356

art

maΡΙΑ ΚΑΤΣΑΝΔΡΗ:

ΠΟΝΤΙΚΙ

ΠΕΜΠΤΗ 13 μαρτιου 2014

«Η εξουσία δηλητηριάζει, είναι σαν ναρκωτικό»

Σελ.: 14-15

Νο 356

ATHENS STREET FESTIVAL 2014

Οι «καλλιτέχνες του δρόμου» ζωγραφίζουν την κρίση! Γνωστοί Ελβετοί και Έλληνες δημιουργοί παρεμβαίνουν εικαστικά σε κτήρια και σχολεία Σελ.: 06-07

Η ΕΛΒΕΤΙΔΑ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΙΔΑ SAFU αφηνει ΤΟ ΣΤΙΓΜΑ ΤΗΣ ΜΕ ΤΟΥΣ ΘΗΛΥΚΟΥΣ ΧΑΡΑΚΤΗΡΕΣ ΠΟΥ ΖΩΓΡΑΦΙΖΕΙ ΣΥΧΝΑ ΣΤΟ SMART PARK

εκθεση

Στο φως αρχαίες δεξαμενές του Πειραιά Σελ.: 04

«νεοσ κοσμοσ»

Μελωδικό ταξίδι για τα παιδιά της Παλλήνης Σελ.: 05

σινεμα

Μικρά διαμάντια στο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Σελ.: 10

ΒΙΒΛΙΟ

Μπόρχες, μια αξία που αντέχει στον χρόνο Σελ.: 12

02/26 Η εποχή µας

13/03 - 19/03

ΠΟΝΤΙΚΙart

www.topontiki.gr

- Μπορεί ένας χώρος πολιτισμού να συμβάλει ουσιαστικά στη βελτίωση της καθημερινότητας των πολιτών; «Κυριακή απόγευμα και ψιλοχιονίζει. Η Ταινιοθήκη Θεσσαλονίκης είναι γεμάτη και πλησιάζω ένα από τα τακτικότερα μέλη μας που κάθεται στον χώρο της εισόδου διαβάζοντας το βιβλίο του, περιμένοντας να αρχίσει η προβολή της ταινίας. Τον ρωτώ πώς και δεν τον απέτρεψε ο καιρός. Μου απαντά: “Αυτός ο χώρος εδώ είναι το καταφύγιό μου”. Στην απάντηση δεν υπήρχε συγκατάβαση αλλά, αντίθετα, τα λαμπερά του μάτια και το χαμόγελό του έδειχναν χαρά και συμμετοχή, ένα είδος οικειότητας. Η αναγνώριση δηλαδή ενός χώρου ως “δικού του”. Να λοιπόν μια ενδιαφέρουσα εκδοχή για τους χώρους πολιτισμού. Και απαντά σε ένα συχνό ερώτημα που τίθεται σε όσους οργανώνουν τέτοιους χώρους: δεν είναι μόνο τι προσφέρεις, αλλά πώς το προσφέρεις. Ο πολιτισμός δεν είναι μια καταναλωτική καταφυγή, αλλά μια πρόταση ψυχικής ανάτασης και παιδείας. Παρ’ όλα αυτά υπόκειται σε μια καταναλωτική νοοτροπία που έχει αναπτυχθεί όλα αυτά τα χρόνια. Το σπάσιμο αυτής της αντίληψης είναι το πιο δύσκολο κομμάτι ενός φορέα όταν δεν θέλει να έχει κόσμο μέσα από πoλυδιαφημισμένες, χωρίς περιεχόμενο εκδηλώσεις και να τον χάνει αμέσως μετά. Όταν αντιληφθείς τις πραγματικές ανάγκες του κοινού σου και ανταποκριθείς με σεβασμό σε αυτές, δημιουργείς έναν χώρο - στέκι, με ανθρώπινα χαρακτηριστικά. Το κοινό επικοινωνεί, εκφράζεται, κατά έναν τρόπο, συμμετέχει σε μια διαδικασία όπου ο πολιτισμός δεν παράγεται μόνο από το δρώμενο, αλλά και από τις σχέσεις που αναπτύσσονται».

ΔΙΛΗΜΜΑΤΑ

υπεύθυνη Ταινιοθήκης Μουσείου Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης

του ΜΗΝΑ ΒΙΝΤΙΑΔΗ

«Ο φόβος και η εξουσία οδηγούν σε ακινησία κι εγώ πάντα λαχτάρησα την κίνηση, τη δίχως λόγια…» Στη Μεγάλου Αλεξάνδρου χαμηλά, λίγα μέτρα από την Ιερά Οδό και την Ταινιοθήκη. Μια γκρι πόρτα μισάνοιχτη, μια αφίσα φωτίζεται διακριτικά: «Δεσποινίς Τζούλια», Αυγούστου Στρίντμπεργκ από το Χοροθέατρο Φλαμένκο, σε σκηνοθεσία και χορογραφία του Σταύρου Λίτινα, σε μια παραγωγή του Arroyo Nuevo. Μπαίνω μέσα, ένας υπηρέτης με εντυπωσιακή στολή με κερνάει κόκκινο κρασί. Χώρος υποδοχής με πέτρινους τοίχους, στο πατάρι ένα κορίτσι περπατάει πέρα δώθε χτυπώντας τα τακούνια στον ρυθμό του πιο εκφραστικού χορού. Ξεφυλλίζω το πρόγραμμα, διαβάζω τα λόγια του Λίτινα που έβαλα για πρόλογο, μαθαίνω ότι χορεύουν μαζί του η Εύα Παρασκευοπούλου και η Αλίνα Αναστασιάδη, ενώ στην αφήγηση ακούμε τη φωνή της καλής ηθοποιού και σκηνοθέτριας Άντζελας Μπρούσκου. Στις οκτώ και μισή μας οδηγούν σε μια μακρόστενη αίθουσα. Καρέκλες δεξιά και αριστερά για τους θεατές. Ένα τραπέζι μεγάλο, φώτα στο ταβάνι, ένας μεγάλος ανεμιστήρας, ένα διάφανο πέπλο που φωτίζεται, όταν οι χορευτές πάνε από πίσω του. Το θεατρικό του μεγάλου Σουηδού συγγραφέα γίνεται χορός, φλαμένκο κατά της εξουσίας, με τον Υπηρέτη να κατακτά την πριγκίπισσα για να ανέβει ένα σκαλί στην κοινωνική κλίμακα και τη Μαγείρισσα να του θυμίζει την ταπεινή καταγωγή του… Για μια ώρα και δεκαπέντε λεπτά η μουσική της Ανδαλουσίας, η σιωπή του Στρίντμπεργκ και τα τακούνια των τριών θαυμάσιων χορευτών - ηθοποιών σε έναν χορό Έρωτα και Θανάτου, σε μαγεύουν. Δεν χρειάζεσαι λόγια, μόνο εικόνες και ήχους… Μπράβο στον Λίτινα. Θέλει τόλμη για να κυνηγήσεις το όνειρο. Θέλει θάρρος για να εγκαταλείψεις την αρχιτεκτονική και να φτάσεις από χορευτής παραδοσιακών χορών του Λυκείου Ελληνίδων στο Ηράκλειο της Κρήτης να γίνεσαι μύστης και δάσκαλος του φλαμένκο και να παρουσιάζεις αυτό το καταπληκτικό θέαμα!

Άννα Γάγγα,

υπεύθυνη τομέα πολιτιστικών εκδηλώσεων, «Τεχνόπολις» Δήμου Αθηναίων

ΧΙΛΙΕΣ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ, ΜΙΑ ΙΣΤΟΡΙΑ

Σ ΑΝΤΙΚΡΙΣΤΟΙ ΚΑΘΡΕΦΤΕ

Αντιεξουσιαστικό Φλαμένκο…

Αργυρώ Μεσημέρη,

«Ένας χώρος πολιτισμού έχει βασικό στόχο και καθήκον να συμβάλει, αλλά και να αναβαθμίσει την καθημερινότητα των πολιτών. Βάσει αυτού του πλάνου, σχεδιάζεται το πρόγραμμα και διαμορφώνονται οι χώροι και οι υποδομές σε αυτήν τη γειτονιά της Αθήνας. Η Τεχνόπολη στο Γκάζι, ως χώρος πολιτιστικών και καλλιτεχνικών εκδηλώσεων, αλλά και ως το πρώτο Βιομηχανικό Μουσείο Φωταερίου, που έκλεισε έναν χρόνο ζωής, δίνει καθημερινά τη δυνατότητα στον Αθηναίο δημότη αλλά και στους επισκέπτες της πόλης για ψυχαγωγία αλλά και επιμόρφωση, μέσα από μία σειρά δραστηριοτήτων που απευθύνονται σε όλες τις ηλικίες και τα ενδιαφέροντα, σε χαμηλές τιμές ή και με ελεύθερη είσοδο. Εκτός από το πρόγραμμα των εκδηλώσεων και των μουσειο-παιδαγωγικών προγραμμάτων, ο χώρος της Τεχνόπολης από μόνος του, περιφραγμένος και στο κέντρο της πόλης, αποτελεί την ιδανική βόλτα για την οικογένεια, χειμώνα - καλοκαίρι, με ειδικά διαμορφωμένους χώρους αναψυχής για παιδιά και νέους».

Αθήνα - Τέξας, καρέ καρέ Κάθε φωτογραφία μια εικόνα μνήμης. Κάθε κλικ και ένας σταθμός. Ο Γιώργος Κορδάκης ξεκίνησε πριν από τέσσερα χρόνια το ταξίδι με κερουακική διάθεση και την επιθυμία να αποτυπώσει τη στερεότυπη μυθολογία της Δύσης, την απεικόνιση του Δυτικού Ονείρου, έτσι όπως το γνωρίσαμε μέσα από τις αμερικάνικες ταινίες... Η πλειοψηφία των μεταπολεμικών γενεών της Γηραιάς Ηπείρου παθιάστηκε με τις μηχανές, τα αυτοκίνητα, τις «υποσχέσεις» του Αμερικάνικου Ονείρου. Λάτρεψε τις αμερικάνικες ταινίες, τον Κλιντ Ίστγουντ και τον Στιβ ΜακΚουίν, καθώς όλα αυτά φαίνονταν διαφορετικά, εξωτικά και άγνωστα στους εφήβους που μεγάλωσαν σε κάποια πόλη της Μεσογείου. Το 2009, ο Γιώργος Κορδάκης ξεκίνησε την περιπλάνηση στις ΗΠΑ, σε άγνωστες, νέες περιοχές. «Φτάνοντας στην Αμερική άρχισα να οδηγώ και να φωτογραφίζω χωρίς συγκεκριμένο στόχο για τη δουλειά. Το ρετρό, τα αυτοκίνητα, τα κτήρια, τα τοπία, έκαναν την καρδιά μου να χτυπάει γρηγορότερα, καθώς ανακάλυπτα συνεχώς εικόνες κινηματογραφικών λήψεων που είχαν εισχωρήσει στο μυαλό μου από την παιδική μου ηλικία. Γρήγορα αντιλήφθηκα ότι διερευνούσα αυτές τις παιδικές μνήμες κατασκευάζοντας νέες πάνω στις παλιές. Μικρές πόλεις στο Kansas, τη North Dakota ή το Las Vegas με έκαναν να σκέφτομαι τους σκηνοθέτες που πέρασαν από εκεί, εμπνεύστηκαν και είπαν: Ας γυρίσουμε αυτήν τη σκηνή εδώ!». Ο Γιώργος Κορδάκης πέρασε τέσσερα χρόνια σε έναν ξένο τόπο, που παραδόξως αισθανόταν «σπίτι» του, ψάχνοντας τοπία της παιδικής μνήμης του παρελθόντος μέσα από ένα μακρύ, ταξιδιάρικο travelling. Ο φακός του εστιάζει σε τοπία με εγγενείς κινηματογραφικές ποιότητες, ένα κινηματογραφικό φόντο που από μόνο του διηγείται μια ιστορία. Αυτή η ματιά στο αμερικάνικο τοπίο του Κορδάκη μοιράζεται αρκετά σημεία με τη ματιά του σκηνοθέτη Βιμ Βέντερς, στην ταινία «Paris, Texas». Όπως ο Γερμανός σκηνοθέτης, ο φωτογράφος αναζητά μια πραγματικότητα που ζει μόνο στην αντεστραμμένη εικόνα του καθρέφτη Κωστούλα Τωμαδάκη

LIKE... Μαγικά χόρτα της θάλασσας από τον Μάραθο της Μεσσηνίας. Είναι μια ατόφια μπουκιά θάλασσας. Καθώς τα γεύεσαι είναι σαν να ξεσηκώνεται μέσα σου εκείνο το σύννεφο της αλισάχνης που σκορπούν στον γαλάζιο αιθέρα τα κύματα του Ιονίου στην παραλία του Ρωμανού, στον Λαγκούβαρδο, στο Στόμιο ή στο Μάτι. Όμως αυτά τα χόρτα της θάλασσας δεν φυτρώνουν στις παραλίες, αλλά στους βράχους, γύρω από τον Μάραθο, μέχρι πέρα τις Στροφάδες νήσους, στα νησάκια γύρω από τα Στροφάδια, όπως τα λένε οι ψαράδες που τα μαζεύουν. Δεν είναι κρινάκια της άμμου

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ: Γ. ΚΟΡ∆ΑΚΗΣ που δημιουργούν οι κινηματογραφικές ταινίες. Ο φακός του αποτυπώνει τα τοπία της μνήμης που διατηρούν ακόμη τη νοσταλγία του παρελθόντος. Οι φωτογραφίες του λένε κάτι για την ισχυρή αίσθηση ότι υπάρχουν τόσο πολλά πράγματα που αγαπάμε και λαχταράμε, τα οποία δεν έχουν πρόσωπο ή ένα όνομα με το οποίο να τα αποκαλούμε, σαν μια ατέλειωτη επιθυμία για ένα μέρος στο οποίο δεν έχουμε ποτέ βρεθεί.

INFO

Έκθεση: Γιώργος Κορδάκης – «10.000 αμερικάνικες ταινίες», έως 5 Απριλίου 2014 , Γκαλερί ΑΔ, Παλλάδος 3, Ψυρρή, Τηλ.: 210-3228785

στην ανάρτηση του blog «Τόπων Γεύση» που λικνίζονται ήρεμα στην ανάσα του ανέμου, αλλά «άνθη» της πιο δυναμικής συνεύρεσης της θάλασσας με τη στεριά. Φυτρώνουν στο μέτωπο που σβήνει το περιπαθές φιλί των κυμάτων στον βράχο και με το χάδι του ήλιου την άνοιξη αρχίζουν να μεγαλώνουν. Αυτή η έως και βίαιη περίπτυξη του κύματος με τα θαλασσόχορτα υπάρχει πεντακάθαρα μέσα στη γεύση τους. Και είναι τόσο αυθεντικά θαλασσινή η γεύση τους, γιατί έρχονται στο τραπέζι χωρίς καμιά επεξεργασία. Μόνο με λάδι, ξύδι ή λεμόνι. (Καλή μας όρεξη…)

04/28 Aρχαιολογία

13/03 - 19/03

ποντικιart

www.topontiki.gr

Ο αρχαίος Πειραιάς δεν έλεγε το νερό... νεράκι Εξακόσιες δεξαμενές από την πόλη που χτίστηκε με βάση το «ιπποδάμειο σύστημα» έχουν αποκαλύψει οι αρχαιολογικές ανασκαφές. Τρεις από αυτές θα αποτελέσουν τον πυρήνα μιας έκθεσης στον μοναδικό σταθμό του μετρό που θα φιλοξενεί αρχαία σε θεματικό σύνολο, στην πλατεία Δημοτικού Θεάτρου. Η πόλη κάτω από την πόλη είχε πολλαπλούς υδάτινους «δρόμους» μέσω των οποίων υδρευόταν και καθαριζόταν. Ο αρχαίος Πειραιάς διόλου δεν έμοιασε στην Αθήνα και στο χαρακτηριστικό της «αττικώς οικοδομείν» (όπου «αττικώς», βλέπε άτακτα και άναρχα). Πρώτα χαράχτηκε, με βάση το περίφημο και υποδειγματικό σύστημα του πρώτου πολεοδόμου, του Ιππόδαμου, μετά κατασκευάστηκαν τα δίκτυα ύδρευσης και αποχέτευσης και στο τέλος ήρθε η οικοδομική δραστηριότητα. Όλα αυτά βέβαια, όταν ο Θεμιστοκλής αποφάσισε ότι ήταν σημαντικός για την Αθήνα και τον μετέτρεψε σε επίνειό της και σπουδαίο λιμάνι, ενώ μέχρι τότε ήταν μια άσημη, μικρή οικιστική εγκατάσταση. Μπορεί το «ιπποδάμειο σύστημα», η ακριβής και με ευθείες χάραξη σε τετράγωνα (σαν να χαράζεις σήμερα ένα ταψί μπακλαβά, όπως λένε χαρακτηριστικά οι αρχαιολόγοι) να έχει μείνει στην Ιστορία. Δεν έμεινε όμως στην πραγματικότητα. Ο σύγχρονος Πειραιάς οικοδομήθηκε «αττικώς» ξηλώνοντας ό,τι βρισκόταν στο υπέδαφος από το παρελθόν του. Σε ελάχιστα σημεία διατηρούνται τα αρχαία κατάλοιπα, συνήθως εγκλωβισμένα σε περιφραγμένα οικόπεδα.

Για πρώτη φορά θεματική έκθεση σε σταθμό Ένα από τα πλέον εντυπωσιακά στοιχεία της πόλης κατά την αρχαιότητα, οι δεξαμενές από όπου υδρευόταν, θα αποτελέσει το επίκεντρο στον σταθμό Δημοτικού Θεάτρου. Προπλάσματα αρχαίων δεξαμενών, με το εντυπωσιακό ύψος τους, θα κατασκευαστούν στον σταθμό, με φυσική αναλογία. Οι δεξαμενές, που είχαν σχήμα παρόμοιο με γυάλα ή κώδωνα, ήταν κατασκευασμένες από λίθους και άργιλο και έφεραν εσωτερικά κονιάματα, ώστε να στεγανοποιούνται. Ήταν δυνατόν να επεκτείνονται με την προσθήκη κοιλωμάτων και συγκοινωνούσαν με στοές, που αν τις μετρήσει κανείς σε ευθεία γραμμή εκτείνονται σε χιλιόμετρα. Από τις δεξαμενές ή από φρέατα που ήταν σε σύνδεση μαζί τους, γινόταν η άντληση του νερού. Αυτό το πολύπλοκο αλλά ενδιαφέρον σύστημα θα αναπαρασταθεί στις βιτρίνες του σταθμού, με μια μοναδική θεματική έκθεση. Μοναδική, αφού σε άλλους σταθμούς υπάρχουν αρχαιολογικά ευρήματα, αλλά καμία άλλη έκθεση δεν είναι θεματική. Θα πλαισιώνεται με πλούσιο εποπτικό υλικό και με βίντεο που θα δείχνει πώς λειτουργούσαν όλα κατά την αρχαία εποχή, πώς ξεδιψούσαν δηλαδή οι αρχαίοι Πειραιώτες σ’αυτό το πολύβουο λιμάνι, το γεμάτο μέτοικους και ξένους. Μέχρι σήμερα στον Πειραιά έχουν βρεθεί σε ανασκαφές περισσότερες από 600 τέτοιες δεξαμενές – και έχουν στη συντριπτική πλειονότητά τους καταχωσθεί. Κάποιες ήταν

Γνωμη Στέλλα Χρυσουλάκη, έφορος αρχαιοτήτων Πειραιά, προϊσταμένη ΚΣΤ’ Εφορίας Προϊστορικών και Κλασικών Αρχαιοτήτων Πειραιά

σε άριστη κατάσταση διατήρησης και άλλες σε λιγότερο καλή. Οι δεξαμενές ήταν φημισμένες και κατά την αρχαιότητα. Σήμερα, μερικές έχουν σπάσει, άλλες παρουσιάζουν σημαντικές φθορές, κυρίως στα ανώτερα στρώματα, κοντά στο χείλος. Όταν κατά τον 19ο αιώνα οι Πειραιώτες θέλησαν να αναβιώσουν το υδρευτικό σύστημα, διαπιστώθηκε πως είχαν πλέον μετατραπεί σε βόθρους.

Υποδειγματικά συστήματα Τα αρχαία υδρευτικά έργα απαιτούσαν εξαιρετικές γνώσεις μηχανικής. Όπως φαίνεται από τα ανασκαφικά δεδομένα, το υδρευτικό δίκτυο του Πειραιά αποτελούνταν από σειρά δεξαμενών, οι οποίες μάζευαν τα νερά της βροχής ή τροφοδοτούνταν από πηγάδια που επικοινωνούσαν με την κυρίως δεξαμενή. Επίσης, δεν είναι σπάνια και τα εξελιγμένα συστήματα δύο ή τριών ακόμα και τεσσάρων δεξαμενών, που επικοινωνούν μεταξύ τους με αγωγούς, ώστε να επιτυγχάνεται η καλύτερη εκμετάλλευση των υδάτων. Το όλο σύστημα ενισχύθηκε κατά τα ρωμαϊκά χρόνια από μια σηραγγοκατασκευή της περίφημης Δεξαμενής του Αδριάνειου υδραγωγείου, που ερχόταν από την Αθήνα. Κατασκευάστηκε μεταξύ των ετών 125-140 μ.Χ. με εντολή του Ρωμαίου αυτοκράτορα Αδριανού και ήταν το κύριο υδρευτικό έργο της Αθήνας για 1.800 χρόνια μετά την κατασκευή του. Νερά συγκεντρώνονταν από την Πάρνηθα και την Πεντέλη και με ένα σύμπλεγμα σηράγγων κάλυπταν υπογείως χιλιόμετρα ολόκληρα σε όλη την Αθήνα με πολλαπλές διακλαδώσεις. Η διαδρομή των σηράγγων φυλασσόταν μυστική, προκειμένου σε περίπτωση πολιορκίας της πόλης ο εχθρός να μη γνωρίζει την πρόσβαση στο νερό ώστε να το μολύνει. Σε όλη τη διαδρομή υπήρχαν κάθετα φρεάτια (πηγάδια) από όπου μπορούσε κάποιος να έχει πρόσβαση στο νερό. Σε κάθε τέτοιο πηγάδι είχε κατασκευαστεί στο βάθος του δεξαμενή με μεγάλη είσοδο από τη μια πλευρά και μικρή από την άλλη. Το νερό που ερχόταν μέσω σηράγγων εισέρρεε από τη μεγάλη είσοδο, έβρισκε βαθούλωμα (δεξαμενή) και συγκεντρωνόταν εκεί για λίγο ώστε να είναι δυνατή η άντλησή του. Από την άλλη πλευρά, που υπήρχε το μικρότερο άνοιγμα, το νερό διέφευγε και συνέχιζε την πορεία του για το επόμενο πηγάδι. Στον υπό διαμόρφωση σταθμό του Δημοτικού Θεάτρου η αρχαιολογική σκαπάνη της ΚΣΤ’Εφορίας Προϊστορικών και Κλασικών Αρχαιοτήτων Πειραιά εντόπισε 10 δεξαμενές και 31 φρεάτια. Αν και το έργο από μόνο του είναι πολύ σημαντικό, ωστόσο η διατήρηση κάποιων εκ των δεξαμενών εντός του περιγράμματος του μετρό, όπως αρχικά προτάθηκε, κρίθηκε ως μη κατάλληλη.

Σχεδόν κάθε σπίτι στον σύγχρονο Πειραιά έχει χτιστεί επάνω στο αρχαίο υδρευτικό σύστημα. Με τη θεματική έκθεση στον σταθμό μετρό του Δημοτικού Θεάτρου, ο επισκέπτης θα μπορεί να συλλάβει πώς εξυπηρετούνταν μια πόλη που είχε προνοήσει για το υδροδοτικό της σύστημα πριν χτι-

Σοφία Στυλιανού

Σhραγγa απo το αρχαiο υδρευτικo σyστημα στον Πειραιa

Η ανασκαφη στην πλατεια Δημοτικου Θεατρου Πειραια

Το σχεδιο για την πλατεια Δημοτικου Θεατρου, που θα αποτελει και εισοδο - εξοδο του μετρο

στεί. Το εποπτικό υλικό θα κατευθύνει τους ενδιαφερόμενους προς το Αρχαιολογικό Μουσείο Πειραιά όπως και προς ανεσκαμμένα οικόπεδα, όπου διατηρούνται ορατά τα αρχαία κατάλοιπα. Επειδή η δεξαμενή αποτελεί το αρνητικό ενός ελεύθερου χώρου, δεν ήταν δυνατόν να αποσπασθούν

και να μεταφερθούν στις προθήκες αυθεντικές δεξαμενές, αλλά ανακατασκευάζουμε κάποιες και με προπλάσματα θα δείχνουμε πώς λειτουργούσε το σύστημα. Προοίμιο της έκθεσης θα αποτελεί αρχαία κατασκευή, η οποία θα είναι στο επίπεδο μείον ένα του σταθμού.

13/03 - 19/03

ποντικιart

Επόμενη στάση: Νέος Κόσμος 05/29

www.topontiki.gr

τα παιδια του μουσικου σχολειου παλληνησ πηγαν στη γερμανια

Μελωδίες σε ντο... «Μι-νέρβα» Δεκατρία παιδιά ή, καλύτερα, δεκατρείς... κιθάρες έδωσαν ένα μοναδικό ρεσιτάλ για τα αυτιά των Γερμανών. Οι μαθητές του κιθαριστικού συνόλου Minerva από το Πειραματικό Μουσικό Γυμνάσιο και Λύκειο Παλλήνης ταξίδεψαν πριν από λίγες μέρες στη Γερμανία και έδωσαν συναυλίες σε Μόνταμπαουρ, Γκρεντσχάουσεν και Φρανκφούρτη. Επιστρέφοντας μίλησαν για μια εμπειρία που τους έμεινε αξέχαστη, ακόμα και αν διήρκεσε μόλις μία εβδομάδα (23.2 έως 1.3). Με την υποστήριξη του Ινστιτούτου Γκαίτε, που χρηματοδότησε την εκδρομή, και της εταιρείας Πολύτροπον - Β. Χατζηβάσιος, οι δεκατρείς μαθητές από το μουσικό σύνολο και οι δύο καθηγητές τους, ο Αστρινός Καραγιωργάκης και ο Σταύρος Κατηρτζόγλου, επισκέφθηκαν το μουσικό γυμνάσιο της Ρηνανίας - Βεστφαλίας στο Μόνταμπαουρ της Γερμανίας, πραγματοποιώντας μια συναυλία που περιείχε, εκτός των άλλων, μουσική κινηματογράφου και έργα Ελλήνων συνθετών. Τα παιδιά δεν είχαν άγχος. Άλλωστε, όπως λένε και τα ίδια, «ανυπομονούσαν να μας ακούσουν». Φυσικά οι περιηγήσεις τους στα γερμανικά εδάφη δεν ήταν μόνο... μουσικές, αφού τα παιδιά φιλοξενήθηκαν από γερμανικές οικογένειες κατά την παραμονή τους στο Μόνταμπαουρ και έτσι πήραν μια γεύση της γερμανικής πραγματικότητας. «Η φιλοξενία του σχολείου ήταν άψογη, αλλά δεν ήταν αυτό που με εντυπωσίασε περισσότερο», αναφέρει ο Κίμωνας Βιντζηλαίος, μέλος του συνόλου Minerva, και συνεχίζει: «Μέσα από τις συζητήσεις μας με τα παιδιά από τη Γερμανία και τους γονείς τους, ουσιαστικά καταρρίφθηκε όποια προκατάληψη είχαμε για τους Γερμανούς και τον τρόπο με τον οποίο αντιμετωπίζουν τους Έλληνες. Πρόκειται για ανθρώπους καλλιεργημένους, ευγενικούς και ανοιχτόμυαλους». Η Αμαλία Μουχταρίδη εντυπωσιάστηκε με το πόσο... ήσυχα είναι εκεί σε σχέση με την ελληνική καθημερινότητα, ενώ πολλά από τα παιδιά παρατήρησαν, κατά τη διάρκεια της διαμονής τους, τις ιδιομορφίες που έχει το γερμανικό εκπαιδευτικό σύστημα, συγκρίνοντας το τελευταίο με το αντίστοιχο ελληνικό. «Σε σύγκριση με εμάς, το παιδί σε ένα σχολείο της Γερμανίας δεν αποκτά μέσα από το σχολείο μια σφαιρική γνώση, αλλά ειδικεύεται σε κάτι συγκεκριμένο», λένε οι μαθητές Χρήστος Παππάς και

το συνολο minerva με το γερμανικο συνολο cantomano Γιώργος Ψάχος

ΓΙΩΡΓΟΣ ΜΙΧΑΛΙΤΣΙΑΝΟΣ

Ένας serial killer που αγαπάει τα... παιδιά

ο καλοσ «Ρουμπεστιλτσκιν».

Αρετή Μελανή, με την τελευταία να συμπληρώνει πως όλο το βάρος πέφτει στα πανεπιστήμια. Το μουσικό σύνολο Minerva έμεινε έκπληκτο από τις πλούσιες υποδομές και εγκαταστάσεις, αλλά και από την τρομακτική οργάνωση που διέπει το σχολείο του Μόνταμπαουρ, καθώς και την καθημερινότητα των οικογενειών που τους φιλοξένησε. Από το πότε θα φάνε μέχρι και το πότε θα... πέσουν να κοιμηθούν, όπως τόνισε και ο μαθητής Φώτης Παρασκευόπουλος, όλα λειτουργούσαν σαν καλοκουρδισμένο ρολόι. Ωστόσο σε μια αποκριάτικη γιορτή που διοργάνωσε το σχολείο, μέχρι και τον... διευθυντή έβλεπες να ξεφαντώνει σαν τρελός. Μετά το Μόνταμπαουρ ακολούθησε ένα... pit stop στο Γκρεντζχάουζεν για ένα ρεσιτάλ και η μικρή τουρνέ σταμάτησε στην πολυπολιτισμική και γεμάτη Έλληνες Φρανκφούρτη. Η κάθε τοποθεσία είχε τη χάρη της, αλλά η Φρανκφούρτη άφησε τις καλύτερες των εντυπώσεων στους μαθητές. «Ένιωθες σαν... τουρίστας!» συμφωνούν ο Κίμωνας, η Αρετή και η Αμαλία. Ποιος όμως είναι ο τελικός απολογισμός αυτού του

Μπορεί να τον πήρε το μάτι σας ως serial killer xασάπη στην τηλεοπτική σειρά «LAPD». Ίσως και να τον είδατε επί σκηνής στο «Μαουτχάουζεν», στο θέατρο Badminton. Ίσως να θυμηθήκατε το διακριτικό του πέρασμα από τις «Νύφες» του Βούλγαρη. Ο 31χρονος ηθοποιός Γιώργος Μιχαλιτσιάνος είναι πάντως πολυπράγμων, δεν συμφωνεί με τον όρο κομπάρσος, του αρέσει να δοκιμάζεται και παίζει για πρώτη φορά παιδικό θέατρο, πρωταγωνιστώντας στην παράσταση «Ρουμπεστίλτσκιν». Με σπουδές σε μοντάζ, ηχοληψία και φυσικά σε υποκριτική στα ΙΕΚ Ακμή, ο νεαρός καλλιτέχνης μπορεί να έχει περάσει από όλες τις... οθόνες (μικρή και μεγάλη), αλλά το θέατρο τον έχει κερδίσει περισσότερο, καθώς έχει συμμετάσχει σε εννέα παραστάσεις μέχρι τώρα στην καριέρα του. «Αν και μου έχουν πει πως έχω... κινηματογραφικό πρόσωπο», σημειώνει ο ίδιος χαριτολογώντας. Ο πιο πρόσφατος ρόλος του, αυτός του Ρουμπεστίλτσκιν, είναι και ο πιο σημαντικός, όπως τονίζει: «Είναι ο πρώτος μου πρωταγωνιστικός ρόλος, άσε που είχα καημό να παίξω το ξωτικό! Επιπλέον, το παιδικό θέατρο είναι ένα ιδιαίτερο είδος, καθώς τα παιδιά είναι ένα αρκετά δύσκολο κοινό. Ωστόσο, χαίρομαι που συμμετέχω σε αυτή την παράσταση, καθώς έχει γίνει μια πολύ σοβαρή και ποιοτική δουλειά από τον σκηνοθέτη μας, τον Σπύρο Κολιαβασίλη». Σχετικά με την παράσταση, ο Γιώργος Μιχαλιτσιάνος ανέφερε πως πρόκειται για ένα άγριο έργο με αρκετά ώριμα στοιχεία, χωρίς ωστόσο να χάνει την αίσθηση του παραμυθιού.

ταξιδιού; Ο καθηγητής Αστρινός Καραγιωργάκης τονίζει πως «είναι πολύ σημαντικό που στο σχολείο κινητοποιηθήκαμε και είχαμε επαφές με συγκεκριμένους φορείς ώστε να υλοποιηθεί ένα τόσο σημαντικό ταξίδι, με στόχο να εκτεθεί το παιδί σε μια νέα μουσική και όχι μόνο κουλτούρα», ενώ ο έτερος καθηγητής Σταύρος Κατηρτζόγλου συμπληρώνει: «Μέσα από αυτή την εκδρομή τα παιδιά είδαν μια άλλου είδους Γερμανία, πιο πλούσια πολιτισμικά, ενώ μέσα από τις οικογένειες που τους φιλοξένησαν είδαν μια διαφορετική Γερμανία από αυτή που μας σερβίρουν στις τηλεοράσεις».

Info

Οι 13 μαθητές που ταξίδεψαν στη Γερμανία: Μαρία Αδαμίδου, Δάφνη Αντωνίου, Νίκος Λιάγκας, Ινώ Λουκίδου, Αρετή Μελανή, Αμαλία Μουχταρίδη, Χρήστος Παππάς, Φώτης Παρασκευόπουλος, Κωνσταντίνος Πετροπουλέας, Παναγιώτης Πράφτσας, Μαρίλια Πσαρίδη, Κίμωνας Βιντζηλαίος, Ελένη Φίλιου. Μαζί τους και οι καθηγητές Αστρινός Καραγιωργάκης και Σταύρος Κατηρτζόγλου.

Πριν… πιάσει την καλή με τον Ρουμπεστίλτσκιν, ο Γιώργος Μιχαλιτσιάνος είχε αρκεστεί σε supporting ρόλους σε τηλεόραση, κινηματογράφο και θέατρο. Όπου δούλεψε, βέβαια, κατέβαλε την ίδια προσπάθεια, άσχετα αν ήταν μικρού βεληνεκούς δουλειές: «Ακόμα και αν είχε μια ατάκα ο ρόλος μου, πάντα έπαιρνα πολύ σοβαρά αυτό που έκανα, διότι μόνο έτσι βελτιώνεις τον εαυτό σου ως ηθοποιό. Ειδικότερα για εμένα, που είμαι σχετικά νέος στον χώρο, πρέπει να αδράξεις κάθε ευκαιρία που σου παρουσιάζεται, αρκεί να σε εκφράζει». Κάπως έτσι βρέθηκε να συμμετέχει σε σημαντικές ταινίες εποχής – τις οποίες λατρεύει –, όπως το «Ο Θεός αγαπάει το χαβιάρι», ενώ δεν θα έλεγε όχι σε έναν ρόλο σε κάποια τηλεοπτική σειρά, καθώς πιστεύει πως οι τελευταίες έχουν πάρει τα πάνω τους. Τι έχει αποκομίσει περισσότερο από τις σπουδές του στο θέατρο; «Με βοήθησε τόσο στο να ανεβάσω την αυτοπεποίθησή μου όσο και στην επικοινωνία μου με τον κόσμο. Το θέατρο σε γεμίζει με συναισθήματα ανυπέρβλητα και πρέπει να αφοσιώνεσαι ολοκληρωτικά, αν θέλεις να“επιβάλεις”τον εαυτό σου επί σκηνής».

Info

«Ρουμπεστίλτσκιν». Διασκευή: Σπύρος Κολιαβασίλης. Θέατρο Περίακτοι (Καραολή & Δημητρίου 5, Μαρκόπουλο). Τηλ. 22990-40803. Είσοδος: 10 και 8 ευρώ. Ειδικές τιμές από τέσσερα άτομα και πάνω. Για σχολεία και γκρουπ άνω των 40 ατόμων: 6 ευρώ

13/03 - 19/03

ποντικιart

Η Ελλάδα αλλάζει; 07/31

www.topontiki.gr

«Crisis? What Crisis?» Η Γωγώ Κολυβήρα, η οποία είναι επικεφαλής της διοργάνωσης και της διεθνούς ομάδας υποστήριξης του φεστιβάλ GK Art+Events Mgmt, εξηγεί στο «Ποντίκι Art» τον στόχο αυτού του φεστιβάλ…

ΤΟ ΧΙΟΥΜΟΡ ΔΕΝ ΕΛΕΙΨΕ ΑΠΟ ΤΑ ΕΡΓΑ ΤΟΥ ROBITHEDOG ΣΤΗΝ ΑΝΩΤΑΤΗ ΣΧΟΛΗ ΚΑΛΩΝ ΤΕΧΝΩΝ, ΜΕ ΤΟΝ ΒΑΤΡΑΧΟ ΤΟΥ ΝΑ ΠΡΟΤΙΜΑΕΙ ΤΙΣ ΑΕΡΟΠΛΑΝΙΚΕΣ ΠΤΗΣΕΙΣ ρίξουν το φεστιβάλ και θα του παραχωρήσουν και άλλους χώρους, ώστε το Athens Street Art Festival 2014 να αγκαλιάσει ακόμα περισσότερο την πόλη μας, να επεκταθεί στην ευρύτερη Αθήνα, να γίνει πιο πολύ μέρος της ζωής και της καθημερινότητας του πολίτη. Από τον Ιούνιο έρχονται τμηματικά τριάντα Ευρωπαίοι street artists, με πρώτους τους Ελβετούς, οι οποίοι σε συνεργασία με τριάντα Έλληνες συναδέλφους τους θα εκτελέσουν συνολικά περισσότερα από 300 έργα graffiti και stencil art, ζωγραφικής, εγκαταστάσεις και new media, διερευνώντας θέματα της αστικής αισθητικής. Άλλες δράσεις Το πρόγραμμα του φεστιβάλ περιλαμβάνει ακόμη τις εξής παράλληλες δράσεις: > Έκθεση φωτογραφίας της Angelique Kourounis με θέματα graffiti στην Ελλάδα. Θα παρουσιαστεί ένα σπάνιο και οργανωμένο υλικό, που αποτελεί το κοινωνικό ίχνος της περιόδου κρίσης της Ελλάδας. >Έκθεση έργων δύο ξένων καλλιτεχνών και ενός Έλληνα στην γκαλερί «Aέναον». >Προβολή ντοκιμαντέρ και ταινιών σχετικές με το Street Art. > Επιστημονική ημερίδα με θέμα: Ανάλυση του φαινομένου Street Art. Και πολλές άλλες εκπλήξεις που θα ανακοινώνονται πριν από τις δράσεις. Στόχοι του φεστιβάλ είναι: > Να προβάλει ότι η Ελλάδα, παρά την κρίση που αντιμετωπίζει, η οποία και αποτελεί το θέμα της διοργάνωσης, «Crisis? What Crisis?», μπορεί να πρωτοπορεί διοργανώνοντας σημαντικά καλλιτεχνικά γεγονότα, χωρίς καμία κρατική οικονομική συνδρομή, αλλά με τη συνεργασία ιδιωτικών και δημόσιων φορέων και κυρίως χάρη στη διάθεση, την προσπάθεια και την αποφασιστικότητα των εμπλεκομένων στο φεστιβάλ. > Να προβάλει έμπρακτα τις έννοιες: Προσπάθεια, Εθελοντισμός, Κοινωνική προσφορά, Αλληλεγγύη, Σεβασμός στους δημόσιους χώρους, Εξωστρέφεια, Σύμπραξη καλλιτεχνών, Επαφή και ανταλλαγή απόψεων Ελλήνων καλλιτεχνών με Ευρωπαίους καλλιτέχνες. >Nα γίνουν έργα σε όσο το δυνατόν περισσότερα σχολεία. > Να αναδείξει τη διαφορά των έργων graffiti, που προβάλλουν απόψεις, επώνυμα και με αναγνωρίσιμη προσωπική γραφή ή ασκούν κοινωνική κριτική, σε αντιπαράθεση με τις παρεμβάσεις αμφίβολης έως ανύπαρκτης καλλιτεχνικής αξίας σε δημόσιους χώρους. > Να εξετάσει τον τρόπο με τον οποίο οι καλλιτέχνες σήμερα ανταποκρίνονται στα μηνύματα της εποχής, στα σύμβολα του αστικού περιβάλλοντος και να προβάλει την κοινωνική ευαισθητοποίηση.

ΑΚΟΜΑ ΕΝΑΣ ΘΗΛΥΚΟΣ ΧΑΡΑΚΤΗΡΑΣ, ΑΥΤΗΝ ΤΗ ΦΟΡΑ ΜΕ ΚΟΚΚΙΝΕΣ ΠΙΝΕΛΙΕΣ, ΟΠΩΣ ΤΟΝ ΑΦΗΣΕ Η SAFU ΣΤΟ 23ο ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΣΤΗ ΝΙΚΑΙΑ

Info

30 Έλληνες και 30 Ευρωπαίοι γκραφιτάδες, μουσική και δρώμενα δρόμου, έρχονται τμηματικά στο «Athens Street Art Festival 2014», που πραγματοποιείται κάθε Σάββατο έως τις 28 Ιουνίου στο Smart Park, στα Σπάτα, αλλά και σε δημόσια κτήρια του αστικού ιστού σε διάφορους δήμους της Αττικής, βιομηχανικά κτήρια και αποθήκες, καθώς και άλλους δημόσιους χώρους.

ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΗΣ ΜΕ ΕΥΑΙΣΘΗΣΙΕΣ Ο ROBITHEDOG ΕΚΛΕΙΣΕ ΣΤΑ ΕΡΓΑ ΤΟΥ ΣΤΗΝ ΑΣΚΤ ΤΟ ΘΛΙΜΜΕΝΟ ΒΛΕΜΜΑ ΕΝΟΣ ΠΑΙΔΙΟΥ ΠΟΥ ΚΟΙΤΑΖΕΙ ΤΟ ΑΥΡΙΟ

Πώς ξεκίνησε αυτή η προσπάθεια; Το φεστιβάλ που διατηρεί συνειδητά τον τίτλο «Crisis? What Crisis?» ξεκίνησε πέρσι ως ιδέα και με πρωτοβουλία μιας πολύ μικρής ομάδας Ελλήνων πολιτών για εθελοντική δράση μη κερδοσκοπικού, μη επιδοτούμενου, μη επιχορηγούμενου χαρακτήρα, για κοινωνική προσφορά στην εποχή των σκληρών συνθηκών που ζούμε με την κρίση στην Ελλάδα. Το φεστιβάλ ξαναοργανώνεται φέτος γιατί έγινε θεσμός μετά την επιτυχία και ευρεία αποδοχή που είχε το περσινό πρώτο φεστιβάλ. Συνεχίζουμε με τον ίδιο τίτλο και τους ίδιους στόχους, αλλά το φετινό είναι πολύ πιο διευρυμένο, όχι μόνο ως προς τον αριθμό των συμμετεχόντων καλλιτεχνών. Στην Ελλάδα ποιοι φορείς υποστηρίζουν το φεστιβάλ; Στο πλευρό του και φέτος το Athens Street Art Festival έχει την Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών, τον Δήμο Νίκαιας - Αγ. Ι. Ρέντη, αλλά και το Smart Park στα Σπάτα, που έχει ήδη φιλοξενήσει στους χώρους του μερικές από τις προεκδηλώσεις του. Στην πορεία του το φεστιβάλ θα επισκεφθεί για επιλεκτικές δράσεις τον Δήμο Μοσχάτου - Ταύρου, καθώς και το Ίδρυμα Μιχάλη Κακογιάννη, μια και η ομάδα των υποστηρικτών του ολοένα και μεγαλώνει. Είναι υπό την αιγίδα της ελβετικής πρεσβείας και του Γαλλικού Ινστιτούτου Αθηνών. Να σημειώσουμε ότι η αποδοχή του φεστιβάλ από τον πρύτανη κ. Γ. Χαρβαλιά και τη σύγκλητο της Ανωτάτης Σχολής Καλών Τεχνών της Αθήνας, αλλά και από τον δήμαρχο Νίκαιας - Αγ. Ι. Ρέντη κ. Γ. Ιωακειμίδη, ήταν άμεση και αποτελεσματική. Πολύ συγκινητικό είναι ότι όλοι οι άνθρωποι του δήμου δουλεύουν με πάθος για το φεστιβάλ, πέρα από τα ωράρια και τις συμβατικές τους υποχρεώσεις. Βοηθούν να ζωγραφιστούν τα σχολεία τους και να ομορφύνουν την πόλη τους, προσφέρουν στην περιοχή τους και αντιμετωπίζουν το θέμα ως προσωπική τους υπόθεση. Από τον πρόεδρο της σχολικής επιτροπής κ. Μ. Λαγουμιτζή ώς τους διευθυντές των σχολείων και τους δασκάλους, όλοι αγκάλιασαν το φεστιβάλ. Αποτελούν ζωντανό παράδειγμα για το τι μπορούν να κάνουν οι άνθρωποι όταν ενώνουν τις δυνάμεις τους για έναν σκοπό. Ανταποκρίνεται ο κόσμος; Το φετινό φεστιβάλ ξεκίνησε με προπομπό το Smart Park στα Σπάτα, όπου κάθε Σάββατο γίνονται in situ δράσεις των καλλιτεχνών ενώπιον των επισκεπτών του

πολυσύχναστου χώρου του εμπορικού κέντρου για να έρχονται σε επαφή ενήλικες και παιδιά και να ανακαλύπτουν τα μυστικά της τέχνης του Street Art. Ο κόσμος διψάει για τέχνη, κάθε Σάββατο επισκέπτονται το πάρκο πάνω από 15.000 άνθρωποι, οικογένειες με παιδάκια, που στέκονται, κοιτούν τους καλλιτέχνες που ζωγραφίζουν και ρωτούν συνεχώς για διάφορα σχετικά με τα έργα. Μία εβδομάδα κάθε μήνα, από 6 Μαρτίου έως τέλος Ιουνίου, θα είναι στην Αθήνα ξένοι καλλιτέχνες για να κάνουν έργα τους στη Σχολή Καλών Τεχνών της Αθήνας, σε σχολεία του Δήμου Νίκαιας - Αγ. Ι. Ρέντη, στον τοίχο «Le Mur» που έχει εγκατασταθεί στο Smart Park. Και συνεχώς μέχρι 30 Ιουνίου οι Έλληνες καλλιτέχνες στους οποίους συμπεριλαμβάνονται και φοιτητές της ΑΣΚΤ καθημερινά θα ζωγραφίζουν σχολεία. Τι άλλο περιλαμβάνει το φετινό φεστιβάλ; Έκθεση φωτογραφίας με θέματα graffiti, που θα παρουσιαστεί ένα σπάνιο και οργανωμένο υλικό που αποτελεί το κοινωνικό ίχνος της περιόδου κρίσης της Ελλάδας. Προβολή ντοκιμαντέρ και ταινιών σχετικές με το Street Art, θεατρικό δρώμενο, επιστημονική ημερίδα με θέμα: Ανάλυση του φαινομένου Street Art, οργάνωση συζητήσεων για ανταλλαγή απόψεων μεταξύ Ελλήνων και ξένων καλλιτεχνών, έκθεση έργων Street Art και πολλές άλλες δράσεις που θα ανακοινώνονται σταδιακά κατά τη διάρκεια του φεστιβάλ. Πέρυσι συμμετείχαν 20 ξένοι καλλιτέχνες, φέτος συμμετέχουν 30 ξένοι καλλιτέχνες και περισσότεροι από 30 Έλληνες καλλιτέχνες – λέμε περισσότεροι γιατί συνεχώς προστίθενται και άλλοι Έλληνες street artists. Ποια είναι η ανταπόκριση των καλλιτεχνών; «Οι καλλιτέχνες των δρόμων» είναι πολύ ευαίσθητοι με την έννοια πόλη, αγαπούν τους τοίχους της, που είναι ο δικός τους καμβάς, που τους δίνει διέξοδο να εκφραστούν καλλιτεχνικά και συναισθηματικά, να δημιουργούν συνεχώς νέα έργα τους και να κάνουν κριτική μέσα από τα graffiti.

Oι street artists είναι εξ ορισμού εξοικειωμένοι με τις εξωτερικές επιφάνειες των κτηρίων του αστικού ιστού της πόλης. «Συνομιλούν» μεταξύ τους δημόσια με τη δουλειά τους και προσπαθούν να επικοινωνήσουν με το σύνολο του κόσμου, με όλους αδιακρίτως τους περαστικούς.

12/36 Βιβλίο

13/03 - 19/03

ποντικιart

www.topontiki.gr

Ο Μπόρχες ξανά, ο Μπόρχες πάντα! Κάθε εμφάνιση των βιβλίων του Μπόρχες στις προθήκες των βιβλιοπωλείων αποτελεί από μόνη της μια μοναδική πρόταση - πρόκληση στην πιο γοητευτική περιπλάνηση στο λαβύρινθο της ανάγνωσης… Χόρχε Λουίς Μπόρχες ΑΠΑΝΤΑ ΤΑ ΠΕΖΑ [Ι] ΚΑΙ [ΙΙ] Εισαγωγή - Μετάφραση - Σημειώσεις: Αχιλλέας Κυριακίδης Εκδόσεις: Πατάκη Σελ.: 598 & 486

Χόρχε Λουίς Μπόρχες ΠΟΙΗΜΑΤΑ Εισαγωγή - Ανθολόγηση - Μετάφραση - Σημειώσεις: Δημήτρης Καλοκύρης Εκδόσεις: Πατάκη Σελ.: 304 Ο Μπόρχες, αυτή η μοναδικά συγκλονιστική περίπτωση συγγραφέως, δεν είναι «φιλικός» στον αναγνώστη με την πρώτη ανάγνωση. Ούτε με τη δεύτερη και φυσικά ούτε κατ’ ανάγκην και με την εκατοστή... Είναι ένας συγγραφέας που δεν σου χαρίζεται, όχι από ιδιορρυθμία, όσο από την αφοπλιστικά πρωτότυπη προσήλωσή του στη βαθύτητα. Μοιάζει τραγικά με τον αθλητή των καταδύσεων που, όσο πλησιάζει στον βυθό, τόσο περισσότερο οι κίνδυνοι ελλοχεύουν. Έτσι, ο αναγνώστης του είναι απαραίτητο να εξοικειωθεί με το να παρακολουθεί τις μεγάλες του καταδύσεις στα σκοτάδια και τα ερέβη της πιο απλής καθημερινότητας και να ψυχανεμίζεται τις άηχες περιπλανήσεις του στους λαβυρίνθους της κάθε ιστορίας. Ο Μπόρχες ζητά πολλά από τους αναγνώστες του· αλλά σ’ αυτούς που θα προσπεράσουν το πρώτο πέπλο της αφηγηματικής μαγείας επιφυλάσσει μια σχέση ζωής. Κάθε κείμενο του κορυφαίου αυτού Λατινοαμερικανού συγγραφέα - μάγου αποκαλύπτει στην ολότητά της την ίδια τη ζωή! Ο συγγραφέας μοιάζει να αφουγκράζεται όλη εκείνη την αβυσσάλεα βαθύτητα της κίνησης των πραγμάτων πριν από την έκρηξή τους

στο φως, εκεί που όλα γίνονται στίλβουσα καθημερινότητα, υπέρτατη ζωή. Κάθε επανέκδοση των έργων του αποτελεί μια τεράστια ευκαιρία ανακάλυψης όχι ενός κορυφαίου συγγραφέως όσο ενός ζωντανού λογοτεχνικού δημιουργήματος, μιας ζωντανής λογοτεχνικής σχέσης – μια ευκαιρία ενός αναγνωστικού συγκλονισμού. Κατά καιρούς – από τις αρχές τις μεταπολίτευσης, αν θυμάμαι καλά – ήρθαμε σε επαφή με τα έργα του Μπόρχες από διάφορες εκδόσεις (Ερμής, Νεφέλη, Εξάντας, Ύψιλον, αργότερα Ελληνικά Γράμματα) και τώρα το απόσταγμα αυτών των εκδόσεων, ένα έργο ζωής από πλευράς μεταφραστών, κυκλοφορεί σε τρεις τόμους από τις εκδόσεις Πατάκη. Οι μεταφραστές που άντεξαν το βάρος αυτής της μεγάλης ευθύνης αλλά και της μοναδικής τύχης είναι ο Αχιλλέας Κυριακίδης, που υπογράφει τα «Απάντα» των πεζών έργων του Μπόρχες, και ο Δημήτρης Καλοκύρης, που ανθολογεί και υπογράφει τις αποδόσεις των ποιημάτων του. Το τρίτομο αυτό έργο, καθώς μαθαίνουμε, θα συμπληρωθεί από την επανέκδοση των «Απάντων των Δοκιμίων» – εξίσου συγκλονιστικών όσο και το υπόλοιπο έργο του συγγραφέα –, έτσι ώστε το συνολικό έργο του Μπόρχες στην Ελλάδα να φέρει τη σφραγίδα των εκδόσεων Πατάκης. Κάθε ιστορία μοιάζει περίπου σαν ένα σκηνικό ζωής, μια λεπτομέρεια που ο συγγραφέας τής προσδίδει μαγικά κι αβίαστα οικουμενικές διαστάσεις. Ο κόσμος του Μπόρχες είναι ειρωνικός, «ζει» από τα λογοπαίγνια, τολμηρός στις περιπλανήσεις του, σκοτεινός στις αβύσσους του, πνευματώδης και εγκεφαλικός, τρομακτικός στην πολυσύνθετη απλότητά του. Ποιήματα και πεζά συνθέτουν εικόνες της μπορχεσιανής πραγματικότητας, εικόνες παιγνιώδεις και αινιγματικές, παραστάσεις του μύθου. Αξεπέραστος μάστορας της συνοπτικής και

Ξενοφών Μπρουντζάκης

παραβολικής αφήγησης, έμοιαζε να… κουράζεται με την ιδέα των πολυσέλιδων ιστοριών και αφηγήσεων! Έτσι, τα διηγήματά του μοιάζουν περισσότερο με προφορικές αφηγήσεις ενός παραμυθά που δεν χορταίνει να θαυμάζει τις ανεξήγητες εκφάνσεις του πραγματικού κόσμου σαν ένας ανορθολογικός ορθολογιστής. Γι’ αυτό, αν και γνήσιος πεζογράφος, ο Μπόρχες θεωρούσε τον εαυτό του ποιητή, έναν ποιητή που, όσο προχωρούσε η τυφλότητά του, τόσο πιο καθαρά έβλεπε τον κόσμο μέσα από την προσωπική του μυθολογία της πραγματικότητας!

Σε 200 λέξεις Μια «σοφίτα» γεμάτη γνώση

Ο Γιάννης Μπαζός παρουσιάζει τις εκδόσεις Σοφίτα

Οι εκδόσεις Σοφίτα ιδρύθηκαν το 2012. Η ιδέα και η απόφαση για το εγχείρημα αυτό πάρθηκε, κόντρα στην κρίση, σε μια σοφίτα κι έτσι προέκυψε το όνομα. Πρόκειται για ένα εκδοτικό εγχείρημα μικρής κλίμακας βασισμένο σ’ έναν στενό κύκλο συνεργατών, που επιδιώκει να φτιάχνει «χειροποίητα» βιβλία, με την έννοια ότι δίνεται μια ιδιαίτερη βαρύτητα σε πρωτότυπα θέματα που απουσιάζουν από την ελληνική βιβλιογραφία. Παράλληλα, προσπαθεί να παρουσιάσει κλασικά θέματα μ’ έναν καινούργιο

τρόπο, από μια νέα οπτική γωνία. Μέχρι τώρα έχει βγάλει τέσσερα βιβλία: «Provos & Merry Pranksters - Τα πρωτοποριακά κινήματα του ’60» (Γιάννης Γ. Μπαζός). Η σχεδόν άγνωστη ιστορία δύο ομάδων από το Άμστερνταμ και το Σαν Φρανσίσκο που στα μέσα της δεκαετίας του ’60 θεμελίωσαν τη λεγόμενη αντικουλτούρα όπως την ξέρουμε μέχρι τις μέρες μας. «Ποιήματα του Καλοκαιριού - Summer Poems». «Ποιήματα του Χειμώνα - Winter Poems».

Δύο δίγλωσσες ανθολογίες με ποιήματα κορυφαίων Άγγλων και Αμερικανών συγγραφέων και ποιητών που ανασυνθέτουν την αίσθηση του καλοκαιριού και του χειμώνα, αντίστοιχα. «ΤΑΧΙ - Ιστορίες της κίτρινης φυλής» (Γιάννης Λογαράς). Πρόκειται για μικρά διηγήματα - χρονογραφήματα δρόμου με προφορική και αγοραία γλώσσα και τις πιο παράξενες ιστορίες των ταξιτζήδων της Αθήνας, όπως οι ίδιοι τις αφηγήθηκαν στον Γιάννη Λογαρά.

14/38 Εικαστικά

13/03 - 19/03

ποντικιart

www.topontiki.gr

αρωμα ελλαδοσ

Ο Νίκος Ζάρρας μας ξεναγεί με... δύο πινέλα Εξωτικά μέρη βγαλμένα από τη μακρινή Μαύρη Ήπειρο, γραφικά τοπία που παραπέμπουν στην καλοκαιρινή Ελλάδα και γοργόνες με... φτερά συνθέτουν το παζλ της τελευταίας ατομικής έκθεσης του εικαστικού Νίκου Ζάρρα με τίτλο «Ταξιδεύοντας με δύο πινέλα». Η έκθεση έκανε εγκαίνια χθες, 12 Μαρτίου, στις 20.00, και θα φιλοξενηθεί από την Αίθουσα Τέχνης Δεληολάνη (Συγγρού 100) μέχρι και τις 22 του ίδιου μήνα. Πολυταξιδεμένος, με εκθέσεις σε Ελλάδα και εξωτερικό – εδώ και τέσσερα χρόνια κατοικεί και διδάσκει εικαστική τέχνη στη Ζάμπια –, ο αυτοδίδακτος εικαστικός επιστρέφει στην Αθήνα

Γιώργος Ψάχος

με μια έκθεση που περιλαμβάνει αναμνήσεις και εμπειρίες του από τα ταξίδια στην Ελλάδα και τις αφρικανικές χώρες, αποτυπώνοντάς τις στον μουσαμά με τη δική του σκοπιά και οπτική γωνία. «Πρόκειται για πίνακες που ξεχειλίζουν από συναίσθημα και αυθορμητισμό, καθώς στην ουσία αποτελούν εικόνες που έχω αντλήσει από τις εμπειρίες μου στην Αφρική», αναφέρει ο καλλιτέχνης και συνεχίζει: «Οι αναμνήσεις μου από την Ελλάδα είναι άπειρες και η συναισθηματική φόρτιση είναι επίσης διάχυτη στους πίνακες που έχουν ως κεντρικό θέμα την πατρίδα». Φυσικά ο προσωποκεντρικός χαρακτήρας των έργων του δεν εκλείπει από την έκθεση αυτή. «Το background μπορεί να αλλάζει έργο με έργο, αλλά ο άνθρωπος παραμένει ο... πρωταγωνιστής στον μουσαμά, ειδικότερα η γυναίκα, που προσωπικά θεωρώ ένα‘‘αδικημένο’’ πλάσμα. Προσπαθώ να την αναδείξω όσο μπορώ μέσα από τα έργα μου». Ενώ... ταξιδεύει με δύο πινέλα, ο Νίκος Ζάρρας φροντίζει να πειραματίζεται μέσα από τα έργα του, και η έκθεση αυτή δεν αποτελεί εξαίρεση. «Δεν με φοβίζει να κάνω κάτι αντισυμβατικό, όπως π.χ. το να βάλω φτερά σε μια γοργόνα. Μια έμπνευση της στιγμής, ακόμα και αν είναι αντιαισθητική, αποτελεί μέρος της ταυτότητας ενός καλλιτέχνη». Είναι όμως η Αίθουσα Τέχνης του Δεληολάνη ο κατάλληλος χώρος για την έκθεση; «Αναμφισβήτητα», τονίζει ο Νίκος Ζάρρας, ο οποίος δεν είναι των... γκαλερί και των εκλεπτυσμένων χώρων. «Ένας λαϊκός καλλιτέχνης χρειάζεται και τον ανάλογο χώρο για να είναι κοντά στον κόσμο», αναφέρει. Η έκθεση έχει την ευγενική υποστήριξη της Άννας Φόνσου και του κοινωφελούς ιδρύματος «Το Σπίτι του Ηθοποιού».

Info

«Ταξιδεύοντας με δύο πινέλα». Εικαστική έκθεση του Νίκου Ζάρρα. Από 12 - 22 Μαρτίου. Αίθουσα Τέχνης Δεληολάνη, Συγγρού 100. Τηλ.: 210-8983000

ΣΜΑΡΩ ΤΖΕΝΑΝΙΔΟΥ

Βίκυ Λεβαντή

Η αθωότητά μας σε πίνακες... Σε έναν ξεχωριστό χώρο, στην καρδιά της Θεσσαλονίκης, με θέα στον Θερμαϊκό, στο «Garcon Brasserie», εγκαινιάστηκε πριν από λίγες μέρες η έκθεση ζωγραφικής με τίτλο «Μνήμη – όταν ο νους επιστρέφει στην αθωότητα» της ταλαντούχας ζωγράφου από τη Θεσσαλονίκη Σμαρώς Τζενανίδου - Κεσσοπούλου. Το έργο της αποτελεί μια εικαστική ματιά πάνω στον ρόλο της μνήμης αλλά και τον αντίκτυπο που έχει στην ατομική αλλά και συλλογική συμπεριφορά ενός ατόμου. Μια δουλειά - καταφύγιο για την ίδια, μια ανάγκη αυτογνωσίας σε μια πραγματικότητα που μας θέλει, όπως ισχυρίζεται, αμνήμονες. Κι όμως, η συγκεκριμένη ιδέα δεν είναι καινούργια για την καλλιτέχνιδα καθώς ήρθε ως συνέχεια της πρώτης ατομικής της δουλειάς, που παρουσιάστηκε πριν από τρία χρόνια (2011) στο «Innocence». Αφορμή πάντα η εικαστική και νοητική διεργασία (αθωότητα - σκέψη - μνήμη), στην οποία επιβάλλεται ένα άτομο, καθ’όλη τη διάρκεια και πορεία της ζωή του. Με εμμονή στα βασικά της εργαλεία, όπως είναι οι απεριόριστες δυνατότητες των χρωμάτων αλλά και το έντονο φως, που ανάλογα με τη φωτεινότητά του σηματοδοτεί συναισθήματα – θετικά ή αρνητικά – που προκαλούν αναμνήσεις, αυτήν τη φορά πρόσθεσε ένα νέο στοιχείο για να εξηγήσει συμπεριφορές και στάσεις σε ζητήματα καθημερινότητας. Η χρήση ανατυπωμένων φωτογραφικών εικόνων τη βοήθησε να ξεπεράσει τα όρια μιας απλής απεικόνισης συναισθημάτων με σκοπό να περάσει στην αποτύπωση προσώπων και γεγονότων που σφραγίζουν και πιθανώς εγκλωβίζουν τη ζωή του ατόμου, και κατ’επέκταση καθορίζουν το «είναι» του. Εικόνες επιλεγμένες από το οικογενειακό αρχείο, από τις προσωπικές συλλογές της εφηβείας αλλά και γενικά δημόσια αρχεία. «Ο παππούς δεν αντιμετωπίζεται ως προσωπική εμπειρία, αλλά ως έννοια που κάποτε σηματοδότησε ένα“τέλος εποχής”με την απώλειά του» σημειώνει η ίδια η καλλιτέχνις. Και συνεχίζει: «Το ίδιο και η οικογένεια, τα εισιτήρια, οι θεατρικές παραστάσεις ή οι ταινίες, η πόλη που μεγαλώσαμε. Όλα, στοιχεία που μας καθορίζουν, που διαμορφώνουν την προσωπικότητά μας και, άρα, την πορεία μας».

Μαρια Κατσανδρη

Μαρια Κατσανδρη: Βγαίνοντας από το θέατρο «Μουσούρη», όπου παίζεται ο «Φον Δημητράκης», δεν σταμάτησα να σκέφτομαι πόσο ανελέητος συγγραφέας έχει υπάρξει με τους ήρωές του ο Δημήτρης Ψαθάς, πόσο απόλυτα ξεγυμνώνει με τις λέξεις του τα χειρότερα που κουβαλούν οι άνθρωποι. Όπως ο Δημητράκης του... Ένα θρασύδειλο ανθρωπάκι που προσφέρει γη και ύδωρ, δυο σπίτια και την οικογένειά του για να γίνει υπουργός. Δεν έχει σημασία που δεν έχει εκλεγεί από τους ψηφοφόρους, ούτε ότι του κρεμάνε γκαζοτενεκέδες στις ομιλίες του. Έχει, όπως πιστεύει, όλα τα προσόντα για να αποκτήσει υπουργική καρέκλα. Κι όταν την αποκτά, γίνεται «υπουργάρα» κι εξασκεί την εξουσία του με κάθε ευκαιρία. Όλα αυτά ο Ψαθάς τα έγραψε εν μέσω Κατοχής και το έργο πρωτοανέβηκε το 1946. Η Μαρία Κατσανδρή, που υποδύεται τη σύζυγο του Φον Δημητράκη, Μαρία, μια μετρημένη γυναίκα που όμως όταν γίνεται «υπουργίνα» χάνει όχι μόνο το μέτρο, αλλά και το ποια είναι, μας λέει για το έργο: «Ο Ψαθάς έχει μείνει και θα μείνει στον χρόνο γιατί πρώτα απ’όλα είναι ένας συγγραφέας ο οποίος δημιουργεί ήρωες πραγματικούς ανθρώπους. Μπορεί να αλλάζουν κάποιες λεπτομέρειες ανά εποχή, αλλά οι χαρακτήρες είναι ίδιοι. Και οι χαρακτήρες του Ψαθά έχουν σάρκα και αίμα. Είναι σημερινοί. Και με όλα τα ελαττώματα που κουβαλάμε ως άνθρωποι. Φον Δημητράκηδες έχουμε σήμερα πάρα πολλούς. Θρασύδειλους πολιτικούς που δίνουν και την ψυχή τους για την εξουσία. Ο Φον Δημητράκης δίνει για την υπουργική καρέκλα τον αδελφό του και την κόρη του. Οι σημερινοί δίνουν τα πάντα, την ίδια την πατρίδα, δίνουν σάρκα και αίμα». Γι’αυτό φτάσαμε ώς εδώ; «Για πολλούς λόγους… Η“κατάντια”δεν είναι αποτέλεσμα των τελευταίων χρόνων, ξεκινάει από το 1821, είναι μια συνέχεια πραγμάτων και κυρίως μια συνέχεια εξουσιών στην Ελλάδα που δεν είχαν καμία σχέση με την πραγματική επιθυμία του λαού, των ανθρώπων. Είχαν σχέση μόνο με συμφέροντα και θέσεις, κάτι που έχει γιγαντωθεί τα τελευταία 30 χρόνια» μας λέει η ηθοποιός. Όσο για την ηρωίδα της και τη μετάλλαξή της, η εξήγηση είναι μία: «Η εξουσία δηλητηριάζει, είναι σαν ναρκωτικό... Βέβαια, αυτή η γυναίκα δείχνει στοιχεία ότι έχει συναίσθηση του τι γίνεται γύρω. Αλλά η εξουσία την αποτρελαίνει. Δεν έχει καταλάβει, όπως και πολύς κόσμος, τι σημαίνει φασισμός και πόλεμος. Όπως και τώρα δεν έχουμε καταλάβει τι σημαίνει νεοναζιστές. Δεν έχουμε μνήμη οι Έλληνες. Θυμάμαι, ήμουν πολύ νέα όταν διάβασα στον πρόλογο του βιβλίου ενός Γερμανού συγγραφέα, ελληνολάτρη μάλιστα,

Θέατρο 15/39

13/03 - 19/03

ποντικιart

www.topontiki.gr

τελευταια σειρα

Δεν ησυχάζει το Εθνικό της σονιασ μαγγινα Εν μέσω νέων κλυδωνισμών βρίσκεται (και πάλι) το Εθνικό Θέατρο. Αιτία; Μία παράσταση και το πότε θα ρίξει την αυλαία της. Ο λόγος για το «Έτσι είναι αν έτσι νομίζετε» του Πιραντέλο, που παίζεται σε σκηνοθεσία Δημήτρη Καραντζά στην Κεντρική Σκηνή. Με ένα ποστάρισμα στον προσωπικό του λογαριασμό στο Facebook (νέοι τρόποι μιας νέας εποχής) ο σκηνοθέτης της παράστασης ανακοίνωσε το – πρόωρο – κατέβασμα της παράστασης στις 23.3 (αντί για 13.4), ενώ έδωσε και μια οργισμένη συνέντευξη κατηγορώντας το Εθνικό πως «τέτοιες σκέψεις και αποφάσεις παραπέμπουν σε αλήστου μνήμης πολιτεύματα». Από πλευράς Εθνικού τηρείται σιγή ασυρμάτου, με τις πληροφορίες να λένε ότι υπήρχαν σκέψεις για κατέβασμα της παράστασης, αλλά δεν έχει ληφθεί (μέχρι την ώρα που γράφονταν αυτές οι γραμμές) καμία απόφαση. Επίσημη ανακοίνωση θα βγει την ερχόμενη εβδομάδα. Επικοινωνιακά αργοπορημένη θα είναι πάντως. Όσο για τον Δημήτρη Καραντζά, έναν άνθρωπο 26 χρόνων, με ταλέντο που του ανοίγει πολύ δρόμο μπροστά του, δρόμο που τον οδηγεί και στην Επίδαυρο φέτος το καλοκαίρι (ο νεότερος σκηνοθέτης που θα ανεβάσει παράσταση στο αρχαίο θέατρο), θα μπορεί να διαχειριστεί και να διεκδικεί το δίκιο του πιο ουσιαστικά.

✱

ολοσ ο θιασοσ επι σκηνησ

«Φον Δημητράκηδες έχουμε σήμερα πολλούς» τη φράση“οι Έλληνες είναι σαν παιδιά, χωρίς μνήμη”. Είχα θυμώσει πολύ τότε. Αλλά είχε τελικά δίκιο. Δεν έχουμε μνήμη. Δεν μπορεί η Χρυσή Αυγή να είναι τρίτο κόμμα. Μαρίες και Φον Δημητράκηδες υπάρχουν και τώρα. Όπως υπάρχουν και άνθρωποι που θα ψηφίσουν και πάλι αυτούς που μας έχουν φέρει σε αυτήν την ολέθρια κατάσταση». Και Ζαρλάδες της λέω, άνθρωποι που λειτουργούν βάσει προσωπικού συμφέροντος και προσεταιρίζονται την πιο κερδοφόρα πλευρά κάθε φορά. «Μα... χωρίς Ζαρλάδες δεν υπάρχουν Φον Δημητράκηδες στην εξουσία. Το ξεπούλημα έχει ξεκινήσει από το 1821. Η Ελλάδα δεν υπήρξε ποτέ ανεξάρτητη και τώρα αυτό φαίνεται 100% γιατί οι άνθρωποι που ψήφιζαν, τι εξυπηρετούν; Ξένα συμφέροντα. Γι’αυτό το Ελληνικό πουλιέται 70 ευρώ το τετραγωνικό και διαλύεται ο ΕΟΠΥΥ» μου λέει η Μαρία Κατσανδρή, που σημειώνει: «Λέω“ψήφιζαν”γιατί ψηφίζω, αλλά ποτέ αυτούς. Και είμαι υπεύθυνη γιατί την ώρα που έπρεπε, δεν σηκώθηκα, δεν βγήκα έξω από το σπίτι μου. Βγήκα αργότερα, όχι την εποχή που σχηματίζονταν οι προϋποθέσεις.

Σόνια Μαγγίνα

Info

Θέατρο Μουσούρη (Πλατεία Καρύτση 7, Αθήνα), Τετάρτη στις 19.00, Πέμπτη έως Κυριακή στις 21.00, Σάββατο λαϊκή απογευματινή στις 18.00, τιμές: 10 - 20 ευρώ, 210-3310953.

Μετέχω. Βγαίνω στον δρόμο. Φωνάζω. Δεν κάθομαι στο σπίτι μου, στον καναπέ μου. Γι’αυτό και ελπίζω. Πιστεύω και ελπίζω στην ανατροπή αυτής όλης της υποδούλωσης». Η κουβέντα μας έκλεισε αμιγώς θεατρικά, καθώς τη ρώτησα πώς νιώθει να μεγαλώνει, όταν γύρω της γυναίκες ηθοποιοί έχουν επιδοθεί σε ένα αμείλικτο «κρυφοκυνηγητό» με τις ρυτίδες. «Είναι υπέροχο πράγμα να μεγαλώνεις με το θέατρο και μέσα στο θέατρο, ένα θαύμα. Είμαι πάνω από 30 χρόνια στο θέατρο. Από τις παραστάσεις του Θεάτρου Τέχνης, που, αν και στη δραματική σχολή, ήμουν πάνω στη σκηνή – μεγάλο σχολείο αυτό που μας έκανε ο Κουν. Ποιος είναι ο φόβος; Ότι φεύγουν οι ρόλοι; Μα φεύγουν οι ρόλοι των νιάτων. Υπήρξα ενζενί, αλλά φτάνει. Δεν θα κάνω την Ιουλιέτα, θα κάνω τη μαμά της και αργότερα μακάρι να κάνω τη γιαγιά της. Και σκοπεύω να αρχίσω να μαθαίνω γερμανικά ώστε να μπορέσω κάποια στιγμή, στα 80 μου ίσως, να μεταφράσω τη“Ρόζα Λούξεμπουργκ”. Κρίμα που φοβούνται οι άνθρωποι τον χρόνο, είναι το μόνο σίγουρο που κυλάει στη ζωή μας”.

Στο μεταξύ ο Βασίλης Βαφέας έκανε γνωστές τις προθέσεις του να προχωρήσει σε αγωγή κατά του Εθνικού. Ήδη έχουν γίνει οι πρώτες επαφές μέσω δικηγόρων, ενώ απέρριψε πρόταση να αποζημιωθεί για τη δουλειά που ανέλαβε (σ.σ.: αντικαταστάθηκε στη σκηνοθεσία της «Πρόβας Νυφικού» από τον Σωτήρη Χατζάκη) με 10.000 ευρώ. Η αγωγή του δεν έχει φτάσει ακόμη στα γραφεία του Εθνικού Θεάτρου, ωστόσο διευκρινίζεται πως «δεν χαρίζουμε την παράσταση. Θα προασπίσουμε τα δικαιώματα του Εθνικού. Από τη δουλειά του κ. Βαφέα δεν έχει διατηρηθεί ούτε μισή σκηνή, η παράσταση έχει ξαναστηθεί εκ νέου και φέρει τη σκηνοθετική σφραγίδα του κ. Χατζάκη 100%. Σε αυτό είμαστε όλοι μαζί, όλος ο θίασος», μας διευκρίνισε ο αναπληρωτής διευθυντής του Εθνικού κ. Κούφαλης.

✱

Την περασμένη Δευτέρα έγινε η απονομή των Βραβείων Χορν, όπου αναδείχτηκε νικητής ο Γιώργος Χρυσοστόμου (για την ερμηνεία του στο εξαιρετικό περσινό «Μίστερο Μπούφο») στη φετινή, 14η διοργάνωση.

✱

«Το ΠΟΝΤΙΚΙ» σάς πάει θέατρο «Ήλιος στην πέτρα»

«Στην κόψη του ξυραφιού»

Το «Ποντίκι» εξασφάλισε για τους αναγνώστες του εκπτωτικές τιμές για την παράσταση «Ήλιος στην πέτρα» της Σοφίας Αδαμίδου, σε σκηνοθεσία Κοραή Δαμάτη. Οι αναγνώστες που θα τηλεφωνήσουν στο 210-6898448 θα κερδίσουν δύο εισιτήρια στην τιμή του ενός (15 ευρώ) για την Παρασκευή 14 Μαρτίου, το Σάββατο 15 Μαρτίου, στις 21.00, και την Κυριακή 16 Μαρτίου, στις 19.00.

Το «Ποντίκι» εξασφάλισε για τους αναγνώστες του δωρεάν εισιτήρια για την παράσταση - κονσέρτο «Στην κόψη του ξυραφιού».

Θέατρο «Σημείο» (Χαρ. Τρικούπη 4, πίσω από το Πάντειο Πανεπιστήμιο) Τηλ.: 210-9229579

Οι τρεις πρώτοι αναγνώστες που θα τηλεφωνήσουν στο 210-6898448 θα κερδίσουν από μία διπλή πρόσκληση Α’Ζώνης για την Παρασκευή 14 Μαρτίου, στις 21.00. Μέγαρο Μουσικής Αθηνών (Βασ. Σοφίας & Κόκκαλη) Τηλ.: 210-7282333

«Όταν έχω εσένα»

«La Nonna»

«Αγαπημένε μου, ψεύτη»

Το «Ποντίκι» εξασφάλισε για τους αναγνώστες του εκπτωτικές τιμές για την παράσταση «Όταν έχω εσένα» του Σταμάτη Κραουνάκη. Οι αναγνώστες που θα τηλεφωνήσουν στο 210-6898448 θα μπορούν να παρακολουθήσουν την παράσταση πληρώνοντας 10 ευρώ (αντί για 12 και 15 ευρώ), την Πέμπτη 13 Μαρτίου (πενήντα αναγνώστες) και την Παρασκευή 14 Μαρτίου (πενήντα αναγνώστες), στις 21.00.

Το «Ποντίκι» εξασφάλισε για τους αναγνώστες του εκπτωτικές τιμές για την παράσταση «La Nonna» του Δημήτρη Πιατά.Οι αναγνώστες που θα τηλεφωνήσουν στο 210-6898448 θα κερδίσουν δύο εισιτήρια στην τιμή του ενός (19 ευρώ) για την Πέμπτη 13 Μαρτίου, στις 20.00, την Παρασκευή 14 Μαρτίου, στις 21.30, το Σάββατο 15 Μαρτίου, στις 18.30 και στις 21.00, και την Κυριακή 16 Μαρτίου, στις 20.00.

Το «Ποντίκι» εξασφάλισε για τους αναγνώστες του εκπτωτικές τιμές για την παράσταση «Αγαπημένε μου, ψεύτη» του Τζωρτζ Μπέρναρ Σω. Οι αναγνώστες που θα τηλεφωνήσουν πρώτοι στο 210-6898448 θα μπορούν να παρακολουθήσουν την παράσταση, κερδίζοντας δύο εισιτήρια στην τιμή του ενός (κανονικό 15 ευρώ/μειωμένο 10 ευρώ). Η προσφορά ισχύει για πέντε διπλά εισιτήρια για τη Δευτέρα 17 Μαρτίου, στις 20.00, και πέντε διπλά εισιτήρια για την Τρίτη 18 Μαρτίου, στις 21.00.

Ίδρυμα «Μιχάλης Κακογιάννης» (Πειραιώς 206, Ταύρος) τηλ.: 210-3418550

Θέατρο «Ακάδημος» (Ιπποκράτους 17 & Ακαδημίας) Τηλ.: 210-3625119

Θέατρο «Τζένη Καρέζη» (Ακαδημίας 3, Κολωνάκι) 210-3636144

16/40 Οδηγός

13/03 - 19/03

ποντικιart

www.topontiki.gr

Πρόσωπα

ΠΕΜΠΤΗ 13.3 - ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 14.3

Επιμέλεια: Βίκυ Λεβαντή (v.levanti@hotmail.com) ΠΕΜΠΤΗ 13.3 Φεστιβaλ. Το πρώτο κινηματογραφικό φεστιβάλ τρόμου, «Fright Nights 2014», έρχεται με 20 μεγάλου και 20 μικρού μήκους ταινίες. Έναρξη: «All Cheerleaders Die» (Chris Sivertson).

Info: Odeon Opera (Ακαδημίας 57, Αθήνα), 13 - 19.3, 20.30, 6 ευρώ/προβολή ή 10 ευρώ/ημέρα, 210-3622683. Προβολh. Το ντοκιμαντέρ «Ημερολόγια Καταστρώματος – Γιώργος Σεφέρης» σε σκηνοθεσία Στέλιου Χαραλαμπόπουλου προβάλλεται στο πλαίσιο «Βραδιές Ελληνικού Ντοκιμαντέρ».

Info: Ianos (Σταδίου 24, Αθήνα), είσοδος ελεύθερη, στις 22.30, 210-3217810. ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 14.3 Χορoς. Στην παράσταση «Εύθραυστο τίποτα» της Χρυσηίδας Λιατζιβίρη και της ομάδας της SYNDRAM πλάθεται το αδιέξοδο της χώρας και ο τρόπος με τον οποίο αποτυπώνεται στην ανθρώπινη ψυχή. Μια κινησιολογική «μετακόμιση» από το σκοτεινό «εγώ» στο φωτεινό «εμείς». Info: Χώρος Τέχνης 14η Μέρα (Καλλιρρόης 10, Αθήνα), 21.30, 8 - 10 ευρώ, 210-9210077.

Μια ταινία για την Κάλλας

ΜΑΡΙΝΑ ΑΜΠΡΑΜΟΒΙΤΣ

Με παρέσυρε η... πρόζα

ΣΑΒΒΑΤΟ 15.3 Μουσικη. Ο Παύλος Παυλίδης & οι B-Movies έρχονται για να μας τραγουδήσουν «Ιστορίες που ίσως έχουν συμβεί» σ’ένα πρόγραμμα από όλη τη μουσική τους πορεία, από την εποχή των Ξύλινων Σπαθιών έως και τις πιο πρόσφατες δουλειές τους. Info: «Stage Volume 1» (Αγίας Ελεούσης 3 & Κακουργιοδικείου, Μοναστηράκι), 21.30, 10-12 ευρώ, 210-3232132.

ΣΑΒΒΑΤΟ 15.3 - ΤΕΤΑΡΤΗ 19.3

ΚΥΡΙΑΚΗ 16.3 Μπαλeτο. Το διάσημο έργο του Τσαϊκόφσκι «Η λίμνη των κύκνων» παρουσιάζεται σε νέα χορογραφία Ρενάτο Τζανέλα, από το Μπαλέτο της Εθνικής Λυρικής Σκηνής. Διευθύνει μουσικά ο Ηλίας Βουδούρης. Info: Μέγαρο Μουσικής Αθηνών (Βασ. Σοφίας & Κόκκαλη), 20.00, 10 - 60 ευρώ, 210-7282333.

ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ ΚΟΡΤΩ

ΔΕΥΤΕΡΑ 17.3 Work in progress. «Το Παγκάκι», βασισμένο στο ομότιτλο έργο του Αλεξάντερ Γκέλμαν, παρουσιάζεται σε μορφή work in progress και σκηνοθεσία Γρηγόρη Καραντινάκη. Ένα έργο ξεδιπλώνει τον τρόπο που συναντήθηκε ένας άντρας και μια γυναίκα σ’ ένα παγκάκι ενός κεντρικού πάρκου. Info: Θέατρο Βασιλάκου (Πρ. Δανιήλ 3 & Πλαταιών, Κεραμεικός), 21.00, 210-3470707. Αφιeρωμα. Μια μουσικοθεατρική παράσταση - αφιέρωμα στον Νικόλα Άσιμο, με θεατροποιημένα αποσπάσματα από τα κείμενά του αλλά και τα καλύτερα τραγούδια του σκηνοθετεί και παρουσιάζει ο Γιώργος Κορδέλλας. Info: Σταυρός του Νότου Club (Φραντζή & Θαρύπου 35 - 37,), 21.00, 12 ευρώ με μπύρα/κρασί, 210-9226975. ΤΡΙΤΗ 18.3 Συναυλiα. Μια πλειάδα σημαντικών και αγαπημένων καλλιτεχνών δίνουν ραντεβού με το κοινό για τη μεγάλη συναυλία που διοργανώνεται για την αποκατάσταση των σεισμοπαθών στην Κεφαλονιά, με τίτλο «Ένα τραγούδι για την Κεφαλονιά». Info: Θέατρο Badminton (Ολυμπιακά Ακίνητα, Γουδή), 20.30, 15 ευρώ, 18 & 19.3, 210-8840600. ΤΕΤΑΡΤΗ 19.3 Περφoρμανς. Στο «Ντήλινγκ» ο Γιάννης Παπαϊωάννου και η Δανάη Παπουτσή στήνουν έναν οριακά «πλατωνικό» διάλογο, διαπραγματευόμενοι κάποια κομβικά δίπολα που καθορίζουν την καθημερινότητα του σύγχρονου ανθρώπου. Μια μουσική σύνθεση δανείζεται τα πρόσωπα από το έργο του Β.Μ. Koltes αλλά και την έννοια του εμπορίου στη δυτική κοινωνία. Info: Βυρσοδεψείο (Ορφέως 174, Βοτανικός), 21.30, 10 ευρώ, 210-3453203. Κωμωδiα. Την καθημερινότητα των κατοίκων ενός μικρού ψαράδικου χωριού παρουσιάζουν οι «Καβγάδες στην Κιότζα» του Κάρλο Γκοντόνι. Μέσα απ’αυτήν η παράσταση σκιαγραφεί τις συνήθειες και τις συμπεριφορές τους, τη διαπλοκή στις σχέσεις αλλά και την ευδαιμονία της άγνοιας. Σκηνοθετεί ο Βασίλης Παπαβασιλείου.

Info: Δημοτικό Θέατρο Πειραιά (Ηρώων Πολυτεχνείου 32), 19.00, 8 - 20 ευρώ, 210-4143310.

Καρφίτσα δεν έπεφτε την Παρασκευή το βράδυ στη Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών την ώρα της ομιλίας της Μαρίνα Αμπράμοβιτς. Τα εισιτήρια είχαν εξαντληθεί μια εβδομάδα νωρίτερα και υπήρχαν και πολλοί που ήλπιζαν και περίμεναν υπομονετικά – αλλά μάταια – να ακυρωθεί κάποιο από αυτά για να μπορέσουν και εκείνοι να μπουν στην αίθουσα. Φιλότεχνοι, καλλιτέχνες, κοσμικοί άκουσαν τη διάσημη Σέρβα «γιαγιά της περφόρμανς» να τους μιλά για την τέχνη της, αλλά και για το ίδρυμα το οποίο πρόκειται να ιδρύσει και για το οποίο ζητά χρηματοδότηση. Από την εκδήλωση βγήκε και μια είδηση: Η καινούργια δουλειά της Αμπράμοβιτς θα είναι μια σπονδυλωτή ταινία, για την οποία θα συνεργαστεί με γνωστούς σκηνοθέτες όπως ο Πολάνσκι και ο Αλμοδόβαρ, με θέμα επτά οπερετικούς θανάτους και κεντρικό πρόσωπο τη Μαρία Κάλλας.

«Ήμουν και παραμένω αφοσιωμένος σε δύο μόνο πράγματα σε αυτήν τη ζωή: τον άντρα μου και τα βιβλία μου», δήλωσε ο συγγραφέας Αύγουστος Κορτώ. Ευγενικός ο τρόπος αυτός με τον οποίο διέψευσε την ανακοίνωση πως υποστηρίζει ή πως σκοπεύει και να πολιτευτεί με το «Ποτάμι», αλλά έγινε η αφορμή για τετάρτης διαλογής «χιούμορ» με θέμα τις σεξουαλικές του προτιμήσεις. «Ζητώ ταπεινά συγγνώμη» είπε ο Δήμος Βερύκιος με τον σάλο που προκάλεσαν τα «αστειάκια» του αυτά λέγοντας: «Έγιναν μόνο ως μέρος της πολιτικής πρόζας που κάνουμε στο ραδιόφωνο». Ο συγγραφέας, όμως, επιμένει στη μήνυση που υπέβαλε εναντίον του. Για χάρη των αγαπημένων του ανθρώπων, οι οποίοι αναστατώθηκαν από όλα αυτά, όπως εξηγεί. Και επειδή, προφανώς, μια συγγνώμη υπό την απειλή μήνυσης δεν φτάνει και επειδή μερικά πράγματα δεν λέγονται ούτε «ποιητική αδεία» ούτε εξαιτίας μιας «πρόζας» ναζιάρας που παρασύρει.

Ένα βραβείο παρακαταθήκη

ΓΙΟΥΛΙΚΑ ΣΚΑΦΙΔΑ

«Όταν βραβεύεις έναν ηθοποιό στα 65 του, βραβεύεις το παρελθόν του, όταν τον βραβεύεις στα 30 του, βραβεύεις το μέλλον του. Είναι το λάκτισμα, η παρακαταθήκη για τη συνέχεια» εξήγησε ο Δημήτρης Λιγνάδης, μέλος της επιτροπής που κάθε χρόνο απονέμει το βραβείο «Μελίνα Μερκούρη». Σε μια νέα, γνωστή και από το τηλεοπτικό «Νησί», τη Γιούλικα Σκαφιδά, δόθηκε και το φετινό βραβείο, μια και ξεχώρισε με την ερμηνεία της στον ρόλο της Κάρολ Κατρήρ, στο έργο «Ορφέας στον Άδη» του Τένεσι Ουίλιαμς σε σκηνοθεσία Μπάρμπαρα Γουέμπερ και στον ρόλο της Χέιζελ Νάιλς στο έργο «Το Πένθος ταιριάζει στην Ηλέκτρα» του Ευγένιου Ο’Νιλ σε σκηνοθεσία Γιάννη Χουβαρδά. Με την καρφίτσα της Μελίνας Μερκούρη, για έναν χρόνο, για στολίδι και την ενθάρρυνση του βραβείου ετοιμάζεται να πρωταγωνιστήσει στο «Μεφίστο» του Κλάους Μαν που ανεβάζει ο Νίκος Μαστοράκης στο Δημοτικό Θέατρο Πειραιά.

Κυριακάτικες απολαύσεις

ΜΑΝΟΣ ΧΑΤΖΙΔΑΚΙΣ

Είκοσι χρόνια συμπληρώνονται φέτος από τον θάνατο του Μάνου Χατζιδάκι και την Κυριακή το βράδυ ο βαρύτονος Τάσης Χριστογιαννόπουλος, η Σαββίνα Γιαννάτου και η πιανίστα Ντόρα Μπακοπούλου θα μας ξαναθυμίσουν, στο Μέγαρο Μουσικής, μερικά από τα ωραιότερα τραγούδια του. Θα απολαύσουμε αποσπάσματα από τον «Κύκλο του CNS» σε στίχους του ίδιου του Χατζιδάκι, τραγούδια από τον «Ματωμένο γάμο» του Λόρκα μεταφερμένα, με θαυμάσιο τρόπο, στα ελληνικά από το Νίκο Γκάτσο, τη «Ρωμαϊκή αγορά», την «Πορνογραφία» και τον υπέροχο «Μεγάλο ερωτικό». Η συναυλία εντάσσεται στο αφιέρωμα «Η μεγάλη μέρα της ποίησης», το οποίο οργανώνεται την ίδια μέρα, και με το εισιτήριο της συναυλίας οι επισκέπτες του Μεγάρου θα μπορούν να παρακολουθήσουν και τις υπόλοιπες εκδηλώσεις με θέμα την ποίηση και τη μουσική που οργανώνονται από το πρωί.