Trajectum 14/15 #03 by Trajectum

TRAJECTUM #3 | 11 11 2014 | www.trajectum.hu.nl | magazine voor Hogeschool Utrecht

Robbie Kammeijer

presenteert het NOS Jeugdjournaal

REDACTIONEEL A hell of a job Veel niet-onderwijzend personeel heeft dels een andere leidinggevende gekregen. De diensten moeten 20 procent bezuinigen. En dat geld gaat naar onderwijs en onderzoek. Ik heb begrepen, dat je als bestuurder verstand moet hebben van ontvlechting: kennis, praktijkervaring en creativiteit zijn onontbeerlijk, anders kunnen de resultaten tegenvallen. Ook heb je een klein team van deskundige ‘hoogwaardige voortrekkers’ nodig, dat deze operatie moet voltooien. Dit team is inmiddels aan

INHOUD

door de zogeheten ontvlechting inmid-

de slag. Het proces is goed te verdedigen in een organisatie die door zijn omvang moeilijk in beweging te krijgen is, die lang onderaan de jaarlijkse lijstjes in Elsevier en Keuzegids is geeïndigd. De ontvlechting binnen de hogeschool is voor veel mensen lastig, blijkt uit ons verhaal op pagina 24. Een nieuwe leidinggevende, onzekerheid over de baan. Een veelgehoorde uitspraak is: ‘stilzitten, als je geschoren wordt’. Een serieuze ontvlechting duurt volgens experts tussen de een en twee jaar. In die tijd moet je de hogeschoolraad in je plan-

nen meenemen en de juiste managers op de goede plekken hebben zitten.

ACHTERGROND

DRIVE

BASISBEURS

BIOLOGIE

trokkene in het artikel. Hopelijk wordt

In de jaren tachtig werd onder-

HU-alumnus Niels van de Voort

ontvlechten geen vechten.

wijsminister Deetman afgerost

won een prestigieuze onderwijs-

toen hij de basisbeurs wilde in-

prijs voor zijn biologie-bord-

voeren. Nu is er weinig protest.

spel.

A hell of a job, maar als je het goed doet, dan lijkt me het alleen maar winst. Dat het goed is, daarvan is niet iedereen overtuigd. ‘De angst regeert’, zegt een be-

Janny Ruardy janny.ruardy@hu.nl

TRAJECTUM#3 11112014

32 BEELD

In de Week van het Nachtkastje op de faculteit Natuur & Techniek knutselde ZoĂŤ in vier dagen een kroonluchter van haar verwrongen fietswiel. Fotograaf Kees Rutten bezocht de presentatie van diverse concepten. Een beeldreportage.

TEST

CHECK

BOERENKOOL

BEWEEG!

Welke magnetronprak is het

Is zitten even ongezond als ro-

lekkerst? Na een avond proeven

ken? Je krijgt er geen longkan-

weten we het zeker: boerenkool

ker van, maar elke dertig minu-

maak je het best zelf.

ten even opstaan houdt je fit.

PANEL

INTERVIEW

ACHTERGROND

COLUMN

14 november wordt er gedemonstreerd tegen het leenstelsel. Heeft dat zin?

Robbie Kammeijer is net afgestudeerd en nu al NOS Jeugdjournaalpresentator

Ontvlechting en harmonisatie, maar we noemen het geen reorganisatie

Reint Jan Renes geeft je een stroomstoot

IEDERE DAG VERS trajectum.hu.nl twitter.com/trajectum facebook.com/trajectum

11112014 TRAJECTUM#3

TRAJECTUM#3 11112014

IN BEELD China Light in opbouw in de Botanische Tuinen oogt al prachtig. Spectaculair wordt het vanaf 21 november: een festival met lichtsculpturen van draken, tempels en pandaâ&#x20AC;&#x2122;s: een eeuwenoude Chinese traditie, magisch licht in donkere wintermaanden. Het zijn kreten van de organisatoren zelf, dus we zouden ze met een korreltje zout kunnen nemen. Maar het eerste China Light Festival in Rotterdam, twee jaar geleden, trok

ruim 125.000 bezoekers. Alleen jammer dat we t/m 4 januari niet met onze HU-pas gratis De Botanische Tuinen in mogen. De entree is 10 euro, met collegekaart 8 euro. Maar dan heb je ook iets magisch. Meer info: www.chinalightutrecht.nl ACTIE: Trajectum mag 3x2 kaarten weggeven voor China Light. Winnen? Mail dan naar trajectum@ hu.nl o.v.v. China Light. 11112014 TRAJECTUM#3

UPDATE

Plantenkas in De Uithof Wie? De zomerse Daktuin op de parkeergarage in De Uithof krijgt waarschijnlijk een vervolg in de vorm van een plantenkas op de begane grond. Wat? Een glazen kas gevuld met bloemen en planten. Waar? Aan het plein bij de Universiteitsbibliotheek. Wanneer? Als het lukt eind februari tot en met 21 maart, het begin van de lente. Waarom? Initiatiefnemer Robbert Maas van de stichting Soon, gespecialiseerd in sociaal ondernemerschap: ‘In de winter is alles grijs en zit je het liefst thuis op de bank. Wij brengen het groen terug en zorgen dat je vanuit een lekkere loungebank geactiveerd en geïnspireerd wordt.’ Opmerkelijk: Maas is nog op zoek naar een kas, liefst een duurzame.

ALDUS Zwarte Piet ‘In het licht hiervan vragen wij u, als de hoogste vertegenwoordiger van onze universiteit, om niet deel te nemen aan een impliciete bevestiging van deze racistische dimensies door Sinterklaas en Zwarte Piet op 16 november 2014

onkritisch te verwelkomen.’ Dat schrijft een protestgroep in een petitie die rector Bert van der Zwaan van de Universiteit Utrecht oproept om niet deel te nemen aan de intocht van Sinterklaas en Zwarte Piet.

FF BELLEN MET JUSTIN VAN RIEL OVER DE DRAKENREDDERS

Affiches met ludieke teksten steken de draak met het verbod op horloges bij sommige opleidingen. Het collectief Drakenredders zit achter deze actie op de faculteit Maatschappij en Recht. Derdejaars culturele en maatschappelijke vorming Justin van Riel (22) is een van hen. De Drakenredders is een collectief dat anoniem opereert. Toch staat in je Twitter-bio dat je een Drakenredder bent? ‘Ik ben trots dat ik erbij ben aangesloten, maar ik wil niet aangesproken worden op alle acties van het collectief. Een van de doelen is mensen aan te sporen na te denken over bijvoorbeeld toetsen. Daarvoor moeten we soms de regeltjes overtreden en een beetje provoceren.’

TRAJECTUM#3 11112014

Wie maken er nog meer deel van uit? ‘Dat vertel ik niet. We bestaan uit zeven personen. Daar zit een aantal studenten bij maar ook mensen van buiten de HU.’

Waar komt de naam vandaan? ‘In Berlijn bestaat een speeltuin met een grote, ijzeren speeldraak. Die raakte in verval waarna de gemeente hem wilde sluiten. De buurt vond de speeltuin belangrijk voor kinderen en zamelde geld in voor het behoud ervan. Dat is gelukt. Zij zijn Drachenretter gaan heten.’ Jullie hebben kritiek op het huidige onderwijs? ‘We plaatsen kritische noten bij het onderwijs. De samenleving verandert snel, dan moet je innovatief zijn. Het onderwijs is nu veel te veel gericht op kennis, kijk maar naar de Cito-toets, terwijl er eigenlijk meer fantasie en creativiteit nodig is.’ Gaan we binnenkort nog van jullie horen? ‘Die kans is zeker aanwezig. Het is een teringbende op straat in De Uithof. Misschien dat we daar iets origineels mee gaan doen.’ | G R

Estafetteloop Op 25 oktober deden 62 teams, waaronder een van de School voor Journalistiek (SvJ), mee aan de jaarlijkse Pheidippiddes-estafetteloop - dwars door Amelisweerd. De teams van zeven personen moesten samen 42 kilometer afleggen. Als 53ste eindigde het enige HUteam. Nog altijd beter dan ‘Het spoor Bijster’, het bedrijfsteam van ProRail, dat te laat kwam en als laatste eindigde.

pagina’s met vragen dienden de tegenstanders van het leenstelsel in de Tweede Kamer eind oktober in. Die zijn in één nacht door minister Bussemaker en haar ambtenaren beantwoord. Nu dit achter de rug is, kan het wetsvoorstel door de Tweede en Eerste Kamer behandeld worden. Ondertussen protesteren de studenten op 14 november tegen de afschaffing van de basisbeurs.

ACTIE

Aanmodderfakker: Eeuwige student Thijs ontmoet Lisa, een zestienjarig meisje met hoge ambities. De film is winnaar van drie Gouden Kalveren 2014. Trajectum mag 3x twee kaartjes weggeven. Mail naar trajectum@hu.nl o.v.v. Aanmodderfakker

Knaek: Win een Knaekpas. Korting in Utrecht bij o.a. McDonald’s, Café Jaloezie, Smullers, WE Fashion, Subway en Mick O’Connells. Alleen voor studenten! Trajectum mag er 15 weggeven. Mail naar trajectum@hu.nl o.v.v. Knaek.

11112014 TRAJECTUM#3

INGEZONDEN OPINIE DICK SWART, DOCENT COMMUNICATION & MULTIMEDIA DESIGN, FCJ

‘Onze studenten zijn niet dommer geworden’ Het leervermogen van hbo-studenten is gedaald, zo rekent docent Dick Swart voor. Ze zijn niet dommer, maar hebben een serieuze differentiatie binnen het hbo nodig: van een associate degree tot een onderzoeksroute. In 1980 haalde ik mijn vwo en ging naar de kunstacademie, een hbo-opleiding. In dat jaar zaten er 217.000 jongeren op het hbo. In 2014 is dit dramatisch toegenomen. Het aantal jongeren dat naar het hbo gaat, is meer dan verdubbeld ondanks dat het aantal jongeren in die categorie met 14% is gedaald. Goed nieuws, want er is geen betere start in het leven dan een zo hoog mogelijke opleiding in relatie tot je leervermogen. Het leervermogen wordt voornamelijk bepaald door het IQ. Dat leervermogen is volgens een normaalverdeling verspreidt over jongeren (zie illustratie).

Maar is het leervermogen van de hbo-populatie uit 1980 en 2014 nog wel identiek? Als we de grote demografische veranderingen bekijken is dat de vraag. Een deel van die studentenverdubbeling is te verklaren doordat er in 2014 meer jongeren naar de havo zijn gegaan en daarna zijn gaan studeren i.p.v. werken. Besef daarbij dit: het aandeel studenten met minder leervermogen draagt verhoudingsgewijs meer bij aan die verdubbeling dan de studenten met meer leervermogen.

In dezelfde periode steeg het aantal jongeren dat wo-onderwijs volgde met 60 procent. Het aantal vwo-ers dat naar het hbo gaat, daalt gestaag (in 2000: 12%. En in 2014: 7%). Sans rancune, maar het wo heeft het ‘slimste’ deel van de hbo-populatie ingepikt. Sinds de jaren negentig mogen studenten vanuit het mbo doorstromen naar het hbo. Maar deze groep heeft minder leervermogen om het gewenste hbo-eindniveau te halen en verklaart juist een flink deel van de verdubbeling van het aantal hbo-ers. Er spelen nog andere factoren een rol, maar we moeten constateren dat de deelpopulatie die naar het hbo gaat in de normaalverdeling van leervermogen naar links is geschoven. Onze studenten nu zijn niet

TRAJECTUM#3 11112014

dommer geworden; het is een andere groep die het hbo kiest. Een groep die meer inzet vereist om ze op het gewenste eindniveau te krijgen en dat gebeurt niet echt. De gevolgen zijn mijns inziens een grotere uitval, verzwaring van de werkdruk en/of (och hemeltjelief) een verlaging van het hbo-eindniveau. Het is mijn mening dat we dit niet alleen oplossen met onderwijskundig poetswerk zoals blended learning, co-creatieplekken etc. Wat we moeten doen is het hbo differentiëren. We moeten serieus werk maken van een geïntegreerde Associate Degree als onderwijsroute na een moeizame propedeuse en serieus werk maken van een geïntegreerde hbo-onderzoeksroute. Pikken we meteen een deel van onze klandizie van het wo terug. |

VOLGENS RUTTEN REDACTEUR GERARD RUTTEN BLIKT TERUG OP HET NIEUWS

Het is niet eenvoudig om een hogeschool te zijn. Studenten klagen je aan wegens een gebrek aan stageplaatsen, internationalisering kan gevaarlijk zijn en in deeltijdonderwijs dreigt keiharde concurrentie.

Een groep studenten MEDISCHE HULPVERLENING klaagt de Hogeschool Utrecht aan omdat onduidelijk is of ze straks met hun diploma aan de slag kan. Ook hebben deze studenten een studieachterstand opgelopen vanwege gebrek aan stageplaatsen. De oorzaak van dit alles is dat hun beroep tot op heden niet geregistreerd kan worden in het BIG-register voor medische professionals. En zonder die registratie zijn ziekenhuizen en ambulancediensten huiverig om medische hulpverleners aan te nemen. Deze zaak doet denken aan een andere affaire enkele jaren geleden. Door een wetswijziging mochten tweedegraads docenten omgangskunde geen lessen communicatie en sociale vaardigheden meer geven. Dit beperkte hun perspectieven op de arbeidsmarkt behoorlijk. In beide kwesties heeft de hogeschool verzuimd de (aankomende) studenten goed voor te lichten. Bij omgangskunde kregen de gedupeerde studenten gratis bijscholing, zodat ze alsnog over een brede lesbevoegdheid beschikten. Een dergelijke oplossing zou ook voor de studenten medische hulpverlening op zijn plaats zijn. Hogescholen en INTERNATIONALISERING, het blijft tobben. De Hogeschool van Amsterdam verbiedt de komende twee jaar stages en studiereizen naar Afrika vanwege de uitbraak van gevaarlijke virussen als ebola. Een nogal rigoureuze maatregel, omdat ebola slechts in drie kleine landen in het westen van het continent voorkomt. Zo bont als de HvA maakt de HU het niet, maar ook hier zijn curieuze maatregelen te bespeuren. Vorig jaar besloot de hogeschool te stoppen met een succesvol project van de faculteit

Maatschappij en Recht in Douglas, Zuid-Afrika. Studenten hielpen onder meer met alfabetisering van kinderen in de townships. De redenen voor het afblazen: het is er niet veilig en er moet bezuinigd worden. Onlangs vertrokken acht studenten van de faculteit Gezondheidszorg richting townships rond Kaapstad om bijstand te verlenen in gezondheidscentra. Zij worden door aartsbisschop Desmond Tutu in een filmpje hartelijk welkom geheten. Een paradox die moeilijk valt uit te leggen. Wat ook een nadere toelichting behoeft, is de manier waarop het kabinet de impasse in het LEVEN LANG LEREN (lees: deeltijdonderwijs) wil doorbreken. Een goede zaak, want de deeltijdopleidingen bij de reguliere hogescholen zijn al jarenlang aan het kwakkelen, waardoor studenten aankloppen bij commerciële aanbieders als LOI en NCOI. Het pakket maatregelen dat er nu ligt, komt neer op privatisering van het Leven Lang Leren. De opleidingen worden niet meer bekostigd door het Rijk waardoor instellingen kostendekkende collegegelden aan studenten presenteren. Als doekje voor het bloeden krijgen deeltijders in de zorg, welzijn en techniek vouchers (tegoedbonnen) waarmee ze hun studie mogen inkopen. Die kunnen ze verzilveren bij zowel de reguliere als de commerciële hogescholen. De laatsten lachen ongetwijfeld in hun vuistje: zij incasseren voortaan een behoorlijk deel van de overheidssubsidie. Terwijl belastinggeld niet bedoeld is voor de bekostiging van firma’s zoals de LOI en NCOI. | TWITTER: @GERARDRUTTEN

11112014 TRAJECTUM#3

HET PANEL IEDERE MAAND SPREKEN VIJF PANELLEDEN ZICH UIT OVER EEN ACTUELE KWESTIE

STELLING

Demonstreren tegen het Op 14 november houden 14 organisaties op het Malieveld in Den Haag een landelijke manifestatie tegen het leenstelsel. Een laatste poging om de politiek alsnog op andere gedachten te brengen. Heeft dat nog zin?

Zie ook pagina 24: Panellid en LSVb-vicevoorzitter Ellen Schepens over het nut van demonstreren

TRAJECTUM#3 11112014

DAJO ROORDA (student bedrijfskunde MER, actief in de medezeggenschap)

GIJSBERT BRINKMAN (student fysiotherapie, vicevoorzitter Hogeschoolraad, student-lid faculteitsraad Gezondheidszorg)

‘Zelf ga ik niet demonsteren, want ik moet stage lopen. Maar anders had ik met plezier meegedaan. Demonstreren is namelijk niet zinloos. Het zou zelfs verschrikkelijk zijn als demonstreren geen nut heeft. Dat zou betekenen dat onze democratie niet langer een echte democratie is! De politiek doet er goed aan om te luisteren naar hun kiezers, want zij vormen het bestaansrecht van een politieke partij. Als de studentenorganisaties kunnen laten zien dat veel burgers tegen de plannen zijn, dan zou de politiek hier naar moeten luisteren. En daar zit dan ook de crux: zie maar eens honderdduizenden mensen op de been te krijgen. Grootschalige demonstraties lijken niet meer van deze tijd te zijn. Het is dan ook de vraag hoe overtuigend deze demonstratie zal zijn en of deze demonstratie dus echt invloed zal hebben op de besluitvorming. Maar ja, als ze het niet proberen dan gaan de plannen sowieso door!’

‘Voor de Tweede Kamer komt deze demonstratie te laat, maar in principe draait het nu om de Eerste Kamer. Wie weet komt het tot uitstel en dan zijn er in maart al verkiezingen voor de Provinciale Staten waarna de verhoudingen in de Eerste Kamer ineens volledig anders kunnen liggen. Dat maakt deze demonstratie niet zinloos. Bovendien is demonstreren per definitie niet zinloos. Mensen die durven op te komen voor hun eigen idealen, juich ik alleen maar toe. Niet demonstreren maar achteraf klagen, dat is honderd keer zinlozer. Zelf ga ik mee als sub-coördinator van de LSVb, een soort ordebewaker. Ik zie dat ze in Duitsland het hoger onderwijs gratis maken en in Engeland de collegegelden enorm verhogen. Nederland gaat daar ergens tussenin zitten. Dan vraag ik me af: wat is nou het probleem? En wat willen we eigenlijk? Maar dat past niet op een spandoek.’

leenstelsel is zinloos

ZAKARIA TAOUSS (student international communication and media)

KLAAS MULDER (hogeschooldocent wijkgericht werken)

ARNO WILKENS (docent mediatechnologie)

‘Demonstreren werkt niet meer. Tenminste, niet in de huidige vorm. Een demonstratie met een miljoen mensen heeft effect, maar dat gaat niet gebeuren. Ik hoor genoeg mensen om mij heen die het nieuwe leenstelsel bullshit vinden, maar ze zijn allang blij dat het hen niet raakt. De organisatie zal vooral moeten gaan praten met middelbare scholieren. Die krijgen echt problemen met dit leenstelsel, maar dat beseffen ze nog helemaal niet. Als middelbare scholier heb ik in 2007 nog tegen de 1040-urennorm geprotesteerd. We gingen met z’n allen en het mooie was dat het niet gewelddadig was, maar wel pittig. We zaten er echt in. Als je die scholieren van nu kunt bereiken, kan het nog wat worden. Maar jongeren voelen zich niet aangesproken door die organisaties. En ik zal er ook niet wakker van liggen.’

‘Ik ben een keer bij de LSVb geweest om te praten over mijn boek ‘Het pakkenproletariaat’. We hebben toen ook over alternatieve acties gesproken. Zo zou het mogelijk moeten zijn een proefproces aan te spannen. Maar het ontbreekt de bond aan mankracht om zoiets echt voor elkaar te krijgen. De LSVb kiest liever voor demonstreren, ook al weten ze dat het geen zin heeft. Maar ze gaan liever strijdend ten onder dan niks te doen. Kernprobleem is dat de studentenbond geen alternatieve visie heeft op de toekomst. Pas als je een strategie hebt, kun je winnen. En anders zouden ze eens moeten denken aan een stagestaking. Als alle stagiairs het werk neerleggen, ligt de hele maatschappij stil. Zeker in mijn sector, het social work, ben ik daarvan overtuigd. ‘

‘Ik ben het eens met de stelling. Voor mijn gevoel worden beslissingen op hoog politiek niveau genomen en kom je daar toch niet tussen. Al helemaal niet in zo’n laat stadium, zoals nu bij het leenstelsel het geval is. Ik heb zelf ooit op de middelbare school gedemonstreerd. Dat was een of andere lokale actie tegen de gemeente. De burgemeester kwam toen spreken en zei dat ie ons had gehoord. “Ja, en nu?”, dacht ik toen. Het voelde complete zinloos. Ik vind demonstreren ook vooral iets van vóór het internettijdperk. Nu kan je op allerlei andere manieren duidelijk maken dat je het ergens niet mee eens bent. Denk aan online petities, Facebookpagina’s en online communities. Daar heb je meer aan dan met een vlag en een spandoek op straat gaan staan. Dat heeft zijn beste tijd gehad.’ | MJ

11112014 TRAJECTUM#3

ROBBIE KAMMEIJER

is net afgestudeerd aan de School voor Journalistiek en maakte zijn debuut op 1 september als presentator van het NOS Jeugdjournaal. Voor veel journalisten een droombaan en voor hem helemaal: hij bereidt zich er al sinds de basisschool op voor.

TRAJECTUM#3 11112014

| T OSCA SEL

INTERVIEW

aatst was ik voor m’n verhuizing oude schoenendozen aan het doorspitten. Eén schoenendoos zat vol cassettebandjes met daarop zelfgemaakte radio-uitzendingen. Sommige gingen echt over nieuws en ik had zelfs met de xylofoon ‘jingletjes’ ingespeeld. Andere bandjes waren hele hoorspelen met m’n zus. Dat zat er toen al in, ja’. Robbie Kammeijer wandelt al pratend ontspannen door het NOS-gebouw. Hij is hier sinds z’n stage twee jaar geleden meer uren geweest dan thuis. Thuis, dat was eerst bij z’n ouders in Huis ter Heide bij Zeist, maar tegenwoordig in Utrecht. Sinds twee maanden woont hij op zichzelf en is hij het nieuwe presentatiegezicht van het Jeugdjournaal. Een boel grote veranderingen. Kammeijer: ‘Op 1 september startte Robbie 2.0, zeg maar. Dat wordt toch niet je kop, hè?’ Kammeijer groeit op in een protestants gezin onder de rook van Utrecht in Huis ter Heide. Hij doet VWO aan het Herman Jordan Montessori-lyceum in Zeist en weet dan al wat hij wil worden: journalist. Wist je dat echt al op de middelbare school? ‘Ongeveer wel, ja. Er waren dus die cassettebandjes en ook zelfgemaakte krantjes die ik voor tien cent of een kwartje aan familie probeerde te slijten. Ook herinner ik me dat ik aan m’n bureautje wel eens journaaltje heb gespeeld, met een stapel papiertjes en dat ik dan na zoveel woorden een papiertje naar links legde. Op de middelbare school zat ik bij de schoolkrant en toen werd Kidsweek opgezet, de weekkrant voor kinderen. Ik vond dat fantastisch, ging in de lezersraad en wilde er alles over weten. Na m’n eindexamen heb ik ze benaderd om te vragen of ik die lange zomer bij ze mocht komen werken. En dat mocht! Toen ik daar zat, wist ik: het is echt tof om nieuws te maken voor kinderen.’

TRAJECTUM#3 11112014

Nooit getwijfeld? ‘Nope. Ik heb vrienden die niet weten wat ze moeten gaan studeren en studiegenoten die twijfelen of ze de juiste keuze hebben gemaakt. Ik ben blij dat ik het wist en m’n toekomst niet hoefde te zoeken in de uitslag van een beroepskeuzetest. Ik wist dat ik journalistiek wilde studeren en dat ik journalist wilde worden.’ Dan moest je dus ook de toelatingstoets voor de School voor Journalistiek doen. Hoe was dat? ‘Ik vond het spannend omdat ik het zo graag wilde. Ik wist dat er een actualiteitentoets en een algemene kennistest zou zijn en dat ik een opstel moest schrijven. Dus ik ging heel bewust kranten lezen en naar het journaal kijken. En toen zat ik daar en moest ik vragen beantwoorden als “Wat betekent au bain marie?” en “Hoe zie je het verschil tussen een mannetjes en een vrouwtjesmerel?” Ik wist dat dus niet en ik baalde! Het zou toch niet zo zijn dat ik daardoor niet aan die opleiding kon beginnen?!’ Dat viel dus mee! ‘Ja, ik herinner me nog dat ik die brief kreeg waar in stond dat ik binnen was en ik was zo blij! Uit m’n hoofd had ik nummer 23, dat was zo’n grote opluchting. De opleiding zelf was een eyeopener. Ik ontdekte dat er meer mensen waren zoals ik. Mensen die direct na het opstaan Teletekst checken om te kijken wat er gebeurt in de wereld en de rest van de dag het nieuws checken. Ik was en ben denk ik echt een nieuwsjager. Ik kan er niet goed tegen als iemand anders mij moet vertellen: “Heb je dit en dit al gehoord?” en dat ik dan “nee” moet antwoorden. Dat trek ik niet.’ Wanneer wist je dat tv je medium zou worden? ‘Pas in m’n derde jaar. Voor ik ging studeren, was ik al aan het freelancen. Ik schreef voor onder andere Kidsweek en werkte bij de lokale radio, Slotstad Radio in Zeist. Aan ➤ het eind van m’n tweede jaar moest ik kie-

zen welke redactie ik wilde gaan doen en dat werd dus tv, want daar had ik geen ervaring in. Toen ik eenmaal begon, voelde ik direct: “Wow, dit is het.” Het is nog tien keer leuker dan schrijven en radio maken. M’n beide stages heb ik ook bij tv gedaan.’

wel blij mee. Als ik terugkijk, zie ik wel zenuwen en m’n afsluiting, de laatste ‘doeg’, kwam uit m’n tenen. Daarna stond ik te springen in de studio, ik weet niet wat ik allemaal heb gedaan. De adrenaline kwam los. ‘

Waarom wilde je bij het Jeugdjournaal aan de slag? ‘Omdat nieuws maken voor kinderen echt heel leuk is, het is puzzelen en dat maakt het extra uitdagend.’

En word je al herkend op straat? ‘Soms, bij benzinestations en in de supermarkt. Sommige kinderen kijken alleen maar, anderen vragen om een handtekening of willen met me op de foto en dat vind ik leuk. Ik kan gewoon over straat en dat zal wel zo blijven. Ik presenteer niet The Voice of zo, je wordt hier niet de meest bekende Nederlander van.’

Hoezo dan? ‘Je kan er niet vanuit gaan dat kinderen enige voorkennis hebben. Als we een item maken over Islamitische Staat, moeten we vertellen wat dat is, voordat we het nieuws kunnen brengen. We hebben per item maximaal maar een beperkt aantal minuten zendtijd dus je moet goed selecteren wat je wil vertellen. Ook moet je goed nadenken over de toon. Je mag het niet te kinderachtig vertellen, want dan pikken ze het niet meer, maar ook niet te volwassen want dan vinden ze het moeilijk om te begrijpen. Een van de leukste verhalen die ik het afgelopen jaar heb gemaakt, was toen ik in maart op visite was bij een jongen in Den Haag tijdens de National Security Summit. Alle wereldleiders zaten eigenlijk bij hem in de achtertuin en dat was een prachtig verhaal. Het is wereldnieuws en op deze manier konden we het aansprekend voor kinderen maken. Als dat lukt, is het heel tof.’ Na je stage ben je bij het Jeugdjournaal blijven plakken en nu ben je zelfs presentator. Hoe is dat gegaan? ‘Toen presentatrice Roos Moggré aankondigde dat ze naar WNL ging, heb ik een brief geschreven. Presenteren had mij altijd wel wat geleken, maar ik schreeuwde het niet van de daken. Het voelde wel een beetje ijdel. Waarom zou je dat willen? Waarom blijf je niet gewoon je eigen werk doen achter de schermen? Maar het leek me gewoon fantastisch. Dus ik deed een screentest, ging op ge-

TRAJECTUM#3 11112014

CV ROBBIE KAMMEIJER • Geboren op 20 augustus 1991 in Zeist • 1995 – 2003 Christelijke basisschool ‘Oud Zandbergen’ in Huis ter Heide • 2003 – 2004 Stedelijk Gymnasium ‘Johan van Oldenbarnevelt’ in Amersfoort • 2004 – 2009 Montessori Lyceum ‘Herman Jordan’ in Zeist • 2009 – 2013 Cum Laude afgestudeerd aan de School voor Journalistiek in Utrecht • 2008 – 2013 Presentator & technicus Slotstad RTV Zeist • 2009 Internetredacteur Kidsweek • 2011 – 2012 Politiek correspondent De Nieuwsbode in Zeist • 2012 Stagiair ANP Video • 2012 Stagiair NOS Jeugdjournaal • 2013 Redacteur NOS Jeugdjournaal • Sinds 1 september 2014 Presentator en Redacteur NOS Jeugdjournaal

sprek en binnen no-time stond ik voor de camera om al het werk dat m’n collega’s en ik overdag hebben gedaan in dat kwartiertje live-tv te kunnen presenteren. Het is echt een droombaan. Niet alleen om te presenteren, maar überhaupt om hier te werken.’ Hoe was de eerste uitzending? ‘Ik heb vijf keer geoefend en toen ging ik live. Het ging goed gelukkig, ik was daar

En wat doe je als je niet aan het werk bent? ‘Ik ga regelmatig naar de kroeg en ik speel orgel. Vroeger meer dan nu, maar nog steeds. Bij m’n ouders staat een elektronisch orgel. Het heeft een dubbele rij toetsen, maar het geluid is niet zo vet als dat van een kerkorgel. Ik volgde orgelles op de muziekschool en ging daarna verder studeren bij een organist. Er zijn niet zoveel mensen die orgel spelen en de meesten zijn oude grijze mannen. Ik werd dus al snel gevraagd om te komen spelen tijdens kerkdiensten, huwelijk en begrafenissen in de regio. Toen ik nog studeerde, verdiende ik er m’n geld mee. Nu werk ik vijf of zes dagen per week en soms ook op zondag, dus ik kan veel minder spelen. Maar ik hoop het te blijven doen want het is voor mij een manier om te relaxen. Het klinkt misschien wat suf, maar je kan echt alles spelen. Ik heb bijvoorbeeld Skyfall van Adele weleens in de kerk gespeeld.’ Als je nu al je droombaan hebt, hoe ziet je toekomst er dan uit? ‘Weet je dat ik daar nog helemaal niet over nadenk? Ik heb het nu zo ontzettend naar mijn zin en had nooit gedacht dat ik op mijn 23e lang te kunnen blijven doen.’ |

COLUMN NINA JUFFERMANS, VIERDEJAARS JOURNALISTIEK

Ik ga winnen Op mijn achtste wist ik al wat ik later wilde worden. Geen dolfijnentrainster of prinses, zoals alle meisjes uit de klas. Nee, mijn dromen en ambities reikten veel verder. Ooit zou ik de winnaar van Expeditie Robinson worden. Op zich geen onhaalbaar doel. Ik hou van strand en vind kokosnoten ook best oké. Toch was er één hobbel nog te nemen: ik moest eerst beroemd worden. Inmiddels studeer ik al drie jaar journalistiek en ondanks dat het beroemd worden nog niet opschiet, heb ik er vertrouwen in. Toch is daar soms die vraag, die opkomt als je alleen in bed ligt te woelen en de regen tegen je dakraam slaat. Dat de wereld opeens zo groot lijkt en jij zo klein en je opeens te binnen schiet: ‘Wat nou als het niet lukt?’ Als ik eenmaal mag meedoen, win ik Expeditie Robinson heus wel, hoor. Maar wat nou als het me niet lukt om een succesvol journalist te worden? Straks heb ik alleen een groepje uitgemergelde kandidaten als concurrent, maar nu nog duizenden andere jonge mensen. Ik durf te zeggen dat ik duidelijk de beste ben in mijn kat kunstjes leren en in slapen, maar durf niet te zeggen dat ik de beste journalist ben. Ik zie het voor me: mijn leven over vijftien jaar. Met een huilbaby op de arm probeer ik de kamer te stofzuigen. Die avond komt het mannetje thuis en moet ik hem teleurstellen met afhaalvoer van de Chinees. ’s Avonds praten we wat over het weer en gaan dan slapen, elk aan onze eigen kant van het bed. Ik, fulltime moeder van een snotkind en een stinkend hondje. Mijn enige beroemdheid vergaar ik op het Viva-forum. Met pijn in het hart kijk ik elke week naar Expeditie Robinson. Tja, dat zijn geen malse vooruitzichten hè. Tragisch, dus laten we afspreken dat we het nooit zo ver laten komen. Laten we er samen voor zorgen dat ik niet eindig als een gefrustreerde huisvrouw op het Viva-forum. En dat kan alleen als jullie, ambitieuze studenten, allemaal een stapje terug doen en een beetje rekening met mij houden. Ja? Nou, fijn dat we er zo met z’n allen uit konden komen. En wel kijken hè, over vijftien jaar?!

11112014 TRAJECTUM#3

CHECK

Zitten is het nieuwe roken Ineens duikt overal de stelling op: zitten zou net zo gevaarlijk zijn als roken. Is het echt zo erg? En wat moeten we dan doen? Extra hardlopen? Met z’n allen gaan staan in de collegezaal? Harriët Wittink, lector Leefstijl & Gezondheid aan de faculteit Gezondheidszorg, verklaart de aandacht voor het nieuwe bewegen. | MA R C JA N S S EN | M A R C .J A N S S E N @ H U . N L

ZItten is het nieuwe roken. Is het echt zo erg? ‘Zo stellig ben ik niet. Roken kan leiden tot longziektes, zitten niet. Maar voor de rest zijn de overeenkomsten groot. Roken is gedrag dat voorkombaar is, veel zitten is dat ook. Het gaat om leefstijlfactoren die bijdragen aan een hogere ziektelast. Ook van zitten krijg je akelige dingen, waaronder diabetes type 2, kanker of hart- en vaatziekten. Dat blijkt uit diverse onderzoeken. Elk uur zitten voor de tv kost je 22 minuten van je leven. Het roken van een sigaret kost je 11 minuten. Ga je voor de tv hangen met een sigaret, dan tikt het dus snel aan.’

TRAJECTUM#3 11112014

Maar als ik na een dagje zittend werken ‘s avonds een stukje ga hardlopen, komt het toch weer goed? ‘Nou, dan moet je twee uur gaan hardlopen. En dan ben je er nog niet. Sinds 2007 weten we dat zitten een risico is dat onafhankelijk is van de mate waarin je daarnaast beweegt.’ Dus wat kan ik dan nog doen? ‘Je kunt beter geregeld opstaan. Even staan, even naar de wc lopen, dat helpt al. In de nieuwe Nederlandse Norm Gezond Bewegen, die er binnenkort aankomt, zal dat ook de richtlijn zijn: elke dertig minuten even opstaan.’

Dat wordt lastig in een collegezaal. ‘Ik zie het al voor me, ja, zo’n hele zaal die moet gaan staan. We hebben het hier op de faculteit nog niet uitgeprobeerd. Maar we hebben al wel een paar statafels voor vergaderingen. Dat schijnt ook sneller en efficiënter te zijn. En in de bewegingsindustrie zie je al een explosie van nieuwe producten zoals loopbanden die je onder het bureau kunt zetten. Of dat werkt? De hypothese is dat het zou moeten werken. Maar de wetenschappelijke onderbouwing daarvan ken ik nog niet.’

Het lijkt op een hype! ‘Het is alleen maar goed dat er veel aandacht is voor de gevolgen van inactiviteit. Het accelereert nu, overal duikt de stelling Zitten-is-het-nieuwe-roken op. Omdat het een sexy stelling is, het prikkelt de gedachten. Maar het heeft een hele tijd geduurd voordat het zover was. Ik riep het al bij mijn Openbare Les in 2007, maar toen werd het nauwelijks opgepikt. Nu pas is het wereldnieuws.’ Hoe verklaar je die toegenomen aandacht? ‘Er zijn twee groepen onderzoekers erg actief op dit gebied. In Australië is er een groep die het

benadert vanuit de bestrijding van diabetes type 2. En in Amerika timmert een groep onderzoekers hard aan de weg met de stelling dat zitten het nieuwe roken is. Daarop reageren dan weer andere groepen. En dan krijgt het ineens impact.’ |

Conclusie: De stelling dat zitten het nieuwe roken is, is:

o o T

Onjuist Alleen een hype Correct en verdient nog meer aandacht

Beweegfeiten • De Nederlandse Norm Gezond Bewegen is in 1998 opgesteld door een forum van bewegingsexperts. De stelling toen: volwassenen moeten een half uur per dag matig intensief bewegen, ter voorkoming van chronische ziektes. Inmiddels wordt gewerkt aan een herijking van de norm. Met daarin onder andere de aanpassing: niet eindeloos zitten, maar elk half uur staan – al is het maar even.

• Nederlanders zitten het meest van alle Europeanen, bleek uit onderzoek van epidemioloog Hidde van de Ploeg van het VU Medisch Centrum. 45,6 procent van de Nederlanders ouder dan 15 zit gemiddeld zeven uur of meer per dag. Voor de Duitsers is dit gemiddeld 5,8 uur en voor Belgen 5,7 uur. We zitten bovendien ook nog eens 85 procent van onze vrije tijd.

• Wie op zoek is naar zo’n kek loopbandje voor onder het bureau: vanaf 995 euro zijn ze te koop. En voor 1395 euro heb je er eentje met inklapbaar bureau: de Evo cardio WTD200. Maximale snelheid: 6 km p/u maximaal, maar adviessnelheid tijdens het werken ligt op 1,5 à 2 km per uur.

11112014 TRAJECTUM#3

TRAJECTUM#3 11112014

foto: Paul Stolk | ANP

ACHTERGROND

OORLOG TEGEN DE BASISBEURS Ooit vervloekten studenten de basisbeurs die ze nu zo fel verdedigen. Onaanvaardbaar, vonden ze die een kwart eeuw geleden, en intens onrechtvaardig. De strijd was heftig. ‘We zochten heel bewust de confrontatie.’

| DOOR PET RA VISSERS (H OP)

➤

11112014 TRAJECTUM#3

Deetman afgerost door studenten’, kopt de Telegraaf op 10 november 1988. De minister van Onderwijs is tijdens een demonstratie in zijn buik getrapt door een boze student, nadat hem eerder mest, aardappelen en eieren om de oren vlogen. Die dag loopt het uit de hand, maar onrustig is het al jaren. In 1985 wil onderwijsminister Wim Deetman (CDA) vaart maken met de invoering van een ‘basisbeurs’ voor alle studenten. Tot dan toe was er voor studenten kinderbijslag, maar die werd overgemaakt naar hun ouders. Met een basisbeurs zouden alle studenten minder afhankelijk zijn van pa en ma. Studentenbonden vinden zijn plannen ‘volstrekt onaanvaardbaar’. Het nieuwe stelsel levert kinderen van rijke ouders extra geld op en ontzegt kinderen uit armere gezinnen de toegang tot het hoger onderwijs. Minder rijke studenten zouden immers moeten lenen bovenop hun basisbeurs. STRIJDLIEDEREN EN ONTRUIMINGEN Al in het voorjaar van ’85 klinken in Leeuwarden de ‘strijdliederen’, moet de politie in Groningen het gebouw van de Dienst studiefinanciering ontruimen en blokkeren grote groepen studenten in tien steden belangrijke verkeersknooppunten. Alle woede ten spijt, jaagt minister Deetman het wetsvoorstel binnen een jaar door de Kamer. Waar ambtenaren de minister voor hadden gewaarschuwd, gebeurt: de invoering loopt uit op een fiasco, alles gaat mis. Het nieuwe studiefinancieringsstelsel is technisch ontzettend ingewikkeld: met 1100 softwareprogramma’s, 500 procedures en 25 databases is het op dat moment een van de grootste en meest complexe geautomatiseerde systemen van Nederland. Het heeft allerlei kinderziektes: studenten krijgen maanden geen geld, anderen krijgen veel te veel en moeten later grote bedragen terugbetalen. Er komen zoveel brieven binnen van studenten dat de administratie een

TRAJECTUM#3 11112014

DE BASISBEURS VAN DEETMAN 1986 - Onderwijsminister Deetman wordt door agenten in veiligeid gebracht tijdens de studentendemonstratie | foto: Cor Mulder | ANP

puinhoop wordt. Uiteindelijk gooit de dienst Studiefinanciering uit pure ellende alles weg en vraagt studenten om nog één keer hun bezwaar op te sturen. NAAKT DE FONTEIN IN In 1987 wordt Maarten van Poelgeest voorzitter van de Landelijke Studenten Vakbond (LSVb). Hij ontpopt zich tot onbetwist studentenleider en het gezicht van de protesten. Met de studenten voorop wordt 1988 het jaar van steeds hardere acties tegen het onderwijsbeleid van minister Deetman. Van Poelgeest leidt die zomer de grootste studentendemonstratie ooit in Nederland: 35.000 mensen komen in actie en eisen het aftreden van de minister. ‘Het is oorlog’, schreeuwt Van Poelgeest die dag op het Malieveld. In de binnenstad wordt de mobiele eenheid bekogeld met zakken verf, vuurwerk en eieren. Die slaat met de wapenstok in op studenten die het Binnenhof bestormen. Een paar honderd studenten breken door het cordon heen, waarna een groepje actievoerders al snel naakt in de fontein op het Binnenhof hangt: ‘uitgekleed’ door minister Deetman. Ze zijn niet de enigen: tientallen demonstranten trekken die dag de kleren uit. ‘Enkele studenten schoven ongemakkelijk tussen de zittende demonstranten vandaan, bang dat ze misschien in een massale striptease terechtkwamen’, schrijft dagblad De Waarheid een dag later.

Tot oktober 1986 kregen ouders van studenten kinderbijslag: rond de 400 gulden per maand voor een uitwonende student uit een gezin met drie kinderen, pakweg 270 gulden als die student thuis woonde. Dan komt de basisbeurs: 293 gulden per maand voor thuiswonenden en 626 gulden voor uitwonenden, plus een aanvullende beurs van maximaal 380 gulden. Daar bovenop konden studenten een rentedragende lening afsluiten. Het maakte toen nog niet uit hoe lang studenten over hun opleiding deden en of ze een diploma haalden. De basisbeurs bleef altijd een gift.

‘Piemelnaakt’, klimmen een paar studenten op het dak van de Ridderzaal, meldt dagblad Het Vrije Volk verder. Ambtenaren die stiekem door de ramen kijken, kunnen rekenen op een salvo van eieren en verfbommen. Er sneuvelen vijf ruiten van het Tweede Kamer-gebouw, acht studenten worden die dag gearresteerd. ONRECHTVAARDIG Hun woede kwam voort uit een ‘heftig gevoel dat wat er stond te gebeuren uiterst onrechtvaardig was’, blikt Van Poelgeest terug in een Amsterdams café. ‘Kinderen van rijke ouders gingen er meer dan honderd gulden op vooruit. Dat was niet hoe wij de welvaart wilden verdelen. We dachten dat er heel veel op het spel stond, hadden hooggestemde idealen en wilden de wereld verbeteren.’

ACHTERGROND

Ver voor de tijd van Facebook en Twitter moeten de LSVb-bestuurders studenten op andere manieren bereiken. Ze gaan in studentenflats langs de deuren en in elke stad vallen bonden hoorcolleges binnen. Acties worden strak geregisseerd. De minister kan zich op zeker moment nergens meer vertonen. Bij elke opening, toespraak of overleg wordt hij opgewacht door menigten met spandoeken: ‘Geen feest met het beest’ of ‘Hoereren om niet te creperen’. Van Poelgeest: ‘In die zin zochten we natuurlijk de confrontatie. Die man kon op den duur nergens meer spreken. Dat deden we bewust.’

punt. Premier Ruud Lubbers (CDA) noemt de studentenbeweging een gevaar voor de democratie en vindt hun acties ‘beneden de maat’. Minister Deetman komt niet altijd meer opdagen bij overleg met de LSVb, maar stuurt in plaats daarvan een hoge ambtenaar. Uiteindelijk raakt Van Poelgeest daar zo geïrriteerd over dat hij voor aanvang van zo’n bijeenkomst op hoge poten het ministerie verlaat. Van Poelgeest en minister Deetman schudden elkaar in november 1988 weer de hand, maar na urenlang vergaderen stappen de studenten weer op. Het heeft geen zin, concludeert het LSVb-bestuur.

Van Poelgeest wordt er op aangekeken dat de minister tijdens een van die confrontaties een trap in zijn buik krijgt. Nu zegt hij: ‘Het liep uit de hand, we hebben ons daar onmiddellijk van gedistantieerd.’ Een week later wordt de minister met een gepantserde auto ontzet uit een hotel in Maastricht: de 150 studenten die tot de hotellobby zijn doorgedrongen laten zich niet wegjagen en de politie is bang voor geweld.

Van Poelgeest is inmiddels milder geworden over Deetman. ‘Ik zie nu dat hij ook veel goeds gedaan heeft voor het hoger onderwijs.’ Maar de basisbeurs vindt de oud-studentenleider, die later carrière maakte binnen GroenLinks en wethouder werd in Amsterdam, nog steeds een slecht idee. Net als in de jaren tachtig voelt hij meer voor een ‘academicibelasting’: afgestudeerden zouden een percentage van hun inkomen moeten afdragen.

De verstandhouding tussen bestuurders en studenten daalt in die weken tot een diepte-

ACADEMICIBELASTING In 1988 lanceerde de LSVb een eigen plan voor een nieuw stelsel van studiefinanciering: de academicibelasting. Het idee: geef studenten een inkomen ter hoogte van een bijstandsuitkering (1049 gulden per maand). In ruil daarvoor dragen ze later een vast percentage van hun salaris af. Lenen wordt overbodig, het inkomen van ouders is niet meer van belang in die opzet – zo was het idee. Maar tegenstanders hiervan hadden veel kritiek op het nivellerende karakter ervan. In het nieuwe leenstelsel van minister Bussemaker gaan studenten ook naar draagkracht terugbetalen. Groot verschil is dat afgestudeerden alleen terugbetalen wat ze daadwerkelijk geleend hebben.

HET NIEUWE LEENSTELSEL Het hoger onderwijs volgt hij niet meer op de voet, maar het nieuwe leenstelsel lijkt meer op de academicibelasting dan het huidige stelsel, denkt Van Poelgeest. Verbaasd: ‘Is er een grote demonstratie aangekondigd? De LSVb zou deze maatregel ook kunnen omarmen, het ideaal is bijna bereikt.’ In de jaren tachtig kreeg de LSVb het telkens weer voor elkaar om flinke groepen studenten op de been te brengen. Grote protesten tegen de huidige kabinetsplannen komen nu nog niet echt van de grond. Hoe dat kan? Van Poelgeest twijfelt. ‘Dit was misschien de sfeer in die tijd. Je moet niet vergeten dat er in 1980 bij de kroning van koningin Beatrix nog een veldslag uitbrak in Amsterdam. We hadden toen het idee dat de maatschappij collectief faalde. Nu is falen altijd individueel. Het idee dat je zelf verantwoordelijk bent voor je eigen succes lijkt heel diep te zitten.’ |

‘Wij gaan met onze tijd mee’ Ellen Schepens is vicevoorzitter van de Landelijke Studentenvakbond (LSVb), mede-organisator van de manifestatie tegen het leenstelsel op 14 november en student Medische Hulpverlening aan de HU. Wat denk je? Gaan er nog veel mensen protesteren? ‘We verwachten dat er veel scholieren én studenten zullen zijn. De plannen voor het leenstelsel gaan natuurlijk vooral scholieren aan, omdat zij zeker door deze plannen worden geraakt. Maar ook als je nu studeert, kun je te maken krijgen met het leenstelsel. Bijvoorbeeld als je na je bachelor een masteropleiding gaat volgen.’ Maar is actie voeren niet meer iets uit de jaren tachtig? ‘In 2011 gingen 10.000 scholieren staken. Dat is nog niet zo lang geleden. Is er nu nog een kans om iets te veranderen? ‘Het is heel moeilijk, omdat er al een akkoord met een meerderheid is. Maar dit is de laatste kans tegen de versobering, dus moeten we in actie komen.’ Maarten van Poelgeest, LSVb-voorzitter in de jaren tachtig, vindt jullie verzet tegen het leenstelsel misplaatst. Snap je dat? ‘Hij leeft echt totaal in het verleden. Ooit was de LSVb voorstander van een academicibelasting. Maar vorig jaar hebben we dat idee laten doorrekenen en daar kwam uit dat een basisbeurs het beste is voor studenten. Bovendien is een academicibelasting iets heel anders dan het leenstelsel zoals dat nu wordt voorgesteld. De LSVb gaat wél met zijn tijd mee.’ | MJ

11112014 TRAJECTUM#3

ACHTERGROND

DIT IS GEEN TRAJECTUM#3 11112014

Het ondersteunend personeel van de HU lijdt onder ‘ontvlechting’, ‘harmonisatie’ en ook nog eens bezuinigingen tot 20 procent. Medewerkers vrezen voor hun baan. Maar een reorganisatie mag het niet heten. Of wel?

| DO O R GERARD RUT T EN | BEELD EMDÉ

REORGANISATIE ➤

11112014 TRAJECTUM#3

‘Daar ga ik niks over zeggen want ik ben bang dat ik dan mijn baan verlies.’ De opmerking wordt vaak gemaakt tijdens een rondgang langs ondersteunend en beheerspersoneel (OBP) van de HU. We kloppen aan bij balies en kantoren met de vraag: merk jij iets van de ontvlechting? Het gevolg: mensen duiken weg achter kasten, hebben het te druk om te praten, wijzen naar een collega of willen wel iets zeggen maar niet geciteerd worden. ‘De angst regeert’, bevestigt Jacqueline de Vogel, lid van het dagelijks bestuur van de Personeelsraad, die opkomt voor de belangen van OBP’ers. Het is niet voor niets dat de schrik er goed in zit. Sinds 1 januari 2014 zijn bijna 350 ondersteuners die in dienst waren van de faculteiten organisatorisch ondergebracht bij een van de HU Diensten, zoals Marketing & Communicatie, Bedrijfsvoering of Human Resources. Later volgde een tweede ronde. Deze ‘ontvlechting’ moet leiden tot een duidelijke scheiding van taken: ondersteuning bij de diensten, onderwijs en onder-

zoek op de faculteiten. Dit heeft ‘geen consequenties’ voor de arbeidsvoorwaarden of rechtspositie, werkplek en werkzaamheden blijven ‘vooralsnog hetzelfde’, suste het college van bestuur. Het personeel op de werkvloer is er niet gerust op. Want parallel loopt een bezuinigingsoperatie: in enkele jaren wordt het totale budget van het ondersteunend personeel met twintig procent gekort. En na de ontvlechting volgt ‘harmonisatie’: taken afstoten, standaardisatie en efficiëntie zijn de sleutelbegrippen. Het doel van dit alles is sympathiek: meer budget voor het onderwijs. Maar het leidt tot grote onzekerheid. Over de invulling van het werk, maar ook over het voortbestaan van sommige ondersteunende functies. TIJDELIJKE CONTRACTEN De gevolgen van ontvlechting, harmonisatie en bezuinigingen zijn er al: tijdelijke contracten worden niet verlengd, sommigen krijgen nieuwe taken maar doen de oude werkzaamheden erbij en bij anderen is er onduidelijkheid over hun takenpakket. Ook

ONTVLOCHTEN:

Mirjam Broekema (52) Stagebeheerder bij farmakunde ‘ontvlochten’ van de faculteit Gezondheidszorg naar de Dienst Bedrijfsvoering. Is er iets veranderd in je werk? ‘Mijn werkzaamheden zijn hetzelfde gebleven en dat zal in grote lijnen zo blijven. Ik help studenten bij het zoeken naar een stageplaats, onderhoud de contacten met stagebedrijven en hou de stagewebsite bij. Het stagebureau was aanvankelijk een onderdeel van het Bureau Ondersteuning van het Instituut voor Paramedische Studies en had een eigen teamleider. Nu is er een projectleider Praktijkbureaus voor de hele HU en zij is op dit moment onze direct leidinggevende.’

TRAJECTUM#3 11112014

doemen er verhalen op van oudere werknemers die met zachte drang met vervroegd pensioen gaan. Over mensen die een nieuwe leidinggevende toebedeeld krijgen en na jarenlang goed gefunctioneerd te hebben plotseling te horen krijgen niet langer te voldoen. In sommige gevallen vertrekken zij na ondertekening van een zogeheten ‘vaststellingsovereenkomst’ met een bescheiden financiële tegemoetkoming naar een werkloosheidsuitkering. ‘Als dit een direct gevolg is van de ontvlechting, dan is dat een slechte zaak’, stelt De Vogel. ‘Het kan ook zo zijn dat de vorige leidinggevenden te weinig kritisch waren en de persoon het hand boven het hoofd hebben gehouden.’ Dalila El Yandouzi, voorzitter van de Personeelsraad, vult aan: ‘Hier wordt strenger op ingezet omdat er in het verleden te vaak soft werd opgetreden naar personeel dat niet goed functioneerde. Leidinggevenden worden hierin tegenwoordig getraind.’ Volgens De Vogel, zelf leidinggevende, mag volgens de gangbare normen gemiddeld vijf procent van het personeel onder de maat

Hoe zie je jouw toekomst? ‘De toekomst is onbekend en dat geeft een gevoel van onzekerheid. Samen met je collega’s zorg je zelf voor het plezier in het werk; daar ben ik niet bang voor. Maar ik zie het somber in voor mijn ontwikkelingsmogelijkheden. Voor de ontvlechting vielen wij onder de faculteit Gezondheidszorg en was er budget voor het volgen van opleidingen. Ik vraag me af of daar bij de HU Diensten geld voor beschikbaar is en of er doorgroeimogelijkheden zijn voor ondersteuners. Er zijn weinig vacatures voor ondersteuners tot en met schaal 8 en in de schalen 9 en 10 zijn bijna geen functies. Op de vacaturesite van de HU zie ik, behalve voor docenten, alleen vacatures staan voor managementfuncties vanaf schaal 12.’

presteren, moet negentig procent voldoende scoren en vijf procent uitstekend. ‘Bij HU Diensten krijgt nog geen twee procent een onvoldoende, terwijl meer dan 25 procent als uitstekend wordt beoordeeld. Dan is er

ONTVLOCHTEN: Anna Slootweg (61)

Teamleider onderwijssupport ‘ontvlochten’ van de faculteit Natuur en Techniek naar de Dienst Onderwijs, Onderzoek & Studentzaken (OO&S). Is er iets veranderd in je werk? ‘Ik was programmamanager De B van hbo voor de FNT en programmaleider van het speerpunt Werken en leren in de wijk, voor de faculteiten Maatschappij en Recht en Educatie. Ik kwam bij OO&S terecht waar mijn interesses onderzoek en valorisatie liggen. Na een half jaar kreeg ik tot mijn vreugde nieuwe taken. Ik ben nu adviseur onderzoeksbeleid en ik ben teamleider geworden voor onderzoeksondersteuners op de faculteiten.’ Hoe zie je jouw toekomst? ‘Mijn taak als teamleider is in principe tot december. Misschien loopt het daarna door maar wellicht ook niet. Daarna komt er wel weer wat anders. Mijn andere taak blijft voor zover ik weet behouden. Er is op dit moment binnen de hogeschool veel in beweging. Door de ontvlechting en harmonisatie kan blijken dat er personeel rondloopt met vaardigheden die minder nodig blijken te zijn. Dat doet op individueel vlak pijn. Daar wil ik als teamleider fatsoenlijk mee omgaan door eerlijk te zijn tegen mijn mensen. Welke zekerheid kan ik ze niet en wat kan ik ze wel bieden? Daar moeten we open over praten.’

iets niet in de haak. Het is logisch dat er strenger naar wordt gekeken omdat er bezuinigd moet worden.’ MELDPUNT De Hogeschoolraad (HSR) en Personeelsraad (PR) zijn eerder akkoord gegaan met de ontvlechting, maar wel met een aantal voorwaarden. Een ervan is dat er een Meldpunt Ontvlechting zou komen waar het personeel met vragen en klachten terecht kan. Dat meldpunt is er ook gekomen maar er wordt volgens hen weinig gebruik van gemaakt. El Yandouzi: ‘Wij horen geluiden dat mensen bang zijn om zich daar te melden uit angst voor hun positie vanwege de bezuinigingen die er aan staan te komen. Dan is zo’n meldpunt weinig effectief.’ De Personeelsraad is nu met de HSR in gesprek over een andere opzet van het meldpunt. De Vogel: ‘Want de mensen die zich ongelukkig voelen met de gang van zaken moeten hun verhaal kwijt kunnen en bijgestaan worden door de organisatie.’ GEDWONGEN ONTSLAGEN Ondertussen gaan er geruchten dat de bezuinigingen op het ondersteunend personeel worden verhoogd naar dertig procent. Dit ligt volgens El Yandouzi en De Vogel genuanceerder. De korting op het budget bij het ondersteunend personeel over de gehele hogeschool blijft gehandhaafd op twintig procent. Maar op sommige afdelingen ligt het percentage hoger. Dat komt onder andere doordat het Change Team en deelprojecten van de veranderingen worden betaald uit het OBP-budget. Dat team geeft leiding aan de operatie van ontvlechting en harmonisatie en bestaat uit vier managers. Daarnaast blijft een aantal OBPfuncties bij de faculteiten ondergebracht en daarop wordt niet beknibbeld. Wat betekent dat de korting tot boven de twintig procent komt. Zo’n ingrijpende operatie, het lijkt wel een reorganisatie. Maar het college van bestuur wil die term niet gebruiken. Mensen vloeien alleen af via natuurlijk verloop, stelt het college. Pas als er gedwongen ontslagen vallen

heet het een reorganisatie en moet het college met de vakbonden om de tafel om te onderhandelen over een sociaal plan, inclusief ontslagvergoedingen. ‘Die vraag krijgen wij als Personeelsraad ook vaak’, zegt El Yandouzi. ‘Omdat het officieel geen reorganisatie is laten de vakbonden niets van zich horen’, meent De Vogel. Bovendien heeft een reorganisatie ook een andere kant. De Vogel: ‘Als deze operatie officieel wordt bestempeld als reorganisatie betekent het ook dat er gedwongen ontslagen kunnen vallen. En daarbij geldt last in first out: degenen die het laatst in dienst zijn gekomen en de PNIL’ers (personeel niet in loondienst), vliegen er dan het eerst uit. Elke vergadering is het voor de raad wikken en wegen: schiet de weegschaal niet door naar de kant van een reorganisatie?’ | GERARD.RUT T EN@ H U.NL

De Personeelsraad HU Diensten houdt op dinsdag 18 november, 13.00 uur, bij de FEM een extra vergadering over de ontstane onrust. Deze bijeenkomst is toegankelijk voor alle medewerkers.

11112014 TRAJECTUM#3

Stroomstoot Zou jij vrijwillig een armband omdoen die jou bij ongewenst gedrag een stroomstoot geeft? Echt niet, je zal wel gek zijn. En toch, de Amerikaanse start-up Pavlok heeft een armband ontwikkeld die de drager een elektrische schok geeft zodra hij of zij ‘verkeerd gedrag’ vertoont, bijvoorbeeld vet eten in een fastfoodrestaurant of te lang stilzitten. De Pavlok-armband moet de gebruiker aanzetten tot ander gedrag. De zwaarte van de schok is zelf in te stellen en kan oplopen tot 340 volt. Maneesh Sethi, de bedenker van Pavlok, werd een paar jaar geleden bekend nadat hij iemand had ingehuurd die hem steeds een klap in zijn gezicht gaf zodra hij op Facebook ging. Naar eigen zeggen verviervoudigde deze pijnlijke interventie zijn productiviteit. Het idee van een stimulus (zoals een klap in je gezicht) inzetten om ander gedrag te faciliteren is niet nieuw. Gedragswetenschappers Pavlov en Skinner toonden begin vorige eeuw al aan dat je honden en ratten gedrag kan (af)leren door ze te belonen dan wel te straffen. Ze lieten zien dat schijnbaar autonome responsen (ik kies hier zelf voor) feitelijk geconditioneerd zijn, waarmee ze het idee van een ‘vrije wil’ in twijfel trokken. Het aardige is dat Pavlok precies dat doet wat de naam suggereert. Het maakt de drager steeds weer pijnlijk bewust van iets wat hij gedachteloos doet (bijvoorbeeld ‘s avonds op de bank chips eten). Het zet daardoor een slot (‘lock) op een geconditioneerde (‘Pavloviaanse’) gedraging. Klinkt slim. Toch heb ik zo mijn bedenkingen. Willen we daadwerkelijk als willoze koeien in een door prikkeldraad omgeven weiland ons gedrag begrenzen via elektrische schokken? Worden we daar echt gelukkiger en beter van? Los van de wenselijkheid, betwijfel ik ook of de menselijke natuur zich zo gemakkelijk via stroomstootjes laat beteugelen. Werkt een genot-armbandje niet veel beter? Een ‘Pavlos’ die bij gewenst gedrag (bijvoorbeeld het eten van een appel) een positieve prikkel (dopamineshot) geeft. Immers, mensen zijn extreem gevoelig voor de verleidingen om hen heen. Hoe strikt ook de begrenzing, als de verleiding groot is, geven ze er vroeg of laat aan toe. Gelukkig maar, want juist onze gebrekkige wilskracht maakt ons menselijk.

COLUMN REINT JAN RENES, LECTOR CROSSMEDIALE COMMUNICATIE IN HET PUBLIEKE DOMEIN

TRAJECTUM#3 11112014

AAN HET WERK DEZE MAAND NIENKE RENGERINK EN AUDREY MEULENDIJKS, BEIDEN AFGESTUDEERD IN HUIDTHERAPIE

Nienke Rengerink

Audrey Meulendijks

2013 huidtherapeut bij Huidzorg Houten

2012 junior-onderzoeker aan de HU

JUISTE STUDIEKEUZE

‘Ja, heel duidelijk. Ik houd van mijn vak. Het is heerlijk om veel in contact te zijn met mensen, het is echt een zorgvak maar dan gespecialiseerd in één orgaan, de huid. En het vak is continu in ontwikkeling. Het enige wat ik heb gemist tijdens de studie: meer te weten komen over de nieuwste ontwikkelingen. Maar dat is natuurlijk moeilijk te integreren in de opleiding.’

‘Dat kan ik zo niet zeggen. Eerst begon ik aan verpleegkunde. Maar omdat ik het syndroom van Ehlers-Danlos heb, een reumatische aandoening, kon ik die opleiding niet afmaken. Na een jaar wilde ik huidtherapie gaan doen. Ik werd eerst uitgeloot maar het jaar daarop mocht ik beginnen. Toch had ik moeite met dingen als masseren en de fijne motoriek. Daarom ben ik de onderzoekskant opgegaan, met een master epidemiologie in Maastricht. M’n studiekeuze is dus nogal apart verlopen.’

HUIDIGE WERK

‘Ik dacht eerst meer de kant van oedeemtherapie op te gaan. Maar toen ik hier in het derde jaar stage kwam lopen, ontdekte ik dat ik de andere kant van het vak ook leuk vind. Acne-behandelingen, pigment aanpakken; ik had nooit verwacht dat ik deze kant ook leuk zou vinden. Al vind ik eigenlijk alles leuk, misschien is dat mijn probleem. Ik ben aan het nadenken over een vervolgstudie, maar weet nog niet wat het wordt.’

‘Sinds een maand ben ik junior-onderzoeker bij de HU op het terrein van wondzorg. Het combineert mijn kennis van huidtherapie en epidemiologie. En het combineert mijn voorkeur voor onderzoek en mijn voorkeur voor huidtherapie. Het is dus op meerdere manieren de ideale combinatie, zou je kunnen zeggen.’

AFGESTUDEERD IS NU

11112014 TRAJECTUM#3

ONDERWIJS 25 JAAR SOCIAAL JURIDISCHE DIENSTVERLENING

MEER DAN EEN TV-UITZENDING NIEUWE KWETSBAARHEID Ter gelegenheid van het 25-jarig bestaan verscheen onder redactie van SJD-docenten Hans van â&#x20AC;&#x2122;t Blik en Stijn Bollinger de bundel SJD en de nieuwe kwetsbaarheid. Een caleidoscopische blik op 25 jaar Sociaal Juridische Dienstverlening

TRAJECTUM#3 11112014

25 jaar geleden vroeg de maatschappij om een opleiding die sociaal werk met juridische kennis combineerde. Toen ging het om de emancipatie van bevolkingsgroepen, nu ligt de focus op mensen die buiten de boot vallen. De opleiding blijft een ideale combinatie. Wie ’s avonds de tv aanzet, komt bijna dagelijks terecht in programma’s waarin Martijn Krabbé, Natascha Froger of Annemarie van Gaal bij een familie thuis de financiën op orde moet brengen. Zulke tv-programma’s zijn populair. Maar mensen met torenhoge schulden doen er verstandig aan om hulp te zoeken bij iemand die langer in de buurt blijft dan één tv-uitzending. Doen ze dat, dan komen ze bij de gemeente vaak terecht bij een sociaal juridisch dienstverlener. Een beroep dat nog niet zo heel lang bestaat, maar inmiddels niet meer weg te denken is. KWETSBAAR De opleiding tot sociaal juridisch dienstverlener ging 25 jaar geleden van start aan Sociale Academie De Nijenburgh in Culemborg. Er was behoefte aan zo’n opleiding. De sociale advocatuur kwam op. In veel steden ontstonden wetswinkels, bemand door rechtenstudenten. Op hbo-niveau werden sinds 1985 sociaal raadslieden in Culemborg opgeleid, maar zij waren niet tevreden over hun opleiding. Er was behoefte aan een opleiding die welzijnswerk en juridische kennis combineerde. En daar voorzag deze nieuwe opleiding in. Het was een opleiding die aansloot bij maatschappelijke ontwikkelingen. Met de ‘voltooiing’ van de verzorgingsstaat in de jaren zeventig, ontstond er meer en meer behoefte aan sociale voorzieningen: bijstand, werkloosheidsuitkeringen, jeugdzorg en scholen voor kinderen met diverse problematiek. Maar in deze welvaartsstaat, waarin de overheid steeds meer taken van de burger overnam, nam ook het woud aan weten regelgeving toe. En niet iedere burger was in staat om daarin goed zijn weg te vinden, bleek. Dus werd hiervoor het beroep van de sociaal juridisch dienstverlener bedacht. Met daarbij dus ook een speciale opleiding waarin studenten

een praktisch georiënteerde, brede juridische basis aangeboden kregen, gecombineerd met sociaal-agogische en publieksgeoriënteerde vaardigheden. Afgeleverd zou worden: ‘de nieuwe ambtenaar, die inspeelde op de veranderende samenleving met mondiger mensen’. Deze nieuwe werkers moesten kwetsbare burgers goed door het regelgevingswoud gidsen. Daarin waren maatschappelijk werkers niet thuis en dat begon zich te wreken. Deze nieuwe werkers verenigden agogisch en juridisch in één. Ideaal! Aan de voorbereiding van deze opleiding waren vele jaren vooraf gegaan. GAT IN DE MARKT Het bleek een gat in de markt. Rekenden ze in Culemborg op een start met 40 studenten, er meldden zich 80 aan de poort. Dit voor die tijd grote aantal was deels te danken aan de deeltijdopleiding die tegelijkertijd van start ging. Het trok studenten die bijvoorbeeld al werkzaam waren bij een sociale dienst. De vliegende start bleef niet onopgemerkt. In no time wilden ook andere sociale academies in ons land zo’n succesvolle opleiding starten. Om andere steden tegemoet te komen, stelde De Nijenburgh (inmiddels opgegaan in Hogeschool Midden Nederland, de voorloper van de HU) tijdelijk een numerus fixus in. De curricula waren de eerste jaren identiek en werden afgeleid van het Utrechtse model. Het beroepsperspectief van de afgestudeerden was en is nog steeds breed. Afgestudeerden gingen aan de slag bij de sociale dienst, jeugdreclassering, vluchtelingenwerk, schuldhulpverlening, verzekeringen… In 2014 doet een zich terugtrekkende overheid een steeds groter appel op de zelfredzaamheid van burgers. Voor de sociaal juridisch

| JANNY RUARDY | JANNY.RU A RDY@H U .NL

dienstverlener betekent dit, dat zijn werkterrein verschuift van emancipatie van bepaalde bevolkingsgroepen naar het begeleiden en opvangen van mensen die in de maatschappij buiten de boot vallen. Dat vraagt om breed inzetbare generalisten, die nu al in veel gemeentes aan het werk zijn: de sociaal makelaar, de buurtregisseur en de jeugdprofessional. Niet voor niets zijn programma’s over mensen die diep in de schulden zitten populair, want het aantal mensen in de schuldhulpverlening neemt toe. De combinatie van recht en sociaal kunnen hierbij – opnieuw - heel handig zijn, is de voorspelling. | HULP AAN KWETSBARE BURGERS De wortels van de sociaal juridische dienstverlening gaan verder terug dan 1989. Daarvoor moeten we 150 jaar terug in de tijd. Hier ligt namelijk de oorsprong van de sociaal juridische dienstverlening aan ‘sociaaleconomisch kwetsbare burgers’. Het is de tijd van de strijd voor de emancipatie van verschillende bevolkingsgroepen. De arbeidersbewegingen komen op voor verbetering van de positie van arbeiders, de leerplicht wordt ingevoerd en kinderarbeid tegengegaan. Begin 1900 ontstaan zelfs in sommige steden bureaus voor ‘verbetering der rechtshulp aan on- en minvermogenden’. Hier kunnen ze kosteloos terecht voor juridische hulp. Volgens historicus en oud-lector Maarten van der Linde is de ontwikkeling van de sociaal juridische dienstverlening in vloedgolven gegaan. De laatste golf (1989-2014) leidde tot een nieuwe beroepsopleiding, die nu 25 jaar bestaat. 11112014 TRAJECTUM#3

BEELDVERHAAL

DROOMKLUS IdeeĂŤn genoeg, maar geen tijd om ze uit te voeren? In de Week van het Nachtkastje, eind oktober op de faculteit Natuur en Techniek, timmeren studenten hun wilde plannen in elkaar. Trajectum ging het resultaat bewonderen op de afsluitende borrel. | TO S CA SEL | FOT OGRAFIE: KEES RUT T EN

TRAJECTUM#3 11112014

Edmee Verbeek (21)

student communicatie & mediadesign Elf jaar geleden knutselde Edmee op een Franse camping een leren portemonneetje in elkaar. Ze kwam hem laatst weer tegen en dacht: eigenlijk zou ik vaker met leer willen werken. Ze besloot tijdens de Week van het Nachtkastje een leren tas te maken en vroeg een vriend die dit vaker deed om hulp. Toen ze geen naaimachine kon vinden, besloot ze de tas met de hand te maken. Ze gutste, prikte gaatjes en naaide tot haar vingers rood en beurs waren en het resultaat mag er zijn: een prachtige leren tas die door gebruik alleen maar mooier wordt.

11112014 TRAJECTUM#3

33 â&#x17E;¤

Feike Mijwaart (23)

student communicatie & mediadesign Feike knutselde tijdens de Week van het Nachtkastje een puzzel waar mensen chagrijnig van worden. ‘Hoe langer ze erover deden, hoe blijer ik werd’, vertelt hij met een brede glimlach. De student houdt van dingen maken. Toen hij laatst in de showroom van ontwerper Piet Hein Eek ging kijken, werd hij enthousiast over hoe prachtig zijn meubels in elkaar zitten. Hij besloot in de Week van het Nachtkastje ook zoiets moois in elkaar te klussen: een houten puzzel. Na drie proefmodelletjes op de 3D-printer was hij klaar voor het echte werk van hout. Tijdens de borrel zitten de lijmklemmen nog op z’n werk. Wanneer alles droog is, is ie klaar om iemands humeur te verzieken.

TRAJECTUM#3 11112014

Roy Brouwer (24) student werktuigbouwkunde

In vier dagen timmerde Roy een ‘multifunctioneel meubel voor in de studentenkamer’. Hij wilde altijd al een bank bouwen met een koelkast erin en de Week van het Nachtkastje was de uitgelezen kans om dat daadwerkelijk te doen. Hij ontwierp de bank, bestelde op maat gezaagd hout en timmerde alles in elkaar. De bank zit best prima, lekker stevig. Met een brede grijns tovert hij een koud biertje uit de armleuning. Van een computerkoeler, piepschuim en isolatiefolie knutselde hij een koelkastje dat werkt op zonne-energie of een 12-voltstekkertje. Het liefst had hij onder de zitting nog opbergbakken gebouwd, maar daar was nu geen tijd voor. Volgende bank beter.

11112014 TRAJECTUM#3

35 ➤

Victor Koppen (19)

student business it & management Met een computer van zâ&#x20AC;&#x2122;n opa en een beeldscherm van de HU - omdat hij zâ&#x20AC;&#x2122;n eigen scherm beschadigde in het proces - maakte Victor in vier dagen een arcadekast om oude computerspellen op te spelen. Hij zag die apparaten bijna nooit meer en dat vond hij jammer. Twee jaar geleden begon hij thuis met bouwen, maar het project kwam nooit af. Deze vier dagen is Victor een heel eind gekomen, maar het blijft work in progress. Het bedieningspaneel moet nog worden aangesloten en het aangekochte blikstaal moet nog om de kast heen, maar dat komt later. Nu eerst een borrel.

TRAJECTUM#3 11112014

Zoë Vos (23)

student industrieel productontwerpen (HAN), volgt de minor co-design aan de HU Toen Zoë drie jaar geleden van d’r fiets werd gereden, vroeg ze de fietsenmaker haar verbogen voorwiel terug. De man keek raar op van het verzoek, maar dat kon haar niet deren. Haar plan: het wiel moest het frame van een kroonluchter worden. Wegens gebrek aan ruimte in haar studentenhuis en technische kennis was ze nooit aan het project begonnen. De Week van het Nachtkastje was daarom voor haar de perfecte kans om haar lamp te maken. Met hulp van experts heeft ze zelfs een fitting gemaakt waarin alle draden zijn weggewerkt. Dat had ze thuis nooit zo mooi kunnen doen. |

11112014 TRAJECTUM#3

DRIVE NIELS VAN DE VOORT (29) OVER DOCENT ZIJN, CREATIEF LESGEVEN EN ZIJN JUISTE KEUZE

Passie voor potten met sterk water Niels van de Voort was tot voor kort masterstudent leraar biologie aan de HU. In oktober

won hij de prijs voor OnderwijsTopTalent in het voortgezet onderwijs met zijn innovatieve biologie-spel voor vwo-ers. Hij werkt als docent biologie op een middelbare school met vmbo’ers. | ELSBETH HEERSINK VROEGER

LATER

‘Zo’n biologielokaal vol potten met sterk water: dat bracht mij op het idee om voor biologie te kiezen.’

‘Nieuwsgierige leerlingen die precies de goede vragen stellen: ik geniet daarvan.’

‘Ik zag geen reden waarom ik niet zou meedoen aan de prijs voor OnderwijsTopTalent.’

‘Ik wist altijd al dat ik docent zou worden. Ik kan me niet meer herinneren waarom, ik zou en moest gewoon docent worden. Niemand heeft me er in gestimuleerd, ik had geen bijzondere leerkracht die mij inspireerde. Het was gewoon zo. Ik wist alleen nooit welk vak ik zou willen geven, tot ik ooit op een open dag bij een biologielokaal binnenstapte. Weet je, zo’n lokaal als een biologielokaal hoort te zijn. Potten met daarin dingen op sterk water en kassen. Daar kwam ik erachter dat ik zo’n soort docent wou zijn. Na wat sparen staan er nu ook een paar kassen in mijn eigen biologielokaal. Na mijn bachelor ben ik een aantal jaar rond gaan reizen en fulltime gaan werken. Daarna begon ik aan mijn master biologie, die nu net afgerond is.’

‘Iedere educatieve opleiding mag zijn beste studenten nomineren voor de prijs. Ik zag geen reden waarom ik niet mee zou doen. Ik wil ook mijn ideologie uitdragen, laten zien hoe ik tegen het onderwijs aankijk. In mijn ogen moeten docenten het onderwijs creatief benaderen en uitleggen. Docenten Duits en wiskunde pakken een boek in aan het eind van de les en zijn weer weg. Dat vind ik jammer. Het mooie van biologie is dat ik de leerlingen alles kan laten zien en ze daardoor prikkel. Laatst kwam er nog een leerling naar me toe. Hij had bij een ander vak geleerd dat vet lichter is dan water en wilde bij mij die theorie even testen. Dat vind ik mooi, dat studenten nieuwsgierig zijn en vragen gaan stellen. Ik wil er echt over na blijven denken hoe ik mezelf een betere en creatievere docent laat zijn.’

‘Ik wil sowieso in de toekomst de stap maken van het vmbo naar havo/vwo. Daar zitten voor mijn gevoel de onderzoekers van de toekomst, meer dan bij de wat praktijkgerichtere vmbo-leerlingen. Nieuwsgierige studenten die precies de goede vragen stellen, snap je? Dan zie je daar ook weer het talent van de toekomst. Voor de klas staan is af en toe best pittig, maar ik weet zeker dat ik de juiste keuze heb gemaakt. Ik zou ook graag wat meer uitdaging in mijn huidige baan willen hebben, dan zou het helemaal prima zijn. Verder sta ik er gewoon heel goed voor in mijn leven.’ |

11112014 TRAJECTUM#3

MUZIEKFESTIVAL LE GUESS WHO?

Le Guess Who? is genomineerd als beste indoor festival van Europa. Terecht? Je kan het zelf ontdekken van 20 tot en met 23 november. Programmeur en creatief manager Johan Gijsen deelt zijn tips voor dit festival met jou. | T S

Wat? Le Guess Who? Een vierdaags muziekfestival in de Utrechtse binnenstad met heel veel aandacht voor jong talent en nieuwe muziek. Wanneer? Van 20 tot en met 23 november 2014. Waar? Op verschillende locaties in Utrecht, met TivoliVredenburg als uitvalsbasis. Wat kost dat? Voor 100 euro koop je een passe-partout. Dagkaarten voor donderdag en zondag: 30 euro per dag. Vrijdag en zaterdag 35 euro per dag. Meer info: www.leguesswho.nl

TIP 1 DRONEFEST ‘Tijdens Le Guess Who? is de wereldpremière van 24 Hour Dronefest. Drone is een muziekstroming waarbij een toon heel lang wordt gerekt. Het gaat over geluid als ervaring en geluid als installatie. Mede-organisator Melissa Auf der Maur van de New Yorkse club Basilica Hudson legt het zo uit: “We eren geluid in een ruimte die het versterkt en in een tijdschema dat toestaat dat het zich uitbreidt. Wij, Liefhebbers van Geluid, hebben de eer om geluid te maken. Een 24 uur lang durende Drone is een allesomvattende ervaring.”’ 24 Hour Dronefest van zaterdagnacht 22 november 00.00 uur tot zondagnacht 23 november 00.00 uur in de Pandorazaal van TivoliVredenburg. TIP 2 TALENT IN DB’S ‘Muziekplatform 3voor12/Utrecht heeft een avond met hedendaags Nederlands talent georganiseerd in de muzikale broedplaats dB’s. Je kunt hier gratis de nieuwste hipste bandjes van het moment komen bekijken. Budgetproof en hipsterproof. Op de eerste avond van het festival zullen Wolvon (rock), Sväva (elektronische droompop), Rooie Waas (elektronische herrie) The Afterveins (een mix van new wave en electro met een sausje van folk) en Go Go Kill (donkere indierock) optredens geven. De optredens zijn gratis en worden gefilmd zodat iedereen ze later online terug kan kijken.’ Donderdag 20 november, 21.00 uur in dB’s, naast Station Zuilen. Gratis toegang.

CULTUUR

TIP 3 TURKSE PROTESTSONGS ‘Het was een lang gekoesterde wens om Selda Bağcan op ons festival te hebben, want ze is een act met een verhaal. Ze is muzikante en activiste en haar kritische kijk op traditionele muziek zorgde ervoor dat ze in de jaren tachtig meerdere keren werd opgepakt en haar Turkse paspoort kwijtraakte. Sinds 1987 is ze op wereldtournee. Via vrienden in Berlijn, Londen en Istanbul is het gelukt om Selda met haar nieuwe band Boom Pam als headliner te boeken. De 67-jarige zangeres gaat met haar tijd mee, haar muziek is gesampled door populaire Westerse artiesten, zoals 2ManyDJs en hiphop-artiesten Mos Def en Oh No. Het wordt een dansbaar feestje.’ Zondag 23 november, 21.00 uur in de Ronda Zaal van TivoliVredenburg. Losse kaarten te koop voor 25 euro. TIP 4 LE GIG POSTER ‘Le Gig Poster? is een internationale zeefdruk-gigposter-tentoonstelling, geïnitieerd door Joris Diks. Hij is een zeefdruk-kunstenaar uit Utrecht die je misschien kent van zijn label Handprinted Stuff. Meer dan 45 nationale en internationale artiesten tonen recent werk, ontstaan in samenwerking met de afgebeelde artiesten en poppodia. Een aantal kunstenaars maakte speciaal een zeefdrukposter van artiesten die te zien zijn tijdens Le Guess Who?. De meeste posters zijn te koop.’ In TivoliVredenburg naast de ticketdesk, alle festivaldagen geopend. TIP 5 IN FUZZ WE TRUST ‘In 2012 organiseerde Le Guess Who? Fuzzbox; een programma dat focuste op garagerock en later ook plaats vond in Londen. Dit jaar organiseren we Fuzzland, een ode aan alles wat fuzzy is en te maken heeft met garagerock. We vinden het belangrijk dat dit genre een eigen plek heeft en daarom hebben we veel nieuw talent geprogrammeerd. Het wordt een minifestival - met eigen drukwerk en merchandise - binnen het grotere festival want ‘In Fuzz We Trust!’. Optredens op zaterdag 22 november tot diep in de nacht in EKKO, ACU en Moira. Zondag 23 november in dB’s van 15.00 tot 21.00 uur. 11112014 TRAJECTUM#3

foto: Nick Helderman

WINACTIE!

DO 4 DECEMBER KIRSTEN VAN TEIJN Werftheater Kirsten is een echte Heiloose, ze groeide op tussen de koeien en de schapen in Heiloo. Nee, géén Heilloze... zoals haar grootvader die een dubbelleven bleek te hebben geleefd. In het juryrapport van het Groninger Studenten Cabaret Festival staat ze omschreven als ‘een assertieve idioot die de radeloosheid tot kunst heeft verheven’. www.werftheater.nl

WO 26 NOVEMBER MOSS TivoliVredenburg De Amsterdamse band Moss draait alweer zo’n elf jaar mee met hun licht-psychedelische prachtpop. Vooral de doordringende stem van frontman Marien Dorleijn is het geheime wapen van de band: zelfs een nummer van Haddaway verandert in zijn handen in een breekbare ballad, zoals we zagen bij de Guilty Pleasures van De Wereld Draait Door. www.tivolivredenburg.nl

VR 14 NOV T/M 23 JAN Dans The Common Sense & In The Year of the Quiet Sun 12.00 uur Casco Een dubbele solo tentoonstelling van Melanie Gilligan en The Otolith Group ZA 15 NOVEMBER Muziek Toumani Diabaté & Sidiki Diabaté 20.30 uur RASA Grammywinnaar met zoon op de kora, een West-Afrikaanse harp WO 19 NOVEMBER Toneel Najaarscollectie: Disco Pigs en Boby on 20.00 uur Theater Kikker DO 20 T/M ZA 22 NOV Musical Dreamgirls 20.00 uur Stadsschouwburg Utrecht MA 24 NOVEMBER Cabaret Finalistentournee Amsterdams Kleinkunst Festival 20.30 uur RASA

DI 25 NOVEMBER Dans Sleeping Beauty Nederlands Dans Theater 20.00 uur Stadsschouwburg Utrecht VR 28 NOVEMBER Muziek Wouter Hamel 20.15 uur TivoliVredenburg ZA 29 NOVEMBER Muziek Art Rocks 2014 13.00 uur Centraal Museum. Kunst en muziek smelten samen in landelijke muziekcompetitie VR 5 DECEMBER Cabaret Pareidolia - Fuad Hassen 20.30 uur Werftheater ZO 7 DECEMBER Muziek The Songbird Sessions 19.00 uur TivoliVredenburg Reizend minifestival dat een podium biedt voor opkomende singersongwriters

TRAJECTUM#3 11112014

2x2 kaarten voor Like 4 real Een selfie, een statusupdate, een like; we zijn voortdurend bezig met het vormen van een online identiteit. Steeds vaker rijst de vraag in hoeverre deze online identiteit echt is. En van wie eigenlijk? Van jou of van de bedrijven die de virtuele ruimte beheren? Met dans, beeldende kunst, muziek en spel nemen ISH en Dadada je mee naar je persoonlijke Spiritual Path to Enlikement. Jij maakt kans op kaarten voor de voorstelling Like 4 real op 27 november in Stadsschouwburg Utrecht. 2x2 kaarten Hemingway Literaire Nachtclub Van 24 november t/m 4 december staat tijdens het festival Literaire Meesters Ernest Hemingway centraal. Hemingway is een legende. Vele schrijvers herkennen zich in hem. Niet alleen in zijn compromisloze levensstijl, maar ook in zijn unieke schrijfstijl. In de Literaire Nachtclub van Het Literatuurhuis bespreken Connie Palmen, Philip Huff, Gustaaf Peek en anderen hun favoriete boeken van ‘Papa’ Hemingway. Jij kan er bij zijn in TivoliVredenburg op 4 december. i.s.m.

www.utrechtsuitburo.nl Winnen? Check trajectum.hu.nl/cultuur of www.utrechtsuitburo.nl

DI 25 NOVEMBER COMEDY TRAIN ON (COLLEGE) TOUR Academiegebouw, Domplein Vanuit comedyclub Toomler komen stand-up comedians naar Utrecht. Ze richten hun pijlen op de wetenschap, studenten en de maatschappij. Op de eeuwige student die vindt dat hij hard werkt, de onderzoeker die resultaten verzint of de eigenaardige professor. Is het humor of is het reflectie?! www.sg.uu.nl

AMERSFOORT DO 13 NOVEMBER Theater Goldmund Orkater/De Nieuwkomers/Korzo 20:15 De Lieve Vrouw ZA 15 NOVEMBER Muziek Jungle by Night+Hunting the Robot 20:30 Podium De Kelder MA 17 NOVEMBER Theater Plien en Bianca Gaat het nog door? 20:30 Theater De Lieve Vrouw VR 21 NOVEMBER Muziek Michael Prins Singer-songwriter 20:30 Podium De Kelder ZA 22 NOVEMBER Muziek Popronde Amersfoort 4:30 23:55 uur Diverse locaties

De dichttimmerfabriek Lang geleden, in het ondertussen welhaast mythische tijdperk van de jaren zestig, schreef de kritische huisarts en antropoloog Arie de Froe een opmerkelijk stuk in De Groene Amsterdammer. In dat stuk beweerde hij conform de toenmalige tijdgeest dat het onderwijs volledig op z’n kop moest. De sociale veranderingen gingen zo snel dat de oude generatie ze niet meer kon bijbenen. Om die reden was het absurd, aldus De Froe, dat ouderen zich als opvoeder opwierpen. Dat kon helemaal niet en had tot gevolg dat ‘de onopgevoeden de opgevoeden opvoeden’. De verhoudingen zouden volgens De Froe omgedraaid moeten worden: de volwassenen de schoolbanken in en de kinderen voor de klas. Zoals zoveel uit dat gekke decennium is ook dit sterk overdreven. Niettemin zit er een grond van waarheid in – en die grond wordt almaar harder naarmate wij, althans sommigen onder ons, van het hoger onderwijs in toenemende mate een dichttimmerfabriek proberen te maken. Dit MOET en dat MOET en als je dat NIET DOET komt de boze controleolifant met zijn grote snuit en blaast het hele verhaaltje uit. Het concept achter die fabriek staat haaks op de denkbeelden van een man als De Froe en, vanzelfsprekend, ook haaks op de mijne. Froe pleitte voor een open samenleving, voor lucht, vrijheid, individualisme en creativiteit. De dichttimmerlui willen precies het tegenovergestelde. Beheersing. Controle. Uniformiteit. Volgens mij ligt het simpel. We zijn (waren?) in ons landje zo schatrijk dat we het ons kunnen permitteren bijna iedereen te laten studeren. In de laatste fase van die studie, aan een hogeschool of universiteit, moeten jonge mensen vooral zichzelf ontwikkelen. Wij, docenten en andere betrokkenen, dienen daarvoor de voorwaarden te scheppen. We moeten onze leerlingen qua kennis en attitude van een basis voorzien. Is die eenmaal bereikt, dan moeten we ze loslaten en alleen helpen als zij dat nodig vinden. Hierbij kan onze ervaring een voordeel zijn, zoals onze kennis een nadeel kan zijn. Dit laatste is niet ernstig als we het weten. Maar als we het ontkennen en collectief het concept van de dichttimmerfabriek ondersteunen, leiden we klonen en robotten op. Die moeten van elders komen, uit de staalfabriek.

COLUMN CHRIS VAN DER HEIJDEN, HISTORICUS EN SCHRIJVER, DOCEERT AAN DE SCHOOL VOOR JOURNALISTIEK

11112014 TRAJECTUM#3

TRAJECTUM TEST

BOERENKOOLTEST ER: SPOIL T E HE

DO F! R ZEL LEKKE t

ecep met r

TRAJECTUM#3 11112014

Buiten is het guur en het tegen de wind in trappen maakt je hongerig. Het enige dat je koude botten kan verwarmen, is een dampend bord boerenkool. Zelf maken? Of voldoet een magnetronprakkie? Het studententestpanel zocht het voor je uit.

2,969 500 g

2,69 1000 g

Zelfgemaakt!

3,500 g

Albert Heijn

Jumbo

Boerenkoolstamppot met spekjes, smakelijk gemak.

Hollandse stamppot boerenkool met magere worst en jus.

Boerenkoolstamppot met rookworst, spekjes en jus.

HOE SMAAKT DE BOERENKOOL?

Het is een groene klomp voer die je zelfs zonder tanden naar binnen kan werken. Babyvoeding!

Hoe smaakt de boerenkool? Zout! Kapotgekookte boerenkool, maar wel wat bite in de aardappels.

Hoe smaakt de boerenkool? He, de boerenkool heeft een bite en de aardappels zijn ook niet al te glad gestampt.

EN HET VLEES?

Overheersend rook-aroma, geen bite, geen smaak en het zijn zeker geen spekjes.

Worst en jus zijn heerlijk, maar te zout. Liever ‘n stukkie worst dan van die smakeloze ‘spekjes’.

De worst is geëxplodeerd! En het raadsel van de spekjes: je ziet ze wel, maar proeft ze niet.

CONCLUSIE?

Voer, zonder liefde of smaakpapillen gemaakt.

Bijna voldoende, best weg te krijgen, kan beter.

Oh, de jus is de winnaar. Mag ik dat bakje met een lepeltje?

CCCCC

WAT BELOOFT HET?

EINDOORDEEL

CONCLUSIE

Aldi

Na drie magnetronprakkies was het testteam het over één ding eens: boerenkool maak je zelf. Jumbo scoort een krappe voldoende, maar de rest zou het testteam niet meer kopen omdat ze liever zelf de keuken in duiken. Het is goedkoper: een eenpersoonsportie kost 3 euro, voor een paar euro extra kan je makkelijk vier mensen voeren. De zelfgekookte prakkies zijn sowieso lekkerder, dankzij het hufterproof recept. Zelfs als ze bereid worden door notoire magnetronkoks.

Nodig: 1 kilo (iets) kruimige aardappels | 600 gram boerenkool | 1 of 2 rookworsten | 250 gram gerookte spekreepjes | klontje boter Bereiding: Vul een flinke pan met een laag water (ongeveer een vuist diep). Doe de boerenkool in de pan. Schil de aardappels, snij ze in gelijke stukken en leg deze bovenop de boerenkool. Doe de deksel op de pan, zet de pan op het vuur en wacht een kwartier. Haal de rookworsten uit de verpakking en leg deze op de aardappels, kook nog een kwartier. Zet ondertussen een koekenpan op het vuur en bak de spekblokjes knapperig. Prik in de aardappels. Als deze gaar zijn kan je ze afgieten. Haal de opgewarmde worsten uit de pan en leg apart, hou een kopje kookvocht achter. Doe het klontje boter bij de aardappels/ boerenkool en stamp het fijn. Blijft het wat droog? Voeg een scheutje kookvocht toe. Schep de spekjes door de stamppot en schep op. Serveer met worst en een lik mosterd. Eet smakelijk!

CCCCC 11112014 TRAJECTUM#3

I.S.I.S. Lezing Stichting I.S.I.S.: ‘Mysteriescholen toen... en nu? Spiritueel examen of beproeving?’ Ga op zoek naar meer wijsheid. 11 november, 20.00 uur in De Kargadoor, Oudegracht 36, Utrecht. Toegang vrij. www.stichtingisis.org

advertenties

KLINIEK CONTACTLENZEN Heb of wil je contactlenzen? Bij de HU-kliniek contactlenzen krijg je een deskundige aanmeting en controle voor alle soorten en korting op de aanschaf. Bel naar: 088 – 4815 777 SNEL HEES OF EEN SCHORRE STEM? Moeilijk verstaanbaar of alles twee keer moeten zeggen? Meld je dan aan voor een gratis logopedieonderzoek, -advies of -behandeling in de opleidingskliniek logopedie. Bel naar: 088 – 4815 777 KLINIEK OOGZORG Vermoeide ogen bij beeldschermwerk? Maak gebruik van de HU regeling & HU faciliteiten: GRATIS oogonderzoek & beeldschermbril via de kliniek van Oogzorg op De Uithof. Voor een afspraak, bel: 141031.indd 1 je niet te overtuigen31-10-14 Wij hoeven van onze kwaliteit,13:34tel. 088 – 4815 777

Snel je rijbewijs halen?

rajectum-maltha

dat doen onze leerlingen wel: 97% van onze leerlingen beveelt ons aan.

Al meer dan 1000 reviews binnen een jaar beoordelen ons met een gemiddeld cijfer van 8,2 Schrijf je nu in voor een gratis rijtest en ga naar bruinsma.nl en ervaar het zelf en haal snel je rijbewijs! n klantele vertel n.nl

DE LEUKSTE SCHOOL VAN UTRECHT

Naamloos-15 1

8,2

1053 beoordelingen

I.S.I.S. Lezing van Stichting I.S.I.S.: ‘Rāya-Yoga Opvoeding van het reïncarnerende kind’ Ouders hebben in alles een voorbeeldfunctie. 9 december, 20.00 uur in De Kargadoor, Oudegracht 36, Utrecht. Toegang vrij. www.stichtingisis.org

06-02-14 10:44

Trajectum, het redactioneel onafhankelijke magazine van Hogeschool Utrecht, verschijnt elke tweede dinsdag van de maand, behalve in de vakanties. Redactieadres Bezoekadres: Padualaan 99, kamer 3S.140, Utrecht Postadres: Postbus 8611,3503 RP Utrecht Tel: (088) 481 66 90 E-mail: trajectum@hu.nl www.trajectum.hu.nl twitter.com/trajectum facebook.com/trajectum Redactie Janny Ruardy (hoofdredacteur, (088) 481 66 92, janny.ruardy@hu.nl) Marc Janssen (eindredacteur, (088) 481 66 93, marc.janssen@hu.nl) Gerard Rutten (redacteur, (088) 481 66 94, gerard.rutten@hu.nl) Tosca Sel (redacteur, (088) 481 66 95, tosca.sel@hu.nl) Maarten Nauw (webredacteur, (088) 481 66 96, maarten.nauw@hu.nl) Nettie Peters (redactie-assistent, (088) 481 66 90, nettie.peters@hu.nl) Elsbeth Heersink Columnisten Chris van der Heijden, Reint Jan Renes, Nina Juffermans Fotografie & beeld Kees Rutten, Merlijn Draisma Vormgeving Joyce Vanhommerig Advertenties Bureau van Vliet zandvoort@bureauvanvliet.com, tel: 023 - 571 47 45 Abonnementen e 35,– per jaargang Druk BDU, Barneveld Redactieraad Sebastiaan Hameleers, Hendrien van de Weert © Trajectum Auteursrecht voorbehouden. Het is verboden om zonder schriftelijke toestemming van de hoofdredacteur artikelen of illustraties geheel of gedeeltelijk over te nemen.

WINNEN? ZIE PAGINA 7

TRAJECTUM#3 11112014

vanaf 9 december

VOLGENDE EDITIE OVER TRENDS IN VOEDING

Kok Ramon Beuk maakt korte metten met superfoods: ‘Ga toch gewoon koken’ 11112014 TRAJECTUM#3

STUDENT STYLE

Omschrijf je stijl? ‘Ik heb niet echt een stijlomschrijving voor je, ik draag gewoon wat ik leuk vind. Ik haal veel spullen bij Britain, Vintage Per Kilo en bij gekke hippiewinkeltjes. Mijn Dr. Martens vond ik bij een legerdump in Tiel. Ze kleuren net niet helemaal goed bij m’n broek, helaas.’ Überlelijk? ‘Joggingbroeken en trainingspakken. Meisjes zie ik liever niet met panterprintdingen en veel te veel make-up.’ Muziek? ‘Van metal tot Eminem. Nou is Eminem wel de enige rapartiest waar ik naar luister, maar toch. Waar ik naar luister, dat gaat in golven. Nu zit ik op een Supertramp-golf. Red Hot Chili Peppers en Nirvana zijn all time favourites. En als kind luisterde ik veel naar Madness. Mijn vader is heel Brits gericht.’ Film? ‘V For Vendetta. Een gekke, psychologische mindfuck. Lekker anarchistisch. Dat is een film die ik aan vrienden laat zien als ze die nog niet hebben gezien.’ Politieke partij? ‘GroenLinks. De partij waar ik het ‘t minst mee oneens ben.’ Sport? ‘Ik ben afgeknapt op sport, ik raakte altijd geïrriteerd door groepen.’ Hoe woon je? ‘Bij m’n ouders, in Lunetten. Dat gaat prima. Dichtbij De Uithof. Volgend jaar wil ik wel op kamers.’ Bijbaan of alleen stufi? ‘Ik werk af en toe als oppas. Bij een gezin waar de ouders tot vijf uur in de kroeg zitten. Kan ik mooi op de bank films kijken en heb ik een paar uur later 50 euro verdiend.’ Geloof je? ‘Nee. Toen ik jonger was, schijn ik even gelovig te zijn geweest. Maar dat was vast meer een kinderlijke fantasie. Mijn ouders lazen me voor uit de kinderbijbel, zodat ik zelf een keuze kon maken.’ Welk cijfer geef je je leven nu? ‘Een 7,5. Het gaat best lekker. Dat cijfer gaat omhoog na de toetsweek.’ Wat wil je later worden? ‘Leraar Engels. Dat wil ik al heel lang. Mijn vader is het officieel ook. Al doet hij nu ander werk.’ | M A A RTE N NA U W | M A A RTE N.NA U W@ HU. NL

Meer Student Style? Check trajectum.hu.nl/dossier/studentstyle

ABE THESINGH (18, EERSTEJAARS DOCENT ENGELS)