Alumna aan het woord
Alumna aan het woord: Esther Sarphatie Op zoek naar de menselijke maat bij de lokale overheid
De gemeente inclusiever en toegankelijker maken voor haar burgers, dat is de missie van antropologe Esther Sarphatie. Niet de procedures, maar de mensen zelf zouden centraal moeten staan in het beleid. Dat dit nu vaak niet het geval is, kwam bijvoorbeeld recentelijk naar voren in het nieuws. Een vrouw in de bijstand die boodschappen kreeg van haar moeder, kreeg hier een grote boete voor. Sarphatie probeert juist de mens en haar gemeenschap centraal te stellen bij verschillende gemeenten.
Tekst Eva Frijns Beeld Levien Wierenga
D
e rode draad in de loopbaan van Esther Sarphatie is het luisteren naar mensen en het creëren van een plek voor een menselijk perspectief in het bureaucratische systeem van verschillende overheidsinstellingen. De kennis en ervaring met participerend onderzoek die zij heeft opgedaan tijdens haar opleiding antropologie, past ze dan ook constant toe in haar werk. Zoals zij vertelt: ‘Eigenlijk identificeer ik mijzelf altijd als antropoloog als ik mijn werk doe. Ik participeer en reflecteer continu op de gedragingen van mijzelf en de ambtenaren om mij heen. Als antropoloog sta je met één been in een organisatie, maar ook met één been erbuiten. Dat is nodig om zowel mee te doen als te kunnen observeren en reflecteren.’ Haar missie is dan ook om van binnenuit verandering teweeg te brengen. Niet alles wat beschimmeld is moet weg Deze veranderingen komen niet zonder slag of stoot tot stand. Na haar studie antropologie aan de Universiteit van Amsterdam, ging Sarphatie aan de slag bij het ministerie van Volksgezondheid, Welzijn en Sport. Maar al snel vroeg zij
28
Tijdschrift Cul
zich hier af: ‘Waar zijn de mensen?’ Volgens Sarphatie staat tegenwoordig niet meer de mens centraal bij de overheid, maar de procedures. ‘Ambtenaren krijgen een compliment als ze de procedure volgen en niet als ze naar de mensen en de menselijke maat kijken.’ Op zoek naar de mensen is Sarphatie gaan werken bij lokale overheden, dichtbij inwoners en in verschillende gemeenten, zoals Amsterdam en Hilversum maar ook op Schiermonnikoog en Ameland. Op dit moment werkt ze als projectleider bij de Vereniging van Nederlandse Gemeenten (VNG) om gemeenten te ondersteunen bij het toegankelijker maken van de toegang tot sociale dienstverlening voor inwoners. Zoals zij vertelt: ‘Als inwoners bij gemeenten aankloppen voor hulp is het belangrijk dat zij als mens geholpen worden en niet als nummer of onderdaan.’ Sarphatie benadrukt ook dat de huidige werkwijze van de overheid, en alle procedures die hieraan verbonden zijn, niet helemaal slecht is. ‘Ik wil het oude systeem niet volledig wegschuiven, het gaat erom dat we dat wat wel werkt en bruikbaar is, nog blijven behouden. Net als de discussie als
