Dodatek studentów Politechniki Krakowskiej
Centrum Kształcenia Międzynarodowego „Absolwenci tego Centrum to przyszli ambasadorowie naszego kraju na świecie i uznani specjaliści w swoich dziedzinach. Naszym zadaniem jest zagwarantować im jak najlepsze warunki kształcenia.” Mariola Rząsa
Centrum Kształcenia i Studiów Urbanistycznych. Ostatecznie w 2007 r. jednostka została przekształcona w Międzynarodowe Centrum Kształcenia. Przez lata wypracowano system przyjmowania cudzoziemców, nostryfikacji dyplomów i kierowania na studia. Dzisiejsza działalność Centrum obejmuje kursy przygotowujące do podejmowania w Polsce studiów i badań naukowych z zakresów nauk technicznych, ekonomicznych, medycznych, humanistycznych i artystycznych. Założenia Pracownicy MCK PK kierują się dwoma zasadami: otwarcia i równości szans; a także równouprawnieniem ze względu na płeć, wiek, pochodzenie etniczne i światopogląd. Placówka realizuje politykę ochrony danych osobowych. Zadaniem Centrum jest prowadzenie Kursów Przygotowawczych dla cudzoziemców chcących studiować w Polsce.
Słowa te wypowiedział prof. Kazimierz Flaga podczas uroczystości otwarcia odnowionego budynku. A zaczęło się od pobytu w Nigerii, gdzie w latach 1972-79 przebywał późniejszy założyciel Centrum, prof. Stanisław Juchnowicz. To tam zrodził się pomysł utworzenia jednostki wyspecjalizowanej w kształceniu cudzoziemców przy Politechnice Krakowskiej. Prof. Juchnowicz wspomina 20 lat po powołaniu do życia Centrum: „Pobyt w Afryce pozwolił na bliższe poznanie ogromnych problemów związanych z urbanizacją w krajach rozwijających się, problemów ekologicznych, walki z nędzą i zacofaniem. Myśl powołania przy Politechnice Krakowskiej placówki zajmującej się problemami urbanizacji pojawiła się pod koniec mojej misji w Afryce w latach 70-tych”. Jednostka ta została powołana 31 lipca 1985 r. przez
Studenci MCK podczas wycieczki w Pieniny
Podczas kursu rysunku odręcznego
Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego. Wtedy też opracowano pierwszy program Ośrodka Kształcenia Urbanistów dla Krajów Rozwijających się, a jako pierwszy cel wyznaczono kształcenie urbanistów z krajów Trzeciego Świata. Początkowo zostały uruchomione kursy przygotowujące jedynie dla kierunku architektura i urbanistyka, jednak z czasem program placówki się poszerzał o programy dydaktyczne, dostosowane do potrzeb osób chcących podjąć studia na innym kierunku. Jednocześnie wzrastała liczba studentów pochodzących z różnych krajów Europy i Bliskiego Wschodu, Azji i obu Ameryk. Rok 2002 był rokiem zmian, Ośrodek Kształcenia Urbanistów został przemianowany na Międzynarodowe
fot.: MCKPK x2
Historia
egzaminów) na różne wydziały Politechniki Krakowskiej. W ofercie jednostki są też kursy przygotowujące do studiów anglojęzycznych, a także lektoraty języka polskiego i kursy językowe (w ramach programu Erasmus). Od lat Centrum angażuje się w badania i działania edukacyjne na rzecz zrównoważonego rozwoju, które obejmują problemy środowiska przyrodniczego i urbanizacji, sprawiedliwego udziału w życiu społecznym, kulturowym i gospodarczym. Placówka koordynuje działalność Międzynarodowego Ośrodka Kultury Studentów PK oraz organizuje Szkoły Letnie Języka i Kultury Polskiej. Budynek MCK PK był w ostatnich latach odnawiany. Oprócz prac remontowo-budowlanych, zapewniających komfort ciału, powstało coś „dla ducha”. Mianowicie, na klatce schodowej zostało namalowane przez dra Andrzeja Hrabca „Drzewo architektury”, ukazujące 40 najwybitniejszych budowli świata. Założyciel Centrum,
Międzynarodowe Centrum Kształcenia PK jest jedną z pięciu w Polsce i jedyną w Krakowie jednostką, która posiada uprawnienia do kierowania swoich absolwentów na bezpłatne studia w polskich uczelniach publicznych. Rokrocznie studia w Centrum podejmuje około 100 cudzoziemców, włączając w to kilkudziesięciu stypendystów Rządu RP. Gdy przyszli studenci zakończą kursy przygotowawcze, są kierowani (bez
prof. Stanisław Juchnowicz podsumował: „To dzieło ma pobudzać wyobraźnię i kształtować osobowość przebywających tu ludzi. Ma mówić o związkach kulturowych poszczególnych części świata”. Dostępne kursy można znaleźć na stronie www.educentre.info w zakładce „Kursy”. I
fot.: daghammarskjold.se
Tr y by PK
U
rodził się 29 lipca 1905 r. w niewielkiej szwedzkiej miejscowości Jönköping. Był czwartym synem Agnes i Hamar’a Hammarskjöld, którzy w swojej rodzinie stworzyli zdrową, chrześcijańską atmosferę. Młodzieńcze lata spędził w uniwersyteckim mieście Upssal. Był nadzwyczajnie inteligentny, pracowity, a przy tym niesamowicie wytrzymały i wysportowany – uprawiał turystykę pieszą i rowerową, wspinaczkę górską i narciarstwo. W wieku 20 lat ukończył studia na wydziale humanistycznym uniwersytetu w Uppsali w zakresie filozofii, historii literatury i języka francuskiego – władał biegle także angielskim i niemieckim. II
Point of no return życia Są tacy ludzie, którzy najbardziej zaskakują wtedy, gdy wydaje się, że nie mają już nic do powiedzenia, nic do dodania. Dag Hammarskjöld z pewnością był takim człowiekiem. Izabela Murzyn W osamotnieniu Dag większą część swojego dzieciństwa spędził w osamotnieniu – jedynym ukojeniem dla tego wrażliwego
TRYBY nr 1(10)/2012 Dodatek Politechniki Krakowskiej
młodzieńca była czuła i oddana obecność matki. Ze względu na niepopularność polityki swojego ojca, który był szwedzkim premierem w okresie pierwszej wojny światowej,
wśród rówieśników nie był akceptowany. Większość czasu poświęcał na naukę i poszerzanie swoich zainteresowań. Jego delikatne usposobienie powodowało, że myśli zwracał w głębię swojej duszy. Był człowiekiem kontemplacyjnym, a przy tym całym sobą kochał życie i świat. Z czasem samotność stała się dla niego azylem, swego rodzaju celą klasztorną, w której z daleka od zgiełku i hałasu szukał odpowiedzi na powracające pytania. W poczuciu obowiązku Po zdobyciu dyplomu w zakresie nauk filozoficznych rozpoczął studia nad prawem i ekonomią. W 1934
Tr y by PK
r. obronił pracę doktorską. Specjalizował się z zagadnień polityki finansowej. W 1948 r. pracował, jako przedstawiciel swojego rządu, nad rozwiązaniami gospodarczo-ustrojowymi dla Europy w ramach planu Marshalla. W 1951 r., jako osoba bezpartyjna, otrzymał stanowisko ministra bez teki w socjaldemokratycznym rządzie szwedzkim. Miał wówczas szerokie uprawnienia w zakresie negocjowania umów gospodarczych z zagranicą. Poprowadził szwedzką delegację ministerstwa spraw zagranicznych przy ONZ w Nowym Jorku. Rok 1953 był dla Daga przełomowy. Kiedy Norweg, Trygve Lie, przestał pełnić funkcję Sekretarza Generalnego ONZ, przyjaciele namawiali go do kandydowania na to stanowisko. Początkowo stanowczo odmawiał, jednak później „w poczuciu obowiązku” zgłosił swoją kandydaturę... Wybory wygrał, uzyskując dużą przewagę głosów. W 1956 rozpoczął drugą kadencję, której z powodu tragicznej śmierci nie dokończył. Quiet diplomacy Jako Sekretarz Generalny ONZ prowadził politykę opartą na szybkim reagowaniu w sytuacjach konfliktów politycznych, które jeszcze nie przerodziły się w konflikty zbrojne. Wierzył, że wczesne użycie środków dyplomatycznych (tzw. quiet diplomacy), przy zachowaniu całkowitej neutralności, jest w stanie zapobiec rozlewowi krwi. Wszystkie swoje polityczne działania podporządkował idei pokoju. Dag Hammarskjöld Sekretarzem Generalnym ONZ był ponad osiem lat. W tym czasie przeprowadził,
„Nie możemy wybierać ram dla naszego losu. Ale dajemy mu treść. Kto chce przygody, będzie ją przeżywał na miarę swego męstwa. Kto chce ofiary, będzie ją składał na miarę czystości swego serca”.
„Jest taka jedna chwila, gdy wszystko staje się proste, gdy nie ma już żadnego wyboru: cały twój wkład byłby stracony, gdybyś obejrzał się wstecz. Point of no return życia.” Dag Hammarskjöld z pozytywnym skutkiem, pokojową nacjonalizację Kanału Sueskiego. W czasie konfliktu o Kanał z jego inicjatywy powołano do życia tzw. błękitne berety – United Nations Emergency Force. Od tamtego czasu interwencje UNEF w konfliktach nie zawsze przynosiły oczekiwane efekty, jednak nadal są one nadzieją, czasami jedyną, dla wszystkich tych, którzy chcą przeżyć konflikt. Słabość błękitnych beretów wynika ze słabości ONZ. Dag, nieustannie krytykowany za idealizm, negocjował pokój w konfliktach w Libanie, Laosie, Kongo i Palestynie. Niejednokrotnie swoją skutecznością szokował sceptycznie nastawionych do jego poczynań ówczesnych przywódców politycznych. Vägmärken – prawdziwe życie 18 września 1961 r. w okolicach Ndola (Zambia) rozbił się samolot, którym podróżował Dag Hammarskjöld – Sekretarz Generalny ONZ. Okoliczności katastrofy do tej pory nie zostały jednoznacznie wyjaśnione. Najprawdopodobniej był to zamach. W kieszeni marynarki, którą Dag zostawił w hotelu, odnaleziono Naśladowanie Chrystusa Tomasza a Kempis. To był pierwszy sygnał jaki otrzymała opinia publiczna o jego chrześcijańskich przekonaniach. Kolejny – najbardziej szokujący – to odnalezienie i pośmiertne wydanie (1963 r.) jego duchowego pamiętnika Vägmärken (Drogowskazy, Znak, Kraków 1981 r). Vägmärken, w pierwotnym zamyśle nie przeznaczone do druku, odsłoniło prawdziwe życie Daga. Pamiętnik rozpoczął pisać w wieku 25 lat – to właśnie wtedy wyruszył w Drogę, której program zawarł na pierwszych stronach: „Uśmiechnięty, szczery, nieprzekupny – ciało opanowane i wolne. Człowiek, który się stał, czym się stać mógł i był tym, czym był – zawsze
gotowy zebrać w prostą ofiarę”.
wszystko
Przeczucie zadania W swoim sercu nosił przeczucie zadania, które miał wykonać i dla którego będzie musiał zrezygnować z wszystkiego innego. Mawiał: trzeba dać wszystko za wszystko. Jednak najbardziej wymowna była jego postawa, nieustająca praca nad sobą. Umiejętność spojrzenia na siebie w sposób obiektywny, bez przebarwień. Swojego życia nie podporządkował własnym ambicjom, a w swojej działalności. Choć była spektakularna, nie szukał sposobu na zaspakajanie własnej próżności. Miał świadomość, że „Nie możemy wybierać ram dla naszego losu. Ale dajemy mu treść. Kto chce przygody, będzie ją przeżywał
na miarę swego męstwa. Kto chce ofiary, będzie ją składał na miarę czystości swego serca”. W tym, co robił, w swoich marzeniach i pragnieniach, chciał być wierny własnemu powołaniu. Wiedział, że w swoich poczynaniach nie jest sam. Był jednak świadomy ofiary, którą należy ponieść: „Czy ktoś, kto miał pełną możliwość, by zrealizować swoje przeznaczenie, mógłby narazić się na to, że go nie osiągnie – jedynie dlatego, iż nie chciał odrzucić wszystkiego innego?” Wyznacznik działalności Dag Hammarskjöld – Sekretarz Generalny ONZ, pośmiertnie odznaczony Pokojową Nagrodą Nobla, człowiek sukcesu, wybitny specjalista odsłania przed ludźmi świeckimi perspektywę, którą należy odkryć na nowo. Perspektywę człowieka, który żyje w centrum świata, jest pochłonięty jego sprawami, a jednocześnie nie rezygnuje z wiary, która jest żywą relacją z Bogiem. Wręcz przeciwnie – to ona staje się wyznacznikiem jego działalności.
1. Nigdy dla świętego spokoju nie ustępować z tego, com zdobył własnym doświadczeniem i co jest moją postawą...! 2. Stanowisko nigdy nie daje ci prawa do rozkazywania. Tylko zobowiązuje cię do takiego życia, by inni ludzie mogli przyjmować twoje rozkazy, nie doznając upokorzenia. 3. Nigdy nie wpatruj się w ziemię, aby sprawdzić grunt przed następnym krokiem; tylko ci, których oczy wpatrzone są w horyzont, znajdują właściwą drogę. 4. Człowiek nawet najbardziej aktywny, jeżeli nigdy nie „zbliżył się” do drugiego człowieka, ma uczucie obracania się w świecie nierzeczywistym. Stara baśń: zaklętemu w zwierzę lub w ducha może ludzką postać przywrócić tylko miłość innego człowieka. 5. Czyń, co możesz, a zadaniu łatwo podołasz; tak łatwo, że pełny oczekiwań będziesz gotów na cięższe próby, jakie mogą nadejść. 6. Dobroć jest czymś bardzo prostym: być zawsze do dyspozycji drugich, nigdy nie szukać samego siebie. 7. Jako karierowicz masz szerokie pole działania, nawet gdybyś już osiągnął cel. Zawsze przecież możesz próbować przeszkadzać innym, by ich nie zakwalifikowano wyżej. 8. Musisz być surowy dla samego siebie, żebyś miał prawo być łagodny względem innych. 9. Na co musisz się odważyć – to być sobą. Co mógłbyś osiągnąć? Aby wielkość życia przeglądała się w tobie na miarę czystości twego serca. Źródło: Dag Hammarskjöld, Drogowskazy
III
Tr y by PK
fot.: flickr.com
Informacje z PK
Nagrody dla najwybitniejszych uczonych 16 grudnia 2011r. minister nauki i szkolnictwa wyższego prof. Barbara Kudrycka wręczyła nagrody dla najwybitniejszych uczonych i nauczycieli akademickich. Prof. Andrzej Kadłuczka z Politechniki Krakowskiej został wyróżniony w dziedzinie badań na rzecz rozwoju gospodarki. Jest twórcą Podziemnego Muzeum Rynku Głównego w Krakowie, a od 35 lat prowadzi badania nad integracją zabytkowej architektury i zespołów urbanistycznych z potrzebami współczesnego społeczeństwa. Minister nauki przyznała także nagrody dla wybitnych nauczycieli akademickich za całokształt dorobku, osiągnięcia organizacyjne, naukowe i dydaktyczne uzyskane w 2010 r. Za osiągnięcia naukowe – książkę pt. Measurements, Modelling and Simulation of Dynamic Systems – nagrodzeni zostali dr Krzysztof Tomczyk i prof. Edward Layer z Wydziału Inżynierii Elektrycznej i Komputerowej PK. Nagrodę zespołową za osiągnięcia dydaktyczne – podręcznik Wodociągi – otrzymali dr Jarosław Bajer i dr hab. Krzysztof Knapik z Wydziału
Inżynierii Środowiska PK. Nagrody ministra przyznawane są w trzech kategoriach: badań podstawowych, badań na rzecz rozwoju społeczeństwa i badań na rzecz rozwoju gospodarki. Do grona 15 dotychczasowych laureatów dołączyło w tym roku trzech uczonych, oprócz prof. Kadłuczki także prof. Arkadiusz Wójs z Instytutu Fizyki Politechniki Wrocławskiej, specjalista w dziedzinie fizyki materii skondensowanej oraz Andrzej Kowalczyk z Instytutu Fizyki Uniwersytetu Mikołaja Kopernika w Toruniu, specjalista z zakresu optyki stosowanej. O nagrody walczyło 61 naukowców z całej Polski. W liczbie złożonych wniosków przodowały warszawskie jednostki naukowe, przedstawiając aż 21 kandydatur. Kolejny na liście znalazł się Kraków z 7 zgłoszeniami, tuż za nim Wrocław z 5 wnioskami. Będące ukoronowaniem dorobku naukowego statuetki i nagrody finansowe trafiają do najwybitniejszych w swoich dyscyplinach badaczy, odkrywców nowych technologii, autorów teorii i dzieł naukowych wpisanych do światowego kanonu. Nagrody przyznawane są od 2006 r.
Informacje pochodzą ze strony internetowej Politechniki Krakowskiej
IV
TRYBY nr 1(10)/2012 Dodatek Politechniki Krakowskiej
Koncert noworoczny 6 stycznia odbył się koncert noworoczny Krakowskiej Orkiestry Staromiejskiej w Nowohuckim Centrum Kultury. Honorowy patronat pełnił Dziekan Wydziału Mechanicznego Politechniki Krakowskiej, prof. dr hab. inż. Leszek Wojnar.
Wystawa fotografii w Galerii „GIL” Do 11 stycznia w Galerii „GIL” jest czynna wystawa fotografii pt. „Wędrówki dalekie i bliskie”. Autorem tych wystaw jest p. Robert Baś. Serdecznie zapraszamy!
Nagrody dla absolwentów Absolwenci Politechniki Krakowskiej otrzymali Nagrody Miasta Krakowa 2011 za najlepsze prace dyplomowe dotyczące Krakowa. Dariusz Grabowski został wyróżniony za pracę pt. Zastosowanie metody NATM do budowy tunelu drogowego pod wzgórzem Błogosławionej Bronisławy w Krakowie (projekt wstępny), a Agnieszka Kornecka i Łukasz Michalski otrzymali nagrodę za pracę pt. Projekt koncepcyjny podziemnej stacji premetra pod ulicą Czarnowiejska w Krakowie w zakresie: architektoniczno-funkcjonalnym, konstrukcyjnym i technologicznym. Wyróżnieni są absolwentami Wydziału Lądowego PK. Katarzyna Michałowska, absolwentka Wydziału Architektury, została nagrodzona za pracę pt. Rewitalizacja Dzielnicy Grzegórzki w Krakowie. Kompleks muzyczny.