Wekelijks magazine bij jouw krant • 1 september 2018
‘ANDERS ZIJN’ OP DE WERKVLOER Ook in tolerant België blijft het soms moeilijk
P. 3 – OUT AND PROUD, OOK OP HET WERK? Discriminatie blijft nog te vaak onder de radar
P. 7 – ACHTER DE SCHERMEN BIJ Reclamebureau The Other Agency
P. 6 – MICH EN KIMBERLY STAAN VOL TATTOOS «Je moet vooral geluk hebben met je werkgever»
Vindt nu jouw droomjob Eindredacteur
VIND JE JOB
1 september 2018 - vacature.com
2
VOORAL HOMOMANNEN EN TRANSGENDERS LOPEN HET RISICO BENADEELD TE WORDEN IN HUN CARRIÈRE Van Amsterdam tot Vancouver en Tel Aviv, de voorbije weken werden de straten bijna overal ter wereld even overspoeld door alle kleuren van de regenboog ter gelegenheid van de Gay Pride. Ook bij ons ontaardde de parade in een groots volksfeest, waarbij meer dan 130.000 mensen afzakten naar Antwerpen om diversiteit en gelijkheid toe te juichen. Is zoveel ijver nog nodig in een land waar Jani niet meer weg te denken is van het televisiescherm en waar journaliste Bo Van Spilbeeck een geliefde celebrity werd na haar geslachtswijziging? Wij zochten het uit. Tekst: KRISTINA RYBOUCHKINA
Solliciteren is zo al zenuwslopend genoeg. Beeld je eens in dat je aan een potentiële werkgever moet vertellen dat je transgender bent en op het punt staat om van geslacht te veranderen. Geef toe: daar zou je pas stress van krijgen! Luana Saitta (33)
Dat ik op mijn sollicitatie zo open was over mijn transgenderisme, speelde in mijn voordeel Luana Saitta
maakte het mee. «Ik ben in juni gestart op de IT-afdeling van de Vrije Universiteit Brussel. Voordien stond ik in het onderwijs. Toen ik tijdens mijn sollicitatie de vraag kreeg waarom ik wou overstappen naar een job in IT, legde ik uit dat ik transgender ben en dat ik bezig ben met mijn transitie van een mannen- naar een vrouwenlichaam. Ik stond op het punt om te beginnen met mijn hormonenkuur, waardoor onder andere mijn stem stilaan zou veranderen. Werken achter de schermen leek me dus iets gemakkelijker dan voor een klas met scholieren te staan. De rekruteerders stonden even met hun mond vol tanden, maar uiteindelijk reageerden ze heel begripvol en kreeg ik de job. Later kreeg ik te horen dat ze onder de indruk waren van mijn eerlijkheid en dat ze dankzij mijn verhaal wisten
3
vacature.com - 1 september 2018
dat ik moeilijke kwesties op de werkvloer nooit uit de weg zou gaan.» Over de manier waarop haar nieuwe collega’s omgaan met haar transgenderisme kan ze alleen maar blij zijn. «Ik merk dat ze geïnteresseerd zijn in mijn transitie, maar op een respectvolle manier. Ze zijn voorzichtig als ze vragen stellen en nog nooit heb ik een flauwe opmerking gekregen. Ik ben echt blij dat ik in zo’n fijne omgeving aan de slag kon gaan.» Luana’s verhaal bewijst dat België zichzelf zeker en vast een vooruitstrevend land mag noemen. Want in pakweg Rusland of Turkije was haar sollicitatie wellicht anders afgelopen. «De International Lesbian, Gay, Trans and Intersex Association Europe rangschikt jaarlijks 49 Europese landen volgens de leefsituatie van holebi’s en transgenders», vertelt UGent-arbeidseconoom Stijn Baert, gespecialiseerd in arbeidsdiscriminatie. «Na Malta staan wij op een mooie tweede plaats. Dat hebben we onder meer te danken aan onze nieuwe transgenderwet, die stelt dat transgenders nu gemakkelijker hun voornaam en geslacht kunnen laten wijzigen op hun identiteitskaart. We zijn dus duidelijk op de goede weg. Maar dat neemt niet weg dat er ook in ons land nog vaak sprake is van discriminatie, pesterijen tot zelfs geweld op grond van geaardheid of genderidentiteit, zowel in privésituaties als op het werk.» PROFESSIONELE KWALITEITEN Gelijkekansencentrum Unia opende vorig jaar 84 dossiers rond discriminatie van
holebi’s. 20 procent daarvan had betrekking op arbeid en werkgelegenheid. Het Instituut voor de Gelijkheid van Vrouwen en Mannen kreeg 38 klachten van transgenders die zich niet correct behandeld voelden. Maar dat is slechts het topje van de ijsberg. Vaak blijft discriminatie onder de radar, omdat er simpelweg geen klacht wordt ingediend. Ook Marnix* ondernam geen stappen toen hij enkele jaren geleden op straat werd gezet vlak na zijn coming-out. «Toen ik uit de kast kwam als homoseksueel was ik veertig jaar en getrouwd met een vrouw», vertelt hij. «Mijn buren, vrienden en familieleden reageerden heel begripvol, ik had
Discriminatie blijft vaak onder de radar, omdat er simpelweg geen klacht wordt ingediend nooit verwacht dat ze het nieuws zo goed zouden opnemen. Op mijn werk liep het helaas anders.» Marnix had een technische functie bij een Belgisch familiebedrijf in de modesector, waar hij de productie van de collectie opvolgde. «Omdat ik mijn werkgever niet met mijn zorgen wou opzadelen, heb ik gewacht met mijn coming-out op de werkvloer tot het stof in mijn privéleven was gaan liggen. Lees verder blz. 4 >
> Vervolg blz. 3
Ik verzamelde mijn moed en vertelde uiteindelijk aan mijn bazin dat ik de afgelopen maanden was gescheiden en was ingetrokken bij mijn nieuwe vriend. Ze schrok erg van het nieuws. Hoewel ze probeerde om positief te blijven, begreep zij niet hoe ik ‘plots’ homo kon zijn.»
Kort voor mijn coming-out had ik nog promotie gekregen. Nu was het alsof ik niets goed kon doen Marnix*
Voor Marnix voelde het alsof de sfeer op het werk van de ene dag op de andere omsloeg. «Hoewel me werd verzekerd dat het bedrijf mij steunde, werd ik opeens niet meer betrokken bij bepaalde vergaderingen. Stap voor stap werden me taken uit handen genomen, alsof er iets veranderd was aan mijn professionele kwaliteiten. Kort voor mijn coming-out had ik nog promotie gekregen. Nu was het alsof ik niets goed kon doen. Blikken, vragen en opmerkingen van collega’s maakten bovendien dat ik me soms als een rariteit voelde. Mijn mening en hulp werd steeds minder gevraagd. Tot ik op een vrijdagavond te horen kreeg dat ik maandag niet meer moest terugkomen. Ik voelde de collectie niet meer zo goed aan, luidde de officiële reden. Natuurlijk werd er nooit luidop gezegd dat mijn ontslag iets te maken had met mijn geaardheid, maar het was duidelijk wat er speelde.» Marnix is ervan overtuigd dat je als holebi of transgender vooral geluk moet hebben met je werkgever. «Ik ken holebi’s die heel positieve reacties kregen op hun coming-out op het werk. Toen ik zelf ging solliciteren voor mijn nieuwe job heb ik ook onmiddellijk verteld dat ik samenwoon met een man, en dat was geen enkel probleem! Maar er zijn nog steeds lhbt’s (lesbiennes, homo’s, biseksuelen of transgenders, nvdr) die moeilijkheden ervaren. Want hoe je het ook draait of keert, je bent een tikkeltje anders. Als collega’s vertellen over hun weekend en over hun gezin, val je vaak uit de toon. In de ene werkomgeving weegt dat zwaarder door dan in de andere.» RISICO’S NEMEN Studies tonen aan dat vooral homomannen en transgenders het risico lopen om benadeeld te
worden in de loop van hun carrière. UGentprofessor Stijn Baert: «Wij vroegen aan een groep testpersonen of zij een man zouden aanwerven op wiens cv staat dat hij gehuwd is met iemand van hetzelfde geslacht. Het antwoord bleek samen te hangen met de persoonlijkheid van de respondent: testpersonen die niet graag risico’s nemen, waren 31 procent minder geneigd om een homo aan te werven. Niet omdat zij een probleem hadden met de seksuele oriëntatie van de fictieve sollicitant, maar omdat ze bang waren dat collega’s of klanten misschien liever niet met een homoseksueel zouden samenwerken.» Soortgelijke resultaten kwamen naar boven bij een onderzoek rond transvrouwen. «Werkgevers zeggen dat
ze zelf niets tegen transgenders hebben, maar ze zijn bang dat anderen minder graag met een transvrouw willen samenwerken», legt Stijn Baert uit. «Bovendien kleeft op transgenders nog steeds het stigma van een lagere gezondheid en daardoor lagere productiviteit.» Is het dan beter om als lhbt te zwijgen over je identiteit? Volgens sociologe Mieke Van Houtte van de Universiteit Gent, die onderzoek voert naar seksuele minderheden, is dat niet het geval. «Je hoeft natuurlijk niet per se over je geaardheid te beginnen tijdens je sollicitatie, maar het is wel belangrijk dat je jezelf kan zijn in je werkomgeving. Holebi’s die het gevoel hebben dat ze zich moeten verstoppen ervaren veel meer stress en hebben meer kans op een depressie, tot zelfs suïcide. Bepaalde domeinen,
Je hoeft niet per se over je geaardheid te beginnen tijdens je sollicitatie, maar het is wel belangrijk dat je jezelf kan zijn in je werkomgeving Mieke Van Houtte, UGent
zoals de sociale sector, staan erom gekend dat ze erg holebivriendelijk zijn. Lhbt’s in de bouw, in commerciële functies en in het onderwijs komen daarentegen vaker voor uitdagingen te staan. Uit onderzoek blijkt dat de verwachting om aanvaard te worden op de werkvloer vaak een rol speelt in de loopbaan van minderheden. Zeker wie al tijdens zijn of haar schoolcarrière kreeg af te rekenen met pesterijen, is vaker geneigd om voor een ‘veilige’ werkomgeving te kiezen of de stap te zetten naar een eigen onder-
1 sepember 2018 - vacature.com
4
OPINIE THOMAS JANS VAN KLIQ VZW PLEIT VOOR MEER DIVERSITEIT OP DE WERKVLOER
«Zitten er holebi’s of transgenders in je team? Dat komt jouw eigen talenten alleen maar ten goede» Tekst: KRISTINA RYBOUCHKINA Foto: TOM VERBRUGGEN
neming, om zo discriminatie op de werkvloer te ontlopen. Dat kan echter niet de bedoeling zijn.» ‘POSITIEVE’ DISCRIMINATIE Nog een opmerkelijk gegeven dat naar voren komt uit onderzoek van professor Baert, is dat lesbische vrouwen in Vlaanderen vaak een streepje voor hebben op carrièrevlak. Jonge lesbiennes zouden maar liefst 25 procent meer kans hebben om uitgenodigd te worden voor een gesprek na een schriftelijke sollicitatie dan heterovrouwen, onder meer omdat werkgevers zich minder zorgen maken over de invloed van kinderen. «Lesbiennes komen bovendien vaker in leidinggevende posities terecht dan heterovrouwen, deels door het vooroordeel dat zij meer masculiene eigenschappen zouden hebben en dus meer geschikt zouden zijn voor het leiderschap», weet Mieke Van Houtte. «Bij homomannen zie je het omgekeerde. Hen worden vanuit het rollenpatroondenken eerder vrouwelijke eigenschappen toegeschreven, wat uitmondt in het zogenaamde roze plafond.» We mogen dus besluiten dat er ondanks heel wat positieve verhalen nog steeds ruimte is voor verbetering. «Ik kan bedrijven alleen maar aanmoedigen om gender- of lhbt-discriminatie bespreekbaar te maken», adviseert de sociologe. «Gebeurt er een incident, grijp dan op een zichtbare manier in, zodat het voor alle werknemers duidelijk wordt dat zoiets niet wordt getolereerd. Te gepasten tijde een regenboogvlag uithangen geeft ook een duidelijk signaal.» Laat de parade van volgend jaar dus maar komen. * Marnix getuigt onder een schuilnaam. Naam en adres bekend bij de redactie.
5
vacature.com - 1 september 2018
«In Vlaamse bedrijven is er vaak weinig aandacht voor de belangen van holebi’s en transgenders, omdat werkgevers denken dat het niet nodig is om actie te ondernemen. Maar de talloze meldingen van rechtstreekse of onrechtstreekse discriminatie en het feit dat zo’n 20 procent van de werkende holebi’s in de kast blijft op het werk, bewijzen dat een extra inspanning geen kwaad kan. Gelukkig schieten nu meer en meer bedrijven wakker. Denk maar aan Accenture en BNP Paribas Fortis. Zij hebben samen met onze vzw het platform Open@Work gelanceerd, dat netwerkevenementen organiseert voor hun lhbt-werknemers. Of let er eens op hoe steeds meer bedrijven in hun vacatures vermelden dat ze iedereen aanmoedigen om te solliciteren, ongeacht geslacht, seksuele oriëntatie, culturele achtergrond, noem maar op. Met zulke initiatieven toon je als werkgever aan
dat je open staat voor divers talent en creëer je een inclusief klimaat.» CREATIEF EN PERSOONLIJK
«Besteedt jouw bedrijf aandacht aan diversiteit? Dan pluk jij daar trouwens ook de vruchten van. Want niet alleen voelen lhbt-werknemers zich beter in een inclusieve werkomgeving, wat maakt dat ze beter presteren, ook hun collega’s zetten betere resultaten neer. Onderzoek heeft namelijk aangetoond dat diverse teams creatiever en innovatiever uit de hoek komen. Bovendien zorgt de inclusie van holebi’s of transgenders ervoor dat genderstereotype verwachtingen, die doorgaans nog sterk aanwezig zijn in de bedrijfswereld, worden doorbroken. De focus komt dus meer te liggen op ieders persoonlijke talenten, waardoor iedereen meer kansen krijgt om die te ontwikkelen.» Meer weten over diversiteit op het werk? www.kliqworks.be
TATOEAGES EN PIERCINGS: TABOE OP HET WERK
«Waarom mag een profvoetballer vol tattoos staan, maar de persoon die je een pannenkoek opdient niet?» In principe mogen werkgevers sollicitanten of personeelsleden niet anders behandelen omdat ze zichtbare tatoeages, piercings of een opvallende kledingstijl hebben. Maar in de praktijk blijkt - helaas - dat je vooral geluk moet hebben met je leidinggevende als het op lichaamsversiering aankomt. Tekst: KRISTINA RYBOUCHKINA Foto’s: TOM VERBRUGGEN
MICH VYNCKIER
KIMBERLY VANDERSTUKKEN
«Ontslagen omdat ik mijn mouwen had opgestroopt in het restaurant» «Ik werk al mijn hele leven in de horeca», vertelt Mich Vynckier (36). «Piercings zijn in ons vak sowieso not done om hygiënische redenen. Dat begrijp ik, je wil het risico niet lopen dat je piercing uitvalt en in iemands eten belandt. Bij een tattoo kan zoiets natuurlijk niet gebeuren. En toch staan veel werkgevers er absoluut niet voor open.» «Toen ik vroeger ging solliciteren droeg ik altijd lange mouwen, want je weet nooit welke reactie je gaat krijgen. In het ene chique restaurant waar ik heb gewerkt waren mijn tattoos helemaal geen probleem, mijn baas vond ze zelfs een meerwaarde voor het rock-’nrollgehalte van de zaak! In een andere zaak ben ik erom ontslagen. Ik werkte er vooral als kok, maar soms hielp ik ook opdienen. De afspraak was dat ik mijn tatoeages zou bedekken in de zaal, maar toen er eens saus op mijn mouw terechtkwam, plooide ik die zonder al te veel nadenken om. Ik mocht onmiddellijk vertrekken.»
«In ons operatiekwartier ben ik de enige met zichtbare tattoos»
«Mijn tattoos zijn doorheen de jaren steeds opvallender geworden. Ik heb er sinds kort ook in mijn hals en op mijn handen. Dat is een van de redenen waarom ik nu een eigen zaak wil beginnen. Ik wil me geen zorgen meer maken over de mening van een werkgever, ik wil gewoon mezelf kunnen zijn. Het is dan ook 2018, toch jammer dat dat nog steeds een issue is op sommige plekken. Een profvoetballer naar wie zo veel jonge kinderen opkijken mag vol tattoos staan. Maar als de persoon die je een pannenkoek komt brengen er heeft, is het een probleem?»
«Mijn eerste tattoo liet ik zetten op mijn zeventiende; een klein sterretje op mijn voet. Sindsdien komt er minstens elk jaar een tatoeage bij. Mijn benen staan ondertussen vol, ik heb een grote tekening op mijn rug en verschillende op mijn bovenarm», vertelt Kimberly Vanderstukken (30). «Als assisterende verpleegster in de chirurgie draag ik een uniform met korte mouwen. Een van de tattoos op mijn arm is dus te zien. En dat maakt van mij een uitzondering: in ons operatiekwartier in het UZ Gent ben ik de enige met zichtbare tattoos.» «Ik ga niet zeggen dat de medische wereld niet openstaat voor tatoeages, want ik ken genoeg artsen en chirurgen die er hebben. Maar vaak staan die op een verborgen plaats, want er bestaan nog veel vooroordelen rond. Dat is jammer. Gelukkig heb ik daar zelf nog geen last van ondervonden. De allereerste keer dat ik me omkleedde in bijzijn van mijn collega’s, waren ze wel eventjes in shock. Ze hadden niet verwacht dat ik vol tekeningen
zou staan. Maar ik heb geen enkele negatieve reactie gekregen. Integendeel, ik kan er openlijk met hen over praten en ze zijn oprecht nieuwsgierig als ik een nieuwe tattoo laat plaatsen. Ook van patiënten in het UZ krijg ik nooit scheve blikken.» «Tot nu toe heb ik de meest zichtbare plaatsen op mijn lichaam bewust niet laten tatoeëren. Maar onlangs heb ik toch bij mijn leidinggevende gepolst wat hij ervan zou vinden. ‘Zolang het maar patiëntvriendelijke tekeningen blijven, is het geen probleem’, luidde zijn antwoord. Dus de rest van mijn armen zal niet lang onbeschreven blijven!»
1 sepember 2018 - vacature.com
6
ACHTER DE SCHERMEN
RECLAMEBUREAU THE OTHER AGENCY Zo rijkelijk als de alcohol vloeit in de serie Mad Men, zo hard wordt er gelachen bij het Antwerpse reclamebureau The Other Agency. ‘We work for smiles’ is niet voor niets de drive van het enthousiaste team. Wie werken er allemaal, en wat doen ze? Tekst: LOES LIEMBURG
1. Accountmanager
3. Creative
5. Community manager
Ninia Daelman, strateeg: «De accountmanagers verzorgen het klantcontact. Ze verdedigen de klant binnen het bureau en het bureau naar de klant. In die spreidstand moeten ze iedereen tevreden houden. Maar ze moeten ook creatief en strategisch nadenken. Reclame is geen rocket science: het draait om buikgevoel en trial and error. Dus moet iedereen in het verhaal geloven.»
Jens: «Die spelen de hele dag FIFA!» (lacht) Ninia: «Of ze zitten in hun bloot gat in de zon. Ideeën krijg je niet door naar je computer te staren. Vaak werken de creatives als duo: art director en copywriter. Zij toveren het strategische verhaal om tot een creatief, visueel of auditief verhaal. Als de klant hun plan goedkeurt, zet de accountmanager alle radertjes in werking voor de uitvoering ervan.»
2. Strateeg
4. Graficus
Jens De Maere, directeur: «De strateeg denkt na over vragen als: wie is onze doelgroep nu echt? Hoe kan ons product de oplossing zijn van hun probleem of een behoefte vervullen?» Ninia: «Bedenken we een nieuw product? Vinden we een oud product opnieuw uit? We maken de doelstellingen concreet en werken een strategie uit. Dat alles komt samen in een leidraad voor de creatives.»
Ninia: «De grafici moeten de zotte ideeën effectief op dragers parkeren. Omdat we een digital first-aanpak hebben, hebben we echt een straffe grafische afdeling in huis. Goede posts op sociale media zijn ons paradepaardje. Een duo van een creatieve coördinator en onze eigen fotografe zorgt voor toffe beelden.»
Jens: «Veel merken zijn op zoek naar de millennial, en die consumeert reclame anders. Voor hem of haar werkt de gewone tv-spot niet meer. Daarom maken we grappige en engagerende content, die sympathie opwekt. Bij digitale reclame kun je een gemeenschap bouwen rond een merk. Mensen reageren op sociale media: soms positief, soms negatief. Hoe ga je daarmee om?» Ninia: «Het doel is dat je community groeit, blij is en verbondenheid voelt.» Jens: «Je kunt ook met gesponsorde posts werken. We maken dan verschillende campagnes voor bijvoorbeeld honden- en kattenliefhebbers. Zo trek je iedereen optimaal mee in je verhaal.»
Hoe word je zelf een echte Mad Man? Ninia: «Inlevingsvermogen is belangrijk. Je moet net zo hard voor het merk gaan als je klant.» Jens: «Je moet inderdaad een echte ambassadeur zijn, je er kunnen insmijten en goed zot zijn. Het belangrijkst is een gezonde dosis goesting en passie.» Ninia: «Ja, je moet enthousiast zijn, genieten van het leven, en lachen! Ik vind: reclame heeft de verplichting om te entertainen. En je opleiding maakt niet uit. Wij vragen soms ook de office manager mee te doen met een brainstorm. Creativiteit zit in iedereen!»
Interesse in een job in de reclame? Bekijk eens de vacatures op vacature.com!
COLOFON Redactie 02 490 10 87, redactie.vacature@vacature.com Advertenties 02 490 10 78, commercieel@vacature.com Ordering 02 490 10 61, ordering@vacature.com VU Ruben Van Goethem Content Manager Roxanne Claessens Coördinatie Katrien Brys Redactie Hermien Vanoost, Kristina Rybouchkina, Piet Verbeest, Joni Horemans, Matthias Van Milders Sales Marijke Van Impe Ordering An Parewijck
Ontdek nog meer op facebook.com/vacaturedotcom of volg ons op Twitter via @vacaturedotcom en Instagram via instagram.com/vacaturedotcom.
7
vacature.com - 1 september 2018
1 september 2018 - vacature.com
8
9
vacature.com - 1 september 2018
1 september 2018 - vacature.com
10
11
vacature.com - 1 september 2018
Plaats je cv online en word gevonden door meer dan 2.000 werkgevers werk
Op welk punt sta jij in je carrière?
1 september 2018 - vacature.com
12