BOSKA KOMEDIA 2014 (DIVINE COMEDY 2014) — Książka Programowa (Programme Book)

7. Międzynarodowy Festiwal Teatralny 7 th Divine Comedy International Theatre Festival

Książka Programowa Programme Book

5—13.12.2014

SPIS TREŚCI Wstęp (Intro) — Bartosz Szydłowski Wstęp (Intro) — Małgorzata Omilanowska Wstęp (Intro) — Jacek Majchrowski Wstęp (Intro) — Izabela Helbin Kalendarium wydarzeń (Calendar of Events)

3 6 7 8 10

INFERNO: Polski Konkurs (Polish Competition) INFERNO: Międzynarodowe Jury (International Jury) INFERNO: Chór sierot (Chorus of Orphans) INFERNO: Droga śliska od traw… (The Slippery Grass Road…) INFERNO: Druga kobieta (The Second Woman) INFERNO: Dwoje biednych Rumunów mówiących po polsku

18 22 28 32 36

(A Couple of Poor, Polish-Speaking Romanians) INFERNO: Dziady (The Forefathers’ Eve) INFERNO: The Hideout/Kryjówka INFERNO: Jakiś i Pupcze (Yakish & Poupche) INFERNO: Karaoke sakralne. Mozart Requiem (Sacred Karaoke. Mozart Requiem) INFERNO: Klątwa, odcinki z czasu beznadziei, E01-E03 (The Curse, Episodes from the Time of Despair, E01-E03 ) INFERNO: Kronos INFERNO: Paradiso INFERNO: Przemiany (Metamorphoses) INFERNO: Tato (Dad) INFERNO: Towiańczycy, królowie chmur (Towianskiites: Kings of Clouds) INFERNO: Wycinka Holzfällen (Woodcutters Holzfällen) PURGATORIO: Kiedy przyjdą podpalić dom, ten w którym mieszkasz

(When they come to burn your home down) PURGATORIO: Balladyna PURGATORIO: Koncert życzeń (Request Concert) PURGATORIO: Mefisto (Mephisto) PURGATORIO: Szczury wg Gerharta Hauptmanna (Rats by G. Hauptmann) PURGATORIO: Spektakle i Wydarzenia Towarzyszące

40 44 48 52 56 60 64 68 72 76 80 84 88 92 96 100 104

(Additional Performances and Events)

108 112

(You’ve clearly never been a 13-year-old girl, Sir) PURGATORIO: Szklana menażeria (The Glass Menagerie) PURGATORIO: Twardy gnat, martwy świat (Hard Gat, Dead World)

116 120 124

Sztuka i polityka — debata (Art and Politics — discussion) Sceny Dantejskie (Dantesque Scenes)

128 131

PARADISO: Laboratorium młodych (Young Artists’ Lab) PARADISO: The Blue Room PARADISO: Dyplom z Kosmosu (Graduates of the Universe) PARADISO: Meblościanka (Wall unit) PARADISO: Murzyni (The Blacks) PARADISO: Transdyptyk

134 138 142 146 150 154

Festiwalowe miejsca (Festival Venues) Reżyserzy (Directors) Teatry (Theatres) Organizatorzy (Organizers) Mapa (Map)

158 160 178 192 198

PURGATORIO: Człapówki—Zakopane PURGATORIO: Najwyraźniej nigdy nie był pan 13-letnią dziewczynką

CONTENTS

K iedy przyjdą podpalić dom, ten, w którym mieszkasz

en cytat z Broniewskiego, który w obliczu wrześniowej inwazji wzywał do boju — jest kliszą językową, która w mijającym roku zupełnie nieświadomie i intuicyjnie przychodziła mi do głowy, gdy obserwowałem narastające wokoło nieznośne radykalizmy. Protesty, wykluczenia i podziały, histeryczna obrona swoich interesów, chaotyczne emocje i manifesty nienawiści zdominowały debatę publiczną i przedarły się do życia teatralnego. Poszukajmy przyczyn tej sytuacji. Czy źródłem jest lęk przed nieznanym i nieogarnianie przyszłości? A może to właśnie pewność rozpozna-

PL EN

When they come to burn your home down, the one that you live in

his quote — taken from Broniewski’s poem, that in the face of the September 1939 invasion was a call to fight — is a kind of slogan that has been haunting me unconsciously all year long as I observed various growing waves of radicalism. Protests, exclusions, divisions and hysterical defense of one’s own business, chaotic emotions and manifestations of hatred dominated the public debate and found their way into theatre life. Let’s look for the reasons for this predicament. Is it a growing fear of the unknown and an uncertainty about the future? Maybe it’s defining

nia wroga i gotowe przepisy na lepszy świat, tak aktywizują? A jak zewnętrzne zagrożenie jest fikcją, i ktoś cynicznie ustawia bratobójcze walki? Może to tylko robak frustracji i brak wiary we własne siły każą wyładować złość na wyimaginowanym podpalaczu? Na festiwalu spróbujemy rozpoznać mapę naszych polskich przepychanek, z przekonaniem, że w jakimś sensie odzwierciedlą one stan niepewności, który towarzyszy nie tylko Polakom. Oprócz czterech prapremierowych spektakli, które otworzą egzystencjalny wymiar tematu, podejmiemy szeroką i międzynarodową dyskusję w sprawie sytuacji teatralnej. Uważam, że w panice zawężającego się finansowania daliśmy wpuścić się w pułapkę

INTRO the enemy and creating ready-made solutions to create a better world that gets us upset so quickly? And what if the external danger is nothing but fiction — someone cynically pulling the strings of fratricidal infighting? Maybe it’s the virus of frustration and a lack of faith in our strength that make us take out our anger on the imaginary arsonist? We are going to try to recognize the map of our Polish struggles, in the belief that to some extent it applies not only to Poles. Except for the four pre-premiere shows that open up the spiritual dimension of the topic, we will initiate a wide and international discussion on the situation and place of theatre. I think that as a result of panic around

w dyskusji o polskim teatrze. Sięgamy po argumenty poniżej pasa, emocjonalne, mało merytoryczne lub zbyt przemądrzałe, próbujące poniżyć lub ośmieszyć „przeciwnika”. Furiackie ataki na eksperyment, czy teatr społeczny z jednej strony, pogardliwy śmiech z naiwnych historii z drugiej, kompromitują nas tak, jak skompromitowane są partie polityczne. Jeszcze parę lat temu uznałbym, że ta kłótnia o teatr to koloryt i miara gorącej temperatury. Teraz uważam, że to krótkowzroczność i naiwność. Wykluczanie jednych kosztem drugich oznacza osłabienie całego sektora. Miesiąc przed hucznie zapowiadanym rokiem 250-lecia Teatru Publicznego warto ustawić poziom dyskusji, by rocznicowość nie

osunęła nas się w bałwochwalcze tony. Chciałbym tegorocznym programem festiwalu przypomnieć o konieczności równowagi i solidarności środowiska. Obraz nowego polskiego teatru zdominowany został w ostatnich latach przez odważny eksperyment, myśl polityczną i emocjonalny spór z teatralnymi tradycjami. Pokazaliśmy światu, że na polskich scenach obecny jest mocny dialog międzypokoleniowy, że scena jest ważnym miejscem ogniskującym społeczne nastroje, ale przede wszystkim miejscem wolności artystycznej i szansy rozwoju talentów. Nasi goście wyjeżdżali zachwyceni tą panoramą teatru ryzyka i wolności, nieskrępowanych marzeń, ambicji i odwagi. Dyskusja o kierunkach

the worsening financial system, we got trapped into a debate on Polish theatre. We pull out arguments that hit below the waist, emotional ones or ones that are too smart, trying to humiliate or mock “the opponent”. Furious attacks on experimental or socially-engaged theatre on the one hand — and scornful smiles at naïve stories on the other — discredit us just as political parties have become discredited. A couple of years ago I would have said that these quarrels about the theatre are merely proof of how hot the topic has become. Now I think it’s plain shortsightedness and naiveté. Excluding others always means weakening the whole sector. A month before the 250th anniversary of

public theatre in Poland we have to stay vigilant, so that the anniversary doesn’t become an excuse for becoming pompous. Through this year’s festival program, I would like to remind everyone of the need for balance and solidarity in the theatre world. The image and perception of Polish theatre have been dominated in recent years by bold experimentation, political thought and emotional confrontation with theatre traditions. We showed the world that cross-generational dialogue is alive on Polish stages, that theatre is an important place to reflect the social climate, but above all it’s a place of artistic freedom and a platform for developing new talent.

rozwoju polskiego teatru oczywiście trwa, a nawet przybiera coraz bardziej emocjonalny ton. Nic nie jest oczywiste. Dialog z teatrem autorskich przekroczeń podejmą spektakle nurtu, który nie był często obecny na naszym festiwalu. Nie odważę się na pokraczne sformułowanie „teatr środka”, wolałbym mówić o teatrze programowego przymierza z publicznością, wiary, że teatr jest azylem dla mówiących o świecie wspólnym językiem, a nawet wyrazem nostalgii za inteligenckim etosem. Bardziej od pola walki, chcemy stworzyć przestrzeń dla teatralnego przymierza, świadomej i niepozbawionej szacunku konfrontacji. Pozostawiam Widzom przyjemność przyporządkowania

konkretnych spektakli zaproponowanym kategoriom. Być może okaże się, że linie podziału w polskim teatrze przebiegają w zupełnie innym miejscu i według innych kryteriów. Bartosz Szydłowski Dyrektor Artystyczny Festiwalu Boska Komedia

5 EN

Our guests always leave the city amazed at the full picture of a theatre of risks and freedom, untamed dreams, courage and ambition. The ongoing discussion on the state of Polish theatre tends to grow more and more emotional. Nothing can be said for certain. Dialogue with the theatre of transgression will be taken up by a trend which had rarely been represented at our festival. It would be clumsy to call it “theatre for the masses”; I would rather refer to it as theatre in alliance with the audience, determined by the faith that theatre is an asylum for those who speak a common language and an expression of nostalgia for the intellectual ethos. More than a battlefield, we want to cre-

ate a platform for a theatre alliance, a conscious and respectful confrontation. I leave to the audience the pleasure of categorizing individual plays according to the aforementioned trends. Maybe it will turn out that the dividing lines in Polish theatre lie somewhere completely different. Bartosz Szydłowski Divine Comedy Festival Artistic Director

Szanowni Państwo,

iędzynarodowy Festiwal Teatralny Boska Komedia od lat spełnia ambitne wyzwania artystyczne i kulturotwórcze, godnie odwołując się do tytułu nieśmiertelnego dzieła Dantego. Mądrze dobrany i atrakcyjnie ułożony repertuar stanowi zaproszenie do wędrówki przez jasne gościńce oraz ciemne zaułki współczesnego teatru. Festiwal staje się przeglądem repertuarowych nowości, a zarazem trzyczęściową opowieścią o kondycji polskiego teatru. W tym roku Boska Komedia będzie również sprawdzianem przed wydarzeniami roku 2015, w którym przypada jubileusz 250-lecia teatru

publicznego w Polsce. Z niecierpliwością oczekuję wyników tego „testu”, zwłaszcza, że przedstawienia oceniać będzie Jury złożone — jak co roku — wyłącznie z zagranicznych ekspertów. Przede wszystkim jednak mam nadzieję, że arcybogata oferta tegorocznej edycji Międzynarodowego Festiwalu Teatralnego Boska Komedia przyniesie jego Publiczności chwile pełne emocji, wzruszeń oraz ukojenia. Małgorzata Omilanowska Minister Kultury i Dziedzictwa Narodowego

Ladies and Gentlemen,

ivine Comedy International Theatre Festival for years now have been living up to artistic and cultural expectations, proudly referring to Dante’s immortal piece. Wisely selected and attractively composed program is an invitation on a journey through bright roads and dark corners of the modern theatre. The festival becomes an overview of repertoire premiers as well as a tale on the state of Polish theatre, told in three parts. This year Divine Comedy would also serve as a preview of the events held in the year 2015 when we will celebrate the 250th anniversary of public theatre in Poland. I am impatiently

waiting for the results of this “test”, even more so, regarding the fact the plays are graded, just like every year, by the Jury comprised of international experts. Above all though, I hope that the rich program of this year’s edition of Divine Comedy International Theatre Festival will bring its audience moments filled with emotions, tenderness and alleviation. Małgorzata Omilanowska Minister Kultury i Dziedzictwa Narodowego

olejne edycje Boskiej Komedii od siedmiu już lat, z uwagą i rzetelnością jaką gwarantuje obecność międzynarodowego jury, odnotowują najważniejsze spektakle grane w teatrach całej Polski, pomagają zdiagnozować aktualny stan polskiej sceny i pokazują jak w scenicznym zwierciadle odbija się nasza rzeczywistość. Dzięki Boskiej Komedii Kraków pozostaje czołowym ośrodkiem międzynarodowej promocji polskiego teatru, miejscem spotkania artystów, których osiągnięcia budują współczesną scenę w całym jej bogactwie i różnorodności. Boska Komedia to festiwal zrodzony z miłości do teatru i troski o jego losy. To wydarzenie, którego zwłaszcza

dziś, w czasach poważnych dyskusji ale też — zwykłych awantur rozpętanych wokół teatralnych tradycji, zwyczajnie nie wolno przeoczyć. Jacek Majchrowski Prezydent Miasta Krakowa

7 EN

he seven consecutive editions of the Divine Comedy International Theatre Festival have showcased plays produced by theatres from all over Poland, with diligence and care and the oversight of an international jury, helping to take the pulse of the state of Polish theatre and presenting the many ways our reality gets reflected in the stage mirror. Thanks to Divine Comedy, Kraków remains a leading center for the international promotion of Polish theatre, a meeting place for artists whose achievements contribute to the richness and diversity of the contemporary stage.

Divine Comedy is a festival born out of love and deep care for the theatre. It is an event that especially today, at a time of serious discussions as well as the usual heated arguments about theatrical traditions, cannot be missed. Jacek Majchrowski Mayor of the City of Kraków

estiwal Boska Komedia po raz kolejny zawładnie Krakowem i sercami miłośników teatru. Najważniejsze sztuki minionego sezonu ponownie przyciągną do krakowskich sal teatralnych tłumy entuzjastycznie reagującej publiczności, z zaangażowaniem śledzącej kolejne spektakle i poszukującej swoich faworytów w jednym z najbardziej prestiżowych konkursów w świecie europejskiego teatru. Prestiżowa statuetka Boskiego Komedianta powędruje do twórców najlepszego przedstawienia, a gwarancją obiektywnego werdyktu jury obradującego w międzynarodowym gronie jest obecność w nim uznanych autorytetów w dziedzinie sztuki teatru. Na starannie wyselekcjonowany program festiwalu

składają się najważniejsze tytuły i premiery, którymi w ostatnich miesiącach żył polski teatr. Ale Boska Komedia to nie tylko spektakle: to także dyskusje na temat kondycji i perspektyw rozwoju sceny teatralnej i jej miejsca w życiu każdego z nas. Krakowskie Biuro Festiwalowe po raz kolejny współorganizuje to ważne wydarzenie, z wielką radością obserwując niezwykły rozwój i wzrost znaczenia marki festiwalu. Izabela Helbin Dyrektor Krakowskiego Biura Festiwalowego

8 EN

he Divine Comedy International Theatre Festival is about to take over Krakow and theatre-lovers’ hearts once again. The most important plays of the last season will be performed in Krakow’s live theatre venues, attracting large, enthusiastic audiences; they will become immersed in the festival program, looking for their personal favorites in one of the most prestigious competitions in the world of European theatre. The coveted Divine Comedian statuette will go to the creators of the best play; the distinguished experts and theatre artists that make up the international jury guarantee an objective verdict. The carefully selected festival program is comprised of premiers and

widely discussed performances from recent months. But Divine Comedy is not all about the plays: it’s also a platform for discussions about the current state of Polish theater, as well as its future prospects and its role in our individual lives. The Krakow Festival Office will co-produce the festival once again, taking great pleasure in its progress and growing significance. Izabela Helbin Director of the Krakow Festival Office

K a l e n da r i u m w y da r z e ń Calendar of Events

19:00 180’

PURG.

PT.

PURG.

165’

FRI.

BALLADYNA / premiera festiwalowa (festival premiere) / reż. (dir.) Radosław Rychcik / Teatr im. W. Siemaszkowej w Rzeszowie, Teatr Łaźnia Nowa, Festiwal Boska Komedia 2014 (Wanda Siemaszkowa Theatre in Rzeszow, Laznia Nowa Theatre, Divine Comedy Festival 2014)

SOB.

16:30

5.12

6.12

Teatr Bagatela — Scena Karmelicka 6, ul. Karmelicka 6 (Bagatela Theatre — Karmelicka 6 Stage, 6 Karmelicka St.)

SAT.

MEFISTO (MEPHISTO) / reż. (dir.)) Michał Kotański / Teatr Bagatela 2014 (Bagatela Theatre 2014)

Teatr Bagatela — Scena Sarego 7, ul. Sarego 7 (Bagatela Theatre — Sarego 7 Stage, 7 Sarego St.)

20:30 100’

PURG.

60’

PAR.

20:00

KONCERT ŻYCZEŃ (REQUEST CONCERT) / premiera festiwalowa (festival premiere) / reż. (dir.) Yana Ross / Teatr Łaźnia Nowa, TR Warszawa, Festiwal Boska Komedia 2014 (Laznia Nowa Theatre, TR Warszawa, Divine Comedy Festival 2014)

Teatr Łaźnia Nowa — Mała Scena, Os. Szkolne 25 (Łaźnia Nowa Theatre — Small Stage, os. Szkolne 25)

DYPLOM Z KOSMOSU (GRADUATES OF THE UNIVERSE) / reż. (dir.) Ewa Kaim / Państwowa Wyższa Szkoła Teatralna im. Ludwika Solskiego w Krakowie 2014 (PWST National Academy of Theatre Arts in Krakow 2014)

Teatr PWST — Scena 210, ul. Straszewskiego 22 (PWST Theatre, 210 Stage, 22 Straszewskiego St.)

19:15 120’

20:30 100’

PURG.

60’

PAR.

17:00

PURG.

NDZ.

7.12

SUN.

KONCERT ŻYCZEŃ (REQUEST CONCERT) / reż. (dir.) Yana Ross / Teatr Łaźnia Nowa, TR Warszawa, Festiwal Boska Komedia 2014 (Laznia Nowa Theatre, TR Warszawa Divine Comedy Festival 2014)

Teatr Łaźnia Nowa — Mała Scena, Os. Szkolne 25 (Łaźnia Nowa Theatre — Small Stage, os. Szkolne 25)

SZCZURY WG GERHARTA HAUPTMANNA (RATS BY GERHART HAUPTMANN) / premiera festiwalowa (festival premiere)/ reż. (dir.) Maja Kleczewska / Teatr Powszechny im. Zygmunta Hübnera w Warszawie, Teatr Łaźnia Nowa, Festiwal Boska Komedia 2014 (Zygmunt Hübner Powszechny Theatre in Warsaw, Laznia Nowa Theatre, Divine Comedy Festival 2014)

Narodowy Stary Teatr — Scena Kameralna #Kolonia, ul. Starowiślna 21 (The National Stary Theatre — Chamber Stage #Kolonia, 21 Starowiślna St.)

Teatr PWST — Scena 210, ul. Straszewskiego 22 (PWST Theatre, 210 Stage, 22 Straszewskiego St.)

17:30 65’

19:00 135’

19:15 120’

INF.

150’

PAR.

17:00

PAR.

53’

PURG.

15:30

INF.

PON.

8.12

MON.

CHÓR SIEROT (chorus of orphans) / reż. (dir.) Jerzy Zoń / Teatr KTO 2014 (KTO Theatre 2014)

Teatr KTO, ul. Gzymsików 8 (KTO Theatre, 8 Gzymsików St.)

KLĄTWA, ODCINKI Z CZASU BEZNADZIEI, E01: “DON’T MESS WITH JESUS” (The Curse: Episodes from THE TIME OF DESPAIR, E01: “Don’t mess with Jesus”) / reż. (dir.) Monika Strzępka / Teatr Łaźnia Nowa, Teatr IMKA, IMKA Theatre 2014 (Laznia Nowa Theatre 2014)

Teatr Łaźnia Nowa — Duża Scena, Os. Szkolne 25 (Łaźnia Nowa Theatre — Main Stage, os. Szkolne 25)

MEBLOŚCIANKA (WALL UNIT) / reż. (dir.) Błażej Peszek / Struktura.by, Teatr im. St. Wyspiańskiego w Katowicach 2014 (Struktura.by, Wyspianski Theatre in Katowice 2014)

Teatr Groteska — Sala Kopułowa, ul. Skarbowa 2 , (Groteska Theatre — Kopułowa Stage, 2 Skarbowa St.)

TRANSDYPTYK / reż. (dir.) Anna Piotrowska / Państwowa Wyższa Szkoła Teatralna im. L. Solskiego, Wydział Teatru Tańca w Bytomiu 2013 (PWST National Academy of Theatre Arts in Krakow, Dance Theatre Department in Bytom 2013)

Teatr PWST — Scena Wyspiańskiego, ul. Straszewskiego 22 (PWST Theatre, Wyspiański Stage, 22 Straszewskiego St.)

SZCZURY WG GERHARTA HAUPTMANNA (RATS BY GERHART HAUPTMANN) / reż. (dir.) Maja Kleczewska / Teatr Powszechny im. Zygmunta Hübnera w Warszawie, Teatr Łaźnia Nowa, Festiwal Boska Komedia 2014 (Zygmunt Hübner Powszechny Theatre in Warsaw, Laznia Nowa Theatre, Divine Comedy Festival 2014)

Narodowy Stary Teatr — Scena Kameralna #Kolonia, ul. Starowiślna 21 (The National Stary Theatre — Chamber Stage #Kolonia, 21 Starowiślna St.)

22:10 90’

INF.

90’

INF.

20:00

KLĄTWA, ODCINKI Z CZASU BEZNADZIEI, E02: “LEKCJA RELIGII” (The Curse: Episodes from the TIME OF DESPAIR, e02: “re lesson”) / reż. (dir.) Monika Strzępka / Teatr Łaźnia Nowa, Teatr IMKA 2014 / (Laznia Nowa Theatre, IMKA Theatre 2014)

Teatr Łaźnia Nowa — Duża Scena, Os. Szkolne 25 (Łaźnia Nowa Theatre — Main Stage, os. Szkolne 25)

KLĄTWA, ODCINKI Z CZASU BEZNADZIEI, E03: “SABAT DOBREGO DOMU” (The Curse: Episodes from THE TIME OF DESPAIR, e03: “Sabbath of a Good Home”) / reż. (dir.) Monika Strzępka / Teatr Łaźnia Nowa, Teatr IMKA 2014 / (Laznia Nowa Theatre, IMKA Theatre 2014)

Teatr Łaźnia Nowa — Duża Scena, Os. Szkolne 25 (Łaźnia Nowa Theatre — Main Stage, os. Szkolne 25)

18:30 170’

18:30 90’

INF.

120’

PAR.

16:00

INF.

WTO.

9.12

TUE.

JAKIŚ I PUPCZE (YAKISH & POUPCHE) / reż. (dir.) Piotr Szczerski / Teatr im. Stefana Żeromskiego w Kielcach 2014 (Stefan Żeromski Theatre in Kielce 2014)

Narodowy Stary Teatr — Scena Kameralna #Kolonia, ul. Starowiślna 21 (The National Stary Theatre — Chamber Stage #Kolonia, 21 Starowiślna St.)

DZIADY (THE FOREFATHERS’ EVE) / reż. (dir.) Radosław Rychcik / Teatr Nowy w Poznaniu 2014 (New Theatre in Poznań 2014)

ICE Kraków — Sala Teatralna, ul. Konopnickiej 17 (ICE Kraków — Theatre Hall, 17 Konopnickiej St.)

THE BLUE ROOM / reż. (dir.)Agnieszka Glińska / Państwowa Wyższa Szkoła Teatralna im. Ludwika Solskiego w Krakowie 2014 (PWST National Academy of Theatre Arts in Krakow 2014)

Teatr PWST — Scena 210, ul. Straszewskiego 22 (PWST Theatre, 210 Stage, 22 Straszewskiego St.)

20:45 53’

22:00 100’

PURG. INF.

75’

INF.

19:00

NAJWYRAŹNIEJ NIGDY NIE BYŁ PAN 13-LETNIĄ DZIEWCZYNKĄ (YOU’VE CLEARLY NEVER BEEN A 13-YEAR-OLD GIRL, SIR) / reż. (dir.) Iga Gańczarczyk / Teatr Łaźnia Nowa 2014 (Laznia Nowa Theatre 2014)

Teatr KTO, CHÓR SIEROT (chorus of ul. Gzymsików 8 orphans) / reż. (dir.) Jerzy Zoń / Teatr KTO 2014 (KTO Theatre 2014) (KTO Theatre, 8 Gzymsików St.)

KRONOS / reż. (dir.) Krzysztof Garbaczewski / Teatr Polski we Wrocławiu 2013 ( Polski Theatre in Wrocław 2013)

ŚRO.

18:00 120’

18:00 53’

INF.

80’

INF.

16:00

INF.

Teatr Łaźnia Nowa — Mała Scena, Os. Szkolne 25 (Łaźnia Nowa Theatre — Small Stage, os. Szkolne 25)

10.12

Opera Krakowska, ul. Lubicz 48 (Krakow Opera, 48 Lubicz St.)

WED.

PRZEMIANY (METAMORPHOSES) / reż. (dir.) Adolf Weltschek / Teatr Groteska 2014 (Groteska Theatre 2014)

Teatr Groteska — Sala Teatralna, ul. Skarbowa 2 (Groteska Theater, Teatralna Stage, 2 Skarbowa St.)

TOWIAŃCZYCY, KRÓLOWIE CHMUR (TOWIANSKIITES, KINGS OF CLOUDS) / reż. (dir.) Wiktor Rubin / Narodowy Stary Teatr w Krakowie 2014 (The National Stary Theatre in Krakow 2014)

Narodowy Stary Teatr Scena Kameralna #Kolonia, ul. Starowiślna 21 (The National Stary Theatre — Chamber Stage #Kolonia, 21 Starowiślna St.)

CHÓR SIEROT (chorus of orphans) / reż. (dir.) Jerzy Zoń / Teatr KTO 2014 (KTO Theatre 2014)

Teatr KTO, ul. Gzymsików 8 (KTO Theatre 8 Gzymsików St.)

19:00 105’

20:45 110’

PAR. PURG.

90’

INF.

19:00

THE BLUE ROOM / reż. (dir.) Agnieszka Glińska / Państwowa Wyższa Szkoła Teatralna im. Ludwika Solskiego w Krakowie 2014 (PWST National Academy of Theatre Arts in Krakow 2014)

Teatr PWST — Scena 210, ul. Straszewskiego 22 (PWST Theatre, 210 Stage, 22 Straszewskiego St.)

TWARDY GNAT, MARTWY ŚWIAT (HARD GAT, DEAD WORLD) / reż. (dir.) Eva Rysová / Teatr im. Stefana Żeromskiego w Kielcach 2014 (Stefan Żeromski Theatre in Kielce 2014)

Teatr Łaźnia Nowa — Mała Scena Os. Szkolne 25 (Łaźnia Nowa Theatre — Small Stage, os. Szkolne 25)

TATO (dad) / reż. (dir.) Małgorzata Bogajewska / Teatr Bagatela 2014 (Bagatela Theatre 2014)

Teatr Bagatela — Scena Sarego 7, ul. Sarego 7 (Bagatela Theatre — Sarego 7 Stage, 7 Sarego St.)

90’

18:00 90’

PAR.

16:00

INF.

CZW.

11.12

15 THU.

THE HIDEOUT/KRYJÓWKA / reż. (dir.) Paweł Passini / neTTheatre 2014 (neTTheatre 2014)

Narodowy Stary Teatr — Duża Scena #Helena, ul. Jagiellońska 1 (The National Stary Theatre — Main Stage #Helena, 1 Jagiellońska St.)

MURZYNI (THE BLACKS)/ reż. (dir.) Paweł Świątek / Państwowa Wyższa Szkoła Teatralna im. Ludwika Solskiego w Krakowie 2014 (PWST National Academy of Theatre Arts in Krakow)

Teatr PWST — Scena Eksperymentalna, ul. Warszawska 5 (PWST Theatre — Experimental Stage 5 Warszawska St.)

105’

20:00 90’

20:00 80’

INF.

WYCINKA HOLZFÄLLEN (Woodcutters Holzfällen) / reż. (dir.) Krystian Lupa / Teatr Polski we Wrocławiu 2014 (Polski Theatre in Wrocław 2014)

Teatr Łaźnia Nowa — Duża Scena, Os. Szkolne 25 (Łaźnia Nowa Theatre — Main Stage, os. Szkolne 25)

CZŁAPÓWKI–ZAKOPANE / reż. (dir.) Andrzej Dziuk / Teatr im. St. I. Witkiewicza w Zakopanem 2014 (Witkacy Theatre in Zakopane 2014)

Narodowy Stary Teatr — Scena Kameralna #Kolonia, ul. Starowiślna 21 (The National Stary Theatre — Kameralna Stage #Kolonia, 21 Starowiślna St.)

THE HIDEOUT/KRYJÓWKA / reż. (dir.) Paweł Passini / netTheatre 2014 (netTheatre 2014)

Narodowy Stary Teatr — Duża Scena #Helena, ul. Jagiellońska 1 (The National Stary Theatre — Main Stage #Helena, 1 Jagiellońska St.)

PRZEMIANY (METAMORPHOSES) / reż. (dir.) Adolf Weltschek / Teatr Groteska 2014 (Groteska Theatre 2014)

Teatr Groteska — Sala Teatralna, ul. Skarbowa 2 (Groteska Theatre — Teatralna Stage, 2 Skarbowa St.)

16:00 110’

17:00 90’

INF.

PT.

PAR.

PURG.

19:00

INF.

270’

INF.

18:30

12.12

FRI.

PARADISO / reż. (dir.) Michał Borczuch / Teatr Łaźnia Nowa 2014 / (Laznia Nowa Theatre 2014)

Teatr Łaźnia Nowa — Duża Scena, Os. Szkolne 25 (Łaźnia Nowa Theatre — Main Stage, os. Szkolne 25)

MURZYNI (THE BLACKS)/ reż. (dir.) Paweł Świątek / Państwowa Wyższa Szkoła Teatralna im. Ludwika Solskiego w Krakowie 2014 (PWST National Academy of Theatre Arts in Krakow 2014)

Teatr PWST — Scena Eksperymentalna, ul. Straszewskiego 22 (PWST Theatre — Experimental Stage 5, Warszawska St.)

19:30 110’

22:00 90’

PURG. INF.

120’

INF.

19:00

SZKLANA MENAŻERIA (GLASS MENAGERIE) / reż. (dir.) Jacek Poniedziałek / Teatr im. Jana Kochanowskiego w Opolu 2014 (Opole Theatre 2014)

Narodowy Stary Teatr — Scena Kameralna #Kolonia, ul. Starowiślna 21 (The National Stary Theatre — Chamber Stage #Kolonia, 21 Starowiślna St.)

DROGA ŚLISKA OD TRAW… (The Slippery Grass Road…) / reż. (dir.) Paweł Wolak i Katarzyna Dworak / Teatr im. Heleny Modrzejewskiej w Legnicy 2013 (Modjeska Theatre in Legnica 2013)

Teatr Łaźnia Nowa — Mała Scena, Os. Szkolne 25 (Łaźnia Nowa Theatre — Small Stage, os. Szkolne 25)

KARAOKE SAKRALNE. MOZART REQUIEM (SACRED KARAOKE. MOZART REQUIEM) / reż. (dir.) Cezary Tomaszewski / Capella Cracoviensis 2014

Filharmonia Krakowska, ul. Zwierzyniecka 1 (Karol Szymanowski Philharmonic in Cracow, 1 Zwierzyniecka St.)

85’

20:00 125’

INF.

17:30

INF.

SOB.

13.12

SAT.

DWOJE BIEDNYCH RUMUNÓW MÓWIĄCYCH PO POLSKU (A COUPLE OF POOR, POLISH-SPEAKING ROMANIANS) / reż. (dir.) Agnieszka Glińska / Teatr Studio im. St. I. Witkiewicza w Warszawie 2013 / (St. I. Witkiewicz Studio Theatre in Warsaw 2013)

Narodowy Stary Teatr — Duża Scena #Helena, ul. Jagiellońska 1 (The National Stary Theatre — Main Stage #Helena, 1 Jagiellońska St.)

DRUGA KOBIETA (THE SECOND WOMAN) / reż. (dir.) Grzegorz Jarzyna / TR Warszawa 2014 / (TR Warszawa 2014)

ICE Kraków — Sala Teatralna, ul. Konopnickiej 17 (ICE Kraków — Theatre Hall)

INFERNO

Polski Konkurs

Polish Competition

INFERNO, czyli Konkurs Polski, na

który składa się piętnaście starannie wyselekcjonowanych przedstawień, jakie swoją premierę miały w sezonie 2013/2014. Jest to wybór najszerzej dyskutowanych spektakli ostatniego sezonu, które oddają temperaturę twórczą i aspirację polskich artystów teatru. Głównym celem zestawienia jest wyeksponowanie różnorodności polskiej sceny teatralnej oraz zapoznanie publiczności z najnowszymi trendami inscenizacyjnymi i eksperymentami podejmowanymi przez reżyserów. Laureaci zostaną wyłonieni przez międzynarodowe jury, a główna nagroda, Boskiego Komedianta, w wysokości 50 tys. złotych, ufundowana przez prezydenta Jacka Majchrowskiego,

zasili budżet ośrodka będącego producentem zwycięskiego spektaklu. Natomiast Krakowskie Nagrody Teatralne w pozostałych kategoriach (reżyseria, role kobiece, role męskie, muzyka, scenografia i opracowanie wizualne) zostały ufundowane przez Minister Kultury i Dziedzictwa Narodowego Małgorzatę Omilanowską. Po prezentacji przedstawień zapraszamy na spotkania z reżyserami i zespołami artystycznymi, prowadzone przez znanych krytyków teatralnych, m.in. Łukasza Drewniaka, Joannę Derkaczew, Łukasza Maciejewskiego i Mike’a Urbaniaka. Szczegółowy plan spotkań w kalendarium.

20 EN

INFERNO, or the Polish Competi-

tion, is comprised of fifteen carefully selected performances that had their premieres in season 2013/2014. It’s a core section of the festival, as its main purpose is to showcase the diverse landscape of Polish theater life and the latest trends and areas of artistic exploration and experimentation undertaken by prominent and acclaimed directors. Winners will be chosen by the international jury, and The Divine Comedian, the main prize in the sum of 50,000 PLN established by the President of the City of Krakow Jacek Majchrowski, will be awarded to the theatre that produced the winning show. Krakow Theatre

Awards (for best director, female and male roles, scenography, music and visual supervision) are sponsored by the Minister of Culture and National Heritage, Małgorzata Omilanowska. After the shows we kindly invite you to participate in the discussions, led by well-known critics: Łukasz Drewniak, Joanna Derkaczew , Łukasz Maciejewski and Mike Urbaniak with the directors and artistic teams of the INFERNO performances. For more info check the festival schedule.

18:00 — CHÓR SIEROT (chorus of orphans) / reż. (dir.) Jerzy Zoń

8 . 1 2 PON. (MON.) 15:30 — CHÓR SIEROT (chorus of orphans) / reż. (dir.) Jerzy Zoń 17:00 — KLĄTWA…, E01: “DON’T MESS WITH JESUS” (The Curse…, E01: “Don’t mess with Jesus”) / reż. (dir.) Monika

Strzępka

20:45 — TATO (dad) / reż. (dir.)

Małgorzata Bogajewska

1 1 . 1 2 CZW. (THU.) 16:00 — THE HIDEOUT/KRYJÓWKA /

reż. (dir.) Paweł Passini

20:00 — KLĄTWA…, E02: “LEKCJA RELIGII” (The Curse…, e02: “re lesson”) / reż. (dir.) Monika Strzępka 22:10 — KLĄTWA…, E03: “SABAT DOBREGO DOMU” (The Curse…, e03: “Sabbath of a Good Home”) / reż.

(dir.) Monika Strzępka

18:30 — WYCINKA HOLZFÄLLEN (Woodcutters Holzfällen) / reż.

(dir.) Krystian Lupa

20:00 — THE HIDEOUT/KRYJÓWKA /

reż. (dir.) Paweł Passini

20:00 — PRZEMIANY (METAMORPHOSES) / reż. (dir.) Adolf Weltschek

9 . 1 2 WTO. (TUE.) 16:00 — JAKIŚ I PUPCZE (YAKISH & POUPCHE) / reż. (dir.) Piotr Szczerski 18:30 — DZIADY (THE FOREFATHERS’ EVE) / reż. (dir.) Radosław

Rychcik

20:45 — CHÓR SIEROT (chorus of orphans) / reż. (dir.) Jerzy Zoń 22:00 — KRONOS / reż. (dir.) Krzysztof

Garbaczewski

1 2 . 1 2 PT. (FRI.) 16:00 — PARADISO / reż. (dir.) Michał

Borczuch

19:30 — DROGA ŚLISKA OD TRAW (The Slippery Grass Road) / reż. (dir.)

Paweł Wolak i Katarzyna Dworak

22:00 — KARAOKE SAKRALNE. MOZART REQUIEM (SACRED KARAOKE. MOZART REQUIEM) / reż. (dir.)

Cezary Tomaszewski

1 0 . 1 2 ŚRO. (WED.)

1 3 . 1 2 SOB. (SAT.)

16:00 — PRZEMIANY (METAMORPHOSES) / reż. (dir.) Adolf Weltschek 18:00 — TOWIAŃCZYCY, KRÓLOWIE CHMUR (TOWIANSKIITES, KINGS OF CLOUDS) / reż. (dir.) Wiktor Rubin

17:30 — DWOJE BIEDNYCH RUMUNÓW MÓWIĄCYCH PO POLSKU (A COUPLE OF POOR, POLISH-SPEAKING ROMANIANS) / reż. (dir.) Agnieszka Glińska 20:00 — DRUGA KOBIETA (THE SECOND WOMAN) / reż. (dir.) Grzegorz Jarzyna

INFERNO

MiÄ&#x2122;dzynarodowe Jury Konkursu Polskiego

International Jury of Polish Contest

Norman Armour Aktor, kurator, artysta interdyscyplinarny. W 1986 ukończył Simon Frazer University. Współpracował przy ponad 120 wydarzeniach artystycznych. Jest współzałożycielem Rumble Productions, interdyscyplinarnej grupy artystycznej. Założyciel międzynarodowego festiwalu PuSh

i jego artystyczny i naczelny dyrektor. Jest zdobywcą licznych nagród, m.in. dla wybitnego absolwenta Simon Fraser University, odznaczenia miasta Vancouver i Nagrody Artystycznej Burmistrza tegoż. W 2014 wyreżyserował operę Pauline Tobina Stokesa i Margaret Atwood o życiu i twórczości Pauline Johnson.

23 EN

Norman Armour A curator, director, actor and interdisciplinary artist. Since graduating from Simon Fraser University’s School for the Contemporary Arts in 1986, he has collaborated on over 120 works for the stage and other media. He co-founded Rumble Productions, an interdisciplinary theatre company 1990. More recently he co-founded the PuSh International Performing

Arts Festival and is currently its artistic & executive director. Norman is the recipient of numerous awards, including Simon Fraser University’s Distinguished Alumni and the City of Vancouver’s Civic Merit and Mayor’s Arts Awards. In the spring of 2014 he directed the premiere of Pauline, a new opera by Tobin Stokes and Margaret Atwood on the life and work of Canadian Metis poet Pauline Johnson.

PETER CRAWLEY

Niemiecka dramaturg i dyrektor festiwali. Pracowała, między innymi, w teatrach w Bazylei, Hamburgu, Dusseldorfie i berlińskim Volksbühne. Współpracowała z tak uznanymi artystami teatru jak: Christopher Marthaler, Frank Castorf czy Luc Bondy. Wykładała na Uniwersytecie w Hamburgu oraz w Instytucie Literatury w Lipsku. W latach 2008-2013 tworzyła autorski program prestiżowego Wiener Festwochen.

Studiował teatrologię i literaturę angielską na Trinity College w Dublinie. Jest również absolwentem dziennikarstwa prestiżowego Dublin Institute of Technology. Główny krytyk teatralny The Irish Times, dla którego przygotowuje regularnie cykl artykułów poświęconych omówieniom spektakli o nazwie Stage Struck. Współpracuje również z Irish Theatre Magazine oraz prowadzi zajęcia o współczesnym irlandzkim teatrze na Trinity College w Dublinie. Jest współredaktorem książki o najnowszym, międzynarodowym performansie zatytułowanej No More Drama.

Stefanie Carp

PETER CRAWLEY

Carp is a German dramaturg and festival director. She has worked at theatres in Basel, Hamburg, Dusseldorf and Berlin-based Volksbühne. Carp collaborated with such distinguished theatre artists as: Christopher Marthaler, Frank Castorf and Luc Bondy. She has also taught at Hamburg University and in the Institute of Literature in Leipzig. In the years 2008-2013 she had been creating an author’s program at the prestigious Wiener Festwochen.

Crawley has a degree in Theatre Studies and English Literature from Trinity College in Dublin. He also holds a masters in Journalism from the prestigious Dublin Institute of Technology. He is the chief theatre critic with The Irish Times, for which he also writes Stage Struck, a column on theatre. He is news editor of Irish Theatre Magazine and has taught Contemporary Irish Theatre at Trinity College in Dublin. He is a co-editor of the book on contemporary international performance, titled No More Drama.

Stefanie Carp

Deepan Sivaraman Indyjski reżyser i scenograf. Mieszka i pracuje w Delhi. Studiował na prestiżowym Central Saint Martin’s College of Art and Design w Londynie. Wykłada scenografię na University of the Arts w Londynie. Pracował jako dyrektor artystyczny Międzynarodowego Festiwalu Teatralnego w Kerali. Jest kuratorem pierwszego międzynarodowego live art festiwalu w Indiach, który odbędzie się w październiku 2015 roku w Delhi.

Judit Csáki Węgierska krytyk teatralna, dziennikarka, wykładowca. Obroniła doktorat na prestiżowym Eötvös Loránd University. Pracuje w dziale kultury w największym węgierskim dzienniku, „Népszabadság”. Wykładała na Uniwersytecie Kaposvár oraz na University of Film and Theatre w Budapeszcie.

Deepan Sivaraman

Judit Csáki

Indian director and set designer. He lives and works in Delhi. He studied at a prestigious Central Saint Martin’s College of Art and Design in London. He teaches scenography at University of the Arts in London. He served as the Artistic Director of the International Theatre Festival of Kerala (ITFOK) 2014 edition. He is the curator for the first international live art festival of India which will be held in Delhi in 2015 October.

Hungarian theatre critic, journalist and lecturer. She got her PhD from prestigious Eötvös Loránd University. She works in the culture department of the biggest Hungarian newspaper, „Népszabadság”. She used to teach at Kaposvár University and now lectures at University of Film and Theatre in Budapest.

Bia Junqueira Bia Junqueira jest interdyscyplinarną artystką, reżyserem i kuratorem. Jej zainteresowania obejmują miejsca styczne pomiędzy językami oraz środkami teatralnymi i owocują zaznajomieniem brazylijskiej publiczności z nowymi trendami i narzędziami współczesnej performatyki. Jest jedną z założycieli grupy artystycznej, która organizowała i sprawowała kuratorską opiekę nad Międzynarodowym Festiwalem Sztuki w Rio de Janeiro i TEMPO_FESTIVAL. Junqueira pracuje jako kurator i dyrektor artystyczny od 1996 roku, współpracując z festiwalami czy

organizując specjalne artystyczne wydarzenia oraz wystawy. Jest członkiem Jury Przyznającego Shell Prize, najważniejszą teatralną nagrodę w Brazylii. Brała udział w Forum Światowej Kultury jako współautorka książki Rio 40 Graus. Prowadzi zajęcia poświęcone sztuce i jej reżyserowaniu w Fundacji Getulio Vargas. Junqueira pracowała w latach 1987–1989 w paryskiej operze i miała okazję współpracować z tak uznanymi europejskimi reżyserami jak: Patrice Chéreau, Jorge Lavelli, Bernard Sobel, Yannis Kokkos.

Bia Junqueira Bia Junqueira is an interdisciplinary artist, curator, art director. Her path and interest for the intersection, association of languages and for providing the Brazilian audience with new references placed her as one of the founders of the group that has developed, realized, directed and curated the riocenacontemporanea - International Festival of Arts of Rio de Janeiro and now the TEMPO_FESTIVAL das Artes. She has been developing her work as a curator and Artistic Director since 1996, with festivals, special showcase focus, exhibitions, She is in jury board

of Shell Prize, the most important and renowned theater award in Brazil. She participated in the Fórum Cultural Mundial, as the co-author of the book Rio 40 Graus. She runs and manages the courses connected to art direction in the Getulio Vargas Foundation. She worked in Ópera de Paris - Palais Garnier from 1987 to 1989 and had a chance to collaborate with great European theatre directors such as Patrice Chéreau, Jorge Lavelli, Bernard Sobel, Yannis Kokkos.

Meying Wang Dyrektor festiwalu Under the Radar oraz założyciel i dyrektor Devised Theater Initiative przy The Public Theater w Nowym Jorku. Kuratorka festiwalu ArtsEmerson’s TNT w Bostonie , producentka Radar L.A. w Los Angeles. Laureat nagrody TCG’s Young Leader of Color oraz Josephine Abady Award, przyznawanych przez Stowarzyszenie

Kobiet Profesjonalnie zajmujących się teatrem. Urodziła się i wychowała w Singapurze. Współpracowała także jako dramaturg z Singapore Repertory Theatre. Absolwentka reżyserii prestiżowego Columbia University.

27 EN

Meying Wang Co-Director of the Under the Radar Festival and the Director of the Devised Theater Initiative at The Public Theater in New York City. She was the lead curator of ArtsEmerson’s TNT Festival 2013 (Boston), and was an associate producer of Radar L.A. 2011 (Los Angeles). She was a recipient of TCG’s Young Leader of Color award and also the 2014 recipient of the Josephine Abady Award

from the League of Professional Theatre Women. Born and raised in Singapore, Meiyin served as resident playwright and director with Singapore Repertory Theatre. She holds an M.F.A in Directing from Columbia University.

: Polski Kon

r fe

REŻYSER (DIRECTOR) — Jerzy Zoń

52’

O o: P oLISH C

Chór sierot Chorus of Orphans

DATA (DATE)

MIEJSCE

— 8 grudnia (December) 2014 — 15:30 9 grudnia (December) 2014 — 20:45 10 grudnia (December) 2014 — 18:00

— Teatr KTO (VENUE — KTO Theatre)

yreżyserowany przez Jerzego Zonia „seans teatralny z orkiestrą, sopranem solo oraz aktorami”, jak głosi hasło reklamowe produkcji, to szczególne przedsięwzięcie z kilku co najmniej powodów. Po pierwsze, jest to hipnotyzujące przedstawienie bez tekstu, choć oparte na powieści Guy’a Croussy’ego Bławatki. Po drugie, ścierają się w przestrzeni spektaklu rozmaite wpływy kulturowe i inspiracje, począwszy od Księgi Wyjścia, przez tradycyjną boliwijską pieśń, aż po III Symfonię Henryka Mikołaja Góreckiego. Książka Croussy’ego opowiada o losach sierot w powojennej Francji, a czas trwania spektaklu powiązany jest ściśle z długością wykonania dzieła kompozytora. Widzowie, usa-

dzeni po dwóch przeciwnych stronach kwadratowej konstrukcji, oglądają codzienne czynności, jakie wykonują tytułowe sieroty, nadzorowane przez srogie opiekunki. Kolejne sytuacje, zaprojektowane podług porządku dramaturgicznego wyznaczanego przez wspomniany muzyczny utwór, problematyzują mechanizmy zachowań społecznych w zamkniętej grupie oraz kontrolę sprawowaną przez świat dorosłych nad zniewolonymi dziećmi.

29 EN

irected by Jerzy Zoń, this “theatrical seance with orchestra, solo soprano and actors”, to quote the production’s byline, is a unique artistic event for a couple of reasons. First, it’s a hypnotic performance with no text, although it’s based on Guy Croussy’s novel Bluebottles. Secondly, it’s inspired by such varied material as the Book of Exodus, traditional Bolivian song and the Third Symphony by Henryk Mikołaj Górecki. Croussy’s book tells the story of orphans living in post-war France, and the running time of the play is defined by the time needed to play the composer’s piece. The audience sits on opposite sides of a square-shaped construction and observes the everyday

activities of the titular orphans, who are supervised by two strict guardians. The developing narrative, governed by the dramaturgical structure of the aforementioned musical composition, dramatizes the mechanisms of social behavior within a closed group, and shows how the adult world exerts control over “enslaved” children.

Zespół (TEAM) Reżyseria, scenariusz, opracowanie muzyczne (direction, screenplay, music supervision) —

Jerzy Zoń Scenografia i kostiumy (scenography and costumes) —

Joanna Jaśko-Sroka Ruch sceniczny (choreography)

Eryk Makohon Muzyka (music) —

Henryk Mikołaj Górecki III Symfonia (3rd Symphony) Przygotowanie rytmiczne zespołu (rhytmic training of the cast) —

Grzegorz Bauer Asystent reżysera (assistant director) —

Monika Kozłowska 30

Obsada (Cast) Karolina Bondaronek Anna Kamykowska Paulina Lasyk Martyna Malcharek Grażyna Srebrny-Rosa Justyna Wójcik Marta Zoń Sławek Bendykowski Bartek Cieniawa Paweł Monsiel Michał Orzyłowski

PRODUKCJA (PRODUCTION) Teatr KTO (KTO Theatre) Premiera (premiere) —

20 i 21 września 2014 (20, 21st September 2014) www.teatrkto.pl

31 ZDJĘCIA (PHOTOS):

Adam Golec

: Polski Kon

r fe

REŻYSER (DIRECTOR) — Paweł Wolak, Katarzyna Dworak

110’

O o: P oLISH C

Droga śliska od traw. Jak to diabeł wsią się p r z e s z e d ł The Slippery Grass Road

DATA (DATE)

— Teatr Łaźnia Nowa — Mała Scena — Łaźnia Nowa Theatre — Small Stage

MIEJSCE VENUE

— 12 grudnia (December) 2014 — 19:30

olejny zrealizowany w legnickim Teatrze im. Heleny Modrzejewskiej spektakl duetu aktorsko-autorskiego — Pawła Wolaka i Katarzyny Dworak. Podobnie jak w dwóch wcześniejszych tekstach dla teatru, tak i tutaj akcja rozgrywa się na polskiej wsi, a twórcy z zaciekawieniem przyglądają się nie tylko relacjom społecznym, ale pokazują zmieniającą się na oczach widzów, ich płynną dynamikę. Tuż przed Świętami Bożego Narodzenia pojawia się w zamkniętej społeczności Bogdan, który właśnie wyszedł z więzienia, odsiadując wyrok za znęcanie się nad rodziną. Inny mężczyzna, Jasiek, w akcie litości nad udręczoną żoną bohatera, chcąc chronić spokój mieszkańców, oferuje

mu gościnę. Tym sposobem będzie w stanie obserwować jego poczynania. Tymczasem na jaw wychodzą tajemnice i długo skrywane uczucia, z jakimi będą musiały uporać się sceniczne postacie tej mrocznej wiejskiej ballady. Wolak i Dworak zderzają realistyczne konwencje przedstawieniowe, przy pomocy których tworzą wiarygodny portret polskiej wsi, z metafizycznym i symbolicznym wymiarem, wprowadzając nieoczekiwanie na scenę postać Diabła. Sprzeczne, gwałtowne emocje zostają tutaj poddane wnikliwej wiwisekcji, a gęsta atmosfera przedstawienia nie bez przyczyny nasuwa skojarzenia z poetyką filmowych thrillerów. Droga śliska od traw… odwołuje się do

33 EN

nother play produced at the Helena Modjeska Theatre in Legnica by an actor/author duo — Paweł Wolak and Katarzyna Dworak. Just like in the previous two performances, the action here takes place in the Polish countryside and the creators closely observe not only social relationships, but also their fast-changing dynamics, in the realm of a small-town. Just before Christmas, a man appears in the closed subculture of the village. His name is Bogdan and he just got out of prison after serving time for harassing his family. Another villager, Jasiek, takes pity on the tormented wife and wants to protect the community; he offers Bogdan a place to stay in order to keep an eye on him.

Meanwhile the dark secrets and longburied feelings of the various characters begin to surface, and they will have to be dealt with in the course of this mysterious backwoods tale. Wolak and Dworak defy realistic conventions to create a believable portrait of a Polish village with metaphysical and symbolic dimension, by — for instance — introducing the character of the Devil into the stage world. Contradictory, sudden emotions are vivisected here and the dense atmosphere of the piece brings up associations with movie thrillers. The play includes references to fables as well as morality and offers the audience a convincing and suggestive tale about the nature of evil.

strategii wykorzystywanych zarówno w baśni, jak i moralitecie, proponując widzom przekonującą i sugestywną opowieść o naturze zła.

Zespół (TEAM)

Obsada (Cast)

Reżyseria (directed by) —

Magda Biegańska Katarzyna Dworak Joanna Gonschorek Zuza Motorniuk Anita Poddębniak Magda Skiba Bartosz Bulanda Rafał Cieluch Robert Gularczyk Albert Pyśk Grzegorz Wojdon Paweł Wolak Lech Wołczyk

Paweł Wolak, Katarzyna Dworak Scenografia (scenography) —

Małgorzata Bulanda Ruch sceniczny (Stage movement) —

Leszek Bzdyl Muzyka (music) —

Kormorany 34

Karol Budkiewicz ZDJĘCIA (PHOTOS):

PRODUKCJA (PRODUCTION) Teatr im. Heleny Modrzejewskiej w Legnicy (Helena Modjeska Theatre in Legnica) Premiera (premiere) —

12 grudnia 2013 (12th December 2013) www. teatr.legnica.pl

: Polski Kon

r fe

REŻYSER (DIRECTOR) — Grzegorz Jarzyna

120’

O o: P oLISH C

D r u g a k o b i e ta The Second Woman

DATA (DATE)

— ICE Kraków — Sala Teatralna — ICE Kraków — Theatre Hall

MIEJSCE VENUE

— 13 grudnia (December) 2014 — 20:00

rzegorz Jarzyna po Nosferatu i T.E.O.R.E.M.A.C.I.E. po raz kolejny sięga po filmowy scenariusz i znajduje w nim inspiracje do przeprowadzenia szeroko zakrojonej krytyki współczesnego świata. Tym razem twórca bazuje na obrazie kultowego amerykańskiego reżysera, określanego jako „ojciec kina niezależnego”, Johna Cassavetesa — Premiera (Opening Night) z 1977 roku. Produkcja, w której u boku Cassevetesa wystąpiła jego żona, Gena Rowlands, opowiada historię starzejącej się aktorki, Myrtle Gordon (w przedstawieniu Jarzyny gra ją Danuta Stenka), która nie potrafi pogodzić się z upływającym czasem i przemijaniem. Tym bardziej, że w przygotowywanym właśnie na

Broadway’u spektaklu zatytułowanym Druga kobieta, ma zagrać bohaterkę przechodzącą menopauzę i czuje w związku z tym, że ta rola będzie przypieczętowaniem jej osobistej porażki i kapitulacją przed starzeniem się. Widzowie oglądają więc powolny i bolesny proces wyzwalania się z narzuconej życiowej i teatralnej kreacji, niezbędny do tego, żeby Myrtle mogła zrozumieć i zaakceptować siebie. W spektaklu Jarzyny fikcja miesza się z rzeczywistością, a wielowarstwowa narracja odsłania kolejne poziomy ułudy i zmyślenia. Reżyser umiejętnie wykorzystuje metateatralny potencjał scenariusza i ostro rozprawia się z kulturowymi stereotypami, które nakazują nam wszystkim gonić ślepo

37 EN

fter directing performances based on Nosferatu and T.E.O.R.E.M.A.T., Grzegorz Jarzyna again reaches for a film script and finds the inspiration to carry out a broad critique of the modern world. This time his show is based on the 1977 movie Opening Night by John Cassavetes, the American cult director often referred to as “the father of independent cinema”. In addition to Cassavetes himself, the film stars his wife, Gena Rowlands, who plays a middle-aged actress, Myrtle Gordon (in Jarzyna’s piece the part is played by Danuta Stenka), who cannot come to terms with the passing of time. All the more so considering that she is supposed to star in a Broadway show

titled The Second Woman, as a character who goes through menopause and feels like it seals her personal failure, making her surrender to aging. The audience watches the slow and painful process of breaking free from life and her theatrical role, which is necessary for Myrtle’s self understanding and acceptance. Jarzyna clashes fiction with reality while a multilayered narration reveals successive levels of confabulation and delusion. The director skillfully uses the meta-theatrical potential of the script and harshly fights the cultural stereotypes that make us all run blindly after youth. Presenting the fear of exclusion resulting from aging, Jarzyna examines the kind of gender-specific ramifications that, despite apparent social and

za młodością. Pokazując lęk przed wykluczeniem związanym z wiekiem i starzeniem się, twórcy spektaklu obnażają jego genderowe uwikłanie, które, mimo rzekomego postępu społecznego i obyczajowego oraz emancypacji kobiet, jest wciąż boleśnie odczuwalne. Równocześnie Jarzyna próbuje rehabilitować zużytą metaforę „teatru jako odbicia rzeczywistości” i udowadnia, że wciąż możliwe jest w nim dotknięcie istoty rzeczy i odsłonięcie mechanizmów odpowiedzialnych za opresyjny kształt rzeczywistości.

Zespół (TEAM) Reżyseria (directed by) —

Grzegorz Jarzyna Adaptacja i scenariusz (script and adaptation) —

Grzegorz Jarzyna, Anna Nykowska Tłumaczenie scenariusza (script translation) —

Klaudyna Rozhin Scenografia (set design) —

Chasper Bertschinger Kostiumy (costumes) —

Anna Nykowska Muzyka (music) — PL

Jacek Grudzień Reżyseria dźwięku (sound) —

38 EN

Piotr Domiński, Dominika Kotarba Reżyseria światła (lighting design) —

Felice Ross Wideo projekcje (video) —

Kuba Dąbrowski

Bartek Macias

ZDJĘCIA (PHOTOS):

cultural progress and women’s emancipation, are still alive. At the same time, he tries to rehabilitate the common metaphor of “theatre as a reflection of reality” and proves that it is still possible to touch the very essence of things through this medium and reveal the mechanisms responsible for the oppressive shape of reality.

Obsada (Cast) Danuta Stenka Adam Woronowicz Roman Gancarczyk Justyna Wasilewska Roma Gąsiorowska/ /Małgorzata Buczkowska Agnieszka Podsiadlik Rafał Maćkowiak Dawid Ogrodnik Sebastian Pawlak Jan Dravnel Maria Maj Lech Łotocki Danuta Szaflarska/ /Tomasz Tyndyk Paweł Kulka Wojciech Sobolewski

PRODUKCJA (PRODUCTION) TR Warszawa (TR Warszawa) Premiera (premiere) —

23 i 24 kwietnia 2014 (23rd, 24th April 2014) www. trwarszawa.pl

: Polski Kon

r fe

REŻYSER (DIRECTOR) — Agnieszka Glińska

85’

O o: P oLISH C

Dwoje biednych Rumunów mówiących po polsku A Couple of Poor, Polish-Speaking Romanians

DATA (DATE)

— Narodowy Stary Teatr — Duża Scena #Helena — National Stary Theatre — Main Stage #Helena

MIEJSCE VENUE

— 13 grudnia (December) 2014 — 17:30

gnieszka Glińska w swojej inscenizacji debiutanckiej sztuki Doroty Masłowskiej, bodaj najpopularniejszej polskiej pisarki, proponuje pełną humoru, ironiczną opowieść o dwójce wyrzuconych na marginesy społeczeństwa bohaterach. Parcha i Dżina — aktor, który gra w podrzędnej telenoweli i samotna matka, utrzymująca się z symbolicznych alimentów, pod wpływem substancji psychoaktywnych wpadają na „świetny pomysł”. Będą udawać rumuńskich emigrantów i performować biedę. Ciut zagalopowują się w swoich zabawach i wyruszają w szaloną podróż po Polsce C, spotykając na drodze kolejne zawiedzione i rozczarowane swoim życiem postacie. Stopniowo, zabawne sytuacje

i żarty słowne odsłaniają mroczne oblicze, a zawiedzione marzenia i stracone nadzieje stają się źródłem dojmującego cierpienia, jakie ogarnia bohaterów przedstawienia i udziela się widzom. Masłowska, a w ślad za nią Glińska, ogrywają przy tym kulturowe stereotypy dotyczące polskości oraz obcości i bezlitośnie wydobywają wszelkie paradoksy związane z codzienną egzystencją na śmieciowych umowach, życiem za minimalne wynagrodzenie czy oczekiwaniem na poprawę losu, która nie chce znikąd przyjść. Po prawie dziesięciu latach od premiery dramatu Masłowskiej i szeregu przemian obyczajowych i politycznych w Polsce nieco inaczej wybrzmiewają konkretne sceny sztuki. Glińska trzyma

41 EN

n this version of the play by Dorota Masłowska, undoubtedly the most popular modern Polish writer, director Agnieszka Glińska presents the ironic, comical story of two characters living on the margins of society. Parcha and Gina — an actor who stars in a horrible soap opera and a single mother who has to make ends meet living off minimal alimony, come up with a great idea while under the influence of drugs at a party. They decide to pretend they’re a couple of Romanian immigrants and to play poor. They get caught up in the game and set off on a wild journey through the Polish provinces, running into people deeply disappointed with their own lives. Gradually, funny situations

and seemingly hilarious jokes reveal their dark side and lost hopes and dreams become an acute source of pain that slowly overtakes the characters and the audience. Masłowska and Glińska play with cultural stereotypes about Polishness and otherness and ruthlessly expose the paradoxes inherent in everyday existence, as their characters deal with unsteady jobs, try to survive on minimum wage, and wait for a miracle that never seems to happen. Almost ten years after the premiere of Masłowska’s play, with all the turbulent changes in the Polish political and cultural landscape, some scenes take on a totally new meaning. Glińska follows the text closely and explores not only its comical and tragic dimensions, but

się wiernie tekstu i wydobywa z niego nie tylko odpowiednio spore pokłady komizmu podszytego tragizmem, ale inteligentnie zaprojektowaną krytykę kapitalistycznego systemu. Reżyserka pokazuje również nierówności klasowe i ekonomiczne w polskim społeczeństwie i zderza je z potrzebą nieustannego szukania „gorszych” od nas, którzy w przedstawieniu przybierają akurat postać tytułowych „Rumunów”.

Zespół (TEAM) Reżyseria (directed by) —

Agnieszka Glińska Scenografia (scenography) —

Magdalena Maciejewska Kostiumy (costumes) —

Agnieszka Zawadowska Muzyka (music) —

Jan Duszyński Reżyseria światła (sound) —

Jacqueline Sobiszewski Charakteryzacja (make up) —

Tomasz Martaszek, Bożena Juźwiak PL

Stylizacja fryzur (hair design) —

Paweł Kaleta

42 EN

Inspicjent (stage manager) —

Beata Szaradowska

ZDJĘCIA (PHOTOS):

Krzysztof Bieliński

also its intelligently conveyed critique of the capitalist system. The director examines socio-economic inequality within Polish society and connects it with our constant need to blame “the Other” — embodied in the play by the Romanians — for our own flaws.

Obsada (Cast) Monika Krzywkowska Dorota Landowska Agnieszka Pawełkiewicz Marcin Januszkiewicz Modest Ruciński

PRODUKCJA (PRODUCTION) Teatr Studio im. St. I. Witkiewicza w Warszawie (St. I. Witkiewicz Studio Theatre in Warsaw) Premiera (premiere) —

16 września 2013 (16th September 2013) www.teatrstudio.pl

: Polski Kon

r fe

REŻYSER (DIRECTOR) — Radek Rychcik

170’

O o: P oLISH C

D z i a dy The Forefathers’ Eve

DATA (DATE)

— ICE Kraków — Sala Teatralna — ICE Kraków — Theatre Hall

MIEJSCE VENUE

— 9 grudnia (December) 2014 — 18:30

adek Rychcik sięga po kanoniczny tekst Adam Mickiewicza i proponuje ironiczną, i niepokorną inscenizację, w której doskonale znane romantyczne tropy i motywy ukazują swoje nowe, niepokojące oblicze. Reżyser osadza Dziady w kontekście amerykańskiej pop-kultury, a scenografia Anny Marii Karczmarskiej przypomina gimnastyczną salę liceum gdzieś ze Środkowego Zachodu. Nic dziwnego więc, że zasiedlają ją typowe dla amerykańskiego imaginarium postaci: cheerleaderka, wytatuowani koszykarze, a nawet Marylin Monroe. Spektakl nie ogranicza się jednak do niewinnych gier i budzenia szeregu skojarzeń z kolejnymi amerykańskimi filmami w rodzaju Lśnienia Stanley’a

Kubricka, ale opowiada o nierównościach klasowych i rasowych. Rychcik wykorzystuje przy tym rozmaitego rodzaju stereotypy rasowe, które swoją kulminację znajdują w scenie, w której duchowi Pana zostają przeciwstawione figury uciskanych Afroamerykanów, rozpaczliwie upominających się wreszcie o swój głos. Świat przedstawienia opiera się na ciągłej walce między warstwami uprzywilejowanymi i uciskającymi a tymi, którzy z racji koloru skóry zostali sprowadzeni do wiecznego pełnienia roli słabszych i cierpiących. Dziady w wersji Rychcika to jednak coś zdecydowanie więcej niż naiwna produkcja emancypacyjna pokazująca mechanizmy odpowiedzialne za ucisk rasowy. Reżyser nie dopisuje ani

45 EN

adek Rychcik adapts Adam Mickiewicz’s canonical play, offering up an ironic, rebellious version — its well-known romantic motifs putting on a new, disturbing face. The director positions the action of the play in the context of American pop culture. The set design by Anna Maria Kaczmarska, which resembles a gym in a midwestern high school, is filled with characters typical of the America of our imagination: a cheerleader, tattooed basketball players and even Marilyn Monroe. The performance does not limit its scope to innocent games and loose associations with American movies (including Stanley Kubrick’s The Shining), but tells a story of class and racial inequalities. Rychcik

examines a variety of racial stereotypes, building to a climax in which the ghost of Mister is confronted by oppressed African Americans desperately fighting for a voice. The world of the play is characterized by a constant struggle between the privileged oppressors and those who due to their skin color are forever supposed to play the role of the weak and suffering. The Forefather’s Eve by Rychcik is much more than another naive emancipation story that shows the mechanisms responsible for a racist system. The director sticks to the original text of the play but at the same time, through eloquent pop-culture jokes and iconography, takes the well-known lines and uproots them from the

jednego zdania do mickiewiczowskiego utworu, ale równocześnie poprzez erudycyjnie prowadzone pop-kulturowe odniesienia i wtręty, wyrywa dobrze znane kwestie ze skostniałego, narodowowyzwoleńczego dyskursu i radykalnie je odświeża. Zamiast patosu, powagi i wysokiego diapazonu tragicznego, widzowie oglądają szaloną zabawę i podróż przez meandry klasycznego dzieła, a wolnościowe hasła i slogany nabierają zupełnie nowego, wywrotowego znaczenia. Przenicowują tym samym naszą współczesność, która jedynie pozornie rządzona jest zasadami tolerancji i równości rasowej.

Zespół (TEAM) Reżyseria (directed by) —

Radek Rychcik Scenografia i kostiumy (scenography and costumes) —

Anna Maria Karczmarska Muzyka, multimedia (music, multimedia) —

Michał Lis, Piotr Lis

Uwaga! W spektaklu wykorzystywane są światła stroboskopowe!

Please note! Stroboscopic lights are used in the show!

ZDJĘCIA (PHOTOS):

stiff, national discourse and radically freshens them up. Instead of pathos, seriousness and a highly tragic diapason, the audience experiences a wild, vivid ride through the dark corners of a classic text as liberation slogans take on a new, subversive meaning. They pierce through the façade of modern times that are only outwardly governed by rules of tolerance and racial equality.

Jakub Wittchen

Obsada (Cast) Mariusz Zaniewski Tomasz Nosiński Gabriela Frycz Marta Szumieł Grzegorz Gołaszewski Martyna Zaremba Maciej Zabielski Maria Rybarczyk Michał Kocurek Mirosław Kropielnicki Mateusz Ławrynowicz Bartosz Roch Nowicki Andrzej Niemyt Mariusz Puchalski Oksana Hamerska Anna Mierzwa Julia Rybakowska oraz Sibonisiwe Ndlovu Sucharska Muhsin Nassir Ali

Anthony Juste Emily Wong Sylwia Achu Aster Haile Maria Magdalena Haile Luzia Avelino Viegas Leopold Abai Mandar Purandare

PRODUKCJA (PRODUCTION) Teatr Nowy w Poznaniu (New Theatre in Poznan) Premiera (premiere) —

22 marca 2014 (22nd March 2014) www. teatrnowy.pl 47

: Polski Kon

r fe

REŻYSER (DIRECTOR) — Paweł Passini

90’

O o: P oLISH C

the hideout / kryjówka

DATA (DATE)

— Narodowy Stary Teatr — Duża Scena #Helena — National Stary Theatre — Main Stage #Helena

MIEJSCE VENUE

— 11 grudnia (December) 2014 — 16:00 11 grudnia (December) 2014 — 20:00

aweł Passini opiera swój spektakl na osobistej, rodzinnej historii, opowiedzianej mu przez ciotkę, Apolonię Starzec. Kobieta, kiedy była małą żydowską dziewczynką, została uratowana z getta przez znaną przedwojenną aktorkę, Irenę Solską. Autorka scenariusza przedstawienia, Patrycja Dołowy, sięga po rozmaite konwencje teatralne, żeby pokazać doskonale znaną wszystkim opowieść o Holocauście z nieco odmiennej, momentami dojmująco prywatnej perspektywy. Fragmenty o charakterze dokumentalnym i wspomnienia ciotki reżysera zostają tu zderzone z fikcyjnymi scenami, a całość ma wyraźnie trójczłonową budowę. W narrację zostają wprzęgnięte materiały wizualne,

odwołujące się do wojennych przeżyć i opowieści snutych w spektaklu, jak również silnie oddziaływująca na emocje widzów muzyka. Kolejne wątki nijak nie układają się jednak w zamkniętą i spójną całość, a Passini stawia szereg pytań nie tylko o motywy, jakimi kierowała się w swoich działaniach Solska, ale również o współczesne reperkusje wojennych traum. Passini i Dołowy tworzą rodzaj teatralnego laboratorium pamięci, w który angażują publiczność, stawiając ją często w niekomfortowym położeniu. I to nie wyłącznie ze względu na treści, które poruszają i brutalność skojarzeń, jakie niesie za sobą eksterminacja Żydów, ale także poprzez formę opowiadania o niej, jaka ma celu

49 EN

aweł Passini’s play is based on a personal family story that his aunt, Apolonia Starzec, once told him. When she was a little girl, she was saved from the Jewish ghetto by a famous pre-war actress, Irena Solska. The author of the script, Patrycja Dołowy, uses a variety of theatrical conventions to present the well-known story of the Holocaust from a slightly different, at times painfully private, perspective. The play has a three-pronged structure: documentary elements and the recollections of the director’s aunt are juxtaposed with fictionalized scenes. The narrative is harnessed to visual materials relating to the war and to the stories told in course of the play as well as a musical score that powerfully en-

gages the audience’s emotions. Evolving subplots do not attempt to create a tidy and coherent narration; Passini raises a number of questions about Solska’s motives and also reflects on the contemporary repercussions of war traumas. Passini and Dołowy create a kind of theatre memory lab and draw the spectators into it, often putting them in an uncomfortable state of mind. Not only because of the brutality of associations evoked by the extermination of Jews, but also because of the way the play is presented, putting us in the victims’ situation: hiding away from the world for years. Evocative set design and moving stories bring forth an avalanche of painful memories that once recalled can’t easily be put away.

Zespół (TEAM) Reżyseria (directed by) —

Paweł Passini Scenariusz (written by) —

Patrycja Dołowy Scenografia (scenography) —

Zuzanna Srebrna 50

Projekcje (video) — Maria Porzyc Kostiumy (costumes) —

El Bruzda

ZDJĘCIA (PHOTOS):

M. Rukasz

sprawić, żebyśmy choć na moment poczuli się jak ukrywane przez lata ofiary. Sugestywna scenografia i przejmujące opowieści uruchamiają istną lawinę bolesnych wspomnień przeszłości, która raz wywołana, nie daje się łatwo zatrzymać.

Obsada (Cast) Patrycja Dołowy Joanna Kaczmarek Daniel Moński Beata Passini Paweł Passini Maria Porzyc Katarzyna Tadeusz Judy Turan

PRODUKCJA (PRODUCTION) neTTheatre Premiera (premiere) —

20 września 2014 (20th September 2014) www.nettheatre.com.pl

: Polski Kon

r fe

REŻYSER (DIRECTOR) — Piotr Szczerski

120’

O o: P oLISH C

Jakiś i pupcze Yakish & Poupche

DATA (DATE)

— Narodowy Stary Teatr — Scena Kameralna #Kolonia — National Stary Theatre — Chamber Stage #Kolonia

MIEJSCE VENUE

— 9 grudnia (December) 2014 — 16:00

pektakl Piotra Szczerskiego jest oparty na sztuce Hanocha Levina opowiadającej losy „najbrzydszych ludzi na świecie”, tytułowej pary bohaterów. Jakiś i Pupcze, po trosze dzięki pokrętnym zabiegom przypadkowego swata, decydują się rozpocząć wspólne życie. Obydwoje są w końcu spragnieni bliskości i czułości, i tęsknią za kimś, z kim mogliby dzielić smutki i troski codzienności. Kiedy jednak ma przyjść do skonsumowania małżeństwa, Jakiś nie może stanąć na wysokości zadania, a na przeszkodzie leży wyjątkowa szpetota jego świeżo poślubionej małżonki. Pupcze z kolei z niecierpliwością oczekuje na moment, kiedy zostanie matką i będzie mogła zająć się dzieckiem, które, ma nadzieję,

będzie ją bezwarunkowo kochało, pomimo jej fizyczności. W trakcie rozwoju akcji widzowie obserwują więc nieudolne z początku próby przełamania wstrętu do swoich ciał w wydaniu pary głównych postaci. Szczerski jednak nie ogranicza się do eksploatacji wpisanych w tekst izraelskiego dramatopisarza pokładów komizmu, ale porywa się na nagłą woltę i losy fikcyjnych bohaterów odnosi do jak najbardziej realnej traumy związanej z Zagładą Żydów.

53 EN

iotr Szczerski’s play is based on a piece by Hanoch Levin that tells a story of “the ugliest couple on earth”, its titular characters. Yakish and Poupche, partially thanks to accidental match-making, decide to get together. After all, they both long for intimacy and someone they can share life’s ups and downs with. But when the time comes to consummate their marriage, Yakish can’t live up to it, due to the exceptional ugliness of his new wife. Poupche on the other hand, longs for the day when she will finally become a mother and get someone to love her unconditionally, despite her looks. In the course of story, the audience sees the couple’s first, incompetent attempts to get past their

repulsion with each other’s bodies. But Szczerski doesn’t limit his piece to exploiting the comedy embedded in the structure of the text by the Israeli playwright, but makes a sudden left turn and confronts the fictional lives of his characters with the hyper-real trauma of the Holocaust.

Zespół (TEAM)

Obsada (Cast)

Reżyseria (directed by) —

Dawid Żłobiński Marcin Brykczyński Teresa Bielińska Zuzanna Wierzbińska Janusz Głogowski Ewa Józefczyk Krzysztof Grabowski Mirosław Bieliński Joanna Kasperek Edward Janaszek Jerzy Sitarz Dagna Dywicka Artur Słaboń Ewelina Gronowska

Piotr Szczerski Współpraca (cooperation) —

Jerzy Sitarz Tłumaczenie (translation) —

Ela Sidi Scenografia (scenography) —

Hanna Szymczak Muzyka (music) —

Zygmunt Konieczny Reżyseria światła (lighting design) —

Krzysztof Sendke 54

Ruch sceniczny (stage movement) Małgorzata Ziółkowska

Michał Jędrysiak ZDJĘCIA (PHOTOS):

PRODUKCJA (PRODUCTION) Teatr im. S. Żeromskiego w Kielcach (Stefan Żeromski Theatre in Kielce) Premiera (premiere) —

18 stycznia 2014 (18th January 2014) www.teatr-zeromskiego.com.pl

: Polski Kon

r fe

REŻYSER (DIRECTOR) — Cezary Tomaszewski

90’

O o: P oLISH C

K a r ao k e s a k r a l n e Mozart Requiem Sacred Karaoke. Mozart Requiem

DATA (DATE)

— Filharmonia Krakowska — Karol Szymanowski Philharmonic in Cracow

MIEJSCE VENUE

— 12 grudnia (December) 2014 — 22:00

spektaklu zrealizowanym wraz z Capellą Cracoviensis Cezary Tomaszewski stawia szereg pytań o znaczenie i granice oryginalności, której obsesją jest ogarnięta współczesna, choć nie tylko, kultura. Strukturę spektaklu, który zaczyna się od ataku terrorystycznego i symbolicznego pogrzebu zaangażowanych weń artystów, o jakich informuje widzów jeszcze we foyer fikcyjna Kinga Rusin, w nieodłącznym towarzystwie telewizyjnych kamer, wyznacza popularna formuła karaoke. Powszechnie kojarzona z niską, barową rozrywką, tutaj staje się naczelnym budulcem świata przedstawionego. W dodatku takim, które daje szansę i nie wyklucza ze względu na talent czy wręcz przeciwnie

— jego zupełny brak. W konsekwencji, Tomaszewski dopuszcza do głosu wszelkiej maści freaków i przegranych, utożsamionych tu wyraźnie ze sfrustrowanymi chórzystami, którzy całe życie marzą o możliwości zaśpiewania solowej partii. Tymczasem hity Kate Bush, Elivsa Presley’a czy Whitney Houston zaczynają wymykać się spod kontroli wokalistom i odsłaniać mroczne oblicze nie tyle nawet show biznesu, co bardziej — przeglądających się w tych przebojach zwykłych, szarych słuchaczy, spragnionych sławy i poklasku. Karaoke sakralne. Mozart Requiem jest wymierzone w skostniały, mieszczański świat i jego wartości, dyktowane przez binarne opozycje między sztuką niską a wysoką, talentem

57 EN

n a play made in collaboration with Capella Cracoviensis, Cezary Tomaszewski asks questions about the meaning and limits of originality, one of our modern cultural obsessions. The structure of the piece, which starts with a terrorist attack and a symbolic funeral of the artists involved with it (the audience is informed about these incidents by a fictionalized Kinga Rusin, in the constant company of TV cameras), is defined by a popular form of karaoke. Commonly associated with lowly bar culture, here it becomes a crucial component of the stage world, one that gives everyone a chance and doesn’t exclude due to the lack of talent. Tomaszewski gives a voice to a variety of freaks and losers, here repre-

sented by members of a choir who have been dreaming their whole lives about singing a solo part. Hit singles by Kate Bush, Elvis Presley and Whitney Houston spin out of the singers’ control and start revealing the dark side of not only show business but also the common listeners who see their lives reflected in the songs, all the while dreaming of splendor and fame. Sacred karaoke. Mozart Requiem positions itself against the uptight, middle-class world and its norms, characterized by binary oppositions between high and low art, talent and its complete lack, artistic genius and total trash. Tomaszewski and his dramaturg, Agnieszka Jakimiak, summon the ghosts of dead icons like Amy

a jego brakiem, kunsztem artystycznym a miernotą. Tomaszewski i odpowiedzialna za dramaturgię Agnieszka Jakimiak wywołują na scenie duchy zmarłych muzycznych ikon w rodzaju Amy Winehouse i Janis Joplin nie po to, żeby przy pomocy karaoke odtworzyć atmosferę ich nagrań czy przywołać wspomnienia o nich, ale bardziej, by udowodnić, że w stworzonym przez nich świecie, każdy może na moment stać się operową diwą, pop gwiazdą czy rockowym muzykiem. Z kolei ironiczny pokaz operowej mody, podczas którego widzom prezentuje się artefakty w rodzaju sukni koncertowej Halki czy pary skarpet Borysa Godunowa, prześmiewczo obnaża proces wyrabiania legend i mitologii w sztuce.

Zespół (TEAM) Reżyseria i koncept (concept and direction) —

Cezary Tomaszewski Reżyseria muzyczna (music direction) —

Jan Tomasz Adamus Dramaturgia (dramaturgy) —

Agnieszka Jakimiak Kostiumy i przedmioty (costumes & objects) —

BRACIA — Agnieszka Klepacka & Maciek Chorąży Wideo (video) —

Paweł Weremiuk Zdjęcia (photos) —

Antek Grałek

ZDJĘCIA (PHOTOS):

Winehouse and Janis Joplin — not to recreate the atmosphere of their music and remember them through karaoke, but to prove that in the world of the stage anyone can become an opera diva, a pop star or a rock’n’roller for a brief moment. And an ironic catwalk of opera fashion, that presents the audience with such items as Halka’s concert gown and Boris Godunov’s socks, reveals the process of making legends and myths in the arts.

Antek Grałek

Obsada (Cast)

PRODUKCJA (PRODUCTION)

Capella Cracoviensis Michalina Bienkiewicz Dorota Dwojak-Tlałka Jolanta Kowalska-Pawlikowska Premiera (premiere) — Magdalena Łukawska 23 maja 2014 Helena Poczykowska (23th May 2014) Antonina Ruda Matylda Stasto www.capellacracoviensis.pl Łukasz Dulewicz Maciej Drużkowski Szczepan Kosior Piotr Szewczyk Sebastian Szumski Marzena Lubaszka

: Polski Kon

r fe

REŻYSER (DIRECTOR) — Monika Strzępka

405’

O o: P oLISH C

K l ąt wa , o d c i n k i z czasu beznadziei The Curse: Episodes from the Time of Despair

DATA (DATE)

— Teatr Łaźnia Nowa — Duża Scena — Łaźnia Nowa Theatre — Main Stage

MIEJSCE VENUE

— 8 grudnia (December) 2014 — 17:00

rzedstawienie tandemu Monika Strzępka-Paweł Demirski to oryginalny, polityczny serial teatralny w trzech odcinkach. Twórcy wykorzystują konwencje political fiction i horroru po to, żeby ukazać paradoksy polskiej i nie tylko codzienności i zdekonstruować sztywne wzorce zachowań oraz normy kulturowe, jakie niepodzielnie władają społeczeństwem. W pierwszym odcinku zatytułowanym Don’t Mess with Jesus w zagadkowych okolicznościach giną wszyscy parlamentarzyści i to w kluczowym dla polskiej historii momencie, a na ziemię powraca Jezus Chrystus, który usiłuje zaprowadzić ład w pogrążonym w chaosie państwie. W drugiej części teatralnej opowieści — Lekcji religii — postacie

desperacko starają się wrócić do starego porządku, a tymczasem miliony zrozpaczonych Europejczyków nawracają się, ku uciesze Watykanu, na katolicyzm. Podczas kiedy laicyzm odchodzi bezpowrotnie w niepamięć, zjawia się Diabeł. W trzecim, finałowym odcinku, który nosi tytuł Sabat dobrego domu, dochodzi do tajemniczego spotkania, jakie ma zadecydować o losach świata. Strzępka i Demirski sięgają po formułę serialu, bo ich zdaniem najlepiej oddaje pulsującą i stale zmieniającą się na naszych oczach rzeczywistość. Zgrany zespół aktorski brawurowo wciela się w realnie istniejące osoby, instancje Najwyższej Mocy i karykaturalnie przerysowane typy, wzięte wprost z polskiego krajobrazu polityczno-społecznego.

61 EN

he play by Monika Strzępka and Paweł Demirski is an original, political theatre series in three episodes. The artists use the conventions of political fiction and horror movies to highlight the paradoxes of contemporary Poland and to deconstruct the strict cultural norms and behavior patterns that rule society. In the first episode, titled Don’t Mess with Jesus, all the parliament members are killed under mysterious circumstances at a crucial moment in Polish history, and Jesus Christ comes back to earth to establish new order in a country immersed in chaos. In the second one — Re Lesson — the characters desperately try to go back to the old order, while millions of Europeans convert to Catholicism, to

the delight of the Vatican. As secularism falls into oblivion suddenly the Devil appears. In the third and final installment, titled Sabbath of a Good Home, we watch a mysterious meeting in which the fate of the world will be decided. Strzępka and Demirski use the TV show format because it’s the best way to reflect on a throbbing, unstable reality. An impressive ensemble takes on the personas of the rich and powerful and other grotesquely exaggerated types, taken straight from the Polish political and social landscape. Gradually, onstage realism gives way to a wild ride though a collapsing world, full of songs, cabaret numbers and absurd monologues that boldly reveal a national paranoia and the systemic entanglements of everyday life.

Stopniowo realizm sceniczny ustępuje miejsca szalonej podróży przez trzęsący się w posadach świat, pełnej gagów, kabaretowych wstawek, songów i absurdalnych monologów, które bezczelnie odsłaniają narodowe paranoje i systemowe uwikłanie naszej codzienności.

Zespół (TEAM) Reżyseria (directed by) —

Monika Strzępka Dramaturgia (dramaturgy) —

Paweł Demirski Scenografia (scenography) —

Michał Korochowiec Muzyka (music) —

Jan Suświłło Multimedia (multimedia) —

Tomasz Michalczewski Asystent reżysera (assistant director) —

Łukasz Jaskuła

Tomasz Wiech ZDJĘCIA (PHOTOS):

Obsada (Cast) Dobromir Dymecki Klara Bielawka Alona Szostak Krzysztof Dracz Anna Kłos-Kleszczewska Paweł Tomaszewski

PRODUKCJA (PRODUCTION) Teatr Łaźnia Nowa w Krakowie/Teatr IMKA w Warszawie (Łaźnia Nowa Theatre in Krakow/IMKA Theatre in Warsaw) Premiera (premiere) —

E01: Don’t mess with Jesus 14 marca 2014 (14th March 2014) E02: Lekcja religii (Re Lesson) 16 maja 2014 (16th May 2014) E03: Sabat dobrego domu (Sabbath of a Good Home) 25 września 2014 (25th September 2014) www.laznianowa.pl

: Polski Kon

r fe

REŻYSER (DIRECTOR) — Krzysztof

Garbaczewski

100’

O o: P oLISH C

Kronos

DATA (DATE)

— Opera Krakowska — Krakow Opera

MIEJSCE VENUE

— 9 grudnia (December) 2014 — 22:00

o zrealizowaniu spektakli na podstawie Iwony księżniczki Burgunda oraz Opętanych, Krzysztof Garbaczewski wziął się tym razem za wydaną po latach książkę Witolda Gombrowicza, reklamowaną jako „największa literacka sensacja 2013 roku”. Tymczasem Kronos okazał się zapiskami z często nudnej, dojmująco szarej codzienności autora kultowych Dzienników, w której roi się od powtórzeń, wyliczeń i przyziemnych spostrzeżeń. Reżyser usiłuje więc zmierzyć się z nieteatralnym tekstem, w którym w gruncie rzeczy niewiele się dzieje. Literacki pierwowzór staje się pretekstem do obnażenia mechanizmów funkcjonowania pamięci, zarówno tej indywidualnej — osobi-

stej, jak i wspólnotowej — kulturowej. Wyświetlony na pasku informacyjnym na ekranie tekst powieści Gombrowicza staje się rodzajem „breaking news”, podanym w sposób ironiczny i prześmiewczy, tym bardziej, jeśli zestawić go z wielkimi oczekiwaniami czytelników wobec samej książki, która nijak nie jest w stanie im sprostać. Z kolei aktorzy Teatru Polskiego odczytują, opowiadają i tworzą swoje własne intymne zapiski, w których dzielą się z widzami pikantnymi szczegółami ze swojego życia, pozornie nic nieznaczącymi refleksjami czy najzwyczajniej w świecie — nudnymi wynurzeniami, jakie siłą rzeczy już na wstępie skazane są na zapomnienie. Garbaczewski nie tylko tematyzuje medialną hipokryzję, ale poddaje

65 EN

fter directing plays based on Ivona, Princess of Burgundia and Possessed, Krzysztof Garbaczewski takes on a book by Witold Gombrowicz that was published only recently, many years after the author’s death, and announced as “the biggest literary sensation of 2013”. In reality Kronos turned out to be loose scribbling from journals — reflections on the dullness of the everyday, full of repetitions, enumerations and mundane observations. Here the director adapts an anti-theatrical text that is devoid of typical plot action. The book becomes an excuse to reveal and analyze mechanisms that produce memory in both of its dimensions: individual and cultural. Words from Gombrowicz’s novel are

projected onto a screen, in the style of “breaking news”, in an ironic way — all the more so when compared with readers’ expectations, which the book has no chance of living up to. The Polish Theatre actors read, speak, and create their own intimate diaries on stage, and share dirty stories from their lives: seemingly irrelevant reflections and boring confessions that are inevitably doomed to oblivion. Garbaczewski not only thematizes the hypocrisy of the media, but also deconstructs approaches to it within the theatre, hence the writing that appears at the very beginning of the piece that informs the audience that the “show is canceled”. Breaking from a linear narrative, the director juxtaposes

dekonstrukcji również sposoby opowiadania o niej w teatrze, o czym świadczy pojawiający się na początku przedstawienia napis, informujący widzów, że „spektakl został odwołany”. Podważając zasady linearnej, przyczynowo-skutkowej narracji, reżyser zderza ze sobą gęsty gombrowiczowski tekst, autobiograficzne wyznania swoich aktorów, muzykę Julii Marcell i materiały wideo, tworząc pokrętny, wielopoziomowy performans pamięci. Scena, udekorowana srebrnymi stożkowatymi figurami, które przypominają neurony, staje się przestrzenią nie tylko formalnego i estetycznego eksperymentu, ale na moment przeobraża się w „neurochirurgiczne laboratorium”. Z pełną premedytacją grzebie się tutaj w mózgu, fabrykuje

i produkuje wspomnienia oraz myśli, zarówno samego Gombrowicza, aktorów Teatru Polskiego, jak i nas — widzów — oglądających zaprojektowaną przez reżysera prawdziwie interdyscyplinarną wiwisekcję kulturowych i biologicznych uwarunkowań tego, co i w jaki sposób pamiętamy.

Zespół (TEAM) Reżyseria i adaptacja (adapted and directed by)

Krzysztof Garbaczewski Scenografia (scenography) —

Aleksandra Wasilowska PL

Kostiumy (costumes) —

Svenja Gassen

66 EN

Wideo (video) —

Robert Mleczko Reżyseria światła (lighting design) —

Bartosz Nalazek Muzyka (music) — Natalia Kabanow

Julia Marcell

ZDJĘCIA (PHOTOS):

Gombrowicz’s dense text with autobiographical confessions from his actors, music composed by Julia Marcell, and video material, creating a complex and multi-layered performance of memory. The stage, decorated with silver figures that resemble neurons, becomes a space of formal and aesthetic experimentation, but also transforms itself into “a neurosurgery laboratory”. The brain is operated on, and the thoughts and memories of Gombrowicz, the actors, and the audience are conceptualized and fabricated as we watch a carefully designed and truly interdisciplinary vivisection of cultural and biological determinants of how and what we remember.

Obsada (Cast) Sylwia Boroń/ /Małgorzata Gorol Agnieszka Kwietniewska Halina Rasiakówna Ewa Skibińska Janka Woźnicka Marta Zięba Adam Cywka Andrzej Kłak Cezary Łukaszewicz Marcin Pempuś Paweł Smagała Adam Szczyszczaj Wojciech Ziemiański

PRODUKCJA (PRODUCTION) Teatr Polski we Wrocławiu (Polski Theatre in Wrocław) Premiera (premiere) —

15 grudnia 2013 (15th December 2013) www.teatrpolski.wroc.pl

: Polski Kon

r fe

REŻYSER (DIRECTOR) — Michał Borczuch

110’

O o: P oLISH C

pa r a d i s o

DATA (DATE)

— Teatr Łaźnia Nowa — Duża Scena — Łaźnia Nowa Theatre — Main Stage

MIEJSCE VENUE

— 12 grudnia (December) 2014 — 16:00

pektakl Michała Borczucha opowiada historię luźno inspirowaną ostatnią księgą Boskiej komedii Dantego, czyli Rajem. Przedstawienie powstało we współpracy z Farmą Życia, jedynym w Polsce ośrodkiem stałego pobytu dla dorosłych osób z autyzmem. Poza trójką profesjonalnych aktorów, którzy pełnią w scenicznej rzeczywistości rolę przewodników po kreowanym świecie, w przedsięwzięciu bierze udział kilkoro autystów. Jednak ani przez chwilę nie zostają oni wystawieni na ciekawskie spojrzenie „normalnych” widzów i wykonawców, a reżyser pilnuje, by traktować ich jako równorzędnych partnerów. Przestrzeń Paradiso w wymiarze czysto fizycznym wyznacza przygotowana przez

Dorotę Nawrot scenografia ukazująca publiczności wnętrze hotelu, który lata świetności ma już dawno za sobą. Z kolei symboliczny i ideowy kształt przedstawienia dyktują próby zgłębienia i zrozumienia nienormatywnej logiki — domeny autyzmu, którą Borczuch zderza z teatralizowanymi wariacjami wokół motywów z kanonicznego dzieła Dantego. Struktura Paradiso oparta jest na powtórzeniach, a momentami przypomina uwolniony strumień świadomości, rodem z proustowskiej powieści. Tym samym Borczuch usiłuje odtworzyć doświadczenie autyzmu, ale jego spektakl to coś zdecydowanie więcej niż jedynie teatralna symulacja. Aktorzy-autyści nie pamiętają

69 EN

ichał Borczuch’s play tells a story inspired by the final part of Dante’s Divine Comedy — Paradise. The performance is a collaboration between Łaźnia Nowa Theatre and the Farm of Life, the only residential facility for adults with autism in Poland. Three professional actors serve as guides through the stage world, accompanied by amateurs with autism. But they aren’t being exposed to the curious gaze of “normal” people; instead the director works with them as if they were just regular actors. The material space of Paradiso is expressed in Dorota Nawrot’s set design, which presents the interior of a hotel in ruins. But the symbolic and ideological space centers around attempts to explore and

understand non-normative logic — the domain of autism — which Borczuch juxtaposes with theatrical variations on themes taken from Dante’s canonical piece. The structure of Paradiso is based on repetition, and at times resembles the stream of consciousness of a Proust novel. Borczuch attempts to re-create the experience of autism, but his play is more than a mere theatrical simulation. The autistic actors sometimes forget the text, get confused about timelines and make random associations that break the rules of not only traditional but even socially engaged theatre. As a result, a utopian space emerges that provides a platform for the meeting of two very

momentami tekstu, mieszają w swoich wypowiedziach porządki czasowe i werbalizują własne skojarzenia, które rozsadzają ramy nie tylko tradycyjnego, ale również społecznie zaangażowanego teatru. W rezultacie na naszych oczach powstaje rodzaj utopijnej czasoprzestrzeni, w której możliwe staje się spotkanie dwóch odrębnych światów. Reżyser pokazuje tym samym jak w praktyce zrealizować potencjał społecznej i kulturowej transformacji, którego siła rażenia zdaje się większa niż niejednej stricte politycznej produkcji.

Zespół (TEAM) Reżyseria (directed by) —

Michał Borczuch Dramaturgia (dramaturgy) —

Tomasz Śpiewak Scenografia (scenography) —

Dorota Nawrot Muzyka (music) —

Konrad Gęca Multimedia (multimedia) —

Magdalena Kownacka Bartosz Nalazek Michał Dobrucki PL

ZDJĘCIA (PHOTOS):

different worlds. The director shows how to make the potential of social and cultural transformation possible in practice, and its impact is much more powerful than in more strictly political productions.

Tomasz Wiech

Obsada (Cast) Michał Krzysztof Cichy Kamil Mroczkowski Albert Jeżowski Mariusz Zemanek Grzegorz Wolkowicz Stanisław Lampa Damian Baca Maria Bozowska-Bolak Dominika Biernat Marta Ojrzyńska Paweł Smagała

PRODUKCJA (PRODUCTION) Teatr Łaźnia Nowa w Krakowie (Łaźnia Nowa Theatre in Krakow) Premiera (premiere) —

21 czerwca 2014 (21st June 2014) www.laznianowa.pl

: Polski Kon

r fe

REŻYSER (DIRECTOR) — Adolf

Weltschek

80’

ON o: P oLISH C

Przemiany Metamorphoses

DATA (DATE) — MIEJSCE

10 grudnia (December) 2014 — 16:00 11 grudnia (December) 2014 — 20:00

— Teatr Groteska (VENUE — Groteska Theatre)

realizowany przez Adolfa Weltscheka spektakl odsyła do najlepszych tradycji teatru plastycznego, formy i tańca. Przedstawienie, w którym nie pada ani jedno słowo, jest skomponowane z siedemnastu sytuacji scenicznych, z których wyłaniają się poszczególne obrazy i ich sensy. Przemiany to opowieść o ludziach, którzy niestrudzenie poszukują harmonii i szczęścia, wbrew przeciwnościom losu. Proste gesty i działania, codzienne rytuały i upływ czasu wyznaczają fabularny, ale i strukturalny charakter świata przedstawionego, a narracja opiera się na archetypicznych postaciach Kobiety i Mężczyzny. Twórcy poddają jednak rewizji genderowe stereotypy, jakie można sprowadzić tutaj do

etosu mężczyzny — zdobywcy i kobiety — opiekunki domowego ogniska. Decydując się wzbogacić środki wyrazu i możliwości teatru plastycznego o stylistkę właściwą współczesnemu tańcu, artyści zaprosili do współpracy uznaną brytyjską choreografkę, Caroline Finn i dziewięciu polskich, uzdolnionych tancerzy. Fuzja rozmaitych środków wyrazu, począwszy od kostiumów i scenografii, poprzez projekcje multimedialne, taniec, muzykę i światła, kreuje oryginalny sceniczny świat, w którym spore pole do interpretacji poszczególnych znaczeń zostaje pozostawione widzom. W spektaklu roi się od rozmaitych kulturowych odniesień, a poszczególne elementy opowiadanej historii nawiązują

73 EN

he play created by Adolf Weltschek refers to the best traditions within art, theatre and dance forms. The performance is completely wordless and is comprised of seventeen stage situations that present a variety of images and their possible meanings. It’s a story of people who tirelessly look for harmony and happiness, against all odds. Simple gestures and actions, everyday rituals and the passing of time define the narrative as well as the structure of the stage world, while the plot is based on archetypes of Woman and Man. The artists choose to re-imagine gender stereotypes that could have easily been reduced to the ethos of Man as conqueror and Woman as protector of family and home. To

maximize the expressive and artistic possibilities, the creators of the show collaborated with distinguished British choreographer Caroline Finn and nine talented Polish dancers. The fusion of various expressive tools — costumes, set design, multimedia projections, dance, music and lights — creates an original stage world that leaves plenty of interpretative freedom for the audience. The performance is full of cultural associations and certain elements of the narrative plot refer to the myth of Orpheus and Eurydice. The play is partly inspired by the Polish theatre of form and the works of artists such as Tadeusz Kantor, Józef Szajna and Leszek Mądzik. Metamorphoses proves

Zespół (TEAM) Reżyseria (directed by) —

Adolf Weltschek

Adolf Weltschek, Małgorzata Zwolińska Scenografia (scenography) —

Małgorzata Zwolińska Choreografia (choreography) —

Caroline Finn Opracowanie muzyczne (music supervision) —

Jerzy Kluzowicz, Caroline Finn, Adolf Weltschek, Małgorzata Zwolińska PL

74 EN

that fascinating aesthetic and stylistic experiments can also happen outside of current dramatic theatre.

Animacje multimedialne (animated multimedia) —

Małgorzata Zwolińska, Emilia Metzel

Klaudyna Schubert

Scenariusz, koncepcja i projekty multimediów (screenplay, concept of multimedia and projections) —

ZDJĘCIA (PHOTOS):

do mitu o Orfeuszu i Eurydyce oraz arkadyjskiego. Przemiany wyrastają częściowo z inspiracji polskim teatrem formy i pracami takich artystów jak: Tadeusz Kantor, Józef Szajna czy Leszek Mądzik. Swoim przedstawieniem twórcy bezsprzecznie udowadniają, że interesujące eksperymenty estetyczne i fabularne możliwe są nie tylko w nurcie teatru dramatycznego.

PRODUKCJA Tancerze (dancers) (PRODUCTION) Liwia Magdalena Bargieł Magdalena Fejdasz Katarzyna Sikora Sandra Szatan Masza Tryputsen Sebastian Lenart Karol Miękina Dominik Olechowski Piotr Skalski Julia Tomkowicz

Teatr Groteska (Groteska Theatre) Premiera (premiere) —

26 września 2014 (26th September 2014) www.groteska.pl

: Polski Kon

r fe

REŻYSER (DIRECTOR) — Małgorzata Bogajewska

110’

O o: P oLISH C

tato Dad

DATA (DATE)

— Teatr Bagatela — Scena Sarego 7 — Bagatela Theatre — Sarego 7 Stage

MIEJSCE VENUE

— 10 grudnia (December) 2014 — 20:45

pektakl Małgorzaty Bogajewskiej został oparty na sztuce Artura Pałygi, która w oryginalny sposób podchodzi do tematu, jaki wciąż zdaje się być rodzajem kulturowego tabu w Polsce — mianowicie ojcostwa. Dramatopisarz stawia tutaj szereg pytań o obyczajowe i społeczne wyznaczniki bycia ojcem, a jednocześnie tworzy przejmującą opowieść o dojrzewaniu. Skupiając się na relacji ojca z synem, Pałyga i Bogajewska zastanawiają się czy możliwe jest bycie dobrym, tytułowym tatą, gdy samemu nie otrzymało się odpowiednich wzorców. Akcja przedstawienia rozgrywa się w okresie PRLu, kiedy nie rozmawiano wiele o odpowiednich modelach wychowania dzieci, a sporo osób dojrzewających

w tamtych czasach do dziś skarży się na fatalne stosunki ze swoimi ojcami. Reżyserka próbuje w związku z tym rozprawić się z demonami przeszłości, jakie położyły się cieniem na życiu wielu polskich rodzin i dają o sobie znać do dziś poprzez niezażegnane konflikty, wzajemne pretensje i oskarżenia czy nieprzepracowane traumy. Ważnym elementem budującym świat przedstawiony w Tacie jest wykonywana na żywo przez aktorów muzyka, która komplikuje sensy i znaczenie poszczególnych scen. Wydobywające się z instrumentów dźwięki komentują kolejne wydarzenia i opowieści o blaskach i cieniach dorastania w komunistycznym kraju, gdzie ojcowie pełnili symboliczne i ściśle

77 EN

ałgorzata Bogajewska directs the Artur Pałyga play, which presents an original take on a subject that still seems to be a kind of cultural taboo in Poland, namely fatherhood. The playwright asks questions about moral and social determinants of what it means to be a father, at the same time telling a touching coming-of-age story. Focusing on a relationship between a father and a son, Bogajewska and Pałyga reflect on whether it’s possible to be a good dad if you never had a good example to look up to. The action of the piece takes place in communist Poland where nobody really discussed proper models of bringing up children; many people who grew up in those times still com-

plain about having terrible relationships with their fathers. The director attempts to deal with demons from the past, which cast a shadow over the lives of many Polish families and continue to cause unresolved conflicts, mutual resentment and unresolved trauma. A crucial component of the stage world presented in Dad is the live music played by the actors during the show, which complicates the meanings of different scenes. The music creates a kind of commentary on the unfolding events, the highs and lows of growing up in a socialist country where fathers served mostly symbolic and strictly patriarchal functions. Except for Anna Rokita as Mommy, Bogajewska consciously cast men in all the roles, in-

patriarchalne funkcje. Poza Anną Rokitą, grającą postać Mamusi, wszystkie role, również żeńskie, zostały przez Bogajewską celowo obsadzone mężczyznami. Ten zabieg odsyła nie tyle do performatywności płci, co pozwala uwypuklić zmieniające się w zależności od kontekstu historycznego podziały genderowe, które w obecnej sytuacji zdają się, przynajmniej na pierwszy rzut oka, zdecydowanie bardziej płynne niż w socjalistycznej Polsce.

Zespół (TEAM) Reżyseria (directed by) —

Małgorzata Bogajewska Scenografia (scenography) —

Dominika Skaza Muzyka / aranżacja muzyczna (music and musical arrangements) —

Bartłomiej Woźniak Reżyseria świateł (lighting design) —

Marek Oleniacz Małgorzata Bogajewska Asystent reżysera/inspicjent/sufler (assistant director/stage manager) —

Joanna Jaworska PL

ZDJĘCIA (PHOTOS):

cluding the female parts. This strategy does not strictly refer to the performativity of gender but rather emphasizes the fact gender norms are dependent on historical context and nowadays, at least at first sight, they’re much more fluid than in communist Poland.

P. Kubic

Obsada (Cast) Adam Szarek Anna Rokita Marcel Wiercichowski Wojciech Leonowicz Przemysław Branny Patryk Kośnicki Tomasz Lipiński (gościnnie)

PRODUKCJA (PRODUCTION) Teatr Bagatela w Krakowie / Scena Sarego 7 (Bagatela Theatre in Krakow / Sarego 7 Stage) Premiera (premiere) —

1 października 2014 (1st October 2014) www.bagatela.pl

: Polski Kon

r fe

REŻYSER (DIRECTOR) — Wiktor Rubin

120’

O o: P oLISH C

TO W I A Ń C Z YC Y , KRÓLOWIE CHMUR Towianskiites, Kings of Clouds

DATA (DATE)

— Narodowy Stary Teatr — Scena Kameralna #Kolonia — National Stary Theatre — Chamber Stage #Kolonia

MIEJSCE VENUE

— 10 grudnia (December) 2014 — 18:00

kcja spektaklu Jolanty Janiczak i Wiktora Rubina rozgrywa się 30 lipca 1841 roku w domu Adama Mickiewicza w Paryżu, w którym zjawia się Andrzej Towiański. Legendarny twórca Koła Sprawy Bożej, które poza narodowym wieszczem, zrzeszało wielu innych wpływowych emigrantów jest tutaj ukazany z jednej strony jako świetny manipulant, z drugiej — fascynująca postać, pełna empatii i współczucia. W przedstawieniu pojawia się również cała plejada historycznych person: Seweryn Goszczyński, Celina Mickiewiczowa czy Karolina Towiańska — kluczowych dla tamtego burzliwego okresu w polskiej emigracji. Celem Janiczak i Rubina nie jest bynajmniej dotarcie do

tego, co wydarzyło się w tamtym czasie w Paryżu, a raczej próba odbrązowienia skostniałych mitów polskości, jakie od czasów romantyzmu pokutują w narodowej świadomości Polaków. Proponując widzom wybuchową mieszankę złożoną z górnolotnych, wyzwoleńczych haseł, mistycznych proroctw, fragmentów pism Mickiewicza oraz samego Towiańskiego i zderzając je ze współczesną popkulturą, twórcy spektaklu zastanawiają się w jaki sposób przywołane na scenie postacie mogą funkcjonować w aktualnym kontekście społecznym i obyczajowym. Scenografia Mirka Kaczmarka buduje klaustrofobiczną atmosferę, a publiczność czuje się jakby podglądała bohaterów zamkniętych w domu

81 EN

he action of Jolanta Janiczak and Wiktor Rubin’s play takes place on July 30th, 1841 at Adam Mickiewicz’s Parisian house, at the precise moment when Andrzej Towiański appears at his door. The legendary guru of the Circle of God’s Cause — whose members, in addition to the national bard, included many influential emigrants — is shown here as both a great manipulator and a fascinating character full of empathy and compassion. Other historical figures that turn up onstage, key people in the hectic era of the Great Emigration, include Seweryn Goszczyński, Celina Mickiewiczowa and Karolina Towiańska. Janiczak and Rubin don’t try to uncover the real hidden story of

what happened in Paris at that time; instead they focus on demystifying the dull and unappealing notions of Polishness that have been haunting the minds and souls of the Poles since the Romantic era. By offering the audience an explosive clash of serious, liberating slogans, mystical prophecies and fragments of Mickiewicz and Towiański’s writings and confronting them with modern pop culture, the artists reflect on the ways these specific people might function in the current social and political climate. Mirek Kaczmarek’s set design creates a claustrophobic atmosphere and makes the audience feel like they’re watching figures trapped in a doll house. Sharp knives and forks stick out

dla lalek. Ze ścian wystaje mnóstwo ostrych narzędzi, a w jednej z nich tkwi koń, który w pewnym momencie, gdy dosiada go Karolina Towiańska, staje się obrazem wyjętym wprost z płótna Podkowińskiego. Takich intertekstualnych gier prowadzonych z widzami i ich pamięcią o narodowych symbolach jest w Towiańczykach, królach chmur znacznie więcej. Janiczak i Rubin tworzą kolejny gęsty, sugestywny teatralny esej, w którym nie ma miejsca na realizm czy psychologiczną wiarygodność postaci. Historyczne wątki i motywy oraz wzniosłe idee istnieją tu na równych prawach z autorską fikcją, zmyśleniem i prześmiewczym, ironicznym spojrzeniem na wybrany fragment z dziejów polskiej myśli romantycznej.

Zespół (TEAM) Reżyseria, opracowanie muzyczne (music setting and direction) —

Wiktor Rubin Dramaturgia (dramaturgy) —

Jolanta Janiczak Scenografia, wideo, światła (scenography, video and lighting design) —

Mirek Kaczmarek Kostiumy (costumes) —

BRACIA — Aga Klepacka & Maciek Chorąży Choreografia (choreography) —

Cezary Tomaszewski

ZDJĘCIA (PHOTOS):

of the walls and there’s a horse stuck in one of them that at one point, as Karolina Towiańska starts riding it, becomes an image from the famous Podkowiński painting. The show plays many more such inter-textual games with the audience and their memory of national symbols. Janiczak and Rubin present another dense, suggestive theatrical essay, with no place for realism or psychological credibility. Historical threads and motifs as well as lofty ideas co-exist here with pure fiction — a fabrication and a mocking, ironic look at a fragment of Polish history.

Magda Hueckel

Obsada (Cast) Roman Gancarczyk Krzysztof Zarzecki Katarzyna Krzanowska Michał Majnicz Ewa Kaim Juliusz Chrząstowski Zygmunt Józefczak Bogdan Brzyski Marta Ścisłowicz (gościnnie) Mieczysław Mejza

PRODUKCJA (PRODUCTION) Narodowy Stary Teatr im. Heleny Modrzejewskiej w Krakowie (The National Stary Theatre in Krakow) Premiera (premiere) —

14 marca 2014 (14th March 2014) www.stary.pl

: Polski Kon

r fe

REŻYSER (DIRECTOR) — Krystian Lupa

270’

O o: P oLISH C

W yc i n k a H o l z fä l l e n Woodcutters Holzfällen

DATA (DATE)

— Teatr Łaźnia Nowa — Duża Scena — Łaźnia Nowa Theatre — Main Stage

MIEJSCE VENUE

— 11 grudnia (December) 2014 — 18:30

edna z najbardziej wyczekiwanych premier bieżącego sezonu teatralnego, adaptacja tekstu enfant terrible austriackiej literatury, Thomasa Bernharda, w reżyserii wybitnego reżysera, Krystiana Lupy. Przedstawienie opowiada historię artystycznej kolacji, jaką organizuje grupa dawnych przyjaciół, która nieoczekiwanie przeistacza się w stypę po śmierci jednej z członkiń ich kolektywu twórczego. Zamiast jednak tradycyjnych, utrzymanych w ciepłym tonie, wspomnień o zmarłej, sceniczne postacie przerzucają się wzajemnym pretensjami i wyrzutami, opowiadają o swoich lękach i obsesjach, a na jaw wychodzą tajone od dawna żale. Niegdyś rewolucyjni i nowatorscy

artyści, obecnie zatrudnieni na ciepłych posadach w państwowych instytucjach, zdają się nie tyle nawet wypaleni wewnętrznie, co nazbyt gładko odnajdujący się w skostniałych i sformalizowanych strukturach oraz konwenansach społecznych. Lupa, z właściwą sobie wnikliwością i celnością w stawianiu szerszych diagnoz kulturowych, przygląda się z bliska grupie ludzi, których w przeszłości łączyły idee, pasje i namiętności, a obecnie dzieli dosłownie wszystko. Reżyser po raz kolejny w swojej karierze sięga po tekst Bernharda i z powodzeniem wydobywa zeń nie tylko trafne spostrzeżenia dotyczące ludzkiej natury, ale pokazuje, w ślad za Austriakiem, że wolność jest niczym więcej

85 EN

ne of the most eagerly awaited premiers of this season: an adaptation of a text by the enfant terrible of Austrian literature, Thomas Bernhard, directed by the distinguished artist Krystian Lupa. The show tells a story of an “artistic dinner party” thrown by a group of former friends that suddenly turns into a wake for one of the members of their art collective. Instead of typical warm reminiscences about their late friend, the characters verbalize their mutual resentments and share their fears and obsessions as old regrets resurface. Once revolutionary and uncompromising artists, they are now comfortably employed by state institutions. They don’t seem to be morally corrupted;

they just conform too easily to rigid social structures and conventions. With a clear-sighted approach and a tendency to make accurate cultural diagnoses, Lupa observes a group of people once brought together by ideas, passions and desires who are now strangers to one another. The director once again in his career adapts Bernhard’s text and not only successfully follows its accurate reflections on human nature, but also shows, just like the Austrian writer himself, that freedom is no more than an elusive myth that we like to cling to. The actors from the Polish Theatre masterfully convey cultural, social and ideological nuances, both in the world presented on stage and taking a broader

jak złudnym mitem, w który aż nadto zawierzyliśmy. Aktorzy Teatru Polskiego natomiast mistrzowsko rozgrywają kolejne kulturowe, obyczajowe i ideologiczne niuanse, zarówno w obrębie świata przedstawionego na scenie, jak i na szerszym planie światopoglądowym. Lupa ostro rozprawia się tutaj z więżącymi nas normami kulturowymi i społecznymi, ale przy tym z nadzieją spogląda w przyszłość, na horyzoncie której majaczy obietnica „nowego, lepszego świata”.

Zespół (TEAM) Reżyseria, adaptacja, scenografia i reżyseria światła (adaptation, set and lighting design and directed by) —

Krystian Lupa Tłumaczenie (translation) —

Monika Muskała Kostiumy (costumes) —

Piotr Skiba Oprawa muzyczna (arrangement of music) —

Bogumił Misala Wideo (video) —

Karol Rakowski Łukasz Twarkowski

86 EN

worldview. Lupa dismisses cultural norms that imprison us and looks with hope to a horizon that promises a glimpse of a better future and “a brave new world”.

PRODUKCJA (PRODUCTION) Teatr Polski we Wrocławiu (Polski Theatre in Wrocław) Premiera (premiere) —

23 października 2014 (23rd October 2014)

ZDJĘCIA (PHOTOS):

Natalia Kabanow

www.teatrpolski.wroc.pl

Obsada (Cast) Piotr Skiba Halina Rasiakówna Wojciech Ziemiański Jan Frycz (gościnnie) Andrzej Szeremeta Ewa Skibińska Bożena Baranowska Michał Opaliński Adam Szczyszczaj Marta Zięba Marcin Pempuś Krzesisława Dubielówna Anna Ilczuk

KIEDY PRZYJDĄ PODPALIĆ DOM, TEN, W KTÓRYM MIESZKASZ

Do interpretacji hasła, będącego początkiem znanego wiersza Władysława Broniewskiego zaproszeni zostali polscy artyści teatru. Maja Kleczewska, Radek Rychcik, Yana Ross i Michał Kotański opowiedzą o współczesnych lękach i zagrożeniach, które stale obecne są w polskim dyskursie politycznym. Hasło tylko pozornie sugeruje zewnętrzne zagrożenie, lecz tak naprawdę ma stać się zaproszeniem do refleksji na temat głęboko zakorzenionych w nas lęków. Wróg okazuje się eksterioryzacją tego, co choć skrywane, niszczy nas od wewnątrz. Czy umiemy

funkcjonować w czasach pokoju i stabilizacji? Czy może powołujemy i wywołujemy wroga, aby poprzez bunt zbudować własną tożsamość? Dlaczego umiemy żyć tylko w stanie wojny? Być może wróg jest nam dialektycznie potrzebny?

P U R G AT O R I O

90 EN

WHEN THEY COME TO BURN YOUR HOME DOWN

Theatre artists have been invited to interpret a line taken from a famous poem by Władysław Broniewski. Maja Kleczewska, Radek Rychcik, Yana Ross and Michał Kotański will tell stories of modern fears and dangers that are ever-present in the Polish political discourse. The starting slogan only seemingly suggests an external threat but in fact is supposed to initiate reflection upon fears that are deeply rooted in us. An enemy turns out to be an internalized being that destroys us from within. Can we function in the times of peace and stabilization? Maybe we establish

enemies so as to build our identities through opposition and rebellion against them? Why are we only able to exist in the times of war? Maybe we just organically need an enemy?

5 . 1 2 PT. (FRI.)

7 . 1 2 NDZ. (SUN.)

19:00 — BALLADYNA / premiera

17:00 — KONCERT ŻYCZEŃ (REQUEST CONCERT) / reż. (dir.) Yana Ross

festiwalowa (festival premiere) / reż. (dir.) Radosław Rychcik

6 . 1 2 SOB. (SAT.) 16:30 — MEFISTO (MEPHISTO) /

19:15 — SZCZURY WG GERHARTA

HAUPTMANNA (RATS BY GERHART HAUPTMANN) / premiera festiwalowa (festival premiere)/ reż. (dir.) Maja Kleczewska

reż. (dir.)) Michał Kotański

20:00 — KONCERT ŻYCZEŃ (REQUEST CONCERT) / premiera festiwalowa (festival

premiere) / reż. (dir.) Yana Ross

8 . 1 2 PON. (MON.) 19:15 — SZCZURY WG GERHARTA

HAUPTMANNA (RATS BY GERHART HAUPTMANN) / reż. (dir.) Maja Kleczewska

J DĄ P O D PA L

IĆ

…

WH TH

REŻYSER (DIRECTOR) — Radek Rychcik

180’

ME TO BURN

B a l l a dy n a

DATA (DATE)

— Teatr Bagatela — Scena Karmelicka 6 — Bagatela Theatre — Karmelicka 6 Stage

MIEJSCE VENUE

— 5 grudnia (December) 2014 — 19:00

alladyna to przede wszystkim historia kobiety, która zabija swoją siostrę. To historia zbrodni, winy i kary, której bohaterkami są kobiety. To opowieść o Balladynie, która toczy walkę o pozycję numer jeden. Zupełnie jak w sytuacji castingu, którego istotą jest przekaz, że ze sobą konkurujemy i że w tym wyścigu musimy pokonać kogoś, kto jest bardzo podobny do nas. Niemal tak, jak brat lub siostra. Balladyna jest jedyna, a jej imię jest początkiem gatunku opowieści emancypacyjnej, czyli takiej, która wyzwala. Balladyna to los kogoś, kto staje się symbolem zmian i komu później stawiamy pomniki. Balladyna to biografia naszych idoli. To moc działania symbolu takiego jak Statua

Wolności. To jak siła oddziaływania starego obrazu Eugeniusza Delacroix’a. Bo Balladyna to również Marianna jako Wolność wiodąca lud na barykady. To los morderczyni, który skandalizuje radykalnością Święta Wiosny Igora Strawińskiego. To los Kobiety-Króla, jak pisze Słowacki. I jeśli dramat Juliusza Słowackiego opowiada historię emancypacji podmiotu kobiecego, to niech się to dzieje w momencie, co najmniej dwuznacznym dla kondycji podmiotu męskiego, czyli w trakcie, bądź po horrorze I Wojny Światowej, której stulecie właśnie obchodzimy. „Nasza Balladyna to opowieść o praźródłach XX wieku jako epoce wojen i rodzącego się ruchu emancypacji kobiet. Bo Balladyna Słowackiego

93 EN

alladyna is basically the story of a woman who kills her sister. It’s a story of crime, guilt and punishment with female characters. It’s the tale of Balladyna, who always wants to win. Much like a casting session, it’s highly competitive and all about being better than someone who is a lot like us. Almost as if they were our brother or sister. There is just one Balladyna and her name was used in a novel about emancipation — the kind that is supposed to set us free. Balladyna becomes a symbol of change — someone who gets monuments built in her name. Balladyna is a biography of our idols. It’s the power of a symbol, like the Statue of Liberty. It has the affective power of an old Eugene Delacroix painting.

Balladyna is also Marianne as Liberty Leading the People. It’s a tale about a murderer that scandalizes with the radicalism of Igor Stravinsky’s The Rite of Spring. It’s the destiny of a female king, like the one Słowacki writes about. And if the play by Juliusz Słowacki tells a story of the emancipation of a female subject, let it take place at the moment that is most fragile and ambivalent for the condition of male subjectivity: during or right after the horrors of World War I, which has its hundredth anniversary this year. “Our Balladyna is the story of the twentieth century as an epoch of wars and women’s emancipation movements. Słowacki’s Balladyna tells the story of a fight, a struggle, a confrontation as an

opowiada o walce, o pojedynku, o konfrontacji jako zderzeniu , które rodzi nowe formy. To wojna o terytorium, w której siostra zabija siostrę, córka wygania matkę, a żona morduje męża. To czas, w którym kobiety walczą o prawo do głosowania. Do posiadania własnego głosu” — mówi reżyser spektaklu, Radek Rychcik

Zespół (TEAM) Reżyseria (directed by) —

Radek Rychcik Scenografia (scenography) —

Anna-Maria Karczmarska Muzyka (music) —

Michał Lis, Piotr Lis Konsultacje wokalne (vocal couching) —

Bożena Stasiowska-Chrobak Wideo (video) —

Piotr Lis

event that gives birth to new forms. It’s a war over the territory where a sister kills her sister, a daughter drives away her mother and a wife murders her husband. It’s a time when women fight for the right to vote. And for their own voice”, says Radek Rychcik, the director of the play.

Obsada (Cast) Julia Trembecka Izabela Gwizdak Anna Demczuk Dagny Cipora Robert Chodur Robert Żurek Tomasz Kowalski Joanna Baran Paweł Dobek Waldemar Czyszak Grzegorz Pawłowski Piotr Napieraj oraz statyści (and extras): Roksana Kotowicz Daniel Ćwiąkała Marcin Kostera Tadeusz Leśków Marcin Małek Paweł Paja Michał Pomianek Dariusz Rogala Jan Wojtaszek

PRODUKCJA (PRODUCTION) Teatr im. Wandy Siemaszkowej w Rzeszowie / Teatr Łaźnia Nowa w Krakowie / Festiwal Boska Komedia (Wanda Siemaszkowa Theatre in Rzeszów / Łaźnia Nowa Theatre / Divine Comedy Festival) Premiera (premiere) —

5 grudnia 2014 (5th December 2014) www.teatr-rzeszow.pl www.laznianowa.pl

J DĄ P O D PA L

IĆ

…

WH TH

REŻYSER (DIRECTOR) — Yana Ross

60’

ME TO BURN

K o n c e r t Ż yc z e ń Request Concert

DATA (DATE)

— Teatr Łaźnia Nowa — Mała Scena — Łaźnia Nowa Theatre — Small Stage

MIEJSCE VENUE

— 6 grudnia (December) 2014 — 20:00 7 grudnia (December) 2014 — 17:00

pektakl Yany Ross oparty jest na tekście niemieckiego dramatopisarza Franza Xaviera Kroetza. Koncert życzeń w odróżnieniu od klasycznie skonstruowanego dramatu składa się jedynie z rozbudowanych didaskaliów, które stanowić mają partyturę i komentarz do scenicznych działań. Bohaterką jest tutaj około pięćdziesięcioletnia kobieta, stenotypistka. Urządzenie i umeblowanie jej mieszkania odpowiada stylowi współczesnej „cywilizacji mieszczańskiej”. Otoczona barwnością efektownych reklam i opakowań, szalenie pedantyczna i zorganizowana, nie potrafi przezwyciężyć swej samotności. Społeczeństwo, w którym żyje, także nie pomaga jej w rozwiązaniu

problemów, skazując na wykluczenie i izolację. Kroetz tworzy obraz świata, w którym jednostka jest zdana na samotność, a jej pojedynczy los ginie gdzieś w wielkomiejskim tempie życia. Dramatopisarz bierze również pod lupę zachowania i moralność klasy średniej, która w obliczu zmian społecznych i kulturowych, musi na nowo wypracować i określić swoją tożsamość. Główną i jedyną rolę w spektaklu Yany Ross gra Danuta Stenka. „Karl Marx definiuje rewolucję jako czas, kiedy masy mają już dość opresji, a elity nie są w stanie ich dłużej kontrolować. Ale co jeśli finansowa elita poszła z duchem czasu i wypracowała sposób, żeby zająć masy konsumpcjonizmem, mamiąc je codziennymi,

97 EN

ana Ross’s show is based on a text by a German playwright, Franz Xavier Kroetz. Unlike classically constructed dramas, this play is comprised only of side text that serves as a score and a commentary on the stage action. The protagonist here is a 50-year-old woman who works as a stenographer. She lives in an apartment with modern middle class décor. Surrounded by colorful advertisements and packages, overly-organized and pedantic, she cannot overcome her loneliness. The society that she lives in also doesn’t help, condemning her to exclusion and isolation. Kroetz creates a world where the individual feels very much alone, lost in the manic tempo of the big city. The playwright closely

observes the behavior patters and morality of the bourgeoisie, as it faces cultural and social transformations that force it to re-establish its identity. The lead (and only) role in Yana Ross’ piece is played by Danuta Stenka. “Karl Marx defines a time ripe for revolution when the masses are fed up with oppression and elite is no longer able to control them. But what if financial elite has adapted with times and worked out a way to keep the masses more or less occupied with consumerism, keeping them busy with daily small rewards and pleasures enough to forget the pain of a senseless cycle of life? Kroetz’s provoking thesis questions the act of suicide as a manifestation of free will as a sign of

drobnymi nagrodami i przyjemnościami, które w sam raz wystarczają, żeby zapomnieć o cierpieniu wynikającym z bezsensowności cyklu życia? Prowokacyjna teza Kroetza podaje w wątpliwość akt samobójstwa jako rodzaj manifestacji wolnej woli i oznakę rewolucji, która, paradoksalnie, obraca się przeciw samej sobie i staje się rodzajem ciągłej porażki (poprzez usunięcie się ze społeczeństwa samego buntownika)” — mówi przed premierą reżyserka spektaklu, Yana Ross.

Zespół (TEAM) Reżyseria (directed by) —

Yana Ross Dramaturgia (dramaturgy) —

Aśka Grochulska Tekst (text) —

Franz Xavier Kroetz Tłumaczenie (translation) —

Danuta Żmij-Zielińska

98 EN

ZDJĘCIA (PHOTOS):

Marcin Zawada

revolt which paradoxically turns in on itself and becomes an instant failure (by self-cleansing society of the rebel itself )” — says the director, Yana Ross, right before the premiere of the play.

Muzyka (music) —

Aśka Grochulska, Tomasz Wyszomirski Kurator projektu (project curator) —

Marcin Zawada Scenografia i multimedia (scenography and multimedia) —

Simona Biekšaitė

Obsada (Cast) Danuta Stenka

PRODUKCJA (PRODUCTION) Teatr Łaźnia Nowa w Krakowie / TR Warszawa / Festiwal Boska Komedia (Łaźnia Nowa Theatre / TR Warszawa / Divine Comedy Festival) Premiera (premiere) —

6 grudnia 2014 (6th December 2014) www.laznianowa.pl www.trwarszawa.pl

NA ZDJĘCIU: Yana Ross

J DĄ P O D PA L

IĆ

…

WH TH

100

REŻYSER (DIRECTOR) — Michał Kotański

165’

ME TO BURN

M e f i s to Mephisto

DATA (DATE)

— Teatr Bagatela — Scena Sarego 7 — Bagatela Theatre — Sarego 7 Stage

MIEJSCE VENUE

— 6 grudnia (December) 2014 — 16:30

pektakl Michała Kotańskiego opiera się na adaptacji znanej powieści Klausa Manna pod tym samym tytułem, po raz pierwszy wydanej w 1936 roku, a spopularyzowanej przez nagrodzony Oscarem film w reżyserii Istvána Szabó. Pochodzący z prominentnej literackiej rodziny pisarz komentuje tutaj bieżącą rzeczywistość i opowiada historię artysty żyjącego w okresie hitlerowskich Niemiec i uwikłanego w szereg zależności polityczno-systemowych. Przedstawienie koncentruje się na losach prowincjonalnego aktora, Hendrika Höfgena, którego życie coraz bardziej staje się uzależnione od przedstawicieli opresyjnego aparatu władzy. Kotański, inspirując się częściową strategią

wykorzystaną przez Boba Fosse’ego w kultowym Kabarcecie, zestawia ze sobą frywolną formułę kabaretową z okresu Republiki Weimarskiej z przerażającą opowieścią o umacniającej swoją pozycję ideologii faszystowskiej. Przełamywanie obyczajowego tabu i beztroska zabawa w chmurze cekinów zderzone z wieszczeniem katastrofy przedstawionego świata, zyskują bez wątpienia wywrotową moc.

101 EN

ichał Kotański’s play is based on an adaptation of the wellknown Klaus Mann novel of the same title, published for the first time in 1936 and popularized by an Oscar-winning movie by István Szabó. The writer, who was born into a prominent artistic family, comments here on the reality of his time, telling the story of an artist who lives in Nazi Germany and gets caught up in political and systemic intrigue. The performance centers on the life of a provincial actor, Hendrik Höfgen, who becomes more and more dependent on the oppressive apparatus of power. Kotański, partially inspired by the strategy used in Bob Fosse’s Cabaret, contrasts the frivolous form of Weimer Republic cabaret with

a horrifying tale about how fascist ideology strengthens its position within German society. Breaking cultural taboos and having careless fun in a cloud of sequins is juxtaposed with impending world catastrophe, adding to the play’s subversive power.

Zespół (TEAM) Reżyseria (directed by) —

Michał Kotański Tłumaczenie (translation) —

Renata Derejczyk Adaptacja (adaptation) —

Radosław Paczocha Scenografia (scenography) —

Tomasz Brzeziński Kostiumy (costumes) —

Iza Chlewińska Projekcje (projections) —

Michał Jankowski Przemysław Brynkiewicz Reżyseria świateł (lighting design) —

Marek Oleniacz Asystent reżysera (assistant director) —

Kamila Klimczak

Anna Chadaj

Inspicjentki (stage manager) —

Muzyka (music) —

Joanna Jaworska Monika Handzlik

Marcin Mirowski 102

Choreografia (choreography) —

Piotr Kubic ZDJĘCIA (PHOTOS):

Obsada (Cast) Marcin Czarnik Adam Szarek Jakub Bohosiewicz Marcin Zacharzewski/ /Michał Kościuk Paweł Sanakiewicz Katarzyna Litwin Anna Rokita Piotr Różański Marcin Kobierski Sławomir Sośnierz Dariusz Starczewski Małgorzata Piskorz Kamila Klimczak Anna Branny Przemysław Branny Patryk Kośnicki Maurycy Popiel Marek Bogucki Tomasz Foltyn Karol Miękina Kamil Wawrzuta

103

PRODUKCJA (PRODUCTION) Teatr Bagatela (Bagatela Theatre) Premiera (premiere) —

6 grudnia 2014 (6th December) www.bagatela.pl

J DĄ P O D PA L

IĆ

…

WH TH

104

REŻYSER (DIRECTOR) — Maja Kleczewska

120’

ME TO BURN

S z c z u r y w g G e r h a r ta Hauptmanna Rats by Gerhart Hauptmann

DATA (DATE)

— Narodowy Stary Teatr — Scena Kameralna #Kolonia — The National Stary Theatre — Chamber Stage #Kolonia

MIEJSCE VENUE

— 7 grudnia (December) 2014 — 19:15 8 grudnia (December) 2014 — 19:15

aja Kleczewska przenosi akcję klasycznego już dramatu Gerharta Hauptmanna do współczesnej Warszawy. To drugie polskie wystawienie tekstu po jego prapremierze w 1911 roku. Reżyserka, wraz ze swoim dramaturgiem, Łukaszem Chotkowskim, rozgrywa kolejne sekwencje w kręgach mieszczańskiej elity, jaka uzurpuje sobie prawo do nieustannego strofowania i wychowywania społeczeństwa. Podobnie jak u niemieckiego dramatopisarza, tak i tutaj dopuszczeni zostają do głosu „słabsi” i spychani na marginesy, w nadziei, że uda im się przeprowadzić wreszcie szeroko zakrojoną społeczną i kulturową rebelię. Przedstawiony na scenie świat nie daje się jednak łatwo

podzielić na tych dobrych i tych złych, a zamiast tego ukazuje bohaterów uwikłanych w skomplikowane środowiskowe zależności i zniewolonych przez własne żądze i ambicje. Twórcy Szczurów obnażają więc nie tylko procesy odpowiedzialne za dyscyplinowanie obywateli, ale uważnie obserwują przenikanie do codzienności mowy nienawiści. Demaskują przy tym fasadowe pragnienia i miałki styl życia, a dodatkowych znaczeń nadaje przedstawieniu fakt, że świadomie zostają w nim obsadzeni aktorzy, którzy na co dzień goszczą na srebrnych ekranach w większości polskich domów.

105 EN

aja Kleczewska shifts the action of a classical drama by Gerhart Hauptmann to modern-day Warsaw. It’s the second Polish stage production of this text, after its pre-premiere in 1911. The director, together with her dramaturg, Łukasz Chotkowski, stages another scenario in the circles of middle-class elites who claim the right to reproach and discipline other members of society. Like in the original play, “the weak” who are left on the margins of society are allowed to speak out here, in the hope that it’s still possible to start a social and cultural rebellion of sorts. But the world presented onstage is not easily divided into good guys and bad guys; instead it presents the characters

trapped in complicated professional relationships and driven by their own ambitions and desires. Rats not only reveals the processes that help discipline the citizenry, but also takes a closer look at how hate speech inserts itself and, as a result, becomes incorporated into everyday language. The creators of the show deconstruct superficial desires and privileged lifestyles; an extra layer of meaning is added by purposely casting actors who are household names in Poland, having appeared in a variety of popular TV shows.

Zespół (TEAM) Reżyseria (directed by) —

Maja Kleczewska Scenariusz sceniczny (stage script) —

Maja Kleczewska Łukasz Chotkowski Dramaturgia (dramaturgy) —

Łukasz Chotkowski 106

Muzyka (music) —

Paweł Krawczyk Scenografia, światło, wideo (scenography, lighting design, video) —

Wojciech Puś Kostiumy (costumes) —

Konrad Parol

Obsada (Cast) Karolina Adamczyk Mateusz Łasowski Michał Czachor Agnieszka Krukówna Karina Seweryn Michał Jarmicki Eliza Borowska Tomasz Chrapusta Maria Robaszkiewicz

PRODUKCJA (PRODUCTION) Teatr Powszechny im. Zygmunta Hübnera w Warszawie / Teatr Łaźnia Nowa / Festiwal Boska Komedia (Zygmunt Hübner Powszechny Theatre in Warsaw / Laznia Nowa Theatre / Divine Comedy Festival) Premiera (premiere) —

7 grudnia 2014 (7th December 2014) www.powszechny.com

107

P U R G AT O R I O

108

Spektakle i Wydarzenia TowarzyszÄ&#x2026;ce

Additional Performances and Events

PURGATORIO łączy w sobie showcase

krakowskich przedstawień wraz z wydarzeniami towarzyszącymi i innymi atrakcjami odbywającymi się w Centrum Festiwalowym. Podczas festiwalu będziemy mogli zobaczyć przedstawienia, które zazwyczaj umykają uwadze krytyków teatralnych. Wieczorem, w Centrum Festiwalowym w ramach tzw. Teatru od kuchni — Scen Dantejskich z twórcami INFERNO odbędą się spotkania z twórcami biorącymi udział w Konkursie Polskim. Dyskusje o teatrze, sztuce i codzienności będą miały miejsce w dość nietypowych okolicznościach, np. przy kuchennym stole czy u fryzjera.

110 EN

PURGATORIO combines Krakow

showcase performances with the festival’s special events and other things happening at the Festival Center. During the festival, the audience will get a chance to see shows that normally might not attract the critics’ attention. Meetings with the directors of the performances competing in the Polish Contest INFERNO will be held in the evenings at the Festival Center, this year they are held under the name Dantesque Scenes in the Kitchen. Discussions about theatre, the arts and other matters will be led in an unusual setting — behind a kitchen table.

9 . 1 2 WTO. (TUE.) 19:00 — NAJWYRAŹNIEJ NIGDY NIE BYŁ PAN 13-LETNIĄ DZIEWCZYNKĄ (YOU’VE CLEARLY NEVER BEEN A 13-YEAR-OLD GIRL, SIR) /

reż. (dir.) Iga Gańczarczyk

1 0 . 1 2 ŚRO. (WED.) 19:00 — TWARDY GNAT, MARTWY ŚWIAT (HARD GAT, DEAD WORLD) /

reż. (dir.) Eva Rysová

1 1 . 1 2 CZW. (THU.) 19:00 — CZŁAPÓWKI–ZAKOPANE /

reż. (dir.) Andrzej Dziuk

1 2 . 1 2 PT. (FRI.) 19:00 — SZKLANA MENAŻERIA (GLASS MENAGERIE) /

reż. (dir.) Jacek Poniedziałek

P U R G AT O R I O

111

SPEK

TA K L E T O

RZ SZ

ĄC

CE A

112

REŻYSER (DIRECTOR) — Andrzej Dziuk

110’

ADD

ITIONAL

C z ł a p ó w k i — Z a k o pa n e

DATA (DATE)

— Narodowy Stary Teatr — Scena Kameralna #Kolonia — The National Stary Theatre — Chamber Stage #Kolonia

MIEJSCE VENUE

— 11 grudnia (December) 2014 — 19:00

pektakl Andrzeja Dziuka z Teatru im. St. I. Witkiewicza w Zakopanem jest oparty na powieści Andrzeja Struga zatytułowanej Wielki dzień. Iskrzące się humorem i ironią przedstawienie przywołuje klimat przedwojennych kabaretów, a wydarzenia pokazywane na scenie komentuje wykonywana na żywo muzyka. Warstwę liryczną Człapówek— Zakopanego współtworzą wiersze Jana Brzechwy i Mariana Hemara. W miarę rozwoju akcji okazuje się jednak, że przedwojenne Zakopane, to jedynie rodzaj historycznego kostiumu i aluzji, przy pomocy których Dziuk diagnozuje jak najbardziej aktualne narodowe przywary, lęki i bolączki. Zakulisowe rozgrywki o władzę, kolejne romanse,

plotki, korupcja i kompleksy wobec Zachodu, a do tego wszystkiego — okupowane przez turystów Człapówki (idzie, rzecz jasna, o Krupówki) brzmią nie tylko dojmująco współcześnie, ale w zakopiańskim spektaklu stają się materiałem wyjściowym do stworzenia dowcipnych scenek rodzajowych i skeczy, które bawią widzów do łez.

PL EN

ndrzej Dziuk’s play, produced at the Witkacy Theatre in Zakopane, is based on Andrzej Strug’s novel titled The Big Day. The witty and ironic performance references the style of pre-war cabaret; the stage presentation is accompanied by live music. The lyrical tone of the piece is enhanced by Jan Brzechwa and Marian Hemar’s poems. As the action progresses, it turns out that pre-war Zakopane is only a kind of historical camouflage and allusion used by Dziuk to diagnose modern-day national fears, vices and illnesses. Backstage power struggles, multiple affairs, gossip, corruption, complexes towards the West and, last but not least, Człapówki (meaning Krupówki Street, of course)

filled with tourists — it’s all pointedly current and serves as raw material to create funny scenes and sketches that bring the audience to tears of laughter.

Zespół (TEAM)

Obsada (Cast)

Reżyseria i scenariusz (direction and screenplay) —

Joanna Banasik Dorota Ficoń Adrianna Jerzmanowska Katarzyna Pietrzyk Jaga Siemaszko Andrzej Bienias Dominik Piejko Krzysztof Najbor Krzysztof Łakomik Krzysztof Wnuk Marek Wrona

Andrzej Dziuk Scenografia (scenography) —

Ewa Dyakowska-Berbeka Choreografia (choreography) —

Anita Podkowa Muzyka (music) —

Jerzy Chruściński Teksty piosenek (song lyrics) —

Jan Brzechwa, Marian Hemar, Stanisław Porębski Zespół muzyczny (music band) —

Jerzy Chruściński, Wojciech Frankowicz, Jacek Hołubowski, Damian Niewiński, Piotr Skupniewicz, Przemysław Sokół, Joanna Suchowian Asystent reżysera (assistant director) —

Ado Kasprzak

Marzena Garbowska

ZDJĘCIA (PHOTOS):

114

115

PRODUKCJA (PRODUCTION) Teatr im. St. I. Witkiewicza w Zakopanem (Witkacy Theatre in Zakopane) Premiera (premiere) â&#x20AC;&#x201D;

23 lutego 2008 (23rd February 2008) www.witkacy.pl

SPEK

TA K L E T O

RZ SZ

ĄC

CE A

116

REŻYSER (DIRECTOR) — Iga Gańczarczyk

75’

ADD

ITIONAL

Najwyraźniej nigdy nie był pan 13—letnią d z i e w c z y n k ą You’ve Clearly Never Been a 13-year-old Girl, Sir

DATA (DATE)

— Teatr Łaźnia Nowa — Mała Scena — Laznia Nowa Theatre — Small Stage

MIEJSCE VENUE

— 9 grudnia (December) 2014 — 19:00

realizowany w Łaźni Nowej spektakl Igi Gańczarczyk wykracza poza konwencje i ramy teatru dramatycznego i w jego miejsce proponuje widzom projekt społeczno-artystyczny. W przedsięwzięciu bierze udział kilkanaście dziewczynek-amatorek w różnym wieku. Dano im szansę stworzenia unikalnej opowieści o samych sobie, o tym, co je irytuje, drażni i cieszy. Przedstawienie, luźno inspirowane pismami Virginii Woolf, staje się celebracją kobiecej perspektywy, ale w odróżnieniu od klasycznych feministycznych narracji, w jego centrum zostaje postawiona dziewczyńskość i to, co ją ustanawia. Wykorzystując rozmaite formy, o niekoniecznie teatralnej proweniencji, takie jak: fragmenty pamięt-

ników, dramaturgia sekretu i procesy związane z jego wyjawianiem czy złote myśli i podwórkowo-szkolne zwierzenia, Gańczarczyk nie tyle nawet grzecznie dopuszcza do głosu grupę dziewczynek, co bardziej tworzy dla nich platformę, która umożliwia przeprowadzenie radosnych improwizacji, artystycznej zabawy i wreszcie — wykrzyczenia tego, co boli je w relacjach z rówieśnikami, dorosłymi i pomiędzy sobą. Najwyraźniej nigdy nie był pan 13-letnią dziewczynką bezlitośnie rozprawia się również z genderowymi stereotypami na temat dziewczynek, stawianymi często w „gorszym” położeniu społecznym niż chłopcy, oferując wywrotową, przewrotną i dowcipną interwencję wobec tradycyjnego porządku kulturowego.

117 EN

ga Ganczarczyk’s play, produced by the Łaźnia Nowa Theatre, looks outside the conventions and parameters of dramatic theatre, offering a socio-artistic project instead. The performance stars a dozen or so girls of different ages who are all amateurs. They have been given a chance to tell a unique story about themselves — what irritates them, what frustrates them and what makes them happy. The piece, loosely inspired by Virginia Woolf ’s writings, becomes a celebration of the female perspective, but unlike classic feminist narratives it places girlhood and what characterizes it right at the center. Using different forms of non-theatrical provenance such as fragments of diaries and scrapbooks, the

dramaturgy of secrets and the processes around revealing them, witticisms and schoolyard confessions, Gańczarczyk not only gives a voice to a group of girls, but creates a platform for their joyful improvisations and artistic play as well as for venting about things that hurt them in relationships — with their peers, with adults and amongst themselves. You’ve Clearly Never Been a 13-year-old Girl, Sir deals fiercely with gender stereotypes about girls — who often find themselves in “worse” social situations than boys — while presenting a subversive, ironic and funny intrusion into the traditional cultural order of things.

Iga Gańczarczyk Scenografia (scenography) —

Latala Design Choreografia (choreography) —

Dominika Knapik Muzyka (music) —

Daniel Pigoński

118

Bartosz Siedlik

Reżyseria i dramaturgia (directed and dramaturgy by) —

ZDJĘCIA (PHOTOS):

Zespół (TEAM)

119

Obsada (Cast) Olga Arendarczyk Tallulah Bradshaw Julia Grzybowska Marta Grzyska Martyna Gurgul Uma Hajdo Paulina Kostać Magdalena Krawczyk Weronika Łuczkowska Maria Mizerska Olga Pabisek Wiktoria Parnham Paulina Pławińska Weronika Słowińska Dominika Uliszak Maja Wcisło Marta Wypiór

PRODUKCJA (PRODUCTION) Teatr Łaźnia Nowa w Krakowie (Łaźnia Nowa Theatre in Kraków) Premiera (premiere) —

19 lipca 2014 (19th July 2014) www.laznianowa.pl

SPEK

TA K L E T O

RZ SZ

ĄC

CE A

120

REŻYSER (DIRECTOR) — Jacek Poniedziałek

120’

ADD

ITIONAL

Szklana menażeria The Glass Menagerie

DATA (DATE)

— Narodowy Stary Teatr — Scena Kameralna #Kolonia — The National Stary Theatre — Chamber Stage #Kolonia

MIEJSCE VENUE

— 12 grudnia (December) 2014 — 19:00

ktor, Jacek Poniedziałek, kojarzony w pierwszej mierze z teatrem Krzysztofa Warlikowskiego, przetłumaczył cykl sztuk jednego z bardziej kultowych amerykańskich dramatopisarzy, Tennessee’ego Williamsa i wyreżyserował jedną z nich w Teatrze im. Jana Kochanowskiego w Opolu. W jego ujęciu Szklana menażeria nie dotyczy już jedynie Wielkiego Kryzysu lat dwudziestych XX wieku czy rzeczywistości 1944 roku, kiedy powstał dramat, ale staje się jak najbardziej aktualnym komentarzem do współczesności. Zdaniem Poniedziałka, wyznaczają ją wewnętrzne konflikty i to te niekoniecznie zbrojne, ale pojmowane bardziej jako toksyczne związki rodzinne czy prywatne uwikła-

nia. W związku z czym reżyser skupia się na relacji matki z synem, a na centralną postać przedstawienia wyrasta Tom, duszący się w małym mieszkaniu, gdzie przyszło mu żyć z siostrą i matką. Przytłoczony wizją konieczności zajęcia się starzejącą rodzicielką oczekujący więcej niż smutna egzystencja w szarej codzienności, bohater powoli dojrzewa do buntu i zastanawia się nad ucieczką z domowego piekła. Uwaga! W spektaklu wykorzystywane są światła stroboskopowe!

121 EN

n actor Jacek Poniedziałek, commonly associated with Krzysztof Warlikowski’s theatre, has translated a cycle of plays by Tennessee Williams, one of the most iconic American playwrights, and directed one of them at the Jan Kochanowski Theatre in Opole. In his version, The Glass Menagerie is not only about the Great Depression or the realities of 1944 when the text was written; it becomes a commentary on modern times. According to Poniedziałek, our times are defined more by internal conflicts than armed ones — toxic family relationships and private entanglements. The director focuses on the relationship between a mother and son, and the central character of the piece ends

up being Tom, who feels like he’s suffocating living in a small apartment with his mother and sister. Overwhelmed by the prospect of having to take care of an aging parent, and expecting more from life than just a dull, grey existence, the instinct to rebel grows inside of him and he plots a way to leave his domestic hell behind. Please note! Stroboscopic lights are used in the show!

Zespół (TEAM) Reżyseria, opracowanie muzyczne, tłumaczenie (direction, musical supervision and translation) —

Jacek Poniedziałek Scenografia (scenography) —

Michał Korchowiec Światła (lighting design) —

Katarzyna Łuszczyk Choreografia (choreography) —

Łukasz Przytarski

ZDJĘCIA (PHOTOS):

Krzysztof Bieliński

122

Projekcje (multimedia) —

Łukasz Kustrzyński Aranżacja piosenki (song arrangement) —

Andrzej Strzemżalski Asystent reżysera (assistant director) —

Sylwester Piechura Mix (mix) —

DJ Polak

Obsada (Cast) Grażyna Misiorowska Grażyna Rogowska Leszek Malec Sylwester Piechura

PRODUKCJA (PRODUCTION) Teatr im. Jana Kochanowskiego w Opolu (Opole Theatre) Premiera (premiere) —

13 września 2014 (13th September 2014) www.teatropole.pl

SPEK

TA K L E T O

RZ SZ

ĄC

CE A

124

REŻYSER (DIRECTOR) — Eva Rysová

105’

ADD

ITIONAL

T wardy gnat, m artwy świat Hard Gat, Dead World

DATA (DATE)

— Teatr Łaźnia Nowa — Mała Scena — Łaźnia Nowa Theatre — Small Stage

MIEJSCE VENUE

— 10 grudnia (December) 2014 — 19:00

yreżyserowana przez Evę Rysovą w Teatrze im. Stefana Żeromskiego w Kielcach sztuka Mateusza Pakuły jest doskonałym przykładem perwersyjnie i zamierzenie „złego dramatopisarstwa”. Autor przekornie i buńczucznie, odwołując się do tradycji literackich wygłupów i frywolnych manifestów, rozsadza realistyczne konwencje przedstawieniowe, a w miejsce psychologicznego prawdopodobieństwa oferuje widzom szaloną podróż przez stworzony sceniczny świat. Jego ramy i strukturę wyznaczają już nie tylko zabawy codziennym, kolokwialnym językiem czy wydobywanie na wierzch paradoksów rzeczywistości, jak ma to miejsce we wcześniejszych tekstach dla

teatru Pakuły, ale chwyty dramaturgiczne i teatralne rozwiązania rodem ze stand-upów, spotkań autorskich czy muzycznych koncertów. Twardy gnat, martwy świat jest też swego rodzaju opowieścią o współczesnym Hiobie, odwiecznej walce dobra ze złem, rozgrywającej się gdzieś w post-komunistycznym kraju. Przy tym reżyserka czerpie z kinowej estetyki spod znaku filmów katastroficznych, sensacyjnych czy horrorów, proponując postmodernistyczną zabawę, podszytą jednak autentyczną troską o losy ludzkości i świata.

125 EN

ateusz Pakuła’s play, directed by Eva Rysová at Stefan Żeromski Theatre in Kielce, is a great example of perverse and intentional “bad playwriting”. The author defiantly references the tradition of silly literature and frivolous manifestos while deconstructing realistic conventions. Instead of pursuing psychological credibility, he offers the audience a wild journey through the stage world. Its context and structure are defined not only by games played with everyday colloquial language or paradoxes of reality, like in Pakuła’s previous plays, but dramaturgical and theatre tools taken from stand-up comedy, staged readings and musical concerts. Hard Gat, Dead World is also a tale of

a modern-day Job, the eternal clash of good and evil, taking place somewhere in a post-communist country. The director draws on the aesthetics of horror, action and disaster movies, offering postmodern fun but at the same time showing her genuine concern for the future of the world.

Zespół (TEAM) Reżyseria (directed by) —

Eva Rysová Dramaturgia (dramaturgy) —

Mateusz Pakuła Scenografia i kostiumy (scenography and costumes) —

Justyna Elminowska Muzyka (music) —

Zuzanna Skolias Antonis Skolias Światła (lighting) —

Mateusz Wajda

ZDJĘCIA (PHOTOS):

Mateusz Wajda

126

127

Obsada (Cast) Zuzanna Skolias Wojciech Niemczyk Andrzej Plata Antonis Skolias Dawid Żłobiński

PRODUKCJA (PRODUCTION) Teatr im. Stefana Żeromskiego w Kielcach (Stefan Żeromski Theatre in Kielce) Premiera (premiere) —

1 marca 2014 (1st March 2014) www.teatr-zeromskiego.com.pl

Sztuka i polityka — festiwale teatralne — przestrzeń wzajemnych nieporozumień

d coraz większej liczy teatralnych festiwali oczekuje się, że będą odzwierciedlać nowe niepokoje i trendy jeśli idzie o politykę lokalnych, narodowych czy europejskich środowisk. Dyrektorzy festiwali coraz bardziej czują się przymuszeni do poruszania takich kwestii, jak społeczna odpowiedzialność, różnorodność, alternatywne modele finansowania, wpisywanie się w krajobraz miasta, angażowanie publiczności, zrównoważony rozwój…. Ale czy festiwale mogą w pełni sprostać tym oczekiwaniom społecznym, nie ryzykując szeregu kom-

promisów? Czy to możliwe i pożądane, żeby regulować kreatywność? I co wtedy stanie się z samą sztuką? Podczas debaty zaproszeni goście omawiać będą coraz bardziej rozmywające się funkcje, jakie z definicji mają spełniać festiwale, które coraz częściej stają się rodzajem kontrowersyjnego poligonu doświadczalnego, mającego testować nośność konkretnych polityk oraz kwestii społecznych, finansowych i branżowych. Tematem dialogu będzie również pozycja i prestiż kuratora festiwalowego/artystycznego dyrektora i rosnący lub malejący stopień jego niezależności. W debacie wezmą udział

128

Art and Politics in Theatre Festivals: a landscape of mutual misunderstanding?

ore and more theatre festivals are expected to reflect the new concerns and trends in politics of a local, national or European environment. Festival directors are increasingly burdened by the demand to endorse concepts such as social responsibility, diversity, alternative financing, city-branding, audience engagement, sustainability… But, can festivals fully respond to this multi-faceted social role, without compromising their very nature? Is it possible, or desirable, to regulate creativity? And, what about the art?

During this discussion the panelists would focus on the blurred role that festivals are expected to play, more and more in recent years, as they are often becoming a controversial field for the implementation of general politics and policies: social, financial, environmental. They would also discuss the position and the prestige of the festival curator/artistic director, and the growing or diminishing degree of her/his independence. The invited guests that would discuss the aforementioned matters are as follows: Sholeh Johnston, who oversees The Julie’s Bicycle

następujący goście: Sholeh Johnston, koordynatorka artystycznego programu The Julie’s Bicycle, Adrienne Goehler, kurator i wykładowca, były przewodniczący Akademii Sztuk Pięknych w Hamburgu, Iphigenia Taxopoulou, generalny sekretarz i jedna z założycielek sieci mitos21, Stefanie Carp, dramaturg i dyrektor festiwali, Krystyna Meissner, wieloletni dyrektor Festiwalu Dialog, Magdalena Sroka, Zastępca Prezydenta Miasta Krakowa ds. Kultury i Promocji Miasta, Grzegorz Reske, producent Festiwalu Konfrontacje Teatralne w Lublinie oraz Bartosz Szydłowski, dyrektor artystyczny Międzynarodowego Festiwalu Teatralnego Boska Komedia.

129 EN

Arts Program, Adrienne Goehler, curator and a lecturer, the former President of the Academy of Fine Arts in Hamburg, Iphigenia Taxopoulou, General Secretary and the founding member of mitos21 network, Stefanie Carp, dramaturg and festival director, Krystyna Meissner, director of the Dialogue Theatre Festival, Magdalena Sroka, Vice-President of the City of Krakow, Grzegorz Reske, producer of Theatre Confrontations Festival in Lublin and Bartosz Szydłowski, artistic director of Divine Comedy International Theatre Festival.

PL EN

Sceny Dantejskie Tegoroczne Sceny Dantejskie, czyli spotkania z twórcami w niecodziennych przestrzeniach i okolicznościach odbędą się między 8 a 12 grudnia, a poprowadzi je Łukasz Maciejewski. Z kolei między 7 a 9 grudnia w Centrum Festiwalowym w Bunkrze Sztuki w festiwalowej kuchni będzie można skosztować przygotowanych przez artystów i Szefa Kuchni, Bartłomieja Płócienniaka ze Studia Twój

Kucharz, przysmaków i rzecz jasna, porozmawiać o teatrze. W tym roku zapraszamy zarówno gości, widzów, jak i twórców do Salonu Fryzjerskiego Tomasza Szabelki, salonu masażu i studio tatuażu. Zachęcamy wszystkich do korzystania z ekstremalnie performatywnych usług oraz nie do końca „grzecznych” atrakcji oferowanych w ramach Scen Dantejskich W Kuchni, w Salonie Tatuażu i u Fryzjera!

131 EN

Dantesque Scenes This year’s Dantesque Scenes — meetings with artists held in unusual settings — take place December 8th through the 12th and are facilitated by Łukasz Maciejewski. Between December 7th and 9th, in the festival kitchen at the Festival Center at Bunkier Sztuki Gallery, one can sample delicacies prepared by Chef Bartłomiej Płócienniak from the Studio Twój Kucharz — while

discussing theatre, of course. This year we also invite our guests, audience and artists to the Tomasz Szabelka Hair Salon, a massage and tattoo studio. We encourage everyone to take advantage of these extreme performance services and not at all “well-behaved” attractions, offered as part of the Dantesque Scenes in the Kitchen, Tattoo Studio and Hair Salon!

8.12

10.12

ŚRO. (WED.)

16:25 — po spektaklu Chór sierot w reż. Jerzego Zonia (Q&A after Chorus of Orphans, dir. Jerzy Zoń) / gospodarz (host) — Łukasz Maciejewski / Teatr KTO (KTO Theatre), ul. Gzymsików 8

17:20 — po spektaklu Przemiany w reż. Adolfa Weltschka (Q&A after Metamorphoses, dir. Adolf Weltschek)/ gospodarz (host) — Łukasz Drewniak Teatr Groteska (Groteska Theatre), ul. Skarbowa 2

23:45 — po spektaklu Klątwa... w reż. Moniki Strzępki (Q&A after The Curse..., dir. Monika Strzępka) / gospodarz (host) — Joanna Crawley / Teatr Łaźnia Nowa — Duża Scena (Łaźnia Nowa Theatre — Main Stage), Os. Szkolne 25

20:00 — po spektaklu Towiańczycy... w reż. Wiktora Rubina (Q&A after Towianskiites..., dir. Wiktor Rubin) / gospodarz (host) — Joanna Crawley / Narodowy Stary Teatr — Scena Kameralna #Kolonia (The National Stary Theatre — Chamber Stage #Kolonia), ul. Starowiślna 21

9.12 132

PON. (MON.)

WTO. (TUE.)

18:00 — po spektaklu Jakiś i Pupcze w reż. Piotra Szczerskiego (Q&A after Yakish and Poupche, dir. Piotr Szczerski) / gospodarz (host) — Łukasz Maciejewski / Narodowy Stary Teatr — Scena Kameralna #Kolonia (The National Stary Theatre — Chamber Stage #Kolonia), ul. Starowiślna 21 21:20 — po spektaklu Dziady w reż. Radka Rychcika (Q&A after Forefathers’ Eve, dir. Radek Rychcik) / gospodarz (host) — Michał Centkowski / ICE Kraków — Sala Teatralna (ICE Kraków — Theatre Hall), ul. Marii Konopnickiej 17 23:40 — po spektaklu Kronos w reż. Krzysztofa Garbaczewskiego (Q&A after Kronos, dir. Krzysztof Garbaczewski) / gospodarz (host) — Łukasz Maciejewski / Opera Krakowska (Krakow Opera), ul. Lubicz 48

22:35 — po spektaklu Tato w reż. Małgorzaty Bogajewskiej (Q&A after Dad, dir. Małgorzata Bogajewska) / gospodarz (host) — Łukasz Drewniak / Teatr Bagatela (Bagatela Theatre), ul. Sarego 7

11.12

CZW. (THU.)

23:00 — po spektaklu Wycinka... w reż. Krystiana Lupy (Q&A after Woodcutters..., dir. Krystian Lupa) / gospodarz (host) — Bartosz Szydłowski / Teatr Łaźnia Nowa — Duża Scena (Łaźnia Nowa Theatre — Main Stage), Os. Szkolne 25 21:30 — po spektaklu The Hideout/Kryjówka w reż. Pawła Passiniego (Q&A after The Hideout/ Kryjówka, dir. Paweł Passini) / gospodarz (host) — Bartłomiej Miernik / Narodowy Stary Teatr — Duża Scena #Helena (The National Stary Theatre — Main Stage #Helena), ul. Jagiellońska 1

12.12

PT. (FRI.)

17:50 — po spektaklu Paradiso w reż. Michała Borczucha (Q&A after Paradiso, dir. Michał Borczuch) / gospodarz (host) — Łukasz Drewniak / Teatr Łaźnia Nowa — Duża Scena (Łaźnia Nowa Theatre — Main Stage), Os. Szkolne 25

22:00 — po spektaklu Druga kobieta w reż. Grzegorza Jarzyny (Q&A after The Second Woman, dir. Grzegorz Jarzyna) / gospodarz (host) — Bartłomiej Miernik / ICE Kraków Sala Teatralna (ICE Kraków — Theatre Hall), ul. Marii Konopnickiej 17

21:20 — po spektaklu Droga śliska od traw… w reż Pawła Wolaka i Katarzyny Dworak–Wolak (Q&A after Slippery Grass Road…, dir. Paweł Wolak and Katarzyna Dworak–Wolak) / gospodarz (host) — Bartłomiej Miernik / Teatr Łaźnia Nowa — Mała Scena (Łaźnia Nowa Theatre — Small Stage), Os. Szkolne 25 23:30 — po spektaklu Karaoke sakralne... w reż. Cezarego Tomaszewskiego (Q&A after Sacred Karaoke..., dir. Cezary Tomaszewski) / gospodarz (host) — Michał Centkowski / Filharmonia Krakowska (Karol Szymanowski Philharmonic in Krakow), ul. Zwierzyniecka 1

13.12

SOB. (SAT.)

19:00 — po spektaklu Dwoje biednych Rumunów mówiących po polsku w reż. Agnieszki Glińskiej (Q&A after Two Poor, Polish-Speaking Romanians, dir. Agnieszka Glińska) / gospodarz (host) — Łukasz Drewniak / Narodowy Stary Teatr — Duża Scena #Helena (The National Stary Theatre — Main Stage #Helena), ul. Jagiellońska 1

133

PA R A D I S O

134

135

Laboratorium Młodych

Young Artists’ Lab

Festiwalowe PARADISO pomyślane jest w tym roku jako przegląd prac studentów Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej im. Ludwika Solskiego w Krakowie i jej bytomskiej filii. Ta część festiwalu ma stanowić rodzaj „wylęgarni” nowych talentów. Pokazywane tu przedstawienia mają na celu prezentację możliwości aktorskich najmłodszego pokolenia polskich artystów.

136 EN

This year’s PARADISO is designed to provide a showcase of works by the students of the PWST National Academy of Theatre Arts in Krakow and its branch in Bytom. This part of the festival is a kind of “nursery” for new talent. Up-and-coming artists have the possibility to work with a new generation of graduating Polish actors.

6 . 1 2 SOB. (SAT.) 20:30 — DYPLOM Z KOSMOSU (GRADUATES OF THE UNIVERSE) /

reż. (dir.) Ewa Kaim

7 . 1 2 NDZ. (SUN.)

9 . 1 2 WTO. (TUE.)

20:30 — DYPLOM Z KOSMOSU (GRADUATES OF THE UNIVERSE) /

18:30 — THE BLUE ROOM /

reż. (dir.) Ewa Kaim

8 . 1 2 PON. (MON.) 17:30 — MEBLOŚCIANKA (WALL UNIT) / reż. (dir.) Błażej Peszek 19:00 — TRANSDYPTYK /

reż. (dir.) Anna Piotrowska

reż. (dir.) Agnieszka Glińska

1 0 . 1 2 ŚRO. (WED.) 19:00 — THE BLUE ROOM /

reż. (dir.) Agnieszka Glińska

1 1 . 1 2 CZW. (THU.) 18:00 — MURZYNI (THE BLACKS)/

reż. (dir.) Paweł Świątek

1 2 . 1 2 PT. (FRI.) 17:00 — MURZYNI (THE BLACKS)/

reż. (dir.) Paweł Świątek

PA R A D I S O

137

B O R ATO R I U M

ŁO

A : L

138

REŻYSER (DIRECTOR) — Agnieszka Glińska

90’

TIS : YO UNG AR

’

THE BLUE ROOM

DATA (DATE)

— Teatr PWST — Scena 210 — PWST Theatre — 210 Stage

MIEJSCE VENUE

— 9 grudnia (December) 2014 — 18:30 10 grudnia (December) 2014 — 19:00

pektakl dyplomowy studentów IV roku Wydziału Aktorskiego wyreżyserowany przez Agnieszkę Glińską, oparty jest na sztuce popularnego dramatopisarza Davida Hare’a. Widzowie oglądają pozornie nie przystające do siebie dramatyczne epizody, ukazujące sceniczne postacie często w intymnych, wstydliwych sytuacjach. Barowe zaplecza, hotelowe pokoje, ciemne, ponure uliczki czy zdawałoby się bezpieczne sypialnie wyznaczają nie tylko fizyczną, ale i symboliczną przestrzeń przedstawienia, w którym kolejni bohaterowie usiłując radzić sobie z samotnością. Dojmujące poczucie alienacji zostaje stopniowo przez część z nich oswojone. I choć na chwilę udaje się stworzyć

namiastkę bycia razem, inny pokój niż ten tytułowy, niebieski, który zdaje się implikować osamotnienie.

139 EN

his diploma performance by graduating students of the Acting Department, directed by Agnieszka Glińska, is based on a text by the popular playwright David Hare. The audience watches seemingly disparate dramatic scenes that often present characters in intimate, embarrassing situations. Bars, hotel rooms, dark, gloomy streets and supposedly safe bedrooms define not only the physical, but also the symbolic space of the piece, as its characters try to cope with loneliness. An intense feeling of alienation gradually becomes familiar to some of them. And for a brief moment they create a substitute for connection, a different room than the titular blue one — which represents sheer isolation.

Zespół (TEAM) Reżyseria (directed by) —

Agnieszka Glińska Scenografia (scenography) —

Maja Skrzypek Choreografia (choreography) —

Weronika Pelczyńska Światło (lighting design) —

Karolina Gębska Opracowanie muzyki (music supervision) —

Franek Przybylski

140

Franciszek Przybylski ZDJĘCIA (PHOTOS):

141

Obsada (Cast) Mikołaj Jodliński Michał Nowak Alicja Karluk Damian Strzała Ewa Porębska Kamil Mróz Małgorzata Kowalska Maciej Charyton Lena Schmischeiner Marek Grabiniok

PRODUKCJA (PRODUCTION) Państwowa Wyższa Szkoła Teatralna im. Ludwika Solskiego w Krakowie 2014 (PWST National Academy of Theatre Arts in Krakow) Premiera (premiere) —

21 lutego 2014 (21st February) www.pwst.krakow.pl

B O R ATO R I U M

ŁO

A : L

142

REŻYSER (DIRECTOR) — Ewa Kaim

100’

TIS : YO UNG AR

’

DY P L O M Z K O S M O S U Graduates of the Universe

DATA (DATE)

— Teatr PWST — Scena 210 — PWST Theatre — 210 Stage

MIEJSCE VENUE

— 6 grudnia (December) 2014 — 20:30 7 grudnia (December) 2014 — 20:30

pektakl dyplomowy studentów specjalności wokalno-aktorskiej, zrealizowany pod opieką Ewy Kaim to dowcipna, wypełniona muzycznymi numerami, niecodzienna opowieść o relacjach Ziemian z Wszechświatem. W latach siedemdziesiątych sondy Pioneer i Voyager zostały wystrzelone przez NASA w przestrzeń kosmiczną, a na nich umieszczono pozłacane płytki. Teraz, po ponad czterdziestu latach, obie sondy docierają do granic Układu Słonecznego. Niosą przy tym wiadomości i listy, skierowane do pozaziemskich cywilizacji, które zdołałyby je odnaleźć. Czy ktoś faktycznie odpowie na ludzkie wołanie, skierowane w kosmos? A jeśli tak, to kto i co z tym zrobi?

143 EN

his diploma performance for voice and acting students, made under the artistic supervision of Ewa Kaim, is a funny and extraordinary tale about a potential relationship between humans and the Universe, filled with musical numbers. In the ‘70s the Pioneer and Voyager space probes were shot into space by NASA, each carrying a small plaque. Now, after over forty years, they both reach the outer limits of the Solar System. The plaques bear messages addressed to any unknown civilization that might be reached. Is there someone out there in space to answer the human call? And if so, what will they do?

Zespół (TEAM)

Obsada (Cast)

Opieka pedagogiczna (artistic supervision) —

Aleksandra Adamska Katarzyna Osipuk/ Sandra Babij Grzegorz Margas Mateusz Mirek Paweł Plewa Karol Polak Ewelina Przybyła Wiktoria Węgrzyn Paweł Wolsztyński

Ewa Kaim Scenografia (scenography) —

Mirek Kaczmarek Kierownictwo, opracowanie muzyczne i aranżacje (musical supervision, arrangements) —

Dawid Sulej Rudnicki Opracowanie tekstu i dramaturgia (dramaturgy) —

Tomasz Jękot, Patrycja Kowańska Choreografia (choreography) —

Dominika Knapik Przygotowanie wokalne (vocal training) —

144

Justyna Motylska

Bartek Cieniawa ZDJĘCIA (PHOTOS):

145

PRODUKCJA (PRODUCTION) Państwowa Wyższa Szkoła Teatralna im. Ludwika Solskiego w Krakowie (PWST National Academy of Theatre Arts in Krakow) Premiera (premiere) —

24 stycznia 2014 (24th January 2014) www.pwst.krakow.pl

B O R ATO R I U M

ŁO

A : L

146

REŻYSER (DIRECTOR) — Błażej Peszek

65’

TIS : YO UNG AR

’

MEBLOŚCIANKA Wall Unit

DATA (DATE)

— Teatr Groteska — Sala Kopułowa — Groteska Theatre — Kopułowa Stage

MIEJSCE VENUE

— 8 grudnia (December) 2014 — 17:30

pektakl przygotowany przez absolwentów PWST w Krakowie, Wydziału Teatru Tańca w Bytomiu wyreżyserował Błażej Peszek. Tekst z kolei napisali młodzi dramatopisarze — Tomasz Jękot i Paulina Danecka. Świeżo upieczeni aktorzy wywołują na scenie duchy gwiazd, które powracają z zaświatów po to, żeby w Polsce odnaleźć resztki tak upragnionej przez nie sławy. Muszą jednak stawić czoła samotności i wszystkim problemom, których chciały uniknąć za życia. Pogubione duchy rozliczają się na oczach widzów ze swoimi biografiami, licząc na to, że w polskich domach czeka na nie coś więcej niż jedynie „nieśmiertelna” meblościanka.

PL EN

performance prepared by graduates of the PWST National Academy of Theatre Arts in Krakow and the Faculty of Dance Theatre in Bytom, directed by Błażej Peszek. The text is written by young playwrights Tomasz Jękot and Paulina Danecka. The stage is filled with the ghosts of well-known stars who return to earth to reminisce about their longgone fame in Poland. But they have to face their own demons — loneliness and all the problems they tried to avoid when still alive. These lost souls try to resolve their issues hoping that something more than the inevitable Soviet-era cupboard awaits them in Polish homes.

Zespół (TEAM)

Obsada (Cast)

Reżyseria (directed by) —

Natalia Dinges Magdalena Fejdasz Paulina Giwer Paulina Jóźwicka Jakub Krawczyk Robert Jerzy Wasiewicz

Błażej Peszek Tekst (text) —

Paulina Danecka, Tomasz Jękot Muzyka (music) —

Michał Paduch

148

Marta Ankiersztejn ZDJĘCIA (PHOTOS):

149

PRODUKCJA (PRODUCTION) STRUKTURA.By / Teatr im. St. Wyspiańskiego w Katowicach (STRUKTURA. By / Wyspiański Theatre in Katowice) Premiera (premiere) —

16 marca 2013 (16th March 2013) www.teatrslaski.art.pl

B O R ATO R I U M

ŁO

A : L

150

REŻYSER (DIRECTOR) — Paweł Świątek

90’

TIS : YO UNG AR

’

MURZYNI The Blacks

DATA (DATE)

— Teatr PWST — Scena Eksperymentalna — PWST Theatre — Experimental Stage

MIEJSCE VENUE

— 11 grudnia (December) 2014 — 18:00 12 grudnia (December) 2014 — 17:00

pektakl dyplomowy studentów Wydziału Aktorskiego, w reżyserii Pawła Świątka, a pod opieką pedagogiczną Adama Nawojczyka, to adaptacja dramatu jednego z bardziej uznanych współczesnych autorów, Jeana Geneta. Ten stosunkowo rzadko wystawiany tekst ukazuje mechanizmy stojące za rasową opresją. Świątek, w ślad za Genetem, pogrywa z rasistowsko ukształtowanymi stereotypami na temat tytułowych Murzynów, którzy ku uciesze przeciwstawionych im wyraźnie Białych, inscenizują dla nich komedię. Zabawna farsa skrywa jednak niepokojące treści i motywy, które wywracają do góry nogami tradycyjny porządek społeczny. Murzyni stawiają przy tym szereg pytań o granice

między naturą a kulturą, wolnością a zniewoleniem czy wreszcie — białymi a czarnymi.

151 EN

his diploma performance by graduates of the Acting Department, directed by Paweł Świątek under the artistic supervision of Adam Nawojczyk, is an adaptation of a piece by one of the most acclaimed playwrights of all time, Jean Genet. This seldom-staged drama reveals the mechanisms behind racial oppression. Świątek, following in Genet’s steps, plays with racist stereotypes about the titular Blacks, who decide to put on a show to entertain the Whites. This outwardly comical farce harbors disturbing concepts and themes that turn the traditional social order upside down. The Blacks brings up questions about the thin line between nature and culture, freedom and enslavement and last but not least — whites and blacks.

Zespół (TEAM)

Obsada (Cast)

Reżyseria (directed by) —

Tomasz Chrapusta Charlotta Zielińska Anna Paruszyńska Magdalena Koleśnik Helena Chorzelska Bartosz Ostrowski Karol Kubasiewicz Krzysztof Polkowski

Paweł Świątek Opieka pedagogiczna (artistic supervision) —

Adam Nawojczyk Scenografia (scenography) —

Karolina Mazur

152

Ewelina Konior-Słowińska ZDJĘCIA (PHOTOS):

PRODUKCJA (PRODUCTION) Państwowa Wyższa Szkoła Teatralna im. Ludwika Solskiego w Krakowie (PWST National Academy of Theatre Arts in Krakow) Premiera (premiere) —

22 marca 2014 (22nd March 2014) www.pwst.krakow.pl

153

B O R ATO R I U M

ŁO

A : L

154

REŻYSER (DIRECTOR) — Anna Piotrowska

135’

TIS : YO UNG AR

’

T R A N S DY P T Y K

DATA (DATE)

— Teatr PWST — Scena Wyspiańskiego — PWST Theatre — Wyspiański Stage

MIEJSCE VENUE

— 8 grudnia (December) 2014 — 19:00

pektakl dyplomowy studentów IV roku Wydziału Teatru Tańca w Bytomiu, w reżyserii i choreografii Anny Piotrowskiej, jest zainspirowany malarstwem Jerzego Nowosielskiego. Jednym z powodów fascynacji jego twórczością, który znajduje przełożenie na scenie, jest podział wykonawców na dwie grupy — kobiecą (ONE) i męską (ONI). Piotrowska, wraz z młodymi tancerzami, pokazuje proces ustanawiania i wyrabiania gender, posługując się w tym celu transem, jako odmiennym stanem świadomości. Kluczową kwestią w przedstawieniu staje się relacja między obrazem a doświadczeniem teatru abstrakcyjnego, która tworzy napięcia, jakie zmuszają do zadania

sobie, często niewygodnych, pytań o granice percepcji, wyobraźni i norm społecznych. PATRONI MEDIALNI:

Tygodnik Powszechny Wydawnictwo Znak TVS WSPÓŁPRACA REDAKCYJNA:

RMF Classic WSPÓŁPRACA:

Policealna Szkoła Charakteryzacji i Makijażu FAM

PL EN

his diploma performance for dance theatre students in Bytom, directed and choreographed by Anna Piotrowska, is inspired by Jerzy Nowosielski’s paintings. One of the reasons for the fascination with his work that can be seen on stage is the division of performers into two groups — female and male. Piotrowska, together with the young dancers, present the process of performing and establishing gender identity, using trance — a different state of consciousness — as a tool. The relationship between a painting and an experience of abstract theatre becomes the key thing here and it provokes the audience to question the limits of perception, imagination and social norms.

MEDIA PATRONS:

Tygodnik Powszechny Wydawnictwo Znak TVS EDITORIAL COLLABORATION:

RMF Classic COLLABORATION:

Policealna Szkoła Charakteryzacji i Makijażu FAM

Zespół (TEAM) Koncepcja, choreografia i reżyseria (concept, choreography and direction) —

Anna Piotrowska Scenografia (scenography) —

Agata Smolich Kostiumy (costumes) —

Justyna Spaleniak Muzyka (music) —

Michał Mackiewicz

Zdjęcia (photographyy) —

Dominik Więcek Realizacja filmowa (video) —

Tomek Berek, Piotr Dudak Światło (lights) —

Kamil Rogański Dźwięk (sound) —

Marcin Aleksiej Zdjęcia (photos) —

Agafia Wieliczko Dominik Więcek

156

Agafia Wieliczko ZDJĘCIA (PHOTOS):

Obsada (Cast) Katarzyna Piecuch Karolina Gibowska Daria Jakubik Agnieszka Jania Olga Korcz Marta Termena Angelika Tomasiak Agafia Wieliczko Joanna Wydra Kamil Bończyk Wojciech Chowaniec Szymon Dobosik Adrian Koszewski Krzysztof Nowakowski Jan Lorys Stanisław Iwanicki Tomek Urbański Piotr Wach Jarek Widuch Mateusz Wojtasiński Filip Wójcik

157

PRODUKCJA (PRODUCTION) Państwowa Wyższa Szkoła Teatralna im. L. Solskiego, Wydział Teatru Tańca w Bytomiu (PWST National Academy of Theatre Arts in Krakow, Dance Theatre Department in Bytom) Premiera (premiere) —

11 kwietnia 2014 (11th April 2014) www.pwst.krakow.pl

F E S T I WA L O W E MIEJSCA

F E S T I VA L VENUES

CENTRUM FESTIWALOWE Galeria Bunkier Sztuki — Kraków, plac Szczepański 3A Teatr Łaźnia Nowa Duża Scena, Mała Scena — os. Szkolne 25 Teatr Bagatela Scena Karmelicka 6 — Kraków, ul. Karmelicka 6 Scena Sarego 7 — Kraków, ul. Sarego 7 ICE Kraków Sala Teatralna — Kraków, ul. Konopnickiej 17 Filharmonia Krakowska Kraków, ul. Zwierzyniecka 1

Narodowy Stary Teatr Duża Scena #Helena — Kraków, ul. Jagiellońska 1 Scena Kameralna #Kolonia — Kraków, ul. Starowiślna 21 Teatr Kto Kraków, ul. Gzymsików 8 Opera Krakowska Kraków, ul. Lubicz 48 Teatr Groteska Kraków, ul. Skarbowa 2 Teatr PWST Scena Wyspiańskiego, Scena 210 — Kraków, ul. Straszewskiego 22 Scena Eksperymentalna — Kraków, ul. Warszawska 5

159 EN

Festival Center Bunkier Sztuki Gallery — Kraków, Szczepański Square 34 Łaźnia Nowa Theatre Main Stage, Small Stage — Kraków, os. Szkolne 25 Bagatela Theatre Karmelicka 6 Stage — Kraków, 6 Karmelicka St. Sarego 7 Stage — Kraków, 7 Sarego St. ICE Kraków Theatre Hall — Kraków, 17 Konopnickiej St. karol szymanowski philharmonic in Cracow Kraków, 1 Zwierzyniecka St.

The National stary Theatre Main Stage #Helena — Kraków, 1 Jagiellońska St. Chamber Stage #Kolonia — Kraków, 21 Starowiślna St. KTO Theatre Kraków, 8 Gzymsikw St. krakow opera Kraków, 48 Lubicz St. Groteska Theatre Kraków, 2 Skarbowa St. PWST Theatre Wyspiański Stage, 210 Stage — Kraków, 22 Straszewskiego 22 St. Experimental Stage — Kraków, 5 Warszawska St.

ReĹźyserzy polskiego konkURSU INFERNO

160

polish Contest I n f e r n o D i r e c to r s

MAŁGORZATA BOGAJEWSKA

Studiowała prawo na Uniwersytecie im. Adama Mickiewicza w Poznaniu, aktorstwo w poznańskiej Akademii Sztuk Wizualnych oraz scenopisarstwo na Camerimage Film School w Toruniu. Jest absolwentką Wydziału Reżyserii Dramatu w Akademii Teatralnej im. Aleksandra Zelwerowicza w Warszawie (2002). W latach 2004-2006 pełniła funkcję dyrektora artystycznego Sceny Dramatycznej Teatru im. C. K. Norwida w Jeleniej Górze. Asystentowała Lupie, Cieplakowi, Cywińskiej. Debiutowała Powrotem Lukosza. Najważniejsze realizacje to Dotyk Modzelewskiego i Tlen Wyrypajewa w Teatrze

Powszechnym w Warszawie, Osaczeni Żujewa, Kotka na goracym blaszanym dachu Williamsa w Teatrze Jaracza w Łodzi czy Daily soup Amanity Muskari w Teatrze Narodowym w Warszawie. Ostatnie realizacje to Trzy siostry Czechowa w Teatrze Dramatycznym w Warszawie i Ich czworo Zapolskiej w Teatrze Jaracza w Łodzi.

MICHAŁ BORCZUCH

Absolwent Wydziału Reżyserii krakowskiej PWST i Wydziału Grafiki ASP w Krakowie. Zeszłoroczny stypendysta prestiżowego programu „The Rolex Mentor and Protégé Arts Initiative” dla najzdolniejszych młodych artystów

161 EN

MAŁGORZATA BOGAJEWSKA

She studied law at the Adam Mickiewicz University in Poznan, acting at Poznan Academy of Visual Arts and scriptwriting at Camerimage Film School in Toruń. She graduated from Drama Directing at Aleksander Zelwerowicz Theatre Academy in Warsaw (2002). In the years 2004-2006 she was an Artistic Director of the Dramatic Stage at Norwid Theatre in Jelenia Góra. She was an assistant director for Lupa, Cieplak and Cywińska. Her stage debut was Lukosz’s Powrót. Her work as a director includes: Modzelewski’s The Touch and Vyrypaev’s The Oxygen at Powszechny Theatre in Warsaw,

Żujew’s Osaczeni, Williams’ Cat on a Hot Tin Roof produced by Jaracz Theatre in Łódź and Amanita Muskaria’s Daily Soup, made at The National Theatre in Warsaw. Her latest shows are Three Sisters, directed at Drama Theatre in Warsaw and Ich czworo, directed at Jaracz Theatre in Łódź.

MICHAŁ BORCZUCH

He graduated from Drama Directing Department at Ludwik Solski State Drama School in Cracow and Fine Arts Academy in Cracow. Last year, he was awarded with a stipend sponsored by a prestigious program „The Rolex Mentor and Protégé Arts Initiative”, for

z całego świata. Borczuch większość spektakli wyreżyserował w Starym Teatrze w Krakowie: Wielkiego człowieka do małych interesów Aleksandra Fredry, Ciemno wszędzie Pawła Sali, Lulu Franka Wedekinda, Wertera J.W. Goethego oraz Brand. Miasto. Wybrani według Ibsena. W swoim dorobku ma także m.in.: Leonce’a i Lenę Georga Büchnera w warszawskim Teatrze Dramatycznym; Portret Doriana Graya Oscara Wilde’a i Metafizykę dwugłowego cielęcia Witkacego w TR Warszawa, we wrocławskim Polskim — inspirowany tekstami Freuda spektakl Hans, Dora i Wilk oraz Wojna nie ma w sobie nic z kobiety Swietłany Aleksijewicz w Schauspielhaus w Düsseledorfie. Reżyser ucieka od dużych narracji i tak

zwanych ważnych problemów. Trzyma się obszarów codzienności, prywatności, tam odsłania doświadczenia śmierci, słabości, samozniszczenia; pilnuje ironicznej perspektywy, dowierza raczej brzydocie niż pięknu, ale wystrzega się wszelkiego dogmatyzmu także w tej kwestii.

KRZYSZTOf GARBACZEWSKI

Polski reżyser teatralny, scenograf i autor adaptacji. Tworzy interdyscyplinarne spektakle, teatralne instalacje łączące performans, sztuki wizualne i muzykę. Absolwent Wydziału Reżyserii Dramatu krakowskiej PWST. Wyreżyserował

162

the most talented young artists from all over the world. Borczuch directed most of his performances at The National Stary Theatre in Cracow, including: Aleksander Fredro’s Wielki człowiek do małych interesów, Paweł Sala’s Ciemno wszędzie, Frank Wedekind’s Lulu, J.W.Goethe’s Werter and Brand. The City. The Chosen, based on Ibsen’s play. He also directed George Buchner’s Leonce and Lena at Drama Theatre in Warsaw, Oscar Wild’s The Portrait of Dorian Gray and Witkacy’s Metaphysics of a Two-Headed Calf, produced at TR Warsaw, in Polski Theatre in Wrocław Borczuch directed a play inspired by Freud’s writings, titled Hans, Dora and The Wolf and at Schauspielhaus in Düsseldorf — Svetlana Aleksiejewicz’s

War Is Not a Female Thing. The director is not interested in the so-called “big narrations” and important problems. He rather sticks to the everyday, the private and in these very spheres, he reveals experiences of death, weakness, auto-destruction, at the same time maintaining the ironic perspective; he believes in the ugly more than the beautiful and avoids every possible kind of dogmatism.

KRZYSZTOf GARBACZEWSKI

Polish theatre director, stage designer and adaptation author. He creates interdisciplinary shows and theatrical

spektakle: Chór sportowy Elfriede Jelinek (2008, Teatr im. Jana Kochanowskiego w Opolu), Opętani wg Witolda Gombrowicza (2008, Teatr im. Jerzego Szaniawskiego w Wałbrzychu), Nirwana (2009, Teatr Polski we Wrocławiu), Odyseja wg Homera (2009, Teatr im. Jana Kochanowskiego w Opolu), Biesy Fiodora Dostojewskiego (2010, Teatr Polski we Wrocławiu). Jego spektakle są prezentowane na polskich i międzynarodowych festiwalach teatralnych. W 2009 otrzymał nagrodę za reżyserię spektaklu Opętani na XXXIV Opolskich Konfrontacjach Teatralnych Klasyka Polska. Spektakl otrzymał także wyróżnienie w IV Ogólnopolskim Konkursie na Teatralną Inscenizację Dawnych Dzieł Literatury Europejskiej.

W 2010 roku Odyseja została laureatem I Koszalińskich Konfrontacji Młodych m-teatr, otrzymując główną nagrodę. W 2010 roku Krzysztof Garbaczewski został również laureatem konkursu Talenty Trójki w kategorii teatr. W Starym Teatrze w Krakowie Garbaczewski pokazał Poczet królów polskich. Kolejną realizacją było Kamienne niebo zamiast gwiazd Marcina Cecko z muzyką Julii Marcell.

AGNIESZKA GLIŃSKA

Ukończyła Wydział Aktorski i Reżyserii Dramatu warszawskiej Akademii Teatralnej. Jej dwa pierwsze samodzielne przedstawienia to Arlekinada na

163 EN

installations that combine performance art, visual arts and music. He graduated from State Drama School in Cracow. He directed A Sport Play by Elfriede Jelinek (2008, Jan Kochanowski Theatre in Opole), The Possesed based on Witold Gombrowicz’s novel (2008, Jerzy Szaniawski Theatre in Wałbrzych), Nirvana (2009, Polski Theatre in Wroclaw), The Odyssey, based on Homer’s work (2009, Jan Kochanowski Theatre in Opole), Demons by Dostoievski (2010, Polski Theatre in Wrocław). His plays are presented at Polish and international festivals. He received an award in 2009 for directing The Possesed and in 2010 for directing The Odyssey. In 2010 he won the Trójka Talents Competition,

organized by a popular radio channel. In The National Stary Theatre in Krakow he directed Poczet Królów Polskich. His latest shows are Kamienne Niebo Zamiast Gwiazd, Sexual Life of the Savages and Kronos.

AGNIESZKA GLIŃSKA

Theatre director, actress. She graduated from Acting and Drama Directing Departments at Theatre Academy in Warsaw. Her first, independent shows are Arlekinada at Jan Kochanowski Theatre in Opole and Heaven-Hell at the National Stary Theatre in Cracow. She specializes in modern, psychological drama. As a director, she doesn’t

scenie Teatru im. Jana Kochanowskiego w Opolu oraz Niebo-Piekło Prospera Merimée w Starym Teatrze w Krakowie. Jeśli spojrzeć na dobór repertuaru dokonywany przez Glińską, łatwo zauważyć, że upodobała sobie ona szczególnie teksty z szeroko pojętej współczesnej dramaturgii psychologicznej. Jako reżyser Glińska nie ulega teatralnym modom, pracę z aktorem przedkłada nad wyszukane pomysły inscenizacyjne. Jej przedstawienia fascynują, gdyż udaje jej się doczytać tekst do końca i wytrącić aktorów ze schematu, rutyny. 1 września 2012 roku Glińska objęła kierownictwo artystyczne warszawskiego Teatru Studio. Swoją dyrekcję rozpoczęła od zbudowania różnorodnego zespołu, zapraszając

do współpracy artystów z innych warszawskich scen. Jej wybór potwierdziły już pierwsze premiery nowego sezonu ( Sąd ostateczny), a za „obiecujące nowe spektakle i komplety na widowni” Glińska została wyróżniona nagrodą „Co Jest Grane” Wdecha 2012 w kategorii Człowiek Roku.

GRZEGORZ JARZYNA

Reżyser teatralny, dramatopisarz, librecista, autor muzyki do własnych przedstawień. Od 1998 dyrektor artystyczny TR Warszawa (dawnego Teatru Rozmaitości), od 2006 także dyrektor naczelny. Studiował filozofię na Uniwersytecie Jagiellońskim i reżyserię

164

care about theatrical trends. Contact and work with actor is more important for her than sophisticated stage productions. She manages Studio Theatre in Warsaw. For her great performance as a manager, she received a Wdecha 2012 award in the “Man of the Year” category.

GRZEGORZ JARZYNA

Director, playwright, librettist, music composer. Since 1998 — Artistic Director of TR Warsaw Theatre and — since 2006 — its Head Director. He studied philosophy at Jagiellonian University and direction and State Drama School in Cracow. Jarzyna’s shows are

invited to many festivals in Europe and the world; Avignon, Edinburgh, Moscow, Berlin, Vienna, Stockholm, London, Jerusalem, Toronto, Wellingthon, London, New York. His last shows are: T.E.O.R.E.M.A.T. based on Pier Paolo Pasolini work (2009), No Matter How Hard We Tried by Dorota Masłowska which premiered at Schaubühne am Lehniner Platz in Berlin (2009), Areteia, show produced within the framework of Odyseja Europa project and prepared as the part of European Capital of Culture RUHR.2010 project. In 2010 he produced Pheadra by Jean Racine in Toneelgroep theatre in Amsterdam. In 2011 he directed Nosferatu at TR Warsaw.

w Państwowej Wyższej Szkole Teatralnej w Krakowie. Spektakle Jarzyny są zapraszane na liczne festiwale i występy gościnne w Europie i na świecie, m.in. w Avignionie, Edynburgu, Moskwie, Berlinie, Wiedniu, Sztokholmie, Londynie, Jerozolimie, Toronto, Wellingthon, Los Angeles i Nowym Jorku. Jego ostatnie spektakle to: T.E.O.R.E.M.A.T. na podstawie twórczości Piera Paolo Pasoliniego (2009), Między nami dobrze jest Doroty Masłowskiej, którego premiera odbyła się w Schaubühne am Lehniner Platz w Berlinie (2009) oraz Areteia, spektakl zrealizowany w ramach projektu „Odyseja Europa”, a przygotowany jako część programu „Europejska Stolica Kultury RUHR.2010”. W 2010 roku

zrealizował również w amsterdamskim teatrze Toneelgroep Fedrę Jean Racine’a, a w 2011 roku w TR Warszawa spektakl Nosferatu.

KRYSTIAN LUPA

Studiował fizykę, malarstwo i grafikę, reżyserię filmową i teatralną. Debiutował w 1976 roku realizacją Rzeźni Stanisława Mrożka w Teatrze im. J. Słowackiego w Krakowie. W Teatrze im. Norwida w Jeleniej Górze skupił wokół siebie młodych aktorów. Tam, zafascynowany Witkacym i psychoanalizą Junga, badał możliwości teatru jako narzędzia poznania. Powstały wtedy inscenizacje oparte na dramatach

165 EN

KRYSTIAN LUPA

Before turning his attention to theatre, Lupa was as student in the Physics Department of Jagiellonian University in Krakow. Shortly after matriculating, he abandoned this course of study and passed the entrance exams for the Academy of Fine Arts in Krakow, from where he graduated in 1969 with a degree in graphic design. He went on to spend two years studying directing at the Łódź Film School. In 1973 he was accepted into the theatre directing program at the Ludwik Solski Drama School in Cracow. Lupa made his professional theatre debut in 1976 with a production of Sławomir Mrożek Rzeznia / The Slaughterhouse at

the Juliusz Słowacki Theatre in Krakow. For his thesis project in directing, Lupa chose Stanisław Ignacy Witkiewicz’s Nadobnisie i koczkodany / Dandies and Frumps (1977), a text he had worked on earlier. It was with a director’s notebook on this play that he applied for and passed the entrance exams for theatre school. In 1997 Lupa staged Yasmina Reza’s comedy Art at the Stary Teatr in Krakow. Lupa has also brought works of Russian literature to the stage. When it comes to contemporary plays, Lupa mounted productions of Austrian author Werner Schwab’s Prezydentki / First Ladies (Polski Theatre in Wroclaw, 1999) as well as Stosunki Klary / Clara’s Relations by German playwright Dea

Witkacego Nadobnisie i koczkodany, Pragmatyści, Maciej Korbowa i Bellatrix. W drugiej połowie lat 80. przeniósł się na stałe do Krakowa. Na Scenę Kameralną Starego Teatru adaptował wielkie dzieła literatury niemieckiej i rosyjskiej, Rilkego, Musila, Dostojewskiego. Kreacje aktorskie w jego spektaklach, jak choćby w Braciach Karamazow czy Kalkwerku, charakteryzują się wyjątkowym stopniem skupienia i emocjonalnej precyzji. W latach 1995–98 powstaje adaptacja Lunatyków Brocha. Teatr Krystiana Lupy prowokuje żywiołowe reakcje publiczności zarówno w kraju, jak i za granicą. Kolejny temat, który coraz bardziej angażuje Lupę, to mistyfikacje i zakłamania, nieobce zwłaszcza jednostkom twórczym — inspiracją

staje się demaskatorskie pisarstwo Thomasa Bernharda. Lupa inscenizuje jego powieści i dramaty w Krakowie, Wrocławiu (Immanuel Kant w Teatrze Polskim) i w Teatrze Dramatycznym w Warszawie. Eksplorując problemy i mity związane z duchowym rozwojem człowieka coraz częściej sięga po literaturę rosyjską (Czechow, Gorki) oraz dramat współczesny (Dea Loher, Werner Schwab). W ostatnich realizacjach (Factory 2 w Starym Teatrze w Krakowie i Persona. Marilyn w Teatrze Dramatycznym) skupia się na poszukiwaniach odpowiedzi na pytanie o tożsamość artysty. W Teatrze Dramatycznym powstały: PowrótOdysa (1999), Auslöschung/Wymazywanie (2001), Niedokończony utwór na aktora/Sztuka

166

Loher (Teatr Rozmaitości / Variety Theatre in Warsaw, 2003).Since 2009 he has been working on the Persona/ Triptych devoted to intriguing female personalities across borders and generations. Lupa’s focus is on three iconic figures from the Twentieth Century: Marilyn Monroe, Simone Weil and George Gurdjieff. In 2011, his Waiting Room premiered at Wrocław’s Polski Theatre. 2012 saw the production of Lupa’s City of dreams, an adaptation of Alfred Kubin’s novel The Other Side, brought to the stage together with the TR Warsaw theatre group.

PAWEŁ PASSINI

Theatre director. Graduate from the Faculty of Direction at Warsaw’s Theatre Academy. Earlier he had also studied Philosophy and Cultural Studies at the University of Warsaw. His diploma production was Shalom Anski’s Dybbuk at Poznań’s Nowy Theatre. He has links with the Gardzienice Centre for Theatrical Practice and Jerzy Grotowski’s Centre for the Investigation of Creativity in Wrocław. He has worked in Israel, Finland, Belgium, Germany and Romania, and has also had episodes of acting during his career. He has directed Witold Gombrowicz’s Crime With Malice Aforethought at the Miejski Theatre

hiszpańska (2004), Na szczytach panuje cisza (2006), Persona. Marilyn (2009). W Teatrze Polskim we Wrocławiu przygotował Poczekalnię 0, a we współpracy z TR Warszawa Miasto snu.

PAWEŁ PASSINI

Reżyser teatralny. Absolwent Wydziału Reżyserii warszawskiej Akademii Teatralnej. Wcześniej studiował na Uniwersytecie Warszawskim filozofię i kulturoznawstwo. Jako spektakl dyplomowy zrealizował Dybuka Szymona An-skiego w poznańskim Teatrze Nowym. Związany z Ośrodkiem Praktyk Teatralnych Gardzienice i Ośrodkiem Badania Twórczości Jerzego

Grotowskiego we Wrocławiu. Pracował m.in. w Izraelu, Finlandii, Belgii, Niemczech i Rumunii, w swej karierze ma także epizody aktorskie. Wyreżyserował m.in. Zbrodnię z premedytacją Witolda Gombrowicza w Teatrze Miejskim w Gdyni, Klątwę Stanisława Wyspiańskiego i Ifigenię w Aulidzie Eurypidesa w Teatrze im. Kochanowskiego w Opolu, Kordiana Juliusza Słowackiego w Teatrze Polskim w Warszawie i Amszela Kafkę (współautorstwo z Tomaszem Gwincińskim) w Teatrze Polskim we Wrocławiu. 1 sierpnia 2008 roku w Muzeum Powstania Warszawskiego przygotował Hamleta 44 wg Szekspira. W 2007 roku na scenie krakowskiej Łaźni Nowej wyreżyserował Odpoczywanie — pierwszy spektakl

167 EN

in Gdynia, StanisławWyspiański’s The Curse and Euripides’ Iphigeneia at Aulis at the Kochanowski Theatre in Opole, Juliusz Słowacki’s Kordian at the Polish Theatre in Warsaw and Amszel Kafka (co-authorship with Tomasz Gwiciński) at the Polski Theatre in Wrocław. On August 1st 2008 at the Museum of the Warsaw Uprising he produced Hamlet 44 after Shakespeare. In 2007 for Kraków’s Łaźnia Nowa Theatre he directed Rest. It is the first show performed live on the internet. Internet theatre is the director’s latest project, which he started up together with the Chorea Theatrical Association (www.nettheatre.pl). In the Chorea Association there was also another show in 2007 by Passini — Szczeźli, based

on texts by Tadeusz Kantor. Recently, the director produced one part of the Nothing Human triptych (2008) for the Scena Prapremier InVitro in Lublin. He has been awarded grants from the Minister of Culture and National Heritage, he is the winner of a Golden Mask for the best show of the 2005/06 season for Iphigeneia at Aulis and the First Prize at the 29th Opole Festival of Confrontations with the Classics for his direction of The Curse.

pokazywany na żywo w Internecie. Teatr internetowy to kolejny projekt reżysera, który założył wspólnie ze Stowarzyszeniem Teatralnym Chorea (www.nettheatre.pl). W Stowarzyszeniu Chorea powstał w 2007 roku także kolejny spektakl Passiniego — Szczeźli! wg tekstów Tadeusza Kantora. Reżyserował również na nowo otwartej lubelskiej Scenie Prapremier InVitro przygotował jedną z części tryptyku Nic co ludzkie (2008). Passini jest Stypendystą Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego, laureatem Złotej Maski za najlepszy spektakl sezonu 2005/06 za Ifigenię w Aulidzie oraz Nagrody Głównej XXIX Opolskiego Festiwalu Konfrontacje Klasyki za reżyserię Klątwy.

WIKTOR RUBIN

Absolwent socjologii na Uniwersytecie Jagiellońskim oraz Wydziału Reżyserii Dramatu krakowskiej PWST; studiował również filozofię. Debiutował w 2006 polską prapremierą Mojo Mickybo O. McCafferty’ego przygotowaną w Teatrze Krypta w Szczecinie. Za ten spektakl otrzymał Grand Prix festiwalu Kontrapunkt 2006, Grand Prix Festiwalu Prapremier Bydgoszcz 2006 oraz wyróżnienie na festiwalu Sztuk Przyjemnych i Nieprzyjemnych 2007. W Teatrze Polskim w Bydgoszczy zrealizował Tramwaj zwany pożądaniem T. Williamsa (2006) oraz Przebudzenie wiosny F. Wedekinda (2007), Drugie zabicie psa w/g M. Hłasko(2007);

168

WIKTOR RUBIN

A graduate of Jagiellonian University with a degree in sociology, and a graduate of the Faculty of Drama Direction of the Ludwik Solski State Drama School in Krakow. He also studied philosophy. He made his debut in 2006 with Mojo Mickybo by Owen McCafferty, which was prepared in the Krypta Theatre in Szczecin. The play was honored with the Grand Prix at 2006 Kontrapunkt Festival, the Grand Prix at the Prapremiere Festival in Bydgoszcz (2006) and the distinction at the Festival of Pleasant and Unpleasant Plays in 2007. In 2006 he prepared Tennessee Williams’ play A Streetcar Named Desire in the

Polski Theatre in Bydgoszcz, Spring Awakening (2007) by Frank Wedekind and Killing of the Second Dog (2007) by Marek Hłasko, also in the Polski Theatre in Bydgoszcz; his performances at the Wybrzeże Theatre in Gdańsk include Lilia Weneda (2007) by Juliusz Słowacki and Pasolini’s play Orgy (2010) that was nominated for the Sztormy Roku Award, and in 2011 the director received the Award of Mayor the City of Gdańsk. In the Polski Theater in Wrocław he directed Terrodrom Breslau (2006), based on the novel by Tim Staffel, The Elementary Particles (2008) based on Michel Houellebecq’s novel and The Doll based on the novel by Bolesław Prus, the performance distinguished at Opole

w Teatrze Wybrzeże w Gdańsku Lillę Wenedę J. Słowackiego (2007) oraz Orgię P. Pasoliniego (2010), która została nominowana do Sztormów Roku, a w 2011 reżyser otrzymał Nagrodę Prezydenta miasta Gdańsk. W Teatrze Polskim we Wrocławiu wyreżyserował Terrodrom Breslau wg powieści T. Staffela (2006), Cząstki elementarne wg powieści M. Houellebecqa (2008), Lalkę na motywach powieści B. Prusa, wyróżnioną na Opolskich Konfrontacjach Teatralnych „Klasyka Polska” 2009. W krakowskiej Łaźni Nowej przygotował Emigrantów S. Mrożka (2010). W ostatnim czasie wystawiał dramaty Jolanty Janiczak: w Teatrze im. Szaniawskiego w Wałbrzychu Jamesa Bonda: świnie nie widzą gwiazd (2010),

a w kieleckim Teatrze im. Żeromskiego Joannę Szaloną: Królową (2011), Ofelię (2011) w Teatrze im. W. Horzycy w Toruniu, Tak powiedział Michael J. w Teatrze Wybrzeże w Gdańsku, Karzeł, down i inne żywioły w Teatrze Nowym w Łodzi oraz najnowszą realizację Carycę Katarzynę w kieleckim Teatrze im. Żeromskiego. Jego spektakle były wielokrotnie pokazywane na najważniejszych festiwalach w Polsce, m.in. na Boskiej Komedii w Krakowie, Warszawskich Spotkaniach Teatralnych, Interpretacjach w Katowicach, Prapremierach w Bydgoszczy, Festiwalu Klasyka Polska w Opolu, czy szczecińskim Kontrapunkcie.

169 EN

Theatre Confrontations “The Polish Classics” in 2009. In the Laźnia Nowa Theatre he prepared Stanisław Mrożek’s play The Emigrants in 2010. His more recent performances include Jolanta Janiczak’s dramas: James Bond-Pigs Do Not See Stars (2010) at the Szaniawski Drama Theatre in Wałbrzych and Joanna the Mad; Queen (2011) and Ophelia (2011) at William Horzyca Theatre in Toruń and Michael J. Said at the Wybrzeże Theatre in Gdańsk. His performances were shown at the most important festivals in Poland including the Divine Comedy Festival in Krakow, Warsaw Theatre Meetings, Festival of the Art of Directing “Interpretations” in Katowice, Prapremiere Festival in Bydgoszcz, Polish Classics Festival

in Opole or Kontrapunkt Festival in Szczecin.

RADEK RYCHCIK

He studied at Warsaw University and at the Ludwik Solski State Drama School in Cracow. He belongs to the youngest generation of artists who participate in shaping the contemporary theatre discourse in Poland. He started his career as an assistant of the renowned director Krystian Lupa at the production Factory 2, later staged several theatre pieces in a number of Polish theatres. He markedly attracted attention with the production of In the Solitude of Cotton Fields by Bernard-Marie Koltès

RADEK RYCHCIK

Studiował na Uniwersytecie Warszawskim oraz w Państwowej Wyższej Szkole Teatralnej im. Ludwika Solskiego w Krakowie. Należy do młodego pokolenia artystów kształtujących współczesny teatralny język w Polsce. Rozpoczął swoją karierę jako asystent uznanego reżysera, Krystiana Lupy, przy jego spektaklu Factory 2, a następnie wystawił kilka przedstawień w polskich teatrach. Szczególną uwagę przyciągnęła produkcja Samotności pól bawełnianych na podstawie sztuki Bernarda-Marie Koltésa, pokazywana na wielu festiwalach na całym świecie (m.in. w teatrze REDCAT w Los Angeles a także na On the Boards

w Seattle, Under the Radar w Nowym Jorku, Festiwalu PuSH w Vancouver, festiwalu Santiago a Mil w Chile czy PAMS w Seulu). Za spektakl Łysek z pokładu Idy (2010) został uhonorowany najbardziej prestiżową w Polsce nagrodą za reżyserię — Laurem Konrada. Natomiast za inscenizację Hamleta (2011), otrzymał Grand Prix czternastego Festiwalu Szekspirowskiego w Gdańsku.

MONIKA STRZĘPKA

Reżyserka, studiowała na Wydziale Reżyserii Akademii Teatralnej w Warszawie. Zadebiutowała w 2004 Polaroidami Marka Ravenhilla na Scenie Polskiej

170

which was performed at many festivals all over the world (RED CAT in Los Angeles, On the Boards in Seattle, Under the Radar in New York, PuSH Festival in Vancouver, Santiago a Mil Festival in Chile, PAMS in Soule and elsewhere). For the production Łysek of Ida Board (2010) he received the most prestigious Polish award for direction the “Laur Konrada”, for his Hamlet (2011) he got the Grand Prix of the 14thShakespeare’s Festival in Gdansk.

MONIKA STRZĘPKA

A theatre director, studied at the Department of Directing of the Theatre Academy in Warsaw. Her début was

a 2004 production of Mark Ravenhill’s Some Explicit Polaroids on the Polish Stage in Český Těšín (Czech Republic). Her next productions included Anna Bednarska’s Z twarzą przy ścianie (Polish Theatre in Bydgoszcz). A year later she was working for the Wybrzeże Theatre in Gdańsk, where she directed Shex Show presents Yorick, or Confessions of the Jester based on a script by Andrzej Żuławski. Her later works returned to contemporary drama, describing lame, impoverished interpersonal relations, and the degraded world; in 2005, it was her Honor Samuraja (based on Adam Rapp’s Stone Cold Dead Serious, Theatre in Jelenia Góra), and in 2006, Werner Schwab’s Die Präsidentinnen (the Polish Stage in Český Těšín).

w Czeskim Cieszynie. Kolejne przedstawienie to Z twarzą przy ścianie Anny Bednarskiej (w Teatrze Polskim w Bydgoszczy). Rok później pracowała w Teatrze Wybrzeże w Gdańsku, gdzie zrealizowała Szeks show presents Yorick, czyli wyznania błazna, według scenariusza Andrzeja Żuławskiego. Kolejne realizacje reżyserki to powrót do dramaturgii współczesnej opisującej kalekie, wyjałowione międzyludzkie relacje i zdegradowany świat. W 2005 był Honor Samuraja Adama Rappa (Teatr w Jeleniej Górze), w 2006 Prezydentki Wernera Schwaba (Scena Polska w Czeskim Cieszynie). Kolejne przedstawienia Monika Strzępka przygotowywała wspólnie z Pawłem Demirskim. W tandemie z dramaturgiem powstały

najpierw Dziady. Ekshumacja (Teatr Polski we Wrocławiu, 2007), następnie spektakle: Był sobie Polak, Polak, Polak i Diabeł … (Teatr Dramatyczny w Wałbrzychu, 2007), Śmierć Podatnika (Teatr Polski we Wrocławiu, 2007), Diamenty to węgiel, który wziął się do roboty (Teatr Dramatyczny w Wałbrzychu, 2008), Opera gospodarcza dla ładnych pań i zamożnych panów (Teatr im. Jana Kochanowskiego w Opolu, 2008) oraz Sztuka dla dzieci (Teatr im. Norwida w Jeleniej Górze, 2009), Niech żyje wojna (Teatr Dramatyczny w Wałbrzychu, 2009), Był sobie Andrzej Andrzej Andrzej i Andrzej (Teatr Dramatyczny w Wałbrzychu, 2010), Tęczowa Trybuna 2012 (Teatr Polski we Wrocławiu, 2011), Położnice

171 EN

Monika Strzępka worked on her later projects with Paweł Demirski. The tandem began with Forefathers’ Eve. Exhumation at the Polski Theatre in Wrocław (2007), followed by There was a Pole, a Pole, a Pole, and Devil… (Dramatyczny Theatre in Wałbrzych, 2007), Death of a Taxpayer (Polski Theatre in Wrocław, 2007), Diamonds are Coal that got to Work (Dramatyczny Theatre in Wałbrzych, 2008), Business Opera for Pretty Ladies and Wealthy Gentlemen ( Jan Kochanowski Theatre in Opole, 2008) and A Play for Children (Norwid Theatre in Jelenia Góra, 2009), Niech żyje wojna (Drama Theatre in Wałbrzych, 2009), There Was Andrzej Andrzej Andrzej and Andrzej (Drama Theatre in Wałbrzych, 2010),

Rainbow Stand 2012 (Polski Theatre in Wrocław, 2011), Położnice szpitala św. Zofii (Rozrywki Theatre in Chorzów, 2011), In the Name of Jakub S. (Drama Theatre in Warsaw/Łaźnia Nowa Theatre in Kraków, 2011), On Being Good (Drama Theatre in Wałbrzych, 2012), The Firm (Nowy Theatre in Poznań, 2012), Courtney Love (Polski Theatre in Wrocław, 2012) and The Curse, Episodes from the Hopeless Time (IMKA Theatre/Łaźnia Nowa Theatre in Krakow). Strzępka is a winner of numerous prizes and awards, amongst them Polityka Weekly Passport. Her shows won twice the Polish Contest at Divine Comedy International Theatre Festival (in 2010 the best performance title went to There Was Andrzej

szpitala św. Zofii (Teatr Rozrywki w Chorzowie, 2011), W imię Jakuba S. (Teatr Dramatyczny w Warszawie/Łaźnia Nowa w Krakowie, 2011), O dobru (Teatr Dramatyczny w Wałbrzychu, 2012), Firma (Teatr Nowy w Poznaniu, 2012) oraz Courtney Love (Teatr Polski we Wrocławiu, 2012) oraz Klątwa, odcinki z czasu beznadziei (Teatr IMKA/Łaźnia Nowa w Krakowie). Strzępka jest laureatką wielu nagród, m.in. Paszportu Polityki w dziedzinie Teatr, a jej spektakle dwukrotnie zwyciężyły na festiwalu Boska Komedia (w 2010 roku najlepszym spektaklem festiwalu został wybrany Był sobie Andrzej Andrzej Andrzej i Andrzej, a rok później — Tęczowa Trybuna 2012).

PIOTR SZCZERSKI

Reżyser teatralny, od 1992 roku szef kieleckiego Teatru im. Stefana Żeromskiego. Jest absolwentem polonistyki Uniwersytetu Jagiellońskiego oraz Wydziału Reżyserii Dramatu Akademii Teatralnej w Warszawie. W swoich realizacjach sięga zarówno po klasykę jak i po dramat najnowszy. Za młodu Szczerski związany był z ruchem teatrów studenckich. W połowie lat siedemdziesiątych zakładał grupy Judasz i Fantastron. W 1979 roku doprowadził do reaktywacji zasłużonego dla Krakowa eksperymentalnego Teatru 38. Kierował nim przez kolejnych trzynaście lat. Szczerski grał, reżyserował i pisał scenariusze. Jego najbardziej

172

Andrzej Andrzej and Andrzej and in 2011 to Rainbow Stand 2012).

PIOTR SZCZERSKI

Theatre director. Since 1992, Head Director of Stefan Żeromski Theatre in Kielce. He graduated from Polish Literature Studies at Jagiellonian University. He also studied direction at The Theatre Academy in Warsaw. He specializes in modern drama but he’s also famous for his striking interpretations of the classics. He was involved with the student theatre. In the mid 70’s he founded groups Judas and Fantastron. In 1979 he re-activated famous experimental 38 Theatre in Cracow

and managed it for thirteen years. He directed, wrote the scripts and starred in its plays. His most famous performances directed at the 38 Theatre are Beckett (1979), based on the texts by the Irish Nobel Prize winner and The Trial (1981), based on Franz Kafka’s writings. Simultaneously, he worked at the repertoire theatres. He has directed over fifty performances, produced by The National Stary Theatre in Krakow and such distinguished stages as theatres in Olsztyn, Szczecin and last, but not least, Kielce.

znane realizacje w Teatrze 38 to Beckett według tekstów irlandzkiego noblisty (1979) i Proces na podstawie prozy Franza Kafki (1981). Równocześnie pracował w teatrach repertuarowych. Ma w dorobku reżyserię przeszło pięćdziesięciu przedstawień, począwszy od Starego Teatru w Krakowie, poprzez Teatr im. Stefana Jaracza w Olsztynie, Współczesny w Szczecinie, a skończywszy na Teatrze im. Stefana Żeromskiego w Kielcach.

CEZARY TOMASZEWSKI

Reżyser, choreograf i performer. Twórca m.in: wyróżnionej przez prestiżowe magazyny „Theater heute” i „Falter”

autorskiej wersji operetki Franza LeharaWesoła Wdówka, obsadzonej przez cztery polskie sprzątaczki (najlepszy młody reżyser i najlepsza off-owa produkcja roku 2009 w Austrii), oraz głośnych spektakli muzycznych Capelli Cracoviensis: inscenizacji madrygałów Monteverdiego Bar.okowa uczta w barze mlecznym w Krakowie, pieśni Mendelssohna wyreżyserowanych w Lasku Wolskim, The Nature Lovers/ Naturzyści, Requiem Mozarta Karaoke Sakralne, oper — Orfeo ed Euridice Glucka i Amadigi di Gaula Haendla, przedstawienia muzycznego Nobody has ever liked it na podstawie Pierrot Lunaire Schönberga i Il Combattimento di Tancredi e Clorinda Monteverdiego i jubileuszowego solo Jana Peszka:

173 EN

CEZARY TOMASZEWSKI

Polish director, choreographer, performer and musician. He directed Franz Lehar’s The Merry Widow, in which he cast four Polish cleaners. The production received significant awards from the magazines “Theater Heute” and “Falter” (Best Young Director and the Best Off Production in 2009 in Austria). He directed renowned musical productions by Capella Cracoviensis: the stage production of Monteverdi’s madrigals bar.oque feast in a milk bar in Cracow, the show Naturists composed of Mendelssohn’s songs in Wolski Forest and Gluck’s Orpheus and Eurydice. In collaboration with Jan Peszek’s, he directed

Hamlet with the dance students from Theatre Academy in Cracow. Two of his projects, Last Temptation of Saint Bernardette and Dance Tetralogy, were presented in theatres and at festivals in Austria, Switzerland and the Great Britain. As a choreographer he worked with such directors as: Katarzyna Szyngiera, Monika Strzępka, Wiktor Rubin, Maja Kleczewska, Bartosz Szydłowski and Eva Rysova. He teaches at the Vocal Faculty of the Academy of Music in Wrocław. As a performer, actor and dancer he worked with Toxic Dreams, Joachim Robbrecht, Andrea Bold, Willi Dorner, Anna Tenta, cie, sans filtre, Catherine Guerin.

Dośpiewanie. Autobiografia, drugiej części Podwójnego Solo. Hamlet w jego reżyserii, zrealizowany ze studentami Wydziału Teatru Tańca krakowskiej PWST pod opieką artystyczną Jana Peszka zaproszony został na Międzynarodowy Festiwal Teatralny Dialog we Wrocławiu i Warszawskie Spotkania Teatralne. Inne projekty autorskie Tomaszewskiego m.in: Last Temptation of Saint Bernardette i Dance Tetralogy — pokazywane były w teatrach i na festiwalach w Austrii, Szwajcarii i Wielkiej Brytanii. Jako choreograf współpracował z wieloma reżyserami teatralnymi m.in: Katarzyną Szyngierą, Moniką Strzępką, Wiktorem Rubinem, Mają Kleczewską, Evą Rysovą i Bartoszem Szydłowskim. Wykłada na Akademii

Muzycznej we Wrocławiu na Wydziale Wokalnym. Jako performer, aktor i tancerz współpracował m.in z Toxic Dreams, Joachimem Robbrechtem, Andreą Bold, Willi Dornerem, Anną Tenta, cie. Sans filtre, Catherine Guerin.

ADOLF WELTSCHEK

174

ADOLF WELTSCHEK

Aktor, reżyser, scenarzysta. Od 1998 roku jest dyrektorem Teatru Groteska. Absolwent Wydziału Reżyserii Dramatu PWST w Krakowie. Zrealizował 60 spektakli teatralnych m.in. Teatrze STU, Teatrze Starym, Teatrze Miejskim Preszow (Słowacja), Jo Bithume (Francja), KTO, Teatrze Groteska. Spektakle w jego reżyserii prezentowane były na wielu festiwalach międzynarodowych. Pomysłodawca i twórca XIV edycji Wielkiej Parady Smoków. Parada prezentowana była w Irlandii, Norwegii, Czechach, Chinach. Pomysłodawca i Dyrektor Artystyczny Międzynarodowego Festiwalu Materia Prima. Forma. Odznaczony

przez Ministra Bogdana Zdrojewskiego srebrnym medalem Gloria Artis. Actor, director, script writer. Since 1998, he has been the Artistic Director of the Groteska Theatre. Graduate of Drama Directing at the Ludwik Solski State Drama School in Krakow. To date, he has directed 60 performances at Scena STU Theatre, The National Stary Theatre, Presov Theatre (Slovakia), Jo Bithume Theatre (France), KTO and Groteska Theatre. His performances have been shown at a number of international festivals. He was the initiator and creator of the 14th edition of the Great Dragon Parade, which has been presented in Ireland, Norway, Czech Republic and People’s Republic of China. He is also the initiator and

prezentowane były na wielu festiwalach międzynarodowych. Pomysłodawca i twórca czternastu edycji Wielkiej Parady Smoków. Parada prezentowana była w Irlandii, Norwegii, Czechach, Chinach. Pomysłodawca i Dyrektor Artystyczny Międzynarodowego Festiwalu Materia Prima. Forma. Odznaczony przez Ministra Bogdana Zdrojewskiego srebrnym medalem Gloria Artis.

PAWEŁ WOLAK, KATARZYNA DWORAK-WOLAK 14 Małżeństwo od 1998 roku. Od początku kariery artystycznej związani z Teatrem im. Heleny Modrzejewskiej w Legnicy (Katarzyna od 1996, Paweł

od 1997). Zatrudnieni jako aktorzy. Oboje mają na swoim koncie ponad siedemdziesiąt premier teatralnych. Liczne nagrody indywidualne i zespołowe. Najgłośniejsze spektakle w których grali to: Zły — reż. Jacek Głomb, Ballada o Zakaczawiu — reż. Jacek Głomb MADE IN POLANDreż. Przemek Wojcieszek, Osobisty Jezus- reż. Przemek Wojcieszek, III Furie- reż. Marcin Liber, Dziady- reż. Lech Raczak. W 2007 napisali wspólnie pierwszą sztukę: Sami. Komedię o małżeństwie które po życiowej tragedii przenosi się na wieś. Sami zostali wystawieni w ich reżyserii w teatrze w Legnicy w 2008 roku. Na festiwalu komedii TALIA w Tarnowie spektakl otrzymał Grand Prix a autorzy

175 EN

Art Director of the Materia Prima International Form Theatre Festival. He was awarded a silver Gloria Artis medal by the Minister of Culture Bogdan Zdrojewski.

PAWEŁ WOLAK, KATARZYNA DWORAK-WOLAK 14 They have been married since 1998. Since the beginning of their artistic career, they have been involved with Helena Modjeska Theatre in Legnica (Katarzyna starting from 1996, Paweł from 1997). They are employed as the actors. They have starred in over seventy performances and won numerous individual as well as cast awards.

The most acclaimed plays they starred in include: The Evil, dir. Jacek Głomb, Zakaczawie Ballad, dir. Jacek Głomb, MADE IN POLAND, dir. Przemysław Wojcieszek, Personal Jesus, dir. Przemysław Wojcieszek, 3 Furies, dir. Marcin Liber, The Forefathers’ Eve, dir. Lech Raczak. In 2007 they wrote their first play called Sami, about a married couple who moves to the countryside, which they directed in 2008 in Legnica Theatre. The performance was awarded for text, direction and acting at TALIA Festival. In 2010 they wrote another play titled Pracapospolita, czyli tacy sami, staged in 2010 in Legnica. In 2013 they wrote The Slippery Grass Road… They write and direct all the plays together. The go by the name PiK

nagrody za tekst, reżyserię oraz indywidualne nagrody aktorskie. W 2010 powstał kolejny, wspólnie napisany tekst: Pracapospolita, czyli tacy sami. Wystawiony w teatrze w Legnicy w 2010 w ich reżyserii. W 2013 powstała Droga śliska od traw. Jak to Diabeł wsią się przeszedł. Wszystkie dramaty napisali i wyreżyserowali wspólnie. Podpisują się jako PiK (Paweł i Kasia).

JERZY ZOŃ

Współzałożyciel i dyrektor Teatru KTO (od 1978 roku). Założyciel i dyrektor Międzynarodowego Festiwalu Teatrów Ulicznych w Krakowie. Dyrektor

Naczelny i Artystyczny Teatru im. C. K. Norwida w Jeleniej Górze w latach 1988-1993. Reżyser i realizator wielkich widowisk plenerowych oraz międzynarodowych projektów teatralnych. Uhonorowany m.in. Złotym i Srebrnym Krzyżem Zasługi. W ciągu 38-letniej pracy w Teatrze KTO wyreżyserował kilkadziesiąt spektakli scenicznych (m.in. Paradis, Lustro, Gmach, Sprzedam dom, w którym już nie mogę mieszkać, Chór Sierot) i ulicznych (m.in. Parada ponurych, Apokryf, Wieża Babel, Zapach Czasu, Quixotage, Ślepcy), które były prezentowane podczas ponad 250 wyjazdów zagranicznych, na 5 kontynentach, w ponad 40 krajach, dla około 2 mln widzów. Do jego najważniejszych, a zarazem największych

176

(an acronym from their first names — Paweł and Kasia).

JERZY ZOŃ

Co-founder and director of KTO Theatre (since 1978). Founder and director of International Festival of Street Theatres in Cracow. Artistic director of C.K. Norwid Theatre in Jelenia Góra (1988-1993). Director and producer of open-air shows and other international theatrical projects. Awarded with Gold and Silver Cross of Merit. During his 38-year long work for the KTO Theatre, he directed several dozen of street and theatre shows which were presented at international festivals

(including: Paradis, The Mirror, I’ll Sell a House in Which I Can Live No More, Chorus of Orphans) that were presented during over 250 international trips, on five continents, in over 40 countries, for almost 2 million people. His biggest open-air show is Hello Mr Jo for the French Theatre Jo Bithume (more than 150, 000 spectators), Vivat Academia (8,000 spectators) and Cantata (a millennium New Year’s Eve show aired on BBC and watched in over 120 countries). The most interesting international projects realized by Jerzy Zoń in the last years include: a collaboration with the Norwegian Opera House (the performance Operation Opera); participation in the program Polish Presidency (presentations of The Blind

w Polsce inscenizacji plenerowych należą: Hello Mr Jo dla francuskiego teatru Jo Bithume (około 150.000 widzów), Vivat Academia (około 8.000 widzów), Cantata (milenijne widowisko sylwestrowe transmitowane przez BBC do ponad 120 państw). Najciekawsze projekty międzynarodowe zrealizowane przez Jerzego Zonia w ostatnich latach: koprodukcja z Operą Norweską (spektakl Operacja Opera); udział w programie Polska Prezydencja 2011 (prezentacje spektaklu Ślepcy w Kijowie, Mińsku i Berlinie); udział w prestiżowej prezentacji osiągnięć polskiego teatru podczas Fringe Festival 2012 w Edynburgu (nominacja do nagrody Total Theatre Award). Jerzy Zoń wypracował charakterystyczny, pozawerbalny język

teatralny, będący rozpoznawalnym znakiem Teatru KTO i źródłem jego międzynarodowych sukcesów.

177 EN

in Berlin, Minsk and Kiev); participation in the prestigious Fringe Festival in 2012 in Edinburgh (nomination for the Total Theatre Award). Jerzy Zoń is famous for his characteristic, nonverbal theatre language, a trade mark of the KTO Theatre and a source of its international successes.

T E AT R y T H E AT R E S

Teatr im. Stanisława Ignacego Witkiewicza w Zakopanem Teatr powstał w 1985 roku. Nikt wtedy nie wróżył młodemu zespołowi sukcesu. Premiery Autoparodii, Życia snem, Dr Faustusa, a zwłaszcza Cabaretu Voltaire, okazały się wydarzeniami, których powodzenie przerosło oczekiwania zespołu. Teatr stał się modny. Po roku 1990 sytuacja radykalnie się zmieniła. Większość krytyków odwróciła się od niego, zniechęciły się elity, odżegnało się nowe pokolenie twórców. Pojawiły się ostre głosy krytyczne i zachęty do wyboru innej drogi. Na szczęście Andrzej Dziuk i jego zespół okazali się odporni nie tylko na tego

rodzaju perswazje, ale także na różnego rodzaju mody i techniczno-inscenizacyjne nowinki. Na mapie teatralnej kraju ma swoje odrębne miejsce jako teatr „osobny”, w którym — wbrew panującym tendencjom — szanuje się tekst i najważniejszy jest widz.

Teatr Bagatela im. Tadeusza Boya-Żeleńskiego Teatr „Bagatela” im. Tadeusza Boya-Żeleńskiego w sezonie 2014/2015 świętuje 95-lecie istnienia. Od 1919 roku róg ulic Karmelickiej i Krupniczej jest stałym punktem na kulturalnej mapie Krakowa. Począwszy od przedwojennego teatru rewiowego na — jak

179 EN

Witkacy Theatre in Zakopane Professional theatre company based in Zakopane. The theatre was established in 1985 when nobody believed in its success. Zakopane was considered a very unlucky place for all artistic activities, but premieres of such plays as Autoparodia, Life is a dream, Doctor Faustus and Cabaret Voltaire turned out to be very famous events and their acclaim surprised even the theatre team. Witkacy Theatre became a very fancy place. After 1990, situation changed. Critics turned away from the theatre, elites seemed to be very disappointed, new generation of artists dismissed the place completely. Luckily, Andrzej

Dziuk and his team were resistant to such a blackmail and they stayed very sceptic regarding all the novelties. Witkacy Theatre has its own place on the Polish theatre map and is considered to be a theatre “apart”, where — despite contemporary tendencies — both text and spectators are respected.

Bagatela Theatre The Bagatela theatre celebrates its 95 anniverasary this year. The theatre’s history dates back to 1918, when Marian Dąbrowski, publisher and editor of Kraków’s Ilustrowany Kurier Codzienny (Illustrated Daily Courier, commonly known as IKC, also Ikac)

chcieli założyciel Marian Dąbrowski i ojciec chrzestny Boy-Żeleński — paryską miarę, poprzez powojenną scenę dla dzieci Wesoła Gromadka i Teatr Młodego Widza kierowane przez Marię Billiżankę, Teatr Rozmaitości pod dyrekcją Haliny Gryglaszewskiej oraz teatr eksperymentalny Mieczysława Górkiewicza, po teatr lektur szkolnych lat 80./90. i obecną dwuprofilową „Bagatelę” Henryka Jacka Schoena, scena ta jest jedną z najbardziej rozpoznawalnych w kraju. Tutaj debiutowali Roman Polański, Teresa Budzisz-Krzyżanowska, Olgierd Łukaszewicz i Jerzy Trela, tu eksperymentowali Tadeusz Kantor i Krystian Lupa, a dziś właśnie tu występują Urszula Grabowska i Magdalena Walach oraz wielu innych

utalentowanych aktorów. 7 maja 2004 otwarta została kameralna Scena na Sarego 7. Prezentowane są tu dramaty Shakespeare’a, Czechowa czy adaptacje Dostojewskiego, ale przede wszystkim najciekawsze pozycje z dramaturgii współczesnej. Tutaj również realizowany jest cykl spotkań Laboratorium Młodej Reżyserii.

Teatr Studio im. Stanisława Ignacego Witkiewicza Teatr powstał w 1972 roku. O charakterze miejsca zadecydowała linia programowa ustalona przez jego pierwszych dyrektorów, Józefa Szajnę

180

initiated the creation of the stage. The building was designed by architect Janusz Zarzecki during 1918 — 1919, and its interior was designed by painter and decorator Henry Uziembło. A fire that broke out the night of 6/7 April 1928 completely destroyed the interior. In 1926, due to financial difficulties, the theatre was reclassified as a cinema. In 1938, the building was modernized and renamed Scala. It became the most elegant cinema in Kraków. Housed here during 1946 — 1948 was an intimate theatre. Since 1949 it has been home to the Państwowy Teatr Młodego Widza (State Theatre of the Young Viewer). The Rozmaitości Theatre was established here in 1957. The theatre returned to being called Bagatela in 1970,

and was dedicated to the memory of Tadeusz Boy-Żeleński in 1972. The writer and doctor lived in a flat in the area for many years. Roman Polanski made his debut here as a young artist. The theatre was originally designed for children but nowadays shows musicals, comedies and other light entertainments suitable for families.

i Jerzego Grzegorzewskiego. W 2011 roku stanowisko dyrektora naczelnego objął dyrektor Teatru Polonia i Och-teatru Roman Osadnik. Wprowadzone przez niego zmiany w sposobie promowania i kształtowania wizerunku teatru, a także otwarcie go na nowe projekty (cykle: The Met Opera HD, Siesta w Studio Marcina Kydryńskiego; współpraca z Instytutem Reportażu) wzmocniły pozycję Studio wśród stołecznych teatrów. 1 września 2012 roku kierownictwo artystyczne objęła reżyserka i aktorka Agnieszka Glińska. Swoją dyrekcję rozpoczęła od zbudowania silnego i różnorodnego zespołu, zapraszając do współpracy artystów z innych warszawskich scen. Za „zmiany, jakie już udało się jej przeprowadzić

[…], za obiecujące nowe spektakle i komplety na widowni” Glińska została wyróżniona nagrodą „Co Jest Grane” Wdecha 2012 w kategorii Człowiek Roku. Wśród innych nagród zdobytych w ostatnim czasie warto wymienić Grand Prix 54. Kaliskich Spotkań Teatralnych dla Dwojga biednych Rumunów mówiących po polsku i Nagrodę im. A. Zelwerowicza dla Łukasza Lewandowskiego za rolę Koczkariewa w Ożenku. W 2014 roku Teatr przy współpracy z innymi instytucjami kulturalnymi zrealizował dwa duże projekty: Plac Defilad i Festiwal Kolady, tym samym powracając do pierwotnej formuły miejsca interdyscyplinarnego.

181 EN

Stanisław Ignacy Witkiewicz Studio Theatre The Theatre was founded in 1972 by Józef Szajna. The following artistic and head directors of the theatre were: Józef Szajna, Jerzy Grzegorzewski, Zbiginiew Brzoza and Bartosz Zaczykiewicz. Maciej Klimczak became the new Head Director of the Theatre in 2009 and Grzegorz Bral, its Artistic Director. In 2011 Klimczak was replaced by Roman Osadnik, the director of Polonia Theatre and Och-Theatre. He introduced some changes in the ways of promoting and shaping the image of the Theatre and opened it up for some new projects (cycles: The Met Opera HD, Marcin Kydryński’s Studio Siesta; collaboration

with Report Institute) that resulted in Studio Theatre reclaiming its prestige and the audience. Agnieszka Glińska, a director and an actress, became the new Artistic Director of the Theatre in 2012. She started her direction with creating a strong, varied artistic team.

Teatr KTO Teatr KTO powstał w 1977 roku, a swoją działalność zainaugurował spektaklem Ogród rozkoszy. Pierwszych dziesięć zamkniętych pokazów obejrzało kilkuset widzów; po ocenzurowaniu ponad rok później — niemal 3 tysiące w Krakowie i różnych miastach Polski. W 37. sezonie Teatru KTO statystyki wyglądają zgoła inaczej: ponad trzydzieści (z widowiskami okazjonalnymi ponad 50) tytułów zarówno tych na scenie jak i na ulicy obejrzało w Polsce i na świecie około 2.000.000 widzów. Teatr gościł w blisko 250 miastach w ponad 40 krajach na 5 kontynentach. W trakcie ponad 180 zagranicznych podróży Teatr KTO

182

The KTO Theatre The KTO theatre was founded in 1977 with the Ogród rozkoszy show. Its shows have been attended by over two million people. The theatre visited more than 250 cities, in more than 40 countries on 4 continents. Since 1st January 2005 the KTO has had the status of a Krakow municipal theatre. The director of the KTO Theatre is Jerzy Zon.

odwiedził Kolumbię, Meksyk, Brazylię, Kostarykę, Tunezję, Iran, USA, Koreę Południową i niemal wszystkie kraje Europy. Brał udział w prestiżowych festiwalach m. in. w Seulu, Bogocie, Nowym Jorku, Sankt Petersburgu, Berlinie, Wiedniu, Pradze, Tiranie, Edynburgu, Mińsku i Kijowie. Teatr KTO jest organizatorem 27 edycji Międzynarodowego Festiwalu Teatrów Ulicznych w Krakowie, a także realizatorem krakowskich projektów artystycznych — Noc Teatrów i Noc Poezji. Od 1 stycznia 2005 roku krakowski Teatr KTO jest Teatrem Miejskim. Przez 38 lat niezmiennie dyrektorem Teatru KTO jest Jerzy Zoń.

Teatr Groteska w Krakowie Teatr Groteska w Krakowie jest jedną z najstarszych i najbardziej renomowanych scen lalkowych w Polsce. Teatr został założony w 1945 roku przez wybitnych artystów teatru Zofię i Władysława Jaremów. Od 1998 roku dyrektorem teatru jest Adolf Weltschek — z wykształcenia reżyser i filolog. Jego myślenie o teatrze daleko wykracza poza pudełko sceny. Swoje przedstawienia Groteska kieruje do widza wielopokoleniowego. Spektakle dla dzieci i młodzieży odznaczają się nie tylko ciekawą tematyką, ale także wykorzystaniem wielu form teatralnej ekspresji: lalki o zróżnicowanych

technikach animacji, maski, kostiumy. Prężnie działa także Scena dla dorosłych, na której wystawiane są utwory m.in. Sofoklesa, Woltera, Michaiła Bułhakowa — scena będąca dowodem na to, że wielki repertuar w teatrze formy zyskuje na sile. Teatr Groteska jest, niezmiennie poszukującym nowych środków wyrazu artystycznego, teatrem plastycznym, operującym formą, barwą, materią, ruchem. Groteska to teatr wizualny, dążący do przełamywania barier językowych.

183 EN

Groteska Theatre The Groteska theatre is one of the most renowned Polish puppet scenes. The theatre was created in 1945 by prominent theatre artists, Zofia and Władysław Zaremba. Since 1998, Adolf Weltschek has been managing the place. His theatre philosophy goes beyond the scene dimension. Groteska’s shows are devoted to multigenerational audience. Artists try to combine many of theatre forms: music, dance, puppet, animation etc.

Teatr Nowy im. Tadeusza Łomnickiego w Poznaniu Choć widownia teatru przy ul. Dąbrowskiego 5 po raz pierwszy zapełniła się 14 września 1923 roku, to jego artystyczny profil zarysował się wyraziście dopiero 50 lat później, wraz z objęciem stanowiska dyrektora przez Izabellę Cywińską, późniejszą Minister Kultury w pierwszym solidarnościowym rządzie wolnej Polski. To w okresie jej 16-letniej dyrekcji Teatr Nowy stał się nie tylko miejscem rozrywki, ale i trybuną dla tych, którym starano się odebrać prawo do głosu. Od 2011 roku poznańską sceną zarządza Piotr Kruszczyński, dbając o kontynuację istotnego dialogu zapoczątkowanego przez jego wielką

poprzedniczkę. W nowych warunkach politycznych i społecznych scena przywraca tradycję teatru obywatelskiego i przyciąga twórców wrażliwych na aktualne problemy. Dzięki mariażowi doświadczenia i młodości zapraszanych reżyserów, Teatr Nowy w każdym sezonie może zaoferować swojej publiczności zróżnicowany repertuar oparty o współczesną dramaturgię i nowoczesne interpretacje klasyki.

Capella Cracoviensis Zespół muzyczny powstały w 1970 z inicjatywy dyrygenta i muzykologa Stanisława Gałońskiego. Do 30 października 2008 był jej dyrektorem

184

Tadeusz Łomnicki new theatre in poznań Even though the seats of the theatre on Dąbrowskiego Street, back then called Modjeska Theatre — were filled for the very first time on 14th September 1923, its artistic profile became clear only fifty years later, when Izabella Cywińska, who later was elected to be the Minister of Culture, in the first post-solidarity government, became its Artistic Director. It is during the period of her management (the years 19731989) that the New Theatre became a platform for those who had been silenced before. Since 2011 the Theatre is managed by Piotr Kruszczyński who continues the line marked out by its

great predecessor. Under new political and social circumstances, the stage brings back the traditions of citizen theatre and attracts artists who discuss current social issues. Thanks to both, the combination of experience and youth, the New Theatre offers its audience a varied repertoire comprised of modern plays and new interpretations of the classics.

Capella Cracoviensis Capella Cracoviensis is a professional music ensemble and mixed chamber choir based in Kraków, Poland. It was formed in 1970 by composer and music conductor Stanisław Gałoński

i kierownikiem artystycznym, od 1 listopada 2008 stanowisko to objął Jan Tomasz Adamus. Zespół wykonuje na historycznych instrumentach muzykę minionych epok. Dzięki wsparciu Miasta Krakowa Capella Cracoviensis realizuje projekty na najwyższym poziomie artystycznym, skupiając artystów o określonej wrażliwości.

Teatr im. Heleny Modrzejewskiej w Legnicy Polski teatr w Legnicy istnieje od 1977 roku, a od 1999 nosi imię Heleny Modrzejewskiej. Od 1994 r. kieruje nim Jacek Głomb. Konsekwentnie realizuje się tu koncepcję wiązania

działalności artystycznej z przestrzenią miasta, realizując spektakle nie tylko na scenie w zabytkowym budynku z 1842 roku, ale również w zrujnowanych wnętrzach dawnych hal fabrycznych, restauracji czy sklepów. Owocem tej pracy są głośne, nagradzane spektakle. Do najsłynniejszych należą legnickie inscenizacje dramatów Szekspira, m.in. Koriolan (1998), Hamlet, Książę Danii (2001), Otello (2006), a także prapremiery dramatów współczesnych, często pisanych specjalnie dla Teatru Modrzejewskiej, np. Ballada o Zakaczawiu (2000), Made In Poland (2004), III Furie (2011), których inspiracją bywają często autentyczne lokalne historie i postacie. Teatr prezentował swe przedstawienia publiczności w Polsce

185 EN

(b. 1936), its first director and general manager. Capella Cracoviensis specializes in early music, Renaissance polyphonies, Polish Baroque, and classical chamber music played on period instruments, as well as oratorios, and operatic scores including the works of Mozart. The home base for the Orchestra is the historic Krakow Philharmonic Hall located on Zwierzyniecka street. Regular performances in many world-renowned venues have confirmed its status as one of Poland’s most outstanding period instrument ensembles.

Helena Modjeska Theatre in Legnica Polish theatre in Legnica was founded in 1977. The theatre was named after Helena Modjeska in 1999. Since 1995, Jacek Głomb has been managing the place. The theatre consequently realizes idea of combining artistic activities with the city space — shows are presented not only in historic theatre building but also in the old interiors of factory halls, restaurants and shops. The fruit of this concept are famous and prize-winning shows as Coriolanus (1998), Hamlet, Prince of Denmark (2001), Othello (2006) and other contemporary plays written especially for Helena Modjeska Theatre and

i za granicą, nie tylko w Europie, ale także w Rosji, USA, Argentynie, Turcji. Dodatkowo w legnickim teatrze realizuje się unikalny w skali kraju program edukacji teatralnej i rozmaite inicjatywy ogólnokulturalne. W 2012 roku w Legnicy rozpoczęto projekt pod nazwą „Teatr Opowieści” jako alternatywę wobec modnego, jednorodnego teatru współczesnego. Zaproszenie do współtworzenia projektu przyjęli wybitni twórcy polskiego teatru, m.in. Piotr Cieplak, Piotr Tomaszuk, Ondrej Spišák, Lech Raczak.

Teatr Łaźnia Nowa Teatr Łaźnia Nowa w Nowej Hucie to najmłodszy krakowski teatr, znajdujący się w wyremontowanych halach warsztatów szkolnych, posiadający dwie sceny, mogące pomieścić kilkuset widzów. Podczas dziesięciu lat istnienia, Łaźnia Nowa wypracowała sobie solidną markę na polskim rynku teatralnym, wykreowała m.in.: Festiwal Teatralny Genius Loci, Międzynarodowy Festiwal Teatralny Boska Komedia i Festiwal Mrożkowski. Spektakle otrzymywały wiele nagród i gościły na wielu festiwalach. Wbrew stereotypom o beznadziei dzielnicy, w Łaźni Nowej realizowane są projekty międzynarodowe i koprodukcje z partnerami z całej

186

inspired by local and authentic stories: Ballada o Zakaczewiu (2000), Made in Poland (2004), III Furies (2010). The theatre presented its shows in Poland and abroad, not only in Europe but also in Russia, USA, Argentina and Turkey. Modjeska theatre produces unique educational project and other cultural initiatives. In 2012, they started the Theatre of stories project which was meant to be an alternative for homogenous contemporary theatre. Distinguished artists as Piotr Cieplak, Piotr Tomaszuk, Ondrej Spišák and Lech Raczak declared their access to the project.

Laznia Nowa Theatre Founded on the 1st of January 2005, Laznia Nowa is one of the youngest Krakow theatres. Its general and artistic director is Bartosz Szydłowski. Previous activities of the theatre were run under the brand of the “Laznia” Theatre Association, a precursor to Laznia Nowa Theatre. Laznia Nowa Theatre is based in former school workshops in Nowa Huta’s Szkolne Estate. The program of the theatre is based on an exchange between European partners, co-productions, individual projects and cooperation with local community. The projects combine artistic and social activities — post-industrial halls host performances, festivals, concerts,

Polski, powstają programy i spektakle autorskie w oparciu o ścisłą współpracę z mieszkańcami dzielnicy, koncerty, wystawy, pokazy filmowe i multimedialne, spotkania i warsztaty. Wielopoziomowość działań służy zbliżeniu teatru do jak najszerszego grona widzów. Dyrektorem naczelnym i artystycznym Łaźni Nowej jest Bartosz Szydłowski. Wcześniejszą działalność teatru wyznacza kilkuletnia historia Stowarzyszenia Teatralnego „Łaźnia”, z którego Łaźnia Nowa się wywodzi.

TR Warszawa TR Warszawa to od ponad dziesięciu lat jeden z najpopularniejszych teatrów

w Polsce. Uważany za nowoczesny teatr otwarty na nowe idee, równocześnie kultywujący najlepsze teatralne tradycje. Wysoką pozycję TR Warszawa wśród młodych teatrów europejskich potwierdzają nagrody przyznane na festiwalach krajowych i międzynarodowych. Najnowsze spektakle TR Warszawa to T.E.O.R.E.M.A.T. na podstawie twórczości Piera Paolo Pasoliniego, w reżyserii Grzegorza Jarzyny, Między nami dobrze jest Doroty Masłowskiej we współpracy z Schaubühne am Lehniner Platz, Areteia Grzegorza Jarzyny we współpracy z Schauspiel Essen, zrealizowany jako część programu „Europejska Stolica Kultury RUHR.2010”, Jackson Pollesch René Pollescha, Nosferatu Grzegorza Jarzyny, spektakl

187 EN

exhibitions, film screenings and multimedia shows, meetings and workshops. The projects of Laznia Nowa Theatre are also staged outside the building of the theatre: in the streets, squares and housing estates of Nowa Huta. The theatre is an organizer of the Genius Loci Festival. Since 2005, it has been a member of Trans Europe Halles, an international network embracing cultural institutions from Europe that operate in European post-industrial spaces.

TR Warszawa TR Warszawa has been one of the best known theatres in Poland for over

10 years. It is regarded as a modern theatre open to new ideas, theatre that cultivates the best theatrical traditions. TR’s high position in various rankings of young European theatres is confirmed by numerous awards won by the company at national and international festivals. Among the theatre’s latest projects are T.E.O.R.E.M.A.T. based on the work of Pier Paolo Pasolini, directed by Grzegorz Jarzyna, a co-production with Schaubühne am Lehniner Platz of Dorota Masłowska’s No Matter How Hard We Tried, Areteia by Grzegorz Jarzyna, a coproduction with Schauspiel Essen prepared as part of the programme RUHR.2010 — European Capital of Culture, Jackson Pollesch by René

inspirowany Draculą Brama Stokera oraz Druga Kobieta w reżyserii Grzegorza Jarzyny na podstawie scenariusza Johna Cassavetesa Opening night.

Teatr im. Stefana Żeromskiego w Kielcach Jest jedną z najstarszych scen teatralnych w Polsce, istnieje od 1879 r. Siedzibą teatru od początku jest zabytkowa kamienica przy najbardziej znanej ulicy Kielc — Sienkiewicza. Teatrem od 23 lat kieruje Piotr Szczerski. To tutaj pracują tacy reżyserzy, jak Radosław Rychcik, Ewelina Marciniak, czy Wiktor Rubin i dramaturdzy, tacy jak: Jolanta Janiczak, Mateusz Pakuła, czy

Michał Buszewicz. W Teatrze praktykuje się pisanie tekstów na zamówienie i dla konkretnych aktorów. Znakomity, zgrany zespół pełen młodych, zdolnych i nieco starszych, doświadczonych aktorów doceniają nie tylko jury festiwali, ale wszyscy, którzy z nim współpracują. To tu powstały takie przedstawienia, jak Samotność pól bawełnianych, która w swoim tournée zjeździła kilka kontynentów, czy Caryca Katarzyna — najliczniej nagradzany spektakl w Polsce, w zeszłym sezonie. Przy wejściu do Teatru wisi motto Tadeusza Kantora: „Do Teatru nie wchodzi się bezkarnie”.

188

Pollesch, Nosferatu by Grzegorz Jarzyna, inspired by Bram Stokers’ Dracula and The Second Woman.

Stefan Żeromski Theatre in Kielce It is one of the oldest theaters in Poland existing since 1879. From the beginning, the theatre’s seat has been the historic tenement house on the most popular street in Kielce — Sienkiewicz Street. The theater has been managed for 23 years by Piotr Szczerski. It is the place of work of such theatre directors as Radosław Rychcik, Ewelina Marciniak or Wiktor Rubin as well as playwrights such as: Jolanta

Janiczak, Mateusz Pakuła or Michał Buszewicz. Writing texts on request and for specific actors is practiced in the theatre. Excellent team of young well-integrated, talented people and a bit older experienced actors is appreciated not only by the jury of festivals to which the Theater has been going to almost continuously for several years, but also by the people who cooperate with it. It is here that created were such performances as In the Solitude of Cotton Fields which was played on several continents during its tour or Empress Catherine– the most award-winning performance in Poland last season. At the entrance to the Theatre hangs motto of Tadeusz Kantor: “One cannot enter the theatre with impunity”.

Teatr Polski we Wrocławiu Teatr Polski we Wrocławiu to instytucja kultury Urzędu Marszałkowskiego Województwa Dolnośląskiego, działa oficjalnie od roku 1946. W jego skład wchodzą trzy sceny: Scena Kameralna, Scena na Świebodzkim oraz Scena im. Jerzego Grzegorzewskiego. Od września 2006 roku dyrektorem naczelnym i artystycznym jest Krzysztof Mieszkowski. Od kilku sezonów uważany za jedną z najważniejszych scen w Polsce, co potwierdzają doroczne ankiety, recenzje przygotowywanych premier i pełne widownie. Jeden z najczęściej nagradzanych teatrów w Polsce. „Ambasador” polskiej sztuki teatru

za granicą — spektakle prezentowano w Europie, Azji i Ameryce Południowej. W repertuarze ma spektakle reżyserowane przez Krystiana Lupę, Monikę Strzępkę, Jana Klatę, Michała Zadarę, Michała Borczucha, Barbarę Wysocką i Krzysztofa Garbaczewskiego. Teatr prowadzi także działalność edukacyjną i pro publico bono: cykle „Czynne poniedziałki” oraz Wszechnica Teatralna.

Nettheatre — Centrum Kultury Lublin Pierwszy na świecie teatr internetowy prezentujący swoje spektakle zarówno w przestrzeni rzeczywistej jak i wirtualnej, pozwalający widzom współtworzyć

189 EN

Polski Theatre in Wrocław The organizer of Polski Theatre in Wrocław is Marshal Office of Lower Silesia Voivodeship. The theatre was founded officially in 1946. There are three stages in the theatre: Small Stage, Świebodzki Train Station Stage and Jerzy Grzegorzewski Stage. Since September 2006, Krzysztof Mieszkowski holds a post of Artistic and Managing director. During last few years, theatre is considered as a one of the best theatres in Poland which proved by critics and full audience. Moreover it is one of the most often rewarded theatres in Poland. “The ambassador” of Polish theatre abroad — the production were

presented in Europe, Asia, and South America. In the repertoire of theatre there are productions directed by Krystian Lupa, Monika Strzępka, Jan Klata, Michał Zadara, Michał Borczuch, Barbara Wysocka and Krzysztof Garbaczewski. The theatre has a unique education and pro bono program: “Open Mondays” as well as Open University of Theatre.

Nettheatre — Centrum Kultury Lublin The theatre started its activity in Srebrna Góra, 60 km from Wrocław in the evangelic church building. The theatre was created as an effect of the

ich warstwę dźwiękową i wizualną, eksplorujący sferę interaktywności teatru. neTTheatre stanowi autorski projekt Pawła Passiniego — laureata m.in. Nagrody im. Konrada Swinarskiego za Morrison/Śmiercisyn Artura Pałygi, Złotych Masek za Ifigenię w Aulidzie Eurypidesa i Słownik Chazarski — Dzieci Snów Milorada Pavicia, Nagrody Głównej XXIX Opolskiego Festiwalu Konfrontacje Klasyka Polska za reżyserię Klątwy Stanisława Wyspiańskiego. W premierze pierwszego spektaklu neTTheatre — Odpoczywania — wzięło udział 16 tys. internautów z całego świata, wyznaczając w ten sposób początek nowego etapu w historii teatru.

Teatr Imka Teatr IMKA jest przeznaczony dla szerokiej publiczności, która szuka w teatrze czegoś więcej niż bezrefleksyjnej rozrywki. IMKA daje szansę na spędzenie wieczoru w interesujący sposób — oprócz dobrej zabawy i śmiechu proponuje wybitną literaturę, która stawia ważkie pytania i prowokuje do głębszych przemyśleń. Znakiem szczególnym wszystkich spektakli jest znakomite aktorstwo teatralne. Teatr mieści się w przedwojennej siedzibie międzynarodowej organizacji YMCA w budynku przy ulicy M. Konopnickiej 6. Nazwa Teatru i jego działalność wpisują się zatem w dawną tradycję Warszawy.

190

collaboration of the Wrocław Technical University, ITTv Group form Lublin, Chorea Theatre and Fabryka Sztuki from Łódź. The first Internet theatre was created! In the premiere show of Odpoczywanie more than 16000 of Internet users took part. Interactive transmissions were sponsored by the Council of Europe. Since 2009, the nettheatre has functioned as a part of Centrum Kultury Lublin.

IMKA Theatre IMKA Theatre is aimed at reaching a wide audience that looks for something more than just thoughtless entertainment. IMKA gives a chance to spend an interesting evening, except for lots of laughs and fun, it offers great takes on outstanding literature that asks vital questions and provoke to think. All the plays produced here star distinguished actors. The Theatre is situated in a pre-war location of an international YMCA building on Konopnickiej Street. Therefore, the name of the Theatre and its activities are embedded within the traditions of the pre-war Warsaw.

Narodowy Stary Teatr Narodowy Stary Teatr im. Heleny Modrzejewskiej w Krakowie to jedna z najstarszych (1781) publicznych scen w Polsce. Jego artystyczną renomę współtworzyli Tadeusz Kantor, Jerzy Grotowski, Zygmunt Hübner, Konrad Swinarski, Jerzy Jarocki, Jerzy Grzegorzewski, Krystian Lupa czy Andrzej Wajda. Od stycznia 2013 roku dyrektorem jest Jan Klata, jego zastępcą — Sebastian Majewski. Repertuar Starego wyznaczają inscenizacje tekstów współczesnych i reinterpretacje klasyki dokonywane pod szyldem festiwalu re_wizje. Obszar eksperymentów artystycznych wyznaczają warsztaty, pokazy wideo, słuchowiska, spotkania z twórcami oraz

koncerty, wystawy i instalacje. Od 2009 roku Stary Teatr współtworzy prestiżową międzynarodową sieć — Mitos21: European Theatre Network.

191 EN

The National Stary Theatre in Krakow Established in 1781, The National Stary Theatre in Kraków is one of Poland’s oldest public theatres. Connected to the stage are the names of eminent directors, including Tadeusz Kantor, Jerzy Grotowski, Zygmunt Hübner, Konrad Swinarski, Jerzy Jarocki, Jerzy Grzegorzewski, Krystian Lupa and Andrzej Wajda. Since January 2013, Jan Klata is the theatre director and Sebastian Majewski is his assistant. There are two currents that influence the repertoire of the Stary: reflection on contemporary drama and theatre and reinterpretations of Polish and world classics under the brand of the

re_wizje. Since 2009 The Stary Theatre has been a member and co-creator of the prestigious international organization — Mitos21: European Theatre Network.

PL EN

O R G A N I Z ATO R Z Y ORGANIZERS

TEATR ŁAŹNIA NOWA Teatr Łaźnia Nowa w Nowej Hucie to najmłodszy krakowski teatr, znajdujący się w wyremontowanych halach warsztatów szkolnych, posiadający dwie sceny, mogące pomieścić kilkuset widzów. Podczas dziesięciu lat istnienia, Łaźnia Nowa wypracowała sobie solidną markę na polskim rynku teatralnym, wykreowała m.in.: Festiwal Teatralny Genius Loci, Międzynarodowy Festiwal Teatralny Boska Komedia i Festiwal Mrożkowski. Nasze spektakle otrzymywały wiele nagród i gościły na wielu festiwalach. Z uwagi na wyjątkową przestrzeń koncertową, gościmy w Łaźni liczne wydarzenia muzyczne, takie jak: Sacrum Profanum i Unsound oraz

koncerty od sceny klubowej po gwiazdorskie Guano Apes, Apocalypticę, Kult, Myslovitz. Pomimo nowohuckiej lokalizacji i wbrew stereotypom o beznadziei dzielnicy, w Łaźni Nowej realizowane są projekty międzynarodowe i koprodukcje z partnerami z całej Polski, powstają programy i spektakle autorskie w oparciu o ścisłą współpracę z mieszkańcami dzielnicy. Interesuje nas „teatr dla ludzi”. Walczymy o każdego widza, nie zamykamy się w wieży z kości słoniowej. Powracamy do fundamentalnych pytań o wspólnotę wokół miejsca, o jego rolę w rozwoju społeczności lokalnej. Wierzymy, że teatr może stać się axis mundi w dzielnicy, miejscem codziennym i zamieszkałym. Afirmatywność, wiara

193 EN

lAzNIA NOWA THEATRE Laznia Nowa Theatre during ten years of its existence has earned a solid brand on Polish theatre market, creating among others: Genius Loci Theatre Festival, The Divine Comedy International Theatre Festival and Slawomir Mrozek’s Festival. Laznia’s performances were rewarded many times and invited on numerous festivals. Because of specific concert space Laznia Nowa hosts many music events such as: Sacrum Profanum or Unsound Festival and concerts — from club music to stars like Guano Apes, Apocalyptica or The Residents. Despite localization and counter to stereotypes of hopelessness of

Nowa Huta district there are many international projects and co-productions produced in Laznia. On the basis of close cooperation with inhabitants programs and author’s performances are created. Laznia’s actions are multilevel — just to bring together different types of audience. We fight for each and every viewer, we do not lock ourselves in the tower made of ivory. We revert to fundamental questions of poeple strongly connected to the place and its role in the development of local community. We firmly believe in theatre becoming axis mundi in the district — daily, inhabited place. Affirmation, belief in creative strength of human being and straightforwardness enabled Laznia to take root in the district, win

w siłę kreatywną człowieka, bezpośredniość pomogły Łaźni zakorzenić się w dzielnicy, pozyskać wiernych widzów i snuć plany na przyszłość.

KRAKOWSKIE BIURO FESTIWALOWE Biuro Kraków 2000 powstało w 1997 roku jako gminna instytucja kultury. Pod obecną nazwą — Krakowskie Biuro Festiwalowe — funkcjonuje od 2005 roku. Krakowskie Biuro Festiwalowe zajmuje się realizacją i promocją wielkich wydarzeń kulturalnych o zasięgu lokalnym, ogólnopolskim i międzynarodowym. W tym gronie znajdują się zarówno najbardziej

prestiżowe i doceniane przez światową krytykę wydarzenia muzyczne — od podkreślającego atmosferę Wielkiego Tygodnia festiwalu Misteria Paschalia poprzez awangardowy w duchu Sacrum Profanum aż po wielkie widowiska plenerowe z udziałem stutysięcznej publiczności — jak i nowatorskie działania w dziedzinie sztuki współczesnej (Art Boom), teatru (Boska Komedia) czy literatury (Conrad Festival). Dodatkowo, Krakowskie Biuro Festiwalowe koordynuje program 6 zmysłów, od 2008 roku gromadzący najważniejsze wydarzenia kulturalne miasta. Jeśli dodać do tego zarządzanie siecią punktów informacji miejskiej, prowadzenie miejskich portali (kulturalnego i turystycznego), projekty wydawnicze i zintegrowaną politykę

194

over faithful audience and make plans for the future.

KRAKOW FESTIVAL OFFICE The Krakow Festival Office (Krakowskie Biuro Festiwalowe, KBF) was established in 1997 as a municipal institution of culture. It has functioned under its current name since 2005. The Krakow Festival Office deals with the organization and promotion of major cultural events of local, national, and international scope. The number of the events organized includes both the most prestigious musical events, which have been highly praised in international critics milieu — from the Misteria

Paschalia Festival, that emphasizes the atmosphere of Easter Week, via Sacrum Profanum with its avant-garde spirit, to the huge open-air spectacles that attract hundreds of thousands spectators, as well as innovative projects in the field of the contemporary arts (Art Boom), theatre (Divine comedy), and literature (Conrad Festival). Additionally, the Krakow Festival Office coordinates the program Six Senses, which brings together all the major Krakow events.When this is combined with the operation of a network of tourist information points, the management of the city’s virtual portals (both cultural and tourist) and its editorial projects, and integrated with the policy of promotion as well as a network of fantastic contacts, and

promocyjną, a także sieć świetnych kontaktów i doskonałą orientację w realiach administracyjnych, otrzymujemy rzeczywisty obraz Krakowskiego Biura Festiwalowego jako instytucji o znaczącym potencjale, zdolnej do efektywnej współpracy z najpoważniejszymi producentami wielkich przedsięwzięć, a przy tym umiejącą zaspokoić oczekiwania realizatorów i artystów klasy światowej.

Bartosz Szydłowski Dyrektor Artystyczny Boskiej Komedii; reżyser teatralny, szef nowohuckiego teatru Łaźnia Nowa, założyciel niezależnego krakowskiego Stowarzyszenia Teatralnego „Łaźnia”.

Urodzony w 1968 roku we Wrocławiu, ukończył filmoznawstwo na Uniwersytecie Jagiellońskim w Krakowie oraz Wydział Reżyserii Dramatu krakowskiej PWST. W 1996 roku założył Stowarzyszenie Teatralne „Łaźnia”: niezależną scenę teatralną, która od początku swojego istnienia prowadziła także interdyscyplinarną działalność kulturalną, przygotowywała projekty społeczno-edukacyjne i silnie angażowała się w życie lokalnej społeczności. Wystawiał dramaturgię współczesną: Pana Pawła Tankreda Dorsta (1999), Zabawę Sławomira Mrożka (2000); jako pierwszy w Polsce zrealizował na scenie dramat Sarah Kane — Miłość Fedry (2001) oraz Tatuaż (2002) Dei Loher. Przygotował także spektakle na

195 EN

a perfect knowledge of Polish administrative reality, we build a highly realistic image of the Krakow Festival Office as an institution of significant potential, which is capable of effective co-operation with the principal producers of major projects, whilst at the same time is capable of satisfying the expectations of world-class producers and artists.

Bartosz Szydłowski Bartosz Szydłowski is the Artistic Director of the Divine Comedy Festival, but also a theatre director who is in charge of the Nowa Huta Łaźnia Nowa Theatre. He is also the founder of Krakow’s independent Theatre

Association “Łaźnia”. Born in 1968 in Wrocław, he is a graduate of film studies at the Jagiellonian University in Krakow and theatre direction at The Ludwik Solski State Drama School in Krakow (PWST). In 1996 Szydłowski founded the “Łaźnia” Theatre Association, an independent theatre, which has been involved in interdisciplinary cultural activities since its inception. The theatre has worked on the preparation of various social and educational projects and is strongly involved in the life of the local community. Szydłowski has mostly staged contemporary plays, such as Tankred Dorst’s Herr Paul (1999) and Sławomir Mrożek’s The Party (2000). In 2001, he staged the first Polish performance of Sarah Kane’s Phaedra’s

podstawie dramatów współczesnego polskiego dramatopisarza Pawła Jurka — Wściekliznę Show, albo Fajnych Ludzi (2003) oraz Pokolenie porno (2003). W roku 2005 przeniósł swoją działalność do Nowej Huty — tworząc jedną z najdynamiczniejszych instytucji w Polsce. Zrealizowane tam spektakle to Edyp — tragedia sentymentalna z Nową Hutą w tle (2006) oraz Krwawe wesele, czyli muzyczna opowieść o cygańskim sercu, oparte na motywach dramatu Garcii Lorki (2007). W Łaźni wyreżyserował również Moralność Pani Dulskiej, czyli w poszukiwaniu zagubionego czakramu (2009), a ramach obchodów 80-tych urodzin Sławomira Mrożka przygotował spektakl Fakir (2010), na podstawie opowiadania pisarza, który w trakcie

pracy z aktorami-amatorami, mieszkańcami nowohuckich dzielnic, przerodził się w osobne przedsięwzięcie Fakir, czyli optymizm (2011). W 2011 roku Szydłowski przygotował największą jak do tej pory produkcję Łaźni Nowej — Wejście smoka. Trailer, w którym poza znakomitymi aktorami udział wzięli mistrzowie sztuk walki. Z kolei spektakl Antyzwiastowanie (2012) to wyreżyserowana przez niego w Łaźni Nowej koprodukcja z wrocławskim Teatrem Lalek. Szydłowski został nagrodzony Srebrnym Medalem Ministra Kultury „Gloria Artis” oraz jest laureatem Złotego Lauru za mistrzostwo w sztuce i reżyserii. www.laznianowa.pl

196

Love and, in 2002, The Tattoo by Dea Loher. The theatre gave performances based on the plays of contemporary Polish playwright Paweł Jurek, such as The Rabies Show and Cool People (2003) and the Porno Generation (2003). In 2005, Szydłowski moved his work to Nowa Huta, creating one of the most dynamic theatrical institutions in Poland. His shows include Oedipus — a sentimental tragedy with Nowa Huta in the background (2006) and A bloody wedding that is a musical story about gypsy heart, loosely based on Garcia Lorca’s play (2007). In 2009 he directed at Łaźnia Nowa The Morality of Mrs Dulska, or in search of the lost chakra. Participating in the celebrations of the 80th birthday of Sławomir Mrożek, Szydłowski directed

a play, based on a short story Fakir (2010, which transmuted into a separate project Fakir or Optimism (2011) while working with amateur actors from Nowa Huta neighborhoods. In 2011 he prepared the biggest production in the history of Łaźnia Nowa Theatre — Enter the Dragn. Trailer, starring acclaimed actors and martial arts champions. His show Anti-Annunciation (2012) is a coproduction between Łaźnia Nowa and Wrocław Doll Theatre. Szydłowski was awarded Silver Gloria Artis Medal for Merit to Culture from the Minister of Culture and Golden Lauer for the mastery in art and in directing. www.laznianowa.pl

o ieg ws k aje aD un lia n

św .M

ack

orm

Ref

ark

św . To

loń

sk a

le wa

Sz ew

Po d

ow s

ań

sza

Sła wk

jskiego

Skarbowa

zc ze p

Krupnicza

iel

Loretańska

św .A

Pla

Garncarska

Długa

Szu Józefa

Młynów

udencka

Ja g

Rynek Główny (Main Market) śln

198

rska Pijarska

lic me

Rajska

e wod

Asnyka

Basztowa

r Ka

Dolnych

Sereno Fenn’a

rsk

rba

go wskie

a Koch

Adama

ska

a ck eli

jska

w Łobzo

rm Ka

owie

Biskupia

toreg

na Ba

Stefa

Krz

Kro

Kremerowska

ze w

ieg

Ret

Grodzka

ds Piłsu

Bracka

kiego

skie szew

Ols

Stra

rszałk

łęb

4 efa a Józ

Sie

skich

Jabłonow

ńsk

or y

Smole

ska

kań

cisz

n Fra

ńsk

Smole

Retoryka

Poselska

lac rob aG cn

cze

Podzam

Grodzka

iśle

skie

Pow

szew

Stra

Kanonicza

Senacka

Pla

skie

asiń

a Kr

nie

ier

5 aws ka

Więcej o Miejscach Festiwalowych More about Festival Venues

strona 156 page 156

Kurniki

c Ja

na M ate jki

Ryn

Pawia

Kle pa

War sz

rsk i

zywa

Zac

Sławko

isz e

wska

Pla

Worcella

szt

Pijarska

św .M

św.

Jan

Westerplatte

Flo

riań s

Szp ital

Lubicz

MIEJSCE (VENUE)

św . Kr

Miko

łaj

iko

Narodowy Stary Teatr — Duża Scena #Helena

0.12 km

Narodowy Stary Teatr — Scena Kameralna #Kolonia

1.1 km

Teatr PWST — Scena Wyspiańskiego / 210

0.45 km

Teatr PWST — Scena Eksperymentalna

2.5 km

la tte

_____

ole

Grz Teatr Bagatela — Scena Sarego 7

1.2 km

reg

efa

Die

tla

ecka egórz

0.5 km

ICE Kraków

2.5 km

Teatr Groteska

0.6 km

Opera Krakowska

4.3 km

Filharmonia Krakowska

Teatr KTO

Teatr Łaźnia Nowa

Die

a śln

o ar

Teatr Bagatela — Scena Karmelicka 6

Jó ze fa

Jó ze fa św. Ger trud

Bonerowska

tla

św. Gertrud y

a śln wi

o ar

Dominikańska

iel

Librowszczyzna

W es

Stola rs

Blich

op Centrum Festiwalowe aK

2 łajsk

nik

iłowska

zyż

sza

ODLEGŁOŚĆ OD CENTRUM FEST. (DISTANCE FROM FESTIVAL CENTRE)

Radziw

św . To

Szp

italn

Flo

riań s

ark

0.65 km 2 km 11.2 km

CREDITS

Dyrektor Artystyczny (Artistic Director) — Bartosz Szydłowski ____ Organizatorzy (Organizers) Teatr Łaźnia Nowa (ŁAŹNIA NOWA THEATRE) Dyrektor (Director) — Bartosz Szydłowski

200

Krakowskie Biuro Festiwalowe (Krakow Festival Office) Dyrektor (Director) — Izabela Helbin Producent Festiwalu (Festival Producer) — Jarosław Tochowicz ____ Departament Minosa: Organizacja (Minos Department: Organization) Producent Wykonawczy: Obsługa widza, gości i imprez (Executive Producer: Guest, Event and Audience Manager) — Krzysztof Głuchowski Koordynator Centrum Festiwalowego i imprez (Festival Centre and Event Coordinator) — Izabela Oleś

Koordynator spotkań (Meetings Coordinator) — Bożena Sowa ____ Departament Charona: Branża (Charon Department: Industry Services) Koordynator (Coordinator) — Agnieszka Federowicz Sekretarz Jury ( Jury Secretary) — Katarzyna Pielacha Transport (Transport Coordination) — Małgorzata Warszawska, Kinga Głowacka ____ Departament Cerbera: Obsługa Widza (Cerber Department: Audience Coordination) Koordynator Sprzedaży i Obsługi Widza (Sales Coordinator) — Anna Kenig Koordynator Obsługi Widza w Teatrach (Audience Coordinators) — Sylwia Kołomańska ____

Departament Wergiliusza: Redakcja i projekty (Vergilius Department: Editing and Design)

Promocja (Promo) — Monika Tatka ____

Redakcja: tłumaczenia, teksty (Editors: translations and texts) — Agnieszka Marek, Grześ Stępniak

Departament Minotaura: koordynacja przedstawień (Minos Department: Performance Coordination)

Projekty graficzne i identyfikacja wizualna festiwalu (Graphic Designs and Festival Indentification) — Victor Soma

Koordynacja hoteli i pobytu artystów (Artists’ Accommodation Coordinator) — Marcin Stalmach

Scenografia (Scenography) — Małgorzata Szydłowska

Listy dialogowe (Dialogue List) — Malina Szczepańska

Skład Katalogu (Catalogue Typesetting) — Tomasz Feliks

Transport i transfer (Transit) — Grzegorz Roman ____

Video — Alek Trafas Foto — Tomasz Wiech ____ Departament Dantego: Wolontariat (Dante Department: Volunteer Work) Koordynator (Coordinator) — Bożena Sowa ____ Departament Nemroda: PR i Promocja (Nemrod Department: PR and Promo) PR — Marta Pawlik

Hosting , CMS oraz system industry online (Hosting, CMS and Online Industry System) — tenkai.pl System sprzedaży biletów (Ticekt Sale System) — Eurobilet Vector Software Opracowanie i wyświetlanie napisów (Subtitles Coordination) — Studio Kropka Kraków Drukarnia (Printing House) — Drukarnia Offsetowa Know—How ww.dkh.com.pl

201

5.12

10.12

19:00 — BALLADYNA — str. 92

16:00 — PRZEMIANY (METAMORPHOSES) — str. 72 18:00 — TOWIAŃCZYCY, KRÓLOWIE CHMUR (TOWIANSKIITES, KINGS OF CLOUDS) — str. 80 18:00 — CHÓR SIEROT (CHORUS OF ORPHANS) — str. 28 19:00 — THE BLUE ROOM — str. 136 19:00 — TWARDY GNAT, MARTWY ŚWIAT (HARD GUN, DEAD WORLD) — str. 124 20:45 — TATO (DAD) — str. 76

6.12 16:30 — MEFISTO (MEPHISTO) — str. 100 20:00 — KONCERT ŻYCZEŃ (REQUEST CONCERT) — str. 96 20:30 — DYPLOM Z KOSMOSU (GRADUATES OF THE UNIVERSE) — str. 140

7.12 17:00 — KONCERT ŻYCZEŃ (REQUEST CONCERT) — str. 96 19:15 — SZCZURY (RATS) — str. 104 20:30 — DYPLOM Z KOSMOSU (GRADUATES OF THE UNIVERSE) — str. 140

8.12 15:30 — CHÓR SIEROT (CHORUS OF ORPHANS) — str. 28 17:00 — KLĄTWA... (THE CURSE...) E01 — str. 60 17:30 — MEBLOŚCIANKA (WALL UNIT) — str. 144 19:00 — TRANSDYPTYK — str. 152 19:15 — SZCZURY (RATS) — str. 104 20:00 — KLĄTWA... (THE CURSE...) E02 — str. 60 22:10 — KLĄTWA... (THE CURSE...) E03 — str. 60

9.12 16:00 — JAKIŚ I PUPCZE (YAKISH & POUPCHE) — str. 52 18:30 — DZIADY (THE FOREFATHERS’ EVE) — str. 44 18:30 — THE BLUE ROOM — str. 136 19:00 — NAJWYRAŹNIEJ NIGDY... (YOU’VE CLEARLY NEVER...) — str. 116 20:45 — CHÓR SIEROT (CHORUS OF ORPHANS) — str. 28 22:00 — KRONOS — str. 64

11.12 16:00 — THE HIDEOUT/ KRYJÓWKA — str. 48 18:00 — MURZYNI (THE BLACKS) — str. 148 18:30 — WYCINKA HOLZFÄLLEN (WOODCUTTERS HOLZFÄLLEN) — str. 84 19:00 — CZŁAPÓWKI–ZAKOPANE — str. 112 20:00 — THE HIDEOUT/ KRYJÓWKA — str. 48 20:00 — PRZEMIANY (METAMORPHOSES) — str. 72

12.12 16:00 — PARADISO — str. 68 17:00 — MURZYNI (THE BLACKS) — str. 148 19:00 — SZKLANA MENAŻERIA (GLASS MENAGERIE) — str. 120 19:30 — DROGA ŚLISKA OD TRAW (THE SLIPPERY GRASS ROAD) — str. 32 22:00 — KARAOKE SAKRALNE. MOZART REQUIEM (SACRED KARAOKE. MOZART REQUIEM) — str. 56

13.12 17:30 — DWOJE BIEDNYCH RUMUNÓW... (A COUPLE OF POOR...) — str. 40 20:00 — DRUGA KOBIETA (THE SECOND WOMAN) — str. 36

203

7. Międzynarodowy Festiwal Teatralny BOSKA KOMEDIA

Dziewięć dni jak dziewięć kręgów dantejskich wielkiego święta sceny — konkurs przedstawień, showcase oraz przegląd prapremier i debiutów w jednym. Największy festiwal teatralny w Polsce.

7th International DIVINE COMEDY Theatre Festival

Nine days as the nine Dantesque circles of the great feast of theatre — a competition of performances, a showcase and a review of world premieres and debuts all in one. The biggest theatre festival in Poland.