Rinske Former

Rinske Former op zoek naar TĂ­r na nĂłg rinske for mer in ierl and

Een Nederlandse kunstenaar in Ierland anja frenkel

insp i r at i e

10

anja frenkel

Rinske Former op zoek naar Tír na nÓg Een Nederlandse kunstenaar in Ierland

insp i r at iE 10 wa ander s uitge ver s , z wolle van vlissingen art foundation

6

voorwoord Inspiratie. Een woord dat veel gebruikt wordt, in allerlei facetten van het leven. Inspiratie. Dat is waar het begint in de kunst.

De stichting ‘Van Vlissingen Art Foundation’ ondersteunt sinds 2008 talentvolle, Nederlandse beeldende kunstenaars door de belangstelling voor hun werk in bredere kring te stimuleren. Dat is het doel. De opzet die daaruit voortvloeide, is de Inspiratie-reeks. Een kunstenaar wordt geselecteerd, die vervolgens afreist naar een plek waar zijn of haar inspiratie maximaal tot bloei komt en waar nieuw werk uit voortvloeit. Dit wordt vastgelegd in een publicatie.

Het eerste deel van de serie verscheen in 2009. Inmiddels 10 jaar verder, zijn we bij het tiende deel in de serie aanbeland. Een mooie mijlpaal.

Daar zijn we trots op. Voor dit deel reisde kunstenaar Rinske Former af naar Ierland, het land van de sagen en mythen, het land van de legende Tír na nÓg (Land van de eeuwige Jeugd). Haar missie: dit eiland vinden.

Met haar poëtische fotografie bracht Rinske haar ervaringen en ontmoetingen, evenals het adembenemende Ierse landschap, in beeld.

Graag dank ik het bestuur van de stichting en allen die betrokken waren bij en een waardevolle bijdrage hebben geleverd aan de totstandkoming van wederom een prachtig boek.

Dit deel verschijnt bij de expositie van nieuwste werken georganiseerd in samenwerking met Pulchri Studio Den Haag.

John A. Fentener van Vlissingen

7

Ik ging naar Ierland met een missie.

Ik wilde het eiland Tír na nÓg vinden.

Tír na nÓg; ‘Land of the Young’. Land van de eeuwige rust.

Het land van de altijd jonge mensen.

Het land waar oorlog niet bestaat, en waar men altijd gelukkig is.

Waar de bloemen altijd bloeien, waar de vruchten aan de bomen groeien, waar de zon altijd straalt.

Het moet er fantastisch zijn.

8

De my the Tír na nÓg De Fianna is een eeuwenoude groep krijgers. Hun leider is Fionn MacCumhail en zijn zoon heet Oisín. In Ierland zijn ze berucht en beroemd. Op een dag rusten ze uit bij een meer in de buurt van Killarney. Oisín, een gespierde man, is aan het zwemmen. Hij slooft zich uit voor zijn kameraden en zijn vader. ‘Je begint een beetje een buikje te krijgen Oisín, zo jong ben je niet meer!’ Oisín lacht en roept naar zijn vader: ‘Gelukkig is het niet zo erg als bij jou pap.’

Hij neemt nog een duik en proeft het zoute water. De zon schittert op het water, glinsterend laat ze sterretjes achter in de lucht.

Dan voelt Oisín een warme wind in zijn gezicht. Hij draait zich om en ziet een prachtig

wit paard en op dat witte paard zit een prachtige vrouw. Een vrouw met lang goud haar dat danst in de wind. Ze vraagt hem: ‘Wat is je naam? Mijn naam is Niamh. Ik kom van ver.’ Oisín, verbluft door haar schoonheid, stamelt: ‘Mijn naam is Oisín, waar kom je vandaan?’ Niamh zegt: ‘Ik ben over land en over zee gereisd om te vragen of je mee wilt komen. Ik kom uit Tír na nÓg, Land of the Ever Young. Wil je mee naar een plek waar tijd niet bestaat? Waar je geen pijn kent, en verdriet niet voorkomt. Oisín ik vraag je, wil je voor eeuwig leven?’ Natuurlijk wil Oisín dat, wie wil er niet voor eeuwig leven? Dus gaat hij mee met Niamh. Hij springt achterop bij haar op het paard. En samen vertrekken ze onder protest van de Fianna – ‘Oisín, wat doe je? Blijf bij ons makker!’ – richting het Westen.

Op Tír na nÓg is het leven geweldig. De bewoners van het eiland vieren nachtenlang

feest om Oisín te verwelkomen. Ze drinken iedere avond wijn bij het maanlicht en de liefde tussen Oisín en Niamh is onbeschrijfelijk. En toch, naarmate de dagen verstrijken, is er iets in Oisín waardoor hij maar niet tot rust kan komen. Hij mist Ierland. Hij vraagt Niamh: ‘Kan ik nog een keer terug naar Ierland, gewoon één keer, om de Fianna te zien? Mijn vader nog een keer te omhelzen?’ Maar Niamh schudt haar hoofd. ‘Je bent verder weg dan je denkt Oisín. Tijd werkt hier op een andere manier. Niets is meer hetzelfde sinds je hier bent.’ Maar Oisín kan het er niet bij laten en vraagt haar net zolang of hij terug mag naar Ierland tot ze toestemt. ‘Oké, onder één voorwaarde. Je gaat met mijn paard en je moet op de rug van het paard blijven zitten. Dat beloof je me Oisín, onder geen enkele voorwaarde ga je van het

9

26

27

28

29

30

32

33

34

35