venos denove post kvin tagoj. Ĝis ŝi venos, estos neniu ali, kiu venos ĉe nia hejmo. Nu, najbaroj eĉ ne estas konsciaj pri kio okazas en la mondo. Mi pripensas, kiel mi eltenos la malsaton dum kvin pliaj tagoj. Mia malsato fariĝis tiel neeltenebla, ke mi alkuris al la fenestro por rompi ĝin. Bedaŭrinde, la fenestroj de la domo estis renovigitaj pasintjare. Vi scias, eĉ se mi elblovos min el tiuj dutavolaj fenestroj, mi ne povas rompi tian vitron. Sed estis tiel facile rompi la malnovajn fenestrojn. Oni diras, ke katoj havas naŭ vivojn, do mi certe perdis ok el ili, kiam mi provis rompi tiun novan fenestron. Kio trairas vian menson ankaŭ trairas la mian. Manĝu sinjorinon Melahat! Katoj ne estas mallojalaj bestoj, nek estas malbonaj aŭ egoismaj. Ili nur emas pensi logike. Ilia amo kaj lojaleco al siaj posedantoj ankoraŭ ne blindigis ilin, kiel estas en la hundoj. Neniu kato volas manĝi sian posedanton; sed ĝi povas fari tion kiam temas pri sia propra vivo kaj ĝi ne havas alian ŝancon vivi. Stulta hundo, aliflanke, mortos de malsato kaj ne manĝos sian posedanton. Ja, ĉu la korpo de mortinto ne estas nur peco de viando? La spirito, kiu faris tion, kio tiu estis, jam foriris al la alian mondon. Tio, kio estas postlasita estas nenio krom viando, por ke la vermoj manĝu sub la grundo. Kio estas la diferenco inter kato manĝanta tiun viandon kaj la vermoj? Mia stomako ekbruas. Se la vetero ne estus tiel
Ĝojiga Jubileo
E
n la jaro 1974 – kabo Kaliakra Bulgara Esperantista Junularo (BEJ) organizis Internacian Studentan Arkelogian Brigadon. En ĝi mi kiel vickomandanto respondecis pri laborefektiveco. Ĉiuvespere antaŭ la standardo oni klasis kiu dum la tago taĉmento laboris pleje. Estinte ĉiam inter la brigadanoj mi konstatis grandan entuziasmon kaj ĝentilecon en la rilatoj. En la komenco de la antikva fortikaĵo de kabo Kaliakra laboris grupo inter kiuj Georgi Miĥalkov, Pepa kaj Milka el u. Sviŝtov. Belegaj junaj homoj – studentoj gajaj, laboremaj kaj precizemaj. Iliaj inteligenteco kaj konduto respeguliĝis sur la vizaĝoj kaj faris ilin belegajn kaj interesigemajn. Agrable estis resti iomete kun ili. Post
22
varma, mi povus elteni pli da malsato; sed malsato en varmego ne estas io eltenebla. Mi ne volas manĝi sinjorinon Melahat; sed mia kapo ekturniĝas pro malsato, kaj miaj okuloj komencis nigriĝi. Ĉu sinjorino Melahat jam ekkomencis odori? La odoro de la domo ŝanĝiĝis. Mi timas morti pro malsato. Kiel vi, mi volas vivi. Diablo, mi ne eltenos tion. Mi iras al la dormoĉabro! * Post duonhoro Minnoŝ revenis al la fenestro kun trankvilaj paŝoj kaj saltis sur ĝia rando. Ŝi etendiĝis, oscedis kaj kuŝiĝis apud la fenestro. Ŝi observis la birdojn dum ŝi lekadis siajn lipharojn. Ŝi estis sata kaj feliĉa. rakonto de Ruhşen Doğan Nar el Turkio tradukis Vasil Kadifeli el Turkio
verkis kaj sendis Petar Todorov el Bulgario kelkaj tagoj ilia obstina laboro helpis elfosi oran antikvan moneron, kio provokis admiron en la ĉefarkeologo kaj mi. Iompostiome dum la jaroj kiel samideanoj en la Esperantomovado ni nutris reciprokan estimon kaj kunlaboremon. Ĵorko (Georgi Miĥalkov) finis la kursojn pri Einstruistoj en Meden rudnik – Burgas. Tie li trovis sian estontan hungaran edzinon kaj post sia diplomiĝo en Sofia Universitato (filologio kaj literaturo) serioze ekipita per/ pri Esperantoscioj jam edziĝita, en Hungario eklaboris en la strukturoj de Hungara Esperantista Asocio (HEA). Renkontinte stabilan apogon, akcepton kaj aprezon pri sia laboro en la LibroEldona Centro de elstara HEA, Georgi Miĥalkov – Julian Modest eldonis unuajn verkojn: Ni vivos!, Mistera Lumo, Dro Braun (dramo, novelaro). Eldonistoj okazis HEA, Chapeco – Brazilio. La talento de Julian Modest kiel rakontisto disvolviĝis kaj oni rimarkis lin en la Esperantosocioj de Ameriko kaj Eŭropo. En la organiza laboro li elkreskis kiel aŭtoritatulon pro sia aferlerteco, ĝentileco kaj respondeco! En 1985 Miĥalkov revenis en Bulgarion.
Turka Stelo ● julio 2022
