Samen is leuker

Het is de eerste keer dat ik alleen op reportage ga. Geen onderwaterfotograaf mee en ook geen groep van de lezersreis. Master Liveaboards heeft me uitgenodigd voor een reportage op de Bahamas, maar wil alleen videomateriaal. “We hebben al foto’s genoeg!” Aangezien ik zelf altijd film, moet dat alleen lukken. Vol spanning en enthousiasme begin ik aan de reis. Ik vind het absoluut niet erg, alleen, en het lijkt me heerlijk om even lekker me-time te hebben aan boord. Maar het begint al bij de douane. Ik mis de grappen die ik altijd met mijn meereizende fotograaf maak, als zijn camera eruit wordt gevist. Of van de lezers, die zuchtend hun tas helemaal omdraaien omdat er nog een duiklamp in zit. “Ja, dat is een duiklamp. Nee, die is niet gevaarlijk.” Het lange wachten in de rijen op de vliegvelden in de States is ook wel heel saai - op een gegeven moment ben ik echt wel uitgebeld met mijn moeder en vriendinnen. De groep die meegaat op de liveaboard, zijn allemaal Duitsers en Spanjaarden. Ik heb zes jaar Duits gehad op school, maar dat is al heeeeel lang geleden... Spaans spreek ik wel vloeiend. Maar dit zijn rasechte Spanjaarden en die praten zó snel, dat het vaak moeite kost om ze te verstaan. En als je dan al een hele dag gedoken hebt, wakend of er niet ineens een tijgerhaai achter je opduikt, kost dat veel energie. Dan wil je gewoon lekker je eigen taal spreken. Maar vooral ook, de duiken samen bespreken. “Die ene haai, die was groot!!!” Of: “Zag je wat die nurse shark deed?” Je ervaringen delen. de foto’s en video’s bekijken. Gezellig samen eten en kletsen over van alles en nog wat, zonder erover na te denken. Dat mis ik. Nu begrijp ik heel goed de reacties van de ‘solo’-duikers die meegaan met onze lezersreizen. Een single reiziger had me weleens verteld dat hij als enige op een liveaboard zat met allemaal Koreanen. Dan valt dat Duits en Spaans nog wel mee. Wanneer de laatste avond Rammstein wordt ingezet - de Duitsers hebben de regie van de speaker in de salon overgenomen - ben ik er wel een beetje klaar mee. Niet met het duiken, die zijn fantastisch! Maar dat ik alleen ben. Ik snap het heel goed dat echt niet alle duikers deze mening delen, maar ik ben dan toch wel meer een gezelschapsdier, denk ik. Ik kijk dan ook heel erg uit naar volgend jaar als we met de DUIKEN Lezersreis, die we samen met Diving World organiseren, naar de Bahamas gaan. De eerste boot is al gevuld met allemaal mensen die ik ken; zij zijn eerder meegeweest op lezersreizen. Zo leuk! En als ik op reportage ga, ga ik ook niet meer alleen. Ik zeg dan wel dat er per se twee videografen meemoeten als er alleen gefilmd mag worden. Of dat ik een model nodig heb... Samen is toch echt veel leuker!

Judith Rietveld, hoofdredacteur