HO_Voorbeeldhoofdstuk_Buitenlandse handel 2024 by VAN IN

Hoofdstuk 4 Internationale verkopen en de Incoterms

1 Distributie en verkoop

1.1 Distributie

In de ruime betekenis van het woord verwijst de term ‘distributie’ naar een ruim geheel van activiteiten en organisaties die betrekking hebben op het voortstuwen van de goederenstroom van producent naar ge-/verbruiker. De inhoudelijke betekenis van deze term stemt in vele talen overeen met de taalkundige oorsprong van het woord: distributie (distribuere, distribuer, to distribute …) verwijst telkens naar: ‘verdelen’, ‘verspreiden’, ‘uitdelen’.

1.1.1

Plaats van de handel en de distributie binnen de bedrijfskolom

De bedrijfskolom is het geheel van bedrijfshuishoudingen die samen zorgen voor het overbruggen van de afstand tussen de productie en de finale afnemers van goederen en diensten. Productie, handel en distributie situeren zich binnen die bedrijfskolom. Het begrip handel is ruimer dan distributie. Dat wordt duidelijk gemaakt in figuur 1 die het onderscheid maakt tussen de ‘collecterende industriële handel’ (bv. handel in grondstoffen aangekocht in de plaatsen van ontginning en verkoop aan de basisindustrie die de grondstoffen zal verwerken tot basisproducten), de ‘distribuerende industriële handel’ en de ‘distribuerende consumptieve handel’.

Figuur 1 Handel en distributie in de bedrijfskolom

Bron: Van Der Ster W. en Van Wissen P., Marketing en Detailhandel, Groningen, Wolters-Noordhoff, 2002.

Distributie kan dan gedefinieerd worden als: ‘het geheel van maatregelen die organisaties moeten nemen om halfafgewerkte en afgewerkte producten vanuit de producerende organisatie naar de afnemers te kunnen brengen’.

1.1.2 Functie van de distributie

Sinds de industrialisatie zijn de plaats van productie en de plaats van afname voor de meeste goederen steeds verder uit elkaar gaan liggen (kostprijsredenen, fysische omstandigheden bv. textielindustrie, staalindustrie, wijn-, koffie-, bananenteelt …). Ook de hoeveelheid van een product die een producent voortbrengt, verschilt van de afname die de gebruiker ervan wenst. Het moment van productie valt meestal niet samen met het moment van afname (bv. speelgoed …). Dit zijn enkele voorbeelden van ‘kloven’ of ‘afstanden’ die bestaan tussen de voortbrengers van goederen en diensten en de afnemers ervan. De globalisatie van de economie en de daaruit voortvloeiende groei van de internationale handel, heeft die ‘afstanden’ in vele gevallen nog doen toenemen.

De distributie heeft als functie die kloven te dichten, of die zogenaamde afstanden te overbruggen. Die ‘afstand’ kan betrekking hebben op de plaats, de hoeveelheid, de keuzemogelijkheden, de tijd, de kennis of de betaling.

1 De overbrugging van de geografische afstand tussen producent en gebruiker (marktdecentralisatie). Door fysieke distributie worden goederen en diensten dichter bij de afnemer gebracht. De gebruiker moet zelf minder transport- en minder zoekinspanningen doen. Bv. aankopen van wijn: je kunt zelf een aantal wijnboeren bezoeken om wijn te keuren en zo je keuze te maken. Een wijnhandelaar biedt een ruime geografische en kwalitatieve keuze van wijnen aan op één moment en op één plaats. Hoe hoger de marktdecentralisatie, hoe meer het ‘ruimtelijke nut’ de prijs zal verhogen.

2 De producent brengt een beperkt assortiment1 (zie ook verder) in grote hoeveelheden op de markt. De distributie biedt de afnemer de mogelijkheid de hoeveelheid te kopen die het best past bij zijn financiële en organisatorische mogelijkheden. Uiteraard heeft de verkleining van de minimaal te kopen hoeveelheid ook weer een invloed op de prijs (bv. leveren in kleinere verpakkingen).

3 Het aangeboden assortiment van de producent is veel smaller dan de gewenste keuzemogelijkheden van de afnemer. De distributie verzamelt assortimenten van verschillende producenten op één plaats en maakt de markt meer doorzichtig. Hoe verder in de bedrijfskolom, hoe breder het assortiment wordt. Aan de uitbreiding van de keuzemogelijkheden hangt natuurlijk ook een prijskaartje vast (zie voorbeeld uit punt 1).

4 Het gewenste moment van afname stemt zelden overeen met het moment van productie. De productie kan seizoensgebonden zijn (bv. meeste landbouwproducten) terwijl het hele jaar door een afname gewenst wordt. Soms is de afname periodegebonden (bv. opening scholen, Kerstmis, moederdag, brandstof voor huisverwarming, zomerkledij …) daar waar de productie om organisatorische redenen gelijkmatig gespreid wordt over het jaar. Hier levert de distributie een ‘tijdsnut’. De ‘distribuant’ houdt voorraden in stock. De groothandel en/of de detailhandel kunnen uit voorraad leveren, zodat de afnemer niet moet wachten tot de producent het juiste product gemaakt heeft. Hoe korter de wachttijd is, hoe meer nut gecreëerd wordt, vandaar de toegevoegde waarde van lokale verdeelcentra dicht bij de markt.

5 Er bestaat eveneens een kennis- en informatiekloof: de afnemer heeft behoefte aan kennis over de gebruiksmogelijkheden van een goed terwijl de producent informatie wenst over de markt. De distributie kan een product aanpassen aan de specifieke wensen van de afnemer (bv. aanbrengen van opties door een dealer), levert dienst na verkoop, staat in voor de uitvoering van de kwaliteitsgarantie, organiseert de opleiding voor het gebruik van een product (bv. bij software). Via de distributie krijgt de producent essentiële marktinformatie (groeimogelijkheden, concurrentie, klantentevredenheid …).

6 Voorraden aanhouden houdt ook een financieel risico in (bv. onverkoopbare voorraden). Door krediet toe te staan aan de afnemers verhogen de afzetmogelijkheden, maar ook de financiële

1 Een assortiment is de totaliteit van producten die door een onderneming of organisatie worden aangeboden.

risico’s. Bij aankopen in het buitenland (groothandel-importeur) en betaling in een vreemde munt draagt de distributie ook een wisselkoersrisico (zie het hoofdstuk 'Risico’s bij internationale handel').

Een variant op het begrip distributie luidt: ‘Distributie is de functie die goederen en diensten ter beschikking stelt van de ge-/verbruikers op tijdstippen, in hoeveelheden, in assortimentsklassen, vergezeld van de nodige diensten, op de plaatsen zoals de ge-/verbruiker dat wenst en daar waar de aanbieder verwacht dat de doelgroep zal kopen2

Een goed functionerend distributiesysteem moet ondersteund worden door een efficiënt werkend logistiek systeem. Vooral voor het overbruggen van de eerste vier opgesomde ‘kloven’ vervult de logistieke dienstverlening (of de expeditie) een niet te onderschatten rol (zie verder bij ‘Tussenpersonen bij expeditie en vervoer’ en ook de hoofdstukken ‘Vervoer en documenten in de internationale handel’ en ‘Douaneformaliteiten’).

1.1.3 Distributiekanalen

Een distributiekanaal is de verbinding tussen de producent van goederen en diensten en de afnemer, waardoor de diverse kloven die tussen hen bestaan opgevuld worden; of anders gezegd ‘het geheel van distributieschakels die de afstand overbruggen tussen de voortbrenger en zijn doelgroep’.

Een distributiekanaal is altijd een onderdeel van de bedrijfskolom. Het eindpunt van een distributiekanaal is niet noodzakelijk het consumptieniveau. Het eindpunt van het distributiekanaal van een producent van staalplaten zijn bv. de autofabrikanten, de machinefabrikanten e.d. Dat betekent niet dat de producent van staalplaten zich niet moet informeren over de nieuwe tendensen die zich manifesteren bij de eindconsument; bv. de wens voor lichtere autocarrosserieën, waardoor hij rekening moet houden met concurrentie vanuit de kunststofsector (carrosserie van glasvezel).

De lengte van het distributiekanaal wordt weergegeven door het aantal niveaus dat in een distributiekanaal voorkomt tussen begin- en eindpunt. Figuur 2 geeft een aantal voorbeelden van mogelijke distributiekanalen.

2 De doelgroep kan bestaan uit gewone consumenten, maar kan ook een organisatie zijn van een ander niveau van de bedrijfskolom. Bv. de doelgroep van de collecterende industriële handel zijn bepaalde ondernemingen van de basisindustrie.

Figuur 2 Soorten distributiekanalen

Bron: Lagasse, L, Van Kenhove, P. en Van Waterschoot, W., Distributiekanalen in marketingperspectief, Uitgeverij De Boeck, Berchem, 2011.

Lengte van het distributiekanaal

– Directe levering: van producent direct naar afnemer – bv. industriële installaties, levering machines aan verwerkende industrie.

– Kort kanaal: van producent via distribuant aan afnemer – bv. van confectiebedrijf via grootwinkelbedrijf naar consument of voor eenvoudige industriële goederen (bv. vijzen) van de fabrikant via de groothandel naar een andere fabrikant.

– Traditioneel kanaal: van producent via groothandel en kleinhandel naar afnemer – typisch voor vele consumptiegoederen – of van producent via importeur en groothandel naar afnemer.

– Lang kanaal: van producent via importeur, groothandel (soms meer dan 1 groothandel) en kleinhandel naar afnemer – bv. import van tropische vruchten en levering via groothandel en detailhandel tot bij de eindconsument.

Enkelvoudige tegenover meervoudige distributiekanalen

– Enkelvoudige distributie betekent dat binnen een markt slechts één type van distributiekanaal wordt gebruikt; bv. schoonheidsproducten die alleen via apotheken worden verdeeld.

– Duale distributie houdt in dat twee types van distributiekanalen gebruikt worden binnen één markt; bv. bepaald merk van sportschoenen wordt via sportwinkels en via warenhuizen verkocht.

– Meervoudige distributie wil zeggen dat meer dan twee types van distributiekanalen binnen één markt worden gebruikt.

Bepalende factoren bij de keuze van het distributiekanaal

De keuze van een distributiekanaal moet een bewuste en weloverwogen keuze zijn, waarbij men met heel wat factoren rekening houdt. De eerst aangeboden mogelijkheid is misschien de gemakkelijkste, maar niet noodzakelijk de beste keuze. Bv. een producent die voor het eerst een nieuwe buitenlandse markt betreedt, kan de impulsieve beslissing nemen gebruik te maken van de diensten van een groothandelaar-importeur en hem de exclusieve verkooprechten toekennen. Of hij kan de tijd nemen om de verschillende mogelijke distributiekanalen te onderzoeken en na analyse van relevant feitenmateriaal een beredeneerde keuze maken.

Factoren die een rol spelen bij deze keuze zijn o.a.: – grootte van de markt en aantal potentiële afnemers; – gemiddelde ordergrootte;

Hoofdstuk 4 Internationale verkopen en de Incoterms

– productassortiment dat wordt aangeboden (eenvoudig versus technisch ingewikkeld product);

– behoefte aan klantendienst;

– ligging verkooppunten;

– door de concurrentie gebruikte distributiekanalen;

– financiële draagkracht van de producent;

– juridische en socio-culturele elementen (kunnen van land tot land verschillen).

1.1.4 Distributiestructuren

De bestaande distributiestructuren kunnen volgens diverse criteria worden ingedeeld, zoals:

– de klassieke indeling groothandel – kleinhandel;

– volgens het type assortiment: food – non-food (en binnen die indeling verdere opsplitsing naar soorten goederen: zuivel, groenten en fruit, droge voeding … of kleding, elektro, meubels …);

– volgens de bedrijfsvorm: zelfstandige groot- of kleinhandel, warenhuizen, filiaalbedrijven, verbruikerscoöperaties ...;

– volgens de graad van specialisatie zoals: speciaalzaken (met een smal en diep assortiment), hypermarkten (met een breed en ondiep assortiment);

– volgens de grootte van de vestiging (bv. oppervlakte van de verkoopruimte).

Meestal gebeurt de indeling op basis van diverse criteria. Let wel, geen enkele indeling is perfect, universeel of volledig. Naargelang de regio in de wereld, naargelang het land, naargelang de tijd, zijn verschillen vast te stellen. De distributie is dynamisch en past zich aan, aan de lokale omstandigheden en aan de nieuwe trends, zodat steeds nieuwe distributievormen en -structuren ontstaan.

1.1.5 Begrip assortiment

Een ‘assortiment’ is de totaliteit van producten die door een onderneming (producent, groothandelaar, detailhandelaar …) of organisatie voor verkoop wordt aangeboden.

Een aangeboden assortiment kan verschillende productgroepen (product lines)omvatten: bv. voedingswaren (food), schoonmaakmiddelen (non-food), textielwaren (non-food) …

Een productgroep omvat een reeks producten die nauw met elkaar samenhangen omdat ze bv. – dezelfde behoefte bevredigen (dranken); – samen worden gebruikt (voedsel en drank, planten en tuingereedschap …); – in hetzelfde productieproces tot stand komen of met dezelfde middelen worden geproduceerd (industriële draden en tuinafrasteringen);

in dezelfde prijsklasse vallen (laaggeprijsde kleding en schoenen);

– door hetzelfde verkooppunt op de markt gebracht worden (schoenen, handtassen en reistassen).

Elk assortiment heeft bepaalde kenmerken:

De breedte van het assortiment wordt bepaald door het aantal verschillende producten die in het assortiment zijn opgenomen. Zijn er veel verschillende productgroepen, dan spreekt men van een breed assortiment; zo niet spreekt men van een smal assortiment

– De diepte van het assortiment is een aanduiding van het aantal varianten dat wordt aangeboden binnen een bepaalde productgroep (bv. verschillende soorten bieren binnen het bieraanbod): een diep of een ondiep assortiment;

– De consistentie van het assortiment wordt bepaald door de onderlinge samenhang tussen de verschillende productgroepen (bv. een krantenwinkel die ook groenten en fruit verkoopt, heeft een

weinig consistent assortiment, een krantenwinkel die ook boeken, wenskaarten en papierwaren verkoopt heeft wel een consistent assortiment).

1.2 Verkoop

De organisatie van de verkoop van de producten van een onderneming kan op verschillende wijzen gebeuren: de directe verkoop, verkoop via tussenpersonen, gezamenlijke verkoopsorganisatie van verschillende bedrijven ...

In de hiernavolgende uiteenzetting wordt de nadruk gelegd op de verkoop in het buitenland.

1.2.1

Directe export

Met directe uitvoer wordt bedoeld dat de onderneming zelf de verkoop van haar producten in handen neemt. De manier waarop dat gebeurt, kan variëren in functie van de grootte van de onderneming, de grootte van een bepaalde afzetmarkt, de aard van de producten, de kenmerken van de afzetmarkt ...

De onderneming kan o.a. werken: – met eigen verkooppunten in het buitenland;

– via de groothandel/kleinhandel in het buitenland;

– via warenhuisketens in het buitenland;

– met eigen buitenlands verkooppersoneel;

– met Belgisch verkoopspersoneel, dat regelmatig buitenlandse klanten en potentiële klanten opzoekt;

– met verkoop via postorderbedrijf.

1.2.2

Indirecte export

De producerende bedrijven kunnen hun verkoop, geheel of gedeeltelijk, in handen geven van derden. Dat komt vrij veel voor bij de verkoop in het buitenland. De redenen waarom bedrijven kiezen voor indirecte export kunnen o.a. zijn:

– De onderneming is te klein en kan de hoge kosten van een eigen exportadministratie met allerlei specialisten niet dragen.

– De onderneming betreedt een totaal nieuwe markt, waarvan ze onvoldoende marktkennis heeft. Om het risico dat het ‘onbekende’ meebrengt te beperken, laat men de verkoop over aan derden.

– De verkoopwijze in het buitenland (land met een andere cultuur, gewoonten en taal) is totaal verschillend van de eigen verkoopgewoonten. Het is dan beter de verkoop te laten doen door een onderneming of persoon die thuis is op die markten.

– De onderneming heeft geen ervaring met export. Via indirecte export wil ze de buitenlandse markt verkennen.

– Het betreft een eenmalige exportverrichting.

Naargelang het soort markt, naargelang het soort product kiest een onderneming voor directe of indirecte export. De twee systemen zijn perfect mengbaar: bv. de verkoop in West-Europa kan door de onderneming zelf verzorgd worden, terwijl men voor de verkoop in de VS of in Azië zal kiezen voor een van de vormen van indirecte export. Ook het soort product kan de wijze van verkoop bepalen: naarmate de productkennis belangrijker is, wordt meer gekozen voor directe export (bv. verkoop van machines). Bij technisch minder ingewikkelde producten (bv. de meeste consumptiegoederen, grondstoffen ...) is de marktkennis soms belangrijker en dan doet men gemakkelijker een beroep op derden. Of de onderneming kan één product zelf commercialiseren in het buitenland (wanneer ze daarvoor een grote afzetmarkt heeft) terwijl ze voor een ander product (met beperkte omzet) kiest voor indirecte export.

Enkele varianten van indirecte verkoop zijn:

1.2.2.1 Verkoop via een trader

Traders (ook Export-Importfirma’s genoemd) zijn handelsondernemingen die zich specialiseren in het exporteren en importeren van goederen voor derden. Zij kopen en verkopen goederen in eigen naam en voor eigen rekening. De meeste traders hebben hun activiteiten op een bepaald terrein toegespitst: sectorieel of geografisch.

Voor de producent van de goederen gaat het als het ware om een binnenlandse verkoop. De producent draagt geen eigenlijk exportrisico (betalingsrisico, wisselrisico ...) en moet zich ook niet bezighouden met het marktonderzoek, het zoeken naar klanten ... in het buitenland.

In België zijn heel wat traders actief. Soms zijn dat vrij grote handelsondernemingen met vele vertakkingen in het buitenland.

1.2.2.2 Exportcombinatie of groepsverkoopkantoor

Dit is een zelfstandige handelsonderneming opgericht door een kapitaalinbreng van een aantal ondernemingen, die via deze nieuwe onderneming hun producten op buitenlandse markten willen verkopen. Op zich is een exportcombinatie eigenlijk een trader, maar met dit verschil dat ze alleen goederen verkoopt voor de leden van de groep. De samenwerking kan plaatsvinden tussen ondernemingen uit dezelfde sector, die complementaire goederen verkopen (geen concurrenten), zodat een groot gamma van producten wordt aangeboden. In de praktijk ziet men dat zo’n samenwerking nogal dikwijls ontstaat tussen ondernemingen van eenzelfde regio, die soms allen dezelfde exportmarkten beogen.

De samenwerking tussen de ondernemingen kan beperkt zijn, of zeer ruim opgevat zijn. Vandaar dat men spreekt van:

– Integrale exportcombinatie: dit wil zeggen dat de deelnemende ondernemingen alle exportfuncties overdragen aan de nieuwe onderneming.

– Partiële exportcombinatie: slechts een gedeelte van de exportfuncties wordt overgedragen aan de nieuwe onderneming, bv. het marktonderzoek, de prospectie en de verkoop, terwijl elke producent de financiële afhandeling voor zijn rekening neemt.

Voordelen:

– Ondernemingen die te klein zijn om zich in te werken in de exporttechnieken, kunnen op deze manier toch verkopen in het buitenland.

– De kosten voor het aantrekken en opleiden van exportspecialisten worden verdeeld tussen verschillende bedrijven.

– De risico’s van de export worden gedragen door de exportcombinatie en staan dus los van de producerende onderneming.

1.2.2.3 Exportdienst van een andere onderneming

Ondernemingen kunnen voor hun exportactiviteiten ook samenwerken met andere exporterende bedrijven.

Kleine ondernemingen kunnen via zo’n exportakkoord genieten van de diensten en de exportervaringen van grote ondernemingen. Een voorwaarde voor een goede samenwerking is uiteraard dat de samenwerkende ondernemingen geen concurrerende producten verkopen.

Het kan voor een grote onderneming, die geconfronteerd wordt met een stabilisatie of zelfs achteruitgang van zijn buitenlandse verkopen, een middel zijn om zijn buitenlands aanbod te diversifiëren, en als dusdanig ook de omzet te verhogen.

1.2.2.4 Bijzondere vormen van indirecte export

In sommige gevallen is verkoop in het buitenland (direct of indirect) moeilijk of onmogelijk, als bv. – de beoogde afzetmarkt te ver gelegen is, of te moeilijk bereikbaar is; – de transportkosten te hoog zijn; – door de hoge lonen in eigen land, de producten niet meer concurrentieel zijn in het buitenland; – de producten bederfbaar zijn en geen ver transport verdragen; – de invoerrechten in het invoerland het product te duur maken; – de overheidsreglementering de invoer van bepaalde producten beperkt of verbiedt.

Een onderneming kan in zulke gevallen toch nog inkomsten verwerven uit een buitenlandse markt, door te kiezen voor een alternatief op de export van goederen.

A Export van knowhow

In plaats van goederen verkoopt een onderneming productietechnieken en andere technische kennis aan een buitenlandse onderneming. De betaling kan gebeuren onder de vorm van een eenmalig bedrag, van verschillende betalingen gespreid over enkele jaren, het leveren van goederen met die knowhow gemaakt, of het verwerven van een participatie in het kapitaal van de kopende onderneming. Deze laatste vorm van compensatie heeft als voordeel dat men mee betrokken is in het beleidvan de buitenlandse onderneming en een toezicht heeft op de aanwending van de knowhow. Naast de jaarlijkse inkomsten (uit de winst), heeft men eveneens het voordeel mee te genieten van een eventuele groei van de buitenlandse onderneming.

De verkoper van de knowhow zal bepalen op welke markt(en) de koper van de knowhow, de producten gemaakt met die technische kennis mag verkopen. Zo beschermt hij zich tegen eventuele concurrentie die hij kan krijgen van de buitenlandse producent aan wie de technologische kennis werd verkocht.

B Licentiefabricage

Een onderneming (licentiegever) geeft de toelating aan een andere onderneming (licentienemer), om tegen betaling van een vergoeding, gedurende een beperkte tijd, een bepaalde hoeveelheid goederen te produceren volgens de eigen productietechnieken.

Tussen de licentiegever en de licentienemer wordt een overeenkomst gesloten m.b.t. de markt(en), waarop de licentienemer die producten mag verkopen, de grootte van de licentiefabricage ... Ook een licentiegever loopt het risico concurrentie te krijgen van zijn licentienemer.

C Franchising

Een onderneming met een welgekende merknaam (franchisegever) laat tegen vergoeding die merknaam gebruiken door een andere(buitenlandse) onderneming (franchisenemer). Meestal gaat dat samen met het leveren van een productietechniek en/of het leveren(of de controle op de aankoop) van grondstoffen, met als doel de garantiete hebben dat de door de vreemde onderneming geproduceerde goederen aan dezelfde kwaliteitseisen voldoen als de producten van de gekende merknaam (Coca-Cola, McDonald’s).

De franchisenemer geniet van: het publicitaire voordeel (gekend merkproduct verkopen) en de logistieke steun van de franchisegever.

De franchisegever: verwerft nieuwe verkooppunten, zonder zelf bijkomende investeringen te doen (en geniet toch van additionele inkomsten).

D Buitenlandse investering

Een Belgische onderneming richt een eigen productie-eenheid op in het buitenland (eventueel in joint venture met een plaatselijke onderneming), om in eigen beheer ter plaatse te produceren. De verkoopsopbrengsten van de buitenlandse vestiging vervangen de eventuele gederfde exportopbrengsten.

1.2.3 Tussenpersonen in de internationale handel

Een variant op indirecte export is het gebruik van tussenpersonen voor het afsluiten van aankoop- of verkoopovereenkomsten. Tussenpersonen komen bijna uitsluitend voor bij de internationale handel. Hier komen alleen de ‘zelfstandige tussenpersonen’ ter sprake. Zelfstandige tussenpersonen werken niet in dienstverband. Hun vergoeding wordt bepaald in functie van de geleverde prestaties. Met ‘tussenpersonen’ wordt niet gedacht aan fysieke personen maar aan rechtspersonen (bedrijven) met personeel. Deze tussenpersonen zijn specialist-verkopers – of aankopers – in een bepaalde markt. Ze zijn bv. actief in een specifieke groep producten of in een bepaalde regio en zijn vertrouwd met de regels, gewoonten en taal van die markt. Ze zijn zeer ervaren en hebben veel contact met hun markt.

1.2.3.1 Tussenpersonen bij het afsluiten van handelsverrichtingen

A Handelsagent

De handelsagent is een zelfstandige tussenpersoon die werkt in naam van en voor rekening van één (of meerdere) opdrachtgever(s) (principaal). De aard van de prestaties, de duur van de prestaties, het werkgebied, de vergoeding (of provisie) worden tussen agent en opdrachtgever contractueel vastgelegd in het agentuurcontract. Dit is meestal een contract van een bepaalde duur.

In de praktijk voeren de handelsagent en de handelsvertegenwoordiger dezelfde taken uit. Het verschil is echter dat de handelsagent dit op zelfstandige basis doet en de handelsvertegenwoordiger deze taak voor zijn werkgever verricht.

De handelsagent kan inkoopagent of verkoopagent zijn (dit laatste komt het meest voor). Heeft hij meerdere opdrachtgevers, dan zijn dat best geen concurrenten van elkaar.

De agent kan ook optreden bij de verkoop van diensten, bv. de verzekeringsagent, de scheepsagent en de luchtvaartagent (zie verder).

B Commissionair

De commissionair is een zelfstandige tussenpersoon die optreedt in eigen naam, maar voor rekening van een opdrachtgever (of committent) bij het tot stand komen van een handelscontract. Er is geen contract van een bepaalde duur tussen de commissionair en de committent. Per opdracht kan een contract opgemaakt worden, met de gedetailleerde instructies m.b.t. de opdracht. Als vergoeding wordt een commissieloon betaald. Hij heeft doorgaans een groot aantal opdrachtgevers.

In de praktijk is de commissionair meestal inkoopcommissionair, maar hij kan ook optreden als verkoopcommissionair.

Op de grondstoffenmarkten treden meestal inkoopcommissionairs op voor rekening van de eigenlijke kopers (die liever niet bekend willen zijn).

Bij de diensten vinden we bv. de commissionair-expediteur en de luchtvrachtagent (zie verder).

C Makelaar

De makelaar is een zelfstandige tussenpersoon die bemiddelt bij het tot stand komen van een contract, in naam van één van de partijen. Hij zoekt een tegenpartij voor zijn opdrachtgever (lastgever).

Voor zijn tussenkomst bij het tot stand komen van een contract ontvangt hij een makelaarsloon (ook courtage genoemd). Een makelaar heeft vele opdrachtgevers.

In de dienstensector bestaan o.a. de verzekeringsmakelaar, de scheepsmakelaar, de effectenmakelaar (of wisselagent), de immobiliënmakelaar ...

De voordelen van zelfstandige tussenpersonen zijn:

– de kosten staan in verhouding tot de geleverde prestaties (geen verkoop of aankoop = geen vergoeding), dat in tegenstelling met een eigen verkoop- of inkooporganisatie of eigen verkoop- of inkooppersoneel, waar men altijd rekening moet houden met de vaste kosten;

– tussenpersonen zijn specialisten verkopers (aankopers) die alle knepen van het vak kennen;

– tussenpersonen zijn beter vertrouwd met de gewoonten en reglementeringen van de buitenlandse markten; – tussenpersonen hebben veel contacten en een ruime ervaring.

Tabel 1 Samenvatting tussenpersonen

Handelsagent

Contract met opdrachtgever?

Agentuurcontract van bepaalde duur

Opdrachtgever Principaal

Contacten met klanten / leveranciers?

• In naam van de opdrachtgever

• Voor rekening opdrachtgever

• Eén of meerdere opdrachtgevers

Vergoeding Provisie

Opdracht Verkoop (meestal) Aankoop

Voorbeeld bij dienstverlening in handel Scheepsagent Luchtvaartagent Verzekeringsagent

Commissionair

Geen contract van bepaalde duur, instructies per opdracht

Committent

• In eigen naam

• Voor rekening opdrachtgever

• Altijd meerdere tot vele opdrachtgevers

Commisieloon

Verkoop (meestal) Aankoop

Commissionair-expediteur Luchtvrachtagent

1.2.3.2 Tussenpersonen bij expeditie en vervoer

Makelaar

Geen contract van bepaalde duur, instructies per opdracht

Lastgever

• Bemiddeling

• Altijd meerdere (vele) opdrachtgevers

Makelaarsloon of courtage

Aankoop Verkoop

Scheepsmakelaar (shipbroker) Vervoermakelaar

Verzekeringsmakelaar

Er zijn tussenpersonen die kunnen voorkomen bij alle vervoersmodaliteiten, zoals een expediteur, een douanevertegenwoordiger en een goederenbehandelaar. Naties, scheepsagenten en scheepsmakelaars zijn tussenpersonen die enkel voorkomen bij het zeevervoer en de binnenvaart. De luchtvrachtagenten en de luchtvaartagenten komen enkel voor bij het luchtvervoer. Eerst wordt de expediteur als algemene tussenpersoon behandeld, met daarin twee mogelijkheden, namelijk de commissionair-expediteur of algemene expediteur en de douanevertegenwoordiger. Daarna komt de goederenbehandelaar als algemene tussenpersoon aan bod. Vervolgens worden een aantal tussenpersonen in de zeevaart/ binnenvaart besproken, om te eindigen met de tussenpersonen in de luchtvaart.

A Commissionair-expediteur

‘Commissionair-expediteur’ is een algemene benaming voor de tussenpersoon die allerlei logistieke diensten verleent om de handel en het daarmee aansluitend vervoer vlot te laten verlopen. We spreken hier verder gemakshalve van ‘expediteur’. Toch mag de rol van de expediteur niet worden gelijkgesteld met die van de vervoerder. De functie en de rol van de expediteur is te vergelijken met die van een reisbureau of een touroperator. Wie op reis wil gaan, kan ofwel zelf alles regelen, of hij kan een beroep doen op een reisbureau. Het reisbureau zorgt volgens de wensen van de cliënt voor de beste of goedkoopste combinatie van vervoer en verblijf. Wat een reisbureau doet voor personen, doet een expediteur voor goederen.

Na de beslissing over de aankoop van goederen, moet je deze tot bij je onderneming laten brengen. Deze taak is niet eenvoudig. Stel, je koopt goederen aan in China: wil je de goederen per vliegtuig of

Hoofdstuk 4 Internationale verkopen en de Incoterms

per schip vervoeren? Welke luchthaven of zeehaven kies je? Welke documenten moeten er opgesteld worden zodat de goederen China kunnen verlaten? Welke documenten moeten worden opgesteld zodat deze goederen de Europese Unie mogen binnenkomen? Hoeveel invoerrechten, btw, moeten er betaald worden? Welke documenten moet je opstellen om deze invoer op een juiste manier te doen? Alle praktische regelingen in verband met het vervoer van deze goederen kan je beter overlaten aan een specialist, zoals de expediteur.

De algemene omschrijving van de expediteur luidt als volgt:

De expediteur is een zelfstandige tussenpersoon bij het goederenvervoer. Hij verleent de nodige diensten om goederen in goede staat en tijdig van de plaats van productie naar de plaats van bestemming te brengen, en dat liefst tegen de voordeligste prijs. Hierbij organiseert hij het vervoer, maakt hij de nodige afspraken met vervoerders en brengt hij alle noodzakelijke formaliteiten (zoals de vervoers- en de douanedocumenten) in orde.

Let wel: de commissionair-expediteur sluit het vervoerscontract af met de vervoerder, maar doet zelf geen vervoer, m.a.w. met de commissionair-expediteur sluit de handelaar een ‘middelenverbintenis’ af (en geen resultaatsverbintenis zoals met een vervoerder), vandaar de veelvoorkomende vermelding op sommige documenten: ‘undersigned do not act as carriers but as ‘forwarding agents’.

Expeditie is meer dan alleen maar het transport verzorgen, het is de verantwoordelijkheid dragen voor het totale transportmanagement in de ruimste betekenis die dat woord kan hebben.

De taken van een expediteur kunnen bijgevolg omvatten:

– de klanten adviseren over de snelste en meest economische wijze van vervoer (welk vervoermiddel? welke reisweg?), en dit vervoer organiseren (vervoerscontracten afsluiten); hij kan aanraden om te kiezen voor vervoer per vliegtuig, of te kiezen voor het reserveren van een container om de goederen per zeeschip te vervoeren. Dat zal altijd afhangen van de soort en de waarde van de te vervoeren goederen;

– correct opstellen van de juiste vervoersdocumenten of erop toezien dat dit gebeurt;

– organisatie van aanvoer naar het vervoermiddel (bv. schip), laden of lossen en verder vervoer na het hoofdvervoer naar een tijdelijke of definitieve bestemming;

– in ontvangst nemen van goederen (+ controle op juiste hoeveelheid, soort, kwaliteit, indien gevraagd);

– zorgen voor tijdelijke opslag (voor enkele dagen of enkele maanden, al of niet in speciale inrichtingen, bv. koelhuizen) en indien gewenst ook magazijnbeheer;

– groeperen van kleine zendingen met het oog op kostenbesparend vervoer (of omgekeerd ‘degroeperen’ + verzorgen van de distributie);

– conditioneren van goederen (herverpakken om het vervoer beter te doorstaan, aanbrengen van een bijzondere etikettering);

– het behandelen, het ‘stuffen’ (vullen) en ‘strippen’ (ledigen) van containers;

– indien gewenst, tussenkomen bij het afsluiten van de goederenverzekering;

– de expediteur kan ook zijn hulp bieden bij het verrichten van de douaneformaliteiten; uitklaring van de goederen bij uitvoer, inklaring van de goederen bij invoer;

– het verkrijgen en laten legaliseren van oorsprongscertificaten en andere belangrijke documenten.

‘Uitklaring’ betekent de nodige uitvoerformaliteiten bij de douane vervullen.

‘Inklaring’ betekent de nodige invoerformaliteiten bij de douane vervullen.

Het zeer ruime en gevarieerde activiteitenveld van de expeditie van goederen heeft geleid tot een zekere specialisatie. Zo vind je in de buurt van de havens vooral ‘havenexpediteurs’, rond de luchthavens hebben de ‘luchtvaartexpediteurs’ zich gevestigd. Verder zijn er ook binnenvaartexpediteurs, spoorwegexpediteurs en groepage-expediteurs.

In België worden alle expediteurs vertegenwoordigd door Forward Belgium. De Algemene Voorwaarden der Expediteurs van België (General Belgian Forwarding Conditions) vormen de gewoonten en gebruiken in het Belgische expeditiebedrijf.

B Douanevertegenwoordiger

Onder douanevertegenwoordiger wordt verstaan ‘elke natuurlijke persoon of rechtspersoon, die beroepsmatig, in eigen naam, maar voor rekening van een opdrachtgever, de douaneformaliteiten vervult bij invoer, uitvoer of doorvoer, en die erkend is door de Algemene Administratie van Douane en Accijnzen).

De naam douanevertegenwoordiger vervangt sinds 2014 de vroegere benaming douane-expediteur.

Een douanevertegenwoordiger moet de erkenning krijgen van de Centrale Administratie van Douane en Accijnzen, dit gebeurt via de inschrijving in een stamregister, bijgehouden door de Centrale Administratie van Douane en Accijnzen, na bewijs van voldoende kennis van de douane-, btw- en accijnsreglementering. Als bewijs van de erkenning krijgt de douanevertegenwoordiger een erkenningsnummer of immatriculatienummer. Dat nummer moet vermeld worden op alle douanedocumenten die door de douanevertegenwoordiger ingevuld worden, voor rekening van zijn opdrachtgever (zie hoofdstuk over douaneformaliteiten).

Omwille van de fiscale verantwoordelijkheid die een douanevertegenwoordiger draagt, wordt de erkenning geweigerd aan wie ooit veroordeeld werd wegens fiscale fraude, diefstal, heling of bankbreuk. Het DWU (Douanewetboek van de Unie) voorziet dat de douanevertegenwoordiger ofwel een directe vertegenwoordiger, ofwel een indirecte vertegenwoordiger kan zijn. Een directe douanevertegenwoordiger dient een douaneaangifte in naam en voor rekening van de belanghebbende in. Een indirecte douanevertegenwoordiger dient een douaneaangifte in eigen naam, maar voor rekening van de belanghebbende in.

Naast de inschrijving bij de douane, is de douanevertegenwoordiger ook nog verplicht een computerlisting bij te houden waarin alle douaneverrichtingen die hij vervult voor derden chronologisch genoteerd worden (ook repertorium genoemd). Het nummer van inschrijving in dit repertorium moet ook vermeld worden op de douanedocumenten die door hem worden ingevuld.

De belangrijkste gegevens die in het repertorium worden ingeschreven zijn: datum van de douaneaangifte, soort douanedocument dat werd opgemaakt, naam en adres van de bestemmeling en afzender, land van herkomst (bestemming), omschrijving van de goederen, goederencode (zie hoofdstuk over douaneformaliteiten), waarde van de goederen, gewicht, eventueel verschuldigde btw, invoerrechten of accijnzen ...

C Goederenbehandelaar

De goederenbehandelingsbedrijven kunnen instaan voor het laden en lossen van de goederen in of uit het vervoermiddel (meestal gebruikt bij schepen of vliegtuigen). Vooral het laden is een deskundig werk dat veel vakkennis vereist. Het stuwen of stouwen (= oordeelkundig stapelen van de goederen in een vervoermiddel) gebeurt volgens een stuwplan. Steeds moet de stabiliteit en de veiligheid van het schip (en dus ook van de goederen) verzekerd worden. Ook moet de capaciteit van het schip maximaal worden benut, rekening houdend met het gewicht en de omvang van de goederen, zodanig dat ze zonder verplaatsing volgens de bestemmingshavens kunnen gelost worden. Ze zijn eigenlijk

ontstaan uit de stouwersbedrijven (stouwers, stuwers of stuwadoors), maar hun taak is niet meer louter beperkt tot laden, lossen en stuwen van de goederen.

Deze bedrijven staan meestal ook in voor de behandeling van de goederen die uit een schip (vervoermiddel) worden gelost of voor de lading die op de kaai wordt aangeboden met het oog op latere inlading. Indien nodig worden de goederen door hen gewogen, gemeten, op hun kwaliteit gecontroleerd (meestal gebeurt dat dan door gespecialiseerde bedrijven die door de goederenbehandelaar worden gecontacteerd), bewaakt, in magazijn opgeslagen, verplaatst op de haventerreinen ...

De goederenbehandelingsbedrijven moeten zeer belangrijke bedragen investeren in opslagruimten, behandelings- en transportmaterieel (kranen, tractors, vorklifts, weegapparatuur ...). Die kapitaalintensieve bedrijvigheid heeft in de belangrijke havens grote geïntegreerde eenheden, de zgn. ‘terminal-operators’ doen ontstaan, die uitgestrekte terminals in de havens installeren.

Zo vindt men containerterminals, roll-on-roll-offterminals, fruitterminals, terminals voor personenwagens ...

D Natie

Deze organisaties zijn eigen aan de haven van Antwerpen.

De oudste naties waren reeds in de 16de eeuw aanwezig in de haven. In hun ‘oorspronkelijke rol’ kan men ze omschrijven als ‘corporaties of verenigingen van personen die dezelfde beroepsactiviteit uitoefenen, en die door onderlinge samenwerking de gemeenschappelijke belangen van hun leden behartigen’.

Hun activiteit situeerde zich oorspronkelijk op de haventerreinen en omvatte opslag, ontvangst, leveren tot bij het schip, wegen en verzorgen van goederen, vervullen van douaneverplichtingen ... voor de leden van de groep. Geleidelijk zijn de meeste naties hun activiteiten gaan verruimen: ze begonnen ook buiten de haven te werken (vervoer van de afzender naar de haven, of van de haven naar de bestemmeling) en verleenden ook diensten aan niet-leden, zodat ze stilaan hun corporatistisch karakter verloren.

Meer en meer vielen hun activiteiten samen met de activiteiten van de goederenbehandelaars en expediteurs.

Vandaag vervullen de grootste naties (Nova Natie, Hesse-Noord Natie, Katoen Natie, Zuidnatie e.a.) zowel de functie van expediteur als van goederenbehandelaar en terminal-operator, en dit voor allerlei soorten ladingen (bv. de Schelde containerterminal van de Hesse-Noord Natie), en ook in andere havens dan die van Antwerpen.

E Scheepsagent

De scheepsagenten behartigen de belangen van buitenlandse rederijen die geen eigen vertegenwoordigingskantoren hebben in de havens die ze aandoen; ze treden vooral op bij de lijnvaart. Dat is de geregelde vaart tussen een aantal vaste havens, bijvoorbeeld een driewekelijkse afvaart van New York via New Orleans naar Hamburg, Rotterdam en Antwerpen. Rederijen van de lijnvaart doen altijd een ‘vaste range’ van havens aan.

De taak van de scheepsagent is het zoeken naar ladingen voor de uitgaande reis. Zij sluiten vervoersovereenkomsten af in naam van de rederij(en) die ze vertegenwoordigen en komen tussen voor het betalen van de havenrechten, het afleveren van documenten i.v.m. de goederen, het innen van de vrachten ...

De scheepsagent regelt ook de nodige loodsen, sleepboten, ligplaatsen, brandstof, scheepsproviand.

De meeste scheepsagenten vertegenwoordigen meer dan één rederij en kunnen zo een brede waaier van bestemmingen aanbieden.

F Scheepsmakelaar (shipbroker)

De scheepsmakelaar treedt op als tussenpersoon voor het bevrachten van schepen, zonder voor een bepaalde rederij te werken. Meestal is hij betrokken bij de ‘wilde vaart’ of ‘trampvaart’, waarbij schepen goederen vervoeren op aanvraag. Tankschepen, bijvoorbeeld, vervoeren de ene keer aardolie tussen Venezuela en Rotterdam; op een volgende reis wordt aardolie van Saudi-Arabië naar Japan vervoerd. Wie scheepsruimte zoekt, kan terecht bij de scheepsmakelaar. Die geeft op ‘Shipping Exchanges’ of beurzen aan op welke schepen nog ruimte beschikbaar is – naar welke bestemming en tegen welke prijs. Wie lege schepen heeft, zal via een scheepsmakelaar een lading proberen te vinden. Ook in de andere takken van vervoer wordt soms met een ‘vervoermakelaar’ gewerkt.

G Luchtvaartagent

Naar analogie met de zeevaart ontstonden ook in de luchtvaart dergelijke tussenpersonen, nl. de luchtvaartagenten, die voor buitenlandse luchtvaartmaatschappijen proberen vrachten te bekomen, formaliteiten verrichten ... (vertegenwoordigen meestal één luchtvaartmaatschappij of een alliantie van luchtvaartmaatschappijen). Ze vervullen ook de formaliteiten en maken de vervoersdocumenten op. Zij boeken dus plaatsen op een vliegtuig voor vrachten in plaats van voor personen.

H Luchtvrachtagent

Een expediteur kan onder bepaalde voorwaarden optreden als luchtvrachtagent. Er wordt dan een IATA-agentuurcontract afgesloten (IATA = International Air Transport Association). De luchtvrachtagent is dan gemachtigd om zendingen voor luchtvervoer aan te nemen, de luchtvrachtbrief (= vervoersovereenkomst) op te stellen en vracht en bijkomende kosten te innen. Hij ontvangt daarvoor een vergoeding van de vervoerder (meestal een % op de vrachtprijs).

De luchtvrachtagent heeft als het ware een dubbele functie: optreden voor de luchtvaartmaatschappij en de belangen van de klant behartigen.

Luchtvrachtagenten doen veel aan groepage (zij krijgen interessantere tarieven voor grote ladingen).

Ze zijn niet gebonden aan één luchtvaartmaatschappij, maar zoeken de maatschappij die de meest interessante voorwaarden biedt, waardoor zij gunstige tarieven aan hun klanten kunnen aanbieden.

2 De verkoopovereenkomst

Voordat een handelstransactie kan plaatsvinden worden, na een verkennend gesprek, een aantal afspraken gemaakt tussen koper en verkoper. Die afspraken kunnen schriftelijk vastgelegd worden in de ‘verkoopovereenkomst’ (of ‘aankoopovereenkomst’, naargelang het standpunt van waaruit men het bekijkt).

De eerste schriftelijke contacten die ontstaan tussen koper en verkoper zijn gewoonlijk de prijsaanvraag en de offerte.

In de prijsaanvraag specificeert de koper de goederen (of diensten) die hij wil ontvangen, en vraagt tegen welke voorwaarden de verkoper die kan leveren.

De offerte is een antwoord van de verkoper op de prijsaanvraag, waarin hij meedeelt of hij de goederen kan leveren, tegen welke prijs en met welke leveringstermijn. De offerte wordt dikwijls opgemaakt op standaardformulieren waarop de algemene verkoopsvoorwaarden van de leverancier gedrukt zijn. Maar koper en verkoper kunnen verkoopsvoorwaarden overeenkomen die specifiek zijn voor een bepaalde transactie. Een offerte kan ook spontaan uitgaan van de verkoper bv. per brief, reclamefolder of prospectus, door advertenties in kranten of tijdschriften ... zonder voorafgaande prijsaanvraag.

Dan volgt de formele bestelling van de goederen. Door de bestelling geeft de koper opdracht aan de verkoper bepaalde goederen of diensten te leveren. De bestelling kan mondeling (telefonisch, door

persoonlijk contact ...) of schriftelijk zijn. Het is aan te raden een bestelling schriftelijk te laten bevestigen door de leverancier (orderbevestiging, bv. door middel van een pro-formafactuur).

De orderbevestiging moet ook de algemene verkoopsvoorwaarden van de leverancier vermelden omdat de orderbevestiging in vele gevallen aanzien wordt als de formele verkoopsverbintenis. Om van toepassing te zijn, moeten de verkoopsvoorwaarden deel uitmaken van het contract. Vele bedrijven laten hun algemene verkoopsvoorwaarden alleen maar op de facturen drukken. Dat is onvoldoende.

De klant ontvangt immers pas een factuur bij de levering, zodat hij de voorwaarden niet kon kennen bij het aangaan van de koop, laat staan ze kon hebben aanvaard. Het is ook aan te raden de algemene verkoopsvoorwaarden, of zeker toch de belangrijkste, op de voorzijde van de handelsdocumenten te vermelden. Is dat niet mogelijk (bv. omdat ze te uitgebreid zijn), dan moet op de voorzijde duidelijk meegedeeld worden dat de op de rugzijde vermelde bepalingen deel uitmaken van de overeenkomst, en dat ze door de koper gekend en aanvaard zijn. Dit kan door een formule als: ‘Behoudens andere schriftelijke overeenkomst zijn alle handelingen, diensten en overeenkomsten van of met deze onderneming onderworpen aan de algemene voorwaarden die vermeld zijn op de rugzijde van onze documenten’ (zie Document 1).

Om het even hoe, en onder welke vorm, een verkoopovereenkomst tot stand komt, de verkoopsvoorwaarden van de verbintenis zijn van het allergrootste belang.

Naast de algemene verkoopsvoorwaarden zijn er bij de meeste overeenkomsten ook een aantal specifieke, aan de koop verbonden voorwaarden: bijzondere verkoopsvoorwaarden die de algemene verkoopsvoorwaarden aanvullen en/of vervangen.

Die bijzondere verkoopsvoorwaarden kunnen o.a. betrekking hebben op:

– Aard en kwaliteit van de goederen: omschrijving, merk, type nr., kwaliteit ...;

– Hoeveelheid: aantal, gewicht, meter, m3 ...;

– Prijs: per eenheid en de totale prijs, eventuele korting voor grote afnames ...;

– Verpakking: kartons (met vermelding van de hoeveelheid of het aantal stuks per karton), spoelen, op pallet (terug te geven of niet) ...;

– Conditie van de goederen: bijzondere etikettering, vervoer onder bepaalde temperatuur ...;

– Plaats van levering: juiste leveringsadres (eventueel gebouw en laadpoort);

– Tijdstip van levering: juiste datum (eventueel tussen specifieke uren, zoals bij JIT-leveringen), benaderend tijdstip van levering ...; –

Betaling: per overschrijving, per cheque (gecertificeerd, bankcheque), per wissel (op zicht of met een latere vervaldag), documentair krediet ... (zie het hoofdstuk over betalingsmiddelen en betalingstechnieken in de internationale handel);

– Financiering: verdiscontering van wissel bij bepaalde bank ... (zie het hoofdstuk over financiering van de internationale handel);

– Geschillen: aanduiden welke rechtbank bevoegd is in geval van geschillen rond de betrokken transactie.

Duidelijke afspraken tussen koper en verkoper vermijden latere conflicten tussen de betrokken partijen, over de verdere uitvoering van de handelstransacties. Vooral bij de buitenlandse handel zijn deze afspraken belangrijk, omdat bepaalde handelsgewoonten erg kunnen verschillen van land tot land.

Heel wat beroepsfederaties kunnen aan de bedrijven van hun sector modellen bezorgen van bestelbons en orderbevestigingen, met daarop ‘modelvoorwaarden’ voor de sector.

Document 1 Algemene verkoopsvoorwaarden

BARCO TERMS AND CONDITIONS OF SALE

Any and all sales by Seller of products (“Products”) shall be subject to all the terms and conditions set forth below to the extent such terms and conditions are not incompatible with the provisions which may be contained in a written contract between Buyer and Seller No other General Terms and Conditions that may be referred to in Buyer’s orders shall apply, even if these have not been rejected explicitly by Seller.

1. DELIVERY

Delivery dates set forth in any order acknowledgement are not binding and Seller accepts no responsibility for any delay, unless the delivery dates are conﬁrmed in writing by Seller in a separate document. Unless otherwise stipulated in the order acknowledgement, Products are sold ex-Seller’s plant (loaded onto arriving vehicle). Upon written request from Buyer transport insurance will be arranged by Seller at Buyer’s cost. Products shall be delivered in Seller’s standard package with Seller’s standard labelling and markings.

The trade terms (such as ex-Seller’s plant) shall be interpreted according to the Incoterms 2020 as published by the International Chamber of Commerce, which are made a part hereof (the “Incoterms”).

2. TITLE AND RISK

2.1 Title to the Products shall pass to Buyer after the price thereof has been paid in full to Seller. Until Buyer has obtained title to the Products, Buyer shall ensure that the Products in its possession shall at all times be readily identiﬁable by Seller as Seller’s property on Buyer’s premises. At Seller’s request, Buyer shall execute all documents and do all acts which may be necessary or desirable to enforce the retention of title by Seller in Buyer’s country

2.2 Regardless of any retention of title by Seller, the risk of damage to or loss of the Products sold or any portion thereof shall in any event pass to Buyer as from the moment the Products have been delivered to Buyer in accordance with the agreed upon Incoterm.

3. PRICES

Buyer shall pay to Seller the agreed upon price for the Products, without any deduction or reduction whatsoever except as may be agreed upon by Seller in writing.

4. TAXES AND DUTIES

Any taxes, duties, excises and other charges, including without limitation VAT, now or henceforth levied in connection with the sale of the Products shall be borne by Buyer, except for those taxes and duties, which are payable by Seller prior to the delivery of the Products pursuant to the agreed upon Incoterm

5. INVOICING – PAYMENT - DEFAULT

5.1 Seller shall invoice Buyer, and Buyer shall pay to Seller, the price of the Products in Euro (“€” or “EUR”) on a shipment per shipment basis.

5.2 Buyer shall pay Seller’s invoices within 30 days as from the date of Seller’s invoice.

5.3 If payment has not been made upon due date, Buyer shall owe Seller default interest at the rate of 1,25% per month on any overdue amounts. The default interest shall also be due during any extension of the agreed upon payment term which either may have been granted by Seller to Buyer or is awarded to Buyer by a court decision. Payment of such interest on arrears shall not entitle Buyer to delay payment of the principal amount. The extension of the payment term shall in no event result in novation. Notwithstanding Buyer may have been granted or awarded an extension of the payment term, Seller, subject to a prior written notice to Buyer, may apply a surcharge of 10% on the overdue amount, with a minimum of € 50, to compensate Seller for increased administration costs, expenses (including reasonable attorney fees) to collect of the overdue amounts.

In addition, non-payment of an invoice on the due date shall without summons automatically nullify the payment terms and any extension of the period which Seller may have granted for payment of deliveries already effected and shall render all invoices payable immediately Moreover in such circumstances and in the event Buyer becomes insolvent or his credit becomes impaired in the reasonable opinion of Seller Seller shall have the right to change with immediate effect the payment conditions then in effect to “cash in advance” or to request Buyer to furnish adequate security with no formalities other than a notiﬁcation by registered letter If Buyer fails to comply with Seller’s new payment terms or is unable to provide satisfactory security, Seller may, at its option, suspend further deliveries or cancel all current orders for Products until full payment or until satisfactory security has been received by Seller Any claim by Buyer shall not entitle Buyer to delay or withhold payment of the overdue amounts.

6. CURRENCY FLUCTUATIONS

If on the date of payment of the invoices the ofﬁcial mid-rate of exchange between the Euro (“€” or “EUR”) and the currency invoiced to Buyer, as ﬁxed daily by the European Central Bank in Frankfurt, differs by more than 5 percent from the exchange rate between the two said currencies on the date of Seller’s order acknowledgement, Seller shall have the right to adjust the sales price accordingly Buyer shall obtain the necessary permits from

its exchange authorities to enable implementation of this clause.

7. FORCE MAJEURE

Neither party is liable to the other for default or delay in the performance of any of its obligations hereunder due to Acts of God, ﬁres, explosions, strikes, riots, civil or international wars, invasions, refusal by Governments to grant import or export licenses or the cancellation thereof, inability to obtain Products and/or raw materials and/or components because of Force Majeure at the producing location, or a contingency of a supplier of goods and services, etc. or any other similar or dissimilar cause beyond the reasonable control of either party.

8. WARRANTY

8.1 (a)

Hardware: Seller warrants that upon delivery hereunder the Products shall (i) conform to its speciﬁcations in effect at the date of delivery and (ii) be free from defects in material and workmanship (the “Warranties”).

(b)

Software: Seller warrants that software written by Seller shall perform substantially in accordance with the speciﬁcations in effect at the date of delivery Software is inherently susceptible to bugs and errors. Seller makes no warranties with respect to the software which is provided to Buyer on an “as-is” basis and does no warrant uninterrupted or error-free operation of the Products.

8.2 The Warranty Period

(a)

Hardware: 12 months commencing on the date of delivery (b)

Software: 3 months commencing on the date of delivery

8.3 Conditions precedent for Warranties to apply

The Warranties shall apply only to the extent the Products or any parts thereof have

(i) been transported and stored at all times in the original packaging in the conditions as speciﬁed by Seller (such as covered and secure location, minimum temperature, maximum humidity …) or in absence thereof, at least in conditions consistent with generally accepted practice for this type of products;

(ii) been handled at all times in accordance with Seller’s instructions or in absence thereof, at least with the care and caution consistent with generally accepted practice for this type of products;

(iii) been installed strictly in accordance with the instructions and directions given by Seller (if and to the extent the Products have not been installed by Seller or its authorized subcontractors);

(iv) not been subject to not any unauthorized access, alteration, modiﬁcation or repair or attempts thereto;

(v) been at all times “normally used” for the intended purpose and operated in strict accordance with the operating instructions set forth in the operating manual of the Product in question and shall not have been otherwise misused, abused, damaged. For the purpose hereof, “normally used” shall mean a regular, ordinary and routine usage of the Product in question as intended and/or recommended by Seller;

(vi) been maintained at all times in accordance with Seller’s instructions or in absence thereof, at least with intervals and in a manner consistent with generally accepted practice for this type of products;

(vii) not been connected to or used in combination with other equipment, products or systems (hardware and/or software), which are not compatible with the speciﬁcations of the Product in question.

8.4 In no event shall Seller be liable, whether during or after the expiration of the Warranty Period for any defects, failures, loss of or damage to the Products or any part thereof which are caused by or resulting from (i) wear and tear or (ii) any force majeure event referred to in Article 7 above, or (iii) Buyer’s use or operation of the Product prior to the performance of Seller’s acceptance test(s) for the Product in question, or (iv) any action or negligence on the part of Buyer or any third party (including without limitation Buyer’s employees, customers, agents, carriers and contractors). In such case the repair or replacement of the Product or any part thereof shall be at Buyer’s sole option and cost. Any Product or any part thereof which is entirely manufactured by third parties, is subject to the original manufacturer’s warranty and no separate warranty is given in respect thereof by Seller

8.5 Claims for repair or replacement under Warranties Any claim under the Warranties must be notiﬁed to Seller in writing within 8 days from the date the defect or failure has been discovered or noticed the ﬁrst time.

8.6 Remedies under the Warranties

(a) Hardware: If during the Warranty Period a Product or any part thereof, fails to meet any of the Warranties then, upon Buyer’s request, Seller shall, at its sole option and cost, promptly and within 20 working days, either: (i) repair or correct the Product or part in question; or (ii) replace the Product or supply part(s) or

component(s). A replacement part shall be at least functionally equivalent to the original part. The replaced Product, parts and/or components shall become the property of Seller and shall, at Seller’s request, be returned by Buyer to Seller at Seller’s cost.

(b) Software: Seller’s sole obligation shall be to rectify substantial malfunctions of the software (to the extent technically reasonably possible) by amending the software or supplying an alternative version of the software.

8.7 Return of defective Product or parts to Seller and back to Buyer In no event shall Buyer return a defective Product or part thereof to Seller without Seller’s prior written approval. Prior to returning any defective Product or part thereof to Seller, Seller shall, in common consent with Buyer determine whether the repair or replacement of the defective Product shall be carried out at either the location where the Product is installed or at Seller’s facility

In the event the return to Seller of the defective Product is authorized by Seller, Seller shall issue to Buyer a RAN (Return Authorization Number).

The one-way cost of packing, transport and insurance related to shipping the alleged defective Product or part to Seller for repair or replacement shall be borne by Buyer. The one-way cost of packing, transport and insurance related to shipping of the repaired or replacement Product or part to Buyer shall be borne by Seller The travel time and the travel and living expenses of a service engineer of Seller to the location where the alleged defective Product is installed, shall be charged to and paid by Buyer in accordance with Seller’s current rates and procedures.

8.8 The remedies speciﬁed in this Article 8 shall constitute Buyer’s sole and exclusive remedy and Seller’s sole and exclusive liability for Seller’s breach of the Warranties hereunder

8.9 SELLER MAKES NOR INTENDS TO MAKE ANY OTHER WARRANTIES OR REPRESENTATIONS, EXPRESS OR IMPLIED, AND IT EXPRESSLY EXCLUDES AND DISCLAIMS ANY AND ALL WARRANTIES WHICH MAY BE IMPLIED OR OTHERWISE CREATED BY OPERATION OF LAW INCLUDING WITHOUT LIMITATION ALL IMPLIED WARRANTIES OF UNINTERRUPTED OR ERROR-FREE USE OR OPERATION, AND MERCHANTABILITY AND FITNESS FOR A PARTICULAR PURPOSE.

8.10 After expiration of the Warranty Period, Seller and Buyer shall, at Buyer’s request, negotiate in good faith the scope and mutually acceptable terms and conditions of after sales services to be provided by Supplier

9. CLAIMS

9.1 Except for claims for breach of the Warranties, Buyer’s failure to give notice to Seller of any claim (including without limitation claims for delayed delivery or non-delivery with regard to the Products delivered hereunder) within 8 days after the delivery of a Product shall be an unqualiﬁed acceptance of such Product and a waiver by Buyer of all claims with respect thereto.

9.2 Buyer is responsible for making any claim for loss of and/or transport damages to Products against the carrier immediately upon delivery and notifying Seller accordingly

9.3 Contested Products must be kept at Seller’s disposal and can only be returned to Seller with Seller’s prior written consent

10. CANCELLATION

10.1 In the event that (i) a petition in bankruptcy is ﬁled by or against Buyer, or (ii) Buyer is declared bankrupt, or (iii) Buyer becomes insolvent or his credit becomes impaired in the reasonable opinion of Seller, or (iv) proceedings are initiated by or against Buyer seeking appointment of a receiver, reorganization, liquidation, dissolution, debt rearrangement or any other similar relief, or (v) if Buyer fails to perform or fulﬁll at any time any material obligation or condition hereunder Seller at its discretion, shall have the right to request either the performance or the cancellation of the sale. In the latter case, the sales contract shall automatically and without prior summons or notice period be cancelled with immediate effect as a result of Seller having expressed his will to do so by simple registered letter In such case, Seller shall be entitled, without prejudice to any other remedies, to repossess the Products without the intervention of any court of justice and Buyer shall assist Seller hereto. In such case, Buyer shall not be entitled to any compensation.

10.2 In case Buyer cancels an order, Buyer shall owe to Seller 30% of the amount of the order as liquidated damages, without prejudice to the right of Seller to claim an indemnity equal to its losses. Advances which have already been paid will accrue deﬁnitively to Seller to the extent of the compensation due.

11. LIMITATION OF LIABILITY

11.1 Seller’s exclusive liability and Buyer’s exclusive remedy for any and all claims as to the Product delivered or for delayed delivery or non-delivery thereof, whether or not such liability is based on a breach of contract or breach of warranty by Seller or Seller’s gross negligence or Seller’s failure to comply with laws and regulations shall be limited to the price of the Product in relation to which the claim is made or, at Seller’s option, the replacement thereof.

11.2 In no event shall either party be liable for special, incidental, punitive, indirect or consequential damages, whether or not caused or resulting from the negligence or willful misconduct of such party.

12. THIRD PARTY RIGHTS

12.1 Seller shall hold harmless and indemnify Buyer from and against direct damages, losses and expenses arising from infringement or alleged infringement of any patent, trademark or copyright of such third party by a Product of Seller and defend and settle at its sole expense any claim, action, suit or proceeding brought against Buyer, provided that (i) Seller is promptly notiﬁed by Buyer in writing after a claim has been asserted against Buyer or the commencement of any claim, action, suit or proceeding, and (ii) Seller shall assume sole control of the defense and any settlement negotiations related to any claim, action, suit or proceeding, and (iii) Buyer shall not negotiate, settle or compromise any claim, action, suit or proceeding without the prior written consent of Seller and (iv) Buyer, at its cost, shall cooperate with Seller and provide assistance and support, as may reasonably required by Seller, in connection with the defense and any settlement negotiations related to any claim, action, suit or proceeding.

12.2 Seller shall have no indemnity obligation for any Product, or any portion thereof, (i) that is based on specifications, drawings, models or other data furnished by Buyer or, (ii) that is not provided by Seller or, (iii) that is modified by a party other than Seller and not at its direction or, (iv) to the extent Buyer continues allegedly infringing activity after having been provided modifications that avoid the alleged infringement, or (v) where the use of the Product, or the combination or thereof with other products, processes or materials or the distribution thereof rather than the Product itself is the primary cause of an alleged infringement.

12.3 In case it has been determined by a ﬁnally awarded judgment that Seller has infringed or misappropriated such third party rights or earlier, at Seller’s discretion, Seller may, at its option and cost, (i) modify the Product in such a way that it shall not infringe upon or misappropriate the rights of the third party or (ii) obtain for Buyer a license or other right to use the Product or (iii) replace the Product in question with a non-infringing Product. If the foregoing options are not available on commercially reasonable terms and conditions, Seller may require the return of the Product and refund to Buyer amounts paid for the Product minus a reasonable allowance for the period Buyer has used the Product.

12.4 The remedies set forth in this Article 12 shall constitute Buyer’s sole and exclusive remedy and Seller’s sole and exclusive liability for a third party claim that the Product infringes or misappropriates any intellectual property right of a third party.

13. SECRECY - INTELLECTUAL PROPERTY RIGHTS

13.1 Except as otherwise agreed by Seller, Buyer shall not disclose any proprietary and conﬁdential information of Seller

13.2 Any patents, trademarks, copyrights, and/or any other intellectual property rights and/or any proprietary or conﬁdential information related to the Products shall remain the property of Seller or its licensor, as the case may be, and nothing herein shall be construed as conferring on the Buyer by implication or otherwise, any right, title or interest in, or any license under any intellectual property right, conﬁdential information or other trade secret now or subsequently owned by the Seller.

13.3 The software supplied by Seller to Buyer hereunder shall remain the property of Seller or the licensor at all times. Buyer shall at all times comply with terms and conditions of the license imposed by Seller or the licensor. Seller hereby grants to Buyer a nonexclusive license to use the software solely for the purpose of operating the Products delivered hereunder Seller hereby grants to Buyer the right to assign the software user license referred to above to the end-user to whom Buyer resells the Products

14. EXPORT

Buyer shall comply with all export laws, restrictions and regulations of any agency or authority and shall not export, nor permit the export or re-export of (i) any proprietary information or software or any copy thereof, or (ii) the Products in violation of any such laws, restrictions and regulations, or without all required licenses and authorizations, to any country to which the said export laws, restrictions and regulations prohibit exportation.

ASSIGNMENT

15.

Neither party hereto may without prior written consent of the other assign or otherwise transfer to a third party the benefits or obligations arising from the contract or in connection therewith, in whole or in part, except that Seller may assign, without Buyer’s consent, the contract to an affiliate of Seller or to a third party in connection with the sale of the business of Seller The contract shall be binding and shall inure to the benefit of the legal successors of either party hereto.

GOVERNING LAW AND JURISDICTION

16.

All sales are subject to Belgian law without recourse to its conﬂict of law principles. Any dispute that may arise between Seller and Buyer shall be settled by the competent Court of the place where Seller has his registered ofﬁce and without prejudice to the enforcement of any judgment or order thereof in any other jurisdiction. The provisions of the 1980 United Nations Convention on Contracts for the International Sales of Goods known as “the Vienna Convention” shall not apply

De leveringsvoorwaarden – de Incoterms

3.1 Hoe het groeide …

Handel drijven is niet enkel kopen en verkopen. Er moet ook ‘geleverd’ worden, en dan komt de vraag wie van de twee partijen de levering zal verzorgen. Levering houdt in: de goederen klaarmaken voor de verzending, het vervoer naar de afnemer regelen (en betalen) en eventueel een verzekering afsluiten voor het geval de goederen beschadigd worden tijdens het vervoer. Levering buiten de EU brengt niet enkel hogere kosten mee maar er zullen ook heel wat administratieve verplichtingen moeten vervuld worden, bv. specifieke documenten of vergunningen (zie het hoofdstuk over vervoer en documenten in de internationale handel), douaneformaliteiten …. Bijgevolg komen koper en verkoper ook ‘leveringsvoorwaarden’ overeen, daarmee spreken ze af wie de vervoerskosten, de verzekeringskosten, de douaneformaliteiten bij uitvoer resp. invoer e.d. ten laste neemt. Men mag dus niet uit het oog verliezen dat de leveringsvoorwaarden deel uitmaken van de prijsafspraken: als de verkoper bv. de goederen levert bij de koper, dan zullen deze kosten uiteraard in de prijs van de goederen begrepen zijn.

Al vrij vlug ging men in de internationale handel een aantal ‘standaardleveringsvoorwaarden’ gebruiken (zoals FOB, CIF). Naarmate deze standaardleveringsvoorwaarden meer algemeen gebruikt werden, stelde men vast dat de handelswetgeving en/of -gebruiken van de verschillende landen niet steeds dezelfde interpretatie gaf aan een bepaalde term.

Met de bedoeling geschillen tussen handelaars van verschillende landen te vermijden, besliste de International Chamber of Commerce (ICC) in 1936 aan negen veelgebruikte leveringsvoorwaarden een eenduidige betekenis te geven. Deze leveringsvoorwaarden werden internationaal aangeduid als: ‘International Commercial Terms’ of ‘Incoterms 1936’. Het doel van de Incoterms is te voorzien in een aantal internationale regels ter verklaring van de meest gebruikte termen in het internationale handelsverkeer.

De ICC benadrukt de geest van de Incoterms: het aantonen van de verplichtingen van de koper en de verkoper. De Incoterms zijn m.a.w. geen wettelijke voorschriften en zijn alleen maar geldig als er in het verkoopcontract naar verwezen wordt. Zij maken daar integraal deel van uit en hebben een grote invloed op het opmaken van de documenten en de daarmee gepaard gaande kosten en risico’s. ‘Incoterms do not impose, they propose.’ (zie Document 1, paragraaf 1). Als in de verkoopovereenkomst bijzondere condities vermeld worden, heffen deze al wat in de Incoterms vermeld staat op, m.a.w. de partijen kunnen de Incoterms als uitgangspunt nemen, maar ze door bijzondere toevoegingen of afwijkingen aanpassen aan hun eigen behoeften.

De Incoterms pogen een drietal aspecten van een internationale koop te regelen:

Kostenverdeling: wie draagt welk deel van de leveringskosten? Bv. de kosten voor:

• vervoer (laden, lossen),

• verzekering,

• documenten laten opmaken,

• belastingen betalen.

– Risicoverdeling: wie draagt het risico op schade aan of verlies van de goederen tijdens het leveringsproces?

– Taakverdeling:

• wie organiseert het vervoer,

• wie sluit de verzekering af,

• wie vervult de douaneformaliteiten.

De Incoterms regelen niets over de eigendomsoverdracht, deze blijft onderworpen aan de toepasselijke juridische bepalingen, die van land tot land kunnen verschillen.

Hoofdstuk 4 Internationale verkopen en de Incoterms

Ze hebben uitsluitend betrekking op de relatie tussen de verkoper en de koper, niet op die met de expediteur of met de vervoerder. Ze regelen ook niets i.v.m. de betaling.

Om de Incoterms zo goed mogelijk in overeenstemming te brengen met nieuwe internationale handelsgebruiken en nieuwe vervoertechnieken werden regelmatig wijzigingen en aanvullingen aangebracht (al 8 keer sinds 1936). De laatste herziening van de Incoterms is van toepassing sinds 01.01.2020. Een nieuwe herziening is gepland tegen 2030.

Van elke Incoterm bestaat een officiële Engelse en Franse versie. Bij verschillen in interpretatie primeert de Engelse versie. Daarnaast bestaan er ook vertalingen van de uitleg van elke term.

Het is aan te raden bij het gebruik van de Incoterms in de verkoopovereenkomsten bij voorkeur de Engelse term te gebruiken en er steeds bij te vermelden dat de Incoterms ® ICC 2020 van toepassing zijn (om alle misverstanden te vermijden3).

3.2 Bespreking van de Incoterms ® 2020

Hierna volgt de bespreking van de elf Incoterms ® 2020 die door ICC werden vastgelegd. De Incoterms zijn in twee groepen ingedeeld. Groep 1 bevat de Incoterms die voor alle vervoersvormen van toepassing zijn (inclusief zee- en binnenvaart) en groep 2 bevat de Incoterms die uitsluitend bij de zee- en binnenvaart gebruikt worden.

Groep 1 omvat de Incoterms: EXW, FCA, CPT, CIP, DAP, DPU en DDP (alle vervoersvormen); Groep 2 omvat de Incoterms: FAS, FOB, CFR en CIF (enkel voor zee- en binnenvaart).

Een Incoterm heeft pas zin als er bij de term ook een plaatsnaam vermeld staat. Is het niet duidelijk waar een bepaalde plaats zich bevindt, dan wordt aangeraden ook het land erbij te vermelden.

We bespreken hieronder deze twee groepen Incoterms. De lijnen op elk schema duiden aan: – waar de kosten van de levering overgaan van de verkoper op de koper; – waar het risico overgaat van de verkoper op de koper.

3.2.1 Incoterms van groep 1 – Incoterms voor alle vervoersvormen

3.2.1.1 EXW – EX WORKS (+ overeengekomen plaats)

Af Fabriek – A l’Usine betekent dat de verkoper aan zijn leveringsplicht voldoet wanneer hij de goederen verpakt en afgezonderd en op het overeengekomen tijdstip, in zijn bedrijfspand (of op een andere aangeduide plaats, bijvoorbeeld een opslagplaats) overdraagt aan de koper; dit samen met de handelsfactuur en eventuele andere handelsdocumenten die worden gevraagd in de verkoopovereenkomst. Hebben de verkoper en de koper geen specifieke plaats in de verkoopovereenkomst benoemd, dan kiest de verkoper zelf op welke plaats de levering zal plaatsvinden.

De verkoper:

– zorgt dat de goederen tijdig klaar zijn (voldoende verpakt en klaar voor transport, met de factuur en dergelijke).

– verleent, wanneer nodig, hulp aan de koper voor het verkrijgen van een uitvoervergunning of andere officiële toelatingen voor de export, dit op vraag en op kosten en risico van de koper.

3 Onder andere in de USA, maar ook in andere landen, worden niet steeds de Incoterms van ICC als leveringsvoorwaarden gebruikt. Bv. een FOB-contract met de USA betekent volgens de Revised American Foreign Trade Definitions dat de verkoper het recht heeft de goederen te leveren op elke terminus van de genoemde stad (vliegveld, spoorwegstation ...), zodat de koper zelf de transitkosten tot het schip moet dragen. Om dergelijke problemen te vermijden kan men, zeker bij een Amerikaanse FOB beter specifiëren: FOB + naam van het schip en de haven van inlading (of FOB-vessel + haven van inlading).

De koper:

– organiseert het volledige vervoer (inclusief de keuze voor de vervoersvorm en de keuze van vervoerder).

– draagt alle kosten die zijn verbonden aan het vervoer van de goederen (inclusief het laden van de goederen op het voertuig). Wensen de partijen dat de verkoper instaat voor de kosten en de risico’s van het laden, dan moet dat uitdrukkelijk worden vermeld in de verkoopovereenkomst.

– draagt het risico voor schade aan de vervoerde goederen, vanaf de aflevering van de goederen aan de vervoerder. Een goederenverzekering is hier niet verplicht. Het is de beslissing van de koper om deze eventueel af te sluiten.

– is verantwoordelijk voor de formaliteiten bij de douane van het uitvoerland.

staat in voor het vervullen van de invoer- of doorvoerformaliteiten en betaalt alle belastingen en andere officiële heffingen die bij de invoer zijn verschuldigd in het land van bestemming.

De EXW-term kan beter niet worden gebruikt wanneer de koper niet in staat is, direct of indirect, de uitvoerformaliteiten te vervullen. In dat geval is de FCA-term aangewezen.

kosten verkoper risico verkoper

3.2.1.2 FCA – FREE CARRIER (+ overeengekomen plaats)

kosten koper risico koper

Vrachtvrij tot Vervoerder – Franco Transporteur betekent dat de verkoper aan zijn leveringsplicht voldoet wanneer hij de goederen (samen met de noodzakelijke documenten), na uitklaring4 aan de door de koper gekozen vervoerder heeft overgedragen op de plaats of het punt zoals overeengekomen (bepaalde vervoerterminal).

De verkoper:

– zorgt dat de goederen tijdig klaar en verpakt zijn.

– draagt de vervoerskosten en risico’s tot de goederen bij de vervoerder of de vervoerterminal zijn afgeleverd (niet gelost). Heeft de koper geen precies punt aangegeven, dan kan de verkoper in de genoemde plaats of het gebied kiezen tot welk punt hij verantwoordelijk is voor de goederen. De verkoper moet kunnen bewijzen dat de goederen aan de vervoerder of op de vervoerterminal zijn geleverd.

– draagt alle kosten en lasten die zijn verbonden aan het vervullen van de uitvoerformaliteiten bij de douane en zorgt, als dat noodzakelijk is, voor de uitvoervergunning.

De koper:

– staat in voor het vervoer, inclusief de inlading, vanaf de overeengekomen plaats. De verkoper kan hulp verlenen bij het afsluiten van het contract met de vervoerder, maar dat gebeurt altijd voor rekening en risico van de koper.

4 Uitklaring betekent de nodige uitvoerformaliteiten bij de douane vervullen. Inklaring betekent de nodige invoerformaliteiten bij de douane vervullen.

Hoofdstuk 4 Internationale verkopen en de Incoterms

– draagt het risico voor schade aan de vervoerde goederen vanaf de aflevering van de goederen bij de vervoerder (inclusief de inlading). Een goederenverzekering is hier niet verplicht. De koper beslist of hij deze wil afsluiten.

– staat in voor het vervullen van de invoer- of doorvoerformaliteiten en betaalt alle belastingen en andere officiële heffingen die bij de invoer zijn verschuldigd in het land van bestemming.

Worden de goederen opgehaald op de vestigingsplaats van de verkoper (dat wordt beschouwd als de plaats van levering aan de koper), dan moet de verkoper instaan voor de inlading en het vastzetten van de goederen in het voertuig, inclusief kosten en risico’s. Dit zal doorgaans van toepassing zijn bij gebruik van het wegvervoer, waarbij het vervoermiddel komt laden in het bedrijf van de verkoper. Wordt er geleverd op een andere plaats, dan is de verkoper niet verantwoordelijk voor de inlading in het hoofdvervoermiddel. Denk bijvoorbeeld aan levering in een spoorwegstation of op de luchthaven.

3.2.1.3 CPT – CARRIAGE PAID TO (+ overeengekomen plaats van bestemming)

Vrachtvrij tot – Port Payé jusqu’à betekent dat de verkoper instaat voor het vervoer tot de genoemde bestemming. Deze bestemming zal ofwel de eindbestemming zijn – zeker bij wegvervoer – of een plaats dicht bij de eindbestemming. Bijvoorbeeld de luchthaven van aankomst.

Het risico op verlies van, of schade aan de goederen gaat over van de verkoper op de koper zoals beschreven bij de term FCA.

De verkoper:

– draagt alle risico’s en kosten om de goederen te leveren op de vervoerterminal in de plaats van vertrek van het hoofdvervoer – bijvoorbeeld bij vertrek van een luchthaven draagt de verkoper alle risico’s en kosten tot de goederen geleverd zijn bij de goederenhandelaar op de luchthaven (bij gebruik van wegvervoer als hoofdvervoer, met vertrek vanuit gebouwen van de verkoper, zijn de kosten en risico’s van inladen ook voor de verkoper).

– betaalt de vervoerskosten tot de genoemde bestemming.

– vervult de uitvoerformaliteiten voor de goederen en zorgt op eigen kosten en risico voor het verkrijgen van de uitvoervergunning en andere officiële toelatingen die eventueel nodig zijn om de export mogelijk te maken.

– moet de koper op de hoogte stellen van het tijdstip van aankomst van de goederen.

– moet op eigen kosten en zonder uitstel de nodige transportdocumenten bezorgen bij de koper en moet op verzoek van de koper – en op diens kosten en risico – medewerking verlenen aan het verkrijgen van documenten die worden uitgegeven in het land van vertrek. Het gaat hier om documenten die de koper nodig zal hebben voor de vervulling van de invoer- of doorvoerformaliteiten.

De koper:

– staat in voor het vervoer vanaf de overeengekomen plaats van aankomst van het hoofdvervoer.

– staat in voor de lossingskosten in de plaats van bestemming, tenzij in het vervoercontract uitdrukkelijk is bepaald dat deze kosten door de verkoper worden betaald.

– draagt het risico op schade aan de vervoerde goederen vanaf de aflevering van de goederen op de vervoerterminal, waar het hoofdvervoer begint. Een goederenverzekering is hier niet verplicht. De koper beslist of hij deze wil afsluiten.

– staat in voor het vervullen van de invoer- of doorvoerformaliteiten en betaalt alle belastingen en andere officiële heffingen die bij de invoer zijn verschuldigd in het land van bestemming.

3.2.1.4 CIP – CARRIAGE AND INSURANCE PAID TO (+ overeengekomen plaats van bestemming)

Vrachtvrij inclusief Verzekering tot – Port Payé Assurance Comprise, jusqu’à betekent dat de verkoper dezelfde verplichtingen heeft als onder CPT, echter met dit verschil, dat de verkoper een maximale goederenverzekering moet afsluiten tegen het risico op verlies van, of schade aan de goederen tijdens het vervoer, waarbij deze verzekeringspolis wordt overgedragen aan de koper. De genoemde bestemming zal ofwel de eindbestemming zijn – zeker bij wegvervoer – of een plaats dicht bij de eindbestemming, bijvoorbeeld de luchthaven van aankomst.

De verkoper:

– draagt alle risico’s en kosten om de goederen te leveren op de vervoerterminal in de plaats van vertrek van het hoofdvervoer, bijvoorbeeld bij vertrek vanaf een luchthaven.

– betaalt de vervoerskosten tot de genoemde bestemming.

– sluit een maximale goederenverzekering af, betaalt de verzekeringspremie en zorgt dat de verzekeringspolis aan de koper wordt bezorgd.

– vervult de uitvoerformaliteiten voor de goederen en zorgt op eigen kosten en risico voor het verkrijgen van de uitvoervergunning en eventuele andere officiële toelatingen die nodig zijn om de export mogelijk te maken.

– moet de koper op de hoogte stellen van het tijdstip van aankomst van de goederen.

– moet op eigen kosten en zonder uitstel de nodige transportdocumenten bezorgen bij de koper en moet op verzoek van de koper – en op diens kosten en risico – medewerking verlenen aan het verkrijgen van documenten die worden uitgegeven in het land van vertrek. Het gaat hierbij om documenten die de koper nodig zal hebben bij het vervullen van de invoer- of doorvoerformaliteiten (bv. oorsprongsdocumenten).

De koper: – staat in voor het vervoer vanaf de plaats waar het hoofdvervoer eindigt, bijvoorbeeld de luchthaven van aankomst.

– draagt het risico op schade aan de vervoerde goederen vanaf de aflevering van de goederen op de vervoerterminal waar het hoofdvervoer begint. Deze schade zal vergoed worden door de goederenverzekering afgesloten door de verkoper – vandaar dat de verkoper de verzekeringspolis moet bezorgen aan de koper, die de schade zal afhandelen.

– staat in voor de lossingskosten op de plaats van bestemming, tenzij in het vervoercontract uitdrukkelijk is bepaald dat deze kosten worden betaald door de verkoper.

– staat in voor het vervullen van de invoer- of doorvoerformaliteiten en betaalt alle belastingen en andere officiële heffingen die bij de invoer zijn verschuldigd in het land van bestemming.

3.2.1.5 DAP – DELIVERED AT PLACE (+ overeengekomen plaats)

Franco exclusief douanerechten – Rendu Droits Non Acquittés betekent dat de verkoper aan zijn leveringsplicht voldoet wanneer hij de goederen, niet ingeklaard, op het overeengekomen tijdstip overdraagt aan de koper in de genoemde plaats.

De verkoper:

– staat in voor het vervoer tot de aangegeven plaats (kan de eindbestemming zijn), exclusief het lossen.

– draagt alle risico’s en kosten om de goederen te leveren op de aangegeven plaats. Een goederenverzekering is niet verplicht. De verkoper beslist of hij deze wil afsluiten voor het deel van het traject waarvoor hij verantwoordelijk is.

– vervult de uitvoerformaliteiten voor de goederen en zorgt op eigen kosten en risico voor het verkrijgen van de uitvoervergunning en andere officiële toelatingen die nodig zijn om de export mogelijk te maken.

– moet op verzoek van de koper – en op diens kosten en risico – medewerking verlenen aan het verkrijgen van documenten die worden uitgegeven in het land van vertrek. Het gaat hier om documenten die de koper nodig zal hebben voor de vervulling van de invoer- of doorvoerformaliteiten.

De koper:

– staat in voor het eventuele verdere vervoer vanaf de overeengekomen plaats.

– staat in voor de lossingskosten in de overeengekomen plaats (tenzij in het vervoerscontract uitdrukkelijk bepaald is dat de verkoper deze kosten betaalt).

– draagt het risico op schade aan de vervoerde goederen vanaf de overeengekomen plaats. Een goederenverzekering is niet verplicht. De koper beslist of hij deze wil afsluiten voor zijn deel van het vervoertraject.

– staat in voor het vervullen van de invoerformaliteiten en betaalt alle belastingen en andere officiële heffingen die bij de invoer verschuldigd zijn in het land van bestemming.

3.2.1.6 DPU – DELIVERED AT PLACE = GENOEMDE PLAATS

Franco af plaats gelost - rendu à place déchargé (+ overeengekomen plaats van bestemming) betekent dat de verkoper aan zijn leveringsplicht voldoet wanneer de goederen, eenmaal ze gelost zijn van het aankomende vervoermiddel, in een genoemde terminal in de genoemde haven, een bepaalde plaats in de luchthaven enz. of plaats van bestemming ter beschikking staan van de koper.

De verkoper:

– betaalt de vervoerskosten tot de genoemde plaats, inclusief de kosten van het lossen.

– draagt alle risico’s en kosten tot de goederen geleverd zijn op de aangegeven plaats. Een goederenverzekering is niet verplicht. De verkoper beslist of hij deze wil afsluiten.

– vervult de uitvoerformaliteiten voor de goederen en zorgt op eigen kosten en risico voor het verkrijgen van de uitvoervergunning en andere officiële toelatingen om de export mogelijk te maken.

– moet de koper alle informatie en documenten bezorgen zodat de koper de goederen in ontvangst kan nemen.

De koper:

– staat in voor het eventuele verdere vervoer vanaf de overeengekomen plaats.

– draagt het risico op schade aan de goederen vanaf het lossen op de aangegeven plaats. Een goederenverzekering is niet verplicht, de koper beslist of hij deze wil afsluiten voor zijn deel van het vervoertraject.

– staat in voor het vervullen van de invoer-(doorvoer)formaliteiten en betaalt alle belastingen en andere officiële heffingen die bij de invoer verschuldigd zijn in het land van bestemming.

3.2.1.7 DDP – DELIVERED DUTY PAID (+ overeengekomen plaats van bestemming)

Franco inclusief douanerechten – Rendu Droits Acquittés betekent dat de verkoper aan zijn leveringsplicht voldoet wanneer hij de goederen, ingeklaard en op het overeengekomen tijdstip overdraagt aan de koper in de genoemde plaats. Dit is meestal de eindbestemming.

De verkoper:

– betaalt de vervoerskosten tot de aangegeven plaats.

– draagt alle risico’s en kosten voor de goederen tot de aangegeven plaats. Een goederenverzekering is niet verplicht. De verkoper beslist of hij deze wil afsluiten.

– vervult de uitvoerformaliteiten voor de goederen en zorgt op eigen kosten en risico voor het verkrijgen van de uitvoervergunning en andere officiële toelatingen om de export mogelijk te maken.

– staat in voor het vervullen van de invoer- of doorvoerformaliteiten en betaalt alle belastingen en andere invoertaksen die bij de invoer in het land van bestemming verschuldigd zijn.

Als de partijen wensen dat bepaalde kosten die normaal bij de invoer zijn verschuldigd, worden uitgesloten – bijvoorbeeld de btw – dan dient dit duidelijk te worden gemaakt in bijkomende vermeldingen. Bij de Incoterms ® 2020 moet de verkoper bij deze Incoterm ook de btw betalen in het land waar de koper gevestigd is. Indien de verkoper daarvan wil afwijken dan moet dat uitdrukkelijk vermeld worden als DDP – VAT unpaid (Value Added Tax).

De kosten en risico’s van het lossen van de goederen worden betaald door de partij die op de genoemde plaats de verantwoordelijkheid over de goederen heeft.

De koper:

– staat, als de aangegeven plaats niet de eindbestemming is, in voor het verdere vervoer vanaf de aangegeven plaats, inclusief de bijhorende risico’s.

– betaalt eventueel de btw in het land van bestemming indien uitdrukkelijk vermeld is dat de verkoper niet instaat voor de btw (DDP – VAT unpaid).

De EXW-term legt een minimum aan verplichtingen bij de verkoper.

De DDP-voorwaarde legt echter een maximum aan verplichtingen bij de verkopende partij.

3.2.2 Incoterms van groep 2 – Incoterms uitsluitend voor zee- en binnenvaart

3.2.2.1 FAS – FREE ALONGSIDE SHIP (+ overeengekomen verschepingshaven)

Franco langszij Schip – Franco le long du Navire (+ overeengekomen verschepingshaven) betekent dat de verkoper aan zijn leveringsplicht voldoet wanneer de goederen op het afgesproken tijdstip geleverd worden langszij het schip (aangeduid door de koper) op de kade (of in lichters) van de genoemde verschepingshaven, op de wijze zoals gebruikelijk in die haven.

De verkoper:

– draagt alle risico’s en kosten om de goederen tot de haven van inlading te brengen (op de kade of langszij het schip) en moet tegenover de koper het bewijs van die levering kunnen aantonen.

– is verplicht om voor de goederen de uitvoerformaliteiten te vervullen.

– zorgt op eigen kosten en risico voor het verkrijgen van de uitvoervergunning en andere officiële toelatingen die eventueel nodig zijn om de export mogelijk te maken.

– moet op verzoek van de koper – en op diens kosten en risico – medewerking verlenen aan het verkrijgen van het transportdocument of andere documenten die worden uitgegeven in het land van vertrek. De koper zal deze nodig hebben bij de invoer, de doorvoer en de ontvangst van de goederen.

De koper:

– staat in voor het vervoer, inclusief de inlading, vanaf de overeengekomen haven van vertrek.

– draagt het risico voor schade aan de vervoerde goederen vanaf de aflevering van de goederen in de haven van vertrek, inclusief de inlading. Een goederenverzekering is hier niet verplicht. De koper beslist of hij deze wil afsluiten.

– staat in voor het vervullen van de invoer- of doorvoerformaliteiten en betaalt alle belastingen en andere officiële heffingen die bij de invoer zijn verschuldigd in het land van bestemming.

3.2.2.2 FOB

– FREE

ON BOARD (+ overeengekomen verschepingshaven)

Vrij aan boord – Franco bord betekent dat de verkoper aan zijn leveringsplicht voldoet wanneer de goederen op het afgesproken tijdstip aan boord geladen zijn (over de scheepsreling - on board). Het betreft het schip dat door de koper is gekozen en dat ligt in de genoemde verschepingshaven. Vanaf dat punt draagt de koper alle kosten en risico’s van verlies van – of schade aan – de goederen.

De verkoper:

– draagt alle risico’s en kosten om de goederen te leveren aan boord van het schip in de haven van inlading5

– de verkoper moet op verzoek van de koper – en op kosten en risico van de koper – medewerking verlenen aan het verkrijgen van het transportdocument of andere documenten die worden uitgegeven in het land van vertrek. De koper zal deze nodig hebben bij de invoer, doorvoer en ontvangst van de goederen.

De koper:

– staat in voor het vervoer vanaf de overeengekomen haven van vertrek.

– draagt het risico voor schade aan de vervoerde goederen vanaf de aflevering van de goederen aan boord van het schip in de haven van vertrek. Een goederenverzekering is hier niet verplicht. De koper beslist of hij er een wil afsluiten.

– staat in voor het vervullen van de invoer- of doorvoerformaliteiten en betaalt alle belastingen en andere officiële heffingen die bij de invoer zijn verschuldigd in het land van bestemming.

Als de partijen niet de bedoeling hebben de goederen over de scheepsreling te leveren, dan kan beter de term FCA + haven van vertrek (of FAS) worden gebruikt.

5 Voor de wijze van levering in de haven van vertrek verwijst ICC naar de plaatselijke gebruiken die van haven tot haven kunnen verschillen. Er zijn bijvoorbeeld verschillen tussen FOB-Antwerpen en FOB-Zeebrugge.

Hoofdstuk 4 Internationale verkopen en de Incoterms

3.2.2.3 CFR – COST AND FREIGHT (+ overeengekomen bestemmingshaven)

Kostprijs en Vracht – Coût et Fret betekent dat de verkoper instaat voor het vervoer van de goederen naar de genoemde bestemmingshaven. Hij organiseert en betaalt het vervoer. Het risico op verlies van – of schade aan – de goederen, en het risico op eventuele extra kosten door gebeurtenissen die zich voordoen nadat de goederen aan boord van het schip zijn geleverd, gaat over van verkoper op koper wanneer de goederen de scheepsreling passeren in de verschepingshaven.

De verkoper:

– draagt alle risico’s en kosten om de goederen te leveren aan boord van het schip in de haven van inlading.

– betaalt de vervoerskosten tot de haven van bestemming. – vervult de uitvoerformaliteiten voor de goederen en zorgt op eigen kosten en risico voor het verkrijgen van de uitvoervergunning en andere officiële toelatingen die eventueel nodig zijn om de export mogelijk te maken.

– moet de koper op de hoogte brengen van de vermoedelijke aankomst van het schip en op eigen kosten en zonder uitstel de nodige transportdocumenten bezorgen bij de koper.

– moet op verzoek van de koper – en op diens kosten en risico – medewerking verlenen aan het verkrijgen van documenten die worden uitgegeven in het land van vertrek. Het gaat hier om documenten die de koper nodig zal hebben voor het vervullen van de invoer- of doorvoerformaliteiten.

De koper:

– staat in voor het vervoer vanaf de overeengekomen haven van bestemming.

– betaalt de lossingskosten in de haven van bestemming, tenzij in het vervoercontract uitdrukkelijk is bepaald dat deze kosten door de verkoper worden betaald.

– draagt het risico op schade aan de vervoerde goederen vanaf de aflevering van de goederen aan boord van het schip in de haven van vertrek. Een goederenverzekering is hier niet verplicht. De koper beslist of hij deze wil afsluiten.

– staat in voor het vervullen van de invoer- of doorvoerformaliteiten en betaalt alle belastingen en andere officiële heffingen die bij de invoer zijn verschuldigd in het land van bestemming.

Als de partijen niet de bedoeling hebben om de goederen over de scheepsreling te leveren, dan kan beter de CPT-term worden gebruikt.

3.2.2.4 CIF – COST, INSURANCE AND FREIGHT (+ overeengekomen bestemmingshaven)

Kostprijs, Verzekering en Vracht – Coût, Assurance et Fret betekent dat de verkoper instaat voor het vervoer naar de genoemde bestemmingshaven. Het risico op verlies van of schade aan de goederen gaat van de verkoper over op de koper wanneer de goederen de scheepsreling passeren in de haven van inlading. De CIF-term verplicht de verkoper echter wel tot het sluiten van een goederenverzekering ten gunste van de koper, tegen het risico op verlies of schade aan de goederen tijdens het zeevervoer.

Als de partijen niet de bedoeling hebben de goederen over de scheepsreling te leveren, dan kan beter de CIP-term worden gebruikt.

De verkoper:

– draagt alle risico’s en kosten om de goederen te leveren aan boord van het schip in de haven van inlading.

– betaalt de vervoerskosten tot de haven van bestemming.

– sluit een goederenverzekering af, betaalt de verzekeringspremie en zorgt dat de verzekeringspolis aan de koper wordt bezorgd.

– moet de koper op de hoogte brengen van de vermoedelijke aankomst van het schip en op eigen kosten en zonder uitstel de nodige transportdocumenten bezorgen bij de koper.

– moet op verzoek van de koper – en op diens kosten en risico – medewerking verlenen aan het verkrijgen van documenten die worden uitgegeven in het land van vertrek. Het gaat hier om documenten die de koper nodig zal hebben voor het vervullen van de invoer- of doorvoerformaliteiten.

De koper:

– staat in voor het vervoer vanaf de overeengekomen haven van bestemming.

draagt het risico op schade aan de vervoerde goederen vanaf de aflevering van de goederen aan boord van het schip in de haven van vertrek.

– betaalt de lossingskosten in de haven van bestemming, tenzij in het vervoercontract uitdrukkelijk is bepaald dat deze kosten door de verkoper worden betaald.

– staat in voor het vervullen van de invoer- of doorvoerformaliteiten en betaalt alle belastingen en andere officiële heffingen die zijn verschuldigd bij de invoer in het land van bestemming.

3.2.3 Incoterms en de

wijze van vervoer

Sommige Incoterms worden alleen gebruikt bij het vervoer per schip. Andere kunnen bij elke vervoersvorm worden gebruikt, inclusief vervoer per schip.

Incoterms gebruikt bij elke vervoersvorm, inclusief het multimodaal vervoer:

Incoterms typisch voor zeevaart en binnenvaart zijn:

De Incoterm die in de praktijk veel wordt gebruikt bij het luchtvervoer: FCA – zeker nooit FOB gebruiken bij luchtvervoer

De Incoterm die veel wordt gebruikt bij het spoorvervoer: FCA – zeker nooit FOB gebruiken bij spoorvervoer

Hoofdstuk 4 Internationale verkopen en de Incoterms

De Incoterm voor roll-on/roll-off-vervoer en ander gecombineerd vervoer: FCA – hierbij geen EXW of FOB gebruiken

Zie ook Figuren 3 en 4 op de volgende bladzijden.

Hoofdstuk 4 Internationale verkopen en de Incoterms

3 Incoterms voor elke vervoerswijze

Figuur

4 Internationale verkopen en de Incoterms

Figuur 4 Incoterms voor zeevaart en binnenvaart

Hoofdstuk

4 Oefeningen

4.1 Oefening 1

Een partij graszaad van de NV PIKENHAP te Kortrijk wordt verkocht aan SPLENDID GRASS INC., gevestigd in de stad Albany (in de staat New York). De goederen worden per zeeschip van Antwerpen naar de haven van New York vervoerd. Het vervoer van New York naar Albany gebeurt per vrachtwagen.

Hieronder vind je een overzicht van de werkelijk gemaakte leveringskosten voor deze transactie.

Opdracht:

1 Bereken de totale kosten die de verkoper zal dragen bij elk van de hieronder aangeduide leveringsvoorwaarden. Geef je antwoord door in onderstaande tabel in elke kolom de kosten in te vullen die bij elke Incoterm gedragen worden door de verkoper, en maak de totalen.

2 Specifieer voor elke Incoterm wie beslist over het hoofdvervoer.

3 Vermeld ook telkens op welke specifieke plaats het risico m.b.t. tot schade aan de goederen overgaat van de verkoper op de koper.

(*) Sales tax is vergelijkbaar met btw bij ons

4.2 Oefening 2

De Gentse groothandel in hotelporcelein DESIGN koopt glaswerk aan bij een leverancier in Minsk (Wit-Rusland) voor een waarde van 100.000 EUR. Het vervoer gebeurt per vrachtwagen vanuit Minsk via de grensovergang van Brest aan de Wit-Russische/Poolse grens en verder via Duitsland naar Gent.

De onderstaande tabel geeft een overzicht van de verschillende gemaakte leveringskosten.

Opdracht:

1 Bereken de totale kosten die de verkoper zal dragen bij elk van de hieronder aangeduide leveringsvoorwaarden. Geef je antwoord door in de onderstaande tabel in elke kolom de kosten in te vullen die bij elke Incoterm gedragen worden door de verkoper, en maak de totalen.

2 Specifieer voor elke Incoterm wie beslist over het hoofdvervoer.

3 Vermeld ook telkens op welke specifieke plaats het risico m.b.t. tot schade aan de goederen overgaat van de verkoper op de koper.

Kosten in

Kosten inladen Minsk

4.3 Oefening 3

Een Belgische onderneming uit Hasselt, PAREO, verkoopt goederen aan een klant in Springfield, in de buurt van Chicago (USA). De goederen worden met de vrachtwagen naar Zaventem gebracht, en daar ingeladen in het vliegtuig om ze naar Chicago te brengen. Daar worden ze per vrachtwagen vervoerd om ze te leveren bij de klant in Springfield. Hieronder vind je de details van de werkelijk gemaakte leveringskosten.

Opdracht:

2 Specifieer voor elke Incoterm wie beslist over het hoofdvervoer.

3 Vermeld ook telkens op welke specifieke plaats het risico m.b.t. tot schade aan de goederen overgaat van de verkoper op de koper.

Totale kosten

(*) Sales tax is vergelijkbaar met btw bij ons.

Kosten

Zaventem

4.4 Oefening 4

De firma KINDERPRET uit Wervik koopt speelgoed aan bij een bedrijf gelegen in de stad Nanning (provincie Guangxi) in China. Het vervoer van Nanning naar de haven van Shenzhen gebeurt met de trein. Tussen Shenzhen en Antwerpen wordt zeevervoer gebruikt. Een vrachtwagen brengt de goederen van Antwerpen naar het bedrijf van de koper in Wervik.

Opdracht:

2 Specifieer voor elke Incoterm wie beslist over het hoofdvervoer.

3 Vermeld ook telkens op welke specifieke plaats het risico m.b.t. tot schade aan de goederen overgaat van de verkoper op de koper.

Inladingskosten te Nanning 80

Vervoer Nanning–Shenzhen 200

Verzekeringskosten Nanning – Shenzhen 50

Uitklaringskosten Shenzhen 100 Vracht Shenzhen-Antwerpen 1

Verzekeringskosten zeevervoer 150

in Antwerpen 330

Wervik 300

Verzekering Antwerpen – Wervik 110

Totale kosten

(*) THC = terminal handling charges

Kosten in