364

art ΠΟΝΤΙΚΙ

ΠΕΜΠΤΗ 8 ΜΑΪΟΥ 2014

Νο 364

ΣΤΡΑΤΟΣ ΤΖΩΡΤΖΟΓΛΟΥ

Το «sex symbol» επιστρέφει ως... Πάπας

Σελ.: 10-11

Ο∆ΗΓΟΣ: ΤΙ ΘΑ ∆ΟΥΜΕ ΚΑΙ ΤΙ Θ' ΑΚΟΥΣΟΥΜΕ a g a g y lad james manu chao

boy george

P Ο Τ

placebo

bob dylan

Η µουσική του καλοκαιριού Σελ.: 04-05

ΕΚΘΕΣΗ

∆ηµήτρης Γαλάνης: Η Μονµάρτη στην Αθήνα Σελ.: 03

«ΝΕΟΣ ΚΟΣΜΟΣ»

Ένα κορίτσι κι ένα κοµπιούτερ Σελ.: 06

ΣΙΝΕΜΑ

ΒΙΒΛΙΟ

Οι νέες ταινίες της εβδοµάδας

Η κληρονοµιά του Μάη του '68 Σελ.: 12

Σελ.: 13

02/26 Η εποχή µας

ΠΟΝΤΙΚΙart

08/05 - 14/05

www.topontiki.gr

- Πρέπει οι ηθοποιοί να εγκαταλείπουν τη σκηνή για την Τοπική Αυτοδιοίκηση; «Γιατί μπορεί να δραστηριοποιείται ένας δικηγόρος ή ένας πολιτικός μηχανικός κι όχι ένας καλλιτέχνης; Ό,τι επάγγελμα και να κάνεις, αν θέλεις να προσφέρεις στην κοινωνία και να βοηθήσεις τους συμπολίτες σου μπορείς να το κάνεις, με μία προϋπόθεση: Να μη γίνεις μέρος της κεντρικής εξουσίας, αλλά ενεργός πολίτης στην Τοπική Αυτοδιοίκηση. Είναι αλήθεια ότι πολλοί συμμετέχουν στη διαδικασία των εκλογών με βάση προσωπικά κριτήρια, υπολογίζουν πιο πολύ την ψήφο από τον άνθρωπο, προσπαθούν με εκδουλεύσεις να δεσμεύσουν τους δημότες να τους εκλέξουν. Στο κομμάτι του Πολιτισμού και της Τέχνης, που γνωρίζω καλύτερα, είναι αναγκαιότητα να προσφέρουν τις δυνάμεις τους οι καλλιτέχνες, γιατί υστερεί σε σχέση με τις άλλες δραστηριότητες ενός δήμου. Και σ’ αυτό φταίει ότι τις περισσότερες φορές χρησιμοποιούνται άτομα που δεν γνωρίζουν το αντικείμενο, ξοδεύοντας υπερβολικά ποσά για αμφιβόλου ποιότητας εκδηλώσεις, ενώ πολλές φορές δεν κοστίζει τίποτα η ανθρώπινη συμμετοχή. Νιώθω την ανάγκη να συνεισφέρω στον τόπο μου, το έκανα και τα προηγούμενα τέσσερα χρόνια, γιατί πιστεύω ότι σ’ αυτή τη φουρτούνα που περνάει η Ελλάδα ο πολιτισμός είναι η απάντηση, σαν ένα δροσερό αεράκι στην ψυχή μας…».

Σ ΑΝΤΙΚΡΙΣΤΟΙ ΚΑΘΡΕΦΤΕ

Η Γιορτή των Βιβλίων και οι απουσίες... του ΜΗΝΑ ΒΙΝΤΙΑΔΗ Με τιμώμενη χώρα το Ισραήλ και 217 συμμετοχές (εκδότες, ιδρύματα, ινστιτούτα κ.ά.) από σήμερα και έως τις 11 Μαΐου η 11η Διεθνής Έκθεση Βιβλίου Θεσσαλονίκης. Στο πλαίσιο της έκθεσης θα διεξαχθούν: διεθνές Φεστιβάλ Ποίησης και Φεστιβάλ Κόμικ, αφιερώματα στον Κύπριο ποιητή Κώστα Μόντη για τα 100 χρόνια από τη γέννησή του (με τον φοβερό στίχο που δεν θα ξεχάσω ποτέ: «χαρταετοί είμαστε, πιασμένοι σε συρματοπλέγματα») και στον Δομίνικο Θεοτοκόπουλο για τα 400 χρόνια από τον θάνατό του, καθώς και το θεματικό αφιέρωμα «Ευρώπη: Ταυτότητα και ετερότητα». Θα υπάρχει, επίσης, η καθιερωμένη «Παιδική και Εφηβική Γωνιά», εργαστήρια για επαγγελματίες αλλά και το φιλολογικό καφενείο, όπου θα γίνουν συζητήσεις για το ελληνικό βιβλίο, τη μετάφραση και την προβολή του στο εξωτερικό, κάτι που αποτελεί και το μεγάλο πρόβλημα των συγγραφέων. Από τις 217 συμμετοχές των εκθετών, οι 14 είναι από το εξωτερικό – φτώχεια δηλαδή. Με 23 εκδότες συμμετέχει η Κίνα, με τρεις η Τουρκία, ενώ από έναν εκδότη στέλνουν η Βοσνία-Ερζεγοβίνη, η Γαλλία (μόνο…) και η Ινδονησία. Δυστυχώς οι μεγάλες αγορές (Μεγ. Βρετανία, Γερμανία, Σκανδιναβία) απουσιάζουν εκκωφαντικά! Το Βαλκανικό Φεστιβάλ Ποίησης, που φιλοξενούνταν τα δύο τελευταία χρόνια στη ΔΕΒΘ, αναβαθμίζεται και γίνεται διεθνές. Συμμετέχουν οι Μαρκ Ντελούζ από τη Γαλλία, Γιορντάν Εφτίμοφ από τη Βουλγαρία, Ταρίκ Γκιουνερσέλ από την Τουρκία, Στάνκα Χραστέλι από τη Σλοβενία, Χελένα Λένγκορντ από τη Σερβία, Αλίσια Στόλινγκς από τις ΗΠΑ, Εουγκέν Σουκίου από τη Ρουμανία και Λουάν Τζούλις από την Αλβανία, ένας αξιόλογος ποιητής, που ζει και δημιουργεί στη χώρα μας. Καλή επιτυχία και μια ευχή: του χρόνου να φροντίσουν οι διοργανωτές να βρίσκονται στη Θεσσαλονίκη περισσότεροι ξένοι εκδότες, αλλιώς κινδυνεύουμε να μιλάμε για μια εσωτερική υπόθεση…

ΔΙΛΗΜΜΑΤΑ

ΝΙΚΟΣ ΧΥΤΑΣ

Ηθοποιός, υποψήφιος δημοτικός σύμβουλος στην Παιανία

ΘΑΝΟΣ ΚΑΛΗΩΡΑΣ

Ηθοποιός, υποψήφιος περιφερειακός σύμβουλος στην Αττική

Τα τρένα της µνήµης του Δουκάκη Τρένα που πάνε και έρχονται λουσμένα στο μπλε φως, η κόκκινη κεραμοσκεπή της αποθήκης εμπορευμάτων, τα διερχόμενα αυτοκίνητα, συνθέτουν τον αγαπημένο τόπο των παιδικών χρόνων του Φραγκίσκου Δουκάκη. Η πέμπτη ατομική του έκθεση «Το τοπίο της ΣΕΚ - Σιδηρόδρομοι Ελληνικού Κράτους» μας ταξιδεύει στο παρελθόν μέσα σε μια ονειρική (υπέροχη η κυριαρχία του μπλε) ατμόσφαιρα. «Το τοπίο της ΣΕΚ (Σιδηρόδρομοι Ελληνικού Κράτους) είναι ένας τόπος των παιδικών χρόνων, ο οποίος με τη διαφορετικότητα του τοπίου εξήψε τη φαντασία μου», εξομολογείται ο Δουκάκης. «Η αποθήκη του στρατού όπου φόρτωναν και ξεφόρτωναν τα τρένα, όπως και οι αλάνες πέριξ, ήταν ένα σημείο αναφοράς της περιοχής. Οι πρωτόγνωρες εικόνες, το μαύρο χρώμα της ατμομηχανής, τα σφυρίγματα, οι ατμοί και το φως του στύλου έδιναν μια άλλη μαγεία στον χώρο. Όλες αυτές τις παιδικές μνήμες μου προσπάθησα να τις εντάξω στη ζωγραφική φόρμα. Πολλά ζωγραφικά στοιχεία, οι τόνοι σε πολλές κλίμακες, τα δυναμικά μαύρα των ατμομηχανών, οι ψημένες ώχρες του παλιού τοίχου, τα ωραιότατα γκρι του δρόμου, οι ψυχρές λάμψεις στις ράγες και το ζεστό φως του στύλου, έπρεπε να γίνουν το υλικό για τα έργα μου. Στο υποβλητικό αυτό τοπίο που ζωγράφισα στην καινούργια μου δουλειά έπρεπε να δώσω έναν τίτλο από την παιδική φαντασία, αλλά και υπερβατικό ταυτόχρονα», αναφέρει χαρακτηριστικά. Πώς γίνεται και αντανακλάται το σήμερα στο ατμοσφαιρικό τοπίο; «Τη στιγμή που κάνεις τέχνη δίνεις πάντα την εποχή σου, η οποία αντανακλάται στο έργο σου. Υπήρξαν καλλιτέχνες επαναστάτες που χαρακτήρισαν εποχή και χαρακτηρίστηκαν, κι άλλοι που παρέμειναν σε πιο κλασικά επίπεδα. Η

LIKE...

«Εδώ και έντεκα χρόνια δίνω το ‘‘παρών’’ μου στα αυτοδιοικητικά της Αττικής, τόσο στη νομαρχία, πριν, όσο και στην περιφέρεια τώρα. Με κέντρο δράσης τον αγαπημένο μου Πειραιά, πρόσφερα τις γνώσεις και τις ιδέες μου τόσο στον πολιτισμό όσο και στον τουρισμό, και πιστεύω ότι έγιναν πολλά τα τελευταία χρόνια. Από την πρώτη στιγμή επικράτησε η ρομαντική πλευρά του χαρακτήρα μου, ήθελα να προσφέρω στα κοινά, η τέχνη μπορεί να χαρακτηρίζεται από την επικοινωνία με το κοινό, αλλά κρύβει και πολλή μοναχικότητα στην προετοιμασία του κάθε ρόλου. Στην αυτοδιοίκηση ο καλλιτέχνης είναι ο εαυτός του, όχι ένας ρόλος, είναι εκεί, έχει τα ίδια προβλήματα με τους συμπολίτες του, τις ίδιες ανησυχίες, ζει στην ίδια πόλη κι απαιτεί καλύτερη ποιότητα ζωής. Ναι, λοιπόν, οι ηθοποιοί μπορούν να δώσουν την πείρα τους για το κοινό καλό, γιατί ο πολιτισμός σήμερα είναι το αντίδοτο στην κρίση. Τα γεμάτα θέατρα το αποδεικνύουν…».

ΜΙΑ ΕΚΘΕΣΗ, ΜΙΑ ΙΣΤΟΡΙΑ

Κωστούλα Τωμαδάκη

τέχνη εγώ πιστεύω είναι η φόρμα. Τι να το κάνεις όταν θέλεις να πεις κάτι το ωραίο και η ζωγραφική δεν είναι καλή. Πρώτα η τέχνη και όλα όσα κάνουν το έργο αιώνιο. Οι επαναπροσδιορισμοί γίνονται μέσα από κάθε σου έργο. Ορίζεις και ορίζεσαι μέσω αυτού. Η συνεχής δημιουργία φτιάχνει το παρόν και το παρελθόν», μας λέει ο εικαστικός. Ο κόσμος είναι ένα παιχνίδι ερμηνειών. Ο καλλιτέχνης μέσα από το έργο του μεταμορφώνει ακόμα και την ασχήμια σε μια όαση μαγείας. Πώς γίνεται αυτό; «Ο κόσμος στην τέχνη είναι εύπλαστος», υποστηρίζει ο Δουκάκης. «Εάν δεχτούμε ότι η τέχνη είναι ο καθρέφτης του κόσμου, οι αναπαραστάσεις του και οι ερμηνείες του ποικίλλουν κάθε εποχή. Ο κάθε καλλιτέχνης μέσω του έργου του επικοινωνεί και τροφοδοτεί τον κόσμο με το όμορφο και το υψηλό. Εάν αναλογιστείς και κρατήσεις μια χρονική απόσταση για καλύτερη κρίση, τότε Κυκλαδικά - Αρχαία τέχνη – Αναγέννηση - Μοντερνισμός αντικατοπτρίζουν τις κοινωνίες που τα δημιούργησαν, αλλά και συγκινούν εξίσου την ανθρωπότητα».

INFO

Πολιτιστικό Κέντρο Μελίνα Μερκούρη. Ηρακλειδών 66, Θησείο, τηλ. 210-3452150. Έως 18.5.2014

στην ανάρτηση του συγγραφέα Άρη Σφακιανάκη Μου ήρθε σαν σοκ. Μόλις τέλειωσα την ανάγνωση του «Επικίνδυνου οίκτου» και πήγα να το βάλω εκεί που αλφαβητικά ανήκει ο Τσβάιχ. Διαπίστωσα τότε εμβρόντητος ότι το ίδιο βιβλίο – αλλά σε άλλη έκδοση – βρισκόταν ήδη, σκονισμένο και δια-

βασμένο, εκεί στο ράφι. Δεν θυμόμουν ούτε κατά διάνοια ότι το είχα κάποτε διαβάσει. Ακόμα να συνέλθω... (Τα βιβλία μεγαλώνουν με τους ανθρώπους, Άρη…)

04/28 Το θέμα

08/05 - 14/05

ποντικιart

www.topontiki.gr

Οδηγός: Ένα μεγάλο μουσικό

ΜΑνου ΤσΑο

Gogol Bordello

Φέτος η συναυλιακή ατζέντα έχει ενδιαφέρον και ποικιλία. Κανείς δεν θα μείνει ανικανοποίητος, ή έστω πολλοί θα ικανοποιηθούν. Από τη Lady Gaga και τον Μπομπ Ντίλαν μέχρι τον Μάνου Τσάο και τους James, πολλοί ξένοι καλλιτέχνες θα μας επισκεφθούν Το καλοκαίρι βρίσκεται προ των πυλών. Και εμείς βιαζόμαστε να αποκτήσουμε καλοκαιρινή διάθεση, όσο κι αν ο καιρός κάνει ακόμα «κόλπα», γι’ αυτό και είπαμε να κάνουμε μια βόλτα στα προσεχώς. Και επειδή καλοκαίρι σημαίνει μουσική και συναυλίες, σταθήκαμε στα highlights της φετινής ατζέντας. Επιλέξαμε να σταθούμε στους ξένους καλλιτέχνες – ο ερχομός τους, άλλωστε, ανακοινώνεται, ως είθισται, αρκετά νωρίς. Και παρά την ένδεια των τελευταίων ετών και τις αλλεπάλληλες ακυρώσεις και αναβολές πολλών συναυλιών, φέτος το πρόγραμμα θυμίζει παλιές καλές εποχές. Οι επιλογές είναι πολλές και απευθύνονται σε ποικιλία γούστου. Φυσικά δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι καλοκαίρι έρχεται και οι δικοί μας καλλιτέχνες θα βρεθούν και πάλι on the road για να γεμίσουν με τις μουσικές τους θέατρα, γήπεδα, πολιτιστικούς χώρους, παραλίες… Αλλά έχουμε καιρό για αυτά. Ηρώδειο, Επίδαυρος, Θέατρο Βράχων, Θέατρο Πέτρας και πολλά ακόμα θα… αναστενάξουν από τη μουσική, πριν αυτή ξεχυθεί και σε όλα τα μήκη και πλάτη της χώρας. Ενώ φυσικά περιμένουμε και το πρόγραμμα του River Party που γίνεται στο Νεστόρειο Καστοριάς. Και επειδή βιαζόμαστε να ξεκινήσει το καλοκαίρι και να μπούμε σε κλίμα καλοκαιριού – παρόλο που είμαστε στο μεταίχμιο – ας ξεκινήσουμε με τους Gogol Bordello, την ξεσηκωτική μπάντα που δεν σ’ αφήνει να σταθείς λεπτό στα live. Με ένα πρόσφατο, καινούργιο άλμπουμ, το «Pura vida consipiracy», πολλές παλιές επιτυχίες και φυσικά τσιγγάνικη ψυχή, οι Gogol Bordello υπόσχονται δύο ακόμα εκρηκτικά show.

(8.5, Stage Volume 1, Αγίας Ελεούσης 3 & Κακουργιοδικείου, Μοναστηράκι)

Χρυσούλα Παπαϊωάννου

Pink Martini

08/05 - 14/05

ποντικιart

Το θέμα 05/29

www.topontiki.gr

καλοκαίρι...

ΜΠΟΜΠ ΝΤΙΛΑΝ

Lady Gaga.

να ομως το τοp 10 του φετινου καλοκαιριου

1

Έχουμε χρόνια να τους δούμε στην Ελλάδα. Και οι Violent Femmes έχουν πολύ κοινό στα μέρη μας. Είναι, άλλωστε, ένα από τα πιο επιδραστικά γκρουπ, με ιδιαίτερο ήχο, που διατηρεί την μπάντα all time classic από τη δεκαετία του ’80 οπότε εμφανίστηκαν. Μέσα στα τριάντα χρόνια καριέρας έχουν διατηρήσει τους φαν τους, το προφίλ τους και τη δημοτικότητά τους. Από την αυθεντική σύνθεση έχουν μείνει δύο μέλη, ο Γκόρντον Γκάνο (φωνή, κιθάρα) και ο Μπράιαν Ρίτσι (μπάσο).

(16.6, Stage 1) Αυτή η μπάντα σίγουρα σε προκαλεί να χορέψεις. Ο λόγος φυσικά για τους Pink Martini, οι οποίοι συνδυάζουν ρετρό και τζαζ μοτίβα, ποπ ρυθμούς και στοιχεία από πολλούς πολιτισμούς. Έχουν καταφέρει ένα έχουν έναν πολύ προσωπικό και αναγνωρίσιμο ήχο με φανατικό κοινό σε όλο τον κόσμο.

(17.5, Γκάζι Live)

2 3

Ένα ποτ-πουρί ήχων και καλλιτεχνών περιλαμβάνει φέτος το En Lefko Festival, από τους κλασικούς Simple Minds μέχρι τον εκκεντρικό Boy George! Συγκεκριμένα, την πρώτη μέρα (20) θα ακούσουμε Simple Minds, Karuan & Band, Mike Simonetti (Italians Do It Better), Βottin, Egg Hell, και τη δεύτερη (21) Boy George, Gramatik, Nick Waterhouse, Aeroplane, Alex Gopher. Σας άνοιξε η όρεξη; Και δεν έχει «κλείσει» το πρόγραμμα. Μάλλον περιμένουμε προσθήκες.

(20 & 21.6, Τεχνόπολη)

4

Τρίτωσε το… καλό. Είναι η τρίτη φορά που ο γερόλυκος Μπομπ Ντίλαν έρχεται στα μέρη μας για συναυλία. Κανείς δεν θα μείνει παραπονεμένος, καθώς θα βρεθεί και Θεσσαλονίκη και Αθήνα στο πλαίσιο της περιοδείας του «Never ending tour». Τι να λέμε τώρα για τον 73χρονο θρύλο: για τα βραβεία, τους εκατομμύρια δίσκους, τα τραγούδια του; Τίποτα. Τα λόγια είναι περιττά. Αρκεί το όνομά του.

(22.6, Λιμάνι Θεσσαλονίκης, 23.6, Terra Vibe Park)

5

Ακόμα και να μην είχαν αφορμή, δηλαδή το νέο τους άλμπουμ με τίτλο «Saudade», που είναι αφιερωμένο στη βραζιλιάνικη μουσική, οι Thievery Corporation θα επέστρεφαν στην Ελλάδα. Το δίδυμο Έρικ Χίλτον και Ρομπ Γκάρτζα θα αναμείξει, όπως μόνο

αυτό ξέρει, λάτιν, μποσανόβα, νταμπ ρέγγε, downtempo electro, psychedelic rock και breakbeat ήχους. Θα ανατρέξουν φυσικά σε όλη τη μουσική τους πορεία, που ξεκίνησε το 1997 με το πρώτο τους άλμπουμ «Sounds form the Thievery Hi-Fi». Τη συναυλία θα ανοίξουν οι Imam Baildi και οι Boogie Belgique Full Band.

(17.6, Πλατεία Νερού, 18.6, Principal)

6

Πολλοί θα τρέξουν στη Θεσσαλονίκη. Απ’όλη την Ελλάδα. Θα βουλιάξει το λιμάνι. είναι αυτός… Κάποιοι θυμούνται τι είχε γίνει στη Μαλακάσα την τελευταία φορά που είχε έρθει. Σαράντα χιλιάδες κόσμο είχε μαζέψει ο βασιλιάς του μπάνγκο, Μάνου Τσάο, διάσημος και για τον ακτιβισμό του. Άλλωστε, τα «χώνει» στην εξουσία, στους αφέντες και στον καπιταλισμό, σε πολλές γλώσσες – μην τυχόν και δεν καταλάβει κανείς. Ισπανικά, αγγλικά, γαλλικά, αραβικά, όλα χωρούν στο μουσικό του χωνευτήρι που ανακάτεψε ρέγγε, πανκ, έθνικ, ροκ. Η πολυπολιτισμικότητα σε όλο της το μεγαλείο. Σίγουρα μία από τις πιο

...και το γεγονοσ Ακόμα κι όσοι δεν τη λατρεύουν, λατρεύουν να τη… μισούν. Θέλουμε - δεν θέλουμε, το highlight της μουσικής ατζέντας για φέτος είναι ο ερχομός της Lady Gaga. Ήδη έχουν αρχίσει να γράφονται διάφορα για τις τρελές απαιτήσεις της, όπως πολυτελή αυτοκίνητα, σουίτες κ.λπ. Αλλά εδώ που τα λέμε είναι το απόλυτο ποπ είδωλο τα τελευταία λίγα χρόνια. Και μάλλον έχουμε ακόμα πολλά να ακούσουμε. Είναι δυνατόν να έχει εκκεντρικότητες μόνο στα ρούχα, και στη ζωή να είναι… λιτή και απέριττη; Αποκλείεται. Η συναυλία, πάντως, διαφημίζεται ως υπερθέαμα και γίνεται στο πλαίσιο της παγκόσμιας περιοδείας της με τίτλο «Lady Gaga’s artRAVE: The art pop Ball». Η σκηνή που θα τη φιλοξενήσει είναι ειδικά διαμορφωμένη ώστε οι φαν της να τη νιώθουν κοντά όπου κι αν κάθονται, ενώ οι διάδρομοι είναι φτιαγμένοι από ημιδιαφανές υλικό. Το σίγουρο είναι ότι όποιος πάει στο ΟΑΚΑ θα δει ένα εντυπωσιακό σόου. Τώρα όσο για μουσική… αυτό είναι άλλο θέμα.

(19.9, OAKA)

κεφάτες – ίσως η πιο – και διασκεδαστικές συναυλίες της χρονιάς .

(23.6, Λιμάνι Θεσσαλονίκης)

7

Δέκα χρόνια κλείνει το Ejekt Festival. Για φέτος έχει εξασφαλίσει την επιστροφή (στη σκηνή του) των Βρετανών Kasabian, τους Editors που έχουν αγαπημένα τραγούδια, όπως τα «Munich», «Papillon», «Bones» κ.ά., τους White Lies, τον Paul Kalkbrenner, ο οποίος συνδυάζει τέκνο και ελεκτρόνικα, και το ντουέτο Darkside, που αποτελείται από τον Αμερικανο-Χιλιανό Νίκολας Τζαρ και τον Ντέιβ Χάρινγκτον.

(25.6, Πλατεία Νερού)

8

Είναι αλήθεια πως, μόλις ανακοινώνεται, ψάχνουμε το πρόγραμμά του. Ο λόγος για το Rockwave, συναυλιακό θεσμό εδώ και χρόνια. Πάνω - πάνω στη λίστα φυσικά φιγουράρει ο βετεράνος Έρικ Μπάρτον, ο θρυλικός frontman των Animals. Θα εμφανιστούν ακόμα οι Galexico, οι The Godfather, οι Woodkid. Προς το παρόν αυτά. Γιατί δεν έχει ανακοινωθεί επίσημα το υπόλοιπο πρόγραμμα. Είμαστε στην αναμονή να δούμε αν αξίζει το ταξιδάκι στη Μαλακάσα, και συχνά η ταλαιπωρία που αυτό συνεπάγεται…

(10, 11, 12, 13.7, Terra Vibe Park)

9

Στο περσινό River Party στο Νεστόρειο Καστοριάς οι James και ειδικά ο frontman Τιμ Μπουθ ξεσήκωσαν τα πλήθη. Το ίδιο προφανώς θα γίνει και φέτος καθώς οι Άγγλοι ρόκερ είναι από τους αγαπημένους του ελληνικού κοινού. Έχουν και νέο άλμπουμ, το «La petit mort», που θα κυκλοφορήσει τον Ιούνιο. Και φυσικά έχουν πολλές, μα πολλές παλιές επιτυχίες .

(15.7, Θέατρο Βράχων)

1 0

Στην προηγούμενη και πρώτη επίσκεψη τους (στον Άγιο Κοσμά) είχε γίνει χαμός. Οι Placebo θα επισκεφθούν και πάλι την Αθήνα στο πλαίσιο της παγκόσμιας περιοδείας τους και με αφορμή την κυκλοφορία του τελευταίου τους δίσκου «Loud like love. Οι πρωτοπόροι του εναλλακτικού ροκ παραμένουν δημοφιλείς και τραγούδια τους όπως τα «Every you, every me», «Come Home», «The bitter end», «Twenty years», «Meds» αγαπημένα .

(18.8, Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας)

06/30 Επόμενη στάση: «Νέος Κόσμος»

08/05 - 14/05

ποντικιart

www.topontiki.gr

Monkey Clutter

Σοφια Πιστοφιδου

Μια εικονογράφος με... παράλογα γούστα Από μικρή είχε την ανάγκη να «επικοινωΓιώργος Ψάχος Ωστόσο, η πλειονότητα των έργων της νεί» μέσα από τις εικόνες και να προσεγγίεστιάζει στην αποδόμηση του παραλόζει… εικαστικά τον κοινωνικό της περίγυγου και στη αποκωδικοποίηση της αλήρο. Ως εικονογράφος γοητεύεται από το θέατρο του θειας που κρύβουν οι ψευδαισθήσεις μας. Η ίδια, μάπαραλόγου, το οποίο είναι διάχυτο στις δημιουργίες λιστα, αναφέρεται και στη βαθιά επιρροή που ασκεί της, και συνδιαλέγεται έντονα με την ψευδαίσθηση. το Θέατρο του Παραλόγου κατά τη διάρκεια του Ακροβατώντας πάνω στα σύνορα λογικής και παραδημιουργικού της οίστρου: «Αυτό που με ελκύει στο λογισμού, γνωρίζουμε καλύτερα τη νεαρή εικονοΘέατρο του Παραλόγου είναι ο τρόπος που χλευάζει γράφο Σοφία Πιστοφίδου και τον... παράλογο κόσμο και επικρίνει την άνεση που βρήκαμε στις απατηλές των δημιουργιών της. βεβαιότητες και τις καθημερινές ψευδαισθήσεις Την απόφαση να ασχοληθεί με το graphic design και που μας δημιούργησε η κοινωνία, η θρησκεία και το illustration (εικονογράφηση) την πήρε διότι ήθελε η κυβέρνηση. Ασχολείται με το παράλογο που δεν να απεικονίσει καλλιτεχνικά, όπως λέει, «την κριτική γνωρίζει σύνορα και αντιπροσωπεύει κομμάτι της της ηθικής έννοιας της σημερινής κοινωνίας». Βέβαια, ανθρώπινης διάνοιας και επινόησης». Η Σοφία αρέη ενασχόλησή της με το αντικείμενο έγινε πιο σοβασκεται στο να ζωγραφίζει παράλογες απεικονίσεις ρή όταν έφυγε, στα 18, από την Αθήνα και το άνετο καταστάσεων που βγάζουν νόημα μόνο κάτω από οικογενειακό περιβάλλον της για να σπουδάσει στο ένα κατάλληλο πλαίσιο, το οποίο σχετίζεται συνήArts University at Bournemouth στην Αγγλία. «Γενικά, θως με κοινωνικοπολιτικά ζητήματα. Τα πολύχρωωρίμασα πολύ ως άνθρωπος όταν άφησα τη χώρα μα, τρισδιάστατου βάθους, χαοτικά περιβάλλοντα μου και μετακόμισα σε ένα ξένο μέρος μόνη μου. που συναντάμε στα σχέδιά της συνυπάρχουν με Οι σπουδές και η ζωή στην Αγγλία είναι μια θετική χαρακτήρες παραμορφωμένους, με εκφράσεις εμπειρία, στην οποία οφείλω πολλά από αυτά που με κενές και παγωμένες στάσεις που εκφράζουν συμκάνουν αυτήν που είμαι σήμερα, ως άνθρωπος και ως βολικά την ιδεολογία και τις προθέσεις της νεαρής καλλιτέχνιδα» εξομολογείται η Σοφία. Τα τελευταία εικονογράφου. τρία χρόνια επιδιώκει να αναδειχθεί στον χώρο του Το ένα μεγάλο βήμα (να βγει στο εξωτερικό και να σχεδίου, συμμετέχοντας σε εκθέσεις και art shows κυνηγήσει το όνειρό της) το έκανε. Το άλλο βήμα… στην Αγγλία (θα εκθέσει έργα της τον Ιούλιο στο να γυρίσει πίσω, θα το κάνει; «Δεν έχω κάποια συΛονδίνο). Η ίδια, πάντως, ξεχωρίζει τη συμμετοχή της γκεκριμένα σχέδια για το μέλλον, άλλα ιδανικά θα στο Snowboard deck design της Burton, όπου δημιήθελα να μετακομίσω στην Ελλάδα κάποια στιγμή, ούργησε ένα σχέδιο για σανίδα του σνόουμπορντ και κυρίως για να βοηθήσω στην ανάπτυξη τις εικονοβγήκε 8η ανάμεσα σε 150 καλλιτέχνες. γράφησης».

Σοφια Πιστοφιδου

ΠΟΡΤΡΕΤΟ ΤΟΥ ΑζτΕΚΟΥ ΘΕΟΥ ΤΛΑΛΟΚ

ποντικιart

www.topontiki.gr

h eλλαδα αλλαζει; / καρδιτσα

Φύτεψαν... σπόρους μέσα στο Μουσείο Οι Καρδιτσιώτες έβαλαν το πρώτο λιθαράκι για τη δημιουργία τράπεζας παραδοσιακών σπόρων στην 3η Εαρινή Γιορτή της Φύσης, η οποία πραγματοποιήθηκε στο Αρχαιολογικό Μουσείο της πόλης

στα εκπαιδευτικα εργαστηρια διακοσμωντασ πηλινες γλαστρες Βίκυ Λεβαντή Μ’ ένα άκρως ενημερωτικό και ποικίλο πρόγραμμα υποδέχτηκε η ομάδα της «ΟικόΣφαιρας» τους κατοίκους της Καρδίτσας, στο πλαίσιο της 3ης Εαρινής Γιορτής της Φύσης, που πραγματοποιήθηκε το περασμένο Σαββατοκύριακο (3 και 4 Μαΐου), με επίκεντρο την προστασία και τη διατήρηση παραδοσιακών σπόρων και φυτών της ελληνικής βιοποικιλότητας, τα οποία απειλούνται με αφανισμό από τις πολυεθνικές εταιρείες. Αυτό το εγχείρημα, λοιπόν, ήρθε ως απάντηση στην πρόθεση των τελευταίων να επιμένουν στη χειραγώγηση της σποροπαραγωγής και της εμπορίας τους, δημιουργώντας έτσι ένα παγκόσμιο διατροφικό πρόβλημα. Το διήμερο τα είχε όλα. Μέσα από ενδιαφέρουσες ομιλίες, διαδραστικές εκδηλώσεις, εκπαιδευτικά εργαστήρια, θεατρικά παιχνίδια, ενημερωτικά ντοκιμαντέρ, αλλά και συναυλίες, η «ΟικόΣφαιρα» προσπάθησε ν’ αναδείξει τη σπουδαιότητα των ελληνικών σπόρων που συμβάλλουν στην αναβάθμιση του φυσικού περιβάλλοντος αλλά και κατ’ επέκταση στην καλή υγεία του ανθρώπου. Παρά τον νεφελώδη και βροχερό καιρό, ο κόσμος συμμετείχε και υποστήριξε ενεργά το εγχείρημα αυτό. Οι κάτοικοι της Καρδίτσας και των γύρω περιοχών έδειξαν να αντιλαμβάνονται την αξία της τράπεζας σπόρων, καθώς η συμβολή της θα είναι τεράστια στην αντιμετώπιση της γενετικής διάβρωσης, δηλαδή της εξαφάνισης σπάνιων ελληνικών ποικιλιών. Μικροί και μεγάλοι έφεραν μια μικρή ποσότητα από σπόρους που καλλιεργούν οι ίδιοι, στο χωράφι ή στο σπίτι, με σκοπό να διακινηθεί και να μοιραστεί καταλλήλως και σε άλλους, νέους καλλιεργητές, ενώ οι περισσότεροι συμμετείχαν πολύ ενεργά σ’ ένα από τα εργαστήρια που ξεχώρισαν με θέμα «Επίδειξη τεχνικής και οδηγίες σποράς - φύτευσης λουλουδιών και κηπευτικών». Υπεύθυνοι της συγκεκριμένης εκδήλωσης ήταν οι γεωπόνοι Σωκράτης Βασιλάκος, Βάιος Τσιαχτής και Βαγγέλης Βλάχος, που με τη βοήθεια εθελοντών παρουσίασαν στο κοινό όλη τη διαδικασία που απαιτείται για τη σπορά και τη φύτευση. Πίσω από τον νέο θεσμό που «γεννιέται» κρύβεται η ΜΚΟ «ΟικόΣφαιρα», που φέρει την επωνυμία «Κίνηση για το Περιβάλλον, τον Άνθρωπο και την Ποιότητα ζωής», σε συνεργασία με άλλους τοπικούς φορείς, όπως είναι η Περιφερειακή Ενότητα Καρδίτσας, ο Δήμος Καρδίτσας, η ΛΔ’ Εφορία Προϊστορικών και Κλασικών Αρχαιοτήτων και η ΑΝΚΑ Α.Ε. - Τμήμα Europe Direct. Η ομάδα της «ΟικόΣφαιρας» λειτουργεί με έδρα την Καρδίτσα από το 2012 ως συνέχεια της μεγάλης Οικολογικής Γιορτής Καρδίτσας. Μέχρι στιγμής αριθμεί περισσότερα από 55 μέλη και εθελοντές, οι οποίοι προσπαθούν όχι μόνο να ανταποκριθούν στις αυξανόμενες δραστηριότητες της ομάδας που κάθε χρόνο μεγαλώνουν, αλλά και να προασπίσουν την καλή λειτουργία των οικοσυστημάτων, τα οποία αποτελούν προϋπόθεση για τη βελτίωση της ποιότητας ζωής αλλά και την αρμονική συνύπαρξη ανθρώπου - φύσης.

10/34 Συνέντευξη

08/05 - 14/05

ποντικιart

www.topontiki.gr

πλανητησ γη

Της ΣισσυΣ Παπαδακη της Βικυσ Λεβαντη

Ο Πικάσο άστεγος

«Η γαλλική κυβέρνηση γράφει στα παλιά της τα παπούτσια και τον πατέρα μου και εμένα» κατήγγειλε ο γιος του Πάμπλο Πικάσο και της Φρανσουάζ Ζιλό. «Έχει στα χέρια της έναν μοναδικό θησαυρό, τη μεγαλύτερη συλλογή έργων Πικάσο, και αδιαφορεί για αυτήν». Αιτία για τη δήλωση αυτήν η αναβολή εργα του πικασο των εγκαινίων του ανακαινισμένου Μουσείου Πικάσο στο κέντρο του Παρισιού. Το μουσείο, που άνοιξε το 1985, έκλεισε το 2009 για να ανακαινισθεί και επρόκειτο να ανοίξει φέτος τον Ιούνιο. Πρόσφατα όμως, ανακοινώθηκε πως μάλλον τα καινούργια του εγκαίνια θα γίνουν τέλος Ιουλίου ή, πιθανότερα, τον Σεπτέμβριο. «Τα έργα δεν έχουν τελειώσει, πρέπει να βρεθούν και 40 περίπου φύλακες για να προστατεύουν τα πολύτιμα εκθέματά του, και με τις σημερινές συνθήκες κάτι τέτοιο δεν είναι απλό» ήταν η επίσημη δικαιολογία. «Φοβάμαι πως δεν θα ανοίξει ποτέ» ήταν η αντίδραση του γιου του μεγάλου ζωγράφου στην είδηση αυτή. Φήμες λένε πως υπήρξε μια σκέψη να μεταφερθούν τα έργα του Ισπανού ζωγράφου στο Μπομπούρ, αλλά αυτό έρχεται σε αντίθεση με τους όρους του κληροδοτήματος Πικάσο στο γαλλικό κράτος. Άλλες φήμες λένε πως το πρόβλημα είναι η διευθύντρια του μουσείου. «Αν δεν αρέσει η διευθύντρια στην υπουργό, εμένα δεν μου αρέσει η υπουργός» δήλωσε ο Κλοντ Πικάσο, συμπληρώνοντας «το μουσείο πρέπει να ανοίξει γρήγορα, με τη σημερινή του διεύθυνση, αλλιώς ενδεχομένως κάποιοι που ήθελαν να προσφέρουν σε αυτό μερικά έργα ακόμα, να αλλάξουν γνώμη». Πρώτος από όλους ο ίδιος, ο οποίος είχε πει πως θα δωρίσει στο ανακαινισμένο μουσείο μερικά ακόμα σχέδια του διάσημου μπαμπά του.

Η μοναρχία ως κωμωδία Τα πιο γνωστά μέλη της βρετανικής βασιλικής οικογένειας είναι οι ήρωες των δύο από τα πιο δημοφιλή έργα που ανεβαίνουν σε λονδρέζικα θέατρα. Στον «Κάρολο ΙΙΙ», «ένα φουτουριστικό δράμα», σκηνη απο το εργο «Η τσαντια» όπως χαρακτηρίζεται, ο πρωταγωνιστής, ντυμένος έτσι ώστε να θυμίζει τον σημερινό διάδοχο του αγγλικού θρόνου, τσακώνεται με τον πρωθυπουργό και οδηγεί τη χώρα σε μια πρωτοφανή κρίση. Το έργο είναι γραμμένο σε ιαμβικό πεντάμετρο και δανείζεται πολλά στοιχεία από τραγωδίες του Σάιξπηρ: Ο βασιλιάς παρουσιάζεται κάτι σαν «Ερρίκος VI». Έχει ένα φάντασμα να τον καταδιώκει, μόνο που δεν είναι εκείνο του πατέρα, όπως στον «Άμλετ», αλλά της μαμάς του. Στην υπόθεση εμπλέκεται και μια πριγκίπισσα φιλόδοξη σαν τη λαίδη Μάκβεθ, η οποία λέγεται Κέιτ και είναι νύφη του βασιλιά, ενώ ανάμεσα σε όλους αυτούς εμφανίζεται και ένας ακόμα «Ερρίκος», κοκκινομάλλης και ζωηρός σαν τον πρίγκιπα Χάρι. Στο δεύτερο έργο με τίτλο «Η τσαντιά» πρωταγωνίστρια είναι η ίδια η βασίλισσα, που «ξεκατινιάζεται» καβγαδίζοντας συνέχεια με τη Θάτσερ, η οποία προτάσσει απειλητικά την τσάντα της.

Η επιστροφή των Τζεντάι Ύστερα από πολλές συζητήσεις, ο Χάρισον Φορντ, η Κάρι Φίσερ και ο Μαρκ Χάμιλ συμφώνησαν τελικά να ξανασυναντηθούν στον «Πόλεμο των άστρων». Έτσι, το 2017, τριάντα χρόνια από την πρώτη ταινία της σειράς, θα ξαναδούμε τον Σόλο, την πριγκίπισσα Λέια, τον Λουκ Σκάιγουοκερ. Μαζί τους και ο Ανάκιν Σκάιγουοκερ, ο αργότερα σκοτεινός Νταρθ Βέιντερ, ο οποίος θα είναι και το κεντρικό πρόσωπο της καινούργιας περιπέτειας, αλλά και νέοι χαρακτήρες, τους οποίους θα υποδυθούν ο Άντι Σέρκις, το «Γκόλουμ» του «Άρχοντα των δαχτυλιδιών», και ο Ντόμναλ Γκλίσον που γνωρίσαμε ως έναν από τους δύο αδελφούς του Ρον στο «Χάρι Πότερ».

Στρατος Τζωρτζογλου

«Το “sex symbol” μού φέρνει αναγούλα»

Άρης Βασιλειάδης

Θα μπορούσε να πει κανείς ότι ο Στράτος Τζώρτζογλου είναι ο τελευταίος σταρ μιας εποχής που πλέον έχει φύγει ανεπιστρεπτί. Περπάτησε όλη τη διαδρομή του τρίπτυχου «επιτυχία - δύναμη - πόνος». Και από πέρσι, με την παράσταση «Είσαι σκοπός και γύρω σου χορεύουν τσοπανόσκυλα» έδειξε ένα άλλο πρόσωπο. Πιο κοντά στον ηθοποιό παρά στο νεανικό είδωλο. Αυτές τις μέρες ερμηνεύει έναν ρόλο - έκπληξη. Υποδύεται τον Πάπα στην παράσταση «Elle» του Ζαν Ζενέ, σε σκηνοθεσία Γιάννη Σκουρλέτη, στο Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης (6-9 Μαΐου), διαγράφοντας μια διαδρομή εξουσίας, περηφάνιας και αυτογνωσίας. Τον παρακολουθούμε στην εφηβεία του ως βοσκό να ταΐζει λύκους με τα χέρια του και στην ωριμότητά του να αναζητεί την ταυτότητά του στην ομίχλη της απόλυτης εξουσίας του. Στο θεατρικό «Εκείνη», μούσα του Πάπα είναι η ιεροσύνη. Στον ηθοποιό ποια είναι; Η πρόκληση του ρόλου. Αυτή ενεργοποιεί κάθε κύτταρό του βελτιώνοντας κάθε κίνηση, λόγο και σκέψη. Στο έργο ο Πάπας στο απόγειό του προσπαθεί να σπάσει τη μοναχικότητα της εικόνας του, να ξεπεράσει όλες τις ψευδαισθήσεις. Ο ηθοποιός βιώνει ψευδαισθήσεις; Κυρίως ψευδαισθήσεις που καλείται να τις ξεπεράσει, γιατί διαφορετικά θα παγιδευτεί σε αυτές και δεν θα μπορέσει να βρει την αλήθεια του. Σε μένα ένα κομμάτι της ζωής μου ήταν η εικόνα του αγαπημένου παιδιού των σκηνοθετών. Του Καρόλου Κουν, του Θόδωρου Αγγελόπουλου, του Μιχάλη Κακογιάννη, του Ζιλ Ντασέν, του Μίνωα Βολανάκη. Μετά η εικόνα του τηλεοπτικού σταρ. Και στη συνέχεια ο ξεπεσμός αυτής της εικόνας. Η εικόνα του sex symbol; Πλέον μου φέρνει αναγούλα. Το να βγω σε αυτήν την ηλικία και να μιλήσω για sex symbol είναι σαν να θέλω να ακυρώσω την πορεία μου. Είχατε αρνηθεί αυτό τον ρόλο; Έπαιξα κάποιους ρόλους για 2-3 χρόνια που προβλήθηκαν ανάλογα και έπαιξα αυτό το παιχνίδι χωρίς να πω «όχι, δεν το κάνω». Στο «Πορτρέτο του Ντόριαν Γκρέι» εμφανίστηκα γυμνός. Το τηλεοπτικό «Σημάδι του έρωτα» με στάμπαρε για χρόνια. Αλλά θα ήταν άδικο κάποιοι ρόλοι να επισκιάσουν μια πορεία και να αμφισβητούν, αν όχι την ποιότητά μου ως ηθοποιού, τις καλές μου προθέσεις. Με την εικόνα σας νιώθατε άνετα ή ασφυκτιούσατε; Ασφυκτιούσα τρελά. Αλλά έμαθα σε μια πορεία είκοσι επτά χρόνων να βρίσκω τη χαρά σε ρόλους, να κλέβω την ευτυχία μέσα από τις μικρές στιγμές τους. Όπως νιώθω ότι έκανα και στη ζωή. Έκλεβα ευτυχία μέσα από την καθημερινότητα. Τα περιττά των άλλων ήταν μεγαλείο για μένα. Το να βλέπω ελληνικές ταινίες με τη μάνα μου στην τηλεόραση. Το να περιμένω τον γιο μου να ξυπνήσει για να του πω καλημέρα. Δηλαδή η εικόνα σας σάς εγκλώβιζε; Συνέβη πολλές φορές. Με θεωρούσαν ένα τέρας που ζει μέσα σε σκάνδαλα. Ή σαν μια χαμένη ευκαιρία που θα μπορούσε να γίνει κάτι εξαιρετικό και δεν έγινε. Γι’αυτό και όταν έφυγα πέρυσι στην Αμερική ένιωσα ανακούφιση. Δεν με ήξερε κανείς και το κοντέρ έγραφε από την αρχή. Ένιωσα ελεύθερος. Να δημιουργήσω, να κάνω φιλίες, να αγαπήσω, να επικοινωνήσω, να ακούσω τους ψιθύρους της καρδιάς μου.

Η εμπειρία της Αμερικής τι σας έμαθε; Ότι βρίσκομαι σε έναν τεράστιο πλανήτη και πως πρέπει να προσπαθήσω πολύ για να έχω ελάχιστες ευκαιρίες να δείξω τη δουλειά μου. Πάντως πρόλαβα στο λίγο διάστημα που βρέθηκα εκεί να έρθω σε επαφή με μεγάλους δασκάλους της υποκριτικής και να κάνω έναν τίμιο αγώνα αποκλειστικά με τις δικές μου δυνάμεις σε μια ξένη γλώσσα. Το κέρδος ήταν ότι πίστεψα ξανά στη νιότη που κουβαλάω μέσα μου. Η γρήγορη επιτυχία ποιες παγίδες βάζει; Νιώθεις το επίκεντρο του κόσμου. Ότι όλα κινούνται γύρω από σένα. Είναι ένα μεγάλο φορτίο και είναι δύσκολο να λειτουργήσεις. Αν τη διαχειριστείς με αλαζονεία, την έχασες. Είναι σαν το άρμα του Ίκαρου. Δεν θέλει ούτε πολύ ψηλά ούτε πολύ χαμηλά. Χρειάζεται πειθαρχία, σκέψη και προβληματισμό. Και αν μπορείς ,να αποστασιοποιηθείς. Γιατί μετά τη χαρά έρχεται η θλίψη και αν δεν είσαι δυνατός άνθρωπος τα χάνεις όλα και η επόμενη μέρα είναι πολύ οδυνηρή. Η καριέρα θέλει στρατηγική; Θέλει αλήθεια. Και οι πολιτικοί έχουν στρατηγική και είδαμε πού μας έφτασαν. Τριάντα χρόνια όμως κανείς δεν πήρε είδηση. Όλα ήταν σαν ένα καλοδουλεμένο σενάριο. Και ξαφνικά είδαμε πως ξεγελαστήκαμε. Στρατηγική είχαν, αλλά δεν ήταν για το καλό μας. Στις προηγούμενες δημοτικές εκλογές ήσασταν παρών. Η πολιτική είναι κάτι που δεν γνωρίζω και έτσι δεν μπορώ να φανώ χρήσιμος. Ίσως μάλιστα επειδή δεν το κατέχω, μπορεί να κάνω κακό παρά καλό. Και έτσι αποφάσισα, αν και είχα αρκετές προτάσεις, να μην εμπλακώ, γιατί θέλησα έστω και σε έναν ελάχιστο βαθμό να είμαι τίμιος προς τον κόσμο. Ποια διαδρομή έχει μεγαλύτερο ενδιαφέρον, από τα χαμηλά στα ψηλά ή από τα πάνω στα κάτω; Όταν είσαι χαμηλά και θέλεις να φτάσεις ψηλά έχεις προσμονή, ελπίδα, είναι μια πορεία που μοιάζει με κλείσιμο ματιού της ζωής σε σένα. Από τα ψηλά στα χαμηλά η πορεία είναι μελαγχολική, αρνητική και μπορεί να σε τρελάνει. Εγώ ξεκίνησα από τα ψηλά και έφτασα στα πολύ χαμηλά. Αλλά πάντα αναζητούσα την Ιθάκη. Ήξερα ότι οι Λαιστρυγόνες και οι Κύκλωπες θα πηγαινοέρχονται. Θεωρώ όμως πως τώρα είναι πιο συνειδητά τα βήματά μου. Νιώθω πιο υπεύθυνος. Και η εμπειρία και η γνώση σε κάνει να μπορείς να κατανοήσεις και να αξιοποιήσεις πολλά πράγματα. Από τον ενθουσιασμό του σκηνοθέτη και του κοινού μέχρι τη μοναξιά και τις μικρές αγωνίες σου. Και όλα αυτά να μπορείς να τα αγκαλιάσεις.

ποντικιart

08/05 - 14/05

Συνέντευξη 11/35

www.topontiki.gr

> > > > >

γέννηση του γιου Η μου και οι διακοπές μαζί του.

Η επιβίωση σε ωθεί σε εκπτώσεις; Ο φόβος είναι εκείνος που σου φέρνει άγχος, σε κάνει μη δημιουργικό και σε νεκρώνει από την ανασφάλεια. Οι δύσκολες συνθήκες σε κάνουν να είσαι πιο συγκεντρωμένος και αποφασιστικός. Για παράδειγμα για ένα πενηντάλεπτο επεισόδιο στην τηλεόραση παλιότερα χρειαζόμασταν έντεκα μέρες. Σήμερα σε μια μέρα πρέπει να κάνουμε ενενήντα λεπτά της σειράς. Οπότε όλα πρέπει να δουλεύουν ρολόι και να αντέχεις στους γρήγορους ρυθμούς.

Ο «Ήχος του όπλου». Οι επισκέψεις μου στο Άγιο Όρος. Τα ταξίδια μου στο Λος Άντζελες. Η επόμενη πρεμιέρα μου.

Θα μπορούσατε να αλλάξετε δουλειά προκειμένου να φροντίσετε τον γιο σας; Εννοείται. Ποτέ δεν είπα ότι είμαι μόνο ηθοποιός και δεν μπορώ να κάνω κάτι άλλο. Αλλά το θέμα είναι πως είκοσι επτά χρόνια κάνω μόνο αυτή τη δουλειά και στην κυριολεξία δεν ξέρω να κάνω κάτι άλλο. Ίσως έψαχνα κάτι σχετικό στον χώρο μου.

Στιγμεσ α οι

INFO

«Elle» του Ζαν Ζενέ. Σκηνοθεσία: Γιάννης Σκουρλέτης. Ίδρυμα «Μιχάλης Κακογιάννης» (Πειραιώς 206, ύψος Χαμοστέρνας, τηλ. 210-3418550), 8 και 9 Μαΐου στις 9.00 μ.μ. Εισιτήρια: 10 ευρώ

ο στρατοσ τζωρτζογλου σε σκηνη απο την παρσταση «elle» του ζαν ζενε

νθρωπ

Ποιος ηθοποιός σας έχει εντυπωσιάσει από κοντά; Ο Άντονι Χόπκινς μού έχει κάνει τεράστια εντύπωση. Τον γνώρισα σε ένα ταβερνάκι ενός Έλληνα στο Λος Άντζελες και ήταν πολύ προστατευτικός και γλυκός. Μου μιλούσε, σε μένα που του ήμουν άγνωστος, για είκοσι πέντε λεπτά για το Χόλιγουντ και τις συνθήκες δουλειάς και μάλιστα απολάμβανε το να μιλάει σ’έναν νεότερό του. Επίσης, ο Αλέκος Αλεξανδράκης είχε μεγάλη καλοσύνη και γενναιοδωρία. Ίσως αυτά είναι χαρακτηριστικά των μεγάλων ηθοποιών.

> Ο πατέρας μου. > Ο γιος μου Αλκιβιάδης. > Ο Κάρολος Κουν. > Η Μαρία Γεωργιάδου. > Ο Θόδωρος Αγγελόπουλος.

08/05 - 14/05

ΠΟΝΤΙΚΙart

Bιβλίο 13/37

www.topontiki.gr

Από τον Μάη του ’68 στο σήµερα Η κληρονομιά του Μάη σήμερα. Ιστορίες του χθες στη «Μηχανή του Χρόνου» και πολιτικές σκέψεις για το σήμερα. Τρία βιβλία με ξεχωριστό ενδιαφέρον Ξενοφών Μπρουντζάκης Henri Weber Πρέπει να απαλλαγούμε από την κληρονομιά του Μάη του ’68; Μετάφραση: Ευγενία Τσελέντη Εκδόσεις: Ηλίβατον Σελ.: 220 Η αφορμή του βιβλίου είναι ο φιλιππικός του Νικολά Σαρκοζί εναντίον του Μάη του ’68 και της σημασίας του. Τι κι αν ο γελωτοποιός Γάλλος πολιτικός, που θύμιζε ηλίθιο καρτούν, δεν είχε το θεωρητικό βάρος και το πολιτικό κύρος για να τον πάρει κανείς στα σοβαρά, εν τούτοις εξέφραζε μια γενικότερη πραγματικότητα, αποτέλεσμα της ρευστής πολιτικής, οικονομικής και κοινωνικής κατάστασης – απέναντι στην οποία δεν μπορεί και δεν πρέπει να μείνει κανείς αδρανής. Έτσι, ο συγγραφέας του βιβλίου, που υπήρξε ένας από τους πρωταγωνιστές της νεολαιίστικης εξέγερσης, πήρε την αφορμή για να επιχειρήσει έναν απολογισμό εκείνων των γεγονότων που συγκλόνισαν την εποχή τους και ταυτίστηκαν με το πνεύμα της εξεγερμένης νεολαίας, η οποία διεκδικεί ένα καλύτερο σήμερα, πριν απ’όλα. Η χρονική συγκυρία είναι περισσότερο από ιδανική, μια και ζούμε μέσα σε μια παρατεταμένη κρίση, η οποία ανατρέπει κάθε προηγούμενο δεδομένο, δημιουργώντας ένα περιβάλλον αβεβαιότητας που οδηγεί στην εξάρτηση και την υποτέλεια. Έτσι, οι προηγούμενες εμπειρίες αλλά και η επίδρασή τους στην κοινωνία είναι ιδιαίτερα ωφέλιμες και χρήσιμες σήμερα για τα απείρως συνθετότερα αδιέξοδα στα οποία καλείται να τοποθετηθεί και να απαντήσει η νεολαία. Ο συγγραφέας, που εκείνη την εποχή υπήρξε ηγετικό στέλεχος των τροτσκιστών, επιχειρεί στο βιβλίο αυτό να μας μεταφέρει κάποιες από τις βασικές ερμηνείες του γαλλικού Μάη με δεδομένο ότι γνωρίζουμε τα γεγονότα εκείνα και την επίδραση που άσκησαν στις εξελίξεις κυρίως στην Ευρώπη.

Χρίστος Βασιλόπουλος - Δημήτρης Πετρόπουλος Ένοχοι κι Αθώοι 23 ιστορίες από την «Μηχανή του χρόνου» Εκδόσεις: Πατάκη Σελ.: 300 Πρόκειται για αυτοτελή επεισόδια δανεισμένα από την αχανή ιστορική δεξαμενή, που αποτελούν από μόνα τους ένα αφήγημα ιδιαίτερο, μοναδικό, ξεχωριστό, καθώς ανασύρονται από την Ιστορία στο παρόν, επαναβεβαιώνοντας την ύπαρξή του, θέτοντας στην ουσία ξανά εντός χρόνου ένα τετελεσμένο γεγονός. Η «Μηχανή του Χρόνου», μια εκπομπή της δημόσιας τηλεόρασης, άφησε το στίγμα της για δυο λόγους: Πρώτα για την επιλογή του θέματος, η οποία πάντα διέθετε μια ιδιαίτερη επισήμανση - αναφορά (πέρα από το ιστορικό γεγονός που προσπαθούσε να αναδείξει) στην ιστορία και ως αφηγηματική τέχνη. Κατά δεύτερο, για τον τρόπο προσέγγισης του θέματος, που ξέφευγε από τα στενά επιστημονικά πλαίσια προσπελάζοντας

Σε 200 λέξεις

Ο συγγραφέας Βαγγέλης Γιαννίσης παρουσιάζει το βιβλίο του «Το μίσος», εκδόσεις Διόπτρα

τα γεγονότα μέσα από μια τολμηρότερη και περισσότερο ελεύθερη οπτική. Οπτική που συμπεριλάμβανε το συναίσθημα, την ιδεολογία, τις καταβολές κι ίσως εκείνη την επιτρεπτή μεροληψία που εμπνέει τον ερασιτέχνη και αποτρέπει τον επαγγελματία… Επιλέγοντας συναρπαστικά θέματα, οι δυο συγγραφείς κατάφερναν να κερδίζουν το ενδιαφέρον και ταυτόχρονα να αναδεικνύουν την ιδιαίτερη αίσθηση των ιστορικών γεγονότων, τα γοητευτικά μυστικά τους, τις παρεκκλίσεις εκείνες που προκαλούν εντύπωση, όπως η λεπτομέρεια σ’ένα έργο τέχνης. Ο τόμος αυτός είναι ο δεύτερος στη σειρά που μας παρουσιάζουν οι δημιουργοί σε μορφή βιβλίου πλέον. Πλάι στις αμιγώς ιστορικές επιλογές, οι συγγραφείς δεν διστάζουν να αναδεικνύουν γεγονότα της περασμένης επικαιρότητας που έμειναν στη μνήμη δημιουργώντας ανάλογες εντυπώσεις. Έτσι, μαζί με τις μάχες των Δεκεμβριανών στη γειτονιά των Εξαρχείων, οι συγγραφείς μάς χαρίζουν και την ιστορία μιας διάσημης πόρνης που εξέθρεψε γενεές γενεών, της Γαβριέλας, αναδεικνύοντας μια άλλου τύπου γενναιότητα πλάι σε αυτή των μαχητών. Αυτές οι εναλλαγές θεμάτων, εκτός του ότι είναι αδιαμφισβήτητα εντυπωσιακές, διατηρούν στο ακέραιο τη σημασία τους χαρίζοντας μια πολύ γοητευτικότερη εκδοχή του ιστορικού παρελθόντος, διασώζοντας από τη λήθη το ανθρώπινο συναίσθημα – την πιο σημαντική συνθήκη της ζωής μας.

Γιώργος Γιαννουλόπουλος Σκέψεις για την πολιτική σήμερα Εκδόσεις: Πόλις Σελ.: 107 Πρόκειται για μια σειρά κειμένων τα οποία προβληματίζονται με αυτά που προηγήθηκαν του 2008 και προφανώς με εκείνα που ακολούθησαν. Στη βάση των συλλογισμών του, ο συγγραφέας χρησιμοποιεί κυρίως τον ορθολογισμό, αυτό που στην καθημερινότητά μας ονομάζουμε κοινή λογική: με δυο λόγια ό,τι ακριβώς δεν διαθέτει ο μέσος Έλληνας. Αυτός δηλαδή που πιστεύει ότι για την κρίση φταίει a priori ο ξένος παράγων, οι διεθνείς αγορές, το σύστημα και κυρίως όλοι οι άλλοι εκτός από τον ίδιο! Στην Ελλάδα, κατά έναν παράδοξο τρόπο, δεν υπάρχουν υποκείμενα της ιστορίας· όλα καθορίζονται από εξωτερικούς παράγοντες – συνήθως αόριστους, απροσδιόριστους και γενικά ομιχλώδεις… Ο συγγραφέας ως άνθρωπος που ζει την ελληνική πραγματικότητα από έξω προς τα μέσα (Λονδίνο - Αθήνα) έχει εκείνο το διακριτικό προτέρημα της έξωθεν οπτικής. Κάποτε πρέπει να αντικρίσουμε τους εαυτούς μας από απόσταση, έξω από τα στενά όριά μας, από «απέναντι». Έχοντας ως θέμα του την κρίση, ο συγγραφέας επισημαίνει τις χρόνιες και εθνικές κακοδαιμονίες που μας εμποδίζουν να κατανοήσουμε τους εαυτούς μας και όσους μας περιβάλλουν – πολλώ δε μάλλον τα προβλήματά μας.

Ακούγοντας έναν φίλο να αφηγείται μια ιστορία Η πρώτη μου συνάντηση με τον Άντερς έγινε τον Γενάρη του 2012. Παρόλο που μέχρι εκείνη τη στιγμή μού ήταν άγνωστος, αισθάνθηκα πως συναντούσα έναν παλιό μου φίλο. Κολλήσαμε από την αρχή. Εκείνος μου έλεγε τις ιστορίες του κι εγώ τις κατέγραφα, παρέα με αρκετές κούπες καφέ και μια θερμαινόμενη κουβέρτα. Ο Άντερς είναι ένας ιδιαίτερος άνθρωπος. Παρά το ελληνικό αίμα στις φλέβες του, είναι κλειστός χαρακτήρας, πρέπει να κοπιάσεις για να τον μάθεις. Τα όσα

θα ακούσεις από εκείνον δεν θα είναι ευχάριστα. Δεν βλέπει τη χώρα του μέσα από την ιδανικευμένη ματιά του Έλληνα, αλλά με τον ρεαλισμό ενός Σουηδού. Αν διαβάσεις τις ιστορίες του, δεν θα έρθεις μπροστά στο πρότυπο του Σκανδιναβού αστυνομικού που έχεις στο μυαλό σου. Ο Άντερς δεν είναι απλώς το κεντρικό πρόσωπο μιας ιστορίας, αλλά ένας άνθρωπος που θα μπορούσε κάλλιστα να ζει στο διπλανό σπίτι. Όπως κι εσύ, παλεύει καθημερινά στον αγώνα της ζωής, προσπαθώντας να ισορροπήσει μεταξύ

μιας απαιτητικής δουλειάς και της οικογένειάς του. Πάνε δυο χρόνια από τότε που ο Άντερς μου διηγήθηκε τα γεγονότα του χειμώνα του ’11, διαλύοντας κάθε ψευδαίσθηση ασφάλειας για την πόλη μου. Αποκάλυψε μια νέα, όχι τόσο ευχάριστη πραγματικότητα, αφού ξεφλούδισε μεθοδικά το εξωτερικό περίβλημα. Και παρά το γεγονός ότι πλέον… δεν κοιμάμαι και τόσο ευχάριστα τα βράδια, θα τον ευγνωμονώ καθώς μου έδειξε τον κόσμο μέσα από τα δικά του μάτια.

14/38 Θέατρο

08/05 - 14/05

ποντικιart

www.topontiki.gr

Θέλω να πιστεύω ότι θα βελτιωθεί η κατάσταση στην Ελλάδα και ότι οι Έλληνες θα μπορούν να εξάγουν πολιτισμό, έστω και σε αντίξοες συνθήκες, όπως αυτές που βιώνουμε όλοι στις μέρες μας

σκηνη απο τον «πελεκανο»

ΧορογραφΩντας τον ΣτρΙντμπεργκ

Κατερίνα Πουλοπούλου

«Ο χορός έχει υποστεί βαρύ πλήγμα»

Τα τηλεοπτικά σόου

Η Φένια Αποστόλου σκηνοθετεί τον μεγάλο δραματουργό Εμμονές, φοβίες, ενοχές και αλήθεια, πόσο η παιδική ηλικία ευθύνεται για τη διαμόρφωση της εξέλιξής μας; Ο Αύγουστος Στρίντμπεργκ γράφει τον «Πελεκάνο» το 1907. Σκληρό έργο, με αλληλουχία αντιδράσεων, που παρουσιάστηκε στο BETTON και στο «Από μηχανής» και επαναλαμβάνεται ύστερα από απαίτηση του κοινού, για να μας δείξει ότι στη νυχτερινή Αθήνα, εκτός από το «εύκολο» και το εμπορικό, έχει θέση το δράμα, ο φόβος και ο θάνατος. Οι ήρωες της Φένιας Αποστόλου, δέσμιοι των παθών τους, πρέπει να βρουν το θάρρος να αντιμετωπίσουν την αλήθεια. «Το έργο αφορά ένα σκληρό οικογενειακό δράμα που ξετυλίγεται μπροστά στα μάτια του θεατή, καθώς και μία αλληλουχία συγκρούσεων που προκαλούνται μετά τον γάμο της κόρης και τον θάνατο του πατέρα. Ο ''Πελεκάνος'' είναι το τελευταίο από τα τέσσερα έργα δωματίου που έγραψε ο Αύγουστος Στρίντμπεργκ για το προσωπικό του θέατρο intima teatern και αποτυπώνει τις τελευταίες μέρες μίας προβληματικής οικογένειας, όπου κυρίαρχο ρόλο έχει η μητέρα. Η αλλοπρόσαλλη συμπεριφορά της μάνας, αντικρούοντας κάθε ίχνος μητρότητας και μητρικού συναισθήματος, όχι μόνο έχει επηρεάσει με αρνητικό τρόπο την ομαλή συναισθηματική και ψυχολογική ανάπτυξη των παιδιών της, όχι μόνο έχει κλέψει κάθε στιγμή ευτυχίας από τα κοντινά της πρόσωπα, αλλά τελικά οδηγεί την οικογένειά της στην καταστροφή. Ο συγγραφέας αφήνει την ανθρώπινη φύση απροστάτευτη από κάθε ασπίδα, μόνη της να παλέψει με τους δαίμονες της ζωής».

Το έργο, διανθισμένο με έντονα αυτοβιογραφικά στοιχεία του συγγραφέα, πραγματεύεται αξίες όπως η αλήθεια, η αφύπνιση, η ελευθερία, η πίστη, ενώ στη δράση του συνυπάρχει παράλληλα το μεταφυσικό και το ρεαλιστικό. Αυτό σημαίνει ότι ο Στρίντμπεργκ «καθοδηγεί», κατά κάποιον τρόπο, τον σκηνοθέτη.

Ο χορός στην Ελλάδα «Η ‘‘οδηγία’’ του αυτή με ενέπνευσε να εντάξω στην παράσταση χοροθεατρικά ιντερμέδια. Ο ρυθμός του λόγου του με παρότρυνε επίσης να συνδυάσω την κίνηση με το κείμενο, σαν δύο αδιάσπαστα κομμάτια μιας μουσικής παρτιτούρας που διέκρινα, και να αποδώσω με εξπρεσιονιστική διάθεση στην κίνηση την ψυχολογική κατάσταση των ηρώων και τις μεταξύ τους συγκρούσεις. Έντονα είναι και τα εικαστικά στοιχεία του σύγχρονου Νορβηγού ζωγράφου Edvard Munch, που ενέπνευσε και τον ίδιο τον συγγραφέα. Σκηνοθετικά, επίσης, επιχειρώ να μεταφέρω τον θεατή σε μία εφιαλτική wonderland, στην οποία οι ήρωες, δέσμιοι των παθών και των φόβων τους, είναι αναγκασμένοι να παρατηρούν την ίδια μέρα να επαναλαμβάνεται αδιάκοπα μέχρι να βρουν το θάρρος να αντιμετωπίσουν την αλήθεια». Είναι πρόσφορο το έδαφος στην Ελλάδα για να μάθει και να ασχοληθεί κάποιος επαγγελματικά με τον χορό ή πρέπει να φύγει στο εξωτερικό, είναι μια εύλογη ερώτηση, όταν έχεις μπροστά σου έναν Έλληνα χορευτή. «Ο χορός στην Ελλάδα άνθησε τη δεκαετία του ’90 με τη διοργάνωση των φεστιβάλ, τις γενναιόδωρες επιχορηγή-

σεις κατά την περίοδο αυτή σε ομάδες που πραγματικά μπόρεσαν όχι μόνο να προσελκύσουν ένα κοινό αρκετά αξιόλογο αριθμητικά, αλλά και να δημιουργήσουν έργα υψηλής ποιότητας και αισθητικής. Επίσης, η προσπάθεια στήριξης μέσα από τα ΔΗΠΕΘΕ από το υπουργείο Πολιτισμού ήταν σημαντικό βήμα. Δυστυχώς, όμως, στην Ελλάδα της κρίσης, της αυστηρής λιτότητας και της υποχρηματοδότησης φορέων και οργανισμών, ο χορός έχει υποστεί βαρύ πλήγμα και εναπόκειται στην υπεράνθρωπη προσπάθεια μερικών δημιουργών και ήδη αναγνωρισμένων σχημάτων να κρατήσουν στις επάλξεις τη δυνατότητα των Ελλήνων χορογράφων για δημιουργία και έκφραση. Εδώ πρέπει να επισημάνω τη συμβολή του Σωματείου Ελλήνων Χορογράφων για την ανάδειξη νέων σχημάτων και νέων καλλιτεχνών, όπως επίσης και το έργο που έχει αναλάβει μετά την κατάργηση των κρατικών επιχορηγήσεων η Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών, να αναθέτει σε ομάδες και χορογράφους τη δημιουργία έργων. Η αλήθεια είναι πως αρκετοί χορευτές και χορογράφοι έχουν αναζητήσει την τύχη τους στο εξωτερικό και με μεγάλη επιτυχία, μερικοί από αυτούς, έχουν καταφέρει να εδραιωθούν. Θέλω να πιστεύω ότι θα βελτιωθεί η κατάσταση στην Ελλάδα και ότι οι Έλληνες θα μπορούν να εξάγουν πολιτισμό έστω και σε αντίξοες συνθήκες, όπως αυτές που βιώνουμε όλοι στις μέρες μας».

WHO IS WHO Lydia Lithos Dancetheatre Το Χοροθέατρο Λυδία Λίθος είναι μία ομάδα σύγχρονου χοροθεάτρου με σκοπό την προαγωγή του σύγχρονου χορού, του σωματικού θεάτρου και του χοροθεάτρου. «Η καλλιτεχνική δημιουργία είναι αποτέλεσμα μίας διαδικασίας εξαγνισμού του συναισθήματος, έτσι ώστε η σωματική έκφραση να εμφανίζεται απέριττη και γνήσια», σημειώνει η Φένια Αποστόλου. «Η χρήση της τεχνικής του αυτόματου αυτοσχεδιασμού, την οποία έχουν χρησιμοποιήσει ο Πάμπλο Πικάσο και ο Σαλβαντόρ Νταλί στηνΤέχνη της Ζωγραφικής, αποτελεί τη χορογραφική μέθοδο που χρησιμοποιώ ως χορογράφος, αφού με οδηγεί άμεσα στη βασιλική οδό του ασυνειδήτου ως πηγή έμπνευσης και δημιουργίας».

Η κουβέντα μας καταλήγει στη σχέση του Έλληνα με τον χορό και το αν τελικά τα τηλεοπτικά σόου που κατακλύζουν την ελληνική τηλεόραση, όπως για παράδειγμα το Dancing with the Stars, κάνουν καλό και φέρνουν σε επαφή τον κόσμο με τις παραστάσεις του. «Προσωπικά βρίσκω αυτά τα σόου πολύ διασκεδαστικά. Το βρίσκω θετικό να υπάρχουν τέτοιες εκπομπές, καθώς ο χορός απευθύνεται στο ευρύ κοινό και ως ψυχαγωγικό μέσο και ως μέσο έκφρασης. Πρέπει όμως να επισημάνω ότι ο έντεχνος χορός και το χοροθέατρο διαθέτουν βαθύτερες πτυχές από την ψυχαγωγία. Είναι μία μορφή τέχνης όπου ο δημιουργός έχει μεγάλη ευθύνη στο να εκφράσει την καλλιτεχνική του άποψη για το έργο που ανεβάζει. Το να διδάξει τη χορογραφία σε επαγγελματίες χορευτές είναι το ευκολότερο μέρος, ακόμα και στη δική μου περίπτωση, που χρησιμοποιώ ένα περίπλοκο και δύσκολο κατά τους άλλους κινητικό λεξιλόγιο. Το δύσκολο μέρος είναι το έργο να αγγίξει τον θεατή, να τον μαγέψει, να τον φέρει σε μεγαλύτερη αυτογνωσία μέσα από τη διαδικασία της κάθαρσης στην οποία συμμετέχει ενεργά».

INFO

Ο «Πελεκάνος» του Αυγούστου Στρίντμπεργκ, σε σκηνοθεσία Φένιας Αποστόλου, με την ομάδα Lydia Lithos Dancetheatre, παρουσιάζεται στο «Από μηχανής θέατρο». Κάθε Τετάρτη, Πέμπτη και Παρασκευή στις 21.30 έως και 30 Μαΐου. Διανομή Μαίρη Νάνου, Παναγιώτης Μπρατάκος, Μαριάννα Λιανού, Θανάσης Μεγαλόπουλος. Γενική είσοδος 10 ευρώ

Θέατρο 15/39

08/05 - 14/05

ποντικιart

www.topontiki.gr

τελευταια σειρα

Μύρισε «Κέικ» στο Εθνικό Θέατρο...

Επαναλήψεις και «μαγειρέματα»

«Είναι ωραίο να μπαίνεις σε ένα σπίτι που μοσχοβολάει φρεσκοψημένο κέικ...» Όσο απλά είναι τα υλικά που χρειάζονται για να φτιαχτεί ένα σπιτικό κέικ είναι και τα υλικά που ανακατεύει ο Βαγγέλης Χατζηγιαννίδης για το δικό του, θεατρικό, «Κέικ» που ανεβαίνει στο Εθνικό Θέατρο σε σκηνοθεσία του Πέτρου Φιλιππίδη. Το επιβεβαιώνουν και όσα λένε στο «Ποντίκι Art» οι συντελεστές του έργου

της σονιασ μαγγινα

Σόνια Μαγγίνα

Τι συνδέει μερικές σακούλες σκουπίδια, ένα κέικ και ένα άδειο διαμέρισμα; Οι άνθρωποι που κρύβονται πίσω από αυτά. Άνθρωποι με προτερήματα και ελαττώματα, με κρυφές πλευρές και αδυναμίες, με προκαταλήψεις, ευαισθησία και σκληρότητα, με οργή και χαμόγελο, με φοβίες, καθωσπρεπισμό και πάθη... Τρεις ένοικοι και ο διαχειριστής μιας πολυκατοικίας (ο οποίος παράλληλα ψήνει ένα κέικ καθώς ετοιμάζεται να υποδεχτεί την κόρη του που μένει στην Αγγλία) συγκρούονται με αφορμή τα σκουπίδια που πετάει κάποιος από το μπαλκόνι του… Ο Πέτρος (του Λάζαρου Γεωργακόπουλου), ο Άγκρον (του Λαέρτη Μαλκότση), ο Μπάμπης (του Μάξιμου Μουμούρη) αλλά και η Σάσα (της μοναδικής γυναίκας της παρέας Μίνας Αδαμάκη) θα μπορούσαν να είναι γείτονές μας. Οι προσωπικοί τους κύκλοι, οι ζωές τους και ο τρόπος που εφάπτονται ή τέμνονται σχηματίζοντας μια μικροκοινωνία είναι ένας καθρέφτης του κοινωνικού μας ιστού. Ένας καθρέφτης όπου θα δούμε τους εαυτούς μας να νομίζουν ότι καταλαβαίνουν προς τα πού το πάει ο Βαγγέλης Χατζηγιαννίδης, μέχρι που ανατρέπονται τα πάντα. Γιατί το «Κέικ» του είναι ένα βαθιά ανθρώπινο έργο, που «σκάβει» πέρα από τα καθιερωμένα και τις ταμπέλες. Που χωρίς να κραυγάζει, ξεγυμνώνει. Και που στην τελική μάς απλώνει το χέρι.

Κρίνεται στα… τυφλά Την παράσταση σκηνοθετεί, έχοντας ήδη σχολιαστεί ποικιλοτρόπως για την παρουσία του και μόνο στο Εθνικό Θέατρο, ο Πέτρος Φιλιππίδης. Φυσικό κι επόμενο να τον ρωτήσουμε πώς νιώθει που κρίνεται πριν καν ανέβει η παράσταση. «Η ερώτηση εμπεριέχει και την απάντηση. Είναι λογικό να κρίνει μια παράσταση κάποιος πριν τη δει; Εγώ κάνω αυτό που πρέπει και η δουλειά μου θα κριθεί όταν έρθει ο κόσμος να δει την παράσταση» απαντά. Το «εξαιρετικό κείμενο του Βαγγέλη Χατζηγιαννίδη και οι ηθοποιοί με έκαναν να πω το“ναι”. Το έργο είναι ακριβώς όπως αντιλαμβάνομαι εγώ το σύγχρονο θέατρο. Με μια ιδιαίτερη γραφή. Σαν να μη συμβαίνει τίποτα ενώ συμβαίνουν άπειρα πράγματα. Για μια καθημερινότητα σκληρή, ιδιαίτερη, μοναδική. Έχει να κάνει με τον άνθρωπο και μέσα από τους ανθρώπους βγαίνουν οι μεγάλες ιδέες και τα μεγάλα θέματα. Και το χιούμορ που το διατρέχει, ταιριάζει με το πώς αισθάνομαι την κωμωδία στο θέατρο: σαν δράμα» μας λέει. Η σκηνοθετική γραμμή, όπως εξηγεί, βασίζεται «στην ακρίβεια, την πειθαρχία, τη λεπτομέρεια και το παίξιμο των ηθοποιών. Δεν κραυγάζουν οι σκηνοθεσίες μου». Το «Κέικ» ξεκίνησε να… φουσκώνει πριν από τρία χρόνια, στο πρώτο 24 Hours Play, όταν συναντήθηκαν η Μίνα Αδαμάκη με τον Βαγγέλη Χατζηγιαννίδη. Η μαγιά είχε μπει. «Ήταν μια καταπληκτική πρώτη ύλη, μικρό αλλά συμπυκνωμένο κι ολοκληρωμένο» μας λέει η Μίνα Αδαμάκη. «Ο Βαγγέλης ξαφνιάστηκε όταν του πρότεινα, πριν από ενάμιση χρόνο να το κάνει έργο για κανονική παράσταση. Μπήκε στον

απο αριστερα, Λαερτης Μαλκοτσης, Μινα Αδαμακη, Λαζαρος Γεωργακοπουλους, Μαξιμος Μουμουρης (πανω), στο «ΚΕΪκ» πειρασμό να το αλλάξει, να ακολουθήσει το μοτίβο που έχουν τα υπόλοιπα έργα του, που είναι πιο αφηρημένα. Αλλά το άφησε έτσι όπως το είχε πρωτοδημιουργήσει. Ρεαλιστικό. Είναι ίσως το πιο ρεαλιστικό του έργο, με όλη την αμφισημία και τα διφορούμενα στοιχεία που τον χαρακτηρίζουν ως συγγραφέα. Οι χαρακτήρες του γέρνουν προς το κωμικό, όχι όμως προς το γελοίο. Είναι όπως είμαστε όλοι οι άνθρωποι: εγωκεντρικοί, στραμμένοι στον μικρόκοσμό μας χωρίς να έχουμε ιδέα τι γίνεται στον μακρόκοσμο. Χάνουμε το όλον προς χάριν του ελάσσονος». Βασικό συστατικό του «Κέικ» για την ίδια «ο άνθρωπος, όχι σε βάθρο, αλλά όπως είναι στην πραγματική ζωή. Χωρίς κρίσεις και κριτική, χωρίς συμπεράσματα και μηνύματα. Η εσωτερική παραδοχή των ηρώων αρκεί...». Στο ίδιο «συστατικό» βασίζεται το έργο και για τον Λαέρτη Μαλκότση. «Αφορά τις ανθρώπινες σχέσεις» μας λέει «άσχετα από καταγωγή, εθνικότητα, φύλο ή οτιδήποτε άλλο». Χιούμορ, συγκίνηση, ακρίβεια, αμφισημία, μια μικρή δόση ειρωνείας, υπέροχοι χαρακτήρες. Αυτά είναι που φτιάχνουν το «Κέικ» κατά τον Λάζαρο Γεωργακόπουλο. «Είναι γεμάτο μικρά δράματα που μας κάνουν να γελάμε. Υπάρχει μοναξιά, βία, ρατσισμός, στερεότυπα, αποξένωση. Όλα πασπαλισμένα με ένα... γλάσο. Υπάρχουν, όμως, και μικρά βήματα πλησιάσματος, ο ένας προς τον άλλον. Αυτό είναι το φως στο τούνελ. Μετά από όλα όσα θα περάσουν, θα έρθουν λίγο πιο κοντά...». Για τον Μάξιμο Μουμούρη κυριαρχούν «η μοναχικότητα, η αίσθηση ειλικρίνειας, η υποκρισία, η ανάγκη επικοινωνίας, η αντιμετώπιση της διαφορετικότητας. Είμαστε λίγο χαζοί ως άνθρωποι, αλλά είναι στη φύση μας να περνάμε πολύπλοκες διαδικασίες για να φτάσουμε να καταλαβαίνουμε την ουσία των απλών πραγμάτων». Για τον ηθοποιό ο ρεαλισμός του έργου, «εντός των τειχών μιας πολυκατοικίας» λειτουργεί ως προσομοίωση για αυτά που συμβαίνουν εκτός διαμερισμάτων και πολυκατοικιών γιατί «εντός, είμαστε περισσότερο ο εαυτός μας, νιώθουμε την άνεση να είμαστε. Εκτός, είμαστε υποκριτές...».

Info

θνικό Θέατρο , Αγίου Κωνσταντίνου 22-24, τηλ.: 210 5288170171. Ημέρες και ώρες παραστάσεων: Τετάρτη, Σάββατο 18.00 και 21.00, Πέμπτη, Παρασκευή 21.00, Κυριακή 19.30. Τιμές εισιτηρίων: 15 ευρώ, 10 ευρώ (φοιτητικό), κάθε Τετάρτη (απογευματινή) και Πέμπτη 13 ευρώ

«Το ΠΟΝΤΙΚΙ» σάς πάει θέατρο «City Lives»

«Το Μυστικό της Κοντέσσας Βαλέραινας»

Μια multimedia μουσική παράσταση του Αλέξανδρου Μούζα που προσεγγίζει την πολυεπίπεδη ζωή του ανθρώπου στην πόλη. Οι τρεις αναγνώστες που θα τηλεφωνήσουν πρώτοι στο 2106898448 θα κερδίσουν από μία διπλή πρόσκληση Α’ Ζώνης για το Σάββατο 10 Μαΐου στις 20.30.

Του Γρηγορίου Ξενόπουλου. Οι αναγνώστες που θα τηλεφωνήσουν πρώτοι στο 210-6898448 θα κερδίσουν διπλές προσκλήσεις για το Σάββατο 10 Μαΐου, στις 18.30, τη Δευτέρα 12 Μαΐου και την Τρίτη 13 Μαΐου, στις 21.00. Η προσφορά ισχύει για τρεις διπλές προσκλήσεις ανά παράσταση.

Μέγαρο Μουσικής Αθηνών (Βασ. Σοφίας & Κόκκαλη) Τηλ.: 210-7282333

Μετά τον απρόσμενο χώρο που φιλοξένησε το «Πουαρό» της, το Μουσείο Αυτοκινήτου, η Φρόσω Ράλλη συνεχίζει να ψάχνει απροσδόκητα μέρη για να ανεβάσει θεατρικές παραστάσεις. Ετοιμάζει τη «Νεράιδα» του Ζιροντού, μια παράσταση που θα ανεβάσει στη μικρή λίμνη της Βουλιαγμένης, σε έναν ειδυλλιακό εξωτερικό χώρο, που από μόνος του είναι ιδανική επιλογή για τα καλοκαιρινά μας βράδια. Αν μάλιστα ευοδωθεί αυτό που έχει στο μυαλό της – μια πολύ-πολύ ενδιαφέρουσα ιδέα που απλώνεται λίγο παραπέρα από το θέατρο –, τότε θα αποτελεί έναν πολύ ισχυρό λόγο να επισκεπτόμαστε την καλοκαιρινή Βουλιαγμένη...

✱

Θέατρο «Eliart» (Κωνσταντινουπόλεως 127, Βοτανικός) 210-3477677

«Εισιτήριο» για δεύτερη σεζόν έχει πάρει ο «Πουπουλένιος», κάτι το οποίο ήταν αναμενόμενο, μια και αποτέλεσε εισπρακτική και καλλιτεχνική επιτυχία για τη σεζόν που μόλις τελείωσε. Όπως επίσης και οι «Άντρες έτοιμοι για όλα» που θα επαναληφθούν για τρίτη σεζόν – επίσης αναμενόμενο, μια και σημείωσαν το απόλυτο sold out στις παραστάσεις τους. Υπάρχει, όμως, και το «Ποιος σκότωσε τον σκύλο τα μεσάνυχτα», μια παράσταση που ξεκίνησε σε μια μικρή θεατρική σκηνή, σχεδόν «αθόρυβα», αλλά έδειξε μεγάλη δυναμική και θα επαναληφθεί του χρόνου στο «Αγγέλων βήμα».

✱

Στο μεταξύ τα «μαγειρέματα» στην «Ελληνική Θεαμάτων» καλά κρατούν. Όπως έχουμε ήδη γράψει, τα θέατρα «Παλλάς», «Αλίκη» και «Μικρό Παλλάς» σε λίγο καιρό θα περάσουν και επίσημα στα χέρια του Διονύση Παναγιωτάκη. Οι πρώτες σκέψεις έχουν να κάνουν με την επανάληψη του «Τρωικού Πολέμου» και του «Συρανό», ενώ κρίνεται και η τύχη της παράστασης «Αρσενικό και παλιά δαντέλα». Η παράσταση του Θοδωρή Αθερίδη «Πράματα και θάματα» επίσης συζητιέται να επαναληφθεί, ωστόσο χωρίς τις Νάντια Κοντογεώργη και Ιωάννα Τριανταφυλλίδου. Και ο Διονύσης Παναγιωτάκης με την Ελένη Κούρκουλα (η οποία λέγεται ότι θα αναλάβει την καλλιτεχνική διεύθυνση των θεάτρων) εθεάθησαν να πίνουν καφέ με τον Αιμίλιο Χειλάκη (ένα ιδιαίτερο και δυνατό όνομα στον θεατρικό χώρο). Ίδωμεν...

✱

ΥΓ.: Το διασκέδασα πολύ, η αλήθεια να λέγεται... Το «catwalk» που έκανε ο θίασος του μιούζικαλ «Πρισίλα, η βασίλισσα της ερήμου» με τα κοστούμια της παράστασης, αυθεντικά κοστούμια από τη λονδρέζικη παραγωγή, υπό τους ήχους κλασικών, «ξεσηκωτικών» τραγουδιών. Είχε την τρέλα που «επιβάλλεται» σε ένα τέτοιο θέαμα. Και πρέπει να πω ότι από πλευράς παραγωγής ο Μιχάλης Αδάμ έχει κάνει ό,τι καλύτερο...

✱

16/40 Οδηγός

08/05 - 14/05

ποντικιart

www.topontiki.gr

Πρόσωπα

Επιμέλεια: Βίκυ Λεβαντή (v.levanti@hotmail.com)

ΠΕΜΠΤΗ 8.5 - ΤΕΤΑΡΤΗ 14.5

ΠΕΜΠΤΗ 8.5 ΣΥΝΑΥΛΙΑ. Ο Κώστας Λειβαδάς παρουσιάζει ένα πρόγραμμα που ακολουθεί όλη τη σειρά της μουσικής του πορείας. Από το «Κάθε μπαλκόνι έχει άλλη θέα» έως το πολύ πρόσφατο «Η επιμονή σου». Συμμετέχουν η Ελεονώρα Ζουγανέλη και η Μαριάννα Πολυχρονίδη.

Info: Σταυρός του Νότου Plus (Φραντζή 14, Ν. Κόσμος), 22.00, 10 ευρώ, 210-9226975. ΘΕΑΤΡΟ. Το «Κέικ» του Βαγγέλη Χατζηγιαννίδη παρουσιάζεται σε σκηνοθεσία Πέτρου Φιλιππίδη. Στο έργο ένας «εμφύλιος πόλεμος» ξεσπά σε μια πολυκατοικία, με αφορμή το ψήσιμο ενός κέικ. Info: Εθνικό Θέατρο (Αγ. Κωνσταντίνου 22-24, Αθήνα), 21.00, 13 ευρώ, 210-5288170. ΣΥΝΑΥΛΙΑ. Οι ξεσηκωτικοί Gogol Bordello ανανεώνουν το ραντεβού τους με το κοινό, με αφορμή τον νέο τους δίσκο «Pura Vida Conspiracy». Info: «Stage Volume 1» (Αγ. Ελεούσης 3, Μοναστηράκι), 29 ευρώ, 210-3232132. ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 9.5 COMICS. Έντεκα σχεδιαστές comics πίνουν και σκιτσάρουν μέχρι τελικής πτώσης στo Drink & Draw. Ένα ιδιαίτερο sketch event που κάνει θραύση τα τελευταία χρόνια στις ΗΠΑ, φέρνοντας στον ίδιο χώρο εικονογράφους, υπό τους ήχους δυνατής μουσικής και αλκοόλ.

Info: Γκρι Καφέ (Θεμιστοκλέους 80, Πλατεία Εξαρχείων), 21.00, είσοδος ελεύθερη, 6947663003. ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ. Η multimedia μουσική παράσταση του Αλέξανδρου Μούζα «City Lives» αποτυπώνει την πολυεπίπεδη ζωή του ανθρώπου στην πόλη. Info: Μέγαρο Μουσικής Αθηνών (Βασ. Σοφίας & Κόκκαλη), 20.30, 6-25 ευρώ, 210-7282333.

STAND UP. Δεκαπέντε νέοι Έλληνες καλλιτέχνες (κωμικοί, χορογράφοι, μουσικοί) συμμετέχουν στο «Stand Up for U!» με σκοπό να υποστηρίξουν το έργο της Unicef. Info: Ίδρυμα «Μιχάλης Κακογιάννης» (Πειραιώς 206, Ταύρος), 21.00, 10-15 ευρώ, 210-3418550. ΣΑΒΒΑΤΟ 10.5 ΣΥΝΑΥΛΙΑ. Μελωδίες και τραγούδια από την Κρήτη και την Ικαρία θα ενωθούν στη συναυλία του Ψαραντώνη και των Παπιστάνων. Συμμετέχουν Θ. Κάππος, Ά. Χαϊδεμενάκη. Info: «Βοτανικός Live Stage» (Ιερά Οδός 72), 22.00, 10 ευρώ, 210-3473835. ΜΟΥΣΙΚΗ. Ο Άντονι Μπράξτον μαζί με τους Diamond Curtain Wall Quartet ετοιμάζουν μια αιφνιδιαστική ghost trance συναυλία.

Info: Στέγη Γραμμάτων & Τεχνών (Λεωφ. Συγγρού 107-109), 20.30, 5-28 ευρώ, 210-9005800.

Ζωγραφιές των τοίχων

Btoy και άλλοι street artists

Στους τεκέδες του κόσμου

Χρόνης Πεχλιβανίδης

Βασίλης Φωτόπουλος

ΤΡΙΤΗ 13.5 ΕΚΘΕΣΗ. Το «A thousand doors» παρουσιάζει περισσότερα από 30 έργα σύγχρονης τέχνης (βιντεο-εγκαταστάσεις, γλυπτικές εγκαταστάσεις κ.ά) Ελλήνων και ξένων καλλιτεχνών σε δημόσιο χώρο. Info: Γεννάδειος Βιβλιοθήκη (Σουηδίας 61), είσοδος ελεύθερη, 9.00-17.00, 210-7210536. ΤΕΤΑΡΤΗ 14.5 ΘΕΑΤΡΟ. Η Λένα Κιτσοπούλου επιλέγει την «Κοκκινοσκουφίτσα» των αδελφών Γκριμ, προσθέτοντας τον υπότιτλο «Το Πρώτο Αίμα». Στο έργο η ιστορία διαφοροποιείται καθώς παρακολουθούμε την εκδίκηση της ηρωίδας. Info: Στέγη Γραμμάτων & Τεχνών (Λεωφ. Συγγρού 107-109), 21.00, 5-18 ευρώ, 210-9005800. ΜΟΥΣΙΚΗ. Οι Los Dos o Mas, το εξαμελές συγκρότημα που ξεκίνησε από το Αίγιο το 2010, έρχονται στην Αθήνα για ένα εκρηκτικό live με reggae, ska, swing, funk, rock και world music. Info: «Faust» (Καλαμιώτου 11), 22.30, 5-8 ευρώ, 210-3234095.

Σε ένα ταξίδι στην Ανατολή και στον κόσμο των σούφι μας προσκαλεί, έως το τέλος του μήνα, το Μουσείο Μπενάκη της οδού Πειραιώς και ο Χρόνης Πεχλιβανίδης. Η περιπλάνηση ξεκινά με αντικείμενα από τις συλλογές του μουσείου, τα οποία ανήκαν σε σουφιστές και έργα τα οποία εκφράζουν τον ισλαμικό μυστικισμό, και συνεχίζεται με φωτογραφίες τεκέδων σε διάφορα μέρη της Ελλάδας. Από κει μεταφερόμαστε στην Ασία και την Αφρική με τη βοήθεια μικρών ταινιών που γύρισε ο Χρόνης Πεχλιβανίδης σε περιοχές όπου υπάρχουν ακόμα σουφιστικά τάγματα. Από τους περιστρεφόμενους δερβίσηδες της Τουρκίας στους μύστες στα βάθη του Ιράν και από εκεί στο αφρικανικό Ισλάμ του Σουδάν, παρακολουθούμε επτά τελετές με τις οποίες προσπαθούν να αναγνώσουν τον κόσμο γύρω τους και να έρθουν σε επαφή με τον θεό τους.

Πάθη σωμάτων

ΚΥΡΙΑΚΗ 11.5 ΜΠΑΛΕΤΟ. Η Εθνική Λυρική Σκηνή παρουσιάζει το μπαλέτο του Γιαννίκ Μποκέν «Ερωτευμένος Σοπέν». Info: Δημοτικό Θέατρο Πειραιά (Ηρώων Πολυτεχνείου 32), 20.00, 10-25 ευρώ, 210-4143310. ΔΕΥΤΕΡΑ 12.5 ΣΥΝΑΥΛΙΑ. Ο Γιάννης Αγγελάκας, μαζί με την παρέα του, ανανεώνει τη συναυλία που ακυρώθηκε στις 6 Μαΐου, για μια εμφάνιση που θα καλύψει όλο το φάσμα της μουσικής του πορείας. Τη συναυλία ανοίγουν Τα Σύννεφα με Παντελόνια. Infο: «Stage Volume 1» (Αγ. Ελεούσης 3 & Κακουργιοδικείου, Μοναστηράκι), 22.00, 12 ευρώ, 210-3232132.

Η Ισπανίδα ζωγράφος Btoy αναδεικνύει με τα έργα της γυναίκες που ξεχώρισαν μέσα από τη δράση και την προσφορά τους στην κοινωνία και τον πολιτισμό. Ο Γάλλος Franck Duval εμπνέεται τα ζωγραφικά έργα και τα κολλάζ του από τον κινηματογράφο. Οι LosOtros, μια διεθνής καλλιτεχνική παρέα, χρησιμοποιούν κείμενα, εικόνες, σύμβολα και καθημερινά αντικείμενα για να προβάλουν μηνύματα. Όλοι αυτοί είναι οι «Street Artists… χωρίς ομπρέλα», που πλημμυρίζουν, έως τις 27 Μαΐου, την γκαλερί ΑΕΝΑΟΝ. Τα έργα τους έχουν ως αφετηρία τούς δρόμους όλου του κόσμου και τις ζωγραφιές στους τοίχους τους, οι οποίες, συχνά, καταγράφουν με δροσερή ματιά, άλλοτε τρυφερά, άλλοτε χιουμοριστικά και άλλοτε επιθετικά, συναισθήματα, προβλήματα προσωπικά και κοινωνικά, ανησυχίες, θέματα που απασχολούν, πολλές φορές και μεγάλο μέρος όσων τα συναντούν τυχαία, περπατώντας στις γειτονιές τους.

Το ζωγραφικό έργο του σκηνογράφου Βασίλη Φωτόπουλου καθώς επίσης και οι θεατρικές συνθέσεις του ζωγράφου Σάββα Πουρσανίδη συνθέτουν την έκθεση «Πάθη Σωμάτων», που εγκαινιάζεται το Σάββατο στο Δημοτικό Θέατρο Πειραιά. H έκθεση - αφιέρωμα στον Βασίλη Φωτόπουλο περιλαμβάνει μια ενότητα 40 άγνωστων εικαστικών έργων που αποδίδουν το σύμπαν του ζωγράφου, το οποίο κυριαρχείται από τη λατρεία της νεότητας αλλά και από την αίσθηση του μάταιου των πραγμάτων. Ο Βασίλης Φωτόπουλος γεννήθηκε το 1934 στην Καλαμάτα και πέθανε το 2007 στην Αθήνα έπειτα από μια λαμπρή ελληνική και διεθνή καριέρα. Από το 1958 άρχισε να δουλεύει για το θέατρο και, αργότερα, για το σινεμά, συνεργάστηκε με πολλούς και σημαντικούς σκηνοθέτες, ενώ τιμήθηκε με Όσκαρ για τη δουλειά του στον «Ζορμπά». Από το 1980 αφιερώθηκε στη ζωγραφική και έργα του βρίσκονται σήμερα σε διάφορα μουσεία.

«Still life»

Δημήτρης Παπαϊωάννου

Ένας άνδρας ξεπηδά μέσα από ερείπια και ανεβαίνει μια τεράστια σκάλα, ένας άλλος εγκλωβίζεται μέσα σε ένα πλακάτ, ένας τρίτος προσπαθεί να σηκώσει έναν τοίχο, μια γυναίκα προχωρά μέσα στο σκοτάδι: φωτογραφίες από την καινούργια δουλειά του Δημήτρη Παπαϊωάννου «Still life», που θα ανέβει στη Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών στις 23 Μαΐου. Στην παράσταση εκτός από τον ίδιο τον χορογράφο θα πρωταγωνιστήσουν οι Παυλίνα Ανδριοπούλου, Μιχάλης Θεοφάνους, Αργύρης Πανταζάρας, Άρης Σερβετάλης, Καλλιόπη Σίμου και Δρόσος Σκώτης. Με την ευκαιρία της παράστασης αυτής η Στέγη ετοίμασε ένα μικρό βίντεο αφιέρωμα στα 17 χρόνια της καριέρας του Παπαϊωάννου. Αποτελείται από χαρακτηριστικές σκηνές από έργα του από το 1997 μέχρι σήμερα και μας δίνει την ευκαιρία να παρακολουθήσουμε πώς εξελίχθηκε στο διάστημα αυτό ο γνωστός χορευτής και χορογράφος.

www.topontiki.gr TO ΠΟΝΤΙΚΙ ΠΕΜΠΤΗ 8 ΜΑΪΟΥ 2014

Eκτός ελέγχου

62

xenofonb@gmail.com

Λύσεις, όχι άλλες διαπιστώσεις!

Σ

Η επίκληση της τελειότητας μας κρατά δέσμιους μιας πολιτικής απραξίας όπου συμμετέχουμε διαμαρτυρόμενοι και όχι πράττοντας.

λοξός

τους χώρους εργασίας, στο σπίτι, στα καφενεία και στις ταβέρνες, όπου βρεθούν κι όπου σταθούν οι Έλληνες της προεκλογικής περιόδου, μοιάζουν να μην έχουν καταλάβει τίποτα από την κρίση. Μια σημαντική μάλιστα μερίδα του πληθυσμού – που αισθάνεται σίγουρη για τον εαυτό της μέσα από ακλόνητες ιδεολογικές βεβαιότητες – φαίνεται σαν να μιλά για άλλο ζήτημα. Η χώρα δοκιμάστηκε σκληρά και εξακολουθεί λαβωμένη να καταπονείται από μια σειρά κακώς κείμενα του παρελθόντος. Ωστόσο, στην αναζήτηση των αιτιών όλοι αλληθωρίζουν – αν δεν παθαίνουν στραβισμό. Το να ευθύνονται οι τράπεζες και οι τραπεζίτες, για παράδειγμα, είναι μια εύκολη προσέγγιση, που έχει τις μεγάλες της αλήθειες, άλλα δεν λύνει κανένα πρόβλημα. Αυτή η ευκολία στο να ερμηνεύουμε την πολιτική επικαιρότητα μέσα από στερεότυπα ιδεολογήματα – τα οποία στο τέλος δεν επιβεβαιώθηκαν και ποτέ για να εμπνέουν τόσες απολυτότητες, συνιστά μια ιδιότυπη πολιτική ομηρεία. Είναι περισσότερο από προφανές ότι δεν ζούμε τη δικαιότερη πολιτική συνθήκη. Άλλο είναι όμως αυτή η παραδοχή κι άλλο ο μηδε-

g.m.theodosiou@gmail.com

Mυογράφημα

◆ Περίπαιγμα της εκλογής εν μέσω της νυκτός της εποχής της ανοίξεως. Μάιος έγραφε το μηνολόγιο ενώ στην ημερομηνία ο αριθμός στο ξεθώριασμα μετρούσε την απουσία των παλαιών χρωμάτων. Σημαιοστολίσματα στα μικρά κτήρια και στα κάδρα, στους τοίχους, ο συνωστισμός των προσώπων ασπρόμαυρος, νοσταλγεί το βουητό της χαμένης αναμνήσεως.

Είχε νύχτα. Αυτό έγραφε στο χαρτί. Με το σπασμένο μολύβι. Μασημένο στην άκρη. Μαύρο. Ξεβαμμένο, με τις ουλές να δείχνουν. Απόγνωση. Στην αρχή. Ένα ξύλινο. Θρόνος υπερυψωμένος. Σανίδες με σύνορα. Σκαλίσματα. Ανάγλυφες αποτυπώσεις. Καλλιτεχνήματα της συνέχειας. Στις παραδόσεις της καθημερινότητας.

◆ Μελαγχολία με τον ήλιο να γυροφέρνει δίχως νόημα δίνοντας στο συνοφρύωμα τη δυσμορφία της χαμένης στιγμής. Ενώ στους εξώστες η φαντασία φωνάζει τη χαρακτηριστική κλητική της δημοκρατίας.

Απέναντι. Με το χτυποκάρδι να γίνεται κρυφτό. Σκυμμένος. Κρατημένη αναπνοή. Με τα χέρια πλεγμένα. Δίχως θόρυβο.

◆ Στα περάσματα του χρόνου η συλλογιστική έμεινε γραμμένη στη λεξικογραφία και η ερμηνεία, κόμπιασμα της οδύνης, μένει στο ξεφύλλισμα της αναζητήσεως. ◆ Πολύσαρκη η αντιπαράθεση στα μεγάλα σαλόνια και οι περιστάσεις έχασαν στη σύνθεση τη σημασία τους. Γελοιότητα της κοιλιακής αντιλήψεως και η ανορθογραφία επί των επάλξεων τσακίζει με την αλαζονεία της ανεξήγητης προελεύσεως τα επιφωνήματα της αισθητικής. ◆ Και η γλώσσα επί των χειλέων κρεμάμενη λοιδορεί την απελπισμένη μακρόσυρτη κλητική των απαράλλαχτων κατασκευασμάτων. ◆ Πολιτείας αναγνώσματα ενώ ο βίος γνωστός μηχανεύεται τρόπους εκφοράς των δικαιολογημάτων ψάχνοντας στα κάνιστρα το συμπλεκτικό.

νισμός και η πολιτική τυφλότητα. Κάποτε τα κόμματα πρέπει να σταματήσουν να εμπορεύονται το μέλλον με θρησκευτική ευλάβεια. Η καθημερινότητά μας επείγεται για λύσεις – όχι διαπιστώσεις. Η επίκληση της τελειότητας (στο μέλλον...) μας κρατά δέσμιους μιας πολιτικής απραξίας, όπου συμμετέχουμε διαμαρτυρόμενοι και όχι πράττοντας. Πολιτική όμως ενίοτε σημαίνει και πράξεις, λύσεις, προτάσεις, λάθη. Πολιτική δεν σημαίνει ασκώ προγραμματικά κριτική. Για να συναινέσω σε μια θετική εξέλιξη, δεν μπορώ να βάζω ως προϋπόθεση την εκ θεμελίων ανατροπή του συστήματος, την όποια επανάσταση – όπως τη φαντασιώνεται κατ’ ιδίαν ο καθένας. Πολιτική σημαίνει «πράττω» πριν από όλα. Με θλίψη αντιλαμβάνεται κάθε λογικός πολίτης αυτής της χώρας ότι και σε αυτήν την προεκλογική περίοδο, δεν άλλαξε τίποτα ποιοτικά. Ο λαός ζητά παροχές και οι πολιτικοί πλειοδοτούν. Εκ νέου λοιπόν θα μας αυξήσουν τους μισθούς, θα μας αναβαθμίσουν την ψυχολογία, θα μας φτιάξουν γέφυρες και ποτάμια κι όταν κλείσουν οι κάλπες θα κάνουν αυτό που γνωρίζουν καλύτερα: θα μας αλλάξουν εκ νέου τα φώτα.

Στο παράθυρο η αμυγδαλιά. Άσπρα να πέφτουν όταν φύσαγε. Όπως ο χειμώνας την άνοιξη. ◆ Μεταποίηση της φράσεως στα χαμηλά, στις παραπομπές των εκφράσεων της γενίκευσης. ◆ Ερμηνεύματα παρατηρήσεων και η ειρωνεία εναπομείνασα ελπίδα της αναπνοής εκστομίζει αυθαδιάζουσα βαρυσήμαντα αναστενάγματα συνοδευόμενα εκ των αντίστοιχων ηχοβολημάτων της απορρίψεως. ◆ Με πρόφαση την αμαρτία. ◆ Και στην επικράτεια του λόγιου μισού συμμέτοχοι περιπλεγμένοι, καθορίζουν στην ψευδαίσθηση του ολόκληρου, την απελπισία της απουσίας.

◆ Και στην προσέγγιση της αφαιρέσεως.

◆ Πεπραγμένα του Μαΐου επιλογές προσδιορισμένες στην επανάληψη των διλημμάτων.

Βούληση της Λαΐδος το παίγνιον του κρυφτού, μα η Αγλαΐα δεν την αφήνει.

◆ Με την απορία της ερωτήσεως να στέκεται στον δισταγμό της πρώτης λέξεως.

Κέντημα Στο περιθώριο Όταν η πέτρα δείχνει Στα αδιέξοδα την αμαρτία Στη λεπτομέρεια Παρουσία κρεμασμένη Στα πλαϊνά Ασπρόρουχα στον βράχο Χαμόγελο στη ρεματιά Ρήμα στην αναπνοή Ύστερη λέξη Στο ωμέγα της φωνής Και στα δάχτυλα η βροχή Να ’χει την ευλογία «θυμάσαι» «φύσαγε πολύ» Μια βελονιά Κι η κλωστή κέντησε στο χώμα

Κι ο ήχος. Τα πόδια σαν ελατήρια. Στην πόρτα. Σπρώξιμο και χαρά. Τρεχαλητά στα σκαλοπάτια, στην αυλή. Παραμύθια του λίγου. Όσο βαστάει η στιγμή. Στο όνειρο. Στο τετράδιο η συνέχεια. Με το τρέμουλο να μουντζουρώνει. Κι οι φωνές. Πολλές φωνές. Ο θυμός. Πολύς θυμός. Κι ο φόβος. Πολύς φόβος. Ο ήχος μακρύς. Της επαναλήψεως. Ξανά και ξανά. Να σέρνεται. Στην υπενθύμιση. Και στο ανασήκωμα μια γρήγορη συλλαβή. Δυο χέρια στο πρόσωπο. Και χαμένα χρόνια στο πέρασμα της νύχτας. Είχε μέρα, έγραφε το χαρτί.