art ΠΟΝΤΙΚΙ
ΠΕΜΠΤΗ 24 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 2014
Νο 362
μυρσινη μαργαριτη
Η Ελληνίδα σοπράνο εξομολογείται γιατί γύρισε στην Ελλάδα Σελ.: 12-13
Ο ΠΑνος Χ. ΚοΥτρας με το τολμηρΟ «Xenia» στο μεγΑλο φεστιβΑλ
Νέα ελληνική ελπίδα στις Κάννες Σελ.: 04
μοδα
Η σχεδιάστρια Τόνια Μητρούδη εντυπωσιάζει τις πασαρέλες Σελ.: 03
σινεμα
O Mάρκες αγάπησε το σινεμά. Αυτό όχι Σελ.: 05
Η ΕΛΛΑΔΑ ΑΛΛΑΖΕΙ; Οι πολίτες «παρακολουθούν» τους βουλευτές
Σελ.: 10
θεατρο
O N. Kουρής και ο Μ. Παπαδημητρίου παίζουν «Τάβλι» Σελ.: 15
02/26 Η εποχή µας
ΠΟΝΤΙΚΙart
24/04 - 29/04
www.topontiki.gr
Πρέπει να υπάρχει… όριο ηλικίας στη συμμετοχή ηθοποιών στο Φεστιβάλ Αθηνών και Επιδαύρου; «Η καλλιτεχνική αξία κάποιου δεν είναι ούτε θέμα ηλικίας ούτε φυλής ούτε φύλου. Έρχεται από περιοχές που δεν μπορούν να μετρηθούν, ούτε να συγκριθούν, και αν μας ενδιαφέρει να προχωρήσουμε την τέχνη μας – και όλες τις τέχνες –, καλό είναι να προσπαθήσουμε να κρίνουμε χωρίς τέτοιες προκαταλήψεις το έργο του άλλου. Ανακατεύουμε πολιτικές σκοπιμότητες με μόδα και lifestyle και αυτό το αισχρό κοκτέιλ δεν αποδίδει στο να καταλήξουμε κάπου με νόημα. Ναι, λοιπόν, συμφωνώ. Είναι ανάγκη να πηγαίνουν και νέοι άνθρωποι. Και οι παλιοί να συνδιαλέγονται με αυτούς. Ιδανικά και να συνεργάζονται μεταξύ τους. Κατά τη γνώμη μου, δεν θα έπρεπε καν να τίθεται τέτοιο ερώτημα. Η κίνηση προς τον άκρατο συντηρητισμό πρέπει να σταματήσει, δεν είναι αυτό που θα μας σώσει. Ας συνέλθουμε και ας καταλάβουμε πραγματικά τι μας αρέσει και τι μας έχει φορεθεί, με δική μας κριτική ματιά, και ό,τι δεν μας κάνει θα ξεφτίσει χωρίς να το κάψουμε στην πυρά».
ΔΙΛΗΜΜΑΤΑ
Αργύρης Ξάφης, ηθοποιός
Δήμητρα Παπαδήμα, ηθοποιός
Σ ΑΝΤΙΚΡΙΣΤΟΙ ΚΑΘΡΕΦΤΕ
Στην όπερα του εγκεφάλου
του ΜΗΝΑ ΒΙΝΤΙΑΔΗ Είχα λίγο χρόνο αυτές τις μέρες για διάβασμα και τις πέρασα συντροφιά με το βιβλίο του Όλιβερ Σακς «Μουσικοφιλία», που κυκλοφορεί στην Ελλάδα από τις εκδόσεις Άγρα. Διάσημος καθηγητής Νευρολογίας και Ψυχιατρικής στο Κολούμπια, είναι συγγραφέας πολλών βιβλίων, σ’ένα από τα οποία (τα «Ξυπνήματα») βασίστηκε η βραβευμένη με Όσκαρ ταινία της Πένυ Μάρσαλ. Ξεφυλλίζοντας το βιβλίο ήταν σαν να έκανα βήματα στον λαβύρινθο του ανθρώπινου μυαλού. Σε κάθε βήμα άκουγα και μια διαφορετική σύνθεση, πότε Σούμαν, πότε Ραβέλ, πότε Στραβίνσκι, πότε Ρόλινγκ Στόουνς, πότε Θεοδωράκη. Τι συμβαίνει εκεί μέσα όταν όλα ανατρέπονται, όταν μια ξαφνική αιτία μάς οδηγεί στην αμνησία, παροδική ή μόνιμη, όταν φοράμε τον μανδύα της λησμονιάς και κλεινόμαστε στο λευκό κελί της μοναχικότητας; Πόσοι άνθρωποι δίπλα μας χάνονται σ’αυτόν τον λαβύρινθο του κενού, δεν αναγνωρίζουν τους δικούς τους ανθρώπους, δεν θυμούνται τι έγινε πριν από λίγο, αγνοούν ποιοι ήταν και τι έκαναν μέχρι που συνέβη αυτό το αιφνίδιο συμβάν; Γνωρίζω πολλούς… Ο Σακς, με το βιβλίο αυτό, σε κάνει να καταλάβεις ότι μόνο η μουσική μπορεί να νικήσει την αμνησία. Ένα τραγούδι παιδικό, ένα μπλουζ της εφηβείας, μια όπερα, μια μπαλάντα που συγκινεί, μπορούν να κάνουν τον άνθρωπο χωρίς μνήμη να έχει μια στοιχειώδη επαφή με την πραγματικότητα, μόνο η μουσική μπορεί να σε «ξαναφέρει πίσω». Μόνη της όμως η μουσική δεν φτάνει, λέει ο συγγραφέας. Χρειάζεται κι ένας άνθρωπος να είναι δίπλα σου, να σου κρατάει το χέρι, να σου φωνάζει «μείνε», μ’ένα σφυρί αγάπης να προσπαθεί να σπάσει τον γυάλινο τοίχο της φυλακισμένης ψυχής σου. Γι’αυτό λίγο μετά την Ανάσταση σκέφτηκα ότι το καλύτερο δώρο που μπορείς να κάνεις στους αγαπημένους σου είναι η μουσική, η κοινή μουσική, τραγούδια και συνθέσεις που καθορίζουν την κοινή ζωή σας. Έτσι όταν κάποιος πάει να τους τραβήξει στη «Ζώνη του Λυκόφωτος», στη φυλακή της λησμονιάς, μια εισαγωγή από την αγαπημένη σας άρια θα τους οδηγεί στη φιλόξενη όπερα του μυαλού. Κι εσείς θα είστε δίπλα τους, στον εξώστη…
«Η Επίδαυρος κουβαλά τον μύθο της αντοχής στον χρόνο και της καταξίωσης, οπότε είναι δεδομένο πως είναι ένας χώρος με ιδιαίτερο κύρος. Από την άλλη, όμως, όταν μιλάμε για νέους ηλικιακά – τουλάχιστον – που συμμετέχουν στο φεστιβάλ θα ήμουν λιγάκι διστακτική ως προς τη συμμετοχή τους. Χρειάζεται μια... διαδικασία για να φτάσεις στην Επίδαυρο. Πρέπει οι νέοι ηθοποιοί και σκηνοθέτες να σφυρηλατηθούν, να ακολουθήσουν μια πορεία. Δεν θα αποκλείσω τα νέα σχήματα, παιδιά, σκηνοθέτες από το να δοκιμάζονται σε σημαντικά φεστιβάλ. Αλλά υπάρχει μια κατάλληλη χρονική στιγμή για όλα. Δεν υπάρχουν εκλεκτοί άνθρωποι που κρίνουν ποιοι είναι ικανοί και ποιοι όχι να παίζουν στην Επίδαυρο. Δεν υποστηρίζω ούτε πως πρέπει να παίζουν οι ίδιοι και οι ίδιοι, αλλά χρειάζονται πολλών ειδών αντοχές για να παίζεις σε έναν τέτοιο χώρο, τις οποίες έχουν οι πιο έμπειροι και δοκιμασμένοι άνθρωποι της τέχνης. Όλοι έχουν δικαίωμα στο... όνειρο της Επιδαύρου, αλλά να υπάρχει μια σωστή ροή. Ναι μεν κάθε χρόνο να αλλάζουν τα σχήματα και τα πρόσωπα του φεστιβάλ, αλλά να πρόκειται για πρόσωπα που αντέχουν σε τέτοιες δοκιμασίες. Και οι νέοι έχουν δικαίωμα να πηγαίνουν, αλλά την κατάλληλη χρονική στιγμή, διότι θέλει μια προϋπηρεσία. Πρέπει να συλλέξουν εμπειρίες στον χώρο και να είναι προετοιμασμένοι ψυχολογικά».
ENAΣ ΚΑΦΕΣ, ΜΙΑ ΙΣΤΟΡΙΑ
Από το Παρίσι ώς τα Χανιά, τα ιστορικά καφενεία ενώνονται Η επίσκεψη στα φημισμένα ιστορικά ευρωπαϊκά καφενεία είναι για πολλούς ταξιδιώτες προορισμός. Αν κοιτάξει κανείς στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, θα δει τις αναρτήσεις και τα σχόλια των επισκεπτών από ιστορικά καφέ, όπως το «Καφέ ντε Φλορ», το «Καφέ Λε ντε Μαγκό», το «Καφέ Γκρέκο». Πάνω σε ένα φλιτζάνι καφέ αναπτύχθηκαν οικονομικές αναλύσεις, πολιτικές μεταρρυθμίσεις, φιλοσοφικές αναζητήσεις και απαγορευμένοι έρωτες που άλλαξαν τον δρόμο της Ιστορίας, της τέχνης, της ζωής. Μια «γέφυρα» συνεργασίας θέλησαν να χτίσουν δεκαπέντε από τα πιο ιστορικά καφενεία της Ευρώπης, που αποφάσισαν να ενωθούν σε μια κοινή πορεία προς το μέλλον. Η ιδέα ανήκει στον Βασίλη Σταθάκη, ιδιοκτήτη του φημισμένου καφενείου «Κήπος». Στην καρδιά των Χανίων, το ιστορικό καφέ, που λειτουργεί από το 1870, υπήρξε χώρος συνάντησης σημαντικών προσωπικοτήτων όπως ο Νίκος Καζαντζάκης και ο Ελευθέριος Βενιζέλος. Τον Απρίλιο του 2013, ο Βασίλης Σταθάκης ξεκίνησε ένα μεγάλο οδοιπορικό στην Ευρώπη, αποφασισμένος να ενώσει τα ατμοσφαιΚωστούλα Τωμαδάκη
LIKE...
ρικά καφέ. Έναν χρόνο μετά, οι ιδιοκτήτες των ιστορικών καφέ ταξίδεψαν στα Χανιά. Μέσα σε μια πανηγυρική ατμόσφαιρα υπέγραψαν την ιδρυτική πράξη του Συνδέσμου Ιστορικών Καφέ της Ευρώπης. Από το παλαιότερο καφέ στην Ευρώπη, το «Café Le Procope», που λειτουργεί από το 1686 στο Μονπαρνάς του Παρισιού και στου οποίου τα τραπέζια κάθισαν ο Βολταίρος, ο Ρουσό και ο Μολιέρος ώς το «Café de la Paix», το «Café Florian» στη Βενετία και το «Antico Caffé Greco», το οποίο ιδρύθηκε από τον Έλληνα Νικόλα Ντελλά Μανταλένα στη Ρώμη, πολλά ιστορικά καφέ ανταποκρίθηκαν στην πρόσκληση. Αποφασισμένοι να ακολουθήσουν την εξέλιξη, αλλά χωρίς να χάσουν την ταυτότητά τους, οι ιδιοκτήτες των ιστορικών
καφέ ενώνονται και κάνουν ένα άνοιγμα στο καινούργιο, στην προώθηση της τοπικής κουλτούρας και του πολιτισμού κάθε τόπου. «Ένα μεγάλο “ευχαριστώ” από τον Βορρά προς τον Νότο» απηύθυνε ο Καρλ Ένγκστρομ, υπεύθυνος λειτουργίας του παρισινού «Les Deux Magots», και είναι ίσως μια από τις λίγες φορές που επιβραβεύεται ο Νότος. Από τον Βορρά ώς τον Νότο, ο δρόμος των ιστορικών καφέ μπορεί να ενώσει διαφορετικές κουλτούρες και ανθρώπους. Να δημιουργήσει την επιθυμία στους ταξιδιώτες να επισκεφτούν την πόλη, να τσουγκρίσουν το ποτήρι με τη ρακή, να ανανεώσουν το ραντεβού με ένα φλιτζάνι καφέ και δυο αράδες από τον «Καπετάν Μιχάλη».
στην ανάρτηση του δημοσιογράφου Αντώνη Μποσκοΐτη
Μιλάω με φίλη τραγουδίστρια, λίγο νεότερή μου, ιδιαίτερα ταλαντούχα, που τα μάζεψε πέρσι και εγκαταστάθηκε μόνιμα στη Μασσαλία. «Η Νένα Βενετσάνου που δεν γνωριζόμασταν» μου είπε «με βοήθησε πολύ. Με σύστησε σε Γάλλους μουσικούς εκεί και μου άνοιξε πόρτες». Κατά τα άλλα, η κοπέλα ήδη δουλεύει, κάνει λαϊβάκια και έχει και μια μικρή βοήθεια από την Ελλάδα από τους δικούς της. Ήρθε από την Αγγλία στα 24 της και ξανάφυγε για τη Γαλλία
στα 35 της αυτή τη φορά. Τη συμβούλεψα να μείνει στη Μασσαλία μια και τα μεροκάματα των τραγουδιστών της κλάσης της εδώ πια είναι αστεία... Μ’αρέσουν οι άνθρωποι που παίρνουν τα ρίσκα τους, που ξυπνάνε ένα πρωί κι αντί να κάνουν ταβανοθεραπεία, γεμίζουν ένα σακίδιο και την κάνουν. Μακάρι να ήμουν κι εγώ ένας απ’αυτούς… (Κι εμάς, μας αρέσουν οι άνθρωποι που δίνουν χωρίς δόλο...)
ποντικιart
24/04 - 29/04
Η εποχή μας
03/27
www.topontiki.gr
NEOΣ ΚΟΣΜΟΣ
δελτιο καιρ ου
Τονια ΜητροΥδη
Ο αστερισμός... της επιτυχίας!
Αρχαίες τεχνολογίες και αρχαίες τραγωδίες της χρυσουλασ παπαϊωαννου
ú
Ένα καταπληκτικό βίντεο κυκλοφόρησε πριν από λίγες μέρες στο Ίντερνετ με τις αντιδράσεις μικρών παιδιών, δημοτικού, όταν αντικρίζουν ένα κασετοφωνάκι, το λεγόμενο γουόκμαν. Κάποιοι θα θυμούνται: από αυτά που βάζαμε μέσα κασέτες (!) και ακούγαμε μουσική, όχι μόνο πριν από το τσουνάμι του Ίντερνετ, αλλά και πριν από τα cd players. Και ναι, η νέα γενιά έχει… περίεργες αντιδράσεις. Εντάξει, μπορεί πια ακόμα και σε εμάς να φαίνεται άγαρμπο και χοντροκομμένο, βαρύ και δύσχρηστο, αλλά υπήρξε εντελώς απαραίτητο και μονόδρομος σε όποιον ήθελε να μεταφέρει τη μουσική μαζί του, στα αυτιά του. Άλλωστε τα ηλεκτρονικά γκάτζετ δεν υπήρχαν ούτε ως ιδέα στον κόσμο μας. Τα περισσότερα πιτσιρίκια αρχικά ούτε καταλαβαίνουν τη χρήση του. Και γιατί άλλωστε; Μπορούν να «σερφάρουν» οπουδήποτε, παίζουν στα δάχτυλα τα MAC, μπορούν να χρησιμοποιήσουν με άνεση ένα iphone ή ηλεκτρονικές συσκευές αφής, αλλά αυτό το πράγμα που πρέπει να πατήσεις με δύναμη κάτι πελώρια και σκληρά ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΟΛΕΞΙΟΝ ΤΗΣ ΤΟΝΙΑΣ ΜΗΤΡΟΥΔΗ, «Nidodileda» Ο χώρος της μόδας είναι σίγουρα ανταγωνιστικός και απαιτητικός. Είναι δύσκολο να φτάσεις στην κορυφή σε αυτή τη βιομηχανία. Μια νεαρή και όμορφη σχεδιάστρια, όμως, έχει... σχέδιο να αφήσει το δικό της στίγμα στις μεγαλύτερες πασαρέλες του χώρου. Η 28χρονη και ταλαντούχα Τόνια Μητρούδη ανήκει στο νέο ρεύμα των Ελλήνων σχεδιαστών μόδας, ενώ έχει ήδη λανσάρει το δικό της brand με το όνομα «Nidodileda», που δίνει μια μοντέρνα πινελιά και νεανική διάθεση στο γυναικείο λουκ. Ποια είναι όμως η Τόνια Μητρούδη και πώς έφτασε να κινείται πλέον δυναμικά στον κόσμο της μόδας; «Είμαι στον χώρο εδώ και επτά χρόνια, έχοντας σπουδάσει σχέδιο μόδας στο “Istituto Marangoni” του Μιλάνου, ενώ έκανα και μεταπτυχιακό στο styling στο ‘‘I.E.D. di design’’ στη Βαρκελώνη», μας λέει η νεαρή σχεδιάστρια που μετά την παραμονή της στο εξωτερικό επέστρεψε στα πάτρια εδάφη και δούλεψε ως fashion editor σε διάφορα περιοδικά μόδας. Μια φρέσκια παρουσία με νέες ιδέες δημιούργησε ένα στιλιστικό brand που προσεγγίζει τη νέα εποχή και τις μοντέρνες γενιές. Ρομαντική διάθεση, παιχνιδιάρικα λουκ, χυτά και αιθέρια σχέδια καθώς και ποικιλία χρωμάτων περιγράφουν τη «Nidodileda», μια σειρά ρούχων που εκφράζουν και την ίδια την Τόνια ως χαρακτήρα. Το όνομα, αν και ασυνήθιστο, δεν είναι τυχαίο. «Η Nidodileda είναι ο... αστερισμός της ζωής μου!» αναφέρει χαρακτηριστικά
art ΠΟΝΤΙΚΙ
Γιώργος Ψάχος
και συνεχίζει: «Είναι ο αστερισμός των διδύμων, ενώ κατά τον Δάντη είναι ο τόπος των Διόσκουρων στα ουράνια (Nido di Leda σημαίνει φωλιά της Λήδας). Σαν brand απευθύνεται στα ελεύθερα πνεύματα της εποχής μας, στις γυναίκες που χαμογελούν, μοιράζουν θετική ενέργεια και αγαπούν τον εαυτό τους και τους γύρω τους».
Σινεμά και bohemian style Εκτός από τον... Δάντη και τους Διόσκουρους, η Τόνια αντλεί την έμπνευσή της για τις δημιουργίες της από ταινίες, τα ρεύματα της εποχής και το bohemian style, που είναι από τις αδυναμίες της. Άλλωστε και ο χώρος που δουλεύει έχει το μποέμικο στοιχείο μέσα του. Παρά το νεαρό της ηλικίας της, έχει κατορθώσει με τις κολεξιόν της να κερδίσει τον θαυμασμό και την εκτίμηση των συναδέλφων της στον χώρο. Ωστόσο, είναι κάτι που την τρομάζει; «Σίγουρα είναι μια δύσκολη και υπεύθυνη δουλειά, όπως το κάθε τι που έχει σχέση με την άμεση έκθεση, αλλά πρέπει να στέκεσαι σε ετοιμότητα και να αντιμετωπίζεις την κάθε πρόκληση ώριμα και προσεκτικά». Ποια είναι τα επόμενα βήματα στην πασαρέλα για την Τόνια; «Αυτό το διάστημα βρισκόμαστε στην παραγωγή της καλοκαιρινής συλλογής ’14, ενώ προετοιμάζω την ερχόμενη χειμερινή συλλογή. Ετοιμάζω επίσης διάφορα projects που σιγά σιγά, αν όλα πάνε καλά, θα τα... ανακαλύψετε στο μέλλον».
ΕΚΔΟΤΗΣ - ΔΙΕΥΘΥΝΤΗΣ Αντώνης Δελλατόλας
αρχισυντακτησ Μηνάς Βιντιάδης
ΔΙΕΥΘΥΝΤΗΣ εκδοσησ
Υπευθυνη υλης Χρυσούλα Παπαϊωάννου
Παναγής Δ. Κουτουφάς
η τονια μητρουδη
διορθωση ΚειμΕνων Κώστας Θέος Μαρία Παπαρρηγοπούλου
εμπορικO TMHMA Μάνθος Καλούμενος τηλ.: 210 6898448, fax: 210 6898226
κουμπάκια… Άλλα πάλι, δείχνουν μέχρι και να τρομάζουν, ειδικά όταν τους δίνουν ακουστικά και κασέτες. Άλλα έχουν ένα εντελώς ειρωνικό και μπλαζέ ύφος. Έχει πλάκα το βίντεο, αξίζει να το δείτε. Μια εικόνα χίλιες λέξεις, για το χάσμα των γενεών… Παγκόσμια ημέρα βιβλίου χθες. Ας θυμηθούμε μια φράση του Πολ Βαλερί: «Τα βιβλία έχουν τους ίδιους εχθρούς με τον άνθρωπο: τη φωτιά, την υγρασία, την ανοησία, τον χρόνο και το ίδιο τους το περιεχόμενο…». Έχει λίγο «παλιώσει», αλλά επανέρχεται ακόμα στις κουβέντες μας. Η παράσταση που ανέβασαν τα προσφυγάκια σε καταυλισμό στην Ιορδανία, όπου κατέφυγαν λόγω του πολέμου. Εκατό πλασματάκια άφησαν άφωνους τους γονείς τους όταν σε ένα στρατόπεδο με χώματα και πέτρες ανέβασαν τον Βασιλιά Ληρ. Αυτός ο βασιλιάς φορούσε ένα βρόμικο και σκισμένο παντελόνι. Αλλά η φωτογραφία του στο Διαδίκτυο συγκίνησε εκατομμύρια σε όλο τον κόσμο. Ο ιθύνων νους της παράστασης, ένας 40χρονος δάσκαλος που συντόνισε τα εκατό πιτσιρίκια που συμμετείχαν σε πολύμηνες πρόβες, δήλωσε ότι «η παράσταση έχει σκοπό να ξαναφέρει πίσω το γέλιο, τη χαρά, την ανθρωπιά…».
ú ú
04/28 Μοτέρ
24/04 - 29/04
ποντικιart
www.topontiki.gr
Βετεράνοι και ανερχόμενοι δημιουργοί θα διεκδικήσουν τον Χρυσό Φοίνικα φέτος στο Φεστιβάλ των Καννών. Ενώ στο κόκκινο χαλί θα περπατήσουν σταρ όπως οι Νικόλ Κίντμαν, Ματ Ντέιμον, Μαριόν Κοτιγιάρ, Ρόμπερτ Πάτινσον, Τζούλιαν Μουρ… και ο κατάλογος δεν έχει τέλος. Το δικό μας μυαλό, βέβαια, θα είναι στον Πάνο Χ. Κούτρα και την ταινία του «Xenia» με ήρωες δύο αδέρφια από την Αλβανία, η οποία επιλέχθηκε για το σημαντικό τμήμα «Ένα κάποιο βλέμμα»
«ΧΕΝΙΑ»
Ένας Έλληνας και οι... «xenoi» του στις Κάννες
«ΓΚΡΕϊΣ ΤΟΥ ΜΟΝΑΚΟ»
Χρυσούλα Παπαϊωάννου Ας αφήσουμε προς το χωρήσουν από την ταινία. παρόν το διαγωνιστικό Το «Xenia» είναι μια συμπαπρόγραμμα του 67ου Φεραγωγή Ελλάδας, Γαλλίας, στιβάλ των Καννών (14 έως 25 Μαΐου), Βελγίου. Αφηγείται την ιστορία δύο αδελπου εννοείται πως κλέβει τις εντυπώσεις. φών Αλβανών, ενός κοριτσιού και ενός Κι ας σταθούμε στη δική μας, ελληνική, αγοριού, που κινδυνεύουν να απελαθούν συμμετοχή που μας κάνει περήφανους. Ο από τη χώρα, την ώρα που αναζητούν τον Πάνος Χ. Κούτρας, άλλωστε, του οποίου η Αλβανό πατέρα τους, τον οποίο δεν έχουν ταινία «Xenia» – που έχει στην καρδιά της γνωρίσει ποτέ. Αναζητούν πατέρα, ταυτόθέματα όπως ο ρατσισμός και η ξενοφοτητα και πατρίδα… Πρωταγωνιστούν οι βία – επιλέχθηκε για το τμήμα «Ένα κάποιο Κώστας Νικούλι, Νίκος Γκέλια, Ρομάνα Λόβλέμμα», είναι συνήθης… ύποπτος των μπατς, Άγγελος Παπαδημητρίου, Γιάννης κινηματογραφικών φεστιβάλ. Η δική του Στάνκογλου, Μαρίσσα Τριανταφυλλίδου. «Στρέλλα», μια τολμηρή ερωτική και οικοΑλλά να που θα βρεθεί στις Κάννες. Κι γενειακή ιστορία (με εξαιρετικό πρωταγω- έτσι για την Ιστορία, αλλά και για το γούνιστικό δίδυμο τη Μίνα Ορφανού και τον ρι, να θυμίσουμε ότι η τελευταία ελληνική Γιάννη Κοκιασμένο), με στοιχεία αρχαίας ταινία που είχε επιλεχθεί για το τμήμα τραγωδίας, είχε επιλεχθεί για το τμήμα «Ένα κάποιο βλέμμα» ήταν ο «Κυνόδο«Πανόραμα» του Φεστιβάλ Βερολίνου το ντας» του Γιώργου Λάνθιμου. Ο αντα2009. Και μπορεί η ταινία να είχε αγαπηθεί γωνισμός, βέβαια, για τον Κούτρα είναι από σινεφίλ και να είχε αγκαλιαστεί από μεγάλος, αν κρίνουμε από τις υπόλοιπες ξένα φεστιβάλ, αλλά να θυμίσουμε ότι συμμετοχές. Ο Ράιαν Γκόσλινγκ διαγωνίτο αιρετικό της θέμα, η ερωτική ιστορία ζεται ως σκηνοθέτης με το «Lost River», ο ανάμεσα σε μία τρανσέξουαλ και έναν Ματιέ Αλμαρίκ έχει σκηνοθετήσει το «The μεσήλικα άντρα, ο οποίος αποδεικνύεται blue room» και ο Βιμ Βέντερς το «Salt of πατέρας της, είχε προκαλέσει αντιδράσεις, earth». ενώ αρχικά είχε διχάσει και το Ελληνικό Κέντρο Κινηματογράφου. Όπως και να ’χει, Έμφαση στο ευρωπαϊκό σινεμά τότε ίσχυε το «τέλος καλό, όλα καλά». Το άνοιγμα φέτος του φεστιβάλ είναι… βασιλικό. Την αυλαία θα σηκώσει η βιοΜε φόρα και… άδειες τσέπες γραφία της Γκρέις Κέλι, με τίτλο «Γκρέις Και τώρα το «Xenia» του σκηνοθέτη ξεκινά του Μονακό» του Ολιβέ Νταν και πρωτατην καριέρα του με φόρα, αφού η παγκόγωνίστρια τη Νικόλ Κίντμαν. Σε γενικές σμια πρεμιέρα του θα γίνει στον βασιλιά γραμμές, η έμφαση φέτος δίνεται στο των φεστιβάλ. Πριν όμως φτάσει η ταινία ευρωπαϊκό σινεμά. Πρόεδρος της κριτικής στο κόκκινο χαλί – μέσα στις επόμενες μέεπιτροπής είναι η Τζέιν Κάμπιον («Μαθήρες – πέρασε μια διαδρομή που δεν ήταν ματα πιάνου»). στρωμένη με ροδοπέταλα. Η δήλωση του Ο βετεράνος και ακούραστος εργάτης του σκηνοθέτη είναι παραπάνω από σαφής: σινεμά Ζαν Λικ Γκοντάρ θα παρουσιάσει «Η συμμετοχή της ταινίας στο Φεστιβάλ την τελευταία του ταινία «Αντίο στη γλώσΚαννών είναι μια ευτυχής στιγμή στη μασα». Παρόντες και οι δις βραβευμένοι με κριά και δύσκολη πορεία της παραγωγής Χρυσό Φοίνικα (και αγαπημένοι) φοβεροί του “Xenia”, που ήρθε αντιμέτωπη και σκηνοθέτες Ζαν-Πιερ και Λικ Νταρντέν αυτή όπως και οι ήρωές της με τη σκληρή με το «Δυο μέρες, μια νύχτα» με θέμα την σύγχρονη πραγματικότητα αλλά και με τις ερωτική ιστορία ενός ζευγαριού και φόντο εγγενείς δυσκολίες που φέρει μια συμπατην οικονομική κρίση. Ο Μισέλ Χαζαναραγωγή. Ελπίζω αυτό το καταπληκτικό βίσιους (που έγινε γνωστός από το «The γεγονός, που μας κάνει πολύ χαρούμεArtists») καταπιάνεται με τον πόλεμο της νους, να είναι η αρχή του τέλους όλων των Τσετσενίας στο «Η έρευνα», ενώ ο Ντέιβιντ δυσκολιών της ταινίας». Κρόνενμπεργκ με το σύγχρονο Χόλιγουντ Αναφέρεται φυσικά στα οικονομικά προστο «Maps to the stars». Δύο μετρ του βρεβλήματα που αντιμετωπίζει κάθε (σχεδόν) τανικού σινεμά θα κονταροχτυπηθούν: σκηνοθέτης στην Ελλάδα σήμερα. Να ο Μάικλ Λι με το «Mr Turner» για τον διάθυμίσουμε, άλλωστε, ότι πολύ πρόσφατα σημο Βρετανό ζωγράφο και ο Κεν Λόουτς ο Κούτρας έστειλε ανοιχτή επιστολή προς με το «Jimmie’s Hall», μια πολιτική ταινία τους υπουργούς Οικονομικών και Πολιτι- πορτρέτο ενός Ιρλανδού ακτιβιστή. Και σμού, με την οποία κατήγγειλε ότι η ταινία ο Ατόμ Εγκογιάν επιστρέφει με τον «Αιχτου κινδύνευε να μην ολοκληρωθεί εξαιτίμάλωτο». ας του λουκέτου στην ΕΡΤ και τις οφειλές Φέτος, ο Μαρτσέλο Μαστρογιάννι θα αυτής προς το «Xenia», που έφταναν τα γίνει ο πραγματικός πρωταγωνιστής της 130.000 ευρώ (δεν είχαν εκταμιευθεί τα Κρουαζέτ. Ένα κοντινό του πλάνο από χρήματα της επιχορήγησης λόγω του την κλασική και αριστουργηματική ταινία κλεισίματος). Το αποτέλεσμα ήταν ότι οι «Οκτώμισι» του Φεντερίκο Φελίνι είναι η ξένοι συμπαραγωγοί παραλίγο να αποεπίσημη αφίσα της διοργάνωσης.
24/04 - 29/04
ποντικιart
Μοτέρ 05/29
www.topontiki.gr
«Χρονικo ενος προαναγγελθeντος θανaτου»
«ΕΡΩΤΑΣ ΣΤΑ ΧΡΟΝΙΑ ΤΗΣ ΧΟΛΕΡΑΣ»
«Άτυχος» ο Μάρκες στη μεγάλη οθόνη Ο νομπελίστας Κολομβιανός συγγραφέας, που τάραξε τα λιμνάζοντα νερά της λατινοαμερικάνικης λογοτεχνίας, δεν ευτύχησε να δει να μεταφέρονται με επιτυχία τα βιβλία του στη μεγάλη οθόνη. Ανατρέχουμε στη σχέση του με το σινεμά, λίγες μόνο ημέρες μετά τον θάνατο του 87χρονου νομπελίστα Κωστούλα Τωμαδάκη Είναι αλήθεια ότι ο Μάρκες αντιπαθούσε τη ρηχότητα και την εμπορικότητα του Χόλιγουντ – εξαιρούσε τον Τσάπλιν και τον Γουέλς –, ενώ υπερασπιζόταν με πάθος τις αξίες και το μοντέλο παραγωγής του ευρωπαϊκού κινηματογράφου. Βαθιά σινεφίλ, δούλεψε χρόνια ως κριτικός κινηματογράφου και επέλεξε να υπογράψει ο ίδιος σενάρια. Ενδιαφερόταν για όλες τις φάσεις της παραγωγής της ταινίας: τη σκηνοθεσία, τη φωτογραφία, την ηχοληψία, τους διαλόγους και επέμενε ότι τα σενάρια πρέπει να είναι λιτά. Υποστήριζε ότι τα κοντινά πλάνα είναι εξίσου σημαντικά με τα γενικά. Πίστευε ότι έπρεπε να κυριαρχεί η αντικειμενική παρατήρηση, αλλά δεν θα έπρεπε να παραγκωνίζεται και ο εσωτερικός κόσμος. Έδειχνε να γοητεύεται από τον νεορεαλισμό και την αυθεντικότητα του Βιτόριο Ντε Σίκα, ενώ φαίνεται να του ήταν αδιάφορο το γαλλικό νέο κύμα. Ίδρυσε το Κέντρο Κινηματογράφου της Λατινικής Αμερικής στην Αβάνα της Κούβας και υπήρξε επίτιμος πρόεδρός του. Ωστόσο, ο μαγικός κόσμος του λατρεμένου Γκάμπο, γεμάτος εικόνες και εκτενείς πολυσέλιδες παρεμβάσεις, δύσκολα αποτυπώνεται στο σελιλόιντ. Το 1984, η «Απίστευτη και θλιβερή ιστορία της αθώας Ερέντιρα και της άσπλαχνης γιαγιάς της» μεταφέρεται στο σινεμά από τον σκηνοθέτη Ρούι Γκουέρα. Το όλο εγχείρημα ήταν εντελώς μακριά από το πνεύμα του βιβλίου. Στις ιδιαιτερότητες της «Ερέντιρα» θα πρέπει να αναφέρουμε πως αρχικά είχε γραφεί ως σενάριο από τον συγγραφέα σε συνεργασία με τον Μεξικανό σκηνοθέτη. Το δεύτερο «παράδοξο» συνέβη όταν ο Γκουέρα κάλεσε τον Μάρκες να γνωρίσει τους ηθοποιούς και εκείνος αντίκρισε ένα γοητευτικό πλάσμα σαν την Ειρήνη Παπά, που όμως θα έπαιζε τον ρόλο της άκαρδης γιαγιάς. «Μου φάνηκε υπερβολικά νέα και λυγερή», εξομολογήθηκε ο Μάρκες σε μεξικάνικο περιοδικό. Το 1987, ο Φραντσέσκο Ρόζι σκηνοθέτησε το «Χρονικό ενός προαναγγελθέντος θανάτου» με ένα εντυπωσιακό καστ, αποτελούμενο από τους Άντονι Ντελόν, Τζιάν Μαρία Βολοντέ, Ορνέλα Μούτι, Ειρήνη Παπά. Όμως οι εικόνες του Ρόζι αδυνατούν να συλλάβουν την ομορφιά και τη ζωντάνια του βιβλίου.
ΓκΑμπριΕλ ΓκαρσΙα ΜΑρκες
Ακολουθούν κι άλλες προσπάθειες μεταφοράς των μυθιστορημάτων του Μάρκες στη μεγάλη οθόνη: Ο Μιγκέλ Λιπίν σκηνοθέτησε το 1979 τη «Χήρα του Μοντιέλ», ο Χάιμε Ουμπέρτο Ερμοσίγιο την ίδια χρονιά σκηνοθέτησε το «Maria de mi Corazon» και ο Αρτούρο Ριπστάιν το 1998 το «Ο συνταγματάρχης δεν έχει κανέναν να του γράψει». Το «Έρωτας στα χρόνια της χολέρας», ένα από τα σημαντικότερα έργα της λατινοαμερικάνικης λογοτεχνίας, που ουσιαστικά είναι η ιστορία του γάμου των γονιών του συγγραφέα, μεταφέρεται εντελώς άνευρα και σχηματικά στο σινεμά, το 2007. Η κάμερα του Μάικ Νιούελ εισβάλλει βίαια στα μάτια και την ψυχή του θεατή υπονομεύοντας κάθε υποψία μαγείας. Η Χίλντα Χιντάλγκο, μαθήτρια του
Μάρκες στη Σχολή Κινηματογράφου της Αβάνας, μεταφέρει αξιοπρεπώς στη μεγάλη οθόνη το «Περί έρωτος και άλλων δαιμονίων» (2010). Ώς το τέλος της ζωής του, ο Μάρκες ήταν παθιασμένος με το σινεμά, όχι μόνο γιατί τα μυθιστορήματά του μεταφέρθηκαν στη μεγάλη οθόνη, αλλά επειδή ο κινηματογράφος ήταν κομμάτι της ίδιας του της ζωής. «Για εμάς τους Κολομβιανούς ο Γκάμπριελ Γκαρσία Μάρκες δεν εφηύρε τον μαγικό ρεαλισμό, ήταν ο σημαντικότερος εκπρόσωπός του σε μια χώρα που εκπροσωπεί η ίδια τον μαγικό ρεαλισμό. Μια χώρα που συνδυάζει τη χαρά και τον πόνο, την ποίηση και τη σύγκρουση», είπε ο πρόεδρος της Κολομβίας Χουάν Μανουέλ Σάντος.
Αποχαιρετισμός στον Μάρκες «Η πραγματικότητα δεν τελειώνει στην τιμή των αυγών και της ντομάτας. Η καθημερινή ζωή στη Λατινική Αμερική μάς αποδεικνύει πως η πραγματικότητα είναι γεμάτη από καταπληκτικά πράγματα» λέει ο Γκαμπριέλ Γκαρσία Μάρκες στο βιβλίο με τις συνομιλίες με τον Πλίνιο Απουλένιο Μεντόσα που εκδόθηκε το 1982. Την ίδια χρονιά, ντυμένος με μια παραδοσιακή κολομβιανή φορεσιά, στην απονομή του βραβείου Νόμπελ, εξέφραζε την ελπίδα του πως «αυτή η αλλόκοτη πραγματικότητα, και όχι μόνο η λογοτεχνική της έκφραση, τράβηξε την προσοχή της Σουηδικής Ακαδημίας. Μια πραγματικότητα που δεν βρίσκεται μόνο στα χαρτιά, αλλά ζει μαζί μας, καθορίζει κάθε στιγμή των καθημερινών μας θανάτων και τροφοδοτεί μια πηγή ακόρεστης δημιουργίας, γεμάτη δυστυχία και ομορφιά». Αυτή η «θαυμαστή πραγματικότητα», όπου το απίθανο έχει ισότιμη θέση με το καθημερινό, οδήγησε τη δεκαετία του 1960 στο «μπουμ», την «έκρηξη». Επηρεασμένοι και από την κουβανική επανάσταση και τα όνειρα του Τσε για την εξάπλωσή της σε ολόκληρη την ήπειρο, ο Κορτάσαρ, ο Φουέντες, ο Λιόσα, ο Ντονόσο, πολύ ιδιαίτερες φωνές από διάφορες χώρες της περιοχής, αλλά και με κοινά χαρακτηριστικά, δεν έγραψαν απλώς ωραία ή επιτυχημένα μυθιστορήματα και διηγήματα, αλλά πραγματοποίησαν μια δική τους επανάσταση στη λογοτεχνία, δημιούργησαν ένα νέο είδος και
εκτόξευσαν στα ύψη τη φήμη των Λατινοαμερικανών συγγραφέων. Τα «Εκατό χρόνια μοναξιά» του Μάρκες ήταν, κατά πολλούς, η τέλεια έκφραση αυτής της τάσης, του «μαγικού ρεαλισμού», όπως ονομάστηκε. Το μυθιστόρημα γνώρισε τεράστια επιτυχία σε ολόκληρο τον κόσμο, αγαπήθηκε και εξακολουθεί να διαβάζεται και να αγαπιέται, όπως και τα υπόλοιπα έργα του συγγραφέα του αλλά και ο ίδιος ο Μάρκες. Από την Παρασκευή που ανακοινώθηκε ο θάνατός του εκατοντάδες τα αφιερώματα, σε όλο τον κόσμο, στο έργο, τις απόψεις και τη ζωή του, ενώ στην Κολομβία, όπου γεννήθηκε, στην Κούβα και την Αργεντινή όπου έζησε χρόνια, και στο Μεξικό, όπου έμενε τα τελευταία 30 χρόνια, οργανώνονται εκδηλώσεις στη μνήμη του, στις οποίες διαβάζονται επί ώρες βιβλία του, συνεντεύξεις του, η ομιλία του τη βραδιά του Νόμπελ. «Εμείς οι εύπιστοι παραμυθάδες» κατέληγε σε αυτήν «αισθανόμαστε πως έχουμε το δικαίωμα να πιστεύουμε πως μπορούμε ακόμα να δημιουργήσουμε μια καινούργια ουτοπία για τη ζωή, όπου κανείς δεν θα μπορούσε να αποφασίζει για τους άλλους τα πάντα, ακόμα και τον τρόπο του θανάτου τους, όπου η αγάπη θα ήταν αληθινή και η ευτυχία πιθανή και όπου οι γενιές οι καταδικασμένες σε εκατό χρόνια μοναξιά θα έχουν, επιτέλους, μια δεύτερη ευκαιρία στη γη». Σ.Π.
06/30
24/4 - 30/4
ΠΟΝΤΙΚΙart
www.topontiki.gr
Η ΕΥΡΩΠΗ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ ΑΠΟΙΚΙΕΣ ΚΑΙ ΝΟΜΙΣΜΑΤΑ ΑΠΟ ΤΗ ΣΥΛΛΟΓΗ ΤΗΣ ALPHA BANK ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΚΟ ΜΟΥΣΕΙΟ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ 11 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 2014 19 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 2015
ΣΥΝΔΙΟΡΓΑΝΩΣΗ ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΚΟ ΜΟΥΣΕΙΟ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ ΝΟΜΙΣΜΑΤΙΚΗ ΣΥΛΛΟΓΗ ALPHA BANK Το Αρχαιολογικό Μουσείο Θεσσαλονίκης και η Νομισματική Συλλογή της Alpha Bank συνεργάζονται για μία ακόμη φορά και διοργανώνουν την έκθεση «Η ΕΥΡΩΠΗ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ. ΑΠΟΙΚΙΕΣ ΚΑΙ ΝΟΜΙΣΜΑΤΑ ΑΠΟ ΤΗ ΣΥΛΛΟΓΗ ΤΗΣ ALPHA BANK». H Έκθεση παρουσιάζει τον ελληνικό Αποικισμό στην Ευρώπη καθώς και τη διάδοση και χρήση του νομίσματος, του βασικού συναλλακτικού μέσου. Οι ελληνικές αποικίες, που ιδρύθηκαν κατά τον Β’ Αποικισμό στις σημερινές χώρες Ισπανία, Γαλλία, Ιταλία, Αλβανία, Ουκρανία, Ρουμανία και Βουλγαρία, διαμόρφωσαν τον πολιτισμό της Ευρώπης και διέδωσαν τη χρήση του νομίσματος, το οποίο στον κυρίως ελλαδικό χώρο χρησιμοποιούνταν ήδη από τις αρχές του 6ου αιώνα π.Χ. Στην Έκθεση θα παρουσιαστούν 121 νομίσματα των ελληνικών αποικιών, εκ των οποίων 116 ανήκουν στη Συλλογή της Alpha Bank, 3 στο Νομισματικό Μουσείο Αθηνών και 2 σε Ιδιωτική Συλλογή. Για την καλύτερη κατανόηση της ιστορικής πορείας και της ανάπτυξης των αποικιών που παρουσιάζονται στην Έκθεση, τα νομίσματα πλαισιώνονται από 61 μοναδικά αρχαία αντικείμενα, προϊόντα εργαστηρίων των ελληνικών αποικιών. Τα αντικείμενα αυτά προέρχονται από το Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο, το Αρχαιολογικό Μουσείο Θεσσαλονίκης, τα Αρχαιολογικά Μουσεία Δελφών, Ολυμπίας, Ερέτριας και Ιωαννίνων, καθώς και από τη Γ’ Εφορεία Προϊστορικών και Κλασικών Αρχαιοτήτων (Αθήνα). Η Έκθεση θα περιλαμβάνει επίσης αρχαία αντικείμενα από τρία Μουσεία της Ιταλίας (Museo Archeologico Nazionale della Sibaritide, Museo Archeologico Nazionale della Siritide, Museo Archeologico di Giardini Naxos) και δύο της Ισπανίας (Museu d’Arqueologia de Catalunya, Barcelona-Empúries), χώρες όπου η αποικιακή δραστηριότητα των Ελλήνων υπήρξε μεγάλη. Ο προγραμματισμός της Έκθεσης και η σύμπτωσή της με την προεδρία της Ελλάδος στην Ευρωπαϊκή Ένωση, κατά το πρώτο εξάμηνο του 2014, δεν προέκυψε τυχαία, καθώς υπενθυμίζει στους Εταίρους μας με τον πιο εναργή και αδιάψευστο τρόπο τις κοινές πολιτιστικές καταβολές της ευρωπαϊκής κληρονομιάς και τη βαθιά γονεϊκή σχέση όλου του δυτικού κόσμου με την οικουμένη της ελληνικής αρχαιότητας. Η διάρθρωση της Έκθεσης γίνεται σε τρεις ενότητες:
ΔΙΑΡΚΕΙΑ ΕΚΘΕΣΗΣ 11 Απριλίου 2014 - 19 Απριλίου 2015 Την Έκθεση συνοδεύει κατάλογος - λεύκωμα στην ελληνική και αγγλική γλώσσα, με πλούσιο φωτογραφικό υλικό. Κατά τη διάρκεια της Έκθεσης διεξάγονται εκπαιδευτικά προγράμματα, κατόπιν συνεννόησης. Οργάνωση - Συντονισμός Πολυξένη Αδάμ - Βελένη, Διευθύντρια του Αρχαιολογικού Μουσείου Θεσσαλονίκης Δήμητρα Τσαγκάρη, Επιμελήτρια της Νομισματικής Συλλογής Alpha Bank Μουσειογραφικός - αρχιτεκτονικός σχεδιασμός loopoSTUDiO - Ομάδα Αρχιτεκτόνων Μηχανικών ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΚΟ ΜΟΥΣΕΙΟ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ Μανόλη Ανδρόνικου 6 546 21 ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ Τηλ.: 2310 830 538 Fax: 2310 861 306 E-mail: info.amth@culture.gr http://www.amth.gr ΝΟΜΙΣΜΑΤΙΚΗ ΣΥΛΛΟΓΗ ALPHA BANK Σταδίου 40, 102 52 ΑΘΗΝΑΙ Τηλ.: 210 326 2460-1, Fax: 210 326 2462 E-mail: numismatic@alpha.gr www.alphanumismatics.gr
Ο Αποικισμός: περιπέτεια και πρόκληση, ταυτότητα και νόστος Στην εισαγωγική ενότητα γίνεται λόγος για τον ρόλο της θάλασσας ως ζωτικής δύναμης του ελληνικού πολιτισμού και αναφέρονται οι κύριοι μύθοι, τα έπη και οι εμβληματικοί ήρωες που πλάστηκαν με αφετηρία τις θαλασσινές περιπλανήσεις. Παρουσιάζονται ποικίλες πτυχές του Aποικισμού, το ιστορικό, κοινωνικό και οικονομικό πλαίσιο που εξασφάλισε τις κατάλληλες συνθήκες και κυρίως ο συσχετισμός του με την ανάδυση της ελληνικής πόλης-κράτους. Νέες πατρίδες από τον Εύξεινο Πόντο έως τις Ηράκλειες Στήλες Σε αυτή την ενότητα παρουσιάζεται η γεωγραφική εξάπλωση του Aποικισμού στην Κάτω Ιταλία και Σικελία, τη Νότια Γαλλία, την Ισπανία, τις Ιλλυρικές Ακτές και τον Εύξεινο Πόντο. Παρουσιάζονται 39 αποικίες, οι πιο αντιπροσωπευτικές των περιοχών. Η κάθε αποικία αποτελεί έναν ξεχωριστό μικρόκοσμο, με προσδιορισμό των ιδιαίτερων χαρακτηριστικών στοιχείων του και της νομισματοκοπίας της πόλης. Ιδιαίτερη αναφορά γίνεται σε θέματα όπως η διάδοση του ελληνικού αλφαβήτου στους ντόπιους πληθυσμούς, η διάδοση της χρήσης του νομίσματος, αλλά και καλλιεργειών, όπως της αμπέλου, καθώς και η επικράτηση ελληνικών συνηθειών, όπως το συμπόσιο, οι λατρείες, το θέατρο. Οι Έλληνες και οι Άλλοι Η τελευταία ενότητα της Έκθεσης αφιερώνεται στις σχέσεις που αναπτύχθηκαν ανάμεσα στους Έλληνες και τους γείτονες λαούς των περιοχών όπου ιδρύθηκαν αποικίες. Από τη συνύπαρξη αυτή προκλήθηκαν επιρροές, εισήχθησαν νέα πολιτισμικά στοιχεία και έγινε τελικά δυνατή η συμβίωση, παρά τις όποιες διαφορές τους. Ξεχωριστή αναφορά γίνεται στη σχέση με τους θαλασσοπόρους, και δυνάμει ανταγωνιστές, Φοίνικες και τους Κέλτες της Δυτικής και Ανατολικής Ευρώπης.
24/4 - 30/4
ποντικιart
07/31
www.topontiki.gr
AΡΧΑΙΑ ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΑ
Εμπόριον (Empύries), Ισπανία Αργυρή δραχμή, μετά το 218 π.Χ. Ε: Κεφαλή Περσεφόνης και γύρω κολυμπούν δελφίνια. Ο: ΕΜΠΟΡΙΤΩΝ. Πήγασος. Νομισματική Συλλογή Alpha Bank
Μασσαλία (Marseille), Γαλλία Αργυρή δραχμή, 130-121 π.Χ. Ε: Κεφαλή Αρτέμιδος. Ο: ΜΑΣΣΑΛΙΗΤΩΝ. Λέων. Νομισματική Συλλογή Alpha Bank
Ειδώλιο οπλίτη, περίπου 530 π.Χ. Museo Archeologico Nazionale della Sibaritide Τάρας (Taranto), Ιταλία Χρυσός στατήρ, 333-331/0 π.Χ. Ε: ΤΑΡΑ(Σ). Κεφαλή Ήρας. Ο: Ιππεύς. Νομισματική Συλλογή Alpha Bank
Κράνος, 6ος - 5ος αιώνας π.Χ. Ανάθημα των Μεσσηνίων της Σικελίας στην Ολυμπία. Αρχαιολογικό Μουσείο Ολυμπίας
Συρακούσαι (Siracusa), Ιταλία (Σικελία) Αργυρό δεκάδραχμο, περ. 400 π.Χ. Ε: Τέθριππο. Ο: ΣΥΡΑΚΟΣΙΩΝ. Κεφαλή Αρέθουσας και γύρω κολυμπούν δελφίνια. Νομισματική Συλλογή Alpha Bank
Έλασμα με γυναικεία προτομή. Αρχές 5ου αιώνα π.Χ. Αρχαιολογικό Μουσείο Ολυμπίας
Απολλωνία Ιλλυρική (Fier), Αλβανία Αργυρός στατήρ, 340-280 π.Χ. Ε: Αγελάδα που θηλάζει το μικρό της. Ο: ΑΠ. Δύο φυτικά σύνολα εντός τετραγώνου πλαισίου. Νομισματική Συλλογή Alpha Bank
Κάλλατις (Mangalia), Ρουμανία Αργυρό οκτώβολο, 350-281 π.Χ. Ε: Κεφαλή Ηρακλέους. Ο: ΚΑΛΛΑΤΙΑ. Ρόπαλο, τόξο σε φαρέτρα και στάχυς. Νομισματική Συλλογή Alpha Bank
Παντικάπαιον (Kerch), Ουκρανία Χρυσός στατήρ, 340 π.Χ. Ε: Κεφαλή Πανός. Ο: ΠΑΝ. Γρύπας. Νομισματική Συλλογή Alpha Bank
Κέλτες Ελβέτιοι, Ελβετία Απομίμηση νομίσματος Φιλίππου Β’ Μακεδονίας. Χρυσός στατήρ, αρχές 3ου αιώνα π.Χ. Ε: Κεφαλή Απόλλωνος. Ο: ΦΙΛΙΠΠΟΥ. Ηνίοχος που οδηγεί συνωρίδα. Νομισματική Συλλογή Alpha Bank
Ακροκέραμο με προσωπείο Σιληνού. Τέλη 6ου/αρχές 5ου αιώνα π.Χ. Museo Archeologico di Giardini Naxos
Κεφαλή πολεμιστή από τον Θησαυρό των Μασσαλιωτών στους Δελφούς. Περίπου 500 π.Χ. Αρχαιολογικό Μουσείο Δελφών
10/34 Η Ελλάδα αλλάζει;
24/04 - 29/04
ποντικιart
www.topontiki.gr
Η Βουλή σε... στενή παρακολούθηση Κι όμως, με τη διαδικτυακή πλατφόρμα vouliwatch.gr αυτό είναι δυνατό. Οι πολίτες μπορούν να «ελέγχουν» τους βουλευτές μέσω των προφίλ τους, αλλά και να τους θέτουν ερωτήματα. Η συμμετοχή θα οδηγήσει τελικά και στην ενδυνάμωση της Δημοκρατίας
Βίκυ Λεβαντή Η αντίστροφη μέτρηση για τις εκλογές έχει ήδη ξεκινήσει. Αυτή, λοιπόν, είναι μια καλή αρχή για όλους να ρίξουν στο τραπέζι ζητήματα και προτάσεις τοπικού ή εθνικού ενδιαφέροντος, να ελέγξουν βουλευτές και ευρωβουλευτές για την κοινοβουλευτική τους δραστηριότητα, να τους αξιολογήσουν, αλλά και να συζητήσουν για θέματα πολιτικής επικαιρότητας χωρίς φωνές και τσαμπουκάδες. Μάθετε τον τρόπο μέσω της διαδικτυακής πλατφόρμας vouliwatch.gr, που θα παίξει τον ρόλο διαμεσολαβητή μεταξύ πολιτών και Βουλής. Το Vouliwatch είναι η ελληνική εκδοχή του Parliamentwatch, που ήδη λειτουργεί με επιτυχία και σε άλλες χώρες εντός και εκτός Ευρώπης (Γαλλία, Αυστρία, Ιρλανδία, Λουξεμβούργο, Γερμανία και Τυνησία). Στην Ελλάδα λανσαρίστηκε πριν από έναν μήνα, από τους Αντώνη Σβαρτς, Στέφανο Λουκόπουλο, Παναγιώτη Βλάχο, Νάντια Δρακούλα, Μαρία Ναθαναήλ και Ειρήνη Κωστάκη. Πρόκειται για μια ομάδα νέων ανθρώπων που έχουν εργαστεί σε οργανισμούς εθνικής και ευρωπαϊκής πολιτικής, στην επικοινωνία, την κοινωνική επιχειρηματικότητα και την ψηφιακή καινοτομία. «Ως ανεξάρτητος μη κερδοσκοπικός Οργανισμός στοχεύουμε στην ενδυνάμωση της Δημοκρατίας μέσω της προώθησης της συμμετοχικότητας, της λογοδοσί-
ας, της γνώσης, της διαφάνειας αλλά και του γόνιμου διαλόγου», μας λέει ο ελληνογερμανικής καταγωγής και ιδρυτής του Vouliwatch Αντώνης Σβαρτς. Όλα ξεκίνησαν την περίοδο που εργαζόταν στην Ashoka, μια διεθνή οργάνωση στη Γερμανία, η οποία υποστηρίζει κοινωνικούς επιχειρηματίες. Εκεί γνώρισε το Parliamentwatch και είχε την ιδέα να το εφαρμόσει και στην Ελλάδα. «Προφανώς δεν τρέφω αυταπάτες και ούτε πιστεύω ότι το Vouliwatch μπορεί να φέρει την άνοιξη, αλλά ευελπιστώ ότι μπορεί να συμβάλει σε μια θετική αλλαγή για το πώς αντιλαμβανόμαστε την πολιτική και τη Δημοκρατία στην Ελλάδα», μας λέει υπογραμμίζοντας ότι μια υγιής Δημοκρατία αποτελείται
από πραγματικά ενημερωμένους και ενεργούς πολίτες. Η διαφορά της πολιτικής πραγματικότητας, της κουλτούρας αλλά και ο τρόπος με τον οποίο αντιλαμβάνεται ο κάθε πολίτης την πολιτική από χώρα σε χώρα ήταν η αφορμή να πάνε «δυο βήματα πιο πέρα» την ιδέα του Parliamentwatch, φέρνοντάς την πιο κοντά στα ελληνικά δεδομένα. «Εστιάσαμε στην εισαγωγή λειτουργιών που δίνουν τη δυνατότητα στον πολίτη να διεκδικήσει καλύτερο νομοθετικό έργο, εισάγοντας ιδέες και θέματα προς νομοθέτηση». Με άλλα λόγια, ο χρήστης, πέρα από το να στέλνει ερωτήματα σε βουλευτές, μπορεί να κάνει προτάσεις, να τις παρουσιάσει ή να αξιολογήσει ιδέες και να συμμετάσχει σε ανοιχτό διάλογο πάνω στο «Θέμα του Μήνα» που επιλέγει η ομάδα του Vouliwatch. Η διαδικασία είναι απλή. «Για να συμμετέχει κανείς πρέπει να κάνει μια απλή εγγραφή στην ιστοσελίδα μας είτε μέσω e-mail είτε μέσω των social media. Μέχρι στιγμής η ανταπόκριση του κόσμου είναι πάρα πολύ θετική. Περίπου 3.000 likes στο Facebook και περισσότερες από 150 ερωτήσεις σε βουλευτές, με 30 σχόλια ή προτάσεις. Η μεγαλύτερη πρόκληση αυτήν τη στιγμή για το Vouliwatch είναι να κερδίσει ακόμα περισσότερο την εμπιστοσύνη κυρίως των βουλευτών. Όπως αναμένεται, κάθε αντίστοιχη πρωτοβουλία συνεπάγεται περισσότερη διαφάνεια αλλά και περισσότερη δουλειά για τα πολιτικά γραφεία».
H Μπέτι Ράιαν της Άνδρου Είναι η πρώτη φορά που το Μουσείο Γουλανδρή παρουσιάζει στην Άνδρο καλλιτεχνικό γεγονός εκτός θερινής περιόδου. Η αναδρομική έκθεση ζωγραφικής, με τίτλο «Το Χρώμα της Σιωπής», είναι αφιερωμένη στην Αμερικανίδα ζωγράφο Μπέτι Ράιαν, που έζησε τα τελευταία είκοσι πέντε χρόνια της ζωής της, σχεδόν σαν ερημίτισσα, στο νησί Βίκυ Λεβαντή «Όταν ήρθα στην Ελλάδα, ήταν ζήτημα χρόνου να βρω το μέρος που ταίριαζε στην εικόνα μου για το πού πρέπει να ζήσω. Το βρήκα. Ήταν έρωτας με την πρώτη ματιά. Κι ο έρωτας μεγάλωνε στα είκοσι πέντε χρόνια που είχα παντρευτεί αυτό το σπίτι σ’ έναν ψηλό λόφο στην Άνδρο. Ζωγράφιζα και σχεδίαζα. Ήταν ένα μεγάλο, παλιό σπίτι, με όμορφο φως στο εσωτερικό. Σπάνια έχω βρεθεί σε δωμάτια με τόσο υπέροχο φως. Φως για να ζωγραφίσεις. Εδώ αφοσιώθηκα στη ζωγραφική και διέκοψα μια πορεία γεμάτη λάθος σκέψεις και φόβους. Μου συνέβη αργά, αλλά βρήκα τον δρόμο μου μέσα από το σκοτάδι και τα αρρωστιάρικα χρώματα. Ωρίμασα επιτέλους και έγινα ολοκληρωμένο άτομο. Τα τελευταία χρόνια ήταν τα καλύτερα…» έγραφε σε πρόσφατα ξεθαμμένες – από τους φίλους της – σημειώσεις, δίνοντας τη δική της εκδοχή για το πώς πήρε την απόφαση να ζήσει στο νησί που την ενέπνευσε, όπου βρήκε τον εαυτό της και αφιερώθηκε ολοκληρωτικά στη ζωγραφική: Την Άνδρο.
Η ζωή της Η Μπέτι Ράιαν γεννήθηκε στη Νέα Υόρκη, σ’ένα περιβάλλον εξαιρετικά εύπορο και κοσμοπολίτικο. Ταξίδεψε αρκετά στην Ευρώπη αποκτώντας από πολύ μικρή ηλικία ανεξάρτητο πνεύμα και μόρφωση. Στα δεκαοχτώ της πήγε στο Παρίσι για να σπουδάσει στην Ακαδημία Ozenfant και
Ελλάδα ήρθε για πρώτη φορά το 1933. Μαγεμένη από το ελληνικό φως έδωσε την υπόσχεση να επιστρέψει. Κατά τη δεκαετία του ’60 επισκέφτηκε την Αθήνα ενώ κατά τη μικρή της παραμονή στην Κρήτη ξανασυνάντησε πολλούς από τους φίλους που είχε στο Παρίσι. Η συμβουλή αυτών ήταν να κάνει ένα ταξίδι στην Άνδρο.
Τα έργα της
έτσι βρέθηκε ανάμεσα σ’όλο το καλλιτεχνικό γίγνεσθαι της δεκαετίας του ’30. Εκεί συναναστράφηκε με προσωπικότητες όπως οι Henry Miller, Lawrence Dureell, James Joyce, Paul Klee, Wassili Kandinsky, Salvador Dali, Marc Chagall, Jean Lurcat, Chaim Soutine, Alberto Giacometti, Marcel Duchamp κ.ά., που επηρέασαν ουσιαστικά τη μετέπειτα καλλιτεχνική της πορεία και δημιουργία. Στην
Τα περισσότερα από τα έργα που παρουσιάζονται στην τρέχουσα έκθεση ανήκουν στην περίοδο που έζησε στο κυκλαδίτικο νησί. Εκεί, η Ράιαν έζησε πολύ διακριτικά με τη συντροφιά λίγων αλλά αγαπημένων φίλων. Ζωγράφιζε ασταμάτητα, ποτέ όμως τους ντόπιους. Αυτός ήταν πιθανότατα και ο λόγος που πέρασε απαρατήρητη από τους Ανδριώτες. Προτιμούσε να ζωγραφίζει τα τοπία. Όχι όμως τις γραφικότητες του νησιού, που κάθε επισκέπτης θαυμάζει. Εκείνη επέμεινε στα ζώα, τη φύση, τα κτίσματα, σε περίεργους και δημιουργικούς συνδυασμούς. Όλα ελαιογραφίες, ακουαρέλες και σχέδια, εμπνευσμένα από την κοιλάδα στα Απατούρια και τα σπίτια στον Άγιο Πέτρο. Όσον αφορά το φως που τόσο θαύμαζε, στη ζωγραφική της αυτό δεν είναι εκτυφλωτικό, αλλά «βγαίνει μέσα από τη γη», χαρίζοντας ηρεμία με τις γήινες αποχρώσεις του.
Info
Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης του Ιδρύματος Γουλανδρή, 6.4 - 26.5, και Καΐρειος Βιβλιοθήκη, 4.7 - 13.8.
24/04 - 29/04
ποντικιart
Σινεμά 11/35
www.topontiki.gr
òòòòò Εξαιρετική òòòò Πολύ καλή òòò Καλή òò Βλέπεται ò Μέτρια ò Μην τη δείτε
Οι εταιρείες διανομής φέρουν την ευθύνη για έκτακτες αλλαγές στις ημερομηνίες προβολής των ταινιών. Sacro GRA
Snowpiercer
Ένας Κορεάτης βάζει τα γυαλιά στο Χόλιγουντ Κι όμως, ο Μπονγκ Τζουν-χο με το «Snowpiercer» πατάει πάνω στο εξαιρετικό γαλλικό κόμικς των αρχών της δεκαετίας του ’80 «Le Transperceneige» και παραδίδει μια εξαιρετική ταινία Κωνσταντίνος Σαμαράς
Sacro GRA
Σκηνοθεσία: Τζιανφράνκο Ρόσι Το Χρυσό Λιοντάρι - έκπληξη του τελευταίου Φεστιβάλ Βενετίας ανέδειξε τη διακριτική αλλά αξιοθαύμαστη δουλειά ενός σπουδαίου Ιταλού ντοκιμαντερίστα, του Τζιανφράνκο Ρόσι, ενός περιπλανώμενου σκηνοθέτη που βασίζει τη δημιουργική του μέθοδο στην παρατήρηση των ανθρώπων και στο υπομονετικό χτίσιμο σχέσεων μαζί τους. Η καταγραφή έρχεται πολύ αργότερα, και μόνο όταν οι σχέσεις έχουν ωριμάσει. Κάτι που γίνεται άμεσα εμφανές στο «Sacro GRA», όπου ο Ρόσι αποσπά με την κάμερά του τις πιο οικείες, σπαρταριστές και Sacro GRAòòòò Μωσαϊκό ζωών στην περιφέρεια της αναπάντεχες χειρονομίες κι εκφράσεις, λες και είναι αόρατος. Αιώνιας Πόλης, γεμάτο ποίηση, σιωπηλή Οι πρωταγωνιστές του Ρόσι είναι το ετερόκλητο μείγμα ανθρώπων ομορφιά και υπέροχες λεπτομέρειες που ζουν κι εργάζονται στον GRA (Grande Raccordo Anulare), τον περιφερειακό αυτοκινητόδρομο που αγκαλιάζει σαν δαχτυλίδι τη Ρώμη. Ένας νοσοκόμος, ένας βοτανολόγος, ένας ψαράς, παράδοξα ζευγάρια και κορίτσια της νύχτας, όλοι τους κομμάτια ενός μωσαϊκού που μπορεί να μην βαδίζει σε μια ευθύγραμμη πορεία, αλλά διακρίνεται από εντυπωσιακή συνοχή. Το αρχικό ανεκδοτολογικό ενδιαφέρον υποχωρεί για να αφήσει χώρο σε μια αφηρημένη ένωση ανθρώπων που πιθανότατα δεν θα συναντηθούν ποτέ. Μια ένωση ψυχική, που ο Ρόσι επιτυγχάνει χωρίς να εκβιάζει φορμαλιστικά τα ανθρώπινα πορτρέτα του. Αυτός ο συνδυασμός «μικρής» και «μεγάλης» φόρμας άλλοτε μας κάνει να ξεχνάμε πως βλέπουμε σινεμά, άλλοτε μας δίνει την εντύπωση πως μια τόσο καλοκουρδισμένη κινηματογραφική μουσική δεν μπορεί παρά να είναι ολότελα σκηνοθετημένη. Απόλυτα ρεαλιστικό και την ίδια στιγμή περιβεβλημένο με μια απροσδιόριστη σουρεαλιστική αύρα, το «Sacro GRA» είναι ένα έργο σπάνιας ομορφιάς.
Snowpiercer Σκηνοθεσία: Μπονγκ Τζουν-χο Πρωταγωνιστούν: Κρις Έβανς, Τίλντα Σουίντον, Τζέιμι Μπελ Ο Κορεάτης Μπονγκ Τζουν-χο («The Host», «Mother») δεν είναι τυχαία περίπτωση σκηνοθέτη, και με χαρά διαπιστώνουμε πως η δική του δυστοπία χολιγουντιανής κοπής δεν μοιάζει με τα γνώριμα προϊόντα της σειράς. Εδώ ο σκηνοθέτης πατάει πάνω στο εξαιρετικό γαλλικό κόμικ των αρχών της δεκαετίας Snowpiercer òòòò του ’80 «Le Transperceneige» και χειρίζεται το αυθεντικό του υλικό Εξέγερση σε αεικίνητο τρένο της επερμε μεγάλο σεβασμό, ακόμα και τις στιγμές που το προδίδει. Αφηγούχόμενης εποχής των παγετώνων. Ένας μενο μια ιδιότυπη ταξική εξέγερση μέσα σε ένα αέναα κινούμενο Κορεάτης βάζει τα γυαλιά στο Χόλιγουντ, τρένο που συντηρεί τα μοναδικά εναπομείναντα μέλη της ανθρωπόμε ανθρωποκεντρικό φουτουρισμό υψητητας, το «Snowpiercer» προσπαθεί να παντρέψει ένα περιπετειώδες λής αισθητικής μετα-αποκαλυπτικό όραμα με τις εξίσου μεγαλεπήβολες αισθητικές απαιτήσεις του σκηνοθέτη. Τελικά, όπως και στο κόμικ, ο Κορεάτης δημιουργός παρουσιάζει τα όρια της δράσης των πρωταγωνιστών, υπογραμμίζει την αμφισημία των κινήτρων και των πράξεών τους και οδηγεί τον θεατή σε ένα λιγότερο θεαματικό και περισσότερο εγκεφαλικό φινάλε. Μέσα από συμπληγάδες, ο Μπονγκ
Τζουν-χο καταφέρνει να εμμείνει στον ανθρωποκεντρικό χαρακτήρα του κινηματογράφου του, χωρίς ποτέ να ξεχνά ότι κάνει σινεμά είδους – τα κόλπα του οποίου παίζει στα δάχτυλα όσο λίγοι Αμερικανοί συνάδελφοί του.
Διασταυρούμενες ζωές Σκηνοθεσία: Σρένταν Γκολούμποβιτς Πρωταγωνιστούν: Αλεξάντερ Μπέρτσεκ, Λέον Λούτσεβ, Νεμπόισα Γκόλγκοβατς Ένα τραγικό γεγονός μπορεί να αφήνει έντονα αποτυπώματα ακόμα και 12 χρόνια μετά, μας λέει το δράμα του Σρένταν Γκολούμποβιτς γύρω από τον πόλεμο της Βοσνίας και τον απόηχό του. Οι «ζωές» του τίτλου διασταυρώνονται στην αληθινή ιστορία ενός Σέρβου στρατιώτη, που έχασε τη ζωή του καθώς προσπαθούσε να υπεΔιασταυρούμενες ζωές òò ρασπιστεί έναν μουσουλμάνο πολίτη. Το Οι συνέπειες ενός γεγονότος από τον πόπαζλ χτίζεται μέσα από συμπτώσεις και λεμο της Βοσνίας 12 χρόνια μετά, σε μια αποκαλύψεις, που ο Γκολούμποβιτς και παράλληλη αφήγηση που απλώς μιμείται οι σεναριογράφοι του κρατούν ως δυνατους επιδέξιους προγόνους της τά χαρτιά που πρέπει να πέσουν στο τραπέζι την κατάλληλη στιγμή. Δεν έχουν εντελώς άδικο, αφού οπωσδήποτε η αφηγηματική ίντριγκα των «Διασταυρούμενων ζωών» δεν στερείται ενδιαφέροντος ή τουλάχιστον επιδεξιότητας. Κάπου εκεί όμως βρίσκονται και τα όρια μιας παράλληλης αφήγησης που τηρεί τους κανόνες σχεδόν ψυχαναγκαστικά και οδηγεί σε μια τεχνητή κλιμάκωση, που τελικά κάνει το φιλμ του Γκολούμποβιτς να μοιάζει περισσότερο με απόπειρα μίμησης ενός είδους και λιγότερο με αυθεντική δημιουργία. Στην ίδια κατεύθυνση και η σκιαγράφηση των πρωταγωνιστών, που λειτουργούν ως βαρύγδουπα σύμβολα των συνεπειών του πολέμου, αλλά όχι ως ολοκληρωμένα ανθρώπινα όντα.
ΠΡΟΒΑΛΛΕΤΑΙ ΑΚΟΜΗ
Το θεώρημα μηδέν Σκηνοθεσία: Τέρι Γκίλιαμ Πρωταγωνιστούν: Κρίστοφ Βαλτζ, Μελανί Τιερί, Ματ Ντέιμον, Τίλντα Σουίντον Σε ένα οργουελικό μέλλον στο Λονδίνο, ο Λεθ καλείται από τη Διεύθυνση να λύσει το «Θεώρημα Μηδέν», μια μαθηματική εξίσωση που θα καθορίσει εάν η ζωή έχει πραγματικό νόημα. Η μανιώδης εργασία του Λεθ διακόπτεται συχνά από ανεπιθύμητες επισκέψεις από ανθρώπους που δεν εμπιστεύεται πλήρως, όπως τη σαγηνευτική Μπέινσλι, τον απρόβλεπτο επιστάτη του Τζόμπι, το παιδί-θαύμα γιο της Διεύθυνσης και την ψηφιακή-ψυχαναλυτή του Δρος Σρινκ Ρομ. Μόνο όταν ο Λεθ βιώνει τη δύναμη της αγάπης και την επιθυμία αρχίζει να καταλαβαίνει τον λόγο της ύπαρξής του. Με την τελευταία του ταινία, το «Θεώρημα Μηδεν», που έκανε την παγκόσμια πρεμιέρα της στο Φεστιβάλ Βενετίας, ο Τέρι Γκίλιαμ ολοκληρώνει την άτυπη τριλογία του δυστοπικής φαντασίας, που είχε ξεκινήσει με της ταινίες «Μπραζίλ» και «Οι 12 Πίθηκοι».
12/36 Συνέντευξη
24/04 - 29/04
ποντικιart
www.topontiki.gr
πλανητησ γη
Της ΣισσυΣ Παπαδακη της Βικυσ Λεβαντη
Από τον Ζιβάγκο στον Σνόουντεν «Πρωτογνώρισα τον Μπορίς όταν ήταν 27 χρόνων» γράφει ο Ιλία Έρεμπουργκ στη συναρπαστική αυτοβιογραφία του με τίτλο «Άνθρωποι, χρόνια, ζωή». «Δεν ξέρω τι μου έκανε μεγαλύτερη εντύπωση. Τα ποιήματα, το πρόσωπο, η φωνή; Τον είχα για εκλεκτό της τύχης γιατί μπορούσε να δημιουργήσει υψηλή ποίηση από καθημερινές λεπτομέρειες». Από τους μεγαλύτερους λυρικούς ποιητές, ο Μπορίς Παστερνάκ έγινε γνωστός από το μοναδικό του μυθιστόρημα «Δόκτορ Ζιβάγκο», για το οποίο, το 1958, βραβεύτηκε με Νόμπελ και έγινε διάσημος. Γι’ αυτό ακριβώς, βέβαια, το βιβλίο λοιδορήθηκε στην πατρίδα του. Το γεγονός πως δεν ήθελε ποτέ να εγκαταλείψει τη Ρωσία, τον έκανε να απαρνηθεί το βραβείο. Η λάμψη που του χάρισε, όμως, η βράβευση και η πολύ γνωστή ταινία με τον Ομάρ Σαρίφ και τη Τζούλι Κρίστι ήταν τόσο δυνατή που επισκίασε μια ποίηση που ο Μαγιακόφσκι εξυμνούσε «με την παραφορά ενός ερωτευμένου». Αυτή η λάμψη φαίνεται πως υπάρχει ακόμα, μια που το βιβλίο «Υπόθεση Ζιβάγκο» – το οποίο πρόκειται να κυκλοφορήσει στα μέσα Ιουνίου – προκάλεσε πολλά σχόλια στον αμερικανικό Τύπο. Θέμα του ο τρόπος με τον οποίο η CIA φυγάδευσε και εξέδωσε το μυθιστόρημα στο εξωτερικό. Μια υπόθεση λίγο - πολύ γνωστή, η οποία όμως τώρα παρουσιάζεται με πολλές λεπτομέρειες, μια και οι δημοσιογράφοι - συγγραφείς του νέου βιβλίου ζήτησαν και πήραν από τη CIA την άδεια να ερευνήσουν και να δημοσιεύσουν τα αρχεία της εποχής εκείνης. Από έγγραφο σε έγγραφο εκτυλίσσεται μια ιστορία η οποία θυμίζει ψυχροπολεμική ταινία, με πράκτορες, παρακολουθήσεις, μικροφίλμ, συνεργάτες σε όλο τον κόσμο. Μια ιστορία η οποία σήμερα σχολιάζεται με εντελώς διαφορετικό τρόπο από ό,τι την εποχή εκείνη. «Πάντα η CIA αγαπούσε τα βιβλία και τους συγγραφείς με έναν διεστραμμένο τρόπο, σαν να ήταν απλώς μέσα προπαγάνδας» έγραψε η «Ουάσιγκτον Ποστ», μιλώντας για το βιβλίο. Άλλοι, όπως ο πρώην αναπληρωτής υπουργός Οικονομικών των ΗΠΑ Πολ Κρέιγκ Ρόμπερτς, σε άρθρα τους αναρωτιούνται τι θα συνέβαινε αν γραφόταν μια παρόμοια ιστορία με πρωταγωνιστές, π.χ., τον Ασάνζ, τον Σνόουντεν ή το πόσο σεβασμός υπάρχει στα προσωπικά δεδομένα στη δική του χώρα.
Πληρωμή σε είδος Ο Αντόνιο Γκριτόν Ορτίς, ένας από τους γνωστότερους ζωγράφους του Μεξικού, δεν πληρώνει φόρους εδώ και 28 χρόνια. Κανένας όμως δεν τον κατηγορεί για αυτό. Πουλάει τρία έργα, δίνει άλλο ένα στο κράτος. Αν πουλήσει έξι, πρέπει να δώσει δύο. Αυτός είναι ο τρόπος του να εξοφλεί την εφορία. Αυτό λέει ο νόμος, τον οποίο εμπνεύστηκε το 1957 ένας από τους πιο σημαντικούς καλλιτέχνες της εποχής, ο Αντόνιο Σικέιρος. Την ίδια στιγμή, το Νομισματικό Ταμείο πιέζει το Μεξικό να αυξήσει τα έσοδα από τη φορολογία και η κυβέρνησή του σκέφτεται να καταργήσει το προνόμιο των εικαστικών να πληρώνουν «σε είδος». Αυτό, όμως, προκαλεί την αντίδραση όχι τόσο των ίδιων των καλλιτεχνών, όσο των υπευθύνων των μουσείων, οι οποίοι τονίζουν πως ο νόμος αυτός και τους καλλιτέχνες βοήθησε και συνέβαλε στο να διαφυλαχθεί η πολιτιστική κληρονομιά της χώρας. Επίσης, πλούτισε τις συλλογές των μουσείων με διάσημες υπογραφές, όπως αυτές του Ντιεγό Ριμπέρα και της Φρίντα Κάλο.
ΜΥΡΣΙΝΗ ΜΑΡΓΑΡΙΤΗ/Η ΕΛΛΗΝΙΔΑ ΣΟΠΡΑΝΟ ΕΞΟΜΟΛΟΓΕΙΤΑΙ…
«Όταν τραγουδάω Είναι νέα, ωραία και μία από τις καλύτερες σοπράνο που διαθέτει η ημεδαπή σκηνή του λυρικού τραγουδιού. Η Μυρσίνη Μαργαρίτη άφησε την Όπερα του Χάλε στη Γερμανία για να γυρίσει στην Ελλάδα, αν και γνώριζε ότι δεν είμαστε και καμιά περίπτωση που παραληρεί για το επί σκηνής μελόδραμα. Παρ’ όλ’ αυτά, βρήκε το επίπεδο της μουσικής πολύ υψηλό για μια χώρα όπου απουσιάζει η ακαδημαϊκή εκπαίδευση, το κράτος αδιαφορεί και κυρίως τα μέσα μαζικής ενημέρωσης κάνουν σαν να μην υπάρχει τίποτε άλλο εκτός από το σκυλάδικο. Όπως λέει εύστοχα, αν κρατήσουμε μόνο ό,τι πουλάει, ε, δεν θέλει και πολλή φαντασία να καταλάβουμε τι θα απομείνει σ’ αυτόν εδώ τον τόπο... Πώς είναι η καθημερινότητα μιας μονωδού Δημήτρης Τρίκας Αυτό διευκολύνει όμως ή εμποδίζει το τραγούδι; στην Ελλάδα του 2014; Βοηθάει πολύ. Εγώ αν δεν παίζω κιόλας Όπως όλων, με αρκετό στρες. Εγώ έχω και βαριέμαι (γέλια)! οικογένεια κι ένα μικρό παιδί. Προσπαθώ να τα χωρέσω όλα σε μια μέρα, μαζί με το διάβασμά μου, γιατί θέλει Πώς και πότε καταλάβατε ότι σας αρέσει το τραγούδι; μελέτη το σπορ! Πάντα τραγουδούσα. Ο πατέρας μου ήταν ένας από τους καλύτερους ψάλτες στην Ελλάδα. Εξαιρετική φωΣπορ; νή... Τραγουδούσαμε συνέχεια στο σπίτι! Α, ναι, περί σπορ πρόκειται. Δεν είναι μόνο τέχνη. Είναι αρκετά απαιτητικό αυτό που κάνουμε... Εννοείτε ότι χρειάζεται και σωματική άσκηση; Ακριβώς... Τώρα, μια και το λέτε αυτό, είχα πάντα απορία γιατί πολλοί τραγουδιστές και τραγουδίστριες της όπερας ήταν – και ακόμη είναι... – αρκετά ευτραφείς; Δεν υπάρχει κανένας λόγος (γέλια). Προφανώς ήταν κάποια μόδα της εποχής... Υποτίθεται ότι βοηθάει τη φωνή; Όχι, δεν ισχύει απολύτως τίποτε απ’ αυτά. Ίσα - ίσα που αν κάποιος έχει καλή φυσική κατάσταση, αντεπεξέρχεται καλύτερα στις απαιτήσεις... Άλλωστε είμαστε στην εποχή της εικόνας. Η εμφάνιση, δυστυχώς ή ευτυχώς, παίζει ρόλο... Έτσι κι αλλιώς έχει αλλάξει το «μοντέλο». Οι ντίβες της όπερας εμφανίζονται σαν… ποπ σταρ! Ναι ακριβώς... Αυτό βέβαια έχει και το αρνητικό του. Ναι στην εικόνα, αλλά από την άλλη δεν μπορεί να είναι αυτό το κριτήριο! Η φωνή και η μουσική πρέπει να προηγούνται πάντα. Ε, αν η φωνή δεν είναι το βασικό κριτήριο ούτε στην όπερα, τότε... Στην εποχή μας, πάντως, οι σκηνοθέτες πολλές φορές «παίζουν» με το γυναικείο σώμα. Διευκολύνει λέτε την όπερα να «περάσει» σε ευρύτερα στρώματα; Να το πούμε αλλιώς: θέλουν να βρουν κάποια σημεία επαφής με το σημερινό κοινό. Το επικίνδυνο σ’ αυτές τις περιπτώσεις είναι όταν γίνεται ο νεωτερισμός για τον νεωτερισμό... Οι υποκριτικές ικανότητες είναι απαραίτητες πια στους τραγουδιστές της όπερας; Πάρα πολύ. Σε σχέση με το παρελθόν τώρα πια δεν καλούμαστε μόνο να τραγουδίσουμε, αλλά να παίζουμε τον ρόλο σαν ηθοποιοί...
Ψέλνατε; Μέχρι την πρώτη γυμνασίου με έπαιρνε μαζί του στο αναλόγιο κι έκανα ισοκράτημα. Μεγαλώνοντας ντρεπόμουνα, οπότε σταμάτησα. Μετά μπήκα στη χορωδία του Δημοτικού Ωδείου της Λάρισας. Εκεί κάναμε εξαιρετικά πράγματα. Μπαινόβγαινα στο Μέγαρο από το γυμνάσιο, έπαιζα βιολί… και ήρθε σαν από μόνο του: «Μαμά, θέλω να κάνω τραγούδι»!!! Κάπως έτσι... Στα 16 μου! Τώρα, αν τύχει, μπορείτε να ψάλετε; Αν θέλω να τραγουδήσω κάτι με τον βυζαντινό τρόπο, θα μου βγει, έχω το χρώμα. Μάλιστα τα πρώτα χρόνια που τραγουδούσα ασχολήθηκα με το ρεμπέτικο. Ρεμπέτικο vs κλασικού; Δεν είχατε δίλημμα; Το δίλημμα λύθηκε εύκολα. Αν στρεφόμουνα στο ρεμπέτικο, αργότερα δεν θα μπορούσα να επιστρέψω στο λυρικό τραγούδι, οπότε... Όταν τραγουδάτε τι νιώθετε μέσα σας; Θα ακουστεί περίεργο... Είναι σαν να μην υπάρχω. Ειδικά στην όπερα την ώρα που είμαι στη σκηνή είναι σαν να σταματάει ο χρόνος αλλά και να πηγαίνει ταυτόχρονα πάρα πολύ γρήγορα. Είναι κάτι που δεν μπορώ να το εξηγήσω. Γίνομαι ο χαρακτήρας που υποδύομαι. Η μουσική με συνεπαίρνει τόσο πολύ, που εξαφανίζονται τα πάντα γύρω μου!... Το ταλέντο δίνεται ή αποκτιέται; Έτσι ή αλλιώς θέλει πολλή εξυπνάδα να διαχειριστεί κάποιος ένα ταλέντο. Εξυπνάδα, πειθαρχία, υπομονή, επιμονή και κυρίως γερά νεύρα και αυτογνωσία!... Οι συνθήκες στην Ελλάδα πώς είναι σήμερα; Οι οικονομικές συνθήκες έχουν χειροτερέψει λόγω κρίσης, αλλά μουσικά, γυρνώντας από το εξωτερικό, βρήκα τα πράγματα σε πολύ υψηλό επίπεδο. Κάτι που δεν το περίμενα ομολογώ... Παρ’ ότι έχω δουλέψει πολύ στη Γερμανία, οι ωραιότερες μουσικές στιγμές μού έχουν συμβεί εδώ, στην Ελλάδα!...
ποντικιart
24/04 - 29/04
Συνέντευξη 13/37
www.topontiki.gr
είναι σαν να μην υπάρχω» Κάποιες διαφορές εκεί κι εδώ; Τα πράγματα ήταν κάπως πιο οργανωμένα. Αλλά εκεί δεν υπάρχει το «ήρθαν οι επιχορηγήσεις, δεν ήρθαν», «ήρθαν τα λεφτά, δεν ήρθαν»... Έτσι μπορεί η κάθε όπερα να προγραμματίζει σωστά. Εδώ η χρηματοδότηση είναι το μόνιμο πρόβλημα του κάθε φορέα. Πόσες όπερες υπάρχουν στη Γερμανία; Πολλές... Κάθε πόλη έχει κι από μία!!! Και πώς χρηματοδοτούνται; Από το κράτος κυρίως! Μονιμότητα ή όχι για τους καλλιτέχνες; Αυτό που έχω να πω είναι ότι δεν μ’ ενδιαφέρει το βόλεμα... Αλλά και στη Γερμανία μόνιμες συμβάσεις είχαμε, αλλά ο οργανισμός είχε τη δυνατότητα να απολύσει κάποιον που δεν έκανε καλά τη δουλειά του! Στην Ελλάδα αισθάνεστε μειονότητα ή προνομιούχα ελίτ; Ελίτ σε καμία περίπτωση. Βέβαια είμαστε λίγοι αυτοί που ασχολούμαστε επαγγελματικά.
Η Μυρσίνη Μαργαρίτη γεννήθηκε στη Λάρισα. Σπούδασε μουσικολογία στην Αθήνα και λυρικό τραγούδι στο Πανεπιστήμιο του Σάλτσμπουργκ. Έχει εργαστεί ως μόνιμη σολίστ στην Όπερα του Χάλε, στη Γερμανία, και έχει συνεργαστεί με όπερες στην Αυστρία, την Ελβετία και φυσικά με την ΕΛΣ. Έχει ξεχωρίσει για τις ερμηνείες της στις όπερες του Μότσαρτ «Έτσι κάνουν όλες» , «Ντον Τζιοβάνι», «Μαγικός Αυλός» κ.ά., ενώ πρόσφατα συμμετείχε στο «Πικ-νικ» στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών σε σκηνοθεσία Στ. Λιβαθηνού και στα «Κατά Ιωάννη Πάθη» του J.S. Bach, επίσης στο Μέγαρο Μουσικής.
Συμπέρασμα
Πρέπει να δίνεις στους ανθρώπους τη δυνατότητα της επιλογής. Δεν μπορεί να τους δίνεις μόνο το σκυλάδικο. Αλλά εδώ θα μου πείτε δεν έχουμε καν μια μουσική Ακαδημία. Η μοναδική χώρα στην Ευρώπη! Το κράτος δεν μπορεί να βγάλει από πάνω του την ευθύνη που έχει για τον Πολιτισμό και την Παιδεία. Αν μείνουν μόνο αυτά που πουλάνε, ε, είναι σαφές το τι θα απομείνει.
2001 μπαίνει στο Πανεπιστήμιο του Σάλτσμπουργκ στην Αυστρία 2006 ντεμπούτο, φοιτήτρια ακόμα, ως επαγγελματίας λυρική τραγουδίστρια στην όπερα Landestheater Salzburg σε συμπαραγωγή με το Διεθνές Φεστιβάλ Σάλτσμπουργκ 2006 αποφοιτεί από το πανεπιστήμιο και προσλαμβάνεται στην όπερα του Χάλε στη Γερμανία 2010 κυκλοφορεί το πρώτο της CD («Απόλλωνας και Δάφνη» του Χαίντελ, με την Haendelfe stspielorchester Halle υπό τον Bernhard Forck) 2011 η γέννηση του γιου της
✓ ✓
✓ ✓ ✓
Στιγμεσ
α νθρωπ
Κι αυτοί που σας παρακολουθούν επίσης!.. Ναι, αν και έχει πια αυξηθεί πάρα πολύ το κοινό της όπερας. Εκεί που είναι σα να μην υπάρχουμε, είναι στα μέσα μαζικής ενημέρωσης... Χρειάζεται παιδεία και προβολή! Η μουσική κάνει τους ανθρώπους πιο έξυπνους!
Έτσι είναι, γηράσκω αεί διδασκόμενος...
οι
Στη Γερμανία πού είχατε δουλέψει; Ήμουνα στην Όπερα του Χάλε, στη γενέτειρα του Χέντελ!...
Οι γονείς της και ιδιαίτερα ο πατέρας της που της μεταβίβασε λίγο από το τεράστιο ταλέντο του Ο γιος της που της άλλαξε τη ζωή Η δασκάλα της στο Σάλτσμπουργκ Gudrun Volkert, που της δίδαξε την τεχνική που έχει Τέλος, όλοι οι μαέστροι, σκηνοθέτες και δάσκαλοι που είχε
✓ ✓ ✓ ✓
14/38 Βιβλίο
24/04 - 29/04
ποντικιart
www.topontiki.gr
Τέσσερα μυθιστορήματα με τη στόφα της Ιστορίας! ΊβοΆντριτς Το χρονικό του Τράβνικ Μετάφραση: Χρήστος Γκούβης Εκδόσεις: Καστανιώτη Σελ.: 562 Ο νομπελίστας Βαλκάνιος συγγραφέας μάς αφηγείται και σε αυτό το πολυσέλιδο μυθιστόρημά του τη μελαγχολική μοίρα των λαών των Βαλκανίων, όπου η πολυφυλετική σύνθεση αποτελεί μια μόνιμη αιτία συγκρούσεων, με πρόθυμους ξένους να σαμποτάρουν αυτήν την εύθραυστη ισορροπία. Στην παραμυθική του αφήγηση, ο Βόσνιος συγγραφέας παρουσιάζει τη μοίρα ενός τόπου, του Τράβνικ, όπου κατοικούν άνθρωποι που δεν μπορούν να ξεπεράσουν τις αδυναμίες τους και τις μικρότητες που τους κρατούν δέσμιους της κακής τους μοίρας. Έτσι, το συμφέρον του τόπου σπαταλιέται αλόγιστα σε μικρότητες, συνωμοσίες και αλληλοσπαραγμούς, συνθήκες που σπεύδουν πρόθυμα να εκμεταλλευτούν οι κατακτητές του. Ο τόπος βρίσκεται υπό την τουρκική κυριαρχία και οι μόνοι που δείχνουν να νοιάζονται για την υπερηφάνεια τους και την ελευθερία τους είναι οι Σέρβοι που κατοικούν εκεί. Γνωρίζοντας κανείς τις ιστορικές εξελίξεις στην περιοχή, το μυθιστόρημα του Άντριτς φαντάζει σαν την επαλήθευση μιας δυσοίωνης προφητείας…
Αλεξάντρ Σολζενίτσιν Αρχιπέλαγος Γκουλάγκ 2 Μετάφραση: Δημήτρης Β. Τριανταφυλλίδης Εκδόσεις: Πάπυρος Σελ.: 806 Κυκλοφόρησε ο δεύτερος συγκλονιστικός τόμος του εμβληματικού «Αρχιπελάγους Γκουλάγκ» του Α. Σολζενίτσιν, που εκδίδεται για πρώτη φορά στα ελληνικά. Πρόκειται για τον τόμο στον οποίο περιγράφεται η ντροπή της καταναγκαστικής εργασίας, που παραπέμπει ευθέως στην πιο σκληρή εφαρμογή της δου-
Σε 200 λέξεις
Ο συγγραφέας Δημήτρης Ρέζος γράφει για το έργο του «Βαραδέρο», εκδόσεις Tόπος
λείας και στις πιο μαύρες σελίδες της ανθρώπινης Ιστορίας. Ο συγγραφέας, μάρτυρας ο ίδιος των όσων περιγράφει, μας φανερώνει τον εφιαλτικό μηχανισμό αλλοτρίωσης και εξόντωσης των πολιτικών αντιπάλων του σοβιετικού καθεστώτος που προσέβλεπε στη συντριβή της ανθρώπινης υπόστασης. Μέσα από το λογοτεχνικό αυτό τεκμήριο της ανθρώπινης κτηνωδίας, ο συγγραφέας δραματοποιεί τη σύγκρουση της εξουσίας με την ατομικότητα σ’ένα κείμενο όπου η ειρωνεία, ο κυνισμός και η αυτοϋπονόμευση συνθέτουν έναν πολύτιμα μοναδικό ύμνο προς την ελευθερία. Μέσα από τις πιο σκληρές και απάνθρωπες συνθήκες, όπου η ευλογία της εργασίας γίνεται εργαλείο βασανισμού και αποκτήνωσης, ο άνθρωπος καλείται να αγωνιστεί και να υπερασπιστεί τη στοιχειώδη ανθρωπιά. Ένα βιβλίο - σταθμός.
Αλεξάντρ Γκριν Τα πορφυρά πανιά Μετάφραση: Ιοκάστη Καμμένου Εκδόσεις: Κίχλη Σελ.: 205 Ο Αλεξάντρ Γκριν πέθανε πάνω ακριβώς στην προσπάθεια του Στάλιν να βιομηχανοποιήσει τη χώρα μέσα από τα περίφημα προτσές παραγωγής, πράγμα που οδήγησε τους σοβιετικούς λαούς στην πλήρη εξαθλίωση και αποκτήνωση. Ο λιμός εκείνης της περιόδου άφησε πίσω του εκατομμύρια νεκρούς που αμφισβητηθήκαν κατά την προσφιλή τακτική των τυράννων και των τυραννίδων. Από τον τρόμο των προγραφών αλλά και της πιο στυγνής λογοκρισίας, η λοβοτομημένη σοβιετική λογοτεχνία αναγκάστηκε (προκειμένου να αντεπεξέλθει στη λαίλαπα του σοσιαλιστικού ρεαλισμού) να αναπτύξει την παραβολική λογοτεχνία. Πίσω από την ερωτική αφύπνιση ενός νεαρού ζευγαριού, ο συγγραφέας υπαινίσσεται τον αγώνα για μιαν ελεύθερη καθημερινότητα που
Έχοντας ως πρώτη ύλη σημαντικά γεγονότα της Ιστορίας, οι συγγραφείς ξεκινούν τις δικές τους διηγήσεις και στήνουν τους δικούς τους κόσμους με τον τρόπο που μόνο η λογοτεχνία ξέρει να κάνει συναρπαστικά
έχει απολεστεί ως ζητούμενο της πραγματικής ζωής και η οποία προβάλλεται ως υπερβατικό ζητούμενο του ονείρου και των επιθυμιών. Έτσι, η νεαρή Ασσόλ ζει σαν ονειροπαρμένη κι έτσι λογαριάζεται από την κλειστή κοινωνία του χωριού. Ζει περιμένοντας ένα καράβι με κόκκινα πανιά – ο συμβολισμός του χρώματος παραπέμπει σε αισθητικές χρωματικές προτιμήσεις κι όχι σε πολιτικές αναφορές... Σε πείσμα όλων των συγχωριανών της, το καράβι θα φανεί και η κοπέλα θα ταξιδέψει μαζί με τον αγαπημένο της Γκρέυ στη χώρα των κοριτσίστικων επιθυμιών της - στη λύτρωση…
Ξενοφών Μπρουντζάκης
E.L. Doctorow Χόμερ & Λάνγκλεϋ Μετάφραση: Μαργαρίτα Ζαχαριάδου Εκδόσεις: Πατάκη Σελ.: 286 Ο συγγραφέας ανήκει στην αμερικανική λογοτεχνική γένια που απαρτίζουν οι συνομήλικοί του Μακάρθι, Ροθ, Ντελίλο, Όστερν κ.ά. Τα περισσότερα έργα του μοιάζουν σαν μια καταγραφή της αμερικανικής Ιστορίας, ιδωμένης μέσα από ασήμαντα γεγονότα και λεπτομέρειες. Το βιβλίο του αυτό, που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Πατάκη, είναι εμπνευσμένο από την ιστορία των ιδιότυπων Νεοϋορκέζων αδελφών Κόλιερ. Οι Κόλιερ έζησαν δεκαετίες ολόκληρες σε ένα διαμέρισμα της Πέμπτης Λεωφόρου του Μανχάταν συλλέγοντας μανιωδώς βιβλία, έπιπλα και διάφορα άλλα αντικείμενα μέχρι να βρεθούν τον Μάρτη του 1947 νεκροί κι οι δύο κάτω από μια στοίβα της αλλοπρόσαλλης συλλογής τους. Μεγάλες ιστορικές στιγμές και πρόσωπα αλλοιώνονται καθώς η αμερικανική Ιστορία ξαναγράφεται μέσα από την απίθανη οπτική των δύο μυθιστορηματικών αδελφών, του Χόμερ και του Λάνγκλεϋ που αγωνίζονται ταυτόχρονα για την ίδια τους τη ζωή.
Κάτι στραβό και σάπιο προϋπήρχε... Ο σκελετός του μυθιστορήματος γράφτηκε κάτω από συνθήκες «υψηλής καύσης», το καλοκαίρι του ’08, στις «παρυφές» της οικονομικής κρίσης. Και ενώ από τότε μέχρι τον χειμώνα του ’12, που το παρέδωσα στον εκδότη μου, μεσολάβησαν πολλά, με την κατάσταση να γίνεται μέρα με τη μέρα πιο απελπιστική για τον τόπο και τους ανθρώπους του, δεν άλλαξα κάτι ουσιαστικό στη βασική δομή της ιστορίας. Σίγουρα κάτι στραβό και σάπιο προϋπήρχε της οικονομικής κρίσης και μέσα
σ’ αυτή την παρακμιακή κατάσταση έχτισα το ομοίωμα ενός μπλοκ πρωταγωνιστών και κομπάρσων εκείνης της μπουρλέσκ παράστασης που οι περισσότεροι βιώναμε με ανεμελιά και χαρακτηριστική αφέλεια. Και στα όρια του παραπάνω μπλοκ βρίσκονται κάνα δυο ήρωες ή αντι-ήρωες, οι οποίοι αυτοσχεδιάζουν, μέσα στις αντιφάσεις τους και στις ειρωνείες ενός άπληστου και «τρελού» κόσμου γύρω τους, τον τρόπο διαφυγής και αντίδρασης… Για τη δικιά του «σκοπιμότητα» ο καθένας,
σύμφωνα με τον σολιψιστικό κόσμο του – και με αμφίβολες προοπτικές –, εξαιτίας μιας μηδενιστικής τάσης απόδρασης και αναχωρητισμού που γεννήθηκε σε πολλούς μετά το τέλος των προσδοκιών – και όχι του τέλους της ιστορίας… Και εγώ, με τη σειρά μου, τους άφησα έρμαιο... Τα γεγονότα είναι τόσο κοντά στη σημερινή μας κοφτερή πραγματικότητα και ωστόσο μπορεί να μοιάζουν έτη φωτός μακριά.
Θέατρο 15/39
24/04 - 29/04
ποντικιart
www.topontiki.gr
τελευταια σειρα
Άλλοι σχεδιάζουν το καλοκαίρι, άλλοι τον χειμώνα της σονιασ μαγγινα Καιρός ήταν να έρθει και στα μέρη μας το Scratch Festival, θεσμός ήδη σε αρκετές ευρωπαϊκές χώρες. Η αλήθεια όμως ήταν ότι εξεπλάγην – θετικότατα! – με το ότι είναι ο Τεχνοχώρος CARTEL που φέρνει το Scratch στην Ελλάδα. Από την άλλη, μου φαίνεται και λογικό: νέα παιδιά, όπως ο Βασίλης Μπισμπίκης, η Φαίη Τζίμα και ο Παναγιώτης Σούλης… καινούργιος (μόλις ενός έτους) και ο χώρος που έχουν φτιάξει (from scratch και με τα χεράκια τους). Οπότε διοργανώνουν τον Ιούνιο το 1o Scratch Festival, που δίνει την ευκαιρία σε νέους καλλιτέχνες από τον χώρο του θεάτρου και της performance να δημιουργήσουν και να παρουσιάσουν την πρώτη 20λεπτη εκδοχή της έμπνευσής τους. Το κοινό αναδεικνύει τον νικητή και το βραβείο είναι η ευκαιρία να παρουσιάσει 10 ολοκληρωμένες παραστάσεις στον Τεχνοχώρο CARTEL τη νέα σεζόν...
✱
«Δεν φιλοδοξούμε να γίνουμε σκηνοθέτες» Μπορεί να ισχυρίζονται αυτό οι ηθοποιοί Νίκος Κουρής και Μάκης Παπαδημητρίου, αλλά σκηνοθέτησαν το «Τάβλι» του Δημήτρη Κεχαΐδη που ανέβηκε στο «Θέατρο Κυκλάδων». Γιατί το έκαναν; Από απλή αγάπη για ένα εξαιρετικό κείμενο. Φυσικά, κρατούν τους πρωταγωνιστικούς ρόλους Σόνια Μαγγίνα
Η ουσία και οι ατάκες του έργου «Το τάβλι» ήταν που ένωσαν τον Νίκο Κουρή και τον Μάκη Παπαδημητρίου. Πέρσι το καλοκαίρι οι δυο ηθοποιοί συνεργάζονταν στον «Πλούτο» του Αριστοφάνη. Κάποια στιγμή που ο Νίκος Κουρής πέταξε μια ατάκα στον Μάκη Παπαδημητρίου, αυτός του αντιγύρισε «αυτό είναι από το“Τάβλι”!». Κάπως έτσι ανακάλυψαν ότι και οι δυο τους γνώριζαν απέξω ατάκες από το έργο, καθώς αποτελεί αγαπημένο τους έργο από τα χρόνια στη δραματική σχολή. Και κάπως έτσι φτάσαμε στη χτεσινή τους πρεμιέρα, στο «Θέατρο της Οδού Κυκλάδων», με τους δυο τους να υποδύονται τους ήρωες του Κεχαΐδη, αλλά και να συνυπογράφουν τη σκηνοθεσία. Το έργο του Κεχαΐδη πρωτοανέβηκε μεσούσης της δικτατορίας από το «Θέατρο Τέχνης» και τον Κάρολο Κουν, το 1972 συγκεκριμένα, και έχει γνωρίσει πολλαπλά ανεβάσματα, αποτελώντας ένα απο τα δημοφιλέστερα ελληνικά έργα. «Λειτουργεί έξω από τις εποχές και την επικαιρότητα γιατί κουβαλάει την ψυχή του Έλληνα, ενός λαού που ψάχνει να πιάσει την καλή, όπως κάνουν ο Φώντας και ο Κόλλιας. Έχει ένα φως το έργο, ένα άνοιγμα στο όνειρο, στο παραμύθι και στο άπιαστο» μας λέει ο Νίκος Κουρής. Ο ίδιος πρωτοδιάβασε το «Τάβλι» στα 17 του και το «συνάντησε» στα πρώτα του θεατρικά βήματα, όταν κλήθηκε να το ερμηνεύει συνεργαζόμενος με τον αείμνηστο Τάσο Μπαντή. Όπως παραδέχεται, «αλλιώς είναι μέσα μου τώρα που έχουν περάσει τα χρόνια, αλλά έτσι κι αλλιώς είναι ένα έργο που έχει δική του ζωή. Διαθέτει ένα δυσθεώρητο καλλιτεχνικό ύψος και μια ολοκληρωμένη δραματουργία. Κι ας έχει την αυλή, τις αναφορές στην Κατοχή και την Αντίσταση, το περίπτερο που διαθέτει τηλέφωνο, πράγματα που δεν ανήκουν στο σήμερα. Δεν έχει σημασία. Η επικαιρότητά του είναι το πόσο ανθρώπινο και πόσο δικό μας κομμάτι είναι» τονίζει.
Κείμενο και ατάκες υψηλής ακρίβειας «Είναι ένα από τα πιο καλογραμμένα έργα και έχει διαγράψει μια πορεία που λίγα νεοελληνικά έργα έχουν καταφέρει. Κι έχει τρομερό χιούμορ» μας λέει ο Μάκης Παπαδη-
μητρίου. Και συμπληρώνει: «αλλά δεν είναι εύκολο έργο. Το κείμενο είναι τρομερά μελετημένο, είναι εξαιρετικής ακρίβειας οι ατάκες, οι εξάρσεις, οι παύσεις». Η παράσταση δεν έχει εποχή. «Οι ήρωες του έργου δεν θέλουν να χάσουν τη δυνατότητα να ονειρεύονται. Σε όλες τις εποχές αυτό είναι αναγκαίο, απλώς αλλάζει ο βαθμός της αναγκαιότητας ανάλογα με τα προβλήματα που αντιμετωπίζει η κοινωνία. Είναι χαρά να το δουλεύεις όσο και να το βλέπεις το συγκεκριμένο έργο». Όσο για τη σκηνοθεσία, θέλησαν να αποφύγουν τον απόλυτο ρεαλισμό, ώστε να διεγερθεί η φαντασία του θεατή. Μίλησα ξεχωριστά με τον καθένα, αλλά και οι δύο μού έδωσαν το ίδιο παράδειγμα – τη σκηνή του κουρέματος – για να μου εξηγήσουν πώς μεταχειρίστηκαν τα ρεαλιστικά στοιχεία και πώς αποφάσισαν να κινηθούν πιο αφαιρετικά. «Η δική μας καλλιτεχνική αίσθηση είναι στην ουσία η σκηνοθεσία μας» λέει ο Νίκος Κουρής, ενώ σημειώνουν πως από το κείμενο δεν έχουν πειράξει ούτε ένα «και». «Δεν φιλοδοξούμε να γίνουμε σκηνοθέτες» μου εξηγεί ο Νίκος Κουρής «απλώς δουλεύουμε οι δυο μας ένα έργο που αγαπάμε πολύ. Εμπιστευόμαστε το ένστικτό μας και δικούς μας ανθρώπους που μας λένε τη γνώμη τους. Είναι μια χειροποίητη δουλειά με πολύ τίμια υλικά».
Οι χώροι είναι ζωντανοί Το θέατρο όπου ανεβαίνει το «Τάβλι», το «Οδού Κυκλάδων», είναι μια σκηνή με ιδιαίτερη βαρύτητα. Πολύ περισσότερο για τον Νίκο Κουρή. «Είναι δύσκολο, μερικές φορές δυσβάσταχτο και άλλες πολύ μαύρο. Πέρα από το ότι λείπει ο Βογιατζής του θεάτρου, σε μένα λείπει πολύ και ο Λευτέρης. Αλλά οι χώροι δεν είναι νεκροί, δεν είναι μόνο τοίχοι και πατώματα. Αυτός ο χώρος είναι ποτισμένος από τον Λευτέρη, κουβαλάει όλες του τις εμπειρίες». Τον ρώτησα αν τον αγχώνει και ήταν σαφής στην απάντησή του. «Όχι, γιατί δεν τολμάω να συγκριθώ με τον Λευτέρη» τονίζει κι ούτε – μαζί με τον Μάκη Παπαδημητρίου – διεκδικούν τον τίτλο των «συνεχιστών».
Μιλώντας για τη νέα σαιζόν... Ακόμη δεν έχουν ολοκληρωθεί πολλών τα καλλιτεχνικά σχέδια για το καλοκαίρι, θίασοι δεν έχουν σχηματιστεί και ο Γιάννης Μπέζος ανακοίνωσε ήδη τα χειμερινά του πλάνα: «Ένας ήρως με παντούφλες» θα γίνει, ενσαρκώνοντας τον κεντρικό χαρακτήρα του έργου των Αλέκου Σακελλάριου - Χρήστου Γιαννακόπουλου, από τις αρχές Οκτωβρίου στο θέατρο «Βρετάνια». Μαζί του οι Δάφνη Λαμπρόγιαννη, Τάσος Γιαννόπουλος. Θα σκηνοθετήσει ο ίδιος. Αν σκεφτεί κανείς πως είχε επωμιστεί τον «Φιλάργυρο» του Μολιέρου, ετοιμάζεται για τα (καλοκαιρινά) «Παντρολογήματα» του Γκόγκολ κι έχει ήδη ανακοινωθεί από τον Σωτήρη Χατζάκη πως του χρόνου θα ανεβάσει τις «Θεσμοφοριάζουσες» με το Εθνικό, ε, τότε δεν μπορεί να μην παραδεχτεί κανείς πως ο Γιάννης Μπέζος φροντίζει να σχεδιάζει από νωρίς το κάθε του θεατρικό βήμα...
✱
Τώρα που αναφέρθηκα στον καλλιτεχνικό διευθυντή του Εθνικού Θεάτρου, θυμήθηκα τις δηλώσεις του σε ομογενειακά ΜΜΕ της Αυστραλίας για το κλιμάκιο που σχεδιάζει (χρόνια τώρα το έχει κατά νου) και το οποίο προορίζει να περιοδεύει για επτά μήνες κάθε χρόνο, όπου υπάρχει απόδημος Ελληνισμός. Του χρόνου θα είναι έτοιμο, σύμφωνα με δηλώσεις του Σωτήρη Χατζάκη και μάλιστα το έργο θα είναι ο «Ερωτόκριτος». Ο οποίος «Ερωτόκριτος» θα παρουσιαστεί και φέτος το καλοκαίρι ανά την Ελλάδα. Έχει ζητηθεί, κατ’εξαίρεση και ειδικά για το συγκεκριμένο έργο, και μια τρίτη ημερομηνία για να παρουσιαστεί και στην Επίδαυρο. Ωστόσο τελευταία φορά που το έψαξα μοναδική κλεισμένη ηθοποιός παρέμενε η Μαρία Κίτσου για τον ρόλο της Αρετούσας...
✱
16/40 Οδηγός
24/04 - 29/04
ποντικιart
www.topontiki.gr
Πρόσωπα
Επιμέλεια: Βίκυ Λεβαντή (v.levanti@hotmail.com) ΠΕΜΠΤΗ 24.4 Εκδhλωση. Μια διαδραστική εκδήλωση, με τίτλο «Ο πολιτισμός έχει φωνή», διοργανώνει ο ρ/σ Στο Κόκκινο. Το θέμα της εκδήλωσης αφορά την προώθηση της πολιτιστικής δράσης και δημιουργίας στην πόλη, σε σχέση με την περιφερειακή πολιτική. Info: Μουσείο Μπενάκη (Πειραιώς 192), 18.30, είσοδος ελεύθερη, 210-3453111. Προβολη. Το ντοκιμαντέρ του Γιάννη Λεοντάρη «Εγκώμιο της βραδύτητας» (2002) παρουσιάζεται στις «Βραδιές Ελληνικού Ντοκιμαντέρ». Παρουσιάζει η Καλλιόπη Λεγάκη. Info: IANOS (Σταδίου 24, Αθήνα), 22.30, είσοδος ελεύθερη, 210-3217917.
ΠΕΜΠΤΗ 24.4 - Τριτη 29.4
ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 25.4 Συναυλια. Στο «Strange Fruit» της σοπράνο, συνθέτριας και πιανίστριας Μαρίκας Κλαμπατσέα θα ακουστούν έργα των Vivaldi, Monteverdi, Purcell, Verdi, Satie, Gorecki, Gerswhin κ.ά. Info: Μέγαρο Μουσικής Αθηνών (Βασ. Σοφίας & Κόκκαλη), 20.30, 6 - 25 ευρώ, 210-7282333. Χοροδραμα. Η ομάδα Ηχόδραμα παρουσιάζει την παράσταση «Ρεĩ», εμπνευσμένη από την έννοια της αέναης κίνησης στον Ηράκλειτο, συνδυάζοντας σύγχρονο χορό, μουσική και εικόνα. Info: Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης (Πειραιώς 206, Ταύρος), 21.00, 8 - 10 ευρώ, 210-3418550. ΣΑΒΒΑΤΟ 26.4 Θεατρο. Μεταμφιεσμένοι σε γιαγιάδες, οι Σταμάτης Φασουλής και Πέτρος Φιλιππίδης πρωταγωνιστούν στο θεατρικό έργο «Αρσενικό και Παλιά Δαντέλα» του Τζόζεφ Κέσερλινγκ. Παίζουν: Κ. Μαρκουλάκης, Χ. Χατζηπαναγιώτης, Φ. Μουρατίδης κ.ά. Infο: Παλλάς (Βουκουρεστίου 5, Αθήνα), 20.30, 15 - 60 ευρώ, 2103213100. Παρασταση. Ο Δημήτρης Κομνηνός επιστρέφει με την αιχμηρή, μαύρη κωμωδία «Fit» του «κακού παιδιού του Μπρόντγουεϊ» Νίκι Σίλβερ. Infο: Theatro Victoria (Μαγνησίας 5 και 3ης Σεπτεμβρίου 119), 21.00, 5 - 18 ευρώ, 210-8233125.
Ο κόσμος αλλιώς
Γιούλιους φον Μπίσμαρκ
Η δική μας Μονόπολη
Λίνα Θεοδώρου
ΚΥΡΙΑΚΗ 27.4 Θεατρο/Εγκατασταση. Το Situation Rooms συγκεντρώνει 20 ανθρώπους από διαφορετικές ηπείρους, οι ζωές των οποίων έχουν διαμορφωθεί από τη χρήση όπλων, σε ένα αντισυμβατικό και πολιτικοποιημένο ζωντανό βιντεοπαιχνίδι. Info: «Ελληνικός Κόσμος» (Πειραιώς 254, Ταύρος), 14.00, 16.00, 18.00, 20.00, 22.00, 5 - 15 ευρώ, 212-2540000. Θεατρο. Έπειτα από έξι δεκαετίες, η διάσημη θεατρική ομάδα του Παρισιού Comedie Francaise καταφθάνει στην Ελλάδα με το μονόπρακτο «Αντιγόνη» του Ζαν Ανούιγ, σε σκηνοθεσία Μαρκ Πακιέν. Infο: Μέγαρο Μουσικής Αθηνών (Βασ. Σοφίας & Κόκκαλη), 20.00, 8 - 55 ευρώ, 210-7282333. ΔΕΥΤΕΡΑ 28.4 Φεστιβαλ. To 4ο Design Lab επανέρχεται με καινοτόμα υλικά, έπιπλα και αντικείμενα design, τοποθετώντας τον ίδιο τον αρχιτέκτονα και τον σχεδιαστή στο επίκεντρο της διοργάνωσης. Info: Τεχνόπολη (Πειραιώς 100, Γκάζι), 16.00 - 22.00, είσοδος ελεύθερη, 210-3453548.
Μια κιτρινόασπρη εγκατάσταση που θυμίζει «Μονόπολη», πάνω της φιγούρες που παραπέμπουν στο παιχνίδι και στη μέση ένα βίντεο με θέμα την ελληνική οικονομική κρίση. «Χώρα ακατάλληλη για νέους» είναι ο τίτλος της έκθεσης που παρουσιάζει η Λίνα Θεοδώρου στο Παλάτι των Καλών Τεχνών στις Βρυξέλλες. Γεννημένη στην Αθήνα, απόφοιτος της Σχολής Καλών Τεχνών, με πολλές εκθέσεις και στην Ελλάδα και στο εξωτερικό, όπου κυρίως πειραματίζεται με τα βίντεο και τις εγκαταστάσεις, η εικαστικός διάλεξε εδώ και δύο χρόνια να ζει στο Βερολίνο, μια πόλη στην οποία και πολλοί άλλοι Έλληνες, καλλιτέχνες και μη, αναζήτησαν μια διέξοδο από τα προβλήματα της χώρας μας. Όλοι αυτοί υπήρξαν και πηγή έμπνευσης για την έκθεση στις Βρυξέλλες, η οποία θα συνεχιστεί έως τις αρχές Αυγούστου και έχει προκαλέσει το ενδιαφέρον ιδιαίτερα των γερμανικών μέσων ενημέρωσης.
Με φόντο την Ίσιδα
Ηλίας Ψινάκης
Θα επισκεφθώ και άλλους εγκαταλελειμμένους αρχαιολογικούς χώρους και ας μου κάνουν ό,τι θέλουν, ήταν η αντίδραση του Ηλία Ψινάκη στη μήνυση που κατέθεσε εναντίον του η Αρχαιολογική Υπηρεσία επειδή μπήκε «αυθαίρετα σε μη προσβάσιμο αρχαιολογικό χώρο» και φωτογραφήθηκε για χάρη της προεκλογικής του εκστρατείας. Κατά τη γνώμη του, η παρουσία του εκεί συνετέλεσε στο να γίνει γνωστό το ιερό της Μπρεξίζα. Η Εφορεία Αρχαιοτήτων μιλά για φθορά στην περίφραξη και για κίνηση η οποία ενδέχεται «να υποκινήσει μιμητές με συνέπειες για τον χώρο οι οποίες δεν είναι δυνατόν να εκτιμηθούν». Η υπόθεση προκάλεσε πλήθος διαδικτυακούς καβγάδες με θέμα το αν η Ίσις χρειάζεται τηλεπερσόνες και υποψήφιους δημάρχους για να αναδειχθεί. Καλό όμως θα ήταν να προβληματίσει και για το κενό ασφαλείας που εξακολουθεί να υπάρχει στα μνημεία.
Κινηματογραφική απόλαυση
ΤΡΙΤΗ 29.4 Μπαλετο. Το Classical Russian Ballet of Moscow παρουσιάζει το κλασικό μπαλέτο «Ρωμαίος & Ιουλιέτα». Συμμετέχουν 40 από τους καλύτερους χορευτές του μπαλέτου με ευφάνταστα κοστούμια και σκηνικά. Info: Μέγαρο Μουσικής Αθηνών (Βασ. Σοφίας & Κόκκαλη, Αθήνα), 20.30, 20 - 65 ευρώ, 210-728233. Live. Ο Γιώργος Χρανιώτης και το συγκρότημά του, «Imitate your mother», εμφανίζονται γεμάτοι ενέργεια στο Φάουστ. Info: Faust (Καλαμιώτου 12, Μοναστηράκι), 22.30, 5 - 8 ευρώ, 210-3234095. ΤΕΤΑΡΤΗ 30.4 Παρασταση. Το έργο του Φέρντιναντ Μπρούκνερ «Η αρρώστια της νιότης» παρουσιάζεται από το Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος, σε μετάφραση - σκηνοθεσία Πέμης Ζούνη. Παίζουν: Κ. Βασιλοπούλου, Ά. Ευθυμίου, Η. Καρτάνου, A. Μάντα κ.ά. Info: Νέο Υπερώο ΕΜΣ, Εθνικής Αμύνης 2, Θεσσαλονίκη, 21.00, 10 - 15 ευρώ, 2315-200200.
«Χάκερ των εικόνων»: έτσι αποκαλούν πολλοί τον Γιούλιους φον Μπίσμαρκ. Είκοσι οκτώ μόλις χρόνων, ο Γερμανός καλλιτέχνης θεωρείται παγκοσμίως εικαστικός υψηλού ενδιαφέροντος εξαιτίας του πρωτότυπου τρόπου με τον οποίο χρησιμοποιεί την κάμερα. Δίνει μια άλλη διάσταση σε εικόνες όπως αυτή του Ομπάμα στην ομιλία του στο Βερολίνο, του Πάπα σε περιοδεία του, εκδηλώσεων στην Απαγορευμένη Πόλη του Πεκίνου, αναδεικνύοντας «αόρατους κόσμους». Για αυτούς τους κόσμους θα μιλήσει και στις 30 Απριλίου στη Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών με τον θεωρητικό και ειδικό κρυμμένων κόσμων στο CERN Τζέιμς Γουέλς. Μαζί θα διερευνήσουν τη σημασία της αντίθεσης μεταξύ ορατού και αόρατου στην κουλτούρα μας και θα απαντήσουν στο ερώτημα εάν οι καλλιτέχνες ή οι επιστήμονες είναι οι πλέον ειδικοί των κρυμμένων κόσμων, που κάνουν ορατό το άγνωστο και το αδιάγνωστο.
Ζαν Λικ Γκοντάρ
Ενώ ο ίδιος ο Ζαν Λικ Γκοντάρ ετοιμάζεται, στα 83 του, για το κινηματογραφικό Φεστιβάλ των Καννών με το τρισδιάστατο δράμα του «Adieu au langage», η Ταινιοθήκη της Ελλάδος, σε συνεργασία με το Γαλλικό Ινστιτούτο και το Τμήμα Επικοινωνίας και ΜΜΕ του ΕΚΠΑ, ετοιμάζει ένα άκρως χορταστικό αφιέρωμα στον μεγάλο σκηνοθέτη. Από 5 έως 18 Ιουνίου θα προβληθούν 42 ταινίες του: 31 μεγάλου μήκους, τρεις μεσαίου, επτά μικρού μήκους, καθώς και τα έξι βίντεο-ντοκιμαντέρ πολυμέσων υπό τον τίτλο «Histoire(s) du cinéma», που ο Γκοντάρ γύρισε το 1997-98. Διαρθρωμένο σε επιμέρους ενότητες – «1950-1968: Νέο Κύμα / Auteur / Chahiers du Cinéma», «Οπλισμένες κάμερες», «Επιστροφή στη μυθοπλασία», «Αποχαιρετισμός στη γλώσσα» και «Γκοντάρ, ο ιστορικός του κινηματογράφου» –, το μεγάλο αναδρομικό αφιέρωμα θα περιλαμβάνει και πολλές ταινίες που προβάλλονται για πρώτη φορά στην Ελλάδα.