345

art ΠΟΝΤΙΚΙ

TΡITH 24 ∆ΕΚΕΜΒΡΙΟΥ 2013

ΡΕΠΟΡΤΑΖ

Θέατρο σε ουζερί, σε µπαρ και σε σπίτια!

Νο 345

2013

30 στιγµές που έγραψαν Ιστορία

∆ΙΛΗΜΜΑΤΑ Ταινίες, βραβεία και εισιτήρια

ΒΙΒΛΙΟ Ο Παπαδιαµάντης και ο Ντοστογιέφσκι

ΝΕΟΣ ΚΟΣΜΟΣ Ο «µυστήριος» τραγουδοποιός

ΣΙΝΕΜΑ Οι νέες ταινίες και ο Ντι Κάπριο

02/26 Η εποχή µας

24/12 - 30/12

ΠΟΝΤΙΚΙart

www.topontiki.gr

- Κόβουν οι ελληνικές ταινίες εισιτήρια ανάλογα με την αξία τους; Γιώργος Στεργιάκης(Αmafilms, Κιν/φος Άστυ)

ΔΙΛΗΜΜΑΤΑ

Δεν πιστεύω ότι οι ταινίες που βραβεύτηκαν έχουν προβληματική πορεία στις κινηματογραφικές αίθουσες. Το αντίθετο μάλιστα. Η «Miss Violence» του Αβρανά, για παράδειγμα, που βραβεύτηκε στη Βενετία, έκανε περίπου 15.000 εισιτήρια. Για την εποχή μας είναι σούπερ αριθμός, γιατί καταγράφεται μια πτώση της τάξεως του 35-40% στα εισιτήρια. Άλλα εισιτήρια κόβονταν πέρσι, για να μην μιλήσουμε δύο και τρία χρόνια πριν. Ο «Κυνόδοντας», ας πούμε, που έκανε και δεύτερη καριέρα στα σινεμά, όταν ξαναβγήκε μετά την υποψηφιότητα για Όσκαρ έφτασε τα 50.000 εισιτήρια. Οι δημιουργοί όμως πρέπει και να βοηθιούνται. Υπάρχουν ταλέντα. Όπως και οι παραγωγοί πρέπει να ενισχυθούν, τώρα που έχουν κοπεί τα κονδύλια που προέρχονταν από το ΕΚΚ και την ΕΡΤ. Γενικά ο πολιτισμός κινείται σε χαμηλά οικονομικά επίπεδα, αλλά υπάρχουν Έλληνες σκηνοθέτες που δεν το βάζουν κάτω κι αυτό είναι αξιοπρόσεκτο.

Σ ΑΝΤΙΚΡΙΣΤΟΙ ΚΑΘΡΕΦΤΕ

Χαρίστε φαντασία! του ΜΗΝΑ ΒΙΝΤΙΑΔΗ Προχτές πήρα το μετρό για Σύνταγμα. Στο βαγόνι μερικοί κρατούσαν ένα βιβλίο και διάβαζαν. Κάτι που δεν έβλεπα πριν από μερικά χρόνια στον ηλεκτρικό. «Καλά πάμε», σκέφτηκα. Κοίταξα γύρω μου, όλο το βαγόνι ήταν γεμάτο διαφημίσεις ενός εκδοτικού οίκου, παντού εξώφυλλα βιβλίων. «Μπράβο, να και κάποιοι που το έκαναν», είπα. Μετά, είδα μια ωραία διαφήμιση σε μια επόμενη στάση για τα βιβλία. Ένα πράσινο δέντρο σχηματισμένο από βιβλία μέσα σε μια βιβλιοθήκη. «Σκέφτεσαι γιορτές; Σκέψου βιβλία», ήταν το σλόγκαν. Και μια ακόμα φράση από κάτω: «Βιβλίο, σου δίνει τον λόγο του». Έξυπνο, σίγουρα. Όταν βγήκα στην πλατεία, έκανα μια μεγάλη βόλτα στα βιβλιοπωλεία: Ιανός, Public, Παπασωτηρίου, Πολιτεία, όλα γεμάτα κόσμο που αγόραζε παλιές και νέες εκδόσεις. Νέα παιδιά, μεσήλικες, ξεφύλλιζαν βιβλία και μετά έκαναν μικρές ουρές στα ταμεία. Το απόγευμα το πέρασα στο Διαπολιτισμικό Σχολείο, στον Κεραμεικό, παρέα με παιδιά των «Δρόμων Ζωής», που έκαναν τη γιορτή τους. Με δέος άκουσαν τον «Χιονάνθρωπο» του Χανς Κρίστιαν Άντερσεν να ερωτεύεται τη σόμπα και να… λιώνει γι’αυτή. Το βράδυ πήγα σινεμά, στην ταινιοθήκη, είδα τη «Μικρά Αγγλία» του Βούλγαρη, βασισμένη στο ομώνυμο – βραβευμένο και πολυδιαβασμένο – μυθιστόρημα της Καρυστιάνη. Η εικόνα του λόγου, η δύναμη της λέξης που ακούγεται. Πριν κοιμηθώ άνοιξα το βιβλίο που διαβάζω αυτές τις μέρες, για τρίτη φορά – «Ο Μετρ και η Μαργαρίτα» του Μπουλγκάκοφ –, και βυθίστηκα στη μαγεία του. Το άλλο πρωί με τον πρώτο καφέ έκανα μερικές σκέψεις: Γράφουμε και διαβάζουμε βιβλία, χαρίζουμε, δανειζόμαστε, παίρνουμε και δίνουμε φαντασία, ιδίως στα μυθιστορήματα. Ο αναγνώστης, τις περισσότερες φορές, με τη φαντασία του φτάνει πιο βαθιά από τον συγγραφέα και παίρνει περισσότερες απαντήσεις… Ένα μυθιστόρημα πρέπει να είναι πρώτα ένα καλό παραμύθι για μεγάλα παιδιά που δεν κοιμούνται εύκολα. Μετά φιλοδοξεί να γίνει μια σπίθα για ν’ανάψει τις φαντασιώσεις των αναγνωστών. Αν καταφέρει να γίνει με το μήνυμά του και «εγχειρίδιο του καλού πολεμιστή», τότε πέτυχε τριπλά τον σκοπό του. Ποιος μπορεί να αρνηθεί ότι η φαντασία μας είναι το μεγάλο μας όπλο στη βαρβαρότητα της εποχής μας;

Ανδρέας Θωμόπουλος (σκηνοθέτης) «Ποιος φταίει για τα λίγα εισιτήρια;» είναι η ερώτηση. Την απάντηση δεν την ξέρω, αλλά κάτι με σπρώχνει να την ψάξω και στο περίεργο ελληνικό σύνδρομο του γούστου όπου: μπαίνεις σε ακριβό εστιατόριο «τι να πιώ;» ρωτάς. «Ό,τι θέλετε, έχουμε τα πάντα», λέει ο σερβιτόρος. «Ε, φέρε μου μια ρακή πριν από το γεύμα», του λες. Παγώνει. «Α, τέτοιο δεν έχουμε, όλα τα άλλα υπάρχουν». Κι εσύ δεν μπορείς να μη σκεφτείς μια σχετική με άλλους τόπους αναλογία: να μπαίνεις σε μαγαζί στη Σκωτία, να ζητάς ουίσκι και να σου λένε πως δεν έχουν, ή στην Κούβα να μην έχουν ρούμι ή στη Μόσχα να μην έχουν βότκα κ.λπ. Το… κωμικέψαμε λίγο, ξέρω, αλλά ίσως κι αυτό το ελληνικό τερτίπι να έχει κάποια σχέση με τα εισιτήρια στο σινεμά.

ΕΝΑΣ ΣΤΑΘΜΟΣ, ΜΙΑ ΙΣΤΟΡΙΑ

Βάλε ν’ ακούσεις Δεύτερο, λέµε!

Δεν άκουσα κανονιές απ’ τον Λυκαβηττό για την επανέναρξη του Δεύτερου Προγράμματος της Αυτοδιαχειριζόμενης Ελληνικής Ραδιοφωνίας. Οι κυβερνώντες ήταν πολύ απασχολημένοι με τα τρεχαλητά τους για «να πάει καλά η ελληνική προεδρία στην Ε.Ε.» Εμείς εδώ, βάζουμε φόκο συμβολικά στο φιτίλι και κανονιοβολούμε με μια παλιομοδίτικη «μπομπάρδα». Καιρός ήταν! Αν κάτι άφησε πίσω της η αθλιότητα της δολοφονίας της ΕΡΤ τον περασμένο Ιούνιο, ήταν η τρανή απόδειξη ότι πολλοί στα δημόσια ΜΜΕ μπορούν να κάνουν άριστα τη δουλειά τους χωρίς το ντριν απ’ το γραφείο του υπουργού. Κι αν κάτι μπορεί να διδάξει σ’ εμάς τους εργαζόμενους η συνθήκη της τρέχουσας βαρβαρότητας, είναι ότι η πολιτική απάντηση στην κρίση (τους) είναι οι συνεταιρισμοί και οι δομές της κοινωνικής αλληλεγγύης. Εν σπέρματι συνεταιριστικά, λοιπόν, βγαίνει στον αέρα (στη διεύθυνση http://www.ertopen.com) το Δεύτερο Πρόγραμμα, με παραγωγούς διαλεκτούς και ακροατές

LIKE...

Γιώργος Ι. Αλλαμανής

διψώντες στη ραδιοφωνική έρημο. Βάλε ν’ ακούσεις Δεύτερο, λέμε. Εγώ που το ’κανα, είχα μια πρώτης τάξεως ευκαιρία να ξανασυγκινηθώ γιατί έτυχε – όταν δακτυλογραφούσα αυτό το κειμενάκι – να κάνει εκπομπή ο γενάρχης της ραδιοφωνικής δισκοκριτικής με άποψη, ο συνθέτης Δημήτρης Λέκκας. Τι να σας πω ονόματα, τι να σας μολογάω ροή προγράμματος. Βρείτε τα, από τους συντελεστές δεν περισσεύει ούτε ένας. Και στηρίξτε την ακαπέλωτη φωνή τους. Στη χρηματοπιστωτική Ντίσνεϊλαντ που μας μεγάλωσαν και τώρα κατάντησε βουρκάρι, δεν ξέρω αν αυτή η προσπάθεια, με την πρωτοβουλία του Γιώργου Μητρόπουλου και τη στήριξη της ΠΟΣΠΕΡΤ, επιβιώσει με όρους στεγνά οικονομοτεχνικούς. Αυτό ας το εξετάσουν οι ειδικοί. Η έφοδος στον ουρανό μετράει περισσότερο στην εποχή της ιστορικής καταστροφής. Έχει κι άλλες φορές βυθιστεί η χώρα σε κρίσεις που επανακαθόρισαν τον Γολγοθά προς την αυτογνωσία ημών των νεοελλήνων: το 1922, το 1944 και το 1974, για να θυμηθούμε τρεις τέτοιες δραματικές περιστάσεις τον περασμένο αιώνα. Και στις τρεις η αυτογνωσιακή διαδικασία έμεινε στη μέση. Μακάρι αυτή τη φορά να φτάσει πιο πέρα, αν και φοβάμαι ότι η θεμελιώδης νεοελληνική σχιζοφρένεια (άδοξοι κληρονόμοι «ενδόξων προγόνων») θα κάνει πάλι μια τρύπα στο νερό. Και θα (δια)σωθούν οι μοναχικοί και οι λίγοι που θα κολυμπήσουν σε άγνωστα νερά, στην τέχνη και στη ζωή. Γι’ αυτούς ας παίζει το ραδιόφωνο στο τέρμα. Πάμε τραγούδι. Βάλε το βήτα τέσσερα, του γέροντα με τη γαλανόλευκη στο πίσω μπαλκόνι. Αυτό που λέει «...οι μειοψηφίες τάγματα ξυπόλητα / σκαρφαλώνουν μέσα σε σκοτάδια απόλυτα».

στην ανάρτηση του Σταμάτη Κραουνάκη «Ειλικρινά σαστίζω ακόμα που, ας πούμε, υπάρχουν άνθρωποι που μόλις μιλήσεις για αυτό που συμβαίνει δημόσια σκάνε σε τουιτέρια και φεϊσμπούκια καμιά φορά και σε κάτι συστημικούλικα απόβλητα μπλογκ τύπου δημοκρατία κι αρχίζουν την ίδια παραμύθα, που είχες φίλη τη Νατάσα, που η Σπείρα είναι ΜΚΟ... Μία μάλιστα, που μου ’κανε και τη φίλη, τόλμησε να ειρωνευτεί κι ένα θέμα υγείας, για τέτοια σκυλιά αγαρηνά μιλάμε, που τώρα θυμήθηκες ότι είσαι αντιμνημονιακός... που τώρα θυμήθηκες ότι είσαι ΣΥΡΙΖΑ; Γελάω αλλά... μου είναι πασίγνωστοι... και σόρι κιόλας, το καλοκαίρι του ’10, ευλογημένο, που ούρλιαξα στας Επιδαύρους, είχαμε ΠΑΣΟΚ! Το ’11 γύρισα όλη την Ελλάδα χειμών με εισιτήριο δέκα ευρώ, όταν αριστεροί συνάδελφοί μου τηλεφώναγαν και μου ’λεγαν ότι χαλάω την πιάτσα, Μάρτιο

του ’11 ανέβασα το "Δε μασάμε" με την Αγλαΐα Παππά, δέκα ευρώ και πίτσα δωρεάν, μίλησα σε όλα τα ευρωπαϊκά δίκτυα, πήγα τον Αριστοφάνη στην Ευρώπη μιλώντας για τον ελληνικό πολιτισμό, κι ακόμα αυτά τα βλαμένα, που παίρνουν ζάναξ με τις χούφτες, μιλάνε... Τους πείραξε που είπα στον "Άλφα" ότι αυτή την κυβέρνηση δεν την έχουμε ψηφίσει, αυτή τη σαμαρομπενίτιδα – ή την ψηφίσαμε και κάνω λάθος; Ρε ούφα, οι τίμιοι πασόκοι, αυτοί που δεν τα πήρανε – υπάρχουνε και τέτοιοι –, είναι ουρά στον Κακογιάννη. Και γελάνε πολύ με την ελπίδα τους που ’γινε λογαριασμοί στην Ελβετία... Χαρακτηριστικό του "πειραγμένου" νεοφιλελέ... Η απόσταση από την ερωτική ζωή και ο φόβος του συναισθήματος... χαίνουσα πληγή... Λυπάμαι, αλλά το μπαϊγκόν το κουβαλάω διά παν ενδεχόμενο». Χωρίς σχόλια

24/12 - 30/12

ποντικιart

Απολογισμός 03/27

www.topontiki.gr

30 στιγμές

Σε λίγες μέρες το 2013 θα είναι παρελθόν. Σκαλίσαμε λίγο τη μνήμη μας, πήραμε μολύβι και χαρτί, και θυμηθήκαμε όλα τα γεγονότα που σημάδεψαν τον χώρο του πολιτισμού τη χρονιά που φεύγει. Άνθρωποι, διακρίσεις, παραστάσεις, ταινίες, καταστάσεις, ευχάριστες ή δυσάρεστες, καθόρισαν το τοπίο του πολύπαθου πολιτισμού της χώρας. Που, για να είμαστε ειλικρινείς, όσο και να γκρινιάζουμε, ελλείψει χρημάτων, ο πολιτισμός μας

1 ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΑΒΡΑΝΑΣ / το προσωπο

«Είμαστε από τις λίγες χώρες που χρηματοδοτούμε αποτυχίες» Συζητήθηκε όσο λίγες ταινίες. Αναπόφευκτα, καταρχάς, γιατί το «Miss Violence» του Αλέξανδρου Αβρανά (με πρωταγωνίστριες τις Ελένη Ρουσσινού και Ρένη Πιττακή) έφυγε από το Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Βενετίας με δύο πολύ σημαντικές διακρίσεις, βραβείο Σκηνοθεσίας και Ερμηνείας για τον Θέμη Πάνου, και έριξε τον νεαρό σκηνοθέτη πλέον σε μια παγκόσμια κούρσα καριέρας και αναγνώρισης. Το θέμα της, όμως, είναι αυτό που ενοχλεί. Όχι μόνο γιατί δεν είναι ευχάριστο, αλλά σκληρό και κλειστοφοβικό, αλλά και γιατί στρέφει τον καθρέφτη στον εαυτό μας και, για να είμαστε πιο ακριβείς, στην αγία οικογένεια. Επιλέξατε ένα πολύ σκληρό θέμα, και μάλιστα αληθινή ιστορία… Όταν άκουσα την ιστορία, σοκαρίστηκα. Η κοινωνία θέλει να αλλάξει και να εξελιχθεί, αλλά πρώτα θα πρέπει να λύσει κάποια θέματα που θεωρεί ταμπού. Το φαινόμενο που περιγράφει η ταινία είναι παγκόσμιο και η γενικότερη κρίση βοηθά στην ενίσχυσή του. Οι δυσαρεστημένοι άνθρωποι στρέφονται ευκολότερα στη βία. Σε ένα δεύτερο επίπεδο, με ενδιέφεραν οι σχέσεις εξουσίας του θύματος με τον θύτη. Ο κύκλος της βίας πάντα συνεχίζεται αν δεν αποφασίσει ένα θύμα να μη γίνει θύτης. Θεωρώ ότι η ταινία έχει και μια πολιτική διάσταση. Ενώ βλέπουμε ότι αυτοί που μας κυβερνούν, μας οδηγούν στην καταστροφή, εμείς δεν κάνουμε κάτι. Για να είμαι πιο ακριβής, εννοώ ότι μπορούμε να βρούμε πολιτικό συμβολισμό στην ιστορία της ταινίας: οι πρωταγωνιστές της ταινίας, βλέπουμε ότι δεν ζούνε κλειδωμένοι σε υπόγειο. Μπορούν να ανοίξουν την πόρτα και να αλλάξουν τη ζωή τους. Κάτι αντίστοιχο μπορούμε να αναρωτηθούμε για την κοινωνία: γιατί δεν επαναστατεί ενάντια σε όλη αυτήν την κατάσταση; Μέσα από το σινεμά, και γενικότερα από την τέχνη, μπορεί κανείς να κάνει επανάσταση; Η τέχνη δεν έχει λόγο ύπαρξης αν δεν ακολουθεί την εποχή της, δεν την κρίνει και δεν την αναλύει. Δεν ζούμε σε εποχή που «σηκώνει» μαζικές επαναστάσεις, αλλά ο καθένας μπορεί να κάνει ατομική επανάσταση. Ξαφνικά, μια νέα γενιά σκηνοθετών τα «βάλατε» με την οικογένεια. Τελικά, αυτή ευθύνεται για όλα τα δεινά; Όχι για όλα τα δεινά, αλλά, πώς να το κάνουμε, είναι η πρώτη κοινωνία στην οποία μεγαλώνουμε. Όταν θέλεις να κρίνεις τα πράγματα γύρω σου, ξεκινάς από τη μικρογραφία της κοινωνίας, την οικογένεια. ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΣΤΗ ΣΕΛΙΔΑ 4

art ΠΟΝΤΙΚΙ

ΙΝFO

Στις 17 Ιανουαρίου θα ανέβει στο θέατρο Βασιλάκου η παράσταση που σκηνοθετεί ο Αλέξανδρος Αβρανάς «Gagarin Way» με πρωταγωνιστές τους Μάνο Βακούση, Στέφανο Κοσμίδη, Κώστα Ανταλόπουλο και Μιχάλη Μουλακάκη.

ΕΚΔΟΤΗΣ - ΔΙΕΥΘΥΝΤΗΣ Αντώνης Δελλατόλας

αρχισυντακτησ Μηνάς Βιντιάδης

ΔΙΕΥΘΥΝΤΗΣ εκδοσησ

Υπευθυνη υλης Χρυσούλα Παπαϊωάννου

Παναγής Δ. Κουτουφάς

διορθωση ΚειμΕνων Κώστας Θέος Μαρία Παπαρρηγοπούλου

εμπορικO TMHMA Μάνθος Καλούμενος τηλ.: 210 6898448, fax: 210 6898226

υπάρχει: και εντός και εκτός ελληνικών συνόρων. Το «Ποντίκι Art» κάνει τον απολογισμό του για τη χρονιά που πέρασε, κλείνοντας το μάτι και σε διεθνή γεγονότα. Συνεργάστηκαν: Σόνια Μαγγίνα, Αντώνης Μποσκοΐτης, Δήμητρα Μυρίλλα, Χρυσούλα Παπαϊωάννου, Σίσσυ Παπαδάκη, Χρήστος Παρίδης, Σοφία Στυλιανού, Κωστούλα Τωμαδάκη, Γιώργος Ψάχος.

δελτιο και ρου Πολιτισμός: Κι όμως, υπάρχει! της χρυσουλασ παπαϊωαννου Το κλείσιμο ενός έτους απαιτεί και κλείσιμο… λογαριασμών. Και για να γίνει αυτό, θα πρέπει προηγουμένως να καταγραφεί ένας απολογισμός. Τι μας άφησε το έτος που πέρασε; Μας έκανε καλύτερους ή χειρότερους ανθρώπους, ή πέρασε και δεν μας άγγιξε; Φυσικά μιλάμε για καλλιτεχνικό απολογισμό. Δύσκολη δουλειά. Ωραία ευθύνη. Σαν σπαζοκεφαλιά. Τι να συμπεριλάβεις και τι να αφήσεις; Είναι κοινός τόπος ότι ο πολιτισμός στην Ελλάδα περνάει δύσκολα. Έχει χάσει την κρατική στήριξη. Κι όταν λέμε κρατική στήριξη, εννοούμε δημόσιο χρήμα, επιχορηγήσεις. Ακόμα και οι ιδιωτικές χορηγίες αναζητούνται με το κιάλι. Δεν υπάρχουν σήμερα ούτε μαικήνες της τέχνης. Ποιος να επενδύσει στον πολιτισμό, όταν μάλιστα δεν έχει φορολογικά κίνητρα, δηλαδή φοροαπαλλαγές; Κι όμως, όσο τα πράγματα χειροτερεύουν, τόσο αυτοί οι Έλληνες καλλιτέχνες πεισμώνουν. Ψάχνονται, δημιουργούν, προτείνουν. Ο πολιτισμός θα υπάρχει όσο δύσκολες και αντίξοες κι αν είναι οι συνθήκες. Και ναι, θα είναι και ο δυνατός μας πρεσβευτής στο εξωτερικό. Πάρτε για παράδειγμα την ταινία «Miss Violence» του Αλέξανδρου Αβρανά. Μια καλλιτεχνική ταινία – όχι προορισμένη για να τινάξει την μπάνκα των εισιτηρίων στον αέρα – σκληρή και ωμή, με δυνατό θέμα, εντυπωσίασε στο Φεστιβάλ της Βενετίας και γύρισε πίσω με σημαντικότατα βραβεία. Αν δεν είναι αυτό διαφήμιση της Ελλάδας και του πολιτισμού της, τότε τι είναι; Στη χρονιά που πέρασε, υπήρξαν οι επιτυχίες του ελληνικού πολιτισμού στο εξωτερικό, υπήρξαν όμως και οι επιτυχίες εσωτερικής «κατανάλωσης», που έδωσαν νόημα στην πολιτιστική ατζέντα του έτους. Η «Γκόλφω» του Νίκου Καραθάνου ήταν ίσως η παράσταση της χρονιάς. Θέατρο υψηλού επιπέδου, απ’ όλες τις απόψεις. Μια παράσταση που θα μπορούσε να σταθεί, αλλά και να κάνει τη διαφορά και σε διεθνή φεστιβάλ. Για να μην χαθούμε, όμως, στον… απολογισμό, ξεχωρίσαμε 30 γεγονότα, πρόσωπα και καταστάσεις από τη χρονιά που φεύγει. Κάποια φυσικά θα θέλαμε να τα ξεχάσουμε, όπως το μαύρο στην οθόνη της ΕΡΤ, αλλά θέλουμε δεν θέλουμε σημάδεψαν το 2013. Αποφύγαμε, όμως, τους αποχαιρετισμούς. Σε όλους τους μεγάλους που έφυγαν, όπως τον Λευτέρη Βογιατζή και πολλούς άλλους. Θα βρίσκουμε, άλλωστε, αφορμή να τους θυμόμαστε συχνά, μέσα από το έργο τους. Και επειδή ο ελληνικός πολιτισμός αναζητά την εξωστρέφεια, το ίδιο κάνουμε κι εμείς. Έτσι, στον απολογισμό μας τρυπώσαμε και μερικές διεθνείς στιγμές...

4/28

Απολογισμός

24/12 - 30/12

ποντικιart

www.topontiki.gr

30 στιγμές Η νέα γενιά σκηνοθετών, στην οποία ανήκετε και εσείς, κατηγοριοποιήθηκε ως «weird greek cinema». Εσείς, παρ’ όλα αυτά, διαφοροποιείστε σε κάτι πολύ βασικό: έχετε επιλέξει να κάνετε ρεαλιστικό σινεμά. Οι ταινίες έχουν πολλά επίπεδα. Άλλο αυτό της αφήγησης και άλλο των συμβολισμών. Η δημιουργία οφείλει να έχει πολλά επίπεδα. Δεν συμφωνώ με τις ταμπέλες γιατί μειώνουν τη φαντασία του θεατή. Θεωρώ ότι ταμπέλες βάζουν κάποιοι άνθρωποι που έχουν ανάγκη να μιλήσουν για τον εαυτό τους και την ικανότητά τους να μπορούν να διακρίνουν νέα ρεύματα. Είχαμε το ρουμάνικο σινεμά, το μεξικάνικο, το αργεντίνικο και τώρα το «weird greek cinema». Οι ταμπέλες δεν κολακεύουν κανέναν. Όλοι θέλουμε να πούμε κάτι διαφορετικό. Επιπλέον, η ταινία μου είναι απόλυτα ρεαλιστική για να την εντάξει κανείς στο weird (παράξενο). Η ιστορία της ταινίας μπορεί να συμβεί σε οποιαδήποτε διπλανή πόρτα. Ο όρος «weird greek cinema» είναι ένα νέο στερεότυπο. Το «Variety» και το «Screen International» διαφοροποίησαν το «Miss Violence» και το χαρακτήρισαν σύγχρονη ελληνική τραγωδία. Το παρελθόν σας στον χώρο των εικαστικών το έχετε αφήσει πίσω; Βασικά ποτέ δεν δούλεψα ως εικαστικός. Μία ολοκληρωμένη έκθεση έκανα το 2009 που λεγόταν «Do you remember me?». Τις άλλες φορές έδειχνα φιλμάκια. Σπάνια έκανα γλυπτά ή αντικείμενα. Η αλήθεια πάντως είναι ότι οι σπουδές στην Καλών Τεχνών δίνουν μια καλή και σφαιρική παιδεία. Οι τέχνες έχουν κάποια κοινά: μέτρο, ρυθμό, αισθητική σαν φόρμα έκφρασης. Διδάσκονται και στις Σχολές Κινηματογράφου. Άλλωστε τα εικαστικά έρχονται κοντά στο σινεμά για να αποκτήσουν μεγαλύτερη αφηγηματικότητα. Το γεγονός ότι στην Ελλάδα της κρίσης είναι δύσκολο να κάνεις σινεμά, σας πεισμώνει ή σας απογοητεύει; Αυτό που με ενδιαφέρει είναι να πω κάτι. Κι όταν έχω κάτι να πω, θα βρω τον τρόπο. Πάντως, τώρα που τα χρήματα είναι λιγότερα, γίνονται καλύτερες ταινίες. Ίσως έχει ξεκαθαρίσει το ποιος θέλει να κάνει σινεμά και το ποιος θέλει να κάνει απλώς μια «δουλειά». Είμαστε από τις λίγες χώρες που χρηματοδοτούμε αποτυχημένες ταινίες. Έχετε άλλη ταινία στα σκαριά ή είναι ακόμα νωρίς; Είμαι ήδη στη μέση του νέου μου σεναρίου και έχω σκοπό να ξεκινήσω σύντομα. Η βασική ιδέα είναι η εξής: πώς η δική μας γενιά, δηλαδή της ηλικίας των 35-40, ενώ μεγάλωσε σε ένα καπιταλιστικό σύστημα ευμάρειας, δεν μπορεί να αποδεχτεί τα νέα δεδομένα της κρίσης και επιμένει να αναζητά το εύκολο χρήμα. Πιστεύει ακόμα στο… αμερικάνικο όνειρο. Χρυσούλα Παπαϊωάννου

4 «Η ζωή της Αντέλ»

2 «Ελεύθερος» ο εθνικός ύμνος

10 Έτος Καβάφη

2

«Ελεύθερος» ο εθνικός ύμνος

Μέχρι τη Βουλή έφτασε ο πόλεμος για τα πνευματικά δικαιώματα του εθνικού μας ύμνου. Η «τυχαία ανακάλυψη» ότι ο «ύμνος εις την Ελευθερία», που έγραψε ο Διονύσιος Σολωμός και τμήμα του μελοποίησε ο Νικόλαος Μάντζαρος, έγινε αντικείμενο εμπορικής εκμετάλλευσης μέσω γνωστής ιστοσελίδας, άναψε φωτιά στο Διαδίκτυο. Πού να φανταζόταν ο Σολωμός ότι θα έπεφτε «θύμα» εκμετάλλευσης από ιδιωτική εταιρεία, και μάλιστα πολυεθνική! Όλα ξεκίνησαν όταν στο τελευταίο δελτίο των εργαζομένων της ΕΡΤ ακούστηκε το ιστορικό σήμα με τον «Τσοπανάκο» και στη συνέχεια ο εθνικός μας ύμνος… με έκπληκτους τους εργαζομένους να ανακαλύπτουν πως γνωστή γιαπωνέζικη πολυεθνική τούς ζητούσε πνευματικά δικαιώματα για την αναπαραγωγή του. Για γέλια και για κλάματα…

3

Χόρεψαν τα τσοπανόσκυλα

Με έναν μακροσκελή και παράξενο τίτλο από στίχο ποιήματος της μοναδικής ποιητικής συλλογής «Χίλια δένδρα» του σπουδαίου Θεσσαλονικιού πεζογράφου Γιώργου Ιωάννου, αλλά και αποσπάσματα από τη «Μεγαλοκόρη», διήγημα ενταγμένο στη «Σαρκοφάγο», σκόρπιες φράσεις - σπαράγματα από ολόκληρη την εργογραφία του, την «Καταπακτή», το «Δικό μας αίμα», το «Για ένα φιλότιμο», την «Ομόνοια 1980», ο εικαστικός και σκηνοθέτης Γιάννης Σκουρλέτης αποκάλυψε με την παράστασή του μια Ελλάδα ξεχασμένη και σκοτεινή. Μαζί με την ομάδα του Bijoux de kant έστησε μια αλλόκοτη σκηνογραφία, ένα κοτέτσι - ψυχικό τοπίο μιας ζοφερής επο-

χής, πολέμου, ανέχειας και θανάτου, όπου οι ηθοποιοί του Λένα Δροσάκη και Ιούλιος Τζιάτας ερμήνευσαν μοναδικά τους μακρινούς αυτούς «χωματένιους» ανθρώπους ενός ταραγμένου τόπου. Η παράσταση - περφόρμανς «Είσαι σκοπός και γύρω σου χορεύουν τσοπανόσκυλα» συγκίνησε όσους κατέβηκαν στο πάρκινγκ του Ιδρύματος Κακογιάννης για να τη δούνε. Ο πάλαι ποτέ ζεν πρεμιέ Στράτος Τζώρτζογλου συμπλήρωνε το ταμπλό βιβάν του Σκουρλέτη παραδίδοντας μία σπαρακτική και αξιομνημόνευτη ερμηνεία, κόντρα σε οτιδήποτε τον είχαμε δει ποτέ! Η θεατρική έκπληξη του 2013.

4

Ένας λεσβιακός Χρυσός Φοίνικας

Οι Γάλλοι μάς έβαλαν τα γυαλιά. Στο προηγούμενο Φεστιβάλ των Κανών τον Χρυσό Φοίνικα πήρε «Η ζωή της Αντέλ» του Αμπντελατίφ Κεσίς, μια ιστορία πάθους, έρωτα και αγάπης ανάμεσα σε δύο νεαρά κορίτσια. Πέρα από την καλλιτεχνική αξία της ταινίας – που συζητήθηκε γιατί περιέχει πολύ τολμηρές και αισθησιακές σκηνές –, οι Γάλλοι έκαναν και μία κίνηση ματ, καθώς πρόκειται για ένα πολιτικό βραβείο. Λίγο καιρό πριν από τη βράβευση, στη Γαλλία είχε περάσει ο νόμος αναγνώρισης του γάμου των ομοφυλοφίλων. Με επεισόδια και αντιδράσεις εννοείται. Αλλά να που ο πρόεδρος της κριτικής επιτροπής, ο – πιο Αμερικάνος δεν γίνεται – Στίβεν Σπίλμπεργκ, αποφάσισε να γίνει για λίγο… Ευρωπαίος. Έτσι τουλάχιστον δείχνει η βράβευση. Και μην ξεχνάμε ότι η ταινία έβγαλε στη λεωφόρο της δόξας και ένα νέο αστεράκι, τη Γαλλίδα ελληνικής καταγωγής Αντέλ Εξαρχόπουλος.

24/12 - 30/12

ποντικιart

Απολογισμός 5/29

www.topontiki.gr

7 Το φαινόμενο «Γκόλφω»

των μπουλουκιών, ανέβηκε για πρώτη ίσως φορά με συνέπεια κι έναν σχεδόν υπέρμετρο σεβασμό. Ο έρωτας και η προδοσία του Τάσου για την Γκόλφω παρουσιάστηκε ως μία τραγωδία μεγάλου λυρισμού, σαν ένα σαιξπηρικό δράμα ελληνικής κοπής. Ήταν sold out για μήνες, επαναλήφθηκε στο αρχαίο θέατρο της Επιδαύρου για μία βραδιά κι έκλεισε τον κύκλο των παραστάσεών της στην κατάμεστη κεντρική σκηνή του κτηρίου Τσίλερ τον Νοέμβριο.

8

Το Όσκαρ του προέδρου στην Αθήνα

24 Άλις Μονρό νοικοκυρά για Νόμπελ

5

3 Τα τσοπανόσκυλα του Γ. Ιωάννου

Ανακαλύψαμε τον Δημητριάδη

Ήταν σαν, 35 χρόνια μετά την έκδοσή του, το «Πεθαίνω σαν χώρα» να αποδεικνυόταν προφητικό. Σαν η ανθρώπινη αισχύνη και απελπισία που περιγράφονται στο εμβληματικό βιβλίο του Δημήτρη Δημητριάδη να συνάντησε την απελπισία της οικονομικής και υπαρξιακής κρίσης των Ελλήνων του 2013. Ξαφνικά, όλοι ανακάλυπταν το έργο που καθόρισε την πρώτη μεταπολιτευτική γενιά, και παράλληλα το ποιητικό, πεζογραφικό και θεατρικό έργο του Θεσσαλονικιού συγγραφέα. Η ώρα της δικαίωσης για τον άγνωστο στην πλειονότητα δημιουργό. Όταν, πριν από μερικά χρόνια, η Γαλλία τον τιμούσε με ένα σημαντικό αφιέρωμα, ανεβάζοντας έργα του σε κεντρικές σκηνές του Παρισιού, ανάμεσά τους και η θεατρική εκδοχή του «Πεθαίνω σαν χώρα» από τον Μιχαήλ Μαρμαρινό, παραγωγής Φεστιβάλ Αθηνών, καμία ελληνική κρατική σκηνή δεν είχε κάνει κάτι ανάλογο γι’ αυτόν. Ακολούθησε πέρυσι το «Insenso», «όπερα χωρίς μουσική», όπως το χαρακτήρισε ο ίδιος, μία υπερπαραγωγή επίσης του Φεστιβάλ. Φέτος, η Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών ανέθεσε σε τέσσερις σκηνοθέτες τέσσερα αντίστοιχα έργα του: «Η εκκένωση», «Φαέθων», «Το άγγιγμα του βυθού», σε μορφή αναλογίων, και μία παράσταση στην κεντρική σκηνή της, με το άπαιχτο στην Ελλάδα «Ο κυκλισμός του τετραγώνου». Η χρονιά, πάντως, κλείνει με ακόμα μία παράσταση έργου του, το «Πολιτισμός, μία κοσμική τραγωδία», από την ομάδα Bijoux de kant με την Καρυοφυλλιά Καραμπέτη ως Μήδεια.

6

Καλύτερα να τραγουδάνε!

Ποιος να το φανταζόταν ότι σε έναν ετήσιο μουσικό απολογισμό, αντί να μιλάμε για έναν δίσκο ή μια συναυλία που ξεχώρισαν, θα ασχολούμασταν με χρυσαυγίτικα μαργαριτάρια αοιδών της νύχτας – και όχι μόνο! Διότι τον χορό της κοτσάνας έσυρε πρώτος ένας τραγουδιστής της βυζαντινής παράδοσης και του Μίκη Θεοδωράκη, ο Πέτρος Γαϊτάνος, όταν τον Οκτώβριο του 2012 ζήτησε να σπάσει τα πλαστά cd στα κεφάλια των μαύρων μικροπωλητών. Τον ακολούθησαν λίγους μήνες μετά ο Σταμάτης Γονίδης με τον ναζιστικό χαιρετισμό του σε συναυλία του στην Ηλεία ως αλληλεγγύη στον, επίσης διωκόμενο για ναζιστικό χαιρετισμό, ποδοσφαιριστή Κατίδη. Και κορυφαίος όλων ο ανεκδιήγητος Νότης Σφακιανάκης, θαμώνας στην εκπομπή του δημοσιογράφου - ποιητή Μπογδάνου στον ΣΚΑΪ, να σερβίρει στους τηλεθεατές τη μεταφυσική σαλάτα του, αποτελούμενη από ελληνοπρέπεια, αστικούς μύθους και μπόλικη φασίζουσα ανοησία. Τουλάχιστον η Δέσποινα Βανδή τού γύρισε την πλάτη και από ίνδαλμα στις πίστες μετατράπηκε εν μία νυκτί σε αντιφασιστική περσόνα.

7

Το φαινόμενο «Γκόλφω»

Μία εξαιρετική παράσταση ενός βουκολικού δραματικού ειδυλλίου, από τον ταλαντούχο ηθοποιό και σκηνοθέτη Νίκο Καραθάνο, με μία εκπληκτική πανστρατιά σπουδαίων ηθοποιών όλων των ηλικιών, έμελλε να αναδειχθεί ως η «παράσταση της χρονιάς». Η «Γκόλφω» του Σπυρίδωνος Περεσιάδου, που γράφτηκε το 1893 και αποτέλεσε για δεκαετίες σταθερή αξία

Είναι γνωστό ότι η αμερικάνικη Ακαδημία Κινηματογράφου λατρεύει να δίνει χρυσά αγαλματάκια για ρόλους που βασίζονται σε αληθινά πρόσωπα. Οι βιογραφίες πάντα ξεκινούν με άσο στο μανίκι. Πόσω μάλλον αν έχουν στο καστ τους έναν από τους σπουδαιότερους ηθοποιούς της εποχής μας και θέμα τη ζωή του πιο αγαπημένου προέδρου της Αμερικής. Θα ήταν... θαύμα να μην κερδίσει το Όσκαρ Α’Ανδρικού Ρόλου ο Ντάνιελ ντέι Λιούς για την ερμηνεία του ως «Λίνκολν» στην ομώνυμη ταινία του Στίβεν Σπίλμπεργκ. Είναι το τρίτο της καριέρας του. Ο Τζορτζ Κλούνι, άλλωστε, το έχει πει: «Όταν παίζει ο Ντάνιελ, καλύτερα να πηγαίνουμε όλοι σπίτια μας». Να θυμίσουμε ότι ο Ιρλανδός σταρ ήρθε και στην Αθήνα για την επίσημη πρεμιέρα της ταινίας του, καθώς τα έσοδα πήγαν στην Εταιρεία Προστασίας Σπαστικών, με την οποία διατηρεί στενή σχέση.

9

Ο Τσιβόπουλος στην Μπιενάλε

Η εκπροσώπηση της Ελλάδας στην Μπιενάλε της Βενετίας από έναν εικαστικό του διαμετρήματος του Στέφανου Τσιβόπουλου ήταν μία ευτυχής συγκυρία. Ένας καλλιτέχνης του οποίου η εργασία βασίζεται στη θεματική τής ατομικής και συλλογικής ευθύνης ήρθε την κατάλληλη ώρα να θέσει ερωτήματα που άπτονται του ελληνικού προβλήματος. Η εγκατάστασή του στο Ελληνικό Περίπτερο, που εγκαινιάστηκε στις 31 Μαΐου και διήρκησε μέχρι τις 24 Νοεμβρίου, είχε τίτλο «History Zero – Ιστορία Μηδέν».

10

Έτος Καβάφη κατ’ επίφασιν

Το έτος Καβάφη ξεκίνησε με καθυστέρηση και παρήλθε χωρίς σχεδόν να το καταλάβουν οι περισσότεροι. Αν εξαιρέσει κανείς μερικούς κατακερματισμένους στίχους στα τρόλεϊ, που προκάλεσαν πολλά, κυρίως ειρωνικά, σχόλια, πολύ λίγα ακούσαμε για τον μεγάλο ποιητή μας με την ευκαιρία της συμπλήρωσης 150 χρόνων από τη γέννηση και 80 από τον θάνατό του. Σκόρπιες εκδηλώσεις, κυρίως από το φθινόπωρο και μετά, έγιναν από ιδιωτικούς φορείς. Ένας ιδιωτικός φορέας, το Ίδρυμα Ωνάση, απέκτησε και το Αρχείο Καβάφη, έναν ανεκτίμητο ιστορικό και φιλολογικό θησαυρό. Στόχοι του Ιδρύματος είναι να αποτελέσει το αρχείο αυτό σημείο αναφοράς και ανοικτής πρόσβασης για το ευρύ κοινό και, επιπλέον, να αναδειχθεί ο διεθνής χαρακτήρας της ποίησης και της προσωπικότητας του Καβάφη. Το πώς θα γίνει αυτό, θα το δούμε μέσα στις επόμενες χρονιές.. ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΣΤΙΣ ΣΕΛΙΔΕΣ 6-7

06/30 Απολογισμός

24/12 - 30/12

ποντικιart

www.topontiki.gr

30 στιγμές 11

Η Αγία του Θεού… Σοφία

Με την «Αγία του Θεού Σοφία» τα έχει βάλει η γειτονική κυβέρνηση. Δύο πρώην ορθόδοξες εκκλησίες με το όνομα της Αγίας Σοφίας, στην Τραπεζούντα και στη Νίκαια, έχουν ήδη μετατραπεί σε τζαμιά από την κυβέρνηση Ερντογάν. Τώρα το καμπανάκι κινδύνου χτυπά για την εμβληματική εκκλησία του Βυζαντίου, την Αγία Σοφία της Κωνσταντινούπολης. Ο αντιπρόεδρος Μπουλέντ Αρίντς εύχεται «και στα δικά της» και ετοιμάζει νόμο. Τον ίδιο κίνδυνο διατρέχει και η βυζαντινή μονή Στουδίου, ερειπωμένη σήμερα. Θα αναστηλωθεί και θα γίνει τέμενος. Η Αγία Σοφία αποτελεί μουσείο από τη δεκαετία του ’30 με απόφαση του ίδιου του Κεμάλ Ατατούρκ. Δέχεται περί τα 3,5 με 4 εκατομμύρια επισκέπτες τον χρόνο. Έχει περιληφθεί από την ΟΥΝΕΣΚΟ στον κατάλογο της παγκόσμιας πολιτιστικής κληρονομιάς μαζί με άλλα μνημεία του ιστορικού κέντρου της Κωνσταντινούπολης. Αν τα καταφέρουν οι Τούρκοι εθνικιστές, δεν θα μείνει χριστιανικό μνημείο απείραχτο. Έτσι ελπίζουν ότι θα σβήσουν τα ίχνη των Ελλήνων…

8 Όσκαρ για τον «Λίνκολν»

11 Η Αγία του Θεού… Σοφία απειλείται

12

Η Επίδαυρος της λήθης

Σε ρηχά νερά – τύπου ίσα να βραχούν τα ποδαράκια μας – κινήθηκε το Φεστιβάλ Επιδαύρου πέρσι το καλοκαίρι, που σημείωσε μια διόλου ευκαταφρόνητη πτώση εισιτηρίων της τάξεως του 35%. Κάτι που το κοινό γλυκάθηκε στα μεγάλα ονόματα που έφερε τις περασμένες χρονιές ο καλλιτεχνικός διευθυντής του Ελληνικού Φεστιβάλ Γιώργος Λούκος (Κέβιν Σπέισι, Ίθαν Χοκ), κάτι που το πρόγραμμα άργησε τραγικά να σχεδιαστεί, μια και εκκρεμούσε η ανανέωση ή μη της θητείας του Γιώργου Λούκου, κάτι η κρίση που δεν επιτρέπει μεγαλεία άλλων εποχών (το κόστος του πηγαινέλα στην Επίδαυρο, για να μην μιλήσουμε για διαμονή, είναι κάτι παραπανω από υπολογίσιμο πλέον), το Φεστιβάλ Επιδαύρου 2013 μάλλον θα το καταπιεί η λήθη. Best… seller πάντως με 18.000 εισιτήρια αναδείχτηκε ο «Πλούτος» του Διονύση Σαββόπουλου. Τη «Μήδεια» του Σπύρου Ευαγγελάτου με τον Γιώργο Κιμούλη είδαν πάνω από 12.000 θεατές. Οι παραγωγές των κρατικών θεάτρων, «Κύκλωπας» σε σκηνοθεσία Βασίλη Παπαβασιλείου (9.000 θεατές) και «Τραχίνιες» σε σκηνοθεσία Θωμά Μοσχόπουλου (10.000 θεατές) για το Εθνικό και «Ειρήνη» σε σκηνοθεσία Σωτήρη Χατζάκη για το ΚΘΒΕ (11.000) δεν είχαν την αναμενόμενη προσέλευση. Στο αρχαίο θέατρο Επιδαύρου επίσης είδαμε ξανά τον Θεατρικό Οργανισμό Κύπρου με τη «Σαμία» με πρωταγωνιστή τον Αλκίνοο Ιωαννίδη, σε μια παράσταση που συγκέντρωσε 5.500 θεατές. Η «Άσκηση Επιδαύρου» του Σίμου Κακάλα δεν ενθουσίασε. Ωστόσο, η Επίδαυρος φιλοξένησε την παράσταση - φαινόμενο της σεζόν, την «Γκόλφω» του Νίκου Καραθάνου.

13

Η χρονιά του Μπρεχτ

Τρεις φορές ανέβηκε το θέατρο του Μπρεχτ στις ελληνικές θεατρικές σκηνές το 2013. Αλίμονο αν σε τέτοιους καιρούς, βαθιάς και καταστροφικής καπιταλιστικής κρίσης, η ίδια η ζωή δεν έκανε απαραίτητο και εν τέλει αναπόφευκτο τον μπρεχτικό δραματουργικό λόγο. Αλίμονο αν σε τέτοιους καιρούς το θέατρο δεν αποτελεί και πολιτική πράξη. «Η Αγία Ιωάννα των Σφαγείων», έργο γραμμένο το 1929, που σκηνοθέτησε στο «Ακροπόλ» ο Νίκος Μαστοράκης, με τον Αιμίλιο Χειλάκη και τη Βίκυ Βολιώτη στους πρωταγωνιστικούς ρόλους, κέρδισε το θεατρικό κοινό. «Ο Αφέντης Πούντιλα και ο δούλος του ο Μάτι» είναι το μπρεχτικό έργο που σκηνοθέτησε πέρυσι για το θέατρο «Τζένη Καρέζη» ο Κώστας Καζάκος. Στη Στέγη Γραμμάτων και

23 Το μαύρο στην ΕΡΤ Τεχνών η Κατερίνα Ευαγγελάτου σκηνοθέτησε τον «Καλό άνθρωπο του Σετσουάν».

14

Ο βυζαντινός δρόμος που διχάζει

Όταν οι εκσκαφές του μετρό στον σταθμό Βενιζέλου, στη Θεσσαλονίκη, βρέθηκαν μπροστά στην πολεοδομική καρδιά της αρχαίας και βυζαντινής πόλης, εύρημα μοναδικό και εξόχως πολύτιμο, φάνηκε αδιανόητο το Κεντρικό Αρχαιολογικό Συμβούλιο να αποφασίζει τη μεταφορά του σε σημείο εκτός της πόλης, χωρίς καν να αναζητηθεί εξαντλητικά η τεχνική λύση της συνύπαρξης μετρό και αρχαιοτήτων. Το 2013 εκπνέει με την προσωρινή απόφαση του ΣτΕ (μέχρι την τελική εκδίκαση της υπόθεσης) να παγώσει κάθε εργασία μετακίνησης του αρχαιολογικού συνόλου, γεγονός που συνιστά μία νίκη στην τεράστια εκστρατεία που ξεκίνησε και συνένωσε αρχαιολόγους, μηχανικούς, επιστήμονες της διεθνούς κοινότητας, πολίτες, αλλά και τον δήμαρχο της πόλης Γ. Μπουτάρη. Αυτό που περιμένουμε το 2014 είναι ο υπουργός Πολιτισμού να αναπέμψει το θέμα στο Κεντρικό Αρχαιολογικό Συμβούλιο, κάτι που πεισματικά αρνούνταν να το κάνει μέσα στο 2013, αλλά και να εκπονηθούν προκαταρκτικές τεχνικές μελέτες που να δίνουν λύση στη συνύπαρξη αρχαίων και μετρό.

15

Κακλέας παντού...

Κακλέας εδώ, Κακλέας εκεί, Κακλέας παραπέρα... Το να δοκιμάζεται ένας καλλιτέχνης σε διαφορετικά είδη είναι μέσα στο παιχνίδι. Ωστόσο ο Γιάννης Κακλέας μέσα στο 2013 φάνηκε να μην γνωρίζει τι σημαίνει η λέξη «όχι». Πέρυσι σκηνοθέτησε την Άννα Βίσση και τους «Δαίμονες» στο Φεστιβάλ Αθηνών, μια μπεκετική 24ωρη παράσταση, το «Μερσιέ και Καμιέ», φέτος σκηνοθετεί από τους «Ψύλλους στ’αυτιά», έργο του Φεϊντό, στο «Αλίκη» και το «Κουρδιστό Πορτοκάλι» στο «Αποθήκη» μέχρι τον Αντώνη Ρέμο και την

Άννα Βίσση στο «Pantheon Theatre». Ενώ και το 2014 θα ανοίξει με δική του σκηνοθεσία, τον «Συρανό Ντε Μπερζεράκ» με το δίδυμο Βασίλη Χαραλαμπόπουλου - Σμαράγδας Καρύδη στο «Παλλάς». Η διαδικασία φέρνει λίγο σε «όλα τα σφάζω, όλα τα μαχαιρώνω», αλλά πάλι το θεατρικό κοινό παραμιλάει με τον Άρη Σερβετάλη στο «Αποθήκη», ενώ ο «Συρανό» αναμένεται πώς και πώς...

16

To succes story του Πολιτισμού

Το γεγονός ότι από τον Ιούλιο το υπουργείο Πολιτισμού ξαναβρήκε την αυτονομία του, και μαζί απέκτησε νέο υπουργό, τον Πάνο Παναγιωτόπουλο, δεν σηματοδότησε καμία συγκλονιστική αλλαγή προς το καλύτερο. Οι υπηρεσίες εξακολουθούν να μην έχουν λεφτά ούτε για τα στοιχειώδη, δηλαδή φως, νερό, τηλέφωνο. Τα μουσεία και οι αρχαιολογικοί χώροι εναποθέτουν τη λειτουργία τους στις δουλοπαροικιακές προσλήψεις εργαζόμενων μέσω ΜΚΟ. Το Ταμείο Αρχαιολογικών Πόρων, έπειτα από αλλεπάλληλες παραιτήσεις προέδρων, απέκτησε ένα νέο Διοικητικό Συμβούλιο, στο οποίο ο υπουργός Πολιτισμού φρόντισε να μην τοποθετήσει κανέναν σχετικό με το αντικείμενο, εκτός από έναν συνδικαλιστή. Στο μεταξύ, το Ταμείο εξακολουθεί να λιμνάζει. Όσο για το Εθνικό Κέντρο Βιβλίου, αν και ο Κώστας Τζαβάρας το έκλεισε εν μία νυκτί, παραμένει ανοιχτό, αλλά αφοπλισμένο, με κοινοτικά κονδύλια που δεν μπορεί να αξιοποιήσει. Στο μεταξύ, το ιστορικό και διατηρητέο κτήριο της οδού Μπουμπουλίνας, που στεγάζει τις υπηρεσίες του υπουργείου Πολιτισμού, πουλήθηκε μέσω του ΤΑΙΠΕΔ μαζί με άλλα 28 ακίνητα του Δημοσίου. Μία κίνηση καταπληκτικής δημοσιονομικής λογικής, αφού ο πρώην ιδιοκτήτης, δηλαδή το υπουργείο, τώρα θα γίνει νοικάρης του σπιτιού του και θα πληρώνει ενοίκιο για να το χρησιμοποιεί!

24/12 - 30/12

ποντικιart

Απολογισμός 07/31

www.topontiki.gr

Youtube. Τα παράπονα βέβαια δεν έλειψαν. Η εκδήλωση ήταν «τσαπατσούλικη» και άνευρη, το streaming «κόλλαγε» συνεχώς και οι καλεσμένοι (διασημότητες, τραγουδιστές κ.ά.) έμοιαζαν έξω από τα νερά τους.

21

Ζήτω το βιβλιοπωλείο η «Εστία»

26 Η έκθεση στο Κατάρ σκανδάλισε 9 Ο Τσιβόπουλος στην Μπιενάλε

Κάπως έτσι, το θρυλικό «Βιβλιοπωλείον της Εστίας» της οδού Σόλωνος έκλεισε τον περασμένο Μάρτιο, και ένα «αδελφό βιβλιοπωλείο», με το όνομα «Εστία», ανοίγει εντός των ημερών, Διδότου και Δελφών γωνία. Ανάμεσα Εξάρχεια και Κολωνάκι. Το πρώτο, που είχε μετακομίσει στη «φοιτητική» Σόλωνος πριν από 35 χρόνια και φιλοξενούσε βιβλία όλων των οίκων, ανθρώπους και πάνω απ’όλα τη δυναμική θαυματοποιό κυρία Μάνια Καραϊτίδη, δεν άντεξε στις αντιπνευματικές αλλαγές των καιρών. Το δεύτερο θα φιλοξενεί αποκλειστικά εκδόσεις της «Εστίας», την οποία έχει αναλάβει εδώ και χρόνια η δραστήρια Εύη Καραϊτίδη. «Οι εκδόσεις‘‘Εστία’’θα συνεχίσουν την παραγωγή λίγων επιλεκτικών εκδόσεων.

22

Γκέι με το ζόρι

27 Θησαυροί Ναζί, υπόθεση Γκούρλιτ

17

Μιούζικαλ και ξερό ψωμί

Δώσε στον λαό θέαμα! Κάπως έτσι μοιάζει να σκέφτηκαν οι θεατρικοί παραγωγοί και γέμισε ο χάρτης από παραστάσεις μιούζικαλ φέτος, τάση που θα συνεχιστεί. Μετρήστε – χωρίς τις επαναλήψεις των «Δαιμόνων» και του «Σικάγο» – πόσα μιούζικαλ βρέθηκε να έχει, ξαφνικά, στη διάθεσή του το θεατρικό κοινό αυτή τη σεζόν: «Καμπαρέ», «Μερικοί το προτιμούν καυτό», «Θα σε πάρω να φύγουμε», «Annie», αλλά και το «Ποιος τη ζωή μου» (για τη ζωή του Μίκη Θεοδωράκη). Και έπεται συνέχεια για το νέο έτος («Η Μαρινέλλα συναντά τη Βέμπο», «Πρισίλα, η Βασίλισσα της ερήμου», «Cats»).

18

Μερικοί το προτιμούν... ξένο

Είτε ξεψαχνίζοντας το πρόγραμμα των ελληνικών καναλιών είτε νοικιάζοντας DVD για... τηλεμαραθώνιους το Σαββατοκύριακο, το ελληνικό κοινό είχε την ευκαιρία να δει ό,τι πιο «hot» κυκλοφορεί στην αμερικάνικη αγορά. Μπορεί ο «Σουλεϊμάν» να μην... εκθρονίζεται ακόμα από τις πρώτες θέσεις της τηλεθέασης, όμως «ταράχτηκε» λίγο από την είσοδο καταξιωμένων αμερικάνικων σειρών στους δέκτες μας. Ο Alpha έκανε κίνηση ματ και έφερε το «Homeland», μια σπουδαία παραγωγή με πολυάριθμα βραβεία στο παλμαρέ της, ενώ το Mega επανέφερε το «Breaking Bad» και το «The Killing» παρέα με την κωμική σειρά «Drop Dead Diva». Ο ΣΚΑΪ, χρόνια τώρα, είναι γνωστό για την ποικιλία που διαθέτει όσον αφορά τις ξένες σειρές. Το φαινόμενο «Game of Thrones», το «Boardwalk Empire», τα «CSI Las Vegas», «CSI Miami» και οι κλασικές επιλογές «Dexter» και «Good Wife» απαρτίζουν ένα εντυπωσιακό μενού.

19

Μέχρι και ο Πάπας τιτιβίζει

Το Twitter έχει πάρει για τα καλά τον αέρα των υπόλοιπων social media, με ολοένα και περισσότερους χρήστες να δημιουργούν λογαριασμό για να... τιτιβίσουν.

Πλέον, για παράδειγμα, τον θάνατο κάποιου διάσημου πιο γρήγορα τον μαθαίνεις μέσω ενός... tweet, όπως έγινε με τον ηθοποιό Κόρι Μόντιθ, πρωταγωνιστή της σειράς «Glee», του οποίου τον θάνατο ανακοίνωνε μέσω του Twitter η συμπρωταγωνίστριά του στη σειρά Λέα Μισέλ. Το tweet της έγινε retweet πάνω από 408.000 φορές σε 133 χώρες. Η ίδια έξαρση στα tweets παρατηρήθηκε και με τον θάνατο του ηθοποιού Πολ Γουόκερ ή ακόμα και για... τη συμφωνία για τα πυρηνικά του Ιράν. Το τελευταίο υπήρξε θέμα συζήτησης πολλών πολιτικών ηγετών, όπως ο Μπαράκ Ομπάμα, οι οποίοι, ναι, ανήκουν και αυτοί στην... τουιτερόσφαιρα. Μέσα στο 2013 το γνωστό social media καλωσόρισε στην οικογένειά του το ζεύγος Κλίντον, τον Ρόμπιν Γουίλιαμς, ακόμα και τον μοντέρνο Πάπα Φραγκίσκο!

20

Χλιαρό… Like

Εντάξει, δεν ήταν και η καλύτερη απονομή όλων των εποχών. Αλλά τα πρώτα Youtube Music Awards ξεκίνησαν νέες τάσεις της μόδας και μας βοήθησαν να βγάλουμε μερικά πολύτιμα συμπεράσματα. Ένα από αυτά είναι πως πλέον οι καλλιτέχνες όλου του κόσμου (συνήθως οι μεγαλύτερες φίρμες) γνωρίζουν, εμπιστεύονται και προτιμούν το Youtube ως το μέσο του... μέλλοντος, με το οποίο θα προβάλλουν τη μουσική τους και θα κερδίζουν περισσότερους φαν. Για αυτό, άλλωστε, και έκαναν αισθητή την παρουσία τους στα βραβεία. Αν κοιτάξουμε τους νικητές των βραβείων, θα δούμε φυσικά τρανταχτά ονόματα του παγκόσμιου μουσικού στερεώματος, όπως ο Έμινεμ, αλλά δεν λείπουν και μουσικοί όπως ο Μάκλμορ, που χρωστάνε εξ ολοκλήρου την καριέρα τους στη δημοφιλή ιστοσελίδα. Ένα ακόμα συμπέρασμα είναι πως τις απονομές βραβείων μπορεί πλέον (αν γίνει... trend) να τις παρακολουθούμε από την... οθόνη του υπολογιστή μας, όπως έγινε και με τα Youtube Music Awards, τα οποία μετέδωσε σε live streaming το

Πιο εύκολα θα λύσουμε το μυστήριο της Ατλαντίδας από το να μάθουμε τις σεξουαλικές προτιμήσεις του ζεν πρεμιέ και διάσημου ηθοποιού Τζορτζ Κλούνι. Είχε και πάλι, πάντως, έτοιμη την απάντηση σε όσα σκανδαλοθηρικά έντυπα και σάιτ έθεσαν φέτος για μια ακόμα φορά τον ανδρισμό του υπό αμφισβήτηση. Με το απαράμιλλο χιούμορ και στιλ του δήλωσε πως δεν θα ασχοληθεί ξανά με τέτοιου είδους δημοσιεύματα, γιατί αποτελούν προσβολή στην γκέι κοινότητα, και συνέχισε λέγοντας: «Δεν νιώθω την ανάγκη να διαψεύσω πως είμαι γκέι. Διάβασα σε έναν τίτλο:‘‘George Clooney gay - gay - gay’’. Και είπα, είμαι απλώς gay - gay. Το τρίτο gay είναι υπερβολικό». Απλά του βγάζουμε το καπέλο!

23

Μαύρο στην ΕΡΤ

Το βράδυ της 11ης Ιουνίου έπεσε μαύρο στην οθόνη της ΕΡΤ. Μια ιστορία δεκαετιών σταμάτησε με μια δεκάλεπτη ανακοίνωση. Στην πυρά η κρατική ραδιοτηλεόραση. Ταινίες, αφιερώματα, ντοκιμαντέρ, εκπομπές για το βιβλίο, μουσικά σύνολα… για πέταμα. Και ραδιόφωνο. Το Τρίτο Πρόγραμμα, το Δεύτερο, τα Θεατρικά, όλα στο πυρ το εξώτερον. Ποιος νοιάστηκε για τον πολιτισμό; Η ΕΡΤ έκλεισε. Παράπλευρη απώλεια ο κινηματογράφος, η μουσική, η τέχνη.

24

Νοικοκυρά για Νόμπελ

«Μια νοικοκυρά που γράφει ιστορίες στο δίωρο που κοιμούνται τα παιδιά, την ώρα που περιμένει να ψηθεί το φαγητό» και «ο Τσέχωφ του Καναδά» είναι οι δύο πολύ διαφορετικοί τρόποι με τους οποίους περιγράφεται η φετινή νικήτρια του βραβείου Νόμπελ Λογοτεχνίας Άλις Μονρό. Μια «κανονική» γυναίκα, η οποία δεν απομακρύνθηκε ποτέ πολύ από το σπίτι της στο Οντάριο, που το καλοκαίρι είχε δηλώσει πως σκοπεύει να σταματήσει το γράψιμο γιατί δεν θέλει «να μένει πια τόσο μόνη, όσο πρέπει να μένει ένας συγγραφέας» και που χαίρει παγκόσμιας εκτίμησης για το ταλέντο της στο διήγημα και τον τρόπο της να κοιτά με μια πολύ προσωπική ματιά συνηθισμένους ανθρώπους. «Η ζωή των αληθινών ανθρώπων αρκεί και είναι πολύ ενδιαφέρουσα, αν καταφέρεις να τη συλλάβεις έτσι όπως είναι, μονότονη, κοινότοπη, απίστευτη, απύθμενη, απροσμέτρητη», είχε πει παλιότερα η ίδια. Στα ελληνικά κυκλοφορούν τα βιβλία της «Πάρα πολύ ευτυχία» και «Μ’αγαπά, δεν μ’αγαπά». ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΣΤΗ ΣΕΛΙΔΑ 10

10/34 Απολογισμός

24/12 - 30/12

ποντικιart

www.topontiki.gr

30 στιγμές 25

Εξωστρέφεια και «πρωτιά»

Η Λυρική έκανε την αρχή. Ο λόγος για τις συναυλίες - έκπληξη που κυριολεκτικά μάγεψαν τον ανυποψίαστο κόσμο, ο οποίος δεν είναι συνηθισμένος να διασταυρώνεται με λυρικούς αοιδούς στους δρόμους και τις γειτονιές της πόλης. Περαστικοί σταμάτησαν να ακούσουν και μουσικόφιλοι έσπευσαν σε αυτές τις απρόσμενες λυρικές εξορμήσεις. Το μετρό, ο πεζόδρομος της Διονυσίου Αρεοπαγίτου, η Αγορά της Αθηνάς, το λιμάνι του Πειραιά, ο Λευκός Πύργος, μετατράπηκαν σε αυτοσχέδιες σκηνές μιας νέας γοητευτικής ιστορίας. Δυναμωμένη από την εξωστρέφεια η Λυρική Σκηνή είναι έτοιμη για το επόμενο βήμα! Αθόρυβα και δυναμικά η Καμεράτα υπό τη διεύθυνση του αρχιμουσικού Γιώργου Πέτρου κέρδισε το στοίχημα σε πολλά επίπεδα. Επιθετικό πρόγραμμα δισκογραφίας, πυκνό πρόγραμμα συναυλιών και εντυπωσιακό άνοιγμα για το κοινό. Ο δικός μας «Αλεσσάντρο» του Χαίντελ, η εξαιρετική παραγωγή της Καμεράτα, αφού κατέκτησε το κοινό στις μεγαλύτερες αίθουσες της Ευρώπης, ψηφίστηκε από τους θεατές του Mezzo (παγκόσμιας εμβέλειας μουσικό τηλεοπτικό κανάλι) ως η Καλύτερη Όπερα της Χρονιάς!

25 Η εξωστρέφεια της Λυρικής

14 Εκσκαφές στο μετρό της Θεσσαλονίκης

26

Γυμνό πίσω από το παραβάν

«Ούτε πουλί πετούμενο να μη βρεθεί μπροστά» στις πιστές Καταριανές. Κι αν υπάρχουν σε μια μεγάλη και πολυδιαφημισμένη έκθεση δύο αρχαιοελληνικά ανδρικά γυμνά αγάλματα με ακέραια τα γεννητικά τους όργανα, στο Κατάρ τούς φορούν… παραβάν. Η έκθεση είχε ξεκινήσει τον περασμένο Αύγουστο από το Βερολίνο και το μουσείο Μάρτιν Γκρόπιους Μπάου με τον τίτλο «Ολυμπία: μύθος, λατρεία, αγώνες». Μετά το πέρας της μεταφέρθηκε στο Κατάρ, όπου και εγκαινιάστηκε στις 28 Μαρτίου. Εκεί οι αρμόδιοι έκρυψαν από τα γυναικεία μάτια έναν Κούρο και έναν νεαρό αθλητή. Μόνο που το μάτι τού τότε υπουργού αναπληρωτή Κώστα Τζαβάρα το παρατήρησε αμέσως. Ζήτησε, λοιπόν, εφόσον η προβολή τους δεν είναι αντάξια της αξίας τους και του ήθους της αρχαίας ελληνικής τέχνης, να επιστραφούν στην Ελλάδα πάραυτα. Και αυτό έγινε.

27

Υπόθεση Γκούρλιτ

Χίλιοι τετρακόσιοι πίνακες σπουδαίων ζωγράφων, πολλοί από τους οποίους θεωρούνταν πως είχαν χαθεί ή καταστραφεί, έργα του Πικάσο, του Ματίς, του Σαγκάλ, του Κλέε και πολλών άλλων, ανακαλύφτηκαν χάρη σε έναν τυχαίο έλεγχο στα γερμανοελβετικά σύνορα. Η υπόθεση, την οποία αποκάλυψε στις αρχές Νοεμβρίου το περιοδικό «Focus», θυμίζει αστυνομικό μυθιστόρημα με κεντρικούς ήρωες εγκληματίες πολέμου και διάσημους ζωγράφους, τον Χίτλερ – και τις απόψεις του περί τέχνης –, γκαλερίστες, κληρονόμους και υπευθύνους μουσείων, Γερμανούς αξιωματούχους και δημοσιογράφους, δικηγόρους και ειδήμονες στα εικαστικά που αναζητούν καινούργια στοιχεία για την υπόθεση. Οι πίνακες ήταν κρυμμένοι στο διαμέρισμα του 80χρονου Κορνέλιους Γκούρλιτ, γιου ενός από τους γνωστότερους εμπόρους τέχνης της ναζιστικής περιόδου.

28

Ο θάνατος της δισκογραφίας

Η συνθήκη είναι ήδη γνωστή: ανύπαρκτα δισκάδικα, υποτίμηση των εντύπων ως μέσων διανομής των δίσκων με συνέπεια δίσκους που γίνονται ιδίοις εξόδοις και καταλήγουν στο Διαδίκτυο προς downloading ή μεμονω-

21 Η «Εστία» αναγεννήθηκε

29 Σταρ της αρχαιολογίας, Μανόλης Κορρές

μένα κομμάτια που ανεβαίνουν στο Youtube. Είναι σαφές: η δισκογραφία στην Ελλάδα έχει πεθάνει και ιστορικοί κατάλογοι έχουν ξεπουληθεί – χαρακτηριστικό παράδειγμα το στοκ της Lyra του φυλακισμένου Γιαννίκου, που πέρασε στον Ιανό του Καρατζά και πλέον βρίσκεις cd στα 2 και στα 3 ευρώ. Η επέλαση του Διαδικτύου φυσικά εγείρει ερωτήματα για τη νομιμότητα διακίνησης της μουσικής και τα τελικά οφέλη των καλλιτεχνών, αν υποτεθεί πως μέσα στη χρονιά που τελειώνει η ΑΕΠΙ μείωσε κατά πολύ τις αμοιβές τους από τα πνευματικά δικαιώματα.

29

Σταρ της αρχαιολογίας

Ένα μεγάλο βραβείο κέρδισε φέτος η χώρα μας, χάρη στον αρχιτέκτονα Μανόλη Κορρέ. Ο άνθρωπος που πέρασε δεκαετίες στην αναστήλωση του Παρθενώνα πήρε το ιταλικής προέλευσης Διεθνές Βραβείο Feltrinelli για τη συνολική του προσφορά στον τομέα της Αρχαιολογίας και των Αναστηλώσεων. Άοκνος, δεν σταματά να εργάζεται, να μελετά και να σχεδιάζει. Τις ήσυχες μέρες του Αυγούστου η αρχαία Μεσσήνη εγκαινίασε θριαμβευτικά την επανάχρηση του αναστηλωμένου θεάτρου της έπειτα από 17 αιώνες σιωπής. Ο καθηγητής Πέτρος Θέμελης ονειρεύεται τώρα συνέχιση της αποκατάστασης και στέγαση τμήματος μιας στοάς. Χάρη στο πολυετές έργο του, η Μεσσήνη ετοιμάζεται να ενταχτεί στον κατάλογο μνημείων της παγκόσμιας Πολιτιστικής Κληρονομιάς της ΟΥΝΕΣΚΟ. Έκανε τις δύο εξαιρετικές εκθέσεις της χρονιάς. Ο καθηγητής Αρχαιολογίας Νικόλαος Σταμπολίδης, διευθυντής του

Μουσείου Κυκλαδικής Τέχνης, οργάνωσε τις επιτυχέστατες «Πριγκίπισσες» που τέλειωσαν την άνοιξη και την καλύτερη έκθεση για το Έτος Καβάφη, που μόλις ξεκίνησε. Μέσα από διδασκαλία, διαλέξεις, ταξίδια για εύρεση χορηγιών, συμμετοχή με βαρύτητα στο ΚΑΣ, ετοιμάζει την επόμενη μεγάλη έκθεση, το φθινόπωρο του 2014, που θα είναι αφιερωμένη στην «Υγεία».

30

Habemus νέο νόμο για το Θέατρο

Τα κοινοβουλευτικά έδρανα καθ’ όλο το 2013 φιλοξένησαν σωρεία καυγάδων και αντεγκλήσεων. Βρέθηκε όμως και κάτι που ένωσε τους 300 της ελληνικής Βουλής. Το νομοσχέδιο του υπουργείου Πολιτισμού για το πλαίσιο και τους κανόνες λειτουργίας θεάτρων και χώρων που φιλοξενούν μουσικοθεατρικές παραστάσεις υπερψηφίστηκε ομόφωνα στις αρχές Δεκεμβρίου. Ήταν ο επίλογος μιας ιστορίας που ξεκίνησε στις αρχές του περασμένου χρόνου όταν, κατόπιν ελέγχων, δόθηκε εντολή σφράγισης 83 θεατρικών χώρων, κυρίως μικρής χωρητικότητας πολυχώρων πολιτισμού. Ο θεατρικός χώρος ξεσηκώθηκε και ήρθε στην επιφάνεια η ανάγκη εκσυγχρονισμού της νομοθεσίας που αφορούσε τα θέατρα, αφού ο μέχρι τότε ισχύων νόμος χρονολογούνταν από το 1936 και την περίοδο Μεταξά. Η συνεργασία όλων των φορέων – σπάνιο φαινόμενο για τα ελληνικά δεδομένα – οδήγησε στον σχεδιασμό ενός νόμου - πλαισίου που ικανοποιούσε όλες τις πλευρές και εν τέλει υπερψηφίστηκε στη Βουλή.

12/36 Βιβλίο

24/12 - 30/12

ποντικιart

www.topontiki.gr

στον θρυλικό Χολμς μια αποστολή, την οποία θα επιλύσει ο δαιμόνιος ντετέκτιβ σε ένα γιορτινό γεύμα μέσα από την κοιλιά μιας… ύποπτα παραγεμισμένης χήνας! «Τα Χριστούγεννα του Ηρακλή Πουαρό» (1913) θα βρουν τον ιδιόρρυθμο ντετέκτιβ να προσπαθεί εν μέσω εορτών να ανακαλύψει το σχέδιο μιας σατανικής συνωμοσίας.

«Τα Χριστούγεννα του Παπαδιαμάντη»

αλεξανδροσ παπαδιαμαντησ

«Ο ουρανός έβρεχε διαρκώς λεπτόν νερόχιονον, ο γραίος αδιάκοπος εφύσα και ήτο ψύχος και χειμών τας παραμονάς των Χριστουγέννων του έτους… Ο κυρ Αλέξανδρος είχε νηστεύσει ανελλιπώς ολόκληρον το Σαρανταήμερον και είχεν εξομολογηθεί τα κρίματά του (Παπα-Δημήτρη το χέρι σου φιλώ!). Και αφού εγκαίρως παρέδωσε το χριστουγεννιάτικον διήγημά του εις την ‘‘Ακρόπολιν’’ και διέθεσεν ολόκληρον την γλίσχρον αντιμισθίαν του προς πληρωμήν του ενοικίου και των ολίγων χρεών του, γέρων ήδη κεκμηκώς υπό των ετών και της νηστείας, αποφεύγων πάντοτε την πολυάσχολον τύρβην, αλλά φιλακόλουθος πιστός, έψαλεν, ως συνήθως, με την βραχνήν και σπασμένην φωνήν του, πλήρη όμως ενθέου πάθους, ως αριστερός ψάλτης, εις το παρεκκλήσιον του Αγίου Ελισσαίου τας Μεγάλας Ώρας, σχεδόν από στήθους, και ότε επανήλθεν εις το πτωχικόν του δωμάτιον, δεν είχεν ακόμη φέξει!» Κώστας Βάρναλης, «Πεζός Λόγος», εκδόσεις Κέδρος

φιοντορ ντοστογιεφσκι

Βιβλια για τις μερεσ των χριστουγεννων

Ιστορίες που διαβάζονται δίπλα στο δέντρο Δύο μεγάλοι Ρώσοι συγγραφείς, ο Ντοστογιέφσκι κι ο Γκόγκολ, μαζί με τους δικούς μας Παπαδιαμάντη, Καρκαβίτσα και άλλους , μας μεταφέρουν στο παρελθόν... Θείες γραφές Δύο μεγάλοι της ρωσικής και παγκόσμιας λογοτεχνίας μάς έχουν αφήσει αρκετές ιστορίες Χριστουγέννων. Με τίτλο «Παραμονή Χριστουγέννων» ο Γκόγκολ θα μας χαρίσει μια ουκρανική εκδοχή της διαμάχης του διαβόλου με τον θεό τη νύχτα των Χριστουγέννων. Αλλά και ο μέγας Ντοστογιέφσκι έχει γράψει μερικές χριστουγεννιάτικες ιστορίες. Στο διήγημά του «Το χριστουγεννιάτικο δέντρο» (1848) κάνει λόγο για την υποκρισία που επικρατεί ακόμα και τις άγιες μέρες των Χριστουγέννων, και εκφράζει την αποστροφή του προς τον ταξικό προσδιορισμό της μοίρας πλασμάτων αθώων σαν τα παιδιά. Αλλά και στα υπόλοιπα αναλόγου θέματος διηγήματα «Για τη γιορτή του», «Το παιδί στο χριστουγεννιάτικο

Σε 200 λέξεις H συγγραφέας Ζέφη Κόλλια γράφει για το βιβλίο της «Λώρα, η τελευταία των Μαρξ», εκδόσεις Μεταίχμιο

δέντρο» και στο «Παιδί με το απλωμένο χέρι», ο ακοίμητος παρατηρητής και ανατόμος της ανθρώπινης ψυχής, ο μάστορας της αφήγησης, αυτός ο ασύγκριτος Ρώσος κλασικός, φωτίζει την εορταστική ατμόσφαιρα με ένα ολότελα δικό του φως!

Ξενοφών Μπρουντζάκης

Γιορτινά μυστήρια Το καθήκον ωστόσο σηκώνει από το γιορτινό τραπέζι των Χριστουγέννων ακόμα και τους διασημότερους ντετέκτιβ στον κόσμο! Πιστοί στο καθήκον τους, τόσο ο Σέρλοκ Χολμς όσο κι ο Ηρακλής Πουαρό θα κληθούν τις άγιες αυτές μέρες να λύσουν δυσεπίλυτους γρίφους και μυστήρια… Στο διήγημά του «Η περιπέτεια του πολύτιμου λίθου» (1892) ο σερ Άρθουρ Κόναν Ντόιλ θα αναθέσει

Και στην εγχώρια λογοτεχνία, τα Χριστούγεννα τιμήθηκαν δεόντως από συγγραφείς μας με πρώτο και καλύτερο τον Παπαδιαμάντη. Διαθέτοντας τη σπάνια χάρη να μετατρέπει την ταπεινή ζωή σε μέγιστο πνευματικό γεγονός, ο μέγας Σκιαθίτης στάθηκε ιδιαίτερα στη μεγάλη γιορτή της χριστιανοσύνης χαρίζοντάς μας μια σειρά μοναδικών χριστουγεννιάτικων διηγημάτων. Κάθε χρόνο τέτοιες ημέρες, όλοι μας θυμόμαστε και ξαναδιαβάζουμε σαν να είναι η πρώτη φορά το «Χριστόψωμο», τη «Σταχομαζώχτρα», τον «Αμερικάνο», το «Στο Χριστό, στο Κάστρο», τα «Χριστούγεννα του τεμπέλη» και τ’ άλλα χριστουγεννιάτικα διηγήματα του μεγάλου συγγραφέα.

Η ελληνική εορταστική εκδοχή Τέλος, από τις ωραιότερες σελίδες της χριστουγεννιάτικης λογοτεχνίας, όπου απαντούν με ποικίλη διάθεση οι πολλαπλές εμπειρίες του ελληνισμού από την παράδοση των σχετικών εορτασμών, μας έχουν χαρίσει οι: Γεώργιος Αθάνας: «Τα χριστουγεννιάτικα τσαρούχια», Στέφανος Δάφνης: «Ο ξένος των Χριστουγέννων», Πηνελόπη Δέλτα: «Μεσολογγίτικα Χριστούγεννα», Αντρέας Καρκαβίτσας: «Θείον Όραμα», Φώτης Κόντογλου: «Παραμονή Χριστουγέννων», Κωστής Μπαστιάς: «Τα Χριστούγεννα του Θανάση Μερτίκα», Φώτος Πολίτης: «Τα Χριστούγεννα του Ατζιπαντώνη», Αντώνης Τραυλαντώνης: «Τα Χριστούγεννα του Αμερικανού» κ.ά.

ΟΙ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΕΣ ΛΑΦΑΡΓΚ… Στις 25 Νοεμβρίου 1911, σε μια έπαυλη στα προάστια του Παρισιού αγορασμένη με τα χρήματα της κληρονομιάς του Φρίντριχ Ένγκελς, αυτοκτονούν με ένεση υδροκυανίου ο Πωλ Λαφάργκ, συγγραφέας του βιβλίου «Δικαίωμα στην τεμπελιά», και η σύζυγός του Λώρα, κόρη του Καρλ Μαρξ. Η διπλή αυτοκτονία τους αφήνει άφωνο το διεθνές επαναστατικό κίνημα. Δεν πρόκειται απλά για τον θάνατο δύο ανθρώπων, αλλά

για τον θάνατο μιας ολόκληρης εποχής: της εποχής του Μαρξ και του Ένγκελς, της ιδρυτικής εποχής του επιστημονικού σοσιαλισμού. Με θεμέλιο τις τελευταίες μέρες του ζεύγους Λαφάργκ και μέσα από μια πλεκτή αφήγηση στον χρόνο μεταξύ των μέσων του 19ου και τις αρχές του 20ού αιώνα, παρουσιάζεται ανάγλυφα η εποχή των μεγάλων γεγονότων και προσώπων που καθόρισαν την πορεία

του σοσιαλιστικού κινήματος και γέννησαν ιδέες και σύμβολα. Μια μεγάλη τοιχογραφία εποχής που ξεδιπλώνεται από το Βικτωριανό Λονδίνο, την Κούβα, την Ισπανία και το Παρίσι της Κομμούνας αλλά και της Μπελ Επόκ, με πρωταγωνιστές τα πρόσωπα που άλλαξαν τον ρου της σκέψης αλλά και της ίδιας της Ιστορίας. Η βιογραφική μυθιστορία ενός σπουδαίου ζεύγους επαναστατών, για τους οποίους πολύ λίγα πράγματα είναι γνωστά.

ποντικιart

Σινεμά 13/37

24/12 - 30/12

www.topontiki.gr

τονόητα στο χολιγουντιανό σκηνικό. Δυνατά χαρτιά που εδώ μπαίνουν στην άκρη για χάρη ενός καθαρού μηνύματος που αγγίζει επίπεδα διαφήμισης. Κρίμα, διότι υπάρχουν πολλές υποσχέσεις στην ιστορία του ονειροπόλου υπεύθυνου για τις φωτογραφίες του περιοδικού «Life», που παίρνει τα βουνά και τα λαγκάδια για να ανακαλύψει το αρνητικό της φωτογραφίας του τελευταίου τεύχους που θα βγει ποτέ. Για να μην είμαστε άδικοι, οι υποσχέσεις δεν μένουν εντελώς ανεκπλήρωτες. Ο Μπεν Στίλερ στέκεται με τη γνωστή του επάρκεια μπροστά από την κάμερα, ενώ την ίδια στιγμή αξιοποιεί τα μέσα που διαθέτει σε αφθονία για μια σειρά από άψογα εκτελεσμένες σκηνές βιντεοκλιπίστικης αισθητικής. Όμως όλα οδεύουν με τόσο προφανή και καλογυαλισμένο τρόπο στην προκαθορισμένη σχέση μηνύματος - συγκίνησης, ώστε η περιπέτεια του Γουόλτερ Μίτι μόνο ως τρελή και αναπάντεχη δεν μπορεί να βιωθεί. (Προβάλλεται από τις 25.12). Ο λΥκος της Wall Street (ΛεονΑρντο Ντι ΚΑπριο, ΤζΟνα Χιλ)

ΠΡΟΒΑΛΛΟΝΤΑΙ ΑΚΟΜΗ

Ο Καίσαρας του χρηματιστηρίου Τη ζωή του Τζόρνταν Μπέλφορτ, ενός άπληστου χρηματιστή, μεταφέρει στο σινεμά ο Μάρτιν Σκορσέζε. Ο πρωταγωνιστής του, ο Λεονάρντο Ντι Κάπριο, σίγουρα κλέβει τις εντυπώσεις Κωνσταντίνος Σαμαράς

Ο λύκος της Wall Street Σκηνοθεσία: Μάρτιν Σκορσέζε. Πρωταγωνιστούν: Λεονάρντο Ντι Κάπριο, Τζόνα Χιλ, Μάθιου Μακόναχι

«Με λένε Τζόρνταν Μπέλφορτ και στα 26 μου έβγαζα 49 εκατομμύρια δολάρια τον χρόνο, πράγμα που με εκνευρίζει κάπως, γιατί είναι κάτι λιγότερο από ένα εκατομμύριο την εβδομάδα»: κάπως έτσι συστήνεται ο νέος σκορσεζικός (αντι)ήρωας, που χρωστά την ύπαρξή του στο αυτοβιογραφικό βιβλίο του απολύτως υπαρκτού Τζόρνταν Μπέλφορτ. Ο λύκος της Wall Street òòò Χρηματιστής από το Λονγκ Άιλαντ με Έργα και ημέρες ενός άπληστου και μικρομεσαία καταγωγή, ο Μπέλφορτ φιλήδονου Καίσαρα της Γουόλ Στριτ. Άλόχι απλώς υπήρξε ο ορισμός του λοτε τρελά κεφάτο, άλλοτε αμήχανο, με αυτοδημιούργητου, αλλά πλούτισε με έναν Ντι Κάπριο που σίγουρα σαγηνεύει τρόπο αδηφάγο, σχεδόν υπερφυσικό, συνοδεύοντας τη ραγδαία (και νομικά επιλήψιμη) άνοδό του με αυτοκρατορικές κραιπάλες και καταχρήσεις. Η δόξα και η αλαζονεία του Μπέλφορτ έφτασε σε τέτοια σημεία ύβρεως, που ίσως θα ήταν φυσικό να περιμένει κανείς πως δεν θα κρατούσε για πάντα. Η άνοδος και η πτώση του άνδρα που υπήρξε για αρκετό καιρό ο Καίσαρας του χρηματιστηριακού κόσμου ταιριάζει γάντι στον Σκορσέζε, που εδώ και δεκαετίες παίζει με αντίστοιχα δραματουργικά σχήματα και με ήρωες που πολύ συχνά έχουν κάτι κοινό: μεθούν από τη φιλοδοξία, τυφλώνονται από τη λάμψη του εαυτού τους, γίνονται βασιλιάδες για μία ή και περισσότερες νύχτες κι έπειτα γκρεμίζονται θεαματικά από τον θρόνο τους. òòòòò Εξαιρετική Ένα τέτοιο γκρέμισμα μπορεί να είναι εύλογο, όμως ο òòòò Πολύ καλή Σκορσέζε ποτέ δεν το παρακολουθεί με την αφ’υψηλού òòò Καλή òò Βλέπεται ανωτερότητα ενός αυτόκλητου κριτή. Έτσι και στην ò Μέτρια περίπτωση του Μπέλφορτ, μπορεί όσα συνέθεταν τη ò Μην τη δείτε ζωή τού πρώην «λύκου» να είναι υπερβολικά, αμετροεπή Οι εταιρείες διανομής και συχνά απεχθή, ωστόσο ο πολύπειρος σκηνοθέτης φέρουν την ευθύνη για βρίσκει τον τρόπο να μας τα κάνει οικεία χωρίς να «πειέκτακτες αλλαγές στις ράξει» την κλίμακά τους. Ο Σκορσέζε δεν κλείνει τα μάτια ημερομηνίες προβολής απέναντι στις κτηνώδεις πτυχές του Μπέλφορτ, ούτε τον των ταινιών. αποθεώνει για τα ηχηρά λάθη του. Απλούστατα, γνωρίζει

καλά πως, όταν κοιτάξεις κάποιον από πολύ κοντά και με πολλή προσοχή, είναι αδύνατο να βγάλεις ένα μονοσήμαντο συμπέρασμα. Μέσα στον πυκνό και ταραχώδη βίο του Μπέλφορτ υπήρξε επίσης τζόγος, ρίσκο, αίσθηση ηρωισμού, ακόμα και συντροφικότητας – έννοιες που κανείς δεν μπορεί να αποκηρύξει, και ο Σκορσέζε τις αναδεικνύει σε έναν χαρακτήρα που πολύ βολικά οι περισσότεροι θα αφόριζαν ως τέρας. Ακόμη παραπέρα, ο Σκορσέζε βουτά χωρίς επιφυλάξεις στην υποκειμενική ματιά του Μπέλφορτ, και συχνά χορογραφεί τη μέθη της απόλυτης εξουσίας μέσα από τα μάτια αυτού που την κατέχει. Συχνά το αποτέλεσμα είναι τόσο εντυπωσιακό, όσο και στα μαφιόζικα φιλμ του σκηνοθέτη: οι εναλλαγές διαθέσεων και ακραίων γκαγκ στήνουν ένα γκροτέσκο τσίρκο, που θα κέρδιζε πολλά σε οξύτητα και στιλιστική ευκρίνεια εάν ο Σκορσέζε δεν άπλωνε την αφήγησή του σε επικές διάρκειες. Ντελιριακός και τολμηρός στα καλύτερά του, φλύαρος και διεκπεραιωτικός στα χειρότερά του, ο «Λύκος της Wall Street» μπορεί να μοιάζει με πανόραμα των αρετών και των ψεγαδιών του Σκορσέζε, αλλά όσον αφορά τον πρωταγωνιστικό ρόλο, τα πράγματα είναι ξεκάθαρα: ο Λεονάρντο Ντι Κάπριο είναι στιβαρός, ακριβής και έτοιμος να σε εκπλήξει, υποδυόμενος συναρπαστικά όχι μόνο τη γραμμική εξέλιξη του ήρωά του, αλλά και τη μικρή αναπάντεχη πινελιά που πάντοτε κάνει τη διαφορά.

Η κρυφή ζωή του Γουόλτερ Μίτι Σκηνοθεσία: Μπεν Στίλερ. Πρωταγωνιστούν: Μπεν Στίλερ, Κρίστεν Γουίγκ, Σον Πεν Στη μικρή του σκηνοθετική καριέρα (ξεχωρίζουμε τα «Reality bites», «Tropic thunder») ο Μπεν Στίλερ έχει ήδη να επιδείξει ένα καυστικό Η κρυφή ζωή του Γουόλτερ Μίτι òò χιούμορ και Οι απρόβλεπτες περιπέτειες ενός ονειροπόμια οξύτητα λου υπαλλήλου, καλοφτιαγμένες και απλοϊπου πλέον κές σαν μια μεγάλου μήκους διαφήμιση δεν μοιάζουν διόλου αυ-

Ρενουάρ Σκηνοθεσία: Ζιλ Μπουρντό. Πρωταγωνιστούν: Μισέλ Μπουκέ, Κριστά Τερέ, Βενσάν Ροτιέ Κυανή Ακτή, 1915. Ο διάσημος Γάλλος ζωγράφος Πιερ-Ογκούστ Ρενουάρ, σε προχωρημένη πια ηλικία, προσπαθεί να ξεπεράσει τον θάνατο της γυναίκας του, τους πόνους από τα αρθριτικά του και τα φρικτά νέα ότι ο γιος του Ζαν τραυματίστηκε στη μάχη. Όταν όμως θα μπει στη ζωή του μια νεαρή κοπέλα, θα δώσει και πάλι στον κόσμο του απρόσμενη ενέργεια και διάθεση για δημιουργία. Σφύζοντας από ζωή, η ακαταμάχητα όμορφη Αντρέ θα γίνει το τελευταίο μοντέλο του ζωγράφου και η πηγή ανανέωσής του. Πίσω στο οικογενειακό σπίτι για ανάρρωση, ο Ζαν μαγεύεται κι αυτός από τη γοητεία της κοκκινομάλλας κοπέλας. Στον μεσογειακό ιδιωτικό παράδεισο των Ρενουάρ και παρά την έντονη δυσαρέσκεια του πατέρα του, ο Ζαν ερωτεύεται αυτό το ελεύθερο πνεύμα, βρίσκοντας τη δική του πηγή έμπνευσης. Και κάπως έτσι, ένας νέος σκηνοθέτης γεννήθηκε.

47 Ronin Σκηνοθεσία: Καρλ Ρινς. Πρωταγωνιστούν: Κιάνου Ριβς, Χιρογιούκι Σανάντα, Ταντανόμπου Ασάνο O Κιάνου Ριβς επανέρχεται, πιο μαχητικός από ποτέ, και ηγείται μιας ομάδας ταλαντούχων Ιαπώνων ηθοποιών, σε μια εξαιρετικά φιλόδοξη ταινία επικής φαντασίας και καταιγιστικής δράσης που αναβιώνει, σε μοναδικό 3D, μια από τις διαχρονικότερες ιστορίες - θρύλους αυτοθυσίας κι εκδίκησης της ιαπωνικής παράδοσης του 18ου αιώνα, εκείνη των 47 Ρόνιν, των 47, δηλαδή, σαμουράι που στερούνται τον αρχηγό τους. Μία ομάδα εξόριστων σαμουράι επιδιώκουν να αποκαταστήσουν την τιμή τους και να εκδικηθούν τον προδότη που ευθύνεται για τον θάνατο του Δασκάλου τους. Ο Κάι είναι ο συμπολεμιστής τους, που θα τον αμφισβητήσουν, ειδικά όταν ερωτευτεί τη Μίκα, την κόρη του αφέντη τους. Η ταινία ακολουθεί την αποστολή των Ρόνιν, που θα δοκιμάσουν το κουράγιο τους, το θάρρος τους, την ψυχή τους, αλλά και τη μεταξύ τους εμπιστοσύνη σε μια προσπάθεια ανάκτησης της χαμένης τους γης και κατάκτησης της αιωνιότητας. Μια αναζήτηση με πολλές δοκιμασίες και σκηνές καταιγιστικής δράσης, αλλά και με απειλητικά, υπερφυσικά όντα να συμπληρώνουν το καστ αυτής της χορταστικής περιπέτειας. (Προβάλλεται από τις 25.12).

14/38 Επόμενη στάση: Νέος Κόσμος

24/12 - 30/12

ποντικιart

www.topontiki.gr

Επιμέλεια: Γιώργος Ψάχος

γη πλανητησ

Ασφάλεια και ελευθερία Της ΣIΣΣΥΣ ΠΑΠΑΔΑΚΗ «Προέχει η ασφάλεια των πολιτών». Τη φράση την έχουμε ακούσει τόσες φορές, που πια εκλαμβάνεται ως κάτι αυτονόητο. Όχι, απαντούν μερικοί από τους γνωστότερους συγγραφείς του πλανήτη, προέχει η ελευθερία μας. Πεντακόσιοι λογοτέχνες από 81 χώρες συνυπέγραψαν και έστειλαν στον Αμερικάνο πρόεδρο, το Κογκρέσο και τον ΟΗΕ επιστολή με την οποία ζητούν να συνταχθεί ένα είδος Χάρτη Δικαιωμάτων του Ανθρώπου για το Ίντερνετ, η οποία να εξασφαλίζει πως ο καθένας μας θα μπορεί να σερφάρει σε ιστότοπους και να εκφράζει απόψεις χωρίς να παρακολουθείται. Την επιστολή υπογράφουν οι νομπελίστες Ο. Παμούκ, Τ.Μ. Κουτσί, Ε. Γέλινεκ, Γκ. Γκρας και Τ. Τρανστρέμερ, καθώς και οι Τζ. Μπαρνς, Ο. Έκο, Toμ Στόπαρντ, Ντον ΝτεΛίλο, Μ. Άτγουντ, Ίαν ΜακΓιούαν, Α. Ρόι, Κ. Ισιγκούρο, Ρ. Ντόιλ, Π. Όστερ, Α. Οζ, Ντ. Γκρόσμαν, Τζ. Άσμπερι, Λ. Παδούρα κ.ά. Σ’ αυτούς προστίθενται κάθε μέρα καλλιτέχνες από διάφορους χώρους. Για να συγκεντρωθούν όσο γίνεται περισσότερες υπογραφές, οι συγγραφείς αρθρογραφούν επίσης. «Το κράτος, από τη φύση του, προτιμά πάντα την ασφάλεια από την ελευθερία και η τεχνολογία τού έχει προσφέρει μεθόδους στις οποίες δεν μπορεί να αντισταθεί. Τρόπους μαζικής επιτήρησης που θα θαύμαζε ο Όργουελ» υποστηρίζει ο ΜακΓιούαν. «Οι κυβερνήσεις επεξεργάζονται όλο και νέα συστήματα παρακολούθησης και κοντεύουν να πείσουν τους πάντες πως μόνο έτσι δεν θα κινδυνεύουμε από τρομοκράτες» καταγγέλλουν όλοι μαζί. «Όμως, μπορείς να εμποδίσεις έναν άνθρωπο αποφασισμένο να πεθάνει να σκοτώσει κιόλας; Περισσότερη ασφάλεια θα νιώθαμε κι αν τα αυτοκίνητα πήγαιναν με 10 χλμ. την ώρα, και κλειδωνόμασταν σπίτι», συνεχίζει ο Τομ Στόπαρντ. «Αλλά πώς θα ήταν η ζωή μας; Επιπλέον πώς είναι δυνατόν να αισθανόμαστε ασφαλείς όταν το ότι μας παρακολουθούν σημαίνει πως μας καθιστούν όλους υπόπτους;». Θα καταφέρουν όλα αυτά τα διάσημα ονόματα να πείσουν για την ανάγκη προστασίας από την προστασία; Θα πρέπει πρώτα να πείσουν πως το «προέχει η ασφάλεια» δεν είναι τόσο αυτονόητο, καταρχήν για όσους ισχυρίζονται πως αφού είναι καθ’ όλα νόμιμοι δεν κινδυνεύουν από τις παρακολουθήσεις. «Μην περιμένετε να αποδειχτεί το αντίθετο», τους προειδοποιεί η Γέλινεκ. Άλλωστε ισχύει πάντα και η ρήση του Ρούσβελτ «όποιος διαλέγει την ασφάλεια από την ελευθερία δεν είναι άξιος για τίποτα από τα δύο».

Ο νεαρός κ. Μυστήριος της μουσικής «Έι, κύριε μυστήριε / Θυμάσαι που το μέλλον κρατούσες αγκαλιά; / Για κοίτα που κανένας δεν σε θυμάται πια!» τραγουδά στη νέα του σύνθεση «Κος Μυστήριος» ο Θέμος Σκανδάμης. Ο νεαρός τραγουδοποιός, γεννημένος στην Αθήνα το 1979, φαίνεται ότι κρατά το δικό του μέλλον τόσο σφιχτά, που δύσκολα θα μας κάνει να τον ξεχάσουμε. Όταν τον πρωτοακούσεις, δυσκολεύεσαι να προσδιορίσεις το είδος των τραγουδιών του. Άλλοι τα χαρακτηρίζουν ρεμπέτικα (μεγάλο κομμάτι της παιδικής του ηλικίας), άλλοι... βιωματικά, άλλοι έντεχνα, με τον ίδιο να έχει πει σε προηγούμενη συνέντευξή του πως... δεν τις πολυκαταλαβαίνει τις μουσικές «ταμπέλες»: «Συνήθως οι όροι και η ορολογία που μπαίνουν εκ των υστέρων είναι ατυχείς και εξυπηρετούν κάτι άλλο πέρα από τη δημιουργία και το έργο». Το σίγουρο είναι πως τα τραγούδια του μόνο κιτς ή κλισέ δεν τα αποκαλείς. Έκανε μεν τρία χρόνια κιθάρα σε ένα ωδείο στον Άλιμο, αλλά δεν συμμορφώθηκε ποτέ με τους κανόνες της κλασικής παιδείας. Πρωτότυποι στίχοι και μουσική είναι τα κύρια γνωρίσματα των τραγουδιών του, τα οποία αφηγούνται όσα συμβαίνουν γύρω μας καθημερινά. Μην περιμένετε όμως να ακούσετε κομμάτι του και να... πάρετε τα όπλα για την καταπολέμηση της κρατικής διαφθοράς. Τα πολιτικά - αντιστασιακά τραγούδια – το έχει πει και ο ίδιος – τα βαριέται. Προτιμά να δίνει μια πιο λαϊκή υφή στις δημιουργίες του,

Θεμος σκανδαμησ ενώ επηρεάστηκε αρκετά από τη Μάρθα Φριντζήλα, ή «Big Mama» όπως τη φωνάζει χαϊδευτικά, με την οποία διατηρεί μια στενή φιλιά εδώ και μια δεκαετία. Τη γνωριμία του με τη Φριντζήλα τη χρωστά στο θεατρικό παρελθόν του, καθώς έχει σπουδάσει στο Νέο Ελληνικό Θέατρο, ενώ συμμετείχε στη δημιουργία του χώρου τέχνης «Κρατήρας», όπου τότε η καλλιτέχνις παρουσίαζε τη δουλειά της. Έκανε ένα... «Μακροβούτι» στη δισκογραφία το 2008, ενώ το 2011 έβαλε τη «Μάρθα Φρίντζηλα (να) τραγουδά Θέμο Σκανδάμη» από το label «Μικρός Ήρως».

μαθητεσ εν δρασει

Η μουσική έχει τη μερίδα του... Λεοντείου Μια μεγάλη παρέα από αγόρια και κορίτσια, όταν κλείνουν τα βιβλία του σχολείου, ανοίγουν τις παρτιτούρες της ψυχής τους και αρχίζουν το ταξίδι στη μουσική. Καλά τα Μαθηματικά και η Βιολογία, αλλά υπάρχει και ο… Μπαχ! Πριν απ’ αυτούς, ένα εντυπωσιακό ρόστερ αποφοίτων του ίδιου σχολείου: Λουκάς Καρυτινός, Βαγγέλης Παπαθανασίου, Μίμης Πλέσσας, Λουκιανός Κηλαηδόνης και Λυκούργος Μαρκέας! «Το Λεόντειο Λύκειο Πατησίων είναι ένα σχολείο που σφύζει από μουσική ζωή». Αυτό δηλώνει με περισσή υπερηφάνεια ο μαέστρος του σχολείου Βασίλης Γιώτης και εμείς δεν μπορούμε παρά να συμφωνήσουμε. Δεν μπορεί να λέει με ευκολία κάθε σχολείο της χώρας πως κατέχει μια «ζωντανή» μουσική κοινότητα, με σημαντική ανταπόκριση από τους μαθητές, σε μια εποχή που τα ξεφτέρια της πολιτικής έχουν χαρακτηρίσει τη μουσική παιδεία ως... αμελητέα ποσότητα του εκπαιδευτικού συστήματος. «Η μουσική παιδεία είναι υποβαθμισμένη γιατί η οικονομική κρίση δεν περιλαμβάνει στον προγραμματισμό και τον σχεδιασμό της το μάθημα της μουσικής», μας λέει ο κ. Γιώτης. Η απάντηση των παιδιών είναι ηχηρή. Η Χορωδία Δημοτικού, με μαέστρο τη Νικόλ Πρίντεζη, η Χορωδία Γυμνασίου-Λυκείου με μαέστρο τον Βασίλη Γιώτη (αμφότερες από 70 μέλη) και η Ορχήστρα Ποικίλης Μουσικής Γυμνασίου - Λυκείου από το 2008, με 15 μέλη και

Η χορωδια του λεοντειου μαέστρο τη Σπυριδούλα Κλάδη - Κακλή, συνθέτουν το παζλ της μουσικής δυναμικής του σχολείου. Τα τρία διαφορετικά σύνολα έχουν επανειλημμένως συμμετάσχει σε μια πλειάδα από διαγωνισμούς και δεν στερούνται επιτυχίες σε περιφερειακό αλλά και εθνικό επίπεδο. Οι Χορωδίες του Δημοτικού και του Γυμνασίου - Λυκείου έχουν συμμετάσχει σε διαγωνισμούς, ερμηνεύοντας τετράφωνα έργα, ενώ έχουν αποσπάσει κατ’ επανάληψη το 1ο Βραβείο και Αριστείο εξαιρετικής επίδοσης. Και η Ορχήστρα Μουσικής Γυμνασίου δεν... πάει πίσω από επιτυχίες, έχοντας διακριθεί σε διαγωνισμούς Σύνθεσης, με έργα για ορχήστρα δωματίου ή μεικτά ορχηστρικά σύνολα,

και στους Καλλιτεχνικούς Αγώνες του τότε υπουργείου Παιδείας και Θρησκευμάτων, αποσπώντας χρυσά και αργυρά μετάλλια. Δεν είναι περίεργο λοιπόν γιατί το Λεόντειο αποτελεί ένα σχολείο με πλούσια μουσική ιστορία και εντυπωσιακό παλμαρέ επιτυχιών. Η Σπυριδούλα Κλάδη - Κακλή μας εξηγεί ότι «οι αίθουσες μουσικής, τα μουσικά όργανα και παιχνίδια, οι κατασκευές αυτοσχέδιων μουσικών οργάνων, ο χώρος του Θεάτρου και οι μουσικές μορφωτικές επισκέψεις συνηγορούν στη μύηση στον κόσμο της μουσικής». Το σχολείο δεν σταματά να ζυμώνει νέες γενιές αξιόλογων μουσικών, μέσα από το ιδρυθέν Παιδαγωγικό Εργαστήρι.

24/12 - 30/12

ποντικιart

Θέατρο 15/39

www.topontiki.gr

παραστΑΣΕΙΣ ΠΑΝΤΟΥ!

εβελινα παπουλια - σωκρατησ αλαφουζοσ

Η σκηνή είναι... στο σαλόνι Τι κοινό μπορεί να έχουν ένα ξενοδοχείο στη Θεσσαλονίκη, ένα διαμέρισμα στα Εξάρχεια, ένα ικαριώτικο καφενείο και ένα μοδάτο καφέ της Γλυφάδας; Μην πάει το μυαλό σας σε ιδιοκτήτες... Γιατί το κοινό τους σημείο είναι το θέατρο! Στις παραδοσιακές θεατρικές σκηνές και τους πολυχώρους πολιτισμού, έρχονται να προστεθούν αναπάντεχα σημεία όπου μπορεί να δει κάποιος θέατρο...

ουν η ατμόσφαιρα και το πνεύμα των βιβλίων του Γάλλου συγγραφέα με δυο ηθοποιούς (Χ. Μαυρουδής, Αν. Μαρκοπούλου), έναν αφηγητή (Αλ. Μυλωνάς) και έναν μουσικό να παίζει ζωντανά κιθάρα (Μ. Λιάνης). Κι αν το διαμέρισμα των Κατακουζηνών είναι πια μουσείο, υπάρχει ένα διαμέρισμα στα Εξάρχεια, όχι άδειο ή ακατοίκητο, αλλά ένα... κανονικά κατοικούμενο διαμέρισμα που φιλοξενεί την παράσταση περφόρμανς της ομάδας Nova Melancholia «Εκτοπλάσματα», που βασίζεται στην ομώνυμη ποιητική συλλογή του Μίλτου Σαχτούρη. Όσοι αποφασίσουν να παρακολουθήσουν τη συγκεκριμένη παράσταση, καταβάλλουν αντίτιμο που καθορίζουν μόνοι τους, καθώς δεν υπάρχει καθορισμένη τιμή εισιτηρίου.

Με φόντο... αυτοκίνητο

Δίπλα στην μπάρα... Στο «El Coventro Del Arte», στο Μεταξουργείο, οι θεατές, απολαμβάνοντας το δείπνο τους, καλούνται να εξιχνιάσουν ένα έγκλημα συμμετέχοντας στη διαδραστική παράσταση «Η Μαφία δεν κοιμάται ποτέ». Στο έργο της Φιλιώς Λαζανά, που παίζεται κάθε Πέμπτη και Κυριακή, πρωταγωνιστεί η Βάσω Καβαλιεράτου. Στην τιμή εισόδου (20 και 25 ευρώ) περιλαμβάνονται τόσο η παράσταση όσο και το γεύμα. Στο bar theatre «Shamone», στο Γκάζι, έχουν βρει θεατρική στέγη τόσο η Βασιλική Ανδρίτσου όσο και ο Φώτης Σεργουλόπουλος. Η πρώτη κάθε Τετάρτη παίζει στο έργο του Παντελή Καναράκη «Παραμύθια μάντολες», όπου τρία αγαπημένα παραμύθια δίνουν το έναυσμα για μια μουσικοθεατρική παράσταση, ενώ ο Φώτης Σεργουλόπουλος κάθε Δευτερότριτο συμπρωταγωνιστεί με την Τζένη Μπότση και την Αγγελική Λάμπρη στην κωμωδία της Κατερίνας Μπέη «Googlαρέ με τα μεσάνυχτα». Και στις δύο παραστάσεις το εισιτήριο (στα 12 ευρώ) περιλαμβάνει το θέαμα και το ποτό. Στην κατηγορία των bar theatre ανήκει και το «The Hub», στον Κεραμεικό, όπου πληρώνοντας 8 ευρώ με ποτό τα Δευτερότριτα ο θαμώνας μπορεί να ψυχαγωγηθεί με την κωμωδία «Τα 7 μπισκότα», όπου πρωταγωνιστούν ο Μάκης Παπαδημητράτος και ο Βασίλης Αλεξανδρής. Και το κλασικό στέκι της περιοχής του Χίλτον, όμως, το μπαρ «Sui Generis», έχει μπει σε θεατρικούς ρυθμούς. Για δεύτερη συνεχή χρονιά τα βράδια της Κυριακής ανήκουν στο θέατρο. Φέτος ανεβαίνει η παράσταση «Paranormal vol. 2» των Πάρη και Γιάννη Πιχαρίδη, μια κωμωδία για έναν αθά-

νατο που περιπλανιέται στη σύγχρονη Αθήνα. Παίζουν οι ηθοποιοί: Β. Θεοδωρίδης, Ε. Καραγιάννη, Χρ. Ράντου. Τέλος, μια καθαρόαιμη μουσική σκηνή, ο «Ρυθμός Stage», στην Ηλιούπολη, τις Δευτέρες φιλοξενεί τη Μυρτώ Αλικάκη σε μια παράσταση - αφιέρωμα στην Κατερίνα Γώγου, με τίτλο «Στο μυαλό είναι ο στόχος». Η ηθοποιός ερμηνεύει αυτοβιογραφικά κείμενα της Γώγου, ενώ δύο μουσικοί αποδίδουν μελοποιημένη ποίησή της. Η έκπληξη, ωστόσο, ήρθε από τα νότια προάστια, όταν πληροφορηθήκαμε ότι το γλυφαδιώτικο «Balux Café» φιλοξένησε την παράσταση «Η Γραμμή», τη μονόπρακτη μαύρη κωμωδία του Ίσραελ Άρθουρ Χόροβιτς με τους Γιώργο Σουξέ, Αντώνη Χαντζή, Νίκη Λειβαδάρη κ.ά. Μάλιστα στις προθέσεις του cafe είναι να συνεχίσει να φιλοξενεί παραστάσεις αλλά και μουσικές συναυλίες.

Σόνια Μαγγίνα

Το Ελληνικό Μουσείο Αυτοκινήτου, στο κέντρο της Αθήνας, κάθε Παρασκευή, Σάββατο και Κυριακή μετατρέπεται σε θεατρική σκηνή για την παράσταση «Καλώς ήρθατε ντετέκτιβ Πουαρό», που παρουσιάζει η ομάδα naan. Ο Χρήστος Φερεντίνος υποδύεται τον... εαυτό του, είναι δηλαδή ο παρουσιαστής που προσκαλείται σε μια μεταμεσονύχτια δεξίωση με αφορμή τον εορτασμό των 90 χρόνων από τη δημιουργία μιας σπάνιας συλλογής αυτοκινήτων και βρίσκεται αντιμέτωπος με ένα μυστήριο που παραμένει άλυτο από το 1923. Παίζουν ακόμη οι Σωκράτης Αλαφούζος, Λήδα Ματσάγγου, Εβελίνα Παπούλια κ.ά. Η Φρόσω Ράλλη, στην οποία ανήκει η ιδέα, ανέλαβε τη σκηνοθεσία, τοποθετώντας τη δράση ανάμεσα στα αυτοκίνητα - αντίκες του μουσείου.

Σε ικαριώτικους ρυθμούς Αυτό που ξεκίνησε για λίγες βραδιές στο ικαριώτικο καφενείο «Χαλαρά» στα Εξάρχεια, όχι μόνο έκλεψε τις εντυπώσεις, αλλά πήρε και παράταση λόγω μεγάλης επιτυχίας. Ο Χρήστος Σαπουντζής, κάνοντας χαλαρή παρέα με τους θαμώνες του καφενείου, ζωντανεύει σε έναν μονόλογο δύο ιστορίες από τη βραβευμένη συλλογή διηγημάτων του Χρήστου Οικονόμου «Κάτι θα γίνει, θα δεις», υπό τον τίτλο «Black Out». Τη σκηνοθεσία ανέλαβε η Ειρήνη Μαργαρίτη, που μαζί με τον Χρήστο Σαπουντζή φτιάχνουν μια παράσταση «μικρή διαμαρτυρία» απέναντι σε έναν κόσμο που οι κανόνες του μοιάζουν να έχουν φτιαχτεί για λίγους. «…Με πιάνει φόβος που βλέπω έτσι σκοτεινό τον κόσμο, σα να ’ναι πόλεμος ή κατοχή, σα να ’χει γίνει κάποιο κακό μεγάλο. Κι ύστερα, για λίγο, για μια στιγμή, ο φόβος γίνεται γαλήνη όταν σκέφτομαι πως έξω είναι σκοτάδι και παγωνιά, αλλά εγώ είμαι μέσα στα ζεστά, φυλαγμένος, με φως, φαΐ και τσίπουρο, με τον Τάκη να μιλάει, να μιλάει…» λέει σε κάποιο σημείο ο Χρήστος Σαπουντζής, ενώ κάθεται σε ένα από τα τραπέζια του παραδοσιακού καφενείου, κάθε Σάββατο και Κυριακή μεσημέρι. Άλλωστε, πέραν της θεατρικής έκπληξης που επιφυλάσσει το στέκι στους θαμώνες του, δεν λείπει ο μεζές συνοδεία τσίπουρου ή κρασιού (στα δέκα ευρώ)...

Σε σπίτια Το σπίτι του Άγγελου και της Αμαλίας Κατακουζηνού έχει διατηρηθεί ανέπαφο και έχει μετατραπεί σε μουσείο. Το διαμέρισμα του ζευγαριού στο Σύνταγμα κάθε Σάββατο και Κυριακή φιλοξενεί μια ιδιαίτερη παράσταση που συνδυάζει το θέατρο με στοιχεία από τη ζωή των Κατακουζηνών (εισ.

10 ευρώ). Ο Στάθης Στάγκος ανεβάζει το θεατρικό δρώμενο «Σκιές και φως: Αναμνήσεις από τον Αλμπέρ Καμύ», που βασίζεται στο αφήγημα της Λητώς Κατακουζηνού «Συντροφιά με τον Αλμπέρ Καμύ». Στο σαλόνι του σπιτιού της, σε αυτόν τον ιστορικό χώρο, όπου οι δύο ήρωες γνωρίστηκαν και συνυπήρξαν η Λητώ Κατακουζηνού με τον Καμύ, ζωντανεύ-

«Το ΠΟΝΤΙΚΙ» σάς πάει θέατρο «Η Γραμμή»

«La Moscheta»

«Ήλιος στην πέτρα»

«Όταν έχω εσένα»

Το «Ποντίκι» εξασφάλισε για τους αναγνώστες του εκπτωτικές τιμές για την παράσταση «Η Γραμμή» του Ίσραελ Άρθουρ Χόροβιτς. Οι αναγνώστες που θα τηλεφωνήσουν στο 210 6898448 θα κερδίσουν δύο εισιτήρια στην τιμή του ενός (10 ευρώ) για το Σάββατο 28 Δεκεμβρίου, στις 19.15. Θέατρο Αλκμήνης (Αλκμήνη 12, Πετράλωνα) Τηλ.: 210 3428650

Το «Ποντίκι» εξασφάλισε για τους αναγνώστες του εκπτωτικές τιμές για την παράσταση «La Moscheta» του Άντζελο Μπεόλκο. Οι αναγνώστες που θα τηλεφωνήσουν στο 210 6898448 θα κερδίσουν δύο εισιτήρια στην τιμή του ενός (15 ευρώ), για τη Δευτέρα 30 Δεκεμβρίου (είκοσι αναγνώστες) και την Τρίτη 31 Δεκεμβρίου (είκοσι αναγνώστες), στις 21.00. Θέατρο Τέχνης – Κάρολος Κουν (Πεσμαζόγλου 5, Αθήνα) Τηλ.: 210 3222760

Το «Ποντίκι» εξασφάλισε για τους αναγνώστες του εκπτωτικές τιμές για την παράσταση «Ήλιος στην πέτρα» της Σοφίας Αδαμίδου, σε σκηνοθεσία Κοραή Δαμάτη. Οι αναγνώστες που θα τηλεφωνήσουν στο 210 6898448 θα κερδίσουν δύο εισιτήρια στην τιμή του ενός (15 ευρώ) για την Παρασκευή 27 Δεκεμβρίου και το Σάββατο 28 Δεκεμβρίου, στις 21.00, και την Κυριακή 29 Δεκεμβρίου, στις 19.00. Θέατρο «Σημείο» (Χαρ. Τρικούπη 4, πίσω από το Πάντειο Πανεπιστήμιο) Τηλ.: 210 9229579

Το «Ποντίκι» εξασφάλισε για τους αναγνώστες του εκπτωτικές τιμές για την παράσταση «Όταν έχω εσένα» του Σταμάτη Κραουνάκη. Οι αναγνώστες που θα τηλεφωνήσουν στο 210 6898448 θα μπορούν να παρακολουθήσουν την παράσταση πληρώνοντας 10 ευρώ (αντί για 12 και 15 ευρώ), για την Πέμπτη 26 Δεκεμβρίου (πενήντα αναγνώστες) και την Παρασκευή 27 Δεκεμβρίου (πενήντα αναγνώστες), στις 21.00. Ίδρυμα «Μιχάλης Κακογιάννης» (Πειραιώς 206, Ταύρος) Τηλ.: 210 3418550

16/40 Οδηγός

24/12 - 30/12

ποντικιart

www.topontiki.gr

ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ - ΔΕΥΤΕΡΑ

ΠΕΜΠΤΗ 26.12

ΤΕΤΑΡΤΗ 25.12

ΤΡΙΤΗ 24.12

Επιμέλεια: Βίκυ Λεβαντή (v.levanti@hotmail.com)

Ξεκίνησε για καφέ, βρέθηκε στη Σορβόνη!

θεατρο: Η «Εβραία», του Μπέρτολτ Μπρεχτ, ανεβαίνει σε σκηνοθεσία Φένιας Παπαδοδήμα. Το έργο ξετυλίγει τη φυγή μιας εβραϊκής καταγωγής γυναίκας από το σπίτι της, την ώρα που ο σύζυγός της δεν θα την εμποδίσει καθόλου. Έπεσε κι αυτός θύμα της ρατσιστικής προπαγάνδας; Info: «Θέατρο Κεφαλληνίας» (Κεφαλληνίας 16, Κυψέλη), στις 21.00, 10-15 ευρώ, 210 8838727.

ΣΙΝΕΜΑ: Οι νέες ταινίες «Μικρά Αγγλία» (18.00 & 21.00) του Παντελή Βούλγαρη και «Η τέλεια ομορφιά» (19.00 & 21.30) του Πάολο Σορεντίνο προβάλλονται στην Ταινιοθήκη. Info: Ταινιοθήκη της Ελλάδος (Ιερά Οδός 48, Κεραμεικός), 4-7 ευρώ, 210 3612046.

Λένα Παπαληγούρα

Ένα ιδανικό ζευγάρι

ΧΟΡΟΣ: Η διάσημη ιστορία αγάπης «Η Ωραία Κοιμωμένη» του Τσαϊκόφσκι ενσαρκώνεται από χορευτές από τα μεγαλύτερα μπαλέτα του κόσμου. Infο: Μέγαρο Μουσικής Αθηνών (Βασ. Σοφίας & Κόκκαλη), στις 20.00, 12-65 ευρώ, 210 7282333. ΘΕΑΤΡΟ: Το «Amor» είναι η νέα παράσταση του Θεόδωρου Τερζόπουλου, βασισμένη σε κείμενο του Θανάση Αλευρά. Οι ηθοποιοί (Αγλαΐα Παππά, Αντώνης Μυριαγκός) σχολιάζουν χιουμοριστικά την ελληνική πραγματικότητα, ερμηνεύοντας ακραίες συμπεριφορές ανθρώπων που χειραγωγούνται από την εξουσία. Info: Θέατρο «Άττις» (Λεωνίδου 7, Μεταξουργείο), στις 19.00, 210 5226260. ΘΕΑΤΡΟ: Ο Στρίντμπεργκ, στο κλασικό του έργο «Οι Δανειστές», χαρτογραφώντας τη διάλυση του γάμου της Θέκλας και του Άντολφ, πλάθει ένα σύμπαν αστείρευτης βίας και μίσους που, ενώ φαντάζει ρεαλιστικό, κινείται υπόγεια, τόσο από τις ψυχικές εντάσεις όσο και από παράδοξα σύμβολα και παρουσίες. Info: «Θέατρο του Νέου Κόσμου» (Αντισθένους 7 & Θαρύπου, Νέος Κόσμος), στις 19.00, 10-12 ευρώ, 210 9212900. ΘΕΑΤΡΟ: Ένα από τα πιο σημαντικά έργα του Παντελή Χορν, «Η Φλαντρώ», σε σκηνοθεσία Λυδίας Κονιόρδου, ξετυλίγει τα ερωτικά πάθη και τις ίντριγκες που συμβαίνουν στο αρχοντικό της, στις αρχές του 20ού αιώνα. Info: Εθνικό Θέατρο (Αγ. Κωνσταντίνου 22-24, Αθήνα), 27/12 στις 21.00, 10-15 ευρώ, 210 5288170. ΟΠΕΡΕΤΑ: Η οπερέτα του Θεόφραστου Σακελλαρίδη «Η κόρη της καταιγίδος» επέστρεψε με την αυθεντική ενορχήστρωσή της από τις «Όπερες των ζητιάνων». Για πρώτη φορά – μετά τον πόλεμο – ακούγεται η πλήρης και αυθεντική εκδοχή του έργου, για σύνολο 24 οργάνων. Info: Δημοτικό Θέατρο Πειραιά (Οδός Ηρώων Πολυτεχνείου), 28/12 στις 21.00, 10-40 ευρώ, 210 4194550.

Ελένη Κοκκίδου

Μόνο μουρμούρα δεν προκαλεί το «Μην αρχίζεις τη μουρμούρα» του Alpha. Αντιθέτως, καιρό είχαμε να δούμε ένα σίριαλ που να κάνει να γελάσει το χειλάκι μας. Και το πιο απολαυστικό ζευγάρι, η Ελένη Κοκκίδου και ο Αντώνης Αντωνίου, σε μια διαρκή αντιδικία, η οποία όμως μοιάζει με φλερτ. Εκείνος γνωστός στους τηλεθεατές από άλλες σειρές. Εκείνη λιγότερο, μια και δεν εμφανίζεται τόσο συχνά στην τηλεόραση. Η «Βούλα» όμως είναι όχι μόνο γνωστή στους θεατρόφιλους, αλλά και χαίρει εκτίμησης από όλους. Πριν από τρία χρόνια είχε εισπράξει διθυραμβικές κριτικές για τον τρόπο με τον οποίο ερμήνευσε τον ρόλο της πόρνης στην «Πανωραία» του Γιώργου Χρονά, και στο βιογραφικό της μπορεί να βρει κανείς συνεργασίες με γνωστούς σκηνοθέτες σε πολύ σημαντικά έργα. Γνωστή είναι ακόμα και ως τραγουδίστρια. Εμφανίζεται επιλεκτικά. Ό,τι κάνει όμως, το κάνει καλά.

Αντώνης Αντωνίου

Όταν η τρίτη ηλικία βάζει φωτιά...

Κιθ Ρίτσαρντς

Εβδομήντα χρόνων έγινε την περασμένη εβδομάδα ο Κιθ Ρίτσαρντς. Με μπαντάνα στα μακριά μαλλιά του, ανοιχτό πουκάμισο, πολύ βαθιά φωνή και πρόσωπο με έντονα τα σημάδια των καταχρήσεων του παρελθόντος, ενσαρκώνει ακόμα το πνεύμα του ροκ για τους πολυπληθείς θαυμαστές του, που έσπευσαν να του ευχηθούν διαδικτυακά. Άλλωστε και ο ίδιος δεν αφήνει την κιθάρα του. Αρχές του καινούργιου χρόνου ξεκινά παρέα με τον Μικ Τζάγκερ νέα παγκόσμια περιοδεία με τίτλο «Φωτιά στο ’14». «Με ρωτάνε όλοι: γιατί δεν σταματάς;» γράφει στην αυτοβιογραφία του, που κυκλοφόρησε πριν από τρία χρόνια, «Δεν καταλαβαίνουν τίποτα. Δε σταματάω γιατί αυτό που κάνω, δεν το κάνω για τα λεφτά. Δεν το κάνω για αυτούς, δεν το κάνω για όσους έρχονται στις συναυλίες μας. Το κάνω για μένα».

Έξω σέρνουμε τον χορό

ΜΟΥΣΙΚΗ: H Katerine Duska του «One in a million» γεμίζει τα βράδια μας με ήχους indie pop-folk, neo soul και jazz. Info: «Faust» (Καλαμιώτου 12, Μοναστηράκι), 29/12 στις 22.30, 5-8 ευρώ, 210 3234095. ΕΙΚΑΣΤΙΚΑ: Έκθεση προσιτής τέχνης παρουσιάζεται από Έλληνες και ξένους καλλιτέχνες. Ύστερα από 19 χρόνια, η CHEAPART συνεχίζει να προσθέτει στη λίστα της χώρες του εξωτερικού, αυτήν τη φορά το Άμστερνταμ. Info: CAMP (πλ. Κοτζιά, Αθήνα) και Cheapart (Θεμιστοκλέους 8, Εξάρχεια), είσοδος ελεύθερη, 30/12 Δευτέρα - Κυριακή 14.00 - 21.00, 210 3817517.

«Μήπως θα μπορούσατε να μας μιλήσετε για τη συνεργασία σας με τον Μπομπ Γουίλσον;»: Αυτό περίπου το μήνυμα έλαβε από μια Γαλλίδα στο Facebook η Λένα Παπαληγούρα. Θεώρησε, όπως διηγήθηκε στο «Π», πως της γράφει μια ομάδα του σκηνοθέτη και, μια και έτσι κι αλλιώς σκόπευε να ταξιδέψει στο Παρίσι, έκλεισε ραντεβού με την κοπέλα στο μετρό πιστεύοντας πως θα την οδηγήσει σε κάποιο καφέ, όπου θα περίμενε η υπόλοιπη παρέα. Εκείνη όμως την οδήγησε στο τμήμα Θεατρολογίας της Σορβόνης, όπου έκπληκτη η Ελληνίδα ηθοποιός διαπίστωσε πως ένα εξάμηνο οι φοιτητές ασχολούνται αποκλειστικά με τον Γουίλσον. Οι ερωτήσεις για την «Οδύσσεια» έπεφταν βροχή και η περιέργεια για την παραγωγή ήταν τεράστια. Το δικό μας ενδιαφέρον περιορίστηκε στο να γκρινιάζουμε επί μήνες για τη συνεργασία του Εθνικού Θεάτρου με τον Γουίλσον και το μεγάλο κόστος της και να πανηγυρίζουμε τώρα που κέρδισε το βραβείο της καλύτερης ευρωπαϊκής παράστασης της χρονιάς.

«Πρόσχημα» και «Inside Noise»

Έξω πάμε καλά, όπως υποστηρίζουν πολλοί. Έλληνες καλλιτέχνες από διαφορετικούς χώρους συνεχίζουν να διεκδικούν και να κερδίζουν, αρκετά συχνά, βραβεία. Δύο ελληνικές χορευτικές ομάδες ξεχώρισαν πρόσφατα σε διεθνή φεστιβάλ. Η πρώτη ομάδα ήταν το «Πρόσχημα». Η παράσταση «Πράξη 21 – mneme» της ομάδας ταξίδεψε στην Αλγερία, στο 5ο Διεθνές Φεστιβάλ Σύγχρονου Χορού, και κέρδισε το 2ο βραβείο, ενώ προσκλήθηκε να συμμετάσχει με νέα παραγωγή στο επόμενο φεστιβάλ. Η δεύτερη ομάδα ήταν η «Inside Noise». Στις 6 Δεκεμβρίου, το videodance «Sans Attente» παρουσιάστηκε στη Λισσαβώνα της Πορτογαλίας, στο πλαίσιο του In Shadow – International Festival of Video, Performance and Technologies, και τιμήθηκε με το βραβείο καλύτερης ερμηνείας.