Wie het kleine niet eert…

Johanna van Oosterhout

Voor Johanna van Oosterhout (1957, Delft) is antiek serviesgoed een rijke bron van inspiratie. Het liefst in een staat die verder gebruik onmogelijk maakt, zoals het kopje in ‘Thee’.

Zulke kopjes zijn overigens véél zeldzamer dan gave exemplaren, want zij worden onbekommerd weggegooid. Los daarvan benadert de rudimentaire manier van afbeelden op het kopje zelf de staat van een eenvoudig leerboek over gewoonten en gebruiken in het verleden. Nieuwendijk: ‘De in afgeleefde schaaltjes en kopjes gevangen schelpen, aalbessen en rozebottels tot en met mosselen en kersen roepen iets in haar publiek op. Het zijn geen klassieke ‘dode stillevens’, maar tastbare persoonlijke ‘beschrijvingen’.’

Nieuwendijk: ‘Vermeng je die schilderingen met gewoonten zoals je die uit je jeugd herinnert, of met gewoonten elders - bijvoorbeeld Amerika, waar Van Oosterhout langdurig woonde - dan kan dat nog een luisterrijk mentaal en zelfs nostalgisch weerzien worden. Ik zou eenieder die thuis nog prachtig servies heeft laten vallen willen vragen: stel uw mooiste maar onherstelbaar gehavende servies ter beschikking aan Van Oosterhout!’