Tillywood nr4

editie 4 | 2014

TILLYWOOD social magazine

in dit nummer

Jurgen streppel

013 vragen aan de trainer van willem II

Frans lahaye

Editorial shoot door Frans lahaye

Elektrisch rijden

“Nooit meer naAR de pomp� met tesla

En verder

Goeie meese, rob van trier, Tillywout, groove connexxion en meer

4

TILLYWOOD

ve

ee

&

rz

d

en

ag

Ui td

g

in er

ew sp

vi

g

rb re di n

00

.0

60

oo

ch td

Re

rd ie p

Ve

an

ijs

nw

ge

ei

ik

bl

rd

M ee

se

is

Fr

kk el tje

Ti

k

ee

w

Tilburg bruist als lauwe T

00

.0

13

ge

p FB

hu

ug

rt er

vo l

at fo rm

rs o

ge

+v ol

en te n

vo o

pl

ns

al

ed ia

m

m

ne

Ev e

Cr os s

n

f, e

cr ea tie

er

st n

in

De

h,

sc

iti

Kr

m or

en dat is geen Quats

TILLYWOOD

5

OVER TILLYWOOD SOCIAL MAGAZINE TILBURG

Wie niet waagt, die niet wint!

Deze editie van Tillywood gaat over lef. Je nek uit durven steken. Het voortouw nemen. In de autobranche, in de kunst, binnen het voetbal en ijshockey, binnen de fotografie, medische zorg en de persoonlijke omgeving. Je nek zodanig uit durven steken, dat je ver boven het maaiveld uitrijst. Maar natuurlijk wel met behoud van gezond verstand en een goede intuïtie. Lees het maar in dit nummer: Tesla doet het, Rob van Trier doet het, Jurgen Streppel en Guus Bakker doen het, de aankomende Miss Tilburg doet het, John Beerens doet het. Echte Tilburgers doen het, Frans Lahaye doet het, de ‘Goeie Meese’ van Spoedeisende Hulp doen het. Tillywood doet het en we kunnen u verzekeren: je nek uitsteken werkt aanstekelijk!

Tillywood Magazine nummer 4…Het idee kwam amper een jaar geleden zomaar ter sprake tijdens een gesprek tussen twee boezemvrienden, Marc en John. Tillywood weer uitbrengen: “Doe je mee dan?” “Ja, waarom niet?”

Ze zijn gewoon begonnen. Ze hielden ruggespraak met vrienden als Mark Hasperhoven, een drukker, vormgever, schrijvers en fotografen. Iedereen was enthousiast en daarna was er geen weg meer terug. Ze werden ook voor gek verklaard: “Weh goade toch doen... tis crisis…” Maar dat werkt voor ons juist als een rode lap op een stier. Nu, ruim een half jaar en drie nummers later, staat Tillywood als een huis. Velen kennen het. We hebben trouwe lezers, likers en volgers, goede adverteerders, mediapartners en samenwerkingsverbanden. We bereiken inmiddels 60.000 Tilburgers per week via social media, met onder anderen: Je bent een echte Tilburger als… en Tillywood Magazine op Facebook.

Deze vierde editie voelt voor ons als een nummer 1 omdat we nu het ‘breakevenpoint’ voorbij zijn. We hebben veel geleerd van Sanne, Sander en Daan, Paul, Niek en Bo, maar ook van ons zelf. We hebben geleerd door te luisteren, maar ook weer niet. Door een tikkeltje eigenwijs te zijn en dat zoveel als mogelijk te blijven. En bovenal omdat we nu vanuit een geweldig en monumentaal pand aan de Spoorlaan met kanjers samenwerken.

Specialisten in social media, google Ads , Seo en multimediale journalistiek.

Web en app bouwers, vormgevers en tekstschrijvers die niet alleen voor ons werken, maar ook met ons, met en voor elkaar en voor onze partners en klanten. We zijn trots, vol ambitie en niet te stoppen.. Je nek uitsteken werkt aanstekelijk!

Een hartelijke Tillygroet namens het team van Tillywood en uitgever Blue Mountain Media,

Meer Tillywood?

Ga naar www.tillywoodmagazine.nl

COLOFON

TILLYWOOD MAGAZINE UITGEVER Blue Mountain Media John Smid en Marc van Rijen REDACTIEADRES Spoorlaan 334 5038 CC Tilburg +31 6 19 70 14 96 www.tillywoodmagazine.nl HOOFDREDACTIE Marc van Rijen Debby Struijk-Buitelaar VORMGEVING Bo Stokkermans Thiërry Tetenburg REDACTIE Jeske Herrmann, Nathaly Heijne, Maartje Hoofs, Daisy Schalkens, John Smid, Romy Snelders, Joseliene van Tilburg, Jessica Verhoof, Pieter Zee. FOTOGRAFIE Frans Lahaye, Guido Koppes, Geert van Loon, Marieke Plasier, Fanny van Poppel, Dorinda Smid COVERSHOOT Frans Lahaye (fotografie) Model: Anique (Fourteen Models) Styling: Dieudonnee Bouwman (www.hmsamsterdam.nl) Make-up en haar: Danielle Trilsbeek Jurk: Esther Louise Dorhout Mees, top: Wendy Rombouts, ketting en oorbellen: Jutka&Riska ILLUSTRATIES Bo Stokkermans TILLYWOOD ONLINE Socialized Media DRUK Bal Media ADVERTEREN? Marc van Rijen +31 6 19 70 14 96 Sales@tillywoodmagazine.nl VOLGENDE UITGAVE Juni 2014 MET DANK AAN

Adjiedj Bakas, Guus Bakker, Marvin Binderhagel, Noel Mutsearts, Marieke van Bommel, Laura van den Broek, Linda Doomen, Paula den Dunnen, Bart van der Hoorn, Anthony ter Horst, Linda van Ierland, Corry Konings, Alexandra van der Laan, Cees van der Laan, Wim Pleunis, Erik de Ridder, Robin Severi, Micky Jooren, Jurgen Streppel, Rob van Trier, Twan Verhoef, Floris Wyers

DISCLAIMER

Niets uit deze uitgave mag worden verveelvuldigd, opgeslagen in een geautomatiseerd gegevensbestand en/of openbaar gemaakt in enige vorm of op enige wijze, hetzij elektronisch, mechanisch, door fotokopieën, opnamen of op enige andere manier zonder voorafgaande schriftelijke toestemming van de uitgever.

12

14

21 22

56

66

70 74

12. EXPO ET CETERA Kunst en cultuur in Tilburg 14. 013 vragen AAN Dertien vragen aan Jurgen Streppel 21. JE BENT EEN ECHTE....

Je bent een echte Tilburger als...

Je hier van de lentezon kan genieten!

22. GOEIE MEESE De mensen van Spoedeisende Hulp 27. COLUMN JOHN SMID Geen geheim van de smid 29. EDITORIAL SHOOT Frans Lahaye

8

TILLYWOOD

INHOUD

27

29

39 42

78

84

87 96

39. VERBORGEN PARELS Café ’t Laar

74. DE STAND VAN HET WATER De kwaliteit van het Tilburgse water

42. WATSKEBEURT MET...

Guus Bakker

78. Miss tilburg Van idee tot organisatie

56. ROB VAN TRIER Kunst van Rob van Trier

84. Golden Coffee Koffie verkopen via netwerkmarketing

66. WHAT HAPPENS IN TILLYWOOD...

To be, or not to be

87. Mr. wheels Tesla Model S

70. TESLA "Nooit meer naar de pomp” met Tesla

96. EXPAT DIARY Uitgaanstips voor Expats

TILLYWOOD

9

TILLYWOOD IN 3D Doormiddel van Layar breng je het blad tot leven

In Tillywood Magazine leggen we letterlijk een link met onze online social kant. Hiervoor maken we gebruik van Layar en QR codes.

Layar zorgt voor een extra dimensie bij sommige artikelen, zo kun je bijvoorbeeld extra foto’s, YouTube filmpjes en actuele agenda’s bekijken via je smartphone. Download de Layar app en let goed op de pagina’s waar een Layar icoon of een QR-code vermeld staat.

Pak je smartphone en scan de pagina voor extra informatie. Weten hoe het precies in zijn werk gaat? Check onze korte uitleg hiernaast.

10

TILLYWOOD

LAYAR

1

2

4

3 SCAN DEZE PAGINA Scan

Stap 1: Download de gratis Layar-app voor Android of Apple, of update naar de laatste versie als je Layar al hebt.

Stap 2: Vind pagina’s met het Layar logo.

Stap 3: Open Layar, houd telefoon of tablet boven de pagina en druk op ‘Scan’ om de actie te starten.

Stap 4: Houd telefoon of tablet boven de pagina, 'luister', 'bekijk' en 'zie' meer!

TILLYWOOD

11

013 Poppodium Ilse DeLange vrijdag 21 maart Diverse gouden en platina platen, onderscheidingen, hits, uitverkochte zalen en zelfs volle voetbalstadions: zangeres Ilse DeLange doet het sinds haar doorbraak in 1998 nog altijd erg goed. Met een gloednieuw en wederom uitermate succesvol album - ‘Eye Of The Hurricane’ - op zak, keerde ze in 2013 terug naar 013 voor een schitterend en uitverkocht optreden. Terwijl op voorganger ‘Next To Me’ de countryroots omarmt werden, verkent de zangeres op haar laatste schijf meerdere muzikale grenzen. Die aanpak werkt goed: “Eigenlijk staan er louter hits op ‘Eye Of The Hurricane’”, zo schreef men op nu.nl. Het gaat Ilse goed voor de wind en de zangeres heeft grootse plannen voor 2014, zo neemt ze dit jaar deel aan het Eurovisie songfestival samen met de Nederlandse singer-songwriter Waylon, maar Ilse zit niet stil. Voor ze aan haar songfestival avontuur begint gaat focust Ilse eerst op haar ‘After The Hurricane’-tour waarmee ze in 2014 terug keert naar 013 voor een dubbelconcert. Vanavond zullen alle hits, veel werk van haar laatste plaat, maar ook nieuwe nummers de revue passeren. Kortom, het belooft een even magische avond te worden in 013!

Living spaces – Textielmuseum 8 februari t/m 11 mei

Gaat over 100 jaar textiel in het Nederlandse interieur. De stijlkamers tonen interieurs uit kenmerkende periodes. De vraag is telkens: welke rol speelt textiel in het interieur. Er zijn ook filmfragmenten aanwezig in de verschillende ruimtes.

Gedurende de tentoonstellingsperiode wordt een expertmeeting georganiseerd. Ook kan jong en oud deelnemen aan een online ontwerpwedstrijd iContest (Facebook app). De opdracht is het ontwerpen van een textiel interieurproduct. Houd de website textielmuseum.nl in de gaten voor de laatste informatie.

Dan Graham - de Pont Dit voorjaar presenteert De Pont een overzicht van het baanbrekende werk van de Amerikaanse conceptkunstenaar Dan Graham (Urbana, Ill., 1942) die sinds de jaren zestig de relatie tussen architecturale omgevingen en hun bewoners analyseert. Grahams Pavilion (2005) behoort al geruime tijd tot de collectie van De Pont en voor deze tentoonstelling heeft het museum de kunstenaar gevraagd een nieuw, ambitieus paviljoen te ontwerpen. Samen met een ruime selectie van architectuurmodellen, foto’s en videowerken wordt een indrukwekkend beeld van het veelzijdige oeuvre van deze kunstenaar geschetst die nog altijd grote invloed uitoefent op kunstenaars én architecten.

http://www.depont.nl/nc/tentoonstellingen/ programma/detail/pers/dan-graham/ Fotobijschrift 12

TILLYWOOD

http://www.textielmuseum.nl/nl/tentoonstelling/living-spaces

expo et cetera

Cul de Sac & Nieuwe Vorst - Oproep Tilburgs dichtTallent Stichting Kunstprojecten Tilburg is op zoek naar “Dichters” voor het project “Tilburgs dichtTalent 2014” Als je interesse hebt kun je je aanmelden voor het project “Tilburgs dichtTalent 2014”. Je kunt dit doen door een email te sturen naar: info@kunstdichterbij.nl. Graag je naam, telefoonnummer en een korte uitleg over je ‘dichters’ achtergrond vermelden.

Het project behelst twee gelijkwaardige voorrondes en 1 finale. De twee voorrondes vinden plaats op zondagmiddag 11 en zondagmiddag 18 Mei 2014, in café Cul de Sac, Heuvel 48. De middagen zijn van 15.00 uur tot 17.00 uur. De finale vind plaats op zondagmiddag 25 Mei 2014 in de NWeVorst en vormt een onderdeel van het: WAK – Week van de Amateurkunst.

Voor meer info check: http://www.culdesac.nl/nieuws.php?id=67 www.dichttalenttilburg.nl

Theaters Tilburg DE VERLEIDERS: de val van een super-man George van Houts, Jules Croiset, Victor Löw e.a. schouwburg | zaterdag 5 april | 20:15 uur Na het overdonderende succes afgelopen jaar, komen DE VERLEIDERS terug in Theaters Tilburg met een hedendaags koningsdrama aan de Zaan. Falend leiderschap, ontoereikend toezicht en zelfs zonnekoning-gedrag aan de top van supermarktreus Albert Heijn zijn de ingrediënten voor een fantastische apotheose.

We gaan terug naar het jaar 2000: Ahold wordt voor de allereerste keer geleid door een niet-Heijn en wordt een van de grootste retailmultinationals ter wereld. Maar het succes blijkt een illusie, gestut door de grootste boekhoudfraude ooit.

Binnen één dag keldert het aandeel Ahold en verdampt er acht miljard euro. De familie komt samen voor beraad… Met veel genoegen nagelen deze topacteurs de bestuurders met hun bonusmentaliteit aan de schandpaal, maar ook ú zult niet buiten schot blijven. Een zinderende voorstelling vol verleiding en hebzucht. Een regelrechte AH-erlebnis! €30,50 | € 26,50 | €16,50

TILLYWOOD

13

013 vragen aan...

Jurgen Streppel

Fotobijschrift

14

TILLYWOOD

013 vragen aan...

Tekst: Debby Struijk en Daisy Schalkens | Fotografie: Guido Koppes

Jurgen Streppel is sinds 2011 hoofdtrainer bij Willem II. Afgelopen jaar werd hij vanwege verschillende omstandigheden ook technisch manager van de club. Genoeg redenen voor Tillywood Magazine om hem dertien vragen voor te leggen.

Gewoon bij het begin beginnen. Wie is Jurgen Streppel?

“Nu je die vraag stelt, vraag ik me af of je bekend bent met het enneagram? Hiermee kun je iemands karakter in negen persoonlijkheidstypen indelen. Per persoonlijkheidstype geeft het de motivatie aan, waaruit iemand in veel gevallen denkt en handelt.

Ik val onder type drie. De Presteerder. Ik ben extravert, energiek, heb het hart op de tong, ben positief ingesteld en doelgericht. Ik ben procesbewaker, mental coach. Werken vanuit het enneagram heb ik geïntroduceerd toen ik nog trainer was bij Helmond Sport.

Je leert dan jezelf en de spelers beter kennen. We hebben allemaal te maken met dezelfde regels, maar je kunt niet iedereen op dezelfde manier tegemoet treden. Spelers en staf moeten echter wel complementair zijn aan elkaar. Door te werken vanuit de kennis van het enneagram leer je beter welk type een speler is en hoe je hem het beste tegemoet kunt treden. Het voordeel van het werken met het enneagram is dat je ook jezelf beter leert kennen.”

Even terug naar toen je begon bij Willem II. Je was nog niet echt bekend bij de club. Hoe was dat?

“Nou, ik kende de club wel een beetje omdat ik er als speler verschillende keren tegen uitgekomen ben. Ik had dus links en rechts wel m’n connecties maar niet dat ik ze heel goed kende. Het was in het begin dus wel wennen, zeker omdat Willem II toen net gedegradeerd was. Dat zag je na de voorgaande seizoenen al wel aankomen. Door die degradatie hing er hier een negatieve sfeer en dat moest ik proberen om te draaien.”

Hoe heb je dat voor elkaar gekregen?

“Dat heeft me heel veel kruim gekost. Ik ben het voetbal gaan spelen dat we graag wilden spelen, namelijk meer aanvallend.

Doordat we in de Jupiler League uitkwamen, was dat ook makkelijker. Daarnaast probeer ik mijn spelers te betrekken bij onze aanpak voor bijvoorbeeld komend weekend. Doordat ik ze medeverantwoordelijk maak, staan ze zelf ook achter ons spel en dat zorgt voor motivatie.”

Iedere trainer heeft zijn eigen stokpaardjes en manier waarop hij te werk gaat. Welke trainersstijl heb jij?

“Ik ben iemand die spelers mee wil laten denken. Ze mede verantwoordelijk maken voor de uitgezette lijnen. Als je iets met elkaar doet en er samen over na hebt gedacht, sta je er ook achter met z’n allen. Samen ontwikkelen we de speelwijze. Niet de ‘top

down methode’. Ik ben voor eigen verantwoordelijkheid, maar natuurlijk wel binnen bepaalde grenzen. Spelers kunnen bij mij niet doen en laten wat ze willen, maar ik laat ze wel meedenken. Dan is het ook hun plan. Dat probeer ik te bereiken. Ik denk dat de spelers zich hier veilig voelen om hun mening te geven, er wordt naar ze geluisterd. (lachend) Of we daar iets mee doen, is een tweede natuurlijk.”

“Werken vanuit het enneagram heb ik geïntroduceerd toen ik nog trainer was bij Helmond Sport. Je leert dan jezelf en de spelers beter kennen.”

In het seizoen 2011-2012 promoveerden jullie na slechts één jaar spelen in de Jupiler League. Nu spelen jullie na een jaar Eredivisie weer één jaar in de Jupiler League.

Wat is het verschil met het Willem II van toen en nu?

“We voetballen nu met meer rust en structuur. Dat is het voetbal dat we willen spelen. Een team opbouwen duurt drie jaar dus de promotie die we maakten in 2012 was eigenlijk te vroeg. Qua ontwikkeling hebben we dus een pas op de plaats moeten maken.

De teleurstelling was groot door de degradatie.” Hoe vond je dat?

“Als sportman wil je promoveren dus we waren wel teleurgesteld.

Als we in de Eredivisie waren gebleven, hadden we de volgende stap kunnen maken.”

TILLYWOOD

15

013 vragen aan...

Jullie spelen nu goed in de Jupiler League.

Gaan jullie weer voor promotie?

“Wij willen graag promoveren en ik denk ook dat we daar klaar voor zijn. We zijn er zelf ook van overtuigd dat het kan. Dat hebben we samen met de spelers uitgesproken in Turkije op het trainingskamp.

Ik denk dat als je iets wilt, dat het dan ook wel lukt. Zolang je er zelf maar in gelooft.”

Sinds kort is Beauty webshop www.johnbeerens.com de nieuwe hoofdsponsor van Willem II. Hoe is John als sponsor?

“John is iemand die heel nauw bij het elftal en de staf betrokken is.

Hij is hier vaak te vinden. Toevallig is hij er vandaag ook. Hij is een supporter pur sang en straalt uit dat hij er echt iets van wil maken en dat merken de spelers ook. John is zich ervan bewust dat Willem II veel voor Tilburg betekent. Is het niet gek om als man met de naam van een beautywebshop op jullie borst te lopen? Streppel kijkt even naar zijn eigen trainingsjack en moet dan toch toegeven. “Ja, dat is wel een beetje gek. Maar dat maakt verder niet uit.”

Je zit nu een aantal jaar bij de club.

Heb je een beeld van wat Willem II voor Tilburg betekent?

“Nu moet ik uitkijken wat ik zeg.” Na een paar minuten denken, vervolgt Streppel zijn antwoord. “Aan de supporters ligt het niet. Er zitten iedere week negen- à tienduizend man in het stadion maar ik denk dat men (de gemeente, red.) niet beseft wat Willem II voor Tilburg betekent. Sport is een goed uithangbord voor je stad en dat is één van de redenen waarom we weer moeten gaan spelen in de Eredivisie. Kijk, de huur van het stadion hier is een blok aan het been van de BVO. Ik weet dat het voor mij makkelijk praten is omdat ik de geschiedenis niet precies ken, maar zoals het nu is, gaat het niet langer. Op deze manier zijn wij gedoemd om op een ander niveau te acteren.”

Naast trainer ben je nu ook technisch manager bij de club.

Hoe is dat zo gekomen?

“Het is een noodgedwongen combinatie die ik ook 2,5 jaar gedaan heb bij Helmond Sport (vorige club waar Streppel trainer was, red.)

De ideale situatie zou zijn dat er een nieuwe technisch manager komt binnen de organisatie.”

Lijkt ons een drukke combinatie.

Hoe combineer je deze dubbelfunctie met het thuisfront?

“Ja, daar zeg je wat. Ik moet daar een goede balans in vinden. Het is heel erg druk. Qua uren bijna niet te doen. Op mijn vrije dag 104 telefoontjes ontvangen, is gekkenwerk. Toen heb ik mijn telefoon maar uitgezet. Ik woon in Helmond, maar slaap een tot twee keer in de week in Tilburg. Om weer goed te kunnen functioneren, zou het organogram voor Willem II er structureel iets anders uit moeten gaan zien.

Heeft de combinatie dan geen voordelen?

Streppel lacht een keer en zegt dan: “Ik zou mezelf moeten ontslaan als trainer.” Daarna vervolgt hij weer serieus: “Nee kijk, ik wil graag alles samen doen. Binnen Willem II beslissen we met vier à zes man of een speler blijft of niet. Als er dan vijf tegen zijn en ik ben alleen voor, dan komt hij gewoon niet. Ik werk liever gericht op de lange termijn. Als het dan goed gaat en ik mensen met een lach op hun gezicht zie werken, ben ik daar trots op. Dat geeft mij ook weer energie.”

“Wij willen graag promoveren en ik denk ook dat we daar klaar voor zijn. We zijn er zelf ook van overtuigd dat het kan.”

Je wist wel Denny Landzaat terug te halen deze winterstop. Waarom wilde je hem graag hebben?

“Hij is ambitieus en heeft veel ervaring. Daarnaast was hij nog fit genoeg. Ik denk dus dat hij een serieuze meerwaarde is voor de club.” Als je hem zo graag wilde, waarom speelt hij dan op amateurbasis? “Dat lag aan de financiële mogelijkheden van de club. Ik weet dat hij ook nog eens naar het buitenland zou willen, maar ik hoop niet dat dit gaat gebeuren. Dat zou voor ons een aderlating zijn.”

Wat is je uiteindelijke doel met Willem II? “Structureel terugkeren in de Eredivisie met een eigen staf en jeugdspelers van hier. We moeten bij Willem II meer mensen opleiden zoals een fysiotherapeut. Die kunnen dan ook de volgende stap zetten in hun carrière. Dat is mijn ultieme doel. Maar met de nadruk op ‘willen’ en niet op ‘moeten’. Dat hebben we tijdens het trainingskamp in Turkije ook besproken. Het kan, als iedereen er maar achter staat.” o

TILLYWOOD

17

W

Tilly

oods

Ôhhhh, zék me toch net wakker geworre mee unne kaoter en een askrûske op munne vûrkop. ’T Is goed dét vûrbij is! Carneval was wir een hil gezellig en schôn fist war? Uzze Pierre en ikke zén echte carnevallers in hart en niere. Elk joar opnuut beginne wij al een week van te vûrre mee de kiet te versiere. Dan hange we saome we van die mombakkese op mee we serepetines. De confetti koom ik weken laoter nog tegen. Mar we was’t toch wir fantastisch war? Ik waar al maonde bezig gewist om vûr ons twee pekskes ut te zuuke. Ik zé alle daoge as dansmarieke op pad gewist en uzze Pierre was dees jaor verkleed as Bromsnor. Dé vonk wel bé hum paasse. Dun dieé bromt ôk ’t hille jaor! Hij waster eigelijk nie mee eens. Ïk loop vûr lul, zeetie.” Ik zee tegen ‘m: “Ge moet nie zo zevere, want vruuger wodde ôk al bé de pliessie.” Hij hee den hillen téd mee z’n haandboeien en z’n flûtje lôpe speule. En dan die carnavalsliekes hé, ik kon ze ammaol meezinge. Worstjes op mijn borstjes, Mien, waor is m’n feestneus, ’t péérd in de gang… De waare nog ’s tekste! Die nummers van naa ven knie zoveul. ’T Gao eigelijk nereges meer over.

Dé was in ménnen téd toch wel aanders. Sondags zén we netuurlijk naor d’n opstoet wiste kééke. Al die grote waoges mee al die meesse derop en gezellige meziek. Toen zén we op sjanternel gegaon mee de biljartclub van uzze Pierre. Die hiete “De vrolijke stôters”. We hadde vûraf bij ons verzaomeld en ik ha vûr koffie en worstebrooikes gezôrgd.

Tegen de téd, dé uzze Pierre z’n fistneus op ha, zat de Schrobbelér d’r al goed in. Toen we dan endelijk richting Heuvel konne, ware er van ons al verschillende niet vaast mir ter been. Ons vaast plekske is bé de MIDI vûr de deur. ‘K had trouwes geheurd, dé daor nuuwe meesse in zate. Zô leuk vûr Tilburg zén, as’t wé gao worre nie? Mar goed, we hebbe d’r unnen hille gezellige middeg van gemaokt. ‘K ha ’t miste ûtgekeke naor de prinsewaoge nutuurlijk. Daor stond onze prins Joos bovenop, mee hil z’n gevolg. En gewichtig zwaaie, jonge, daor kon uzzen eige kôning ’n vûrbeeld aon neme.Dé zûttie eigelijk ôk ene keer per jaor moete doen. ‘K wit zeker, dettie dan veul meer fans krégt. Hij hoeft van men nie perse verkleed, mar ’t zieter wel gezelliger ut, toch. Mar ik dwoal aaf….. Nô d’n opstoet zémme nog ’n brooike Jantje wiste eete, en toen zémme nog goed dûr gaon zakke bé Bet Kole. Uzze Pierre wier om ’n uur of half aacht wir ’s afgevoerd. Hij kan ‘r ammaol nie mir zo goed tege, snapte en dan wordt ie we laastig. Dus dan ist ’t beste, dettie zunnen iepert in gao. ‘K waar zelf tot ’t end gebleve, ge zût toch nie mee wille maoke degge we mist ! Mén carnevalsmotto is elk jaor ’t zellefde: “meemaoke en durbij zén”. Des messchien wel wet vûr 2015 ? “k maag trouwes ôk nog wel vermelde, dé de vûrgevels van de Tilburgse kroege hil schôn versierd waare. ’t Was ’n genot om dûr de stad te lôpe, dé maag ôk wel ’s gezeet worre. Mar ik moet opschiete, naa, want ik zé m’n prûûk kwét en ik denk, dek ‘m bij Bet Kole op de wc of op d’n sigrettenautemaat heb laote liggen. En ak naa nie rap zé, hebben ze ‘m sebiet alles al schôn gemaokt mee ’t poetse en m’n haor in de kliko geflikkerd. Dé zo sund zén, want dan is m’n pékske nie mir compleet vûr ’t volgend jaor. Ik hoop, dé gullie net zo genote het as ikke. En as er iemand ’n fotooke gemaokt hee, wik dé gére zien. Ge kunt aatij contact opneme, mee ene van dees blaoike. Nou, houdoe, en tot de vollegende Fotobijschrift keer mar wir.

?

18

TILLYWOOD

Tillywoods

Lieve Tilly, Tilly Woods weet niet alleen alles van sauwelen. Ze geeft ook nog eens ongenuanceerd, ongereguleerd en ongegeneerd antwoord op al jouw dringende vragen. Dus zit je ergens mee? Kan je wel wat Tilburgs advies gebruiken? Mail redactie@tillywoodmagazine.nl en stel je vraag aan Tilly!

Lieve Tilly, Ik ben vanochtend wakker geworden naast een vreemde jongen. Ik ben in paniek gevlucht terwijl hij lag te slapen maar ik ben m’n spullen vergeten en durf niet terug. Wat moet ik doen?

Dikke kus, een bang meisje

Lieve Tilly, Carnaval is uitgelopen op een ramp. Het werd iets te gezellig in het steegje en nu ben ik zwanger. Help, wat nu? xx Anoniempje

Lieve Tilly, Ik ben fan van je, wil je een keer met mij op date?

Liefs, je grootste fan

Hallo anoniempje!

Hallo verrekus bang mèske!

Wè is dees nou toch veur n verhaol? Ik neem aon as ge mee unne vent te bed gaot dè oew bakkes toch ok grōt zat is om bij hum aon te bellen en oew spulle terug te haole....Ik kan me nie veurstelle dèggu in oew blōte kont over straot zèt gegaon... En int vervolg irst naodenke veur dèggu jeuk krègt!

Wè vein ik dees leuk! Ik heb aaltij al peettaante willen worre Van n carnavalskiendje.

Ti’s allin sund dègge veur t irst sex hèt gehad in n steegje! Had mèn mar gebeld.

Ik had m’n logeerbedje veur oew opgedekt!

Ik wens jouw n hille fènne zwangerschap en as ge wilt dèk bij de bevalling ben dan laot t me mar wete!

Dikke kus Tilly begin mee oew huīs.

Hallo grootste fan!

Ik moes blozen toen ik jou vraog laas! Zou best iets mee jou af wille spreke, mar da moet dan echt int geheim gebeure. Onze Pierre maag hier himmel niks van wete.

Hij schiet me aaf. Ast veur jou echt is dan kunde contact opneme mee de redactie en hullie geven dan mèn privé nummer aon jou deur. Ben benuuwd.....

Xx tilly

“Streamer”

Je bent een echte tilburger als

Je bent een echte tilburger als...

Je hier van de lentezon kan genieten!

Hij stond er vermoedelijk al sinds 1598 en wist zich staande te houden tot 1994: De lindeboom op de Heuvel. De boom groeide letterlijk en figuurlijk uit tot het officieuze symbool van Tilburg. Het bladerdek werd op den duur zó gesnoeid dat er een soort parasol ontstond waaronder vele Tilburgers elkaar ontmoetten. Helaas had de lindeboom niet het eeuwige leven. Begin jaren negentig kwamen er, vooral vanuit het stadsbestuur, berichten dat de boom niet meer te redden viel. Op 27 april 1994 werd de ‘oudste Tilburger’ onder veel protest geveld.

De geliefde boom is niet helemaal verdwenen.

Nakomelingen (van een herstelwortel) staan sinds 2009 op de heringerichte Heuvel.

Je op 19 maart gaat stemmen voor de gemeenteraadsverkiezingen De gemeenteraad werkt nu elke dag in het stadhuis aan het stadhuisplein. Aan de bouw van dit pand werd in 1967 begonnen en het stadskantoor opende in 1971 zijn deuren. Het oude stadhuis, dat hier sinds 1849 stond en nota bene een rijksmonument was, werd datzelfde jaar gesloopt. Dit was een majestueus gebouw in een classicistische stijl. Naast de stedelijke administratie zat in dit pand ook het politiebureau, de Kamer van Koophandel en het Kantongerecht gevestigd. Daarnaast waren er nog ruimtes voor officiële plechtigheden en verschillende vergaderzalen. Deze invulling veranderde in 1936.

Toen werd het Paleis-raadhuis geopend en alleen de secretarie bleef over in het oude stadhuis.

LIKE ONS OP FACEBOOK Mede mogelijk gemaakt door Regionaal Archief Tilburg

TILLYWOOD

21

Fotobijschrift

22

TILLYWOOD

Goeie meese

Goeie Meese De mensen van Spoedeisende Hulp Tekst: Debby Struijk-Buitelaar | Fotografie: Guido Koppes

In ‘Goeie Meese’ zetten we mensen in de spotlights waarvan we eigenlijk maar weinig echt weten over wat ze precies doen, maar die in ons dagelijks leven wel een rol van betekenis kunnen spelen. Gaat het om iets basaals als leven en dood, dan komen we al snel uit bij mensen die werken binnen de medische zorg. Toen we bij de redactie brainstormden over wie we deze keer op een positieve manier zouden uitlichten, was de keuze snel gemaakt. Dat werden de ‘goeie meese’ bij Spoedeisende Hulp van het Elisabeth-TweeSteden Ziekenhuis in Tilburg.

Enerzijds uit een algemeen gevoel van respect en bewondering over de wijze waarop zij kalm en gedecideerd hun werk doen en onder de meest hectische en -het woord zegt het al- traumatische omstandigheden hun hoofd koel weten te houden. Anderzijds uit persoonlijke ervaring. Toeval of niet, het interview vindt plaats precies een dag nadat mijn vent met mij aan zijn zijde twee jaar geleden met loeiende sirenes de spoedeisende hulp werd binnengereden. Zoals ook op die dag is het vaak een kwestie van leven of dood, erop of eronder. In de traumakamers van het TweeSteden ziekenhuis en het Elisabeth Ziekenhuis, ofwel het Elisabeth-TweeSteden Ziekenhuis, zoals het sinds de bestuurlijke fusie eind vorig jaar wordt genoemd, staat met grote regelmaat een zogenaamd ‘groot’ team, van traumaartsen, specialisten en verpleegkundig personeel klaar. Om een slachtoffer van een verkeersongeluk of ongeval met andere oorzaak op te vangen en de patiënt meteen met de juiste acute medische zorg te omringen. Leven en dood wisselen elkaar in rap tempo af binnen deze sectie van het gefuseerde ziekenhuis. Laat dat nu net de spanning en dynamiek opleveren die spoedeisende hulp verpleegkundigen naar eigen zeggen nodig hebben bij het bereiken van voldoening in hun werk.

“Het ongewisse, niet weten wat op elk moment kan gebeuren, is wat mij drijft” Humor ontlaadt de spanning Bart van der Hoorn en Linda van Ierland, beide verpleegkundige bij spoedeisende hulp van het Elisabeth-TweeSteden Ziekenhuis (locatie TweeSteden) weten het zeker: zij zouden voorlopig niets anders meer willen dan werken binnen een atmosfeer van grote

dynamiek. Bart: “De snelheid waarmee we moeten handelen, de korte tijd die je hebt om toch daadwerkelijk contact te kunnen maken met mensen en vooral ook de snel wisselende contacten maken het werk voor mij zo boeiend.” Linda schatert om de dubbele betekenis van die opmerking. “Ja Bart, die wisselende contacten die doen het hem vooral, hè?” Maar vervolgt dan meteen serieus: “Naast bescheidenheid, liefde voor mensen en het kunnen omgaan met veel verschillende persoonlijkheden en wisselende ziektebeelden, heb je humor nodig om dit werk te kunnen doen en volhouden. Humor ontlaadt en relativeert de spanning die op bepaalde momenten erg kan oplopen. Hier wordt ondanks de ernst van de zaak ook gelachen en soms een traan weggepinkt.”

‘Jongste bediende’ aan poort Haar collega’s bij Spoedeisende Hulp van het Elisabeth-TweeSteden Ziekenhuis (locatie St. Elisabeth) herkennen onmiddellijk wat Linda bedoelt. Twan Verhoeven is teamleider en weet als geen ander hoe het voelt om acute zorg te verlenen en mentaal zeer snel te moeten schakelen.”Superlatieven zijn hier op hun plaats. Je weet absoluut niet wat de dag gaat brengen wanneer je aan je werk begint en je moet zeer snel kunnen schakelen.” Als er een melding binnenkomt, wordt er eerst bepaald welk traumateam er klaar moet staan. Dat kan een basisteam zijn of een zogeheten ‘groot’ team van ongeveer acht personen dat uit specialisten, verpleegkundigen, traumachirurg en spoedeisende hulp arts bestaat. Linda Doomen is spoedeisende hulp arts, een functie die pas eind jaren ’90 in het leven is geroepen.

“Vroeger stond de jongste bediende, vaak de arts assistent, aan de poort van het ziekenhuis. Die had het eerste contact met de mensen en moest helpen de rust te bewaren. Niet logisch, want in deze acute situaties heb je juist veel ervaring nodig en moet je een brede blik hebben.” Linda is spoedeisende hulp arts van het eerste uur.

“Eind jaren ’90 startte de opleiding en dit ziekenhuis was een van de vier ziekenhuizen in Nederland die de opleiding mee ontwikkelde.

Als spoedeisende hulparts ben je breed opgeleid. De spin in het web. Je moet acute problemen snel en op de juiste wijze inschatten, analyseren en behandelen.” Ook zij herkent zich in wat haar

TILLYWOOD

23

goeie meese

collega’s motiveert om dit vak uit te oefenen. “Juist het ongewisse, niet weten wat er elk moment kan gebeuren, is mijn drijfveer. In een team werken en met een zo breed mogelijk spectrum aan patiënten categorieën te maken hebben, geeft mij voldoening in mijn werk.

Het geven van goede en veilige zorg aan patiënten in de hoop dat ze dat ook als zodanig ervaren.” Ze vindt het ook belangrijk te weten hoe patiënten de wachttijd op de spoedeisende hulp ervaren. “Niet alleen in de zin van hoe lang, maar vooral inhoudelijk, de manier waarop ze die beleven, doormaken. We proberen zo lief mogelijk voor mensen te zijn.”

“Hier wordt ondanks de ernst van de zaak ook gelachen en soms een traan weggepinkt.”

Aanwezig bij laatste levensminuten Voor Linda’s collega en teamleider Twan is naast de hectiek en niet weten wat je te wachten staat de zoektocht naar wat er exact met de patiënt aan de hand is, wat hem bijzonder boeit aan het vak. “Wanneer je- zoals op deze afdeling- heel veel diagnostiek in kunt zetten, kun je vaak snel de puzzel oplossen en weten wat iemand mankeert. Of dat nu een klein kind is met een verstuikte enkel, een slachtoffer van ernstig verkeersongeval of een hoogbejaarde patiënt met een hartof herseninfarct. Voor iedereen moeten we meteen en op de juiste manier paraat kunnen staan, adequaat kunnen handelen.” Wanneer er sprake is van een reanimatie en dreiging op een fatale afloop, proberen Twan en zijn collega’s de familie zo snel mogelijk bij de patiënt aanwezig te laten zijn. “Tenminste, voor zover de situatie dat toelaat”, verduidelijkt hij. “We zorgen er dan altijd voor dat een van ons zich kan ontfermen over de familie. Lukt dat niet en is op zo’n moment iedereen nodig, proberen we dat op een andere manier op te lossen. Is de patiënt bijvoorbeeld instabiel en is de dreiging op fatale afloop groot, dan laten we de keuze aan de familie om er wel of niet bij te willen blijven.” Maar al te vaak blijkt namelijk in situaties met fatale afloop hoe belangrijk het is dat familieleden in staat worden gesteld om bij de laatste levensminuten van hun dierbare aanwezig te kunnen zijn. Vooral in verband met de verwerking daarna zijn dit

kostbare momenten. “Daar zijn wij ons terdege van bewust en we zullen er alles aan doen wat in ons vermogen ligt om de familie hierin tegemoet te komen”, benadrukt Twan.

Naakt huishoudelijke klusjes doen Collega Bart op de spoedeisende hulp bij de locatie TweeSteden van het Elisabeth Tweesteden Ziekenhuis herkent de situatie die Twan beschrijft. “In ons vak moeten we soms in korte tijd echt contact maken met de mensen. Bijvoorbeeld het contact bij dreiging op fatale afloop. Om dan in korte tijd toch vertrouwen te geven, een vertrouwensband op te bouwen, mensen proberen gerust te stellen.

Dat is erg belangrijk. Ondanks de dreigende situatie proberen we toch hun onzekerheid te verminderen.” Bart is volgens zijn collega Linda van het type ‘grote mond, klein hart’. “Hij is realistisch, staat met twee benen op de grond. Van superserieus bij de patiënt tot totaal ontspoord bij zijn collega’s in de koffiekamer. “ Daar komt weer die onmisbare dosis humor om de hoek kijken die in dit vak voor de broodnodige relativering zorgt. “Laatst werd er een jonge man naar binnen gebracht. Vijfenveertig jaar en vader van jonge kinderen.

Reanimeren mocht niet meer baten. Dan zie je die kinderen binnen komen en hoor je hun reactie. Dan sta je zelf toch ook te slikken, hoor.” Ondanks hun professionaliteit blijven ze immers ook gewoon mens. “Maar we maken ook de gekste dingen mee”, zegt Linda om het onderwerp van gesprek een andere wending te geven. “Je hebt bijvoorbeeld mensen die naakt de meest vreemde en uiteenlopende huishoudelijke klusjes doen. “Maar ook dan is het belangrijk dat je mensen op de juiste wijze tegemoet treedt en hen gerust kunt stellen” vult Bart haar aan. “In zulke bizarre situaties verzinnen mensen uit schaamte namelijk de gekste dingen als verklaring.”

Inkrimpen Spoedeisende Hulp Op beide locaties blijft de spoedeisende hulp ook na de fusie volop in bedrijf, met dit verschil dat patiënten met neurologisch of traumatisch letsel rechtstreeks naar de locatie St. Elisabeth worden vervoerd en bij de locatie TweeSteden de focus ligt op Cardiologie.

Landelijk worden echter plannen besproken om het aantal spoedeisende hulp locaties binnen de provincie Noord-Brabant juist te verminderen. “Dat lijkt me hier vooralsnog ondoenlijk”, vindt Linda, arts bij de locatie St. Elisabeth. “Dat zou betekenen dat we op dezelfde locatie nu 60.000 patiënten zouden moeten gaan behandelen in plaats van 30.000 patiënten die jaarlijks op beide locaties binnenkomen. Dat is maar liefst een verdubbeling. Het lijkt me op dit moment onmogelijk.” o

TILLYWOOD

25

Fotobijschrift

column

John Smid geeft weer eens zijn ongezouten mening, niet alleen online, maar ook in ons magazine. Met een knipoog, maar wel het overdenken waard....

Geen geheim van de smid DIGITALE SNELWEG, SOCIALE VERRIJKING OF GROOTSTE VIJAND VAN DE MENSHEID ?

Tekst: John H. Smid | Fotografie: Dorinda Smid

We bellen, sms-en, en faceboeken er op los! Geweldig fenomeen natuurlijk, wat het laatste decennium een ongeëvenaarde vlucht genomen heeft. Denken we wel na, bij alles wat we maar over die digitale snelweg spuien en weten we wel, wat er met die gegevens gebeurt ? Het is nu wel bewezen, dat we door de hele wereld afgeluisterd en gescreend worden, niet in het minst door onze eigen regering. Dit alles onder het mom van “veiligheid”, wat natuurlijk een gotspe is. Het gaat om gegevens, data, want die zijn belangrijk en veel, veel geld waard. E.e.a. is bewezen doordat bijvoorbeeld, “Whatsapp” door Facebook overgenomen is voor miljarden dollars. Houdt er rekening mee, dat U bijvoorbeeld in het geval van sollicitaties gescreend zult gaan worden door uw toekomstige werkgever op data, door uzelf verstrekt. Hij weet hoe ziek u bent, hoeveel u op stap gaat, en in welke vriendenkring u zich beweegt en meer. Ook zorgverzekeringsmaatschappijen zien over enige jaren hoe uw leven is verlopen en kunnen aan de hand daarvan beslissen, of uw kwaal wél gedekt is of niet en door uw “foute” levensstijl is gaan opspelen! U koopt immers sigaretten met uw bankpas, waaruit later zal blijken, dat u wel erg veel gerookt hebt. Au, niet verzekerd!! De bedoeling van de EU-elite is, dat we gaan leven in één grote open gevangenis, waar de staat ons in haar totale macht zal hebben. Ze, (lees de staat) heeft het al over een online volgsysteem voor auto’s die niet uitgezet mag worden.

Dit al vanaf 2015. Daarbij komt nog een politie, die er al op zinspeelt om op afstand auto’s uit te schakelen. Onderdrukking is heel dicht bij in de EU. Denk hier niet te licht over! Reeds nu al kan men

op de snelwegen geen op- of afrit meer nemen, zonder dat uw kenteken digitaal opgeslagen word. Op al die opritten en afslagen hangen camera’s, die feilloos registreren waar U heengaat. Heeft men van overheidswege ons hier ooit toestemming voor gevraagd ? Nee, dus. Anderszins wordt uw aanwezigheid op een bepaalde plaats wel via uw mobieltje doorgeseind naar een databank van de overheid. Let wel, het gaat niet alleen maar over vermeende criminelen, ook om u. Sterker nog, wanneer u niet in het bezit bent van een mobieltje en/of een bankpas bent u in beginsel al verdacht voor de overheid. U zult dan wel iets te verbergen hebben toch?

We worden vele malen meer afgeluisterd dan de bevolking van de vroegere DDR. En we weten, hoe het daar afgelopen is. Het volk heeft macht, en meer als waar we ons van bewust zijn. De muur is toen tóch gevallen omdat de burgerlijke ongehoorzaamheid niet meer te stuiten was. En dat zal ook hier niet al te lang meer duren.

Het lachwekkende is dan nog, dat onze politiek er nog geen erg in heeft. Slogan van de VVD: “Meer camera’s, minder boeven”. We hebben camera’s zat, alleen incapabele politici teveel en te lage straffen !!

Gaat u maar rustig slapen…, ik waak over u!

LEES OOK “GEEN GEHEIM VAN DE SMID” OP WWW.TILLYWOODMAGAZINE.NL.(7x)

TILLYWOOD

27

KOOKWORKSHOP Ontmoeten, inspireren en culinair ontdekken in een genoeglijke en leerzame sfeer. Dat is de kookworkshop bij Le Bistro. Wij verwelkomen u graag in ons restaurant waar u kunt experimenteren met nieuwe ingrediënten, smaken en bereidingswijzen. Onder begeleiding van onze chef kok Rob Heijlands bezorgen wij u een gezellig en smakelijk samenzijn.

De verschillende culinaire workshops en proeverijen bij Le Bistro zijn een groot succes gebleken.

Het is dan ook een geschikte manier voor een ontspannen teambuildingsmiddag, een teamuitje, familie- reȕnie of een ongedwongen middag met vrienden. De kookworkshop vindt plaats op elke 3de dinsdagmiddag van de maand. Onderstaand ziet u de data voor dit jaar.

Januari Februari Maart April Mei Juni

X 18 22 22 20 17

Juli Augustus September Oktober November December

8 X 16 21 18 X

De minimale bezetting voor de kookworkshopgroep is 10 personen. De prijs is € 55,00 p.p. voor een 3-gangen diner inclusief bijpassende wijnen. Uiteraard kunnen wij het diner uitbreiden naar meerdere gangen. De kookworkshop duurt van 13.00 tot 17.00 uur. Voor meer informatie kunt u contact opnemen met Le Bistro 013-5351342 en vraag naar Peter Remeijsen.

Frans Lahaye

Frans lahaye

Tekst: XXXXXXXXXX | Fotografie: XXXXXXXXXX

eigenzinnig-inspirerend-vernieuwend

Introtekst

Tussenkop Bodytekst body italics/cursief. o

“Streamer”

Frans Lahaye, fotograaf, een mensen-mens. ik werk vanuit mijn gevoel, heb niet veel met lange teksten of veel woorden, ik druk me liever uit in beeld. Onderwerpen maken me niet uit, zolang ‘de mens ‘ maar centraal staat. Mijn beelden zijn, indringend, puur en soms rauw, onderscheidend en steeds vernieuwend, altijd ben ik op zoek naar de uitdaging om ‘de mens’ zo vast te leggen, dat er een fascinerend beeld ontstaat wat blijft boeien.

Ik stop veel energie in mijn fotografie, ik wil dat het anders is, ik wil steeds mijn grenzen verleggen, blijven vernieuwen en uitdagen.

Dat is ook de reden dat de klant specifiek voor mij kiest.

Mijn grote passie is muziek, menig groot artiest heb ik al voor mijn lens gehad, Snoop Dog, Lenny Kravitz, Tom Jones en heel veel anderen. Inmiddels weten ook veel bands en de muziekbladen de weg naar mij te vinden.

Een paar weken geleden ben ik gevraagd om in april Mike Tyson te portretteren, Een eer en ook weer een uitdaging!Het resultaat en nog veel meer kun je allemaal bekijken op mijn website: www.fotografielahaye.nl

Wat mijn vak vooral zo interessant maakt is de afwisseling, s’ morgens een moeder met baby, en s’avonds shockrocker Marilyn Manson voor de camera……. Ik werk met uitersten, maar altijd vanuit de emotie, dat maakt het zo boeiend.

TILLYWOOD

29

KOP/TITEL CHAPEAU

jas: Jettie Thissen broek: Jutka&Riska

30

TILLYWOOD

CoverShoot

jas: Jettie Thissen

TILLYWOOD

31

KOP/TITEL CHAPEAU

top en rok: Wendy Rombouts riem: Cartier

32

TILLYWOOD

CoverShoot Covershoot

Tekst: XXXXXXXXXX | Fotografie: XXXXXXXXXX

Introtekst

Tussenkop Bodytekst body italics/cursief. o

“Streamer”

top en broek: Wendy Rombouts, armband,ketting en oorbellen: Jutka&Riska

TILLYWOOD

33

KOP/TITEL CHAPEAU

jas: Jettie Fotobijschrift Hunkemoller, riem Jutka&Riska Thissen,panty

34

TILLYWOOD

Covershoot

Tekst: XXXXXXXXXX | Fotografie: XXXXXXXXXX

Introtekst

Tussenkop Bodytekst body italics/cursief. o

“Streamer”

jurk: Jettie Thissen, jasje Wendy Rombouts, ketting en oorbeollen Jutka&Riska

TILLYWOOD

35

Hair & make-up artist Danielle Trilsbeek

Model: Marije | Foto: Michel Zoeter

Tekst: Danielle trilsbeek | Fotografie: Fanny van Poppel

Professioneel en allround visagiste en haarstyliste voor fotografie, shows, tv en commercials.

fulltime freelance visagiste en haarstyliste, werkte ze mee aan diverse grote shows, tv programma’s en vele fotoshoots voor magazines en bedrijven, en is ze sinds kort ook werkzaam als docent bij Micky Jooren Visagie Opleidingen.

‘Al zolang ik me kan herinneren ben ik met haar en make-up bezig. Urenlang voor de spiegel staan, vriendinnen opmaken en steeds weer wat nieuws uitproberen. Enkele jaren geleden besloot ik de stap te zetten om mijn gevoel te volgen en van mijn passie mijn beroep van te maken. Een beslissing waar ik geen moment spijt van heb gehad…!’

Beauty en Fashion zijn haar passie. Ze is een perfectionist wanneer het gaat om het creeren van de juiste look, met oog voor detail en altijd rekening houdend met ieders natuurlijke schoonheid. o

Na het voltooien van de beroepsopleiding en Masterclass Visagie en de opleiding tot Fashion Hair Stylist bij The Hairschool, volgden de eerste opdrachten al snel. Inmiddels is Danielle al bijna 5 jaar

36

TILLYWOOD

Voor meer informatie kijk op: www.danielletrilsbeek.com Of mail naar: info@danielletrilsbeek.com

TILLYWOOD

Kelly - Manuel Lucas

Christa - Kim Buckard

37

Claudia - Peter Orre

Julia - Fanny van Poppel

Christa - Kim Buckard Marije - Michel Zoeter

Lieke - Michel Zoeter voor PILLMagazine

Aida - Michel Zoeter

“Streamer”

Marije - Michel Zoeter

danielle trilsbeek

Fotobijschrift

Verborgen parels

Verborgen parels Café ’t Laar Tekst: John Smid | Fotografie: John Smid

Deze keer lichten we niet alleen een Tilburgs pand uit. Natuurlijk wel een beetje, maar het gaat nu voornamelijk om welk pareltje in dat pand staat. Waar de gasten mee onthaald worden. Want als je van muziek houdt waar de rillingen van over je rug kruipen en het kippenvel op je armen verschijnt, mag je de elektronische accordeons van Janus en Edith zeker niet missen.

Café ’t Laar bestaat al meer als 100 jaar en is te vinden aan de Laarstraat in Tilburg, op een steenworp afstand van het Willem II stadion. Janus Verhagen (68) is sinds bijna 18 jaar uitbater van dit etablissement en denkt er nog lang niet aan om te stoppen. Zijn aanzienlijk jongere vrouw Edith (48, hebben we afgesproken) helpt hem daar graag bij en is ook meestal achter de bar te vinden. Zij heeft haar sporen vroeger verdiend bij ‘De Bristol’ in Oisterwijk. Voor hij uitbater werd van Café ’t Laar was Janus op zijn 28ste eigenaar van de “Second Return Bar” aan de Korvelseweg. We kunnen dus stellen dat horeca hem duidelijk in het bloed zit. In zijn jongere jaren was hij daarnaast nog metselaar. Janus praat graag over zijn gezellige buurtcafé, dat hij overigens zelf verbouwd heeft en waar nooit een fout woord valt. Waar hij niet over uitgepraat raakt, is zijn liefde voor alle soorten draaiorgels. Daarvan heeft hij er al zeker een stuk of vier in zijn zaak gehad. Als je er één vraag over durft te stellen, is hij de eerste die meteen aanbiedt zijn trots te laten

spelen. En dan gebeurt er wat, geloof me. Zijn laatste orgel heeft hij verruild voor twee samenspelende accordeons die op twee zuilen staan. “Weliswaar computergestuurd, maar het geluid is echt en ze spelen ook echt” verzekerde hij me, toen ik er voor het eerst als buitenstaander binnenrolde. Hij kan het weten en ik nu ook. Typisch ‘ouderwetse’ emotionele en melancholische muziek, maar ook moderne muziek in een oud jasje heeft Janus me snoeihard laten horen. Bovendien zijn er naast ‘live’-muziek meestal op zondag ook regelmatig Brabantse zangers te vinden en worden er gratis hapjes geserveerd, verzekerde de kastelein me vlak voor het weggaan.

Met het nodige bier achterover geslagen, vertrok ik richting kantoor waarbij Janus me tot slot nog wat op het hart drukte. ”Maar ik wil het eigenlijk niet te druk krijgen, John.” Janus vindt het allemaal wel goed zo, maar toch is hij blij is als we met de voltallige redactie bij hem binnenvallen. Wedden? Gezelligheid verzekerd! o

TILLYWOOD

39

Tilburg is voor mij...

TILBURG IS VOOR MIJ...

Corry Konings, zangeres

niet ver van het bos

terrasje pikken bij Auberge du Bonheur

stad met de grootste kermis van de Benelux

het Pieter Vreedeplein…lekker je auto binnenrijden, naar boven lopen en je staat meteen buiten, midden in het centrum

fantastisch uitgaan bij Karel, Clochard, Square omrijden over de City ring om te kunnen parkeren

de Korte Heuvel met al die barretjes waar de mensen lekker buiten zitten

zingen met verstandelijk gehandicapten bij Kleintje Hollands hoeren, neuken, nooit meer werken…dat hoort ook bij het leven, toch?

carnavallen en de optocht op zondag de Bosscheweg, mooiste straat van de stad

Westpoint, een baken van herkenning

een mooie herinnering aan de Gilzerbaan waar ik ook heb gewoond

stad van Het Levenslied, daar komt iedereen op af

heerlijke stad die nooit verveelt

wandelen en honden uitlaten waar vroeger de dierentuin was Corry Konings, zangeres. Bij het ter perse gaan van dit nummer van Tillywood Magazine is Corry met haar CD ‘Met hart en ziel’ genomineerd voor de Edison 2014, de oudste muziekprijs van Nederland.

TILLYWOOD

41

Watskeburt met…

Guus Bakker “Je komt altijd terug bij je roots”

Fotobijschrift

42

TILLYWOOD

Watskeburt met…

Tekst: Daisy Schalkens | Fotografie: Guido Koppes

In ‘Watskeburt met…?’ zoekt Tillywood Magazine ‘oude bekenden’ op. We doen onderzoek naar

verdwenen Tilburgse iconen, onderwerpen van gesprek of gebouwen. We halen jonge én oude koeien uit de sloot. Tillywood rakelt (half) vergeten zaken weer op en kijkt hoe het er nu voor staat.

Voor de vierde editie van ons nummer gaan we naar ijscentrum Tilburg voor een ontmoeting met Guus

Bakker (59). De ijsbaan is de thuishaven voor de Destil Trappers. Hij meldde zich in 1964 op negenjarige leeftijd aan bij de vereniging en speelde uiteindelijk 422 wedstrijden voor het eerste team. Sinds 2009 is hij teammanager en lid van de technische commissie van de Tilburgse ijshockeyers. Dit jaar hoopt Bakker zijn vijftigste jaar in het ijshockey mee te maken.

‘Gedwongen’ naar Amsterdam In het seizoen ’78-’79 verliet Bakker zijn geliefde club. Dat was volgens hem een min of meer gedwongen keuze. “De klik tussen mij en de trainer was even weg. Ik kon kiezen tussen de bank of spelen bij een andere club”, vertelt Bakker. Hij vertrok zonder ruzie, maar wel met een teleurgesteld gevoel. “Je bent die club ingegroeid. Mijn jeugd en leven lag op die ijsbaan.”

De Trappers hebben altijd een plaatsje in zijn hart gehouden en het was dan ook zijn doel om terug te keren op het vertrouwde nest.

Na twee seizoenen in Amsterdam te hebben gespeeld, werd hij als speler teruggevraagd bij de Tilburgse ijshockeyers. Bakker was blij om terug te zijn, want Amsterdammers zijn volgens hem toch een heel ander slag volk. “Ik ben eigenlijk nooit gewend geraakt. Ik miste toch de Brabantse gemoedelijkheid.”

De Tilburgse oud-ijshockeyer schopte het uiteindelijk tot het nationale team. Tussen 1974 en 1981 kwam hij 51 keer uit voor Nederland. Met dit team werd Bakker zelfs wereldkampioen. Dat was volgens hem een onverklaarbaar sport moment. “Wij waren een team waar niemand geloof in had, maar op en duur waren we niet meer te stoppen”, vertelt hij. Bakker heeft sowieso mooie herinneringen aan de sport. “IJshockey is mijn leven”, vertelt hij als hem gevraagd wordt naar de betekenis van de sport. “Ik heb alles meegemaakt. Van kampioenschappen tot teleurstellingen, tranen en pijn.”

Toen en nu Na zijn spelerscarrière in het seizoen van ’82-83’ te hebben beëindigd, haalde Bakker zijn papieren om coach te worden.

Dat werd hij bij de jeugd van de Trappers en vervolgens werd hij assistent bij het eerste team. Daarna was hij trainer in Dordrecht, Eindhoven en Deurne. Sinds een paar jaar is hij weer terug in Tilburg.

In het begin merkte Bakker dat er wel sprake was van een generatiekloof tussen hem en de jongens. “Ik moest me realiseren

dat alles nu anders is en afstappen van het ‘wij van vroeger’”.

Hij geeft aan dat vroeger het verschil tussen de jonge en ervaren oudere spelers beter merkbaar was. “Als jeugdspeler was het toen normaal dat je de tas droeg van je hogere teamgenoten. Dat deden wij automatisch”. Alles is nu veel vrijer volgens hem.

Biefstukje was vroeger ‘pre game meal’ De jongens van nu hebben een heel andere vorm van discipline.

Ze zijn volgens Bakker veel meer bezig met de sport en alles er omheen. “Wij trainden en that’s it”, Bakker lacht een keer. “Wij bereidden ons voor op de wedstrijd met een biefstukje. Dat was onze pre game meal. Tegenwoordig weten ze wat ze tien uur van te voren moeten eten en wat erna. Dan denk ik bij mezelf, ach man.”

Ook op het gebied van materiaal zijn de tijden anders. “Wij kregen gewoon een houten stick, nu voelen ze een paar gram verschil!”

De oud-speler heeft wel erg veel respect voor de manier waarop ze tegenwoordig met hun sport en lichaam omgaan. “Wij trokken onze schaatsen aan en zochten de kortste weg naar het doel. Sommigen van ons rookten hun sigaretje en drukten die uit voor de deur. “Dat soort dingen passen nu niet meer in topsport.”

“Wij kregen vroeger gewoon een houten stick, nu voelen ze een paar gram verschil!”

Hoewel het ijshockey dus veel veranderd is, is de sfeer bij de Destil Trappers altijd hetzelfde gebleven. Door de goede organisatie binnen de vereniging doen de Trappers altijd mee om de prijzen en zijn ze een voorbeeld voor vele ijshockeyverenigingen. Dat was volgens Bakker vroeger niet anders. “De Trappers zijn een boegbeeld van het Nederlandse ijshockey”. o

TILLYWOOD

43

44

TILLYWOOD

partypicas

Premiere smeris Een hapje, drankje en flink wat BN’ers bij Pathé Tilburg op woensdag 19 februari. Allemaal voor de première van de nieuwe BNN serie ‘Smeris’. Tillywood was er bij om de eerste aflevering te bekijken.

De serie, compleet opgenomen in Tilburg, was voor alle aanwezige Tilburgers één groot feest van herkenning!

TILLYWOOD

45

GEMEENTERAADS Tekst: John Smid

In aanloop naar de gemeenteraadsverkiezingen in maart heb ik achtereenvolgens Hans Smolders van LST en Auke Blaauwbroek van de PvdA geïnterviewd. Deze laatste keer voor de gemeenteraadsverkiezingen krijgt Erik de Ridder van het CDA zijn kans. Als wethouder van onder andere Financiën kweekt hij niet altijd vrienden, want hij moest nu eenmaal bezuinigen. Maar ook de Tilburgse werkgelegenheid, zijn gezin en meer kwamen aan bod. Teveel om in deze twee pagina’s

Naam Erik de Ridder

Partij - CDA

Geboren Dordrecht, 20 juni 1978

Leer me dat eens even, hoe doe je dat ? ? “Dat is niet echt te leren, maar één van mijn frustraties is nog steeds dat ik niet overal bij kán zijn. Mijn gezin is natuurlijk de spreekwoordelijke hoeksteen. Zonder mijn vrouw en kinderen zou ik niet zijn wie ik nu ben. Ik ben graag overal bij en er is een hele hoop te doen in Tilburg. Ik heb bijvoorbeeld nog zo’n dertig debatten te gaan voor de verkiezingen. Zo heeft Eindhoven er maar hooguit tien. Een vaak geopperde mening is, dat de politiek te ver van de mensen afstaat en dat is natuurlijk ook zo. Daarom wil ik dicht bij de mensen staan.”

Ik begrijp, dat die “C” van het CDA er eigenlijk niet meer écht toe doet ?

“Ik probeer te besturen volgens mijn eigen boerenverstand. Dat ik verder bijvoorbeeld graag gefrituurde dingen eet boeit toch niemand naar mij toe in de rol van bestuurder maar zo kom je me wel in een snackbar tegen, ja. Ik ben ook maar een gewoon mens.

Dus die ‘C’ pas ik in binnen mijn eigen referentiekader, normen en waarden die ik van huis uit heb meegekregen en doet er inderdaad niet meer zo toe, nee“.

bijvoorbeeld gemeentelijke gebouwen leeg staan. Ik zeg dan: ‘Laten we die benutten in plaats van zulke hoge huren te moeten betalen.’

De huidige huren kunnen dan ook naar beneden bijgesteld worden.

Het kan naar een voetbalkantine, bij Bet Kolen of bij de Trappers.

Maak gebruik van bestaande locaties. Wat betreft de stadswinkels heb ik bijvoorbeeld een grote fout gemaakt. Dat moet ik dan ook eerlijk toegeven. Niet draaikonten, maar eerlijk zijn. Onder mijn bezielende leiding zijn die gesloten. Hadden we niet moeten doen, want we willen juist dicht bij de mensen staan. Ze zijn inmiddels weer geopend. Sorry voor deze ‘fout’.

“Dus die “C” pas ik in binnen mijn eigen referentiekader en normen en waarden die ik van huis uit heb meegekregen”

Noem eens enkele speerpunten van het CDA? “De buurthuizen en de Stadswinkels bijvoorbeeld. Wij gaan voor het buurthuis van de toekomst. Dat bestaat in Den Haag al lang.

Momenteel betalen wij met z’n allen zes miljoen euro per jaar aan Contour de Twern voor de buurthuizen. Dat is een hoop geld.

Dus wij willen mensen zelf de buurthuizen laten exploiteren. Ik zie Fotobijschrift

46

TILLYWOOD

Kijk, hier kan ik wat mee Erik, maar hoe kwam je daarachter?

“Ja, als ik mezelf ’s morgens niet meer in de spiegel aan kan kijken, test ik het uit op mijn vrouw. Als ik het die dan vervolgens ook niet uit kan leggen, moet ik stappen ondernemen.”Het “Wietmanifest”: Ik had begrepen dat je niet plaats.

VERKIEZINGEN

2014

politiek

te proppen. Erik de Ridder is een begaan man, die kei- en keihard werkt en zelfs, jawel, een eigen ‘glossy’ heeft. Tot mijn tevredenheid verklaarde Erik overigens, TILLYWOOD MAGAZINE niet te zullen beconcurreren met zijn ‘De ERIK’. Gelukkig! Ik volg Erik al een tijdje en hij is overal te vinden, wíl ook overal bij zijn, punt. Zelfs voor zijn gezin heeft hij nog voldoende tijd. En daar ging nou mijn eerste vraag over!

Gemeenteraad Raadslid Tilburg oktober 2009 t/m april 2010.

Vanaf 16 april 2010 tm heden wethouder financiën, economische zaken en evenementen.

Trivia Liefhebber gefrituurde snacks, hardloper. Family man en gek op drop.

Het ‘Wietmanifest’: Ik had begrepen dat je niet plaatsvervangend wilde tekenen voor onze burgemeester mits die verhinderd was en ben je je ervan bewust, dat alcoholverslaving een veelvoudig probleem is, wat ons miljarden kost, als die van de wietverslaving ?

werven van nieuwe bedrijven voor Tilburg. Dan zijn zulke dingen een hard gelag ja. Overigens wilde ik ook nog wel kwijt, dat er een uitkeringsregeling bestaat voor de ondernemer in moeilijkheden nl. de BBZ. Besluit Bijstand Zelfstandigen. Ondernemers onthoudt dit, en weet ons Ondernemersadvies te raadplegen!”

“Ja, ik weet het, John, maar alcohol is nu eenmaal van oudsher maatschappelijk geaccepteerd en wiet niet. Ik ben in elk geval niet voor een gemeentelijke regulering, want dan krijgen we hetzelfde als met bv. vuurwerk: die “gemeentelijke” zal toch wel minder THC bevatten, dus blijft die illegale teelt toch bestaan, die overigens voor tachtig procent voor het buitenland is, in elk geval niet voor de Tilburgers. Dit is een schijnheilig en schizofreen beleid en moeten we niet willen.”

Ga je door één deur kunnen met de ‘nieuweling’ Hans Smolders van LST ?

“Hans geeft me altijd een dubbel gevoel. Ik heb de financiën goed op orde. Daar ben ik trots op. Als Hans niet alleen maar hamert op dingen die er mis zijn, maar probeert mee te doen om Tilburg sterker te maken, kan ik alles met hem doen.”

Nog even carnaval vieren, Erik?

Tjonge, Erik heeft echt nuchter boerenverstand. Hij weet waar hij het over heeft en dat kom je de laatste tijd niet vaak meer tegen bij politici. Wat vind je van het Groningse bedrijf ALDEL, dat zijn deuren heeft moeten sluiten vanwege concurrentievervalsende Nederlandse energieprijzen en waar uiteindelijk 300 man op straat kwam te staan. We trekken onze eigen energie hier uit de grond, hadden we nou niks voor dat bedrijf kunnen doen ? Mijnheer Samsom had nog beloofd het op te lossen.

Echter ...

“Ja, een geweldig feest. Ik kom zelf van tussen de rivieren en we vierden het daar al een beetje, maar dit is te gek natuurlijk. Mij zal je dagelijks kunnen vinden met mijn boerenkiel. Geweldig feest!”

Erik, bedankt voor dit vraaggesprek. Zullen we de Tilburgers vanaf deze plek dan maar veel wijsheid toewensen tijdens de gemeenteraadsverkiezingen?

“Laten we dat dan maar doen, John.”

Erik, succes !

“Ja, verkiezingen in aantocht hé. We hebben hier in Tilburg ook zo iets aan de hand gehad met “Chromalloy”, die ik wel draaiende hebben weten te houden. Maar ik ben ook dagelijks bezig met het

TILLYWOOD

47

PUBquiz Je bent een echte tilburger als...

Tekst: Romy Snelders | Fotografie: Dorinda Smid

Weet jij hoe hoog Westpoint is? Of wat ‘Rooie Stien’ altijd in haar tas had? Wat het populairste woord van de Tilburgse taal is? Oftewel, ben jij een echte Tilburger?

Boulevard Café zit vanavond afgeladen vol met mensen die denken een echte Tilburger te zijn. Hier wordt namelijk de eerste voorronde van de ‘Je bent een echte Tilburger als..’ pubquiz gehouden. De quiz is afgeleid van de bekende ‘Je bent een echte Tilburger als..’

-Facebookpagina.

Door maar liefst 24 teams wordt om een plaats in de finale gestreden tijdens de eerste editie van de pubquiz. Die eerste voorronde wordt gepresenteerd door Marc-Marie Huijbregts (cabaretier en bekend van talkshow ‘De Wereld Draait Door’)en Leo Alkemade (o.a. bekend van ‘Komt een man bij de dokter’ en de nieuwe TV-serie ‘Smeris’), beiden zelf Tilburgers. Wanneer gevraagd wordt wat Tilburg voor hen betekent, antwoorden ze dan ook vol overtuiging:

50

TILLYWOOD

“Thuis!” Waarop Alkemade vervolgt: “Het klinkt cliché, maar ik ben altijd blij wanneer ik op de A27 de bordjes Tilburg zie verschijnen.

Dan weet ik dat ik bijna thuis ben, in míjn stad!”

Voor de deelnemers zijn de meeste vragen, vergezeld door beeldmateriaal, één groot feest van herkenning. De sfeer is gemoedelijk en gezellig, precies zoals Tilburg ook omschreven wordt door verschillende kandidaten. Tijdens de eerste pauze wordt Tilburgs bekendste broodje, ‘Broodje Jantje’, aan alle aanwezigen uitgedeeld. Hiermee wordt de bodem gelegd voor de traktatie tijdens de tweede pauze; alle deelnemers krijgen een borreltje Schrobbelèr.

En terwijl ‘Drink Schrobbelèr’ van Guus Meeuwis klinkt in het café wordt er geproost, gezongen, gelachen en gedronken.

Enthousiast geworden om mee te doen? De tweede voorronde wordt gehouden in Mei. Om je op te geven met je vriendengroep of bedrijf neem je contact op met Boulevard Café op 013-544 50 16.

PUBquiz

TILLYWOOD

51

Fotobijschrift

52

TILLYWOOD

Groove connexxion

Tekst: Nathaly Heijne

Met het opkomen van de house en dance in Nederland waren er aanvankelijk alleen dergelijke feestjes in de randstad. Groove connexxion initeerde in 2001 het eerste house feestje in de Tilburgse discotheek Vasquesz. Nu dertien jaar na dato zijn ze terug en vieren zij op 5 april een nieuwe Groove connexxion party in de Midi in Tilburg. Een feestje waarbij de juiste mensen tegelijkertijd op de juiste plaats zijn.

De naam spreekt voor zich

Muziek

‘Groove’ staat voor muziek en ‘Connexxion’ refereert naar de connectie die de oprichters en beste vrienden, Noël Mutsaers en Marvin Headly Binderhagel, willen maken tussen het publiek en de muziek tijdens hun feesten. “Het is een feest met als lijfspreuk ‘een party van vrienden voor vrienden’; het doel is ervoor te zorgen dat de juiste mensen op de juiste locatie zijn met de juiste muziek en sfeer.”

Al vanaf de eerste keer wordt op alle Groove Connexxion feesten kwalitatief hoogstaande (house)muziek gedraaid. Altijd verrassend, nooit mainstream. De resident DJ is Marvin Headly (bekend van Groove Connexxion, Sinners, Vakzuid, Hotel Arena, Escape en meer. Red.)

Geschiedenis Die gewenste connectie is reeds volop gemaakt in het verleden, toen Groove Connexxion, gedurende drie en half jaar, maandelijks feestjes organiseerde in de Vasquesz in Tilburg. In juni 2001 werd daar met groot succes het allereerste feestje georganiseerd.

Vasquesz trok met Groove Connexxion die avond meteen ruim 600 bezoekers. “Er zijn zelfs liefdeskoppels ontstaan tijdens deze feesten waarvan we weten dat deze nu nog steeds samen zijn”, vertelt Noël.

Tevens was GC Producties verantwoordelijk voor geslaagde zondagmiddag party’s in onder andere de Storm in Utrecht en Vakzuid in Amsterdam. Verder organiseerden zij een aantal druk bezochte roze maandag- buiten en binnen -feesten in Tilburg, een aantal eindejaarsevenementen in Villa De Vierjaargetijden en werd Groove Connexxion door het blad Basic Groove (BG) een aantal keer uitgeroepen tot zomertopper.

“Vanaf 2009 zijn er geen feesten meer gegeven omdat wij als organisatie geen leuke en goede locaties in Tilburg konden vinden. Jaren hebben onze trouwe fans ons gevraagd om weer een Groove Connexxion te doen in Tilburg.”

Back in Tillywood De steeds terugkerende vraag: ‘Wanneer organiseren jullie weer een Groove Connexxion?’ en het beschikbaar komen van het Miditheater voor evenementen heeft Noël en Marvin doen besluiten om op zaterdag 5 april opnieuw een mooi feest te geven. “De Midi vinden wij een mooie en geschikte locatie voor ons feest. Toch zal er met betrekking tot het licht, geluid en de sfeer nog een uitdaging voor ons liggen, immers de sfeer van toen haal je niet zomaar terug.

We zullen zorgen dat het feest tot in de puntjes verzorgd zal zijn en dat we niemand teleurstellen.”

Speciaal op diverse verzoeken wordt er ook een beperkte VIP area ingericht op een verhoogd podium met LED-tafels, LED-zuilen en design krukken om van het feest te kunnen genieten in alle luxe.

Bijna al deze VIP plaatsen zijn reeds gereserveerd.

“Naast de resident DJ hebben we altijd een gast-DJ. Groove Connexxion heeft daartoe samengewerkt met Roog, Benny Rodrigues, Maurice Delgado, D-Rashid, Marnix (Loveland), Natarcia, Marcella, Eno-C, Erick E., Hitmeister D, MC Nova, MC Gee, MC Spider en vele anderen.”

Entertainment “Bij al onze feesten staat naast de muziek het entertainment centraal”, vertelt Noël. “Dit betekent: zangers, zangeressen, MC ‘s en live muzikanten. Kwaliteit, daar gaat het bij Groove Connexxion om.

Dat is ook wat onze bezoekers verdienen en verlangen.”

“Een party van vrienden voor vrienden” De Doelgroep De doelgroep heeft een leeftijd van 25 plus. Daar zit de nieuwe garde bij en een groot deel van de doelgroep is inmiddels ook weer tien jaar ouder geworden. “Het zijn de gezellige mensen van toen, een groep die aanzienlijk wat te besteden heeft en die mode, lifestyle en culinair eten hoog in het vaandel heeft staan. Het leuke is dat er altijd veel (oude)bekenden zijn die nu verder nergens meer in de stad uitgaan.” Het zijn juist de mensen die dit feest zo gezellig maken, nogmaals de connectie van de juiste mensen gemixt met de zorgvuldig gecreëerde sfeer en muziek maken dit feestje uniek.

Informatie en tickets?

Tickets zijn verkrijgbaar via Facebook en de website.

Wees er snel bij want de verkoop is al in volle gang. o http://grooveconnexxion.nl/tickets/ www.grooveconnexxion.nl Vip@grooveconnexxion.nl facebook.com/grooveconnexxion

TILLYWOOD

53

AANGEBODEN DOOR TILLYWOOD MAGAZINE

Blue mountain Media

Blue mountain media Een monumentaal pand in het hart van Tilburg

Blue Mountain Media, o.a. uitgever van Tillywood Magazine en Glamsterdam, biedt ZPP’ers en freelancers uit de mediabranche de mogelijkheid een prachtige werkplek te delen.

Een monumentaal pand in het hart van Tilburg biedt ruimte, samenwerkingsmogelijkheden en een uitvalsbasis voor tekstschrijvers, vormgevers, fotografen en andere creatievelingen.

Naast het uitgeven van magazines en het bieden van een cross mediaal platform komen Google Ads campagnes, web- en appdesign, multimediale journalistiek , audiovisuele producties, copywriting en de organisatie van evenementen samen onder de vlag van Blue Mountain Media.

Inmiddels hebben zich hier al meerdere bedrijven gevestigd, waaronder Special Ads, Socialized Media, PERSDRANG Multimediale Journalistiek, LifeFilta.com en houdt jurist mr. KlaasJan Breedijk er kantoor.

Het kantoor aan de Spoorloon 334 is perfect bereikbaar met het openbaar- en eigen vervoer. Boodschap vergeten, even pauzeren of lunchen met collega’s of zakenrelaties? Winkels, horecagelegenheden, de Spoorzone en de Ringbanen liggen voor de deur, een eigen parkeerplaats behoort eveneens tot de mogelijkheden.

Werken voelt hier als aangenaam verblijven binnen een fijne collegiale en inspirerende atmosfeer. Een werkplek is al beschikbaar vanaf € 250,- per maand. Inclusief internet, gas, water en licht. Ontmoet de mensen achter Tillywood Magazine en neem contact op voor meer informatie.

Blue Mountain Media Spoorlaan 334 +31 6 19 70 14 96

TILLYWOOD

55

Rob van trier “Hoe groter je succes, hoe meer ratten op je pad” Tekst: Debby Struijk-Buitelaar | Fotografie: Marieke Visuals

Van groots en meeslepend tot klein en ingetogen en van alle markten meer dan thuis. Dat is kort door de bocht de typering voor werk, leven en persoonlijkheid van Tilburger en beeldend kunstenaar Rob van Trier. Man van vele ambachten, maar altijd met hetzelfde ambacht het hoogst in het vaandel: de schilderkunst. Een scepticus omschreef zijn werk eens als ‘eclectische kunst’. Eclectisch of niet, alle werken hebben Van Triers eigen toets en handtekening waarbij je hem onderscheidt van vakgenoten: zijn kordate kwaststreek.

Een feest van herkenning. Zo voelt het wanneer ik het terrein voor het Duvelhok op rijd, op weg naar de plek die beeldend kunstenaar Rob van Trier al menig uurtje bloed, zweet en tranen gekost heeft. Maar die hem ook het nodige heeft opgeleverd. Lang geleden, in mijn studententijd aan de Universiteit van Tilburg (toen nog Katholieke Universiteit Brabant) kreeg ik hier en later aan de Zouavenlaan, schilderles van beeldend kunstenaar Paul Bogaert en flirtte ik met fotografie bij fotograaf Bert Creyghton. Hoe zou het nu met ze zijn, vraag ik me af. Veel tijd om er over na te denken heb ik niet. “Debby?” hoor ik een stem roepen aan de andere kant van het gebouw. Ik was bijna de verkeerde deur binnengegaan. “Rob?”, riep ik terug en keek in de richting vanwaar het geluid kwam. Dat kon niet missen. Rob kun je sinds mensenheugenis uittekenen in zijn boerenkiel met verfspatten en daaronder een zandkleurige broek, eveneens vol werksporen. Zijn handelsmerk. Toen ik nog voor de Brabantse regionale en locale televisiezenders nieuwsbulletins en programma’s maakte, heb ik hem een keer of twee geïnterviewd.

Bijvoorbeeld toen hij bezig was de decors voor de musical van kinderkoor Tikiko te ontwerpen. Hartelijke man, altijd vrolijk gestemd, in voor een grap en grol en goed voor spannende anekdotes. Er ging wat tijd voorbij, maar hier zijn we dan weer.

“Tijdens de ramp met de Twin Towers hingen daar werken van mij op de 80ste verdieping.”

Worstenbroodjes en een ‘zelfschilderend schilderij’ Eenmaal over de drempel, baan ik me een weg langs ruimtelijk werk, een oude bruine bank van het type Chesterfield en grote en kleine werken van zijn hand aan de wanden. Wat ik nog niet weet en wat Fotobijschrift

56

TILLYWOOD

hij me later zal laten zien, is dat ik op dat moment compleet voorbij loop aan pareltjes van de internationale schilderkunst. Werken van Braque en Picasso staan er als het ware achteloos opgeslagen en zonder dat ik het weet loop ik langs werken van enorme historische waarde. Rob gaat me voor in de richting van de plek waar het volgens hem allemaal gebeurt: zijn knusse atelier met brandende houtkachel, een brommer uit een ver verleden, ook hier weer een keur van zijn werken aan de wanden en een zogeheten ‘zelfschilderend schilderij’ op het bureau, zijn nieuwste creatie. De begroeting is hartelijk zoals altijd en de koffie staat klaar zoals afgesproken. Van Trier ziet mijn bewonderende blikken en geeft vol trots en enthousiasme een rondleiding langs zijn geesteskinderen. Hij laat zien een ongekende variatie aan stijlen te beheersen. Van het expressionisme van Van Gogh tot het pointillisme van Sisley, van Modigliani tot Braque.

Ondertussen legt hij verse worstenbroodjes op de kachel. “Kunnen ze alvast opwarmen.” Ik tref Van Trier net na terugkomst van een groot project in Irak. “Het is nu voor tachtig procent klaar. Ik verwacht dat ik er nog een keer naar toe moet.” Het wordt een druk jaar voor hem. “Er volgen twee grote exposities in Sjanghai en Beijing.” Van Trier is druk met een spraakmakend project, dat hij voor het gemak een zelfschilderend schilderij noemt. “In een grote ruimte hangen langs de wanden schilderijlijsten met blanco doeken, onbewerkt dus. Althans, zo lijkt het. Maar met een druk op de knop zet ik een proces in werking waarbij de afbeeldingen, werken van mijn hand, binnen de lijsten streek voor streek digitaal worden opgebouwd. Een soort digitale fotolijst, maar dan anders. Moet je kijken wat dat voor een verwondering bij mensen opwekt.”

Rijksmuseum en Guerlain Met een werkdiscipline waar menigeen een voorbeeld aan zou kunnen nemen, staat Van Trier iedere morgen vroeg op om vanaf zijn woning aan de Spoorlaan naar zijn atelier in het Duvelhok te gaan. Of, wanneer hij even niet schildert, naar een afspraak met bijvoorbeeld een nieuwe opdrachtgever. In het geval van Van Trier zou dat zomaar in Parijs kunnen zijn. Want wat velen waarschijnlijk niet zullen weten, is dat hij bijvoorbeeld modeontwerper Giorgio Armani tot zijn bewonderaars mag rekenen. En de muze van Picasso die hij in Amerika heeft ontmoet. “Ik ga binnenkort naar het Rijksmuseum om daar de grootste hoed ter wereld te beschilderen”,

Tillywood art

zegt hij vol enthousiasme. “En twee weken later doe ik hetzelfde in Parijs voor Guerlain.” Een greep uit de vele projecten waarvoor hij met grote regelmaat wordt benaderd naast zijn reguliere bezigheid, het creëren van nieuwe schilderijen. “Koffie?” Van Trier schenkt de koffie in kopjes van Villeroy & Boch, met beschilderingen van zijn hand. “Ook een project”, lacht hij wanneer hij me de kopjes aandachtig ziet bekijken. “Ik rol van het ene in het andere avontuur.

Eigenlijk is mijn hele leven een groot avontuur.”

Schilderspullen achter in kofferbak Achter de open en vrolijke persoonlijkheid van Van Trier schuilt weliswaar een meer weggestopte maar ook heel serieuze kant.

Zijn levenspad ging niet over rozen en als er iemand weet wat het spreekwoord ‘de tering naar de nering zetten’inhoudt, dan is hij het wel. In moeilijke tijden was het de schilderkunst die hem houvast gaf, een anker dat hij kon uitgooien wanneer zijn leven van hem afdreef en waarin hij zich kon terugtrekken om tot zichzelf te komen. Het werkt voor hem euforisch in goede en therapeutisch in slechte tijden. Begonnen op de LTS voelde hij al van jongs af aan het kunstenaarsbloed door zijn aderen stromen. “Maar vanaf de LTS kon ik niet overstappen naar de kunstacademie. Daar moest je MAVO voor hebben en later zelfs HAVO. Toen besloot ik het maar zelf te leren.” Maar ondertussen moest Van Trier wel zorgen voor brood op de plank. Voor zijn gezin met twee dochters en zijn toenmalige echtgenote kon hij niet op zijn lauweren rusten. “Ik ging werken als privé chauffeur en reed mijn baas rond in zijn Bentley, meestal naar Den Haag. Om de tijd te doden, had ik achter in de kofferbak altijd mijn schildersezel en –spullen liggen. Dat heb ik ruim negen jaar volgehouden. Op die manier kon ik werk en passie perfect combineren.” Het was in de tijd dat de mobiele telefoon zijn intrede deed en Van Trier werd tijdens zijn werk steeds vaker gebeld voor afspraken en nieuwe opdrachten. “Op een gegeven moment werd het zo druk dat ik besloot om met dat werk te stoppen en het erop te wagen om voor mezelf te beginnen, te gaan ondernemen.

Dat was een risico, want ik moest wel een paar monden kunnen voeden. Maar wie niet waagt, die niet wint.”

Picasso en Armani Het besluit om voor zichzelf te beginnen, heeft Van Trier geen windeieren gelegd. Toen hij ging schilderen in de Provence in Zuid-Frankrijk ontmoette hij daar een paar Amerikanen. Zij waren geraakt door zijn werken en nodigden Van Trier uit om naar Amerika te komen. “Ik heb afspraken met ze gemaakt om mijn werken te exposeren in Texas en Houston. Ik heb alle schilderijen verkocht.”

Daar ontmoette Van Trier ook Mira Rogers, muze en maîtresse van Pablo Picasso en later getrouwd met Sal Rogers, een succesvol zakenman in Las Vegas. Mira verzamelde kunst en was een beetje gek. ‘Let’s make an artpiece’ zei ze eens toen we in een kamer waren waar de Picasso’s om ons heen hingen. Ze doopte haar achterste in de verf en ging op het doek zitten. Regende het buiten en moesten we de deur uit? ‘No problem’ zei ze. ‘We take a Kandinsky.’ Ieder met een Kandinsky boven het hoofd liepen we door de regen.”

Tijdens een van zijn exposities in het Okura hotel in Amsterdam, ontmoette Van Trier iemand wie later bleek een goede bekende van modeontwerper Armani te zijn. “Ik wist eerst niet met wie ik te maken had. Ik kreeg alleen een telefoonnummer met het verzoek dat te bellen. Ik stelde me voor als Rob van Trier waarop de persoon met wie ik belde antwoordde: ‘Ah, wait a minute please, I’ll give you Giorgio.’ Het bleek Armani zelf te zijn en hij had vijf van mijn werken uitgekozen. Ik heb ze wat later persoonlijk bij hem afgeleverd. In mijn dagelijkse kloffie. Met broodtrommel, thermosfles bij de hand

TILLYWOOD

57

en schildersbroek aan. Hij rekende de schilderijen meteen in de auto af waarop hij me uitnodigde om ’s avonds te dineren in Maxim’s (een van de duurdere restaurants in Parijs, red.)”. Wat later liet Armani aan Van Trier zijn appartement zien aan de Rue St. Honore.

“Met mijn werken al aan de wanden”, lacht hij. “Ik kon toen een innerlijke vreugdesprong maar moeilijk onderdrukken. Verdomme, dat heb je toch goed gedaan, Rob, zei ik tegen mezelf.” Van Trier reed met Armani naar Montmartre en ze bezochten het beroemde kunstenaarscafé Le Lapin Agile. “Rob, dit is jouw rijkdom”, had Armani tegen hem gezegd. “It’s very lonely at the top.”

“Ieder met een Kandinsky boven het hoofd liepen we door de regen.”

Corneille en Ground Zero Er is echter ook een keerzijde aan de succesvolle avonturen van Van Trier. “Naarmate je meer succes hebt, krijg je steeds meer ratten om je heen.” Het is voor het eerst tijdens het interview dat ik venijn in zijn

Fotobijschrift

stem bespeur. “Er zijn mensen die je aanvankelijk vertrouwt, maar waarvan later blijkt dat ze je een loer willen draaien. Daar ben ik snel klaar mee. Ik regel voortaan weer zoveel mogelijk mijn zaken zelf.”

Het mooiste compliment en de beste aanmoediging heeft Van Trier gehad van beeldend kunstenaar Corneille. “De stijl van Rob van Trier is de kracht in de kwaststreek.” De dag nadat Karel Appel was overleden, vroeg Corneille hem: “Rob, zet jij het voort? Laat het vuur nooit doven, zelfs niet door verf.” Van Trier is zichtbaar trots. “Dat is het mooiste wat je van schilder tot schilder kunt zeggen.” Komend jaar staat er genoeg op stapel voor de kunstenaar. Waaronder ook een trip naar New York waar hij een schilderij gaat afleveren dat is aangekocht voor de nieuwe toren nabij Ground Zero. “Tijdens de ramp met de Twin Towers hingen daar werken van mij op de 80ste verdieping.”

Duvelhok Wanneer hij niet op locatie werkt, schildert Van Trier in zijn atelier in het monumentale Duvelhok, de voormalige wolstoffenfabriek aan de St. Josephstraat. Onlangs heeft cabaretière Karin Bruers het pand aangekocht om er samen met hoogleraar economie en bedrijfsadviseur Kees Cools een cultuur- en wetenschapsfabriek van te maken. Van Trier is verheugd. Zijn atelier past helemaal in de sfeer van wat Bruers en Cools met het gebouw voor ogen hebben. “Ik werk hier graag en heb er ook mijn galerie ingericht.”

Hij loopt naar de hoek in zijn atelier waar de kachel brandt en de koffie klaar staat. De worstenbroodjes zijn ondertussen gloeiend heet geworden. “Nog koffie? Broodje erbij?” o

AANGEBODEN DOOR TILLYWOOD MAGAZINE

STYLING TIPS BY...

LONNEKE NOOTEBOOM is blogger bij stylemyday.nl hier word je dagelijks op de hoogte gehouden van de laatste stylingtips op modegebied. Lonneke geeft speciaal voor Tillywood magazine haar styling tips voor komende winter.

Tijd om winkels en websites af te struinen naar de laatste must-haves.

Style my day fashion lovers http://www.spektresunglasses.com €105,Spektre is een Italiaans zonnebrillen-merk en ik vind deze zonnebrillen helemaal HOT! Ik ben al in het gelukkige bezit van twee prachtige exemplaren!

http://www.zara.com €39,95 Een leren broek mag absoluut niet ontbreken dit seizoen. Deze broek van de Zara maakt zich speciaal door haar plooitjes aan de bovenkant. Voor deze prijs is deze must-have zeker de moeite waard!

http://www.mayke.com €349,Ik spotte deze Isabel Marant ballerina’s bij Mayke en was op slag verliefd! Trek deze beauty’s aan, houd de rest simpel en je shined de hele dag!

http://www.burkedecor.com €16,00 / 22 dollar Als ik ’s avonds thuis kom vind ik het heerlijk om de kaarsjes aan te steken en het gezellig te maken in huis. Deze kaars van Lucia Home ziet er super leuk uit en blijft ook nog 50 uur branden! Ze zijn niet alleen leuk als decoratie voor jezelf maar natuurlijk ook om cadeau te doen!

60

TILLYWOOD

styling tips by...

http://www.bronzallure.it/en/ €99,Een van mijn favoriete merken op sieraden-gebied is Bronzallure.

Deze ring is echt een knaller aan je handen! Ik ben helemaal fan van deze matzwarte kleur, deze ring maakt je outfit net even wat stoerder!

http://www.iciparisxl.be/nl_BE/index.html €49,95 Het masker van GlamGlow is helemaal geweldig! Nadat de verse groene thee blaadjes van je huid zijn gespoeld, voelt je huid weer helemaal als nieuw aan!

http://www.enes.be €189,Dit seizoen mag een panter-printje echt niet ontbreken in jouw kast!

Zorg ervoor dat je je outfit verder vrij rustig houdt, zodat alle aandacht naar dit te gekke printje wordt gestuurd!

http://www.hm.com/nl/ €79,95 Een suede shortje is echt een must deze zomer! Hoe gaaf is deze kleur als je mooie bruine benen hebt. Ik ben er helemaal dol op!

Kom maar op met die zonnestralen!

http://www.neimanmarcus.com €104,26 Dit seizoen dragen we brede armbanden met een gave gold touch.

Deze topper is echt een eye-catcher om je arm!

TILLYWOOD

61

Creatief met Pop-art!

Visagist Micky Jooren laat een van de populairste make-up stijlen voor dit voorjaar zien, n.l. de Popart look. Het is een kleurrijke, uitbundige stijl, waarin veel ruimte is voor eigen creativiteit. Om geen clowneske effect te krijgen wordt deze look stap voor stap uitgelegd. Veel succes, op naar een kleurrijke lentepriode!!

Tekst: Micky Jooren | Productie, haar en make-up: Micky Jooren | Fotografie: Fanny van Poppel | Model: Angela Prins

Grafische lijnen en felle kleuren domineren deze lente de make-up. Het is een vrolijke trend waar je alle kanten mee op kunt, van naturel met een twist tot een zwaar aangezet statement. Inspiratie voor deze lentelook is de Pop-art, de kunststroming uit de jaren zestig waar Andy Warhol en Roy Lichtenstein groot mee zijn geworden.

Checklist 1. Foundation 2. Concealer 3. Grote poederkwast 4. Bronzingpoeder 5. Matte blusher 6. Glanzende oogschaduw gebroken wit 7. Wenkbrauwgel

8.

9.

10.

11.

12.

13.

14.

Zachtbruine matte oogschaduw Felblauwe oogschaduw Blauw kohlpotlood Mascara (zwart) Lippotlood (rood) Rose en oranje lipstick Lipgloss (transparant)

Aan de slag!

Stap 1 Foundation, opgelicht rondom de ogen, voorhoofd, neus en kin weinig afgepoederd. Hals en decolletĂŠ bijgewerkt met bronzingpoeder Stap 2 Shaper onder het jukbeen en op neus, om deze smaller te laten lijken. Highlight op het jukbeen om dit meer naar voren te laten komen Stap 3 Wenkbrauwen met een wetlookgel naar boven geborsteld. Jaren 80 gevoel Stap 4 Oogmake-up: Onder wenkbrauw is een matte gebroken witte oogschaduw aangebracht. Deze is ook gebruikt op het bewegend ooglid. Een

zacht bruine matte kleur is aangebracht in de arcadeboog.Onder het oog is een felblauwe oogschaduw aangebracht, met een grafisch 3 hoekje in het midden van de lijn. In het oog is een blauw kohlpotlood gebruikt. Op de wimpers zit zwarte mascara.

Stap 5 Lippen. Eerst getekend met een potlood. 2 verschillende kleuren gebruikt, rose en oranje. Daarna ingekleurd met lipstick en als laatste een lipgloss gebruikt Stap 6 Met een rood lippotlood zijn de contourlijnen van de lippen getekend en ingekleurd met een rood lippotlood.

Vervolgens een matte lipstick erover en daarna nog een dikke laag lipgloss. Het haar van Rosalinde is nat gemaakt en voorzien van gel voor een wetlook effect. Als finishing touch zijn haar nagels rood gelakt in dezelfde kleur als haar lippen. o

NAAM ARTIKEL/RUBRIEK

Tekst: XXXXXXXXXX | Fotografie: XXXXXXXXXX

Introtekst

Tussenkop Bodytekst body italics/cursief. o

“Streamer”

TILLYWOOD

63

Fotobijschrift

Trendwatching

Trendwatching Adjiedj Bakas

Tekst: Adjiedj

Bakas

Burgerparticipatie op velerlei manieren De afgelopen decennia is de burger steeds mondiger geworden en heeft hij een kritischer houding ontwikkeld tegenover de overheid. Hier liggen duidelijk kansen voor de overheid om het vertrouwen te herstellen. Burgerparticipatie heeft burgers de afgelopen decennia steeds meer gelegenheid gegeven mee te praten en ideeën aan te dragen, naast de geijkte verkiezingsrondes, waarbij ze hun voorkeuren via hun gekozen kandidaten kunnen uiten.

Inspraak hebben we al sinds de jaren zestig van de voorgaande eeuw, toen het steeds moeilijker werd om als overheid zomaar een stuk weg aan te leggen, en milieuclubs, ondernemersverenigingen en brancheorganisaties aan tafel moesten met de ambtenaren.

Op gemeentelijk niveau kwamen er inspraakprocedures. De overheid ging steeds vaker aan de samenleving vragen wat die ervan vond. In het eerste decennium van deze eeuw mondde dat uit in nieuwe participatievormen en de term ‘burgerparticipatie’ kwam op. Vaak nog georganiseerd door de overheid in burgerfora en denktanks, waarvan de goedbedoelde adviezen toch meestal in de bekende bureaulade terechtkwamen, groeide dat met de komst van interactief internet en de social media – ook wel Web 2.0 – uit tot steeds meer betrokken burgers die overal een mening over geven. Aan de ene kant kwam de schreeuwer op, de reaguurder, die zijn ongezouten en ongenuanceerde mening op het internet spuit, aan de andere kant staat de meer pragmatische burger. Juist deze laatste groep wordt nu steeds meer opgezocht door de overheden. De laatste stap is dat de burger zelf zijn problemen in zijn leefomgeving aanpakt, en de overheid hem daarvoor alleen nog faciliteert. Ambtenaren beginnen steeds meer vormen te vinden om interactieve beleidsvorming met de samenleving te starten, onder meer via crowdsourcing. Nu moeten alleen de werkprocessen binnen de overheid zich daar nog naar schikken. Er is een groeiende groep ambtenaren die outside the box durft te denken en die zo zorgen voor een cultuurverandering onder ambtenaren.

Trendwatcher Adjiedj Bakas

TILLYWOOD

65

To be, or not to be?

‘Yesss!!! Wat neem jij nou?’ Sure en ik staan in de rij bij LaPlace.

Sure met een dienblad vol eten. Ik heb er maar een broodje opgelegd ‘voor de show’. ‘Koffie’ zeg ik snel, nu al wetende dat ik misselijk ga worden van de geur. Het is zo’n drie maanden geleden dat ik Valencia heb leren kennen. Ik ben al 15 kg lichter en mijn eetlust is nog niet bepaald terug.

Eenmaal een tafeltje gevonden, vraagt Sure met volle mond ‘wat ga je doen dit weekend?’. ‘Ehhh.. ik ga naar Amsterdam. Heb afgesproken met die Valencia weet je wel’ probeer ik zo nonchalant mogelijk te antwoorden. ‘Zij is toch lesbisch’ gaat ze smakkend verder. ‘Eh, ja geloof het wel’ antwoord ik gespannen. Sure kijkt naar me. Haar linker wenkbrauw trekt een beetje omhoog, en dan gebeurt het ergste: Ze stopt met kauwen. Ik word rood, ze heeft me door denk ik.. Ik krijg het bloedheet. ‘Yessssss!!! Jij verbergt iets voor mij. Ben je aan het scharrelen met haar?’ schreeuwt Sure door de V&D. Ik lees haar verontwaardiging van haar gezicht. Ik slik een paar keer en zet mijn ‘ik-schaam-me gezicht’ op. ‘Beetje..’ zeg ik zacht. Ik had dit mijn beste vriendin natuurlijk veel eerder moeten vertellen, maar ik durfde gewoonweg niet.

‘Eush!! Echt?? Hoe ging dat dan, seks met haar? Is ze verliefd op jou? Was het lekker? Heb jij ook al wat bij haar gedaan?’. Zoals ze is, overvalt Sure me met wel duizend vragen. Daarbij deelt ze Fotobijschrift

66

TILLYWOOD

meteen haar eigen ervaringen met haar vriend en komt ze met tips. Even vergeet ik dat ons gesprek over een vrouw gaat en even voel ik me weer normaal.

Opgelucht fiets ik naar huis. Wat houd ik toch van haar. Wat fijn, om eerlijk te kunnen zijn tegen Sure over hoe ik me voel en wat ik allemaal heb ervaren de afgelopen maanden. Door Sure voel ik me geen freak en bij haar schaam ik me niet voor wie ik ben. In maanden ben ik voor het eerst zelfverzekerd en stuur Valencia: ‘Zin in zaterdag! X’.

In de trein onderweg naar Valencia check ik zenuwachtig mijn lippenstift in mijn spiegeltje. Ik heb zin om haar te zien. Zin om haar te zoenen. En.. zin om seks met haar te hebben. Ik ga het doen, heb ik besloten. Eenmaal aangekomen zie ik haar staan met haar mooie brede glimlach. ‘Hoi’ zeg ik en geef haar spontaan een kus op haar mond. We hebben een heerlijke dag. Ze neemt me mee uit eten en we lopen hand in hand langs de grachten van Amsterdam.

Ik voel me voor het eerst een beetje minder geremd. We komen ’s nacht thuis en de spanning is om te snijden. De nacht is magisch...

Op een roze wolk keer ik terug naar Tilburg. Keer op keer beleef ik onze nacht opnieuw in mijn gedachten. Nu pas besef ik dat ik echt

What happens in tillywood

gek op haar ben. Gek ben op een vrouw. Het vrouwelijke lichaam, met al haar vormen. Die gedachte bezorgt me nog steeds paniek.

Ik bedenk me nu dat ze volgende week met haar beste vriend naar Tilburg komt, Roze Maandag. Ik ben benieuwd hoe dat gaat lopen, alleen Sure weet dat ik scharrel met Valencia, en dat vind ik voorlopig voldoende.

“Ik kan geen genoeg van haar krijgen.

Die nacht is het vuurwerk tussen ons.”

In mijn knalroze outfit ren ik naar de deur. ‘Daar zijn ze’ sis ik naar Poes. Poes heeft Valencia en Os niet meer gezien sinds onze eerste ontmoeting. Poes weet nog niet van Valencia en mij. Ik heb Valencia geïnstrueerd dat zij en Os niks los mogen laten over onze ‘verhouding’, anders mogen ze niet komen, heb ik haar gezegd.

Hoewel ik Roze Maandag ieder jaar vier samen met Poes, is deze Roze Maandag echt anders voor mij. Eigenlijk voelt deze feestdag speciaal voor mij. Voor het eerst feest ik mee, terwijl ik gevoelens heb voor een vrouw. Vreemd, maar wel lekker.

Valencia en ik verliezen elkaar geen moment uit het oog. We flirten continu met elkaar. Soms probeert ze me te kussen. Dan deins ik terug, bang om gezien te worden door bekenden. Wanneer ik naar Valencia kijk, kan ik alleen maar bedenken hoe leuk, knap en sexy ze is. Ze past gewoon bij mij.

Eenmaal thuisgekomen na een dag en nacht gefeest te hebben, zijn we eindelijk alleen. Ik ben nog lang niet moe, want ik wil dat deze nacht met Valencia nooit eindigt. Ik kan geen genoeg van haar krijgen. Die nacht is het vuurwerk tussen ons.. Zij en ik..

‘Yes, ben je wakker?’, fluistert Valencia de volgende dag in mijn oor. Ik word wakker in haar armen. De zon schijnt in mijn slaapkamer. Ze kust me. ‘Yes… ik ben verliefd op je… Ik wil je mijn vriendin noemen’. Ik ben ineens klaarwakker en kijk hoe de zon haar gezicht oplicht.

‘Yes?’. Met haar prachtige bruine ogen kijkt ze me vragend aan…

TILLYWOOD

67

Tesla in Tilburg Sleutelen met hoofdletter ‘S’

Fotobijschrift

70

TILLYWOOD

Tilburg business

Tekst: Debby Struijk-Buitelaar

Lef hebben is je nek uit durven steken. Kortom: pionieren. Een totaal nieuwe techniek en dito

automerk in de markt te zetten en te starten vanaf het hoogste segment. Dat lef hebben loont, bewijst

autofabrikant Tesla in optima forma. Met de komst van de eindassemblagefabriek in Tilburg zijn de oh’s en ah’s zijn niet van de lucht en ook de kwartaalcijfers liegen er niet om. Tesla stoomt op als exclusief

merk binnen de markt voor elektrisch aangestuurde auto’s. Tillywood liet zich rondleiden en rondrijden door Tesla in Tilburg. De conclusie is kort maar krachtig: Tssssss!

Zijn aanstelling als office manager bij de eindassemblagefabriek van Tesla in Tilburg voelde voor hem als een ‘once in a lifetime opportunity’. “Het was nu of nooit toen ik werd uitgenodigd te solliciteren naar deze functie.” Op dit moment, net een jaar na de officiële opening begin februari 2013, moet er alweer verbouwd worden en kijkt Anthony ter Horst reikhalzend uit naar het moment waarop de huidige kantoorruimte meer dan verdubbeld is. Wanneer de afdelingen Sales, Finance, Customer Support en IT weer ruim in hun jas zullen zitten. Het gaat als een speer met Tesla. En ook met Ter Horst. Wilde hij aanvankelijk burgemeester worden en koos hij voor een studie Overheidsmanagement, nu wil hij niets anders meer en voelt zich als een vis in het water bij het aansturen van de processen die plaatsvinden binnen de muren van Tesla in Tilburg.

Met pen en bloknoot paraat schud ik de hand van Anthony ter Horst in de zitruimte van de receptie. Hij gebaart dat ik die gerust weg kan stoppen en dat het afgeven van de tas eigenlijk onder bedrijfspolicy valt. “Ik laat de verschillende fasen binnen de assemblage zien en leg uit wat we hier doen vanaf het moment dat de onderdelen worden afgeleverd vanuit de vrachtwagens tot aan het overhandigen van de sleutels aan de klant”, legt hij uit. Ik sluit mijn tas en ben een en al oor.

“Get your kicks…”

Ter Horst doet de deur naar de grote assemblageloods open en loopt in de richting van een Model S waarbij elektromotor en batterij klaar staan om geassembleerd te worden. Door zijn enthousiaste toelichting op de prestaties van type Model S en het verhaal over Tesla dat start in Amerika, gaat het automatisch swingen in mijn hoofd. “If you ever plan to motor west, travel my way, take the high way, that’s the best. Get your kicks on route 66.” Op het jazzy ritme en stemgeluid van Nathalie Cole kan deze klassieker namelijk niet beter tot zijn recht komen dan hem onderweg te beluisteren in een Model S. Je komt meteen in de stemming. Je hoort immers geen motorgeluid, alleen het zoeven van de banden over de weg.

Voor de gelukkige bestuurder is er dan weinig meer voor nodig om zichzelf ‘King of the Road’ te voelen in deze uitermate fraaie bolide, stel ik me voor. Als er een auto geschikt is om over die eindeloze Route 66 -of wat daar nog van over is -te rijden, dan is het wel de Tesla Model S. Maar wel op een voorwaarde: dat er onderweg genoeg laadpalen beschikbaar zijn en dan het liefst van de meest krachtige variant, een Tesla supercharger. Goed voor het half opladen van de accu in een tijdsspanne van twintig minuten. Dat is volgens Ter Horst uitermate snel ten opzichte van de tijdsduur van een ‘normale’ laadpaal. “We hebben nu twee superchargers in Nederland, in Zevenaar en hier vlakbij, in

Oosterhout. Vanuit Zevenaar kun je nu helemaal naar Geneve rijden via de Supercharger route. En Oosterhout opent de route naar het zuiden, die dit jaar verder verlengd wordt.”

Europese Unie “Won’t you get hip to this timely tip, when you make that California trip? Get your kicks on Route 66….”, zingt Cole in mijn gedachten vrolijk verder. California, daar ligt namelijk ook meteen het startpunt van de trip die Tesla onderdelen volgens Ter Horst moeten afleggen

“Ik kan thuis 40 km per uur opladen.” op weg naar hun clientèle in Europa. “Strikt genomen, hebben we het dan alleen over de Europese Unie”, benadrukt hij. “Noorwegen en Zwitserland vallen erbuiten. Alleen in deze landen worden de modellen compleet en rechtstreeks vanuit de VS aangeleverd.” De rest wordt in onderdelen vanuit Amerika naar Tilburg vervoerd door een externe partij waar hij de naam niet van mag noemen. “Hier in Tilburg worden alle auto’s geassembleerd die rondrijden binnen de Europese Unie.” Hij legt uit dat de onderdelen vanuit California via New Yersey naar Rotterdam worden getransporteerd. “Vanuit Rotterdam worden ze over weg en water vervoerd naar Tilburg en ontvangen we ze hier in containers vanuit de vrachtwagens in de docks.” Hij wijst naar dikke dubbele blauwe lijnen op de vloer.

“Voor deze lijnen worden de incomplete auto’s en onderdelen tot in detail gecontroleerd op beschadigingen die mogelijk tijdens het vervoer zijn ontstaan. Pas wanneer ze helemaal zijn gecontroleerd en goedgekeurd, worden er voor akkoord allerlei papieren ondertekend en nemen wij ze in ontvangst. Dan pas mogen ze de blauwe lijnen passeren.”

‘Dikke batterij’ Opvallend is ook de scheiding van de vloeren in het complex.

Een ongecoate vloer onderscheidt zich van een gecoate vloer.

“Wanneer iemand zich bevindt op de ongecoate vloer, moet hij er rekening mee houden dat hier alleen zogenaamde ‘onveilige’ auto’s rijden”, legt Ter Horst uit. “Dat zijn auto’s die weliswaar kunnen rijden, maar niet compleet, dus nog niet veilig zijn. Sta je

TILLYWOOD

71

daarentegen op de vloer met een witte coating dan ben je er zeker van dat je hier te maken hebt met complete en dus ‘veilige’ auto’s waarbij alle onderdelen aanwezig zijn en alles ook naar behoren werkt.” Opmerkelijk is het verschil in hoogte tussen de auto’s die nog zonder accu geparkeerd staan en exemplaren die al compleet klaar staan om afgeleverd te worden. Zonder accu staan ze significant ‘hoger op hun wielen’ dan de complete versie. Die ligt veel lager ‘op de weg’, wat ook meteen een fraaier beeld geeft.

Ter Horst leidt me –uiteraard over een ongecoate vloer- naar een auto waarvan de accu en de elektromotor gescheiden van elkaar goed te zien zijn. Ik verbaas me over de grootte van de accu. Die beslaat de complete onderzijde van de auto. De elektromotor neemt vergeleken met de accu aanzienlijk minder ruimte in beslag.

De elektromotor en de accu, ook wel aangeduid als batterij, wegen samen ruim 1000 kilogram. Meer dan 1000 kilogram aan gewicht wordt dus onder en in de auto geplaatst om hem te kunnen laten rijden.

Tesla Gen III komt eraan De tijd dat elektrische auto’s nog geassocieerd werden met duffe onooglijke voertuigen waarmee nauwelijks te accelereren valt en waarin je heimelijk liever niet in herkend wilt worden, behoort nu dus definitief tot het verleden. Met de komst van Tesla is er niet alleen sprake van het toepassen van een zeer geavanceerde techniek, maar wordt ook de fascinatie van de mensen op straat tot leven geroepen wanneer ergens een exemplaar van dit merk rijdt of geparkeerd staat. Of je hem nu parkeert in hartje binnenstad van Tilburg of in een uithoek van de wijk Reeshof, je kunt er prat op gaan dat er meteen goedkeurende blikken in je richting worden geworpen. Magisch is zijn aantrekkingskracht op de autoliefhebber, uitgesproken trots daarop ben jij, als zijn gelukkige bestuurder. Waar je wel mee uitgerust moet zijn, is een goedgevulde bankrekening. Want voor niets gaat immers de zon op en dat al helemaal bij Tesla. Vanaf een slordige 66.200 euro mag je instappen in -het woord zegt het al- het instapmodel van de Tesla Model S. Het is dan ook niet verwonderlijk dat de clientèle van Tesla vooralsnog veelal bestaat uit directeur-eigenaren of bestuurders in hogere managementfuncties. Maar volgens Ter Horst is er hoop voor liefhebbers met een kleinere beurs: er is een goedkoper model in ontwikkeling. Dit model heeft nog geen naam, maar wordt Gen Fotobijschrift

72

TILLYWOOD

III; de derde generatie Tesla na Roadster, Model S/Model X. Deze wordt over een jaar of drie verwacht.

“Nooit meer naar de pomp” Cees van der Laan is ondernemer en autoliefhebber. Verleid en enthousiast gemaakt door goede bekende Rogier Kroymans die Tesla destijds vanuit Eindhoven op de markt wilde zetten, telde hij in 2010 vierduizend dollar neer voor slechts een idee en een belofte.

Verder vertrouwde hij erop dat het wel goed kwam. En goed kwam het zeker. Zijn Renault Grand Espace deed hij de deur uit en op 1 november 2013 verruilde hij ook de sleutel van zijn Aston Martin voor die van zijn felbegeerde Tesla Model S. “Het was het wachten meer dan waard”, glundert Cees van der Laan, Teslaliefhebber van het eerste uur en nu ruim vier maanden de trotse eigenaar van zijn zwarte bolide. Hij behoorde tot de eerste klanten in Nederland aan wie de auto werd afgeleverd. En niet zo maar een. Van der Laan wilde een Model S performance 85 Kw. “Die heeft de grote batterij met extra vermogen. Er is ook een performance plus maar die heeft als extra een stugge vering en bredere banden. Mijn auto vind ik al strak genoeg afgeveerd. Mijn Aston kon ook op stugge vering gezet worden, maar dat reed oncomfortabel, een nieren schudder.”

En dat past niet bij een vijf persoonsauto vindt hij. Dus hoefde dat voor hem ook niet bij de Tesla. Wel heeft hij vier maanden moeten wachten op zijn adapter. Maar Van der Laan is van het type ‘geduld is een schone zaak’. “Ik heb hem pas vandaag opgehaald bij Tesla. Er zijn klanten die zo’n ding direct bij aflevering moeten hebben, anders hoeven ze de auto niet meer. Ik was erbij toen dat eens gebeurde.” De adapter werkt volgens hem prima. “Ik kan thuis 40 km per uur opladen, net zoveel als bij de laadpalen van The New Motion.” Maar het grote voordeel zit ‘m voor hem ergens anders in. “Het grootste genot is dat ik nooit meer naar de pomp hoef.” Pionieren zit Van der Laan in het bloed. Ook in die zin past het merk Tesla hem als een jas. “Altijd in voor nieuwe gadgets en graag het eerste willen zijn met nieuwe hightech ontwikkelingen”, zegt zijn dochter Alexandra, de gelukkige bestuurder van haar vaders elektrische wonder wanneer hij voor werk of vakantie op reis is. Van der Laan pakt zijn telefoon en ‘roept zijn auto op’ die een paar straten verderop staat geparkeerd. “Kijk”, zegt hij. Hij knipoogt naar zijn dochter en wijst op de display. “Ik kan haar vanaf mijn werk- of vakantieplek overal volgen als ze onderweg is. Ik kan

Tilburg business

bijvoorbeeld zien wanneer de deuren open- en dichtgaan, welke route ze neemt en hoe hard ze rijdt. Ik kan haar zelfs op elk gewenst moment laten schrikken door de auto vanaf afstand plotseling te laten claxonneren.” Dat is de prijs die dochterlief betaalt om te pronken met haar vaders veren, waar ze overigens niet warm of koud van wordt. Kan Van der Laan na alle lofuitingen dan echt geen minpuntje bedenken? “Oh, jawel”, zegt hij: “De auto is zo breed dat de kans op beschadigingen zeer groot is als je ermee door de wasstraat rijdt. Dat doe ik dus maar niet.” Ook de actieradius mag van hem nog wel wat groter zijn. “Wanneer ik netjes rijd, haal ik net 400 kilometer met een opgeladen batterij.” Dat is in praktijk toch 100 kilometer minder dan de door Tesla opgegeven actieradius van maximaal 500 km.

“Hier in Tilburg worden alle auto’s geassembleerd die rondrijden binnen de Europese Unie.”

Tilburg logistieke hotspot De keuze van de autofabrikant voor Tilburg als vestigingsplaats voor de eindassemblagefabriek was volgens Teslawoordvoerder Paula den Dunnen niet moeilijk. “De centrale ligging van Tilburg binnen Europa en de mogelijkheid om de auto’s in onderdelen vanaf zee over het Wilhelminakanaal bijna tot aan de deur te kunnen afleveren, gaven de doorslag. We hadden een goede infrastructuur nodig voor de doorvoer in Europa. Per boot, trein en over de weg.

Via Tilburg gaat dat uitstekend.” Qua werkgelegenheid is Tesla voor Tilburg niet onbelangrijk. Is het bedrijf vorig jaar gestart met twee werknemers, een jaar later hebben circa honderd mensen er een baan gevonden. De strategie om het merk Tesla in de markt te zetten, lijkt een logische. “We zijn doelbewust hoog in de markt

begonnen met het relatief dure en heel exclusieve model Roadster (vanaf 120.000 euro, red.) die in zeer beperkte oplage van 2500 exemplaren verkocht is, omdat de batterij zo kostbaar is. Daarna volgde Model S (vanaf 66.200 euro, red.), die we ‘midpriced’ en met een middelgroot volume in de markt zetten. Over een jaar of drie verwachten we Gen III te produceren, een beter betaalbaar model met een hoger volume.” In 2013 heeft de autofabrikant in Nederland 1194 exemplaren verkocht. Volgens Den Dunnen zijn Noorwegen en Benelux belangrijke markten binnen Europa. Zoals het een ware pionier betaamt, gaat het aanboren van nieuwe markten nog vooral volgens het ‘trial and error’-principe. “We zijn volop aan het onderzoeken welke markten ontvankelijk of rijp zijn voor de deze nieuwe techniek en het merk.”

Recordwinst Recentelijk heeft Tesla zijn kwartaalcijfers gepubliceerd. En die liegen er niet om. Op acht exemplaren na heeft Tesla het laatste kwartaal van 2013 de geplande productie wereldwijd van 6900 auto´s gehaald. Daarmee heeft de autofabrikant een winst behaald van 761 miljoen dollar, waarmee het eerder door CEO Elon Musk gestelde doel van 25 % marge ruimschoots is overtroffen. Over het hele jaar heeft Tesla wereldwijd 22.477 Model S sedans afgeleverd. De verkoopcijfers van Europa en Azië meegerekend, want in 2013 is Tesla hier begonnen met de verkoop en levering van haar elektrische auto. Voor 2014 heeft Tesla zich 55% groei in het vooruitzicht gesteld, samen met een toename in marge van 28%. De groei van de marge wordt mogelijk doordat Tesla steeds meer ervaring opdoet met de productie en distributie van de elektrische auto´s. Met die verwachte groei is een uitbreiding van de eindassemblagefabriek in Tilburg in de toekomst ook denkbaar.

Wat de toekomstplannen van Tesla betreft, zal de huidige toevoer van batterijen niet toereikend zijn. Den Dunnen geeft aan dat Tesla dit probleem zelf gaat oplossen. “In de toekomst stelt de bouw van een gigafactory, een gigantische batterijfabriek in Amerika, Tesla in staat haar groeiplannen waar te maken.”

Na de rondleiding binnen de eindassemblagefabriek van Tesla in Tilburg en de oh’s en ah’s tijdens een rondrit in en om de stad, zijn we het unaniem eens. Tesla, Tilburg en Tillywood hebben iets gemeen: de T van Tsssss…! o

TILLYWOOD

73

De stand van het water Tekst: Maartje Hoofs

Wie in Tilburg de kraan opendraait gaat er vanuit dat er veilig water uitstroomt. Door de groei en vergrijzing

van de bevolking is de kwaliteit van drinkwater echter moeilijker te waarborgen. Niet te filteren reststoffen in grond- en oppervlaktewater blijken op termijn schadelijk voor milieu en gezondheid.

Sinds kort is de redactie van Tillywood in hartje Tilburg gevestigd.

In een aantal gesprekken met nieuwe kantoorgenoot ing. Robin Severi, directeur van LifeFilta, is onze nieuwsgierigheid naar de kwaliteit van drinkwater gewekt. Severi blijkt namelijk zeer kritisch over de aanwezigheid van diverse reststoffen in ons drinkwater.

Consumenten verwachten dat er te allen tijde schoon water beschikbaar is. Per persoon gebruiken we gemiddeld 120 liter per dag. Slechts een kleine twee liter fungeert als drinkwater. De

“De kwaliteit van drinkwater is moeilijker te waarborgen”

Fotobijschrift

74

TILLYWOOD

overheid ziet continue toe op de kwaliteit van water. Deze wordt door een aantal (internationale) wetten gewaarborgd. Wie aan vervuild water denkt, associeert dit waarschijnlijk niet met het water dat thuis uit de kraan stroomt. Dit water bevat stoffen die goed voor ons zijn, zoals calcium, magnesium en natrium. Omdat we steeds meer medicijnen gaan gebruiken, ouder worden en omdat de bevolking voorlopig niet krimpt, worden in het oppervlakte-, gronden drinkwater meer reststoffen van cosmetica en geneesmiddelen aangetroffen. Rioolwaterzuiveringsinstallaties zijn niet ontworpen op het verwijderen van medicijnresten. Uit het jaarrapport (2013) van het Rijksinstituut voor Volksgezondheid en Milieu (RIVM) blijkt dat de kwaliteit van drinkwaterbronnen nog niet alarmerend is, maar dat er wel maatregelen genomen moeten worden. Ans Versteegh van het RIVM geeft in een radio-interview met Villa VPRO aan dat onze drinkwaterbronnen ‘onvoldoende schoon zijn om op termijn drinkwater te kunnen produceren.’

DE NAAM STAND ARTIKEL/RUBRIEK VAN HET WATER

Tekst: XXXXXXXXXX | Fotografie: XXXXXXXXXX

Introtekst

Via de mens komen onder andere anti-epileptica, hart- en vaatmedicatie, antibiotica, pijnstillers en resten van de anticonceptiepil in het oppervlaktewater terecht. Middels het oppervlaktewater bereiken deze stoffen uiteindelijk ook het drinkwater. De toename van onvoldoende afgebroken resten uit ‘de pil’ vraagt om extra aandacht. Jan-Evert van Veldhoven van Waterschap De Dommel zegt in een reactie dat deze stoffen door de waterschappen zeer scherp in de gaten worden gehouden.

‘Reststoffen van de pil en diclofenac staan op de Europese kandidaat lijst van prioritaire stoffen.’ Geneesmiddelen zijn ontwikkeld om in relatief lage concentraties een effect bij de mens te veroorzaken.

Wanneer resten van medicijnen uit urine en ontlasting via riool en rioolwaterzuiveringsinstallatie in oppervlaktewater komen, kunnen deze een effect hebben op het aquatisch milieu. Enkele van deze effecten zijn reeds aangetoond bij bepaalde vissoorten. In de rivieren de Maas en Rijn zwemmen mannelijke karperachtigen met vrouwelijke geslachtskenmerken. Ook zijn louter uit vrouwtjes bestaande vispopulaties waargenomen. Mogelijke gevolgen voor de mens zijn een vervroegde menstruatie en het eerder inzetten van de puberteit. Anders dan voor afvalstoffen uit de landbouw, bestaat er voor reststoffen uit geneesmiddelen en cosmetica geen zuiveringsnorm. Het is dus niet verplicht om ze uit het water te halen.

‘Wel heerst de maatschappelijke perceptie dat deze stoffen niet in het water thuishoren’, aldus Jan-Evert van Veldhoven.

Om rioolwater in de toekomst adequaat te kunnen zuiveren zal de overheid fors moeten investeren. ‘De kosten voor het aanpassen van alle rioolwaterzuiveringsinstallaties liggen minimaal tussen de 800 en 1000 miljoen euro’, weet Van Veldhoven. ‘De bestaande rioolwaterzuivering wordt dan uitgebreid met een nabehandeling met ozon en actief kool.’ Circa negentig procent van de medicijnresten

kan dan worden verwijderd. Honderd procent zuivering is onmogelijk.’

Er zijn ook goedkopere, efficiënte en trendgevoelige oplossingen.

Het initiatief en de verantwoordelijkheid hiervoor liggen bij de vervuiler. Fabrikanten investeren flink in de ontwikkeling van snel afbreekbare medicatie. Ook de cosmetica-industrie haakt op deze tendens in door producten op basis van plantaardige ingrediënten op de markt te brengen. Enkele grote instellingen, kantoren en ziekenhuizen hebben de mogelijkheid afvalwater te scheiden en

“Sommige ziekenhuizen zijn van het riool afgesloten”

zuiveren. Het Reinier de Graaf Ziekenhuis in Delft bijvoorbeeld.

Dit ziekenhuis is van het riool afgesloten en zuivert onder andere het eigen afvalwater. Medicijnresten en ziekteverwekkers komen hierdoor niet in het riool terecht.

Verhoudingsgewijs zijn deze oplossingen een druppel op de gloeiende plaat. Want lang niet alle afvalstoffen komen via Nederlandse bedrijven, instellingen en huishoudens in het water terecht. Via rivieren als de Maas, Rijn en Dommel stroomt een

TILLYWOOD

75

aanzienlijke hoeveelheid geneesmiddelen ons land binnen.

‘België loost ook rioolwater op de Dommel en dat is voor ons waterschap een belangrijke rivier. Voordat het water Nederland binnenstroomt zitten er al medicijnrestenresten in. De Belgen zuiveren het afvalwater, maar hebben ook geen na geschakelde technieken om medicijnresten te verwijderen’, licht Van Veldhoven toe. Binnen de drinkwatersector zijn internationale afspraken afhankelijk van Europese lobby. ‘Het is geen populair onderwerp, zeker niet in verkiezingstijd.’ Van Veldhoven is dan ook een zeer groot voorstander van het bij de bron aanpakken van het probleem.

‘Wat niet in het riool terecht komt, hoeven we niet te zuiveren.

Overgebleven medicijnen kunnen weer bij de apotheek ingeleverd worden. En als patiënten na een medische behandeling thuis in een fles plassen, komen de reststoffen van die behandeling niet in het riool terecht. Mensen hiervan op de hoogte stellen is een belangrijke eerste stap’, vult hij aan.

Wie zich zorgen maakt over de kwaliteit van drinkwater kan gebruik maken van eigen waterfilters. Het deels vanuit Tilburg opererende bedrijf LifeFilta voorziet daar door middel van nanofiltratie met reinigbare filterpatronen in. Ing. Robin Severi ontwerpt zowel draagbare als huishoudelijke filters. ‘In drinkwater zitten naast cosmetica, geneesmiddelen, chemisch afval en meststoffen ook heel wat ongekende stoffen. Samen vormen die een chemische cocktail. Deze stoffen drink je niet alleen met het water mee op, ze komen ook in aanraking met de huid. Ze worden dus in ons lichaam opgenomen. Tijdens het douchen bijvoorbeeld.’ Veilig mag je het drinkwater volgens Severi niet noemen. Hij is uitermate helder over

Fotobijschrift

76

TILLYWOOD

zijn missie: ‘Mensen zijn zich nog onvoldoende bewust van de troep die ze via onvoldoende gezuiverd kraanwater binnenkrijgen. En kraanwater wordt het strengst gecontroleerd, veel beter dan bron-, tafel,- of mineraalwater. Frisdrank en water in plastic flesverpakking geeft naast hopen afval ook andere problemen. Chemische reacties van water en plastic verpakking bootsen het vrouwelijk hormooneffect na, de zogenaamde xeno-oestrogenen. Mijn advies: drink geen water of frisdrank uit plastic flessen!’

‘‘In de Maas en Rijn zwemmen mannelijke vissen met vrouwelijke geslachtskenmerken’’

Drinkwaterbedrijf Brabant Water, verantwoordelijk voor de productie van Tilburgs drinkwater, laat in een reactie weten dat de stelling dat drinkwater onveilig zou zijn pertinent onjuist is. Brabant Water produceert drinkwater uit grondwater. Hier zitten volgens het bedrijf geen medicijnresten in. o

NAAM ARTIKEL/RUBRIEK

78

TILLYWOOD

miss tilburg

Miss Tilburg

Van idee tot evenement Tekst: Romy Snelders | Fotografie: Paul Bekker fotografie

“Tilburg, de stad met 207.580 inwoners, daar lopen een hele hoop schôn vrouwkes rond”, zo luidt het op de Facebookpagina van Miss Tilburg. Miss Tilburg is een initiatief van vier jonge Tilburgse ondernemers. Samen met een aantal sponsoren zijn zij op zoek naar het schônste vrouwke van Tilburg.

“Het begon met het idee voor een Miss Willem II verkiezing”, vertelt Pim Fijneman, één van de vier ondernemers achter Miss Tilburg.

Die Miss Willem II verkiezing kwam niet van de grond, maar het idee bleef bij Pim en zijn collega’s rondspoken. “Uiteindelijk kwamen we er achter dat er in Tilburg nog geen missverkiezing is. Het leek ons een leuk idee om die zelf te gaan organiseren.” Het idee was nog niet concreet uitgewerkt toen ze de eerste partner, Tillywood Magazine, benaderden voor een samenwerking. Samen met de overige hoofdsponsoren, Omroep Tilburg, Paul Bekkers Fotografie en JohnBeerens.com, werd er een concreet plan bedacht. “Er komt toch wel meer bij kijken dan je denkt”, vertelt Pim. “Vooral administratief gezien is het meer werk dan ik dacht. Maar het is fijn om te zien dat de ideeën van mij en mijn collega’s werkelijkheid worden.”

Sinds 3 maart is de zoektocht naar Miss Tilburg in volle gang. De missverkiezing bestaat uit twee voorrondes van elk tien weken.

Deze voorrondes leiden naar een halve finale en uiteindelijk naar de finale. Tijdens de voorrondes strijden elke week vijf dames om een plek in de halve finale. Op www.miss-tilburg.nl kun je stemmen op jouw favoriet. Met je stem maak je tevens kans op mooie prijzen!

“Sinds 3 maart is de zoektocht naar Miss Tilburg in volle gang.”

De nummers één en twee van elke week gaan door naar de halve finale en de nummer één wint daarnaast ook een ‘beautybag’: een goodiebag gevuld met beautyspullen van JohnBeerens.com.

Terwijl de voorrondes plaatsvinden via internet, zullen de twee halve

finales en de finale grote evenementen worden in de stad. “Het zou super zijn als Miss Tilburg een jaarlijks terugkerend evenement wordt, als mensen hier over tien jaar nog over praten.”, zegt Pim. De exacte datum en locatie van de evenementen kan hij nog niet vertellen, maar deze worden binnenkort bekend gemaakt belooft hij.

De winnaressen van de halve finales krijgen de titel ‘Miss Willem II’ en ‘Miss Tillywood’. Uit de halve finales gaan tien kandidaten door naar de finale waaruit ‘Miss Tilburg’ naar voren zal komen. Behalve de eer die het met zich meebrengt om jezelf ‘Miss Tilburg’ te mogen noemen, hangt er ook nog een mooie prijs vast aan deze wedstrijd: de drie missen vliegen na de grote finale namelijk naar Ibiza voor een verblijf in een luxe villa en een fotoshoot op dit prachtige eiland!

Alle dames uit Tilburg (en omstreken) tussen de 18 en 35 jaar mogen meedoen. Dik, dun, lang, kort. Als jij denkt dat je de nieuwe Miss Tilburg bent, schrijf je dan in! Wanneer je jezelf hebt ingeschreven, word je uitgenodigd voor een castingdag. Tijdens deze dag worden er vier foto’s van je gemaakt door Paul Bekkers. Deze foto’s worden gebruikt voor de wedstrijd, maar deze krijg je ook zelf mee naar huis.

Inschrijven is helemaal gratis!

Denk jij dat je het in je hebt om Miss Tilburg te worden? Of ken jij iemand anders van wie jij zeker weet dat ze Miss Tilburg wordt? Je kunt je nog steeds inschrijven via inschrijven@miss-tilburg.nl. Vermeld je naam, leeftijd, woonplaats en stuur een foto van jezelf mee.

Wil je niet meedoen, maar de zoektocht wel volgen? Like dan de Facebookpagina van Miss Tilburg om op de hoogte te blijven!

Miss Tilburg biedt interessante sponsormogelijkheden voor bedrijven. Er zijn twee sponsorpakketten beschikbaar. Benieuwd wat deze pakketten voor uw bedrijf kunnen opleveren en wat de kosten hiervan zijn? Neem contact op met Miss Tilburg via sponsoring@ miss-tilburg.nl.

TILLYWOOD

79

80

TILLYWOOD

Broodje beleid Verkiezingscampagne: Tilburg in de uitverkoop De campagnes van de landelijke politieke stromingen beginnen in Tilburg al aardig op stoom te komen. Voor wie het nog ontgaan was: 19 maart aanstaande mag Tilburg een nieuwe gemeenteraad kiezen. Een innovatieve pop-up weggeefwinkel met duizenden winterviooltjes, sleutelhangers, ijskrabbers, ballonnen en andere nietszeggende snuisterijen van het CDA. Het wekelijkse uitstapje van de PvdA-lijsttrekkers, inclusief ex-krullenbol Diederik Samson, die elke zaterdag honderden rode rozen uitdelen onder de wrange realiteit “I Never Promised You a Rose Garden”. De lijfspreuk van GroenLinks: “mensen en homo’s tellen niet de cijfers”. Een VVD die zich opeens opwerpt als de Tilburgse banenmotor, terwijl ze niet exact weten waar de startmotor van de nieuwe transitie-economie zich bevindt. De ontmoedigende Valentijnshartjes met de spreuk “We hebben een date op 19 maart” van de SP. Alleen D66 weet zich nog, door een noodgedwongen campagne-stop wegens het plotseling ontvallen van Els Borst, hier aan te onttrekken. En dan hebben we het nog niet gehad over de vele persoonlijke campagnes van raadsleden die door hun kiesvereniging op een kansloze plaats op de kandidatenlijst zijn gezet. De nummer 9 van D66, de nummer 10 van de VVD en de nummer 11 van de PvdA hadden graag hoger op de lijst gewild en zijn nu druk bezig om de kiezer te overtuigen op hen te stemmen. Of Tine van de Weyer veel stemmen gaat scoren met haar spotje die zelfs de kolommen van GeenStijl.nl haalde, is nog maar zeer de vraag. Ondertussen doet gemeente Tilburg het vastgoed in de uitverkoop. Uitverkoop? We hebben toch een gezond huishoudboekje met een flink gesaneerde vastgoedknip? De brave Ridder van het Tientje had daar toch voor gezorgd?… Of zou hij toch de CDA-weggeefwinkel verwarren met de gemeentelijke vastgoedwinkel? Joost Möller moet je het niet vragen… die weet het allang niet meer.

Fotobijschrift

82

TILLYWOOD

Het voormalige Midi Theater ooit gekocht voor 2,5 miljoen euro en verbouwd voor bijna 7 miljoen, moest minstens 2 miljoen opbrengen; nu voor de bodemprijs van 1,3 miljoen uit de boeken. En de gemeente heeft al zo vreselijk moeten bloeden voor de rechtelijke claim van Bonheur én moeten toezien hoe voormalig zakelijk leider Joris Bengevoord het voortouw nam bij GroenLinks. Dan is er Vredelust, een uit 1884 stammende langgevelboerderij, ooit nog bewoond door textielbaronnen W.A. Mutsaerts en C. van Wezel-Nooteboom-Sala. Deze plattelandsvilla, een inmiddels erbarmelijk verwaarloosd rijksmonument met niet minder dan 31.000 vierkante meter grond, voor anderhalve ton.

Tuurlijk… renovatieplicht, maar wel met horecabestemming. Een lange neus naar overbuurman Auberge mag wat kosten en je bent gelijk van het gezeur van Loes Dielissen af.

“De brave Ridder van het Tientje had daar toch voor gezorgd?”

Voormalig textielfabriek Het Duvelhok mocht weg voor vier ton, waarvoor de Tilburgse Universiteit enige tijd geleden nog bedankte toen het 1,2 miljoen moest ophoesten.

Een stuk grond aan de Elzenstraat, volgens getuigen op 1 december verkocht voor het symbolische bedrag van 1 euro. Er wordt nu wel ‘een worst’ langs die straat gebouwd, maar voor 1 euro

BROODJE BroodjeBELEID beleid

doet doetdedeHema Hemadat datniet nietna. na.Joost Joostmag magweten wetenhoe hoedat datkan, kan,terwijl terwijldede hardwerkende hardwerkendevrijwilligers vrijwilligersvan vanInInDe DeBoomtak, Boomtak,300 300meter meterverderop, verderop, nog nogsteeds steedsbijna bijna3 3ton tonmoeten moetenneertikken neertikkenvoor voorhun hunonderkomen. onderkomen.EnEn dedehardwerkende, hardwerkende,belastingbetalende belastingbetalendeTilburger Tilburgermaar maardenken denkendat dat dedegemeente op de kleintjes let.

Niks ervan, laat dat maar aan de gemeente op de kleintjes let. Niks ervan, laat dat maar aan de XL-kruidenier XL-kruidenierover. over.De Degemeentelijke gemeentelijkeambtenaren ambtenarenwillen willennamelijk namelijk tijdens tijdenshun hunlunchpauze lunchpauzegewoon gewoongezellig gezelligkunnen kunnenshoppen, shoppen,ook ook nanadedeverkiezingen. verkiezingen.Niet NietinindedeSpoorzone, Spoorzone,daar daarisisniks nikstetebeleven, beleven, maar maarlekker lekkerinindedebinnenstad. binnenstad.Want Wantdaar daargaat gaathet hetgebeuren gebeurendede komende komendejaren. jaren.Top TopVastgoed Vastgoed(en (enTop Topstaat staatvoor voor‘Tot ‘TotOnderling Onderling Plezier’), Plezier’), een een bedrijf bedrijf dat dat gespecialiseerd gespecialiseerd isis inin risicovolle risicovolle ’herontwikkeling ’herontwikkelingvan vanNederlandse Nederlandsewinkelgebieden’ winkelgebieden’gaat gaathet hetoude oude Stadskantoor 3 slopen, om er drie etages met in totaal 7.000 Stadskantoor 3 slopen, om er drie etages met in totaal 7.000m2 m2 winkelruimte winkelruimtetetebouwen, bouwen,die dieaansluit aansluitbijbijdedegemeentelijke gemeentelijkevisie visie

voor voorhet hetWinkelrondje.

Winkelrondje.Dus Dusterwijl terwijldedekieskandidaten kieskandidatengezellig gezelligdede bloemetjes bloemetjesbuiten buitenzetten, zetten,filmpjes filmpjesmaken makenenenHaagse Haagsebluf blufinzetten inzetten om ommet methun hunveren verentetepronken, pronken,worden wordenerergewoon gewoonzaken zakengedaan gedaaninin dedezwarte zwartedoos, doos,enendedepolitici politicimogen mogenininalle allekleuren kleurenenensmaken smakenmet met dedeeer strijken.

En wat is het verkiezingsantwoord op deze vroeg eer strijken. En wat is het verkiezingsantwoord op deze vroeg gestarte gestartevoorjaarsopruiming, voorjaarsopruiming,van vandedelokale lokaleoppositie oppositiepartijen partijendie die afgelopen afgelopenvier vierjaar jaarvakkundig vakkundigdoor doordeze deze“Brede “BredeCoalitie” Coalitie”buiten buiten spel spelzijn zijngehouden? gehouden?Joost Joostmag maghet hetweten… weten…oo

www.Tilburgers.nl www.Tilburgers.nl

Golden Business Koffie verkopen via netwerk marketing

Fotobijschrift

84

TILLYWOOD

tilburg business

Tekst: Daisy schalkens

Bij advocaten, artsen en politici maak je snel de associatie met een goed salaris en veel geld. Bij de verkoop van koffie gaan de gouden bellen misschien niet gelijk rinkelen. Toch weet de van origine Tilburgse Nathalie Moser (48) de kost aardig te verdienen met het enthousiasmeren van mensen voor de koffie en thee van Organo Gold.

Ze was kritisch toen ze hoorde over de koffie. Ze wist niks over netwerkmarketing en had het erg druk met haar evenementenbureau Ibiza Eventz en filmproduciebedrijf Eyebiziafilm (van o.a. de serie en film Verliefd op Ibiza). “Ik had al eens gehoord van het verdienmodel maar me er nooit in verdiept”, vertelt Moser. Toen ze meer informatie kreeg en de business opportunity zag, was ze overtuigd. “Het blijkt wel dat het werkt want ik ben nu aardig aan het verdienen.”

De reden van succes Multi Level Marketing (MLM), oftewel netwerkmarketing is het geheim. Het werkt simpel. Enthousiaste gebruikers van een product werven nieuwe gebruikers en ga zo door. Kosten voor marketing en winkelruimte worden bespaard en dát geld gaat naar de consument van het product.

Bij Organo Gold kun je als distributeur instappen met een starterspakket van ongeveer 250 euro (voor het bronzen pakket) tot ongeveer 1300 euro (het gouden pakket). Binnen Organo Gold zijn een aantal verdienmodellen die zeer goed zijn uitgedacht. Je begint als het ware je eigen kleine mini bedrijfje maar wordt daarbij geholpen door de mensen die inschrijven.

In Nederland dit systeem redelijk onbekend en wordt het met argwaan bekeken. Toch heeft de Hoge Raad besloten dat netwerkmarketing niet kan worden vergeleken met, het hier in Nederland strafbare, piramidespel. Zelf is Moser positief over het systeem. “Het is heel simpel. Hoe harder je werkt, hoe meer je verdient.” Wat ze ook erg fijn vindt aan het netwerkmarketing is het feit dat je zoiets, makkelijk naast je bestaande baan kunt doen. De oud Tilburgse/ Amsterdamse/Ibiziaanse moet hard werken om haar twee bedrijven te combineren met haar koffie business. “Maar ik ben ook wel een beetje een workaholic”, geeft ze toe. Ze maakt ook gebruik van haar drukke baan. Alle mensen die ze tegenkomt tijdens haar afspraken maakt ze enthousiast voor haar product.

de psoriasis van haar vader verminderd sinds hij gebruik maakt van de producten. Daarnaast wist ze niemand minder dan Gordon te overtuigen van de kwaliteiten van haar producten.

Ze was al vaker benaderd door netwerkmarketingbedrijven maar wees dat altijd af. Over dit product was ze echter zó enthousiast dat ze dit keer de uitdaging wel aan ging. “Het is een product dat iedereen kan gebruiken”, vertelt ze. “Ik vergelijk het altijd met voetbal, iedereen heeft daar altijd een mening over en dat is ook zo bij koffie en thee. Iedereen gebruikt dat.” Het is dus een laagdrempelig product dat mensen graag proeven en waar ze graag over praten.

Enthousiasme, bereidheid en een eigen ‘swoeng’.

“Ik had al eens gehoord van het verdienmodel maar me er nooit in verdiept” Moser is in korte tijd uitgegroeid tot saffier binnen het netwerk en doet het dus erg goed. Maar ze twijfelt eraan of ze een uitzondering is. Er zijn volgens haar binnen het bedrijf meerderen zo succesvol zijn als zij. Enthousiasme en bereidheid om te werken zijn de gouden sleutels tot succes. Daarnaast geeft ze nog een tip: “Je moet eigenlijk hetgene kopiëren waarmee anderen bezig zijn en daar je eigen ‘swoeng’ aan geven”. o

Gouden ingrediënt ‘Ganoderma’ De geneeskrachtige paddenstoel Ganoderma is het gouden ingrediënt in de koffie. Deze paddenstoel is bevat honderdvijftig antioxidanten en tweehonderd voedingstoffen, help bij afvallen en geeft veel energie. Zelf heeft ze dit al ervaren. Maar ze is niet de enige. In haar omgeving zijn er meer voorbeelden. Zo is bijvoorbeeld

Ben je enthousiast geworden over de producten van Organo Gold en de netwerkmarketing? Nathalie Moser komt graag met je in contact via organogold@nathaliemoser.com of ga naar de website nathalieibiza.organogold.com

TILLYWOOD

85

Fotobijschrift

mr wheels

MR. Wheels Tesla Model S

Slechts een keer reed ik elektrisch maar dat was niet een super ervaring (sorry Renault Twizy). Nu is er eindelijk een auto van formaat en met “good looks”, bloedsnel en een behoorlijke actieradius.

100% elektrisch

Stil

Bij het Tesla Service Center in Amsterdam Zuidoost haal ik de prachtige Tesla Model S op. Uiteraard “fully loaded” (qua accu dan) wordt mij een actieradius beloofd van maar liefst 500 km, in de praktijk wordt dit 480 km. Ik heb dit niet een keer gehaald echter.

Nou moet ik wel bekennen dat ik flink gas heb gegeven.

Het is natuurlijk wel stilletjes binnen op het windgeruis en het geluid van de banden na. Zo heeft de Fisker een gezoom zodat een voetganger merk dat je eraan komt maar de tesla is stil. Het blijft ook rustig en stil in je portemonnee want je tankt nooit meer aan de pomp, betaalt nooit meer wegenbelasting en hebt geen bijtelling zakelijk (mits dan wel nog dit jaar aangeschaft).

Snel De snellere Performance uitvoering die ik mee had werd ter plekke overigens in prijs verlaagd vanwege de gunstige dollar. Auto was er eerst vanaf 97.000 euro maar nu al vanaf 92.000 euro. Basis instapmodel start bij 69.000 euro maar ik zou gelijk voor het topmodel gaan wat die is zo ontzettend snel (en meer actieradius).

We worden letterlijk afgeschoten van 0 naar 100 in 4,4 seconden.

En dat is echt snel. Ter vergelijking; de door ons gereden Jaguar XKR-S (550 pk!!) doet het ook in 4,4 seconden. Echt een prestatie dus van Tesla.

Opladen Ik moest er even aan wennen maar uiteindelijk gaat het opladen makkelijk. En, zeker ook hier in Zuid, staan veel oplaadpalen. Je houdt je pasje ervoor, stekker erin en dan is de accu binnen paar uurtjes weer vol en je parkeert gratis zolang je oplaadt (in heel Amsterdam overigens, ook centrum dus). Nu ook in heel Europa gebruikmaken van de CHAdeMO-adapter, deze laadt supersnel op (240 km range per oplaad uur). Flautgehalte: 8,5.

SCAN DEZE PAGINA

Groet, Floris

TILLYWOOD

87

De Meldkamer Spin in het web van de noodhulp

Iedere Nederlander kent het telefoonnummer en weet wanneer dat gebeld moet worden.

De handelingen die plaats vinden in de meldkamer kunnen doorslaggevend zijn voor de hulpverlening aan mensen in nood. Van moeders die in paniek bellen omdat hun kind onwel is geworden tot mensen die hun laatste adem uitblazen aan de lijn, alles komt voorbij.

Geen dag is hetzelfde.

Door: Daisy Schalkens

Mark Luijten zit sinds 1999 op de meldkamer in Tilburg. Hij is verantwoordelijk voor ‘de tafel’ van Midden- en West-Brabant.

Als er een melding binnen komt, stuurt Luijten de politiemensen op straat aan. “We zijn de regiekamer voor de mensen op straat”, vertelt hij. Als het druk is, neemt hij ook de telefoontjes met meldingen aan. Dat deze meldingen soms heftig zijn, zal niemand verbazen. Om de ernstige dingen van zich af te kunnen zetten, maken collega’s onderling grapjes die door buitenstaanders soms wat grof gevonden worden. “Mensen snappen de grappen vaak pas als ze horen met wat voor meldingen wij te maken krijgen”, vertelt de Tilburger.

Voorkomen dat je gaat ‘stuiteren’ Met de constant rinkelende telefoons is het nooit rustig in de meldkamer. Na al die jaren heeft de doorgewinterde centralist geen last meer van het lawaai om hem heen en hoort hij alleen nog maar zijn eigen telefoon. Rust heerst er sowieso bij alle medewerkers.

Ze weten waar ze mee bezig zijn en handelen daar ook naar.

Politiemensen richting een gewelddadige overval sturen, zorgt bij sommige Nederlanders allicht voor een zenuwachtig gevoel. De politiemensen in de meldkamer blijven echter rustig. “Als wij staan te stuiteren, stuiteren de collega’s op straat ook”, legt Luijten uit.

‘grappige’ dingen. Zo vertelt Kuijpers dat er een keer een bejaarde vrouw belde vanuit het bejaardenhuis met de klacht dat ze een half uur daarvoor koffie had besteld, maar deze nog steeds niet had gekregen. Enigszins verbouwereerd had de centralist van dienst gevraagd of de vrouw wist dat ze naar een telefoonnummer belde dat bedoeld is voor noodsituaties. De oude vrouw was kennelijk nog niet dement want ze was zich er zeker van bewust dat dit een noodnummer was. “Dat was gewoon grappig joh”, lacht Kuijpers.

Over het algemeen zijn het toch hele vervelende situaties waarmee zijn personeel te maken krijgt. “Je treft mensen op hun slechtste moment.”

“Mensen snappen de grappen vaak pas wanneer ze horen met wat voor meldingen wij te maken krijgen.”

Ook voor koffie wordt gebeld

De straat op

Bij de meldkamer aan Ringbaan West komen de meldingen binnen vanuit het gebied tussen Tilburg en Bergen op Zoom. Dit komt neer op ongeveer 1 miljoen telefoontjes per jaar voor politie, ambulance en brandweer die samen onder de Tilburgse meldkamer vallen.

Maar niet elke melding is een incident. Mensen bellen vaak ook voor dingen waar al eerder voor gebeld is. “Gelukkig denkt iedereen dat hij de eerste is”, vertelt leidinggevende Jean-Paul Kuijpers (33). Tussen die miljoen telefoontjes zitten ook een hoop Fotobijschrift

Maar hoe is het dan op straat? Zijn de politiemannen en –vrouwen constant op boeven aan het jagen of is dat meer het verromantiseerde beeld dat ontstaan is over het politiewerk? De mannen en vrouwen op straat vallen onder Noodhulp van de politie. Ze patrouilleren in hun auto of op de motor in de stad en krijgen hun opdrachten door vanuit de meldkamer. De melding komt daar binnen, de persoon op de meldkamer kijkt welke politieauto of brommer het dichtst bij het ongeval in de buurt is en stuurt deze er op af.

88

TILLYWOOD

Tillywout

Volgens collega’s Roland van der Mark (44) en Willem Beerens (43) zorgt dit ervoor dat zij hun werk zo graag doen. “Je weet nooit wat je een uur later aan het doen bent. Dat is het leukste”, vertelt Van der Mark. Vandaag rijden ze in een auto met ANPR. In deze politieauto zitten ingebouwde camera’s die alle nummerborden van passerende auto’s scannen. Door het ingebouwde systeem gaat er een alarm af wanneer de bestuurder van zo’n auto nog een aantal dagen de cel in moet, openstaande boetes bij de politie heeft staan of nog rekeningen van de belastingdienst moet betalen.

17.05 Eerste alarm Indutten is niet mogelijk in een auto met ANPR. Het alarm laat flink van zich horen als er een auto passeert met een openstaande boete. Meteen zoekt Beerens, de chauffeur van vandaag, een mogelijkheid om de auto te keren. Nu is dat in Tilburg-West, met zijn vele wegen met middenbermen, niet altijd even makkelijk. Gelukkig is de 43-jarige politieman ervaren genoeg en al snel wordt de achtervolging ingezet. Het keren heeft kennelijk teveel tijd gekost, want de twee mannen zijn de rode Fiat uit het oog verloren. “Het is nu even gokken welke kant we op moeten”, zegt Van der Mark bij de naderende rotonde. Na een paar rondjes rijden, moeten beide heren helaas toegeven dat ze de Fiat kwijt zijn. Dat de mannen niet vol gas geven om deze auto aan te houden, heeft te maken met de drukte op straat. Onnodige risico’s willen ze niet nemen. “Je moet iedere keer afwegen of het belangrijk genoeg is”, aldus Van der Mark.

17.20 Met piepende banden naar Reeshof Napratend over de openstaande boetes en risico’s die de mannen wel en niet willen nemen, komt er een melding dat het duo naar de wijk Reeshof moet. Er is een kind onwel geworden en gevallen.

De ambulance is ook onderweg. Met kinderen wordt er geen enkel

risico genomen, dus gaan de sirenes aan en scheuren Beerens en Van der Mark naar het ongeval. Na een paar minuten plankgas geven, loopt de teller tegen de 180 km/h. De straat indraaiende zien de twee dat de ambulance al ter plekke is. Het blijkt mee te vallen en de ambulancebroeders hebben alles onder controle. Het politieduo is verder niet meer nodig. “Hebben we wel weer even mogen scheuren”, grapt Beerens.

“Als wij staan te stuiteren, stuiteren de collega’s op straat ook.”

17.40 Tijd voor het minst leuke Als er een melding binnen komt van drie winkeldieven die zijn opgepakt bij Hornbach balen de twee agenten flink. Winkeldieven nemen namelijk veel tijd in beslag. Aangekomen bij Hornbach zitten twee van de drie dieven al in de cel van de bouwmarkt. De derde wordt in de kantine nauwlettend in de gaten gehouden.

Nadat de bewakingsbeelden zijn bekeken, er getuigenverklaringen zijn afgenomen, de dieven gefouilleerd zijn en aan hen is uitgelegd wat er verder gaat gebeuren, kunnen ze mee naar het bureau.

Er is ondertussen een tweede politiewagen gearriveerd die twee verdachten meeneemt. Op weg naar het bureau wordt er wat afgelachen en gekletst. Van der Mark, die naast de verdachte zit, is aardig maar blijft alert. Samen maken ze grapjes over de leeftijd

TILLYWOOD

89

van Beerens. Die blijft ijzig kalm en rijdt op zijn gemak naar het politiebureau aan de Ringbaan Zuid. Als de drie mannen in de cel zitten, volgt de papieren rompslomp. De verdachten worden in het systeem gezet en daarna moet alles uitgetypt worden door de twee agenten. Maar eerst is het tijd voor avondeten. De magnetron doet braaf zijn werk en als de mannen eenmaal aan de magnetronhutspot en het opgewarmde kliekje babi pangang zitten, is er even rust in de tent. Toch schuiven de agenten hun warme maaltijd in rap tempo naar binnen. Ze kunnen namelijk opgeroepen worden als er een dringende melding is. Het duo moet dus altijd in de startblokken staan om te vertrekken.

Na het eten moeten Van der Mark en Beerens er toch echt aan geloven; het papierwerk van de aanhouding moet afgehandeld worden. De aangiftes en getuigenverklaringen worden uitgetypt en de gegevens van de dieven moeten één voor één verder verwerkt worden in het systeem. “Ik hoop toch dat we de weg nog op mogen”, verzucht Van der Mark na een poosje.

21.10 Gelijk weer aan de slag Als de mannen om negen uur terug in hun auto stappen, komt er gelijktijdig een melding over een depressieve vrouw waar polshoogte genomen moet worden. Er wordt even contact opgenomen met de meldkamer en de hulp blijkt niet meer nodig te zijn.

De twee politiemannen besluiten even stil te gaan staan langs de weg om nummerplaten te scannen met de ANPR. Na een kwartier kunnen ze hier al mee ophouden, omdat er een vechtpartij gaande zou zijn in een Turks café. De snelheid wordt weer opgevoerd maar nog voordat ze op de plaats van bestemming zijn, krijgt het duo te horen dat het alweer rustig is.

90

TILLYWOOD

21.30 Eindelijk raak In de auto klinkt opnieuw een luid kabaal. Er passeert een auto waarvan de bestuurder een rijontheffing heeft. Reden genoeg om de snelheid weer wat te verhogen en achter de auto aan te gaan.

“Nou Willem, omkeren en gas!” moedigt Van der Mark zijn collega aan. Geen vluchtheuvel wordt gespaard en voor mensen met een zwakke maag is dit ritje niet aan te raden. Uiteindelijk lukt het om voor de auto te raken en het stopsein te laten zien.

“Je treft mensen in hun slechtste moment.”

De automobilist kijkt de twee agenten verbaasd aan als zij hem vragen stellen over de rijontheffing. Wat is er aan de hand? De man heeft deze auto twee dagen geleden gekocht en de rijontheffing blijkt opgelegd te zijn aan de vorige eigenaar. Beerens zet deze informatie meteen in het systeem om te voorkomen dat de onschuldige man nog een keer voor niets staande wordt gehouden.

En dan zit de dienst erop. Het was een relatief rustige dag en de twee balen flink dat ze door de winkeldieven niet naar de melding van de gewapende overval konden, die ze die avond voorbij hadden horen komen. Maar dat is nou eenmaal het lot van de agenten van noodhulp. Ze weten van te voren niet wat hen te wachten staat tijdens hun dienst. Wie weet mogen ze morgen weer échte boeven –“Winkeldieven zijn geen echte boeven”- vangen. Want dat doen ze allebei toch het liefste. o

92

TILLYWOOD

Herleef je jeugd Fotografie: Mariek Plasier

Bij Beleef je Portret moet op de foto gaan vooral leuk zijn.

Genieten van de aandacht die je verdient. Met elkaar komen we tot het portret dat het beste bij jouw ideeĂŤn past.

Carlijn en Dennie zijn neef en nicht. Vroeger waren ze al de beste vrienden. En ook al zien ze elkaar niet meer zo vaak die hechte, fijne band is er nog steeds.

Speciaal voor Tillywood magazine maken we daarom graag jullie meest waardevolle, grappige, gĂŞnante of emotionele jeugdfoto graag na. Beleef dat fijne moment van toen nog een keer en Herleef je Jeugd met Beleef je Portret.

Wil jij ook jouw jeugdfoto laten namaken door ons? Stuur dan een berichtje met de desbetreffende foto naar info@beleefjeportret.nl En wie weet sta jij de volgende keer in Tillywood Magazine.

TILLYWOOD

93

Tilburgse fotograaf in Syrië “In sommige kampen is het leven bij de ratten af” Tekst: Debby Struijk-Buitelaar | Fotografie: Guido Koppes

Er gaat tegenwoordig bijna geen dag voorbij zonder nieuws uit Syrië. Om de situatie daar met eigen ogen te kunnen aanschouwen, vertrok de Tilburgse fotograaf Guido Koppes (48) in december van het vorig jaar naar het Jordanees vluchtelingenkamp Al-Za’atari. Daar maakte hij een indringende reportage over het dagelijks leed van de Syrische vluchtelingen.

Indringende ogen. Strakke blik. Guido Koppes omschrijft zichzelf als iemand die de tijd heeft genomen om grondig te onderzoeken waar zijn passie in werk en leven ligt. Gestart binnen de elektrotechniek kwam Koppes er al snel achter dat hij daar niet gelukkig van werd.

En ook niet van een studie op het vlak van het administratief onderwijs. Als gedreven alleskunner solliciteerde hij zich suf. Hij zwierf van het ene baantje naar het andere en werkte, tussen de bedrijven door, op onregelmatige basis voor de beeldbank van het -inmiddels opgeheven- Tilburgse bedrijf Jipla.

aanvang al als geslaagd, op voorwaarde dat ik wel alle noodzakelijke opdrachten zou volbrengen. Daarna volgde de Fotoacademie waar ik me specialiseerde in portret- en documentairefotografie.”

Ik wilde steeds meer weten, werd gretig.

Drastische wending In 2004 nam zijn leven een drastische wending. Hij werd in dat jaar voor Jipla, in het kader van zijn studie communicatiemanagement, naar Parijs gestuurd. Daar stortte hij zich op straatfotografie. Koppes wist het nu zeker. Hij had zijn grote liefde gevonden: Fotografie!

“Ik ging een publiciteitsfotograaf bij Jipla assisteren in zijn studio en kreeg de basisvaardigheden betrekkelijk snel onder de knie. Ik wilde steeds meer weten, werd gretig. Ik heb me jaren later aangemeld bij de fotovakschool, maar daar werd mij halverwege de studie de vraag gesteld wat ik er in godsnaam deed. Ze beschouwden me bij Fotobijschrift

94

TILLYWOOD

“Stem maar af en ga” De drijfveer van Koppes om te fotograferen, is reizen. Hij zocht daarom contact met het Ministerie van Buitenlandse Zaken. “Ik ben vooral geïnteresseerd in hoofdsteden waar de ambassades zetelen.

Zodoende kwam ik voor een fotoproject terecht in Berlijn. Dat viel in goede smaak en aan mij werd gevraagd om meer thematisch te gaan werken. Bijvoorbeeld om iets vanuit het thema mensenrechten te ontwikkelen.” Aldus geschiedde en Koppes interesse werd

Fotograaf in Syrië

gewekt door de actualiteiten in en rond vluchtelingenkampen in het Midden-Oosten. “De beelden van het vluchtelingenkamp Al-Za’atari in Jordanië vielen mij op. Dat is een gigantisch vluchtelingenkamp met een oppervlakte van ongeveer drie kilometer bij drie kilometer.

Er waren alleen maar foto’s van dat kamp gemaakt vanuit een vliegtuig. Mensen zag je niet op die beelden en dat was nu juist wat mijn aandacht trok. Hoe is het leven van de Syrische vluchtelingen in zo’n kamp?” Koppes was ervan overtuigd dat dit anders kon en moest. Hij kreeg groen licht van Buitenslandse Zaken en moest verder zelf maar bedenken hoe hij er kwam en hoe hij het project vorm zou gaan geven. Hij belde dagblad Trouw en vroeg of daar interesse bestond voor een reportage over het vluchtelingenkamp Al-Za’atari. “Ja, stem maar af en ga”, was het antwoord. Koppes zocht contact met een journalist en samen stemden ze hun reis en project af. Hij kreeg geen garantie over het aantal beelden dat Trouw zou afnemen. De enige zekerheid die hij had, was dat er interesse bestond voor een reportage. “Ik heb toen alles geregeld en begin december van het afgelopen jaar zaten we in het vliegtuig.”

politie. Koppes meldde zich bij het UNHCR Basecamp onder de vlag van de Verenigde Naties. “Je komt in een omsloten stuk woestijn met basisfaciliteiten en containers ingericht tot kantoren. Daar legde ik eerst contact met de medewerkers waarna ik te voet het kamp in kon gaan. Eenmaal in het kamp was ik vrij om te gaan en staan waar ik wilde en om mijn plan van aanpak tot uitvoering te brengen.”

“Je komt in een omsloten stuk woestijn met basisfaciliteiten en containers ingericht tot kantoren.”

Pendelen vanuit Aman “De aanvraag voor een bezoek aan het kamp liep al een maand toen ik in Jordanië aankwam. Toch moest ik daar nog twee dagen op de ambassade wachten. Ik moest via de inlichtingendienst en het Ministerie van Buitenlandse Zaken in Jordanië toestemming krijgen om maximaal vier dagen lang met verslaggever en tolk/vertaler in de regio en drie dagen in het kamp te verblijven om ons werk te kunnen doen.” Voorzien van een plan van aanpak en camera-uitrusting betrok Koppes een hotelkamer in Aman, hoofdstad van Jordanië.

“Ons hotel lag tachtig kilometer van het kamp verwijderd. Gelukkig hadden we een auto tot onze beschikking en konden we zodoende drie dagen lang op en neer pendelen. ’s Morgens vroeg wegrijden en ’s avonds laat terugkomen.” Het kamp kon worden bereikt via een drukke toegangsweg die zwaar bewaakt werd door leger en

Zuidoost Europa Zijn indrukken en ervaringen resulteerden in een indrukwekkende fotoreportage over Al-Za’atari. Koppes heeft voor Tillywood Magazine de meest intrigerende beelden samengesteld. Hij houdt zijn contact met Buitenlandse Zaken warm. Want met zijn ervaringen in Jordanië nog vers in het geheugen is hij er van overtuigd dat Al-Za’atari een vervolg krijgt en een nieuw project binnen dit werkgebied zich spoedig zal aandienen. “Niet of nauwelijks bekend is dat er ook vluchtelingen uit Syrië in kampen in Zuidoost Europa worden opgevangen. Maar dit veel minder adequaat en onder erbarmelijker omstandigheden dan in Jordanië. Dat gaat daar ‘bij de ratten af’, weet ik uit betrouwbare bron”, zegt Koppes met emotie in zijn stem.

“Ik ben nu aan het onderzoeken of en wanneer ik dat ga doen.” o

TILLYWOOD

95

96

TILLYWOOD

EXPATExpat IN TILBURG diary

TILLYWOOD

97

98

TILLYWOOD