Vieworld #2 by Vieworld photo magazine

www.vieworld.pl | www.fb.com/magvieworld

05.2013

#2 INTERViEW GERMANY

Ronny Ritschel

STREET

Toru Tanaka ISRAEL Gabi Ben-Avraham JAPAN

SERiES

Magnus Persson AUSTRIA Enrico Markus Essl JAPAN Satoki Nagata PORTUGAL Vasco Le達o INDONESIA Tommy Cavarela INDIA Swarat Ghosh SWEDEN

Editor in Chief, Photo Editor, DTP & Design ADRIAN MIRGOS Translators EWELINA STANIASZEK MICHAŁ BOBOWSKI

COVER: Ronny Ritschel

WEBSITE FACEBOOK ISSUU

Photographs published on Vieworld are the property of the photographer. None of the photographs may be downloaded, stored, printed, manipulated, distributed, or used in any form without prior written permission from the copyright holder. Works published on this website are protected under domestic and international copyright laws and are not considered to be public domain. Vieworld assumes no legal liability whatsoever for the works of its contributors. Fotografie zamieszczone w Vieworld są własnością fotografów. Żadne ze zdjęć nie może być pobierane, przechowywane, drukowane, manipulowane, rozpowszechniane lub używane w jakiejkolwiek formie bez uprzedniej pisemnej zgody właściciela praw autorskich. Prace publikowane na tej stronie są chronione na podstawie krajowych i międzynarodowych przepisów prawa autorskiego i nie są uważane za domeny publiczne. Vieworld nie ponosi prawnej odpowiedzialności za uczestników. Wszystkie prace przedstawione muszą mieć wyłączność o oryginalną własność uczestnika (-ów).

series Swarat series Satoki

Ghosh LIFE IN VARANASI GHATS

Nagata FRANCES CABRINI ROWHOUSES

INTERViEW Ronny street Toru series Vasco series Magnus

Ritschel

Tanaka

Leão WE THE DARK

Persson SDL DEMONSTRATION IN MALMÖ

street Gabi series Enrico

Ben Avraham

Markus Essl GEOMETRICAL

series Tommy

Cavarela MARGINAL

Join us

110 130 154 170 190

ViEWORLD.pl

INTERViEW SERiES STREET

ViEWORLD.pl

Swarat Ghosh

LIFE IN VARANASI GHATS [INDIA]

ViEWORLD.pl

AWARDS Urban Picnic Street Photography FINALIST Metiers du Monde (by “Foundation Alliance Française”) II PLACE Sony World Photography Awards (category: Arts and Culture) TOP50 Photographer of the Year 2012 (by “Better Photography magazine”) category: Photoessay - Family Album FINALIST FACEBOOK FLICKR BLOG COLLECTIVE

I am a User Interface Designer by profession working in a reputed company in Hyderabad, India. Mostly, influenced by my parents who always encouraged me to do best in my life. It was my wife who discovered my talent in photography. She gifted me a DSL camera in the year Oct, 2010 and since then I am nurturing this passion in photography deeply. I am part of “That’s Life”, the Indian Street Photography collective. Many of my work has been published in several national and international magazine’s example: National Geographic Traveller, Discover India, TreeFree. Swarat Gosh jest UI Designerem, pracuje w renomowanej firmie w Hyderabad w Indiach. Duży wpływ na jego życie mieli rodzice, którzy zawsze motywowali go do wykonywania wszystkiego jak tylko najlepiej potrafi. Talent do fotografii odkryła w nim żona. W paździer-niku 2010 roku podarowała mu aparat DSLR, od tej chwili zaczął rozwijać swoją pasję. Jest członkiem Indyjskiej Fotografii Ulicznej zwanej “Oto życie”. Wiele z jego prac zostało opublikowanych w krajowych oraz międzynarodowych czasopismach, np. National Geographic Traveller, Discover India, TreeFree.

ViEWORLD.pl

LIFE IN VARA “Legend has it that Brahma once weighed Kashi against heaven. And despite heaven being where God resides, went down, while Kashi rose upward! It is said that Kashi is the epicenter of all the knowledge contained in the universe. It is the land of mythology and spirituality. It is also the place where past merges with present in absolute harmony. Nowhere in the world death is welcomed with such anticipation and hope as it is in Varanasi. In the land of ‘moksha’ or ‘eternal absolution,’ it’s believed that those who die in Kashi attain ‘moksha’ and break away from the cycle of life, death and rebirth. Varanasi, also called Kashi or Banaras, has the unique distinction of being one of the oldest living cities in the world. Such is the aura of Varanasi that the noted American author, Mark Twain, famously penned, “Banaras is older than history, older than tradition, older even than legend and looks twice as old as all of them put together.” Since time immortal, river ‘Ganga’, called ‘the Ganges’ in English, has been playing a very significantrole not only in lending distinct ‘spirituality’ and ‘mystic aura’ to Varanasi, but has also influenced the way people live there. Add to it, the confluence of Sadhus, yogis, travelers and knowledge seekers who have enriched Varanasi with their presence from every part of India and that of the world and you have one of the most spiritually rich places. Making a pilgrimage to Kashi is an once-in-a-lifetime affair and is still considered a must among devout Hindus. Since ages, banks of river Ganga have been the places where Hindu rituals are performed to placate their departed ancestors.

ViEWORLD.pl

ANASI GHATS Varanasi practically lives by its river banks, called ‘Ghats’ in Hindi. So if you want to feel the true ‘pulse’ of Kashi, there are perhaps no other places like visiting the ghats – for these are the places where myriads of activities take place from sunrise till sun down. Watching thousands of diyas shimmering like molten gold on the river Ganga and casting a brilliant luminous hue during Arti ceremony, performed every evening, is a treat in itself. Add to it, the aroma of incense, drum beats and the collective devotion of people all around makes the atmosphere truly hypnotic and mesmerizing. Even simple activities like towing of boats by fishermen, kids jumping into the river with total abandon as if playing in their mother’s lap or Sadhus deep in meditation by the river banks under traditional bamboo parasols in the early morning hours can take you to a different spiritual high. I especially remember the first time I went to Varanasi. It was raining and still people were gathered on the river bank watching ‘Sandha (evening) Arti’. What attracted me the most was how brilliantly the diyas were burning despite the rain. The rational in me wondered how it could be possible, but there are many things in the world that can’t be explained. Perhaps it was one such magic or, perhaps, it is common in Varanasi. But I can tell you one thing– it was sublime! Something that makes me go back to the holy city again and again. And each time the experience has been different and truly personal.” (credit to Nina Ghosh)

ViEWORLD.pl

ŻYCIE W VARA “Legenda mówi, że kiedyś Brahma porównał Kashi z Niebem. Niebo jest miejscem, w którym żyją Bogowie, mimo to zszedł na dół, a Kashi wzniósł się ku górze! Mawia się, że Kashi stanowi epicentrum wiedzy wszechświata. Jest podstawą mitologii oraz uduchowienia, jest również miejscem gdzie przeszłość harmonijnie scala się z teraźniejszością. Nigdzie na świecie śmierć nie jest oczekiwana z taką nadzieją, jak ma to miejsce w Varanasi. W krainie ‘moksha’ i ‘całkowitego rozgrzeszenia,’ wierzy się, że ten, który umarł osiągając Kashi ‘moksha’ zamyka cykl życia na ziemi, rodząc się ponownie. Varanasi, zwane również Kashi czy Banaras, jest jednym z najstarszych nadal zamieszkałych miast świata. Aurę Varansi zauważył również amerykański pisarz Mark Twain, pisząc “Banaras jest starsze od historii, starsze od tradycji, starsze od legendy i wygląda na dwakroć starsze niż wszystkie one razem wzięte.” Od czasów nieśmiertelności, rzeka ‘Ganga’, zwana Gangesem, odegrała znaczącą rolę nie tylko w odróżnieniu pojęć ‘uduchowienia’ i ‘tajemniczej aury’ Varanasi, ale również wywarła wpływ na życie tamtejszej ludności. Dodając Sadhus, joginów, podróżników oraz ludzi żądnych wiedzy, którzy odwiedzają i wzbogacają Varansi swoją duchowością, tworzą z niego najbogatsze duchowo miejsce na ziemi. Odbycie pielgrzymki do Kashi jest wydarzeniem życia, a wedle pobożnych Hindusów nadal uważane jest za obowiązek. Od wieków brzegi rzeki Gangesu są miejscem rytuałów czczenia przodków.

ViEWORLD.pl

ANASI GHATS Varanasi zdecydowanie funkcjonuje dzięki brzegom rzeki, zwanymi ‘Ghats’. Jeśli chcesz więc poczuć prawdziwy ‘puls’ Kashi, nie ma właściwszego miejsca, jak właśnie ghats - tu życie toczy się od świtu do nocy. Obserwując tysiące diyas lśniących w Gangesie, wyglądających jak drobinki złota, rzucających świecące cienie - to przedstawienie samo w sobie, odbywające się każdego wieczora. Dodając do tego zapachy kadzideł, dźwięki bębnów oraz religijne zgromadzenia ludzi, otrzymujemy prawdziwie hipnotyczną i urzekającą atmosferę. Nawet proste czynności, jak cumowanie łodzi przez rybaków, dzieci żywiołowo skaczące do wody czy bawiące się na kolanach swoich matek, Sadhus o świcie zagłębiony w medytacji pod tradycyjnym bambusowym parasolem, zabiorą cię na wyższy poziom uduchowienia. Szczególnie pamiętam pierwszy raz, kiedy udałem się do Varansi. Padało, a mimo to ludzie obserwowali “Sandha Arti”. Moją uwagę najbardziej przykuły lśniące diyas, które pomimo deszczu nadal płonęły. Zastanawiało mnie, jak to możliwe, ale przecież wiele rzeczy na świecie nie da się wytłumaczyć. Być może była to magia, dość zresztą popularna w Varansi. Mogę powiedzieć Wam jedno – było to wzniosłe! To wydarzenie sprawiło, że chcę znów i znów wracać do tego świętego miasta, a z każdą wizytą moje odczucia są zupełnie inne.” (podziękowania dla: Nina Ghosh)

ViEWORLD.pl

INTERViEW SERiES STREET

ViEWORLD.pl

Satoki Nagata

Frances Cabrini Rowhouses [USA] ViEWORLD.pl

ViEWORLD.pl

He’s a Japanese photographer who has been living in downtown Chicago since 1992. During the sixteen years he lived there, the city has not just changed; it changed him. His goal as an artist is to find and show the various connections that form the reality in which the city and its people exist. Zen Buddhism taught him that our existence is composed of various relationships. This notion has inspired him to use photography to create relationships with the world and to find himself. The camera is a powerful tool that allows him not just to approach the subject, but to capture the relationships as well as create a new relationship between himself and his subjects. He is always trying to create intimate bonds with his subjects while photographing, and he believes that this is the only way to show their reality and their relationship to the world. Making photographs is equal to making relationships with the world. Through these images, he hopes that the viewer will discover not only the subtle but substantial links captured in his photographs and feel a connection to the world he documents. A few years ago, he began working on short-term documentary projects. His first long-term intensive documentary project was making photographs of people on Chicago Avenue near the Red Line station who were struggling with poverty and drug addiction. He photographed them on the street as well as in their homes for two years. Through this project, he learned that some of the people he photographed came from Cabrini-Green, which led him to his next long-term documentary project “Cabrini-Green: Frances Cabrini Rowhouses”. Since December 2010, he has visited there three to four days a week and documented people living in the oldest part of Cabrini-Green.

Jest japońskim fotografem mieszkającym od roku 1992 w centrum Chicago. Przez te szesnaście lat miasto nie uległo zmianie, natomiast dokonało zmian w nim. Celem Satoki jako artysty jest odnalezienie oraz pokazanie istniejących połączeń między miastem i jego mieszkańcami. Zen Buddhism nauczył go, że na naszą egzystencję składa się wiele relacji. Niniejsze spostrzeżenie zainspirowało go, aby za pomocą fotografii ukazać relacje oraz odnaleźć samego siebie. Aparat jest potężnym narzędziem pozwalającym nie tylko na zbliżenie do motywu, ale również uchwycenie relacji, jak również na stworzenie zupełnie nowej relacji między nim i fotografowanymi obiektami. Satoki, fotografując, zawsze stara się kreować przyjazne więzi między obiektami i wierzy że jest to jedyna słuszna droga ukazująca ich rzeczywiste połączenia z otaczającym je światem. Fotografia jest porównywalna z prezentowaniem istniejących relacji. Wierzy że widzowie nie tylko odkryją subtelny przekaz, ale również ten istotny, który z obserwowanej rzeczywistości uwiecznia. Kilka lat temu podejmował się krótkoterminowych projektów. Jego pierwsze długoterminowe dzieło dotyczyło fotografowania osób na Avenue obok stacji Red Line, których dotknęło ubóstwo oraz uzależnienie od narkotyków. Przez dwa lata fotografował ich zarówno na ulicach, jak również w ich domach. Podczas tego projektu odkrył, że część z fotografowanych przez niego ludzi pochodzi z Cabrini-Green; poprowadzili go do kolejnego dokumentacyjnego tematu “Cabrini-Green: Frances Cabrini Rowhouses”. Od grudnia 2010 roku trzy-cztery dni tygodniowo śledził codzienne życie mieszkańców najstarszej dzielnicy Cabrini-Green.

ViEWORLD.pl

FACEBOOK WEBSITE

ViEWORLD.pl

photo by Ин Деа

ViEWORLD.pl

“Cabrini-Green is located north of downtown Chicago. It was built in the1940’s as a Chicago Housing Authority public housing development, providing houses to low income people. It gradually became an African-American, isolated, and extremely dangerous area controlled by gangs. These gangs were heavily armed, dealing drugs and fighting for territory. A large part of residents were related with these gangs; family members might be involved, offering a place to sell for money or for safety. In the last 10 years, the people were forced to move out and all the high-rises were demolished.

The oldest part of Cabrini-Green, Frances Cabrini Rowhouses, are still there with people who were born and raised in Cabrini-Green. “I am fascinated by this place and the people there. My images intend to show the reality in an African-American community in the city of Chicago providing the viewer a better understanding that may evoke a sense of compassion in our world” says Satoki.

I remember the day I started documenting people and their lives in Cabrini-Green, Frances Cabrini Rowhouses. It was a beautiful sunny day. Then I went back again and again. The more time I spent there, the more I learned about the complexities of the community and the long history of the people living there. Instead of gaining clarity, I became more confused as I observed the community and interacted with the people. What I realized is that it is challenging to understand the multi-generational history of the community. As I experienced their real life and considered their culture, mentality, political point of view, personal histories and community, I realized that their world is essentially foreign to me in ways I could not have imagined.

Because of this project, I have thought about the meaning of society and about myself as a photographer. I hope these images remind the viewer of a Chicago neighborhood that has needed attention for many years. The existence of socially vulnerable people are created by and tolerated our society. Our city and country has a responsibility to support our own members and help solve the problems our neighbors face because we are all part of the same society.”

“Cabrini-Green położone jest na północ od centrum Chicago. Dzielnica powstała w latach 40-tych XX wieku jako przykład miejskiego rozwoju budownictwa mieszkaniowego, oferując domy rodzinom o niskich dochodach. Stopniowo miejsce stawało się afro-amerykańskim, odizolowanym i niebezpiecznym, gdzie kontrolę sprawowały gangi. Bandy były ciężko uzbrojone, handlowały narkotykami i walczyły o wpływy w dzielnicy. Większość mieszkańców była spokrewniona z członkami gangów; byli angażowani w obrót narkotykami dla zysku albo dla zapewnienia sobie bezpieczeństwa. W ciągu ostatnich 10 lat ludność zmuszono do przeprowadzki i wyburzono wszystkie wielopiętrowe budynki mieszkalne. Najstarsza część Cabrini-Green, Frances Cabrini Rowhouses, nadal istnieje, zamieszkują ją ludzie urodzeni i dorastający w Cabrini-Green. Jestem zafascynowany tym miejscem oraz jego mieszkańcami. Moje zdjęcia ukazują rzeczywiste życie środowiska afro-amerykańskiego w Chicago, ułatwiają widzowi jego zrozumienie oraz wywołują współczucie. Pamiętam dzień, w którym rozpocząłem dokumentować życie mieszkańców Cabrini-Green, Frances Cabrini Rowhouses. Był to piękny słoneczny dzień. Im więcej czasu tam spędzałem, tym więcej odkrywałem złożoności środowiska i dowiadywałem się historii mieszkańców. Zamiast zyskiwać jasność sytuacji, obserwując ludzkie interakcje, stawałem się coraz bardziej zakłopotany. Zdałem sobie sprawę, że prawdziwym wyzwaniem jest zrozumienie historii wielopokoleniowej społeczności. Doświadczając życia mieszkańców, ich kultury, mentalności, preferencji politycznych, osobistych przeżyć, uświadomiłem sobie że ich świat jest niewyobrażalnie mi obcy. Dzięki temu projektowi, wiele rozmyślałem o znaczeniu słowa “społeczeństwo” oraz o sobie jako fotografie. Mam nadzieję że te zdjęcia przypomną widzowi o dzielnicy Chicago wymagającej wieloletniego poświęcenia jej uwagi. Egzystencja w tym bezradnym środowisku jest kreowana i tolerowana przez społeczeństwo. Nasze miasto i kraj mają obowiązek wspierać tę ludność i pomagać w rozwiązywaniu jej problemów – wszyscy stanowimy jedno społeczeństwo.”

ViEWORLD.pl

INTERViEW SERiES STREET

ViEWORLD.pl

Ronny Ritschel Interview [canada]

ViEWORLD.pl

An international award winning photographer, author and workshop leader from Germany, currently lives in Canada. Completely self-taught, started taking photos in 2006 with some analogue equipment. At his time, he also began developing photography to enhance his understanding of the picture taking process. After nearly two years of taking pictures using analogue equipment, he switched to digital. In 2013 he uses both methods. For a “hybrid” photography he currently uses a Nikon D800 and a large format 4x5 inch film camera. Besides his work as a photographer, he is also the publisher of a well-known German photography blog called BlogTimes. Photography for him is more than just knowing how to deal with your equipment.

FACEBOOK WEBSITE BLOGTIMES

Zwycięzca międzynarodowych konkursów fotograficznych, twórca i lider warsztatów fotograficznych. Pochodzi z Niemiec, obecnie mieszka w Kanadzie. Jest samoukiem, przygodę zfotografią ze sprzętem analogowym rozpoczął w 2006r. Równocześnie zaczął doskonalenie warsztatu, aby zgłębić oraz rozwinąć swoje rozumienie procesu fotografowania. Po blisko dwóch latach korzystania ze sprzętu analogowego, przerzucił się na cyfrowy. W 2013r. wykorzystuje oba typy aparatów. Do fotografii “hybrydowej” używa Nikona D800 i analogowego dużego formatu 4x5 cala. Oprócz pracy w roli fotografa, prowadzi również znany niemiecki blog fotograficzny BlogTimes. Fotografia jest dla niego czymś znacznie więcej aniżeli wiedzą jak właściwie posługiwać się posiadanym sprzętem.

ViEWORLD.pl

AWARDS 6th Annual Photography Masters Cup 2013 NOMINEE | NOMINACJA International Photography Awards 2012 HONORABLE MENTION | WYRÓŻNIENIE 7th Black&White Spider Award 2012 HONORABLE MENTION International Photography Awards 2011 HONORABLE MENTION Photography of the year 2011 (Australia) SILVER AWARD | SREBRNY MEDAL

ViEWORLD.pl

Recently you moved from Germany to Canada. What pros and cons do you see after moving to another continent? So far I really enjoy my stay in Canada and actually there are no cons at all. Well, ok I have to admit that sometimes I miss a cold German beer together with some good old friends in a typical Bavarian “Biergarten”. Despite that, I really can’t complain, especially not in terms of photography possibilities. There are so many places to explore... Enough for two lives. We know that at the beginning of your adventure with photography you used an analog camera. Why did you choose it and why it wasn’t a digital camera? Actually I have to say I bought my first camera (the analog one) because I wasn’t familiar with the digital ones. When I started photography in 2006 I rented a Nikon D80 from a local dealer in Germany. At that time the digital cameras were really good in my opinion. I was always fascinated with black and white pictures so I set up the camera in black and white mode. Literally I didn’t know anything about digital cameras and we all know that if you want a digital black and white picture you have to take a color one... Anyway I saw the first pictures on the screen and they looked just awful... No contrast - just grey. Then I said “No way, no digital camera for me”. So I bought a used Nikon F3HP together with some darkroom equipment in a camera store in Germany.

Niedawno przeniosłeś się z Niemiec do Kanady. Jakie widzisz zalety i wady przeprowadzki na inny kontynent? Póki co chwalę sobie pobyt w Kanadzie i nie dostrzegam żadnych wad. No dobrze, muszę przyznać, że czasem tęsknię za zimnym niemieckim piwem pijanym w towarzystwie starych przyjaciół w typowej bawarskiej piwialni “Biergarten”. Poza tym naprawdę nie mogę narzekać, szczególnie jeśli chodzi o możliwości fotografowania. Jest tyle miejsc do odkrycia… wystarczy na dwa życia. Wiemy, że na początku swojej przygody z fotografią korzystałeś z analogowego sprzętu. Dlaczego wybrałeś właśnie ten, a nie aparat cyfrowy? Muszę przyznać, że zakupiłem pierwszy aparat (analogowy), ponieważ nie byłem zaznajomiony z cyfrówkami. Kiedy w 2006 roku zaczynałem fotografować, wypożyczyłem od lokalnego niemieckiego dilera Nikona D80, wówczas, moim zdaniem, cyfrowe aparaty były rzeczywiście dobre. Zawsze fascynowała mnie fotografia czarno-biała, ustawiłem więc tę funkcję w aparacie. Dosłownie nie miałem zielonego pojęcia o cyfrowym sprzęcie, a obaj wiemy że jeżeli chcesz wykonać czarno-białe zdjęcie cyfrówką, musisz najwpierw wybrać to w menu… Po obejrzeniu na wyświetlaczu pierwszego zdjęcia dostrzegłem, że jest okropne... Brak kontrastu – tylko szarość. Wtedy powiedziałem sobie “Mowy nie ma, cyfrówki nie są dla mnie.” Kupiłem więc Nikona F3HP oraz część wyposażenia ciemni.

ViEWORLD.pl

Why a square? In a 4:5 ratio pictures it is easy to crop the picture to a square in your mind. But when you changed to digital did you have any problems with working on a 2:3 ratio pictures and cropping them to squares in your mind or in postproduction? At the beginning, yes... I had some difficulties to find the right angles and perspectives for the final pictures so that they will be looking good in a 1:1 ratio. For more than two years now I am cropping my pictures to squares. First in postproduction only but now I know how to crop the pictures in my mind before I actually take them. It’s a learning process and takes time but the latest camera models can help you to learn this faster. In some models you can display a sort of a grid on the groundglass in your viewfinder. That definitely makes the composition easier. In one of the interviews you said that you really like the pictures of Martin Stavars. Aren’t you worried that people will begin to compare you with him and tell that you are copying his image processing technique? I’ve really said that? Can’t remember :-)... Just kidding! Yes, of course I really like his style and how he post-processes his pictures. Well, there are so many outstanding photographers out there who are taking really good black and white pictures and for the viewer it seems that a lot of them looks like the same in terms of the black and white postprocess. Only at the “second glance” you can see differences (contrast, brightness, toning etc.) and that is why for me none of them looks like the same. So, I really don’t care about… Did the awards (which you earn every year), help you with standing out of the crowd? I really don’t know if these awards are helping me to stand out of the crowd. Maybe! I think these awards will help me to spread my name to a wider public.

Dlaczego kwadrat? Podczas pracy w proporcji 4:5 łatwiej jest przyciąć do kwadratu w głowie. A kiedy przeszedłeś na cyfrę, czy miałeś jakieś problemy z pracą w proporcjach 2:3 i przycinaniem ich do kwadratu w myślach lub podczas post produkcji? Na początku, tak… Miałem pewne problemy z odnalezieniem właściwych kątów i perspektyw zdjęć, aby wyglądały dobrze w proporcji 1:1. Od ponad dwóch lat przekadrowuję moje zdjęcia do kwadratów. Początkowo tylko w post produkcji.. teraz mam już wyobrażenie zdjęć przed ich wykonaniem. Wymaga to wyuczenia i czasu, przy czym najnowsze modele cyfrówek ułatwiają tę naukę. W niektórych modelach możesz wyświetlić siatkę w wizjerze. To na pewno pomaga podczas kompozycji. W jednym z wywiadów powiedziałeś że lubisz zdjęcia Martina Stavarsa. Nie obawiasz się, że ludzie zaczną was porównywać i twierdzić, że kopiujesz jego technikę fotografii? Naprawdę tak powiedziałem? Nie pamiętam :-)… Żartuję! Tak, to prawda, bardzo lubię jego styl oraz sposób jego post produkcji. No cóż, jest wielu wspaniałych fotografów wykonujących bardzo dobre zdjęcia czarno-białe, a widzom wydaje się, że zdjęcia są jednakowe pod względem czerni i bieli po procesie post produkcji. Różnice są zauważalne “na drugi rzut oka” (kontrast, światło, koloryt, itd.), dlatego też moim zdaniem nie ma dwóch jednakowych zdjęć. Tak naprawdę nie dbam o to… Czy nagrody (które zdobywasz co roku) pomagają wybić się z tłumu? Naprawdę nie wiem, czy nagrody pomagają mi wybić się z tłumu. Być może! Na pewno pomagają w rozpowszechnianiu mojego nazwiska szerszej publiczności.

ViEWORLD.pl

You are mainly recognized from landscape and architecture photography. Why did you start photographing the streets? I started street photography because now I have the possibilities. In Germany the law concerning taking pictures of strangers is quite strict rather than here in Northern America. That’s the main reason why I didn’t start earlier. Another reason, from my point of view, is that there are much more possibilities for street photographers in the US than somewhere else - especially not in Germany :-) How is an idea for a street photography born? What is your approach to street photography? It can be seen that you like space in your pictures. That’s true. I prefer to have some space in my pictures for a better view on my main subject. Usually I have a picture in my mind and how it’s going to look like. Then I am looking for the right place to capture it. The place or especially the background isn’t very important for me. The person has to fit in the background perfectly. I can’t really explain it or why it has to be like this. It’s more like a feeling to be in the right place at the right time. Ok, I have to admit that sometimes it doesn’t work.... but that’s not a problem. Sooner or later I will get the shot I am looking for. Why do you mostly take B&W pictures? Whether this is due to the roots of analog photography? It could be my analogue roots... Yeah, maybe you’re right. Besides that, I have always liked the black and white photography. It’s all about contrast, brightness, shadows, light and different grey tones. There is no color which can distract your eyes from structures and lines...

Głównie znany jesteś z fotografii architektury i krajobrazowej. Dlaczego podjąłeś się fotografii ulicznej? Rozpocząłem uprawianie fotografii ulicznej, ponieważ teraz mam ku temu możliwości. W Niemczech prawo dotyczące fotografowania nieznajomych jest bardziej restrykcyjne aniżeli w Ameryce Północnej; oto główna przyczyna dlaczego fotografią uliczną nie zajmowałem się wcześniej. Kolejnym powodem jest fakt, że jest tu wiele więcej możliwości dla fotografów ulicznych aniżeli gdziekolwiek indziej – na pewno nie w Niemczech :-) W jaki sposób narodził się pomysł fotografii ulicznej? Jakie jest Twoje podejście? Wydaje się, że w swoich pracach lubisz przestrzenie. To prawda, preferuję w swoich zdjęciach przestrzeń, pomaga lepiej pokazać główny fotografowany obiekt. Z reguły zdjęcie i jego ostateczny wygląd mam w umyśle, poszukuję jedynie właściwego miejsca na jego wykonanie. Miejsce, szczególnie tło nie są dla mnie szczególnie ważne. To osoba musi idealnie pasować do tła. Nie jestem w stanie tego wytłumaczyć; to jak uczucie bycia we właściwym miejscu w odpowiednim czasie. Ok. muszę przyznać, że czasem to nie działa… ale nie stanowi dla mnie problem. Wcześniej czy później wykonam fotkę, na której mi zależy. Dlaczego głównie robisz zdjęcia czarno-białe? Czy przyczyna leży w twoich korzeniach fotografii analogowej? Może wynikać z moich analogowych korzeni… Tak, chyba masz rację! Mimo to, zawsze lubiłem ten typ fotografii; zawiera w sobie wszystko – kontrast, cienie, światło i gamę szarości. Nie ma w niej żadnego koloru, który może odwrócić twoją uwagę od konstrukcji i linii zdjęcia…

ViEWORLD.pl

You are self-taught. You never went to some sort of a photography school? What would you recommend to people who’d like to know how to take great pictures but don’t know how to find their own style? No, actually I never went to a photography school. All I had was the opportunity to participate in a B&W workshop and how to develop your film in a darkroom. The 2nd question is a really difficult question. In my opinion everybody can take stunning and breathtaking pictures. There are so many genres and different types of pictures that I can’t give you the ultimate answer how do take great pictures. The main factor for me is TIME! You need time to train your vision and therefore I recommend to browse the web and analyze the pictures which you like. And if you really want to improve yourself in a very short time - attend some different photography workshops. You will get different views of each genre there and I am sure that you will find the right one for yourself - no matter if you like to take portraits or landscape! Thanks for the interview, Ronny. But, I have one last question to you - What is your goal in photography and what would you like to achieve with it? I am quite happy with my current position in the photography community but as you know there is always a place for improvement. For myself, I want to improve my large format photography skills, want to travel more... In terms of achievements, I want to be recognized as a photographer but I am already at this point I guess...

Jesteś samoukiem. Nigdy nie uczęszczałeś do szkoły fotograficznej? Co radzisz osobom, które chcą wiedzieć jak wykonać świetne zdjęcie ale nie potrafią odnaleźć swojego własnego stylu? Nie, nigdy nie uczęszczałem do szkoły fotograficznej. Jedyne co, to miałem szansę uczestniczyć w warszatach fotografii czarno-białej oraz dotyczących ciemni. Drugie pytanie jest bardzo trudne. Moim zdaniem każdy może wykonać oszałamiające i zapierające dech zdjęcia. Jet wiele rodzajów oraz typów zdjęć, że nie jestem w stanie dać jednoznacznej rady jak wykonać dobrą fotę. Dla mnie głównym czynnikiem jest CZAS! Musisz mieć czas na rozwijanie swojej wizji, dlatego polecam przeglądanie internetu i zastanowienie się, które zdjęcia tak naprawdę lubisz. A jeśli rzeczywiście chcesz udoskonalić swoje umiejętności w bardzo krótkim czasie, zapisz się na kilka warsztatów dotyczących fotografii. Poznasz różne spojrzenia na poszczególne typy fotografii; jestem przekonany że znajdziesz ten właściwy dla siebie – i nie jest ważne, czy lubisz wykonywać portrety czy fotografować krajobrazy! Ronny, dziękuję za rozmowę. Mam jeszcze ostatnie pytanie – jaki jest twój cel w fotografii, co chciałbyś osiągnąć? Jestem zadowolony ze swojej pozycji w kręgu fotografów, ale jak wiesz zawsze jest miejsce na doskonalenie warsztatu. Osobiście, chcę doskonalić swoje umiejętności w fotografii wielkoformatowej, chcę więcej podróżować… W kwestii osiągnięć, chcę być rozpoznawalny jako fotograf, choć myślę że już tak jest…

ViEWORLD.pl

“You have to train your vision and wait patiently for the For this reason, art is always something personal and I alw

“Musisz rozwijać swoją wizję i wytrwale czekać na wła Z tego powodu sztuka jest zawsze bardzo osobista, zawsze s

ViEWORLD.pl

right moment to capture that special view of the world. ways try to bring these personal moments into my pictures.”

aściwy moment uchwycenia szczególnego obrazu świata. staram się wnosić tę ludzką indywidualność do moich zdjęć.”

(Ronny Ritschel)

ViEWORLD.pl

INTERViEW SERiES STREET

ViEWORLD.pl

Toru Tanaka

street photography [japan]

ViEWORLD.pl

Born in 1963 and living in Tokyo, Japan. I am an ordinary 9 to 5 businessman. On weekends I often play tenor saxophone with non-pro soul-jazz unit. On the other hand I began to shoot the street from three years ago.

Uro biz am

“I have had many chances to see the excellent photo works through the Jazz LP jackets. Therefore I was interested in the photo and bought some cameras. But I didn’t start shooting in full swing. I still don’t understand why I started shooting the street three years ago. I assumed that I needed to feel alive to shoot the moment. Right at the time I had faced many difficulties. Tokyo has various faces in itself. Among those I shoot the moments that I could feel the cool vibration of this city as one of citizens. To focus and enhance the feelings I basically use the BW way.”

“Dz dla od trzy ono rów i uc Wc

FACEBOOK WEB 78

ViEWORLD.pl

odzony w 1963 r. w Japonii w Tokio i nadal tam mieszkający. Jest typowym znesmenempracującym od 9 do 17. W weekendy grywa na saksofonie w matorskiej grupie soulowo-jazzowej. Trzy lata temu zaczął również zajmować się fotografią uliczną.

zięki okładkom jazzowych winyli miałem wiele okazji obserwacji wspaniałych zdjęć, atego też zainteresowałem się fotografią i zakupiłem kilka aparatów. Niestety nie razu podjąłem się fotografowania z rozmachem. Nadal nie rozumiem dlaczego y lata temu rozpocząłem przygodę z uliczną fotografią. Przypuszczam że wyniknęła o z potrzeby uchwycenia chwili. Dokładnie w tym samym czasie napotkałem wnież wiele przeciwności. Tokio posiada wiele twarzy; spośród nich wybieram chwycam chwile, w których odczuwam wibracje miasta oraz jego mieszkańców. celu skupienia i uwydatnienia uczuć z reguły wykorzystuję fotografię czarno-białą.”

BSITE ViEWORLD.pl

ViEWORLD.pl

INTERViEW SERiES STREET

ViEWORLD.pl

Vasco Le達o

WE THE DARK [Portugal]

ViEWORLD.pl

FACEBOOK WEBSITE FLICKR

“My name is Vasco Leao and I was born in April 1980 in Lisbon. I acquired a taste for photography when I was about 1 Back then I used any compact camera my parents had. I got used to do walkabouts at the weekends with a camera, and ju loved to create images of the people around me, from the never ending life that was going on, from the streets. And so m passion for street photography began when “street photography” was not even mentioned anywhere. You have to reca there was no internet, so my access to the classics and master´s works was short, I could only buy or see what the loc bookshops had, and it wasn´t much. Bresson, Erwitt, Doisneau and few others. I kept on going through schools but I alwa got bored because they were teaching nothing one couldn´t learn by himself. The only good thing out of those schoo was the fact we got access to free labs, no digital was available back then. I still think the same way about schools an workshops nowadays: if you ain´t got it in you, no teacher will put it there. If you really love photography you can develo the skills by yourself with practice. Although I have been a black & white guy, I must admit I find it very pleasing the stre photography in color from other´s works, like Martin Parr or Bruce Davidson. My way of shooting has changed a b since the beginning. Today I am going as much candid as I can, and raw as much as possible, no masks, no hideouts, n “sugar”, no rules, just shoot like I am not there, like no one cares.”

“Nazywam się Vasco Leao, urodziłem się w kwietniu 1980 r. w Lizbonie. W fotografii zasmakowałem w wieku 16 lat, korzystałe wówczas z komapktowego aparatu swoich rodziców. W zwyczaju miałem weekendowe wędrówki z aparatem w ręku, uwielbiałe fotografować otaczających mnie ludzi oraz nigdy nie kończące się życie ulicy. Moja pasja fotografią uliczną rozpoczęła s w czasach, gdy pojęcie “fotografii ulicznej” nie było jeszcze znane. Przypomnijmy sobie, że wówczas nie było internetu, wi dostęp do prac klasyków i mistrzów fotografii był ograniczony. Mogłem jedynie zakupić czy obejrzeć prace dostępne w loka nych księgarniach, a znanych fotografów nie było zbyt wielu - Bresson, Erwitt, Doisneau oraz kilku innych. Kończyłem kolejn szkoły, pomimo nudy i odczucia, że uczą rzeczy, których każdy mógłby nauczyć się samodzielnie. Jedyną dobrą stroną szko nictwa był dostęp do darmowych laboratoriów, jak wiemy sprzęt cyfrowy nie był jeszcze osiągalny. Moje zdanie o szkolnictw i szkoleniach nie uległo zmianie: jeżeli nie masz chęci do nauki, nauczyciel nie włoży ci wiedzy do głowy. Tak samo je z fotografią; jeżeli ją kochasz, dzięki praktyce możesz samodzielnie rozwijać swoje umiejętności. Pomimo, że uprawiałe fotografię czarno-białą, musze przyznać że jako przyjemną odebrałem fotografię uliczną w kolorze w wykonaniu np. Martin Parra czy Bruca Davidsona. Wtedy nieco zmienił się mój sposób fotografowania. Obecnie staram się być jak najbardziej szcze i surowy, bez przybierania masek, ukrywania, “słodzenia”, reguł. Robię po prostu zdjęcie, jakby nie było mnie w danym miejsc jakby nikt o to nie dbał.”

ViEWORLD.pl

16. ust my all cal ays ols nd op eet bit no

em em się ięc alne olwie est em na ery cu,

ViEWORLD.pl

100

ViEWORLD.pl

101

We the dark | My ciemni

“I always felt very intrigued with the environment down at the subway, all those busy people running around, all those tired faces. I think somehow I got infected with such “bluesy” feelings. Though you can have some funny moments from time to time, most of the time all you get is loneliness. How come in the middle of hundreds of people, one could feel so alone? I thought this sadness should be printed, should be carved, on black and white, and this is how I got the idea of starting this project. After finding myself already doing it I could not get my eyes off people’s faces and empty looks. When I noticed it, I was already shooting insanely close portraits of strangers - it was an addiction. This series is not over yet, it started in January 2013 and from my perspective it will continue until “further notice”, which may be never as it is leading me into a whole new dimension in which I feel comfortable and which still thrills me. It shows also other kind of shots, but my jewels from it, the ones I treasure more are the “empty gaze” portraits.”

„Zawsze intrygowało mnie metro; wszyscy ci zajęci, biegający wszędzie ludzie i ich przemęczone twarze. Myślę że w jakiś sposób zostałem zarażony bluesowymi uczuciami. Choć czasem w życiu przydarzają nam się radosne chwile, większość naszego życia wypełnia samotność. Jak to możliwe, że będąc w tłumie setek ludzi, jednostka czuje się samotna? Pomyślałem sobie, że ten smutek powinien zostać uwieczniony w czarno-białej formie, tak narodził się pomysł projektu. Dzięki odnalezieniu samego siebie nie mogłem oderwać oczu od ludzkich twarzy. Zacząłem szaleńczo tworzyć portrety nieznanych mi osób – jakbym był od tego uzależniony. Ten czas jeszcze nie minął, rozpoczął się w styczniu 2013 r., nadal trwa i będzie trwał do czasu kolejnych spostrzeżeń, które poprowadzą mnie do nowego wymiaru, który mną wstrząśnie i równocześnie odpręży. Projekt prezentuje zupełnie inny typ ujęć, moją “wisienką na torcie”, którą cenię najbardziej są portety “puste spojrzenia”.

102

ViEWORLD.pl

103

104

ViEWORLD.pl

105

106

ViEWORLD.pl

107

108

ViEWORLD.pl

109

110

ViEWORLD.pl

INTERViEW SERiES STREET

ViEWORLD.pl

111

Magnus Persson

SDL Demonstration in Malmรถ [SWEDEn]

112

ViEWORLD.pl

113

114

ViEWORLD.pl

115

116

ViEWORLD.pl

117

118

ViEWORLD.pl

119

120

ViEWORLD.pl

Born in 1967, he’s a self-taught Malmoe/Bangkok-based photographer. Most of his inspirations comes from the street and its surroundings: architecture, noise, street lights, art on the walls, subway stations, bus stops, people, poor, rich, bad, good and so on. The World through his viewfinder is black and white, and it is told best with analog film. He is still learning to shoot with film, and sincerely believes that it still has a place in the today‘s photographic world. He says that analog photography is something we need to preserve and pass on to the next generation, and not to forget. Although he mostly shoots digital, it’s the analog world that he loves! Photography isn’t about shooting a technically perfect picture. It’s about capturing that special place, unique person or remarkable event and telling their story. And he likes the subjective. Chopped fences can provide freedom for anyone, but perhaps can also scare someone else. It is an interesting aspect of photography. Urodził się w 1967 r., jest fotografem samoukiem z rejonu Malmö-Bangkok. Czerpie inspiracje z ulicy oraz jej otoczenia: architektury, hałasu, oświetlenia, sztuki ulicznej, stacji metra i autobusów, ludzi, biedy, bogactwa, zła, dobra, itd. Świat w jego obiektywie jest czarno-biały, wedle opinii innych najlepszy jest w fotografii analogowej. Nadal uczy się pracy z kliszą i szczerze wierzy, że w dalszym ciągu jest dla niej miejsce w bieżącym świecie fotografii. Pomimo, że głównie fotografuje cyfrówką, kocha fotografię analogową! Fotografia, jego zdaniem, nie polega na zrobieniu technicznie idealnego zdjęcia. Jest natomiast uchwyceniem jedynego miejsca, wyjątkowej osoby czy niezwykłego wydarzenia oraz opowiedzeniem historii. Uwielbia kontrowersje. Zburzone mury mogą dać komuś wolność, z kolei innych mogą przerażać. Oto właśnie pasjonująca strona fotografii. Swedish Defence League - Demonstration in Malmö: “More than a thousand counter-demonstrators gathered in the town square of Malmö to protest the racist organization Swedish Defence League’s demonstration. Counter-demonstrators marched from Möllevångssquare to the city where SDL had received permission to hold the rally and speech. SDL and counter-demonstrators were separated by double rows of barricades, and about 50-100 cops were on the spot. After 20 or so members of the SDL turned up, they were met by loud boos and whistles. The counter-demonstrators threw smoke bombs and there were some minor clashes with the cops. The racists tried to make a speech, but got completely swamped by the counter-demonstrators. The message was loud and clear: No racists on our streets!” Szwecka Liga Obrony - Manifestacja w Malmö: “Na starym mieście Malmö zebrało się ponad tysiąc osób, aby protestować przeciwko rasistowskiej demontracji Szweckiej Ligi Obrony (SDL). Marsz przeszedł od Möllevångssquare do centrum, gdzie SDL otrzymała zezwolenie na zgromadzenie i wygłoszenie mowy. Członkowie SDL oraz demontranci zostali odseparowani podwójnymi rzędami barykad, dodatkowo nad bezpieczeństwem czuwało 50-100 policjantów. Po jakimś czasie pojawiło się około dwudziestu członków SDL, ich przybycie spotkało się z głośnymi gwizdami i dezaprobatą. Demontranci rzucali racami dymnymi, doszło do kilku starć z policjantami. Członkowie SDL próbowali wygłosić mowę, lecz zostali zupełnie zagłuszeni przez demontrantów. Przekaz był głośny i jasny: Stop rasistom na naszych ulicach!”

FACEBOOK WEBSITE

ViEWORLD.pl

121

122

ViEWORLD.pl

123

124

ViEWORLD.pl

125

126

ViEWORLD.pl

127

128

ViEWORLD.pl

129

130

ViEWORLD.pl

INTERViEW SERiES STREET

ViEWORLD.pl

131

132

ViEWORLD.pl

Gabi Ben Avraham

STREET PHOTOGRAPHY [ISRAEL]

ViEWORLD.pl

133

134

ViEWORLD.pl

135

136

ViEWORLD.pl

Gabi Ben Avraham, 52, married with three children, works in a software company as an IT manager and lives in a quiet neighborhood of Tel Aviv, Israel, the city which he grew up in, has never left and which is a part of him and his photographing. During the 1980’s, photographed using film cameras. Did not touch a camera for 20 years until he received a digital camera as a gift for his birthday from his wife 3 years ago. The rest is history…. During the last years took part in various courses regarding Street Photography and Photo Journalism.

Gabi Ben Avraham, 52, żonaty, ojciec trójki dzieci, IT manager w firmie programistycznej, Mieszka w spokojnej dzielnicy Tel Awiwu w Izraelu – mieście, w którym dorastał i którego nigdy nie opuścił, które jest jego częścią oraz częścią jego fotografii. W latach 80-tych fotografował przy użyciu aparatów analogowych. Sprzętu nie miał w ręku od dwudziestu lat, do czasu, gdy trzy lata temu na urodziny otrzymał od żony aparat cyfrowy. Reszta jest historią… W ostatnich latach wziął udział w różnych kursach dotyczących fotografii ulicznej oraz reportażowej.

ViEWORLD.pl

137

138

ViEWORLD.pl

139

140

ViEWORLD.pl

141

142

ViEWORLD.pl

143

“My camera has become an integral part of me and I cannot imagine myself without it. Everywhere I go I take it with me thinking ‘maybe today will be my lucky day and I will take the photo of my life’. Via the camera lens I am constantly looking around me, searching for that ‘decisive’ moment that will never return, unless I catch it. When pushing the button, I try to make some sense, restore order to the chaotic scheme of things in the composition, tell the story behind the scene and frame a surrealistic moment. The components ‘speak’ with each other in a special dialogue, either by color (I prefer B&W, I add color only when it is meaningful), shape, or light. Capturing the elusive, special moment after which things will never be the same and making it eternal – that is my goal. I try to express the unsaid, shed light on dark

corners, look for the narrow gaps between what meets the eye. Sometimes strange, funny or even sad objects appear in my photos, as they reflect human situations, in short – the mystery of life. Forgotten, transparent people in urban surroundings are being granted their moment of grace. The shadows, fragile outlines, reflections within daily lives that are not noticed in the busy and thick urban landscape and sometimes even crushed by it – these are precious to me. Those expressions and compositions are to be treasured before they are lost in time. Street Photography/Documentary is my favorite way of looking at the world. Some of my images have been exhibited as part of various exhibitions in Israel as well as few newspapers and photographic websites. Lately I had a solo exhibition in California, USA.”

“Aparat stał się moją integralną częścią i nie wyobrażam sobie siebie samego bez niego. Gdziekolwiek idę zabieram go ze sobą myśląc “może dziś będzie mój szczęśliwy dzień i zrobię zdjęcie życia”. Cały czas zza obiektywu rozglądam się wokół siebie, poszukując tej właściwej chwili, która nigdy nie powróci, a którą muszę uchwycić. Kiedy naciskam spust aparatu, staram się nadać sens, przywrócić porządek chaotycznemu obrazowi, opowiedzieć scenę w trwającej surrealistycznej chwili. Składowe obrazu “prowadzą dialog” zarówno w kolorze (preferuję czerń i biel, kolory dodaję jedynie gdy są wymowne), kształcie i świetle. Uwieczniać ulotne, nietypowe chwile, po których rzeczy nigdy nie będą takie same – oto mój cel. Staram się wyrażać to co niewypowiedziane, rzucać światło na ciemne zaułki, poszukiwać zawężonych przestrzeni, które przyciągają

oko. Czasem dziwne, śmieszne a nawet smutne osoby pojawiają się na moich zdjęciach; ukazuję różne ludzkie losy. Mówiąc krótko – pokazuję tajemniczość ludzkiego życia. Zapomniani, przejrzyści ludzie w zurbanizowanym otoczeniu są wynagradzani chwilą ich łaski. Cienie, delikatne kontury, odzwierciedlenie codziennego życia, których w pędzie i w przemysłowym otoczeniu nie zauważamy, a czasem jesteśmy przez nie dobijani – oto dla mnie prawdziwe skarby. Te właśnie wyrazy i kompozycje muszą zostać docenione i uwiecznione, zanim znikną w trwającej chwili. Fotografia uliczna/dokumentalna jest moim sposobem obserwacji świata. Niektóre z moich zdjęć były prezentowane na różnych wystawach w Izraelu, również w gazetach oraz na stronach internetowych poświęconych fotografii. Ostatnio miałem swoją wystawę w Kalifornii w USA. ”

FACEBOOK WEBSITE

144

ViEWORLD.pl

145

146

ViEWORLD.pl

147

148

ViEWORLD.pl

149

150

ViEWORLD.pl

“The Street is not a Studio. Sometimes I stand and wait for things to converge.“ “Ulica to nie studio. Zdarza się że stoję i czekam na spotkanie właściwych obiektów.”

ViEWORLD.pl

(Gabi Ben Avraham)

151

152

ViEWORLD.pl

153

154

ViEWORLD.pl

INTERViEW SERiES STREET

ViEWORLD.pl

155

Enrico Markus Essl GEOMETRICAL [GERMANY] 156

ViEWORLD.pl

157

FACEBOOK WEBSITE

158

ViEWORLD.pl

Born in 1970 in Linz (Upper Austria), grown up in Salzburg, now back living and working in Linz. Since his early childhood he has been interested in photography. The intensity of his interest in photography has always been varying. Sometimes it was greater and sometimes less. But when he visited Berlin first time in 2009 he was so fascinated by the motives that came up when he discovered the city. His interest was aroused again. He detected street photography for himself and it’s been haunting him until this day. The urban jungle of cities, the people living there, the crucial moments and the endless trips through the streets and places are stirring his desire to capture moments. One focus of his work is to incorporate graphic elements and lines into his pictures. The other is his special way of cutting pictures in order to show a new perspective. His aim for the future is to create special topics photo reports and to put the main emphasis on documentary work. Urodzony w roku 1970 w Linz (północna Austria), obecnie znów tu mieszka i pracuje. Od wczesnego dzieciństwa interesował się fotografią, przy czym intensywność zainteresowania ulegała wahaniom. Czasem była bardzo wysoka, a czasem prawie żadna. Jego pierwsza wizyta w Berlinie w roku 2009 oraz fascynacja odkrywaniem miasta wzniosła go; zainteresowanie fotografią rozbudziło się ponownie. Odkrył fotografię uliczną i dręczy go po dziś dzień. Przemysłowa dżungla miast, ludzie w niej żyjący, niezwykłe chwile i niekończące się wędrówki ulicami wzbudzają w nim chęć do uwiecznienia chwil. Z jednej strony koncentruje się na połączeniu w swoich zdjęciach elementów graficznych oraz linii, z drugiej natomiast ogranicza obrazy celem pokazania zupełnie nowej perspektywy. Jego celem na przyszłość jest tworzenie wyjątkowych fotoreportaży, szczególny nacisk zamierza położyć na pracę dokumentacyjną.

ViEWORLD.pl

159

160

ViEWORLD.pl

161

162

ViEWORLD.pl

“Road markings, zebra crossings, symmetrical shapes and lines... I try to integrate all these elements again and again into classic Street Photography and thus a series has been created that represents my way of interpreting street scenes. The way of creating pictures by cutting them in my special way enables the viewers to make their own interpretations and exalts their imagination. Modern and popular street photography lives of scenes and actions. The viewer should be captivated by the special vibes of the scenery. One feature of my work is to reduce the pictures to the minimum. Through the use of geometric elements and shapes the viewer should be given new opportunities to interpret pictures. I will have finished this series in autumn and it is planned to be published as a book - it will be published at the end of 2013.”

“Znaki drogowe, przejścia dla pieszych, symetryczne kształty i linie… Staram się łączyć wszystkie te elementy w klasyczną fotografię uliczną tak aby utworzyły obraz, który wedle mojej interpretacji stanowi właśnie scenę uliczną. Sposób kreowania zdjęć poprzez ograniczanie obrazu w moim odczuciu prowokuje widzów do tworzenia własnych interpretacji i pobudza ich wyobraźnię. Współczesna popularna fotografia uliczna żyje właśnie dzięki miejscom i akcjom. Widz powinien zostać oczarowany nieypowymi fluidami prezentowanej scenerii. Jedną z cech mojej pracy jest ograniczanie zdjęć do minimum. Dzięki wykorzystaniu elementów graficznych oraz kształtów, widz otrzymuje nowe szanse do interepretacji zdjęć. Zakończenie prac nastąpi jesienią, planuję opublikowanie ich w książce, która ukaże się pod koniec roku 2013.”

ViEWORLD.pl

163

164

ViEWORLD.pl

165

166

ViEWORLD.pl

167

168

ViEWORLD.pl

169

170

ViEWORLD.pl

INTERViEW SERiES STREET

ViEWORLD.pl

171

Tommy Cavarela MARGINAL [Indonesia]

172

ViEWORLD.pl

173

174

ViEWORLD.pl

175

176

ViEWORLD.pl

177

178

ViEWORLD.pl

He lives in Malang, Indonesia. He’s a self-taught photographer. He loves photography because for him, one moment can tell a million stories. All this time he never commercialized his photos. He just enjoyed himself, uploaded and shared them with other people. He’s a freelance photographer who is not bounded by any rules and he do what he wants with pleasure. “In my pictures I want to show simplicity. And to take this kind of picture I sometimeshave to get up very early and wait for the moment when people start their work and their daily activities. The people who you see in my photos are hard workers. They are economically marginalized but they are friendly, they smile all the time and have sincere eyes.”

Mieszka w Malang w Indonezji. Jest fotografem samoukiem. Kocha fotografię, ponieważ jego zdaniem, jedna uchwycona chwila może opowiedzieć milion historii. Nigdy nie zajmował się fotografią w celach zarobkowych; czerpie z niej osobistą radość, lubi dzielić się nią z innymi. Jest freelancerem nie związanym żadnymi ograniczeniami, dlatego fotografuje z przyjemnością. “W swoich pracach pragnę pokazywać prostotę; aby zrobić takie zdjęcie czasem muszę wstać bardzo rano i czekać na moment kiedy ludzie zaczynają pracę i codzienne obowiązki. Osoby uwiecznione na moich zdjęciach to ludzie bardzo ciężko pracujący. Są ekonomicznie marginelizowani, mimo wszystko są przyjacielscy, zawsze uśmiechnięci i charakteryzują się szczerym spojrzeniem.”

FACEBOOK 1X ARTLIMITED DEVIANTART FOTOBLUR

ViEWORLD.pl

179

180

ViEWORLD.pl

181

182

ViEWORLD.pl

183

184

ViEWORLD.pl

185

186

ViEWORLD.pl

187

188

ViEWORLD.pl

189

Join! If you would like to show photos in Vieworld magazine please read rules. Every of the photographers will be presented on the website in the â&#x20AC;&#x153;Contributorsâ&#x20AC;? section and on the Facebook fanpage. Vieworld is focused mainly on street photography, documentary and photo stories presented in black and white. Vieworld is a non-profit magazine!

Please create archive rar/zip (label with your name and last name) and send us with content: - 10-20 photos in .jpg format and resolution 1000px in long edge (RGB), - description of the material, - your profile photo, biography (awards?) and link to your website or fanpage.

From #2 issue we need something more text with photos. We want from everyone in a few sentences (min: 10-20), in addition to the biography described his photography. Let each photographer while application will pause beside their photos.

join@vieworld.pl

190

ViEWORLD.pl

Dołącz! Jeśli chciałbyś pokazać zdjęcia w magazynie Vieworld proszę przeczytaj zasady. Każdy fotograf będzie zaprezentowany na stronie internetowej w zakładce “Contributors” i na fanpejdżu. Vieworld skupia się głównie na fotografii ulicznej, dokumentalnej i reportażowej prezentowanej w czerni i bieli. Vieworld jest magazynem non-profit!

Proszę utworzyć archiwum rar/zip (w nazwie imię i nazwisko) i prześlij je do nas z zawartością: - 10-20 zdjęć w formacie .jpg i rozdzielczością 1000px po dłuższym boku (RGB), - opis zgłaszanego materiału, - Twoje zdjęcie profilowe, biografia (nagrody?) i link do strony lub fanpejdżu.

Od #2 numeru potrzebujemy więcej tekstu prócz fotografii. Oczekujemy od każdego, aby w kilku zdaniach (min: 10-20), w dodatku do biografii opisał swoją fotografię. Niech każdy fotograf podczas zgłoszenia zatrzyma się obok swoich zdjęć.

www.vieworld.pl/join

ViEWORLD.pl

191