Dineren op het fort

De Kleedkamer

Dutje doen, boekje lezen

Wat doen acteurs voordat ze het podium opgaan? Hebben ze last van plankenkoorts? Wat zijn hun kleedkamerrituelen? Deze maand: Jacqueline Blom.

Ben je nog nerveus voordat je op moet? ‘Vroeger ging ik dood van de zenuwen, vooral bij premières. Dan speelde ik ook anders, meestal in een licht hysterische staat. Het blijft altijd een beetje spannend, maar met de jaren is het wel veel minder geworden. Nu vind ik vooral de eerste keer voor publiek intens. Wat zullen ze van de voorstelling vinden? Je bent als acteur behoorlijk naakt. Vlak voordat ik ga optreden mag er niemand langskomen, zelfs geen familie. Dat leidt alleen maar af. Irritant.’

Wat zijn jouw rituelen? ‘Ik vind het altijd lekker om nog wat tijd te hebben om tot mezelf te komen. Een bank in een kleedkamer is dan heel fijn. Als ik van ver kom, doe ik daarop graag even een dutje, ik lees de krant of een boek. Mijn e-reader gaat altijd mee. Of ik ga nog even naar buiten. Maar dat halfuurtje is zo voorbij, en dan is het omkleden, opmaken, tandenpoetsen en mijn stem losmaken.’

De voorstelling Tonio is gebaseerd op een waargebeurd verhaal, over de verongelukte zoon van schrijverspaar A.F.Th. van der Heijden en Mirjam Rotenstreich. Bracht dat een bepaalde druk met zich mee? ‘Aanvankelijk zei ik "nee" tegen het aanbod om Mirjam te spelen, omdat de dood zo’n naar onderwerp is. Pas toen werd voorgesteld om het samen met de vrolijke acteur Porgy (Franssen, red.) te doen, veranderde ik van gedachten. Ik wilde wel een aanpassing in het script, zodat de moeder niet langs de zijlijn zou staan. Verder vond ik het belangrijk dat het een verhaal werd dat écht anders was dan het boek, en uiteindelijk zijn er ook een choreograaf en danser bijgekomen. Daardoor krijgt het stuk een andere dimensie. Ik houd van de alledaagsheid en onbenullige dingen die erin zitten, zoals het moment waarop het koppel elkaar wil omarmen, maar dat dat niet lukt. In die kleine dingen zit het leven.’

Wat hoop je met deze voorstelling bij het publiek te bereiken? ‘Dat we laten zien hoe de ouders overleven. Vaak heb je geen idee hoe mensen die iemand verliezen hun dagen doorkomen. We hebben het te weinig over dood, rouw en troost, terwijl het gewoon bij ons leven hoort.’

De voorstelling Tonio is op 14 maart te zien in de Stadsschouwburg stadsschouwburg-utrecht.nl

Hoe ik talent voor het leven kreeg

Deze maand brengt de Stadsschouwburg een gevarieerd programma rondom ‘vluchten en opnieuw beginnen’. Met theater, muziek, films, kunst en comedy wordt het thema van alle kanten belicht.

Voor meer informatie over de programmering en aanvangstijden zie stadsschouwburg-utrecht.nl

THEATERSPEKTAKEL Eindeloos wachten Rodaan Al Galidi woonde negen jaar als vluchteling in een azc. Hij schreef het veelgeprezen boek Hoe ik talent voor het leven kreeg, over Semmier Kariem, die droomt van een nieuw leven, maar eindeloos moet wachten. Het collectief WAT WE DOEN, het Amsterdams Andalusisch Orkest, George & Eran Producties, ICK, Meervaart en NEWBEES bundelden hun krachten en bewerkten Al Galidi’s verhaal tot een theaterspektakel. Een cast van acteurs, musici én statushouders zet het azc op het toneel als een dorp met eigen wetten en regels. De voorstelling geeft het publiek een unieke inkijk in de levens van mensen die in een asielzoekerscentrum wonen en werken, en soms hopeloos verstrikt raken in het systeem. 6-7 maart, 20 uur

VERDIEPING Debatteren & dansen Het thema van Hoe ik talent voor het leven kreeg wordt verder verkend in het gratis toegankelijke verdiepingsprogramma De Expeditie. Debatten, korte documentaires, beeldende kunst, fotografie, comedy en muziek bieden elk een eigen perspectief op hoe het is om te vluchten en een nieuw leven te beginnen. Het programma van De Expeditie bestaat onder meer uit films van Movies that Matter, exposities van Humanity House en Stichting de Vrolijkheid, een installatie van Studio L A, talkshows, eten uit Safa’s Kitchen, livemuziek, workshops en een Dabke Night Afterparty. 5 t/m 7 maart, vanaf 13 uur

MUURVAST Grenzen verkennen Het Café Theater Festival presenteert de voorstelling De Turkijedeal; waar ligt mijn grens van Renée Coralie van Beek. Als haar Afghaanse vriend vier maanden later was gevlucht, zat ook hij nu vast in een vluchtelingenkamp. Muurvast. Met de Turkijedeal wordt de grens met Europa ook uit Renées naam bewaakt, uit naam van de Europeaan. Maar wat betekent die deal voor haar? Als moeder, als mens? Waar ligt haar grens? Deze voorstelling is onderdeel van het verdiepingsprogramma De Expeditie. 5 t/m 7 maart, diverse aanvangstijden