Muziek

Spinifex | Beats The Plague Beats The Plague beweegt zich op het snijvlak van jazz, improvisatiemuziek, hedendaagse gecomponeerde muziek en wereldmuziek. ‘Nilepes’ heeft invloeden van bigband, ‘The voice of dust and trash’ zou op een aflevering uit een jazzy Arabische wereldmuziekreeks niet misstaan. De gemene deler is een paradox: het betreft altijd toegankelijke hogeschoolmuziek. Complex en gelaagd, maar met veel gevoel en overtuiging gebracht. Technisch razendknap, vrij van geest en geïnspireerd.

Label: Sena

Jóhann Jóhannsson | Drone Mass Jóhann Jóhannsson combineert Keltisch Noorse klanken met modern klassieke invloeden tussen Ligeti en Rautavaara. Het past in een modern oratorium, maar ook in Game of Thrones. Sowieso zie je er vanzelf filmische beelden bij van begrafenissen van Noorse koninginnen die in hun drakar met fakkelpijl een mistige fjord op worden gestuurd. Een mystiek, mythisch geluid. Met prachtige fantasytitels als ‘Two is Apocryphal’, ‘Triptych in Mass’ enzovoorts.

Label: Deutsche Grammophon Sofiane Pamart | Letter Behalve voor het oog is er op dit prachtig vormgegeven CDtje ook muzikaal veel te genieten voor de liefhebber van het genre tussen Michiel Borstlap en Chopin. De poezeligste pianoklanken tuimelen over elkaar heen. Sofiane schrijft dat hij het album componeerde in Azië, maar zou beter kunnen zeggen dat hij zijn ‘MondscheinFür Elise’ Beethoven daar plagieerde. Zelfs Wibi Soerjadi heeft zich nooit zó in muzikaal zoet gewenteld. Voor de liefhebber van muzikale stroop.

Label: Touches

John Williams | Berliner Philharmoniker Ooit het exclusieve domein van de Herbert von Karajans van deze wereld, is tegenwoordig ook de Berliner Philharmoniker naar de wereld van de filmmuziek afgedaald. Daarbinnen is de 90jarige John Williams ongeëvenaard: ET, Star Wars, Close Encounters, Indiana Jones, Schindler’s List, Harry Potter: briljant! Veel daarvan komt hier als een ronkende Rolls Royce voorbij. Nooit gedacht dat de Berliner Phil als een Amerikaans filmorkest konden klinken, maar je ziet de beelden zo voor je.

Label: Deutsche Grammophon Chistiane Karg | Gustav Mahler Lieder Ik heb me recent laten verleiden tot de uitspraak dat het eindeloos breien van Brahms tot Mahler van hetzelfde niveau is als het breien van patronen door mijn moeder. En dat neem ik met betrekking tot bijvoorbeeld het Concertgebouworkest niet terug. Maar als Mahler gebreid wordt zoals sopraan Christiane Karg en pianist Malcolm Martineau dat hier doen, voegt het toch nog iets toe aan de duizend opnames die er van Wunderhorn, RückertLieder en Jugendzeit al bestaan. Mede door de klankzuiverheid van eigentijdse topopnames.

Label: BR klassik

Lilian Vieira | Seguir Vivendo Lilian Vieira neemt met aanstekelijke jazzy sambaklanken een voorschot op de lente. Verrassingen kent het album niet: het klinkt als een algoritmisch gemiddelde van alles wat er in dit genre is uitgekomen, van Astrud Gilberto en Antônio Carlos Jobim tot en met Sadé. Maar Vieira heeft onmiskenbaar een smooth operatorstem en beheerst de stijl perfect. Wie Gilberto’s vijftig platen heeft grijsgedraaid kan hiermee weer een jaar of tien vooruit.

Label: WedgeView Music