Galip Erdem - Sosyalizm ve Milliyetçilik Üzerine Mektuplar by Türkçü Betik

YAYIN NU.85

FİKRİ ESERLER:

So�lizm .. ve Milliyetçilik Uzerine Mektuplar Galip Erdem -

Nurullah B .t�

•..

HAN İstanbul 1975

ÖTÜKEN YAYINEVİ

ÖTÜKEN YAYINEVI: Klodfarer Cad. Nu.: 40 7 Dlvanyolu lstanbul e KAPAK: Nur ve Olcay Okan e KAPAK BASKISI: Kuşak Ofset Tesisleri e DiZGi, TERTiP ve BASKI: Yüksel Mnt:baası -

•

e CiLT:

YedlgOn

Mücellithanesi

1 9 7 5

SOSYALÄ°ZM

SİZ VE BİZ

SAYIN çok sosyalist Baylar ! Önce peşin bir iti rafım var: Hayranınızım ! Kuzu postuna bürünmeyi öyle güzel beceriyorsunuz ; yılın en iyi aktörü seçilip mükafat alan kapitalistlere inat, öyle büyük bir usta lıkla oynuyorsunuz ki ! Hani, nerde ise beni bile kan dıracaksınız. Yıllardanberi çevirdiğiniz dolapları bil mesem, oyunlarmızın en yakın seyircisi olmasam, ha linize yüreğim sızlayacak ! Merhamet ifade eden sıfat lardan hangisine daha çok layık olduğunuzu bir türlü kestiremiyeceğim ; masum mu desem, mağdur mu de sem, diye düşünüp duracağım ! Cümle gerçeklerin canına okuyan, siz ; hiç durma dan sövüp sayan, yine siz ! Ama sövücülüğü, ama ya lancılığı üzerinizden atıp bize yamamağa kalkıyor, bu halinizle de pek gülünç oluyorsunuz. Sizi ayırmağa kıyamam. Biriniz hepinize, hepiniz birinize benzer . Ellerinizde allı pullu cici balonlarla sahneye çıkıyor, şişirdikçe şişiriyorsunuz. ·Bilmez mi siniz : Şişirilmiş balonların ömrü az olur ; en kabada yısının bir toplu iğnelik canı vardır. Güvendiğiniz ba7

tonlardan, şimdilik, bir kaç tanesini patlatacağım. Şa mata etmeyin, sözün manasını anlayacak bir kaabili yete sahipseniz dinleyin. 1) İşimize gelmeyen her fikri «Vatan hainliği» ile damgalıyormuşuz. . . Karşımıza kim çıkarsa, «Sen, vatan hainisin» diyormuşuz! Haysiyetli bir adam böy lesine ağır bir ithamla ortaya çıkınca, misalini de hemen vermelidir. Söyler misiniz baylar, ne zaman nerede, kimler için «Vatan haini>> dedik? Çok hassas olduğumuz bir konuda, başkalarının da aynı hassasi yeti göstermelerini çok haklı ve çok tabii karşılarız. Bu sebeple, fikir ve inançlarımız ne kadar değişik olursa olsun, kimseye «Vatan haini» demeyiz. Biz, sa dece komünistlere «Vatan haini» deriz ; daima da di yeceğiz. Çünkü, bir komünistin vatan hainliği öylesi ne belli bir hüviyettir ki, ayrıca ispat edilmesine ha cet yoktur. iyi niyet yarışmasına girmiş bazı safdil ler, bu hükmün lüzumundan fazla şiddetli ve hatta mübalağalı olduğunu sanabilirler . Ama, siz onlar gi bi değilsiniz ki! Siz, bilgin kişilerdensiniz. Bir ko münistin lügatinde vatan mefhumuna yer olmadığını, vatan sevgisinin «Dünya işçilerinin birleşmesine set çeken menfur bir his» sayıldığını elbette bilirsiniz; bilmeniz gerekir . Bu yüzden. bir komüniste: «sen, va tan haiı:ıisin» demek asla bir hakaret değildir; bila kis, iltifat yerine geçer . Bir vakitler, Nazım Hikmet ve Sabahattin Ali gi bi yoldaşların vatan haini olduklarını söylemiştik. Ha tırlarsınız: O zamanlar da bize, «müfteri» derneğe yel tenmiştiniz. Nazım. gibi büyük bir vatanperveri leke lemekle suçlandırmıştınız. Oysa, kimsenin hakkını in kar etmeyen, bizlerdik! Nazım Hikmetleri, Sabahattin Alileri ve diğer bütün yoldaşları Moskovadaki efendi lerine karşı tezkiye eden, bizlerdik! Netice ne oldu? ·

«Vatanseverdir» diyerek tahkir ettiğiniz Nazımdan, layık olduğunuz cevabı aldınız ; hala da almağa de vam ediyorsunuz: Moskova'dan, Peşte'den, Prag'dan, Bükreş 'ten. «Bizim Radyo»dan! . . Sayın çok sosyalist Baylar! N e kadar müsamaha lı davrandığımızı görün de, şaşın. Topunuzu birden itham etmiyoruz. Fakat, içinizden bir çoğunuzun «Sos yalizm» lafını kanunlara ve halkın husumetine karşı bir kalkan olarak kullandığını, hakikatte komünizmin hizmetkarı olduklarını biz de biliyoruz, siz de biliyor sunuz. O halde, ne diye öfkeleniyorsunuz ? Tekrar edeyim: Komünist olmayanlarınıza , baş kaca bir delil yoksa, hiç bir zaman «Vatan haini» de medik. Komünist olanlarınıza da «Vatansever» de mek suretiyle hakaret etmedik . Daha ne istiyorsunuz? Teşekkür edeceğiniz yerde, niçin kızıyorsunuz? Kominformun emrinde çalıştıkları, kelimenin en gerçek manası ile komünist oldukları, vatan'a da, millete de her gün söğüp saydıkları halde, sırf kor kaklıklarından ötürü maske ile dolaşan müseccel va tan hainlerini görmek ve göstermek için, ille de Mos kova'ya kaçmalarını bekleyecek değiliz ya! II Eh sayın Baylar! . Artık sıra geldi ne menem bir şey olduğunu hala kimsenin anlamadığı «Sosyalistli ğiniz»e. «Sosyalistiz» diyorsunuz, «Türkiye ancak sosyalist bir metodla kurtulur» diyorsunuz. Sosyal adaletten dem vuruyorsunuz, yine de demek istediğinizi diyemi yorsunuz! . . Sosyalistliğinizi ilan etmekle i ş bitmiyor ki, cin sinin de bilinmesi gerekiyor. Malfım : Sosyalizm tek bir sistemin ifadesi değil, demokratik sosya lizmden Marksizm'e kadar uzayan bir sistemler 9

zinciridir. Bu zincirin hangi halkasına dahil olduğunu zu neden açıklıyamıyorsunuz? Zaten yuvarlak bir ta kım mefhumları neden daha da yuvarlaklaştırıyor, büsbütün içinden çıkılmaz bir hale getiriyorsunuz? Nazariyedeki yüzlerce çeşidini bir yana bırakalım. Fakat, tatbikatta da birbirinden tamamen farklı bir sürü «Sosyalist metod» var. Siz, bu metodlardan han gisini benimsiyorsunuz? Mesela, Kızıl Rusya'da tat bik edilen metod'un adı da «Sosyalizm»dir. Bolşevizm, ihtilalci sosyalizm veya Leninizm, ama, netice itiba riyle «Sosyalizm»dir. Nitekim kendileri de aynı ünvanı kullanır, «Komünist» bir devreye henüz ulaşamadıkla rını itiraf eder. Sosyalizmin bu şekli karşısındaki tavrınız nedir? Okuduğunu anlayabilen her münevve rin yazılarınızdan çıkaracağı mana, Marksizmi yay mağa çalıştığınızdır. İhtilalci sosyalizmi telkin ediyorsunuz, tarihi mad deciliği telkin ediyorsunuz ! Daha ne yapacaksınız? Kimden yana olduğunuzu görmek için kahin olmağa lüzum yok ki ! . . . İstikametinizi tayin etmek üzere kul landığınız tek yönlü pusulanın ibresi hiç bir zaman Batıyı işaret etmedi. Yüzünüz ya Kuzey'e, ya Güney'e, ya da Doğu'ya dönük. Hruşçov'u övmekten korktuğu nuz zaman ya Nasır'ı, ya da Castro'yu alkışlıyorsu nuz. Böyle olunca, sosyalistliğinizden elbetteki şüp heye düşülecek, elbette ki, arkasında bir takım gizli maksatlar aranacaktır. Baylar, sizden kuşkulanmamızın, memleketimizin selamet ve saadeti adına sizi tehlikeli görmemızın se bepleri bu kadar değil, dahası var. Sarmaş dolaş ol duğunuz , yanyana dolaştığınız, üstlerine toz kondurma dığınız bazı adamlar biliyoruz. Onlar da, tıpkı sizin gibi, sosyal adaletten, Türkiye'yi kurtaracak sosya list bir metod 'dan bahsediyorlar. Sizi, düşüncelerimiz deki renginiz belli olsa bile, kanunlarımıza hürme10

ten, hüviyetleri henüz tescil edilmemiş birer «sosya list ! .» olarak kabul edelim. Lakin, ötekilerin ne cins bir sosyalist oldukları mallı m : Hem kendi ifadeleri ile, hem de kanun hükmü ile. Onların düpedüz «aşır]l) solcu» oldukları besbelli ! . . . Biri vardır: Türk hakimi huzurunda hesap ver meğe çağrıldığı zaman «Peygamberim Lenin buyuru yor ki...» diye söze başlamıştır. Şimdi o büyük müte fekkirdir, büyük Atatürkçüdür, ilericidir. Gazeteleri nizin baş köşesi emrine amadedir. Bir başkasını tanırız : Orduyu isyana teşvik suçun dan, Nazım Hikmet haini ile beraber, yargılanmış, on beş yıl ağır hapse mahkum olmuştur. Şimdi o da, tabii size göre, eşsiz bir ilericidir. Olumlu bir romancıdır. Yazdıklarını göklere çıkarır, «işte gerçek bir devrim c i ! » dersiniz. Bir diğerini bilirim : Haklı olarak «Pravda»ya ben zetilen bir gazetede, «Biz Marksistiz. İstiklal caddesin de adam çevirir, Marksın şerefine üç defa şa şa şa . . . diye bağırtırız» cinsinden laflar edecek kadar işi ile ri götürmüş, küstahlaşmıştır. Şimdi, o da sosyalisttir. O da, aranızdadır. Örnekleri çoğaltabilirim. Önemli olan, sizin de onlarla beraber görünmenizdir. Komünizme karşı açık bir cephe almadıkça, Mark sist metodlardan vazgeçmedikçe, sizi de onlardan ya na saymağa mecburuz. Bunu, böylece bilesiniz ! . Ne yalanlarınızdan, ne de küfürlerinizden yılacak insan lar değiliz. Bir mukaddes yola gönül vermişiz, sonuna kadar gideceğiz. Balonlarınız bitmedi . Yalnız, hep aynı konu etra fında dolaşıp muhterem okuyucularımı yormak iste mem . Merak etmeyin, diğerlerinin de sırası gelecek . Toprak reformu, statükoyu muhafaza v.s. balonlarını da patlatacağız. 11

PEYAMİ SAFA'VA HABER ZAMANIN hiç insafı yokmuş üstadım! 365 gün öyle bir hızla akıp gitti ki, farkına bile varamadık. Fani alemi bırakıp ebediyete göçeli tam bir yıl olmuş. Bu bir yıl boyunca seni hep özledik üstadım, hep aradık. Sana ne kadar muhtaç olduğumuzu dü şündük. Adettir : ölülerin arkasından daima iyi şeyler söy lenir. Sana seslenirken sadece bir adete uymak zo runda kalmamanın rahatlığını duyuyorum. Ama se ni anlatmak; seni, senin başkalarını anlattığın gibi an latmak da öyle güç ki. . . Aramızda bulunmadığın bir yıl zarfında çok şey ler oldu. Siyasi havanın bulanıklığı hala geçmedi. Çe şitli kuvvetler mütemadiyen mücadele ediyor, birbi rini yemeğe çalışıyor. Durumun tahliline gayret eder ken, sebeplerini ararken daima seni hatırladık. Teşhi sinde yanılmayan, en karışık meseleleri en az anla yışlı kimselere bile kolayca anlatabilen zekanın ay dınlatıcı rehberliğine hasret kaldık. Önderliğini yaptığın mücadele devam ediyor. Genç arkadaşların, güçlerinin yettiği kadar, tehlikeye kar şı çıkıyorlar. Sana layık olamamaktan başka hiçbir 12

endişeleri yok. Hoş gör bizi, kusurlarımızı bağışla . Son fıkralarınızdan birini hatırlıyorum. Şöyle başlı yordu: «««««-

Yine azdılar ! » Kimler?» Mahutlar ! » Nasıl?» Yeraltı faaliyetleri ile.»

Vaziyet yine aynıdır üstadım. Yalnız, ufak bir de ğişiklik oldu. Artık yerin üstüne de çıktılar. Hüviyet leri eskisi gibi. Ama, isimleri değişti. Şimdi cümle mahutlar ; «Sosyalistiz» diyorlar. Gafillerin de sayıla rı arttı. Sonu ne olur, nereye gideriz? Cevapsız soru lar, yığın yığın. .. Bazan ümidimiz tamamen kırılıyor. En açık ger çekleri anlatamamanın ıstırabı tahammülü imkansız bir hale geliyor, mukavemetimiz tükenecek gibi olu yor. İşte o vakit senin hiç bitmeyen iyimserliğine sı ğınıyoruz. Mücadele azmini, iradenin kuvvetini dü şünüyor, kendi kendimizden utanıyoruz. Türkiye bildiğin, bıraktığın gibi... Gerçeği ara mak zahmetine katlanmaktansa, yalana inanmanın kolaylığını tercih eden insanlar yine revaçta! Herkes sihirli bir formül peşinde. Bilmeyenlerin mütemadi yen konuştuğu, bilenlerin sustuğu bir diyar. Ama, bizim diyarımız. Çok seviyoruz onu, sen de çok severdin. Selamete kavuşturmak için çalışacağız. Yardımını esirgeme bizden. Saygımızı, sevgimizi kabul et.

EMEKSEVER BiR HANIM! .. KENDİSİ <<Bayan» dememi tercih ederdi ama, ku· sura bakmasın, ben yine «Hanım» 'diyeceğim! Evet efendim, çok «Emeksever» bir hanımdır. Aynı zaman· da günlük bir gazetenin sahibesidir. Gazetesi de «emek»ten yanadır. Hemen her gün gazetesinde Emek ve Emekçilerle ilgili başlıklar atılır ve bu sayın Ha nım, emekçileri savunan fıkralar döşenir. Gayet acık h şeyler yazar. Emekçilerin mütemadiyen sömürül düğünü, bu durumu önlemek gerektiğini diline dola mıştır. Patronlara demediğini komaz, verip verişti rir. «Emekçi halk yığınlam>na derhal «Örgütlenmele rini» tavsiye eder. Bu sayın han!m, bir zamanlar, 27 Mayıs hareketinin öncülerine akıl hocası olmak he vesine kapılmıştı. Devamlı toplantılar yapıyor ; en pahalı içkilerin su gibi harcandığı parlak renkli sa lonlarda, ihtilal'in ilkeleri üstüne nutuklar atıyordu. Şimdi de işçilerin akıl hocası olmak hevesine düş müş! Diyeceksiniz ki : «İstediği gibi davranmakta hürdür. Sen ne karışıyorsun?» Haklısınız tabii. Ben hiçbir şey'e karışmıyorum, karışamam da!.. Yalnız aynı zamanda bir gazetenin sahibesi, yani patron olan bu sayın Hanımın, kendi müessesesinde çalışan emek çilere karşı nasıl hareket ettiğini merak etmez mısı niz? Başkalarını sömürücülükle suçlandıran bir insa14

nın sömürücü duruma düşmekten mutlaka kaçınaca ğını ; herkesin hakkını, kazancından kısmak bahasına olsa bile, tam zamanında vermek mecburiyetinde ol duğunu düşünmez misiniz? Emekten yana olmanın, emekçi haklarını savunmanın ilk şartı bu değil mi dir? Halbuki bu sayın Hanım, ay başı gelip de gaze tesindeki emekçiler vezneye koşunca, para yerine te bessüm dağıtır! Vaziyeti aylardanberi bu dahiyane metodla idare ettiği, hatta para vermeden karşılıksız bordro imzalattırdığı, gazetesinde çalışan emekçile rin ifadeleri ile sabittir. O kadar ki, bazı emekçile rin canına tak demiş, gasbedilen haklarını kanun yolu ile almak üzere, yetkili mercilere başvurmuşlardır. Neden böyle yapar? Maddi imkansızlık yüzünden mi? Gazetesinin satmadığı, kabarık bir borç altında ol duğu doğrudur. Fakat diğer taraftan, Ankara Palas salonlarındaki viski seanslarının sekteye uğramadığı da doğrudur. Zavallı emekçiler su içecek para bula mazken, böylesine hararetli bir emeksever Hanımın gözüne uyku girmemesi, boğazından içki geçmemesi lazım gelmez mi? Bir müddet önce, gazetesinin genç emekçilerinden birine sormuş : «- İçki içiyor musun?» Karşılıksız bordro imza layanlardan biri olan genç : <<Eh, demiş, bulursam içi yorum.» «Ne içiyorsun bakayım?» «- Şarap, bira fi lan». Emeksever Hanı m : «- Beğenmedim, buyur muş, viski iç. İçkilerin en iyisi viskidir ! .» Hani, Mari Antuvanet'in dillere destan pasta hi kayesi bu tavsiyenin yanında pek masum görünmü yor mu? Bu sayın hanım ve kafadaşlarının yaptığına adı ile sanı ile <<Emek Ticareti» derler!. 15

SON ÇAGRI BU SATIRLARI, komünistler hariç olmak üzere, bizleri yanlış anlayan ve sırf bu sebeple haksız hü kümlerin manevi kurbanı olan iyi niyet sahiplerini uyandırmak gayesj ile yazıyoruz. Komünistler hariç, dedik. Çünkü, komünistlerle fikir planında yapılacak bir münakaşada anlaşabilece�imiz hiçbir nokta yok tur. Tamamen farklı ve birbirine yüzde yüz düşman iki dünya görüşünün mensuplarıyız. Cemiyete bakı şımız başka, hayat anlayışımız başkadır. Herkes ye rini almış, cepheler belli :>lmuştur. Ne biz onları yan lış anlıyoruz, ne de onlar bizi yanlış anlıyorlar. O kadar iyi tanışıyoruz, birbirimizi ta beyinlerimizin hücresine kadar öylesine iyi biliyoruz ki!.. İşte bu sebeple, komünistleri hariç tutuyor ve diğerlerine, içine düştükleri fasit daireden kurtulup uyanabile ceklerini umarak, belki de son defa sesleniyorum. Efendiler, Sizi anlıyoruz, amma, siz bizi anlıyamıyorsunuz. İşinize mi öyle geliyor, .ınlama kabiliyetiniz mi tü kenmiş, yoksa biz mi anlatamıyoruz? Bilmem!. . Şu veya bu!.. Sebepler üzerinde duramıyacağlm, netice değişmedikten sonra, farketmez! . . 16

Bizı sevmeyebilir, hatta sahici birer ılüşman gi bi de görebiJh·siniz. Hiçbir müsbet delile dayanmadı ğınız, akla ve ilme uygun bir izah yapam2.dığmız hal de. Faşist, gerici, v.s. olduğumuzu kabul etmeniz bi le mümkündür. Zararı yok, milletlerin tarihinde gaf letin hakim olduğu devirler de vardır ve maalesef bugün böyle bir devir içinde yaşıyoruz. Hakkımızda ki di_:şünceleriniz - yanlışlığı veya doğruluğunun mü nakaşası bir yana - bize de size de düşman bir kuv vet tarafından devamlı bir şekilde ve gittikçe artan bir hızla istismar ediliyor, daha açık bir ifade kul lanayım: Çok çeşitli amillerin tesiri altında, komü nistlerin müttefiki durumuna düşüyorsunuz. Böyle ol masını istediğiniz iddia edilemez. Faka'·. nassas bir noktayı yakalayamadığınız için, böyle oluyor. Komünistler, ezeli bir zaafınızdan faydalanıyorlar. Halkın bizi tutmasınc'lan ne kadar rahatsız olduğu nuzu, iktidara gelmemiz ihtimalinden nasıl korktuğu nuzu iyi görüyor, mütemadiyen bu hassas noktaya yükleniyorlar. Bu yüzden komünist fikirlerin yayıl masına vasıta oluyorsunuz. İyiliğine inandığınızı san dığım bir nizamı kendi ellerinizle yıkıyorsunuz. Hür ve müreffeh bir Türkiye'nin ebediyen yaşaması mef kuresinde birleşmemizin şart olduğunu kabul edeme diğiniz müddetçe, en büyük düşmanla ittifak halinde olmak ihanetinden de kurtulamıyacaksınız! . . Hepinizi uyanmağa davet ediyorum. Bir gün ge lecek, nasıl olsa uyanacaksınız! Ama, vakit çok geç miş olabilir, uyanmanın hiçbir faydası kalmayabilir!. Bu yazıyı, nasıl hoşunuza gidiyorsa öyle tefsh· edin. Canınız isterse korkaklığıma verin. Bir bakıma doğrudur da, korkuyorum, memleketimin yarınından korkuyorum! . . 17

BAZI KELiMELER VE MANALAR! LİN

YUTANG'ın yazdığı,

dilimize

«Gizli

İsim»

adı ile tercüme edilen bir kitapta «bazı kelimeleril" komünist edebiyatındaki manalarını belirten fevkala de ilgi çekici bir bölüm var.

Kızıl propaganda ça: nasıl döndüğünü daha iyi bilmek, hangi keli melerin hangi manada ve nasıl bir maksada hizme� için kullanıldığını daha iyi anlamak isteyen muhte rem okuyucularıma faydalı olacağını umarak, bu g�. rip IUgatçeyi aynen alıyorum :

kının

İŞÇI HÜKÜMETİ: Bütün dan görüldüğü bir hükumet.

işlerin

işçiler

tarafır:

halk için, halk tara Dik· tatörlük yerine kullanılabilen bir kelime; mesela, halk demokrasisi, halk diktatörlüğüne eşittir. 3 Öyle bir DEMOKRASİ:

Halkın,

fından öldürülmesini tesbit eden bir usul. 2

hükumet şekli ki, (mesela Amerika'da)

demokratlar

kazanırsa, Cumhuriyetçi liderler San Quentin'i (Me� hur bir hapishane) boylarlar ve şayet Cumhudyetç; ler kazanırsa, demokrat liderler Alaska maden ocak larındaki kitlelere katılırlar? DEVLET: 18

Gizli

polis ve emir

altındaki adliye-

nin büyümesiyle, tabii olarak ve sessizce yıkılan si yasi bir varlık. SEÇİMLER:

Tek atlı bir yarış.

SERBEST SEÇİMLER: Gizli polis, muhalif aday ların işini bitirdikten sonra, halkın tek namzedi seç mek mecburiyetinde

kalması.

ya ve Doğu Almanya'da,

(Polonya,

Çekoslovak

halk demokrasilerinin

ruluşunda görüldüğü gibi). HALK DÜŞMANI:

Vurulup öldürülmeleri muhte

mel fertler. Polit büronun, «Sarmısaksız daha iyi olu yor» demesinden

sonra,

pilici

hala

sarmısakla ye

mekten hoşlananlar dahil. KONGRE:

Önceden karar verilmiş bir şeyi itti

fakla kabul etmek için toplanan parlamento veya par lamento oturumu. arasında,

(Sovyet Rusya'da,

1939 ila 1952

13 yılda hiç bir parti kongresi yapılma

mıştır). DEMOKRATİK MERKEZİLEŞTİRME: Parti kong resinin Merkez· Komitesine,

Merkez Komitesinin Po

lit Büroya, Polit Büronun Genel Sekretere sorumlu ve Genel Sekreterin de hiç bir kimseye karşı sorum lu olmadığı demokratik bir parti teşkilat sistemi. PROLETARYA DİKTATÖRLÜGÜ:

Gerçekte pro

letaryaya dikte ettirilen ve üstelik, proletaryanın hoş landığı bir idare! .. PROLETARYA: Cemiyetin en devrimci sınıfı ad dedilen,

işlere tabi, bağlı

olduğu

derecede samimi

olan ücretli işçiler sınıfı. Buna göre1 akıllı proletar ya,

sırf böyle

kahraman

kabul

edildiklerini

proletarya, en

bilen proletarya;

az yiyecek

yiyip en

çok

çalışanlar; yıkılan proletarya, en çok yiyip en az ça lışanlar; uluslararası proletarya dayanışması ise bü tün milletlere mensup işçilerin, yabancı

bir memle19

ketten

emir almaya istekli

ve birlik

oluşlarını

latmaya yarayan istisnai güzellikte bir deyim. DİYALEKTİK:

«Öyle olmadığım»

bilmehize

rayan, bir muhakeme veya izah tarzı, yahut da her hangi bir

netice.

MARKSİST M ADDECİ DİYALEKTİK: Görmek is tediğiniz her şeyi nanın,

görebilmenize yarıyan

birçok ay

optik esaslarına göre tertibi.

HALDEN HALE GEÇİŞ: Çok hüzünlü olan şim diki zamandan, eden sosyalist

mutlu bir geleceğ.e

geçişi

garanti

bir değişme!

il FIRSATÇILIK: edilmesi

Düşmanın

prensibini kabul

merhametsizce

etmiyen

yok

herhangi bir te

mayül. KARŞI İHTİLAL:

(Bilhassa sıfat olarak, ihtilale

karşı olan) kabul etmediğiniz herhangi bir şeyle ilgili. SAG: Sol (grev, kollektif pazarlık v.s. gibi hak larla işçi sınıfını şımartmak) . SOL:

Sağ

sayı inhisar

(işçinin sermaye sahibi olması, piya altına almak, fiatlar,

işi terketme ya

sağı v.s.) CASUSLARIN İŞİ:

Ekmek,

VE EMPERYALİST AJANLARIN

hürriyet ve yüksek ücret için

ve greve tahrik. (Tabiatiyle bu

hal,

grevler

komünist bir

idare için bahis konusudur. Aynı hareketler demok ratik bir düzende yapılırsa, adı «yurtseverlik ve ile ricilik» olur) . 20

İLERİCİ VE GERİCİ: Değişik memleketlerde kul lanılan müşterek terimler. A - İlerici işçi: İşçilerin hiçbir hakka sahip olmadığı, grevlerle, patron ve iş çi arasındaki pazarlığın kaldırıldığı ve kanlarının hükumet

tarafından

sendika baş

tayin edildiği

komü

nist rejimlerde yaşayıp durumundan memnun olan iş çi. · B

Gerici işçi:

İşçinin serbest

ketlerde yaşayıp durumundan müşteki C

olduğu

İlerici köylüler: Komünist rejimin mirastan mah

rum ettiği köylüler. D - Gerici köylüler: mahrum rı

memle

olmayan işçi.

bırakılmayanlar. E

göstermemelerine rağmen,

İlerici

Mirastan

fertler: Başa

düşüncelerinde

geçici

bir durgunluk yaratmaya çalışanlar. F Gerici fert ler; Ekmeklerini, işlerini, hareket ve düşüncelerini hükümetin kontrol etmesini istemiyenler. (Komünist bir idarede ) . G İlerici basın: Hükumetin sahip ol duğu ve ancak, komünist partisi azaları tarafından idare edilen bir basın. H Gerici basın: Hususi şa hısların sahip olduğu, bilinir bir ideolojileri (Bu ke lime ile sadece komünizm kastedilir.) bulunmayan ve partici olmayanların idare ettikleri bir basın. -

SOSYALİST OLMAYAN SANAT VE EDEBİYAT: Siyasi ihtiyaçlarla münasebeti olmayan, kendi ken dine yaratıcı bir tesirden fışkıran herhangi bir sanat. EKONOMİ: Merkeziyetçi siyaset. SOSYALİST: Umumiyetle, bugün Rus edebiyatın da «Komünist» kelimesinin yerine kullanılan bir ta bir. Mesela ; Sosyalist terakki, başarılar, hekimlik, v.s. Sosyalist cemiyet: Ayda 1000 rubleden fazla ge liri olan zenginlerden %13 verginin tahakkuk ettiril diği, buna mukabil, fakirlerin yiyecek ve giyeceğin den

% 100 %200 vergi ·

alınan

bir cemiyet

(Sovyet

Rusyada pamuklu %100, ipekli %50 vergiye tabidir. ) 21

SOSYALİST REALİZM: A - Komünist rejimler de: Köylülerin durumlarına, yahut idarecilerin iyili ğine v.s. dair, Romantizm yapmak. B - Komünist olmayan rejimlerde : İşçinin sefaletine, köylünün pe rişanlığına ve idarecilerin kötülüğüne dair, roman tizm yapmak. SOSYALİST REKABET: Stakhanovite (şok tugay ları) tarafından tesbit edilen ve devamlı olarak arttı rılan bir iş hacmi <<norIID>Una yetişebilmek için, işçi lerin devamlı surette, gönüllü (! ) olarak.. iş saatleri ni uzattığı bir sistem. HAİN: Macaristan'ı ve Polonya'yı milletlerarası komünizmin anavatanı (Rusya)dan fazla seven, bir Macar veya Polonyalı. DALKAVUKLAR, BÖCEKLER VE BENZERLERİ: «Komünist Partisi Tarihi» adlı kitapta, Lenin'in bü tün silah yoldaşları ve Lenin'in Politbüro'suna dahil - Stalin hariç - bütün azalar için serbestçe kullanıla bilen deyimler. (Lin Yutang, on yıl öncesini anlatı yor. Şimdi o listeye Stalin de dahildir.) YOLDAŞ: Patron ; sakınmak mecburiyetinde ol duğunuz insan. BURJUVA ZİHNİYETİNİN KALINTILARI: Mah sulün tesbit edilen fiatlar üzerinden mecburen satıl ması gibi, parti kanunları ve kararnalarına memnun olmamak. SOYSUZLAŞMIŞ BURJUVA: A - Ahlak ilminde ve cemiyette, ferdiyetçilik, Tanrıya, kiliseye, hürriye te inanç gibi, burjuva sınıfına has acaip hususiyet ler arzetme. B - Burjuva biyolojisi, burjuva fiziği ilimlerinde, ilmi gerçeğin siyasi fikirleri tasvib et mekten daha mühim addedilmesi. SOSYO POLİTİK PROFİLAKSİS: Günün birinde suç işlemeleri ihtimal dahilinde olan, muhalefetin 22

enerjik elemanlarının, henüz suç işlememiı,ı olmaları na rağmen gruplar halinde öldürülmesi veya sürül mesi. SOSYAL DEMOKRAT : Bütün midelerin aynı ol duğuna inanan halle. SOVYET BÜYÜKELÇİLERI : (1) Umumiyetle gurbette dolaşan ve memleketinde ölen kimse. (2) Memleketine döndükten sonra öldürülen, veya ölme si lazım gelen insan. Meseliı : Karahan (Çin, Türkiye) , Sokolnikof (İngiltere), Rakovski (İngiltere, Fransa Müebbet hapis), Bogomolof (Çin) , Yurenef (Japon ya), Davtyan (Polonya). Bunlar arasında elçiler de vardır : Yakuboviç (Norveç), Brodovski (Letonya) , Asmus (Finlandiya). BİRLEŞMİŞ MİLLETLERDE SOVYET DELEGE LERİ: Bir diplomat; (1) Vazifesi torpidoya benzeti len bir kimse (Gromiko), veya (2) Vatanında bütün eski bolşevikleri öldürdükten sonra, demokrasiye kar şı bolşevizmi savunmak için dışarıya gönderilmiş kimse (Stalin'in savcısı Vişinski). DOSTLUK, SULH, MÜŞTEREK YARDIMLAŞMA, SALDIRMAZLIK PAKTI : Komşu bir memlekete yö neltilen sulhçu gayeyi anlatan bir vasıta. Mesela Rusya'nın Almanya, Japonya, Milliyetçi Çin, Finlan diya, Letonya, Estonya, Lituanya, Polonya, Macaris tan, Gürcistan, Ukrayna ile olan paktları gibi. TESİR SAHASI : Müstemleke ve yarı müstemle kelere, emperyalist hakimiyetin hüküm sürdüğü Y_er lere ait bir tabir. Başlangıçta, Sovyet Dünya ihtila linin en büyük gayelerinden biri Marks'ı, Engels'i, Le nin'i yok etmek iken, bugün, gayretli bir şekilde bu maksattan kaçınmaktadır. LENİNCİ - STALİNCİ: İhtilfilci, stratejik, daimi ve insafsızca bir mücadele fikri. Bu mücadelenin ru-

hu ve değişmez unsuru insafsızlıktır. Hedefini umu miyetle aşağıdaki sıra üzerinde ve bir önceki silinip yok edildikten sonra hemen alttaki olarak değiştiren bu mücadele, şunlara doğru yönelmektedir : A B C D E F G H

Muhalefet partilerine (Lenin); Kapitalist - burjuvaziye (Lenin) ; Arazi sahibi çiftçilere (Lenin - Stalin) ; İşçi sendikalarına (Lenin - Stalin) ; Parti muhalefetine (Lenin-Stalin); Yüksek parti kademelerine (Stalin); - Dostlara (Stalin); - Sadece tanıdıklara (Stalin); -

1 - Memleket içinde silip yok edecek bir şey kal madığı ve «Sosyalizm tamamlandığı zaman», yabancı memleketlere (Stalin). CASUSLARIN V.S.'nin İMHASI, TASFİYESİ: A zınlık tarafından çoğunluğun gizlice kandırılışı. l\le selft: 17. parti kongresi delegelerinin üçte ikisi. Ve daimi komite azalarının üçte ikisi vurulup öldüğü veya yok edildiği. MAHKEME: İstek üzerine kanuni ameliye ; poli sin, müfettişin, davacının, müdafiin, hakim ve cella dın hüviyetini göstermesi. RAHAT TRENLER : İmtiyazlı kimselere has, soy suzlaşmış burjuva cemiyetinde, birinci mevkie teka bül eden DE LUXE trenler. «Sınıf farklarının ortadan kalktığı bir cemiyette, birinci mevki trenin mevcut olmayacağı aşikardır.» Bu «10.gatçe»yi sık sık okuyunuz, daima hatrrınız da tutunuz ve yerli «mahutlar»ın aynı kelimeleri, aynı manalara gelmek üzere nasıl bir inatla kullandıklarına lUtfen dikkat ediniz.

İŞÇİ VE KOMÜNİZM! .. TÜRKİYE İşçi Sendikaları Konfederasyonunun hazırladığı «Komünizmi Tel'in Mitingi» bugün yapılı yor. İşçi haklarını savunmak, emek sahiplerinin sö mürülmesini önlemek, hatta daha ileri giderek bir işçi diktatörlüğü kurmak iddiaları ile ortaya çıkan komünizm, işçiyi tam manası il� köle haline getiren bir tatbikata sahne olmuştur. Bu bakımdan gerek iş çilerin, gerekse işçi dertlerini gerçekten benimseyen her münevverin komünizmi en büyük düşman sayma sından daha tabii bir şey olamaz. Hesaplarına uygun düştüğü vakit işçi sınıfının «Yegane ilerici sınıf>.- olduğunu söyleyen komünistler, aslında hiç bir zaman samimi olmamışlardır. İşçiyi asla sevmemiş, asla itimad etmemiş ve daima ha kir görmüşlerdir. İktidarı ele geçirmeden önce işçi konusundaki görüşlerini titizlikle saklayan komü nist liderler, iktidara geldikten hemen sonra mas kelerini düşürmüş, emekçilere kan kusturan za lim bir icraata girişmişlerdir. Dünya işçilerinin «Kur tarıcı Meleği» gibi gösterilmeğe çalışılan Lenin, ba25

kınız, işçileri nasıl tarif ediyor : dar kafalı ve tembel! »

«Üşengeç,

uyuşuk,

Komünist propagandanın işçi kitlelerini ağına dü şürmek için kullandığı «Herkesten kaabiliyeti kadar, herkese ihtiyacı kadar» formülü, demirperde gerisin de kalmış memleketlerde çoktan unutuldu. Şimdi ay nı formül, hür dünyada yaşayan işçileri baştan çıkar mak gayesiyle piyasaya sürülüyor. Ama iyi niyetli hiç bir insan bu açık yalana artık inanmıyor. Komünist idarelerde işçi sınıfının hali nicedir? Bu kocaman soruya ufacık bir fıkra ile cevap ver mek mümkün değildir; en azından, bir kitap işidir. Biz, sadece birkaç noktaya dokunabileceğiz. Komü nist rejimler, işçiye hak namına hiç bir şey tanıma mışlardır. Mesela, işçinin grev hakkı yoktur. Verilen üc:reti beğenmemek, grev taraftarlığı yapmak, en ha fifinden «Gericilik» ve «Sınıf düşmanlığı» olarak ilan edilmekte ve cezalandırılmaktadır. Komünist partisi nin 11. kongresinde, Lenin: «Proleter hükumetle ida re edilen bir memlekette, sık sık grevlere başvur mak, ancak, işçilerin kültürde geriliği, siyasi geliş me noksanlığı, hükumete saldırma ve mazi olmuş ka pitalizm ve tekelciliğin yeniden canlanışı olarak tarif edilebilir» diyordu. Aradan geçen 40 yıl işçi düşman lığının en açık ifadesi olan bu zihniyeti asla değiş tirmemiş, fakat biraz daha şiddetlendirmiştir.

Yine

komünist idarelerde işçi haklarını koruyacak hiç bir teşekkülün kurulmasına, yaşamasına ve sesini duyur masına imkan verilmez. İsteyen güler, isteyen ağlar, isteyen düşünür ; ama gerçek şudur ki, komünist bir memlekette işçi sendikalarının vazifesi işçi sınıfının daha kolay bir şekilde sömürülmesini temin etmek, bu 26

hususta hükumete yardımcı olmaktır. Hür dünya sen dikacılığının işçilere sağladığı haklara mukabil, ko münist sendikacılar, iş hacminin arttırılması ve üc retlerin düşürülmesi gibi meselelerde komünist lider lerin köleliğini yapmışlardır.

SOSVAL ADALET VE BİZ MİLLİ şuurun hızla uyanmasını farkedip korkulu rüyalar gören, milliyetçilere karşı mütemadiyen kay beden ve her yenilginin sonunda biraz daha azıtan «mahutlar»ın son sığınaklarından ikisi üzerinde du racağım. Deniyor ki: 1) Türk milliyetçileri - kendi uydurma deyimleri ile «ırkçı - Turancılar», «Faşistler» «Gericiler» - Sosyal adalete düşmandırlar. 2) Komü-. nizme karşı mücadelenin yegane çaresi sosyal ada letin sağlanmasıdır ; diğer tedbirlerin hiç bir· fayda sı yoktur. İyi niyetli bazı kimselerle, komünist olmamalarına rağmen şahsi menfaat endişesine kapılmaları ve ken dilerinin daha iyi bilecekleri özel sebepler yüzünden bfr takım «aydın»ların da katıldığı bu iddialardan bi rincisi yalan, ikincisi de yanlış ve noksandır. Önce, hem dostlarımızın, hem düşmanlarımızın inkar edemeyecekleri bir gerçek'i belirtelim : Türk milliyetçilerinin sosyal adalete düşman olmalarını izah edebilecek akla uygun bir sebep yoktur. Zaten ma hutlar ve yardakçıları da, bugüne kadar böyle bir sebep gösterememiş; kuru iftiradan öteye geçeme mişlerdir. Mefkureciliğin en tabii sonucu olan feda28

karlık ruhunu, dünya nimetlerine iltifat etmemek şartını edebiyat saysak bile, aklını henüz kaybet memiş bir insan, eğer iyi niyet sahibi ise, şöyle dü şünür: «Milliyetçilerin sosyal adalet prensibine düş man olmaları için, sosyal adaletin gerçekleşmesi ha linde mutlaka bir zarar görmeleri lazımdır.» İmdi, şu sorulara lUtfen cevap verile : Sosyal adalet gerçekleşirse, bizim kaybımız ne olup-'?" Türk milliyetçileri milli gelirin en büyük kıs mını ellerinde mi tutuyorlar? Hiç bir emek harcama dan milyonlara mı konmuşlardır? Şayet bir adam yu karıdaki sorulara «Evet» diyebiliyorsa, sayın kafa sında beyin taşımadığına rahatlıkla yemin edebilir siniz. Milliyetçilerle mahutlar ve çok sosyalistler ara sında toplu bir servet değiştirmesi yapılsa, en az üç misli kazançlı çıkarız. Bir defa, ekseriyet memurdur. Hem de, umumiyetle, öğretmenlik gibi en düşük ma aşlı memurluklar... Aynı derece ve kıdemdeki mes lekdaşlarının aldığını alır. Milliyetçilikleri yüzünden terfi edemeyen, bilgi ve ehliyetlerine uyan hizmetle re verilmeyenlerin kaybı da cabası! İşin aslı, mahutlar ve çok sosyalistlerle anlaşa madığımız nokta gayet �çıktır. Ama bunu görmek istemiyor, vatandaştan da saklamağa çalışıyorlar. Türk milliyetçileri, milletimizin her ferdini - vatan hainleri müstesna - aynı kuvvet ve samimiyetle se ven insanlar olarak, sosyal adaletin gerçekleşmesi ni herkesten daha çok isterler. Fakat bu mutlu so nuca ulaşmanın bir kardeş kavgası ile değil, ancak demokratik bir nizam içinde ve kanun yolu ile müm kün olacağına inanırlar. Halbuki, mahutların ve çok sosyalistlerin sunduğu reçetelere bakınca Marksist veya ihtilalci sosyalizm gibi başka milletler tarafın dan te::!rübe edilmiş ve kitlelere sadece ıstırap ver29

miş bir metodwı tavsiye edildiğini goruyoruz. Hatta, zaman zaman daha ileri gidiliyor, adından gayri her şeyi ile komünist olan bir sistem isteniyor ! İşte biz, böyle bir düşünüşün aleyhtarıyız. Aleyhtarlığımız da duygularımıza değil, mantığımıza ve bilgileri:nize da yanır. «İhtilalci sosyalizmin <oyası çoktan meydana çık tı. Rusya'nın, Çin'in, demirperde gerisi memleLtle rinin ve Küba'nın geçirdiği tecrübelerden ders almağa niyetiniz yok mu?» diyoruz. Cevap yerine, fezaya atı lan füzelerden söz ediyorlar. «İhtilalci sosyalizm, bil hassa işçi ve köylü sınıfına açlık ve sefaletten bnşka ne verebilmiştir?» diye soruyoruz. Karşımıza çıka çı ka Gagarin'e, Tito'ya yazılan övgüler çıkıyor. Feza ya adam yollamakla sosyal adalet arasında nasıl bir münasebet kurduklarını soruyor, Sovyet işçilerinin, fezaya adam gönderemeyen ülkelerden - Mesela Batı Almanyalı işçilerden - daha müreffeh olduklarını is pat edecek yiğit bir mahut veya çok sosyalist arı yoruz; o vakit, en _susturucu cevaplarını veriyorlar: «Siz gericisiniz, faşistsiniz, sosyal adalete düşmansı nız.» Yakıştı ise mübarek ola! Yine de bu baylar, ka nunun yasak ettiği sahaya girmemek şartı ile, dilek dikleri fikri savunmakta serbesttirler. İtirazım ola maz. Ama, kendileri gibi düşünmeyenlere, yok sosyal adalet düşmanı, yok halk düşmanı cinsinden damga lar vurmağa kalkışmaları, en hafifinden, yalancılıktır. iftiradır, hayasızlıktır. il

DÜNKÜ fıkramı «sosyal adalet»e düşman olduğu· muz iftirasının içyüzünü göstermeğe ayırmıştım. Bu gün de «Komünizme karşı mucadelenin yegane çare30

si sosyal adaletin sağlanmasıdır.» iddiasına dokuna cağım. Böyle bir görüş hem yanlış, hem noksan, hem de zararlıdır. Sosyal adaletin gerçekleşmesi, propa· gandaya müsait bir zeminin hazırlanmasını güçleş tirmesi yönünden, komünizme karşı mücadele yolları nın sadece bir tanesidir. Fakat bu kadarı ile yetinil mez de tek çarenin «sosyal adalet» olduğu ileri sü rülür, diğer bütün tedbirlerin hiç bir işe yaramaya cağı söylenirse yalnız hataya düşülmüş olmakla ka lınmaz; aynı zamanda, komünizmin yayılmasına da yardım edilmiş olunur. Çünkü: 1) Sosyal adalet, şöy le çapkınca bir göz atıp «Haydi, gel! » dendiği vakit kollarımıza atılacak bir dilber değildir. Sosyal ada letin gerçekleşmesi bir memleketin şartlarına bağlı dır. İktisadi, hukuki, kültürel ve hatta siyasi imkan larla sınırlanmıştır. Zaman ister. İdare edenler ne kadar dürüst, çalışkan ve bilgili olurlarsa olsunlar, normal gelişme süresi dolmadan beklenen sonuca va rılamaz. Peki şu hale göre, sosyal adaletin sağlan mış sayılacağı güne kadar ne yapacağız? Elimizi ko lumuzu bağlayıp «lfazret»in teşrifini mi bekleyeceğiz? Kızıl ajanların dört bucakta cirit atmalarına, milli yapımızın temelini kemirmelerine razı mı olacağız? Seyrana çıkıp marifetlerine alkış mı tutacağız? Yok sa: «Göreyim seni, şimdilik uslu dur ! Sakın ha, pro paganda filan yapma. Hele, şu sosyal adalet bir gel sin. O vakit sana müsaade dilediğin gibi hareket et. Nasıl olsa söktüremezsin,» diye, ricacı mı gönderece ğiz? Sayın «ilericiler»imizin öğüdünü dinlersek, tıpa tıp böyle davranmamız gerekir ! Oysa, bir taraftan memleketin kalkınması için elimizden geleni ardımıza komazken, diğer taraftan da komünist propagandanın tahribatını önlesek fena mı olur yani? Komünizmin sosyal adalet prensibine en ziyade düşman bir rejim 31

olduğunu; girdiği her yerden yalnız hürriyeti, yalnız insan hak ve hukukunu değil, sosyal adaleti de kov duğunu, işçiyi, en kötü kapitalist sistemlerden daha hain bir merhametsizlikle sömürdüğünü, bütün nimet leri paylaşan bir «yeni sımf»ın refahı uğruna halkı köleleştirdiğini anlatırsak, günaha mı gireriz acaba? Komünizme aleyhtar oluşumuzdan niçin gocunuluyor? Komünist değil iseler yazılarımızdan, sözlerimizden ne diye alınıyorlar, onlara ne! 2) Sosyal adalet yuvarlak bir lfıftır. Ne başı bel lidir, ne de sonu. Sayın ilericilerimiz tenezzül buyu rur da izah ederlerse çok sevineceğim: Milli gelirin dağılışı nasıl olmalıdır ki, «Sosyal adalet gerçekleş ti» diyebilelim? Sözün kısası: Komünist tahriklerinin yalnız ve yalnız sosyal adaletle önlenebileceğini san mak, eğer bir gaflet değilse, tam bir ihanettir. Kabul edilsin ki, usta bir işçinin ortalama kazancı 1000 lira dır. Propaganda plak'ı dönecek: «Sosyal adaletsiz lik var; 1500 almalısın, 1500 almalısın» kazanç 1500'e mi çıktı, plfı.k da ona göre ayarlanacak, başlayacak yeni bir havaya: «2000 almalısın, 2000 almalısın.» Dünyanın sonu belki gelir ama, bu yoldaki komünist tahrikinin sonu gelmez!

3) Yine bu iddiada, Komünizmin siyasi yönü ta mamen ihmal edilmiştir. Halbuki, Komünizmin en çok ideolojik vasfı kadar tehlikeli olan bir tarafı da si yasi bir emperyalizmin vasıtası halinde kullanılma sıdır. Milyonlarca lira dökülecek, ajanlar tutulacak, milletin içine salınacak... Biz muhteremler de «Sosyal adalet» hazretlerinin teşrifine muntazır olduğumuzdan, propaganda çarkının dönmesine, halkın birbirine dü şürülmesine, milli değerlerin insafsızca yıkılmasına aldırış etmeyeceğiz, öyle mi? İnsafı olan beri gelsin: 32

Böylesine sinsi, böylesine çok yüzlü bir faaliyet kar şısında sosyal adalet ne yapar? Orta Avrupa milletlerinin, Macaristan'ın, Çekoslo vakya'nın, Polonya'nın, hatta Romanya'nın sosyal ada leti Rusya'dakinden daha mı bozuktu sanki. Ama o memleketlerde vatanlarını kızılorduya peşkeş çeken hain kadroların teşekkülüne mani olunamadı. Bilmeyenler karışmasın. Laf ebeliğine artık bir son verilsin. Saflar belli olsun; kimin neye hizmet et tiği meydana çıksın. Dava malı1mdur. Bizde pek bi linmese bile, dünyaca biliniyor: Komünizme karşı mü cadelenin en müessir yolu manen kuvvetli olmaktır. Gönüllerin ve kafaların boş kalmaması, iman ve bilgi ile doldurulmasıdır; komünizmle ilgili gerçeklerin açıkça ortaya konmasıdır. Yazdıklarıma inanmayan lardan ricam: Zahmet olacak ama, llıtfen sorsunlar. Hiç değilse bu kadarını esirgemesinler.

DİN TİCARETİ EFENDİM, hangi meslekten olursanız olun, din· den, imandan, milliyetten bahsettiniz mi, gerici ( ! ) ve mürtecisinizdir (! ) . İster gazeteci, ister Milletvekili, ister öğretmen ne olursanız olun. Yalnız ve yalnız toplumcu ilerici aydın olmayın. Milletvekili iseniz Mecliste, vatandaşların dini eği timinin yapılmadığından, din adamlarının yetiştirilme diğinden bahsedip Batı anlamında hal çareleri ileri sürdünüz mü, ertesi günü gazetelerin manşetlerine göz atmayı sakın unutmayın. <<Bir gerici Milletvekili dini istismar etti.» Bir başkası, «Din yoluyle kendine nüfuz sağlamak isteyen bir Milletvekili hadise çıkart tı.» neler neler. Aynı davranışları inancınızın icabı olarak gazetede yazsanız, okullarda söyleseniz, aynı iftiralarla karşılaşırsınız. On parmaklarında on kara, önüne geleni itham ederler. Sakın unutmayın, toplum cu ilerici aydınlar bundan muaftır. Peki bunlar da kim oluyor diyeceksiniz, evet kendileridir. Sizin tamamen temiz niyet ve inancınızla yukarıda bahsettiğimiz davranışları bu sayın kişiler yaparsa ses yok. Senelerrlenberi dine, dm adamlarına ve din dar halkımıza etmedik küfür bırakmadılar, hala da 34

ediyorlar. Arkadan bir de «kutsal Kur'an-ı Kerim'in meali> diye gazetelerinin sürümünü temin için ilaveler verebiliyor!ar. Halkımızın dine olan bağlılığından ve ona olan saygısından istifade ederek yüksek tiraj sağ lamak. Bu dini istismar değildir. Zira sayın ilericile rimiz böyle buyurdular. Siz, bu din ticaretidir dese niz kendilerini nasıl müdafaa edecekleri malUmdur. Çünkü hep aynı oyun oynanıyor, aynı taktik tekrar lanıyor. İnanmak, inancın icabını yapmak gericilik tir(!). Halbuki bu sayın zevat, inanmıyor, icabında yapmıyor, o halde ilericidir. Söyledikleri her söz, yap tıkları her hareket doğru olandır. Yanlışlarını çıkar mak, hatta tenkid etmek katiyen yasaktır. Bu taas sup gerilik değil, aksine ileriliktir. İlerici gazetelerimizden Milliyet (milliyetle ilgisi olmayan) ve Akşam adlıları kutsal Kur'an-ı Kerim'in mealini ilfı.ve olarak veriyorlar. Din hakkındaki gö rüşleri daha önceki ve şimdiki tutumlarıyla malUm. Bu tezat ve mes'uliyetsizlik almış gidiyor. Hayatımı za düşünce, ne zaman hakim olacak? İki asırdır ba tılılaşmak için çırpınıp duruyor, çırpındıkça da biraz daha geriliyoruz. Şu batıyı batı yapan zihniyet: Dü şünmek, tahkik, tesbit ve hiiküm. Bütün bunları da bir tolerans havası içinde yapmak. Batı medeniyeti ni ayakta tutan mü�sseseleri bu sayın kişiler bilmi yorlar mı, diyebilirsiniz. Bilirler, din ve devlet mü esseselerinin diğer milli müesseselerle nasıl bir ahenk içinde o medeniyeti yaşattığını, dini eğitimin ne ka dar ehemmiyetli olduğunu, din adamlarının cemiyet tarafından nasıl sevilip sayıldığını bilenleri vardır. Peki neden böyle yaparlar diyeceksiniz. Mesele ma hut fikirleri icabı odur da onun için böyle yaparlar. İnsan hayatı ve sosyal dluşlar daima düzenden düzensizliğe doğru kayış halindedir. Cemiyetler bu 35

düzensizliğe kayışı önleyebildikleri nispette düzen içindedirler. İnsan tabiatı kolay olan şeyleri zor olanlara tercih eder. Bir müessese kurmak ve ya şatmak, inanç, bilgi, sabır ve mücadele ister. Bütün bunlara sahip olabilmek ise çok zordur. Halbuki yık mak çok kolaydır. Hiç bir şey istemez. Sadece canlı yaratıklardan insanları ayıran düşünceyi kaybetmek yeter. İnsan olmanın icabını değil de insanın dışında herhangi bir canlı olmanın icabını yapmak. Yemek, içmek ve yatmak. Bunların temini için yapılacak her şey meşrudur. Bizi onlardan ayıran da bu kadarcıktır.

DEMİRPERDE'DEN İKİ FIKRA İVAN İvanoviç Yoldaş'ın canı bir sıkıldı iki sıkıl dı, üç sıkıldı, nihayet patladı. «Böyle hükumetin. » diye başladı, açtı ağzını, yumdu gözünü. Verdi veriş tirdi, torbasına ne birikmişse hepsini söyledi. Hemen yakaladılar, mahallin gizli polis şefi Zaliminski Şaş mazof'un huzuruna çıkardılar. Şef okkalı bir tokat aşkettikten sonra, konuştu: - Ne haltettin sersem, sayın hükı1metimize söv muşsun, öyle mi? İvan İvanoviç, gayet sakin bir ifade ile cevap verdi: - Hem evet, hem hayır! Doğru, hükumete küf rettim. Canımın istediği kadar küfrettim. Ama hiç sor muyor şef yoldaş, ben hangi hükumete küfrettim? O ne biçim lfı.f, dalga mı geçiyorsun benimle? Ne demek, hangi hükumete küfrettin? . .

- Basbayağı o demek işte. Ben Amerikan hüku metine küfrettim. Edemez miyim yani? Şaşmazof Yol daş bakar ki, daha ince itiraf metodları uygulamak lazım. El.çare İvanoviç'i alır hücresine, bütün hüneri ni döker ortaya. Her faslın sonunda a:Ynı soru. - Şimdi söyle bakalım, kime küfrettin? 37

Ve her faslın sonunda aynı cevap, yalnız gittik çe zayıflayan bir ses: - Amerikan hükumetine küfrettim şef yoldaş! . Şaşmazof'un bütün ustalığına rağmen, İvanoviç'i iti raf ettirmek mümkün olmaz. Rapor yazılır: «Yapılan tahkikat neticesinde Yoldaş İvan İvanoviç'in sayın hü kumetimize değil, Amerikan hükumetine küfrettiği anlaşılmıştır. Bu örnek hareketi ile, tam bir yoldaş olduğunu isbat eden İvanoviç'in Kızıl Yıldız Nişanına hak kazandığını saygılarımla arzederim.» imza, mühür. İvan İvanoviç artık serbesttir. Özel hücreden çı kacağı sırada Şaşmazof tekrar yakasına sarılır: « Bana baksana sen, yutturduğunu sanıyorsan aldanı yorsun. Bir daha elime geçersen kemiklerini toz edip tavuklara yedireceğim. Behey sersem, behey budala! Ben otuz yıllık polisim. Hangi hükumete küfretmek Hizım geldiğini bilmez miyim sanki! » der . • ••

Gizli polisin gözde elemanlarından Nikola Nikola yef'le Todor Todoroviç önemli bir iş peşinde idiler. Saatler geçmiş, ama bir tek kelime konuşmamışlardı. Derin düşüncelere dalmıştılar, gözleri sabit, alınlar kırışıktı. Todor Todoroviç nihayet dayanamadı, ses sizliği bozdu: - Ne düşünüyorsun aziz Nikolayef Yoldaş? Nikola Nikolayef cevap verdi: - Senin şu anda düşündüklerini düşünüyorum! .. Todoroviç derhal tabancasını çekti, Nikolayef'in göğsüne doğrulttu: - O halde seni tevkif ediyorum! dedi. Rejime ihanetten, kapitalistlere ajanlıktan, Amerikan emper yalizmine hayranlıktan sanık olarak yargılanacaksın! .

AZERBAVCAN'IN VAS GÜNÜ 1918 YILININ bahar ayları. 1. Dünya Harbi bit miş, yeryüzünün siyasi çehresi büyük bir değişikli ğe hazırlanıyor. M. Orta ve Doğu Avrupa'nın esir mil letleri hürriyetlerine kavuşuyor, yeni devletler kuru luyor . 1918 yılı 28 Mayıs'ında Hazer kıyılarında da genç bir devlet doğdu: AZERBAYCAN CUMHURİYE Tİ. Gerçi devlet yeni idi ama, millet yeni değildi. Tarihin en köklü ve medeni milletlerinden biri olan Türk Milletinin güzide bir parçasıydı. Çarlığın daya nılmaz zulmüne karşı yüzyıllardan beri savaşmışlar, vatanlarını şehitlerinin mübarek kanları ile sulamış lar, yine de hürriyet perisinin peşini bir an olsun bırakmamışlardı. Çarlığın yıkılması ile umut kapıları ardına kadar açıldı. ..

Kanlı bir ihtilal sonunda iktidara gelen komünist Rusya'nın liderleri insan haklarına saygılı olacakla rını, her millete kendi kendini idare hakkı tanıyacak larını ilan etmişlerdi. Verilen söze inanmamak için sebep yoktu. Kızıl Şeytanın maskesi henüz düşmemiş ti. Çarlık Rusyasının hoyrat pençeleri altında ezil miş diğer milletler gibi Azerbaycanlılar da nihayet kurtulacaklarını sandılar, daha müthiş bir felaketin 39

eşiğinde olduklarını hatırlarına bile getirmediler. Is tıraplarının artık dineceğini düşünüyor, vatanlarını kalkındırmanın, milletlerini refaha kavuşturmanın tat lı hayalleri içinde yüzüyorlardı. Seçkin bir kadroları vardı, gayretli idiler. Kısa zamanda çok şey yapa caklarını umuyorlardı. Ne yazık ki, genç Azerbaycan Cumhuriyeti ancak bir yıl on bir ay yaşayabildi. Yeni Rus rejiminin Çarlık idaresinden hiç bir farkı olmadığı, sadece daha hilekar ve daha merha metsiz bir hüviyet taşıdığı çok geçmeden anlaşılmış, diğer Müslüman - Türk ülkelerinin başına gelen Azer baycan'ın da başına gelmişti. 1920 yılının 27 Nisan günü Kızıl Rus ordusu Azerbaycan'ı istilaya başladı. Kuvvetler muvazenesiz idi. Azerbaycanlıların imkan ları yoktu, silahları yoktu, yardımcıları yoktu. Buna rağmen döğüştüler, imanları ile yiğitçe döğüştüler. Kahramanlar diyarı bir kere daha eşsiz bir destanın yazılmasına sahne oldu. Ne: çare ki sonunda, yenildi ler, eskisinden daha zalim bir çarkın içine düştüler. Ama aradan 43 yıl geçmesine rağmen, Azerbay canlılar'ın hürriyet sevgisi öldürülemedi, vatanlarını kurtarma şevkleri söndürülemedi, milliyetleri unuttu rulamadı. Yurt içinde ve yurt dışında durmaksızın mücadele ettiler, ediyorlar, edecekler. Bu mukaddes mücadele <(azadlık» günü gelinceye, üç renkli )lay rak Azerbaycan semala,rında nazlı nazlı dalgalanıncaya kadar, hiç bitmeyecek. . Kızıllara, kızılların maskeli-maskesiz uşaklarına sorarsanız 27 Nisan bir yas günü değil, bir bayram günüdür. Kızıl Ordu, Azerbaycan emekçilerini «A.ğa lar»ın sömürücülüğünden o gün kurtarmıştır!. Hangi emekçi, hangi ağa? Tarih boyunca seyredilmiş oyun ların en haysiyetsizi, söylenebilmiş yalanların en sun turlusudur bu!..

Azerbaycanlı kardeşlerimiz matemlerinin 43. yılı nı Ankara Türk Ocağı'nda yapılan bir toplantı ile andılar. Herkes heyecanlandı, içlendi. Yaşlı mücahit · ler komünist sistemin ne olduğunu «barış içinde be raber yaşama» sloganının içyüzünü bütün çıplaklığı ile ortaya koydular. Hürriyet mücadelesini sürdür meğe kararlı, davalarının haklı olduğunu bilen, hak kın zaferine inanan insanlar, «dili dilimizden, dini di nimizden, özü özümüzden» insanlar ... Bir mektup okundu. Dünyanın öbür ucundan, · ta Arjantin'den gelmiş. .. Yanık bir mektup, utandığımız için ağlayamadık da, gözyaşlarımızı gönlümüze akıt tık. Yusuf Musazade yazıyor : «Türk Bayrağı ile üç renkli Azerbaycan bayrağını başucuna asmış, bakar bakar ağlarmış, «Azerbaycan'ımın kurtulduğunu, iki sevgili bayrağın yan yana salındığını görmeden ölür sem gözlerim açık gider,» diyor. Toplantıda Türkiye'mizden de bahsedildi. MüLa rek Anadolu diye, Türk dünyasının kabesi, diye. Aııa diye, ağabey diye, can diye. Fazla bir şey istedikleri de yok, bir tatlı söz, bir güler yüz, yabancı sayılma mak, yadırganmamak, hepsi bu kadar, dört saat sü ren toplantı boyunca uğursuz l:ıir uğultu beynime mu· sallat oldu, kemirdi durdu: Plak dönüyor, tıpkı sa hibinin sesi _«Seni faşist seni, seni ırkçı - Turancı seni ! »

PEYAMİ SAFA'VA İKİNCİ RAPOR AZİZ ÜSTADIM, 1'am iki yıl oldu: Maddeten aramızda değilsin. Ama, seni bir an bile unutmadık. Hemen her gün sen den konuşuyoruz. Hatıralarımız dipdiri, acımız taze liğini hala muhafaza ediyor. İnsan tabiatının ayrıl maz bir parçası olan bencilliğimiz ne kadarına imkan veriyorsa, seni o kadar seviyoruz. Sana ne kadar ih tiyacımız olduğunu daima düşünüyoruz. Memleketin hali bildiğin gibi. Seni şaşırtacak ye ni bir şey yok. Üzüleceğin bir değişiklik olmadığı gibi, sevineceğin bir yenilik de yok. Şiir devrini yaşamağa devam ediyoruz. İlmin ve aklın saltanatına hala has retiz. Tahminlerinin hiç biri boş çıkmadı. Niyetimiz iyi, aşkımız yerinde, samimiyetimiz tam; ama, bilgi miz noksan. Yıllarca seyrettiğin, nasıl düzenlendiği ni çok iyi bildiğin bir oyun içindeyiz. «Mahutlar» da bildiğin, tanıdığın gibi kah azıtıyor, kah siniyorlar. Bir aralık maskeleri iyiden iyi yıpranmıştı. Ha düş tü, ha düşecek diye bekledik. Sonra, herhalde akıl ho calarından ilham aldılar, yeniden sindiklerini gördük. Tabii aldatıcı bir sinme. Daha çok ve esaslı yıkmak 42

ıçın, daha az göze çarpma taktiği. Kızıl yelkenlerini daha açık bir renge boyamak mecburiyetini duymala rında üç büyük şehirdeki sıkı yönetimin de büyük bir payı var. Bilirsiniz : Tecrübelidirler. Nazik zamanlar da ortalıkta görünmemek gerektiğini gayet iyi bilirler!. Şimdi yine malUm sloganların ardından ateş edi yorlar. Sosyal adalet, toprak reformu, emekçinin hak kı, v.s. Bu sloganlar marifeti ile milleti parçalamağa, kitleleri birbirine düşürmeğe çalışıyorlar. Foyalarının çok yakında meydana çıkacağını umuyorum. Çünkü, samimiyetsizlikleri saklanamaz bir hale geldi. Sayın aydınlarımız bugünlerde çok meşgul oldukları için pek farkedemiyorlar ama, yakında farkedeceklerini sanıyorum. O vakit sizin ne kadar haklı olduğunuzu görecek, ikazlarınızı dinlemedikleri için aziz ruhunuz dan af dileyecekler. Öylesine hoş şeyler oluyor ki ; hepsini yazamayacağımdan ötürü üzülüyorum. Mese la: Toprak reformunu dillerinden hiç düşürmüyorlar. Fakat, ilk toprak kanununu millete hediye eden, bu yoldaki gayretleri yüzünden toprak ağalarının husu metine maruz kalan adam, yani Şevket Raşit Hatip oğlu en büyük düşmanlarıdır. Bu açık tezadın gözden kaçması daima mümkün olamaz. Elbet bir gün gele cek her şey aydınlanacak, maskeler düşecektir. Sizi çok arıyoruz, Üstadım. Eğer aramızda olsaydınız, o mutlu günün gelmesini çabuklaştırırdınız. «Mahut»la rın arsız yüzüne gerçeklerin şamarını indirir ; toprak reformunun da, sosyal adaletin de en amansız düş manı olduklarını bir kalem darbesi ile ortaya koyar dınız. Bu arada komik bir değişikliği de haber vereyim: Bir zamanlar sizi aşırı bulanların, size vehimli di yenlerin, sizi herkese komünist demekle suçlandıran43

ların pek çoğu şimdi sızın yazdıklarınızı yazıyorlar. Davayı iyice bilmiyorlar, beceremiyorlar ya, yine de yazıyorlar. Tabii adınızı anmadan, ilk defa zatları nın keşfettiği gerçekleri yazarmış gibi. Yirmi yıl önce söylediklerinizin tekrarlandığını görseniz güler miydi niz üstadım, yoksa ağlar mıydınız? Son bir haber : «Yeni İstanbul» kabrinizi yaptır mak için bir kampanya açtı. Gücenmeyin bize, bağış layın. Biz fanilerin tesellisi bu. Şükran borcumuzu ödemek hayaline kapıldık. Ödenemeyecek kadar �orç lu olduğumuzu bile bile. Listeleri bir görseniz, Ahmet' ler, Hasanlar, işçiler, öğrenciler 2,5 füa, 5 lira, 10 lira. Sayenizde servet yapanların ne sesi var, ne sözü. Ulu Tanrı'nın rahmeti üzerinizden eksik olmasın. . . .

BİR İHTILAFIN İÇVÜZÜ SOVYET Rusya - Komünist Çin mücadelesinin ma nası nedir? Moskova ve Pekin'den verilen haberleriiı ifadesine inanacak kadar saf olanlar, oradaki çatış manın bir «İdeoloji ihtHafı» olduğunu sanıyorlar. Bize göre, bu mücadele asla bir ideoloji ihtilafı değildir. Rus ve Çin'li Marksistlerin o bitmek bilmeyen müna kaşaları sırf görünüşü kurtarmak içindir_� Hür dün yayı kandırmak hevesinden ibarettir. Gerçekte bu mücadele Rus menfaatleri ile Çin menfaatlerinin bir noktadan sonra artık uzlaşamamasından, bir de Hruş çov ile Mao'nun liderlik hırsından doğmuştur. Mark sizmin şöyle veya böyle anlaşılmak istenmesi sadece bir bahanedir. Asıl davayı Slav ve Çin sömürgecili ğinin kavgasına bağlamak gerekiyor. Yine de bu mücaqelenin komünist ideolojisi ile çok yakından ilgili tarafları var: «Tarihi yürüte� ye gane kuvvet, çeşitli sınıfların istihsal vasıtalarına sa hip olmak için yaptıkları mücadeledir.» Bir insanın davranışlarını tek başına, maddi menfaatler tayin eder» gibi süslü lafların iflas ettiğini gösteriyor. 46 yıl zarfında, Bolşevik ihtilalinden beri, olup bitenler Marksizmin gerçeklerden ne kadar uzak kaldığını ifa· 45

de eder. Bugün, «affedersiniz inadı! »na sahip olmak ta direnmeyenler iyice anlamışlardır ki, tarihi yürü ten en büyük kuvvet, çeşitli sınıfların istihsal vasıta larını ele geçirmek için yaptıkları mücadele ile kıyas lanamayacak bir ölçüde, _ milli menfaatlerdir. İnsan ların davranışları da her zaman maddi menfaat dü şüncesinden değil, türlü türlü kaynaklardan ilham alır. Nitekim Hruşçov - Mao çekişmesi, insanoğlundaki .:ı ezeli iktidar hırsının işçi diktatörlüğü hayalinden da ha cazip olduğunu belirtiyor. Yine bu çekişme ; «Ön ce Ruslar, sonra dünya işçileri; önce Çin, sonra dün ya işçileri; kısacası önce millet, sonra sınıf,» gerçe ğinin hala yaşadığını ortaya koyar. Marsel Quessant ne güzel söylemiş, «Milliyetçilik o kadar dürüst, öyle tabii bir duygunun karşılığıdır ki. onu inkar edenler bile irsiyete boyun eğerler. VF İtalyan Marksçıları Orta Çağların Venedik, Toskana, Liküri Cumhuriyetleri burjuvalarını andırdıkları hal de ; Bolşevikler Birinci Petro'nun, Birinci Pol'ün, Ka terina'nın gidişlerini hatırlatan usullere itibar eder ler.» Yüksek siyasetçilerin ne düşündüklerini bilemem Ama, Sovyet Rusya - Komünist Çin arasındaki gergin liğin bir «ideoloji ihtilafı» sanılmasını hür dünya he sabına zararlı görürüm.

4:6

MÜCAHİT PEYAMİ SAFA ÖLÜML1NÜN üçüncü yılını dün andığımız rahmet li Peyami Safa, biz fanilerin ölçüsüne göre, büyük bir mücahitti. 42 yılı aşan yazarlık hayatı, bir bakıma, mücadelelerinin hikayesidir. Doğruluğuna inandığı fi kirlerin müdafaasından, milleti için zararlı görrliiğii her tehlikeli cereyana karşı kıyasıya döğüşmekten asla yılmamıştı. Tek başına kaldığı, daha yerinde bir ifade ile, fikir beraberliği içinde bulunduğu kimsele rin yazma imkanından yoksun bırakıldığı zamanlar da oldu, yine yılmadı. Dost kılığına girip gerçekleri tahrif eden bir yazarın ölümünden sonraki iddiası hi lafına, mücadelelerinin çoğunu kaybetmedi, kazandı. ·

Peyami Safa, mücadelelerinin en büyüğünü, en devamlısını ve en unutulmazını komünizme ve komü nistlere karşı yapmıştır. Bu mücadelesinin gerçek manasını anlamak için hangi sebeplerle doğduğunu, hareket noktasının ne olduğunu bir nebze düşünmek gerekir. Rahmetlik üstad, diğer bütün vasıflarının ya nısıra ve hepsinin üstünde, katıksız bir milliyetçi idi. Milliyetçiliğin, hele biz Türkler için, vazgeçilmez bir varlık şartı olduğuna inanıyordu. Eğer zahmet edilir de eserleri okunursa görülecektir ki, böyle bir sonuca 47

sadece duyguları ile ve doğmatik bir yoldan varma mıştır. Araştırıcı zekası, her şeyin derinliğine inmeğe çalışan hakikat sevgisi başka türlü davranmasına za ten imkan vermezdi. Batı ve doğu dünyasına ait in celemeleri, okuduğu kitapların, düşüncenin imbiğin den geçmiş bilgilerinin sonucu idi ki, O'nu, milliyet çiliğin zaruriliği hükmüne götürmüştür. Bu sebeple gayet tabii olarak, millet hayatını tehdit eden her yı kıcı cereyana karşı gayet dikkatli idi. İlkel bilgilerden yoksun olmamak veya kasıtlı ha· reket etmemek şartı ile, her aydının kolayca anl[.ya bileceği şu hususu tesbit etmjşti: Yeryüzündeki bü tün milletlerin ve milliyetçiliklerin en amansız düşmanı komünizmdir. Tarihi ve coğrafi sebeplerin de ilave si ile, bu düşmanlık Türk milleti için çok daha önem li bir dava haline gelmiştir. Marksizmi gayet iyi biliyordu; yerli malı sosya list bozuntularının pek çoğundan daha iyi. Bir insa nın hem komünist, hem de milliyetçi olabileceği gibi safsatalara inanacak kadar saflık gösteren veya öy le görünmeyi menfaatine uygun gören kimselere ba zı gerçekleri öğretmek istemişse, hata mı etmiştir. Peyami Safa'nın komünistlerle mücadelesinin çe şitli safhalarında üzerinde ibretle durulacak birçok noktalar vardır. Bunlardan biri de, bazı kimselere haksız olarak komünistlik isnad ettiği söylentisidir. Bu söylenti, hiç şüphesiz kızıl kaynaklardan ilham al mıştır. Fakat, esefle kaydedilecek bir cihet vardır ki, aslında komünist . olmayan bazı çevreler de bu söy lentilere inanmışlar veya menfaatları icabı, inanmış görünmeyi tercih etmişlerdir. Hele son yıllarda, si . yasi sebeplerin takviye ettiği çok sistemli bir çalışma ve hiç bir ahliık ölçüsü tanımayan iftira zinciri sa48

ycsinde, bu asılsız itham yaygın bir hale getirilmek istenmiş, yarı aydın zümre arasında da hayli muvaf fak olunmuştur. Oysa üstad, gayet ölçülü yazardı. Komünistlerle, komünist olmadıkları halde bilgileri nin yetersizliği, milli endişelerinin noksanlığı veya gafletleri yüzünden zaman zaman komünist oyunları na alet olanları ayırmakta çok ince bir dikkat gös termiştir. Peyami Safa'nın «komünisttir» dediği, fa kat aslında komünist olmayan kim vardı acaba? Böy le birisi yoktu! Rahmetlik üstadın bu davada ne ka dar haklı olduğunu daha açık bir şekilde belirtmek için, mücadelesinin bazı safhalarını hatırlatmak iste riz: İlk çetin kapışması müseccel vatan haini Naz.ım Hikmet'le oldu. Moskova dönüşü ihtilat türküleri söy lemek hevesine kapılan kızıl şair, bir aralık Namık Kemal'e de saldırmağa yeltendi. O zamanın basın alemi, bugünküne benzer bir rehavet içinde idi. İçle rinden birçoğu vatan adına, hürriyet adına ne bili yorlarsa Namık Kemal'den öğrenmişlerdi ama, alı şılmamış sesin sahibinde de bir takım hünerler veh metmişler ve susmuşlardı. Bu tecavüze Peyami Safa hemen cevap verdi. Haklılığından emindi. Hadsize haddini bildirecekti, bildirdi. Çok geçmeden meşhur «Donanmayı isyana teşvik» hadisesi oldu. Nazım Hik met'in foyası meydana çıktı ve Sinop Hapishanesini boyladı. Peyami Safa, Nazım Hikmet'le mücadelesin de haksız mı idi? Ya Serteller'le mücadelesi? Hiç yoktan bir Akif Fikret meselesi icad edilmiş, Akif'e saldırma, Fik ret'i savunma bahanesi ile, bir kere daha, Moskova sokaklarında söylenen kızıl türküleri İstanbul sokak larında da dinletmek küstahlığında bulunulmuştu. Mil li birliğimizin temel direklerinden biri olan dinimize, 49

örf ve adetlerimize, hasılı kültürümüze, bizim olan , bizden olan ne varsa hepsine sövülüyordu. Böyle bir hava içinde Peyami Safa yine öne geçmiş, eşsiz bir mücadele örneği vermiştir. Millet sevgisi ile bilinen kalemi adeta bir kılıç haline gelmiş, Sertel'ler sela meti firarda bulmuşlardır. Rahmetlik bu sefer de yaz dı. Mücadele arkadaşları da gittikçe çoğalıyordu. Sonra, çok geçmedi, Sertel'ler soluğu İtalya'da aldı lar, komünistlikleri de gün ışığına çıktı, ilgilenmeğe ihtiyaç duyan herkes tarafından iyice anlaşıldı. Peya mi Safa, Sertel'lerle mücadelesinde haksız mı idi, if tira mı etmişti? Yarın, Dil - Tarih'deki öğretim üyeleri, Nazım Hik met'in affı konularına dokunacağız. il

DİL - TARİH'deki bazı öğretim üyeleri, Pertev Naili, Niyazi ve Mediha Berkes, Behice Boran, asıl vazifelerini bir kenara bırakmışlar, öğrencileri ara sında komünizm propagandası yapmağa koyulmuşlar dı. Aleyhlerindeki ilk cereyan Dil - Tarih'te başlamış tı. Basma intikal edince, Peyami Safa, bu mücadele ye atılmaktan da geri kalmadı. O zaman da günümü zün bir takım safdillerine benzeyen gayet büyük ba zı mütefekkirler, ilim adamlarına böyle bir ithamda bulunmanın doğru olmadığını, komünizmi içtimai ve iktisadi bir doktrin olarak talebelerine öğrettiklerin den dolayı kmanamayacaklarmı ileri sürmüşlerdi. Bu türlü iddialara karşı Peyami Safa, şu unutulamaz ce· vahı vermişti: «Tıp fakültesinde bir profesör, meseıa, tifo mikrobunun hususiyetlerini talebesine anlatır. Bu, hem hakkıdır, hem de vazifesi. Hiç kimse itiraz ede mez. Ama, aynı profesör tutar da tifo mikrobunu ta50

le besine aşılamağa kalkarsa, suç işlemiş olur ; ceza landırılır. Komünizm de bir içtimai mikroptur. Ve bu efendiler talebelerine mikrobu tanıtmıyor, aşılıyor lar .:ı> ·

Nihayet, meseleye yetkili makamlar el koymuş, ihbarların doğruluğuna kanaat getirilmiş ve bahis ko nusu öğretim üyeleri, bir daha dönmemek üzere, fa külteden uzaklaştırılmışlardır. Peyami Safa, bu mücadeleye katılmasında haksız mı idi? Komünizm tehlikesini zamanında teşhis ede biliyorsa, mücadele yollarını iyi biliyorsa, yılanın ze hirli olduğunu zehirlenmeden tesbit ediyor ve kafa sının vaktinde ezilmesi gerektiğini söylüyorsa, güna ha mı giriyordu? Daha yakın zamanlara geliyoruz. 1950 yılı... Va tana ihanet suçundan 28 yıla mahkum olan mahut Na zım Hikmet'in affı için hummalı bir faaliyete girişil miştir. B. M. Meclisi Başkanlığına hitaben bir dilekçe hazırlanmış, aralarında komünistlikle hiç bir ilgisi bu lunmayan bir takım muhterem insanların bile yer al dığı 167 kişiye imzalattırılmıştı. Rahmetli Peyami Sa fa, bu konuda da birçok yazılar yazdı. İyi niyetlerin den şüphe etmediğini belirttiği bazı kimselerin kur nazca ter�:.ı:;ıenmiş bir oyuna getirilmek istendiğini ifa de etti. Bilhassa, hayatı boyunca akıl öğretmeğe i':ıe nen ihtiyar bir yazar'ın af kampanyasına önderlik et mesini kınadı. Adı geçen yazar, kendine göre yine bir büyük gazetecilik yapmış, Bursa Hapishanesinde ya tan Nazım Hikmet'i ziyarete gitmiş ve uzun boylu konuşmuştu. Neler anlatmıyordu ki... Bay Ahmet Emin Yalman'a sorarsanız, Nazım Hikmet ·artık komünist filan değildi. Sadece vatanını düşünüyordu. Hapisha neden çıkınca siyasetle asla meşgul olmayacak, ta51

vukçuluk yapacaktı. O'nu kurtarmak Türk milleti için en birinci bir vazife idi. Aksi takdirde, hepimiz sı.:ç lu duruma düşecektik. Üstad Peyami Safa, bu saçma safdilliği görün ce ihtiyar'ı ikaz etti ; bir defa değil, birkaç defa ikaz etti. «Yanılıyorsunuz beyler,» dedi. «Cehaletiniz yü zünden, ileride pişman olacağınız hatalı bir iş yap mak üzeresiniz. Aman dikkat edin Marksizmi bilmi yorsunuz, bari bilenden öğrenin. Komünist olmanın esası aynı zamanda aktif olmaktır. Hiç bir komünist hapishaneden çıkınca tavukçuluk yapmaz, bu bir ma saldır. Sakın ha, inanmayın. Hele bir kurtulsun, göre ceksiniz, ne mel'anetler peşinde koşacak. Siz de o vakit utanacaksınız,» dedi, dinletemedi. Sonrası ma H'ım. Nazım Hikmet, hapishaneden çıktı, çıkar çık maz da Kızıl Cennetine uçtu! Su katılmamış bir va tan haini olduğunu hakkı ile isbat etti. Peyami Safa bu konudaki mücadelesinde haksız mı idi? İhtar ve ikaz ları dinlense fena mı olurdu. Daima bir gaflet vesi kası halinde kalacak olan o mahut af dilekçesine im za attıkları için şimdi pişman olanlar, böyle bir ha Vıyı hiç işlemeselerdi, kendi hesaplarına da memle ket hesabına da daha iyi olmaz mıydı? Ya, Bay Ahmet Emin Yalman! Zamanında yapıl mış bir ikaza aldırmadığı için özür dileyeceği yerde, galiba meşrebinin icabı, Peyami Safa merhuma düşman kesildi. Hatta, bu hissini o kadar ileri götür dü ki, üstadın vefatından sonra düşüncelerini soran bir gazeteciye «Bana çok fenalık etti. Yazarsam aley hinde olun demiştir. Misalleri çoğaltmak mümkündür. Sonuç değişmez. Üstadın komünizme karşı mücadelesi daima ha yırla anılacaktır. Kızılların korkulu rüyası idi. Çe52

tindi. Maskeler ne kadar maharetle kullanılırsa kul lanılsın, dikkatinden kaçmıyordu. Sahte savunma yol larını derhal kapatmayı biliyordu. Komünizme, sosya lizme, ayrıldıkları ve birleştikleri noktalara, sadece bir doktrin olarak değil Sovyet sömürgeciliğinin ma şası olarak dünyaya hükmetmeğe çalışan kızıl reji min taktiklerine vakıftı, aldatmak çok zordu. Umumi yetle keskin olan dikkati bu konuda daha da keskin leşir, en ince teferruatı bile ihmal etmezdi. Kızıl ajanların dünyanın her tarafındaki faaliyetleri ile ya kından ilgilenir, bilhassa basın vasıtası ile yaptıkları tahribatı, bütün sanatlar ve edebiyat sahasındaki yı kıcılıklarını göstermenin faydasına inanırdı. Gençli ğin ve aydınların daima uyanık olmalarını istemiştir. Mekanı Cennet olsun...

HÜRRİYETÇİ SOSYALİSTLERE GÖRE KOMÜNİZM VE BİZİMKİLER VİLLİAM Pickles, ünlü bir İngiliz sosyalistidir. İş çi Partisiain tanınmış üyelerindendir. Londra Üniver sitesi Siyasi İlimler Fakültesinde öğretim görevlisi dir. «Komünizmin Anatomisi» adı ile yayınlanan ki taptaki bir yazısında aynen şöyle diyor : «Ben bir sos yalistim ve komünizme, faşizmle birlikte, bütün si yasi nazariyelerin en kötüsü olarak bakarım.» Yerli sosyalistlerimizin hürriyetçi değil, ihtilalci Marksçı olduklarının söylenmesini haksız bir suçlama sayanlar şu soruya insafla cevap vermek zorunda dırlar : Memleketimizde kendilerine sosyalist diyenle rin hangisi, ne zaman, hangi yazısı veya konuşmasın da komünizmle Faşizmi eşit bir tehlike olarak gös termiştir? Bu soruya hiç kimse olumlu bir cevap VE' remez. Çünkü, böyle bir şey yoktur. Ünlüsünden ün süzüne, yazarından siyasetçisine değin bütün yerli sosyalistlere göre tek bir tehlike vardır. Faşizm! Fa şizme karşı savaşılması istenir, birleşik cepheler ku rulmasına çalışılır. Fakat, komünizmden hiç söz edil mez. Bu davranışın manası ayrı bir izaha ihtiyaç du yurmayacak kadar açıktır. Bugün, bazı sebepler yü54

zünden anlamayanlar bulunabilir. Ama, yarın mutlaka anlaşılacaktır. Yerli sosyalistlerimiz komünizmi bir tehlike saymamaktadırlar. Oysa, komünizmin insan !ık için tehlike olduğunu kabul etmeyen bir tek sos yalizm çeşidi vardır ; o da Marksçı - ihtilalci sosya l izmdir. Sayın sosyalistlerimizin yanlış bir hükme var dığımızı ortaya koyabilmelerini gerçekten isteriz. El lerinde imkan var, fırsat var. Buyursunlar, komüniz me karşı tavırlarını kesin bir şekilde belli etsinler. Hürriyetçi sosyalistler gibi komünizmin köt�lüklerini, insanlığa neler kaybettirdiğini yazsınlar, anlatsınlar. Ondan sonra da çıksınlar, göğüslerini gere gere «Bi ze iftira ediliyor, komünist değiliz» desinler. Haklı şüphelerden kurtulabilmelerinin biricik yolu budur. Bunun dışında yapacakları her savunma, bir safsata dan öteye geçemeyecektir. Fransız Andre Malraux, V. Pickles'in ifadesi ile ye tinmiyor, daha ileri gidiyor: «Faşizm dünyamız için uzak bir tehlikedir. Asıl tehlike Sovyet emperyaliz mi ve onun yayılma aracı komünizmdir. Birleşmek, komünizme karşı tek cephe kurmak insanlık borcu dur.» Türkiye'de böyle düşünen bir sosyalistin varlığı hayal bile edilemez. Oysa, Malraux hayaller üstüne söz etmemiş, gerçekleri dile getirmiştir. Yaşadığımız çağın şartlarını iyice bildikten · sonra, komünizmle fa şizmi eşit tehlike saymanın imkanı yoktur. Almanya ve İtalya İkinci Dünya Savaşından önceki sistemle rini devam ettirseler, Faşizmin büyük bir tehlike sa yılması mümkün olabilirdi. Bugünün Faşizmi hangi kaynaktan beslenecek, kimden kuvvet alacaktır? İs panya'dan mı? Hürriyetçi sosyalizme taraftan olan bir insanın, azıcık aklı varsa, zamanımızın davaları55

nı bilmemesi, milletleri tehdit eden en yakın tehli keden habersiz görünmesi imkansızdır. Biz, sayın sosyalistlerimizin komünizme Malraux'nun baktığı gibi bakmalarını istemekten vazgeçtik. Ama, Pickles kadar uyanık olmalarını istemek her halde hakkımızdır. Yerli sosyalistlerle hürriyetçi sosyalistlerin farkı nı belirten başka bir örnek: Pierre Commın bir Fran sız sosyalistidir. Sosyalist partide genel sekreterlik yapmıştır. Sovyet Rusya'dan dönüşte: «İhtilalin, in sanlara faydalı olmak ve onların değerini yükseltmek gibi sebepler uğruna yapılmadığını, fakat insanları alet seviyesine indirmekte başarıya ulaştığını anladık» demişti. Sovyet Rusya'ya giden sosyalistlerimiz ol muştur. Ama, hiç birisinin P. Commın'ınkine benzer bir sözünü hatırlamıyoruz. Yerli sosyalistlerimizin gerçek hüviyetini hürri yetçi sosyalizmle ilgilerihin bulunmadığını, asıl gaye lerinin ihtilalci sosyalizm olduğunu iyi niyetli aydın lara kabul ettirinceye değin sık sık bu konu üzerinde duracağız.

GERÇEKÇİLİK BU MUDUR? KENDİLERİNİ «emekten yana ilerici aydın» ola rak tanıtan acaip yaratıklar türedi. Dünyayı ters yüz etmek, insanları değiştirmek, değer ölçülerinin her türlüsünü yıkmak istiyorlar. Hemen her sahadaki ay kırı gayretlerinin sonuçlarını görüyor, üzülüyoruz. Yalancılığın adı siyaset, riyakarlığın adı nezaket, edepsizliğin adı da gerçekçilik oldu. Bugün, gerçek çilik adına yapılan edepsizliğin çirkin bir örneğini vereceğim. Bunu yapmak zorunda kaldığım için uta nıyorum. Ne kadar güç şartlar altında mücadele etti ğimizi göstermesi bakımından beni affedeceğinizi uma rım. Bilirsiniz Cumhuriyet adında bir gazete vardır. İlericidir, emekten yanadır. Sahiplerine bakarsanız kapitalist, tutumuna bakarsanız sosyalisttir. Aşırı sol cu yazarların sığınağıdır. Nerden çıktığı bilinmeyen bir rivayete göre, bazı çevrelerce «ciddi gazete» ola rak tanınır. İşte bu gazetenin 22 Nisan 1964 günkü sayısında, Melih Cevdet isimli malum birinin roma nında şu satırları okuduk: «Bir kız diyordu ki: - Annem sağ olsaydı, (Bı rak da babamla biraz da ben yatayım) derdim. Ana 57

babalarla çocuklar, kız - erkek kardeşler arasındaki cinsel ilişki yasağı tüm anlamsızdır . .. Konuşan kızın karşısında oturan atlet fanilalı bir delikanlı gülerek : - Seni ben alacağım, alıp eve ka patacağım, dedi . Kız : - Ben s�ni alırım, ilk gece de başkasıyla yatarım, diye cevap verdi. - Kiminle yatarsın ilk gece, diye sordular. Onsekiz yaşlarında görünen kız: - Bir zenci bulurum, dedi. Zenci ile yatmamış bir kadın eksik bir kadındır.» İffet duygusunu yitirmemış her insan haklı ola rak soracaktır: Bu ne biçim gerçekçilik ? Cemiyetle rin, insanların çeşit çeşit sapıklıkları olabilir. Bir ro mancı yalnız dürüstlükleri değil, sapıklıkları da an latabilir. Ancak, sapıklıkları yazmanın bir edebi ol mak gerekir. Romancı, cemiyetin ahlak endişesini he saba katmak zorundadır. Sapıklıkları ifade ederken çıplaklığı örter gerçeği değiştirmiş olmaz ; sadece ra ' hatsız edici sivrilikleri törpüler. Dünya edebiyatına de ğer katmış ünlü romancıların hep böyle yaptıklarını· görmekteyiz. Sapıklıklar, sapıkların kelimeleri ile an latılmaz. Başka türlü düşünülseydi romancının aracılı ğına ihtiyaç kalmazdı. Tımarhanelere, yatak odaları na, her türlü sapıklığın barınabildiği yerlere bireı: teyp konur gerçeğin en alası meydana çıkardı. Bir ' takım insanların sanat sancısı çekmelerine, zahmete girmelerine değmezdi. Çirkinliğin böylesi üzerinde fazla durmayı bile ayıp sayıyorum. Emekten yana ilerici gazetenin marifetle rinden birini halk vicdanına ulaştırmakla yetinirim. Allah, gerçekçiliğin böylesinden bizleri korusun. Aile arasındaki cinsel ilişki yasağının anlamsızlığına uy mayı ilericilere bağışlasın ! 58

İ HTİLALCİ SOSYALİZMİN MİLLİYET D ÜŞMANLIGI ZAMANIMIZIN şartlarına ve aykırı fikirlerin kuv vet ölçülerine bakarak hüküm vermek gerekeceğin� göre, millet gerçeği ve milliyet duygusunun en azılı düşmanı ihtilalci sosyalizmdir. Bu yüzden, içtimai ça lışmaların en süreklisi ve uzlaşmazına milliyetçilerle komünistler arasında rastlıyoruz. Gerçeğin böyle ol ması, diğer sonuçlardan daha önce, Marksist dünya görüşünün sağlam bir esasa dayanmadığını gösterir. Çünkü, işçi ihtilalinin kaçınılmazlığını ileri sürenler, asıl kavganın mülk sahipleri ile mülksüzler arasında kopacağını hesaplamışlardı. Oysa, bilhassa memleke timizde hep komünizmin yayılma gayretlerine karşı mücadele edenler, çoğunlukla, milliyetçilik ülküsüne gönül verenler olmuştur. Büyük servet sahipleri, kav gayı uzaktan seyretmekle yetinmişlerdir. Gerçi, pek ender olarak, komünistlerle milliyetçiler arasındaki mücadeleye bazı zengin vatandaşların da katıldığı gö rülmüştür. Fakat bu sonuncuları harekete getiren ser vetlerini kurtarmak endişesinden ziyade, milliyet sev gisi ve din duygusudur. Böylece maddi menfaatlerin insanlara tehlikeyi göze alacak bir cesaret vereme diği, buna karşılık, mefkureciliğin sonsuz bir kuvvet 59

kaynağı olduğu meydana çıkmıştır. Hemen ilave ede lim ki, çok sosyalist ilericilerimizin sık sık yaptıkları gibi, isim değişikliğinin hiç bir değer taşımadığını, as lında milliyetçilerin mülk sahiplerini, sosyalistlerin de mülksüzleri temsil ettiklerini ileri sürmek, gerçeği bile bile yalan söylemektir. Türkiye'de, söz, yazı ve davranış olarak komünizme karşı çıkanların çoğun luğu dar gelirli memurlar, öğretmenler, öğrenciler ve işçilerdir. 18 yıldır bu davanın içindeyim, dostlarını da düşmanlarını da tanırım. Çevremde, kapitalist de nebilecek bir ailenin çocuğunu henüz göremedim . İhtilalci sosyalizmin milliyet düşmanlığı bir ya kıştırma değildir. Milleti tahrik etmek için uydurul muş bir yalan değildir. Bu düşmanlık, hiç bir izaha ihtiyaç duyurmayacak kadar açık bir şekilde, Mark sizmin temelinde vardır; Marksistlerin ifadeleri ile ortadadır. Bu görüşümüzün belgesi olarak 3 misal ve receğim. 3 ünü de ihtilalci sosyalizmin tanınmış isim lerinden seçtim : Tkaçef, 1873 yılında, «Nabat» dergisinde şunları yazdı: Sosyalistlerin kanaati şudur : Her memleket te sosyalist prensiplerin zaferi neticesinde bütün et nik, milli hususiyetler zail olmağa mahkumdur. Milli yet esası sosyal inkılapla kabili telif değildir. Milli yet esası sosyalist inkılap namına feda edilmelidir. Bu esas sosyalist programın en mühim prensiplerin den biridir. Tavroff : «Sosyal mesele bizim nazarımızda birin ci derecede mühim meseledir. Sosyal mücadele me seleleri yanında ve karşısında, milliyet meselesi yok olmalıdır. Sosyal problem için dil farkları, milli ge lenek farkları yoktur; ancak insanlar vardır, bütün insanlara şamil sosyal gayeler vardır. Bu prensipler milliyet farkları ile kat'i bir surette mücadele etmeli dir.� 60

Nihayet, Marks'la Engels'in müşterek hazırladığı ihtilal beyannamesi «Manifeste»den birkaç cümle: «Komünistleri vatan ve milleti yok etmeye çalışmakla itham ediyorlar. İşçilerin vatanı yoktur ki, onlar ma lik olmadıkları bir şeyden mahrum edilsinler. Millet ler arasındaki farklar, milli hususiyetler, milletler ara sındaki düşmanlıklar; burjuvazinin inkişafı, istihsal usullerinin her memlekette yeknesak bir şekil alma sı, ticaret hürriyeti ve bundan doğan hayati münase betler neticesinde zeval yoluna girmişlerdir. Proletar yanın hakim olması, iktidarın proletaryanın eline geç mesi milletlerin ortadan kalkmasını daha da çabuk laştıracaktır.» Her üç misaldeki müşterek gaye meydanda: Mil letlerin ortadan kaldırılması, milliyet duygusunun ezil mesi... Buna rağmen bilhassa son yıllarda, hem Mark sist hem de milliyetçi - kendi deyimleri ile ulusçu olduklarını söyleyen sosy�.Jistlere rastlıyoruz. Benzet memi bağışlayın : Bir insanın «Müslümanım, ama Al lah'a inanmıyor, Peygamberi de tanımıyorum» deme si ne kadar garipse, «Marksist'im ama, aynı zaman da milliyetçiyim! » demesi de o kadar gariptir. Gö rünüşü kurtarmak için yapılan bu türlü sahtekar lıklara · kimse inanmaz. Sayın sosyalistlerimiz, millet ve milliyetçilik keli melerini umacı haline getirmek için sarfettikleri üs tün gayretle, ne biçim sosyalist olduklarını çoooktan belli etmişlerdir.

GERİLİK VE GERİCİLİK ÜZERİNE ÇOK partili demokratik sistemin memleketimizde de uygulanrnağa başladığı gündenberi, bilhassa 1950 yılından itibaren, bazı belli şahıslar ve teşekküller muntazam aralıklarla - adeta devri bir şekilde - or taya atılan «gericilik» iddiaları bir kere daha günün konusu haline getirilmek isteniyor. Bu hususta söyle nen ve yazılanları dikkatle takip edenler ana hatları ile hiç değişmeyen bir oyunun bilmem kaçıncı defa sahneye konuşunu seyretmiş gibi oluyorlar. Oyunu tanzim edenler, oynatan ve oynayanlar - pek ehemmi yetsiz bazı değişiklikler bir yana bırakılırsa - hep aynı kimseler. Perde, c:ı-r_!:ık herkesin tanıdığı «ilerici» gazetelerin en iri puntolarla verdiği, hep birbirine benzeyen başlıklarla açılır: «İrtica hortluyor. Filan şehirde, yahut falan kasabada gericilik cereyanları başladı.» Hemen arkasından, yine artık herkesin ta nıdığı gayet ünlü <<Uyarıcı ! » başyazarlarla fıkra kür süsü ordinaryüslerinin yürekleri sızlatan pek acıklı feryatları başlar: «Nereye gidiyoruz? Sonumuz ne olacak? Tehlike büyüktür ! Vakit geçirmeden bu adam ların başını ezmeliyiz..» Bunları, yine muayyen siya setçilerin şatafatlı nutukları takip eder: «Gericiliğe 62

taviz veriliyor. Devrimler tehlikede.» Nihayet bazı ta lebe dernekleri temsilcilerinin, çok defa kaçınılmaz bir zarCıret duygusuna kapılarak söylediği : «Gericiliği ezeceğiz. Devrimlerin bekçisiyiz» gibi sözler, umumi yetle, oyunun bittiğini ilan eder. 15 yıldır, yılan hi kayesine rahmet okutan bu konuda çok şeyler söy lendi, çok şeyler yazıldı. Buna rağmen, «gericilik» sözü ile nasıl bir zihniyetin kastedildiği, açık olarak hala bir türlü anlaşılamadı. Bazı şahısları, teşekkül leri ve davranışları gericilikle itham eden siyasetçi ve gazeteciler, gericilikten ne anladıklarını akla ya kın bir izah içinde ifade edemedikleri gibi, itham et tiklerinin hangi sebeplerle gerici olduklarını da orta ya koyamadılar. Oysa, zaman zaman memleket ça pında bir hadise haline getirilmek istenilen böylesine hassas bir konuda, «gericilik» iddiasını ileri sürenle rin «gericilik» anlayışlarını bilmekte mutlak zaruret vardır. Çünkü, «gericilik» sözü matematik mefhum larının kesinliğine ve herkes için müşterek bir ma naya sahip değildir. Aynı dünya görüşüne mensup bulunanların gericilik anlayışları arasındaki farkı ih mal etmemiz mümkün olsa bile, birbirine zıt dünya görüşlerinin bu mefhuma verdikleri manalar arasın daki farkı daima gözönünde bulundurmak mecburiye tindeyiz. Aksi halde, samimiyetlerinden ve vatanse verliklerinden şüphe etmek istemediğimiz bazı kim selerin çok defa yaptığı gibi «irtica ile mücadele edi yoruz» diyerek, mensubu olduğumuz ve benimsedi ğimiz bir nizamın temel değerlerini yı.kmağa çalışmak gibi kötü bir maceraya sürüklenebiliriz. Bazı siyaset çiler ve gazetecilerle bir kısmı ilim alemine mensup münevverlerin bu noktaya dikkat etmemeleri, söyle diklerine inandırmağa, hatta bu kadarı ile yetinme yip zaman zaman tahrik etmeye çalıştıkları kimsele63

re, bilhassa gençliğe karşı sorumluluklarını müdrik olmamaları hazin bir keyfiyettır. Bu sebeple, . daha zi yade, inkılapların korunması konusunda büyük bir hassasiyet gösteren yüksek tahsil gençliğinin tel'in ve takdirlerine esas olması gereken .ölçüleri belirte bilmek ümidi ile faydalı olacağını sandığımız bazı hu susların kısaca izahına çalışacağız. Önce, Batı medeniyetine, hür dünya dediğimiz ve bizim de dahil olduğumuz aleme hakim olan görüşün «gericilik»e verdiği mana ile, Atatürk'ün «Türk ale minin en büyük düşmanı» olarak tavsif ettiği komü nizmin, gericilik anlayışını ve aralarındaki farkı ta yin etmek lazımdır. Çeşitli tariflerin · yapılması mümkün olmamakla beraber, esas olarak, anti - komünist - umumiyetle milliyetçi - görüş muvacehesinde gericilik : «Zamanın şartları ve cemiyetlerin yapısına göre değişen, bir öl çü içinde, insanlığın gelişmesine; daha iyiyi, güzeli ve doğruyu arayıp bulmasına mani olmaya çalışan ve zararı, yahut hiç değilse faydasızlığı, tecrübe ile sa bit olmuş eski bir nizama dönme gayretlerinin ifade sidir.» il

MAZİ ile ilgilenmek, geçmışın tecrübelerinden is tifade etmek, hatta gerekirse daha eski bir sisteme dönmek mutlaka bir gericilik işareti değildir. Aksi id dia edildiği takdirde, tarihin kaydettiği en büyük in kılap hareketlerinden biri olan rönesans'a, zamanın dan iki bin yıl öncesinin düşünce tarzını ve ilim an layışını diriltmek noktasından ilham aldığı için kor kunç bir gericilik hareketi gözü ile bakmak icabeder di. 64

Ayrıca herhangi bir memlekette gericilik tehlike sinden bahsedilebilmesi için, bu istikametteki zihni�P tin ferdi şuurun malı olmaktan çıkıp, teşkilatlanmış bir topluluğun malı haline gelmesi iktiza eder. Asgari şart olarak, gericilik isnadında bulunabilmeğe hak ka zanmak için, böyle bir zihniyetin belli bir kitlede yay gın bir hale gelmiş bulunması lazımdır. Bu görüşün kabul edebileceği gericilik anlayışının birçok misal lerini göstermek mümkündür. Biz burada, inkılapçı lık gibi gösterilmek istenmesine rağmen, hakikatte ti pik bir gericilik örneği olan iki misal vermekle yeti neceğiz: Dilde tasfiyecilik zihniyetine sahip olmak gericiliktir. Çünkü, tasfiyecilik daha önce tecrübe edil miş, hiç bir faydası olmadığı, üstelik kültür anarşisi ne sebebiyet verdiği için vazgeçilmiştir. Bugün, aynı tecrübeyi tekrarlamağa çalışmak, gericiliğin ta ken disidir. Muhterem Prof. Mehmet Kaplan'ın bir yazısında bir felsefe doçentine ait olduğu tasrih edilen şöyle bir bölüm okumuştum: «Bizim, yani genç neslin mazi ile hiç bir alakası yoktur. Bizi yalnız ve yalnız batı me deniyeti ilgilendirir. Halka en ilmi şekilde de olsa, dinden ve tarihten bahsetmek tehlikelidir ve devrim lere aykırıdır.» İşte bu zihniyet de mutlaka mücadele edilmesi ge reken bir gericilik örneğidir. Çünkü mazi ile, maziden hale intikal eden milli kıymetlerle, dinle her türlü alakayı kesmek şıkkı zaman zaman tecrübe edilmiş, çok kötü sonuçlar verdiği görülmüş ve vazgeçilmiştir. Bu konu, pek tabii çok daha geniş izah ve tahlil lere müsaittir. Ancak, demirperde dışındaki dünyaya ve dolayısiyle memleketimize hakim olan ve insanlı ğa <<istihsal unsuru» olmanın çok üstünde haysiyet ta nıyan telakki karşısında gericiliğin manası, kısaca, bundan ibarettir. 65

Buna

karşılık,

komünizme göre

daki tarifin tamamen dışında

kalan

gericilik yukarı apayrı bir mef

humdur. Marksizmin ğünün

hedefi, bilindiği

kurulmasıdır - Tabii,

gibi işçi

nazariyedeki

diktatörlü hedefinden

bahsediyorum - ve Marksizme göre ; işçi diktatörlüğü nün

gerçekleşmesine

ifade ile,

engel

olan

veya daha açık bir

işçi diktatörlüğünün kurulması için sarfedi ·

len gayretlere gericiliktir.

katılmayan

her hareket,

her düşünce

Kapitalist nizama ait müesseseleri

koru

mağa çalışmak, bu nizamı yıkmak için yapılan faali yetlere mani olmak gericiliktir. Yine komünistlere gö re, kapitalist burjuva nizamının yıkılması için bu ni zamın en kuvvetli müessesesi olan milletin yıkılması şarttır. Bu sebeple, milli şahsiyeti muhafazaya yönel miş

çalışmalar

gericiliktir.

Milleti yıkmak,

milleti

meydana getiren müesse

seleri yıkmakla mümkündür. Ve yine aynı sebeple ko münistlerin

nazarında :

Allah'a

inanmak,

dindar ol

mak, cemiyette dini hayatın hürriyet içinde yaşanma sını müdafaa etmek gericiliktir. Tarihi

sevmek,

tarih

şuuruna sahip bulunmak, ataların hatırasına bağlı kal mak gericiliktir. Aile müessesesine değer vermek, ah laki endişelere sahip olmak gericiliktir. Hülasa, milli yetçi olmak ve milli şahsiyetin muhafazasını arzu et mek, bu uğurda çalışmak komünizmin anlayışına gö re gericiliktir. Çünkü, biraz önce de belirttiğimiz gibi komünizmin

hakiki

hasmı millettir.

yine

onlara

göre, millet sevgisi dünya işçilerinin birleşmesine ma ni olan menfur bir duygudur. Biri hür dünyaya, diğeri komünizme ait olan ve birbirleri

ile

hiç

bir

yakınlığı

bulunmayan bu geri

cilik anlayışları dışında üçüncü bir anlayış daha var dır ki, sadece memleketimize mahsustur. Hiç bir ki66

lapta yeri olmayan, makul bir tarzda izahı için har canan gayretleri daima semeresiz bırakan bu üçüncü anlayışa göre :

<<Batı medeniyetini yalnız ilmi ve tek

niği ile

kül halinde kültürü

değil,

ile, yaşama tarzı

ile,

adetleri ile, ahlak anlayışı ile benimsemeyen ; Şark'a, hele İ slam dünyasına ait bazı kıymetlerin mu hafazas i gerektiğini söylemek cür'etini gösteren her zihniyet gericiliktir. Yukarıda özetlenen görüşün temsilcilerine, çok de ğerli fikir adamımız rahmetlik Peyami Safa'nın ifadesi ile «Devrimbaz» diyoruz.

111 ŞİMDİ, onbeş yıldanberi sık sık ortaya atılan ge ricilik

iddialarına birbirine

benzemeyen bu görüşler

den hangilerinin ve ne ölçüde amil oldukları hususu na geçebiliriz. Nutuklara, mitinglere, başyazı ve fıkralara sebep olan gericilik

gürültüleri

arasında öyle görülüyor ki,

şimdilik, en büyük pay Batı medeniyeti ve kültürünü topyekun

ithal

kovmamıza aittir.

etmemize,

taraftar

Devrimbazlar ,

bize ait

olanlara, sözleri

yani

varsa hepsini

«devrimbazlara»

ve davranışlarına

göre

hüküm vermek icap ederse Batı medeniyetinin ilmi ve tekniğinden çok şekli ile İsiamiyetten,

gerekse

ilgilidirler.

daha

Gayeleri, gerek

önceki tarihimizden

manımıza intikal eden bütün milli kıymetleri yıkmak tır.

Meselelerin

ilmi

ölçüler dahilinde

münakaşa

tahliline asla tahammül edemezler. Kendileri gibi dü şünmeyenleri, ilmi deliller öne sürerek cevaplandırmak yerine, klişe

«Bunlar

sözlerle

devrim

itham

düşmanıdır,

etmek

bazlar öyle tiplerdir ki,

gericidir»

gibi

itiyadındadırlar. Devrim

sosyologlar kadar psikologla87

rı da ilgilendirecek şekilde hareket ederler. Ö yle ga rip iddiaları vardır, öyle bir tezatlar alemi içindedir ler ki, normal bir zihniyetin samimi temsilcileri ola edilebilmeleri mümkün değildir. İnkılapçı

rak kabul

lık ve laikliğin Anayasamıza

girmiş ilkeler olduğunu

daima hatırlatmak isterler ama, milliyetçiliğin de bir Anayasa

ilkesi olduğunu

akıllarına bile

getirmezler.

Çok defa inkılap aleyhtarlığı ile hiç bir münasebeti bulunmayan,

fakat bu

şekilde istismara müsait

olan

en küçük hadiseleri memleketin en mühim meseleleri haline

getirmek

gayesindedirler.

rarsanız, memleketimizin en duklarını

iddia ederler.

lapçılık gibi,

Devrimbazlara

samimi

Ama milliyetçiliğin

bazı icapları

milliyetçileri

olduğunu

de,

daima

inkı

unutur,

milletin tarihi değerlerine, örf ve adetine, dinine mü temadiyen tecavüz ederler. cerret inkılap fikri bir

Devrimbazlara göre,

yana,

mü

sadece tatbikatla ilgili

bazı noktaları tenkid etmek bile gericiliktir. İnkılap adı altında yapılan işlerin şu veya bu ta rafını beğenmemekle, inkılap aleyhtarlığının ayrı ay rı meseleler olduğunu anlamak istemedikleri gibi, in kılaba muarız fikirlerin yalnız gericilikten ibaret madığını da

idrak edememiş gibidirler. Mesela :

ol Her

türlü nizama düşmanlığı sebebi ile anarşizmin, cemi yetin menfaati adına ferdi hürriyetin sınırlandırılma sını

kabul etmediği için

olarak

liberalizmin

kanunlara dayanarak

gördüğü için tekamülcülüğün, esas fikrine aykırı

görüşler

olduğunu,

cemiyeti cebri

değiştirmeyi

zararlı

itibariyle, inkılap fakat hiç birisinin

gericilikle ilgisi bulunmadığını devrimbazlara izah et mek

imkansızdır. Aslında,

lendiği

tarafsız bir görüşle

ince

zaman, «Gericilik» yaygaralarının inkılapçılık

endişesinden ziyade, bir takım belli maksatlara ulaşa bilmek için çıkarıldığı da 68

kolaylıkla

tesbit edilebilir.

Öyle

ki, bir siyasetçi:

«Gericilik var.

Gericilere ta

viz veriliyor. Biz asla taviz vermeyeceğiz,» diyorsa, bunun gerçek manası,

«Oylarınızı

bana veriniz» de

mektir. Gericilik

düşmanlığı

onunla

ilgili

olarak

kılap dostluğuna o kadar sihirli bir kuvvet nazarıyla bakılır ki, bütün ömrü başarısızlıkla dolu bir siyaset çi bile «gericiliğin başını ezeceğiz ! » demekle, bir an da büyük

adam

haline geldiğini sanır !

Gazetelerin gericilik belirtmeye çalışacağımız

yaygaralarında, biraz sebeple beraber,

sonra

satış

dişesi de rol oynar. Acı da olsa kabul etmek mecbu riyetindeyiz

ki, büyük

şehirlerimizde

yayınlanan

zetelerimizin ekserisinde milli endişelerin yeri çok az dır.

Satışı azalan, okuyucularının

rağbetini kaybeden

bir gazetenin başvurduğu başlıca çarelerden biri, bol sayıda,

«Gericilik ve

devrim» başlıkları

atmaktır.

İlim ve fikir alemine mensup bazı şahısların ge ricilik

hikayelerine

iştirak

etmelerinde,

kendi

çalış

ma sahalarındaki kifayetsizliklerinin büyük payı var dır.

Bekleneni veremeyen,

«otoritesi»

tabiri caizse

seviyesine gelemeyen

sahalarının

kimseler,

kurtuluşu

inkılap ve gericilik «otoritesi» olmakta alıyorlar. Okut tukları derslerin

kitaplarını hala

yazamamış

bulunan

bazı öğretim üyelerinin gazete ve dergilerde yayınlan mış yazılarını toplayıp «gericilik ve gericileri» araştı ran kitaplar bastırmaları Türkiye'nin acı gerçeklerin den biridir.

iV ŞIMDlYE değin

belirttiklerimizin

yanı

sıra hat

ta daha geniş ölçüde gericilik gürültülerinin asıl tah rikçileri komünistlerdir.

Gericiliğe

verdikleri

manayı 69

yazımızın

başında

anlatmaya çalıştığımız

komünist

ler, kanunların müsait olmayışı yüzünden, anlayışları nı açıkça ortaya koymak ve gericilik devrim mücade lesini

Marksist

esaslara

göre yürütmek

imkanından

hiç değilse şeklen, yoksundurlar. Bu sebeple, şimdilik devrimbazların bulmuşlardır.

safında olmayı Hakikatte

maksatlarına

komünistlere

uygun

göre Avrupai

şekli ile olsa bile milli nizama ait bazı müesseselerin yaşamasını kabul

ettikleri için, devrimbazlar da

rici sayılır. Nitekim, son aylarda, aralarının açılmağa başladığı, bazı hızlı devrimcilerin uyanış yolun;ı gir diği

görülmektedir.

Her şeye rağmen, komünistlerin

devrimbazlarla işbirliğine devam etmek istemelerinde gayet

ince

hesapların payı

vardır. Zira komünistler

çok iyi bilir ki, milli hüviyetini kaybetmiş bir cemi yet

kapitalist

nizamın

vasıflarını taşısa

bile. komü

nizmin yayılabilmesi bakımından, milli hüviyetini kay betmemiş bir cemiyetten daha çok müsait bir içindedir.

Dikkat

edilirse komünistlerin

ilim zihniyeti ve tekniğinden önce

zemin

Avrupa'nın

insanlarının yaşa

yış tarzına, kılık kıyafetine, örf ve adetine ahlak öl çülerine,

bilhassa

cinsi

alakalar konusundaki

hürri

yete iltifat ettikleri görülür. İnkılabı medeniyetten zi yade

harsa

bağlamak istemeleri,

kıymetlerini bancı

harsın

Avrupa'nın

beğendikleri için değil, çatışmasından

milli

kültür

harsla ya

faydalanmayı

düşündük

leri içindir. Devrimbazların himayesi ve inkılapların

dokunul

mazlığına sığınan komünistlerin asıl gayesi kendi ge ricilik

kadar,

devrimbazların anlayışı

devrimcilik anlayışlarını,

mümkün

kılığına

sokup

olduğu meşru

muteber bir hale getirmektir. Gayelerine,

mutlak manada olmasa bile, büyük ölçüde ulaşmışlardır. Öy

le ki, şimdi artık sadece gericilik değil, «Tutuculuk»

adı verilen muhafazakarlık da büyük bir tehlike gibi gösterilmektedir. Devrim adına inançlara ve dine sal dırılmasının, dinin işaret

milliyet

fikrinin

ehemmiyetini

edenlere sırf bu yüzden gerici denebilmesinin,

tarihe, örf ve adetlere, milli ahlaka değer verenlerin gericilikle itham olunmasının - Memleketimize ait özel ve geçici şartların da payı bulunmakla beraber - ko münistlerin

başarısından

başka bir amille

izah

edil·

mesi güçtür. Siyasetçi ve gazetecilerle ilgili değiliz ; kime bir

hizmet ettiklerini,

dünya nimetlerinin ötesinde

değer tanımadıklarını iyi

yetlerinden şüphe

biliriz.

etmediğimiz

Fakat samimi

temiz

duygulu

genç

lerin, gericiliği tel'in eder ve devrimlere bağhlıklan nı belirtirken, çok hassas davranmalarını, gericilik ve inkılapçılığın muhtelif ve birbirine zıt manalarını da ima

hatırlarından uzat tutmamalarını

temenni

edi

yoruz. Gericiliği

ilim ve mantık açısından değerlendirip

milliyetçi görüşe linc e :

bir

Devrimbazların ve

lakkileri son

uygun

karşısında

şekilde anhyanlara ge

komünistlerin gericilik

milliyetçilerin

kaderi,

bilhassa

yıld ir , hayli üzücü bir seyir takip etmiştir. As

lında, milli bir nizamda yaşadığımız ve bu husus ana yasamızla da tevsik edildiği için, memleketimizde ha kim olması

gereken gericilik anlayışının

milliyetçile

rin anlayışından ibaret bulunması ve. diğer görüşlere asla

itibar edilmemesi

gerekirdi. Hakikatte, milliyet

çi fikir adamları ve teşekküller herhangi bir gericilik tehlikesi

ile karşılaşıldığı zaman

gerekli hassasiyeti

daima göstermişlerdir. Fakat, bilhassa on beş yıldan beri, devrimbazlar ve komünistlerle bazı siyasetçiler, kendi görüşlerinin sakatlığının anlaşılması ve kayna ğının

farkına varılması tehlikesini

önlemek

için, ge

riciliğe anti-komünist ve milliyetçi görüş içindeki ma71

nasını veren . kimseleri «gerici» olmakla suçlandırmış lar,

ellerindeki

vasıtaları

daima

kötüye

kullanmak

suretiyle aralıksız bir iftira kampanyası açmışlardır. Ama

biz,

milletin sağduyusuna inanan

rak iftiraların

geri

tepeceğine,

bazı

insanlar ola

gafil yarı

mü

nevverler · ve iyi yetiştirilmemiş bir takım gençler dı şında halka

asla intikal edemediğine ve

edemeyece

ğine inanıyoruz. Yeter ki, komünist ve devrimbaz ol mayan gerçek

milliyetçi

inkılapçılar,

fikir!erini

daima açıkça ifade etsinler. Bu aziz milleti, şahsiye tini muhafaza suretiyle yükseltecek fikirler ve bu fi kirlerin sahiplerine karşı yapılan saldırışlara cesaret le ve ilmin rehberliği altında cevap versinler. olarak yaratılan baskının tesirinde kalmasınlar.

Sun'i

PROPAGANDA DEDİKLERİ DAHA önce de birkaç kere mayan, nun

uygulanmasına

imkan

hükmünün yürürlükte

yazmıştım.

Uygulan

bulunamayan

kalmasındansa,

bir

kalkması

daha iyidir. Çünkü uygulanmayan bir hüküm hem ka nunlara karşı beslenmesi gereken saygıyı ortadan kal dırır,

hem de yanlış fikirlere yol açar .. Bu konuda,

bilhassa,

komünizm

propagandası ile

ilgili

hükümle

rin yetersizliği artık saklanamaz bir dert haline gel

142. madde komünizm

di. yor. me

propagandasını önleyemi

Bugünkü şekli ile yürürlükte karşı

kaldıkça komüniz

yapılacak mücadeleyi kösteklemekten baş

ka hiç bir işe yaramıyor. Komünizmin yasak olduğu zannının devam

gerek

tiği

komü

ölçüde

nizm

etmesi yüzünden, milli şuur uyanık tutulamıyor. Ö te yandan,

propagandasının her türlüsü yapılıyor.

Propaganda

hürriyetinin

sınırlarını

çizmek,

rede başlayıp nerede biteceğini göstermek benim işim değil. Türkiye'nin

idaresi sorumluluğunu yüklenenler,

memleketin özel tedbirlere ihtiyaç duyurmayacak bir hale geldiğine inanıyorlarsa, kanunları değiştirir, za rarlı sayılan fikirlerin

yayılmasını tamamen

serbest

bırakırlar. O vakit kimsenin bir diyeceği olamaz. Ca73

nı . isteyen komünizm propagandası yapar, yen

de hilafet propagandası !

miz

batıdaki fikir hürriyetinin

layıştan ibarettir.

canı iste

kadar çok özendiği

temeli

böyle

bir an

İ talya' da bir adam çıkar kürsüye

Marks'ı da över Lenin'i de över. Ama başka bir adam da, daha dün ayağından asılan Mussolini'yi över. Ko münist

Partisi

vardır.

Fransa'da

makta, keyfi

vardır bir

ama,

Neo - Faşist

komünist dilediği

çekerse Stalin'e

Partisi de gibi konuş

ağıtlar düzmekte ser

besttir . Fakat bir Kralcı da 16. Lui'ye rahmet oku makta, Mari Antuvanet'in ruhu için mum yakmakta, kralcılığın

propagandasını yapmakta

Amerikan vatandaşı,

Hruşçov'u

serbesttir.

dünyanın en

Bir

büyük

adamı olarak ilan edebilir. Ama başka bir Amerikan vatandaşı da müteveffa Cumhurbaşkanı Kennedy için «Amerika'yı sattı» der. Şimdiki Cumhurbaşkanının da Rus

ajanı olduğunu

Üstüne

söyler.

üstlük

Cumhur

başkanlığına aday olur. Batı demokrasilerinin her bi rinde fikir hürriyeti ile kanunların münasebeti böyle ayarlanmıştır. Buna karşılık hürriyet anlayışının biz deki düzensizliği, öyle sanıyorum ki, dünyanın hiç bir yerinde görülemez. Başta komünizm olmak üzere bazı cereyanlar zararlı sayılmış, hükümler konmuştur. Za manın

değişen

şartlarına

uymayan

yasaklayıcı hü

kümler göstermelik olarak kalır, bir köşede unutulup gider.

Faydasından ziyade

Şu

lanmasını sak,

demokrasi

yasaklarının

Fikir hürriyetinin kısıt

anlayışımızla

aşırı - sol, aşırı - sağ

ganda

zararı dokunur.

halde ne yapmalıyız !

bağlaştıramıyor

ayırımı yapmadan,

hepsini birden

propa

kaldırırız. 142

gider, 163 de. Marks'ın devlet düzenini övmek yasak olmayınca,

peygamberin

şeriat

düzenini övmek

yasak olmaz. Açlığın sömürülmesi serbest kalınca, di ni 74

duyguların

sömürülmesine

de kimse karışamaz.

Memleketimizin şartlarını böylesine geniş bir hür riyete müsait günün tipik

görmüyorsak,

ihtiyaçlarına göre bir

örneğini

milli şuı,ır

kanun hükümlerini

Ancak o vakit,

düzenleriz.

yarınki

cinsten propagandaların

ilgili

yazımızda

yapılmasına

belirteceğimiz imkan kalmaz ;

incinmez.

il DÖRT

küçük

Başlığındaki

sahifelik bir

kayda

bakılırsa,

gazete.

Adı :

ÇALTI.

«Haftalık Siyasi

Top

lum Gazetesi» imiş. Samsun'da yayınlanıyor. «Düşün ce

Ö zgürlüğü.»

önemi

adını

taşıyan bir

yok, değmez . . .

alınmıştır

Aşağıdaki

Türkiye'de

başyazı. satırlar

komünizm propagandasının

yasak olduğunu sanan iyimserlere nesco

kurumunun

dünyada

Tolstoy,

Jül

bir

Ve,.ne,

ithaf

broşüründe

çok okunan

Yazar'ın

bu yazıdan

beş yazar,

Dostoyevski

olunur :

okuduk :

«U

Eserleri

sırasiyle

Lenin,

ve Agatha Christe

imiş. Bakın hele. . . "Hür Dünya"nın bir kurumu olan Unesco bile komünist propagandasına heveslenip

1917

ihtilalinin lideri Lenin'i düny a da en çok okunan yazar diye seçmiş. Vay kml Unesco,

vay . . . Bu saçma

dü

şünce bir yana, Lenin'in en çok okunan yazar - devlet adamı oluşuna sevindik. Atatürk'le gibi devlet adamları sa

eğer bilmiyoruz.

yazdıkları

Lenin'in

dostluğu

arasında bir başka dostluk var Atatürk ve Lenin'in birbirlerine

mektupları okusanız

çıldll'ırsınız.

Hele he

le Atatürk devrindeki Türk - Rus dostluğunun nasıl bir düzeyde

bulunduğunu

ayrıntılarıyla

anlasanız büyük

önder'e komünist damgasını vuracak ileri

akıllıların

yığınla olduğunu görürsünüz.» Kim ki,

yukarıya

aldığım cümlelerde komünizm

propagandası yoktur derse, ya kafasızlığındandır, ve-

ya ışıne gelmediğinden.

Ama bu yazı da,

benzerleri

gibi, 142. maddeye göre cezalandırılamayacaktır. Çün kü,

142. maddede Lenin'i övmenin, Atatürk'le Lenin

arasında bir fikir beraberliği varmışcasına hükümler vermenin

yeri yoktur.

komünizmi maktır.

övmektir,

Zira,

Oysa,

Lenin'i övmek düpedüz

komünizm

propagandası

yap

olduğundan

daha

Marks'ın görüşlerine

ileri bir ihtilalci mahiyet

veren, milyonlarca insanın

hayatına mal olan o kanlı ihtilali tasarlayan ve ya pan Lenin'dir. Böyle bir adamla Atatürk arasında ya kınlık kurmanın manası da açıktır. Hele, o <<Mektup lar» bahsi ! medik o

«Okusanız çıldırırsınız,» deniyor. Biz gör

mektupları,

okumadık. Acaba sayın yazar kimden almış, nereden bulmuş cİa okumuş? Bunu sor mak bizim halde

hakkımız değil

vardır.

rağmen,

ama,

Kitaplarla çok

bu mektupların

hakkı

sıkı

olanlar

ahbap

her

olmamıza

yayınlanıp satıldığını hatır

layamıyoruz. Kızıl propagandanın ne

kadar

ustaca yürütüldü

ğünü, en ufak bir fırsatın nasıl değerlendirildiğini gö rüyorsunuz.

Günün

şartlarına

siyasi

nezaketin

icaplarına uyularak söylenmiş bir sözün, sırası gelin ce,

nasıl

sömürüldüğü

meydanda.

Atatürk,

Lenin'e

yazdığı mektuplarda elbetteki komünizme sövmemiştir.

İ htilali över denebilecek cümleler kullanması da çok mümkündür. Ama, komünizm ve ihtilal hakkındaki ger çek

görüşünü

milletine açıkça bildirmiş ;

her

görül

düğü yerde ezilmesini emretmiştir. Lenin'in çok okunması ise gayet tabii bir sonuç tur. Çünkü ; mesela, hiç bir Türk milliyetçisi Ziya Gö kalp'ı

okumağa mecbur tutulmaz ama,

resinde

olursa olsun

mecburdur . 76

her

komünist

dünyanın ne

Lenin'i

okumağa

Senatör ve milletvekillerimizi, bu vesile ile bir daha uyarmak isteriz: 142. maddeyi ya doğru dürüst bir şekle koysunlar, yahut kaldırsınlar. Millet, başı nın çaresine baksın. Yoksa, bugünkü mefluç haline ancak Diyojen'in sözü yakışır: «Gölge etme başka ihsan istemem.»

7'1

YANLIŞ BiR HÜKÜM KOMÜNİ Z.l\.'.lLE mücadele dikkat edilmesi luğu

tahkik

edilmemiş

maktır. Birkaç

konusunda en

ziyade

gereken noktalardan biri de, doğru peşin

hükümlerden

yıl öncesine kadar

hemen

kaçın

bütün

sol

cular, komünizmle mücadele konusunun her ortaya çı kışında şu iddiayı öne cadele

etmenin

bir

sürerlerdi :

manası

«Komünizmle mü

yoktur. Siz memlekette,

sosyal adaleti gerçekleştiriniz. Komünizm diye bir da va kalmaz.» Son aylarda komünizme aleyhtarlıklarını bildiğimiz, milliyetçiliklerine inandığımız bazı çevrele rin de,

davayı

derinliğine

yukarıdaki yanlış Sosyal adalet

hükme

ilkesine

kavrıyamamak katıldıklarını

komünizmi

yüzünden,

görmekteyiz.

önlemenin tek

lu gibi bakılıyor. Mesela C.K.M.P. Gençlik Kollarının Kızılay olayları ile ilgili son bildirisinde : «Biz, komü nizmle mücadelenin sefaletin,

ancak memleketimizdeki

iktisadi

işsizliğin ve açlığın realist ve sür'atli me

todlarla halledilmesi, sosyal adaletin sağlanması, y2r altı

kaynaklarının

suretiyle mümkün Hiç mesi 78

şüphe

millet yararına olarak olacağına inanmaktayız»

yok ki, sosyal

işletilmesi deniyor.

adaletin gerçekleştiril

komünizmin yıkıcı propagandasını

önlemeğe ve

ıayılma imkanlarını kısmağa yarıyan bir yoldur. Ama çeşitli yolların

sadece

bir tanesidir.

Böyle olduğunu kafadan değil, lerindeki

Hepsi o kadar.

dünyanın diğer ülke

sonuçlarından

tecrübelerin

çıkarıyoruz.

Fransa, İ ngiltere, İ talya gibi Batı ülkelerinde yaşama seviyesinin Türk

halkının yaşama

halkın

seviyesin

den çok ilerde olduğu bilinen bir gerçektir. Ama, bil hassa Fransa ve İ talya'da komünizmin çok geliştiği de yine bilinen bir gerçektir. Ayrıca,

sosyal

adaletin

gerçekleşmesi bir

mem

leketin imkanlarına ve zamana bağlıdır. Bir davanın çözümüne çalışırken, miyetin manevi

halkı ve gençliği kışkırta �,

temellerini yıkmağa

çalışan, kökü

dışarda bir cereyana karşı ilgisiz kalmak elbette akıl işi sayılamaz. Sonra, mantık ölçülerine uygun görün mesine rağmen, sosyal adaletin gerçekleştirilmesi ko münizmin

kışkırtmalarını tamamen

önleyemez.

Çün

kü sosyal adaletin kesin bir ölçüsü yoktur. Kabul edi niz ki,

Türk işçisinin ortalama

dır. İ ktisadi beş

yıl

aylık geliri

imkanlarımızın çok

sonra

ortalama aylık

ğunu düşününüz.

Komünizm

iyi

400

lira

kullanıldığını ve

gelirin bin

lira

propagandası

oldu

duracak

mıdır? Asıa ! Sadece bu defa yeni bir sıçrama yapa cak : «Sen bin lira kazanıyorsun ama, bak filanca üç bin lira kazanıyor. Sen niye üç bin kazanmıyasın ki ! » diyerek

kışkırtıcılığına

devam edecektir.

Propaganda

imkanı hiç bir zaman tamamen kaldırılamayacaktır. Hem,

bir memleketi idare edenler

komünizme

fırsat

inandıkları,

milletin

vermemek insanca

sosyal adaleti

için değil,

faydasına

yaşamasını

istedikleri

için gerçekleştirirler. Ne de�ek yani, komünizm teh likesi

olmasaydı, sosyal

adaletin sağlanmasına

çalış

mayacak mıydık?

AYDINLIKTA UYUYANLAR GERİCİ

Sosyalist

elli

yıl

önce

yattığı

uykudan

henüz uyanmamıştır. Hala o romantik çağın hayalle rini sayıklar ! 1917 Bolşevik İhtilalinden sonra dünya nın iki düşman cepheye ayrıldığına inanmışlardı Yer yüzünün

bütün

proleterleri

sömürenlere karşı

birle

şecek, kapitalist düzen patronların başında parçalana caktı.

Sosyalist devletler

sağlam

olacağı

duyulacağına

sanılmıştı

bile

arasındaki birliğin öylesine ki,

cılız bir

çatlak sesin

ihtimal verilemiyordu. Madem

ki,

insanoğluna hükmeden yegane kuvvet maddi çıkarlar dan ibaretti ; lında birer miş

madem

ki, tarihin

bütün kavgaları as

sınıf kavgaları idi, davanın köküne inil

demekti. Artık sınıf şuuru uyandığına göre, sa

vaş mutlaka kazanılacaktı. Sosyalist devletlerin dost luğuna en ufak bir gölge düşmeyecek, sosyalist lider ler can ciğer - kuzu sarması olacak, sosyalist halklar anca beraber - kanca beraber yaşayacaklardı. Üst ya pının

uydurma değerleri,

alt yapının

ağırlığı altında

ezilecek ; milletin, vatanın, tarihin, dilin, dinin hiç bir önemi kalmayacaktı . ..

yalin 80

çocuğudur.

3. Enternasyonal bu ham. ha

Avrupa'daki

Komünist

Partilerin

parçalanması da, sosyalizm masalının arkasında İslav sömürgeciliğinin yattığını görenlerin uyanıklığı . . . Çok sürmedi, öldürülmek istenen devin ölü numa rası

yaptığı

silindiri

anlaşıldı. Milliyet gerçeğinin affetmiyen

cüce

sosyalist

hayallerinin üzerinden

şöyle

bir geçti, bir hamlede ezdi. Tito'nun Stalin'e kafa tut ması,

ilk

işareti vermesi yönünden değerlidir.

Asıl

kıyasıya kavga, Komünist Sovyet Rusya ile Kızıl Çin arasında kopacak. Kavganın hazırlıkları başlamış, ilk kuvvet

denemeleri

kova'yı

Marksist - Leninist

yüzüne çıkmıştır. Pekin, Mos prensiplere ihanet

etmek

le suçluyor ; Moskova da Pekin'i şovenlikle, dünyanın değişen

şartlarını

anlamamakla. Söylediklerinin

ruluğuna elbette inanmıyorlar ;

ama

milletleri

doğ hesa

bına sömürmek için aptalları aldatmakta devam edi yorlar.

Sovyet

Türkistan'ı mitenin

sınırları dahilindeki

kurtarmak ( ! ) gayesi

bulunduğunu

söylersem,

Taşkent'de Doğu

ile

çalışan bir

sayın

sosyalistleri

miz çok mu şaşar ! Ve

günümüzün

konusu :

Komünist Çin,

Rusya'nın Cezayir'de düzenlenen masını sağlamak için bin bir katılmayacakmış? ?

Komünist

konferansa

tertlp

katılma

peşinde '

Çünkü, Sovyetlerin,

Neden

coğrafya

soy bakımından Asyalılık ve Afrikalılıkla hiç bir il gileri yokmuş !

Hani

tek mefkure

sosyalizmin zaferi

idi, ne oldu? Hani, tarihsel akışın kaçınılmaz milli duyguları, sek

vatanı,

fikirler nicedir

soyu

şimdi?

sonucu

tepeliyecekti? Ol

Komünist

Çin

yük

delegeleri

Türk Heyetine de sırıtmış. Sovyetler aleyhinde oy kul lanırsak Kıbrıs

konusunda

daha

çok

taviz

verecek

lerini fısıldamışlar ! Hatırları hoş olsun

diye

diği kelimeleri kullanalım :

«Bizimkiler»in çok

Sosyalist

Çin

sev

Halk Cum81

huriyeti, Sosyalist huriyetini

mücadelenin öncüsü

yenmek

uğruna,

NATO

Sovyet

üyesi

Cum

Kapitalist

Türkiye'ye yanaşıyor ! Cici sosyalistlerim, bu komedi sizler içindir. Azı Kanınız mı kurudu? İlle gıdıklanmağa

cık gülsenize !

mı muhtaçsınız? Uyanın artık.

Aydınlıkta

böcekler

Kafacağızlarınızdan

bile uyumaz !

başka

yaşayacak

yerleri kalmamış vehimleri bırakın. Sosyalist dünya kapitalist

dünya

Türkiye vardır,

ayırımı

bir uydurmadır.

karşısında

diğer

Bir yanda

memleketler.

Her

millet elinden gelirse ötekini sömürmeğe, hatta yeme · ğe

çalışır.

Gerisi laklakıyattır. Ve

tarihi tecrübenin

verdiği ders odur ki, milliyet gerçeğinin tokadı pek sert iner !

TAHRİKÇİLERİ TAKDİM EDERİM YAŞADIGIMIZI unutmuş netçiye

bırakmışız

rine dönmüşüz ;

sanki.

birbirine

Aklımızı

çağların

ema

Diyojen'le

gün ışığında yola çıkmış, ellerimizde

fener, suç� u arıyoruz. ha üç gün

gibiyiz.

Yakın

Uzağa gitmeğe hacet yok,

önceki Bursa

soruyor :

olaylarını

Tahrikçi kim?

düşünün.

Sans:ırla�

Herkes saklanı

yor, başı yenmek istenen kuzular ortaya çıkarılıyor ı

İ şaret parmaklarının hep bir noktaya çevrildiğini gö rüyoruz.

Oysa, · tahrikçiler meydandadır.

lığına girmiş, ·bir

haksızlığa

Mağdur

uğramanın keyfini

kı sür ·

mek imtiyazını beklemektedirler. Efe:-ırlilcr,

tnhr ikçileri

tanımak mı

istiyorsunuz,

gayretlerinizde samimi misiniz? Şu halde dinleyin be ni,

tahrikçile!"i takdim

ediyoru m : Bütün bir millete

gerici diyerek sövenler, Türk milliyetçilerini faşistlik le suçlandıranlar, saltanatlarını ğa

yalan üstüne kurma

çalışanlar, bir oy uğruna nice güneşlerin batma

sını isteyenler ;

halkın birbirine girmesini, vatan top

raklarının kana bulanmasını bekleyenler, kardeş kav gasını kızıştıranlar . . . İşte, tahrikçiler

onlardır.

<<Emekten yanayız, işçi haklarını savunacağız» di ye ortaya çıkıyor, arkasından kızıl ihtilal edebiyatının

her türlüsünü denemeğe · çalışıyorlar. Karşılarına kim 83

çıkarsa, on parmaklarında on kara basıyorlar damga yı :

Gerici,

şeriatçı,

faşist,

kuyruk,

sömürücü,

kafatasçı, ırkçı,

Amerikan

uşağı ! . . .

turancı,

İ nsan,

önce

kendini tanır, kendini bilir. Suçlanan kitleler de ker1 dil erini tanıyor, ne yapmak istediklerini, kime hizmet ettiklerini biliyorlar. Türklüğün sonsuzluğa değin ya şamasından, vatanın selameti ve yükselmesinden baş ka

İnsan hak ve

bir gayeleri yoktur.

saygılıdırlar.

Yalnız,

verdiği

yüzünden ; milletlerine

ders

zengin bir

rına bağlılıklarından ötürü düşman olmasından

hürriyetlerim:

tarih

geleneklerı

ve imanlarına

tahammülleri · yoktur. Sosyalist görünenlerin aslında komünist ot:Iu ğuna,

komünizmin

geldiğine

ötürü,

tecrübesinin

aşkları, vatanla

Türk

komünizme

vatanını satmak

inanmışlardır. Bir

yanlış olduğunu kabul listlerimizin

edelim.

yapmaları

için,

manasına

hükümlerinin

O vakit

gerekirdi?

sayın sosya Elbette «Bizi

yanlış tanıyor, haksız yere suçlandırıyorsunuz. Komü nist değiliz,»

demeli idiler.

Demediler !

Komünizmir.

aleyhinde tek bir laf ettikleri görülmedi. Aksine, münizm

tehlikesine

plakları

kim

hep aynı karşılıkları

Amerikan uşağı !

ise, · sahibinin

dokundu

Bu �tizden,

verdi :

ko sesi

Gerici,

faşist.

sosyalizmin bir

maske

olduğu ve gerisinde komünizmin yattığına iyice inan dılar.

Çünkü,

dediğim

gibi, kendilerini

tanıyorlardı ;

gericilikle, faşistlikle, hele hele Amerikan uşaklığı ile asla bir ilgileri olmadığını biliyorlardı. Böylesine hak sız

hükümlerin

bileceğini rettir. ni,

Bir

ancak

düşündüler.

komünistler Olayların

daha belirtelim :

tarafından verile

sebebi

bundan iba ·

Kanunların

çiğnenmesi·

kongre basılmasını, adam dövülmesini asla doğru

bulmuyoruz. Fakat, gerçek tahrikçilerin kim oldukla rını göstermeyi de bir vazife sayıyoruz. Komünizme karşı çıkanlara kimler sövmüşse, tahrikçiler onlardır. 84

SOSYALİZMİN PÜF NOKTASI İHTİLALCİ

Sosyalizmin siyasi

açık bir deyimle kızıl olan

cephesine,

çıkarları

sanmam. Fakat

istemediğimiz

bazı

daha

iyi

yarı

aleti

uğruna vatanlarına ihanet

edebilecek seviyesizler hariç, ğini

hüviyetine,

sömürgeciliğin zalim bir kimsenin itibar

edece

niyetlerinden şüphe

etmek

aydınların,

propaganda ki

tapÇıklarının tesiri altında kalarak, ihtilalci sosyaliz min iktisadi görüşlerinden yararlanmanın mümkün ol duğunu sandıkları

bir gerçektir.

Oysa, yüz yılı

aşan bir süre içinde Marksizmin iktisadi

görüşlerini

inceleyen yüzlerce kitap yazılmış, ihtilalci sosyalizmin temel tezleri iyice didiklenmiş, hemen hepsi çürüğe çıkarılmıştır. Paris Hukuk Fakültesi İktisat Doktrin leri Profesörü A. Deschamps yazdığı ve Suut Kemal Yetkin'in

dilimize

çevirdiği

<<Marksizm»,

adı geçen

eserlerin en güzellerinden

biridir. Kısa, özlü, açık ifadeli, kolay anlaşılır bir kitap. İhtilalci sosyalizmin

başlıca iddialarını önce tanıtıyor, sonra tenkidine ge çiyor. Hemen herkesin, bilhassa propaganda kitapçık larının

tesiri altında kalanların

gördüğüm bu

hacmi

«Sermayelerin gittikçe

küçük, artan

okumalarında

fayda

değeri büyük

eserden,

birleşmesi»

tezindeki 85

yanlışları sine

açıklayan

bölümü okuyucularımın

istifade

sunuyorum : «Marks'ın önceden haber

rafında

vermeleri iki nokta et

toplanıyor ; evvela sınai teşebbüslerin

temer

küzü, küçük ve orta sınai teşebbüslerin bağlantılı ola ra.k kayboluşu, sonra servetlerin temerküzü ve bütün orta sınıfların kayboluşu . . . Bu iki şey, birbirinden çok farklıdır.

Çünkü sınai teşebbüslerin

ri olarak

servetlerin

temerküzü

zaru

temerküzünü gerektirmez. Ve

hatta sınai teşebbüslerin temerküzü servetleri temer küz ettireceği yerde

belki

onların

elverişli bir durum olabilir. nai

teşebbüslere

gruplanmalar

zaruri

halinde

olan

sermayelerin,

temerküz

etmesi

sanayilerdeki gittikçe artan

ve orta sınai teşebbüsleri

daha

dağınık

kafidir.

1899'dan itibaren bü

Mar!{s'çı Eduard Bernstein yük

dağılmasına

Bunun için de büyük sı

temerküzün,

yutamıyacağını

küçük

kabul edi

yor. Sınai teşebbüslerin temerküzüne, küçük ve orta teşebbüslerin bu

karşılıklı

olarak kaybolmasına

hususta olaylar istatistiklerle

tistiklerin gösterdiği rakamı

gelince, İsta

gösterilmiştir.

buraya

geçirmeksizin,

sadece neticeleri göstermekle yetineceğiz. Zaten ista tistiklerden çıkan bu neticelerin

şuurlu

taraf tutarlıkla şüpheli olmamaları için, ifade

olunurken, bir

Marks'çının,

olmayan

bir

bu neticeler

Engels'iı.ı

daima

dostu kalmış olan ve kalan Ed. Bernstein'in eserinden alınan

hükümler

kısmen

1898'de

kullanılacaktır. yazılan

Eser 1899'da yayınlanmıştır. Bu ler

bugün

Bernstein'ın

makalelerden

eseri

derlı:nmiştir.

tarihteki

müşahede

değerini tamamen muhafaza

etmekte

dir. Sonradan yapılan anketler 1899'daki hükümleri çü rütmekten çok uzaktır. Bu eser «Sosyalizmin Faraziyeleri ve Sosyal De

mokras i

Problemleri»

adıyle

yayınlanmıştır.

Bu ese-

rin yayını Marks'çı

muhitlerde büyük

gürültüye

bep oldu.

il Bununla beraber yazar

samimi

olduğunu

göster

mek için şu sözleri söylemek hususunda itina göster mişti.

Marks'cı

doktrinin gelişmesi

olgunlaşması,

doktrinin tenkidiyle başlamalıdır. «Diğer taraftan bu eserin önce 1886'da man

Ch.

Gida

Cooperation

yordu:

çıkışından birçok

alaylı nüktesiyle,

isimli

kitabında şu

yıl

daha

o za

satırları

yazı

«Küçük endüstrilerin ölüm çanını çalanlar, kü

çük endüstriden

çok

önce gömüleceklerdir.

Pek

kü

çük mülkiyetin ve pek küçük endüstrinin devam ede ceğine,

hatta gelişeceğine inanmıyorum.»

İstatistikler,

karşı tezin değil, bu tezin

lehinde

dir. Bernstein 1899'da kitabının 103. sayfasında şöyle diyordu : «Topluluklarda

endüstrinin

iç şartlarında

kua gelen devamlı değişmelere rağmen durum şudur : Büyük

endüstri küçük ve orta sınai

vamlı

olarak yutmuyor,

teşebbüsleri de

ama varlığını gösteriyor ve

onların yanında büyüyor. Yalnız pek küçük sınai te şebbüsler

nisbeten

azalıyor.

Lakin

küçük

orta

endüstrilerin sayısı günden güne artıyor.» 1909'da bir

oldukça uzun süren bir buhrandan sonra

anket heyeti,

küçük

zirai

mülkiyet

endüstri

heyeti teşekkül etti. Ve bu heyet teşekkül edince der hal faaliyete geçti ve mülkiyetin, Fransa'daki mülki yetin

gelişimi

anketin

hakkında

neticeleri,

bir

çifte anket

1886'da Ch.

Gide'in

başladı. Bu ve

1899'da

Bernstein'in evvelce istatistiklerde işaret etmiş olduk ları neticeleri doğrulamıştır. 87

Böylece

endüstri temerküzünden,

zamanımızın

göze çarpan ekonomik olayların biri olarak bu kadar söz etmenin haksız olduğu de

haksız değildir.

endüstri,

sayısı

söylenebilir. Ama

Nitekim

gittikçe

Brenstein'in de

artan

küçük

hiç

«Büyük

orta sınai

teşebbüslerin yanında kuvvetleniyor ve büyüyor» de mektedir. Bu ilk görünüşe bakarak birçok insanların aldan masına rağmen böyle konuşmakta hiç ayrılık yoktur. Üretim, kımıldamaz, değişmez bir miktar değildir. Üretimin hacmi, sosyal ihtiyaç gibi artar. Eğer bir kuzuyu paylaşmak için iki kişi isek ve taksim etmek için kuzunun koyun

olmasını

bekliyorsak,

besbelli ki

size düşen yarı pay, hayvanın kuzu iken yapılan tak siminde

size düşen

paydan

daha ağır

bir

ağırlıkta

olacaktır. Ve payınızın ağırlığı benimkini azaltmış ol mıyacaktır ; bilakis benim payım dahi artacaktır. işte · büyük, orta ve küçük üretim arasında üretimin tak· simi

bu suretle vukua gelir.

Bunu açıklayan sebeplere gelince, bunlar pek çok ve değişiktir.

Onları

elemanterlerinde bile

bütün iktisad izah

edilmiş

kitaplarında,

görürüz.

Ticaret hakkında Bernstein 105 ve 106 ncı sayfa larda

şunları

yazıyor :

«Büyük mağazalara

küçük ticaret gibi orta ticaret de tutunuyor. list mağazanın

küçük ve orta

rağmen, Kapita

dükkanları yutacağını

beklemek ne kadar hayal ise, küçük ve orta endüst.. rilerin

büyük

endüstri tarafından aşağı yukarı

surette emileceğine Her iki mağaza,

inanmak da o

ümit de birbirinden küçük

tam

kadar aldatıcıdır.

boştur. Büyük kapitalist

ticareti yıkacağına,

küçük

ticareti

düştüğü çukurdan çıkarmak ve onu aksine bazı alış kanlıklardan uzaklaştırmak eğilimini göstermiştir. Kü çük 88

dükkanların

sayısı

daima

artıyor.

Bernstein'in

uunları yazdığı zamandan beri bu gerçek, gücünü kay uetmiş

değildir. Çeşitli istatistikleri yakından izleyen

iktisad kitaplarında, özellikle M.

Truchy'nin

kitabına

ve kitabın birinci cildinin 154. ve bunu takibeden say falarına başvurmak iddiamızı ispata

yeter.

111 Bankalara gelince, Bernstein bunlarla ayrıca meş ·

gul olmamıştır. İşte bu yeni sahada birçok kimseler Credid - Lyonnais,

Comptoir

d 'Eskompte,

sayısız

şu

beleri ile Societe Generale tipinde olan büyük kurum ların, küçük ve orta banka kurumlarını ortadan kal dıracağına inandılar, ve bugün de hala inanır görün mektedirler. Daha büyük savaş arefesinde büyük kredi kurum ları küçüklerin lfıde

canlı

değilse

bile orta

rekabetinden

kurumların

nüyorlardı. 1913'te Credid Lyonnais'in sında okunan

raporda

hariku

ciddi surette endişeli görü

şunlar

genel

görünüyordu ·

t.oplantı «Bu

kamlardan bir netice çıkmıyor. Fransa'da son on se nelik devrede bankacılık tarihinde başlıca rekabet olayından başka türmez.

bir

Bu olay gelecekte de

gelecek midir ?

şey

olayın bir

olmayışı itiraz gö

aynı

derecede

vukua

Fakat ancak bir takım eksik bilgile

rimiz olan 1912 yılı içinde bile bir çok yeni bankala rın kurulduğunu anlıyabilmemiz dikkate

değer.»

Bü

yük savaştan sonra, 1920'de aynı Credid Lyonnais'nin

bir raporunda da şunlar görülüyor : «Rekabet gittik çe

şiddetleniyor,

yabancı

bankaları saymaksızın

niden 35 Fransız bankası kurulmuştur.» İşte bütün kredi kurumlarının sayıca orta kurum ları nasıl azalttığı meydanda. Ziraate gelince, endüst riden, ticaretten ve sayısı sınırlanmış olan bankadan 89

da farklı olarak zıraat, ekilebilen toprağın miktarıyla sınırlanmıştır. Bu durumdan şu netice çıkıyor ki, zirai işletme

tiplerinden birinin, küçük,

orta,

büyük

işlet

menin gelişmesi, diğerleri tarafından veya diğerlerin den biri tarafından işgal

edilen sahaların azalmasını

gerektirir. Bernstein zikredilen eserin ki :

«Zirai

pa 'da

işletmelerin

ve kısmında, Amerika'da

şimdiye kadar icad etmiş lişki

halinde olan

166.

sayfasında diyor

oranına gelince, bütün sosyalist

olduğu bütün şeylerle

bir hareket müşahede

Endüstri ve ticaret,

Avru

nazariyenin çe

ediyoruz.�'

büyük sınai teşebbüslerde yavaş

bir yükseliş hareketini gösteriyordu. Bu ise küçük sı nai teşebbüslerin ve küçük mağazaların artmasını en gellemiyordu. Oysa teşebbüslerde

ziraat ya durmayı,

mesafelerin

azalmasını

sınai

gösteriyor.

Avrupa'da yalnız Almanya, Belçika, Fransa için

ğil, bütün Batı Avrupa'da, küçük ve orta zirai değil, büyük toprak mülkiyetinin ve kapitalist ziraatin klasik memleketi olan İngiltere için de doğrudur. Birleşik Amerika'nın doğu eyaletlerinde olduğu gibi, bütün Ba tı Avrupa'da, küçük ve orta zırai teşebbüs sayısının arttığını, büyük ve daha büyük teşebbüs sayısının da azlığı

şüphe götürmez.

Kategoricilerden biri azaldığı zaman diğerinin za ruri olarak azalacağı tabiidir. Bu olayı izah eden se beplere gelince : Bunları anlamak için her zaman kul lanılan iktisad kitablarına bir göz atmak yeter. İşte doğruluğu

kesin

olan ve

inkar

edileme

yen olaylar. Bunlar Marxçı sosyalizmin, küçük ve or ta sınai, ticari ve zirai teşebbüslerin ortadan kalkma sı

ile öngörüşü

çürütmektedir.

iV Bernstein, servetlerin temerküzü ve

bununla bağ

lantılı olarak orta sınıfın ortadan kalkışı hakkında ki ta hının 87.

sayfasında şunları

«Zamanımızda

iktisadi

yanlıştır,

mutlak ve nisbi

artmaktadır»

mocratie'nin

bildiren

sahip

tamamiyle

ediyor : «Eğer

ve ümitleri,

sahiplerinin azalmasına

tasarruf iddia

olarak mutasarrufların

ve ilave

aksiyon

yazıyor :

tekamülü

lerinin sayısını azaltacağını yısı

bağlı ise,

social

tasarruf bu

sa de

ve mülk

gerçekler kar

şısında, sosyal demokrasi gidip derin bir uykuya da labilir.» Eğer mutasarrıfların sayısı artıyorsa, orta sı nıflar kaybolmuyor demektir. İ lk önce kelimenin es

ki, geleneksel anlamıyla orta sınıf yani müstakil kü çük

ve orta

üretimcilerinden

teşekkül

eden sınıf,

Marx'ın sandığı gibi ortadan kalkmamıştır, aksine ya şamaktadır ve Şüphesiz bu

hatta

gördüğümüz gibi

müşahedeyi, bu

artmaktadır.

müşahedenin

özellikle

tüccarlarla ve ziraatçılarla ilgili kısmını değerden dü şürmek için, sınai teşebbüslerin sayısına, tasarruf sa hipleri

(Proprietaires)

sayısının

uygun

düşmediği

söylenmiştir. Yine ayrı komünlerde bulunan, fakat bir tek merkezi teşebbüse bağlı olan (birçok şüpheli ku rumlar gibi) ticaret kurumlar gibi

kurumlarını,

istatistiklerin ayrı

gösterdiği ileri sürülmüştür.

Böyle düşünenler

yargılarını

şu sonuca

bağlıyor

lar : İçki ve bira satış yerlerinin bir çoğu büyük kki ve

bira fabrikatörleri tarafından, ekmekçi

dükkanla

rının bir çoğu muazzam un fabrikalarına sahip üreti ciler

tarafından, ayakkabıcı

ayakkabı

fabrikatörleri

mağazalarının

tarafından

bir

kurulmuştur.

çoğu Bü

tün bıı hallerde, görünüşte müstakil olan mağaza, bü yük sınai kuruluşlar tarafından yönetilmektedir. 91

halde temerküz

vardır ;

fakat

mutasarrıfların

sayısını azaltan bu temerküz, ilk bakışta göze çarp maktad tr . Ziraate gelince ;

diyorlar ki, köylünün mül

kiyeti bir ipotek borcunun ve bu borç virmiştir ;

yükü

altında ezilmektedir

o mülkiyeti görünüşte

Büyük

savaştan

önce

bir

mülkiyete

çe

Fransa'da köylünün

ipotek borcu ortalama on beş buçuk milyar lira tes bit olunmamış mıydı? O halde bu durumda orta zirai mutasarrıfların

sayısı

nasıl

artıyor

müşahede bir gerçeğe cevap

veriyor.

denilebilir ? Bu İ statistiklerin

düzeltilmesi lfı.zımdır. Lakin bu düzeltmenin

önemi

o kadar

büyütülmE:

meli. Müstakil küçük ve orta kurumların sayısı azal madığı itiraz götürmez bir hakikattir. İpotek borcu na gelince :

İ lk önce şunu söyliyeyim ki, borç yalnız

köydeki mülkiyete düşmez ; şehir içindeki

onun büyük bir kısmı da

mülkiyete aittir.

Lakin bu

ipotek bor

cunun zirai mülkiyete ait olduğu oran içinde bile köy lü mülkiyeti, yani küçük ve orta mülkiyet başlıca ipo tek alanı değildir. Büyük zirai mülkiyet de çoğu za man ipotek edilmiştir. Zirai küçük mutasarruf ipotek istikrazına kolaylıkla müracaat sinin leten yük

(exploitation)

mutasarrıf «le arazi

petit propetaire exploitant», bü

sahiplerinin

bir

tiyaç hissetmez, istikraz ruretten

etmez, zaten işletme

mahiyeti ve tarzı bakımından iş istikraza

yaptığı zaman ekseriya

çoğu

dolayı yapmaz. Küçük

kadar

mülkiyetini

genişlet

mek maksadıyla senelerden beri göz koyduğu toprak parçasını

bir

par. Bu ise Zaten

fırsat

bir

büyük

bekliyerek

elde etmek

için

sıkıntı işareti olmaktan çok savaştan

beri

yalnız köylü

uzaktır. mülki

yeti üzerindeki ipotekten değil, üzerindeki

bütün zirai mülkiyet ipotekten ne kalmıştır? Özellikle 1917 ile

1920 arasında yapılan ekin ve hayvan yetiştirme 92

sa-

yesinde

iilçüde

zirai

borç , tamamen

ödenmiştir.

değilse bile,

Sayısız arazinin köylüler

büyük tarafın

dan satın alınmış olması da söylediklerimize bir delil teşkil eder. O halde köylünün ipotek borcu olmadığı ve birik tirilen

paraya sahip

bulunduğu

Mlaşılıyor.

Büyük

savaştan sonra Fransa görülmedik surette köylü mül kiyetinin memleketi olmuştur. Kısacası müstakil

küçük

üretimcinin

bütün

görünüşte

bunlar

değil,

fakat

gerçekten var olduğunu ispat etmektedir.

v Kapitalizm

geleneksel orta sınıfı daraltmaklıktan

başka yeni bir orta

sınıf

çekten büyük üretimin, riyle endüstri

takil üretimcinin,

meydana getirmiştir.

büyük

ticaret

sınai

şubelerinde

Ger

teşebbüsün tesi ücretsiz

müs

küçük ve orta müteşebbisin ehem

miyetsiz karına eşit olan ve çok zaman onu geçen bir ücretli sınıfının teşekkül ettiği görüldü.

Bu yeni üc

retli sınıfı, direktörler, iş vekilleri, ticaret acenteleri, mühendisler, ressamlar, işçiler, müstahdemler gibi ha kiki bir ordu teşkil etmektedir. Bütün bu insanlar üc retlidir,

fakat Marx'ın

anladığı manada proleter de

ğildir. Proleter, ücretinden başka gelir kaynağına sa hip olmayan bir adamdır. Bu ücret de o kadar azdır ki, biraz para arttırmasına imkan yoktur ve proleter ertesi günün tüketimi için ancak bir gün önceki üc retine güvenebilir. Büyük savaş'tan önce yıllık ü,cret leri veya maaşları 3 bin ile 100 bin altın frank ara sında

tahmin olunan bu

şüphesiz

sayısız

proleterlerin durumuna

ücretlilerin

durumu

benzemez.

Küçük üretimcilerden veya müstakil tüccarlardan teşekkül etmiş orta sınıftan farklı olan bu yeni orta 93

sınıfın bir iktisadi istiklale sahip olmadığı da muhak kaktır.

Bu yeni

kımdan

sınıfa mensup olanların iktisadi

müstakil görülmedikleri

ve - kendilerini

ba bağ

lıyan mukavele ölçüsünde - zamanlarının ve emekleri nin

hakimi olmadıkları

muhakkaktır.

organizmanın unsurlarıdırlar. ismini

vermek hem

gelmektir. Zira

Lakin

dile, hem

Bunlar bir

bunlara

proleter

de sağ duyuya

karşı

istisnai olan yüksek maaşları ve üc

retleri bir tarafa bırakılsa bile bu sosyal kategorinin üyeleri

umumiyetle

az çok

tasarrufta bulunabilirler.

Ve binnetice iyi kötü kapitalist olurlar. Şüphesiz, bü

beri işçiler

yük savaştan ta

iyi tasarruf

onlardan daha

bulunmaktadırlar. Lakin

bu da

yeni

tipteki

sınıfın dairesini genişletmekten başka bir şeye

orta yara

maz. Bu sınıfın üyeleri muhtelif derecelerde kapitalist olmak durumundadırlar. Ve bu bir paradoks değildir. Zira zamanımızda

büyük

sermayelere

büyük endüstrinin

gelişmesi

gelir, bir

kaynağına

sermaye

sonunda

muhtaç _ olan tasarrufu

çevirmek,

bir

vaktiyle ol

duğundan daha kolaydır. Bugün bizzat bir sınai teşebbüse girişmek zaruri değildir. Çünkü şahsi zevk ve kabiliyet buna elverişli olmayabilir. şahsi

Büyük teşebbüsler

servet

ler. Ve

idare

çoğu zaman

tarafından başarıyla edilemezler. Bu

hiç

bir

gerçekleştirilemez

itibarla

sermayelerin

birleşmesi zaruret halini alır. «Burada birleşme keli mesini geniş leri, hisse

manasıyla alıyoruz.

senetlerini

İ stikrazları,

kastediyoruz.»

teşebbüslere girişenler

tahvil

büyük sınai

küçük ve büyük bütün

muta

sarruflara müracaat ederler. Belki şimdi bu suali ken di kendimize sormanın sosyater

şeklin tabii

zamanıdır :

gelişimi,

Acaba

hakikaten

sosyalizasyondan

çok

mülkiyetin yeni üretim tarzına tam ve uygun intibakı değil midir? Sosyalistlerin yapar göründükleri gibi bu 94

fikir üzerinde durmak

istemeyişleri körü

körüne ka

rar vermek, peşin bir fikir ve bir prensip adına Emek vasıtası, o vasıtayı yaratanlara, veya o vasıtayı kul lananlara

ait

olmalıdır, prensibi adına

bulunmaktır. Peşin cietedes

olarak

sermaye

Capitaux» mülkiyetin

mine uymasını tabii saymak

muhakemede

şirketlerini «So -

bugünkü için bu

üretim siste

iki düşünceden

birine uymak lB.zım geliyor. Eğer Marxsizm'de bu neviden bir prensibe az çok şuurla itaat olunuyorsa bu ideolojidir ve fecaatin ta kendisidir. Şu sual sorulabilir : Bu ideolojiyi,

adalet

ve hak

fikrini

ortadan kal

dırmak için Marx'm yaptığı çabalar ne oluyor, tarihi maddecilik ne oluyor? Bundan başka ideolojik bakırr. dan yeni

bizzat

Marx'ın olmaması

lazım

gelen, bu

nunla beraber ona tesir eden adalet bakımından, aca ba

önemli olan,

her

ferdin

kendi

üretim vasıtasına

sahip olması değil midir? Ehemmiyetli olan ; bilhassa herkesin kendi tasarruflarından bir gelir çıkarması değil midir? İşte hisse senetleri ve tahviller buna fev kalade müsaittir. <<Co da

Proprietaire»

Eğer

sınai teşebbüste

olmak

istemiyorsa,

mülk

ortağı

aksiyon

bunu

temin eder. Eğer

maktan

actionnariat'nın korkuluyorsa,

Mülkiyetin konusu

tehlikelerine

muruz

kal

bu olsun,

mül

tahviller vardır. ister şu

veya

kiyet mülkiyettir. Hisse senedi ve tahviller de mülkiyettir. Bütün bunlardan şu netice çıkıyor gibidir :

Marx' -

ın önceden bildirdiği sınıf kavgaları vukua gelmiyor ; aksine toplumun iktisadi

bünyesinde

birbirinden

ayrı

menfaatler vardır ve artmaktadır.

FOYA İKİ Rus yazarının komünist düzeni yeren yazıla rından ötürü mahkum edilmesi Batı dünyasının sağcı sını, ortacısını, sosyalistini, hatta komünistini bile öf Eski bir komünist olan ünlü İtalyan ro

kelendirdi. mancısı

İgnaziı> Silone :

«Duruşma,

şereften

yoksun

ve gülünçtür,» derken, Fransız Komünist Partisi üye si ve Marksist edebiyatçılarımızın baş tacı Aragon da vicdanının sesini susturamadı. Kararın doğru olmadı ğını itiraf etmek zorunda

kaldı.

Yalnız sayın sosya

listlerimizin, o pek kahraman hürriyet aşıklarının hiç sesi çıkmadı. Yine üstte kalmanın yollarını aradılar ve kendilerine sorarsanız, buldular ! den yoksun bir ülkenin insanları

Fikir özgürlüğün imişiz. Diğer

ülke

lerin durumu bizi ilgilendirmezmiş. Önce kendi hali mize bakmalı imişiz. İftira ettiğimi sanmayın, aynen böyle yazdılar.

Okuyucularını aptal

yerine

koyarak,

Önce kendi sanarak . . . İ Yerinde bir söz. yi ama, daha

geçmişin hatırlanmayaçağım halimize önceleri

bakmak . . .

neredeydiniz?

Aklınız yeni mi

başınıza

gel

di? Kosigin Rus yasında hürriyetlerin çiğnenmesi sizi ilgilendirmiyor da, Franco'nun İspanyası niçin ilgilen diriyor? 96

Komünist İspanyol

yazarları

tevkif

edildiği

vakit neden feryat ediyordunuz? Lorca'ya hala acık · lı ağıtlar yazmanızın sebebi ne ola? Salazar'ın Porte kizinden size ne? Mozambikle niçin uğraşıyorsunuz? Amerika ile ilgilenmenizin hikmetini lütfen açıklar mısınız? İki meslekdaşın fikirleri yüzünden zindana atılması, temerküz kamplarında çürümeğe bırakılma sı Türk yazarlarını uğraştıracak bir konu değilse, Amerika'daki ırk ayırımının bizi ilgilendiren tarafı neresidir? Unutmadık : Stalin çağının korkunç cina yetlerine karşı da ilgisizdiniz. Ama Nazi Almanyası nın haksızlıklarından kütüphaneler dolusu bir edebi yat çıkarmayı becerebildiniz. Amerika, Fransa, İn giltere, Almanya bahis konusu olunca insanlık adına seferberlik ilan edecek, hürriyet savaşına çıkacak, ka tılmayanları suçlayacaksınız. Ama Rusya'ya, Çin'e Romanya'ya, Bulgaristan'a sıra gelince susacak, «Bi zi ilgilendirmez» diye işin içinden rahatlıkla sıyrıla caksınız, öyle mi? Ama dürüst olsanız, düşüncelerinizi söy�emeğe ce'saret edebilseniz, inanın, şimdikinden etaba sevimli görüneceksiniz. Fikir hürriyetinin düş manı olduğunuzu, ancak kendi fikirlerinizin yaşaması ve yayılmasına yaradığı sürece sevdiğinizi dünyada bilmeyen kalmadı. Ne kadar usta olursanız olun, sak lamak için ne yaparsanız yapın, Türkiye'deki maske niz mutlaka düşecektir. İyisi mi, sahtekarlıktan vaz geçin. Özgürlük türkülerini gerçek sahiplerine bırakın. Hem ihtilalci sosyalist düzenleri savunmak, kalkınma nın ancak o yolla mümkün olacağını yazmak, hem de fikir hürriyetini dilinizden düşürmemekle, sadece gü lünç oluyorsunuz. Rus yazarlarının mahkumiyeti kar şıı�ındaki tavrınızla, iyi niyetlerine rağmen size kapı lanların uyanmasına yardımcı olarak, hizmet ettiniz.

CEVAPLAR ZİNCiRİ GAZETEMİZİN 6 Mart Pazar günkü sayısında «Sualler Zinciri» başlığı altında bir yazı yayınlandı. Yazar, peşin hükümlü olduklarından ötürü, hiç biri · ne olumlu bir cevap veremeyeceklerini belirttikten sonra, solculara tam �8 soru soruyor, niyetinin genç leri uyarmak olduğunu ilave ediyordu. Herhangi bir vatandaş, bilhassa milliyetçi bir Türk yazarı, solcularımıza o biçim sorular sorduğu vakit cevap alamadığı bir gerçektir. Ama böyle olması . o sorulara cevap verilmediği manasına gelmez. Dün yanın ve Türkiye'nin solcuları, İhtilalci Sosyalizmin 120 yıla varan tarihi boyunca, akla gelebilecek bütih soruları cevaplandırmışlardır. Ancak kanunların oe:ı çesine düşmek ve halkın hışmına uğramak korkusım dan ötürü bu cevaplar açık ve seçik olmamı��tır. Ga zetemizdeki yazıyı okuyunca, ilgi çekici bulaca�mır.ı umduğum bir deneme yapmağa karar verdim . Eğer solcularımız, düşüncelerini olduğu gibi söylerr.cğe r.e saret edebilselerdi, yazarımızın sorularına nasıl cevap verirlerdi? 1

nuz? 98

Millet denilen sosyal gerçeği nasJ\ anlıyorsu

Millet, kapitalist düzenden doğan ve o düzeni ko rumağa yarayan bir birliktir. Kapitalist düzenin yı kılması için savaşan sosyalistlerin, önce milleti yık mak için çalışacaklarından hiç şüphe edilmesin. Çün kü millet, sosyalist ihtilale giden yol üzerindeki di kenlerin en zarar!ısıdır. Bizim gayretlerimizin hare ket noktası milli şuur dedikleri gerici anlayışın orta dan kaldırılması, yerine sınıf şuuru dediğimiz ilerici anlayışın konmasıdır. Millet sevgisi yüreklerden si linmediği sürece sınıf diktatörlüğünün kurulması im kansız sayılacak kadar güçtür. Milli Birlik, kardeş lik, ülkü gibi sözlere bu yüzden çok öfkeleniriz. Ça ğımızın sosyal gerçekleri . arasında millet yoktur, sı nıf vardır. Maddi çıkar ortaklığına dayanan uluslar arası sınıfçılık, soy, dil, din ve tarih ortaklığı gibi burjuva uydurması yalancı değerlerde ortaklığa da yanan milliyetçilikle asla bağdaşamaz. Ama, amacımı za ulaşmak yolunda her vasıtadan faydalanmak gerek · tiğini öğrendiğimizden, saf emekçilerin millet sevgi sinden . de ustaca faydalanırız. Böyle yaptığımızdan ötürü bize kızacağınız yerde, azıcık akıllı olun da de diklerimize inanmayın. Özetlersek : Mürşidimiz Marks' ın ünlü ihtilal bildirisindeki görüşlerini içtenlikle izle mekteyiz. O, şöyle buyurmuştu : «Komünistleri vatan ve milleti yok etmeğe çalışmakla itham ediyorlar. İş çilerin vatanı yoktur ki, onlar malik olmadıkları bir şeyden mahrum edilsinler . . . Proletaryanın hakim ol ması, iktidarın proletaryanın eline geçmesi, milletle rin ortadan kalkmasını daha da çabuklaştıracaktır.» 2 Türk milleti denilen sosyal vakıa için, maddi temel dışında düşündüğünüz karşı temeller hangileri dir ? Gereksiz, hatta saçma bir soru ! Amacımız mil leti yıkmak olduğuna göre, onu yaşatacak hiç bir te-

mel düşünmediğimiz açıktır. Biz ancak, hangi temel lerden başlayarak milleti çökertebileceğimizi araştırı rız. Hem biz maddeciyiz. Bütün temellerin maddi ol duğuna inanırız. Sözlüğümüzde «karşı temeb> diye bir laf yoktur. 3 Din, mülkiyet ve aile müesseseleri hakkında ki görüşlerinizi demagojiye sapmadan açıklar mısınız? -

Açıklarız, gayet tabii ! . Ama, cevaplarımızı açık larsanız, inkar ederiz. Allah'a inanmayız. Din, aile ve mülkiyet müesseseleri sömürücü bir düzenin ürün leridir. Din, sömürülenleri uyuşturmak için sömüren ler tarafından bulunmuş bir afyondur. Mülkiyet bir hırsızlık, aile de sosyal tembelliktir. Sosyalist bir dü zende bu gerici kurumlardan hiç birine yaşama hak kı tanınmayacaktır. Şimdilik yıkmağa gücümüz yet miyor. Fakat hakkımızı teslim ederseniz, her birini yozlaştırmada gösterdiğimiz becerikliliği görmek zo runda kalırsınız. Üstelik çoğunuza ne yaptığımızı fark ettirmediğimiz de bir gerçektir.

il 4 Yeni Anayasada yer almış olan, şahıs malla rını gerektiğinde, (layık bedelle kamulaştırma) pren sibinin sizi sıkan yönleri nelerdir ? -

Sıkmayan yönü var mı, diye sorsanız? Önce, özel kişilerin malı olmaz. Cümle mallar toplumundur. Son ra özel kişilerin malına bedel ödenmez. Bizim gerçek Anayasamız Türkiye Cumhuriyeti Anayasası değil, Sovyetler Birliği Anayasasıdır. Ve o Anayasada ka mulaştırılan mallara bedel ödeneceği yazılmamıştır. İlave etmemize herhalde ihtiyaç duymazsınız : Biz sosyalistler özel kişi. sayılmadığımızdan, mallarımız 100

karşılığında cüzdanlarımıza girecek para da özel ki şilere değil, devlet kasasına yatırılmış sayılır. 5 Devletçilik anlayışınızın sahası ve sınırı ne den ibarettir? Ferdi teşebbüse açık tutuğunuz iş sa halarının dökümünü verebilir misiniz? Devletçilik anlayışımızın ne sınırı vardır, ne sa hası, devletin güçlü eli, simit satıcılığından, ağır sa nayie değin bütün iş kollarını kapsamalıdır. Sosyalist bir düzende vatandaşın görevi devletin verdiğini yiyip içmek, giymek ; gösterilen yerde yatmaktır. Böyle bir devletin yöneticileri elbette bizler olmalıyız. Peşinen belirtelim ki : Nimetlerin dağıtımında arslan payını kendimize ayıracağız. Çok görmeyin. Emekten yana ilerici aydınlar olduğumuzu ı..;nutmayın. Sosyalist bir ihtilali gerçekleştirmek uğruna az mı yoruluyoruz? Her zahmetin bir mükafatı vardır . . . 6 Türk - Moskof münasebetlerinin tarihi seyri ne ait ve genç nesilleri uyarıcı mahiyette bir etüdü nüzü görebilir miyiz? -

Saflığınızdan çok hoşlanıyoruz. Zaten inkar ede meyiz. Başlıca kuvvetimiz saflığınızdır ! Bizim derdi miz nerede, siz ne soruyorsunuz? Türk - Moskof mü nasebetlerinin tarihi seyri, ha ! Ciddi misiniz, yoksa şakalaşıyor musunuz? Tüı:;kiye'nin cümle sosyalistleri bu dünyada hiç bir şeyden çekmedi şimdiye kadar, o münasebetsiz münasebetlerin tarihi seyrinden çektiği kadar ! Hani gücümüz yetse, tarihi yeni baştan yazaca ğız. Türk-Rus savaşlarını anlatan sayfaları yırtacak, yerlerine barış destanları koyacağız. O tarih hiç yaşan mamış olsaydı, şehit dediklerinizin hatırasını bir unut turabilseydik, neler feda etmezdik. Hele bir iktidara gelelim, hepinizin beynini yıkayacağız. Artık Türk Moskof savaşlarını değil, Türk - Sovyet yoldaşlığını düşüneceksiniz. Çok konuşuruz, çok yazarız. Hiçbiri -

101

mızın ağzından Moskof kelimesinin çıktığını duydunuz mu, hiç bir yazımızda Moskof sözü geçmiş midir ? İn saf edin : Rusları sevimli göstermek için neler yap madık. Bolşoy balesinden Moskova sirkinin ayısı Go �a'ya, Gagarin'den Dinamo takımı futbolcularının marifetine kadar nelerden faydalanmadık ! Siz de tut· turmuş, uyarıcı etüd gösterin, diyorsunuz ! .. Kesin sfo.: : Bir zamanlar Çarlık Rusyasını yererdik. Sonra . ba k tık ki, çarlık bile halkın aklına Rus'u getiriyor, vaz geçtik. Tabii bu �utumumuzda partinin bu konudaki gorüşünıi .:ieğ:iştirmesinin Je payı vardu· ! 111 7 Sizlerdeki Amerikan düşmanlığının gerçek nedenlerini anlatabilir misiniz? Rusya'ya karşı bu de rin eğiliminiz nedendir? -

Anlatırız tabii, niçin anlatmayalım? Biz sosyalis tiz, yani Marksistiz. Açıkçası, sakın kimse duymasın, komünistiz. Kapitalizme düşmanız. Liberalizme, nas yonalizme, hasılı sosyalizmin dışında kalan bütün izm'lere, düşmanız. Amerika'ya da düşmanız. Çünkü, kapitalizmin başıdır. Çünkü dostlarımızın düşmamdır. Amerika'ya sövüyoruz, çünkü sosyalist ülkelerin ga zete ve dergilerinde Amerika'ya sövülüyor. İkinci Dünya Savaşında, Alman topları Stalingrad'! döver ken, Amerika'ya sövdüğümüzü hiç duydunuz mu, oku dunuz mu? Kısacası Amerika'ya düşmanlığımız Tür kiye'ye dostluğumuzdan değil sosyafü:.tliğimizden doğmwıtnr. Rus�'a'ya kar11 e.�ilinıimizin nedenlerine ge!ince : Oylesine açıktır ki, anlamayışınız& şaşıyo ruz. Gücümüzü Rusya'dan alırr�, imıulnlarımızı Rus ya'dan alırız. Her fırsattan faydalanırı Sovyetler Bir liğini övüyoruz. Böylece sosyalizmi de övmü'.: olu:,·or, 102

halkımızın direnişini kırmaya çaiışıvor, koıı,iinizme özendiriyoruz. Kapitalistler için Amerika, milliyetçiler için Türkiye ne ise, bizim için de Rusya odur. 8 Sömürücü olmak vasfında Rusya, Amerika' dan size göre neden geridir? Rusya'nın Türkiye üze rindeki ihtiraslarının farkında değil misiniz? Sömürücülük sözüne yanlış mana veriyorsunuz. Kapitalist bir devlet diğer ülkeleri sömürür. Silah gü cü ile işgal etse de sömürür, dost olarak gelse de. Sovyetler Birliğinin yaptığına sömürmek değil sosya listleştirmek denir. Sovyetler, diğer milletleri sosya listleştirirler. Ülkenin iktisadi değerlerini proletarya diktatörlüğünün emrine verirler . Halkın dilini, dinini, geleneklerini ve özgürlüğü de sosyalistleştirirler. U lusların bağımsızlığı bizi asla ilgilendirmez. Rusya' nın Türkiye üzerindeki ihtirasları mı dediniz? Bu sö zünüzle Türkiye'nin sosyalistleştirilmesini kastediyor sanız, itiraz etmeyiz. Böyle bir isteğin elbette farkın dayız. Gerçekleşmesine de zaten çalışıyoruz. 9 Neden Vietnam'la, Küba ile meşgul oluşunu zun milyonda bir ölçüsünde, Rus mahkumu milyonlar ca soydaşınızla meşgul değilsiniz? -

Soy, soydaş . . . Gericiliğiniz nasıl da belli. Bizim sözlüğümüzde bu türlü faşist kelimelerin yeri yoktur. Sosyalist bir ülkede yaşayanları mahkum saymayız. Onlar, kendilerine benzemek, Türk halkını da benzet mek istediğimiz mutlu kişilerdir. Amacımız Türkiye' de yaşayanların da Türkistanlılar gibi olmasıdır. 10 Devletin kurucusu olan milleti, devletinin mahkumu haline getirmek isteyişinizi insafla ve ahlak la bağdaştırmak mümkün mü? Diyalektiğin inceliklerini anlamıyorsunuz. Ne yap mak istediğimize de aklınız ermiyor. Zaten çekişme nin sonu bu yüzden alınamamakta . Biz milletin kur-

103

duğu devleti yıkmak, yerine sınıf devletini kurmak için uğraşıyoruz. Milleti yıkmaya gücümüz yetme yince, devletin yardımından faydalanıyoruz. Milletin Mahkumiyetinden üzüntü duymayız. Sosyalizm ge lince millet gider. Bu, ustalarımızın keşfettiği değiş mez bir kanundur.

iV 11 Dini tedris kuruluşları ve vicdan hürlüğü ba hislerindeki menfiliğiniz nedendir? Ne çektiysek dinden, dini tedris kuruluşlarından ve vicdan hürlüğünden çektik. İnsanların özgürlüğün den yanayız ama, inanma özgürlüğünden değil, inan mama özgürlüğünden yanayız. Taktik ustamız Lenin şöyle emretmiştir : <<.Allahsızlık Marksizmin, yani ilmi sosyalizmin nazariyatının ve tatbikatının tabii ve bö lünmez bir parçasını teşkil eder. Allahsızlık lehinde propagandayı zaruri olarak umumi propagandamıza ithal etmeliyiz.» Türkiye'deki tutumumuzla ustamızın emrine uymaktan başka bir şey yapmıyoruz. Son yıl larda, partimiz kurulduktan sonra, halkın inançlarına saygılı görünüşümüz diyalektik icabıdır : Bir adım ge ri, iki adım ileri ! . .. Dinin kökünü kazımak imkanına kavuşmak için, dinden faydalanmak. . . 12 Milleti millet yapan manevi unsurların, ah lakın, faziletin amansız düşmanı oluşunuzu ne ile izah edebiliriz? Gayet basit. Manevi unsurların düşmanıyız. Çün kü, o unsurların bir sonucu olan milletin düşmanıyız. Tarih şuuru, vatan sevgisi, din, ahlak, fazilet gibi da yanaklarından yoksun kalınca, milletin yaşıyamıya cağını biliyoruz. Sosyalizmin gerçekleşmesi için mil letin yıkılması şart olduğuna göre, davranışımızın şa şılacak bir tarafı yoktur. -

104

Komünizmin Türkiye'de kanun dışı sayıl masına itirazınızın fikri temelleri varsa anlatır mısı nız?

Anlatalım : Komünizm, Marksistlerin ortak ülkü südür. Aslında biz ihtilalci sosyalizmle komünizmin dı şında kalan bütün fikirlerin kanun dışı sayılmasını is teriz. Komünizmin yasaklanması demek, susmak mec buriyetinde kalmamız, hiç değilse olduğumuzdan baş ka türlü görünmeğe zorlanmamız demektir. Siz bir müslümandan, müslümanlığın yasaklanmasından hoş lanmasını bekleyebilir misiniz?

14 Bütün milli değerleri ve milli kuruluşları tahrip ederek ulaşacağınız anarşiden sonraki hedefi niz Türkiye'yi komünist Rusya'nın peyki haline ge tirmek değilse, nedir? -

İyi bildiniz. Hedefimiz, Sovyet Sosyalist Cumhu riyetleri Birliğine Türkiye'nin de katılmasıdır. Aslın da yalnız Türkiye'nin değil, bütün bir kapitalist dün yanın Sovyetleştirilmesini isteriz. Ama çağımız Türki ye'sinin koşulları, niyetimizin açıkça söylenip yazıl masına imkan vermiyor. Uygulanmaması için olanca çabamızı harcamakla birlikte, kanunların pençesine düşmekten yine de korkuyoruz. Ayrıca hedefimizi açık · !arsak gerici halkın, hatta zinde kuvvetlerin saldırı sına uğrarız. Bizden olduğunu sananların çoğunu kay bederiz. Şimdilik Türkiye'yi gerici ittifaklarından ayı . rıp tek başına bırakmağa çalışıyoruz. Sovyetler Bir liği'ne, Bulgaristan'a, Romanya'ya ve diğer sosyalist ülkelere giden yazarlarımızı hiç okumuyor musunuz? Eğer okuyorsanız, amacımızın ne olduğunu kolaylık la anlarsınız. Sosyalist ülkeleri bir dünya cenneti gibi tanıtışımızın hiç şüphesiz bir gayesi vardır. Azıcık akıllı iseniz, çalışmalarımızın hep Türkiye'yi de o 105

dünyaya katmak hedefine yöneldiğini görürsünüz. Bu konuda daha açık olmamızı istemeyiniz, mümkün de ğildir. v

15 Genç kuşakların milli ve İslami terbiye i ! P. yetiştirilmesine ve onlara tarih şuuru verilmesine k:.ı r · ş ı oluşunuz nedendir? Tuhaf bir soru. Sosyalizmin gerçek!eşnıesi ve Sovyetler Birliği'ne yanaşmamızın üç büyük düşma nına karşı dost olmamızı mı istiyorsunuz? M i '. l i ve İslami terbiye sosyalizmi öldüren mikroplardır. 'i'�rih şuuru da Sovyetler Birliği'ne katılmamızı güçleştiren bir öcü ! . . -

16 Herkesin servetinde gayri meşruluk görüşü-· nüzün temelleri nedir? -

Sosyalistliğimiz ! Özel mülkiyetin meşru olanı yok tur. Ayrıca bir sebep aranmaz. Ancak kendi servet lerimize meşrıiluk tanıyabiliriz. ı7 İslam alemi için müşterek olan tehlikeler size göre nelerdir ? Türkiye'nin Müslüman memleket lerle daha ileri iktisadi ve siyasi bağlar kurmasına niçin karşı duruyorsunuz? -

İslam aleminden bize ne ! Bizi ancak sosyalist a lem ilgilendirir. Diğer bütün alemlerin yıkılmasını is teriz. Kapitalist a.Jem de, İslam alemi de yerin dibine batsın ! Türkiye'nin Sovyetler Birliğin'den ve d:ı.\er -;o<oyalist ülkeler rlen başka hiç bir alemle, hiç bir ülke ile daha ileri bağlar kurmasını istemeyiz. Çünkü sos yalist dayanışmanın icabı böyledir. Biz Cezayir'in ba ğımsızlık savaşı ile Cezayir halkının müslümanlığın dan ötürü ilgilenmedik. Kapitalist Fransız sömürge106

ciliğine karşı olduğundan ilgilendik. Sovyetler ği'ndeki Müslümanlarla hiç ilgileniyor muyuz?

Birli

18 NATO ve CENTO'nun yıkılmasına çalışma· nızın ve Türkiye'yi tarafsız bır politika takibine zor lamak isteyişinizin sebepleri nelerdir? -

Çağımız Türkiyesi'nin şartlarını, dünyadaki si-· yasi güçlerin durumunu iyi biliriz. Gayemiz Türkiye yi tarafsız yapmak değil, sosyalist güçler arasına kat maktır. Hedefimize ulaşmanın ilk adımı da mevcut it tifaklardan ayrılmamızı sağlamak. NATO'dan kopma mızı istiyoruz. Çünkü NATO'ya düşmanız. Düşmanh ğunızın sebeplerini öğrenmek istiyorsanız. lütfen Mos kova, Peşte, Sofya , Bükreş, Pekin radyolarını dinle yiniz. Sosyalist.ler , düşmanlıklarını ve dostluklarını kendi fikir ve duygularına göre tayin etmezler. Kimi sevip kime kızacağımızı, Sovyetler Birliği başta ol mak üzere sosyalist ülkelerin yöneticilerinden öğreni riz. Hem NATO ve CENTO'dan ayrılınca Türkiye'nin yalnız kalacağını mı sanıyorsunuz? Varşova Paktı ne güne duruyor? . . • ••

Muhterem okuyucularım ; düşündüklerini flvnen söylemeleri mümkün olsaydı, yazarımızın sorularına sosyalistlerimizin verecekleri cevaplar, özetle, bun lardır. Ama sosyalistlerimiz, çeşitli sebeplerden ötürü daha uzun bir süre gerçek fikir ve isteklerini sakla mak zorundadırlar. Açık olmamaları yüzünden onlara öfkelenmenin faydası da yoktur, manası da.

107

BU NASIL GECE? UYANIK, şuurlu bir genç . . . Yana yakıla dertlendi : «- Ağabey bu son zamanlarda çeşitli toplantılar yapılıyor. Bu toplantıların ismi ve gayesi ayrı ilan ediliyor. Bazıları bir anma töreni, bazıları bir şair için tertiplenen gece mahiyetinde oluyor. Toplantılara gittiğimizde hayretler içinde, kanuna aykırı nutukla!" müşahede ediyoruz. Bu arada toplantılarda müfrit sol cu yazarların fıkraları anlatılıyor, şiirleri okuntıyor, Türkiye'yi idare edenlerin yabancı çıkarların emri.nde olduğu söylenir. Düpedüz bir komünizm propagandas1 yapılır?» Genç dostuma, hem öfkesini yatıştırmak, hem de bir gerçeği hatırlatmak için demirperde gerisinden derlenmiş şu ibretli fıkrayı anlattım : Stalin çağı Moskovasında büyük bir salonda top lantı var. Binlerce kişi bir asker intizamı içinde otur muş, konuşulacakları dinlemeğe hazır vaziyette. Tak dimci, mikrofon başına gelir ve, - Şimdi size Popof yoldaş Stalin yoldaşın edebi dehasını anlatacak. der. Popof yoldaş konuşur, konuşur, bitirir .. Takdimci, tek rar mikrofon başına gelir : «- Şimdi size Vasileviç yoldaş, Stalin yoldaşın siyasi dehasını anlatacak .» . .

108

der. Vasileviç yoldaş, konuşur, konuşur. Bitirir. Tak dimci, bir kere daha mikrofon başına gelir : «- Şim di size Metodoviç yoldaş, Stalin yoldaşın iktisadi de hasını anlatacak,» der. Metodoviç yoldaş, konuşur, ko nuşur, bitirir. Daha sonra Stalin yoldaşın askeri de hası, Stalin yoldaşın tarihi dehası, Stalin yoldaşın ilmi dehası üstüne· parlak nutuklar çekilir. :�ihayet takdimci yoldaş, son bir defa mikrofon başına gelir ve : «- Sayın yoldaşlar, Puşkin yoldaşın 100. doğum yılını anmak üzere düzenlediğimiz toplantı burada so na ermiştir. Şimdi hepimiz büyük şairimizin heykeli ni açma törenine gideceğiz,» der. Dinleyiciler şaşkındır. Hiç kimse toplantıda ko nuşulanlarla Puşkin'in ilgisine akıl erdiremez. Yine de komedinin sonu merak edilir, dışarı çıkılır, mey danda yükselen kocaman bir yığının karşısına gf'çilip durulur. Vazifeli bir yoldaş, yığının üzerindeki örtü yü çeker, altından çıkan manzara : Stalin yoldaşın kocaman bir heykeli ve heykelin elleri arasında puş kin'in bir kitabı ! .. Arkasından nutuk : - Yoldaşlar, gördüğünüz gibi Stalin yoldaş ede biyata çok düşkündü. Edebi dehası herkesten üstün dü. Puşkin yoldaş, Stalin yoldaş tarafından okunma sının şerefini yüzyıllar boyu . . .

lO!J

VAZİFEMİZ MECLİSTE �umruklaşılıyor, Fakültede sandalye ler kafalarda parçalanıyor, sokakta gençler birbirini kovalıyor. Milletini gerçekten seven bir insanın, böy le bir manzara ile karşılaştıktan sonra yürt>ğinin yan maması, yaşadığına kahretmemesi mümkün değildir . Bir tarafın haklı, diğer tarafın tamamen haksız ol ması bile fazla bir değer taşımaz. Bir memleketin in sanları, hele gençleri birbirlerini sevmek, birbirle rine güvenmek, birbirlerini korumak zorundadırlar. Dövüşmek yalnız bir yerde doğrudur, güzeldir. Hatta kutsaldır : Savaşta, düşmana karşı. . . İnancıma göre yıllardır dövüşen gençlerin birbirlerini düşma n gibi görmeleri için kafi sebep yoktur. Birkaç defa yazdı ğım ciheti bir kere daha belirtmek isterim. Komü nistlerin , dünyanın her tarafında olduğu gihi vatan haini sayılmaları gerektiğini, memleketlerini Sovyet lere peşkeş çekmek için çalıştıklarını iyi bilenlerde nim. Ama komünist yazarları okuyan, okuduklarının doğruluğuna inanan, komünistleri şurada burada ko nuşturup alkışlayan, diğer arkadaşiarını gericilik ve faşistlikle suçlayan bütün gençlerin vatan hai.ni ol madığını da gayet iyi bilirim. O talihsiz gençlerin ka110

derlerindeki aksilik yeterli bir eğitimden geçmeme leri, komünizmin gerçek manasını, hele Türkiye bakı mından nasıl bir tehlike olduğunu öğrenememeleridir. Dostlarıma, beni mücadelelerinin güçsüz de olsa adamı sayanlara rica ediyorum : Komünistlerle, Milli Eğitimdeki aksaklıktan başlayan çeşitli sebepler yü zünden komünistlere kapılan iyi niyetli gençleri mut laka birbirinden ayırsınlar. O gençlerin de bu top rağın çocukları olduğunu hiç unutmasınlar_ Sözlerini, yazılarını, tutumlarını hep bu gerçeğin ışığında ayar lasınlar_ Komünist, milletin mutlu bir birlik şuuruna er mesinden ödü kopar_ Komünist bir yazar, partizan yetiştirmek ister. Komünistin gayesi bölmektir, ayır maktır. Millet varlığının korunması yönünden kan ser gibi tehlikeli bir hastalık olan sınıf şuurunu do ğurmaktır. Beyin yapısının bu özelliğinden ötürü ta raftarlarını, kendisine inananları daima kışkırtır ; davranışlarının haklı olduğunu, ilericiliğe hizmet et tiklerini yazar. Kavga çıkmasını sağlamak için var gücünü ortaya koyar ; çıkan kavgayı körükler, ha vanın yumuşamasından endişe eder. Ama milliyetçi bir yazar, böyle yapamaz. Bizim gayemiz bölmek değil, birleştirmektir. Nefretten medet ummayız ; sevgiden yanayız. Türk gençliğinin milliyetçilik ülküsü etrafın da toplanmasını, hangi siyasi görüşü beğenirse beğen sin vatanın bütünlüğü ve milletin selametinden başka bir yolun kurbanı olmamasını isteriz. Gafillerin , ger çeği göremeyenlerin yumrukla ve baskı ile değil, sev gi ile, fikirlerinin ve tutumlarının yanlışlığı teker te ker gösterilerek kazanılacağına inanırız. Diyeceksi niz ki ; «Çatışmanın sertleşmesi cephenin güçlenme�i ni sağlar.» Doğrudur. Ancak ,bu fikirdeki d:>ğruluk. ııı

mücadelenin şuurlaşmasına, gerçek cephelerin kurul ması ve herkesin yerini alması şartına bağlıdır. Oysa, şimdi herkes yerinde değildir. Tanımamaları yüzün �en komünistlere inananların, vatan hainlerini alkış la mayı vatanseverlik sayanların çoğu uyandırılmağa muhtaçtır. Kavgalara üzülüşümün, hatta hamt ve be nim gibilerine sövenleri sevişimin sebebi budur.

112

iBRET! GEÇEN Pazar günü İstanbul'da yapılan «Komü nizmi Tel'in» mitinginin beni en çok düşündüı en, en çok duygulandıran sahnesi : Doğu Türkistanlı göçmen ler mahalli kıyafetleri içinde yürüyorlar. Ellerindeki dövizlerde şunlar yazılı : «Bizi görün ibret alın !», <<Türkiye ikinci Türkistan olmasın», <<Türkiyeli kardeş ler, bizler kızıl ülkeden turist olarak gelmedik.» Türkistan'lı soydaşlarımızın ezik gönüllerinden ta şan dert dalgaları beni 49 yıl öncesine götürdü. Bol şevik ihtilalinin hazırlandığı günlerde Rusya'nın man zarası. . . Çarlık imparatorluğu sınırları içinde yaşıyan Türklerin durumu . . . Azerbaycanlılar, Kuzey Kafkas yalılar, Kırımlılar, Türkmenler, Özbekler, Kn·gızlar, Başkırtlar, Kazaklar dayanılması imkansız bfr baskı altında. Türk aydınları, nereden gelirse gelsin, en ufak bir kurtuluş ışığına umutla sarılıyorlar İşte o sırada ihtilal patlıyor, koca bir memleketi kana bu ladıktan sonra kazanıyor. İhtilalin yüzü yumllşaktır. Çarlık Rusyasının gaddar pençelerinde kıvranan bü tün esir milletlere olduğu gibi, Türklere karşı da dost görünüşlüdür. Lenin ve Stalin, 1917 yılında o:-tak bir beyanname yayınlıyorlar. Müslüman Türk n ıilletlere milli bağımsızlığı, kendi kendilerini idare hakkını dil leri, dinleri ve geleneklerine dokunmamayı v::ıa dedi yorlar. Oyunlarının hayli başarı kazandığı, kısa bir 1 13

süre tilkinin kuzu sanıldığı bir gerçektir. Ruı:ya'daki Türk aydınlarının çoğu kızıl ihtilalin karşısına. çıkma mış, uyandırmağa çalıştıkları milletlerini tehlikelerin en müthişine karşı gerektiği gibi uyarmamış, milli bağımsızlık hayalinin cezbesine kapılmışlardır. Sonu· cun ne olduğunu, hainlerle gafillerden başka herkes biliyor. İhtilalin gerçek rengi tez vakitte meydana çıktı. Komünist partisi yöneticilerinin, Rus İmpara torluğunun muhafazası bahsinde Çarlardan tamamen farksız , sadece daha usta oldukları anlaşıldı. Milli bağımsızlık vaadini ciddiye alıp kurulan Türk devlet leri birer birer yıkıldı, kızılordunun zalim çizme!eri altında çiğnendi. Müslüman-Türkler eskisinde . daha karanlık. daha insafsız bir köleliğin içine d;jştüier. Haklarını teslim etmeliyim : Komünizmin ya: arılarına kapıldıklarından ötürü 50 yıl öncesinin ayuınlannı kı namak mümkün değildir. Çünkü, arkasından F:us sö mürgeciliğinin sırıttığı kızıl maske ile ilk defa kar şılaşıyorlardı. İbret alabilecekleri bir tecrübeden geç memişlerdi. Nitekim gerçeğin acı çehresini taı::. ıdıktan sonra Rusya'daki Türk aydınlarının çoğu Türkiye'ye gelmiş, yaşadıkları müddetçe komünizme karşı şe refle mücadele etmişlerdir. Evet, 1917 yılında yaşıyanların ibret alc.ıcakları bir tecrübeleri yoktu. Komünizmi tanımamakta, onu sadece bir iktisat meselesi olarak görmekte, �erisin ,fo yatan Rus sömürgecilığini bilmeme1<te m�zurdur lar. Ama çağımız aydınlarının, Tanrı ve tarih huzu runda sığınacak hiç bir mazeretleri kalmamış i ;r . Ko münizmin Türklük için hangi manaya geldiğini a •ıla mamaktaki direnişlerinin izahına gaflet kelimesi yet mez. Gittikçe tükenen Rus mahkumu Türklüğü : �.Biz den ibret alın» diye haykıran Doğu Türkis�cınlıları unutmanın adı ihanettir. 114

PEYK! AMERİKA neyimizdir? Cevaplarınızı tahırin >?di yorum. «Müttefikimizdir, dostumuzdur. Korc'den s i · lah arkadaşımızdır» diyeceksiniz. Olmadı muhterem okuyucularım, bilemediniz. Yalan söylemez ( ! ; s03ya listlerimize göre, Amerika efendimizdir ; biz de onun peykiyiz, uydusuyuz! Yine aynı çok sayın yalan söy lemez sosyalistlerimize göre, Bulgaristan, Romanya Vl' diğer malUm ülkeler asla ve asla Rusya'nın peyki değildir. Ya nedir? Sosyalist dayanışmanın gerektir diği aşıkane bir dostluk havası içinde yaşayan ba ğımsız birer devlet ! .. Türkiye'nin sosyalisti, yufka yüreğini kanatan de rin bir sızı ile, Amerika'nın peyki olduğumuzu bir de fa değil, bin defa yazar, söyler. Yuhalayan da olur, alkışlayan da. Amma pe�klikle suçlanan Devlet bir tanesini bile huzuruna çağırmaz ; kaşının üstünde gö zün var, demez. Öte yandan bir Bulgar vatandaşı şöyle boş bulunup da <<Rusya'nın peykiyiz:ı> deyiver se sonunun nereye varacağını Allah bilir ya, en azın dan faşizm ajanlığı ve kapitalizm uşaklığı ile suçla nacağını, yıllarca gün ışığına hasret kalacağını sa yın sosyalistlerimiz de bilir, biz de biliriz. Ve Bul garistan hürdür, Türkiye peyk ! 116

Türkiye'nin sosyalisti, Amerika'ya keyfince sö ver ; yeryüzünün başına bela kesildiğini, mazlum mil letleri insafsızca sömürdüğünü yazar. «Defol ! » diye haykırır ; «Dön evine Coni !> diye bağırır. Beğenme yeni de olur, beğeneni de olur. Ama yakasına polis yapışmaz, bilekleri kelepçe ile tanışmaz ! Sayfayı çe virelim : Komşumuz Romanya sosyalist bir ülkedir . Bir Romen vatandaşın Rusya'ya keyfince sövebile ceğini, Avrupa'nın başına bela kesildiğini, 30'dan fazla milleti sömürdüğünü, yazmak şöyle dursun, en yakın bir arkadaşına fısıldayabileceğini düşünebiliyor musunuz? Böyle bir garip çıksa Halk Mahkemeleri önünde idam gömleğini mi giyer, yoksa gizli polisin zindanlarında mı çürür, kestiremem. Amma, artık en camından bile söz edilemeyeceğini ben de bilirim ; vicdanlarını azıcık kıpırdatmasını becermek şartı ile, sayın sosyalistlerimiz de bilirler. Ve Türkiye Ameri ka'nın peykidir, Romanya Rusya'nın dostu ! Türkiye'nin sosyalisti pek duyguludur. İnsan kar deşlerinin acısına hiç dayanamaz. Lumumba için ağıt yazar, Vietnam için yas tutar. Bu üstün iç-Iiliği yü zünden Amerikan askerlerini barbarlıkla suçlamış, Cumhurbaşkanı Johnson'un çağımızın en korkunç yamyamı olduğunu yazmıştır. Yazar elbette, kimse kı lına dokunamaz ! Peki, gül gibi yavrucağızının kızıl paletler altında parçalandığını gören Macar vatanda şına ne diyeceğiz? Hani canına tak etse de, Huruşçov yoldaşın Peşte kasabı olduğunu söyleyiverse, hali ne olur? Kırk katır mı istersin, kırk satır mı, demezler mi? Ve Macaristan bağımsız bir ülke, Türkiye de peyk . . . Yoo, hayır, haksızlık ediyorum : Sosyalistler ya lan söylemez ki ! ..

118

ViETNAM SERGİSİ ÖYLE korkunç bir milli şuur yoksulluğu içinde yüzüyoruz ki, sebeplerini biliyorum ya, kabullenmek te yine de güçlük çekiyorum. Öfkelenmenin bir fay dası yoktur, ama dertlenmemek mümkün değildir. İş te size, milli şuur yoksulluğunu gösterir son bir ör nek : T. M. T. Federasyonunun hazırladığı fotoğraf larla Vietnam sergisi törenle açılmış. Federasyon Başkanı konuşmuş ; emperyalizmi protesto etmiş, söz· !erini «Kahrolsun emperyalizm ! » diye bitirmiş. Ser gide, Vietnam'da yapılan vahşet ve hunharca hare ketler bütün iğrençliği ile gözler önüne serilmekte imiş ! . . Ayrıca, Atatürk'ün şu vecizesini de sergiye as mışlar : «Bütün ezilmiş uluslar, ezenleri bir gün yok edecektir .» • ••

Önce ş u sorunun mutlaka cevaplandırılması gere kir : Sergiyi hazırlayanlar Vietnam'a gitmediklerine, olup bitenleri görmediklerine göre, sergiye konan fo toğrafları hangi kaynaklardan aldılar? Diyelim ki, Amerikan kaynaklarının verdiği bilgiler yanlıştır, düz mece fotoğraflar yayınlamaktadırlar. Peki, Çin, Sov yet ve diğer komünist kaynaklarından alınan bilgile rin doğruluğu, gösterilen fotoğrafların düzmece olma11'1

dığı nereden belli? Şimdiye kadar hiç yalan söyle mediklerinden, gerçekleri asla değiştirmediklerinden mi? ! Sergiyi hazırlayanlar, yalnız haklı bir davaya hizmet ettikleri ve kökü dışarda bir kuvvetin tesirin de kalmadıkları inancında iseler, fotoğraflann taraf sız kaynaklardan alındığını ispatlamak, böylece zihin lerde belirecek şüpheleri gidermek zorundadırlar. Amerikalı'larla güneyliler vahşidir, hunhardır da, komünistler kuzu gibi uysal mıdır? Vahşette, hunhar lıkta komünistlerin hiç payı yok mudur? * * ·*

Emperyalizmin kahrolmasına gelince, elbette kahrolsun ! Amerikan emperyalizmi, Fransız ve İngiliz emperyalizmi, hepsi, hepsi kahrolsun, yeryüzünden kökleri kazınsın. Ama sayın ilericilerin hep eveleyip geveledikleri, yine de henüz açıklamadıkları karanlık bir noktanın aydınlığa kavuşturulması şarttır : Sov yet emperyalizmi de kahrolsun mu, Çin emperyalizmi de kaholsun mu, beyaz emperyalizm gibi kızıl em peryalizmin de kökü kazınsın mı? Emperyalizmin yal nız Batı dünyasından geldiğini öne süren, çok daha korkunç kızıl emperyalizmi görmeyen bir kimse ya komünisttir, kimin hesabına çalıştığını biliyordur ; ya hut gafildir, yaptığından haberi yoktur. Bu toprağın çocuklarını ihanetin çok uzağında tutarız ; gafleti de yaklaştıramayız. Bizi yanlış anlasalar, hatta bize düş man olsalar bile, iyi niyetlerini yitirmedikleri sürece kendilerini severiz. Ancak hatalı bir yolda direnme nin, dostça uyarmalara kulak tıkamanın zararlarını hatırlatmak isteriz. Vietnam sergisini düşünenler, bir Türkistan, bir Azerbaycan, bir Kırım, bir Macaristan sergisi açmayı düşünmüşler midir, ilerde düşünecek ler midir? «Vietnam'da yapılan vahşeti ve hunharca hareketleri bütün iğrençliği ile gözler önüne seren ler ,:1> Kırım'da yapılan vahşeti, milyonlarca soydaşı118

mızın vatanlarından kovulup Sibirya 'ya sürülmesini de bütün iğrençliği ile gözler önüne sermekte gecikme sinler. Milli şuurun manası önce kendi düşmanlarımı zı lanetlemektir. Sıra gelirse, diğer milletlerin düş manlarını da lanetleriz. il

1956 YILINDA, hürriyetleri ıçın savaşan körpecik Macar ya vruları Hus tankları altında çiğnenirken, kış uykusuna dalan sayın solcularımıza neden sustukla rını sorduğumuz vakit aldığımız cevap şöyleydi : «Sov yetler Birliği güçlü bir devlettir. Sakın ha, gücendir meyelim ! » Sovyetler Birliği güçlüdür de, Amerika güç süz müdür? Pek azımızın haritadaki yerini ancak bu labileceği Vietnam bahanesi ile Amerika'yı gücendir mekten Türkiye ne kazanacak, hesabını kim yaptı? Üstelik, Amerika müttefikimizdir. Çeşitli andlaşmal�r la birbirimize bağlıyız. Memleketimiz herhangi bir saldırıya uğradığı takdirde birlikte dövüşmeye sözlü yüz. Fransa'nın, Vietnam siyasetinden ötürü Ameri ka 'yı yermesi, buna karşılık İngiltere'nin Amerika'yı desteklemesi acaba nedendir? Başkan Dö Gol'ün hız lı bir sosyalist olmasından mı, Başbakan Vilson'un faşistliğinden mi? Dö Gol'ü faşist diye suçlayan, Vil son'u sosyalist diye öven ben miydim, yoksa sayın ilericilerimiz miydi? Gerçek ortadadır, bellidir ; üze rine kimse örtü çekemez. Fransa'mn ve İngiltere'nin davranışları, milletlerinin yüksek menfaatleri böylesi ni gerektirdiğindendir. Türklüğün yüksek menfaatları acaba neyi emrediyor? Kim düşündü, kim inceledi. Vietnam sergisi açmanın Türklüğün yararına olacagı m kim kararlaştırdı? Bir İngiliz'de, bir Fransız'da yücelen milli şuur bize gelince neden cüceleşiyor? • ••

111

«Bütün ezilmiş uluslar ezenleri bir gün yok ede cektir.» Bu dileğin gerçekleşmesini diğer milletlerden daha çok isteriz. Çünkü, en fazla ezilen milletlerden bi riyiz. En az kırk milyon milletdaşımız hala eziliyor, bağımsızlığına hala kavuşamadı. Ezilenlerin ezenleri yok edeceği Başkan Johnson'a sık sık hatırlatılıyor da, Brejnev yoldaşa, Mao yoldaşa niçin hatırlatılmı yor? Amerika, Vietnam halkını gerçekten eziyorsa hemen yok olsun. Bir Türk milliyetçisi olarak beni hiç ilgilendirmez ; hele hiç üzmez. Ama Türkistanlı kar deşlerimi ezen Kızıl Çin'in yok olması ; ama Türk menlerimi, Özbeklerimi, Kırımlı kardeşlerimi, Azer baycanlı soydaşlarımı, Kafkasyalı dindaşlarımı ezen Rusya'nın yok olması beni çok ilgilendirir. Vietnam sergisini düzenliyenleri de her halde ilgilendiriyordur ; ilgilendirmesi gerekir. Öyleyse Amerika'nın yok ol masını istemekle yetinmesinler ; Çin'in de , Rusya'nın da yok olmasını istesinler. Ezilmiş milletlerin arısını yüreklerincle taşıyorlarsa yalnız Amerikan gemilerine değil . Sovyet gemilerine de protesto çelenkleri atsın lar. Kendi soydaşlarını sevmesini öğrenemiyen, Viet namlıları sevmesini hiç bilmez. Yürekleri bütün bir insanlığı kucak!ayabilerek kadar genişse Türkistan hlara da yer ayırsınlar, ezilmiş müslümanlauı da yer ayırsınlar, hatta Orta Avrupa'nın ve Baltık rliyarının boyunları bükük milletlerine de yer ayırsınlar. <<Ün lar, Rus ve Çin mahklımu milletleri ezilmiş saymıyor lar» mı dediniz? Olamaz ! Hangi fikri taşırlarsa ta şısınlar, bu toprağın çocukları böyle bir şuursuzlu ğun içine düşemezler, böyle bir gaflette devam ede mezler. Rus ve Çin mahkumu milletleri ezilmiş say mamak yalnız kuru bir sosyalistlik değil, aynı zaman da Rus uşaklığıdır ; Çin uşaklığıdır. 120

DÜŞMANI SEVMEK MECBURİYETi KAPİTALİST alemin sömürgeciliği son yıllarını yaşıyor. Ama, sömürücülüğünde henüz en ufak bir ya vaşlama bile yoktur. Komünist alemin sömürgeciliği de, sömürücülüğü de en hızlı ve en hoyrat bir çağın dadır. Çok soruldu : İkisi de sömürücü olduğuna göre, zararlılık yönünden komünizmle kapitalizm arasında nasıl bir fark vardır? Hatırlayabildiğim cevapların en güzelini büyük romancımız Cengiz Dağcı, «Ü Top raklar Bizimdi» adındaki eserinin bir bölümünde ve riyor. İngiliz kapitalisti, Hindistan'a gider, halkını esir eder, ülkenin zenginliklerini iliğine varıncaya ka dar sömürür . Efendilik, İngilizlerin elindedir, fukara Hintlinin payına da çöpçülük düşmüştür. Komünist Rus, Türkistan'a gider, halkını esir eder, ülkenin zengin liklerini iliğine varıncaya kadar sömürür .. Efendilik Rusların elindedir, fukara Türkistanlının payına da. çöpçülük düşmüştür. Fakat, görünüşteki bütün ben zerliklerine rağmen, Hintli çöpçü ile Türkistanlı çöp çü arasında gayet büyük bir fark vardır. Hintli çöp çü, İngiliz efendisinin hizmetinde çalışırken, dilediği gibi düşünmekte hürdür. Çöpçülükten kurtulmayı ha121

yal edebilir, efendilerini kovup memleketinin hakiki sahibi olmağa özenebilir. Hatta, efendilerine sövebi lir. Hele, hiç bir kanun Hintli çöpçüyü İngiliz efendi lerini sevmeğe zorlayamaz. Oysa, Türkistanlı çöp çünün durumu pek acıklıdır ; Hintli çöpçüye benze mez. Türkistanlı çöpçü, Rus efendilerinin hizmetinde çalışırken dilediği gibi değil, efendilerinin emrettiği gibi düşünmeğe mecburdur. Çöpçülükten kurtulmayı aklına getiremez. Çünkü, sosyalist kardeşlik içinde, çöpçülüğün de kutsal bir meslek olduğuna inanması istenir. Paylaşmadaki eşitsizliği ileri süremez. «Ni ye bütün çöpçülükler bize de, bütün efendilikler si ze?» diye soramaz. Yabancı kuvvetlerin memleketin den kovulması gerektiğini düşünmek istese, faşist ajanı olarak damgalanır ve çöpçülüğünü de kaybeder. Çünkü vatanını işgal edenleri dost bellemeğe, onları kendisinden daha çok yerli ve daha çok hak sahibi saymağa alışması için mütemadiyen zorlanır. Bir lok ma ekmeğe muhtaç bırakılır, sürgüne gönderilir, te merküz kamplarında çürütülür, beyni yıkanır. Ko münist sömürgeciliğinin mahkumları düşmanlarını sev memek hakkından bile yoksundurlar. Milletlerinin ba ğımsızlığı için çalışırlarsa ihanetlerine hükmedilir. Komünizmin cennetinde esir milletlere yapılacak her çeşit hainlik tamamen serbesttir. Yalnız Rus impara torluğunun hakimiyetinden rahatsızlık duyulması ya saktır ; cezası açıktır, sürgündür, ölümdür ! Komü nizmin insan haysiyetine vurduğu en zalim yumruk, hiç şüphesiz düşmanları sevmek mecburiyetini koy masıdır. Böyle sefil bir mecburiyet köleliğin meş rUiaştırılması ve hürriyet ümitlerinin hepten kurutul� ması demektir.

122

ALDATMACA İHTİLALCİ sosyalizmi benimsemiş bütün devlet· lerin yapısında ortak bir özellik vardır ki, sayın sol cularımızın en yobazı bile itiraz edemez ; çünkü, in kar olunamayacak bir gerçektir : İhtilalci sosyalist devletin her vatandaşı, düzenin dayandığı temel dün ya görüşünü kabul etmeğe mecburdur. Sosyalizmin, ilim ve siyaset yönünden tenkidi yasaktır. Sosyalist bir devletin vatandaşı yaşadığı nizamı beğenmemek, daha başka bir hayat tarzını özlemek hürriyetine sa hip değildir . İhtilal felsefesine aykırı sayılan fikirler açıklanamaz, gelenekler sürdürülemez. Kısacası; ihti Ialci sosyalist bir düzende hürriyetlerin zerresi bile yoktur. Bu öylesine kesin bir gerçektir ki, münakaşa sına ihtiyaç duyulmaz. Sayın sosyalistlerimiz de, so kağa dönük propaganda dışında, bu gerçeği kabul zo runda kalmışlar, ancak özendikleri rejimin ayıbını örtmek hevesinden yine de kurtulamamış, insanoğlu nun gasbedilen haklarına ve hürriyetlerine «Burjuva hürriyetleri» cinsinden bir kulp takmayı ihmal etme mişlerdir. Vatandaşlarına tanıdığı hak ve hürriyetler ölçü olarak ele alınırsa, sosyalist devletlerin Türki ye ile kıyaslanması, hele zaman zaman da üstün tu123

tulması yalanın en kocamanı, korkuncudur.

sahtekarlıkların

Anlarım : Her insan mevcut hürriyetlerimizi ka fi bulmayıp daha çoğunu isteyebilir. Ama bir taraf tan bunu söyler, bunu yazarken, diğer taraftan ihti lalci sosyalizmin hasretini çekerse bu insanın hürriyet sömürücülüğüne çıktığından, aslında kötü bir komü nist olduğundan şüphe etmeyiniz. İhtilalci sosyalist devletlerde hiç kimse, idarecileri, hükumet başkanını ve partinin ileri gelenlerini tenkid edemez. Bir yetki linin kınanması ancak daha büyük bir yetkilinin iz nine bağlıdır. Oysa Türkiye'mizde tenkid ne kelime, hükümete yuh çekiliyor ; açıkça küfrediliyor, sonra da hürriyetlerin yokluğundan yakınılıyor. İhtilalci sosyalizmlerin hepsinde kapitalizmin pro pagandası yasaktır. Hiç bir sosyalistimiz bunun aksi ni ileri süremez. Ama Türkiye'de sosyalizmin partisi var, gazetesi var, dergisi var, hatta tiyatrosu, rad yosu bile var. · Kapitalizmin tenkidine imkan verilme diğinden dem vurulurken söze «Alçak kapitalistler ! » diye başlanır, özel teşebbüse layık görüleı1 en r.?.zik deyimler sömürücülüktür, kompradorluktur, Amerikan uşaklığıdır. Kimsenin inancı beni ilgilendirmez. Bu bakımdan özgürlük sever, emekten yana ilerici aydınlarımızın sosyalistliklerine, ihtilalciliklerine ve hatta komünist liklerine kızmıyorum. Amma, şu ağızlarını her açış larında fikir hürriyetinden söz etmeleri yok mu, işte bu çalımlarına pek tutuluyorum. Ne de olsa insan sa Yllmaları gerektiğini düşünüyor ve hilekarlığın böy lesini görünce insanlık hesabına utanıyorum.

124

KİM HAKLI? HEMEN her gün okuyorsunuz, duyuyorsunuz, gö rüyorsunuz : Sosyalistlik davası güden bir zümre, Türk milliyetçilerini kapitalistlikle, Amerikan uşaklığı ile, kompradorlukla suçluyor, hatta mütemadiyen sövü yor ! Yine hemen her gün okuyorsunuz, duyuyorsu nuz, görüyorsunuz : Türk milliyetçileri de, sosyalistle ri komünistlikle, Rus ve Çin uşaklığı ile, milli değer lerimize inanmamakla suçluyorlar, hatta sövüyorlar ! Peki, kim haklı? Tarafsız vatandaş kime inansın, nasıl hüki.im versin? Aslında, kimin haklı olduğunu inkar edilemez bir kesinlikle isbatlayan bin bir delil vardır. Henüz du manı tüten son bir örnek vereceğim. Milli Talebe Fe derasyonu Başkanı Ekrem Özer, milliyetçi bir genç tir. Yani, kapitalistlikle, kompradorlukla, Amerikan uşaklığı ile suçlananlardandır. Birkaç gün önce bir basın toplantısı düzenledi ve konuşmasına şöyle baş ladı : «Kapitalist emperyalizmle komünist emperyaliz min uzun zamandan beri çarpışma ve çatışma sahası olarak kullandıkları Vietnam meselesi bitmek üzeredir. Ekrem Özer'in bu cümlesini okuyunuz, herkese oku tunuz ve kimin haklı olduğundan haıa şüphe eden ler varsa beyinlerine çarı:ıınız! Türk milliyetçileri, binlerce defa emperyalizmin her türlüsüne karşı ol duklarını açıkça ilan etmişlerdir. Fikirlerinin ve inanç larının emirlerini yerine getirmekten asla çekinme125

mişlerdir. Bir insan hem kapitalist ve Amerikan uşa ğı olur, hem de kapitalizmi ve Amerika'yı suçlayabi lir mi? Elbette suçlayamaz. Ve Türk milliyetçilerine iftira edenler, eğer cahil değillerse; hiç şüphesiz, tam bir ihanetin rezilliği içindedirler. Milliyetçi okuyucu larıma sözü� yoktur. Oyunun asiını ve kimin ne ol duğunu çoktan öğrenmişlerdir. Fakat, okumak zahme tine katlanırlarsa, solculara da hak vermeyi taraf sızlık icabı sayanları insafla düşünmeğe davet etmek isterim. Bilgilerini tazelesinler, hafızlarını yoklasın lar . . Sosyalistlik davası güdenler içinde komünist em peryalizmini kınayan, hatta böyle bir emperyalizmin varlığını kabul eden birini hatırlayabilecekler midir? Boşuna yorulmasınlar, hatırlamaları mümkün değil dir. Çünkü, memleketimizde, komünist emperyalizmi nin varlığını kabu! eden bir sosyalist yoktur. Milleti mizin seliımeti yönünden, bilhassa memleketimizin idaresinde payı olan, fakat çeşitli imkansızlıklar yü zünden meseleleri bilmeyen aydınlarımızın, bir konu yu iyice anlamaları şarttır. Milliyetçi cephe ile sos yalist cephenin tutumu gayet açıktır ; her türlü şüp heden uzaktır. Milliyetçiler, kapitalizmi, sosyalizmi ve komünizmi reddeder, emperyalist hüviyetini tanır, Türk'e dönük bir düzenin özlemini taşırlar. Sosyalist lik davası güdenler, yalnız kapitalizmin düşmanıdır lar. Emperyalizmin sadece kapitalizmden doğduğunu sanırlar ; · zira öylece şartlandırılmışlardır. Milletimi zin mutluluğundan önce, sosyalizmin zaferini düşünür ler. Fikir çatışmalarının berraklığa kavuşması için, münakaşasına geçilmeden, durumun doğru olarak tes bit edilmesi gerekir . İsteyen milliyetçileri, dileyen sos yalistleri beğenebilir. Ancak, tarafların gerçek hüvi yetlerini bilmek şartı ile . . . 126

NEYİN YASAÖI? GAZETEMİZDE okudum : Aşırı solcu faaliyetleri ile tanınmış iki genç , yine aşırı solcuların düzenledi ği «Devrimci Demokratik Gençlik Kurultayı»na bir mesaj göndermiş, 141 ve 142. maddelerjn yürürlükten kaldırılmasını, böylece komünizm propagandasının serbest bırakılmasını istemişler ! Gazetemizin muha biri de durumu öğrenmiş ve çok kızmış ! Şu bizim işlere hiç aklım ermiyor . Eshab-ı Kehf uykusuna mı yattık nedir ! Her gün yeni bir şey keş fediyoruz ! Komünizm propagandası yasak mıdır ki, serbest olması isteniyor ve serbest olmasının isten mesine kızılıyor. Bir kaç kere belirtmiştim. Tekrar ediyorum : Komünizm propagandası yasak değildir ! Eğer bu hükmümden ötürü verilmesi gereken bir he sap varsa, sayın yetkililerden çok rica edeceğim, he men istesinler ! Ya propagandanın manasını unutmu şuz, yahut <<Yasak»ın ne demek olduğunu öğrenmemi şiz ! Uzağa gitmenin, derin araştırmalara özenmenin hiç gereği yoktur. Şöyle bir caddeye çıkalım ve ki tapçı vitrinlerine göz atalım : Şu kitaplar kimin? Ha ni üzerlerinde «Devlet ve İhtilal», «Emperyalizm:ı>, v.s. v.s. yazılı Lenin'in ! Kimdir bu Lenin? Rus İhtila127

linin öncüsü, komünizmin taktik ustası ! Ayrıca Lenin, Marks'ın boş bıraktığı bir sahayı, propaganda saha sını dolduranların da başında gelir. Lenin'in her kita bı aynı zamanda bir propaganda dersidir. Eğer Le nin 'in kitaplarında komünizm propagandasının bulun madığını kabul edeceksek, bugüne değin hiç bir kim senin komünizm propagandası yapmadığını, daha doğ rusu komünizm propagandasının varlığını da reddet mek zorundayız ! Vitrini seyretmeğe devam edelim : Şu kitaplar kimin? Stalin'in ! Kimdir bu Stalin? Sov yetlerin 30 yıllık diktatörü ! Kitaplarında neler anla tır? Komünizmin yegane kurtuluş yolu olduğunu, ko münistlerin nasıl çalışması gerektiğini, insanları kan dırmanın yollarını ! Ya o kitaplar kimin? Mao'nun, yanındakiler? Marks'ın, ötekiler? Engels'in. Beriki ler? Castro'nun ! Onun yanındaki? Guavera'nın. Ya şunlar ? H. S. Minch'in. Ötekiler? Dimitrof'un ! Yanın dakiler? Troçki'nin ! Bitişiğindekiler, R. Luxemburg' un! Ve, sayılmayacakla bitmeyecek upuzun bir liste. Bir memlekette Marks'ın, Engels'in, Lenin'in, Sta lin'in, Troçki'nin, Dimitrof'un, Mao'nun, Castro'nun . Guavera'nın, hasılı nazariyeci ve tatbikatçı ne kadar komünist varsa hepsinin kitapları serbestçe basıla cak, okunacak, yayılacak, sonra da o .memlekette ko munızm propagandasının yasak olduğu söylenecek ha ! İşiniz mi yok Allah aşkına, lütfen başka kapıya ! Tekrar ederim : Eğer bir kısmını yukarıda işaret ettiğim adamların kitaplarında komünizm propagan dası yoksa, dünya yüzünde komünist de yoktur, ko münizm propagandası da yoktur. '

128

SOSVALİSTLERİMİZE! SAYIN sosyalistler ; hepinize bir çift sozum ola cak, lütfen dinler misiniz? Sosyalizme inandığınızdan ötürü sizi kınamıyorum. Bilirim ki, dünya üzerinde yalnız değilsiniz ; milyonl;:ırca yoldaşınız var ! Hatta, sosyal demokrasiyi bile bir yutturmaca saymanıza aklım eriyor. Hayatın bütün açıklığına rağmen hala kitaba bağlı kalmanıza, Marksist çizgiden ayrılma mak için gösterdiğiniz taassuba da bir şey demiyorum. Çünkü, başka ülkelerde de benzerlerinize rastlanıyor. Fckat sizin, yeryüzünün hiç bir sosyalistinde görül memiş bir özelliğiniz var ki, izah edilmesi imkansız dır. 50 yıllık sosyalist uygulamanın şaşmaz bir ke sinlikle ortaya koyduğu ve henüz kimsenin yalanla yamadığı bir gerçeği, sınıf mücadelesinin milletler · arasındaki mücadeleden daha sonra geldiği gerçeğini anlamak istemiyorsunuz ! Neden? Akılsızlığınızdan mı, bilgisizliğinizden mi, yoksa hainliğinizden mi? Hüküm vermekte doğrusu güçlük çekiyorum. Amerikan em peryalizmi ile uğraşıyorsunuz. Anladık ! «Tam bağım sız, g�rçekten demokratik» bir Türkiye istiyorsunuz. Onu da anladık. Peki ama, Sovyet ve Çin emperya129

lizmleri ile nıçın uğraşmıyorsunuz? Esir Türk illeri nin «Tam bağımsız, gerçekten demokratik» birer ül ke olmalarını niçin istemiyorsunuz? Sosyalizme inan cınızın soydaşlarınızla ilgilenmeyi önlediğini sanıyor sanız, tez haber vereyim ki, yanılıyorsunuz ! . Arnavutluk sosyalist bir ülkedir ; Yugoslavya da öyle. Ama Arnavutluk sosyalistleri, Yugoslav toprak larında kalan soydaşlarının bağımsızlık davasını hiç unutmadılar. Yugoslavya'yı sömürgecilikle suçladılar. Arnavutluk basını, sosyalist kardeşliği umursamadan, Tito (Ağabeyleri)ne ver yansın etmekten çekinmedi ler. Yugoslavya'daki Arnavutların sayısı bir kaç yüz bin kişiden ibarettir. Ve siz, 60 milyon Türk'ün sö mürülmesini unutmakla yetinmiyor, herkese unuttur mak istiyorsunuz. Arnavutluk sosyalistleri kadar ol sun milli şuurunuz, insanlıiınız ve haysiyetiniz yok mudur ? Macaristan sosyalist bir ülkedir ; Romanya da öy le. Fakat Macar sosyalistleri, Romanya'ya bırakmak zorunda kaldıkları Transilvanya'nın acısını yüreklerin den asla çıkarmadılar ; hala rüyasını görüyorlar. Ma caristan'la Romanya'nın tam bir dostluk havasına gir rememesi, birisinin Sovyetlere yanaşınca, diğerinin uzaklaşması hep bu yüzdendir. Macaristan sosyı-tl ıst leri kadar olsun haysiyetiniz yok mudur, insanl ığın!7 yok mudur? Romanya sosyalist bir ülkedir ; Rusya da öyle. Hem de bütün sosyalistlerin ağasıdır. Ama Rumen sosyalistleri, İkinci Dünya Savaşı'ndan sonra Rusya' ya ödedikleri kurtarılma tazminatının en pahalısını. Besarabya'nın vatanlarından koparılmasını hiç affet mediler. Ellerine ufak bir fırsat geçince, Sovyet em peryalizmini kınadılar. Romanya'nın Batıya yanaşma 130

temayüllerinin gerisinde Besarabya'nın acısı yatıyor. Rumen sosyalistleri kadar bir haysiyetiniz yok mudur? Listeyi alabildiğine uzatabilirim. Neticeyi değişti remedikten sonra, neye yarar? Milletimin düşmanı ol madığınıza inanmak isterdim. Türk dünyasının dert lerine aldırmadığınızı görünce, söyleyin

bana,

nasıl

inanayım?

131

MİLLİYETÇİLİK VE MARKSİZM İHTİLALCİ sosyalizmle milliyetçilik bağdaşabilir mi? Başka bir deyişle, bir insanın hem Marksist, hem de milliyetçi olması acaba mümkün müdür? ... Akıl, ilim ve mantık ölçülerine göre hüküm verilsey di, böyle bir sorunun ortaya atılması bile pek mü nasebetsiz düşerdi ; soranların üstüne gülünür, cahil liklerine acınırdı. Çünkü bir kimsenin hem Marksist hem de milliyetçi olabileceğini düşünebilmek, aynı kimsenin hem hıristiyan, hem de müslüman olabile ceğini kabul etmekten farksızdır, hatta bir bakıma aradaki mesafe daha büyüktür. Fakat çağımızın ay kırı özelliklerinden belki de en başta geleni propa gandanın tesirini birinci dereceye çıkarması, ilim, ahlak ve mantık ölçülerini geriye itmesidir. Bu yüz den, ihtilalci sosyalizmle mi1liyetçi1iğin bağdaşama yacağı nasıl bir gerçekse ; aydınlarımız, hele genç lerimiz içinde hem Marksist, hem de milliyetçi ol· duklarına samimiyetle inananların bulunduğu da o ka dar p:erçektir. Böylesine bir çelişikliğin başlıca se bebi bil�isizliktir. Yalnız kelimelere sahip çıkılmak ta, Marksizmin ve mi1liyetçiliğin ası] hüviyetleri öğ reniJmemektedir. Marksist gençler, Marksizmin mi1let 132

hakkındaki görüşünü bilseler, ya Marksizm'den, yahut milliyetçilikten vazgeçmenin kaçınılmazlığını da anla yacaklardır. Şartlandırılmış beyinlerin donmuşluğunu, milliyet çi kaynaklara dayanan izahlarla ikna edilmelerinin güçlüğünü bilirim. Bundan ötürü, Marksist bir kay naktan, sosyalizmin peygamberi sayılan Karl Marks' ın ünlü eseri Manifesto'dan delil vereceğim. Marks ve baş çömezi Engels, aynen şöyle diyorlar : «Komü nistleri vatan ve milleti yok etmeğe çalışmakla itham ediyorlar. İşçilerin vatanı yoktur ki, onlar malik ol madıkları bir şeyden mahrum edilsinler ! İşçi sınıfı iktidarı ele almadıkça, kendisi bir millet olarak teş kilatlanmadıkça, o sınıfın kendisi bir milli unsurdur.» «Milletler arasındaki farklar, milli özellikler, mil letlerarasındaki düşmanlıklar ; burjuvazinin gelişmesi . üretim usullerinin her memleketle yeknesak bir şekil alması, ticaret hürriyeti ve bundan doğan hayati mü nasebetler sonucunda yıkılma yoluna girmiştir. Pro leteryanın hakim olması, iktidarın proleteryanın eli ne geçmesi, milletlerin ortadan kalkmasını daha da çabuklaştıracaktır.» Bu kadar açık bir ifadeye ve ke sin bir hükme başka bir şey ilave etmeğe her halde ihtiyaç yoktur. Marksizm, iktidara geçtiği vakit, mil letlerin ortadan kalkmasını çabuklaştıracağını ilan ettiğine göre, bir insanın hem Marksist, hem de mil liyetçi olması nasıl mümkündür? Milleti ortadan kal dıran bir milliyetçiyi düşünebiliyor musunuz, «Ger çekten demokratik tam bağımsız Türkiye»ci sosya listler !

113

KUZNETSOV'UN ISTIRABI En çok sevdiğimiz kelimelerden biri, çok defa bi rincisi, adımızdır. Sanki insanlarla adları arasında sihirli bir bağ kurulmuştur. Adımız, çok yakın bir dos tumuz gibidir. Birisinin ağzından duyduğumuz vakit daima hoşlanırız, bir yerde okuduğumuz vakit sevi niriz, hatırlanmadığını görürsek üzülürüz. Söylenişi çirkin de olsa, hiç bir manaya gelmese bile, adını de ğiştirmek isteyen bir kimseye rastlamak pek güçtür. Cemiyetin mahkum ettiği bütün suçlular, caniler, hır sızlar, hatta casuslar da adlarından şikayet etmezler. Adımız, bir bakıma, yaşadığımızın isbatıdır, varlık şu urunu taşıdığımızın kesin bir belgesidir. Ve şimdi bir adam, sosyalizm cennetinden kaçıp İngiltere cehennemine iltica eden Anatoli Kuznetsov, adından nefret ediyor ! Sunday Telegraph gazetesine yaptığı bir açıklamada, ismini değiştireceğini söylü yor. Kuznetsov'un adından nefret etmesi, feza çağı mn en acıklı maceralarından biridir. İnsanlık haysi yetini karalayan kocaman bir lekedir. Düşünme ka biliyetine sahip olan beyinler için bulunmaz bir ibret dersidrr ! Kuznetsov kimdir ve adından niçin nefret ediyor? Kuznetsov, sosyalist Sovyet edebiyatının en ünlü yazarlarından biridir. Kitaplarının satışı mil yonları bulmuştur. Sovyet imparatorluğunun varlıklı vatandaşlarından sayılır. Maddi hiç bir sıkıntısı yok tur. Kuznetsov adını milyonlarca insan sevgi ve say-

134

gıyla anmaktadır. Kırk yıllık vatanını bırakan. adın · dan nefret eden Kuznetsov, işte böyle bir adamdır ! Peki, sebep ne? Diyor ki : «Kuznetsov, şerefgiz, çıkarcı ve korkak bir yazardı. Bundan sonrak: eser.. lerime A. Anatol imzasını atacağım ! » Kendisini şe refsizlikle suçlayan bir insanı hiç görmemiştiniz, hiç duymamıştınız değil mi? Sosyalizme teşekkür edin, sayesinde daha çok şeyler öğreneceksiniz ! Dertli Kuznetsov'un açıklamaları, sosyalizm ve hürriyet meraklısı yazarlarımız için, ezberlenmesi ge reken eşsiz öğütlerdir. Sovyet romancısının sözlerini hemen çerçeveletsinler ve baş uçlarına assınlar ! İn sanlık duygusundan nasipleri varsa, meslekdaşlarınııı acısını paylaşsınlar. Açıklamaların aşağıya aldığım bölümünü de, her gün bir kaç defa okusunlar : «Ki taplarının satışı milyonları bulan bir yazarın vatanı nı neden terkettiğini anlayamadığınızı söyliyebilirsi niz. Buna verilecek tek cevabım var : Rusy8 'du ar tık yaşayamıyacağım. Bu his benden bile daha kuv vetli. Yazar olmasaydım belki orada yaşayabilirdim. Oysa benim için hayatta en önemli şey olan yazmak. Bir yazar olarak da Rusya'da yaşamama imkan yok. Yirmi beş yıldır hayatımı yazarak kazanıyordum. Bu yirmi beş yıl içinde Rusya'da bir tek eserim aslına uygun şekilde yayınlanmadı. Ve, daima tahrif edildi. Sovyet sansürü eserlerimi bazen tanınmayacak şekil de değiştirdi. Bazen de eserlerimin yayınlanmasına izin verilmedi. Son eserim olan «Yangın»ı yazarken hiç bir şey hissetmiyordum. Ne inancım, ne de umu dum kalmıştır. Sansürün bu eserimi de berbat ede ceğini biliyordum. Kısa bir süre sonra bu tahminim gerçekleşti, eserim tanınmaz bir halde piyasaya sü rüldü ! .)) Allah'tan ümit kesilmez. Kuznetsov'un ıstırabın dan belki de hayırlı sonuçlar doğacaktır. ·

1311

AZ GELiŞMİŞ BEYiNLER GERİ kalmış veya daha kibar bir söyleyişle az gelişmiş ülkeler gibi az gelişmiş beyinler de vardır. Çağımızın maddeci bakışı herhangi bir memleketin geri kalmışlığını teshil etmeye yarayan ölçüler ara sında «Fert başına düşen milli gelir» hesaplarını ter cih ediyor. Geri kalmışlığın tek ve kesin bir ölçüsü yoktur. Yine de sebeplerle neticeleri karıştırmanın ve sebepleri netice, neticeleri de sebep zannetmenin az gelişmiş beyinleri tesbit yönünden doğru bir ölçü olduğuna inanıyorum. Yarı - aydınlarımızın çoğu yakın bir zaman önce sine kadar Osmanlı İmparatorluğu'nun sırf taassup yüzünden yıkıldığına inanırlardı. Hatta beyinlerin az gelişmişliği hükümlerin hep aynı istikamette sürd.ü rülmesi sonucunu verirdi. Gülünç bir mantık düzeni resmi devlet eğitiminin himayesini de alarak titizlik le korunmuştur. Osmanlı İmparatorluğu'nun yıkılış sebebi nedir? Yobazlık ! Yobazlığın doğuş sebebi ne dir? Müslümanlık ! Şu halde üç kıt'adaki hakimiye timizi müslümanlığımız yüzünden kaybettik ! Ve geri kalmışlığımızın tek sorumlusu İslamiyettir. Az gelişmiş beyinlerin ters yöndeki başarılarıdır ki, son elli yılı 138

dolduran fikir çekişmelerini sebeplerle neticelerin yerlerine konması etrafında döndürmüştür. Nitekim ilim adamlarının araştırmaları geliştikçe, taassubun imparatorluğu yıkan bir sebep değil, fakat yıkılış se beplerinden doğan bir netice olduğu iyice anlaşılmış tır. Yıkılışın asıl sebepleri iktisad, coğrafya, askerlik ve diğer sahalardaki değişmelere bağlıdır. Yine az gelişmiş �eyinler matbaanın memleketimize girmesin deki gecikmeyi din adamlarının mukavemetiyle izah ederler. Oysa vesikalarla ortaya konmuştur ki, me selenin dinle bir ilgisi yoktur. Matbaanın kurulma sına tamaı:nen iktisadi mecburiyetlerle, belli bir iş sahasını kaybetmek endişesi yüzünden karşı çıkılmak istenmiştir. Gayet ünlü bir sosyalist yazar, üç dört yıl önce İsveç'e gitmişti. Döndüğü vakit seri fıkralar yazdı. İsveç'te gördüklerini ve düşündüklerini anlatmağa çalıştı. Yazılarının birinde sebeplerle neticeleri ka rıştırmanın, yani beyin geri kalmışlığının unutmadı ğım bir misalini vermiştir : Bay sosyalist, lsveç'in hepimizi imrendiren bir seviyeye nasıl yükseldiğini incelemeye kalkmış ve kimsenfo göremediği gayet derin bir sebep keşfetmiş ti. Kadın - Erkek münasebetlerindeki serbestlik ! İsveç liler'in bu konudaki tutumlarını, cinsi arzularının tat mini bakımından hiç bir yasağa uymak zorunda olma dıklarını, tam bir hürriyet içinde yaşadıklarını bal� landıra ballandıra hikaye ettikten sonra, hükmü der hal yapıştırmıştı. Böyle bir cemiyet elbette kalkınır, elbette yükselir. Sosyalist yazarın azgelişmiş sayın beyni İsveç ve benzeri ülkelerdeki cinsi hürriyetin asla bir kalkınma sebebi değil, fakat bilhassa sana yileşmeden doğan bir netice olduğunu kavrayamadı. Ve ne hoş bir tesadüf, bay sosyalistin cinsi hürriyet137

Ier üstüne övgüler düzdüğü gazetenin bir gün sonraki sayısında İsveçli ilim adamlarından bazılarının ortak bir tebliği yayınlandı. Teknik gelişmelerin, sanayileş me ve gelir artışının sebebiyet verdiği buhranlardan söz ediliyor, ahlak bozukluğunun İsveç milletinin ge leceğini tehlikeye düşürecek bir ölçüde arttığı öne sürülüyor ve mutlaka bir tedbir alınması isteniyordu. Az gelişmiş beyinlerin gittikçe çoğalmasRı.dan en dişe etmelisiniz. Memleketin hangi davasına el atsa-. nız sebeplerle neticeleri karıştıran, böylece isabetli bir teşhis konmasına imkan bırakmıyan az gelişmiş beyinlerle karşılaşırsınız. Az gelişmiş bir beyin öyle sine acaip bir nesnedir ki, hemen her sahadaki geri liğimizi yine az gelişmişlikle izah eder. Mesela eğitim düzenimiz niye perişan diyorsanız, cevabı hazırdır. Gelişmemiş bir ülkeyiz de ondan. İlimde, san'atta, hatta sporda niçin mi geriyiz? Elbetteki az gelişmiş bir ülke olduğumuzdan ! Gelişmemiş beyinlerin yüksek görüşlerine uyarsak az gelişmişliğimizin bir sebep, çe şitli sahalardaki geriliğimizin de netice olduğunu ka bul etmek zorunda kalırız ! Böyle bir mantıkla nereye çıkılacağı da bellidir. Önce kalkınmış bir memleket olacağız, sonra da bütün kusurlarımızı düzelteceğiz. Ve son bir cümle : Az gelişmiş beyinler geri kalışı mızın neticesi değil, sebebidirler.

138

HANGİSİ TEHLİKELİ ÇAGIMİZ Türkiyesinin belki de en kolay cevap landırılacak sorularından biri idi. Ama siyaset usta larının yüksek gayretleri yüzünden öyle bir karıştı ki. nerde ise fal açacağız : Aşırı sol mu daha tehlike lidir, aşırı sağ mı? Sayın Cumhurbaşkanı Sunay ile Başbakan Demirel ikisine de karşı olduklarını, fakat herkesin bilebileceği sebeplerden ötürü aşırı solu da ha tehlikeli bulduklarını açıkladılar. Sayın İsmet İnö nü pek öfkelendi, direttikçe diretti. Aşırı sağ ve aşırı sol arasında ayırım yapmak yersizmiş. Aşırı sağın memleketimizi geriye götüreceğini söylemek, buna karşılık aşırı solun milli varlığımızı mahvedeceğini belirtmek aslında «Sağ irticaı» teşvik manasına ge lirmiş. Biliyorum : Elli yıllık bir siyasetçiye, cumhur başkanlığı ve başbakanlık yapmış tecrübeli bir kap tana bir memleketi tehdit eden tehlikelerin nasıl de ğerlendirileceğini anlatmak çok ayıp bir şeydir. Eli mizden ne geli_r, anlaşılması güç bir dönemde yaşıyo ruz ; elmanın armut değil, elma olduğunu manavla ra isbat etmek zorunda kalıyoruz. Ayıbına da katıla cağız. 139

Aşırı sağ ve sol kelimelerinin gerisinde ne biçim dolapların döndüğünü münakaşa etmiyeceğim. Sayın İnönü bu kelimeleri ne şekilde anlıyorsa öylece ka bul edeceğim. Yine de açıkça görülecek ki, aşırı sol tehlike ile aşırı sağ tehlike asla kıyaslanamaz. Niçin mi? Diğer sebeplerin hepsini atlıyor, en önemlisini ba şa alıyorum. Bütün bir tarih boyunca ve bilhassa za manımızda tehlikeler yalnız yurt içindeki kuvvetleri ile değil, hatta daha çok desteklendikleri dış kuvvet lerle ölçülmüşlerdir? Nedir aşırı sağın dış kuvveti, kimdir aşırı sağ irticanın kökü dışarıdaki destekçile ri? İsmet Paşa'ya göre Suudi Arabistan, bir de Ür dün ! Diyelim ki, doğru ! Peki nedir Suudi Arabistan'm gücü? Şimşir tarak peşinde kocaman bir sıfır ! Ya Ür dün 'ün ki, solda sıfır. Hani Suudi Arabistan'dan, Ür dün'den veya başka bir Arap ülkesinden yayılan irtica memleketimizi ele geçirse, hiç şüphe etmeyin, beş-on yıl geçmeden dalganın kaynağına · bayrağımızı dike riz ! Laf sömürücülerine acele bir hatırlatma: konu nun sadece milli varlığımız ve bağımsızlığımızla ilgili tarafını anlatıyoruz. Aşırı solun kuyruklu yalanına, ya ni aşırı sağın emperyalist Amerikalılar tarafından bes lendikleri uydurmasına sayın İnönü'nün katılmayaca ğını umarız. Amerikan ve benzeri emperyalistler, aşı rı sağın dostu olmak ne kelime, azılı düşmanıdırlar. Faiz yasak, israf haram, gavur malı kullanılmaz ! Ve kapitalizmin desteği ! Eş mana? Aşırı sağcı göründük leri halde kapitalistlerle ortaklık kuranlar yok mudur? Vardır tabii, vardır. Ama onlara aşırı sağcı yerine, aşırı üç kağıtçı denir. Amerikan emperyalizmi, elin den gelse - ki gelir - Kapitalizmi destekler, kökünden kopmuş sermayeyi destekler. Milletimize yabancılaş mış batıcılık sevdaWarını destekler. Mesela bende niz, Sayın İnönü'nün ölçülerine göre, haddim olmıya140

rak aşırı sağcı sayılırım ! Henüz hiç bir Amerikalı ile tanışmadım, doların yüzünü de görmedim. Şimdi gelelim aşırı solun dışındaki kuvvetine: kimlerdir aşırı solun destekçileri? Biir : Sovyet Rus ya ! Yeryüzünün ikinci büyük devleti. 250 milyon in san. Atom bombası var, hidrojen mevcut. Feza'ya gi diyor. İkinci : Kızıl Çin ! 750 milyon insan. Atomu ve hidrojeni bulunur. Dünya hakimiyeti peşinde ! Sovyet ve Kızıl Çin'in aşırı solcuları desteklediğini nerden mi biliyorum? Elbette ben icad etmedim, kendilerinin yalancısıyım. Pekin ve Moskova , diğer ülkelerdeki yol daşlarını desteklemenin «Marksist» bir görev olduğu nu sık sık ilan ederler. Sayın İnönü, eğer öğrenmek imkanını bulamamışsa Metin'e sorabilir : Moskova ve Pekin'in, dünyanın neresinde olursa olsun, aşırı sol çalışmaları akla gelebilecek şekillerin hepsinden fay dalanarak destekledikleri gerçeği artık münakaşa bile edilmemektedir. Dikkat buyruldu ise, aşırı solcuları mızın Batı Avrupa'daki yardımcılarını bir kalemde sil dim ! İsmet Paşamıza ufak bir not daha vereyim : Ame rika aşırı solu istemez, ama aşırı sağı hiç istemez. Ve iddia ediyorum : Seçimleri aşırı sağcı bir partinin k� zanmasındansa, Ecevit'li bir CHP'nin kazanmasını ter cih eder. Falın sonu : Bir tarafta Suudi Arabistan ve Ür dün, diğer tarafta Sovyetler Birliği ve Kızıl Çin ! Aca ba münakaşaya devam edecek miyiz ? Aşırı solun aşı rı sağdan daha tehlikeli sayılmasına yine kızacak mı yız? Eğer kızacaksak : «Hadi canım sende ! »

141

KALK BORUSU CÜZDANLARINI daha çok şişirmeğe yarayacak yağlı bir müşteri olarak görmenin ötesinde, Türk Mil leti ile hiç bir bağları bulunmayan beslenme kaynak ları şüpheli gazetelerin yazdıklarına asla inanmayı nız ! İhanetleri; çıkarcılıkları, seviyelerinin bozuklu ğu veya akılsızlıkları yüzünden gerçekleri görmemek te direnen sözde aydınların söylediklerine asla inan mayınız. Ün�versitelerimizde başlatılan, sokağa taşırı lan ve köye kadar götürülmek istenen kanlı kavga, fikir ayrılıklarından doğan ve tabii karşılanması ge reken bir mücadelenin eseri değildir . Hele, taş dev rinin insanlarını bile utandıracak gaddarlıkların ar kasında gençliğin masum isteklerini ve temiz heye canlarını aramağa yeltenmek eğer ihanet değilse, mut laka ve mutlaka eşi bulunmaz bir ahmaklıktır. Ne gen ci, hangi genç? Bilinsin ki, genç'in o güzel adını kirle tenleri affetmeğe hiç kimsenin gücü yetmiyecektir ! O nasıl gençtir ki, öğretmeninin odasına baskın yapsın, hayatını tehlikeye sokacak derecede yaralasın, hasta nelik etsin. O nasıl gençtir ki, eşkiyalığa özenip mü dürünün yolunu kessin, elli tanesi bir araya gelip ge cenin karanlığında adamcağızı komaya soksun ! Milli142

yetçi gençlere bakınız. Satılmış kalemlerin her gün küfrettiği faşist diyerek, gerici diyerek hiç utanmadan kötülemeye çalıştığı o yiğit çocuklara bakınız. Sosya list öğretim üyelerinden her türlü hakareti görmüş ler, hatta sırf milliyetçi oldukları için sınıfta bırakıl mışlardır. Ama içlerinden birinin hocasına el kaldır dığı olmamıştır. Aksini bilen, gören, duyan varsa söy lesin! Memleketin polisi vardır. Yürürlükteki kanunlara göre vazifesini her zaman ve her yerde yapmağa mec burdur. izinsiz bir harekete kalkışılır polis gelir, en gel olmak ister. Önce, duyanları utançlarından yerin dibine geçirecek bir küfür yağmuru: Fukara polisle rin ne anaları kalır, ne bacıları ! Yetmez, alırlar yer den kocaman bir taş parçasını, yürekleri hiç titreme den indirirler başına. Polis de insandır, tahammülünün belli bir ölçüsü vardır, karşılığında elbette gül at maz. Sinirler iyice gerilmiştir. Kanlı bir kavga çıka cak, belki de bir sürü insan ölecektir. Polis vaktinde haber alır, ayırmak için araya girer, beyinsiz takı mından bazı cüppeliler basarlar fetvayı: «Polis suç ludur, Üniversitenin muhtariyeti zedelenmiştir ! » O cübbeleri uzun, akılları kısa efendilere sorunuz : Ne istiyorlar? Memleketin çocukları bir birinin kanı nı akıtsın, polis de ağzında sigara, dudağında tebes süm seyir mi etsin? Kavganın hüviyeti de bellidir, hedefi de komünist bir azınlık, seçimlerden tamamen ümidini kesince, ih tilal yolu ile iktidarı ele geçirmenin peşine düşmüş tür ve hareketine başlangıç noktası olarak iç savaşı seçmiştir. Havaya kalkan sol yumrukların ve «Ba ğımsız Türkiye,» sloganlarının gerisinde Türk varlığı nı tarih sahnesinden silmek niyeti apaçık sırıtıyor. Belki yüz defa yazdık : Komünist kışkırtmalara katı143

!anların hepsi hain değildir, hatta aldatılmışların sa yısı daha çoktur. Yazık ki, bir noktadan itibaren iha netle gafletin hiç farkı kalmaz. Gazetelerde kopuk bir parmağın fotoğrafını gördü nüz. Solcu bir öğrencinin elinde dinamit patlamış ! Kör gözleri bile açabilecek delillerin en müthişi ! Bir öğ rencinin elinde dinamitin ne işi vardı? Elinde patla masaydı kime atacaktı, hangi düşmanı öldürecekti. Bir parmağın gitmesi aslında hayırlı bir tesadüftür, karşılığında belki on hayat kurtuldu ! Türkiye'yi kurtarmakla vazifeli kılındıklarına ina nanlar, lütfen uyanın, yarın çok geç olabilir. Ve Türk Milliyetçiliği mefkuresinin çilekeş yolcuları, milletini zi herkesten fazla sevdiğinizi isbat etmenin tam sıra sıdır.

144

FAŞİZM BİR ÖCÜDÜR! .. ŞANI büyük siyaset ustaları nutuk üstüne nutuk atarlar : «Faşizmin de komünizmin de karşısındayız ! » Böyle demekle d e büyük v e güç bir memleket hiz meti yaptıklarına, kendileri pek inanmasalar bile, mil leti inandıracaklarını sanırlar galiba, sünnet olmağa razı edebildikten sonra çocuklara söylediklerimizi te� rarlamalı, hem de ellerimizi çırparak alkışlamalıyız : «Oldu da bitti maaşallah ! » Son aylarda tecrübeli kaptanlığı ihtiyarlığından ge len bir siyasetçi yeni bir söz keşfetti : «Sağ faşizm, sol faşizm ! » Hani birilerine ( ! ) derneğe getiriyor ki, «Kuy ruğunda faşizm yoksa solculuk pek fena sayılmaz ! > Manzara memnuniyet vericidir. İktidar büyükleri, Muhalefet büyükleri, üniversite büyükleri, basın bü yükleri, kısacası cümle büyüklerimiz hep beraber fa şizme karşıdırlar, hem de başları sıkışınca birbirle rini faşistlikle suçlarlar ! Tehlikelerden bahsedilince, faşizm daima önde ge lir. Gerçi sevgili Türkiye'mizde Marksist - Leninist ol duğunu açıkça söyleyen profesör vardır, yazar vardır, siyasetçi vardır ve faşistliğini ilan eden bir Allah'ın ku luna henüz rastlanmamıştır. Ve yine de varsa faşizm, 145

yoksa faşizm ! Faşizme karşı olmak hepimiz için kö çınılmaz bir mecburiyet gibidir yine sevgili Türkiye mizde. Marks için, Lenin için doğum ve ölüm yıldö nümlerinde törenler düzenlenir, dergilerin özel sayı ları çıkar, renkli fotoğrafları üniversitelerimizin du varlarına asılır. Kitaplar yayınlanır. Ama Mussolini' nin veya Hitler'in ne doğumunu hatırlayan vardır, ne de ölümünü ! Öyledir ya, faşizme özenen gençlerimizin varlığından, önlerine geçilmesi gerektiğinden bahset mek sanki bir modadır ve herkes - çok affetsinler kadınlaşmalarına uymak ihtiyacını duyar ! Filan par tinin lideri, komünizme karşı olmasını bağışlatmak istercesine, üstelik 12'yi çeyrek geçe başlamıştır, kür süye her çıkışında faşizme ver yansın etmeden, im kanı yok aşağı inemez ! Kalemlerinden kan damlayan hızlı yazarlar, sık sık, <<Faşizmin yaklaşan ayak seslerine» dikkati çe kerler. Fukaraların sol kulakları hepten sağırdır, ko münizmin çekiç seslerini hiç duymaz ! ·

Peki ama, nedir bu faşizm? Yıllardır okudum, dü şündüm, inceledim ve nihayet, haddim olmayarak, Tiir kiye'miz ba kımından Faşizmin ne olduğunu keşfettim. Evet, yazının başlığında da okuduğunuz gibi, Faşizm bir öcüdür. Zira faşizm, bizdekinden söz ettiğimi tek rar belirtmeliyim, «ÖcÜ>>nÜn bütün özelliklerine sahin tir. «Öcü»lerin başlıca özelliklerini hatırlayınız · Örü, asla var olmayan, fakat çocukların yaramazlıklarını önlemek için uydurulan bir tehlikedir. Aslında çocuk lar için en zararsız şey öcüdür, çünkü yalnız cıdı var dır, kendisi yoktur. Hiç bir ana - baba, çocuğuna öcü yü tarif edememiştir. Çocuk ağlıyor mu, tehdit hazır dır ; «Öcü geliyor ! » uyumadı mı, öcü gelir, yaramaz lık mı etti, yine öcü gelir. Çocuk büyür, yaşlanır ve ölür, bekler ki, öcü gelecek ! Milletimiz için faşizm 146

tehlikesi de aynen öcü . gibidir. Hep geleceğinden söz edilir, ama hiç gelmez ; daha doğrusu gelemez, çün· kü yoktur. Faşizmle öcü arasındaki önemsiz bir farkı belirt· memiz gerekiyor. Öcü çocukların, faşizm de milletin yaramazlığını önlemek için uydurulmuşlardır. Şaşır mayın, «Milletin istenmeyen yaramazlığı da ne ola ki ! » demeyin. Vardır, kendilerini Türk Milletinin efendisi sayan bir zümre yönünden gayet tehlikeli ve korku lu bir yaramazlık vardır. Milletimizin, kaderine ger çekten sahip çıkmak üzere kendi benliğine dönmesi, yeni ve büyük bir hamleye geçmesi ! Türklüğün ya rarına olabilecek her işareti «Faşizm» diye damgala yanların davranışı nasıl bir tehlikeden korkulduğunu açıkça belli ediyor ! Keşfimizi anlatacak son cümle bir vat::ınrlaş1ık borcunun yerine getirilmesi olacaktır. Türk Milleti ro cuk değildir, üstelik, akıllı çocuklar hiç bir zaman "Ücümün varlığına inanmamışlardır.

147

LENİN'İN TÜRK DOSTLUGU (!) YANLIŞ hatırlamıyorsam Fındıkoğlu Ziyaedciin Fahri hocamızın öfkeli bir yazısının başlığı şöyle idi : <'Okumuyorlar, yahut Allah belalarını versin ! » So,·yet diktatörü Lenin'in 100. doğum yılı münasebeti ile yer li solakların yazılarına baktıkça Fındıkoğlu hocamı zın haklı öfkesine katıldım ! Ne imiş bilir misiniz? Lenin yoldaş, Milli Kurtuluş mücadelemizi hiç bir kar şılık beklemeden, sırf mazlum milletlere beslediği en gin sevgiden ötürü destekledi imiş. Ne denir, ya tarih bilmiyor, aptallıkları bu yüzdendir, Allah cümlesini is Iah etsin ! Yahut haindirler, geçmişi unutturmak. Türk Milletini kandırmak hevesine düşmüşlerdir, Allah to punu birden kahretsin ! Ne yapalım öylesine kalleş bir zamanda yaşıyoruz ki, armudun armut olduğunu ispat etmek de biz Türk Milliyetçilerinin vazifeleri arasın dadır. Madde bir : Yeryüzünde hiç bir millet, bir ba'?ka milletin kurtuluş mücadelesini «Hiç bir karşılık IJ\!k lemeden» asla desteklemerniştir. Bütün zamanların ya lan söylemeyen biricik şahidi tarih böyle bir «Karşı lıksız» yardımdan bahsetmemistir. Madde iki : Milletler arasındaki her desteklN. e148

nin mutlaka bir karşılığı vardır. Lenin ve Sovyetler Birliği de, Milli Kurtuluş mücadelemizi destekleı.!iş görünmekle sayısız menfaatler sağlamışlardır Öyle ki, ancak bir kaç yıl süren dostluk döneminde <:>ov yetlerin kazancı Türk Milletinin kazancı ile kıyasla::a mıyacak kadar fazla olmuştur. Kurtuluş Sava-;;ı yılla rının çaresizlikle dolu şartlarını unutmamak gc..ekt;ği ni, Sovyet desteğine muhtaç olduğumuzu söylemek mümkündür. Ve büyük bir ihtimalle doğrudur A na diğer taraftan henüz yerleşmemiş olan İhtilale; S.ıv yet rejiminin bizim desteğimize ihtiyacı bizimlcmden daha çoktu. Madde üç : Sovyetler Birliği Kafkas cephesini mut laka emniyete almak zorundaydı. Azerbaycan ve Kaf kasya'da bağımsız cumhuriyetler kurulmuştu. Çarlığı deviren, fakat sahip olduğu toprakların bir karışın dan bile vazgeçmeyen Lenin, Azerbaycan'ı ve bütün Kafkasları yutma hazırlıkları peşindeydi. Ve Türki ye'nin maddi, manevi her türlü müdahalesinden ko runmaya mecburdu. TBMM'nin toplanma tarihi 23 Ni san 1920'dir. Kızıl Ordu'nun genç Azerbaycan Cum huriyetini boğazlama tarihi de 27 Nisan 1920' dir. On gün önce biz, 23 Nisan'ın 50. yılını kutladık ;

4 gün sonra da Azerbaycan'lı soydaşlarımız, bağımsız lıklarının ve vatanlarını kaybedişlerinin 50. yılını an dılar ! Lenin'in «l:liç bir karşılık beklemeden» Milli Kurtuluş Savaşımızı desteklediği iddiacılarının sura tına tükürülecek bir gerçektir ki, Sovyet istilasını güç leştirecek en ufak bir hareketimiz olmamıştır ; aksine, kolaylaştırmışızdır. Vatan kurtarma davasında iken başıf"i\ıza yeni bir dert açamıyacağımızı öne sürmek ayrı bir konudur, sonucu değiştirmez. Belki tarih hu zurunda affedilmemize yarıyacak bir sebeptir, ama Sovyet dostluğunun da bedelini gösterir . · Kızılordu A149

zerbaycan'ı çiğnemiştir, biz de seyretmişizdir, liatta hiç değilse siyaset kürsülerinden al.kış tutmuşuzdur ! Azerbaycan'lı soydaşlarımızın ve Kafkasya'lı din daşlarımızın daha sonraki kurtuluş hamlelerine de as la bir yardımımız dokunmamıştır. Doğu cephemizin kahraman kumandanı Kazım Karabekir'in hatıraları na girmiş acı bir itirafı tespit etmekle yetineyim : Karabekir Paşa, yaveri Kazım Orbay'ı Kafkas cephesinin unutulmaz kumandanı Nuri Paşa'ya yolla mış ve Sovyetlere karşı girişilecek herhangi bir ha rekete asla karışmamasını emretmiştir. O yılların muteber gerekçesi, şimdi gülünç bile değildir. İngiliz emperyalizminin Kafkaslara sızması önlendi, çok gü zel ! Peki ama, Rus emperyalizmi · nasıl önlenecek? Üstelik, İngiliz emperyalizminin bugüne değin yaşı yabileceği pek şüpheli idi, tıpkı Rus emperyalizminin ortadan kalkabileceği çok şüpheli olduğu gibi ! Ve ni hayet utanma kabiliyetlerinin kalmadığını bilmesey dim, «Karşılıksız yardım» iddiacılarına canlı bir şa hidi gösterirdim : Millet Meclisi'nin 50. yıldönümüne katılan millet vekilleri arasında, Batum Meb'usu Ahmet Fevzi Er dem de vardı. «Batum Meb'usu içimizde, ya Batum nerede?» Batum Sovyet desteğinin karşılıklarından sa dece biridir. Lenin dostluğunun Türkistan faslı, Azerbaycan ve Kafkas faslından daha ibret vericidir. Onu da bir baş ka yazımızda anlatırız.

150

SAHTEKARLIGIN BÖYLESİ! SON zamanlarda, «Fikir suçU»nun oıup olmayaca ğı en ziyade münakaşa edilen konuların başında geli yor. CHP Genel Başkanı Bay Bülent Ecevit. CHP'nin öteki konuşurla!"ı ve yazadarı, aşırı sol'un hapishane dışında kalmış bütün cengaverleri, üniversite öğretim üyelerinin öğrencilerini «eylem»e kışkırtmanın günahı nı omuzlarından hala atamamış takımı, hep bir ağız dan bağırıyor. Fikir suçu olamaz ! Her gün en azın dan beş nutuk çekiliyor, on yazı yayınlanıyor. Terane hiç değişmemekte : Fikir suçu olamaz ! Fikir suçu ne demektir? Olur mu olmaz mı? Konunun bu tarafı üze rinde hiç durmayacağım. Yalnız «Fikir suçu olmaz,» djyerek ayağa kalkanların samimiyetsizliklerini, sah tekarlıklarını, bütün bir milleti hiç sıkılmadan nasıl aldattıklarını, kısaca açıklamak istiyorum. Önce, itiraz edilmesi mümkün olmayan kesin bir gerçeği belirtelim : «Fikir suçu olamaz» diyenlerin mutlak çoğunluğu solcudur, sosyalisttir, Marksist-Le ninist'dir. Çağımız dünyasında sosyalizmi benimse· miş, Marksist, Leninist ideolojinin temel ilkelerini uy gulamış bulunan birçok ülke vardır. Fikir suçu ola mayacağını öne sürenler, sosyalizmin temsilcisi ola rak, bazı Avrupa ülkelerini değil, Sovyetler Birliği'ni ve diğer peykleri tanımışlardır. Hemen her gün süs lü fıkra döktürerek «fikir suçu olamaz !> diye tepinen·

151

lerin pek çoğu Sovyetler Birliği'ne hayranlığını gizle memiştir. Böylece konunun can damarına, sahtekar lığın düğümlendiği noktaya geliyoruz. Herhangi bir Marksçı sosyalistin fikir suçunu ayıplamakta haklı sa yılabilmesi, aşağıdaki ihtimallerden birinin doğru ol ması şartına bağlıdır : 1 Sosyalist ülkelerin kanun larında ve uygulamada fikir suçu yoktur. Mesela, Sovyetler Birliğinde her vatandaş düşüncelerini, tam bir hürriyet içinde açıklayabilir. Canı isterse Marks'ı, Lenin'i, Brejnev'i ve komünist partisini, en ağır keli. meleri kullanarak kötüler. Böyle yaptığından ötürü de kimseye hesap vermek zorunda kalmaz, ceza gör mez. 2 Sosyalist ülkelerde fikir suçu vardır. Fakat memleketimizin hürriyet sevdalısı sosyalistleri, fikri yasaklayan yoldaşlarına dehşetli bir öfke duymakta dırlar. Sırf bu yüzden Sovyetler Birliğinin ve diğer sosyalist ülkelerin tutumenu kınamakta, fikir suçu ile yargılanıp hüküm giyen Sovyet vatandaşlarını yücelt mekte, sosyalis� yönetim:ni yerin dibine batırmakta, yöneticileri ihal'.efü: suçlamaktadırlar. -

Birinci ihtimai :n doğru olmadığını sosyalistleri mizin en utanmazı bile inkar edemez. Çünkü Sovyet lcr Birl;ğini ve benzerlerini batı ülkelerinden ayıran özelliklerin birincisı, fikir suçunun var olacağını ka bul etmek bir tarafa, fikir suçlusu sayılanlara en ağır cezaların verilmesıdir. Öyie ki, fikirlerin açıklanması nı, ne şekilde olursa cılsun, cezalandırmak hakımından, yeryüzünün en ilkel toplulukları bile, sosyalist ülke lerle kıyaslanama��ar. Sovyetler Birliği'nde, bilindiği gibi, Marksist-Leninist ideolojinin dışında kalan bü tün dünya görüşlerinin övülmesi ne kelime, kötülen memesi kesinlikle yasak edilmiştir. Dünya görüşleri nin münakaşa edilemediği bir düzende, hürriyetinden vazgeçtik, fikrin özü bile yoktur.

152

Gelelim ikinci ihtimale : Fikir suçu olamaz iddia sının şampiyonu kesilen sosyalistlerimiz, Sovyetler Birliği ve benzerlerindeki uygulama karşısında acaba nasıl bir tavır takınmışlardır? Komünizmi övmenin dı şında sayılan bütün fikirlerin yasaklanmasını ne za man, nerede, hangi konuşmaları ve hangi yazıları ile kınamışlardır ? En seçkin Sovyet yazarları ve ilim adamlarının, üstelik sosyalizmin özünü değil, komü nist partisinin bazı tasarruflarını kına dıkları için tı marhanelere tıkılmasını kaç sosyalistimiz ayıplamış tır ? Daha onbeş gün önceki gazeteler, heş yıl � ı k ce zasını bitiren A. Amalrik'in, eşinin yolunu gözlediği günlerde, yeniden tutuklanıp beş yıla hüküm giydi ğini yazdı Fikir suçu olamaz diyerek k.ıya met!Pr ko· paran sosyalistlerimiz kış uykusunda mı yatıyoı'lardı? Bir tanesi çıkıp da Amalrik'e yapılan h �ksızhğı ni çin kınamadı? Sovyetler Birliği Komünist PH ('tisini, fikir özgürlüğüne hayat hakkı tanımamakıa , s·Jsyaliz me ihanet etmekle suçlayan bir tek yerıi ::;osya:ist ta nıyor musunuz? Aslında «Fikir suçu olamaz ! » diyenlerin vermeğe cesaret edemedikleri cevabı biliyoruz. Bütün sorum luların ve yetkililerin d� bilmesi gerekir . Öğ penme mekte direnenlerin aklı da vicdanı da yoktur ! Diye cekleri şudur : «Biz kapitalist bir düzenıit fikfr suçu nun olamayacağını söylüyoruz. Yoksa, sosyalist bir düzende, burjuva sınüının bütün fikirleri suç sayıla cak ve ağır cezalara çarptırılacaktır. Siz, savULıduğu nuz dünya görüşünün icaplarına uyarak, fikirlerimizi suçlamayacaksınız ! Biz de, yasakladığınız fikirlerimiz le devletinizi yıkacak ve kuracağımız so"yalist düze nin yaşaması için, fikirlerinizi boğacak, ağzınızı açtır mayacak, kaleminizi kıracağız ! » Samimiyetsizliğin, sahtekarlığın, yalancılığı."l böy lesi, sayın sosyalistlerimizin başlıca özelliğidir. 153

FAŞİST ARANIVOR MARKSİST - Leninist ve Maoist'lerin, bütün ihti · Ialci sosyalistlerin, hatta «Sola açık olmayı adam lık» sayanların 12 Mart 1971'den önceki tutumlarını hatırlamağa çalışınız : Dillerinden hiç düşmeyen, ka lemlerine sanki bir çam sakızı gibi yapışmış, binler ce defa tekrarlamaktan usanmadıkları pek yaman bir savunmaları vardır. Diyorlardı ki, <<Türkiye'de komü nist yoktur. Komünizm propagandasının yapıldığı ke sin kes yalan, gerici faşistlerin uydurmasıdır. Çün kü efendim, önerimizin doğruluğunu saptamak ola ğandır ve de çok doğaldır. Kanunlarımız fikir özgür lüğünü tanımamış ve de komünizm propagandasını yasaklamıştır. Böyle olmasına karşın, ceza ve tutuk evlerinde komünizm propagandasından zanlı, ya da suçlu olarak kaç kişi yatıyor? Sorumuza açık seçik cevap isteriz. Belki bir ya da beş kişi yatıyor. On lar da komünist değildir, yürekli Atatürkçülerdir, fa şizmin demir ökçesi altında ezilen yiğit devrimciler dir. Ulaştığımız sonucu diyalektik mantığın şaşmaz ölçülerine dökelim ve hep birlikte saptıyalım : Kimse ceza almadığına göre, ülkemizde komünist de yok tur, komünizm propagandası da yoktur. Faşistlerin 154

söylediklerinde gerçeğin kırıntısı bulunsaydı, ceza ve tutuk evlerinin komünizm suçlusu ve zanlıları ile taş ması gerekirdi. Tarihsel akışa ayak uyduramayan savcı ve yargıçlardan ayrıca hesap sorulacaktır. Ta mam mı?» Yazık ki, «Tamam» değildi ! Maskeli sosyalistle rimiz çok ünlü bir ata sözünü, «Gün ola harman ola ! » deyimini unutmuşlardı. 1 2 Mart'tan sonra, özellikle sı kı yönetim mahkemelerindeki duruşmalar sırasında komünizm propagandasının yapılmadığı değil, ama il gili kanun maddelerinin, her ne hikmetse uygulana madığı kesinlikle ortaya çıktı. Bugün komünizm pro pagandası suçundan hüküm giymiş bir yığın insan vardır. Verilen cezaların çoğu yargıtayca onaylan mıştır. Ayrıca hem sıkıyönetim, hem de sivil mahke melerde ceza kanunumuzun 141 ve 142 nci maddele rinin uygulanması isteği ile açılıp henüz hükme bağ lanmamış yüzlerce dava vardır. Zaten komünistlerin varlığını görmek ve yaptıkları propagandayı bilmek yönünden, verilen cezalara bakmak mecburiyeti de artık kalmamıştır. Çünkü yüzlerce kişi, üstelik yet kili yargıçlar önünde, Marksist-Leninist ve Maoist ol duklarını mevcut düzeni yıkmak için çalıştıklarını, açıktan açığa ve savunucularını yerin yedi kat dibi ne batırarak, söylemişlerdir. Sosyalizm kelimesinin kaypaklığına sığınan mas keli marksistler, komünistlerin varlığını inkar ede meyince, insan hafızasının zayıflığına güvenerek, ye ni bir propaganda yolu seçmişlerdir. En nazik bölge lerine iğne batırılmış gibi hiç durmadan feryadı ba sıyor, ağızlarından çıkan on cümlenin yedisini, kara ladıkları üç yazının ikisini mutlaka bu konuya ayı rıyorlar. Milleti, daha doğrusu ustalıkla şartlandırıl mış güya aydın zümreyi inandırmağa yeltendikleri 155

goruşun özetini vereyim : «Kanunlarımız komünizmi de faşizmi de yasaklamıştır. Ama, uygulama tek yön lüdür ve de faşizmi korumaktır. Komünistleri ya da komünizmle damgaladığımız devrimcileri yakalayıp tutukluyor, zindanlara atıp çürütüyorsunuz. Diğer yan dan faşistlere hiç dokunmuyorsunuz. Peki, bu memle kette komünizm propagandası yapılıyor da, faşizm propagandası yapılmıyor mu?» Merak ediyorum : As lında, komünizm propagandasının değişik bir uygu lamasından ibaret olan bu türlü sözlere inanacaklar yine çıkacak mıdır? 12 Mart öncesinin derin uykusu nu sürdürenler yine var mıdır? Anlatılmak istenen açıktır : Seçimlerin yaklaştığı bir dönemde, demokratik düzenin icaplarından sayı lan <<Gevşeme»den faydalanarak, görünüşte Talfı Hü kumetini, ama aslında Türk Silahlı Kuvvetlerini fa şistlikle suçluyorlar. İktidarı siper almaları korkak lıkları yüzündendir. Memleketimizde faşizm propa gandası yapılsaydı, suçluların hiç değilse Sıkıyönetim Mahkemelerinde hesaba çekileceklerinden kimse şüp he edemez. Sosyalist ve Devrimci maskelerine bürü nen Marksist - Leninistler, izin verirlerse, mevcut du ruma diyalektik mantığın şaşmaz ölçülerine vurarak saptayalım. 12 Mart muhtırasından sonraki iktidarlar, özellikle zararlı cereyanlarla mücadele konusunda, Türk Silahlı Kuvvetlerinin değerlendirmelerine uy muşlardır. Zaten, ideolojik suçlara doğrudan doğru ya Sıkıyönetim Mahkemelerinde bakılmıştır. Faşizm propagandası yapmaktan hiç kimse suçlanmadığına göre, varılacak sonuç bellidir : Türkiye'de faşist ve faşizm propagandası yoktur. Eğer varsa ve cezalan dırılmıyorlarsa, Türk Silahlı Kuvvetleri ve Sıkıyöne tim yargıçları tarafından korunuyorlar, demektir. Pe ki, neden korunuyorlar? Bay sosyalistler, lafı geve156

lememeli, düşündüklerini herkesin anlayacağı bir dil le ifade etmelidirler ! Öğrenmek isteriz : Faşizm propagandası nasıl ya pılıyor, örnek versinler. Türk Milliyetçileri, herhangi bir kimsenin komünizm propagandası yaptığını öne sürdükleri vakit, daima dünyaca bilinen ölçülere bağ lı kalmış, hangi sözü veya yazıyı hangi sebeple prç:ı paganda saydıklarını kesinl�kle açıklamışlardır. Nereden nereye ! Çok değil, daha 3-4 yıl önce Ba yan Behice Boran veya Bay Sadun Aren'in komü nizm ve bölücülük propagandası yaptıklarını yazsay dım, baş iftiracı olmakla, herkese komünist demekle suçlanırdım ; hele, faşistliğimden asla şüphe edilmez di ! Ya şimdi? Birincisi 15, ikincisi 12 yıl hüküm giymiş ve cezalar kesinleşmiştir. Faşist aramakta direnenle re, insanlık adına duyururum.

1 57

SOUENİTZİN OLAYINDAN NOTLAR BOLŞEVİK ihtilalinden sonraki Rus romancıları nın en tanınmışı A. Soljenitzin, Batı Almanya'ya sü rülmeden bir gün önce «Vatana ihanet» ile suçlanmış tı . Yargılanması, belki de «İhanetini» doğrulayan «İtiraf»larda bulunması, asılmasına cesaret edilmese bile ağır bir cezaya çarptırılması, hic; değilse bir akıl hastanesine kapatılması bekleniyordu. Vatan hainliği ile suçlanan bir adamın kaçtığı görülmüştür, ama , özel bir uçakla sınır dışına atılması galiba ilk defa oluyor. Sovyet yöneticilerinin tutumu ancak bir kaç se bebe bağlanarak açıklanabilir : A Batı dünyası, Soljenitzin konusunda sert bir çıkış yapmıştır. Hatta romancının öldürülmesi veya mahkum edilmesi halinde münasebetlerin zedelenece ği resmen ifade edilmiştir. (Aynı Batı Dünyasının Ma car ve Çek milletleri boğazlanırken niçin öfkelenme diğini henüz anlayabilmiş değilim ! ) Diğer taraftan Sovyetler Birliği iktisadi ve siyasi hesaplarına şim dilik uygun düştüğünden, Batı ile iyi geçinmeğe ça lışmaktadır. Bir adam yüzünden münasebetlerin bo zulmasını göze almamıştır. --

158

B - Vatandaşlıktan çıkarılmış bir Soljenitzin'in daha zararsız kalacağı, Rus aydınları üzerindeki te sirinin devamlı bir propaganda ile sağlanacak şart landırma sonunda azalacağı düşünülmüştür. Rusya dı şında verilecek bir mücadele içerde yürütülecek bir mücadeleden daha kolaydır ama, elbette daha ,verim sizdir. C Soljenitzin'in yargılanması son derece dik katli bakışlardan gizlenemeyecek, vatana ihanet su çunun ispatlanması mümkün olmayacaktı. Sovyet yö neticileri, mahkem� kararını beklemektense, Solje nitzin'i!! vatandaşlıktan çıkarılmasını daha kestirme bir çözüm yolu saymış, daha az baş ağrıtıcı bulmuş lardır. -

Soljenitzin olayının bana göre en ilgi çekici . yönü, Romancıyı savunmanın ve haksızlığa uğradığını be lirtmenin Sovyet yöneticileri tarafından yasaklanma sıdır. Rus aydınlarına bu konuyu kurcalamamaları «Resmen» ihtar edilmiştir. Soljenitzin , yayınlanan bü tün romanlarında - Ağustos 1914 hariç - Sovyetler Bir liği'ndeki zorla çalıştırma kamplarının içyüzünü, suç suz insanların ölüme nasıl sürüklendiklerini en tabii haklarının ellerinden nasıl alındığını anlatmıştır. İş kence edebiyatını ayyuka çıkaran Türkiye'li sosyalist ler, bir Marksçı - Leninci'nin namuslu olması eğer mümkünse, Sovyetler Birliği ile Türkiye arasındaki hürriyet. farkını görmek zorundadırlar. Devleti yık mak üzere teşkilatlandıklarını açıkça söyleyen <<Ey lemci» takımına işkence edildiğinin öne sürülmesi hiç bir zaman yasaklanmadığı gibi, mahkeme salonları nın propaganda meydanı haline getirilmesi bile «Sa vunma» hakkının icaplarından sayılmıştır. Daha ötesi affedildikten sonra Sovyetler Birliğine kaçan Nazım 159

Hikmet'in «Milli kahraman» gibi gösterilmesine de ses ç�karılmamıştır. Yeryüzünün peykler hariç, bütüu fükelerinde Sol jı�nitzin 'in vatandaşlıktan çıkarılıp sürgün edilmesi kı nanmıştır, ayıplanmıştır. Hemen işaret edelim ki, Rus romancısına yapılan haksızlığı kınayanlar sade �e sağcılar, kapitalistler ve milliyetçiler değil, aynı zamanda sosyalistler, hatta baz.ı memleketlerin ko münist partileridir. Mesela Ingiltere Komünist Par tisi, Soljenitzin'in . haksızlığa uğradığını belirtmiştir. Ancak ne hikmettir bilinmez, Türkiye'mizin «Özgür lükçü ! » sosyalistlerinden hiç ses çıkmıyor. Fikir sıır•u olamaz edebiyatının şampiyonları, Soljenitzin'e yapı lanlara aldırmamakta direniyorlar. Böylece bir imti hana daha girmiş , yine sınıfta kalmışlardır. Pablo Neruda'ya ağıt yazanların, elbise yakanların, utanma duygusundan nasipsiz olduklarını, biliriz. Ama, Solje nitzin olayındaki sessizlik aldatılmışların uyanması için yeni bir fırsattır.

160

MİLLİYETÇİLİK

MİLLİYETÇİLİK VE DOKTRİNLER CUMARTESİ günü «Milliyetçilik ve Sosyalizm» konusunda verilen bir konferansa gitmiştim. Tanıdı ğım, iyi niyetine inandığım, vatanseverliğinden şüphe etmediğim genç bir adam konuştu. Anlattıklarını şöy lece özetlemek mümkündür : «Türkiye bir ölüm-kalım savaşı içindedir. Yeryüzündeki varlığını sürdürmek istiyorsa bu savaşı mutlaka kazanmak zorundadır. Kurtulmanın başlıca yolu sanayileşmektir.» Konfe ransçının endişelerini biz de paylaşıyoruz. Söyledik leri doğrudur. Ancak Türkiye'nin kurtulmasını bir doktrinin dar kalıpları içine sokması, hele bu doktrinin milli bir sosyalizm olduğunu söylemesi yanlıştır. Son yıllarda, sosyalizm edebiyatının çok yaygın bir hale gelmesi üzerine milliyetçilikle sosyalizm ara sında olumlu bir ilgi kurulmak istendiği öteden beri dikkatin1izi çekiyor. Daha önce de tanınmış bir «Do çenb, «RuhcU>> veya «İslamcı> bir sosyalizmden söz açmıştı. Yanlış anlaşılmalara sebebiyet veren bu ko nuyu, münasip bir fırsat düşünce etraflıca incelemek istiyorµm. Şimdilik önemli saydığım birkaç noktaya dokunmakla yetineceğim. Gerek ihtilfilci sosyalizm, 163

gerekse daha önceki sosyalist görüşler, milliyetçilik mefkuresinin daima karşısında olmuşlardır, sosya lizmin gayesine ulaşması için her şeyden önce milli yet sınırının aşılması şart kılınmıştır. İhtilalci sosya listlerin milliyetçilik düşmanlığı açıktır, kesindir. Mü · nakaşa edilecek bir tarafı yoktur, ama Marksizmi red deden sosyalistleri milliyetçiliğin dostu saymak da yanlıştır. Gerçeklere uymaz. Sosyalizmle milliyetçiliği bağdaştırmak isteyenler her iki fikre duyulan bağlı lıktan faydalanmağa çalışan siyasetçilerdir. Bazı Av rupa ülkelerinde zaman zaman iktidara gelen sosya list partilerin milliyetçilik icaplarına uymak zorunda kaldıklarını inkar etmiyorum. Fakat böyle olması mil liyetçilikle sosyalizmin yakınlığından ileri gelmez. Se bep şudur : Kitaptaki sosyalizm, uygulanmak imkanı na kavuşunca hayatın gerçekleri ile karşılaşmış, mil li yapıların özelliklerinden doğan şartlarla çatışmıştır. İşte bu çatışmada daha güçlü ve daha tabii olan mil liyetçilik sosyalizmi yenmiştir. Sosyalizmin milliyetçi likle bağdaşabileceği zanm, bu yenilmenin sonucudur. Sosyalizmin milliyetçiliğe yenilmesinden milliyetçi sosyalizmin doğması gibi, din'e yenilmesinden de din ci sosyalizm doğmuştur. Tekrar etmek gerekirse, kı saca, gerek ihtilalci sosyalizmin, gerek diğer sosya list görüşlerin özünde milliyetçiliğe dostluk yok, düş manlık vardır. Bundan ötürü Türk milliyetçiliğini sosyalizme bağ lama gayretlerini ilim dışı buluyoruz. Milliyetçilik, milletin ana davalarını halletmek ve memleketin hız la kalkınmasını sağlamak yolundaki çalışmalarında insanlığın geçmiş tecrübelerinden elbette faydalana caktır� Fakat herhangi bir doktrinden faydalanmak ayrı şeydir, milliyetçiliğin herhangi bir doktrinin em rine verilmek istenmesi daha başkadır. 164

VENİLMİŞLİGİN ACISI 19. YÜZYILIN başlarında, diğer birçok ülkelerde olduğu gibi, Almanya'da da Fransız kültürüne karşı sonsuz bir hayranlık vardı. Fransız edebiyatını bil mek, Fransızca öğrenmek ve Fransız yazarlarını o kumak bir övünme fırsatı sayılıyor, üstünlük sebebi yerine geçiyordu. Uyanış çağının Alman Milliyetçileri, soydaşlarının çoğundaki aşağılık duygusunu yenmek için mücadeleye girdiler. Tarih, dil ve sanat araştır malarını hızlandırdılar. Geçmişin, her Almanın ifta harla seyredeceği muhteşem bir tablosu hazırlandı. Diğer yandan, Fransız kültürünün tesirlerini önle mek için de münasip çareler arandı, bulundu. Uya nış çağının Alman Milliyetçileri, tarihin kaydettiği en müthiş iki savaştan da mağlfıp ayrılmasına rağmen, büyüklüğünden hiç bir şey kaybetmeyen bugünkü Al manya'nın asıl kurucularıdır. Almanlar hesabına as la unutulamıyacak o milliyetçilerin en büyüklerinden birisi de, ünlü filozof Fichte'dir. Dostlarının dikkatini çekmiş ; Fichte'nin ağzından, gayet iyi bildiği halde, Fransızca bir tek kelime çıkmıyor. Bir gün, merak etmiş, sebebini sormuşlar. Fichte «Milletler arasında iki türlü savaş vardır. Birisi cephedeki savaş, diğeri 165

ve daha önemlisi de cephe gerisindeki savaştır. Cep he gerisindeki savaş milletlerin kültürleri arasında cer yan eder. Cephedeki savaşı kaybeden bir milletin kur tuluş ümidi daima vardır. Ama, kültür savaşını kay beden bir milletin sonu da gelmiş demektir. Bugün, milletimin kültürü ile Fransız kültürü savaş halinde dir. Böyle bir durumda, ne bekliyorsunuz yani, düş man saflarında döğüşen bir asker mi olayım?» ceva bını vermiş. Fichte'nin cevabını pek severim, sizin de çok hoşlandığınızı sanıyorum. Ama, verdiği dersi anlayabildik mi? İşte . orası çok şüpheli. Birkaç gün önce, milliyetçi bir derneğin düzenle diği bir eğlence gecesine gitmiştim. Yetkililer, öyle uydurma cinsinden değil, gerçekten milliyetçidirler. Dernek, kısa sayılacak bir süre önce kurulmasına rağ men, çok hizmet etmiştir ve o gece, Türk milliyetçile ri bir Türk gibi değil, daha çok bir Avrupalı gibi eğ lendiler. Arif hoca ile Ayhan İnal'ın şiirleri olmasa, «Antepli Şahin»le «Ağıt» okunmasa, Süreyya Koç ne fis bir zeybekle gözlerimize ziyafet çekmese ve genç ler, milli şarkı ve türküler söylemeseydi, kendimi ya bancı bir yerde sanacaktım. İngilizce şarkılar ve dans, dans, dans, yine dans . . . Önümdeki manzaraya bak tıkça içim burkuldu. Piste dolan milliyetçileri, her birini sevip saydığım, benden daha değerli ve daha çok hizmet etmiş olan milliyetçileri seyrettikçe,, an latılamaz bir hüzün çöktü yüreğime. «Bu ne yobazlık» diye öfkelenmekte, «Dans e.t mekle milliyetçiliğin ne ilgisi var?» diye sormakta acele etmeyiniz. Ben, gördüklerimin manasını dü şündüm. Taassup ne kelime ki! Semtime bile uğraya maz. Milliyetçilerin düzenlediği bir gecede eğlence nin ağırlık merkezi dans olursa, bunun bir tek ma nası vardır. İşte onu düşündüm : Türk kültürü ile Ba188

tı kültürü arasındaki savaş bitmek üzere idi ve ga liba, yenilmiştik. Yenilmişliğimizin acısını duydum. İsterdim ki, milliyetçiler sonuna kadar direnebilsin. Umutları tükense bile, teslim bayrağını çekmesinler. Yüzyılların emanetini korumak uğrunda, şehitliği de göze alabilsinler. Sakın ha, boşuna zahmete girip «fü ze çağında» diye başlayan nutuklar çekmeyiniz. Dans etmek bir ilim midir, yoksa fen midir? Acı ve tuhaf : O gece ve başka geceler tam bir Batılıya benzeyen değerli milliyetçilerimizin çeşitli emperyalizmler, hele kültür emperyalizmi üstüne ne kadar doğru fikirleri, nasıl esaslı bilgileri vardır. Bilmem ki, kültür em peryalizminin doymayan midesine yem olduklarını acaba hiç düşünürler mi? İtirazınızı biliyorum : Kül tür alış verişlerinin kaçınılmazlığından bahsedeceksi niz. Nerede? Bizimki sadece alıştır, verişi yoktur. Böylesine de, olsa olsa, çok affedersiniz, kültür ka zıklanması derler. Sahi, hele son yıllarda, Bilge Ka ğan'ın buyruğu da, dilimizden hiç düşmüyor. Aklımıza geldikçe : «Ey Türk Milleti, titre ve kendine dön,> diyoruz. Korkarım ki, kendimize dönüş ne ise ama, titremeyi yanlış anladık.

18'1

3 MAYIS 3 MAYIS, 25 yıl önce, herhangi bir gündü, hiç bir özelliği yoktu. Ama, 1944 yılının unutulamaz hadise· lerinden sonra yeni bir mana kazandı, sayılı günler arasına girdi. Olanları kısaca hatırlatarak 3 Mayıs'ın bir kere daha düşünülmesine fırsat vermek isteriz. CHP iktidarının gafleti yüzünden, Milli Eğitim Bakan lığının bahçesinde komünizmin kızıl tohumları çim lenmeğe başlamıştı. Günümüzdeki sol gelişmenin kay nağını bulmak isteyenler, en azından, o günlere ka dar gitmelidirler. İnönü diktatörlüğünün 1944 yılların daki Başbakanı Şükrü Saraçoğlu idi. Her ne hikmet se adı milliyetçi çıkmıştı. Hatta Saraçoğlu Meclis'te ki bir konuşmasında «Türküz, Türkçüyüz, her gün bi raz daha Türkçü olacağız. Türkçülük bizim için bir kan meselesi olduğu kadar bir kültür meselesidir,» diyerek, nice saf milliyetçinin hayal dünyasını süs ledi : Yalnız komik bir çelişme vardı. Bir tarafta Türkçü bir başbakan, diğer tarafta Milli Eğitim Ba kanlığı ! Nihal Atsız Bey, Orkun dergisinde, Başba kana hitaben iki açık mektup yayınladı. Komünist- ' lerin yıkıcı faaliyetlerini, bilhassa Sabahattin Ali ile Sadettin Celal'in ihanetlerini misaller vererek belirtti. 188

Efendilerinin kışkırttığı Sabahattin Ali, ATSIZ aleyhi ne dava açtı. Mahkeme günü, 3 Mayıs 1944'te üni versite öğrencilerinden ibaret binlerce milliyetçi, muh· teşem bir nümayişle komünizmi lanetledi. 3 Mayıs'ın Türkçülük Bayramı sayılması bu yüzdendir. 3 Mayıs, milliyetçi gençliğin komünizm karşısında ilk toplu di renişidir. i. İnönü, mizacına . yakışır bir davranışla, milliyetçilerin gösterisinden ürktü. O yılın 19 Mayıs bayramında milliyetçilerin asla unutamayacakları meşhur nutkunu söyledi. Nutuk, ilhamının nereden alındığını ancak ruh hekimlerinin bulabileceği müt hiş bir kin'in ifadesi idi. Sonra, el çabukluğu ile, en marifetli casusluk romanı yazarının bile hayal ede meyeceği bir suç icat olundu: Türkçüler, hükumeti devirmek gayesiyle gizli bir cemiyet kurmuş, arala rında yemin etmişlerdi. Böylesine gülünç bir düzme ceye kendileri elbette inanmamışlardı ya, milleti inan dırmaya ç,alışıyor, Ahmet Emin'den, Falih Rıfkı'ya kadar, kiralanmış bir yığın kalemşöre mütemadiyen sövdürüyorlardı . Nihayet, İnönü diktatörlüğünün in san haysiyetini inciten tutumu, «Tabutluk» işkenceleri, hukukun çiğnenmesi, mahkemeye yapılan baskılar, önce haksız bir mahkumiyet ve Askeri Temyizin ışıl ışıl parlayan beraat kararı . . . Hep merak ederim : İn sanların milletlerini çok sevdikleri için suçlamaları na, işkence görmelerine, mahkemeye verilmelerine başka hiç bir yerde acaba rastlanmış mıdır? Sömür geler kastedmiyorum : İnönü diktatörlüğünden başka hiç bir hükümet kendi vatandaşını «Sen milletini çok seviyorsun ! » diyerek suçlamış mıdır? 3 Mayısı yaşa yan ağabeylerimize sağlık dileriz, mutluluk dileriz. Milliyetçi Türk Gençliğinin direnişi her gün daha bir güçlenecek, mutlaka zaferle bitecektir.

Hl9

AZERBAYCAN GÜNÜ 51 YIL önce, 27 Mayıs 1918'de müstakil Azerbay can devletinin temelleri atılmış, tarihteki ilk Türk Cumhuriyeti böyle kurulmuştu. Komünist ihtilalin ilk yılı idi. Ayılar, kuzu postundan henüz çıkmamışlardı. Lenin ve Stalin, Rusya'daki Müslüman Türklere hita ben müşterek imzalı bir beyanname yayınlamış, her milletin kendi kendini idare etmekte hür bırakılaca ğını vaad etmişlerdi ; imzalarının mürekkebi kuru madan verdikleri söze ihanet ettiler. Kızılordu, diğer ülkelerde de yaptığı gibi, iki yıl sonra, genç Türk Cumhuriyetinin üstüne saldırdı ve 27 Nisan 1920'de Azerbaycan'ın son istiklal devresi sona erdi. Azeri Türkleri, 28 Mayıs'ı bir istiklal ve hürriyet günü ola rak, kendi deyimleri ile «Azadlık'> günü olarak her yıl kutlarlar. .. Acılarını yüreklerine gömer, geleceğe ü mitlerini tazelerler. Bu yılın 28 Mayısında, Azerbay can Kültür Derneği Başkanı Dr. Mehmet Kengerli ve Genel Sekreter Ahmet Karaca imzası ile yayınlanan bir bildirinin bazı bölümlerini alıyorum. Bilhassa gençlerimizin ibretle okuyacaklarını ve gerekli dersin çıkarılacağını umarım : «Türk milliyetçiliğinin ve del'IU

mokrasinin devletin esası olduğunu ilan eden Azer baycan Cumhuriyeti, 23 aylık bir süre içinde, sosyal ekonomik ve kültürel meseleleri büyük bir titizlikle ele almış, Türklük, milli kültür ve milli tarih esası na bağlı bütün müesseselerini kurarak, Azerbaycan' lıların gönüllerinde Türkçülük meş'alesini yakmıştır. Azerbaycan Türkleri'nin bu mes'ut devlet hayatı ma alesef kısa sürmüş, kızıl Rus orduları Azerbaycan'ı işgal ederek, bu şirin Türk diyarını bir cehennem ha line getirmişlerdir.. Yeraltı ve yerüstü bütün serve ti, maddi ve manevi bütün değerleri komünist Rus emperyalizmi tarafından sömürülen Azerbaycan Türk leri, bu kızıl zulüm karşısında yılmamış, bolşevik is tilacılarına karşı 49 yılda tam 56 defa ayaklanmış lardır. Fakat bu istiklcll ve hürriyet hareketi, her defasında kanlı bir şek!lde komünist Ruslar tarafın dan bastırılmıştır. Azerbaycan Türkleri, insanlara hürriyet ve millet lere istiklal güneşinin bütün dünyayı bir gün aydın latacağına, vatanları istila edilmiş olsa bile, bir kere yükselen üç renkli Ay-Yıldızlı bayrağın ebediyyen dal galanacağına inanmaktadırlar. Azerilerin bu istiklal ve hürriyet mücadeleleri yeniden var olma, mücade lesidir ve komünist Rusya yıkılıncaya kadar devam edecektir.»

171

TARİHE BAKIŞ! .. İSTANBUL Fethi'nin 516. yıldönümünü de kutla dık. Yeniçeri kıyafetine girmiş Mehmetçiklerin Top kapı Surlarına bayrak çekmesi, milli marşlar, mehter takımı ve konuşmalar ... Netice : İstanbul'un fetih nu tuklarında daima söylenen, adeta ezberlenmiş cümle ler vardır : «Ürtaçağı kapayıp Yeniçağı açan bu bü yük fetih milletimiz için hayırlı olsun.» gibi. Ezber lenmiş cümielerin birçoğu manasızdır. Yine de, san ki bir mecburiyetmiş gibi, her yıl tekrarlanır. Bize göre, bu yılki Fetih konuşmalarının en gereksiz cüm lesi şu idi : <<Fikir ve inanç hürriyeti ile müsbet ilim zihniyeti Fetih'le başlamıştır.» Biliyorum ; iyi niyetle söylendi. Feth'in büyüklüğünü anlatmak, Fatih'i yü celtmek için söylendi. Ne var ki , yanlış bir hüküm, çok yanlış ! Yanlışlığı hadiseleri Türk gibi değerlen dirmemekten, tarihe Türk gözü ile bakamamaktan ile ri geliyor. Avrupa'nın herhangi bir şehrinde İstanbul'un Fethi'ni kutlamak üzere bir tören yapılsa ve aynı hü küm verilseydi, elbette pek isabetli düşerdi. Çünkü, müsbet ilim zihniyeti ile fikir ve inanç hürriyetinin İstanbul'un Avrupalılar tarafından benimsenmesi, Fethi'nden sonradır. Fakat İslam dünyası ve Türk ta172

rihi açısından bakıldığı vakit müsbet ilim zihniyeti de, fikir ve inanç hürriyeti de Fetih'le başlamaz. Ak sine gerek müsbet ilim zihniyetinden, gerekse fikir ve inanç hürriyetine bağlılıktan gittikçe uzaklaşmamız İstanbul' un Fethi'nden itibaren başlamıştır. Aslında ilim ve fikir hürriyetine verdiğimiz değer, İstanbul fethinin ve nice büyük zaferlerin sırrıdır. Sır elimiz den kaçınca, Fetih'den hemen yüzyıl sonra, hızımız tamamen kesilmiştir. Fetihler döneminden çıkıp, Fe tih günlerini anma dönemine böylece girdik. Avrupa ortaçağının iptidai zihniyeti, ilimle uğraşan insanları kafir ilan edip lanetlerken Türk - İslam aleminde ma tematiğin, kimyanın, tıbbın, astronominin temelleri atılmakta idi. Avrupa, mesela bir Uluğ Bey'in ilmi seviyesine ancak 300 yıl sonra erişebildi. Ve Uluğ Bey ; Farabi'ler, İbni Sina'lar, İbni Haldfın'lar ve diğerleri gibi, fetih'den önce yaşadı. 13 yüzyılda En gizisyon'un kanlı hakimleri, sırf inanç ayrılığından ötürü yüzbinlerin diri diri yakılmasını emrederlerken Konya'da bir Hazreti Mevlana, postunu müsamaha dergahına sermiş, insanoğlunun islahmdan ümidini kesmiyor, yüz defa tövbe bozanları bile davet edi yordu. Müslüman Türk dünyasındaki fikir ve inanç hürriyeti Fetih'den çok önce başlamasaydı, Bizans'ın Ortodoks halkı Latin Katolikliğinden öylesine nefret eder miydi? Kardinal şapkası yerine Müslüman sa rığı görmek ister miydi? Bu konuda ufacık bir fıkra değil, ciltlerle kitap yazılmalıdır. Ama, netice değiş mez : İstanbul'un fethi, hiç şüphesiz, kutlu bir iştir ; Peygamber sözü ile müjdelenmiştir. Fakat Müslüman Türk milleti için, fikir ve inanç hürriyeti ile müsbet ilim zihniyeti, Fetih'le değil, en az 800 yıl öncesin den başlar. Tarihimize yabancılar gibi bakmaktan vazgeçmeyi ne vakit öğreneceğiz? 173

ONLAR DA İNSANDI ! YAZIMIN başlığı okuyucularımdan bir çoğuna ya bancı gelmemiştir. Büyük romancımız Kırımlı Cengiz Dağcı'mn nefis eserini hemen hatırlamışlardır. Cen giz Dağcı, Kırım Türklerinin nasıl ezildiğini ve vatan larından nasıl sürüldüklerini okuyanların asla unuta mayacağı bir ifade ile anlatılır. Romanın layık ol duğu ilgiyi bulamamasının tek sebebi edebiyat çevre lerine hala solcuların hakim olmasıdır. Yıllarca anlatılsa yine de bitmeyecek uzun hika yenin en kısa özeti şudur : Kırım, beşyüz yıllık bir Türk toprağıdır ve bugün o topraklar üzerinde hiç Türk yoktur. Tarih, milletlerle vatanları konusunda çok şey yazdı. Vatan değiştiren milletler vardır. Va tanlarını düşmana kaptıran milletler vardır. Milletle rin bir çoğu yabancı kuvvetlerin esiri olmuşlar, fa kat her şeye rağmen doğdukları topraklarda yaşamak imkanını bulabilmişlerdir. Yalnız Kırım Türkleridir ki, hürriyetleri ile birlikte vatanlarını da kaybetmişler dir. Kırım Türklerinin tahlisizliği 18. yüzyılın sonla rında başladı. Türk - Moskof mücadelesinin aleyhi mize döndüğü bir çağda, Kuzey Karadeniz kıyılarının 174

incisi Kırım'ı da elimizden çıkardık. Çarlık Rusya'sı nın zalim idaresi, Kırım Türklerine benliklerini unut turamadı. Türk milliyetçiliğinin en büyük isimlerin den Gaspıralı İsmail Bey, Kırım'lıdır. Türk dünyasın na «Dilde, fikirde, işde birlik» şuurunu armağan eden İsmail Beydir. İkinci Dünya Harbi geldi, çattı. 1941 baharında yıldırım hızı ile Rusya'ya yüklenen Alman orduları, bütün Batı Rusya ile birlikte, Kırım'ı da işgal ettiler. Amerika Birleşik Devletleri'nin harbe katılması üze rine Almanların yenilmesi ve komünist Rusya'nın ka zananlar arasına ,girmesi sonunda zalimliğin en hay siyetsiz darbesi, Kırım Türklerinin üzerine indi. Genç, ihtiyar, çoluk çocuk hayvan katarlarına doldurulup Sibirya'ya sürüldüler. Gerekçe gülünçtü : Kırımlılar, Alman işgali sırasında düşmanla işbirliği yapmışlar ! Kırımlıların yaptığı kadarını, hatta daha fazlasını Uk raynalılar da yapmışlar, Alman ordularını çiçeklerle karşılamışlardı. Ama, kimse onlara dokunmadı. Ve Kırım Türkleri, yüreklerinde vatanlarının yakıcı öz lemini taşıya taşıya, bir vatansız sürü gibi diyar di yar gezdiler. Stalin öldü, Hruşçov gitti ; fakat Rus kafası değişmedi. 1967 yılında . Kırım Türklerinin iti barı kağıt üzerinde iade edildi ; fakat vatanlarına dö nüş imkanı yine verilmedi. Bugünlerde, dünya komünistleri Moskova'da top lanmıştır. Emek üstüne, bağımsızlık üstüne, hürriyet üstüne nutuklar çekiliyor. Moskova sokaklarında, vatanı çalınmış bir milletin masum gösterisi komü nist polisin kırbacını yiyor. Kırım Türklerinin elleri yine kelepçeleniyor, vatan şarkısı söylemek isteyen ağızları yine kapatılıyor. Ve, ve Türkiye'de Vietnam için şiirler yazılıyor : .

175

TURANCILIK NEDİR? SAYIN A. Kılıç - Milliyet Gazetesi Amerika Mu habiri. «Kırım Türkleri ile niye ilgilenmiyoruz?» başlıklı yazınızı okudum. Çok sevdim. Basının büyük bir ayı bını pek güzel belirtmi§siniz. Hükümleriniz doğrudur. fikirleriniz yerindedir. Yalnız, verdiğiniz fırsattan ya rarlanarak, sizin de paylaşır göründüğünüz bir yan lı;ıı dü7.eltmek ısterim. Yazınızın son bölümünde di yorsunuz ki : «Vietnamlıların, Amerikan siy�:hlarının, Çekoslovakyalıların çektikleri ile ilgilenip ayaklanan Türk münevverlerinin, Kırım'lı soydaşlarının davala rı ile ilgilenmeleri gerekir ve bu herhalde Turancıhk addedilemez. Aslında bütün dış Türkler meselesin de bir ihmal mevcuttur. Tekrar ediyorum : Turancılık yapalım, bütün Türk'leri birleştirmeye çalışalım · de miyorum. Fakat Dış Türkler'le bağlarımızı unutma yalım. Dünya Türklüğü şuurunu gelecek kuşaklarımız da canlı tutalım. Yeni kuşaklara, hiç olmazsa Türki ye dışında da Türk'lerin yaşadığını öğretelim. Dışar daki kardeşlerimize türlü şekillerle kendimizi hatırla talım. Türkiye Radyoları türlü dillerde kısa dalga ya yınları yaptıkları halde, Türk lehçeleri ile ve Dış 176

Türk'ler için yayın yapmamışlardır ve yapmazlar. Sa kat bir zihniyel.!e bunun Sovyet Rusya'yı tahrik ede ceği iddia edilmiştir. Hem de, tam bütün Sovyet Rad yolarının Türkçe ve Kürtçe bize ateş püskürdükleri zamanlarda bile. . . Sovyet Rusya, Turancılık gütmedi ğimizi ve düşmanlık maksadımız olmadığını bildikten sonra, dışardaki kardeşlerimizle bağlarımızı muhafaza edecek hareketlerden neye çekinmeli . . . Dı. ş politikamızı eleştirip kınayanlar hep memle ketimizin ilerdeki ihtimalleri dÜ§Ünmeyip, sıkı ve sert bağlara girmesinden şikayet ederler. . . Bundan elli yıl sonra dünyanın manzarasının ne olacağı hakikaten kestirilemez. Bu arada bugünkü Sovyet İ mparatör�u ğunun ilerde ne hfıle geleceği kesi� olarak tahmin edilebilir mi? Hakikaten muhtar Türk Devletlerinin ortaya çıkmayacağını kim iddia edebilir? Yahut da belki de Sovyet Federasyonu içinde kuvvetli bir Türk ünitesinin belirmesi tamamı ile imkan harici midir? Orta Asya'da son Sovyet - Çin çatışmaları dolayısı ile Türk boylarının önemi ve oynayabilecekleri roller or taya çıkmıştır. Herhalde dünyada Türkiye dışında kuvvetli ve büyük bir Türk varlığı daima mevcut ola caktır . . . Onlarla siyasi birlik kurmak hayal. : . Fakat bugün İngiltere ile Amerika arasındaki soy ve kültür birliğine benzer bir rabıta, romantik tarafları bir ya na, türlü yönlerden uzun vadeli dıŞ politikamız için yararlı olmaz mı? Siyasi plancılarımızın uzak da ol sa bu ihtimali hesaba kat.m�ıları gerekir. Bütün bun ları bir tarafa bırakalım : Çekoslovakya ve Vietnam için üzülürken, Kırım Türklerinin durumu ile biraz olsun ilgilenelim.» ·

Sayın Kılıç ; hem tekrarlamaktan büyük bir zevk duyduğum yukarıdaki cümleleri yazıyorsunuz, hem de Turancı olmadığınızı söylüyorsunuz. Bir taraftan 17'7

Kırım Türkleri ile ilgilenmeyişimize üzülüyorsunuz, di ğer taraftan da «Ama Turancılık yapmayalım» diyor� sunuz. Önce pek şaşırdım. Sonra düşündüm ve niha yet anladım : Çok kimsenin düştüğü bir hatayı pay laşmaktan siz de kurtulamamışsınız. Turancılığın kötü bir iş olduğunu yazmışlar, söylemişler, inanmışsınız '. fakat ne olduğunu araştırmaya ihtiyaç duymamışsınız. Eğer vakit ve imkan bulursanız, memleketimizde kim lere, hangi fikir ve duygularından ötürü Turancı den diğini biraz inceleyin. O vakil benden daha çok şaşı racaksınız. Çünkü, başkaca bir tek satır yazmasanız bile, sırf Kırım Türk'leri ile ilgilenmeniz yüzünden, kendinizin de bir Turancı, üstelik aşırı bir Turancı sayıldığııuzı öğreneceksiniz ! istiyorsunuz ki Vietnam lıların, Amerikan zencilerinin ve Çekoslovakyanın çek tikleri ile dertlenen Türk münevverleri, «Kırımlı soy daş�larının davaları ile ilgilensin. Kırımlı soydaş de yimini kullandığınız anda sadece Turancılıkla yetin mez, Irkçılığı da benimsemek zorur.da kalırsınız. Ga rip memleketimizde, bütün Türklük düşmanlarının ve bazı şey ! kafalıların mütemadiyen sövdüğü hain ( ! ) Turancılar, soydaşlarının davaları ile ilgilenmenin öte sinde ne yapmışlardır sanıyorsunuz? Dış Türklerle bağlarımızı muhafaza edelim öyle mi? Turancıların isteği de bundan başka bir şey değil ki. Türk lehçe leri ile dış Türkler için yayın yapılmamasından şika yetçisiniz. Turancıların şikayeti de budur. Kısacası Sayın Kılıç, muhabirliğini yaptığınız gazete de dahil olmak üzere, Türk Basınının büyük bir çoğunluğunun ve cümle ilericilerin ölçülerine göre ; A) Dış Türkleri «Soydaşlarımız» saymak ve dertleri ile ilgilenmek, m 178

Dünya Türklüğü şuuru'nun yaşatılmasını istemek, C) Dış Türkleri, Vietnamlılardan, Kongo'lulardan, Ame rikan zencilerinden ve Çekoslovak'lardan önce düşün · mek, D) Türkiye dışında kuvvetli ve büyük bir Türk varlığının mevcut olduğuna inanmak, Turancılıktır. Ve bağışlanması imkansız bir suçtur. Artık siz de suçlu sunuz. Aramıza hoş geldiniz. Islah edilmezliği ile övünen bir turancı olarak, size çok çok teşekkür ede rim !

mı

NESLİMİZİN AYIBI DÜŞMAN kuvvetlerinin hizmetine girmemiş bir in san, sadece sosyalist bir dünya görüşünün doğrulu ğuna inandığından ötürü, 60 milyon müslüman Türk'ün bağımsızlık hakkını unutamaz. Unutabilmesi için, sos yalizmi benimsemenin dışında, ihtilalci komünizmin propaganda mantığına tam bir yobazlıkla bağlanması da şarttır. Çünkü davanın özü, tarih boyunca alışıl mış bir sağ-sol çatışmasından önce, milli şuurun var· lığı veya yokluğunda düğümlenir. Gerçek böyle olun ca, sorumuza cevap arıyalım : Memleketimizde Mos kova veya Pekin kafası ile düşünenlerin sayısı ne kadardır? 34 milyondaki nisbetlerinin çok düşük oldu ğunu, hatta en kalabalık oldukları sanılan öğrenci zümresinde bile yüzde 1-2'yi geçemediklerini kesinli ğe yakın bir tahminle biliyoruz. Demek ki, Vietnam veya Küba konusu milletimizin en fazla yüzde yarı mını ilgilendiriyor. Buna karşılık esir Türklerin ba ğımsızlık davası, Türkiye'nin yüzde doksandokuz bu çuğunu ilgilendirmek durumundadır .. Öyle ki, soydaş lığı reddedenler din birliğinden, dindaşları reddeden · ler soy birliğinden, ikisini de reddedenler insanlık gay retinden ötürü Rus ve Çin mahkumu Türkler hesabına 180

en azından üzülmek ve duygularını belirtmek mecbu riyetindedirler. Şimdi de buyurun, meseleyi değişik bir açıdan inceleyelim : Çok gerilere gitmeden son beş yılı Çin'de Türk aydınının Vietnam, Kongo ve M9zambik'in kurtuluş mücadelesine verdiği ehemmiyetlt-, esir Türklerin bağımsızlığı davasına verdiği ehemmi yetin nisbetini düşünelim. İyi niyet ölçülerine bağ1ı kalındığı sürece, izah edilemeyecek bir sonuçla kar şılaşacağız. Memleketimizi tanımayan bir ins�n, 5 yıl lık propagandar.ın rengine bakarak bir de�erlendirme yapmak istese, hiç tereddüt etmeden şöyle diyecektir : «Türk milletinin yüzde yüze yakın bir çoğunluğu Vi etnam, Kongo ve benzeri ülkelerin sömürülmesi ile ilgilenen, sosyalizm merhalesini çoktan geride bırak mış koyu komünist bir kitledir. Ancak yüzde yarıma ulaşan bir azınlık, 60 milyon Türk'ün esirliğine ilgi duymaktadır ! » Mübalağa · ettiğimi sanmayınız. Son yılları kaplayan emperyalizm münakaşalarının bilan çosu başkaca bir hüküm verilmesine imkan tanımaz. Ve bu sonuç - yüzde yarımlık bir azınlığı mutlak ço ğunluk gibi gösteren bu rezil sonuç - neslimizin affe dilmez bir ayıbıdır, silinmez bir yüz karasıdır. Türk milliyetçilerinin, Esir Milletler Haftası münasebetiY. le hızlanan gayretleri, neslimizin ayıbını örtmeğe yet meyecektir ! ·

Dil Kurumu ve uydurmacılara hak veriyorum. Böy le bir kitleye <<nesil» kelimesi elbette yakışmaz . . Olsa olsa «kuşak» denebilir; Ve bildiğiniz gibi, <<kuşak» bir eşyadır, yüzü kızarmaz !

181

TÜRKİSTAN'IN RUSLAŞTIRILMASI SOSYALİST emperyalizmi konusunda rakamları konuşturmak istiyorum. Derhal belirteyim ki, verece ğim rakamların hepsi Sovyet kaynaklarından alındı. Yani Kapitalist, komprador ve Amerikan uşaklarının uydurması değildir ; «Yalan söylemez»lerin cenetin den derlenmiştir. 1959 yılında Sovyet Türkistanının nüfusu 2�_. mil yon 900 bin kişi idi. 1968 sayımı ise, nüfusun 31 mil yon 500 bin kişiye yükseldiğini gösterdi. 9 yılda 8,5 milyonluk bir artış. Korkunç bir rakam. Bütün dün ya rekorlarının üstünde ortalama yıllık artış, aşağı yukarı yüzde 4,2. Böyle bir sonuç sosyalizm hesabı na sahici bir başarıdır. Yüksek bir kalkınma seviye sinin, sağlanan refahın ifadesidir ! Fakat o ne? Yine aynı kaynakların bildirdiğine göre, son 9 yıl süresin ce Sovyetler Birliği'nin yıllık nüfus artışı ancak yüz de 1,4. Türkistan'da yüzde 4,2. Sovyetler Birliği'nin diğer bölgelerinde yüzde 1,4 ! Besbelli : İşin içinde bir bit yeniği var. Kaynakları taramağa devam ediyoruz : Meğer, Sovyet Türkistanındaki nüfus artışının ücte ikisi Avrupa'dan gelen Rus asıllı göçmenler yüzün denmiş. Nitekim Sovyet Türkistanı'nda, 1913 yılından önce bir kaç yüz bin kişiden ibaret olan yabancıların sayısı 1926'da 3 milyona, 1939'da 5 milyona, 1959'da 182

9 milyona ve 1968'de 14,5 milyona ulaşmıştır. Öyle ki. 1959 68 yılları arasında görülen 8,5 milyonluk artı şın 5 milyonunu yabancı göçmenler teşkil ediyor ! Bu rakamların neyi is bat ettiği de meydandadır. Sosya list kardeşlik edebiyatının gerisinde, binlerce yıllık bir Türk vatanı hızla Ruslaştırılıyor. Büyük bir millet, hoyrat bir sömürgecilik altında ezilmesi yetmezmiş gibi, ceddinin toprağında bir azınlık haline getiriliyor. Bütün büyük davaları rakamlarla halletmeğe pek zi yade meraklı sayın sosyalistlerimizin Türkistan'ın Ruslaştırılmasını nasıl izah edeceklerini de biz me rakla bekliyoruz. -

Türkistan'a yapılan göçler, gelecekte de aynı hızı muhafaza ederse, 1973 yılında yabancıların sayısı Türklerden fazla olacaktır. Şimdiki halde, yabancı nüfus nisbeti yüzde 47'ye ulaşmıştır. Ruslaştırma ha reketi şehirlerden başlıyor. Şehir nüfusu toplamının yüzde 6l'i şimdiden, Ruslardan ibarettir. Bilhassa, söz de muhtar Cumhuriyetlerin başşehirlerinin nüfusu, Sovyet emperyalizminin gerçek ifadesini veriyor. Öz bekistan'ın merkezi Taşkent'in nüfusu 1 milyon 300 bin kişidir. Türklerin sayısı 308 bin, yabancılarınki 1 milyon ! Tacikistan'ın merkezi Düşenbe'nin nüfusu 341 bin kişidir. Taciklerin sayısı 42 bin, yabancılarınki 300 bin. Türkmenistan'ın merkezi Aşkabad'ın nü fusu 170 bin kişidir. Türkmenlerin sayısı 50 binden ibaret. Kırgızistan'ın merkezi Frunze'nin nüfusu 412 bin kişidir. Ama, 20 bin Kırgız, 15 bin Ö zbek ve Uy gur'un yanında, 350 bin yabancı vardır. Kazakistan'm merkezi Alma - Ata'nın nüfusu 660 bindir. Ve 60 bin Türk'e karşılık, 600 bin yabancı! Evet, rakamlar böyle de konuşur ve insanlık duy gusunu yitirmemiş olanları utandırır ! ..

183

BATI TRAKYA'DAN GELENLER GAZETELERDE okuyoruz ; Anavatana gelen göç men ve mültecilerden dinleriz. Batı Trakya'daki soy daşlarımız baskı altında yaşamaktadırlar. Yunan hü kümetinin baskısı kimi zaman azalır, kimi zaman ço ğalır, ama hiç bitmez ; daima vardır. Yine' okuruz, duyarız : Batı Trakya'lı kardeşleri miz, ellerine fırsat geçip yolunu bulunca, cennet bah çelerine koşar gibi, derhal memleketimize gelirler. Göçmen vizesi alamazlarsa, iltica ederler ve mülteci, ' soydaşlarımızın sayısı her yıl biraz daha artar. Hu dudu aşıp Türkiye'mize sığınanların toplamı geçen yıl 200 kişiden ibaret olduğu halde, 1969'un ilk altı ayın da 350'yi bulmuştur. Cumhuriyet'in kuruluşundan be ri alışılmış bir geleneğe uyarak, mültecileri bağrımı za basıyoruz, hürriyetlerine kavuştukları için duy dukları sevinci paylaşıyor, cesaretlerini kutluyoruz. Böylece çok hatalı, çok yanlış bir iş yapıyoruz ! Hem de imkan bulup iltica edemeyen soydaşlarımıza kö tülük ediyoruz ! Bilirim; yabancı bir bayrak altında yaşamanın tadı yoktur. Anlarım: Hürriyetsizliğin acı sı büyüktür, hırslı bir düşmanın baskısına dayanmak güçtür. Hepsi doğru, ancak davanın özünü unutmama lıyız. Batı Trakya, bugünkü sınırlarımızın dışında kal mış olmasına rağmen, aslında Türk vatanının ayrıl184

maz bir parçasıdır. Ve yeryüzünde hiç bir millet, va tanının bir parçasının boşalmasına seyirci kalamaz. Yunan hükümetinin gayesi bellidir : Batı Trak ya'daki Türk varlığının kökünü kazımak, cansız ve canlı bütün işaretlerini silmek istiyor. Bütün ihtimal leri hesaplıyor. Bir gün gelir de şartlar değişirse, hiç bir hak ileri süremeyecek bir duruma düşmemiz için çalışıyor. Yunan hükümetlerinin kralcı, cuntacı veya solcu olmaları hiç farketmez - koyu bir milliyet çilik güttüklerinden asla şüphe etmemeliyiz. Planları nı gayet ustaca hazırlamışlardır. Batı Trakya'daki Türk nüfusunun azalmasını ve Türklerin elinde bulu nan verimli topraklara Yunanlıların sahip olmasını sağlamak peşindedirler. NATO'daki beraberliğimizden ve Türk devletinden çekindikleri için, soydaşlarımızı, toptan süremiyor, daha kurnazca bir yol deniyorlar. Türkiye'ye gelmek isteyen soydaşlarımız teşvik edi liyor, kaçanlara göz yumuluyor, hatta bazılarının sı nırdan geçmeleri bile Yunan memurları tarafından sağlanıyor. Batı Trakyalı bir Türk, diğer bir Türk'ün topra ğını satın almak istese bin bir engelle karşılaşıyor, sonunda im�n bulamıyor. Fakat Türk'lerin toprağı nı almak isteyen Rumlara yüksek krediler veriliyor. Rum din adamlaı;ı vaktiyle Kıbrıs'ta yaptıklarının benzerini yapıyor, Müslümanlardan toprak alanların cennete gideceğini yayıyorlar. Kısaca özetlediğimiz sebeplerden ötürü, memleke timize kaçan sevgili soydaşlarımıza «lfoş gelişler ola ! » diyememenin üzüntüsü içindeyiz. Çünkü kalanları da düşünmek zorundayız. Batı Trakya'nın boşaltılması yalnız 600 yıllık bir Türk vatanının Rumlaştırılması so nucunu vermekle kalmaz, gelemeyenlerin durumunu 185

daha da kötüleştirir. Batı Trakya'nın Türk nüfusu ne kadar azalırsa, Yunan Hükümetinin ezme, sindirme ve kaçırma siyaseti de o kadar kolaylaşır. Sayın hükümetimizin de günlük icaplardan sıyrıl masını, uzağı gören şuurlu bir tutumun içine girme sini isteriz. Soydaşlarımız üzerindeki Yunan baskısı nı hafifletmenin çarelerini aramalı, fakat mutlak bir zaruret olmadıkça, hiç bir Batı Trakyalı'ya iltica im kanı tanımamalıdır.

186

İBRET DERSİ T ÜRK Milletinin düşmanları, cihana hükmettiği miz mutlu çağları unutamamışlardır. Türk'ün yeniden kendine dönmesi ihtimalini daima hesaba katar, milli şuurun uyanmasından daima ürker, birlik ve beraber lik ruhuna dönmemizi önlemek için her çareye baş vurmaktan çekinmezler. Milletimizin güçlenmesine im kan vermemek ve ufak parçalara bölünüp kolaylıkla yutulacak lokmalar haline gelmesini sağlamak için çeşitli denemeler yapılmış, şeytanı bile kıskandıra cak ustalıkta oyunlar düzenlenmiştir. Son yüz yıldan beri uygulanan yıkıcılık yollarından biri, hatta birin cisi, milliyetçilik ve müslümanhk ikiliğinin yaratıl mak istenmesidir. Düşmanlarımızın kurnazlığından mı, yoksa bizim akılsızlığımızdan mıdır, bilemem ; ama, milletimizi parçalamak için çalışanların başarılı so nuçlar aldığı da inkar edilemez. Aslında, düşmanları mızın davranışını kınamak da mümkün değildir. Çün kü düşmanlarımızın varlığı bizim yokluğumuzla, en azından zayıfhğımızla güçlenir. Fakat milletimize dost olanların böylesine açık bir oyunu görmemele rini anlayamıyorum ; daha doğrusu anlamaktan kor kuyorum. Kendi hesabıma değil, düşmanın tuzağına 187

düşenler ve oyunu kolaylaştıranlar hesabına korkuyo rum. İtiraf edeyim ki, bildiklerimin çoğunu yazmıyor, kendime saklıyorum. Milliyetçilikle, müslümanlığı ça tıştırmak, çeşitli tecrübeler sonunda isbatlanmıştır ki, hem Türk milletinin, hem de İslamiyetin zararınadır. Sadece, Türkistan'ın Sovyet orduları tarafından istilasından önceki durumunu hatırlamak, nasıl bir gaflete itildiğimizi anlamağa yeter de artar. Gerçek ten Türkistan'da, yirminci yüzyılın başlarında, isim ler değişik olmakla birlikte, mana ve mahiyeti ba kımından, milliyetçiler ve İslamcılar çekişmesi sayı lacak bir mücadele vardı. Uzun hikayenin özeti şu dur : Kanlı bir iç harbin yorgunluğunu üzerinden he nüz atamamış olan komünistler, bu mücadelenin hem hazırlayıcısı, hem de kışkırtıcısı idiler. Tarafları bir birine kırdırmanın keyfini sürüyor, kah birini, kah di ğerini tutuyor, milliyetçilere bağımsızlık, İslamcılara da din hürriyeti vaad ediyorlardı. İslamcıları milliyet düşmanı, milliyetçileri de din düşmanı bir havaya sok mak için çalıştılar. Netice alamadıkları söylenemez. Bazı din adamlarının milliyetçiliği kafirlik saydığı, ba zı milliyetçilerin de tutsaklığın ve geri kalmışlığın acı sını İslamiyetin sırtına yüklemeğe yeltendiği görül müştür. Sonra ne oldu? Tarihler ne olduğunu gayet açık yazıyor ! Bilmeyen okusun. Okuyup anlamayan da, Allah rızası için, lütfen bu işlere burnunu sokma sın. Türkistan, komünist Sovyet ordularının karşısına birbirine kenetlenmiş bir bütün halinde çıkabilseydi, öyle bir çırpıda yutulmazdı. Milliyetçilik ve dincilik çekişmesinin bedelini ibretle hatırlamalıyız.

188

ORTAK PAZAR VE KÜLTÜR EMPERYALİZMİ SADECE üç kelimelik, belki yüzlerce defa tekrar edilmiş bir cümle : «Kültür emperyalizmine karşıyız» öyle sanırsınız ki ; sağcısı, solcusu, hatta ortacısı bu konuda ortak bir görüşe salüptirler. Tamamen alda tıcı bir görünüş. Aslında memleketimizin aydınları, milliyetçi bir azınlık hariç tutulursa, kültür emperya lizminin yardımcısıdırlar ve üstelik, hükümdeki sert liğin bağışlanmasını dilerim, adeta yabancı kültürle rin yanında gibidirler. Üst kuruluşların ve umuma açık propaganda vasıtalarının hemen hepsi Türk mil letini, mensubu bulunduğu Türk - İslam Kültür daire sinden çıkarmağa çalışmış ve en az 150 yıldan beri milli kültür değerlerimizi hor görmeği «Medeniyet İcabı» sayılan bir alışkanlık haline getirmişlerdir. En başta milli eğitim siyasetimizi düşününüz : Başlıca he deflerinden biri Batı kültürünün hızla benimsenmesini sağlamağa çalışmaktır. Yanlış bir düşünce yüzünden Batı kültürü, yararlanmaktan vazgeçemeyeceğimiz teknik medeniyetin bir parçası sanılmış, Türk kültü rünün yerini alması için cidden büyük bir gayret harcanmıştır. Gazete ve dergilerimize bakınız : Mutlak çoğunlu ğu Batı kültürünün bedava propagandasını yapar. Milli kültüre ayırdıkları yer çıldırtıcı bir dengesizlik 189

işaretidir ; milli şuurun beslediği bir endişeden ziya de, değişiklik isteğinden doğar. Radyolarımızı dinle yiniz, Televizyonu seyrediniz : Hep aynı sonuçla kar şılaşacaksınız : Batı kültürü, resmi ve özel kültür yay ma vasıtalarının çoğunu ele geçirmiş ve milli kültür le mücadelesinde Türkiye devletini bile yanına al mıştır. Gerçekten Devletimiz, tam bir izahı ayrı bir inceleme konusu olabilecek çeşitli sebeplerden ötürü, bütün gücünü ve imkanlarını kullanarak, Batı kültü rünün tanınmasına, yayılmasına ve benimsenmesine öncülük etmiştir. Tek bir misfilin hatırlanmasını iste yeceğiz : Batı musikisi konservatuvarı yıllarca önce millet parası ile açıldığı ve devletçe korunduğu halde, Türk musikisi konservatuvarı hala kurulamadı. Buna benzer ikinci bir örneğe yeryüzünün bağımsız hiç bir ülkesinde rastlanabileceğini sanmıyoruz. Milletlerin sırf kültürlerini değiştirerek kalkındıklarını da henüz görmedik. Fakat ihtiyar tarih, milli kültür kaybedil diği zaman millet varlığının yaşamasındaki güçlükle ri öğretiyor. Şimdi milletimizin aydınlar bölümünde gayesine zaten çok yaklaşan kültür emperyalizmini, devletin de yardımını alarak hızlandıracak yeni bir döneme giriyoruz ; ortak pazar dönemine. Ortak Pazarın açık lanan hedeflerinden biri de, iktisadi faaliyetlerin bir likte düzenlenmesi ve belirsiz bir gelecekte Avrupa Birliğinin gerçekleşmesi yanında, üye milletlerin kül türlerini birbirine yaklaştırmaktır. Kelime oyunlarına ihtiyaç duymuyoruz. Ortak Pazar'a kültür birliği cep hesini reddederek katılacağımız söylense bile - ki böy le bir şey henüz söylenmedi - sonuçta fazla bir deği şiklik olmaz. Çünkü «Tam Üye»lik hüviyetine hazırlık sırasında kültür farkından doğan engellerle de sık sık karşılacağız. Faydalı saydığım bir ciheti de be · 190

lirteyim. Biz Türk milliyetçileri, Marksizmin altyapı üstyapı izahına katılmıyoruz. Yani diğer bütün müna sebetlere iktisadi münasebetlerin şekil verdiği görü şünde değiliz. Fakat iktisadi ve siyasi münasebetlerin kültür sahasında hiç tesir etmeyeceği fikrini de ta mamen yanlış buluruz, özünden reddederiz. Çağımız Türk kültürü, tıpkı milli sanayimiz gibi, aydın ve özellikle hakim zümrenin her türlü himaye sinden yoksundur. Çeşitli kuvvetler tarafından müte madiyen çelmelenen ve binbir çaresizlik içinde kıv ranan milliyetçilerden başka değerine inananı, sami miyetle seveni yoktur. Varlığını korumak için müthiş ve yazık ki ümitsiz, ama inatçı bir mücadeleye giren Türk kültürü, Ortak Pazar'a katılmamızdan sonra büsbütün ezilecektir. Zaten eşit olmayan şartlar altın da giriştiği yaşama kavgasında tamamen güçsüz bıra kılacaktır. Gerçi milletimizin çoğunluğu kendi öz kül türüne şimdilik bağlı görünüyor. Ancak bu bağlılığın milli şuur uyanıklığından değil, yüzyılların biriktirdiği alışkanlıklardan ileri geldiğini unutamayız. Ayrıca, kaynakları istikametinde aydın zümrelerin eserleri ile geliştirilmeyen kültürlerin er-geç yıkılacağı gerçeğini de biliriz. Ortak Pazar üyeliğinden doğacak sonuçlar konusunda bazı çevrelerin, bilhassa Devlet Planlama Teşkilatının son derece titiz davrandıklarını duyarak sevinmekteyiz. Planlama Teşkilatındaki değerli mil liyetçilerin öncülük ettiği ve hükümetin de kayıtsız ka lamayacağını umduğumuz bir görüş, Ortak Pazar ge çiş dönemi süresinde iktisadi menfaatlarımızı koru yacak bütün tedbirlerin alınmasını şart koşuyor. Ay nı titizliğin kültür değerlerimizi korumak ve yükselt mek için de gösterilmesini bekliyoruz. Aksi takdirde. 191

vaktiyle Arap ve Fars kültürüne karşı gerekli ölçü de mukavemet edilmemesinden yakınanlar, o çağla rın aydınlarını milli şuurdan nasipsizlikle suçlayıp sö venler, daha ağır J:>ir suçun günahını yüklenecekler dir. Zira milliyetler çağı olan günümüzde kültürümü zün boğazlanmasını seyretmek, hatta mezarını elimiz le kazmak, hiç şüphesiz, ihanetten farksız bir gaf lettir. Geliniz, 18.f kıvırmak hevesine kapılmadan, geç mişin tecrübelerine göre, şu sorunun cevabını arıya lım : Ortak Pazar üyelerinin milli kültürlerini birbiri ne yaklaştırmak cümlesinin bizim yönümüzden ger çek manası nedir, nasıl uygulanacaktır? Batı millet leri, ortak kaynaklardan doğmuş bulunan kendi kül türlerine hayrandırlar ; hatta aşıktırlar. Bir kaç araş tırıcının dışında hiç bir batılı diğer milletlerin kül· türüne değer vermez, tanımak ihtiyacını bile duymaz. Sırf bu manada ortaçağının yobazlığını terkedemeyen Batılı, kültürünün üstünlüğüne öylesine inanmıştır ki; diğer milletlere de benimsetmek için yaptığı çalışma yı bir çeşit «insanlık hizmeti» saymıştır. Ancak ca hillerin inkar edebileceği böyle bir duruma rağmen, Altılar'ın Türk kültürüne bir «Kardeş Kültürü» gözü ile bakacaklarına, değer vereceklerine inanan varsa akılsızlığına aferin. Kültürünü yayma, tanıtma ve be nimsetme tekniğinde zengin bir tecrübeye ve sayısız imkanlara sahip bulunan Avrupa'nın karşısına neyi mizle çıkacağız? Öz değerlerini reddeden bir aydın zümrenin milli kültür yıkıcılığına, hele Ortak Pazar'a girmenin kolaylaştırıcı şartları da eklenince hangi kuvvete karşı koyacağız. Ortak Pazar edebiyatının cezbesine kapılan sayın siyasetcilerimiz, tehlikeli bir kapının eşiğindedirler. Devletin vazifesi milletin yal nız toprağını, yalnız bağımsızlığını, yalnız çıkarlarını 192

değil, kültürünü de korumaktır. Sayın <illevlet»lileri miz, koruyuculuğundan vazgeçtik, yabancı, kültür lerin istila ordularına katılmaktan kaçınmalı, kendi kalelerine saldıran acemi savaşçıların gülünçlüğüne düşmemelidirler. Artık sorumuzun cevabını, yanılma ihtimalinin çekingenliğine asla ihtiyaç duymadan, ve rebiliriz : Ortak Pazar üyeleri ile kültür bağlarımızın kuvvetlendirilmesi ve bir anlaşmanın icabı haline ge· tirilmesi, aslında, milli kültür değerimizi tarihe göm mek ve Batı kültür dairesine iyice yerleşmek demek tir. Ortak Pazar'a girmekle, hele mümkün olan ted birlerin tamamını almadan girmekle, hızlanacak kül tür emperyalizmi, onulmaz yaraların en derinini sev gili Türkçemiz'in bağrında açacaktır. Şimdiden hor lanan, sadece nüfus hüviyet cüzdanlarında T. C. ya · zılı, Türklük düşmanı, ama <illevletli»ler nazarında muteber (Sahi, niye öyle,) bazı kimselerin üniversite lerimizden kovmak istediği (Ve mesela Orta Doğu Teknik Üniversitesinden kovduğu) Türkçemiz, Ortak Pazar'ın ortak eğitim, çalışmaları ilerledikçe, belki de bütün öğretim müesseselerinin dışına sürülecek. Arapça'nın Kuzey Afrika ülkelerindeki, Orduca'nın Pa kistandaki köleliğine bürünecektir. Ve sen Türkoğlu, .işin yoksa bekle ki, analar bir Yunus Emre daha, bir Karacaoğlan daha doğursun. Ortak Pazar'a atacağımız her adımı inceden in ceye hesaplamazsak, misyoner çalışmalarının yolları üstündeki dikenler de temizlenecek, memleketimiz Hı ristiyanlık propagandasının açık pazarı olacaktır. Ah lak anlayışımız ve geleneklerimiz de aynı tehlike ile yüzyüzedir. Ve sakın bizim de aynı haklara sahip ola cağımızı, müslümanlığı yaymak, ahlak üstünlükleri mizi ve gelenek güzelliklerimizi tanıtmak hürriyetine 193

kavuşacağımızı öne sürmeyin. Akla uygun bir itiraz değildir. Biz müslümanlığı, ahlak ölçülerimizi ve ge leneklerimizi, tabii aydınlar seviyesinde söylüyorum, önce kendimiz beğenmiyoruz. Nerede kaldı ki, başka larına beğendireceğiz. Türk milliyetçiliğine gönül verenler, yaşamanın manasını millete hizmette görenler, uyanık durma za manıdır. Ortak Pazar edebiyatının her sayfasını dik katle okumalıs'ı n. Maddi kalkınmamızın kösteklenmesi, milli sanayimizin henüz doğmadan ölüme mahkum edilmesi elbette çok önemlidir . Ortak Pazar üyeliğinin iktisadi cephesinden doğacak zararlara, başka kuv vetlerin de karşı çıkabileceğini, kültür emperyalizmi nin ise senin dışında kalanları ilgilendirmeyeceğini iyi bilmelisin. Bütün gücünü birleştirerek direnişe geç mekte gecikmemelisin. Hak bellediğin bir yolda yalnız bile kalsan yürümelisin. Önüne mezarını çıkarsalar yine de geri dönmemelisin.

194

VILBAŞI VE TARİHTEN BİR DERS KÖRPECİK çamların kesimine şimdiden başladık, Birçok evlerin salonları, öz bayramlarımızın hiç bi rinde gösterilmeyen bir hevesle. özene bezene süsle niyor. Çocuklarımıza Noel Baba ( ! ) hediyeleri hazır lıyoruz. İki gün sonra batılılaşmamızın sevincini mil letçe hep birlikte yaşayacağız, sarhoşluğumuzu pa� !aşmayanların gericiliğine hükmedeceğiz ! İsa pe� gamberin doğum gününü, medeniyetin kaçınılmaz bir icabı olduğuna inanarak kutlayacağız ; şarap içeceğiz, dans edeceğiz. Yılbaşı eğlencelerinin aslında bir tek manası vardır : İki yüz yıldır devam eden kültür sa vaşında yenildiğimize işaret eder. Böyle bir sonuca varırken taassupla hiçbir ilgimizin olmadığını hemen belirtmeliyiz. Asıl taassup yabancı gelenekleri benim semenin kalkınmamıza yardım edeceğini sanmaktır ! Milletlerin kendi kültür değerlerinden kopmamaları, ilim ve teknikteki gelişmelerini asla engellemez. Fa kat başkalarının yaşayışı ve kültürüne özenen millet ler, eninde sonunda kendi kendileri olmaktan çıkarlar. Ve tarihçi şöyle anlatır : «1400 yıl önce Gök-Türk İm paratorluğu ikiye bölünmüştür. Fakat Doğu İmparator luğunun bir taraftan isyanlar ve bir taraftan da mu195

harebelerle uğraşması, nihayet Batı İmparatorluğunu lüzumundan fazla kuvvetlendirmeğe başlamıştı. Batı Hakanı, artık doğuyu da kendi idaresine alarak yeni bir Türk birliği kuracak hale geliyordu. İşte bu man zara karşısında Çin'in o meşhur muvazene siyaseti başladı : Çin İmparatoru, Batıdaki dostuna karşı Do ğudaki düşmanını himaye etmeğe kalkıştı ! 585'ten iti baren «TardU>>yu kendi başına bırakıp doğu hakanı «Şe-Tu»ya yaröım teklifinde bulundu. Fakat bu yar dımın yine muvazene siyasetinden ilham alan birta kım şartları vardı. Bu şartlar çok ince şartlardı! Çin İmparatoru, Doğu Türklerini Çinlileştirmek şartiyle himaye edecekti ! Bunun için de «Şe-Tu»ya Türk mille tinin kıyafetini, kanunlarını ve hatta dilini değiştirip bunların yerine Çin kıyafetini, Çin geleneklerini, ('in adetlerini, Çin kanunlarını ve hatta Çin dilini zorla ka bul ettirebildiği takdirde yardım edebileceğini bildir di. Çünkü Çinlilerce milliyet demek, kültür demekti. İşte o zaman Çin siyaseti, Türklüğün en büyük buh ranlar içinde bile sarsılmak bilmeyen milli şuuruna çarparak iflas etti. Türk Hakanı «Şe-TU>>, Çinlilerin bütün şartlarını kabul ediyor, yalnız milliyetinden bir zerre bile feda edemiyordu.» Sinolog Stanislas Juli en'in <<Pien-i Tien» ismindeki Çin kaynağından tercü me ettiği vesikalar içinde «Şe-Tm>nun Çin İmparatoru «KacrTsm>ya bu mesele hakkında gönderdiği şu mek tup, Türk milliyetçiliği tarihinin belki en kıymetli ve sikasıdır. «Şimdi oğlum hemen sarayınıza gelecek ve her sene haraç olarak ilahi bir nesle mensup atlar takdim edilecektir ; her gün sabahtan akşama kadar sizin emirlerinizden başka bir şey dinlemiyeceğim. Fakat elbiselerimizin önlerini kesmeye, omuzlarımız da dalgalanan saç örgülerimizi çözmeye, dilimizi de· ğiştirmeye ve sizin kanunlarınızı kabul etmeye gelin196

ce, bizim adetlerimiz ve geleneklerimiz o kadar eski dir ki, ben şimdiye kadar bunları değiştirmeye cesa ret edemedim, bütün millet aynı kalbi taşıyor.» Bu vesikada Hakan, her fedakarlığa razı oluyor, Çin

İmparatorunu

metbu

tanıyor,

kendini ona

mirber yapıyor, haraç veriyor ve hatta oğlunu rehin olarak Çin sarayına göndermeyi kabul ediyor ; velha sıl herşeye katlanıyor ; yalnız tarihten daha eski olan Türk dili ile Türk kültüründen vazgeçemeyeceğini en açık ve kesin bir lisan ve resmi bir nota ile ilan ediyor. 1400 yıl öncesini düşünün ! Batı dünyası «Millet» ve <<Milliyet» kelimelerini ancak 1200 yıl sonra öğre nebildi. Son söz yine Bilge · Kağan'ındır : «Asil Türk genç leri Çin milletine kul oldu. Lekesiz kızlar cariye oldu. Türk beyleri Türk unvanlarını bırakıp Çin beylerinin Çince unvanlarını alarak Çin İmparatoru'na boyun eğ diler 50 yıl işlerini güçlerini ona hasrettiler.» . .

Bilge Kağan, züppeleşmiş bazı beylerin Çin un vanlarını taşımasına bile tahammül edememiş. Bu günleri görseydi, acaba ne derdi?

19'1

MİLLİYETÇİ TÜRKİVE'VE DOGRU HATIRLAYANLARIMIZ olacaktır ; geçen yıl, 1011 Mayıs tarihlerinde «Milliyetçiler İlmi Semineri» adı ile iki gün süren bir toplantı düzenlenmişti. Toplan tının gayesi Türk Milliyetçiliğinin hemen hemen bü tün konulardaki görüşünü tesbit etmek, fikir ayrılık larını imkan nisbetinde gidermek ve ortak bir anla yışta birleşilmesini sağlamaktı. Çalışmalar sonunda umumiyetle kabul edilen esas beş temel rapor halin de yazılmış, bir müddet önce de <<Milliyetçi Türkiye' ye Doğru» adı verilerek kitap olarak yayınlanmıştır. Kitabın elbette noksan tarafı vardır ; bazı konularda ki görüşlere katılmamak, diğer bazılarının münakaşa sında fayda görmek mümkündür. Fakat her şeye rajt men, çok hayırlı bir başlangıç sayılması gerekir. Oku yucularıma bir fikir vermek

yönünden,

<<Milliyetçi

Türkiye'ye Doğru» adındaki kitaptan, «Türk milliyet çiliği ve İslamiyet» başlıklı bölümü aynen alıyorum : <<Dinin, cemiyetin temel unsurlarından biri oldu ğu hususunda ihtilafa düşülmemiştir. En iptidaisin den en mütekamiline kadar, gelip geçmiş bütün cemi yetlerde din müessesesinin mevcudiyeti bunun redde dilmez delilidir. Burada, umumiyetle din müessesesi 198

ve cemiyet hayatındaki yerinden ziyade, Türk Milli yetçiliğinde din müessesesi, sonra da İslam dini ba kımından milliyetçilik ve bilhassa Türk Milliyetçiliği üzerinde durmak istiyorum. Konuya birinci açıdan baktığımız zaman, tama men Türkler ve Türklüğe has bir gerçekle karşılaşı rız. Bu, Müslümanlığın, Türklüğün bünyesine nüfuz edip, ondan ayrılmaz, ayrılamaz bir unsur haline gel miş olduğu gerçeğidir. On asırdan fazla bir zaman dan beri, Müslümanlık Türk Dünyasında öyle bir rol oynamıştır ki, artık Türk'ü bu dinden zihnen dahi tec rit ederek düşünmeye imkan kalmamıştır. Müslüman lık Türk Milliyetçiliğinin vazgeçilmez bir unsuru ha line gelmiştir. Bunun en bariz delili, batıya olan bü yük göçler sırasında ve sonunda Hazer Denizinin gü neyinden başka yollar takip ederek Balk.anlara ve Or ta Avrupa'ya gelmiş Türk kavimlerinin varlıklarını yi tirmiş olmalarıdır. Selçuklu İmparatorluğunun kurulu şundan ve bilhassa haçlı seferinden itibaren, Müslü manlığı batı hıristiyan dünyasına karşı sadece Türk ler temsil ve müdafaa etmiştir. İslam dini açısından milliyetçilik meselesine ge lince : Bilhassa Birinci Dünya Savaşı sıralarında, İm paratorluğun yıkılmasına takaddüm eden yıllarda çı kan İslitmcılık

cereyanının tesiri ile,

müslüman

manın milliyetçi olmaya mani teşkil ettiği fikri orta ya atılmıştır. Mesele, günlük ve politik şartların üstünde, sa· dece bir din meselesi olarak ele alınacak olursa böy le bir maniden söz edilemez. İslam dini «Allah'ın yo lunda birleşilmesini, tefrikaya düşülmemesini:& amir dir : «Müslümanların kardeş olmalarını ve kardeşler arasında bir ihtilaf çıktığı takdirde, aralarının bulun masını» amirdir. Bu emirler ise, bir kimsenin milli191

yetine sahip çıkmasını, milletini sevmesini nehy mana sını kat'iyyen tazammum etmediği gibi, aksine, «kar deşliğin takviyesi» bakımından terviç şuuruna erme sinin sonucu, hiç bir zaman «din kardeşliğinden» vaz geçilmesini yahut düşmanlık edilmesini gerektirmez. Konu bu bakımdan ele alındığı zaman, kişinin ön ce müslümanlığı mı, yoksa Türklüğü mü gelir mesele sinin de, aslında mesele olmadığı anlaşılmış olur ; çün kü bu iki vasıf bir tek bünyenin birbirinden ayrılmaz unsurlarını teşkil eder. Tarihin en eski devirlerine kadar uzanan Türk Milleti, ahlaki ve içtimai karakterine çok uygun bu larak kabul ettiği İslam Dini ile tarihinin yeni bir devrine girmiştir. Denilebilir ki, Türk Milletinin mil li şuur ve varlığı asıl bu devirden itibaren sarahat ve hız kazanmıştır. Asırlar boyu milliyetçilik ve din tek mefkfire halinde Türk Milletinin fetihlerine, san'a tına, maarifine, ahlakına ve milletçe terakkisine ışık tutmuş, bu iki temel arasında herhangi bir çatışma bahis mevzuu olmamış ve bu mes'ut ahenk son za manlara kadar devam etmiştir.»

YAGLI KUYRUGA DİKKAT AŞIRI sol propagandanın hızlı kalemleri, biraz da İsmet Paşa·nın daima yüksek se\' iyede ( ! ) konuşma ğa heveslenmesi yüzünden, yağlı bir kuyruk ele ge çirdiler ! . . Bir bayram sevinci yaşıyor, «Mal bulmuş mağribi»ler gibi, tepinip duruyorlar. On gün içinde bel ki yüz defa yazdılar, söylediler : NATO ve ikili an laşmalar yüzünden irade ve isteğimiz dışında harbe sürükleniriz, toptan mahvoluruz ! Hepsi de keskin bir askerlik dehası kesilmiş, muhtemel bir harbin Tür kiye'yi yeryüzü haritasından nasıl sileceğini göste· ren ince bir hesabın peşine düşmüşler ! Peki ne yap malıyız? Cevap gayet basit: İkili anlaşmaları yırtıp atmalı, tüm Amerikalıları yurdumuzdan kovmalı, nük leer silahlardan arınıp temizlenmeli, NATO'dan çıkma lı ve böylece «Tam bağımsız demokratik Türkiye» ol malıyız ! Peki, sayın hızlı sosyalistlerimiz, bütün bu işlerin yapılmasını neden istiyorlar? Memleketi öyle sine çok seviyorlar ki, bir kılına bile zarar gelmesi ihtimalinden dehşetli üzülüyorlar ! İşte bu cevap var ya, ihanet şebekelerinin niyetini olanca çıplaklığı ile açığa çıkaran bu pis cevap !

Kendini akıllı sanma

nın ve bütün bir milleti budala yerine koymanın em201

saline az rastlanır bir örneğidir. Cici sosyalistlerimiz, ikili anlaşmaların yırtılıp atılmasını ve NATO'dan ay rılmamızı, sırf irade ve isteğimiz dışıQda bir harbe sürüklenmemizi önlemek için istiyorlar, öyle mi? Hani insanın, çok affedersiniz, «yalancının. . . . . . . . . » diye parlayacağı geliyor ! İkili anlaşmaları

çöp sepetine

attık,

NATO'dan

çıktık, ne tesis kaldı, ne üs ! Sonra ne olacak? Sonra ne olmasının isteneceğini ve hangi yüksek fikirlerin öne sürüleceğini tahmin edemeyen bir tek vatandaşı mız çıkarsa, sakın darılmasın,

aptallığını

şimdiden

ilan ediyorum ! NATO ve ikili anlaşmalar sayf\ası ka panınca, yeni bir sayfanın açılması hazırlıklarına şöy le başlanacak : cAmerikan emperyalizmi korkunç bir canavardır. Hiç bir millet, hele bizim gibi, füze ça ğının kudretli silahlarından yoksun bir millet, böyle sine korkunç bir canavarla tek olarak başa çıkamaz. Emperyalizmle savaşan büyük sosyalist devletlerle işbirliği yapmak zorundayız. Faşist iktidarlar, Sovyet ler Birliği tehlikesi diye bir masal uydurmuş, memle keti Amerika'ya satm1şlardı. Oysa, tarihsel akış ke sinlikle ispatlıyor ki, kapitalizm ve onun son aşaması emperyalizmi temsil eden Amerikadır. O halde ne yap mamız gerekiyor? Emperyalizme karşı birleşmeliyiz. Kimlerle mi? Elbette anti-emperyalist güçlerle ve en başta Amerikan emperyalizminin saldırılarına karşı durabilecek en büyük sosyalist kuvvetle. Sovyetler Bir liği ile birleşmeliyiz. Bu, kaçınılmaz bir zorunluluk tur.» Evet, inanmayanın aklı yoktur ki, aynen böyle yazılacak, böyle konuşulacak. Zaten, sokağa dönük komünizm propagandasının halkı birdenbire ürkütme mek için kullandığı örtülerin altındakini görebilenler, aynı şeylerin daha şimdiden yazılıp söylendiğini de bi lirler. Cici sosyalistlerimizin hedefi bellidir : Hoş gel202

din Sovyet Sosyalist Cumhuriyetleri Birliği Türkiye Muhtar Cumhuriyeti ve ilk aşama : Sovyetlerle ikili anlaşmalar imzalanması ve kapitalist emperyalistlerin saldırılarından korunmamızı sağlamak üzere, Varşova Paktı üyeliği. . . Biz Türk'üz . . . Ömrümüzü Türk milletinin varlık davasını kıyamete değin sürdürmeğe adamışızdır. Hiç bir milletin Türk'e dost olmadığını, olamayacağını her kesten daha iyi biliriz. NATO'daki durumumuzun ve Amerika ile münasebetlerimizin yeniden gözden geçi rilmesine ve değişen dünya şartlarına göre ayarlan masına elbette taraftarız. Yalnız, milletini sevdiğine inanan her Türk'ün kulağına küpe olmalıdır ki : NATO ve Amerikan düşmanlığının Türkiye'yi en azından Çe koslovakya'ya benzetmek isteklerine alet edilmesi,

2500 yıllık tarihimizin benzerini henüz görmediği öl çüde büyük bir ihanet olacaktır. NATO ve Amerika da hil, bütün düşmanlıkların ve bütün dostlukların meş ru ve haklı tek bir kaynağı vardır. Öliimsüz Türk mil letinin menfaatleri ve Türk milliyetçiliğinin icapları . . .

203

UZAY ÇAÔINDA MİLLET GERÇEÔİ SOSYALİSTLER ve diğer bütün maddeciler, sa nayileşme dönemine geçildikten sonra milliyet duy gusunun gittikçe zayıflayacağını ummuş, «Milletler»in yerini daha geniş toplulukların alacağını sanmışlardır.

124 yıl önce K. Marks ve F. Engels, komünist mani festosu'nda şöyle demişlerdi : «Milletlerarasındaki fark lar milli özellikler, milletler arasındaki düşmanlıklar, burjuvazinin gelişmesi, üretim usullerinin her memle kette yeknesak bir şekil alması, ticaret hürriyeti ve bundan doğan hayati münasebetler sonunda kaybolma yoluna girmişlerdir. Proleteryanın hakim olması, ik tidarın proletaryanın eline geçmesi, milletlerin orta dan kalkmasını daha da çabuklaştıracaktır.» Sanayileşme çağı yeryüzünün hiç değilse bir bö lümü için artık geride kalmış, atom çağı bile aşılmış, uzay çağına ulaşılmıştır. Ama, «Milletler arasındaki farklar ve milli özellikler» asla ortadan kalkmamış tır. Sovyetler Birliği'nin elli yılı, bir bakıma, millet dönemini bitirip sınıf dönemini başlatmak için yapıl mış bir denemedir. Bu denemenin nasıl sonuçlandığını hiç unutmamak, millet gerçeğini inkar yolunda dire nenler açısından, son derece faydalı olacaktır.

Maddeci - Marksist görüş, hareket noktasını yan lış seçmeseydi, belki hedefine ulaşması mümkündü. Millet, gerçekten, üretim usullerindeki farklılıkların ve üretim ilişkileri ile üretim araçları mülkiyetindeki dengesizliğin ortaya çıkardığı bir topluluk olsaydı, başka bir üretim tarzına geçildikten sonra yerini baş ka bir topluluğa bırakması gerekirdi. Bugün, Sovyet ler Birliğinin hemen her bölgesinde üretim usulleri yeknesak sayılacak bir duruma gelmiştir. Üretim a raçları mülkiyeti de fertlerin elinden alınmış, tama men devlete verilmiştir. Sosyalist düzenin insanları, dış görünüşleri ile birbirlerine çok benziyor. İmtiyazlı bir zümrenin dışında kalan büyük çoğunluk aynı şe kilde çalışıyor, aynı şeyleri yiyor, aynı biçimde gi yiniyor, herkesin adına emekçi deniyor. Fakat deği şik milletlere mensup insanların iç dünyaları, özlem leri ve hayalleri birbirine hiç benzemiyor. Milliyet duygusu yine yaşıyor, eskisinden belki daha sağlam, daha güçlü olarak yaşıyor. Üstelik sosyalist düzen, üretim tekniği ve üretim araçları mülkiyetindeki de ğişikliklerle yetinmemiştir. Her Sovyet vatandaşı, mil li özellik ve ülkülerini unutacak, aynı sınıfa mensup bulunmayı diğer bütün bağlardan üstün tutacak bir eğitim görmüştür. Milliyetçilik, ağır bir suç sayılmış tır. Buna rağmen, 1972 yılında sosyalist dünyasında, Marksist millet görüşünün iflas ettiğini ilan eden sa yısız belirtiler vardır. Tarihi yürüten kuvvetin sınıf mücadelesi değil, milletler mücadelesi olduğu bir ke re daha kesinlik kazanmıştır. Sovyetler Birliğinde yaşayan

milletler,

korkunç

şiddetteki baskıya yiğitçe göğüs germekte, çok defa sürgünle, hatta ölümle bitmesine aldırmadan, varlık larını sürdürmenin yollarını aramaktadırlar. Kırım Türklerinin vatanlarına dönmek için yaptıkları mü205

cadele tek misal değildir. Türkleri, ayrı soylardan gelen ve ayrı inançlara sahip bulunan Baltık millet lerini ve diğerlerini bir tarafa ayırsak bile, sosyalist, yönetimin elli yıllık uğraşması İslav ırkından bilinen Ukraynalıların bile milliyet duygularını yenememiş tir. Ukrayna'nın bağımsızlığı için çalışılmaktadır. Ni tekim, Münih'deki olimpiyat oyunları sırasında, Uk raynalıların ayrı bir millet oldukları ve yarışmalara kendi bayrakları ile katılmaları gerektiğini açıklayan bir bildiri dağıtılmıştır. üİkücü Türk Gençliği, dünya hayatındaki en yü ce değerin millet olduğunu bilmekle yetinmeyecek, bil meyenlere de öğretecektir !

206

TUPiANCILIK KORKUSU YAZINIZIN bir cümlesinde «Turan» sözü mü ge çiyor ? Olmadı ! Sileceksiniz. Yerine münasip, kimseyi gocundurmayacak bir kelime koyun ! Şiirinizin bir mısraı «Turan'a özlem» mi taşıyor? Bu sevdadan vaz gececeksiniz ! «Turan'ı» çıkarın da yerine ne koyar sanız koyun ! Bin emekle bin zahmeti karıştırır, üstüne bütün imkansızlıkları da ekler, yeni bir dergi yayınlarsı nız ; «Bozkurt» gibi... Millet düşmanlarının canı cehen neme tabii. Ama yüreğinizde taze bir sevinç, hemen dostlarınıza koşar, marifetinizi gösterir, elbette beğe nilmek istersiniz. <illozkurt»u alır, sayfalarını şöyle bir karıştırır, yazıların yalnız başlıklarını okurlar. Yüzlerine bakarsınız, ciddiyetleri de yerindedir. Son ra, inceleme süresinin bir anında kaşlarının çatıldı ğını, ğini ran, ları

alınlarında ince ve üzgün kırışıklıklar belirdi görürsünüz ; «fena değil,» derler, «Ama şu Tu Turancılık gibi sözlere hiç yer vermeseniz, adam hiç ürkütmeseniz daha iyi olacak.»

Tekrar edeyim : Düşmanlarımızdan değil, dostla rımızdan yakınıyorum. Milliyetçiliklerini, ülkücülük lerini bildiklerimizden, inandıklarımızdan yakınıyo207

rum ! Şüphe yok : Kendileri için konuşmuyorlar, ürke cekleri hesaba katıyorlar ! Ürkenlerin vereceği zarar dan çekiniyorlar. Turancılıktan kim ürkek ve niçin ürker? Dostlarımızın haklı olduğu nokta : Komünist ler, sosyalistler, kapitalistler ve diğer sebeplerden ötürü ürkenler bir tarafa ; vatansever, dürüst, hatta milliyetçi bazı kimselerin gözünde bile Turancılığın, hiç değilse şimdilik, gereksiz bir konu sayıldığını ha tırlatıyorlar. Aydınlarımızdan çoğunun, özellikle mem leketimizin yönetiminde yetki sahibi bazı kimselerin, yıllardır başarı ile sürdürülen bir şartlandırma sonu cu, <<'furancılık»ı yanlış anladıklarını söylüyor, doğ rusunu hemen öğretmenin güçlüğünü öne sürerek, «Şimşekleri üstümüze çekmeyelim : » diyorlar. Evet, dostlarımızın hakkı var. Ama bizim daha haklı oldu ğumuz, nedense hep gözden kaçıyor ! Yanlışlığı dü zeltmeğe mecburuz. Sadece şahıslarımız hesabına de ğil, Türk Milliyetçiliğini haksız bir suçlamanın yükün den kurtarmak için, Turancılığın ne olduğunu ve na sıl anlaşılması gerektiğini anlatmağa, bir kere yet mezse on defa, yetmezse yüz defa anlatmağa mecbu ruz. Dü!)man propagandasının kabul ettirdiği, asılsız bir vehmin beyinlerimizde diktatörlük kurmasına se yirci kalamayız ; yıkmağa mecburuz. Türkiye Cumhuriyetinin hudutları dışında Türk var mıdır, yok mudur? Turancılık korkusuna yakalan mışların hiç biri inkar edemez : Türkiye dışında ya şayan en azından 70 milyon Türk vardır. İşte Türk Milliyetçileri, tutsak soydaşlarına ilgi duyarlar. Tu rancılık adı verilen ve bir «ÖCÜ» haline getirilen fi kir, bahis konusu ilginin belirtilmesinden ibarettir. Soydaşlarımızı sevmenin, bağımsız olmalarını isteme nin, Altaylar üstüne şiir yazmanın zararı nedir? Rus ya'daki, İran'daki, 208

Irak,

Çin,

Bulgaristan, Afganis-

tan ve diğer ülkelerdeki Türkler bağımsızlıklarını ka zanırsa, Türkiye ne kaybeder? Bütün Türk milliyet çileri, akılları erdiği günden itibaren, hep bu zararın ne olduğunu aramış, bulamamışlardır. Komik suçla maları geçiyorum ; akla en ziyade yatkın görünen bir itiraz üzerinde duracağım : Deniyor ki : «Gençlerin Tu rancı bir ruhla yetişmesi, Türkiye'nin ihmal edilme sine yol açar. Oysa, her şeyden önce yaşadığımız top rakları, o toprakların insanlarını düşünmek zorunda yız.» İnandırıcı bir görünüşle önümüze çıkan bu iti raz biraz didiklenirse, safsata sanatının iyi bir ör neğinden ibaret kalır. Diyelim ki ; Turancı bir genç, okulunu bitirdi ve mesela, Anadolu'nun bir ilçesine kaymakam oldu. Türkiye'yi nasıl ihmal edecektir, devletimize ve milletimize ne şekilde zarar verecek tir? Turancı bir insanı hangi görevde düşünürsek dü şünelim, memleketimizin aleyhinde sonuçlar verecek bir hüviyetin içine sokamayız. Turancılık korkusu ka falarda alabildiğine büyütülebilir, zaten büyütülüyor, fakat, uygulama sahasında, Turancı bir ruhla yetiş menin niçin zararlı olduğunu

kimse

isbat edemez,

edememiştir. Turan kelimesini kullanmaktan sakınmak belki bir tedbirdir. Fakat Turancılık korkusuna kapılanları u yarmak, devletimizin sayın yetkililerine, Turancı bir ruhla yetişmenin sayısız faydalarını çalışmak daha iyi bir tedbirdir.

anlatabilmeye

209

HER MİLLETE BİR DEVLET ÇAGIMIZIN bütün devletleri, kendilerini meyda na getiren insan kitlesi bakımından, mutlaka bir mil let temeline dayanırlar. Yalnız Milli devletler değil, sınıf ve din devletleri de, kitap üzerindeki görüşleri ne olursa olsun aslında böyledirler. Mesela Sovyet ler Birliği, Anayasasındaki ifadeye bakılınca «İşçi sı nıfına dayanan sosyalist bir devlet»dir. Ama Rus milleti, gerçekte ve uygulamada Sovyet İmpar:ator luğunun sınırları içinde yaşayan diğer milletlere üstün tutulmuştur. Rus dili, Rus tarihi ve Rus kültürü diğer milletlerin dillerine, tarihlerine ve kül türlerine tercih edilmiştir. Komünist Partisinin siya seti, Rus Milletinin yüksek çıkarlarına göre ayarlan mıştır. Aynı şeyleri bir «Din» devleti sayılan Suudi Arabistan Krallığı ve benzerleri konusunda da söyle mek mümkündür. Evet, her devletin belli bir milleti vardır. Fakat her milletin belli ve bağımsız bir devleti yoktur ve işte bu yokluk, ihtiyar dünyanın başlıca rahatsızlığı dır. Bazı milletlerin devleti hiç yoktur ; sadece diğer bir devletin sömürgesidir. Baltık Milletleri ; Estonya lılar, Letonyalılar ve Litvanyalılar böyledir. Bazı mil letlerin de bir bölümünün devleti vardır ; başka bir bölümü bağımsız bir devletten yoksundur :

Örnekler

arasında, en başta Türk'ler gelmek üzere, Macarları ve İrlandalıları sayabiliriz.

Yeryüzündeki · Türk'lerin

aşağı yukarı üçte biri bağımsız bir devlete (Türkiye Cumhuriyetine) sahiptir. Geriye kalan üçte ikisi de 210

yabancı devletlerin tutsağıdır. Macar Milletinin de üç milyon kadarı Romanya, bir milyonu Yugoslavya dev letinin sınırları içinde yaşar. İrlandalıların bir bölü mü bağımsız, diğer bölümü İngiliz sömürgesidir. Yeryüzündeki

bütün

milletler

tarafından benim

senecek ortak bir ülkü ararsak, asla şüphe yoktur ki, «Her Millete Bir Devlet» ülküsünün en başta geldi ğini göreceğiz. Hiç bir millet, yabancı bir devletin hakimiyeti altına girmeyi istememiştir. Milletler, an cak silah gücü ile veya satılmış bir azınlığın ihanet leri sonunda devletsiz bir duruma düşmüşlerdir. Bun dan ötürü, <<ller Millete Bir Devlet» kazandırmak yo lunda verilen mücadele dünya durdukça hiç bitme yecektir. Çağımızın temel çelişkisi, bazı büyük devlet lerin birden fazla milleti kendilerine bağlı tutmak he vesinden hala vazgeçememiş olmalarıdır. Diğer taraftan çağımızdaki başka bir gelişme, her milletin bağımsız bir devlete sahip bulunması hakkı nı gittikçe güçlendirmektedir. Bilindiği gibi, henüz bir millet haline gelememiş geri topluluklar bile önce ba ğımsız bir devlet kurmağa, sonra da devletin birleş tirici imkanlarını kullanarak, millet hüviyetini kazan mağa çalışıyorlar. Millet olamamış topluluklara dev let kurma hakkının tanındığı bir dünyada, binlerce yıllık soylu milletlerden aynı hakkın esirgenmesi, uzay çağı insanlarını utandıracak çirkin bir oyundur. Eğer milletlerin kendi kendilerini idare edebile cekleri ilkesi kocaman bir yalan değilse, böyle bir ilkenin uygulama sahasındaki ilk sonucu, her mille tin öz devletine sahip olmasıdır. Büyük devletler, baş ka milletleri köle olarak tutmak inadında direndikle ri sürece, devamlı bir barıştan söz edilemez. İnsanlı ğı gerçek haysiyetine kavuşturmanın ilk şartı, dünya haritasının «Her Millete Bir Devlet» esasına göre ye niden çizilmesidir. 211

MİLLi SEZGİYİ ÖLÜMSÜZLEŞTİRMEK ÇOK yıllar önce, «Sessiz Dünya» adında bir film görmüştüm. Çok beğenilen bir filmdi. Kaplumbağalar la ilgili bir sahnesi vardı. . . Öyle bir sahne ki; ibret alınacak derslerin belki de en faydalısını veriyordu. o sahnenin sır yüklü manasını hep düşünmüşümdür ; hala unutamadım. Denizden bir kaplumbağa çıkıyor, karaya geliyor ve kumların arasına yumurtasını bı rakıyor. Sonra çalılıkların içinden başka bir kap lumbağayı �örüyoruz. Diğeri gibi kumlara gidiyor, yu murtasını bırakıyor. . . Perdedeki görüntü değişti, za man geçti, gün erişti... İşte bakın, deniz kaplumba ğasının yumurtası çatlıyor, yavru kaplumbağa biraz çırpındı, kabuğundan kurtuldu, kafasını kaldırıp et rafına şöyle bir baktı. Merakla bekliyorsunuz, aca ba nereye gidecek? Tereddüdün kırıntısı bile yok, doğ ru denize ! . . Şimdi de kara kaplumbağasının yumurta sı çatlıyor ; yavru kaplumbağa biraz çırpındı, kabu ğundan kurtuldu, kafasını uzatıp çevresine şöyle bir baktı. Üstelik, diğerinin denize doğru yürüdüğünü görmektedir, peşine takılır mı dersiniz? Hayır, yav rucak hiç şaşırmadı, sallana sallana doğru çalılıkla rın arasına koştu ( ! ) ve gözden kayboldu ! Nedir bu ! 212

Kara kaplumbağasının ömrü henüz bir dakik.ayı bul mayan yavrusuna, denizde yaşayamayacağını kim öğ retti, nasıl öğretti? Deniz kaplumbağasının acemilik te öbürüne eşit yavrusu, karadan kaçması gerektiğini nereden biliyordu? Bilgin kişilerin cevabı malum «İç güdü» diyorlar. Öyle sayalım. Yine de yetersiz bir izahtır. Yaratılışın henüz çözülememiş sırlarından bi ri ile karşı karşıyayız. İnsanlar ve milletler için de tıpkı filmdeki kap lumbağalar ve diğer bütün canlılar gibi, tehlikeli sa halar ve yasak bölgeler vardır. Elbette yalnız coğ rafya açısından değil, �ikirler ve inançlar açısından, dostlar ve düşmanlar açısından yasak bölgeler va� dır. Tarih tecrübesi çok zengin olan milletler, ayrıca araştırma ihtiyacını asla duymadan, sezgilerinin gü cü ile, hangi iklimlerde yaşayamayacaklarını iyi bi lirler. Yasak bölgelerden ve değişmez düşmanlardan gelen öğütlere, nanca süslenirse süslensin kulak as mazlar. Milletimizin bunca gaflet ve ihanete rağmen komünizme iltifat etmemesi işte bu sezgisinden ötü rüdür. Ama çağımızın şeytanı bile imrendirecek bir ustalıkla hazırlanan propaganda çarkları, arasında en güçlü sezgileri de eritebilir. Kaplumbağaları kıskanıyorum. Yumurtalarını bı rakacak bir köşe buldukları sürece nesilleri hiç tü kenmeyecek. Düşmanlarının sözlerine inanmayacak, yalanlarına kanmayacak, peşlerinden gitmeyecekler. Moskofçu Tilki Yoldaş, genç deniz kaplumbağa larını ilericiliğe özendiremeyecek, Marksizm - Leni nizm faziletlerini öğretemeyecek, atalarının gericiliği yüzünden denizden çıkamadıklarını, oysa karadaki ha yatın sulardakinden çok daha güzel olacağını anla tan kitaplar yazamayacak, Deniz Kaplumbağasının 213

yavrusu yumurtanın kabuğu çatlar çatlamaz, daima denize koşacak . . . Çinci Çakal Yoldaş, genç kara kaplumbağalarını eyleme geçiremeyecek, Mao-Tse-Tung düşüncesinin üstünlüğünü saptayan nutuklar çekemeyecek ; sömü rücülere inanıp çalılar arasında sıkışıp kaldıklarını, gerçek

özgürlüğün denizlerde

aranması

gerektiğini

açıklayan <<Epik ! » piyesleri sahneye koyamıyacak. Kara kaplumbağasının yavrusu yumurtanın kabu ğu çatlar çatlamaz, daima çalılıklara doğru koşacak. Kaplumbağalar gibi talihli olmadığımıza göre, <<Milli Sezgi»yi ölümsüzleştirmenin çaresini aramağa ve mutlaka bulmağa mecburuz !

214

Ü LKÜCÜLER VE FEDAKARLIK HAKiMLİGİNİ Süleyman peygamberin yaptığı ri vayet edilen çok ünlü bir dava varır. Ibret alınacak özelliğinden bütün zamanlar boyunca hiç bir şey kay betmemiş, yüreklerini yüce sevgilerle tutuşturanlar için değişmez bir ölçü halinde kalmıştır. O ünlü da vayı çoğunuz hatırlayacaksınız : Süleyman peygam berin huzuruna iki kadın gelir, birbirlerinden şikayet çi olduklarını söylerler ! Birinci kadın, hem ağlar, hem derdini anlatır ; «Sultanım, der, benim bir oğ lum vardı. Bir gün, arkadaşları ile oynamak üzere sokağa çıktı, öğle yemeğine gelmedi ; akşamı bekle dim, yine gelmedi ! Çıldıracak gibiydim. Yollara düş tüm, her rastladığıma yavrumu sordum, kimseden cevap alamadım. Aylarca aradım, nihayet buldum. İşte şu gördüğünüz kadın çocuğumu çalmış. İstedim, vermedi ! Üstelik, öz oğlu olduğunu, benim delirdiği mi iddia ediyor ! » İkinci kadın. itiraz eder. Gözyaş larını akıtmakta birincisinden hiç geri kalmaz : <<Ha yır, diye, feryadı basar, yalan söylüyor, çocuk be nimdir ! » Hazreti Süleyman, en usta adamlarını çağı" rır, konunun incelenmesini emreder. Aylarca süren araştırmalardan hiç bir sonuç alınamaz, kadınlardan 215

hangisinin haklı olduğuna hüküm verilemez. O vakit Hazreti Süleyman, şikayetçilere dönerek, kararını bil dirir : «Çocuğun kime ait olduğunu tesbit edemedim Şimdi, bir adam çağıracağım. Çocuğu tam yarıdan ikiye bölerek birer parçasını alacaksınız ! » Birinci ka dın, peygamber hükümdarın ayaklarına kapanır, <<Ba ğışlayın, diyerek yalvarmaya başlar. Çocuğun annesi ben değilim, yalan söyledim ! » Netice mallım : Çocu ğun öz annesi böylece anlaşılmış, ikinci kadın haksız çıkmıştır. Rivayet, masal, efsane... Kelimenin hiç önemi yoktur. Mantık oyunlarına saplanıp böyle bir olayın imkansızlığını anlatmağa girişmek hepten budalalık tır. Öyle bir ders ki, sıradan insanlara kapalıdır, ma nasının inceliğini yalnız ülkücüler kavrayabilir. Ni tekim, hayatlarını yüce bir ülkünün zaferine adayan gerçek kahramanlar gerekince, rivayetteki öz anne nin fedakarlığından daha fazlasına bile katlanmış, sevdiklerine zarar gelmemesi için yabancı yerine ko nulmayı göze almışlardır. Türk Milliyetçiliğinin ülkü cüleri de, fedakarlık yarışında kimsenin gerisine düş memiş, Millet yolunda şehitliği şereflerin en büyüğü bilmişlerdir. Gelecekte de aynı tutumu sürdürecek lerinden kimse şüphe etmesin ! Ancak, Süleyman pey gamberin ünlü davasından çıkarılacak başka bir ders daha var ki, hiç unutulamaz. Birinci kadının öz yav rusundan vazgeçmesi, çocuğun yaşayacağını bilmesin dendir. jkinci kadın gerçi üveydi ama, oğlunun düş manı değildi, hatta kendine göre bir sevgi duyuyor, elinden kaçırmak istemiyordu. Eğer öz anne, ikinci kadının davayı kazandıktan sonra, oğlunu öldürece ğine inansaydı, elbette başka türlü davranır ; hiç de ğilse hasmına saldırır, ya canını verir, ya can alırdı!

216

MİLLiYETÇİLİK ÖLÜMSÜZDÜ R MİLLİYETÇİLİGİN birbirine hiç benzemez goru nüşte, çeşitli kılıklara bürünmüş düşmanları vardır. Zamana ve şartlara uymasını gayet iyi becerir, Mil liyetçiliğe düşmanlıklarını, derinliğine incelenmediği sürece · akla yakın gelebilecek sapık fikir lerin arkasına ustalıkla yerleştirirler. En çok sömürdiikleri konular dan biri de milliyetçiliğin son yıllarını yaşadığı, yer yüzünün milletleri aşan bir bütünleşmeye doğru gitti ğidir. Böyle birisi, yakın bir geçmişte, şöyle demişti : «Dünyamızın bugünkü gidişine, elli yıl öncesi gibi, gene de toplu bencillik duygularının, Yani milliyetçi l iğin bitkim olmakta devam ettiğini kabul etmek zo runda kalırız. Milliyetçilik, sai!duyu üs tün gelip mil letler tam bir özgecilikle kucaklaşıncaya kadar da de vam edecektir.» Kolayca anlaşılacağı gibi, milliyet çiliğin aslında zararlı ve sağduyuya aykırı olduğu, ancak diğer milletler bu zararlı yoldan ayrılmadıkla rı sürece bizim de «Toplu bencillik duygulam>nı mu hafaza etmemizde bir sakınca bulunmadığı ifade edil mek isteniyor. Yine son günlerde, en çok oy toplamış partinin ünlü bir siyasetçisi; <<Türkiye, batı toplumu217

nun ayrılmaz bir parçasıdır ve batı dünyası ile bü tünleşmeğe ve işbirliğine yönelmektedir» diyordu. Milliyetçiliğin en sinsi

düşmanları

arasında,

iki

temsilcisini misal verdiğimiz zümreye girenler en faz la dikkat edilmesi gerekenlerdir. Çünkü sırasında mil liyetçi görünmekte, yeri gelince de ellerindeki beynel milelci (Sosyalist veya Kapitalist) baltayı milliyetçi liğin temeline indirmektedirler. Bazı milletlerin, si yaset ve iktisat bakımından birbirine yaklaşmasını da ha büyük ölçüdeki uzaklaşmalara hiç aldırmadan, milliyetçiliğin sonu imiş gibi gö5termeğe yeltenenlerin, yarın seçim pazarı kurulunca, reddettikleri milliyet çiliğe sahiplenmek istediklerini görecek ve hemen derslerini vereceksiniz. Milliyetçiliğin de, diğer bütün dünya görüşleri gibi, belli temel ilkeleri vardır. Her insan, sözü geçen temel ilkelere bağlılığını muhafaza ettiği ölçüde milliyetçi sayılmağa hak kazanır. Mil liyetçiliğin alfabesi diyebileceğimiz temel ilkelerin başlıcaları da; milliyet duygusunun yüceliğine inan mak ve milliyetçiliğin zararlı ve geçici değil, aksine çok faydalı, kaçınılmaz, aynı zamanda kıyamete de ğin yaşayacağının şuuruna erişebilmektir. Milliyet duygusunu «Toplu bencillik» sayanlar, milliyetçiliği, milletlerin sağduyudan yoksun oluşlarıyla izah eden ler, batı dünyası ile bütünleşmemizi isteyenler, yine de milliyetçi olduklarını ifadeye cesaret ederlerse, böylesine ancak sahtekarlık denir. Öyle ki, bir insa nın : <<Allah'a inanmıyorum ama yine de Müslüma nım ! » veya «Marks'ın fikirleri tamamen saçmadır ya, ben koyu bir Marksist'im» demesi kadar gülünçtür . Milliyet duygusunun yüceliğine, milliyetçiliğin yapıcı lığına ve kalıcılığına inanmadan, Türk Milletinin batı dünyası ile bütünleşmesinin yok olmak manasına ge leceğini bilmeden milliyetçi olunamıyacağını öğren218

mek de, mantık adı verilen doğru düşünme yollarını ı:ıraştıran ilmin en basit bir kaidesidir. Sanki batı dünyası kendi içinde bütünleşmiş de sıra bize gelmiş ! İnsanın makineleştiği, en medeni sayılan ülkelerinde mezhep kavgalarının tükenmediği 900 yıldır dövüştü ğümüz batı dünyasının neresi ile bütünleşeceğiz?

219

YAŞAYAN DÜNDAR TAŞER 365 GÜN kocaman bir zaman parçasıdır, eline dü şenin işini bitirir ; öylesine merhametsizdir. Ama, Dün dar Taşer ağabeyimizin hatırasını unutturmağa zama nın bile gücü yetmedi. Gönüllerimize çöken acı hala bitmedi. Ölümsüzler diyarına göçenlerin hemen hepsi için söylenmiştir : «Sen ölmedin, kalbimizde daima yaşa yacaksın ! » Sevemediğim bir sözdü, birazcık yapmacık gelirdi. Ancak Dündar Ağabeyimizin ölümünden son radır ki, gerçek manasını anlayabildim. ihtiyarlığa merdiven dayamış sayılırım. Sevdiklerimin, hem de çok sevdiklerimin ölümlerini görmek talihsizliğine uğ radım. Ancak, Dündar Ağabeyimizi kaybetmenin te siri hiç birine benzememiş tir. Neden acaba? Diğerlerinden daha çok sevdiğim den mi? Değil ! Riyakarlığın her türlüsünden kaçını rım. Sevgilerimizi ölçmeğe kalinşmak zaten yanlıştır. Taşer'in ölümünü diğerlerinden ayıran başka bir se bep var. Heyecanlarımızın, sevinçlerimizin, üzüntü lerimizin ortaklığından doğan anlatılması güç bir ya kınlık. Tarihimizin güzelliklerini birlikte sevmek, günü müzün çirkinliklerine birlikte kahırlanmak, Ülkücü 220

Gençliğin yiğit mücadelesinin heyecanını birlikte duy mak, şehitlerimizin ardından beraberce ağlamak . . . Milletimizi yönetenlerin şaşkınlığına alışamamanın te dirginliğini paylaşmak. . . Milliyetçilerle hainlerin ara sında «Tarafsız siyasetçi ! » pozu takınarak oturmanın rahatlığına öfkelenmenin, �-ine de hiç birine düşman olamamanın çaresizliğini duymak ! Dündar Ağabeyimizin bir yıl boyunca hep yüre ğimizde kaldığını söylersek, yanlış ifade etmiş ola cağız. Doğrusu, maddi varlığının yokluğu bir tarafa, canlılığını daima muhafaza ettiği, hep aramızda ya şadığıdır. Toplantılarımızdan hiç eksik olmamıştır. Mutlaka bir sırası düşmüş, üstün zeka ve bilgisinin yardımına sığınmışızdır. Sohbetlerimizin hemen hep sinde hazır bulunmuştur. Yeri gelmiş, en çapraşık ko nuları bir cümlede aydınlatan izahları imdadımıza ye tişmiştir. Dündar

Ağabeyimiz

tarihi

sevmenin,

milletine

inanmanın, yarına güvenmenin eşi güç bulunacak bir temsilcisi idi. Milletimizin cahil sayılan zümrelerinden öylesine ders verici hatıralar naklederdi ki ; sevmek bir yana, hayran kalmamak imkansızdı. ihtiyar bir köylünün : «Türk'ün cihangirliğine inanmayan güna ha girer ! » demesini anlatırken, heyecanlanmayanın günahkarlığından şüphe edemezdiniz ! Ya o «Sarkaç Nazariyesi ! » Bir yerde okumadım, kimseden duyma dım ; kendi buluşu idi sanırım. Türk Tarihi'ni bir sar kaç' a benzetir, geriye gitme döneminin artık bittiği ni, ilerlemeye başlamasının kaçınılmazlığını nasıl da güzel anlatır, inandırırdı. Ben ve yaşıtlarımın çoğu Taşer Ağabeyimizle an cak sekiz yıl önce tanışabilm!şizdir. Böyle olmasına rağmen, yirmi yıllık dostlarımızdan daha çok sevmi şizdir. Tanrı'nın rahmeti üzerinde eksik olmasın. 221

Esir MiHetler Haftasının Düşündürdükleri : TUTSAK TÜRKLER ABD KONGRESİ, 17 Temmuz 1959 tarihinde aldı ğı bir kararla her Temmuz ayının üçüncü haftasında «Esir Milletler» konusunun işlPnmesini istemişti. Da ha sonra, Batı Avrupa memleketlerinden pek çoğu

17 Temmuz kararma katıldı. Aslında, esir milletler davası, bağımsız bir devle·· te sahip bulunan ülkeler arasında, diğerlerinden önce Türkiye Cumhuriyetini ilgilendiriyor. Çünkü Türkçe konuşan ve Türk soyuna mensubiyet şuuru taşıyan in sanların yarıdan çok fazlası, kağıt üzerindeki durum ları ne olursa olsun, sömürge hayatı yaşamaktadır. Ama milletimizi yönetenler, yarının tarihçisini şaşır tacak garip bir tutumla, Tutsak Türklerin dertlerine bir yabancıdan daha uzak

durmuş,

acılarına seyirci

kalmışlardır. En kötüsü, Dış Türkler konusunun ade

ta yasak bir konu haline getirilmesidir. Böylece, kar deşlerimizin kaderlerine ilgi göstermeyi suçlayan bir çarpık anlayışa rağmen, yalnız Türk Milliyetçileridir ki, Türk Dünyasından hiç kopmamış, tutsaklığın bü tün ağırlığını hep yüreklerinde taşımışlardır . Hiç şüp222

he edilmesin : Türk Milliyetçilerinin, Doğu Türkistan' dan Makedonya'ya kadar uzayan kocaman bir dünya parçasındaki kardeşlerini hatırlamak

için,

Esir Mil

letler Haftasını beklemeğe ihtiyaçları yoktur . Her yı lın her gününü onlarla birlikte yaşıyoruz. İmkansız lığın karaları üstüne ümitlerimizin yeşilini örtüyo ruz. Bütün düşüncelerimizde onları yaşatıyor, duy gularımızın en güzellerinde hep onları kucaklıyoruz. Türk Milliyetçilerinin büyük bir çoğunlukla be nimsediği görüş ; tutsak Türklerle bağımızın, en ya kın noktada, <<Milletdaşlık» kelimesiyle ifade oluna bileceğidir. Çok az milliyetçinin katıldığı diğer bir zümre ; milletin tarifinde ülke ve devlet birliğini vaz geçilmez birer unsur saydıklarından, milletdaşlığı ka bul etmemekte,

sadece, soydaşlık bağının varlığına

inanmaktadır. Bu görüşü münakaşa etmi.vecek, yan lış bulduğumuzu belirtmekle yetineceğiz. Üçüncü bir zümre var ki, yalnız milletdaşıığı değil, soydaşlığı da reddediyor. Bu zümreden olanlar, ya düşman propa gandası ile beyinleri yıkanmış birer zavallı veya dü pedüz haindirler. Türk Milletini yönetenlerin, ikinci zümreye katılmaları bağışlanabilir, ama üçüncü züm renin ilim ve insanlık dışı ölçüsünü paylaşırlarsa, Türk olmaktan tamamen çıkacaklarını bilmelidirler. Sınırlarımız dışında kalan ve Türkiye Cumhuriye tinin uyruğu olmayan Türkleri üç bölüme ayırabiliriz : 1 Anavatanlarında veya tarihin çok uzun bir dönemi boyunca bütün özellikleri ile anavatan hali ne getirdikleri topraklar üzerinde oturan, fakat ya bancı bir devletin hakimiyeti altında yaşayanlar. Do -

ğu Türkistan, Batı Türkistan, Azerbaycan, Kuzey Kafkasya, İdil - Ural, Kırım, Afganistan ve İran Türk leri bu bölüme girerler. Nüfuslarını kesinlikle bilmek 223

imkanından yoksunuz. Çünkü, bu konudaki çeşitli in celemelerin başlıca kaynağı ilgili devletler tarafın dan yapılmış istatistiklerdir ;

gerçeği gizlemeğe ça

lışır, Türklerin sayısını olduğundan çok az gösterir ler. Yine de elli yılın öncesinin bilinen rakamlarına tabii nüfus

artışlarını ekleyerek

ortalama

bir

sap çıkartmak mümkündür. Bôylece Sovyetler Birli ği'nde 50, İran'da 12, Çin Halk Cumhuriyeti'nde 11 ve Afganistan'da 6 milyon TürküG. bulunduğu söylenebi lir. Birinci bölüme giren Türklerin tamamı sömürge dir. Sovyetler Birliği'ndeki sözde bağımsız cumhuri yetler, kağıt üzerinde kalmış bir aldatmacadan iba rettir.

2 Osmanlı İmparatorluğunun gelişme ve yük selme dönemi boyunca fethedilen ülkelere yerleştiri len ve <<Fatihlerin Çocukları» olarak tanınan Türkler, İmparatorluğumuzun dağılmasından sonra sahipsiz kalmışlardır. Birinci Dünya Savaşından sonra, ye ni kurulan imparatorluk artığı Balkan ve Orta-DoJu devletleri içinde, «Azınlık» halinde yaşamaktadırlq• . Bir çoğu, elli yıl boyunca Türkiye'ye göçmüştür. Sa yıları gittikçe azalmaktadır. Bugün, Bulgaristan'da iki milyon, Yugoslavya'da 200 bin, Yunanistan'da l'ill -

bin, Irak'ta 750 bin ve Suriye'de 100 bin Türkün ya şadığı tahmin edilmektedir. <<Fatihlerin Çocukları», manen ve maddeten, dayanılmaz bir baskı altında tu tulmuşlardır. Yüzyıllarca sürmüş bir efendilik döne mi sonunda esarete düşmenin acısı, Türkiye'ye göç me ihtiyacını mütemadiyen çoğaltmış, elli yıl önce sinin katıksız Türk bölgelerinden bir kısmı boşalmıştır. ıı�c,-

Sömürgelikten kurtulmuş sayabileceğimiz Kıb3 rıs Türkleri ile Arjantin, A.B. Devletleri, Japonya, Finlandiya ve bazı Batı Avrupa ülkelerinde bir kaç -

224

bin kişilik topluluklar halinde yaşayan «Mülteci» Türk ler. Üçüncü bölüme girenlerin durumu, birinci ve ikinci bölümdekilere kıyasla, gayet iyidir. Vatandaş lık acısının ve yadırganmaktan doğan tedirginliğin dı şında büyük bir dertlerı yoktur. Tutsak Türkler davası, Türk Milliyetçilerinin ha yal zenginliği sonucu meydana çıkmış bir oyun de ğil, çağımız dünyasının inkar edilemez bir gerçeğidir.

Bu dava ile ilgilenmek hem bir Türklük, hem de bir insanlık borcudur. Dünyanın hep durduğu yerde du racağını sanmak yanlıştır. Tutsak Milletdaşlarımız, Yüce Tanrı'nın izni ile, bir gün gelecek, bağımsızlık larını mutlaka kazanacaklardır.

225

MİLLİYETÇİ EGİTİM MADDİ ve manevi kalkınmanın, her türlü geliş menin asıl kaynağı insandır. İnsan hem bir gaye, hem de seçilmesi mümkün olan vasıtaların en değer!isidir. Bir milletin güçlenmesi, siyaset, ahlak, kültür, ikti sat ve diğer bütün sahalarda yükselmesi, maddi im kanların yeterli olması ve şartların uygunluğundan önce mensuplarının, özellikle yönetici-aydın zümrenin ruh ve kafa yapısına bağlıdır. İşte bundan ötürü her milli devletin eğitim siyaseti milliyetçi,

ülkücü, bil

gili ve çalışkan insanlar yetiştirmek ilkelerine daya · nır. Yalnız sınıfçı devletlerde milliyetçiliğin yerini Marksist ideolojiler alır. Türkiye

Cumhuriyeti, Anayasamız'a göre, milli

bir devlettir . Ama eğitim siyasetimiz milliyetçi ve ül kücü değildir. Böyle bir hükme nasıl vardığımızın cevabını bir makaleye sığdırmak güçtür. Yine de, yönetici-aydın zümrenin tutumuna bakarak yapacağı mız tarafsız bir değerlendirme, yanlış bir hüküm ver mediğimizi ortaya çıkaracaktır. Gençlerimizi, özellik le yüksek öğrenim görenlerle şehirlerde ve büyük ka sabalarda yaşayanları üç bölümde düşünebiliriz : 1 Milliyetçiliğe ve ülkücülüğe ilgisiz kalanlar . . . Okumuşların çoğu böyledir. Hedefleri daha çok ka-

zanmak ve daha iyi yaşamaktan ibarettir. İnsanın, kendini aşan bir gaye uğrunda çalışmasını «Enayilik» sayarlar.

Türk milliyetçiliği ülküsüne bağlı olanlar.

3 Millet birliğine ve milli devlet ilkesine düş man, başta komünizm olmak üzere, yabancı kaynaklı -

ideolojilerin hizmetinde çalışanlar. Peşinen belirtelim : Çağımızın değişik şartlarını, gençlerin okul dışından gelen tesirlere açık kalmalarını önlemenin güçlükleri ni unutmuyoruz. Eğitim siyasetimiz milliyetçi ve ül kücülük icaplarına göre yürütülse ve okul dışı tesir lerle başa çıkılmaması yüzünden bugünkü sonuç mey dana gelseydi, konuyu başka bir açıdan incelemeğe ça lışırdık . Milliyetçiliği gericilik, ülkücülüğü enayilik sa yanlar, yalnız okul dışı tesirlerin eseri değildir. Mad deci bir görüşün hızla yayılmasında, belki aileden ve sokaktan daha çok, okulun payı vardır. Biliriz : Eği timin temel ilkeleri arasına «Milliyetçilik» kelimesi nin konması için yapılan bir teklife ilk itiraz Milli Eğitim Bakanlığı yetkililerinden gelmiştir. Yanlış ya kalama heveslileri ve aceleciler ilk ve orta öğretim de okutulan yığınla kitabı önüme koyarak, suçlayıcı parmakları ile Türklüğü öven cümleleri de göstere rek, «Haksızsın ! » diyebilirler. Yazık ki, haklıyım. Mil liyetçi eğitimin manası, bazı kitapların arasına övü cü cümleler serpiştirmek değildir. Milliyetçi eğitim, öğretimin bütün kademelerınde, proğramlar, öğret menler ve öğretim üyeleri arasında tam bir ahenk sağlayarak, genç ruhları ve kafaları milliyetçi dünya görüşünün üstünlüğünü anlamağa hazırlamaktır. İkti darlar, demokratik bir düzen içinde kalındığı sürece, okul dışı tesirleri kesinlikle önleyemezler ama, Türk lük düşmanı fikirlerin, dış merkezlerce yönetilen ide227

olojilerin propagandasını da okuldan içeri sokmazlar. Oysa, yalnız üniversite ve yüksek okullarda değil, ilk ve orta öğretimde de milliyetçiliği «Çağ dışı» sayan öğretmenlerin barınabildiği, kesinleşen mahkeme ka rarları ile, meydandadır. Kısacası, milliyetçi bir eği tim siyaseti, okul dışından gelen zararlı tesirlere kar şı alınacak tedbirlerden önce, kendi bünyesine sızmış mikropları temizlemek zorundadır. Milliyetçi eğitim, her Türk çocuğuna milletini sev direcek, değerlerine inandıracaktır. Sevdirmenin ilk şartı tanıtmaktır. Milletimizi, tarih sahnesinde görü nüşümüzden itibaren, bir «Türk» gibi değerlendirme yi öğreterek, tanıtmalıyız. Milliyetçi eğitiin, gençlerimize büyük hedefler gösterecektir. Dünya hayatında en yüce değerin ülkü cülük olduğu inancını yerleştirecektir. İnanmayanın inandırması imkansızdır. Bu sebeple, milli eğitim si yasetini uygulayacak başlıca yetkililer, ülkücüler ara sından seçilecektir. Çocuklarımız, fedakarlığın hazzı duymağa, millet hizmetinde yaşamanın güzellikle rine varmağa, öğretmenlerine bakarak, alışacaklar dır. Kitap ve öğretmen biribirini tamamlayacaktır. m

Aile, öğretmen ve diğer eğitim unsurları arasındaki dayanışma, yıkıcı tesirlerden koruma çarelerinin baş ta gelenidir. Öğrenciyi, öğretmeninden gelecek zarar lı fikirlere karşı korumak zorunda kalan bir Milli Eği tim Bakanlığı, herhalde, memleketimizden başka hiç bir ülkede rastlanmayacak bir çelişmenin açık örne ğidir. Milliyetçi eğitim siyaseti, gençlerin bilgili yetiş mesindeki ölçüyü de, Türk Milletine yararlılık esas larına göre tesbit edecektir. Körpe dimağların fayda228

sız bilgilerle yorulmasına imkan verilmeyeceği gibi, diplomalı cahillerin varlığına yol açan boşluklar da tıkanacaktır. Türkiye'yi yönetmek isteyenler, milliyetçi bir egı · timin temelleri atılmadan, şikayet konusu dertlerden hiç birine çare bulunamayacağını bilmelidirler. Milli yetçi bir eğitim siyasetinin hazırlanması ve uygulan ması da, ancak Milliyetçi Hareket'in iktidar olması ile mümkündür.

229

ORTAK PAZAR VE TÜRKİYE BATI Dünyasının değerlerine şartlanmış bulunan yöneticilerimiz, birkaç gün önce, Ortak Pazar'a ka tılmamızın 10. yılını kutladılar. Ayrıca, bir de semi ner düzenlendi. Ortak Pazar'ın faziletleri üstüne ı�u tuklar çekildi. Avrupa Ekonomik Topluluğu ile Türkiye arasında ki ilk ortaklık anlaşması 1963 yılında imzalanmış, 1964 yılından itibaren hazırlık dönemi başlamıştır. 9 yıl boyunca sadece beklendiği, herhangi bir hazırlık yapılmadığı, muhtemel zararları önleyecek ciddi ted birlerin alınmadığı inkar edilemeyen bir gerçektir. Nihayet, 1973 yılında geçiş dönemi anlaşmasını da im zaladık. Geçiş Döneminin ne kadar süreceğini ve kaç yıl sonra tam üye olacağımız, kağıt üzerinde belirtil miş bulunmasına rağmen, kesinlikle söylemek müm kün değildir. Nitekim Dışişleri Bakanı HalUk Bayül ken, İstanbul Ticaret Odasında yapılan seminerdeki konuşmasında «Yuvarlak» bir ifade kullanmayı ter· cih etmiştir. Bütün kapıların açılmasına ve tüm üye olma yolundaki ilerlememizin hedefe ulaşmasını ba zı şartların yerine getirilmesine bağlayarak ; «Ancak ülkemizin politik önemini her zaman teslim eden 230

AET'nin bu gidişi, gelişme stratejimize uygun tedbir lerle desteklemesi zaruridir. Bu gerçekleştiği takdir de, Türkiye'nin, dönemleri aşarak AET'ye tam üye olması imkan dahiline girebilir. Aksi takdirde ise or taklık, politik bir esasa dayandırılmış, ancak onun gerektirdiği hedefe ulaştırmaya yeterli ekonomik muhtevadan mahrum bir ilişki görüntüsünde kalacak tır» demiştir. Ortak Pazar üyeliği memleketimize ne kazandıra cak? Türk milliyetçileri, henüz hiç bir anlaşma im zalanmamışken, Ortak Pazar'a katılma fikrinin kar şısına çıkmışlardır. Gelişmiş Avrupa ülkeleri ile «her bakımdan» bütünleşmeye çaiışmanın hem imkansızlı ğını, hem de zararlı taraflarını çok yazmış, çok ko nuşmuşuzdur. Yine de yazacağız, konuşacağız. Ortak Pazar yalnız bir iktisat ve siyaset meselesi değildir ; titizlikle incelenmesi gereken çok yönlü bir konudıır. Önce, sayın hükı1metlerimizin, Avrupa'ya benzeme ha yalinin heyecanından kurtularak, bilinen bazı tesbit leri bir kere daha hatırlamalarında fayda vardır. Yok sa, milletimizin gelecekteki kaderini temelinden değiş tirecek kadar büyük bir davayı «aşırı uçlar Ortak Pazar düşmanlığında birleşiyor» edebiyatına sığına rak geçiştirmek, hiç kimseyi sorumluluktan kurtara maz ! Kafasında beyin taşıyan her insan, Türk milli yetçilerinin Ortak Pazar'a karşı çıkması ile aşırı sol culardaki Ortak Pazar düşmanlığının tamamen deği şik kaynaklara bağlı olduğunu bilir. Biz, Türk var lığının yaşaması ve yücelmesini düşünürüz. Marksist, Leninist ve Maoistler de Ortak Pazar'ı dünya komü nizminin ilkeleri açısından değerlendirerek reddeder ler. Ortak Pazar'daki yerimiz nedir? İlk bakışta, si yasetçilerimizin belki de hiç aldırmadığı ayrılıklarla 231

karşılaşıyoruz. Özellikle : 1 Ortak Pazar'ın diğer bütün üyeleri Avrupalı, yalnız Tür��ye Asyalıdır. 2 -

Ortak Pazar'ın diğer bütün ülkeleri hristiyan, yalnız Türkiye müslümandır. 3 Ortak Pazar'ın diğer bü -

tün üyeleri kültür değerlerine ve kapitalizmin maddeci ahlak ölçülerine bağlıdır. Yalnız Türkiye bütün gay retlere rağmen, hiı.la kendi kültür değerlerinden ta mamen kopmamıştır. Hiç değilse memleketimizin ço ğunluğu, maneviyatçı ahlak ölçülerine hala bağlıdır. 4 Türkiye'nin milli gelir ortalaması, maalesef Yu· nanistan dahil Ortak Pazar'ın diğer bütün üyelerinden -

çok düşüktür. 5 Ortak Pazar'ın diğer bütün üye leri sanayileşme seviyesi ve şehirleşme bakımından Türkiye ile kıyaslanamayacak kadar ileridirler. Ma naca birbirine hiç benzemeyen, maddece de araların . da kocaman mesafeler bulunan milletlerin ortakh ğından ne çıkar ve hangi taraf kazanır ? Kapitalizmin -

değer ölçülerini benimsemiş sermaye çevreleri ile si yasetçilerimizin, kültür ve ahlak yönü açısından Or tak Pazar'a karşı çıkmalarını beklemek aşırı bir iyim serliktir. Ama Ortak Pazar üyeliğinin maddi gelişme mize faydalı olamayacağı, özellikle sanayileşmemizi geciktireceği meydandadır. Öyle ki, Türk sanayiinin başlıca temsilcileri, Ortak Pazar üyeliğinden en ufak bir fayda görmediğimizi açıklamak zorunda kalmış lardır. Diğer taraftan AET'nin <dPzu kurı1 , üyeleri, iktisadın bile edebiyatını yapmadaki ustalıklarının ör neklerini veriyor. Ortak Pazar'a !rntılmamız m yH rar larını sayıyorlar. Mesela, Mugnozza adındaki İtalyan, «Türkiye ile AET arasındaki ticarette Türkiye aley hine 350 milyon dolarlık bir açık» olduğunu belirttik · ten sonra, «görünmeyen kalemlerin» dengesindeki ge lişmelerden sözediyor, işçi rlövızinin 1972 yılında 74'.l milyon dolara ulaştığını öne sürüyor. Sanırsınız ki. iş232

çi dövizlerinin artması Ortak Pazar üyeliğinin sağla dığı imkanlardan doğmuş bir sonuçtur. Sanırsınız ki Batı Almanya yalnız Ortak Pazar ülkelerinden ge len işçileri kabul etmektedir. Almanya'da Türk işçi lerine eşit sayıda Yugoslav işçisi çalışmıyor mu? Yu goslavya Ortak Pazar üyeliğine ne zaman girdi? Ortak Pazar konusu, temel davalarımızdan biri dir. Milliyetçi iktidar Ortak Pazar'ın zararlarını bile rek sıyrılmanın yollarını arayacaktır.

233

MİLLİYETÇİLİK DÜŞMANLIGININ KAYNAKLAR! TÜRK milliyetçiliği ülküsünün

«İçimizdeki»

düş

manlarını tanıyoruz. Düşmanlığın hangi kaynaklardan beslendiğini, hangi sebeplerden doğduğunu ve yerli bazı zümreler tarafından nasıl bir şartlandırma so nunda benimsendiğini de iyice öğrenmek, bilmeyenle re öğretmek zorundayız. Milliyetçilik

düşmanlığının

kuvvetli

kaynağı

hala Batı Avrupa'dır. Aslında milliyetçi dünya görü şü, çağımızdaki manası ile Batı Avrupa ülkelerinde ortaya çıkmıştır. Fakat bahiskonusu ülkeler sanayi inkılabını tamamladıktan ve kültürce, teknikçe ve ik tisatça yeryüzünün en güçlü milletleri haline geldik ten sonra, milliyetçilik fikri ve hele ülküsünü şiddet le kötülemiş, insanlık hesabına büyük bir tehlike imiş gibi göstermişlerdir. Böyle yapmaları, kendi menfa atleri bakımından haklı değil, ama akıllıca bir dav ranıştır. Çünkü Batı Avrupa ülkelerinin zenginliği ve üstünlüğü, geri kalmış veya az gelişmiş ülkelerin sö mürülmesine dayanır. Sömürülen toplulukların milli yetçi dünya görüşünü benimsemesi ve milliyetçilik ül küsüne bağlı zümrelerin yönetimi altında bulunması, sömürenler için elbette büyük bir tehlike sayılacak234

tır. Değişen dünya şartları yüzünden askeri emper yalizm imkanlarının gittikçe azalması, sömürmenin sürdürülmesini sağlayacak yeni çareler aranmasını gerektirmiştir. Bulunan en tesirli çare de kültür em peryalizmi yollarının açık tutulmasıdır. Batı kültür değerlerine bağlanan ve özüne yabancılaşan bir mil letin, nasıl kalkınabileceğini araştırmaya çalışırken, özendiği bir dünyanın yardımına sığınması kaçınılmaz bir sonuçtur. İktisadi emperyalizmin, soyulanı en az rahatsız eden, hatta soyanlara teşekkür etmesini da hi mümkün kılan tarzı, kültür emperyalizminin ger herşeyine hayranlıkla çekleşmesi ile başlar. İnsan, bağlı bulunduğu bir dünyadan kötülük göreceğine inan mak istemez. Batı Avrupa ülkeleri ve İkinci Dünya Savaşından sonra Amerika Birleşik Devletleri, geri kalmış veya gelişmekte olan mılletlerin karşısına hep «Kurtarıcı melek» kılığında çıkmışlardır. Batı kafası, insan yapısının özelliklerinden faydalanmada son df' rece ustadır. Avrupa'nın sanatına, edebiyatına, mu sıkisine, yaşama tarzına hayran olanların, Avrupa damgalı her eşyanın en istekli alıcıları olacaklarını da bilir. Sanayi ülkeleri, dünya pazarına üretici yeni ülkelerin çıkmasından hoşlanmazlar, müşteriye ihti yaçları vardır. Geri ka!mış veya az gelişmiş ülkelere yar dım edebiyatı, aslında müşterinin satın alma gü ci.inü tamamen kaybetrr.esinden doğacak zararları ;.)n kmek içindir. Misallerin en basiti ile açıklamaya ça lışalım : Bir bakkal düşünün, mahallesinde oturanla rın hiç parası yoksa ne satacak, ne kazanacaktır? Bun dan ötürüdür ki, Batı Avrupa ve Amerika Birlf'şik Devletlerinin diğer ülkelere yardımları bazı şartlara bağlanır. Ağır sanayinin, makina yapan makinaların kurulmasına pek izin verilmez. Tüketim mallarına ön celik tanınır. Yardım gören ülke, nüfusunun hızlı art maması için tedbirler almaya zorlanır. 235

Kültür ve ona bağlı olarak iktisadi sömürgecili ğin karşısına dikilen en zorlu engel, milliyetçiliktir. Zira milliyetçiler, bir milletin ancak kendi kültür de ğerlerini benimsediği, yapısının özelliklerine bağlı kal dığı ve diğer milletlerinkine benzemiyen şartlarına uy duğu sürece kalkınabileceğine inanırlar. Propaganda kitaplarının yazdıkları ne olursa olsun, tarih boyunca geçirilen sayısız denemelerden her milletin yalnız ken dini düşündüğünü, başka bir milletin güçlenmesini is temediği dersinin çıkarılması gerektiğini bilirler. Kısaca belirttiğimiz sebepler yüzünden «Gelişmiş» adı verilen ülkeler, milliyetçi bir şuurun uyanmasın dan, sömürdükleri ülkelerde milliyetçi-ülkücü kadrola rın işbaşına gelmesinden hiç hoşlanmazlar. Nitekirn Avrupalılar ve Amerikalılar, memleketimizdeki pro paganda faaliyetlerinde, Türk milliyetçiliği ülküsünü:ı gelişmemesine özellikle dikkat etmişlerdir. Milliyetçi çevrelere sokulmaktan bile kaçınmış, az ge!i§miş s ! yaset adamlarımızın beyinlerini, milliyetçiliği zararlı gösterecek bir biçimde titizlikle yıkamış ve çok defa başarı sağlamışlardır. Yabancıların, imparatorluğu muzu ve eski Türk tarihini kötüleyen eserlerini, Curr• huriyet çağını övdükleri manasına alarak bastırmış ve milletimize okutmuşuzdur. Avrupalı ve Amerikalı, Türk milliyetçilerinin ilimde, sanatta, edebiyatta kı sacası herhangi bir sahada gösterdikleri başarıları daima gizlemiş, hümanist ve sosyalistlerin eserlerine değer vermişler, hep onların yaptıklarını duyurmuş tur. Milletler mücadelesi iyice anlaşılmadığı sürece, Batı Avrupa ve Amerika'nın, komünizme karşı ortak bir cephe kurmamıza rağmen, milliyetçiliğe düşman olmaları «Kuru» mantığa aykırı düşer. Ama konunun derinliğine varılınca mesele basitleşir. Batı dünyası nın isteği, devletlerin anti-komünist olmalarıdır. Mil238

!etlerin «Ümanist», eğer böylesi mümkün değilse, «Sola açık» kalmalarını tercih eder. Ortak Pazar «Efendileri>min 14 Ekim'den sonraki tutumlarına bakın :

CHP'nin en fazla milletvekili çı

karmasına sevinmişlerdir. Haklıdırlar : Seçim bildirge sinde Ortak Pazar'a girmemizi benimseyen solcu CHP, onlar için Ortak Pazar'ı felaket sayan MHP' den elbette daha iyidir. il

MİLLİYETÇİLİK düşmanlığının diğer bir kaynağı Marksist - Leninist ideolojinin hakim bulunduğu Sos yalist ülkeler, Türk Milliyetçiliği bakımından da özel likle Sovyetler Birliğidir. Marksist-Leninist dünya gö rüşünün Milliyetçiliğe kesinlikle düşman olduğu öy lesine açıktır ki, ideolojik konularla ilgilenen herke sin artık öğrenmiş bulunması gerekir. Zaten Mark sistler, yaşadıkları ülkenin şartlarından doğan geçici mecburiyetler dışında,

Milliyetçiliğe

düşmanlıklarını

hiçbir zaman gizlememişlerdir. Marksist - Leninistlere göre Milliyetçilik kapitalizmin, diğer bir söyleyişle, burjuva sınıfının ideolojisidir. İşçi sınıfı ideolojisinin zaferi, milliyetçilik ideolojisinin yenilmesine bağlıdır. Proletarya diktatörlüğünün gerçekleşmesi için, yeryü zündeki bütün işçilerin patronlar karşısında birleşme si gerekir . Böyle bir birleşmenin mümkün olması da her şeyden önce «Milliyet duygusU>>nun çürütülmesi ni, aynı sınıfa mensubiyet şuurunun güçlendirilmesini emreder. Sovyetler

Birliği'nin,

Türk

Milliyetçiliğine düş

manlığında Marksist - Leninist ideolojiden başka ve belki de daha önemli bir sebeb vardır. İyi eğitilme miş yarı aydınlar zümresinin anlayamadığı bu sebep 237

bir taraftan Türk-Rus münaseb�tlerinin tarihine, di ğer taraftan da Sovyet İmparatorluğunun bugünkü sı nırları içinde yaşayan Türk zümrelerinin varlığına dayanır. Türk-Rus münasebetlerinin tarihi, Marksist Leninist ideolojinin ülkemizde karşılaştığı en büyük engeldir. Komünistlerin önce Rusya'da başarıya ulaş masından sonra, milletimizin mutlak çoğunluğu, Mos kofçulukla komünistliği eşit saymaktadır. Sola yatkın siyasetçilerimizin bile, kendilerini gizlemek gayesi ile sık sık tekrarladıkları «Türk halkı komünist olamaz ! » hükmünün dayanağı da, Türk-Rus münasebetlerinin hiç unutulmayacağı zannını devam ettirmek isteği dir. Oysa milletlerin hayatı incelendiği vakit, kuv vetli bir propaganda çalışması sonucunda, tarihin u nutturulabileceği de ortaya çıkıyor. Ancak milliyetçi lerdir ki, tarihi hem hatırlar, hem de hatırlatırlar. İşte Sovyetler Birliği, ideolojik sebeplerin ötesinde, Türk Milliyetçilerine bu özelliklerinden ötürü düşman dır. Sovyetler Birliği, büyük maddi imkanları ile, Türk Milliyetçiliğini kötüleyen her sözü, her yazıyı ve her hareketi desteklemiştir. Moskova'nın emrinde çalışan propaganda organları, Türk Milliyetçilerini, «Kapita lizmin koruyucu uşakları» ve «Faşist» olarak tanıt maya yeltenmişlerdır. Aslında Sovyet istihbarat teş kilatları çok geniş imkanlan sahiptirler ve gayet iyi çalışırlar. Türk Milliyetçilerinin mücadelesinde maddi çıkar endişelerinin en ufak bir payı bulunmadığını ' da, Batı kültür değerlerine tiartianmış kapitalist çev relerin milliyetçileri desteklemek şöyle dursun, bal taladığını da gayet iyi bilirler. Yine de gerek kendi leri, gerekse memleketimizdeki ajanları, milliyetçilik düşmanlığının öncülüğünü yaparlar. Sebebi açıktır. Türk Milliyetçiliğinin kuvvetlenmesi demek, memleke timizde Marksist - Leninist bir düzen kurmanın Rus 238

köleliğinden başka bir mana taşımayacağı gerçeğinin hiç unutulmaması demek olacaktır. Nihayet, daha önce de belirttiğimiz gibi, Sovyet İmparatorluğunun bugünkü

sınırları

içinde

yaşayan

«Tutsak» Türk zümrelerinin varlığı da, Türk Milliyet çiliği ülküsünün kötülenmesini, hele hakim bir kuvvet olmasının önlenmesini Sovyctler hesabına bir me1·bu riyet

haline

getirmektedir.

Sovyet

yöneticileri,

elli

yıllık bir dönemin sonunda anlamışlardır ki, ne ya parlarsa yapsınlar, sömürdükleri Türk zümrelerindeki milliyet duygusunu tamamen ğildir. Komünist

öldürmek mümkün de

partisinin ön

saflarında yer alan

Türkler arasında bile bir noktadan itibaren, milliyet lerini hatırlayanlar, sömürüldükleri şuuruna erip mü cadele bayrağını açanlara rastlanmıştır. Yine Sovyet yöneticileri

farketmişlerdir ki, Türk Milliyetçiliğinin

kuvvetlenmesi, sömürülen

Türk

zümrelerinin

eritil

mesini güçleştiren sebeplerden biridir. Hemen ifade edelim ki bu noktada, budalaca bir mantığa elbette yer yoktur. Tutsak Türk zümreleri, Türkiye Cumhu riyeti ordularının

Sovyetler Birliğine saldırıp

kendi

lerini kurtaracağını hiç şüphesiz akıllarından

geçir

mezler. Ama Milliyetçi bir Türkiye'nin, siyasette hiç bir faydası dokunmasa bile ortak bir soya mensubi yet şuurunun yaşatılması ve kültür birliğinin korun ması bakımından büyük işler yapacağını da bilirler. Sovyet yöneticileri ve yerli uşakları da, beyinleri yı kanmış şaşkın aydınlar gibi düşünmemekte, Türk Mil liyetçiliğinin saldırgan olmadığını bilmektedirler. Ama eski bir oyundan faydalanmakta, ustalıkla yürütülen bir propaganda ve şaşkın aydınların desteği il·�. Mil239

liyetçiliği «Tehlikeli bir macera ! » gibi göstermeı,te;!ir ler. Ülkemizde, Sovyetler Birliği'ndeki Türklerle ilgi lenen

sadece

Türk Milliyetçileridir.

Aslında 'lusÇ'u,

görünüşte Sosyalist Sovyet yöneticilerinin hedefi de, sömürdükleri soydaşlarımızın tek teselli kaynağ1111 ku· rutmak, mektir.

240

Milliyetçiliğin Türkiye'deki

ocağını s0.ıdür

MUKADDES İHANET AMERİKA, umumiyetle kabul edildiğine giire hür riyetçi bir devlettir. Ama, kara kaplı kitap ne ya zarsa yazsın, insan haklarının zencilere de tanınma sı konusunda hala direniyor. Siyah adamın iri göz yaşları, hürriyet ülküsüne inanmışların yüreklerinde kocaman bir ağırlıktır. Peki, Amerika ne vapıyor? Hiç, hürriyete ve demokrasiye ihanet ediyor ! Neden acaba? Cevabı gayet basit: Beyaz Amerikalının yük sek menfaatlarını korumak için . . . Sovyetler Birliği, Marksist bir devlettir. A'lla . yıl lardır milyonlarca insanın emeğinden çalarak birik tirdiği gücünü sosyalist kardeşlerini boğazlamak ıçın kullanıyor. 1956 Macaristan'ı önünde Hı:uşçov ve 1968 Çekoslovakyası önünde Brejnev, tarih öncesinin yal nız adları bilinen fosilleşmiş canavarlarından farksız idiler ! J. Polak'ın körpe varlığını kavuran alevler, Marks'tan kalan hayallerin son küllerini de boşluğa üfürdü. Peki, Sovyetler Birliği ne yapıyor? Hiiç, Marksizme ve sosyalizme ihanet ediyor ! Neden aca ba? Cevabı gayet basit: Sovyet İmparatorluğunun yüksek menfaatlerini korumak için. Fransa, insan haklarının da beşiği sayılan, hürri241

yetçi bir devlettir. Ama, hür dünyanın kalesinde ge dikler açmaktan, Nato'nun gücünü azaltmaktan çe kinmiyor. Öylesine şaşırtıcı bir oyun içinde ki, so lakların çoğu sola kaydığını sanıyorlar. Dö Gol' ün, burnundan büyük Fransızlık gururu, hürriyet cephe sının bağrına inen güllelerin ateşleyicisi idi. Peki, Fransa ne yapıyor? Hiiç, vaktiyle analık ettiği libe ralizme ve demokrasiye ihanet ediyor ! Neden aca ba? Cevabı gayet basit : Fransa'nın yüksek menfa atlarını korumak için. Kızıl Çin, Marksist bir devlettir. Ama, kendisini iktidara getiren en güçlü bir Marksist devletle top rak savaşına hazırlanıp «Sosyalistler arasında harb olmayacaktır» biçimindeki laf tenekesini, inananların başına geçirirken, Marksist yoldaşlarını süngüleyerek sürüyor. Pekin'in, «VietKong'a yapılacak Sovyet yar dımı Çin topraklarından geçemeyecektir ! » şeklindeki kararı, yoldaşlar birliği masalını çoktan duman etti, tozunu yele verd i ! Peki, Kızıl Çin ne yapıyor? Hiiç, Marksizme ve sosyalist kardeşlik ülküsüne ihanet edi yor ! Neden acaba? Cevabı gayet basit : Çin'in yüksek menfaatlarını korumak için ! Misallerimizin «13üyükler»den verilmesine bakıp. diğerlerinin farklı bir yolda olduklarını sanmayın. Ka nada'nın NATO'daki kuvvetlerini azaltma kararına karşı öfkeden ateş püskürenlerin en başında kimin adı geçiyor, lütfen hatırlayalım : W. Brandt ! Almanya'nın en ünlü sosyalisti ! Ya biz ne yapıyoruz? Bir kısmımız kapitalist, bir kısmımız da sosyalist olmuşuz, dövüşüp duruyoruz. Ne elersiniz, azıcık kapitalizme, azıcık sosyalizme ihanet etsek de, «Nerede Türkiye'nin yüksek menfaatleri?» 242

diye haykırışımıza sadece «Karşı dağdaki cinler» ce vap vermese ! Şaka bir yana, <<İzrıulere ihanete en ziyade muhtaç olduğumuz bir çağda yaşıyoruz. Şim dilik, sadece Türk milliyetçileridir ki ; böylesine mu kaddes bir ihanetin şuuruna varmış, yoluna girmis lerdir. Ve ihanetlerinde tam bir başarıya ulaştıkları gün, sevgili milletimiz kurtulmuş olacaktır. Mukad· des ihanetin zaferini ömrümüz boyunca özleyeceğiz. Unutmayalım :

Yabancı doktrinlere ihanet etme

mek inadının sonu Türk Milleti'ne ihanetle biter !

243

ÜLKÜCÜ GENÇLİK HİZMETİNDE bulundukları milleti dünya durduk ça yaşatmak davasının şuuruna ermiş insanlar tara fından yönetilen her ülkede eğitım siyasetinin baş he defi, ülkücü bir gençlik yetiştirmektir. Hazırlanacak programlar hiç hatasız yapılsa bile tam bir sonuç alınması ve bütün bir neslin ülkücü olması mümkün değildir. Çünkü, ülkücülük çetin bir yoldur. Yürümek için, bacakların kuvvetinden önce, sevdiğine sonsuz bir inançla bağlanacak zengin ruhlara, çekilen her cefayı sefa gibi karşılayacak yüreklere ihtiyaç var dır. Ancak, önemli olan, Milli Eğitim Bakanlığı ve eğitim vasıtalarına sahip diğer kurumlarda, böyle bir hedefe ulaşılmasını kolaylaştıracak bir anlayışın yer leşmesidir. Açıkça belirtmek zorundayız : Milli Eğitim Bakan lığımızın, «Ülkücü gençlik yetiştirmek» gibi bir da vası yoktur. İstenen «Çalışkan ve bilgili» gençlerdir. Çalışkanlık ve bilgililik hiç şüphesiz gereklidir. Ama asla yeterli değildir. Bilgiyi hayatın her döneminde kazanmak mümkündür. Oysa ülkü, yalnız gençlik ca ğında kazanılan bir hazine, yaşama kavgasının henüz kirletemediği gönüllere akan yüce bir ışıktır. Ülkücü 244

gençlik, milletinin kıyamete kadar varolma iradesini temsil eder. Yükselme umudunun müjdecisi, vatanına yönelecek her çeşit tehlikenin gerilemez bekçisidir. Memleketimizde,

Milli Eğitim Bakanlığı'nın

ilgi

sizliğine, maddi değerlere şartlanmış zavalhların «Enayilik» saymasına rağmen, hızla çoğalan ve hızla güçlenen ülkücü

bir

gençlik zümresi

vardır.

Nasıl

meydana geldikleri sorusunu cevaplandırmak, çok uzun sürer. Ancak, büyük bir millete mensup bulun manın verdiği sezgi gücünün dışında, bir kısmı Tan rı 'nın rahmetine kavuşmuş ve bir kısmı yaşayan ül kücü Türk milliyetçilerinin yetişmelerindeki emekleri inkar edilemez. Bir ülkeyi yönetenler, ülkücü gençlerin varlığın dan tedirginlik duyuyorlarsa,

yanılma ihtimalini hiç

hesaba katmadan, iktisadi ve içtimai seviyesini ince lemek zahmetine katlanmadan, kesinlikle hüküm vere bilirsiniz : O ülke, her sahada geri kalmıştır. Yöneti cileri değişmedikçe, ilerlemesi de imkansızdır. İşte Türkiyemiz, ne

yazık ki, böyle bir ülkedir.

Hükümetlerin ve Milli Eğitim Bakanlığı'nın sayın yet kilileri. «Ülkücü gençlik yetiştirmek mecburiyeti»ni yerine getirmeme ayıbının ötesinde, ülkücü gençlerin varlığından rahatsız olmaktadırlar. Çok söze ne hacet: Ülkücü öğretmenlerin bitme yen çilesi, yöneticilerimizin tutumundaki yanlışlığı bir kitaplık laftan daha özlü olarak anlatır. Ülkücülerin suçlandığı bir ülke, eğer sömürge değilse, acele akıllanmağa mecburdur.

•

Ülkücü Bir Gençle Sohbetler

ÜLKÜCÜ OLABİLMEK ÜLKÜSÜ ÜLKÜ

son hedeftir. Son hedefe varılmasını

laylaştıracak ara hedeflerin seçilmesi şarttır. Ara he defler gibi, ara ülküler de olacaktır. Sohbetimize, ara ülkülerin en önemlisini anlatmağa çalışarak başlıyo· rum : Ara ülkülerin en önemlisi, gerçek bir ülkücü olabilmek ülküsüdür. Kırılma ve üzülme. «Anlayama dım, gerçek bir ülkücü değil miyim sanki ! » diye de şaşırma. Bilirsin : Seni çok severim. Bir insanın çok sevdikleri üzerinde çok hakkı vardır. Evet, henüz ger çek bir ülkücü değilsin. Ruhunun zenginliği, yüreğinin büyüklüğü, ülkü yolunda verdiğin mücadeledeki yiğit liğin sonucu değiştirmez. Gençsin. İnsanoğlu, gençlik çağında, herşeye olduğu gibi, ülkücülüğe de sadece adaydır. Hiç unutma : Bugün, tamamen haklı olarak, davranışlarından ötürü kınadığın ülkücülüğe aykırı ağabeylerin, senin yaşında iken, ülkücülüklerine asla toz kondurtmak istemezlerdi. Ama hayat adını ver diğimiz düşmana yenildiler. Şimdi sapmalarını bağış latmak için, münasip bir bahane aramanın peşine düş müşlerdir. Sana, kendi neslimin durumunu anlatayım : M6

Çoğumuz ülkücülük imtihanını kazanamamış, sınıfta kalmışızdır ! Kaydımız silinmiştir ! Pek azımızın aday lığı hala devam ediyor : Dikkat etmelisin : Adaylık ke limesini kullandım. Çünkü hiçbirimiz, bütün gayret lerimize rağmen, tam bir ülkücü olamamışızdır. Da ha bir kısmımız yatı yolda tükeneceğiz. Gerçek ül kücülüğe ne kadar yaklaşabildiğimizin hesabı son ne feslerimizi verdikten sonra çıkarılacaktır. Neden böyle oluyor? Sorunun cevabını daha önce de vermiştim: Hayat dediğimiz en büyük düşmana yenilmemiz yüzünden böyle oluyor. Yapımız çıkarla rımızdan vazgeçebilmeye müsait değildir. Hele çağı mıza hükmeden maddecilik, belki de hiç kavuşulama yacak bir sevgili uğruna zahmet çekmemize, acılara katlanmamıza imkan vermiyor. Ancak bir müddet, ö zellikle hiçbir sorumluluğu yüklenmediğimiz gençlik yıllarında her türlü baskıya dayanabiliyor, biraz yaş lanıp çoluk çocuğa karışınca dökülüyoruz. Senden istediğim, gerçek bir ülkücü olmağa ça lışmanın, aynı zamanda bir ülkü değeri taşıdığını bil mendir. En büyük düşmanını şimdiden tanımalısın. Hayatın boyunca, ülküne ıhanet etmen için sayısız tuzaklar kurulacağını daima hatırında tutmalı, yenik düşmemeğe hazırlanmalısın. Gerçek ülkücülüğü ülkü edinecek, çağımız şartları içinde, adaylığı korumanın bile büyük bir şeref sayılması gerektiğini öğrene ceksin. Yenik düşmemenin, ülkü kavgasını bir ömür boyu yürütebilmenin sırrı nedir? Yenilmemenin tek sır rı vardır : Nefsini yenmek ! Ama nefsini yenmek, söy lendiği kadar kolay bir iş değildir. Nefsini yenebilen bir yiğit, bütün dünyayı yenmiş sayılır. Bu konuyu ge lecek sohbetimizde konuşacağız.

247

Ülkücü _Blr Gençle Sohbetler : il MİLLİYETÇiLİK VE Ü LKÜCÜLÜK KENDİ varllğımıza duyduğumuz sevgi nefsimize karşı vereceğimiz mücadelede de en çetin engel ve ülkücülüğün en kuvvetli düşmanıdır. Doğru, güzel ve haklı fikirlere bağlanmak kolay, ama inandığımız fi kirlerin şartlarına uymak çok zordur. İşte bundan ötü rü herkes milliyetçi olabilir, fakat ülkücü olamaz. Oy sa sen, çok defa, milliyetçilikle ülkücülüğü birbirine karıştırıyor, aralarındaki farkı hesaba katmıyorsun. Yazacaklarımı daha iyi anlayabilmen için önce bu yanlış değerlendirmeyi düzeltmem gerekecek : Tek in sandan itibaren gittikçe genişleyen ve insanlık adını verdiğimiz en büyük toplulukla sona eren iç içe dai reler düşün. Milletten tek insana doğru gidildikçe dairelerin küçüldüğünü, buna karşılık, milletten in sanlığın bütününe doğru gidildikçe dairelerin büyü düklerini göreceksin. Tek insanla millet arasındaki başlıca daireleri biliyorsun: Aile, akrabalar, hemşeh ·

riler, aynı boy (Aşiret) ve aynı bölgenin mensupları. Değişik bir açıdan bakarsan zümre, sınü ve meslek birliklerini de saydıklarımıza katabilirsin. Milleti aşan 248

dairelere gelince : İktisat, siyaset, medeniyet ve inanç açısından çeşitli tasnifler yapılabilir. İktisat açısın dan insanları çalışanlar ve çalıştıranlar diye, iki sı nıfa ayırabilirsin. Çalışanlardan meydana gelecek bir topluluk, milletten daha geniştir. Hür dünya, Demir perde ve tarafsız ülkeler adını verdiğimiz siyasi bir likler de milleti aşan dairelerdir. Medeniyet bakımın dan geçmişte yerleşik, göçebe, bugün de Batı - Do ğu ve başka isimlerle tanıdığımız yaşama tarzlarına bağlı topluluklar, tek bir milletten daha büyük bir liklerdir. Nihayet aynı dine inananların meydana ge tirdiği «Ümmet» adını

verdiğimiz

din

birlikleri

milleti aşar. Böyle bir açıdan bakıldığı zaman mil liyetçilik, milletin çıkarları ile milleti aşan birliklerin çıkarları çatışınca millet çıkarlarının tercih edilmesi demektir. Tarihi tarafsız bir gözle incelersen, kitap lar ne yazarsa yazsın, bahis konusu tercihin, mutlak çoğunluk tarafından daima uygulandığını göreceksin. �arksçı - Leninci ideolojinin bütün gayretlerine rağ men hiç bir milletin işçileri, dünya işçilerinin ortak çı karları uğruna, milletlerine henüz ihanet etmemişler dir. Siyaset, medeniyet ve inanç birlikleri için de ay nı gerçeğin varlığını ispatlayacak yüzlerce misal ve rilebilir. Milliyetçilik insanın yapısına ve çıkarlarına uy gundur. Kolay bir yol olması, herkesçe benimsenme sinin tabii sayılması da bu özeliiğin yüzündendir. Mil leti aşan birliklerin çıkarlarına, milletinin çıkarları

ile çeliştiği vakit, h izmet etmek hiç kimseye bir şey kazandu-maz, fakat çok şey kaybettirir. İnsanlıkla mil let arasındaki dairelere göre yapılacak bir değerlen dirme tek insanın çıkarlarının millet çıkarları ile çe lişmediğini ortaya koyacaktır. Milletinin yükselmesi için çalışan bir insan, aynı zamanda kendini de yük seltir.

249

Milletten daha küçük dairelerin, nihayet insanın çı karları ile milletin ortak çıkarları çatışınca durum değişiyor. Ülkücülük ; milletimizin maddi ve manevi çıkarlarını, milletten daha küçük ve bize daha yakın birliklerin, nihayet nefsimizin çıkarlarına üstün tuta bilmektir. Ülkücülük, kendimize, ailemize, şehrimize, bölgemize, sınıfımıza ve mesleğimize fayda sağlasa bile milletimize zarar verecek her türlü tutum ve davranıştan kaçınmaktır. «Milletimizin çıkarlarını, milleti aşan birliklerin çıkarlarına tercih etmek, özü müzün ve yakınlarımızın çıkarları ile çelişmez» de miştim. Ama yakınlarımızın ve nefsimizin çıkarları ile milletimizin çıkarları çok zaman çelişir. Bundan ötü rü, bir insanın milliyetçi olması tabii bir haldir ve ülkücülükle birleşmediği takdirde, fazla bir değer ta şımaz. Fakat ülkücülük de\'amlı bir fedakarlığı em rettiğinden, pek az insanın ulaşabileceği bir üstün lüktür. Nefsimizin ve yakınlarımızın çıkarları ile milleti mizin çıkarları nasıl ve niçin çelişir? Gelecek sohbe timizde bu konuyu işleyeceğiz?

250

Ülkücü Bir Gençle Sohbetler

111

ÜLKÜCÜLÜGÜN GÜÇLÜKLERİ ÖNCEKİ sohbetlerimizde, tam bir' ülkücü olabil meğe çalışmanın güçlüklerini anlatmak istemiştim. İnsanoğlu, zaman içinde gelişen eğitim imkanlarına rağmen, temel yapısı bakımından çok zayıf bir var lıktır. Hayatın vazgeçilemez sandığı hazlarına ; diğer bir söyleyişle, «Dünya nimetleri>>nin çekiciliğine öyle sine kapılmıştır ki, büyük hedeflere yönelmiş bir yol culuğu göze alamaz ; yüce bir ülküye bağlanmaktan duyacağı heyecanı yeryüzündeki zevk kaynaklarından alamayacağını bilemez ; yüreğinin nasıl temizlenece ğinden, ölüm korkusunu nasıl bir kolaylıkla yenece ğinden haberi yoktur. Ülkücülüğe varmanın yalnız bir irade konusu değii, aynı zamanda bir nasip işi sayıl ması gerektiğini hiç unutmamalısın ama, son nefesini verinceye kadar da, seçkinlerden biri olduğun düşün cesinden hiç ayrılmamalısın Bütün insanlar gibi se nin hayatında da yıldızının parladığı saat çalacaktır. Ömrün boyunca uyanık kalmalı, fırsatı kaçırmamağa bakmalısın. tnaşacağımız beden hazlarından her birinin ta251

rifsiz bir yorgunlukla sona ereceğini, en uzun süren ve hiç bitmeyecekmiş gibi görünenlerin bile, ölümlü dünyadaki misafirliğinle birlikte biteceğini öğrenecek, öz varlığını aşan üstün bir gaye için mücadele ede ceksin. Belki yanlış anlaşılacak, belki de budala ye rine konacaksın. Yine de, kalabalığın hükümlerine al dırmayacak, ruhunun zenginliğinden fakirlerin payını ayıracak, yiğitliğine yaraşır bir cömertlikle nasipsiz lere acıyacaksın. Kısa bir deyişle, sevgili dostum, katlandığın fedakarlıkların bedelini hiç kimseye ödet meyeceksin. Verenlerden kaçacak, almağa muhtaç dü şenleri arayacaksın. Dünya nimetlerinin sunacağı biri diğerinden deği şik ve sarhoş edici hazlardan uzaklaşmanın geçici acı larını elbette inkar edemem. Ama sen de, eğer nasi binde varsa ve geçireceğin çetin denemeyi başarı jle sonuçlandırırsan, <<Ayrılık derdine doyamamanın» ma nasını anlayacak, bir başka alemin sırlarına açılan kapıdan girmene izin verilince, sahici mutluluğa ere ceksin. İşte o vakit, sokakları temizleyen bir çöpçü bile olsan, ülküsüz kalabalıklardan ayrı ve daha üs tün olduğunu görecek, alçak gönüllü davranmağa alış tığından, hiç şüphesiz gururlanmayacaksın. İnsan ya pısındaki bütün kusurlardan arınmanın imkansızlığını, hiç hata yapmamanın yalnız meleklere tanınmış bir imtiyaz olduğunu aklından çıkarmayacaksın. Ülkü yo lunda harca dığın emeklerin, yüksünmeden çekeceğin zahmetlerin yanlışlarının azalmasına yaradığını gö recek, dünyaya gelişinin asıl manasını kesinlikle an layamasan bile, mutlaka sezeceksin. Bana göre, yeryüzünün tanıJığı en büyük şairler den biri olduğuna hiç mız ; hani nerede ve meyen, hayatını hala ması yoktu ! » denerek 252

şüphe etmediğim Karacaoğlan'ı ne zaman doğduğu iyice bilin öğrenemediğimiz, «Okuyup yaz küçümsenmek istenen, A�ık Ö-

ıner gibilerinin hor baktığı, emsalsiz usta var ya, işte O, bir şiirinin ilk dörtlüğünde şöyle diyor: «Nedendir de kömür gözlüm nedendir, - Şu benim geceler uyu madığım, - Çetin derler ayrılığın derdini, - Ayrı lık derdine doyamadığım ! » Ayrılık derdine doyama manın zevkine varamıyorsan, sakın gücenme, ülkü cülük merdiveninin daha ilk basamağındasın. Okudu ğunu bir söz oyunundan ibaret sanıyorsan, senin adı na çok üzüleceğim. Karacaoğlan'ın şiiri belki yaşa yan bir «Kömür Gözlü» için yazılmıştır ; belki de her kesin açıklayamayacağı bir sırrın anahtarıdır, yüce bir varlığa sesleniştir. Ö yle veya böyle, sonuç değiş mez. Ayrılık derdinin doyulmaz tadını yüreğinde ta şıyacak, yaşadığın müddetçe, hiç ara vermeden, pe şinde koşacaksın. Ülkü adını verdiğimiz sevgıli, dünya güzellerinin hiçbirine benzemez. Kavuşmayı hep özleyeceksin. Sen yaklaştıkça o uzaklaşacaktır. Yine de, yalnız O'na doğru yürüyeceksin. Belki hiç varamayacaksın ama, kavuşmak için çalışacaksın, yorulacaksın, dövüşecek sin, hatta öleceksin. Karıncanın hikayesini dinledin mi, okudun mu? Kocaman bir dağı, minicik toprak kırıntılarını taşıya rak, ortadan kaldırmağa çalışırmış ! Yolcunun biri, şaşkınlıkla sormuş : «Karınca kardeş, ne yapıyorsun?» Öteki, işini bırakmadan cevap vermiş : «Şu dağın ar dında bir sevgilim var. Kavuşmamız için aramızdaki engeli yıkmam gerekiyor da ! » Yoku: «Sen aklını mı kaçırdın?» demiş. «Yüce bir dağı nasıl kaldırırsın, gücün ne, ömrün ne? Vazgeç bu işten! » Karıncanın cevabını hiç unutma, duymamış ülkücü arkadaşların varsa, anlat: «Ey insanoğl!ı, belki de haklısın. Dağı ovaya indiremem, sevgilimi göremem belki, ama )'.O lunda ölmesini bilirim ya, �en ona bak ! . . » .

253

Ülkücü Bir Gençle Sohbetler :

ATALARIMIZIN ÜLKÜCÜLÜGÜ ÜLKÜC ÜLER, bilinen tarihin, hiçbir döneminde, sayıca çok olmamışlardır. · İnsanoğlunun zayıflığı böy le bir sonuca imkan vermemiştir. Yine de bir cemi yetteki ülkücü sayısının mı lletlere ve zamana göre değiştiği gerçeğini inkar edemeyiz. Bazı milletler, ta rihleri boyunca ülkücü çıkarmamış ve belli bir ülkü ye bağlanmanın yüceliğini yaşayamamışlardır. Diğer taraftan bazı milletler de, sık sık büyük ülkücüler ye tiştirmiş ; yeryüzünün çehresine yenilik getirmişlerdir. Türk Milleti, örnek ülkücüler yetiştiren ve tarihinin büyük bir bölümünde ülkücülüğe bağlanan bir millet tir. Milletimiz, birkaç yüz yıl öncesine kadar . «Cihan hakimiyeti ülküsüne» inanmıştı. Cihan hakimiyeti ül küsünün ilk belirtilerini en eski destanlarımızda bile görmekteyiz. Oğuzname, bu destanların en önemlisi dir. Destana göre, ilk cihan hakimiyeti Oğuz Kağan tarafından kurulmuştur. Cihan hakimiyetini hedef alan Oğuz Kağan : İlahi bir kaynaktan gelmiş. olağanüs tü vasıflara sahip olarak doğmuştu. Çin, Hindistan. 254

İran, Azerbaycan, Irak, Suriye, Mısır, Rum, Rus ve Frenk ülkelerini fethetmişti. Ancak Oğuz Kağan'ın yaptıkları kendine şöhret ve çıkar sağlamak için de ğil, belki bir vazifeyi yerine getirmek, cihan hakimi yeti ülküsünü gerçekleştirmek içindir. Nitekim yer yüzünün dört bir tarafındaki bütün milletlere elçiler göndermiş, «Ben artık dünyanın kağanıyım» diyerek, hepsini itaate çağırmıştır. Böyle davranmasının sebe bi vardı : Kağan·ın çok akıllı ve keramet sahibi veziri Uluğ - Türk, cihan hakimiyerinin ulu Tanrı tarafından Oğuz Han'a verileceğini mı.:jdelemiş ; «Ey kağanım, Gök Tanrı, bütün dünyayı -;ana bağışlasın» demiştir. Oğuz Kağan, hakimiyetini kabul etmeyen milletler üzerine seferler açtı, dünyarı fethetti. Bugün, bir ta kım cahillerin, aptalların ve millet düşmanlarının kö pekçe saldırdıkları BOZKURT'un da Oğuz Kağan des tanında yüce bir yeri olduğunu bilmelisin . Gökten inen bir Bozkurt; «Ey Oğuz, sen urum (Rum) üzerine gitmek istiyorsun ; ben senin önünde yürüyeceğim» der. Oğuz, kurdu takiple sefere çıkar ; Urum ve Urus (Rus) hükümdarlarını yener, Çin, Hind, Suriye ve Mı sır ülkelerini fetheder. «Ben sizlere oldum kağan Aldım yay ile kalkan - Nişan olsun bize beyan Bozkurt olsun bize uran.» Prof. Osman Turan, Türk Cihan Hakimiyeti Mef kuresi Tarihi adındaki eserinde şöyle yazıyor : «Sel çuklularla birlikte yakın şarka ve Anadolu'ya gelen Oğuzlar, destanla birlikte Bozkurt hikayelerini de ge tirmişlerdir: Nitekim XII. asır Süryani tarihçisi Mi hael'e göre : «Yeryüzü Türkleri taşımağa kafi gelmi yordu. Garb'a doğru ilerleri{en önlerinde köpeğe ben zer bir hayvan - Kurt - bulunuyor ve onlar da ona ye tişemiyorlardı. Bo7kurt hareKet etmek istediği zaman «Göç» yani «Kalkınız» diye bağırıyor, Türkler de dur255

duğu yek kadar onu takip ediyor ve orada çadırlarını kuruyorlardı. Uzun zaman rehbc::rlik eden kurt, niha yet kaybolunca, Türkler de artık, geldikleri yerlerde oturup kaldılar.» . . . Çin kaynakları, Gök-Türkler'i Kun lar'ın (Hunlar) torunu gösterir . Tatarlar'ın (Cücen veya Avar) hücumuna uğrayan asil bir Hun çocuğu Bozkurt tarafından kurtarılmış ve Göktürkler de onun la kurdun nesli olarak türemişlerdir. Burada tarih ve destan birbirine karışmış ; (röktürkler'in bayı·akların da kurt başı bulunmuştur. Esasen Türk efsane ve an'anelerinde mühim bir mevkii olan kurt hikayeleri, Hunlar'a kcıdar çıkar. Bu s�bepledir ki, kurt Türk lerde at gibi uğurlu ve hatta mübarek sayılmış, Kaş garh Mahmut ve Dede Korkut kitabının kaydettiği üzere bu telakki İslam devrine kadar geım:ştir.» (Türk Cihan Hakimiyeti Mefkuresi Tarihi, s. 76-':'8) . Destanlar, milletlerin yaşayış, düşünü� ve inanış larını gösterir ; ruhlardaki ülkü ve hedeflerin işareti ni verirler . Oğuzname'de ve milletimizin diğer bütün destanlarında atalarının ülkücülüğünü göreceksin . Yalnız destanlar mı? Hayır ! Tarihinin her çağınd--: ülkücü ataların yaşamış, insanlığa yön vermişlerdir .

256

Ülkücü Bir Gençle Sohbetler

TAŞER'iN ÜLKÜCÜLÜGÜ RAHMETLİ Dündar Taşer Ağabeyimiz, yalnız şu urlu bir milliyetçi değil, aynı ?.amanda çağımız Tür kiye'sinin en seçkin ülkücülerinden biri idi. Kaybın dan duyduğumuz acıyı asla unutamadığımız ve arka sında bıraktığı boşluğa gittikçe büyüyen bir hüzünle baktığımız Taşer, hiç şüphe yok ki, yaşamanın ma nasını tanıdığı günden itibaren milliyetçiliğin en yük sek bir fikir ve memleketimiz için biricik kt:rtu'uş yolu olduğuna inanmıştı. Ama mesleğinin özelrkle,·3n den ötürü, Türk milliyetçilerinin fikir ve siyaset sa hasındaki çalışmalarına ancak 1960 yıllarından sonra katıldı. Böyle olmasına rağmen, çok kısa bi � <"itre içinde en ön saflara geçmEsinin, nice �öhretlel'f f!e ride bırakarak o kadar sevilen ve sayıl�.r· bir <<Ağa bey» durumuna gelmesinin bize göre asıl kaynağı, en ufak bir dünya hesabının hiç bir zaman lekelernediği ülkücülilğüdür. Ülkücülüğün başlıca şa..tı, kendisi hiç bir şey is tememek, ama millet dostlarına ve ülkü ortaklarına sahip olduklarının hepsini hiç düşünmeden vermektir. 257

Rahmetli Taşer, hiç isteyiciliğin küçüklüğüne düşme miş, mütemadiyen vermiş, hep öyle ya 1aın.:Jtır. Ze kasının ışıklı zenginliğini, gönlünün tükenmez sevgi sini, muhteşem tarihimizden alınan emsalsiz der�lerle beslenmiş engin bilgisini cömertçe dağıtmanın hazzını tatmıştı. Büyük hedeflere yönelmenin seçkin kişiler elinde gerçekleşeceğini, yüce bir ülküye incı na:ılarm birbirini sevmesi, sayması ve küçüklerin büyükleri dinlemesi şartını hiç unutmamış, herkese oi!relmeğe çalışmıştır. Gereksiz laf ebeliklerinden, ha'<lıhfr. ils tüne uzun nutuklar çekilmesinden hiç hoşlanmazdı. Her birini öz yavrusu gibi sevdiği ve esirgediği gen·� lere : <<Belki yanlış düşünüyorum. Ama, madem ki ben istiyorum, böyle yapacaksınız ! .. » dediğini çok duymu şumdur. Gayesi elbette ders vermekti ; Türk töresi ne göre son kararın nasıl alınacağını öğretmekti. Ni tekim kendisi, «Alparslan Türkeş'in yanlışı, benim doğrumdan üstündür ! . . .» diyebilecek bir faziletin tem silciliğini yapmıştır. Rahmetli Dündar Ağabeyimiz, milletine ve ülkü süne zarar vereceğinden şüphelendiği hiç bir işe baş lamadı ; ama yaptığı her işin doğru olduğunu da hiç bir zaman öne sürmedi. 27 Mayıs'la ilgili bir hatıra sını, daha doğrusu hiç unutamadığı bir hayal kırıklı ğını birkaç defa dinledim ; «Dündar Taşer'in Büyük Türkiyesi» adındaki değerli eserin sahibi Z. N. dos tumuz da kitabına almış. Siyaset �ünyasındaki ilk u yanışını şöyle anlatmıştır : «1960 hareketinde biz. on senedenberi propagandası yapılan Anayasa değişikli ği ile bir şeyler yapılacağını, bir ilerici hamleye vü cut vereceğimizi sanıyorduk. İtiraf edeyim ki, ben de bu telakkide idim. Herhalde iyi bir Anayasa yapılırsa, ileri memleketlerin seviyesine gidilebilecek bir yola gireriz sanıyordum. Bu tel;ikkiyi kınamayın. Çünkü, 258

bizim münevverimizin umumi kanaati budur. Bir ileri Anayasa'ya sahip olursak, büyük devletlerin seviye sine geliriz zannı, hala aydınlarımızın ekserisinin dü şüncesidir. Bu garip oyuncakla oynayıp duruyoruz. Bunun içindir ki, 1960 hareketinin ertesi günü İstan bul' dan bir profesörler heyetini davet ettik. Onları hürmetle ve ayakta karşıladık. Gelir gelmez ; «Aç ol duklarını söylediler». Biz de açtık. Ama yemeği dü şünmemiştik. Hemen yemek getirttik. Yediler. Hatta o sırada Cemal Paşa, «Ben de açım çocuklar ! » dedi ve onların en büyüğünün önünden artan yemeği yedi. Onlara karşı böyle bir hürmetle dolu idik. Bu, ne de olsa an'anelerimizden gelen bir şeydi. Ümeranın ule maya hürmeti gibi idi. Türkiye'de çok şey değişmiş ti ama, değişmeyen böyle şeyler de vardı. Yemekle rini yedikten sonra «Bize bir Anayasa yapın,» tekli finde bulunduk. Onlar : «Nasıl bir Anayasa istiyorsu nuz?» diye sordular. İşte bu sual beni intibaha geti rici cümle oldu. <<Nasıl bir Anayasa istiyorsunuz?» Allah Allah, benim istediğim mi Anayasa olacak? Öy leyse size ne lüzum var? Osman Gazi'nin kurduğu devlette böyle olmamıştı. O zamanın hukukçuları ve uleması «Kanun senin istediğindir ! » dememişlerdi. Aksine, «Sen şunu yapabilirsin, şunu yapamazsın ; şu senin selahiyetin dahilindedir, şu değildir ; şu senin yapmakla mükellef olduğun şeydir ve vazifendir. Şuna ise hakkın ve selahiyetin yoktur ! » demiş lerdi. «Devleti hukuka tabi, hukukla mukayyed'in, son ları arzularıyla değişmeyen hukuk prensiplerine bağ l amışlardı» gibi düşünceler bir anda kafamdan geçti ve artık o defteri kapadım. Sonra, «Efendim, Guata mala Anayasası yok ; efendim, Kostarika Anayasası el imizde değil ; efendim, Uruguay'ınki de mevcut de ğil ( ! )» dediler. Suallerine bir de �<Şimdiye kadar ne 259

ile meşguldünüz? Madem ki meşgul değildiniz, ne için ve neye göre Anayasa tadili ve tebdili istediniz? Ne den çarşaf gibi beyanatlar verdiniz? Niye ümitleri bu noktaya bağladınız?» istühamları eklendi. İtiraf edilen hata, gösterilen büyüklüğün yanında nasıl da cüce kalıyor ! İşte bir «Türkmen AğasD>nın mert seciyesi ve işte sahici ÜLKÜCÜLÜK. Nur içinde yatsın.

260

Ü lkücü Bir Gençle Sohbetler : VI HUNLARIN Ü LKÜCÜLÜGÜ TÜRK milletinin tarih sahnesine ne zaman çıktı ğını tam bir kesinlikle hala bilmiyoruz. Yine de, en azından, 5 bin yıllık bir geçmişe sahip bulunduğumu za şüphe yoktur. Fakat şimdiki bilgilerimize göre, mil let haline gelmemizi ve ilk büyük Türk İmparatorlu ğunun kurulmasını sağlamak şerefi bütün zamanla rın en tanınmış c ihangirlerinden biri sayılan Mete Han'a aittir. Kaynaklardan pek çoğu destanlarımız daki Oğuz Han'la Mete Han'ın aynı kimse olduğu konusunda birleşiyorlar. Büyük Hun İmparatorluğunun asıl özelliği Türk ülküsünü ilk defa gerçekleştirmesi, diğer bir söyle yişle, bütün Türk boylarını tek bir bayrak altında toplamayı başarmasıdır. Hunların ülkücülüğünü Mete Han'ın davranışları temsil ediyor. Zamanımıza kadar ulaşan iki rivayet, ülkü yolunda katlanılması gereken fedakarlıkları anlatması bakımından son derece önem lidir. Rivayetlerden biri, güçsüz ve hazırlıksız olduğu bir dönemde, Mete Han'ın zaman kazanmak için en çok sevdiklerini gözden çıkarmasına dairdir. Çinliler. Hunları erken bir savaşa kışkırtmanın faydalarını dü şünerek, Mete Han'a bir elçi gönderir ve atını ister ler. Han, Kurultayı toplar, görüşme açılır. Beylerin 281

hepsi bir Türk hanından atını istemenin hakaret ma nasına geldiğini, savaşmanın daha yerinde bir kar şılık olacağını öne sürerler. Ama Mete Han, kendisi ne ait bir şey için milleti savaşa sokamayacağını bil dirir ve sevgili atını Çin İmparatoruna yollar. Bir müd det sonra, Çin'den yeni bir elçi gelir. Mete Han'ın eşini ister, verilmezse savaş açacaklarını bildirir. Ku rultay bir daha toplanır, bütün beyler, sonsuz bir öf ke içinde, derhal savaş kararı alınması gerektiğini söylerler. Mete Han yine karşı çıkar; eşini Çin İm paratoruna yollar. Nihayet Çin'den üçüncü bir elçi gelir, Hun ülkesinin hiç bir işe yaramaz, çorak bir parçasını ister. Kurultay toplanır. Beylerin kararı ke sindir. Han'ın atı ve eşi verildikten sonra, işe yara maz bir toprak parçası uğruna savaşa girilemiyece ğini öne sürerler. Fakat Mete Han şöyle der : «Atı mı istediler, verdim. Çünkü o benimdi. Eşimi istedi ler, verdim, o da benimdi. Ama yurdumun bir karış toprağını asla veremem. Çünkü o benim değil, milleti mindir. Hazırlanın, savaşacağız.» İkinci rivayeti de hatırlayacaksın. Mete Han, çe rilerini eğitirken, her birinin karşısına en çok sevdi ği kimseyi diker, oklamalarını istermiş ! Eli titreyen leri cezalandırırmış ! Senin için önemli olan rivayet lerin doğruluğu veya yanlışlığı değil, verdikleri ders tir. 2200 yıl önce yaşamış ataların, ülkücülüğün güç lüklerini, hedefe varmak isteyenlerin ne büyük feda karlıklara katlanması gereKtiğini anlatıyorlar. Ülkü nü kendine ait bütün değerlerden yüce tutacak, en çok sevdiklerini bile feda edeceksın. Sana ait olan her şe yi verecek, · ama vatanının bir karış toprağı uğrun da ölmeyi bileceksin. Mete Han, büyük bir ülkücü ol masaydı ilk Türk birliğini kuramaz, çağının en kala balık ve kuvvetli devleti olan Çin İmparatorluğunu korkudan titretemezdi. 262

DEMOKRASİ VE MİLLİYETÇiLiK DEMOKRASİ ile Milliyetçilik arasında, mutlaka bulunması gereken, «Varlık Şartı» değerinde bir bağ yoktur. Daha açık bir söyleyişle, birinin mevcut ol madığı sürmek sadece Bundan

bir ülkede diğerinin de yaşayamıyacağını öne doğru bir hüküm değildir. Çünkü demokrasi, yönetim tarzıdır. Ve bir vasıtadan ibarettir. ötürü, uygulandığı memleketin şartlarına gö

re, hem milliyetçiliğe, hem de milliyetçilik düşman lığına hizmet edebilir. Böyle bir tesbitin ilk önemli so nucu şudur : Milliyetçiliğin her zaman demokrasi ile çatışacağını sanmak ne kadar yanlışsa, demokrasisiz bir milliyetçiliğin mümkün olamayacağını düşünmek de 'l kadar yanlıştır. Milliyetçilik açısından demokra si, vazgeçilemiyecek bir unsur değildir ; Demokrasi açısından milliyetçiliğin durumu da öyledir. Bugün Türk Milliyetçileri, büyük bir çoğunlukla, bütün kusurlarına rağmen, t:!emokrasi düzenini benim semişlerdir. Neden böyle olduğunu, kısaca açıklamak isteriz. Demokrasinin Milliyetçilikteki yeri, her mille tin belli bir dönemdeki özelliklerine göre tayin edilir. Milletin özellikleri ve memleketin şartlan değiştikçe, demokrasinin değeri de çoğalır veya azalır. Anlatım 263

kolaylığı sağlaması bakımından, ancak ilim açısından münakaşaya daima açık tutmak kaydı ile, aşağıdaki üç ayrı durumu ele almak mümkündür :

1 Milletin yaşatılması ve korunması gereken üstün değerleri, hem halk çoğunluğu, hem de aydın zümre tarafından ortaklaşa temsil ediliyorsa, en fay -

dalı yönetim tarzı hiç şüphesiz demokrasidir. Böyle bir ülkenin milliyetçileri durum değişmediği sürece, başka bir yönetim tarzının denenmesini akıllarından bile geçirmezler.

Milletin yaşatılması

ve korunması

gereken

üstün değerleri yalnız halk çoğunluğu tarafından tem sil ediliyorsa ve aydın zümrenin ihmal edilemeyecek bir bölümü öz değerlerini küçümsüyorsa, yabancılara ait değerlerin peşine düşmüşse, demokrasi diğerlerine kıyasla yine en faydalı yönetim tarzıdır. Ancak böy le bir dönemde, demokrasiyi tam olarak uygulama ya çalışmanın hiç tükenmeyecek engellerle karşıla şacağını daima hatırlamak �erekir. Milliyetçiliğin te mel ilkeleri ile demokrasi icaplarının çatışmasını ön lemek için son derece dikkatli davranmağa ve «Güç lü İktidar» hüviyetini hep muhafaza etmeye mutlak ihtiyaç vardır. Aydın züm.. ece benimsenmemiş bir milliyetçiliğin şuurlu bir dünya görüşü olmaktan zi yade, geleneklere ve duygulara dayanması, alınması istenen tedbirlerin izahını verir.

3 Milletin yaşatılması ve korunması gereken üstün değerleri yalnız aydın zümrenin tamamı veya bir bölümü tarafından temsil ediliyorsa, halkın ço ğunluğu daha iyi bir yaşama seviyesine ulaşmanın dı -

şında hiç bir şeye bağlılık duymuyorsa, milliyet duy gusunun gururundan uzaklaşmışsa, maddeye tapan bir umursamazlık batağına gömülmüşse demokrasi, tasav264

vur edilebilecek yönetim tarzlarının en zararlısıdır. Uygulandığı milletin yıkılmasını, tarihten silinmesini hızlandırır ! Türkiyemizin durumu, 2. maddeye uymaktadır. Mil letimizin dünya durdukça yaşatılması ve korunması gereken üstün değerleri halkımızın çoğunluğunca tem sil edilmekte, sevilmekte, tutulmaktadır. Sayıları hız la artan milliyetçi Türk aydınlarını da hesaba katar sanız, demokrasiye bağlılığımızın kaynağını bulmuş olursunuz. Aynı gerekçe, demokrasi anlayışımız bakı mından da doğrudur. Milliyetçilik hayatın, demokrasi kitabın eseridir. Yüzyıllarca süren denemelerden çıkan sonuç ; Milli yttçiliğin, çatışma noktalarında, diğer bütün fikirler ve ideolojiler gibi demokrasiyi de yenmiş olduğudur. Tarih, kitabın yazdığını hayatın icaplarına üstün kıl mak için direnenleri de yazar. Ama sonunu getireme miş, sadece, <<İnatçılık yılları» boyunca milletlerine zarar vermişlerdir . Demokrasi, uygulandığı memleketin milli hedef lerine ve ihtiyaçlarına göre değişik kalıplara girer. Kitap sayfalarında ezberlediklerine uyan her davra nışı demokrasi düşmanlığı sayanlar, neticede sevda lısı göründükleri rejimin temel ilkelerinin de çiğnen mesine sebebiyet verirler. 12 Mart muhtırası, anlat mağa çalıştığımız gelişmenin en güzel misalidir, hiç unutulmaması lazımdır : Çok önemli bir soru : Milliyetçiliğin temel ilkeleri ile kitaptan öğrenilen demokrasi icaplarının çatışması mümkün müdür? Evet, mümkündür, hem de sık sık ! Kitap sayfalarındaki demokrasi, dostlarına olduğu ka dar düşmanlarına da söz hakkı tanır. Daha kötüsü,

uygulandığı milletin parçalanmasını, kutsal bilinen de · ğerlerin kötülenmesini de söz ve fikir hürriyetinin bir icabı sayar. Demokrasiye samimiyetle bağlanmış her akıllı siyasetçi, milli bütünlüğün ve kutsal değerle rin korunmasını kitabın yazdıklarından öne almayı bil melidir. Aksi halde hem kendisine, hem milletine, hem de demokrasiye zarar verir.

266

FAŞiZM

SUÇLAMASI

FAŞİZM suçlaması diğer bütün suçlamalardan da ha yaygındır. Yalnız milliyetçileri değil, çok defa bir biriyle hiç ilgisi olmayan zümreleri ve şahısları da içine alır. Yine Faşizm konusu çok meraklı bir hika yedir, tamamını anlatmağa kalkışsak, «Ciltlere sığ mayan bir kitap ! » olur. Özetlemekle yetineceğiz . . . En eskisinden başlayarak siyasi partilerimizin du rumuna bakalım : CHP, kurUıduğu günden itibaren Faşizme karşıdır. Yetkili temsilcileri faşizm üstüne pek okkalı nutuklar çekmişlerdir, başkalarını faşist likle suçlamışlardır. Ama diğer bir açıdan bakılınca , özellikle Marksist çevrelere göre, CHP faşist bir par tidir ! AP de faşizme karşıdır. Her fırsatta Medeııi yetçi olduğunu ilan eder, nem komünizme, hem de faşizme güzelce söver. Ama Marksistlerin ve bir bö lük CHP'linin gözünde, AP faşist bir partidir. DP de faşizme karşıdır. Mesela bu partinin en büyüklerin den birisi, AP iktidarının İçişleri Bakanı iken, komü nistlerle milliyetçi gençler arasındaki bir çatışmayı şöyle yorumlamıştı : «Komünistlerle faşistler dövüştü. Hükümet olarak iki tarafı da ezecek kudretteyiz ! :& Ama AP'lilere göre, faşist bir partidir. MGP'nin fa287

şizme karşı olmadığını hiç kimse ileri süremez ! .. He le sayın Genel · Başkan Feyzioğlu, «Düğün değil, bay ram değil, eniştem beni niye?» sözünü hatırlatacak bir şekilde hem komünizme, hem de faşizme karşı ol duğunu söyler, yine de Marksistlerin ve «ortanın sol cusu» CHP'lilerin gözünde, MGP faşist bir partidir. Faşizm suçlamalarının en çok yöneldiği başlıca siya si kuruluş sayılan MHP de faşist olmadığını açıklac mış, Türk Milliyetçiliği ile Faşizmin farklarını sık sık belirtmiştir. Ama hemen hemen bütün siyasetçilerin yüksek ölçülerine göre MHP, faşist bir partidir. Ay rıca anlatmak ihtiyacını duymadığımız küçük parti ler, yani YTP, MP ve BP içın de aynı şeyleri söyle mek mümkündür. Sonuç memleketimizdeki bütün par tiler faşizme karşıdır ve aynı zamanda bütün parti lerimiz faşisttir ! . . Sendikalarımızdan da bir misal verelim . Türk - İş faşizme karşıdır. Sayın Demirsoy ve Sayın Tunç, böy le olduğunu daima ifade etmışlerdir. Ama cümle Mark sistlere ve Disk'e göre, Türk - İş faşist bir sendikadır ! Toplumumuzun bütün kesimlerini incelesek hep aynı sonuçla karşılaşacağız. Komünistler hariç, herkes hem faşisttir, hem de faşizme karşıdır . . . Şimdi şu so ruyu mutlaka cevaplandırmak gerekiyor : Böylesine bir tuhaflığın, karışıklığın, tutarsızlığın sebebi nedir? Sorumuzun cevabını, akıl ve mantık ölçülerine bağlı kalarak vermeğe çalışacağız. Komünist bir ülkede knmünizmin karşısına çık mak ayıplanacak bir tutumdur ve üstelik suçtur. Fa kat komünist olmayan bir ülkede herhangi bir insanı «Antikomünisttir» diyerek suçlamak ve ayıplamak el bette mümkün değildir. İşte komünizm propaganda · sının ustaları, Komünizme karşı çıkılmasını suçlama ya yarayacak ve özellikle saf aydınlar tarafından be268

nimsenecek bir deyim aramış ve sonunda en müna sibini bulmuşlardır. Buldukları deyim, faşizmdir. Niye Faşizm? Başlıca iki sebep var. Bir : Sovyet ihtilalinin gerçekleşmesinden sonra komünistler, İtalya ve Al manya' daki yoldaşlarından zafer bekliyorlardı. Her iki ülkenin durumu son derece elverişli idi. Komü nistlerin güçlü teşkilatları vardı. Eylem üstünde idi ler. Çevrelerine korku saçıyorlardı. İktidar koltuğu çok yakın görünüyordu. Böyle bir durumda ilk büyük darbeyi İtalya'da yediler. Komünistlerin üzerinden si lindir gibi geçen hareketin adı «Faşizm»di. Böylece, 1922 yılından itibaren, komünizm propagandasının us taları olanca güçleri ile faşizm kelimesine yüklendi ler. Komünizmin karşısına çıkan her insana faşist, her görüşe faşizm dediler. Öyle ki, kapitalist ve ka pitalizm kelimeleri bile ikinci plana düştü. Faşizm deyiminin seçilmesindeki diğer sebep, İkinci Dünya Harbi ile ilgilidir. Amerika, İngiltere ve Fransa, Al manlar ve İtalyanlar'la sava�tıkları sürece düşman larını yıpratacak propaganda sloganları arasında en çok faşizmi beğendiler. Çünkü faşizm, komünizm pro pagandacılarının elinde iyice işlenmiş, kullanılmağa hazır bir duruma gelmişti. l:stelik, harb boyunca Sov yetlerin müttefiki idiler, oriak bir propaganda slo ganı bir bakıma dostluğun icabı sayılıyordu. Ruble lerden sonra Dolarlar, Sterlinler ve Franklar da fa şizmin kötülüğünü anlatmağa girişince, komünistlerin eline hiç tükenmeyecek bir hazine geçti. Aslında Ba tı demokrasileri ile komünistlerin faşizmden anladık ları tamamen farklı idi. Batılılar «Faşizm» deyimini insan haklarına saygısız ve demokrasiye düşman bir düzeni kötülemek için kullanıyorlardı. Komünizmin in san haklarına ve demokrasıye en az faşizm kadar düşman olduğunu o yılların şartları içinde hatırlamı269

yorlardı. Savaş bitti, cepheler ayrıldı. Komünistler fa şizm suçlamasını, eski müttefikleri de dahil olmak üzere komünizmin karşısına çıkan bütün insanların boynuna rahatça astılar. Komünistlerin sözlüğünde faşizm, antikomünizm manasına gelir. Faşizm suçla masının Türkiye'mizdeki uygulanması da daima bu ma naya bağlı kalmıştır. Kısa bir özet, bilgi edinmek açı · sından eksik kalsa bile yine de ibret vericidir. Ata türk, Kurtuluş Mücadelesi boyunca, bir «Burjuva Devrimcisi» sayılmış ve açıkça suçlanamamıştır. A ma, komünistlerin karşısına çıkınca faşist damgasını hemen yemiştir. Tek parti iktidarı boyunca komü nizm propagandası ve faşizm suçlamasının kudret sa hiplerine dokunmadan geçtiği ve ancak dolaylı çalı şabildiği bir gerçektir. Bununla birlikte iktidar gü cünden yoksun Türk milliyetçiliğine ve onunla ilgisi olmayan komünizm aleyhtarlarına karşı düzenlenen saldırıların baş sloganı yine «Faşist»tir. Tahmin et� tiklerinizi anlayıp, aklınıza hiç gelmeyecek bir kaç örnek vereyim : Nazım Hikmet, Yakup Kadri Karaos manoğlu'na <<Faşisb diyerek sövmüştür. Yine o yılla rın hızlı komünistleri, Hasan Ali Yücel ve Behçet Ke mal Çağlar'a bile faşist demişlerdir. 1937 yılında «An tifaşist bibliyotegi - l» başlığı ile yayınlanan bir kitap ta tanıtılan iki korkunç faşistten biri Peyami Safa, diğeri" Yunus Nadi'dir. (Bay Nadir Nadi'nin babası) . 1946 yılından sonra kimlerin faşistlikle suçlandığını araştırırsanız, şu sonucu elde edersiniz : Komünizmin karşısına kim çıkmışsa , komünizm propaganda faali yetlerinin önlenmesini kim istemişse, dünya görüşü ne, felsefesinin ve inancının ne olduğuna asla bakıl madan faşist ! damgasını yemiştir. Mesela İsmet İnö nü, ömrü boyunca sola açık kalmış olmasına rağmen, Başbakanlığı ve Cumhnrbaşkanlığı yıllarında bazı ko270

münistlerin mahkumiyetini önlemediği için faşist sa yılmıştır. Şimdi bile, tamamen temize çıknuş değildir. 1946 50 arasının CHP'nin siyasetçilerinden Şükrü Sa raçoğlu, Recep Peker, Reşat Şemsettin Sirer, Şevket Raşit Hatiboğlu, Şükrü Sökmensüer, Nevzat Tando ğan v.s. sırf komünizme karşı olmalarından ötürü, «Faşist» sayılmışlardır . Komünistlerin faşist dediği kimselerin pek çoğu komünizme karşı olmanın dışın da hemen hiç bir noktada nrtak değildirler. Milliyet çisi, beynelmilelcisi, dindarı, dinsizi, kapitalisti, dev letçisi, masonu, hatta sosyalisti bile vardır. AP Genel Başkanı mrılfım Süleyman Demirel'e faşist diyenler, CHP'li Nihat Erime de, Silahlı Kuvvetlerimizin komu tanlarına da, Milliyetçi Hareket Partisinin Genel Baş kanı Alparslan Türkeş'e de «Faşist» demişlerdir. -

SORUMLU siyasetçilerimizin ve diğer bazı yetki lilerin «Faşizm» sözünü komünistler gibi anlamaları mümkün olamaz. Çünkü bir önceki yazıda kısaca a çıklamağa çalıştığımız üzere, kendilerinin de anti-ko münist olduklarını ve faşist sayıldıklarını bilmek zo rundadırlar. Ama buna rağmen, Türk milliyetçileri nin faşistlik suçlanması hala bitmemiştir. Hele son günlerde, mesela AP Genel Başkanı Bay Süleyman Demirel, hemen her konu§ınasında komünizmle fa şizmi adeta birbirine yapışık ve biri diğeri kadar za rarlı tehlikeler gibi göstermektedir. Sorumlu siyaset çilerimiz ve diğer bazı yetkililer, faşizmi acaba han gi manada kullanıyorlar. Akla en yakın ihtimal Fa şizmin, özellikle İkinci Dünya Harbinden sonra Ame rikan ve Batı demokrasileri tarafından geliştirilen bir anlayışa göre tarif edildiğidir. Bu anlayış içinde, an271

ti-komünist olan, fakat demokrasinin başlıca ilkeleri ni uygulamayan rejimlerin adı faşizmdir ; böyle bir rejime taraftar şahıslara ve teşekküllere de faşist denmektedir. Konuyu tam bir dürüstlükle ortaya ko yacağız. Önce şu soruya cevap arayalım : Türk milli yetçilerine, Amerikan ve Batı demokrasilerinin geliş tirdiği anlayışa bağlı kalınmak şartı ile, faşist de mek mümkün ve doğru mudur? Ayrıntılarına geçme den, varılacak sonucu bir cümle içinde özetleyelim : Sorumlu siyasetçilerimiz ve diğer bazı yetkililer, mil liyetçileri bu manadaki bir faşizmle suçluyorlarsa, ciddi bir dayanaktan yoksundurlar. Çünkü Türk milli yetçileri, bugüne kadarki mücadelelerinde hiç bir za man demokrasi düşmanlığı yapmamışlardır. Milliyetçileri, demokrasi konusundaki tutumları açısından suçlamak eğer mevcutsa, tek bir zümrenin hakkıdır. Öyle bir zümre ki, gayet özel bir görüşe bağlı kalarak, mutlak bir demokrasiyi hayatın en kut sal ülküsü bilecek ve böyle düşünmeyenleri faşist sa yacaktır ! Gerçekten Türk milliyetçileri, elbette ço ğunluğu kastediyoruz, demokrasinin bir ülkü olduğu na ve diğer bütün değerlerin üstünde tutulması gerek tiğine inanmamışlardır. Türk Milliyetçilerinin ülküsü milletimizi kıyamete değin yaşatmak ve yükseltmektir. Bize göre demokrasi, sadece bir vasıtadır, milletlerin idaresi için tarih boyunca denenmiş çeşitli rejimler den biridir ve gerekli şartların hazırlanması halinde en iyisidir. Ama milletimizin varlık davası tehlikeye girer de, ya demokrasiden vazgeçmek veya tehlikeye boyun eğmek zorunda kalırsak, hiç tereddütsüz demok rasiyi feda ederiz. Milletimizin bağımsızlığı ile fert lerin hürriyetleri arasında bir seçme yapmak mecbu riyeti doğarsa, demokrasinin yüksek ilkelerini hiç dü şünmez, fert hürriyetlerinin kısıtlanmasını isteriz. Kı272

sacas,ı milletimizi yaşatmak için ölürüz, fakat demok rasi uğruna sadece konuşuruz. Şimdi karışıklığı çö zelim : Türk milliyetçilerini faşistlikle suçlayan sorum lu siyasetçilerimiz ve diğer ba:t.ı yetkililer, yukarıda kısaca belirttiğimiz «gayet özel görüş»e bağlı mıdır lar, demokrasinin biricik ülkü ve en üstün değer ol duğuna inanıyorlar mı? Eğer inanıyorlarsa, kelimenin kaynağındaki manayı değiştirmelerine rağmen, milli yetçileri faşistlikle suçlamalarını haklı sayacağız, oy sa açıklanmasına ayrıca ihtiyaç duyulmayacak kadar kesin bir gerçektir ki, sorumlu siyasetçilerimiz ve di ğer bazı yetkililer, demokrasinin bir ülkü olduğuna asla ve - iyi ki - inanmamaktadırlar. Eğer böyle bir yanlışa inansalardı, «Milletimizin yüksek menfaatla rı»nı ve «Memleketimizin özel şartları»nı sık sık öne sürmez, «En üstün değer» demokrasinin başlıca ilke lerini sık sık rafa kaldırmazlardı. Ayrıca, sırf demokrasiyi bir gaye değil, vasıta saydığımızdan ötürü faşistlikle suçlanıyorsak, yalnız bırakılmamamız ve ortaklarımızın da söylenmesi, dü rüstlüğün kaçınılmaz gereğidir. Ortaklarımız kimler midir? En başta büyük kurtarıcı Atatürk ! Atatürk ça ğında demokrasi ilkeleri uygulanmamıştır. Başlıca he defler Türk milletinin «Muasır Medeniyet» seviyesine ulaştırılması ve inkılapların yerleşmesidir. Atatürk, demokrasi diye bir ülkü tanımamış ve onu bir vasıta dan ibaret görmüştür. Şartları uygun bulsaydı, de mokratik bir düzen kurmayı elbette deneyecekti, ol madı. Serbest Fırkanın kapatılması demokrasi ilke lerine hiç şüphesiz aykırıdır. Bin bir misalle ispat lanabilir ki Atatürk, Türk milletinin yaşaması ve yük selmesini demokrasi ilkelerine bağlılıktan üstün tut muştur. Türk milliyetçilerine, demokrasiye sevdalı ol mamalarından ötürü faşist diyenler varsa, Atatürk'ü 273

de suçlamış olacaklardır ! Açıkça söylemeğe cesaret edememeleri sonucu değiştirmez, anlayışlarında böy le bir tutum saklıdır. 12 Mart muhtırası ve sıkıyönetim uygulaması da demokrasi ilkelerine aykırıdır. Demokrasiyi asla do kunulmaz yücelikte bir değer sayan ve böyle düşün meyenlere faşist diyenlerin, 12 Mart'ı ve sıkıyönetim uygulamasını da faşizmle rnçlamaları gerekir. Ama milletimizin mutlak çoğunluğu ve bütün Türk milliyet çileri, 12 Mart muhtırasının ve sıkıyönetim uygulama sının milletimizi büyük bir felaketten kurtardığına inanmakta, Türk Silahlı Kuvvetlerine teşekkür etmek tedirler. Demokrasi ilkelerinin zedelenmesi umurla rında bile değildir. Türk milliyetçilerini faşistlikle suç layan sorumlu siyasetçilerden hiç birisi, 12 Mart'ın karşısına çıkmamıştır. Tam tersine, 12 Mart sonrası hükumetlerinde görev almış, sorumluluğu paylaşmış lardır. Sıkıyönetim, her defasında, TBM Meclisinin verdiği oylarla uzatılmıştır. Yani, Türk milliyetçileri ni faşistlikle suçlayanların hepsi, ya demokrasinin bir ülkü olduğuna inanmayan kimselerdir, veya bağlan dıkları eri üstün değere korkaklıkları yüzünden iha net eden yüreksizlerdir ! .. Buraya kadar yazdıklarımızın değerlendirilmesin den çıkan sonuç şudur : Türk milliyetçilerini «Fa şizm»le suçlayan sorumlu siyasetçilerimiz ve diğer bazı yetkililer, «Faşizm» kelimesini, demokrasi ilke lerine mutlak şekilde bağlanmamak manasında kulla namazlar. Şu halde, soruyu tekrar edeceğiz : Çok sa yın suçlayıcılar, faşizm derken ne anlıyorlar, milliyet çilikle faşizm arasında nasıl bir ilgi kuruyorlar? «Di ğer yetkililer»in yanlış bir zannını gelecek yazımızda anlatacağız. Şimdi, sorumlu siyasetçilerimizin suçla malarındaki gerçek sebepleri açıklayacağız. Faşizm 2.74

suçlamasına katılan siyasetçilerimizin büyük çoğunlu ğu, milleti sevmek ve yükselmesi için çalışmak ma nasında değil, fakat bir dünya görüşü olarak milli yetçiliğin karşısındadırlar. Ama milliyetçilik özellLlc lc çağımızda, hiçbir siyasetçinin - iktidara gelinceye kadar komünistlerin bile - Juğrudan doğruya kötüle meğe cesaret edemeyeceği �iiyülü bir kelimedir. İşte bu yüzden, milliyetçi dünya görüşüne karşı olan si yasetçiler, ya <<Aşırı milliy.�tçilik» <<Demokratik milli yetçilik» gibi deyimlerin arkasına gizlenmiş, veya mil let çoğunluğunu rahatsız etmeyecek «Mahkumiyeti, kesinleşmiş» kelimeler aramışlardır. Faşizm bu keli melerden biridir. Oyun siyasetçilerimize yakışacak bir ustalıkla sahneye konur : Aslında suçlanan milliyetçi görüş ve davranışlardır. Kullanılan kelime faşizm ve ya diğer bir benzeridir. Sorumlu siyasetçilerimizin bir kısmı da temelde milliyetçidirler. Ama. bilgilerınin yetersizliğinden ötü rü, beyinleri yıkanmıştır, çevrelerinin dışında kalan milliyetçilere «Faşisb> damgasını vurmaktan sakınma mışlardır. Nihayet. sorumlu siyasetçilerin, «Faşizm» suçla masına katılan son bir bölümü vardır ki, Türk milli yetçilerini en fazla üzen bir kötü davranışın içinde dirler. Bu son bölüme girenler, temelde milliyetçi ol dukları gibi, bilgileri de yeterlidi1'. Milliyetçiler ara sında, kendilerinin anladığı manada, hiç bir faşistin bulunmadığını tesbit etmişlerdir. Yazık ki, ülkücülük leri yoktur. Siyasetteki hesapları ile inançları çatı� tığı vakit, siyaseti üstün tutarlar. Seçtikleri partile rin milliyetçi çevreler, özellikle gençler tarafından desteklenmemesinden gocunur, kendilerine de faşist diyenlerin milliyetçi çoğunluğu faşizmle suçlamasına katılırlar. Yalnız şahısların ve kuruluşların adını açık-

ça belirtmekten çekinirler ; yine de kimlerin kasde dildiğini herkes anlar. Zaten istedikleri de budur. Ümi dimiz, herşeye rağmen diğerlerinden ayrı gördüğümüz bu zümrenin, küçük dünyanm pis hesaplarına takıl maktan bir gün vazgeçecegidır. Hl

ÖNCEKİ yazıiarımızda Faşizm deyimine tanınan değişik manaları açıklamağa . Türk milliyetçilerini Fa şistlikle suçlamanın yanlış taraflarını belirtmeğe ça lışnııştık. Sonuç olarak : 1 Komünizme karşı çık mayı Faşizm sayan solculardan (her türlüsü dahil) 2 Demokrasiyi bir milletin varlık davasından bile yüce bir ülkü gibi görenlerden başka, hiç bir şahsın veya hiç bir zümrenin, öze llikle sorumlu siyasetçile rimizin ve diğer bazı yetkilılerin, Türk milliyetçile rini Faşizmle suçlayamayacağı gerçeği ortaya çık mıştı. -

Şimdi de şu soruya doğru bir cevap vermeyi de nemeye geçebiliriz : Zikrettiğımiz şahıs ve zümrelerin dışında kalan, yani solcu 0lmayan ve demok_rasinin milletten daha üstün bir değer taşıdığına inanmayan sorumlu siyasetçilerle yetkililer arasında, seçim hesap larının da ötesinde kalarak, Faşizm suçlamasına sa mimiyetle katılanlar yok mudur? Hemen cevap vere lim : Sayıları az olmakla birlikte, böyleleri vardır. İ kinci bir soru : Bu sınıfa giren suçlayıcıların daya nakları nelerdir, nasıl düşÜ!ıürler, milliyetçilerin fa l.)ist olduğu hükmüne hangi yı1llardan geçerek varırlar? Sorunun karşılığı, kısaca şöyledir : Türk milliyetçile ri tarafından paylaşılan baz1 görüşler ve titizlikle ko runan bazı değerler vardır ki, gerçek kaynakları bi linmediği veya unutulduğu için, Faşizmden alındığı 276

sanılmıştır. Sorumlu siyaset.('ilerimizin ve diğer bazı yetkililerin Faşizm suçlamasma katılmaları, sol ve di ğer beynelmilelci propagand�ların şartlandırılması ile siyaset oyunlarının payını ayırırsak, başlıca, devlet ve sınıf konularındakı milliyetçi anlayışın yanlış değer lendirilmesinden ileri gelmektedir.

1 DEVLETE BAGLILIK: Türk milliyetçileri, ı;ievletsiz bir milletin yaşayamayacağı ve korunama yacağına inanırlar. Devletin yıpranmasına, güçsüz bir duruma düşmesine hiç tahammül edemezler. Gerçek bir milliyetçi, devletini yönet enlerin haksız davranış larından zarar görse bile, devlete üstün bir değer verir, şerefine asla toz kondurmaz. Basit bir misalle yetinelim : Herhangi bir solcu veya milliyetçi olmayan bir kimse, bir zarar gördüğü vakit, yabancı bir ku ruma şikayette bulunur, hatta korunmasını ister. Hü küm giyen solcular, daima bunu yapmışlardır. Ama bir milliyetçi, devletinin işlerine bir yabancıyı asla karıştırmaz. Bir milliyetçi için, devletine hizmet et mek, kutsal bir görevdir. Faşizm de, bir bakıma, dev letin yüceltilmesi demektir. Faşist bir düzende dev letin çıkarları, diğer bütün şahıs, zümre ve sınıf çı karlarından üstün tutulur. Faşizmde cemiyetin bütün imkanları devletin emrine ve hizmetine verilir. So rumlu siyasetçilerimiz ve diğer bazı yetkililerimiz, Faşizmin bu özelliğini, üstelik kendi gayretleri ile de ğil başkalarından naklen öğrenince, aradaki benzer liğe aldanmış, devlet görüşümüzün Faşizmden alındı ğını sanmışlardır. Oysa Türk milliyetçileri, devletle rine bağlılık ilkesini, yabancı bir düzenden değil, ken di tarihlerinden almışlardır. Çünkü milletimiz, ilk çağ lardan itibaren, hiç sarsılmamış güçlü bir devlet ge leneğine sahiptir. Türk milleti, devletini yaşattığı sü rece mutluluk bulmuş, devletsiz kalınca boynu bükül-

2'17

müştür.

Yüzlerce yı1 , dJin-ü Devlet ve Millk-ü Mil

let»in korunması uğrunda d5vüşmüş, milyonlarca şe hit vermişizdir. Devletimize saygı ve bağlılık duyma yı Benito Mussolini'den öğrE'nmeğe hiç mi hiç ihtiya cımız yoktur. Devletimizi yüceltmek hem milli gele neğimizin, hem dinimizin emridir. Arada mutlaka bir benzerlik aranacaksa, devlet

görüşü açısından Türk

milliyetçiliği Faşizme değil, Faşizm Türk

milliyetçi

liğine benzer. Kaldı ki, derinliğine bir inceleme ya pılırsa, Faşizmin devlet anl::ı yışı ile milliyetçilerin an layışı arasındaki ayrılıklar da ortaya çıkar. Faşizmde millet, devletin hizmetindedir ve devlete karşı so rumludur. Türk milliyetçiliğine göre, temel değer mil lettir. Devlet, milletin maddi ve manevi değerlerini iç ve dış düşmanlara karşı en iyi şekilde koruyabil diği için ve koruduğu sürece yüce tutulur. Devlet, mil letinin hizmetindedir. Bilge

Kağan'ın,

1300 yıl önce

buyurduğu gibi, <l.Aç kalanı doyurmağa, çıplak olanı giydirmeğe» mecburdur ve devlet «Baba»dır.

SINIF

GÖRÜŞÜ :

Türk milliyetçileri,

sınıf

kavgalarının karşısındadırlar, milli şuuru her türlü sı nıf şuurundan üstün bilirler. Ancak böyle bir ifade sı nıfların varlığını reddetmek manasına gelmez. Sınıf lar, daha iyi yaşama imkanlarına kavuşmak için teş kilatlanma hakkına sahiptirler. Ancak hiç bir sınıf, istediğini elde edemeyince,

diğer bir sınıfla çatışa

maz, dövüşemez. Türk milliyetçiliği, bir insanı men sup olduğu sınıfa göre değ il, millc>tine yaptığı hizme te göre değerlendirir. Faşist düzende

de, bilir:diği gibi,

sınıf

kavgası

reddedilir. Türk milliyetçilerine, sırf sınıf konusundaki benzerlikten ötürü Faşist diyenler, bir önceki bölüm de olduğu gibi, yanılmaktadırlar . Çünkü biz, sınıf kav galarına karşı çıkmayı Mu�solini'den veya Hitler'den 278

iiğrenmedik. Milletimiz, �:)1 sahnesine çıktığı gün den beri, sınıf çatışmalarından şiddetle kaçınmıştır. itiraf etmeliyiz ki, diğer sahalarda aynı akıllılığı gös teremedik. Mezhep kavgası y apmışızdır. Hanedan kav 1-(aları hiç bitmemiştır. Ama �ınıf kavgası yoktur. Şeyh Bedreddin ve çömezlerinin :syanında bile, mezhep ve hanedan mücadelesinin damgası vardır. Bu yazı serisini, diğer yazılarımız gibi, mutlak bir samimiyetle ve nasıl yorumlanacağına hiç aldır madan yazıyoruz. Bu itibarı.a, şu noktayı da işMet edelim : «Türk milliyetçileri, işçi ve köylüleri, orta sınıfı zenginlerden daha çok sevcr1er.» Fakat böyle olma sının sınıfçılıkla ilgisi yoktur. Sadece, işçi ve köylü lerle orta sınıf, milletimizin temel değerlerine zengin lere kıyasla daha çok bağlıdırlar, daha çok saygılı dırlar. Türk milliyetçilerini, sınıf mücadelesini reddettik leri için Faşist saymak, Türk tarihinin içtimai yapı sını hiç . kavrayamamak bi� tarafa, suçlamaya katı lan sorumlu siyasetçilerin ve diğer bazı yetkililerin tutumuna da aykırı düşer. Sonra, yalnız kapitalist sı nıfa dayanan devlet gibi, sınıf kavgalarına izin ve ren devlet de artık tarihe karışmıştır. İleri dediğimiz ülkeler, sınıf · mücadelesinin milli çıkarları zedeleme mesinin yolunu bulmuşlardır. Batı ve Amerikan de mokrasilerinde sınıf şuurunıın propagandasına imkan verilmesi, çok sağlam bir ·:>rta sınıfa duydukları gü venle birlikte, hayat seviyelerinin mücadeleyi hiç bir zaman kavgaya dönüştürmeyeceğini bilmeleri yüzün dendir. Milliyetçiler, Batı Ulkelerindeki şartların mil letimize uymadığını, belki de tarihi çok sevmeleri yü zünden, kesinlikle görmektedirler. Özetlersek, sınıf görüşümüzün Faşizmden alınmadığının, milletimizin ve şartlarımızın özelliklerinden doğduğunun anlaşılma2'19

sını istiyoruz. Vatanı seven bir Türk, milliyetçileri suçlayanlar da dahil, sınıf kavgasına ve sınıf şuurunun milli şuurdan üstün tutulmasına izin veremez, hem vermemiştir de ! Nihayet, Faşizmle suçlanmamıza yol açan ve İkin ci Dünya Harbi dönemine bağlanan yanlış bir zanna da kısaca dokunacağız Aşırı sol propagandanın yıka dığı beyinler, Türk milliyetçilerinin Faşist denilen ül kelere bağlı bulunduğunu, Faşizmin önderlerini be nimsediğimizi sanmışlardır. Türk milliyetçileri, hangi düzen içinde bulunursa bulunsun, yabancı bir ülkeye bağlanmaz, başkalarının önderlerini asla benimsemez, sadece, inkara tenezzül etmeyiz, Alman - Rus savaşın da Almanların kazanmasını yf.ırekten istemişizdir. A.ma bu isteğin Faşizmle hiç bir münasebeti yoktu. Mille timizin ortak isteğini paylaşmıştık. O yılların Alman ya'sında Hitler'in iktidar ol:-:ıası, milliyetçilerin tutu muna hiç tesir etmemiştir. 1941 Almanyasının düze ni Nasyonal Sosyalizm yerine demokrasi olabilirdi, krallık olabilirdi, hatta komünizm bile olabilirdi, yi ne de milliyetçiler bakımından farketmezdi, Ruslar'ın yenilmesini isterdik. iV ÜLKÜ OCAKLAR! VE DEV - GENÇ

FİKİR ve inanç ayrılıklqrından doğan çatışmalar, özellikle 1968 yılından itibaren «kafa kafaya döğüş meb durumundan çıkmış, şiddetini gittikçe arttırarak önce yumruk yumruğa, sonra sopa· sopaya ve niha yet öldürücü silahlarla vuruşma faslı başlamış ; 12 Mart öncesine böyle gelinmiştir. İdeolojik bir hüvi yet taşıdığı artık kesinlikle �ilinen mücadelenin genç280

lik cephesindeki temsilcileri : Bir tarafta, Marksist Leninist ve Maoist Dev-Genç, diğer tarafta da Mil liyetçi Ülkü Ocakları idi. Sosyal Demokrasi Dernek leri ve öteki gençlik kuruluşları, destekçilerinin ih mal edilemez tesirlerine rağmen ağırlıklarını koya mamış, hep ikinci planda kalmışlardır. 12 Mart öncesinin iktidarı, kavganın gerçek ma nasını uzun bir süre anlamamış veya öyle görünmeyi tercih etmiştir. Sorumlu siyasetçilerimiz, iki tarafı da «Aşırı Uç» olarak nitelendirmeyi yeterli saymış, hatta çok defa tarafsız olduklarını öne sürerek, iki tarafı da suçlamışlardır. Resmi ifadelerde Dev-Genç için «Aşırı Solcu - İhtilalci sosyalist» deyimleri, Ülkü Ocakları için de «Aşırı Sağcı - Faşist» deyimleri açık ça kullanılmıştır. Diğer bazı yetkililerin bir kısmı da siyasetçilerin tasnifini benimsemiştir ! .. ·

Büyük yanlışlık, daha doğru bir söyleyişle, gerçe ğin siyaset oyunlarına kurban edilmesi, hareket nok tasının seçilmesindeki aykırılıkla başlıyor. Ülkü Ocak ları ile Dev-Genç'in hüviyetlerini tesbit konusunda değişik bir ölçü uygulanmıştır. Şöyle ki : Dev-Genç yö neticileri ve mensuplarının ihtilalci sosyalist veya Marksist-Leninist oldukları hükmüne, görüşlerinin in celenmesi ve eylemlerinin yorumlanması sonunda ulaşılmış değildir. Çünkü Dev-Genç'liler, yazılarında ve sözlerinde, başka bir yoruma imkan vermeyecek bir açıklıkla hem ihtilalci bır mücadele yürüttükleri ni, hem de Marksist-Lenini:ot olduklarını belirtmişler dir. Dev-Genç, benimseyip Cıağlandığı bir tutum için de değerlendirilmiş, hasımlarının münasip bulduğu bir damga ile değil, adını taşımaktan gurur duyduğu bir ideoloji ile suçlanmıştır. Hiç bir Dev-Gençli, ihti lalci sosyalistliği de, Marksist-Leninist-Maoistliği de reddetmemiştir. 281

Diğer taraftan, Ülkü Ocakları'na «Faşist» denir ken tamamen farklı bir ölçüye göre hüküm verilmiş tir. Nitekim Ülkü Ocakları 'nın yöneticileri ve bütün mensupları, Faşizmle suçlandıkları zaman, Faşizmle hiç bir ilgilerinin bulunmadığını, sadece Türk Milli yetçisi olduklarını anlatmaya çalışmışlardır. Böylece suçlayıcıların Ülkü Ocakları konusundaki hükümleri her türlü dayanaktan yoksun bulunan yorumlamalar dan ve bir takım genellemelere bağlanan yakıştırma lardan ibaret kalmıştır. 12 Mart öncesinin siyasetçi leri, ihtilalci sosyalist veya Marksist-Leninist olduğu nu kabul eden Dev-Genç'e inanmak, fakat faşizmi reddeden Ülkü Ocakları'na inanmamak gibi anlaşıl ması güç bir duruma düşmüşlerdir. Akla en yakın ih timal, aşırı solcuların açıkça ortaya çıktıklarını Fa şistlerin de gizlendiklerini rlüşünmüş olduklarıdır. Fa kat böyle bir düşünce temelinden yanlıştır. Eğer baş ka bir sebebi yoksa memleketin şartlarını bilmemek ten ve gençliği tanımamaktan ileri gelir. 1968 - 1971 arası bir kavga dönemidir. Silahlar ko nuşmuş ; ölenler çıkmıştır. Ölüme giden bir insan üs telik delikanlı ise, örtünmek ihtiyacını duymaz. Uğ runa can verdiği inançlarını asla gizlemez. İhtilalci sosyalizmle şartlanmış Dev-Genç'liler, «Yaşasın Mark sizm-Leninizm» diye nasıl bağırdılarsa, Ülkü Ocaklılar da eğer sahiden Faşist olsalardı, hiç şüphe edilmesin yü reklerinin bütün gücü ile, t1 Yaşasın Faşizm ! . . . » diye bağırmaktan asla çekinmezlerdi. Ama onlar yalnız «Yaşasın Milliyetçi Türkiye ! » diye haykırmış, vatan larının birliği ve milletlerinin varlığını sürdürmek için döğüşmüşlerdir. 12 Marttan sonra, gerçeği görmeye engel olan bu lutlar dağılmış, her şey kesinlikle ortaya çıkmıştır. Yeni iktidarın sorumlu siyasetçileri ve diğer bazı yet282

kililer, denge siyasetinden c..rtık vazgeçselerdi , Fa şizm suçlamasının yanlışlığını itiraf etmeseler bile, hiç değilse konuşamazlardı. Konuyu elbette uzatmaz, geçmişi seve seve unuturduk. Yazıktır ki Milliyetçi lerin, özellikle Ülkü Ocakları'na bağlı gençlerin, Fa şizmle suçlanması henüz bitmemiştir. Biz de iyi ni yetimizi belirtmek istiyoruz. Şimdi, son bir uyarmanın görev olduğuna inanarak, Ülkü Ocakları ile Dev-Genç arasında bir kıyaslama yapacağız. Kıyaslamanın so nunda Dev-Genç'in niye Marksist-Leninist olduğu ; Ül kü Ocakları'nın da niye Faşist olmadığı kendiliğin den meydana çıkacaktır. 1 Siyasetçilerin Dev-Genç hakkındaki suçlama ları boşlukta kalmamış, soruşturmalarla belgelenmiş tir. Duruşmalar sonunda h'J.kme bağlanmıştır. Dev Genç'in yüzlerce üyesi, «Marksist - Leninist ve Maoist bir düzen kurmak için silahlı eyleme girişmek» yü zünden hesaba çekilmişlerdir. Yüzlerce tutuklunun bir çoğu, kesin hüküm giymiş, bir kaç tanesi de asılmış tır. Bir noksanlık yoktur. Suç, suçlu, mahkum, hepsi tamamdır. Fakat Ülkü Ocakları hakkındaki «Faşizm:ı> suçlaması boşluğa asılı kalmıştır ve hala öylece sal lanmaktadır. Zira hiç bir Ulkü Ocaklı, «Faşist bir düzen kurmak için silahlı eyleme girişmek»ten suç lanmamış, soruşturmaya g:tmemiş, yargıç önüne çı karılıp, tutuklanmamış ve hfi�üm giymemiştir. Siyaset çilerimizin «Faşizm» suçlaması bir bakıma havayı dö ven yumruklara benzemiş, i1edefini bulamamıştır. Böy le bir sonuç ancak şu ihtimallere göre açıklanabilir : -

Yürürlükteki kanunlarımıza göre, Faşist bir düzen kurulmasını istemek suç değildir. Ülkü Ocak ları Faşisttir ama, Faşizm bir suç sayılmadığından yargılanmaları ve hüküm giymeleri imkansızdır ! So-

283

rumlu siyasetçilerimizin cevabı eğer böyle ise hiç şüpheleri olmasın ; özürleri kabahatlerinden daha bü yüktür. Çünkü kanunların suç saydığı bir görüşle suç saymadığı bir görüşü «Eşit derecede» tehlikeli ve za rarlı göstermek hiç kimsenin hakkı değildir. Bir hu kuk devletinde en azından kanunlara karşı saygısız lıktır. B - Sosyalist veya Fa)ist bir düzen kurulmasını istemek, zor kullanarak gerçekleşmesine kalkışılma dığı sürece, suç değildir. Anayasamızın tanıdığı temel haklardan biridir, fikir hürriyetinin gereğidir. Mark sist-Leninist Dev-Genç'liler, eyleme geçtiklerinden mahkfım olmuşlardır. Ülkü Ocaklılar da herhangi bir eyleme girişmediklerinden ceza almamışlardır. So rumlu siyasetçilerimizin açıklaması böyle olacaksa, yine haksızdır, yine yanlıştır. Fikir mücadelesinin ve receği zararla ihtilalci-silahlı mücadelenin vereceği zarar asla bir tutulamaz. Siyasetçinin kafasına veya hesabına ters düşen bir fikrin mensupları gerçekten faşist olsalar bile, Devletimizi yıkmak üzere uydur ma ordular kurmağa yeltenen bir eylemin mensup ları ile asla kıyaslanamaz !

C «Faşist bir düzen kurulmasını istemek suç tur. Fakat Türkiye'de böyle bir istekte bulunan kim se yoktur. Ancak bazı belirtilerden ötürü, Ülkü Ocak larında toplanan gençlerin faşist olduklarını sanıyo ruz ! » Faşizm suçlamasında direnen siyasetçinin man tığı bu ise, yine olmadı. Önce bilmekle sanmak ara sında büyük farklar vardır. Suçlu olduğu bilinenle, suçlu olacağı sanılanın aynı kefeye konması, değil çağımızın siyasetçisine, ünFj yargıç Bay «Karakuş»a bile yakışmaz. Ç - Faşizm suçlamasına katılanların son bir açık laması şöyle olabilir. «Türkiye'de faşizm vardır. Ülkü -

284

Ocakları da faşist bir gençlik kuruluşudur. Bunlar fa şist bir düzen kurmak için çalışmışlardır. Fakat bu hüviyetlerinden ötürü mahkemeye verilmemiş, hüküm giymemişlerdir. Çünkü memleketimizde zaten faşist bir yönetim vardır.» Bay E •evit hariç, sorumlu siya setçilerimizden ve diğer yetkililerden hiçbirinin böy le bir düşünceye katılamayrıcaklarına inanıyoruz. Ak si halde, yalnız Ülkü Ocaklarını değil, başta Silahlı Kuvvetlerimiz olmak üzere, 12 Mart'tan sonraki ikti darları suçlamak zorunda k 1lırlar. Ülkü Ocakları Dev Genç kıyaslamasının birinci bölümünü özetleyelim : Dev-Genç mensuplarının Marksist-Leninist oldukları ve inandıkları düzeni kurmak üzere silahlı eylemlere giriştikleri ; 1 Mahkemelerce doğrulanmış ve hük me bağlanmıştır. 2 Siyasetçilerden bazıları tara fından öne sürülmüştür. 3 Kendilerince de kabul edilmiştir. Ülkü Ocakları mensuplarının faşist olduk ları ise ; 1 Bazı siyasetç!Jer tarafından hiç bir de lil gösterilmeden öne sürülmüştür. 2 Mahkemeler böyle bir suçu doğrulamamı�. hiç bir Ülkü Ocaklı «Fa şizm»den ceza almamıştır. 3 Bütün Ülkü Ocaklı lar faşizmi reddetmiş, Türk milliyetçisi olduklarını belirtmişlerdir. -

v ÜLKÜ OCAKLAR!

DEV · GENÇ KIYASLAMASI

DEV - GENÇ'in Marksi.;;�-Leninist ve Maoist bir kuruluş olduğunu, buna karşılık Ülkü Ocakları'nın Türk milliyetçiliği dı şıP.da hiç bir ideolojiye itibar et mediğini gösteren � c;ık delillerden biri de, taraflarııı seçmiş bulunduğu hedf'fler ve dostlarıiır. Dev-Grnç" in hedefi 1971 1 2 Mart'ından sonra, bütün ayrıntılarıyla 285

ortaya konduğu gibi .. Türkiye Cumhuriyetini yıkmak tır. Ancak komür.ist ideolojısinin ustaları tarafından hazırlanan stratejiye uyularak, önceleri asıl hedef saklanmış ve asıl hedefle kendileri arasına giren, baş lıca engellerin ortadan kaldırılması için çalışılmıştır. Komünistlerin Türkiye Cumhuriyetini yıkma gayele rine karşı çıkan en şuurlu kitle Türk milliyetçileri idi. Üniversite ve Yüksek Okullardaki çatışmada da Dev Genç'in çekindiği, aradan çıkarmak istediği, yukarıda belirtilen sebepten ötürü Ülkü Ocaklı gençlerdi. Kav ganın Ülkü Ocakları ile Dev-Genç'liler arasında veril mesi, bir süre böyle devam etmesi, sorumlu siyaset çilerimizle, diğer bazı yetkilileri yanlış . bir düşünce ye sürüklemiş , 1971 Mart'ından önce, adı üstelik mil liyetçiye çıkmış bir İçişleri Bakanı «Komünistlerle fa şistler döğüşüyor, hükümetimiz de olayları ciddiyetle takip ediyor» gibi garip bir açıklamaya yeltenmişti. 12 Mart'tan sonra Dev- Genç'in hedefi kesinlikle bel li olmuştur. Ama buna rağmen, sorumlu siyasetçileri mizin zaman zaman aynı yanlış değerlendirmeye ka pıldıklarını görmekteyiz. Nitekim, kısa bir süre önce, kendisini yakından tanımamamıza rağmen, iyi niyetli bir vatansever olduğunu duyduğumuz ; profesör unvanlı bir bakan «Bir taraftan komandolar silahlanıyor, di ğer taraftan ihtilalci sosyali5tler devleti yıkma hazır lıklarını sürdürüyorlardı» demekten kendini alamamıştı. Yeri gelmişken , olayların başlangıcından beri sık sık duyulan ve hfıla bitmeyen, çürük temellere dayan dığı mutlak bir kesinlikle ortaya konmasına rağmen, hatta bazı vatandaşlar tarafından bile doğru zanne dilen bir izah tarzını bir kere daha yıkalım : Deniyor ki : Eğer Ülkü Ocaklılar ;cavgaya katılmasa, silahlı mücadeleye aynı şekilde karşılık vermeselerdi, Dev Genç 'liler de kendilerini korumak zorunda kalmaya286

cak, olaylar böylesine tehlikeli bir safhaya gelmeye cekti. Bu izahı benimseyenler, eğer sosyalist beyin yıkamanın kurbanlarından değillerse, cahil kimseler dir. Çünkü Dev-Genç'liler gerek yazıları ve sözlerin de, gerekse sıkıyönetim mahkemelerindeki duruşmala rı sırasındaki ifadelerinde gerçek hedeflerinin ne ol duğunu, hiç çekinmeden belirtmişlerdir. Adı geçen ya zılarla sözler ve ifadeler incelenirse, Dev-Genç'in Ül kü Ocakları'na karşı değil, Türk Devleti'ne karşı sa vaş açtığı ve asıl hedefin «Kapitalist düzen»in yıkıl ması olduğu görülecektir. Böylece Ülkü Ocakları, hiç kurulmamış bulunsa ve üniversitelerde önlerine hiç bir engel çıkmasa bile, «silahlı mücadele»ye karar verildiği meydandadır. Bu clurumd.a , hatanın bir kıs mını Ülkü Ocakları'nın sırtına yükleme gayreti, gaf letten ileri gelmiyorsa, asla bağışlanmayacak bir iha nettir. Bu konuda gerçeğe en yakın görüş, Ülkü Ocak ları'nın temel hedef olarak değil, sadece ilk hedef olarak seçildiğidir. Böyle olması da gayet tabiidir. Çünkü Ülkü Ocakları, sorumlu siyasetçilerimizle bir kısım yetkililerden bazılarının hala kavrayamadığı bir durumu, ihtilalci sosyalistlerin vatanımızın bütünlüğü ne ve milletimizin birliğine kastettiklerini, ta başlan gıçtan beri biliyordu. Mücarleleye bu yüzden girdiler, bu yüzden döğüştüler, bu yüzden şehit verdiler. Ga liba, memleketimize has bir acayiplik sayılmalı ki, yetkili ve sorumlulardan önce tehlikeyi görüp, soyla rına vergi bir yiğitlikle karşısına dikilen bu çocukla ra teşekkür edileceği yerde, suçlu imişler gibi dav ranılıyor. . . Olsun, Türk Tarihi'nin sevgisi, milletimi zin şefkati daima onların üzerinde ka�acaktır. Marksist-Leninist ve Maoist bir kuruluş olan Dev Genç, beynelmilel komünist stratejisine uyarak, ön ce milliyetçileri, sonra da önlerine çıkan kuruluş ve 287

şahısları hedef almıştır. Ülkü Ocakları'ndan sonraki ilk hedef Güvenlik Kuvvetleri oldu : Görevini yapan şerefli Türk polisine, duyanların yüzünü kızartacak en çirkin kelimelerle sövdüler, taşladılar. Hunharca dövdüler, nihayet Orta Doğu Teknik Üniversitesi'nde ki çatışmada Türk eri Mevlüt Meriç'i şehit ettiler. Dikkatlerden kaçan önemli nokta şudur : Dev-Genç'liler sıkıyönetimden önce, sadece poiis düşmanı imiş gibi görünmeyi, Türk Ordusu'na sanki dostmuşlar zannını uyandırmayı tercih etmişlerdır. Fakat sıkıyönetim fo yalarını açığa çıkarmış, «Takke düşmüş, kel görün müştür.» 16 Haziran, Orta Doğu ve Hacettepe olay larında bütün dünyada olduğu gibi Türkiyemizde de, ordunun komünistler için en tehlikeli bir düşman sa yıldığı anlaşılmıştır. Nihayet, Jandarma Genel Ko mutanı Orgeneral Kemalettin Eken'e sıkılan kurşun lar bu düşmanlığın son örneğidir : Komünist ihtilalinin öncüsü Lenin, ünlü bir konuş masında «Bizim dostumuz 0lmayan herkes, düşmanı mızdır,» demişti. Leninist De•r-Genç de bu görüşün tem silcisidir. Yalnız, strateji icabı önce kendileriyle mü cadele edenler tı�mizlenecek sonra da «tarafsız»lara sıra gelecekti. Özetlersek, Dev-Genç 'in hedefi : Tür kiye Devleti'nin bütün kuruluşları ve milletimizin var lığını korumaya çalışan bütim şahıslardır. Ülkü Ocakları'nın hedeflerine gelince : Milliyetçi Türk Gençleri hedef olarak, fikri manada değil, ge rektiği vakit, kendileri ile döğüşülecek hedef olarak sadec.e miletimizin düşman1arını seçmişlerdir. Bugü nün ölçülerine göre de, düşman komünistlerden iba ret görülmüştür. Ülkü Ocaklılar, sorumlu siya setçiler den bazılarının emirlerine lıymak zorunda kaldıkları için, kendilerine zaman zaman çok haşin davranma288

sına rağmen, Türk polisine daima saygılı davranmış lardır. Hatta öyle olaylar vardır ki : Dev-Genç men supları polisimize sövdükleri vakit, karşılarında Ülkü Ocaklı gençleri bulmuş, ağızlarının paylarını da al mışlardır. Hele Türk Ordusu Ülkü Ocaklılar için ade ta bir sevgilidir. Gerçeğe tam bağlı kalmaya çalıştı ğımız bu yazı serisinde, şun;,ı da açıkça belirtelim. Ül kü Ocakları'ndaki ordu sevgisi, sosyalist propaganda nın da tesiri ile iyi anlaşılamamış ve değerlendirile memiştir. Türkiye'mizin son buhranlı döneminde, bu cihetin değerlendirilememesi bir hatftdır ve mücade lenin kazanılması geciktiril'lliştir. Dahası var : 12 Mart öncesi iktidarları gibi, 12 Mart sonrası iktidarları da thkü Ocaklıların ölçüleri ne uygun bir hüviyette değil.dir. Ama milliyetçi Türk gençleri, benimsemedikleri Jıükümetleri kuvvet kulla narak yıkmak düşüncesine kapılmamış, iktidarları ge çici saymış, devletimizin kıyamete değin yaşamasına inanmıştır. Konu, alabildiğine uzatılabilir. Fakat sonuç değiş mez : Dev-Genç'in, hedefi devlettir, devleti koruyan güçlerdir. Ülkü Ocaklıların ise devletin düşmanlarıdır, Dev-Genç'tir, diğer komünist kuruluş ve şahıslardır. Büyük Türk Ülkücüsü Nihal Atsız beğin, bir yazısının sonundaki bir cümleyi hatır�amaktan kendimizi alama yacağız : Baht utansın ! Evet, tesadüflerin devlet ada mı ünvanı kazandırdığı bazı kimselerin, Devletin düş manları ile dostlarını aynı terazinin kefesine koydu ğunu, dostla düşmanı aynı derecede <<tehlikeli» say dığını gördükçe, «Baht Utansın ! » demekten gayrı eli mizden ne gelir. Burada hem bir hakkın teslimi, hem de Devlet Başkanımızın, milli şuura kuvvetle sahip olduğunu göstermesi bakımından, geçmiş bir olayı anı yoruz. CHP'nin sabık Genel Başkanı İsmet İnönü ; 289

Cumhurbaşkanı Cevdet Sunay ile yaptığı bir goruşme de, Ülkü Ocaklarının da yaptığı zararlardan bahse dince, «Onlar vatdnsever gençlerdir, komünizme karşı mücadele ediyorlar )) cevabını almıştı. Sorumlu siyasetçilerimizle, diğer bazı yetkililerden bir kısmının, sayın Cumhurbaşkanımızdaki anlayış ve şuurdan hala uzak kaldığırıı görmek cidden üzüntü vericidir.

VI MARKSISRERIN VE MiLLiYETÇiLERiN BAÔLI OLDUÔU DEOERLER

3 Ülkü Ocakları ile Dev-Genç kıyaslamasnnın biİ:- önceki bölümünde tarafların durumunu «Hedef ler» bakımından incelemiştik. Şimdi de kimlere dost olduklarını, kimlere bağlanıp güvendiklerini ele ala cak, gerçek hüviyetlerinin kesinlikle belirmesine böy lece yardım edeceğiz. -

A Bütün komünistle".'İn, hangi ülkede yaşar larsa yaşasınlar ve özellikle II. Dünya S�vaşından sonra ortaya çıkan bölünmelerde hangi tarafı tutarlar sa tutsunlar, dokunulmaz bildikleri, her sözünü emir saydıkları üç isim vardır : «Marks, Engels, Lenin ! » Öy le ki, dünyanın çeşitli memleketlerindeki komünistler arasında, görüş ayrılıkları veya menfaat zıtlaşmaların dan ötürü, şiddetli münakaşalara girişildiği çok görül müştür. Fakat hiç bir komünist Marks, Engels ve Lenin'i beğenmemeğe cesaret edememiştir. Hruşçov, Stalin'i, Mao, Brejnev'i kötiileyebilir. Ancak onlar ve diğeri, Marks, Engels ve Lenin'den ayrılmamış gö rünmeğe, suçlamalarını bile ustalarının fikirlerine dayandırmağa daima mecbur kalmışlardır. Dev-Genç -

290

ı ııensupları, Türkiyeli komü-ıistlerin birçoğunu en ağıı i fadelerle suçlamaktan çekinmemişlerdi. Hatta kendi a ralarında kıyasıya dövüşmeğe kadar varan çatışma lar görülmüştür. Fakat Marks, Engels ve Lenin aley hinde tek bir söz söylenmemiş, tek bir cümle yazıl mamıştır. Komünistler gençliğin, Marks, Engels ve Lenin'in lıütün kitaplarını okuyup tam olarak öğrenecek bir )ckilde eğitilmesi:-ıi isterler. Dev-Genç yöneticileri de, i'ıyelerini çok sıkı bir Mark->ist-Leninist eğitimden ge ı;i rmi.�, başlıca kitapları «Ders çalışır gibi» okumağa ınecbur etmişlerdir. Yayın!adıkları kitaplarda, bro o,ürlerde, bildirilerde ; açık oturum ve forumlardaki konuşmalarında, miting, boykot ve işgaller sırasında kullanılan sloganlarda, düzenledikleri· seminer prog ramlarında hükmümüzü doğrulayan sayısız belgeler vardır. Yine Dev-Genç, bütün üyelerine, Marks, En ı�cls ve Lenin'i - özellikle Lenin'i - yalnız kitapları ile değil, hayatları ile de öğretmeğe çalışmış ; bilmeyen leri kınamış, suçlamıştır . Lı:min'in yüzüncü doğum yıl dönümünde anma törenleri düzenlenmiş dergiler, «Ö zel sayılar» çıkarmışlardır. Evlerinde, öğrenci yurtla rındaki odalarında Maıks, Engels ve Lenin'in fotoğ rafları hep baş köşe:lere asılmıştır. Ayrıca, Dev Genç'in yönetimi, hele son 'lylarda tamamen Mao'cu ların eline geçtiğinden, Mao Tse Tung da üç dokunul ınazın arasına katılmıştır. ç;nli lider'in her sözü ade ta ezberlenmiş, büyük boy f0toğrafları duvarlara asıl mış, küçükleri cüzdanların arasında saklanmıştır. Mao rozetleri bastırılmış, hatta, «kurtarılmış bölgelerde ! » yakalara bile takılmıştır ! Gelelim Ülkü Ocaklarına : Faşistlikle suçlanan 01. kü Ocakları, acaba Faşizmin büyüklerinden hangile rine bağlıdırlar? Mussolini'� e mi, Hitler'e mi, yoksa 291

Franco'ya mı? Öyle ya, nas ı l komünizmin dokunulmaz saydığı büyükler varsa, elbette Faşizmin de büyükleri vardır. Dev-Gençliler, komtinızmin büyüklerine nasıl bağlanmışlarsa, lJlkü Ocaklı gençlerin de, Faşizmle suçlanmalarında en küçük bir ciddiyet payı bulunduğu takdirde, ideolojilerinin büy�klerine öylece bağlanma ları gerekir. Faşizmin düny:ı ölçüsündeki isimleri de, pek ilgilenmediğimiz için yanılmamız mümkündür ama yine de galiba Hitler'dir, Mussolini'dir ve Franco'dur. Faşizm suçlamasına katılan1ardan rica ediyoruz : Ül kü Ocaklarının yayınlarına taksınlar, bildirilerini oku sunlar, konuşmalarını öğren�mler. Hitler'le, Mussolini ile, Franco ile bir ilgi kuralJıiirlerse ; Bitler için yazıl mış bir övgü, Mussolini için yakılmış bir ağıt, Fran co'dan alınmış bir emi:- buludarsa, suçlamalarına biz de katılacağız. Ama bulamazlarsa, şu <<Yılan hikaye sini» artık bitirsinler, bir denge siyaseti uğruna mem leketin en temiz gençlerini harcamağa yeltenmesin ler ! Ülkü Ocaklı gençler kime bağlıdır, kimi sever? Onlar, yalnız ve yalnız Oğ•tz Han'dan Atatürk'e ka dar hizmet etmiş büyükleri'1i severler. Faşizmin bü yüklerini tanımaziar bile. Bilge Kağan'a bağlanmanın, Yavuz Sultan Selim'le övürımenin faşistlik olduğunu düşünenler varsa, tabii verilecek bir cevabımız yok tur. Dev-Genç'liler, doğum ve ölüm yıldönümlerinde anma törenleri düzenlemişlerdir ; Lenin için, Marks için, Ho Şi Minh için, Guavera için ! Ülkü Ocaklılar da anma törenleri düzenlemişlerdir. Ama Bitler için değil, Mussolini için değil, Alparslan için. Ülkü Ocak lı gençler, Hitler ve Mussolini'nin ne zaman ve nasıl öldüğünü öğrenmek ihtiyacını hiç duymadılar. Dev Gençlilerin en çok beğendikleri ve herkese öğretmek istedikleri cümle Marks ve Engels'ten alınmıştır : «Bü292

tün Dünya İşçileri Birleşiniz ! » Ama Ülkü Ocaklıların en çok beğendikleri ve herkese öğretmek istedikleri cümle, Hitler'den değil, Bilge Kağan'dan alınmıştır : «Ey Türk, Titre ve Kendine Dön ! » Dev-Genç'lilerin yakalarında Orak-Çekiç veya Mao rozetleri vardır. Ülkü Ocaklı gençlerin yakalarını Ay-Yıldızlı Bayra ğımız veya Bozkurt rozetleri süsler ; Gainalı Haç de ğil ! Dünyanın bütün komünistleri Maksim Gorki'yi ta nırlar. Hem eylemcidir, hem de romancı ve hikayeci. Dev-Gençliler de Gorki'yi tanır, eserlerini okur, ha yatını bilirler. Faşizmin de hem eylemci, hem de ede biyatçı ünlü bir kişisi vardır : G. D'Anancio ! Fiyume şehrini Faşistler hesabına işgal etmiştir. Romanlar, hikayeler, şiirler yazmıştır. Ama Faşistlikle suçlanau Ülkü Ocaklı gençlerin hemen hiç birisi böyle bir 3.da mm yaşadığından bile haberdar değildir ! Komünistle rin romancısı Şolohov'dur, İlya Ehrenburg'tur, Kazan cakis'dir. Dev-Genç'lilerin okuyup okuttukları roman cılar da aynı kimselerdir. Sadece, Yaşar Kemal, Orhan Kemal ve Fakir Baykurt gibi Türk va tandaşı romancılar da sıray:ı girmiştir. Ülkü Ocaklı Gençlerin romancısı ne Almanya'dan, ne de İspanya' dan seçilmiştir. Milliyetçi Türk gençlerinin romancısı Peyami Safa'dır, Nihal Atsız'dır, Cengiz Dağcı'dır, l·�mine Işınsu'dur. Komünistlerin şairi Mayakovski' d ir, Arogon'dur, Neruda'dır, N. Hikmet'tir. Faşistle rin de, hiç şüphesiz şairleri vardır, fakat emin olu nuz, Milliyetçilerin okumuşl.ırından sayıldığım halde, lıir tanesinin_ bile adını hatırlamıyorum. Ülkü Ocaklı �cnçlerin şairi Yahya Kemai"dir, Arif Nihat Asya'dır, Mehmet Akif'dir, M. Emin Yurdakul'dur. Dev-Genç liler, dünya komünizminin bütün değerlerini paylaş rn ışlardır ; çünkü, kendi ifadeleri ile, Marksist-Leninist 293

ve Maoisttirler. Ülkü Ocaklılar, Faşizmin değerlerini öğrenmeğe hiç tenezzül etmemişlerdir . O kadar ki, ça ğımızın en güçlü romancılarından K. Hamsun'un Fa şist eğilimli sayılmasını bile bu yazımı okuyunca öğ reneceklerdir. Neden böyle? Bir taraf çok okuduğu, diğer taraf okumayı sevmediği için mi? Asla. Duru mun açıklanması gayet kolaydır, Komünistler, en az elli yıldan beri, Dünya Komünistlerinin eserlerini be nimsemiş, Türkiye'de de tanıtıp yaymağa çalışmış, kendilerine bağlı gençlere de, öğretip sevdirmişlerdir. Türk Milliyetçileri de, Faşizme hiç bir zaman ilgi duy madıkları için, bu ideolojiyi tutan eserleri hem ken dileri tanımamış, hem de genç Milliyetçilere tanıtma mışlardır. Dev-Gençliler'e komünist denmesi, Türkiye'deki tutumlarını bir an hiç hesaba katmasak bile, dünya komünizmine ve komünizmin her sahadaki değerleri ne bağlılıklarından ötürü, haklı bir tesbittir. Fakat, Faşizme bağlılık şöyle dursun, başlıca görüşleri bil meyen, sayılı değerlerini tanımayan, sevme güçlerini Türklük'le sınırlandırmış Ülkü Ocaklı gençlere Faşist demek acaba nasıl bir tesbi.ttir? Umarız ki, sorumlu siyasetçiler ve diğer bazı yetkililer, Faşizm suçlama sının en ufak bir dayanaktan yoksun kaldığını göre ceklerdir. Yine de göremezlerse, Fındıkoğlu hocamı zın bir sözünü, biraz kibarlaştırarak, tekrarlamakla yetineceğiz : Anlayamıyorlar, yahut Allah ıslah etsin !

294

I RKÇILIK SUÇLAMASI TÜRK Milliyetçilerinin ırkçılıkla suçlanması, Fa şizm suçlamasından daha eskidir, il. ci Meşrutiyet yıl larına kadar iner. Zamanımızdaki durumu daha iyi ay dınlatmak için ırkçılık suçlamasının nasıl ortaya çık tı�ı ve kimler .i.çin kullanıldığını hatırlamakta fay da görmekteyiz. II. Meşrutiyet döneminde, bilindiği gibi başlıca 3 siyasi akını mevcuttur : 1 Türkçülük, 2 İslamcı lık, 3 Osmanlıcılık. Osmanlıcılar, imparatorluğun parçalanmasını önlemek yönünden, en iyi çarenin, din ve milliyet farkı gözetmeden imparatorluk sınırları , içinde yaşayan bütün vatandaşların eşit tutulması ol duğunu öne sürüyorlardı. Osmanlıcıların düşüncesine göre, belli bir milletin ve belli bir dine mensup olan ların diğerlerine tercih edilmesi imparatorluğun dağı lışını hızlandırmaktaP. başka hiç bir işe yaramaz. Os manlıcılık fikri, o zamanın şartlarına aykırı düşmek t e idi. Cemiyet içinde dayanağJ , taraftarı, savunucu su bu görüşü ortaya atan iıç-beş kişiden ve bazı dev let adamlarından ibaretti. Türklük ve Müslümanlıkh. ilgisi bulunmayan Hıristiyan topluluklar, özellikle Bal kan milletleri, olanca güçleri ile İmparatorluğun yıkıl-

295

masına çalışıyor, milletlerinin bağımsızlığını elde et meye uğraşıyor, başta Rus çarlığı olmak üzere bü yük devletler tarafından destekleniyorlardı. Fakat da ha çok batı medeniyetinin hayranlarıyla, o çağda ye ni bir fikir sayılan materyalistlerin birleşmesinden meydana gelen «Üsmanlıcı>>lar, yegane kurtarıcı fik rin kendi görüşleri olduğunu savunmaktaydılar. Hiç bir zaman da vazgeçmediler. «Osmanlılık ideali>>nin temelsiz ve gülün� tarafları onları uyarmağa yetmedi. Hatta «Meclis-i Meb'usan» üyelerinden Boşe'nin «Os manlı Bankası ne kadar Osmanlı ise, ben de ancak o kadar Osmanlıyım» diyerek açıkça alay etmesi bile gerçeği kavramalarını sağlayamadı. Bir üçlü ittifa kın, Türk-Müslüman-Hıristiyan teba arasında birlik ve bP.rı:ıherlik kurup İmparatorluğu böylece yaşatma ha yalinin peşine düşen «Osmanlıcı»lar, yine aynı devir de hızla gelişen Türk milliyetçiliği fikrine şiddetle cep he almııılardır. Milliyetçilere saldıran Osmanlıcılar, Türklük fikri etrafında toplanıldığı takdirde Türk ol mayan toplulukların da kendi milli şuurlarına kapıla caklarını, ayrı bir devlet olmanın yolunu arayacakla rını ve imparatorluğun çökeceğini iddia etmişlerdir. O çağın münakaşalarında milletle ırk arasında, fark gözetilmemiş, milliyetçiliğe bazen ırkçı, bazen de «Kavmiyetçi» denilerek hücum edilmiştir. Osmanlıcı ların başlıca gafleti (hainleri bir tarafa bırakırsak) şu idi : Türklükten bahsedildiği takdirde diğer toplu luklardaki milli şuurun ve bağımsızlık isteklerinin uya nacağını öne sürerken, özellikle Balkan milletlerinde Fransız lhtilalinin tesirleri ve Çarlık Rusyası'nın de vamlı kışkırtmasıyla uyanmasından korkulan milli şu urun çoktan uyandığını ve bağımsız devlet kurmak is teklerinin fikir olmaktan çıkıp, silahlı mücadele yo luyla gerçekleştirilmesine gayret edildiğini unutmuş lardır. 296

Yine Meşrutiyet yıllarının önemli fikir cereyanla rından «İslamcılık» Osmanlıcılığın üçlü ittifak görüşü ne katılmı:;or, bunun yerine ikili bir ittifak teklif edi yor, Ümmet fikri etrafında birleşilmesini istiyordu. İslamcılara göre, Hıristiyan unsurların İmparatorluk hesabına kazanılması mümkün değildi. Fakat hangi millete mensup olurlarsa olsunlar, bütün Müslüman lar'ı <illin Kardeşliği» etrafında birleştirmek, ümmet ülküsüne dayanarak İmparatorluğun parçalanmaması nı sağlamak im.ıdını vardı. Meşrutiyet çağının ümmetçileri millet şuurunun uyanmasını, ümmet birliği nesabına tehlikeli saydık larından, Türk milliyetçiliğine cephe almışlardır. İs lamcılar da Osmanlıcılar gibi bu münakaşalar sıra sında ırkla milleti pek ayırmamış , milliyetçiliğin de ırkçılık kadar zararlı olacağını düşünmüş, kimi zaman milliyetçileri ırkçılıkla, kimi zaman da kavmiyetçilik le suçlamışlardır. Ahmet Naim Efendi ile Ziya Gö kalp arasındaki münakaşalarda en fazla kavmiyet ko nusu üzerinde durulmu� ve bu kelime ile ırkçılıkla milliyetçilik eşit manada kullanılmıştır. Cumhuriyet S•_.nr'.'ls111da, bilhassa günL.müz bakı nıından dikkat edilmesi gereken husus şudur : Meş rutiyet döneminin Osmanlıcıları ve İslamcılar milli yetçileri suçlarken millet ve milliyet fikirlerini de red detmişlerdir. Fakat Cumhuriyet sonrası suçlamaların da millet fikri ve milliyetçilik benimsenirken, milli yetçileri suçlamak gibi bir garabete düşülmüştür. Meşrutiyet İslamcılarının bir kısmı, İmparatorlu ğu yaşatmak için ümmet birliği ülküsüne sarılırken, gerçekten samimi idiler. Nitekim o yılların İslamcı larından Mehmet Akif, Balkan ve Birinci Cihan Sa vaşı felaketlerini gördükten sonra ümmet hayaline ve297

da etmiş, Türk milliyetçiliğine dönmüş, İstiklal Mar şı'nda «Irkım» sözünü açıkça kullanmış, bütün Türk milliyetçilerinin benimsediği bir insan haline gelmiş tir . Islamcı görüşün hatası şöyle özetlenebiliı : Üm met birliği idealini, yanlışlığı ve doğruluğuylc:ı. müm kün olup olmadığını, münakaşası bir tarafa, reddeden ve sadece Türklüğün ele alınmasını isteyen Türk mil liyetçileri değildir. Bizden ayrı bir millete mensup ol ma şuuru önce «din kardeşlerimiz»de uyanmış, İmpa ratorluktan kopup, bağımsız devletler kurma isteği on lardan gelmiştir . Balkanlar'da Arnavutların, Ortado ğu'da Arapların belgelenmiş ihanetleri hükmümüzün açık örnekleridir. Türkçülük ülküsü, teba ' ve din birliğinin yalnız başına artık önem taşımadığını, millet birliğinin di ğer bütün değerlerin üstüne çıkarıldığını görmekten, yaşamaktan ve denemekten doğmuştur. Balkanlar'da Rusların, Ortadoğu'da İngilizlerin kışkırtmaları elbet te gerçektir ama, hem Hıristiyan vatandaşların, hem de din kardeşlerimizin bizimle «tek bir devlet» ola rak yaşamayı istemedikleri, ayrılmak için İmparator luğun en azılı düşmanları ile işbirliği yaptıkları da bir gerçektir. İşte Türkçülük böyle bir gerçeğin, baş ka hiç bir çare kalmamasının ifadesi olarak ortaya çıkmıştır. İmparatorluğumuzun yıkılmasından sonra, milli bir devlet kurulunca, gerek Hıristiyan vatandaşların, gerekse din kard�şlerimizin gücenmemesi için Osman lılık ve İslamcılık gibi tedbirle:r almaya Türklüğümü · zü ve Türkçülüğümüzü saklamaya ihtiyaç kalmamış tır. 1944 yılına gelinceye değin - Türk milliyetçileri nin - komünistler ve diğer beynelmilelci fikirlere men298

sup olanlar bir yana - vatandaşlar, hele devletin yet kili temsilcileri wrafından suçlandığını görmemekte yiz . Cumhuriyetimizin Atatürk dönemi - bazı husus ların ayrıca münakaşa edilmesi gerekmekle birlikte hiç değilse şekil bakımından milliyetçiliğin benimsen eliği dönemdir. Ancak 1944 yılında, zamanın Cumhur başkanı başta olmak üzere, devletin yetkili temsilci leri Türk milliyetçilerini suçlamış ve başlıca gerek çe halinde «lrkçllık» öne sürülmüştür. 1944 yılından günümüze kadar geçen dönemde, sorumlu siyasetçile rimizin ve bazı devlet yetkililerinin bu suçlamayı sür dürdükleri, Türk milliyetçilerine zaman zaman, diğer kara damgaların yanında «ırkçı» damgasını da vur dukları bilinmektedir. -

Milliyetçilerin ırkçılıkla suçlanması haklı bir tu tum mudur? Konuya kesin bir açıklık verebilmek yö nünden ırk-millet, ırkçılık - milliyetçilik münasebetle rini incelemek şarttır. Biz önce ırkçılığın ve ırkın ma nası, milliyetçilikle ırkçılığın münasebetleri üzerinde duracağız. il ANTROPOLOJiK

MANADA

IRK

IRK kelimesinin aslı arapçadır. Başlıc.a ; kök. asıl, cins manalarına gelir. Batı dillerindeki karşılığı <<Ra ce»dır. Irk sözü, daha çok, bir antropoloji terimi ·ılarak kullanılmış tır. Canlı va rlıkların, beden yapılarındaki özellikler bakımından, kabul edilmiş bir ortak ölçü ye göre tasnif edilmeleri ile ilgilenir. Aynı sınıfa da hil sayılan bir h:cı yvanın çeşitli cinslerini, mesela kö pekleri dfü:ünelim : Bütün köpekler, bedenlerini mey 299

dana getiren uzuvların pek çoğu yönünden birbirle rine benzerler ; fakat ayrıldıkları noktalar da vardır. Çoban köpeği ile Fino'yu kıyaslarsak, boy, ağırlık ve diğer bazı uzuvları ile dış görünüşü bakımından, bir birlerinden çok farklı olduklarını görürüz. İşte bu farka ırk diyoruz. İnsan toplulukları arasında da, dış görünüşlerir.in çeşitli yönleri açısından, az-çok fark· lar vardır ; birbirlerinden değişik tarafları, hemen ilk bakışta göze çarpar . Ancak, Antropoloji bilginl�rinin çoğunluğu tarafından benimsenmiş bir fikre göre, in san ırkları arasındaki farklar, hayvanlardakinden çok daha azdır. Aslında, böyle olduğunu anlamak iç-in de rin bir incelemeye zaten ihtiyaç yoktur ; basit bir göz lem ve az bir bilgi yeterlidir. Altmış santim uzunluğunda yılanlar vardır ; buna karşılık otuz metre, yani ilkinden elli misli daha uzun yılanlar da vardır. Ama, insan ırkları içinden en kı sa boylu olanlarının 150 santim olduklarını düşünsek. elli misli bir yana, sadece beş misli, yani 750 santim uzunluğunda bir insan ırkının bulunmadığını biliyoruz. Yine de, bütün çağlarda, fiziki özellikler bakımından diğerlerinden ayrılan ve birbirlerine benzeyen insan zümrelerinin, başka bir söyleyişle, ırkların mevcut ol duğu da bir gerçektir. Bu konuda, ayrı bir inceleme yapmağa v e kendimize göre hükümler vermeğe hem imkanlarımız, hem de ehliyetimiz elverişli olmadığın dan, büyük Türk bilgini ve Milliyetçisi nıerhum Sad ri Maksudi Arsal'ın «Milliyet Duygusunun Sosyolojik Esasları» adındaki kitabından kısa bir özet vermekle yetineceğiz : «İlk antropologlar, insan ırklarını tasnif için cild lerin rengini kabul etmişlerdi. Bu bakımdan insanları üç veya dört zümreye taksim etmişlerdi : 1 Beyaz ırk (Avrupalılar) , 2 Sarı ırk (Asyalılar) , 3 Si-

300

yalı ırk (Afrikalılar) , 4 - Kırmızı ırk (Yerli Ameri kalılar) . Fakat ırkları tasnif için kıstas olarak kabul edilen cild renginin esaslı ve kafi bir kıstas olmadığı görülmüştür. Çünkü, mesela cildleri siyah olan Afri ka zencileri arasında fiziki hususiyetleri bakımından birbirinden farklı zümreler mevcut olduğu gibi, be yaz insanlar arasında da birbirinden farklı zümreler vardır. Bugün cild renginin iklim şartları ve irsiyet neticesi olduğu da isbat edilmıştir. Alman antropologu Blumenbach (1752 - 1840) ırkları tasnif için cildin rengi ile birlikte birçok diğer hususiyetleri de dikkate ala rak ırkları beşe taksim etmiştir. 1 - Kafkas ırkı, 2 Moğol ırkı, 3 Habeş ırkı, 4 Amerikan ırkı 5 - Ma lay ırkı. Bu beşli taksim de antropologları tatmin et medi. Bugün antropologlar ırkları tasnifde en mühim kıstas olarak kafatasının şeklini kabul ediyorlar. Bu bakımdan insanları başlıca iki zümreye taksım edi yorlar : 1 - Uzun kaf;:.ıtaslı ins'lnlar, 2 - Kısa kafa taslı insanlar. Bu taksimin esası şudur : Eğer kafa tasının uzunluğu genişliğinden fazla ise, böyle bir ka fatasına malik insanlar uzun kafataslı, (Dolikosefal) dırlar. Kafatasının genişliği uzunluğundan fazla ise, böyle kafatasına malik insanlar kı::: a kafataslı (Braki sefal) insanlardır. . . Beşeri zümreleri tasnif için ka fatasının 1ekli kıstas olarak kabul edildikten sonra, Avrupa'nın şimali kısmında yaşayan milletlerde fert lerin eksı:>t"iyetinin uzun kafataslı olduğuna dair mü şahadeye dayanarak, uzun kafataslılığı yüksek mede niyet yaratan Avrupa kavimlerine mahsus bir husu siyet telakki etmek, kafatasının şekli ile insanın zeka ve fikri k3biliyetleri arasında bir münasebet mevcut olduğunu iddia etmek istikametinde bir cereyan baş lamıştı. Fakat bu cereyan çok çabuk durdu, bu iddia dan vazgeçildi ; çünkü uzun kafataslılığın Avrupa mil-

301

letlerinin hususiyeti olmak şöyle dursun, bilakis Afrika nın siyahi ırka mensup kavimlerinden birçoklarının hu susiyeti olduğu anlaşıldı. Kafatasının şekli ile· insanın istidat ve kabiliyetleri arasında bir münasebet mev cut olmadığı bazı müşahedelere istinaden isbat edildi. Misal için büyük Alman Filozofu Kant'ın, büyük Fran sız ali.mi Laplac'ın, büyük Fransız mütefekkir ve edi bi Voltaire'in kısa kafataslı dahiler olduklarını hatır latmak kB.fidir .» «Bugün beşeri zümreleri tasnifte cildin renginden, kafatasının şeklinden başka saçların rengi ve şekli, boy, burnun basıK: veya sivri, yüzün yuvarlak veya uzun, dudakların kalın veya ince, elmacık kemikle rinin düz veya çıkık, boynun uzun veya kısa olması gibi hususiyetleri de gözönünde tutulmaktadır. Beşeri zümreleri birbirinden ayıran hususiyetlere fiziki hu susiyetler (Signe:; Somatiques) ismi veriliyor. Fran sa'nın, geçen asrın sonlarında yetişen meşhur antro pologlarından Je:m Deniker, yeryüzündeki kavimleri, bunların fiziki hususiyetlerini dikkate alarak, başlıca 29 zümreye ayırıyor. Deniker, bu 29 zümreden biri o lar::ık da Türkleri gösteriyor. Bu suretle, fiziki husu siyetleriyle diğer ınsan zümrelerinden ayrılan bir Türk beşeri zünıresinin (Türk ırkının) mevcut olduğu ant ropoloji alimleri tarafından tesbit ve tasdik edilmiş bu lunuyor. Halbuki Ratzel gibi bazı alimler, Türk adlı bir ırkın (bir etnik zümrenin) mevcudiyetini bile in kar etmişlerdir. Deniker, kavimleri ırklara taksim için, bir kavim içindeki inı.anların bünyesinde en sık rastlanan soma tik hususiyetleri kıstas olarak kabul ediyor, sonra da bu hususiyetlerin hepsini veya çoğunu kendilerinde toplayan fertleri kavmin mensup olduğu ırkın karış302

ıııamış tipik örnekleri sayıyor. Bir kavim içinde bu temsil eden �ertler ekseriyet ise, Deniker o tipin hususiyetlerini muayyen bir ırkın hususiyetleri telak k i ediyor ve vaktiyle karışmamış halde mevcut oldu ğunu farzettiği bu ırka tipik fertlerin mensup olduk l arı kavmin (ırkın) ismini veriyor. Lipi

Milletler , tarihten önceki devirlerden beri karış mış olduğundan, bugün hemen hiç bir milletin bütün fertleri o milletin mensup olduğu ırkın hususiyetle r ine malik değildirler. Ancak bu ırkı temsil eden ör nek tipler, kavim içinde en çok rastlanan tipler var dır. Biz, yeryüzünde, muayyen fiziki hususiyetlere malik bir Türk ırkının mevcut olduğunu kabul ediyo ruz. Fakat bugün Türk dilini konuşan, ruhunda Türk tük şuuru besleyen bütün fertlerin Türk etnik züm resine mahsus sayılan somatik hususiyetlere sahip olduğunu iddia edemeyiz. Türk etnik zümresi, Türk ırkı da , diğer birçok ırklarla, Çinliler, Moğollar, İs lavlar, İranlılar, Fin-Uygurlarla az çok karışmış ola bilir. Çünkü Türk ırkı, birçok Türk olmayan fertleri içinde eritmiştir. Onun için bugün Türk kavimleri için de Türklere mahsus somatik hususiyetlere sahip ol mayan fertlerin bulunması tabiidir. Deniker, Türk ırkının somatik hususiyetlerini şu :'iekilde tesbit ediyor : 1 2

3 4

5 değil,

6 7

Cild beyaz (Hafifçe sarıya mütemayil) , Boy ortadan yüksek, Kafatası kısa, Saç siyah, Gözler siyah, fakat Moğol gözü gibi çekik Burun normal (basık değil) Göğüs orta 303

. 8

10 11

Yüz uzunca (oval) Elmacık kemikleri hafifçe çık!k, Dudaklar kalın, Boyun kısa. 111 MİLLETLERİN

IRKLA

iLGiSi

HERHANGİ bir insan topluluğu, gerekli şartların bir araya gelmesi sonunda, millet olma hüviyetini kazanıp tarih sahnesine çıkacağı dönemde, mensup larının çoğunluğu bakımından belli bir ırka dayanır. Bir milletin meydana gelmesi için varlığına ihtiyaç duyulan şartlardan biri de, ırk birliğidir. Daha ilkel ve basit bır birlikten «Millet» birliğine geçiş sırasın da diğer ortak özellikler nasıl önemli ise, ırk birliği de öylece önemlidir. Milleti meydana getiren başlıca şartların ; Ortak bir devlet ve hukuk düzeni, Belli bir nüfus, 3 Ülke birliği, Bağımsızlık, 4 5 Dil birliği, 6 Örf ve adetler birliği, 7 Dini inanç birliği, 8 Milli seciye birliği, olduğu öne sürülmüş ve millet ekseriyetinin aynı ırktan olması şartı da, en azından diğerlerine eşit bir değerle belirttiğimiz şart lara eklenmiştir. (Sadri Maksudi Arsal, Milliyet Duy· gusunun Sosyolojik Esasları) Tabii sayılan gelişme millet halinde ortaya çıkan topluluğun devleti kuran zümre ile aynı ırka mensup bulunmasıdır. Ancak, bazı özel r!urumlar yüzünden, başka türlü gelişmeler 1

304

mümkündür. Fransa devletini, Cermen ırkından ge len Frank'lar kurmuştur. Fakat sayıca çok az kal dıkları için Latin çoğunluğu arasında erimiş, dilleri ni de hakim kılamamışlardır. Sadece kurdukları devle te isimlerini bırakmışlardır. Ama, meydana gelen milletin çoğunluğu Cermen ırkından değildir. Yine bu nun gibi, Bulgar devletini Bulgar Türkleri kurmuş tur. Ancak İslav çoğunluğu arasında erimiş, hem dil ·ıerini, hem de fiziki özelliklerini kaybetmişlerdir . Belki tuhaf gelecek ama, en doğru ifade, bugünkü Bulgarlar'ın aslında Bulgar olmadıklarıdır ! de

Milletler, meydana geliş dönemlerinde belli bir ırk temeline dayanmalarına rağmen, başlangıçta ki ırk birliğini koruyabilmişler midir? Kesin bir hük me varmanın yanlış ve sakıncalı tarafları olacağını hiç unutmamakla beraber, tarihin öğrettiklerine ba karak, şunu söylemek gerçeğe en ziyade yaklaşan bir görüştür : Millet hayatının özellikleri başlangıçtaki ırk birliğinin korunmasına, hele tam bir saflıkla korunma sına imkan vermez. Şu veya bu ölçüde bir karışma önlenemez. Çünkü her millet, tarih sahnesine çık masından itibaren, yakın komşularından başlayarak, birçok milletle ilgi kurar. Bir milletin diğer millet lerle ilgisi başlıca iki şekilde belirir : 1 Düşman lık, 2 Dostluk. Milletler arasında düşmanlıklar, özellikle savaşlar, ırk karışmasının sebeplerinden bi ridir. Zira kazananlar, yendiklerinin toprağına ve di ğer bütün zenginliklerine olduğu gibi, insanlarına da sahip çıkmışlardır. Hele eski çağlarda, milletlerin pek çoğunda, yabancılara kız vermek kınanmış, fakat kız almak bir çeşit üstünlük sayılmıştır. Yabancı bir ka dından doğacak çocukların, yalnız baba tarafına ait özellikler taşıyacağı inancı soy şuurunun devamlılığı nı sağlamak yönünden çok önemlidir ama, ırkın ant-

305

rooplojik manadaki saflığını korumağa yetmeyeceği de bir gerçektir. Diğer taraftan milletler arasındaki dostluklar da ırk karışmasının başka bir sebebidir. Aynı kültür ve medeniyet dairesi içinde bulunan or tak dini inançlara sahip olan milletler birbirlerine karşı açıktırlar ; aralarındaki evlenmeler sakıncalı sa yılmaz. TÜRK MiLLETİNİN

IRKLA

iLGiSi

Milletimiz, teşekkül etme çağında, hiç şüphe yok ki, maya olarak, belli bir ırka dayanmıştır. Türk ırkı.nın Antropolojik bakımdan nasıl anlaşılması ge rektiği, hangi ortak özelliklere sahip bulunduğu he nüz kesinlikle tesbit edilmemiş , değişik ölçüler öne sürülmüştür. Yine de herşeye rağmen, belli fiziki özelliklere malik bir Türk ırkının varlığı inkar edi lememiştir. Fakat Türk Milleti de, meydana geliş döneminden günümüze kadar olan binlerce yıllık sü re içinde, diğer milletler ve diğer ırklarla karışmış tır. Dünyaya hükmeden büyük imparatorluklar kur muşuzdur ; Uzak-Doğu'dan Viyana kapılarına, Kuzey Afrika'dan Hint Okyanusuna kadar uzanan çok geniş bir sahada yaşamış , mütemadiyen dolaşmışızdır. Fet hettiğimiz topraklarda başka milletleri hakimiyetimiz altında tutmuşuzdur. Böyle bir durumda ırkımızın hiç karışmaması, belirli fiziki özelliklerin Türk Milletini meydana getiren bütün insanlarda hiç değişmeden korunması zaten mümkün değildir. Ancak bu karış ma, bazı kimselerin göstermek istediği gibi, temel deki «Irk mayası»nı tamamen ortadan kaldıracak, başlangıçtaki özelliklerimizi, büsbütün silecek bir öl çüye varmamıştır. Şimdi, 306

buraya

kadar

yazdıklarımızdan çıkarıla-

l'ak ilk önemli sonucu belirtelim : Türk Milleti, ırkla tarif edilemez. Çok münakaşa edilmiş bir konudur ; fitne tohumlarının yeşermesine de çok müsaittir. Söyle diklerimizin doğru anlaşılmasını isteriz. Irk birliği milletimizi meydana getiren ortak unsurlardan biri d ir, fakat tarif unsuru değildir. Çünkü tarif unsuru, kendinden olanların hepsini içine alır ve kendinden olmayanların tamamını dışında bırakır. Türk Milleti · rıin ırkla tarif edilebilmesi için, esas alınacak fiziki iizelliklerin Türkçe konuşan ve Türk soyuna mensu biyet şuuru taşıyan bütün fertlerde ortak olması ge reklidir. Oysa, böyle bir tarifin imkansızlığını anla mak için, Antropoloji ile uğraşmağa bile ihtiyaç yok tur ; çok dcıha basit bir gözlem yeterlidir. Mesela, J. Deniker'in, «Türk ırkının fiziki özellikleri» olarak be l i rttiği ölçüleri esas alıp bir deneme yapabiliriz. De ıı iker' e göre Türk ırkı - ırkı bir tarif unsuru saydı ,:tımız takdirde - Türk Milleti hafifçe sarıya mütema yil beyaz cildli, ortadan biraz yüksek boylu, kısa kafataslı, siyah saçlı, Moğol gözü gibi çekile olmayan siyah gözlü , basık değil normal burunlu, orta genişlik te göğüslü, elmacık kemikleri hafifçe çıkık, kalın du daklı ve kısa boylu insanlardan meydana gelen bir topluluktur ! Bu özelliklerden hepsinin birlikte bulun ması gerektiğine, göre, Türk Milletinin ırk esasına uyularak tarif edilmesi, Türkçe konuşan ve Türk so yuna mensubiyet şuuru taşıyan milyonlarca insanı, belki de yarısına yakın bir bölümünü, Türk Milleti nin dışına atar, yabancı milletlerin mensubu yapar. Verilen özelliklerden birkaç tanesini uygulamağa ı;a lışalım : 1 Cild rengi : Esmere yakın buğday renginde milyonlarca Türk vardır. Kaldı ki ; cild renginin Qc l i m şartlarına göre değiştiği de ayrıca ispat edilmiş tir. -

307

2 Kısaya yakın orta boylu Türkler'in sayısı ih mal edilemez. (Tarihin yazdığına göre, Büyük Hun Türk imparatoru Atilla da kısa boylu idi.) -

Saçının rengi kumral veya sarı olan Türkler'in sayısı pek çoktur.

Ela ve mavi gözlü Türkler'in sayısı siyah gözlü Türkler'in sayısından daha az değildir. (Bildiği miz kadarı ile Göktürk Kağanları da mavi gözlü idi ler.) 5 Yuvarlak gözlü, ince dudaklı, kısa veya or ta boyunlu Türkler'in sayısı da herhalde milyonların üstündedir. -

Anlatma gucumuz yeterli değilse, şöyle bir iti razla karşılaşmamız mümkündür. Denebilir ki, Derii ker'in bütün ölçülerini değil, yalnız bize uygun dü şenleri, mesela kafatasının kısalığı ve elmacık ke miklerinin hafifçe çıkıklığı özelliklerini alır, böylece Türk Milletini de Antropolojik ırk esasına göre tarif ederiz ! Doğrudur ; Kafatasının kısalığı ve elmacık kemiklerinin hafifçe çıkıklığı, Türk Milletinin mutlak çoğunluğunda, belki de yüzde doksanında ortak olan bir özelliktir. Yalnız bu özellikler, Türk Milletinin ırk esasına göre tarif edilmesine yetmez. Çünkü tarif un suru, yukarıda belirttiğimiz gibi, «kendinden olanla rın tamamını içine almalı, kendinden olmayanların hepsini dı<;1_na atma lıdır. Oysa, kafatasının kısalığı ve elmacık kemiklerinin hafifçe çıkıklığı, sadece Türk ler'de görülen bır özellik değildir. Diğerlerini ihmal ederek, Türk Milletine mensup olanların hepsi kısa kafataslı ve elma.::ık kemikleri hafifçe çıkık kimseler den meydana gelmiştir diyebilsek bile, kısa kafatas lı ve elmacık kemikleri hafifçe çıkık olanların hepsi Türktür, diyemeyiz. Yani, kendimizden olmayanların 308

tamamını d:şarda tutmuş olmayız. Din ve inanç birli ğinin tarif unsuru olmasını gerektiren görüş, ırk ko nusunda da geçerlidir. Türkler'in yüzde doksanbeşi ınüslümandır. Fakat Müslümanların hepsi Türk de ğildir, beşyüz mılyonun yalnız yüz milyonu Türktür. (;eriye kalan dört yüz milyon Müslüman Türkçe ko nuşmaz, Türk soyuna mensubiyet şuuru taşımaz. Tekrar belirtelim: Irk birliği, Milletimizi meyda na getiren ortak unsurlardan biridir, fakat tarif un suru değildir.

iV IRKÇILIK

NE DEMEKTiR?

IRKÇILIK (R.asizm) , bir ucu antropoloji ile ilgi li araştırmalara diğer ucu da siyasete dayanan bir �örüş olarak, geçen yüzyılda ortaya atılmıştır. Belli bir ırka mensup olanların, hem ruh zenginliği hem de fikri ve medeni gelişme gücü bakımından diğer insanlara üstün olduğunu isbat etmeğe çalışan ır k ı;ılık, kaynak olarak, <<.Aryanizm» nazariyesine bai!:i ı dır. Aryanizmi, özellikle genç okuyucularımızın bilgi Pdinmeleri yönünden Merhum Arsal'ın daha önce adı ı�cçen eserinden özetleyerek, kısaca açıklamakta fay da görmekteyiz. Batılı milletlerin dilleri ile Hindistan'da, daha çok ı·ski dini eserlerde kullanılan Sanskritçe arasındaki lıenzerlik, tarih ve antropoloji araştırmacılarının dik katini çekmiştir. Bu benzerlik, Avrupa dilleri ile Sans kritçe'nin kökü olacağı farzedilen ortak bir dilin mev ı·ut bulunduğu fikrini doğurmuştur. Ortak bir dilin varlığı kabul edildikten sonra, böyle bir dili konuşan lıir toplulu�un yaşadığı da kabul edilmiştir. Bu top309

luluğun «Arya» adını taşıması geı:ektiği öne sürülımiştür. Çünkü, aenmiştir ki, eski çağlarda, sanskrit dilinde yazılmış eserlerde, Hintliler, (asil, temiz) ma nalarına gelen (Arya) sıfatı ile, tanıtılmaktad!rlar. «Böylece sıra, <U'\rya»ların vatanını bulmağa gelmiş ve aranan ül�enin <<Aryana vaeya» adlı bir yer ola cağı farzedilmiştir .» Gerekçe şöyledir : Arya ırkına mensup kavimlerden sayılan fransızlar'ın eski dini kitabı Avesta'nın birinci kısmı Vendidad'ın birinci faslında, ilah Ahuramazda tarafından yaratılmış ül keler arasında bir <<Aryaııa Vaeya» (Kaynaklar Ul kesi) deyimi geçmektedir. Aryanizm nazariyesi, 19. yüzyıl boyunca, ba zı ilim ve ııkir adamları ile siyasetçiler arasında bü yük bir itibar görmüştür. O dönemin keskin ilimcili ği, diğer konularda olduğu gibi, ırk konusunda da ak · la gelebilecek bütün soruları cevaplandırmağa çalış mış ; vardığı sonuçların doğruluğuna kesinlikle inan mıştır. Başhca sorular ve cevaplar şunlardır : Irklar arasında fiziki özellikler bakımından farklar mevcut bulunduğu gibi, zeka ve diğer manevi kabiliyetler açısından da farklar var mıdır?

CEVAP : Evet, ırklar arasındaki fiziki farkların varlığı yanında, zeka ve diğer manevi kabiliyetlerin derecesi bakımından da farklar vardır. 2 Irkların zeka ve diğer kaabiliyetleri arasında fark varsa, ırklardan bazılarını diğerlerinden üstün saymak mümkün müdür ? -

CEVAP '. Evet, bir tarafta üstün ırkların (Mese ıa Aryanlar'ın, diğer tarafta da aşağı ırkların (Me sela zencilerin) bulunduğu bir gerçektir. 3 Medeniyet seviyesi ile ırk arasında bir ilgi var mıdır? -

310

CEVAP : Medeniyet seviyesi ile ırklar arasında sıkı bir ilgi vardır. Her medeniyet, kendisini meyda· na getiren ırkın doğuştan sahıp bulunduğu kaabiliyet ler nisbetir:de gelişir. 4 Medeniyetler, acaba belli ırkların ortaya koy duğu bir eser midir, yoksa ırk esası dışındaki tesir lerin de payı var mıdır ? CEVAP : İnsanlık tarihinde medeniyet yaratan tek ırk, Aryan ırkıdır ; Hint-Avrupalılardır. Aryenler, üs tün bir ırktır. Her ırk, gerekli şartların bir araya gelme 5 si halinde, yüksek bir medeniyet seviyesine çıkmak kudretine sahip midir, yoksa, böyle bir kudretten ebediyyen y,oksun bulunan ırklar da var mıdır? CEVAP : Ancak, Aryen ırkından gelenler yüksek bir medeniyet seviyesine çıkabilir ; diğer ırklar böyle bir kudretten ebediyen yoksundur. -

- -

Aryanizm nazariyesini en ziyade geliştiren ve daha sonra, siyasetçilerin yararlanacağı bir duruma getiren, Fransız yazarlarından Kont de Gobino dur Gobino ; «Beşeri lrkların Eşitsizliği Hakkında Dene me» adındaki eserinde, özetle şu iddiaları öne sürü yor : «lrklar, zeka ve fikri kaabiliyetleri bakımından müsavi degildir. Siyah ırk, zeka bakımından en aşa ğı ırktır. Sarı ırka mensup bulunan milletlerin de fik ri kaabiliyetleri sınırlıdır. Zeka ve fikri kaabiliyetler l1akımından en yüksek ırk, Avrupalıların mensup bu lunduğu aryen ırktır. Bu ırkın yeryüzünde saf ola rak kalması bir idealdir. Fakat, maalesef bu ırk, ta rihten önceki çağlardan beri diğer ırklarla karışmış tır. Bugün bu ırkın tamamı ile saf, hiç karışmamış bir zümresı yoktur. Avrupa milletleri üç ırkın karış ması sonu11da meydana gelmişlerdir. Eski Yunanlılar ve Romalılar Sami ırkla karışmıştır. Sami'lerin ken'

311

dileri de siyah ırkla karışmışlardır. Bu gün Latin ırkına mensup olan Fransızlar, İtalyanlar ve İspan yollar da, Romalı kanı taşıdıkları için, bu milletlerin damarında siyah ırkın kanı vardır. İngilizlere de, tarihten önceki bir çağda, Sarı ırkın kanı karışmıştır. Cermen ırkı ise beyaz ırkın en az karışmış, en saf temsilcisidir. Milletlerin medeniyet sahasındaki yük selme kaabiliyeti kanlarındaki beyaz ırk kanının mik tarı ile ölçülür. Iekrarlanan karışmalar yüzünden da marlarında Aryen kanı azalmış olan milletler, mede niyet sahasında başarısızlığa mahkumdur. Milletlerin medeniyet ve siyaset mücadelesindeki başarı ve mağ lUbiyetlerinin sebebi ırklarında, kanlarında aranmalı dır. Milletlerin tarihleri damarlarındaki k ana bağlı dır.» Gobiııo'nun fikirleri en çok Almanya'da rağbet kazandı. Fikirlerinin yayılmasını hızlandırmak için, «Gobino Cemiyeti» adını taşıyan bir dernek kuruldu. Hitler Çağı Almaııyası da, ilhamını Hegel ve Gobino' dan almışhr.

İlim yönünden Aryanizm Nazariyesinin artık hiç bir değeri kalma:nıştır. Konuyu araştıran uzmanlar, «Arya» adım taşıyan bir topluluğun tarihin hiçbir dö neminde yaşamadığını öne sürmüşlerdir. Fransız bil ginlerinden J. Fiııct, «Batıl ırk fikri» adındaki eserin de şöyle yazıyor ; «Uzun bir süre münakaşa götür mez bir hı,kikat .�ayılmış olan Aryanizm inancına te mas edildiği zaman, bunun esas unsurları bakımından bir hayalet olduğu görülüyor. Tarafsız bir gözle ba kılınca da bu hayalet yok oluyor! Hayaletin oradan çıkması sonunda bunun üzerine kurulan muhakeme lerin de, tabii olarak hükmü kalmamaktadır. Son zamanlarda yapılan incelemelerden öğrenilmiştir ki, varlığı iddıa olunan Arya ırkı, hiç bir zaman ırk veya millet olarak yaşamamış, olsa olsa masa başı 312

ııli ınlerinin buluşu olarak yaşamıştır. Belli bir yerde, lıırlik halinde böyle bir milletin yaşadığı tesbit edile ııwmiştir.» Başka bir Fransız bilginine, Bordo Üni v .. rsitesi sosyoloji profesörlerinden Gaston Richard'a v. ı i rc de, <<Eğer üstün ırktan maksat başkalarını ha /, i ıniyet altına almak gücüne sahip bulunan ırk ise, lııiyle bir ırkın varlığı çok şüphelidir. Tarih bize isbat ı · ı liyor ki, dünyanın bir kısmında hakim olan bir ırk ı lir]er bir kısmında mahkum olabilir. Ruslar, Sibirya' ıla, Türkistan'da ve Avrupa'nın Kuzey Batısında Türk '"' Fin Millet'lerini islav hdkimiyeti altına almağa . muvaffak oldular. Fakat buna karşılık Makedonya' ıla islavlar üzerinde Türkler, Tuna bölgesinde ise Macarlar hdkimdir.» Alman dilcilerinden Maks Mül ler de, dil benzerliğinden irk birliğinin çıkarılması i l e alay etmiştir. Demiştir ki, <<Etnoloji alimlerinin Aryen bir ırktan, Aryen kandan, Aryen gözlerden, Aryen saçlardan bahsetmesi bir dilcinin dolikosefal lılgat kitabından veya bir brakisefal gramerden bah .�etmesi kadar saçmadır.»

Bu bölümü bitirmeden önce, Milletimiz bakımın dan önemli saydığımız bir ciheti de belirtelim : Batılı yazarlar, Gobino'nun «Cermenlerin en üstün ırk» ol duğu iddiac;ını şiddetle reddederken, Asyalı ve Afri kalı Milletlerden, bu arada biz Türkler'den üstün olduklarını da tereddütsüz kabul etmekten kaçınma mışlardır. Avrupalılar tarafından yazılmış eserlerin mutlak çoğunluğu Batılı olmayan ırklara mensup bu· lunan milletlerin yüksek bir medeniyet seviyesine ulaşmak kaabiliyetinden yoksun olduğunu iddia eden sayfalarla donanmıştır. İnsanlık tarihinin sadece iş lerine yarayan bir dönemini, yeni ve yakın çağları almış, geri�ini unutmuşlardır. Kendileri açısından ka ranlık adını verdikleri ' Orta Çağ' da Türk Milletinin 313

nasıl yüksek bir medeniyeti temsil ettiğini hiç hatırla mamışlardır. v TÜRK MİLLİYETÇİLERi

IRKÇI

MiDiR?

BAŞLIKTAKİ soruya doğru cevap verebilmek için; A - Türk Milliyetçiliği Irkçılık temeline daya nan bir dünya görüşü müdür? B Türk Milliyetçile ri arasında ırkçı var mıdır? Sorularını da ayrıca ce vaplandırmB-k gerekir. -

Türk Milliyetçiliğinin tarihi, bir yaşama tarzı ve birleştirici bir duygu olarak, Milletimizin tarihi ile yaşıt sayılabilir. Ancak, yeni çağlara uygun bir an layış içinde, sistemli bir fikir hareketi olarak ortaya çıkması, İkinci Meşrutiyet yıllarında başlamıştır ; ön cüsü de, ittifak denebilecek bir çoğunlukla kabul erlil diği üzere, büyük Türkçü Ziya Gökalp'dir. Türk Mil liyetçiliğinin, antropolojik manada ırkçılık temeline dayanmadığının kesin belgesi de Gökalp'in ırk konu sundaki fikirleridir. Gökalp «T ü r k ç ü 1 ü ğ ü n E s a s 1 a ı· ı» adındaki ünlü eserinde, «M i 1 1 e t n e d i r ?» korıusuna cevap ararken şöyle diyor : <<irk, mevaşi-i fennin istildlılarındandır. Hayvan nev'ini teşri he yarar. Kablel tarihte (tarihten önceki devirlerde) saf ırkın bulunması şüpheli olduğu gibi, asırlarca ya pılan muharebelerin temessülleri neticesinde bugünkü iilemde ari ırk aramak abestir. Kaldı ki; ırk içtimai hasletlere tesir icra eden bir unsur değildir. Milleti yalnız ırk esası üzerine kurmak, menşei meçhul bir tesadüfe terketmek olur. Hele asırlardır, milliyet dev rini yaşayan, muhtelif devletler kurarak Millet vasfı314

nı mükerreren kazanmış olan Türk Milleti için ırk, yalnız başına Milleti tavsif ve tarif edemez.» Irkçılık temeline dayanmayan Türk Milliyetçiliği nin hangi temellere dayandığını konumuzu aydınlat mağa yarayacak bir ölçüde, anlatmağa çalışacağız.

TARİH ANLAYIŞINDA MİLLiYETÇİLİK

Türk ::\:iilliyelçiliğinin

sistemleştirilerek

belli öl

çülere bağıanmasmdan önce, milletimizin toplu tari hinden daha çok, ayrı .ayrı devletlerin tarihine önem veriliyordu. Diğer bir

söyleyişle, her

kendi tarihini büyütüyor,

başka

Türk

Devleti

Türk Devletleri'nin

tarihini küçümsüyordu. Türk Milliyetçileri, tarihimizi kesintisiz hir bfüün olarak değerlendirmişlerdir. Os manlı İmparatorluğu'nun tarihine nasıl bakmışlarsa, Selçuk tarihine, Karahanlılar tarihine, Göktürk Kağan lığı tarihin� ve Hun tarihine de öyle bakmışlardır. Zaferlerimizle övünmek, mağlfibiyetlerimize acınmak açısından

baktığımızda, · kahramanlarımızı ve

bütün

Milli deeğrlerimizi benimsemek yönünden incelediği mizde, Destanlar döneminden günümüze değin tarihi mizi engin bir sevgi

ile

kucaklamış,

herhangi

bir

çağı diğer bir çağdan ayırmamışızdır. Türk Milliyet çiliğinin

ilk yıllarında,

bozulmuş

bulunan

dengenin

yeniden kurulması için, Osmanlı İmparatorluğu'ndan önceki. Türk tarihinin, özellikle İsiamiyeti kabul etme mize

kadar geçen sürenin değerlendirilmesine daha

fazla emek harcandığı doğrudur. Yine aynı sebepten ötürü, dengenin bir başka şekilde bozulmasını önle mek gayesi ile, Osmanlı İmparatorluğu çağının yeni den önem kazandığı da bilinen bir gerçektir. 315

DİL ANLAYIŞINDA MİLLİYETÇiLİK

Türk dili, tarihimizin müslümanlık sonrası bölü münde, islam kültür dairesine girişimizin kaçınılma sı belki de imkansız mecburiyetleri yüzünden, Arapça ve Farsça'dan alınan kaide ve kelimelerle asla tabii bir gelişme sayılamayacak bir ölçüde bozulmuş ; kay nağından, aslının bulunmasını güçleştirecek kadar uzaklaşmıştır. Daha kötüsü, günümüzdekine benzer taklitçi bir aydınlar azınlığı tarafından küçümsenmiş tir. Ayrıca, Millet çoğunluğunun konuştuğu dille yazı dili, normal karşılanabilecek sınırı aşarak, yine gü nümüzdekine benzer bir tutarsızlık sonucu, çok farklı laşmıştır. İşte, başta Gökalp ve arkadaşları olmak üze re, Türk Milliyetçileri, Türk dilinin gerçek değerine kavuşması için çalışmışlardır. Arapça ve Farsça'dan gelip «T ü r k ç e 1 e ş m e m i ş» olan kelimelerin kul lanılmamasını istemişlerdir. Hele, yabancı dillerden alınan kaidelere göre kelime üretilmesi ve terkipler yapılmasına kesinlikle karşı çıkmışlardır. Müslümanlığı kabul edişimizden Meşrutiyet'e ka dar süren dönemde Türk dilini tehdit eden en büyük tehlike, taklitçi bir aydınlar azınlığının Arapça ve Farsça'ya karşı besledikleri tutku ve daha çok Arapça kelimeler kullanılırsa daha iyi bir müslüman olunaca ğı vehmi, Türkçe ile güzel nesir ve şiir yazılmayaca ğı yanlış zannı idi. Türkçülük hareketi, Meşrutivet le Cumhurıyetin kuruluş yılları arasındaki çalışma sı ile sade Türkçe görüşünü benimsetmiştir. Bu gün Türk Milliyetçileri, dilimizin Arapça ve Farsça'dan doğan tehlikeye karşı yeterince korunduğu ; ancak baş ka bir tehlikenin, Batı dillerinden gelen kelimelere tutkunluğun, bir de hem yeni nesilleri kültür mirası mıza tamamen yabancılaştıracak, hem de Türk dün316

yasının dil birliğini bozacak bir uydurmacılığın orta ya çıktığı inancındadırlar. KÜLTÜR

ANLAYIŞINDA MiLLİYETÇiLİK

Ziya Gökalp, milletimizi meydana getiren unsurları incelerken, en ziyade kültür (Hars) değerlerimizin üstünde durmuştur. Cumhuriyet çağı aydınlarının bü yük çoğunluğu, Milli Eğitim siyasetimizin yanlışlığı ve batıdan gelen tesirlerin güçlülüğü yüzünden kül tür değerlerimizi küçümsemiş ; hatta kültür değerle rimizin tamamen reddedilmesini, Avrupa kültür değer lerinin milletimize, gerekirse, zorla benimsetilmesini istemişlerdir . Herhalde Milli Mücadeleyi zaferle bi tirmenin hı:::yecanı, Devletçe resmen kabul edilen mil liyetçilik ilkesi ıle toptan kültür değiştirmenin nasıl bağdaştırılacağını unutturmuştur. Türk Milliyetçileri herşeyden önce, hareket noktasının yanlış seçildiği ni anlatmağa çalışmışlardır. Avrupa'dan, bütün bir ta rih boyunca değil, sadece orta çağdan itibaren temsil ettiği müsbet ilim zihniyeti ve teknik gelişmeyi alma nın kültür değerlerinin de benimsenmesini gerektirme yeceğini, hem milletimizin hem de diğer büyük millet lerin tarihlerinden örnekler vererek, isbat etmişler dir. Batı taklitçileri ; musikimizi, mimarimizi, resmi mizi, edebivatımızı, yabancı ilim adamlarının bile ce saret edemediği bir hoyratlıkla hırpalamağa yeltenin ce karşılarında dikilmiş, kültür değerlerimizin üstün lüğünü sav unmuşuzdur. Yine batı taklitçileri, Türk folklorunun yaşanmasını bir gericilik belirtisi saymış medenileşmenin ancak Avrupalı'lar gibi eğlenmekle mümkün olacağına inanmışlardır. Türk Milliyetçileri kültür değişmelerinin kaçınılmazlığını bildikleri gibi, 317

kültür sahüsındaki gelişmelere de elbette taraftardır lar. Ancak Milli kültür mayamızın korunmasını, da ha yüksek kültür değerlerine ulaşmanın öz kaynakla rımızı geliştirme şartına bağlı olduğunu unutmazlar. Kültür değişmelerinin, milletimizin ve insanlığın kül türüne hizmet açısından bakılınca, tek taraflı değil, karşılıklı bir alıp verme şeklinde olması gerektiğine inanırlar. Türk Milliyetçiliğinin hangi temellere dayandığı konusundaki açıklamalarımızı burada kesiyoruz. Baş taki sorumuza artık cevap verebiliriz : Türk Milliyet çiliği, ırkçılık temeline dayanan bir dünya görüşü değildir. B.:ışlıca ; dil, tarih ve kültür anlayışına bağ lıdır. Yalnız böyle bir hükümden, milletimizin mey dana geliş çağındaki ırki mayamızı ve hele, soy bir liğini - ki ileride etraflıca inceleyeceğiz - küçümsediği miz gibi bir mana asla çıkartılmamalıdır . . . Türk Mil liyetçiliğinin ırkçılık temeline dayanmadığını yazar ken, Türk milletini, Antropolojik manadaki ırkla (Be den yapısındaki özelliklerin benzerliği ile) tarif etmediğimizi açıklamış bulunmaktayız. Ziya Gökalp «T ü r k 1 e ş m e k» ilkesini ortaya attığı vakit ; dilde, harsta (kültürde) tarih anlayışı ve soy şuurunda Türkleşmeyi işaret etmiştir. Ancak cahiller, akıl has taları ve hainlerdirler ki ; Antropolojik manadaki bir Türkleşmeden söz ettiğini ileri sürerler. Ziya Gökalp' ten sonraki Türk Milliyetçilerinin büyük bir kısmı hem anlayış, hem de kelime olarak, öncülerinin ırk konusundaki görüşüne bağlı kalmışlardır.

318

vı TÜRK MİLLİYETÇİLERİ ARASINDA IRKÇI VAR

MiDiR?

İLK bakışta, yalnız kelimeye bağlı kalır ve han gi manada kullanıldığını hiç düşünmeden kesin bir hükme varma yanlışlığının büyük ayıbına katlanırsa nız, başlıktaki soruya ; <<E v e t , v a r d ı r ! » cevabını verebilirsiniz. Çünkü, Irkçılık -Bir de Turancılık- suç laması Türk Milliyetçilerine yöneltilmiş diğer suç lamalardan ayrı bir özelliğe sahiptir. Şöyle ki, diğer suçlamaların hepsini daima şiddetle reddetmemize kar şılık, hizmetleri hiçbir zaman unutulmayacak bazı Türk Milliyetçileri, Irkçılığı ve Turancılığı benimsemişler dir. Hatırlanması güç değildir : öyle Türkçü dergiler yayınlanmıştır ki, yazarları ve şairleri, «I r k ç ı v e T u r a n c ı» olduklarını gururla ilan etmişlerdir. Mil liyetçiliğimizin dayandığı temellerden birinin ırkçılık olması gerektiğini savunan makaleler yazılmış, şiirler yayınlanmı�tır. ı<li e r ı r k ı n ü s t ü n d e Türk I r k ı» cümlesi genç yürekleri tutuşturan heyecanın belki de başlıca kaynaklarından biridir. Özetlersek, di yeceğiz ki ; Türk Milliyetçilerine yöneltilen dığer bü tün suçlamaların adını hep başkaları koyduğu ve hiç birini asla kabullenmediğimiz halde, Irkçılıkla Turan cılık konusunda durum değişiktir. Bazı gençlerimiz ve büyüklerimiz, Irkçılığı bir suçlama değil şeref saymış kendilerini savunmak ihtiyacını bile duymamışlardır. Biz de, ırkçı olduklarını açıkca söyleyen Ülküdaşları mızı, kendilerine rağmen savunmak gibi bir tuhaflı ğın içine elbette düşmeyeceğiz. Sadece, eşine az rast lanır bir haksızlığı ve Türk Milliyetçiliği açısından son derece önemli bir yanlış anlamayı düzeltmeğe çalışacağız. 319

Gerçekten, kelimenin çıplak görünüşünü bıra karak nasıl bir manada kullanıldığını araştırdığımız vakit ; ırkçı oldugunu bildiren Milliyetçilerden bir ta nesinin bile, ırk ı:.özüne antropolojik bir mana verme diği hemen meydana çıkar. Irk kelimesi kimi zaman etnolojik manası ıle alınmış, çoğu zaman da doğrudan doğruya <<lVI i 1 1 e t» yerine konmuştur. Önceki yazıla · rımızda da . anlatmağa çalıştığımız gibi, antropolojik manadaki ırkçılık suçlamasının doğru olması için, A) Milletin yalnız ırk birliği (Fiziki özelliklerin uygunluğu) ile, tarif edilmesi, B) Milleti meydana getiren ortak unsurlardan sa dece ırk birliğine en üstün değerin verilmesi ve di ğerlerinin ( Ortak dil, din ve kültür) unsurlarının ta mamen küı:ümsenmesi şartları, bir arada bulunmalı dır. Hem başkalarının ırkçı saydığı, hem de kendileri ne ırkçı diyen Milliyetçilerden •hangisi Milletimizi ırkla tarif etmiştir. Derhal cevaplandıralım : Böyle bir Türk Milliyetçisi yoktur. Eğer, «V a r» diyen çıkarsa, bu yursun ! Irkçılıkla suçladığı bir Milliyetçinin, Türk ır kı için esas alınan fiziki özelliklere göre Türk Mille tini tarif ettiğini, ölçülere uymayanları da Türk say madığını ortaya koysun ! Kimse bunu yapamaz. Zira, olmamışın varlığını isbat etmek mümkün değildir. Hük mümüzü doğrulayacak yüzlerce misal verebiliriz. An cak, yazı serimizin bu konuya ayırdığımız bölümünü taşırmamak için, Irkçılıkla suçlanan ve kendisini ırk çı sayan Milliyetçilerden en yetkilisinin, <<T ü r k k im d i r?:� sorusuna cevabını hatırlatacağız : «Türk, Türk uruğundan gelenlerle, 1.'ürk uruğundan gelmiş olanlar kadar Türkleşmiş kimsedir.» Kim Türk uru ğurıdan (ırkından) gelmiştir, kim Türk Irkından gel mişçesine Türkleşmiştir? Şimdilik, kimse bilemiyor ! Yukarıdaki tarifin sahibini ve diğerlerini, antropolojik 320

manada ırkçılıkla suçlamak haksızlıkların en çirkini Eğer !'>irileri varsa ve Türk Milletine mensubiye t i göz renginin şöyle, ten renginin böyle, boy uzunlu r/unun şu kadar, kafa genişliğinin bu kadar olması .� artına bağlıyorlarsa, işte onlar, Irkçıdır! d ir.

Aslında, kendilerine ırkçı diyen Türk Milliyetçile r i de, belki yüzlerce defa, ırk kelimesinden ne anla dıklarını, ırkçılarının antropoloji ile hiçbir ilgisinin bulunmadığını gayet açık ve seçik bir ifade ile anlat ımş, fakat dinletememişlerdir. Suçlamaların sonu gel memiştir. Kimisi okumuş, ama daha önce şartlandı rılması yüzünden, anlamağa gücü yetmemiştir. Kimi si anlamış ; hesabına gelmediği için veya hainliğinden ötürü, anlamamış görünmeyi tercih etmiştir. Kimisi de hiç okumamış, yine de başkalarından öğrendiği suç lamalardan vazgeçmemiştir. Komünistler başta olmak üzere, Millet ve Mil düşmanlarının suçlamaları ile ilgilenmeyece ğimizi ilk yazımızda belirtmiştik. Sorumlu siyasetçi lerimizle diğer bazı yetkililerin de katıldığı suçlama ları cevaplandırmağa, yanlış taraflarını ortaya koy mağa çalışıyoruz. Irkçılık konusunda sorumlu siyaset c;ilerimizle diğer bazı yetkililerin başlıca hataları şun lardır : 1 Marksizmin ve Millet düşmanı diğer beynel milelci fikirlerin, ırkçılıkla milliyetçiliği eşit tutan pro pagandasının tesiri altında kalınmıştır. 2 Suçlayıcılar, ırkçılığı antropolojik manada an ıamış; ırkçıyız diyen ve demeyen milliyetçilerin de aynıı şekilde anladığını peşinen kabullenmiş, bütün açıklamalara rağmen, ırk sözünün etnolojik bir mana rla ve çok defa millet yerine geçtiğini öğrenmeğe ne dense hiç yanaşmamışlardır. i iyetçilik

321

3 Böylece Türk Milliyetçileri, hatta diğer suç lamaların hepsini aşan büyük bir haksızlıkla karşılaş mışlardır. -

Buraya kadar yazdıklarımız, bütün Türk Milliyet çilerinin -içlerinden bazıları kelime olarak benimsese bile- ırkçı bir dünya görüşünün dışında kaldığını ye terince açıklığa kavuşturmuştur. Geriye, ırk ve ben zeri kelimderin, tarih ve edebiyattaki yeri kalıyor. Ama, konunun bu tarafı üzerinde fazla durmak iste miyorum. Tarihte, edebiyatta, şiirde geçen ırk ve ben zer kelimelere bakılarak kimsenin ırkçılıkla suçlana mayacağını ayrıca belirtmeyi de bir çeşit saygısızlık sayıyorum . Namık Kemal ; «Fıtrat değişir sanma bu kan yine o kandır.» demekle, ırkçılık mı yapmıştır ? Elbette, hayır ! Kanın bileşimindeki özelliği değil, al yuvarlarla akyuvarların sayısını hiç değil, ama Türk seciyesinin üstünlüğünü, soy şuuruna bağlanan bir sağlamlığı anlatmıştır. Mehmet Emin Yurdakul, «Ben bir Türküm- Dinim, cinsim uludur?» diye haykırırken, cins kelimesini ırk manasına mı kullanmıştır? Ululu ğu, beden yapısından gelen ortak özelliklere mi bağla mıştır? Samih Rıfat ; <<lrkım doğudan koptu, dört bu cakta savaştı- Altay'dan attığım ok, Alp Dağlarını aştı!» derken, Irkçı mı idi? Mehmet Akif, üstelik ha yatının büyük bir dönemini -Irkçılık ne söz ! - kavmi yetçiliğe - Milliyetçiliğe - karşı mücadele ile geçiren Akif ; «Sana yok ırkıma yok ebediyen izmihlcil-Kahra man ırkıma bir gül ne bu şiddet bu celal-» mısrala rında kafatuscılığcı mı özenmişti ; Nihayet Mustafa Ke mal Atatürk ; «Muhtaç olduğun kudret damarlarında ki asil kanda mevcuttur.» buyruğunu verirken, anlat mak istediği neydi? Kanın maddi yapısına bağlı bir asaletten rr.i bahsediyordu? Ve Harp Okulunun yiğit gençleri ; her sabah, «Yıldırımlar yaratan bir ırkın ah322

(adıyız !» marşı ile tiılime çıkarken, ırkçı bir eğitim ı ı ı i glirüyorlar ? Eğer böylesini de ırkçılık sayanlar varsa, eğer Mehmet Akif'e ırkçı diyecek kadar cahil, eğer Musta ra Kemal Atatürk'ü ırkçılıkla suçlayacak kadar ce sur ( ! ) siyasetçilerimiz mevcutsa, itirazımız yok, bizi dt• suçlasınlar.

Sayın .� •yasetçilerimizden rica edeceğiz. -Millet düşmanları ile ilgilenmediğimizi tekrar belirtelim sorsunlar, okusunlar, öğrensinler, şüphelenip takıldık ları, akıllarının yatmadığı bir nokta kalmışsa, yine yazalım. Zamanı çoktan geçmiştir : Irkçılık damgası Türk Milliyetçilerinin sırtından artık alınmalı ve en münasip bi�· yere konmalıdır ! Son bir söz . Türk Milliyetçileri, ırkçılık esasına dayanan bfr dünya görüşünü ve Türk Milletine men subiyeti fiziU özelliklerin benzerliği şartına bağlama yı reddettikkn sonra, ırklarını sevmişlerdir, sevdir mişlerdir ; seveceklerdir, sevdireceklerdir Bu nokta dan itibaren antropolojinin sınırlarından çıkıyor, tari himizin, ır:uhte§em zaferlerimizin, destanlarımızın bahçesine giriyoruz. _

Vll ETNOLOJİK MANADA IRK

IRK sözünün antropoloji ile ilgili bir terim olarak kullanılması ve böylece kelimenin kök manasına bağ lı kalınması ilim ve fikir adamlarının mutlak çoğun luğu tarafından benimsenmiş bir tutumdur. Buna kar şılık, ırk kt>limesine etnolojik bir mana tanınıp tanın mayacağı konusu uzun bir süre münakaşa edilmiştir Mesela ; Prof. Fuat Köprülü, Ülkü Mecmuasının Ni323

san 1940 tarihli sayısında yayınlanan «M i 1 1 i y e t ç i 1 i k v e I r k ç ı 1 ı k» başlıklı makalesinde, ırk ke limesinin yalnız antropolojik manada kullanılması ge rektiğini öne sürüyor ve özetle şöyle diyor : <<İçtimai ve manevi bir realite olan milliyet ile teşrihi ve zoo lojik bir realite olan ırk mefhumları arasındaki derin fark, antropoloji ve sosyoloji alimlerinin bütün gay retlerine rağmen, hala birbiriyle karıştlırılmaktadır. Siyasetle ve tarihle uğraşan sathi bilgili bir çok müel lifler, bazı bilmeyerek, bazı da eski bir alışkanlık ne ticesi olarak, ırk ve millet kelimelerini birbiri yerin de kullanıriar. Türk Milleti yerine Türk Irkı tabirini kullananlarımız hala yok değildir. Yine bunun gibi Slav Irkı, Cermen Irkı, Latin Irkı gibi istilahlara da, yalnız bizde değil, garp müelliflerinin yazılarında da sık sık tesadüf olunur. Halbuki asıl antropolojik ma nası ile bir Slav, bir Cermen, bir Latin ırkı mevcıid olmadığı ve bu tabirlerin sadece bir dil ailesini ifade ettiği artık bir mütearifedir. Bunu bilmemelerine im kan olmayan bir takım alimlerin yazılarında bu ta birlere hala tesadüf edilmesi, fena bir alışkanlık ne ticesinden başka bir şey değildir.» Köprülü'ye ve aynı görüşü paylaşan birçoklarına rağmen, bazı ilim ve fikir adamlarının ırk kelimesini etnolojik bir manada aldıkları da, bilinen bir gerçek tir. Hatta }' azılı sanat eserlerinin her türlüsünde, özel likle roman ve şiirde -hele Türk Milliyetçileri yönün den incelendiği vakit - ırk sözünün daha çok etnolojik manasına bağlı kalındığını belirtmek yanlış bir izah sayılamaz. ETNOLOJİK MANADA IRK NEDiR?

Etnoloji , Etnos'dan türemiş bir kelimedir. Aslı Yu nancadır. Etnos , kavim-halk ; Etnoloji de kavimleri324

ı ı ı i l lclleri örf ve adetleri, lisanları bakımından tetkik ı ·dcn ilim, demektir. Dilleri, gelenekleri ve örfleri yö ı ıiinden birbirine benzeyen milletler arasındaki yakın l ıgı belli bir kelime ile ifade etmek ihtiyacı, en kuv vdli bir ihtimalle ırkın etnolojik manasını meydana ı:ı ·ti rmiştir. Yine de, emeği geçenlerden özür dileye rl'k belirtmek zorundayız ki, etnolojik ırkın kesin ve t ı ı ın bir taı-ifi yapılamamıştır. Bu konu ile en fazla ııj.(raşanların başında gelen rahmetli Sadti Maksudi Arsal, Etnolojik manadaki ırkı şöyle tarif ediyor : l•:tnolojik manada ırk, uzak bir tarihi devirde hir büyük devlet içinde beraber yaşamış ve bu sayede l isan, örf, adet ve inanışlar bakımından birleşmiş fert h·rin, ana O.evlet dağıldıktan sonra da kardeşliği mu hafaza eden Milletlerin mecmu heyetidir.» Diğer bir tiıbirle, etnolojik manada ırk, birbirine yakın dilleri konuşan ve müşterek ruhi temayüllere sahip olan mil ll'llerin bütünüdür, diyebiliriz. Biraz dikkatle üzerin de düşünüldüğü vakit yukarıdaki tarifin eksik ve tu ta rsız taraflarını yakalamak derin bir araştırmaya ih1.iyaç duyurmayacak kadar kolaydır. Her şeyden ön r e , güç tevaplandırılacak bazı soruların ortaya çıktı ı.tını görmekteyiz. Öyle ki, etnolojik manadaki bir ır k ın meydana gelmesi için öne sürülen, «uzak bir ta r i h i devirde bir büyük devlet içinde beraber yaşa ııı ış» olmak şartı çoğu zaman isbat edilememiş bir faraziye olmaktan öteye geçemiyor. Gerçi, Türk ve Li'ıtin ırklarının varlığını böyle bir izaha bağlamak mümkündür . Çünkü Türk ve Latin ırklarını meydana ı(etiren zünırelerın «uzak bir tarihi devirde bir büyük devlet içinde beraber yaşamış» topluluklara dayandığı Büyük Hun ve Roma İmparatorluklarının tarihlerin den bilinmektedir. Fakat acaba Cermen, Slav ve Ke1t ı rklarının varlığı da aynı şekilde açıklanabilir mi? Me sela, bugün Cermen ırkından sayılan milletler, tari325

hin hangi uzak devrinde ve hangi büyük devlet için de beraber yaşamışlardır. Yine Slav ırkı hangi <<Ana devletin dağılmasından sonra» kardeşliği muhafaza eden milleı;lerin toplamıdır ? Aksine, slav kelimesinin esir manas;na geldiği de göz önüne alınırsa, uzak bir tarihi devirde hiç bir büyük slav devletinin kurulma mış bulunrr.ası akla daha yakın bir ihtimaldir. Kaldı ki, bir büyük devlet içinde beraber yaşamış zümrelerin hepsi, ana devlet dağıldıktan sonra, aynı etnolojik ırka dahil edilemezler. Roma İmparatorlu ğu 'nun idaresinde yalmz İtalyanlar, İspanyollar, Fran sızlar değil, çağımızın tasnifinde Latin ırkından sayıl· mayanlar yaşamıştır. Demek ki ; Roma İmparatorlu ğu idaresinde yaşayan insanların bir kısmı Iatinleş miş, ama diğer bir kısmı farklılığını korumuştur. Ni çin? Belki de etnolojik manadaki ırk, büyük bir dev let içinde hep birlikte yaşamanın sonucu değildir de tam tersine, büyük bir devletin kurulması, etnolojik bir ırkın varlığı ile gerçekleşmektedir. Diğer bir söy leyişle, ort'.lk bazı özelliklere sahip bulunan insan zümreleri, şartları müsait olduğu vakit, birleşerek bü yük bir devlet kurmaktadırlar. Ayrıca ·• ırkın etnolojik manadaki tarifine «Ana dev let dağıldıktan sonra da kardeşliği muhafaza eden milletlerin mecmu heyeti» ifadesinin eklenmesi konu yu büsbütün dağıtmakta, içinden çıkılmaz bir karışık · lığa sürüklemektedir. Sözün gelişi, slav ırkından olan milletler, \·ar olduğu farzedilen ana devletin dağılma sından sonra, arc:ı ıarındaki kardeşliği muhafaza etmiş midirler? Basit hir tarih bilgisi, böyle bir soruya «H a y ı r» cevabının verilmesini gerektirir. Ruslarla Polonyalıları ele alalım. Tarih, bu iki millet arasın da kardeşliğin değil, hiç tükenmeyen bir düşmanlı ğın bulunduğunu haber veriyor. Hatta , tam bir soruş · 326

turma imk.� nı bulunsa ve mesela Polonyalılar'ın Rus ları mı, yoksa Fransızları mı daha çok sevdikleri in C'clense, Fransızlar lehine bir sonuca ulaşılması, her halde diğerinden çok daha kuvvetli bir ihtimaldir. Yi ne Cermen ırkından gelen Almanlarla İngilizlerin, La tin ırkından gelen Fransızlarla İspanyolların, «Ana dev let dağıldıktan sonra da» kardeşliği ne ölçüde muhafa za ettikleri çok münakaşa edilecek bir konudur. Za ten milletlerin tarıh sahnesine çıkmasından ve millet ler arasındaki hakimiyet mücadelesinin diğer bütün mücadelelerin önüne geçmesinden sonra, etnolojik ırk tan doğan bir kardeşlikten bahsetmek, galiba fazla iyimserliktir. Nitekim ; Latin ırkından gelen İtalyan larla Cermen ırkından gelen Almanlar, Latin Fran sızlar ve Cermen İngililzere karşı birleştikleri gibi, slav Ruslarla Cermen İngilizler de Cermen Almanlar ve Latin Fransızlara karşı birleşmişlerdir. Hanedan lar arasındaki hakimiyet mücadelesi aynı etnolojik ır ka mensup milletler arasındaki kardeşlik duygularını, geçici bir süre için zedelese bile, tamamen ortadan kaldırmayabilir. Fakat bir milletin bütün fertleri ile başka bir millete karşı kıyasıya döğüşmesinin sonun da «k a r d eş 1 i k» değil , sadece düşmanlık doğar. Rah metli Arsal'ın tarifinde «k a r d e ş 1 ik» yerine «b e n z e r 1 i k» kelimesi konsaydı, hiç şüphesiz, daha doğ ru bir tesbit yapılmış olacaktı. Irkın etnolojik manada ki tarifine . «Örf adet ve inanış» benzerliği şartını eklemE k de bir bakıma zorlamadır. Çünkü örf, adet ve inanış benzerliğinin kaynağında din ve kültür birliği nin yeri çok büyüktür. Fransızlarla İtalyanların bu yöndeki benzerliğinde katolikliğin, Ruslarla Bulgarla rın benzerliğinde de Ortodoksluğun önemli payı vardır. Fakat, dilleri arasındaki yakınlığa rağmen, örf-adet ve gelenekler bakımından İngilizlerle Almanların bir327

birine benzediği söylenebilir mi? Böylece, diğerlerini ayıkladıktan sonra, etnolojik mandaki ırkın tarifinde seçilecek temel unsurun dil benzerliği olduğunu gör mekteyiz. Her Milietin diline sonradan girmiş yaban cı kelimelerin bir yana bırakılması şartı ile, yapı ve kaide benzerliğini söylüyoruz. Şu halde, Etnolojik manası ile ırk; birbirine ben zer dilleri konuşan milletlerin bütünüdür. Vlll ETNOLOJİK

IRK VE MiLLETiMiZ

ÖNCE pek alışılmamış bir soru ile konuya girelim : Türk ırkı - yalnız etnolojik manada alınmak şartı ile hangi milletlerden meydana gelmiştir? Daha iyisi, ıje ğerli büyüklerimizden ve bilgin dostlarımızdan özür dileyerek, genç okuyucularımız için ufak bir dene me yapalım. Soru : Aşağıdaki cümlelerin hangisi doğ rudur? Türk [rkı; 1- Türk, Moğol, Macar ve Fin milletlerinden , 2 - Türk, Azeri, Türkmen, Özbek, Kazak, Kırgız, Uygur, Başkurt, Tatar milletleri ile ; Suriye, Kıbrıs, Batı Trakya, Yugoslavya, Bulgaristan ve Romanyada yaşayan Türklerden,

3 Tü".'k, Çuvaş ve Yakut milletlerinden meyda na gelmiştir. -

Cevap : Yalnız üçüncü cümle doğrudur, diğerleri yanlıştır. B i r i n c i cümlenin yanlışlığı gayet açık t.ı r. Moğol Macar ve Fin milletleri Türk Irkında de ğil, bizi de içine alan daha geniş bir dairede birleşir ler ; Ural Altay veya diğer bir söyleyişle, Turan ırkı328

ııa mensupturlar. Ama ikinci cümlenin yanlışlığını or taya çıkarmak, bizi ırkçılık suçlamasının belki de ger �·ek kaynağına götüreceğinden, son derece önemlidir. Yine, aynı t:ünılenin doğru cevabı üzerinde bütün Türk Milliyetçilerinin anlaşması, sağlam bir cephe meyda na getirmenin başlıca şartıdır. !kinci cümlenin doğru olması demek, önce ; Su r iye, Kıbrı�. Batı Trakya, Yugoslavya ve Romanya' da yaşayan Türklerin, sonra da; Azeri, Türkmen, Öz bek, Kazak, Kırgız, Uygur, Başkurt ve Tatarların sa dece etnolojik manadaki Türk Irkına dahil sayılmala rı, fakat Türk milletinden farklı ve ayrı ayrı birer millet olduklarının kabul edilmesi demektir. Önce, yakından başlayalım : Suriye, Kıbrıs, Batı Trakya, Yu goslavya, Bulgaristan ve Romanya'da yaşayan Türk lerin durumunu inceleyelim : Eğer adı geçen topluluk lar Türk milletinin birer parçası değillerse, hangi mil · lettendir? Veya her biri ayrı birer milletse adları nedir? Sorumuza şöyle bir cevap verenlerin buluna cağını elbette unutmuyoruz : «Saydığımız Türk zümre leri ayrı birer mlllet değildir ; Fakat Türk milletinin de dışında kalırlar ! » peki ama niçin? Onların bizden ayrı tutulmalarını gerektiren ortak unsurların hangi sinde bizden fı:ırkh bir özelliğin sahibidirler? Dil mi? Olamaz ! Çünkü bahse konu olan Türk Toplulukları nın Türkçesi ile Türkiye Türkçesi arasında lehçe far kı bile yoktur. Yalnız, hem de bazılarında şive farkı vardır. Şiv� farkı ise, Anadolu'nun hemen hemen bü tün vilayetleri arasında mevcuttur. Mesela, İstanbul şivesini es&s alsak, Karadeniz boyları şivesinin İstan bul şivesinJen çok Yugoslav Türklerinin şivesine ben zediğini görürüz. Din ayrılığı mı var? Hayır o da yok ! Gelenekleri gelenekleri�niz, oyunları oyunlarımız, türküleri türkü329

lerimiz, y..ışayışları yaşayışlarımızdır. Şu hale göre adı geçen zümrelerin Türk milletinden sayılmamala rını haklı çıkaracak nasıl bir özellik vardır? Devlet ve Ülke ayrılığı mı? Bir insan milleti meydana geti ren unsurların hepsinde ortak olmasına rağmen sırf ayrı bir memlekette yaşadığı için Türk Milletinin dı şına atılabilir mi? Elbette atılamaz. Zaten Türk Mil liyetçileri ile dürüst ilim ve fikir adamları arasında bu bakımdan hiçbir anlaşmazlık yoktur . Suriye, Kıb rıs, Batı Trakya, Yugoslavya, Bulgaristan ve Roman ya'da yaşayan Türkler, yalnız Irkdaşımız değil, ay nı zamanda milletdaşımızdır. Milliyetçilik düşmanları nın, bir de vatandaşlıkla milletdaşlığı birbirine ka rıştıran cahillerin itirazları üstünde fazla durmaya cağız. Yalnız bir devletin vatandaşı olmayı ayrı bir millete mensup sayılmak için yeterli bulanların na sıl gülünç bir durumla karşılaşacaklarını göstererek uyaracağız ! Milleti, bir devletin vatandaşlığı şeklinde tarif edersek, bugün yeryüzünde iki hatta diğer bir anlayışla 1ç tane Alman milleti vardır. 1 -,..- Batı Al man Milleti, 2 - Doğu Alman Milleti, 3 - Batı Ber lin Alman Milleti ! BİZİM Türk Milliyetçiliği açısından son derece önemli sayrlığımız, ikinci cümlenin birinci bölümünde ki yanlışlıktır. Batı Türkleri ile Azeri, Türkmen, Öz bek, Kırgu, Kazak , Başkurt ve Tatarlar arasındaki bağın adı nedir, etnolojik manada bir ırkdaşlık mı, yoksa daha fazla bir yakınlığı ifade eden milletdaş lık mı? Irkdaş ol duğumuza hiç şüphe yok aslında, bu ölçüdek: bir yakınlığı kimse inkar edemez. Fakat yakınlığımız sadece ırkdaşlıktan ibaret midir? Türk Milliyetçiliğinin ana davalarından biri, bizce, bu so runun cevabında düğümleniyor. Sebeblerini hiç araş tırmadan, bugüne değin hangi kelimenin kullanıldığı330

tesbit �tmeğe çalışırsak, sonuç şudur : Türk Mllli yctçileri ile tarafsız ilim ve fıkir adamlarının mutlak c;oğunluğu ırkdaş veya soydaş demeyi tercih etmiş, ınilletdaş kelimesine pek az yer verilmiştir. (Hatırla yabildiğim kadarıyla, mesela Müstecip Ülküsal, Emel Dergisinde yayınlanan bir yazısına «Bütün Türkler Tek bir Millettir '. » başlığını atmıştı. Eğer batı Türk l erinin ayrı, Azerilerin, Türkmenlerin, Özbeklerin ve diğer Türk boylarını ayrı ayrı birer millet oldukları görüşünde isek, ırkda ş denmesi yerindedir . Fakat böy le değil de yeryüzündeki bütün Türklerin - belki Çu va şlarla Yakutlar hariç- tek bir büyük milletin par çaları olduğuna inanıyorsak, ırkdaş sözünü kullanma mız yanlıştır. Çünkü, iki insan veya iki topluluk ara sındaki bağ en yakın noktadan tarif edilir. Hemşeh rimizi sordukları zaman «Vatandaşımızdır» demeyece ğimiz gibi, öz kardeşlerimizi sordukları zaman da «a k r a b a m ı z d ı r» demeyiz. Elbette hemşehrimiz aynı zamanda vatandaşımız, kardeşimiz de akraba mızdır. Ancak aramızdaki bağı en yakın noktadan ta rif ederiz. İşte bunun gibi, aynı zamanda ırkdaşımız veya soyd1şımız olmalarına rağmen, Azeri, Türkmen, Özbek ve diğer Türk zümrelerinden bahsederken, «Mil letdaş» demeliyiz. Hemen belirtelim ki, Türk Milliyet çilerinin büyük çoğunluğu, yeryüzündeki bütün Türk lerin tek bir millet meydana getirdiğine inanmış fa kat açıklamağa çalıştığımız inceliğe, biraz da «Mil letdaş» kelimesini güzel bulmasından ötürü, dikkat et memiştir. f'u konu üzerinde, bazılarına belki de aşırı görünebilecek bir hassasiyetle durmamızın başka bir sebebi dah,-. vard:r : Yazımızın başındaki yoklama so rusunun ikinci cümlesini doğru saymak, Yani Etnolo jik manadaki Türk Irkının, Türk, Azeri, Türkmen, Özbek, Kazak, Kırgız, Uygur, Başkurt ve Tatar milıu

331

!etlerinden meydana geldiğini kabul etmek, başta Sovyetler Birliği olmak üzere, Kızıl Çin, İran, Afga nistan ve Irak'ın Türklüğü bölme ve sömürme siya setine, pek;:;ok özür dileriz ama maalesef uygun düş mektedir. N itekim Rusya hakimiyeti altındaki Türk zümrelerinlr:. aynı ırktan geldiğini inkar edememiş, an cak bütün gayretini her bir zümreyi ayrı bir millet olduğuna !nandırmak için harcamıştır. Her Türk zümresi için değışik alfabeler hazırlanmış, dillerini birbirinden gittikçe uzaklaştıracak değişik yazı ve im la kaideleri icad edilmiştir. Öyle ki Rus istilası baş lamadan önce Orta Asya Türklüğünün paylaştığı tek bir edebi lehçe - Çağatay veya Hakaniye lehçesi - var ken, bugün Türkmen, Özbek, Kazak, Kırgız Başkurt ve daha bi!· yığın lehçe meydana getirilmiştir. Türk zümrelerini birbirinden ayırmanın geçmişteki gerçek lerini bulmak üzere, adeta yeni bir tarih keşfedilmiş tir. Nihayet, Birleşmiş Milletler anayasasını ve İnsan Hakları Ev;ensel Beyannamesini de unutmamak zorun dayız : Bir millet olma hüviyetine sahip bulunan top luluklara, kendi kendilerini idare hakkının tanınaca ğı belirtilmiştir. Bugün uygulanmaması hiç bir zaman uygulanma yacağı manasına gelmez. Yine konuya dönelim : Biz yer yüzündeki bütün Türklerin tek bir millet olduklarına inanıyoruz. Canı mız öyle istediği için değil, millet adını verdiğimiz içtimai birliklerin yapısı öyle emrettiği için. Yalnız kesinliğinden emin olmamakla beraber, mevcut bilgi lerimize daranarak, Çuvaşlarla Yakutları Türk Irkın dan sayıyor, ama milletimizin dışında tutu� oruz. Tek bfr millet olduğumuzu öne sürerken ölçümüz ; Türk Milletinin, ortak bir soya mensubiyet şuuru ile 332

tarif edileceği ve milletleri meydana getiren başlıca unsurlardaki birliğimizdir. İnanışımızın açıklanmasını ve aykırı görüşlerin cevaplandırılmasını önümüzdeki sayıda ele alacağız.

IX TÜRK MiLLETi TEK BiR MILLmlR ÇÜNKÜ ...

RAHMETLİ Prof. Sadri Maksudi Arsal, «M i 1 1 i y e t D u y g u s u n u n S o s y o 1 o j i k E s a s 1 a r V> adıııdaki pek değerli, bizim de çok faydalandığı mız eserinin <<l r k 1 a r ı n M e n ş e i>> bölümünde ke sin hüküm vermekten kaçınmış, etnolojik manadaki Türk Irkı ile Türk Milleti konusunda açık ve seçik sa yılamayacak bir :ifade kullanmıştır. Nitekim : «Diğer taraftan Millet mefhumu, etnoloji manadaki ırk mef humundan da farklıdır. Millet kelimesi şöyle tarif edi lebilir : Ay·11 dili konuşan, aynı Milli Seciyeye, müşte rek tarihe, müşterek milli emellere malik olan küt ledir. EtnLılojik manada ırk, millet mefhumundan da ha geniş bir mefhumdur. Meseıa, İslav ırkını ele ala lım. Bu ırk içinde tarihleri, lisanları, oturdukları sa ha ve siyasi durumlan bakımından birbirinden fark lı milletler vardır : Ruslar, Polonyalılar, Çekler, Sırp lar vesaire. Keza, Cermen ırkı içinde birbirinden ay rılmış mill�tler varôır : Almanlar, İsveçliler, Norveçli · !er, Türk ırkı içinde de birbirinden farklı lehçeler de konuşan zümreler vardır : Anadolu Türkleri, Azer baycan Türkleri, Garbi Türkistan Türkleri (Özbek ler, Türkm"nler, Kırgızlar), Şarki Türkistan Türkleri (Kara Kırgızlar, Uygurlar) , Kırım Türkleri, Kazan Türkleri ve saire, bunların hepsi etnolojik manada Türk Irkındandırlar. 333

Etnolojik bakımdan aynı ırka mensup olan millet ler, birbirinden uzaklaşabilirler. İslav ırkına mensup sayılan mi!ietler, bugün kelimelerin kökü İslavca ol duğu halde. birbirinden tamamiyle ayrılmış ve uzak !aşmış dilleri konuşmaktadırlar. Bugün bir Rus, ayrı ca öğrenmeksizin, Çekçeyi anlayamaz. Cermen ırkına mensup olan bir Alman, öğrenmeksizin, İsveç dilini anlayamaz. Ancak, Türk ırkı bu hususta hayrete �a yan bir istisna teşkil etmektedir. Türk beşeri zümresi ne mensup kavimler asırlardan beri, tarih ve coğrafya bakımından birbirinden ayrılmış oldukları halde, bugü ne kadar anadili olarak aynı dili konuşmaktadırlar. Çünkü lehçt·ler, ayrı birer dil teşkil edecek kadar bir birinden uzaklaşmış değildir. Bugün İstanbul'lu bir Türk, Azerbaycaıı'dan geçerek Garbi Türkistan'a (Türkmenis<an ve Özbekistan) Garbi Türkistan'dan da Şarki Türk:stan'a (Çini Türkistan'a) geçerek tercüma na ihtiyaç duymaksuın, Türkçe konuşarak Çin'e ka dar seyahat edebilir. Çünkü bütün bu sahalarda yaşa yan kavimler, Türk dilinin muhtelif lehçelerini konu şan kavimlerdir. Bu bakımdan, Türkler bahis konusu olduğu zaman ırk ve millet mefhumları hemen hemen birleşmektedir.» diyerek, hem bütün Türklerin aynı h e millet olduklarını belirtiyor, hem de «h e m e n m e n» kelimelerini ekleyerek, bir açık kapı bırakma yı da ihmal etmiyor. Biz, gerek Türk Milletinin tarif unsuru olaıak seçtiğimiz Ortak bir soya mensubiyet şuuruna, gL"rekse bir milleti meydana getiren diğer temel unsurlara bakarak, rahmetli üstadın cümlesin deki hemen hemen kelimelerini kaldırıyor ve «T ü r k1 e r h a h i s k o n u s u o l d uğ u z a m a n ı r k ve mi11et m e f h u m l a r ı b i r l e ş m e k t e d i r .» diyoruz. Ancak, Milliyetçi bilinen ilim, fikir ve siyaset adamlarının bir kısmı Türkiye Türk334

!erini ayrı bir millet saymaktadır. Dış Türkler yalnız ırkdaş olarak benimsenmekte, fakat Milletdaşlık ölçü sünde bir yakınlığın varlığı şüpheli görülmektedir. Böyle bir düşüncenin yanlışları üzerinde derinliğine bir inceleme yapmağa seri yazımızın önceden tesbit ettiğimiz sınırları müsait değildir. Yine de Türk Mil liyetçilerini ırkçılıkla suçlayan sorumlu siyasetçileri mizle diğe r bazı yetkililerin aynı görüşü paylaştıkla rını bildiğimiz için kısa bir açıklamayı faydalı say maktayız. 'T'ürkiye Türkleri ile diğer Türk zümreleri arasında «M i 1 1 e t» bağının bulunmadığını öne sü renlerin başlıca dayanakları şunlardır : 1 Dil ayrılı ğı, 2 Tarih ayrılığı, 3 Kültür ayrılığı, 4 Vatan ay rılığı. 1 Türkiye Türkleri ile diğer Türk zümreleri arasında dil ayrılığı yoktur, lehçe ayrılığı vardır. Leh çe farkları da, ayrı ayrı milletler sayılmamızı gerek tirecek bir dereceye hiçbir zaman varmamıştır. Ölçü nedir? İlme ve akla uyan, hiç şüphesiz şudur : Lehçe farkı, anlaşmak için bir üçüncü şahsın aracılığına ih tiyaç duyurmayacak ölçüde ise millet birliğini, bir üçüncü şahsın aracılığına ihtiyaç varsa, millet ayrı lığını gösterir. Anlaşmanın kolay veya güç sağlanma sı millet açısından önemli değildir. Türkiyeli bir Türk Ie bir Türkmenin biraz güç anlaştığı bir gerçekse, mesela, Karadenizli bir köylü ile Denizli'li bir köy lünün güç anlaştığı da bir gerçektir. Aynı güçlük di ğer milletlerde de mevcuttur. Bavyeralı bir Almanla Hamburg'lu bir Alman da güç anlaşır. -

2 Millet tarifinde, «M ü ş t e r e k b i r t a r i h e �a h i p b u 1 u n a n i n s a n 1 a r sözü bir alışkanlık haline gelmiştir. Ama, «M ü ş t e r e k t a r i h» gayet yuvarlak bir deyimdir. Nasıl anlaşılması gerektiği ayrıca cı çıklanmadığı sürece, her tarafa çe-

335

kilebilir. Mlişterek tarih, eğer müşterek devletin ta rihi demek�e, bir millete mensubiyetin şartı olamaz. Çünkü, hele geçmiş yüzyıllarda, devletler millet esa sına göre kurulmamışlardır. Bir devletin sınırları için de bir çok millet yaşadığı gibi, aynı milletin çeşitli zümreleri de ayrı ayrı devletler kurmuşlardır. Sırpla rın, Yunanlıların, Bulgarların ve Romanyalıların tari hi, 500 yıl _boyunca, Türkiye Türklerinin tarihi ile müşterektir. Ama ·her halde hiç kimse, Yunan lıları veya Bulgarları Türk Milletinden sayamaz. Kal dı ki, mü�terek tarihin başlangıcını ararsak, tuhaf sonuçlarla karşılaşırız. Karaman Beyliğinin 15. Yüzyı la kadar, Osmanlı İmparatorluğundan ayrı bir tarihi vardır. Mesela Karamanlılarla Eskişehirlilerin 15. yüzyıla kadar ayrı, ancak Osmanlı İmparatorluğu. nun beyliği ortadan kaldırmasından sonra bir millet ten olduklarını mı öne süreceğiz? İtalyan Birliğinden önce, Venedik ve Ceneviz Cumhuriyetlerinin tar�hi müşterek değildi, ama, İtalya'da iki ayrı millet yok tu. Müşterek tarih, bir milletin teşekkül etmesi için aranan bir şarttır. Milletin teşekkülü tamamlandıktan sonra, böyle bir şart aranmaz. Anadolu Türklüğü ile diğer Türk zümrelerinin zaman zaman savaşmaları da ayrı millet sayılmalarının gerekçesi olamaz ; zira, Türkiye Türkleri kendi aralarında da çok savaşmışlar dır. 3 Milliyetçi ilim ve fikir adamlarımızdan bazı ları, belki de Fransız görüşüne bağlılıkları yüzünden, milleti kültiır birliği ile tarif etmişlerdir. Aralarında çok saydığımız, kendilerinden çok şey öğrendiğimiz bir kaç değerli milliyetçinin de bulunduğu . bu züm re ; Türkiye dışındaki Türklerin, kültürlerinin farklılı ğı gerekçesi ile, Türk Milletinden sayılamayacakları görüşünü benimsemiştir. Milletimizin yapısı ve tarihi -

236

:iartlar bakımından, kültür birliğinin tarif unsuru olup olmayacağını şimdilik münakaşa etmiyeceğiz. Ancak, l ıahis konusu kültür ayrılığının derecesi üzerinde dur rııak isteriz . Türkiye Türkleri ile diğer Türk zümreleri n rasındaki kültür farkı, başka başka . milletlerden sa y ılmalarını gerektirecek bir ölçüde midir? Konunun uzmanı olmadığımızı peşinen belirttikten sonra, böy lesine bir kültür farkının bulunmasındaki güçlükleri i�aret edeceğiz. Yalnız bilgin kişilerin değil, hemen herkesin bileceği gibi, kültürün iki büyük kaynağı vardır : Dil ve Din. Türkiye Türkleri ile diğer Türk zümreleri ce kültürün iki büyük kaynağına ortaktır lar. Hem, benimsedikleri kültür değerleri açısından kıyaslandıkıarı vakit, Batı Anadolu ile Doğu Anado lu arasınd�.ki farkın, Doğu Anadolu ile Azerbaycan Türklüğü :ırasındaki farktan daha mı az olduğu so rusuna kolay kolay cevap verilemez. 4 Vatan birliği, bir millete mensubiyetin şart larından biridir. Ama vatan, yalnız maddi bir değer den, üzerinde yaşanılan kuru bir toprak parçasından ibaret değildir. Vatan rahmetli Dündar Taşer ağabe yimizin emsalsfa söyleyişi ile ; «Milliyet ve Mukaddesa tın korunduğu yerdir .» bu manası ile, bütün dünya Türklüğüni.ir. vatanı müşterektir ; Türk milliyet ve mu kaddesatının korunduğu Türkiyedir. Altaylardan gelen bir milletdasımızın, «Anavatana kavuştum» diyerek, se vinç gözya�ları dökmesi başka türlü nasıl açıklanır? ·

Aslında bütün Türklerin tek bir millet oldukları görüşünün tam olarak ortaya konması ve aykırı fi kirlerin teker teker ele alınıp çürütülmesi ayrı bir konudur. Biz, ırkçılık suçlamasının temelsizliğini an latmağa yarayacak kadarı ile yetiniyoruz. Böylece, «Türk Milleti bahis konusu edildiği za man ırk ve millet mefhumlarının birleştiği» meydana ·

337

çıkıyor. Tatii ırkçıhk suçlaması da, milliyetçiliğin baş· ka bir deyi;nle suçlanmasından ibaret kalıyor. Buna rağmen, sorumlu siyasetçilerimizin ve diğer bazı yet· kililerin, m met anlayışımızı benimsemekte zorluk çe keceklerini düşünerek, etnolojik manada Türk Irkçılı ğının ne kadar yanlış anlaşıldığını önümüzdeki sayılar da inceleyeceğiz. x BİZiM IRKÇILIGIMIZ MİLLİYETÇİLİKTİR

TÜRK Milliyetçilerinin antropolojik manadaki bir ırkçılıkla sı..;çlanamayacağını önceki yazılarımızda ke sinlikle ortaya koymuştuk. Etnolojik manadaki bir ırk çılıkla suçlanmam17. acaba mümkün ve haklı mıdır? Şimdi, bu :;,orunun cevabını vermeğe çalışacağız. Et nolojik manası ile ırk ; «Birbirine yakın dilleri konu şan milletlerin bütünüdür.» diye tarif edildiğine göre, etnolojik ırkçılık nedir? Yanlış anlaşılmaması için he men belirtı;:lim ki ; sorumlu siyasetçilerimizin ve di ğer bazı yetkililerin, <<Türkler bahis konusu olduğu za man ırk ve millet mefhumları birleşmektedir.» görü şüne katılmadıkları ve Türkiye dışındaki Türkleri Milletdaşımız değil, sadece ırkdaşımız veya soydaşı mız saydıkları noktasından hareket ediyoruz. Yoksa aslında, etnolojik manadaki Türk Irkı, Türk Milleti'n den ibarettir ve bundan ötürü, «Irkçılık suçlaması» Milliyetçiliğin suçlanmasından başka bir şey değil dir. Etnolojik mana.daki bir ırkçılığın başlıca belirti leri şunlar olabilir : 1 338

Irkdaşlarımızın kaderi ile ilgilenmek onları.

iğcr mille�lere kıyasla kendimize daha yakın bulmak lwderlerini ve sevinçlerini paylaşmak. 2 Ana dil olarak Türkçe konuşmayı Türk Mil IPti'ne mensubiyetin tek şartı saymak. ıI

3 Bit' Türk, başka dilden konuşan birisi ile ev IPndiği zaman, doğacak çocukların artık Türk olma d ığını öne sürmek. Diğer söyleyişle, etnolojik mana daki bir karışmayı, milleti meydana getiren öbür unsurların öurumuna hiç bakmadan, Türklükten çık mak için yeterli görmek. 4 Türkçeyi, Türk Milleti'ni yapan ortak unsur la rdan biri saymak. 1 Doğrudur : Bütün Türk Milliyetçileri, ırkdaş l;ırımızın (aslında Milletdaşlarımızın) kaderi ile ilgile ııirler. Ama sorumlu siyasetçilerimizin ve diğer yet kililerin hiçbirisi, bu ilgiden ötürü Türk Milliyetçiliği ni suçlamak hakkına asla sahip değildir. Çünkü, böy lı· bir suçlamanın yanlışlığını anlatacak bütün cevap lıı rın ötesinde bir gerçek vardır: Türk Devleti de ırk daşlarımızııı kaderi ile il�ilenmiştir ve ilgilenmekte d i r . İlginin derecesi ve şekli elbette şartlara ve za mana göredir ; ama, mahiyeti değişmez. Bugün Dev lt'limiz ; Kıbrıs, BP-tı Trakya, Makedonya, Bulgaristan ve Irak'ta yaşayan Türk azınlıkları ile resmen ve açı.k �·a ilgilenmektedi... Diğer ülkelerdeki soydaşlarımızdan ııynı şekilJe pek söz edilmemesi, hiç şüphesiz, bir siyaset me.�elesidir. Buna rağmen, Türkiye Cumhuri ycti'nin temel felsefesine bağlı kalmak mecburiye tinde olan sorumlu siyasetçilerimizle devlet memuru hüviyetini taşıyan diğer bazı yetkililerin, · soydaşları ıııızla ilgileıımekt�n ötürü milliyetçileri suçlamağa yel1.mmesi, ht-r şeyden önce devleti de suçlamak mana sına gelir. Soydaşlarımızı kendimize yakın bulmamız w onları , c\iğer !nilJetlerin mensuplarından farklı say-

339

mamız mı suçlanıyor? Ne yapalım, Devletimizin tu tumu da bizim gibidir. Kesin delil arıyorlarsa, lı1tfen yürürlükteki kanunlarımızı öğrensinler. İskan Kanunu, Türk aslın.:lan gelmeyenlerin göçmen olarak kabul edilmesine izin vermez. 1956 yılındaki büyük göç sı rasında, soydaşlarımızın arasına çingenelerin de ka rıştığı gerekçesi ile sınır kapatılmıştı. Vatandaşlık Kanunu soydaşlarımıza imtiyaz tanımıştır. Türk va tandaşlığına alınma şartlarından «5 yıl Türkiye'de oturma» süresini kısaltan sebeplerin başında ırkdaşlık gelir. 2 Türk Milliyetçileri, «Ana dil olarak Türkçe konuşmayı Türk Milletine mensubiyetin tek şartı say mak»tan ötürü de ırkçılıkla suçlanamazlar. Çünkü böy le bir iddiaları yolctur. Doğrusu istenirse, Milletimizin kendisini rııeydana getiren ortak unsurlardan hangisi ile tarif edileceği konusunda Milliyetçiler, tam bit görüş birliğine varamamışlardır. Kimisi dile, kimi si kültüre, kimisi soya, bir kısmı da din ve vatan bir liğine ağırlık vermiştir. Yine de çoğunluğun, özellik le Milliyetçi Harekete bağlı ülkücülerin soy şuuru etrafında birleştiklerini söylemek mümkündür. Ama hiçbir Türk Milliyetçisi diğer bütün unsurlarda bir leşmemize ve en <'nemlisi, kendisini Türk hissetme sine rağmen, sırf ana dili Türkçe olmadığı için kim seyi Türk saymamazlık etmemiştir. Sayın suçlamacı lar misal isterlerse, buyursunlar : -

A) Bütün Türk Milliyetçileri, yedisinden yetmişi ne akıllısından öfkelisine kadar, Mehmet Akif'e bü yük bir saygı ve sevgi duyarlar. Oysa, M. Akif'in ana dili Türkçe değildir. Ama hiçbir Türk Milliyetçisi, M. Akif'i Türk saymamayı asıa ve asıa aklından ge çirmez. Peki, dil ve kan ırkçılığı yapsaydık, Mehmet Akif'i nasıl Türk sayardık ! 340

B) Son aylarda, başta gazeteniz Devlet ve Ülkü Bozkurt gelmek üzere, Milliyetçi yayın organ lıı rının hemen hepsi, Pomak T ü r k 1 e r i'nin Pzilmesini � azmışlar·, başlarına gelmişcesine acı çek mişlerdir. Pomak Türkleri'nin de ana dilleri Türkçe değildir. Irkçı olsaydık, Türk Milletine mensubiyeti yalnız dil şartına bağlasaydık, ana dilleri Türkçe ol mayan Pomak Türklerinin derdinden bize neydi? 1 >ergisi

C) Doğu Anadolu'nun bazı illerinde yaşayan ve kürt adı ile tanınan zümrenin ana dili Türkçe değil dir. Fakat t>u zümrenin, hiç değilse, büyük çoğunluğu nun, çeşitli tesirJerle dillerini kaybetmiş Türklerden meydana geldiğine inanan ve görüşlerini isbat etmek için eser verenlere bakınca, Türk Milliyetçilerini yine crı başta görmek•.eyiz. Kürt adı ile tanınan zümrenin Türklüğü konusunda yazılmış değerli eserlerin sahip lerinden Dr. Mehmet Eröz, Dr. Fahrettin Kırzıoğlu, Abdillhadi 'foplu ve Dr. Mahmut Çapar, acaip beyinli kafaların ll'kçılıkla suçladığı Türk Milliyetçileridir. Cidden gülünç bir manzaradır. Doğu Anadolu halkının Türklüğünü belirten her cümleyi, her satırı gerçek bir heyecanla c.rayan diğer bazı yetkililerin içinde, kimbi lir, Dr. Eröz'ü veya Dr. Kırzıoğlu'nu ırkçılıkla suç layanlar da vardır 1 3 Türk Milliyetçilerinin, «Bir Türk, başka dil den konuşan birisi ile evlendiği zaman doğacak ço cukların artık Türk sayılamayacağını>> öne sürdükle rini ve bundan ötürü ırkçılıkla suçlandıklarını söyle mek de mümkün değildir. Sebebi de açıktır ; uzun uzun anlatmağa ihtiyaç yoktur : Türk Milliyetçileri tarihimizin diğer dönemlerine olduğu gibi, Osmanlı İmparatorluğu çağına da büyük bir sevgi ile bağlı dırlar. Milletimizin en yüce kahramanlarından ve en aziz şehitlerinden Murat Hüdavendigar, bütün Milli-

341

yetçilerin gözünde katıksız bir Türktür ; annesının Rum aslından gelmesi hiç birimizi başka bir hükme götürmemiştir. Kısaca, Türk bir baba ile yabancı bir anadan doğan her çocuğu, kendisi anne soyuna men subiyet şuuruna kapılmadığı sürece, Türk saymışız dır. Türk bir anne ile yabancı bir babadan doğan ço cuklar konusunda başka türlü düşünmemiz, etnolojik manası ile ırkçılık yapmamızdan ileri gelmez. Ancak, bilindiğini umarak uzun uzun anlatılmasını gerekli bulmadığımız sebeplerden ötürü çocuklar, hem baba soyuna mensubiyet şuuru taşırlar, hem de milleti meydana getiren diğer unsurlar bakımından, babaları nın özelliklerini paylaşırlar. Bu tesbit, özellikle geç miş çağlar yönünden tamamen doğrudur. 4 «Dil birliğini, bir milleti meydana getiren un surlardan biri saymak.» konusuna gelince. Şüphesiz, doğrudur. Dil birliği, bir millete mensubiyetin görü nen belirtilerinden belki de birincisidir. Bütün Milli yetçiler gibi biz de dil birliğini, tarif unsuru olarak seçtiğimiz soy şuurundan hemen sonra, ama diğerleri nin hepsinden önce gelen bir unsur sayarız. Fakat bu yüzden Türk Milliyetçilerini ırkçılıkla suçlamak yalnız haksız değil, aynı zamanda gülünç bir tutum dur. Çünkü dil birliğinin millet yapısındaki yerini, sorumlu siyasetçilerle diğer bazı yetkililer de dahil. kimse inka" etmemiştir, edemez. Nitekim devletin her kademedeki öğretim kurumlarında : ilk, orta, yüksek okul ders kitaplarwda millet tarifi verilirken, «aynı dili konuşan ... » d1):e başlanır. Dil birliği tarif unsu runun, yani ortak bir soya mensubiyet şuuru taşı manın en başta gelen belirtisidir. Diğer bir söyleyiş le, ana dili Türkçe olmayan bir insanın Türk Soyuna mensubiyet şuuru taşıması da özel bir durumdur. Ancak, Tfü k Milletinin yapısı bakımından, işaret olu-

342

nan «Özel durumU>>nun içinde bulunanlar, ihmal edi lemeyecek bir sayıya yaklaştığı içindir ki, dil birli ği tarif unsuru seçilmemiştir. Gerçekten Pomak Türk leri, Kuzey Kafkasya Türkleri ve Doğu-Güney Ana dolu'da yaşayıp kürt adını taşıyan zümrelerin azım sanmayacak bir bölümü, ana dillerinin Türkçe olma masına rağmen, kendilerini Türk hissetmektedirler. Türk Milliyetçileri de, ırkçılıkla suçlanmalarını kökün· den çürüter:ek bir anlayışla, bu zümreleri, başka bir millete mensup oldt•.klarını öne sürmedikleri müddetçe Türk saymaktadırlar.

XI •TÜRK NEDiR?• •KENDiNi TÜRK HiSSEDEN•

Dil konusunu bitirmeden önce, mutlaka hatırlan ması gerekı>n önemli bir noktayı daha işaret edelim ; Türk Milleti'ne mensup olduğuna inanmış bir insan, kesin bir imkansı:rlık içinde değilse Türkçeyi öğren meli, Türkc;·eo konuşmalı, Türkçe yazmalıdır. Türk Mil liyetçileri, imkanlaı a rağmen Türkçeyi öğrenmeyen veya bildil{ı halde, Türkçe konuşmayan ve Türkçe yazmayan, başka t ir dile bağlılıkta direnen bir kim seyi, elbette Türk saymazlar. Çünkü, böyle bir dav ranış yabaıicı bir soya mensubiyet şuurunun ifadesi dir. Ama bu yüzden hiçbir sorumlu siyasetçi ve yet kili Türk Milliyetçilerini ırkçılıkla suçlayamaz. Zira Türk dilini sevmek ne antropolojik, ne de etnolojik manada bir ırkçılık belirtisi değildir ; Tü�k Milleti'ni sevmenin tabii bir sonucudur. Sırası gelmişken haber verelim : Dil konusundaki görüşümüzden ötürü bizi ırk çılıkla suçlcıyan bir siyasetçi veya yetkili, eğer dü343

rüst ve mert bir kimse ise, Atatürk'ü de suçlamak zorundadır Çünkü Atatürk'ün, millet ve dille ilgili gö rüşü gayet açıktır. Diyor ki ; «Milliyetin çok bariz vasıflarından biri dildir. Türk Milletindenim diyen in san herşeyden evvel ve mutlaka Türkçe konuşmalı dır. Türkçe konuşmayan bir insan Türk kültürüne, topluluğuna bağlılığını iddia ederse, buna inanmak ıiloğru olma;:.» (Taha Toros-Atatürk'ün Adana Seyaha ti 1933 Suyf a. 39) Ôzetleyc!im : Mi!liyetçilere göre Türk Milleti, Türk soyuna mensubiyet şuuru taşıyan insanların tamamın dan meydana gelir. Milliyetçi bir dünya görüşüne bağ lı kalındığı sürece, daha uygun ve yumuşak bir tari fin bulunması da güçtür. Kelimelerden manaya geçi lince, umumiyetle kabul edilen ve bir çeşit resmi gö rüş sayılan millet anlayışının yukardaki tarife çok benzediği de ortaya çıkacaktır. «T ü r k K i m d i ı;? .. » sorusuna hemen herkes, «k e n d i n i T ü r k h i s s e d e n.» cevabını verir . Sorumlu siyasetçilerimiz ve _ di ğer bazı yelkililer, Türk Milliyetçilerinin ırkçılığını hiç düşünmeden öne sürerken ; «Kendini Türk sayan bütün vatandaşları Türk Milleti'nden kabul ederiz.» diyerek övündükleri zaman, suçladıkları kimselerin anlayışını değişik kelimelerle ifade etmekten başka hiçbir şey söylemediklerinin belki de farkına varmazlar. Nite kim, herhaı ıgi bir ir,san durup dururken, kendini Türk hissetmez ; mutlakıı bir sebepe dayanması gerekir. şuur u O r t ak b i r s o y a m e n s u b i y e t da kendini Türk hissetmenin başlıca şartıdır. Başka bir soya mensup olduğuna inanan bir kimse, elbette: Türk Milleti'nden değildir. Eğer bir vatandaş ; «Yaban cı bir soydan geliyorum fakat Türk'üm» derse, ger çek dururn;mu saklamağa çalışıyordur ; veya sadece Türkiye Cumhuriyeti vatandaşı olduğunu anlatmak is temiştir. -

344

TURANCILIK SUÇLAMASI MİLLİYETÇİ Hareket'e katılanların dışındaki bü Lün siyasetçilerimize ve yetkili kişilerin pek çoğuna göre, Turancılık büyük bir suçtur. Hatta, milliyetçi olduklarını söyleyenler arasında bile Turancılık suçla masına katılanlar vardır. Turan ve Turancılık deyimle rinin asıl manalarını açı.klamağa çalışmadan önce, suçlamanın kaynaklarına inmemizi sağlayacağı için, geçmişle ilgili bazı gerçeklerin hatırlanmasını iste yeceğiz : 1908 - 1944 yılları arasında Turancılık denilen ülküye bağlanmaktan ötürü kimse suçlanmamıştır. Da ha doğrusu Turancılık, İkinci Dünya Savaşı'nın biti mine kadar, yalnız milletimizin düşmanlarını gocun durmuştur . Devletimizi yöneten siyasetçiler gibi, mil letimizin iç ve dış güvenliğini sağlamakla görevli yet kililer de, 1 944 yılından önce, Turancılık diye bir suç tanımamışlardır. ittihat ve Terakki dönemi, <<'r u r a n» kelimesinde büyüleyici bir güzellik bulmuştur. Türki ye Cumhuriyeti, cHinya şartlarının gelişmesi yüzünden Turancılığın siyasi hedefüıi bırakmıştır ama, tarih ve kültür anla:vışında yine Turan'a hiç değilse belli bir ölçüde, bağlı kalmıştıt. Milliyetçilik düşmanların)n «O r t a ı-'\ s y a E d e b i y a t ı» diyerek küçüm345

semeğe yeltendiği hareket, Atatürk dönemi kültür ça lışmalarının ihmal edilemez bır bölümüdür. İkinci Dünya Savaşı'nın başlarında, Mihver dev letlerinin baş döndürücü zaferleri sırasında, Turancı lık'dan kir:ıse gocunmamıştır. Sadece komünistlerdir ki, esir Türk Ülkeleri'nin kurtulabileceği ümidi ile Ruslar'ın yenilmesini isteyen Türk Milliyetçilerine «F a ş is t» ve «T u r a n c ı» diyerek saldırmışlardır. Sonra, ikinci cephenin açılması ile, mihver devlet lerinin ge.;:ilemesi başladı, 1944 yılının ilk aylarında Almanlar'ın yenileceği artık kesinlikle anlaşıldı. Ni hayet Cumhurbaşkanı İsmet İnönü, 1944 yılının 19 Ma yıs'ın meşhur nutkunu vererek, Türk Milliyetçileri ne karşı hala bitmeyen bir H a çl ı Seferini başlattı. 1944 suçlamasında dış tesirlerin payı acaba ne kadardı , sorusurun cevabını aramayacağız. Ancak, İsmet İnönü'nün tutumunu iyi niyetle yorumlamak mümkün d�ğildir. İlk bakışta, Ruslar'ın korkunç bir mücadeleyi kazananlar arasında bulunması yüzünden, İsmet İnönü'nün haklı olarak çekindiği ve devletin yüksek menfaatlarını gözeterek bazı Türk Milliyetçile rini istemeden kötülemek zorunda kaldığı sanılabilirdi. Fakat daha sonraki gelişmeler böylesine iyimser bir izaha imkan bırakmadı. Akla e'.ı yakın ihtimal şudur : Sorumlu siyasetçi ler ve diğtr bazı yetkililerin Turancılık suçlamasına katılması, 1 944'den kalmış kötü bir mirastır. Yine öy le tahmin edilir ki suçlayıcılar, Turancılığın gerçek manasını lı�ç düşürımemiş, suçladıklarının ne istedik lerine ve ne yapt�Uarına hiç bakmamışlardır. TURANCILIK NEDiR?

Turanc:ıığa iki ayrı mana verilmiştir. Türk Milli· yetçilerinin Turancılıktan ne anladıklarını açıklamak 346

bakımından önce, Ziya Gökalp'in <<T ü r k ç ü 1 ü k ve u r a n c ı 1 ı k» adındaki yazısının bir kere daha okunmasında fayda görmekteyiz : «Türkçülük ve Tu rancılığın ;·arklarını anlamak için Türk ve Turan züm relerinin hudutlarırı! tayin etmek lazımdır. Türk bir milletin adıdır. MiEet kendine mahsus bir harsa ma li kolan bir zümre demektir. O halde, Türkün yalnız bir lisanı, bir tek lıarsı olabilir. Halbuki, Türk'ün ba zı şubeleri Anadolu Türkleri'nden ayrı bir lisan, <!_yrı bir hars ya.pmağa çalışıyorlar. Mesela Şimal Türkle rinden bir kısım gençler, bir Tatar lisanı, Tatar har sı vücuda getirmekle meşguldürler. Bu hareket Türk · ler'in başka. bir millet, Tatarlar'ın da başka bir millet olması nedcesini verecektir. Uzakta bulunduğumuz için Kırgızlar'ın ve Özbekler'in nasıl bir şiar takip edeceklerini bilmiyoruz. Bunlar da birer ayrı lisan ve edebiyat, b;rer ayn hars vücuda getirmeğe çalışırlar sa, Türk Milleti'nin hududu daha daralmış olur. Ya kutlarla Altay Türkler'i daha uzakta bulundukları . için, bunla�ı Türkiye Türkleri'nin harsı dairesine almak daha güç görünüyor. Bugün, harsça birleşmesi kolay olan Türkler, bilhassa Oğuz Türkler'i, yani Türkmen ler' dir. Türkiye Türkler'i gibi, Azerbaycan, İran ve Harzem ülkelerinin Türkmenler'i de Oğuz uyruğuna mensupturlar. Binaenaleyh, Türkçülükteki yakın mef kuremiz (Oğuz ittihadı) , tahut (Türkmen ittihadı) ol malıdır. Bu ittihattan maksat nedir ? Siyasi bir ittihat mı ? Şimdilik, hayır ! İstikbal hakkında bugünden bir lıüküm veremeyiz. Fakat, bugünkü mefkuremiz, Oğuz ların yalnız harsça birleşmesidir. Oğuz Türkleri, bu gün dört ülkede yayılmış olmakla beraber, hepsi pir birine yakın akrabadırlar. Dört ülkedeki Türkmen il lerinin adlaıını karşılaştırırsak, görürüz ki birinde bu lunan bir «İl»in yahut «boy»un diğerlerinde de şuT

347

heleri var. Mesela, Harzem'de Tekelerle Sarılar'ı ve Karakalpaklar'ı görüyoruz. Memleketimizde Tekeler bir sancak teşkil edecek kadar çoktur ; hatta vaktiy le Rumeliye nakledilmiştir. Türkiye'deki «Sarılar» bil hassa Rumkale'de otururlar ; Karakalpaklar ise, (Ka rapapak ve Terekeme adlarını alarak, Sivas, Kars ve Azerbaycan cihetlerinde yerleşmişlerdir. Harzem' de Oğuz'un «Salur» ve «İmralı» boyları ile «Çavda» ve «Göklen - Karluklardan Kealim> illeri vardır. Bu isimlere Anadolu'nun muhtelif noktalarında tesadüf edilir. Göklen, kendi adını Van'da bir köye «Gökoğ lan» şeklinde vermiştir. Oğuz'un Bayat ve Afşar boy ları da gerek Türkiye'de, gerek İran'da ve Azerbay can'da mevcutturlar. Akkoyunlularla Karakoyunlular da bu üç ii.1kede yayılmışlardır. O halde, Havarzem, İran, Azerbaycan ve Türkiye ülkeleri Türk etnoğraf ya itibariyle aynı uruğun yurtlarıdır. Bu dört ülkenin mecmuuna (Oğuzist an) adını verebiliriz. T ü r k ç ü1 ü ğ ü n y a k ı n h e d e f i bu büyük kıt'ada yal nız bir tek harsın, hakim olmasıdır. Oğuz Türkler'i umumiyetle Oğuz Han'ın torunlarıdır. Oğuz Türkleri birkaç asır evveline gelinceye ka dar mütesadd bir cıile halinde yaşarlardı. Mesela, Fu zuli, bütün Oğuz şubeleri içinde okunan bir Oğuz şai ridir. Korkut Ata kitabı Oğuzlar'ın resmi Oğuznamesi olduğu gibi Şah İsmail, Aşık Kerem, Köroğlu kitapla rı gibi hali{ eserleri de bütün Oğuzistan'a yayılmış tır. il BiZ TURANCI MiYiZ?

BÜYÜK Türk Milliyetçisi Ziya Gökalp, bir bölü münü geçe�1 sayıdaki yazımızda okuduğunuz <<T ü r k ç ü 1 ü k \. e T u r a n c ı l ı k» adındaki makalesin348

de Turancılığı şöyle anlatıyor : <<Türkçülüğün uzak mefkuresi ise Turandır. Turan, bazılarının zannetti ği gibi, Türklerden başka, Moğolları, Tonguzları, Ma carları, Finyaları da ihtiva eden bir kavimler hari tası değildir. Bu zümreye ilim lisanında (Ural-Altay) zümresi denilir. Mamafih bu son iki zümreye mensup kavimlerin lisanları arasında bir akrabalık bulundu ğu da henüz isbat edilememiştir. Hatta, bazı müellif ler, Ural kavimleri ile Altay kavimlerinin birbirinden ayrı iki zümre teşkil ettiğini ve Türklerin Moğollar ve Tonguzlar!a beraber Altay zümresine, Finyalarla Ma carların d� Ural zümresine mensup olduklarını iddia ediyorlar. Türklerin Moğollarla ve Tonguzlarla lisani bir karabeti olduğu da henüz isbat edilmemiştir. Bugün ilmen sabit olan bir hakikat varsa, o da Türkçe ko nuşan Yakut, Kırgız, Özbek, Kıbçak (Tatar) , Oğuz gi bi Türk şubelerinin lisanca ve an'anece kavmi bir vah dete malik bulunduğudur. Turan kelimesi Turlar , ya ni Türkler demek olduğu için, münhasıran Türkleri ihtiva eden camiav] bir isimdir. O halde (Turan) keli mesini bütün Türk Şubelerini ihtiva eden büyük Tür kistan 'a hasretmemiz lazım gelir. Çünkü, (Türk) keli mesi bugün yalmz Türkiye Türklerine verilen bir ün van hükmüııe geçml�tir. Türkiye'deki Türk harsına da hil olanlar tabii yine bu ismi alacaklardır. Benim iti kadımca bJtün 0ğt>zlar yakın bir zamanda bu isimde birleşeceklerdir. Fakat Tatarlar, Kırgızlar, Özbekler ayrı harslar vücuda getirdikleri takdirde, ayrı milletler halini alacaklarından yalnız kendi isimleri ile anılacak lardır. O zaman bütün şu eski akrabaları kavmi bir camia halinde birleştiren müşterek bir ünvana lü zum hissedilecek. İşte bu müşterek ünvan Turan ke limesidir. Türkçülerin uzak mefkuresi : «Turan» namı altın349

da birleşen Oğuzları Tatarları, Kırgızları, Özbekleri, Yakutları lisanda, edebiyatta, harsta birleştirmek tir. Bu mefkurenin bir şeniyet haline gelmesi müm kün mü, yoksa değil mi? Yakın mefkureler için bu cihet aranırsa da, uzak mefkureler için aranmaz. Çünkü, uzak mefkure, ruhlardaki vecdi namütenahi bir dereceye yükseltmek için, isdihdaf edilen çok ca zibeli bir hayaldir. Mesela, Lenin, Bolşeviklik için yakın mefkure olarak Kollektivizmi, uzak mefkure su retinde de komünizmi ileri sürmüştür. Komünizmin ne zaman husule gele ceğini soranlara şu cevabı veri yor : (Komünizmin ne zaman tatbik olunacağını şim diden testirmek mümkün değildir. Bu, Hazreti Mu hammedin' Cenneti gibi ne zaman ve nerede görüne ceği malı1nı olmayan bir şeydir.) İşte, Turan mefkuresi de bunun gibidir. Yüz mil yon Türkün bir millet halinde birleşmesi, Türkçüler için en kuvvetli bir vecd menbaıdır. Turan mefkuresi olmasaydı Türkçülük bu kadar sür'atle intişar etme yecekti. Mamafih, kim bilir? Belki, istikbalde (Turan) mefkuresiniıı husulü de mümkün olacaktır. Mefkure istikbalin halikidir. Dün Türkler için hayali bir mef kure halinde bulunan (Milli Devlet) , bugün Türkiye' de bir şeniyet halini almıştır. O halde, Türkçülüğü mefkuresinin büyüklüğü noktasında üç dereceye ayırabiliriz : ·

2) 3)

Türkiyecilik, Oğuzculuk yahut Türkmencilik, Turancılık.

Bugün şeniyet sahasında yalnız Türkiyecilik var dır. Fakat . ruhların büyük bir iştiyakla aradığı (Kı zıl Elma) , şeniyet sahasında değil, hayal sahasında dır. Türk köylüsü Kızıl Elmayı tahayyül ederken, gö350

zünün önüııe eski Türk ilhanlıkları gelir. Filhakika, Turan mefruresi mazide bir hayal değil, bir şeniyet tir. Miladdan 210 sene evvel, Hun Hükümdarı «Mete», «Hunlar» namı altında bütün Türkleri birleştirdiği za man Turan mefkureı:i bir şeniyet haline gelmiştir. Hun lardan son� a Avarlar, Avarlardan sonra Gök Türk ler, Gök Türklerdeıı sonra Oğuzlar, bunlardan sonra Kırgız-Kazaklar, daha sonra Kür Han, Cengiz Han ve sonuncu olmak üzere Timurlenk, Turan mefkure sini bir şeniyet haline getirmediler mi? «Turan» kelimesinin manası ŞU suretle tahdit olunduktan sonra, artık Macarların, Finyaların, Moğol ların, Tunguzların, Turanla bir alakaları kalmamak icabeder. Turan, bütün Türklerin mazide ve belki de istikbalde bir şrniyet olan büyük vatanıdır. Turanikr, yalnı7 Türkçe konuşan milletlerdir. Eğer Ural ve Altay ailesi gerçekten varsa, bunun kendine mahsus bir ismi olduğundan «Turan» adına

ihtiyacı

yoktur. Bir de l>azı Avrupalı müellifler, garbi Asya'da as len Samiler·e yahut Arilere mensup olmıyan bütün ka vimlere «Turani» adını veriyorlar. Bunların maksa dı, bu kavimlerin Türklerle akraba olduğunu tasdik etmek deği!dir. Yalnız Samilerle Arilerden hariç ka vimler old.ığunu anlatmak içindir. Bundan başka, bazı müellifler de Şehnameye na zaran «Tur» ile «lrc» in kardeş olduğuna bakarak. Turanı eski İran'ın bir kısmı addetmektedirler. Hal buki, Şehncı.meye göre, Tur ile İrc'in üçüncü bir kar deşleri daha vardır ki, adı «Selem»dir. «Selem» ise İran'dan bir şubenin dedesi değil, bütün Samilerin 351

müşterek C"'eddidir. O halde, Feridunun oğulları olan bu üç kardeş Nuhun oğulları gibi, eski etnoğrafik taksimatın adlarınr:�n doğmuştur. Bundan anlaşılıyor ki «Turan» İranın bir cüz'ü değil, bütün Türk illeri nin mecmuu olan Türk Camiasından ibarettir. «(Ziya Gökalp ve Türk M'.lliyetçiliği Hazırlayan Dr. Hikmet Tanyu-Sh. 1 06-110)». Ziya Gi:ikalp'ın bu makalesi, aradan çok uzun bir süre geçmesine rağmen, Turancılık konusundaki baş lıca kaynaklardan biridir. Ural - Altay zümresi ile il gili görüşler i elbette münakaşaya müsaittir. Ayrıca; «Bugün ilmen sabit olan bir hakikat varsa, o da Türk · çe konuş::ı.rı Yakut, Kırgız, Özbek, Kıbçak (Tatar) Oğuz gibi Türk Şubelerinin lisanca ve an'anece kav mi bir V�thdete (Millet birliğine) malik bulunduğu dur.» dedikten ve «Fakat, Tatarlar, Özbekler, Kırgız lar, ayrı :·arslar vücuda getirdikleri takdirde, ayrı milletler halini ala caklarından, yalnız kendi isimleri ile anılacaklardır.» cümlesinde farklılaşmayı şarta bağlı bir ithimale bağlayarak bütün Türklerin henüz tek bir millet olduğunu ifade ettikten sonra , makalesi nin sonund�. «Turaniler yalnız Türkçe konuşan millet lerdir ! » hükmüne varmasındaki tutarsızlığı da, aziz ruhundan özür dileyerek, belirtmek gerekecektir.

GÔKALP'TEN SONRA TURANCILIK

Türk Milliyetç-ileri, Ziya Gökalp'ın Turancılık an layışına, temel ölç-üler bakımından, daima bağlı kal mışlardır. �adece, Oğuzculuk yahut Türkmencilik ay rı bir ülkü olmaktan çıkmış, Turancılığa dahil edil miştir. Böyle Türk Milliyetçilerine göre Turancılık ; 352 .

Türkiye Ct:mhuriyet.inin sınırları dışında yaşayan bü tün Türkleri dil, edebiyat ve kültür yönünden birleş tirmek ma:d ısına alınan, belki uzak ama kutsal biı ülkünün ad,dır. Turancılığın, bilindiği gibi, özellikle Türkiye dı şında yaygın ve daha geniş bir manası daha vardır. Bu manası ile Turancılık, Ural-Altay Milletlerinin (Ma carların, Finlileri!", Moğolların ve Tunguzların) siya setçe veya en azından kültürce birleşmeleri için ça lışmak der.ıektir. Fakat hiçbir Türk Milliyetçisi böy le bir Turancılığı benimsememiştir. Diğer bir söyle yişle, Türklerle Macarları veya Moğolları dilde, ede biyatta ve kültürde birleştirmeğe çalışan hiçbir Türk Milliyetçisi çıkmamiştır. Milletimizin ortak duygusunu paylaşarak, Macarları ve Finlandiyalıları, diğer Av rupalı milktlere kıyasla kendimize daha yakın bulu şumuzun sebepleri başkadır. Macarlar ve Finlandi yalılar, milyonlarc? Türk gibi, İslav sömürgeciliği nin kurban.�ciırlar v«:: Ruslara karşı, bağımsızlıkları uğ runda zaman zaman yiğitçe savaşmışlardır. Ayrıca Macar ve Fin bilginleri, Türk tarihi ve dili konusun da çok değerli eserler vermişler, Avrupalı yazarların çoğunda gördüğümüz «Türklüğü kötüleme» geleneğinin rlışında kalmışlardır. Türk Milliyetçilerinin Moğollara karşı da b:r sevgileri yoktur. Ancak, çoğumuz Cen giz Hanı Moğol değil Türk saymakta ve Moğol adıyle tanınan imparatorluklarda temel unsurun Türk oldu ğunu bilmekteyiz. Turanc>.lığın ger çek manasını kısaca açıkladıktan sonra, sorunun yer; gelmiştir : Turancı mıyız?

353

111 TÜRK MiLLiYETÇiLERi

TURANCI MiDiR

ELBETTE TURANCIYIZI

BİR önceki yaz;mızda Turancılık'ın, kısaca ; dünya Türklüğünü dil, edE.biyat ve kültür bakımından birleş tirmek manasına geldiğini ifade ettikten sonra, «T ü r k M i 1 1 i y e t ç i 1 e r i T u r a n c ı m ı d ı r?» so rusuna <<E 1 b e t t e T u r a n c ı y ı z ! » cevabının verileceğini açıklamıştık . Merhum Ziya Gökalp'in, Mil liyetçilerin çoğunluğu tarafından paylaşıldığını belirt tiğimiz Turancılık tarifinde başlıca iki özelliğe dikkat edilmelidir . A Türkçüler için, Turancılık uzak bir ülkü dür. B - Ulaşılması beklenen hedef devlet, ülke ve si yaset bakımından değil ; dilde, edebiyatta ve harsta (Kültürde) birleşmektir. -

Böyle bır görüşe bağlı kalınması şartı ile sorum lu bir siyasetçinin veya diğer bir yetkilinin Turan cılık suçlamasına katılması elbette imkansızdır. Çün kü dünya Türklerinin birbirlerine daha çok yaklaş maları, zaten mevcut olan kültür bağlarının iyice sağlamlaşması, hangi açıdan bakılırsa bakılsın, Dev letimiz' e hiçbir şey kaybettirmez, ama pekçok şey ka zandırır. Şu halde suçlayıcıların, Turancılık deyimi ne başka bir mana verdiklerini düşünmek zorundayız. Mütemadiyrn suçlanan, hatta bazı Türk Milliyetçileri ni zaman zaman hizmet imkanlarından uzaklaştıran ve çağının «Ô c Ü»SÜ haline getirilen o «B a Ş k a m a n a» nedir, nasıl bir kaynaktan çıkar, hangi delil lere dayanır? Turancılık'ın, sorumlu siyasetçilerimiz le diğer bazı yetkililerin beyinlerine yerleştirilen 354

«iİ z e l» manasını araştırmadan önce, önemli saydı ğımız diğer bir konuya dokunacağız. Bugüne değin yazdıklarımızın bazı bölümleri, hiç şüphe yok ki, bilgimizin azlığından ve anlatma gücü müzün yetersizliğinden ötürü, ara sıra yakınlarımız tarafından bile yanlış değerlendiriliyor. Genç bir dos tum, geçen sayıdaki yazımın «Diğer bir söyleyişle, Türklerle Macarları veya Moğolları dilde, edebiyatta ve kültürde birleştirmeğe çalışan hiçbir Türk Milliyet �·isi çıkmamıştır.» cümlesini göstererek ; «Ama dedi d l i yıl önce olduğu gibi şimdi de, mesela Macarlarla ı rkdaş olduğumuzu öne süren Türk Milliyetçileri var dır. Macarların kfımünist Ruslarca sömürülmesinden yakınan şiirler ve yazılar okumuşuzdur. Tarık Buğra' nın <<A y a k t a D u r m a k İ s t i y o r u m» adın daki piyesini unutsbilir misiniz? »

B u koııuda, genç dostum gibi düşünenleri uyar mak açısınc.an, diyeceklerim olacaktır. Macarlarla ve ya Moğollarla bazı bakımlardan yakınlığınız tarih in celemeleri sonunda yapılan bir tesbittir : Türk Milli yetçilerinin isteğine bağlı değildir. Ayrıca, dünya Türk lüğünü dil, edebiyat ve kültür bakımından birleştirme ülküsü ile ; Macarların ve diğer Ural-Altay Kavimle rinin Türklere diğer milletlerden daha . yakın sayılma ları gerçeği arasında doğrudan doğruya bir bağlantı kurulamaz. Elli yıl öncesinin büyük milliyetçilerinden bazıları, biraz sonra belirteceğimiz özel şartlar yüzün den, Ural-Aitay Kavimlerinin akrabalığı konusunu iş lemiş, hele Macarlardan sevgi ile söz etmişlerdir. Fa kat Türk Milleti ile Ural-Altaylıların ne devlet, ne de kültür yönünden birleşmesi hiçbirinin aklına gel memiştir. Onların istediği, dünyanın tam bir kuvvet ler dengesine kavuşmasını sağlamak üzere, Slav, Cer men ve Latin bloklarının yanında, bir Turan bloku355

nun da yer almasından ibaretti. Turan Kavimlerinin akrabalığı konusuna ilgi duyanların en tanınmış ola nı, Ahmet Hikmet Müftüoğlu'dur, Müftüoğlu, «G ö n ü 1 H a n ı m» adındaki eserinde Türklük, Müslümanlık ve Turancılık hakkındaki düşüncelerini anlatmıştır. Ki tap ; Orhun Anıtları'na yapıldığı farzedilen bir seya hatın romanıdır. Dört kişi ; ; Ruslar'a tutsak düşen Türk Üsteğmeni Mehmet Tolun Efendi, Macar yedek teğmen Kont Bel'la Zichi, genç Tatar tüccarı Ali Ba hadır Kapla.noğlu vt Paris Üniversitesi Edebiyat Fa kültesinden mezun hemşiresi Gönül Hanım ; Orhun Anıtlarını � erinde incelemeğe karar verir ve hemen yola çıkarlar. Müftüoğlu, kahramanlarını yol boyunca sık . sık konu5turarak, aslında kendi fikirlerini açıklar. Romandaki sohbetlerin birkaç bölümünü, günümüzde ki Turancılık suçle rııalarını ve gereken cevapların loir kısmını hatırlattığ• için, a:ynen alacağız : «Kaplanoğ lu Rumeli Hisarı ve çevresini gösteren resimlere de rin derin baktı : - Ne muazzam bir güzellik, burası bü tün Ural- Atay kavimlerinin mağrur payitahh olma· hdır, meder. iyet ırcrkezi olmalıdır. Bütün İslav mil letlerinin k•blesi Pet�rsburg, İngilizce konuşa,nların mihrabı Londra olduğu gibi... Boğaziçinin iki yakasın da kurulacak birk.ıç üniversite de, Asya'daki Türk Kavimlerin:n irfana susamış gençlerini doyuracak bi rer ilim kcıynağı mevcut olsa. Budape�te'nin bu arada unutulduğundan canı sı kılan Kont Zichy, ş<rka �ollu dedi ki : Demek Türkler, bütün Asya'yı ist.il a etmek istiyorlar. Bu tasavvuru, gerçekleşmesi pek çok zaman isteyen bir hayal saya rım. Mehmet Tolun, ihtisası ile ilgili bu itiraza hemen cev:ıp verdi: -Türklerin, ittihadı, İslamların ittihadı gibi, Avruııalıların. bilhassa Avrupadaki düşmanları356

mızın bize yöneJtfik leri iftiralardır. Türkiye'de hiç, ama hiç kimse yok dur ki Asya'yı, Rusya'yı istilayı hatırından geçirsin. Türkler Asya'dan evvel, Türkiye' yi fethetmdidirler. Yurdumda halen, şanı bilinmeyen, el değmemiş, unutulmuş öyle yerler, bölgeler var ki, saysam h-:ıyret edersiniz. Bence Türk Birliği, hatta İslam Birliği demek Türk Kültürünün, İslam İlminin birliği demektir. Biz yabancı ülkeler fethetmek değil, yerli üniveı siteler � çmak istiyoruz. O suretle ki, Ber lin'de, Viyana'da, Zürih'de, Hollanda'da (Niebelungen) efsaneleri r,e tesir bırakıyorsa, <<E r g e n e k o n» da, (Alparslan Masalları) da Tebriz'de, Baku'da, Ka zan'da, Bı.;rl.apeşte'de, Türkistan'da, Sibirya'da o tesi ri yapmalıdır. Bunun için Almanya, Avusturyayı, doğu İsviçre'yi i5tila etr-:ıedi, bu ülkeler hakkında da hiç bir hırs b·.!slemedi. Amerika ve İngiltere ayrı kültü re sahip oldukları hı:ı lde birbirlerini mahva çalışmıyor lar. Türklerin Miliiyetperver bir zümresi istiyor ki, Medeniyet alemincle nasıl bir Latin medeniyeti, bir Anglo-Sakson terbiyesi varsa, bu medeniyet ve terbi ye nasıl cihanda bir refah amili olmuşsa, bir Türk Medeniyeti , Türk Kültürü de er ve geç Doğu'da o su retle bir terakki V<:sıtası olsun. Bu gayeye bizi ulaş tıracak Sa \lunma Dakanlığımız değil. Milli Eğitim Ba kanlığımızd:r . . . Bu &ilde ve tabii mefkurede nasıl ve ne gibi bir istila fikri buldunuz? Anlayamam, Kont ! Dikkat ettinizse All Bahadır Bey, İstanbul, Ural-Altay kavimlerinb idare merkezi olmalıdır, demedi. Mede niyet Merkezi, manevi başkenti olmalıdır, dedi.

- O hc-Jde, itirafınıza göre, mademki memleketi nizde daha bilinme� en, bırakılmış bölgeler varmış, ön ce onları keşf ve imar etmek, Asya'dan öğrenci da vet eylemekten daha lüzumlu ve önemli değil mi? As ya'daki ırkdaşlarımızı aydınlatmak istiyorsanız, batı367

rınıza İsla!ıbul'dan daha çok imar görmüş, daha yük selmiş, aynı milli menşee mensub bir ahalinin bulun duğu diğer bir başkent gelmiyor mu? Gönül Hanım ; müsaadenizle buna da ben cevap vereyim Kont, ded;, ve ilave etti : Macarları Şarktan ayıran tam on asırdır. Siz de bugün Şark kültür ve medeniyetinden zerre kalmamış tır. Hıristiyanlaştıktan sonra evvela Latin Medeniyeti sonra Alman Kültürü arasında kaldınız. Latin, Cermen, İslav dalgaları ortı:ı sında tarihinizi, geleneklerinizi, hatta dilinizi ve hatta ecdadınızı unuttunuz. Bugün, Miladi Ondördürıcii yüzyıl;ı ait Macarca bir mısra'a, bir masala malik değilsiniz. Dilinizin lUgatlarından yüzde yetm:şinden fazlası Latin, Cermen, İslav keli melerinden müteşekkildir. Yüzde ancak onbeşi Alta i dir. Onlar c1a asıllan anlaşılmayacak derecede tahrib ve tahrif olunmuş lafızlardır. Mesela Macarca «Ay na» demek olan «Tühor»un görmek menşeinden gel diğini bilmek için ya keramete sahip veya ilmi işti kaka aşina olmak lazımdır. Bu iki faziletin erbabı da maateessüf, pek nadirdir. Bereket versin, Maca ristan'da bir buçuk asır kalan Osmanlı Türklerine ki, o zamana kadar, size cebren kullandırılan Latince, Almanca yerine kendi dilinizi iade ettiler. Eğer onlar memleketinize muvakkaten malik olmamış olsaydılar, bugün on milyonu geçen halis Macarlar dilleriyle, ruhlarıyla tamameıı Alman olmuşlardı. Bu olmaz bir şey değildi. Altay kavimlerinin «aba-i beşer» olduğu na kani değilseniz, Ruslar'ın, laakal, yüzde ellisi ile aynı babanın evladı olduğumuza şüpheniz yoktur. On lar nasıl İ."lavlaşmış iseler, siz de o suretle Cermen leşecektiniz. İşte, bu cihetlerle, Peşte'nin Ural-Altay lı nesillere, hüviyerini, lisanını öğretecek bir mevki'de bulunmadığına hak verirsiniz sanırım.» 358

iV ELBETTE TURANCI OLMAMAKTAN SUÇLUYUZ!

TURAJ�CI olmamaktan suçluyuz «Ü ç B ü y ü k y a n 1 ı ı;» umumi başlığı altında sunduğumuz yazı serisinin «S n b i.� y ü k y a n 1 ı ş» adını verdi ğimiz ikir.d bölümüne başlarken nasıl bir sonuca var mak isted�ğimi�' de belirtmiştik. Komünistlerin ve diğer millet düşmanlarının sırf başkalarını kandırmak için ortaya attığı yalan ve iftiraları bir kenara bı rakarak, iyi niyet'erine inanmak istediğimiz sorurr. Ju siyasetçılerimiz ve diğer bazı yetkililer tarafından Türk milliyetçilerine yöneltilen başlıca suçlamaları ce vaplandıracaktık. Yanıldıklarını anlatmağa çalışa· cak, gerçeğe dönmelerine yardım edecektik. Siyaset çilerimizin ve bazı yetkililerin faşizmle ırkçılık konu sundaki tutumlarını izah edebiliyorduk. Faşizm, anti komünist bir diktatörlük manasına da geldiğinden ötü rü, yürürlükteki kanunlarımıza ve demokrasi yöneti mini benimseyen anayasamıza göre, suçtu. Ancak suç lananlar yanlış seçilmişti, Türk milliyetçileri'nin Fa şizm'le hiçbir ilgileri yoktu. Anayasamız ve Ceza Kanununun belli · maddeleri, antropolojik manadaki ırk çılığı da suç saymakta idi. Yalnız, suçlananlar yine yanlış seçilmişti ; Türk milliyetçileri ne geçmişte ne de bugün, antropolojik bir ırkçılık yapmamışlar dı. Kısacası Faşizm ve ırkçılık konusunda suç var, fakat suçlu yoktu. Turancılık suçlamasını

cevaplandırmağa sıra ge359

lince, Türkiye'den başka bir memlekette rastlanaca ğına hiç ihtimal wrmediğimiz tuhaf bir durumla kar şılaştık ; suçlanan Türk milliyetçilerinin, hepsi değil, ama bir kısmı gerçekten Turancı idi. Ancak, neresin den bakılırsa , Turancılık asla suç sayılamazdı. Bir fasit dairerıin içine girmiştik. Şöyle ki ;

1 Tarif: Dünya Türklüğünü dilde, edebiyatta ve kültürde birleştirmek ülküsüne Turancılık, denir. 2 Tesbit : Böyle bir ülkünün, milletimizin düş manları dı�ında, hiç kimseye zararı yoktur. 3 Sonuç : Turancılığı suç sayan sorumlu siya setçiler imiz ve diğer bazı yetkililer vardır ! Nasıl olur, diyeceksiniz? Doğrusunu isterseniz, benim aklım da ermiyor ama, oluyor işte ! Hani, «Delinin biri kuyuya bir taş atmış kırk akıllı çıkaramamış ! '> derler. İsmet İnönün'nün 29 yıl bnceki suçlamasının lekeleri, hükü metlerin siyaset kitabından hala silinmedi. Hukuk Dev leti sözünü hiç bırakmayan siyasetçilerimiz, yüksek bir koltuğa oturunca kanunların ne yazdığını unutu yorlar ! Oyun tektir, değiştiği hiç görülmemiştir. İçiş leri Bakanı Ahmet Bey, ya Millet Meclisinde konuşur, ya gazetebre demeç verir ya da çok gizli bir tamimle valiliklerin dikkatini çeker : «Bölgenizdeki Turancıla rın tesbit edilmesi, aralıksız izlenmeleri ve faali yetlerinin C:ğrenilmE:si, sonucun bildirilmesi, v.s . ! » Va li Tekin Beyden Enıniyet Müdürü Mahmut Bey'e emir, Mahmut B•�y'den polis memurlarına buyruk ! Turancı avına çıkılmıştır. Peki ama Turancılık nedir ! Turan cı kimdir? Sayın avcıların pek çoğu dıığrusunu bilmez. öğrenmeğe de vakii bulamaz ! Diyelim, milliyetçi bir öğretmen, herhangi bir yerde tutsak Türkler'den mi söz etti? Hemen rapor hazırlanır : «koyu bir Turancı dır, öğrene.ileri taştan çıkarmasından korkulur ! ..� Uzatmaya ne haceı , hep bildiğiniz gibidir. Turancı öğ-

360

retmen, bil' ay önce tayin edildiği (y) öğretmen oku lundan alı:.ır, 1000 km. uzaklıktaki orta okula sürgün gönderilir. Memur, öğretmen, öğrenci, serbest meslek sahibi vatanda ş . . . Nice Türk milliyetçisinin adı kar şısına ; Turancıdır, çok tehlikelidir» kaydı düşülmüş tür ! Siyasetçilerimiz öylesine pişkindir ki, üşenmeseniz de, hangi kanunun hangi maddesine göre Turancılığın suç sayıldığını bir milyon defa sorsanız, yine de bir cevap alar:'azsınız : TuraLc;. olmamı:ıkla, diğer bir söyleyişle, Turancı lığın icaphı.rını yt:rine getirememekle suçlansaydık, daha bir uygun düşudi ! İtiraf etmek zorundayız : Türk milliyetçileri, birkaç tanesi hariç tutulursa, Turancılık ülküsüne yaklaşmak bakımından çok az şey yapabilmiş !erdir. Bağışlanmamıza yarayacak, savunmamızı ko laylaştıracak sebeplerin varlığını elbette biliyoruz. Şart lar kötü idi, her türlü imkandan yoksunduk, güçlü düşmanlarla boğuşmak zorundaydık, üstelik öz vata nımızda suçlu sayılıyorduk. . . hepsi doğru, yine de so nuç değişme z : Dünya Türklüğünü dil, edebiyat ve kül tür yönünden birleştirmek hedefine doğru uçamadık, koşamadık hatta yürüyemedik ; emeklediğimiz bilt! şüphelidir. Dünya Türklüğü hala birbirini anlıyorsa, lehçe ay rılıkları henüz dil ayrılığına dönüşmemişse Türkçe nin olağanüf".tü yaşı:ıma gücündendir. Yoksa Türk mil liyetçileri, çeşitli Türk lehçeierini birleştirmek, ayrı lıkları giderici eserler vermek imkanını bulamamışlar dır. Sovyetler Birliğinin, Türk lehçelerini ayrı diller haline getirmek yolunda çalıştığını duymuşuzdur ama, ne kadar mesafe aldığından çoğumuzun haberi yok tur. Ne ya�ıldığını tam öğrenemeyince, alınacak ted birleri de bilemiyoruz. Tehlikenin büyüklüğünü seziyo361

ruz, ıçımıze tarifsiz bir ağırlık çöküyor, fakat «Cin' den Viyana 'ya kadar Türkçe konuşarak gidebilirsiniz.:1> hükmünü k1yamete değin geçerli tutacak bir çalışma ya giremiyPr, sadece hep böyle kalmasını istiyoruz. Sovyetler Birliği, her Türk lehçesine ayrı bir alfabe uydurur, ,<Öz Özbekçe», «Öz Kazakça», «Öz Türkmen ce» kelimeler icat ederken, elimizden ne geliyor? Göğ sümüzü gp e gere Turancı olduğumuzu ilan ediyoruz ama, başlıca Türk lehçelerini kaçımız bilir? Üniver sitelerimizdf" okutulmaması Milli Eğitim siyasetimiz adına ayıptır ya, bizi kurtarmaz. Türk milliyetçileri arasından, her Türk lehçesini dünü ve bugünü ile bi len, edebiyatı ile tanıyan uzmanlar çıkmalı idi. Biz Turancılar, Dünya Türklüğünü kültür bakımın dan birleşt.ırmek l<onusunda da çaresiz kalmışızdır. Türkiyemiz, korkunç bir kültür buhranına sürüklenin ce, nereye koşaccığımızı, şaşırmışızdır. Türkiye'deki kültür değerleri çalışmasından başımızı kaldırıp dışa · rıya bakamamı�ızdır. Oysa, Türk kültürünün geçmiş teki değerleri, bütün bir Türk Dünyasına göre tesbit edilmeli, '..•ı tak öze:llikler meydana çıkırılmah, fark lılaşmaların giderilmesine çalışılmalı idi. Türk milli yetçileri, bütün Türk zümrelerinin musikisi, folkloru, geleneği V•.! diğer kültür unsurları hakkında araştır malar yapmalı, esPrler vermeli idiler. Türk kültürü nün ortak (;zelliklerini incelemelerimiz sonucu değil, ancak tesadüflerle öğrenebiliyoruz. Rus, Çin, Fars, Arap ve Batı kültür emperyalizm lerinin yalnız varlığını bilmek yetmez k i ! . . . Nasıl ça lıştıklarını, hangi usulleri kullandıklarını, nereye ka dar ilerlediklerini de öğrenmek zorundayız. Özetleyelim : Türk milliyetçileı:: inin çoğu, özellikle Milliyetçi Harekete katılanların hepsi Turancıdır. Dün ya Türklüğünü dil, edebiyat, kültür ve diğer manevi 362

değerler bakımından birleştirmek ülküsünün adı olan Turancılık asla bir suç değil, büyük bir şereftir. Türk milliyetçileri, Turancılığın icaplarını tam yerine ge tiremediklerinden ötürü, kendilerini suçlu sayarlar. So rumlu siyasetçiler.i mizin ve diğer bazı yetkililerin Tu rancılığı suç saym<.ları, otuz yıllık bir şartlanmanın ve bilgisizliğin sonucudur. Suçlayıcıların, Turancılığı gerçek marası ile anladıklarına inanmak istemiyoruz. Çünkü aksı takdir-.c , Dünya Türklüğünün manevi de ğerler ve dil bakımından birleştirilmesi ülküsüne kar şı çıkanların Türk o!duklarına inanmakta güçlük çeke ceğiz. Zannımıza göre suçlayıcılar, Turancılığı tama men yanlı:ı anlamc.. k tadırlar. Nasıl anladıklarını ara mnğa başlamadan önce, bir çift sözümüz olacak ! Aklı nı yitirmcnıiş bir o dam, mesela, «Hayvanları koruma Derneği• ü� elerine ; «Hayvanları seviyorsunuz .. Şu hal de insanla"a düşn�ansınız ! » diyemez ! Türk milliyctç:ıerinin, çağımızın şartları ile sınır lanmış Turancılığ!, daha çok, tutsak milletdaşlarımıza duyulan bit· ilginin ifadesidir. Turancılığın asıl icap larını yerin.-; getirmt-k imkanını bulamayınca, «i 1 g i» ile yetinmek zoruncfa kalmışızdır. v TUTSAK TÜRKLERLE iLGiLENMEK SUÇ MUDUR?

GEREKLİ olanın yapılmasına gücümüz yetmeyin ce Türk Dünyasının çağımızdaki durumuna karşı «İl gi göstermekle» yednmişizdir. Turancılık adına , bütün cumhuriyet dönemi boyunca, daha fazlası elimizden gelmemişti•·. TuranC'ılık suçlamasına katılanların biri cik sermayesi işte şöyle bir ilginin sanki gizli imiş gibi yarım - yamalak derlenip dosyalara konmasından 363

bir de sorumlu siyasetçilerimize nutuk çekme fırsatı

nı vermesinden ibn rettir. MilletdvşlarımııJa ilgilenmek yüzünden suçlanmak ; yanlışa saplanmaktan doğan öylesine korkunç bir gaf let ki anlaşılması güç, anlatılması hüzün vericidir. Yine de o yakıcı öfkeyi yüreğimize gömerek «Elma nın armut olmadığını» öğretmekten usanmayacağız. Türk Dünyasının çağımızdaki durumu ile ilgileni yoruz da ne yapıyoruz? Kuvvetli bir teşkilat mı kur muşuz? füıyır ! GE.'rlye ne kalıyor? Tutsak kardeşle rimizi düşüııüyor, <:·cılarını paylaşıyoruz. Çok üzülüyor, az seviniy..ıruz. Nihayet becerebildiğimiz kadar, yazı yoruz, kon-..ışuyoruz, sabahsız uykulara dalanları uyan dırmaya ça lışıyoruz. Türk Milliyetçilerinin, Dünya Türklüğü ile nasıl i!gilendiklerıni, son otuz yıldan seç tiğimiz bazı misallere bağlıyarak, yeniden hatırlata lım : Çok bilmiş Batıcı aydınlarımıza 14 Temmuz gü nünde ne düşündük lerini sorarsak, 1789 F•ansız ihti lalini anlatmaya b.• �lıyacaklardır. Paris halkının Bas til zindanına yürüyüşündeki ilerici atılımı söyleyecek Robespiyerleri, Dantonları hatırhyacaklardır. Oysa biz, her 14 Temmuz günü, 1959 yılının kızıl barbarlığın dan duyduğumuz acıyı yaşıyoruz. Kerkük sokakların da kamyonların arkasına bağlanıp sürüklenen, güya korunmak •izere evlerinden alınarak köşe başlarında beyinlerine kurşun sıkılan kardeşlerimizin yasını tuta rız. Ata Hayrullah beyi ve yiğit arkad&şlarını şehit lerimizin en azizleri arasına koymuşuzdur. Bizim için Kerkük, adını Irak haritasında gördüğümüz bir şehir den ibaret değildir. Kaybedilmiş vatan topraklarının hiç unutulmayacak bir parçası, 800 bi11 Türk'ün yaşa dığı bir b::ilgenin merkezidir. A. Kasım'ın Nuri Sait'i ve Abdullal:'ı öldürmesi bizi hiç ilgilendirmez. Ancak o ve yardakçıları, Kerkük katliamının tertipçisi oldu364

ğundan dü:rnanımızdırlar. Türk adını taşıyan bir ya zarın, Kasım'ın ölümüne ağıtlar yazmasını ihanet sa yarız. Kerkiık'teki milletdaşlarımızın, hala huzur ve emniyete kavuşmadıklarını, daima tehdit altında ya şadıklarını, varlıklarıni unutmağa zorlandıklarını bi liriz. Nice yiğit olduklarını, Türklük sevgisinin yü reklerinden asla çıkarılamıyacağını biliriz. Soruyoruz : Irak Türkltri ile. ilgilenmek, öldürülmelerine üzülmek, iyi bir duruma gelmelerini dilemek suç mudur? Bir tarihte yan:ış hatıı lamıyorsam 1963 yılında, milli şu urdan nasipsiz ve cahillikte emsalsiz sayın gazetele rimizde şöyle bir haber çıkmıştı: İran Şahı isyan eden Goskay'lara karşı askeri harekete geçilmesini emretti. Uç.ıklar hl'r tarafı bombalıyor ! » önce anlıya madık, şaşırdık, «Goskay'lar kim ola?» diyerek epeyce düşündük. Haberin gerisini okuyunca öyle bir buda lalıkla karşılaştık ki, yalnız kendi hesabımıza utanma dık ! Gazetelerimizi., sayın muhabirleri, yabancı ajans lardan aşırdıklarını aynen geçirmişler. «GoskaY» de dikleri de meğerse «Kaşkailer»miş. Kaşkailer Oğuz boyunun bhraman çocukları. Şimdiki Şah gibi, baba sının da gözünü yıldırmışlar. Aşiret hayatı yaşayan, ge leneklerinden asla kopmayan, Fars tesirinin bozama dığı insank rdı. Güya devrimci Şah toprak reformu yapacaktı. Asıl hedefi, Kaşkailer'in zenğinliklerini çal mak, topraklarını e)ıp F:trslar'a peşkeş çekmekti. Hak larını korurıı ağa çı=ılıştılar, e�kekçe döğüştüler, güçle ri yetersizdi, kimse yardım �tmedi, dünya seyirci kal dı. Şah ordusu, topu, tüfeği yetmezmiş gibi, uçakları nı da saldırttı. Yalnız erkekleri değil, kadınları da çocukları da öldürciüler, ve Türkiye'de ilerici basın yırtınırcasıııa alkış tuttu: «İlerici şah, bütün engelle re rağmen, toprak reformunu gerçekleştirdi. Yaşa sın ! » Allaha şükür Turancı idik. Yoksa biz de ko365

mikleşebili�-, Türk"ün ezilmesini reform sanabilirdik. Oyuna gerçek marasını vermeğe çalıştık. Soruyoruz : Kaşkailerin öldürfümesini alkışlamak, İran'da yaşayan 12 milyon Türk'ün kaderi ile ilgilenmek suç mudur? Yine mesela, adı Milliyetçiye çıkarılan, başlıca ya İran'ın zarları gerçekten böyle olan bir gazetede ; eğitim sahasında mucizeler yarattığı öne sürülürken, 12 milyon milletdaşımızdan hiç bahsedilmezse, Türk çe eğitim � apan bir tek okul açılmasına imkan ver mediği, bir tek TPrkçe gazetenin yayınlanmadığı be lirtilmezse, Şah ha:t.retlerinin münasip armağanı kar şılığında Farslaştırmanın övgüsü yapılırsa, biz de çok değil, sadece <<Ayıptır efendi, okyucularınızdan uta nın ! » dersek bu bir suç mudur? Türk m:lliyetçıleri radyolarımızda, gazetelerimizin çoğunda yazılan Sinkiang'u iyi bilirler. Çin propagan dasına aracılık edenleri de iyi tanırlar. Gafillere acır, hainlerini 'ıesap gününe beklerler. Sinkiang dedikleri en az iki bn yıllık bir Türk vatanıdır. Sinkiang de dikleri, Alt'lyların muhteşem kartalı Osman BATUR' un memleketidir. Bugünkü Çin'in Bilge Kağan'ın anlat tığı Çin'den hiç farkı yoktur. 10 Milyon Türk dayanıl maz bir baskı altında yaşıyor. Soruyoruz : Sinkiang' m Doğu Türkistan olduğunu bilmek, Osman BATUR'u ve diğer Türk yiğitlerini tanımak, milletdaşlarımızın acılarını bölüşmek, felaketlerine yakınlaşmak bir suç mudur? Ç0k <<Bilimsel» araştırmalar okuyoruz : Orta Asya ülkekrinin Sovyet yönetimi altında nasıl geliş· tikleri, ne derece zenginleştikleri anlatılıyor. Eskiden şu kadara yükselm�şti ! .. Biz, başkalarının göremedi ği taraflara bakarız. Zenginliğin kime yaradığını, Türklere düşenin ne olduğunu öğrenmek isteriz. Bizim için Türkistan, yeni sulama denemelerinin vapıldığı, füze rampalarının kurulduğu, Sovyet Çin müzakerele366

rinde pazarlık ma:"asına sürülen bir ülkeden mi iba rettir? Tarr:. bir Turk şehri Alma Ata'da şimdi nüfu sun 700 bini aştığını ama yalnız 70 bin kazakın bu lunduğunu öğrenir de Ruslaştırma siyasetinin farkına varamazsak, Türklüğümüzü ispat etmeğe kaç şahit ister? Sor ....� · oruz : 'l ürkistan'ın Türk vatanı olmadığı nı bilmek. dili, soyu dini ve herşeyi ile Türklüğünü korumaya çalışan kardeşlerimizle ilgilenmek, başka türlüsü elimizden gelmiyorsa dua etmek, suç mudur'! Afganistan'da , Yunanistan'da, Bulgaristan'da, Yugos lavya'da, Romany<ı 'da, Suriye'de yaşayan milletdaşla rımızla ilg;ienmek suç mudur? Turancııık adına, ilgi duymanın ötesinde ne ya parız? Yap'. ıklarımı,; ilgilenmenin dışında değildir, ta bii bir sonucudur. Dünya Türklüğünü tanırız ve se veriz.

VI TUTSAK TÜRKLERi SEVMEK SUÇ MUDUR?

Tl.JRANCILIK Ülküsünün Cumhuriyet dönem:'1de ki birinci belirtisi Dünya Türklüğünün kaderi ile ilgilenmek, ikinci belirtisi de tutsak kardeşlerimizi sevmektir. Turancılıkla suçlananların Türklük sevgi si, bütün günlük hesapların ötesinde ve üstünde, yüce bir duygudur ; yüreğimize adeta çakılmıştır, söküp atmağa kimsenin gücü yetemez. Sevgimizin en bere ketli kaynağı tarihimizdir. O tarih ki, derinliklerine atılınca acıların binbir türlüsü ile kahrolduğumuz zamanlarda bize yaşama sevinci vermiştir. Yeryüzünde en az yetmiş milyon Türk'ün tutsak düştüğünü bilir, dertlerini öğreomeğe çalışırız. Çare sizliklerinin ağırlığı omuzlarımıza çöker, yardımcı 367

olamamanın ezikliğini duyar, belki de başka bir şey yapamamanın utancını hafifletmek için, duygularımı zın olanca cömertliği ile hepsini severiz. Tutsak Türk illerinin her birinden «Ana Vatan»a göçenler vardır. Yadırganmalarına, garipleşmelerine, yetimler misali boyunlarının bükük durmasına hiç, dayanamayız. On lardan birini nerede görürsek hemen kucaklar, öz kardeşimize kavuşmanın özlemini dindiririz. Duygu larımıza karşılık verirler mi acaba? Düşünmeyiz. Çünkü başka türlü olmasının imkansızlığını, araştır ma zahmetine katlanmadan, sezeriz. Ö zbek mi, Ka zak mı, Kırgız mı, Türkmen mi, Uygur mu, Azeri mi, Rumeli'li mi? Farketmez ; birini diğerinden ayırmayız. Bize göre. sevgimizi büyüten değerlerini ortak bir özellikten, Türk yaratılmış olmalarından alırlar. Bir bütünün parçalarıyız ; şüphe yok ki, bi.le benzeye ceklerdir. Soyu:nuzun emsalsiz meziyelierini tnşıma ları yanında, kusurları da elbette va-� dır . Yine de, şartların eşitsizliğinden ötürü, kusudarını görmek is temeyiz ; yalnız meziyetlerine kapılırız. Bütün Türk Milliyetçileri, mutlak imkansızlar dışında, çeşitii TürK zümrelerine mensup kardeşlerinden hiç değilse bir kaçın1 tanırlar, dostluk ederler, Türk dur.yasının da valarını konuşurlar. Öyle ki, mesela Sa"ın Lışişleri Bakanının, özellikle büyük şehirlerde oturcın her han gi bir Türk Milliyetçisi kadcır Dış Türkle:- arasından tanıdığı yoktur. Okumuşuzdur, duymuşuzdur : Siyasetçilerden, öğ retim üyelerinden, şarkıcılardan veyn Jporcuıardan kurulu heyetler, yeryüzünü dolaşırkerı. pr >gram ica bı Tutsak Türk tilerine de uğrarlar. İçlPrınde, çoğu zaman, Turancılık suçlamasına katılanl�rı.., en hızlıla rı da bulunur ! Önce şaşırırlar. Sevgi \ e özlemden örülmüş bir ağla kuşatılmışlardır. Yollarııı.•t güller sa 368

çılmış, şereflerine kW'banlar kesilmiştir. �iılenden şö lene ko,ar, nutuk üstüne nutuk çekip cıikışlanır, be ğenilmenin sarhoşluğu, ağırlanmarıı.;.ı do�·rnazlığ•. için de coştukça coşarlar ! Sonra da dönür..-c , nc.sıl duygu landıklarını, gözyaıları.nı nasıl tut:ı.madıkJ;ırını eşleri ne dostları.na ballandıra ballandıra anlatırlar. Türk Milliyetçilerinin

tutsak

kardeşlerine

sevgisi

elbette

böyle bir kaynağa bağlanamaz. Ağırlanmanın hazzın dan, alkışlanmanın gurW'undan doğmamıştır ; çok se vilmenin karşı.lığında ödenen kaçınılmaz bir ücret de ğildir. Türk Milliyetçilerinin pek çoğu, Tutsak Türk İl lerini görememiştir. Ama kocaman mesafeler, hayal lerimizin hiç dW'madan beslediği özlemleri asla ye nemez. Semerkand'ı, Ötüken'i, Taşkent'i, Bakü'yü, 'febriz'i, Kerkük'ü, Üsküb'ü ve diğerlerini görmüş gi biyizdir ; öylesine içimizdedirler. Alma-Ata'dan Kay seri'ye, Filibe'den Kars'a uzanan gönül bağlarının hazzını yaşarız. Tuna'nın Sakarya'dan farkı mı vardır? Tanrı Da ih Ağrı'dan daha uzak değildir ! Balkanlara gider de «Akıncı cetlerimizin ihtirasını duyamazsak» yaşadığı mızdan ne anlarız? . . . Öfkeli çehreler, çatılmış kaşlar, suçlayan bakışlar ! «Efendi, önce Türkiye'yi sev, Tür kistan'ı sonra seversin ! » Bendenizin cevabı : «Sen de iince babanı sev, ananı sonra seversin ! » Gönül tı karalığı neyse ne ama, akıl kıtlığına düşen kullarını Tanrı korusun ! Tutsak kardeŞlerimizin yalnız kendilerini ve yurt lıır1nı değil ; sanatlarını, edebiyatlarını, musikilerini, oyunlarını da severiz. Bir Kerkük horyatını dinleyin <'e hüznün lezzetini yudum yudum içeriz. Bir Azeri Liirküsünde duygu inceliğinih özünü yakalar, Şeyh Şa. 369

mil'in ihtişamında kendimizden geçeriz. İstenirse, bir sırrımızı da açıklayayım : Azerbaycan'dan Raşit Bey gelmiştir, Zeynep Hanım gelmiştir, konserler vermiş lerdir. Sosyalizm cennetinden ( ! ) çağrılan ve şüphe siz propaganda gayesi ile gönderilen sanat elçilerinin musiki ziyafetlerine sayın sosyalistlerimiz teşrif bu yurmazken, salonu dolduranların çoğunluğu Türk Mil liyetçileridir. Komünistlere rağbet mi? Hayır. Ko nuşmadan tanırız onları, yüreklerinin nereye attığını bilmeğe ihtiyacımız yoktur ; sezeriz ! Nasıl mı? Bize vergi bir özelliktir, başkası anlayamaz ! Çağımız Türk Edebiyatının en güçlü romancıla rından biri, bana göre birincisi, <<Hayvan katarlarına doldurulup Sibirya'ya sürülen» Kırım Türklerinin ço cuğudur. Cengiz Dağcı'nın eserlerini Varlık basar, biz okuruz ; biz veririz, Yaşar Nabi kazanır ! Tutar sızlık mı? Hayır ! Varlık Dergisinin Dünya Türklüğü ile ilgilenmeyi suç sayanların ocağı olduğunu, «Türk· lük aleminin en büyük düşmanını» belki dolaylı, ama en tesirli yoldan beslediğini Cengiz Dağcı anlamıyor sa, gücenmeyiz, biliriz ; bir gün gelecek, anlayacak tır. Ayrıca, borçlu olan biziz, vazifemizi yapamamı şızdır. Cengiz Dağcı'yı, kaleminden bal damlayan Şehriyarı, aşağılık duygusunun uşağı bir sapıtmışa Divan Edebiyatının değerini öğreten yiğit Vahapza deyi, Batı taklitçisi veya Moskof propagandacısı olan lardan yakın tutuyorsak, adı Türkiye'liye çıkmış Türklük düşmanlarından çok daha fazla bizden sa · yıyorsak, hepsini seviyorsak, hata mı ediyoruz? Turancılık suçlamasına katılan sorumlu siyaset çilerimizin ve diğer bazı yetkililerin, tutsak Milletdaş larımız için beslediği sevgiyi kınayacaklarına inana mayız. Çünkü, yeryüzünde hiçbir kanun, bir insanın kardeşini sevmesini suçlayamaz. Aklını yitirmemiş 370

bir siyasetçi, eğer budala veya hain değilse, tutsak Türkleri sevmemiz yüzünden 'rürkiye'mizin zarar gö receğini öne süremez. Dünyaya, değil yalnız Millet daşını, soydaşını ve ırkdaşıru sevmemeğe izin veren bir Milliyetçilik anlayışı geçmişte görülmemiştir, bu gün yoktur, yarın da olmayacaktır. Dürüst ve cesur olanlar, milliyetçiliği kınayabilirler. Ama bir milliyet çiyi, tutsak kardeşlerini sevdiği için suçlayamazlar. Böyle bir tutum; «Müslüman ol, fakat peygambere inanma ! » derneğe benzer ve gülünç sayılma haysiyeti bile yoktur. Türk dünyasının sevilmesinden gocunan biri varsa, ya düşman kuvvetler hesabına çalışan bir haindir, ya beyni yıkanmış yaşayan bir ölüdür. Veya şüphelidir ! Sorumlu siyasetçilerimiz, hele yetkililer arasında böyle birisinin bulunacağına gerçekten ihti mal veremeyiz. Çocuklarımıza bütün insanların sevil mesi gerektiği öğretilirken, «Ama, Türklüğü sevmek yasaktır ! » denirse, Tarih Mahkemesinde sorarlar : «Türkler, insan değil midir?» Öyleyse, Turancılık Suçlamasının asıl dayanağı ve inandırıcı gerekcesi nedir? Üşenmeyeceğiz, aramağa devam edeceğiz. Vll TUTSAK T0RKLERIN BACilMSIZLICINI iSTEMEK SUÇ MUDUR?

DÜNYA haritasına getirdiği değişiklikler bakımın dan yirminci yüzyılın başlıca özelliği bir taraftan ye ni milli devletler kurulması, diğer taraftan da sömür ge milletlerin gittikçe artan bir hızla bağımsızlık mü cadelesine girmeleri ve çoğunu kazanmalarıdır. Bi rinci Dünya Harbinin sonunda üç büyük imparator371

lult yıkılmış, Osmanlı ve Avusturya-Macaristan impa ratorluklarının ı:>arçalanmasından otuza yakın devlet doğmuş, Alınan imparatorluğu da sömürgelerini ta mamen elden çıkarmıştır. 1923 yılında sömürgeciliği sürdüren devletler başta Sovyet Rusya olmak üzere, İngiltere, Ftansa, Belçika, Hollanda, İspanya ve Por tekiz' den ibaret kalmıştı. 1923 - 1939 döneminde, Batı devletlerinin sömürgesi olan ülkeler, milliyetçi cere · yanlarının emrine girmiş bağımsızlık mücadelesinin ilk işaretlerini vermişlerdir. Diğer yandan, aynı dö nem içinde, Sovyetler Birliği, milliyetçi fikirlerin ya şamasına kendi imparatorluğunun sınırları dahilinde asla izin vermemiş, en ufak kıpırdanmaları şiddetle ezmi�tlt. İkinci Dünya Harbinin bitiminden sonra başla yan ve hala devam eden gelişmeler daha da ilgi çeki cidir. Bilindiği gibi, Birleşmiş Milletler Anayasası ve İnsan Hakları Evrensel beyannamesinde, millet olma hüviyetine sahip bulunan bütün zümrelere kendi ken dilerini idare etmek hakkının tanınması, sömürgeci lik çağının artık kapanacağına işaret sayılmıştır. Ger çekten, henüz otuz yıla varmayan çok kısa bir süre boyunca, birbirinin peşinden bir yığın yeni devlet ku rulmuştur. Öyle ki ; Birleşmiş Milletlerin 1946 yılın daki üye sayısı, 1973'de iki mislini aşmıştır. Millet ol ma özelliğine stthi� buhınan toplulukların yanında, ha la kabile hayatı yaşayan zümrelerin bile bağımsızlık kazandığı bilinmektedir. Nitekim, bir milleti meydana getiren ortak unsurların hemen hiç birine sahip bulun mayan, hatta yamyamlık geleneğini sürdüren Afrika' nın bazı kabileleri bağımsız devlet ünvanına kavuş muş ; . Birleşmiş Milletler teşkilatında temsil edilmiştir. Böylece İngiltere, Fransa, Belçika ve Hollanda sö mürge imparatorlukları, tamameri denebilecek bir öl372

çilde dağılmış ; adı geçen devletler, Anavatan toprak ları ile yetinmek zorunda kalmı�lardır. Günümüzde sömürgelerinin bir kısmını elinde tutan Batı Avrupa devleti, yalnız Portekiz'dir. Hemen ifade edelim: Yaz dıklarımızın yanlış yorumlanmasını istemeyiz : Sömür gelerde kurulan yeni devletlerin bağımsızlık derece leri elbette milnakaşa edilebilir. İktisat ve kültür acı sından eski efendilerinden bala kurtulamadıkları öne sürülebilir. Ancak, siyasi bağımsızlıklarını kazanmış bulundukları inkar edilemez bir gerçektir. Siyasi ba ğımsızlık da iktisat ve kültür sahalarındaki bağımsız lığın hazırlayıcısı ve ilk basamağıdır. Kendi kendini idare etmek hakkı Afrika'nın ilkel zümrelerine bile tanınmış, fakat tarihin en büyük mil letlerinden birine mensup bulunan tutsak Türklerden esirgenmiştir. İşte Türk milliyetçileri dünya tarihi ve medeniyetinin hiç bir bölümünde isimlerine rastlan mayan topluluklara tanınmış bir hakkın, tarihin akı şına yön vermiş bir soyun şerefini taşıyan kardeşle rinden de esirgenmemesini isterler. Çok geniş dağı nık, araya başka milletlerin de girdiği birbirinden ko puk topraklarda yaşamaları yüzünden, «Her millete bir Devlet» esasının Türklere uygulanması, diğer bir söyleyişle, bütün dünya Türklerinin tek bir bayrak altında toplanıp, tek bir devlete bağlanması elbette son derece güçtür. .Fakat çeşitli Türk zümrelerinin binlerce yıldır üzerinde yaşadıkları ve kanları ile su layıp «Vatan» damgasını vurdukları topraklarda ba ğımsız birer devlet kurmalarına neden imkan veril mesin ! Birleşmiş Milletler Anayasası ve İnsan Hak ları Evrensel Beyannamesinde tarif edilen Self-Deter minasyon (kendi kendini idare ilkesi) hatta diğerlerin· den önce, Türk zümrelerine uygulanmalı idi. Türk mil liyetçilerinin tutsak kardeşlerine tanınmasını dilediği 1'11

bağımsızlık, insan haysiyetinin uzay çağında ulaşma sı gereken seviyesine olduğu gibi, gururla ilan edi len: «İnsanlara Hürriyet - Milletlere istiklal ! » ilke sine de yüzde yüz uygundur. Böyle olmadığına inan mak için ya tutsak Türk zümrelerini millet sayma mak veya bağımsız devletler halinde yaşadıklarını is bat edebilmek gerekir. Sovyet imparatorluğunun sı nırları içinde bulunan çeşitli Türk zümreleri, bir mil leti meydana getiren bütün unsurlar bakımından, Rus lar'dan öylesine ayrıdırlar ki, üzerinde daha fazla durmağa ihtiyaç yoktur. Bir Rus'un neresi bir Türk'e benzer? Soyu mu, dili mi, dini mi, kültürü mü? Bağımsızlık konusuna gelince : Sosyalistlere sorar sanız, Sovyetler Birliği'ndeki Türkler'in «Gerçekten tam bağımsız oldukları ! » cevabını alırsınız. Çürütü lemezliğine güvendikleri biricik belgeleri de ; Sovyet Anayasasına göre, Sovyetler Birliği'nin eşit haklara sahip 15 Cumhuriyetten meydana geldiğinin belirtilme sidir. Derler ki ; «Azerbaycan, Türkmenistan, Kaza kistan, Kırgızistan ve Ö zbekistan Sovyet Cumhuriyet leri hem bağımsızdır, hem de kendi istekleri ile ve eşit haklarla Sovyetler Birliğine katılmışlardır.» So rumlu siyasetçilerimizle diğer bazı yetkililerden hiç birinin böyle bir masala inanacağını sanmayız. Bilir ler ki ; çağımızın en büyük sömürge imparatorluğu Sovyetler Birliğidir ; kesin miktarları bilinememekle beraber, 50 milyondan daha az tahmin edilemeyen Türk zümreleri de, her manada tutsaktır. Çünkü, ba ğımsızlığın temel şartı ayrı bir orduya sahip bulun maktır. Azerbaycan veya Ö zbekistan Cumhuriyetinin ayrı bir ordusu var mıdır? Azerbaycan Milli Savun ma Bakanının veya Genelkurmay Başkanının adı ne dir? Ayrı bir ordu yoksa bağımsızlık da yoktur. Ba ğımsızlığın diğer bir şartı başka ülkelerle münasebet lerde kimseden emir almamak, diğer devletlerde elçi 374

lıulundurmak, temsil etmek ve temsil edilmektir, Öz l ıekistan Cumhuriyetinin Dışişleri Bakanını tanıyan var mıdır? Kazakistan Cwnhuriyetinin Ankara Büyük Plçisinin adı nedir? Bilinenleri tekrarlayıp sözü uzatmayalım. Kesin 1-(erçek şudur. Sovyet Rusya'da yaşayan Türkler'in bağımsız bir devletleri yoktur ; diğer ülkelerdekile!· f.!ibi, hepsi tutsaktır. Türk milliyetçileri de, kardeşle rinin tutsaklık acısını pay!aşır, bağımsızlığa kavuş malarını isterler. Böyle bir istek suç mudur? Katıksız bir iyi niyetle düşündüğümüz vakit, Turancılık suçla masına katılan siyasetçilerimizle diğer bazı yetkili lerin en kuvvetli bir ihtimalle, «Tutsak Türklerin ba ğımsızlığını istemek» gerekçesine dayandıkları sonu cuna varıyoruz. İsteğin özünden değil, açığa vurul masından çekinmeleri de çok mümkündür. Belki de, Turancılığı suçlatnazlarsa, yakın komşumuz ve dün yanın ikinci büyük devleti Sovyetler Birliğinin kuş kulanacağım, Türkiye'mizin de zarar göreceğini sa nıyorlardır. Turancılık suçlaması eğer böyle bir he saptan doğuyorsa, yine yanlış bir değerlendirmenin sonucudur ve ancak, otuz yıl süren aralıksız bir şart lanma ile açıklanabilir. Çünkü böyle bir hesap, ne resinden bakılırsa bakılsın temelsizdir. Vlll TURANCILIK ÜLKÜSÜ TÜRKİYE'YE ZARAR VERiR

MI?

MANZARAYA daha bir yakından bakalım : Sov yetler Birliği'nde yaşayan Türkler'in bağımsız olma ları isteğini suçlamak, güçlü bir devletin düşmanlı ğından korunmak siyasetine dayanıyorsa, çok saygılı kimseler olduğumuzdan, anlaşılması imkansız bir man tık sakatlığı ve görüş noksanlığı yüzünden suçlandı ğımızı belirtmekle yetineceğiz. Çünkü; 375

A) Sovyetler Birliğini, ne yaparsak yapalım, ha kimiyeti altında bulunan Türkler'in bağımsız olmala rını istemediğimize inandırmak asla mümkün değildir. Hatta, Ceza Kanunumuza Turancılık suçu diye bir madde koysak ve mensuplarını en ağır şekilde ceza landırsak, birkaç yüz tanesini de ipe çeksek, Sovyet ler Birliği yöneticilerini tutsak Türkler'le ilgilenmedi ğimize yine de inandırmaz, üstelik belki de daha çok kuşkulandırırız ! Kurnaz bir siyaset güttüğümüzü, de rinden derine bir şeyler yapmağa hazırlandığımızı sa nırlar. Sebebi açıktır. Çağımız dünyasında bir mille tin, tutsak milletdaşları, soydaşları ve dindaşları ile ilgilenmeyeceğine kimse inanmaz. Turancılık suçla masını sürdüren sayın siyasetçilerimizle yetkililerin gerçekten samimi olmaları, tutsak Türkler'in kurtu luşunu istememeleri belki mümkündür ama, Sovyet ler Birliğinin veya diğer bir devletin, böyle bir TürlC siyasetçisi ve yetkilisinin varlığına inanmasına - Eğer komünist veya kendine bağlı bir ajan değilse - imkan yoktur. Kısacası, Sovyetler Birliği, yalnız Turancı lıkla suçlanan Milliyetçilerin değil, suçlayanlar dahil, bütün Türk Milletinin, tutsak kardeşleri için bağım sızlık dileğinde bulunduğunu bilmektedir. Bilinenin üstünü örtmeğe çalışmakla ancak kendimizi kandırır, devekuşuna benzeriz. B) Turancılık sw;:lam�sına katılanların gerekçe si, bir önceki yazımızda işaret edildiği gibi. «Tutsak Türkler'e bağımsızlık isteği>>nin açığa vurulmasına dayanıyorsa, yine yanlış bir değerlendirmedir. Çün kü, varlığı bilinen bir isteğin gizli tutulması ile açık ça ifade edilmesi arasında, bahis konusu isteğin te dirgin ettikleri açısından, hiç bir fark yoktur. ·Dene bilir ki, isteğin açığa vurulması aranan bir fırsatı düşmanlarımıza verebilir, beklenen bir bahanenin ye rini tutabilir ! Böyle bir düşünceye gerçekten kapılan376

lar varsa, öıür dileyerek, bazı şeyleri öğrenmek zo runcıa olcluklarmı hatırlatacağız. Sovyetler Birliği, Türk Devletine doğrudan doğ ruya zarar vermek bakımında.n, romantik dönemi he nüz aşmamış Turancılık ülküsünden çok önce, başka bahanelere sahiptir. Türk Devletinin temel siyaseti, yalnız güçlü komşusunu kuşkulandırmamak esasına dayansaydı, öyle kimseleri suçlamamız gerekirdi ki, Turancılara sıra gelmezdi. Sovyetler Birliği, Amerika ve Batı devletleri ile olan yakınlığımızdan ve en başta, Nato'ya . dahil bu lunmamızdan tedirgindir. Türkiye'de yaşayan bütün Türkler'in Turancı olmasını mı, yoksa Nato'dan ay rılmamızı mı tercih edeceğini sorsak, hiç şüphesiz, «Nato'dan ayrılın ! » cevabını alırdı. Turancılık suç lamasını yürütenlerin gerekçeleri Sovyetlerin kuşku lanması ise, daha önce Batı blokuna ve Nato'ya bağ hlığımızı, yani kendi kendilerini suçlamalıdırlar. Tu rancılık ülküsü resmen suçlanmadığı takdirde, Sov yetler Birliğinin memleketimize saldıracağını düşü · nen bir siyasetçimiz varsa, samimi dileğimiz, «Yüce Tanrı en kısa zamanda şifa versin ! » demektir. Artık ilkokul öğrencileri bile bfüyor ki ; Sovyetler Birliği nin Türkiye'ye saldırması, Üçüncü Dünya Savaşının başlangıcl sayılacaktır. Üçüncü Dünya Savaşını gö ze almak, kağıt üzerine yazıldığı kadar kolay değil dir. Dünya ·medeniyetinin toptan yok olması, insan lığı temsil şerefinin Afrika kabilelerine bırakılması derpektir. Böyle bir savaşa girmenin hesapları yapı lırken, Turancılık ülküsüne bağlı Türk Milliyetçileri nin adı bile geçmez. C) Suçlayıcılann öne sürebileceği başka bir ge rekçe şudur : Turancılığı suçlamaz ve serbestçe ça lışmalarına izin verirsek, Sovyetler Birliği memleke timize saldırmaz ama, başka yollardan karşılık verir, 8'77

Devletimiz aleyhinde çalışan güçleri destekler, yıkıcı propaganda çalışmalarına girer ! Böyle bir gerekçeye samimiyetle inananlar varsa, cahilliklerine gülmekle yetiniriz ! Turancılık Suçlaması, Sovyetler Birliği'nin, Türk Devletini yıkmak için çalışanlara başlıca des tekçi olmasını önlemiş midir? 12 Mart sonrasının Baş bakanları, Sıkıyönetim Komutanları ve diğer bütün yetkililer ; «Türkiye 'nin dışardan yönetilen bir komp lo karşısında bulunduğunu» resmen ilan etmişlerdir ! Komployu yöneten dış merkezler arasında Sovyetler Birliği'nin yeri yok mudur? Ele geçen Rus yapısı si lahların, yüzbinlerce rublenin izahı nedir? Ermenileri kışkırtan başlıca merkez Erivan, bir Sovyet Cumhu riyeti değil midir? Türkiye'miz aleyhinde yürütülen propaganda faaliyetlerinin hangisinde Sovyetler Bir liğinin parmağı yoktur? Doğu Anadolu'da bağımsız bir devlet kurmak isteyenleri Sovyetler Birliği de destek lemiyor mu? Her gün devletimize, ordumuza, hüki'ı metlerimize söven «Bizim Radyo»yu Turancılar mı yönetiyor acaba? Kitaplık bir konu üstündeyiz ama, hareket noktamızdan uzaklaşmamak için, özetlemekle yetineceğiz : Turancılık suçlaması, Sovyetler Birliğinin memleketimiz aleyhine giriştiği faaliyetlerde en ufak bir gerileme sağlayamamıştır. Belki de devletimiz, Turancılık Ülküsünü benimseseydi, Sovyetler, daha yumuşak ve ölçülü davranmağa zorlanırdı. Turancılık Ülküsüne bağlı Türk Milliyetçileri, siyasetçilerimizin, «İyi komşuluk edebiyatını, sürdürmelerine de engel sa yılamaz.» Nitekim, dışarıdan yönetilen bir komplo nun başlıca destekçisi olmak, Podgorni ve Kosigin yoldaşların, memleketimize gelip ağırlanmalarına, iyi komşuluk edebiyatından parlak sayfalar okumalarına engel olmamıştır. Sovyetler Birliğini misal alışımız, sınırları dahi linde Tutsak Türklerin yaşadığı en güçlü devlet ol378

ması yüzündendir. Turancılık Ülküsüne bağlı Türk İmparatorluğunun sınırlan Milliyetçilerinin, Sovyet içinde yaşayan milletdaşlarımızın bağımsız olmalarını istemelerinden, Devletimize hiç bir zarar gelemeye ceğini yeterince anlattık sanıyoruz. Sovyetler Birliği' nin, <<Aranızda Turancılar var ve siz onları cezalan dırmıyorsunuz,» cinsinden bir gerekçeye dayanarak, memleketimize karşı silahlı bir saldırıya geçmeleri nin, çağımız dünyasının şartları içinde, imkansızlığı nı ortaya koyduk. Tutsak Türklerin bulunduğu ve Sov yetler Birliğine kıyasla çok daha güçsüz olan diğer ülkelerden, Turancılığın suçlanmamasından ötürü her nangi bir zarar gelemeyeceği zaten bellidir. Sayın siyasetçilerimizin, şimdiye değin konuya böyle bir açıdan bakmamış ve alışılmış bir geleneği sürdürmekten kurtulamamaları çok mümkündür. Nihayet aklımıza, sonuncu bir itiraz olarak <<Tut sak Türklerin bağımsızlığını istemek, duygu sınırla rını aşmadığı müddetçe suç değildir. Fakat, istenen sonucun sağlanması için gizlice teşkilatlanmak .ve ':!evlet kuvvetleri ile çatışmak suçtur,» denebileceği geliyor ! Tutsak Türklerin bağımsızlığı için çalışma nın suç sayılıp sayılamayacağını tartışmadan önce, böyle bir gaye ile kurulmuş bir gizli teşkilatın var lığını isbat etmek ve nasıl çalıştığını meydana çıkar mak gerekir. IX NE iSTiYORUZ? NE YAPIYORLAR?

TURANCILIK ülküsüne bağlı Türk Milliyetçileri, tutsak milletdaşlarımıza siyasetçilerimiz ve aydınla rımızca gösterilen ilgisizliği belirten yazılarında Türk 379

Devletini müşkül duruma düşürecek füıdeler kullan malctan dikkatle kaçınmış, sadece kardeşlerimizin sö mürülmesinden duydukları acıyı ve soyunu sevme yenlerin ancak soysuz olabileceğini ifade etmeye ça lışmışlardır. Bir misal olarak DEVLET'in 68 nci sa yısında yayınlanan «Hesabını Vereceksiniz ! » başlıklı bir yaz1mJ veriyorum. HESABINI VERECEKSiNiZ!

Ne o beyler, işinize mi gelmiyor, yoksa bıktınız mı? Pişirip pişirip hep aynı konuyu önünüze getirdi ğimiz için şikayet mi ediyorsunuz? Unutmayın ama ; yarın tarih mahkemesinin huzurunda çok şaşıracaksı nız, Savcının suçlamalarına cevap veremiyeceksiniz Korkaklığınız belki de bağışlanacak, fakat ilgisizliği · nizden ötürü mutlaka hüküm giyeceksiniz. İhanetini zin karşılığını, eğer aklınız hala başınızda ise, ayri ca düşünün ! . Evet sayın batıcılar, kuzeyciler ve tüm özgürlük çüler ! Neslimizin alnına kara bir leke sürdünüz. Bir avuç Türk ıniHiyetçisinin gayreti temize çıkmanıza yetmiyecektir. Türk milletinin yarıdan fazlası esirdir. Kanınızı taşıyanların, r:lilinizi konuşanların, dininize inananların, harsınızı paylaşanların yarıdan fazlası esirdir, diyorum. Ne yaptınız onlar için? Geveleme yi bırakın, «Ne yapabilirdik?» demeyin. Kabul : Sov yet Rusya'ya saldıramazdınız ! Saldırmanızı kim iste di ki? Kızıl Çin'in üstüne yürüyemezdiniz. Yürümenizi kim bekledi ki? Ama yazabilirdiniz, konuşabilirdiniz ; soydaşlıktan doğan borcunuzu reddedseniz bile, esir Türklerin de birer insan olduklarını düşünebilirdiniz. Çok yıllar önce, bir Türk milliyetçisinin sizinkilerden birine verdiği dört mısralık dersi hattrlayabilirdiniz : aao

«Saruııa senden bu vatan şehadet kanı bekler - Çok tur sana ölmek de takaddüm edecekler - Senden bu 1 milletin umduğu hep hep - Yalnız iki üç söz, iki üç katre mürekkep ! » O iki üç sözü de iki üç katre mü rekkebi de esirgediniz. Hesabını vereceksiniz. Radyonuzun düğmesini hele bir çevirin, yanık bir türkü dinleyeceksiniz : «Sevmiş bulundum güzelim gayri ne çare ! » Bu bir Kerkük türküsüdür. Irak Türk lerini hiç duymadınız mı? Ellı yıldır esaret altındadır lar. Bir ihtilalin yıld�nümü şenliklerinde yüzlercesi kurşuniandı ; tanklar altında çiğnendi, ağaçlara asılıp sallandırıldı. Kerkük Türkleri için ne yaptınız? Hatır lıyorum : Katillerin başı Abdülkerim Kasım'a övgüler düzdünüz, cezasını bulup öldürülmesinden sonra, ağıt lar yaktınız ! Hesabını vereceksiniz ! Bilirim : Şiirle çok ilgilenirsiniz. d:laydar Baba ya sern.m»ı okudunuz mu, Şehriyar'ı tanır mısınız? O Şehriyar ki, 14 milyonluk İran Türkü'nün yasaklan mış bütün duygularını sevgili bir dağda topladı. O İran Türkleri ki, soylarının şuurunu taşımalarına, dil lerini ve harsJarını korumalarına, mektep açmalarına ve tarihlerini öğrenmelerine izin verilmiyor ; uyanık . larının peşinde mutlaka bir hafiye dolaşıyor. İran Tilrkleri için ne yaptınız? Hatırlıyorum : Toprakları nı korumanın mücadelesini yapan «Kaşgai»lere geri ci dediniz. Şah'ın pilotları soydaşlarınızın köylerini bombalayınca hiç umursamadınız ; aksine «ilerici Şah toprak refornıu yapıyor» cinsinden naneler yediniz, alkış tuttunuz! Hesabını vereceksiniz ! Folklora da meraklısınız, öyle değil mi? Şeyh Şa mil'i hiç seyrettiniz mi ? O muhteşem oyunun kanını zı canlandıran bir tarafı oldu mu? Şeyh Şamil'i hiç düşündünüz mü, dev bir imparatorluğa karşı verdiği kavganın manasını anlar mısınız? Kuzey Kafkasya 381

Türklerinin bağımsızlık yolundaki kurbanlarını hesap ladınız mı? Şeyh Şamil'in, kendi çağındakinden daha zalim bir kuvvetin pençesinde kıvranan torunları için ne yaptınız? Hatırlıyorum : Kuzey Kafkas Türklerinin, Balkarlar'ın, Karaçaylar'ın, Çeçenler'in akibetini sos yalizmin bataklığında boğmağa, adlarını duyurmama ğa çalıştınız. Hesabını vereceksiniz! Gazetelerin spor sayfalarını okur musunuz? Bisik let müsabakaları yapılıyor. Çok şuurlu (! ) spor mu habirleri iri başlıklar altında yazıp çiziyorlar. «İkinci etabı da , Rus Saide kazandı. Rus Saide, ferdi klas manda birinciliği bırakmıyor ! » Kimdir bu şampiyon, Ruslukla ne ilgisi vardı? Saide'nin Kırımlı bir Türk olduğunu, çocuklarına Tahir ve Zehra adlarını verdi ğini, elli yıllık bir beyin yıkamaya rağmen «Her ya rışa Bismillahla başlarım» dediğini bilir misiniz? Ne rede şimdi o Kırım Türkleri? Yeryüzünde benzerine rastlanamıyacak bir gaddarlığın kurbanı oldukla rını, hayvan katarlarına doldurulup sürüldüklerini, canları gibi sevdikleri vatanlarından koparılıp atıl dıklarını duymadınız mı? Kara Deniz'in en güzel kıyı larında artık Kırım Hanlarının değil, Sovyet Çarları nın dinlendiğini bilir misiniz? Ak Mescid'in zümürt mi sali bahçelerinde dolaşanlar Kırım Türklerinin çiçek gibi kızları değildir ; yeşil dağlardan zengin ovalara doğru artık kaval sesleri süzülmüyor : Kırım Türkleri için ne yaptınız? Hatırlıyorum : 20. yüzyılın en büyük felaketini unutturmak isteğine kapıldınız, binbir do lap çevirdiniz. Kongolarda, Mozambiklerde, ta Güney Amerikalarda dolaştınız ; Kırıma hiç yanaşmadınız. Çombe ile, Franko ile. Salazar'la uğraştınız. Stalin'e, Kuruşçof'a, Brejnev'e hiç dokunmadınız. Hitler'in Ya hudilere yaptıklarından acıklı bir edebiyat çıkardınız. Moskof'un Kırım'ı çiğneyen kanlı çizmelerinden hiç 382

bahsetmediniz. Köy hayatını anlatan romanlara o ka dar düşkün olmanıza rağmen Türk edebiyatının en değerli köy romanını, «Onlar da İnsandı»yı sırf Kı rımlı bir Türk'ün kaleminden çıktığı, sırf Kızıl Sov yet sömürgeciliğinin merhametsiz çehresini ortaya çı kardığı için, yerin dibine batırdınız ; beceremeyince, sanki böyle bir eser hiç yayınlanmamış gibi, ilgisiz davrandınız. Hesabını vereceksiniz ! Bakıyorum : Zamanımızın kahr�man saydığınız ih tilale ilerine karşı sonsuz bir hayranlık besliyorsunuz. Guavera'nın, Giap'ın fotoğraflarını başucunuza ası yorsunuz ! Peki, çağımızın en büyük kahramanlarından birini, Altaylar'ın şanlı kartalı Osman Batur'u niçin hatırlamıyorsunuz? Fotoğraflarını göstersem tanıyabi lir misiniz? Altayların sarp yamaçlarında kanla yazı lan muhteşem destan size hiç bir şey anlatmıyor mu? Bombaya karşı sopa ile, topa karşı bıçakla, tüfeğe karşı yumrukla dövüşüldüğünü, uçaklara kement atıl dığını, masallarda olsun, hiç duymuş mu idiniz? Gi ap'ın mücadelesi milli bağımsızlık içindi de, ya Os man Batur'un ki ne içindi? Moskof ve Çin sürüleri arasına sıkışan, zenginlikleri yağma edilen, hayal gü cünün ulaşamıyacağı işkenceler altında inletilen soy daşlarımız için ne yaptınız? Özbeklerin, Kazakların, Uygurların kutsal acılarını nasıl paylaştınız? Hatır lıyorum : Orta Asya Türklüğünü kaleminizin girme yeceği, dilinizin uzanmayacağı tehlikeli bir bölge ilan ettiniz. Yalnız, fırsatını bulunca, Sovyet ve Çin esa retindeki Türklerin aç olmadıklarını ve sosyalizmi be nimsediklerini keşfediyorsunuz. Osman Batur ve ben zerlerinin çağ dışı kaldıklarını, devrimin yüceliğini kavrıyamamış cahil ve yobaz kimseler olduklarını ya zıyorsunuz. Hesabını vereceksiniz ! Tarih mahkemesinin huzuruna çıktığınız vakit, ha kimin kararını düşünün ve azıcık aklınız varsa, titre383

yin : Lumumba için ağıtlar yazdınız, Kastro için öv geler döşendiniz. Mao'yu dünyanın kurtarıcısı koltu ğuna oturttunuz, H. Ş. Minh'e alkış tuttunuz. Ama esir Türklere sıra gelince sustunuz. Seksen milyon katde şin derdine karşı taş kesildiniı. Savunmanız reddedilmiştir : «Önce kendimizi kur taralım, diğer Türkleri sonra düşünelim !> demeniz, sahtekarlıktır. Madem ki, önce kendimizi kurtarma mız gerekiyor. Vietnam'ın kurtuluşu ile neden uğraşı yorsunuz? üstelik, hiç kimse sizden kurtarıcılık iste medi ki, biraz ilgi, biraz sevgi, «Yalnıı iki üç söz, iki üç katre mürekkep» bekledi. Hesabını vereceksiniz ! Sayın batıcılar, kuzeyci ler ve tüm özgürlükçüler ( ! ) sizi kim kurtaracak ! Soy daşının derdi ile dertlenmiyeni, milletinin destanına ihanet edeni, yabancıya yamananı kim kurtarır? x BiZ SUÇLANIRKEN DIÖER MiLLETLER NE YAPIYOR?

ÇAGIMIZ milletlerinin, iktisadi durumları bakımından, üç aytı bölümde toplandıklarını biliyoruz : 1 Gelişmiş milletler, 2 Gelişmekte olan milletler, 3 Az gelişmiş milletler. Hareket noktasını değiştirerek maddi seviyenin yerine siyasi bağımsızlık esasını koyarsak, şöyle bir sınıflandırma yapmamız mümkühdür : 1 Bütün mensupları ile kendi bağımsız devlet lerinin idaresi altında yaşa.�an milletler. Japonlar. Ruslar, İngilizler, Fransızlar, İtalyanlar, İsveçliler, Norveçliler, Sırplar v.s. Nitekirtt herhangi bir Japon, Rus, İngiliz veya Fransız zil.rttresi yoktur ki, bir baş ka devletin hakimiyeti altında bulutı�urt. Attıetika Bir-

384

!eşik Devletleri'ndeki İtalyanlar veya Kanada'daki Fransızların durumu değişiktir. Vatanlarından kendi istekleri ile ayrılmış, daha iyi imkanların peşine düş müşlerdir. 2 Bütün mensupları ile bağımsız olan, ancak birden fazla devlet halinde yaşayan milletler : 19. yüz yılda Almanlar ve İtalyanlar ; günümüzde de Araplar, Koreliler ve Almanlar gibi... 3 Büyük çoğunluğu bağımsız yaşayan, yalnız küçük bir bölümü tutsak olan milletler : Macarlar (Yugoslavya, Çekoslovakya ve Romanya'da), Avustur yalılar (Yugoslavya ve Çekoslovakya'da ), Romenler (Sovyetler Birliğinde) , Arnavutlar (Yugoslavya'da) ve daha birkaç millet. 4 Yarıdan fazlası başka bir devletin veya dev letlerin tutsağı olan milletler : Türkler, Yahudiler ve İrlandalılar. 5 Bağımsız bir devletten yoksun ve bütün men supları ile tutsak olan milletler : Estonyalılar, Leton yalılar, Litvanyalılar ve Tibetliler . . . Birinci bölüme giren, bütün mensupları ile tek bir devlet halinde yaşayan milletlerde, «Tutsak soydaşlar» konusunun hiçbir önem taşımadığı açıktır. İkinci bö lüme giren milletler, geçen yüzyıl boyunca tek bir dev lette birleşmek için çalışmışlardır. Alman ve İtalyan milliyetçiliklerinin başlıca hedefi <<Birlik» ülküsünün gerçekleşmesi idi. Bismark ve Garibaldi'nin unutulma yışlarında, milletlerin birliğini sağlamalarından baş ka hangi büyüklüğün payı vardır? Yine, bilindiği �i bi, Arapların, Almanların ve Korelilerin çağımızdaki başlıca davası parçalanmışlıktan kurtulmak, aynı dev I17t ve aynı bayrak altında yaşamaktır. Batı ve Doğu Alınanya'nın, ayrı sistemleri benimsemiş bulunmala rına ve yöneticilerinin biribirine düşman olmasına -

385

rağmen, cihan hakimiyeti mücadelesine girmiş büyük kuvvetlerin hesaplarına ters düşmese, hemen birleş mek isteyecekleri muhakkaktır. Bizim için, konumuzla yakın ilgisi bakımından. üçüncü bölüme giren milletlerin durumu çok önem lidir. Büyük çoğunluğu bağımsız olan. ancak ufak bir kısmı başka bir devletin hakimiyet sahasında kalan milletlerde sorumlu siyasetçilerin ve diğer yetkililerin tutumu acaba nasıldır? Bizimkilere benzeyeni var mı dır? Bu noktaya gelince, bütün bir dünyada görül memiş bir davranışın temsilcisi olduğumuzu anlıyo ruz. Bizim dışımızdaki devletlerde, tutsak düşmüş mil letdaşlarla ilgilenmek asla suç değildir ! Macarlar, Romanya'ya kaptırdıkları Transilvanya'yı Yugoslav toprağı sayılan Voyvodino'daki kardeşlerini unutma mışlardır. Hiç bir Macar siyasetçisi veya yetkilisi, komşu devletlerin gocunacağı gerekçesine dayanarak, kaybedilmiş Macar topraklarından bahsedilmesini ya saklamamıştır. Macar Hükümetlerinin resmi siyaseti elbette zamana ve şartlara göre değişmiştir. Ama, bir Macarın diğer Macara yakınlık duymasını kınamak kimsenin aklına gelmemiştir. Romanya, büyük komşu su, yakın dostu ve ideolojik ortağı Sovyetler Birliğine, Besarabya davası yüzünden, hala öfkelidir. Marksizme sıkıca sarılan Çavuşesko'nun, Varşova Paktından kur tulmak istemesi ve Çekoslovakya'nın işgaline katıl mamasında, Besarabya'run kaybından doğan küskün lüğün payını kim inkar edebilir? Ufacık Arnavutluğu düşünelim : Yugoslavya sınırları içindeki Arnavutları aklından hiç çıkaramıyor. Arnavut gençlerinin, millet daşlarını sevmeleri ve bağımsızlık kazanmalarını iste meleri yüzünden suçlandığını bilen var mı? Arnavut luğun Maoculuğu, biraz da, kaybettiklerini kazanmak ümidinden ileri gelmiyor mu? Dikkat edilsin : Verdi ğimiz misallerin hepsi, milleti ve milliyetçiliği redde386

den ülkelerden seçilmiştir. Marksist-Sosyalist siyaset çiler bile, milli ülkülerin ifade edilmesini suçlamaz ken, milliyetçi kalmağa mecbur siyasetçilerimizin dav ranışını izah edebilmek hiç mümkün değildir. Dünya Türklüğü konusundaki resmi görüşümüzün nasıl ol ması gerektiğini şimdilik münakaşa etmiyoruz. Sade ce yeryüzündeki bağımsız devletlerin hiç birinde, so rumlu siyasetçilerin ve diğer yetkililerin, tutsak mil letdaşlara veya soydaşlara ilgi duyan zümreleri suç lamadıklarını, böylesine garip bir tutuma yalnız Tür kiye'mizde rastlandığını anlatmak istiyoruz. Turanc! lık suçlamasına katılanlar, her şeyden önce, davra nışlarının hiç değilse bir tek benzerini göstermeğe mecburdurlar. Komşumuz Yunanistan'ı ele alalım : Rum gençleri, Etnik-Eterya Cemiyetinin kuruluş ta rihi olan 1812 yılından itibaren, Megalo-İdea ve Eno sis ülkülerine göre eğitilmişlerdir. Yunanistan'ın so rumlu siyasetçileri ve yetkilileri, büyük · ve güçlü komşu Türkiye Cumhuriyetinin duyacağı tedirginliğe hiç aldırmadan , Bizans İmparatorluğu hayalini sür dürmekten çekinmemişlerdir. Yunanistan'ı yöneten si yasetçilerin ne solcusu, ne de sağcısı Yunan milliyet çilerini «Megalo İdeacı»lıkla suçlamamıştır. Yahudilere gelince : Yaşadıkları ülkelerin hemen hepsinde imtiyazlı bir zümre teşkil etmişlerdir. Sade ce Sovyetler Birliğindeki Yahudilere zaman zaman baskı yapılmış ve İsrail, kelimenin tam manası ile, dünyayı birbirine katmış ; milyonlarca insan, üç buçuk Yahudinin çektiği eziyet yüzünden gözyaşı dökmüştür. Siyonizmi suçlayan İsrail'li bir siyasetçiyi kimse ta savvur edemez. Oysa Siyonizmin Suçlanması ile Tut sak Türk illerinin bağımsızlığı isteğinin suçlanması arasında fark yoktur. Hatta, tarafsız bir bakışla, Tu rancılık siyonizmden daha haklı bir ülküdür. Çünkü 387

Türkler, her yerde- sömürülmekte ve Yahudiler, her yerde sömürmektedirler. Kesin tesbit şudur : Bir milleti yönetenler, siyaset anlayışlarına ve yaşadıkları çağın şartlarına göre, baş ka ülkelerde yaşayan tutsak milletdaşlarının kurtulu şu için herhangi bir şekilde harekete geçmeyi fayda sız, zararlı, hatta imkansız bulabilirler. Fakat, mille tin bağımsızlıktan yoksun bölümüne ilgi gösterilme sini, sevgi duyulmasını, kurtulmalarının özlenmesini kınayamaz, hele asla suçlayamazlar. Çağımızın özel liği, millet olma hüviyetine sahip bulunan zümrelerin, tek bir devlet içinde veya ayrı ayrı, ama mutlak�� bağımsız yaşamalarının sağlanmasıdır. Dünyada, mem leketimizden başka hiç bir ülkenin siyasetçileri ve ya yetkilileri, soydaşlarına bağımsızlık istenmesini suçlamamışlardır. Siyasetin incelikleri, şartların uy. gunsuzluğu ve devletin gücü gibi unsurlar, ancak res· mi tutumun tesbit edilmesi bakımından önemlidir. Memleketimizi yönetenler, insanoğlunun vazgeçemeye ceği bir hakta, kardeş bildiğini sevmek ve mutlu ol masını dilemek hakkından Türk Milliyetçilerini yok sun bırakamazlar. Milletimiz, Tanrı esirgesin, Türki ye'deki son bağımsız devletini yaşattığı sürece, Türk Milliyetçiliği de yaşayacaktır. XI SUÇLAMANIN GÜLÜNÇ TARAFI

TÜRK milliyetçileri aleyhinde y ürütülen propa ganda, özellikle Turancılık konusunda zaman zaman gülünç şekillere bürünmüştür. Ülkemizde, kendilerini «aydın» zanneden öyle zava llılar vardır ki, Turancı lık sözünü duydukları vakit cin çarpmışa döner, çok tehlikeli bir maceranın karşısında olmak gerektiğini, Türkiye Cumhur iyetinin yakın komşumuz Sovyetler Birliğine savaş açamıyacağını, oysa Turancıların eğer 388

iktidara gelirlerse Orta Asya'nın yeniden fethine kal kışacaklarını öne sürerler. Gazetelerde, dergilerde, çeşıtli konuşmalarda, ciddi isim ve ünvanlar altında, Turancılığın böyle bir manaya alındığını okumuşuz dur ;. duymuşuzdur. Turancılık suçlamasına katılan sorumlu siyasetçi lerimizin ve diğer bazı yetkililerin, kısaca ifade etti ğimiz gülünç anlayışı paylaşamadıklarını sanıyoruz. Çünkü bir memleketin yönetiminde sorumluluk taşı yan hiç bir insan, böylesine komik ve ciddiyetten uzak bir suçlamanın temsilcisi olmamak mecburiyetinde dir. Yine de bazı siyasetçilerimizin, hesaplarına uy gun düşmesinden ötürü, sol propagandanın şartlandır dığı beyinleri oldukları yerde bırakmak ve Turancılı ğı onlar gibi anlamadıklarını ifade etmeye yanaşma dıkları da bilinen bir gerçektir. Böylece masum kit· leler resmi suçlamalarla gülünç iftiraları çok defa ayırı:ı mamakta, Türk milliyetçiliğinin «ÖCÜ» gibi gös terilmesine siyasetçilerimizin de seyirci kaldıkları or· taya çıkmaktadır. Turancılığı, Tutsak Türk illerinin bağımsızlıkla · rını, Türk Devletinin Sovyetler Birliğine ve diğer dev letlere savaş açarak gerçekleştirmek isteği gibi gös terenler, hain değillerse, hiç şüphe yok ki budaladır lar. Türk milliyetçilerinin çağımızın bilinen şartları nı, büyük devletler arasındaki mücadeleleri bilmeye ceklerini sanmak elbette ancak budalalıkla açıklana· bilir. Bugün devletimizin Türkiye'yi tehlikeye atacak bir teşebbüse atılamıyacağı herkesten çok milliyet çilerin takdir edebileceği bir husustur. Biz, tuts�k kardeşlerimizin bağımsızlığını dilerken, son Türk dev letinin en küçük bir zarara uğramamasını temel ilke olarak kabul ederiz. Turancılığın bir macera gibi gös terilmesi, sol basında oklu, sadaklı, börklü insanların atlarına atladıkları gibi Turan yoluna düşeceklerinin 389

karikatürleştirilmesi, sadece Türklük düşmanlığının ve Moskof uşaklığının belirtisidir. Bu konuda hatırla dıkça güldüğümüz hikayeler duymuşuzdur. Bir tarih te, akıl fukaralarından biri, Turancılıkla suçlanmış ünlü bir Türk milliyetçisine sormuş «Genel Kurmay Başkanı olsanız, yapacağınız ilk iş nedir?» Nüktedan büyüğümüzün cevabı : «Bütün orduları Kars sınırına toplar, ilk hedefiniz Altaylardır ileri komutunu çe kerdim .» Rahmetli Dündar ağabeyimiz anlatmıştı : Milliyetçi bilinen samimi, iyiniyetli bir hanım profe sörle sohbet ediyorlarmış. Hanım profesör : «Dündar bey,» demiş, «Bütün fikirlerinize katılıyorum, söyle· diklerinizi beğeniyorum. Yalnız anlayamadığım bir ci het var. Sizin gibi bir insan, nasıl Turancı olabilir?» Rahmetli «hanımefendi,» demiş, «Turancılıktan ne an lıyorsunuz?» Hanını <<herhalde» demiş, «Sovyetler Bir liğine harp açmak ve esir Türkleri kurtarmak Tu rancılıktır ! » Dündar ağabey derin bir ya sabır çek tikten sonra : <<Bakın hanımefendi demiş. Ben aske rim. Bir savaşın ne zaman açılması gerektiğini, na sıl kazanılacağını bilmek benim vazifemdir. Sovyetler Birliğine harp açmak için ne kadar askere, ne kadar malzemeye ihtiyaç olacağını hesaplamak, Türkiye'nin imkanlarıyla böyle bir harbin kazanılıp kazanılmaya cağını tesbit etmek de yine bir asker olarak, sizden çok elbette benim işimdir. Böyle olmasına rağmen siz, mesleğinizin dışındaki bir konuyu değerlendirebiliyor, Sovyetlere savaş açmanın güçlüklerini anlıyorsunuz da, acaba ben niye anlayamıyorum?» Aslında milletimizin düşmanları, Türk milliyetçi lerinin Turancılığı nasıl anladıklarını gayet iyi bilir ler. Fakat kendilerinin inanmadığına bnşkalarını inan dırmak, böylece milliyetçiliği mahkum etmek gayre tinden de vazgeçmezler. Ancak, sayın siyasetçilerimi zin ve yetkili kimselerin aşırı solun ortaya attığı gü· 390

lünç suçlamalara katılır görünmesi milletimizin gele ceği bakımından utanılacak bir tutumdur. Herhangi bir ülkü, zamanın şartlarına, mevcut imkanlara ve hasımların kuvvet durumuna göre mü cadele yollarını tesbit etmek mecburiyetindedir. Tu rancılık ülküsünün mensupları da aynı ölçülere uy gun bir davranış içinde olmuşlardır ve öyle olmaya devam edeceklerdir. Çağımızda, Turancılık ülküsüne ulaşmanın yolu savaş değildir. Önceki yazılarımızda etraflıca belirttiğimiz gibi Turancılık her şeyden ön ce bir kültür çalışmasıdır ve nihayet Birleşmiş Mil letler Anayasası ile İnsan Hakları Evrensel Beyan namesinin tanıdığı imkanlardan yararlanarak tutsak Türk illerinin kurtarılmasını sağlamaktır. Bunun öte sinde Türk milliyetçilerine akıllarından geçirmeye cekleri bir macera hevesi yamamağa yeltenmek, en hafif deyimiyle ahlaksızlıktır ve Türk düşmanlığından başka bir kaynağı yoktur. Türk milliyetçilerinin iktidara geldikleri zaman saldırgan bir siyaset güdeceklerini öne sürmek, şim diye kadarki iktidarların milliyetçi olmadıklarını ka bul etmenin yanında, son bağımsız Türk devletinin teh likeye düşmesiyle bütün Türklük davasının zarar gö . recegı gerçeğini herkesten çok ve herkesten önce Türk milliyetçilerinin anlayacağını bilememek gibi ba ğışlanmaz bir cahillik örneğidir. xıı «KENDiNE TARAFTAR BULAN TÜRK BİRLİGİ FİKRi•

Daha önceki yazıları mızda hakkın rahmetine ka vuşmuş ve yaşayan bazı Türk milliyetçilerinin Turan cılık konusundaki görüşlerini sırası geldikçe nak1et miştik. Şimdi de Milliyetçi Hareket'in lideri ve Turdn · cılık suçlamasının başlıca muhatabı Alparsl:m Tür keş'in bu konudaki görüşlerini özetle veriyoruz: 391

«Birinci Cihan Savaşından önce Türkiye'de baş göstermiş olan diğer unsurlar arasındaki ayrılık ar zuları, Türkiye'de Osmanlı sınırları dışında kalmış olan diğer Türklerle birleşmek ve onlarla bir varlık meydana getirmek fiki..İ-lerini yaratmıştır. Bu fikirler yalnız Türkiye sınırları içerisinde bulunan Türkler ara sında değil, Türkiye sınırları dışında bulunan Türkler arasında da doğmuş ve karşılıklı bunlar birbirlerini bulmuşlardır. Kırım'da İsmail Gaspıralı, Kazan'da başkaları, Başkurt memleketinde daha başka Türkler, Azerbaycan'da başkaları, Türkistan'da başkaları yer yer orada bulunan Türk toplumları da kendilerini ya bancı boyunduruğundan kurtarmak ve birbirlerinict aynı olan, başka başka parçalar halinde bulunan top lumlar birbirleriyle kültür bağları kurmuşlardır. Bunun neticesi olarak da o günlerde memleketimizde bir pantürkizm siyasi fikir cereyanı yayılmış ve dev let adamlarına kadar bu fikir ulaşmıştır. Turancılık fikri ise, daha geniş bir saha bulmuş tur. Macarlar, Finler, Polonya'da yaşayan Mişerler, yani Turan asıllı olan b� çok milletler bu fikri evvela ortaya atmışlardır. Macarların böyle bir fikir· ortaya atmalarında güttükleri gaye ; bilhassa o gün için ken dileri İslav baskısıyla Cermen baskısı arasında sıkış mış kalmışlardır, kendi asıllarının Turan aslından, Tu ran kavminden olduğunu düşünerek böyle bir fikir ortaya atmışlardır. Bütün Turan asıllı olan milletle rin, kavimlerin bir birlik kurması fikri, (ki bu fikir Türkiye'de çok taraftar bulmuş değildir,) mahiyeti ilim kitaplarında yer almış bir fikirdir. Fakat Türki ye'de asıl taraftar bulan ve devlet adamlarına kadar bir siyasi görüş olarak yer eden fikir ; Türk Birliği fikri idi. Bunu da aksiyon haline getirmeyi istemiş olan örnek şahsiyet Enver Paşa idi. Tabii ki bu fikir de içinde bulunulan imkan ve şartlar dolayısiyle, ger392

çekler dolayışiyle gerçekleşmek imkanı bulamazdı, bu lamamıştır. O gün için ve neticesi I. Cihan Harbi so nunda Türkiye'nin büyük kayıplara, büyük zayiata uğ rayarak Osmanlı Devleti'nin bu harpten yorgun ve za yıf düşmesine sebep olmuştur. İşte bunlara değinişimin sebebi, Türkiye'nin dış politikasını, Türkiye Cumhuriye tinin dış politikasını hazırlayanlar, bütün bu geçmiş Türk fikir hareketleri tarihinden tecrübeler almıştır ve ona göre Türkiye'nin dış politikasına yön vermeye ça l ışmışlardır. Milli Kurtuluş savaşından sonra ise, mem leketimizde Türkiyecilik, Anadoluculuk dediğimiz iki görüş, fikir adamları arasında zaman zaman çarpış ma konusu olmuştur. Anadoluculuk görüşünü savunan lar Türkiye'ye Türklerin Orta Asya'dan 1071 Malaz girt Meydan Muharebesinden sonra gelip yerleştikle rini, fakat gelip yerleştikten sonra Anadolu'da yaşa yan insanları da Müslüman etmek suretiyle onlarla kaynaşmak ve karışmak suretiyle burada yeni bir var lık, yeni bir vücut meydana getirmiş oldukları ; Bina enaleyh bundan evvelki Türk Tarihi ile bundan son raki Türk tarihi arasında farklar bulunduğunu ileriye süren bir görüş sahibi idiler. Türkiyecilik ise ; Türki ye'nin Lozan antlaşmasiyle tesbit edilmiş olan sınır ları içerisindeki insanların varlığıyla, geleceğiyle, mu kadderatıyla ilgilenmek ve onların korunmasını, yük seltilmesini sağlamak ve bunun dışında da dışarıda kalmış olan Türklerle ilgilenmemek, onların da kendi mukadderatlarını kendilerinin çözmesini temenni et mek, onlar için sadece iyi temenniler beslemek gö rüşü olarak özetlenebilir. Türk Kurtuluş Savaşı, bili yoruz ki Birinci Cihan Savaşından mağlup çıkıp bir mütareke anlaşması yapan Türkiye, daha sonra or dusunu terhis edince, sömürgeci devletlerin yapılmış · olan mütareke anlaşmasını hiçe sayarak Türkiye'nin son kalesi bulunan ve tam bir Türk yurdu olan Ana393

dolu'ya çıkmaları neticesinde, yorgun olmasına rağ men, bütün milletin kendi varlığını korumak, bağım sızlığını kurtarmak için girişmiş olduğu bir savaştır. Bu savaşı devlet açmamıştır. Bu savaşı o zamanın hü kümeti açmamıştır. Bu savaşı kendi bağımsızlığına daima titizlikle bağlı olan Türk Milleti kendisi, yer yer silahlanarak, köyünden, evinden, çıkarak çiftesi ni, kılıcını alarak halk toplulukları açmıştır. Bu çok önemli bir olaydır. Her milletin tarihinde kolay kolay görülmez. Çünkü günün hükümeti «Aman hadise çıkartmayın, sakın mukavemet etmeyin, ateşle karşılamayın, düşmana kolaylık gösterin,» diye emir ler verirken, ortada ordu yokken, kuvvet yokken Ay dın'da, Manisa'da, Alaşehir'de, Ayvalık'da, Karadeniz kıyılarında, Doğu Anadolu'da, her tarafta halkımız kendileri silaha sarılmışlar, çeteler kurmuşlar ve Mil li Kurtuluş savaşını kendileri açmışlardır. Daha son ra gelen kumandanlar, devlet adamları, idareciler, bu halk kıyamını teşkilatlandırmış, bunları bir düze ne sokmuş ve ondan sonra düzenli bir harbe yürüt müşlerdir. Milli Kurtuluş Savaşımızda Devletler, Tür kiye'yi parçalamak görüşünü savunmuşlardır. İngil tere ; Boğazlar bölgesine yerleşmek ve kendi himaye sinde bulunan bir Yunanistan'ın Batı Anadolu'ya sa hip olması politikasındadır. İngilizler de Irak 'ı işgal ettikten sonra, onlar da daha kuzeye doğru mütareke şartlarını çiğneyerek çıkmışlar, Musul'u v.s.'yi işgal etmişler. Fransızlar da kendilerine göre bir pay pe şinde . . . İtalyanlar da bir pay peşinde koşarken men · faatleri birbirine takışmış. Mesela İtalyanlar Batı A nadoluyu, İzmir'i isterken, daha önce de kendilerine vaad edilmişken Yunanlılara verildiğini görünce bun·· lar iyice muğber olmuştur. Kendileri de zaten Türk lere karşı bir mücadele yürütecek kabiliyette olma dıkları için karşılaştıkları mukavemet dolayısiyle de 394

neticede Türklerle kısa zamanda bir anlaşmaya gide rek işgal ettikleri yerleri bırakmışlar, çekilmişlerdir. O sıralarda Sovyet Rusya'da ihtilal yılları devam edi yor. Kanlı mücadeleler devam ediyor. Çarlık ordula rıy le komünist kuvvetler arasında ölüm-kalım savaşı sürüp gidiyor. Çarlık kuvvetlerini de İngilizler, Fran sızlar destekliyor, himaye ediyor. Bu durum karşışın da İngiltere'nin desteklediği bir Yunanistan'ın Türki ye'ye çıkması ve Türkiye'nin böyle bir Yunanistan'la mücadeleye girmesi karşısında, Sovyet Rusya kendi menfaatleri yönünden İngiltere'ye bağlı, İngiltere'nin kullanacağı bir Yunanistan'ın işgalinde Türkiye yeri _ ne, kendi bağımsızlığını alınış, ne de olsa gücü ve kabiliyetleri sınırlı olan bir bağımsız Türkiye'yi ken di politikasına uygun görüyor. Ve bu uygun görüş do layısıyla Türk Milli Kurtuluş Hareketlerini destekli yor. Halbuki Rus coğrafyası Türkiye ve Türk Boğaz ları tarafından açık denizlere ve açık dünyaya karşı kilitlenmiş olan bir coğrafyadır. Yani Rusya'da ister Rus milleti yaşasın, ister X milleti yaşasın ve Türki ye'de ister Türk milleti, ister Y milleti yaşasın, bu coğ rafya bu iki milleti karşı karşıya getirir. Fakat, de min de başta temas ettiğim gibi ana politika konusu, burada günün şartları Sovyet Rusya'yı Türk Milli Ha reketini desteklemeğe ve Türkiye de varlığı büyük tehlikede olduğu için oradan destek almağa gidiyor. Ve oradan destek alıyor. Daha sonra milli mücade lemiz bildiğimiz gibi zaferle sona eriyor ve Lozan ant laşması yapılıyor. Lozan antlaşması uzun uzun ince lenmesi icabeden bir konudur. O günkü tarihi belge ler araştırılınca günün başbakanı merhum sayın Rauf Orbay'la Lozan müzakerelerini, görüşmelerini idare eden baş delege ve o günkü Türk Dışişleri Bakanı İs met İnönü'nün arasında büyük bir görüş ayrılığı ve mücadele olduğu meydana çıkar. O günün belgeleri 395

incelenirse, iki taraf . arasında birşey var, goruş ay rılığı var. Bu bakımdan Lozan antlaşması üzerinde o günkü Büyük Millet Meclisinde de birçok tartışmalar cereyan etmiştir. Bunu ilim adamlarımızın, tarihçile rimizin elbette ki gelecek günlerde belgelerin ışığı al tında her çeşit politik düşüncelerden sıyrılarak gerçek leri tesbit etmek üzere araştırıp, gerçekleri önümüze serecekleri muhakkaktır. Bu uzak değildir. Milliyetçi Hareket'in lideri Alparslan Türkeş'in bu makalesine haftaya devam edeceğim. Xlll aFERTLERE HÜRRİYET, MiLLETLERE ISTILALn

LOZAN antlaşması yapılırken Türkiye'nin «Milli Misak, daha Milli Kurtuluş hareketi başlamadan ön ce, İstanbul'da dağıtılmazdan önce karar almış olan son Osmanlı Millet Meclisince tesbit edilmiştir. Türk lerin yaşadığı bölgelerin sınırlarını çizen ve bunu bü tün dünyaya ilan eden ve bunlardan hiç bir fedakar lık yapmayacağımızı belirten bir karardır. Milli Mi sakın içerisinde Hatay vardı, Musul vardı, daha bir çok bölgelerimiz, yerlerimiz varpı. Fakat şartların zo ru, memleketin içinde bulunduğu sıkıntılar, Hatay mes'elesini o · zaman yapılan antlaşma gereğince 20 sene sonra, Hatay halkının oyuna başvurulmak sure tiyle çözüm yapılma şartına bağlanmıştı. Musul'u da ayrıca İngiltere ile Irak'la Türkiye arasında goruşu lerek çözümlenmek üzere geriye bırakılmıştı. Lozan' dan sonra Türkiye'nin izlediği politika kendi iç işle riyle uğraşmak üzere dışarıda sükuneti, barışı temin etmek olmuştur. Fakat Türkiye kendisi milli müca delesine başladığı zaman çok asil bazı ilkeleri kendi sine bayrak edinmişti. Bunlardan birisi «fertlere hür riyet, milletlere istiklal» ilkesi idi. Bunun için Türki ye kendi istiklalini teminat altına aldıktan sonra dış 396

politikasını yürütürken de bu ilkeyi daima ·göz önün de bulundurması ve bu ilkeye ; tutsak bulunan çeşitli milletlerin kendi bağımsızlıklarını kazanmak için gi riştikleri mücadeleleri, giriştikleri hareketleri sempa ti ile karşılayıp, onlara bu sempatisini her fırsattan istifade ederek göstermesi, hatta Türkiye'nin menfa atlerine zarar getirmediği takdirde, bu gibi hareket lere yardımcı olması gerekir idi. Gördük ki, gelişen zaman akımı içinde Türkiye bu ilkeden zamanla geri durmuştur. Mesela ; bakıyoruz ki bir Cezayir, kendi. bağımsızlığı için mücadele eder, çırpınır. Türk dış po litikası bağımsızlığını almak için savaşanları sempati ile karşılayıp, onlar lehine oy kullanmak, onlar lehin de konuşmalar yapmak icabederken, bunları yapama mış, hatta çekimser kalma yoluna dahi gitmemiş, «Bunlar, bağıms1zlık almasın, bunlar bağımsızlık al maya liyakat kazanmamışlardır, bunlar henüz benim idaremde kalmak ihtiyacındadır, mecburiyetindedir» iddiasını savunan sömürgeci devletlerin arkasında, onlardan daha çok sömürgeci gibi davranarak, «evet», bunlar bağımsızlık almağa henüz liyakat kazanamamış lardır. Onun için bağımsızlık almamalıdır» şeklinde konuşmuş ve onların aleyhinde oy kullanmıştır. Dış politika demek, kabil olduğu ölçüde her mil letin, her devletin, her toplumun sempatisini, iyi ni yetini, dostluğunu kazanmak ve kendi milli menfaat ·lerimizin kolaylıkla sağlanması yolunda bu dostluk lardan, bu iyi niyetlerden, bu sempatilerden faydalan mak demektir. Türkiye bunu ihmal ettiği için Afri ka'da, Asya'da yeni uyanan, bağımsızlıklarını alan, almaya çalışan, müslüman, müslüman olmayan çeşit li milletlere karşı ilgisiz, hatta sömürgecilerin, onla rı kendi idareleri altında tutan devletlerin tarafını tu tup, rın!arın arkasında böyle körü körüne politika güt tüğü için bu milletlerin sempatisini, güvenini, sev397

gisini kaybetmiş ve bunun sonucunda da bir çok za rarlara uğramış olmakla beraber, daha ne kadar za rara uğrayacağımızı kestirmek mümkün değildir. Bu nun neticesidir ki, Kahire'de toplanan bir Asya - Afri ka Konferansı Makarios lehinde karar veriyor ve Tür kiye aleyhinde karar alıyor. Türkiye Lozan antlaş masından sonra Hatay Fransızların idaresi altında tu tulduğu halde, 20 yıl bu konuyu bir mes'ele yapmamış tır. Bu konuyu unutmuş görünmüştür. Bu konudan ha bersiz görünmüştür. Fakat zamanı geldiği zaman şart lar da elverişli görülerek, Hatay'ın bizim olduğu ileri sürülmüş ve Fransa'dan bize geri verilmesi istenmiş tir. Bunun için yöneticilerimizin büyük gayretleri, bü yük mücadeleleri olmuştur. O zaman denmemiştir ki; «Bizim bugünkü sınırlarımızın dışında bir karış top rakta dahi gözümüz yoktur.» Şartların elverişli oldu ğunu ve zamanın gelmiş olduğu görülür görülmez hemen mücadele bayr:ığı açılmıştır ve o günün en kuvvetli devleti tanınan Fransa'dan Hatay talep edil miştir. O günlerde Almanya ile Fransa arasında ger ginlik artmakta ve Avrupa'da ittifak blokları mey dana gelmekteydi. Fransa'da Almanya'ya karşı Rus ya ile yakınlık kurmuş durumda idi ve biz Hatay mes'elesini açtığımız zaman Sovyetler tarafından bu meseleden vazgeçmemiz yolunda bir takım işaretler, bir takım tavsiyelerle karşı karşıya geldik. Fakat bun lar hiç bir zaman kaleme alınmamıştır. Ve politika gayet güzel tesbit edilmiş, gayet güzel yürütülmüş, neticede Hatay bildiğiniz şekilde ana vatana bağlan mıştır. Bundan önce cereyan etmiş olan diğer bir olay dan, Musul meselesinden de kısaca bahsetmek yerin de olur. Musul meselesi İngiltere ile aramızda bir hay li mücadeleye, diplomatik alanda çekişmelere sebep olmuştur. Fakat İngiltere Birinci Cihan Harbinden 398

çok yorgun çıktığı için ne İngiltere halkı ve ne de do minyonlardaki, müstemlekelerindeki insanlar yeni bir harbi arzu etmiyorlardı. Türkiye de bu mes'elede ağır bastıkça İngiltere bu mes'eleyi kendi lehine hal letme çareleri aradı. Ve Türkiye'de meşhur Şeyh Sait isyanı patlak verdi. Daima karşılaşılan durumlardan birisi budur. Bir devlet, diğer bir devletin meşru, haklı isteğinin kar şısına çeşitli yollarla diki!lı'. Bunlardan en müessir, en kestirme netice veren yol, o memleket içinde, ken di halkı içinde ayrılık, fesat, isyan, karışıklık çıkar mak yoludur. İngiltere geniş istihbaratıyla, kaynaklarıyla para akıtarak bu bölgedeki bir takım cahil, hatta masum insanları, kendi vatandaşlarımızı, kendi insanlarımızı kandırarak ayaklandırmıştır. Ve üzülerek söylemek icabeder. Bu yüzden Musul gitmiştir. Bu gayretler üzerine devlet bu işi «İngiltere ile uğraşmak, başa çıkmak tehlikeli bir yoldur» görüşü ile bir uzlaşmaya götürmek ihtiyacını duymuş ve halkı - Türk olan - çün kü elimizde istatistikler var, sayım sonuçları var, bu bölge de elimizden gitmiştir. Hatay mes'elesi ortaya çıktığı zaman da böyle bir durumla karşılaştık. O sırada Tunceli bölgesinde Se yit Rıza isyanı denen bir isyan çıkmıştı. Bu isyanın bastırılması sırasında isyancıların elinden ele geçiril miş olan vesikalar, mektuplar ve silahlar Fransız si lahları idi. Fransızların teşviki ile, onların tertibi ile bu isyan tertiplenmiştir. Niçin? Bizim haklı Hatay da vamızın bir sonuca ulaşmaması ve kendi ellerinde kalmasını sağlamak için. Bunlar ibretle hatırlayaca ğımız, üzerinde titizlikle düşüneceğimiz tarihi olaydır. Daha sonra Türkiye, İkinci Cihl\11 Harbine doğru İtal yan ve Alman tehditleriyle karşı karşıya geldi. Özel likle faşist İtalya'nın devamlı tehdidi, devamlı tazyiki 399

ile karşılaştı. Bunun sonucunda Türkiye ile İngiltere ve Fransa arasında bir ittifak anlaşması yapıldı. İkin ci Cihan Harbinin başında bu ittifak anlaşmasını ya parken, Türkiye, kendi , coğrafyasının zorunlu kıldığı durumu dikkate alarak yapılan bu ittifaka, Türkiye'yi herhangi bir durumda ve zamanda, Rusya'ya karşı ha rekete mecbur edemiyeceği kaydını koydu. Türk dip lomasisi Ingiltere ile Fransa ile yapılan bu ittifak an laşmasını yaparken, yardımlaşmayı kabul edeceğini faşist İtalya'sının, Nazi Almanya'sının tecavüzürıe kar şı İngiltere ile, Fransa ile birlikte hareket edeceğini antlaşmaya koyarken, bu antlaşma sonunda herhangi bir durum icabı olarak Rusya'ya karşı harekete mec bur tutulmayacağı kaydını koydu. Neden? Çünkü bu sıralarda Ruslar Nazi Almanyasıyla antlaşma yapmış lardı. Ve İngiltere'nin Rusya'ya karşı da Fransa ile beraber hareketler tertiplemesi ihtimali vardı. Fakat Türkiye kendi şartlarını, kendi imkanlarını, kendi gü cünü ve coğrafyasının zorunlu kıldığı durumu dikka te alarak antlaşmaya böyle bir kayıt koydu. Bunu zikredişimin sebebi vardır. Biraz sonra geleceğimiz başka konular vardır . Onun için zikrediyorum. Yani Türkiyemiz daha dikkatli, barışçı ve kendi komşula rına karşı onları kışkırtmadan uzak, iyi niyetli politi ka takibettiğini . göstermek için buna dokunuyorum. Çünkü, biraz sonra göreceğiz, İkinci Cihan Harbi'nin sonunda Türkiye, Sovyet Rusya'nın Türkiye'den ara zi talepleriyle, arazi istekleriyle, bir takım isteklerle karşılaşacaktır. XIV TURANCILAR AÇIK ÇALIŞIR

POLiTİKA demek çok uzakları görmek, 5 10 yıl değil, 50 - 100 hatta yüzlerce yıl ileriye uzanacak ted birleri düşünebilip almak demektir. İkinci Cihan Har-

400

binden sonra, yenilen taraf, yenen taraf belli. Bunun sonunda Türkiye, günün birinde, Sovyetlerin Kars, Ar� dahan, Artvin illerinin Rusya'ya verilmesi ve İstan bul, Çanakkale Boğazlarında, Rusya'ya askeri üsler verilmesi isteğiyle karşı karşıya kaldı. Tabiidir ki, Türkiye kendi bütünlüğüne karşı, kendi bağımsızlığı na, kendi eğemenliğine karşı yöneltilecek suikastları, hangi taraftan gelirse gelsin, ne kadar kuvvetli bir devlet tarafından yapılırsa yapılsın, kat'iyen boyun eğmeyi kabul etmez. Bu, Türk Milletinin şeref anla yışına aykırıdır. İkinci Cihan Harbinden Sovyetler Bir liği galip çıkmış olmasına rağmen, bu çirkin, bu al çak taleplere karşı derhal red cevabını vermişizdir. Bundan sonra tabii ki, bu, Türkiye üzerinde bir taz yik meydana getirmiştir. Her millet politikada usul olduğu gibi, ya yalnız kendi gücü ile kendini korur, kendi isteklerini sağlar ; veyahut kendi menfaatlarına uyan başka devletlerle güç birliği, kuvvet birliği, iş birliği arar. Bunları bulur ve bunlarla kendi varlığı na kasteden tehlikeleri karşılar. İşte bunun sonucu olarak da Türkiye, kendisine müttefikler aramıştır ve o sıralarda 1949'da kurulmuş olan NATO ittifakı, bili yorsunuz, Avrupa'da faaliyete geçmişti. Türkiye de bu ittifaka girmek için teşebbüse geçmiştir. Ve bir çok çalışmalardan sonra bu ittifaka girmiştir. Bu Tür kiye 'nin tabii olan, meşru olan bir hakkıdır. Türkiye bağımsız bir devlettir, egemen bir devlettir. Kendi varlığını korumak için menfaatleri kendi menfaatle rine uygun olan başka memleketlerle, karşı menfaat ler ölçüsüyle anlaşarak güç birliği yapar. Yalnız bu güç birliğinde dikkat edilecek bazı önemli noktalar vardır. Bu önemli noktalardan birincisi ; yağmurdan kaçarken doluya tutulmamak, eğemenliğini, varlığını korumak için bir ittifaka giderken, o ittifakın ittifak yoluyla eğemenliğimize, varlığımıza zararlı olmasına 401

hiç bir zaman müsaade etmemek, meydan vermemek lazımdır. Yoksa, hangi rejime sahip olursa olsun, devletler mutlaka karşılıklı birbirleriyle menfaat alış verişleri yapmak zorundadırlar, birbirleriyle ittifak yapmak zorundadırlar. Birbirlerinden askeri, ekono mik yardımlar almak, vermek zorundadırlar. Bunla rı Türkiye'nin aleyhinde olmuş olaylar gibi görmek, düşünmek, iyi niyetli olmamak işareti kabul edilmeli dir. Ama, bu ittifaklarda, bu menfaat alış verişlerin de bizim devlet adamlarımız Türkiye'nin milli varlı ğına, milli haklarına aykırı gelen, milli haklarını ze deleyen, ayaklar altına getiren durumlar meydana ge tirmişler, antlaşmalar imza etmiş ise sorumludurlar. İttifakların tam bir mütekabiliyet, tam bir karşılıklı saygı, anlayış ve dostluk içinde kurulması, yürütül mesi lfı.zımdır. Bu hatalar 1. Cihan Harbinde Alman ya ile ittifak edildiği zaman Osmanlı İmparatorluğun da da çok görülmüştür.» (Türkiyenin Meseleleri - Alparslan TÜRKEŞ Sahife : 146 - 155) . Türkiye Cumhuriyetinin temel siyasetine ve yü rürlükteki kanunlarımıza göre, tutsak milletdaşlarımı zın bağımsızlık kazanmaları isteğini suçlamak, yalnız bir tek şartla ; gizli ve devlete karşı bir teşkilatın var lığını ortaya çıkarmak ve yasaklanmış usullerle çalış tığını belgelere dayanarak isbat etmekle mümkün ola bilir. Cumhuriyet dönemi boyunca memleketimizi yö neten iktidarlar, tutsak soydaşlarımızın bağımsızlığı konusunda hiç bir teşebbüse geçmemişlerdir. «Ne ya pılacaktı, savaşa mı girecektik?» gibi sorular ancak sahiplerinin cahilliğini işaret eder ! Birleşmiş Millet ler Anayasası ve İnsan Hakları Beyannamesipde be lirtilen ilkeler içinde kalarak, milletdaşlarımızın ba ğımsızlıklarını kazandırmak gayesini hedef edinerek Milletler Teşkilatının ilgisi çekilebilirdi. Ayrıca, Ame402

ri.ka ve Batılı ülkelerin pek çoğu tarafından kabul edı len «Esir Milletler Haftası»na biz de katılabilirdik. Turancılıkla suçlanan Türk milliyetçileri, iktidar ların ilgisizliğini gördükçe acaba nasıl bir tavır al mışlardır? Tutsak Türklere bağımsızlıklarının sağlan ması açısından, Birleşmiş gizli bir teşkilat mı kur duk? Siyasetçilerimiz ve bazı yetkililer, «Turancılık Tehlikesi» sözünü dillerinden hiç düşürmemişlerdir ama, gizli bir faaliyetin varlığını meydana çıkarama maları bir tarafa, sırf Turancılık gayesi ile kurulmuş açık bir Cemiyetin varlığını da öne sürememişlerdir. Sadece, milliyetçi bazı cemiyet ve dernekler, diğer konular yanında tutsak milletdaşlarımızla da ilgilene ceklerini belirtmişlerdir. Kimse gücenmesin ama, Dün ya Türklüğünü kültür bakımından birleştirmeğe çalı şan ayrı bir Cemiyetin bugüne değin kurulmamış bu lunması güçsüzlüğümüzün, iyi çalışamadığımızın ifa desidir. Yoksa, böyle bir cemiyet, hukuk devleti ol· duğumuz iddialarından vazgeçilmedikçe, asla suçla namazdı. Nitekim memleketimizde Batı ve Doğu kül türlerini birleştirmek, yeryüzünün bütün insanlarını tek bir inanç etrafında toplamak, Masonik dayanışma yı diğer değerlerin üstünde tutmak için kurulmuş ce miyetler bile vardır. İktidar sahipleri, hele Atatürk'ün ölümünden sonra gelenler, hiçbirini suçlamamış, üs telik korumuş, her manada yardım etmişlerdir. Yetmiş iki buçuk milleti kültür ve inanç bakımından birleştir meğe çalışan cemiyetlerin suçlanamadığı bir ülkede Türk kültür bütünlüğünün sağlanmasını isteyen bir cemiyeti suçlamak acaba nasıl bir haktır ve kimin haddine düşmüştür? Turancılıkla suçlanan Türk milliyetçileri, her za man açık faaliyette bulunmuş, gizliliği, yeraltına gir meği hiç düşünmemişlerdir. Yabancı bir devletin sö403

mürgesi olmadığımıza göre, başka türlü davranma mız zaten mümkün değildi. Memleketimizin güvenlik şartlarına bağlanacak gerekçeler, tutarlı veya tutar sız yorumlar, siyasetin çok ince hesapları fikir hür riyetlerinin tamamını kenara itebilir. ler suçlanabilir. Hepsini anlarız. Ama bir Türk' ün, he le sorumlu ve yetkili bir Türk'ün diğer bir Türk'ü, mil letini çok sevdiği, tutsak kardeşlerinin kurtulmasını is tediğinden ötürü suçlamasına akıl erdirmek, kavra ma gücümüzün, en hafifinden cahilliklerine hükmet mediğimiz sürece, çok dışında kalır. Çünkü milletdaş ları ile ilgilenmek, bağımsız ve mutlu olmalarını di lemek kutsal bir haktır. Fikir hürriyeti ile de, ideo lojilerle de ilgisi yoktur. Dünyanın bir başka köşesinde, tutsak kardeşle rimizin bulunduğu bir ülkede yaşasaydık, elbette giz li çalışırdık ! Kurtuluş imkanları arardık. Ama öz Dev letimizde, geçici iktidarların şartlanmışlığına aldıra cak değiliz. Ülkümüz seçik ve yüce, sözümüz açık · tır. 1944 olaylarını, «Değişmez Milli Şef»in ünlü 19 Ma yıs nutkunu ırkçılık, Turancılık davasını unutturmak istediğimi sanmayın, üzerinde fazla durmadık ! Gizli cemiyet kurma ve hükumeti devirme suçlamalarının, nice acı hatıralar ve gülünecek safhalardan sonra, nasıl yalana çıktığım, suçlamaların, en yetkili mah· kemedeki duruşmalarını, Askeri Yargıtayca verilen beraat kararının bilineceğini düşündük. Yalnız öyle görünüyor ki, siyasetçilerimizle yetkililerimizin bazıla rı, akıllarını suçlamaya takmış, sonucunu henüz öğ renememişler.

404

TURANCILIK YÜRÜRLÜKTEKİ KANUNLARIMIZA GÖRE SUÇ DEGİLDİR ONDORT sayıdır Turancılığın ne olduğunu ve na sıl anlaşılması gerektiğini yazıyoruz. Konuyu, akla ge lebilecek bütün yönleri ile aydınlatmağa çalıştık. Ga yemiz, aslında şeref duyulacak bir suçlamayı cevap landırmaktan ziyade, sorumlu siyasetçilerimizin ve di ğer bazı yetkililerin, yanlış değerlendirmeler ve dav ranışlarından kurtulmalarını sağlamaktı. Türk milliyetçilerinin Turancılık Ülküsünü, «Dünya Türklüğünü dil, sanat ve kültür bakımından birleştir mek» manasında anladıklarını, misaller vererek, yete rince açıkladık. Ancak çeşitli sebeplerden ötürü, özel likle 1944 yılından iktidarların ilgisizliği, eğitim nok sanlığı ve milletdaşlarımızın büyük bir bölümünün tutsaklığı yüzünden, Dünya Türklüğünün manen bir leştirilmesi veya mevcut birliğin bozulmaması yolun da fazla birşey yapılamadığını da belirttik. Daha son ra günümüzdeki Turancılığın teşkilatlı bir faaliyet ve çalışma şeklinde ortaya çıkmadığını ; Turancılıkla suç lanan Türk milliyetçilerinin : A) B)

Tutsak milletdaşlarımızla ilgilenmek, Tutsak milletdaşlarımızı sevmek,

C) Bağımsız olmalarını istemekle yetindiklerini ifade ettik. Duygu ve düşüncelerinden ötürü hiçbir in san suçlanamaz. Kaldı ki ; Dünya Türklüğü ile ilgili duygu ve düşünceler Türkiye cumhuriyetinin temel görüşlerine de, Birleşmiş Milletler Anayasası ve İn san Hakları Evrensel Beyannamesine de aykırı de ğildir. Herhangi bir siyasetçi, bağlandığı dünya görüşüne ters düşüyorsa, Turancılık Ülküsünü elbette benimse405

meyecektir. Fikirlerini söyler, cevabını alır. Kimin haklı, kimin haksız olduğuna da yüce Türk Milleti ka rar verir. Ama bir siyasetçi, özel fikirleri ne olursa olsun, Tutsak kardeşlerimize ilgi gösterilmesini suç layamaz. Çünkü böyle bir davranış, herşeyden önce, hizmetinde bulunduğu devletin tutumu ile bağdaşamaz. Zira, bilindiği gibi, Türkiye Cumhuriyeti, yeryüzündeki Türk varlığının, kültür ve azınlık hakları yönünden korunması gerektiğine inanmıştır. Dış işleri Bakanlığı na bağlı <<Azınlıklar ve Emlak Dairesi>>nin vazifesi bu dur. Turancılığı suçlayan sorumlu bir siyasetçi, biz den önceki Türk milliyetçilerinin binlerce defa yaz dığı, bizim de onbeş sayıdır anlatmağa çalıştığımız Turancılığın, millet birliğini bozmağa ve Devletimizi yıkmağa yönelmiş bir Turancılık olduğunu ve Türk Milliyetçileri ile ilgisini belgelere dayanarak isbat etmek zorundadır. Bunu yapmayan bir siyasetçi, mem leket yönetimindeki yeri ne kadar yüksek olursa ol sun, çeşitli şartlandırmalara veya siyaset mücadele sini kazanmanın yalancı hesaplarına kapılıp Turan cılığı bir suç gibi gösterirse, iftiracı durumuna dü şecektir. Sorumlu bir siyasetçi, Turancılıktan ne an ladığını, neden suç, niçin zararlı saydığını açıklama dan suçlamaya katılırsa samimiyetinden, dürüstlüğün den, millet sevgisinden şüphe edilecektir. Siyasetçile rin bu konudaki asıl sorumluluğu ve zararı, kendi lerine bağlı bulunan vazifeli devlet memurlarına te sir etmelerinden doğmaktadır. Mesela bir İçişleri Ba kanı, Turancılığın çok tehlikeli olduğunu söylediği ve ya yazı ile teşkilatına bildirdiği zaman, valiler bunu bir emir saymakta, gereğinin yapılmasını istemek tedirler. Turancı avı böylece başlamakta , yanlışlar zinciri birbirine eklenip uzamakta, devlet hizmetinde ki ülkücülerin sicillerine işlenmekte, baskı altında tu tulmaktadırlar. 406

Turancılık, suçlamasına katılan her siyasetçiyi, ge rekçesini açıklamadığı, ve kimleri kasdettiğini belirt mediği sürece, dürüstlükten halk duygusundan ve mil let sevgisinden yoksun sayacağız. Suçların hesabı yal nız mahkemelerde verilmez. Allah ve Tarih huzurun da sorulacak hesaplar da vardır. «Diğer bazı yetkililer»in tutumuna gelince Tehli keli ve zararlı faaliyetleri önleme mücadelesini yö netenlerin bir kısmı, devlet görüşüne ve kanun ölçü lerine bağlı kalnuşlardır. Yukarıdan gelen emirlere, kendi tesbitlerine uymadığı takdirde ve mutlak bir mecburiyetle karşılaşmadıkça, körükörüne teslim ol maktan kaçınmışlardır. Kimin zararlı kimin faydalı olduğunu bilirler. Ama bazı yetkililer de vardır ki ; bü yüklerine yaranma küçüklüğünden veya ölçülerinin yanlışlığından ötürü, Turancılık suçlamasına katılır, Türk milliyetçilerini de <<Hedef» sırasına koyarlar. Böylelerinin akla yakın bir tek mazeretleri olabilirdi : Bilgisizlik ! Gerçekten, aşırı cereyanlarla mücadele eden kuruluşlarda çalışanların birçoğu, aşırı sol konu sunda oldukça iyi eğitilmelerine karşılık aşırı sağ ko nusunu bilememekte, sağcılıkla milliyetçiliği, ırkçılık la Turancılığı karıştırmaktadırlar. Yalnız bilgisizliğin mazeret yerine geçmesi mütemadiyen devam edemez. Sayın yetkililer ya doğruyu öğrenmek veya yetkilerin den affedilmeyi istemek durumunda kalırlar. Çünkü, yıllardır Türk Milliyetçiliğinin �aye ve hedefleri ko nusunda mümkün olan herşeyi söylemiştir ve herkes ten önce Turancılığın ne olduğunu sayın yetkililer öğ renmek mecburiyetindedirler. Güvenlik ve Emniyet Kuvvetlerinin yanlış değerlendirmeleri yüzünden özel likle devlet hizmetindeki Türk Milliyetçilerine sayısız fenalıklar yapıldığı inkar edilemez bir gerçektir. Sayın yetkililerin şu önemli noktayı da hiç unut407

mamaları gerekir : Kanunların suç saymadığı fikir ve düşüncelerden ötürü hiç bir vatandaşa zarar verile mez. Zarar verildiği takdirde yine aynı kanunlara göre suçlu mevkine düşülmüş olur. Turancıdır damga sıyla ülkücülere baskı yapan, sürgüne gönderen yet kililerin suç işlediklerini ve hesabı bugün sorulmuyor sa birgün mutlaka sorulacağını hatırlamaları menfaat leri icabıdır. Siyasetçi amirlerinden emir almaları da kendilerini kurtaramaz. Çünkü kanunlara aykırı emir lerin uygulanması şartı yoktur. «Diğer bazı yetkili ler»e son olarak şunu da hatırlatacağız : Milli birliği mizi yıkmak ve Türk Vatanının bütünlüğünü parçala mak isteyen millet düşmanlarına karşı yürüttükleri mücadelede gösterdikleri başarı yüzünden bize karşı takındıkları yanlış tutumun münakaşasını pek yapma mış, zaman içinde Türk Milliyetçilerinin oldukları gi bi tanınacağını ve düşman değil en büyük dost sa yılmaları gerektiğinin bilineceğini ümit etmişizdir. An cak 12 Marttan sonra bütün zümrelerin, hele komü nistlerle Milliyetçilerin hüviyetleri öylesine kesinlikle açığa çıkmıştır ki, artık hiçbir yetkilinin yanlışını bil gisizliğine bağlamak imkanı kalmamıştır. Türk Milli yetçilerini suçlama kampanyasına katılan yetkililerin bindikleri dalı kestiklerini anlamaları için vakit gel miş hatta geçmek üzeredir. Yazı serimizin bu bölümünü bitirirken Ülkücü kar deşlerimizden şunu rica edeceğiz : Herhangi bir yetki li tarafından Turancılıkla suçlandıkları zaman, suçla manın yanlışlığını veya Turancı olmadıklarını anlat maya sakın kalkışmamalı, Turancılığın yürürlükteki kanunlarımızdan hangisine göre suç sayıldığını sor malı ve elbette bir Türk çocuğuna yakışır saygı hu dutları içinde sayın yetkilileri uyarmalıdırlar.

408

İÇİNDEKİLER SOSYALİZM 7

Siz ve Biz Yeni . İstanbul, 4,7 Mayıs 1962 Peyami Safa'ya Haber . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .. . . . . . .. . . . . . . .

Yeni İstanbul, 15 Haziran 1962 Emeksever Bir Hanıın

l·l

. . . . . . . . .. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .

Yeni İstanbul, 30 Eylül 1962 Son Çağrı

16 Yeni İstanbul, 9 Ekim 1962

Bazı Kellmeler ve

İşçi ve Komünizm

Manaları . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . Yeni İstanbul, 1-2 Aralık 1962

.... .................................... .......

Yeni İstanbul, 22 Aralık 1962 Sosyal Adalet ve Biz . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .

Yeni İstanbul, 9-10 Ocak 1963 34

Din Ticareti

Yeni İstanbul, 19 Mart 1963 Demirperde'den İki Fıkra

. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .. .

Yeni İstanbul, 21 Nisan 1963 Azerbaycan'ın Yas Günü . . . . . . . . .. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .

37 •

Yeni İstanbul, 29 Nisan 1963 Peyami Sa.fa'ya İkinci Rapor

. . . . .. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .

Yeni İstanbul, 16 Haziran 1963 409

Bir

ihtilafın

İçyüzü

. . ... . . ... . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .

Yen İstanbul, 23 Temmuz 1963 Mücahit

Peyami

Safa

............. ....... ......................

Yeni İstanbul,

16-17 Haziran 1964

Hürriyetçi Sosyalistlere Göre Komünizm ve Bizimkiler

54 Yeni İstanbul, 28 Haziran 1964

Gerçekçilik

mudur

. .. . . . . . . . . . . .. . . . . .. . .. . .. . .. . .. . . . . . . . .

Yeni İstanbul, 3 Temmuz 1964 İh tilalci Sosyalizmin Milliyet Düşmanlığı

. .

.............

Yeni İstanbul, 14 Temmuz 1964 Gerilik

Gericilik

Üzerine

. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .. . . . . . . . .

Yeni İstanbul, 22, 23, 24, 25 Temmuz 1964 Propaganda

Dedikleri

73 Zafer, 15, 16 Mart 1965

Yanlış Bir Hüküm

.... ........ .... ..... .... .. . ............... ....

Zafer, 12 Haziran 1965 Aydınlıkta

Uyuyanlar

80 Zafer,

Tahrikçileri Takdim

Ederim

25 Haziran 1965

... . ............................

Zafer, 8 Temmuz 1965 Sosyalizmin

Püf Noktası . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .

Zafer, 22, 23, 24, 25, 26 Temmuz 1965 Foya

96 Babıalide Sabah, 8 Mart 1966

Cevaplar Zinciri

. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .. . . . . . . . . . . .

Babıalide Sabah, 11, 12, 13, 14, 15, 16 Mart 1966 Bu Nasıl Gece

108 Babıalide Sabah, 20 Mart 1966

Vazifemiz

1 10 Babıallde Sabah, 24 Mart 1966

İbret

113 Babıallde Sabah, 3 1 Mart 1966

Peyk

115 Babıallde 8a.b&h, 6 Nisan 1966

410

Vietnaın Sergisi

. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .. . . . . .. . . . . . . . . . . . . . . . . .

11'7

Babıalide Sabah, 19, 20 Nisan 1966 Düşmanı Sevmek

Mecburiyeti

. .

.. . . . . .. . . . . .. . . .. .. . . . . . . . .

Bizim Anadolu, 6 Haziran

121

1969

Aldatmaca

123 Bizim Anadolu, 11 Haziran 1969

Kim Haklı

125 Bizim Anadolu, 21 Haziran 1969

Neyin Yasağı

127 Bizim Anadolu, 27 Haziran 1969

Sosyalistlerimize

129 Bizim Anadolu, 25 Temmuz 1969

Milliyetçilik ve

Marksizm

. . . . . . . .. . . . . .. .. .. .. . . . . .. . . . . .. . .

132

Bizim Anadolu, 3 Ağustos 1969 Kuznetsov'un Istırabı

. .

.. .. .. .. . . .. . . . . . . .. .. .. .. .. .. .. . .. . . . . .

Bizim Anadolu,

134

10 Ağustos 1969

Az Gelişmiş Beyinler

136 Devlet, 22 Aralık 1969

Hangisi

Tehlikeli

139 Devlet, 19 Ocak 1970

Kalk Borusu

142 Devlet, 23 Mart 1970

Faşizm

Bir

Öcüdür

. .

. . . . . . . . . .. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .. . . . .

145

Devlet, 27 Nisan 1970 Lenin'ln Türk

Dostluğu

148 Devlet, 3 Mayıs 1970

Sahtekarlığın Böylesi

151

Devlet, 30

Temmuz 1973

Faşist Aranıyor

154 Devlet, 6 Ağustos 1973

Solj enitzin Olayından Notlar

. . . . . . . . . ....

. . . . . ..............

158

Devlet, 25 Şubat 1 974 MİLLİYETÇİLİK Milliyetçilik

Doktrinler

.. ............... .. . .. .. . . ... .. . ....

Babıalide

Sabah,

163

4 Mayıs 1966 411

165

Yenilmişliğin Acısı Devlet, 28 Nisan 1969

168

3 Mayıs Bizim Anadolu, 3 Mayıs 1969 Azerbaycan

170

Günü Bizim Anadolu, 31 Mayıs 1966

172

Tarihe Bakış Bizim Anadolu, 1 Haziran Onlar

1969

İnsandı . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .. . . . . . . . . . . . . . . . .

174

Bizim Anadolu, 9 Haziran 1969 176

Turancılık Nedir Devlet,

23 Haziran

19!!9 180

Neslimizin Ayıbı Bizim Anadolu, 22 Temmuz 1969 Türkistan'ın Ruslaştınlması

. . . . . . . . . . . . . . .. . . . . . . . . . . . . . . . . .

182

Bizim Anadolu, 23 Temmuz 1969 Batı Trakya'dan Gelenler . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .. . . . . . . . . . . . . . .

184

Bizim Anadolu, 28 Temmuz 1969 187

İbret Dersi Bizim Anadolu, 21 Ağustos 1969 Ortak Pazar ve Kültür Emperyalizmi . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .

189

Devlet, 15 Aralık 1969 Yılbaşı ve Tarihten Bir Ders .. .. .. . . . . . .. . .. . . . . .. .. . . . .. .. . .

195

Devlet, 29 Aralık 1969 198

Milliyetçi Türkiye'ye Doğru Devlet, 5 Ocak 1970 Yağlı Kuyruğa Dikkat . .. . . . .. . . .. . .. . .. . . .. .. . . . . . . . .. . . . . . . . . .

201

Devlet, 2 Şubat 1970 204

Uzay Çağında Millet Gerçeği Bozkurt, Ekim 1972

207

Turancılık Korkusu Bozkurt, Kasım 1972

210

Her Millete Bir Devlet Bozkurt, Aralık 1972 412

Milli Sezgiyi Ölümsüzleştirmek

212 Bozkurt, Ocak 1973

Ülkücüler ve Fedakarlık

215 Bozkurt, Mart 1973

Milli yetçilik Ölümsüzdür

2 17 Bozkurt, Mayıs 1973

Yaşayan

Dündar

Taşer

220 Bozkurt, Haziran 1973

Tutsak Türkler

222 Devlet, 23 Temmuz 1973 226

Milliyetçi Eğitim Devlet, 10 Eylül 1973 Ortak Pazar ve Türkye . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .

230

Devlet, 17 Eylül 1923 Milliyetçilik Düşmanlığının Kaynakları

.................

234

Devlet, 26 Ka.<ıım, 3 Aralık 1973 Mukaddes İhanet

241 Bozkurt, Aralık 1973

Ülkücü Gençlik

244 Bozkurt, Ocak 1974

Ülkücü Olabilmek Ülküsü

. .. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .

246

Bozkurt, Şubat 1974 248

Milliyetçilik ve Ülkücülük Bozkurt,

Mart

1974 251

Ülkücülüğün Güçlükleri Bozkurt, Nisan 1974

254

Atalarımızın Ülkücülüğü Bozkurt, Mayıs 1974

257

Taşer'in Ülkücülüğü Bozkurt, Haziran 1974

261

Hunların Ülkücülüğü Bozkurt, Temmuz 1974 Demokrasi ve Milliyetçilik

....................................

263

Devlet, 16 Temmuz 1974 413

Faşizm Suçlaınası

......................... .......................

267

Devlet, 7 Ağustos 1972-30 Ek.im 1972 Irkçılık Suçlaması

............................................

295

Devlet, 6 Kasım 1972-22 Ocak 1973 Turancılık Suçlaması

. .. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .

Devlet, 22 Ocak 1973-30 Nisan 1973

414

345

ÖT Ü K EN Y AYIN EVİ N EŞ RIYATI Doç . D r . Süleyman Ateş, KUR'AN-1 KERiM MEALi 68. 43.

40.00

KÜLTÜR SERiSi:

Cemil Meriç, BU Ü LKE 15.00 Ord. Prof. Sadri Maksud! Arsel, M i LLiYET DUYGUSUNUN SOSYOLOJiK ESASLAR! 15.00 8 1 . Prof. Dr. Tahir Çağatay, KAPiTALiST iÇTiMAi NiZAM ve BUGÜNKÜ DURUMU 20.00 82. Ord Prof. Z. Fahri Fındıkoğlu, KARL MARX ve SiSTEMi 25.00 83. Prof. Paul Coles, AVRUPA\DA OSMANLI TESi RLERi 15.00 79. Raif Karadağ, PETROL FIRTINASI 25.00 78. Abdurrahlm Karakoç, VUR EMRi 20.00 80. Galip Erdem, ÜLKÜCÜNÜN ÇiLESi 15.00 Galip Erdem, SOSYALİZM ve M i LLiYETÇiLiK ÜZERiNE MEKTUPLAR 75. Fll lbell Ahmed Hilmi, ISLAM TARiHi 70. Atsız, DELi KURT 59. Atsız, BOZKURTLAR 54. Atsız, RUH ADAM 84. Atsız, YOLLARIN SONU 71 . Bahaeddin Ôzklşl, KÔSE KADI 86. Bahaeddin Ôzklşi, UÇDAKI ADAM 72. Cemil Meriç, UMRANDAN UYGARLICA 85.

69. 67. 67 /1 . 67 /2. 66.

85. 62. 29. 40. 76.

73. 74. 20. 14. 47.

48.

Aclan Sayılgan, TUTUKLAMA ômer Seyfettin, BÜTÜN HiKAYELERi 1 ômer Seyfettin , BÜTÜN HiKAYELERi i l ômer Seyfettin , BÜTÜN HI HAYELERI 1 1 1 Halide Nusret Zorlutuna, AYDINLIK KAPI Ali ôztii r k, ÔTÜKEN TÜRK KiTABELERi M ehmet Ş&ker, FETiHLERLE' ANADOLUNUN TÜRKLEŞMESi ve ISLAMLASMASI Emine I ş ınsu, AZAP TOPRAKLAR! Emine Işınsu, AK TOPRAKLAR Peyami Safa, YALN IZIZ Peya m i Sefa, ATTiLA Peyami Safa, CUMBADAN RUMBAYA Peyami Safa , 9. HARiCiYE KOCUŞU Peyami Sefa, FATi H-HARBiYE Peyami Sefa, BiZ iNSANLAR Peyami Safa, Mat. NORALIYANIN KOLTUÖU

25.00 60.00 1 5.00 35.00 20.00 1 0 .00 1 5 .00 20.00 25.00

12 !iO 25.00 20.00 20.00 15.00 12.50 10.00 17.50 10.00 25.00 20.00 30.00 10.00 7.50 25.00

20.00

60.

45.

38. 63. 50. 36. 61 . 41 . 35. 46. 55.

56. 24. 23. 22. 49. 44. 27. 21 .

Peyami Safa, MAHŞER Peyami Şefe, Şi MŞEK Peyami Peyami Nlya.zl Niyazi Niyazi

Safa, SÔZDE KIZLAR Safa, BiR AKŞAMDI Y. Gençosmano� lıı, BOZKURTLARIN DESTANI Y. GençosmenoOlu, MALAZGiRT DESTAN I Y. Gençosmanolllu, KOPUZDAN EZGiLER Mehmed NlyBEI Ôzdemlr, BAYRAM UEDIYESI Mehmed Niyazi Ôzdemlr, VAROLMAK KAVGASI MevlAnll, MESNEVT Hermann Hesse, ÇiLELi YOL (SI DAR1Al Belzac, i HTiŞAM ve SEFALET Maurlac, ENGEREK DOCOMO Pl e rra Lotl, B i R SiPAH i N i N ROMANI lafflartlna. RAFAEL (Romanı Françols

•5.0G 1 5.00 15.00

1 5.00 1 5 .00 7.50 5.00

1 0 .09 30.00 15.00 7.511 25.00

6.00 8.00 10.00

Vecdi BDrOn, EYÜP (Roman) 12.50 M Necati Sepetçlolllu, HER BIZANSA BiR FATiH 5.00 Mehmet izzet, MiLLiYET NAZARiYELERi ve M ILLT HAYAT 7.50 A. Battal Tayrn as , RUS iHTiLALiNDEN HATIRALAR f0.00 DERS KiTAPLAR!:

Frank

51.

Sevgi

52.

YARDIMCI EDEBiYAT KiTABi Sevgi - Ayvız GOkdemlr,

53.

Sevgi

77.

Fevziye Abd u ll ah Tansel , iYi ve DOCRU YAZMA USÜLLERI ,

Ayrea, Di FERANSiYEL Ayvaz Gökdıımlr,

DENKLEMLER

YARDIMCI EDBBIYAT KiTABi 1 1 - Ayvız Gökdemlr, YARDIMCI EDEBiYAT KiTABi ili

60.00 f0.00 12.5111

12.51

30.00