2024 Week 7 woensdag 14 februari
69 e jaargang GOIRLE HEEFT Z’N BALLEFRUTTER - RIEL DE KAAI EN Z’N LIED
24 WOONEENHEDEN IN FABRIEKSKWARTIER
D’N INLOOP IN DE WILDACKER
3
5
11
UITBUNDIG FEEST IN GOIRLE EN RIEL
11-13
Fantastische optocht in Ballefruttersgat
De jeugd was ook aanwezig in de optocht
Afgelopen zaterdag hebben we in ons Ballefruttersgat een geweldig optocht gehad. Met vele gekleurde groepen, groot en klein, werd het publiek getrakteerd op een gezellige optocht. Het motto ‘Saome oew èège blèève’ werd door de meeste deelnemers meegenomen in hun uitbeeldingen. Dat is voor de jury ook een erg belangrijk punt waarop beoordeeld wordt. Tijdens de optocht hadden we ook 3 blaasorkesten langs de route staan wat de sfeer nog meer opkrikte. De uitslagen waren als volgt: Cat. A Grote wagens 1e prijs CV Hoevoeloe 2e prijs CV de Kreugels Cat. B Grote groepen 1e prijs Club van 18 2e prijs CV de Witte dè Witte 3e prijs de Staampers Cat C Kleine wagens 1e prijs Volle bak fist 2e prijs de Mispoesies Cat. D eenlingen en duo’s 1e prijs Wim Vissers en Hugo Im-
mink. 2e prijs Henk van Boxtel met carnavalspartner 3e prijs Ingeborg en Reinier Cat. F Jeugd 1e prijs Jeugd GSBW 2e prijs Fam. Hoogendoorn 3e prijs Thijs van Seeters PUBLIEKSPRIJS Dan hadden voor het eerst een publieksprijs in het leven geroepen. Twee mensen hebben vooraan in de optocht briefjes uitgedeeld met daarop een QR code. Deze kon men scannen en vervolgens kwam je dan alle deel-
nemers tegen. Men hoefde alleen maar 1 deelnemer aan te klikken en te verzenden en dan was er gestemd. Dit was een super geslaagde vernieuwing in onze optocht. En hier werd gretig gebruik van gemaakt want maar liefst 1962 geldige stemmen waren er binnen gekomen. En met 29% van de stemmen heeft CV de Witte dè Witte de eerste publieksprijs 2024 gewonnen. Wij hebben dit jaar een groei mogen waarnemen en hopen dat dit volgend jaar weer zo mag zijn. Het is gewoon bekend dat wij in Goirle bijna nergens een grote wagen kunnen bouwen, wat heel erg jammer is, maar ons dorp is vindingrijk genoeg om dit op te vangen door groepen van soms wel 30 deelnemers. Dit geheel geeft zoveel kleur aan de optocht dat wij vol vertrouwen het volgend jaar tegemoet zien. Optochtcommissie van Stichting Karnaval Ballefruttersgat
MAAK KENNIS MET AHMAD MUHAMMAD
Een dankbare bewoner van de noodopvang in het Missiehuis Dankzij Kees van Bohemen kom ik in contact met Ahmad Muhammad. Ahmad (55) is een van de bewoners van het voormalige Missiehuis, de Goirlese noodopvang aan de Tilburgseweg. We spreken af om 10.00 uur. In de eetzaal biedt hij me ontbijt aan, maar een kop koffie volstaat. We praten ruim een uur met elkaar, ik maak kennis met een interessante man, wat een verhaal! Zijn dochter Noor (14) is naar school, naar het internationale schakelcollege in Tilburg; zijn zoon Murad (11) naar bs De Kameleon, hier in Goirle. Zijn vrouw met de jongste zoon zijn ondergedoken ergens in Pakistan. Zij hopen dat ze zich kunnen verenigen met de rest van het gezin. Ahmad is statushouder, d.w.z. dat zijn asielaanvraag is toegekend: hij en zijn gezin mogen in Nederland proberen een nieuw bestaan op te bouwen. Waar is onbekend. Ahmad is goed op de hoogte van de schaarste aan woonruimte. Als er woonruimte is – ergens in Nederland – heeft het zin om werk te zoeken. In het onderstaande enkele fragmenten van ons gesprek dat in het Engels gevoerd werd. DOOR BEN LOONEN Dreiging en vlucht Ahmad is een man van de pen. Hij schreef columns en journalistieke stukken voor Pakistaanse media, hij vertaalde boeken uit het Engels in het Urdu en Arabisch, hij schreef brieven aan Wladimir Poetin, Donald Trump, Antonio Gute-
res, de secretaris-generaal van de Verenigde Naties. Hij is aanhanger van de Ahmadiyya-beweging, een moslimtak die niet erkend wordt door de hoofdstromen van de islam en daarom gediscrimineerd wordt. Ahmadiyya’s zijn religieuze alleseters en zeer verdraagzaam: de koran, de bijbel, de geschriften van hindoeïsme en boeddhisme
Ahmad Muhammad in het Missiehuis
bevatten allemaal wijsheid en richting: vrede op aarde. Ahmad is door zijn kritische artikelen een slachtoffer geworden van het vrije woord. Jarenlang werd hij bedreigd. Toen zijn kinderen ge-
vaar liepen gekidnapt te worden was voor hem de maat vol. Het advies van zijn religieuze leider was: wegwezen. Met het hele gezin bleek onmogelijk. Zijn vrouw zei: ga maar met de twee oudste
kinderen, laten we hopen dat we ooit verenigd worden. Zij vlogen naar Schiphol, meldden zich in Ter Apel, werden ondergebracht in Zevenbergen en Ruckven en ten slotte in Goirle.
Vriendelijkheid In Ter Apel (2022) was het tjokkevol, de kinderen moesten buiten op de grond slapen. Hij smeekte een politieagent om binnengelaten te worden. Hij beschrijft me de agent: een grote, forse man met een strenge blik, maar hij had tranen in zijn ogen toen hij ons zag, toen hij de kinderen zag liggen. Hij liet ons toe, gaf ons lakens, dekens en voedsel. We hadden niets. In Zevenbergen en Ruckven ontmoette hij ook vriendelijke mensen, en vond hij het tijd worden om zijn dankbaarheid te uiten, hij is per slot van rekening een man van de pen. Hij schreef naar De Bode en naar De Stem. Een journalist van De Stem benaderde hem en tekende zijn verhaal op. Ook in Goirle ontmoette hij vriendelijke mensen: mensen uit de buurt, mensen die vrijwillig hun diensten aanbieden, de burgemeester die belangstellend een uur naar hem luisterde. Lees verder op pagina 9