Wiel de wijkmeeuw

Ahoy, landrotten! Met de lente die is begonnen, zien we weer een vast patroon: warmer weer, meer mensen op straat… en meer rommel.

Overal waar ik vlieg, ligt de rommel op straat. Maar ook de bosjes, het water en zelfs in de bomen. Ik heb dit onderwerp vaker aangehaald dan welk ander dan ook. Maar het blijft een actueel verhaal. Dat er acties zijn om op te ruimen is natuurlijk een goed initiatief. Maar waarom moeten die noodzakelijk zijn? Ik zie gelukkig ook tussentijds opruimen en dat doet me deugd. Want dat vuil is ongezond voor mens en dier.

Dat brengt mij op iets heel anders dat me opvalt aan mensen: het vergelijken met dieren. Vooral de uitdrukking “Zo vrij als een vogel” valt me erg op. Wat maakt een vogel vrijer dan een ander dier?

Een vis zwemt even vrij door het water als ik door de lucht vlieg. En een egel loopt net zo vrij over de grond. En hoe vrij is dat? We lijden allemaal ons eigen leven. Maar er zijn altijd dingen die noodzakelijk zijn. Het vinden van voedsel, een schuilplaats of iets anders dat nodig is om in leven te blijven. Er zijn taken om te vervullen.

Mensen hebben, naar mijn idee, de neiging om vrijheid te beschouwen als vrij zijn van verplichtingen en verantwoordelijkheden. Maar dat is een illusie. Net als alle dieren hebben ook mensen taken en verantwoordelijkheden. Naar zichzelf, maar ook naar anderen. Er zijn anderen van je afhankelijk. En hun behoefte aan vrijheid is net zo groot als die van een ander.

Vrijheid is een kostbaar geschenk dat grote verantwoordelijkheid met zich meebrengt. Bedenk altijd dat als je iets doet wat goed voor jou is, dat je ervoor waakt dat je daar een ander niet mee schaadt.

Koester het geschenk van de vrijheid dat je hebt. Want velen wordt het niet gegund of zelfs ontnomen.