'We zouden het zo weer doen!' - Sterrenburgse familie nam gezin uit Oekraïne twee maanden in huis

Tekst: Freek Wermer - Foto: Mark van Giessen

De familie Dubbelman uit Sterrenburg had de afgelopen acht weken een gezin uit Oekraïne in huis. Het Dordtse gastgezin had op zolder van hun woning twee slaapkamers ingericht voor moeder Ira, zoon Madwe (12) en dochtertje Kyra (6). Sinds half mei is het vluchtelingengezin teruggekeerd naar hun eigen huis in het oostelijk deel van Oekraïne. De woning van het Oekraïense gezin is gelukkig nog intact, die van de buren is plat gebombardeerd. Enkele dagen nadat Ira met haar kinderen weer huiswaarts ging, kijken Davy en Pamela Dubbelman, beiden werkzaam in de zorg, terug op acht intensieve weken: “Ja, we hebben echt een mooie tijd gehad.”

“Het was eind februari, de oorlog was net begonnen, toen we s’avonds op televisie al dat leed zagen”, begint Davy Dubbelman. “Vluchtende moeders met kinderen. Verschrikkelijk! We keken elkaar aan en dachten alle twee hetzelfde: we moéten wat doen!” Pamela, de vrouw van Davy, vult aan: “Zonder enige terughoudendheid besloten we een Oekraïens gezin in huis te nemen.” Via een kennis in Dordt hoorden ze dat er al twee gezinnen op weg waren naar het westen. Gezinnen die, nadat het vliegveld bij hun woonplaats Dnipro op de tweede dag van de oorlog werd gebombardeerd, ijlings vertrokken. “Tijdens hun vlucht moesten ze twee dagen rechtop wachten voor de Poolse grens. En als ze niet rechtop bleven staan, waren ze hun plekje kwijt om verder te reizen”, vertelt Davy met nog steeds de nodige verbazing in zijn stem. “Na een lange en slopende reis kwamen ze oververmoeid aan. Gelukkig knapten ze alle drie na een paar dagen op. Ook de nog aanwezige angst verdween. Je zag moeder Ira en haar twee kinderen steeds rustiger worden.”

Hulp

Pamela: “Toen bekend werd dat wij onderdak zouden bieden aan een Oekraïens gezin, plaatsten we oproepen in onze buurtapp hier in Sterrenburg. Ongelofelijk hoeveel hulp we hebben gehad. Bedden, beddengoed, kleding, tandenborstels. Van alles werd aangeboden. We kregen zelfs anoniem geld in de brievenbus. Zo hartverwarmend allemaal!” Davy en Pamela hebben zelf twee kinderen: Sophie van 7 en Sanne van 3 jaar oud. “Net als kinderen op een buitenlandse camping, zag je ze alle vier snel met elkaar spelen en communiceren”, vertelt Pamela. “Ze begrepen elkaar.” “Met de moeder spraken wij vooral met hulp van een vertaal-app. En dat ging heel goed.” Davy doet voor hoe dat ging. Een tekst inspreken, even wachten en dan de vertaalde tekst horen. Het Oekraïense gezin had ook dagelijks contact met hun man en vader. Die moest in zijn vaderland achterblijven en werd mede door de oorlog werkeloos. Het bedrijf waar hij werkte werd verwoest.

Davy en Pamela met Sanne en Sophie (links) Oekraïens gezin: Ira met dochtertje Kyra en zoon Madwe (rechts)

Naar school

Pamela: “We hebben Ira en haar kinderen zo goed mogelijk verzorgd die acht weken. Leuke dingen gedaan, maar ook laten wennen aan zaken zoals die in Nederland gaan. Hier is alles gepland en is er structuur. Zij zijn dat veel minder gewend. Haar kinderen gingen bijvoorbeeld laat naar bed, ook al moesten ze de volgende dag vroeg naar school.

Alle twee zijn ze overigens in Dordrecht naar school gegaan. De oudste naar een ISK (Internationale Schakelklas) en de jongste naar kindercampus Mondriaan in Krispijn. Wat vooral volgens de Oekraïense moeder anders was in Nederland en dus ook in Sterrenburg, waren de huizen allemaal hetzelfde. “Alle huizen lijken hier op elkaar”, riep ze vaak. Rijtjeshuizen is blijkbaar een onbekend begrip in Oekraïne. “Ira heeft zelfs een keer de sleutel in het slot van één van de buren gestoken. Ze had zich vergist in het huis”, vertelt Davy als voorbeeld. “Nu zijn ze na een lange busreis weer terug in hun vaderland. Het is er relatief veilig, maar we houden intensief contact. We missen ze wel, dat is zeker. Wij beschouwen Ira met haar kinderen niet meer als vrienden, maar als echte familie. De band voelt heel sterk.”

Appen

Terugkijkend zeggen ze in koor: “We zouden het zo weer doen, ondanks dat het best druk is met ineens vier kinderen. Twee of vier kinderen maakt een heel verschil. Het voelt nu weer héél rustig in huis. Daar moeten wij aan wennen, haha.” ’s Avonds tegen het eind van het interview roept Pamela ineens: “Kijk nu appt Ira net.” Pamela reageert met een vertaalde tekst naar Ira. Even later komt de reactie uit Oekraïne. In het Nederlands. ‘Slaap lekker!’ verschijnt er op het beeldscherm. Davy en Pamela glunderen: “Mooi toch?”