De magiër van Utrecht

Peter van Poppel

Peter van Poppel (1945, Utrecht) is in Nieuwendijks universum een magiër, klein van gestalte, maar machtig in zijn vermogen plukjes tijdgeest zichtbaar te maken. Dat doet hij door verbanden en citaten te implementeren in zijn eigen wonderlijke en zeer persoonlijke idioom. Nieuwendijk: ‘In mijn ogen zeer Hollands in zijn verbazing en ironie, zeer menselijk als het veel bezongen zaken als liefde en geluk betreft, tot aan het adembenemende toe.’

Peter van Poppel hoort tot de naoorlogse generatie van nieuwe realisten die zich in de zeventiger jaren manifesteerde. Hij stond los van groepen en ontwikkelde een eigen stijl door zich op de grote schilders van alle eeuwen te oriënteren en hun meesterwerken te bestuderen. Wel is Utrecht voorwaar de stad van het surrealisme en dat heeft hem niet ongemoeid gelaten. Van Poppel schildert met grote aandacht voor detail, met humor en vertedering, met een lief en naïef realisme met vervreemdingen in de vorm. Hij rijgt daarmee een litanie van kleine dingen en beminde mensen uit zijn gezichtskring aaneen. Hij zoekt bij voorkeur het kind in de mens, alsof hij zo het troost brengende paradijsgevoel wil aanreiken.