Divine Comedy (Boska Komedia) Festival 2008 by Victor Soma

SPIS TREŚCI TREŚCI TREŚCI TREŚCI

Table of Contents

6 Wstępy (Intros)

10 Kalendarium

(Calendar of Events)

20 Miejsca (Venues)

24 Inferno: Polski Konkurs

(Polish Contest) 28 Inferno Jury 34 1946

38 Biesy (The Possessed)

42 Czarne papugi (Black Parrots) 46 Hańba (Disgrace)

50 Konformista 2029

(Conformist 2029)

54 Murzyni we Florencji

(Blackmen in Florence)

58 Pod presją

(Under the Influence)

62 Spektakl dla turystów 66 70 74 78

(A Show for Tourists) Wujaszek Wania (Uncle Vanya) Wyjeżdżamy (We are Leaving) Zagubiony chłopiec (Little Boy Lost) Zapiski z wygnania (Notes from the Exile)

82 Żaby (Frogs)

86 Inferno: Reżyserzy (Directors)

102 Paradiso 104 #Gwałt na Lukrecji

(#The Rape of Lucretia)

108 Jumpcore

112 Kongres (nie do końca)

futurologiczny (The (not Quite) Futurological Congress) 116 Miłosna wojna stulecia (Century Love War) 120 Pluton p-brane (Pluto p-Brane) 124 Strach (Fear) 128 Trzy siostry (Three Sisters) 132 Wieszcze (Poets-Prophets) 134 Wycieka ze mnie samo złoto (The Pure Gold is Seeping out of Me) 138 Paradiso: Reżyserzy

(Directors)

150 Purgatorio

152 Dom dźwięku

(The House of Sound) 156 Dzieci z dworca Zoo (Children of Bahnhof Zoo) 160 Rok z życia codziennego w Europie ŚrodkowoWschodniej (A Year from Daily Life in Central and Eastern Europe) 164 Metafizyka dwugłowego cielęcia (Two-Headed Calf) 168 Mistrz i Małgorzata (The Master and Margarita) 172 Wałęsa w Kolonos (Wałęsa in Kolonos) 176 Warany z Komodo (Komodo Dragons) 180 Purgatorio: Reżyserzy

(Directors)

186 Sceny Dantejskie

(Dantesque Scenes)

198 10 lat Boskiej Komedii

(10 Years of the Divine Comedy) 210 Jurorzy 2008—2018 (Jury Members 2008–2018) 212 Organizatorzy (Organisers) 215 Producenci (Producers) 216 Credits

a każdym razem, gdy spotykamy się w Krakowie, próbuję nadać szczególny sens tym kilku intensywnym dniom. Nasz festiwal docierający do bardzo szerokiej publiczności jest szansą na przypomnienie spraw fundamentalnych, które dotyczą ludzi teatru. Z taką łatwością przychodzi dzisiaj stygmatyzowanie, lekceważenie, brak szacunku. W kolejnych miejscach na świecie dominują ci, którzy przede wszystkim potrafią nienawidzić i negować. Musimy z uporem przypominać, że talent, treść, zaangażowanie, konsekwencja i odwaga w poszukiwaniu, wierność zasadom otwartości, nade wszystko indywidualna nadająca wyrazistość, nadająca formę degradującemu się światu, są szczególnymi wartościami. Powiecie, że to oczywiste, ale czy nie jest tak, że zbyt wiele spraw

PL EN

oczywistych uległo zatarciu po to, by wkrótce zostać zapomnianymi? Tracimy orientację. Nie nadążamy diagnozować zmian. To, co przewidywalne, praktycznie nie istnieje i zostało zamienione w planowany chaos. Doświadczamy zdziwienia zamieniającego się w rozpacz i panikę. Ale przecież to tylko sen. Uczestnicząc w Boskiej Komedii, tworzycie coś absolutnie niesamowitego. Przypominacie, że W ARTYSTYCZNYM SZALEŃSTWIE JEST METODA. Że ekscentryczny gest może rozproszyć mrok, a nieskrępowana wyobraźnia jest najpiękniejszym sposobem dotarcia do drugiego człowieka. Dziękuję Wam za to i życzę wspólnego przeżywania Światów Możliwych. Bartosz Szydłowski Dyrektor Artystyczny Międzynarodowego Festiwalu Teatralnego Boska Komedia

INTRO

very time we meet in Kraków, I try to instil these few intensive days with a special meaning. Reaching out to a wide audience, our festival is an opportunity to bring the fundamental matters that concern people of the theatre to mind. How easy it is today to stigmatise, scorn, and disrespect. More and more places in the world today are dominated by the ones who above all know how to hate and deny. We must resolutely repeat that talent, message, commitment, persistence and daring in pursuits, holding to the principles of openness, and above all to individual clarity in the form of offering to the degrading world are special values. You can say it is obvious, but isn’t it the case that too many obvious things have become blurred soon to be forgotten? We are losing our compass. We can’t

catch up with diagnosing change. The foreseeable future is practically nonexistent and has been turned into planned chaos. We experience surprise turning into despairing panic. But isn’t it only a dream? Participating in the Divine Comedy you create something absolutely incredible. You prove that THERE IS A METHOD IN ARTISTIC MADNESS. That an eccentric gesture is capable of scattering the shades, and an unfettered imagination is the most beautiful way of reaching another human being. I thank you for that and wish you all a fine experience of the Potential Words together. Bartosz Szydłowski Artistic Director of the Divine Comedy International Theatre Festival

zanowni Państwo! Boska Komedia to festiwal zrodzony z miłości do teatru i troski o jego losy. To próba postawienia diagnozy stanu polskiego teatru, tu można pokusić się o ocenę aktualnej kondycji polskiej sceny i zastanowić nad jej przyszłością. Obecność międzynarodowego jury gwarantuje rzetelną ocenę, daleką od naszych polskich sympatii i antypatii. Tematem przewodnim 11. Międzynarodowego Festiwalu Teatralnego Boska Komedia jest tytuł słynnej piosenki Czesława Niemena „Dziwny jest ten świat”. Bo czyż nie jest on dziwny, szczególnie teraz? O laury w „piekielnym” konkursie głównym INFERNO powalczą starannie wybrane polskie spektakle rywalizujące o statuetkę Boskiego Komedianta. Poza

głównym nurtem konkursowym zobaczymy także wiele przedstawień w sekcji PARADISO – sztuki performatywne, taniec, spektakle autorskie, spektakle dyplomowe studentów. Krakowski festiwal to także wiele innych wydarzeń: spotkania z reżyserami, krytykami, teoretykami teatru. Z wielką przyjemnością zapraszam Państwa do udziału w jedenastej już edycji tego wspaniałego wydarzenia. Jacek Majchrowski Prezydent Miasta Krakowa

PL EN

istinguished Ladies and Gentlemen! Divine Comedy is a festival born of love for the theatre and care for its future. It is an attempt at diagnosing the condition of Polish theatre; a place to attempt to assess the current condition of the Polish stage and consider its future. The presence of an international jury guarantees an impartial verdict, far from our Polish likes and dislikes. The lodestar of the 11th Divine Comedy International Theatre Festival is the title of Czesław Niemen’s famous song: “Dziwny jest ten świat” [Strange is this World]. For is it not strange, especially now? The carefully selected Polish dramas vying for the statue of the Divine Comedian will compete for the laurel wreath of the “hellish” INFERNO Main Competition. Yet there will be plenty to see, also out of the main

competition stream: PARADISO will focus on performative arts, dance, auteur projects, and diploma productions by students. Yet the Festival held in Kraków extends far beyond those, and covers meetings with directors, critics, and theoreticians of the theatre. It is my great pleasure to invite you to this magnificent event which is already being held for the eleventh time. Jacek Majchrowski Mayor of Kraków

Calendar of Events

8.12

SOBOTA (SATURDAY)

Sztuka myślenia: Dziwny jest ten świat

MOS Małopolski Ogród Sztuki (MOS Małopolska Garden of Arts)

18:00

Mistrz i Małgorzata

Teatr Ludowy, Duża Scena (Ludowy Theatre, Main Stage)

21:30

Wałęsa w Kolonos

Teatr Łaźnia Nowa, Duża Scena (Łaźnia Nowa Theatre, Main Stage)

12:00

(Art of Thinking: Strange Is This World) — Goście (Guests): Krystian Lupa, Janusz Palikot Prowadzenie (Hosts): prof. Piotr Augustyniak, Bartosz Szydłowski

(The Master and Margarita) — Paweł Passini — Teatr Ludowy w Krakowie (Ludowy Theatre in Kraków)

(Wałęsa in Kolonos) — Bartosz Szydłowski — Teatr Łaźnia Nowa w Krakowie (Łaźnia Nowa Theatre in Kraków)

12:00

9.12

NIEDZIELA (SUNDAY)

Rok z życia codziennego w Europie Środkowo-Wschodniej (A Year from Daily Life

Narodowy Stary Teatr, Scena Kameralna (The National Stary Theatre, Chamber Stage)

Performer cyfrowy w Physical Actor Training

MOS Małopolski Ogród Sztuki – Kino (MOS Małopolska Garden of Arts – Cinema)

Spektakl dla turystów

Teatr im. Juliusza Słowackiego w Krakowie, Scena Miniatura (The Juliusz Słowacki Theatre in Kraków, Small Stage)

Spotkanie z Wojtkiem Ziemilskim i Marią Stokłosą

Teatr im. Juliusza Słowackiego w Krakowie, Scena Miniatura (The Juliusz Słowacki Theatre in Kraków, Small Stage)

Biesy

Narodowy Stary Teatr, Duża Scena (The National Stary Theatre, Main Stage)

in Central and Eastern Europe) — Monika Strzępka — Narodowy Stary Teatr im. Heleny Modrzejewskiej w Krakowie (The Helena Modrzejewska National Stary Theatre) 12:00

– spotkanie z prof. Paulem Allainem (University of Kent), laureatem tegorocznej Nagrody Witkacego (Digital Performer in Physical Actor Training – a meeting with Professor Paul Allain (University of Kent), recipient of this year’s Witkacy Prize) Prowadzenie (Host): prof. Dariusz Kosiński 16:00

(A Show for Tourists) — Wojtek Ziemilski — Komuna Warszawa & Slovensko mladinsko gledališče

17:00

po spektaklu „Spektakl dla turystów” (A Q&A with Wojtek Ziemilski and Maria Stokłosa following the play “A Show for Tourists”) Prowadzenie (Host): Tomasz Domagała 18:30

(The Possessed) — Jacek Głomb — Teatr im. Heleny Modrzejewskiej w Legnicy (The Modjeska Theatre in Legnica)

19:00

Pluton p-brane

Teatr Łaźnia Nowa, Mała Scena (Łaźnia Nowa Theatre, Small Stage)

Czarne papugi

MOS Małopolski Ogród Sztuki (MOS Małopolska Garden of Arts)

Spotkanie z Mateuszem Pakułą i Janem Peszkiem

Teatr Łaźnia Nowa, Mała Scena (Łaźnia Nowa Theatre, Small Stage)

(Pluto p-Brane) — Mateusz Pakuła — Teatr Łaźnia Nowa w Krakowie (Łaźnia Nowa Theatre in Kraków) 19:00

(Black Parrots) — Michał Borczuch — Teatr im. Juliusza Słowackiego w Krakowie (The Juliusz Słowacki Theatre in Kraków) 20:40

po spektaklu „Pluton p-brane” (A Q&A with Mateusz Pakuła and Jan Peszek following the play “Pluto p-Brane”) Prowadzenie (Host): Jacek Cieślak

12:00

10.12

PONIEDZIAŁEK (MONDAY)

Dyrektorki — dyskusja panelowa

MOS Małopolski Ogród Sztuki – Kino (MOS Małopolska Garden of Arts – Cinema)

Czarne papugi

MOS Małopolski Ogród Sztuki (MOS Małopolska Garden of Arts)

Spotkanie z Michałem Borczuchem i Alejandro Moreno Jashés po spektaklu „Czarne papugi”

MOS Małopolski Ogród Sztuki (MOS Małopolska Garden of Arts)

Konformista 2029

Teatr Łaźnia Nowa, Duża Scena (Łaźnia Nowa Theatre, Main Stage)

(Woman directors — a panel discussion) Goście (Guests): Małgorzata Bogajewska, Dorota Ignatiew, Małgorzata Szydłowska Prowadzenie (Host): Jacek Cieślak 16:00

(Black Parrots) — Michał Borczuch — Teatr im. Juliusza Słowackiego w Krakowie (The Juliusz Słowacki Theatre in Kraków)

17:15

(A Q&A with Michał Borczuch and Alejandro Moreno Jashés following the play „Black Parrots”) Prowadzenie (Host): Tomasz Domagała 18:30

(Conformist 2029) — Bartosz Szydłowski — Teatr Łaźnia Nowa w Krakowie (Łaźnia Nowa Theatre in Kraków)

19:00

#Gwałt na Lukrecji

AST Akademia Sztuk Teatralnych im. Stanisława Wyspiańskiego w Krakowie, Scena 210 (AST National Academy of Theatre Arts in Kraków, 210 Stage)

Pluton p-brane

Teatr Łaźnia Nowa, Mała Scena (Łaźnia Nowa Theatre, Small Stage)

Trzy siostry

Teatr im. Juliusza Słowackiego w Krakowie, Duża Scena (The Juliusz Słowacki Theatre in Kraków, Main Stage)

(#The Rape of Lucretia) — Marcin Liber / AST Akademia Sztuk Teatralnych im. Stanisława Wyspiańskiego w Krakowie (AST National Academy of Theatre Arts in Kraków) 21:00

(Pluto p-Brane) — Mateusz Pakuła — Teatr Łaźnia Nowa w Krakowie (Łaźnia Nowa Theatre in Kraków) 21:30

(Three Sisters) — Jędrzej Piaskowski — Teatr im. Juliusza Osterwy w Lublinie (Juliusz Osterwa Theatre in Lublin)

12:00

11.12

WTOREK (TUESDAY)

Dramat i sztuka pisania na scenę — dyskusja panelowa

MOS Małopolski Ogród Sztuki – Kino (MOS Małopolska Garden of Arts – Cinema)

Wieszcze

Teatr im. Juliusza Słowackiego w Krakowie, Scena Miniatura (The Juliusz Słowacki Theatre in Kraków, Small Stage)

Dzieci z dworca Zoo

Teatr Barakah (Barakah Theatre)

Pod presją

ICE Kraków, Sala Teatralna S2 (ICE Kraków, Theatre Room S2)

(Drama and the art of writing for the stage – a panel discussion) Goście (Guests): Jakub Roszkowski, Mateusz Pakuła, Prowadzenie (Host): Jacek Cieślak 15:00

(Poets-Prophets) — Ewa Rucińska — AST Akademia Sztuk Teatralnych im. Stanisława Wyspiańskiego w Krakowie (AST National Academy of Theatre Arts in Kraków) 16:00

(Children of Bahnhof Zoo) — Sebastian Oberc — Teatr Barakah (Barakah Theatre) 18:00

(Under the Influence) — Maja Kleczewska — Teatr Śląski im. Stanisława Wyspiańskiego w Katowicach (The Stanisław Wyspiański Teatr Śląski in Katowice)

19.45

Spotkanie z Mają Kleczewską

ICE Kraków, Sala Teatralna S2 (ICE Kraków, Theatre Room S2)

Żaby

Narodowy Stary Teatr, Scena Kameralna (The National Stary Theatre, Chamber Stage)

Konformista 2029

Teatr Łaźnia Nowa, Duża Scena (Łaźnia Nowa Theatre, Main Stage)

po spektaklu „Pod presją” (A Q&A with Maja Kleczewska following the play “Under the Influence”) Prowadzenie (Host): Jacek Wakar 20:30

(Frogs) — Michał Borczuch — STUDIO teatrgaleria (Studio Theatre Gallery)

20:30

(Conformist 2029) — Bartosz Szydłowski — Teatr Łaźnia Nowa w Krakowie (Łaźnia Nowa Theatre in Kraków)

11:00

13.00

12.12

ŚRODA (WEDNESDAY)

Warany z Komodo

— pokaz filmu Michała Borczucha (Komodo Dragons — a film by Michał Borczuch)

MOS Małopolski Ogród Sztuki – Kino (MOS Małopolska Garden of Arts – Cinema)

Zakulisowe współpracowniczki Michała Borczucha – dyskusja panelowa (Women of Borczuch’s backstage

MOS Małopolski Ogród Sztuki – Kino (MOS Małopolska Garden of Arts – Cinema)

Warany z Komodo

MOS Małopolski Ogród Sztuki – Kino (MOS Małopolska Garden of Arts – Cinema)

Murzyni we Florencji

Teatr Nowy Proxima w Krakowie (Teatr Nowy Proxima in Kraków)

— a panel discussion) Goście (Guests): Natalia Gorzelańczyk, Areta Nastazjak, Magdalena Kownacka, Maria Lejman-Kasz Prowadzenie (Hosts): Monika Kwaśniewska, Katarzyna Waligóra 16:00

— pokaz filmu Michała Borczucha (Komodo Dragons — a film by Michał Borczuch)

16:00

(Blackmen in Florence) — Iwona Kempa — Teatr Nowy Proxima w Krakowie (Nowy Proxima Theatre in Kraków)

18:00

Spotkanie z Iwoną Kempą

Kawiarnia Literacka (budynek Teatru Nowego Proxima) (Kawiarnia Literacka (Nowy Proxima Theatre building)

Zagubiony chłopiec

Narodowy Stary Teatr, Duża Scena (The National Stary Theatre, Main Stage)

Kongres (nie do końca) futurologiczny

AST Akademia Sztuk Teatralnych im. Stanisława Wyspiańskiego w Krakowie, Scena 210 (AST National Academy of Theatre Arts in Kraków, 210 Stage)

Wujaszek Wania

Teatr im. Juliusza Słowackiego w Krakowie, Duża Scena (The Juliusz Słowacki Theatre in Kraków, Main Stage)

Spotkanie z Karoliną Gruszką i Iwanem Wyrypajewem po spektaklu „Wujaszek Wania”

Teatr im. Juliusza Słowackiego w Krakowie, Duża Scena (The Juliusz Słowacki Theatre in Kraków, Main Stage)

po spektaklu „Murzyni we Florencji” (A Q&A with Iwona Kempa following the play “Blackmen in Florence”) Prowadzenie (Host): Jacek Wakar 18:30

(Little Boy Lost) — Paweł Passini — Opolski Teatr Lalki i Aktora im. Alojzego Smolki (Alojzy Smolka Puppet and Actor Theatre in Opole) 19:00

(The (not Quite) Futurological Congress) — Paweł Miśkiewicz — AST Akademia Sztuk Teatralnych im. Stanisława Wyspiańskiego w Krakowie (AST National Academy of Theatre Arts in Kraków) 20:30

(Uncle Vanya) — Iwan Wyrypajew — Teatr Polski im. Arnolda Szyfmana w Warszawie, Weda Produkcje (The Teatr Polski in Warsaw, Weda Productions) 22:30

(A Q&A with Karolina Gruszka and Iwan Wyrypajew following the play “Uncle Vanya”) Prowadzenie (Host): Łukasz Maciejewski

18 14:00

13.12

CZWARTEK (THURSDAY)

Wycieka ze mnie samo złoto

Teatr Łaźnia Nowa, Mała Scena (Łaźnia Nowa Theatre, Small Stage)

Trzeba mieć pogląd na świat – między sztuką a odpowiedzialnością

MOS Małopolski Ogród Sztuki – Kino (MOS Małopolska Garden of Arts – Cinema)

Hańba

Teatr Ludowy, Scena Stolarnia (Ludowy Theatre, Stolarnia Stage)

1946

Narodowy Stary Teatr, Scena Kameralna (The National Stary Theatre, Chamber Stage)

Spotkanie z Remigiuszem Brzykiem i Tomaszem Śpiewakiem

Narodowy Stary Teatr, Scena Kameralna (The National Stary Theatre, Chamber Stage)

Metafizyka dwugłowego cielęcia (Two-Headed Calf) Natalia

MOS Małopolski Ogród Sztuki (MOS Małopolska Garden of Arts)

(The Pure Gold is Seeping out of Me) — Renata Piotrowska-Auffret — MAAT Festival, Fundacja Burdąg, Centrum w Ruchu 15:00

— spotkanie z Andrzejem Sewerynem i Jerzym Stuhrem (You need to have a view of the world: between art and responsibility – a Q&A with Andrzej Seweryn and Jerzy Stuhr) Prowadzenie (Host): Jacek Wakar 16:00

(Disgrace) — Marcin Wierzchowski — Teatr Ludowy (Ludowy Theatre in Kraków) 20:00

— Remigiusz Brzyk — Teatr im. Stefana Żeromskiego w Kielcach (Stefan Żeromski Theatre in Kielce) 22:10

po spektaklu „1946” (A Q&A with Remigiusz Brzyk and Tomasz Śpiewak following the play “1946”) Prowadzenie (Host): Tomasz Domagała 22:30

Korczakowska — STUDIO teatrgaleria, CalArts Center for New Performance (STUDIO Theatre Gallery and CalArts Center for New Performance)

12:00

14.12

PIĄTEK (FRIDAY)

Spotkanie z Jurorami Festiwalu Boska Komedia

MOS Małopolski Ogród Sztuki – Kino (MOS Małopolska Garden of Arts – Cinema)

Dom dźwięku (The House of Sound)

MOS Małopolski Ogród Sztuki (MOS Małopolska Garden of Arts)

Dom dźwięku (The House of Sound)

MOS Małopolski Ogród Sztuki (MOS Małopolska Garden of Arts)

Wyjeżdżamy

Teatr Łaźnia Nowa, Duża Scena (Łaźnia Nowa Theatre, Main Stage)

1946

— Remigiusz Brzyk — Teatr im. Stefana Żeromskiego w Kielcach (Stefan Żeromski Theatre in Kielce)

Narodowy Stary Teatr, Scena Kameralna (The National Stary Theatre, Chamber Stage)

Spotkanie z Krzysztofem Warlikowskim i zespołem aktorskim spektaklu „Wyjeżdżamy”

Teatr Łaźnia Nowa, Duża Scena (Łaźnia Nowa Theatre, Main Stage)

Strach

Narodowy Stary Teatr, Duża Scena (The National Stary Theatre, Main Stage)

(A meeting with the Divine Comedy Festival Jury Members) Goście (Guests): António Araújo, Igor Lozada, Ivan Medenica, Anamarta de Pizarro, Prowadzenie (Host): Jacek Cieślak 14:00

— Wojtek Blecharz — Teatr im. Juliusza Słowackiego w Krakówie (The Juliusz Słowacki Theatre in Kraków) 15:00

— Wojtek Blecharz — Teatr im. Juliusza Słowackiego w Krakówie (The Juliusz Słowacki Theatre in Kraków) 17:00

(We are Leaving) — Krzysztof Warlikowski — Nowy Teatr 19:00

20:00

(A Q&A with Krzysztof Warlikowski and the “We are Leaving” acting ensemble members) Prowadzenie (Host): Łukasz Maciejewski 21:00

(Fear) — Małgorzata Wdowik — TR Warszawa

20 12:00

15.12

SOBOTA (SATURDAY)

Planeta Warlikowski

MOS Małopolski Ogród Sztuki – Kino (MOS Małopolska Garden of Arts – Cinema)

Jumpcore

MOS Małopolski Ogród Sztuki (MOS Małopolska Garden of Arts)

Zapiski z wygnania

Narodowy Stary Teatr, Duża Scena (The National Stary Theatre, Main Stage)

Wyjeżdżamy

Teatr Łaźnia Nowa, Duża Scena (Łaźnia Nowa Theatre, Main Stage)

Spotkanie z Krystyną Jandą

Narodowy Stary Teatr, Duża Scena (The National Stary Theatre, Main Stage)

— spotkanie z Dorotą Kolak , Agatą Buzek i Magdaleną Cielecką (Warlikowski Planet – a Q&A with Dorota Kolak , Agata Buzek and Magdalena Cielecka) Prowadzenie: Jacek Wakar

15:00

— Paweł Sakowicz — MAAT Festival, Scena Tańca Studio & Zachęta – Narodowa Galeria Sztuki 18:00

(Notes from the Exile) — Magda Umer — Teatr Polonia

18:00

(We are Leaving) — Krzysztof Warlikowski — Nowy Teatr 20:00

po spektaklu „Zapiski z wygnania” (A Q&A with Krystyna Janda following the play „Notes from the Exile”) Prowadzenie (Host): Łukasz Maciejewski

15:00

16.12

NIEDZIELA (SUNDAY)

Miłosna wojna stulecia

Teatr Łaźnia Nowa, Mała Scena (Łaźnia Nowa Theatre, Small Stage)

Zapiski z wygnania

Narodowy Stary Teatr, Duża Scena(The National Stary Theatre, Main Stage)

Zapiski z wygnania

Narodowy Stary Teatr, Duża Scena (The National Stary Theatre, Main Stage)

(Century Love War) — Eva Rysová — Teatr Łaźnia Nowa w Krakowie (Łaźnia Nowa Theatre in Kraków) 16:00

(Notes from the Exile) — Magda Umer — Teatr Polonia 19:00

(Notes from the Exile) — Magda Umer — Teatr Polonia

Centrum Festiwalowe (Festival Centre) MOS Małopolski Ogród Sztuki (MOS Małopolska Garden of Arts) ul. Rajska 12

Teatr Barakah

Teatr im. Juliusza Słowackiego w Krakowie, Duża Scena

Klub Festiwalowy (Festival Club)

(The Juliusz Słowacki Theatre in Kraków, Main Stage) pl. św. Ducha 1

Bunkier Sztuki Cafe pl. Szczepański 3a 3

AST Akademia Sztuk Teatralnych im. Stanisława Wyspiańskiego w Krakowie, Scena 210 (AST National Academy of Theatre Arts in Kraków, 210 Stage) ul. Straszewskiego 22

Teatr Ludowy, Duża Scena

ICE Kraków, Sala Teatralna S2

Teatr Ludowy, Scena Stolarnia (Ludowy Theatre,

MOS: Małopolski Ogród Sztuki (MOS: Małopolska

Narodowy Stary Teatr, Duża Scena

Narodowy Stary Teatr, Scena Kameralna (The National Stary Theatre, Chamber Stage) ul. Starowiślna 21

Teatr Łaźnia Nowa, Duża Scena (Łaźnia Nowa Theatre, Main Stage) os. Szkolne 25

Teatr Łaźnia Nowa, Mała Scena (Łaźnia Nowa Theatre, Small Stage) os. Szkolne 25

(The National Stary Theatre, Main Stage) ul. Jagiellońska 1 7

(Ludowy Theatre, Main Stage) os. Teatralne 34

Stolarnia Stage) os. Teatralne 23

Garden of Arts) ul. Rajska 12 6

Teatr im. Juliusza Słowackiego w Krakowie, Scena Miniatura (The Juliusz Słowacki Theatre in Kraków, Small Stage) pl. św. Ducha 2

(ICE Kraków, Theatre Room S2) ul. Marii Konopnickiej 17 5

(Barakah Theatre) ul. Paulińska 28

Teatr Nowy Proxima w Krakowie (Teatr Nowy Proxima in Kraków) ul. Krakowska 41

2 6

25 11 12

NFERNO czyli Konkurs Polski, na który składa się trzynaście starannie wyselekcjonowanych przedstawień, jakie swoją premierę miał y w sezonie 2017/2018. Jest to wybór najszerzej dyskutowanych spektakli ostatniego sezonu, które oddają temperaturę twórczą i aspirację polskich artystów teatru. Głównym celem zestawienia jest wyeksponowanie różnorodności polskiej sceny teatralnej oraz zapoznanie publiczności z najnowszymi trendami inscenizacyjnymi i eksperymentami podejmowanymi

przez reżyserów. Laureaci zostaną wyłonieni przez międzynarodowe jury, a główna nagroda, Boskiego Komedianta, która zasili budżet ośrodka będącego producentem zwycięskiego spektaklu, oraz Krakowskie Nagrody Teatralne w pozostał ych kategoriach (reżyseria, role kobiece, role męskie, muzyka, scenograf ia i opracowanie wizualne) został y ufundowane przez Prezydenta Miasta Krakowa Jacka Majchrowskiego oraz Ministerstwo Kultury i Dziedzictwa Narodowego.

PL EN

NFERNO, or the Polish Competition, consists of 13 carefully selected productions that premiered in the 2017/18 season. They are the most extensively discussed productions of the previous season reflecting the creative temperature and aspirations of Polish theatre artists. The main goal of that selection is to emphasise the variety available on the stage of Polish theatre, and to acquaint the audience with the latest trends in staging and with the di-

rectors’ experiments. The winners will be selected by an international jury, and the main prize, that of the Divine Comedian, shoring up the budget of the producer of the winning drama, together with the Kraków Theatre Awards in the remaining categories (direction, actress, actor, music, sets, and visuals), are funded by the Mayor of Kraków, Professor Jacek Majchrowski and the Ministry of Culture and National Heritage.

9.12 Niedziela (Sunday)

13.12 Czwartek (Thursday)

16:00 Spektakl dla turystów (A Show for Tourists) 18:30 Biesy (The Possessed) 19:00 Czarne papugi (Black Parrots)

16:00 Hańba (Disgrace) 20:00 1946

10.12 Poniedziałek (Monday)

17:00 Wyjeżdżamy (We are Leaving) 19:00 1946

16:00 Czarne papugi (Black Parrots) 18:30 Konformista 2029 (Conformist 2029)

15.12 Sobota (Saturday)

11.12 Wtorek (Tuesday) 18:00 Pod presją (Under the Influence) 20:30 Żaby (Frogs) 20:30 Konformista (Conformist 2029)

14.12 Piątek (Friday)

18:00 Zapiski z wygnania (Notes from the Exile) 18:00 Wyjeżdżamy (We are Leaving)

16.12 Niedziela (Sunday) 2029

12.12 Środa (Wednesday) 16:00 Murzyni we Florencji (Blackmen in Florence) 1 8 : 3 0 Zagubiony chłopiec (Little Boy Lost) 20:30 Wujaszek Wania (Uncle Vanya)

16:00 Zapiski z wygnania (Notes from the Exile) 19:00 Zapiski z wygnania (Notes from the Exile)

ANTÓNIO ARAÚJO Twórca i dyrektor artystyczny MITsp – Międzynarodowego Festiwalu Teatralnego w Sao Paulo, dyrektor artystyczny „Teatro da Vertigem” i profesor Wydziału Sztuk Performatywnych oraz Programu Doktoranckiego (PPGAC) Szkoły Komunikacji i Sztuki Uniwersytetu w Sao Paulo (ECA–USP). Reżyser wielu spektakli, m.in. „Raj utracony” (1992), „Job’s Book (1995), „Apokalipsa 1,11” (2000), „BR-3” (2006), „Historia miłosna: Ostatnie rozdziały” (2007), opery „Dydona i Eneasz” (2008), „Bom Retiro 958 Meters” (2012), opery „Orfeusz i Eurydyka” (2012), „Dire ce qu’on ne pense pas dans des langues qu’on ne parle pas” (2014), „Patronato 999 Meters” (2015). Laureat Złotego Medalu na Prague Quadrennial za Naj-

31 lepszą Produkcję 2011 roku – „BR-3”. Pełnił rolę kuratora „Próximo Ato” (Next Act – International Contemporary Theatre Meeting), „Rumos Teatro” (Rumos Theatre) i Performing Arts World Meeting (ECUM).

PL EN

ANTÓNIO ARAÚJO Creator and Artistic Director of MITsp – International Theater Festival of São Paulo, Artistic Director of “Teatro da Vertigem” and professor of the Performing Arts Department and Postgraduate Program (PPGAC) of the Communication and Art School of the University of São Paulo (ECA-USP). Directed the following plays: “O Paraíso Perdido” (“Lost Paradise”) (1992), “O Livro de” (“Job’s Book”) (1995), “Apocalipse 1,11” (2000), “BR-3” (2006), “História de Amor: últimos capítulos” (“Love Story: Last Chapters”) (2007), the “Dido and Enéas” opera (2008), “Bom Retiro 958 Meters” (2012), the “Orfeo and Euridice” opera (2012), “Dire Ce Qu’on ne Pense pas Dans des Langues Qu’on ne Parle Pas” (2014), “Patronato 999 Meters” (2015), among others. He won

the Golden Medal Award of the Prague Quadrennial in the category Best Realization of a Production in 2011 with “BR-3”. Antônio was curator of “Próximo Ato” (Next Act – International Contemporary Theatre Meeting), “Rumos Teatro” (Rumos Theatre) and of the Performing Arts World Meeting (ECUM).

IGOR LOZADA Wybitny meksykański producent branży sztuk performatywnych. Od 2007 roku sekretarz Działu Współpracy i Wymiany Kulturalnej w Centrum Sztuk, Architektury i Designu na Uniwersytecie w Guadalajarze. Studiował nauki o komunikacji na Uniwersytecie Narodowym w Meksyku i aktorstwo w uznanej meksykańskiej szkole Nucleo de Estudios Teatrales. Był założycielem i dyrektorem Teatro de Ciertos Habitantes – awangardowej grupy teatralnej, która swoje spektakle prezentowała w Meksyku, Europie, Azji, Ameryce Południowej i Stanach Zjednoczonych. Pracował jako producent wykonawczy i koordynator Festival Internacional Cervantino oraz jako koordynator sekcji Sztuk Performatywnych i Litera-

tury na Uniwersytecie w Guadalajarze. Ukończył studia podyplomowe dla kadry kierowniczej w Harvard Business School. Zasiadał w jury wielu konkursów (z ramienia FONCA, EFITEATRO, EFIARTES, HELÉNICO). Jest członkiem NAS (National Arts Strategies) i ISPA (International Society of the Performing Arts).

PL EN

IGOR LOZADA He is considered to be an out-standing producer within the Mexican performing arts industry. He is the Secretary of Linking and Cultural Difusion of the Arts, Architecture, and Design Center of the University of Guadalajara since 2007. He majored in Communication Sciences in the Mexico’s National University and then studied Acting in Mexico’s renowned “Nucleo de Estudios Teatrales.” He is the founder director of the “Teatro de Ciertos Habitantes” company, which has successfully presented its productions in Mexico, Europe, Asia, Latin America, and The United States of America. He worked as Executive Producer and coordinator for the “Festival Internacional Cervantino”. Later on, he joined the University of Guadalajara as Coordinator of the Performing Arts and Literature. He

participated on The Chief Executive Program by Harvard Business School. Also, he has been jury for different institutions such as FONCA, EFITEATRO, EFIARTES, and HELÉNICO. An active member of the National Arts Strategies program (NAS) and is a board member of the International Society of the Performing Arts (ISPA).

ANAMARTA DE PIZARRO Dyrektorka odbywającego się co dwa lata Iberoamerykańskiego Festiwalu Teatralnego w Bogocie, jednego z największych i najważniejszych przeglądów teatralnych w Ameryce Łacińskiej. Pizarro, z wykształcenia antropolożka, była dyrektorką teatru Jorge Eliécer Gaitán, gdzie rozpoczęła współpracę z Teatrem Narodowym i Iberoamerykańskim Festiwalem Teatralnym w Bogocie. W 2010 roku powołana na stanowisko dyrektora ds. widowni i relacji międzynarodowych w Teatrze Narodowym. Odpowiedzialna za realizację XII, XIII, XIV, XV i XVI edycji FITB oraz organizację obchodów dwóchsetlecia niepodległości Kolumbii, ceremonię zamknięcia Mistrzostw Świata U-20 w piłce nożnej w Bogocie w 2011

33 roku oraz ceremonię otwarcia World Games w Cali w 2013 roku. Po studiach pracowała w Instytucie Pedagogicznym Sekretarza Edukacji Bogoty. Prowadziła badania nad ceramiką, koszykarstwem i tekstyliami; współautorka dwóch książek w tym zakresie. Współautorka Narodowego Planu Rehabilitacji z ramienia Prezydenta Kolumbii. Jest członkiem International Advisory Committee of the Master of Management w International Arts of HEC w Montrealu.

PL EN

ANAMARTA DE PIZARRO Studied Anthropology at the Universidad Nacional in Bogotá. Her first jobs included working for the Pedagogical Institute of the Education Secretary of Bogotá; a research project in ceramics, basketry and textiles co-authored and published two books on these subjects; The National Rehabilitation Plan sponsored by the Presidency of Colombia; the Jorge Eliecer Gaitan Theater as Director; and the NGO Viva La Ciudadanía. In 1993 began working with Fanny Mikey in the Festival Iberoamericano de Teatro de Bogota (FITB) and in the Teatro Nacional, as Director of Public and International Relations. In 2010 became the Director of the FITB having being responsible for the XII, XIII, XIV, XV and XVI versions of the FITB, the Bicentennial Commemoration in 2010, the closing

ceremony of the Sub 20 FIFA World Cup in Bogota in 2011 and the opening ceremony of the World Games held in Cali in 2013. For one year starting in March of 2016, Anamarta was appointed as Artistic Director of Teatro Nacional, a cultural institution with 3 venues and an educational center for aspiring actors. She is member of the International Advisory Committee of the Master of Management in International Arts of HEC Montreal.

IVAN MEDENICA Profesor historii dramatu i teatru światowego. Obronił doktorat na Wydziale Sztuk Dramatycznych Uniwersytetu w Belgradzie, z którym jest związany do dziś. Publikuje w krajowych i zagranicznych czasopismach. Był przewodniczącym i wiceprzewodniczącym pięciu międzynarodowych sympozjów dla krytyków teatralnych i akademików, zorganizowanych przez Sterijino Pozorje Festival w Nowym Sadzie i International Association of Theatre Critics (IATC). Uczestniczył w wielu międzynarodowych konferencjach, wykładał gościnnie na Uniwersytecie Humboldta w Berlinie, Yale School od Drama, University of Cluj (Rumunia). Jest aktywnym krytykiem teatralnym, jego teksty były sześciokrotnie nagradzane nagroda-

mi krajowymi. Książkę „The Tragedy of Initiation or the Inconstant Prince”, której Medenica jest autorem, uznano za najlepszą książkę w dziedzinie teatru wydaną w 2017 roku w Serbii. Były dyrektor artystyczny Sterijino Pozorje w Nowym Sadzie, wiodącego festiwalu teatralnego w Serbii (2003–2007). W latach 2001–2012 był należał do grona redaktorów naczelnych czasopisma “Teatron” – w tym czasie stało się ono jednym z najbardziej prestiżowych wydawnictw w Serbii, nagradzanym również na arenie międzynarodowej. Wykładał w Międzynarodowym Centrum Badań „Interweaving Performance Cultures” na Freie Universität w Berlinie. Jest członkiem Komitetu Wykonawczego Międzynarodowego Stowarzyszenia Krytyków Teatralnych oraz rady naukowej „Critical Stages”, pisma internetowego prowadzonego przez Stowarzyszenie. Medenica jest dyrektorem artystycznym festiwalu Bitef. PL EN

IVAN MEDENICA Medenica defended his PhD dissertation at the Faculty of Dramatic Arts. He works at the FDA as a professor of The History of World Drama and Theatre. He regularly publishes articles in both the national and the international journals. He was the Chairman or Co-Chairman of five international symposiums of theatre critics and scholars organized by Sterijino Pozorje Festival in Novi Sad and the International Association of Theatre Critics (IATC). Medenica has participated in a number of international conferences and given guest lectures at Humboldt University (Berlin), Yale School of Drama, University of Cluj (Romania). Medenica is an active theater critic and has received six times the national award for the best theatre criticism. His book “The tragedy of initiation or the inconstant

prince” was also awarded as the best book on theater published in Serbia (2017). He was the Artistic Director of Sterijino Pozorje in Novi Sad, the leading national theater festival in Serbia (2003–07). From 2001 to 2012, Medenica was one of the main editors of the journal Teatron which than became the prestigious theater publication in Serbia and was awarded by an international prize. He was a fellow in the International Research Center „Interweaving Performance Cultures“ at the Freie Universität in Berlin (2011–13). He is a member of the International Association of Theater Critics’ Executive Committee and the Director of its international conferences. He is also member of the editorial board of “Critical Stages”, the web journal of the Association. Medenica is the artistic director of Bitef festival.

1946 125’

Inferno — Polski Konkurs

( director ) Remigiusz Brzyk reżyser

gdzie ( where )

kiedy ( when )

Narodowy Stary Teatr, Scena Kameralna The National Stary Theatre, Chamber Stage

13.12 — 20:00 14.12 — 19:00

wórcy spektaklu wracają do sprawy pogromu z lipca 1946 roku, który zapisał Kielce na kartach historii świata w negatywnym świetle i wciąż stanowi ciemną kartę w życiu miasta. Oto po II wojnie światowej powrócili do Kielc, ci którzy przeżyli Holocaust – w obozach, w ukryciu, na wygnaniu bądź też wybrali miasto jako przystanek w podróży do Ziemi Obiecanej. Plotka o porwaniu polskiego chłopca przez społeczność żydowską była jak iskra w rzeczywistości podminowanej napięciami, uprzedzeniami i chęcią ślepej zemsty bądź agresji. Tłum przy współudziale służb mundurowych dokonał zbrodni, której ofiarą było 40 Żydów. Nie byłoby bez spektaklu bez bezcennej książki profesor Joanny Tokarskiej-Bakir „Pod klątwą”, która skonfrontowała

mity i stereotypy z prawdą historyczną. Wykazała że do pogromu doszło przy obojętności kleru i resentymentach byłych partyzantów ulokowanych w MO, UB czy w Ludowym Wojsku Polskim. Kluczowy okazał się antysemityzm. Remigiusz Brzyk zamiast tworzyć typową historyczną rekonstrukcję wprowadza aktorów kieleckiego teatru na scenę w roli uczestników wycieczki, odwiedzającej muzeum pogromu, mieszczące się tam, gdzie po wojnie schronili się Żydzi. Krok po kroku, w aurze pełnej żałobnego i bezradnego skupienia, konfrontuje nas z bolesnymi faktami. Zbiegają się z historią Kielc, ale także kieleckich spektakli i wydarzeń, jakie rozgrywały się w kieleckim teatrze w formie komentarza do pogromu, a także w związku z nim. Pozornie spokojny rytm i wyciszony

PL EN

he authors return to the question of the pogrom of July 1946 that had Kielce enter the pages of world history in the most negative light, and still remains a dark spot in the history of the city. Those who survived the Holocaust, whether in the camps, in hiding or in exile returned to Kielce after the Second World War or just made the city another stop on their road to the Promised Land. The rumour of a Polish boy kidnapped by the Jewish community was the spark that flashed in their reality undermined with tensions, prejudices, and the desire for blind revenge and aggression. The crowd together with uniformed police perpetrated a crime and 40 Jews fell victims to it. This play would never be written without the invaluable book by Professor Joanna

Tokarska-Bakir “Pod klątwą”, who confronted myths and stereotypes with historical truth. She proved that the pogrom occurred in the face of indifference of the clergy and resentments of the former underground fighters now wearing the uniforms of the police forces, Secret Service, and the People’s Army of Poland. Anti-Semitism proved the key. Instead of creating a typical historical reconstruction, Remigiusz Brzyk puts the actors of the Kielce Theatre into the roles of members of a tour visiting the museum of the pogrom, situated in the place were Jews took shelter after the war. Step after step, in an aura charged with mournful and helpless reflexion, he confronts us with the painful facts. They are naturally aligned with the history of Kielce, but also of the plays and events in

charakter opowieści jest jak niemy krzyk rozpaczy i wstydu po tym, co stało się w 1946 r. i co poprzez paradoks dziejów powraca do nas, a nie oddala się, jakby działała klątwa. Bo chociaż nienawidzimy tego: historia lubi tragicznie się powtarzać.

Tekst: Tomasz Śpiewak Scenografia i kostiumy:

Iga Słupska i Szymon Szewczyk Muzyka: Szymon Szewczyk Obsada: Anna Antoniewicz, Dagna Dywicka, Magda Grąziowska, Ewelina Gronowska, Joanna Kasperek, Bartłomiej Cabaj, Janusz Głogowski, Edward Janaszek, Wojciech Niemczyk, Andrzej Plata, Łukasz Pruchniewicz, Dawid Żłobiński Czas trwania: 125 min (bez przerwy)

Produkcja:

Teatr im. S. Żeromskiego w Kielcach Premiera: 14 grudnia 2017

PL EN

the Kielce Theatre that were a particular commentary to the pogrom, and were also directly connected to it. The apparently peaceful rhythm and the low-key character of the tale is like a silent cry of despair and shame after what happened in 1946, and what in a paradox of history is returning rather than receding, as if triggered by some curse. Because, as much as we hate it, history favours making tragic returns.

Text: Tomasz Śpiewak Sets and Costumes: Iga Słupska

and Szymon Szewczyk Music: Szymon Szewczyk Cast: Anna Antoniewicz, Dagna Dywicka, Magda Grąziowska, Ewelina Gronowska, Joanna Kasperek, Bartłomiej Cabaj, Janusz Głogowski, Edward Janaszek, Wojciech Niemczyk, Andrzej Plata, Łukasz Pruchniewicz, Dawid Żłobiński

Running time:

125 min (no intermission)

Production:

Stefan Żeromski Theatre in Kielce Premiere: 14th December 2017

BIESY 200’

Inferno — Polski Konkurs

The Possessed

( director ) Jacek Głomb reżyser

gdzie ( where )

kiedy ( when )

Narodowy Stary Teatr, Duża Scena The National Stary Theatre, Main Stage

9.12 — 18:30

iesy w reżyserii Jacka Głomba powstały na 40-lecie legnickiej sceny. Od 1994 roku dyrektor Głomb kieruje nią w wyjątkowy sposób rozpoznając powikłaną historię i tożsamość miasta oraz regionu, jednocześnie wywołując gorącą dyskusję o współczesnej Polsce. Spektakl stał się kreacją zbiorową zespołu, który interpretuje najnowszy przekład powieści Dostojewskiego, dokonany przez Adama Pomorskiego. Daje on szansę, by pozostać wiernym rosyjskiemu arcydziełu, jego biblijnym inspiracjom, opowieści o kształtowaniu się kółek rewolucyjnych i terrorystycznych, a zarazem opowiedzieć o współczesności, która jest śmietnikiem historii, idei i kolejnych przegranych pokoleń, drepczących w miejscu,

spalających się w chorych emocjach polityki, władzy, buntu, a także miłości. Tę perspektywę współtworzy rozpięta pomiędzy przeszłością a współczesnością scenograf ia: jest zrecyklingowanym odpadem, podobnie jak kostiumy – historyczne i dzisiejsze. Jacek Głomb, sięgając po klasyczną pozycję o okrucieństwie i inwigilacji władzy, nie oszczędza mrzonek wszystkich tych, którzy przeciwko niej występują. Zarówno świat zamordystów, jak i liberalnej inteligencji czy radykalnych postępowców jest oparty na grze pozorów i manipulacji, niszczącej jakąkolwiek nadzieję na zmianę. Władza i opozycja to dwie strony tego samego liczmana. Prawdziwa jest tylko historia opowiedziana w Biblii. Historia ludzkiego upadku, który przez

PL EN

acek Głomb directed “The Possessed” for the 40th anniversary of the Legnica stage. Its director since 1994, Głomb has run the Modejska Theatre in an exceptional manner, investigating the tangled history and identity of the city and region, at the same time provoking heated discussion about contemporary Poland. The production became a collective creation of the troupe as it interprets the latest translation of Dostoevsky’s novel made by Adam Pomorski. It is an opportunity to remain faithful to the Russian literary masterpiece, its biblical inspirations, a tale of emerging revolutionary and terrorist cells, which at the same time is a tale of the contemporary: the junkyard of history, ideas, and successive beaten generations unable to move from the spot where they found

themselves and burning down among the sick emotions of politics, power, rebellion, and love. This perspective, designed to bring together the past with the present, is reinforced by the set made of recycled waste and the costumes that are both historical and contemporary. Reaching for a classical work on cruelty and surveillance by the powers that be, Jacek Głomb doesn’t put on the kid gloves to approach the daydreams of all those who attack them. The world of the tyrants, as well as of the liberal intelligentsia and radical progressives are based on the game of smoke and mirrors and manipulation destroying any hope for a change. The powers that be and the opposition are two sides of the same counter. Nothing but the story told by the Bible is true. The history of the fall of the human, which

większość bohaterów w ich życiu zostaje nierozpoznany do końca bądź rozpoznany za późno. Biblijne świnie opętane demonami gnają na oślep prosto w przepaść.

Autor: Fiodor Dostojewski Przekład: Adam Pomorski Adaptacja: Robert Urbański Scenografia: Małgorzata Bulanda Muzyka: Bartek Straburzyński Ruch sceniczny: Witold Jurewicz Obsada: Ewa Galusińska, Robert Gulaczyk, Rafał Cieluch, Anita Poddębniak, Małgorzata Patryn, Magdalena Drab, Paweł Wolak, Bogdan Grzeszczak, Magda Biegańska, Gabriela Fabian, Małgorzata Urbańska, Mateusz Krzyk, Magda Skiba, Paweł Palcat, Grzegorz Wojdon, Albert Pyśk, Katarzyna Dworak, Joanna Gonschorek, Bartosz Bulanda, Maciej Rabski Czas trwania: 200 min (1 przerwa)

Produkcja:

Teatr im. H. Modrzejewskiej w Legnicy Premiera: 23 listopada 2017

PL EN

most protagonists either fail to recognise fully or recognise too late in their lives. Biblical swine possessed by demons charge blindly straight off the cliff.

Author: Fyodor Dostoevsky Translated by: Adam Pomorski Adaptation: Robert Urbański Sets: Małgorzata Bulanda Music: Bartek Straburzyński Stage Movement:

Witold Jurewicz Cast: Ewa Galusińska, Robert Gulaczyk, Rafał Cieluch, Anita Poddębniak, Małgorzata Patryn, Magdalena Drab, Paweł Wolak, Bogdan Grzeszczak, Magda Biegańska, Gabriela Fabian, Małgorzata Urbańska, Mateusz Krzyk, Magda Skiba, Paweł Palcat, Grzegorz Wojdon, Albert Pyśk, Katarzyna Dworak, Joanna Gonschorek, Bartosz Bulanda, Maciej Rabski

Running time:

200 min (1 intermission)

Production:

The Modjeska Theatre in Legnica Premiere: 23rd November 2017

CZARNE PAPUGI 75’

Inferno — Polski Konkurs

Black Parrots

( director ) Michał Borczuch reżyser

gdzie ( where )

kiedy ( when )

MOS Małopolski Ogród Sztuki MOS Małopolska Garden of Arts

9.12 — 19:00 10.12 — 16:00

drugiej premierze 2018 r. Michał Borczuch, zainspirował się tekstem chilijskiego dramatopisarza Alejandro Moreno Jashésa, który zmienia naszą codzienną optykę patrzenia na świat, odwracając gałki oczne w głąb ciała, zgodnie z myślą: „Ludzie się nad tym nie zastanawiają, to brzmi kuriozalnie: ciało jest ciemne w środku. W naszych organizmach nie ma światła”. Wewnętrzny mrok jest związany z chorobą psychiczną, schizofrenią, a może odmiennymi stanami świadomości, które w niekonwencjonalnej formie nazwanej „doświadczeniem” – zgłębia „grupa badawcza” złożona z krakowskich aktorów. Borczuch, który znany jest z tego, że w środowiskach lub miejscach uważanych za „nienormalne” odsłania prawdę o człowieku i świecie – tym

razem zarejestrował multimedialną część widowiska na terenie krakowskiego szpitala psychiatrycznego w Kobierzynie, po spotkaniach i rozmowach z byłymi pacjentami. Jednocześnie, by nie popaść w ton pretensjonalnej psychoanalizy oraz niewiarygodnej, stylizowanej traumy – rozbija iluzję podróży w mrok życia pacjentów i szpitala. Każda choroba jest szaloną grą świadomości, zaś działająca w wyciemnionej sali „grupa badawcza” przeprowadza swój eksperyment pośród widzów. Przemieszcza się pomiędzy nami po omacku, z dystansem do życiowych i aktorskich objawień oraz potknięć. Przecież to, co widzimy na zewnątrz lub w sobie może być zarówno prawdą, jak i złudzeniem.

PL EN

n the second premiere of 2018, Michał Borczuch drew inspiration from a text by a Chilean playwright Alejandro Moreno Jashés, who changes our everyday perspective on the world, turning the eyeballs inwards, into the body, as he notices that “people never consider this, as this sounds eerie: bodies are dark inside. There is no light inside our organisms.” The internal darkness is bound to a psychological condition, schizophrenia, or perhaps altered states of conscience that are being explored in an unconventional form called “an experiment” run by “a research team” composed of Kraków actors. This time Borczuch, known for disclosing the truth about the human and the world in places and environments considered

“abnormal”, recorded the multimedia part of his production on the premises of the Kraków psychiatric hospital in Kobierzyn, after meetings and conversations with former patients. So as not to fall for the air of pretentious psychoanalysis and implausible stylised trauma, he breaks up the illusion of travelling into the darkness of the lives of the patients and hospital. Every malady is a mad play of awareness, while the “research team” operating in the darkened room run their experiment among the audience. They move between us groping in the dark, taking a distance to the life’s and theatre’s revelations and stumbles. Can’t what we see outside and inside be both truth and illusion?

Autor: Alejandro Moreno Jashés Dramaturgia: Tomasz Śpiewak Scenografia i kostiumy: Dorota Nawrot Muzyka: Bartosz Dziadosz

Reżyseria świateł:

Jacqueline Sobiszewski Obsada: Dominika Biernat (gościnnie), Pola Błasik, Lidia Bogaczówna, Iwona Budner, (gościnnie), Monika Niemczyk (wideo), Natalia Strzelecka, Karol Kubasiewicz, Krzysztof Piątkowski, Rafał Szumera Czas trwania: 75 min (bez przerwy)

Produkcja:

Teatr im. J. Słowackiego w Krakowie Premiera: 16 czerwca 2018

PL EN

Author: Alejandro Moreno Jashés Dramaturgy: Tomasz Śpiewak Sets and Costumes: Dorota Nawrot Music: Bartosz Dziadosz

Lights Director:

Jacqueline Sobiszewski Cast: Dominika Biernat (guest appearance), Pola Błasik, Lidia Bogaczówna, Iwona Budner, (guest appearance), Monika Niemczyk (wideo), Natalia Strzelecka, Karol Kubasiewicz, Krzysztof Piątkowski, Rafał Szumera

Running time:

75 min (no intermission) Premiere: 16th June 2018

Production:

Juliusz Słowacki Theatre in Kraków

fot. Michał Ramus

HAŃBA 180’

Inferno — Polski Konkurs

Disgrace

( director ) Marcin Wierzchowski reżyser

gdzie ( where )

kiedy ( when )

Teatr Ludowy, Scena Stolarnia Ludowy Theatre, Stolarnia Stage

13.12 — 16:00

arcin Wierzchowski i aktorzy krakowskiego Teatru Ludowego byli autorami największego, a jednocześnie najbardziej zasłużonego zaskoczenia Boskiej Komedii 2017, gdy głosami międzynarodowego jury otrzymali za „Sekretne życie Friedmanów” Grand Prix. Idąc za ciosem Wierzchowski sięgnął po książkę J.M. Coetzee’ego, laureata Nagrody Nobla i Bookera, znaną również z ekranizacji Steve’a Jacobsa z Johnem Malkovichem w głównej roli. Krakowski spektakl rozgrywa się w zawiesistej atmosferze podwójnej hańby, ale jak w antycznej tragedii nie wszystko dla jej uczestników jest jasne i oczywiste od początku. Przede wszystkim zaś to, jakie role grają w relacji kat-ofiara, jak zmieniają się one w zależności od

okoliczności, ujawniając nierozpoznane wcześniej międzyludzkie konteksty. Główny bohater David Lurie jest profesorem akademickim i za romans ze studentką zostaje usunięty z uczelni. Powraca do domu na pustkowiu, by zamieszkać ze swoją córką. Gdy dom profesora napadają tajemniczy tubylcy, a jego córka zostaje zgwałcona – cała sytuacja przypomina „efekt motyla”. Pozornie przedawnione, odizolowane w przeszłości czyny profesora widzimy w lustrzanym, zwielokrotnionym odbiciu, uświadamiającym mu naturę wyrządzonego przez niego zła. Reżyser pokazuje, że człowiek może pohańbić się w oczach innych ludzi, ale prawdziwa hańba dotyka go dopiero w jego własnych oczach. Sam przed sobą staje się niegodny, bezwartościowy

PL EN

arcin Wierzchowski and the actors of the Ludowy Theatre in Kraków caused the greatest and the most deserved surprise at The Divine Comedy 2017, when its international jury awarded them the Grand Prix for “The Secret Life of the Friedmans”. On the wake of its success, Wierzchowski reached for the book by J.M. Coetzee, winner of both Nobel and Booker prizes, also known from the silver screen thanks to director Steve Jacobs and John Malkovich in the leading role. The Kraków play takes place in heavy atmosphere of double ignominy, yet, like in an antique tragedy, not everything is clear and obvious from the start for people who participate in it. Primarily, it is not evident what roles they play in the oppressor – victim relationship, and how

these change depending on the circumstances, disclosing the interpersonal contacts unrecognised before. The main protagonist, David Lurie, is an academic professor relegated from the university for an affair with a student. He returns to his house in the wilderness to live there with his daughter. The raid on the professor’s house by mysterious locals and the rape of his daughter bring to mind “the butterfly effect”. We see the professor’s deeds, seemingly obliterated by time and isolated in their past, in a multiplied mirror image, making him realise the nature of the evil he committed. The director shows that a man can degrade himself in the eyes of other people, yet the true ignominy only touches him in his own eyes. It is before himself that he becomes unworthy, worthless, and

i skalany. Sam musi stanąć w obliczu wyzwania odbudowania siebie, ukonstytuowania siebie na nowo. Na scenie ofiary po raz kolejny stają twarzą w twarz z oprawcami, jednym i drugim udziela się głosu. Pytanie brzmi, czy ten akt może doprowadzić do pojednania, czy też stanowić będzie kolejny rozdział niekończącej się historii ludzkiego cierpienia.

Adaptacja i reżyseria:

Marcin Wierzchowski Autor: J.M. Coetzee, Przekład: Michał Kłobukowski Dramaturgia: Agnieszka Turek, Daniel Sołtysiński Scenografia: Barbara Ferlak Muzyka: Urszula Chrzanowska Obsada: Małgorzata Kochan, Anna Pijanowska, Marianna Zydek (gościnnie), Piotr Franasowicz, Jan Nosal, Tadeusz Łomnicki, Patryk Palusiński (gościnnie), Piotr Pilitowski, Jagoda Pietruszkówna

Czas trwania:

180 min (bez przerwy) Produkcja: Teatr Ludowy, Kraków Premiera: 15 czerwca 2018

PL EN

tainted. Now he has to face the challenge of rebuilding himself and constituting himself anew. On the stage, the victims stand face to face with the oppressors again, and both parties are allowed to speak. The question is whether this act can bring conciliation or will only be another chapter in the never-ending story of human suffering.

Adaptation and Direction:

Marcin Wierzchowski Author: J.M. Coetzee, Translated by: Michał Kłobukowski Dramaturgy: Agnieszka Turek, Daniel Sołtysiński Sets: Barbara Ferlak Music: Urszula Chrzanowska Cast: Małgorzata Kochan, Anna Pijanowska, Marianna Zydek (guest appearance), Piotr Franasowicz, Jan Nosal, Tadeusz Łomnicki, Patryk Palusiński (guest appearance), Piotr Pilitowski, Jagoda Pietruszkówna

Running time:

180 min (no intermission) Production: Ludowy Theatre in Kraków Premiere: 15th June 2018

KONFORMISTA 2029 140’

Inferno — Polski Konkurs

Conformist 2029

( director ) Bartosz Szydłowski reżyser

gdzie ( where )

kiedy ( when )

Teatr Łaźnia Nowa, Duża Scena Łaźnia Nowa Theatre, Main Stage

10.12 — 18:30 11.12 — 20:30

artosz Szydłowski wyreżyserował „Konformistę 2029” po premierach „Rejsu” wg filmu Marka Piwowskiego i Janusza Głowackiego oraz „Przypadku” wg Krzysztofa Kieślowskiego. Przypomniał wtedy pokusy konformizmu w okolicznościach PRL, choć przecież nie bez coraz żywszych odwołań do naszej współczesności. W adaptacji powieści Moravii zainteresował go bohater na rozdrożu, w czasach radykalnej historycznej zmiany, kiedy trzeba opowiedzieć się po jednej ze stron politycznego sporu dzielącego społeczeństwo. Marcel Klerykoski to człowiek uwikłany w intymne, osobiste i rodzinne niespełnienia. Nie chce dłużej nieść ciężaru samotności, tylko działać w jednorodnej politycznie masie tak jak to było w czasach włoskiego faszyzmu, który niczym

współczesny populizm odwoływał się do potrzeb „prostego człowieka”, wymagał dumy z historii kraju, podniesienia morale, a jednocześnie lekceważenia liberalnych elit. Klerykoski dokonuje tego, co od wieków zwane jest „zdradą klerków”: ten uczeń profesora Quadriego zamiast pozostać otwartym na świat wolnym człowiekiem – wybiera konformizm. Rezygnuje z marzenia o wolności, rozwoju i namiętności życia. Ulega strachowi przed chaosem, który ma swoją cenę, ale gwarantuje też wolność. Profesora Quadriego, chroniącego się przed populistycznym reżimem na emigracji w Paryżu, kreuje Krzysztof Globisz, który powrócił po chorobie na scenę w Łaźni Nowej w prapremierze „Wieloryb The Globe”, przygotowanej na Boską Komedię w 2016 roku. Teraz

PL EN

artosz Szydłowski directed “Conformist 2029” after the premieres of “The Cruise” based on Marek Piwowski and Janusz Głowacki’s film and on Krzysztof Kieślowski’s “Przypadek”. He then brought back the memories of the temptations of conformism in the reality of the People’s Republic, albeit not without increasingly realistic references to our contemporary times. In the adaptation of Moravia’s novel, he became fascinated by the protagonist standing on the crossroads, at a time of a radical historical turn, when you need to become a partisan of one of the parties in the political controversy dividing the society. Marcel Klerykoski is disturbed by lack of intimate, personal, and family fulfilment. No longer ready to carry the burden of loneliness, he’d rather act in

a politically uniform mass, something known from the days of Italian fascism that, like contemporary populism, fell back on the needs of “a simple man”, and called for pride in the history of the country, boosting up the morale, and disregard for the liberal elites. Klerykoski acts along the lines known for centuries as “the treason of the clerks”: instead of remaining a free man, open to the world, that student of Professor Quadri chooses conformism. He gives up the dream of freedom, development, and his life’s passions. He yields to the fear of chaos that may have its price yet also guarantees freedom. Professor Quadri, an émigré who found a refuge from a populist regime in Paris, is played by Krzysztof Globisz, who, after an illness, returned to the stage of the Łaźnia

wygłasza monolog niezłomnego intelektualisty oparty na wierszu Stanisława Barańczaka – poety, tłumacza, peerelowskiego opozycjonisty, zmuszonego do emigracji przez komunistyczny reżim.

Nowa Theatre in the premiere of the “Wieloryb The Globe”, designed for the Divine Comedy in 2016. This time Globisz delivers the monologue of the steadfast intellectual based on a poem by Stanisław Barańczak: a poet, translator, and resistance activist from the time of communism, who was forced by the regime into emigration.

Dramaturgia: Mateusz Pakuła na

Dramaturgy: Mateusz Pakuła based

Scenografia, kostiumy, reżyseria światła:

Małgorzata Szydłowska Muzyka: Dominik Strycharski Multimedia: Dawid Kozłowski Choreografia: Dominika Knapik

Sets, Costumes and Lights Design: Małgorzata Szydłowska Music: Dominik Strycharski Multimedia: Dawid Kozłowski Choreography: Dominika Knapik Assistant choreographer:

Kamil Wawrzuta

Director’s assistant:

podstawie powieści „Konformista” Alberto Moravii w tłumaczeniu Zofii Ernstowej

Asystent choreografki:

Asystent reżysera:

Bartłomiej Harat Obsada: Szymon Czacki, Hanna Bieluszko / Bożena Adamek, Iwona Budner, Roman Gancarczyk / Zygmunt Józefczak, Krzysztof Globisz, Marcin Kalisz, Oscar Mafa, Anna Paruszyńska, Paulina Puślednik / Marta Zięba, Dominik Stroka

Czas trwania:

140 min (bez przerwy) Produkcja: Teatr Łaźnia Nowa w Krakowie Premiera: 20 kwietnia 2018

on Alberto Moravia’s novel translated by Zofia Ernstowa

Kamil Wawrzuta

Bartłomiej Harat Cast: Szymon Czacki, Hanna Bieluszko / Bożena Adamek, Iwona Budner, Roman Gancarczyk / Zygmunt Józefczak, Krzysztof Globisz, Marcin Kalisz, Oscar Mafa, Anna Paruszyńska, Paulina Puślednik / Marta Zięba, Dominik Stroka

Running time:

140 min (no intermission) Production: Łaźnia Nowa Theatre in Kraków Premiere: 20th April 2018

MURZYNI WE FLORENCJI 110’

Inferno — Polski Konkurs

Blackmen in Florence

( director ) Iwona Kempa reżyser

gdzie ( where )

kiedy ( when )

Teatr Nowy Proxima Nowy Proxima Theatre

12.12 — 16:00

ak zwykle w teatrze Iwony Kempy mamy na pierwszym planie tekst, aktorskie role i skomplikowane relacje rodzinne, które układają się w groteskową szaradę. Dziś mozaika ułożona zgodnie z taką hierarchią to na scenie rzadkość, czyli wartość. Od początku jest tragikomicznie, gdy dwa nastiturusy w obawie przed aborcją domagają się nadania im imion i uznania ludzkiej tożsamości, czyli bezpieczeństwa i gwarancji życia. O to jest najtrudniej. Znaleźliśmy się w samym centrum bezwględnego świata, którego największa groza polega na tym, że zło i dobro mieszają się w dziwną hybrydę, zaś wojna i pokój, zarówno we wspomnieniach, jak i w życiu codziennym, nie mają czytelnej linii granicznej. Front jest wszędzie. Rzeczywistość nakłada się na siebie

jak płyty tektoniczne agresywnego górotworu, jest piętrowa i w każdej chwili może się zwalić całym swym ciężarem na każdego z bohaterów. Ich brak złudzeń emanuje z ostrego języka, którym chorwacki pisarz, a wraz z nim Iwona Kempa opowiada o rozbitej, a jednak trzymającej się razem chorwackiej rodzinie. Bohaterowie są razem nie po to, by chronić się przed okrucieństwem świata, tylko zadawać sobie ból. Rani każdy gest i słowo. Każda z postaci eksploduje powojennymi emocjami lub dokonuje się w niej implozja wywołana zespołem stresu pourazowego. Kobiety bronią się okrucieństwem przed brutalnością mężczyzn. Milczenie jest równie bolesne jak krzyk. Katastrofa wojny wywołała pomniejsze: niepowodzenia w szukaniu pracy, problemy edukacyjne czy z przystosowaniem się do

PL EN

s usual for Iwona Kempa, the first plane is occupied by the text, actors’ roles, and complex family relationships that build up a grotesque charade. Today, the mosaic arranged along such a hierarchy is a rarity on stage, and this spells merit. The tragicomedy starts at the beginning, when two foetuses, afraid of being aborted, demand being named and recognised as humans in a call for security and guarantee of life. This is hardest to obtain. We find ourselves in the very centre of a ruthless world, whose greatest horror is evil and good mingling into a peculiar hybrid, while war and peace have no discerning frontiers, whether in memory or in the daily life. The line of the front runs everywhere. The reality is superimposed on self like

a tectonic plate of an aggressive rock mass, it is multi-layered and can cave in on any protagonist with all its weight at any time. The lack of illusions emanates from the harsh tongue the Croatian writer and Iwona Kempa use to tell the tale of a Croatian family, broken and yet sticking together. The protagonists are together not to protect one another against the cruelties of this world but to deal pain to one another. Every gesture and word hurts. Every protagonist explodes with post-war emotions or implodes because of the past dramatic stress disorder. Women use cruelty to defend themselves against the brutality of men. Silence is as painful as yelling. The destruction of war triggered smaller calamities: failures in finding employment, and problems with education and adjust-

kapitalistycznej rzeczywistości. Najbardziej dojmująca jest jednak odpowiedź na pytanie, czy ktoś wreszcie zdecyduje się na zawieszenie broni?

Reżyseria i scenografia:

Iwona Kempa Tekst: Vedrana Rudan Światło: Wojciech Kiwacz Obsada: Elżbieta Karkoszka, Anna Tomaszewska, Martyna Krzysztofik, Jacek Romanowski, Sławomir Maciejewski, Maciej Sajur i Juliusz Chrząstowski

Czas trwania:

110 min (bez przerwy)

Produkcja:

Teatr Nowy Proxima, Kraków Premiera: 4 listopada 2018

PL EN

ment to capitalist reality. However, the most heart rending is the answer to the question whether someone will finally opt for an armistice.

Director and Set Designer: Iwona Kempa Text: Vedrana Rudan Lights: Wojciech Kiwacz Cast: Elżbieta Karkoszka, Anna Tomaszewska, Martyna Krzysztofik, Jacek Romanowski, Sławomir Maciejewski, Maciej Sajur and Juliusz Chrząstowski

Running time:

110 min (no intermission)

Production:

Nowy Proxima Theatre in Kraków Premiere: 4th November 2018

POD PRESJĄ 105’

Inferno — Polski Konkurs

Under the Influence

( director ) Maja Kleczewska reżyser

gdzie ( where )

kiedy ( when )

Ice Kraków, Sala Teatralna S2 Ice Kraków, Theatre Room S2

11.12 — 18:00

aja Kleczewska w 2017 roku otrzymała jedną z najbardziej prestiżowych nagród teatralnych w Europie – Srebrnego Lwa za innowację w teatrze, przyznanego reżyserce podczas Teatralnego Biennale w Wenecji. W Katowicach, po wielu długich, improwizowanych spektaklach, które bywają jak sinusoida emocji, sukcesów i porażek – stworzyła bodaj najkrótszy w swoim dorobku stuminutowy spektakl, porażający temperaturą kreacji Sandry Korzeniak, pamiętnej Marylin Monroe ze spektaklu Krystiana Lupy. Punkt wyjścia spektaklu stanowił film „Kobieta pod presją” (1974) amerykańskiego eksperymentatora Johna Cassavetesa z kreacją Gene Rowlands, nagrodzoną Złotym Globem i nominacją do Oskara. Cassavetes wysnuł scena-

riusz o nadwrażliwej kobiecie, powoli popadającej w szaleństwo, w czasie gdy zajmuje się domem i dzieciństwem – z własnego doświadczenia, gdy poświęcił się wyłącznie opiece nad potomstwem. Maja Kleczewska przeniosła mentalną akcję szaleństwa, w które popada Mabel w świat przemysłowego miasta i robotniczego męskiego środowiska. Stara się je zaakceptować, podobnie otwiera się na swojego męża. Nie może jednak liczyć na wzajemność. Tak bardzo jest inna, przewrażliwiona i nieprzystająca do rzeczywistość, że kwalifikacja ze strony „normalnego świata” i rodziny może być brutalnie jednostronna. Sandra Korzeniak wyszła zwycięsko z konfrontacji z filmowym pierwowzorem, kreując nie dającą się zapomnieć rolę kobiety z „ciałem na wierzchu”, boleśnie

PL EN

n 2017 Maja Kleczewska received one of the most prestigious theatre awards in Europe: The Silver Lion for innovation in the theatre, awarded at the Theatre Biennial in Venice. In Katowice, after many long, improvised productions that are a sinusoid of emotions, success, and defeat, Kleczewska created perhaps the shortest play in her oeuvre: the 100 minutes stun with the temperature of Sandra Korzeniak’s role, the memorable Marilyn Monroe from Krystian Lupa’s drama. The starting point was the film by an American experimenter John Cassavetes with Gene Rowlands. Entitled “Woman Under the Influence” (1974), it won a Golden Globe and an Oscar nomination. Cassavetes created a tale of a hypersensitive woman slowly falling into

madness while tending to home and progeny. He spun the tale drawing from his own experience of becoming fully devoted to the care for his children. Maja Kleczewska transferred the mental madness Mabel plunges into to a world of an industrial city and a male worker environment. She’s trying to accept it, just like she opens to her husband. However, she cannot count on reciprocity. She is so very different, oversensitive, and maladjusted to reality that the perception by the opinionated “normal world” and family can be nothing short of brutally biased. Sandra Korzeniak is victorious in a confrontation with the film protagonist, as she created an unforgettable role of a woman with “her body outside”, painfully touched by the brutality of the world and men. The unnerving effect of

dotkniętą przez brutalność świata i mężczyzn. Niesamowity efekt wprowadzenia w wewnętrzny świat bohaterki dają nie tylko zbliżenia z kamer, ujawniające kulisy domu i psychiki kobiety, ale też muzyka Donizettiego i Catalani w wykonaniu Agaty Zubel.

being taken into the internal world of the heroine comes not only from the close ups from the cameras that disclose what is happening behind the drawn curtains at home and in the woman’s psyche but also from Donizetti’s and Catalani’s music performed by Agata Zubel.

Dramaturgia: Łukasz Chotkowski Scenariusz sceniczny:

Dramaturgy: Łukasz Chotkowski Script: Łukasz Chotkowski, Maja

Czas trwania:

Running time:

Łukasz Chotkowski, Maja Kleczewska Scenografia: Marcel Sławiński, Katarzyna Sobańska (MIKSS) Kostiumy: Konrad Parol Muzyka: Cezary Duchnowski Zdjęcia, światło: Kacper Fertacz Realizacja światła: Maria Machowska, Piotr Roszczenko Realizacja wideo: Marcin Müller Obsada: Sandra Korzeniak, Piotr Bułka, Anna Kadulska, Ewa Leśniak, Andrzej Dopierała, Antoni Gryzik, Wiesław Kupczak, Arkadiusz Machel, Marek Rachoń, Artur Święs, Andrzej Warcaba, Zbigniew Wróbel, Mateusz Znaniecki, Marcin Całka, Kaśka Dudek, Mariusz Konieczny, Sebastian Krysiak, Piotr Stanusz, Liwia Dziurosz, Igor Karaszewski / Franciszek Wardas, Julia Tudzierz, Filip Moczek, Franciszek Moczek, Aniela Tudzierz, Karolina Cieślar, Magdalena Dymsza, Patrycja Góra, Wiktoria Łuczak, Małgorzata Szpiech, Aleksandra Szokiel, Cecylia Wadas 105 min (bez przerwy) Produkcja: Teatr im. St. Wyspiańskiego w Katowicach Premiera: 23 marca 2018

Kleczewska Sets: Marcel Sławiński, Katarzyna Sobańska (MIKSS) Costumes: Konrad Parol, Music: Cezary Duchnowski Stills, Lights: Kacper Fertacz Lighting Engineers: Maria Machowska, Piotr Roszczenko Video Engineer: Marcin Müller Cast: Sandra Korzeniak, Piotr Bułka, Anna Kadulska, Ewa Leśniak, Andrzej Dopierała, Antoni Gryzik, Wiesław Kupczak, Arkadiusz Machel, Marek Rachoń, Artur Święs, Andrzej Warcaba, Zbigniew Wróbel, Mateusz Znaniecki, Marcin Całka,Kaśka Dudek, Mariusz Konieczny, Sebastian Krysiak, Piotr Stanusz, Liwia Dziurosz, Igor Karaszewski/Franciszek Wardas, Julia Tudzierz, Filip Moczek Franciszek Moczek, Aniela Tudzierz, Karolina Cieślar, Magdalena Dymsza, Patrycja Góra, Wiktoria Łuczak, Małgorzata Szpiech, Aleksandra Szokiel, Cecylia Wadas 105 min (no intermission) Production: The Stanisław Wyspiański Teatr Śląski in Katowice Premiere: 23rd March 2018

SPEKTAKL DLA TURYSTÓW 55’

Inferno — Polski Konkurs

A Show for Tourists

( director ) Wojtek Ziemilski reżyser

gdzie ( where )

kiedy ( when )

Teatr im. Juliusza Słowackiego, Scena Miniatura The Juliusz Słowacki Theatre, Small Stage

9.12 — 16:00

pektakl Wojtka Ziemilskiego powstał w trzyletnim cyklu Komuny//Warszawa „Przed wojną / Wojna / Po wojnie”, pod szyldem którego na Boskiej Komedii prezentowano w 2017 roku projekt „Cezary idzie na wojnę” Cezarego Tomaszewskiego. Ziemilski należy do najbardziej zaskakujących pod względem tematów i formy polskich reżyserów, ujawniających w performatywnych seansach niespodziewane aspekty pozornie znanych i oczywistych historii. W „Małej narracji” opowiedział o powikłanej przeszłości słynnego dziadka Tunia Dzieduszyckiego, ale też manowcach lustracyjnej narracji. W pokazywanym w 2017 roku na Boskiej Komedii „Jednym geście” odkrył niezwykle barwny i bogaty, jak się okazuje, świat osób głuchoniemych.

„Spektakl dla turystów” jest koprodukcją ze słoweńskim teatrem Mladinsko, znanym z prac Olivera Frlijicia. Odsłania fałsze globalnych i regionalnych perspektyw opowieści, a także związanych z nimi wyobrażeń i marzeń, które ujawniają się bądź ponoszą klęskę w zależności od miejsca prezentacji. Nacechowany lokalną specyfiką okazuje się nawet, wydawałoby się, ponadkulturowy „nowoczesny” taniec i gest. To m.in. temat ironicznego komentarza, jaki Słoweńcy: Damjana Černe i Primož Bezjak kierują pod adresem Polki Marii Stokłosy, gdy improwizuje układy choreograficzne. Okazuje się, że nawet gest w opisie świata jest psychologizowany, poddawany ocenie, obrasta komentarzem. To również komentuje z ironią Wojtek Ziemilski, podważając sens kolejnych

PL EN

his production by Wojtek Ziemilski was developed in the three-year cycle “Before the War / War / After the War” (“Przed wojną / Wojna / Po wojnie”) of Komuna//Warszawa. The cycle also encompassed “Cezary Goes to War” [Cezary idzie na wojnę], a project by Cezary Tomaszewski presented at the Divine Comedy in 2017. Of all Polish directors, Ziemilski may be most likely to surprise you with both form and content, as his performative productions disclose unexpected aspects of the seemingly well-known and obvious stories. In “Small Narrative” [Mała narracja], he discussed the tangled past of Wojciech “Tunio” Dzieduszycki, a famous elderly gentleman, as well as the intricacies of the narrative concentrated on vetting. In the “One Gesture” [Jeden

gest], presented at the Divine Comedy in 2017, he disclosed what turned out to be an exceedingly colourful and rich world of the deaf and dumb. “A Show for Tourists” is a coproduction with Mladinsko Theatre from Slovenia, renowned for the works of Oliver Frljić. It discloses the deceits of global and regional perspectives of tales, and the ensuing representations and dreams that may surface or by defeated, depending on the location where they are presented. Even the seemingly supra-cultural, “modern” dance and gesture turn out to bear the brunt of local specificity. This is among others, the subject of an ironic commentary that the Slovenians Damjana Černe and Primož Bezjak address to a Pole, Maria Stokłosa improvising the choreography. It turns out that even

strategii teoretyków i krytyków sztuki, chcących uwięzić w historycznych, filozoficznych i artystycznych kliszach to, co świeże, nowe, nienazwane.

a gesture in the description of the world is psychologised and assessed, and becomes encrusted with commentary. Another element ironically commented on by Wojtek Ziemilski, who challenges the sense of successive strategies developed by art theoreticians and critics eager to imprison the fresh, the new, and the unnamed in the historical, philosophical, and artistic clichés.

Choreografia: Maria Stokłosa Tekst: Wojtek Ziemilski Dramaturgia: Sodja Zupanc Lotker Asystentka reżysera:

Choreography: Maria Stokłosa Text: Wojtek Ziemilski Dramaturgy: Sodja Zupanc Lotker Assistant director:

Projekt kostiumów:

Costume design:

Alicja Balcerak

Slavica Janošević

Projekt świateł: Wojtek Ziemilski, Współpraca: Karolina Gębska Tłumaczenie: Aleksander Nowacki Współpraca produkcyjna: Katarzyna Sztarbała Obsada: Maria Stokłosa, Damjana Černe, Primož Bezjak

Czas trwania:

55 min (bez przerwy) Produkcja: Komuna// Warszawa i Slovensko mladinsko gledališče Premiera: 21 czerwca 2018

Projekt powstał we współpracy z Instytutem Adama Mickiewicza w ramach programu POLSKA 100. Realizacja projektu dofinansowana ze środków Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego RP w ramach wieloletniego programu NIEPODLEGŁA 2017–2021 oraz ze środków Urzędu m.st.Warszawy.

Alicja Balcerak

Slavica Janošević

Lighting design: Wojtek Ziemilski in collaboration with Karolina Gębska Translation: Aleksander Nowacki

Production management:

Katarzyna Sztarbała Cast: Maria Stokłosa, Damjana Černe, Primož Bezjak

Running time:

55 min (no intermission) Premiered: 21st June 2018. Production: Komuna// Warszawa and Slovensko mladinsko gledališče

The project is organised in co-operation with the Adam Mickiewicz Institute as part of POLSKA 100 and co-financed from the funds of the Municipal Office of the Capital City of Warsaw.

WUJASZEK WANIA 120’

Inferno — Polski Konkurs

Uncle Vanya

( director ) Iwan Wyrypajew reżyser

gdzie ( where )

kiedy ( when )

Teatr im. Juliusza Słowackiego, Duża Scena The Juliusz Słowacki Słowacki Theatre, Main Stage

12.12 — 20:30

wan Wyrypajew, urodzony w Rosji, a mieszkający w Polsce wybitny reżyser i dramatopisarz, słynie z własnego języka scenicznego, który oparty jest na oryginalnej antyrealistycznej grze aktorskiej, a nacechowany metafizyczną tęsknotą. Wyrypajew od dawna zamierzał zaskoczyć widzów klasycznym, a wręcz komercyjnym, gwiazdorskim spektaklem z monumentalną scenograf ią i kostiumem z epoki. W przeciwieństwie do transowych, zagadkowych autorskich przedstawień – chciał pokazać widowisko „klarowne i komunikatywne”. Ostatecznie wybór padł na „Wujaszka Wanię”. W drewnianym rosyjskim domu, otoczonym świerkowym lasem, zaprojektowanym przez Annę Met, jest

samowar, a nawet kaflowy piec. Zamiast Czechowowskiej melancholii z teatralnych stereotypów reżyser woli bowiem pokazać, jak buzują ludzkie nadzieje i emocje. Oglądamy dwugodzinną reżysersko-aktorską szarżę. Aktorzy grający postaci dramatu nie przeżywają jak kazał twórca psychologicznego teatru Stanisławski – tylko bawią się rolami, tak jak Wyrypajew bawi się teatrem. Do walki o serce Heleny zrywa się nawet zazwyczaj smętny tytułowy bohater, równie głośny i dynamiczny jak Astrow – protoplasta ekologów. Kreowanego z pietyzmem akademickiego realizmu nie trzeba brać dosłownie, o czym świadczy niemal hipsterski neon o treści „Wujaszek Wania”. Powstało przedstawienie będące ironiczną odpowiedzią na czasy, kiedy widzowie

PL EN

wan Wyrypajew, an outstanding director and playwright, born in Russia and living in Poland, is famous for his own language of the stage, based on the original, anti-realistic play of the actors, and bearing the mark of metaphysical yearning. Wyrypajew has long intended to surprise theatregoers with a classical, if not commercial, star-strewn virtuoso production with monumental sets and period costumes. Contrary to the trance-indiucing, puzzling, auteur plays, he intended to show a “clear and communicative” spectacle. Finally, he opted for “Uncle Vanya”. A wooden Russian house among spruce woods, designed by Anna Met, harbours a samovar and even a tiled stove. Instead of Chekhov’s melancholy crafted from theatrical stereotypes, the director pre-

fers to show how human hopes and emotions boil. What we watch is a two-hour charge by the director and the actors. The latter enact their dramatis personae not by experiencing, as instructed by Stanislavsky, the man behind the psychological theatre, but have fun with the roles like Wyrypajew is having fun with the theatre. Even the traditionally melancholic title hero is standing up to fight for the heart of Helena, as loud and dynamic as Astrov, the forefather of ecologists. There academic realism developed with meticulous piety mustn’t be taken literally, as the nearly-hip neon reading “Wujaszek Wania” (Uncle Vanya) suggests. The play thus produced is an ironic answer to the times when theatregoers may feel tired with experimentation, obscenities, and nudity. Yet what we watch is not “a play

mogą czuć się znużeni eksperymentami, wulgaryzmami i nagością. A przecież nie oglądamy spektaklu „jak w starych dobrych czasach” – tylko przewrotny żart na temat współczesności, gdy lasy zagrożone są wycinką, kiedy ludzie nie są szczęśliwi we własnym domu i myślą o ucieczce. A jeśli nawet nie wyjeżdżają – znowu nie czują się szczęśliwi.

Autor: Antoni Czechow, przekład:

Jarosław Iwaszkiewicz Scenografia: Anna Met Kostiumy: Katarzyna Lewińska Muzyka: Jacek Jędrasik, Marek Kępa Reżyseria świateł: Sergei Vasilew Obsada: Teresa Budzisz-Krzyżowska, Karolina Gruszka / Magdalena Różczka, Marta Kurzak / Ewelina Pankowska, Anna Nehrebecka, Dariusz Chojnacki, Marcin Jędrzejewski, Szymon Kuśmider, Andrzej Seweryn, Maciej Stuhr

Czas trwania:

120 min (bez przerwy) Produkcja: Teatr Polski im. A. Szyfmana w Warszawie Koprodukcja: Weda Produkcje Premiera: 9 grudnia 2017

PL EN

from the good old times” but rather a subversive joke on the contemporary, when forests are threatened with felling, and people are unhappy in their own home and consider fleeing. Should they, however, flee, they won’t feel happy again.

Author: Anton Chekhov, translated by

Jarosław Iwaszkiewicz Sets: Anna Met Costumes: Katarzyna Lewińska Music: Jacek Jędrasik, Marek Kępa Lights Director: Sergei Vasilew Cast: Teresa Budzisz-Krzyżowska, Karolina Gruszka / Magdalena Różczka, Marta Kurzak / Ewelina Pankowska, Anna Nehrebecka, Dariusz Chojnacki, Marcin Jędrzejewski, Szymon Kuśmider, Andrzej Seweryn, Maciej Stuhr

Running time:

120 min (no intermission) Production: The Teatr Polski in Warsaw Co-production: Weda Produkcje Premiere: 9th December 2017

WYJEŻ– DŻAMY 210’

Inferno — Polski Konkurs

We are Leaving

( director ) Krzysztof Warlikowski reżyser

gdzie ( where )

kiedy ( when )

Teatr Łaźnia Nowa, Duża Scena Łaźnia Nowa Theatre, Main Stage

14.12 — 17:00 15.12 — 18:00

3 lat temu Krzysztof Warlikowski wystawił w TR Warszawa „Kruma” Hanocha Levina, dokonując przełomu repertuarowego w swojej twórczości. Zamiast antycznych i szekspirowskich tragedii pokazał w groteskowej, chwilami telenowelowej formie, kryzys wieku średniego współczesnego antybohatera i narodziny artysty. W montażu sztuk Levina i „Nigdy już tu nie powrócę” Tadeusza Kantora, Warlikowski tworzy przejmującą opowieść o sobie, rówieśnikach, swoich aktorach, własnych oraz widzów zmaganiach z czasem. Jedynym stałym punktem labilnej rzeczywistości jest dom pogrzebowy, skąd trumny kolejnych bohaterów odpływają w niebyt jak łódź Charona. Widzowie niczym żałobnicy mogą wtedy odmówić podczas „komedii na osiem pogrzebów” – „Wiecz-

ny odpoczynek”. Po ludziach zostają gabloty pełne pamiątek i kalekie mowy pogrzebowe. Rzecz dzieje się w Izraelu, ale perspektywa jest polska. Aktorka, która wyjechała z Polski, wspomina, że doradzali jej to wszyscy widzowie. Oglądając „Kruma”, mogli się cieszyć nowoczesnością lub możliwością zmiany – partnera, pracy, kraju, płci. Teraz przestają wierzyć, że ojczyzna może być ziemią obiecaną. Emigracja wewnętrzna czy do Londynu nie rozwiązuje sprawy. Nie ma systemu, który uwolniłby nas od nas samych. Bohaterowie Warlikowskiego są niewolnikami z paszportami: niewolnikami przeszłości swojej i kraju, nieudanych związków, nieszczęśliwych rodzin, depresji i przemijania. Nie ma gdzie uciec również dlatego, że świat który chce być trendy i wymaga od nas hollywoodzkich uśmiechów w stylu

PL EN

hirteen years ago Krzysztof Warlikowski put Hanoch Levin’s “Krum” to stage at the TR Warszawa in a repertoire breakthrough. In the place of tragedies from Shakespeare and antiquity, he presented the midlife crisis of a contemporary anti-hero and the birth of the artist in a grotesque form at times verging on a soap opera. By juxtaposing Levin’s plays, and Tadeusz Kantor’s “I Shall Never Return”, Warlikowski created an emotional tale of himself and his peers and actors, and on how he and the audience grapple with time. The only fixed and constant point in the precarious reality is the funeral home, from where a coffins with successive protagonists flow into nonexistence, reminiscent of Charon’s boat. This lets the audience pray Rest in Peace during that “eight-funeral mourn-

ers’ comedy”. All that is left of people are cabinets full of souvenirs and mementos, and imperfect funeral speeches. The drama takes place in Israel, yet the perspective is Polish. An actress who left Poland recalls that all the audience advised her to do so. Watching “Krum”, they could enjoy modernity or the prospect of changing, whether a partner, job, country, gender. Now they stop believing that homeland can be the promised land. Emigration, whether internal or to London, is no solution. There is no system that would relieve us from ourselves. Warlikowski’s protagonists are slaves with passports: slaves of their own past and of the country’s history, of failed relationships, unhappy families, depression, and transience. There is no place to escape to, also because the world that wants to be trendy and forces us into Hollywood selfie-

„selfie” coraz częściej staje się globalnym telewizyjnym studiem z nieustanną transmisją pogrzebów. Dlatego warto pozostać sobą, życie jeść łyżeczką i smakować każdy jego aromat.

style smiles ever more often turns into a global TV studio with incessant coverage of funerals. That’s why it is worthwhile to remain yourself, eat life with a small spoon, and relish its every flavour.

Autor: Hanoch Levin, na podstawie

Author: Hanoch Levin. Based on

Scenografia, kostiumy:

Sets and Costumes:

„Pakujemy manatki” („Orzej mizwadot”) Tłumaczenie: Jacek Poniedziałek Opracowanie tekstu: Krzysztof Warlikowski, Piotr Gruszczyński Małgorzata Szczęśniak Muzyka: Paweł Mykietyn Reżyseria światła: Felice Ross Ruch: Claude Bardouil Animacja i wideo: Kamil Polak Dramaturgia: Piotr Gruszczyński

Współpraca dramaturgiczna:

Adam Radecki

Charakteryzacja i fryzury:

Monika Kaleta Obsada: Agata Buzek, Magdalena Cielecka, Ewa Dałkowska, Małgorzata Hajewska-Krzysztofik, Jadwiga Jankowska-Cieślak, Dorota Kolak, Monika Niemczyk, Maja Ostaszewska, Jaśmina Polak, Magdalena Popławska, Andrzej Chyra, Bartosz Gelner, Maciej Gąsiu Gośniowski, Wojciech Kalarus, Marek Kalita, Rafał Maćkowiak, Zygmunt Malanowicz, Piotr Polak, Jacek Poniedziałek

Czas trwania:

210 min (1 przerwa) Produkcja: Nowy Teatr w Warszawie Koprodukcja: Théâtre National de Chaillot (Paryż), Comédie de ClermontFerrand, CULTURESCAPES Switzerland, Greek Festival (Ateny), Théâtre de Liège, Bonlieu Scène Nationale (Annecy) Premiera: 14 czerwca 2018

“Orzei Mizvadot” (“Suitcase Packers”) Translator: Jacek Poniedziałek Text editors: Krzysztof Warlikowski, Piotr Gruszczyński Małgorzata Szczęśniak Music: Paweł Mykietyn Lights Director: Felice Ross

Stage Movement: Claude Bardouil

Animations and Video: Kamil Polak

Dramaturgy: Piotr Gruszczyński Dramaturgy Assistant: Adam Radecki

Make-Up and Hair:

Monika Kaleta Cast: Agata Buzek, Magdalena Cielecka, Ewa Dałkowska, Małgorzata Hajewska-Krzysztofik, Jadwiga Jankowska-Cieślak, Dorota Kolak, Monika Niemczyk, Maja Ostaszewska, Jaśmina Polak, Magdalena Popławska, Andrzej Chyra, Bartosz Gelner, Maciej Gąsiu Gośniowski, Wojciech Kalarus, Marek Kalita, Rafał Maćkowiak, Zygmunt Malanowicz, Piotr Polak, Jacek Poniedziałek

Running time:

210 min (1 intermission)

Production: Nowy Teatr

Coproduction: Théâtre National de Chaillot (Paris), Comédie de ClermontFerrand, Culturescapes Switzerland, Greek Festival (Athens), Théâtre de Liège, Bonlieu Scène Nationale (Annecy) Premiere: 14th June 2018

ZAGUBIONY CHŁOPIEC 85’

Inferno — Polski Konkurs

Little Boy Lost

( director ) Paweł Passini reżyser

gdzie ( where )

kiedy ( when )

Narodowy Stary Teatr, Duża Scena The National Stary Theatre, Main Stage

12.12 — 18:30

ajnowszy spektakl Pawła Passiniego i Artura Pałygi z Teatru Lalki i Aktora w Opolu wygrał Ogólnopolski Konkurs na Wystawienie Polskiej Sztuki Współczesnej w sezonie 2017/18. To nie pierwszy sukces duetu firmowany szyldem opolskiej sceny, która adresuje swoje spektakle do wielopokoleniowej publiczności. Wcześniej powstał „Morrison – Śmiercisyn” inspirowany tyle biografią lidera The Doors, co próbą zgłębienia tematu prowokowania śmierci, która fascynuje bardziej niż życie, bo jest sposobem przekroczenia niewidzialnej granicy „na drugą stronę świadomości”. „Zagubiony chłopiec” adresowany jest do młodszego widza, ale też do widzów dorosłych, i przenosi zagadnienie popkulturowej fascynacji śmiercią w sferę rzeczywistości wirtualnej. Wirtualności,

która usypia uwagę, rozmywa kontury ostateczności wyborów, a bywa zabójcza jako nowe medium śmierci. Tytułowy bohater musi uratować swojego starszego brata Michała, który zniknął w sieci, gdzie panuje Król Czaszek. Wejście w świat wirtualny dokonuje się dosłownie: główny bohater musi przejść na drugą stronę ekranu, tam gdzie toczą się gry wojenne i można spotkać rycerzy ninja, a także Czarną Pajęczycę. Uosabia tkaną przez siebie Sieć, ale także sączony powoli jad toksycznych emocji, które zatruwają gości Internetu niczym narkotyk. Od którego nie można się uwolnić, zwłaszcza gdy się jest dzieckiem, nieodróżniającym granicy między tym, co rzeczywiste i nierzeczywiste. Passini pokazuje świat, gdzie dokonuje się inicjacji jeszcze w wieku dziecięcym.

PL EN

he latest production by Paweł Passini and Artur Pałyga from the Doll and Actor Theatre in Opole won the National Competition for Staging a Polish Contemporary Drama in the season 2017/18. This is not the first success of the duo branded by the Opole theatre addressing its productions to multi-generation audience. It follows in the footsteps of “Morrison – Deathson”, inspired not as much by the biography of the leader of The Doors as by an attempt to explore the subject of provoking death, which fascinates more than life, as it is a way of “breaking through to the other side of awareness”. “Little Boy Lost” is also addressed to the younger audience and brings the question of pop-culture fascination with death into the realm of virtual reality. The virtuality that

lulls attentiveness to sleep, blurs the contours of the finality of the choices, and, as the new medium of death, is lethal at times. The title hero must save his older brother, Michał, who disappeared in the Net ruled by King of Skulls. The plunge into the virtual world is literal, with the hero required to go to the other side of the screen, where the wargames continue and where you can meet ninja knights as well as the Black Spider. She personifies the Web that she weaves, as well as the slowly oozed venom of toxic emotions that poison web surfers like a drug. A drug that you cannot free yourself from, especially when you’re a child unable to discern the border between what is real and what is unreal. Passini shows a world where initiation takes place in childhood. However, the

Ale przecież pierwsi z tych, którzy to uczynili i żyją na granicy realu oraz cyberprzestrzeni – mają już po kilkadziesiąt lat i reprezentują nową, zmutowaną cyberludzkość.

Autor: Artur Pałyga Scenografia:

Agnieszka Aleksiejczuk Muzyka: Paweł Passini / Daniel Moński Projekcje: Maria Porzyc Obsada: Karolina Gorzkowska, Barbara Lach, Aleksandra Mikołajczyk,Beata Passini (gościnnie), Anna Wieczorek, Elżbieta Żłobicka, Zygmunt Babiak, Łukasz Bugowski, Jakub Kowalczyk, Daniel Gąsiorowski (gitara, syntezator) Czas trwania: 85 min (bez przerwy) Produkcja: Opolski Teatr Lalki i Aktora im. Alojzego Smolki Prapremiera: 17 lutego 2018

PL EN

first to have experienced this and living on the border between reality and cyberspace are already several decades years old and represent the new, mutated cyberhumanity.

Author: Artur Pałyga Sets: Agnieszka Aleksiejczuk Music: Paweł Passini / Daniel Moński Projections: Maria Porzyc Cast: Karolina Gorzkowska, Barbara Lach, Aleksandra Mikołajczyk,Beata Passini (guest appearance), Anna Wieczorek, Elżbieta Żłobicka, Zygmunt Babiak, Łukasz Bugowski, Jakub Kowalczyk, Daniel Gąsiorowski (guitar, synthesiser)

Running time:

85 min (no intermission) Production: Alojzy Smolka Puppet and Actor Theatre in Opole Premiere: 17th February 2018

ZAPISKI Z WYGNANIA 100’

Inferno — Polski Konkurs

Notes from the Exile

( director ) Magda Umer reżyser

gdzie ( where )

kiedy ( when )

Narodowy Stary Teatr, Duża Scena The National Stary Theatre, Main Stage

15.12 — 18:00 16.12 — 16:00 16.12 — 19:00

rystyna Janda, założycielka Teatru Polonia i Och-Teatru, słynie z tego, że na jej monodramach i spektaklach, w których gra główną rolę – wolnych miejsc nie ma. Przyciąga widzów lżejszym repertuarem, czyli „Shirley Valentine”, „Boską”, „Marią Callas – Master Class”, ale także poważnym rozliczeniem z historią i kobiecym losem w PRL, czyli „Danutą W”. Do tego drugiego nurtu zaliczają się „Zapiski z wygnania”, oparte na wspomnieniach polskiej Żydówki Sabiny Baral, zmuszonej do emigracji z PRL po antysemickiej nagonce w Marcu ’68. Wybitna aktorka postawiła na skromność, ale też bezwzględność przekazu. Na scenie towarzyszy jej tylko zespół muzyczny Janusza Bogackiego, zaś od widzów oddziela przezroczysty ekran.

Oddziela tylko pozornie, ponieważ stanowi dodatkowe medium wstrząsających wspomnień, które płyną z ust aktorki pokazanych wraz z twarzą w dramatycznym zbliżeniu. Ekran jest też medium pozwalającym wyświetlić fragmenty dokumentalnych filmów i kronik: przypomnieć Polskę i Polaków z 1968 r. To bolesny obraz, ponieważ połączony ze wspomnieniami dwudziestoletniej kobiety, która daje świadectwo braku solidarności Polaków, ich wrogości, małości, połączonych z resentymentami i chęcią zysku w sytuacji trudnej dla ofiar politycznej nagonki. Historia Sabiny wydaje się nie mieć pozytywnego końca. W finale spektaklu, na ekranie, z podpisem „Bez komentarza”, oglądamy obrazy, które na nowo otworzyły dyskusję o polskim antysemityzmie.

PL EN

rystyna Janda, the founder of the Polonia Theatre and Och-Teatr, is famous for selling out the house whenever and whatever she plays. She attracts the audience with a lighter repertoire, including “Shirley Valentine”, “Divine” (“Boska”), and “Maria Callas – Master Class”, as well as a serious reckoning with history and the fate of women in the People’s Republic, that is “Danuta W.” “Notes from Exile” (“Zapiski z wygnania”), based on the memories of the Polish Jew, Sabina Baral, forced into emigration from the People’s Republic of Poland after the anti-Semitic witch-hunt in March ’68, belongs to the latter. The brilliant artist opted for modesty paired with a certain ruthlessness of her message. She is accompanied onstage only by the music band of Janusz Bogacki, and separated

from the audience by a transparent screen. It is no more than an apparent partition, providing an additional medium for the shocking memories that come from the actor’s lips, portrayed on it together in dramatic close-ups of her face. The screen also helps to display excerpts from documentary and information movies; to bring back the memory of Poland and Poles from 1968. It is a painful picture, as it comes together with memories of a 20-year-old woman, who gives testimony to the lack of solidarity among Poles, their hostility and meanness combined with resentments and the lust four profit when life got tough for the victims of political witch-hunt. The history of Sabina seems to have no happy end. In the finale of the play, we watch images captioned “no comments” that reopened the discussion about Polish anti-Semitism.

Autor: Sabina Baral Adaptacja: Krystyna Janda i Magda Umer

Opracowanie i kierownictwo muzyczne: Janusz Bogacki Projekcje: Radosław Grabski Tłumaczenie na język angielski:

Sabine Baral (All rights reserved) Obsada: Krystyna Janda i Janusz Bogacki z zespołem muzycznym w składzie: Tomasz Bogacki (gitara), Mateusz Dobosz/Paweł Pańta (kontrabas), Bogdan Kulik (perkusja), Marek Zebura (skrzypce)

Czas trwania:

100 min (bez przerwy) Produkcja: Teatr Polonia, Warszawa Premiera: 9 marca 2018

PL EN

Author: Sabine Baral Adaptation: Krystyna Janda and Magda Umer

Music Editor and Director:

Janusz Bogacki

Projections: Radosław Grabski Cast: Krystyna Janda and Janusz

Bogacki with the music ensemble: Tomasz Bogacki (guitar), Mateusz Dobosz / Paweł Pańta (double bass), Bogdan Kulik (percussion), Marek Zebura (violin)

Running time:

100 min (no intermission)

Production:

Teatr Polonia, Warsaw Premiere: 9th March 2018

ŻABY 150’

Inferno — Polski Konkurs

Frogs

( director ) Michał Borczuch reżyser

gdzie ( where )

kiedy ( when )

Narodowy Stary Teatr, Scena Kameralna The National Stary Theatre, Chamber Stage

11.12 — 20:30

ichał Borczuch, dwukrotny laureat Grand Prix Boskiej Komedii – za „Wszystko o mojej matce” (2016) i „Apokalipsę” (2015) – stworzył teatralny patchwork, będący współczesnym odpowiednikiem antycznego fresku. Najwięcej mówi o wyobrażeniu dziedzictwa starogreckiego i jego wpływu na naszą obyczajowość i kulturę. Nie udaje teatralnej archeologii prowadzonej na fundamentach sztuk najsłynniejszego starożytnego komediopisarza Arystofanesa. Zamiast niej mamy na scenie wielką skorodowaną rurę. Łączy nas z przeszłością, pod warunkiem, że poddamy się umowności sytuacji. Jeśli uznamy, że chociaż czas i historia próbowały przeciąć naszą komunikację z antykiem – jesteśmy wciąż rozpięci między Hadesem a Dionizosem i wciąż narzekamy na życie, chociaż boimy

się spotkania z Charonem. Dwie kluczowe dla twórców idee to piękno i dobro rozumiane jako jedno słowo: Kalokagathia. Wyraża koncepcję osobowości człowieka, który rodzi się nieprzystosowany do życia i który życia musi się nauczyć. Jego nieodłącznym elementem jest zaś seksualność i intymność w relacji z drugim człowiekiem. Zostały przedstawione z perspektywy heteroseksualnej i homoseksualnej, przefiltrowany przez doświadczenia twórców i aktorów na różnych poziomach tabu i ekshibicjonizmu, co nikogo nie pozostawia obojętnym. W ten sposób z pod warstwy obyczajowości, regulowanej przez dwa tysiąclecia chrześcijaństwa i cywilizacji laickiej wyłania się nie poddająca się żadnym normom i zakazom, złożona natura ludzka, opisana przez Greków.

PL EN

ichał Borczuch, winner of two Grand Prixes at the Divine Comedy (for “Everything about my Mother” (2016) and “Apocalypse” (2015)), created a stage patchwork – a contemporary counterpart of an antique mural. He mostly portrays the ancient Greek heritage and its impact on our customs and culture. He does not pretend to be a theatre archaeologist, doing his research on the foundations of the comedies by the most famous ancient comic playwright, Aristophanes. Instead, the scene sports a huge, corroded pipe, which connects us to the past, on the condition that we yield to the conventional nature of the situation. If we recognise that, as much as time and history have tried to sever our communication with the antiquity, we are still stretched between Hades and Dionysus

and go on complaining about life, however much we fear meeting Charon. The two ideas crucial for the artists are beauty and good understood as a single concept: Kalokagathia. It expresses the concept of the personality of the human who is born unadjusted to life, and who only has to learn to live. Sexuality and intimacy in a relationship with another human being are an essential element here. It is presented from heterosexual and homosexual perspectives, filtered through the experiences of the artists at various levels of the taboo and exhibitionism, which leaves nobody indifferent. This is how the complex human nature described by Greeks and yielding to no standards or prohibitions shows from below the layer of customs regulated by the two millennia of Christianity and lay civilisation.

Reżyseria: Michał Borczuch Autorski spektakl

Director: Michał Borczuch

Śpiewaka opartego na fragmentach komedii Arystofanesa („Żaby”, „Chmury”, „Ptaki”), powieści Krzysztofa Niemczyka „Kurtyzana i pisklęta” oraz aktorskich improwizacjach

Auteur production based on a Script by Tomasz Śpiewak based on: excerpts from Aristophanes’ comedies (“Frogs”, “Clouds”, “Birds”), Krzysztof Niemczyk’s novel “Kurtyzana i pisklęta”, and improvisations by the actors

Dorota Nawrot Muzyka: Bartosz Dziadosz

Dorota Nawrot Music: Bartosz Dziadosz

Wg scenariusza Tomasza

Scenografia i kostiumy: Reżyseria świateł:

Jacqueline Sobiszewski Choreografia: Paweł Sakowicz Wideo: Wojciech Sobolewski Obsada: Dominika Biernat, Monika Obara, Marcin Pempuś, Halina Rasiakówna, Andrzej Szeremeta, Robert Wasiewicz, Ewelina Żak, Krzysztof Zarzecki, Jan Dravnel, Monika Niemczyk, Jan Sobolewski Czas trwania: 150 min (1 przerwa) Produkcja: STUDIO teatrgaleria, Warszawa Premiera: 6 maja 2018

Sets and Costumes: Lights Director:

Jacqueline Sobiszewski Choreography: Paweł Sakowicz Video: Wojciech Sobolewski Cast: Dominika Biernat, Monika Obara, Marcin Pempuś, Halina Rasiakówna, Andrzej Szeremeta, Robert Wasiewicz, Ewelina Żak, Krzysztof Zarzecki, Jan Dravnel, Monika Niemczyk, Jan Sobolewski

Running time:

150 min (1 intermission) Production: Studio Theatre Gallery, Warsaw Premiere: 6th May 2018

Spektakl dla widzów pełnoletnich.

For adults only.

Michał Borczuch Ukończył Wydział Grafiki w Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie oraz Wydział Reżyserii w krakowskiej Państwowej Wyższej Szkole Teatralnej. Stypendysta programu The Rolex Mentor and Protégé Arts Initiative dla najzdolniejszych młodych artystów z całego świata. Jego pierwszym przedstawieniem były „KOMPOnenty” Małgorzaty Owsiany przygotowane w 2004 roku podczas Intermedialnego Forum Teatru baz@rt. Dwa lata później zadebiutował w Warszawie spektaklem „Leonce i Lena” Georga Büchnera w Teatrze Dramatycznym. W tym samym roku w Starym Teatrze Borczuch wystawił „Lulu” Franka Wedekinda, historię małoletniej prostytutki. Po raz pierwszy w Polsce pokazano nieocenzurowaną wersję dramatu. W 2009 w TR Warszawa Borczuch przygotował

swoją wersję „Portretu Doriana Graya” wg powieści Oscara Wilde’a. W tym samym roku w krakowskim Narodowym Starym Teatrze reżyserował „Wertera” na podstawie powieści Goethego. Borczuch współpracuje również z wrocławskim Teatrem Polskim, w którym zrealizował inspirowany myślą Freuda spektakl „Hans, Dora i Wilk”. Rok 2012 to także debiut Michała Borczucha na deskach teatru Schauspielhaus w Duesseldorfie, gdzie powstał spektakl inspirowany głośną książką Swietłany Aleksijewicz „Wojna nie ma w sobie nic z kobiety”. Dwukrotnie nominowany do Paszportów Polityki. Premiera „Apokalipsy” odbyła się we wrześniu 2014 w Nowym Teatrze w Warszawie, reżyser otrzymał za nią Grand Prix na festiwalu Boska Komedia. W kolejnym roku jego spektakl z Teatru Łaźnia Nowa – „Wszystko o mojej matce” – zdobył także główną nagrodę na Boskiej Komedii.

PL EN

Michał Borczuch A graduate of the Sculpture Faculty of the Academy of Fine Arts and the Faculty of Theatre Directing at the Ludwik Solski State Drama School, and a scholar of The Rolex Mentor and Protégé Arts Initiative Programme for the most promising young artists from all over the world. His first independent work was “KOMPOnents” by Małgorzata Owsiany. Among his later works were: Polish XIX century classic, Aleksander Fredro’s “A Great Man For a Small Business”, were he played a double role – as director and as a stage designer; “Leonce and Lena” by Goerge Büchner, “Lulu” by Frank Wedekind, a story about a juvenile prostitute, presented in an uncensored version for the first time. In 2009 at TR Warszawa Borczuch prepared his adaptation of Oscar Wilde’s “Dorian Gray”.

At the same time, he developed the widely acclaimed version of “The Sorrows of Young Werther”, based on a novel by Goethe at the Stary Teatr in Kraków. 2012 is also the year of Borczuch’s début on the stage of Düsseldorf’s Schauspielhaus, where he produced a play based on “The Unwomanly Face Of War”, the celebrated novel by Svetlana Alexandrovna Alexievich. He was nominated to “Polityka” Passports twice. “Apokalipsa” premiered in 2014 in Nowy Teatr in Warsaw, it won the Divine Comedian Award in 2015. The very next year, his play – “All About My Mother” – from Łaźnia Nowa Theatre – also won the Divine Comedy.

Remigiusz Brzyk Reżyser teatralny, absolwent Wydziału Lalkarskiego Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej we Wrocławiu i Wydziału Reżyserii Dramatu Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej w Krakowie, gdzie studiował na roku prowadzonym przez Krystiana Lupę. Wyreżyserował ponad 40 spektakli na deskach teatrów Krakowa, Łodzi, Warszawy, Wrocławia, Kalisza, Gdańska, Sosnowca, Poznania, Bydgoszczy. W swojej pracy sięga zarówno po wielką literaturę klasyczną, jak i po teksty współczesne. Laureat wielu nagród, między innymi Lauru Konrada oraz Nagrody Publiczności podczas IV Ogólnopolskiego Festiwalu Sztuki Reżyserskiej „Interpretacje” w Katowicach za reżyserię przedstawienia „Czarownice z Salem” Arthura Millera w Teatrze im. Stefana Jaracza w Łodzi, nagrody za scenografię do spektaklu

„Korzeniec” Tomasza Śpiewaka podczas XIV Festiwalu Teatru Polskiego Radia i Teatru Telewizji Polskiej „Dwa Teatry” w Sopocie, Lauru Konrada za spektakl „Koń, kobieta i kanarek” Tomasza Śpiewaka podczas XVI Ogólnopolskiego Festiwalu Sztuki Reżyserskiej „Interpretacje” w Katowicach, wyróżnienia Jury Konkursowego XXIII Ogólnopolskiego Konkursu na Wystawienie Polskiej Sztuki za reżyserię spektaklu „Siódemka”, czterokrotny zdobywca łódzkich Złotych Masek. Odznaczony Honorowym Medalem „Powstanie w Getcie Warszawskim”.

PL EN

Remigiusz Brzyk A theatre director, a graduate of the Faculty of Puppetry at the Theatre Academy in Wrocław and the Faculty of Drama Directing of the Theatre Academy in Kraków, where he was a student of Krystian Lupa. Brzyk has directed more than 40 dramas in Kraków, Łódź, Warsaw, Wrocław, Kalisz, Gdańsk, Sosnowie, Poznań, and Bydgoszcz, drawing both from the great classics of literature and contemporary texts. He has won numerous prizes, notably Laur Konrada and the Audience Award at the 4th Interpretations National Festival of the Art of Directing for directing Arthur Miller’s “The Witches of Salem” at the Stefan Jaracz Theatre in Łódź, the prize for best set design to Tomasz Śpiewak’s “Korzeniec” at the 14th Two Theatres Festival of the Theatre of Polish Radio and the Theatre of Polish

Television, the Laur Konrada for Tomasz Śpiewak’s “A Horse, a Woman, and a Canary” at the 16th Interpretations National Festival of the Art of Directing in Katowice, honourable mentions from the Jury of the 23rd National Competition for Staging a Polish Drama for directing “Siódemka”, winner of four Golden Masks in Łódź, recipient of the Honorary Medal of the Uprising in the Warsaw Ghetto.

Jacek Głomb Reżyser teatralny. Od roku 1994 dyrektor Teatru im. H. Modrzejewskiej w Legnicy. Jego teatr jest zaangażowany politycznie i społecznie, często realizowany w obiektach zdegradowanych fizycznie i kulturowo. Pracuje w Polsce i za granicą (Litwa, Gruzja, Macedonia). Jego najważniejsze spektakle to m.in. „Zły” (wg Tyrmanda), „Ballada o Zakaczawiu”, „Koriolan”, „Hamlet, Książę Danii”, „Szaweł”, „Zabijanie Gomułki” (wg Pilcha), „Otello”, „Łemko”, „Orkiestra”, „Kokolobolo”, „Car Samozwaniec”. W Teatrze Telewizji wyreżyserował m.in. „Wschody i Zachody Miasta” (2005) oraz „Orkiestrę” (2013). Nakręcił film fabularny „Operacja Dunaj” (2009). Laureat wielu nagród, m.in. Nagrody im. Konrada Swinarskiego (2001). Pod jego kierownictwem Teatr im. H. Modrzejewskiej wystąpił m.in. w

91 Wielkiej Brytanii (Fringe w Edynburgu), USA, Turcji, Argentynie, Rosji (wraz z Syberią). Za działalność społeczną m.in. na rzecz mniejszości narodowych otrzymał od Parlamentu Europejskiego Europejską Nagrodę Obywatelską (2013).

PL EN

Jacek Głomb Theatre director. Since 1994, Director of The Modjeska Theatre in Legnica. His theatre is involved in matters of politics, society and community, and often performed in physically and culturally degraded buildings. Głomb works in Poland and abroad (Lithuania, Georgia, Macedonia), and his most important productions include “Bad” (based on Tyrmand), “Ballad of the Zakaczawie”, “Coriolanus”, “Hamlet, Prince of Denmark”, “Saul”, “Killing Gomułka” (based on Pilch), “Othello”, “Lemko”, “Orchestra”, “Kokolobolo”, and “The Impostor Tsar”. He also directed “Rises and Falls of the City” (2005) and “Orchestra” (2013) for the Television Theatre, and a feature film “Operation Danube” (2009). Winner of numerous awards, including Konrad Swinarski Prize (2001). Under his lead, the Modjeska

Theatre has performed among others in the United Kingdom (Fringe Festival in Edinburgh), the US, Turkey, Argentine, and Russia (including Siberia). The European Parliament presented Jacek Głomb with the European Citizens’ Prize for civil activity and especially the support of national minorities (2013).

Iwona Kempa Reżyserka teatralna. Absolwentka teatrologii na Uniwersytecie Jagiellońskim i Wydziału Reżyserii Dramatu w PWST w Krakowie. Debiutowała w 1996 w Teatrze im. W. Horzycy w Toruniu „Karykaturami” Kisielewskiego. W latach 1996–2012 współpracowała z teatrami w Opolu, Łodzi, Kaliszu, Bydgoszczy, Poznaniu, Wrocławiu, Warszawie, Krakowie. Od 2006 do 2012 roku była dyrektorem artystycznym toruńskiego teatru oraz doradcą programowym Międzynarodowego Festiwalu Teatralnego KONTAKT. Jest laureatką wielu festiwali teatralnych m.in.: Festiwalu Sztuki Reżyserskiej Interpretacje w Katowicach (2000), Festiwalu Kontrapunkt w Szczecinie (2003 i 2005), Festiwalu Prapremier w Bydgoszczy (2004), Festiwalu Dramaturgii Współczesnej w Zabrzu (2004 i 2007).

W 2008 otrzymała Laur Konrada i Nagrodę Publiczności katowickich Interpretacji za spektakl „Pakujemy manatki” H. Levina. Spektakle zrealizowane w latach 2009–2015 w krakowskim Teatrze im. J. Słowackiego również były wielokrotnie nagradzane. „Rozmowy poufne” I. Bergmana otrzymały m.in. Nagrodę Dziennikarzy na festiwalu KONTAKT w 2009 roku, „Udręka życia” H. Levina – nagrodę dla najlepszego reżysera przeglądu Oblicza Teatru, „Za chwilę” P. Assmusena – nagrodę im. S. Wyspiańskiego za wydarzenie teatralne Krakowa 2012. „Rytuał” Bergmana prezentowany był podczas Warszawskich Spotkań Teatralnych w 2016 roku. W latach 2012–2016 roku pełniła funkcję kierownika artystycznego Małopolskiego Ogrodu Sztuki w Krakowie, gdzie powołała do życia wiele

PL EN

Iwona Kempa Theatre director and graduate of Theatre Studies at the Jagiellonian University and the Faculty of Drama Directing at the Theatre Academy in Kraków. She made her début with Kisielewski’s “Cariatures” in the Wilam Horzyca Theatre in Toruń in 1996. In 1996–2012 she worked with the theatres of Opole, Łódź, Kalisz, Bydgoszcz, Poznań, Wrocław, Warszawa and Kraków, and in 2006–12 she was the Artistic Director of the Theatre in Poznań and the programme adviser of the Kontakt International Theatre Festival. Winner of many theatre festivals, including the Interpretations National Festival of the Art of Directing in Katowice (2000), Kontrapunkt Festival in Szczecin (2003 and 2005), the Festival of Premieres in Bydgoszcz (2004), and the Festival of Contemporary Dramaturgy in Zabrze

(2004 and 2007). In 2008 she was awarded the Laur Konrada and the Audience Award at the Interpretations National Festival of the Art of Directing in Katowice for Hanoch Levin’s “Suitcase Packers”. Her productions for the Słowacki Theatre in Kraków in 2009–15 also won numerous awards. Ingmar Bergman’s “Private Confessions” won the Journalists’ Award at Kontakt Festival in 2009, H. Levin’s “The Labour of Life” – the prize for the best director at the Faces of the Theatre Review, Peter Asmussen’s “Za chwilę” [Now] – the Wyspiański Prize for the best theatre event in Kraków in 2012. Her Bergman’s “Ritual” was presented at the Warsaw Theatre Meetings in 2016. In 2012–16, Kempa was the artistic manager of the Małopolska Garden of Arts (MOS) in Kraków, where she started a range

Maja Kleczewska projektów interdyscyplinarnych m.in. Międzynarodowy Festiwal Tańca Współczesnego KRoki (wspólnie z Katarzyną Bester). Zrealizowany w Teatrze Nowym Proxima spektakl na podstawie powieści Vedrany Rudan „Murzyni we Florencji” ponownie otrzymał krakowską Nagrodę im. S. Wyspiańskiego za wydarzenie roku 2017 w teatrze nieinstytucjonalnym. Jej najnowszą premierą jest kolejna adaptacja powieści Rudan „Miłość od ostatniego wejrzenia” w warszawskim Teatrze Dramatycznym. Od 2013 jest pedagogiem krakowskiej AST, a od 2016 dziekanem Wydziału Reżyserii Dramatu AST.

Absolwentka Wydziału Reżyserii Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej w Krakowie. Reżyserowała w Teatrze im. J. Słowackiego w Krakowie („Noże w kurach” Davida Harrowera), Teatrze im. C.K. Norwida w Jeleniej Górze („Elektra” Hugo von Hofmannstahla, „Czajka” Antoniego Czechowa), Teatrze Dramatycznym im. J. Szaniawskiego w Wałbrzychu („Lot nad kukułczym gniazdem” Keseya, „Czyż nie dobija się koni?” Horace’a McCoya), Teatrze im. J. Kochanowskiego w Opolu („Makbet” Williama Shakespeare’a, „Opowieści Lasku Wiedeńskiego” Ödöna von Horvátha, „Zmierzch bogów” Nicola Badalucco, Enrico Medioliego i Luchino Viscontiego, „Bracia i siostry” Antoniego Czechowa i Fiodora Dostojewskiego),Teatrze im. W. Bogusławskiego w Kaliszu („Woyzeck” George’a Büch-

PL EN

Maja Kleczewska of interdisciplinary projects, including the KRoki International Festival of Contemporary Dance (with Katarzyna Bester). A play based on Vedrana Rudan’s novel, “Blackmen in Florence” won her another Wyspiański Prize for the best theatre events in non-institutional theatre in Kraków in 2017. Her latest premiere is another adaptation of Rudin’s novel “Love at Last Sight” at the Dramatyczny Theatre in Warsaw. Since 2013 she has taught at the AST in Kraków, and since 2016 she has been its Dean of the Faculty of Drama Directing.

Graduate of the Faculty of Directing at the Ludwik Solski State Drama School in Kraków. Directed for the Juliusz Słowacki Theatre in Kraków (Anna Reynolds and Moira Buffini’s “Jordan”, Harrower’s “Knives in Hens”), Norwid Theatre in Jelenia Góra (Hofmannstahl’s “Electra”, Chekhov’s “Czajka. The Seagull”), Szaniawski Dramat Theatre in Wałbrzych (Kesey’s “One Flew over the Cuckoo’s Nest”, McCoy’s “They Shoot Horses, Don’t They?”), Kochanowski Theatre in Opole (Shakespeare’s “Macbeth”, Horváth’s “Tales from the Vienna Wood”), Bogusławski Theatre in Kalisz (Büchner’s “Woyzeck”), the National Stary Theatre in Kraków (Shakespeare’s “A Midsummer Night’s Dream”, Sarah Kane’s “Blasted”). At the National Theatre, she directed “Fedra” (2008) and Weiss’s “Marat/

94 nera), Starym Teatrze w Krakowie („Sen nocy letniej” Williama Shakespeare’a, „Zbombardowani” Sarah Kane), Teatrze Narodowym („Fedra”, „Marat/Sade” Petera Weissa, „Orysteja” Ajschylosa), Teatrze Polskim w Bydgoszczy („Płatonow” wg Antoniego Czechowa, „Babel” oraz „Podróż zimowa” Elfriede Jelinek i „Burza” Williama Shakespeare’a). Reżyserowała również w Operze Narodowej („Sudden Rain” Aleksandra Nowaka, „Between” Agaty Zubel). Laureatka nagród m.in. za „Lot nad kukułczym gniazdem” (statuetka Wojciecha oraz nagroda zespołowa dla realizatorów spektaklu na XLIII Kaliskich Spotkaniach Teatralnych; nagroda publiczności za reżyserię na VII Ogólnopolskim Festiwalu Sztuki Reżyserskiej Interpretacje 2005 w Katowicach) i „Woyzecka” (Laur Konrada oraz

Nagroda Dziennikarzy za reżyserię na VIII Ogólnopolskim Festiwalu Sztuki Reżyserskiej Interpretacje 2006 w Katowicach), a także Paszportu „Polityki” (2007). W czerwcu 2013 roku otrzymała Doroczną Nagrodę Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego w dziedzinie „Teatr”.

PL EN

Sade”, and in the Polish Theatre in Bydgoszcz “Platonov” based on Chekhov’s play, as well as Elfriede Jelinek’s plays: “Babel” and “Winter’s Journey”. Her award-winning shows include “One Flew over the Cuckoo’s Nest” (Wojciech statuette, and the Team Award for the production team at the 43rd Theatre Meetings in Kalisz, 2003, Audience Award for directing at the 7th Interpretacje National Festival of Art of Direction in Katowice, 2005) and “Woyzeck” (the Laur Konrada award and the journalists’ award for directing at the 8th Interpretacje National Festival of Art of Direction in Katowice, 2006), and, last but not least, the Passport prize of “Polityka” weekly (2007). In June 2013 she received the Minister of Culture and National Heritage’s Annual Award in the category of Theatre.

Paweł Passini Reżyser teatralny, dramatopisarz, kompozytor, aktor, a także twórca i dyrektor lubelskiego neTTheatre, pierwszego na świecie teatru internetowego. Na koncie ma m.in. prestiżową nagrodę im. Konrada Swinarskiego dla najlepszego reżysera przyznaną za głośny spektakl „Morrison/Śmiercisyn”. Studiował filozofię i kulturoznawstwo na Uniwersytecie Warszawskim oraz reżyserię na Akademii Teatralnej w Warszawie. Był uczestnikiem Akademii Praktyk Teatralnych w Gardzienicach. Passini komponuje również muzykę do większości swoich spektakli, występuje też w nich jako muzyk, gra na instrumentach klawiszowych. Do tej pory napisał muzykę do m.in. „Bram raju, Krucyaty dziecięcej” oraz „Nic, co ludzkie”. Za swoją działalność był dwukrotnie nominowany do

95 prestiżowych Paszportów „Polityki”. Stypendysta Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego oraz laureat licznych nagród i wyróżnień, m.in. Złotej Maski za najlepszy spektakl sezonu dla „Ifigenii w Aulidzie”, Nagrody Głównej XXIX Opolskiego Festiwalu Konfrontacje Klasyki za reżyserię „Klątwy”, Nagrody Indywidualnej XIV Ogólnopolskiego Konkursu na Wystawienie Polskiej Sztuki Współczesnej za spektakl „Odpoczywanie”, Nagrody Herald Angel i Total Theatre Award za spektakl „Turandot” na Fringe Festiwalu w Edynburgu, Złotej Maski dla najlepszego przedstawienia – spektaklu „Morrison/Śmiercisyn”, Grand Prix XXIV Ogólnopolskiego Konkursu na Wystawienie Polskiej Sztuki Współczesnej za spektakl „Zagubiony chłopiec”.

PL EN

Paweł Passini A theatre director, playwright, composer, actor, founder and director of the neTTheatre in Lublin, the world’s first online theatre. He has won the prestigious Konrad Swinarski Prize for the best director for the acclaimed “Morrison/Śmiercisyn”. Studied philosophy and culture sciences at the University of Warsaw and directing at the Theatre Academy in Warsaw. Participated in the Academy of Theatre Practices in Gardzienice. Passini is known for composing music for most of his plays, and performing it live on keyboards. He has written music to “The Gates of Heaven, Children’s Crusade”, and “Nothing Human”. He was twice nominated to the prestigious Passport prize of “Polityka” weekly. Holder of a scholarship from the Minister of Culture and National Heritage and winner of

numerous prizes and honourable mentions, including the Golden Mask for the best production of the season for “Iphigenia in Aulis”, the Grand Prix of the 29th Confrontations of Classics Festival in Opole for directing “The Curse”, the Individual Prize at the 14th National Competition for Staging a Contemporary Polish Drama for “Requiem”, the Herald Angel and Total Theatre awards for “Turandot” at the Edinburgh Fringe Festival, a Golden Mask for the best drama for “Morrison/ Śmiercisyn”, and the Grand Prix of the 24th National Competition for Staging a Contemporary Polish Drama for “Little Boy Lost”.

Bartosz Szydłowski Reżyser, menedżer kultury, inicjator wielu idei kulturalnych, którymi udaje mu się inspirować innych, a przede wszystkim – nadawać im kształt realny. Jedenaście lat temu stworzył autorską formułę Międzynarodowego Festiwalu Teatralnego Boska Komedia, który pod jego przewodnictwem ewoluował do najważniejszego teatralnego wydarzenia w Polsce. Czternaście lat temu wymyślił wraz z Małgorzatą Szydłowską Łaźnię Nową, tworząc teatr o unikalnym połączeniu zaangażowania społecznego z ambitnym programem artystycznym. Dwadzieścia dwa lata temu powołali wspólnie do życia Stowarzyszenie Teatralne „Łaźnia”, jedno z ważniejszych niezależnych miejsc w Krakowie lat 90. Związany z Teatrem im. J. Słowackiego w Krakowie, gdzie odpowiada za linię programową.

Wierzy, że na artystach spoczywa szczególna odpowiedzialność, zwłaszcza w świecie coraz bardziej pleniącego się technokratyzmu, antyhumanizmu i wulgarnego braku wrażliwości. Utożsamia się z Nową Hutą – miejscem stygmatyzowanym i marginalizowanym. Wychował się tutaj i za swoją misję uważa konsekwentne rozbudzanie energii i potencjału tej dzielnicy. Wypracował własny styl pracy z aktorami i amatorami. Realizowane przez niego projekty zawsze mocno odwołują się do kontekstu społecznego. Wyreżyserował m.in. „Pana Pawła” Tankreda Dorsta (1999), „Zabawę” Sławomira Mrożka (2000), „Miłość Fedry” Sarah Kane (2001), „Tatuaż” (2002) Dei Loher, „Wściekliznę Show, albo Fajnych Ludzi” oraz „Pokolenie porno” Pawła Jurka (2003), „Edypa – tragedię sentymen-

PL EN

Bartosz Szydłowski Director, culture manager, initiator of a plethora of cultural ideas which not only manage to inspire others, but also be completed in the real world. Eleven years ago, Szydłowski created the proprietary formula of the Divine Comedy International Theatre Festival, which has evolved under his lead into the most important theatre event in Poland. Fourteen years ago, with Małgorzata Szydłowska, he invented Łaźnia Nowa, thus creating a theatre offering a unique mix of social involvement and ambitious artistic programme. Twenty-two years ago, the two set up the Łaźnia Theatre Association, one of the crucial independent locations in the Kraków of the 1990s. Szydłowski is connected to the Słowacki Theatre in Kraków, where he is responsible for programme guidance.

Szydłowski believes that artists have a particular responsibility, especially in a world of ever more rife technocracy, anti-humanism, and offensive lack of sensitivity. He identifies himself with the stigmatised and marginalised district of Nowa Huta. As this is where he grew up, he finds the persistent stimulation of energy and potential of the district his mission. Szydłowski has worked out his proprietary style of working with actors and amateurs. His projects always make a strong reference to the social context. He has directed, among others “Herr Paul” by Tankred Dorst (1999), “The Party” by Sławomir Mrożek (2000), “Phaedra’s Love” by Sarah Kane (2001), “Tattoo” by Dea Loher (2002), “Rabid Fury Show, or Nice People”, “The Porn Generation” by Paweł Jurek (2003), “Oedipus

Magda Umer talną z Nową Hutą w tle” / „Edypa – tragedię nowohucką” (2006), „Krwawe wesele, czyli muzyczną opowieść o cygańskim sercu” na motywach dramatu Garcii Lorki (2007), „Moralność Pani Dulskiej, czyli w poszukiwaniu zagubionego czakramu” (2009), „Fakira” / „Fakira, czyli optymizm” (2011), „Wejście smoka. Trailer” (2011), „Antyzwiastowanie” (2012), „Klub miłośników filmu Misja” (2013), „Przypadek według Krzysztofa Kieślowskiego” (2016), „Konformistę 2029” (2018), inspirowanego powieścią Alberto Moravii, oraz „Wałęsę w Kolonos” (premiera: 8 września 2018). Za dotychczasową działalność został nagrodzony Srebrnym Medalem Ministra Kultury „Gloria Artis”.

Pieśniarka, aktorka, scenarzystka i reżyserka. Absolwentka Wydziału Filologii Polskiej UW. Laureatka I nagrody na festiwalu FAMA (1969 i 1970). Nagrała wiele płyt, m.in. „Koncert jesienny”, „Gdzie Ty jesteś”, „Wszystko skończone”, „Magda Umer”, „O niebieskim pachnącym groszku”. Jest autorką i wykonawczynią autorskich recitali telewizyjnych: „Cienie”, „Na strychu”, „Wszystko już było”. Tworzy widowiska poetyckie dla teatru, estrady i telewizji, programy poświęcone twórcom piosenki literackiej i studenckiej. Wyreżyserowała spektakle teatralne: „Biała bluzka” (1987, 2010 – nowa wersja) , „Kobieta zawiedziona” (1994), „Marlene” (1999) (z Krystyną Jandą). Dokonała adaptacji i wyreżyserowała spektakle „Pod Mocnym Aniołem” (2012) oraz „Zapiski z wygnania” (2018) w Teatrze Polonia

PL EN

Magda Umer – A Sentimental Tragedy with Nowa Huta in the Background” / “Oedipus – A Nowa Huta Tragedy” (2006), “Blood Wedding, or a Musical Tale of the Gypsy Heart” (2007) based on a drama by Garcia Lorca, “The Morality of Mrs Dulska, or in the Search of the Lost Chakra” (2009), “Fakir” / “Fakir, or Optimism” (2011), “Enter the Dragon. Trailer” (2011), “Anti-Anunciation” (2012), “Fan Club of The Mission Movie” (2013), “Blind Chance According to Krzysztof Kieślowski” (2016), “Conformist 2029” (2018) inspired by a novel by Alberto Moravia, and “Wałęsa in Kolonos”, which premiered on 8 September 2018. His activity has been appreciated and awarded the Gloria Artis Silver Medal by the Minister of Culture.

Singer, actress, set designer, and director. A graduate of the Faculty of Polish Philology at the University of Warsaw, winner of the First Prizes at the FAMA Festival in 1969 and 1970, she has released a number of records, including “An Autumn Concert”, “Where Are You”, “It’s Over”, “Magda Umer”, and “On the Blue Sweet Peas”. She designs and performs auteur TV recitals “Shadows”, “In the Attic”, and “We’ve Had it All Before”. Umer creates poetic performances for the theatre, stage, and television as well as programmes devoted to authors of poetic and student songs. She has directed a number of theatre performances, including “White Blouse” (1987, with a new version in 2010), “A Woman Disappointed” (1994), and “Marlene” (1999, with Krystyna Janda). She has

oraz koncerty „Zimy Żal” (1989), „Mężczyźni mojego życia” (1995), „Trzymaj się swoich chmur” (2004). Jest autorką estradowych programów muzycznych, filmów dokumentalnych oraz wielu wywiadów telewizyjnych. Wspólnie z Andrzejem Poniedzielskim stworzyła w Teatrze Ateneum spektakl „Chlip Hop”, grany w latach 2007–2012. Również z Andrzejem Poniedzielskim prowadziła na Wirtualnej Polsce blog pod tym samym tytułem; korespondencję wydano później nakładem wydawnictwa TRIO. W grudniu 2017 roku w Och-Teatrze, z okazji 102. rocznicy urodzin Jeremiego Przybory, odbyła się premiera spektaklu „Przybora na 102”, stworzonego przez artystkę razem z MUMIO. W kwietniu 2009 roku, podczas jubileuszowego recitalu z okazji 40-lecia pracy artystycznej, Minister Kultury Bogdan Zdrojewski odznaczył artystkę Złotym Medalem „Gloria Artis – Zasłużony Kulturze”.

Krzysztof Warlikowski Dyplom reżyserski zdobył na Wydziale Reżyserii Dramatu Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej w Krakowie w 1993 roku. Pierwsze realizacje w teatrach polskich i zagranicznych to: „Hamlet” zrealizowany w Tel Awiwie (1997) i Warszawie (1999), „Poskromienie złośnicy” w Warszawie (1998), „Burza” w Stuttgarcie (2000) i Warszawie (2003). Swoją uwagę skupia także na dramacie antycznym m.in.: „Elektra” Sofoklesa (1997), „Bachantki” Eurypidesa (2001) i współczesnym m.in. „Zachodnie Wybrzeże” Bernarda-Marie Koltèsa (1998), „Oczyszczeni” Sarah Kane (2001), „Krum” Hanocha Levina (2005), „Anioły w Ameryce” Tony’ego Kushnera (2007). W 2006 roku odbyła się premiera „Madame de Sade” Yukio Mishimy w Tonnel Groep

PL EN

adapted and directed plays – “The Mighty Angel” (2012) and “Notes from the Exile” (2018) at the Polonia Theatre – and concerts – “Grieving for Winter” (1989), “Men of my Life” (1995), and “Hold on to Your Clouds” (2004). Author of music programmes for the stage, documentaries, and TV interviews. With Andrzej Poniedzielski, she produced “Chlip Hop”, played at the Ateneum Theatre in 2007–12. The two also ran a blog under the same title on Wirtualna Polska, and their exchanges were later published by Trio. In December 2017, on the 102nd anniversary of birth of Jeremi Przybora, her “Przybora na 102” (coproduced with Cabaret Mumio) premiered at the Och-Teatr in December 2017. In April 2009, Minister of Culture Bogdan Zdrojewski presented Magda Umer with the Gloria Artis medal at the jubilee recital on the 40 years of her artistic work.

Krzysztof Warlikowski One of the most prominent European directors of his generation. In collaboration with scenic designer Małgorzata Szczęśniak, Warlikowski creates outstanding theatrical images. He has directed over forty theatre and opera productions in Poland and abroad: in Israel, Italy, France, Belgium, Germany, Spain and Holland. He completed his studies at the Jagiellonian University, Theatre Academy in Krakow and at the Sorbonne University as an assistant to Krystian Lupa, Giorgio Strehler, Ingmar Bergman, and Peter Brook. He has a versatile body of work – from Shakespeare’s “The Merchant” of Venice”, “The Winter’s Tale” and “Hamlet”; to Sophocles’ “Electra” and Euripides’ “The Phoenicians” and

99 w Amsterdamie. W 1999 roku rozpoczyna kilkuletnią współpracę z Teatrem Rozmaitości (dziś TR) w Warszawie, reżyseruje też w teatrach za granicą w Zagrzebiu, Bonn, Nicei, Amsterdamie, Hanowerze i Paryżu. W 2000 roku debiutuje jako reżyser operowy operą „The Music Programme” Roxanny Panufnik w Teatrze Wielkim-Operze Narodowej w Warszawie. W tym samym roku wyreżyserował „Don Carlosa” Verdiego, a w kolejnych latach m.in. „Ignoranta i szaleńca” Mykietyna (2001), „Ubu Rexa” Pendereckiego (2003) i „Wozzecka” Berga (2006). Na zaproszenie Gerarda Mortiera debiutuje w Operze Paryskiej „Ifigenią w Taurydzie” Glucka (2006). Współpracował z Operą Paryską, Bayerische Staatsoper w Monachium, Théâtre Royal de la

Monnaie w Brukseli, Staatsoper Unter den Linden w Berlinie, Teatro Real w Madrycie, Theatre Royal de la Monnaie w Brukseli. Od 2008 roku kieruje założonym wraz z grupą stałych współpracowników Nowym Teatrem w Warszawie, gdzie w maju 2009 roku realizuje pierwszą premierę teatru – „(A)pollonię”, a w latach kolejnych: „Tramwaj” (wg Williamsa) jako koprodukcję Nowego Teatru i paryskiego Théâtre de l’Odéon, „Koniec” (2010), „Opowieści afrykańskie według Szekspira” (2011), „Kabaret warszawski” (2013), „Francuzów” (2015). W 2013 roku odznaczony orderem Commandeur des Arts et Lettres przez Ambasadora Francji w Polsce, Pierre’a Buhle. W 2015 roku mianowany członkiem Akademie der Künste w Berlinie.

PL EN

“The Bacchae”; to Verdi’s “Don Carlos”. He is best known for his staging of modern plays, including Franz Kafka’s “The Trial” and Bernard-Marie Koltès’ “Roberto Zucco” and “Quai Ouest”. His 2002 production of Sarah Kane’s “Cleansed” at the Festival d’Avignon and the Festival de Théâtre des Amériques in Montreal received wide acclaim. Among his most famous productions are also The “Dybbuk” after S. An-ski and Hanna Krall which was presented at BAM’s 2004 Next Wave Festival, and Hanoch Levin’s “Krum” which was presented at BAM in 2007. Both of these productions premiered at TR Warszawa, the theater he collaborated with from 1999 until 2007. In 2007 he returned to the Festival d’A-

vignon directing Tony Kushner’s “Angels in America” with TR Warszawa. Since 2008 he has been the Artistic Director of Nowy Teatr in Warsaw, where he has so far directed five shows: “(A)pollonia” (2009), “The End” (2010), “African Tales by Shakespeare” (2011), “Kabaret warszawski” (2013) and “The French” (2015). A separate field of Krzysztof Warlikowski’s work involves opera including collaborations with Warsaw’s Teatr Wielki (Poland’s National Opera), La Monnaie in Brussels, Teatro Real of Madrid and the Paris National Opera. In 2013 he recieved a high distinction of Commandeur des Arts et Lettres from the French Ambassador in Poland, Pierre Buhle.

100

Marcin Wierzchowski Reżyser teatralny, dramaturg, autor scenariuszy teatralnych do własnych przedstawień. W Teatrze Łaźnia Nowa zrealizował przedstawienia oparte na autorskich scenariuszach teatralnych: „Supernovą. Rekonstrukcję” (2008) oraz „Ostatnie kuszenie” (2010). Wraz z Romanem Pawłowskim tworzył scenariusz dokumentalnego serialu teatralnego „Jeżyce Story. Posłuchaj miasta!”. Współpracował m.in. z Teatrem im W. Horzycy w Toruniu oraz Teatrem Współczesnym w Szczecinie („Idiotki”). W 2017 roku jego spektakl „Sekretne życie Friedmanów” zdobył główną nagrodę na Boskiej Komedii.

PL EN

Marcin Wierzchowski Theatre director, dramaturge, author of various theatre plays – mostly created for his own performances. In the Łaźnia Nowa Theatre he directed shows based on his own theatre plays – “Supernova. Reconstruction” and “The Last Temptation”. Together with Roman Pawłowski, he prepared a screenplay for a documentary series “Jeżyce Story. Listen to the city?”. He collaborated with W. Horzyca Theatre in Toruń and Contemporary Theatre in Szczecin (“Idiots”). In 2017 his play “The Secret Life of the Friedmans” won the Divine Comedy.

Iwan Wyrypajew Dramaturg, reżyser, aktor, dyrektor artystyczny Teatru Praktika w Moskwie. Ur. w 1974 roku. Absolwent Wyższej Szkoły Teatralnej w Irkucku (wydział aktorski) i Wyższej Szkoły Teatralnej im. Szczukina w Moskwie (wydział reżyserii). Był aktorem w teatrach w Magadanie i na Kamczatce. Stworzył własne Studio „Przestrzeń gry” w Irkucku. W 2005 roku stworzył w Moskwie agencję projektów artystycznych „Dvizhenie Kislorod”. W latach 2012–2015 dyrektor artystyczny moskiewskiego Teatru Praktika. Autor scenariuszy i reżyser filmów: „Euforia”, „Tlen”, „Odczuwać”, „Taniec Delhi”, „Zbawienie”. Reżyser spektakli, m.in.: „Lipiec” w Teatrze na Woli w Warszawie, „Taniec Delhi” w Teatrze Narodowym

101 w Warszawie, „Iluzje” (Teatr Stary w Krakowie). Autor sztuk, znanych szeroko również w Polsce, m.in. kultowej sztuki „Tlen” (2002), która doczekała się 5 realizacji w Polsce, „Dzień Walentego” (2001), „Księga Rodzaju nr 2” (2004), „Lipiec” (2006), „Taniec Delhi” (2009), „Iluzje” (2011), „UFO” (2012) i „Pijani” (2012), „Nieznośnie długie objęcia” (2015). Jego sztuki grane są m.in. w Anglii, Francji, Polsce, Niemczech, Czechach czy Kanadzie. Laureat wielu nagród w dziedzinie teatru i filmu.

PL EN

Iwan Wyrypajew Ivan Vyrypaev (born in 1974) is a dramaturg, playwright, director, actor, artistic director of Praktika Theatre in Moscow. He graduated from a Theatre School in Irkutsk (acting) and Szczukin Theatre School in Moscow (directing). He worked as an actor in theatres in Magdan and Kamchatka. He created his own Studio called “Grame Space” in Irkutsk. In 2005 he founded the artistic agency in Moscow, and in years 2012–15 he was the artistic director of Praktika Theatre. He wrote and directed a number of films, including: “Euphoria”, “Oxygen”, “Tanets Delhi” and “Spasenie”. He directed such theatre plays as: “July” at the Wola Theatre in Warsaw, “Tanets Delhi” at the National Theatre in Warsaw, and

“Illusions” at the National Staty Theatre in Kraków. His plays are widely known in Poland, including the iconic “Oxygen” (2002), which has been staged five times in Poland, as well as “Valentine’s Day” (2001), “The Book of Genesis number 2” (2004), “July” (2006), “Tantes Delhi” (2009), “Illusions” (2011), “UFO” (2012) and “Drunk” (2012), “Unbearably Long Embraces” (2015). His plays are staged in England, France, Germany, Czech Republic and Canada. Vyrypaev has won many filmy and theatre awards.

102

Wojtek Ziemilski Reżyser teatralny, artysta wizualny. Tworzy prace na pograniczu dyscyplin, wykorzystujące różnorodność form sztuk performatywnych. Jego teatr bawi się konwencjami, stroniąc od patosu i bełkotliwości. W swoich pracach często zajmuje się kwestiami komunikacji, języka, tożsamości, a także relacją widz-spektakl. Jego spektakle eksplorują możliwości teatru dokumentalnego – w „Małej narracji” (Teatr Studio w Warszawie) opowiadał własną historię rodzinną, w „Prologu” (Krakowskie Reminiscencje Teatralne i Teatr Ochoty) sprawdzał, kim są widzowie i kim mogliby być, „W samo południe” (Teatr Dramatyczny w Wałbrzychu) było opowieścią o zmianach w Polsce po 1989 roku, a „Pigmalion” (Centrum Kultury Zamek w Poznaniu, Komuna//War-

szawa) zajmował się językiem jako sposobem funkcjonowania w świecie. Jego „Jeden gest” (Nowy Teatr w Warszawie) zdobył w 2017 roku główną nagrodę szwajcarskiego festiwalu Zürcher Theater Spektakel. Ziemilski jest założycielem Ośrodka Sztuki XS, współtwórcą akcji „Golgota Picnic Polska”, współpracuje także z galerią BWA Warszawa. Prowadzi zajęcia z nowych nurtów teatralnego eksperymentu w Akademii Teatralnej w Warszawie i na Uniwersytecie Warszawskim.

PL EN

Wojtek Ziemilski Theatre director and visual artist. He creates interdisciplinary works, taking the adventage of the diversity of the performance arts conventions. His theatre plays with different techniques, staying away from the pathos. He often deals in his work with the matters around communication, language, identity and the realtionship between the audience and the spectacle itself. His plays explore the limits and possibilites around documentary theatre – in “Little Narration” (Studio Theatre in Warsaw) he tells his owny family story, in “Prologue” (Ochota Theatre and Kraków Theatre Reminiscences) he investigates who the audience members are and who they could potentially become, “High Noon” (Drama Theatre in Wałbrzych) is a story of Polish transformation after the year 1989, while

“Pygmalion” (Zamek Culture Center in Poznań, komuna warszawa) deals with language and its modes of functioning in the world. His “One Gesture” (Nowy Teatr in Warsaw) won the Grand Prix at the Swiss Festival Zürcher Theater Spektakel. Ziemilski is the founder of XS Ośrodek Sztuki, co-creator of the action “Golgota Picnic Poland” and he collaborates with the gallery BWA in Warsaw. He teaches New Trends in Theatre Experimenting at The Theatre Academy in Warsaw and Warsaw University.

103

estiwalowe PARADISO, pomyślane jako przegląd prac debiutantów, reżyserów młodego pokolenia oraz studentów Akademii Sztuk Teatralnych im. Stanisława Wyspiańskiego w Krakowie, w tym roku rozszerza się także na inne pola sztuk performatywnych, ze szczególnym uwzględnieniem nowej choreografii. Ta część festiwalu ma stanowić rodzaj „wylęgarni” talentów. Spektakle – w tym prace dyplomowe krakowskiego AST – oferują widzom różnorodne estetyki, gatunki teatralne oraz stylistyki. Przedstawienia mają na celu prezentację talentów najmłodszego pokolenia polskich artystów. W ramach PARADISO odbędzie się też otwarta debata dotycząca polskiego teatru, który zostanie skomentowany przez grupę młodych litewskich reżyserów i studentów znakomitej artystki Yany Ross.

9.12 19:00 Pluton p-brane (Pluto p-Brane)

10.12 19:00 #Gwałt na Lukrecji (#The Rape of Lucretia) 21:00 Pluton p-brane (Pluto p-Brane) 21:30 Trzy siostry (Three Sisters)

11.12 15:00 Wieszcze (Poets-Prophets)

12.12

19:00 Kongres

Futurological Congress)

his year the Festival’s PARADISO, intended as a digest of works by debutantes, directors of the young generation, and students of the Academy of Theatre Arts in Kraków, expands to cover other fields of the performing arts with a special focus on new choreography. This part of the festival is to provide a particular “breeding ground” for talent. The productions, including the diploma works of the Kraków AST, offer various aesthetics, theatre genres, and styles. The productions aim to present the talents of the youngest generation of Polish artists. PARADISO will also host an open debate on Polish theatre, commented on by a group of young Lithuanian directors and students of the magnificent artist Yana Ross.

105

(nie do końca) futurologiczny (The (not Quite)

13.12 14:00 Wycieka ze mnie samo złoto (The Pure Gold is Seeping out of Me)

14.12 21:00 Strach (Fear)

15.12 15:00 Jumpcore

16.12 15:00 Miłosna wojna (Century Love War)

stulecia

#GWAŁT NA LUKRECJI 105’

Paradiso — nowa energia

#The Rape of Lucretia

( director ) Marcin Liber reżyser

gdzie ( where )

kiedy ( when )

AST, Scena 210 AST, 210 Stage

10.12 — 19:00

pektakl dyplomowy studentów IV roku Wydziału Aktorskiego AST w Krakowie „#Gwałt na Lukrecji”, inspirowany poematem Williama Szekspira, bada problem przemocy seksualnej wobec kobiet i powszechnego niedostrzegania jej źródeł. Na ile klasyczne teksty kultury z empatią traktują o cierpieniu bohaterek i wciąż mogą być źródłem wiedzy o problemach współczesnych kobiet? Być może jednak powielają patriarchalne wzorce oraz impregnują je w umysłach widzek, widzów oraz twórczyń i twórców teatralnych, co nieuchronnie prowadzi do trwania w niekończącym się kole fetyszyzacji oraz uświęcania przemocy wobec kobiet jako kanonu, niezmiennej historii świata, a przede wszystkim, europejskiej kultury.

PL EN

iploma performance by students of the 4th Year of the Acting Department of the AST in Kraków. “The Rape of Lucretia” inspired by a poem by William Shakespeare investigates the problem of sexual violence against women and the general failure to perceive its sources. To what degree classical texts of our culture approach the suffering heroines with empathy and can still be the source of information about the problems of contemporary women? Perhaps they yet reinforce the patriarchal models and bolster them in the minds of audiences and theatre artists, female and male alike, which must lead to fossilisation in the never-ending wheel of fetishisation and sanctification of violence against women as a canon, the invariable history of the world, and primarily the European culture.

107

108

Na podstawie „Gwałtu na Lukrecji” Williama Szekspira

Tłumaczenie: Jan Kasprowicz Reżyseria: Marcin Liber Scenografia i kostiumy:

Czas trwania: 105 min (1 przerwa) Produkcja: AST Akademia Sztuk Teatralnych im. Stanisława Wyspiańskiego w Krakowie Premiera: 17 marca 2018

Mirek Kaczmarek

Dramaturgia: Martyna Wawrzyniak Opracowanie muzyczne: Natalia Hodurek, Filip Kaniecki

Konsultacje choreograficzne: Katarzyna Anna Małachowska Ruch sceniczny: Joanna Pocica Obsada i współtwórcy: Emma Giegżno, Melania Grzesiewicz, Emma Herdzik, Natalia Hodurek, Kamila Janik, Katarzyna Nejman, Joanna Pocica, Weronika Warchoł, Dawid Chudy, Mikołaj Kubacki, Patryk Michalak, Mateusz Paluch, Stanisław Twaróg

PL EN

Based on William Shakespeare’s “The Rape of Lucretia”

Translated by: Jan Kasprowicz Director: Marcin Liber Set and Costume Design:

Mirek Kaczmarek

Dramaturgy: Martyna Wawrzyniak Music arrangement: Natalia Hodurek, Filip Kaniecki

Choreography Consultant:

Katarzyna Anna Małachowska Stage Movement: Joanna Pocica Cast and Co-authors: Emma Giegżno, Melania Grzesiewicz, Emma Herdzik, Natalia Hodurek, Kamila Janik, Katarzyna Nejman, Joanna Pocica, Weronika Warchoł, Dawid Chudy, Mikołaj Kubacki, Patryk Michalak, Mateusz Paluch, Stanisław Twaróg

Running time: 105 min (1 intermission)

Production: AST National Academy of Theatre Arts in Kraków Premiere: 17th March 2018

JUMPCORE 60’

Paradiso — nowa energia

Jumpcore

choreografia i taniec

( choreography and Paweł Sakowicz

dance )

gdzie ( where )

kiedy ( when )

MOS Małopolski Ogród Sztuki MOS Małopolska Garden Of Art

15.12 — 15:00

aweł Sakowicz należy do najciekawszych postaci nowego polskiego tańca. Jego pierwszy solowy spektakl „Bernhard” był inspirowany muzycznością dzieła austriackiego pisarza. Taki kontakt z literaturą tancerza i choreografa to nie przypadek: Sakowicz nie ukrywa, że zaczyna swoją pracę nie na scenie czy na parkiecie tylko z kartką papieru, serfując w Internecie bądź czytając książki. Bezpośredniej inspiracji do powstania „Jumpcore” dostarczyła biografia Freda Herko, kultowego amerykańskiego tancerza, znanego m. in. z wczesnych filmów Andy’ego Warhola, który zakończył swój kameralny performance samobójczą śmiercią. Jednym z pytań, jakie niosą niekonwencjonalne układy choreograficzne jest to, czy był to ruch zaplanowany czy całkowicie spontaniczny?

Fred Herko wziął bowiem kąpiel, włączył „Mszę Koronacyjną” Mozarta i zaczął tańczyć nago w salonie przyjaciela. Kilkakrotnie zbliżał się do otwartego okna. Kiedy wybrzmiał „Sanctus” – wziął rozbieg i wyskoczył przez okno apartamentu mieszczącego się na piątym piętrze przy nowojorskiej Cornelia Street. Bo przecież każdy tancerz baletowy ma wrażenie, że potrafi latać, a unosząc się w powietrzu – lata rzeczywiście, choćby tylko przez chwilę. W praktyce performance Sakowicza to wariacja na temat skoków – od baletowych po rave’owe. Patrząc na nie można znaleźć odpowiedź na pytanie, czy da się tańczyć szybko bez ograniczeń, jednocześnie zachowując jak najwięcej energii? Czy istnieje taki rodzaj ruchu, który zamienia ciało w energetyczną maszynę? Paweł Sakowicz nią jest.

PL EN

aweł Sakowicz is among the most interesting figures in the new Polish dance. His first solo production, “Bernhard”, was inspired by the music quality of the work of the Austrian writer. Such a contact with literature is not a coincidence in the case of the dancer cum choreographer. Sakowicz admits that he starts his work away from the stage and the parquet, sheet of paper in hand, browsing the Internet or reading books. The direct inspiration for “Jumpcore” was the biography of Fred Herko, a cult American dancer known among others from Andy Warhol’s early films, who finished his performance with a suicide. One of the questions elicited from the unorthodox choreography is whether his leap was intended or entirely spontaneous. For Fred Herko took a bath, put on

Mozart’s “Coronation Mass” and began to dance naked in his friend’s living room, repeatedly approaching the open window. When “Sanctus” died down, he made a run to the window and jumped out from an apartment on the fifth floor in New York’s Cornelia Street. For every ballet dancer has that impression that he can fly, and hovering in the air he does fly indeed, albeit only for a moment. In practice, Paweł Sakowicz’s performance is a variation on the theme of leaps, ranging from ballet to rave. Looking at them, you can find an answer to the question whether one can dance quickly and without limitations, retaining most energy in the process. Is there such a movement that turns the body into an energy machine? Paweł Sakowicz is that machine.

111

112

Dramaturgia:

Mateusz Szymanówka Muzyka: Indecorum Kostium: Doom 3k Światło: Jędrzej Jęcikowski

Czas trwania:

ok. 60 min (bez przerwy) Produkcja: MAAT Festival przy wsparciu Scena Tańca Studio i Zachęta – Narodowa Galeria Sztuki. Praca pochodzi z Kolekcji Zachęty – Narodowej Galerii Sztuki. Premiera: 27 maja 2018

PL EN

Dramaturgy: Mateusz Szymanówka Music: Indecorum Costumes: Doom 3k Lights: Jędrzej Jęcikowski Running time: ca. 60 min (no intermission)

Production: MAAT Festival with the support from Scena Tańca Studio and Zachęta – National Gallery of Art. Work from the Collection of the Zachęta – National Gallery of Art. Premiere: 27th May 2018

Fot. Maciej Rukasz

KONGRES (NIE DO KOŃCA) FUTUROLOGICZNY 160’

Paradiso — nowa energia

The (not Quite) Futurological Congress

( director ) Marcin Liber reżyser

gdzie ( where )

kiedy ( when )

AST, Scena 210 AST, 210 Stage

12.12 — 19:00

pektakl dyplomowy studentów IV roku Wydziału Aktorskiego AST w Krakowie. „Dziecięca wyliczanka, albo garść wiadomości na dziś: W marcu tego roku uśpiliśmy ostatniego męskiego przedstawiciela rasy biał ych nosorożców, którego wcześniej ochrzczono wdzięcznym imieniem Sudan. W Sudanie nie gasną walki zwaśnionych plemion, w tym ciągle nap ł ywających z sąsiednich państw Afryki uchodźców. Uchodźcy, w opinii uży tkowników najpopularniejszych forów internetowych dotyczących kryzysu migracyjnego, to zagra żające czystości Europy śmieci. Śmieci, które z wodami rzek sp ł ynę ł y

PL EN

he diploma performance of the students of the 4th Year of the Acting Department at the AST in Kraków. “A child’s counting rhyme or a handful of latest news: This March, we put to sleep the last male white rhinoceros, earlier named Sudan. The blaze of the fires don’t go down in Sudan due to tribal wars, involving the refugees continuing to flow from neighbouring African states. Refugees, as the users of most popular online forums on immigration crisis believe, are waste threatening the purity of Europe. The waste that has come with the waters of the rivers down into the oceans has accrued into Trash Island: a landmass the size of five Polands, drifting merrily on the Pacific Ocean. Merry Christmas is still the most popular form of wishes expressed at this time of the year.”

do oceanów, samoistnie utworzył y Trash Island – wyspę śmieciową wielkości pięciu Polsk, która dry fuje po Oceanie Spokojnym. Spokojnych świąt, to dalej najczęściej stosowana formuła życzeń świątecznych”.

115

116

Inscenizacja i opieka pedagogiczna: Paweł Miśkiewicz Scenariusz i dramaturgia:

Daria Kubisiak, Paweł Sablik

Asystentury reżyserskie:

Karol Klugowski, Franciszek Szumiński Kostiumy: Hanka Podraza Muzyka: Karol Klugowski Obsada: Magdalena Fennig, Dominika Handzlik, Izabela Kubrak, Weronika Łukaszewska, Aleksandra Nowosadko, Magdalena Osińska, Alina Szczegielniak, Daniel Antoniewicz, Daniel Namiotko, Michał Pawlik, Antoni Sałaj

Czas trwania:

160 min (bez przerwy) Produkcja: AST Akademia Sztuk Teatralnych im. Stanisława Wyspiańskiego w Krakowie Premiera: 21 kwietnia 2018 PL EN

Production and tuition: Paweł Miśkiewicz

Scriptwriter and Dramaturge: Daria Kubisiak, Paweł Sablik

Assistant to the Director:

Karol Klugowski, Franciszek Szumiński Costume Design: Hanka Podraza Music: Karol Klugowski Cast: Magdalena Fennig, Dominika Handzlik, Izabela Kubrak, Weronika Łukaszewska, Aleksandra Nowosadko, Magdalena Osińska, Alina Szczegielniak, Daniel Antoniewicz, Daniel Namiotko, Michał Pawlik, Antoni Sałaj

Running time:

160 min (no intermission) Production: AST National Academy of Theatre Arts in Kraków Premiere: 21st April 2018

Fot. Bartek Cieniawa

MIŁOSNA WOJNA STULECIA 105’

Paradiso — nowa energia

Century Love War

( director ) Eva Rysová reżyser

gdzie ( where )

kiedy ( when )

Teatr Łaźnia Nowa, Mała Scena Łaźnia Nowa Theatre, Small Stage

16.12 — 15:00

va Rysová bierze na warsztat debiutancki poemat szwedzkiej literaturoznawczyni i feministki Ebby-Witt Brattström, napisany po głośnym rozwodzie pisarki z Horace’em Engdahlem – byłym stałym członkiem Komitetu Noblowskiego. Bohaterów opowieści jest dwoje: ona i on. Łączy ich ponadtrzydziestoletni związek, wspólnie wychowane dzieci, udane życie zawodowe i wysoka pozycja społeczna. To elita szwedzkiej kultury. Co się stanie, gdy dwoje takich wejdzie na wojenną ścieżkę, w której orężem są słowa? Eva Rysová proponuje intymną, bolesną, ale i ironiczną wiwisekcję miłosnego związku w fazie rozpadu. Pojedynek na uszczypliwości, rywalizacja o rację, akrobatyka uczuć. Balansowanie na

granicy miłości i nienawiści. W tle problem przemocy wobec kobiet i wołanie o równouprawnienie. Kto wygra tę wojnę płci? To kolejna po „Wielorybie The Globe” kameralna realizacja reżyserki dla Teatru Łaźnia Nowa. W rolach głównych fenomenalny duet, a prywatnie aktorskie małżeństwo: Dominika Bednarczyk i Radosław Krzyżowski.

PL EN

va Rysová takes up the début poem by Ebba-Witt Brattström, a Swedish literature scientist and feminist, written after she divorced Horace Engdahl, former permanent member of the Nobel Committee. The tale has two protagonists: her and him. They have been together for 30 years, brought up the children. They both enjoy successful professional lives and high positions in the society. They are the elite of Swedish culture. What would happen once the two have stepped on the war path, where words are weapons? Eva Rysová proposes an intimate, painful, but also ironic dissection of a loving relationship in its breakdown phase. A duel of caustic remarks, competition to be in the right, and acrobatics of feelings. Balancing between love and hatred. With violence against women and the demand for equal

rights in the background. Who’s going to win that war between the sexes? “Century Love War” is another smallscale production of the director for the Łaźnia Nowa Theatre, following “Wieloryb – The Globe”. The stage is graced by a phenomenal duo: Dominika Bednarczyk and Radosław Krzyżowski, privately a married couple.

119

120

Na podstawie poematu Ebby Witt-Brattström

Tłumaczenie: Justyna Czechowska Reżyseria, adaptacja, dramaturgia: Eva Rysová Scenografia i kostiumy: Justyna Elminowska

Choreografia: Cezary Tomaszewski Muzyka: Antonis Skolias Inspicjent: Aneta Skrzyszowska Obsada: Dominika Bednarczyk, Radosław Krzyżowski

Czas trwania: 105 min (bez przerwy)

Produkcja: Teatr Łaźnia Nowa w Krakowie

Premiera: 2 września 2018

PL EN

Based on a poem by Ebba Witt-Brattström

Translated by:

Justyna Czechowska

Directed, adaptated, and dramatised by: Eva Rysová Set and Costume Design: Justyna Elminowska

Choreography:

Cezary Tomaszewski Music: Antonis Skolias

Stage Manager:

Aneta Skrzyszowska Cast: Dominika Bednarczyk, Radosław Krzyżowski Running time: 105 min (no intermission) Production: Łaźnia Nowa Theatre in Kraków Premiere: 2nd September 2018

Fot. Monika Stolarska

PLUTON P-BRANE 90’

Paradiso — nowa energia

Pluto p-Brane

( director ) Mateusz Pakuła reżyser

gdzie ( where )

kiedy ( when )

Teatr Łaźnia Nowa, Mała Scena Łaźnia Nowa Theatre, Small Stage

9.12 — 19:00 10.12 — 21:00

luton: do niedawna dziewiąta planeta Układu Słonecznego, dziś zaledwie plutoid lub, co gorsza, planeta karłowata. Gdy w 2006 roku Międzynarodowa Unia Astronomiczna odebrała Plutonowi pełnoprawny status planety, niejedna osoba uroniła łzę. Historia Plutona miała przecież tak piękne początki. W spektaklu „Pluton p-brane” Mateusz Pakuła doprowadza do szeregu fikcyjnych, choć prawdopodobnych spotkań między dwoma odkrywcami Plutona – Percivalem Lowellem i Clyde’em Tombaughem. Lowell przeczuwał istnienie dziewiątej planety, Tombaugh w 1930 roku dokonał jej historycznego odkrycia. „To będzie historia, która się wydarzyła i która jednocześnie się raczej nie wydarzyła. To znaczy, owszem, bazuje na biografii, żywi się tak zwanym praw-

dziwym życiem prawdziwego człowieka, który naprawdę istniał, ale jednocześnie pozwala sobie na wiele zmyśleń” – czytamy w didaskaliach. Pakuła w eskapistycznym geście oddala się od naszego „tutaj i teraz”, by zawiesić wzrok na pięknie wszechświata. Może dzisiejsza rzeczywistość, gorąca politycznie i nieprzyjemna społecznie, skłania do tego, aby przyjrzeć się sprawom, które są większe od nas? „Pluton p-brane” jest debiutem reżyserskim dramatopisarza i dramaturga Mateusza Pakuły.

PL EN

luto: until recently, the ninth planet of the Solar System, and today no more than a plutoid or, even worse, a dwarf planet. When the International Astronomical Union stripped Pluto of the status of a full-fledged planet in 2006, many a tear has been shed. Did not the history of Pluto have such a beautiful start? In his “Pluto p-Brane” Mateusz Pakuła leads to a range of fictitious, albeit improbable, meetings between the two discoverers of Pluto: Percival Lowell and Clyde Tombaugh. Lowell intuited the existence of the ninth planet. In 1930 Tombaugh made history discovering it. “That will be a story that took place and that at the same time, even more so, did not. Oh yes, it makes use of the biographies and lives on the so-called true life of a real human being, who really existed, but it takes

the freedom to include plenty of fabrications” the instructions for the stage reveal. In an escapist jaunt, Pakuła moves away from our “here and now” and turns his eyes to the beauty of the universe. Perhaps our reality, politically hot and socially unpleasant, encourages a look at the things that are greater than we are? “Pluto p-Brane” is the directing début of playwright and dramatist Mateusz Pakuła.

123

124

Tekst i reżyseria: Mateusz Pakuła Scenografia i kostiumy:

Justyna Elminowska Muzyka: Zuzanna Skolias, Antonis Skolias Choreografia: Cezary Tomaszewski

Reżyseria światła i wideo:

Marcin Chlanda Inspicjent: Marcin Stalmach Obsada: Mikołaj Karczewski, Jan Peszek, Zuzanna Skolias Czas trwania: 90 min (bez przerwy) Produkcja: Tear Łaźnia Nowa Premiera: 18 października 2018

PL EN

Text and direction: Mateusz Pakuła

Set and Costume Design: Justyna Elminowska Music: Zuzanna Skolias, Antonis Skolias

Choreography: Cezary Tomaszewski

Lights and Video Design: Marcin Chlanda

Stage Manager: Marcin Stalmach Cast: Mikołaj Karczewski, Jan Peszek, Zuzanna Skolias

Running time:

90 min (no intermission)

Production:

Łaźnia Nowa Theatre in Kraków Premiere: 18th October 2018 Fot. Monika Stolarska

STRACH 60’

Paradiso — nowa energia

Fear

( director ) Małgorzata Wdowik reżyser

gdzie ( where )

kiedy ( when )

Narodowy Stary Teatr,Duża Scena The National Stary Theatre, Main Stage

14.12 — 21:00

rojekt powstał pod szyldem Młody TR, w ramach którego TR Warszawa wspiera rozwój młodych utalentowanych twórców. Małgorzata Wdowik postanowiła zrobić spektakl o tytułowym strachu i o tym jak przeżywamy coraz częstsze lęki. Strach pojawia się w mgnieniu oka. Oddech przyśpiesza. D łonie stają się lepkie. Ciało sztywne. Czas zwalnia. Reżyserka od początku założyła, że opowiadanie o strachu wyłącznie za pomocą słów nie wyczerpuje tematu, dlatego trzeba pokazać towarzyszące strachowi doznania. Z tych powodów ważne stały się dla niej dźwięk oraz strona wizualna, która najmocniej łączy się z doznawaniem stanów lękowych przez młode pokolenie. Lęki łączą się z obrazami, dźwiękami, zapachami bardziej niż historia strasz-

nego zdarzenia. Tak zbudowane zostało doświadczenie grupy aktorów przebywających głównie w ciemnościach. Kanwą scenariusza były opowieści ludowe, motywy popkulturowe, wspomnienia rodzinne i doświadczenia polityczne. To one sprawiają, że zamiast poczucia stabilizacji bohaterowie bujają między fantazją a koszmarem sennym, w którym najważniejsza staje się walka o swój strach. To pod jego presją działają, co najgorsze, nie zdając sobie z tego często sprawy. Strach to także element polityki – w społeczeństwie, w rodzinie. Lęk dyscyplinuje jednostkę, trzyma w ryzach z obawy przed powtórką koszmaru, który może być tylko wyobrażony, tymczasem oznacza przekroczenie dozwolonej granicy. Niezwykle ważna jest warstwa dźwię-

PL EN

he project was developed under the brand Młody TR (Young TR), which TR Warszawa uses to support the development of talented young artists. As the title suggests, Małgorzata Wdowik decided to make a play about fear, and about our ways of experiencing the ever more common anxieties. Fear grabs you before you bat an eye. Your breath quickens. Hands sweat. Body goes rigid. Time slows to a halt. The director’s initial assumption was that discussing fear could not exhaust the subject if only words were used. This is why the audience must be presented the sensations accompanying fear. That makes the sonic and visual aspect important, as they are most strongly combined with the fears, and anxieties experienced by the young generation.

Anxieties meld with images, sounds, and fragrances more strongly than the story of the horrible event itself. This is how the experience of a group of actors, performing mostly in darkness, is built. The groundwork for the script were folktales, motifs from pop culture, family memories, and political experience. They make the protagonists veer from fantasy to nightmare, where the fight for your fear, rather than a sense of stability, becomes crucial. It is under the pressure of that fear that they act, even worse: often not realising that. Whether in the society or in the family, fear is also an element of policymaking. Anxiety disciplines an individual, and makes them toe the line for the fear of the nightmare that may only be imagined returning, and yet it denotes stepping over the permitted border.

127

128

kowa spektaklu, ponieważ widzowie oglądają go ze słuchawkami na uszach, przez które przekazywana jest specjalnie przygotowana warstwa audialna. W sztuce wykorzystano parafrazę fragmentu tekstu piosenki Ludwika Starskiego „Ach śpij, kochanie” oraz „Babilońską kołysankę” w tłumaczeniu Jacka Telengi.

Tekst: Robert Bolesto Dramaturgia: Joanna Ostrowska Scenografia: Tomasz Mróz Kostiumy i wideo: Dominika Olszowy

Reżyseria światła: Aleksandr Prowaliński

Reżyseria dźwięku: Katarzyna Szczerba

Konsultacja choreograficzna: Ramona Nagabczyńska Obsada: Dobromir Dymecki, Monika Frajczyk, Cezary Kosiński, Piotr Trojan, Agnieszka Żulewska Czas trwania: 60 min (bez przerwy) Produkcja: TR Warszawa Premiera: 28 kwietnia 2018

PL EN

The sonic layer of the production is exceptionally important, as the audience watch it with headsets on, receiving an especially prepared audio layer. The play makes use of a paraphrase of an excerpt from Ludwik Starski’s “Ach śpij kochanie” [Oh, Sleep, my Darling], and “Babylon Lullaby” translated by Jacek Telenga.

Text: Robert Bolesto Dramaturgy: Joanna Ostrowska Set Design: Tomasz Mróz Costume and Video Design: Dominika Olszowy

Lights Director: Aleksandr Prowaliński

Sound Director: Katarzyna Szczerba

Choreography Consultant:

Ramona Nagabczyńska Cast: Dobromir Dymecki, Monika Frajczyk, Cezary Kosiński, Piotr Trojan, Agnieszka Żulewska

Running time:

60 min (no intermission) Production: TR Warszawa Premiere: 28th April 2018

TRZY SIOSTRY 130’

Paradiso — nowa energia

Three Sisters

( director ) Jędrzej Piaskowski reżyser

gdzie ( where )

kiedy ( when )

Teatr im. Juliusza Słowackiego, Duża Scena The Juliusz Słowacki Theatre, Main Stage

10.12 — 21:30

rzystępując do prac na inscenizacją klasycznego dramatu Antoniego Czechowa, twórcy spektaklu zadeklarowali powrót do pierwotnych założeń autora. Sztuka bywała bowiem grana często, wbrew jego intencjom, jako sentymentalny dramat ze sfer prowincjonalnych. Jędrzej Piaskowski używa związanych z taką stylistyką klisz, by je ośmieszyć. Idzie w górę rzadko widywana ostatnio kurtyna, mamy taniec z samowarem, zaś na początku celowo anachroniczne wprowadzenie Nataszy, które daje spektaklowi cudzysłów powrotu do przeszłości, a de facto ostrzega przed recydywą „jedynej, słusznej narracji”. Spektakl uwypukla to, że Czechowa cechuje krytyczne spojrzenie na sytuację społeczno-polityczną i radykalny

sprzeciw wobec hipokryzji, wygodnictwa i głupoty elit nierozumiejących wagi swojej społecznej funkcji oraz wynikających z niej powinności. Zatopieni w banalnych, uczuciowych problemach bohaterowie Czechowa zasłaniają się nigdy niewprowadzanymi w życie planami, przebrzmiałymi frazesami o wartości pracy i równości społecznej. Zgadzają się na własną niemoc i wpychanie ich – zwłaszcza kobiet – w przymus konwenansu, który zostaje ośmieszony także w planie teatralnych konwencji. Nie da się pominąć kontekstu historycznego carskiej Rosji XIX wieku, okupującej Warszawę, o czym mowa jest pośrednio w sztuce Czechowa. Elity przesypiają swój czas, gdy panoszy się cenzura, a rządy stają się coraz bardziej despotyczne.

PL EN

mbarking on the staging of a classical drama by Anton Chekhov, the authors of the play declared a return to the author’s original assumptions. For the play has frequently been staged against his intentions, as a sentimental drama from the provincial spheres. Jędrzej Piaskowski uses clichés borrowed from that styling to ridicule it. The curtain, hardly ever seen these days, goes up and we see a dance with a samovar. The purposefully anachronous appearance of Natasha at the beginning marks a return to the past, in fact warning against the relapse into the “the only true and exact narrative”. The production emphasises the critical look at the social and political situation and radical objection to hypocrisy, idleness, and foolishness of the elites failing to understand the gravity of their social func-

tions and ensuing duties, so characteristic of Chekhov. Drown in the banal emotional problems, the playwright’s protagonists excuse with the plans never made real, and the empty platitudes about the value of labour and social equality. They consent to own fecklessness and, especially women, being pushed into the enforced conventions that are ridiculed also on the plane of theatrical ones. It would be impossible to overlook the historical context of the 19th-century tsarist Russia, occupying Warsaw, as indirectly mentioned in Chekhov’s plays. The elites slumber through their time, when the censorship is spreading, and governments become ever more despotic.

131

132

Autor: Antoni Czechow, przekład: Agnieszka Lubomira Piotrowska Dramaturgia: Hubert Sulima

Scenografia i reżyseria świateł: Aleksander Prowaliński Kostiumy: Hanka Podraza Choreografia: Katarzyna Sikora Muzyka: Jan Tomza-Osiecki Obsada: Magdalena, Sztejman,

Edyta Ostojak, Lidia Olszak, Jolanta Rychłowska, Daniel Dobosz, Wojciech Rusin, Maciej Grubich, Paweł Kos, Daniel Salman, Janusz Łagodziński

Czas trwania:

130 min (bez przerwy) Produkcja: Teatr im. J. Osterwy w Lublinie Premiera: 9 marca 2018

PL EN

Author: Anton Chekhov, translated by: Agnieszka Lubomira Piotrowska Dramaturgy: Hubert Sulima

Sets and Lights Director:

Aleksander Prowaliński Costumes: Hanka Podraza Choreography: Katarzyna Sikora Music: Jan Tomza-Osiecki Cast: Magdalena, Sztejman, Edyta Ostojak, Lidia Olszak, Jolanta Rychłowska, Daniel Dobosz, Wojciech Rusin, Maciej Grubich, Paweł Kos, Daniel Salman, Janusz Łagodziński Running time: 130 min (no intermission) Production: Juliusz Osterwa Theatre in Lublin Premiere: 9th March 2018 Fot. Natalia Kabanow

WIESZCZE 50’

Paradiso — nowa energia

Poets-Prophets

( director ) Ewa Rucińska reżyser

gdzie ( where )

kiedy ( when )

Teatr im. Juliusza Słowackiego, Scena Miniatur Juliusz Słowacki Theatre, Small Stage

11.12 — 15:00

wa Rucińska, poprzez postać Ewy Rucińskiej, studentki reżyserii dramatu IV roku krakowskiej Akademii Sztuk Teatralnych, postawiła fundamentalne pytanie: „Co napisaliby wieszcze narodowi o Polsce 2018?” Stara się odpowiedzieć na pytanie, czy wielkie mity narodowe mają jeszcze rację bytu w czasach demokracji? A jeśli nie, to czym wypełnić pozostawioną przez nie pustkę? „Wieszcze” są próbą konfrontacji ze źródłami naszego narodowego przeżywania polskości. To także próba uchwycenia współczesnej polskości: dotarcia do źródeł kultury zbiorowego przywiązania do bólu i cierpienia. To pytanie o aktualność romantycznej koncepcji oraz o jej rzeczywiste, w tym polityczne, konsekwencje.

Scenariusz i reżyseria: Ewa Rucińska

Opieka artystyczna:

dr Remigiusz Brzyk Obsada: Weronika Kowalska, Kacper Lech, Jakub Sasak i Marcin Sztendel Czas trwania: 50 min (bez przerwy) Produkcja: Wydział Reżyserii Dramatu Akademii Sztuk Teatralnych im. St. Wyspiańskiego w Krakowie Premiera: 19 listopada 2017

PL EN

wa Rucińska in the role of a fourth-year student of the National Academy of Theatre Arts in Kraków and drama director asked the fundamental question: “What the poets-prophets of the nation would write about Poland AD 2017?” She tries to answer the question whether the raison d’être of the great national myths still holds in the days of democracy. And if it doesn’t, what should fill the void they have left? Poets-Prophets are an attempt at confrontation with the sources of our national experiencing of Polishness. It is also an attempt at grasping contemporary Polishness: reaching the sources of the culture of collective bond to pain and suffering. It is also a question about the validity of the romantic concept and its real-life consequences, political included.

Scriptwriter and Director: Ewa Rucińska

Artistic Supervisor:

Dr Remigiusz Brzyk Cast: Weronika Kowalska, Kacper Lech, Jakub Sasak, and Marcin Sztendel Running time: 50 min (no intermission) Production: Faculty of Drama Directing at the National Academy of Theatre Arts in Kraków Premiere: 19th November 2017

135

WYCIEKA ZE MNIE SAMO ZŁOTO 60’

Paradiso — nowa energia

The Pure Gold is Seeping out of Me

koncepcja , choreografia

( concept and choreography ) Renata Piotrowska-Auffret

gdzie ( where )

kiedy ( when )

Teatr Łaźnia Nowa, Mała Scena Łaźnia Nowa Theatre, Small Stage

13.12 — 14:00

enata Piotrowska-Auffret, choreografka i performerka, absolwentka Akademii Teatralnej i programu ex.e.r.ce „Research and Choreography” w CCN Montpellier we Francji, członkini kolektywu warszawskich choreografów Centrum w Ruchu – czerpie materiał do swoich spektakli z własnych doświadczeń i erudycyjnych tekstów humanistycznych. Głównym polem zainteresowania jest ludzkie ciało i związane z nim społeczne strategie. W swoim nowym projekcie „Wycieka ze mnie samo złoto” Piotrowska-Auffret konfrontuje się z pragnieniem, ale i tabu wielu kobiet, które pragną urodzić dziecko, ale też łączą z tym swoje obawy, skrywane bądź wypowiadane wprost. Nie da się ukryć, że prokreacja, demografia, ale też jak najbardziej naturalne pra-

gnienie bycia matką - łączą się bowiem z polityką państwa i strategiami wyborczymi, które wspierają, ale też i płacą za stymulowanie aktywne wsparcie przyrostu naturalnego. Ale ciąża i dziecko bywają też narzędziem w pozycjonowaniu się w relacjach z partnerem albo mężem – gwarantującym odpowiedni status społeczny, pozycje w kobiecej i męskiej hierarchii. W ten sposób na intymność nakłada się siatka ideologii oraz snobizmów, które sprawiają, że owoc porodu można przeliczyć na złotówki, zaś dziecko na wagę złota.

PL EN

enata Piotrowska-Auffret, a choreographer and performer, a graduate of Theatre Academy and ex.e.r.ce “Research and Choreography” programme at the CCN Montpellier, member of Centrum w Ruchu collective of Warsaw choreographers, draws material for her spectacles from own experience and erudite humanist texts. Her main field of interest is the human body and the social strategies related to it. In a new project, “The Pure Gold is Seeping out of Me”, Renata Piotrowska-Auffret confronts the desire of many women, also a taboo, as they would like to give birth to a child, a fact that also triggers their fears, whether hidden or expressed straightforwardly. For it cannot be denied that procreation, demography, as well as the most natural desire to be a mother are

enmeshed in state policy and electoral strategies that support but also pay for the active boosting of the natural population increase. Nonetheless, pregnancy and children are also at times a tool for positioning yourself in relationships with your partner or husband, guaranteeing appropriate social status and position in the female and male hierarchy. This is how a network of ideologies and snobberies becomes superimposed on intimacy, making it possible to translate the fruit of the delivery into coins, and the child into its weight in gold.

137

138

Współpraca: Karolina Kraczkowska, Aleksandra Osowicz Dramaturgia: Bojana Bauer, Renata Piotrowska-Auffret Światło: Monika Krześniak

Oprawa wizualna:

Aleksandra Osowicz Muzyka: Camille Saint-Saens, Ferenc Liszt, Bill Medley i Jennifer Warnes, The Kurws

Wykonanie i teksty:

Czas trwania: 60 min (bez przerwy) Organizatorzy: Fundacja Burdąg, Centrum w Ruchu

Koprodukcja: MAAT Festival Partnerzy: Nowy Teatr, Wawerskie Centrum Kultury, Instytut Adama Mickiewicza, Instytut Muzyki i Tańca, Centre National de la Danse Producentka: Karolina Wycisk Premiera: 15 grudnia 2017

Renata Piotrowska-Auffret i goście

PL EN

Cooperation: Karolina

Kraczkowska, Aleksandra Osowicz Dramaturgy: Bojana Bauer, Renata Piotrowska-Auffret Lights: Monika Krześniak

Visual Director:

Aleksandra Osowicz Music: Camille Saint-Saens, Ferenc Liszt, Bill Medley and Jennifer Warnes, The Kurws

Performance and Texts:

Renata Piotrowska-Auffret and guests

Running time:

60 min (no intermission) Organisers: Fundacja Burdąg, Centrum w Ruchu Coproduction: MAAT Festival Partners: Nowy Teatr, Wawer Culture Centre, Adam Mickiewicz Institute, Music and Dance Institute, Centre National de la Danse Producer: Karolina Wycisk Premiere: 15th December 2017

Marcin Liber Aktor, reżyser, założyciel Teatru Usta Usta z Poznania. Ukończył kulturoznawstwo na Uniwersytecie Adama Mickiewicza w Poznaniu. Już na studiach został członkiem poznańskiego Teatru Biuro Podróży, w którym pozostał nieprzerwanie od roku 1988 do 1999. Jednocześnie współpracował jako aktor, scenarzysta i reżyser z innymi poznańskimi scenami: Teatrem Ósmego Dnia, Teatrem Porywacze Ciał i Polskim Teatrem Tańca. W roku 1999, wspólnie z Wojciechem Wińskim, założył w Poznaniu Teatr Usta Usta /2xU. Od 1996 roku tworzy spektakle autorskie, takie jak „Autofobia” (1996) i „Jedynak” (1998). Zmiana kierunku działania dojrzewa w nim od kilku lat, a wyreżyserowanie sztuki „Śmierć Człowieka – Wiewiórki” na podstawie tekstu Małgorzaty Sikorskiej-Miszczuk rozpoczyna okres długotrwałej współpracy

reżysera i dramatopisarki. W Teatrze Współczesnym w Szczecinie wspólnie wystawili spektakl „ID”, a w 2011 roku wraz z Magdą Fertacz i Sywią Chutnik „III Furie” w Teatrze im. H. Modrzejewskiej w Legnicy. Wśród najgłośniejszych i najszerzej dyskutowanych spektakli Libera są: „Utwór o matce i ojczyźnie” (Teatr Współczesny w Szczecinie, 2010), „Aleksandra. Rzecz o Piłsudskim” (Teatr Dramatyczny im. J. Szaniawskiego w Wałbrzychu, 2011), „Trash Story” (Teatr Lubuski w Zielonej Górze im. L. Kruczkowskiego, 2012), „Dyskretny urok burżuazji” (Teatr Nowy w Poznaniu, 2012), „Być jak Steve Jobs” (Narodowy Stary Teatr w Krakowie, 2013), „Stara kobieta wysiaduje” (Narodowy Stary Teatr w Krakowie, 2014). W roku 2012 Liber został uhonorowany Laurem Konrada oraz nagrodą za reżyserię spektaklu „Na Boga!” prezentowanym na XIII Ogólnopolskim Festiwalu Dramaturgii Współczesnej „Rzeczywistość przedstawiona”.

PL EN

Marcin Liber Actor, director, the founder of Usta Usta Theatre in Poznań. He graduated from the Department of Culture Studies at Adam Mickiewicz University in Poznań. While still a student, he became a member of Biuro Podróży Theatre and continued working under its auspices between 1988 and 1999. At the same time he collaborated as an actor, dramatist and director with other stages in Poznań: Óśmy Dzień Theatre, Polish Dance Theatre and Porywacze Ciał Theatre. In 1999, together with Wojciech Wiński, he founded Usta Usta Theatre in Poznań, an alternative performance space. Starting from 1996 he has been creating independent shows such as “Autophobia” in 1996 and “The Only Child” in 1998. Directing “The Death of a Squirrel-Man”, based on Małgorzata Sikorska-Miszczuk’s play, started a new chapter in his career, marked out by his collaboration with a playwright.

Together, they staged a show called “ID” at the Współczesny Theatre in Szczecin, and in 2011, in cooperation with Magda Fertacz and Sylwia Chutnik, a performance titled “III Furies” at the Modejska Theatre in Legnica. The most distinguished and widely-discussed shows directed by Libera over the last couple of years include: “A Piece on Mother and Fatherland” (Współczesny Theatre in Szczecin, 2010), “Alexandra, A Thing About Piłsudski” (Szaniawski Drama Theatre in Wałbrzych, 2011), “Trash Story” (Kruczkowski Theatre in Zielona Góra, 2012), “The Discreet Charm of the Bourgeoisie” (Nowy Theater in Poznań, 2012), “Being Steve Jobs” (The National Stary Theatre in Kraków, 2013), “The Old Woman Broods” (The National Stary Theatre in Kraków, 2014). In 2012 Liber received Laur Konrada and the Award at the “Rzeczywistość przedstawiona” Festival for directing one of his acclaimed plays – „For God’s Sake!”.

141

142

Paweł Miśkiewicz Reżyser teatralny i aktor. Dyrektor artystyczny Teatru Polskiego we Wrocławiu (2000–2004), dyrektor naczelny i artystyczny Teatru Dramatycznego m.st. Warszawy im. G. Holoubka (2008–2012). Pomysłodawca i twórca Wrocławskiego Forum Dramaturgii Współczesnej EuroDrama (2002–2004) oraz Intermedialnego Forum Teatru baz@rt w Krakowie (2004–2005). Absolwent teatrologii na Uniwersytecie Jagiellońskim oraz Wydziału Aktorskiego (1989) i Wydziału Reżyserii Dramatu (1995) PWST w Krakowie. Studia aktorskie kończył rolami dyplomowymi u Jerzego Jarockiego i swojego mistrza Krystiana Lupy. Został zaangażowany do zespołu aktorskiego Starego Teatru w Krakowie, skąd odszedł w roku 2000. Jako reżyser zadebiutował „Czekając na Godota” Samuela Bec-

ketta w PWST w Krakowie. Jego kolejne przedstawienia to m.in. „Śniadanie u Tiffany’ego” wg Trumana Capote, „Taniec śmierci” Augusta Strindberga, „Hedda Gabler” Henryka Ibsena, „Ona” Rafała Maciąga, „Sztuka” Yasminy Rezy, „Głód” wg Knuta Hamsuna, „Rajski ogródek” wg Tadeusza Różewicza, „Wiśniowy sad” Antona Czechowa, „Przypadek Klary” Dei Loher, „Płatonow” Antona Czechowa, „Niewina” Dei Loher, „Auto da fé” wg Eliasa Canettiego, „Przedtem/potem” Rolanda Schimmelpfenniga, „Peer Gynt. Szkice z dramatu Henrika Ibsena”, „Kto wyciągnie kartę wisielca, a kto błazna” na motywach z Shakespeare’a. Laureat wielu nagród, w tym Nagrody im. B. Korzeniewskiego (1995) oraz Paszportu „Polityki” w dziedzinie teatru za rok 2000.

PL EN

Paweł Miśkiewicz Theatre director and actor. The Artistic Director of Polish Theatre in Wrocław (2000–04) and General Director of Drama Theatre in Warsaw (2008–12). The creator of Dramaturgy Forum in Wrocław and baz@rt Intermedia Forum of Theatre in Kraków (2004–05). He graduated from Theatre Studies at Jagiellonian University and Acting (1989) and Directing Department (1995) at Ludwik Solski State Drama School in Kraków. He was a member of acting cast at The National Stary Theatre in Kraków, which he left in 2000. He made his directorial debut with “Waiting for Godot” at the State Drama School in Krakow. His following plays include such acclaimed shows as: “Breakfast at Tiffany’s”, based on Truman Capote’s novel,

“Dans Macabre” by August Strindberg, “Hedda Gabler” by Henrik Ibsen , “She” by Rafał Maciąg, “Art” by Yasmina Reza, “The Hunger” by Knut Hamsun, “Rajski ogródek”, based on the writings by Tadeusz Różewicz, “The Cherry Orchard” by Anton Chekhov, “Klara’s Case” By Dea Loher, “Płatonow” by Anton Chekhov, “Niewina” by Dea Loher, “Auto da fe”, based on a novel by Elias Canetti, “Peer Gynt” by Henrik Ibsen, “Przedtem/Potem” by Ronald Schimmelpfenning. He is the winner of numerous prizes and honourable mentions, the most important ones including: B. Korzeniewski Award (1995) and „Polityka” Passport (2001).

Mateusz Pakuła Dramatopisarz, dramaturg, absolwent dramaturgii na Wydziale Reżyserii Dramatu w PWST w Krakowie. Laureat Gdyńskiej Nagrody Dramaturgicznej (za tekst „Smutki tropików”) oraz trzykrotny finalista tego konkursu. Wielokrotny finalista Ogólnopolskiego Konkursu na Wystawienie Polskiej Sztuki Współczesnej i laureat 19 edycji tego konkursu („Mój niepokój ma przy sobie broń”). Finalista „Talentów Trójki” 2013, nominowany do nagrody TVP Kultura „Gwarancje Kultury” 2010. Stypendysta Ministra Kultury oraz Miasta Krakowa. Wydał pięć książek z dramatami: „Wieloryb The Globe” (2016), zbiór „Panoptikos” (2015), dyptyk „Na końcu łańcucha” (2012), „Kowboj Parówka i trzy inne sztuki” (2012) oraz „Biały Dmuchawiec. Pięć sztuk teatralnych” (2010).

143 Jego sztuki zostały przetłumaczone na języki angielski, niemiecki, czeski, ukraiński i hiszpański. Ostatnie realizacje Pakuły to m.in.: „W ogień!” (reż. W. Klemm), „Wieloryb The Globe” (reż. E. Rysova), „Havel-Man” (reż. E. Rysova), „Kowboj Parówka” (reż. W. Loga-Skarczewski), „Smutki tropików” (reż. P. Świątek), „Wejście Smoka. Trailer” i „KonradMaszyna” (reż. B. Szydłowski). Jako dramaturg i autor adaptacji współpracował m.in. z Pawłem Świątkiem, Evą Rysovą czy Bartoszem Szydłowskim. „Pluton p-brane” jest jego debiutem reżyserskim. W ostatnim czasie Mateusz Pakuła zajmuje się również reżyserią słuchowisk teatralnych. W 2017 roku otrzymał nagrodę za debiut reżyserski w Teatrze Polskiego Radia.

PL EN

Mateusz Pakuła Playwright, dramatist, a graduate of dramaturgy at the Faculty of Drama Directing at the Theatre Academy of Kraków. Winner of the Gdynia Drama Award (for the text of “Sadness of the Tropics”) and three-time finalist of the competition. Repeatedly selected as finalist of the National Competition for the Production of a Polish Contemporary Drama and winner of its 19th edition (for “My Anxiety is Armed”). He reached the final round of the Talenty Trójki in 2013 and was nominated to the Gwarancje Kultury 2010 awarded by the TVP Kultura. Holder of scholarships from the Minister of Culture and the City of Kraków, he has published a number of dramas in book form: “Wieloryb The Globe” (2016), “Panoptikos” collection (2015), “At the End of the Chain” diptych (2012), “Frankfurter the Cowboy and Three

Other Plays” (2012), and “White Dandelion. Five Theatre Plays” (2010). His dramas have been translated into English, German, Czech, Ukrainian, and Spanish. Pakuła’s most recent works include “Into the Fire” (directed by W. Klemm), “Wieloryb The Globe” (directed by Eva Rysová), “Havel-Man” (directed by Eva Rysová), “Frankfurter the Cowboy” (directed by W. Loga-Skarczewski), “Sadness of the Tropics” (directed by Paweł Świątek), and “Enter the Dragon. Trailer” and “KonradMaszyna” (directed by Bartosz Szydłowski). As a dramatist he has worked among others with Paweł Świątek, Eva Rysová, and Bartosz Szydłowski. “Pluto p-Brane” is Pakuła’s directing début. Recently, he has also directed audio plays, which won him the 2017 prize for directing début at the Polish Radio Theatre.

144

Jędrzej Piaskowski Studiował reżyserię na Akademii Teatralnej im. Aleksandra Zelwerowicza w Warszawie i muzykologię na Uniwersytecie Warszawskim. Jako asystent reżysera współpracował z Michałem Borczuchem („Apokalipsa”, Nowy Teatr w Warszawie) i Mają Kleczewską („Dybuk”, Teatr Żydowski w Warszawie). Spektaklem „Versus” na podstawie dramatu Rodriga Garcii, zrealizowanym w Teatrze Nowym w Poznaniu, na V Forum Młodej Reżyserii w Krakowie zdobył Grand Prix – Nagrodę Główną Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego, oraz otrzymał zaproszenie do debiutu w TR Warszawa od Grzegorza Jarzyny. Później wyreżyserował m.in. „Leara” wg Williama Shakespeare’a w Teatrze Nowym w Poznaniu i „Raj. Tutorial” inspirowany powieścią „Middlesex” Jeffreya

Eugenidesa w Teatrze Dramatycznym im. J. Szaniawskiego w Wałbrzychu. Jego spektakl „Puppenhaus. Kuracja” na podstawie tekstu Magdy Fertacz, zrealizowany w sezonie 2016/17 w ramach programu Debiut w TR, znalazł się w rankingu „Najlepszy, najlepsza, najlepsi” miesięcznika Teatr i został uznany za jedno z najciekawszych wydarzeń teatralnych sezonu. Następnie w Teatrze Żydowskim w Warszawie wyreżyserował „Wierę Gran” na podstawie tekstu Weroniki Murek. W podsumowaniu roku 2017 „Dwutygodnika” Jędrzej Piaskowski został doceniony za oryginalność, odwagę i konsekwencję w poszukiwaniu własnego języka teatralnego. W 2018 roku jego projekt „Juden (R)aus Arras”, realizowany wspólnie z dramaturgiem Hubertem Sulimą, wygrał

PL EN

Jędrzej Piaskowski A student of directing at the Theatre Academy in Warsaw and of musicology at the University of Warsaw. As assistant to the director he worked with Michał Borczuch on “Apocalypse” at the Nowy Teatr in Warsaw, and with Maja Kleczewska on “The Dybbuk” at the Jewish Theatre in Warsaw. He won the Grand Prix – Main Prize of the Minister of Culture and National Heritage of the 5th Forum of Young Directors for his production of “Versus” based on a drama by Rodrigo Garcia, and an invitation to make a début at the TR Warszawa from Grzegorz Jarzyna. His later projects include directing “Lear” based on William Shakespeare at the Nowy Theatre in Poznań and “Raj. Tutorial” inspired by “Middlesex”, a novel by Jeffrey

Eugenides, at the Szaniawski Dramatic Theatre in Wałbrzych. In the 2016/17 season his “Puppenhaus. Kuracja” based on a text by Magda Fertacz, being part of the Debiut w TR programme, made its way into the ranking of the best plays of “Teatr” monthly and was considered one of the most interesting theatrical projects of the season. He later directed “Wiera Gran”, based on a text by Weronika Murek, for the Jewish Theatre in Warsaw. In its appraisal of 2017, “Dwutygodnik” biweekly appreciated Jędrzej Piaskowski for original quality, daring, and persistence in the pursuit of own language in the theatre. In 2018 his project “Juden (R)aus Arras”, prepared together with dramatist Hubert Sulima, won the competition Alien

Renata Piotrowska-Auffret konkurs „Obcy w domu. Wokół Marca ‘68”, organizowany przez TR Warszawa i Muzeum Historii Żydów Polskich Polin, oraz wszedł do repertuaru obu instytucji (jako „Dawid jedzie do Izraela”). W tym samym roku Piaskowski w Teatrze im. J. Osterwy w Lublinie wyreżyserował także świetnie przyjęte przez krytykę „Trzy siostry” Antona Czechowa, a jego „Puppenhaus” zdobył Grand Prix podczas 13. edycji Festiwalu Polskich Sztuk Współczesnych.

Choreografka i performerka, w swoich pracach wykorzystuje narzędzia tańca eksperymentalnego, sztuk performatywnych, dramaturgii i teatru. Zestawia choreografię z myśleniem konceptualnym. Interesują ją historyczne i współczesne reprezentacje i polityki ciał oraz relacje między tekstem a ruchem. Była priorytetową artystką Areowaves (2017), kilkukrotną stypendystką Instytutu Adama Mickiewicza, Art Stations Foundation, stypendystką Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego (2013) oraz programu „Młoda Polska” (2010). Ma na swoim koncie spektakle: „Teraz” (2007), „Tańcząc z wrogiem” (2007), seria UNKNOWN (2008–2010), „break SZTUKA WOJNY” (2010),

PL EN

Renata Piotrowska-Auffret at Home. Around March ‘68, organised by the TR Warszawa and the Polin Museum of the History of Polish Jews, and became part of the repertoire of both the institutions (as “David goes to Israel”). In the same year, Piaskowski also directed Anton Chekhov’s “Three Sisters”, warmly welcomed by critics at the Osterwa Theatre in Lublin, and his “Puppenhaus” won the Grand Prix of the 13th Festival of Polish Contemporary Arts.

Choreographer and performer, in her pursuits using the tools of experimental dance, performing arts, drama, and theatres. She brings together choreography and conceptual thinking, and is interested in historical and contemporary presentations and policies of bodies, and the relations between text and movement. She was a priority artist of the Areowaves (2017), and has held multiple scholarships from the Adam Mickiewicz Institute and the Art Stations Foundation, received a scholarship from the Ministry of culture and National Heritage in 2013, and the Młoda Polska [Young Poland] programme (2010). Her productions include “Now” (2007), “Dancing with Enemy” (2007),

145

Ewa Rucińska

146 „UNKNOWNS.SEANS” (2011), film taneczny „Inside” (2011), „The Forest”_ work in progress (2013), „Śmierć. Ćwiczenia i wariacje” (2014), „Wspólne” (2016), „Wycieka ze mnie samo złoto” (2017). W latach 2008, 2010, 2017 jej spektakle były wytypowane do prestiżowego przeglądu – Polska Platforma Tańca. Absolwentka Akademii Teatralnej i programu ex.e.r.ce „Research and Choreography” w CCN Montpellier we Francji. Członkini kolektywu warszawskich choreografów Centrum w Ruchu.

Absolwentka wydziału aktorstwa dramatycznego w Cours Florent i INALCO w Paryżu, aktualnie studentka IV roku Wydziału Reżyserii krakowskiej AST. We Francji aktorka licznych zespołów teatralnych, a od 2013 roku także reżyserka. We Francji została laureatką reżyserskich nagród Jacques 2013 za najlepszy debiut oraz nagrody P’tit Molière 2017 za drugi spektakl „Le jeu de l’amour et du hasard” Marivaux. Laureatka nagrody ZAiKS-u na 7. Forum Młodej Reżyserii oraz 2. Festiwalu Młodych Reżyserów w Teatrze Ludowym. Współpracuje z Operą Narodową w Warszawie jako asystentka Mariusza Trelińskiego. W lutym 2018 zadebiutowała w polskim teatrze spektaklem

PL EN

Ewa Rucińska the “UNKNOWN” series (2008–10), “break SZTUKA WOJNY” (2010), “UNKNOWNS.SEANS” (2011), dance film “Inside” (2011), “The Forest_work in progress” (2013), “Death. Exercises and Variations” (2014), “Shared” (2016), and “The Pure Gold is Seeping out of Me” (2017). In 2008, 2010, and 2017 her productions were selected for the prestigious Polish Platform of Dance review. A graduate of the Theatre Academy and the ex.e.r.ce Research and Choreography programme at CCN Montpellier in France, and member of the Centrum w Ruchu Warsaw choreographers’ collective.

A graduate of the Acting Department at the Cours Florent and INALCO in Paris, currently a student of the AST in Kraków. As an actress, she worked with numerous French theatre troupes and has directed for them since 2013. She also won awards for directing in France: Jacques 2013 for the best début and another for her second production, “Le jeu de l’amour et du hazard” by Pierre de Marivaux. Recipient of the ZAiKS Prize at the 7th Forum of Young Directors and the 2nd Festival of Young Directors at the Ludowy Theatre. She works with the Polish National Opera in Warsaw as assistant to Mariusz Treliński. In February 2018 Rucińska made her début in Polish theatre directing Molière’s “Tartuf-

Eva Rysová „Świętoszek” w Teatrze im. S. Żeromskiego w Kielcach. Jest członkiem paryskiego kolektywu Opéra Montmartre promującego szeroko dostępną operę.

Reżyserka teatralna, tworzy w Czechach i w Polsce. Absolwentka Wydziału Reżyserii Dramatu Akademii Teatralnej w Brnie, w ramach stażu zagranicznego spędziła rok akademicki na Wydziale Reżyserii Dramatu PWST w Krakowie. Współzałożycielka czeskiej grupy teatralnej D’EPOG, założycielka i dyrektor Międzynarodowego Festiwalu JAKO NA SMRT! w Pradze (2015), który łączył artystów zajmujących się chorobą Alzheimera. Zadebiutowała w 2010 roku w Narodowym Starym Teatrze w Krakowie spektaklem „Dwanaście stacji” według poematu Tomasza Różyckiego. Współpracuje m.in. z dramatopisarzem Mateuszem Pakułą. Spektakl „Wieloryb The Globe” (2016) z Krzysztofem

PL EN

Eva Rysová fe” at the Stefan Żeromski Theatre in Kielce. A member of the Parisian Opéra Montmartre collective promoting broad access to the opera.

Theatre director. She works in Czech Republic and Poland. She graduated in directing from Theatre Academy in Brno. Within the international residency program, she spent one year at Ludwik Solski State Drama School in Kraków. Co-founder of the Czech theatre group D’EPOG, founder and director of the International Festival JAKO NA SMRT! in Prague (2015) – created to unite artists suffering from Alzheimer disease. Peter Zelenka’s, J.A. Pitínski’s and Krzysztof Globisz’s assistant. She made her début at the Stary Theatre in Kraków in 2010 with „Dwanaście stacji” performance based on Tomasz Różycki’s narrative poem. „Wieloryb The Globe” play was her

147

Paweł Sakowicz

148 Globiszem w roli głównej był ich dziewiątą wspólną realizacją. Na podstawie tekstów Pakuły wyreżyserowała spektakle: „Na końcu łańcucha” (2012), „Twardy gnat, martwy świat” (2014), „Havel-Man albo Václav Havel i spisek czasoskoczków” (2016). Przełożyła na język czeski sztuki „Biały Dmuchawiec” i „Miki mister DJ”.

Choreograf i tancerz, absolwent politologii na Uniwersytecie Warszawskim oraz choreografii i performansu w London Contemporary Dance School. Pracuje z choreografami i artystami wizualnymi, tworzy choreografie do spektakli teatralnych. Autor prac: „Bernhard”, „TOTAL”, „Jumpcore” i „Thriller” (ostatni wspólnie z Anną Smolar). Otrzymał wyróżnienie w XXII Ogólnopolskim Konkursie na Wystawienie Polskiej Sztuki Współczesnej (2015/2016) oraz nominację do „Paszportów” Polityki 2016 w kategorii „Teatr”. Stypendysta danceWEB (2017) oraz innych programów. Swoje spektakle pokazywał m.in. podczas dwóch edycji Polskiej Platformy Tańca,

PL EN

Paweł Sakowicz 9th work realized together with Polish playwright and dramatist Mateusz Pakuła. She also translated his plays „White Dandelion” and „Miki mister DJ” into Czech language.

Choreographer and dancer. He graduated from the University of Warsaw with a degree in political studies and holds an MA in performance and choreography from the London Contemporary Dance School. For a few years he has been collaborating with choreographers and visual artists. He has worked as a choreographer for the theatre. His works inculde: “Bernhard”, “TOTAL”, “Jumpcore”, and “Thriller” (in collaboration with Anna Smolar). Awarded for the choreography at the National Competition for the Polish Contemporary Play Staging and nominated for the 2016 “Polityka” Passport Award. 2017 danceWEB scholarship holder. His pieces were presented at the Polish Dance

Małgorzata Wdowik w NYU Skirball czy CAC New Orleans. Obecnie w warszawskim Nowym Teatrze pracuje nad grupowym spektaklem tanecznym pt. „Masakra”.

Reżyserka, studiowała reżyserię teatralną na Akademii Teatralnej im. Aleksandra Zelwerowicza w Warszawie, jest także absolwentką wiedzy o teatrze na Uniwersytecie im. Adama Mickiewicza w Poznaniu. Odbyła roczne stypendium naukowe w Theater Institute w Giessen, na wydziale Choreography and Performance, była dwukrotną stypendystką Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego. Jest twórczynią takich projektów jak „Bezdomność. Zadbamy o Ciebie” prezentowanego na Malta Festival 2014, „The Boundaries of Landscape”, za który została nominowana do nagrody Promising Student Talent czy „Transit Monumental” realizowanego z kolektywem K.A.U w ramach festiwalu

PL EN

Małgorzata Wdowik Platform, at the NYU Skirball, and at the CAC New Orleans. At the Nowy Teatr in Warsaw he is working on a new piece called „Massacre”.

A theatre director, she studied theatre directing at the Theatre Academy in Warsaw, and graduated in theatre studies from the University of Adam Mickiewicz in Poznań. She completed a year’s scholarship with the Theater Institute w Giessen, at the Faculty of Choreography and Performance, and held two scholarships from the Minister of Culture and National Heritage. Wdowik created a range of projects, including “Homelessness. We’ll Care for You”, presented at the Malta Festival 2014, “The Boundaries of Landscape”, which won her a nomination to the Promising Student Talent Award, and “Transit Monumental” produced with K.A.U. Collective at SpielArt Festival.

149

150 SpielArt. W 2016 roku wyreżyserowała spektakle „Juliusz Cezar wierzy w poranek” Tamary Antonijevic (Teatr Nowy im. K. Dejmka w Łodzi) i „Historia T-shirtu, czyli jak to dobrze urodzić się na Zachodzie” Jana Czaplińskiego i Krzysztofa Szekalskiego (Teatr Współczesny w Szczecinie). W 2017 w STUDIO teatrgaleria pokazała „Dziewczynki” Weroniki Murek. We współpracy z TR Warszawa wyreżyserowała „Piłkarzy” Krzysztofa Szekalskiego (2016), za który otrzymała Główną Nagrodę Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego podczas 6. Forum Młodej Reżyserii w Krakowie. W TR Warszawa wyreżyserowała także „Strach” Roberta Bolesto (2018).

PL EN

In 2016 she directed Tamara Antonijevic’s “Julius Caesar Believes in the Morning” (Kazimierz Dejmek Nowy Theatre in Łódź) and Jan Czapliński and Krzysztofa Szekalski’s “The History of the T-Shirt, or how Good it is to be Born in the West” (the Współczesny Theatre in Szczecin). In 2017, she put Weronika Murek’s “Girls” to the stage of Studio teatrgaleria. With TR Warszawa, she directed Krzysztof Szekalski’s “Footballers” (2016), which won her the Main Prize of the Ministry of Culture and National Heritage at the 6 Forum of Young Directors in Kraków. She also directed Robert Bolesto’s “Fear” for the TR Warszawa in 2018.

URGATORIO to przegląd przedstawień połączony z showcasem wydarzeń towarzyszących i innymi atrakcjami odbywającymi się w Centrum Festiwalowym. Boską Komedię otworzy premierowy „Mistrz i Małgorzata” Pawła Passiniego w Teatrze Ludowym (teatr-laureat zeszłorocznego festiwalu). Podczas festiwalu będziemy mogli zobaczyć „Rok z życia codziennego w Europie Środkowo-Wschodniej”, najnowszy spektakl Moniki Strzępki i Pawła Demirskiego z Narodowego Starego Teatru, oraz „Metafizykę dwugłowego cielęcia” w reżyserii Natalii Korczakowskiej – koprodukcję Teatru Studio i California Institute of the Arts. W ramach tzw. Scen Dantejskich odbędą się spotkania z artystami i tematyczne debaty, m.in. specjalne spotkanie z cyklu „Sztuka myślenia”. Gośćmi prof. Piotra Augustyniaka i Bartosza Szydłowskiego będą Krystian Lupa i Janusz Palikot. Ponadto, jak co roku, w sekcji zostaną zaprezentowane spektakle krakowskich teatrów, m.in. Teatru Barakah i Teatru Bagatela.

URGATORIO is a review of dramas combined with a showcase of accompanying events and other attractions held at the Festival Centre. The Divine Comedy will open with the premiere of Paweł Passini’s “The Master and Margarita” in the Ludowy Theatre (winner of last year’s festival). Later we will have an opportunity to see “A Year from Daily Life in Central and Eastern Europe”, the latest production by Monika Strzępka and Paweł Demirski from the National Stary Theatre, and the “Two-Headed Calf” directed by Natalia Korczakowska, coproduced by the Studio Theatre and the California Institute of the Arts. The so-called Dantean Scenes will encompass meetings with artists and thematic debates, notably a special meeting from the Art of Thinking series. Professor Piotr Augustyniak and Bartosz Szydłowski will host Krystian Lupa and Janusz Palikot. Moreover, as every year, this section will feature productions by Kraków theatres, including the Barakah and the Bagatela.

8.12

12.12

18:00 Mistrz i Małgorzata (The Master and Margarita) 21:30 Wałęsa w Kolonos (Wałęsa in Kolonos)

11:00 & 16:00 Warany z Komodo — pokaz filmu Michała Borczucha (Komodo Dragons — a film by Michał Borczuch)

9.12

13.12

12:00 Rok

22:30 Metafizyka dwugłowego cielęcia (Two-Headed Calf)

Central and Eastern Europe)

14.12

z życia codziennego w Europie ŚrodkowoWschodniej (A Year from Daily Life in

11.12 16:00 Dzieci z dworca (Children of Bahnhof Zoo)

Zoo

14:00 & 15:00 Dom dźwięku (The House of Sound)

153

DOM DŹWIĘKU 70’

Purgatorio — Wydarzenia towarzyszące

The House of Sound

( director ) Wojtek Blecharz reżyser

gdzie ( where )

kiedy ( when )

MOS Małopolski Ogród Sztuki MOS Małopolska Garden of Arts

14.12 — 14:00 14.12 — 15:00

ojtek Blecharz, polski kompozytor i oboista, absolwent Akademii Muzycznej im. Fryderyka Chopina w Warszawie i doktorant na University of California w San Diego – dał się już poznać nie tylko w Polsce, ale i na świecie. Od dłuższego czasu nurtuje go temat obecności człowiek w w świecie dźwięku. W tle są związane z muzyką zjawiska społeczne kojarzone z uczestnictwem w muzykowaniu bądź jego zanikiem. Blecharz ubolewa nad tym, że obecnie tylko nieliczni kompozytorzy tworzą muzykę z myślą o szerokiej grupie odbiorców, tak jak było to jeszcze do II wojny światowej, gdy przedstawiciele różnych grup społecznych spędzali wolny czas, grywając dla towarzyskiej przyjemności dzieła i arcydzieła największych mistrzów.

„Dom Dźwięku” jest instalacją performatywną, dzięki której publiczność może obcować z muzyką aktywniej niż zazwyczaj, gdy rodzaj muzyki pozycjonuje społecznie i współtworzy kanwę podziałów, snobizmów i gier towarzyskich. Blecharz dąży do tego, by perfekcyjne wykonanie jego partytury przyniosło stworzenie „współbrzmiącej wspólnoty”. Pozytywnym kontekstem dla Domu Dźwięku jest dawny Dom Kultury, egalitarne miejsce spotkań, wspólnego spędzania czasu, dzięki któremu muzyka nabiera większego sensu niż w filharmonii czy prestiżowych salach koncertowych, ponieważ stanowi platformę nawiązanie długotrwałych więzi. Projekt Blecharza nie projektuje wszystkich nut muzycznego spotkania, ponieważ duża część partii pisana jest na żywo przez uczestników,

PL EN

ojtek Blecharz, a Polish composer and oboe player, graduate of the Fryderyk Chopin Academy of Music in Warsaw and a doctoral student at the University of California in San Diego has made his name known not only in Poland but also in the world. For a long time he has been concerned with the subject of presence of the human in the world of sound. The background for his reflections are social phenomena connected to music that are associated with participation in music-making or its disappearance. Blecharz regrets that currently only few composers write music for broad audiences, while until the Second World War representatives of various social groups would spend their free time making music for the pleasure of the company and communing with the works and masterpieces

of the greatest masters. “The House of Sound” is a performative installation which lets the audience become more actively involved in music than usually, while the type of music positions you in the society and helps to create the canvas for divisions, snobberies, and social games. Wojtek Blecharz strives to obtain a perfect performance of his score, creating “a consonant community”. A positive context for “The House of Sound” is the former House (Centre) of Culture, a regular meeting place where people spend time together, which bestows a greater sense on music than having it produced in most prestigious concert and philharmonic halls, as it provides a platform for establishing long-term ties and connections. Wojtek Blecharz’s project does not re-

155

156

którzy mogą rozwijać i improwizować zadany temat bądź zaproponować własny. Wtedy stają się mieszkańcami „Domu dźwięku”.

Reżyseria, muzyka: Wojtek Blecharz

Dramaturgia: Ariel Efraim Ashabel Światło, obrazy, wideo:

Michał Jankowski Obsada: Bożena Adamek, Lidia Bogaczówna, Halina Jarczyk Ewelina Przyzbyła, Andrzej Bonarek, Tadeusz Zięba Muzycy: Sara Haber, Dariusz Rogowski Czas trwania: 70 min (bez przerwy) Produkcja: Teatr im. J. Słowackiego w Krakowie Premiera: 26 stycznia 2017

PL EN

quire all the scores for the musical meetings, as plenty of the parts are written live by the participants, welcomed to develop themes and improvise around them, and even propose some of their own. This is when they become the residents of „The House of Sound”.

Director and Music:

Wojtek Blecharz

Dramaturgy: Ariel Efraim Ashabel

Lights, Stills, Video: Michał Jankowski Cast: Bożena Adamek, Lidia Bogaczówna, Halina Jarczyk, Ewelina Przyzbyła, Andrzej Bonarek, Tadeusz Zięba Musicians: Sara Haber, Dariusz Rogowski Running time: 70 min (no intermission) Production: Juliusz Słowacki Theatre in Kraków Premiere: 26th January 2017

DZIECI Z DWORCA ZOO 180’

Purgatorio — Wydarzenia towarzyszące

Children of Bahnhof Zoo

( director ) Sebastian Oberc reżyser

gdzie ( where )

kiedy ( when )

Teatr Barakah Barakah Theatre

11.12 — 16:00

zułam się jak we wspaniałej, nowej rodzinie. Nie mówiłam dużo, ale miałam, wiedziałam, że mogłabym z nimi rozmawiać o wszystkim. Heroina zrobiła z nas rodzeństwo. Wszyscy byliśmy równi. Potrafiłabym zdradzić im najskrytsze myśli. Czułam się szczęśliwa jak nigdy dotąd. Spaliśmy w jednym łóżku. Nikt mnie nawet nie dotknął. Byliśmy przecież rodzeństwem, heroinowym rodzeństwem” (Christiane F.). Świat może być dobry, tak mówią, tak jest nauczane. Do świata trzeba się przystosować, grać według jego reguł. To też częste. Jednak nie wszyscy potrafią. Nie każdy jest w stanie się przystosować, nie każdy potrafi znaleźć jakąkolwiek nić porozumienia ze światem, z ludźmi, z samym sobą. Nie wszyscy mają wystarczająco siły, nadziei. Niektórzy wszystko widzą

poprzez ciemne okulary. Takie są dzieci z Dworca Zoo. Pragną uciec, pragną bliskości, światła, co często sprawia, że parzą się albo płoną. Świat może być dobry. Kiedy się dobrze przyćpa. W spektaklu użyte jest światło stroboskopowe.

PL EN

felt like in a great new family. I didn’t speak much but I had, I knew I could talk about everything to them. Heroine made us brothers and sisters. We were all equal. I could disclose my inmost thoughts to them. I felt happy as never before. We slept in the same bed. No one even touched me. After all, we were brothers and sisters. Brothers and sisters in heroine.” (Christiane F.) The world can be good, that’s what they say, that’s what they teach. You need to adjust to the world, and play along its rules. This often happens as well. Yet not everyone can. Not everyone can adjust, not everyone can find any line of communication with the world, the people, oneself. Not everyone’s strength and hope suffice. Some see everything through dark glasses. This is what children from Zoo

Bahnhof are like. They desire to flee, they desire proximity and light, which often gives them burns or burns them down. The world can be good. Once you have shot up well. The production uses strobe lights.

159

160

Na podstawie „My, dzieci z dworca Zoo” Christiane F. Tłumaczenie: Ryszard Turczyn Reżyseria: Sebastian Oberc Dramaturgia: Bartek Harat, Sebastian Oberc Muzyka: Adrian Konarski

Aranżacja przestrzeni:

Sebastian Oberc

Choreografia: Iwona Olszowska Kostiumy: Monika Kufel Reżyseria świateł: Ana Nowicka Obsada: Paulina Michta, Paulina

Napora, Ana Nowicka, Alina Szczegielniak, Ewelina Walczak, Roman Gancarczyk, Maciej Charyton, Dawid Pirański, Dominik Stroka, Mikołaj Śmierzchalski, Damian Wierzbicki

Czas trwania: 180 min (1 przerwa) Produkcja: Teatr Barakah Premiera: 11 listopada 2017 PL EN

Based on Christiane F.’s “We Children of Bahnhof Zoo” Translated by: Ryszard Turczyn Director: Sebastian Oberc Dramaturgy: B. Harat, S. Oberc Music: Adrian Konarski Spatial Design: Sebastian Oberc Choreography: Iwona Olszowska Costume Design: Monika Kufel Lights Director: Ana Nowicka Cast: Paulina Michta, Paulina Napora, Ana Nowicka, Alina Szczegielniak, Ewelina Walczak, Roman Gancarczyk, Maciej Charyton, Dawid Pirański, Dominik Stroka, Mikołaj Śmierzchalski, Damian Wierzbicki

Running time:

180 min (1 intermission) Production: Barakah Theatre in Kraków Premiere: 11th November 2017

Fot. Piotrz Kubic

210’ Purgatorio — Wydarzenia towarzyszące

ROK Z ŻYCIA CODZIENNEGO W EUROPIE ŚRODKOWO-WSCHODNIEJ A Year from Daily Life in Central and Eastern Europe

( director ) Monika Strzępka reżyser

gdzie ( where )

kiedy ( when )

Narodowy Stary Teatr: Scena Kameralna The National Stary Theatre: Chamber Stage

9.12 — 12:00

ok z życia codziennego w Europie Środkowo-Wschodniej” to wielowątkowe przedstawienie badające społeczne emocje, zwyczaje, a przede wszystkim – formujące się w oparciu o system wartości wyznawany w danym czasie, obywatelskie dążenia i aspiracje, których kształt zależy również od umiejętności trafnego rozpoznania zastanej sytuacji społecznej i politycznej. Zainspirowani „Opisem obyczajów za panowania Augusta III” Jędrzeja Kitowicza i spektaklami powstałymi na jego kanwie, twórcy spektaklu, przyglądając się krajobrazowi społeczno-politycznemu państw postkomunistycznych po 1989 roku, zaczepnie pytają o charakter narodowej i ponadnarodowej wspólnoty w zmienionych warunkach historycznych. Czy rzeczywiście możemy mówić o specyficznej

dla naszych czasów wspólnocie języka, obyczajów, wartości i dążeń, chociażby w obliczu zaogniających się ostatnio konfliktów? Co tak naprawdę nas łączy, a co dzieli? Gdzie tkwi przyczyna napięć i czym mogą zaowocować w przyszłości?

PL EN

Year From Daily Life in Central and Eastern Europe” is a drama on multiple themes, investigating emotions in the society, and primarily the desires and aspirations that develop on the foundation of the system of values acknowledged at a given time, whose form also depends on the correct diagnose of legacy social and political situation. Inspired with Jędrzej Kitowicz’s “Description of Customs and Mores under the Reign of August III” and dramas based on it, authors of the production have taken an insight into the social and political landscape of post-communist states after 1989, and provocatively ask about the character of the national and supranational community in altered historical conditions. Can we really speak a community of language, customs, values and aspirations specific

for our times, for example, in the face of the conflicts that have recently escalated? What actually brings us together, and what divides us? What is the reason for the tensions, and what fruit can they bear in the future?

163

164

Reżyseria: Monika Strzępka Autor: Paweł Demirski Scenografia i kostiumy: Arek Ślesiński Muzyka: Tomasz Sierajewski

Czas trwania: 210 min (1 przerwa) Produkcja: Narodowy Stary Teatr im. H. Modrzejewskiej w Krakowie Premiera: 30 listopada 2018

Światła / projekcje wideo: Robert Mleczko

Grafika 3D: Marcin Kosakowski Asystentka reżysera:

Sara Bustamante-Drozdek

Inspicjentka / suflerka:

Hanna Nowak Obsada: Anna Dymna, Dorota Pomykała, Anna Radwan, Dorota Segda, Małgorzata Zawadzka, Juliusz Chrząstowski, Szymon Czacki, Zbigniew W. Kaleta, Radosław Krzyżowski, Michał Majnicz, Krzysztof Zawadzki

PL EN

Director: Monika Strzępka Text: Paweł Demirski Set and Costume Design: Arek Ślesiński Music: Tomasz Sierajewski

Lights / Video Design:

Robert Mleczko

3D Graphics: Marcin Kosakowski Assistant to the Director: Sara Bustamante-Drozdek

Stage Manager / Prompter:

Hanna Nowak Cast: Anna Dymna, Dorota Pomykała, Anna Radwan, Dorota Segda, Małgorzata Zawadzka, Juliusz Chrząstowski, Szymon Czacki, Zbigniew W. Kaleta, Radosław Krzyżowski, Michał Majnicz, Krzysztof Zawadzki

Running time:

210 min (1 intermission) Production: Helena Modrzejewska National Stary Theatre in Kraków Premiere: 30th November 2018

METAFIZYKA DWUGŁOWEGO CIELĘCIA 105’

Purgatorio — Wydarzenia towarzyszące

Two-Headed Calf

( director ) Natalia Korczakowska reżyser

gdzie ( where )

kiedy ( when )

MOS Małopolski Ogród Sztuki MOS Małopolska Garden of Art

13.12 — 22:30

oświadczenie bezkresnej i dzikiej kalifornijskiej natury jest bliskie doświadczeniu tropikalnej podróży, którą Witkacy odbył z Bronisławem Malinowskim przed napisaniem tej sztuki. To historia podróży neurotycznego chłopca i jego rodziny z Nowej Gwinei, przez Sydney, na pustynię, która odczytywana w otoczeniu kalifornijskiej Doliny Śmierci staje się czymś realnym, w zasięgu ręki. Witkacy, wychowany w Tatrach, wierzył, że natura może być źródłem doświadczenia metafizycznego, dzięki któremu współczesny człowiek ma szansę ochronić swoją indywidualność przed bezduszną maszyną społeczną zachodniej cywilizacji. Podróż Karmazyniella to też podróż w głąb siebie, a intensywne kolory tropikalnych kwiatów, martwa, czarna otchłań nocy na pustyni, żar wstającego nad nią czerwo-

nego słońca to jej przejawy. Aldous Huxley w kultowym tekście »Drzwi percepcji« opisuje doświadczenie otwarcia umysłu po zażyciu meskaliny (wyciągu z pustynnych kaktusów). Pod jego wpływem Huxley zrozumiał, jak ograniczony i bezbronny jest tak zwany „cywilizowany” człowiek, który jest podporządkowany temu, co racjonalne, patrzy tylko przed siebie i jest „pozbawiony pleców”, czyli wymiaru metafizycznego właśnie. Taki człowiek staje się automatem, trybem w systemie. W zderzeniu z tym, co niewytłumaczalne, zaczynając od jego własnej egzystencji, skazany jest na depresję i klęskę. Jego chorobą jest obojętność. Ona jest dla mnie zarazą Kala-Azar ze sztuki Witkacego, która wyniszcza zachodnią cywilizację” (Natalia Korczakowska).

PL EN

he experience of endless and wild California nature is close to the experience of the tropical journey that Witkacy made with Bronisław Malinowski before writing his play. The plot unfolds a journey of a neurotic boy and his family from New Guinea through Sydney to the desert, which, read in the vicinity of the California Death Valley becomes something real, at your fingertips. Witkacy, raised in the Tatra Mountains, believed that nature could be a source of metaphysical experience that gives a contemporary man a chance to protect his individuality from the soulless social machine of Western civilisation. Patricianello’s journey is also a journey into the depths of oneself. The intense colours of tropical flowers, a dead, black abyss of a night in the desert and the heat

of the red sun rising above it are the manifestations of this journey. Aldous Huxley in his iconic text ‘Doors of Perception’ describes the mind-opening experience after taking mescaline (extract from desert cacti). Under mescaline’s influence Huxley understood how limited and vulnerable is the so-called ‘civilized’ man who is actually subservient to the rational, who looks only ahead and who is deprived of the metaphysical dimension. Such a man becomes an automaton, a mode in a system. In confrontation with what is inexplicable, starting with his own existence, he is doomed to depression and defeat. Indifference is his illness. It is the Kala-Azar plague from Witkacy’s play that destroys Western civilisation.” (Natalia Korczakowska)

167

168

Adaptacja i reżyseria:

Natalia Korczakowska Autor: Stanisław I. Witkiewicz Scenografia: Salmah Beydoun Kostiumy: Marek Adamski Muzyka: Chris Kallmyer Światło: Bartosz Nalazek Wideo: Kam Ying Lee, Shay Willard

Dramaturgia wideo:

Janie Geiser Obsada: Ewa Błaszczyk, Priscilla Chung, Symone Holmes, Everett Keeter, Chance Lang, Bartosz Porczyk, Robert Wasiewicz, Terrence Wilburn, Krzysztof Zarzecki

Czas trwania:

105 min (bez przerwy) Koprodukcja: STUDIO teatrgaleria i CalArts Center for New Performance; Spektakl w koprodukcji Studio i CalArts Center for New Performance sfinansowano ze środków MKiDN w ramach Programu Wieloletniego NIEPODLEGŁA na 2017–2021, w ramach programu dotacyjnego Instytutu Adama Mickiewicza „Kulturalne pomosty”. Premiera: 28 listopada 2018 (California Institute of the Arts, Kalifornia), 15 lutego 2019 (STUDIO, Warszawa)

PL EN

Adaptation and Direction: Natalia Korczakowska Author: Stanisław I. Witkiewicz Sets: Salmah Beydoun Costumes: Marek Adamski Music: Chris Kallmyer Lights: Bartosz Nalazek Video: Kam Ying Lee, Shay Willard

Video’s dramaturgy:

Janie Geiser Cast: Ewa Błaszczyk, Priscilla Chung, Symone Holmes, Everett Keeter, Chance Lang, Bartosz Porczyk, Robert Wasiewicz, Terrence Wilburn, Krzysztof Zarzecki

Running time:

105 min (no intermission) Coproduction: STUDIO Theatre Gallery and CalArts Center for New Performance ; Co-produced by STUDIO Theatre Gallery and CalArts and financed from the funds of the Ministry of Culture and National Heritage of Poland, within the scope of the Multiannual Program INDEPENDENT 2017–2021, as part of the “Cultural Bridges” subsidy program of the Adam Mickiewicz Institute. Premiere: 28th November 2018 (California Institute of the Arts, California), 15th February 2019 (STUDIO, Warsaw)

180 ’ Purgatorio — Wydarzenia towarzyszące

MISTRZ I MAŁGORZATA The Master and Margarita

( director ) Paweł Passini reżyser

gdzie ( where )

kiedy ( when )

Teatr Ludowy: Duża Scena Ludowy Theatre: Main Stage

8.12 — 18:00

aki diabeł skusił Adaptatora powieści Michaiła Bułhakowa, że podjął próbę zmierzenia się z kultowym tekstem i zrozumienia jego autora i świata, z którego wyrosła ta opowieść? Świata, który – wydawało się – ma być już wolny od „opium dla ludu”, a jednak… Czy Diabeł w Moskwie Bułhakowa nie był bardziej prawdziwy niż w dzisiejszym Krakowie? Czy niewiara Bułhakowa nie była bardziej metafizyczna niż wiara dzisiejszych „wierzących”? Diabelski korowód świty Wolanda przybył do miasta. Chce je poznać, dowiedzieć się, jak żyją ludzie, w co wierzą, co jest dla nich ważne, co lepsze: cuda czy apokalipsa? Tytułowy Mistrz to pisarz, Małgorzata zaś wierzy w jego pisanie i jest gotowa na wszystko, żeby je ocalić. Ale o czym jest

jego powieść? Główni jej bohaterowie to Jeszua i Piłat. A diabeł obserwuje, miesza i sprawdza. W co wierzycie dzisiaj? W co wydaje wam się, że wierzycie? A w diabła też nie? A ci, co nie wierzą w nic, po co żyją? Myślicie, że jak umrą stare religie, nadejdzie ateizm? Bułhakow mówił o sobie, że jest mistykiem. Nie magia go zajmowała, ale mistycyzm. Jak być mistykiem w świecie, który nie wierzy? Ano tak. Adaptator przeszedł z Mistrzem Bułhakowem całą drogę tworzenia, ale czy (i jak) wierzy dziś w Twórcę?

PL EN

hich devil lured the transcriber of Mikael Bulgakov’s novel to attempt braving his cult text and understand its author and the world that his tale grew from? A world that was allegedly free from the “opium for the people” and yet… Was Devil in Bulgakov’s Moscow not truer to life than the one in contemporary Kraków? Was not Bulgakov’s lack of faith more metaphysical than the faith of today’s “faithful”? The infernal procession of Woland and his retinue has arrived in the city. They want to eat into it, see how people live, what they believe and what they hold dear; which is better: miracles or apocalypse? The Master from the title is a writer, and Margarita believes in his writing, and is ready to do anything to save it. Yet what is his novel? Its main protagonists are

Yeshua and Pilate. And the devil observes, plots, and checks. What do you believe today? What do you believe you believe in today? And no devil either? What do those who believe in nothing live for? You think that the death of ancient religions will be the advent of atheism? Bulgakov used to say he was a mystic. He was not keen on magic but mysticism. How to be a mystic in the world that does not believe? Precisely like this. The transcriber has covered all the creative path with Master Bulgakov, but does he believe (and how) in the Creator today?

171

172

Na podstawie „Mistrza i Małgorzaty” Michaiła Bułhakowa Tłumaczenie: Igor Przebinda, Leokadia Przebinda, Grzegorz Przebinda Reżyseria: Paweł Passini Adaptacja: Artur Pałyga Scenografia: Mirek Kaczmarek Muzyka: Daniel Słomiński

Choreografia:

Franciszka Kierc-Franik

Elementy iluzjonistyczne: Roman Słomka

Reżyseria światła: Katarzyna Łuszczyk

Multimedia, wizualizacje: Maria Porzyc, Agnieszka Wilczeniuk Inspicjent: Anita WilczakLeszczyńska Sufler: Martyna Rezner

Obsada: Stanisław Berny (gościnnie),

Weronika Kowalska, Jagoda Pietruszkówna, Anna Pijanowska, Iwona Sitkowska, Piotr Franasowicz, Andrzej Franczyk, Krzysztof Górecki, Paweł Janyst (gościnnie), Cezary Kołacz, Wojciech Lato, Tadeusz Łomnicki, Maciej Namysło, Jan Nosal, Piotr Piecha, Piotr Pilitowski, Ryszard Starosta, Jacek Wojciechowski, Roman Słomka (gościnnie), Franciszka Kierc-Franik (gościnnie) Czas trwania: 180 min (1 przerwa) Produkcja: Teatr Ludowy w Krakowie Premiera: 8 grudnia 2018

PL EN

Based on Mikhail Bulgakov’s “The Master and Margarita” Translated by: Igor Przebinda, Leokadia Przebinda, Grzegorz Przebinda Director: Paweł Passini Adaptation: Artur Pałyga Set Design: Mirek Kaczmarek Music: Daniel Słomiński

Choreography:

Franciszka Kierc-Franik

Prestidigitation: Roman Słomka Lights Design: Katarzyna Łuszczyk Multimedia, visualisations: Maria Porzyc, Agnieszka Wilczeniuk Stage Manager: Anita WilczakLeszczyńska Prompter: Martyna Rezner

Cast: Stanisław Berny (guest ap-

pearance), Weronika Kowalska, Jagoda Pietruszkówna, Anna Pijanowska, Iwona Sitkowska, Piotr Franasowicz, Andrzej Franczyk, Krzysztof Górecki, Paweł Janyst (guest appearance), Cezary Kołacz, Wojciech Lato, Tadeusz Łomnicki, Maciej Namysło, Jan Nosal, Piotr Piecha, Piotr Pilitowski, Ryszard Starosta, Jacek Wojciechowski, Roman Słomka (guest appearance), Franciszka Kierc-Franik (guest appearance)

Running time:

180 min (1 intermission) Production: Ludowy Theatre in Kraków Premiere: 8th December 2018

WAŁĘSA W KOLONOS 75’

Purgatorio — Wydarzenia towarzyszące

Wałęsa in Kolonos

( director ) Bartosz Szydłowski reżyser

gdzie ( where )

kiedy ( when )

Teatr Łaźnia Nowa: Duża Scena Łaźnia Nowa Theatre: Main Stage

8.12 — 21:30

ałęsa w Kolonos” Kuby Roszkowskiego w reżyserii Bartosza Szydłowskiego pokazuje tragiczny klincz Polaków, którzy uwikłani w swoje niezmienne spory, odnawiają kategorię fatum. Konfrontuje Polaków z przyszłością. Szydłowski i Roszkowski stawiają głównego bohatera i nas wszystkich nad przepaścią, o której pisał Wyspiański w „Weselu”. Wieszczy to scena pogrzebu Wałęsy pokazanego w kostiumie greckiego mitu. Po śmierci głównego bohatera otwiera się przestrzeń pustki, bez względu na to jak był kochany czy znienawidzony, bo przecież ostatecznie najważniejszy jest czas, kiedy w 1980 i 1989 r. przynajmniej 10 mln Polaków z rodzinami uważało Wałęsę za herosa, który przywrócił wolność i nadzieję. Nie bez znaczenia jest to, że odwołujący

się do poczucia wspólnoty spektakl grany jest w pragnącej odnawiać ją nowohuckiej Łaźni Nowa, bo tam rozpad społeczeństwa jako wspólnoty jest jeszcze bardziej przerażający. Znowu przypomina ogarnięty chaosem tłum z pierwszej sceny. Jak mówi Atena/Danuta Wałęsowa (Anna Paruszyńska) Polacy nie przypominają Greków, którzy wiedzieli, że ich herosi są niedoskonali, a cenili za to, że pokonując swoje niedoskonałości i ułomności – dokonywali cudów odwagi. Tak jak Wałęsa. Autorzy spektaklu nie wybielają Wałęsy. Rodzajowo gra go Jerzy Stuhr, z charakterystycznymi wąsami, w znamiennym garniturku i Matką Boską w klapie. Jego bohater nie tai, że ma w biografii epizody wstydliwe. Problem Polaków polega na tym, że dyskredytując swoich herosów

PL EN

uba Roszkowski’s “Wałęsa in Kolonos” directed by Bartosz Szydłowski portrays the tragic stalemate of the Polish people who, entangled in their everlasting controversies, renew the category of fate. It confronts Poles with the future. Szydłowski and Roszkowski place the main hero and us all on the edge of the precipice that Wyspiański described in “The Wedding”. This is augured by the scene of Wałęsa’s funeral, portrayed in the costume of a Greek myth. After the death of the main hero, the void opens, irrespective of how loved or hated he was, for what was the most important, after all, was the time in both 1980 and 1989 when at least 10 million Poles and their families believed Wałęsa the hero who brought back freedom and hope. It is not immaterial either that the performance, making references to the sense of

community, is played in the Łaźnia Nowa in Nowa Huta whose strong desire is to renew it. The breakdown of society construed as community is even more terrifying. Again, it reminds one of the chaos-ridden crowd from the first scene. As Athena/Danuta Wałęsowa (Anna Paruszyńska) realises, Poles are not reminiscent of the Greeks, who knew that their heroes were imperfect, and praised them for achieving miracles of courage by combating their imperfection and weakness. Just like Wałęsa. The artists do not whitewash Wałęsa. He is scenically played by Jerzy Stuhr sporting the iconic moustache, in an easily recognised suit with the Blessed Virgin on the lapel. The hero he plays does not hide that he’s had shameful episodes in his biography. The problem of the Poles lies in elevating to monuments people who are hardly even mediocre,

175

176

- stawiają na pomnikach ludzi trzeciorzędnych, których biografia najpewniej nie przetrwa próby czasu.

whose biography will quite likely fail to survive the test of time, thus at the same time discrediting their true heroes.

Reżyseria: Bartosz Szydłowski Tekst: Jakub Roszkowski Scenografia, kostiumy, reżyseria światła:

Małgorzata Szydłowska Muzyka: Dominik Strychalski Obsada: Jerzy Stuhr, Szymon Czacki / Mateusz Janicki, Marcin Kalisz, Anna Paruszyńska, Dominik Stroka, Marta Zięba oraz Wilhelm Fik Chór: Maria Bareła, Włodzimierz Bareła, Barbara Borkowska, Małgorzata Ciaranek, Monika Ciesielska, Roma Cieśla, Barbara Dziedzic, Stanisław Dziedzic, Julia Goryczko, Beata Hejmo, Diana Kaczor, Iwona Karcz, Magdalena Kostrubiec, Natalia Kowalik, Grażyna Ladra, Julia Marzec, Marta Mirek, Hanna Napora, Paulina Napora, Małgorzata Ordys-Marzec, Agata Ordys, Krzysztof Piła, Katarzyna Syska, Izabela Szalewska, Patrycja Walczykowska, Wiktoria Wilk, Dominika Zając, Nina Zarzycka-Bem oraz Aleksander Kopański Czas trwania: 75 min (bez przerwy) Produkcja: Teatr Łaźnia Nowa Premiera: 8 września 2018

Director: Bartosz Szydłowski Text: Jakub Roszkowski Sets, costumes, lights: Małgorzata Szydłowska Music: Dominik Strychalski

Choreography:

Tomasz Wesołowski

Multimedia, cameras:

Przemysław Fik Cast: Jerzy Stuhr, Szymon Czacki / Mateusz Janicki, Marcin Kalisz, Anna Paruszyńska, Dominik Stroka, Marta Zięba, and Wilhelm Fik Chorus: Maria Bareła, Włodzimierz Bareła, Barbara Borkowska, Małgorzata Ciaranek, Monika Ciesielska, Roma Cieśla, Barbara Dziedzic, Stanisław Dziedzic, Julia Goryczko, Beata Hejmo, Diana Kaczor, Iwona Karcz, Magdalena Kostrubiec, Natalia Kowalik, Grażyna Ladra, Julia Marzec, Marta Mirek, Hanna Napora, Paulina Napora, Małgorzata Ordys-Marzec, Agata Ordys, Krzysztof Piła, Katarzyna Syska, Izabela Szalewska, Patrycja Walczykowska, Wiktoria Wilk, Dominika Zając, Nina Zarzycka-Bem, and Aleksander Kopański Running time: 75 min (no intermission) Production: Łaźnia Nowa Theatre in Kraków Premiere: 8th September 2018

Purgatorio — Wydarzenia towarzyszące

WARANY Z KOMODO (POKAZ FILMU MICHAŁA BORCZUCHA)

Komodo Dragons (A film by Michał Borczuch)

( director ) Michał Borczuch reżyser

gdzie ( where )

kiedy ( when )

MOS Małopolski Ogród Sztuki MOS Małopolska Garden of Arts

12.12 — 11:00 12.12 — 16:00

arany z Komodo” powstały z fantazji o dwóch filmach. Dokumentalnym, skupionym na obserwacji grupy dorosłych autystów mieszkających na Farmie Życia (ośrodku terapii pod Krakowem) oraz niemożliwej do opowiedzenia fabule o młodej rodzinie, która chce złożyć ofiarę z własnego syna. Praca z autykami wynika z mojej wcześniejszej dwuletniej pracy warsztatowej oraz spektaklu teatralnego „Paradiso” zrealizowanego w Krakowie. To ta sama grupa, która występuje w filmie. Sceny z ich udziałem są zapisem improwizacji, oddających pole ich wyobraźni, sposobom konstruowania wypowiedzi, indywidualnej wrażliwości i odrębnego miejsca jakie zajmują w społeczeństwie. Film na poziomie montażu podąża za tym zderzeniem światów, celowo nie szukając wyjścia z paradoksów, jakie powstają. [Michał Borczuch]

Scenariusz i reżyseria:

Michał Borczuch Obsada: Dominika Biernat, Weronika Biernat, Maria Bozowska-Bolak, Michał Cichy, Michał Dobrucki, Wojciech Gałuszka, Albert Jeżowski, Agnieszka Kilian, Kamil Mroczkowski, Jerzy Michał Perzanowski, Robert Rosik, Rafał Rzeszut, Paweł Smagała, Grzegorz Wołkowicz, Krzysztof Zarzecki, Mariusz Zemanek, Michał Żydek Zdjęcia: Robert Mleczko Montaż: Beata Walentowska Dźwięk: Jan Moszumański, Adam Mart, Bartosz Idzi Kostiumy: Dorota Nawrot Scenografia: D. Nawrot, P. Czepurko Produckja: Michał Borczuch, Nowy Teatr w Warszawie

Specjalne podziękowania:

Fundacja Wspólnota Nadziei Farma Życia, Akademia Sztuk Pięknych Im. Jana Matejki W Krakowie

omodo Dragons” were created based on my fantasies about two films. The first is a documentary focused on the observation of a group of autistic adults living at the Farm Life (therapy center near Kraków), and the second one is an impossible story about young parents who want to sacrifice their own son. The first story is associated with my two years of workshops and theatrical performance “Paradiso” involving autistic persons, the same who appear in the film. Their scenes are a record of improvisation, leaving space for their imagination, their ways of of expression, individual sensitivity, and their separate status in our society. At the editing level, the film just follows the collision of two worlds, deliberately not seeking the way out of the paradoxes that arise. [Michał Borczuch]

Written and directed by:

Michał Borczuch Cast: D. Biernat, W. Biernat, M. Bozowska-Bolak, M. Cichy, M. Dobrucki, W. Gałuszka, A. Jeżowski, A. Kilian, K. Mroczkowski, J. M. Perzanowski, R. Rosik, R. Rzeszut, P. Smagała, G. Wołkowicz, K. Zarzecki, M. Zemanek, M. Żydekzówna, H. Jarczyk, E. Przyzbyła, A. Bonarek, T. Zięba

Director of photography:

Robert Mleczko Editing: Beata Walentowska Sound: Jan Moszumański, Adam Mart, Bartosz Idzi Costumes: Dorota Nawrot Production design: Dorota Nawrot, Przemek Czepurko Production: Michał Borczuch, Nowy Teatr w Warszawie Special thanks to: Fundacja Wspólnota Nadziei Farma Życia, Akademia Sztuk Pięknych Im. Jana Matejki W Krakowie

179

Wojtek Blecharz Urodzony w Gdyni w 1981 roku. W 2005 roku ukończył z wyróżnieniem Akademię Muzyczną im. Fryderyka Chopina w Warszawie. W 2015 roku otrzymał doktorat z dziedziny kompozycji na Wydziale Muzycznym Uniwersytetu Kalifornijskiego w San Diego, specjalizującym się w tworzeniu i wykonawstwie muzyki współczesnej. Współorganizuje wraz z Pawłem Mykietynem festiwal muzyczny Instalakcje przy Nowym Teatrze w Warszawie. W 2012 otrzymał nagrodę-stypendium za „doskonałość w kompozycji” podczas 46. Letnich Kursów Muzyki Nowej w Darmstadt, w 2013 został laureatem konkursu kompozytorskiego IMPULS w Austrii. W 2012 nominowany do Paszportów Polityki w kategorii „muzyka poważna”, w 2013

PL EN

Wojtek Blecharz Born in Gdynia in 1981. In 2005 he graduated with distinction from the Academy of Music in Warsaw. In 2015 he was conferred a doctorate in composition at the Faculty of Music of the California University in San Diego, specialising in composition and performance of contemporary music. Blecharz coorganises (with Paweł Mykietyn), the Instalakcje Festival at the Nowy Theatre in Warsaw. In 2012, he received a scholarship for “excellence in composing” at the 46th Summer Courses of New Music in Darmstadt, and in 2013, he won the Impulse Composing Competition in Austria. A nominee to the Passport prize of “Polityka” weekly in the category of classical music in 2012, to Polacy z Werwą Award presented by Orlen in the category of Culture and Art, and to Kulturysta Roku Award of the Polish Radio 3.

181 do nagrody Orlenu „Polacy z Werwą” w kategorii Kultura i Sztuka oraz do nagrody Trzeciego Programu Polskiego Radia „Kulturysta Roku”.

182

Natalia Korczakowska Studiowała na Wydziale Wiedzy o Teatrze i Reżyserii w Akademii Teatralnej im. Aleksandra Zelwerowicza w Warszawie. Jej debiut reżyserski to „Pensjonat Madryt” według prozy Aglai Veteranyi (2006). Asystowała u René Pollescha i Oskarasa Koršunovasa. Od 2006 roku Reżyseruje przedstawienia teatralne w Polsce, w tym m.in. „Elektrę - Lekcję Anatomii” w Teatrze im C.K. Norwida w Jeleniej Górze, „Solaris” na podstawie prozy Lema dla TR Warszawa, sztukę „Natan mędrzec” G.E. Lessing dla Teatru Narodowego w Warszawie i „Dziady. Część III” Adama Mickiewicza w Teatrze Dramatycznym w Białymstoku. W STUDIO teatrgalerii wyreżyserowała adaptację „Berlin Alexanderplatz” Alfreda Döblina i „Biesy” Fiodora Dostojewskiego. Jako

reżyserka operowa Korczakowska zrealizowała „Jakoba Lenza” Rihma i „Halkę” Moniuszki pod batutą Marca Minkowskiego dla Opery Narodowej w Warszawie. Współpracowała z prestiżową orkiestrą Ensemble Modern nad „El Cimarrón” H.W. Henzego w hamburskim Thalia Theatre. Wyreżyserowała „Zagubioną autostradę” Elfride Jelinek i Olgi Neuwirth na Międzynarodowym Festiwalu Filmowy Nowe Horyzonty we Wrocławiu. W kwietniu 2016 roku Korczakowska została dyrektorką artystyczną Teatru Studio w Warszawie, którego nazwę – w ramach nawiązania do awangardowej tradycji miejsca w duchu Józefa Szajny i Jerzego Grzegorzewskiego – zmieniła na STUDIO teatrgalerię. STUDIO teatrgaleria jest jedną z najważniejszych, eksperymentalnych scen w Polsce.

PL EN

Natalia Korczakowska She studied theatre directing and theatre studies at The Aleksander Zelwerowicz National Academy of Dramatic Art in Warsaw. Her first directed play was “Pensjonat Madryt” based on Aglaja Veteranyi’s prose in 2006. She assised René Pollesch and Oskaras Koršunovas. Korczakowska has been directing theatre productions in Poland since 2006, including “Electra – The Anatomy Lesson” for Cyprian Norwid Theatre in Jelenia Góra, stage-adaptation of Stanisław Lem’s novel “Solaris” for TR Warsaw, the G.E. Lessing play “Nathan The Sage” for National Theatre in Warsaw, and Adam Mickiewicz’s “Forefathers part III” for Dramatic Theatre in Białystok. At STUDIO Theatregallery she has directed an adaptation of “Berlin Alexanderplatz” by Alfred

Döblin and „Demons” by Fyodor Dostoyevsky. Korczakowska’s opera productions include W. Rihm’s “Jakob Lenz” and S. Moniuszko’s “Halka” conducted by Marc Minkowski for the Polish National Opera in Warsaw. She collaborated with the prestigious Ensemble Modern orchestra on H.W. Henze’s “El Cimarrón” at the Thalia Theatre in Hamburg. She directed “Lost Highway” by Elfride Jelinek and Olga Neuwirth for New Horizons International Film Festival in Wrocław. In April 2016, Korczakowska became the artistic director of the Studio Theater in Warsaw and changed its name – as a tribute to the avant-garde tradition of the place in the spirit of Józef Szajna and Jerzy Grzegorzewski – to STUDIO theatergallery. STUDIO theatregallery is one of the most important experimental theatre spaces in Poland.

Sebastian Oberc

Paweł Passini

Aktor, absolwent krakowskiej PWST. Współpracował m.in. z Krystianem Lupą w Starym Teatrze przy spektaklu „Mistrz i Małgorzata” oraz Piotrem Waligórskim, tworząc jedne z pierwszych spektakli w Łaźni Nowej: „Cukier w normie” Sławomira Shuty (spektakl i rola nagrodzona przez Ministra Kultury), „From Poland with Love” Pawła Demirskiego. W roli reżysera debiutował w Teatrze Barakah w 2017 roku spektaklem „Dzieci z dworca ZOO” wg Christiane F. Ten spektakl to swego rodzaju eksperyment, w którym na jednej scenie spotykają się doświadczeni, często wybitni (jak choćby Roman Gancarczyk, Krzysztof Zarzecki czy Dawid Ogrodnik) aktorzy z debiutantami.

Reżyser teatralny, dramatopisarz, kompozytor, aktor, a także twórca i dyrektor lubelskiego neTTheatre, pierwszego na świecie teatru internetowego. Na koncie ma m.in. prestiżową nagrodę im. Konrada Swinarskiego dla najlepszego reżysera przyznaną za głośny spektakl „Morrison/Śmiercisyn”. Studiował filozofię i kulturoznawstwo na Uniwersytecie Warszawskim oraz reżyserię na Akademii Teatralnej w Warszawie. Był uczestnikiem Akademii Praktyk Teatralnych w Gardzienicach. Passini komponuje również muzykę do większości swoich spektakli, występuje też w nich jako muzyk, gra na instrumentach klawiszowych. Do tej pory napisał muzykę do m.in. „Bram raju, Krucyaty dziecięcej” oraz „Nic, co ludzkie”. Za swoją działalność był dwukrotnie nominowany do prestiżowych Paszportów „Polityki”.

PL EN

Sebastian Oberc

Paweł Passini

Actor, a graduate of the Theatre Academy in Kraków, he has worked on “The Master and Margarita” with Krystian Lupa at the Stary Theatre, and with Piotr Waligórski on some of the first productions of the Łaźnia Nowa: Sławomir Shuty’s “Blood Sugar Normal” (with the production and role receiving prizes from the Minister of Culture), and Paweł Demirski’s “From Poland with Love”. He made his directing début at the Barakah Theatre in 2017, with “Children of Banhoff Zoo” based on Christiane F. The play is a particular experiment, bringing to stage experienced actors, often of great renown (to name Roman Gancarczyk, Krzysztof Zarzecki, and Dawid Ogrodnik) together with debutants.

A theatre director, playwright, composer, actor, founder and director of the neTTheatre in Lublin, the world’s first online theatre. He has won the prestigious Konrad Swinarski Prize for the best director for the acclaimed “Morrison/Śmiercisyn”. Studied philosophy and culture sciences at the University of Warsaw and directing at the Theatre Academy in Warsaw. Participated in the Academy of Theatre Practices in Gardzienice. Passini is known for composing music for most of his plays, and performing it live on keyboards. He has written music to “The Gates of Heaven, Children’s Crusade”, and “Nothing Human”. He was twice nominated to the prestigious Passport prize of “Polityka” weekly. Holder of a scholarship from the Minister of Culture and National Heritage and winner of

183

184

Stypendysta Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego oraz laureat licznych nagród i wyróżnień, m.in. Złotej Maski za najlepszy spektakl sezonu dla „Ifigenii w Aulidzie”, Nagrody Głównej XXIX Opolskiego Festiwalu Konfrontacje Klasyki za reżyserię „Klątwy”, Nagrody Indywidualnej XIV Ogólnopolskiego Konkursu na Wystawienie Polskiej Sztuki Współczesnej za spektakl „Odpoczywanie”, Nagrody Herald Angel i Total Theatre Award za spektakl „Turandot” na Fringe Festiwalu w Edynburgu, Złotej Maski dla najlepszego przedstawienia – spektaklu „Morrison/Śmiercisyn”, Grand Prix XXIV Ogólnopolskiego Konkursu na Wystawienie Polskiej Sztuki Współczesnej za spektakl „Zagubiony chłopiec”.

Monika Strzępka Reżyserka teatralna, autorka głośnych przedstawień, które stanowią ważny głos w dyskusji o najważniejszych polskich problemach narodowych i społecznych. Wspólnie z dramaturgiem Pawłem Demirskim tworzą najpopularniejszą parę w polskim teatrze. Zadebiutowała w 2004 roku w Teatrze Polskim w Bydgoszczy sztuką „Z twarzą przy ścianie” młodej dramatopisarki Anny Bednarskiej. Kolejne realizacje powstały w Gdańsku, Jeleniej Górze i na Scenie Polskiej w Czeskim Cieszynie. Pierwszymi przedstawieniami przygotowanymi w duecie z Demirskim były „Dziady. Ekshumacja” w Teatrze Polskim we Wrocławiu (2007), odważna próba rozliczenia z naszymi narodowymi grzechami, oraz spektakl o znaczącym tytule „Był sobie Polak, Polak, Polak i diabeł, czyli w heroicznych walkach narodu

PL EN

numerous prizes and honourable mentions, including the Golden Mask for the best production of the season for “Iphigenia in Aulis”, the Grand Prix of the 29th Confrontations of Classics Festival in Opole for directing “The Curse”, the Individual Prize at the 14th National Competition for Staging a Contemporary Polish Drama for “Requiem”, the Herald Angel and Total Theatre awards for “Turandot” at the Edinburgh Fringe Festival, a Golden Mask for the best drama for “Morrison/Śmiercisyn”, and the Grand Prix of the 24th National Competition for Staging a Contemporary Polish Drama for “Little Boy Lost”.

Monika Strzępka A theatre director, studied at the Department of Directing of the Theatre Academy in Warsaw. Her début was a 2004 production of Mark Ravenhill’s “Some Explicit Polaroids” on the Polish Stage in Český Těšín (Czech Republic). Her next productions include Anna Bednarska’s “Z twarzą przy ścianie” (Teatr Polski in Bydgoszcz). A year later she was working for the Wybrzeże Theatre in Gdańsk, where she directed “Sex Show presents Yorick, or Confessions of the Jester” based on a script by Andrzej Żuławski. Her later works returned to contemporary drama, describing lame, impoverished interpersonal relations, and the degraded world; in 2005, it was her “Honor Samuraja” (based on Adam Rapp’s “Stone Cold Dead Serious”, Theatre in Jelenia

polskiego wszystkie sztachety zostały zużyte” w wałbrzyskim Teatrze Dramatycznym (2007). Styl teatralny Moniki Strzępki można określić jako polityczną burleskę, w której narodowe mity, kompleksy i słabości ukazane zostają w groteskowy, podszyty gorzką ironią sposób. Rozgrywane w konwencji zaangażowanego społecznie pamfletu z elementami farsy przedstawienia, takie jak m.in. „Śmierć podatnika”, „Diamenty to węgiel, który wziął się do roboty”, „Opera gospodarcza dla ładnych pań i zamożnych panów” – prezentowały w krzywym zwierciadle konsumpcyjne, neoliberalne społeczeństwo. Z kolei takie spektakle jak „Sztuka dla dziecka”, „Niech żyje wojna!”, „Bitwa warszawska 1920” czy „nie-boska komedia. WSZYSTKO POWIEM BOGU!” – brały na cel zakłamaną i zmitologizowana polską pamięć historyczną. W bulwersującym spektaklu „Był sobie Andrzej Andrzej Andrzej i Andrzej” reżyserka dokonała

brutalnej konfrontacji ikon polskiej kultury z postulatami nowych twórców. Natomiast w „Tęczowej Trybunie 2012” podjęła temat mniejszości homoseksualnej – nawiązując do inicjatywy powstania gejowskiego sektora dla kibiców podczas mistrzostw Euro 2012. Na reżyserskim koncie Strzępki znalazła się także m.in. „Courtney Love” (o realiach polskiego show biznesu), „Firma” (o współczesnych układach biznesowych), „Bierzcie i jedzcie” (o obsesji zdrowego żywienia) oraz pierwszy w polskim teatrze współczesny serial polityczny „Klątwa. Odcinki z czasów beznadziei” (Teatr Łaźnia Nowa) i „W imię Jakuba S.” (Teatr Łaźnia Nowa, Teatr Dramatyczny w Warszawie). Monika Strzępka jest laureatką Paszportu „Polityki” 2010 (wraz z Pawłem Demirskim), a jej spektakle wyróżnione zostały licznymi nagrodami na teatralnych festiwalach, w tym dwukrotnie Grand Prix na festiwalu Boska Komedia.

PL EN

Góra), and in 2006, Werner Schwab’s “Die Präsidentinnen” (the Polish Stage in Český Těšín). Monika Strzępka worked on her later projects with Paweł Demirski. The tandem began with “Forefathers’ Eve. Exhumation” at the Polish Theatre in Wrocław (2007), followed by “There was a Pole, a Pole, a Pole, and Devil…” (Dramatyczny Theatre in Wałbrzych, 2007), ”Death of a Taxpayer” (Polish Theatre in Wrocław, 2007), “Diamonds are Coal that got to Work” (Dramatyczny Theatre in Wałbrzych, 2008), “Business Opera for Pretty Ladies and Wealthy Gentlemen” (Jan Kochanowski Theatre in Opole, 2008) and “A Play for Children” (Norwid Theatre in Jelenia Góra, 2009), “Niech żyje wojna!” (Drama Theatre in Wałbrzych, 2009), “There Was Andrzej Andrzej Andrzej and Andrzej” (Drama Theatre in Wałbrzych, 2010), “Rainbow

Stand 2012” (Polish Theatre in Wrocław, 2011), “Położnice szpitala św. Zofii” (Rozrywki Theatre in Chorzów, 2011), “In the Name of Jakub S.” (Drama Theatre in Warsaw/Łaźnia Nowa Theatre in Kraków, 2011), “On Being Good” (Drama Theatre in Wałbrzych, 2012), “The Firm” (Nowy Theatre in Poznań, 2012), “Courtney Love” (Polish Theatre in Wrocław, 2012) and “The Curse, Episodes from the Hopeless Time” (IMKA Theatre/Łaźnia Nowa Theatre in Krakow), “The Undivine Comedy: I’M GONNA TELL GOD EVERYTHING!” (Stary Theatre in Kraków). Strzępka is the winner of numerous prizes and awards, amongst them “Polityka” Passport. Her shows won twice the Polish Competition at Divine Comedy International Theatre Festival.

185

186

gdzie odpowiada za linię programową. Wierzy, że na artystach spoczywa szczególna odpowiedzialność, zwłaszcza w świecie coraz bardziej pleniącego się technokratyzmu, antyhumanizmu i wulgarnego braku wrażliwości. Utożsamia się z Nową Hutą – miejscem stygmatyzowanym i marginalizowanym. Wychował się tutaj i za swoją misję uważa konsekwentne rozbudzanie energii i potencjału tej dzielnicy. Wypracował własny styl pracy z aktorami i amatorami. Realizowane przez niego projekty zawsze mocno odwołują się do kontekstu społecznego. Wyreżyserował m.in. „Pana Pawła” Tankreda Dorsta (1999), „Zabawę” Sławomira Mrożka (2000), „Miłość Fedry” Sarah Kane (2001), „Tatuaż” (2002) Dei Loher, „Wściekliznę Show, albo Fajnych Ludzi” oraz „Pokolenie

PL EN

Słowacki Theatre in Kraków, where he is responsible for programme guidance. Szydłowski believes that artists have a particular responsibility, especially in a world of ever more rife technocracy, anti-humanism, and offensive lack of sensitivity. He identifies himself with the stigmatised and marginalised district of Nowa Huta. As this is where he grew up, he finds the persistent stimulation of energy and potential of the district his mission. Szydłowski has worked out his proprietary style of working with actors and amateurs. His projects always make a strong reference to the social context. He has directed, among others “Herr Paul” by Tankred Dorst (1999), “The Party” by Sławomir Mro-

187 porno” Pawła Jurka (2003), „Edypa – tragedię sentymentalną z Nową Hutą w tle” / „Edypa – tragedię nowohucką” (2006), „Krwawe wesele, czyli muzyczną opowieść o cygańskim sercu” na motywach dramatu Garcii Lorki (2007), „Moralność Pani Dulskiej, czyli w poszukiwaniu zagubionego czakramu” (2009), „Fakira” / „Fakira, czyli optymizm” (2011), „Wejście smoka. Trailer” (2011), „Antyzwiastowanie” (2012), „Klub miłośników filmu Misja” (2013), „Przypadek według Krzysztofa Kieślowskiego” (2016), „Konformistę 2029” (2018), inspirowanego powieścią Alberto Moravii, oraz „Wałęsę w Kolonos” (premiera: 8 września 2018). Za dotychczasową działalność został nagrodzony Srebrnym Medalem Ministra Kultury „Gloria Artis”.

PL EN

żek (2000), “Phaedra’s Love” by Sarah Kane (2001), “Tattoo” by Dea Loher (2002), “Rabid Fury Show, or Nice People”, “The Porn Generation” by Paweł Jurek (2003), “Oedipus – A Sentimental Tragedy with Nowa Huta in the Background” / “Oedipus – A Nowa Huta Tragedy” (2006), “Blood Wedding, or a Musical Tale of the Gypsy Heart” (2007) based on a drama by Garcia Lorca, “The Morality of Mrs Dulska, or in the Search of the Lost Chakra” (2009), “Fakir” / “Fakir, or Optimism” (2011), “Enter the Dragon. Trailer” (2011), “Anti-Anunciation” (2012), “Fan Club of The Mission Movie” (2013), “Blind Chance According to Krzysztof Kieślowski” (2016), “Conformist 2029”

(2018) inspired by a novel by Alberto Moravia, and “Wałęsa in Kolonos”, which premiered on 8 September 2018. His activity has been appreciated and awarded the Gloria Artis Silver Medal by the Minister of Culture.

Sceny Dantejskie to cykl spotkań z twórcami i ludźmi teatru, odbywający się głównie w Małopolskim Ogrodzie Sztuki. W tym roku ich program przedstawia się następująco:

12:00

8.12

Dantesque Scenes is a cycle of meetings with the artists and theatre people that are mostly held at the Małopolska Garden of Arts. This year the schedule is as follows:

SOBOTA (SATURDAY)

Sztuka myślenia: Dziwny jest ten świat (Art of Thinking: Strange Is This World) — Goście (Participants): Krystian Lupa, Janusz Palikot Prowadzenie (Hosts): prof. Piotr Augustyniak, Bartosz Szydłowski

MOS Małopolski Ogród Sztuki (MOS Małopolska Garden of Arts)

Jak dobrać się do świata w jego zagadkowości? Jak czytać jego aporie i paradoksy? Jak wyjść z pułapki, którą zastawia na nas współczesna polityka i ekonomia? Dlaczego ludzi znów fascynuje przemoc, dlaczego wciąga nienawiść i postprawda? Czy naprawdę, jak pisał Norwid, „ludzi dobrej woli jest więcej”? A może jest ich mniej niż kiedykolwiek? Co zgubiliśmy w naszym polskim, ale też europejskim życiu, że nasz świat wydaje się dziś chwiać w posadach? Czy teatr, filozofia i poezja potrafią powiedzieć nam coś więcej o dziwności naszego położenia niż język codziennej debaty i komunikacji? A może są to już tylko rozrywki dla wciąż kurczącej się garstki snobów? How to lay your hands on the world in its puzzling nature? How to read its aporias and paradoxes? How to escape the trap sprung for us by contemporary politics and economics? Why are people again fascinated with violence, why are they enticed by hatred and post truth? Is it really so, as Norwid wrote, that “people of good will prevail”? Or is it perhaps so that there are fewer of them now than at any other time? What have we lost in our Polish, but also European, life that our world seems to be shaking in its foundations? Can theatre, philosophy, and poetry tell us anything more about the strangeness of our situation than the language of the everyday debate and communication. Or perhaps these are only pastimes for the ever diminishing handful of snobs?

189

9.12

190 12:00

NIEDZIELA (SUNDAY)

Performer cyfrowy w Physical Actor Training

MOS Małopolski Ogród Sztuki – Kino (MOS Małopolska Garden of Arts – Cinema)

Paul Allain jest badaczem teatru, profesorem i zarazem dziekanem Graduate Studies w University of Kent. W kręgu jego zainteresowań znajdują się przede wszystkim zagadnienia treningu aktorskiego, ruchu scenicznego i procesów twórczych. Jedną ze swoich monografii poświęcił postaci Włodzimierza Staniewskiego, wiele zrobił również dla propagowania dokonań Jerzego Grotowskiego na świecie. Jest redaktorem kilku ważnych książek o Grotowskim, m.in. zbioru „Grotowski’s Empty Room” (2009), angielskiego przekładu książki Ludwika Flaszena „Grotowski & Company”, tekstów Zbigniewa Cynkutisa „Acting with Grotowski: Theatre as a Field for Experiencing” (2015) oraz wspólnie z Grzegorzem Ziółkowskim antologii świadectw współpracowników Teatru Laboratorium „Voices from Within. Grotowski’s Polish Collaborators” (2014). Od lat współpracuje z polskimi ośrodkami teatralnymi i naukowymi, przede wszystkim z Instytutem im. Jerzego Grotowskiego we Wrocławiu i Instytutem Teatralnym im. Zbigniewa Raszewskiego w Warszawie (jest m.in. członkiem rady programowej pisma „Polish Theatre Journal”). Paul Allain is a researcher of the theatre, Professor, and Dean of Graduate Studies at the University of Kent. His interests cover primarily the training of actors, movement of the stage, and creative processes. He devoted one of his monographic works to the person of Włodzimierz Staniewski, and has rendered great services to the worldwide promotion of Jerzy Grotowski’s achievements. He has published a number of seminal books on the Polish director, including the “Grotowski’s Empty Room” collection (2009), the English translation of Ludwik Flaszen’s book “Grotowski & Company”, texts of Zbigniew Cynkutis “Acting with Grotowski: Theatre as a Field for Experiencing” (2015) and, with Grzegorz Ziółkowski, an anthology of testimonies of collaborators of the Laboratorium Theatre “Voices from Within. Grotowski’s Polish Collaborators” (2014). He has worked for years with Polish theatre and academic centres, primarily the Jerzy Grotowski Institute in Wrocław and the Zbigniew Raszewski Theatre Institute in Warsaw; he is a member of the Programme Council of the “Polish Theatre Journal”. 17:00

Spotkanie z Wojtkiem Ziemilskim i Marią Stokłosą po spektaklu „Spektakl dla turystów” (A Q&A with Wojtek Ziemilski and Maria Stokłosa following the play “A Show for Tourists”) Prowadzenie (Host): Tomasz Domagała

Teatr im. Juliusza Słowackiego w Krakowie, Scena Miniatura (The Juliusz Słowacki Theatre in Kraków, Small Stage)

20:40

Spotkanie z Mateuszem Pakułą i Janem Peszkiem

po spektaklu „Pluton p-brane” (A Q&A with Mateusz Pakuła and Jan Peszek following the play “Pluto p-Brane”) Prowadzenie (Host): Jacek Cieślak

12:00

10.12

Teatr Łaźnia Nowa, Mała Scena (Łaźnia Nowa Theatre, Small Stage)

PONIEDZIAŁEK (MONDAY)

Dyrektorki — dyskusja panelowa

(Woman directors — a panel discussion) Goście (Guests): Małgorzata Bogajewska, Dorota Ignatiew, Małgorzata Szydłowska Prowadzenie (Host): Jacek Cieślak

MOS Małopolski Ogród Sztuki – Kino (MOS Małopolska Garden of Arts – Cinema)

Wobec toczonej obecnie debaty na temat deficytu obecności kobiet i ich niższych zarobków na stanowiskach dyrektorskich – w teatrach pojawiają się wyjątki. Chcemy się przyjrzeć przyczynom sytuacji, przebiegom konkursów, stosowanym w nich preferencjom, zarządzaniu zespołami i twórczością artystyczną oraz temu, jakich wymaga cech i predyspozycji. Może zamazuje się podział między tzw. kobiecymi i męskimi cechami charakteru? A może do kobiet należy przyszłość? Among the debate on the shortage of women and their lower wages at managerial posts, theatre boasts certain exceptions. We want to analyse the root causes of the status quo, the stages of competitions, preferences within them, management of teams and artistic work, and the necessary traits and skills. Or perhaps the division between the so-called feminine and masculine traits of the character is becoming blurred? Or perhaps the future belongs to women? 17:15

Spotkanie z Michałem Borczuchem i Alejandro Moreno Jashés po spektaklu „Czarne papugi” (A Q&A with Michał Borczuch and Alejandro Moreno Jashés following the play “Black Parrots”) Prowadzenie (Host): Tomasz Domagała

12:00

11.12

MOS Małopolski Ogród Sztuki (MOS Małopolska Garden of Arts)

WTOREK (TUESDAY)

Dramat i sztuka pisania na scenę – dyskusja panelowa

(Drama and the art of writing for the stage – a panel discussion) Goście (Guests): Jakub Roszkowski, Mateusz Pakuła, Prowadzenie (Host): Jacek Cieślak

MOS Małopolski Ogród Sztuki – Kino (MOS Małopolska Garden of Arts – Cinema)

191

192

Czy wybór tematu jest kwestią mody, strategii czy wrażliwości, a może stanu nazywanego staromodnie natchnieniem? Postaramy się odnaleźć odpowiedź na pytanie, jak rodzi się wobec spolaryzowanej społecznej debaty – głos dramaturga, temat tekstu teatralnego. Jakim autor podąża tropem? Na ile ważna jest jego własna tożsamość i osobowość, a na ile zrymowanie się z rzeczywistością? Is the choice of the subject a question of fashion, strategy, sensitivity, or perhaps the state known under its old-fashioned name of “inspiration”? We will try to find an answer to the question how, among the debate in the polarised society, the voice of the dramatist, the subject of the text for the theatre, is born. What lodestar(s) does its author follow? To what degree is own identity and personality important, and to what it is the alignment with the reality? 19.45

Spotkanie z Mają Kleczewską po spektaklu „Pod presją” (A Q&A with Maja Kleczewska following the play “Under the Influence”) Prowadzenie (Host): Jacek Wakar

12.12 13.00

ICE Kraków, Sala Teatralna S2 (ICE Kraków, Theatre Room S2)

ŚRODA (WEDNESDAY)

Zakulisowe współpracowniczki Michała Borczucha – dyskusja panelowa (Women of Borczuch’s backstage

— a panel discussion) Goście (Guests): Natalia Gorzelańczyk, Areta Nastazjak, Magdalena Kownacka, Maria Lejman-Kasz Prowadzenie (Hosts): Monika Kwaśniewska, Katarzyna Waligóra

MOS Małopolski Ogród Sztuki – Kino (MOS Małopolska Garden of Arts – Cinema)

W panelu udział wezmą osoby, które mają istotny wpływ na spektakle Michała Borczucha, choć ich udział w procesie twórczym często pozostaje ukryty. Organizują warsztaty i projekty badawcze, towarzyszą każdej próbie i dbają o przebieg każdego przedstawienia, pośredniczą w kontaktach między zespołem a teatrem, doradzają, udzielają wsparcia teoretycznego, badawczego, organizacyjnego. Bez nich teatr Borczucha nie mógłby funkcjonować na tak wielu różnych płaszczyznach artystycznych, instytucjonalnych, społecznych... Rozmowa z nimi pozwoli jednak nie tylko lepiej poznać twórczość reżysera, ale także kulisy prawie każdej pracy teatralnej. Panel, prezentujący doświadczenia z wnętrza instytucji, ma szansę stać się głosem uzupełniającym dyskusję o teatrze prowadzoną zazwyczaj wyłącznie przez krytyków, teoretyków i artystów. Participants in the panel will be people who make a significant impact on Michał Borczuch’s productions, although their participation in the creative process frequently remains hidden. They organise workshops and research projects, accompany every rehearsal, watch over the course of every production, mediate in contacts between the team and the theatre, consult, and provide theoretical research and organisational

support. Without them, Borczuch’s theatre wouldn’t be able to operate on so many various artistic, institutional, and community planes. Talking to them will, however, not only help to become acquainted with the director’s works, but also with the backstage of nearly every theatre. Presenting the experience from within the institution, the panel may provide a complimentary voice in the discussion about the theatre, as a rule held only and solely among critics, theoreticians, and artists. 18:00

Spotkanie z Iwoną Kempą

Kawiarnia Literacka, budynek Teatru Nowego Proxima (Kawiarnia Literacka, Teatr Nowy Proxima building)

Spotkanie z Karoliną Gruszką i Iwanem Wyrypajewem po spektaklu „Wujaszek Wania”

Teatr im. Juliusza Słowackiego w Krakowie, Duża Scena (The Juliusz Słowacki Theatre in Kraków, Main Stage)

po spektaklu „Murzyni we Florencji” (A Q&A with Iwona Kempa following the play “Blackmen in Florence”) Prowadzenie (Host): Jacek Wakar 22:30

(A Q&A with Karolina Gruszka and Iwan Wyrypajew following the play “Uncle Vanya”) Prowadzenie (Host): Łukasz Maciejewski

15:00

13.12

CZWARTEK (THURSDAY)

Trzeba mieć pogląd na świat – między sztuką a odpowiedzialnością — spotkanie z Andrzejem Sewerynem i Jerzym Stuhrem (You need to have a view of the world: between art and responsibility – a Q&A with Andrzej Seweryn and Jerzy Stuhr) Prowadzenie (Host): Jacek Wakar

MOS Małopolski Ogród Sztuki – Kino (MOS Małopolska Garden of Arts – Cinema)

„Trzeba mieć pogląd na świat” – to tytuł jednego z najważniejszych esejów Andrzeja Wanata, uważany za swego rodzaju manifest nieżyjącego już wybitnego krytyka , redaktora naczelnego „Teatru”. Warto powtórzyć ten postulat w rozmowie z dwoma wybitnymi aktorami europejskiego formatu, którzy obecnie i wcześniej brali odpowiedzialność za ważne instytucje (Teatr Polski w Warszawie, PWST w Krakowie), łącząc artystyczne spełnienia z ich prowadzeniem. Obecny czas narzuca na artystów szczególny rodzaj misji, oczekując wyrazistego samookreślenia się na każdym polu działalności. To dobry moment, by zastanowić się, co bohaterowie spotkania na tym tracą, a co zyskują. I jak się mają do tego ich międzynarodowe różnorodne doświadczenia. “You Need to have a View of the World” is the title of one of most important essays by Andrzej Wanat, considered a particular manifesto of the late eminent critic, editor-in-chief of Teatr. To repeat his claim in a conversation with two outstanding actors of European magnitude who have taken responsibility for major institutions (the Polski

193

194

Theatre in Warsaw, the Theatre Academy in Kraków), combining artistic fulfilment with management, is most appropriate. The time we live in imposes a particular type of mission on the artists, expecting clear self-definition in all and any fields of activity. A good moment to reflect on what the invited actors lose and what they gain by doing what they do, and how their choices relate to their varied international experience. 22:10

Spotkanie z Remigiuszem Brzykiem i Tomaszem Śpiewakiem po spektaklu „1946”

(A Q&A with Remigiusz Brzyk and Tomasz Śpiewak following the play “1946”) Prowadzenie (Host): Tomasz Domagała

12:00

14.12

PIĄTEK (FRIDAY)

Spotkanie z Jurorami Festiwalu Boska Komedia

MOS Małopolski Ogród Sztuki – Kino (MOS Małopolska Garden of Arts – Cinema)

Spotkanie z Krzysztofem Warlikowskim i zespołem aktorskim spektaklu „Wyjeżdżamy”

Teatr Łaźnia Nowa, Duża Scena (Łaźnia Nowa Theatre, Main Stage)

(A meeting with the Divine Comedy Festival Jury Members) Goście (Guests): António Araújo, Igor Lozada, Ivan Medenica, Anamarta de Pizarro, Prowadzenie (Host): Jacek Cieślak 20:00

(A Q&A with Krzysztof Warlikowski and the “We are Leaving” acting ensemble members) Prowadzenie (Host): Łukasz Maciejewski

12:00

Narodowy Stary Teatr, Scena Kameralna (The National Stary Theatre, Chamber Stage)

15.12

SOBOTA (SATURDAY)

Planeta Warlikowski

— spotkanie z Dorotą Kolak, Agatą Buzek i Magdaleną CieleckąCielecką (Warlikowski Planet – a Q&A with Dorota Kolak, Agata Buzek and Magdalena Cielecka) Prowadzenie: Jacek Wakar

MOS Małopolski Ogród Sztuki – Kino (MOS Małopolska Garden of Arts – Cinema)

Spektakl „Wyjeżdżamy” jest dobrą okazją, by porozmawiać o tym, co teatr Krzysztofa Warlikowskiego znaczy dla jego aktorek – wybitnych aktorek. Magdalena Cielecka od lat należy do zespołu warszawskiego Nowego Teatru. Dorota Kolak przyszła do zespołu Warlikowskiego z zewnątrz, gdyż jest gwiazdą gdańskiego Teatru Wybrzeże, grając w „Aniołach w Ameryce”, a teraz w „Wyjeżdżamy”. Porozmawiamy o tym, co spotkanie z Warlikowskim zmieniło w aktorstwie bohaterek, czy owocuje ono we współpracy z in-

nymi artystami, czym są powroty na planetę Warlikowski i pożegnania z nią, gdyż twórca ten nieczęsto pracuje w Polsce nad nowymi przedstawieniami. “We are Leaving” is a good opportunity to talk about what the theatre of Krzysztof Warlikowski means to his actresses. Eminent actresses. The Warsaw troupe of the Nowy Theatre has boasted Magdalena Cielecka for years. Dorota Kolak arrived in Krzysztof Warlikowski’s team from outside, as she is the star of the Wybrzeże Theatre in Gdańsk, playing in “Angels in America”, and now in “We are Leaving”. We will reflect on what meeting Warlikowski has changed in their acting, whether it has any bearing on the work with other artists, what the returns to Warlikowski Planet, and also what the farewells to it, are, as the director does not often work on new dramas in Poland. 20:00

Spotkanie z Krystyną Jandą

po spektaklu „Zapiski z wygnania” (A Q&A with Krystyna Janda following the play „Notes from the Exile”) Prowadzenie (Host): Łukasz Maciejewski

Narodowy Stary Teatr, Duża Scena (The National Stary Theatre, Main Stage)

195

196

W trakcie Boskiej Komedii krakowskie teatry grają następujące spektakle: During the festival days the following plays are presented by local theatres:

AST 10–11.12 19:00 Mój niepokój ma przy sobie broń / Wiktor Loga-Skarczewski 12–13.12 19:00 Co gryzie Gilberta Grape’a / Marcin Czarnik

KRAKOWSKA OPERA KAMERALNA 8.12 18:30 Pimpinone / Wacław Jankowski

KRAKOWSKI TEATR VARIÉTÉ 13–14.12 19:00 / SabotaRż. The Musical / Michał Drozd

OPERA KRAKOWSKA 8–9.12 19:30 OPERA 2008–2018 / Laco Adamik 14, 16.12 18:30 Eugeniusz Oniegin / Michał Znaniecki

STARY TEATR 12–13–14.12 19:30 / Głód / Aneta Groszyńska

SZTUKA NA WYNOS / SCENA POKÓJ 8.12 19:30 / Bliżej / Dariusz Starczewski 10.12 19:30, 11.12 20:00 / …i zawsze przy mnie stój / Dariusz Starczewski 12–13–14.12 19:30 / Postrzał / Dariusz Starczewski

TEATR BAGATELA 7–8–9.12 16:00, 19:30 Mayday / Wojciech Pokora 8.12 19:15, 9.12 17:00 / Boska terapia / Henryk Jacek Schoen 11–12–13.12 18:00 / Kotka na gorącym blaszanym dachu / Dariusz Starczewski 14–15–16.12 16:00, 19:30 / Boeing, boeing – Odlotowe narzeczone / Paweł Pitera 14.12 19:15, 16.12 17:00 / W’ariacje pożądania / Rafał Dziwisz

TEATR BARAKAH 8–9.12 19:00/ Rewia Drag Queen – Królowe Dancingu 15.12 20:30 / Noce Waniliowych Myszy, odc. 11: Black Szczyt / Ana Nowicka

TEATR IM. JULIUSZA SŁOWACKIEGO W KRAKOWIE 15–16.12 19:00 / Wyspiański. Koncert / Ewa Kaim

TEATR KTO 8.12 19:00 / Stroiciel grzebieni / Krzysztof Niedźwiedzki 13–14.12 19:00 / Chór sierot / Jerzy Zoń 15.12 19:00 / Początek końca / Aneta Wróbel

TEATR LUDOWY 7.12 16:30, 19:00 / 12–13.12 19:00 / Wszystko o kobietach / Paweł Szumiec 15–16.12 19:00 / Sąsiedzi / Andrzej Sadowski 14.12 19:00 / Tożsamość Wila / Gabriela Muskała 14–15–16.12 19:00 / Akt równoległy / Tadeusz Łomnicki 9.12 19:00 / Na początku i na końcu czasu (gościnnie) / Katarzyna Deszcz

TEATR NOWY PROXIMA 8.12 18:00 / W najpiękniejszym mieście świata / Piotr Sieklucki 13–14.12 19:15 / Hipnotyzer / Jan Hussakowski

TEATR STU 8.12 19:00 / 9.12 18:00 / Przybory Wasowskiego Dom Wyobraźni / Łukasz Fijał 15.12 19:00 / 16.12 18:00 / Cabaret / Krzysztof Jasiński

TEATR ŻYDOWSKI W KRAKOWIE — TEATR MIDRASZOWY 11, 13, 15.12 19:00 / Mazagan. Miasto (premiera) / Beniamin M. Bukowski

197

200

Małgorzata Lech

GOD’S WHISPER BOSKA KOMEDIA 2008—2018

eszcze dziesięć lat temu Kraków, jako miasto kultury, pogrążony był w festiwalowym kryzysie. W mieście niby wiele się działo, ale potrzeba ważnych, elektryzujących, prowadzonych na szeroką skalę branżowych imprez była wyraźnie odczuwalna. Marazm dotknął nie tylko obszaru teatru, który nie oferował flagowego dla

miasta wydarzenia, ale i innych dziedzin – muzyki, literatury, a po części również filmu i sztuk audiowizualnych.

Zmiany przyszły w 2005 roku, wraz z dynamicznym rozwojem powołanego pod

nową nazwą Krakowskiego Biura Festiwalowego, które od tej pory sprawuje pieczę nad najważniejszymi festiwalami krakowskimi; przez ponad dekadę konsekwentnie i skutecznie pracując na efekt stopniowej, a w efekcie diametralnej zmiany sytuacji, jaką możemy cieszyć się dzisiaj. W 2008 roku Urząd Miasta Krakowa sformułował konkretny program rozwoju dla wszystkich dziedzin sztuki w mieście w postaci projektu „Sześć Zmysłów”. Była to inspirująca i nieszablonowa koncepcja rozwoju i promocji Krakowa poprzez festiwale, które miały ożywić i na stałe wyznaczyć rytm kulturalnego życia miasta. Projekt dał również impuls do rozwoju infrastrukturalnego i instytucjonalnego kultury krakowskiej.

By wprowadzić w życie założenia „Sześciu Zmysłów”, Urząd Miasta pod wodzą

prezydenta Jacka Majchrowskiego poszukał nowej energii w ludziach – młodych ambitnych menedżerach kultury z wizją i potencjałem, który pozwoliłby tę wizję zrealizować. Do współpracy nad częścią teatralną projektu został zaproszony Bartosz Szydłowski – dyrektor rozwijającego się już wówczas w nowohuckiej siedzibie Teatru Łaźnia Nowa; pomysłodawca i dyrektor artystyczny Boskiej Komedii od początku jej istnienia do dziś. W ramach „Sześciu Zmysłów” przypadło mi w udziale określenie idei i przygotowanie koncepcji festiwalu teatralnego. Nazwa „Boska Komedia”, która przyszła mi wtedy do głowy, była jak epifania. Poczułem, że hasło oddaje moją gorącą wiarę, że tworząc program kilkudziesięciu spektakli, można wnikliwie i z rozmachem opowiedzieć o duchowej kondycji człowieka współczesnego – mówi Bartosz Szydłowski. — W bezpośrednim odwołaniu do Dantego i jego opus magnum widać było wielkie aspiracje i totalną wiarę w teatr. Nie jest to skromne założenie, ale czy nie jest tak, że śmiałe i szalone pomysły są w stanie zmieniać nasze przyzwyczajenia? W 2008 roku ruszyła pierwsza edycja Międzynarodowego Festiwalu Teatralnego Boska Komedia. Impreza okazała się odpowiedzią na potrzeby miasta i środowiska. Na przestrzeni kilku lat festiwal wypracował rozpoznawalną markę. Przemyślany i zniuansowany

Małgorzata Lech

GOD’S WHISPER DIVINE COMEDY 2008—18

en years ago, Kraków, in its capacity of a city of culture, was still drowning in a festival crisis. Many things did happen in the city, yet the need for broadside important events, thrilling the audience, was clearly sensed. The torpor affected not only the theatre, which offered the city no flagship event, but other fields

as well: music, literature, and partially also film and other audio and video arts.

Change came in 2005 together with the dynamic development of the Kra-

ków Festival Office, now re-established under a new name, that has since held chief festivals in its care, persistently working for over a decade and efficiently developing the effect of a gradual, yet in result paramount the change of the situation we have the reasons to enjoy today. In 2008 the Municipality of Kraków developed a concrete programme for the development of the arts in the city, drafting the Six Senses project. It was an inspiring and unorthodox concept for the development and promotion of Kraków through festivals that were to invigorate the city, permanently defining the rhythm of its cultural life. The project also provided an impulse for the development of infrastructural and institutional development of Kraków culture.

To make the assumptions of the Six Senses reality, the Municipality of Kra-

ków with Mayor Jacek Majchrowski at its helm looked for new energy in people: young, ambitious managers of culture offering both a vision and the potential to carry it out. An invitation to cooperate on the theatre segment of the project was extended to Bartosz Szydłowski, the director of the Łaźnia Nowa Theatre, already developing in its home in Nowa Huta, and he has remained the artistic director of Divine Comedy from those earliest days until now. My role in the Six Senses was to define the idea and prepare the concept of a theatre festival. The name, Divine Comedy, which came to my mind was an epiphany. I felt that the name renders my burning belief that you can tell the tale of the spiritual condition of contemporary human both insightfully and with a panache by developing a programme of dozens of productions, Bartosz Szydłowski says. You could see the great aspirations and the total faith in the theatre in the direct reference to Dante and his opus magnum. The assumption is by no means modest, but is it not so that daring and crazy ideas are capable of changing our customs and habits? In 2008 the Divine Comedy International Theatre Festival started with a bang. The event proved a revelation, and an answer to the needs of both the city and the theatre circles.

201

PR, dobra komunikacja poprzez wyrazisty, budowany z roku na rok język wizualny, intensywna kampania medialna i mocny outdoor również poza Krakowem złożyły się na rozpoznawalność imprezy wśród publiczności o wiele szerszej niż ta regularnie bywająca w teatrach. Krytycy, licznie i ponad podziałami obecni na festiwalu, zgodnie twierdzą, że „Boska” to czołowe wydarzenie w polskim kalendarzu teatralnym. Budżet i możliwości produkcyjne dają festiwalowi ogromną siłę oddziaływania, ale nie tylko one – i nie one w największym stopniu – składają się na jego fenomen. O specyfice „Boskiej” pisał Jacek Wakar w tekście podsumowującym festiwal z 2015 roku: Na pierwszy rzut oka widok jest taki. Zbliża się północ, w Bunkrze Sztuki na Plantach tłum robi się nieprzebrany. Jeżeli jesteś z tak zwanego środowiska i nie wpadłeś na kogoś przez cały rok, tym razem możesz mieć pewność, że się spotkacie. Rozmowa będzie miała charakter towarzyski, ale wcale nie wykluczone, że przyniesie jakiś konkret. Ktoś umówi się na kolejną realizację, ktoś inny kogoś jeszcze innego z kimś jeszcze innym pozna. Przeciągające

In the following few years the festival developed a recognised brand. Its well-designed and nuanced PR and good communication in a clear visual language developed from year to year, while the intensive media campaign and a powerful outdoor, also outside Kraków, have contributed to the recognition of the event among the audiences much broader than just regular theatregoers. Critics, present at the festival in large numbers, claim in unison and above the traditional divides that the “Divine” is the central date in the Polish theatre datebook. The budget and the production potential grant the festival with a great power of impact, yet they are neither the only nor the most powerful components of its phenomenon. This is what Jacek Wakar wrote about the specific nature of the “Divine” in his wrap-up for the 2015 festival: This is what you see at the first glance. Midnight is nearing, and the dense crowd in the Bunker of Art in the Planty Garden Ring thickens. If you are a so-called insider and you haven’t met someone for the whole year, you can now be certain that you’re going to meet. This will be small talk, but it cannot be ruled out that it will bring some concrete results. Some will arrange a new project, someone else will get yet somebody else acquainted with yet another person. The conversations in the Festival Club extending well into the small hours are far more than just chattering over rivers of alcohol. The Divine Comedy is the most important meeting of the theatre world in the year, moreover, it is so for people from the various sides of the barricade. According to Bartosz Szydłowski, the head of this Kraków digest, Divine Comedy is composed of three interpenetrating circles: Inferno, Paradiso, and Purgatorio. The dramas presented in these sections interrelate, mutually commenting and casting light one on another. Similarly do the artists, critics, and ordinary theatregoers mingle during the nine December days in Kraków.1

Although developers of the programme for Divine Comedy don’t think in terms of a “pie”, and never offers a set of easy and quickly consumable ideas, tickets sell in a matter of hours, and the houses are full to bursting. Theatre buffs have a saying that if you want to see everything that’s worth seeing this year, you’ve got to make it to the “Divine” to see them. Sadly, you won’t be able to “make it” to all the halls, as the extra chairs and stairs have already been taken. This results from a simple fact: the programme of the “Divine” and its atmosphere have been designed as a mechanism for the inclusion of various creative and receptive tendencies.

J. Wakar, Barometr, w: Rocznik 2015, Teatr Łaźnia Nowa, s. 207.

203

się do rana wieczory w klubie festiwalowym to nie tylko pogwarki przy

204

strumieniach alkoholu. Boska Komedia to najważniejsze w roku spotkanie teatralnego środowiska, w dodatku z różnych stron barykady. Wedle Bartosza Szydłowskiego, szefa krakowskiego przeglądu, Boską Komedię tworzą trzy nawzajem przenikające się kręgi – Inferno, Paradiso, Purgatorio. Spektakle prezentowane w tych częściach programu wchodzą ze sobą w relacje, nawzajem się komentują i oświetlają. Podobnie mieszają się podczas dziewięciu krakowskich dni grudniowych artyści, krytycy i zwyczajna publiczność1. Mimo że kształtowaniu programu Boskiej Komedii nie przyświeca myślenie w kategoriach „tortu”, i nie jest to zestaw propozycji łatwych i szybkich do skonsumowania, bilety na spektakle rozchodzą się w ciągu kilku godzin, a widownie pękają w szwach. Wśród teatromanów utarło się powiedzenie, że „jeśli chcesz zobaczyć wszystko, co warte zobaczenia w tym roku, wbijaj na przedstawienia na Boskiej”, choć nie na wszystko udaje się „wbić” z powodu wypełnienia wszelkich dostawek i schodów. Wynika to z prostego faktu: program „Boskiej” i jej atmosfera są zaprojektowane jako mechanizm inkluzywny wobec rozmaitych tendencji twórczych i odbiorczych.

Od początku idée fixe i pretekstem do nadania Boskiej Komedii formuły kon-

kursu była obecność jury złożonego z gości zagranicznych: wybitnych kuratorów, szefów festiwali, dyrektorów teatrów, producentów i krytyków. Zderzenie perspektywy polskiej i międzynarodowej lokuje imprezę w światowym obiegu teatralnym i nadaje jej szczególną rangę, a konfrontacja tego, co wewnętrzne – dorocznego polskiego dorobku teatralnego – z „zewnętrznym okiem” zagranicznych gości sprzyja erupcji energii i aspiracji odmiennych od tych, które generują festiwale stricte krajowe. System międzynarodowego jury stał się kołem napędowym festiwalu już podczas kluczowej, pierwszej edycji „Boskiej”. Do dziś pozwala on budować szeroką formułę programową, opartą na możliwie różnorodnej reprezentacji polskiej sceny, poddanej obserwacji z zewnątrz. Stwarza też otwartą i niezależną od interesów środowiskowych sytuację kształtowania werdyktu. Przynosi to czasem zaskakujące, lecz cenne dla środowiska efekty. Bartosz Szydłowski: Międzynarodowe jury konkursu „Boskiej” to gwarancja rozbicia narcystycznej perspektywy polskiego środowiska. Nie chodzi o wmawianie gościom, jacy jesteśmy wspaniali, ale o ciekawość ich spojrzenia na nas. Efektem Boskiej Komedii bywają wymierne korzyści, jak zaproszenia dla artystów na międzynarodowe festiwale, rozmowy, spotkania, koprodukcje. Odwiedzam międzynarodowe festiwale i opowiadam o polskim teatrze, o Krakowie, o fenomenie czasów, w jakich żyjemy, i o tym, jak odbija się on na polskich scenach. Mój entuzjazm zaraża wielu kuratorów, którzy pojawiają się w Krakowie osobiście. 1

J. Wakar, Barometr, w: Rocznik 2015, Teatr Łaźnia Nowa, s. 207.

From its earliest days, the idée fixe and pretext to grant the “Divine” the formula of a competition was the presence of a jury composed of foreigners: eminent curators, heads of festivals, theatre directors, producers, and critics. A clash of the Polish and international perspectives places the event in the world theatre current and grants it a special rank, while the confrontation between the internal – the annual “harvest” of the Polish theatre – with the “external eye” of the arriving foreigners favours the eruption of energy and aspirations that are quite unlike those generated by the purely national festivals. The system of the international jury became the engine of the festival already during the first, key edition of the “Divine”. It still makes it possible to develop a broad programme formula based on the most varied representation of the Polish stage possible, which is, however, observed from the outside. It also allows to work out a verdict that is open and independent of the interests of Polish theatre circles. This brings effects that, however surprising sometimes, are very precious for the Polish theatre. Bartosz Szydłowski: The international jury of the “Divine” competition guarantees to break up the narcissistic perspective of the Polish theatre world. It’s not about persuading visitors how beautiful we are, but about the curiosity in their insight into what we are. The Divine Comedy brings measurable effects, to mention inviting artists to international festivals, negotiations, meetings, and coproductions. I visit international festivals and I tell people about Polish theatre, Kraków, the phenomenon of the times we live in, and how all these is are reflected on the Polish stages. The germ of my enthusiasm is contagious so that later many curators turn up in Kraków in person.

205

206

W programie Boskiej Komedii z ostatnich kilku lat spektakle zagraniczne stanowią niewielką część propozycji i, przykładając tę miarę, „międzynarodowym” festiwal jest tylko z nazwy. Większość przedstawień zapraszanych na „Boską” spoza Polski to realizacje polskich reżyserów powstałe zagranicą. Wydaje się, że od linii międzynarodowości rozumianej jako konfrontowanie polskiego obiegu z propozycjami ze świata twórcy „Boskiej” świadomie odeszli. Festiwal to jedna z najbardziej elektryzujących środowisko imprez, ale jako taka pozostaje festiwalem polskim, a może i najbardziej polskim, bo najbardziej dla polskiego środowiska influencerskim. Najbardziej polski jest również sposób kształtowania programu, ukierunkowany na wyłonienie gorących tematów, na świadome, mocne wejście w to, co nie daje się pominąć w Polsce – tu i teraz. Festiwal jest nastawiony na mainstreamowy teatr repertuarowy, ale linia programowa zmienia się, dyrektor artystyczny co roku wyznacza jej nowy klucz. Bartosz Szydłowski: Od początku myślałem o Boskiej Komedii jako o wydarzeniu, które stanie się festiwalem międzynarodowym z większą liczbą prezentacji ze świata. Tak było podczas pierwszej edycji, na której pokazaliśmy przedstawienia z Iranu, Kolumbii, Afryki Południowej, Indii. Sporadycznie spektakle zagraniczne pojawiają się do dzisiaj. Ale ten potencjał nie jest do końca wykorzystany. Festiwal pracuje i działa poprzez zderzenie, ostre zakręty, zaskoczenie – im odleglejsze od siebie światy, tym wyrazistsza dramaturgia i mocniejszy ferment prowokujący myślenie i uwrażliwianie na Innych. Ważna jest gotowość podejmowania ryzyka, traktowanie festiwalu nie jako bombonierki, ale poligonu. Tutaj mamy badać nasze reakcje, przyjmować nieoczekiwane zderzenie jako wybijające nas z rutyny. W ten sposób przepływ energii jest dobry i posłużył wielu artystom, nagle dostrzeżonym jako bardzo interesujący. Nie boję się nikomu narazić. Proces pracy nad tym festiwalem jest jak robienie kolażowego spektaklu. Przez wiele lat zaglądałem do każdego zakątka Polski, żeby wyszukać to, co intryguje i ciekawie rokuje, i co zaskoczy. Dziś festiwal ma swoich selekcjonerów, którzy wzięli na siebie obowiązek relacjonowania i recenzowania, ale zdarza się, że idę wbrew ich opiniom. Proces szerokiej konsultacji programowej zawsze kończy się trudnymi decyzjami, które należą do mnie. Czasami zamiast spektakli gotowych i spełnionych lubię zapraszać na festiwal spektakle w drodze, często formalnie pęknięte, ale z potencjałem. Odkrywcze i odważne. Zaproszenie na festiwal zawsze daje impuls do rozwoju zarówno twórcom, jak i miejscu – konkretnemu teatrowi, w którym przedstawienie powstało. Takimi obdarzonymi „impulsem festiwalu” ośrodkami były w ostatnich latach Sosnowiec, Wałbrzych czy Lublin. Oprócz rozbudzania nowych energii miejsc i zespołów, festiwal niewątpliwie wpływa na rozwój karier młodych reżyserów. Na „Boskiej” przecierali szlaki i potwierdzali swoje pozycje między innymi Strzępka i Demirski, Rychcik, Garbaczewski. Dyrektor artystyczny

In the recent few years foreign productions have only been a small part of the menu of the Divine Comedy, and, if one were to use this gauge, the festival would be “international” only in its name. Most foreign productions invited to the “Divine” are works Polish directors made abroad. It seems that the creators of the “Divine” consciously moved away from building the international character on confronting the Polish circulation with what the world offers. The festival is one of the events most electrifying the theatre world, but as such, it remains a Polish festival, quintessentially Polish, as it is the most powerful influencer in the Polish milieu. Similarly, the way the programme is developed is also quintessentially Polish, as it is focused on eliciting burning subjects, conscious, powerful entry into the things that cannot be glossed over in Poland. Here and now. The festival is set on the mainstream repertoire theatre, but the programme lined changes, with the artistic director defining a new key each year. Bartosz Szydłowski: From the start I considered Divine Comedy an events that would turn into an international festival with a larger number of foreign presentations. This happened in the first year, when we presented dramas from Iran, Columbia, South Africa, and India. Foreign productions may be introduced even today, as the potential has not been exploited fully. The festival works and operates through collisions, sharp turns, and surprise – the more distant the world is, the clearer the dramaturgy and the more powerful the ferment that provokes thinking and sensitisation to the Other. What counts is the readiness to take risk, and treat the festival not as a box of chocolates, but as a military training ground. This is the field for testing our reactions, and accepting the unexpected clash as something kicking us out from the comfort zone. This makes good energy flow and serves many artists who were suddenly recognised as highly interesting. I’m not afraid to antagonise anyone. The process of work on this festival is similar to the making of a collage drama. For many years I have looked into every corner of Poland to find what is intriguing and promising, what is going to surprise. Today, the festival has its selectors, who have taken over the duty of bringing news and offering opinions, yet I may happen to act against their choices. The process of extensive consultation of the programme always ends in difficult decisions that belong to me. Sometimes rather than finished and fulfilled productions, I like to invite to the festival productions that are in the making, often formally broken, yet offering a potential. Eye opening and courageous. An invitation to the festival always gives an impulse to develop both to the artists and to the venue: the specific theatre where the production was developed. The centres that in have received the gift of the “festival impulse” in the recent years include Sosnowiec, Wałbrzych, and Lublin. Apart from stimulating new energies of places and troupes, the festival makes an obvious impact on the careers of young director. The “Divine” has been the place for blazing the trails and reaffirming the positions for Strzępka and Demirski,

207

208

Bartosz Szydłowski w ramach Boskiej Komedii eksperymentuje też z powoływaniem do życia nowych realizacji; festiwal co roku jest producentem dwóch, trzech premier, które jako nowości (często są to prapremiery) wzbudzają duże emocje i oczekiwania. Pod egidą „Boskiej” powstały takie spektakle jak „Wieloryb the Globe”, „Nieznośnie długie objęcia”, „Koncert życzeń” czy „Plastiki”.

Narracja festiwalu, budowana na kilka tygodni przed jego rozpoczęciem,

skupia się co roku wokół mocnego, intrygującego motta. Jest ono formułowane tak, by uchwycić puls otaczającej rzeczywistości; w sposób, który pozwala festiwalowi zbudować wspólną orbitę dla wszystkich programowych propozycji . By przywołać parę haseł przewodnich z ostatnich lat: brzmiące dziś ponownie szczególnie złowrogo – „Kiedy przyjdą podpalić dom, ten w którym mieszkasz” z 2014 roku, popowe i ironiczne – „Super Polish Hero” z 2015 roku, dumne, a zarazem zawierające posmak desperacji – „Jeszcze Polska nie zginęła, póki teatr żyje” z 2016.

Struktura festiwalowego programu prezentowana jest corocznie i niezmiennie

w podziale na trzy od-dantejskie sekcje: Inferno, Paradiso i Purgatorio. Inferno to sekcja konkursowa, skupiająca twórców o uznanym dorobku, Paradiso – sekcja młodych, która często okazuje się najbogatsza w zaskoczenia i olśnienia. Natomiast Purgatorio to bogaty i niejednorodny pion wydarzeń specjalnych i towarzyszących głównej linii pro-

Rychcik, Garbaczewski, and others. The artistic director of the Divine Comedy, Bartosz Szydłowski, also experiments with calling new projects to life; each year the festival produces two or three premieres, that, as is the way with the world premieres, spark plenty of emotions and expectations. It has been under the aegis of the “Divine” that such dramas as “Wieloryb the Globe”, “Unbearably Long Embraces”, “Concert by Request”, and “Plastic” have been created.

Each year the festival narrative, built weeks before its opening, focuses on

a powerful, intriguing motto. It is phrased so as to tune into the pulse of the reality at hand, moreover, in a manner that lets the festival develop a common orbit for everything the programme offers. Slogans the festival followed in the previous years include “When they come to set fire to the home, to where you live” from 2014, which has regained its especially sinister undertone; the pop-culture and ironic “Super Polish Hero” of 2015, and the proud “Poland is Not Yet Lost, as Long as Theatre Lives” ringing with despair from 2016. The structure of the programme has unwaveringly been presented in the breakdown into three sections, borrowed from Dante: Inferno, Paradiso, and Purgatorio. Inferno is the competition part that gathers artists whose achievements have won them a place in Polish theatre, Paradiso is the section for the young that tends to be most abundant with surprises and revelations. In turn, Purgatorio is the compartment loaded with special and ac-

209

210

gramowej wraz ze Scenami Dantejskimi, czyli spotkaniami z twórcami boskokemediowych przedstawień. To w głównej mierze Purgatorio stanowi o niezwykle otwartej formule festiwalu. Wydarzenia takie jak wystawa „Duchy teatru” z 2016 roku wypełniają luki w opowieściach, które snujemy o teatrze; wspomniana wystawa była początkiem interdycyplinarnego projektu, miała kontynuację w postaci konferencji i publikacji książkowej, a obecnie – w całej linii warsztatów. Pospektaklowe spotkania, ciągnące się niekiedy godzinami, aktywizują publiczność, pokazując potrzebę wymiany myśli i wzajemnej integracji w atmosferze czasem pogłębionej i katalizującej napięcia, a czasem bardzo luźnej, rozmowy. Zarówno Sceny Dantejskie, jak i rozbudowane koncepcyjnie i tematycznie festiwalowe debaty oraz panele dyskusyjne – na przykład prowadzone przez Łukasza Drewniaka w 2015 roku „Forgotten Heroes – zapomniani bohaterowie” lub rozmowa z dramatopisarzami Jolantą Janiczak, Mateuszem Pakułą i Arturem Pałygą na temat polskiej dramaturgii – stanowią nie tylko wielowymiarową obudowę merytoryczną festiwalu, poszerzającą konteksty i pogłębiającą jego narrację. Co najważniejsze, stwarzają one przestrzeń do wspólnotowego dialogu – w atmosferze wolności i tolerancji – o teatrze, o jego roli w życiu publicznym, w aktualnej sytuacji społecznej i politycznej. Duże zainteresowanie boskokomediowymi spotkaniami i dyskusjami oraz gorąca atmosfera wielu z tych rozmów pokazują, że teatr jest w dzisiejszej Polsce dziedziną sztuki, która nie ucieka od realności i realnego zaangażowania, a dzięki temu ma niezwykłą siłę oddziaływania; artyści teatru nie boją się stawiania diagnoz, spontanicznie i odważnie reagują na otaczającą nas rzeczywistość.

Wydaje się, że grudniowy termin festiwalu ma wpływ jego żywy przebieg i od-

biór. Sezon teatralny od września ma szansę się rozkręcić i zaowocować premierami. A rzeczywistość społeczna i polityczna na przełomie listopada i grudnia jest zawsze rozwibrowana, m.in. po listopadowych obchodach Święta Niepodległości. W tym czasie najsilniej uobecniają się nasze fantazje i lęki narodowe, ożywają mity, wychodzą duchy z podziemi i z przeszłości. Jednocześnie grudzień to z jednej strony czas przedświątecznej gorączki, z drugiej podsumowań i przemyśleń dotyczących mijającego roku; zapytań, co się udało, a co okazało się porażką. Wszystko to stanowi pożywkę dla festiwalu – Boska Komedia przejmuje nastrój pewnego zatrzymania w czasie, a zarazem ekscytacji i poruszenia. Spełnia też rolę jednoczącą dla krakowskich scen; mówi się, że na czas jej trwania Kraków staje się jedną wielką sceną, i tak rzeczywiście jest. Spektakle odbywają się w całym mieście, w teatrach odczuwalna jest atmosfera święta. Podziały się zacierają, co nie oznacza, że zaciera się rywalizacja – również ze względu na fakt, że wszystkie krakowskie teatry prezentują swoje premiery w programie festiwalu. Stawką w tej grze jest, jak zawsze, zaprezentowanie się festiwalowej publiczności i gościom w najlepszym świetle, wzbudzenie zaciekawienia w środowisku. Wszak festiwal to ten wyjątkowy czas, w którym twórcy i zespoły oglądają i obserwują siebie nawzajem.

companying events, far from being uniform, that goes hand in hand with Dantean Scenes, that is meetings with the people behind the dramas at the Divine Comedy. It is Purgatorio that to a great extent is decisive for the exceptionally open formula of the festival. Such events as the Spirits of the Theatre exhibition from 2016 fill the gaps in the narratives that we spin in the theatre. It started an interdisciplinary project, was continued in a conference and a book publication, and is now being extended with a range of workshops. The meetings after individual productions may last for hours, activating the audience, showing the need for creative thought exchange and mutual integration in the atmosphere that is penetrating and catalysing tensions at times, and at times involves loose conversations. Expanding the contexts and reinforcing the narrative, both the Dantean Scenes, and the conceptually and thematically developed festival debates and discussion panels – to mention The Forgotten Heroes conducted by Łukasz Drewniak in 2015 and a conversation with playwrights Jolanta Janiczak, Mateusz Pakuła, and Artur Pałyga on Polish dramaturgy – are more than only a multi-dimensional shell for festival content. Most importantly, however, they create the space for community dialogue in an atmosphere of freedom and tolerance; a dialogue about the theatre, its role in public life, and current political and social situation. The great interest in the meetings and discussions at the Divine Comedy and the hot atmosphere of many meetings prove that in contemporary Poland, theatre is the art that does not shun reality or actual involvement, which bestows it with an exceptional power of impact. Theatre artists are not afraid to offer diagnoses and react spontaneously and courageously to the reality that surrounds us.

It seems that holding the festival in December has a bearing on its lively recep-

tion. The theatre season continuing since September has already wound up and brought premiere performances. The social and political reality of late November and early in December is always scintillating, also after the November celebrations of the Independence Day. This is the time when our national fantasies and fears come most strongly to surface, myths come to life, and spectres leave their subterranean world and our past. December is also, on the one hand, the time of pre-Christmas hustle and bustle, and on the other the time of wrapping up and musing over the year going by; of questions about what has been a success and what proved a failure. All these nourish the festival: Divine Comedy takes over the mood of a certain time-freeze combined with enthusiasm and excitement. It also plays a unifying role for the Kraków stages; they say that becomes a single huge stage for the time of the Divine Comedy Kraków, and it is actually so. The performances take place all around the city, and the festive atmosphere can be experienced in the theatres. Divisions blur, which does not mean that competition follows suit, also because Kraków theatres present their premiere performances at the festival. The stake in the game is, and has always been, to present yourself to festival audience and visitors in the best of the lights, stimulating the interest of the thespians. After all, is this festival not an exceptional time when artists and theatres watch and observe one another? Translated by Piotr Krasnowolski

211

Drodzy Jurorzy Międzynarodowego Festiwalu Teatralnego Boska Komedia! Szanowni Jurorzy naszego Festiwalu przez lata zdołali wyłonić imponujące listę zwycięskich spektakli. System międzynarodowego Jury jest kołem napędowym Boskiej Komedii. Dziś chcielibyśmy Wam podziękować – za Waszą obecność, Wasze wsparcie i entuzjazm. Dziękujemy za ciekawość, z jaką na nas patrzycie, i za wdzięk, z jakim rozbijacie narcystyczną perspektywę polskiego środowiska teatralnego. Jesteśmy zaszczyceni, że mogliśmy Was u siebie gościć!

2008

Phillip Arnould Stefanie Carp Loughlin Deegan John Freedman Chul Lee Kim Krystyna Meissner Marc Murphy Carmen Romero Pavel Rudnev Mark Russell Iphigenia Taxopoulou

2009

Norman Armour Marina Davydova Anja Dirks Frie Leysen Alan Lockwood Anamarta de Pizarro

2010

Ramin Gray Sandro Lunin Anamarta de Pizarro David Sefton Meiyin Wang

2011

Peter Carp Seo Jaehyung

Dear Jury Members of the Divine Comedy International Theatre Festival! Over the years, our distinguished Jury Members have identified an impressive list of prize winners. The system of the international Jury became the engine of the festival. Today we would like to thank you for your presence, your support, your enthusiasm. Thank you for the curiosity in your insight into what we are, thank you for breaking up the narcissistic perspective of the Polish theatre world. It was an honor for the Divine Comedy to have you join our team of professionals!

Chiaki Soma Iphigenia Taxopoulou

Stefan Schmidtke Ramon Simó

2012

2016

Max Philip Aschenbrenner Darío Lopérfido So Kwok Wan

2013

David Dower Matthias Frense Rainer Hofmann Bia Junqueira Shen Lin Elisabeth Schweeger Leman Yilmaz

2014

Norman Armour Stefanie Carp Peter Crawley Judit Csáki Bia Junqueira Deepan Sivaraman Meiyin Wang

2015

Ahmed El Attar Celso Curi Alja Predan Carena Schlewitt

Jason Danino Holt Alejandro Moreno Jashés Akiko Juman Yun-Cheol Kim Ruth Mackenzie Carmen Romero Quero Mikko Roiha Ramona Shah

2017

Reem Allam Cesar Augusto Jurriaan Cooiman (Szwajcaria) Ji-Young One Matthias Pees Diane Rodriguez

2018

António Araújo Igor Lozada Ivan Medenica Anamarta de Pizarro

213

214

ORGANIZATORZY ZATORZY ZATORZY ZATORZY Organizers

Teatr Łaźnia Nowa

Łaźnia Nowa Theatre

Teatr Łaźnia Nowa w Nowej Hucie to najmłodszy krakowski teatr, znajdujący się w wyremontowanych halach warsztatów szkolnych, posiadający dwie sceny, którą mogą pomieścić kilkuset widzów. Podczas dziesięciu lat istnienia Łaźnia Nowa wypracowała sobie solidną markę na polskim rynku teatralnym, wykreowała m.in.: Festiwal Teatralny Genius Loci, Międzynarodowy Festiwal Teatralny Boska Komedia i Festiwal Mrożkowski. Nasze spektakle otrzymywały wiele nagród i gościły na wielu festiwalach. Z uwagi na wyjątkową przestrzeń koncertową gościmy w Łaźni liczne wydarzenia muzyczne, takie jak Sacrum Profanum i Unsound, oraz koncerty – od sceny klubowej po gwiazdorskie Guano Apes, Apocalypticę, Kult, Myslovitz. Pomimo nowohuckiej lokalizacji i wbrew stereotypom o beznadziei dzielnicy, w Łaźni Nowej realizowane są projekty międzynarodowe i koprodukcje z partnerami z całej Polski, powstają programy i spektakle autorskie w oparciu o ścisłą współpracę z mieszkańcami dzielnicy. Interesuje nas „teatr dla ludzi”. Walczymy o każdego widza, nie zamykamy się w wieży z kości słoniowej. Powracamy do fundamentalnych pytań o wspólnotę wokół miejsca, o jego rolę w rozwoju społeczności lokalnej. Wierzymy, że teatr może stać się axis mundi w dzielnicy, miejscem codziennym i zamieszkałym. Afirmatywność, wiara w siłę kreatywną człowieka, bezpośredniość pomogły Łaźni zakorzenić się w dzielnicy, pozyskać wiernych widzów i snuć plany na przyszłość. www.laznianowa.pl

Łaźnia Nowa Theatre during ten years of its existence has earned a solid brand on Polish theatre market, creating among others: Genius Loci Theatre Festival, The Divine Comedy International Theatre Festival and Slawomir Mrozek’s Festival. Łaźnia’s performances have been rewarded and invited on numerous festivals. Thanks to its specific concert space Łaźnia Nowa hosts many music events, such as: Sacrum Profanum or Unsound Festival, and concerts – from club music to stars like Guano Apes, Apocalyptica or The Residents. Despite localization and counter to stereotypes of hopelessness of Nowa Huta district there are many international projects and co-productions produced in Łaźnia. On the basis of close cooperation with inhabitants programmes and author’s performances are created. Łaźnia’s actions are multilevel – just to bring together different types of audience. We fight for each and every viewer, we do not lock ourselves in the tower made of ivory. We revert to fundamental questions of poeple strongly connected to the place and its role in the development of a local community. We firmly believe that theatre may become an axis mundi in the district – the daily, inhabited place. Affirmation, belief in creative strength of human being and straightforwardness enabled Łaźnia to take root in the district, win over faithful audience and make plans for the future. www.laznianowa.pl

215

Krakowskie Biuro Festiwalowe

Kraków Festival Office

Krakowskie Biuro Festiwalowe to wiodąca polska instytucja realizująca najważniejsze wydarzenia kulturalne w skali kraju i Europy. KBF to największe krakowskie festiwale, spektakularne widowiska, głośne w Polsce i Europie imprezy z dziedziny muzyki, teatru, filmu, sztuk pięknych czy literatury. To jedna z najbardziej aktywnych polskich instytucji życia publicznego. Biuro organizuje m.in. prestiżowe festiwale muzyczne: Misteria Paschalia, Sacrum Profanum, Festiwal Muzyki Filmowej w Krakowie, festiwal Opera Rara, a także wydarzenia literackie: Festiwale Miłosza i Conrada. KBF jest wydawcą magazynu „Karnet”, operatorem Centrum Kongresowego ICE Kraków i Krakow Film Commission. W strategię działań Biura wpisują się również interdyscyplinarne projekty związane z prowadzonym programem Kraków Miasto Literatury UNESCO. Dodatkowo KBF administruje punktami sieci informacji miejskiej InfoKraków oraz prowadzi portale tematyczne tj. Krakow.travel, czy Kids In Kraków. Działalność Krakowskiego Biura Festiwalowego obejmuje również inicjatywy na rzecz rozwoju przemysłów kreatywnych (Sieć Miast Festiwalowych), turystyki kulturalnej i biznesowej, przemysłu spotkań (inicjatywa Kraków Network) i przemysłów czasu wolnego. www.biurofestiwalowe.pl

The Krakow Festival Office (Krakowskie Biuro Festiwalowe, KBF) is a leading Polish institution producing the most significant cultural events on the national and European scale. It organizes prestigious festivals: Misteria Paschalia, Sacrum Profanum, Krakow Film Music Festival, Opera Rara, as well as literary Miłosz Festival and Conrad Festival. KBF is also the publisher of the magazine “Karnet”, the operator of ICE Kraków Kongress Center and Krakow Film Commission. It conducts interdiscyplinary projects under the programme Krakow UNESCO City of Literature. In addition, it administers the city information points InfoKraków and websites as: Krakow.travel and Kids In Kraków. Along with a network of fantastic contacts, and a perfect knowledge of Polish administrative reality, the Krakow Festival Office remains an institution of significant potential, capable of effective co-operation with the principal producers of major projects. www.biurofestiwalowe.pl

216

Bartosz Szydłowski

Dyrektor artystyczny Boskiej Komedii, reżyser teatralny, dyrektor artystyczny nowohuckiego teatru Łaźnia Nowa, założyciel niezależnego krakowskiego Stowarzyszenia Teatralnego „Łaźnia”. Urodzony w 1968 roku we Wrocławiu, ukończył filmoznawstwo na Uniwersytecie Jagiellońskim w Krakowie oraz Wydział Reżyserii Dramatu krakowskiej PWST. W 1996 roku założył Stowarzyszenie Teatralne „Łaźnia”: niezależną scenę teatralną, która od początku swojego istnienia prowadziła także interdyscyplinarną działalność kulturalną, przygotowywała projekty społeczno-edukacyjne i silnie angażowała się w życie lokalnej społeczności. Wystawiał dramaturgię współczesną: „Pana Pawła” Tankreda Dorsta (1999), „Zabawę” Sławomira Mrożka (2000); jako pierwszy w Polsce zrealizował na scenie dramat Sarah Kane – „Miłość Fedry” (2001) oraz „Tatuaż” (2002) Dei Loher. Przygotował także spektakle na podstawie dramatów współczesnego polskiego dramatopisarza Pawła Jurka – „Wściekliznę Show, albo Fajnych Ludzi” (2003) oraz „Pokolenie porno” (2003). W roku 2005 swoją działalność przeniósł do Nowej Huty – tworząc jedną z najdynamiczniejszych instytucji w Polsce – gdzie wyreżyserował m.in. „Edypa – tragedię sentymentalna z Nową Hutą w tle” (2006), „Krwawe wesele, czyli muzyczną opowieść o cygańskim sercu” (2007), oparte na motywach dramatu Garcii Lorki, „Antyzwiastowanie” (2012), „Klub miłośników filmu Misja” (2013), „Przypadek według Krzysztofa Kieślowskiego” (2016), „Konformistę 2029” (2018) – spektakl inspirowany powieścią Alberto Moravii, oraz „Wałęsę w Kolonos” (premiera: 8 września 2018). Związany z Teatrem im. J. Słowackiego w Krakowie, gdzie odpowiada za linię programową.

Artistic director of the Divine Comedy International Film Festival, theatre director, artistic director of the Łaźnia Nowa Theatre in Nowa Huta, Kraków. Szydłowski is also the founder of Kraków’s independent Theatre Association “Łaźnia”. Born in 1968 in Wrocław, he is a graduate of film studies at the Jagiellonian University in Krakow and theatre direction at Kraków’s Theatre Academy (PWST). In 1996 Szydłowski founded the “Łaźnia” Theatre Association, an independent theatre, which has been involved in interdisciplinary cultural activities since its inception. The theatre has worked on the preparation of various social and educational projects and is strongly involved in the life of the local community. Szydłowski has mostly staged contemporary plays, such as Tankred Dorst’s “Herr Paul” (1999) and Sławomir Mrożek’s “The Party” (2000). In 2001, he staged the first Polish performance of Sarah Kane’s “Phaedra’s Love” and, in 2002, “The Tattoo” by Dea Loher. Later he directed plays based on texts by a contemporary Polish playwright Paweł Jurek, such as “Rabid Fury Show, or Nice People” (2003) and “The Porn Generation” (2003). In 2005, Szydłowski moved his work to Nowa Huta, creating one of the most dynamic theatrical institutions in Poland, where he staged “Oedipus – A Sentimental Tragedy with Nowa Huta in the Background” (2006) and “Blood Wedding, or a Musical Tale of the Gypsy Heart”, loosely based on a Garcia Lorca’s play (2007), “Anti-Anunciation” (2012), “Fan Club of The Mission Movie” (2013), “Blind Chance According to Krzysztof Kieślowski” (2016), „Conformist 2029” (2018) inspired by Alberto Moravia’s novel, and „Wałęsa in Kolonos” (premiere: 8th September 2018). Szydłowski is connected to the Słowacki Theatre in Kraków, where he is responsible for programme guidance.

PRODUCENCI Producers

Akademia Sztuk Teatralnych im. Stanisława Wyspiańskiego w Krakowie (AST National Academy of Theatre Arts in Kraków) ul. Straszewskiego 21–22, 30-001 Kraków | info@pwst.krakow CalArts Center for New Performance 24700 McBean Parkway Valencia, CA 91355 cnp@calarts.edu Centrum w Ruchu Wawerskie Centrum Kultury Filia Wawerska Strefa Kultury ul. Żagańska 1a, Warszawa-Wawer kontakt@centrumwruchu.pl Fundacja Burdąg ul. Kamień Polny 12, 05-806 Pęcice Małe Komuna// Warszawa ul. Lubelska 30/32, Warszawa kontakt@komuna.warszawa.pl MAAT Festival ul. Narutowicza 32, 20-016 Lublin rundance.space@gmail.com Narodowy Stary Teatr im. Heleny Modrzejewskiej w Krakowie (The Helena Modrzejewska National Stary Theatre) ul. Jagiellońska 5, 31-010 Kraków sekretariat@stary.pl Nowy Teatr ul. Madalińskiego 10/16, 02-513 Warszawa sekretariat@nowyteatr.org Opolski Teatr Lalki i Aktora im. Alojzego Smolki (Alojzy Smolka Puppet and Actor Theatre in Opole) ul. Augustyna Kośnego 2a, 45-056 Opole | biuro@teatrlalki.opole.pl Slovensko Mladinsko Gledališče Vilharjeva 11, 1000 Ljubljana info@mladinsko-gl.si

STUDIO teatrgaleria (STUDIO Theatre Gallery) Plac Defilad 1, 00-901 Warszawa bilety@teatrstudio.pl Teatr Barakah (Barakah Theatre) ul. Paulińska 28, 31-065 Kraków biuro@teatrbarakah.com Teatr im. Heleny Modrzejewskiej w Legnicy (The Modjeska Theatre in Legnica) Rynek 39, 59-220 Legnica teatr@teatr.legnica.pl Teatr im. Juliusza Osterwy w Lublinie (Juliusz Osterwa Theatre in Lublin) ul. Narutowicza 17, 20-004 Lublin info@teatrosterwy.pl Teatr im. Juliusza Słowackiego w Krakowie (The Juliusz Słowacki Theatre in Kraków) pl. św. Ducha 1, 31-023 Kraków widz@slowacki.krakow.pl Teatr im. Stefana Żeromskiego w Kielcach (Żeromski Theatre in Kielce) ul. Sienkiewicza 32, 25-507 Kielce kasa@teatrzeromskiego.pl Teatr Ludowy (Ludowy Theatre) Osiedle Teatralne 34, 31-948 Kraków teatr@ludowy.pl Teatr Łaźnia Nowa (Łaźnia Nowa Theatre) os. Szkolne 25, 31-977 Kraków biuro@laznianowa.pl Teatr Nowy Proxima (Nowy Proxima Theatre) ul. Krakowska 41, 31-066 Kraków biuro@teatrnowy.com.pl Teatr Polonia ul. Marszałkowska 56, 00-545 Warszawa info@teatrpolonia.pl

Teatr Polski im. Arnolda Szyfmana w Warszawie (The Teatr Polski in Warsaw) ul. Kazimierza Karasia 2, 00-327 Warszawa sekretariat@teatrpolski.waw.pl Teatr Śląski im. Stanisława Wyspiańskiego (The Stanisław Wyspiański Teatr Śląski in Katowice) ul. Rynek 10, 40-003 Katowice teatrslaski@teatrslaski.art.pl TR Warszawa ul. Marszałkowska 8, 00-590 Warszawa sekretariat@trwarszawa.pl WEDA Dom Artystyczny ul. Marszałkowska 45/49 lok. 1 00-648 Warszawa weda@weda.org.pl Zachęta — Narodowa Galeria Sztuki (Zachęta – National Gallery of Art) pl. Małachowskiego 3, 00-916 Warszawa informacja@zacheta.art.pl

218

CREDITS Dyrektor artystyczny (Artistic Director) Bartosz Szydłowski

Organizatorzy (Organizers):

Teatr Łaźnia Nowa — Dyrektor (CEO) Ewa Wolniewicz Zastępca Dyrektora ds. Artystycznych (Artistic Director) Bartosz Szydłowski Zastępca Dyrektora (Vice Director) Małgorzata Szydłowska Krakowskie Biuro Festiwalowe (Krakow Festival Office) — Dyrektor (Director) Izabela Helbin

Producent Festiwalu (Festival Producer) Izabella Oleś

Departament Minosa: Organizacja

(Minos Department: Organization) Producent Wykonawczy: Organizacja (Executive Producer: Organization) Bożena Sowa

Transport (Transport Coordination) Małgorzata Warszawska

Departament Cerbera: Obsługa Widza (Cerber Department: Audience Coordination)

Koordynator Sprzedaży (Sales Coordinator): Anna Kenig Koordynator Obsługi Widza (Audience Service Coordinator): Marta Kępińska Paulina Kotwis Zofia Łękawska-Orzechowska Koordynator Obsługi Widzów w Teatrach (Audience Coordinators) Krzysztof Korn z zespołem (Oliwia Kuc, Anna Odrzygóźdź, Monika Weis)

Departament Wergiliusza: Redakcja i Projekty (Vergilius Department: Editing and Design)

Dyrektor Artystyczny: oprawa wizualna (Art Director: Visual Design) Małgorzata Szydłowska Scenografia Centrum Festiwalowego (Set Design — Festival Centre) Marcin Chlanda

Departament Charona: Branża (Charon Department: Industry

Redakcja, teksty (Editor and texts) Jacek Cieślak, Paulina Kaucz

Koordynator (Coordinator) Katarzyna Kuźmicz

Kontakty z teatrami (Theatre Contacts) Dariusz Meclik Anna Pasternak

Services)

Sekretarz Jury Inferno (Inferno Jury Secretary) Natalia Jeziorna

Tłumaczenia (Translations) HOBBiT Piotr Krasnowolski i inni

Koordynacja strony www i mediów społecznościowych (Web and Social Media Coordination) Martyna Paliś Anna Pasternak Identyfikacja graficzna festiwalu, ilustracje (Graphic Designs and Festival Indentification) Victor Soma Skład katalogu (Catalogue Composition) Krzysztof Banasiak Video (Video by) Dawid Kozłowski

Departament Dantego: Wolontariat

(Dante Department: Volunteer Work) Koordynator (Coordinator) Bożena Sowa, Monika Weis

Departament Nemroda: PR i Promocja (Nemrod Department: PR and Promo) PR Marta Pawlik Promocja (Promo) Magdalena Gościniak

Listy dialogowe (Dialogue List) Bartosz Jelonek Transport i transfer (Transit) Bożena Sowa Małgorzata Warszawska Zespół produkcji i techniki Teatru Łaźnia Nowa (Łaźnia Nowa Theatre Technical and Production Crew) Piotr Żebrowski, Dariusz Nawrocki, Jacek Kosiba, Rafał Szumny, Andrzej Lawdański, Kazimierz Kofin, Wacław Telega, Piotr Tyszczyk, Kazimierz Wiliński Opieka prawna i administracyjna (Legal and administrative assistance) Agnieszka Podziewska, Katarzyna Kowalska Hosting i CMS stron www, oraz system industry (Hosting and WWW CMS, Industry System) tenkai.pl System sprzedaży biletów (Ticket Sale System) Eurobilet Vector Software Opracowanie i wyświetlanie napisów (Subtitles Coordination) Studio Kropka Kraków Drukarnia (Printing House) Drukarnia Beltrani www.drukarniabeltrani.pl

Departament Minotaura: Koordynacja Przedstawień

(Minotaur Department: Performance Coordination) Koordynacja techniki (Technical Coordination) Sławomir Matysiak Koordynacja spektakli (Theatre Play Coordination) Aneta Skrzyszowska, Łukasz Bułas, Bartosz Jelonek, Agata Schweiger Koordynacja hoteli i pobytu artystów (Accommodation Coordination) Bożena Sowa

ISBN 9 7 8 -83-949927-8-1 organizator zastrzega sobie możliwość zmian w repertuarze

11. Międzynarodowy Festiwal Teatralny BOSKA KOMEDIA

11th DIVINE COMEDY International Theatre Festival

9 dni wielkiego święta sceny w Krakowie.

9 days of great theatre celebrations in Kraków.

Poczuj teatr na własnej skórze na największym festiwalu teatralnym w Polsce.

Come feel theatre under your own skin during biggest theatre festival in Poland.