interview
V
Viktoria Koblenko
‘Ik heb vaak het gevoel dat ik niet word’
Arie Boomsma (37) gelooft in God, zit onder de tattoos, helpt homo’s uit de kast komen en houdt van aandacht. Kortom, presentator/filosoof/ 8
I 9
‘Ik kan zwelgen sen denken dat fitness een ijdel gebeuren is, enkel om een mooi lijf te krijgen. Maar dat is het helemaal niet. Het is goed voor je hoofd. Flink bewegen, een verhoogde hartslag en de buitenlucht, daar kan niets tegenop.” Hoe maak je daar tijd voor in je drukke bestaan? “Ik plan het als een afspraak. Zo zorg ik dat het er altijd is. Ik kan niet zonder. Op mijn zevende begon ik met voetbal. Met vriendjes trainde ik één keer per week en elke dag na school ging ik voetballen. Op mijn twaalfde ging ik basketballen, dat deed ik ook elke dag. Vanaf mijn zestiende begon ik met fitness en gewichten en later, in Amerika, sportte ik zes uur per dag, zes jaar lang. Sport hoort bij me en ik doe het zo intensief dat ik nergens meer aan denk. Ik zet alles in mijn hoofd helemaal stil. Als het er niet is, door hard werken en veel opnames buiten de deur, neig ik naar iets wat begint te lijken op zwaarmoedigheid. Terwijl ik heel optimistisch van aard ben, bijna overmoedig.” Hoe ben jij als je zwaarmoedig bent? “Ik kan erin zwelgen. Dan heb ik medelijden met mezelf, ik zoek andere mensen niet op en kan o o k gewoon huilen in mijn eentje. Ik wil dan echt alleen zijn.” Wanneer heb je last van zelfmedelijden? “Dat kan bij van alles zijn. Destijds over mijn verbroken relatie. En nu wanneer ik ontevreden ben over iets. Ik voel me schuldig over vrienden die ik te lang genegeerd heb of mensen die ik te weinig aandacht heb gegeven.” Je vindt dat je tekortschiet? “Ja, maar ik heb ook vaak het gevoel dat ik niet begrepen word. Daar kan ik echt droevig van worden. Mensen die mijn leven niet meer begrijpen, terwijl ze me kennen en weten hoe ik ben. Hoe kan dat nou, denk ik dan. In interviews ben ik hier voorzichtig over. Ik heb veel
10
in zelf mede-lijden, maar ben ook
mogelijkheden, mag leuke dingen doen en het klinkt al snel: waar klaag jij over? Wat doe jij moeilijk? Toch sta ik mezelf toe om me af en toe terug te trekken en een beetje te sippen.” Wat doe je als je alleen thuis zit? “Schrijven. In alle rust en eenzaamheid. Ik gebruik het schrijven echt als tegenhanger van mijn televisiewerk.” Eind oktober komt je boek uit. Wat heb je voor b o e k geschreven? “Een roman, De Relishow. Ik heb er meer dan vier jaar aan gewerkt, eigenlijk altijd tussen de bedrijven door. Het gaat over een evangelist, een soort dominee met een artiestennaam: Barnabas Holee. Deze man is erg met de populaire cultuur bezig. Hij wordt op handen gedragen, uitgenodigd voor talkshows en fotoshoots en wordt door de celebritycultuur, die kenmerkend is voor deze tijd, veel groter gemaakt dan hij is.” Waar komt dit verhaal vandaan? “Ik heb het verzonnen, het is fictie. Natuurlijk heb ik me laten inspireren door dingen die ik zelf heb meegemaakt of heb gezien tijdens mijn werk bij de EO. Iedereen betaalt een prijs voor bekendheid. Ik denk dat de prijs voor een evangelist heel hoog is. Wanneer mensen in gelovige kringen op een voetstuk worden geplaatst, kan dat uit de hand lopen. Het geloof is zingeving, een levensrichting. Vergelijk het met een herder die zegt: ‘Kom maar, volg mij maar, ik
I
11
12
‘Ik kan zwelgen sen denken dat fitness een ijdel gebeuren is, enkel om een mooi lijf te krijgen. Maar dat is het helemaal niet. Het is goed voor je hoofd. Flink bewegen, een verhoogde hartslag en de buitenlucht, daar kan niets tegenop.” Hoe maak je daar tijd voor in je drukke bestaan? “Ik plan het als een afspraak. Zo zorg ik dat het er altijd is. Ik kan niet zonder. Op mijn zevende begon ik met voetbal. Met vriendjes trainde ik één keer per week en elke dag na school ging ik voetballen. Op mijn twaalfde ging ik basketballen, dat deed ik ook elke dag. Vanaf mijn zestiende begon ik met fitness en gewichten en later, in Amerika, sportte ik zes uur per dag, zes jaar lang. Sport hoort bij me en ik doe het zo intensief dat ik nergens meer aan denk. Ik zet alles in mijn hoofd helemaal stil. Als het er niet is, door hard werken en veel opnames buiten de deur, neig ik naar iets wat begint te lijken op zwaarmoedigheid. Terwijl ik heel optimistisch van aard ben, bijna overmoedig.” Hoe ben jij als je zwaarmoedig bent? “Ik kan erin zwelgen. Dan heb ik medelijden met mezelf, ik zoek andere mensen niet op en kan o o k gewoon huilen in mijn eentje. Ik wil dan echt alleen zijn.” Wanneer heb je last van zelfmedelijden? “Dat kan bij van alles zijn. Destijds over mijn verbroken relatie. En nu wanneer ik ontevreden ben over iets. Ik voel me schuldig over vrienden die ik te lang genegeerd heb of mensen die ik te weinig aandacht heb gegeven.” Je vindt dat je tekortschiet? “Ja, maar ik heb ook vaak het gevoel dat ik niet begrepen word. Daar kan ik echt droevig van worden. Mensen die mijn leven niet meer begrijpen, terwijl ze me kennen en weten hoe ik ben. Hoe kan dat nou, denk ik dan. In interviews ben ik hier voorzichtig over. Ik heb veel
14
in zelf mede-lijden, maar ben ook
mogelijkheden, mag leuke dingen doen en het klinkt al snel: waar klaag jij over? Wat doe jij moeilijk? Toch sta ik mezelf toe om me af en toe terug te trekken en een beetje te sippen.” Wat doe je als je alleen thuis zit? “Schrijven. In alle rust en eenzaamheid. Ik gebruik het schrijven echt als tegenhanger van mijn televisiewerk.” Eind oktober komt je boek uit. Wat heb je voor b o e k geschreven? “Een roman, De Relishow. Ik heb er meer dan vier jaar aan gewerkt, eigenlijk altijd tussen de bedrijven door. Het gaat over een evangelist, een soort dominee met een artiestennaam: Barnabas Holee. Deze man is erg met de populaire cultuur bezig. Hij wordt op handen gedragen, uitgenodigd voor talkshows en fotoshoots en wordt door de celebritycultuur, die kenmerkend is voor deze tijd, veel groter gemaakt dan hij is.” Waar komt dit verhaal vandaan? “Ik heb het verzonnen, het is fictie. Natuurlijk heb ik me laten inspireren door dingen die ik zelf heb meegemaakt of heb gezien tijdens mijn werk bij de EO. Iedereen betaalt een prijs voor bekendheid. Ik denk dat de prijs voor een evangelist heel hoog is. Wanneer mensen in gelovige kringen op een voetstuk worden geplaatst, kan dat uit de hand lopen. Het geloof is zingeving, een levensrichting. Vergelijk het met een herder die zegt: ‘Kom maar, volg mij maar, ik
I 15
16
05_Credit
x 05_Credit
I 17
xxxxxxxx
xxxxxxxx
sen denken dat fitness een ijdel gebeuren is, enkel om een mooi lijf te krijgen. Maar dat is het helemaal niet. Het is goed voor je hoofd. Flink bewegen, een verhoogde hartslag en de buitenlucht, daar kan niets tegenop.” Hoe maak je daar tijd voor in je drukke bestaan? “Ik plan het als een afspraak. Zo zorg ik dat het er altijd is. Ik kan niet zonder. Op mijn zevende begon ik met voetbal. Met vriendjes trainde ik één keer per week en elke dag na school ging ik voetballen. Op mijn twaalfde ging ik basketballen, dat deed ik ook elke dag. Vanaf mijn zestiende begon ik met fitness en gewichten en later, in Amerika, sportte ik zes uur per dag, zes jaar lang. Sport hoort bij me en ik doe het zo intensief dat ik nergens meer aan denk. Ik zet alles in mijn hoofd helemaal stil. Als het er niet is, door hard werken en veel opnames buiten de deur, neig ik naar iets wat begint te lijken op zwaarmoedigheid. Terwijl ik heel optimistisch van aard ben, bijna overmoedig.” Hoe ben jij als je zwaarmoedig bent? “Ik kan erin zwelgen. Dan heb ik medelijden met mezelf, ik zoek andere mensen niet op en kan o o k gewoon huilen in mijn eentje. Ik wil dan echt alleen zijn.” Wanneer heb je last van zelfmedelijden? “Dat kan bij van alles zijn. Destijds over mijn verbroken relatie. En nu wanneer ik ontevreden ben over iets. Ik voel me schuldig over vrienden die ik te lang genegeerd heb of mensen die ik te weinig aandacht heb gegeven.” Je vindt dat je tekortschiet? “Ja, maar ik heb ook vaak het gevoel dat ik niet begrepen word. Daar kan ik echt droevig van worden. Mensen die mijn leven niet meer begrijpen, terwijl ze me kennen en weten hoe ik ben. Hoe kan dat nou, denk ik dan. In interviews ben ik hier voorzichtig over. Ik heb veel
Dolci, Blue Bell, Wrangler, Blackstone via Paul Warmer, Minim-um via Streetlife, Iceman via Splendid, Denham, Roberto Collina, Silent by Damir Doma via Spoiled,
Interview: Alice Binnendijk. Fotografie: Brenda van leeuwen. Styling:monique mathijssen. visagie: bianca fabrie@house of orange .Met dank aan: Alain Mikli, Angeli
‘Ik kan zwelgen
18
in zelf mede-lijden, maar ben ook
mogelijkheden, mag leuke dingen doen en het klinkt al snel: waar klaag jij over? Wat doe jij moeilijk? Toch sta ik mezelf toe om me af en toe terug te trekken en een beetje te sippen.” Wat doe je als je alleen thuis zit? “Schrijven. In alle rust en eenzaamheid. Ik gebruik het schrijven echt als tegenhanger van mijn televisiewerk.” Eind oktober komt je boek uit. Wat heb je voor b o e k geschreven? “Een roman, De Relishow. Ik heb er meer dan vier jaar aan gewerkt, eigenlijk altijd tussen de bedrijven door. Het gaat over een evangelist, een soort dominee met een artiestennaam: Barnabas Holee. Deze man is erg met de populaire cultuur bezig. Hij wordt op handen gedragen, uitgenodigd voor talkshows en fotoshoots en wordt door de celebritycultuur, die kenmerkend is voor deze tijd, veel groter gemaakt dan hij is.” Waar komt dit verhaal vandaan? “Ik heb het verzonnen, het is fictie. Natuurlijk heb ik me laten inspireren door dingen die ik zelf heb meegemaakt of heb gezien tijdens mijn werk bij de EO. Iedereen betaalt een prijs voor bekendheid. Ik denk dat de prijs voor een evangelist heel hoog is. Wanneer mensen in gelovige kringen op een voetstuk worden geplaatst, kan dat uit de hand lopen. Het geloof is zingeving, een levensrichting. Vergelijk het met een herder die zegt: ‘Kom maar, volg mij maar, ik
19