116
117 SPORT, SEKS EN SPELEN TEKST VICTORIA KOBLENKO
JEROEN HERTZBERGER
CALCULEREND
Hart Hij werd voor de Spelen in Londen gepasseerd, nu is Jeroen Hertzberger helemaal terug. Maar eigenlijk is de hockeyer van Rotterdam nooit weggeweest. Victoria Koblenko spreekt hem over borsten, goede manieren en voetballers.
BEELD MARCEL KRIJGER
118
‘IK VIND VREEMDGAAN ERG LAF. IK GELOOF IN HET KLASSIEKE VERHAAL,
neem een voorbeeld aan mijn ouders die na 33 jaar nog steeds erg verliefd zijn’
SPORT, SEKS EN SPELEN
Mij is verteld
dat je graag wilde meedoen aan deze rubriek. “En mij is verteld dat jij mij esthetisch gezien vond passen in jouw rubriek, dus kon ik je niet weigeren.” Ik spreek zelden zulke ondernemende sporters. En als er dan eentje tussenzit die zich een jaar lang heeft beziggehouden met borsten… Count me in! Vertel, je hebt toch een bedrijf dat zich bezighoudt met borsten? “Nee, niet helemaal. Wij volgen de kennis en de wetenschap op het gebied van thermo-onderkleding en -sportkleding. Daar hebben we drie jaar geleden een bedrijf voor opgericht, Thundersports.” En dat voor een jongen die uit een hockeyfamilie komt. “Dat hokjesdenken dat in een familie waar gegolfd wordt ook wel zal worden gehockeyd, dat klopt wel een beetje.” Kloppen de hockeyclichés verder dan niet meer? “Twintig jaar geleden wel. Nu kunnen ook jongens uit de Bijlmer goed hockeyen.” Jij en hockey, was het liefde op het eerste gezicht? “Mijn broer sliep onder een Feyenoord-dekbed en daar was ik onwijs jaloers op. Daar wilde ik later gaan voetballen. Maar ik wilde ook een sport kiezen waarin ik het verst kon komen. De vraag was: what are my odds? Toen we in Wenen woonden, kon ik op mijn zestiende terecht bij voetbalclub Austria Wien. Toch koos ik voor hockey. Maar aangezien er in Oostenrijk slechts 2000 mensen hockeyen en in Nederland 250.000, was de kans op een mooie hockeycarrière hier groter. Dat was het moment dat ik besloot om terug te keren naar Nederland en echt koos voor het hockey.” Dat klinkt als een keuze met een echt calculerend hart. “Dat is ook zo. Als ik een presentatie geef, dan vertel ik hoe ik ben als sporter en als ondernemer en dan laat ik een grote rekenmachine zien.” Als symbool voor je talent voor berekenen? “Soms gebruik ik de hit & hope strategie, maar betere resultaten haal je natuurlijk als je je kansen berekent.” Wat betekende deze instelling op school? “Dat ik op school de laatste twee jaar van het IB (wereldwijde variant vwo) niets heb gedaan. Ik was heel gedisciplineerd met sport en last minute op school. Ik miste halve dagen door trainingen en haalde op het nippertje mijn examens, met een beetje hulp van de charmes van mijn vader die de docente Frans had overtuigd mij niet
119
te laten blijven zitten.” En met die last minute-mentaliteit wilde je toch een academische graad halen op de universiteit? “Ja, het sloeg nergens op om níét te gaan studeren.” Je koos eerst voor psychologie, maar daar ben je al snel mee gestopt. Daarna anderhalf jaar bedrijfskunde. Hield de Erasmus Universiteit rekening met jouw topsportcarrière? “Nee, ze hadden geen zin in de topsportregeling. Dat neem ik de Erasmus Universiteit wel kwalijk.” Ze wilden niet van jouw probleem hun probleem maken? “Ik mocht maar een van de acht colleges missen, anders mocht ik geen tentamen doen.” En zo werd je ‘gedwongen’ over te stappen op een HBOstudie? “Daar heb ik commerciële economie gedaan, daar kon het wel met een topsportregeling.”
BOYS TO MEN Je kwam op je zestiende naar Nederland. Hoe had jij je leven als hockeyer voorgesteld? “Ik dacht: ik kan topsport bedrijven van m’n achttiende tot m’n 28ste, ernaast studeren en daarna zou ik wel zien. Heerlijk leven. Nul zorgen. Ik had een autootje en verdiende lekker. Problemen zoals studiefinanciering had ik niet. Ik was vanaf m’n 21ste onafhankelijk, echt een bofkont. Mijn sport vond ik gaaf en daar deed ik alles voor.” Hoe snel tekende zich een topsportcarrière af aan de horizon? “Drie maanden nadat ik terug was in Nederland, in 2002, werd ik opgeroepen om mee te trainen met de selectie onder de achttien. Ik viel wel af voor het EK en toen stortte mijn wereld in, dacht uit de grond van mijn hart: Fuck. Het was achteraf volledig terecht dat ik afviel, ik was tactisch zwak en stond de helft van de tijd lucht te dekken. Mensen vragen altijd wat je moet laten voor topsport. Dat is allemaal gelul, laten is makkelijk. Het gaat erom wat je er allemaal voor moet dóén. Dat is een heel ander uitgangspunt. Nadat ik afviel, heb ik eerst een week lang apathisch uit het raam zitten staren en bedacht toen dat dit me niet nog een keer ging gebeuren. Ik ben meteen keihard gaan trainen.” Waar ben je toen op gaan trainen? “Strategie. Tactiek. Ik had geen tactisch benul. Ik kon pielen, maar ik wist niet waar ik moest staan. Ik heb me toen opgetrokken aan de ervaren spelers in het team. En ik ben gaan inzetten op kracht. Ben van 73 kilo met een vetpercentage van twaalf procent naar 78 kilo en tien procent vet gegaan.” Hoe heb je die groei in spiermassa ervaren? “From boys to men. Dit is de reden dat ik de Spelen van Peking haalde en mijn teamgenoten van Jong Oranje niet. We kunnen allemaal wel hockeyen, maar alleen daarmee kom je er niet. In een team kun je bijna altijd zien welke vier, vijf spelers het gaan maken. Ik zat niet bij de beste spelers, maar ik kon een verschil maken op basis van mijn mentaliteit.”
120
SPORT, SEKS EN SPELEN
Maar in 2012 werd je wel buiten de olympische selectie gelaten. “Daar is al veel over gezegd en geschreven, toen was ik echt pissed.” Waarom was dat besluit van de bondscoach in jouw ogen onterecht? “Het was in elk geval onterecht om het zonder waarschuwing vooraf te doen. Alles was bij mij al jarenlang afgestemd op shinen in Londen. Dan is het gek om twee weken voor vertrek ineens, totaal onverwacht, te horen dat je bent afgevallen.” Waaruit haalde je toen troost? “Mijn pa zei: ‘Jeroen, de wereld is niet altijd eerlijk, wen er maar vast aan.’” Nederland haalde de finale in Londen, kon jij het opbrengen om ze aan te moedigen? “Ik gunde de mannen goud, maar ik heb ze niet aangemoedigd en niet naar de wedstrijd gekeken. Ik was alleen maar bezig met terugkomen. Ik ben naar de Caraïben gegaan om hardcore conditietraining te doen. Ik dacht: ik ga een machine worden, zo fit dat mensen alleen nog maar achter me aan moeten rennen. Daarna werden we meteen kampioen met Rotterdam.” En jij werd Speler van het Jaar en topscorer. “Dat had ik in London willen zijn.” Was het WK in Den Haag afgelopen zomer, ondanks het zilver, toch een hoogtepunt? “Zeker! Er zaten 15.000 mensen in een stadion alleen voor ons. Het was net Koningsdag, van het Wilhelmus gingen de haren op je ballen overeind staan.”
Naar welk hoogtepunt ben je nu onderweg? “Dat moet Rio worden. Ik mag die Olympische Spelen niet missen.” Stel dat je geblesseerd raakt? “Ik ben gezegend met een sterk lichaam. Ik heb nog geen wedstrijd gemist door een blessure.” Wat is het meest onderschatte aan hockey? “Het fysieke. Hockey is zwaarder dan voetbal. De hartslag, de afstanden, explosiviteit, cardio, alles! Er zijn misschien geen luchtduels, geen trappen, maar het is wel degelijk fysiek. Wij zijn fitter dan voetballers.” Je weet wat je je met deze bewering op de hals haalt? “Ik vind het prima als een voetballer mij op fysiek vlak wil uitdagen, hoor. Ik denk dat de gemiddelde hoofdklassespeler sterker is dan de gemiddelde voetballer uit de eredivisie.”
OH OH CHERSO Ga je door met hockey na de Spelen in Rio? “Rio wordt ook een evaluatiemoment. Dan ben ik dertig. Als iemand nu tegen me zegt: over anderhalf jaar stop je met hockey, dan zeg ik: fuck you. Een leven zonder hockey, daar kan ik me nu nog niets bij voorstellen. En na het hockey? Ik heb mijn bedrijf natuurlijk. Maar ach, misschien verkoop ik op mijn 35ste mijn bedrijf en heb ik zes nullen op mijn rekening. Dan kan ik ook meer tijd aan mijn kinderen besteden.” Je vader is ooit gestopt met werken bij Unilever omdat jullie gezin graag in Wenen wilde blijven wonen. Is er naast familieman nog iets wat je van je vader wilt erven? “Zijn goede manieren. Dat is bij uitstek het erfgoed van mijn vader. Ik houd ervan dat een man blijft staan tot de dame zit. En dat hij de wijn inschenkt en de deur openhoudt.” Dus je vader heeft je ook geleerd een goede minnaar te zijn? “Nee! Daar heb ik met mijn pa nog nooit over gesproken. Omdatie dus gemanierd is. Zelfs toen ik op mijn zestiende op vakantie naar Chersonissos ging, bleef dat hoofdstuk onbesproken.” Wanneer is dat Oh Oh Cherso-tijdperk geëindigd? “Dat duurde tot m’n 22ste, toen ik als vrijgezel niet aan een vriendin moest denken. Ik wil niet zeggen dat ik me heb misdragen, maar…” Je hebt goed veldonderzoek gedaan naar je toekomstige sport- en onderkledingmerk. “Zoiets.” Wie is de liefde van je leven? “Mijn vriendin Manu, zij heeft alles wat ik in een vrouw zoek.” Is zij de moeder van je toekomstige kinderen? “Wie weet. Ik zie mezelf wel oud worden met haar. We wonen nog niet samen, doen het rustig aan. Ik hecht op dit moment ook nog wel waarde aan de momenten dat ik alleen thuis ben.” Is dat een bedreiging voor een monogame instelling? “Nee! Ik vind vreemdgaan erg laf. Ik geloof in het klassieke verhaal, neem een voorbeeld aan mijn ouders die na 33 jaar nog steeds erg verliefd zijn.”