343 ART

εύουσα τ ω ρ Π ιστική τ ι λ ο Π . ίνουν.. γ α ν ν υ ικισµό ο ν λ θ έ ε θ ν ς ο ι όλε υνιά στ ο π µ Πέντε π α ι αλλία µ Γ ι ε η τ ν χ σ ί » ρ ίξ άρµατα θ Ο Οβελ α Κ « ι ια... ιβλίο ες» κα ν β λ ύ ο ύ ο τ ο κ σ σ ό ς Τ π « ίας τιµή ιδεία α α α ι π ν ε ή κ ς ι η Θεατρ γηση τ ρ ά τ α κ την «Όχι» σ

Ι Κ Ι Τ ΠΟΝ

Γιάννης Μπέζος «Αν είσαι αισιόδοξος, γίνεσαι δακτυλοδεικτούµενος»

t r a

Η ΠΕΜΠΤ

5 ∆ΕΚΕ

Μ

2013 ΒΡΙΟΥ

Νο 342

02/22 ∆ελτίο καιρού

5/12 - 11/12

ΠΟΝΤΙΚΙart

www.topontiki.gr

ΤΑ ΚΟΜΜΑΤΑ ΠΟΝΤΑΡΟΥΝ ΣΤΙΣ ΦΟΒΙΕΣ Η ΕΡΤ μπορεί να μην εμφανίζεται πια στην τηλεόρασή μας, αλλά στην ιστοσελίδα όσων εργάζονταν σε αυτή μπορεί να βρει κανείς ακόμα πολύ ενδιαφέροντα θέματα, συνεντεύξεις και ντοκιμαντέρ, όπως ήταν τα «Ερείπια», που έκαναν την ιντερνετική τους πρεμιέρα την περασμένη Κυριακή. Η ταινία θυμίζει και επανεξετάζει την υπόθεση των οροθετικών γυναικών, οι οποίες προσήχθησαν από την Ελληνική Αστυνομία, υπέστησαν εξαναγκαστικούς ελέγχους για ΗΙV, προφυλακίστηκαν για κακούργημα και τελικά διαπομπεύτηκαν, όταν οι φωτογραφίες και τα προσωπικά τους δεδομένα δημοσιοποιήθηκαν στα ΜΜΕ, λίγες μέρες πριν από τις εθνικές εκλογές της 6ης Μαΐου 2012. Μια υπόθεση που έτυχε μεγάλης δημοσιότητας στην Ελλάδα, προκάλεσε διεθνή κατακραυγή με θέμα την καταπάτηση ανθρωπίνων δικαιωμάτων και την ποινικοποίηση της αρρώστιας και ξεχάστηκε λίγο μετά, χωρίς να καταλογιστεί καμία ευθύνη σε κανέναν. Σκηνοθέτης της η Ζωή Μαυρουδή, η οποία, όπως έγραψε, ασχολήθηκε με το θέμα αυτό, κυρίως γιατί φανερώνει «ένα ουσιαστικό έλλειμμα συμπόνιας προς αυτούς που έχουν χτυπηθεί περισσότερο από την κρίση και τη λιτότητα, τους ανθρώπους που περιφέρονται σιωπηλά ανάμεσα στα ερείπια της κοινωνίας μας» και, ταυτόχρονα, «τον αυξανόμενο συλλογικό μας πανικό, την ανικανότητα των θεσμών, τη δουλικότητα των ΜΜΕ απέναντι στην υποτιθέμενη ιερότητα της εξουσίας, τον φαρισαϊσμό των πολιτικών

ΠΑΝΤΟΣ ΚΑΙΡΟΥ

μας». Μέσα από συνεντεύξεις με μερικές από τις γυναίκες αυτές, και τις οικογένειές τους, αλλά και με γιατρούς, δικηγόρους, δημοσιογράφους και μέλη οργανώσεων, οι οποίες προσφέρθηκαν να τις βοηθήσουν, φανερώνεται πως καταπατήθηκαν ατομικά και ανθρώπινα δικαιώματα, ιατρική πρακτική και διεθνή πρωτόκολλα, παραποιήθηκαν στοιχεία από τα πιο επίσημα χείλη και ποδοπατήθηκαν ζωές άρρωστων ανθρώπων για να φτιαχτεί μια προεκλογική σπέκουλα. Να δημιουργηθεί στην κοινή γνώμη η εντύπωση πως, μέσα σε λίγες μέρες πριν από τις εκλογές, αντιμετωπίζεται με τον πλέον δυναμικό τρόπο η εγκληματικότητα και προστατεύεται η δημόσια υγεία. Και επειδή, όπως τονίζεται και στο ντοκιμαντέρ, ειδικά σε περιόδους οικονομικής κρίσης αναζητούνται εύκολοι στόχοι, όπως μετανάστες, άνεργοι, πρεζόνια, άρρωστοι, άνθρωποι που δεν ξέρουμε και δεν καταλαβαίνουμε, όλη αυτή η υπόθεση στηρίχτηκε, όπως και άλλες, σε ξενοφοβικές, αρρωστοφοβικές, ρατσιστικές προκαταλήψεις, τις οποίες ταυτόχρονα, φυσικά, ξαναπυροδότησε προσφέροντάς τους δήθεν «επίσημα στοιχεία». Δείτε το ντοκιμαντέρ μια και κυκλοφορεί ακόμα στοΊντερνετ, έστω και μόνο για να διαπιστώσετε – για μία ακόμα φορά – το μέγεθος της υποκρισίας προσώπων και κομμάτων, που, αφού επένδυσαν σε όλες αυτές τις φοβίες, ακόμα απορούν για το πώς αυξήθηκε η δύναμη ενός ναζιστικού κόμματος. Σίσσυ Παπαδάκη

«ΟΧΙ» ΣΤΗΝ ΚΑΤΑΡΓΗΣΗ ΤΗΣ ΕΝΙΑΙΑΣ ΤΙΜΗΣ ΣΤΟ ΒΙΒΛΙΟ Ο χώρος του βιβλίου δεν περνάει και τις καλύτερες μέρες του. Παρ’ όλα αυτά, παρατηρείται το εξής φαινόμενο: την ώρα που πολλές αλυσίδες σούπερ μάρκετ πνέουν τα λοίσθια, ξεφυτρώνουν μικρά βιβλιοπωλεία της γειτονιάς. Αυτά που συνήθως επιλέγουν πιο «δύσκολα» βιβλία, για πιο απαιτητικούς αναγνώστες, και δεν έχουν στη βιτρίνα τους σώνει και καλά τα μπεστ σέλερ – όχι, βέβαια, ότι δεν τα βρίσκουμε και σε αυτά. Η πολυφωνία των τίτλων εξασφαλίζεται με την πολυφωνία των βιβλιοπωλείων. Η νέα επιχειρηματικότητα και η εξασφάλιση του πλουραλισμού, όμως, τώρα δέχονται μια τρικλοποδιά: την κατάργηση της ενιαίας τιμής του βιβλίου, όπως ανακοίνωσε ο υπουργός Ανάπτυξης Κωστής Χατζηδάκης. Η Ένωση Ελληνικού Βιβλίου (ΕΝΕΛΒΙ) έστειλε ήδη επιστολή προς τον πρωθυπουργό Αντώνη Σαμαρά για να εκφράσει την αντίθεσή της και να επισημάνει τους κινδύνους. Η ενιαία τιμή ισχύει στις εξής χώρες: Γαλλία (από το 1981, με νόμο ο οποίος επεκτάθηκε το 2011 και για τα e-books), Γερμανία (νόμος του 1887 που αντικαταστάθηκε με νεότερο του 2002), Ισπανία (από το 1975), Ιταλία (από το 2005), Δανία (από το 2001), Ολλανδία (από το 2005), Πορτογαλία (από το 1996), Αυστρία (από το 2000), Βέλγιο, Λουξεμβούργο, Ιαπωνία (από το 2008), Μεξικό (από το 2008), Αργεντινή (από το

art ΠΟΝΤΙΚΙ

2001), Νότια Κορέα (από το 2002), Νορβηγία, Ουγγαρία και Σλοβενία (συμφωνία μεταξύ εκδοτών και βιβλιοπωλών). Η ενιαία τιμή – που στην Ελλάδα ισχύει εδώ και 16 χρόνια – περιλαμβάνει μόνο τα βιβλία που τυπώθηκαν εντός της τελευταίας διετίας. Χωρίς την ενιαία τιμή, υποστηρίζει η ΕΝΕΛΒΙ, οι μεγάλες αλυσίδες θα μπορούν να κάνουν κατά βούληση εκπτώσεις και να «χτυπάνε» την πελατεία των μικρών βιβλιοπωλείων. Παράδειγμα, η κατάσταση

ΕΚΔΟΤΗΣ - ΔΙΕΥΘΥΝΤΗΣ Αντώνης Δελλατόλας ΔΙΕΥΘΥΝΤΗΣ ΕΚΔΟΣΗΣ

Παναγής Δ. Κουτουφάς

ΥΠΕΥΘΥΝΗ ΥΛΗΣ Χρυσούλα Παπαϊωάννου

στην Αγγλία, όπου δεν υφίσταται ενιαία τιμή. Μέσα σε μια τετραετία τα ανεξάρτητα βιβλιοπωλεία μειώθηκαν από 1.800 σε 1.280. Η αλυσίδα Βorders με 69 βιβλιοπωλεία στην Αγγλία, 686 στις ΗΠΑ και 19.500 εργαζόμενους χρεοκόπησε λόγω του ανηλεούς πολέμου τιμών (κυρίως εναντίον της Amazon), προκειμένου να συγκρατήσει το μερίδιο της αγοράς που έχανε από το ηλεκτρονικό εμπόριο. Για τους ίδιους λόγους ο Waterstones, με 288 βιβλιοπωλεία και 4.500 εργαζόμενους, ήταν στα πρόθυρα χρεοκοπίας και διεσώθη διότι αγοράστηκε από Ρώσο δισεκατομμυριούχο, ενώ η Barnes and Noble, ιστορική φίρμα με 1.360 βιβλιοπωλεία στις ΗΠΑ, έχει συρρικνωθεί στα 675 και αναζητά χρηματοδότες. Επίσημη θέση πήρε και ο Σύλλογος Εκδοτών Βιβλίου Αθηνών: «Η χθεσινή, ρητή αναφορά του υπουργού Ανάπτυξης κ. Κ. Χατζηδάκη στα βιβλία, αμέσως μετά το γάλα, το ψωμί και τα απορρυπαντικά, και η πρόθεσή του να καταργήσει τον νόμο περί ενιαίας τιμής, επικαλούμενος τις αρχές του ελεύθερου ανταγωνισμού, προδίδει ασυγχώρητη σύγχυση και άγνοια». Εδώ που τα λέμε, το βιβλίο και τα ζητήματα που προκύπτουν γύρω από αυτό, είναι υπόθεση του υπουργείου Πολιτισμού κι όχι του υπουργείου Ανάπτυξης. Οπότε η σύγχυση της κυβέρνησης είναι προφανής. Χρυσούλα Παπαϊωάννου

ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΚΟ Χριστίνα Διακογιάννη

ΑRT DIRECTOR Δημήτρης Λύρας

Σοφία Μπαρκά

ΔΙΟΡΘΩΣΗ ΚΕΙΜΕΝΩΝ Κώστας Θέος Μαρία Παπαρρηγοπούλου ΕΜΠΟΡΙΚO TMHMA Μ. Καλούμενος τηλ.: 210 6898448, fax: 210 6898226

Ο Οβελίξ ρίχνει μια μπουνιά στον εθνικισμό Αν η κυβέρνηση δεν ήταν τόσο ξεδιάντροπα ταγμένη στο ξεχαρβάλωμα της δημόσιας παιδείας, μια θαυμάσια ιδέα θα ήταν να συμπεριλάβει στη διδακτέα ύλη των δημοτικών και των γυμνασίων την ολοκαίνουργια περιπέτεια του Αστερίξ, που εκδόθηκε στα γαλλικά στα τέλη Οκτωβρίου. Δεν άντεξα να περιμένω την ελληνική έκδοση, που φαντάζομαι ότι δεν θ’ αργήσει, κι έσπευσα να προμηθευτώ τη γαλλική. Την ξεκοκάλισα σ’ ένα βράδυ – και ζήλεψα απ’ την ανοιχτοσύνη του μυαλού στην αντιμετώπιση του «άλλου», σε σχέση με όσα ζούμε εδώ, στην καρκινωμένη απ’ το κακοχωνεμένο προγονικό κλέος χώρα του αρλουμπολόγου Notis. Ο «Αστερίξ στη Χώρα των Πικτών» (ή στη χώρα των Σκώτων ή των Σκωτσέζων, αν προτιμάτε) δίνει μαθήματα αλληλεγγύης μεταξύ των λαών, προβάλλει έναν προβληματισμό για την οργάνωση της κοινωνίας, ακόμη και για τα πολιτεύματα, φτάνοντας ώς την αθηναϊκή δημοκρατία, σατιρίζει ακομπλεξάριστα τα εθνικά στερεότυπα χωρίς να γλιστράει στη σιχαμένη λασπουριά του ρατσισμού. Ο σεναριογράφος Ζαν-Υβ Φερί και ο σχεδιαστής Ντινιέ Κονράντ αποδεικνύονται άξιοι συνεχιστές των Ρενέ Γκοσινί και Αλμπέρ Ουντερζό. Όχι απλώς έστησαν ένα κόμικ a la manière του ιστορικού διδύμου, αλλά δημιούργησαν και μερικούς καινούργιους χαρακτήρες, με πιο ενδιαφέροντα έναν δευτεραγωνιστή, τον μοναδικό Ρωμαίο που τριγυρνάει στο γαλατικό χωριό: τον απογραφέα πληθυσμού Numerusclausus, τον... «Κλειστάριθμους» ας πούμε. Είναι ένας μεθύστακας εκπρόσωπος της γραφειοκρατίας. Σήμερα θα φόραγε κοστουμάκι της Ευρωπαϊκής Ένωσης ή του ΔΝΤ και θα υπεδείκνυε τα νούμερα της νεοφιλελεύθερης συνταγής που πετυχαίνει, αλλά δεν βγαίνει με τίποτα στους στουρναρο-κυριακοαδώνηδες. Μέσα σε φοβερή βαρυχειμωνιά ο Αστερίξ κι ο Οβελίξ δεν μπορούν να πάνε για κυνήγι αγριογούρουνου. Γι’ αυτό κάνουν μια βόλτα στη χιονισμένη παραλία γυρεύοντας στρείδια. Η θάλασσα ξεβράζει έναν Πίκτο πρίγκιπα «κατεψυγμένο» μέσα σε ένα τεράστιο... παγάκι, με τα τατουάζ του, το καρό κιλτ του, το κόκαλο στα μαλλιά και τα όλα του. Οι Κέλτες Γαλάτες θα βοηθήσουν τον Κέλτη «ξάδελφό τους» συνοδεύοντάς τον στη βόρεια Καληδονία, τη σημερινή Σκωτία, δηλαδή τη βόρεια Μεγάλη Βρετανία, που – προσοχή – είναι όνομα νησιού, του μεγαλύτερου των περίπου χιλίων βρετανικών νήσων και νησίδων, κι όχι κράτους, όπως λανθασμένα νομίζουν πολλοί (το κράτος είναι το Ηνωμένο Βασίλειο). Δεν θα σας πω την ιστορία, για να γευτείτε την αποκαλυπτική χαρά της ανάγνωσης. Θα σας πω όμως ότι ακόμα κι ένα κόμικ δείχνει ότι μια άλλη πολιτική διαχείριση μπορεί να βρεθεί, όταν ο κατακερματισμένος λαός την αναζητήσει συλλογικά, αντιστεκόμενος τόσο στους δικούς του δημαγωγούς όσο και στους ξένους εισβολείς. Ο Οβελίξ ρίχνει μια μπουνιά στον εθνικισμό και την ξένη εξάρτηση. Κι ως γνωστόν, οι Ρωμαίοι ποτέ δεν υπέταξαν τους Πίκτες! Γιώργος Ι. Αλλαμανής

5/12 - 11/12

ΠΟΝΤΙΚΙart

Ραντάρ 03/23

www.topontiki.gr

«Τσούλες» και «Καθάρµατα» Η ποινικοποίηση του πληρωµένου σεξ προκαλεί αναταράξεις στη Γαλλία. ∆ιανοούµενοι και καλλιτέχνες συνέταξαν «µανιφέστο» µε τίτλο «Κάτω τα χέρια από την πόρνη µου»

Κωστούλα Τωμαδάκη Δεν είναι πρώτη φορά που ένας νόμος κάνει άνω κάτω μια κοινωνία. Η δημόσια συζήτηση για το «αρχαιότερο επάγγελμα του κόσμου» πυροδότησε μίση και πάθη στη Γαλλία. Ο πόλεμος ανάμεσα στα «Καθάρματα», που υποστηρίζουν το δικαίωμα στον «αγοραίο έρωτα», και σε όσους αντιδρούν στην εμπορευματοποίηση του γυναικείου σώματος καλά κρατεί. Αφορμή στάθηκε το νομοσχέδιο που κατέθεσε η κυβέρνηση Ολάντ στη γαλλική Εθνοσυνέλευση και προέβλεπε την τιμωρία των πελατών των ιερόδουλων με πρόστιμο 1.500 ευρώ. Η πρώτη αντίδραση προήλθε από μια μερίδα διανοουμένων, ηθοποιών, συγγραφέων καλλιτεχνών. Συνέταξαν το «Μανιφέστο» των «343 Καθαρμάτων» με τίτλο «Κάτω τα χέρια από την πόρνη μου!». «Πιστεύουμε ότι ο καθένας έχει το δικαίωμα να πουλάει ελεύθερα τα θέλγητρά του, ακόμα και να το απολαμβάνει. Και δεν δεχόμαστε να θεσπίζουν βουλευτές κανόνες στις επιθυμίες και στις απολαύσεις μας…», υποστήριξαν ισάριθμοι άντρες με επικεφαλής τον συγγραφέα Φρεντερίκ Μπεϊζμπεντέρ. Το ιδιαίτερα προκλητικό κείμενο, που δημοσιεύτηκε στο περιοδικό «Κοζέρ», θυμίζει το διάσημο «Μανιφέστο» του 1971, που είχε συνταχθεί από τη Σιμόν ντε Μποβουάρ και τις 343 αυτοαποκαλούμενες «Τσούλες», όπως η Ζαν Μορό, η Μαργερίτ Ντιράς, η Φρανσουάζ Σαγκάν, η «ωραία της ημέρας» Κατρίν Ντενέβ, διεκδικώντας το δικαίωμα στην άμβλωση. «Οι‘‘343 Τσούλες’’ζητούσαν την αυτοδιάθεση του δικού τους σώματος, ενώ τα‘‘343 Καθάρματα’’ζητούν τη διάθεση του σώματος των άλλων», ήταν η αποστομωτική

απάντηση της Νατζάτ Βαλό Μπελκασέμ, υπουργού για τα Δικαιώματα των Γυναικών. Το νομοσχέδιο που κατατέθηκε από το Σοσιαλιστικό Κόμμα έχει ως στόχο τη διάλυση των ξένων δικτύων μαστροπείας και τη βοήθεια των γυναικών που εμπλέκονται στη βιομηχανία του σεξ και θέλουν να σταματήσουν. Όμως, «κόκκινο» πανί για πολλούς Γάλλους είναι το άρθρο 16, το οποίο προβλέπει την τιμωρία του ατόμου που θα πληρώσει για σεξ.

«Επιθυμώ να ζω σε μια χώρα όπου ο καθένας μπορεί να κάνει σεξ όπως και όποτε το επιθυμεί, σεβόμενος πάντα τον νόμο», λέει καταθέτοντας τη δική της άποψη η Ελίζαμπεθ Λεβί, διευθύντρια του περιοδικού «Κοζέρ», η οποία υποστηρίζει ότι υπάρχουν ήδη νόμοι για τη βία και το εμπόριο λευκής σαρκός. Στην άλλη πλευρά στέκονται οι φεμινίστριες, θεωρώντας την πορνεία ως «αρχαϊκή μορφή δουλείας». Πώς αντέδρασαν οι ίδιες οι ιερόδουλες; Περίπου 300 γυναίκες που ασκούν το «αρχαιότερο επάγγελμα του κόσμου» κατέβηκαν σε μια συγκέντρωση διαμαρτυρίας με συνθήματα «Είμαστε πόρνες, είμαστε περήφανες, πόλεμος στο Σοσιαλιστικό Κόμμα» και «Πελάτες τιμωρημένοι, πόρνες δολοφονημένες». Μπορεί, άραγε, ένας νόμος να εξαλείψει την πορνεία; Μήπως η τιμωρία των πελατών κάνει πιο ευάλωτες τις πόρνες και τις οδηγήσει στο περιθώριο, στην εκμετάλλευσή τους από ξένες συμμορίες; Μπορεί ένα κράτος να νομοθετεί αναφορικά με τη σεξουαλικότητα του κάθε ατόμου, κρίνοντας τι είναι σωστό και τι λάθος; «Δίχως να επιθυμούμε ούτε να υποστηρίξουμε ούτε να καταδικάσουμε την πορνεία, αρνούμαστε την πρόταση για τιμωρία των πελατών των ιερόδουλων», υποστηρίζει μια δεύτερη διακήρυξη, ένα λιγότερο προκλητικό «Μανιφέστο», που το υπογράφουν οι Τζακ Λανγκ, Κλοντ Λελούς, Ζαν Μορό, Κατρίν Ντενέβ. Την απάντηση στον περιβόητο νόμο την έχει ήδη δώσει η ίδια η κοινωνία. Σε πρόσφατη δημοσκόπηση για το υπουργείο Προστασίας των Γυναικών, το 73% των Γάλλων συμφωνεί με το νομοσχέδιο, ωστόσο μόνο το 22% υποστηρίζει την ποινικοποίηση του πληρωμένου σεξ και τη χρηματική τιμωρία του πελάτη.

Το βασίλειό τους για ένα... γεράκι Το «Γεράκι της Μάλτας», το αγαλματίδιο - ρέπλικα που χρησιμοποιήθηκε στην ταινία του Τζον Χιούστον (1941), πουλήθηκε σε δημοπρασία στη Νέα Υόρκη αντί του αστρονομικού ποσού των 4.085.000 δολαρίων. Τρελαμένοι συλλέκτες, κατά καιρούς, τα δίνουν «όλα» για ένα διάσημο κινηματογραφικό αντικείμενο

Γιώργος Ψάχος Το περίφημο «γεράκι» κατόρθωσε να γίνει ένα ακόμα από τα χολιγουντιανά memorabilia που αποτελούν μήλον της Έριδος των απανταχού – τρελαμένων – συλλεκτών, με τους τελευταίους να έχουν κατά καιρούς ξοδέψει εξωφρενικά χρηματικά ποσά για να αποκτήσουν παρόμοια, ανεκτίμητης (;) αξίας, αντικείμενα από μεγάλες αμερικάνικες παραγωγές. Πού να τρέχεις να σώσεις τον κόσμο από την πείνα όταν μπορείς να καμαρώνεις πως έχεις το… φόρεμα της Τζούντι Γκάρλαντ από τον «Μάγο του Οζ» ή την Άστον Μάρτιν που οδήγησε ο «Τζέιμς Μποντ» Σον Κόνερι; Αν και είχαν κατασκευαστεί πολλά περισσότερα αντίγραφα, που μετέπειτα «έπιασαν» άνετα στην αγορά μέχρι και 500.000 δολάρια, το συγκεκριμένο «γεράκι» που πουλήθηκε ήταν το μόνο που χρησιμοποίησαν για τις ανάγκες της ταινίας και υπάρχει και… απόδειξη. Φέρει ένα βαθούλωμα, το οποίο φημολογείται πως είχε προξενήσει ο Χάμφρεϊ Μπόγκαρτ όταν το έριξε κατά λάθος στη διάρκεια των γυρισμάτων. Τουλάχιστον έτσι αναφέρει ο οίκος δημοπρασίας Bonhams, ενώ η Κάθριν Γουίλιαμσον, διευθύντρια του Entertainment Memorabilia Department (Τμήμα Αναμνηστικών από τον χώρο του Θεάματος, σε ελεύθερη μετάφραση), τόνισε πως, παρά το... βαθούλωμα, «η τιμή

πώλησης αντικατοπτρίζει την αξία του ως του σημαντικότερου αντικειμένου στην Ιστορία του σινεμά».

Όλα τα λεφτά για τα φορέματα Τέσσερα εκατομμύρια; Είναι προκλητικό ποσό για ένα... μεταλλικό πουλί 20 κιλών. Δεν είναι και η πρώτη φορά που εκατομμυριούχοι έβαλαν βαθιά το χέρι στην τσέπη για να αποκτήσουν αντίστοιχα αντικείμενα. Από ό,τι φαίνεται, μεγαλύτερη ζήτηση υπάρχει στα... προϊόντα ρουχισμού. Αλλά όχι όποια και όποια ρούχα. Εδώ μιλάμε για το άσπρο φόρεμα της Μέριλιν Μονρόε. Ξέρετε, αυτό που φόρεσε στο μετρό, της το σήκωσε ο αέρας και... αναστέναξε όλος ο αντρικός πληθυσμός. Ε, δικαίως δεν πουλήθηκε σε δημοπρασία για 4.600.000 δολάρια; Τρία εκατομμύρια και... κάτι ψιλά χαμηλότερα βρίσκουμε το φόρεμα της Τζούντι Γκάρλαντ που φόρεσε ως Ντόροθι στον «Μάγο του Οζ» (πουλήθηκε για 1.119.300 δολάρια) και το φόρεμα της Όντρεϊ Χέπμπορν στο «Breakfast at Tiffany’s» (923.187 δολάρια). Στον χώρο της μηχανοκίνησης, ο Τζέιμς Μποντ μονοπωλεί το ενδιαφέρον με την

Άστον Μάρτιν που οδήγησε ο Σον Κόνερι να βγαίνει στο σφυρί για 4.100.000 δολάρια και το Lotus Esprit υποβρύχιο αμάξι από την ταινία «Ο κατάσκοπος που με αγάπησε» (1977) να παραχωρείται για 860.000 δολάρια. Και αν το να ξοδεύεις λεφτά για ρούχα και αμάξια δεν φαίνεται περίεργο, τι θα λέγατε για ένα... πόστερ; Ειδικότερα, για το πόστερ του «Μετρόπολις» του Φριτζ Λανγκ καταβλήθηκε το ποσό των 1.200.000 δολαρίων! Η ειρωνεία στην υπόθεση είναι πως το μεταλλικό αγαλματίδιο με τη μορφή του «Γερακιού της Μάλτας» ξεπέρασε σε αξία ένα... οσκαρικό αγαλματίδιο. Τη στιγμή που το πρώτο έφτασε να αξίζει τέσσερα εκατομμύρια, το Όσκαρ καλύτερης ταινίας που είχε παραλάβει το «Όσα παίρνει ο άνεμος» (1939) πουλήθηκε σε δημοπρασία για μόλις... 1.540.000 δολάρια. Αγοραστής; Ο Μάικλ Τζάκσον...

04/24 Συνέντευξη

5/12 - 11/12

ποντικιart

www.topontiki.gr

ΓΙΑΝΝΗΣ ΜΠΕΖΟΣ

«Αν είσαι αισιόδοξος, γίνεσαι δακτυλοδεικτούμενος» Χρήστος Παρίδης Φωτό: Γιάννης Βαρουχάκης

Η ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ Ραντεβού στο καφέ του Εθνικού Θεάτρου. Ο Γιάννης Μπέζος καταφθάνει κάπως μπερδεμένος ύστερα από ώρες πρόβας. Αντιστέκεται σε μια φωτογράφιση, είναι κάτι με το οποίο αδυνατεί να εξοικειωθεί παρ’όλα τα τόσα χρόνια στην πρωτοκαθεδρία του θεάματος και την έκθεση του επαγγέλματος. «Ξέρω, είναι παράδοξο, αλλά με ενοχλούν ακόμα και οι φωτογραφίσεις για την προώθηση των παραστάσεων» λέει και συμβιβάζεται στο να φωτογραφηθεί την ώρα που θα μιλάμε. «Βρίσκετε θετικό αυτόν τον ορυμαγδό των εκατοντάδων παραστάσεων στην Αθήνα σήμερα; Από τις υπερπαραγωγές του“Παλλάς”μέχρι τα καταγώγια, τις αποθήκες, τις ταράτσες;» τον ρωτάω. «Το εκλαμβάνω ως κάτι θετικό. Δεν με ενοχλεί, γιατί μέσα από όλα αυτά μπορεί να βρεθεί και κάτι πραγματικά ενδιαφέρον. Ας μην ξεχνάμε πόσα σχήματα ξεκίνησαν έτσι και αποδείχτηκε μεγάλη η προσφορά τους. Το Θέατρο Τέχνης κάπως έτσι ήταν και δεινοπάθησε. Όλοι χρειάζονται, και όποιος θέλει ακολουθεί. Η Αθήνα σήμερα έχει θεατρικά ό,τι ποθεί η ψυχή σου» μου απαντάει.

Δημοφιλής, αγαπητός μέσα από την τηλεόραση στο μεγάλο κοινό, χρόνια τώρα εκτίθεται στο θεατρικό παιχνίδι με τόλμη και αυτοπεποίθηση. Όχι με εύκολα έργα, αλλά με έργα απαιτητικά και ενίοτε τολμηρά. Έργα που δεν εξασφαλίζουν πάντοτε την έλευση του τηλεοπτικού κοινού. Ούτε κολακευτικά ούτε εύπεπτα, αντιθέτως ενοχλητικά και σατιρικά. Όπως τώρα, που ετοιμάζει για το Εθνικό τον «Φιλάργυρο» του Μολιέρου σε δική του μετάφραση και σκηνοθεσία, με πρωταγωνιστή τον ίδιο. Αλλά και στον δημόσιο λόγο του, όπως φαίνεται παρακάτω, δεν είναι λιγότερο καυστικός ή διπλωμάτης. Με αριστοφανική στόφα, μιλάει για τα κακώς κείμενα, χωρίς να πολυνοιάζεται για τις συνήθεις συνέπειες που μπορεί να έχουν τα λεγόμενα ενός δημόσιου προσώπου στην ελληνική καθημερινότητα Επανέρχεται συχνά ο Μολιέρος στις επιλογές σας… Τρέφετε μια αγάπη για τον συγγραφέα. Αυτά τα έργα δεν γίνονται με το μυαλό, γίνονται με την καρδιά. Αν τα αισθάνεσαι κοντά σου, είναι κοντά σου. Δυστυχώς, εδώ ο Μολιέρος θεωρείται λίγο παρωχημένος, ξεπερασμένος, ότι δεν αφορά κανέναν. Γι’αυτό και δεν ανεβαίνουν συχνά αυτά τα έργα. Δεν τα προτιμούν γιατί έχουν να κάνουν με τη γοητεία του θεατρικού σανιδιού. Δηλαδή, θέλουν θεατρίνους κι όχι ηθοποιούς - επιστήμονες. Να εκτεθούν με την προσωπικότητά τους, την ιδιοσυγκρασία τους, είναι ένα στοίχημα δεξιοτεχνίας. Μ’αυτήν την έννοια, βεβαίως, ο Μολιέρος έχει αυτούς τους μεγάλους ρόλους. Οι οποίοι είναι συμβολικοί χαρακτήρες οι περισσότεροι. Στον «Φιλάργυρο» δεν ασχολείται με έναν φιλάργυρο, αλλά με τη φιλαργυρία. Αυτό έχει πολύ ενδιαφέρον αλλά είναι και το πιο δύσκολο. Τα έργα αυτά δεν έχουν τις ψυχολογικές αξίες και απαιτήσεις που έχουν του Τσέχωφ, του Γουίλιαμς, του Άλμπι ή του Ο’Νιλ. Απέχουν χρονικά πολύ όμως. Το θέατρο μετά το τέλος του 19ου αιώνα αλλάζει. Ναι, αλλά ούτε με τον Σαίξπηρ έχει σχέση, που είναι προγενέστερος. Είναι ένα θέατρο πολύ επηρεασμένο από την αυτοσχεδιαστική κωμωδία, την κομέντια ντελ’άρτε, κι ακόμα από το ρωμαϊκό θέατρο και τον Αριστοφάνη. Έχει επηρεάσει καθοριστικά την κωμωδία μέχρι και τη δική μας τη φαρσοκωμωδία, τον Δημήτρη Ψαθά, τον Αλέκο Σακελλάριο κ.λπ. Μεγαλοφυής συγγραφέας και πλήρης άνθρωπος του θεάτρου: συγγραφέας, σκηνοθέτης, πρωταγωνιστής, παραγωγός. Αυτό είναι πολύ σπουδαίο. Τι σημαίνει για εσάς ο «Φιλάργυρος»; Γιατί το ανεβάζετε σήμερα; Έχει να κάνει με την ένδεια στην οποία έχουμε περιπέσει; Δεν είναι τόσο η ένδεια όσο η εξάρτηση από το χρήμα, για το οποίο μιλάει το έργο. Ο Μολιέρος δεν καταδικάζει το χρήμα, καταδικάζει την εξάρτηση από αυτό. Στην περίπτωση αυτή βέβαια, επειδή το δείχνει μέσα από μια θεατρική υπερβολή, αγγίζει τα όρια της αρρώστιας. Πάντως, μπορούμε να ανακαλύψουμε πολλά στοιχεία απ’τον εαυτό μας και από τη συμπεριφορά μας. Το χρήμα και η περιουσία δίνουν μια δύναμη η οποία δεν είναι δική μας, είναι μια δύναμη που έρχεται από έξω και χωρίς αυτήν καταρρέουμε. Είμαστε σαθροί μέσα μας και δεν αντέχουμε τον εαυτό μας. Νιώθουμε ότι είμαστε εκτεθειμένοι, αδύναμοι, ανύπαρκτοι. Αντιθέτως, όταν έχουμε το χρήμα, νιώθουμε δυνατοί. Το ζήσαμε αυτά τα χρόνια και γι’αυτό το έργο είναι επίκαιρο. Πάντα οι άνθρωποι είχαν εξάρτηση από το χρήμα, την περιουσία ή την εξουσία. Ο Μολιέρος περιγράφει πολύ ωραία κι άλλες εξαρτήσεις: από τη θρησκεία στον «Ταρτούφο», από την κοινωνική ζωή στον «Αρχοντοχωριάτη», από τα φάρμακα στον «Κατά φαντασία ασθενή». Βέβαια, στην περίπτωση του «Φιλάργυρου», τίθεται και το θέμα της εγωπάθειας. Δεν αγαπάει τίποτα και κανέναν. Ούτε καν τα παιδιά του. Ο άνθρωπος που αγαπάει το χρήμα δεν είναι συναισθηματικά τσιγγούνης; Ναι, αυτά ταυτίζονται συνήθως. Δεν τολμάς να μοιραστείς και να δώσεις πράγματα. Αν πας ακόμα πιο βαθιά, δεν μπορείς να υπάρξεις χωρίς όλα αυτά. Αν τα χάσει, μπορεί να πεθάνει. Αυτό δεν συμβαίνει αυτήν τη στιγμή σε πολλούς συμπολίτες μας, οι οποίοι έχασαν την παραδοχή της πλασματικής ασφάλειας του χρήματος; Όλοι θέλουμε να ζούμε καλά και να εξασφαλίσουμε ένα επίπεδο ζωής, αλλά δεν γίνεται να σε χαρακτηρίζει αυτό. Δεν μπορεί να έχεις τρία αυτοκίνητα και, αν σου λείψει το ένα, να νιώθεις αδύναμος. Κυκλοφορούμε με πέντε κινητά, λες και παλιά, που δεν υπήρχαν κινητά,

δεν μπορούσαμε να κάνουμε τη δουλειά μας. Μια χαρά την κάναμε. Αλλά και μόνο η ύπαρξή τους, σε έχει βάλει σε μια διαδικασία τέτοια εξάρτησης. Πρέπει να τα χρησιμοποιείς και όχι να σε χρησιμοποιούν. Θυμάστε την Ελλάδα χωρίς όλα αυτά; Ήταν μια χώρα πιο ευτυχισμένη; Ήταν πιο ήρεμη. Πιο ευτυχισμένη ενδεχομένως να μην ήταν. Πρόλαβα και τη δεκαετία του ’60 και του ’70, δικτατορίες και όλα αυτά. Ήταν πιο απλά τα πράγματα. Μαζευόμασταν στα σπίτια και διασκεδάζαμε πραγματικά. Με λίγα πράγματα. Λίγα χρόνια αργότερα, για να ικανοποιήσεις τον εαυτό σου, χρειαζόσουνα πάρα πολλά. Τα περισσότερα ήταν για πέταμα, δεν τα χρειαζόμασταν πραγματικά. Απλώς νομίζαμε ότι τα είχαμε ανάγκη. Κάναμε πράγματα για να τα δουν οι άλλοι. Αυτό είναι το θέμα. Πανάκριβα αυτοκίνητα, γκάτζετ, χιλιάδες σαχλαμάρες, που ήταν ανύπαρκτα και αδιανόητα παλιότερα. Οι άνθρωποι δεν αλλάζουν όμως. Δηλαδή, οι αδυναμίες παραμένουν οι ίδιες, όπως και τα προτερήματα. Δεν προστέθηκε και η πλεονεξία σε όλα αυτά; Ναι, αλλά πάντοτε οι άνθρωποι ήθελαν να έχουν πολλά λεφτά. Μετά τη δεκαετία του ’80 που μπήκαμε στην ευρωπαϊκή οικογένεια για τα καλά, με άλλες πολιτικές, νομίζω ότι τα πράγματα έπαψαν να γίνονται με μέτρο. Όλα έπρεπε να είχαν γίνει διαφορετικά. Φυσικά έπρεπε οι άνθρωποι να αμείβονται καλύτερα, να ζουν σε καλύτερες συνθήκες – από ’κεί που είχαμε λασπόδρομους –, αλλά δεν μας χαρακτηρίζει το μέτρο πολύ. Μας χαρακτηρίζει η υπερβολή. Ακόμα την υπερβολή υπερασπίζεται σε μεγάλο ποσοστό η ελληνική κοινωνία όμως. Χρειάζεται μια ισορροπία. Επίσης, δεν είναι μόνο τα υλικά, αλλά και η ευκολία. Αυτό είναι άλλο κομμάτι. Το οποίο αρχίζει από την εκπαίδευση. Να μη δουλεύουμε πολύ, να μην κοπιάσουμε πολύ, να μην κουραστούμε πολύ. Μετά, αρχίζουμε να προβάλλουμε το πρόβλημα στον άλλον. Δεν είναι καλά τα σχολειά μας, τα πανεπιστήμιά μας… Όλα αυτά είναι δικαιολογίες. Από τα ίδια σχολεία βγήκαν και οι άριστοι και τα ντουβάρια. Απλώς δίνουμε δικαιολογίες στους εαυτούς μας. Υπήρξε μια μεγάλη περίοδος που τα θεωρούσαμε όλα εύκολα και αυτονόητα. Ότι με το που γεννιέται ένας άνθρωπος θα του εγγυηθεί κάποιος την προσωπική του ευτυχία. Αυτό δεν υπάρχει στη ζωή, θέλει κόπο, πρέπει να το κατακτήσεις. Κι αυτό ξεκινάει από το οικογενειακό κύτταρο. Ότι μεγαλώνουμε τα παιδιά μας με τη λογική ότι ως πατέρας «θα είμαι πάντα εκεί». Ότι ο μπαμπάς θα είναι πάντα εκεί να τα φτιάξει. Δεν υπάρχει κανείς μπαμπάς να τα φτιάξει. Θα τα φτιάξουμε μόνοι μας. Εννοείτε την κατάρα της οικογένειας στην ελληνική ζωή. Αλλά κι εσάς σας έχουν κατηγορήσει ότι υπήρξατε «μπαμπάς» για την κόρη σας… Έχω βαρεθεί να τα εξηγώ αυτά. Δεν θα αποφασίσω εγώ αν είναι καλή η κόρη μου. Ο χρόνος θα το αποφασίσει αυτό. Και το κοινό. Αν ήθελα, θα μπορούσα να τη στηρίζω πάρα πολύ. Μια φορά δουλέψαμε μαζί και μάλιστα σε δική μου δουλειά, που έβαλα δικά μου χρήματα. Δεν την έβαλα στο Δημόσιο, δεν το έκανα εν κρυπτώ. Αλλά εκτιμώ ότι η κόρη μου είναι μια αξιόλογη ηθοποιός. Θα κριθεί. Ηθοποιός ή σκηνοθέτης; Τι προτιμάτε ; Ηθοποιός χωρίς συζήτηση. Η καρδιά του θεάτρου είναι ο ηθοποιός. Αλλά όταν σκηνοθετείς, κάνεις πιο άνετα τη δουλειά σου. Ιδίως όταν κάνεις και την παραγωγή αναλαμβάνοντας το σύνολο του αποτελέσματος. Το πώς θα το εκθέσεις στο κοινό, πώς θα το προωθήσεις. Έχω

ποντικιart

5/12 - 11/12

Συνέντευξη 05/25

Φωτό: Εθνικού Θεάτρου

www.topontiki.gr

«Όλοι ξαφνικά θεωρούν το Δημόσιο ωραίο! Η αντιπολίτευση, μάλιστα, θέλει να το μεγαλώσει. Σαν να πρέπει όλη η Ελλάδα να είναι ένα Δημόσιο. Αυτό είναι σιγουριά; Να μην αξιολογείται κανείς; Να μη βαθμολογείται τίποτα; Δεν γίνεται να μείνει η Ελλάδα όπως ήταν. Δεν γίνεται όλη η ευρωπαϊκή οικογένεια να τρέχει κι εμείς να μένουμε πίσω. Και τολμάμε μετά να συγκρινόμαστε μαζί τους»

δουλέψει με όλους σχεδόν τους σκηνοθέτες και θα ξαναδουλέψω αν με ενδιαφέρει. Με ανθρώπους που εκτιμώ – γιατί υπάρχουν άνθρωποι που δεν εκτιμώ στο θέατρο. Αλλά προτιμώ, χωρίς συζήτηση, την επαγγελματική ιδιότητα του ηθοποιού. Αυτή είναι η δουλειά μου.

Έτσι έγινε τελικά… Βεβιασμένα και την τελευταία στιγμή. Προτίμησα λοιπόν να αποσυρθώ. Δεν θα υπήρχε και χρόνος να κάνω αυτά που ήθελα και έπρεπε να κοιτάξω τη δουλειά μου.

Πώς σας φαίνεται το πάντρεμα των τεχνών που παρατηρείται και στην Ελλάδα πια: Multi media, devised theater, performance, installation. Τα θεωρείτε αισθητικές παρεκτροπές; Τα θεωρώ όλα μέσα στο παιχνίδι. Είναι θέμα ανάγκης του δημιουργού, αυτού που θέλει να εκτεθεί. Από τη στιγμή που δεν γίνεται στα κρυφά, θα εκτεθεί σε μια σκηνή, σε έναν χώρο. Καταρχάς θα κοιτάξω αν έχει ένα ενδιαφέρον, κάτι που δεν καταλαβαίνω, που δεν ανακαλύπτω. Δεν θυμώνω, όπως άλλοι που γίνονται έξαλλοι. Στο τέλος, θα υπάρχει ένα κοινό που θα το ακολουθήσει αυτό, που του ερεθίζει τη φαντασία. Με εξοργίζουν όλα αυτά μόνο όταν γίνονται επί τούτου, για το στυλ.

Έχετε μιλήσει και για ξεσκαρτάρισμα στο τηλεοπτικό πεδίο. Ενόχλησε γιατί θεωρήθηκε ότι θίγατε συναδέλφους σας; Δεν θίγω, προστατεύω.‘Όλοι λένε για χρόνια ότι η τηλεόραση κάνει κακό στους ηθοποιούς, ότι τους χαλάει. Εγώ πιστεύω ότι δεν τους χαλάει, αλλά ότι εκείνοι χαλάνε την τηλεόραση με τον τρόπο που την κάνουν. Επίσης πιστεύω ότι πολλοί άνθρωποι πήραν πολλά χρήματα, τα οποία ούτε ανταποδοτικά ήταν στον καλλιτεχνικό τομέα ούτε κάτι προσέφεραν. Έγιναν πολλά προγράμματα και πολλές σειρές που δεν έπρεπε να γίνουν. Όλοι τα λένε αυτά, αλλά μόλις τα πεις ανοιχτά, ενοχλεί. Εμένα με ενδιαφέρει η τηλεόραση να γίνει καλύτερη. Ο κάθε τομέας στην Ελλάδα να γίνει καλύτερος. Λένε πολλοί ότι υπάρχει κρίση και τι θα γίνει, ότι δεν υπάρχουν δουλειές. Και δεν καταλαβαίνουν ότι αυτοί είναι η κρίση. Αυτοί που μιλούν. Όλοι ξαφνικά θεωρούν το Δημόσιο ωραίο! Η αντιπολίτευση, μάλιστα, θέλει να το μεγαλώσει. Σαν να πρέπει όλη η Ελλάδα να είναι ένα Δημόσιο. Αυτό είναι σιγουριά; Να μην αξιολογείται κανείς; Να μη βαθμολογείται τίποτα; Δεν γίνεται να μείνει η Ελλάδα όπως ήταν. Δεν γίνεται όλη η ευρωπαϊκή οικογένεια να τρέχει κι εμείς να μένουμε πίσω. Και τολμάμε μετά να συγκρινόμαστε μαζί τους.

Μα, το στυλ δεν μιμούνται πολλοί; Καλλιτεχνικές προτάσεις που είδαν στο Φεστιβάλ, στο Βερολίνο κι αλλού… Όσοι μιμούνται, στερούνται τη γοητεία τού να κάνουν από μόνοι τους πράγματα. Υπάρχουν όλα αυτά, ξέρετε. Η απάντηση είναι ο χρόνος. Αν είναι κάτι καλό, σιγά - σιγά θα κερδίσει το κοινό. Αν είναι για πλάκα, θα πάει περίπατο. Αυτά γίνονταν όταν υπήρχαν επιχορηγήσεις. Έβρισκες ένα μέσο, όπως γίνεται πάντα στην Ελλάδα, έκανες την τρέλα σου, έτρεχαν κάποιοι δημοσιογράφοι που έγραφαν κάποιες αρλούμπες και γινόσουν για ένα διάστημα γνωστός. Αν ρισκάρεις δικά σου χρήματα, δεν τα κάνεις εύκολα τα πράγματα αυτά. Στο Εθνικό είδαμε αρκετά καλλιτεχνικά ρίσκα τα τελευταία χρόνια που κέρδισαν το στοίχημα. Πολλά κέρδισαν. Το Εθνικό όμως είναι μια ειδική περίπτωση. Έχει σταθερό κοινό και είναι και μια εγγύηση. Θεωρείται ότι δεν θα κοροϊδέψει το κοινό του. Είναι ταμπέλα από μόνο του. Αλήθεια, πώς και πήρατε την πρωτοβουλία να αυτοπροταθείτε για διευθυντής του Εθνικού; Έχει σημασία τι έκανα όταν ο κόσμος καίγεται; Το έκανα και το είπα από την πρώτη στιγμή, για να μη θεωρηθεί ότι είναι πρόταση κομματική. Παρ’ότι πρόκειται για μια θεσμική θέση. Όλα αυτά γίνονται μέσα σε μια κουζίνα. Γίνεται ένα παιχνίδι. Δηλαδή θα ήταν πιο τίμιο να έβαζα άλλον να με προτείνει; Έκανα ένα και μοναδικό ραντεβού με τον υπουργό Πολιτισμού, έγραψαν διάφορα ανυπόστατα, και όταν είδα ότι το πράγμα αργεί, είπα: δεν μπορεί να γίνει η μετάβαση από τη μια θέση στην άλλη απότομα.

Πιστεύετε στους νέους; Όχι σε εκείνους που έχουν τη νοοτροπία των παλιών. Όχι σε εκείνους που μιλάνε στην τηλεόραση, αλλά σε αυτούς που εργάζονται και δοκιμάζονται και αγωνιούν. Πόσοι εργάζονται; Οι περισσότεροι ψάχνουν να φύγουν στο εξωτερικό. Και τι να κάνουν; Να μείνουν σε μια χώρα όπου θα πρέπει να περάσουν από συμπληγάδες πέτρες για να κάνουν πέντε πράγματα, όπου πρέπει να δώσουν διαπιστευτήρια στα κόμματα; Να μάθουν το ποιηματάκι τους από τις παρατάξεις για να το πουν; Πάντως, δεν είναι όλοι οι νέοι έτσι, όπως δεν είναι ούτε όλοι οι μεγάλοι. Αυτό είναι το μεγαλύτερο πρόβλημά μας και δεν ταυτίζεται με το πολιτικό μας σύστημα το οποίο δεν συγχρονίζεται με την κοινωνία. Άλλα λένε μέσα στα κομματικά γραφεία και άλλα έξω. Δεν υπάρχει επαφή, καμία επικοινωνία. Φοβάμαι ότι η κοινωνία είναι πιο μπροστά από τους πολιτικούς. Απλώς δεν μπορεί να το εκφράσει οργανωμένα και καταλήγει να ψηφίζει ακραίες προτάσεις. Δυστυχώς.

ΚΑΙ ΚΑΤΙ ΑΚΟΜΑ Σας ακούω πολύ αισιόδοξο, σχολιάζω… και μου απαντάει: «Έτσι που είναι μόδα όλοι να είναι απαισιόδοξοι, αν είσαι αισιόδοξος, γίνεσαι δακτυλοδεικτούμενος. Λοιπόν, νομίζω ότι όσοι είμαστε μέσα στο παιχνίδι και δουλεύουμε ακόμα, πρέπει να συμπεριφερθούμε με αρχοντιά και όχι με μιζέρια στους συνανθρώπους μας. Γιατί, αν εγώ είμαι απαισιόδοξος και κλαίγομαι, τι θα πρέπει να κάνουν οι άλλοι; Να αυτοκτονήσουν; Θα βγω να κλαίω τα καμένα πριν καν καούν; Εμείς που έχουμε έναν δημόσιο λόγο, και ο κόσμος μάς έδωσε κάτι παραπάνω, πρέπει να δώσουμε πίσω ακόμα κάτι παραπάνω. Να είμαστε έτοιμοι και για τα δύσκολα, όχι μόνο για τα εύκολα».

06/26 Σινεμά

5/12 - 11/12

ποντικιart

www.topontiki.gr

«Μικρα Αγγλια»

«Εκει που δεν το περιμενεις»

Ταξίδι στην Άνδρο του ’30 Σε μια βδομάδα που κυκλοφορούν πολλές ταινίες, χωρίς καμία να ξεχωρίζει, αυτή που κάνει τη διαφορά είναι ελληνική. Η «Μικρά Αγγλία» του Παντελή Βούλγαρη αξίζει μια βόλτα στις αίθουσες Μικρά Αγγλία

Κωνσταντίνος Σαμαράς

Σκηνοθεσία: Παντελής Βούλγαρης Πρωταγωνιστούν: Πηνελόπη Τσιλίκα, Σοφία Κόκκαλη, Ανδρέας Κωνσταντίνου Ο Παντελής Βούλγαρης δεν είναι από τους σκηνοθέτες που παράγουν αβασάνιστα κάθε επόμενη ταινία τους, επενδύοντας συνήθως στην υπεραξία της παραγωγής, τις βαριές ιστορικές σημάνσεις και τη δυναμική των ιστοριών στο ευρύ κοινό. Τραυματικές και σε κάθε περίπτωση πολυτάραχες περίοδοι της νεοελληνικής Ιστορίας παίζουν καταλυτικό ρόλο στη φιλμογραφία του, ενισχύοντας έτσι ένα προφίλ «εθνικού σκηνοθέτη», που καμιά φορά πηγαίνει αγκαζέ με πολιτικώς ορθές διευθετήσεις και υπέρ το δέον ακαδημαϊκές αφηγήσεις. Η «Μικρά Αγγλία» αποτελεί απρόσμενη εξαίρεση, όχι επειδή παρεκκλίνει των συνήθων στοχεύσεων του σκηνοθέτη, αλλά επειδή επιτυγχάνει έστω αποσπασματικά μια αμεσότητα και μια φρεσκάδα που είχαμε καιρό να δούμε στις ταινίες του. Διασκευάζοντας το ομώνυμο μυθιστόρημα της συζύγου του Ιωάννας Μικρά Αγγλία òòò Καρυστιάνη, ο Βούλγαρης αφηγείται Μεταφέροντας το μυθιστόρημα της συζύγου την επικών διαστάσεων ιστορία του, ο Βούλγαρης ταξιδεύει στην Άνδρο του μιας οικογένειας στην Άνδρο του ’30 στην καλύτερη ταινία του εδώ και χρόνια μεσοπολέμου, που θα τσακιστεί στα κύματα των συμφερόντων, των αναμονών και των μυστικών. Μια ιστορία που εκ πρώτης όψεως προσφέρεται για τηλεοπτική υπερπαραγωγή (είδος ανύπαρκτο στη χώρα μας), αλλά τελικά λειτουργεί με σχετική άνεση ως μελόδραμα εποχής που δικαιώνεται από τη θέασή του σε μεγάλη οθόνη. Ο Βούλγαρης παραμένει ακαδημαϊκός και αφήνει το προσωπικό βλέμμα να υποχωρήσει έναντι της ιστορίας, αλλά γνωρίζει καλά πώς να αποσπάσει δυνατές και συνεκτικές ερμηνείες από τους νέους πρωταγωνιστές του, και μια παλλόμενη φωτογραφία από τον Σίμο Σαρκετζή. Μια σπάνια περίπτωση πετυχημένης ελληνικής ηθογραφίας, παρά την αδικαιολόγητα μεγάλη διάρκειά της.

Χωρισμένη μασέζ με κόρη στην εφηβεία γνωρίζει χωρισμένο πατέρα με κόρη επίσης στην εφηβεία. Το φλερτ είναι προφανές, όχι όμως και το εμπόδιο που θέτει η πρώην σύζυγός του, που τον «θάβει» ακατάπαυστα

Behind the candelabra

Σκηνοθεσία: Στίβεν Σόντερμπεργκ Πρωταγωνιστούν: Μάικλ Ντάγκλας, Ματ Ντέιμον, Νταν Ακρόιντ Ο Λιμπεράτσε υπήρξε ένας πιανίστας - πρίγκιπας, ένας περφόρμερ τυλιγμένος στις πιο φανταχτερές φορεσιές, που μάγευε τις γυναίκες κι έκρυβε επιμελώς την ομοφυλοφιλία του. Ένας από τους σημαντικότερους έρωτες στη δύση της ζωής του, ο επαρχιώτης Σκοτ Θόρσον, θα ζήσει για μια δεκαετία στην αυτοκρατορική έπαυλη του Λιμπεράτσε και θα του προσφερθεί ως φίλος, γιος και σύντροφος. Μετά Behind the candelabra òò τον επεισοδιακό χωρισμό τους και τον θάνατο του Λιμπεράτσε από AIDS, Ο τελευταίος μεγάλος έρωτας του Λιο Θόρσον θα εκδώσει τα απομνημονεύματα της ζωής του με το θρυλικό μπεράτσε ως μια φανταχτερή και καλομουσικό. Σε αυτά θα βασιστεί ο Στίβεν Σόντερμπεργκ για την – κατά βάπαιγμένη βιογραφία χωρίς εκπλήξεις ση προορισμένη για την αμερικάνικη τηλεόραση – ταινία του. Πατώντας κυρίως στις ερμηνείες των Ντάγκλας και Ντέιμον, που μπορούν εύκολα να σε κερδίσουν, το «Behind the candelabra» ακολουθεί γραμμικά και προβλέψιμα το δράμα της σχέσης και της προδιαγεγραμμένης πτώσης. Για άλλη μια φορά, ο Σόντερμπεργκ αποδεικνύει πως είναι ένας καλός κατασκευαστής, αλλά σχεδόν ποτέ αιχμηρός.

Εκεί που δεν το περιμένεις

Σκηνοθεσία: Νικόλ Χολοφσίνερ Πρωταγωνιστούν: Τζέιμς Γκαντολφίνι, Τόνι Κολέτ, Κάθριν Κίνερ

ενώπιον της μασέζ της – η οποία ήδη θα μαντέψατε ποια είναι. Κάτι που ξεκινάει ως ακομπλεξάριστο λαβ στόρι μεσηλίκων γρήγορα συρρικνώνεται γύρω από έναν μονότονο κωμικό μηχανισμό παρεξηγήσεων, που μόνο ο Γούντι Άλεν σε τρελά κέφια θα μπορούσε να αναγάγει σε σπουδή πάνω στην αιώνια ανωριμότητα των ενηλίκων. Εδώ διασώζεται μια κάποια σπιρτάδα στους διαλόγους και η καλή χημεία των Γκαντολφίνι - Κολέτ, σε έναν από τους τελευταίους ρόλους του ηθοποιού των «Sopranos».

Εκεί που δεν το περιμένεις òò Έρωτες και παρεξηγήσεις χωρισμένων σαραντάρηδων, χωρίς κόμπλεξ, αλλά ούτε ειδικό βάρος

Runaway day

Σκηνοθεσία: Δημήτρης Μπαβέλας Πρωταγωνιστούν: Μαρία Σκουλά, Μάκης Παπαδημητρίου, Ερρίκος Λίτσης Σε μια ασπρόμαυρη Αθήνα, οι δρόμοι αρχίζουν να ερημώνουν και οι αγνοούμενοι πολλαπλασιάζονται. Στην τηλεόραση, η φωνή του Μεγάλου Αδελφού αναρωτιέται ακατάπαυστα: πρόκειται για επιδημία, μαζική υστερία, συλλογική απόδραση; Tο «Runaway day», δηλαδή «η μέρα της φυγής» (μήπως το κακό με τους ξενόγλωσσους τίτλους ελληνικών ταινιών Runaway day ò έχει αρχίσει να παραγίνεται;), επιλέγει να Η Αθήνα αδειάζει από ανεξήγητα αίτια, μην δώσει σαφείς απαντήσεις, παρά μόνο σε μια αμήχανη και άρρυθμη αλληγορία να ακολουθήσει μερικούς από τους Αθηναίους που φεύγουν στο πουθενά. Φιλμ φαντασίας που πηγαινοέρχεται αμήχανα μεταξύ ρεαλιστικής και πιο αφηρημένης φόρμας, αλληγορία που κρύβει τις κραυγαλέες και σχεδόν λαϊκίστικες παραπομπές της πίσω από άνευρους νεκρικούς ρυθμούς, το πόνημα του Δημήτρη Μπαβέλα πάσχει σοβαρά από την αρχή μέχρι το τέλος.

5/12 - 11/12

ποντικιart

Σινεμά 07/27

www.topontiki.gr

òòòòò Εξαιρετική òòòò Πολύ καλή òòò Καλή òò Βλέπεται ò Μέτρια ò Μην τη δείτε

«Behind the candelabra»

«Carrie»

Carrie

Σκηνοθεσία: Κίμπερλι Πιρς Πρωταγωνιστούν: Κλοέ Γκρέις Μόρετζ, Τζούλιαν Μουρ, Τζούντι Γκριρ Είναι αδύνατον να δεις το «Carrie» της Κίμπερλι Πιρς χωρίς να το υποβάλλεις μονίμως στο τεστ της σύγκρισης με το ομότιτλο εξπρεσιονιστικό κομψοτέχνημα που ο Μπράιαν Ντε Πάλμα γύρισε το 1976. Αν τα καταφέρεις για λίγο, το ριμέικ μάλλον θα σου φανεί μια άκαπνη εφηβική κωμωδία, γύρω από μια νεαρή κοπέλα που εκδικείται τους συμμαθητές της χρησιμοποιώντας τις τηλεκινητικές της ικανότητες. Απευθυνόμενη προφανώς στο εφηβικό κοινό, που πλέον τροφοδοτεί επί μονίμου βάσεως αντίστοιχες ταινίες, αυτή η «Carrie» καταφέρνει να είναι Carrie ò όσο χαριτωμένη, θεαματική και αιματηρή πρέπει, με τις Το απολαυστικό, γεμάτο μαύρο χιούμορ, απαραίτητες πινελιές επικαιρότητας να έρχονται μέσα θρίλερ του Ντε Πάλμα μετατρέπεται σε από την προσθήκη των social media στο σενάριο και το άλλη μια εφηβική ταινία της σειράς απαραίτητο μήνυμα περί ενδοσχολικής βίας. Αν επιτρέψεις στον εαυτό σου να θυμηθεί το φιλμ του Ντε Πάλμα, η σύγκριση είναι συντριπτική: μέσα από την ίδια ιστορία, η αυθεντική «Carrie» προχωρούσε σε σκοτεινά μονοπάτια, χωρίς να φοβάται το κατάμαυρο χιούμορ και τις αβυσσαλέες παραπομπές στην αφύπνιση και την καταπίεση της σεξουαλικότητας. Κρίμα, διότι το γυναικείο βλέμμα που θα μπορούσε να κομίσει η Κίμπερλι Πιρς (ιδίως κρίνοντας από το «Boys don’t cry») μένει μόνο ένα καλό σχέδιο επί χάρτου.

Ο απρόσκλητος επισκέπτης

Σκηνοθεσία: Γκάρι Φλέντερ Πρωταγωνιστούν: Τζέιμς Φράνκο, Τζέισον Στέιθαμ, Ρασέλ Λεφέβρ Πρώην μέλος της δίωξης ναρκωτικών βρίσκεται στην ίδια γειτονιά με μεγαλέμπορο του αντίπαλου στρατοπέδου και η μεγάλη σύγκρουση ξεκινάει. Προσθέστε στη συνταγή τη δεκάχρονη κόρη του πρώτου και τη ναρκομανή αδερφή του δεύτερου και «Ο απρόσκλητος επισκέπτης» ακούγεΟ απρόσκλητος επισκέπτης ò ται σαν κάτι τόσο υπερβολικά κλισέ, ώστε (ποντάροντας Κόντρα πρώην μπάτσου και μεγαλέμποκαι στην υπογραφή του Σιλβέστερ Σταλόνε στο σενάριο) ρου ναρκωτικών, σε σενάριο ανέμπνευθα είχαμε τουλάχιστον δικαίωμα να περιμένουμε μια στου Σταλόνε. Ούτε σαν ένοχη απόλαυση παλιομοδίτικα, απολαυστικά κακή περιπέτεια. Τελικά το φιλμ του Γκάρι Φλέντερ είναι απλώς κακό, όσο κι αν ο Τζέισον Στέιθαμ προσπαθεί να υποδυθεί τη διασταύρωση Σταλόνε και Τσακ Νόρις, και ο Τζέιμς Φράνκο να μας τρελάνει οριστικά με τον χαοτικό τρόπο που επιλέγει πρωταγωνιστικούς ρόλους. Καλύτερα να ξαναδούμε κανένα trash διαμάντι από τη δεκαετία του ’80.

ΠροβαλλΕται ακομη Άη Βασίλης τζούνιορ Σκηνοθεσία: Λικ Βισινγκερά

Ο νέος Άγιος Βασίλης είναι o 7χρονος Νίκολας! Δυο μέρες πριν από τη μεγάλη βραδιά, θα πρέπει να λύσει ένα δύσκολο πρόβλημα: η μαγεία των Χριστουγέννων φαίνεται να εξαφανίζεται από τον κόσμο και απ’ό,τι φαίνεται για αυτό φταίει ο ίδιος ο Νίκολας. Ενώ πιστεύει πως πρέπει να συμπεριφερθεί ως ενήλικος στις νέες του αρμοδιότητες, αυτό έχει ως αποτέλεσμα

Οι εταιρείες διανομής φέρουν την ευθύνη για έκτακτες αλλαγές στις ημερομηνίες προβολής των ταινιών.

να ενισχύει την εξάπλωση της ασθένειας «θέλω-να-μεγαλώσω-πριν-της-ώρας μου». Το Συμβούλιο των Συνταξιούχων Αγιο-Βασίληδων θα αναγκαστεί να τον απαλλάξει από τα καθήκοντά του και να αναθέσει τη δουλειά σε κάποιον πιο έμπειρο, ώστε να προλάβουν να μοιραστούν τα δώρα στην ώρα τους. Για να ξανακερδίσει τη δουλειά του, ο Νίκολας θα πρέπει να ξαναβρεί τη χαμένη του αθωότητα, τη φρεσκάδα και την ανεμελιά της παιδικής του ηλικίας.

08/28 Προβολέας

5/12 - 11/12

ΠΟΝΤΙΚΙart

www.topontiki.gr

Πέντε πόλεις θέλουν να γίνουν... πολιτιστική πρωτεύουσα Πέντε πόλεις θα κονταροχτυπηθούν για την ανάληψη της Πολιτιστικής Πρωτεύουσας 2015. Ναύπλιο, Τρίπολη, Ερμούπολη Σύρου, Πειραιάς και Καλαμάτα έχουν αρχίσει ήδη να δίνουν τη μάχη. Η μεσσηνιακή πρωτεύουσα έχει βέβαια άσο στο μανίκι: τον πρωθυπουργό Αντώνη Σαμαρά

Μπούρτζι Ναυπλίου

Επτά ήταν οι αρχαίες πόλεις που έριζαν για την καταγωγή του Ομήρου, κοντεύουν να τις φτάσουν οι σύγχρονες που ερίζουν για την ελληνική Πολιτιστική Πρωτεύουσα. Αν επρόκειτο να γίνει τώρα η επιλογή, μάλλον το Ναύπλιο, η Τρίπολη και η Σύρος, αλλά ακόμη κι ο Πειραιάς, δεν θα είχαν καμιά ελπίδα μπροστά στην Καλαμάτα. Διότι, όπως όλοι γνωρίζουμε, η… μεθοριακή αυτή πόλη, που προμηθεύει με εργαζόμενους το Μουσείο της Ακρόπολης και θα αποκτήσει ακόμη και… κοσμοδρόμιο εκτόξευσης πυραύλων, έχει όλα τα εχέγγυα. Το εξής ένα δηλαδή: τον Αντώνη Σαμαρά. Όμως, η επιλογή θα γίνει το 2015 κι έτσι κανείς δεν ξέρει… Σοφία Στυλιανού

Ερµούπολη

Ιστορία μου, αμαρτία μου Ο θεσμός των Πολιτιστικών Πρωτευουσών της Ευρωπαϊκής Ένωσης, μια πρωτοβουλία της Μελίνας Μερκούρη, ξεκίνησε το 1985 από την Αθήνα. Με υπέρλαμπρες τελετές και εκδηλώσεις που παρόμοιες δεν έχει ζήσει ποτέ η ελληνική πρωτεύουσα – κι ας υπήρξε σφοδρότατη κριτική. Τεράστια ονόματα του ευρωπαϊκού πολιτισμού πέρασαν από την πόλη, με έναν προϋπολογισμό που υπήρξε μικρός ως προς το – τότε – υπουργείο Πολιτισμού και Επιστημών. Την αλήθεια, όμως, δεν τη μάθαμε ποτέ, αφού ο προϋπολογισμός από το υπουργείο Εξωτερικών ουδέποτε δημοσιοποιήθηκε. Εν πάση περιπτώσει, η πρώτη πολιτιστική πρωτεύουσα Ευρώπης και Ελλάδας υπήρξε εντυπωσιακή. Ακολούθησε η Φλωρεντία, το Άμστερνταμ, το Δυτικό Βερολίνο κ.ά., ώσπου φτάσαμε, το 1997, στη Θεσσαλονίκη, επί υπουργίας Ευάγγελου Βενιζέλου. Έδωσε αρκετές κτηριακές υποδομές στην πόλη και συμπεριέλαβε ενδιαφέρουσες εκδηλώσεις. Αλλά, 16 χρόνια μετά, δεν έχει εκκαθαριστεί. Ο φορέας που την εκκαθαρίζει πήρε μια ακόμη παράταση με υπουργική απόφαση πριν από λίγο καιρό. Η Ελλάδα συνέχισε ακάθεκτη να ζητά την ανάληψη του θεσμού κι έτσι το 2006 ήρθε η σειρά της Πάτρας. Ξεκίνησε με τον Θάνο Μικρούτσικο επικεφαλής, ο οποίος παραιτήθηκε σύντομα. Δεν υπήρξαν νέες πολιτιστικές υποδομές προς όφελος της πό-

διαδικασία όπου επιβάλλεται – με δικαιοσύνη, αντικειμενικότητα και εντιμότητα – να προκριθεί η πόλη που έχει τον πληρέστερο φάκελο. Απ’αυτή τη διαδικασία θα βγουν ωφελημένες ακόμα και όσες πόλεις αποτύχουν να προκριθούν, με την προϋπόθεση ότι δούλεψαν με σοβαρότητα». Η πρώτη πρωτεύουσα της Ελλάδας, που ήταν υποψήφια και για πρώτη Πολιτιστική Πρωτεύουσα, μαζί με την Αθήνα, έχει υπέρ της σημαντικά επιχειρήματα, όπως το ιστορικό της υπόβαθρο, την αρχιτεκτονική, υποδομή συναυλιακών χώρων, όπως το Βουλευτικό, το Παλαμήδι και το Μπούρτζι, στο οποίο τώρα γίνονται σημαντικές εργασίες. Ο δήμαρχος Καλαμάτας θεωρεί ότι η δική του πόλη έχει τις προϋποθέσεις. «Έχει την καλύτερη επικοινωνία, του χρόνου θα έχει διεθνές αεροδρόμιο, υδατοδρόμιο, περιφερειακό δακτύλιο, πολιτιστική ζωή, με διεθνείς εκδηλώσεις αξιοζήλευτες, με κορυφαία το Διεθνές Φεστιβάλ Χορού. Πλεονεκτήματα θεωρούνται ακόμη οι υποδομές εκδηλώσεων με κορωνίδα το Μέγαρο Χορού και οι υποδομές υποδοχής των επισκεπτών».

Η Καλαμάτα έχει και τα μειονεκτήματά της Μέγαρο Χορού Καλαµάτας λης, εκτός ελαχίστων – από όλες τις απόψεις – εξαιρέσεων, ούτε και εντυπωσιακές εκδηλώσεις. Τουλάχιστον, όμως, αυτή η διοργάνωση έχει «κλείσει» λογιστικά. Από το 2007 και μετά, δύο κράτη αναλαμβάνουν ανά εξάμηνο το καθένα την Πολιτιστική Πρωτεύουσα. Το 2021, οπότε και έρχεται η σειρά μας, θα οργανώσουμε Πολιτιστική Πρωτεύουσα με τη Ρουμανία. Η επιλογή θα γίνει το 2015 από την κυβέρνηση της κάθε χώρας, από την οποία και εξαρτάται ποιον φάκελο… θα βρει πιο πλήρη. Στο ενδιάμεσο, απαγορεύεται οποιαδήποτε κρατική βοήθεια προς υποψήφια πόλη. Πάντως, μέχρι στιγμής έχουν ανακοινώσει προθέσεις και έχουν και σχετικές αποφάσεις δημοτικών συμβουλίων (ή θα αποκτήσουν σύντομα) πέντε πόλεις. Η Τρίπολη διεκδικεί τον θεσμό, καθώς το 2021 θα συμπληρώνονται τα 200 χρόνια από την έναρξη της Επανάστασης του 1821 – αλλά και η Καλαμάτα έχει το ίδιο επιχείρημα. Στα ατού της, έχει τον περιφερειάρχη, ο οποίος είναι υποστηρικτής της. Πιθανώς μπροστά στον φόβο του Πειραιά, καλλιεργείται η ιδέα της συνεργασίας. «Στην περίπτωση που θα επιλεγούμε, θέλουμε από το μερίδιο επιτυχίας μας να ωφεληθούν όλες οι πόλεις», σημειώνει ο δήμαρχος Καλαμάτας Παναγιώτης Νίκας. Αλλά και ο δήμαρχος του Ναυπλίου Δημήτρης Κωστούρος δηλώνει στα τοπικά μέσα ότι δεν αντιλαμβάνεται την υποψηφιότητα της πόλης του «ως συμμετοχή σε μια ανταγωνιστική

Όσο για τα μειονεκτήματα; Το ίδιο το Μέγαρο Χορού, πανάκριβο ως προς τη συντήρηση και τη λειτουργία του, δεν έχει καταφέρει να βρει άλλες χρήσεις πλην της φιλοξενίας του Διεθνούς Φεστιβάλ, για λίγες μέρες κάθε χρόνο. Επίσης, ο Ηλίας Μπιτσάνης, διευθυντής της τοπικής εφημερίδας «Ελευθερία», περιγράφει ένα ακόμη πρόβλημα: «Θα μου επιτρέψει ο κ. δήμαρχος να σημειώσω αφετηριακά ότι δεν αρκούν τα μεγάλα σχέδια για‘‘Πολιτιστικές Πρωτεύουσες’’, χρειάζεται και πραγματικός σεβασμός στον πολιτισμό μας. Και τα διατηρητέα κτήρια της πόλης είναι σημαντικότατα στοιχεία πολιτισμού και Ιστορίας, αποτυπώνουν την πόλη που διαμορφώθηκε κατά την περίοδο του αστικού εκσυγχρονισμού και θα πρέπει να διασωθούν. Ο δήμος σε αυτή την ιστορία από ένα σημείο και ύστερα έδωσε το κακό παράδειγμα. Άφησε στην τύχη τους τα διατηρητέα δικής του ιδιοκτησίας, με αποτέλεσμα να οδεύουν για κατεδάφιση (παλιό Οικονομικό Γυμνάσιο), να παραχωρούνται για χρόνια σε συλλόγους (κτήριο Σταδίου) ή να σκορπίζουν οικοδομικά υλικά (‘‘Αχίλλειον’’)». Η πρωτοβουλία ώστε να διεκδικήσει ο Πειραιάς τον τίτλο της Πολιτιστικής Πρωτεύουσας της Ευρώπης ανήκει στον υπουργό Παιδείας Κωνσταντίνο Αρβανιτόπουλο. Το 2021 θα εορτάσουμε τα 2.500 χρόνια από τη Ναυμαχία της Σαλαμίνας και, όπως έχει ο ίδιος δηλώσει, «είναι ένας στόχος σε συμβολικό, αλλά κυρίως σε πραγματικό επίπεδο που πρέπει να διεκδικήσουμε, ώστε να ξαναφέρουμε τον Πειραιά στο κέντρο της Ευρώπης. Έχουμε μια μεγάλη Ιστορία πίσω μας». Νεότερα, τον Οκτώβριο του 2015. Και ώς τότε, αναμένεται πολύ παρασκήνιο!

ποντικιart

5/12 - 11/12

Προβολέας 09/29

www.topontiki.gr

«Και ζήσανε αυτοί καλά κι εμείς καλύτερα»… Από την τρυφερότερη των ηλικιών, τότε που το παραμύθι είχε ψυχαγωγικό ή και νανουριστικό ρόλο, μέχρι τα βαθιά μας γεράματα, οι ιστορίες, οι πριγκίπισσες και τα βασιλόπουλα, οι κακές μάγισσες και οι μητριές παραμένουν σύμβολα συναισθημάτων, καταστάσεων και γεγονότων που συναντάμε στην καθημερινή μας ζωή…

Η ενήλικη γοητεία των παραμυθιών...

ί

Αντζελίνα Τζολ

Σίσσυ Παπαδακη Μια φορά κι έναν καιρό δύο βασιλοπούλες τρύπησαν το δαχτυλάκι τους. Τρεις σταγόνες αίμα κύλησαν στο πάτωμα και η πρώτη πραγματοποίησε την ευχή της και απέκτησε μια κόρη, τη Χιονάτη, ενώ η δεύτερη έπεσε με τον τρόπο αυτόν θύμα μιας κατάρας και έγινε για 100 χρόνια η Ωραία Κοιμωμένη. Τρεις «Χιονάτες» είδαμε τα τελευταία χρόνια στο σινεμά και μια πολλά υποσχόμενη και σούπερ διαφημιζόμενη «Ωραία Κοιμωμένη» θα εμφανιστεί στους κινηματογράφους την επόμενη άνοιξη με πρωταγωνίστρια την Αντζελίνα Τζολί στον ρόλο της κακιάς μάγισσας. Τα παραμύθια γοητεύουν το Χόλιγουντ από καταβολής του, γι’αυτό άλλωστε και η πρώτη κινηματογραφική Χιονάτη είναι πια… υπέργηρη αφού γυρίστηκε το 1902 με πρωταγωνίστρια τη Μάργκεριτ Κλαρκ και είναι 111 χρόνων. Δεν είναι όμως μόνο το σινεμά που επανέρχεται – «πάλι και πάλι», όπως λένε τα παιδιά για να τους ξαναπούμε το ίδιο παραμύθι – και καταπιάνεται κάθε φορά με διαφορετικό τρόπο με όλες αυτές τις πριγκίπισσες. Παραλλαγές των ιστοριών αυτών που κατέγραψαν οι Γκριμ και ο Περώ μπορούμε να βρούμε σε κάθε χώρα και σε κάθε εποχή. Στην Αρχαία Ελλάδα η Ωραία Κοιμωμένη λεγόταν Μυρσίνη και κοιμήθηκε πολλά χρόνια στο σπίτι των 12 μηνών πριν την ξυπνήσει ο πρίγκιπάς της φορώντας της ένα δαχτυλίδι, ενώ πιο μακριά, στην Αρμενία, «κοιμώμενος» ήταν ένας νεαρός βασιλιάς. Αλλά ούτε η λογοτεχνία έμεινε απαθής απέναντί τους. Ο Πούσκιν, για παράδειγμα, έγραψε τη «Νεκρή πριγκίπισσα και τους 7 ιππότες» και η Αν Σέξτον εμπνεύστηκε από αυτή μερικούς από τους ομορφότερους στίχους της. Διόλου τυχαίο το γεγονός. Τα κλασικά παραμύθια, από τα λαϊκά – όπως αυτά που κατέγραψαν οι αδελφοί Γκριμ και ο Περώ – ώς την πιο λόγια εκδοχή τους – αυτά του Άντερσεν π.χ. – είναι «πνευματικές εξερευνήσεις που αποκαλύπτουν πώς βλέπουμε τη ζωή, πώς τη νιώθουμε ή πώς είναι μέσα μας», όπως εξηγεί o παιδοψυχίατρος Μπρούνο Μπετελχάιμ στο διάσημο βιβλίο του «Η γοητεία των παραμυθιών». Και αυτό γιατί «τα πρόσωπα και τα γεγονότα των ιστοριών ταιριάζουν με αρχέτυπα ψυχολογικά φαινόμενα, εκφράζουν

εσωτερικές συγκρούσεις και υποδεικνύουν τον τρόπο να λυθούν». Το αυθεντικό παραμύθι, λέει, ο Μπετελχάιμ, «μεταδίδει το μήνυμα ότι οι δυσκολίες της ζωής είναι αναπόφευκτες, απρόσμενες και συχνά άδικες, αλλά όποιος δεν λιγοψυχήσει και εξελιχθεί, κυριαρχεί σε όλα τα εμπόδια». Βοηθά «να ξεπεραστούν ναρκισσιστικές απογοητεύσεις, οιδιπόδεια διλήμματα, αντιζηλίες με αδέλφια και φίλους, θυμός γενικώς, αλλά και θυμός απέναντι σε έναν από τους γονείς ειδικώς, φόβοι, φοβίες, άγχη, να γνωρίσουμε τον εαυτό μας καλύτερα, να ωριμάσουμε, να αποκτήσουμε αυτοεκτίμηση». Για να γίνει αυτό, χρειάζεται, πρώτα απ’όλα, να βγουν αυτά όλα τα συναισθήματα στην επιφάνεια, σε ένα περιβάλλον ασφαλές σαν αυτό που προσφέρει το παραμύθι, όπου όλοι ξέρουμε πως στο τέλος «όλοι θα ζήσουν καλά», και με συμβολικό τρόπο εναντίον της κακιάς μητριάς ή της κακιάς μάγισσας και όχι, πχ., της μητέρας. Τα δύο παραμύθια που διηγείται τελευταίως το Χόλιγουντ έχουν το ίδιο θέμα. Και τρεις σταγόνες αίμα. Τρεις σταγόνες αίμα κάνουν τη βασίλισσα να αρχίσει να ονειρεύεται το κοριτσάκι της. Τρεις σταγόνες αίμα ρίχνουν την πριγκίπισσα σε μια μακρά περίοδο παθητικότητας. Τρεις σταγόνες αίμα δείχνουν σε όλα τα κοριτσάκια πως αρχίζουν να γίνονται γυναίκες. Η παραμονή της Χιονάτης στους νάνους – τους μικρούληδες που δεν μεγαλώνουν ποτέ στερούμενοι έτσι διάφορες χαρές – ακολουθείται από έναν μακροχρόνιο ύπνο, όπως αυτός της πριγκίπισσας Αυγής στο άλλο παραμύθι. Ο ύπνος αυτός συμβολίζει, όπως πολλοί ψυχίατροι έχουν επισημάνει, μια περίοδο μεταβατική, δηλαδή την εφηβεία. Μια περίοδο απόσυρσης, μια και υπάρχει η απομόνωση του ναρκισσισμού (οι δύο κοιμωμένες χαρακτηρίζονται πανέμορφες), ο οποίος πρέπει να ξεπεραστεί για να φτάσει κανείς στην ωριμότητα. Ο πρίγκιπας καταφθάνει πάνω στο άλογο ή ανεβαίνοντας μια κυκλική σκάλα (εικόνες που ερμηνεύονται ως σεξουαλική εμπειρία) και με το φιλί του λύνει τα μάγια του ναρκισσισμού και αφυπνίζει τη θηλυκότητα της βασιλοπούλας. Η ένωσή τους συμβολίζει την ωριμότητα, δηλαδή όχι απλώς την αρμονία με τον εαυτό μας, αλλά και με τον άλλον. Ο Μπρούνο Μπετελχάιμ θεωρεί το παραμύθι ένα έργο τέχνης που, όπως κάθε έργο τέχνης, διαθέτει πλούτο και εύρος ιδιαίτερα διεισδυτικό και αποκαλυπτικό για την ανθρώπινη ψυχή. Μέσα από τον πλούτο και την ποικιλία των παραμυθιών, ο καθένας μπορεί να βρει αυτό που θα τον ανακουφίσει, αυτό που του ταιριάζει. Μέχρι πρόσφατα ο κινηματογράφος θεωρούσε πως τα παραμύθια ταιριάζουν μόνο στα παιδιά. Τώρα παίρνει την καρδιά των παραμυθιών και τη βάζει να χτυπά σε ενήλικες ιστορίες, με ταινίες που απευθύνονται σε ενήλικο κοινό. Ενδεχομένως και αυτό να σημαίνει κάτι: πως νιώθουμε ότι βρισκόμαστε σε μια περίοδο μεταβατική, όπου τίποτα δεν μοιάζει απασαφηνισμένο και δεν έχουμε βρει τον τρόπο να προχωρήσουμε.

10/30 Βιβλίο

5/12 - 11/12

ποντικιart

www.topontiki.gr

Φωτογραφίες που... τραγουδάνε Ξενοφών Μπρουντζάκης

Μια φωτογραφική ιστορία (1960-1975) για τους μεγάλους ποιητές, συνθέτες και ερμηνευτές του ελληνικού τραγουδιού σε μια θρυλική εποχή του…

Τ

Τάκης Πανανίδης

όσο το ελληνικό τραγούδι όσο και η ελληνική κοινωνία βρέθηκαν κατά τη δεκαετία του ’60 αντιμέτωποι με τις μεγάλες προκλήσεις – όλες αυτές που έχασε η χώρα τις δυο προηγούμενες δεκαετίες... Από τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, που διαδέχτηκε τη μεταξική περίοδο, έως και την ένοπλη λήξη του Εμφυλίου, η Ελλάδα έχασε καθοριστικές ευκαιρίες να συγκροτηθεί, να βρει τον δικό της βηματισμό μέσα στον κόσμο, να αντιμετωπίσει μόνη της τα αδιέξοδά της, να «τα βρει» με τον εαυτό της. Στις αρχές αυτής της δεκαετίας, η χώρα προσπαθούσε απεγνωσμένα να διαχειριστεί με στοιχειώδη αξιοπρέπεια την ένδειά της, τη στιγμή που οι άλλες χώρες της Δυτικής Ευρώπης ανέπτυσσαν ιλιγγιώδεις ταχύτητες… Μέσα σ’ αυτό το κλίμα και με νωπή την αγιάτρευτη πληγή του Εμφύλιου, η πατρίδα μας περιοριζόταν στις ελπίδες και στα όνειρα, με την πραγματικότητα της καλύτερης ζωής χαμένη στα… βάθη ενός νεφελώδους ορίζοντα. Οι πολιτικές δυνάμεις του τόπου έμοιαζαν περισσότερο έρμαια των εξελίξεων παρά ο σταθερός, καθοριστικός και αποφασιστικός παράγοντας που θα βοηθούσε τον τόπο να ξεφύγει από τις κακοδαιμονίες του. Τα οράματα και τις ελπίδες που γεννούσε εκείνη η εποχή ήρθε να εκφράσει με τον πλέον αντιπροσωπευτικό τρόπο το ελληνικό τραγούδι, στους κόλπους του όποιου γεννήθηκε η δυναμική εκείνη της κοινωνίας που ζητούσε απεγνωσμένα τη λύτρωσή της: να ξεφύγει από τη μετριότητα, τη μιζέρια, την καθυστέρηση. Εκείνη την περίοδο, και με μεγαλύτερη ένταση από κάθε άλλη πολιτική, κοινωνική ή καλλιτεχνική έκφραση, το τραγούδι – μέσα από συγκεκριμένα πρόσωπα και συντελεστές – εξέφρασε με ενάργεια και αμεσότητα το αίτημα για μια καλύτερη και δικαιότερη ζωή για όλους. Μόλις κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Τόπος ένα ιδιαίτερο λεύκωμα που μας μεταφέρει στις μουσικές απαρχές της δεκαετίας του ’60, όταν ο Τάκης Πανανίδης, ένας

Αρχείο Τάκη Πανανίδη ΑΥΤΟΠΤΗΣ ΦΩΤΟΜΑΡΤΥΡΑΣ στην οδό των ονείρων Σχεδιασμός, επιλογή εικόνων, κείμενα Άρης Μαραγκόπουλος Εκδόσεις: Τόπος σελ.: 184 νεαρός ρεπόρτερ, ανακάλυπτε την επαγγελματική του κλίση μέσα από τις καταιγιστικές εξελίξεις στον χώρο του λαϊκού τραγουδιού. Η αφοσίωσή του στο ελληνικό τραγούδι μάς άφησε μια σειρά φωτογραφικών στιγμιοτύπων της εποχής κατά την οποία αυτό ετοίμαζε τη δική του επανάσταση! Έτσι, μέσα από αυτό το φωτο-

γραφικό ταξίδι - ντοκουμέντο, όπου ο φακός αποτυπώνει αυθόρμητες ή και σκηνοθετημένες στιγμές που θα δώσουν το στίγμα τους στην εποχή ως σημεία αναφοράς, παρουσιάζονται «εν τη γενέσει τους» οι πρωταγωνιστές που θα βάλουν ανεξίτηλα τη σφραγίδα τους στο καλλιτεχνικό στερέωμα της εποχής τους αλλά και του μέλλοντός τους. Μέσα από δυο δεκαετίες φωτογραφικών καταγραφών, του ’60 και του ’70, διαβάζει κανείς την ιστορία του τραγουδιού όπου αναδεικνύονται τραγούδια, συνθέτες, τραγουδιστές αλλά και ηθοποιοί που ερμήνευσαν διάφορες επιτυχίες στη μεγάλη οθόνη – μια ολόκληρη εποχή! Πρόσωπα σαν τον Μίκη Θεοδωράκη και τον Μάνο Χατζιδάκι σήκωσαν στους ώμους τους τη ριζική ανατροπή και ανανέωση στο λαϊκό τραγούδι δημιουργώντας ένα νέο μουσικό είδος, το όποιο εκτός των άλλων προσέτρεξε και στους ποιητές. Έτσι αναγνωρίζουμε σε διάφορα φωτογραφικά στιγμιότυπα τον Οδυσσέα Ελύτη, τον Γιάννη Ρίτσο και τον Νίκο Γκάτσο. Στην ανανέωση αυτήν, που επηρέασε καθοριστικά τις εξελίξεις στο ελληνικό τραγούδι, συναντούμε μέσα από τον φακό του Πανανίδη και άλλους κορυφαίους του ελληνικού τραγουδιού: συνθέτες όπως οι Τσιτσάνης, Χιώτης, Ζαμπέτας, Ξαρχάκος, Λοΐζος, Μούτσης, Λεοντής, Σαββόπουλος, τραγουδιστές όπως οι Καζαντζίδης, Μπιθικώτσης, Λίντα, Κόκοτας, Μοσχολιού, Μπέλλου, Φαραντούρη, Πουλόπουλος, Βοσκόπουλος, Μαρινέλλα, Μητσιάς κ.ά., στιχουργούς όπως η Ευτυχία Παπαγιαννοπούλου, ο Λευτέρης Παπαδόπουλος και η Λίνα Νικολακοπούλου, αλλά και ηθοποιούς όπως ο Μάνος Κατράκης, η Ειρήνη Παπά, η Μέλινα Μερκούρη, η Τζένη Καρέζη, ο Δημήτρης Παπαμιχαήλ, η Αλίκη Βουγιουκλάκη, η Έλενα Ναθαναήλ... Βρίσκουμε επίσης διάφορους παράγοντες της δισκογραφίας που καθόρισαν με τις δικές τους επιλογές το τραγούδι όπως ο Λάκης Λαμπρόπουλος, ο Αλέκος Πατσιφάς και ο Τάκης Μάτσας.

5/12 - 11/12

ΠΟΝΤΙΚΙart

Βαρόµετρο 11/31

www.topontiki.gr

ΘΕΑΤΡΙΚΗ ΠΑΙΔΕΙΑ ΑΠΟ ΚΟΥΝΙΑ... Το παιδικό θέατρο είναι μια σοβαρή, σοβαρότατη υπόθεση. Γιατί διαμορφώνει από πολύ νωρίς, σε μια ηλικία που τα παιδιά είναι ακόμη εύπλαστα, θεατρική συνείδηση. Δεν αρκεί, από την πλευρά του παραγωγού, το άρτιο θέαμα. Ούτε από την πλευρά του ηθοποιού η σκηνική ερμηνεία και μόνο, όσο καταπληκτική κι αν είναι. Ούτε από την πλευρά του γονιού να πας και να καθίσεις το παιδί σου στην πλατεία του θεάτρου. Στο θέατρο «Μπάντμιντον» τα Σαββατοκύριακα και τα πρωινά οι παιδικές φωνές κυριαρχούν. Αιτία η παιδική παράσταση «Θησέας και Αριάδνη», που ανεβαίνει για δεύτερη χρονιά και είναι μια πραγματικά μεγάλη παραγωγή – γεγονός όχι συχνό στο παιδικό θέατρο. Ωστόσο το θέατρο μετατρέπεται σε μούλτιπλεξ κινηματογράφο, με ποπ-κορν, πατατάκια, καραμέλες και λοιπά «πολεμοφόδια». Ευτυχώς που οι ηθοποιοί κάνουν μεγάλο κέφι το κοινό τους, με πρώτο και καλύτερο τον Γιάννη Στάνκογλου - Θησέα, που ανεβοκατεβαίνοντας τα σκαλιά της πλατείας κάνει «παιχνίδι» με τα πιτσιρίκια και τις καραμέλες τους. Μάλιστα, στην παράσταση που ήμουν παρούσα, έκλεψε μια καραμέλα από έναν μικρό θεατή κι αυτό είχε ως αποτέλεσμα να του προσφέρονται διάφορα κεράσματα. Ωστόσο στην επόμενη παράσταση που θα πάει ο γονιός το παιδί του και δεν θα επιτρέπεται το φαγοπότι στην αίθουσα, ο μικρός θεατής θα μπει σε μιαν άλλη διαδικασία. Στο μιούζικαλ «Άνι», για παράδειγμα, που παίζεται στην κομψή αίθουσα του «Θέατρον», απαγορεύεται οι θεατές να τρώνε και να πίνουν. Στην πίσω ακριβώς σειρά και θέση από τη δική μου, μια μητέρα περίμενε να σβήσουν τα φώτα για να βγάλει στην κόρη της πατατάκια, τα οποία η μικρή έτρωγε τόσο «διακριτικά» που ευτυχώς που η παράσταση είχε ζωντανή ορχήστρα και δεν την άκουγαν οι ηθοποιοί. «Σε άλλα θέατρα αφήνουν...», «το κάνουν κι άλλοι...» ήταν οι πρόχειρες δικαιολογίες της. Το αγαπώ πολύ το θέατρο, το σέβομαι ακόμη περισσότερο γιατί είναι ολοζώντανο μπροστά σου και, κατά τη γνώμη μου, δεν χωράει η «μούλτιπλεξ» φιλοσοφία σε αυτό. Πολύ περισσότερο όταν θέλεις το τρυφερής ηλικίας κοινό σου να αποκτήσει θεατρική συνείδηση... Σόνια Μαγγίνα

Ταξιδεύοντας «Εν Τήνω» Βράδυ Τρίτης, στο κέντρο του Κολωνακίου. Στον αριθμό 5 της οδού Νεοφύτου Δούκα, στο βάθος του κήπου του κτηρίου όπου στεγάζεται η Γκαλερί «Αργώ», έχει μαζευτεί κόσμος. Ο λόγος είναι τα εγκαίνια της νέας ατομικής δουλειάς του εικαστικού Μάνθου Γαΐτη, με τίτλο «Εν Τήνω. Καλοκαιρινά Σχεδιάσματα». Ο χειμώνας στην Αθήνα μπορεί να μπήκε και ημερολογιακά, αλλά οι περισσότεροι από τους είκοσι πίνακες ζωγραφικής που εκτίθενται ταξιδεύουν τον επισκέπτη σε ένα κλίμα καλοκαιρινό και κυκλαδίτικο. Τα «καλοκαιρινά σχεδιάσματα» του Μάνθου Γαΐτη φαίνεται πως ανοίγουν ένα ακόμη παράθυρο στον οικείο κόσμο του, την Τήνο, όπως αυτός αποτυπώνεται από τα παιδικά χρόνια που έζησε στο νησί. Με φόντο ζεστούς γήινους χρωματισμούς και εναλλασσόμενες αποχρώσεις του θαλασσινού τοπίου, το οποίο επικρατεί σε όλους σχεδόν τους πίνακες, αναβλύζει μια καθαρή αθωότητα που μόνο η φύση του νησιού και η σχέση του ζωγράφου μαζί του/της μπορεί να αποδώσει. Με χρώματα που αντανακλούν βαθιά γνώση για τον τόπο και επηρεασμένος πάντα από τον αέρα που ταλανίζει ακόμα και τις πέτρες στο νησί, τα έργα του καταφέρνουν να παρασύρουν τον επισκέπτη σ’ένα συνονθύλευμα νοσταλγικών συναισθημάτων, έντονης φυγής από τον πραγματικό χώρο και ζωντανού διαλόγου μ’έναν τόπο που δεν σταματά να εμπνέει συνεχώς ανθρώπους των τεχνών και μη. Ως ζωγράφος - παρατηρητής, τοποθετεί τον εαυτό του σε ψηλά σημεία και αποτυπώνει με λεπτομέρεια όσα θέλει να δούμε ότι βλέπει. Σημεία που μοιάζουν οικεία, σαν να

τα έχεις επισκεφτεί κάποτε στη ζωή σου, χωρίς όμως να αναγνωρίζεις πάντα πού βρίσκεται το καθένα. Και εκεί είναι η μαγεία, καθώς το δικό του οικείο γίνεται οικείο για όλους, αφήνοντας στις «αόρατες πόλεις του μυαλού» παλιές και νέες παραστάσεις. Ο κόσμος που έδωσε το «παρών» στα εγκαίνια ήταν άνθρωποι της τέχνης από την Αθήνα αλλά και την Τήνο, φίλοι και θαυμαστές του ζωγράφου, αλλά και μαθητές του, καθώς υπήρξε δάσκαλος ζωγραφικής σε σχολεία του νησιού μέχρι το 1994. Ιnfo: Γκαλερί «Αργώ» (Νεοφύτου Δούκα 5, Κολωνάκι), ώρες λειτουργίας: Τρ. - Παρ. 10.00 - 14.00 & 18.00 - 21.00, Σάββατο: 10.00 - 14.00, έως 30.12, τηλ.: 210 7249333. Βίκυ Λεβαντή

ΜΕ ΤΗΝ ΥΠΟΣΤΗΡΙΞΗ ΤΟΥ ΥΠΟΥΡΓΕΙΟΥ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ & ΑΘΛΗΤΙΣΜΟΥ

20, 21, 22, 25-29 hw{w|v z

«Ë¾ ÐÖ˾Ï;ÐÑÆÈ» Ò¸¾Ê¾ Äƾ ÊÆÈÏÌ½Ô È¾Æ ÊÂÄ ÉÌÖÔ ¡

ÏÆÔ ¸ÇÅÔ ¨ Ñ ÒÅÔ ÖÃÑ ÈÅÔ £ ÆÎÏÄÌÔ £¸ÉÉÌÔ

ÖϾ˺¾ È ÐÆÌÖ ÂÈÈÉÅÐƾÐÑÆÈ» »ÏľËÌ ÌÁÓÏ¹Ô ¾× È¾Ô ÈÏÌÖÐÑ

ÆÐÆѹÏƾ ¾Í» 5,00€

ÆÈÌËÌÄÏ ÃÅÐÅ

ÏÊÅ˽ÌÖË ÌÆ ÅÒÌÍÌÆ̺ ÂÓ˺Á¾Ô ¾È̽ÏÅÔ ©Ï¹ÐÑÌÔ ¾ÍÌÖËÑ×¹Ô ËÌÔ Ñ¾Ò¾È»ÍÌÖÉÌÔ ©ÌÏÓÁƾȻ ÐÖÄÈÏ»ÑÅʾ 1PMZQIPOJDB

NFHBSPO HS © ¡

12/32 Ιστορία

5/12 - 11/12

ποντικιart

Σύμφωνα με τα καταγεγραμμένα γεγονότα και τις ιστορικές μαρτυρίες, δεν είναι καθόλου εύκολο να αποδοθεί ευθέως και αδιάσειστα σε καμιά από τις εμπλεκόμενες πλευρές η ευθύνη για το ότι ο τόπος οδηγήθηκε σε αυτήν την τραγική αιματοχυσία

Η μεταπολεμική κυβέρνηση του Γεωργίου Παπανδρέου

ΑΦΙΕΡΩΜΑ:

ΔΕΚΕΜΒΡΗΣ ΤΟΥ ’44

Το ιστορικό πλαίσιο πριν από τα Δεκεμβριανά Νοέμβριος 1944 Τι ακριβώς έγινε λίγο καιρό πριν από την τραγωδία των γεγονότων που έμειναν γνωστά ως Δεκεμβριανά. Το ιστορικό πλαίσιο τον Νοέμβριο του ’44

Μ

ετά την αποχώρηση των γερμανικών στρατευμάτων από την Αθήνα και με την πάροδο του χρόνου, η κατάσταση στη χώρα, αντί να εκτονώνεται, εντεινόταν ανησυχητικά. Όλα βρίσκονταν σε μιαν εκρηκτική αναμονή που κρατούσε τις εμπλεκόμενες πλευρές σε κατάσταση εγρήγορσης και κυρίως αμοιβαίας καχυποψίας. Από τη μεριά τους ο Σιάντος και ο Παρτσαλίδης κατάφεραν να επιβάλουν μια πολιτική συνεργασίας στις τάξεις του ΕΛΑΣ. Το ίδιο πέτυχαν στις ελληνικές αρχές με την παρέμβασή τους ο Άγγλος πρεσβευτής Λήπερ και ο υπουργός Μεσογείου Μακμίλλαν. Στις εξελίξεις στην Ελλάδα παρέμεναν επιδεικτικά ουδέτεροι οι Αμερικανοί, οι οποίοι συμμετείχαν αποκλειστικά σε επιχειρήσεις βοήθειας του πληθυσμού. Η πολιτική τους ουδετερότητα στα γεγονότα κράτησε μέχρι και τον Δεκέμβρη, όταν υποστήριξαν την ιδέα της αντιβασιλείας. Αντίστοιχη υπήρξε και η στάση των Σοβιετικών που περιγράφηκε χαρακτηριστικά ως «κατηφής αμεροληψία». Είναι γεγονός ότι δεν υπάρχουν στοιχεία που να αποδεικνύουν ότι η σοβιετική κυβέρνηση παρακίνησε το ΕΑΜ – το αντίθετο, μάλιστα, αποδεικνύεται πιο εύκολα. Αλλά και οι Γιουγκοσλάβοι από τη μεριά τους υπήρξαν χαρακτηριστικά αδιάφοροι. Μάλιστα, ο Αντρέας Τζήμας, ηγετικό στέλεχος του ΚΚΕ και πολιτικός επίτροπος του ΕΑΜ που είχε μπει στο Βελιγράδι με τον Τίτο στις 27 Οκτωβρίου του ’44, διαπίστωσε από πρώτο χέρι ότι οι Γιουγκοσλάβοι δεν είχαν καμιά διάθεση να υποστηρίξουν επιθετικές ενέργειες.

Το ενδεχόμενο να ξεσπάσει βία στην Ελλάδα υπήρχε μόνο εκ των έσω και ο κίνδυνος αυτός περιοριζόταν στην Αθήνα. Οι διάφορες διάσπαρτες στην υπόλοιπη Ελλάδα περιοχές στρατιωτικού ελέγχου του, επέτρεπαν στο ΕΑΜ να διατηρεί ισχυρή διαπραγματευτική θέση κυριαρχώντας στα τρία τέταρτα των εδαφών και στο ένα τρίτο του πληθυσμού. Από την άλλη μεριά, η κυβέρνηση του Παπανδρέου κρατούσε υπό τον έλεγχό της την Αθήνα, την Πάτρα και τη Θεσσαλονίκη. Ωστόσο, όλα τα βλέμματα ήταν στραμμένα στην Αθήνα γιατί δίχως καμιά αμφιβολία εκεί θα κρινόταν η μοίρα της χώρας.

Προβλήματα και διαφορές Ανάμεσα στο ΕΑΜ και την κυβέρνηση κατά τον μήνα Νοέμβριο υπήρχαν προς επίλυση διάφορα θέματα. Καταρχάς, το ζήτημα του βασιλιά είχε αποδυναμωθεί επί του παρόντος από την αναγκαστική απουσία του. Υπήρχαν και κάποια δευτερεύοντα ζητήματα, όπως η αντιμετώπιση των Ταγμάτων Ασφαλείας και άλλων ομάδων που κατηγορούνταν για συνεργασία με τον εχθρό. Στην ουσία, σε επίπεδο αρχών δεν υπήρχαν σοβαρές διαφορές ανάμεσα στον Παπανδρέου και το ΕΑΜ. Το κρίσιμο θέμα των διαπραγματεύσεων, του οποίου η αντιμετώπιση δεν μπορούσε να περιμένει άλλο, ήταν η συνύπαρξη δυο ενόπλων δυνάμεων που η καθεμιά τους αναγνώριζε άλλη πολιτική εξουσία. Μία εκ των δύο ή και οι δύο έπρεπε να αφοπλιστούν και αυτό θα επιτυγχάνετο μέσα σε ένα κλίμα έντασης και αμοιβαίας καχυποψίας. Από τη μεριά του Παπανδρέου, το κρίσι-

Ιστορία 13/33

5/12 - 11/12

ποντικιart

Φωτογραφικό στιγμιότυπο της ηγεσίας του ΕΛΑΣ το 1944

Ελληνική και Συμμαχική ηγεσία καταθέτουν στεφάνι στον Άγνωστο Στρατιώτη μετά την απελευθέρωση της Αθήνας, Οκτώβριος 1944

μο σημείο ήταν να πειστούν οι υπουργοί του ΕΑΜ να επιτραπεί ο αφοπλισμός του ΕΛΑΣ και όλων των ένοπλων βοηθητικών οργανώσεών του, όπως η Εθνική Πολιτοφυλακή και η ΟΠΛΑ, καθώς και η στρατολόγηση κάποιων μελών του στις δυνάμεις της κυβέρνησης. Από τη μεριά του ΕΑΜ, κρίσιμη δοκιμασία θα ήταν η συμφωνία του Παπανδρέου και των Βρετανών να διαλύσουν την 3η Ορεινή Ταξιαρχία και άλλες κυβερνητικές δυνάμεις, ταυτόχρονα με τη διάλυση του ΕΛΑΣ, για να συσταθεί ένας νέος στρατός στον οποίο θα διατηρείτο η ισορροπία δυνάμεων ανάμεσα στις δυο πλευρές και θα λειτουργούσε υπό ενιαία διοίκηση. Όλος ο καθοριστικός για τις εξελίξεις που θα ακολουθούσαν Νοέμβριος καταναλώθηκε προκειμένου να επιτευχθεί κάποια από τις πιο πάνω συμφωνίες και να αποφευχθεί η χρήση βίας.

Οι ευθύνες για τη μη εξεύρεση λύσης Σύμφωνα με τα καταγεγραμμένα γεγονότα και τις ιστορικές μαρτυρίες, δεν είναι καθόλου εύκολο να αποδοθεί ευθέως και αδιάσειστα σε καμιά από τις εμπλεκόμενες πλευρές η ευθύνη για το ότι ο τόπος οδηγήθηκε σε αυτήν την τραγική αιματοχυσία. Καμιά ερμηνευτική απόδοση του τι συνέβη, η οποία να ρίχνει την ευθύνη αποκλειστικά στη μια πλευρά, δεν μπορεί να αντέξει στην κριτική αποτίμηση. Αυτό που μπορεί να διαπιστώσει κάποιος παρακολουθώντας μέρα με τη μέρα τα γεγονότα του Νοεμβρίου είναι μια επιδεινούμενη με διάφορες διακυμάνσεις εξέλιξη στην προσπάθεια εξεύρεσης λύσης. Το αρχι-

κό σχέδιο, που κατέθεσε στις 2 Νοεμβρίου ο Παπανδρέου στον Λήπερ, περιείχε ένα συγκεκριμένο χρονοδιάγραμμα με προτάσεις, στην αποδοχή του οποίου, είναι η αλήθεια, δεν περίμενε να βρει ιδιαίτερες δυσκολίες από την άλλη πλευρά.

Οι προτάσεις Παπανδρέου Οι προτάσεις που περιλάμβανε το σχέδιο ήταν: Κατάταξη στις 20 Νοεμβρίου της κλάσης νεοσυλλέκτων του 1915 για να επανδρώσουν τη νέα Εθνοφρουρά. Αυτή θα αντικαθιστούσε την παλιά Χωροφυλακή και την Εθνική Πολιτοφυλακή του ΕΑΜ, που θα διαλύονταν στις 27 Νοεμβρίου. Την 1η Δεκεμβρίου θα διαλύονταν όλες οι αντάρτικες δυνάμεις και θα καλούνταν τέσσερις νέες κλάσεις, οι οποίες μαζί με την Ορεινή Ταξιαρχία θα συγκροτούσαν τον νέο Εθνικό Στρατό. Ο Παπανδρέου λόγω της ρευστότητας των ημερομηνιών καταγράφει επίσης ξεχωριστή απόφαση του Υπουργικού Συμβουλίου στις 5 Νοεμβρίου, σύμφωνα με την οποία ο ΕΛΑΣ και ο ΕΔΕΣ θα έπρεπε να διαλυθούν στις 10 Δεκεμβρίου. Από τη στιγμή που τα μέλη του ΕΑΜ που είχαν υπουργικό χαρτοφυλάκιο συμφώνησαν σε αυτές τις αποφάσεις, ο Παπανδρέου δικαιολογημένα εξέφραζε την αισιοδοξία του για εξεύρεση λύσης. Αντίθετα, ο Λήπερ που ήταν περισσότερο επιφυλακτικός, όπως αποδεικνύεται και από τις ημερολογιακές σημειώσεις του, επισήμανε στις 7 Νοεμβρίου ότι δεν περίμενε να κρατήσει η βιτρίνα ενότητας και ότι επι-

πλέον «σημειώνονταν πράξεις ολοένα αυξανόμενης ανομίας από το ΕΑΜ στην Αθήνα». Την ίδια μέρα, ο Τσώρτσιλ έγραψε σε ένα σημείωμά του στον Ήντεν: «Περιμένω σίγουρα σύγκρουση με το ΕΑΜ, την όποια δεν θα πρέπει να αποφύγουμε υπό την προϋπόθεση ότι το πεδίο είναι σωστά επιλεγμένο». Μάλιστα, παρακάτω προσέθετε ότι «δεν πρέπει να έχουμε ενδοιασμό να χρησιμοποιήσουμε βρετανικά στρατεύματα για να υποστηρίξουμε τη βασιλική ελληνική κυβέρνηση υπό τον κ. Παπανδρέου». Τι σκεφτόταν από τη δική του μεριά το ΕΑΜ κατά την αντίστοιχη περίοδο, δεν μπορούμε να γνωρίζουμε, μια και τα στοιχεία είναι λιγότερο ξεκάθαρα. Ο πρώην κομμουνιστής Παπακωνσταντίνου μιλά για κάποια εσωτερικά έγγραφα που με ασάφεια αναφέρονταν σε επιθετικές βλέψεις που έθεταν ως στόχο την «πλήρη απελευθέρωση της Ελλάδας από τον ξένο ζυγό» ή σε κάποια διακήρυξη στις 7 Νοεμβρίου που καλούσε τον ΕΛΑΣ να «ριχτεί στην τελική μάχη». Η αλήθεια είναι ότι το περιεχόμενο άλλων διαγγελμάτων της ίδιας περιόδου έθετε ρητά ως προϋπόθεση τη συνεργασία με την κυβέρνηση. Για παράδειγμα, στις 6 Νοεμβρίου, έπειτα από πρόσκληση της κυβέρνησης, το ΚΚΕ κάλεσε τις κατώτερες διοικήσεις να υποβάλουν ονόματα για να συμπεριληφθούν σε έναν κατάλογο δυνητικών υποψηφίων για διοικητικές θέσεις…

σύγκρουσης με τους Βρετανούς. Πάντως, δεν σταματούσε να δημιουργεί ζητήματα προκειμένου να αποξενώσει τους Αμερικάνους από τους Βρετανούς. Στις 4 Νοεμβρίου ο «Ριζοσπάστης» ανακοίνωσε ότι ο Αμερικάνος πρεσβευτής είχε εκφράσει τη δυσαρέσκειά του στον Λήπερ για τα στρατιωτικά μέτρα που λαμβάνονταν. Ωστόσο, κανένα στοιχείο διαμαρτυρίας δεν καταγράφτηκε ούτε από τον Λήπερ ούτε από τον Μακβή. Από την άλλη μεριά, οι σοβιετικές αρχές παρέμεναν σιωπηλές σε βαθμό αμηχανίας. Το ΚΚΕ δεν ήταν σε θέση να επικαλεστεί ούτε μια λέξη συμπάθειας από την πλευρά των Σοβιετικών. Πράγμα που δεν συνέβη ούτε στις 7 Νοεμβρίου, όταν η επέτειος της επανάστασης των μπολσεβίκων γιορτάστηκε από τους κομμουνιστές στην Αθήνα. Γενικότερα, το κλίμα των ημερών έδειχνε ότι ήταν απίθανο το ΕΑΜ να επιθυμεί συνειδητά μια σύγκρουση με τους Βρετανούς. Στις 9 Νοεμβρίου έφτασε στην Αθήνα έπειτα από απαίτηση του Παπανδρέου – με τη σύμφωνη γνώμη του Λήπερ και του Σκόμπι αλλά και την εκπεφρασμένη δυσαρέσκεια των υπουργών του ΕΑΜ – η Ορεινή Ταξιαρχία, που αριθμούσε 2.800 άνδρες. Η θερμότατη υποδοχή της Ταξιαρχίας στη διάρκεια της παρέλασής της στην πόλη έδειξε ότι ο κόσμος τη θεωρούσε ως ένα ασφαλές αντίβαρο έναντι του ΕΛΑΣ.

Η πολιτική του ΚΚΕ Το ΚΚΕ το απασχολούσαν οι σχέσεις του με τις ξένες δυνάμεις. Προβληματιζόταν για τη στάση των Αμερικάνων στο ενδεχόμενο μιας

xenofonb@gmail.com

14/34 Media

5/12 - 11/12

ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΕΣ ΠΑΝΕΛΛΑΔΙΚΑ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΕΣ ÔÁ ÍÅÁ

18-23/11/13 11-16/11/13 24.313

24.615

ÅÈÍÏÓ

17.345

15.980

ESPRESSO

15.373

14.053

ÅËÅÕÈÅÑÏÓ ÔÕÐÏÓ

13.753

13.720

ÄÇÌÏÊÑÁÔÉÁ

10.792

11.159

ÅÖÇÌ.ÔÙÍ ÓÕÍÔÁÊÔÙÍ

8.528

8.681

ÅËÅÕÈÅÑÏÔÕÐÉÁ

4.723

5.236

ÑÉÆÏÓÐÁÓÔÇÓ

4.008

4.416

ÅËÅÕÈÅÑÇ ÙÑÁ

2.675

2.958

ÇÌÅÑÇÓÉÁ (Ïéê.)

2.052

2.628

ÅÓÔÉÁ

1.688

1.728

ÁÕÃÇ

1.666

1.673

ÍÁÕÔÅÌÐÏÑÉÊÇ (Ïéê.)

856

833

×ÑÇÌÁÔÉÓÔÇÑÉÏ (Ïéê.)

640

698

Ï ËÏÃÏÓ

86

86

ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΕΣ ÅÈÍÏÓ

24/11/13 153.890

17/11/13 150.250

ÐÑÙÔÏ ÈÅÌÁ

145.450

141.430

ÔÏ ÂÇÌÁ

126.880

134.910

REAL NEWS

80.390

85.110

ÔÕÐÏÓ ÔÇÓ ÊÕÑÉÁÊÇÓ

18.740

18.370

ÑÉÆÏÓÐÁÓÔÇÓ

17.000

21.430

ÊÕÑÉÁÊ. ÄÇÌÏÊÑÁÔÉÁ

14.050

15.180

ÁÕÃÇ

5.770

9.180

ÔÏ ×ÙÍÉ

4.610

5.170

ÔÏ ÐÁÑÏÍ

4.010

4.040

ÅËÅÕÈÅÑÇ ÙÑÁ

2.090

2.560

ÔÏ ÁÑÈÑÏ

1.250

1.230

110

80

ÄÇÌÏÊÑÁÔÉÊÏÓ ËÏÃÏÓ ΕΒΔΟΜΑΔΙΑΙΕΣ ÐÁÑÁÐÏËÉÔÉÊÁ

18-24/11/13 11-17/11/13 35.320 31.320

Ï ÊÏÓÌÏÓ ÔÏÕ ÅÐÅÍÄÕÔÇ

16.080

16.620

ÔÏ ÐÏÍÔÉÊÉ

8.020

9.020

ÔÏ ÊÁÑÖÉ

7.480

7.850

ÁÎÉÁ (Ïéê.-ðïë.)

3.840

4.060

ÁËÖÁ ÅÍÁ

1.960

1.890

ÐÑÉÍ

1.330

1.330

ÄÑÏÌÏÓ ôçò ÁÑÉÓÔÅÑÁÓ

1.110

1.140

ΑΘΛΗΤΙΚΕΣ ÖÙÓ ÔÙÍ ÓÐÏÑ

19-24/11/13 12-17/11/13 10.063 8.436

SPORTDAY

7.670

7.195

GOAL NEWS

6.865

6.373

LIVE SPORT

5.091

4.940

ÐÑÙÔÁÈËÇÔÇÓ

4.715

4.518

ÃÁÕÑÏÓ

3.815

3.275

Ç ÙÑÁ ÔÙÍ ÓÐÏÑ

3.133

4.183

ÐÑÁÓÉÍÇ

2.595

2.388

ÃÁÔÁ

2.150

2.211

ΑΛΛΕΣ ΕΚΔΟΣΕΙΣ 18-24/11/13 11-17/11/13 29.630 ×ÑÕÓÇ ÅÕÊÁÉÑÉÁ (Áããåëßåò) 26.460 ÔÏ ËÏÉÐÏÍ (Ðïéê. ýëçò)

11.150

11.750

ΠΟΝΤΙΚΙart

-ΜΙΚΡΑ

ΜΙΚΡΑ ËΤΑ ’ΧΕΙ πάρει στο κρανίο ο Χατζηνικολάου µε το ΕΣΡ και, εκτός των όσων λέει από µικροφώνου για την «ψυχαγωγική εκποµπή» που προκαλούν οι αποφάσεις του ΕΣΡ, έχει βάλει φωτιά και στο Twitter µέσω του προσωπικού του λογαριασµού. Και το πράγµα, είναι αλήθεια, παίρνει διαστάσεις, αφού το ραδιόφωνο του Real FΜ «τρώει» συνέχεια πρόστιµα από τότε που ανέβηκε στην πρώτη θέση των ακροαµατικοτήτων.ËΚΑΤΙ η πρωτιά, κάτι η πολιτική γραµµή του σταθµού, φαίνεται να δηµιουργούν υποψίες για οργανωµένη δίωξη. Είναι κάτι που προβληµατίζει πολλούς… ËΑΘΛΙΑ η επίθεση ορισµένων µέσων στον πρύτανη του Πανεπιστηµίου Αθηνών για το ταξίδι στο Παρίσι και για τη θεατρική παράσταση. Πρώτοι και καλύτεροι οι διάφοροι υποστηρικτές του µνηµονίου και της τρόικας… Αυτή τη φορά το παράκαναν. Σκέψου να πήγαινε ο καηµένος ο πρύτανης σε κανένα χιονοδροµικό… Θα άφριζαν τα σκυλιά!!!ËΠΑΝΤΩΣ τα κανάλια πρέπει να προσέξουν λίγο. Με προκλητικό τρόπο δέχονται ό,τι σερβίρουν οι σκοτεινοί διάδροµοι της παραπληροφόρησης όταν κυβέρνηση και τρόικα επιχειρούν να περάσουν… διάφορα µέτρα σε βάρος του κόσµου. Εύκολα γίνονται ο ιµάντας… για να λιώσουν και να διασύρουν τους εργαζόµενους. ËΚΟΥΡΑΣΤΗΚΕ ο θυρωρός της Μιχαλακοπούλου να αποχαιρετά τη µια µέρα τον Παναγιώτη Κουβουτσάκη και την εποµένη να τον ξαναβρίσκει µπροστά του. ËΟ… ΓΚΑΛΕΡΙΣΤΑΣ αλλά και… επιτετραµµένος της διοικητικής πυραµίδας του ΔΟΛ για την αναδιοργάνωση του δηµοσιογραφικού συγκροτήµατος, η οποία περιλαµβάνει απολύσεις και κόντρα απολύσεις, δήλωσε παραίτηση την περασµένη εβδοµάδα, όταν έπεσε «απαγορευτικό» στο κύµα απολύσεων που

σχεδίαζε. Γύριζε ο µήνας, βλέπετε, και οι 50 απολύσεις ήταν έτοιµες στον πάγκο του χασάπη… ËΟΙ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ λένε ότι ο Κουβουτσάκης παραµένει στη Μιχαλακοπούλου και αναζητούνται οι αρµοδιότητές του από εδώ και πέρα. ËΣΤΕΛΕΧΗ του ΔΟΛ εικάζουν ότι αυτές οι απολύσεις, όποτε και αν γίνουν, θα αποτελέσουν το «κύκνειο άσµα» της περικοπής προσωπικού. Ωστόσο, όπως λέγεται χαρακτηριστικά εντός της Μιχαλακοπούλου, «εικασίες είναι αυτές»… ËΗ Δ.Τ. θα είναι έτοιµη να εκπέµψει πλήρως και να καλύψει την ελληνική προεδρία της Ευρωπαϊκής Ένωσης, δήλωσε στο Αθηναϊκό Πρακτορείο Ειδήσεων ο αρµόδιος υφυπουργός Παντελής Καψής. Ë«ΠΑΡΟΤΙ υπήρξε καθυστέρηση στο να ανοίξει η Αγία Παρασκευή και να επιστρέψουν στο ραδιοµέγαρο, και αυτό κάποια στιγµή δηµιούργησε ένα κλίµα ανησυχίας, δεν θα υπάρξει κανένα πρόβληµα στο τέλος», ανέφερε ο Καψής. Τελικά, η Δ.Τ. πρέπει να είναι έτοιµη ή η ΝΕΡΙΤ; Για να καταλάβουµε και εµείς δηλαδή τι (πραγµατικά) γίνεται… ËΤΟ γράφουµε όπως ακριβώς µας το µετέφεραν: Ο Γιάννης Καψής βρέθηκε στον ΕΔΟΕΑΠ την περασµένη εβδοµάδα. Την ώρα που πλησίαζε η ώρα για το ραντεβού του, µια κυρία του άνοιξε κουβέντα και µεταξύ άλλων του είπε να δώσει πολλά συγχαρητήρια στον γιο του, τον Μανώλη... ËΠΡΟΦΑΝΩΣ είναι και η µοναδική θαυµάστρια που του έχει αποµείνει του Μανώλη. Του Παντελή πάλι, όπως τα έχει κάνει, δεν του έχει µείνει καµία… ËΤΟ ΥΠΟΥΡΓΕΙΟ Οικονοµικών συνεχίζει να µην καταβάλλει τις αποζηµιώσεις στους απολυµένους της ΕΡΤ. Ο Γιώργος Κογιάννης µε ανάρτησή του στο Twitter υπενθύµισε ότι ο Παντελής Καψής είχε

Καµίνι ο 984

Επόμενος στόχος για κλείσιμο οι δημοτικοί ραδιοσταθμοί Ανοίγει και πάλι η κουβέντα σχετικά µε το µέλλον που επιφυλάσσει η κυβέρνηση στους δηµοτικούς ραδιοσταθµούς. Τα δηµοτικά ραδιόφωνα φαίνεται ότι έβαλε στο στόχαστρό της η κυβέρνηση, θέλοντας να αντλήσει από τη συγκεκριµένη δεξαµενή τα επόµενα «θύµατα» των απολύσεων και της εφεδρείας στον ευρύτερο δηµόσιο τοµέα. Σύµφωνα µε όσα έχουν γίνει γνωστά, ο Αθήνα 9,84 και ο Επικοινωνία FM του Δήµου Ν. Ηρακλείου βρίσκονται µεταξύ των 29 δηµοτικών επιχειρήσεων που «κρέµεται» πάνω από το κεφάλι τους το… λουκέτο του κλεισίµατος µέχρι τον Φεβρουάριο. «Ο Αθήνα 9,84 δεν είναι µια κλασική δηµοτική επιχείρηση και επίσης δεν παρουσιάζει ζηµιές», δήλωσε ο δήµαρχος Αθηναίων Γιώργος Καµίνης κατά τη διάρκεια συνέντευξης Τύπου για τις εορταστικές εκδηλώσεις του δήµου. Αυτή την απάντηση έδωσε ο δήµαρχος της Αθήνας κληθείς να απαντήσει σε ερώτηση σχετικά µε τη δήλωση του υπουργού Εσωτερικών Γιάννη Μιχελάκη – σε συνέντευξή του στον ραδιοσταθµό Βήµα FM – ότι οι δηµοτικές επιχειρήσεις

που παρουσιάζουν ζηµιές για τρεις συνεχείς χρήσεις πρέπει να κλείνουν. Επιπλέον, ο Γιώργος Καµίνης σχολιάζοντας τη δήλωση Μιχελάκη σηµείωσε ότι η σχετική πρόβλεψη υπάρχει πράγµατι στον νόµο, αλλά το θέµα χρήζει περαιτέρω διερεύνησης και κατέληξε αναφέροντας: «Βλέπετε πως ό,τι κι αν συµβαίνει, υπάρχει εργασιακή αναταραχή. Ελπίζω να µην κλείσουµε τη θητεία µας έτσι». Από τη δική του πλευρά ο δήµαρχος Θεσσαλονίκης Γιάννης Μπουτάρης δήλωσε ότι θεωρεί «απαράδεκτη οποιαδήποτε σκέψη για κλείσιµο της TV 100». Ακόµη ανέφερε ότι το θέµα µπορεί να πάρει τη δικαστική οδό, τονίζοντας ότι «δεν υπάρχει δηµοσιονοµικό όφελος από το κλείσιµο της ΔΕΠΘΕ. Όταν αναλάβαµε το 2010, το κόστος ήταν 8,5 εκατ. ευρώ. Σήµερα είναι 3,5. Η ΤV 100 έχει σταµατήσει να είναι το λιβανιστήρι του δηµάρχου όπως ήταν, δυστυχώς, πριν. Εγώ είχα προτείνει να γίνει διαδηµοτική, το είχα προτείνει και στον Μόσιαλο, ο οποίος δέχτηκε, αλλά άλλαξε η κυβέρνηση», σηµειώνοντας ότι θα φέρει το θέµα στην ΚΕΔΕ.

«Μνημόνιο» > περικοπών στη Μίνωος Με ατοµικές συµβάσεις και µε µια διαδικασία που έχει χαρακτηριστεί αρµοδίως ως… εθελουσία έξοδος βρίσκει τους εργαζοµένους της «Ελευθεροτυπίας» το καταχείµωνο. Σύµφωνα µε τις πληροφορίες, µέχρι στιγµής σχεδόν το σύνολο των εργαζοµένων φέρεται να έχει υπογράψει τις ατοµικές συµβάσεις που προβλέπουν µειώσεις αποδοχών ύψους 30% και µε πλαφόν τα 900 ευρώ, ενώ αξιοσηµείωτη είναι η απουσία της ΕΣΗΕΑ από όλα όσα συµβαίνουν στην εφηµερίδα το τελευταίο διάστηµα. Από την άλλη πλευρά, το πρόγραµµα της εθελουσίας εξόδου, όπως το βάφτισε ο εκδότης της εφηµερίδας Χάρης Οικονοµόπουλος, δεν φαίνεται να θέλγει ιδιαίτερα τους δηµοσιογράφους της «Ελευθεροτυπίας». Η διαδικασία προβλέπει την άµεση καταβολή του µισού των δεδουλευµένων και την εξόφλησή τους σε 60 ηµέρες. Οι πληροφορίες λένε ότι αυτοί που έχουν προτιµήσει την «εθελουσία έξοδο» από τη Μίνωος µπορούν να µετρηθούν στα δάχτυλα του ενός χεριού. Στους διαδρόµους της «Ελευθεροτυπίας», πάντως, δυο πράγµατα αποτελούν σταθερό αντικείµενο συζήτησης, όπως λέγεται: η… έλευση ενός πιθανού επενδυτή στην εφηµερίδα και το ποιος µπορεί να είναι αυτός αλλά και η απλήρωτη µοναδική καθαρίστρια που «φέρνει βόλτα» ένα κτήριο µόνη της…

5/12 - 11/12

ΠΟΝΤΙΚΙart

«Η µάχη της Κρήτης» για την ΕΡΤ

δηλώσει πως θα παραιτηθεί αν δεν πληρωθούν οι αποζηµιώσεις στους εργαζόµενους της ΕΡΤ. ËΔΕΝ µπορεί πάντως να µην σηµειωθεί ότι ο ειδικός διαχειριστής της ΕΡΤ Γκίκας Μάναλης έχει εγκρίνει κονδύλι ύψους 3.257 ευρώ τον µήνα για την προµήθεια του καθηµερινού και εβδοµαδιαίου Τύπου. Ίλιγγο µόνο προκαλεί το ποσό των 19.545 ευρώ για το 6µηνο Σεπτέµβριος 2013 - Φεβρουάριος 2014 που έχουν δοθεί για την ανάγνωση εφηµερίδων… Καλά, πόσες εφηµερίδες διαβάζουν εκεί στη Δ.Τ.; ËΤΟ ΝΕΟ ντοκιµαντέρ του Γιώργου Αυγερόπουλου έχει τίτλο «Το χαµένο σήµα της Δηµοκρατίας» και αναφέρεται στην υπόθεση του λουκέτου της ΕΡΤ από την ελληνική κυβέρνηση τον περασµένο Ιούνιο. ËΤΟ ΝΤΟΚΙΜΑΝΤΕΡ συµπυκνώνει µέσα σε 60 λεπτά µια περίοδο πέντε µηνών και καταγράφει όλα όσα συνέβησαν στην υπόθεση της ΕΡΤ, το κλείσιµο της οποίας συγκλόνισε τη διεθνή κοινή γνώµη. Θα κάνει πρεµιέρα τον Ιανουάριο του 2014 στην Αυστρία, το Βέλγιο, τη Φινλανδία, την Αυστραλία, την Ελβετία, τη Γαλλία, την Ιρλανδία, τη Λετονία και την Ελλάδα. ËΜΕΤΑ το enikos. gr, ο Νίκος Μπογιόπουλος αναλαµβάνει ρόλο σχολιαστή και στον Real FM στο µεσηµβρινό µαγκαζίνο µε τον Γιάννη Παπαδόπουλο. Ακόµη θα σχολιάζει την επικαιρότητα και στην πρωινή εκποµπή της Παρασκευής του Νίκου Χατζηνικολάου. ËΓΙΑ ΤΟ ενδεχόµενο να βάλει η κυβέρνηση λουκέτο στους δηµοτικούς ραδιοσταθµούς η ΠΟΕΣΥ αναφέρει ότι το «κλείσιµό τους όχι µόνο θα είναι ένα ακόµη πλήγµα στο δηµόσιο αγαθό της Ενηµέρωσης, αλλά και ένα στρεβλό µήνυµα προς πάσα κατεύθυνση ότι οι φορείς που κατέβαλαν κάθε προσπάθεια για να εξασφαλίσουν το καλύτερο δυ-

νατό αποτέλεσµα και τη µεγαλύτερη ανταποδοτικότητα κόστους - ωφέλειας τιµωρούνται». ËΜΕΓΑΛΗ τηλεθέαση έκανε η συνέντευξη του γενικού γραµµατέα του ΚΚΕ Δηµήτρη Κουτσούµπα στο Action 24 και στην εκποµπή του Βασίλη Ταλαµάγκα που έφτασε το 14,5%. Σήµερα Πέµπτη στην εκποµπή είναι προσκεκληµένος ο υπουργός αναπληρωτής Εσωτερικών Λεωνίδας Γρηγοράκος, που θα µιλήσει για θέµατα αυτοδιοίκησης, τις αλλαγές στον «Καλλικράτη», το µεταναστευτικό και πολλά άλλα. ËΑΥΤΟ κι αν αποτελεί είδηση. Την επαναφορά της έντυπης έκδοσής του από τις αρχές του 2014 σχεδιάζει το αµερικάνικο περιοδικό «Newsweek», το οποίο εδώ και κάτι περισσότερο από έναν χρόνο κυκλοφορεί αποκλειστικά σε ψηφιακή µορφή, σύµφωνα µε δηµοσίευµα των «New York Times».ËΜΑΧΗ για την πρωτιά δίνουν το Mega και ο ΑΝΤ1 για την τηλεθέαση των κεντρικών δελτίων ειδήσεων. Και το ζουµί είναι ότι και τα δυο κανάλια έχουν πετύχει τη δική τους… κορυφή. ËΤO MEGA και για τον Νοέµβριο βρέθηκε στην κορυφή µε γενικό µέσο όρο 20,1% και 784.000 τηλεθεατές, έναντι του δελτίου ειδήσεων του ΑΝΤ1, που σηµείωσε µέσο όρο 19% και το είδαν 741.000 τηλεθεατές. ËΑΠΟ την πλευρά του, ο ΑΝΤ1 τερµάτισε στην κορυφή για τον ίδιο µήνα στα νεανικά κοινά 15-44, στα οποία σηµείωσε πρωτιά µε 19,9%, έναντι του δελτίου ειδήσεων του Mega, που σηµείωσε 14,1%. Ούτε οι φοιτητικές εκλογές δεν έχουν τόσες… «δικές µας» πρωτιές! ËΤΟ «Π» την περασµένη Πέµπτη (28.11) πούλησε σε Αθήνα - Πειραιά 3.594 φύλλα. Την προπερασµένη Πέµπτη (21.11) πούλησε πανελλαδικά 8.020 φύλλα.

Ραδιο-φόνος ς στους δήµου

Η ΕΡΤ, το λουκέτο και οι αγωγές των εργαζομένων

>

Ο «χορός» των 170 εκδικάσεων των αγωγών που έχουν καταθέσει οι εργαζόµενοι της ΕΡΤ ενάντια στην απόλυσή τους ξεκίνησε τη Δευτέρα από το Ηράκλειο της Κρήτης. Στα αξιοσηµείωτα της διαδικασίας µπορεί να καταγραφεί το γεγονός ότι στο δικαστήριο δεν εµφανίστηκε ούτε ένας µάρτυρας υπέρ της απόφασης της κυβέρνησης να βάλει λουκέτο στην ΕΡΤ. Επιπλέον… αξιοσηµείωτο είναι το γεγονός ότι ο εκπρόσωπος του ελληνικού Δηµοσίου στο δικαστήριο δεν εµφάνισε κανένα νοµικό επιχείρηµα για την απόφαση της κυβέρνησης να κλειδώσει µε λουκέτο την ΕΡΤ. Περιορίστηκε µόνο να πει ότι το δικαστήριο οφείλει να περιµένει την απόφαση του ΣτΕ για την ΕΡΤ προτού εκδικάσει τις αγωγές των εργαζοµένων. Εάν αυτή θα είναι η γραµµή υπεράσπισης της κυβέρνησης, κενή από επιχειρήµατα και ζητώντας αναβολές, θα φανεί κατά τη διάρκεια της εκδίκασης και των υπόλοιπων αγωγών. Αν δεν µπορούν πάντως να επιχειρηµατολογήσουν αυτοί που έκλεισαν την ΕΡΤ υπέρ της απόφασης που έλαβαν τον περασµένο Ιούνιο, τότε ποιος µπορεί να το κάνει; Στη δικαστική αίθουσα του Ηρακλείου, πάντως, βρέθηκε σύσσωµος ο δηµοσιογραφικός κλάδος. Υπέρ των εργαζοµένων και µε πρόσθετες παρεµβάσεις τους κατέθεσαν οι εκπρόσωποι των δηµοσιογραφικών Οµοσπονδι-

ών και Ενώσεων ενώ υπέρ κατέθεσαν επίσης και εκπρόσωποι των φορέων και αρχών της πόλης, όπως ο δήµαρχος Ηρακλείου, ο πρύτανης του Πανεπιστηµίου, ο αντιπεριφερειάρχης και ο πρόεδρος του Εργατικού Κέντρου Ηρακλείου. «Πέρα από την προφανή παρανοµία των απολύσεων, η κατάργηση του µοναδικού δηµόσιου ραδιοτηλεοπτικού φορέα για την Κρήτη σήµανε έναν οιονεί αποκλεισµό του νησιού από την υπόλοιπη χώρα. Σίγησε ένας φορέας που εξυπηρετούσε τις ανάγκες Ενηµέρωσης και Επικοινωνίας του πληθυσµού της Κρήτης και έγινε σε όλους αντιληπτό ότι η δηµόσια ραδιοτηλεόραση και η δηµοκρατία είναι έννοιες αλληλένδετες» αναφέρει, µεταξύ άλλων, η ανακοίνωση των σωµατείων για την ουσία της πρώτης εκδίκασης αγωγής των εργαζοµένων της ΕΡΤ. Και ενώ η «καταιγίδα» µε τις εκδικάσεις των αγωγών θα κορυφωθεί το προσεχές διάστηµα, το τηλεοπτικό µόρφωµα, η Δ.Τ., «παλεύει» ακόµα να εγκατασταθεί στο ραδιοµέγαρο. Σύµφωνα µε απόφαση του ειδικού διαχειριστή της ΕΡΤ Γκίκα Μάναλη, η κυβέρνηση αποφάσισε να διαθέσει το ποσό των 4.500 ευρώ πλέον ΦΠΑ για «το άνοιγµα θυρών στο ραδιοµέγαρο». Φαίνεται ότι ούτε το κτήριο δεν θέλει τη Δ.Τ. στην αγκαλιά του…

1,2 εκατ. ευρώ λιμνάζουν από Ραδιομαραθώνιο της ΕΡΤ Οι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ Στάθης Παναγούλης και Νάσος Αθανασίου µε ερώτηση που κατέθεσαν προς τους υπουργούς Παντελή Καψή, Σίµο Κεδίκογλου και Ευάγγελο Βενιζέλο ζητούν να µάθουν την τύχη των 1,2 εκατ. ευρώ που είχαν συγκεντρωθεί το 2009 σε τηλεµαραθώνιο που διοργάνωσε η ΕΡΤ για την ανέγερση νοσοκο-

µείου στη Γάζα της Παλαιστίνης, καθώς µέχρι σήµερα παραµένει άγνωστο αν έχουν αξιοποιηθεί αυτά τα χρήµατα για τον σκοπό που συγκεντρώθηκαν. Οι δύο βουλευτές ζητούν ενηµέρωση για το πού βρίσκονται σήµερα αυτά τα χρήµατα, για ποιον λόγο δεν έχει αξιοποιηθεί το ποσό αυ-

τό µέχρι σήµερα, ποια η ανάµειξη τότε της ΕΡΤ και σήµερα της ΝΕΡΙΤ σχετικά µε τη συγκέντρωση, διαχείριση και διάθεση του τεράστιου αυτού ποσού και δεδοµένου ότι έχουν παρέλθει τέσσερα και πλέον έτη ποιες ενέργειες έχουν γίνει για την αξιοποίηση των χρηµάτων.

Media 15/35 Real FM: Αγωγές κατά ΕΣΡ και προσφυγή στην Ευρώπη Αιτία πολέµου µεταξύ του Νίκου Χατζηνικολάου και του Ραδιοτηλεοπτικού Συµβουλίου στάθηκε η απόφαση της Αρχής να επιβάλει ένα ακόµη πρόστιµο, ύψους 10.000 ευρώ αυτή τη φορά, στον Real FM. Σύµφωνα µε τον πρόεδρο του ΕΣΡ Ιωάννη Λασκαρίδη, το πρόστιµο επιβλήθηκε στον ραδιοσταθµό λόγω µετάδοσης χορηγίας στην εκποµπή του Νίκου Χατζηνικολάου, καθώς και για υπέρβαση διαφηµιστικού χρόνου. Στο άκουσµα της είδησης, ο Νίκος Χατζηνικολάου έκανε λόγο για «προσωπική βεντέτα» του προέδρου του ΕΣΡ τόσο µε τον ίδιο όσο και µε τον Real FM. Ο γνωστός δηµοσιογράφος θεωρεί ότι ο στόχος της Αρχής είναι να κατεβάσει ρολά ο Real FM λόγω της αντιµνηµονιακής γραµµής που κρατά αλλά και της πρωτιάς που κατέχει στα ερτζιανά. Μέσω του προσωπικού λογαριασµού του στο Twitter σηµείωσε: «Το Εθνικό Ραδιοτηλεοπτικό Συµβούλιο δίνει τα ρέστα του για να φιµώσει τον Real FM. Κάθε βδοµάδα και πρόστιµο! Άθλια µεθόδευση άθλιων αυλικών!». Ενώ µε µια ακόµα ανάρτηση έβαλλε κατά του ΕΣΡ γράφοντας: «Ο Real FM δεν αναγνωρίζει το παράνοµο ΕΣΡ. Η θητεία του έχει λήξει. Θα αµυνθούµε µε όλους τους νόµιµους τρόπους! Δεν θα µας κλείσουν!». Παράλληλα, ο Νίκος Χατζηνικολάου προανήγγειλε την προσφυγή στο ευρωπαϊκό δικαστήριο καθώς και στην ελληνική δικαιοσύνη, καταθέτοντας αγωγές εναντίον των µελών της ραδιοτηλεοπτικής Αρχής, χαρακτηρίζοντας ως «παράνοµο και ληγµένο» το ΕΣΡ.

Mega: Η Τρέμη παραμένει στο κεντρικό δελτίο Τα σενάρια και την παραφιλολογία σχετικά µε το µέλλον της Όλγας Τρέµη στην παρουσίαση του κεντρικού δελτίου ειδήσεων του Mega διέψευσε ο διευθυντής ειδήσεων και ενηµέρωσης του καναλιού Χρήστος Παναγιωτόπουλος. «Ας το πω, λοιπόν, παρότι ουδείς µπήκε στον κόπο να µε ρωτήσει: Η Όλγα Τρέµη είναι και θα παραµείνει η κεντρική παρουσιάστρια του Μega. H δηµοσιογραφική της επάρκεια, η πολιτική της κρίση και η πολύχρονη εµπειρία της συµβάλλουν αποφασιστικά στη σχέση εµπιστοσύνης του δελτίου µε τους πολίτες», σηµείωσε ο ίδιος στο aixmi. gr. Ο Χρήστος Παναγιωτόπουλος υποστήριξε, µεταξύ άλλων, ότι υπάρχουν δηµοσιογράφοι που συµπεριφέρονται σαν την παλιά κουτσοµπόλα της γειτονιάς, γράφοντας χαρακτηριστικά: «Προσέξτε τώρα: Ούτε ένας από τους δηµοσιογράφους αυτούς δεν µου έχει κάνει έστω ένα τηλεφώνηµα και να µε ρωτήσει: “Τι λες, Χρήστο, για τις “πληροφορίες” αυτές; Υπάρχει τίποτα ή είναι παραµύθια;”. Τέτοια δηµοσιογραφία… Ποια διασταύρωση της πληροφορίας και κουραφέξαλα;».

16/36 Επτά

5/12 - 11/12

ποντικιart

www.topontiki.gr

ΠΕΜΠΤΗ 5.12

◗ Μια σχέση ξεδιπλώνεται, σύμφωνα με την κβαντική θεωρία, στο βραβευμένο έργο του Νικ Πέιν «Αστερισμοί». Η Στεφανία Γουλιώτη, στον ρόλο της θεωρητικής φυσικού, και ο Μάκης Παπαδημητρίου, ως μελισσοκόμος, αναπτύσσουν μια ερωτική σχέση με διαφορετικές εκδοχές, θέτοντας ερωτήματα για τον ρόλο της τύχης και της ελεύθερης βούλησης στη ζωή. Σκηνοθετεί ο Βαγγέλης Θεοδωρόπουλος. Info: «Θέατρο Νέου Κόσμου» (Αντισθένους 7 & Θαρύπου), στις 21.15, τιμές: 10-12 ευρώ, τηλ.: 210 9212900. ◗ To παραμύθι των αδελφών Γκριμ «Η Χιονάτη και οι 7 νάνοι» παρουσιάζεται από το Μπαλέτο της Εθνικής Όπερας του Κιέβου. Ένα μπαλέτο σε τρεις πράξεις δημιουργήθηκε πριν από τρεις δεκαετίες από τον Ρώσο χορογράφο Genrikh Mayorov, βασισμένο στη μουσική του Πολωνού συνθέτη Bogdan Pavlovsky. Info: Θέατρο «Παλλάς» (Βουκουρεστίου 5, Αθήνα), στις 19.00, τιμές: 10-58 ευρώ, τηλ.: 210 3213100. ◗ Μουσική και τραγούδια του Μίκη Θεοδωράκη από τον κινηματογράφο και το θέατρο θα ερμηνεύσουν η Νένα Βενετσάνου, ο Λάκης Χαλκιάς και η 10μελής Ορχήστρα «Μίκης Θεοδωράκης». Στη συναυλία θα προβληθούν στην οθόνη σκηνές από κινηματογραφικές ταινίες και θεατρικά έργα ενώ θα ακούγονται αποσπάσματα από θεατρικές παραστάσεις. Info: Δημοτικό Θέατρο Πειραιά (Ηρώων Πολυτεχνείου 38), στις 21.00, τηλ.: 210 4143310.

«το ποντικι»

προτείνει...

Επιμέλεια: Βίκυ Λεβαντή (v.levanti@hotmail.com)

ΔΕΥΤΕΡΑ 9.12

◗ Στο πλαίσιο του αφιερώματος «Το γέλιο στη ζωή και την τέχνη», δύο καταξιωμένοι σκιτσογράφοι παρουσιάζουν τα βιβλία τους: o Στάθης, το «Η εποχή των μνημονίων» (εκδόσεις Λιβάνη) και ο Soloup, «Tα ελληνικά κόμικς» (εκδόσεις Τόπος). Με αφορμή το χιουμοριστικό άλμπουμ του πρώτου και τη μελέτη του δεύτερου για το «εικονογραφημένο σινεμά τσέπης» α λα ελληνικά, οι δύο γελοιογράφοι μάς ξεναγούν και μας μυούν στον θαυμαστό κόσμο της γελοιογραφίας και των κόμικς. Την παρουσίαση θα ακολουθήσει μικρή θεατρική παράσταση. Info: Δημοτική Βιβλιοθήκη Αγίας Παρασκευής – Μουσείο Αλέκου Κοντόπουλου (Κοντόπουλου 13, Αγία Παρασκευή), στις 19.30, τηλ.: 210 6395335. ◗ Το νέο του μυθιστόρημα παρουσιάζει ο Παύλος Κάγιος, με τίτλο «Μη μ’αφήσεις να χαθώ», το οποίο παρακολουθεί τα μυστικά και τα ψέματα μιας παρέας φίλων – οι έρωτες, οι προσδοκίες, οι συμβιβασμοί τους – από το 1974 μέχρι σήμερα. Πρόκειται για μια μυθοπλασία για την ελληνική πραγματικότητα και τον λησμονημένο εαυτό των ανθρώπων που ζει πανικόβλητος, όπως και οι ήρωες του βιβλίου. Info: Ταινιοθήκη της Ελλάδας (Ιερά Οδός 48), στις 20.00, τηλ.: 2103609695.

ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 6.12

◗ Το 3ο Πανόραμα Ελληνικής Jazz επιστρέφει για τρεις μέρες με συγκλίσεις Ελλήνων και διεθνών τζαζιστών. Σήμερα συμπράττει ο Τάκης Μπαρμπέρης (Takis Barberis Group) και ο Τουρκοσουηδός σαξοφωνίστας Ιλάν Ερσαχίν. Info: Στέγη Γραμμάτων & Τεχνών (Λ. Συγγρού 107-109), τιμές: 5-18 ευρώ, στις 21.00, τηλ.: 210 9005800.

ΣΑΒΒΑΤΟ 7.12

◗ Το Athens Film Factory επιστρέφει για τρεις μέρες, με τους βραβευμένους κινηματογραφιστές (2013) της Ελληνικής Ακαδημίας Κινηματογράφου να προσφέρουν μια σειρά σεμιναρίων, εργαστηρίων, προβολών (καθημερινά από τις 11.00) αλλά και ένα masterclass από τον Γιώργο Πανουσόπουλο, με θέμα την προετοιμασία της νέας του ταινίας «Στη χώρα που κανείς δεν ήξερε να κλαίει» (σήμερα στις 18.00). Info: Ανώτατη Σχολή Καλών Τεχνών (Πειραιώς 256, Αθήνα), είσοδος ελεύθερη, μέχρι 9.12, www. hellenicfilmacademy.gr. ◗ Η Ορχήστρα Δωματίου Johan Strauss Ensemble της Βιέννης, θέλοντας να ταξιδέψει το αθηναϊκό κοινό στη χριστουγεννιάτικη Βιέννη, παρουσιάζει βαλς, πόλκες και λαϊκούς χορούς της μουσικής τους παράδοσης. Info: Μέγαρο Μουσικής Αθηνών (Βασ. Σοφίας & Κόκκαλη), τιμές: 8-55 ευρώ, στις 20.30, τηλ.: 210 8272333. ◗ Οι Απροσάρμοστοι, οι φίλοι και συνοδοιπόροι του Παύλου Σιδηρόπουλου, ερμηνεύουν τα τραγούδια του σ’ένα live, για τα 23 χρόνια από τον θάνατό του (6.12.90). Μαζί τους οι Δημήτρης Πουλικάκος, Βασίλης και Νίκος Σπυρόπουλος. Info: Κύτταρο (Ηπείρου & Αχαρνών, Αθήνα), είσοδος: 10 ευρώ, στις 22.00, τηλ.: 210 8224134.

Το «Ποντίκι» σάς πάει θέατρο

✂

ΚΥΡΙΑΚΗ 8.12

◗ Η όπερα… και για παιδιά του Νίκου Κηπουργού «Προσοχή! Ο Πρίγκιπας λερώνει» παρουσιάζει έναν πριγκιπικό κόσμο, ο οποίος «λερώνεται» και «λερώνει», χάνει τη βεβαιότητα αλλά και την αλαζονεία του, για να δημιουργήσει ένα πιο πραγματικό… παραμύθι. Info: ΕΛΣ - Θέατρο «Ολύμπια» (Ακαδημίας 59-61), τιμές: 5-25 ευρώ, στις 11.00, τηλ.: 210 3611516. ◗ Η Μάρθα Φριντζήλα ξεκίνησε τις μουσικές εμφανίσεις της (κάθε Κυριακή του Δεκέμβρη), παρουσιάζοντας το Kubara Project ΙΙΙ. Info: Anodos Live Stage (Πειραιώς 183), τιμή: 12 ευρώ με μπύρα/κράσι, τηλ.: 210 3468100.

«Το γέλιο στη ζωή και την τέχνη», Δημοτική Βιβλιοθήκη Αγίας Παρασκευής – Μουσείο Αλέκου Κοντόπουλου

ΤΡΙΤΗ 10.12

◗ Το έργο του Φεντερίκο Γκαρθία Λόρκα «Γέρμα» βάζει δέκα νέους ηθοποιούς να διηγηθούν στη σημερινή Ελλάδα την ιστορία μιας γυναίκας που, κόντρα στις κοινωνικές νόρμες, αμφισβητεί και, τελικά, πράττει. Σκηνοθετεί η Λίλυ Μελεμέ. Info: Πολυχώρος Vault (Μελενίκου 26, Βοτανικός), τιμή: 10 ευρώ, στις 21.00, τηλ.: 213 0356472. ◗ Στο πλαίσιο του αφιερώματος «Σύγχρονη Ελληνική Τέχνη» εκτίθενται τα έργα της εικαστικού Όπυς Ζούνη, από την τελευταία δεκαπενταετία της καλλιτεχνικής της πορείας (1993-2008), με τίτλο «Ψευδαίσθηση και Πραγματικότητα». Επιμελείται η Ελένη Αθανασίου. Info: Radison Blue Park Hotel (Λ. Αλεξάνδρας 10, Αθήνα), καθημερινά 9.00-12.00, μέχρι 14.1, τηλ.: 210 8894500.

ΤΕΤΑΡΤΗ 11.12

◗ Οι «Βρικόλακες» του Ίψεν – το 2014 είναι έτος Ίψεν – ανεβαίνουν από τον Στάθη Λιβαθινό και με ανάλογο θίασο (Μπ. Αρβανίτη, Γ. Κέντρος, Ν. Χατζόπουλος κ.ά.) για να θυμίσουν την τραγική ιστορία του πάσχοντα από εκφυλιστική ασθένεια Όσβαλντ και της μητέρας του που αγωνίζεται για να το αποτρέψει. Info: «Θέατρο Οδού Κεφαλληνίας» (Κεφαλληνίας 16, Κυψέλη), τιμές: 13-16 ευρώ, στις 20.00, τηλ: 210 8838727.

«Αστερισμοί», Θέατρο Νέου Κόσμου

Το «Ποντίκι» σάς πάει θέατρο

✂

Το «Ποντίκι» σάς πάει θέατρο

✂

«Η Γραμμή»

«La Moscheta»

«Όταν έχω εσένα»

Το «Ποντίκι» εξασφάλισε για τους αναγνώστες του εκπτωτικές τιμές για την παράσταση «Η Γραμμή» του Ίσραελ Άρθουρ Χόροβιτς. Οι αναγνώστες που θα τηλεφωνήσουν στο 210 6898448 θα κερδίσουν δύο εισιτήρια στην τιμή του ενός (10 ευρώ) για την Παρασκευή 6 Δεκεμβρίου, στις 21.15, και το Σάββατο 7 Δεκεμβρίου, στις 19.15.

Το «Ποντίκι» εξασφάλισε για τους αναγνώστες του εκπτωτικές τιμές για την παράσταση «La Moscheta» του Άντζελο Μπεόλκο. Οι αναγνώστες που θα τηλεφωνήσουν στο 210 6898448 θα κερδίσουν δύο εισιτήρια στην τιμή του ενός (15 ευρώ), για τη Δευτέρα 9 Δεκεμβρίου (είκοσι αναγνώστες) και την Τρίτη 10 Δεκεμβρίου (είκοσι αναγνώστες), στις 21.00.

Θέατρο Αλκμήνης (Αλκμήνης 12, Πετράλωνα) Τηλ.: 210 3428650

Θέατρο Τέχνης – Κάρολος Κουν (Πεσμαζόγλου 5, Αθήνα) Τηλ.: 210 3222760.

Το «Ποντίκι» εξασφάλισε για τους αναγνώστες του εκπτωτικές τιμές για την παράσταση «Όταν έχω εσένα» του Σταμάτη Κραουνάκη. Οι αναγνώστες που θα τηλεφωνήσουν στο 210 6898448 θα μπορέσουν να παρακολουθήσουν την παράσταση πληρώνοντας 10 ευρώ (αντί για 12 και 15 ευρώ), για την Πέμπτη 5 Δεκεμβρίου (πενήντα αναγνώστες) και την Παρασκευή 6 Δεκεμβρίου (πενήντα αναγνώστες), στις 21.00. Ίδρυμα «Μιχάλης Κακογιάννης» (Πειραιώς 206, Ταύρος) Τηλ.: 210 3418550.