar ook iets recentere nummers als ‘The Yellow Submarine’, ‘Kaap’ren varen’ en ‘I am sailing’. Het is zo’n ontroerend dankbaar publiek om voor te spelen. Dat maakt het ook zo leuk. Mensen moeten huilen of lachen maar zitten soms ook ademloos stil te luisteren of deinen heerlijk mee en gaan erbij staan dansen. Muziek blijft natuurlijk zo lang voor mensen herkenbaar en roept allerlei gevoelens en herinneringen op.”

Waar en wanneer

We spelen, voor bewoners en familie, in totaal elf voorstellingen op bijna elke vrijdag vanaf 19 januari t/m 12 april: acht maal voor de verschillende afdelingen van het Parkhuis, tweemaal voor de vier ontmoetingscentra in Dordrecht, die aangesloten zijn bij het Parkhuis, eenmaal voor Het Gastenhuis en deelnemers van activiteiten van de Zonnebloem en eenmaal bij Het Dijckhuis voor haar bewoners met het syndroom van Korsakov. “En o ja, dat scheepsstuurwiel waar ik naar vroeg, werd de volgende dag al ter beschikking gesteld door een buurtgenoot.”

Tekst en foto's Gerard Zwinkels

Huiskamers worden muziekpodia bezoekers. “Het is erg leuk om gastvrouw te zijn voor al die mensen”, zegt ze. “Klein nadeel is wel dat je niet zelf al die mooie optredens kunt bezoeken natuurlijk.” Henri, een van de organisatoren van ‘Muziek Rond de Reeweg’, had ook zijn woonkamer aan de Reeweg beschikbaar gesteld. “We hebben het festival dit jaar met een paar buurtbewoners zelf georganiseerd, toen we hoorden dat Dordrecht niet aan het landelijke ‘Muziek bij de Buren’ ging meedoen. De woonkamers en deelnemende bands hebben we binnen zo’n twee maanden bij elkaar geregeld; ook al omdat we in de loop van de jaren een aardig netwerk aan muzikanten hebben opgebouwd. Henri is fan van Bluegrass muziek en het was daarom niet verwonderlijk dat ‘Gee Willikers en the Great Googley Moogley’ bij hem in de huiskamer optrad. In de serre achter de schuifdeuren was het voor de vijfkoppige band wat passen en meten. Bij positiewisselingen zwaaiden ze met hals van banjo, gitaar, mandoline en contrabas gevaarlijk dicht langs elkaars hoofden. Maar het klonk er allemaal niet minder om. “Er mag gedanst worden”, riep gitarist Nick lachend. Maar dat was, al had het enthousiaste publiek dat graag gewild, in de afgeladen volle woonkamer echt onmogelijk.

Tekst en foto's Gerard Zwinkels

Luitenant ter zee, Paulien Busch

Dordts artieste: Celeste de Vrij, met artiestennaam Celeste Liberty. Zij schrijft haar melodieuze nummers zelf en heeft

er naar eigen zeggen zo’n vierhonderd op de plank liggen. Gerda had heerlijke taart en cake gemaakt voor

Pop-Folkband L’Appel du Vide aan de Reeweg

Gee Willikers en the Great Googley Moogley

Fijn

…met de trein. Vanuit onze straat zie je de trein passeren. Als ik in de tuin zit hoor ik de belletjes van de spoorwegovergang tingelen. Dat voelt als thuis. We wonen dichtbij het station. Deze week reisde ik met de trein naar Leiden. Als gastdocent geef ik daar regelmatig les. Dordrecht -Leiden, een prima tour, rechtstreeks in eenenvijftig minuten. Terwijl ik op perron 1 sta te wachten op de trein bewonder ik de snelle reizigers op perron 3. Om hun trein te halen draven zij in een sprint van rechts naar links door mijn blikveld. Lukt het? Jaaa, ze zijn aan boord! Dan arriveert onze intercity en neem ik plaats bij het raam. Ik lees nog een artikel door voor de les, en ik kijk naar buiten. We passeren Blijdorp, De Van Nellefabriek, een lange rij volkstuinen, Schiedam. Mensen stappen uit, ik zie een jonge man en vrouw, hij heeft een boeket bloemen in zijn hand, rustig keuvelend lopen ze naar de trap. Ze worden gepasseerd door een vrouw met een rode vouwfiets die zich hevig haast om de deur te bereiken voor die sluit. En het is haar gelukt. We rijden weer, het is hoog water in de weilanden, ik zie een zilverreiger staan. Ik denk terug aan andere treinreizen, zoals de Tienertoer. In 1975 reisde ik met mijn verkering een week lang door Nederland, per trein. We logeerden bij familie. Eind jaren zeventig treinden we door Europa, met de Interrail, een maandabonnement voor de trein. We kwamen in Joegoslavië, Griekenland, Italië, Portugal, Spanje. We reden even naar Madrid, uitsluitend om het schilderij van Jeroen Bosch te bekijken. Geweldige treinformule, zoveel vrijheid om te reizen. Welk een lofzang op het spoor. Heb ik dan niets te klagen over de trein?

Natuurlijk wel, want ik ben teleurgesteld en gestrest wanneer ik strand op station Den Haag, waar omgeroepen wordt dat de trein niet verder gaat. Hoe kom ik nu op tijd in Leiden? Ik zie het lokaal met de wachtende studenten voor me. Wat nu? Zulke vertragingen, dat is echt vreselijk balen. Daarom ga ik altijd ruim op tijd van huis. Wanneer ik te vroeg in Leiden ben drink ik koffie op het station en kijk naar de reizigers. Ik zie twee vrouwen op hoge leeftijd, frele en vrolijk, elkaar begroeten en omarmen, op de wang kussen. Ik zie hun vreugde.

Het is tijd voor mijn les. En daarna… weer fijn in de trein.

Ans van der Westen

Rond Uit Dordrecht organiseert van 28 t/m 31 mei voor de tiende keer haar fietsvierdaagse. En daar is William Nederpelt, voorzitter van de stichting, zichtbaar trots op. Start en finish op alle dagen zijn, net als vorig jaar, bij het clubgebouw van voetbalvereniging GSC / ODS aan de Nieuwe Noordpolderweg 50.

“Het lijkt misschien een fietsvierdaagse, maar het is natuurlijk veel meer dan dat”, zegt William. “Het is eigenlijk gewoon een fietsvakantie. Zo beleven de meeste deelnemers het ook. Mensen kunnen alle dagen met camper of caravan op de parkeerplaats van GSC / ODS parkeren en overnachten. Zo’n dertig procent van de deelnemers komt uit Dordrecht en omgeving, de rest uit heel Nederland maar ook uit België. Het aantal ligt stabiel rond de driehonderd. Veel meer kunnen we ook niet hebben want de waterbussen en veerboten die in de routes liggen kunnen eigenlijk niet meer mensen aan.”

Geschiedenis

William: “Rond 2010 was ik even werkeloos. Je kan dan met je armen over elkaar blijven zitten, of besluiten iets te ondernemen. Ik bedacht ‘Rond Uit Dordrecht’, een stichting voor mensen, die misschien in een soortgelijke situatie zaten als ik; met als doel samen leuke dingen te organiseren en daarmee in een bezigheidsflow te blijven en je netwerk te vergroten. Doelstelling van de stichting is het organiseren van recreatieve en culturele evenementen in en rond Dordrecht. Het woord ‘fietsen’ komt er niet eens in voor. Maar dat was toevallig in 2013 een van de eerste dingen die we bedachten. We zijn met ongeveer vijftien vrijwilligers. We vinden het allemaal erg leuk om te doen en hebben nooit tekort aan mensen. We worden niet gesponsord, maar de bij ons aangesloten bedrijven en instellingen verlenen wel gratis hun diensten. Als iemand met een goed idee komt, proberen we dat uit te werken. Rond Uit Dordrecht is dus meer dan alleen de organisatie van de

“Ik heb niet echt een heel verhaal”, vertelt Lian, “waarom ik het bloemetje aan Saskia wil geven. Toen mijn oude buren weggingen, hoopte ik zo dat er weer fijne buren voor in de plaats zouden komen. En dat was gelukkig zo. Ik vind Saskia (red.: links op de foto) gewoon een stoere vrouw, die het toch allemaal maar mooi geregeld heeft. Naast haar intensieve baan heeft ze dit huis in de Hoekenessestraat gekocht en opgeknapt. Vorig jaar overleden ook nog eens haar beide ouders. Dus ik vind dat ze dit bloemetje heel erg verdient.”

“Nou, wat lief”, reageert Saskia enthousiast en bekomen van de schrik. “Ja, we hebben ook veel aan elkaar. We kloppen makkelijk bij de ander aan als we iets missen. En af en toe borrelen we gezellig en praten we bij. Onder dat voorwendsel zou ik eigenlijk op dit moment bij Lian zitten”, lacht ze. Saskia werkt als praktijkondersteuner huisarts GGZ Jeugd bij twee

Fietsvierdaagse-vakantie

fietsvierdaagse. We werken bijvoorbeeld ook met de gemeente Dordrecht samen bij het Fietsfestival op 1 juni en bij andere evenementen.

Fietsvierdaagse 2024

De organisatie pakken we professioneel aan en we zorgen dat alles op tijd geregeld is. Want mensen moeten er wel een week vrij voor nemen natuurlijk en dat op tijd kunnen plannen. Inschrijven kan tot en met 13 mei voor € 20,-pp. Daarna is dat € 22,50. Bovendien krijg je korting op veel be-

zienswaardigheden in Dordrecht. We maken elk jaar nieuwe routes, van 30, 50 en 80km. Elke dag heeft een ander thema. Op dinsdag 28 mei zijn dat de ‘Stoomroutes’, die aansluiten op het weekend van Dordt in Stoom. Met een beetje geluk kom je langs plaatsen met vertrekkende stoomboten; woensdag 29 mei de ‘Kasteel- en buitenplaatsroutes’, donderdag 30 mei ‘Rond in Dordt’ en vrijdag 31 mei de ‘Tour de Femme’. Die laatste natuurlijk omdat dit jaar de echte in augustus in Dordrecht start. Bij ons mogen de man-

huisartspraktijken in Dordt. “Dus ik spreek veel jongeren die met allerlei problemen zitten. In mijn vrije tijd zing ik graag, naast socializen en wandelen. Ook ben ik betrokken bij Muziektheater Hollands Diep en zing ik bij een koor in Rotterdam. Het muzikale zit een beetje in de familie. Mijn zoon Olaf is leadzanger bij Rockband Here Today. Hij komt wekelijks uit Den Bosch hier op maan-

nen natuurlijk wél gewoon meedoen. We doen het zelfde parcours, maar dan veilig ‘rechtsom’. De routes zijn verwerkt in een prachtig, glimmend en mooi vormgegeven gidsje, met bij elke route interessante informatie over wat er onderweg te zien is. Alle routes staan er in, maar zijn ook vanaf de site als gpx-bestandje te downloaden.

Meer dan alleen fietsen

In het begin kijken de mensen een bétje om zich heen, maar al snel ontstaan groepjes. Dat is zo leuk om te zien. En op de traditionele barbecue op donderdagavond wordt er als goeie vrienden, gedronken, gegeten en gezellig bijgekletst. We proberen ook elke editie, op een of meer avonden, iets bijzonders te doen. Andere jaren hadden we bijvoorbeeld sprekers als oud-wielrenner Peter Winnen of schrijver/journalist Bert Wagendorp die iets over hun fietservaring en fietsboeken vertelden. Of organiseerden we in filmhuis The Movies, nu De Witt, een mooie film die iets met fietsen te maken had. Wat het deze keer wordt ligt nog niet vast. Kortom een echte fietsvakantie, waarbij mensen veel kunnen zien, maar ook met elkaar kunnen beleven. Kijk op de site van Rond Uit Dordrecht voor nog meer informatie.

Tekst Gerard Zwinkels en Foto's Rond Uit Dordrecht

De Reelander verschijnt vijf keer per jaar in een oplage van 5500 exemplaren. De krant wordt door vrijwilligers / wijkbewoners gemaakt en huis aan huis bezorgd in Het Reeland.

Redactie

Margriet van Beek

André Boesberg

Coby Janssen

Willem Moerman

Tara Roosken

Ans van der Westen

Gerard Zwinkels

Kopij wijkkrantreeland@live.nl

De redactie behoudt zich het recht voor ingezonden stukken in te korten, te bewerken of te weigeren.

Volgende editie

1 mei

Uitgever | advertenties | bezorging

TIEN Plus

Jacob Marisstraat 70 3314 TK Dordrecht

dag eten, want s ’avonds repeteert hij in de Popcentrale.

Als ik vertrek besluiten Saskia en Lian dat ze tóch gewoon lekker een wijntje gaan doen. “Witte of rode”, vraagt Lian. “Maakt niet uit”, lacht Saskia. “Ik ben zo makkelijk met wijn”. Tekst en foto Gerard Zwinkels

078 - 750 89 66 tienplus@buurtwerkdordrecht.nl www.tienplus.net

Opmaak

Willem Moerman

Druk

Coldset Printing Partners

Het Cultureel Educatief Centrum Dordrecht (CECD) is er voor iedereen

Bovengenoemde stichting heeft afgelopen zomer in Dordrecht de eerste herdenking en viering van Keti Koti georganiseerd. Keti Koti viert afschaffing van de slavernij en herdenkt diens slachtoffers. Deze plechtigheid vond plaats in de museumtuin. Onder de vele aanwezigen waren burgemeester Wouter Kolff en Liesje Schrijnemaker, minister van buitenlandse handel en ontwikkelingssamenwerking.

Suikerstad

Tegenover mij zit een enthousiaste Sidney Breidel, bewoner van de Vogelbuurt en mede-oprichter van de stichting. “Ik kwam in contact met Rowan van der Stelt, historicus, bij de film Suikerstad. Samen zijn wij toen begonnen aan een onderzoek naar het koloniaal verleden van onze stad Dordrecht.” Dordrecht was de derde suikerstad in Nederland, er waren plantages in Brazilië en Suriname. De tot slaaf gemaakte mensen waren daar te werk gesteld en verzorgden voor de export van suiker naar Nederland, dus ook naar Dordrecht. “Vandaar die band met onze stad, laten we zeggen: een band met geen fraai verleden,“ concludeert Sidney.

Ons gesprek wordt even onderbroken omdat zijn moeder belt vanuit Suriname. “Ik bel je zo terug, mam.” Met een leuke grijns: “Mijn moeder ontvlucht altijd de kou van Nederland.” Ik kijk naar de tuin waar het nog wit is van de sneeuw van afgelopen nacht.

Sidney: “Vorig jaar was er voor de eerste keer een herdenking in Dordrecht, ik ontmoette Rowan op een filmavond. Daar werd de film ‘Suikerstad’ vertoond, geregisseerd door Themba Smits. Zij was theaterdocent van mijn oudste zoon, vandaar dat mij gevraagd werd mee te doen bij dit evenement. Gesprek met het publiek, een

gedicht voorgedragen, kortom: invulling geven aan die avond.”

Viering, herdenking en onderzoek “Elk jaar vieren en herdenken we Keti Koti, wat betekent: de ketenen gebroken. We eren onze voorouders door onderandere te eten wat zij aten ten tijde van de slavernij: cassave, gedroogde vis, banaan en zoete aardappel, natuurlijk gaan we hier creatief mee om. In feite nodig je je voorouders uit.”

Ik vraag hem hoe belangrijk het onderzoek naar slavernij is. “Heel belangrijk”, zegt hij. “Zoals ik al zei verricht Rowan van der Stelt daar onderzoek naar samen met de Universiteit Leiden in opdracht van de gemeente Dordrecht. Het koloniale verleden moet zichtbaar zijn en blijven. Daarom doet Rowan ook aan stamboomonderzoek. Onze stichting verzamelt namen van tot slaaf gemaakten en hun nazaten, zonder namen en portretten blijft alles grijs. De portretten die we hebben gevonden, laten mensen zien met veerkracht, moed en verzet. Zij verdienen een gouden rand om hun lijsten.”

In de gang toont Sidney een aantal portretten, inderdaad in goud gevat, ze zien er trots en authentiek uit. “Zo halen we ze uit de anonimiteit.”

Sidney vertelt verder: “Ook ik ervaar wel eens een bepaalde vorm van discriminatie, dat is niet altijd grof, vaak heel subtiel. Dat gebeurt bijvoorbeeld wanneer iemand mij een compliment geeft over het feit dat ik zo goed (zo goed!) Nederlands spreek. Tja, wat moet je dan zeggen? Ook een vooroordeel is dat Surinamers lui zouden zijn.” Brede lach. “Ik zeg dan dat het niet waar is. Zwarte mensen zijn lui genoemd vanaf het moment dat ze niet meer gratis hoefden te werken. Uit dit soort vooroordelen ontstaan schadelijke patronen, gevolgd door uitsluiting en dat willen we voorkomen. Er moet

Ik woon hier al een tijdje...

Door Ans van der Westen

In bad

respect zijn voor iedereen. Onze stichting pleit voor continuïteit in de herdenking van Keti Koti.’

Passie

Vanuit Keti Koti Dordrecht is Het CECD ontstaan. “We hebben een gepassioneerde werk/vrijwilligers groep, waar wij veel mee voor elkaar krijgen”, vertelt Sidney. “En sinds kort hebben we een nieuw verblijf voor activiteiten: een gedeelte van het station Dordt Centraal! Daar zijn we heel trots op en blij mee. Door inzet van ons team was het snel geregeld. Er komt een coffeecorner, ruimte voor exposities voor jonge kunstenaars en we kunnen schoolklassen ontvangen om educatieve lessen te geven bijvoorbeeld in samenwerking met Stichting Voorlezen. Wij houden een jaarkalender bij met alle culturele evenementen in Dordrecht en Nederland, denk aan de

nationale vrouwendag, het Suikerfeest, de Tula-herdenking, et cetera. We bedienen al deze groepen en willen functioneren als een educatieve en warme ontmoetingsplek. Ik wil hierbij een oproep doen. Meld je aan als vrijwilliger, wij zijn altijd op zoek naar vrijwilligers die ons team willen verrijken. Mocht je, je aangetrokken voelen tot ons verhaal geef je dan op via onze socials of mail, wij gaan graag met je in gesprek.”

Sidney besluit: “Het is mooi dat wij met

onze stichting de mogelijkheid hebben om zoveel verschillende mensen bij elkaar te krijgen. Zodra onze locatie op het station open is ontvangen we jullie graag. Wees welkom stap binnen drink een kop koffie en leer elkaar kennen.

Aanmelden als vrijwilliger kan via de socials van koloniaal verleden Dordrecht of Keti Koti Dordrecht.

Tekst André Boesberg

Foto's Sidney Breidel

In 1965 kwamen mijn ouders onverwacht aan de wal wonen, in een huis dat gebouwd was in de jaren dertig. Zoals veel huizen in die tijd had de woning geen badkamer. In mijn hoofd hoor ik nu vanzelf het lied:

We gingen nog in bad haartjes nat Nog even op totdat vader zei "Vooruit naar bed"

Dan kregen we een kruik mee Gezichten op 't behang

Maar niet echt van binnen bang

Toen was geluk

Heel gewoon

Geschreven en gezongen door Kees van Kooten en Wim de Bie en later ook vertolkt door Gerard Cox. Het nummer is bekend geraakt. Ik kan me niet herinneren of ik ook een kruik meekreeg naar bed maar wel dat er alleen in de woonkamer een kolenkachel was, met de kolenkit ernaast. Als het ’s nachts vroor stonden de ijsbloemen ’s ochtends op de ramen.

We kwamen van de binnenvaart en aan boord hadden we een douche en zelfs een bad. Het was wennen met het sanitair aan de wal. Mijn vader kon op het werk douchen, mijn moeder was al zo hulpbehoevend dat de wijkverpleegkundige haar kwam wassen op bed. Bleef ik over, dat werd de

teil, zo was dat voor de kinderen. U heeft deze verhalen vast al zo vaak gehoord of gelezen. Toch ging het inderdaad zoals altijd verteld wordt, op zaterdag aan het eind van de middag werd de teil gevuld. Vanzelfsprekend werd dat bij ons door mijn vader gedaan want mijn moeder kon dat niet meer. De eerste keren ging ik overigens te water in een, nog meeverhuisd, lichtblauw babybadje. Krappe boel. Daarna werd dat plastic exemplaar vervangen door een zinken teil. Het gehele badgebeuren vond plaats in de keuken, handig want dat was ook de plaats waar de enige kraan was. Er was een boiler, genoeg heet water op voorraad.

Na anderhalf jaar verhuisden we van de bovenwoning naar de benedenwoning. Waar mijn vader al snel in het verlengde van de keuken een aanbouw maakte voor de badkamer. Dat werd er eentje met een bad. Voor mijn moeder was er geen

mogelijkheid om dat bad of de douche te gebruiken. Zij werd steeds minder mobiel, het huis werd helaas ongeschikt voor haar. Uiteindelijk zijn mijn ouders verhuisd naar een rolstoelvriendelijke woning, in Sterrenburg. En daar kon mijn moeder wel terecht in de zeer ruime badkamer. Met hulp van een tillift kon ze op een stretcher liggend onder de douche. Gek hé, dat iets wat zo gewoon is als je het kan zo bijzonder wordt als het buiten je kunnen ligt.

De teil was niet meer nodig, hij werd geverfd en ging dienst doen als plantenbak in de tuin. En dat doet hij nog steeds. Er zijn gaatjes in geboord voor de afwatering. In het voorjaar bloeien er narcissen en krokussen in, ’s zomers rode klaver en zonnebloemen. En op de plek waar ik eens in die teil ging, de vroegere keuken van de bovenwoning, daar is nu een prachtige badkamer, met een douche en een bad.

Sidney Breidel speecht tijdens de Keti Koti herdenking vorig jaar.

? ?

In elke editie van de Reelander wordt een detail van een object getoond, dat alleen in het Reeland voorkomt.

Reelander Zoekplaatje

Reelander Zoekplaatje

Tekst Coby Janssen

Coby Janssen Foto Ans

Foto Ans van der Westen

Het Zoekplaatje is dus te vinden in de Vogelbuurt, Indische buurt, Transvaalbuurt, Wantijbuurt of het Land van Valk.

Voor buurtspeurders en -kenners Herkent u wat het is en waar het staat? Stuur dan uw oplossing met naam en adres binnen drie weken na verschijnen van deze krant naar de redactie: wijkkrantreeland@live.nl of naar Wijkkrant De Reelander, Jacob Marisstraat 70, 3314 TK Dordrecht.

Onder de goede inzenders wordt een cadeaubon ter waarde van €10,- verloot. De winnaar wordt in de volgende krant bekend gemaakt. Daarin vindt u ook de complete afbeelding met het verhaal erachter. En een nieuw Reelander Zoekplaatje natuurlijk.

Ik heb vanmorgen aan Hans van Gink de cadeaubon overhandigd die hij heeft gewonnen door de juiste oplossing in te sturen. Hans gaf ook uitleg

Sjane de Haan, veelzijdig kunstenares

In onze vaste rubriek over kunst laten we het licht schijnen op kunstschilder Sjane de Haan. Zij woont in het Reeland maar heeft haar atelier aan het Grotekerksplein boven de Jazzsociëteit. Daar zocht ik haar op om haar verhaal op te tekenen.

Het atelier bevindt zich op de eerste etage. Het is een prachtige plek met zicht op de Grote Kerk en de haven. Er staan veelkleurige schilderijen en een groot rek met kaarten. Sjane vertelt enthousiast over hoe het begon. “Dat weet ik nog precies. Ik was in 1986 op vakantie in Frankrijk met een vriendin. Vanuit het niets was er een stemmetje dat zei: je moet gaan schilderen. Heel bijzonder. Ik kon als kind alleen voorbeeldplaten natekenen zoals je op de basisschool deed. Vrij tekenen kon ik niet. Ik ging naar een winkel, kocht een doosje aquarel verf, van die blokjes, een kwastje, een schetsboekje en schilderde een zeilbootje. Dat was mijn eerste ‘werk’. Toen ik thuiskwam meldde ik mij aan bij Centrum Nieuwstraat: een cultureel centrum waar men een cursus kon volgen in tekenen, schilderen, fotograferen e.d. Ik kreeg mijn eerste schilderlessen van Anneke Schenk uit Gorinchem. Daar heb ik nog contact mee. Ik heb geen kunstacademie gevolgd, dus ben een autodidact. Het jaar daarop heb ik een zomercursus in Frankrijk

gevolgd. Ik werkte in het onderwijs en schilderde in de vakanties. Ik begon als kleuterleidster in Papendrecht en heb een jaar gereisd. Vervolgens heb ik een jaar ingevallen op een school voor zeer moeilijk lerende kinderen. Voorts werkte ik in Rotterdam als vakleerkracht Textiele werkvormen voor jongens en meisjes. Dat was voor jongens een nieuw vak op die school. Dat was heel leuk. Dat heb ik achttien jaar gedaan. Ook was ik Remedial teacher: dan geef je bijscholing buiten de klas maar wel onder schooltijd. Ook heb ik leidinggegeven en heb diverse nascholingen gevolgd.

Word ook Groene Buur

Een Groene Buur maakt buurtgenoten enthousiast over groen en zet zich in voor het vergroenen en in-

sectvriendelijk maken van de wijk. Ze zijn aanspreekpunt en inspirator voor buurtbewoners die ook willen

over de foto: “Deze schoorsteen heeft een kap met een figuur erop die tegen een ladder oploopt en de schoorsteenveger verbeeldt die daar woont. Zijn naam is Busch. Het is in de Martinus Steynstraat. Als ik naar de stad fiets via

de Transvaalstraat kom ik er langs en moet er altijd even naar kijken.“ Hans was blij met de cadeaubon en vertelde tot mijn verbazing dat je ze ook bij Kunstmin kunt inleveren. Zo hoor je nog eens wat.

Oplossing vorige zoekplaatje

Vakanties waren voor de schildercursussen in Frankrijk of op de Waddeneilanden. Een heerlijke ontspanning en uitlaatklep. Ook deed ik een opleiding tekentherapie en vervolgens een specialisatie voor kinderen. In 2008 heb ik mijn eigen bedrijf opgericht ’Kleurpunt Praktijk voor Kunstzinnige Ontwikkeling en Begeleiding’. Ik ben in 2011 gestopt met werken in het onderwijs. Nu kon ik mij richten op de combinatie schilderkunst en lessen en therapieën voor kinderen, specifieke doelgroepen en mandalatekenen voor iedereen. Ik vind het heerlijk om daar les in te geven. Op dit moment ben ik alle lessen en activiteiten, behalve mijn schilderkunst, aan het afbouwen.”

Ruimte

“Mijn eerste groepje kinderen gaf ik thuis les. Ik maakte ruimte door middel van gordijnafscheiding. Daarna kreeg ik een atelier in Zwijndrecht, maar na een jaar of anderhalf moest ik eruit. Er was een andere bestemming voor. Na een periode in de Eulerlaan in Sterrenburg vond ik de huidige ruimte. Dat is zo’n negen jaar geleden. Een prachtige plek in het centrum, niet alleen vanwege de kerk en de haven, maar ook qua licht. Ik ben vooral een landschapsschilder, opgegroeid in de Alblasserwaard, tussen de mannen en de vrachtwagens: wij hadden namelijk een transportbedrijf. Mijn moeder kon heel goed

vergroenen. Iedere Groene Buur doet dat op zijn of haar eigen manier. Ze delen bijvoorbeeld stekjes uit of geven tips aan buren voor een groene tuin.

Er zijn meerdere Groene Buren in Dordrecht, soms zelfs meerdere in één wijk. Onderling vormen de Dordtse Groene Buren een netwerk. Ze delen  informatie en wisselen kennis en ideeën met elkaar uit.

In het Reeland zijn er vier Groene Buren. Groene Buren Corrie de Kock en Sonja van der Spek zetten zich in voor mooie biodiverse bloemenmengsels in de straat. Groene Buur André Lodder

tekenen, dus daar heb ik vast wat van meegekregen. Ik was veel te vinden in de Alblasserwaard met mooi weer. Dan ging ik met een vriendin op zoek naar een mooie plek en installeerden we ons compleet met picknickmand. Ik maakte eerst een foto en zette de schets op. Ik hou van de akkers, het water, de weidsheid, de luchten. Dat geldt ook voor de Biesbosch. Ik ben ook een paar jaar geleden opgenomen in het boek ‘Schilders van de Biesbosch’, schilderwerken door de eeuwen heen. Daar ben ik heel blij mee. Ik heb sinds een paar jaar meer abstracte werken gecreëerd. Daar heb ik een tweedaagse cursus voor gevolgd. Ik wilde schilderen wat ik voelde. Zonder te hoeven denken, meer intuïtief. Qua kleuren deed ik dat al.”

Veelzijdig Ik loop rond in het atelier. Er is veel te zien. Bij sommige abstracte werken zijn heel vaag de contouren van de industrie van Alblasserdam te zien. Het bloed kruipt waar het niet gaan kan.

Sjane maakt ook kleine schilderijtjes,

heeft een aantal plantvakken geadopteerd en Groene Buur Miriam van den Bergh heeft van haar stoep één mooie groene oase gemaakt. Daarmee fleuren ze de straat en wellicht ook de buurtbewoners op. Je herkent de Groene Buren aan een Groene Buur paal in de tuin.

Iedereen die tuinieren leuk vindt, houdt van organiseren en graag anderen helpt is welkom om Groene Buur te worden. Je kunt je aanmelden via het mailadres wijmakendordtgroen@dordrecht.nl. Meer informatie lees je op www.groenebuurdordrecht.nl.

Word je Groene Buur? Dan krijg je een

de zogenaamde Inktkrabbels: schetsjes van inktstreken en mooi ingelijst. Ook haar kaarten zijn prachtig. Er is een serie Dordt in Rood. Ze verkoopt ze in haar atelier aan het Grotekerksplein 1c boven de Jazzsociëteit en ook in de winkel Hallo Dordrecht op de Voorstraat 276. Sjane vervolgt: “Om het atelier te bezoeken is de drempel vaak letterlijk en figuurlijk te hoog. Sowieso voor een galerie maar zeker als dat op de eerste etage is en men niet binnen kan kijken, maar Kunstrondje Dordt biedt elke eerste zondag van de maand de gelegenheid om vrijblijvend binnen te stappen. Overigens heb ik geen klagen, hoor. Samen met nog vier vrouwelijke kunstenaars vormen wij een collectief, genaamd Dordts Temperament en hebben een paar keer bij Jolanda Branderhorst geëxposeerd in haar winkel op de Voorstraat. Momenteel exposeer ik in Rotterdam. Dit voorjaar doe ik mee aan de kunstroute in Veere. Dat is 10, 11 en 12 mei. Dat zijn leuke vooruitzichten”.

Tekst en foto Coby Janssen

Groene Buur tuinpaal en een startpakket. Hierin zit informatie over Groene Buur en handige dingen om te helpen anderen enthousiast te maken voor een groene tuin en buurt. Groene Buren worden ondersteund door Duurzaamheidscentrum Weizigt.

Afgelopen najaar is Groene Buur Dordrecht gestart. Groene Buur is oorspronkelijk een initiatief uit Almere. Daar is de eerste groene buur in 2020 gestart en nu zijn al meer dan zeventig Groene Buren actief. Dit mooie initiatief is nu ook in Dordrecht te vinden.

Ingezonden door Duurzaamheidscentrum Weizigt

Autisme Experience Centre

Tussen droom en werkelijkheid

Reelanders Evelien Huijsser en Silvia Kloppers zijn initiatiefneemsters van Stichting Autisme Experience. Deze bestaat al tien jaar en organiseert activiteiten en events in heel Nederland om de belevingswereld van mensen met autisme begrijpelijk te maken voor hun omgeving. Hun droom: een fysiek gebouw, een Autisme Experience Centre in Dordrecht.

“Nergens in de wereld bestaat zoiets. Zelfs niet in Amerika”, zegt Silvia Kloppers. Zij werkt als Coach behandeling bij ASVZ, een zorginstelling voor verstandelijk gehandicapten met soms ook autisme. Dus ze weet waar ze het over heeft. “Het brein van een autist staat op een andere manier, scherper of juist ongevoeliger, ingesteld. Dat is bij zo’n 200 à 300.000 mensen in Nederland het geval. Je kan daar als omgeving natuurlijk honderd boeken over lezen. Maar als je zelf ervaart hoe dat is en voelt, geeft dat een veel beter inzicht. En daarmee de mogelijkheid jouw gedrag daarop aan te passen.”

Ontstaan van het idee voor autisme beleving.

Evelien Huijsser is specialistisch ambulant behandelaar SGGZ op de poli autisme voor volwassenenpsychiatrie van Yulius. “Daar geven we ook educatie over autisme. Een veelgehoorde reactie van ouders is: ‘Ja leuk dat je het ons vertelt, maar er zijn natuurlijk veel meer mensen betrokken in de omgeving van mijn kind. De leraar op school, klasgenoten, de trainer op het voetbalveld, de werkgever. En de informatievoorziening naar hen toe is zo beperkt’. Toen was ik een keer met mijn dochter in het Nemo wetenschapsmuseum voor de jeugd in Amsterdam. Dat was allemaal super interactief vormgegeven. En ik dacht, hoe leuk zou het zijn als je op deze manier een autisme beleving zou kunnen creëren. Voor de grap gooide ik het idee op social media, en dat ontplofte echt van de positieve reacties. Dus daar moest ik wat mee. Binnen no time hadden we een grote groep mensen verzameld, deskundigen op allerlei terrein, en gingen we ervoor.”

Wat is autisme

Evelien: “Autisme is geen stoornis zo-

als vaak wordt omschreven, dat geeft meteen een stigma. Mijn motto is: ‘It takes all kinds to make a world’. Autisten hebben gewoon een andere manier van informatie verwerken. Pas maakte iemand de vergelijking: Je zegt tegen een tulp ook niet: ‘je bent een roos met een stoornis.’ Het is natuurlijk wel zo dat deze wereld veel meer ontworpen is voor het niet-autistische brein, maar dat betekent niet dat er iets mis is met jou als autist.” Silvia: “Een van onze ervaringsdeskundigen werkt als wiskundige bij de belastingdienst. Hij was, als kind, in de verstandelijk gehandicapte zorg terecht gekomen omdat hij tot een leeftijd van zes jaar niet sprak. Toen begon hij, als vanuit het niets, hele volzinnen te spreken. Als je nu aan hem naar het waarom daarvan vraagt, is zijn reactie: ‘Ja, ik wist niet dat dat moest’. Ook nu nog vindt hij hele basale dingen, zoals kennis maken met iemand, erg lastig. Hoe lang houdt je een hand vast of kijk je iemand aan. De meeste stress hebben autisten door het zoeken naar de juiste afstemming op een situatie en het onbegrip van de omgeving als hun manier niet helemaal passend is.”

Uitwerking

“Gaandeweg zijn we, als Autisme Experience, evenementen gaan organiseren”, vertelt Evelien. “Waaronder de Brain on Wheels. Een tot hersenpan omgebouwde caravan, waarin we zelfgemaakte minidocumentaires van ongeveer tien minuten kunnen laten zien en waar bezoekers daarna aan de ervaringsdeskundige (de persoon met autisme die in de minidocu-

Nog een keer wit: voor de sneeuwklokjes, lentebodes in deze tuin met vlaggetjes. >

mentaire voorkomt), vragen kunnen stellen. Die filmpjes gaan over allerlei verschillende onderwerpen; school, werk, vrijetijd, relaties, gezin. We rijden ermee door het hele land en hadden nooit bedacht dat dat zo succesvol zou zijn.”

Autisme-belevingscentrum

“We willen die beleving ook in een eigen gebouw mogelijk maken. Daar zijn we al zo’n jaar of zes mee bezig. Het businessplan, inclusief organisatorische en financiële onderbouwing, plus van A tot Z ontwikkelde attracties, ligt klaar om te worden uitgevoerd. In samenwerking met de gemeente Dordrecht, zijn we op zoek naar een geschikt gebouw. Maar ook Rotterdam heeft interesse. Wat we willen uitstralen is, dat we financieel onafhankelijk zijn. Dat we draaien op fondsen en giften door mensen en organisaties uit onze club van 100. Zij steunen voor honderd euro of meer per jaar onze stichting. Aanmelden daarvoor kan heel makkelijk via onze site. Op 24 januari ontvingen we van de Rabobank bijvoorbeeld een gulle gift van 8500 euro.”

Inrichting

”In samenwerking met Perspekt Studios uit Haarlem, hebben we het concept en inrichting van het belevingscentrum bedacht. Bij binnenkomst, wordt je eerst getest op wat je al weet over autisme, daarna kun je kiezen uit een aantal verschillende verhaallijnen. Bijvoorbeeld over sporten, relatie met ouders, of school. En bij elke verhaallijn wordt je begeleid door een gids, een virtuele ervaringsdeskundige, die aan jou ver-

telt hoe hij of zij iets als autist beleeft en aan wie je ook vragen kunt stellen. Ook is er een zogenaamde Prikkelstraat, waarin de gids aan jou vertelt op welke manier hij op prikkels via zijn zintuigen reageert. Silvia: ”Mensen zonder autisme reageren niet op elke prikkel. Een geur bijvoorbeeld moet wel heel extreem zijn willen we daarop reageren; pas als we een gaslucht in de kamer ruiken, zullen we vluchten. Sommige zintuigen van autisten staan veel scherper afgesteld, en reageren veel sneller op allerlei prikkels. Dus ook op prikkels die jij en ik niet eens opmerken. Toen ik wel eens, van de een op de andere dag, mijn parfum veranderde, vonden cliënten niet meer dat ik Silvia was. Dat zijn dingen waar wij niet mee bezig zijn. Maar het belemmert een autist in zijn functioneren. Hij moet dat eerst voor zichzelf kloppend krijgen, voordat hij met iemand een gesprek kan voortzetten. En dat vraagt begrip en aanpassing van zijn omgeving.”

Doelstelling

Silvia: “Onze doelstelling is dat je door beleving het vooroordeel, bij mensen wegneemt. Dat idee van: nou dat is iemand met autisme en die wil dus geen contact. Of dat je niet goed weet hoe je dat contact aan moet pakken. Dan komen die mensen aan de zijlijn te staan. Terwijl soms een kleine aanpassing een heel groot plezier kan geven. Voor bei-

de partijen. Een voorbeeld: Een lerares gaf huiswerk op aan de klas: ‘jongens voor volgende week hoofdstuk 4’. En de desbetreffende autistische leerling op het gymnasium deed dat nooit. Dus de lerares vond hem lui. Totdat zij erachter kwam dat ze specifiek zijn naam moest noemen. Dus: ‘jongens én Lucas, volgende week hoofdstuk 4’. Toen was er niks meer aan de hand.” Het is niet altijd zo eenvoudig, maar het geeft wel een richting aan.”

Autismeweek

De week van 1 april is de jaarlijkse autismeweek, waarin Autisme Experience weer van alles organiseert. Elke dag is er wel iets te doen op het gebied van sport, beleving, spel en voorlichting. Het definitieve programma is te vinden op de site van Autisme Experience. Daar kun je je ook aanmelden als je onderdeel wilt zijn van een groeiend team van enthousiaste vrijwilligers die dit allemaal mogelijk maken.

Evelien: “Wij zijn klaar voor het Autisme Experience Centre. Nu Dordrecht nog. Samen zouden we ons hiermee mooi in de wereld kunnen profileren. Maar bovenal het begrip voor en de omgang met autisme kunnen verbeteren.”

Tekst Gerard Zwinkels

Foto1 Perpekt Studios

Foto 2 Rabobank

Foto’s & tekst Ans van der Westen

Deze keer is het wit, groen en roze op de foto’s.

Eerst wit omdat het in januari nog een ‘witte kerst’ gaf. De kerstboom was uit de kamer weggehaald en in de tuin gezet, waar de sneeuw ineens voor een kerstplaatje zorgde. >

< En nog meer groen op de Krommedijk, met een waarschuwing op de weg. De leuning was geschilderd: groen.

Groen voor een vrolijke geveltuin op de Krommedijk. >

Tot slot roze, ’s ochtends om 8 uur op de Twintighoevenweg.

Betaald parkeren Vogelbuurt

In januari werd de uitslag van de enquête over betaald parkeren Vogelbuurt bekend gemaakt.

De bewoners hebben een brief ontvangen met de uitslag. Het gebied was door middel van kleuren verdeeld in drie zones. Paars, blauw en geel. Alleen het paarse gebied heeft voor betaald parkeren gestemd. Het betreft de straten rond het Vogelplein: Noordendijk, Oranjelaan, Bankastraat en Buizerdstraat. De uitslag was van de 106 stemmers 57% voor en 43% tegen. De 106 stemmers zijn slecht 35% van de mensen/ bedrijven die een stem mochten uitbrengen. Als meer mensen hun mening hadden gegeven was de uitslag misschien anders geweest. Maar niet stemmen is ook een mening geven

vinden sommigen. In de blauwe zone was de opkomst 68% waarvan 49% voor en 51% tegen. In de gele was de opkomst 48% waarvan 25% voor en 75% tegen. Vooral in de gele zone dus een duidelijk uitkomst tegen betaald parkeren. De gemeente streeft ernaar om het betaald parkeren in het paarse gebied al per 1 april 2024 in te voeren. Medio februari zullen de bewoners van dit gebied worden uitgenodigd voor een bewonersavond om meer uitleg te geven wat het voor hen gaat betekenen.

Wordt vervolgd.

Tekst Margriet van Beek

Foto Gerard Zwinkels

De dames trekken in bij de heren

Per 2 januari 2024 heeft er een grote verandering plaatsgevonden bij Harry’s Kapsalon aan de Krommedijk. De damessalon is ingetrokken bij de herensalon. Ik vroeg de eigenaren Gerard en Bianca Sluiter naar de reden van deze toch wel ingrijpende verandering.

“We zijn al een jaar bezig om personeel te vinden. Het is heel frustrerend want we hebben de capaciteit en het werk om te groeien en je wordt eigenlijk gedwongen om te krimpen. We willen graag groeien want er is werk zat, maar we hebben de handen niet” vertelt Bianca. “Zij zou het dames ge -

Adver teren in De Reelander ‘n Heel Jaar voor 465,-

De Reelander wordt zes keer per jaar huis aan huis bezorgd in het Reeland en is ook beschik baar bij openbare afhaalplek ken in de wijk Uw adver tentie verschijnt in een afgebakend gebied en dat betekent lage tarieven. Dit formaat van 1/4 pagina kost bijvoorbeeld € 465,- per jaar

De opmaak is altijd gratis.

Als u in drie of meer Dordtse wijkkranten adver teer t krijgt u 10% kor ting.

Meer weten?

Kijk op ww w. tienplus.net of mail naar tienplus@buurtwerkdordrecht.nl

Een wijkambassadeur zet zich samen met de gemeente in voor een schone en prettig leefbare stad. Helpt u mee om uw buurt schoon te houden?

vijf

dordrecht.nl/ wijkambassadeurs

deelte opzetten, uitbreiden en personeel werven om daarna een stapje terug te doen” vult Gerard aan. “Maar het personeel komt er niet. Daarom hebben we besloten de twee salons samen te voegen en Bianca gaat wat minder dagen werken. Gezondheid is ook belangrijk.”

“We hebben zoveel positieve reacties gehad op deze beslissing wat ons ook het gevoel geeft dat we dit goed gedaan hebben.”

De leeggekomen ruimte wordt vanaf medio februari te huur gezet. Volgens het bestemmingsplan moet er een winkel of iets dergelijks in komen.

De damessalon is achterin de herensalon. Het is afgescheiden van het herengedeelte zodat het toch een speciaal plekje blijft voor de dames.

Bianca werkt op donderdag, vrijdag en zaterdag. Het is altijd verstandig om een afspraak te maken. De damessalon is telefonisch bereikbaar op 078 6472737 en de herensalon op nummer 078 6142688.

Mailen mag natuurlijk ook: info@harryskapsalon.nl

Tekst en foto Margriet van Beek

Het Reeland Cursief Het Reeland Cursief

Licht

22 december 2023, de kortste dag van het jaar. Dat betekent laat licht en vroeg donker. Maar met Kerstmis in zicht, het feest van het licht, is deze periode goed te ondervangen. Binnen en buiten wordt de duisternis gevuld met kaarsjes, waxinelichtjes en kerstverlichting in alle soorten en maten. Het is een lust om 's avonds door de wijken te lopen en de huizen en tuinen te bewonderen. Maar de dagen werden niet langer. Regen en wind teisterden het land, deze keer een storm met een echte Hollandse naam: Henk. En stormram Henk kon er wat van. Hij richtte veel ravage aan en blies ons bijna met orkaankracht het nieuwe jaar in. Dagen bleven ook donker zelfs toen het nieuwe jaar zijn intrede deed. Er kwam geen einde aan. Op die manier merkte je niet eens dat het langer licht was ’s avonds! Uiteindelijk begon het toch te vriezen en kwam de zon maar helaas maar voor twee dagen. Daarna begon het opnieuw. Ik heb zelf niet zo'n last van de januari-blues maar er zijn veel mensen die dat wel hebben. Maar gelukkig hadden we nog een onuitputtelijke voorraad waxinelichtjes. En ja hoor, uiteindelijk ging het weer vriezen en dat betekent vaak een zonnetje. Weliswaar een gevoelstemperatuur van min negen graden maar het licht was er. Langer licht waardoor je je kunt verheugen op het voorjaar. Dat is zo mooi van de vier seizoenen: in het ene seizoen verheug je je op het volgende. En elk seizoen heeft zijn pluspunten. Heerlijk!

CoJa

Heeft u een verhaal of gedicht voor Het Reeland Cursief?

Stuur het - met uw naam - naar wijkkrantreeland@live.nl

Nr.7

Eigenaardig Reeland Eigenaardig Reeland

Heb jij een bijzondere Eigenaardig Reeland foto? Stuur ‘m met je naam - naar wijkkrantreeland@live.nl

Parels van Het Reeland Door Tara Roosken

In deze editie van Parels van het Reeland, interview ik Ifor Schrauwen. Hij is in het Reeland geboren en opgegroeid. Daarna heeft hij op verschillende plekken in en rond het Reeland gewoond en weet er dus veel over te vertellen.

Sinds oktober 2022 woont hij weer in het Reeland, in de Heysterbachstraat. Daar kwam hij gelijk in actie: “Ik vind het heel belangrijk dat er veel groen is in de stad en dus ook in het Reeland. Dus leek het mij een goed idee om de tuintjes voor de huizen in de Heysterbachstraat te vergroten en ervoor te zorgen dat er nog meer groen in de wijk komt.”

Ik vraag verder over de tuintjes: “Hoe heb je dit voor elkaar gekregen?” “Eerst heb ik het natuurlijk gevraagd aan de gemeente en zij vonden het een goed idee! Dus ben ik daarna gaan vragen aan mijn buren wat ze ervan zouden vinden als de tuintjes twee keer zo groot zouden worden. Zij waren er meteen enthousiast over en hebben mij geholpen met het regelen. Al snel bleek dat er heel veel mensen blij waren met het idee. Daarna hebben we folders

in de brievenbussen gedaan, daarop kon je kiezen hoe de tuintjes er uit moesten zien. Nu zijn er al een aantal tuintjes af en zal de Heysterbachstraat straks helemaal groen zijn!” Maar Ifor is nog lang niet klaar met zijn vergroeningsprojecten, want het liefst zou hij willen zien dat de auto’s plaats maken voor nog meer groen. Zijn allergrootste droom is om een park aan te leggen waar je helemaal door het Reeland kan lopen zonder uit het park te moeten en dus niet over een autoweg moet lopen of iets dergelijks.

Ik vraag ook over zijn werk bij het Vogelnest en Ifor begint meteen te vertellen: “Ik werk

nu acht jaar bij het Vogelnest en daar brengen we mensen samen. Wij organiseren ook een heleboel activiteiten voor de wijk zoals koken en creatieve dingen doen. Er zijn nog veel meer leuke activiteiten te doen bij ons en we hebben ons eigen kleine cafeetje waar mensen gezellig kunnen kletsen en wat te drinken en eten kunnen halen.”

Ik vraag: “Wat zou je nog willen veranderen aan het Reeland en wat is juist al heel goed?” Ifor denkt even na en zegt dan: “Ik vind al heel veel goed aan het Reeland, maar wat er nog beter kan is natuurlijk meer groen en minder auto’s. Het mooiste aan deze wijk is dat ik alles herken van vroeger en dat ik daar mooie herinneringen aan heb. Ik hou ook van de jaren 20 en 30 huizen hier.”

Omzien naar elkaar in Het Reeland!

Voor Het Reeland!

Voor het Reeland mag ik voor het CDA uw volksvertegenwoordiger zijn.

Uitnodiging: Open fractievergadering in de wijk: 6 maart om 19.30 bij Speeltuinvereniging Victorie. Welkom!

Kan iets onze aandacht gebruiken? Laat het weten op 6 maar of via franciske@cdadordrecht.nl www.cdadordrecht.nl

Hoe was het op de Reeweg

In de vorige krant hebben Jan Rietveld en ik de bakkers besproken. Daar is een reactie op gekomen van een lezer. Dank je wel Diana, dat waarderen we. Diana vroeg ons wanneer er een bakker in de Eerste Reedwarsstraat was gevestigd. Ze heeft er zelf gewoond, namelijk op nummer 4, en is benieuwd.

Jan ging er over nadenken en de straat bekijken. Hij stuurde me een foto. Ik ging ook op pad en zo ontdekten we al snel dat we de verkeerde Reedwarsstraat genoemd hebben. Misschien is het anderen ook opgevallen. Twee straten met bijna dezelfde naam, het blijft onhandig. Echter wij hadden moeten schrijven over bakkerij van der Meer in de Tweede Reedwarsstraat, op nummer vier.

Beetje beroemd

Even een beetje beroemd, dat overkwam Ans van der Westen, redactielid van de Reelander. Want zij heeft een award gekregen. Ans is kinderverpleegkundige en praktijkopleider in het Albert Schweitzer ziekenhuis. Op voordracht van haar collega’s is zij genomineerd voor haar werk als praktijkopleider.

Op 11 januari werd zij op het Zorggala gekozen in de categorie ‘Opleiden en Leren’. De prijs is een beeld van Corry Ammerlaan, met een bergkristal. Deze steen staat symbool voor helder inzicht, een eigenschap die de student én de opleider goed kunnen gebruiken.

Hierboven vind je een foto van het pand zoals het nu is. Je kunt er de winkel nog in terugzien.

Na dit herstel waag ik me voorzichtig aan de groentewinkels. Ik noemde in de vorige krant Wim van der Leer zijn groentewinkel al, gevestigd op de Reeweg 57, op de hoek met de Tweede Reedwarsstraat . Hij was een broer van kapper Jan van der Leer, van Reeweg 47. In pand nr. 57 is tot eind deze maand het Fourniturenkabinet gehuisvest geweest. Op de foto uit de jaren zestig zie je de groentewagen. Ik herinner me nog wel dat er groenten aan de deur verkocht werden. En dat het assortiment aan groenten veel kleiner was dan nu. Courgette, aubergine, paprika, avocado, het was ver

Reelands Groentje

Het is koud buiten, want de winter is begonnen.

De winter is erg gezellig, lekker samen bij de haard.

Maar duurzaam is het niet. In de winter is het koud en zetten we de verwarming lekker hoog.

In plaats van de verwarming een graadje hoger te zetten kan je

jezelf warm aankleden en een dekentje over je heen doen.

Ook is het heerlijk om een kopje thee of warme chocolademelk te drinken.

Beter voor het klimaat en je portemonnee!

van ons bord.

Op de andere hoek van dit stukje Reeweg, op de hoek van de Oranjestraat, is ook al heel lang een groentezaak, we herinneren ons Bart van Ooijen. Hij breidde de winkel uit, doorer een pand bij te trekken. Nu vind je er de verswinkel ‘In de Bogaard’, met groente en fruit en ook kaas, noten, chocola.

En dan lopen we nu weer een blokje om want op drie van de vier hoeken van dit blok waren groentewinkels. We hebben de twee op de Reeweg gehad, wanneer je vanaf Reeweg 57 de Tweede Reedwarsstraat inloopt tot aan de Krommedijk kun je aan het witte hoekpand zien dat daar ook groenten verkocht werden. Er zijn grote ruiten, vroegere etalages, met bovenaan een strook glas-in-lood. Onder het hoekraam staat met witte letters in blauw glas: Thijs Tulp en boven het andere raam: de groente specialist.

Net als met de bakkers zien we ook hier dat drie groentewinkels voldoende klandizie vonden om jarenlang tegelijk hun zaak te draaien.

Tekst Ans van der Westen

Foto 1 Jan Rietveld

Foto 2 Beeldbank Dordrecht

Foto 3 Ans van der Westen

Foto 4 Douwe Klijnsoon

Natuurlijk Reeland Natuurlijk Reeland

Kijk in de Wijk

Bewoners, maatschappelijke organisaties, ondernemers en gemeente werken samen aan een leefbaar, sociaal en veilig Reeland.

Wijkwens

Heb je een goed idee om je buurt of straat mooier, socialer, of veiliger te maken? Dan kun je een wijkwens indienen. De gemeente geeft jaarlijks een bedrag voor het vervullen van deze wensen. Aanmelden en informatie: www.wijkendordrecht.nl/wijkwensen

Wijkkrant

De Reelander wordt gemaakt door wijkbewoners. Lijkt het je leuk om ook een stukje te schrijven over je eigen wijk? Meld je dan aan bij uitgever TIENPlus via tienplus@desocialebasis.nl. Meer informatie: www.tienplus.net

Fixi

Voor meldingen, vragen en opmerkingen over onder meer het onderhoud aan wegen, groenvoorziening en straatverlichting: www.fixi.nl/#/drechtsteden/issue/

Wijkagenten

Voor Het Reeland: Mike Verzijl & Evert Muller michael.verzijl@politie.nl evert.muller@politie.nl

Voor het Leerpark: Marieke de Lang marieke.de.lang@politie.nl Tel. 0900 - 8844.

Spreekuur: eerste woensdag van de maand 10.00-11.00, Gro-up, Leerparkpromenade 320

Facebook

Wijkkrant De Reelander heeft een Facebookpagina. Hiermee speelt De Reelander ook op internet een actieve rol bij het informeren, interesseren en verbinden van buurtbewoners en organisaties in de wijk Het Reeland. facebook.com/wijkkrantdereelander

Sociaal Wijkteam

In het Sociaal Wijkteam werken mensen van verschillende organisaties samen. Je kunt er terecht met alle vragen waar je in het dagelijks leven tegenaan loopt. Bijvoorbeeld over gezin, relatie, kinderen, opvoeden, wonen, werk en inkomen, zorg, gezondheid en vrijetijdsbesteding. Bankastraat 10, tel. 078-2210200 www.swtdordrecht.nl

Aalscholver met gesneuvelde linkervleugel, gevonden bij de Vlijhaven.