B OOT IN B E E LD
VREEDZAME CO-EXISTENTIE De term uit de kop van deze Boot in Beeld stamt uit de tijd van de Koude Oorlog. Ze staat symbool voor het beleid waarbij landen die elkaars politieke tegenstanders zijn, vreedzaam naast elkaar bestaan. In 1956 annonceert het illustere heerschap Nikita Sergejevitsj Chroesjtsjov dit als de nieuwe koers in de buitenlandse politiek van de SovjetUnie. Omdat ook John Kennedy en zijn opvolgers dit beleid tot voor kort hebben gekoesterd, hebben we meerdere rustige decennia achter de rug. De achtergrond ervan is zonneklaar: welbegrepen wederzijds eigenbelang. Als gevolg daarvan is vrede voor ons het ‘nieuwe normaal’ geworden. Een bijverschijnsel van ‘normaal’ is dat men zich dan niet meer doorlopend realiseert dat je daar moeite voor moet doen. In de pleziervaart zijn we ons van oudsher bewust dat we vreedzaam naast elkaar moeten bestaan. Onder het motto ‘Wat gij niet wilt dat u…’ geven we een ander graag de ruimte om diens persoonlijke beleving zo plezierig mogelijk te laten zijn. Zo zijn we althans in de watersport met elkaar opgegroeid. Er zijn twee ontwikkelingen actueel die dat tegenwerken. De eerste is geen onprettige: de door de pandemie-maatregelen enorm toegenomen belangstelling voor de watersport zorgt voor drukte. Dat is (ook) fijn want daardoor blijven de voorzieningen voor de watersport gemakkelijker in stand. De tweede is de veranderende mentaliteit van burgers en dus ook van de watersporters. Na het iktijdperk hebben we nu de tirannie van de ijdelheid. Voor het gemak noem ik dat het ‘ik-tijdperk-plus’. In zijn minst nare verschijningsvorm leidt dat tot minder aandacht voor het welzijn van de ander. Een voorbeeld van hoe zich dat in de praktijk kan uiten, treffen we aan op de Vliet. Een hier te lande vakantie vierende Zwitser houdt met zijn boeggolf geen rekening met een roeiend gezelschap. Gelukkig hebben we geen Koude Oorlog met Zwitserland. Want als blikken konden doden was die hier meteen omgeslagen in een echte oorlog. Het thema van dit nummer van Motorboot is ‘in elkaars vaarwater’. Doordat we er met z’n allen gebruik van maken, is niet altijd te voorkomen dat je in elkaars vaarwater zit. Wat je wel kunt voorkomen, is dat de ander er last van heeft. Om die reden pleit ik voor teruggaan van het ik-tijdperkplus naar die ouderwetse vreedzame co-existentie. Waarom? Desnoods alleen uit welbegrepen wederzijds eigenbelang… PIM VAN DER MAREL
2
www.motorboot.com
juni 2021
3