Tillywood zomer editie 2017 by Tillywood

TILLYWOOD

ZOMER 2017

IN DIT NUMMER: 013 VRAGEN... HELGA MEIJER, FRANS LAHAYE COVERSHOOT MADDY VAN HOOFT,

OISTERWIJK PAREL IN HET GROEN, MR BREEDIJK RECHT UIT DE STAD, GOEIE MEESE DE DIERENAMBULANCE, CLINTON REISCREATIES PANAMA

TILLYWOOD MAGAZINE

Voorwoord TILLYWOOD Zomer - 2017 Daar is-ie weer: de nieuwste editie van Tillywood Magazine! Een flink nummer waarbij we natuurlijk uitgebreid stilstaan bij de Tilburgse Kermis, maar daarnaast hebben we een lijvige special over Urban Culture in Tilburg. Wat begon met hiphopfeesten in New York eind jaren 70, is uitgegroeid naar een complete lifestyle met diverse elementen en waar Tilburg zich heeft ontpopt als dĂŠ stad in Nederland voor urban culture. Wat uit de verhalen blijkt met Tilburgers die bijvoorbeeld actief zijn als skateboarder, dj en rapper, is dat ze bezitten over een enorme pot doorzettingsvermogen. Of het nu gaat om moeilijke trucs onder de knie te krijgen, tienduizenden mensen helemaal gek krijgen of een fantastisch nummer schrijven; de disciplines die horen bij urban culture halen het onderste uit de kan. Maar zoals al gezegd hebben we natuurlijk ook mooie verhalen over de kermis zoals de toekomstplannen van Roze Maandag, voorspellen we hoe de kermis in de toekomst eruit komt te zien, spreken we de Tilburgse Puur NL-dj Emilie Sleven die op het feest radio gaat maken en vertellen onze columnisten over hun ervaringen en verwachtingen van de kermis. Wie je overigens niet in de attracties zal zien, maar wel genietend van het feest zelf is directeur Citymarketing Marc Meeuwis. Met hem hebben we een uitgebreid interview afgenomen waarin hij zijn visie op onze stad ontvouwt, praat over zijn optredens met broer Guus en nog veel meer!

UITGEVER Tillywood Marc van Rijen HOOFDREDACTEUR Bas van Duren EINDREDACTIE Alexandra van Rijen REDACTIEADRES Besterdring 235 5014 HK Tilburg www.tillywoodmagazine.nl www.facebook.com/tillywoodmagazine VORMGEVING Studio Onkruid Bo Stokkermans Ian van den Broek REDACTIE Luca Fischer, Alexandra van Rijen, Joris Mosterdijk, Iris Wetzels, Henk van Doremalen, Astrid de Wolff, Bas van Duren, Shawn Polaris, Freek Verhulst, Micky Jooren, Fleur ten Bokum Eva Dalebout COLUMNISTEN Tamara Straatman, Mark van Bergen, Gert Gering, Sophie Bruers Gertner, Tilly Woods (Joseliene van Tilburg), Bart van Hal, Frank Heilmann, Wilfred van Empel FOTOGRAFIE Frank Kremer, Alexandra van Rijen, Anna Sophie Ramsteijn, Toin Damen, Levaronne Lourens, Freddie de Roeck, Frank Bouwkamp, Ricky Mac Donald, Ashley Jooren, Kim Laanbroek, Michiel Zoeter, Toine van Enschot en Bas van Duren COVERSHOOT FloatFest013 door Freddie de Roeck

En je hebt het waarschijnlijk al op de cover gezien: FloatFest 013 keert terug! Het leukste bootjes- en kadefeest gaat weer op 2 september los bij de Barge Terminal van Versteijnen Logistics. Kom alvast in de stemming voor het feest en lees wat je allemaal te wachten staat op het zomerste evenement van Tilburg.

TILLYWOOD ONLINE EN SOCIAL MEDIA Alexandra van Rijen, Toine van Enschot DRUK Bal Media

Veel leesplezier!

DISTRIBUTIE Raas Koeriers Tilburg ADVERTEREN? Neem contact op met Marc van Rijen: 06-11715899

TillywoodMagazine TillywoodMag www.tillywoodmagazine.nl

_tillywood_

MET DANK AAN Helga Meijer, KWF Tilburg, Marc Meeuwis, ETZ, Yvonne van Hengel, Fablab013, Maurice Leenaars, Spannende Manne, Cultuurfabriek Hall of Fame, Spency Guevara, Magic van Heeswijk, Jelle Verschuren, Hofstede de Blaak Tessa Koops

8. Tillies

Preview van wat je de komende maanden niet mag missen

10. 013 vragen aan … Marc Meeuwis

14. Flamenco-gitarist Maurice Leenaars Niet schreeuwen maar vertellen

58. Styling

Door Fleur ten Bokem

62. Micky Jooren Summer is here

36. 3D-printen voor de patiënt en hobbyist Voorwerpen maken bij ETZ en Fablab013

52. Nieuw bestuur KWF Tilburg Naamsbekendheid nog groter

56. Tamara Straatman

Meer geluk en gezondheid in je leven

68. Eten uit eigen tuin Door Alexandra van Rijen

Sport 34. Sport in Tilburg

Onlosmakelijk verbonden

42. Spannende Manne

Onderbelichte muziek belichten

44. Agressie kwijt bij Break Stuff Alles móet kapot

48. Floatfest013 keert terug

Tilburgs leukste bootjes- en kadefestival

UR ba n 18. Dj suicide

’s Nachts stiekem plaatjes draaien op de draaitafel van mijn moeder’

20. Ricky Mac Donald ‘ik houd niet zo van letters’

22. Jelle Verschuren

‘ik leer veel van mensen om mij heen’

24. Magic Heeswijk ‘veel vallen en opstaan’

26. Tilburg Hiphop Hoofdstad “De scene is groter dan hij lijkt”

Business

82. Geschiedenis van de kermis Van lekstokken tot nougat

88. Column Gert Gering Alternatieve kermis

90. Puur Emilie op de Kermis Tilburgse DJ in het Tiroler dorp

96. Column Sophie Bruers Gertner De oorsprong van mensen kijken

98. Roze Maandag

Iedereen mee met de Karavaan

30. Nieuwste rage: Aerial Yoga

100. Column Mark van Bergen

40. Hoge attentiewaarde, lage kosten

102. Kermis van de Toekomst

Zeg maar ‘dag’ tegen stressrimpels

Driehoek Buitenreclame

70. Restaurant Hofstede De Blaak 10 jaar culinaire gastvrijheid

Columns 72. Bart van Hal

Schroefdop staat voorop

76. Wilfred van Empel

De waanzin van de stadsbus

Zwieren en zwaaien

Kermis vanaf je scherm?

104. Column Tilly Woods Bekaant veur zun flikker

Wijnbar Cru 8

Vanaf 22 juli komt er een nieuwe wijnbar aan het Radioplein in Tilburg. Wijnbar Cru is een initiatief van Nick Mollen en Thomas Deliën, twee Tilburgse ondernemers met een grote liefde voor wijn. Er is gewerkt aan het creëren van een gezellige zaak waar wijnliefhebbers bij elkaar kunnen komen. Met de hulp van vinoloog Lennert Deliën is er een interessante wijnkaart samengesteld met volop diversiteit aan smaken en prijzen. Ook is er gedacht aan de nodige borrelhapjes voor naast het glas wijn. Hiervoor zijn overwegend producten of ingrediënten van ondernemers uit de Tilburgse binnenstad gebruikt. Voor de gasten die liever iets anders drinken dan wijn, is er een assortiment aan andere dranken. Wijnbar Cru belooft een hippe en gezellige zaak te worden, waar je kan genieten van een mooi glas wijn in een sfeervol etablissement.

EK Vrouwenvoetbal

Onze OranjeLeeuwinnen vertegenwoordigen deze zomer ons land op het EK Vrouwenvoetbal. Zij zijn aan te moedigen in het Koning Willem II Stadion want op 24 juli trappen zij af tegen België. Reikt je interesse verder dan het Nederlands Elftal? Dan zijn er nog vier andere wedstrijden te aanschouwen. Op 18 juli speelt Frankrijk tegen IJsland, op 21 juli speelt Duitsland tegen Italië, op 27 juli neemt Portugal het op tegen Engeland en op 30 juli vindt de kwartfinale plaats.

Cultuur

FloatFest

We sluiten de zomervakantie af met een klap op de vuurpijl: FloatFest! De eerste editie was vorig jaar een daverend succes, en wij geloven dat de tweede editie op 2 september nog spetterender gaat worden. Geniet op je luchtbed, opblaaskrokodil of unicorn van de lekkerste beats in onder meer het genre deephouse en techno. Vier het einde van de zomer met je beste vrienden in de Barge Terminal en maak de zomer onvergetelijk. Voor meer informatie over FloatFest, zie onze speciale FloatFestartikel op pagina 48.

Psycho Mind is een nieuw indoor festival op 15-16 september in 013, Cul de Sac en V39, waarbij fuzz, garage, surf en psychedelische rock de boventoon voeren. De eerste namen geven meteen een goed beeld wat je kan verwachten. Op vrijdag 15 september komen de fuzzgekke rockers van Iguana Death Cult en de rellerige garage-electro-punkpop van 45ACIDBABIES

naar Tilburg. Een dag later is het de beurt aan bluesrockers Birth Of Joy, de Turkse psych van Altin GĂźn, Tilburgs trots Fake Billy & The False Prophets, noise-rock duo FOES, fuzz-surfers Mexican Surf en het Gentse SHHT. Meer namen worden binnenkort bekendgemaakt.

013 vragen aan... Marc Meeuwis

Tekst: Alexandra van Rijen| Fotografie: Frans Lahaye

Cultuur

De vorige editie spraken we hem al kort over Koningsdag 2017 in onze stad: directeur Citymarketing Marc Meeuwis. Vol spanning toen, want nog maar sinds januari baas van de afdeling die onze stad moet verkopen en dan gelijk zo’n enorm evenement. Maar bij zijn nieuwe functie komt natuurlijk veel meer kijken en heeft de binnenstad de afgelopen maand twee beeldbepalende evenementen (Festival Mundial en Woo HAH!) voorbij zien komen en staat de volgende alweer te wachten. Wij van Tillywood vonden het wel eens tijd worden om wat dieper in de materie te gaan met Meeuwis. Tekst & Fotografie: Bas van Duren

001. Hoe blik jij als hoofd Citymarketing terug op Koningsdag? “Als een bijzondere en geslaagde dag. We mogen met zijn allen trots zijn op onze stad en ook over de media-aandacht mogen we niet klagen. We trokken 150.000 bezoekers, 3 miljoen mensen keken live mee en nog eens 1,6 miljoen bij de samenvatting en de kranten en tijdschriften stonden er vol van. Ik vond het ook erg grappig om tijdens Koningsdag ’s avonds aan te schuiven bij Radio 1 en de presentatrice begon over dat we ook lelijke gebouwen lieten zien. Ja natuurlijk laten we dat zien, want het is allemaal een wezenlijk onderdeel van onze stad waar de koninklijke familie het zo naar hun zin had, dat het hele feestje is uitgelopen. Ik vond het ook schitterend dat Prinses Laurentien een kettinkje van mijn dochter heeft aangenomen, eentje met een ketting erop. Toen ik de prinses later bij de borrel sprak, had ze de ketting om. Dat heb ik dus maar mooi op de foto gezet en naar mijn dochter gestuurd. Ja, die was supertrots.” 002. Je aanstelling begin dit jaar, heb je daarvoor moeten solliciteren? “Ik ben bij de oprichting van de Raad van Toezicht van Stichting Marketing toegetreden in 2015 en ben daar afgelopen september juist weer uitgestapt omdat ik werd gevraagd om wat voor Koningsdag te gaan doen en wilde dat wel zuiver houden. Dat lukte ook met de positie van directeur en daarvoor heeft voorzitter Jan Welmers mij eind december voor gepolst. Ik wilde dat wel doen, maar dan wel met de vereiste dat ik het moet kunnen combineren met de band van Guus, want er zit een clubtour aan te komen in de tweede helft van 2017. Daarvoor ga ik het aangename met het nuttige combineren; in alle steden waar we optreden, ga ik de collega’s spreken van de desbetreffende Citymarketing-afdelingen. “

003. Je bent nu iets langer dan een half jaar directeur, hoe heb jij alles ervaren buiten Koningsdag om? “Als een klus waar je in eerste instantie veel tijd kwijt mee bent met de lading mensen die je moet spreken en zien. Maar dat vind ik het mooi eraan: geen dag of uur is hetzelfde. Je bent constant bezig met de vier B’s: bewoners, bezoekers, bedrijven en bollebozen. Ik zit veel te praten met partijen die evenementen willen organiseren en het bedrijfsleven, maar ook voor de bewoners doen we veel zoals bijvoorbeeld het terughalen van Tilburg Trakteert of het ondersteunen van activiteiten in het dwaalgebied.”

geen dag of uur is hetzelfde. 004. ‘Marketing’ is de kunst van het verkopen, maar hoe verkoop je Tilburg? “Door te benadrukken wat er allemaal zo goed gaat hier. Laatst stond Eindhoven overal in het nieuws omdat haar economie harder groeit dan die van de Randstad. Weet je waar dat ook zo is? Hier, gewoon in Tilburg. We hebben een fantastische maakindustrie, e-commerce en retailers doen het goed en we hebben met Tilburg University een opleidingsinstituut die ik soms wel vergelijk met Harvard, want hier komen ook meer dan 100.000 afgestudeerden van af, maar ze zeggen niet zo

snel dat ze hier hebben gestudeerd. Nergens voor nodig, want de kwaliteit van onderwijs hier is van een heel hoog niveau. Niet voor niets heeft PricewaterhouseCoopers gekozen voor de Tilburgse universiteit om een opleiding te beginnen over familiebedrijven, terwijl ze de opdracht eerst landelijk hebben uitgezet.” 005. De gevreesde ‘brain drain’, oftewel het vertrekken van afstudeerders naar de Randstad, is dat een concreet probleem voor Tilburg? “Ik zou vooral willen zeggen dat er nog kansen liggen om van MBO tot WO de kennis nog beter te benutten. We hebben hier de mogelijkheid om te werken met handjes én hoofd en ik vind wel dat er nog veel WO´ers snel naar de Randstad gaan, terwijl er genoeg kansen in de omgeving liggen. Kijk bijvoorbeeld naar ASML dat altijd marketingdirecteuren kan gebruiken of hoeveel bedrijven in de regio goede accountants kunnen gebruiken.” 006. Kan het bedrijfsleven zelf een handje helpen? “Het zou goed zijn als er wat meer contactmomenten komen tussen het bedrijfsleven en de studenten. Gelukkig zijn er een hoop initiatieven in de stad die daaraan gaan werken, bijvoorbeeld Tilburg Talenthouse en bij Citymarketing spelen we met het idee om een voetbaltoernooi te organiseren om het bedrijfs- en studentenleven aan elkaar te koppelen. Allebei die ideeën zouden goed zijn om werkervaring op te doen, maar ook om te leren netwerken in de regio.”

007. Zijn er nog andere inhaalslagen te maken? “Ik vind dat er nog meer Tilburgers naar het centrum mogen. Wat je nog steeds ziet is dat veel inwoners van de Reeshof voor winkelen Breda verkiezen boven hun eigen stad. Dat geeft stof tot nadenken, maar tegelijkertijd wil ik ook zeker vermelden dat er hard aan wordt gewerkt. Er komen steeds meer leuke, nieuwe winkels in het centrum, de doorlooproute bij het Pieter Vreedeplein wordt mooi en de Spoorzone wordt een levendig gebied met op termijn de bibliotheek, de Persgroep en de Hogeschool voor Journalistiek. Ik zie hoe bij de gemeente steeds vaker delegaties van andere grote steden komen kijken naar ons centrumaanpak op het gebied van onder andere woning- en winkelverkeer, leefbaarheid, groen. Het grote verschil? Hier in Tilburg worden alle onderdelen in één keer aangepakt, in plaats van steeds een onderdeel onder handen nemen.” 008. Citymarketing werkt met reclamebureau KesselsKramer in Amsterdam, waarom geen Tilburgs bedrijf? “Vanwege dezelfde reden waarom we voor Koningsdag met Artishock in Den Bosch hebben gewerkt: soms kun je niet alles uit je eigen stad halen. Daarnaast is het zo dat mijn voorganger Pieter de Jong de baas goed kent, dus dat liep al op het moment toen ik het stokje overnam. En het lijkt misschien zo dat we veel werken met KesselsKramer, maar dat valt mee: zij hebben een format uitgewerkt om Tilburg naar een hoger plan

Cultuur

te tillen. De invulling daarvan doen we dan weer met Tilburgse partijen.” 009. Enkele weken geleden was er hiphopfestival Woo HAH! in de Spoorzone, hoe heb jij dat beleefd? “Ik was er de vrijdag en vond het fantastisch. Het sfeertje was prachtig, een publiek met meer dan veertig nationaliteiten loopt er rond en van de Nederlanders komt het grootste deel uit de Randstad. Een bijzondere prestatie en eentje die we in de stad moeten houden. Dat stadse karakter hoort bij de hiphop en er verdwijnt al zoveel uit de stad. Ik heb gesproken met directeur Frens Frijns van 013 die het festival mede-organiseert en hij sprak ook de wens uit om in de Spoorzone te blijven. Als ze het dan willen opschalen, dan moeten er gedurfde stappen worden gezet. Ik zou het niet gek vinden als dan bijvoorbeeld de Spoorlaan ook een plek wordt waar een podium komt te staan.” 010. Woo HAH! te groot voor de Spoorzone, evenementen in het Leijpark stuiten op steeds meer weerstand en nu gaat het verhaal dat er een nieuw evenemententerrein komt achter Kraaiven in de buurt van de waterzuivering. Klopt dat? “Ik ben daar zelf niet mee bezig, maar hoor daar wel geluiden over bij de gemeente. Het zou de stad goed doen om een nieuw evenemententerrein erbij te hebben. Je ziet bij het Leijpark toch vaak dat het uit haar voegen barst en de bomen moeten niet lijden onder wat daar allemaal wordt georganiseerd.” 011. Festival Mundial heeft een zware periode gehad met het wegvallen van allemaal subsidies, heb jij daar nog iets van gemerkt? “Vooraf wel; ik zat in de Raad van Advies van Mundial, maar die is vlak voor de afgelopen editie opgeheven. Dat komt omdat het festival voorheen in de subsidiehoek zat, maar daar is nu amper meer sprake van, dus was de raad ook niet langer nodig en is er nog hardop nagedacht over of het festival wel moest plaatsvinden of niet. Gelukkig is voor dat eerste gekozen, want ik vond het wederom een geweldige editie. Met amper subsidie is er goed geprogrammeerd en een beleving gecreëerd waarbij de

hele familie zich kon vermaken, ook mijn drie kinderen van twee ,negen en elf. Ik heb de kritiek gehoord dat er bijna alleen maar dj’s waren, maar dat was in verhouding met voorgaande jaren echt niet veel meer en ik deel de mening van festivaldirecteur Patrick Kokx: de dj wordt nog wel eens ondergewaardeerd. Het is een vak apart om aan te voelen welke nummers op welk moment werken, het aan elkaar mixen en de hele lichtshow eromheen. Bij de live-acts was het ook nog eens goed druk. Ik ben ook gewoon blij dat iedereen een stevige mening heeft over het hele feest, dat toont tenminste aan dat het hartstikke leeft onder de Tilburgers.” 012. Jij hebt zelf een paar bijzondere optredens erop zitten dit jaar met Guus waaronder ook Pinkpop. Hoe was dat? “Ontzettend prachtig. Normaal hebben we een setlist waar we een heel seizoen mee doen, maar voor Pinkpop hebben we toch even een paar kleine aanpassingen gedaan. Vlak voor we opgingen kwam iedereen ons succes wensen op zo’n manier alsof we bijna in een arena voor de leeuwen werden gegooid, maar niets was minder waar. Vanaf de eerste paar noten was het meteen een succes. Bij ‘Geef Mij Nu Je Angst’ heb ik geen partij, dus ging ik ook even de coulissen in waar festivalbaas Jan Smeets stond. Die glom van oor tot oor en zei nog tegen mij dat hij altijd al gezegd had dat dit een succes zou worden.” 013. Tot slot; we staan aan de vooravond van de kermis, hoe belangrijk is de Kermis als tool voor citymarketing? En wat betekent de kermis persoonlijk voor jou? “Zeer belangrijk. We gaan nog meer inzetten op de samenwerking met Kermis FM die door hun landelijke dekking heel veel mensen bereikt. Daarnaast zetten we een ‘InstaMeets’ op: foto’s maken in wedstrijdvorm op Instagram. De mooiste gaan we tentoonstellen in de stad zelf. We spelen zelf met het idee om ze voor de ramen in het dwaalgebied te gaan hangen. Voor mijzelf moet ik altijd denken aan het harde werken tijdens de kermis met Café Vagant. Dat was pittig, maar wel heel leuk om te doen. Ik houd van de gezelligheid die de Tilburgse Kermis heeft, maar hoef niet zo nodig in attraties. Zo over de kop gaan, mij niet gezien, haha.”

Maurice Leenaars leeft voor de 14

Tekst: Bas van Duren - Fotografie: Anne-Marie van der Gouw Dat hij flamenco wilde spelen, wist gitarist Maurice Leenaars al vanaf zijn zevende, maar de stijl daadwerkelijk leren, dat zat er toen niet in. “We hebben het dan over de jaren 70 en ik woonde toen nog in Eindhoven. Flamenco-leraren waren er toen nog niet.” Dat Leenaars al zo vroeg gitaar speelde, heeft te maken met het feit dat zijn vader destijds als gitarist in de band van Peter Koelewijn zat. “Hij was van huis uit van de rock & roll, maar had een brede muzikale interesse en in het bijzonder voor de

flamenco wat thuis dan ook veel op de draaitafel lag. Ik werd direct verliefd op dat soort muziek. Vooral de legendarische Paco de Lucia vind ik nog steeds te gek.” Maar de zoektocht naar een flamenco-leraar strandt snel, de jonge gitarist gaat op zoek naar een andere stijl en komt uit bij de klassiek. “Ik verhuisde naar Tilburg voor het conservatorium. Toch begon het bij mij te knagen en na mijn afstuderen als

Cultuur praten met docenten, maar feit is dat door de manier waarop ik flamenco ben gaan spelen ik mijn eigen stijl heb ontwikkeld. Dat leverde al wat complimenten op van mensen die bekend zijn met flamenco. Mijn sound kenmerkt zich door veel te improviseren en door niet te veel noten te hoeven spelen, iets wat vrij gebruikelijk in de flamenco is. Ik wil het poetische verhaal in stand houden: flamenco kun je op ontelbare manieren interpreteren en ik zoek het in de rustigere hoek. Niet te veel schreeuwen of spierballen tonen, maar een mooi verhaal vertellen.” De gitarist treedt dan ook op in verschillende bezettingen: met zang, viool, saxofoon, trompet en andere instrumenten. Hij werkte met bekende jazzmuzikanten als Paul van Kemenade en Eric Vloeimans. “Hartstikke gezellig en leerzaam. Met Van Kemenade heb ik van 1992 en 2002 veel gespeeld, daarna weer uit beeld geweest en nu heeft hij mij weer teruggevraagd. We gaan in oktober twee weken als duo naar Rusland om daar een stuk of tien concerten te doen. In Moskou en omgeving gaan we in van die grote theaters als onderdeel van een reizend circus. In feite mini-festivalletjes dus. Ik ben er nog nooit geweest, maar heb er enorm veel zin in.” Tekst: Astrid de Wolff - Fotografie: Levaronne Lourens

Niet teveel schreeuwen maar een verhaal vertellen

klassiek gitarist besloot ik om een jaar naar Sevilla te gaan om mij te laten inspireren. Ik ben niet op zoek gegaan naar een docent; het zat bij mij qua muzikaliteit en het kunnen componeren van stukken goed. Ik ben vooral weer goed gaan luisteren naar de muziek zelf en heb zodoende de stijl mijzelf eigen gemaakt. Ja, autodidactisch.” De gedachte om alsnog bij een flamencodocent in de leer te gaan, kwam bij Leenaars niet meer op. “Natuurlijk ga je wel eens

Dichter bij huis is Leenaars te vinden op festivals en podia’s zoals het Breda Jazz Festival, Mercado d’Ibiza en onze eigen Paradox. Ook op feesten is hij welkom en – toch wat onverwachts – ook op begrafenissen. “Je speelt daar een paar nummers zoals bij een trouwerij, maar dan voor een begrafenis. Dat hoeft niet per sé sombere muziek te zijn, soms mag het hetzelfde repertoire zijn als bij een bruiloft.” Dat repertoire bestaat voor een groot gedeelte uit eigen werk; de muzikant heeft diverse albums uitgebracht en een nieuwe zit eraan te komen. Bijna helemaal solo, want: “Ik speel meerdere gitaarlijnen in, doe het handklappen wat hoort bij de flamenco. Gastmuzikanten zijn onder anderen Paul van Kemenade en violist Herman van Haaren, wat minder bekend maar echt een fantastiche muzikant.”

Urban culture In til bur g

Hiphop en al haar facetten is de rage al lang voorbij. Een muziekgenre dat eind jaren 70 haar oorsprong vond in New York en nu, veertig jaar later, een wezenlijk onderdeel is van ‘urban culture’ waarbij skateboarden, graffiti en dj’en eveneens elementen zijn. Een dwarsdoorsnede van urban culture in Tilburg.

’s Nachts stiekem plaatjes draaien op de draaitafel van mijn moeder’ Zeg je ‘Tilburg’, ‘dj’ en ‘hiphop’, dan zeg je DJ Sueside, de nom de plume van Spency Guevara. De Tilburger is een internationaal gerenommeerde dj die over de hele wereld heeft opgetreden, onder andere met de legendarische hiphop-act The Wu-Tang Clan. Tekst: Bas van Duren | Fotografie: Marvin Anthony

Urban tienjarige knul verdiepen in het hiphop dj’en. Ik weet nog goed dat ik dan ’s nachts stiekem ging oefenen op de stereotoren van mijn moeder. Stiekem scratchen wat heel slecht was voor de platenspeler zelf. Platen kocht je bij de V&D, want dat kon toen daar nog en ik weet nog goed wat de eerste plaat was die ik van mijn eigen geld kocht: Break Machine met Street Dance in 1984. Mijn eerste gig was een schoolfeestje en een verjaardagsfeestje in 1989. Dat laatste was in een studentencafé op echte platenspelers. Dat was een openbaring, aangezien ik toen nog heel hard spaarde voor een speler, maar dan ben je er nog niet. Een dj heeft er twee nodig en dan ook nog een mixer ertussenin. Mixen kon je toen ook met tapes zoals Ben Liebrand dat deed. Tegenwoordig is alles digitaal en kan ik ook remixen maken van nummers. Het is hetzelfde idee als vroeger, maar dan met de kennis van nu. Wat zo ontzettend gaaf is aan dj zijn in de hiphophoek is dat er veel diversiteit is in dat genre. Je hebt ‘conscious rap’ zoals De La Soul en Public Enemy dat een boodschap heeft, laten zien wat in de samenleving speelt. Dan is er ook de ‘gangster rap’ dat ook vertelt uit een eerste persoonsperspectief en heeft vaker de neiging de boel te romantiseren. En dan zijn er ook nog rappers die het aspect van liefde erin willen stoppen zoals LL Cool J. Het is maar net wat je zelf leuk vindt en die achterliggende cultuur is zo breed en mooi. Als dj ben je helemaal vrij om zelf een verhaal van al die nummers te maken. De wereld van de muziek is jouw gereedschap, een boodschap die ik ook overdraag aan de jongens die bij mij dj-lessen volgen. En natuurlijk is scratchen vet om te doen als dj. Ik heb mij ooit jarenlang opgesloten om dat te oefenen. Er waren voorbeeld-dj’s die dat al deden, maar dat waren er toen nog niet zo veel. Ik mag niet klagen over mijn eigen scratch-skills, daar krijg ik wel complimenten voor van collega’s.

“Mijn liefde voor hiphop is begonnen door mijn broer: die liet mij in 1982 Grandmaster Flash’ ‘The Message’ horen en sindsdien is die liefde nooit voorbijgegaan. Toen werd het nog gezien als een rage en ging ik breakdancen. Niet veel later zag ik beelden van de DMC World DJ Championships en ging ik mij in 1986 als

Mijn meest legendarische optreden was toch wel een optreden samen met The RZA van The Wu-Tang Clan in Sofia, Bulgarije. Dat was wild: dertigduizend man live en anderhalf miljoen kijkers op televisie. Het was één stage, helemaal donker gemaakt, blauwe lampen op mijn turntables en dan helemaal shinen. Even een gat vullen en mensen wild maken; dat was een gekkenhuis. Tijdens de show ben ik dan zelf verantwoordelijk voor het instarten van de nummers. Veel van de meer oudere rappers geven de dj ook alle ruimte om wat eigen creativiteit erin te brengen zoals scratchen en een blok andere nummers draaien. Van de nieuwe generatie rappers zitten er een paar tussen die voornamelijk zelf de mensen gek willen maken. Dan wordt er nog wel eens met weinig respect omgegaan met de dj. Daar zou ik niet eens voor willen draaien. Mijn eigen ambities? Nog ooit een keer draaien in India. Daar heb ik nog nooit gedraaid en dat lijkt mij wel heel erg gaaf!”

ik houd niet zo van letters

Ricky Mac Donald (28 jaar) wás graffiti-artiest. De in Suriname geboren Tilburger woont sinds zijn dertiende in onze stad en begon op zijn zeventiende met graffiti-kunstwerken. De spuitbus werd ingeruild voor de kwast, de graffitimuur voor doeken. Tekst: Bas van Duren - Fotografie: Ricky Mac Donald “Een basketbalveldje in Tilburg-West, daar begon voor mij mijn liefde voor graffiti. Dat was zo rond 2008 en ik kwam als 17-jarige jongen daar met mijn vrienden basketballen. Daarnaast stond een muur waar je legaal graffiti op mocht spuiten en ik vond tekenen altijd al leuk om te doen, dus mijn aandacht was snel getrokken. Ik vroeg aan een van die jongens hoe ze dat nu deden en probeerde het al snel zelf. Dat ging helemaal verkeerd: ik had lakspuitbussen gehaald en de verkeerde grondverf gepakt. Dus ik keek ernaar en dacht van ‘kut, zo hoort het toch echt niet eruit te zien’. de jongens op het basketbalveld zeiden ook al van ‘jongen, laat dat graffiti maar zitten’, maar ik ging gewoon door en werd steeds beter. Mijn vriendengroep was uiteindelijk ook onder de indruk van wat ik deed. Ik ging door met een groepje waarbij we soms grote ‘pieces’ samen maakten en soms ook individueel. Meestal maak je dan een schets van tevoren en werk je die uit. De plekken die we kozen waren meestal legale plekken en als dat niet zo was, dan

niet op gebouwen die op dat moment in gebruik waren, maar wel slooppanden, geluidswanden langs het spoor en op daken. Ik was niet zo van de letters. Ik maakte het liefst creaties met portretten, het menselijk lichaam vind ik fascinerend. Ik was dan ook te perfectionistisch om iets snel-snel af te werken, maar nam mijn tijd. Zo maakte ik portretten van Michael Jackson en Amy Winehouse bij de oude Hall of Fame nadat ze waren overleden. Daar haalde ik de krant mee. Ik ben inmiddels gestopt met graffiti en leg me helemaal toe op schilderen. Doeken en olieverf is waar ik voor leef en ik vind nog steeds gezichten en het menselijk lichaam het mooiste om te doen. Ik heb veel geleerd van graffiti wat ik tegenwoordig kan toepassen op mijn schilderkunst. Kleurverschil, dieptes, schaduwen, contrast, perspectief en uitdrukkingen vertalen naar het doek, dat vind ik echt prachtig.” www.facebook.com/Rickymacdonaldartist

Jelle

Verschuren,

alias

Jelle

Verse.

Onthoud die naam goed. Want ondanks dat zijn leeftijd nog niet de twintig heeft gepasseerd, is hij al een gevestigde naam in de Tilburgse Rapscene. Voor dit zomerse nummer wilde we hem graag in het

zonnetje zetten. Tekst: Joris Mosterdijk - Fotografie: Frank Bouwkamp

Van jongs af aan zat rappen in het bloed bij deze Tilburger. Zijn hele leven is hij al bezig met muziek in zijn nog redelijk korte carrière. Voordat hij de basisschool verliet, had hij al voor schoolprojecten kleine albums gemaakt. Afgelopen maart werd er een nieuw album gereleased en die is te verkrijgen op CD en te beluisteren op Spotify. ‘’Toen ik een jaar of zeven was, ging ik naar het festival ‘Elastiekmuziek’ en daar zag ik Ali B optreden. Hij tourde toen rond met zijn hit van dat moment ‘Leven van de Straat’. Hoe cliché het ook klinkt, vanaf toen ben ik fan geworden van rappen.’’ Toen ging het hard voor de altijd vrolijke Jelle. Zijn eerste echte hit ‘Soms Kijk Ik Naar Boven’ (2014) werd zo goed ontvangen, dat hij zelfs hoog eindigde in de Top 1000 Aller Tilburgers in 2015 en 2016. ‘’Tijdens het schrijven van mijn nummers, dacht ik altijd al aan een album. Als ik in een bepaalde periode nummers schreef, was ik al bezig om dit in albumvorm te gieten.’’ Zo gezegd zo gedaan. Op 31 maart 2017 kwam het allereerste album uit van Jelle Verse dat ook te beluisteren is op Spotify. ‘’Het was bij mijn album ‘Crelatief’ gewoon een kwestie van deadlines opstellen en afspraken maken. In december 2016 wilde ik echt een album gaan uitbrengen en ik stelde mezelf het doel om dat voor april af te hebben. Dat is me dus gelukt!’’

Jelle Verse Sinds een jaartje heeft Jelle ook een artiestennaam, maar daar heeft hij lang over moeten nadenken. ‘’Ik wilde al heel lang een artiestennaam, maar ik kwam er maar niet op. Opeens kwam Jelle Verse (Engels woord voor Couplet) in mij op en ik wist meteen dat dat hem zou worden.’’ Met deze artiestennaam is hij ook bekend bij een groter publiek. Een van de bekendste rappers van Nederland is namelijk ook fan van ons Tilburgs trots. Niemand minder dan Ronnie Flex is regelmatig backstage te vinden bij optredens van Jelle en vice versa. ‘’Ja ik ga met hem om en we hebben wel eens contact. We respecteren elkaar erg als artiesten.

Urban

102. Dat zijn het aantal optredens die Jelle de afgelopen jaren heeft gegeven. Hij begon bij optredens in cafés, maar inmiddels trekt hij een groter publiek aan. ‘’Toen de Koning in Tilburg was, heb ik ook opgetreden tussen alle festiviteiten door. Dat was mijn honderdste optreden.’’ Bij de vraag wat hij het vetste vond, is er geen moment van twijfel. ‘’Dat zijn dan toch wel Festival Mundial en het Bevrijdingsfestival afgelopen 5 mei. Als je in een café optreedt, heb ik daar toch een ander gevoel bij dan bij een festival. Bij zo’n groot evenement betalen mensen geld om artiesten te zien optreden en daar sta ik dan tussen. Bij het bevrijdingsfestival bijvoorbeeld. Dan komen mensen

niet speciaal voor mij, maar ik voel wel de liefde van de toeschouwers als ze voorbij lopen en vervolgens blijven hangen bij de stage.’’ Jelle blijft bouwen aan de weg. ‘’Ik heb een nieuw, helder doel voor me, namelijk dat het steeds meer knaagt om met liveband op te treden. Op termijn wil ik natuurlijk zoveel mogelijk nieuwe festivals doen. Voor nu leef ik mijn eigen leven en leer ik veel van de mensen om mij heen. Dat is belangrijk.’’ Meer weten of luisteren? Kijk dan op JelleVerse.nl of beluister zijn album ‘Crelatief’ op Spotify!

Urban

Tekst: Astrid de Wolff - Fotografie: Levaronne Lourens

Tekst: Bas van Duren Magic van Heeswijk (17) is ons best bewaarde skateboardgeheim. De jonge Tilburger wordt gezien als één van Nederland’s grootste skateboardtalenten en dingt mee naar deelname aan de Olympische Spelen in 2020. Tijd voor Tilburg om kennis te maken met dit grote talent “Mijn liefde voor de sport begon al op de basisschool. Ik zat op de Tiliander en vrienden van mij skateboardden toen nog in de oude Hall of Fame aan de Hart van Brabantlaan. Daar ben ik als negen jarige broekie ook begonnen en het klikte meteen. Niet alleen het boarden, maar ook de sfeer vond ik fantastisch, zelfs nét wat beter dan het nieuwe skatepark want het was bij de oude net wat compacter. Daar begon ik met ‘tricks’ leren, precies wat mij zo aantrekt tot skateboarden. Je bent weken bezig met moeilijke oefeningen, krijgt van allerlei kanten tips, maar uiteindelijk moet je het wel helemaal zelf doen. Daar komt veel vallen en opstaan bij kijken, maar het gevoel als je een trick onder de knie hebt, dat is fantastisch. Het winnen van de NK Skateboarden had ik helemaal niet verwacht. Het is een momentopname waar je voor een groot

gedeelte wordt afgerekend op of je goed landt. De ene keer heb je je dag en win je. Daarbij speelt geluk toch ook een kleine rol. Ik heb wel aardig wat wedstrijden gewonnen, maar het NK was toch wel het grootste. In aanloop daar naartoe hoorde ik wel geluiden van skaters die vinden dat het niet zo groots hoeft te worden opgezet en klein moet blijven, maar ik zie heel veel voordelen nu het steeds populairder wordt. Skateboarden wordt een Olympische Sport in 2020, het aantal skateparken neemt toe en reizen worden nog wel eens vergoed als je naar een wedstrijd moet. Over skaten in Tilburg ben ik redelijk tevreden. De Hall of Fame is een prachtig park, maar het heeft een groot nadeel: als het buiten warm is, is het binnen al helemaal een sauna. Goede buitenparken zijn er amper, de beste zit nog wel in de Reeshof, maar om daarvoor op en neer te gaan, kost mij te veel tijd. Bij de Hogeschool voor de Kunsten aan de Schouwburgring zit een muurtje dat vroeger perfect was om op te oefenen, maar die is door al dat geskateboard helemaal versleten. Ja, het zou fijn zijn als dat wordt gerepareerd. Om vervolgens weer te worden versleten ja, haha.”

Hiphophoofdstad Tilburg

Van zolderkamers tot WOO HAH “De scene is groter dan hij lijkt”

Tilburg als hiphophoofdstad van Nederland, zowel qua aanbod in shows als qua lokale artiesten. Dat is waar Max de Beijer (To The Max) en Mike Dobber (Hall of Fame) naar streven. Luchtfietserij van een stelletje dromers? Een ambitieus, maar haalbaar doel, vinden de twee. “Ik roep dat nu en ik blijf erachter staan. We hebben met 013, Hall of Fame en WOO HAH de kracht om in de buurt van Amsterdam en Rotterdam te komen.” Tekst: Freek Verhulst | Fotografie: Ashley Jooren

Dan moet er nog wel een paar flinke stappen gezet worden. Rapfactcheck maakte onlangs een indicatie van waar de relevante rappers in Nederland vandaan (zeggen te) komen, door 101Barz-sessies van de laatste 5 jaar te checken op welke plaatsnaam een shout-out krijgt. Tilburg heeft welgeteld twee vermeldingen: Boef en de Gelogeerde Aap in 2013 en de zelfs lokaal vrij onbekende Maxje in 2014. Ter vergelijking: Rotterdam scoorde 41 represents, Amsterdam zelfs 87. Endorsen Waar ligt dat aan? Is het verschil in kwaliteit zo groot, of is het

voor randstedelijke rappers ook gewoon een stuk makkelijker om in beeld te komen? “Als Amsterdamse rapper heb je het sowieso wel iets makkelijker, want daar zitten alle grote hiphopmedia, zoals Puna”, vertelt De Beijer. “Hier is het moeilijker om snel een groot publiek te bereiken, omdat de media hier ook minder zijn.” Maar De Beijer, die via zijn platform To The Max jonge Tilburgse rappers en producers begeleidt, weet ook dat dat verhaal twee kanten heeft. “Je moet zelf ook niet stilzitten, natuurlijk. Sommige rappers zijn een beetje koppig, te trots misschien, om hun muziek overal te

Urban pushen. Maar ik zeg: stuur het gewoon op naar een Puna of een 101Barz! Zelfs als je niet wordt gepost, dan weten ze in ieder geval wie je bent.” Hoe dan ook; momenteel voeren de Tilburgse rappers een achterhoedegevecht. Ook de buren Breda en Eindhoven scoren met 8 en 10 shout-outs namelijk aanzienlijk beter dan Tilburg. “Je moet één grote naam lanceren, dan groeit er vanzelf iets. Dat is dus ook het plan. Kempi representeert bijvoorbeeld Eindhoven, dat is bijna een soort keurmerk geworden. Als we één bekende naam landelijk krijgen, kan die weer andere artiesten uit de scene ondersteunen. Je moet vooral dat bereik creëren.” Dobber vult aan: “Je moet investeren in de generatie ná Boef en de Gelogeerde Aap. De nieuwe aanwas, daar moet je mee gaan bouwen. Van een Talent Meets Talent, naar een voorprogramma van een act als Yung Internet, naar WOO HAH.” Kroonjuwelen Wie dan dat kroonjuweel van de Tilburgse scene moet worden, is voor Dobber en De Beijer wel duidelijk: Kringili & Alex Megas. Dat duo reikte vorig jaar nog tot de finale van de Grote Prijs, tourde in het voorprogramma van Ares en staat dit weekend op WOO HAH. Ze leggen kortom vooralsnog het gedroomde traject af; ze begonnen namelijk bij het Talent Meets Talent-project van To The Max, De Beijers eigen hiphopplatform. Talent Meets Talent zette hij op om talenten bij elkaar te brengen, ze een podium te bieden dat groter is dan de eigen zolderkamer, maar klein genoeg om rustig ervaring op te doen. Kringili & Alex Megas waren bij de eerste editie drie jaar geleden van de partij. Sindsdien timmeren ze aardig aan de weg. “Zij moeten zich doorontwikkelen als gezicht van de scene”, vindt De Beijer. “We bieden ze dus niet alleen een podium, we hebben bij To The Max ook een traject ná die Talent Meets Talent. Niet iedereen komt daarin terecht, het moet wel de potentie hebben. We investeren veel tijd in deze jongens, van het beoordelen van tracks tot het regelen van shows.”Ze zijn niet de enige Tilburgse hiphopbelofte van het moment. Wakeem, die vorige maand zijn Cozy Boy EP releaste in de Hall of Fame, gaat ook hard. Hij kreeg al aandacht van media als Noisey en scoorde samen met medeTilburger T. Dutty al meer dan honderdduizend Spotify-streams op grimetrack ‘Afa De Gwan’. Dobber is, vanzelfsprekend, fan. “Hij weet live zo goed die energie in een zaal vast te pakken. We zetten hem hier in de Hall of Fame in het voorprogramma van Yung Internet en hij bouwde meteen een enorme moshpit voor alle leeftijden, met volwassen kerels en meisjes van 15. Dat voelde echt als een overwinning. Dan ben ik zo trots dat we dat soort gasten een podium kunnen geven.”

Gat in de markt Dat podium is de Hall Of Fame. Ooit vooral een skaters- en punkwalhalla, tegenwoordig steeds vaker een plek voor hiphop. Een koerswijziging? “We deden altijd al wel hiphop, maar de laatste tijd zijn we er wel actiever mee bezig”, legt Dobber uit. “Die scene is in Tilburg veel groter dan hij lijkt. Alle kiddo’s op straat luisteren hiphop, draaien de artiesten die we hier boeken, zoals Mula B en Yung Internet, maar ook Kringili. 013 is daarvoor nog te groot en in nachtclubs als de Epic komen die jongeren niet binnen. We zagen daar dus een gat en sindsdien zijn we samen met Max aan het bouwen om die scene hier een plek te geven.” En met succes. De shows van Donnie (in samenwerking met 013) en Yung Internet waren stijf uitverkocht. “Dan komt dus ineens bovendrijven hoe groot die scene is. Dat is niet alleen een Tilburgse ontwikkeling, trouwens. Dat is door heel het land. Sinds de streams meetellen voor de charts, sinds New Wave, heeft de jeugd inspraak. Je kunt niet meer om hiphop heen.” De Beijer knikt. “We moeten Lil’ Kleine met z’n allen dankbaar zijn. Je kunt als rapper op hem haten, je kunt z’n muziek niet tof vinden, maar hij zorgt er wel voor dat je kan leven van je muziek.” WOO HAH Met die onderste laag van de scene zit het dus wel goed. Maar minstens zo belangrijk is de toplaag met grote shows van internationale topacts in 013 en op WOO HAH. “WOO HAH is de hele reden dat ik deze ambitie überhaupt durf uit te spreken”, vertelt De Beijer. “Met wat we hier doen alleen, word je geen hiphophoofdstad. Daar heb je dit soort festivals voor nodig.” Maar worden die ambities ook door WOO HAH en 013 gedeeld? In hoeverre is vlaggenschip WOO HAH bijvoorbeeld een Tilburgs festival? Ligt er een verhuizing naar een andere stad in het verschiet nu er in de Spoorzone niet verder kan worden gegroeid? Daar kan WOO HAH-festivalbaas en programmeur bij 013 Ruud Lemmen kort over zijn: “Ik kan het me niet echt voorstellen. Tilburg was een hele bewuste keuze”, legt hij uit. Je kunt hier makkelijker iets opzetten dan in de randstad. In de festivalmarkt was ruimte voor hiphop, maar niet in Amsterdam, waar het al ramvol zit. Bovendien heeft WOO HAH natuurlijk de link met 013. En Jeps Salfischberger (programmeur WOO HAH, MOJO Concerts, red.) en ik zijn allebei Tilburgers, dus we weten wat hier kan, het is van oudsher sowieso best wel een hiphopstad. We zijn ook trots dat dit in Tilburg kan.” WOO HAH is inmiddels van grote waarde voor Tilburgs hiphopreputatie. “We zijn nu in vier jaar tijd uitgegroeid tot een sterk merk door Nederland en daarbuiten. We trokken

We moeten Lil’ Kleine met z’n allen dankbaar zijn. 28 de afgelopen editie 15.000 unieke bezoekers per dag, en ook steeds meer artiesten weten Tilburg te vinden.” Dit jaar was het festival weer verder gegroeid naar twee dagen en het terrein in de Spoorzone werd voor het eerst voor de volledige capaciteit benut. “Dat betekent ook dat we wat breder konden programmeren. We habben iets meer R&B, zoals een Bryson Tiller. Maar we habben ook meer plek voor regionaal talent, dat zich hier op een groter platform mag laten zien.” Inspireren En daarmee zijn Dobber en De Beijer natuurlijk blij. Vanaf het begin was er een goede samenwerking met WOO HAH, zo heeft To The Max er altijd een eigen stage gehost. Maar hoe werkt dat? Hoeveel mensen komen er op een onbekende Tilburgse rapper af, als tegelijkertijd Skepta of Tyler, The Creator bezig is? “Het is alleen al belangrijk om een keer op zo’n poster te staan”, vertelt De Beijer. “Dat is goed voor je zichtbaarheid, en je kunt er ook weer reclame voor jezelf mee maken. Die mensen van Puna hebben dan toch ook een keer je naam gezien.” En er is meer. “Vorig jaar zijn we met een aantal gasten van To The Max backstage geweest, daar hebben we een tijdje met ScHoolboy Q gepraat. Een hele sympathieke gast, hij kwam meteen naar ons toe na zijn show. Als je dan zelf een show op WOO HAH doet, en je kan ook nog je idolen ontmoeten, dan heb

je een hele inspirerende dag. Daar krijgen die jongens ook weer zelfvertrouwen van.” Kringili & Alex Megas staan er dit jaar voor het eerst niet onder de vlag van To The Max, maar als openingsact van de FunX Stage op vrijdag. “Dat hebben ze helemaal zelf opgebouwd”, zegt Dobber. “Maar je moet wel die gasten ergens een eerste podium bieden. Zonder Talent Meets Talent hadden ze daar waarschijnlijk niet gestaan. Maar dat ze dat nu lukt, is ook weer een inspiratie voor de volgende lichting. Zo willen we de jeugd blijven inspireren.” Kanye West En wanneer is Tilburg dan dé hiphophoofdstad? “We hebben in 3 jaar zoveel bereikt, dat ik mezelf regelmatig in de arm heb geknepen”, lacht De Beijer bescheiden. “Dus ik hoop dat we in 2020 al een hele grote slag gemaakt hebben. Ik hoop dat mensen later terugkijken op mij en zeggen: ‘Die guy heeft samen met die en die andere gasten Tilburg echt op de kaart gezet’.” Dan wordt het even stil. “Weet je? Mijn nummer één inspiratie is Kanye West, ook iemand die altijd grote ambities heeft. Als ik de mensen om mij heen had gevolgd, was ik nooit aan dit avontuur begonnen. Je moet een omgeving creëren waarin mensen wel in je geloven. En dat is aardig gelukt.

Stressrimpels verdwijnen

Business

en lachrimpels verschijnen Mercado d’Ibiza was weer in Tilburg, één groot Bohemian spektakel waarbij onder andere een wel heel bijzondere workshop werd gegeven. Want Yvonne van Hengel van MOVONNE hing tijdens de hippiemarkt in de doeken om bezoekers te verblijden met haar workshop Aerial Yoga. Yoga in de lucht! Hangend in doeken, wordt lichaam en geest gerekt en gestrekt. Tillywood-redacteur Astrid de Wolff probeerde het uit. Tekst: Astrid de Wolff - Fotografie: Astrid de Wolff

“Een strakke broek, zodat je niet blijft hangen in de doeken”, zegt Yvonne mij vanaf de andere kant van de telefoon. Al ben ik het minst bang voor mijn outfit die vast komt te zitten. Er schieten talloze doemscenario’s door mij heen. Maar in elk slotstuk heeft de zwaartekracht gewonnen en lig ik met mijn 58kg als een uit de lucht geschoten zwaan op de grond gedrapeerd. Zin heb ik wel. En het internet maakt mij nog enthousiaster. Prachtige foto’s van sierlijke lijven, gewikkeld in hangende doeken. Het maakt mijn hippiehartje blij. Mijn echte hart daarentegen slaat een seconde over als ik terugdenk aan mijn yogales van de dag ervoor, waarin ik al moeite had met ‘De Cobra’. En dat was nota bene op de grond! Het alwetende Google vertelt mij dat aerial yoga zo uitdagend is vanwege de gewichtloosheid die je ervaart. Simpel gezegd; bij ‘gewone’ yoga kan een lichaam niet verder buigen dan de grond. Ook de zwaartekracht werkt meer tegen dan mee bij de poses die je aanneemt. Bij aerial yoga zijn er geen grenzen. Geen limiet van de grond. En de zwaartekracht helpt hier juist met het nóg verder komen in de stretch. Ik sluit mijn pc. Trek mijn strakke yoga broek aan en fiets naar MOVONNE. Yvonne ’s studio ligt vlakbij de Piushaven. Op het moment dat ik denk dat ik weer eens de weg kwijt ben, hoor ik om een hoekje popmuziek en hard gelach. Ik had stilte, of walvisgeluiden en sjamanentrommels verwacht, maar ik besluit op mijn gevoel af te gaan. Ik zit goed, aan de hoog gebouwde studio te zien.

Yvonne zit in een lotushouding druk kletsend met mijn ‘lotgenoten’ voor de avond. Haar krullen dansen mee op het ritme van haar beweeglijk praten. Haar energie is aanstekelijk. Ze draagt de lach van een sterke vrouw, maar de ondeugendheid van een kind. Mooi. Ik bespioneer de andere aanwezigen. Van volwaardige yoginis tot aan ‘ik sport nooit’. Alles zit erbij. We zijn met z’n achten. Eén man, 7 vrouwen. Alle soorten en maten. Alle soorten leeftijden. De popmuziek gaat uit en de verwachte meditatie tunes vullen de hoge zaal. Yvonne legt uit dat voor Aerial Yoga je vertrouwen moet hebben in drie elementen. Jezelf. Het doek. En de docent. Dat vertrouwen heb je niet meteen, daarom moeten we goed naar ons lichaam luisteren, vertelt ze. We beginnen met opwarmen met yoga poses op de grond. Ik puf me zachtjes door de oefeningen heen. Vol concentratie. Als ik weer omhoog kom en de groep in kijk, ben ik de enige die de verkeerde kant op staat. Tot zover het vertrouwen in mijzelf. De grote diepgrijze doeken komen omlaag vanaf het hoge plafond. De ‘hangmatten’ worden verdeeld op basis van hoe groot je bent. Ik zie nerveuze lachjes bij de dames die het ook voor de eerste keer doen. Schommelen kunnen we allemaal wel, maar op z’n kop met je benen als klem vraagt toch om een ander stukje vertrouwen in je kracht en de doek. Met een veel te grote sprong –omdat ik het lichamelijke inschattingsvermogen heb van een onhandige puber- land ik met mijn billen in het doek. Ik schommel en wiebel heftig op

en neer om mijn evenwicht en plekje te vinden. Yvonne hangt me stil. Duwt de doek goed in mijn rug. Ze begeleidt me naar beneden. Een gevoel van trots komt vanuit mijn tenen die wapperen in de lucht, naar beneden gesijpeld mijn hersenen in. Wat is dit leuk!!!

Ik stretch, hang, schommel. Ik lach en ik huil zelfs bijna. Ik herinner me een zeer merkwaardige sensatie. Echt heel merkwaardig. Kun je je voorstellen hoe het voelt om in het vruchtwater van je moeder te spelen als ongeboren baby? Die vrijheid in beweging zonder zwaartekracht? De rondjes die je kan ‘wandelen’ en zonder problemen op z’n kop, horizontaal of verticaal kan chillen in de veiligheid van de baarmoeder? Nou. Zo voelt het. Kinderlijk plezier. Het enthousiasme geeft me zelfvertrouwen. Een ietwat overschat zelfvertrouwen in mijn geval. Als de groep bij één van de laatste oefening wordt uitgedaagd om een kopstand te doen, ben ik één van de eerste die haar nieuwe grote zelfvertrouwen op de proef wil stellen. Ik gooi zo lenig als ik kan mijn benen in de lucht. Sta 2 memorabele seconden rechtop. Dan voel ik -de prachtige zwaan die ik ben de ‘kogel vangen’. Ik verlies mijn evenwicht en terwijl mijn maaiende benen zich ter aarde storten, blijft het gevreesde moment uit. Yvonne staat uit het niets met een grote glimlach met mijn enkels in haar hand. Tijdens de ontspanningsoefening op het eind, mogen we ons nog één keer overgeven aan het doek. Dit keer spring ik in de hangmat met meer souplesse. In mijn vliegende cocon luister ik naar zachte muziek. Verder sluit het doek mij af van alle prikkels die om mij heen gebeuren. Mijn lichaam voelt gestretcht, sterk, moe maar voldaan. Mijn brein en hart voelen hetzelfde. Ik heb net geapenkooid voor volwassenen. Maar dan wel met de voordelen die voortvloeien uit het doen van yoga. Het maakt me zo blij! Ook de koppies van de anderen zijn compleet veranderd als we weer rechtop zitten in onze doeken. Er waren serieuze fronzen van stress zichtbaar aan het begin van de les. Nu zie ik alleen maar lachrimpels. “Het is ook bewezen dat op z’n kop hangen

stoffen vrij maakt in de hersenen die je gelukkig maken”, legt Yvonne mij uit. “Het zorgt ervoor dat bloed sneller gaat stromen. Dat heeft positieve invloed op bijvoorbeeld het zenuwstelsel, conditie en op je humeur.” Rien, de man in de groep die vaker komt, knikt bevestigend. “Het is actief en speels en dat geeft gewoon een heerlijk gevoel voor geest en lichaam. Ook vind ik normale yoga stiekem een beetje saai, terwijl ik dit ben en wil blijven doen!” Janneke is er net als ik voor de eerste keer. Normaal geeft ze yogales aan kleuters, maar dit keer mocht ze zelf het kind zijn. “Meer dan bij ‘normale’ yoga, had ik de behoefte om tot het uiterste te gaan. Door het zweven kan dat ook!”, vertelt ze. “Het op z’n kop hangen heeft mijn hoofd helemaal leeg gemaakt en door de rustige en fysieke uitleg van Yvonne kon ik meer loslaten dan normaal.” Geen neergestorte zwanen, maar blije kinderen vullen de zaal. Het is duidelijk dat in de praktijk van Yvonne je de wereld letterlijk en figuurlijk van ondersteboven mag ontdekken. “In mijn studio is het een plek om ‘in de gordijnen’ te klimmen. De wereld is al zo serieus, daarom wil ik het kind in mensen wakker houden,” lacht Yvonne. Ik lach ook, omdat de simpele filosofie in haar woorden, klopt als een bus. Luchtacrobatiek. Anti-Gravity Yoga. Hangmat Yoga. Welke naam het ook heeft; aerial yoga is een fullbody workout, die voelt als spelen. Ik ben gestretcht in al mijn spieren, botten én chakra’s en kom zeker terug om in de gordijnen te klimmen bij Yvonne!

MOVONNE heeft nu 3 proeflessen in Aerial Yoga voor maar 15 euro! Meer info hierover staat op http://www.movonne.nl/ Ook staat Yvonne op 16 juli op Mercado D’Ibiza in de Wagenmakerij, dus haal snel uw tickets nu het nog kan!

onlosmakelijk verbonden Tilburg was de Europese sportgemeente van het jaar in 2016. Maar wat kost het nu eigenlijk om lid te zijn van een vereniging, hoe komen sportclubs aan hun subsidie en hoeveel mensen zijn aangesloten bij een vereniging? Tijd voor Tillywood om dat te onderzoeken. Tekst: Iris Wetzels - Fotografie: Toin Damen

De feiten De stad heeft 285 sportverenigingen met ledenaantallen die variĂŤren van 25 tot 25.000. Het aantal mensen dat lid is van een vereniging wordt geschat op ruim 60.000. Van deze verenigingen hebben er 103 een subsidierelatie met de gemeente. Jaarlijks besteedt Tilburg dan ook ruim veertien miljoen aan het sportprogramma, wat neerkomt op ongeveer 68 euro per inwoner. Toch is sport geen wettelijke taak van de gemeente, maar zij ziet het wel als haar plicht een cruciale rol te spelen in de faciliteiten op sportgebied. Het sportbedrijf Tilburg is hierin de drijvende kracht. Zij regelen alles rondom sportactiviteiten in de stad en willen zoveel mogelijk inwoners stimuleren regelmatig te bewegen. Subsidies Verenigingen hanteren een tarievenlijst. De gemiddelden hiervan zijn niet bekend, maar wat we wel weten is dat het tarievenbeleid het grootste subsidie-instrument is binnen het sportbeleid. Echter zijn deze niet kostendekkend. Het toegestane tekort is ruim 14 miljoen euro. Deze moeten door de clubs zelf worden gedekt. De basis waarop contributies vastgelegd zijn verschilt enorm. Er is dan ook geen gemiddelde bekend. Wel kan er een indicatie gegeven worden hoe het komt dat de ene sport duurder is dan de andere. Dit heeft te maken met fysieke factoren, zoals de aanleg van kunstgras of de accommodatie, die betaald moeten worden. Daarnaast zijn er verenigingen die in particuliere handen vallen, die hebben doorgaans ook een hogere contributie. Binnensporten zijn weer duurder dan buitensporten. De oorzaak hiervan is de kantine die bij buitensporten vaak aanwezig is. De winst die dit oplevert geeft de vereniging een slag om de arm, die terug te zien is in de contributie.

Sport in het kader van citymarketing Een goed sportklimaat draagt bij aan de vestiging van bedrijven in de stad. Dit is vervolgens weer goed voor de werkgelegenheid en afzetmarkt. Professionele sportclubs, bijvoorbeeld Willem II, trekken mensen van buiten de stad naar Tilburg, wanneer zij bijvoorbeeld naar een wedstrijd komen kijken. Voor de gemeente is het dus belangrijk dat de sport floreert in de stad. En dan zijn er nog de studenten. Sport is voor de gemiddelde student een prima middel om op een relatief eenvoudige en snelle manier vertrouwd te geraken met Tilburg en alles wat de stad te bieden heeft. Tilburg heeft een breed en kwalitatief hoogwaardig (sport) onderwijsveld, met onder andere de universiteit en Fontys hogeschool als aanjager van kennisontwikkelingen, waar topsporters innovatief bezig zijn om sport naar een hoger level te tillen. Voeg hier het brede sportvoorzieningen niveau (o.a. T-Kwadraat, roeibaan en atletiekbaan) aan toe en je hebt een sterke combinatie te pakken. Een combinatie die er mede voor kan zorgen dat studenten na hun studie de stad niet direct de rug toekeren, maar hun verblijf verlengen met gunstige gevolgen. Denk hierbij aan de bevordering van de economie. Dit gaat uiteraard niet vanzelf. Het samen met de betrokken onderwijspartners in de stad investeren in onder andere talentontwikkeling kan bijdragen aan de versterking van het vestigingsklimaat. Dat is waar de gemeente zich de komende beleidsperiode op wil focussen. Out of the box sporten Zoals we al eerder beschreven is het aanbod in sport erg divers in en rondom de stad. Voetbal, hockey en tennis kennen we allemaal wel, maar heb je bijvoorbeeld als eens gedacht aan line dance of footgolf. En vind je hockey leuk, maar niet spannend genoeg, dan kun je altijd nog gaan onderwaterhockeyen. Voor ieder wat wils!

Sport

3D-printen voor de patiënt en de hobbyist

Het is geen futuristisch beeld meer: het printen van voorwerpen. De technologische vooruitgang heeft ervoor gezorgd dat er op verschillende domeinen gebruik wordt gemaakt van 3D-printers. Zowel op creatief en geneeskundig gebied is driedimensionaal printen geïmplementeerd. Maar welke verschillen en overeenkomsten zijn er tussen deze industrieën? Enerzijds is er Fablab013, een creatieve werkplaats waar gebruik kan worden gemaakt van 3D-printers. Anderzijds is er het Elisabeth Twee Steden Ziekenhuis, waar de printer wordt toegepast op het voorbereiden van operaties. Tekst: Luca Fischer- Fotografie: ETZ Film & Fotografie - Frank Kremer

City zitten, zou je ook moeten kunnen maken. Inmiddels zijn er tientallen fablabs verspreid over de hele wereld, waar het ook mogelijk is om als creatieveling aan de slag te gaan met een 3D-printer. Fablab013 Fablab013 is één van de vele werkplaatsen waar kennis en innovatie samenkomt. Deze Tilburgse vestiging is bijna volledig autonoom: er hoeft aan niemand verantwoording afgelegd worden. Vera van Duren, medeoprichter van Fablab013, vindt die onafhankelijkheid goed bij het anarchistische karakter van het lab passen. “Iedereen doet het zoals hij of zij zelf wil.” Het spectrum aan klanten is erg breed: van eindexamenstudenten tot de ASML’s van Nederland. Dat gegeven beschrijft ook meteen de mogelijkheden van de werkplaats: zelf doen, samen doen en laten doen. Van Duren: “Zelf doen is eigenlijk het leukste, want je ziet de klant experimenteren. Maar we helpen je graag en bieden ook workshops aan, net als één-op-één begeleiding”. Het derde domein, het ‘laten doen’ spitst zich vooral toe op projecten waarbij de opdrachtgever iets minder betrokken is. Fablab013 neemt daarbij alle zorg uit handen. Opdrachtgevers die bijvoorbeeld door fysieke afstand niet in het lab kunnen werken, of bepaalde expertise missen kunnen de hele opdracht van ontwerp tot uitvoering door medewerkers van Fablab013 laten verzorgen. De combinatie van het commerciële en het creatieve versterkt elkaar volgens Vera. “Met de commerciële activiteiten betalen we de rekeningen en kunnen we aan de andere kant heel laagdrempelig de deur open stellen voor studenten en het brede publiek.” 3D-printen in de toekomst Van Duren denkt niet dat we over vijf jaar allemaal een 3D-printer in huis hebben. “Bedrijven zijn steeds meer op zoek naar specialismen, 3D-printing wordt een industrie. Wat is de meerwaarde van een eigen printer in huis hebben, als er een printservice zoals Shapeways is die het voor jou doet?”

In feite is 3D-printen an sich een oude techniek die haar oorsprong vond in de jaren tachtig. Toch werd het fenomeen voor de consument pas in 2008 interessant. Dat kwam onder andere door het internet en de maker-Movement; mensen die thuis gingen experimenteren met nieuwe, digitale technieken. Ook het MIT – de meest vooraanstaande technische universiteit van de Verenigde Staten – speelde op deze trend in en richtte een Fablab op. De visie is simpel: dat wat je in je hoofd hebt

Toch waakt Fablab013 ervoor om geen copyshop te worden. “Je hebt altijd periodes dat je gewoon productie aan het draaien bent. Dat hoort erbij, maar we willen geen copyshop worden. Wat juist zo mooi is aan deze makersrevolutie, is dat je van begin tot eind het proces in handen hebt. Zodra je dat uit gaat besteden, verlies je een heel groot deel van het ontwikkelproces. En dat is juist hetgeen waar wij ons wél op willen richten”. Massaproductie Vanzelfsprekend gaat 3D-printen tegen massaproductie in. “We leven in een tijd dat we alles op maat en gecustomized willen.

Daar past 3D-printing heel goed bij”. Waar Vera vooral blij mee is, is dat 3D-printen de consument bewuster heeft gemaakt van productie. Bij Fablab013 wordt het mogelijk om on-demand en op kleine schaal te produceren. “Je bent meer verantwoord bezig voor jezelf en voor je omgeving”. Van Duren denkt dat ook de zorg in de toekomst een grote afnemer zal worden. Het Tilburgse ETZ maakt op dit moment gebruik van een 3D-printer om gebroken botten te printen. Traumachirurg Mike Bemelman kan concluderen dat operaties beter voorbereid kunnen worden wanneer er wordt geoefend met een 3D-geprint model. Inmiddels wordt deze techniek een jaar toegepast en kunnen er nu routinematig modellen van lastige fracturen worden geproduceerd ter voorbereiding.

3D print in het lichaam Net als Fablab013, wordt er bij het ETZ gewerkt met PLA, een kunststof op basis van maïsmeel of suikerriet. Dit materiaal is niet geschikt om in het lijf te plaatsen. “Er zijn wel al kleine stukjes schedel geprint en geïmplanteerd. Die zijn gemaakt van titanium. Maar dat is ontzettend kostbaar en nog niet rendabel”, zegt Brouwers. Het printen van botten die daadwerkelijk worden geplaatst in het menselijk lichaam, gebeurt op dit moment alleen nog op kleine schaal. Het AMC en het Radboud Ziekenhuis in Nijmegen voeren nu een groot onderzoek uit met betrekking tot bio-printen. Er wordt geëxperimenteerd met het printen van stukjes bot, bloedvaten en zelfs antibiotica. “Het is een futuristisch concept dat we niet direct kunnen implementeren in de maatschappij”, stelt Brouwers. “Alles wat wij hier printen, brengen we meteen in de praktijk.” Educatie Ook heeft educatie veel baat bij 3D-printing. Lars Brouwers, artsonderzoeker bij het ETZ, heeft aangetoond dat 3D-modellen beter en meer informatie geven dan alleen naar een schermpje kijken. Tevens kan hij concluderen dat niet alleen chirurgen, maar ook studenten en coassistenten veel voordeel halen uit 3D geprinte onderdelen. ‘Coassistenten stappen veel hoger in wanneer je ze meteen laat oefenen met een fysieke fractuur. Je haalt in principe de leercurve van twintig jaar helemaal weg. Een chirurg en een coassistent beoordelen met een 3D-geprint model hetzelfde’, aldus Bemelman. Souvenirtje Voor de kosten hoeft het ETZ het ook niet meer te laten. Het printen van een pols kost nu zo’n vier euro. “Een aantal jaar geleden kostte het printen van een model van een voet nog

makkelijk 1200 euro”, zegt Bemelman. Inmiddels is het rendabel en worden de botten ook in tweevoud geprint. “Bij wijze van souvenirtje. Dat vinden de patiënten hartstikke mooi. Het is ook een stukje PR en commitment naar de patiënt toe.” Brouwers stelt dat de commitment van de patiënt tevens groter is wanneer zij geconfronteerd worden met hun fractuur. “Als je een geprinte bekken laat zien, begrijpen de patiënten ineens waar het om gaat. Het heeft toch meer impact dan een röntgenfoto.” Inmiddels heeft het Wyss Institute van Harvard Universiteit het fenomeen 4D-printen geïntroduceerd. Met name in de geneeskunde, vormt het statische karakter van 3D-geprinte voorwerpen een probleem. Bij vierdimensionaal printen wordt er gebruik gemaakt van een vloeistof die aan het materiaal wordt toegevoegd. Een geprinte prothese van een kind zou door deze technologie dus mee kunnen groeien. Toch is deze methode nog een te grote stap. “Bij het ETZ werken we soms al met een materiaal dat flexibeler en buigbaarder is. Maar meegroeien is echt next level”, concludeert Brouwers.

Hoge attentiewaarde, lage kosten Driehoek Buitenreclame

Met in het oog springende buitenreclame siert Driehoek Buitenreclame al jaren het Tilburgse straatbeeld. Alleen al een rondje over de ringbaan telt zo’n zestig advertentieborden van dit reclamebedrijf. Agnes Mullens is de eigenaresse van het bedrijf achter deze effectieve en laagdrempelige promoties die naar haar zeggen voor ‘elke ondernemer en promotie geschikt is’. Tekst: Astrid de Wolff | Fotografie: Toine van Enschot

Business

Driehoek Buitenreclame Driehoek Buitenreclame heeft zo’n 260 driehoeksborden door Tilburg en doet vele buitenreclames voor grote partijen door heel Nederland. Al 35 jaar laat dit Tilburgse bedrijf zien dat buitenreclame een kostendrukkende vorm van promotie is die voor veel ondernemers aantrekkelijk is. Buitenreclame is een bekend medium om makkelijk en indringend onder de aandacht te komen bij het grote publiek. Daarom kiezen veel ondernemers en evenementenbureaus na al die jaren nog steeds trouw voor driehoeksborden langs de weg. Bijvoorbeeld om een actie, evenement of festival te promoten. “Het is ook een vorm die voor zowel kleine ondernemers, als grote ondernemers geschikt is”, vertelt Mullens. “Het is aantrekkelijk omdat de attentiewaarde ontzettend hoog is en de kosten relatief laag”, zegt de eigenaresse. Samen met de klant creëert zij met Driehoek Reclame een concept dat passend is voor hetgeen dat gepromoot moet worden. “Kleine ondernemers kunnen gemakkelijk lokaal en regionaal adverteren, terwijl grotere bedrijven ook gebruik kunnen maken van onze landelijke diensten. Met een vrijblijvende offerte op maat en informatie kunnen ondernemers snel zien en horen hoe Driehoek Reclame werkt”, vertelt Mullens.

We hadden het hele rataplan. Om het rondtrekkende circus te promoten in dorpen en steden heeft mijn neef zo’n 35 jaar geleden de sandwichborden bedacht. In de volksmond ook wel “van die circusborden”, vertelt Mullens. De sandwichborden zijn de borden waarbij twee posters als ‘boterhammen’ op elkaar worden gedrukt en rond een paal worden vastgezet met een ijzerconstructie. Terug in de dagen werd deze vorm van promotie alleen gebruikt voor cultuur, bijvoorbeeld voor rommelmarkten, kermissen en toneelvoorstellingen. Maar mede dankzij Driehoek Reclame worden de hedendaagse varianten van het circusbord nu ook ingezet voor commerciële doeleinden.

In Tilburg staat de familie Mullens beter bekent als de familie van de eerste broodjeszaak in Tilburg ‘De Pistolet’. Maar ook door de twee opvallende persoonlijkheden die Mullens ouders waren. “Het waren markante personen.” Tegenwoordig vertegenwoordigd Mullens de familie Mullens en vele ondernemingen met het goed lopende reclame bedrijf Driehoek Buiten Reclame aan de Rielseweg in Tilburg.

Het is zeer laagdrempelig om te promoten via Driehoek Reclame. Mullens: “Geïnteresseerden bellen ons op. Ze vragen of er ruimte is in de periode dat zij willen adverteren. Driehoek Reclame stelt vast of haar werknemers de posters moeten drukken, of dat de klant dit zelf wil doen. Als de posters binnen komen, worden ze geplakt door ons team op de borden. ‘s Nachts worden de borden meegenomen door onze chauffeurs. De oude posters gaan weg en de poster van de nieuwe klant gaat erin.” De specialist Dat Driehoek Reclame een echte specialist is op het gebied van buitenreclame, is af te leiden aan de rijke geschiedenis van het bedrijf. Driehoek Reclame is een familiebedrijf. Agnes Mullens heeft het bedrijf voor haar ogen zien groeien. Van oorsprong trok familie Mullens namelijk rond als de circusfamilie van Johnny Leenaarts. “Olifanten. Tijgers. Acrobaten en andere acts.

Driehoekbuitenreclame Benelux BV. Rielseweg 810 5032 SC Tilburg T. 013-5181903 E. benelux@driehoekreclame.nl I. www.driehoekreclame.nl

Bas Witte en Jean-Paul Arends hebben jaren geleden bedacht dat zij samen een radioprogramma wilden maken waarin onderbelichte muziek centraal staat. Bij Omroep Tilburg kregen zij de kans dit te doen. Zo werd ‘Spannende Manne’ geboren. Sinds een jaar praten zij een eclectische mix van uiteenlopende muziekstijlen aan elkaar, bijgestaan door

hun vriend Erik van Haaren, die ooit als tafeldame aanschoof en nooit meer is weggegaan. Tekst: Shawn Polaris | Fotografie: Kim Laanbroek

“In ons programma draaien we wat we zelf willen”, stelt Bas. “Obscure reggea met een valse blokfuit of een nieuwe plaat van Snoop Dogg, zolang het spannend en verrassend is komt het aan bod in onze show.” Sinds kort neemt Bas ook de eindredactie van de radiozender voor zijn rekening. “Ik wil met Omroep Tilburg een wat progressievere koers gaan varen. De zender moet een duidelijkere eigen smoel krijgen. Iets minder Lil’ Kleine en iets meer Foo Fighters en bovendien meer Tilburgs product. Het mag meer een zender voor en door creatievelingen worden. Niet voor niets zit hier de Rockacademy, de Hogeschool voor de Kunsten, één van de beste jazzpodia in Nederland (Paradox), Poppodium 013, Little Devil, de Spoorzone waar continu iets te doen is, en hebben we door het jaar heen uiteenlopende mooie, culturele festivals en evenementen. Denk bijvoorbeeld aan Woo Hah!, Mundial, Woolstock en Roadburn. In onze stad loopt enorm veel talent rond op het creatieve en muzikale vlak. Daar mag wel meer de aandacht op gevestigd worden. Mede-oprichter van het Incubate-festival Vincent Koreman heeft bijvoorbeeld een eigen plekje gekregen met technoshow Spookhuis. En ook voor jong talent is ruimte op de zender, zoals het kersverse programma van Jacco en Carlos,

die hun wekelijkse muzikale bekvechterijtjes voeren in de Jacco & Co-show. Voor hits, lokale nieuwtjes en uitgaansagenda ga je naar Finn in de avond, Thomas en Tilburg en T-oelie, en voor de zwaardere metalen of ander gitaargeweld kun je afstemmen op

In onze stad loopt enorm veel talent rond op het creatieve en muzikale vlak. Daar mag wel meer de aandacht op gevestigd worden

Bjorn’s Betonuur en Wat nou weer?!. Om in de stemming van het weekend te komen heb je Radijoost, Weekend Vibez en in de nachtelijke uurtjes kun je doordansen met Julie in the House en EDM Treatment.” Kijk voor het hele aanbod op omroeptilburg.nl

City

Tillywood Magazine - Winter edition

PAK AAN! masker op en

rammen maar

City

Een aanvaring met je baas of een ruzie met je vriend of vriendin. Iedereen heeft dat wel eens. Het liefste zou je de hele woonkamer inclusief porseleinen servies aan gort willen gooien om stoom af te blazen. Tot nu toe moest je daarvoor rustig tot tien tellen om weer tot kalmte te bedaren, maar nu kun je ook wat met die agressie. We laten je kennis maken met ‘Break Stuff’. Tekst: Joris Mosterdijk - Fotografie: Anne Sophie Ramsteijn

Concept Het concept is eigenlijk heel erg simpel. Erik van Ginkel (36) & Daniël van Amelsvoort (26) bieden je een ruimte, een knuppel en vooral heel veel oude spullen die jij tot moes kan slaan. Van tevoren was ik ook niet helemaal overtuigd van dit concept en ik besloot op bezoek te gaan bij de twee heren. Erik en Daniël zijn vrienden die elkaar kennen van de rugbyvereniging. Erik: ‘’Dit concept is al bekender in New York en wij hadden het idee om dit naar Nederland te halen, of beter gezegd naar Europa, want er is nergens nog zoiets als dit.’’ In Italië en Londen bestaan ook zulke concepten, maar Erik en Daniël pakken dit veel grootser aan. Volgens de heren heeft iedereen wel eens de drang om iets te slopen of in ieder geval iets kapot te gooien. Daniël: ‘’Wij vonden dit zelf een heel leuk concept en toen zijn we gaan kijken naar de haalbaarheid, kijken of het concept aansloeg bij de testpersonen. Daarnaast moesten we opzoek naar een pand en we moesten natuurlijk kijken of we konden voorzien in de spullen.’’ Adrenaline Zo gezegd zo gedaan. Nog geen drie maanden geleden was dit puur nog een concept in het hoofd van de twee heren en nu is ‘Break Stuff’ geopend in het hartje van Tilburg. Het pand aan het Koningsplein is niet in perfecte conditie, maar dat maakt het juist aantrekkelijk. De grote ruimte met betonnen vloer wordt aangekleed met zelfgemaakte meubels van pallets en planken. Vanaf het moment dat je binnenstapt, wordt je meteen meegenomen in de sfeer van het moment. ‘’Dit moet niet zomaar een uitje worden, dit wordt een hele beleving en

dat merk je aan alles’’, aldus Erik. Na een korte introductie in de ontvangstruimte ga je naar de kleedkamer, daar wordt ook stilgestaan bij de veiligheid en de risico’s. Je zoekt de juiste maat overall en je pakt een paintballmasker. Voordat je de ruimte betreedt waar het gaat gebeuren, kijk je nog eens goed in de spiegel en dan begint de adrenaline door je lichaam te gieren. Via een klein gangetje kom je bij een betonnen trap uit die je uiteindelijk naar een donkere ruimte brengt. En daar is het dan, de ruimte waar het gaat gebeuren. Een grote kelder die is verlicht met donkere spots en felle bouwlampen. Wat meteen opvalt zijn de graffiti kunstwerken op de muren die speciaal door ‘Break Stuff’ zijn ontworpen en die door de bouwlampen extra indrukwekkend worden. Kies je wapen Je mag zelf kiezen hoe je te werk wil gaan. Als jij het liefste alles kapot tegen de muur gooit, zal niemand je tegenhouden, maar iets kapot slaan, geeft ook zo zijn voldoening. ‘Break Stuff’ biedt knuppels, golfsticks, mokers en breekijzers. Daniël: ‘’Van tevoren worden de wensen met de klant doorgesproken. Wij bieden een Small, Medium en Large pakket aan en daar horen weer verschillende dingen bij. Waar je bij een small pakket een kwart bananendoos krijgt met servies, krijg je bij een large pakket veel meer service, een televisie en bijvoorbeeld een printer.’’ In principe kan ‘Break Stuff’ alles regelen. Hiervoor kun je speciale aanvragen doen en dan gaan Erik en Daniël met jou

om de tafel zitten. Erik: ‘’Heb je een hekel aan de servieskast bij de schoonmoeder? Dan zorgen wij dat er een goedgevulde kast staat waar jij helemaal op los kan gaan. Wil je daarbij klassieke muziek? Dan gaan we dat regelen! Wil jij happy Hardcore? Dan zorgen we dat dat voor jullie klaarstaat. Bij ons is de klant echt koning.’’ Bijkomen ‘Break Stuff’ is uniek in zijn soort en dat komt dan door het totaalplaatje. Erik: ‘’Wij willen mensen echt een avondje uit bieden, dit doen wij door verschillende dingen. Het begint al met de eerste indruk als je ons pand binnenkomt. Hierbij hebben we gelet op de aankleding, de verlichting en de sfeer.

Als jij het liefste alles kapot tegen de muur gooit, zal niemand je tegenhouden

Eigenlijk moet de adrenaline al beginnen te stromen zodra je binnenkomt. Zodra je alles van je af gemept hebt, kun je rustig bijkomen onder het genot van een drankje. Erik & Daniël zijn ook bezig om camera’s op te hangen zodat je vanaf de lounge mee kunt kijken wat er beneden gebeurt en zodat je een mooi aandenken hebt aan deze toch relatief nieuwe ervaring. Meer informatie kun je vinden op hun Facebook-pagina of op de website break-stuff.nl

KEERT TERUG

City

Met een nog grotere Main Stage, dikke schuimkanonnen en alle mogelijkheden om eventjes lekker in het water te dobberen, terwijl de beste dj’s zomerse vibes door de speakers knallen, komt FloatFest 013, Tilburgs leukste bootjes- en kadefestival, dit jaar op 2 september dubbel zo hard terug! Tekst: Bas van Duren | Fotografie: Levaronne Lourens & Freddie de Roeck

Voor de tweede editie van het door MAF Events georganiseerde FloatFest wordt wederom uitgeweken naar BTT Versteijnen Logistics waar je het beste kan komen door in je routebeschrijving ‘Geminiweg 51’ in te vullen. Het terrein is vlakbij de Ringbaan-Oost, niet ver van het centrum. Bij het terrein kun je makkelijk je fiets of brommer stallen en voor auto’s is er een beveiligde autoparking. Parkeren kost 5 euro voor heel de dag. Kaartjes kopen doe je via de website www.floatfest013. nl waar ze in de voorverkoop 10 euro kosten en mochten er nog kaartjes op de dag zelf zijn, dan zijn ze op het terrein aan de kassa voor 15 euro te krijgen. Je spullen kun je kwijt in de daarvoor bestemde lockers.

ervoor zorgen dat we de keuze hebben uit veel verschillende soorten eten.

Wat kun je vervolgens verwachten? Natuurlijk Tilburg’s leukste bootjes- en kadefeest, volop de gelegenheid om in het water te chillen met je bootje en net zoals vorig jaar hoef je je niet suf te blazen; daarvoor hebben we Professor Compressor in het leven geroepen. Met de nodige apparatuur zorgt die ervoor dat jouw waterslee binnen no-time is gevuld met lucht. In het water kun je dan ultiem chillen in een speciaal daarvoor afgezet stuk. Er zijn duikers om ervoor te zorgen dat alles veilig gebeurd en kom niet te laat, want je mist dan alle zon en we mogen dobberen tot 18:00 uur. Waar we ook heel blij mee zijn is dat KWF Tilburg van de partij is met een Insmeerservice. Altijd makkelijk voor als je zelf je zonnebrandcrème bent vergeten. Afdrogen kan met behulp van de speciale afdroogjongens en –meisjes die je van handdoeken zullen voorzien en misschien wel een handje helpen. Maar er is naast de uitwendige mens ook aan de inwendige gedacht: linksachter tegen het water aan een variëteit aan foodtrucks die

En natuurlijk is er de Main Stage die dit jaar extra groot is gemaakt. Voorzien van containers aan de zijkanten, krijgt het podium een lekker rauw tintje en kun je helemaal uit je dak gaan. Er zijn schuimkanonnen die op de hoogtepunten van de dj’s de vibe een extraatje geven. Een heerlijke dag gegarandeerd!

Nieuw bestuur KWF

v.l.n.r. Rob Scheuneman, Jes Geerts, Machiel Hermans, Helga Meijer, Mari-José Hooijen’

Lifestyle

Tilburg gaat voor meer Helga Meijer, voorzitter van de KWF vrijwilligersafdeling in Tilburg is twee jaar geleden begonnen als collectante. Meijer sloot zich aan bij het goede doel in 2014 nadat haar hartsvriendin Edith Welhous overleed aan de gevolgen van kanker. Meijer vond dat ze een steentje moest bijdragen aan de samenleving als maatschappelijk betrokken persoon, want 1 op de 3 Nederlanders krijgt helaas kanker. Samen met vier anderen, Machiel Hermans (Vice-Voorzitter), Marie-Jose van Hooijen (Secretaris), Jes Geerts (Penningmeester), en Rob Scheuneman (Algemeen Bestuurslid) vormen zij nu het bestuur van de KWF vrijwilligersafdeling in Tilburg e.o. Tekst: Bas van Duren - Fotografie: KWF Tilburg

Meijer: “Het is goed dat het bestuur is uitgebreid en een goede basis heeft. Nu kunnen we de afdeling transformeren van een collecte-afdeling naar een ‘brede afdeling’. Nu er binnen het bestuur diverse rollen zijn is het mogelijk om meer te organiseren dan de collecte alleen. Meijer’s motivatie en doel is om samen met het bestuur een hechte, effectieve en gemotiveerde vrijwilligersorganisatie op te zetten en aan te sturen, zodat afdeling Tilburg een goede bijdrage kan leveren aan KWF Kankerbestrijding. In het kader van deze nieuwe start in 2017 zijn er een aantal nieuwe acties op de jaarkalender gezet, die van de afdeling Tilburg een nog professionelere vrijwilligersorganisatie maken in de strijd tegen kanker en tevens hard kunnen werken aan de naamsbekendheid van KWF Kankerbestrijding in Tilburg. Naast de jaarlijkse collecteweek, die plaatsvindt van 3 tot en met 9 september 2017 zal KWF Kankerbestrijding ook beter

zichtbaar zijn op evenementen. We waren al zichtbaar bij het Festival van het Levenslied en zullen in de toekomst meer zichtbaar zijn bij verscheidene evenementen in Tilburg. Afdeling Tilburg wilt meer betrokkenheid creeren bij bedrijven, scholen, overheden in de vorm van ludieke acties. Zo heeft laatst het bedrijf Teleperformance een “Bake Sale” actie uitgevoerd. De medewerkers hebben een inzamelactie gedaan en de directie heeft het bedrag verdubbeld. Zo heeft ‘Hiphop Versus Kanker’ wat plaatsvond in de Hall of Fame op 17 maart jl. een cheque van €2560,- overhandigd aan KWF Tilburg. KWF is dankbaar voor deze giften. Meijer merkt dat de aandacht voor kanker onverminderd groot blijft: “Bijna iedereen kent wel iemand die er mee te maken heeft gehad, 1 op de 2 mannen krijgt het en 1 op de 3 vrouwen. Dat stijgt alleen maar, niet alleen vanwege onze levenswijze, maar voeding kan ook invloed hebben. Het gaat ons dan ook

niet alleen om te werken aan onze naamsbekendheid, maar ook kennis overbrengen. Het lijkt zoiets simpels, maar sommigen vergeten het alsnog: is het goed weer, dan gaan we massaal zwemmen en is het zo belangrijk dat je je vooraf goed insmeert.” Hét doel van KWF Kankerbestrijding is volgens de nieuwbakken voorzitter de droom dat niemand meer sterft aan kanker. “De overlevingskansen na vijf jaar liggen veel hoger dan vroeger, tegenwoordig zitten we al op 62%”. Maar we zijn er nog lang niet. Er moet nog veel gebeuren en het KWF draagt haar steentje daar aan bij door het inzamelen van giften voor onderzoek en ‘awareness’ te vergroten. Meijer’s droom is om ooit een programma te organiseren in samenwerking met een lokale omroep; een soort ‘Over Mijn Lijk’ met mensen die vechten tegen kanker. Eerst gaan we alles op alles zetten om de collecteweek van 3 tot en met 9 september tot een prachtig einde te brengen. Daarvoor hebben we fantastische wijkhoofden en collectantes. Echter kunnen we nog altijd meer vrijwilligers gebruiken. We gaan

acties doen om meer vrijwilligers te werven. Mond-tot-mond reclame is de meest effectieve manier om vrijwilligers te werven. Mocht je daarom iemand kennen die mogelijk geïnteresseerd is, of ben je zelf enthousiast geworden en wil je jouw talent vrijwillig inzetten voor de missie van KWF Kankerbestrijding? Meld je aan, of neem voor meer informatie contact met ons op via info@kwftilburg.nl

Mede dankzij KWF Kankerbestrijding • Is steeds beter bekend hoe kanker ontstaat • Kan kanker eerder worden opgespoord • Zijn behandelingen effectiever • Is de kwaliteit van leven voor (ex-)patiënten verbeterd • Overleven meer mensen • Is de vijfjaarsoverleving verhoogd van 25% naar 62% • Is het aantal rokers afgenomen van 59% naar 25% Voor meer informatie over KWF Kankerbestrijding, ga naar www.kwf.nl of mail naar info@kwftilburg.nl

Je zult misschien denken.. Hoezo kun je geluk, gezondheid en succes creëren in je leven? Dat heb je toch niet zelf in de hand? Of bestaat die maakbaarheid van het leven dan toch? Ben jij de kapitein op je eigen schip? Vaar jij je eigen wateren? Of staat iemand anders aan het roer van jouw schip? Laat jij dat toe? Dat iemand anders jouw leven bepaalt? Of durf jij te staan voor wie je bent en wat jouw werkelijke verlangens zijn? Of heb je jezelf nog nooit écht afgevraagd wat jij belangrijk vind. Leef jij het leven van anderen? Uit angst voor de reactie van anderen? Of durf jij volkomen jezelf te zijn? Tekst: Tamara Straatman- Fotografie: Majader fotografie

Tamara Straatman, NLP Quality of Life coach is ervaringsdeskundige in het creëren van een gelukkiger, gezond en succesvol leven. In de komende edities schrijft Tamara voor Tillywood over het bereiken hiervan.

Lifestyle

Geluk, gezondheid en succes… Het is een kwestie van de juiste mindset! Hoe dat precies werkt? Dat is een lang verhaal. Mijn eigen verhaal begint in Tilburg, 1983. Als dochter van een ouderwets arbeidersgezin groei ik op bij een erg dominante vader en een vreselijk onderdanige moeder. Vrouwen zijn er voor de praktische zorg van de kinderen en het huishouden, mannen zorgen voor de financiën en het autoritaire gezag. Kinderen hebben geen enkele inbreng, meisjes worden verzocht moeders mee te helpen met het huishouden. Jongens mogen doen en laten waar ze zelf zin in hebben, ze worden betutteld door moeders. Er volgen vele ruzies, zowel tussen de ouders als tussen de kinderen vanwege de oneerlijke rolpatronen op voorkeur van sekse en het uitbuiten daarvan. Als klein kind zat ik er middenin. Ik nam het op voor mijn moeder, streed tegen mijn vader. Ik nam het op voor mezelf, maakte ook veel ruzie met mijn grote broer die vaak de situatie misbruikte. Hij was het lievelingetje van mijn moeder, dus ik kreeg veelal de schuld als hij loog over zijn aandeel in onze ruzies. Hij lokte ze steevast uit om vervolgens de onschuld zelve te spelen. Omdat ik altijd tussen iedereen inzat en voor iedereen opkwam, werd ik gezien als degene met de grote mond. Het lastpak, dat was ik. Terwijl ik niets minder deed, dan mensen aanspreken op hun asociale en neerbuigende gedrag of het pikken daarvan. Nooit voelde ik mezelf serieus genomen. Ik voelde mezelf allesbehalve welkom en veilig in ons gezin. Er werd ook nooit over gevoelens en emoties gesproken. Dat was taboe! Huilen was voor watjes. Genegenheid werd nauwelijks getoond. Ik haatte de situatie thuis als klein kind en wilde al op mijn 14e het huis uit. Mijn vader was naast extreem dominant en autoritair, ook een stevige drinker met bijbehorende problematieken. Mijn moeder was naast ‘n enorm onderdanig, ook een erg labiel persoon. Ze heeft een schizo affectieve stoornis. Dat betekent een manisch depressieve ziekte in combinatie met psychoses. Ik hoef dus niet te veronderstellen dat ik allesbehalve een zorgeloze jeugd heb gehad. Ja, spullen en geld waren er genoeg. Maar liefde, veiligheid en geborgenheid heb ik niet echt gekend in mijn jeugd. Maar mijn

ouders ook niet, vandaar hun ernstige problematieken in hun volwassen levens. Die generatie op generatie steevast werden doorgegeven. Ik zeg bewust ‘werden’, want ik was degene die stop zei! Op mijn 23e werd ik getroffen door een ernstige depressie. Ik had suïcidale gedachtes en had allerlei chronische lichamelijk klachten. Ik woog bijna 100 kilo, had steevast ontstoken darmen, eczeem aanvallen, spierspanningen, rugklachten, vegetatieve klachten, burn-out klachten. Ik was letterlijk op! Ik had zojuist een relatie achter de rug van mijn 16e tot mijn 23e met een zéér dominante jongen, die ook nog eens verraderlijke narcistische trekjes had. Mijn zelfbeeld was al extreem laag door mijn thuissituatie, hij gaf mij de genadeklap. Hij vond het leuk om mij te kleineren en was verbaal onwijs agressief als hij zijn zin niet kreeg. Ik zat gevangen in deze relatie, iedereen in mijn omgeving schetste dat dit de bittere realiteit was als ik vragen hierover stelde. Dit was normaal zeiden zij, ze wisten gewoon niet beter. En ik, ik volgde trouw hun voorbeeld… Totdat ik op 1 dag voor mezelf koos! Vanaf dat moment is mijn leven ingrijpend veranderd. Van doodongelukkig, chronisch ziek en allesbehalve succesvol. Veranderde ik in een stralende jonge vrouw, kerngezond en zéér succesvol in behalen van al haar doelen. Hoe ik dat aangepakt heb? Daar ga ik je later alles over vertellen! Wat NU vooral belangrijk is om te weten, is dat ik hierdoor een enorme kennis vergaard heb hoe (onbewuste) emoties, gedachtes en gedrag in verhouding staan met ons geluk, onze gezondheid en ons succes in het leven. En dat alle resultaten in jouw leven NU afhankelijk zijn van jouw (on)bewuste gevoelens en gedachtes. Zowel in positieve als in negatieve zin. En dit heeft op zijn beurt alles te maken met alle ervaringen die jij als kind hebt opgedaan. Of eigenlijk hebt opgeslagen in jouw brein, het onderbewustzijn oftewel het reptielenbrein. En kennis hierover vergaren én daadwerkelijk toepassen, zorgt ervoor dat jij méér geluk, gezondheid en succes gaat creëren in jouw eigen leven.

Wordt vervolgd…

Fleur!

Hi, ik ben Styliste en Fashion Designer. Ik geef hier mijn kijk op de nieuwste mode trends die in verschillende winkels in Tilburg en omstreken verkrijgbaar zijn. Houd daarom mijn column in Tillywood in de gaten voor de nieuwste tips en trends!

Beauty

De foto’s zijn gemaakt tijdens de beroepsopleiding visagie bij Micky Jooren Haar- en Make-up cursussen Meer informatie over de opleidingen: www.visagie-opleidingen.nl

Terrasjes, mooie stranddagen, zwoele zomeravonden en vooral lekker genieten. In de zomer ziet de hele wereld er ineens anders uit en kleurt ook anders. Dat zie je ook terug in de make-up en kapsel looks. Deze zomer zien we vooral veel felle kleurtjes, op ogen, nagels en lippen. Tekst: Micky Jooren | Fotografie: Michel Zoeter

Tips voor een stralende zomerlook Begin met het egaliseren van de huid met een zo natuurlijk mogelijke foundation. Doordat de huid geëgaliseerd is, komen de ogen en lippen nog meer naar voren. Eventueel een lichte concealer onder de

ogen. Gebruik een klein beetje poeder om de make-up te fixeren. Wenkbrauwen fixeren en in model kammen met een wenkbrauwgel, niet geëpileerde wenkbrauwen blijven een hit deze zomer. Veel zwarte mascara laten de ogen extra spreken.

Fauve

Kim

Estrella

Seiichi

Marloes

Model Seiichi Model Kim Model Fauve Model Marloes Model Estrella

Haar en make-up Daphne Menheere Haar en make-up Carola Smans Haar en make-up Claudia Kuijpers Haar en make-up Claudia Kuijpers Haar en make-up: Ebru Alban

Fotografie Mirjam Leslie-Pringle MUA Ineke Brugman Model Miroesja Peperkoorn (blond haar model) Model Tanimara Teterissa (donker haar model)

Fotoshoot

www.tassakoops.com

Fotoshoot

Eten uit eigen tuin Met het zomerweer in volle gang kunnen we weer genieten van zwoele avonden, lekker lang buiten tafelen, blote voeten in het gras en coole tunes op de achtergrond. De natuur zingt en hoe lékker is het dan om zelfgekweekte groenten en fruit op tafel te kunnen zetten. Tuinieren in de stad is natuurlijk al een tijdje hot en het is ook nog eens voor iedereen bereikbaar. Tekst & Fotografie: Alexandra van Rijen

Wat met een tuintje op postzegelformaat? Een balkonnetje, dakterras, patio of zelfs alleen een vensterbank? Ja, het kán! Zelf kruiden en groenten verbouwen past ook helemaal in de gezonde lifestyle van nu. Bovendien smaakt het écht lekkerder en haal je ook nog eens veel voldoening uit eigen oogst op je bord.

Tot een jaar of wat geleden had ik een moestuin op een volkstuinencomplex. Wat was ik trots toen ik eindelijk bovenaan de wachtlijst stond en een braakliggend perceel toegewezen kreeg. Ieder vrij uurtje besteedde ik aan het transformeren van het 100 m2 grote ‘veldje met aarde’ en ploeterde ik steevast een weg naar de weelderige, eetbare Hof van Eden die in mijn dagdromen al een tijdje vorm had aangenomen. Via Instagram en Pinterest had ik al jarenlang een imponerende verzameling prachtige foto’s van eetbare walhalla’s, potager’s en zelfvoorzienende paradijsjes. Licht perfectionistisch als ik ben had ik mezelf voorgenomen dat ook mijn tuin voldoende opbrengst zou gaan genereren om familie, vrienden en klanten te kunnen voorzien van superverse, zelfgekweekte, biologische ingrediënten die hen voor eens en altijd zouden overtuigen dat dit dé weg van de toekomst ging worden. Groots denken, dacht ik. Wat hebben we veel gegeten uit die tuin. Met een fulltime baan en een gezin was het eerlijkheidshalve wel bikkelen. Alle vrije tijd ging erin op en het was echt niet altijd ‘fun’. We besloten om eindelijk die 4-weekse rondreis door Noorwegen te gaan maken die al een tijdje op de planning stond. Toen gebeurde er iets. Bij terugkeer had er tijdens mijn tuinafwezigheid een nogal ingrijpende invasie plaatsgevonden … hanepoot! En wel in ondenkbare hoeveelheden. Ik weet niet of je het kent, maar overwoekerende hanepoot verwijderen is vrijwel onbegonnen werk zonder bestrijdingsmiddelen vanwege het diepe, zeer sterke wortelsysteem. Een lange vakantie en een moestuin zijn

Tillyfood

vanzelfsprekend nimmer vrienden van elkaar. Groots denken werd vanaf die dag gecatalyseerd in anders denken. De moestuin is inmiddels vervangen door slechts een stuk of drie metertjes van mijn vierkante stadsachtertuintje om te spitten. Er groeien komkommers, chili pepers, tomaten, basilicum, koriander en sla in potten. Verschillende soorten munt, bieslook, tijm, citroenmelisse, peterselie, rozemarijn en oregano groeit langs de randen van de border. Pluksla, kropsla, lollo rosso, snijbiet, courgette, Toscaanse kool, ruccola, spinazie, aardbeien en eetbare bloemetjes leven in harmonie op een heel klein stukje grond. Aan een muurtje hebben we een houten rek bevestigd waarin radijsjes, oost-indische kers, en theekruiden groeien. En al is het aanbod een stuk kleiner, het plezier is daarmee des te groter geworden. Mijn drang naar perfectionisme is vervangen door organische, moeiteloze orde. Onder een oude houten biels in een hoekje van de tuin heeft zelfs een kleine bijenkolonie deze zomer een thuis gevonden. Het is een drukte van belang en het stuifmeel van ieder bloemetje gaat terug het nest in zonder enige interesse in de incidentele aanwezigheid van tweebenigen. Het gezoem klinkt als honing in mijn oren. Begin gewoon. Waar je ook bent. In een glas, een potje, een pot of in een bak. Op een vierkante meter

of groter. Met opgekweekte plantjes of zaad. Het maakt niet uit. Zelfs aardappelen groeien goed in een emmer. Veel groentes, zoals selderij, knoflook, gember, avocado en groene ui groeien weer opnieuw als je ze simpelweg in een glas water plaatst. Met water en een liefde kom je een heel eind en als beloning proef je het verschil.

Groene groeten, www.degroenechef.nl

Restaurant Hofstede De Blaak 10 jaar culinaire gastvrijheid

Op 1 juli 1997 openden Hans en Jet van Hooijdonk hun restaurant â&#x20AC;&#x2DC;De Hofstedeâ&#x20AC;&#x2122; in rijksmonument Landhuis De Blaak. Inmiddels zijn de eerste 10 jaar van hoogstaande culinaire gastvrijheid een feit. Een goed familiebedrijf, met zoon Mark en dochter Jennifer als gastheer en -vrouw in het restaurant en met Angelo Autiero als chef de cuisine. Tekst: Alexandra van Rijen - Fotografie: Hofstede de Blaak

Business

“Onze grootste kracht ligt in de prijs/kwaliteit verhouding die wij onze gasten bieden” zegt Jennifer. In 2016 won Hofstede De Blaak hiervoor de ‘beste prijs/kwaliteit restaurant award’. Een mooie bekroning, temeer omdat deze prijs wordt toegekend door de 500 beste chefs van Nederland. “10 jaar geleden serveerden we een 3-gangen menu voor € 18,00. Intussen is dat € 26,50 geworden en het is nog altijd een menuutje met prachtige gerechten voor een zeer toegankelijke prijs.” aldus Jennifer. De geïnspireerde gerechten van chef-kok Angelo vinden hun oorsprong in de Franse en Meditteraanse keuken met een knipoog naar de hedendaagse wensen voor licht, fris en fusion met hier en daar wat Aziatische invloeden. Het 6-gangen menu is een culinaire reis die naar wens wordt vergezeld van geweldige, bijpassende wijnen. Maar ook voor een lekkere lunch is restaurant De Hofstede 7 dagen per week geopend en kan er zelfs ‘gewoon’ worden genoten van een lekkere club sandwich, een tosti of bruschetta’s. Met het prachtige terras is De Hofstede eigenlijk geschikt voor alle wensen. Mark: “Ook wanneer een gast zin heeft in een 6-gangen menu terwijl anderen in het gezelschap slechts één gerecht willen dan kan dat bij ons gewoon. Het allerbelangrijkste is dat de gast zich gezien voelt en weggaat met het gevoel dat er uitstekend voor hem of haar is gezorgd.

Daar doen we het voor. Wil je koffie komen drinken met iets lekkers erbij, lunchen, dineren op sterrenniveau of gezellig een feestje vieren met een buffet of een barbecue, alles kan!” Die flexibiliteit zorgt voor de typische Hofstede-gastvrijheid en houdt het toegankelijk en laagdrempelig terwijl er door de keuken echt de sterren van de hemel wordt gekookt. Het restaurant is elke avond volgeboekt, dus reserveren voor het diner is wel een must. Mark: “De komende tien jaar blijven we vooral hard werken om het huidige niveau vast te kunnen houden. We willen wat stappen gaan maken om het interieur hier en daar aan te passen. De keuken heeft ook bepaalde ambities waarmee we wellicht nog aan de slag gaan. Maar voor nu zijn we vooral erg tevreden. We hebben een mooie kring van vaste gasten opgebouwd en zien de toekomst met ambitie, gepaste trots en vol vertrouwen tegemoet”.

Restaurant Hofstede De Blaak, Dussenpad 1-3, 5032 WL Tilburg. Tel.: 013-4638899 www.hofstededeblaak.nl

Wijn en meeR

Column

Bart van Hal, mooR: Wining & Dining Tekst: Bart van Hal | Fotografie: Marc van Rijen

Schroefdop staat voorop! Bij het maken van een keuze in een wijnwinkel staat een gezellige jongedame te kijken en vraagt naar informatie over wijn. Verkoper:”Naar wat voor wijn bent u op zoek? Rood, wit, rosé”? Dame: “Wit, fruitig en niet te zwaar graag.” “Ok, en heeft u ook een bepaalde prijs in gedachte?” “Dat maakt me niet uit maar de schroefdop staat voorop.” Wine guy:”Schroefdop? Waarom als ik vragen mag, omdat het makkelijk is of …? “Nee joh”, zegt de dame, “dan weet ik zeker dat er geen kurk aan kan zitten.” Fabeltje 1: Of een fles nu een schroefdop, kurk, plastic dop, of glas als afsluiter heeft, de smaak van kurk kan er nog steeds aan zitten. Wijn die besmet is met een bepaalde bacterie heeft een aroma die naar kurk smaakt en ruikt. Dit wordt onterecht ‘kurk’ genoemd. De besmette wijn krijgt door de bacterie namelijk de geur van een muffe of vochtige kelder en smaakt daardoor slecht. Deze bacterie kan via een slechte kurk van buiten de fles doordringen tot de wijn terwijl deze opgeslagen ligt. De schattingen van het percentage wijnflessen met een muffe kelderlucht loopt uiteen van 1% tot 15%. Als er kurk in het glas drijft, betekent dat niet dat de wijn besmet is, zoals soms wel wordt gedacht. Dit is meestal het gevolg van een te droge kurk of een slecht geopende fles. Dit beïnvloedt de smaak overigens niet. Een beetje

schimmel aan de bovenkant van de kurk is ook niets om zich zorgen over te maken. Zijn er flessen die een kunststof ‘kurk’ hebben, dan kan hier nog steeds een smaak van kurk aan zitten. Dit kan komen doordat de flessen niet goed zijn schoongemaakt voordat ze met wijn worden afgevuld. De wine guy legt het iets anders uit, maar de dame snapt het gelukkig. Ze zegt:”Doe mij dan maar een fles Moezel, maar wel met schroefdop!” Fabeltje 2: Klant: “Ober, deze wijn is niet meer goed. Er zitten allemaal rare dingetjes onderin.” Ober: “Mijnheer, deze wijn is prima. Wat u ziet zijn wijnkristallen en de wijn kunt u gewoon drinken, alleen dient u wel de kristallen onderin te laten zitten.” Klant: “Ohhhhh?” Wijnkristallen zijn niets minder dan suikers die niet goed zijn verwerkt na fermentatie. Normaliter gebeurt dit bij oudere wijnen maar door nieuwe technieken kan dit ook gebeuren bij jonge wijnen. Gewoon lekker opdrinken, alleen de droesem niet, want dat zal heel zanderig smaken. Tot het volgende glas en PROOST. Het leven is te kort om slechte wijn te drinken…..

Europese versus Amerikaanse aandelen Europese aandelen gelden op dit moment als uitstekend, terwijl men Amerikaanse aandelen als overgewaardeerd beschouwd. Beleggers die deze tips volgen, begaan mogelijk een pijnlijke vergissing. Want ze

laten extreme risico’s buiten beschouwing. Tekst Frank Heilmann Frank Heilmann is medeoprichter en directeur van BPM - Berlin Portfolio Management Nederland. Conform de traditie, dragen Frank en de medewerkers van BPM beleggingsoplossingen aan een brede kring van vermogende particuliere cliënten aan, die meestal alleen zijn voorbehouden aan institutionele investeerders. Als een door de eigenaar geleide, financiële dienstverleningsinstantie beschikt BPM onder andere over de toestemming voor beleggingsadvies en het beheer van financiële beleggingen van de Bundesanstalt für Finanzdienstleistungsaufsicht (BaFin) en de Nederlandse Autoriteit Financiële Markten (AFM). De nauwe samenwerking met partners in meerdere landen is tegenwoordig de basis van de internationale aanwezigheid van BPM. De oplossingen van het bedrijf zijn even uniek als hun cliënten. In combinatie met uitgebreide expertise en gedisciplineerde aanpak streeft BPM naar een duurzame en bovengemiddelde groei van het vermogen. Vanuit BPM oogpunt hebben vermogende particuliere investeerders en bedrijven dezelfde aanspraak op een voortreffelijke service, professioneel advies en individuele begeleiding. Net als institutionele investeerders.

Vooral Europese beleggers geven thans de voorkeur aan Europese aandelen. Gemeten aan de gangbare kengetallen zijn deze voordeliger dan Amerikaanse titels. Bovendien lag de economische groei in Europa hoger dan in de Verenigde Staten. De conjuncturele cyclus is in Europa nog niet zo ver gevorderd als in de Verenigde Staten. Daarom zou de economische groei nog enige tijd kunnen aanhouden. De huidige voorkeur van beleggers voor Europese titel vinden we dan ook terug in de wisselkoersen. Ten opzichte van de dollar is de euro sinds het begin van het jaar bijna 7 % gestegen en over de langverwachte pariteit heeft vrijwel niemand het meer. Investeerders verkopen in dollars genoteerde aandelen en kopen in euro genoteerde effecten. Deze grootschalige verschuivingen kunnen een fatale fout blijken te zijn omdat daarbij de kans op extreme verliezen uit het oog wordt verloren. Het risico op extreme koersverliezen kan met het kengetal extreme Value-at-Risk (eVaR) worden gemeten. De risicometing is afkomstig uit het onderzoek naar natuurrampen. Daar probeert men aan de hand van voorschokken grote aardbevingen te voorspellen. Deze methode kan op de financiële markten worden toegepast. Eenvoudig gezegd onderzoekt men dan hoe dikwijls

Financieel

en hoe sterk een enkele waarde of aandeelindex in een bepaalde periode, bijvoorbeeld in een week of maand zich niet binnen een bepaalde bandbreedte van enkele procenten beweegt, maar daaruit uitbreekt. Dit perspectief levert de verbazingwekkende resultaten op, juist in de huidige beursfase. Zo lag de eVaR van Tesla in mei voortdurend onder die van VW. Onlangs werd het verschil zelfs groter. En dat hoewel Tesla in 2016 maar net 84.000 auto’s heeft vervaardigd. Vorig jaar kwam de Volkswagen groep op 10,4 voertuigen uit. De eVaR richt zich echter niet op fundamentele gevaren maar op koersrisico’s. Het kengetal vraagt niet naar het “waarom” maar laat alleen zien hoe risicovol een investering is, vanuit een statistisch perspectief.

gebaseerde investeringsstrategie verkoopt de aandelen als het extreme risico kritisch is, en investeert als dat risico zich op een laag niveau bevindt. Deze strategie zou, historisch gezien, slechts zeer zelden in Euro Stoxx investeren. Gelet op het extreme risico van de S&P 500 die de 500 grootste in de VS genoteerde aandelen omvat, zijn er terugkijkend daarentegen slechts weinig ‘deinvesteringsfases’. Onder de streep is de markt daar dus stabieler en ondanks zijn huidige underperformance gelet op mogelijke problemen voor de korte- en middellange termijn in een betere positie dan de Europese aandelenbeurzen. Welke betekenis deze extreme risico’s hebben, kan ik aan de hand van een eenvoudig voorbeeld verduidelijken. Als een aandeel met 50% daalt, moet het weer 100% stijgen om zijn uitgangsniveau weer te bereiken. Figuurlijk gesproken springen beleggers thans met Europese aandelen op de sneller rijdende trein. Maar als deze naar de klippen rijdt, is dit mogelijk een verkeerde strategie. Het is precies dat, dat tot voorzichtigheid zou moeten stemmen.

Ook op de middel- en lange termijn komen de Amerikaanse aandelen er beter van af.

Een vergelijkbaar resultaat levert de vergelijking tussen Wall Street en de Europese aandelenmarkten op. Sinds het begin van het jaar heeft het risico voor noord Amerikaanse aandelen zich zijwaarts ontwikkeld, is zelfs in de lente nog enigszins vermindert. Op de Europese aandelenmarkten is het risico op extreme koersverliezen sinds maart juist merkbaar verhoogd. Het ligt nu duidelijk boven de Amerikaanse waarden. Een op eVaR

Vragen over deze bijdrage van Frank Heilmann? Neem dan via onderstaande gegevens contact met hem op. Hij staat je graag te woord! Ing. Frank K.B. Heilmann, MBA Director of BPM Netherlands E: Frank.Heilmann@berlin-pm.com I: www.berlin-pm.com

De waanzin van de stadsbus

Column

Tekst: Wilfred van Empel | Fotografie: Tommy de Lange

Afgelopen week lees ik in de krant een artikel waarin de noodzaak van het autodelen wordt uitgelegd. Autodelen is hip. Met meerdere mensen een auto delen heeft bedrijven als MyWheels en Uber in korte tijd een vermogen opgeleverd. Het krantenartikel geeft in twee alinea’s weer dat de regeringsmannetjes in Den Haag samen een mooi lijstje hebben weten te bekokstoven waarmee ze hun eeuwig durende oorlog tegen de autobezitters gaan onderbouwen. Een lijstje dat deze week ongetwijfeld naar de gemeentes wordt gemaild, die dit vervolgens weer tegen hun onderdanen, de inwoners van hun stad, gaan vertellen. Uiteraard op reden nummer 1; het milieu! Op nummer 2; het milieu en op 3…jawel; het milieu. Hoewel het niet erg creatief is, komt de minister niet met betere argumenten om de heilige koebezitters te pesten dan de “bescherming van het milieu”. Toch wel interessant. Want wat is het alternatief om van de ene kant van de stad naar de andere kant te komen als we onze auto’s moeten opruimen? Wij onderdanen moeten ten slotte op ons werk komen. Oh ja! De stadsbus. Bijna vergeten. Die foeilelijke stadsbus, grommend, rokend en toeterend. Vroeger nog herkenbaar BBA-geel en tegenwoordig rood-wit met reclame. De stadsbus met achter het grote stuur de meest irritante personen in de vervoerswereld; de buschauffeurs. Zowel mannelijk als vrouwelijk, geboren om andere weggebruikers te irriteren. Die stadsbus. Wat een fenomeen. Een grote zeecontainer die voorzien wordt van ramen, slechte stoelen, wielen en een motor. En wat voor motor. Een antieke, sterk rokende, roetuitstotende dieselmotor met een verbruik die gelijk is aan het verbruik van 5 kleine moderne autootjes. Dus zoooo slecht voor ons milieu. Een rollend koekblik dat 80 procent van de actieve tijd een bezetting heeft van minder dan 10 procent. Een bezettingsgraad die, wanneer je dat zou doortrekken naar “normale” touringcarbedrijven, binnen no-time het faillissement voor ieder normaal bedrijf zou betekenen. Die stadsbus die de laatste jaren met name gebruikt

wordt om te beplakken met schreeuwende reclame van bedrijven. Uiteraard een mooi extra zakcentje voor het vervoersbedrijf. Maar wel een verdomd vervuilende reclame. Ieder rondje reclame door de stad kost een volle kan dieselolie. En toch volop gesubsidieerd door diezelfde regeringsmannetjes die onze stad moeten beschermen tegen een slechter wordend milieu. Hou toch op zeg! Uiteraard wordt dat milieu slecht! Dat kan niet anders met die vieze stadsbussen die vrijwel altijd te groot zijn voor het aantal mensen! Subsidieer dan maar de taxibedrijven. Met hun nieuwste lean-burn motoren waar geen grammetje roet meer uitkomt. Kunnen we ook meteen die belachelijke regel bij het CBR gaan schrappen dat we de stadsbus moeten laten voorgaan wanneer deze zijn knipperlicht uitzet. Het zal wel het geluksmomentje van de buschauffeur zijn, even autootje pesten, maar ik heb het nooit begrepen. In het verkeer moeten we beleefd zijn en voorrang verlenen. Waarom de stadsbus niet? Net zoals je ooit moest leren dat je alleen de claxon mag gebruiken als er direct gevaar dreigt. Nergens kon ik in mijn oude theorieboekje lezen dat je die toetoet ook mag gebruiken om voetgangers op te jagen of kleine autootjes te laten schrikken. Zal waarschijnlijk wel in een apart hoofdstukje hebben gestaan voor de buschauffeurs. Auto’s en milieu.. het blijft een gevoelige combinatie. Net zoals de beleidsbepalers die graag een beter milieu willen, maar een oogje toeknijpen als er een oude stadsbus voorbij raast. Ik heb wel een mooie tip voor ze; vervang die oude grote stadbussen voor moderne kleinere taxibussen. Daarmee help je het milieu echt. En oh ja…. Mocht je de buschauffeurs op deze taxibusjes willen laten rijden, laat ze dan een euro in een milieupotje doen, iedere keer als ze op de claxon duwen. Heb je na een tijdje meteen een mooi bedrag om echt goede milieumaatregelen te nemen. Trouwens.. ik heb nog een strippenkaart met 4 open vakjes. Kan ik daar geld voor terugkrijgen? Komt wel uit 1986, maar er staat geen uiterste gebruiksdatum op. Weggooien is ook zo zonde. En slecht voor ons milieu.

Geschiedenis van HET Tilburgse volksfeest De Kermis

Tekst: Henk van Doremalen | Fotografie: Collectie Regionaal Archief Tilburg

Het volksfeest bij uitstek in Tilburg is de kermis. De attracties, de geuren en kleuren, de drukte, de geluiden, de volle terrasjes eromheen. In het verleden: nieuwigheden zoals fotografie, film en theater, mensen- en dierenshows, stoomcarrousel. Muziek zoals in de jaren veertig en vijftig jazz en rock and roll waren er vaak voor het eerst op grote schaal te horen. De Tilburgers spaarden er speciaal voor, zodat er wat extra uit te geven was. Vooral ook aan allerlei lekkernijen. Van lekstokken en nougat tot paling en suikerspinnen.

Kermis

Oud, maar hoe oud? Is de Tilburgse kermis nu van 1570 of van 1567? Misschien is ze wel ouder. Er woeden heuse discussies wanneer de Tilburgse kermis is ontstaan. Kermis heeft nog al eens te maken met een kerk en daar kreeg Tilburg in 1483 een nieuwe van. Of kermis wordt herleid tot een jaarmarkt en die is van 1575. Hoe dan ook: de Tilburgse kermis die tegenwoordig maar liefst tien dagen duurt is het grootste evenement in de stad, de grootste kermis van de Benelux en de trekpleister voor niet-Tilburgers om de stad eens te bezoeken. Maar dat is echt pas van de laatste decennia! Vrijwel zeker voert de kermis in Tilburg terug op een oogstfeest. Daarmee was het een boerenkermis en gezien de samenstelling van de bevolking en de status van het dorp is dat niet zo merkwaardig. Drinken, eten en dansen Tilburg was eeuwenlang een zeer verspreid gebouwd (groot) dorp, waar de grotendeels boeren bevolking beslist eenmaal per jaar de bloemetjes buiten wilde zetten en eten, drinken en dansen centraal stonden. En eenmaal textielstad waar de herdgangen aaneengroeiden, werd de traditie door de hardwerkende en weinig verdienende arbeiders voortgezet. Links en rechts kwamen in de 19e eeuw wat attracties, maar

is eeuwenlang zo geweest. In 1935 zat Tilburg rond de kermis in het grootste sociale conflict dat de stad gekend heeft. De traditionele dubbeltjespotten die rond de kermis geleegd werden, waren toen een welkome aanvulling voor de duizenden stakers. Inderdaad het geld ging dat jaar eens niet naar de kermis. Enkele jaren later vind je in de gemeenteverslagen de mededeling dat de kermis ‘in verband met de tijdsomstandigheden geen doorgang vond’. Zoals dat ook van 1914 tot 1920 het geval was. Om van de langdurige drooglegging daarna tot 1936 nog maar niet te spreken. Maar ‘de Tilburger lust um gère’ heette het; de vindingrijkheid om de drooglegging tijdens de kermis te ontwijken was groot. Naar juli en meer dagen Nog net voor de Tweede Wereldoorlog werd de kermis na uitvoerige discussies verplaatst naar de eerste zondag van augustus. Met zeer uiteenlopende motieven, waarbij (beginnende) vakanties een hoofdrol speelden. In de jaren vijftig bleef de kermis op 5 dagen staan. Het evenement groeide wel wat, niet in het minst door de enorme bevolkingsgroei die Tilburg doormaakte, maar ook doordat de jongelui uit de omliggende dorpen de Tilburgse kermis gingen bezoeken. De kermis strekte zich toen uit over Willemsplein (het deel dat nu

De Tilburger lust um gère wat trok waren vooral merkwaardigheden en nieuwigheden van buiten. De kermis was beperkt van omvang en voor de duur van enkele dagen. En altijd eind augustus, begin september dat

Stadhuisplein heet), Piusplein, Heuvelplein en Besterdplein, maar beslist nog niet in een aaneengesloten lint van vermaak, al waren op het tussenliggende stukken altijd wel handelaren en muzikanten actief. Er ontstond in die jaren volop discussie over verlenging van de kermis. In 1962 werd de kermis voor het

eerst op de zaterdagmiddag geopend, waardoor ze zes dagen besloeg. Enkele jaren later was de definitieve verplaatsing naar juli een feit omdat dit beter aansloot bij de vakanties. Begin jaren tachtig kermis de kermis al in belang en bezoek aan het toenemen, reden waarom er voor negen dagen met daarin twee weekenden werd gepleit. In 1982 waren die negen dagen een feit. Roze Maandag Een van de aanwijsbare keerpunten in de publieke belangstelling van buiten voor de kermis was het ontstaan van Roze Maandag. Naar verluidt een ludiek idee dat ontstaan was bij de Gay Krant. Het leidde in 1990 toen een enorme toevloed van homoâ&#x20AC;&#x2122;s en lesbiennes, landelijke aandacht voor de Tilburgse kermis en een terugkerend succes met honderdduizenden bezoekers die de maandag tot de drukste kermisdag maken. Een vondst daarna was het inkorten van de kermis op de laatste zondag en het opstarten op de vrijdagavond. Zo kwam het aantal kermisdagen op 10, terwijl er officieel geen sprake was van uitbreiding. Inmiddels was door het ontstaan van de Paleisring het aaneengesloten lint van Willemsplein tot Besterdplein een feit. Recent worden daar weer uitbreidingen op gezocht.

wonen is leven Rosmolenplein 58 5014 ET Tilburg

E-mail: info@bvwonen.nl Telefoon: 013-5353205

Openingstijden Ma t/m vr 10:00 tot 18:00 uur

Alternatieve

Column

kermis Tekst: Gert Gering

Het is wel een ellende met die zomer column. Je kunt toch niks schrijven over Tilburg zonder die Kermis te noemen. Gek wordt je er van. Niet alleen van de herrie en de rotzooi. Maar de kermis staat altijd in de weg. Op weg naar je werk, de bakker of de fietsenmaker. Voortdurend moet je een attractie en het aanwezige publiek omzeilen. Probeer maar eens een fiets door de Heuvelstraat te loodsen. Dat kost je minstens een kwartier en ondertussen krijg je 10.000 geïrriteerde blikken naar je hoofd geslingerd. “Moet dat nou”. “Ja, want ik woon hier ook nondeju en ik moet naar de bakker”. U leest het goed, uw columnist is geen fan van dit pretentieloze vermaak. Als kind kreeg ik drie bonnetjes van mijn lagere school De Gerhardus om uit te geven op de Glanerbrugse kermis die het hele Heldersplein bezette, Dat is ongeveer een honderdste van de Tilburgse kermis. En waar moet je die bonnen dan aan uitgeven: De Swingmill, nee, De Rups veel te eng. Gokken mocht niet, ik was immers katholiek dus de botsauto’s bleven over. Slechts 6 minuten plezier want daarna waren de bonnen op en mijn ouders waren niet van plan om mijn kermiskapitaal aan te vullen. Daarna restte niets anders dan de knokpartijtjes in de periferie van het plein. Er waren altijd wel gasten die mot wilde trappen. Ik keek van een afstand toe. Maar ja of ik het nou wel of niet leuk vind die kermis blijft. Ik hoor u denken lekker makkelijk die kermis afzeiken maar verzin zelf eens wat. Goed idee een alternatieve kermis, strak plan. Om te beginnen gaan we Het Laar omtoveren tot rally-terrein met real-life botsauto’s. Ik woon er tegenover dus ik ben al gewend aan de Opelclub die daar zijn banden test. En in de winter, als er verse sneeuw ligt, ontstaan de eerste spontane slipcursussen. Ik zie het echt voor me. Dertig ouwe barrels waarin je vol gas tegen elkaar opknalt onder de bezielende noten van AC/DC’s Highway To Hell, Jerry Was A Race Car Driver van Primus en Speed King van Deep Purple. Lekker. Daarna door naar de Reeshof, voor de gelegenheid omgedoopt tot Doolhof. Nou ja omgedoopt het IS een

doolhof. De stadsplanner die dat bedacht heeft verdient een celstraf. Het spel is als volgt. Je krijgt een adres in de Reeshof en als je dat binnen 3 uur vindt zonder Google Maps of de hulp van een buitenstaander dan win je een TomTom met een levenslang abonnement. Ondertussen draaien wij Road To Nowhere van The Talking Heads, Lost van Coldplay en Labyrinth van David Bowie. Die spookhuizen zijn leuk, maar te soft voor echte griezelaars. We toveren Theaters Tilburg om tot horrorkasteel waarin 20 mensen een week lang worden opgesloten en worden achtervolgd door maniakale acteurs die de deelnemers uit hun slaap houden met wilde achtervolgingen, gewapend met bijlen en kettingzagen, begeleid door de donkere klanken van Dimmu Borgir, Meshuggah en Sun O))). Live gestreamd op Tillyflix. Het stadhuis wordt omgetoverd tot gokhal waar de burgers hun belastinggeld schaamteloos kunnen inzetten op Cavia races, de EK-uitslagen van het Nederlands vrouwenelftal, de uitkomst van de huidige formatie, de titel van het nieuwe programma van Gordon of wie de nieuwe burgermeester wordt van Tilburg. Uit de speakers knalt: The Winner Takes It All van Abba, I Want Money van The Flying Lizards en Pokerface van Lady Gaga. De voormalige Willem II gevangenis dopen we om tot escaperoom en dan niet zo’n flauwe als in de Voltage, maar neem maar proviand mee, je bent er wel een paar dagen zoet mee. In de kantine spelen The Def Americans tot bloedens toe alle nummers van Johnny Cash At St Quentin. Kijk, dat lijkt me nou wel leuk, dan mogen andere mensen in het reuzenrad en volgend jaar verzinnen we gewoon weer wat nieuws.

Lifestyle

Puur Emilie Emilie Sleven knalt al acht jaar ochtend na ochtend Nederlandstalige hits door de ether. De Tilburgse schone helpt met haar opgewekte humeur Zuidenaars door de ochtend tijdens

haar radioshows voor Puur NL en Radio 8FM. Tijdens de Tilburgse Kermis staat Emilie voor Puur NL achter haar radiotafel in het Tiroler Dorp op het ns-plein! Ook gaat ze gewapend met microfoon de straat op om gekkigheden vast te leggen tijdens deze hectische tien dagen. Tijd voor Tillywood om de radio-dj goed voor te stellen aan Tilburg, voor het geval dat haar microfoon onder jouw neus belandt. Tekst: Astrid de Wolff - Fotografie: Levaronne Lourens

Om stipt negen uur staat een klein team van Tillywood voor het radiostation in Rosmalen. Zeurend over het vroege tijdstip dat we in de auto moesten zitten, schudden we de Tilburgse radiodj de hand. Er verschijnt een lach op haar uitgeslapen gezicht als ze zegt: “Ik sta om vier uur op en dan ben ik ongeveer om 05:15 hier.” Geen schrijntje zelfmedelijden is te bespeuren als ze deze –toch wat tenenkrommende- tijdstippen uitspreekt. “Ik doe dit met zoveel liefde en plezier. Ik ervaar elke dag een grote kick van mijn werk en daar sta ik met alle plezier vroeg voor op. Gelukkig heb ik thuis een lieve man die in alles achter mij staat” Vanochtend om zes uur heeft Emilie haar eerste show van de dag afgetrapt. De radio-dj galmt dan door de boxen met de ochtendshow Wakker Brabant voor Radio 8FM. Deze presenteert ze samen met Ronny van Brabant. Om negen uur is er tijd om even te genieten van een welverdiende cappuccino, waarna om precies tien uur de microfoon weer aangaat voor haar eigen Puur NL Café. Emilie “Soms grappen mensen; ‘leuk beroep heb jij, de hele dag plaatjes aan elkaar praten’”, zegt Emilie met een knipoog naar de vijf loeigrote beeldschermen achter haar microfoon. Ze veegt met haar muis van het ene beeldscherm naar de ander. “Ik ben ongeveer een uur bezig met voorbereiden per show. Ik zoek de

91 jingles die ik wil gebruiken en zet ze op de goede plek. Ik speur de muziek op die ik wil draaien en ga achter nieuws aan dat ik wil delen met de luisteraars. Ook bel ik alle personen die ik tijdens mijn show wil interviewen”, zegt ze scrollend door de schermen voor zich. Emilie’s muis glijdt door de voor leken onleesbare formats en ongrijpbare programma’s. Het contrast tussen de rustige en nonchalant klinkende shows en het razendsnelle werk dat er voor en tijdens een show moet worden gedaan, wordt opeens heel zichtbaar. De leuke radio waar de luisteraars van genieten, vergt meer moeite dan hoorbaar is. Het contrast tussen de drukte achter de schermen en de rust op de radio, is ook enigszins te zien in Emilie. De Tilburgse dame is een charmante verschijning met haar blonde lokken en blauwe ogen. Maar het is te makkelijk om alleen daar naar te kijken. Zeker als ze van hot naar her rolt door de studio in haar bureaustoel om haar show in elkaar te zetten. Ze straalt tegenstrijdigheden uit, die tóch perfect blijken samen te weren. Druk én gefocust. Opgewekt én bloedserieus. Persoonlijk én professioneel. Showpony én werkpaard. Radio Over dertig minuten springt de microfoon van Emilie weer aan.

Dan begint haar show Puur NL Café. “Ik heb me al voorbereid, dus we hebben alle tijd voor dit interview voor de show weer begint”, bevestigt Emilie naar Loek, die op zijn horloge kijkt. Loek is de manager van het radiostation. Wetende dat de Tilburgse over ongeveer dertig minuten weer live moet, roept bewondering op. Waar menig mens een zweetuitbarsting zou krijgen bij de gedachte om live al die duizenden luisteraars te vermaken, leunt Emilie relaxed in haar bureaustoel in de studio.

Loek kan zijn lach niet kan onderdrukken als hij terug denkt aan de bijna hyperventilerende Emilie tijdens haar eerste eigen liveshow. “Emilie is lang sidekick geweest bij Van Rijk en Van Brabant, maar ze was zo zenuwachtig voor de stap om écht alleen radio te maken. Terwijl wij wel wisten dat ze dat geweldig zou doen”, zegt Loek. Hij lacht trots naar Emilie, die vol zelfvertrouwen en ontspanning achter haar bureau vol radioapparatuur zit. “Niet alleen het radioteam is trots, ook de luisteraars zijn zo’n fan van Emilie”, vult Loek aan. “Ze zegt echt alles wat er in haar opkomt. Puur, eerlijk en ontzettend open.” Emilie lacht haar witte tanden bloot en haar fel blauwe kijkers worden fijngeknepen als ze Loek antwoordt: “Ja, te open soms. Maar het voordeel van mijn openheid, is dat ik daardoor vaak verhalen los maak bij mensen, waar ze normaal niet over zouden praten. Dat is juist ontzettend mooi voor de luisteraar.” Tilburg en de Kermis Waar deze openheid en eerlijkheid zijn roots vind, is voor Emilie in Tilburg. “In welke kroeg heb ik niet gewerkt?”, schatert ze uit. Een plek waar rauwe levensverhalen even hard uit de ‘tap’ komen als bier. Met deze oprechtheid is Emilie groot gebracht. “In Tilburg ben ik onder mijn eigen volk. Vrolijke, gezellige mensen, waarmee je kan dollen. Het zijn mensen met een levensverhaal, positief en toegankelijk. Ik hou echt van mijn stad.” Ze kan haar enthousiasme niet onderdrukken als ze vertelt over het bomvolle evenement Het Levenslied, het shoppen, de lekkere cafés en… De Kermis! Zodra de woorden ‘Tilburgse Kermis’ vallen, wordt Emilie’s gulle

glimlach nog een beetje groter. Deze radio dj geniet nu al van het idee: “Tien dagen een feestje in mijn achtertuin! Ik woon in het centrum van Tilburg met mijn man, dus de attracties staan letterlijk voor mijn voordeur. Ik heb er zoveel zin in. Tilburg organiseert veel leuke evenementen, maar de Kermis en Roze Maandag zijn gewoon fantastisch!” Loek springt in het gesprek met de vraag: “Wat gaan we eigenlijk doen om de radioshow nog leuker te maken tijdens de kermis?” De ideeën rollen meteen door de kamer. ‘Het moet gek zijn. Niet te veel achtergrond geluid. Met artiesten of met Kermis bezoekers?’ Luisteraars zullen moeten afwachten waar Puur NL mee gaat komen, maar het wordt in ieder geval spectaculaire radio waar je voor afstemt. Toekomst De Tilburgse Kermis is iets om op korte termijn naar uit te kijken voor Emilie, maar hoe zit het verder met de toekomst plannen van deze carrièretijger? Ze is een mooie verschijning en Tillywood kan het niet laten om te vragen of ze niet liever met haar microfoon buiten een radiostudio wil staan. Emilie reageert uiterst bescheiden op deze complimenten vanuit de Tillywood redactie. Toch komt het niet als een verassing, als de radio dj haar plannen voor de toekomst deelt. “Ik wil naast de radio graag meer gaan presenteren. Ik heb nu een paar keer mogen ervaren hoe het voelt om op een podium – live - voor een publiek te mogen presenteren en dat geeft zo’n kick! Ik heb de afgelopen tijd gepresenteerd op feesten en festivals. Dan praat ik bijvoorbeeld de avonden, muziek en artiesten aan elkaar. Maar ik heb ook op de huishoudbeurs op het podium gestaan. Het is een nieuwe uitdaging die ik heel graag aanga en ik sta echt overal voor open, dus Nederland laat maar horen waar ik naartoe moet rijden!,” grapt Emilie. Emilie’s presentatieklussen buiten de radio lopen via Berkmusic.nl. De microfoon moet aan, het is tien uur. Als Tillywood de radio aan zet op de terugreis naar Tilburg, luisteren we naar Emilie en haar show. Haar Tilburgse tongval is iets minder, maar het lijkt alsof ze niet eens een knop om heeft moeten zetten. Ze praat in hetzelfde enthousiasme over de radio als in het interview. “Ik ben zoals ik ben”, is wat Emilie zei. Een pure dame, voor Puur NL.

Tillywood Magazine - Winter edition

Mensen kijken Waar komt het vandaan?

Lifestyle It’s Summer time en we zijn met z’n allen out there, genietend van de zon en de heerlijke temperatuur. We lachen, flirten en slurpen rosé. Het leven is goed wanneer het zomer is. Zodra de gekoesterde zonnestralen tevoorschijn komen, ploffen we tevreden neer op een terrasje met ‘maakt-niet-uit-wie’ en gaan we aan de slag met de meest geliefde hobby van de mensheid: mensen kijken. We lijken er ontzettende voldoening uit te halen om onze medemens te bestuderen. Tekst: Sophie Bruers Gertner - Fotografie: Corné Hannink

Denk maar aan de Kermis. Zijn het de maffe attracties waarom we het zo leuk vinden? De flitsende lichten en zoete luchtjes? De “Yeah, come ooon”-s met een bijzonder verveeld gezicht van een attractie medewerker? Zijn het de rooskleurige teddyberen die we maar al te graag willen winnen? Het speelt vast wel mee, maar de meesten van ons gaan naar de Kermis met één gezamenlijk doel: mensen kijken. Als Hongaarse heb ik veel verhalen gehoord over de kermis tijdens mijn ‘in(Til) burgering’. Dat de grootste attractie bijvoorbeeld de mensen zijn die het bezoeken. Wij dus met z’n allen. We zien alle kleuren van de regenboog: dat maakt het zo leuk. De diversiteit van de mensheid. Maar waarom vinden we dit zo boeiend? Volgens sociale psychologie vinden we het met z’n allen uiterst interessant om andere kledingstijl, andere culturen, andere uiterlijk, andere huidskleur te kunnen observeren omdat wij daardoor onszelf kunnen inschalen. Zonder vergelijkingsmateriaal is het een heel stuk lastiger om een beeld van onszelf te vormen. Zelf vind ik andere Tilburgse evenementen overigens een heel stuk minder kleurrijk. Op de chique ‘Zien en gezien worden’ evenementen lijkt iedereen op elkaar en oh jee als je afwijkt. Het is bijvoorbeeld altijd interessant dat dames elkaar uitvoerig bestuderen. Een glimlach tussen twee (van elkaar) vreemde vrouwen is uitzonderlijk, maar een mening is zo goed als altijd wel aanwezig. Als Feminine Power Coach geef ik regelmatig lezingen bij bedrijven over dit onderwerp: de liefde-haat relatie van vrouwen onderling op de werkvloer. Evolutionaire psychologie heeft een uitgebreid antwoord op dit herkenbaar fenomeen: een onbewust, automatisch mechanisme in ons reptielenbrein schaalt iemand acuut in volgens haar mate value oftewel paringswaarde.

Say what??? Mate value is jouw eigen beeld over jouw fysieke en psychologische waarde op de voortplantingsschaal en jouw beeld van dezelfde waarde van jouw concurrent. Het heeft te maken met fysieke kenmerken zoals haar-kwaliteit, heup-taille verhouding maar ook met houding, uitstraling, kledingstijl, intelligentie, etc. Ik verzin dit niet: Good old Darwin heeft dit uitvoerig beschreven. Voortplanting is een cruciale onderhuidse drijfveer van ons onderbewuste. Heel de mode- en beauty industrie is erop gebaseerd om onze voortplantingswaarde te verhogen. Denk aan siliconen borsten, lippenstift, strakke jurkjes, volume haarspray etc. De beoordeling van een ander gebeurt in de eerste fractie van een seconde van de ontmoeting: het is een onderdeel van het vormen van een eerste indruk van iemand. Concurrentie tussen mannen onder elkaar en vrouwen onder elkaar, komt onder anderen hieruit voort. We kennen allemaal de blikken vol afgunst tussen vrouwen. Tussen de heren ziet dit er iets anders uit: ze beoordelen elkaar keihard op succes. Natuurlijk zijn dit onbewuste processen en zouden veel dames het stellig ontkennen dat ze elkaar op mate value beoordelen. In de huidige maatschappij voert ratio de boventoon. Maar deze authentieke programmeringen zijn sterker dan DNA en staan soms lijnrecht tegenover het social wenselijk gedrag. Maar ik dwaal af. Het is zomer en we grijpen ieder aangelegenheid aan om mensen te kijken. En dus worden wijzelf ook bekeken, beoordeeld en soms veroordeeld. It’s a part of human nature. Dus als je volgende keer langs een vol terrasje loopt, weet je tenminste wat er in al die reptielenbreinen gebeurt. Proost!

Roze Maandag

meer landelijke bekendheid en een nog grotere Roze Karavaan

Van een feestje met een boodschap naar een boodschap met een feestje; Roze Maandag staat aan de vooravond van een nieuwe identiteit die in de kern hetzelfde zal zijn, maar daarbuiten gaat het een en ander veranderen. De stichting achter de dag van homoemancipatie hoopt die boodschap uit te kunnen zenden en gaat voor een nog grotere Roze Karavaan en gaat eraan werken om de landelijke bekendheid te vergroten. Tekst: Bas van Duren - Fotografie: Freddie de Roeck

Kermis Valse Start & Labelcampagne Twee succesvolle elementen van Roze Maandag gaan we dit jaar weer terugzien: de Labelcampagne en de Valse Start. Dat laatste wordt op zondag 23 juli om 0:00 uur op het Piusplein gehouden waar de aanliggende horeca en alle aanwezigen aftellen naar Roze Maandag en al helemaal in de sfeer komen. Ook de succesvolle Labelcampagne is weer terug. Woordvoerster Marlon Maas van Roze Maandag: “Het idee achter die campagne is dat het prima is om mensen te labelen, maar doe dat niet met maar één label. We zijn allemaal in de kern wel iets, maar daaromheen worden we gevormd door onze vriendenkring, hobby’s en opvoeding, waardoor een uniek persoon wordt gecreëerd.” Roze Karavaan Belangrijk voor de stichting is dat ook dit jaar er weer volop wordt meegedaan aan de Roze Karavaan die voor de vierde keer wordt georganiseerd. Maas: “Vorig jaar zagen we dat er bij verschillende stopmomenten de groep uiteindelijk uiteenviel, dus daar gaan we wat aan doen. Het wordt nu één lopende route vanaf het Burgemeester Stekelenburgplein en dan door het station via de Stationsstraat, Stadhuisstraat naar de Paleisring, Piusplein en eindigend bij de Korte Heuvel. Langs de route worden er allemaal ludieke momenten georganiseerd waarbij ‘jezelf zijn’ de rode draad zal zijn. We nodigen echt iedereen uit om mee te komen doen en vragen de omwonenden

langs de route hun gevels roze te versieren. Die route is binnenkort op de site www.rozemaandag.nl te zien en in de app die inmiddels is gelanceerd Samenwerken De karavaan is één van de weinige dingen die de stichting zelf organiseert. Verder heeft Stichting Roze Maandag vooral een faciliterende rol en wordt de invulling van evenementen verzorgd door gemeente, horeca en exploitanten. . Maar de stichting gaat komend jaar verder kijken dan alleen Tilburg. Maas: “Wij zoeken steeds meer samenwerkingen op met andere evenementen en delen dan ook informatie. Denk aan de Roze Zaterdag in Den Bosch of de Gay Pride in Amsterdam. Dat is nodig omdat het onze ambitie is om nog meer landelijke bekendheid te krijgen. Onze boodschap om acceptatie en gelijkheid van de LGBT-community bij een nog groter publiek bekend te maken, kunnen we nog uitgebreider verkondigen wanneer we samenwerken met partners. Wij zien ook hoeveel support er is voor wat wij doen, kijk bijvoorbeeld naar reacties op social media, maar uiteindelijk gaat het ons ook om die stille meerderheid die niet altijd raad weet met homogerelateerde issues, omdat ze er in hun dagelijkse activiteiten niet mee te maken krijgen Die groep willen we juist laten zien dat er geen verschil moet zijn tussen homo of hetero. Als dat met onze boodschap lukt, dan is dat precies waarvoor we het doen.”

Zwieren en zwaaien

Column

Tekst: Mark van Bergen

Hoewel het voor mij allemaal begon met draaien, heb ik mezelf nooit een erg goede dj gevonden. Met name vroeger vond ik het allemaal veel te spannend om voor publiek te staan, waardoor ik nooit helemaal tot mijn eigen stijl kwam. Over dj’s, hun muziek en de partyscene schrijven, dat werd meer mijn ding. Toch heb ik het dj-en nooit echt los kunnen laten. En zo af en toe schieten er dan toch wel hoogtepuntjes voorbij. Vorig jaar openen op Extrema Outdoor met ons duo Classroom, de eerste all nighter in club KITSCH, ons eerste eigen housefeest met mijn vriendengroep, in 1995. De meest memorabele set ooit, toen ik nog solo draaide, was eind jaren ’90 op de Tilburgse Kermis. Ik was resident-dj in Club Pinx, een homo-vriendelijke club op de plek waar nu Café Qwibus zit, en die eigenlijk maar niet wilde draaien. Misschien lag het aan mij, misschien ook wel aan de vloerbedekking en de spiegels op de muur. Maar toen kwam die ene Roze Maandag. Een van de eigenaars, een nogal zonderling type en eigenlijk absoluut geen clubdier, had flinke connecties in het Amsterdamse wereldje. Hij had het al eens aangekondigd, wat ik toen maar voor lief nam na al die lege avonden: de iT komt met de kermis over. Voor de wat jongere lezers: iT was, samen met de RoXY, dé houseclub van de jaren ’90. Waarbij iT – met wijlen Manfred Langer letterlijk voorop in de feestmeute – hét icoon van de gay partyscene in ons land werd. Toen Manfred in 1994 veel te vroeg overleed aan kanker, haalde zijn begrafenis (met een roze limo in een dito stoet) het NOS Journaal. Het was ergens aan het eind van die hoogtijdagen dat de iT de Tilburgse Kermis zou aandoen. ‘Ze komen met een paar bussen’, hoorde ik mijn clubbaas aan. Hij loog niet. Die maandag zwaaide de deur van de club al vroeg in de middag open, en stroomde de Pinx vol met tot de pruiken toe opgeladen party-gays. De hele dag stonden ze voor mijn neus te joelen. Ik had ook echte liefhebbers en kenners te gast, want bij diverse clubplaten gingen de handjes uit herkenning omhoog. Ik wist niet wat ik meemaakte. Anno 2017 is de Tilburgse Kermis uitgegroeid tot een ware party-weelde. Met die roze dag natuurlijk als summum, maar ook op andere dagen tal van

specials. Gin Fizz pakt in zijn steeg (plus een extra area, overgenomen van de buren) uit met een heerlijke tiendaagse. Onder meer dj Isis, nota bene doorgebroken in de RoXY en iT, is van het partijtje, net als vele andere mooie namen. Draaimolen, Tilburgs bekendste partyorganisator en niet voor niets vernoemd naar de kermis, strijkt volgens traditie op Roze Maandag met Holy Pink neer in de Muzentuin. Wederom met een pak klinkende dj’s, onder wie Tennis en Blawan. En zo zijn er nog veel meer feesten. Die kermis zelf, ik geef er niet zoveel om. Het is, net als met bijvoorbeeld de Vierdaagse in Nijmegen, voor mij het randprogramma dat het evenement kleur geeft. Mogen we in Tilburg best wat trotser op zijn. Zoals Roze Maandag (internationaal) gepromoot wordt, zo zou ook het zwieren en zwaaien op de dansvloeren meer etalage mogen krijgen. Zelf sta ik daar maar al te graag tussen, gewoon in het publiek! Voor een gedetailleerd overzicht van alle party’s tijdens de Tilburgse Kermis; zie www.thisisourhouse.nl

Mark van Bergen is hoofdredacteur van de Brabantse dancewebsite ThisIsOurHouse.nl en doceert over de danceindustrie op Fontys Academy for Creative Industries.

101

102

Tilburg is bij uitstek dé Kermisstad van Nederland. Met 240 attracties in 2016 bleef Tilburg de grootste kermis van de Benelux. Dit jaar vindt de jubileumeditie plaats en vieren we 450 jaar traditie. Maar hoe lang zal het concept ‘kermis’ nog blijven bestaan? En, misschien nog wel een belangrijkere vraag: hoe gaat de kermis van de toekomst eruitzien? Tekst: Luca Fischer - Fotografie: Freddie de Roeck

de toekomst Reisje naar de maan De mogelijkheden op het gebied van technologie hebben de afgelopen tien jaar een grote sprong gemaakt. De laatste jaren spelen de termen ‘virtual reality’ en ‘augmented reality’ een belangrijke rol in deze megatrend. Die eerste heeft zijn intrede op de kermis al een tijd geleden gemaakt. Misschien heb je er wel één zien staan. Het betreft een ruimte in de vorm van een cartoon-esque raket. Geluid, beweging en beeld manipuleren je brein, waardoor het lijkt alsof je de ruimte in wordt gelanceerd. Deze passieve, virtuele attracties zijn nog niet volledig geadopteerd door het kermisvolk: nog steeds verkiezen zij een achtbaan boven een ‘reisje naar de maan’. Veiligheidsregels steeds strenger Ook worden de regels rondom veiligheid van attracties steeds strenger. Die ontwikkeling dreigt de kermis te laten verdwijnen. Particuliere attractiehouders worden gedupeerd door de nieuwe normen. Het is alsof er verwacht wordt dat er van een Nintendo 64 een Playstation 4 kan worden gemaakt. Attracties waarin virtuele realiteit de hoofdrol speelt, zijn binnen een mum van tijd door de veiligheidstesten heen. Bovendien zou er niet voor tienduizenden euro’s hoeven te worden vertimmerd, iets dat in 2015 moest gebeuren met de achtbaan Black Hole. De attractie voldeed niet aan de nieuwe eisen en mocht niet meer op de kermis staan zonder renovatie. Tilburgse Kermis Toch blijft het aantal bezoekers op de Tilburgse Kermis redelijk constant. Dat komt waarschijnlijk doordat de stad het belangrijk vindt om te blijven vernieuwen. In 2016 werd de Spoorzone al toegevoegd aan het kermislint. Ook debuteerde het evenement met een Nostalgische Kermis op het Koningsplein. De gemeente voegt dus steeds meer dragers toe aan de formule. Volgens kermiswethouder Erik de Ridder komt er dit jaar een eigen huisstijl. Vorig jaar werd hier al een kleine glimp van gegeven, die al goed in de smaak viel. Maar hoeveel rekening houdt Tilburg met de technologisering van diensten? Is de Tilburgse Kermis – die dit jaar haar 450e verjaardag viert – bestand tegen de wervelwind van virtueel entertainment? Zal de kermis van de toekomst niet gewoon te beleven zijn met onze smartphones en virtual reality brillen? Blijven we niet allemaal massaal thuis wanneer we een achtbaanritje kunnen beleven vanuit onze luie stoel? Zitten we over tien jaar niet teveel in onze eigen bubble van virtuele realiteit om nog naar een kermis te willen?

Kermis

Software als attractie Toch blijkt dat we behoefte hebben aan échte attracties, waarbij fysieke beweging zoveel mogelijk op de voorgrond blijft liggen. In 2013 is het attractiepark Jumble opgezet in het Limburgse Roermond. In dit kindervriendelijke amusementspark waren het niet de installaties, maar de software die voortdurend zou worden vernieuwd. De gedachte hierachter was dat de bezoeker nooit verveeld zou raken, omdat er simpelweg een nieuwe beleving kon worden gedownload. Tevens zouden een hoop kosten en uren worden bespaard door gebruik te maken van technologische vooruitgang. Het concept klonk futuristisch, innoverend en uniek. Het werd geadverteerd als een uitje dat ‘weer eens wat anders’ zou zijn. Toch hield het park haar deuren nog geen twee maanden open. Afgezien van organisatorisch mankement, sloegen de virtuele attracties niet aan bij het publiek. We nemen onze smartphones overal mee naartoe. Bij iedere social gathering zijn we nog steeds bezig met dat wat er op het schermpje gebeurt, waardoor we onze FOMO – Fear of Missing Out – voeden. De iPhones zijn een verlengstuk geworden van onze hand en in deze maatschappij is delen het nieuwe beleven. Off the Grid In deze technologiserende wereld is er ook een tegenbeweging gaande en zijn het vooral de millennials die minder online willen leven, blijkt uit een onderzoek van Trendwatching. Volgens de Britse organisatie is offline de nieuwe luxe en ontstaan er tegenbewegingen zoals Off the Grid. We hechten steeds meer waarde aan face-to-face contact en willen weer terug naar het fysiek beleven. Escapisme is het sleutelwoord binnen die trend, want offline gaan voelt nu eerder als ontsnappen. Dat schept hoop voor het voortbestaan van de kermis. De kans is groot dat de kermis van de toekomst geen antwoord geeft op de technologisering, maar het juist een halt toe roept. Wellicht zal het exterieur ervan ouderwetser worden en brengt het ons terug naar een tijd waar smartphones, Instagram en selfiesticks nog niet bestonden. Wellicht doet de kermis van de toekomst een beroep op de nostalgie die we volgens de consumententrend back to the roots mogen noemen. Het zou een mooi thema zijn voor het jubileum van de Tilburgse Kermis: een plek waarin puur entertainment de hoofdrol speelt.

103

Hij schoot hum bekaant veur zun flikker.... Hee Tillieke, gaode mee naor de kermis? Dees kan ik me nog zô goed herinnere. Ieder jaor ging ik mee onze pa naor de Tilburgse kermis. Ik waar nog unnen brak van n jaor of 3 en toen liep ik al goed fier mee mèn haand in die van hum over de kermis. In m’n nuuw kleren, want die kreeg ik aaltij van ons moeder veur dèttie begon. Die verschillende gelûîdjes en geuren, ik kan ze nou nog terug haole. Onze pa moes aaltij unne kîr schiete. Da konnie ok verrekte goed. Hij had aaltij près, behalve assie wel is wa teveul geborreld had, dan schootie bekaant dn eigenaor van de schiettent veur zun flikker..... Mar die kendenem goed, dus da liep mistal goed aaf. vol trots liep ik dan mee zonne grôte knuffel, diek bekaant nie kos draoge langs de attraksies. We stopten ok iedere kîr bij dezelfde olliebollentent om zonne grôte zak himmel vol mee bollen en appelbenjees te kôpe. Tot in oew haor zaat de poeijersûîker en mun vingers plekte de volgende dag nog steeds. Mar zô verrekte lekker . Ut waoter lôpt nou nog in munne meulen akker aon denk. We liepen ok aaltij ff langs Remmers de Jager op dn Besterd om van dieje dikke glaanzende paoling veur ons oma mee te nemen. Ik moes dan wel aaltij oplette dè we daornao regelrecht naor hûîs ginge en nie n klèn tussenstopke maokte bij alle kroegen die we tegenkwaame want dan liep dieje paoling ut lèste stukske zèlluf vort mee.... Toen ik n bietje ouwer was mocht ik aaltij in de rups. Da von ik me toch spannend! Da ding draaide allinig mar rond, en op n gegeve mument ging de kap naor beneju en dan wier ut me toch donker. Jaore laoter wies ik pas dègge dan snel kont kusse mee oew vriendje totdè die kap wir open ging en dan zaag ik onze paa kèkke. En as blikken hadden kunnen doden waren er toch veul vriendjes van mèn gewist diegget denk ik nie mîr konden nao vertellen . Heb ok nog meegemaokt dè Rooie Stien aaltij bij de stèîle waand was. Da witte gullie misschien niemir, mar da was n ton waor motorrijers tege de zijkaante omhõõg reeije. Da was echt spanning en senzaosie. Rooie Stien was daor aaltij bij in de buurt mee dur taske. Asse kaod op oew wier dan sloeg ze mee d’r tas en daor zaat aaltij unnen bakstîn in. Dan gingde wel aon de kaant! Stel veur dèsse oew tegen oewe toren aon butste mee dur taske! Dè was unne fènne tèd waor ik gèrre aon terugdenk. Ik ben blij dè ut nou wir zomer is in Tilburg. Op de în of aandere manier zèn de meesse toch un stukske vriendelijker as dieje koperen bol hôôg aon dun himmel staoj. Terrasjes zitten lekker vol. En agge deur Broekhove rijdt, waor ik in de Duîfstraot gebore ben, ziede de mîste opt gemakske veur aon de straot zitte. Bietje buurte mee mekaar, klèn barbekjoeke en sommige hebbe zelfs un badje bûîte staon! Daor hou ik zô van. Over n badje gesproken trouwes. Hedde gullie gezien dèsse geregeld bij ut Bruîn Café badjes bûîte hebben staon? Dè lèkt me nou heerlijk ! Kouw pilske in n wènglas mee un ijsblokske durrin in m’n haand ( ijs omdèk aaltij vergeet om waoter tussendeur te drinken ) en m’n vuutjes int badje.... Witte gullie wè? Ik gao onze Pierre is ut zun voliejèrre roepen en dan stiefelen wij is mee zun twee naor ut Piusplein. Hij hee nou lang zat naor zun knaories zitte kèkke. Heb er dorst van gekrege. Ik neem aon dek jullie wel unne kîr erges tegenkom..... Of as ge misschien nie allinig in dn Hulliegullie of ut spookhûîs durft, ge meut me aaltij roepe! Stap gèrre bij oew in. Hopelijk zonder plèkvingers!

Houdoe TILLYWOOD Magazine - Winter edition

107

Tillywood Magazine - Winter edition

108

Tillywood Magazine - Winter edition