Berkengeruis 3 (2008-2009)

1

Deze vernieuwde digitale editie van Berkengeruis wordt u aangeboden door Freya Bollaert, Joost Onghena, Tim Surma en Matthias Verougstraete en vele anderen ...

Zesdes van Berkenboom zwaaien af...

Lees Berkengeruis digitaal en in kleur op www.berkenboomhum.be

2

INHOUDSTAFEL Schooljaar in balans Impressies, vertrekkende leerlingen Verjaardagskalender Het succesverhaal van Bart Foubert en Karree Konfituur De keuze van mevrouw Van Havermaet Knapste wiskundekop zit op Berkenboom Joost Onghena in Kuala Lumpur: een verslag!

Berkenboom in Wonderland Je hebt zo van die dagen ...

Uitstap naar Körperwelten Xanten aan de Rijn Zeilkampioen Anthony Pieters Schoolfuiven!

Zintuiglijk schrijven Vierdes verven Berkenboom!

2 5 11 13 17 19 21 24 27 30 32 33 36 37 37

PZW’s in Brussel en Engeland Ook dat nog ... jongeren en kledij Schoolconcert: 4 On The Way speelt ‘Jeu De Dames’ MOS 2009-06-18 Met Berkenboom naar La Bella Italia Onze zwemhelden Familienieuws

39 44 42 43 44 47 48

en ook nog: De wereld rond ... Zuid-Afrika met mevrouw Bert Fozzy’s moppentrommel

Alsof het allemaal niet snel genoeg gaat, gooit ook dit schooljaar alweer z‟n kap over de haag. September lijkt pas gisteren begonnen en juni blijkt alweer gepasseerd.

De schooljaren volgen elkaar in een rotvaart op, maar laat ik misschien toch niet te veel op de feiten vooruit lopen: de laatste hindernis moet nog komen. Slechts fluisterend, onder gesnoerde mond, mogen we spreken over het grote, boze monster dat voor de deur staat. Ik weet best hoe de examens vaak een ongezonde dosis zenuwen met zich meebrengen. Vandaar deze gouden tip: ontspan op tijd en stond. „Hoe dan?‟, vraagt u?

Wel, een ideale ontspanning tijdens het blokken - wanneer emmers angstzweet langs alle mogelijke poriën het vege lijf hebben verlaten en er geen paniektranen meer te huilen zijn - is het mijmerend wegdromen naar het voorbije schooljaar. (De opluchting dat de examens vlot zijn verlopen, zal des te groter zijn, geloof me.)

In deze laatste editie van Berkengeruis (van dit schooljaar althans) laten we weer een heleboel leerlingen aan het woord en niet in het minst onze zesdejaars. Zij hebben er immers meer dan een half decennium op onze school opzitten – zij kennen Berkenboom Humaniora door en door. Zij zijn Berkenboom Humaniora door en door.

Buckle up and fasten your seatbelts!

Matthias Verougstraete

3

Beste collega‟s, Beste (oud-)leerlingen en ouders,

Wanneer ik dit schrijf, is het maandag 8 juni. Vandaag zijn de leerlingen van de 3de graad aan hun laatste examenreeks begonnen. Voor de zesdes is het nu echt de laatste keer. Nog iets meer dan twee weken te gaan, met een eindspurt die plechtig zal eindigen op de promotie, donderdagavond 25 juni. Dat is de verlossing, de apotheose: het behalen van het diploma secundair onderwijs. Een moment van grote vreugde waarin de ouders, de leerkrachten en de directie uitbundig zullen delen. Maar de volgende dagen is het nog bang afwachten. Zal iedereen de energie vinden en behouden om er nog één keer volledig voor te gaan? Wij wensen het al onze leerlingen van harte toe!

De redactie van Berkengeruis vroeg me om dit voorwoord te schrijven. Een ideale gelegenheid om uitdrukkelijk een „DANK JE WEL‟ uit te brengen voor het vele werk waarvan dit nummer het knappe resultaat is. Nooit komt een editie van dit kaliber „zomaar‟ tot stand. Steeds is het een kwestie van creatief denken, veel geduld en inzet om alle informatie te sprokkelen over wat gebeurd is op Berkenboom. Alles wordt gelardeerd met liefst veel foto‟s om aangenaam te ogen. Graag ook een mengsel van serieuze dingen en humor. Iets voor elk wat wils, de ene keer mag het beklijvend zijn, terwijl elders minstens een spontane (glim)lach verwacht wordt bij de lezer. Kortom, een „evenwichtig‟ nummer.

Wie het maken van Berkengeruis zo bekijkt, herkent een essentieel kenmerk dat eigen is aan onze school. Het refereert aan een belangrijke menselijke kwaliteit: EVENWICHT. Onze school staat bekend voor uitstekende begeleiding. Toch is de eerste doelstelling van elke leerkracht om het studiepeil te bewaken en de zelfredzaamheid bij de leerlingen te bevorderen. Wij organiseren inhaallessen, maar ook pronken we fier als één van onze leerlingen de Vlaamse primus wordt in de Kangoeroe-wedstrijd. Proficiat, Dries, je hebt echt wel een wiskundeknobbel. Een laatste voorbeeld van het „bewaken van de balans‟ is onze voortdurende bekommernis om het evenwicht te bewaren tussen de „gewone‟ lessen (in de klas) en de andere activiteiten zoals uitstappen, film en toneel.

Natuurlijk is er nog veel meer …

Zo belangrijk is dit „evenwicht‟, dat onze school dit ook visueel wou uitbeelden. Hoe kan dit duidelijker getoond worden dan door het construeren van een BALANS? Dit grote beeld is meteen ons antwoord op de uitdaging, die ons gegeven is door de scholengemeenschap Sint-Nicolaas. In 2009 bestaat dit samenwerkingsverband tussen de scholen van onze stad 10 jaar. Aan alle partners werd gevraagd na te denken over de eigenheid van de school en „iets‟ te ontwerpen om op de opendeurdagen in mei 2009 voor te stellen. Onder de projectnaam „ZIEL IN BEELD‟ ging Berkenboom Humaniora ook aan de slag: Wat bezielt ons? Waarin is onze school sterk? Zelfs heel sterk? Maar ook, wat zijn de gevaren die onze ziel bedreigen? En … hoe kan, wat onze ziel werkelijk beroert, expressief tot leven worden gebracht ?

4 Hiervoor gingen we met een werkgroep aan de slag. Het opvoedingsproject van de school leek de evidente eerste inspiratiebron. De ziel van de school is echter moeilijk in woorden te vatten. De tekst werd aan de kant geschoven en er werd nagedacht over alles wat er concreet op school gebeurt.

Het moment van herkenning kwam onverwacht, tijdens het donkerste uur van de nacht. Ineens was het er, het was zelfs visueel en het beeld klopte perfect bij wat er dagelijks op school gebeurt. Het sleutelwoord was „evenwicht‟. Het uitgangspunt van onze school is dat we voortdurend streven naar evenwicht: evenwicht tussen 'niveau' en 'begeleiding', evenwicht tussen 'wetenschappen' en 'talen', evenwicht tussen 'vakgericht' en 'leerlinggericht', evenwicht tussen „discipline‟ en 'gemoedelijkheid', evenwicht tussen …

Hoe konden we dit evenwicht beter voorstellen dan met een balans? Het ontwerp werd door een architect gemaakt, omdat we voor een blijvend kunstwerk opteerden. We wilden ook dat het kunstwerk uitnodigde tot participatie van leerlingen, leerkrachten, ouders en de bezoekers tijdens de opendeurdagen. Alles wat op school gebeurt, zullen we in de balans leggen. De ene keer zal de balans overhellen naar de ene kant, de andere keer naar de andere kant.

Iedereen zal merken dat Berkenboom Humaniora een school is, waar we elke dag opnieuw de balans in evenwicht trachten te houden, en bijsturen als de balans naar de ene of andere kant dreigt over te hellen. Want, net zoals in het 'echte' leven, is onze school voortdurend in beweging, en is 'leven en leren op Berkenboom' een voortdurende evenwichtsoefening. Onze uitdaging is dan ook een goed en gezond evenwicht na te streven, elke dag opnieuw!

In het streven naar evenwicht laat ook het schoolbestuur zich niet onbetuigd. Volgend schooljaar start een administratieve herstructurering in de secundaire scholen van Berkenboom. Op een korte termijn (slechts 1 schooljaar is nodig) zal er verwezenlijkt worden dat er grotere stabiliteit is (inderdaad, de balans) én een betere omkadering. Een goede zaak dus, waarvan niet alleen de leerlingen beter worden.

Om terug te komen op het kunstwerk: dit krijgt binnenkort een opvallende plaats aan de ingang van de school, maar eerst zal deze balans nog een rol spelen op de promotieplechtigheid. Wij wensen dan dat al onze zesdejaars evenwichtige mensen worden. Dat zij enerzijds bestand zijn tegen de gevaren die onvermijdelijk opduiken op hun weg, maar anderzijds dat zij ook in staat zijn om te genieten van de vele mooie dingen die het leven hen zal brengen. Dat en nog veel meer is wat deze balans uitdrukt.

Ook aan u, beste lezer, brengen wij deze universele wens over!

Veel leesplezier, Niki Van de Vyver Hugo Bruggeman Directie Berkenboom Humaniora

5

Impressies, vertrekkende leerlingen Impressions, élèves partants Impressions, parting pupils ...

Nu onze jongens en meisjes uit de zesdes er daadwerkelijk zes jaar Berkenboom op hebben zitten, leek het ons niet minder dan gepast om eens te polsen naar hun impressies over de voorbije jaren. O ja, misschien dit nog: onze leerlingen zijn polyglot en dat willen ze bij deze ook graag bewijzen! Haal uw woordenboek vanonder het stof en lees mee!

(MV)

Anne-Sophie Imschoot doet het in het Duits!

Wenn ich zurück denke an meine Jahre auf der Berkenboom-Schule, werde ich mich immer an die amüsante Atmosphäre dort erinnern: die schönen Momente im Klassenzimmer, die komischen Momente auf dem Spielplatz mit meinen Freundinnen...

Natürlich gab es auch weniger Spaß, wenn die Abfragungen aufs neue da waren zum Beispiel, oder wenn ich eine Strafarbeit bekam weil ich einfach zu oft zu spät kam.

Dieses letzte Jahr fand ich das beste von allen: anfangs gab es die schöne Reise nach Paris, danach im Frühlingszeit feierten wir unsere letzten 100 Tage. Und in den Osterferien gingen wir mit einer kleinen Gruppe nach Italien. Ich weiß: mir wird dies alles sehr fehlen nächstes Jahr. Aber ich freue mich auch auf das nächte Jahr, auf die Bekanntschaft mit neuen Leuten und auf mein Studium für Lehrerin auf der Grundschule.

Ann-Sophie Imschoot - 6b

6

Maikel Kegels doet het in het Frans!

Six ans à Berkenboom ne sont pas si faciles à décrire, mais je veux bien essayer. Les nouvelles matières, les titulaires, apprendre à apprendre, une politique verte et une ambiance ouverte nous attendaient dans la première année. Après toutes les leçons d‟anglais et d'allemand, les cours de chimie, de physique, d'esthétique et tant d'autres, et après avoir fait - à deux reprises - un choix bien dur et important, on arrive finalement ici, à la fin de la sixième année, où un nouveau monde nous attend. La proclamation, notre bal, le diplôme de fin d'études… , on l'a tous atteint. Mais pas sans avoir exploré d'abord Xanten, Anvers, Arras, Ypres, Gand, Paris et Bruxelles et avoir eu des jours de rencontre chaque année. Et je n'ai encore rien dit de PZW, ce projet qui rend la 5ième année (et aussi la 6ième) plus agréable ! On a vécu tout cela dans une ambiance libre, chouette et agréable où les étudiants ont une bonne relation avec les profs et la direction… C'étaient six années merveilleuses que jamais personne de notre année n'oubliera!

Maikel Kegels – 6c1

Marieke Scheerlinck doet het in het Engels

This would give you a though of my view on the past few years Becoming a teenager isn‟t an easy thing But over those 6 years in Berkenboom I‟ve become someone with a personality with my own opinion Respect is what you learn And deserve after a few years of wisdom

Marieke Scheerlinck - 6a

7

Judith Wauman doet het in het Nederlands!

Eerste dag Berkenboom, klein en alleen in de „grote-mensen-stroom.‟ Daar kwam gauw verandering in want “de die van het secretariaat” werd al snel onze boezemvriendin.

Het eerste jaar was niet alleen travakken, dus mochten we tijdens enkele uurtjes wel eens slabakken.

In het tweede jaar zagen we de seksuele voorlichting en nu zijn we al aan het denken over onze afstudeerrichting.

Wat gaat de tijd toch snel, want opeens zaten we in het derde en hoorden we in het H-blok de bel.

Het jaar daarna vonden we onze liefjes tussen de schoolbanken, maar gelukkig zaten daar ook vriendinnen bij wie we konden janken.

In het vijfde jaar werd er veel zelfstandigheid verwacht en overschatte iedereen op wiskundig vlak zijn kracht Gelukkig was er in het zesde dé cultuurraad waardoor iedereen weer graag naar school gaat.

Berkenboom, dat was naar school gaan met een lach, soms ook eens een traan, maar dan stond er steevast iemand voor je klaar, daar kan je van op aan !

Judith Wauman - 6c1 , met dank aan Margo Geleyn

Nathalie Kindt doet het in ’t Spaans!

Seis años en Berkenboom me han hecho estudiosa y responsable. Como son clases de pocos alumnos, los profesores pueden ocuparse de cada uno de nosotros individualmente o en grupos pequeños.Hay un ambiente interesante y divertido, tambien por el bien infrastructura. Los viajes y las excursiones siempre son muy agreables y interesantes, sobre todo el viaje de 2 dias a Paris, qué ciudad tan bonita. No hay tiempo para aburirse, porque hay muchas posibilidades de hacer algo dentro y fuera de la escuela. Estas 6 anós eran inolvidable y instructivo en mi vida.

Gracias a Berkenboom y a todos los profesores.

Nathalie Kindt - 6a

8 Ben Dragon doet het in het Nederlands!

Mijn zes jaren op Berkenboom kan ik omschrijven als jaren waarin ik veel bloed, zweet en tranen heb gelaten. Het was bij momenten niet makkelijk, maar vanaf het eerste tot het zesde jaar was ik betoverd door deze school. Zeker het zesde jaar was de kers op de berkenboomtaart, met de uitstappen naar het romantische Parijs en het avontuurlijke ItaliĂŤ. Rozen verwelken, schepen vergaan maar Berkenboom blijft altijd in mijn hart bestaan.

Ben Dragon - 6c

Laurens Smet doet het ook in het Nederlands!

Met een bang hartje staptje ik de gele poort binnen. Gedropt in een nieuwe omgeving leerde ik algauw tal van nieuwe vrienden en vriendinnen kennen. Begeleid door heel wat leerkrachten legde ik dan ook mijn zes jaar berkenboom in sneltempo af. Na heel mijn carrière op school kan ik nu wel zeggen dat ik blij ben dat ik er zes jaar heb kunnen studeren. Het ging soms met vallen en opstaan, maar uiteindelijk liep alles gesmeerd.

Ik kan nu dan ook met een stevige basis aan mijn verdere studies beginnen.

Laurens Smet - 6c1

9 Sam De Brabander doet het in het Engels!

It al began when I first set foot in school on September 1, 2003.

How could I know this would become such a rollercoaster? Life was pretty easy in my first years at school. At least, when you compare it with now. I still remember fascinating lessons about Egyptians, not to mention ancient Rome. The technological side and science left me cold. I also always looked forward to gymnastics. Sitting and staring at the blackboard wasn‟t always my cup of tea. Until my fourth year, life at school was really fun, though when I started to develop a social life during the weekends, it became harder to combine. A bad test here, some bad efforts there. Aah, what does it matter? Life was a party…

And then you get to your fifth year… Things became very different. You really had to study! Gee, I expected this to happen someday, but did it really have to happen now? Anyway, I took life as it came and together with some friends we still tried to have some fun. Lessons that were interesting before, became more interesting. Unfortunately, things that were pretty boring, also got more boring. Don‟t ask me how I got from that point to where I‟m now, because I don‟t know. What I do know is that after all this, school managed to teach me a lot. Not only some maths, a periodic table of chemical elements or poems by Shakespeare, but also to be free and independent. I‟m glad that I can set sail for some new adventures (or at least I hope so, while I am writing this), but I‟ll always look back with a smile at a time I will never forget, and above all, some friends I will never forget...

Sam De Brabander - 6c1

Lien Van Hoyweghen doet het – natuurlijk – in het Frans!

Il y a six ans, je suis arrivée ici.

Petite comme j‟étais, je ne savais pas à quoi m‟attendre. Très vite j‟ai appris que l‟accueil personnel est très important à Berkenboom. Grâce au nombre idéal d‟élèves, on a l‟impression de connaître tout le monde, ce qui donne une atmosphère très familiale.

En cas de problèmes il y a plein de personnes qui veulent t‟aider ; tout d‟abord le titulaire, mais aussi les autres professeurs, les gens du secrétariat, le CLB...

Ce qu‟on apprend aussi, c‟est travailler ensemble, en équipe. Dans chaque groupe il y a d‟autres opinions et d‟autres convictions, mais on apprend à en parler en respectant tout le monde.

Et pour ceux qui veulent faire une activité pendant la pause midi il y a une offre très variée ; on peut danser, apprendre l‟espagnol, jouer au badminton... Ce ne sont que quelques-unes des activités que j‟ai pu faire et elles étaient toutes chouettes ! En plus on a le conseil des élèves pour exprimer notre opinion sur différents sujets. Et puis il y a aussi l'équipe qui surveille du coin de l‟oeil l‟environnement à l‟école, et une autre qui nous offre de la culture (le „film-du-mois‟, la semaine de l‟amour, des excursions...).

Vous voyez ; notre école vit et ça se fait sentir!

Moi j‟ai beaucoup appris dans tous les domaines !

Merci Berkenboom !

Lien Van Hoyweghen - 6b

10

Eén van de negen provincies van Zuid-Afrika is Gauteng. Johannesburg is hiervan de hoofdstad. Deze stad heeft geen al te beste reputatie wat betreft veiligheid en ik denk dat dit precies de reden is waarom onze gids er ons niet heeft heen gebracht. We bezochten wel SOWETO (= SOuth WEstern TOwnship) en ik moet zeggen: het is indrukwekkend. Dit township ligt op ongeveer 15 km van de stad, heeft een oppervlakte van 120 km2 en telt ongeveer 3 miljoen inwoners (dus ca. 1/3 van de Belgische bevolking).

De ene buurt is er netter dan de andere (je hebt er duidelijke tegenstellingen) en er zijn delen die onze woonbuurten benaderen. Je hebt er geen (of slechts zelden) appartementen, want de traditie van zwarten verbiedt dat de ene mens boven het hoofd van de andere gaat wonen.

Na dit bezoek rijden we verder naar Pretoria dat zes maanden per jaar hoofdstad van het land mag zijn (de andere zes maanden is deze eer voor Kaapstad weggelegd). Het Voortrekkersmonument domineert de omgeving en geldt als „heiligdom‟ van de Boeren (dit zijn de eerste blanken die afstamden van de Nederlanders, Duitsers en Fransen en die van zuid naar noord trokken op zoek naar nieuwe gronden, met de hete adem van de Engelsen in de rug).

Tijd om de steden te verlaten: de Panoramaroute brengt ons door een ronduit schitterend landschap.

Hier heb je de noordelijke uitloper van het Drakensgebergte en dus zijn er reliëfverschillen met o.a. watervallen en canyonlandschappen. De verschillende beige- en oranjetinten van het gesteente en de erosievormen zorgen voor zeer mooie effecten.

To be continued ... op pagina 18

Fozzy’s moppentrommel De directeur stapt de lawaaierige klas binnen. Hij wil nu eindelijk die herrieschoppers eens straffen. 'Geert, wat heb jij uitgespookt?' 'Ik heb krijt naar het bord gegooid.' 'Honderd strafregels! En jij Wim?' 'Ik heb een punaise op de stoel van de meester gelegd.' 'Wat?! Tweehonderd strafregels. En jij, Peter?'

'Ik heb snippers door het raam gegooid.' 'Oh nou ..., dat valt wel mee; geen strafregels!' Op dat ogenblik komt er een jongen binnen, vol blauwe plekken en schrammen. 'En wat doe jij daar?' vraagt de directeur boos. 'Hoe heet jij?' Joris Snippers, meneer.'

11

VERJAARDAGSKALENDER Het zal je maar overkomen ... je verjaardag moeten vieren op 30 juni, de dag van je eindrapport. Iedereen is op deze dag zo blij dat het schooljaar er eindelijk op zit of / en zo zenuwachtig en angstig om zijn of haar punten in ontvangst te nemen, dat ze steevast vergeten om je een welgemeende verjaardagsknuffel te geven of je te trakteren op een stuk taart... Het moet Jory Maeyaert uit 2a en Zirifa Ndindamagambo uit 3b vast al eens overkomen zijn.

Het zou natuurlijk nog erger kunnen: je verjaardag moeten vieren op de allerlaatste dag van de grote vakantie. Van ironie gesproken: feest moeten vieren omdat de vakantie erop zit. Gelukkig zit niemand van onze school met dit euvel opgescheept.

Het zou natuurlijk nog erger kunnen: je verjaardag moeten vieren op de allereerste dag van het nieuwe schooljaar... maar dat is misschien echt te veel vooruit lopen op de feiten ...

Geniet van de vakantie, vrienden, en alvast een prettige verjaardag gewenst! (Ook aan Jory en Zirifa!)

Deze jongelui verjaren op …

14 juni

16 juni 18 juni 19 juni 20 juni

21 juni

23 juni 24 juni 25 juni

26 juni 27 juni 28 juni 30 juni

JUNI 1 juni 3 juni 4 juni

5 juni 6 juni 7 juni 8 juni 9 juni 10 juni 11 juni 12 juni 13 juni

Gevers Tasja (5b2) Suy Dorine (1e) De Clercq Shana (4c) Geertsen Joshua (1b) Ahidar Soumaya (2a) Drieghe Naomi (3a) Wauters Maxim (2c) Van Vlierberghe Kenneth (1a) Audenaert Femke (2b) El Marnissi Said (1d) Ketels Feline (6d1) Van Der Steen Cécile (5b1) Van de Merckt Arno (3d1) Van der Loo Lore (4a) Bessems Benjamin (5a) Walschap Laurien (2e) De Roos Karen (4a) D'haen Thomas (5a) Van Brande Anthony (5b1) De Vylder Femke (3a) Lambrechts Celine (5b1) Pauwels Liesbeth (4b2) Verdurmen Kjell (3b)

17 13 16 13 14 15 15 13 14 13 18 17 15 16 17 14 16 17 17 15 17 16 15

Bernaers Hans (5a) Boshart Jeroen (5c1) Wouters Eline (4d) De Wolf Rani (2a) Verhasselt Sander (1e) Fusilier Charlotte (4b1) Meersman Dieter (5b1) Taranova Alisa (3c) Bernaert Julie (2c) Roels Jana (2b) Tempels Fien (2b) Van Broeck Toon (2d) Vanderheyden Frederic (1d) Van Poucke Laura (6d4) Van Duyse Silke (4a) Vleeschouwer Jarno (1d) Reyns Kim (1d) Geeurickx Katlijn (3c) Waterschoot Ann-Sophie (4b1) Waterschoot Aurélie (4b1) Yan Mei (3c) De Belie Jennifer (4b1) Yürük Sayeste (5d1) Colpaert Miguel (1a) Syla Fatos (6b) Maeyaert Jory (2a) Ndindamagambo Zirifa (3b)

18 17 16 14 13 16 17 17 14 14 14 14 13 18 16 13 13 15 16 16 18 16 17 13 20 14 15

JULI 01 juli 04 juli 05 juli 06 juli 07 juli

11 juli 13 juli 15 juli 17 juli

18 juli 19 juli

De Roeck Elise (2d) Kömürcü Zeynep (4d) Demul Cédric (2b) Fiers Evelyn (3c) De Landtsheer Glenn (2c) Heirwegh Elisa (3b) Vander Eecken Elien (3a) Dejongh Joren (2a) Tack Liselot (2a) Van Opstal Loore (2b) Hashiev Yusup (2b) Khachatryan Ruzan (5d3) Kindt Nathalie (6a) Heymans Shana (6a) Smet Nanette (3a) De Wulf Louise (1d) Dupont Anne-Lise (4c) Van Hoof Vincent (1b) Debuyser Evelyn (3d1) De Bruyne Cara (6d3) Pharazijn Bart (1e) Van Oostenryck Anke (6d4)

14 16 14 15 14 15 15 14 14 14 15 18 18 18 15 13 16 13 15 18 13 18

12 20 juli 21 juli 22 juli

23 juli 24 juli 25 juli

27 juli 28 juli 30 juli 31 juli

De Gendt Loes (6b) Van Havermaet Perla (2a) Steels Bram (2c) Van Puyvelde Andreas (5c4) Elma Meltem (2d) Kegels Maikel (6c1) Van der Auwera Sofie (1e) Ingels Diony (3a) Perriëns Nathalie (4a) Van de Merckt Doortje (2c) Heyninck Britt (3b) Nys Jeroen (2d) Van Puyvelde Justine (1b) Lybeert Zoë (3b) Rooman Jonas (3b) Van Gassen Dorien (5c1) Apers Elien (1d) Picavet Marlies (5d1) Van Rumst Lotte (1e)

18 14 14 17 16 18 13 16 16 14 15 14 13 15 15 17 13 17 13

19 agustus 20 agustus

21 agustus 22 agustus

23 agustus 25 agustus 26 agustus 27 agustus 28 agustus 29 agustus 30 agustus

Colman Elynn (6b) Bohi Eline (5c4) De Wolf Tim (6b) Maes Katrien (4d) Pieters Anthony (6c1) Vermeiren Elke (6d1) Zhang Yi (5b2) De Cock Maxim (2b) Bogaert Yorick (2b) Bohi Cedric (3d2) Bombeke Tina (3b) Roeland Veroniek (2a) De Meulenaer Zoë (5b2) Vandenbroucke Renaud (2a) Maes Sander (5a) Thyssen Eline (2e) Wauman Judith (6c1) De Cock Mette (6b) Van Buynder Thijs (1d) Malfliet Willem (2a)

18 17 18 16 18 18 18 14 14 15 15 14 17 15 17 14 18 18 13 14

AUGUSTUS 01 augustus 04 augustus 05 augustus

06 augustus 08 augustus 09 augustus

10 augustus 14 augustus 15 augustus 16 augustus 18 augustus

Van Hoyweghen Lien (6b) Van Raemdonck Perla (2b) Aizan-Djomati Sarah (3a) Ben Otman Soumaya (1c) Van Bogaert Shauni (4c) Van Schoor Kristof (3c) De Prijcker Eline (4d) Van de Woestijne Jolien (4c) Bosman Cleo (3c) Geerts Naomi (1b) Pannier Brent (4a) Van Puyvelde Arno (2e) De Staelen Olivier (6a) Verniers Margot (4a) Cloet Arne (1e) Iliano Lina (2c) De Bock Anse (4c) Buys Delphine (1b) Quintelier Astrid (5c4) Smet Laurens (6c1) Tusschans Bram (2e)

18 14 18 13 16 15 16 16 15 13 16 14 18 16 13 14 16 13 17 18 14

Mevr. De Meester en Mevr. Van Roey willen hun volleybalploegen meisjes scholieren en meisjes kadetten in de bloemetjes zetten voor het behalen van de finale in de scholencompetitie!

13

Op de zevende dag verlangde een vermoeide God naar een welverdiende vakantie. Zes dagen lang had hij het beste van zichzelf geven. Hier en daar was er misschien een foutje in Zijn creatie geslopen, maar geen levende ziel die het zou merken. Tevreden vleide hij zich neer in z‟n hemelse zetel, gritste de iPod van z‟n zoon mee en begon gretig te zoeken naar wat sfeermuziek. Gods zoon, zo bleek, mocht dan wel een toffe peer zijn met de nodige goocheltrucs in z‟n achterzak, van muziek had hij duidelijk geen kaas gegeten.

“Muziek”, zo dacht God bij zichzelf, “muziek moet aan de ribben kleven. Muziek is confituur.”

Het mag dan ook verwonderlijk heten dat Karree Konfituur zo lang op zich heeft laten wachten. Karree Konfituur zag het levenslicht pas jaren later, in 2007, in het legendarische scoutscafé „Karree‟ in Sint-Niklaas.

Uiteraard met klaroengeschal der engelenscharen, u kent het wel. Vier vrienden sloegen de handen in elkaar en haalden hun gitaar, bas en accordeon vanonder het stof. Muziek die aan de ribben kleeft, dát zouden ze maken.

Snel volgden enkele nummers („Heel uw verdriet‟, „En toch‟) waarin de vier heren hun diepste zielenroerselen ten berde brachten, maar dan wel op een heel sfeervolle, bevlogen en ronduit waanzinnige manier. Wat het publiek op hun boterham kreeg, werd gesmaakt, zoveel was wel duidelijk. Enkel de doven bleven onbewogen, zo leek het. Menig zaal stond in lichterlaaie door KK‟s aanstekelijke muziek.

In oktober 2008 nam Karree Konfituur eindelijk enkele nummers op in de studio en nu staan ze klaar met een hevige set van stevige sfeermakers, gecombineerd met enkele meer intieme nummers. Hoedanook, God mag op z‟n twee oren slapen: Karree Konfituur kleeft effectief aan de ribben.

Wat wil het toeval nu? Dé bezieler van Karree Konfituur is niemand minder dan onze eigen Bart Foubert, oud-leerling van Berkenboom en heden ten dag zelfs leerkracht op diezelfde school. Dat hij een bezield en talentvol figuur is, hoeven we de leerlingen of de leerkrachten niet meer te verklappen. Tot die vaststelling is weliswaar ook Radio Twee gekomen. Net zoals vorig jaar organiseerden zij immers de wedstrijd “Schrijf er maar één”. De opgave was eenvoudig, maar net aartsmoeilijk in haar eenvoud: schrijf een Nederlandstalig lied dat de allures heeft om een heuse klassieker te kunnen worden.

14 Vele kandidaten voelden zich geroepen, maar vanzelfsprekend werden slechts enkelen uitverkoren. Vier (4!) groepen en / of zangers werden geselecteerd uit de honderden, duizenden, ontelbare kandidaten uit OostVlaanderen. U mag twee keer raden wie zich tot dit select gezelschap kon rekenen … Geen idee? Kom nu, denk eventjes grondig na. Het was uw aller Bart Foubert en zijn Karree Konfituur die zich tot de gelukkigen mocht rekenen. De beloning voor hun nummer „Heel uw Verdriet‟ (te beluisteren en te bewonderen op de myspace van Karree Konfituur) was navenant: op maandag 24 februari werd de studio van Radio 2 opengesteld voor meneer Foubert en vrienden. In een (relatief kort) interview werd Karree Konfituur voorgesteld en met open mond kon heel Vlaanderen luisteren naar hun nummer. Gedurende de hele week passeerden de andere Oost-Vlaamse kandidaten de revue. Het was de stem van de luisteraar van Radio Twee die zou beslissen over de uiteindelijke vertegenwoordiger van Oost-Vlaanderen.

Bij het schrijven van dit stukje voor Berkengeruis, beste lezer, zit ondergetekende te luisteren naar de radio.

Straks, over een uurtje ongeveer, wordt het resultaat van de regionale selectie wereldkundig gemaakt. De winnaar zal zijn of haar nummer mogen opnemen onder deskundige leiding van vijf producers in een professionele studio. Zit meneer Foubert bij de gelukkigen? Het zou een verwezenlijkte droom zijn. In afwachting van het resultaat, leg ik hem – via mail, facebook en myspace - alvast enkele vraagjes voor …

Dag Bart! Mag ik je eerst en vooral feliciteren met je plaats in de provinciale selectie. Ik kan me inbeelden dat dit je stoutste verwachtingen al overtreft, niet?

Ik moet toegeven dat ik toch echt verrast was toen ik telefoon kreeg van Radio 2. Ik liep toen net met onze geliefde mevrouw Van Roeyen rustig te shoppen in de Stationsstraat tot mijn wereld plots (positief) gebombardeerd werd met die ene telefoon. Het is fantastisch om één van de vier kandidaten van OostVlaanderen te mogen zijn. En ook wat een interview en wat radioreclame is, is iets nieuw en het is echt een leuke ervaring! Ik kan je verzekeren: voor de eerste keer je eigen liedje op de radio, horen geeft je kippenvel!

Kan ik me heel goed inbeelden. Trouwens, je vroeg me vorige week om kort een tekstje te schrijven over jullie groep. In alle eerlijkheid had ik geen flauw idee hoe ik er aan moest beginnen. Uiteindelijk heb ik een tekstje geschreven over confituur en Gods voorliefde voor kleverige dingen, maar misschien kan jij beter vertellen waar Karree Konfituur allemaal om draait?

Karree Konfituur is eigenlijk een heel simpel concept: 400 kilo vriendschap, 200 liter sfeer en dan nog een stevige portie muziek erbij natuurlijk. Eerst speelden we samen in een folkgroepje „Folkoren‟, maar dat is dan langzaam geëvolueerd naar een kleinkunst-groepje. Toen we gevraagd werden om in het scoutscafé „Karree‟ eens te komen spelen, staken we enkele „losse‟ nummertjes in elkaar voor de sfeer. We kozen voor dit project de naam „Karree Konfituur‟, verwijzend naar het scoutscafé dus. Het optreden was een schot in de roos, dankzij een maf publiek. We hadden de smaak te pakken en gingen er gewoon mee door … tot de dag van vandaag. We hopen alleszins dat onze muziek hier en daar toch blijft “kleven”!

15 Hahaha, juist. Ikzelf en God zijn daar wel zeker van. Stel nu dat je de vertegenwoordiger voor OostVlaanderen zou worden, wat staat je dan allemaal te wachten?

Dan worden het even zotte tijden! We krijgen dan een eigen producer die ons nummertje “Heel uw verdriet” zal producen. Bij hem zullen we een week in de studio vertoeven omringd door professionele muzikanten. Alles is mogelijk. Als we bijvoorbeeld vier saxofonen, een orgel en drie Noorse zangeressen willen, dan krijgen we die.

Kortom: dan zitten we in de speeltuin van de muziekwereld. We krijgen ook een individuele coach. Voor de kandidaat van Oost-Vlaanderen is dat Isabelle A. ‘Hé lekker beest’ en zo?

Je kan er misschien wat om lachen, maar zij kent de muziekwereld al zeer goed en zal ons zonder twijfel tips kunnen geven over het reilen en zeilen van die wereld. Na de week wordt ons nummer dan uitgebracht en is er weer een week (van 8 tot 16 maart) dat iedereen kan stemmen. De kandidaat met de meeste stemmen is dan de winnaar natuurlijk..

Verwacht je dan ook horden gillende fans, postzakken vol fanmail, teddyberen en ondergoed op het podium … of sta je er toch enigszins nuchter tegenover?

Ik probeer vooral niet te gaan zweven en met mijn voetjes op de grond te blijven. Het waren nu wel al drukke dagen: mijn mailbox zat vol en mijn gsm liet me even geen seconde rust. Langs de andere kant is het ook geweldig om te zien hoeveel mensen je steunen. Zulke reacties geven je moed en energie om er voluit voor te gaan. En daarbij: het is ook allemaal maar tijdelijk hé. Het kan best zijn dat het verhaaltje straks stopt, en dan is het allemaal al voorbij… Al hoop ik stiekem dat het nog even mag duren, het zou een kleine droom zijn die uitkomt. In elk geval zijn het de „fans‟ (als ik hen zo al mag noemen) die ervoor zorgen dat de mails verzonden werden, dat er gestemd werd enzovoort. Ik heb dus zeer veel aan hen te danken!

Wat hoop je eindelijk te bereiken met je muziek? Zijn we getuige van de eerste pasjes in wat een rijkgevulde carrière kan worden?

Goh, wij zijn eigenlijk niet echt bezig met „waar willen we geraken‟. We maken plezier, amuseren ons in onze muziek, treden heel graag op, houden van ons publiek … en zo lang dat dat allemaal blijft bestaan, zijn wij gelukkige mensen. Daarbij hebben we natuurlijk wel wat gezonde ambitie: Als we de winnaar zijn van OostVlaanderen, gaan we niet onder stoelen of banken steken dat we ook doodgraag de eindoverwinning in de wacht zouden slepen. Het zou stom zijn om te zeggen “we zijn al blij dat we hier geraakt zijn”. Ook al zou dat op zich al fantastisch zijn. Maar goed, dromen van de eindoverwinning is misschien toch allemaal iets té utopisch. Terug voetjes op de grond: we zien wel waar we geraken. Elke stap hoger, is voorlopig een superleuke ervaring, laat het dus maar komen. De goesting zit in ons bloed!

Alleszins, wens ik je het allerbeste en heel erg veel succes straks!

Merci! Ik word hier zo dadelijk gebeld. Zenuwen gieren door mijn lijf, adrenaline slaat op hol!

BELANGRIJKE POST SCRIPTUM Net nu ons mini-interview met Bart Foubert afgelopen is, wordt op Radio 2 de winnaar bekendgemaakt … En het is … jawel! Karree Konfituur is de vertegenwoordiger voor Oost-Vlaanderen. Ondergetekende springt even rond, doet de poes opschrikken en doet vervolgens vol enthousiasme een vreugdedansje. Ik kan me inbeelden dat het er ten huize Bart Foubert nog veel hectischer aan toe gaat.

Op de website van Radio 2 staat het volgende te lezen:

16 “Voor de 2e keer ging Radio 2 op zoek naar nieuwe songschrijvers en dat in elke Vlaamse provincie! En jij bepaalt mee wie wint! En de Oost-Vlaamse finalist is ... Karree Konfituur / Bart Foubert uit Belsele met het nummer "Heel uw verdriet"! Proficiat !

De wedstrijd verloopt in twee delen: een eerste regionale selectie en een interprovinciale finale, waarin elk kandidaat gesteund wordt door een meter of peter. Dat zijn Eric Melaerts voor de West-Vlaamse kandidaat, Wim Soutaer voor de kandidaat uit Vlaams-Brabant of Brussel, Isabelle A voor de Oost-Vlaamse kandidaat, Dana Winner voor de Limburgse kandidaat en Axl Peleman voor de kandidaat uit Antwerpen.

De voorbije dagen hebben kenners 4 kandidaatfinalisten per provincie aangeduid. Tussen 23 februari en 27 februari werden de liedjes van deze deelnemers voorgesteld in de verschillende regionale programma‟s en mogen de luisteraars punten geven. Op het einde van die week werd dan per regio 1 finalist gekozen.

Alle 5 finalisten (één per regio) krijgen dan een professionele opname van hun lied. In Viva Vlaanderen van 8 maart draaien we die afgewerkte versie van alle 5 de liedjes en daarna kunnen alle luisteraars stemmen via de website voor hun favoriet (tot 16 maart). De uiteindelijke winnaar van Schrijf er maar één wordt bekendgemaakt in De Madammen van 17 maart.

De winnaar / winnares van Schrijf er maar één krijgt bovenop de professionele opname van zijn nummer, ook heel wat promotie op Radio 2. Hij/zij zal ook mogen deelnemen aan een workshop songschrijven.”

Het mag dus duidelijk zijn, lieve Berkengeruislezers: er staat ons een heuse opdracht te wachten! Stem allemaal – ik zal het nog eens nadrukkelijk stellen – ALLEMAAL voor Bart Foubert! Luister massaal naar Radio 2 op 8 maart en sla dan aan het stemmen. Nodig vrienden, vriendinnen, collega‟s, oud-collega‟s, ex-lieven, buurvrouwen, bakkers, schaapherders, tantes en grootvaders uit om net hetzelfde te doen. Alle beetjes helpen om de droom van Bart Foubert en Karree Konfituur verder in vervulling te doen gaan.

Mijn stem hebben ze alleszins.

NOG VEEL BELANGRIJKERE POST SCRIPTUM: Ze hebben gewonnen! Ze hebben gewonnen! Dank zij jullie! Allemaal! Meneer Foubert trakteert! *Neuriet „Heel uw verdriet‟ verder...* Matthias Verougstraete

17

Sterreporter M. Van Hoyweghen schotelt in deze rubriek een leerkracht een aantal hartverscheurende keuzes voor.

Mevrouw Van Havermaet Stekense bossen of Nieuw-Zeelandse schapenweiden?

Stekense bossen zijn dichtbij … of wat er nog van overschiet. Ik ben fier dat ik in de groene long van het Land van Waas woon. Die schapenweiden in Nieuw-Zeeland, daar kom ik ooit nog wel eens als mijn Berkenboomcarrière erop zit.

Berkenboommeisjes of Berkenboomjongens?

Dat is niet eerlijk, hé mannen. Toen ik hier begon te werken, waren er alleen maar meisjes, maar ik mag zeggen dat ik de start van het gemengd onderwijs als zeer positief heb ervaren. Die cocktail van berkenboomjongens en –meisjes lust ik wel.

Refter of speelplaats?

Speelplaats! Ik hou van buitenlucht, midden in de stad. Ik hou van observeren en samen met Mr. Heirweg hou ik nog steeds een boekhouding bij van wie met wie en hoelang…  En die muziek op donderdagmiddag … houden!

Joggen of fietsen?

Joggen natuurlijk. Samen met een bende joggers op dinsdag- en donderdagavond en zondagochtend de joggende toer op. Tetteren en lachen en je conditie op peil houden, wat wil je nog meer?

Schooltoneel of eindshow?

Amai, je maakt het me niet makkelijk, hoor! De eindshow komt jaarlijks terug en is voor onze zesdes. Ik het vind het zalig om een klein schakeltje te zijn in het “eindjaarsshowteam”. Ik hoop dat onze zesdes dan ook met plezier uitkijken naar hun moment. Het schooltoneel is ook een „kickmoment‟, zowel de ervaringen op de planken als het werk achter de schermen zijn een echt aanrader voor iedereen!

Een frisse pint of een glaasje wijn?

Zonder twijfel een goeie frisse pint.

Zwembad of zwemvijver?

Na vijf jaar smeken bij manlief is hij er gekomen: de zwemvijver. Dank aan onze oud-leerling Jeroen Vondenbussche trouwens, die ons met veel raad en uitleg heeft bijgestaan. En als de watertemperatuur de 18° heeft bereikt, duik ik steevast het water in … zalig.

Kat of hond?

Hond. We zijn de fiere bezitters van een Duitse staander korthaar, Zora genaamd. Een schat van een hond en als het jachtseizoen voorbij is, is zij op zondagochtend mijn joggingmaat.

Barbecue of Driegangenmenu?

Barbecue: gezellig, ongedwongen ... het zonnetje erbij en natuurlijk een frisse pint!

Leerlingensecretariaat of administratieve dienst?

Leerlingensecretariaat! Het contact met de leerlingen … ik zou het voor geen geld kunnen missen.

Meneer Van Hoyweghen

18

Het landschap wordt gedomineerd door twee rivieren, nl. de Treur en de Blyde. Over deze rivieren bestaat een mooi verhaal: de Boeren waren onderweg noordwaarts en op een bepaald ogenblik trokken de mannen alleen verder, terwijl de vrouwen en kinderen bij de rivier achterbleven. De terugkomst van de mannen liet evenwel op zich wachten, waardoor de vrouwen verdrietig werden. Ze waren er namelijk van overtuigd dat de mannen niet zouden terugkomen. Ze gaven hun rivier dan maar de naam TREUR. Enige tijd later weliswaar, kwamen de mannen alsnog terug. Iedereen was door het dolle heen en men besliste om de andere rivier de BLYDE te noemen.

De volgende dag was het heel vroeg op te staan. Om kwart over vier moeten we al uit de veren om naar het Krügerpark te gaan. We moeten ons eerst natuurlijk inwrijven met Deet tegen de malariamug, want dat beest steekt tussen zonsondergang en zonsopgang en we hadden geen malariapillen geslikt. In een open jeep gaan we op zoek naar de „big five‟: leeuw, olifant, luipaard, buffel en neushoorn. Nomatter (echte naam? bijnaam?) zoekt hen voor ons. En ja hoor, het lukt. Het ene dier komt wat dichterbij dan het andere; het ene dier is ook al wat fotogenieker dan het andere.

Na een braai (= barbecue) ‟s middags zetten we onze safari verder. Kuddes olifanten, zebra‟s en giraffen lopen rakelings langs de jeep. De gids raadt ons wel aan stil te blijven (niet gillen of roepen en fluisterend praten), geen abrupte bewegingen maken en „alles‟ in de jeep houden (geen armen uitsteken of naar buiten leunen voor die ene prachtige foto) . Dit is genieten …

Op een bepaald ogenblik zien we een auto verschijnen. Voor deze auto loopt een koppel leeuwen. We schakelen de motor uit en wachten in stilte. De spanning is te snijden, want ze komen recht op ons af!

De leeuwin passeert op haar gemak onze jeep. De leeuw komt - via het struikgewas - wat verder terug op de weg. Het lijkt erop dat hij wat schuchterder is dan de leeuwin. Mijn buurvrouw duikt uit schrik weg in de jeep, zodat ik bijna over haar heen moet kruipen om het fraaie schouwspel te kunnen fotograferen. Schitterend! Nijlpaarden, impala‟s, een cobra, gieren, neushoorns, nijlpaarden, een hyena.

We hebben ze allemaal gezien en nog veel meer.

To be continued .... op p. 29

19

20

21

Beste familie, vrienden, collega‟s, leerlingen, Hierbij een kort verslag van ons verblijf in Maleisië totnogtoe.

We vertrokken begin april in twee etappes: Brussel-Amsterdam en Amsterdam-Kuala Lumpur. Voor ons vertrek hadden we wat schrik voor deze lange reis met onze twee kleine kinderen (Ruben, 5 jaar en Stiene, 20 maanden), maar die vrees bleek gelukkig ongegrond. Ze hebben zowat de hele vlucht geslapen en namen daarbij heel wat van onze plaats in beslag. Mijn echtgenote besloot dan maar om wat op de grond te slapen.

Bij onze aankomst werden we verwelkomd op een heus tropisch onweer. De vochtige hitte viel letterlijk op ons. De bijbehorende transpiratie liet ook niet lang op zich wachten…

Met een taxi konden we richting Kuala Lumpur trekken. Een groepje collega‟s van mijn vrouw wachtte ons op en troonde ons mee naar ons appartement. Eindelijk zagen we met onze eigen ogen de plaats waar we de komende drie maanden zouden wonen. Dit zag er best goed uit en vooral het zwembad viel erg in de smaak van de kinderen.

Na onze „instuif‟, nam een collega van Lindsey ons mee naar de dichtstbijzijnde shopping mall. Op de Lower Groundfloor vind je er talloze eetgelegenheden. Mijn door lichte jetlag geplaagde spijsverteringsstelsel kreeg het toch wat moeilijk bij al deze (Aziatische) voedselaroma‟s. Veel kreeg ik niet binnen.

Dit zou de eerste week trouwens moeilijk blijven. Intussen zijn we allemaal goed gewend geraakt aan het (kruidige) eten.

Het echte leven in Kuala Lumpur begon al snel. Op dag twee trok Lindsey voor het eerst naar „the office‟ en bleef ik alleen achter met de kinderen. Dit was dus wat men ouderschapsverlof noemde… Ik had het onderschat. In een vreemd land, alleen met je twee kinderen en voor de rest niemand die je kent. Ik werd overmand door een beklemmend gevoel. Dit bleef zich zo‟n twee weken manifesteren, maar naarmate we het land en de mensen beter leerden kennen, ebde dit – gelukkig – weg. Tijdens die eerste dagen, moesten we niet alleen onze figuurlijke, maar ook de letterlijke weg vinden in het drukke Kuala Lumpur. Aan het verkeer hou je trouwens een flinke dosis stress over. In Kuala Lumpur zijn er immers nauwelijks (of geen) bruikbare voetpaden en voetgangers worden er gezien als opgejaagd wild.

Zo rijdt men in Kuala Lumpur: een voortdurende verkeersstroom waarin iedereen, bumper aan bumper, elkaar opzij duwt.

Richtingaanwijzers zijn een zelden gebruikt gadget.

Eenmaal we een school hadden gevonden voor onze kinderen, gedroegen mijn lieve gezinsleden zich alsof ze al jaren in Kuala Lumpur hadden gewoond.

Alleen ik zat met die verdomde aanpassingproblemen Toch ruimden die meer en meer plaats voor het gevoel dat we toch een uitzonderlijke tijd mochten beleven aan de andere kant van de wereld. Het feit dat ik me steeds beter begon te voelen was niet in het minst te danken aan Lindsey, die veel begrip toonde, maar ook aan mensen hier in Kuala Lumpur die ons al snel opvingen. Ik denk bv. aan Felix, die ons het eerste weekend meenam naar Petronas, je weet wel: die hoge torens.

22 Langzamerhand doorbraken we ons sociale isolement. Het ligt immers niet in onze aard om elke avond in ons appartementje te blijven zitten.

Integendeel: we zijn bijna elke dag „op trot‟. Het leven is hier dan ook zo goedkoop! Zelf eten klaarmaken kost zowat hetzelfde als uit eten gaan.

Wat doet een mens dan… ? Juist: gaan eten. En dit zeer gevarieerd, zowel qua keuken als qua gelegenheden. Op doordeweekse dagen houden we het eenvoudig en gaan we meestal naar eetstalletjes waar je Indisch, Chinees, Maleisisch of wat dan ook kan eten. De kinderen eten flink mee, maar als we hen echt een pleziertje willen gunnen, trekken we toch maar eens naar de Mc Donald‟s, waar we met ons hele gezin zo‟n 35 ringgit betalen (€ 8). Ja, beste landgenoten, we worden er bij ons thuis soms echt wel opgelegd, hoor!

Als we met ons vieren gaan eten, hebben we natuurlijk niet altijd contact met andere mensen, maar toch is het opvallend hoeveel mensen ons hier aanspreken. Dit is niet in het minst te danken aan de charmes van ons dochtertje Stiene. Blauwe ogen en lichte haren steken hier de ogen uit. Zij is zich hier ten volle van bewust. Als ze iemand naar haar ziet kijken, begint ze te wuiven en te glimlachen en zegt: „Bye bye‟. Opmerkingen als „So cute‟ of „She‟s so nice‟ laten dan ook nooit lang op zich wachten. De bewakers van onze condominium zijn in elk geval gek op haar en zij intussen ook op hen.

Met ons gezinnetje weggaan is natuurlijk leuk, maar Lindsey en – vooral – ik hebben ook af en toe nood aan een uitje met elkaar of met andere volwassenen. Een voorbeeld van zo‟n kinderloos uitje, was onze opwachting in het indrukwekkende Marriott‟s Hotel voor Koninginnedag op 30 april. Dit werd georganiseerd door de Nederlandse ambassade en via een zakenrelatie kon Lindsey een uitnodiging bemachtigen. Bij het binnenkomen kregen we allebei een oranje tulpje opgekleefd. Na de ambassadeur en zijn vrouw te hebben bedankt voor de gastvrijheid, konden we ons tegoed doen aan allerlei Hollandse lekkernijen, die voor Maleisië toch als exotisch kunnen bestempeld worden. Een kleine greep uit het aanbod: Goudse kaas, maatjes, garnalen en natuurlijk kroket zijn wellicht de meest Hollandse voorbeelden. Dit alles werd overgoten met drankjes naar keuze. De Heineken heb ik wel aan mij laten voorbijgaan.

Na dit bezoek aan onze Noorderburen, konden we onze Belgische ambassade niet links laten liggen.

Ook ons land is immers in Kuala Lumpur vertegenwoordigd. Philippe Delcourt, een aardige medewerker aan de ambassade, neemt maandelijks de Belgian Drink op zich en ook daar maakten we onze opwachting. Het concept was heel wat eenvoudiger dan het Nederlandse, maar zoveel sympathieker. Bij het binnenkomen, groet iedereen elkaar, je stelt je voor en je wordt naar de koelkast begeleid, waar de Stella, Leffe, Hoegaarden, e.d. klaar staan. In juni gaan we zeker terug!

Wat hier volgt is een kort en zeer onvolledig overzicht van wat we nog zoal gedaan hebben.

Tijdens de weekends verkennen we het land. Onze eerste uitstap buiten KL leidde ons naar de koele Cameron Highlands (door Ruben „aardbeienland‟ genoemd). Door de hoge ligging zijn de temperaturen heel wat frisser. Alleen daar is de trui die ik bij me heb al van pas gekomen.

Adembenemend mooi waren de theeplantages.

Datzelfde weekend trokken we naar Pangkor Island. We verkenden het eiland met één van de typische roze taxibusjes.

23 Een andere trip leidde ons naar de Oostkust (Cherating) met onze Proton Wira, de nationale trots op wielen. Het was een heet weekend met hevige onweders (daar kennen jullie intussen ook alles van, naar ik heb vernomen) en natte voeten, omdat de airco van onze Proton zo hard lekte en we het water er uiteindelijk moesten uitscheppen (met dank aan Greet, een vriendin die in deze periode op reis was in Maleisië). Tijdens dit weekend hebben we twee prachtige tochtjes op dezelfde rivier gemaakt. Het eerste overdag. We zagen er van heel dichtbij de mangrovebossen en de fauna die erbij hoort: slangen, varanen, apen. ‟s Avonds gingen we terug de rivier op om de vuurvliegjes te bewonderen. Echt magisch… ‟s Anderendaags bezochten we nog een grote boeddhistische grot en een metershoge waterval. Aan de voet van de waterval zochten tal van mensen verkoeling. Anderen zaten rustig te barbecuën op een geïmproviseerd vuurtje.

Bedankt voor de mooie pet, 3a! Ook Stiene heeft er al plezier aan beleefd.

Vorig weekend deden we een ander eiland aan de Westkust aan: Penang. Dit is gekend om zijn hoofdstad (Georgetown), met z‟n vele mooie koloniale gebouwen. Inderdaad: het was de eerste keer in Maleisië dat een stad me echt aansprak om zijn historische waarde. Wel is het zo dat Maleisiërs een gebouw zien als iets dat je gebruikt en niet als iets om anderen de ogen mee uit te steken, zoals dat in België wel al eens het geval is. Gevolg is dat vele huizen verstopt zitten achter afzichtelijke lichtreclamebakken en daarnaast ook in lamentabele toestand verkeren. Toch heeft ook dit een zekere charme. De straten leven er echt!

Van dat leven hebben we geproefd in Little India. We genoten even van een wandeling door de lawaaierige straten en van een Indische maaltijd (23 ringit voor ons allen!). Voor we naar het hotel terugkeerden, zag mijn echtgenote dat er nog een kapsalon open was, waar men nog druk in de weer was met kappen, maar ook met scheren. De meesten zullen wel al opgemerkt hebben dat ik me niet echt graag scheer en dat was die dag niet anders. Ik zou dus aldaar onder het barbiersmes gaan. En zo geschiedde. Ik werd aan een hele behandeling onderworpen en als kers op de taart, begon de barbier mijn nek en schouders te masseren. Daaropvolgend draaide hij mijn hoofd naar rechts. Ik had geen argwaan, maar daar gebeurde het plots: mijn nek kraakte onder de bruuske beweging van mijn mens geworden scheerapparaat. De linkerkant onderging hetzelfde.

Kortom, ik werd gekraakt door de kapper. Achteraf voelden mijn schouders en nek veel ontspannener aan. Prijs: € 2,20. Ik had een bonnetje voor de ziekenkas moeten vragen!

Dit was slechts een korte opsomming van enkele van onze belevenissen totnogtoe. Voor wat komen gaat, zijn er nog heel wat plannen. Helaas zit Lindsey‟s opdracht in Kuala Lumpur eind juni er al op.

Nog één maand dus. Wat gaat de tijd toch snel! Toch keren we pas op 16 juli terug naar België, want we nemen nog twee weken vakantie in Azië (nu we hier toch zijn!).

Verder nieuws volgt later.

Heel veel groeten vanuit Maleisië!

Joost Onghena, mede in naam van Lindsey, Ruben en Stiene.

24

Het totaalspektakel „De Kroon aan de Boom‟, waaraan alle Berkenboomscholen in 1999 meewerkten om het 350-jarig bestaan van Berkenboom te vieren, ligt alweer 10 jaar achter ons.

Hoog tijd om nog eens opnieuw met alle scholen aan de slag te gaan. Op 26, 27 en 28 februari 2010 hopen wij iedereen te verrassen met een spetterende voorstelling van „Alice & Wonderland‟.

Marc Boon tekent opnieuw voor de regie. Hij wil dit mooie verhaal van Lewis Caroll op een originele en eigentijds wijze op de planken brengen. Een team van zes leerlingen van het derde jaar bewees alvast over heel wat acteertalent te beschikken. Verkleed als konijntjes en als Alice bezochten ze alle klassen en voerden een originele act op om iedereen warm te maken om deel te nemen aan „Alice & Wonderland‟.

Het succes bleef niet uit. Meer dan 70 leerlingen en 25 leerkrachten willen hun steentje bijdragen aan de voorstelling. Er is niet alleen belangstelling om als acteur of actrice met een grote of kleine rol op de planken te staan, maar er zijn ook figuranten, zangers, dansers, orkestleden en heel wat bereidwillige medewerkers achter de schermen.

Ondertussen is het productieteam aan de slag gegaan en binnenkort gaat de website online. Nu kijken we uit naar 27 juni. Op deze datum hebben de audities plaats voor de sprekende rollen. Schrijf nu al één van de data in februari in je agenda want het loopt beslist storm om deze voorstelling bij te wonen.

Frie Feremans

Fozzy’s moppentrommel Jantje zat in de klas en vroeg aan de meester: "Meester, word je gestraft voor iets dat je niet gedaan hebt?" Waarop de meester antwoordde: "Natuurlijk niet Jantje, als je niets gedaan hebt, waarom zou je dan gestraft worden. Het is juist beter als je niets gedaan hebt. Zo hoort het in het leven.

Jantje haalt opgelucht adem en zegt: "Ben ik opgelucht, ik heb namelijk mijn huiswerk niet gedaan".

25

Alice in Wonderland Lewis Carroll

SCHOOLTONEEL BERKENBOOMSCHOLEN 26, 27 EN 28 FEBRUARI 2009

BELANGRIJKE OPROEP! Beste collega, Het jubeljaar, 350 jaar Berkenboom, ligt ondertussen 10 jaar achter ons. Eén van de toppers dat jaar was “De Kroon aan de Boom”.

Met meer dan 500 Berkenbomers uit alle Berkenboomscholen gingen we aan de slag om de geschiedenis van Berkenboom om te bouwen tot een totaalspektakel.

De inzet en het enthousiasme van velen was enorm groot.

Al de Berkenboomscholen slaan nu opnieuw de handen in elkaar om als één familie een nieuw theaterproject te realiseren. Op vrijdag 26 februari 2010 willen we in de Stadsschouwburg van Sint-Niklaas ALICE IN WONDERLAND in première laten gaan. Marc Boon tekent opnieuw voor de regie.

Om een dergelijk project te realiseren hebben we heel wat medewerkers nodig.

Een eerste oproep gaat naar de collega’s. U kan zich nu al opgeven om in de duistere coulissen of op de fel verlichte theaterscène te staan. Op beide fronten zoeken we gedreven collega’s. Enige ervaring is dus niet vereist, uw enthousiasme is voldoende om van ALICE een daverend succes te maken.

Belangrijk: als je wenst mee te werken, vul dan nu zeker dit formulier in!

Ook al is de première nog veraf; dit inschrijvingsformulier betekent het officiële startschot van ons project.

Op basis van dit formulier stellen we in de loop van het derde trimester het productieteam samen.

Nu doen we een oproep naar de andere medewerkers: leerlingen, ouders, oud-collega’s,…

In het weekend van 19 en 20 september 2009 houden we de audities voor de toneelspelers. Begin oktober 2009 starten we de repetities. De repetities kennen hun hoogtepunt in het krokusverlof 2010 en tijdens de generale week voor het spektakelweekend van 26, 27 en 28 februari 2010.

Dus: aarzel niet … vul dit formulier en bezorg het op het secretariaat van jouw school.

ALICE rekent op jou!

26

rekent op JOU !

Ja, ik wil meewerken … ALICE mag op mij rekenen!

Hieronder het vierkantje aankruisen dat aansluit bij jouw enthousiasme … mogen ook gerust meerdere keuzes zijn .

Voor iedereen : 

ACTEREN (sprekende rol – groot)



ACTEREN (sprekende rol – niet al te groot)



DANSEN (ik wil in groep meedansen in de voorstelling)



ZINGEN (ik durf helemaal in mijn eentje zingen tijdens de voorstelling)



ZINGEN (ik durf in groep best een toontje zang laten horen)



ORKEST (ik kan in het orkest het volgende instrument bespelen : ………………………………………)



FIGUREREN (niet-sprekende rol, maar wel aanwezig zijn op toneel)



MEDEWERKER achter DE SCHERMEN (aanmaak decor – vooraf)



MEDEWERKER achter DE SCHERMEN (toneelmeester – tijdens de voorstellingen)



MEDEWERKER achter DE SCHERMEN (catering – hulp tijdens repetities en shows)



MEDEWERKER achter DE SCHERMEN (kledij – samenzoeken en/of realiseren)



MEDEWERKER achter DE SCHERMEN (bijspringen waar nodig)



SPONSORTEAM (ik wil helpen bij het zoeken naar sponsors



WEBMASTER (ik bouw mee aan de website Alice en Berkenboom)



…………………………………………(Ik wil op deze manier helpen)

Voor mogelijke sponsors : 

SPONSOR Wij willen eventueel wel steunen. Je mag ons als sponsor vrijblijvend contacteren met een voorstel.

Ik vul onderaan dit blad mijn gegevens in en vermeld er ‘sponsor’ bij.

Wanneer U zich hierboven opgeeft voor een bepaald aspect, ontvangt U verdere praktische informatie voor een eerste bijeenkomst. Afhankelijk van het gekozen engagement kan dit al vrij snel en/of ietsje later zijn …

Voorstellingen vinden plaats op 26, 27 en 28 februari 2010, Stadsschouwburg Sint-Niklaas.

Wat we nog graag van U – in drukletters – vernemen …

NAAM en VOORNAAM:………………………………………

GEBOORTEJAAR: …………………….

AFDELING (SCHOOL) waaraan U verbonden bent:……………………………………………………….

E-MAILADRES waarop U gemakkelijk te bereiken bent:……………………………………………….

TELEFOONNUMMER waarop U te bereiken bent:………………………………………………………….

27

Je kan geen datum gek genoeg bedenken of die specifieke dag is wel gewijd aan één of ander bizar evenement, aan één of andere - al dan niet onderdrukte bevolkingsgroep, aan een vreemdsoortig gewervelde diersoort die op sterven na dood is, aan een gekke hobby die enkel beoefend wordt door losgeslagen idioten of aan een specifieke giftige groente, zoals de dodelijke, maar schijnbaar overheerlijke killer-spruiten.

Zo is er vier oktober, Werelddierendag (je mag dan alle diertjes knuffelen en zonder schrik hun kooitjes uitkuisen – op deze dag bijten ze niet. Beloofd.). Belangrijker nog is 3 november, Internationale Werelddag van de man (ik ben fan!). Op 11 november vieren we dan weer – naast Wapenstilstand (wachten tot morgen om opnieuw te vechten) en naast Werelddag van de Wetenschap (op de andere dagen mogen we gewoon lekker dom blijven) – ook dag van de vrouw (mag je alle vrouwen knuffelen, juist?), op 14 november is het dan weer Werelddag voor (?) of tegen (!) diabetes (enkel Cola Light drinken dus), op 16 november is het de Internationale dag van de Verdraagzaamheid (opnieuw wachten tot morgen om je boos te maken in de lessen), op 18 november is het de Internationale dag van de Filosofie (goed over nadenken, over deze) en zo gaat het maar voort. Elke dag, echt elke dag is wel aan één of ander internationaal fenomeen gewijd.

Op donderdag 29 januari was het alweer Gedichtendag. Op deze dag mag je ieder jaar zonder blikken of blozen je liefde voor het geschreven woord bekennen. Je kan naar hartelust knetterende letteren tegen je stoere borst drukken en zonder enige vorm van schaamte toegeven dat geknuffeld worden door woorden één van de hoogste vormen van genot is.

Dat poëzie ontoegankelijk is, of gewoon onleesbaar, vergezocht en eindeloos te moeilijk, of enkel belangrijk is voor bebrilde nerds met te hoog opgetrokken broeken en okselvijvers onder de armen, bleek ook dit jaar weer een groot misverstand. De enthousiaste bende van de cultuurraad stak de handen uit de okselvijverloze mouwen om van 29 januari een waar spektakel te maken. Je kon geen stap verzetten in onze school of poëzie sprong onverhoeds in je nek: op vloertegels, op de treden van de trap, langs de balustrades, achter ramen en zelfs midden in de gang kon je de woorden niet ontvluchten. En gelukkig maar, zo getuigen ook verschillende leerlingen…

Volgend jaar opnieuw? Of maken we vanaf heden elke dag tot een gedichtendag?

Matthias Verougstraete

28 Woensdagmiddag 25/01 sloegen we de handen in elkaar. Gewapend met doeken, verfkwasten en overladen met duizenden gedichten lieten we onze creativiteit de vrije loop. Zowat de hele school moest ondergedompeld worden in een bad van poëzie. Onder leiding van M. Verougstraete had de cultuurraad het geniale idee om fraaie gedichtjes aan de flesjes in de refter te hangen. Zo zou elke leerling ‟s middags verrast worden. Ook in de gangen kon zelfs de kleinste berkenbomer zien dat het gedichtendag was. Aanvankelijk schrok iedereen wat van de doeken die de doorgang versperden, maar eenmaal in het gangbeeld geïntegreerd, kon iedereen wel met de mooie gedichten leven. Je kon geen trap opgaan of hoek omslaan zonder poëzie op je weg te vinden. Ook elk toiletbezoek werd aangenamer gemaakt door een ludiek gedicht.

Door een sterk staaltje dichtkunst en samenwerkingsvermogen werd ieders dag weer een beetje poëtischer dan anders.

De lat ligt alvast wat hoger voor volgend jaar!

Sam De Brabander (6c) & Margo Geleyn (5d)

Het geeft je een goed gevoel Soms heb je het nodig als je droevig bent Soms gewoon omdat je eens wilt lachen Sommigen produceren ze zelf, Sommigen bedelen ze bij anderen Nee... Het is geen drugs!

Het is geen chocolade!

Het is gewoon... een gedichtje.

Wij hebben geprobeerd om deze dag eens extra in de verf te zetten met de cultuurraad. We hebben erg ons best gedaan en meneer Verougstraete heeft ons ook écht goed gesteund! Hopelijk vonden jullie het toch de moeite waard!

Een gedichtje kan veel doen met mensen: een paar woorden kunnen je leven veranderen...

Sayeste Yürük (5d)

29

We rijden door Swaziland. Rijdend door dit landje, worden we enkele keren geconfronteerd met de armoede. Sinds 1986 wordt het land geregeerd door koning Mwsati III. Hij slaagt erin 13 vrouwen te hebben en ook nog eens 24 kinderen. De laatste tijd zijn er weliswaar protesten tegen zijn alleenheerschappij (men gebruikt wel eens het adjectief „dictatoriaal‟).

Onderweg zie ik ook een groot

reclamepaneel voor de BMW –5-serie. Ik voel me niet lekker bij dit schrille contrast.

Na een binnenlandse vlucht van Durban naar Port Elisabeth (de nieuwe naam is Nelson Mandela Bay trouwens) rijden we de Gardenroute af, langs prachtige kusten. In het Tsitsikamma National Park maken we een wandeling waarbij we over een bewegende hangbrug moeten stappen (ook niet evident voor iedereen, want dat ding wiebelt ongelooflijk hard.) Ook in de Knysna-lagune kregen we een prachtige wandeling voorgeschoteld.

We hebben eerst nog eventjes Bartolomeus Diaz gedag gezegd in zijn museum (Diaz zette in 1488 voor het eerst voet aan wal in Zuid-Afrika ter hoogte van Mosselbaai) en vervolgens trekken we terug landinwaarts: de Kleine Karroo is een grote vlakte, ingesloten door Swartberge en is eerder aan de dorre kant. Hier ligt Oudtshoorn, in het verleden wereldberoemd geworden om zijn struisvogels. Nog altijd zijn ze een belangrijke bron van inkomsten: eieren (al dan niet beschilderd), plumeaus en uiteraard vlees.

We stoppen eventjes in Matjiesfontein, een dorp bestaande uit één straat waarin zich een hotel bevindt.

Dit hotel is enigszins gedateerd, maar vroeger poepchique. Het dorp ligt namelijk langsheen een belangrijke spoorlijn. De trein stopte er en de mensen die een versnapering lustten, konden er een tas soep kopen. Deze soep werd weliswaar zo heet geserveerd, dat reizigers deze nooit konden opdrinken alvorens de trein verder spoorde! Je kan het vervolg al raden: de niet opgegeten soep werd opnieuw opgewarmd

voor

de

volgende

reizigers

en

de

hoteleigenaar is rijk geworden dankzij het befaamde spreekwoord “de soep wordt nooit zo heet gegeten als ze wordt opgediend.”

We rijden verder naar het wijnbouwgebied. Lieflijk zijn

Franschhoek

en

Stellenbosch

universiteit). Dit gebied is heel tientallen

wijnestates,

gelegen

(met

gekende

gekend voor de op

een

zestigtal

kilometer van Kaapstad. De wijnroute ademt een zalige rust uit. Prachtig in de vroege herfstzon!

En dan … Full speed naar Kaapstad. Het weer is schitterend en we willen zo snel mogelijk op de Tafelberg zijn. Je moet ervan profiteren als het weer goed zit, want het kan snel keren: op een korte tijd kunnen de wolken de Tafelberg omhelzen en dan is het er heel koud daarboven. We made it! Zonnig daarboven met verbluffend zicht op de stad en Robbeneiland.

Na een blitzbezoek aan een pinguïnkolonie in Boulderbay zetten we vervolgens koers naar Kaap de Goede Hoop. De Atlantische en de Indische oceaan botsen ginder op elkaar. Nog eventjes iets drinken in “The Belgian Café”, een beetje shoppen in het Alfred and Victoria Waterfront en dan was het tijd om naar de LUGHAWE te rijden.

To be continued ... op. XX

30

Uitstap naar Körperwelten Mevrouw Pyls eerste wens voor het kersverse jaar 2009 was klaar en duidelijk: ze wilde een unieke, wetenschappelijke ervaring organiseren en dat voor zoveel mogelijk Berkenbomers. Haar wens kwam uit... en hoe!

Dat de opkomst voor een museumbezoek (op een zaterdag dan nog!) zo massaal zou zijn, overtrof zelfs de stoutste dromen van organisatoren mevr. Pyl en mevr. Maes. Met meer dan 100 leerlingen, ouders en leerkrachten zakte Berkenboom af naar Brussel om in de Hallen van Kureghem de wonderen van het menselijke lichaam te bekijken, besnuffelen en vooral haarfijn te onderzoeken. Wetenschap en kunst hand in hand… We sprokkelden enkele reacties van onze leerlingen.

Toen mevrouw Pyl vertelde over

Mijn mama was mee en

Körperwelten, dacht ik dat de

die was daar echt niet

tentoonstelling heel vies zou zijn. Dat was gelukkig helemaal niet zo.

Ik vond het geweldig. Ik heb echt van de ervaring genoten.

Het is zeker de moeite waard.

De mensen die dit niet gezien hebben, hebben iets gemist.

over te stoppen.

31 Op zaterdag 10 januari ’09 gingen we met enkele leerkrachten en heel veel leerlingen naar Körperwelten. Na een treinrit en nog een fikse wandeling kwamen we aan in de hallen van Kureghem.

We konden het hele lichaam bestuderen langs de binnen- en buitenkant! De plastinaten waren opgezet in allerlei poses: sommige speelden gitaar of waren aan het zwemmen, andere waren dan weer aan het pokeren. We zagen ook het verschil tussen rokerslongen en nietrokerslongen, tussen ‘normale’ hersenen en hersenen na een hersenbloeding...

Er waren ook baby’tjes te zien in de verschillende stadia van de groei. Toen we dat onder ogen kregen, kregen we allemaal toch even een krop in de keel. Tot onze verbazing stond er ook een gorilla, we verschoten ervan hoeveel spieren die wel heeft.

Het was een confronterende, maar vooral heel interessante tentoonstelling!

Hannah Mennes en Laurien Walschap– 2e

Het was soms zeer grappig om dezelfde mens in 3 delen te zien of helemaal in stukjes gesneden en

Ik wist niet dat een

opgehangen. Ik dacht dat het daar

gorilla zoveel beenspieren

vreselijk ging stinken met al die

had!

lijken, maar dat was niet het geval.

Fozzy’s moppentrommel Fientje heeft strafwerk gekregen omdat ze niet kan tellen. Ze moet honderd keer schrijven: ik kan niet tellen. Als Fientje haar strafwerk afgeeft, wordt de juf woedend: "Waarom heb je het maar tachtig keer geschreven?"

"Omdat ik niet kan tellen juf."

HAHAHA!

32

Naar aloude traditie vertrokken we eind mei met het tweede jaar richting Xanten. Misschien zijn er enkele zeldzame lezers die deze uitstap uit hun geheugen gewist hebben om de één of andere reden. Voor hen nog even een kleine opfrissing: Xanten was een legerkamp bij de Romeinen langs de Rijn (ten tijde van het keizerrijk) en vormde samen met vele andere kampen een limes, een versterkte grens. Het „archeologische park‟ dat nu bezocht wordt, was vroeger de stad waar de Gallo-Romeinse bevolking woonde die het legerkamp met van alles en nog wat bevoorraadde.

06u40: de eerste kleine oogjes van onze dappere legionairs verschijnen aan de bruine poort van het hoofdkamp „Berkenboom I‟. We hebben een lange tocht voor de boeg, maar we zijn gewapend met Nintendo‟s, mp-3 spelers en dergelijke meer. Tien jaar geleden keken we als centurion verbaasd op, als leerlingen een computerspelletje met een cameraatje bij zich hadden... Wat gaat de tijd toch snel tussen deze immer energieke legionairtjes.

09u50: Beetje file gehad voor de Kennedytunnel, maar voor de rest een feilloos parcours achter de rug. Nog snel even de gsmnummers checken bij de collega‟s. On ne sait jamais ce qui se passe… Et en route! Tja, als verbasterde GalloRomeinse Frank, ken ik geen Latijn meer. Ik hoop gewoon op een volwaardig Romeins burgerschap na mijn diensttijd… Nieuwigheid dit jaar: gratis inkom! De centurions besloten deze dukaten snel te verbrassen in de herberg (mopje hé)! De plaatselijke boekhouder van de school zou dit wel inbrengen onder de noemer „representatiegelden‟ of zo. Zolang je maar bonnetjes hebt! Boekhouders zijn slimme mensen.

Maar genoeg hierover. Het was tijd voor oorlog! We splitsten onze troepen in twee. De manschappen waren wat zenuwachtig. Voor het eerst begaven we ons op onbekend terrein: het vernieuwde museum. We hadden hen verwittigd dat ze de strijd moesten verderzetten zonder rugzakken, dat ze dicht bij de centurion moesten blijven en alleen een fototoestel (zonder flits!) in de aanslag mochten houden. Het vernieuwde museum is gewoonweg een pareltje! Modern, uitnodigend, trendy, historisch zeer interessant … kortom, een echte aanrader!

Het tweede deel van onze troepen was ondertussen een guerillaoorlog aan het voeren in de stad, in de vorm van een „stadsspel‟. Rond 12u00 kwam de eerste vermoeidheid opzetten. Het was tijd om onze bebloede handen te wassen en onze linzensoep met droog brood op te eten. We waren ver van huis, maar de heimwee sloeg bij velen nog niet toe.

13u00: De centurions besloten de troepen te wisselen: goed voor hun moraal. Ze moesten fris blijven in het koppeke! De manschappen buiten trotseerden enkele stevige onweersbuien, maar voor de mannen van „Berkenboom I‟ was dit klein bier.

15u15: Verzamelen geblazen, verliezen tellen, schade opmeten, prijzen uitdelen aan de beste vechters. Alles in orde, heimwee sloeg nog steeds niet toe, maar toch: terug richting basiskamp „Berkenboom I‟. Vervolg van de klassieker „De gladiator‟…

18u30: Home sweet home. Ik denk dat de legionairtjes goed zullen slapen…

Bart Feusels

33

Onder onze zesdejaars zit een begenadigd zeiler, met name Anthony Pieters. Hij is echt gebeten door de zeilmicrobe en zet mooie resultaten neer. Het gelukkigst is hij wanneer de wind giert, want hoe meer Beaufort, hoe harder hij met zijn boot door de golven klieft. Toch is zeilen meer dan wind en een zeil alleen. Het vergt ook een stevige fysieke conditie en het nodige doorzettingsvermogen. Als je dacht wat rustig in een bootje te kunnen zitten en kijken hoe je boot over het water glijdt, dan koop je dus beter een motorjacht …

Dag Anthony. Wij zijn dan wel geen zeilkenners, maar toch weten we (of moeten we ‘vermoeden’ zeggen) dat er meerdere zeilcategorieën bestaan. Ik welke categorie zeil jij?

Anthony: De zeilklasse waarin je wordt opgedeeld, hangt van je gewicht af. Vandaar dat ik zeil in het type boot dat Laser Radial heet. Dit is de boot voor de gewichtsklasse van 68 tot 70 kg. Sinds deze zomer zit ik in deze klasse. De meeste mensen kennen vast onze Olympische zeilster Evy Van Acker. Zij zeilt ook met Laser Radial. De mannelijke Olympische zeilers zeilen ook met dit type boot, maar dan wel met een groter zeil. Dit lukt mij echter niet omdat je ongeveer 80 kg moet wegen om een boot met groot zeil te kunnen bedwingen.

Een derde Olympische categorie is die van de tweemastboot. Het principe is simpel: twee masten, dus twee zeilers. Ik ben niet van plan ooit aan duozeilen te gaan doen.

Je weegt dus genoeg om met Laser Radial te zeilen, maar dat is natuurlijk niet altijd zo geweest. Waar zeilde je vroeger mee?

Anthony: Als beginner zeilde ik met een Optimist. Dit is echt dé beginnersboot die er wat hoekig uitziet. De meeste mensen die ooit begonnen met zeilen, deden dit met een optimist.

Hoe oud was je toen?

Anthony: Ik was al redelijk oud toen ik begon: 11 à 12 jaar. De meeste zeilers die op mijn niveau zeilen, begonnen rond 7 jaar. Ik ben begonnen onder impuls van mijn vader die toen hij jonger was, zelf ook zeilde.

Ook hij deed mee aan competitie, maar wel op lokaal niveau. Hij is er daar na vele jaren mee gestopt, maar een paar jaar geleden nam hij de beslissing terug een boot te kopen en ons (Anthony en zijn zus Caroline, nvdr) in te wijden in de zeilsport. Zo ben ik er als het ware ingerold.

Daarnet vertelde je ons dat je een bepaald gewicht moet hebben om met een bepaald type boot te kunnen zeilen. Kan je ons uitleggen waarom?

Anthony: Als je zeilt, word je eigenlijk één met je boot. De zeiler is zelf letterlijk het tegengewicht dat ervoor zorgt dat de boot niet kapseist. Als je dus te weinig weegt, slaat je boot gewoon om.

34 Mogen we hieruit concluderen dat zeilen een fysiek inspannende sport is?

Anthony: Jazeker! Een zeiltraining bestaat grotendeels uit intensieve conditietraining. Buik- en armspieren zijn essentieel om een zeilboot te kunnen besturen, omdat je aan je boot hangt. Je hele gewicht steunt dus op je bovenbenen (quadriceps) en hangt aan je armspieren (biceps). Vandaar dat ik 3 keer per week telkens 2 uur aan conditietraining doe. Daarvoor beschik ik thuis over een aantal fitnesstoestellen en staat er een nagemaakte boot met hangmand. De oefeningen die ik doe, zijn gevarieerd: fietsen, lopen, roeien, krachtoefeningen e.d. Daarnaast zijn er de zeiltrainingen zelf en de wedstrijden natuurlijk. Die vinden plaats in het weekend van 10.00u tot 16.00u. In de vakantieperiodes zeil ik de hele tijd door en zijn er per week twee wedstrijddagen. Deze vakantie (krokusvakantie, nvdr) trek ik naar Zuid-Frankrijk.

Je doet dus heel regelmatig mee aan zeilwedstrijden. We kunnen ons voorstellen dat de weerinformatie van cruciaal belang is voor de aanvang van de wedstrijd. Hoe kom je hieraan?

Anthony: Samen met acht zeilcollegaâ€&#x;s vormen we een groep die zowel op het vlak van voorbereiding als op het vlak van tactiek samenwerkt. We delen de informatie met elkaar en tijdens de wedstrijd houden we elkaar in het oog. Ook de trainer voorziet ons van informatie met de bijhorende tips.

Jullie hebben dus ook een trainer? Kan die jou nog veel bijleren?

Anthony: Op dit moment zit ik niet meer zozeer in een leerproces, maar toch blijft de trainer belangrijk.

Samen overleggen we over de strategie. We doen zelf suggesties over de manier waarop we willen varen en de trainer stuurt bij.

Is strategie dan zo belangrijk bij het zeilen?

Anthony: Zeker en vast. De start bepaalt eigenlijk het verdere verloop van de hele wedstrijd. Een goede startplek is dus cruciaal. Dit is een plaats waar veel wind zit, maar toch is er nog een ander criterium. Je moet ook rekening houden met je ligging t.o.v. de volgende boei. De startlijn ligt immers tussen twee boeien. Je ligt het best in de buurt van de boei die het minst verwijderd is van de boei waar je naartoe moet varen. Het is dus een samenspel van wind en afstand. Daar komt dan nog eens bij dat de meeste concurrenten samentroepen op de plaats waar de twee bovenvermelde factoren optimaal zijn. Dit bemoeilijkt het vertrek en houdt dus een risico in. Als je dit risico neemt, moet je ervoor zorgen dat je snel weg bent. Anders nemen de andere zeilers je letterlijk de wind uit de zeilen. Een andere mogelijkheid is te vertrekken op een plaats die minder gunstig is, maar waar je wel meer ruimte hebt. Je ziet het: dit vergt de nodige ervaring en een weldoordachte beslissing.

35 Kan je aan die wedstrijden geld verdienen?

Anthony: In België is er slechts één wedstrijd waar geld mee gemoeid is. Het is dus geen sport waar je rijk van wordt. Ikzelf zit in een club en die geeft op het einde van het jaar een som geld die evenredig is met je verdiensten dat jaar. Dit geld dekt lang niet alle kosten.

Welke onkosten heb je zoal?

Anthony: Er is het deelnamegeld voor de wedstrijden, al het materiaal, het vervoer, het verblijf als we op stage gaan … Het is mogelijk dat er sponsoring komt, maar dat is nog niet rond. Volgende week vertrekken we, zoals gezegd, op stage naar Zuid-Frankrijk. Om de kosten te drukken, reizen we in groep. We zitten met zijn tienen in een bestelwagen met daarbovenop al onze boten en een Zodiac. Een heel gevaarte dus.

Moet je vaak materiaal aankopen of kan je jaren verder met je materiaal?

Anthony: Veel van ons materiaal gaat stuk. We durven al eens te botsen en we zeilen ook bij harde wind (6 à 7 Beaufort). Gescheurde zeilen en gebroken masten zijn dus een veelvoorkomend kwaad.

Verdienen de Olympische zeilers er ook niets aan?

Anthony: In België hebben we nog één Olympische zeiler: Evy Van Acker. Er was ook Godefroy, maar die is gestopt. Hij zal er trouwens ook zijn in Frankrijk deze vakantie. Het spreekt voor zich dat deze mensen er zelf geen geld instoppen. Zij krijgen een loon van BLOSO en hebben de nodige sponsors. Wisten jullie trouwens dat Evy Van Acker een concurrente van me wordt nu ik met Laser Radial vaar? Zeilen is immers een sport waar mannen en vrouwen samen tegen elkaar strijden, behalve dan tijdens de Olympische Spelen en de Olympische weken.

Met zeilen valt er dus niet veel te verdienen. Betekent dit dat er bijna geen mensen zijn die er hun beroep van maken?

Anthony: Dit is inderdaad zo. Zij die een heel hoog niveau bereiken, de wereldtop, kunnen er van leven, ook nog na hun tijd als competitiezeiler. Zij krijgen daarna een plaats op grote zeiljachten zoals de Vendée Globe waarmee ze dan de wereld rondzeilen. Een voorbeeld van zo‟n zeilrace is de American Cup. Persoonlijk volg ik deze grote zeiljachten niet echt. Alles wat met de kleinzeilerij heeft te maken, houd ik wel nauwlettend in het oog.

Is een lange carrière in de zeilsport een droom voor jou?

Anthony: Niet echt, omdat ik weet dat dit onbereikbaar is. Op die grote zeiljachten werkt men met vaste teams. Om daarin opgenomen te worden, moet je echt tot de wereldtop hebben behoord. Een sport met weinig toekomst dus en daarom wil ik ook vanaf volgend jaar mijn studies voorrang geven op het zeilen. Ik zou Toegepaste Economische Wetenschappen of Handelswetenschappen willen aanvatten. Op dit moment probeert men een speciaal programma op te zetten zodat ik mijn sport op hoog niveau kan combineren met mijn studies, maar dit valt nog af te wachten. Ik weet trouwens zelf nog niet of ik zo‟n combinatie wel zou zien zitten. Toch heb ik één absolute zeildroom: een deelname aan de Olympische Spelen.

Voor je hogere studies stel je een duidelijke prioriteit. En hoe zit het met je middelbare studies?

Anthony: Het is zo dat ik hele weekends weg ben. Dan heb ik dus niet veel tijd voor school. Ik haal deze verloren tijd in tijdens de week. Totnogtoe is dit me steeds zonder problemen gelukt. Voor volgend jaar heb ik wel wat schrik. Ik zal zeker minderen met zeilen en na 4 jaar de draad eventueel weer opnemen.

Daar wensen wij je alleszins heel veel succes mee!

Joost Onghena en Ann Luyten

36

Alweer de vierde editie van de intussen legendarische schoolfuif van onze eerstejaars ...

De schoolfuif is dé fuif van het jaar, met sterke bodyguards en professionele DJ’s!!

Het was megageweldig, sfeervol, tof, grappig en gezellig!

Een superfuif met live optreden van Karree Konfituur!

De ambiance kon niet beter!

... en dat enthousiasme werkt aanstekelijk want ook de leerlingenraad van de tweede graad bokste een heuse schoolfuif in elkaar!

Sinds enkele jaren werd er in de leerlingenraad „gezaagd en geklaagd‟: „De eerste graad krijgt een fuif en wij niet!‟ Elk jaar opnieuw lukte het de directie om de boot af te houden. De redenen waren legio: - Leerlingen van jullie leeftijd vinden een schoolfuif niet meer leuk.

- Een fuif op school is een fuif zonder alcohol.

- Vrienden van buiten de school komen er niet in.

- …

De vorige jaren slikten de leerlingen deze kritiek, maar dit jaar kwamen we er niet meer vanaf. Er moest en zou een fuif komen. „Goed‟, zei de directie, „maar dan willen we wel weten of er interesse is voor een fuif met enkel schoolvrienden en zonder alcohol‟. En zo gebeurde het dat er een heuse enquête op poten werd gezet.

Het resultaat was verbluffend: zowat 90% van de leerlingen zou zo‟n fuif wel zien zitten.

De kogel was door de kerk: de tweede graad kreeg een fuif. De daaropvolgende leerlingenraden stonden dus grotendeels in het teken van de organisatie, want er komt toch heel wat bij kijken! Het moeilijkste leek nog het vinden van een goede naam en eenthema voor de fuif. Als eerste datum werd vrijdag 13 februari geprikt.

Voor die datum leek de naam de „Breek eens een been-fuif‟ uiterst geschikt. Helaas was dit de vrijdag net voor de Brunch@Berkenboom en dus moesten wij inbinden. 6 februari werd de definitieve datum. Op zich geen probleem, maar op een vrijdag de 6de zou de eerder gekozen naam vrij betekenisloos worden.

Al gauw dook er ook voor 6 februari een probleem op: het monster van het kapitalisme, de concurrentie genaamd. Op dezelfde avond was er immers een andere fuif: „Frisco in den Disco‟. Bijna al de vierdejaars verkozen deze fuif boven de onze. Wat een afknapper! Bijgevolg zagen sommige leerlingenraders het heel somber in terwijl anderen er de moed inhielden. En zo kwamen we uiteindelijk tot het definitieve thema met bijhorende naam: „Black and White‟.

De avond zelf toverden de leerlingenraders de turnzaal van het H-blok met vereende krachten om tot een stemmige fuifzaal. Om 20u30 stonden de eerste fuifgangers te trappelen om binnen te gaan. Veel trager dan in de eerste graad kwam de fuif op gang. Dit heeft ongetwijfeld te maken met de imagodrang van de jongeren van deze leeftijd. Men zou immers een mal figuur kunnen slaan. Toch trokken een paar dappere zielen met ritme in het lijf de boel op gang. Achteraf waren de meningen onverdeeld: de sfeer zat er goed in.

Wat de muziek betreft, was niet iedereen even enthousiast, maar de gustibus et coloribus non disputandum est… Wordt volgend jaar ongetwijfeld herhaald.

37

Mevrouw Verhaegen heeft in 3c een originele opdracht voor het vak Nederlands gegeven: de leerlingen kregen een tiental minuten om ‘zintuiglijk’ te schrijven. Het prachtige resultaat van Karen Vervaet publiceren we hier integraal!

Voor het eerst in lange tijd haal ik adem, de lucht is gevuld met eerlijkheid, heerlijkheid, met gelukzaligheid en vrijheid, in tegenstelling tot de grauwe, grijze, zielloze lucht, die de consumptiemaatschappij overlapt. Ik voel me bevrijd en volledig: geen nutteloze conversatie, geen lach die iemand kwelt, geen bus die te laat komt of een tempo dat versnelt. Geen morgen, geen moeten, geen worden … ik ben, dat is meer dan genoeg. Ik benijd hier geen mens, maar wel de uitzichtloze velden die zich bij elke stap die ik zet, van hun kleuren, geuren en geheimen ontdoen.

Ik leg me neer in het gras, in de schaduw van een hooibaal, midden in dit immens kleurenpaneel en luister naar de aangename stilte die er weerklinkt. Er is die zachte, zwoele wind die het eeuwig jonge bladerdak van de bomen streelt. Ik ruik gras en ruik bloemen, waar ik niet eens de naam van weet.

Het is heerlijk bedwelmend, zodat ik alles vergeet.

Is het de hemel op aarde, misschien is het fictie, misschien realiteit. Ik zal het zoeken en vinden, tot dan ben ik gesteld op mijn creativiteit.

Karen Vervaet -3c

De voorbije paasvakantie gaven de leerlingen van 4a en 4c hun klaslokaal een eigentijds kleurtje. In tussentijd gaven ze ook het aardrijkskundelokaal een likje verf!

38

Laptop: schootrekenaar Wulps meisje: prikkelpoppie Muts: kappiekoppie Condoom: zaadsokkie Snelheidscontrole: spoedlokval of snelstrik Buggy (baby) : stootkarretje Stopcontact: muurprop Asfaltweg: teerpad Homo: achtermekaarkerel Geld uit muur halen: flappentapper Diarree: spuitpoep Een klein ventje/ kleine man: stofpoeper Lift: heisbakkie

Fozzy’s moppentrommel Een blondje krijgt een tweeling en weent ononderbroken.

De verpleegster vraagt : "Waarom ween je eigenlijk? Je hebt twee prachtige baby’s!"

"Ja, maar ik weet niet van wie het tweede is!!"

39

PZW6 Frans in Brussel Op woensdagnamiddag 25 maart zijn we naar Brussel getrokken om er een kort maar krachtig taalbad te nemen.

Vermits het lenteweer niet van de partij was, zijn we voor het uitvoeren van een reeks taalopdrachten in het shoppingcenter City 2 beland – wat niet echt een straf was voor ons! We hebben er met toevallige voorbijgangers een gesprek aangeknoopt aan de hand van vooraf opgestelde vragen, een korte enquête afgenomen bij anderen, een aantal bezienswaardigheden in het Frans benoemd en gerichte vragen gesteld aan winkeliers. Daarna hebben we een - weliswaar korte - stadswandeling gemaakt om de sfeer van onze hoofdstad op te snuiven.

Het avondprogramma was van een heel andere aard : in het charmante Théâtre des Galeries in de Koningsgalerij hebben we de komedie "Monsieur Chasse" van Feydeau bijgewoond. We hebben lang niet alles begrepen (waarom praten die Franstaligen ook zo snel!?) maar waren wel blij verrast te merken dat we het verhaal goed konden volgen. Rond half één waren we terug in Sint-Niklaas en hebben we deze vermoeiende maar boeiende Brusseldag afgesloten.

Reis naar Engeland met PZW Met kleine oogjes en vol verwachtingen verzamelde een meute berkenbomers zich op 1 mei om 5u ‟s ochtends (!) aan het Heymanplein. We vertrokken naar Engeland, de thuishaven van Shakespeare, Harry Potter, David Beckham, The Beatles, Margaret Thatcher, Charles Darwin, Baden-Powell en andere beruchte Britten. Al zouden we hen waarschijnlijk niet tegenkomen zijn.

Na enkele uurtjes op de bus bracht de ferry ons vanuit Calais naar Dover. Aangekomen op het Britse vasteland, reden we naar Hastings.

Daar stond „The Smugglers Adventure‟ op het programma. In deze groezelige grotten maakten we kennis met de bloeddorstige geschiedenis van de smokkelaars.

Na een picknick te midden van meeuwen die zich gedroegen als aasgieren, stapten we terug op de bus.

40 De volgende bestemming was de indrukwekkende krijtrotsformatie, de Seven Sisters. Eerst wandelden we door een adembenemend natuurgebied, om vervolgens bij de zee aan te komen. Iedereen was onder de indruk van de aanblik van zoveel natuurlijk schoon. Enkele ik-heb-al-te-lang-op-de-bus-gezeten-kwaaltjes staken de kop op, dus werd het tijd om ons te begeven naar de verblijfplaats voor deze driedaagse. In het vakantiepark nestelde iedereen zich in zijn/haar knusse caravan. ‟s Avonds leerden we elkaar wat beter kennen aan de hand van een doorschuifquiz.

Zaterdagochtend gingen de waterratten zwemmen en de anderen opteerden voor een uurtje flaneren langs het strand in het ochtendlicht. Na het middagmaal bracht Filip, de sympathieke busschauffeur, ons naar Portshmouth om daar imposante schepen te bezichtigen, ons te verbazen over het prachtige uitzicht vanuit de Spinnaker Tower en een wandeling langs de gezellige pier te maken.

Bij een aantal leerlingen staat de avond van 2 mei in het geheugen gegrift als die zeldzame, doch memorabele keer dat ze uit hun dak mochten gaan met meneer De Foer en mevrouw Van Ostaeyen op de dansvloer. De meesten waren helaas al moe en moesten verstek geven. Zij genoten moe, maar voldaan van hun tweede nacht in de caravan. ‟s Ochtends vroeg opstaan om haastig in te pakken, de caravan ietwat proper achter te laten en niets te vergeten ... het verliep allemaal verbazendwekkend vlot.

De laaste halte van deze reis door „England Down Under‟ was Brighton. George IV werd in de 19de eeuw verliefd op deze kuststad en bouwde hier zijn buitenverblijfje, het Royal Pavilion. Dit majesteuze paleis, volgestouwd met dure Oosterse kitch, was een waardige culturele afsluiter. We kuierden nog wat rond in de „lanes‟, besteedden onze laaste ponden aan een souvenirtje voor het thuisfront en kochten nog gauw een starbucks-koffie.

Jammer maar helaas, onze reis zat er op. Filip bracht ons veilig en wel terug naar Sint-Niklaas. Een PZW voor in de rugzak van de goede herinneringen!

Margo Geleyn (5d)

41

Berkengeruis heeft een heus team marktonderzoekers achter zich. Wij betalen hen goed geld om jullie dag in dag uit in de gaten te houden. Als je goed oplet, kan je hen zien gluren van achter de betonnen palen op de speelplaats. Onze marktonderzoekers zijn die iets oudere mannen met notitieboekjes. Minutieus wordt alles genoteerd over de schoolgaande jeugd en vervolgens aan de redactie doorgesluisd. Wij klasseren die informatie in een grote zwarte map. U moest eens weten wat wij ondertussen al ontdekt hebben en hoe dik die map al is geworden…

Nu goed, sinds kort worden onze professionele spionnen bijgestaan door de leerlingen zelve. Tijdens de lessen Nederlands nemen zij enquêtes af van hun vrienden. Enkele opmerkelijke vaststellingen dringen zich ook hier op …

Jongeren en hun kledij Kledij is een belangrijk gespreksonderwerp bij jongeren. Daarom vonden we het wel interessant om daarover een enquête op te stellen en te laten invullen door twee klassen van het derde jaar.

Eigen stijl Uit onze enquête blijkt dat 95% van de ondervraagde leerlingen hun kledij zelf kiest. Ongeveer de helft spendeert er maandelijks tussen 25 en 50 euro aan, 30% zelfs meer en een kleine 20% geeft minder dan 25 euro uit. H&M kunnen we uitroepen tot de meest favoriete kledingszaak, gevolgd door Vero Moda en Mexx.

91% van de leerlingen uit de klassen 3a en 3d vinden het niet belangrijk om merkkledij te dragen. Ze dragen wat ze mooi vinden. De voorkeur voor klassieke kledij scoort beduidend lager dan de voorkeur voor alternatieve en moderne kledingstijl, respectievelijk 40% en 63%.

Het dragen van een schooluniform Omdat we elkaar wel eens beoordelen op basis van onze kledij, kiest 10% voor het dragen van een schooluniform. Zo zien we er immers allemaal hetzelfde uit. Niet iedereen gaat daarmee akkoord, meer dan de helft van de ondervraagden zou nooit een schooluniform willen dragen.

We stellen vast dat de beide klassen zo wat dezelfde meningen hebben over kledij.

Wat deze enquête ons vooral heeft bijgebracht, is dat onze eigen smaak belangrijker is dan de nieuwste mode!

Hoeveel geld spenderen de jongeren maandelijks aan hun kledij:

70%

Door wie wordt de keuze van hun kledij bepaald:

60%

25-50

50%

50-75

40%

75-100

30%

< 25

20%

> 100

10% 0% klas: klas: 3A 3D

100% 90% 80% 70% 60% 50% 40% 30% 20% 10% 0%

ouders jezelf vrienden klas: 3A klas: 3D

42

Jaarlijks wordt onder impuls van Bart De Cock een heus schoolconcert georganiseerd op Berkenboom. „Jeu de Dames‟ gaat over vrouwen, meer bepaald over vrouwen die een belangrijke rol hebben gespeeld in de geschiedenis van de blues, jazz, rock- en popmuziek. Zo zijn er heel wat, ook al zou je dat misschien op het eerste zicht niet denken.

De vier muzikanten die naar onze school afzakten op vrijdag 23 januari hebben hun strepen al verdiend in de muziekwereld (ze hebben onder andere gespeeld met grote namen als Milk Inc, Sioen, Johan Verminnen …) en ze brachten een hulde aan al die sterke vrouwen die de (pop- rock) muziekgeschiedenis kent: Cher, Janis Joplin, Etta James, Aretha Franklin, Carole King, Patti Smith, etc.

Het werd ongelooflijk gesmaakt door onze leerlingen, zeker toen Merel – de sterke (en aantrekkelijke) vrouw, die ook zangeres is van dit ensemble – zich helemaal liet gaan op (jawel! OP!) de schoot van meneer Bruggeman, meneer Surma en meneer Feusels.

Gejuich en gejoel in de zaal, schaamrood op de wangen van de heren … We kijken al uit naar het volgende concert!

Fozzy’s moppentrommel De lerares vraagt aan Lotte wat ze later wil worden.

Lotte zegt: "Ik wil later fotomodel worden." Lerares: "En als je nou eens heel lelijk bent?" Lotte: "Dan word ik lerares!"

HAHAHA!

43

Het voorbije jaar zaten we maandelijks samen met een 20-tal enthousiastelingen om de school wat meer te laten stilstaan bij het milieu. We bliezen MOS een nieuw leven in en zorgden voor alweer een paar GROENE verbeteringen op de school. Een maandelijkse samenkomst die gepaard ging met lekkere cake, aangename gesprekken en volgende resultaten om trots op te zijn: - We organiseerden een milieuquiz voor de 1ste graad. Tientallen groepjes schreven zich in en kwamen spelenderwijs in contact met talrijke weetjes omtrent het milieu. Uiteindelijk gingen de meisjes van 1e met de prijs lopen! Proficiat!

- Daarnaast was er natuurlijk ook de wedstrijd “groenste klas”. Gedurende een hele week werden de klassen gecontroleerd. Er werd rekening gehouden met allerlei puntjes: Wordt er voldoende gesorteerd? Worden de plantjes gefolterd of verzorgd? Waren de lichten nog nodeloos aan het branden of niet? Op het einde van de week maakten we een optelsom, met als resultaat: 1e graad: 1E won de wedstrijd en ging aan de haal met het officieel certificaat en een pot snoep!

3e graad: een gelijkstand zorgde voor twee winnaars: zowel 6B als ….. kregen frietjes over de middag in het OLC. Njammie..

- Verder krijgen alle radiatoren in de M-blok een nieuwe knop, zodat we ze beter kunnen bedienen en er minder energie verloren gaat.

- Er komen dimmers op de lichten in de gangen. Alweer een goede besparing voor het milieu!

We gingen eens gezellig picknicken met de hele MOS-groep en maakten ons eigen smosje in het park. Zalig.

Kortom, ook wij hebben niet stilgezeten. Heb je, na het lezen van dit tekstje, plots een geweldig idee? Aarzel niet om dit naar ons door te spelen!

Bij dezen danken wij alle leden voor de vrije tijd en inzet!

We hopen jullie volgend jaar opnieuw te mogen verwelkomen, met alle anderen die ook zin hebben uiteraard!

We danken in het bijzonder ook zesdejaar Lien Van Hoyweghen om ook dit jaar de hele ploeg op sleeptouw te nemen! Merci.

Bart Foubert

44

Ik geloof dat de stereotiepe zin om een reisverslag te beginnen, deze is: “Gepakt en gezakt stonden we op *vul datum in*, voor dag en dauw aan de school te wachten op de bus die ons naar *vul bestemming in* zou voeren.” Dan zouden er natuurlijk ook woorden volgen als “onder deskundige leiding van *vul namen van leerkrachten in*”. Wat een geluk dus, dat ik dit reisverslag niet op die manier begin. Ik ga als volgt van start: De slaapkorstjes nog in de ogen, zeulend met te zwaar gepakte valiezen en kirrend bij het weerzien van de vriend(inn)en, veegden 20 leerlingen de natte ouderkussen van hun wangen, alvorens in de bus te stappen.

De muffe regenlucht en binnenlandse koude zaten in onze kleren, maar in onze hoofden scheen de Italiaanse zon. Wegen van allerlei nationaliteiten sleepten zich onder de wielen van onze Wase bus door, maar de Zwitserse Alpen lieten ons Siberisch en tegen de Franse koffiekoeken zeiden we een kordaat „non‟. Wij wilden Italië.

En Italië kregen we! Na een nachtje in Piacenza, een dagje in Pisa (waar we lasagne kregen die ik voor altijd in het hart zal dragen) en nog een nacht in een gezellig hotelletje in Montecatini (die werd voorafgegaan door feestelijkheden voor de verjaardag van Katrien), waren we waardige Italië-toeristen alsook ook een hechte groep, en was het tijd voor onze eerste grote stad in het rijk der ansjovissen.

Firenze Kent u de Franse schrijver Stendhal? Ik had in elk geval nog nooit van hem gehoord. Waarschijnlijk was (is) dit een gat in mijn en uw cultuur, ter grootte van het Waasland en omstreken, maar zoals steeds hou ik m‟n plamuurmes in de hand om de grootste gaten gezwind te dichten: ‟s mans literaire werken zijn een beetje op de achtergrond verzeild geraakt, maar hij is er toch in geslaagd om de annalen in te duiken als naamgever van een medische aandoening. Welke aandoening, vraagt u? Wel, op Wikipedia - niet gebruiken voor schoolwerkjes trouwens - kan je het volgende lezen: Het Stendhal-syndroom is een psychische aandoening die optreedt als iemand volledig overrompeld wordt door de schoonheid van kunst. Lichamelijke verschijnselen zijn een versnelde hartslag, duizeligheid, verwarring en flauwvallen. In ernstige gevallen treden soms zelfs vormen van manie, hallucinaties of andere psychotische verschijnselen op. De aandoening is genoemd naar de 19de eeuwse Franse schrijver Stendhal (pseudoniem van Marie-Henri Beyle), die in zijn werk gedetailleerd beschreef hoe hij in 1817 tijdens een bezoek aan Florence emotioneel werd aangegrepen door het artistieke karakter van de stad. Er zijn door de jaren heen meerdere gevallen bekend van toeristen die duizelig worden of flauwvallen bij het aanschouwen van kunst in Florence, met name in het Uffizi-museum.

De symptomen komen me bekend voor, moet ik zeggen. Sommige leerlingen bleken namelijk te lijden aan dit syndroom en vooral ‟s avonds lijkt de ziekte de kop op te steken. Hoedanook is Firenze steeds weer een voltreffer: niet alleen het Uffizi, maar ook de duomo en zijn koepel, de palazzi, de ponte vecchio hebben menig leerlingenhartje veroverd. Of niet?

45 Wel, meneer Verougstraete, flauwvallen was inderdaad een vrij courante activiteit, bij voorkeur ‟s avonds op een zacht hotelbed, en psychoses zul je altijd wel vinden bij een zesdejaar. Maar de kunst, die heeft ons zeker bekoord. De kunst van een prachtige stad, zonovergoten, gezien vanuit de hoogte, de stilte van de hemel dichtbij. Maar voor we echt beginnen overdrijven, wil ik toch wel de David vernoemen – en als hij de Mona Lisa van Italië is, dan ben ik blij dat we niet in Parijs waren. Een kunstwerk dat het absoluut waard is om in levende lijve te zien.

Nog een nacht in Montecatini, dan een dag in Siena (roltrappen in de stad, een schelpvormig plein en pizza‟s aan €1/stuk), om dan te vertrekken naar, durf ik het zeggen: Rome Een Italië-reis zonder Rome is als een wagen zonder wielen, een voetballer zonder benen, Siena zonder Duccio of een boek zonder letters. Wat Firenze voor Stendhal was, is Rome nog steeds voor mij: ik word spontaan week in mijn benen wanneer ik het Forum Romanum nader, wanneer ik als het ware Cicero kan ruiken en Caesars kleverige bloed van de muren in de Curia zie druipen, wanneer ik het gerinkel van de geldstukken hoor weerklinken die Caligula vanop de Basilica Julia tussen het volk gooide. Ik word duizelig wanneer ik mag flaneren op de Piazza Navona en mag aperitieven op de Campo dei Fiori. Ik krijg tranende ogen wanneer ik in het Colosseum vertel over de heldendaden van menig gladiator en het Vaticaan en de beelden in de Capitolijnse musea vervullen mij van een dusdanig ontzag dat ik af en toe een pauze moet inlassen om m‟n adem terug te vinden. Rome is zo indrukwekkend mooi dat ik het vanaf heden „mijn kleine paradijsje op aarde‟ zal noemen.

Rome, je moet ervan houden … … zei de leraar Latijn. Maar wanneer je als quasimeerderjarig scholiertje wordt gedropt in een stad zo groot, zo veelzijdig en zo beroemd als Rome, wil het wel eens wat veel worden en zoek je al snel de “andere” kantjes op. In een supermarktje stokbrood, tonijn en tomaten inslaan om ze ergens op een trap naast een magistrale kerk te nuttigen als middagmaal, bijvoorbeeld. Of regelrecht naar de luxe-winkelstraat trekken – al is het maar om tegen de ruiten te kwijlen. Ik heb in ieder geval honderd verschillende Romes gezien die drie dagen en wil daarbij maar één advies geven: ga zeker naar Rome, maar verspil geen tijd met het aanschuiven voor de Vaticaanse musea.

Assisi Assisi is een rustpunt in de reis. Plots verlaat je de gezellige drukte van de grootsteden en vind je jezelf terug in de heuvelachtige natuur rond Assisi. Wijngaarden. Olijfbomen. Rijzige cipressen. Vogeltjes die fluiten alsof hun leven ervan af hangt. Bloesems! Geen wonder dat Fransiscus hier z‟n zonnelied heeft geschreven.

46 Cocktails! Ik bedoel, kloosters. De dag bracht al het hierboven gezegde, maar de avond bracht sfeer in een gezellige bar, en ofwel was de groep gegroeid tot één grote familie, ofwel was iedereen gewoon te moe om lastig te doen. Ik geef het 50/50.

Via een kort verblijf in Ravenna (avonden op het strand), worden we gebracht tot bij de laatste van onze Italiaanse vrienden: Venetië Toen ik als leerling voor de eerste keer naar Venetië kwam, was ik niet dadelijk gewonnen voor haar charmes. Ik weet niet precies waaraan dat lag. Misschien was ik te jong, dat zou wel eens kunnen. Ik heb mijn mening grondig moeten herzien sindsdien. Venetië is de parel van Italië, het neusje van de zalm, het glazuur op een koffiekoek.

De ware charme van Venetië zit niet in de gondeliers. De ware charme van Venetië zit iets dieper verborgen: in de idyllische schouwen op de prachtige huizen, in de bizarre straatnamen, in de wanordelijke wirwar van kleine steegjes (hopeloos, maar dan ook echt hopeloos verloren lopen!), in de kleine winkeltjes, in de lekkere koffie, in de te dure andere dranken, in de waterwegen, in de aanlegsteigers … Ieder die Venetië ooit heeft bezocht, zal het beamen: je sluit Venetië in je hart.

Venetië is de stad van de films en de postkaarten, maar enkel in wat je ziet. Wat je beleeft, is een kleine stad die gebouwd is op toerisme, waartussen het echte leven sijpelt als straaltjes schaars water. Het is dan ook een stad die je, net als Rome, op je eigen tempo moet beleven, om ze uiteindelijk in je hart te sluiten.

Venetië was ook het afscheid. De avondzon die laag boven het water hangt, de bus die ons opwacht op het vasteland en wij die erheen lopen, zonder te beseffen wat dat eigenlijk betekent. Terwijl de zon steeds verder zakt en de Venetiaanse wateren steeds meer achterop komen te liggen, glijd je langzaam weg in de slaap en je kijkt en je ziet overal, in alle hoekjes, tussen je vingers, in je kleren, in je haar, op je lippen, in de lucht, de kleine splinters van een Italiaanse droom.

Matthias Verougstraete en Feline Ketels Foto‟s: Brent Nevejans

47

Na een schitterend resultaat op de SVS-zwemwedstrijd van Oost-Vlaanderen (zie vorige editie), mochten de best geklasseerde leerlingen van alle Vlaamse provincies tegen elkaar zwemmen op woensdag 5 maart te Brugge. Spijtig genoeg lag Bram Alenus (2b) met koorts in zijn bed. Hij kon zijn gouden medaille (in januari behaald) niet verdedigen. Misschien volgend jaar revanche?

Wij zijn dan vertrokken met slechts twee zwemmers: Tim Alenus (3c) en Katrien Maes (4d). In Brugge is er een mooi 50m bad en een tribune waar je absoluut geen contact hebt met je zwemmers. Onze twee leerlingen zijn â&#x20AC;&#x17E;geroutineerdeâ&#x20AC;&#x; zwemmers die geconcentreerd zijn op hun wedstrijd. In afwachting wisselden ze weetjes uit met leerlingen van andere Sint-Niklase scholen.

En dan was het eindelijk 15u15 en werden de cadetten (3de en 4de jaars ) opgeroepen om te zwemmen ...

Katrien nam een schitterende start en hield het goed vol tot het einde met een prachtige tweede plaats: ze kan naar huis met een zilveren medaille! Tim maakte er een spannende finale van: tot het einde waren er vier leerlingen die heel dicht bij elkaar zwommen, maar een medaille zat er uiteindelijk nipt niet in.

In Brugge hebben ze zeker van Berkenboom Humaniora gehoord en we maken ons sterk om het volgend schooljaar minstens even goed te doen!

Els Verstraeten

48

GEBOORTEN Ferre

1ste kindje van Michel en Inge Vercauteren – Maes. Kleinzoon van Greet Van Overmeire (onderhoudspersoneel van onze school). Geboren op 28 januari 2009.

Bas

3de kindje van Koen en Lotte Van Damme - Wauman (Ec MT 2000) Geboren op 12 februari 2009.

Nand

3de kindje van Ivan en Cindy Van Hove – Van Duyse (BoIn 1995) Geboren op 19 februari 2009.

Storm

1ste kindje van Steven en Kristine Saerens – Magerman (WeWi6 2001).

Geboren op 2 maart 2009.

Seppe

1ste kindje van Tom en Ina D‟heer – Van Roeyen (leerkracht).

Geboren op 12 maart 2009.

Anauëlle

1ste kindje van Steven en Gielke Loquet – van Kemseke (EcMT 2007).

Geboren op 27 maart 2009.

Marthe

1ste kindje van Kevin en Tine Bruggeman – Van Coilli. Kleindochter van Hugo Bruggeman (directeur) en Godelieve De Praetere. Geboren op 3 mei 2009.

Mira

2de kindje van Lieven en Kathleen Vanhaeverbeke – Verhulst (leerkracht).

Geboren op 8 juni 2009.

HUWELIJKEN Yves Verlinden en Saskia Vercruyssen (dochter van Chris Burm, leerkracht) op 14 februari 2009 te Antwerpen.

Alexander Freitas en Elke Magerman (leerkracht) op 21 februari 2009 te Sint-Niklaas.

Sam De Bock (Ec MT 2001) en Inge Baert (Ec Wi 2001) op 9 mei 2009 te Sint-Niklaas.

Jeroen Van Kersavont (oud-medewerker secretariaat) en Nathalie Geerinck op 8 augustus 2009 te Moerzeke.

OVERLIJDENS Mevrouw Gabriëlle Nulens, overgrootmoeder van Emma Moermans (1e Lat).

Overleden te Sint-Truiden op 2 januari 2009.

De heer Rafäel Mertens, vader van Jens Mertens (4b1 Ec5).

Overleden te Puurs op 6 januari 2009.

De heer Miel Heyninck, grootvader van Nathalie Heyninck (1c Mod).

Overleden te Sint-Niklaas op 7 januari 2009.

Mevrouw Huguette Van Havenbergh, grootmoeder van Rani De Wolf (2a Mod).

Overleden te Sint-Gillis-Waas op 10 januari 2009.

Eerwaarde zuster Noëlla (Magella Van den Berghe), zuster van de congregatie van de zusters van de H Vincentius Berkenboom Sint-Niklaas.

Overleden te Sint-Pauwels op 10 januari 2009.

49 De heer Jef Daniëls, goede vriend van Lucile Hemelaer (leerkracht).

Overleden te Hasselt op 12 januari 2009.

Mevrouw Georgette Van der Weken, grootmoeder van Sarah Pauwels (4d Lat).

Overleden te Sint-Niklaas op 13 januari 2009.

De heer Eric Colpaert, grootvader van Miguel Colpaert (1a Mod).

Overleden te Waterschoot op 4 februari 2009.

Mevrouw Maria Vandenbosch, grootmoeder van Evelien Corveleyn (leerkracht).

Overleden te Sint-Niklaas op 13 februari 2009.

De heer Frans Janssens, schoonvader van Christel Gogaert (leerkracht).

Overleden te Vilvoorde op 19 februari 2009.

De heer Hugo De Meyer, grootvader van Ben De Meyer (1e Lat) en van Dieter Van Noten (3d Wet).

Overleden te Berchem op 21 februari 2009.

De heer Ivan Cloostermans, neef van Hilde Van den Steen (leerkracht).

Overleden te Erembodegem op 18 maart 2009.

De heer Jacques Audenaert, broer van Annie Audenaert (oud-medewerker secretariaat).

Overleden te Antwerpen op 20 maart 2009.

Eerwaarde zuster Celeste (Maria Mampaey), zuster van de congregatie van de zusters van de H Vincentius Berkenboom Sint-Niklaas.

Overleden te Sint-Niklaas op 19 maart 2009.

Mevrouw Marie-Louise Goddaert, grootmoeder van Anse De Bodt (3 Ec 5) en van Siene De Bodt (1d Mod).

Overleden te Antwerpen op 26 maart 2009.

Eerwaarde heer Marcel Van Daele, priester van de congregatie van de zusters van de H Vincentius Berkenboom Sint-Niklaas.

Overleden te Sint-Niklaas op 28 maart 2009.

Mevrouw Simonne Puylaert, grootmoeder van Pieter De Caluwé (WeWi 2007) en van Vincent De Caluwé (5 WeWi).

Overleden te Sint-Niklaas op 09 april 2009.

Mevrouw Simonne Wauters, grootmoeder van Nathalie Perriëns (4 Ec 4).

Overleden te Gent op 14 april 2009.

De heer Marcel Van Buynder, grootvader van Thijs Van Buynder (1d Mod).

Overleden te Sint-Niklaas op 25 april 2009.

Mevrouw Yvonne Declercq, grootmoeder van Michiel Verplancke (4d Lat).

Overleden te Brugge op 29 april 2009.

De heer Jozef Laureys, grootvader van Stijn (5 EcMT 2007) en Emma Laureys (2e Lat).

Overleden te Sint-Niklaas op 9 mei 2009.

Mevrouw Marie-Rose Dewitte, moeder van de vriendin van Joris Sleebus (leerkracht).

Overleden te Sint-Pauwels op 14 juni 2009.

Mevrouw Maria Op de Weerdt, grootmoeder van Kevin Van Weyenberg (2 Mod.wet. ‟99) en van Glenn Van Weyenberg (2c Mod).

Overleden te Sint-Niklaas op 15 juni 2009.

De heer Hector De Rudder, grootvader van Tess De Keyzer (5b EcMT).

Overleden te Sint-Gillis-Waas op 19 juni 2009.

50 Mevrouw Godelieve Colman, moeder van Nancy Geerinck (preventie-adviseur Berkenboomscholen).

Overleden te Beveren op 11 mei 2009.