2024 Week 1 Woensdag 3 januari
17e jaargang UITZWAAICONCERT SOPHIA’S VEREENIGING
HOCKEY DES M012-2 SLUIT HET JAAR MET EEN KNALLER AF!
11
15-19
gemeente Nieuws Het gemeentenieuws van de gemeente Loon op Zand vindt u elders in deze krant.
21
LEERLINGENRAAD OBS DEN BUSSEL LAAT KERSTWENS UITKOMEN
Tante Anke verrast door Sjors Dankzij de leerlingenraad van OBS Den Bussel is de kerstwens van Sjors uit groep 3 werkelijkheid geworden. Enkele weken geleden hebben alle leerlingen en leerkrachten de mogelijkheid gehad om een kerstwens in te sturen. Van die mogelijkheid is massaal gebruikgemaakt. Nou, ga daar maar eens een keuze uit maken… DOOR: MARGJE OERLEMANSLAROS
Toch was het voor de leerlingenraad niet moeilijk om te kiezen.
De keuze is unaniem gevallen op de kerstwens van Sjors. Hij wenst dat de tante van zijn moeder, tante Anke, een bloemetje krijgt. Tante Anke woont namelijk in een verpleeghuis en heeft geen partner of kinderen. Reden genoeg dus om haar eens extra te verwennen rond de feestdagen.
Dat verdient ze De leerlingenraad vond alleen dat een bos bloemen niet genoeg was. “Laten we tante Anke gewoon een kerstpakket geven! Dat verdient ze.” “En misschien een leuk uitje ergens naartoe.” De leerlingen hebben toen de stoute schoenen aangetrokken
en zijn rond gaan bellen. En ja hoor, het is gelukt! Dankzij de Albert Heijn Kaatsheuvel is er een prachtig kerstpakket samengesteld. En tante Anke mag ook nog eens heerlijk gaan lunchen met dank aan Het Wapen van Kaatsheuvel en Grandcafé Sands. Als dat geen genieten wordt…
Onder valse voorwendselen Dan is het eindelijk zo ver. Tante Anke is onder valse voorwendselen naar school gelokt. Ook Sjors had nog geen idee wat hem te wachten stond. Deze kerstwens was de afgelopen weken het best bewaarde geheim van OBS Den Bussel. In de armen Tante Anke is samen met familie naar school gekomen. Ze stappen de klas in en Sjors kijkt haar verrast aan. Hij vliegt zijn tante Anke in de armen. Sjors legt uit dat hij vindt dat tante Anke wel iets fijns kan gebruiken. Hij mag het kerstpakket aan haar overhandigen. De leerlingenraad overhandigt de lunchbon en de kerstkaart. De kinderen van groep 3 zingen uit volle borst ’We wish you a merry christmas…’ en ’Wij wensen u een vrolijk kerstfeest…’. Leuke en lekkere dingen Tijd om even bij te komen van al die verrassingen. Sjors drinkt samen met tante Anke (en de rest van de familie) nog een kopje koffie. Hij mag het kerstpakket uitpakken en ziet tot zijn verbazing dat er een heleboel leuke en lekkere dingen in zitten: kerstkoekjes, boterbabbelaars, een verlichtte kerstkrans, spekjes met chocolade, een kerstmok met schotel, een Donald Duck om te lezen en blikjes drinken. De familie praat en geniet nog even na van het moment.
Nieuwjaarswens Lieve allemaal, Met regelmaat scroll ik langs de hoogte- en dieptepunten van X. U weet wel, het nieuwe Twitter. Het gezellige blauwe vogeltje is vervangen door een groot kruis, vandaar de naam ‘X’. Mij is nog niet geheel duidelijk of je nu een ‘X-je’ plaatst of dat we het nog steeds hebben over tweets. Maar goed, de hoogte- en dieptepunten zijn vrijwel gelijk gebleven. Dieptepunten zijn natuurlijk de bizarre haatberichten aan het adres van politici, bekende Nederlanders en eigenlijk iedereen die op enig moment het hoofd iets te ver boven het maaiveld uitsteekt. De ongegeneerde bagger die men loslaat op zo’n medium blijft mij verbazen. Er staan gelukkig heel veel hoogtepunten tegenover. Gevatte tweets over de combinatie van kerst en schoonmoeders, opinies over echt alles, maar een
van de meest geliefde onderwerpen blijft toch voetbal. De snelheid waarmee nieuws tot je komt, de eeuwig lieve mensen die iedereen een fijne dag wensen. En dan hebben we nog de real life strubbelingen van Jan en alleman over ouderschap, stoppen met roken, afvallen, de sportschool en wat dies meer zij. Laatst kwam ik een pareltje in een tweet (of is het toch een ‘X-je’?) van The New York Times tegen. Een gedichtje van Danusha Laméris genaamd Small Kindnesses. Ze schrijft over de kleine vriendelijkheden van alledag die we soms tegenkomen. Mensen die hun benen intrekken als je ze passeert in een druk gangpad. Iemand die je helpt je fruit op te rapen als je boodschappentas is gevallen. Want, zo schrijft Danusha, over het algemeen willen we elkaar geen kwaad doen. De momenten waarop we contact maken met elkaar duren kort. Wat nou als we met iedere kleine vriendelijkheid (“neemt u mijn
plaats maar” of “gaat u voor”) een soort vluchtige tempel creëren waarin de heilige mens in ons verblijft? En met ’heilige mens’ bedoelt de schrijfster niet de religieuze variant maar de oprechte, diepe vriendelijkheid die ieder van ons in zich heeft. Ik denk dat Danusha gelijk heeft. Tenminste, zo ervaar ik dat in Loon op Zand. Voor een ander klaarstaan, aardig zijn, begrip tonen, saamhorigheid. Ik geniet er iedere dag weer van. Dus dat wens ik ons allemaal toe voor 2024. Natuurlijk gezondheid, geluk, veel liefde. En small kindnesses. Want daar gaat het tenslotte om in ons korte contact met elkaar. Vriendelijkheid. Met vriendelijke groet, Hanne van Aart
(foto: Pulles & Pulles)
Sjors, tante Anke en de leerlingenraad samen op de foto.
Small Kindnesses By Danusha Laméris I’ve been thinking about the way, when you walk down a crowded aisle, people pull in their legs to let you by. Or how strangers still say ”bless you” when someone sneezes, a leftover from the Bubonic plague. “Don’t die,” we are saying. And sometimes, when you spill lemons from your grocery bag, someone else will help you pick them up. Mostly, we don’t want to harm each other. We want to be handed our cup of coffee hot, and to say thank you to the person handing it. To smile at them and for them to smile back. For the waitress to call us honey when she sets down the bowl of clam chowder, and for the driver in the red pick-up truck to let us pass. We have so little of each other, now. So far from tribe and fire. Only these brief moments of exchange. What if they are the true dwelling of the holy, these fleeting temples we make together when we say, “Here, have my seat,” “Go ahead — you first,” “I like your hat.”