B OOT IN B E E LD
OP HET DROGE De signalen dat het seizoen er bijna op zit zijn niet te missen. De dagen worden ronduit kort. De temperatuur bereikt zijn dagmaximum pas ver in de middag. De schapen die het natuurgebied Vlietlanden kort hebben gehouden worden opgehaald. Ook zo’n einde-van-het-seizoen-teken… Natuurmonumenten maakt bij haar maaibeheer gebruik van schapen. Zo ook hier in het Westland/Midden-Delfland. De schapen worden overgezet met een ‘Westlander’. Met dit type boot werden in het verleden producten vervoerd naar de veiling. Het schip is specifiek voor dit gebied omdat het aan drie vereisten moest voldoen. In de eerste plaats moest je er de nodige vracht mee kunnen vervoeren. In de tweede plaats moest je – ondanks de vracht – geen last hebben van het ondiepe water hier. In de derde plaats moest je geen last hebben van de vele lage bruggen in het gebied. Originele Westlanders zijn dan ook lange (8-15 m), platte boten met een opvallend groot drijfvermogen. Wonderlijk trouwens dat wij onze belangrijkste wolleveranciers maar een beetje suffe beesten vinden. Zo is ‘makke schapen’ geen waarderende aanduiding en ‘schaapachtig kijken’ al evenmin. En als één zo’n beestje over de dam is, hebben we zo onze ideeën over de meute die klakkeloos volgt. De leider van een kudde is meestal een gecastreerde ram, ofwel een hamel. Die deden ze van oudsher graag een bel om. Het woord belhamel heeft pas later een minder positieve betekenis gekregen. Zo hebben deze beesten al heel lang een nadrukkelijke invloed op onze taal. Want - suf of niet - als je de schapen eenmaal op het droge hebt, ben je natuurlijk gewoon goed af! PIM VAN DER MAREL
2
www.motorboot.com
oktober 2019
3