344

art ΠΟΝΤΙΚΙ

ΠΕΜΠΤΗ 19 ∆ΕΚΕΜΒΡΙΟΥ 2013

Νο 344

ΠΕΤΡΟΣ ΦΙΛΙΠΠΙ∆ΗΣ:

«Ο ''Φον ∆ηµητράκης'' είναι φοβισµένος, ανασφαλής, χωρίς αξίες και πιστεύω»

2014 Ο Ελ Γκρέκο γυρίζει σπίτι του ΜΟΥΣΙΚΉ Η κλασική µάς κάνει περήφανους

ΘΕΑΤΡΟ Εισιτήρια για έξι παραστάσεις

ΝΕΟΣ ΚΟΣΜΟΣ Αγόρια και κορίτσια για... φίληµα

ΣΙΝΕΜΑ Οι νέες ταινίες και ο Πίτερ Ο' Τουλ

02/26 Η εποχή µας

19/12 - 23/12

ΠΟΝΤΙΚΙart

www.topontiki.gr

Εθνικός Κήπος: Πώς βλέπετε την ανάθεση από τον Δήμο Αθηναίων της κηποτεχνικής μελέτης και της πραγματοποίησης υπαίθριας έκθεσης έργων σε ιδιώτη;

Γιώργος Κοτανίδης, ηθοποιός

ΔΙΛΗΜΜΑΤΑ

Πιστεύω ότι ο Δήμος Αθηναίων έκανε πολύ καλά που προχώρησε σε νέα μελέτη τη χρειάζεται. Και φυσικά η τοποθέτηση έργων τέχνης, κάτι που συμβαίνει σε όλες τις μεγάλες πόλεις του κόσμου, ομορφαίνει τα πάρκα και επιμορφώνει τους επισκέπτες τους. Ο Εθνικός Κήπος πρέπει να είναι πάντα σε καλή κατάσταση και να προσφέρει την ομορφιά του στους πολίτες. Για την εταιρεία δεν έχω ιδέα, έχω εμπιστοσύνη στον δήμαρχο Αθηναίων, στο πάθος του να βελτιώσει την Αθήνα και φυσικά στην εντιμότητα που προσπαθεί να επιβάλει στις υπηρεσίες του δήμου. Αρκεί να έγιναν όλα με διαφάνεια.Συμφωνώ με τις αντιδράσεις που έχουν να αντιπροτείνουν κάτι προς το καλύτερο, γιατί προάγουν τον διάλογο, δεν πιστεύω όσες οδηγούν στην αδράνεια και κοιτούν προς τα πίσω.

Εύα Μελά πρόεδρος Εικαστικού Επιμελητηρίου Θεωρώ σκάνδαλο την εκχώρηση του Εθνικού Κήπου στον πρόεδρο του ΣΕΒ, κ. Δημήτρη Δασκαλόπουλο. Ο δημόσιος χώρος έχει πάψει να είναι δημόσιος χώρος και εκχωρείται εδώ και χρόνια σταδιακά σε επιχειρηματίες. Ήρθε η σειρά του Εθνικού Κήπου. Όπου όχι μόνο η ανάπλαση θα γίνει από Γάλλο αρχιτέκτονα, αγνοώντας πλήρως το ντόπιο δυναμικό, αλλά και το επόμενο βήμα, η υπαίθρια παρουσίαση έργων τέχνης, θα γίνεται κατά βούληση του προέδρου του ΣΕΒ. Η επιλογή των έργων, μάλιστα, θα γίνεται από διευθύντρια λονδρέζικης γκαλερί ενώ το ντόπιο καλλιτεχνικό δυναμικό αγνοείται, λες και είναι τριτοκοσμικοί ιθαγενείς.

Σ ΑΝΤΙΚΡΙΣΤΟΙ ΚΑΘΡΕΦΤΕ

Λέμε όχι στην αμήχανη Ελλάδα…

ΕΝΑ ΒΙΝΤΕΟ, ΜΙΑ ΙΣΤΟΡΙΑ

Οι εξουσιαστές πάνε Εξάρχεια

του ΜΗΝΑ ΒΙΝΤΙΑΔΗ Περίεργη εποχή. Αμήχανη. Τώρα που γράφω αυτή τη λέξη, συνειδητοποιώ πόσο κακή λέξη είναι. Αμηχανία… Νομίζω ότι αυτό είναι που μας κάνει πιο πολύ δυστυχισμένους, η αμηχανία. Η έλλειψη άμεσης αντίληψης του μικρού ή του μεγάλου που συμβαίνει δίπλα σου, κάτι που μπορεί να μην κοστίζει τίποτα και πολύ. Όταν δεν μπορείς να σκεφτείς τις απλές επόμενες κινήσεις σου, όταν δεν μπορείς να αγγίξεις τα απλά καθημερινά σου συναισθήματα, μια κίνηση, μια εικόνα, ένα βλέμμα, μια λέξη, τότε η ζωή μετράται με μια άλλη μονάδα χρόνου, που οι άλλοι όρισαν, αυτοί που με την ανικανότητά τους μας έγραφαν Ιστορία ενώ εσύ κοιμόσουν. Το δευτερόλεπτο μας μοιάζει αιώνας, το λεπτό μια ζωή χωρίς τα καλοκαίρια της. Ναι, συνεχίζουμε να τρώμε, να περπατάμε, να κοιμόμαστε. Ναι, συνεχίζουμε να διαβάζουμε βιβλία, να βλέπουμε ταινίες, να πηγαίνουμε στο θέατρο ή να σιγοτραγουδάμε έναν σκοπό, μα πάντα η αμηχανία, σαν ένα ενοχλητικό ζιζάνιο, μας ρουφάει την προσοχή. Ο λογαριασμός που περιμένει απλήρωτος, η δουλειά που ψάχνουμε, το κρύο σπίτι, η αβεβαιότητα, τα συννεφιασμένα πρόσωπα μερικών εκατομμυρίων ανθρώπων, μια χώρα που κολυμπά στην αβεβαιότητα, δεν βοηθούν για να κάνεις τέχνη ή να αγγίξεις την τέχνη. Και τι θα κάνουμε; Με σταυρωμένα χέρια και τον τρόμο της αμηχανίας θα πορευτούμε στο μικρό μέλλον μας; Οι δημιουργοί πρέπει να σωπάσουν, οι νέοι θα πάψουν να ονειρεύονται, γίνεται αυτό; Ελάτε, λοιπόν, να φτιάξουμε ένα αντίδοτο στην αμηχανία. Μέσα από τις σελίδες του το «Ποντίκι Art» θέλει να προσπαθήσει να μας κάνει να σηκωθούμε από τον καναπέ του μάταιου θρήνου, της απαισιοδοξίας, της μιζέριας, της αποδοχής, της αμηχανίας και να κοιτάξουμε ό,τι δημιουργικό γίνεται δίπλα μας. Χρειαζόμαστε πολλούς για να σηκωθεί από τον καναπέ της η αμήχανη Ελλάδα…

Πολλά μπράβο αξίζουν στα παιδιά του 5ου Λυκείου Αθήνας, στα Εξάρχεια, που σκάρωσαν την ταινία μικρού μήκους «Ανάλυσέ το» καταγγέλλοντας τα ηλίθια κλισέ περί «γειτονιάς των αναρχικών», ένα αστραπιαίο σουξέ με περισσότερες από 200.000 προβολές στο ΥouΤube Κάμποσα μπράβο αξίζουν και στον σκηνοθέτη Χάρη Μιχαλογιαννάκη, που είχε την επιμέλεια, απλώνοντας δίχτυ ασφαλείας στους πιτσιρικάδες για την πρώτη τους καλλιτεχνική ακροβασία. Όμως ο κακός λύκος τριγυρνάει στο δάσος. Στο τέλος του παραμυθιού, αντίθετα με όσα μας λέγανε, θ’ ανοίξει τη στοματάρα του και θα τους κάνει όλους μια χαψιά. Δεν είναι ένα «φρέσκο» και «χιουμοριστικό βίντεο», όπως λένε διάφοροι, δηλαδή γελάσαμε και ΟΚ. Και φυσικά δεν προτείνει «πολιτική λύση», αφού τα παιδιά δεν μου φαίνονται στελεχάκια της Νεολαίας ΠΑΣΟΚ.

LIKE...

Γιώργος Ι. Αλλαμανής

Στη γειτονιά που οι μπάτσοι δολοφονούν 15χρονα, αμέσως μετά από δύο πυροβολισμούς οι σημερινοί έφηβοι κοιτάνε κατάματα τον φακό, λένε το όνομά τους και τα όνειρά τους. Γιατί; Μα γιατί ξέρουν ότι η Ελλάδα θα τους απαγορεύσει διά ροπάλου να τα υλοποιήσουν. Τα λένε απλώς για να κρατήσουν την τρύπια απόδειξη ότι τα όνειρά τους παρελήφθησαν αρμοδίως. Από ποιους; Υποθέτω απ’όσους θα τους (επι)βραβεύσουν: Δημάρχους, τραγουδοποιούς, τηλεοπτικούς αστέρρες και άλλους. Τέτοιοι άνθρωποι συμμετείχαν τα προηγούμενα χρόνια στις τελετές και τις κριτικές επιτροπές του Φεστιβάλ Μαθητικών Ταινιών, στο πλαίσιο του εκπαιδευτικού προγράμματος «Πάμε Σινεμά;» που υλοποιούν το υπουργείο Παιδείας (των επιστρατευμένων εκπαιδευτικών, των καταργημένων ολοήμερων σχολείων και των ανατιναγμένων πανεπιστημίων) και το υπουργείο Πολιτισμού (των απολύσεων, των περικοπών και της «άυλης πολιτιστικής κληρονομιάς») σε συνεργασία με τους Δήμους Αθηναίων και Θεσσαλονίκης. Το «Ανάλυσέ το» γυρίστηκε για το φετινό 6ο Φεστιβάλ Μαθητικών Ταινιών. Κι επειδή όοολοι θέλουν το καλό της νέας γενιάς, ιδού ένα αποσμητικό για την πτωμαΐνη απ’τη δολοφονία της ΕΡΤ τον περασμένο Ιούνιο: η τελετή απονομής του 6ου Φεστιβάλ Μαθητικών Ταινιών, λέει, θα μεταδοθεί (το βρήκατε, ήταν SOS) από τη «Δημόσια Τηλεόραση». Ας μην μακρηγορούμε. Οι μαθητές και οι μαθήτριες του 5ου Λυκείου της Αθήνας – σχολείου που δεν υπάρχει πια, αφού φέτος «συγχωνεύτηκε» με ένα άλλο – βρήκαν μια ρωγμή στο καταρρέον «σύστημα» και φώναξαν δυνατά την κραυγή τους. Κανενός τ’αυτί δεν θα ιδρώσει. Το... καταρρέον ευχαρίστως θα τους συμπαρασύρει στα Τάρταρα του προτεκτοράτου χωρίς μέλλον. Οι εξουσιαστές πάνε σινεμά στα Εξάρχεια. Μία ιδέα για το τέλος: εμπρός για ένα 100% ανεξάρτητο φεστιβάλ μαθητικών ταινιών.

στην ανάρτηση του Κώστα Φέρρη Σκάει η είδηση ότι πέθανε κάποιος δημοφιλής καλλιτέχνης και αρχίζουν οι καταιγιστικές αναρτήσεις σε Facebook και Twitter με βιντεάκια από το Youtube: Πεθαίνει λόγου χάριν η Αντιγόνη Βαλάκου, πλακώνουν όλοι το «Βαλς των χαμένων ονείρων» του Χατζιδάκι. Πεθαίνει ο Λου Ριντ, δώστου το «Walk on the wild side». Προ ημερών, με αφορμή τον θάνατο του Πίτερ Ο’Τουλ, το βιντεάκι που έκανε πάταγο ήταν το τρέιλερ του «Λόρενς της Αραβίας». Στον τοίχο της συνθέτριας Θέσιας Παναγιώτου είδαμε τον σκηνοθέτη Κώστα Φέρρη να σχολιάζει το εξής: «Μας έπρηξαν πια οι αστοιχείωτοι δημοσιογράφοι με τον ‘‘Λόρενς της Αραβίας’’»! Εδώ τίθεται το ερώτημα: Είναι

το Facebook ένα μέσο προσωπικής έκφρασης του καθενός ή επεκτείνεται σε ένα είδος πεδίου επίδειξης γνώσεων; Και όποιος αναρτά εν είδει φόρου τιμής τον «Λόρενς της Αραβίας» σημαίνει ότι αγνοεί το «Man of La Mancha»; Ευτυχώς ο Φέρρης ήταν πιο επεξηγηματικός σε επόμενο σχόλιό του στο ίδιο post της Παναγιώτου: «Μιλάω για τους τηλεοπτικούς δημοσιογράφους που αντιγράφουν ο ένας τον άλλο κι όλοι μαζί το τηλεγράφημα και δεν ψάχνουν να βρουν κάτι παραπάνω, κάτι διαφορετικό, κάτι πιο προσωπικό. Θα μου πεις, έχουν... προσωπικά οι τηλεοπτικοί δημοσιογράφοι;». Χίλια like, λοιπόν, στον Φέρρη, που εν προκειμένω έχει αντίστοιχα χίλια δίκια!

19/12 - 23/12

ποντικιart

Η εποχή μας 03/27

www.topontiki.gr

γ. πετρου - λ. καβακοσ

γ. πετρου

Η Καμεράτα υπό τη διεύθυνση του Γ. Πέτρου νίκησε τη Σκάλα του Μιλάνου. Υποψήφιος για βραβείο Γκράμι ο Λεωνίδας Καβάκος. Γοήτευσε στον «Ριγολέττο» ο διεθνής βαθύφωνος Δημήτρης Καβράκος. Ολοκληρωμένη, πολυσχιδής προσωπικότητα ο συνθέτης Γιώργος - Εμμανουήλ Λαζαρίδης, παρουσιάζεται στο κοινό και ως πιανίστας

δ. καβρακοσ - γ. ε. λαζαριδησ

Οι σταρ της κλασικής μουσικής Κάτι συμβαίνει στην κλασική μουσική. Όλο και πιο συχνά, Έλληνες καταξιωμένοι σολίστ κερδίζουν διεθνείς διακρίσεις, ψηφίζονται από το κοινό και ανταγωνίζονται σε δημοτικότητα ηθοποιούς και σκηνοθέτες. Η τέχνη απαντά στην κρίση και η κλασική μουσική παίρνει τη σκυτάλη από το σύγχρονο ελληνικό σινεμά που άφησε τη σφραγίδα του στην παγκόσμια κινηματογραφία. Για να ακούσεις τον Καβάκο στους μεγάλους «ναούς» της μουσικής ανά τον κόσμο μάλλον είναι απίθανο. Τα εισιτήρια γίνονται ανάρπαστα. Κοσμοσυρροή και στη διεθνή περιοδεία της Καμεράτα, που μπήκε δυναμικά στο λυρικό θέατρο. Λέγεται μάλιστα πως κάποιοι φανατικοί Γερμανοί θεατές αγνόησαν τη βροχή και στέκονταν απέναντι στο πεζοδρόμιο, προσπαθώντας να απαθανατίσουν τον αντισυμβατικό μαέστρο Γιώργο Πέτρου. Δεν είναι τυχαίο που ο «Alessandro», η ελληνική παραγωγή όπερας από την Καμεράτα και την Ορχήστρα Φίλων της Μουσικής, αναδείχθηκε πρώτη στην ψηφοφορία του διεθνούς μουσικού καναλιού Mezzo, κερδίζοντας λυρικά θέατρα όπως η Σκάλα του Μιλάνου και το Θέατρο της Βερόνα. Με τις «Σονάτες για βιολί» του Μπετόβεν, ο Λεωνίδας Καβάκος είναι υποψήφιος για Γκράμι στην κατηγορία της Καλύτερης Ερμηνείας Μουσικής Δωματίου/Μικρού

art ΠΟΝΤΙΚΙ

Κωστούλα Τωμαδάκη

ΕΚΔΟΤΗΣ - ΔΙΕΥΘΥΝΤΗΣ Αντώνης Δελλατόλας

αρχισυντακτησ Μηνάς Βιντιάδης

ΔΙΕΥΘΥΝΤΗΣ εκδοσησ

Υπευθυνη υλης Χρυσούλα Παπαϊωάννου

Παναγής Δ. Κουτουφάς

λ. Καβακοσ Συνόλου. Ο κορυφαίος δεξιοτέχνης, μαέστρος και μουσικός, παίζει βιολί από πέντε χρόνων και διαπρέπει στα πέρατα της οικουμένης. Ο Καβάκος συγκαταλέγεται στους δέκα σημαντικότερους βιολιστές του κλασικού ρεπερτορίου και έχει συμπράξει με τις μεγαλύτερες ορχήστρες του κόσμου. Ο κόσμος της κλασικής μουσικής υποκλίνεται στο ταλέντο του. Ελάχιστοι σολίστ έχουν καταφέρει να γίνουν αποδέκτες τόσο θερμών εκδηλώσεων από κοινό και κριτικούς. Η Λυρική είναι το σπίτι του. Η φωνή του κατάφερε να «σπάσει» τα ελληνικά σύνορα και να ηχήσει στα μεγαλύτερα θέατρα του κόσμου. Εδώ και 32 χρόνια ο βαθύφωνος Δημήτρης Καβράκος τραγουδά στη Μητροπολιτική Όπερα της Νέας Υόρκης. Έδωσε τη δική του ερμηνευτική πρόταση σε έργα του Μίκη Θεοδωράκη και μας χάρισε μια μοναδική ερμηνεία υποδυόμενος πειστικά τον δολοφόνο Σπαραφουτσίλε στον εμβληματικό «Ριγολέττο» της Εθνικής Λυρικής Σκηνής. Παρά τις μεγάλες δυσκολίες στον χώρο του πολιτισμού, η κλασική μουσική αποκαλύπτεται, επανεξετάζει τις δυνατότητές της, τραβάει το ενδιαφέρον του διεθνούς Τύπου, πετυχαίνει διεθνή αναγνώριση, συνομιλεί με το κοινό και κάνει τη διαφορά στην ελληνική μουσική σκηνή.

διορθωση ΚειμΕνων Κώστας Θέος Μαρία Παπαρρηγοπούλου

εμπορικO TMHMA Μάνθος Καλούμενος τηλ.: 210 6898448, fax: 210 6898226

δελτιο και ρου Ένα... νόστιμο ψάρι της χρυσουλασ παπαϊωαννου

* Ό,τι και να λέμε, πρέπει να το πάρουμε απόφαση. Το σινεμά σώζει την τιμή του ελληνικού πολιτισμού στο εξωτερικό. Μας αρέσουν ή όχι οι σύγχρονες ελληνικές ταινίες, αυτές δηλαδή που ανήκουν σ’ αυτό το περίεργο είδος που βαφτίστηκε από τους Βρετανούς «greek weird cinema», μας δίνουν κάμποσους πόντους εθνικής περηφάνιας. Μια ακόμα ταινία έρχεται να προστεθεί στις φεστιβαλικές επιτυχίες του ελληνικού κινηματογράφου. Δεν είναι άλλη από τη νέα ταινία του Γιάννη Οικονομίδη «Το μικρό ψάρι», που επιλέχθηκε για το Διαγωνιστικό Τμήμα του Φεστιβάλ Βερολίνου, της γνωστής Μπερλινάλε (6 έως 16 Φεβρουαρίου). Ο Οικονομίδης, βέβαια, δεν ανήκει ούτε στο «weird cinema» ούτε και σε κανένα άλλο είδος. Γιατί είναι ένα είδος από μόνος του. Το σινεμά του έχει ένα εντελώς προσωπικό στίγμα. Είναι αιρετικό και αντισυμβατικό. Οι ήρωές του είναι άνθρωποι της διπλανής πόρτας, συνήθως μικροαστοί, που κουβαλούν τη μιζέρια και τις παθογένειες του συνδρόμου του Νεοέλληνα. Ο Οικονομίδης, χωρίς να υψώνει ποτέ το δάχτυλο, ξέρει να μπήγει το μαχαίρι στα σάπια σπλάχνα της ελληνικής κοινωνίας, να τσαλακώνει τους ήρωές του και ενίοτε να τους σκοτώνει κιόλας. Στην τέταρτη μεγάλου μήκους ταινία του, ο σκηνοθέτης του «Σπιρτόκουτου» και του «Μαχαιροβγάλτη», έχει ήρωα τον Στράτο. Τη μέρα εργάζεται σε αρτοποιία και το βράδυ εκτελεί συμβόλαια θανάτου. Στόχος του είναι, με τα χρήματα που μαζεύει, να χρηματοδοτήσει την απόδραση του Λεωνίδα, ο οποίος τον είχε ξελασπώσει όταν ήταν αυτός φυλακή. Η συνέχεια στη μεγάλη οθόνη της… Μπερλινάλε. Να σημειώσουμε ότι ελληνική ταινία είχε να συμμετάσχει στο Διαγωνιστικό εννέα χρόνια, από την «Τριλογία: Το λιβάδι που δακρύζει» του Θόδωρου Αγγελόπουλου. * Από την άλλη βέβαια, ο υπουργός ΥΠΠΟΑ Πάνος Παναγιωτόπουλος έλεγε προχθές το πρωί: «Ο πολιτισμός είναι τραυματισμένος στις μέρες μας, αλλά γίνονται προσπάθειες να επουλωθούν τα τραύματα». Εμείς πάλι μόνο τραύματα και εκκρεμότητες βλέπουμε ακόμα. Από καλή πρόθεση χορτάσαμε. Αν στις προσπάθειες ο υπουργός εννοεί ότι δεν θα κλείσει, όπως δήλωσε, τη Λυρική και άλλους φορείς πολιτισμού, αυτά δεν φτάνουν. Αυτό έλειπε, να έκλειναν. Ο προϋπολογισμός της Λυρικής για το 2014 είναι 13 εκατομμύρια ευρώ.

4/28

Συνέντευξη

19/12 - 23/12

ποντικιart

www.topontiki.gr

Χρυσούλα Παπαϊωάννου

Παρασκευή απόγευμα στο καμαρίνι του, στο θέατρο «Μουσούρη». Φιλόξενο, ζεστό και γεμάτο προσωπικά αντικείμενα, θα μπορούσε να είναι και ένα δωμάτιο του σπιτιού του. Άλλωστε, το «Μουσούρη» είναι η θεατρική του στέγη τα τελευταία έντεκα χρόνια. Φέτος ο Πέτρος Φιλιππίδης σκηνοθετεί και πρωταγωνιστεί στο έργο του Δημήτρη Ψαθά «Φον Δημητράκης», μια σάτιρα πάνω στην άσβεστη δίψα για εξουσία και ό,τι αυτή συνεπάγεται. Ο Φιλιππίδης «κεντάει» στον πρωταγωνιστικό ρόλο του Δημήτρη Χαρίτου, ενός απελπισμένου ανθρωπάκου, ο οποίος, για να πάρει μια υπουργική καρέκλα από τους Γερμανούς κατακτητές, «πουλάει» μέχρι και την οικογένειά του. Ενώ μετά το Πάσχα θα παίξει στο νέο έργο του Βαγγέλη Χατζηγιαννίδη «Το κέικ», που θα ανέβει στο Εθνικό Θέατρο. Ο Φιλιππίδης δέχεται με χαρά τα εύσημα για την εξαιρετική ερμηνεία του ως Φον Δημητράκης, αλλά «κλοτσάει» μόλις ακούσει ότι είναι «ο καλύτερος κωμικός της γενιάς του». Γίνεται λίγο αμυντικός και σε προσγειώνει όσο πιο ευγενικά μπορεί με χιούμορ. Αλλά δεν κάνει καθόλου πλάκα όταν μιλώντας για την πολιτική αυτοχαρακτηρίζεται «γραφικός». Γιατί; «Από τους πολιτικούς μας λείπει το όραμα. Δύσκολα κάποιος μπορεί να μας πείσει ότι θέλει το κοινό καλό. Το ξέρω ότι ακούγομαι γραφικός και όποιος διαβάσει αυτά θα γελάει… Μήπως γι’ αυτό, όπως λέτε εσείς, θεωρούμαι ο καλύτερος κωμικός;»

πετροσ φιλιππιδησ

Η τέχνη δεν θα λύσει το πρόβλημα της ανεργίας Το έργο ήταν μια προσωπική σας επιλογή… Ο «Φον Δημητράκης» είναι ένα έργο που δεν ανεβαίνει εύκολα γιατί είναι ένας πολύ ειδικός χαρακτήρας, αρνητικός θα έλεγα, μάλλον από τους χειρότερους ανθρώπους του κόσμου! Δεν πιστεύω ότι είναι επιθυμία πολλών συναδέλφων μου να παίξουν έναν τέτοιο ρόλο, παρόλο που ξέρω από την κόρη του Ψαθά, τη Μαρία, ότι είχαν είχαν εκδηλώσει και άλλο, την επιθυμία να την ανεβάσουν. Εκείνη είχε απαντήσει, ιδιαίτερα τιμητικά για μένα, «κρατάω αυτό το έργο, γιατί θα ήθελα να το παίξει ο Φιλιπίδης». Επομένως, το έργο τελικά «ήρθε» σε εσάς… Όχι. Το επέλεξα και εκ των υστέρων μου είπε η Μαρία Ψαθά ότι με… περίμενε. Τα έργα συνήθως είναι στο κεφάλι μου πολλά χρόνια. Συζητούσα τον «Μπακαλόγατο» τέσσερα χρόνια. Είχα στο μυαλό μου τον «Φον Δημητράκη» έξι χρόνια. Όταν καταπιάστηκα με το έργο και σκηνοθετικά, στις πρόβες μού αποκαλύφθηκε ότι είναι ένα πολύ μεγαλύτερο και πολύ σπουδαιότερο έργο απ’ αυτό που πίστευα ή που φαίνεται. Ενώ η παράσταση βγάζει γέλιο και μπορεί να χαρακτηριστεί κωμωδία, μιλάμε για έναν εντελώς τραγικό ήρωα… Ακριβώς. Είναι ένα πλήρες έργο. Δεν θα το χαρακτήριζα καθαρή κωμωδία γιατί δεν είναι. Είναι μια πολιτική κωμικοτραγωδία, ένα βαθιά πολιτικό έργο. Ακριβώς αυτό δίνει μια βαθύτερη αξία. Πέρα από κωμωδία καταστάσεων, γιατί γελάς με αυτό που παθαίνουν οι ήρωες, το έργο έχει συγκίνηση, γέλιο και μήνυμα – αν κάποιος θέλει να βρει. Επειδή γράφτηκε το 1946, μέσα σε μια πολύ δύσκολη εποχή για τη χώρα, φαντάζομαι ότι η συναισθηματική φόρτιση του συγγραφέα ήταν μεγάλη, γεγονός που με κάνει να πω ότι πρέπει να γράφτηκε σε έναν συναισθηματικό και πνευματικό οίστρο. Είπατε πριν «αν κάποιος θέλει να βρει μήνυμα»… Τα τελευταία χρόνια έχουμε κακομάθει το κοινό, γιατί η ζημιά που έχει γίνει στο θέατρο οφείλεται κυρίως σε εμάς. Προσπαθούν κάποιοι – δεν ξέρω

ΙΝFO

Ο θιασοσ του «φον δημητρακη»

Θέατρο «Μουσούρη» (Πλατεία Καρύτση 7, Αθήνα), κάθε Τετάρτη στις 19.00, Σάββατο (λαϊκή) στις 18.00, Πέμπτη - Κυριακή στις 21.00, τιμές: 10-22 ευρώ, τηλ.: 210 3310936

ακριβώς ποιοι, αλλά φαντάζομαι – να δώσουν έναν άλλο λόγο, υποτίθεται ισχυρότερο, για τον οποίο θα έπρεπε κανείς να δει θέατρο, πέρα από τον προφανή, την ψυχαγωγία. Κατά την προσωπική μου άποψη, το θέατρο δεν έχει ούτε εκπαιδευτικό ούτε μηνυματικό χαρακτήρα, ή τουλάχιστον δεν είναι αυτός ο αυτοσκοπός. Ο ρόλος του θεάτρου ανέκαθεν ήταν ψυχαγωγικός. Ακόμα κι αν πούμε ότι ο θεατής κάτι «παίρνει» στο σπίτι του και τον αλλάζει, τον εκπαιδεύει κ.λπ., βγαίνει μέσα από την ψυχαγωγία. Εμείς λοιπόν, οι ηθοποιοί, παρέα με εσάς τους δημοσιογράφους, έχουμε «ψήσει» το κοινό ότι, για να πάει κανείς στο θέατρο, πρέπει κάτι να ξέρει πριν. Δεν χρειάζεται να ξέρει τίποτα. Η τέχνη πρέπει να απευθύνεται σε όλους, δεν είναι για ελίτ. Η υψηλή τέχνη, παγκοσμίως, αποδεδειγμένα, απευθύνεται σε όλο τον κόσμο: στον λαϊκό, τον μη λαϊκό, τον αριστοκράτη, τον κουλτουριάρη.

Επειδή στην Ελλάδα λειτουργούμε με ταμπέλες, εσάς σας έχουν κατατάξει στο εμπορικό λαϊκό θέαμα… Το χειρότερο δεν είναι οι ταμπέλες που βάζουν κάποιοι στους άλλους, αλλά αυτές που βάζουν οι ίδιοι στον εαυτό τους. Αποφασίζει κάποιος μόνος του ότι είναι… ποιοτικός. Αυτό είναι το πιο αστείο. Να προλάβει μην τυχόν και τον χαρακτηρίσουν οι άλλοι όπως θα έπρεπε. Απ’ ό,τι ξέρω, εσείς έχετε μια «αλλεργία» με τις ταμπέλες. Δεν αποδέχεστε ούτε τον πολύ κολακευτικό χαρακτηρισμό που σας έχει αποδοθεί, «ο μεγαλύτερος κωμικός της εποχής»… Δεν μπορώ να λέω αυτά που λέω και μετά να κολακεύομαι από κάτι τέτοιο. Φυσικά και είναι κολακευτικό, δεν μπορώ να ισχυριστώ το αντίθετο, αλλά το σημαντικό για μένα είναι αυτό που θα δείξει ο χρόνος. Θα ήθελα η πορεία μου στο θέατρο να είναι τέτοια ώστε να μπορέσω να αφήσω το στίγμα μου.

ποντικιart

19/12 - 23/12

Συνέντευξη 5/29

www.topontiki.gr

Ναι, αλλά εσείς ανήκετε στην κατηγορία που ό,τι κάνετε θα πάει καλά. Το όνομά σας αποτελεί εγγύηση επιτυχίας. Τα δεδομένα αλλάζουν. Κάποτε οι παραστάσεις ήταν εκατό. Μου είπαν ότι πέρυσι έγιναν 826 παραστάσεις. Ο ανταγωνισμός είναι τεράστιος. Επειδή, λοιπόν, επικρατεί «ο θάνατός σου η ζωή μου», κάπως έτσι εμφανίζονται οι ταμπέλες. Υπάρχει μια θεωρία ότι, για να πετύχω εγώ, πρέπει να αποτύχουν οι άλλοι. Από τις 826, οι 600 παραστάσεις είναι πειραματικές. Δηλαδή το mainstream θέατρο είναι πειραματικό. Και τελικά δεν έχουν να πουν όλοι κάτι τόσο σημαντικό. Κάποιοι ψάχνουν να βρούνε δουλειά και γίνονται οι ίδιοι παραγωγοί του εαυτού τους κάνοντας, για παράδειγμα, ένα θεατράκι σε μια είσοδο πολυκατοικίας. Η τέχνη δεν θα λύσει το θέμα της ανεργίας. Το ξέρω ότι είναι σκληρό αυτό που λέω. Πρέπει και να έχεις κάτι να πεις, αλλά και να υπάρχει κάποιος που θέλει να το ακούσει.

Πάντως σήμερα και Γερμανούς κατακτητές έχουμε, και φασίστες, και πολιτικούς που δεν αφήνουν την καρέκλα. Μήπως, όμως, θα ήταν απλοϊκό να εξισώσουμε τους σημερινούς πολιτικούς με τον Φον Δημητράκη που είναι ένας άνθρωπος αγράμματος, απαίδευτος; Θεωρείτε, δηλαδή, ότι οι πολιτικοί που μας εκπροσωπούν στο Κοινοβούλιο είναι κάτι καλύτερο; Οι εξαιρέσεις είναι ελάχιστες.

Είμαι γονιός. Η γέννηση του γιου μου.

Η συντροφικότητα Η συνάντηση με τη γυναίκα μου, γνωριστήκαμε στο θέατρο γιατί ήταν χορεύτρια και χορογράφος.

Η απώλεια Ο θάνατος της μάνας μου και του πατέρα μου.

Η τέχνη Η είσοδός μου στο θέατρο του Κουν.

Η φιλία Δεν μπορώ να ξεχάσω τη γνωριμία μου με τον Γιάννη Μπέζο. Εδώ μέσα έγινε, στο θέατρο «Μουσούρη», το 1991. Παίζαμε μαζί στην παράσταση «Στο τσακ».

Στιγμεσ

α νθρωπ

Το έργο είναι και μια απάντηση στον φασισμό και σε όλη την κατάσταση που ζούμε σήμερα; Το είχατε αυτό στο μυαλό σας; Είναι. Μέσα στους βασικούς λόγους που το επέλεξα, ήταν το ότι ήταν πολιτικό. Πέρα από το ότι μιλάει εναντίον του φασισμού, μιλάει εναντίον όλων των δραμάτων που δημιουργούνται γύρω από αυτό: ο αδερφός «δίνει» τον αδερφό, για παράδειγμα. Πηγαίνει στο υπαρξιακό βάθος των χαρακτήρων. Ο Φον Δημητράκης είναι φοβισμένος, ανασφαλής, λίγος, χωρίς ισχυρές αξίες και πιστεύω. Ούτε καν στον φασισμό δεν πιστεύει. Βλέπει μόνο μια καρέκλα υπουργική. Τις ερμηνείες, πάντως, τις κάνουμε εμείς. Ο Ψαθάς δεν ήταν κομμουνιστής, αλλά, απ’ όσο ξέρουμε, ένας συντηρητικός άνθρωπος. Οι Γερμανοί που εξέφραζαν τον φασισμό, ήταν και κατακτητές της χώρας. Σήμερα έχουν και μια άλλη αξία τα πράγματα. Το έργο δεν είναι επίκαιρο, αλλά διαχρονικό.

Η πατρότητα

οι

Κρίσεις προσωπικές περνάτε; Το επάγγελμα σας το «σηκώνει»… Είναι μια δουλειά που δεν έχει να κάνει μόνο με το οικονομικό. Η επιθυμία είναι αυτό που κάνεις να αρέσει: σε σένα, στους φίλους σου, στον κόσμο, στον «χώρο» σου, στους δημοσιογράφους. Στο βάθος ο καθένας ξέρει τι έχει κάνει, έστω στο περίπου. Επίσης, εμείς κάθε έξι μήνες ψάχνουμε τι θα κάνουμε.

¢ Θα σας πω τα ίδια. Ο γιος μου. ¢ Η γυναίκα μου. ¢ Οι γονείς μου. ¢ Ο Μπέζος, με τον οποίο έχουμε μια αδερφική σχέση. Είμαστε και κουμπάροι. ¢ Η συνάντησή μου με πολλούς ανθρώπους: Κώστα Καζάκο, Γιώργο Μιχαλακόπουλο, Μάγια Λυμπεροπούλου, Βασίλη Παπαβασιλείου. Η γνωριμία με τον Κάρολο Κουν ήταν για μένα κορυφαία στιγμή, όπως και με τους υπόλοιπους δασκάλους μου, τον Λαζάνη, τον Κουγιουμτζή, τον Αρμένη.

06/30 Επόμενη στάση: Νέος Κόσμος

19/12 - 23/12

ποντικιart

www.topontiki.gr

Ένα κορίτσι που γράφει παραμύθια Ονομάζεται Αλεξάνδρα Μπρουντζάκη, είναι μόλις είκοσι ετών και σπουδάζει Γαλλική Φιλολογία στο Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο – «όταν το επιτρέπουν οι επαναστατικές συνθήκες της εποχής!», συμπληρώνει με εμφανή διάθεση χιούμορ, χαμογελώντας μελαγχολικά. Παίζει πιάνο, το κινητό της και τα ακουστικά της είναι προέκταση του χεριού και των αφτιών της αντίστοιχα, ακούει ροκ από την ώρα που θα σηκωθεί, αλλά γουστάρει και Ρέμο «…προτιμώντας ωστόσο για την πάρτη μου τον Χατζιδάκι και τον Σαββόπουλο! Είμαι Παναθηναϊκός – στην πιο κακή του ώρα», όπως προσθέτει, «και σοσιαλδημοκράτισσα δίχως κόμμα... Πληβεία από τον Παναθηναϊκό και άστεγη από κόμμα, μέσα στη μαύρη κρίση!». Πριν από δύο χρόνια έγραψε το πρώτο της παραμύθι με τίτλο «Αμάντα, η πριγκίπισσα της Ανθοχώρας», το οποίο κυκλοφόρησε τελικά αυτές τις μέρες από τις εκδόσεις Χριστάκη σε εικονογράφηση Μαιρηλίας Φωτειάδου. «Όλη η ατμόσφαιρα πατάει πάνω στην κλασική παράδοση των παραμυθιών, αυτών δηλαδή που συγκινούσαν και το παιδί – αναγνώστη, και όχι στη σύγχρονη αντίληψη, η οποία περισσότερο θέλει να εντυπωσιάζει. Έχω καιρό για να… εντυπωσιάσω!», συμπληρώνει εύθυμα, με διάθεση αυτοειαλεξανδρα ρωνίας! μπρουτζακη: Θεωρεί τον Ντίσ20 χρόνων, συγγραφέας νεϊ μεγαλοφυΐα του παιδικού βιβλίου και έχει μεγαλώ«Αμάντα, η πριγκίπισσα σει με τις ταινίες της Ανθοχώρας» του – τα πιο υπέροχα παραμύθια - ταινίες τις οποίες δεν χορταίνει να βλέπει και να ξαναβλέπει… Η Αμάντα είναι η πρώτη της ηρωίδα και έχει στοιχεία δικά της – και όπως επισημαίνει: «Το παραμύθι μου δεν έχει τόσο διάθεση να διδάξει, όσο να περιγράψει τη διαδικασία μιας μαθητείας προς τη διαμόρφωση του χαρακτήρα. Η Αμάντα είναι η μικρή πριγκίπισσα της Ανθοχώρας! Θα μπορούσε ωστόσο να είναι ένα καθημερινό κορίτσι μιας χώρας όπου όλες του οι επιθυμίες θα γίνονταν πραγματικότητα, ακόμα και οι πιο παράλογες… Έπειτα από μια περιπλάνηση στην οποία την οδηγούν οι υπερβολικές και εγωιστικές της απαιτήσεις, η μικρή πριγκίπισσα καταλήγει στο συμπέρασμα ότι τα πιο απλά και κοντινά μας πράγματα είναι και τα πιο πολύτιμα!». Είναι ενθουσιασμένη με τον τρόπο που εικονογράφησε το παραμύθι της η Μαιρηλία Φωτειάδου, μια κυρία την οποία δεν έτυχε να συναντήσει ακόμα. «Η Μαιρηλία έκανε μια μοναδική εικονογράφηση, ονειρική, μαγική, πραγματικά παραμυθένια, για την οποία δράττομαι της ευκαιρίας για πρώτη φορά από την εφημερίδα σας να την ευχαριστήσω!».

Η Μικρά... Κορασίδα του Παντελή Βούλγαρη Δήμητρα Μυρίλλα Είναι μόλις 25 χρόνων και έχει ήδη υπογράψει το σάουντρακ της ταινίας «Μικρά Αγγλία» του Παντελή Βούλγαρη. Πώς όμως έφτασε η Κατερίνα Πολέμη να «ντύνει» μουσικά την ταινία του Παντελή Βούλγαρη με μπάλο, τανγκό και συγκινητικά πένθιμα εμβατήρια; Αναμφισβήτητα, η ιστορία τού πώς γνωρίστηκε με τον καταξιωμένο σκηνοθέτη Παντελή Βούλγαρη είναι ενδιαφέρουσα από μόνη της. Ο σκηνοθέτης, μαζί με τη σύντροφό του και συγγραφέα Ιωάννα Καρυστιάνη γνώρισαν τη χαρισματική τραγουδοποιό σε μια ταβέρνα στην Άνδρο, την είδαν σε εμφάνισή της στην Αθήνα και τα υπόλοιπα είναι... Ιστορία. Η Κατερίνα έλαβε διθυραμβικές κριτικές για το σάουντρακ της «Μικράς Αγγλίας», όπως είχε γίνει και με το παρθενικό της άλμπουμ «Spread the Music, not the Name», το 2011. Αν ακούσεις τις συνθέσεις της, πιστεύεις πως αυτό το νέο κορίτσι πρέπει να έζησε στην Άνδρο του ’30 και του ’40, στην εποχή δηλαδή που διαδραματίζεται η ταινία. Εκείνη όμως δεν επαναπαύεται σε αυτήν την επιτυχία της. Θέλει να κάνει παγκόσμια τουρνέ, να παίξει κάποια στιγμή στο Ηρώδειο και να μας... χορέψει σάμπα με τις δημιουργίες της, οι οποίες πηγάζουν από την παραδοσιακή βραζιλιάνικη μουσική, το ρεμπέτικο και την τζαζ. Το... κόλλημα με τη βραζιλιάνικη μουσική συγκεκριμένα δεν το έπαθε τυχαία, αφού στα γονίδιά της φέρει και βραζιλιάνικο αίμα. Γεννημένη από Έλληνα πατέρα και Βραζιλιάνα μητέρα, ζούσε ουσιαστικά σε δυο χώρες, ενώ τα ταξίδια στη χώρα της Λατινικής Αμερικής τη βοήθησαν να γνωρίσει την ντόπια μουσική από πρώτο χέρι. Προσθέστε και το γεγονός πως γεννήθηκε στο... Λονδίνο και σπούδασε στο Πανεπιστήμιο του Μπέρκλεϊ στις ΗΠΑ και έχουμε να μιλάμε για έναν αξιοπερίεργο συνδυασμό. Το μόνο σίγουρο είναι πως από τεσσάρων χρόνων η Κατερίνα ζει, ονειρεύεται και αναπνέει για τη μουσική. Άσχετα αν για ένα διάστημα, μέχρι τα 15 περίπου, είχε κρυφό όνειρο να... γίνει μπασκετμπολίστρια και να αγωνιστεί στο γυναικείο NBA.

¢ Εκτός του κινηματογράφου έχει ασχοληθεί και με το θέατρο, υπογράφοντας τη μουσική για την παράσταση «Ευρυδίκη» σε σκηνοθεσία Δημήτρη Τάρλοου ¢ Ως Ελληνοβραζιλιάνα, πολλές φορές στα λάιβ της τραγουδά στα... portuguese ¢ Ανάμεσα στους καλλιτέχνες που την έχουν εμπνεύσει είναι οι Καετάνο Βελόσο, Θελόνιους Μονκ και… Κώστας Χατζής

κατερινα πολεμη: 25 χρόνων, συνθέτης, έγραψε τη μουσική στη «Μικρά Αγγλία»

Ένα διαφορετικό μάθημα για τον Καβάφη

οι μαθητεσ του 2ου γυμνασιου παιανιασ παρουσιάζουν μια παράσταση για τον Καβάφη

Δεξιά στη σκηνή ένα αγόρι κάθεται σ’ένα παλιό γραφείο και γράφει υπό το φως ενός κεριού. Μια πολυθρόνα στο αριστερό μέρος περιμένει τους μαθητές να καθίσουν και να απαγγείλουν το ποίημά τους. Η μουσική μάς ταξιδεύει στην Αλεξάνδρεια. Οι μαθητές του 2ου Γυμνασίου Παιανίας δεν επέλεξαν να γνωρίσουν τον κορυφαίο ποιητή Κωνσταντίνο Καβάφη μόνο μέσα από τα μαθητικά τους βιβλία, αλλά έστησαν μια παράσταση! Αν κάποιοι είχαν επιφυλάξεις για το τι θα παρουσιάσουν τα παιδιά μέσα από το Πολιτιστικό Πρόγραμμα με τίτλο «150 χρόνια Καβάφης» στην Αίθουσα Συνιδιοκτησίας Παιανίας την περασμένη Κυριακή (15.12), εκεί γύρω στις επτά, στο τέλος έμειναν εντυπωσιασμένοι από το αποτέλεσμα. Σε μια εκδήλωση που συνδύαζε την ποίηση με τη θεατρικότητα και τη μουσική, όσοι παρευρέθηκαν, απόλαυσαν τους μαθητές να απαγγέλλουν μερικά από τα σημαντικότερα ποιήματα του Αλεξανδρινού ποιητή, με μια μικρή ορχήστρα να παίζει επιλεγμένα μουσικά θέματα. Ακόμα πιο εντυπωσιασμένοι πάντως έμειναν οι θεατές από το πώς ερμήνευσε ένας μαθητής γυμνασίου (Γ. Βεκρής) τον κορυφαίο ποιητή, γεγονός που αποτέλεσε ένα από τα πιο δυνατά σημεία της παράστασης. Στην πραγματοποίηση του εγχειρήματος αυτού, οι μαθητές δεν ήταν φυσικά μόνοι τους. Ο γνωστός ηθοποιός Νίκος Χύτας συνέβαλε στη σκηνοθετική

επιμέλεια, ο συνθέτης Λευτέρης Γιαννάκου στην επιλογή των μουσικών θεμάτων, ενώ οι είκοσι ένας μαθητές που συμμετείχαν στην παράσταση (δεκαέξι κορίτσια και πέντε αγόρια) είχαν επίσης στο πλευρό τους τη βοήθεια τριών καθηγητριών τους, της Κλαίρης Μαυρόματου, φυσικού και διευθύντριας του 2ου Γυμνασίου Παιανίας, και των φιλολόγων Βιβής Τσαπατσάρη και Ελένης Δούκα, που ανέλαβαν την οργάνωση και πραγματοποίηση των δράσεων του προγράμματος, επέλεξαν τα ποιήματα, τους μαθητές και τις μαθήτριες που θα τα απήγγελλαν, έκαναν τη διανομή, υποστήριξαν τις δράσεις του πολιτιστικού προγράμματος και συνέλεξαν οπτικοακουστικό υλικό. Αναμφισβήτητα, τέτοιες εκδηλώσεις, που πραγματοποιούνται με πολύ ζήλο, μεράκι και αυθεντική αγάπη από όλους τους συντελεστές, σίγουρα μας θυμίζουν πως οι νεότερες γενιές δεν είναι τόσο επιφανειακές όσο νομίζουμε. Δεν έχουν ξεχάσει απόλυτα τις σημαντικότερες μορφές της ελληνικής λογοτεχνίας και του πολιτισμού γενικότερα και πάνε κόντρα στη γενικότερη πεποίθηση που θέλει τους νέους να σκέφτονται τον Καβάφη ως... εκείνον τον ομοφυλόφιλο. Αλλά ακόμα καλύτερα μας τα εξηγεί η Κλαίρη Μαυρόματου: «Όλο το εγχείρημα είναι μια προσπάθεια διαφορετικής προσέγγισης της πραγματικότητας, ιδιαίτερα στη σημερινή συγκυρία, μια απόπειρα φυγής προς τα εμπρός, με όχημα την ποίηση του Καβάφη»...

19/12 - 23/12

ποντικιart

Το θέμα 07/31

www.topontiki.gr

«Η ταφη του κΟμητος οργκαθ»

«El Griego de Toledo», ο Έλληνας του Τολέδο. Αυτό ήταν το όνομα του Δομίνικου Θεοτοκόπουλου όταν, νεαρός μετανάστης, είχε φύγει από την πατρίδα του, την Κρήτη, και εγκαταστάθηκε στην Ισπανία. Εκεί θα ξεδίπλωνε τις μεγαλύτερες αρετές της τέχνης του και θα σκαρφάλωνε στις κορυφές, όπου διατηρείται η μνήμη μεγάλων καλλιτεχνών. Τότε, θα γινόταν ο El Greco, ο Έλληνας

«η προσευχη του αγιου δομινικου»

Δύο πατρίδες τιμούν τον Γκρέκο Τετρακόσια χρόνια μετά τον θάνατό του (7 Απριλίου 1614) οι δύο πατρίδες ετοιμάζονται να σημειώσουν την επέτειο. Μάλιστα, η Ελλάδα έχει κηρύξει το 2014 Έτος Γκρέκο ήδη από το 2012, επί υπουργίας Παύλου Γερουλάνου. Μέχρι στιγμής, η τρίτη, ενδιάμεση «πατρίδα», η Ιταλία, όπου ο Δομίνικος μαθήτευσε επί χρόνια και εμπνεύστηκε από δασκάλους σαν τον Τισιάνο, απλώς προμηθεύει τις άλλες δύο με έργα. Η καλλιτεχνική αξία των δημιουργημάτων του είναι ανεκτίμητη. Η εμπορική, πολύ υψηλή. Δεν έχουν περάσει πολλοί μήνες από τότε που ο πίνακάς του «Η προσευχή του Αγίου Δομίνικου» πουλήθηκε σε δημοπρασία στο Λονδίνο αντί 10,6 εκατ. ευρώ. Ο γενναιόδωρος συλλέκτης τον χάρισε στη Unicef, η οποία δέχθηκε έτσι το ακριβότερο δώρο στην ιστορία της. Δεν θα ήταν τόσο σπουδαίος, αν δεν είχε ανοίξει δρόμους. Καλός μαθητής ο ίδιος, προσέφερε πολλά στις επόμενες γενιές καλλιτεχνών. Η Ισπανία θα τον τιμήσει με δύο μεγάλες εκθέσεις στη Μαδρίτη και το Τολέδο. Στην πρώτη, θα διερευνηθεί η μεγάλη επιρροή του στη μοντέρνα τέχνη με την έκθεση «Ο Γκρέκο και η μοντέρνα ζωγραφική», στο Πράδο (24 Ιουνίου μέχρι 5 Οκτωβρίου). Στο ίδιο μουσείο θα εκτεθούν τα βιβλία της προσωπικής βιβλιοθήκης του ζωγράφου. Στο Τολέδο, για την έκθεση «Ο Γκρέκο στο Τολέδο», θα συγκεντρωθούν 80 έργα από τα μεγαλύτερα μουσεία του κόσμου, καθώς και εικόνες που κοσμούν τις εκκλησίες της πόλης. «Πρόκειται για ένα ιδιαίτερα φιλόδοξο σχέδιο», εξήγησε ο πρόεδρος του Ιδρύματος Γκρέκο Γκρεγκόριο Μαρανιόν, παρουσιάζοντας το πρόγραμμα των εκδηλώσεων, που θα περιλαμβάνει επίσης συναυλίες, παραστάσεις και εκδόσεις ερευνητικών έργων. Ο Μαρανιόν υπενθύμισε ότι τον τελευταίο αιώνα παρακολουθήσαμε ένα εντυπωσιακό φαινόμενο, καθώς ο Γκρέκο «έγινε ένας από τους μεγάλους ζωγράφους που επηρέασαν τη ζωγραφική

Σοφία Στυλιανού

του 20ού αιώνα. Όλοι εμπνεύστηκαν από το έργο του, από τους ιμπρεσιονιστές μέχρι τον Τζάκσον Πόλοκ και τον Πικάσο». Το ίδρυμα συμπληρώνει φέτος έναν αιώνα ζωής. Είχε δημιουργηθεί στο πλαίσιο των εκδηλώσεων για τα 300 χρόνια από τον θάνατο του καλλιτέχνη. Στόχος, να μείνει κάποια «κληρονομιά» από το Έτος, που θα επιτρέψει την προσέγγιση του κόσμου με το έργο του και στο μέλλον. Η «μητριά - πατρίδα» κατορθώνει να συμμετάσχει στον εορτασμό, χάρη στην πρόνοια που είχε η γενική γραμματέας Πολιτισμού και πρόεδρος της οργανωτικής επιτροπής του Έτους Λίνα Μενδώνη να εντάξει τις δράσεις στο ΕΣΠΑ. Με 1,5 εκατ. ευρώ θα γίνουν τρεις εκθέσεις, ένα συνέδριο και άλλες εκδηλώσεις. Όλα τον Νοέμβριο του 2014, εκτός από τις εκδηλώσεις στο Ηράκλειο. Στην Αθήνα θα οργανωθούν εκθέσεις σε τρία μουσεία (Βυζαντινό Μουσείο: Τέχνη και Κοινωνία στην Κρήτη τα χρόνια του Θεοτοκόπουλου, Μουσείο Κυκλαδικής Τέχνης: Η ναυμαχία της Ναυπάκτου και ο Δομίνικος Θεοτοκόπουλος, Μουσείο Μπενάκη: Ο φιλικός κύκλος του Γκρέκο στο Τολέδο). Επίσης, στο Μουσείο Μπενάκη της οδού Πειραιώς θα μεταφερθεί δεύτερη έκθεση, που θα ξεκινήσει από την Κρήτη.

Η κεντρική έκθεση Ο φιλικός κύκλος του Γκρέκο στο Τολέδο θα είναι η κεντρική έκθεση. Ανάλογη δεν έχει γίνει ποτέ. Για πρώτη φορά θα παρουσιαστούν στο ελληνικό κοινό όψεις της πνευματικής και κοινωνικής ζωής του Θεοτοκόπουλου στην πόλη αυτή. Παράλληλα θα γίνουν γνωστοί διανοούμενοι, συλλέκτες και παραγγελιοδότες που αποτελούσαν τον προσωπικό του κύκλο στο Τολέδο και σε μεγάλο βαθμό σφράγισαν την καλλιτεχνική του πορεία. Θα επιδιωχθεί ο δανεισμός, κυρίως από την Ισπανία, προσωπογραφιών, βιβλίων, συμβολαίων, απογραφών περιουσιακών στοιχείων και χαρτών. Επιμελητές: ο διε-

θνώς κορυφαίος ειδικός στην ιστορία και πολιτιστική ζωή του Τολέδο της εποχής R. Kagan και ο ιστορικός τέχνης Ν. Χατζηνικολάου. Από το Ηράκλειο Κρήτης θα ξεκινήσει τον Ιούνιο η έκθεση «Ο Θεοτοκόπουλος μεταξύ Βενετίας και Ρώμης», που κατόπιν θα μεταφερθεί στο Μπενάκη. Επίκεντρο θα έχει τους δύο πίνακες του Ελ Γκρέκο, τη «Βάπτιση του Χριστού» και την «Άποψη του Όρους Σινά», που εκτίθενται στο Ιστορικό Μουσείο Κρήτης. Τα δύο αυτά πολύ σημαντικά πρώιμα έργα του Γκρέκο θα τεκμηριωθούν και θα τοποθετηθούν στο ιστορικό και καλλιτεχνικό τους πλαίσιο. Τα υπόλοιπα έργα θα μεταφερθούν κυρίως από την Ιταλία. Η γενέτειρα του ποιητή οργανώνει επίσης διεθνές επιστημονικό συνέδριο με έμφαση στην κρητική περίοδο του καλλιτέχνη: El Greco: the Cretan Period (Σάββατο 21 - Κυριακή 22 και Δευτέρα 23 Ιουνίου 2014). Ακολουθούν βραδιά αναγνώσεων με ποιήματα και πεζά κείμενα που αφιερώθηκαν στον Δομίνικο Θεοτοκόπουλο 1614-2014, εβδομάδα κινηματογράφου κ.ά. Μια πολύ πρωτότυπη εκδήλωση θα περιλαμβάνει μουσική με Κρήτες λυράρηδες. Πέντε κορυφαίοι λυράρηδες του νησιού θα αφιερώσουν ένα κομμάτι στη μνήμη του Δομίνικου Θεοτοκόπουλου, το οποίο θα παίξουν οι ίδιοι σε μια ειδική βραδιά, στο πλαίσιο των εκδηλώσεων του καλοκαιριού. Μέχρι στιγμής δεν είναι γνωστό ποια θα είναι η συμμετοχή της Εθνικής Πινακοθήκης στο Έτος Γκρέκο. Επειδή το κτήριό της αναβαθμίζεται, υπήρξε η σκέψη να γίνει έκθεση αντιγράφων υψηλής ανάλυσης των σημαντικότερων έργων του Θεοτοκόπουλου, σε φυσικό μέγεθος, μέσα σε μια κατασκευή σαν παρεκκλήσι, στη Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών του Ιδρύματος Ωνάση. Η πρόταση διερευνάται. Ο πρόεδρος του Ιδρύματος Αντώνης Παπαδημητρίου αναζητά τον καλύτερο τρόπο συμμετοχής του Ιδρύματος στο Έτος. Το υπουργείο Πολιτισμού, επίσης, αναζητά εναλλακτικούς τρόπους συμμετοχής της Πινακοθήκης σε περίπτωση που η Στέγη φιλοξενήσει κάτι άλλο.

www.topontiki.gr TO ÐÏÍÔÉÊÉ ÐÅÌÐÔÇ 19 ÄÅÊÅÌÂÑÉÏÕ 2013

32

Ο Τόµσεν πρότεινε τον Γιάννη για το βραβείο της Χρυσής Ρακέτας...

πολιτικη

33

www.topontiki.gr TO ÐÏÍÔÉÊÉ ÐÅÌÐÔÇ 19 ÄÅÊÅÌÂÑÉÏÕ 2013

Το Θέµα

Εµένα να φτύνουν ή τους από κάτω;

κουζινα

10/34 Βιβλίο

19/12 - 23/12

ποντικιart

www.topontiki.gr

Έλιοτ και κάποιων άλλων – και είναι και ο Ντίκενς. Κι αυτό είναι όλο. Κατά δεύτερον, ο Ντίκενς είναι εκπληκτικός, σχεδόν μοναδικός, ανάμεσα στους μοντέρνους συγγραφείς, στην ικανότητά του να δίνει μια πειστική εικόνα της ευτυχίας». Η γιορτή των Χριστουγέννων δεν άφησε ασυγκίνητη τη λογοτεχνία. Έτσι, ουκ ολίγοι λογοτέχνες – άλλος περισσότερο, άλλος λιγότερο – έχουν ασχοληθεί μ’αυτήν. Πρόκειται για ένα θέμα - ορόσημο, όπου η νοσταλγία περισσεύει, όπως και το χιόνι, αλλά και η παραμυθική διάθεση της προσδίδει έναν ιδιαίτερο χαρακτήρα. Η αναπόληση και ο περασμένος χρόνος, η επιστροφή στην παιδική ηλικία και η ανάγκη για την αναζήτηση της αθωότητας κυριαρχούν στα εορταστικά γραψίματα, δίχως ωστόσο να λείπει και η σκοτεινή πλευρά της ζωής. Αντίθετα, χωροταξικά θα έλεγε κανείς ότι αυτή κυριαρχεί σε σχέση με τη δικαίωση του «ευ ζην και πράττειν», που παραμένει πάντα το κερασάκι στην τούρτα. Ένα κερασάκι φτιαγμένο μερικές φορές με τα εκλεκτότερα υλικά της λογοτεχνίας.

Το Πνεύμα που… εμπνέει

ο ντικενσ και οι αλλοι

Σελίδες Χριστουγέννων Τα ιστορικά αναγνώσματα χαρακτηρίζονται από τη γοητεία του παρελθόντος και διαχειρίζονται τα μυστικά του μέλλοντος. Αυτές τις εορταστικές μέρες αποκτούν ιδιαίτερη αξία Παραμονή Χριστουγέννων. Σκυμμένος πάνω από το γραφείο του, ο Εμπενέζερ Σκρουτζ δούλευε ασταμάτητα. Το δωμάτιο ήταν μάλλον κρύο, γιατί τα λιγοστά κάρβουνα στη σόμπα δεν ζέσταιναν αρκετά. Όχι ότι έλειπαν του Σκρουτζ τα χρήματα για να αγοράσει περισσότερα κάρβουνα. Αλλά ο Εμπενέζερ Σκρουτζ ήταν ένας φοβερός τσιγκούνης! Στο διπλανό δωμάτιο, χωρίς θερμάστρα, εργαζόταν ο Μπομπ Κράτσιτ, ο κλητήρας του, που έτρεμε ολόκληρος από την παγωνιά. Ξαφνικά η πόρτα άνοιξε κι ένας χαμογελαστός άντρας μπήκε στο γραφείο. «Θείε, καλά Χριστούγεννα!». «Κακά, ψυχρά κι ανάποδα...» γκρίνιαξε ο Σκρουτζ… Φράσεις που έμειναν ανεξίτηλες σε γενιές και γενιές αναγνωστών σε ολόκληρο τον πλανήτη! Φράσεις που έχουν γραφτεί από έναν κορυφαίο εκπρόσωπο της παγκόσμιας λογοτεχνίας, τον Κάρολο Ντίκενς, στην ιστορία «A

Σε 200 λέξεις Ο συγγραφέας Άρης Σφακιανάκης γράφει για το αγαπημένο του βιβλίο

Christmas carol». Πρόκειται για μια ιστορία, η οποία συγκινεί και εμπνέει πάνω από 170 χρόνια, με τους ήρωές της, τον Εμπενέζερ Σκρουτζ και τον Μπομπ Κράτσιτ, να παραμένουν πεισματικά ζωντανοί και επίκαιροι στο καταιγιστικό πέρασμα των εποχών. Σε ένα του κείμενο για τα Χριστούγεννα με τίτλο «Μπορούν οι σοσιαλιστές να είναι χαρούμενοι;» ο Τζορτζ Όργουελ έγραφε μεταξύ άλλων για τον Ντίκενς: «Η σκέψη των Χριστουγέννων φέρνει αυτόματα στο μυαλό τον Κάρολο Ντίκενς, για δύο πολύ καλούς λόγους. Για να ξεκινήσουμε, ο Ντίκενς είναι ένας από τους λίγους Άγγλους συγγραφείς που έγραψαν κάτι για τα Χριστούγεννα. Τα Χριστούγεννα είναι η πιο δημοφιλής αγγλοσαξονική γιορτή και παραδόξως έχει εμπνεύσει ελάχιστα τους λογοτέχνες. Σε αυτήν ανήκουν τα κάλαντα, τα περισσότερα μεσαιωνικής καταγωγής, πολύ λίγα ποιήματα των Ρόμπερτ Μπρίτζες, Τ.Σ.

Ξενοφών Μπρουντζάκης

Το θέμα «Χριστούγεννα» έχει γεμίσει αμέτρητες σελίδες, μέσα από τις οποίες αναδεικνύεται μια σπάνια συνταγή τέχνης, αυτή που συνδυάζει την αμείλικτη πραγματικότητα του κόσμου και των προβλημάτων του με την εξιδανικευμένη του προβολή. Πέρα από τον Ντίκενς που έγραψε τη «Χριστουγεννιάτικη Ιστορία» το 1843, σαν μια μαύρη αλληγορία όπου αναδεικνύεται μέσα από προσωπικές ιστορίες η κοινωνική αθλιότητα και η αδικία που επικρατούσαν στην Αγγλία την εποχή της δεύτερης βιομηχανικής επανάστασης, υπάρχουν κι άλλοι συγγραφείς που δεν έμειναν ασυγκίνητοι από το πνεύμα των Χριστουγέννων. Έναν χρόνο αργότερα, το 1844, γεννήθηκε μια επίσης αθάνατη χριστουγεννιάτικη ιστορία, «Το χριστουγεννιάτικο έλατο», αυτή τη φορά από έναν Δανό παραμυθά, τον Χανς Κρίστιαν Άντερσεν. Το υπερστολισμένο έλατο χάνει τα λογικά του από τα στολίδια για να πάρει το μάθημά του όταν θα έρθει η ώρα να θα στοιβαχτεί στη ανήλιαγη σοφίτα αντιμέτωπο με την απόλυτη μοναξιά. Γράφοντας για τα Χριστούγεννα πλάι στη θάλασσα, ο Ρόμπερτ Λούις Στίβενσον επικεντρώνεται στην επιθυμία να βρίσκεται κανείς στο σπίτι του αυτές τις γιορτινές μέρες, φέρνοντας στο φως τη βαθύτατη ανάγκη του ανθρώπου να έχει ρίζες. Τα Χριστούγεννα περνούν επίσης και από τις σελίδες του Ντύλαν Τόμας, του Τόμας Χάρντι αλλά και του Θάκερεϊ – όπως και πολλών άλλων. Το εορταστικό «παρών» δίνει και ο Τζέιμς Τζόις με τους «Νεκρούς» (1914)! Πρόκειται για μια ιρλανδέζικη ιστορία, στην οποία ο Τζόις αυτοβιογραφείται μια νύχτα των Χριστουγέννων. Και στην κλασική «Έμμα» της Τζέιν Όστιν σε μια χριστουγεννιάτικη βραδιά ανάμεσα στις αλήθειες και τα ψέματα μιας ομάδας νέων ανθρώπων σκιαγραφείται η παλαιά Αγγλία και τα ήθη της. Από το πνεύμα των Χριστουγέννων δεν ξέφυγε ούτε ο ιδιόρρυθμος Τρούμαν Καπότε. Στο διήγημά του «Μια χριστουγεννιάτικη ανάμνηση» (1956) δράττεται της ευκαιρίας να δείξει τη συμπάθειά του στο εορταστικό περιβάλλον των Χριστουγέννων…

Η ΓΚΡΟ ΜΠΕΤΟΝ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ Τι είναι αυτό που κάνει την καρδιά μου να σκιρτάει κάθε φορά από συγκίνηση – αραιά πια, είναι η αλήθεια. Πότε το ταξίδι σε μια πόλη που συναντώ πρώτη φορά, πότε η συνάντηση με μια γυναίκα που υπόσχεται ηδονές αλλόκοτες, πότε η καταβύθιση στον κόσμο ενός βιβλίου που αδημονώ να προχωρήσω την ανάγνωσή του και για χάρη του παρατάω τις νύχτιες συντροφιές μου για να

επιστρέψω σπίτι όσο πιο γρήγορα γίνεται και να συνεχίσω πλησίστιος – έστω – την ανάγνωσή του κάτω από το εικονοστάσι του υπνοδωματίου μου, ένα εικονοστάσι φτιαγμένο από σελίδες του Κάφκα, του Τζόις, του Ντοστογιέφσκι, του Φλομπέρ, αλλά και του Ροΐδη και του Καζαντζάκη. Μιλάω πολύ για τον εαυτό μου, είναι αλήθεια, όμως πώς αλλιώς να μιλήσω για τον άλλον, για

εκείνον τον Αμερικάνο συγγραφέα που έγραψε τον καιρό που δημιουργούσε κι ο Σάλιντζερ, που έγραφε πέντε ώρες συστηματικά κάθε μέρα, που μόνιμος σύντροφός του στο αλκοόλ ήταν ο Ρέιμοντ Κάρβερ – τιμή και δόξα –, που η γυναίκα του τον κατηγόρησε για αμφισεξουαλικότητα και που έγραψε το καλύτερο βιβλίο που διάβασα τα τελευταία χρόνια; Τζον Τσίβερ, για σένα μιλώ…

19/12 - 23/12

ποντικιart

Θέατρο 11/35

www.topontiki.gr

Ο Σέρλοκ Χολμς πάει... Μέγαρο Ο διασημότερος λογοτεχνικός ντετέκτιβ, ο Σέρλοκ Χολμς, από την Μπέικερ Στριτ του Λονδίνου μετακομίζει στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών για να λύσει ένα ακόμα… μυστήριο. Μια χριστουγεννιάτικη παράσταση - περιπέτεια έρχεται για όσους θέλουν να (ξανα)έρθουν σε επαφή με τον θαυμαστό κόσμο του ήρωα. Βίκυ Λεβαντή ομαδα «ενα»

«Elementary, my dear Watson!» ή ελληνιστί «Στοιχειώδες, αγαπητέ μου Γουώτσον». Σε ποιον άραγε ανήκει η περιβόητη έκφραση; Mα φυσικά, στον Σέρλοκ Χολμς, τον διάσημο ντετέκτιβ - σύμβουλο αλλά και επιφανή ήρωα που γνώρισε ποτέ η παγκόσμια – αστυνομική – λογοτεχνία, με δημιουργό τον Σκωτσέζο γιατρό σερ Άρθουρ Κόναν Ντόιλ (1859-1930). Παρά την «ύπαρξη κάποιας νοερής λήθης για τα τέκνα της φαντασίας» – αν κι ο Ντόιλ παραδέχτηκε αργότερα ότι πηγή έμπνευσής του ήταν ο δρ Τζόζεφ Μπελ –, ο θρυλικός ήρωας με σήμα κατατεθέν την πίπα, το ημίψηλο καπέλο, το καφέ τουίντ κοστούμι και παντελόνι, μαζί με τον πιστό συνεργάτη του, δρα Γουώτσον, επισκιάζει και υπερβαίνει ώς τις μέρες μας όχι μόνο τον δημιουργό του, αλλά και κάθε προσδοκία ως προς την αποδοχή, την έμπνευση αλλά και τη «μακροζωία» του… στις τέχνες. Δυνατό του σημείο ήταν η επίλυση κάθε είδους μυστήριου, με βασικό χαρακτηριστικό την παρατηρητική ευφυΐα του σε συνδυασμό με τη λογική, τον διαλεκτικό του τρόπο και τις ευφάνταστες μεθόδους. Το ντεμπούτο του Χολμς έγινε στην καρδιά της ύστερης Βικτωριανής εποχής. Μέσα από τις σελίδες δύο μικρών βιβλίων, των «Μια Σπουδή στο Άλικο» και «Στο Σημάδι των Τεσσάρων» (1887-1889), αλλά και το «Ένα Σκάνδαλο στη Βοημία», το οποία αποτέλεσαν την αρχή μιας σειράς διηγημάτων που δημοσιεύτηκαν στο περιοδικό «The Strand» (1891), ξεπήδησαν μέχρι τις μέρες μας όχι λιγότερες από πενήντα έξι ιστορίες και εκατοντάδες διασκευές στο σινεμά, την τηλεόραση, το θέατρο, τα κόμιξ. Γουίλιαμ Τζιλέτ, Τζέρεμι Μπρετ, Μπέιζιλ Ραθμπόουν, Ρόμπερτ

Ντάουνι Τζούνιορ είναι οι ηθοποιοί που τον ενσάρκωσαν στη μεγάλη οθόνη. Ενώ η πολύ δημοφιλής βρετανική τηλεοπτική σειρά «Σέρλοκ», που προβάλλεται ακόμη στο BBC One, έκανε τους εκδότες και τους πωλητές να αναφέρουν αύξηση μέχρι και 180% στα βιβλία του Ντόιλ, κυρίως κατά τη διάρκεια της πρώτης σεζόν (2010). Και επειδή οι ιστορίες του σερ Άρθουρ Κόναν Ντόιλ δεν γνωρίζουν σύνορα, ο σκηνοθέτης, σκηνογράφος και κειμενογράφος Πάρις Μέξης, βασιζόμενος κυρίως στην αυθεντική ιστορία «Το Μυστήριο του Γαλάζιου Γρανάτη» («Τhe Adventure of the Blue Carbuncle») και σε άλλες λιγότερο γνωστές ιστορίες του Ντόιλ, μετατρέπει τα «Χριστούγεννα του Σέρλοκ Χολμς» σε ένα light θρίλερ - γιορτή για τη λογική και την ικανότητα, με χιούμορ και αρκετές ανατροπές. Μαζί του θα είναι ο συνθέτης Στάθης Γυφτάκης, η πολυβραβευμένη σολίστ εκκλησιαστικού οργάνου Ουρανία Γκάσιου, ο Λεωνίδας Κακούρης ως Σέρλοκ Χολμς, ο Χρήστος Σαπουντζής ως δρ Γουώτσον και ο Πάνος Σταθακόπουλος στους υπόλοιπους ρόλους. Σκοπός τους να παρουσιάσουν έναν ήρωα που δεν χρησιμοποιεί «υπερδυνάμεις», προκειμένου να λύσει μια πολύπλοκη υπόθεση, αλλά με βασικό όπλο τη λογική κερδίζει μια θέση στην κοινωνία μέσα από τις ικανότητές του. Τι κοινό έχουν λοιπόν ένα κλεμμένο πετράδι, ένα χαμένο καπέλο και μια… γαλοπούλα; Τη λύση θα δώσει και πάλι… ο Σέρλοκ Χολμς.

ΙΝFO

«Τα Χριστούγεννα του Σέρλοκ Χολμς», Μέγαρο Μουσικής Αθηνών, 20-22.12 & 25-29.12 στις 20.30

Πολύχρωμες ιστορίες …στα σχολεία Μια πολύχρωμη καλλιτεχνική ομάδα, η «Ομάδα Ένα», ανεβάζει την παιδική θεατρική παράσταση «Ιστορίες… μέσα από το καπέλο», με σκοπό να διασκεδάσει μικρούς και μεγάλους. Η ιδιαιτερότητα των «Μυστικών Ταξιδευτών» έγκειται στο ότι δεν βρίσκονται κάτω από κάποια θεατρική στέγη, αλλά καθημερινά επισκέπτονται σχολεία της Αθήνας με χαμηλό αντίτιμο, δίνοντας την ευκαιρία σε όλους να έρθουν σε επαφή με την τέχνη του θεάτρου. Οι «Μυστικοί Ταξιδευτές», λοιπόν, γυρίζουν από τόπο σε τόπο σώζοντας ιστορίες και παραμύθια από τη λήθη. Όταν στον δρόμο συναντήσουν κάποιο σχολείο, ξεφορτώνουν τα πολλά βιβλία τους και βγάζουν μέσα από το καπέλο τις διηγήσεις που θα μοιραστούν με τα παιδιά. Οι «Μυστικοί Ταξιδευτές» χαμογελούν πολύ, ακόμα και όταν προσγειώνονται στις στάχτες ενός σβηστού τζακιού, τραγουδούν με το βιολί τους, αλλάζουν ρούχα στο δευτερόλεπτο, λαχανιάζουν καθώς τρέχουν φορτωμένοι με την ανάγκη του ανθρώπου να περπατά όρθιος. Οι «Μυστικοί Ταξιδευτές» στο σπίτι θέλουν να μοιράζονται οι δουλειές και στο χωράφι θέλουν να ανέβουν στα άγρια άλογα, τους αρέσει ο καλός καφές στο καφενείο και όταν ακούν για κάποια δύσκολη δοκιμασία σηκώνουν τα μανίκια. Σκηνοθετεί ο Δημήτρης Σκλάβος. Παίζουν: Νίκος Καίσαρης, Χρήστος Πίτσας και Μαρίζα Τσάρη. Για να έρθουν και στο δικό σας σχολείο οι «Μυστικοί Ταξιδευτές» και οι «Ιστορίες μέσα από το… καπέλο» καλέστε στο τηλέφωνο: 6937151049.

«Το ΠΟΝΤΙΚΙ» σάς πάει θέατρο «Φιλάργυρος»

«Ήλιος στην πέτρα»

«La Moscheta»

Το «Ποντίκι» εξασφάλισε για τους αναγνώστες του δωρεάν εισιτήρια για τον «Φιλάργυρο» του Μολιέρου, σε σκηνοθεσία Γιάννη Μπέζου. Οι αναγνώστες που θα τηλεφωνήσουν πρώτοι στο 210 6898448 θα κερδίσουν τρεις διπλές προσκλήσεις για την Παρασκευή 20 Δεκεμβρίου, στις 20.30, και τρεις διπλές προσκλήσεις για το Σάββατο 21 Δεκεμβρίου, στις 17.30. Εθνικό Θέατρο (Αγ. Κωνσταντίνου 22-24, Αθήνα), Τηλ.: 210 5288173

Το «Ποντίκι» εξασφάλισε για τους αναγνώστες του εκπτωτικές τιμές για την παράσταση «Ήλιος στην πέτρα» της Σοφίας Αδαμίδου, σε σκηνοθεσία Κοραή Δαμάτη. Οι αναγνώστες που θα τηλεφωνήσουν στο 210 6898448 θα κερδίσουν δύο εισιτήρια στην τιμή του ενός (15 ευρώ) για την Παρασκευή 20 Δεκεμβρίου και το Σάββατο 21 Δεκεμβρίου, στις 21.00, και την Κυριακή 22 Δεκεμβρίου, στις 19.00. Θέατρο «Σημείο» (Χαρ. Τρικούπη 4, Πίσω από το Πάντειο Πανεπιστήμιο), Τηλ.: 210 9229579

Το «Ποντίκι» εξασφάλισε για τους αναγνώστες του εκπτωτικές τιμές για την παράσταση «La Moscheta» του Άντζελο Μπεόλκο. Οι αναγνώστες που θα τηλεφωνήσουν πρώτοι στο 210 6898448 θα κερδίσουν δύο εισιτήρια στην τιμή του ενός (15 ευρώ), για τη Δευτέρα 23 Δεκεμβρίου (είκοσι αναγνώστες) και την Τρίτη 24 Δεκεμβρίου (είκοσι αναγνώστες), στις 21.00. Θέατρο Τέχνης - Κάρολος Κουν (Πεσμαζόγλου 5, Αθήνα), Τηλ.: 210 3222760

«Τα Χριστούγεννα του Σέρλοκ Χολμς» Το «Ποντίκι» εξασφάλισε για τους αναγνώστες του δωρεάν εισιτήρια για την παράσταση «Τα Χριστούγεννα του Σέρλοκ Χολμς», σε σκηνοθεσία Πάρι Μέξη. Οι αναγνώστες που θα τηλεφωνήσουν πρώτοι στο 210 6898448 θα κερδίσουν τρεις διπλές προσκλήσεις Α’ Ζώνης, για την Κυριακή 22 Δεκεμβρίου, στις 20.30. Μέγαρο Μουσικής Αθηνών (Βασ. Σοφίας & Κόκκαλη) , Τηλ.: 210 7282333

«Η Γραμμή»

«Όταν έχω εσένα»

Το «Ποντίκι» εξασφάλισε για τους αναγνώστες του εκπτωτικές τιμές για την παράσταση «Η Γραμμή» του Ίσραελ Άρθουρ Χόροβιτς. Οι αναγνώστες που θα τηλεφωνήσουν στο 210 6898448 θα κερδίσουν δύο εισιτήρια στην τιμή του ενός (10 ευρώ) για το Σάββατο 21 Δεκεμβρίου, στις 19.15. Θέατρο «Αλκμήνη» (Αλκμήνης 12, Πετράλωνα), Τηλ.: 210 3428650

Το «Ποντίκι» εξασφάλισε για τους αναγνώστες του εκπτωτικές τιμές για την παράσταση «Όταν έχω εσένα» του Σταμάτη Κραουνάκη. Οι αναγνώστες που θα τηλεφωνήσουν πρώτοι στο 210 6898448 θα μπορούν να παρακολουθήσουν την παράσταση πληρώνοντας 10 ευρώ (αντί για 12 και 15 ευρώ), για την Πέμπτη 19 Δεκεμβρίου (πενήντα αναγνώστες) και την Παρασκευή 20 Δεκεμβρίου (πενήντα αναγνώστες), στις 21.00. Ίδρυμα «Μιχάλης Κακογιάννης» (Πειραιώς 206, Ταύρος) Τηλ.: 210 3418550

12/36

19/12 - 23/12

ΠΟΝΤΙΚΙart

www.topontiki.gr

«Χέρι Βοηθείας» Καρπενήσι

Ελευσίνα

Το πρόγραμμα «Χέρι Βοηθείας» ξεκίνησε ως μία ενέργεια Εταιρικής Κοινωνικής Ευθύνης της Alpha Bank, στο πλαίσιο της κοινωνικής ευαισθησίας και της κοινωνικής προσφοράς της το 2012. Κύριο μέλημα, κατά τον σχεδιασμό του προγράμματος, ήταν και παραμένει η υποστήριξη αφενός ευπαθών ομάδων (άποροι, πολύτεκνοι, ηλικιωμένοι) και αφετέρου η στήριξη ελληνικών επιχειρήσεων, από τις οποίες προμηθεύτηκε η τράπεζα τρόφιμα. Συγκεκριμένα, η αγορά των προϊόντων πραγματοποιήθηκε από τις εταιρείες: ΜΕΛΙΣΣΑ (ζυμαρικά), AGRINO (ρύζι), ΦΛΟΚΟΣ (κονσέρβες), ΜΥΛΟΙ ΘΡΑΚΗΣ (αλεύρι), ΦΑΚΛΑΡΗΣ (λάδι), ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ (μπισκότα), 3Α (φασόλια), ΚΡΟΝΟΣ (κομπόστα), ΓΕΩΦΡΟΥΤΑ ΕΛΛΑΣ (Σύκα Ευβοίας), ΣΙΟΥΡΑΣ ΑΓΒΕ (ελιές Καλαμών), ΠΙΤΤΑΣ ΑΕΒΕ (μέλι), ΑΦΟΙ ΧΑΪΤΟΓΛΟΥ ΑΒΕΕ (χαλβάς). Σημειώνεται ότι, κατά τη διάρκεια του 2012, το πρόγραμμα κάλυψε γεωγραφικά περιοχές του Νομού Θεσσαλονίκης και του Νομού Αττικής και περιχώρων, ενώ η διανομή συνεχίστηκε και το 2013. Συγκεκριμένα, τον Απρίλιο του 2013, καρότσια με ζυμαρικά, ρύζι, όσπρια, κονσέρβες, αλεύρι, λάδι, αποξηραμένα φρούτα, μπισκότα, χαλβά, ελιές και μέλι παραδόθηκαν σε ενορίες στην Ξάνθη, την Κοζάνη, το Καρπενήσι και την Ηγουμενίτσα, ενώ τον Δεκέμβριο του 2013 τα τρόφιμα παραδόθηκαν σε ενορίες των Μητροπόλεων Νικαίας, Μεσογαίας και Λαυρεωτικής, Καλαβρύτων και Αιγιαλείας καθώς και στη Μητρόπολη Πατρών. Συνολικά για το 2012 και το 2013 παραδόθηκαν 8.000 καρότσια.

19/12 - 23/12

ΠΟΝΤΙΚΙart

www.topontiki.gr

Ηγουµενίτσα

Ξάνθη

Ελευσίνα

Καρπενήσι Εύοσµος

Μέγαρα

13/37

14/38 Σινεμά

19/12 - 23/12

ποντικιart

www.topontiki.gr

φια α ρ γ ω ε γ η αστικ

Μαγκάλια και wifi...

Της ΣIΣΣΥΣ ΠΑΠΑΔΑΚΗ

«Την ομοιότητα συνεπλήρωσαν βαρέα παραπετάσματα της Προύσας, διβάνιον εστρωμένον με χρυσοκέντητον ύφασμα, προερχόμενον εκ παλαιάς αρχιερατικής στολής, περσικόν μαγκάλι…». Περιγραφές δωματίων πλουσίων, σαν αυτήν που κάνει ο Εμμανουήλ Ροΐδης το 1894, ή φτωχών, με μαγκάλια, φουφούδες, τζάκια, μπορούμε να βρούμε άπειρες. Με τζάκια και μαγκάλια ζεσταίνονταν κάποτε οι άνθρωποι. Τι συνέβη και τώρα όλα αυτά, όχι απλώς θεωρούνται, αλλά αποδεικνύονται και άκρως επικίνδυνα; Φταίει που στα σχολεία δεν μαθαίνει κανείς πια τίποτα, ούτε τι είναι το διοξείδιο του άνθρακα, έσπευσαν να σχολιάσουν πολλοί. Ενώ η κάθε γιαγιά σε ένα ορεινό χωριό… Προφανώς δεν σπούδασε χρόνια για να το μάθει, ούτε έφαγε τα νιάτα της στους δοκιμαστικούς σωλήνες. Από κάπου άκουσε τον τρόπο να ζεσταίνει ασφαλώς το σπίτι της, από κάπου το άκουσαν και άλλοι. Εμείς όχι. Όπως μοιάζει σαν να μην είχαμε ακούσει και για βαρείς χειμώνες στην Ευρώπη, που έσπρωξαν ολόκληρες φυλές προς τον Νότο, για τυφώνες στην Αμερική ή για υψηλότατες θερμοκρασίες στην Αυστραλία και πυρκαγιές σαν αυτές που περιγράφει ο κάπτεν Κουκ ή τσουνάμια στην Ιαπωνία και όλα αυτά μας ξαφνιάζουν όταν τα βλέπουμε στα δελτία ειδήσεων, τα αποκαλούμε «βιβλικές καταστροφές», μας πανικοβάλλουν, επειδή δεν τα ξέρουμε, όπως οι μετανάστες στο κέντρο της Αθήνας. Όλα όμως τα ξέραμε κάποτε. Απλώς τα ξεχάσαμε· δεν μας ενδιέφεραν. Τι μας νοιάζει εμάς τι ήξερε η κάθε γιαγιά ή, ακόμα περισσότερο, ο κάθε βάρβαρος, ιθαγενής, ξένος τελικά. Θεωρώντας τους εαυτούς μας φορείς του μοναδικού πολιτισμού στον πλανήτη, αρνούμαστε να μάθουμε από παλαιότερους και κυρίως από όσους δεν μας μοιάζουν. Αντιμετωπίζουμε την επιστήμη και την τεχνολογία σαν πανάκεια, βέβαιοι ότι οι – σημαντικότατες αναμφισβήτητα – πρόοδοι που σημειώθηκαν μπορούν να μας προστατεύουν από τα πάντα, ενώ εμείς μέχρι πριν από λίγα χρόνια θα πλουτίζαμε και τώρα πια θα απολαμβάνουμε wifi σύνδεση στο τρόλεϊ. Δεν λέει κανείς πως πρέπει να γυρίσουμε πίσω ή πως η λύση για να μην πεθαίνουν άνθρωποι από το κρύο είναι, σήμερα, τα μαγκάλια. Αλλά αυτοί δεν είναι λόγοι ν’ απεμπολούμε γνώσεις. Είναι σαν να αδειάζουμε τη βιβλιοθήκη μας από παλιά βιβλία κάθε φορά που ανακαλύπτουμε, ωραία συχνά, καινούργια με ήρωες που φορούν τα ίδια ρούχα με μας.

«Last Vegas»

Ένας μπάτλερ γλυκο Η πραγματική ιστορία ενός μαύρου μπάτλερ στον Λευκό Οίκο «τρέχει» ολοταχώς για τα Όσκαρ. Αν, πάλι, θέλετε να δείτε ένα σωρό αστέρες μαζεμένους σε μια ταινία, υπάρχει το «Last Vegas». Κωνσταντίνος Σαμαράς

Ο μπάτλερ Σκηνοθεσία: Λι Ντάνιελς Πρωταγωνιστούν: Φόρεστ Γουίτακερ, Όπρα Γουίνφρεϊ, Τζον Κιούζακ, Ρόμπιν Γουίλιαμς

Παίρνοντας ως σημείο αφετηρίας την αληθινή ιστορία ενός μπάτλερ του Λευκού Οίκου, που υπηρέτησε οκτώ διαδοχικούς προέδρους, ο Λι Ντάνιελς (γνωστός ιδίως για τη «Μονάκριβη» και το «The paperboy») δημιουργεί με μεγάλη ελευθερία μια καθαρά κινηματογραφική φιγούρα και μέσω αυτής προσπαθεί να εκμαιεύσει το συναίσθημα με κάθε μέσο. Ο Σεσίλ Γκέινς, με άλλα λόγια ο εν λόγω μπάτλερ της ταινίας, έχει το χάρισμα να είναι παρών στις πιο κρίσιμες στιγμές της σύγχρονης αμερικάνικης ιστορίας και φυσικά στην εξέλιξη της δικής του θέσης και όσων έχουν το ίδιο χρώμα μ’αυτόν. Ο μπάτλερ òò Ο Ντάνιελς διασχίζει τις δεκαετίες Η ιστορία ενός μαύρου μπάτλερ του μαζί με τον ήρωά του συνθέτοντας Λευκού Οίκου, σε μια ταινία που πασχίμια στιβαρή οικογενειακή μυθολοζει να σαρώσει στα Όσκαρ γία, την ίδια στιγμή που αγωνίζεται να πάρει μια πομπώδη πόζα απέναντι στο χρονικό των φυλετικών διακρίσεων στην Αμερική. Η σκηνοθετική του μπαγκέτα δεν στερείται αποτελεσματικότητας, ενώ ο Φόρεστ Γουίτακερ είναι κάτι παραπάνω από αξιοπρεπής στον πρωταγωνιστικό ρόλο. Υπάρχει όμως μια διάχυτη αίσθηση οσκαρικού οπορτουνισμού που τελικά καθιστά τον «Μπάτλερ» ένοχο δημαγωγίας και επιτήδευσης. Μεγάλες φιλοδοξίες, συνδυασμένες με απλοϊκές προθέσεις που θα μπορούσαν να χωρέσουν σε μια παράγραφο.

Oh boy Σκηνοθεσία: Γιαν Όλε Γκέρστερ Πρωταγωνιστούν: Τομ Σίλινγκ, Μαρκ Χόζεμαν, Φριντερίκε Κέμπτερ Ο Γερμανός Γιαν Όλε Γκέρστερ αφηγείται ένα αποφα-

σιστικό 24ωρο ενός νέου Βερολινέζου, που θα δει τη ζωή του να αλλάζει μέσα από μια σειρά συναντήσεων. Μαζί του, εμείς θα αναπνεύσουμε τον αέρα μιας εποχής και τα χούγια μιας γενιάς που ζει χωρίς δεσμεύσεις, στόχους και μεγάλες προσδοκίες. Αισθανόμαστε γρήγορα ότι ο Γερμανός Oh boy òò σκηνοθέτης Νέος Βερολινέζος σε περίεργες συπραγματοποιεί ναντήσεις, που κινηματογραφικά δεν επίκληση στα ξεπερνούν κατά πολύ το επίπεδο απλής κινηματογραεξυπνάδας φικά πνεύματα των Τζιμ Τζάρμους και Βιμ Βέντερς, είτε λόγω της ασπρόμαυρης φωτογραφίας είτε λόγω του ράθυμου πρωταγωνιστή του. Η καθοριστική διαφορά έγκειται στο στιλ και στη μαστοριά, αφού ο σκηνοθέτης του «Oh boy» παρασύρεται από διάφορες έξυπνες ιδέες χωρίς ποτέ να μπαίνει στον κόπο να τις συνδέσει οργανικά ή να τους προσδώσει μια ενιαία και πιο εξεζητημένη ατμόσφαιρα. Νεανικό, καμιά φορά ενθουσιώδες, αλλά συχνά ερασιτεχνικό.

Γελαστός πρίγκιπας Σκηνοθεσία: Ντέιβιντ Γκόρντον Γκριν Πρωταγωνιστούν: Πολ Ραντ, Εμίλ Χιρς Ταινίες όπως το «George Washington» και το «All the real girls» ανέδειξαν πριν από Γελαστός πρίγκιπας òò μερικά χρόνια Δύο αταίριαστοι άνδρες, μια δύσκολη τον Ντέιβιντ φιλία μέσα στο δάσος. Συμπαθητικό Γκόρντον Γκριν ανεξάρτητο σινεμά με εμφανή όρια σε πρωτοκλασάτο αστέρι του ανεξάρτητου αμερικάνικου σινεμά, και ο «Γελαστός πρίγκιπας» τον επανέφερε στην καλλιτεχνική κατα-

19/12 - 23/12

ποντικιart

Σινεμά 15/39

www.topontiki.gr

προσωπα ΠΙτερ ο' τουλ

Ο «Λόρενς» του θεάτρου

του ΧρΗστου ΠαρΙδη

«Ο μπάτλερ»

κοιτάζει το... Όσκαρ ξίωση χαρίζοντάς του ένα βραβείο σκηνοθεσίας στο Φεστιβάλ Βερολίνου. Επιχειρώντας ένα αρκετά πιστό ριμέικ της ισλανδικής ταινίας του 2011 «Either Way» του Χάφστεϊν Γκούναρ Σίγκουρδσον, ο Αμερικάνος σκηνοθέτης απλώς μεταφέρει τους δικούς του ήρωες στην ερημιά ενός δάσους του Τέξας που πληγώθηκε από την πυρκαγιά. Και τους αφήνει εκεί, να έρθουν ο ένας αντιμέτωπος με τον άλλο, να συγκρουστούν με κωμικοτραγικές μεθόδους και να αλληλοβοηθηθούν σε μια, διαφορετική για τον καθένα, πορεία προς την ωρίμανση. Οι ρετρό πινελιές και οι ιδιότροπες αντιδράσεις των ηρώων του «Γελαστού πρίγκιπα» κερδίζουν γρήγορα κι εύκολα τα πρώτα χαμόγελα, κι ακόμη περισσότερο χάρη στην προφανή καταλληλότητα των Πολ Ραντ κι Εμίλ Χιρς. Όταν όμως έρχεται η ώρα για το βήμα παραπέρα, ο Ντέιβιντ Γκόρντον Γκριν απλώς ακολουθεί μηχανικά την προφανή εξέλιξη που υπαγορεύει το σενάριο, διανθίζοντάς την ενίοτε με λυρικές και γλυκόπικρες πινελιές. Ένα «μικρό» φιλμ που κουβαλά την ταμπέλα του χαριτωμένου σαν ευχή και κατάρα, χτίζοντας πάντως με κάποια επάρκεια τον μικρόκοσμο των δύο ανδρών.

Last Vegas Σκηνοθεσία: Τζον Τέρτελταουμπ Πρωταγωνιστούν: Ρόμπερτ ντε Νίρο, Μάικλ Ντάγκλας, Μόργκαν Φρίμαν, Κέβιν Κλάιν Μια αντροπαρέα ενώνει τις δυνάμεις της και κατευθύνεται στο Λας Βέγκας. Σκοπός των τεσσάρων ηρώων, να γλεντήσουν όσο πιο ξέφρενα γίνεται και να συνοδεύσουν τον έναν εξ αυτών στο τέλος της εργένικης ζωής του. Εάν τα παραπάνω θα μπορούσαν να ακούγονται ως μια σύντομη περιγραφή του «Hangover», η (ευφάνταστη;) διαφορά στην εξίσωση γίνεται χάρη στην ηλικία των πρωταγωνιστών: οι κολλητοί είναι ηλικιωμένοι και στους ρόλους φιγουράρουν πρωτοκλασάτοι βετεράνοι του Χόλιγουντ. Κάποτε θα λέγαμε πως η παρουσία του Ρόμπερτ ντε Νίρο αποτελεί το δυνατό χαρτί του καστ, όμως εδώ και πολύ καιρό το πρώην «Οργισμένο είδωλο» μοιά-

ζει να ανακυκλώνει ένα γερασμένο κωμικό κακέκτυπο της ένδοξης περσόνας που έχτισε στο παρελθόν. Τα ονόματα που συναντούμε στους υπόλοιπους πρωταγωνιστικούς ρόλους απλώς αυξάνουν την αίσθηση μιας τρομακτικής σπατάλης ταλέντου για το τίποτα. Η αντροπαρέα ξεκινά την περιπέτειά της από τα πλέον προβλέψιμα και ανώδυνα αστεία περί του αντρικού γήρατος, για να καLast Vegas ò ταλήξει σε Χολιγουντιανοί σταρ προχωρημένης γλυκανάλαηλικίας εκτίθενται σε μια σαχλή εξόρτες μεγαλομηση στο Λας Βέγκας στομίες για το πέρασμα του χρόνου και την υπαρξιακή αξία κάθε ηλικίας. Μάλλον το καλύτερο μάθημα ζωής που θα μπορούσαν να δώσουν οι σιτεμένοι σταρ του «Last Vegas» ξεκινά από μια πλήρη αποχή από εξευτελιστικούς ρόλους σε σοβαροφανείς σεξοκωμωδίες.

ΠΡΟΒΑΛΛΕΤΑΙ ΑΚΟΜΗ

Ψυχρά κι ανάποδα

Σκηνοθεσία: Κρις Μπακ, Τζένιφερ Λι Η θαρραλέα και υπεραισιόδοξη πριγκίπισσα Άννα πρέπει να συνεργαστεί με τον Κριστόφ, έναν απότομο, βουνίσιο τύπο, για να ξεκινήσουν μαζί ένα μεγάλο ταξίδι. Σκοπός τους είναι να βρουν την παγωμένη βασίλισσα Έλσα, που δεν είναι άλλη από την αδελφή της Άννα, και να λύσουν επιτέλους τα παγωμένα μάγια που ταλαιπωρούν ένα ολόκληρο βασίλειο. Η Άννα και ο Κριστόφ θα έρθουν αντιμέτωποι με οριακές τύπου Έβερεστ συνθήκες, ενώ θα συναντήσουν μυθικά πλάσματα και μαγικά φαινόμενα σε κάθε γωνία. Πολύτιμοι σύμμαχοί τους στον αγώνα θα είναι ο ξεκαρδιστικός χιονάνθρωπος Όλαφ και ένας ψωριάρικος τάρανδος που ακούει στο όνομα Σβεν. Η νέα τρισδιάστατη περιπέτεια κινουμένων σχεδίων των στούντιο της Disney, βασισμένη στην ιστορία του Χανς Κρίστιαν Άντερσεν «Η βασίλισσα των πάγων».

òòòòò Εξαιρετική òòòò Πολύ καλή òòò Καλή òò Βλέπεται ò Μέτρια ò Μην τη δείτε

Οι εταιρείες διανομής φέρουν την ευθύνη για έκτακτες αλλαγές στις ημερομηνίες προβολής των ταινιών.

Υπερηφανευόταν ότι ήξερε και τα 154 σονέτα του Σαίξπηρ απ’έξω. Σε μία από τις τελευταίες του κινηματογραφικές εμφανίσεις πάντως, στο «Venus» του 2006, ταινία με την οποία ήταν υποψήφιος για Όσκαρ για όγδοη ατελέσφορη φορά, απήγγειλε μοναδικά το 18o Σονέτο. Το γεγονός ότι για μία ολόκληρη εποχή υπήρξε από τους διασημότερους ηθοποιούς – η Αμερικανική Ακαδημία Κινηματογράφου του απένειμε το 2003 τιμητικό Όσκαρ για τη συνεισφορά του στην Έβδομη Τέχνη – είναι ίσως λιγότερο σημαντικό από τις θεατρικές ερμηνείες του συναρπαστικού Ιρλανδού ηθοποιού Πίτερ Ο’Τουλ που έφυγε στα 81 του στις 14 Δεκεμβρίου. Γεννημένος το 1932 από Ιρλανδό πατέρα και Σκωτσέζα μητέρα, μεγάλωσε στην περιοχή του Γιορκσάιρ και ξεκίνησε την επαγγελματική του σταδιοδρομία ως δημοσιογράφος. Έχοντας κρυφό του όνειρο το θέατρο, μόνο όταν ολοκλήρωσε τη θητεία του στο Βρετανικό Βασιλικό Ναυτικό αποφάσισε να το ακολουθήσει. Η πρώτη του απόπειρα ήταν αποκαρδιωτική, καθώς η δραματική σχολή του Abbey Theater του Δουβλίνου τον απέρριψε λόγω της πλημμελούς γνώσης του των ιρλανδικών. Το 1952 όμως, έγινε πανηγυρικά δεκτός με υποτροφία από τη Βασιπιτερ ο' τουλ: λική Ακαδημία Δραματικής Μόνο ένα Όσκαρ Τέχνης (RADA). Συμμαθητές κι αυτό με του ήταν τα σπουδαιότερα καθυστέρηση ταλέντα της μεταπολεμικής γενιάς: ο Άλμπερτ Φίνεϊ, ο Άλαν Μπέιτς και ο Ρίτσαρντ Χάρις. Όπως κι εκείνοι, έτσι και ο ίδιος πρώτα θριάμβευσε στη σκηνή και μετά στο πανί. Σαιξπηρικός ηθοποιός, έκανε ντεμπούτο το ’55 στον «Βασιλιά Ληρ» στο Old Vic του Μπρίστολ, όπου τα επόμενα τρία χρόνια έπαιξε σε περισσότερα από 50 έργα, συμπεριλαμβανομένων του «Οθέλλου», του «Ονείρου καλοκαιρινής νύχτας» και του ομώνυμου ρόλου στον «Άμλετ». Ρόλο που επανέλαβε το 1963 – όντας πια παγκοσμίως διάσημος ως «Λόρενς της Αραβίας» –, στην εναρκτήρια παραγωγή του Εθνικού Θεάτρου σε σκηνοθεσία του Λόρενς Ολίβιε. Στο μεταξύ είχε συνεργαστεί με τη Royal Shakespeare Company στο «Ημέρωμα της στρίγκλας», στο «Έμπορος της Βενετίας», στο «Τρωίλος και Χρυσηίδα». Το 1962 έχασε σκανδαλωδώς το Όσκαρ για μία μνημειώδη ερμηνεία στον «Λόρενς». Το 1969 επέστρεψε στο Abbey Theater για να παίξει στο μπεκετικό «Περιμένοντας τον Γκοντό» όπου διέπρεψε και ως «Θείος Βάνιας». Ολόκληρη τη δεκαετία του ’70 ταλανιζόταν από επιπλοκές του αλκοολισμού του. Επέζησε και έπαιξε και άλλους αξιομνημόνευτους ρόλους. Το 1980 ο «Μάκμπεθ» του στο Old Vic ήταν μία καταστροφή, αλλά στο ίδιο θέατρο έμελλε να ολοκληρώσει το 1999 τη θαυμαστή θεατρική του καριέρα με έναν προσωπικό θρίαμβο: το «Jeffrey Bernard is unwell», πορτρέτο ενός διάσημου αλκοολικού δημοσιογράφου…

16/40 Οδηγός

19/12 - 23/12

ποντικιart

www.topontiki.gr

ΠΕΜΠΤΗ 19.12

ΘΕΑΤΡΟ. Με τις «Παραλλαγές Θανάτου» του Γιον Φόσσε επέστρεψε ο Γιάννης Χουβαρδάς. Το έργο, αν και περιστρέφεται γύρω από την αυτοκτονία μιας γυναίκας, μιλάει για την αγάπη και τη ζωή. Info: Θέατρο Πορεία (Τρικόρφων 3-5 & 3ης Σεπτεμβρίου 69), 12 - 18 ευρώ, στις 21.15, 210 8210991. ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ. Στην παράσταση «Με μουσικές εξαίσιες, με φωνές!... – Μια μουσική ιστορία της Θεσσαλονίκης» ξαναζωντανεύει η μουσική ιστορία της πόλης από το 1912 μέχρι και σήμερα. Info: Μονή Λαζαριστών (Κολοκοτρώνη 25-27, Σταυρούπολη), 10 ευρώ, στις 20.00, 2315 200200.

ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 20.12

ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ. Μαζί με πλειάδα καλλιτεχνών κι ενός καλεσμένου - έκπληξη οι Πάνος Μουζουράκης και Θανάσης Αλευράς στο «Burlesque» παρουσιάζουν μια «επανάσταση» ενάντια στην υστερία των καμπαρέ.

Info: Fuzz Live Music Club (Πειραιώς 209, Ταύρος), είσοδος 9 ευρώ, στις 23.30, 210 3450817. ΜΟΥΣΙΚΗ. O Ορφέας Περίδης ανανεώνει τις μουσικές του εμφανίσεις, κάνοντας ένα μουσικό ταξίδι που ξεκινά από τους πρώτους του δίσκους και καταλήγει στα ακυκλοφόρητα τραγούδια του. Info: Σταυρός του Νότου Plus (Φραντζή 14, Ν. Κόσμος), 12 ευρώ με μπύρα/κρασί, στις 22.30, 210 9226975. ΜΟΥΣΙΚΗ. Κάθε Παρασκευή, ο Κωστής Μαραβέγιας φτιάχνει ένα εκρηκτικό μουσικό πάρτι - live, με αφορμή την κυκλοφορία του νέου του cd. Info: Anodos Live Sta ge (Πειραιώς 183), έως 10.1, 210 3468100.

ΣΑΒΒΑΤΟ 21.12

ΜΟΥΣΙΚΗ. Σαββόπουλος, Μαχαιρίτσας, Ζουγανέλης και Μπουλάς πρωταγωνιστούν στο «Γκαγκαντίν», ένα σπονδυλωτό θέατρο τραγουδιών με σκηνές καραόκε, εικόνες μπουάτ, δόσεις μπουρλέσκ και πολιτικού καμπαρέ. Info: Ακτή Πειραιώς (Πειραιώς 178 & Λαμίας), κάθε Παρ. & Σαβ. στις 22.30, 210 3418020. ΘΕΑΤΡΟ. Τη ζωή της αντάρτισσας Ελένης Τραγγανίδα - Μακρυνιώτη βασίζεται το έργο «Ήλιος στην πέτρα», σύμφωνα με το αφήγημά της «Η Μυρτιά του βουνού», καθώς και σε διηγήσεις άλλων συναγωνιστριών και εξόριστων γυναικών. Info: Θέατρο Σημείο (Χαρ. Τρικούπη 4, πίσω από το Πάντειο), στις 21.00, 5 - 15 ευρώ, 210 9229579.

κυριακη - τεταρτη

Επιμέλεια: Βίκυ Λεβαντή (v.levanti@hotmail.com)

ΚΥΡΙΑΚΗ 22.12 : ΘΕΑΤΡΟ. Το «Κάποιος μιλάει μόνος του κρατώντας ένα ποτήρι γάλα» βασίζεται στο ομώνυμο βιβλίο του Ευθύμη Φιλίππου και περιστρέφεται γύρω από τον διάλογο δύο ανθρώπων που θέλουν να κοροϊδέψουν τον χρόνο, που τους έχει κοροϊδέψει. Info: Olvio (Ιερά Οδός 67 & Φαλαισίας 7, Βοτανικός), στις 21.30, 5 - 12 ευρώ, 210 3414118. ΔΕΥΤΕΡΑ 23.12: ΕΚΘΕΣΗ. Μια σειρά έργων τέχνης παρουσιάζεται από τον Ισλανδό Errό – καλλιτέχνη της ευρωπαϊκής πρωτοπορίας –, που κάνει ένα αφιέρωμα στον αγαπημένο του Πικάσο αλλά και στα γιαπωνέζικα κόμικς.

Info: Kapopoulos Fine Arts (Κηφισίας 37Α, Golden Hall), έως 24.12, 210 6833048. ΤΡΙΤΗ 24.12: ΜΠΑΛΕΤΟ. Αγαπημένο μπαλέτο, ο «Καρυοθραύστης» του Τσαϊκόφσκι επιστρέφει σε χορογραφία Ρενάτο Τζανέλλα. Συμμετέχει το Μπαλέτο και η Παιδική Χορωδία της ΕΛΣ. Info: Eθνική Λυρική Σκηνή (Ακαδημίας 59) στις 20.00, 7 - 50 ευρώ, 210 3611516. ΤΕΤΑΡΤΗ 25.12: ΜΙΟΥΖΙΚΑΛ. Το παραμύθι του Τζέιμς Μπάρρυ «Πήτερ Παν» ξαναζωντανεύει σε μορφή μιούζικαλ υπό τις σκηνοθετικές οδηγίες της Νανάς Νικολάου. Info: «Θέατρον» Μείζονος Ελληνισμού (Πειραιώς 254, Ταύρος), στις 11.30, 11 - 13 ευρώ, 210 9345378.

Η Λυρική στους δρόμους

Μύρων Μιχαηλίδης

Πριν ακόμα λήξει, ενώ συνήθως πρέπει να περιμένουμε ώς την τελευταία στιγμή και πολλές φορές και περισσότερο, ανανεώθηκε η θητεία του καλλιτεχνικού διευθυντή της Λυρικής Σκηνής Μύρωνα Μιχαηλίδη. Αυτονόητο, θα έλεγε κανείς, μια και η Λυρική είναι η μόνη, ίσως, που μπορεί να διηγηθεί ένα αληθινό success story. Πριν από περίπου τρία χρόνια, όταν ανέλαβε, πολλοί την είχαν για… λουκέτο. Όμως μαζεύτηκε οικονομικά, μείωσε το χρέος της κατά 73%, ανοίχτηκε προς τα έξω, πλησίασε εκείνη το κοινό και τώρα μπόρεσε να ανακοινώσει, δικαίως υπερήφανα, ένα εντυπωσιακό πρόγραμμα για τα δύο επόμενα χρόνια. Δεν έτυχε, πέτυχε. Και όλα ξεκίνησαν από την πεποίθηση των υπευθύνων της, όπως τονίστηκε στην εκδήλωση για την ανακοίνωση του νέου προγράμματος, πως «ο πολιτισμός είναι για όλους». Βγαίνοντας σε δρόμους, πλατείες, λιμάνια, γοήτευσε το κοινό και απέδειξε πως δεν υπάρχει μια τέχνη για λίγους και τραγουδιστικές μόδες για πολλούς. Αυτό είναι σημαντικότερο επίτευμα και από τη μείωση του χρέους.

Καλύτερα μη μιλάς...

Ρότζερ Γουότερς

Άκαρδο αντισημίτη χαρακτηρίζουν εκπρόσωποι εβραϊκών οργανώσεων τον Ρότζερ Γουότερς. Αιτία οι δηλώσεις πως η πολιτική του Ισραήλ απέναντι στους Παλαιστινίους θυμίζει «εκείνη των ναζί απέναντι στους Εβραίους». «Είναι θράσος να συγκρίνονται οι Εβραίοι με τα τέρατα που τους δολοφόνησαν, δείχνει ότι δεν έχετε ευπρέπεια, δεν έχετε ψυχή» ήταν η απάντηση ραββίνων. «Το Ολοκαύτωμα υπήρξε βάναυσο και αηδιαστικό. Δεν πρέπει ποτέ να το ξεχάσουμε. Πρέπει να είμαστε σε επαγρύπνηση. Να μην στεκόμαστε αδιάφοροι στις συμφορές των άλλων, όποια και αν είναι η φυλή τους, το χρώμα τους, το έθνος, η θρησκεία τους», ανταπάντησε ο Γουότερς. Λογικό για έναν καλλιτέχνη που στις συναυλίες του γκρεμίζει τοίχους να μην στέκεται αδιάφορος απέναντι σε σύγχρονα τείχη. Αναμενόμενες και οι αντιδράσεις, μια που παρόμοιες υπήρξαν και σε άλλες δηλώσεις υπέρ των Παλαιστινίων, ακόμα και δηλώσεις επιφανών Εβραίων, όπως π.χ. ο Νόαμ Τσόμσκι.

Μην απογοητεύεσαι!

Θόδωρος Τερζόπουλος

Έξω πάμε μάλλον αρκετά καλά, αν κρίνει κανείς από τα διάφορα βραβεία με τα οποία τιμούνται Έλληνες καλλιτέχνες ή ελληνικές παραγωγές, στο εσωτερικό, όμως, εκτός ελαχίστων περιπτώσεων, μάλλον κυριαρχεί η απογοήτευση. «Πολύ φοβάμαι πως ό,τι κι αν πουληθεί, δεν θα μας εκπλήξει. Μα τι γνωρίζουμε για τον Καποδίστρια ή για την αρχαιότητα; Τι καλλιεργήθηκε όλα αυτά τα χρόνια από μια παιδεία εκμαυλισμένη, η οποία κατήργησε και την αρχαία ελληνική από τα σχολεία, τη βάση της συνθετικής σκέψης; Ο λαϊκισμός σάρωσε τα πάντα, συνεπώς μπορούν να συμβούν και να πουληθούν τα πάντα», ήταν η απάντηση του Θόδωρου Τερζόπουλου σε ερώτηση «θα σας εξέπληττε αν η Ελλάδα εκποιούσε και τα μνημεία, τις μοναδικές μαρτυρίες του παρελθόντος της;». Ας ελπίσουμε πως η κατάσταση δεν είναι τόσο δραματική όσο την περιγράφει ο σκηνοθέτης και δεν εκτιμούνται όλα πια με βάση την ανταλλακτική τους αξία.

Το «ναι» της «κυρίας Όχι»

Σιλβί Γκιγιέμ

«Η κυρία Όχι» είναι ένα από το ονόματα με τα οποία αποκαλούν τη Σιλβί Γκιγιέμ εξαιτίας των πολλών αρνήσεών της για συνεργασίες, τις οποίες άλλοι θα έκαναν τα πάντα για να εξασφαλίσουν. Ακολουθώντας μια προσωπική πορεία, χωρίς να προσπαθεί να προσδεθεί στο άρμα διασήμων, όπως πολλοί θεωρούν πως πρέπει να κάνουν για να αναδειχθούν, στα 48 της χρόνια θεωρείται η σπουδαιότερη σύγχρονη χορεύτρια. Όμορφη, λαμπερή, με μεγαλύτερη αυτοπεποίθηση και περισσότερο κέφι, όπως λέει η ίδια, θα ξαναφορέσει, από σήμερα, στο Μέγαρο Μουσικής, τις πουέντ της και θα ερμηνεύσει δύο εντελώς διαφορετικά έργα: το κλασικό «Μαργαρίτα και Αρμάνδος» με τα εκπληκτικά Μπαλέτα του Τόκιο και το αριστουργηματικό «Sacred Monsters» με τον Άκραμ Καν.